1

1

Тоа беше за време на владеењето на Ксеркс, — оној Ксеркс кој царуваше над сто дваесет и седум области од Индија до Етиопија, —

2 во тоа време, кога царот Ксеркс седеше на својот царски престол што е во престолнината Суза,

3 во третата година на своето царување, тој приреди гозба за сите свои кнезови и слуги, за главните војводи на персиската и на мидиската војска и на своите обласни управници,

4 покажувајќи ги во текот на цели сто и осумдесет дена големото богатство на царството свое и големиот сјај на своето величие.

5 Откако завршија тие денови, царот приреди за народот свој, кој се наоѓаше во Суза, од најголем до најмал, седум­дневна гозба во тремот на градината на царскиот дворец.

6 Бели памучни и виолетови волнени завеси, прицврстени со ленени и пурпурни врвци, за сребрени алки, висеа на мермерните столбови. Има­ше златни и сребрени легла послани на подот, од зелен, бел, жолт и црвен мермер.

7 Напивките се служеа во златни разнообразни чаши; а царско вино има­ше во изобилие, според богатството на царот.

8 Пиењето беше слободно: без при­силување, бидејќи царот им беше запо­ведал на сите свои управници на домот да постапуваат според волјата на секој.

9 И царицата Астина исто така приреди гозба за жените во царскиот дом на царот Ксеркс.

10

На седмиот ден, кога срцето на ца­рот се развесели од виното, тој им рече на Мехуман, Бизета, Харвона, Бигета, Авагета, Зетар и Каркас — седум евнуси, што служеа пред царот Ксеркс,

11 да ја доведат царицата Астина пред царевото лице со царски венец за да им ја покаже нејзината убавина на народите и на кнезовите, зашто таа беше многу убава.

12 Но царицата Астина не сакаше да дојде според царевата наредба, соопштена преку евнусите.

13 Царот многу се разгневи, и јароста пламна во него. И им рече царот на мудреците, кои ги познаваа поранеш­ните времиња, зашто царски­те дела се разгледуваа пред сите што знаеја закон и правда,

14 а негови најблиски тогаш беа: Каршена, Ситар, Адмата, Тарсис, Ме­рес, Марсена, Мемухан — седум перси­ски и мидиски кнезови, кои седеа до ца­рот на прво место:

15 „Како да постапиме според за­конот со царицата Астина, поради тоа што не го исполни зборот на царот Ксеркс, соопштен преку дворјаните.“

16 Тогаш рече Мемухан пред лицето на царот и на кнезовите: „Не само пред царот е виновна царицата Астина, туку и пред сите кнезови и началници цар­ски;

17 зашто постапките на царицата ќе ги дознаат сите жени и ќе почнат да ги запоставуваат мажите свои и да говорат: ‚царот Ксеркс заповедал да ја доведат пред него царицата Асти­на, но таа не отишла.‘

18 Сега персиските и мидиските кне­гињи, кои ќе чујат за постапката на царицата, ќе им го кажат тоа на сите царски кнезови; и ќе има горделивост, а и големи караници.

19 Ако му е на царот угодно, нека издаде царска заповед што ќе се запише во персиските и мидиските закони и да не се менува: дека Астина нема да излегува веќе пред лицето на царот Ксеркс, а нејзиното царско достоинство царот да го предаде на друга, подобра од неа.

20 Кога ќе чујат за таа царска заповед, која ќе се разнесе по целото негово царство, колку и да е големо, сите жени ќе ги почитуваат мажите свои, од најголем до најмал.“

21 Тие зборови му се допаднаа на царот и на кнезовите: и царот пос­тапи според зборовите на Мемухан;

22 па испрати до сите царски об­ласти писма, напишани за секоја област со писмото нејзино и на секој народ на јазикот негов: секој маж да биде господар на домот свој, и тоа да му се објави на секого на неговиот роден јазик.

2

1

Откако стивна гневот на царот Ксеркс, тој се сети на Астина и на она што го направи таа и за решението за неа.

