1

1

Видение на Исаија, синот на Амоц, кое го виде за Јудеја и Ерусалим, во деновите на јудејските цареви Озија, Јотам, Ахаз и Езекија.

2

Чујте небеса и слушај земјо, зашто Господ вели: „Јас воспитав и подигнав синови, а тие се побунија против Мене.

3 Волот го познава стопанот свој, и магарето — јаслите на господарот свој, а Израел не Ме познава, Мојот народ не разбира.“

4 Ах, народе грешен, народ претрупан со беззаконија, племе на злодејци и си­нови погубни! Го оставивте Гос­пода, Го презревте Светецот Изра­елов, — грб Му свртевте.

5 Каде уште да ве бијат вас, кои сѐ уште се противставувате? Целата глава ви е во рани, и целото срце ви е изне­моштено.

6 Од главата до петите нема во тој на­род здраво место, модрици, гнојни рани, нечистени, непреврзани и неомекнати со масло.

7

Земјата ви е опустошена, градо­вите ви се изгорени со оган; нивите ваши пред ваши очи туѓинци ги јадат; и пус­тош е, како што запустуваат туѓинци.

8 Остана ќерката Сионова како колиба во лозје, како колиба во градина, како опсаден град.

9 Да не беше ни оставил Господ Са­ваот мал остаток, ќе бевме како Содом, ќе заприлегавме на Гомора.

10

Чујте го словото Господово, кнезови содомски, вслушајте се во зако­нот на нашиот Бог, народе гоморски!

11 „Зошто ми се многуте ваши жртви? — вели Господ. Презаситен сум од сепаленици на овни и од маснотија на згоен добиток; крв од телињата, од јагниња и јариња не сакам.

12 Кога доаѓате да се јавите пред лицето Мое, кој го бара тоа од вашата рака, кога ќе згазнете на Моите дво­рови?

13 Не принесувајте веќе празни жрт­ви; кадењето е одвратно за Мене; ново­месечија, саботи и празнични собранија со беззаконија — не можам да трпам!

14 Душата Моја ги мрази вашите но­вомесечија и вашите празници: тие се товар за Мене, тешко Ми е да ги носам.

15 И кога протегате раце, Јас ги кријам од вас очите Свои, а кога ги умно­жувате молбите свои, Јас не слушам: рацете ваши се полни со крв.

16 Измијте се, исчистете се; иставете ги од очите Мои лошите дела свои; престанете да правите зло;

17 научете се да правите добро, барајте правда, спасувајте угнетен, заштитувај­те сирак, застапувајте се за вдовица.“

18

Тогаш дојдете и ќе се пресуди, вели Господ. Гревовите ваши да се и алово црвени — како снег ќе ги по­белам; да бидат црвени и како пурпур — како вол­на ќе станат бели.

19 Ако Го барате и послушате, ќе ги јадете добрата земни;

20 ако, пак, не сакате и се против­ставувате, меч ќе ве истреби! Тоа го рече устата Господова.

21

Како справедливиот верен град Сион стана блудница? Во него царуваше правда, а сега престојуваат убијци.

22 Среброто ти стана како згура, виното ти е со вода помешано;

23 твоите кнезови се престапници на законот и соучесници на крадци; сите тие сакаат подароци и лакомат за наг­рада; не заштитуваат сирак, и поплака на вдовица не стигнува до нив.

24 Затоа вели Господ, Господ Саваот, Јунакот Израелов: „О, ќе ја истурам ја­роста на противниците Свои и ќе им се одмаздам на непријателите Свои!

25 И ќе ја свртам против тебе раката Своја и како со пепелница ќе ја исчис­там од тебе згурата и ќе го одделам од тебе сето олово.

26 И пак ќе поставам судии, како по­рано, и советници како отпрвин; тогаш ќе говорат за тебе: град на правда, верна престолнина!

27

Сион ќе се спаси преку праведен суд, и обратените негови — преку правда.

28 За сите отстапници и грешници — погибел, а оние, што Го оставиле Гос­пода, ќе бидат истребени.

29 Вие ќе бидете посрамени заради да­бовите што ги обожавате, ќе црвенеете од срам заради градините што сте си ги избрале;

30 зашто вие ќе бидете како даб, чиј лист свенал и како градина, во која нема вода.

31 И силниот ќе биде отпадок, а делото негово — искра; ќе горат заедно, — и никој нема да ги угасне.“

2

1

Слово, откриено во видението на Амоцовиот син Исаија, за Јудеја и Ерусалим.

2 И ете, во последните дни гората на домот Господов ќе биде поставена на врвот од планините и ќе се возвиси над ридовите, ќе појдат кон неа сите народи.

3 Ќе тргнат многу народи и ќе речат: „Дојдете, да се искачиме на гората Господова, во домот на Бог Јаковов; Тој ќе нѐ научи на Своите патишта и ќе одиме по патеките Негови; зашто од Сион ќе излезе законот, и од Ерусалим — словото Господово.“

4 И ќе им суди Тој на народите и ќе изобличи многу племиња; ќе ги прековаат мечевите свои во плугови, а копјата свои — во српови: народ против народ нема да крене меч и нема повеќе да се учат на војна.

5 О, доме Јаковов! Дојдете, да одиме во Господовата светлина.

6

Но Ти го отфрли Својот народ, до­мот Јаковов, зашто тие примија многу од источните зла и маѓесници си имаат како Филистејците, и се братимат со синови на туѓинци.

7 Се исполни земјата негова со злато и сребро, богатствата крај немаат; се ис­полни земјата негова со коњи, колите негови број немаат.

8 Се исполни земјата негова со идоли: тие се поклонуваат на изра­ботка од своите раце, на она што нивните прсти го направиле.

9 Човекот е свиткан, мажот е пони­жен — не простувај им!

10

Влези во пештерата и сокриј се во земјата од страв пред Господ и од славата на Неговото величие.

11 Ничкум ќе паднат гордите погледи човечки, и она, што е високо кај луѓето, ќе се понизи; а само Господ ќе стои високо во тој ден.

12 Зашто иде денот на Господ Саваот против сѐ што е гордо и надуено и против сѐ што е превознесено, — и тоа ќе биде понизено, —

13 против сите кедри леванонски, високи и величествени, и против сите дабови башански,

14 против сите високи гори и против сите ритчиња што се издигаат,

15 против секоја висока кула и против секоја цврста ѕидина,

16 против сите таршишки кораби и против сите нивни украси.

17 И ќе падне човечкото величие, она што е високо кај луѓето ќе се понизи; само Господ ќе стои високо во тој ден,

18 а идолите сосема ќе исчезнат.

19 И ќе влезат луѓето во карпести пештери и во земни јами од страв пред Господ и од славата на Неговото вели­чие, кога ќе се крене Тој да ја потресе земјата.

20 Во тој ден човекот ќе ги фрли свои­те сребрени и своите златни идо­ли, што ги направил за да им се поклонува,

21 за да влезе во камени процепи и во планински долови од страв пред Господ и од славата на Неговото ве­личие, кога ќе се крене Тој да ја потресе земјата.

22 Престанете да се надевате на човек, чие дишење е во ноздрите негови, за­што — што знае тој?

3

1

Ете, Господ Бог Саваот ќе го одземе од Ерусалим и од Јуда жезолот и помошта, секоја поткрепа во леб и вода,

2 храбар водач и војник, судија и пророк, јасновидец и старец,

3 војсководец и големец, советник, му­дар уметник и вешт говорник.

4 Ќе им дадам момчиња за началници, и деца ќе владеат над нив.

5 А во народот еден ќе угнетува друг, и секој — својот ближен; момче бесрамно ќе се прави голем пред старец и простак — пред големец.

6 Тогаш човек ќе се фати за братот свој, во челадта на татко си свој и ќе рече: „Ти имаш наметка, биди ни водач, и овие урнатини нека бидат под твоја рака.“

7 А тој со клетва ќе рече: „Не мо­жам да ги излекувам раните на народот; и во мојата куќа нема ни леб, ни облека: не правете ме водач на народот.“

8 Така пропадна Ерусалим, и падна Јуда, зашто јазикот нивни и делата нив­ни се против Господ, навредливи пред очите на Неговата слава.

9 Изразот на лицето нивно сведочи против нив, а за гревот свој тие кажу­ваат отворено, како содомците, не кријат: тешко на душата нивна! Сами на себеси навлекуваат зло.

10

Кажете му на праведникот: „Блазе му, зашто тој ќе ги јаде плодовите на делата свои;

11 а на беззаконикот — тешко нему, за­што врз него ќе паднат делата на рацете негови!

12 Угнетувачи на Мојот народ се децата, и жени владеат над него. Народе Мој, твоите водачи те доведуваат до заб­луда и го раскопуваат патот по кој одиш.“

13 Се крена Господ на суд — и стои, за да го суди народот.

14 Господ влегува во суд со старе­шините на Својот народ и со неговите кнезови: вие го опустошивте лозјето; ограбеното од сиромасите е во вашите куќи.

15 „Зошто го угнетувате народот Мој и ги газите сиромасите?“ вели Господ Бог Саваот.

16

Потоа рече Господ: „Поради тоа што ќерките сионски се гордеат и одат со исправени вратови, што освојуваат со погледите, и ситно одат и со веришки на нозете тропкаат,

17 Господ ќе го оголи темето на ќер­ките сионски, и ќе го открие срамот нивни.“

18 Во оној ден Господ ќе ги одземе убавите веришки на нозете, секакви шнолички и полумесечинки,

19 обетки, ѓерданчиња и ладила,

20 превези, гривни и појаси, стакленца со мириси и уметнички украси,

21 прстење и алки за нос,

22 горна облека и долна, шамичиња,

23 светли тенки наметки, кошули, забратки и покривала.

24 И наместо пријатен мирис ќе има смрад и место појас — јаже, место кад­рени коси — ќелави глави, наместо ши­рока наметка — тесно вреќиште, место убавина — лузна.

25 Мажите твои ќе паднат од меч, а јунаците твои — во битка,

26 и портите на престолнината ќе воздивнуваат и ќе плачат, а таа ќе седи напуштена на земјата.

4

1

Во оној ден, седум жени ќе се фатат за еден маж и ќе речат: „Свој леб ќе јадеме и своја облека ќе носиме, доста е само да се нарекуваме со твоето име — симни го од нас срамот наш!“

2 Во оној ден фиданката Господова ќе се јави во убавина и чест, а плодот на земјата — во величие и слава, за спасе­ните синови израелски.

3 Тогаш преостанатите на Сион и пре­живеаните во Ерусалим — сите, запиша­ни како да живеат во Ерусалим, ќе се нарекуваат свети,

4 кога Господ ќе ја измие нечистотијата на ќерките сионски и ќе ја исчисти крвта на Ерусалим од средината негова со дух, кој суди и со дух, кој пали.

5 И ќе направи Господ над секое мес­то на гората Сион и над собранијата, облак и дим дење, а блесок од пламнат оган — ноќе; зашто слава ќе покрива сѐ.

6 И ќе има шатор за сенка дење од припек и засолниште и заклон од лошо време.

5

1

Ќе Му ја запеам на мојот Возљубен Неговата песна за лозјето Негово. Мојот Возљубен имаше лозје на врвот од плодороден рид;

2 Тој го огради и го исчисти од ка­мења, насади во него избор од лозови прачки, изгради кула во средината не­гова, направи големи каци; оче­куваше да роди добро грозје, а тоа роди диво грозје.

3 Па сега, жители ерусалимски и ма­жи Јудејци, пресудете меѓу Мене и Моето лозје.

4 Што уште требаше да направам за Моето лозје и не го направив? Зошто, кога очекував принос од добро грозје, тоа даде диво грозје?

5 Сега ќе ви кажам што ќе направам со лозјето Свое: ќе ја иставам оградата, и тоа ќе биде опустошено; ќе му ги раз­рушам ѕидиштата, и ќе биде газено:

6 ќе го оставам да запусти: нема ни да го кројат, ни да го копаат — ќе обрасне во трње и боцки, ќе им заповедам на облаците да не истураат дожд врз него.

7 Лозјето на Господ Саваот е домот Израелов, а луѓето на Јуда — Негова љу­бена градина. И чека Тој правосудие, но ете — крвопролевање; чека правда, а ете — пискот.

8

Тешко ви вам, кои прилепувате куќа кон куќа, кои присоединувате нива кон нива, така што за другите да не останува место, како да сте само вие населени на земјата!

9 Во ушите мои — Господ Саваот рече: — тие многубројни домови ќе бидат пусти, тие големи и убави куќи ќе бидат без жители;

10 десет ари лозје ќе дадат едно буре, а еден гомер посеано семе, одвај ќе доне­се една ефа.

11 Тешко им на оние, кои од рано утро бараат жесток пијалак и до доцна вечер се згорештуваат со вино;

12 на нивните гоштавки има и харфа и лира, и тимпани, и свирка и вино; а кон делата на Господ тие и не погледнуваат, ниту помислуваат за делата на Него­вите раце.

13 Затоа Мојот народ ненадејно ќе отиде во ропство; неговите големци ќе гладуваат, богаташите негови ќе се ма­чат од жед.

14 Затоа пеколот се раширил и без мерка ја отворил устата своја: таму ќе слезе нивната слава и нивното богат­ство, вревата нивна и сѐ што ги весели.

15 Смртникот ќе се свитка, човекот ќе се понижи и гордите луѓе очи ќе наведнат;

16 а Господ Саваот ќе се возвеличи во суд, светиот Бог ќе ја соопшти светоста Своја во правда.

17 И овците ќе си пасат како на па­сишта, и туѓинци ќе се хранат со оставените плодни пасишта на бога­тите.

18 Тешко им на оние, кои влечат по себе беззаконие со јажиња на суетност и грев — како со колски ремења;

19 кои велат: „Нека побрза Тој и нека го забрза делото Свое, за да видиме; нека се приближи и нека се исполни решението на Светецот Израелов, за да дознаеме!“

20 Тешко им на оние, кои злото го нарекуваат добро, а доброто — зло; тем­нината ја сметаат за светлина, светлината — за темнина, горчливото — за слатко, а слаткото — за горчливо!

21 Тешко им на оние, кои се мудри во своите очи и разумни пред самите себеси!

22 Тешко им на оние, кои се храбри вино да пијат и силни да приготвуваат жесток пијалак,

23 кои за подароци го оправдуваат виновниот, а ги лишуваат праведните од законитото!

24 Затоа, како што огнот ја јаде сламата, и пламенот го голта сеното, така ќе загине коренот нивни, цветот нивни ќе се разнесе како прав; зашто тие го отфрлија законот на Господ Саваот и го презреа словото на Светецот Израелов.

25 Затоа гневот на Господ ќе се разгори против Неговиот народ, ќе ја протегне раката Своја против него и ќе го порази, така што планините ќе затре­перат и труповите нивни ќе бидат како ѓубре по улиците. А при сето тоа гневот Негов нема да се одврати и раката Не­гова уште ќе биде протегната.

26

И ќе крене знаме за далечни народи и ќе им даде знак на оние што жи­веат на крајот од земјата, и ете, тие лесно и брзо ќе дојдат;

27 кај нив нема да има ни умрен, ни премален; ниеден нема да задреме и нема да заспие; нема да се отпаше појасот од половината негова и нема да се одврзе ремен од чевлите негови;

28 стрелите им се изострени, сите ла­кови — им се затегнати; копитата на ко­њите нивни се како кремења, а бојните коли нивни — како виор;

29 рикањето нивно е како рикањето на лавица; тие рикаат како лавчиња; ќе го зграпчат пленот и ќе го однесат и никој нема да им го одземе.

30 Во оној ден ќе зарика против него како бучава на разбеснето море; ќе по­гледне Тој на земјата, и ете, темнина и жалост, а светлината потемнела во облаците.

6

1

Во годината кога умре цар Озија, јас Го видов Господа, седнат на престолот висок и издигнат, а полите на облеката Негова го исполнија целиот храм.

2 Околу Него стоеја серафими; секој од нив имаше по шест крилја: со две секој го криеше лицето свое, со две дру­ги ги криеше нозете свои, а со две ле­таше.

3 И викаа еден кон друг и велеа: „Свет, свет, свет е Господ Саваот! Це­лата земја е полна со Неговата слава!“

4 И се разниша горништето на вра­тите од гласот на оние што викаа, а домот се исполни со дим.

5 И реков: „Тешко мене, зашто сум човек со нечиста уста и живеам среде народ исто така со нечиста уста, — а очите мои Го видоа Царот, Господ Саваот!“

6 Тогаш долета до мене еден од сера­фимите со разгорен јаглен во раката што го беше зел со клешти од жрт­веникот,

7 се допре до устата моја и ми рече: „Ете, тоа се допре до устата твоја — и твоето беззаконие се оттргна од тебе, гревот твој се очисти.“

8 И го чув гласот на Господ, Кој рече: „Кого да испратам и кој ќе отиде за нас?“ А јас реков: „Еве ме мене, испра­ти ме мене!“

9 Тогаш Тој рече: „Оди и кажи му на тој народ: ‚со ушите ќе чуете и нема да разберете, и со очи ќе гледате — и нема да видите.‘

10 Зашто срцето на тој народ е закоравено, и со ушите тешко слушаат и ги затвориле очите свои за да не гледаат со очи, со уши да чујат и со срце да разбе­рат, та да се обратат да ги излекувам.“

11 И реков: „До кога, Господи?“ Тој рече: „Додека запустат градовите и останат без жители, и куќите без луѓе, земјата сосема не се запусти,

12 додека Господ не ги протера луѓето и голема пустош во таа земја да има.

13 И ако остане уште десеттиот дел во неа, и таа пак ќе биде разорена; но како од брест и даб, кога се и отсе­чени, останува коренот нивни, така светото семе ќе биде нејзин корен.“

7

1

Во дните на Ахаз — синот на Јотам, син Озиев, цар јудејски, — Рецин, ца­рот арамејски, и Факиј, синот Ремалиев, цар израелски, отидоа против Ерусалим да го завладеат, но не можеа да го преземат.

2 Тогаш му беше соопштено на домот Давидов и речено: „Арамејци се сместија во земјата Ефремова. И му затрепери срцето на Ахаз и срцето на народот негов, како што од ветар се нишаат дрвјата.“

3 И му рече Господ на Исаија: „Из­лези ти и син ти Шеар-Јашув да го пречекаш Ахаз на крајот од горното езеро по патот кај нивата на вала­вичарот,

4 и кажи му: Охрабри се и биди спо­коен; не плаши се, и да не се плаши срцето твое пред двата краја на тие гламји што чадат, од пламениот гнев на Рецин, на Арамејците и на синот Ремалиев.

5 Арам, Ефрем и синот Ремалиев кројат против тебе зло, велејќи:

6 ‚да одиме против Јудеја и да ја ис­плашиме, да ја завладееме и да го пос­тавиме за цар Тавеловиот син.‘

7 Но Господ Бог вели вака: Тоа нема да стане и нема да се изврши,

8 зашто главата на Арам е Дамаск, а главата на Дамаск — Рецин; по шеесет и пет години Ефрем ќе престане да биде народ;

9 глава на Ефрем е Самарија, а глава на Самарија — синот Ремалиев. Ако не верувате, нема да се одржите.“

10

И продолжи Господ да му говори на Ахаз и му рече:

11 „Барај за себе знак од Господ, твојот Бог: барај или во длабочините или во височините.“

12 Но Ахаз рече: „Нема да барам и нема да Го искушувам Господа.“

13 Тогаш Исаија рече: „Слушајте, пак, доме Давидов! Зар ви е малку тоа што им дотежнувате на луѓето, па сакате да Му дотежнувате и на мојот Бог?“

14 Затоа Самиот Господ ќе ви даде доказ: ете, Девица ќе зачне и ќе роди Син, и ќе Му го дадат името Има­нуел.

15 Тој ќе се храни со млеко и мед, додека да се научи да го отфрла лошото и да го избира доброто.

16 Зашто, пред детето да се научи да го отфрла лошото и да го избира доброто, оваа земја, од која ти се плашиш, ќе биде оставена од двајцата цареви.

17 Но Господ ќе испрати врз тебе и врз народот твој и врз домот на татко ти, такви денови, какви што не доаѓале, откако Ефрем се оддели од Јуда — ќе го испрати асирскиот цар.

18

И ете, во тој ден Господ ќе им даде знак на мувите, што се кај устието на египетската река, и на пчелите, што се во асирската земја, —

19 и ќе долетаат и ќе заседнат сите тие по запустените долини и по камените пештери и по сите трништа и по сите дрвја.

20 Во тој ден Господ ќе ги избричи со брич, земен од оваа страна на Реката — преку асирскиот цар, главата и влакната на нозете, ќе ја симне дури и брадата.

21 И во тој ден, кој храни крава и две овци,

22 поради изобилството на млеко, што тие ќе го дадат, ќе јаде масло; со масло и мед ќе се хранат сите, кои останале во таа земја.

23 Во тој ден на секое место, каде што растеле илјада лози за илјада сребреници, ќе има глог и трниште.

24 Таму ќе се оди со лакови и стрели, бидејќи целата земја ќе е во глогови и трњаци.

25 И на ниедна од горите, што биле расчистувани со мотика, нема да одиш, поради страв од глог и од трње; таму ќе истеруваат говеда и ситен добиток ќе гази.

8

1

И ми рече Господ: „Земи си голема плоча и напиши на неа со човечко писмо: Махер-Шалал-Хаш-Баз .“

2 И си зедов верни сведоци: свеште­никот Урија и Захарија, синот Јеве­рикиев,

3 и легнав со пророчицата, и таа зачна и роди син. И ми рече Господ: дај му име: Махер-Шалал-Хаш-Баз;

4 зашто, пред да се научи детето да изговара: тате, мамо, — богатството на Дамаск и пленот самарјански ќе бидат однесени од асирскиот цар.

5 И продолжуваше да ми зборува Господ и рече:

6 „Штом овој народ ги занемарува водите на Силоам, кои течат тивко, а се восхитува на Рецин, и на синот Рема­лиев,

7 Господ ќе ги испрати врз него бурните и големи води на Реката — асир­скиот цар со сета негова слава;

8 и ќе навлезе во Јудеја, ќе ја поплави и високо ќе се крене — ќе стигне до вратот; и раширените крила нејзини ќе бидат по целата ширина на Твојата зем­ја, Имануеле!“

9 Здружувајте се, народи, но ќе бидете уништени, и внимавајте, вие сите што сте далечни земји! Воо­ружувајте се, но ќе бидете победени; вооружувајте се, но ќе бидете униш­тени!

10 Кројте заговори, но тие ќе се ру­шат, говорете збор, но тој нема да се исполни, зашто со нас е Бог!

11 Зашто вака ми велеше Господ, држејќи ја врз мене цврстата рака и опоменувајќи ме да не одам по патот на тој народ, велејќи:

12 „Не нарекувајте го заговор сето она што тој народ го нарекува заговор; и не плашете се од она, од кое тој се плаши, не стравувајте.

13 Господ Саваот — само Него сметајте Го за свет, и Тој да биде ваш страв и ваш трепет!

14 Тој ќе биде осветување и камен за сопнување и карпа за соблазна на двата дома Израелови, стапица и мрежа за жителите ерусалимски.

15 И мнозина од нив ќе се сопнат и ќе паднат, ќе се разбијат, ќе се заплеткаат во стапицата и ќе бидат уловени.“

16

„Врзи го свидетелството и запечати го откровението пред своите ученици.“

17 И така, јас се надевам на Господ, Кој го сокрил лицето Свое од домот Ја­ковов, на Него се надевам.

18 Ете, јас и децата што ми ги даде Господ, сме како белези и докази во Из­раел од Господ Саваот, Кој живее на го­рата Сион.

19 И кога ќе ви речат: „Обратете се кон оние, што извикуваат мртовци, и кон маѓесници, кон бајачи и оние што говорат од стомак, тогаш одговарајте: не треба ли народот да се обрнува кон својот Бог? Се прашуваат ли мртви за живи?“

20 Допрашајте се до законот и откро­вението! Ако некои речат дека не е така, тогаш за нив нема светлина.

21 Ќе скитаат тие по земјата, жес­токо угнетувани и гладни; и во време на гла­дот ќе се лутат, ќе го навредуваат својот цар и својот Бог.

22 И ќе се загледаат угоре, и ќе по­гледаат кон земјата; и ете — скрб и мрак, густа темнина; и ќе бидат фрлени во темнината.

23 Но нема секогаш да има мрак таму, каде што сега тој е згустен. Поранеш­ното време ја понизи земјата Завулоно­ва и земјата Нефталимова; но подоцнежното — ќе го возвеличи крајморски­от пат, од онаа страна на Јордан, незна­божечка Галилеја.

9

1

Народот, кој оди во темнина, ќе види голема светлина; врз оние што живеат во земјата на смртната сенка, ќе болсне светлина.

2 Ти ќе го умножиш народот, ќе ја зголемиш радоста негова. Тој ќе се ве­сели пред Тебе, како што се веселат за време на жетва, како што се радуваат при делење на плен.

3 Зашто јаремот, кој му тежеше, и же­золот што го поразуваше, и стапот на неговиот угнетувач — Ти ќе ги скршиш, како во денот на Мидјан.

4 Зашто секоја војничка обувка во време на војна и облека, извалкана од крв, ќе бидат предадени на изгорување, за храна на огнот.

5

Зашто дете ни се роди — Син ни се даде; власта е на рамењата Негови, и ќе Го наречат: Чудесен Советник, Бог си­лен, Отец вечен, Кнез на мирот.

6 Неговата власт и мирот бескраен ќе растат врз престолот на Давид и во цар­ството негово, за да го утврди Тој и да го зацврсти преку суд и правда отсега па довека. Тоа ќе го направи ревноста на Господ Саваот.

7

Господ му испраќа слово на Јаков, тоа слегува врз Израел,

8 за да знае сиот народ, Ефрем и жителите на Самарија, кои со гордост и надуено срце велат:

9 „Тулите паднаа, — ќе градиме со делкани камења; смоквите се исе­чени, — ќе ги замениме со кедри.“

10 Ќе се крене Господ против него и непријателите на Рецин, ќе ги воо­ружи непријателите негови;

11 Арамејците откај исток, Филистеј­ците откај запад; ќе го голтнат Израел со полна уста. При сето тоа гневот Не­гов нема да се одврати и раката Негова ќе остане протегната.

12 Но народот не се обраќа кон Оној, Кој го бие и не прибегнува кон Господ Саваот.

13 Господ ќе му ја пресече на Израел главата и опашката, палмата и трската во еден ден:

14 старецот и големецот — тоа е гла­вата; а пророкот — лажниот учител, е опашот.

15 Водачите на овој народ ќе го доведат во заблуда, а водените од нив ќе за­гинат.

16 Затоа Господ нема да ги поштеди момчињата негови, и нема да се смили над сираците негови и вдовици­те не­гови; зашто сите тие се лицемери и зло­дејци, и устата на сите зборува нечесно. При сето тоа гневот Негов нема да се одврати и раката Негова ќе остане протегната.

17 Зашто беззаконието како оган се разгорело, голтнува глог и трн и гори во горските гасталаци, се креваат столбови од дим.

18 Гневот на Господ Саваот ќе ја изгори земјата, народот ќе стане како храна за огнот, човек нема да го по­жали братот свој.

19 Ќе лапаат надесно — и ќе си оста­нат гладни; ќе јадат налево — и нема да се наситат; секој ќе го јаде месото од својата мишка:

20 Манасија — Ефрем, и Ефрем — Ма­насија, обајцата заедно — Јуда. При сето тоа нема да се одврати гневот Негов, и раката Негова ќе остане протегната.

10

1

Тешко им на оние што соз­даваат неправедни закони и пишуваат остри решенија,

2 за да ги отстранат сиромасите од правосудието и да ги ограбат правата на слабите меѓу Мојот народ, за да ги на­прават вдовиците свој плен и да ги грабаат сираците.

3 А што ќе правите вие во денот на посетата, кога смртта ќе дојде оддале­ку? Кон кого ќе прибегнете за помош? Каде ќе го оставите богатството свое?

4 Без Мене тие ќе се превиваат меѓу окованите и ќе паднат меѓу убиените. При сето тоа нема да се одврати гневот Негов, раката Негова ќе остане протегната.

5

О, Асиријо, жезол на Мојот гнев и бич на Моето негодување!

6 Ќе го испратам против нечесен народ и против народот на Мојот гнев, ќе му дадам повелба грабеж да граби и плен да плени и да ги гази како улична кал.

7 Но тој нема така да расуди, срцето негово нема да помисли вака; нему на срце ќе му биде — да разурне и да истреби многу народи.

8 Зашто тој ќе рече: „Нели се сите цареви мои кнезови?

9 Кално не ли е она што и Кар­кемиш? Хамат не ли е она што и Арпад? Самарија не ли е она што е Дамаск?

10 Бидејќи раката моја завладеа со идолските царства, во кои беа идолите повеќе отколку во Ерусалим и Сама­рија, —

11 нема ли истото тоа да го направам со Ерусалим и со неговите кипови, како што направив со Самарија и со нејзините идоли?

12 А кога Господ ќе го изврши сето Свое дело на гората Сион и во Еруса­лим, тогаш ќе го казнам плодот на горделивото срце на царот асирски и дрскоста на високо кренатите му очи.“

13 Зашто рече: „Со силата на Своите раце и со мудроста на Својот разум го направив тоа, зашто сум умен: ги разместив границите на народите, и нив­ните богатства ги ограбив,

14 раката Моја го ограби богатството на народите како гнезда: како што ги земаат оставените во нив јајца, така ја заграбив јас целата земја, и никој со крило не мрдна, ни уста не отвори, ниту писна.“

15 Се крева ли на големо секирата пред оној што сече со неа? Се гордее ли трионот пред оној што го движи? Како стап да се крева против оној што го дига! Како божем прачка се крева против оној, кој не е дрво!

16 Затоа Господ Бог Саваот ќе испра­ти немоќ на неговите здрави луѓе, меѓу првенците на Неговата чест — бесчестие, а врз Неговата слава оган на зло ќе се разгори.

17 Светлината на Израел ќе биде оган, а неговиот Светец — пламен, кој ќе ги изгори и ќе ги изеде трњето негови и боцките негови во еден ден;

18 ќе ја истреби славната шума негова и градината негова, од душа до тело, и тој ќе биде како немоќен, кој умира.

19 И другите дрвја од шумата негова ќе бидат толку малубројни, што дури и дете ќе може да им направи попис.

20

И ете, во тој ден Израеловиот остаток и спасените од домот на Јаков нема веќе да се потпираат на оној, кој ги по­рази, но простосрдечно ќе положат надеж во Господ, Светецот Израелов.

21 Остатокот ќе се врати, остатокот на Јаков, ќе се врати кон Силниот Бог.

22 Зашто, иако твојот народ, Изра­еле, е колку морскиот песок, само остатокот негов ќе се обрати; реше­нието за истребување е преисполнето со правда;

23 зашто решеното истребување ќе го изврши Господ Бог Саваот, по целата земја.

24 Поради тоа, вака вели Господ Бог Саваот: „Народе Мој, што живееш на Сион, не плаши се од Ашур кога тој ќе те удира со палка и ќе го крене стапот против тебе, како Египет.

25 Уште малку, сосема малку, — и Мо­јот гнев ќе мине, јароста Моја ќе се свр­ти да ги истреби.“

26 И ќе крене Господ Саваот бич врз него, како кога го порази Мидјан кај карпата Орев, или како кога го протегна стапот врз морето, ќе го крене како врз Египет.

27 Во тој ден ќе биде симнат од твоите рамења товарот негов, и јаремот негов — од твојот врат; јаремот ќе се скрши од дебелина.

28 Тој доаѓа во Ајат, го минува Миг­рон, товари во Михмас.

29 Тие минуваат клисури; во Гева но­ќеваат; Рама се тресе; Гива Сауло­ва се разбега.

30 Викај со глас ќерко Галимова; нека те чуе Лаис, Одговори ѝ, Анатоте!

31 Мадмена се разбега, жителите на Гевим брзаат да побегнат.

32 Уште еден ден ќе престојува тој во Нов; со раката своја ја заплашува гората Сион, ерусалимскиот рид.

33 Ете, Господ Бог Саваот со страш­на сила ќе ги откине гранките на дрвјата, врвовите ќе им ги пресече, висо­ките — на земја ќе ги собори.

34 И горскиот честар Тој ќе го исече со секира, — а Ливан ќе падне од Семоќ­ниот.

11

1

И ќе потера фиданка од Јесеевата пењушка, и стебло ќе израсне од нејзиниот корен;

2 ќе почива врз Него Дух Господов, дух на мудрост и разум, дух на совет и крепост, дух на знаење и богобојазли­вост;

3 ќе се исполни со страв Господов, ќе суди, не според тоа како што очите Не­гови гледаат; и ќе ги решава делата, не според тоа како што ушите Негови слушаат.

4 Тој ќе им суди на сиромасите по правда, и делата на страдалниците во земјата ќе ги решава според вистината; со зборот од устата Своја ќе ја порази земјата, со дишењето на устата Своја ќе го убие нечесниот.

5 Појас на половината Негова ќе биде правдата, а појас на бедрата Негови — вистината.

6 Тогаш волк ќе живее со јагне, лео­пардот ќе лежи заедно со јаре; теле, лавче и вол ќе бидат заедно, и мало дете ќе ги води.

7 Крава ќе пасе со мечка, нивните млади ќе лежат заедно; лавот ќе јаде слама како волот.

8 Новороденче ќе игра над змиина дупка, дете ќе протега рака кон змиино гнездо.

9 Нема да прават зло и штета по целата Моја света гора, зашто земјата ќе биде полна со познавање на Господ, како што водите го полнат морето.

10

Во оној ден кон Јесеевиот корен, кој ќе стане како знаме на народите, ќе се обратат незнабошците, живеа­лиштето негово ќе му биде слава.

11 Тогаш Господ пак ќе ја крене раката Своја, за да Си го врати остатокот од народот Свој, — она што остана во Аси­рија, и во Египет, и во Патрос, и во Куш, и во Елам, и во Сенаар, и во Хамат, и островите морски.

12 И ќе крене знаме кон незна­бошците и ќе ги собере прогонетите Израелци; расеаните Јудејци ќе ги повика од чети­рите земни краишта.

13 Ќе се прекрати зависта Ефремо­ва; кои непријателствуваат против Јуда, ќе бидат истребени, Ефрем нема да му за­видува на Јуда, а Јуда нема да го при­теснува Ефрем.

14 И ќе полетаат врз плеќите на Фи­листејците кон запад, ќе ги ограбат сите народи на Исток; ќе стават рака врз Едом и Моав, и синовите Амоно­ви ќе им бидат поданици.

15 Ќе го исуши Господ заливот на Египетското Море, ќе ја протегне раката Своја врз Реката преку силниот Свој ветар и ќе ја разбие на седум ракави, така што со обувки да можат да ги мину­ваат.

16 Тогаш за остатокот од Неговиот народ, кој ќе остане во Асирија, ќе има широк пат, како што беше тоа за Из­раелците кога излегуваа од египетската земја.

12

1

Во оној ден ќе речеш: „Ќе Те славам, Господи! Ти ми беше гневен, но го одврати гневот Свој и ме утеши.“

2 Ете, Бог е моето спасение; на Него се надевам; и не се плашам; зашто Гос­под е мојата сила, Господ е мојата пес­на; Тој ми е спасение.

3 Тогаш со радост ќе црпите вода од изворите на спасението,

4 во тој ден ќе речете: „Славете Го Господа, повикувајте Го името Негово; разгласувајте ги меѓу народите делата Негови; напомнувајте дека името Него­во е големо;

5 пејте Му на Господ, зашто Тој на­правил нешто големо — нека го знаат тоа по целата земја.

6 Весели се и радувај се, жителко Сио­нова, зашто, голем е меѓу тебе Свете­цот на Израел.“

13

1

Пророштво за Вавилон, што го изрече Исаија, синот на Амоц.

2 „Кренете знаме на гола планина, издигнете глас, мавнете им со рака да навлезат низ кнезовските порти.

3 Јас им дадов повелба на Моите избраници и ги повикав да го исполнат гневот Мој Моите јунаци, кои се радуваат на величието Мое.

4 Голем шум има по планините, како божем од многуброен народ, бунтовен шум на царства и народи, собрани заедно, Господ Саваот ја прегледува готовата војска за војна.

5 Идат од далечна страна, од крајот на небото, Господ и орудијата на Неговиот гнев, за да ја сотрат целата земја.

6 Липајте, зашто денот Господов е близу, — иде како разурнувачка сила од Семоќниот.

7 Затоа рацете на сите ќе папсаат, срцето на секој човек ќе се стопи.

8 Тие ќе се исплашат, грчеви и болки ќе ги опфатат; ќе се мачат како родилка, зашеметени ќе гледаат едни во други, лицата ќе им пламнат.

9

Ете, денот Господов доаѓа лут, со гнев и пламната јарост, за да ја прет­вори земјата во пустина и да ги истреби од неа грешниците нејзини.

10 Ѕвездите небески и светилата нема да даваат од себеси светлина; сонцето ќе се замрачува при изгревањето свое; и месечината нема да свети со светлината своја.

11 Јас ќе го казнам светот за злото, и нечесните — за нивните беззаконија; ќе го премавнам високоумството на гор­дите и ќе ја понизам надуеноста на уг­нетувачите;

12 ќе направам така, што луѓето да бидат поретки од чисто злато, а мажите — поретки од офирско злато.

13 Затоа ќе го затресам небото, земјата ќе се помести од местото свое поради јароста на Господ Саваот, во денот на пламнатиот гнев Негов.

14 Тогаш секој како подгонета срна и како напуштена овца ќе се врати кон народот свој, секој ќе избега во земјата своја.

15 Кого ќе го стасаат, ќе биде прободен; и кого ќе го фатат, ќе загине од меч.

16 Новороденчињата нивни ќе бидат смачкани пред очите нивни; куќите нивни ќе бидат разграбени, и жените нивни обесчестени.

17 Ете, Јас ќе ги кренам против нив Мидијците, кои не го ценат среброто и не лакомат за злато.

18 Нивни лакови ќе ги поразат младите и нема да сожалат ни плод во утроба; очите нивни нема да се смилуваат над децата.

19

И Вавилон, украсот на царствата, гордоста на Халдејците, ќе биде со­борен од Бога, како Содом и Гомора,

20 нема да се насели никогаш, во него нема да има жители од род во род; нема Арапин да го распне шаторот свој, ов­чари таму со стадата свои нема да пладнуваат.

21 Но во него ќе живеат ѕверови; бувови ќе се населат во нивните домови, и јарци ќе потскокнуваат и ќе играат.

22 Чакали ќе вијат во дворците нивни и хиени во домовите за веселба. А ќе дојде неговото време, близу е, деновите негови нема да задоцнат.“

14

1

Блиску е времето негово, нема да задоцнат дните негови; зашто Господ ќе го помилува Јаков и пак ќе го засака Израел; ќе ги насели во земјата нивна, ќе се присоединат кон нив туѓин­ци и ќе се прилепат кон домот Јаковов.

2 Ќе ги земат народите и ќе ги одведат на местото нивно; домот Израелов ќе ги присвои на земјата Господова ка­ко робови и робинки, ќе ги земе во плен своите пленители и ќе владее над своите угнетувачи.

3

Во оној ден, кога Господ те от­тргна од скрбта твоја, од стравот и од теш­кото ропство, под кое беше заробен,

4 ти ќе запееш победничка песна против вавилонскиот цар и ќе речеш: како исчезна мачителот и прекина тиранијата!

5 Господ го скрши жезолот на нечес­ните, скиптарот на владетелите,

6 кој јаросно ги поразуваше народите со бескрајни удари, гневно вла­дееше над племињата свои со неза­држливо прогонување.

7 Целата земја здивна, почива, вос­кликнува од радост;

8 и кипарисите се радуваат за тебе и кедрите леванонски, велејќи: откако падна ти, никој не доаѓа да нѐ сече.

9 Подземјето одоздола се раздвижи за­ради тебе, за да те пречека при твоето влегување; со тебе се разбудија сите во­дачи на земјата, изместувајќи ги сите цареви незнабожечки од престолите нивни.

10 Сите тие ќе ти говорат: и ти стана бессилен како нас! И ти стана сличен на нас.

11 Гордоста ти е симната во пеколот, со сиот твој шум; под тебе има гнилеж за постилка, а црви се твојата покривка.

12 Како падна ти од небото, Денице, сине на зората! Се разби од земјата ти, кој ги угнетуваше народите.

13 А во срцето свое си велеше: „Ќе се искачам на небото, ќе го издигнам прес­толот свој погоре од Божјите ѕвезди и ќе седнам на гората во соборот на бого­вите, на крајот од северот;

14 ќе се искачам до висините на обла­ците, ќе бидам рамен на Севиш­ниот.“

15 Но ти си соборен во пеколот, во дното на јамата.

16 Оние што ќе те видат, ќе се загле­даат во тебе, ќе си речат за тебе: тоа ли е човекот, кој земјата ја раз­нишуваше и царства потресуваше,

17 вселената во пустина ја претвори и ги разрушуваше градовите нејзини, робовите не ги пушташе по домовите нивни?

18 Сите царства на народите, сите почиваат со чест, секој во својата гробница;

19 а ти си фрлен надвор од гробот како отпадок, покриен со убиени, погубени со меч, што ги спуштаат во камени гробници, — како изгазен труп,

20 нема да се соединиш со нив во гробот; зашто ти ја разори земјата своја, го уби народот свој: племето на злодејците никогаш нема да се спомне.

21 Гответе клање за синовите негови поради беззаконието на таткото нивни, за да не востанат и да не завладеат со земјата и да не ја наполнат вселената со непријатели.

22 „И ќе станам против нив, — вели Господ Саваот, — и ќе го истребам името на Вавилон и целиот остаток — и син, и внук, вели Господ.

23 Ќе им го дадам во посед на ежо­вите и мочуриштата, ќе го изметам со истребувачка метла, вели Господ Саваот.“

24

Со клетва вели Господ Саваот: „Ка­ко што намислив, така и ќе биде; како што решив, така и ќе стане,

25 за да го погубам Ашур во Мојата земја и да го изгонам од Моите гори; ќе падне од нив јаремот негов, и товарот ќе се симне од рамењата нивни.“

26 Такво е решението, определено за целата земја, и еве ја раката, протегната врз сите народи;

27 зашто Господ Саваот решил, и кој може да го измени тоа? Раката Негова е протегната, — и кој ќе ја врати?

28

Во годината, кога умре царот Ахаз, имаше вакво пророчко слово:

29 „Немој да се радуваш, земјо филистејска, дека е скршен жезолот, кој те поразуваше, зашто од змискиот корен ќе излезе отровница и плодот нејзин ќе биде змеј што лета.

30 Тогаш најбедните ќе бидат нахра­нети, немоќните ќе си почиваат во безо­пасност; а твојот корен со глад ќе го уморам, и тоа ќе го убие твојот остаток.

31 Плачете, порти, викај граде, на глас! Ќе се раздробиш ти, цела земјо филистејска; зашто од север иде дим, нема изморен во нивните војски.

32 А што ќе соопштат известувачите народни? — Тоа дека Господ го утврдил Сион, и дека во него ќе најдат засолниште сиромасите од народот Негов.“

15

1

Пророштво за Моав. Така! Ноќе ќе биде разорен Ар-Мо­ав и уништен; така! Ноќе ќе биде разорен Кир-Моав и уништен!

2 Тој се искачува во храмот дивонски за да плаче на височина; Моав липа над Нево и Медева; сите тие се со истри­жени глави, сите со избри­чени бради.

3 По улиците негови се препа­шуваат со вреќишта; по покривите негови и плоштадите сите плачат, во солзи тонат.

4 Пишти Есевон и Елале; гласот нив­ни се слуша дури до Јахца; по нив и војниците на Моав плачат, душата му се бранува во него.

5

Плаче моето срце за Моав; бегаат од него кон Сигор, до Еглат-Ше­лишија; се искачуваат со плачење на Лухит; по хоронаимскиот пат креваат страшен вик;

6 зашто водите на Нимрим пресекнаа, ливадите се исушија, тревата изгоре, зеленило не остана;

7 затоа тие ги пренесуваат од онаа страна на Арабиската река остато­ците од имотот и она, што го собрале.

8 Зашто писокот се разнесува по сите предели на Моав, плачот негов стигнува дури до Еглаим, плачот негов стигнува до Беер-Елим;

9 бидејќи водите на Дивон се наполнија со крв, и Јас ќе испратам врз Дивон уште нешто — лавови врз избеганите од Моав и против преживеаните во земјата.

16

1

Испраќајте јагниња за владетелот на земјата, испраќајте од Сала во пустината кон планината на ќерката Сионова;

2 зашто ќерките на Моав при Арнон­ските бродови ќе бидат слични на птица скитница, исфрлена од гнездото.

3 „Дај совет, донеси решение; засен­чи нѐ со сенката своја среде пладне како ноќе, прикриј ги истераните, не предавај ги скитниците.

4 Нека поживеат кај тебе моите исте­рани Моавци; биди им закрила од гра­бачи: зашто угнетувачот нема да го пуштам; грабежот ќе престане, угнетувачите ќе исчезнат од земјата.

5 И престолот ќе се утврди со милост, и на него ќе седне со верност, во Давидовиот шатор, судија, кој бара правда и се стреми кон правосудие.“

6

„Сме слушале за гордоста на Моав, прекумерна гордост, за неговата надуе­ност и високомерност и за неговото бес­неење: празна е фалбата негова.“

7 Затоа Моав ќе заплаче; сите ќе плачат за Моав, по колачињата од суво грозје од Кир-Харешет, ќе пла­чат до­толчени.

8 Зашто, Есевонските полиња се ису­шија, како и лозјата во Сивма; големците на народите ги истребија најдоб­рите лозја, кои достигнаа до Јазер, се простираа по пустината; ластарите се ширеа, преминуваа од онаа страна на морето.

9 Поради тоа јас ќе плачам за лозјата сивмански со плачот на Јазер, ќе ги об­левам со солзите свои, Есевоне, и Елале; зашто по твојот гроздобер и по твојата жетва нема повеќе шумна радост.

10 Исчезнаа од плодоносната земја радоста и веселбата, по лозјата не пеат ниту се радуваат; лозарот не гмечи гроз­је во садови: Јас ги прекратив веселбите.

11 Затоа мојата внатрешност стенка по Моав како харфа, а срцето мое за Кир-Херес.

12 Но и да се јави Моав и до умор да оди по идолските светилишта, и да дојде при светилиштето свое, да се моли, пак ништо нема да му помогне.

13 Тоа е словото, што Господ одамна го беше искажал за Моав.

14 А сега вака вели Господ: „По три години, сметајќи наемнички години, ве­личието на Моав ќе биде понизено со сето големо множество негово, а остатокот ќе биде многу мал и незначаен.“

17

1

Пророштво за Дамаск. Ете, Да­маск се исклучува од бројот на градовите и ќе биде куп од урнатини.

2 Градовите Ароерски ќе бидат на­пуштени, — ќе останат за стадата, што ќе си почиваат таму и нема да има кој да ги плаши.

3 Нема да има повеќе Ефремова тврдина, ни дамаско царство и остатокот од Арам; со нив ќе стане исто, што стана со славата на синовите Израелови, вели Господ Саваот.

4

Во оној ден ќе се намали славата на Јаков, и полното тело негово ќе ослабне.

5 Ќе биде како по собраното жито од жетварот, кога раката негова ќе ги ожнее класовите и кога ќе ги соберат класовите во Рефаимската Долина.

6 И ќе останат во него, како што станува при тресење маслинки, две — три зрна да останат на самиот врв или четири — пет на плодните гранки, вели Господ, Бог Израелов.

7 Во оној ден ќе го сврти човек погледот свој кон својот Создател, очите негови ќе бидат управени кон Светецот Израелов;

8 и нема да сврти очи кон жртве­ниците, дело на рацете свои; нема да го погледне она што го направиле прстите негови, идолите на Ашера и идолите на сонцето.