2 И рекоа царските слуги, што му служеа: „Да се побараат за царот млади и убави девојки,

3 а царот да определи во сите области на царството пратеници што ќе ги соберат сите млади и убави на изглед девојки во престолнината Суза, во женскиот дом под надзор на царскиот евнух Хегај, чувар на жени­те, и да им дадат сѐ што е потребно за дотерување.

4 И која девојка ќе му се допадне на царот, таа да стане царица наместо Астина. Му се допаднаа на царот тие зборови, и тој постапи така.“

5 Имаше во престолнината Суза еден Јудеец, по име Мардохеј, син на Јаир, син на Семеј, син на Кис, од Венија­миновото племе.

6 Тој беше преселен од Ерусалим со плениците, протерани заедно со јудеј­скиот цар Јехонија, што го беше преселил вавилонскиот цар Навуходо­носор.

7 Тој ја воспитуваше Хадаса — односно Естира — ќерка на чичко му, бидеј­ќи таа немаше ни татко, ни мајка. Таа девојка имаше тенка става и убаво лице, а по смртта на татко ѝ, Мар­дохеј ја прибра кај себе како своја ќерка.

8 Кога беше објавена заповедта на царот и указот негов, и откога беа собрани многу девојки во престолнината Суза под надзор на Хегај, тогаш беше земена и Естира во царскиот дом под надзор на Хегај, чуварот на жените.

9 Таа девојка му се допадна и ја придоби неговата наклоност, и тој побрза да ѝ даде масла и сѐ што ѝ припаѓа, и да ѝ определи седум достојни девојки да бидат покрај неа, во царскиот дом, па ја премести неа и девојките нејзини во најубавото одделение на жен­скиот дом.

10 Естира не го кажуваше ни народот свој, ни потеклото свое, бидејќи Мардо­хеј ѝ беше заповедал да не кажува.

11 И секој ден Мардохеј доаѓаше во дворот на женскиот дом за да дознае за здравјето на Естира и што станува со неа.

12 Кога доаѓаше времето на секоја девојка да влезе кај царот Ксеркс, откако дванаесет месеци по ред беше извршувано над неа сѐ, определено за жените, — зашто за толку време продол­жуваа дните на дотерувањето нивно: шест месеци со смирново масло и шест месеци со благопријатни мириси и со други женски работи —

13 дури тогаш девојката влегуваше кај царот. И што и да побараше таа, ќе ѝ дадеа и со тоа одеше од жен­скиот дом во домот на царот.

14 Вечерта таа влегуваше и утредента се враќаше во друг женски дом под надзор на царскиот чувар на наложниците; и веќе не влегуваше кај царот, — освен ако царот ја побараше, и ќе ја повикаа по име.

15 Кога дојде време за Естира, ќерка на Авихаил, чичко на Мардохеј, кој ја беше прибрал кај себе место ќерка, — да оди при царот, таа не побара ни­што, освен она што ѝ го кажа царскиот дворјанин Хегај, чувар на жените. И Естира им се допадна на сите што ја видоа.

16 И беше земена Естира кај царот Ксеркс, во неговиот царски дом, во десеттиот месец, односно во месецот тевет, во седмата година од царувањето негово.

17 Царот ја засака Естира повеќе од сите жени, и таа ја доби неговата бла­гонаклоност и љубов повеќе од сите девојки; тој ѝ стави на главата царски венец и ја постави за царица на местото на Астина.

18 И царот им приреди голема гозба на сите свои кнезови и слуги кај него, — гоштевање поради Естира, и им даде олеснувања на областите и раздаде подароци со царска штедрост.

19 И кога вториот пат беа собрани девојките, и Мардохеј седеше кај цар­ската врата,

20 Естира сѐ уште не говореше за своето потекло и за народот свој, спо­ред она како што ѝ беше запо­ведал Мардохеј; и зборот на Мардохеј го ис­полнуваше и сега така, како и кога беше кај него на воспитување.