9 Во оној ден утврдените негови градови ќе бидат како урнатини во гори и по планински врвови, оставени пред синовите Израелови и сѐ ќе биде пусто.

10 Зашто ти Го заборави Бога на твоето спасение, не се сеќаваше на Карпата на твоето засолниште; затоа ти си уредил градини за веселби и си насадил прачки во туѓи лозја.

11 Во денот, кога садеше, ти се гри­жеше насаденото да расте, и посеаното од тебе да цути; но во денот кога ќе собираш, ќе нема куп жетва, туку голема жалост.

12

О, шум од многу народи! Шумат тие како што шуми морето. Викање на племиња! Викаат тие како што бучат бујните води.

13 Викаат народите како што бучат бујните води; но Тој ги заплаши, — и тие избегаа далеку; беа разгонети како плева по планините од ветар и како прав од виор.

14 Вечерта — еве ужас, но пред утрото веќе ги нема. Таков е делот на нашите грабачи, ждрепката за наши­те раз­ру­ши­тели.

18

1

Тешко ѝ на земјата, која мафта со крилја од онаа страна на ети­опските реки,

2 која испраќа гласници по море и рогозени чунови по водите! Одете, брзи гласници, при народ јак и бодар, при народ страшен од почетокот до денес, при народ здрав и кој сѐ победува, чија земја реки ја пре­сечуваат.

3 Сите вие, што ја населувате вселената и живеете на земјата, гледајте кога ќе се крене знаме на планините, кога ќе затруби трубата!

4 Зашто, така ми рече Господ: Јас гледам спокојно од Своето живеалиш­те, како светла жега — по дожд, како облак роса — при жетвен припек.

5 Зашто пред гроздобер, кога грозјето ќе процути, и гроздот ќе почне да узрева, Тој ќе ги исече со ноже прач­ките и ќе ги отстрани, и ќе ги искастри фидан­ките.

6 Ќе остават сѐ на грабливите пла­нински птици и на полските ѕверови: и птици ќе летаат таму, а полските ѕверови таму ќе зимуваат.

7 Во она време ќе биде принесен дар на Господ Саваот од народ јак и бо­дар, од народ страшен од почетокот до денес, од народ здрав што гази друг на­род, чија земја реки ја пресечуваат, — кај местото, каде што е името на Господ Саваот врз гората Сион.

19

1

Пророштво за Египет. Ете, Господ ќе седне на лесен облак и ќе дојде во Египет. И пред лицето Негово ќе затреперат идолите египетски, а срцето на Египет ќе се стопи во Него.

2 Ќе вооружам Египќани против Египќани, — и ќе се бијат брат против брат и пријател против пријател, град со град, царство со царство.

3 Духот на Египет ќе изнемошти во него, ќе ги разруши намерите негови, — и ќе прибегнат тие кон идоли и маѓес­ници, кон оние што повикуваат мртовци и кон бајачи.

4 Ќе ги предадам Египќаните во ра­цете на жесток владетел, свиреп цар ќе владее над нив, — вели Господ Бог Саваот.

5

И водите во морето ќе исчезнат, реката ќе секне и ќе пресуши;

6 реките ќе намалат, каналите еги­петски ќе станат малуводни и ќе се исушат; рогозината и трската ќе овенат.

7 Нивите крај реката, по бреговите на реката, и сѐ што е посеано крај реката — ќе се исуши, ќе биде развеано и ќе ис­чезне.

8 И ќе заплачат рибари, ќе викаат сите што фрлаат јадици во реката, што поставуваат мрежа во водата, сите ќе бидат очајни;

9 ќе се вознемират оние, што обра­ботуваат лен и што ткаат бели платна;

10 мрежите ќе бидат скинати, и сите што држат рибници за жива риба — ќе паднат со духот.

11

Да! Се избезумија кнезовите цоан­ски; советот на мудрите фараонови советници стана безумен. Како ќе му кажете на фараонот: „Јас сум син на мудреците, син на древните цареви?“

12 Каде се тие? Каде се твоите мудре­ци? Нека ти кажат тие сега; нека до­знаат што определил Господ Сава­от за Египет?

13 Се избезумија кнезовите цоански; се измамија кнезовите на Мемфис, го заведоа Египет водачите на неговите пле­миња.

14 Господ спроведе во нив зашеметен дух, — го доведоа Египет во заблуда во сите негови дела, како пијан кога повраќа.

15 И нема да има во Египет такво де­ло, кое би можеле да го извршат главата и опашката, палмата и трската.

16 Во оној ден Египќаните ќе бидат како жени; ќе затреперат и ќе се упла­шат од движењето на раката на Господ Саваот, што Тој ќе ја крене против нив.

17 Земјата Јудина ќе стане ужас за Египет, кој се сеќава на неа, тој ќе затрепери од решението на Господ Саваот, што го определил Тој за него.

18

Во оној ден пет града во египетската земја ќе говорат на ханански јазик, и ќе се колнат во Господ Саваот; едниот ќе се нарече град на сонцето.

19 Во оној ден ќе има жртвеник на Господ среде египетската земја и спо­меник на Господ — во нејзините предели.

20 Тој ќе биде знак и сведоштво за Господ Саваот во египетската земја, зашто тие ќе викаат кон Господ од угнетувачите, и Тој ќе им донесе спасител и застапник, и ќе ги спаси.

21 И Господ сам ќе се јави во Египет; во тој ден Египќаните ќе Го познаат Господа и ќе принесат жртви и дарови, ќе Му дадат ветувања на Господ и ќе ги исполнат.

22 И ќе го порази Господ Египет — ќе го порази и ќе го исцели: тие ќе се обратат кон Господ — и Тој ќе ги чуе и ќе ги исцели.

23 Во тој ден ќе има широк пат од Египет до Асирија; и Ашур ќе доаѓа во Египет и Египќани во Асирија; и Егип­ќани заедно со Асирците ќе Му служат на Господ.

24 Во оној ден Израел ќе биде трет со Египет и со Асирија; благослов ќе има на земјата,

25 која Господ Саваот ќе ја благосло­ви, велејќи: „Благословен да е Мојот народ — Египќаните, делото на рацете Мои — Асирците, и наследството Мое — Израел.“

20

1

Во годината, кога врховниот војсководец дојде во Ашдод, би­дејќи беше пратен од асирскиот цар Саргон и војуваше против Ашдод и го презеде, —

2 во исто тоа време Господ Му кажа на Исаија, синот на Амоц, вака: „Оди и симни го вреќиштето од бедрата свои и собуј ги обувките од нозете свои.“ Така и направи: одеше гол и бос.

3 Тогаш рече Господ: „Како што слугата Мој Исаија оди гол и бос три години, како знак и означување за Египет и Етиопија, —

4 така асирскиот цар ќе поведе заробеници од Етиопија, млади и стари, голи и боси и со разголени бедра, за срам на Египет.

5 Тогаш ќе се вџашат и засрамат по­ради Етиопија, нивната надеж, и поради Египет, со кој се фалеа.

6 И во тој ден жителите ќе речат за онаа земја: ‚Ете какви биле оние, на кои се надевавме и при кои прибегнавме за помош, за да се спасиме од асирскиот цар! А ние, како да се спасиме?‘“

21

1

Пророштво за крајморската пустина. — Како што бурите навалуваат од Негев, така доаѓа тоа од пустината, од страшната земја.

2 Страшна глетка ми беше покажана: грабач граби, пустошник опустошува; оди Еламе, опсадувај Мидијо: на сите воздишки ќе им ставам крај.

3 Од тоа бедрата ми треперат; маки ме обзедоа, како маки на родилка. За­глушен сум од тоа што слушам; вознемирен сум од ова што го гледам.

4 Срцето ми трепери: морници ме об­земаат; радосната моја ноќ стана ужас за мене.

5 Готват трпеза, постилаат покривки, јадат, пијат. „Станувајте, кнезови, на­мачкајте ги штитовите!“

6 Зашто вака ми рече Господ: „Оди, постави стражар; нека го јавува тој она што го гледа.“

7 И виде тој дека доаѓаат по двајца ја­вачи на коњи, јавачи на магариња, јавачи на камили; и претпазливо тој слушаше со големо внимание, —

8 и почна да вика тој како лав: господаре мој, стоев на стража цел ден и на местото свое останував по цели ноќи:

9 и ете, доаѓаат луѓе, јавачи на коњи по двајца. Потоа извика и рече: падна, падна Вавилон, и сите идоли на бого­вите негови лежат скршени на земјата.

10 О, овршено жито на гумното мое! Она што го чув од Господ Саваот, Израеловиот Бог, тоа и ви го соопштив.

11

Пророштво за Едом. — Ми викаат од Сеир: „Стражару, кое време е во ноќта? Пазачу, кое време е ноќва?“

12 Чуварот рече: „Наближува утрото, но и ноќта. Ако упорно прашувате — прашувајте; вратете се и дојдете.

13 Пророштво за Арабија. — Во гората арабиска ноќевајте, каравани дедански.

14 Жители на темајската земја, но­сете вода да ги пречекате жедните; со леб пречекајте ги бегалците;

15 зашто тие бегаат од мечот, од гол меч, од затегнат лак и од жестокоста на војната.“

16 Зашто вака ми рече Господ: „Уште една година, еднаква на наемничката година, — и сета слава на Ке­дар ќе ис­чезне,

17 кај храбрите синови на Кедар ќе ос­танат мал број стрелци,“ така вели Господ, Бог Израелов.

22

1

Пророштво за долината на видението. — Што ви е, та сите сте се искачиле на покрив?

2 Шуми граде, кој се брануваш, граде, што ликуваш! Твоите убиени не се убиени од меч, ниту умреле во борба;

3 сите твои водачи бегаа заедно, но беа заробени без да затегнат лак; сите што се најдени кај тебе заробени се заедно, колку и да бегаа далеку.

4 Затоа велам: оставете ме, горко ќе плачам; не трудете се да ме утешу­вате, поради погибелта на мојот народ.

5 Зашто е ден на вознемиреност, угнетување и збрка во долината на видението од Господ Бог Саваот. Се соборуваат ѕидови, викањето стигнува до пла­нината.

6 И Елам зеде оружје: луѓе со коли, и јавачи, и Кир штитот свој го спрема.

7 И ете, најдобрите твои долини се полни со бојни коли, јавачите се наредија спроти портите,

8 па ја уриваат заштитата на Јудеја; и ти во тој ден погледна кон избраните домови во градот.

9 Видовте дека има многу пукнатини во ѕидиштата на Давидовиот град, па собравте вода во долниот рибник;

10 ги преброивте и ги рушевте куќи­те ерусалимски, за да се зацврстат ѕидините градски;

11 направивте меѓу двата ѕида собиралиште за вода од старото езеро. А на Оној, Кој го направи тоа, не погледнавте, и не Го гледавте Оној, Кој одамна го одреди тоа.

12

Господ Бог Саваот ве викаше на тој ден да плачете и да тагувате, да се ис­трижете и да се облечете во вре­ќиште.

13 Но, ете, веселба и радост! Уби­ваат волови и колат овни; јадат месо, пијат вино и велат: „Да јадеме и да пиеме, зашто утре ќе умреме!“

14 И ми откри во ушите Господ Са­ваот: „Нема да ви биде простен тој грев додека не умрете,“ рече Господ Бог Саваот.

15

Вака рече Господ Бог Саваот: „Трг­ни, оди кај оној дворјанин, при Севна, началникот на дворецот, и кажи му:

16 какво право имаш и кого имаш тука, па си правиш тука гробница? Тој си прави за себе гробница на висо­чината, си прави живеалиште во карпата.

17 Ете, Господ ќе те фрли далеку, ка­ко што фрла силен човек и ќе те свитка како клопче,

18 откако ќе те свитка како топка и ќе те фрли во широка земја; таму ќе ум­реш ти, таму твоите прекрасни коли ќе бидат за подбивање во домот на твојот господар.“

19 „Ќе те турнат од твоето место и ќе те симнат од твоето достоинство.

20 И во тој ден ќе го повикам мојот слуга Елијаким, Хелкиевиот син,

21 ќе го облечам со твојата облека и со твојот појас ќе го препашам, та и власта твоја ќе ја предадам во рацете не­гови; и тој ќе биде татко на жителите ерусалимски и за домот Јудин.

22 И клучот на Давидовиот дом ќе го ставам на рамењата негови; тој ќе отвори, и никој нема да затвори; тој ќе затвори и никој нема да отвори.

23 И ќе го зацврстувам како клин на цврсто место, тој ќе биде како славно седиште за домот на својот татко.

24 И на него ќе виси целата слава на татковиот му дом, на децата и вну­ците, на целата покуќнина од чаша до ќупови.“

25 Во тој ден, вели Господ Саваот, ќе се заниша зацврстениот на цврсто место клин, ќе биде изваден и ќе падне, ќе се испокрши сѐ што виси на него, зашто Господ го вели тоа.

23

1

Пророштво за Тир. — Плачете бродови на Тарсис, зашто тој е разрушен: нема куќи и нема кој да влегува во куќите. Тоа им беше сооп­штено на враќање од земјата Китим.

2 Молкнете жители на крајбре­жјето, што го полнеа сидонските трговци, пло­вејќи по море.

3 По големи води се пренесуваат во него житата на Шихор, жетвата на го­лемата река; тој беше пазариште на народите.

4 Засрами се, Сидоне: зашто, еве што вели морето, морската тврдина: не сум се мачела со родилни маки и не сум ра­ѓала, не сум одгледувала момци, ниту израснувала моми.

5 Кога ќе стигне веста до Егип­ќаните, тие ќе затреперат штом ќе чујат за Тир.

6 Преселувајте се во Тарсис, плаче­те, жители на приморјето!

7 Тоа ли е вашиот град кој ликува, чиј почеток е од древните дни? Нозе­те не­гови го носеа, да се скита далеку во ту­ѓина.

8 Кој го одреди тоа за Тир, што раздаваше венци, чии купувачи беа кнезови, а трговците негови — најпрочуе­ни во земјата?

9 Господ Саваот го одреди тоа, за да посрами секоја горда слава, за да ги понизи сите најпрочуени во земјата.

10 Оди по земјата своја, таршишка ќерко, како реката: нема повеќе преч­ки .

11

Тој протегна рака врз морето, затресе царства; Господ додаде повелба за Ханан — да ги разруши тврдините негови,

12 и рече: „Нема повеќе да ликуваш, посрамена девице, ќерко сидонска, оди во Китим, но и таму нема да имаш мир.“

13 Ете ја земјата на Халдејците. Тој народ постојано го немаше; Ашур му стави почеток од пустински жители. Тие ги издигаа кулите свои, ги собо­руваа дворците негови, го претворија во урнатини.

14 Плачете, кораби таршишки, зашто вашата тврдина е разрушена.

15 И во тој ден ќе го заборават Тир за седумдесет години, колку што се де­новите на еден цар. А по седумдесет години ќе се пее за Тир, како што се пее за блудница:

16 „Земи харфа, тргни по градот, блуднице заборавена! Свири убаво, пеј многу песни за да се сеќаваат на тебе.“

17 И ете, по седумдесет години Господ ќе го посети Тир; и тој пак ќе ја добива печалбата своја и ќе блудствува со сите земни царства по целата вселена.

18 Но трговијата негова и печалбата му ќе бидат посветувани на Господ; не­ма да бидат затворени и натрупани во складови, зашто печалбата од трговијата негова ќе преминува на оние што живеат пред лицето на Господ, за да јадат до наситување и да имаат трајни облеки.

24

1

Ете, Господ ја опустошува земја­та и ја прави неплодна; ја изо­б­личува и ги распрснува оние што жи­веат на неа.

2 Со свештеникот ќе стане исто што и со народот, — со слугата, — исто што и со господарот негов; со слугинката, исто што — и со господарката нејзина; со ку­пувачот, исто што и со продавачот; со оној, кој ќе земе на заем, исто што, и со оној кој дава на заем; со оној, кој дава со интерес — исто што и со оној кој зема под интерес.

3 Земјата ќе опустоши до крај и целата ќе биде ограбена, зашто Гос­под го изрече тоа слово.

4 Тагува, нажалена е земјата; опаднала, тажна е вселената; небото про­паѓа заедно со Земјата.

5 И земјата е осквернета под жите­лите свои, зашто тие ги прекршија за­коните, го изменија уставот, го нару­шија вечниот завет.

6 Затоа проклетство ја јаде земјата, а жителите нејзини трпат казна; затоа се намалени жителите земни, малку луѓе останаа.

7 Плаче гроздовиот сок; боледува лозата; воздивнуваат сите што се веселеа од срце.

8 Престана веселбата со тимпани; молкна вревата на оние што се веселеа; стивнаа звуците на харфите;

9 не пијат повеќе вино со песни; гор­члив е жестокиот пијалак за оние што го пијат,

10 разорен е запустениот град; сите куќи се затворени, не може да се влезе.

11 Плачат за вино по улиците; ис­чезна секаква радост; изгонета е секаква ве­селба од земјата.

12 Во градот остана само пустош, портите се искршени.

13 А среде земјата, меѓу народите, ќе биде истото, што станува кога маслинки тресат или паберки по гроздобер.

14

Тие ќе го кренат гласот свој, ќе ли­куваат во величието на Господ, силно ќе воскликнуваат од морето.

15 И така, славете Го Господа на исток, по островите морски — славете Го името на Господ, Бог Израелов.

16 Од крајот на земјата слушаме пес­на: „Слава на Праведниот!“ Но јас ре­ков: „Тешко мене, тешко мене! Зло­дејци зло вршат, на зол начин дејствуваат злодејците.

17

Ужас, јама и стапица за тебе, жи­теле на земјата!“

18 Тогаш, оној што ќе избега од викот на ужасот, ќе падне во јама; и кој ќе излезе од јамата, ќе падне во стапица; зашто прозорците од небес­ната висо­чина ќе се отворат, и осно­вите на земјата ќе се разнишаат.

19 Земјата се разрушува, земјата се распаѓа, земјата е силно разнишана;

20 земјата се ниша како пијана и се лула како лулка, и беззаконието ѝ тежи врз неа; таа ќе падне — и повеќе нема да стане.

21 И во тој ден Господ ќе ја казни небесната војска во висините, и земните царства на земјата.

22 И ќе бидат собрани наедно како затвореници во затвор, и ќе бидат за­к­лучени во темница и по многу денови ќе бидат казнети.

23 Тогаш месечината ќе поцрвени, и сонцето ќе се засрами, кога Господ Са­ваот ќе се зацари на гората Сион и во Ерусалим, и пред неговите старе­шини ќе покаже слава.

25

1

Господи, Ти си Бог мој; ќе Те возвеличам, ќе го славам име­то Твое, зашто си извршил премудри дела, определени во старо време, вистинити и сигурни.

2 Ти го претвори градот во грамада од камења, цврстата тврдина — во урнатини; нема повеќе во градот дворци на туѓинци; никогаш нема да биде обновен.

3 Затоа ќе Те прославуваат силните народи; градовите на страшните пле­миња ќе се плашат од Тебе;

4 зашто Ти беше прибежиште на си­ромавиот, прибежиште на немоќ­ниот во тешко време за него, заштита од бу­ра, сенка од припек; зашто гневното дишење на насилниците прилегаше на зимска виулица.

5 Ти го скроти викањето на непријателите, како припек — во безводно мес­то; како припек со сенка од облак; веселбата на угнетувачите е задушена.

6

И Господ Саваот ќе стави врз таа планина за сите народи трпеза со добри јадења, трпеза со чисти вина, со богати и сочни јадења и најчисти вина;

7 врз таа планина ќе ја уништи пок­ривката, што ги покрива сите народи, покривка, која лежи врз сите племиња.

8 Смртта ќе биде проголтана засекогаш, ќе ги избрише Господ Бог солзите од сите лица, и ќе го симне срамот од Својот народ во целата земја, зашто така вели Господ.

9 И ќе речат во тој ден: „Еве, Тој е нашиот Бог! На Него се надевавме, и Тој нѐ спаси! Тој е Господ; Него Го че­кавме; да се радуваме и веселиме за спа­сението од Него!

10 Зашто раката на Господ ќе почива врз таа планина, и Моав ќе биде пре­газен на местото свое, како што се гази слама на буниште.“

11 И макар што ги размавна среде него рацете свои, како што ги размавнува оној што плива, но Бог ќе ја по­низи гордоста негова заедно со мафта­њето на рацете негови.

12 И ќе ја собори, ќе ја разруши тврдината со твоите високи ѕидишта, ќе ја кутне на земја, во прав.

26

1

Во тој ден ќе биде испеана во земјата Јудина оваа песна: „Гра­дот ни е јак, место ѕидини и опкопи Бог ни даде спасение.

2 Отворете ги портите; нека влезе праведниот народ, кој ја пази вистината.

3 Цврстиот по дух Ти го пазиш во совршен мир, зашто на Тебе се надева.

4 Надевајте се на Господ засекогаш, зашто Господ Бог е вечната тврдина;

5 Тој ги собори оние, што живееја на високо; градот, што стоеше високо го собори, го кутна на земја, го фрли во прав.

6 Нога го гази, нозете на сиромавиот, стапките на бедните.“

7

Патот на праведниот е прав; Ти ја израмнуваш неговата патека.

8 На патот на Твоите судови, Гос­поди, ние на Тебе се надеваме; душата наша се стреми кон Твоето име и кон спо­менот за Тебе.

9 Со душата своја се стремиме кон Тебе ноќе, и со духот свој ќе Те бараме искрено од рани зори; зашто, кога Твоите пресуди се извршуваат на земјата, тогаш жителите на светот се учат на правда.

10 Ако нечесен биде помилуван, тој нема да се научи на правда, ќе злодеј­ствува во земјата на праведните и нема да погледне на величието Господово.

11 Господи! Раката Твоја беше високо крената, но тие не ја видоа; ќе видат и ќе се посрамат оние, што го мразат Твојот народ; оган ќе ги голтне Твоите непријатели.

12 Господи! Ти ни даруваш мир, зашто и сите наши дела Ти ги уредуваш за нас.

13 Господи, Боже наш! Други господари, освен Тебе, владееле над нас; но само преку Тебе ние го славиме Твоето име.

14 Мртвите нема да оживеат; нивните сенки нема да станат, зашто Ти ги каз­ни и истреби, го уништи секој спомен за нив.

15 Ти го намножи народот, Господи, го намножи народот. Се прослави Себе Си, ги рашири сите земни граници.

16

Господи, кога беа во беда, тие Те бараа; изливаа тивки молитви, кога ги стигнуваше Твојата казна.

17 Како трудна жена, кога ќе раѓа, се мачи, вика од болки, така бевме ние пред Тебе, Господи.

18 Бевме трудни, се мачевме, но ро­дивме само ветар; спасение не ѝ доне­совме на земјата, и други жители во вселената не се појавија.

19 Твоите мртовци ќе оживеат, мрт­вите тела ќе воскреснат! Разбу­дете се и ликувајте вие, соборените во прав; за­што Твојата роса е роса на светлина, и земјата ќе ги даде мртовците.

20 Ајде народе Мој, влези во покоите свои и затвори ги зад себе вратите свои, сокри се за миг, додека да мине гневот;

21

зашто, ете, Господ излегува од Своето живеалиште да ги казни жи­телите земни за нивното беззаконие, и земјата ќе ја открие голтнатата од неа крв и повеќе нема да ги крие своите убиени.

27

1

Во тој ден Господ ќе го порази со Својот тежок, со Својот го­лем и јак меч левијатанот — змејот што лета, левијатанот — лукавата зми­ја и ќе го убие морското чудовиште.

2

Во тој ден запејте за Него — за сака­ното лозје!

3 Јас, Господ, сум негов чувар, во секој миг го напојувам; ноќе и дење го вардам, за да не влезе некој во него.

4 Гнев нема во Мене. Но ако Ми покаже трње и боцки, ќе кренам против него војна, ќе го изгорам сосема,

5 освен, ако пребегне кон заштитата Моја и склучи мир со Мене. Тогаш нека склучи мир со Мене.

6 Во идните дни Јаков ќе се вкорени; Израел ќе пушти гранки и ќе расцути; и вселената ќе се исполни со плодови.

7 Така ли го поразуваше Тој, како што ги поразуваше оние, кои него го поразуваа? Така ли ги убиваше, како што се убивани оние, кои него го убиваа?

8 Со мерка го казнуваше Ти, кога го отфрлаше; го разнесуваше со силниот Свој здив, како во ден на источен ветар.

9 И преку тоа ќе се избрише беззаконието на Јаков; а плод од тоа ќе биде: ќе се симне гревот од него, кога сите камења од жртвениците ќе ги претвори во грутка вар, нема повеќе да стрчат идолите на Ашера и идолите на сонцето.

10

Зашто утврдениот град запусте, живеалиштата се напуштени и зафрлени како пустина. Таму пасат телиња, таму лежат и ќе ги подјадуваат гран­чињата негови.

11 Кога гранките ќе му се исушат, ќе ги искршат; ќе дојдат жени и ќе ги изгорат. Бидејќи тој народ е неразумен, Творецот негов нема да го сожали, Создателот нема да го помилува.

12 Но во тој ден Господ ќе растресе сѐ од големата река до потокот египетски, а вие, синовите Израелови, ќе бидете собрани еден по еден;

13 во тој ден ќе затруби голема труба, и ќе дојдат оние што се загубиле во асирската земја и прогонетите во еги­петската земја и ќе Му се поклонат на Господ на светата гора во Ерусалим.

28

1

Тешко на Самарија, градот со кој се гордеат пијаниците Ефре­мови! Тешко му на свенатото цвеќе — негов гиздав украс — цвеќе среде наѓу­б­рената долина на замаените од вино!

2 Ете, јакиот и силниот во Господ како пороен дожд со град, како погубна луња, како разлеана поплава од бурни води, со рака ќе ги обори сите на земја.

3 Со нозе ќе биде изгазен градот Са­марија, со кој се гордеат Ефре­мовци.

4 И со свенатото цвеќе — неговиот гиздав украс — цвеќе среде наѓубрената до­лина, ќе се случи истото, како што ста­нува со смоквата, рано узреана: штом некој ќе ја види, веднаш ја кине со рака и ја изедува.

5 Во тој ден Господ Саваот ќе биде убав венец и славна круна за остатокот од Својот народ.

6 Дух на правосудие за оној што седи во судот и снага за оние, кои го отфрлуваат непријателот од портите.

7

Но и тие се нишаат од виното и го збркуваат патот свој од жесток пијалак: свештеник и пророк се препнуваат од силни пијалаци; победени се од вино, избезумени од жесток пија­лак, во гледањето се збркуваат, во судењето се сопнуваат.

8 Зашто сите трпези се полни со одвратни блујавици, нема чисто место.

9 А велат: „Кого сака тој да учи на знаење, и кого да вразумува со пропо­вед? Дали деца, кои се одвик­нати од градно млеко, одделени од мајчините гради?

10 Зашто сѐ е заповед врз заповед, за­повед врз заповед, правило врз правило, правило врз правило, тука малку и таму малку .“

11 Зашто со неразбирлив говор и на туѓ јазик ќе му се зборува на тој народ.

12 Им говореа: „Еве одмор, дајте му одмор на изморениот, и ете му одмор.“ Но тие не сакаа да слушаат.

13 И стана во нив според словото Гос­подово: заповед врз заповед, за­повед врз заповед, правило врз правило, правило врз правило, тука малку, таму малку, — така што тие одејќи да паднат на грб и да се разбијат, да паднат во стапица и да бидат уловени.

14

И така, слушајте го словото Гос­подово, хулители, управници на овој народ, кој е во Ерусалим.

15 Бидејќи говорите: „Сме склучиле сојуз со смртта и со пеколот сме напра­виле договор: кога ќе минува кам­шикот, кој казнува сѐ, тој нема да дојде до нас, зашто лагата ја направивме на­ше засолниште и со измама ќе се при­криеме“, —

16 затоа вака вели Господ Бог: „Ете, Јас полагам во основата на Сион камен, камен испитан, аголен, скапо­цен, темелен: кој верува во него, нема да се по­срами.

17 Ќе ја поставам правдата за мерило и справедливоста за терезија; врнежи од град ќе го уништат засолништето на лагата, и води ќе го потопат местото на заклонот.

18 И сојузот ваш со смртта ќе биде уништен, договорот ваш со пеколот нема да остане. Кога ќе мине камши­кот, кој казнува сѐ, вие ќе бидете згазени.

19 Секојпат кога ќе мине тој, ќе ве фати; а тој ќе оди секое утро, дење и ноќе и само слухот за него ќе предиз­викува ужас.“

20 Многу кратка ќе биде постелката, за човек да се протега; многу тесна и покривката, за да се завитка со неа.

21 Зашто Господ ќе се крене, како на гората Перасим; ќе се разгневи, како во долината Гаваон, за да го изврши делото Свое, необично дело, и да ја заврши работата Своја, Својата таинствена ра­бота.

22 И така, не потсмевајте се, за да не станат оковите ваши поцврсти; зашто јас чув од Господ Бог Саваот дека е одредено истребување за целата земја.

23

Приклонете го увото и послу­шајте го гласот мој; бидете внимателни, ислушајте ја речта моја.

24 Земјоделецот секогаш ли ора, за да посее, секогаш ли ора бразди и ја израмнува земјата своја?

25 Не, откако ќе ја израмни површи­ната, тој сее граор, распрскува ким или фрла пченица, на редови и јачмен во определеното место, а најпосле 'рж по сртовите.

26 И на таков ред го учи неговиот Бог; Тој го упатува.

27 Зашто не се врши граор со чука­ње, ниту тркалата што вршат го газат кимот; туку со стап го чукаат граорот, а со стап го чукаат и кимот.

28 Житото го вршат, но не го дробат; пуштаат преку него вршечки колца со коњи, но не го смачкуваат.

29 И тоа станува од Господ Саваот: чудни се неговите судови, голема е Неговата мудрост!

29

1

Тешко му на Ариил, на градот Ариил, каде што живееше Да­вид! Притурете година врз година; нека колат жртви.

2 Но Јас ќе го притеснам Ариил; и ќе има плач и тагување; тој ќе остане кај Мене како Ариил .

3 Ќе се сместам на логорување око­лу тебе и ќе те стеснам со набљудувачка стража, ќе подигнам против тебе тврдини.

4 И ќе бидеш понизен, ќе говориш како од под земја, и зборот твој ќе биде глув како говор од под прав, и гласот твој ќе биде како глас на мртовец, и зборот твој ќе се шепоти од под правот.

5 Твоите непријатели ќе бидат бројни, а угнетувачи на број како развеана плева. И тоа ќе стане нена­дејно, во еден миг:

6 Господ Саваот ќе те посети со гром и потрес, со силен глас, со бура и виор, со пламен од оган што голта сѐ.

7 И како сон, како ноќно видение во сон ќе биде: мноштво од сите народи, што војуваат против Ариил, од сите, излезени против него и тврдините негови, и од оние што го притесниле.

8 И како што гладен сонува дека бо­жем јаде, но се разбудува, гладен; и ка­ко што жеден сонува дека божем пие, но се разбудува, премален и же­ден: истото ќе стане и со множеството од сите народи, што војуваат против гората Сион.

9

Чудете се и скаменете се, ослепете и бидете слепи, опијанете се, но не од вино — тетеравете се, но не од жесток пијалак;

10 зашто Господ испрати врз вас дух на успивање и ги затвори вашите очи, о пророци, и ги сокри вашите глави, о јасновидци!

11 И секое пророштво за вас е како зборови во запечатена книга, што му ја даваат на оној, кој знае да чита книга, и велат: „Прочитај ја“, а тој одговара: „Не можам, зашто е запечатена.“

12 И му ја даваат книгата на оној, кој не знае да чита, и велат: „Прочитај ја“; и тој одговара: „Не знам да читам.“

13 И рече Господ: „Бидејќи овој народ се приближува кон Мене со устата своја, и со јазикот свој Ме почитува, а срцето негово му останува далеку од Мене, и почитувањето нивно пред Мене е само научено човечко правило;

14 затоа, ете, Јас ќе постапам пак нео­бично со овој народ, чудно и чудесно, така што мудроста на мудреците негови ќе загине, и разум во разумните нема да има.“

15 Тешко на оние што мислат да се сокријат во длабочината, за да ги скријат своите намери од Господ, кои ги вршат делата свои во мрак и велат: „Кој ќе нѐ види, и кој ќе нѐ дознае?“

16 Каква неразумност! Можеме ли да го сметаме грнчарот за глина? Ќе каже ли делото за оној што го направил: тој не ме направи? И ќе каже ли направеното за мајсторот свој: тој не разбира?

17

Уште малку, сосема малку, и Ливан нема ли да се претвори во градина, а градината нема ли да се претвори во гора?

18 И во тој ден глувите ќе ги чујат зборовите од книгата, и очите на сле­пите ќе прогледаат од темнината и мракот.

19 И оние што страдаат, сѐ повеќе и повеќе ќе се радуваат во Господ, а сиромасите и бедните луѓе ќе воскликнуваат во Светецот Израелов;

20 зашто нема повеќе да има силник, хулител ќе исчезне; а ќе бидат истре­бени и сите што смислуваат зло,

21 кои го збркуваат човекот со зборови и му распнуваат мрежи пред портата на Судијата и го отфрлаат правиот.

22 Затоа така вели Господ за Јаково­виот дом, Оној, Кој го откупи Авраама: тогаш Јаков нема да биде во срам и лицето негово веќе нема да побледува.

23 Зашто кога ќе ги види околу себе децата свои, дело на Моите раце, тој свето ќе го почитува името Мое и свето ќе го почитува Светецот Јаковов, со трепет ќе стои пред Бог Израелов.

24 Тогаш оние што се со духот заблудени ќе ја познаат мудроста, и непокорните ќе се вразумат.

30

1

Тешко им на непокорните синови, вели Господ, кои се советуваат, но без Мене, и склучуваат со­јузи, но не според Мојот дух, за да дода­ваат грев врз грев:

2 а да не ја прашаат устата Моја, одат во Египет, за да се поткрепуваат со силата на фараонот и да се сокријат под сенката на Египет.

3 Но силата фараонова ќе биде срам за вас, а засолништето под сенката на Египет — бесчестие;

4 зашто кнезовите негови веќе се во Цоан, а гласниците негови стигнале до Ханес.

5 Сите тие ќе бидат посрамени заради народот, кој е бескорисен за нив; од него нема да има ни помош, ни корист, туку — срам и подбив.

6 Пророштво за животните од Негев: натоварени животни одат кон југ, по земјата на маката и бедата, од каде што излегуваат лавови и лавици, змии и змејови што летаат; тие ги носат на грбот на магарињата своите богатства и врз грбовите на камилите — своите ризници кон народ, кој нема да им донесе полза.

7 Зашто помошта од Египет ќе биде залудна и без корист; затоа Јас ги нареков: „Неподвижната Рахав“ .

8

Сега оди, напиши им го тоа на штичка, и запиши го во книга, за да остане за во иднина, засекогаш и довека.

9 Зашто тоа е народ непокорен, деца лажливи, деца, кои не сакаат да го слушаат законот Господов,

10 кои им говорат на јасновидците: „Престанете да предвидувате“, и на пророците: „Не ни пророкувајте правда, говорете ни ласкаво, претскажувајте го она што ни е пријатно;

11 слезете, тргнете се од патеката; отстранете го од очите наши Светецот Израелов.“

12 Затоа вака вели Светецот Изра­елов: бидејќи вие го отфрливте тоа сло­во, а се надевате на измама и неправда, и се потпирате на нив,

13 затоа ова беззаконие ќе биде за вас како пукнатина надвисната за да падне, чие уривање ќе стане ненадејно, во еден миг.

14 И уривањето ќе биде како кршење на глинен сад, разбиен немилосрдно, така што во кршот не ќе се најде ни парченце, со кое би се земал оган од огниште, или би се зафатила вода од вир.

15

Зашто вака вели Господ Бог, Све­тецот Израелов: „Ако останевте на мес­тото и мирувавте, ќе се спасевте; во кротката надеж е вашата сила, но вие не сакавте

16 и велевте: ‚не, ние ќе избегаме на коњи‘, — затоа и ќе бегате; ‚ние со брзи коњи ќе избегаме‘ — затоа и оние што ве гонат, ќе бидат брзи.

17 Од стравот на еден илјада ќе бегате, од стравот на петмина ќе бегате, така што вашиот остаток ќе биде како колец на врв од планина и како знаме на рид.“

18

И затоа Господ чека да ве помилува и желно гледа за да се смили над вас; зашто Господ е Бог на правдата — бла­жени се сите што се надеваат на Него!

19 Народе што живееш во Сион, во Ерусалим; ти нема уште долго да плачеш; Бог ќе те помилува, по гласот на твојот плач, и штом ќе го чуе, ќе ти одговори.

20 И ќе ви даде Господ леб, кога сте во мака и вода по потреба; твојот Учител нема повеќе да се крие, очите твои ќе Го гледаат твојот Учител;

21 ако свртите надесно, ако свртите налево, ушите ваши ќе го слушаат сло­вото, кое говори зад вас — ете го патот, врвете по него!

22 Тогаш ќе ги сметаш за одвратност излиените од твое сребро идоли и опковани од твое злато кипови; ти ќе ги фрлиш како нечистотија; ќе им речеш — иставете се оттука.

23 И Тој ќе даде дожд врз твоето семе, со кое ќе ги засееш нивите, и лебот, што го раѓа земјата, ќе биде изобилен и вкусен; стадата твои во тој ден ќе пасат по широки пасишта.

24 Воловите и магарињата, што ги обработуваат нивните, ќе јадат посолена крма, исчистена со лопата и веалка.

25 По секоја висока гора и по секој издигнат рид ќе потечат бразди, потоци вода, во денот на големиот пораз, кога ќе паднат кулите.

26 И светлината на месечината ќе биде како светлина на сонцето, а светлината на сонцето ќе биде седумпати посветла, колку светлина на седум дена, во тој ден, кога Господ ќе ја преврзе раната на Својот народ и ќе ги излекува неговите рани.

27

Ете, името на Господ иде оддалеку; гневот Негов гори, пламенот Негов е силен; устата Негова е полна со негодување, а јазикот Негов е како оган, што голта;

28 дишењето Негово е како надојдена река, која се крева дури до вратот, за да ги просее народите до истоштување; и во челустите на народите да им стави узда која ќе ги заведува.

29 А кај вас ќе има песни, како во празнични ноќи, и веселба во срцето, како кај оној што оди со свирка на гората Господова, кон карпата Израелова.

30 И ќе загрми Господ со Својот величествен глас и ќе им го покаже за­мавот на Својата рака со силен гнев и со пламен огнен, кој сѐ проголтува, во бура, во силен дожд и во град.

31 Зашто од гласот на Господ ќе стрепне Ашур, удрен со палка.

32 И секој со казнената палка со која Господ ќе го удри, ќе биде со тимпани и харфи, и Тој ќе оди во опустошувачка војна против него.

33 Зашто Тофет веќе одамна е подготвен; тој е подготвен и за царот — длабок и широк; во кладата негова има многу оган и дрва; здивот на Господ, како поток од сулфур, ќе го запали.

31

1

Тешко им на оние што одат во Египет за помош: кои се надеваат на коњи и се потпираат на бојни коли, зашто биле многу, и на коњаници, зашто биле многу силни, а на Светецот Израелов не погледнуваат и кон Господ не прибегнуваат!

2 Но и Тој е мудар: ќе испрати неволја, и нема да ги порекне зборовите Свои; ќе се крене против домот на не­чесните и против помошниците на оние што вршат беззаконие.

3 Египќаните се луѓе, а не Бог; и коњите нивни им се тело, а не дух. Ќе ја протегне раката Своја Господ, и ќе се сопне заштитникот, ќе падне заштитуваниот и сите заедно ќе загинат.

4 Зашто вака им рече Господ: „Како лав, како лавче, кое рика над пленот свој, макар и многу овчари да му викаат, од викањето нивно нема ни да трепне и пред нивното множество нема да отстапи, — така Господ Саваот ќе слезе да војува за гората Сион и за нејзиниот рид.

5 Како птиците — пиленцата, така Господ Саваот ќе го покрие Ерусалим, ќе го заштити и ќе го избави, ќе го сожали и ќе го спаси.“

6

Обратете се кон Оној, од Кого толку сте отстапиле, синови Израелови!

7 Во тој ден секој човек ќе ги отфрли своите сребрени и златни идоли, што рацете ваши ги направија вам за грев.

8 И Ашур ќе падне не од човечки меч, нема човечки меч да го премавне, тој ќе избега од мечот, но младината негова ќе плаќа данок.

9 И од страв тој ќе избега од тврдината своја; кнезовите негови исплашени ќе го напуштат своето знаме, вели Господ, чиј оган е на Сион, а огништето — во Ерусалим.

32

1

Ете, царот ќе царува по правда, а кнезовите ќе управуваат по закон;

2 секој од нив ќе биде како заштита од ветар и засолниште за лошо време, како водни извори во степи, како сенка од висока карпа во пустина.

3 И очите на оние што гледаат нема да им бидат затворани; ушите на оние што слушаат, ќе внимаваат.

4 И срцето на лесномислените ќе умее да расудува; оние што говорат на нос, ќе говорат јасно.

5 Безумникот нема повеќе да го на­рекуваат благороден, а за подмолниот нема да велат дека е честит.

6 Зашто безумникот говори глупости и срцето негово мисли на беззаконие, за да дејствува лицемерно и да искажува хула против Господ, да ја лишува од леб душата на гладниот и да го одзема пие­њето од жедниот.

7 Кај подмолниот и средствата се погибелни: тој прави стапици, за да го погуби сиромавиот со лажливи зборови, макар што сиромавиот и да е прав.

8 А чесниот мисли на чесното и цврсто стои во сѐ што е чесно.

9

Жени безгрижни, застанете, чујте го гласот Мој; ќерки немирни, приклонете го увото кон зборовите Мои.

10 Уште една година и неколку дена, и ќе се ужаснете вие, безгрижни! Гроз­добер нема да има и време за жетва нема да настане.

11 Стреснете се вие, безгрижни! Ужас­нете се вие, невнимателни! Соблечете се, оголете се и крстот препашете го со таговна облека.

12 Тагувајте по прекрасните полиња, за родната лоза.

13 Во земјата на народот Мој ќе растат трње и боцки; така ќе биде и во сите домови во градот што ликува;

14 зашто дворците ќе запустат, шум­ниот град ќе биде напуштен; Офел и кулата ќе станат пештери — прибе­жиште на диви магариња и на стада што пасат.

15

Додека не се излие врз нас Духот одозгора, и пустината не стане градина, и градината не почнат да ја сметаат за шума,

16 тогаш ќе се воведе правда во таа пустина, и праведност ќе заживее во плодоносното поле.

17 Дело на правдата ќе биде мирот, и плод на праведноста — трајно спокојство и сигурност.

18 Тогаш народот Мој ќе живее во мирни живеалишта и во безопасни села и во пребивалишта на блажените.

19 И град ќе паѓа врз гората; градот ќе слезе во долината .

20 Блажени сте вие: ќе сеете при сите води и ќе испраќате таму и вол и магаре.

33

1

Тешко тебе, пустошнику, кој не си бил опустошуван; грабачу, што не си ограбуван! Кога ќе го завр­шиш опустошувањето, ќе бидеш опустошен и ти; кога ќе прекратиш со грабежите, и тебе ќе те ограбат.

2 Господи, помилуј нѐ, на Тебе се надеваме! Биди наша поткрепа од рани зори и наше спасение во неволја!

3 Од страшниот глас Твој ќе избегаат народите; кога ќе се кренеш, ќе се распрснат племињата,

4 ќе го истребат пленот ваш, како што гасеница истребува; ќе се нафрлат врз неа, како што скакулци се нафрлуваат.

5 Возвишен е Господ, Кој живее во висините; Тој ќе го исполни Сион со праведност и правда.

6 Ќе настанат твоите безопасни вре­миња, изобилно спасение, мудрост и знаење; стравот од Господ ќе биде твоето богатство.

7

Ете, нивните јунаци викаат по ули­ците; пратениците за мир горко плачат.

8 Патиштата запустеа; патници веќе нема; договорот е прекршен, заклетвата е погазена, обзир нема кон никого.

9 Земјата тагува, се суши; Ливан е посрамен, овенат; Сарон заприлега на пустина, а Башан и Кармил се оголени од лисјата свои.

10 Сега ќе станам, вели Господ, сега ќе се издигнам, сега ќе се возвисам.

11 Сено сте зачнале, слама ќе родите; дишењето ви е оган, кој ќе ве голтне.

12 И народите ќе бидат како вар што врие, како пресечени трња ќе бидат изгорени во оган.

13 Слушајте, вие, далечни, што ќе направам; и вие, блиски, познајте ја Мојата моќ.

14

Се уплашија грешниците на Сион; морници ги обзедоа нечесните: „Кој од нас може да живее при оган што голта? Кој од нас може да живее при вечен пламен?“

15 Оној, што оди во правда и говори вистина; кој презира печалба преку угнетување, ги воздржува рацете свои од поткуп, ги затина ушите за да не слуша за крвопролевање, и ги затвора очите да не го гледа злото,

16 тој ќе живее на висините: засолниште му се непристапните карпи; ќе му се даде леб; водата негова нема да пресуши.

17

Очите твои ќе го видат Царот во Неговата убавина, ќе гледаат непрегледна земја;

18 само срцето твое ќе си спомни за ужасите: „Каде е оној, што пребројуваше? Каде е оној, што го одмеруваше данокот? Каде е оној, што ги надгледуваше кулите?“

19 Нема повеќе да видиш народ свиреп, народ со неразбирлив збор, со јазик туѓ, несфатлив.

20 Погледни го Сион, градот на ваши­те празнични собранија; очите твои ќе го видат Ерусалим, мирно живеалиште и непоколеблива скинија; столбовите нејзини никогаш нема да се помрднат, и ниедно од јажињата нема да се скине.

21 Таму кај нас Великиот Господ ќе биде место реки, место широки канали; таму нема да влезе ниедна лаѓа со вес­ла, ниту ќе премине голем кораб.

22

Зашто Господ е наш судија, Господ е наш законодавец, Господ е наш цар: Тој ќе нѐ спаси.

23 Ослабнаа јажињата твои, не можат да ги додржат јарболите и да ги затегнат платната. Тогаш ќе има голем дележ на пленот, дури и сакатите ќе тргнат по грабеж.

24 И ниеден од жителите нема да каже: „Болен сум“; а на народот што живее таму, ќе му бидат простени гревовите.

34

1

Пристапете, народи; слушајте и внимавајте, племиња! Нека слу­ша земјата и сѐ што ја исполнува, вселената и сѐ што се раѓа во неа!

2 Зашто гневот на Господ е врз сите народи, а јароста Негова врз целата нивна војска. Тој ќе ги уништи, ќе ги предаде на погибел.

3 И нивните убиени ќе бидат расфрлани, и од труповите нивни ќе се крене смрдеа; по планините ќе потече нивна крв.

4 И ќе излезе сета небесна војска, и небото ќе се свитка како книжен свиток; сета војска нивна ќе падне, како што паѓа лист од лоза, како свенат лист од смоква.

5

Зашто мечот Мој се опи на небото: ете, за суд слегува тој над Едом, за да биде казнет народот што го проколнав.

6 Мечот Господов ќе се насити со крв, ќе се намрси од маснотија, од јагнешка и козја крв, од маснотиите на овнешки­те бубрези: зашто Господ има жртва во Восор, и голем колеж во земјата едом­ска.

7 И биволи ќе паднат со нив и телиња заедно со волови, земјата ќе се опие од крвта нивна, а правот нивни ќе се намрси од маснотија.

8 Зашто настапи денот за одмазда Господова, годината на отплата за Сион.

9 И реките негови ќе се претворат во катран, а правот негов — во сулфур; и земјата негова ќе биде запален катран;

10 нема да гасне ни дење, ни ноќе; и димот нејзин вечно ќе излегува, од род во род ќе остане запустена; никогаш нема да мине никој по неа.

11 И ќе ја завладеат пеликани и ежови, буфови и гаврани ќе се населат во неа; и ќе протегнат по неа јаже за разорување и мера за уништување.