21

Во тоа време, кога Мардохеј седеше пред царската порта, двајцата царски дворјани Бигетан и Тереш, кои го чуваа прагот, се озлобија поради тоа што бе­ше претпочитан Мардохеј, па размислуваа како да стават рака врз царот Ксеркс.

22 Кога дозна за тоа, Мардохеј ѝ соопшти на царицата Естира, а Естира му кажа на царот од името на Мардохеј.

23 Работата беше испитана и се утврди дека е тоа вистина, и тие двајцата беа обесени на дрво. И тоа се запиша во книгата на царскиот летопис.

3

1

Потоа царот Ксеркс го возвеличи Вугеецот Аман, син Амадатов, го воздигна и го постави престолот негов погоре од престолите на сите свои кнезови;

2 и сите слуги на царот, кај царската порта се поклонуваа и паѓаа ничкум пред Аман, бидејќи така беше запо­ведал царот. Но Мардохеј не му се поклонуваше и не паѓаше на колена.

3 И му говореа на Мардохеј царските слуги кај царската порта: „Зошто ја кршиш царевата заповед?“

4 Но иако му говореа така секој ден, тој сепак не ги слушаше. Тогаш му ја­вија на Аман, да видат ќе остане ли на зборот свој Мардохеј, бидејќи им беше рекол дека е Јудеец.

5 Откако виде Аман дека Мардохеј не се поклонува и не паѓа ничкум пред него, се исполни со гнев.

6 Но тој помисли дека не е добро да става рака само на Мардохеј; но бидејќи му рекоа, од кој народ е Мардохеј, Аман намисли да ги истреби сите Јудејци во целото Ксерксово царство, како народ на Мардохеј.

7 Па свика совет во првиот месец, односно месецот нисан, во дванаесеттата година од владеењето на царот Ксеркс, и фрлаа ждрепка пред Аман од ден на ден и од месец на месец, и падна ждрепката на тринаесеттиот ден од дванаесеттиот месец, односно месецот адар кога требаше да го погубат Мар­дохеевиот народ.

8

И Аман му рече на царот Ксеркс: „Има еден народ, распрснат меѓу народите по сите краишта на твоето цар­ство; законите нивни се разликуваат од законите на сите народи, и царските закони тие не ги исполнуваат; па не треба царот така и да ги остави.

9 Ако му е на царот угодно, нека заповеда да бидат истребени, и десет илјади кикари сребро ќе измерам за да бидат внесени во царската ризница.“

10 Тогаш царот го извади од раката прстенот свој и му го даде на Вугеецот Аман, синот Амадатов за да стави печат на повелбата против Јудејците.

11 И му рече царот на Аман: „Ти го предавам тебе тоа сребро и народот; прави со нив што сакаш.“

12 И беа свикани царските писари во првиот месец, во тринаесеттиот негов ден, и беше напишано, како што заповеда Аман, до царските намесници на секоја област, до кнезовите на секој народ, — на секоја област со неј­зиното писмо, и до секој народ на јазикот не­гов: сѐ беше напишано од името на царот Ксеркс и потврдено со печатот од царскиот прстен.

13 И беа испратени писма преку брзоодци до сите царски области за да бидат убиени, погубени и истребени си­те Јудејци, од најголем до најмал, деца и жени, во еден ден, во тринаесеттиот ден на дванаесеттиот месец, односно, месец адар, и имотот нивен да биде разграбен.

14 Препис од писмото да се испрати до секоја област, како закон, што им се објавува на сите народи за да бидат спремни за оној ден.

15 Брзоодците тргнаа брзо со царската заповед. Повелбата беше објавена и во престолнината Суза: а царот и Аман седеа и пиеја, а градот Суза беше вознемирен.

4

1

Кога Мардохеј дозна за сѐ што се правеше, ја раскина облеката, стави врз себе вреќиште и пепел, излезе среде градот и викаше силно и со огорченост: „Се истребува народ во ништо необвинет.“

2 И дојде до царската порта и запре, бидејќи не можеше да влезе со вре­ќиште и со пепел.