12

Никој нема да остане таму од нејзините старешини, за да прогласуваат ца­реви; сите кнезови нејзини ќе бидат уништени.

13 Дворците нејзини ќе обраснат со трње, а тврдините нејзини — со коприва и пиреј; таа ќе им биде живеалиште на чакалите, свртилиште на ноевите.

14 Ѕверови пустински ќе се среќаваат со диви мачки, козли ќе се повикуваат еден со друг; таму Лилит ќе се одмара и ќе наоѓа спокојство.

15 Таму ќе свие гнездо буфот, ќе несе јајца, ќе веде малечки и ќе ги собира под сенката своја; таму и јастреби ќе се собираат еден со друг.

16 Барајте во книгата Господова и прочитајте; ниедно од тие нема да одмине, едно со друго нема да се за­мени. Зашто самата Негова уста запо­веда, самиот дух Негов ќе ги собере.

17 Зашто Тој Самиот им фрли ждрепка, Неговата рака ќе им ја раздели земјата со мерка; засекогаш тие ќе ја владеат, од род во род ќе живеат во неа.

35

1

Ќе се развесели пустината и сувата земја, и ненаселената земја ќе се зарадува и ќе расцути како крин;

2 прекрасно ќе цути и ќе се радува, ќе ликува и ќе се весели; славата на Ливан ќе му се даде, великолепието — на Кармил и Сарон; тие ќе ја видат славата на Господ, величината на нашиот Бог.

3

Закрепнете ослабени раце и зајакне­те колена што треперите;

4 кажете им на плашливите со дух: бидете цврсти, не плашете се: ете, вашиот Бог иде со одмазда, со отплата Божја: Тој ќе дојде и ќе ве спаси.

5 Тогаш ќе им се отворат очите на слепите, ушите на глувите ќе се одзатнат;

6 тогаш куциот ќе скока како елен, и јазикот на немиот ќе пее; зашто води ќе бликнат во пустината, и потоци — во степите.

7 И горливиот песок ќе се претвори во езеро, а жедната земја — во водни извори; живеалиштето на чакалите, каде што тие се одмараат — ќе стане место за трска и рогозина.

8

И таму ќе има друм, и патот по него ќе се нарече Свет Пат; нечистиот нема да оди по него; тој ќе биде само за светите; оние што одат по тој пат, дури и неискусните — нема да се загубат.

9 Лав нема да има таму, и лута ѕверка нема да се качува по него; тие нема да се најдат таму, само откупените ќе одат таму.

10 Ќе се вратат избавените од Господ, ќе дојдат на Сион со радосни извици; и вечна радост ќе биде над нивната глава; тие ќе најдат радост и веселба, а жалоста и воздишката ќе си заминат.

36

1

Во четиринаесеттата година на царот Езекија, асирскиот цар Сенахирим, стана против сите утврдени градови на Јудеја и ги презеде.

2 Тогаш асирскиот цар го прати Рапсак со голема војска од Лакиш во Ерусалим кај царот Езекија; и тој се запре кај водоводот на горниот водостој по патот за нивата на валавичарот.

3 И излезе кај него Елијаким, Хелкие­виот син, началник на дворецот, и пи­сарот Севна, и летописецот Јоах, Аса­фовиот син.

4 И им рече Рапсак: „Кажете му на Езекија: вака вели големиот цар, царот асирски: каква е таа надеж, на која се надеваш?

5 Јас мислам дека се тоа само празни зборови, а за војна се потребни совет и сила: и така, на кого се надеваш ти, па си се одметнал од мене?

6 Ете, ти многу се потпираш на Египет, на таа скршена трска, која, ако некој се потпре на неа, ќе му влезе во раката и ќе ја прободе. Таков е фарао­нот, царот египетски, за сите, кои се надеваат на него.

7 Ако ли ми кажеш: се надеваме на Господ, нашиот Бог, — тогаш на оној ли, Чии светилишта и жртвеници ги от­страни Езекија и му кажа на Јуда и на Ерусалим: ‚само пред овој жртвеник поклонувајте се?‘

8 И така, влези во сојуз со мојот господар, царот асирски; — ќе ти дадам две илјади коњи; можеш ли да испра­тиш јавачи за нив?

9 Па како мислиш да се одбраниш ду­ри и од еден од најмладите слуги на мојот господар, надевајќи се на Египет, да ти даде бојни коли и коњи?

10 Та зар јас без волјата на Господ тргнав против оваа земја, за да ја разорам? Господ ми рече: оди против таа земја и разори ја.“

11 Тогаш Елијаким, Севна и Јоах му рекоа на Рапсак: „Говори им на слугите твои на арамејски, зашто ние разбираме, а не ни зборувај по јудејски, за да чуе народот, кој е на ѕидините.“

12 И Рапсак рече: „Зар само кај твојот господар и кај тебе ме испрати господарот мој да ги кажам овие зборови? Зар не и кај луѓето, што седат по ѕидините, осудени да го јадат со вас изметот свој и да ја пијат мочта своја?“

13 Тогаш стана Рапсак и извика со висок глас по јудејски и рече: „Чујте ги зборовите на големиот цар, асирскиот цар!

14 Вака вели царот: нека не ве мами Езекија, зашто тој не може да ве спаси;

15 И нека не ви дава надеж Езекија во Господ, велејќи: ‚Господ ќе нѐ спаси; овој град нема да биде предаден во рацете на царот асирски.‘

16 Не го слушајте Езекија, зашто вака говори царот асирски: примирете се со мене и предајте ми се, и секој нека го јаде плодот од лозјето свое и од смоквата своја и секој нека пие вода од својот кладенец,

17 додека не дојдам и ве одведам во исто таква земја, каква што е и вашата земја, во земја на леб и вино, во земја на плодови и лозја.

18 И така, да не ве мами Езекија, велејќи: ‚Господ ќе нѐ спаси.‘ Боговите на другите народи ја спасија ли, секој својата земја од раката на асирскиот цар?

19 Каде се боговите на Хамат и Ар­пад? Каде се боговите на Сефарваим? Ја спасија ли тие Самарија од мојата рака?

20 Кој од сите богови на тие земји ја спаси земјата своја од мојата рака? Та зар Господ ќе го спаси Ерусалим од мојата рака?“

21 Но тие молчеа и не му одговорија ни збор, зашто од царот беше дадена повелба: не одговарајте му.

22 Тогаш отиде Елијаким, синот Хел­киев, началник на дворецот, и Севна писарот, и Јоах, син Асафов, летописец при Езекија, со раскината облека, и му ги соопштија зборовите на Рапсак.

37

1

Штом го чу тоа царот Езекија, ја раскина својата облека и се по­к­ри со вреќиште, па отиде во домот Господов;

2 ги повика началникот на дворецот Елијаким, и писарот Севна, и стареши­ните на свештениците, покриени со вреќишта кај пророкот Исаија, син Амоцов.

3 И тие му рекоа: „Вака вели Езекија: овој ден е ден на жалост, казна и срам, зашто новороденчињата дојдоа до отворот на мајчината утроба, но сила нема за раѓање.

4 Можеби, Господ, твојот Бог, ќе ги чуе зборовите на Рапсак, кого асирски­от цар, негов господар, го прати да Го навредува живиот Бог и да се подбива со зборовите, кои ги чу Господ, твојот Бог; затоа принеси молитва за оние, што се уште живи.“

5 И отидоа слугите на царот Езекија кај Исаија.

6 И им рече Исаија: „Вака кажете му на вашиот господар: вака вели Господ: не плаши се од зборовите што ги чу, со кои Ме навредуваат слугите на асир­скиот цар.

7 Ете, Јас ќе испратам во него дух, и тој ќе чуе вест и ќе се врати во земјата своја, и Јас ќе го погубам со меч во неговата земја.“

8 Тогаш Рапсак се врати и најде дека асирскиот цар војува против Ливна; зашто беше чул дека господарот негов се повлекол од Лакиш.

9 И тој чу за Тирхака, царот етиопски; нему му беа рекле: ете, тој излезе да војува со тебе. Кога го чу тоа, тој ис­прати гласници кај Езекија, велејќи:

10 „Вака кажете му на Езекија, царот јудејски: нека не те мами твојот Бог, на Кого се надеваш, велејќи: Ерусалим не­ма да биде предаден во рацете на царот асирски.

11 Ете, ти си чул што направија асир­ските цареви со сите земји, ставајќи врз нив клетва; та ти ли ќе се избавиш?

12 Боговите на народите, кои татков­ците мои ги разорија, ги спасија ли, го спасија ли Гозан и Харан, Рецеф и синовите на Еден, што се во Таласар?

13 Каде е царот хаматски, и царот арпадски, и царот на Лаир, Сефарваим, Хена и Ива?“

14

И го зеде Езекија писмото од ра­цете на пратениците и го прочита, па отиде Езекија во домот Господов и го отвори пред лицето Господово;

15 потоа се помоли Езекија пред лицето на Господ и рече:

16 „Господи Саваоте, Боже Израелов, Кој седиш на херувими! Ти единствен си Бог на сите земни царства: Ти си ги создал небото и земјата.

17 Приклони го, Господи, увото Свое и чуј; отвори ги, Господи, очите Свои и погледај, чуј ги зборовите на Сена­хирим, кој испрати да хулат на Тебе, живиот Бог.

18 Навистина, Господи, асирските ца­реви ги опустошија сите краишта и земјите нивни.

19 Тие ги изнафрлаа во оган боговите нивни; но тоа не беа богови, туку изра­ботки од човечки раце, дрво и камен, затоа и ги уништија.

20 И сега, Господи, Боже наш, спаси нѐ од раката негова: тогаш ќе дознаат сите земни царства дека Ти, Господи, си единствен Бог.“

21

И испрати Исаија, синот на Амоц, до Езекија да кажат: вака вели Господ, Бог Израелов: „За она што ти Ми се молеше против Сенахирим, царот асирски, ра­цете

22 еве го словото што Господ го изрече за него: ќе те презре, ќе ти се потсмее девицата, ќерката Сионова, ќе ја заниша главата по тебе ќерката ерусалимска.

23 Кого ти прекоруваше и навредуваше? Против кого го подигна гласот и ги крена толку високо очите свои? Против Светецот Израелов.

24 Преку слугите свои ти Го прекоруваше Господа, велејќи: ‚Со множеството мои коли се искачив на врвот од планините, врз ребрата на Ливан, ги исеков високите негови кедри, убавите негови кипариси, и стигнав до самиот врв негов, и до горичката негова;

25 и ископав и пиев вода; и со стапките на нозете свои ги исушив сите реки египетски.‘

26 Зар не си чул дека Јас одамна го направив тоа, во стари дни го преднацртав, а сега го исполнив со тоа, што ти ги опустошуваш силните градови, претворајќи ги во купишта урнатини?

27 Жителите нивни изнемоштеа; тре­перат и остануваат во срам; станале како трева по полето и нежно тревно растение, како тревки по покривите, свенати уште пред да пораснат.

28 Ќе седнеш ли, ќе излезеш ли, или ќе влезеш — Јас знам сѐ, ја знам и дрскоста твоја против Мене.

29 За твојата дрскост против Мене и за тоа дека твојата надуеност дојде до ушите Мои, ќе ја ставам алката Своја во ноздрите твои и уздата Своја — во устата твоја; ќе те вратам назад по истиот пат, по кој си дошол.

30 И еве ти знак, Езекија: јадете го оваа година израснатото од паднатото зрно, а во другата година — самоизраснатото; на третата, пак, година, сејте и жнејте, садете лозја и јадете ги плодо­вите нивни.

31 Зашто преживеаните во домот Јудин, тие што ќе останат, пак ќе пуштат корен долу и ќе дадат плод горе,

32 зашто од Ерусалим ќе произлезе остатокот, и од градот Сион — спасението. Тоа ќе го изврши ревноста на Господ Саваот.“

33 Поради тоа, вака вели Господ за асирскиот цар: „Нема да влезе тој во овој град, ниту ќе фрли таму стрела, и нема да се доближи до него со штит, ниту ќе ископа опкоп околу него;

34 по кој пат дошол, по истиот и ќе се врати, но во тој град нема да влезе, вели Господ.

35 Јас ќе го бранам овој град, за да го спасам поради Себе и поради Мојот слуга Давид.“

36

Тогаш излезе ангел Господов и погуби во асирскиот логор сто осумдесет и пет илјади души. Утредента станаа, и, ете, насекаде имаше само мртви тела.

37 И отстапи Сенахирим, царот асир­ски, та си отиде, се врати и живееше во Ниневија.

38 И кога се поклонуваше во домот на својот бог Нисрох, синовите негови Адрамелех и Шарецер го убија со меч, а самите избегаа во Араратската земја. И место него стана цар синот негов Асар-Хадон.

38

1

Во тие денови Езекија се разболе смртно. И дојде кај него пророкот Исаија, синот Амоцов, и му рече: „Вака вели Господ: направи тестамент за домот свој, зашто ќе умреш, нема да оздравиш.“

2 Тогаш Езекија се сврте со лицето кон ѕидот и се помоли на Господ велејќи:

3 „О, Господи! Сети се дека јас одев пред Твоето лице верно и со предано срце кон Тебе и вршев она што беше угодно пред Твоите очи.“ И силно заплака Езекија.

4 И дојде словото Господово кон Исаија и му беше речено:

5 „Оди, кажи му на Езекија: вака вели Господ, Бог на твојот предок Давид: ја чув твојата молитва, ги видов твоите солзи, и ете, додавам кон твоите дни уште петнаесет години,

6 ќе те спасам тебе и овој град од ра­ката на царот асирски. Да, ќе го зачу­вам тој град.

7 И еве ти знак од Господ дека Господ ќе го исполни словото што го изрече.

8 Еве, ќе ја вратам десет стапки назад сончевата сенка, која мина по стапките Ахазови.“ И се врати сонцето десет стапки по стапките, по кои тоа слегуваше.

9

Молитвата на јудејскиот цар Езе­кија, кога беше болен и оздраве од бо­леста:

10 „Си реков во себеси: кога ги преполовив дните свои, треба да влезам во портите на Подземјето; јас сум лишен од остатокот на годините свои.

11 Јас реков: нема да Го видам Господ Бог во земјата на живите; нема да ви­дам повеќе човек меѓу оние што живеат во светот;

12 моето живеалиште се симна од мес­тото и се оддалечи од мене како ов­чарски шатор; како ткаач треба да го пресечам животот свој; Тој ме отсече од основа; дење и ноќе чекав дека Ти ќе пратиш смрт.

13 Чекав до утрото; како лав Тој ги кршеше сите мои коски; ден и ноќ чекав дека ќе ми испрати смрт.

14 Како жерав, како ластовичка цив­кав, како гулаб тагував; очите мои гледаа кон небото: Господи, притеснет сум, спаси ме.

15 Што да кажам? Тој ми рече, и Тој направи. Мирно ќе ги поминам сите го­дини на животот свој, помнејќи ја тагата на душата своја.

16 Господи, така живеат луѓето, и во сето тоа за Тебе ќе живее мојот дух; Ти ќе ме излекуваш, ќе ми даруваш живот.

17 Ете, за добро ми беше силната тага, Ти ја спаси душата моја од погибелниот ров, ги фрли зад грбот Свој сите мои гревови.

18 Зошто Подземјето Тебе не Те слави, смртта Тебе не те восфалува, слезените во гроб не се надеваат на Твојата вистина.

19 Живите, само живите ќе Те про­слават, како јас сега; таткото ќе им ја соопшти на децата Твојата верност.

20 Господ ќе ме спаси; и ние во сите дни на нашиот живот со звуците на моите жици ќе пееме песни во домот Господов.“

21 Тогаш рече Исаија: „Нека донесат суви смокви, нека ги изгмечат и нека ги стават врз чирот; и царот ќе оздрави.“

22 А Езекија рече: „Кој е знакот дека ќе отидам во домот Господов?“

39

1

Во тоа време вавилонскиот цар Меродах-Баладан, син Балада­нов, испрати до Езекија писмо и дарови, зашто беше чул дека тој бил болен и оздравел.

2 Им се зарадува Езекија на гласниците и им ја покажа својата ризница, среброто и златото, пријатните мириси и скапоцените масла, целата своја оружница и сѐ што се наоѓаше во неговата ризница, — не остана ништо, што не им го покажа Езекија во домот свој и по целото свое царство.

3 Тогаш дојде пророкот Исаија кај царот Езекија и му рече: „Што рекоа овие луѓе? Од каде дојдоа при тебе?“ Езекија одговори: „Од далечна земја дојдоа тие кај мене, од Вавилон.“

4 И праша Исаија: „Што видоа тие во твојот дом?“ Езекија одговори: „Видоа сѐ што има во мојот дом; ништо не остана во мојата ризница, што не им покажав.“

5 И му рече Исаија на Езекија: „Ислушај го словото на Господ Саваот:

6 ете, ќе дојдат дни, и сѐ што има во домот твој и што собрале татковците твои до денес, сѐ ќе биде однесено во Вавилон; ништо нема да остане, вели Господ.

7 Ќе земат и од твоите синови, што ќе произлезат од тебе, што ќе ги родиш, и тие ќе бидат евнуси во дворецот на ва­вилонскиот цар.“

8 А Езекија му рече на Исаија: „Добро е словото Господово, што ти го изрече; а во себе помисли: барем ќе има мир и сигурност во текот на моите дни.“

40

1

Утешувајте го, утешувајте го Мојот народ, вели вашиот Бог;

2 говорете му нежно на Ерусалим, и известете го дека времето на неговата казна се исполни дека за неправдата му е платено зашто од раката Господова доби двојно за сите свои гревови.

3 Гласот на оној што вика во пустината говори: „Пригответе Му пат на Господ, исправете ги во пустината патеките за нашиот Бог;

4 секој дол да се исполни, секоја пла­нина и рид да се снизат; кривините да се исправат, и нерамните патишта да би­дат израмнети;

5 и ќе се јави славата Господова, и сите луѓе ќе го видат спасението од Бога; зашто устата Господова го изрече тоа.“

6 Гласот говореше: „Разгласувај!“ и прашав: „Што да разгласувам?“ — „Секој човек е трева, сета убавина негова е како полско цвеќе.

7 Тревата се исушува, цвеќето овенува, штом ќе дувне врз него здивот на Господ: така е и народот како трева.

8 Тревата се суши, цвеќето свенува, а словото на нашиот Бог останува вечно.“

9

Искачи се на високата гора Сион, ти кој јавуваш добри вести за Сион, извиши го силно гласот свој, благо­известителе Ерусалиме, подигни го, не плаши се. Кажи им на градовите Јуди­ни: еве Го вашиот Бог!

10 Ете, Господ Бог иде со сила и раката Негова е со власт. Ете, наградата Му е со Него, а отплатата Му е пред лицето Негово.

11 Како пастир ќе го пасе Тој стадото Свое: јагнињата ќе ги земе Тој во ра­цете и ќе ги носи на градите Свои, и грижливо ќе ги води доилките.

12

Кој ги измерил водите со раката своја и со педа го измерил небото, и со мерка го измерил правот земен, кој ги измерил на терезија планините и ридовите?

13 Кој го упатил Духот на Господ, и Му бил Нему советник и Го учел?

14 Со кого се советувал Тој, и кој Го вразумувал и Го поучувал во патот на правдата, и Го учел на знаење и Му го покажувал патот на мудроста?

15 Ете, народите се како капка од ведро, и претставуваат прашинка на терезија. Ете, островите Тој ги подига како прашинки.

16 Ни Ливан не стигнува за жртвен оган, ни животните по него — за сепаленица.

17 Сите народи пред Него се како ништо, — за Него се помалку од ништо, и помалку се од суетата.

18 И така, со кого ќе Го споредите Бога, и каква подобност ќе Му најдете?

19 Уметникот го излева идолот, а зла­тарот го покрива со злато и му додава сребрени веришки.

20 А кој е сиромав и нема што да му принесе, тој избира дрво, кое не гние, па бара искусен уметник за да направи идол, што ќе стои неподвижен.

21

Зар не знаете? Зар не сте слушале? Зар не ви е зборувано во почетокот? Зар не сте го разбрале тоа од основањето на земјата?

22 Тој е Оној, Кој седи над кругот на земјата, а оние, што живеат на неа, се како скакулци пред Него; Тој ги распослал небесата како тенко платно и ги распнал како шатор за живеење.

23 Тој ги претвора кнезовите во ниш­то, судиите земни ги прави да бидат ништожни.

24 Одвај посадени, одвај посеани, одвај се закоренил во земјата стракот нивни, штом Тој ќе дувне врз нив, тие се ису­шуваат; виорот ги однесува како плева.

25 „Со кого ќе Ме изедначите и со кого ќе Ме споредите?“ — вели Свете­цот.

26 Кренете ги очите свои кон висините небесни и погледнете, кој ги создал? Кој го пресметал бројот на војската нивна? Тој сите нив ги нарекува по име: поради големата моќ и големата сила во Него ништо не недостига.

27

А како говориш ти, Јакове, и ве­лиш, Израеле: „Патот ми е сокриен од Господ, делото мое е заборавено пред мојот Бог?“

28 Зар не знаеш? Зар не си слушал дека вечниот Бог, Кој ги создал краиш­тата на земјата, не се изморува и не изнемоштува; Неговиот разум е не­испитлив.

29 Тој му дава сила на уморениот и му дарува јачина на изнемоштениот.

30 Се уморуваат и момчињата и осла­буваат, и млади луѓе паѓаат,

31 а оние кои се надеваат на Господ, ќе ја обноват силата своја: ќе кренат крилја како орли, ќе трчаат и нема да им биде тешко, ќе одат и нема да се уморат.

41

1

Молкнете пред Мене, острови, и народите нека ги обноват силите свои; нека се приближат и нека речат: да излеземе заедно на суд.

2 Кој Го издига од исток Правед­никот, кој Го повикува да оди пред Него? Кој Му ги предаде народите и Му ги покори царевите? Тој ги претвори во прав со Неговиот меч, со Неговиот лак — во плева, развеана од ветар.

3 Тој ги гонеше, Тој газеше сигурно по патот, одвај допирајќи го со нозете Свои.

4 Кој го направи и изврши тоа? Оној, Кој во почетокот ги повика родовите; Јас, Господ, Јас сум првиот, и со последните — Јас сум истиот.

5 Островите видоа и се ужасија, краиштата земни затреперија. Тие се зближија и се собраа;

6 секој му помага на другарот свој и му вели на братот свој: „Држи се!“

7

Леарот го бодри златарот, тој што сплескува со чекан го храбри оној што кове со ковална, велејќи за спојката: „Добра е“; и ја зацврстува со клинци, за да биде цврста.

8

„А ти, ти Израеле, слуго Мој, Јако­ве, кого Јас те избрав, семе на Мојот пријател Авраам,

9 ти, кого го зедов од краиштата на земјата и го повикав од краиштата нејзини, и ти реков: Ти си Мој слуга, Јас те избрав и нема да те отфрлам.

10 Не плаши се, зашто Јас сум со тебе; не вознемирувај се, зашто Јас сум Бог твој; Јас ќе те закрепам и ќе ти помогнам, ќе те поддржам со Мојата победо­носна десница.“

11 Ете, посрамени и понижени ќе ос­танат сите, што се наежени против тебе, — ќе бидат како ништо и ќе загинат оние што се препираат со тебе.

12 Ќе ги бараш — и нема да ги најдеш, нив, кои непријателствуваат против тебе; оние кои се борат против тебе ќе бидат како ништо, наполно ништо;

13 зашто Јас сум Господ, Бог твој; те држам за твојата десна рака, ти велам: „Не плаши се, Јас ти помагам.“

14 „Не плаши се, црву Јакове, малуброен Израеле, — Јас ти помагам, вели Господ, Јас твојот Искупител, Светецот Израелов.“

15 Ете, Јас ќе те направам остар ди­кел, нов, назабен; ти ќе ги кршиш и ќе ги ситниш планините, и ридовите ќе ги направиш како прав.

16 Ти ќе ги вееш, ветрот ќе ги разнесе, и виорот ќе ги развее; а ти ќе се зарадуваш во Господ, ќе се фалиш со Све­тецот Израелов.

17

Сиромаси и неимотни бараат вода, и нема, јазикот им се исушува од жед: Јас, Господ ќе ги чујам, Јас, Бог Изра­елов, нема да ги оставам.

18 Ќе отворам реки на врвот од горите и извори среде долини; пустината ќе ја направам езеро и сувата земја — водни извори;

19 ќе насадам во пустина кедар, ситим, мирта и маслинки, ќе насадам во степите кипарис, јавор и бука заедно,

20 сите да видат и познаат, и да разгледаат и разберат дека раката Гос­подова го направи тоа, дека Светецот Израелов го создаде тоа.

21

Претставете го спорот свој, вели Господ; дајте ги доказите свои, вели Царот Јаковов.

22 Нека дојдат и нека ни кажат што ќе биде; нека објават нешто, пред да стане, и ние ќе проникнеме со умот свој и ќе дознаеме, што ќе биде потоа, или нека ни претскажат за иднината.

23 Кажете што ќе биде во иднина, и ние ќе познаеме дека сте богови, или направете нешто добро или лошо, за да се зачудиме и стаписаме.

24 Но вие сте ништо, и делото ваше е ништожно; одвратен е оној што ќе ве избере.

25 Јас го подигнав од север, и тој ќе дојде; од изгрев сонце ќе го повикува името Мое и ќе ги гази кнезовите ка­ко кал, и ќе ги гази, како грнчар глината.

26 Кој објави за тоа од почетокот, за да знаеме, и многу порано, за да можеме да кажеме: „Вистина ли е!?“ Но никој не кажал, никој не објавил, никој не ги чул вашите зборови.

27 Јас прв реков на Сион: „Ете го, и му дадов на Ерусалим благовесник.“

28 И така, Јас гледав, и немаше никого, меѓу нив не се најде советник, за да можам да ги прашам, и тие да одговорат.

29 Ете, сите тие се ништо, ништожни се и делата нивни: ветар и ништожност се нивните идоли.

42

1

Еве го Мојот Слуга, Кого Го поддржувам, Мојот Избраник, љубимецот на душата Моја. Ќе Го по­ложам Духот Свој врз Него, и Тој ќе им донесе правда на народите;

2 нема да викне, ниту да го подигне гласот Свој, нема да дозволи да го чујат на улиците;

3 скршената трска нема да ја здроби, и чадливата ламба нема да ја угасне; ќе суди според вистината;

4 нема да ослабне, ниту ќе изнемошти, додека на земјата не воспостави правда, народите ќе се надеваат на Неговиот закон.

5 Така вели Господ Бог, Кој ги создал небесата и нивното пространство, Кој ја раширил земјата со нејзините производи, Кој му дава здив на народот што е на неа, и дух на оние што одат по неа.

6 Јас, Господ, Те повикав во правда, цврсто ќе Те држам за рака и ќе Те пазам, ќе те поставам за завет на народот, светлина за незнабошците,

7 за да им ги отвориш очите на сле­пите, да ги изведеш врзаните од затвор и оние што седат во темнина — од тем­нината.

8 Јас сум Јахве, тоа е Моето име, и не­ма да ја дадам славата Своја на друг, ни­ту честа Своја на идоли.

9 Ете, претскажаното порано се збидна, и ново ќе ви објавам; пред да стане тоа, Јас ќе ви го објавам.

10

Пејте Му на Господ нова песна, по­хвала за Него од земните краишта, вие што пловите по море, и сѐ што го пол­ни, островите и оние што живеат на нив.

11 Нека издигне глас пустината и нејзините градови, населбите, каде што живеат Кедарци; нека ликуваат оние што живеат во Сала, нека воскликнуваат од врвовите планински.

12 Нека Му оддадат слава на Господ, похвалата Негова нека ја разгласат по островите.

13 Господ ќе излезе како јунак, рев­носта ќе ја побуди како војник; ќе извика и ќе подигне војнички вик; ќе се по­каже силен против непријателите Свои.

14

Долго молчев Јас, трпев и се воз­држував; сега ќе викам како родилка, ќе се забревтам и ќе голтам сѐ.

15 Ќе опустошувам планини и ридови, и сета нивна трева ќе ја исушам; реките ќе ги направам острови, езерата ќе ги исушам.

16 Ќе ги поведам слепите по пат, што тие не го знаат, ќе ги водам по нејзини патеки, темнината ќе ја претворам во светлина пред нив, а кривите патеки — прави: ете, што ќе направам Јас за нив, и нема да ги оставам.

17 Тогаш ќе отстапам и со голем срам ќе се покријат оние, што се надеваат на идоли, кои им велат на идолите: вие сте наши богови.

18

Слушајте, глуви, и гледајте, слепи, за да видите.

19 Кој е толку слеп како што е Мојот слуга, и глув, како што е Мојот пра­теник? Кој е толку слеп како што е возљубениот, кој е така глув, како што е слугата Господов?

20 Ти си видел многу, но не си забе­лежувал; ушите ти биле отворени, но не си слушал.

21 На Господ Му било угодно заради правдата Своја да го возвеличи и про­слави законот Свој.

22 Но тоа е народ поробен и разгра­бен; сите тие се врзани во подземја и со­криени во темници; станале плен, и не­ма спасител, ограбени се, и никој не вели: врати го!

23 Кој од вас пројавил слух за тоа, кој внимава и слуша за иднината?

24 Кој го предаде Јаков на разурнување и Израел — на грабачи? Не е ли тоа Господ, против Кого згрешивме, по Чии патишта не сакавме да одиме и Чиј закон не го слушавме?

25 А Тој ја излеа врз нив јароста на Својот гнев и стравотиите на војната: Ти ги опкружи со пламен од сите стра­ни, но тие не забележуваа; ги изгоре, но тие ни тоа не го сфатија сериозно.

43

1

А сега вака вели Господ, Кој те создаде, Јакове, и Кој те образувал, Израеле: не плаши се, зашто Јас те откупив, по име те повикав; ти си Мој.

2 Преку води ли ќе минуваш — Јас сум со тебе; преку реки ли — тие нема да те потопат; ако тргнеш преку оган, нема да се изгориш, и пламенот нема да те обгори.

3 Зашто Јас сум Господ, Бог твој, Светецот Израелов, твојот Спасител; откуп за тебе го дадов Египет; Етиопија и Сева ги дадов за тебе.

4 Бидејќи си скап во очите Мои, многу си ценет; Јас те возљубив, затоа ќе дадам други луѓе за тебе, и народи за твојата душа.

5 Не плаши се, зашто Јас сум со тебе; од исток ќе го доведам твоето племе и од запад ќе го соберам.

6 На север ќе му кажам: дај; и на југ: не задржувај; доведи ги синовите Мои оддалеку и ќерките Мои — од краиштата земни,

7 секого, кој се нарекува со Моето име, кого сум го создал за Мое про­славување, што сум ги создал и напра­вил.

8

Изведи го слепиот народ, иако има очи, и глувиот, иако има уши.

9 Нека се соберат сите народи заедно, нека се соединат племињата. Кој од нив го претскажал тоа? Нека соопштат што било во почетокот; нека доведат сведоци за да се оправдаат, за да може да се чуе и да се каже: „Вистина е!“

10 А Мои сведоци, вели Господ, сте вие и Мојот слуга, што го избрав, за да знаете и да Ми верувате, да разберете дека сум тоа Јас: пред Мене немаше Бог, и по Мене нема да има.

11 Јас, Јас сум Господ, и нема Спаси­тел освен Мене.

12 Јас предреков и спасив, однапред претскажав кога туѓ бог немаше меѓу вас, вие сте Мои сведоци дека Јас сум Бог — вели Господ;

13 од почетокот на дните Јас сум ист, никој не избавува од раката Моја; Јас ќе направам, и кој ќе го измени тоа?

14

Така вели Господ, вашиот Иску­пител, Светецот Израелов; заради вас испратив во Вавилон и ги исфрлив сите резиња на затворите и Халдејците, кои се гордееја со кораби.

15 Јас сум Господ, вашиот Светец, Создателот на Израел, вашиот Цар.

16 Така вели Господ, кој отвори во мо­рето пат, по разбранувани води — патека.

17 Кој изведе бојни коли и коњи, вој­ска и сила; сите паднаа заедно за да не станат; угаснаа, како фитил согореа.

18

Но вие не се сеќавате за поранеш­ното и за некогашното не помислувате.

19 Ете, Јас правам нешто ново; еве сега ќе се јави; зар и тоа не сакате да го знаете? Ќе направам пат низ степи, реки — преку пустина.

20 Полските ѕверови ќе Ме прослават, чакали и ноеви, зашто ќе им дадам вода во пустината, реки — во суви степи, за да го појам Мојот избран народ.

21 Народ што го создадов за Себе, за да ја разгласува славата Моја.

22 А ти, Јакове, не Ме повикуваше: ти, Израеле, не се трудеше за Мене.

23 Не си Ми ги принесувал своите ја­г­ниња за сепаленица, ниту си Ме почи­тувал со жртвите свои. Не сум те при­нудувал да Ми служиш со приноси и не сум ти дотежнувал, барајќи од тебе да Ми кадиш.

24 Не си Ми купувал со сребро кадило, ниту си Ме наситувал со мрсно месо од жртвите свои; но со твоите гревови си Ме оптоварувал; со твоите беззаконија си Ми дотежнувал.

25 А Јас, Јас Сам ги бришам твоите престапи заради Самиот Себе и гре­вовите твои нема да ги спомнам.

26 Потсети Ме, заедно ќе се судиме; говори, за да се оправдаш.

27 Твојот прататко згреши, а твоите застапници отстапија од Мене.

28 Затоа настојниците на светили­ш­тето ги лишив од свештенство, Јаков го предадов на проклетство и Израел на подбив.

44

1

А сега слушај, Јакове, слуго Мој, и ти, Израеле, кого Јас го избрав.

2 Вака вели Господ, Кој те создаде и те обликува, Кој ти помага од мајчи­ната утроба: не плаши се, слуго Мој Ја­кове, и љубимецу Мој, кого Јас го избрав;

3 зашто ќе излеам вода врз жедната земја, и потоци врз исушеното; ќе го из­леам духот Свој врз твоето поколение и благословот Свој — врз твоите потомци.

4 Ќе растат како трева крај извори, како врби крај водни потоци.

5 Еден ќе рече: „Јас сум Господов“, друг ќе се нарече со името на Јаков; а трет ќе напише на раката своја: „Јас сум Господов“, ќе се нарече со името Израелово.

6 Вака вели Господ, Царот на Израел и неговиот Избавител, Господ Саваот: Јас сум првиот, Јас сум и последниот; освен Мене нема Бог;

7 зашто кој е како Мене? Нека рас­каже тој, да разгласи и по ред да Ми претстави сѐ од она време, кога го ус­троив древниот народ, нека го разгласат она што настапува и она што ќе биде.

8 Не бојте се и не плашете се: нели одамна ти соопштив и претскажав? И вие сте Мои сведоци. Има ли Бог освен Мене? Не, друга Карпа нема, Јас те познавам.

9

Оние, што прават идоли, сите се ништожни, нивните скапоцености не донесуваат никаква корист; тие сами се сведоци за тоа. Тие не гледаат, ниту разбираат, и затоа ќе им бидат за срам.

10 Кој прави бог и излева идол, што не донесува никаква корист?

11 Сите учесници во тоа ќе бидат по­срамени, зашто и самите мајстори сепак се луѓе; сите тие нека се соберат и нека застанат; тие ќе се уплашат и сите ќе бидат посрамени.

12 Ковачот го прави од железо, со чекан го мазни и се труди над него со силната рака своја до толку, што пре­гладнува и премалува, не пие вода и из­немоштува.

13 Дрводелецот, откако ќе одбере др­во, влече по него линија, со остар алат го оцртува, потоа изработува лик на убав човек, за да го постави дома.

14 Сече кедри, зема бор и даб, кои ги одбира меѓу шумските дрвја, сади јасен, кој дождот го прави да расте.

15 И тоа му служи на човекот за оган, а дел од него употребува да се топли, да запали оган и да пече леб. А од него прави и бог и му се поклонува, прави идол и паѓа ничкум пред него.

16 Дел од дрвото изгорува во оган, со друг дел вари месо за јадење, си пече печено и јаде до наситување, а исто та­ка се грее и вели: „Добро е, се згреав; почувствував топлина.“

17 А од остатоците прави бог, свој идол, му се поклонува, паѓа ничкум пред него и му се моли и вели: „Спаси ме, зашто ти си мој бог.“

18 Не знаат, ниту разбираат: засле­пени им се очите, за да не гледаат, и срцата нивни — за да не разбираат.

19 И не го зема тоа при срце, ниту има до толку знаење и разум да каже: „Половината негова ја изгорев на оган и на јагленот негов испеков леб, сварив месо и јадев; а од остатокот зар ќе на­правам одвратност, зар ќе се поклонувам на парче дрво?“

20 Тој те храни со пепел; измаменото срце го довело во заблуда, и не може да ја ослободи душата своја и да рече: „Нели е измама тоа што е во десната рака моја?“

21

Помни го тоа, Јакове и Израеле, зашто ти си Мој слуга; Јас те создадов; Мој слуга си ти, Израеле, нема да те за­боравам!

22 Ќе ги растерам како магла твоите беззаконија, и твоите гревови — како облак; сврти се кон Мене, зашто Јас те откупив.

23 Веселете се, небеса, зашто Господ го направи тоа. Ликувајте, длабочини земни; шумете од радост, гори и шуми и сите дрвја во нив; зашто Господ го от­купи Јакова и ќе се прослави во Израел.

24

Вака вели Господ, твојот Откупи­тел, Кој те обликува во мајчината утроба: „Јас сум Господ, Кој сѐ создадов, Сам ги спрострев небесата и Сам ја послав земјата.

25 Јас ги правам ништожни доказите на лажните пророци и на видело го изнесувам безумието на маѓесниците; пред Мене отстапуваат мудреците, зна­ењето нивно го обрнувам во лудост.

26 Го потврдувам зборот на Својот слуга и го извршувам изреченото од Моите пратеници, му велам на Еруса­лим: ‚Ти ќе бидеш населен‘ и на градо­вите Јудини: ‚Вие ќе бидете изградени.‘ Урнатините негови Јас ќе ги возобновам.“

27 Јас ѝ велам на бездната: „Исуши се!“ И реките твои Јас ќе ги исушам.

28 Кој вели за Кир: „Тој е Мој пастир, и тој ќе ја исполни секоја волја Моја“, и ќе му рече на Ерусалим: „Ти ќе бидеш одново изграден!“ и на храмот: „Ти ќе бидеш обновен!“

45

1

Вака му вели Господ на Својот помазаник Кир: „Те држам за десната рака, за да ти покорам народи, и ќе ги симнам појасите од бедрата на царевите, за да ти се отворат вратите, и портите да не бидат затворени.

2 Пред тебе ќе одам, планини ќе рамнам, бакарни врати ќе разбивам и железни резиња ќе кршам;

3 тебе ќе ти ги предадам чуваните во темно богатства и сокриените добра, за да познаеш дека Јас сум Господ, Кој тебе те нарекува по име, Бог Израелов.

4 Заради Јаков, Мојот слуга и Израел, Мојот избраник, Јас те нареков по име, те именував, иако ти не Ме познаваше.

5 Јас сум Господ и нема друг; нема Бог освен Мене; Јас те наоружив, иако не Ме познаваше,

6 за да дознаат од исток до запад дека нема друг освен Мене: Јас сум Господ, и нема друг.

7 Јас ја создавам светлината и ја правам темнината, создавам среќа и до­ведувам несреќа. Јас, Господ го вршам сето тоа.

8 Росете, небеса, одозгора, и облаците нека изливаат правда; нека се распука земјата и нека никне спасение, заедно да изникне и правдата. Јас, Господ, го правам тоа.

9

Тешко му на оној, кој се расправа со Создателот свој, а претставува само црепче меѓу глинени садови! Ќе му каже ли глината на грнчарот: ‚што пра­виш‘ и твоето дело ќе каже ли за тебе: ‚тој нема раце?‘

10 Тешко му на оној, кој му вели на татко си: ‚зошто си ме создал на светов?‘, а на мајка си: ‚зошто си ме родила?‘“

11 Вака вели Господ, Светецот Изра­елов и неговиот Творец: „Зар вие ќе Ме испрашувате за синовите Мои и ќе сакате ли да Ми се мешате во делото на рацете Мои?

12 Јас ја создадов земјата и го создадов на неа човекот; Јас — Моите раце ги простреа небесата; и на сета нивна војска Јас им заповедам.

13 Јас го подигнав царот Кир во правда и ќе ги израмнам сите патишта него­ви. Тој ќе го изгради Мојот град и ќе ги отпушти заробените Мои не за откуп, ниту за дарови, вели Господ Саваот.

14

Вака вели Господ: печалбите на Египќаните и трговијата на Етиопјани­те и Савејците, луѓе силни, кај тебе ќе преминат и твои ќе бидат, во вериги ќе дојдат, ќе паднат пред тебе ничкум и ќе те молат, велејќи: само ти имаш Бог, и нема друг, нема друг Бог освен Него.“

15 Вистина, Ти си Бог сокриен, Бог Израелов, Спасител.

16 Сите тие ќе бидат посрамени и за­срамени; заедно со нив ќе отидат со срам и сите оние што прават идоли.

17 А Израел ќе биде спасен со вечно спасение од Господ; вие нема да бидете посрамени и осрамотени во векови.

18

Зашто вака вели Господ, Кој го создаде небото, Тој, Бог, Кој ѝ даде облик на земјата и Кој ја создаде; Тој ја за­цврсти, не ја создаде пуста, Тој ја создаде за живеење. Тој вели: Јас сум Господ, и нема друг.

19 Не говорев тајно Јас, не во темно место на земјата; не му реков на Јаково­вото племе: „Барајте Ме во пустошот.“ Јас сум Господ, Кој изрекува правда, Кој ја открива вистината.

20 Соберете се и дојдете, приближете се сите, преживеани од народите. Не­разбрани се оние, што го носат својот дрвен идол и се молат на бог, кој не спасува.

21 Објавете и кажете, откако ќе се посоветувате меѓу себе: кој го кажа тоа од стари времиња? Кој однапред го ка­жал тоа? Нели Јас, Господ? Нема друг Бог освен Мене, — Бог праведен и Кој спасува, нема освен Мене.

22 Кон Мене обратете се, и ќе бидете спасени, сите краишта земни, зашто Јас сум Бог и нема друг!

23 Се колнам во Себе Самиот: од устата Моја излегува правда, збор неизменлив, дека пред Мене ќе се преклони се­кое колено, во Мене ќе се колне секој јазик.

24 Само во Господ, ќе велат за Мене, има правда и сила; при Него ќе дојдат и посрамени сите, што непријателствува­ле против Него.

25 Преку Господ ќе биде оправдано и прославено целото племе Израелово.

46

1

Падна Вил, се собори Нево; идолите им се врз добитокот и то­варните животни; вашиот товар стана бреме за уморените животни.

2 Се навалија, паднаа одеднаш; не мо­жеа да ги спасат оние, што ги носеа, и сами паднаа во ропство.

3 Послушај Ме, доме Јаковов и сиот остаток од домот Израелов, кого го но­сам од утробата, кого го држам од раѓа­њето;

4 и до вашата старост Јас ќе бидам истиот, до вашите бели коси ќе ве но­сам; Јас ве создадов и ќе ве носам, ќе ве поддржам и ќе ве пазам.

5 Со кого ќе Ме изедначите, и ќе Ме споредите? Кого ќе го земете за пример да прилега на Мене?

6 Истураат злато од торбичката и премеруваат сребро на терезии, па најмуваат златар, за да направи од него бог, му се поклонуваат и ничкум паѓаат пред него;

7 го креваат на рамо, го носат и го ставаат на местото негово; тој стои, од местото свое не се помрднува; му ви­каат, — тој не одговара, од неволја не спасува.

8 Спомнете си го тоа и бидете луѓе; земете го тоа при срце, отстапници.

9

Спомнете си за она што било порано, од крајот на векот; земете го тоа при срце, зашто Јас сум Бог и нема друг Бог и нема подобен на Мене.

10 Јас го навестувам во почетокот она што ќе биде на крајот, од старо време она што уште не станало, па велам: „Мојата одлука ќе се изврши, и сѐ што Ми е угодно — ќе го направам.“

11 Јас го повикав орелот од исток, од далечна страна, исполнителот на Моја­та волја. Јас реков — и ќе го извршам тоа; замислив — и ќе го направам.

12 Послушајте Ме, жестокосрдни, вие, кои сте далеку од правдата:

13 Ја приближив Мојата правда — таа не е далеку, спасението од Мене нема да се забави; и ќе му дадам на Сион спа­сение, на Израел — Својата слава.

47

1

Слези и седни во прав, о, девице, ќерко вавилонска; седни на зем­ја: престол нема, ќерко халдејска, и во иднина нема да те нарекуваат нежна и милолика.

2 Земи млин и мели брашно; симни го превезот, засукај ракави, разголи ги но­зете, гази преку река:

3 твојата голотија ќе се открие, и ќе се види твојата срамотија. Ќе се одмаздам и никој нема од тоа да Ме одврати.

4 Нашиот Избавител — името Му е Јахве Саваот — Светецот Израелов.

5 Седи молкум и прибери се во темнината, ќерко халдејска, зашто во иднина нема да те нарекуваат господарка на царствата.

6 Јас се разгневив на Својот народ, и го предадов наследството Свое, што го оскверни ти, во твои раце; а ти не им покажа милост, на старците им го стави најтешкото твое иго.

7 И си велеше: „Вечно ќе бидам господарка“, и на ум не го ставаше ова, не по­мислуваше што ќе стане потоа.

8 Но сега ислушај го ова, ти, развратнице, која живееш безгрижно, која се­диш и велиш во срцето: „Јас сум, и нема друга како мене: нема да останам вдо­вица, ниту ќе осиромашам.“

9 Но ненадејно, во еден ден, ќе те снај­де и едното и другото — загубата на де­цата и вдовството; во полна мера ќе те снајдат тие, при сето множество на твоите баења и големата сила на твоите маѓии.

10 Зашто ти се надеваше на своето лукавство и велеше: „Никој не ме гле­да.“ Tвојата мудрост и твоето знаење — тие те заведоа од патот, а ти си велеше во срцето свое: „Јас — и никој друг!“

11 Ќе дојде на тебе зло: нема да знаеш, од каде доаѓа тоа; ќе те снајде беда, која не ќе можеш да ја отфрлиш; и ненадејно ќе те стигне погибел, за која и не мислиш.

12 Стој си, пак, со твоите маѓии и со многуте баења, со кои си се занимавала од млади години: можеби — ќе си помог­неш, можеби — страв ќе предизвикаш.

13 Ти си уморна од многу совети; нека излезат оние, што го набљудуваат небото, ѕвездобројачите и претскажу­вачите по новомесечијата, нека те спа­сат од она, што треба да ти се случи.

14 Ете, тие се како слама: оган ќе ги изгори; не ја спасија душата своја од пламенот; не остана јаглен да се погрее некој, ниту оган, за да се поседи крај него.

15 Такви ќе бидат оние, со кои соработуваше, со кои си тргувала од млади години. Секој талка по својот пат; никој не ќе може да те спаси.

48

1

Слушај го ова, доме Јаковов, вие, кои се нарекувате со името на Израел и кои сте произлегле од Јуда, кои се колнете во името Господово, Го спомнувате Бог Израелов, иако не по вистина и не по правда.

2 Зашто тие се нарекуваат по светиот град и се потпираат на Бог Израелов; Јахве Саваот е името Негово.

3 Поранешното Јас однапред го претскажав, и она што од устата Моја изле­гуваше и Јас го навестував и брзо го вршев, — и сѐ се извршуваше.

4 Јас знаев дека ти си тврдокорен дека во твојот врат има железни жили, и челото ти е бакарно;

5 затоа и однапред ти навестував, пред да се случи тоа, и ти навестував, за да не речеш: „Мојот идол го направи тоа, мо­јот идол и мојот излеан лик заповеда тоа да стане.“

6 Ти си го чул и видел сето тоа! И зар нема да го признаеш тоа? А сега те из­вестувам за нешто ново и сокриено, што ти не си го знаел.