3 Исто така и во секоја област и мес­то, каде и да пристигнеше запо­ведта на царот и повелбата негова, настануваше голема тага кај Јудеј­ците и пост и пла­чење и викање; вре­ќиштата и пепелта им служеа како постела на мнозина.

4 Дојдоа слугинките и дворјаните на Естира и ѝ раскажаа сѐ; царицата силно се возбуди. Таа испрати облека да го преоблечат Мардохеј и да го симне од себе вреќиштето. Но тој не ги прими.

5 Тогаш Естира го повика Хатах, еден од евнусите на царот, кого тој го беше одредил да биде покрај неа, и го испра­ти кај Мардохеј да дознае: што значи тоа и зошто е?

6 Хатах отиде кај Мардохеј на градскиот плоштад што беше пред царската порта.

7 Мардохеј му раскажа за сѐ што се беше случило со него, и за определеното количество сребро, што Аман го бе­ше ветил да го одмери во царската риз­ница за да бидат истребени Јудејците;

8 и му врачи препис од повелбата, објавена во Суза, за истребувањето нивно за да ѝ ја покаже на Естира, та таа да дознае за сѐ; притоа ѝ порача да оди кај царот и да му се моли за својот народ.

9 Хатах дојде и ѝ ја предаде на Естира пораката на Мардохеј.

10 И му рече Естира на Хатах, испраќајќи го, да му каже на Мардо­хеј:

11 „Сите слуги кај царот и народите во царските области знаат дека секој, било тоа маж или жена, што ќе влезе кај царот од внатрешниот двор, а да не е повикан, го очекува една пресуда — смрт; само оној, кон кого царот ќе го пружи својот златен жезол, останува жив. А јас не сум повикана кај царот еве веќе триесет дена.“

12 И му ги пренесоа на Мардохеј зборовите на Естира.

13 Мардохеј во одговор ѝ рече на Естира: „Не мисли дека ти единствена од сите Јудејци ќе се спасиш во цар­скиот дом.

14 Ако ти премолчиш во ова време, тогаш слободата и спасението на Ју­дејците ќе дојде од друго место, а ти и домот на таткото твој ќе загинете. И кој знае, дали токму за вакво време не си достигнала царско достоинство?“

15 А Естира му одговори на Мар­дохеј, велејќи:

16 „Оди, собери ги сите Јудејци што се наоѓаат во Суза, и постете за мене, и не јадете, и не пијте три дена, ни дење ни ноќе, и јас со слугите свои исто така ќе постам и потоа ќе одам кај царот, иако е тоа и против зако­нот, па ако загинам — нека загинам.“

17 Тогаш отиде Мардохеј и направи, како што му порача Естира.

5

1

На третиот ден Естира се облече по царски и дојде во внатрешниот двор на царскиот дом, пред домот на царот. А царот тогаш седеше на својот царски престол во царскиот дом, токму спроти влезот на домот.

2 Кога царот виде дека царицата Естира стои во дворот, таа најде милост во очите негови и царот го подаде кон Естира златниот жезол што беше во раката негова. Естира се приближи и го допре крајот на жезолот.

3 Тогаш царот ѝ рече: „Што ти е, царице Естира? Која е твојата молба? Дури и половината од царството ќе ти биде дадено.“

4 Тогаш Естира рече: „Денес имам празник. Ако му е на царот угодно, не­ка дојде царот со Аман на гозба што сум му ја приготвила.“

5 А царот рече: „Одете поскоро по Аман за да се исполни желбата на Ес­тира.“ И дојде царот со Аман на гозбата што ја беше приготвила Естира.