7 Тоа се изврши сега, а не одамна и не пред еден ден, и ти не си слушал за не­го, за да кажеш: „Ете, јас го знаев тоа.“

8 Ти не си слушал, ниту си знаел за тоа, и увото твое порано не беше отво­рено; зашто Јас знаев дека ти ќе поста­пиш вероломно; од самата мајчина ут­роба си наречен отстапник.

9

Заради името Свое го одлагав Сво­јот гнев и заради славата Своја се воз­држував да не те истребам.

10 Ете, те пречистив, но не како среб­ро, те испитав во печката на страдањата.

11 Заради Себе, заради Самиот Себе го вршам тоа, — зашто, каква навреда би била за името Мое! Славата Своја нема да ја дадам на друг.

12 Чуј Ме, Јакове и Израеле, повикан од Мене: Јас сум истиот, Јас сум првиот и Јас сум последниот.

13 Мојата рака ја основа земјата, Мојата десница го распростре небото; ќе ги повикам, — и тие ќе се постројат.

14

Соберете се сите и слушајте: кој од нив го претскажал ова? Господ го воз­љуби, и тој ќе ја исполни волјата Негова над Вавилон и ќе ја покаже силата Негова над Халдејците.

15 Јас, Јас реков, и го повикав; Јас го доведов, патот негов ќе биде успешен.

16 Пристапете кон Мене, слушајте го ова: Јас и во почетокот не говорев тај­но; и кога се извршуваше тоа, Јас бев таму; и сега Ме испрати Господ Бог и Неговиот дух.

17

Вака вели Господ, твојот Искупи­тел, Светецот Израелов: Јас сум Гос­под, Бог твој, Кој те учи на добро, Кој те води по оној пат, по кој треба да одиш.

18 О, да беше ги слушал Моите за­поведи! Тогаш твојот мир ќе беше како река, и твојата правда — како морски бранови.

19 И твоето потомство би било како песок, а породот од утробата твоја, — како зрнцата негови: името твое не би се истребило, нити избришало пред Мене.

20 Излегувајте од Вавилон, бегајте од Халдејците, со радосен глас разгла­сувајте и проповедајте го тоа, ширете ја таа вест до крајот на земјата; кажувај­те: „Господ го откупи Својот слуга Јаков.“

21 Не ожеднуваа тие во пустините, преку кои Тој ги води: Тој им извади во­да од камен; пресече карпа — и бликнаа води.

22 Нема мир за лошите, вели Господ.

49

1

Слушајте Ме, острови, и внимавајте, народи далечни: Господ Ме повика уште од утробата, од мај­чината Ми утроба го спомна името Мое;

2 ја направи устата Моја како остар меч: под сенката на раката Своја Ме криеше и Ме направи изострена стрела; во Својата торба за стрели Ме чуваше;

3 Тој Ми рече: „Ти си Мој слуга, Израеле, — во Тебе ќе се прославам.“

4 Јас, пак, реков: „Напразно сум се трудел, за ништо и попусто сум ја истрошувал силата Своја.“ Но правото Мое е во Господ, и наградата Моја е во Мојот Бог.

5 А сега вели Господ, Кој уште од утробата Ме направи слуга Свој, да го вратам кон Него Јакова, за да се собере при Него Израел; а кога ќе се собереме, ќе се прославам во Господ и Мојот Бог ќе биде Моја сила.

6 И Тој рече: „Малку е тоа што Ти ќе Ми бидеш слуга, за да се подигне племето Јаковово и да се поврати остатокот Израелов, туку Јас ќе Те напра­вам светило за народите, за да се раши­ри спасението од Господ до краиштата на земјата.“

7

Така вели Господ, Искупителот на Израел, Светецот негов, на презрениот од сите, на прекоруваниот од народот, на слугата на силните: царевите ќе Те видат, кнезовите ќе станат и ќе се поклонат заради Господ, Кој е верен, заради Светецот Израелов, Кој Те избрал.

8 Вака вели Господ: „Во благопријатно време Те чув и во денот на спасението Ти помогнав; и Јас ќе Те пазам и ќе Те направам завет на народот, за да ја подигнеш земјата, да им ги вратиш на наследниците опустошените наслед­ства.

9 Да им кажеш на затворените: изле­зете, и на оние, што се во темнина: по­кажете се. Крај патиштата ќе пасат тие, по сите ридови ќе бидат нивните пасишта.

10 Нема да трпат глад и жед, нема да ги удри припек и сонце; зашто Оној, Кој ги милува, ќе ги води и ќе ги доведе при извори водни.

11 И сите Мои гори ќе ги направам друмови, Моите патишта ќе бидат издигнати.

12 Ете, едни ќе дојдат оддалеку; и ете — едни од север и од морето, а други — од земјата Синим.“

13

Радувајте се, небеса, и весели се, земјо; воскликнувајте од радост гори, зашто Господ го утеши Својот народ и ги помилува Своите страдалници.

14 А Сион велеше: „Ме остави Господ, мојот Бог ме заборави!“

15 Може ли жена да го заборави поро­дот свој, а да не се смилува на чедото од утробата своја? А и кога би го забора­вила, Јас тебе нема да те заборавам.

16 Ете, на Своите дланки сум те вре­жал; твоите ѕидишта секогаш се пред Мене.

17 Твоите ѕидари ќе побрзаат кон тебе, а твоите разурнувачи и пустошници ќе си отидат од тебе.

18 Крени ги очите и погледај наоколу, — тие сите се собираат, доаѓаат кон тебе. Жив сум Јас! вели Господ, — со сите нив ќе се облечеш како со накит и ќе се промениш со нив како невеста.

19

Зашто твоите урнатини, твоите пустини и твојата разорена земја сега ќе бидат многу тесни за жителите, кога оние, што те голтаа, ќе си отидат од тебе.

20 Децата што ги имаш, бидејќи си ги изгубила поранешните, ќе ти говорат гласно: „Тесно е местото за мене; отста­пи ми, за да можам да живеам.“

21 И ти ќе речеш во срцето свое: кој ми ги роди? Јас бев бездетна и бесплодна, одведена во плен и отфрлена; но, кој ги одгледа? — Ете, јас си бев сама; а тие каде беа?

22 Вака вели Господ Бог: „Ете, ќе ја кренам раката Своја кон народите, ќе им дадам знак на племињата, — и ќе ги донесат синовите твои на раце и ќерки­те твои — на раменици.

23 И царевите ќе бидат твои храни­тели, и нивните царици ќе бидат твои доилки; со лицето до земјата ќе ти се поклонуваат и ќе го лижат правот од нозете твои, и ќе дознаеш дека сум Јас Господ, дека оние, што се надеваат на Мене, нема да се посрамат.

24

Може ли да се одземе плен од си­лен, и можат ли да се одземат заробени од победникот?“

25 Да, така вели Господ: и секој заро­бен од јунак ќе биде одземен и грабежот од тиранинот ќе биде вратен; зашто Јас се борам со твоите противници и ќе ги спасам твоите синови;

26 ќе ги нахранам твоите угнетувачи со нивното сопствено месо, ќе бидат на­поени со својата крв како со ново вино; и секое тело ќе дознае дека Јас сум Гос­под, твој Спасител и твој Искупител, Силниот Бог Јаковов.

50

1

Вака вели Господ: „Каде ѝ е писмото за развод на вашата мајка, со која ја отпуштив? Или на кого од моите заемодавачи ве продадов? Ете, вие сте продадени заради гревовите свои, и заради вашите престапи мајка ви е отпуштена.

2 Зошто кога дојдов, немаше никого? И кога повикав, никој не се одѕва? Зар раката Моја се скратила, та не може да избавува или во Мене нема сила да спасувам? Ете, со заканувањето Свое море пресушувам, претворам реки во пустина; рибите во нив гнијат поради недос­тиг на вода и умираат од жед.

3 Јас ги облекувам небесата во мрак и вреќиште им правам за покривка.“

4

Господ Бог ми даде вешт јазик, за да можам со зборови да го поткрепувам изнемоштениот: секое утро Тој го раз­будува увото мое, за да слушам како оние што се учат.

5 Господ Бог ми го отвори увото, и јас не се противставив, не отстапив назад.

6 Грбот свој го подметнав на оние што ме биеја, и образите свои — на оние што ме удираа; лицето свое не го скрив од подбив и плукање.

7 И Господ Бог ми помага: затоа не се срамувам, затоа го држам лицето свое како кремен, и знам дека нема да ос­танам посрамен.

8 Близу е Оној, Кој ме оправдува: кој сака да се натпреварува со мене? Да застанеме заедно. Кој сака да се суди со мене? Нека пристапи кон мене.

9 Ете, Господ Бог ми помага: Кој ќе ме осуди? Ете, сите тие како облека ќе изветвеат; молец ќе ги изгризе.

10 Кој од вас се плаши од Господ, нека го слуша гласот на Неговиот слуга! Кој оди во мрак, без светлина, да се надева на името Господово и да се потпира врз својот Бог.

11 Ете, сите вие што палите оган, кои сте вооружени со запалени стрели — одите во пламенот на вашиот оган и на стрелите, што сте ги вжештиле! Тоа ќе ви биде од мојата рака: во маки ќе умрете.

51

1

Послушајте Ме вие, што копнеете за правда, вие кои Го бара­те Господа! Погледајте ја карпата, од која сте исечени, и длабочината на јамата, од која сте извлечени.

2 Погледајте го Авраам, вашиот тат­ко, и Сара, која ве родила; зашто Јас го повикав него кога беше сам, го благо­словив и го умножив.

3 Така, Господ ќе го утеши Сион, ќе ги утеши сите негови урнатини и ќе ги направи пустините негови како рај и степите негови — како градина Господо­ва; радост и веселба ќе има во него, славопои и пеење на песни.

4

Послушајте Ме, народе Мој и племе Мое, приклонете го увото кон Мене! Зашто од Мене ќе излезе закон и Моја­та правда ќе ја поставам за светлина на народите.

5 Мојата правда брзо ќе стигне; Моето спасение изгрева и Мојата рака ќе ги суди народите; островите ќе се надеваат на Мене и ќе се надеваат на силата Моја.

6 Кренете ги очите кон небото и по­гледајте на земјата долу: зашто небото ќе исчезне како дим, и земјата ќе из­ветви како облека, а жителите нејзини исто така ќе изумрат; а Моето спасение е вечно, правдата Моја нема да прес­тане.

7 Послушајте Ме, вие, кои ја познавате правдата, народе, Кој во срцето свое го имаш Мојот закон! Не плашете се од прекорување на луѓето, ниту стравувајте од нивните навреди.

8 Зашто молец ќе ги изеде како облека и црв ќе ги изеде како волна; а Мо­јата правда ќе трае засекогаш, и Моето спасение — од род во род.

9

Крени се, крени, облечи се во сила, рако Господова! Дигни се, како во древ­ните дни, во дамнешните родови! Зар не го уништи ти Рахав, зар не го порази змејот?

10 Не го исуши ли морето, водите и големата бездна, не ги претвори ли морските длабочини во пат, за да поминат искупените?

11 Ќе се вратат избавените од Господ, и ќе дојдат на Сион со пеење, и вечна радост ќе има над главата нивна; тие ќе најдат радост и веселба; скрбта и воздишките ќе исчезнат.

12

Јас, Јас Самиот сум ваш Утешител. Кој си ти, та се плашиш од човек, кој умира, и од човечки син, кој е како трева?

13 Го забораваш Господа, својот Тво­рец, кој го прострел небото и ја основал земјата; и непрестајно, секој ден се пла­шиш од јароста на угнетувачот, како да е готов тој да истреби. Но каде е сега јароста на угнетувачот?

14 Скоро ќе биде ослободен заробениот, и нема да умре во јамата, ниту ќе му недостига леб.

15 Јас сум Господ твој, Кој го бранува морето, та брановите негови бучат — Јахве Саваот е името Негово.

16 И Јас ги ставив Моите слова во ус­тата твоја, и со сенката на раката Своја те покрив кога го простирав небото и ја утврдував земјата и му реков на Сион: „Ти си Мој народ.“

17

Разбуди се, разбуди се, стани, Еру­салиме, ти, кој од раката на Господ ја испи чашата на јароста Негова, до дно­то си ја испил и исушил чашата што опива.

18 Меѓу сите синови, од него родени, нема кој да го води, и меѓу сите синови, од него одгледани, нема кој за рака да го придржи.

19 Тебе те снајдоа две неволји, кој ќе те пожали? — Опустошување и истребување, глад и меч: кој ќе те утеши?

20 Синовите твои изнемоштеа, лежат по аглите на сите улици, како срна во стапица, исполнети со гнев Господов, со заплашување од твојот Бог.

21 И така, ислушај го ова ти, кој си страдалник и пијан, но не од вино.

22 Вака вели Господ твој, Господ и Бог твој, Кој го брани Својот народ: „Ете, ја земам од раката твоја чашата што опива, од чашата на Мојата јарост ти веќе нема да пиеш.

23 Ќе ја дадам во раката на твоите мачители, кои ти велеа: ‚Падни ничкум, за да минам по тебе‘; и ти го подметнуваше грбот свој како земја и како улица за минувачите.“

52

1

Дигни се, дигни, облечи се во силата своја, Сионе! Облечи се во облеката на величието свое, Ерусалиме, свети граде! Зашто отсега нема повеќе да влегува во тебе необрезан и нечист.

2 Истреси го од себе правот; стани, заробен Ерусалиме! Симни ги веригите од вратот свој, заробена ќерко Сионова!

3

Зашто вака вели Господ: „За ништо бевте продадени, и без пари ќе бидете откупени.“

4 И уште вака вели Господ Бог: „Народот Мој одеше порано во Египет за да поживее таму, а Ашур го притеснуваше без причина.

5 А сега што имам тука“ — вели Господ: „Народот Мој е земен без при­чина, владетелите нивни беснеат, вели Господ, и постојано, секој ден, името Мое се навредува.

6 Затоа Мојот народ ќе го познае името Мое; затоа ќе разбере во оној ден дека Јас сум истиот, Кој вели: ‚еве Ме!‘“

7

Колку се прекрасни врз горите нозе­те на благовесникот, кој навестува мир, благовестува радост, проповеда спасение, кој му говори на Сион: „Твојот Бог царува!“

8 Ете го гласот на твоите стражи! Тие кренаа глас, и сите заедно ликуваат, за­што со очите свои гледаат дека Господ се враќа во Сион.

9 Веселете се, пејте заедно, урнатини ерусалимски, зашто Господ го утеши народот Свој — го откупи Ерусалим.

10 Ја засука Господ Својата света десница пред очите на сите народи, — и сите краишта земни ќе го видат спасението од нашиот Бог.

11

Одете си, одете си, излезете оттаму; не допирајте се до нечисто; излезете од средината негова, очистете се, вие што носите садови Господови!

12 Зашто нема да излезете набрзина и нема да бегате; зашто пред вас ќе тргне Господ, и Бог Израелов ќе биде зад вас.

13

Ете, Мојот Слуга ќе успее, ќе се воздигне, ќе се возвиси и возвеличи.

14 Како што мнозина беа вџашени, гледајќи во Него — толку ликот Негов беше обезличен повеќе, отколку на се­кој човек, и видот Негов — повеќе, от­колку на синовите човечки,

15 така ќе восхити многу народи, цареви ќе ја затвораат пред Него устата своја, зашто ќе го видат она, за кое не им било говорено, и ќе го дознаат она што не го слушнале.

53

1

Кој поверува на тоа, што го чул од нас и кому му се откри силата Господова?

2 Зашто изникна Тој пред него како младо дрвце и како стебленце од сува земја; нема во Него ни убавина, ниту величие; ние Го видовме, и во Него не­маше изглед, што ќе нѐ привлекува кон Него.

3 Тој беше презрен и отфрлен меѓу луѓето, човек на болки и свикнат на страдања, и ние го одвраќавме од Него лицето свое; Тој беше презиран, и ние за ништо не Го сметавме.

4 Но Тој ги зеде врз Себе нашите болки и ги понесе нашите слабости; а ние мислевме дека Тој беше поразуван, казнуван и понизуван од Бога.

5 А Тој беше изнаранет за нашите гревови и мачен заради нашите беззаконија; казната за нашиот мир падна врз Него, а преку Неговите рани ние се излекувавме.

6 Сите ние бевме заблудени како овци, секој си одеше по својот пат, — и Господ ги натовари врз Него гревовите на сите нас.

7 Тој беше измачуван, но страдаше доброволно и устата Своја не ја отвораше; како јагне Тој беше одведен на колење, и како што е овцата пред стри­жачите свои безгласна, така и Тој не ја отвори устата Своја.

8 Тој беше лишен од праведен суд. Кој може да зборува за Неговите наследници? Зашто беше отсечен од земјата на живите; заради беззаконијата на Мојот народ беше осуден на смрт.

9 Му определија гроб со злодејци, но Тој беше погребан кај богатиот, иако Тој не беше направил грев и во устата Негова немаше лага.

10 Но волјата Господова беше да Го казни, и Го предаде на мачење; а кога ќе го принесе Својот живот како милос­тивна жртва, Тој ќе види долговечно потомство, и волјата Господова ќе на­предува преку Неговата рака.

11 Ќе се зарадува поради трудот на душата Своја и ќе види светлина. Пра­ведниот Слуга Мој ќе ги оправда мно­зина и гревовите нивни врз Себе ќе ги понесе.

12 Затоа Јас ќе Му дадам големо нас­ледство, со силните плен ќе дели, зашто Себеси на смрт се предаде, и меѓу зло­дејците беше вброен и ги понесе врз Се­бе гревовите на мнозина и за престапниците стана посредник.

54

1

Развесели се, ти неплодна, што не раѓаш; воскликни и извикај ти, која не си почувствувала родилни маки; зашто напуштената има многу повеќе деца од онаа, која има маж, вели Господ.

2 Рашири го местото на шаторот свој; покривите твои на живеалиштето твое прошири ги; продолжи ги јажињата свои и зацврсти ги колците свои;

3 зашто ти ќе се рашириш десно и ле­во, и потомството твое ќе завладее на­роди и ќе ги насели опустошените гра­дови.

4 Не плаши се, зашто нема да бидеш посрамена; не возбудувај се, зашто нема да бидеш исмеана: ќе го заборавиш посрамувањето на младоста своја и нема повеќе да си спомниш за срамот на вдовството твое.

5 Зашто твојот Творец е твојот соп­руг; Јахве Саваот е името Негово, твој искупител е Светецот Израелов: Тој ќе се нарече Бог на целата земја.

6 Зашто Господ те вика како жена, напуштена и жална со духот, како жена од младини, која била отфрлена, вели твојот Бог.

7 За малку време те оставив, но со голема милост ќе те приберам.

8 Во пламенот на гневот го сокрив од тебе лицето Свое за кратко време, но со вечна милост ќе те помилувам, вели твојот Искупител Господ.

9

Зашто тоа за Мене е како потопот за време на Ное: како што се заколнав де­ка потоп нема повеќе да дојде на земјата, така се заколнав дека нема да ти се лутам, ниту да те прекорувам.

10 Планини ќе се поместат, и ридови ќе се разнишаат, но Мојата милост не­ма да отстапи од тебе и заветот на Мојот мир нема да се разниша, вели Господ, Кој те милува.

11

О, неволна, тркалана од виорот, неутешна! Ете, Јас ќе ги положам твои­те камења врз смарагд и ќе ги направам твоите основи од сафири;

12 и ќе ги направам твоите прозорци од рубини и твоите порти — од бисер, а целата ограда твоја — од скапоцени ка­мења.

13 И сите твои синови ќе бидат нау­чени од Господ, и голема среќа ќе има меѓу синовите твои.

14 Ти ќе се утврдиш со правда, ќе бидеш далеку од насилствата, бидејќи ќе нема од што да се плашиш, далеку ќе биде од тебе и ужасот, зашто тој нема да се приближи до тебе.

15 Ете, ќе се вооружат против тебе, но тоа не е од Мене; кој и да се вооружи против тебе, ќе падне.

16 Ете, Јас создадов ковач, кој го раздувува јагленот во огнот и ќе произведува орудија за својата цел, — а Јас сум создал и губител, кој истребува.

17 Ниедно оружје, направено против тебе, нема да има успех; и секој јазик, кој би се подигнал против тебе на суд, — ти ќе го обвиниш. Тоа е наследство на слугите Господови, нивна победа од Мене, вели Господ.

55

1

Вие, што жедувате, дојдете сите при водите; дури и вие, кои не­мате пари, дојдете, купувајте и јадете; дојдете, купувајте вино и млеко без пари и без плаќање.

2 Зошто да трошите пари за она, што не е леб, и заработката своја — за она, што не наситува? Послушајте Ме внимателно и јадете што е добро, и душата ваша нека се слади со сочни јадења.

3 Приклонете го увото и дојдете при Мене; послушајте, и душата ваша ќе биде жива, — ќе склопам со вас вечен завет, неизменливи милости, ветени на Давид.

4 Ете, Него го дадов сведок за народите, водач и заповедник на народите.

5 Ете, ти ќе повикаш народ, што не си го познавал, и народите, кои не те по­знавале, ќе побрзаат кон тебе, заради Господа, твојот Бог, заради Светецот Израелов, зашто Тој те прослави.

6

Барајте го Господа, додека можете да Го најдете; викајте Го додека е близу.

7 Нечесниот нека го остави патот свој, и беззаконикот — помислите свои и нека се обрати кон Господ, нашиот Бог, — и Тој ќе го помилува, зашто е многу ми­лостив.

8 Моите мисли не се ваши мисли, ниту вашите патишта се Мои патишта, вели Господ.

9 Но, како што е небото повисоко од земјата, така се и Моите патишта повисоки од вашите патишта, и мислите Мои повисоко од вашите мисли.

10 Како што дождот и снегот паѓаат од небото и таму не се враќаат, туку ја напојуваат земјата и ја прават способна да раѓа и да се зеленее, за да му дава семе на оној, што сее и леб за да јаде,

11 така и Моето слово, што излегува од устата Моја, не се враќа кон Мене празно, туку го исполнува она, што Ми е угодно, и го прави она за што сум го испратил Јас.

12

И така, вие ќе излезете во веселба и ќе бидете испратени со мир; горите и ридовите ќе пеат песна пред вас, и сите дрвја во полето ќе ракоплескаат.

13 Место трн ќе израсне кипарис; мес­то коприва ќе израсне мирта; и тоа ќе биде за слава на Господ, за вечен знак, неразрушив.

56

1

Вака вели Господ: пазете го правосудството и вршете правда; зашто близу е спасението од Мене и от­кровението на Мојата правда.

2 Блажен е човекот, кој го прави тоа и синот човечки, кој здраво се придржува за тоа, кој пази на саботата за да не ја оскверни и ја чува раката своја — за да не врши никакво зло.

3 Синот на туѓинецот, кој се присоединил кон Господ, да не вели: „Господ сосема ме оддели од Својот народ“, и евнухот да не рече: „Ете, јас сум суво дрво.“

4 Зашто вака вели Господ за евнусите: „Оние што ги пазат Моите саботи и го избираат она, што Ми е Мене угодно, оние што цврсто се придржуваат за заветот Мој, —

5 ним ќе им дадам во домот Свој и во ѕидините Свои место и име подобро отколку на синовите и ќерките: ќе им дадам вечно име, кое нема да биде истребено.“

6 И синовите на туѓинците, што се присоединиле кон Господ, за да Му служат и да го сакаат името на Господ, да бидат слуги Негови, — сите кои ја пазат саботата да не ја осквернат и цврсто се придржуваат за заветот Мој,

7 Јас ќе ги одведам на Мојата света гора и ќе ги зарадувам во Мојот дом за молитва: сепалениците нивни и жрт­вите нивни ќе бидат благопријатни врз Мојот жртвеник, зашто Мојот дом ќе се нарече молитвен дом за сите народи.

8 Господ Бог, Кој ги собира рас­прснатите Израелци, вели: покрај веќе собраните Израелци, ќе собирам и други.

9

Дојдете да јадете вие, сите ѕверови полски, сите ѕверови шумски!