6 И кога царот сакаше да пие вино, ја праша Естира: „Која ти е желбата? Таа ќе биде исполнета. И каква е твојата молба? Макар да бараш и половина царство, тоа ќе ти биде дадено.“

7 Одговори Естира и рече: „Еве ја мојата желба и мојата молба:

8 ако сум нашла милост во очите на царот и ако на царот му е мило да ја исполни желбата моја и да ја исполни молбата моја, тогаш нека дојде царот со Аман на гозба што ќе ја приготвам за нив и утре, па ќе постапам според царскиот збор.“

9

Тој ден Аман излезе весел и расположен. Но кога Аман го виде Мардохеј при царската порта, и тој не стана и не се помести од местото пред него, Аман се исполни со гнев против Мардохеј.

10 Но Аман сепак се воздржа. А кога дојде во домот свој, испрати да ги пови­каат неговите пријатели и неговата жена Зереша.

11 Аман им раскажа за големото свое богатство, за многуте свои сино­ви и за сѐ она, како царот го возве­личил и како го воздигнал над кнезовите и слугите царски.

12 И рече Аман: „Па и царицата Ес­тира никого не повика со царот на гозбата, што ја беше приготвила, освен мене; така и утре сум поканет кај неа со царот.

13 Но сето тоа не ме задоволува додека го гледам Јудеецот Мардохеј како седи пред царската порта.“

14 И му рече жената негова Зереша, и сите негови пријатели: „Нека приготват бесилка, висока педесет лакти, и утре кажи му на царот да го обеси Мардохеј на неа, и тогаш оди весело на гозбата со царот.“ Му се допаднаа на Аман тие зборови, и тој нареди бесилката да биде направена.

6

1

Преку ноќта Господ не му даде сон на царот. Затоа му заповеда на слугата да ја донесе книгата за дневните белешки; и ги читаа пред царот;

2 и се најде запишано таму дека Мар­дохеј беше соопштил за двајцата царски слуги Бигетан и Тереш, кои го чуваа прагот и правеа план да стават рака врз царот Ксеркс.

3 Царот запраша: „Каква чест и какво одликување му е дадено на Мардохеј за тоа?“ Царските дворјани што му читаа, одговорија: „Ништо не му е направено.“

4 Кога царот се распрашуваше за доб­рото дело на Мардохеј, дојде во дворот Аман, и праша царот: „Кој е во дво­рот?“ Аман, пак, тогаш беше дошол во надворешниот двор на цар­скиот дворец за да бара од царот за да го обесат Мардохеј на бесилката што ја беше приготвил за него.

5 Дворјаните му одговорија на царот: „Ете, Аман стои во дворот.“ Царот рече: „Нека влезе.“

6 И Аман влезе. Царот го праша: „Што да му направам на таков човек кого сакам да го одликувам со по­чести?“ Аман си помисли во срцето: кого друг би посакал царот да го одликува, освен мене?

7 И Аман одговори: „На таков човек, кого царот сака да го одликува со почести,

8 нека му донесат царска облека, со која царот се облекува, и да го доведат коњот, на кој царот јава, да му постават царски венец на главата негова,

9 и нека ги дадат облеката и коњот, во рацете на еден од првите царски кнезови, да го облечат човекот, кого царот сака да го одликува, да го изведат на коњ на градскиот плоштад и да огласат пред него: Вака му се прави на оној човек, кого царот сака да го одликува со почести!“

10 Тогаш царот му рече на Аман: „Добро рече; веднаш земи ја облеката и коњот, како што рече, и направи му го тоа на Јудеецот Мардохеј, кој седи пред царската порта; ништо да не пропуш­тиш од тоа што го кажа.“

11 Ги зеде Аман облеката и коњот, го облече Мардохеј, го изведе на коњ на градскиот плоштад и објави пред него: „Вака му се прави на човек, кого царот сака да го одликува со почести!“

12 Мардохеј се врати кај царската пор­та. Аман, пак, тргна во домот свој, натажен и со наведната глава.

13 И ѝ раскажа Аман на жената своја Зереша, и на сите пријатели свои за сѐ што се случи со него. Тогаш мудреците негови и жената негова Зереша му ре­коа: „Ако Мар­дохеј, поради кого ти почна да паѓаш, е од јудејско племе, ти нема да го надвиеш, туку навистина ќе паднеш пред него, бидејќи со него е живиот Бог.“

14 Тие уште разговараа со него, и царските евнуси дојдоа и го поканија Аман да оди на гозбата што ја беше приготвила Естира.

7

1

И дојде царот со Аман на гозбата кај царицата Естира.

2 Царот ја запраша Естира исто така и во тој втор ден за време на гоштева­њето: „Која е твојата желба, царице Естира? Таа ќе биде исполнета; и која е молбата твоја? Макар и за половина од царството, таа ќе биде исполнета.“

3 Царицата Естира одговори и рече: „Ако сум нашла милост во твоите очи, царе, и ако на царот му е угодно, нека ми бидат подарени мојот живот, по моја желба, и мојот народ, по моја молба!

4 Зашто јас и мојот народ сме продадени да бидеме истребени, убиени и загинати. Да бевме продадени како робови и робинки, јас ќе молчев, макар непријателот и да не ја надомести ште­тата на царот.“

5 Проговори царот Ксеркс и ја праша царицата Естира: „Кој е тој и каде е тој, кој се осмелил во своето срце да пос­тапи така?“

6 Естира му одговори: „Непријате­лот е овој злобен Аман!“ И Аман затрепери пред царот и царицата.

7 И во гневот свој царот стана од гозбата и отиде во градината на дворецот; Аман, пак, остана да ја моли за животот свој царицата Естира, зашто виде дека од царот го чека зло.

8 Кога царот се врати од градината кај дворецот во домот на гозбата, Аман се беше наведнал кон леглото, на кое седеше Естира. И царот рече: „Сака дури и да ја обесчести царицата во куќата моја!“ Излезе зборот од устата на царот, — му го покрија лицето на Аман.

9 И рече Харвона, еден од царските слуги: „Еве ја бесилката што ја беше приготвил Аман за Мардохеј, кој го­вореше добро за царот, стои во домот на Аман, висока е педесет лакти.“ И царот рече: „Обесете го на неа!“

10 И го обесија Аман на бесилката што тој ја беше направил за Мардохеј. Тогаш гневот на царот стивна.

8

1

Во тој ден царот Ксеркс ѝ го даде на царицата Естира домот на Аман, непријателот на Јудејците; а Мардохеј влезе пред лицето на царот, зашто Естира беше соопштила што ѝ е тој.

2 И царот го извади прстенот свој што го беше одзел од Аман, и му го даде на Мардохеј; а Естира го постави Мар­дохеј за надзорник на Амановиот дом.

3

И Естира говореше уште пред ца­рот, падна пред нозете негови, плачеше и го молеше да ја измени злобата на Вугеецот Аман и плано­вите негови што беше ги скроил против Јудејците.

4 Царот го подаде кон Естира златниот жезол; Естира стана и застана пред лицето на царот,

5 па му рече: „Ако му е на царот угодно, ако сум нашла милост пред неговото лице, а тоа дело биде спра­ведливо пред лицето на царот, нека се напише да се вратат писмата според замислата на Вугеецот Аман, син Амадатов, кој беше напишал за по­губувањето на Јудејците во сите царски области;

6 зашто, како би можела да ја гледам неволјата што ќе го снајде мојот народ, и како би можела да го гледам загинувањето на моите сродници?“

7 Тогаш царот Ксеркс им рече на ца­рицата Естира и на Јудеецот Мар­дохеј: „Еве, јас ѝ го дадов на Естира домот на Аман, и самиот него го обесив на бесилка, поради тоа што беше кренал рака на Јудејците;

8 напишете и вие за Јудејците, она што ви е угодно, од името на царот и потврдете го со печат од царскиот прстен, зашто писмо, напишано од името на царот и потврдено со печат од царски прстен, не може да се измени.“

9 Веднаш беа повикани царските пи­сари во третиот месец, односно, во месецот сиван, на дваесет и третиот ден, и беше напишано сѐ онака, како што заповеда Мардохеј, до Јудејците и до сатрапите, до обласните намесници, до управниците на областите од Индија до Етиопија — сто дваесет и седум об­ласти на секоја област со нејзиното писмо и до секој народ на неговиот јазик и до Јудејците со нивните писма и на нивни јазик.

10 И беа напишани писма од името на царот Ксеркс, ги запечати со царскиот прстен и им ги испрати по брзоодци на коњи, на камили и на царски мулиња,

11 дека царот им дозволува на Јудеј­ците што се наоѓаат во секој град да се соберат и да го заштитат својот живот, да ги истребат, убијат и погубат сите силни во народот и во областа, кои постапуваат непријателски спрема нив и нивните деца и жени, а имотот нивни да го разграбаат,

12 во еден ден по сите области на царот Ксеркс, во тринаесеттиот ден на дванаесеттиот месец, односно, во месе­цот адар.

13 Препис од таа повелба да се ис­прати до секоја област, како закон, обја­вен за сите народи, та Јудејците да би­дат готови за тој ден да им се одмаздат на непријателите свои.

14 Брзоодците, јавнати на брзи царски коњи, тргнаа скоро и брзаа со царската заповед. Повелбата беше објавена и во престолнината Суза.

15 Тогаш Мардохеј излезе откај царот во царски сини и бели алишта, со голем златен венец и во ленена и пурпурна облека. Градот Суза се развесели и се зарадува.

16 Кај Јудејците тогаш настана ден на светлина и радост, веселба и свеченост.

17 И во секоја област, во секој град и секое место, каде што ќе стигнеше заповедта на царот и неговата повелба, настануваше радост, веселба, гозба и празник за Јудејците. И мнозина луѓе од народите во земјата станаа Јудејци, зашто ги беше обзел страв од Јудејците.

9

1

Во дванаесеттиот месец, во месецот адар, на тринаесеттиот ден, кога дојде време да се исполни заповедта на царот и на неговата повелба, во тој ден, кога непријателите на Јудеј­ците, се надеваа дека ќе ја земат власта над нив, Јудејците ја зедоа власта над своите непријатели;

2 се собраа Јудејците во градовите свои по сите области на царот Ксеркс, да ставаат рака врз своите непријатели, и никој не можеше да истрае пред лицето нивно, затоа што стравот од нив ги беше опфатил сите народи.

3 И сите кнезови по областите и са­трапите и обласните намесници и извр­шители на царските дела ги помагаа Јудејците, зашто ги беше опфатил страв од Мардохеј.

4 Зашто Мардохеј беше силен во царскиот дом, и славата негова се пренесуваше по сите области, бидејќи тој човек, Мардохеј, се издигаше сѐ повеќе и повеќе.

5 Јудејците ги погубуваа сите свои не­пријатели, убивајќи ги со меч, ги умртвуваа и ги истребуваа; и постапуваа со непријателите свои по своја волја.

6 Во престолнината Суза убија и истребија петстотини души;

7 Паршандата, Далфон, Аспата,

8 Пората, Адалија, Аридата,

9 Пармашта, Арисај, Аридај и Вајизата

10 — десетте синови на Амадатовиот син Аман, непријател на Јудејците, ги убија, но за грабеж рака не подадоа.

11 Во истиот ден му го соопштија на царот бројот на убиените во престолнината Суза.

12 Тогаш ѝ рече царот на царицата Естира: „Во престолнината Суза Јудеј­ците убија и истребија петстотини души и десетмина Аманови синови; а што ли извршиле во другите царски области? Каква е твојата желба? И таа ќе биде удоволена. И каква е уште твојата мол­ба? И таа ќе биде исполнета.“

13 Естира му одговори: „Ако му е на царот угодно, нека им биде дозволено на Јудејците во Суза, да го вршат истото и утре, она што беше денес, и десетте Аманови синови да бидат обесени на бесилка.“

14 Царот заповеда да се направи така. Затоа беше издадена повелба во Суза, и ги обесија десетте Аманови синови.

15 Се собраа Јудејците што беа во Суза, исто така и на четиринаесеттиот ден од месецот адар и убија во Суза триста души, но за грабеж рака не пуштија.

16 И другите Јудејци, кои се наоѓаа во царските области, се собраа да го заштитуваат својот живот и својот мир од нивните непријатели, па убија од непријателите седумдесет и пет илјади, но за грабеж рака не пуштија.

17 Тоа стана на тринаесеттиот ден од месец адар, и на четиринаесеттиот ден од тој месец тие се успокоија и напра­вија ден за гозби и веселби.

18 А Јудејците што беа во Суза, се собраа на тринаесеттиот ден и на четиринаесеттиот ден, а на петнаесеттиот ден се успокоија и го направија ден за гозби и веселби.

19 Затоа Јудејците селани што жи­вееја во неутврдени села, го поминуваат четиринаесеттиот ден на месец адар во веселби и гоштевки, како празник, и за­емно си испраќаат пода­роци; а оние што живеат во утврдените градови, го поминуваат и петнаесеттиот ден на адар во добра веселба и им испраќаат подароци на блис­ките.

20

Мардохеј ги опиша тие настани и испрати писма до сите Јудејци во областите на царот Ксеркс, до блис­ките и далечните,

21 за да го востановат и секоја година да го празнуваат четиринаесеттиот ден од месецот адар и неговиот петнаесетти ден,

22 како дни, во кои Јудејците се сми­рија од своите непријатели, и како таков месец, во кој се претвори кај нив жа­лоста во радост и тагата — во празник, — за да ги направат дните за гоштевки и веселби, при што заемно да си испраќаат подароци и дарови на сиромасите.

23 Јудејците го примија тоа, кое веќе сами беа почнале да го прават и за кое им напиша Мардохеј,

24 дека Вугеецот Аман, Амадатов син, непријател на сите Јудејци, мислеше да ги погуби Јудејците и фрлаше ждрепка, за да ги истреби и погуби,

25 и како Естира отиде кај царот и како царот заповеда со ново писмо злосторничкиот план на Аман што бе­ше намислил за Јудејците да се сврти против главата нивна, и да го обесат него и синовите негови.

26 Затоа и ги нарекоа тие дни Пурим, од зборот пур — ждрепка. Ете зашто, согласно со сите зборови од тоа писмо и со она што сами го видоа и пропатија,

27 Јудејците се обврзаа и прифатија за себе и за децата свои и за сите што се присоединуваа кон нив, неодменливо да ги празнуваат тие два дена, според заповеданото за нив и на времето нивно, секоја година;

28 и да бидат тие дни за сеќавање и празнувани во сите родови, во секое племе, во секоја област и во секој град; а тие дни Пурим да не се менуваат кај Јудејците, па споменот за нив да не исчезне кај децата нивни.

29 Напиша и царицата Естира, ќер­ка Авихаилова, и Јудеецот Мардохеј, најупорно да го исполнуваат тоа ново писмо за Пурим;

30 и испратија писмо со зборови за мир и правда до сите Јудејци во сто дваесет и седум области на царот Ксеркс,

31 за да ги пазат постојано тие дни Пурим за времето нивно, како што ги установија за нив Јудеецот Мардохеј и царицата Естира и како што сами ги определија за себе и за децата свои, во дните на пост и плачење.

32 Така заповедта на Естира ја потврди таа наредба за Пурим, а таа се запиша и во книгата.

10

1

Потоа царот Ксеркс ѝ наметна данок на земјата и на морските острови.

2 Сите дела на силата негова и моќта негова и подробниот приказ за големината на Мардохеј, со која царот ги возвеличи, се запишани во книгата за дневни белешки на мидис­ките и персиските цареви,

3 како и тоа дека Јудеецот Мардохеј беше втор по царот Ксеркс, велик кај Јудејците и љубен од многу свои бра­ќа, зашто му го мислеше доброто на својот народ и говореше за доброто на целото свое племе.