10 Стражите нивни сите се слепи и не­разумни: сите тие се неми пци, кои не можат да лаат, но лежејќи, бладаат и сакаат да спијат.

11 Тоа се пци со ненаситна душа, кои не знаат ситост; и тоа се пастири не­разумни: сите, од првиот до последниот, го гледаат својот пат, својата заработка:

12 „Дојдете — велат — ќе донесеме вино, ќе се напиеме жесток пијалак; и утре ќе биде истото она што и денес, дури и повеќе отколку денес.“

57

1

Праведниот умира и никој не се загрижува; и благочестиви луѓе се земаат и никој не помислува дека праведникот од зло се оттргнува.

2 Тој оди во мир; оние што одат по правиот пат, ќе почиваат на леглата свои.

3

Но приближете се вие тука, синови на врачеви, семе на прељубодеец и блудница!

4 Со кого се подбивате? Против кого отворате уста и го покажувате јазикот? Не сте ли деца на гревот, семе на лагата,

5 кои сте запалени од похотта кон идоли под секое гранчесто дрво, кои колете деца покрај потоци, меѓу пукнатини на карпи?

6 Во мазните камења на потоците е твојот дел; тие, тие се твоја ждрепка, ним им правиш ти прелив и им принесуваш жртва: можам ли Јас да бидам од тоа задоволен?

7 На висока и голема планина го поставуваш леглото свое, и таму се качуваш да принесуваш жртва.

8 Зад вратата и зад довратниците ги ставаш твоите спомени; зашто, кога ќе се одвратиш од Мене, ти се разголуваш и се качуваш; го прошируваш леглото свое и се договараш со оние од нив, со кои сакаш да лежиш и го погледнуваш местото.

9 Ти си одела и кај царот со миризливо масло и си ги умножувала твоите мириси, и далеку си ги испраќала свои­те гласници и си ги струполила до пе­колот.

10 Од долгото скитање ти си папсана, но не рече: „Надежта е изгубена!“ Сѐ уште си наоѓаш нова сила и затоа не почувствува слабост.

11 А од кого се уплаши и застраши, па стана неверна и престана да Ме помниш и пазиш во срцето свое? Не е ли затоа што Јас молчев, што молчев долго, та ти престана да се плашиш од Мене?

12 Ќе ја објавам твојата правда и твои­те дела, и тие нема да бидат во твоја полза.

13 Кога ќе повикаш, ќе те спасат ли идолите што си ги собрала? — Сето тоа ветрот ќе го однесе, ќе го развее; а кој се надева на Мене, ќе ја наследи земјата и ќе ја владее Мојата света гора.

14

Ќе се рече: „Срамнете, рамнете, из­рамнете го патот, отстранете ги преч­ките од патот на Мојот народ.“

15 Зашто вака вели Високиот и Возвишениот, вечно Живиот, Чие име е Светец: „Јас живеам на небесната висо­чина и во светилиштето, но Јас сум и со оние што имаат скршено срце и по­низен дух, за да го оживувам духот на понижените и да ги оживувам срцата на поразените.

16 Зашто нема вечно да се заканувам, ниту докрај да се гневам; инаку ќе пад­не пред Мене секој дух и секоја душа што сум ги создал.

17 Заради нивното грешно лукавство, Јас се разгневив и ги биев, се криев и се лутав; но тие продолжуваа да си се вра­ќаат на своите патишта.

18 Ги видов патиштата нивни, но ќе ги излекувам, ќе ги водам и ќе ги уте­шувам, нив и оние што ги жалат.

19 Јас ќе го исполнам словото: мир, мир на далечен и на ближен“ — вели Господ, „И ќе го излекувам.“

20 А нечесните се како разбрането мо­ре, кое не може да се смири, и чии води исфрлаат тиња и кал.

21 Нема мир за грешниците, вели Гос­под Бог.

58

1

Викај со сиот глас, не воздржувај се; крени го гласот како труба, укажи му на народот Мој на беззаконието негово, и на домот Јаковов — гревовите негови.

2 Тие секој ден Ме бараат и сакаат да ги знаат Моите патишта, како народ, кој божем постапува праведно и не ги остава законите на својот Бог, сакаат да се приближат до Бога:

3 „Зошто ние постиме, велат, а Ти не гледаш; ги измачуваме душите свои, а Ти не сакаш да знаеш?“ — Ете, кога постите, вие ја исполнувате својата волја и други угнетувате.

4 Ете, вие постите за караници и рас­правии и за да ги биете со рака сиромасите; со таков пост со каков што постите денес, гласот ваш нема да биде чуен во висините.

5 Таков ли е постот, што Јас го определив: човек да ја изнемоштува душата своја во денот кога ја наведнува главата како трска и под себе постила вреќиште и пепел? Тоа ли ќе го наречеш пост и ден угоден на Господ?

6 Ете го постот, што го избрав: раскини ги оковите на неправдата, одврзи ги врските на јаремот, и угнетените пушти ги на слобода и скрши го секој јарем;

7 раздели го лебот свој со гладните, и бездомните сиромаси закрили ги во до­мот свој; ако видиш гол, — облечи го, и од крвните сродници не криј се.

8 Тогаш твојата светлина ќе светне како зора, и твоето здравје наскоро ќе процути, твојата правда ќе тргне пред тебе и славата Господова ќе те при­дружува.

9 Тогаш ти ќе повикаш — и Господ ќе те чуе, ќе извикаш — и Тој ќе рече: „Еве Ме.“ Кога ќе го отстраниш од себе јаремот, кога ќе престанеш да креваш прст и да говориш лошо,

10 кога ќе ја поделиш со гладниот хра­ната своја и ќе ја нахраниш душата на страдалникот, — тогаш твојата светлина ќе изгрее во темнината, и мракот твој ќе биде како пладне;

11 и Господ секогаш ќе ти биде водач, а и во време на суша ќе ја наситува душата твоја и ќе ги крепи коските твои; ти ќе бидеш како градина напоена со вода и како извор, чии води никогаш не пресушуваат.

12 Тогаш твоите потомци ќе градат врз стари урнатини: ти ќе ги поставиш основите на многу поколенија, и ќе те викаат обновител на урнатини, градител на патишта за населби.

13 Ако заради саботата ја воздржиш ногата своја да ги исполнува желбите на твоето срце во светиот Мој ден, и ако ја нарекуваш саботата радост, свет ден Господов, ако ја празнуваш и ако ја почитуваш со тоа да не се занимаваш со обичните работи, да им угодуваш на своите грешни желби и да празнословуваш, —

14 тогаш ќе имаш радост во Господ, а Јас ќе те искачам на височини земни и ќе ти дадам да вкусиш од наследството на Јаков, твојот татко: устата на Господ го изрече тоа.

59

1

Ете, раката на Господ не се скусила, та да не може да спасува, и увото Негово не отврднало, та да не може да слуша.

2 Но беззаконијата ваши ве разделија од вашиот Бог, и гревовите ваши прават да го сокрива лицето Свое од вас, за да не слуша.

3 Зашто рацете ваши се осквернети со крв, а прстите ваши — со беззаконие; устата ваша говори лага, јазикот ваш искажува неправда.

4 Никој не го крева гласот за правда, и никој не се застапува за вистина: се надеваат на суетното и говорат лага, зачнуваат зло и раѓаат беззаконие;

5 несат змиски јајца и ткаат пајажина; кој ќе ги изеде јајцата нивни — умира, ако, пак, ги скрши — отровна змија ќе исползи — од нив.

6 Пајажините нивни не ги бива за облека, нема да се покријат со изра­ботката своја; делата нивни се дела не­праведни, а насилството е во рацете нивни.

7 Нозете нивни трчаат кон зло, брзаат да пролеваат невина крв; мислите нивни — се мисли нечесни; по патеките нивни — опустошување и погибел.

8 Тие не го знаат патот на мирот и на патеките нивни нема правда; патиштата им се искривени, и никој, кој оди по нив, не знае за мир.

9

Затоа е и далеку од нас справедли­воста, правдата не стигнува до нас: чекаме видело, а тоа темнина, — светлина, а одиме во мрак.

10 Го пипкаме ѕидот како слепи, одиме со пипкање како без очи; на пладне се сопнуваме како во мрак, меѓу живите сме како мртви.

11 Сите рикаме како мечки и стенкаме како гулаби, чекаме суд, а него го нема, — спасение, но тоа е далеку од нас.

12 Зашто престапите наши пред Тебе се многубројни, гревовите наши сведо­чат против нас; со нас се престапите наши, беззаконијата наши ги знаеме.

13 Ние изневеривме и се одрековме од Господ и отстапивме од нашиот Бог; говоревме клевета и насилство, зачну­вавме и раѓавме од срцата наши лажли­ви зборови.

14 И справедливоста отстапи назад, а правдата застана далеку; зашто вистината се сопна на плоштадот, чесноста не можеше да влезе.

15

И исчезна вистината, а кој се одда­лечува од злото, се изложува на ограбување. И Господ го виде тоа; и на очите не Му беше мило што нема правда.

16 И виде дека немаше човек, се чудеше дека немаше застапник; тогаш Неговата рака Му помогна и правдата Негова Го поддржа.

17 И ја облече врз Себе правдата како оклоп, а на главата Своја го стави шле­мот на спасението; и се облече во ко­шула на одмазда како во облека, се покри со ревност како со наметка.

18 Според делата, според делата ќе им даде Тој на противниците Свои — со ја­рост, на непријателите Свои — со одмазда, на островите ќе им го даде заслу­женото.

19 И ќе се уплашат на запад од името на Господ, на исток — од славата Негова. Ако непријателот надојде како река, — духот на Господ ќе го истера.

20 И ќе дојде Искупителот за Сион и за синовите Јаковови, кои се одвратиле од нечесноста, вели Господ.

21 И еве го заветот Мој со нив, вели Господ: Духот Мој, Кој е врз тебе, и зборовите Мои, што ги вложив во устата твоја, нема да излезат од устата тво­ја, од устата на потомството твое и од устата на потомците на твоето потом­ство, вели Господ, отсега и довека.

60

1

Дигни се, заблескај Ерусалиме, зашто дојде твојата светлина, и славата Господова изгреа над тебе.

2 Зашто, ете, темнина ќе ја покрие земјата, и мрак — народите; а над тебе ќе засветли Господ, и славата Негова ќе се јави над тебе.

3 И народите ќе дојдат кон твоето видело, царевите — кон светлината што изгрева над тебе.

4 Крени ги очите и погледај наоколу: сите тие се собираат, идат кај тебе; твоите синови ќе дојдат оддалеку, и твоите ќерки на раце ќе се носат.

5 Тогаш ќе видиш и ќе се зарадуваш, и срцето твое ќе затрепери и ќе се рашири, зашто богатството на морето ќе потече кон тебе, имотот на народите ќе дојде кај тебе.

6 Множество камили ќе те покријат, едногрби камили од Мидјан и од Ефа; сите тие ќе дојдат од Сева, ќе донесат злато и темјан и ќе ја објавуваат славата Господова.

7 Сите кедарски стада ќе бидат собрани кај тебе; овните невајотски ќе ти послужат: ќе излезат на жртвеникот Мој како благоугодна жртва, а Јас ќе го прославам домот на Мојата слава.

8 Кои се тие што летаат како облаци, и како гулаби — кон гулабарниците свои?

9 Да, Мене Ме чекаат островите и пред нив — таршишките кораби, за да ги пренесат синовите твои оддалеку и со нив — сребро нивно и злато нивно, во името на Господ, твојот Бог, и на Све­тецот Израелов, зашто Тој те прослави.

10

Тогаш синовите на туѓинци ќе ги градат ѕидовите твои, и нивните цареви — ќе ти служат; зашто во гневот Свој те казнував, но во благоволението Свое бев милостив кон тебе.

11 Твоите порти секогаш ќе бидат отворени, нема да се затвораат ни дење, ни ноќе, за да се принесува кај тебе имотот на народите и да се доведуваат нивните цареви.

12 Зашто народот и царствата, кои нема да сакаат да ти служат, ќе загинат, и таквите народи сосема ќе бидат ис­требени.

13 Славата на Ливан ќе дојде кај тебе со кипарис, бор и кедар заедно, за да го украси местото на Моето светилиште, — а Јас ќе го прославам подножјето на нозете Свои.

14 И ќе дојдат кај тебе со покорност синовите на оние, што те измачуваа, ќе ти се поклонуваат пред нозете твои сите што те презираа; ќе те наречат град на Господ, Сион на Светецот Израелов.

15 Затоа што беше изоставен и намра­зен, така што никој не минуваше преку тебе, — Јас ќе те направам вечна слава, и радост од род во род.

16 Ти ќе се наситуваш од млекото на народите, и ќе смукаш од царски гради, и ќе познаеш дека Јас, Господ, сум твој Спасител и твој Искупител, Силниот Јаковов.

17 Место бакар ќе ти испраќам злато, место железо — сребро, и место дрво — бакар, а место камења — железо; и ќе го поставам мирот за твој управител и правдата — за твој надзорник.

18 Нема повеќе да се слуша за насилство во земјата твоја, ниту опусто­шување и разурнување — во пределите твои; и ѕидовите свои ќе ги нарекуваш спасение и портите свои — слава.

19 Нема повеќе сонцето да ти биде видело на денот, ниту сјајот на месе­чината ќе ти свети; Господ ќе ти биде вечна светлина, и твојот Бог — твоја слава.

20 Нема да заоѓа веќе твоето сонце, ниту твојата месечина ќе потемнува, зашто Господ ќе ти биде вечна светлина; ќе се свршат дните на твоето тагување.

21 И сиот народ твој ќе биде праведен, засекогаш ќе ја наследи земјата, — фи­данка од она што сум го посадил, дела на рацете Мои, за Мое прославување.

22 Од мал народ ќе се намножат илјади, од најслабиот — силен народ. Јас, Господ, ќе побрзам да го завршам тоа навреме.

61

1

Духот на Господ Бог е врз Мене, зашто Господ Ме помаза за да им благовествувам на бедните, Ме испрати да лекувам скрушени по срце, да им проповедам на заробените и на затворениците — отворање на темницата,

2 да ја проповедам благопријатната Господова година и денот за одмазда на нашиот Бог; да ги утешам сите оние што тагуваат,

3 да им соопштам на оние што тагуваат на Сион дека ним место пепел ќе им се даде украс, место плачење — ми­рисно масло на радост, место опаднат дух — славна облека; и ќе ги наречат да­бови на правда, градина на Господ за Негова слава;

4 и ќе ги изградат древните урнатини, ќе обноват стари урнатини и ќе подноват разурнати градови, запустени од дамнешни родови.

5 Тогаш ќе дојдат туѓинци, и ќе ги па­сат стадата ваши; синовите на туѓин­ците ќе бидат ваши земјоделци и ваши лозари.

6 А вие ќе се нарекувате свештеници на Господ, — служители на нашиот Бог ќе ве нарекуваат; ќе се користите со имотот на народите и ќе се прославувате со нивните богатства.

7 Заради тоа што бевте двојно посрамени, подбивот и срамот им беа наследство, затоа во земјата ќе добијат двојно; вечна веселба ќе има кај нив.

8

Зашто Јас, Господ, ја сакам правдата, го мразам грабежот со насилството, и ќе им дадам награда според вистината и ќе направам со нив вечен завет;

9 и семето нивно ќе биде познато меѓу народите, и потомството нивно — меѓу племињата; сите, што ќе ги видат, ќе познаат дека се тие семе благословено од Господ.

10

Многу ќе се радувам во Господ, ду­шата моја ќе се развесели во мојот Бог: зашто Тој ме облече во спасителна облека, ми облече облека на правда, како на младоженец ми стави венец и како невеста со накит ме украси.

11 Зашто — како што земјата ги произ­ведува растенијата свои, и како што во градината расте сѐ што ќе се посее — така Господ Бог ќе направи да никне правда и слава пред сите народи.

62

1

Нема да замолчам заради Сион, ниту ќе се успокојам заради Ерусалим, додека правдата негова не изгрее како светлина, и спасението не­гово — како запалена светилка.

2 И народите ќе ја видат твојата правда, и сите цареви — твојата слава; и ќе ги наречат со ново име, кое устата Госпо­дова ќе го определи.

3 И ќе бидеш венец на слава во раката Господова и царска круна — врз длан­ката на твојот Бог.

4 Нема веќе да те нарекуваат „оста­вен“, ниту земјата твоја повеќе ќе ја именуваат „пустина“, туку ќе те наре­куваат „Мое благоволение кон него“, а земјата твоја — „омажена“, зашто Гос­под благоволил кон тебе, и земјата твоја ќе биде мажена.

5 Како што момче се жени со мома, така и синовите твои ќе се соединат со тебе; и како што младоженецот се радува на невестата, така ќе ти се радува тебе твојот Бог.

6 На ѕидовите твои Ерусалиме, поставив стража, која нема да молкне ни дење, ни ноќе. О, вие што Го спомнувате Господа, не замолкнувајте!

7 Не замолчувајте пред Него, додека Тој не го обнови Ерусалим и додека не ја издигне славата негова на земјата.

8 Господ се заколна во десницата Сво­ја и во силната рака Своја: нема повеќе да го дава твоето жито за храна на непријателите твои; и синови на туѓин­ци нема да го пијат виното твое, за кое си се трудел;

9 но собирачите негови ќе го јадат и ќе Го слават Господа, и берачите на грозјето ќе го пијат виното негово во дворовите на Моето светилиште.

10 Минувајте, минувајте низ портите, приготвувајте пат за народот! Рамнете, рамнете го патот, собирајте ги камењата, кренете знаме за народите!

11 Ете, Господ објавува до крајот на земјата: кажете ѝ на ќерката Сионова: твојот Спасител иде; наградата Негова е со Него, а отплатата Негова — пред Него.

12 И ќе ги наречат свет народ, откупен од Господ, а тебе ќе те наречат „баран“, „Незаборавен град.“

63

1

Кој е Оној, Кој иде од Едом, во црвена облека од Восор, Кој е толку величествен во облеката Своја, Кој пристапува во полната сила Своја? — „Јас сум, Кој изрекувам правда и сум силен да спасувам.“

2 Зошто Твојата облека е црвена, и твоите облеки — како на оној, што газел во каца?

3 „Јас газев во каца Сам, и никој од народите не беше со Мене; Јас ги газев во гневот Свој и ги газев во јароста Своја; крвта нивна Ми ја прскаше об­леката Моја; ја извалкав целата облека Моја;

4 зашто денот за одмазда е во срцето Мое, и годината на искупените од Мене настапи.

5 Јас гледав — и немаше помошник; се чудев, зошто немаше кој да Ме пот­крепи; но Мојата рака Ми помогна, и Мојот гнев — тој Ме поткрепи:

6 и во гневот Свој ги згазив народите, ги уништив во јароста Своја и ја излеав на земјата крвта нивна.“

7

Ќе се сеќавам на милоста и славата Господова, за сѐ што Господ ни дарува, за големата Негова благост кон домот Израелов што Тој ја укажа по милосрдноста Своја и по многуте добрини Свои.

8 Тој рече: „Навистина, тие се Мој народ, деца што нема да изневерат,“ — и Тој ќе биде нивни Спасител.

9 Во секоја нивна жалост Тој не ги оставаше и Ангелот на Неговото при­суство ги спасуваше ; со Својата љубов и добросрдечност Тој ги искупи, ги зеде и ги носеше во текот на сите древни дни.

10 Но, тие се одметнаа и Го огорчија Неговиот Свет Дух; затоа Тој им стана непријател, така што Сам војуваше против нив.

11 Тогаш народот Негов си спомна за древните дни, деновите на Мојсеј: каде е Оној што ги изведе од морето со пастирот на Своите овци? Каде е Оној што Го вложи во неговото срце Својот Свет Дух?

12 Кој го водеше Мојсеј за десната рака со Својата величествена сила и ги раздели пред нив водите, за да си создаде вечно име?

13 Кој ги водеше преку бездни, како коњ по степи и тие не се сопинаа?

14 Како што стадо слегува во долина, — така Духот на Господ ги води кон покој. Така и Ти го водеше Својот народ, за да си создадеш славно име.

15

Ѕирни од небесата и погледни од Твоето живеалиште на светињата Твоја и на славата Твоја: каде се ревноста и силата Твоја? Големата Твоја милосрдност и милоста Твоја кон мене престанаа.

16 Само Ти си Отец наш; зашто Ав­раам не нѐ познава, ниту Израел нѐ признава за свои; Ти, Господи, си наш Отец, отсекогаш Твоето име е: „Иску­пител наш.“

17 Зошто Господи, си допуштил да се отстраниме од Твоите патишта, да се ожесточи срцето наше, за да не се пла­шиме од Тебе? Сврти се заради Твоите слуги, заради племињата на Твоето нас­ледство.

18 Кратко време владееше над него народот на Твојата светиња: непријате­лите наши го изгазија твоето свети­лиште.

19 Ние станавме такви, како над кои никогаш да не си владеел, и над кои името Твое да не се спомнувало. О, да беше ги раскинал Ти небесата и да беше слегол! Горите би се стопиле од лицето Твое!

64

1

Како оган што растопува восок, како од оган што вода зоврива, така ќе го познаат името Твое непријателите и од Твоето лице ќе затрепе­рат народите.

2 Кога вршеше страшни дела, од нас неочекувани, и слегуваше, — гори се топеа од Твоето лице.

3 Зашто од века не се чуло, до уво не допрело, и никое око не беше видело друг бог, освен Тебе, Кој направил тол­ку многу за оние, кои на Него се надеваат.

4 Ти милостиво го пресретнуваше се­кого, кој се радуваше и кој вршеше правда, кој Те спомнуваше на Твоите патишта. Но, ете, Ти се разгневи, зашто ние одамна грешевме; па како тогаш ќе бидеме спасени?

5 Сите ние станавме како нечист човек, и секоја наша правда — како из­валкана облека; сите попаѓавме како лист; а беззаконијата наши како ветар нѐ однесуваат.

6 Нема никој кој би го повикувал Твоето име, кој би установил да се држат здраво за Тебе: затоа Ти го сокри лицето Твое од нас и нѐ остави да ги­неме од беззаконијата наши.

7 Но сега, Господи, Ти си наш Татко; ние сме глина, а Ти — наш грнчар, сите сме дело на Твоите раце.

8 Немој да се гневиш безмерно, Госпо­ди, и немој вечно да го помниш беззаконието. Но, погледај: сите сме Твој народ.

9 Градовите на Твојата светиња ста­наа пустелија; пустина стана Сион; Ерусалим е опустошен.

10 Домот на нашата светиња и на на­шата слава, каде што татковците наши Те прославуваа, од оган изгоре, а сите наши добра така пропаднаа.

11 По сево ова, ќе се воздржуваш ли уште, Господи, ќе молчиш ли и ќе нѐ казнуваш ли без мерка?

65

1

Јас им се открив на оние, кои не прашуваа за Мене, кои не Ме бараа: „Еве Ме, еве Ме!“ — му велев на народ, кој не го повикуваше името Мое.

2 Секогаш ги протегав рацете Свои кон непокорниот народ, кој одеше по лош пат, — по своите помисли, —

3 кон народ, кој постојано Ме навредува в лице, принесува жртви во градините и пали темјан на црепчиња,

4 седи во гробови и ноќева во пеш­тери; јаде свинско месо, а во садовите негови има гнасно вариво;

5 кои велат: „Застани, не доближувај се до мене, зашто сум свет за Тебе.“ Тие се дим на ноздрите Мои — оган што гори секој ден.

6 Ете, што е напишано пред лицето Мое: нема да премолчам, туку ќе от­платам, ќе отплатам во пазувата нивна,

7 за нивните беззаконија, вели Господ, и заедно со беззаконијата на татковците нивни, кои кадеа темјан по планините, и по ридовите Ме навредуваа, — ќе им одмерам полна плата во пазувите нивни и за нивните поранешни дела.

8 Вака вели Господ: „Како што во гроздот има сок, и велат не го повредувај, зашто во него има благослов; исто ќе направам и за Моите слуги, и нема сите да ги погубам.

9 И ќе произведам од Јаков потом­ство, а од Јуда — наследник на Моите гори; и тоа ќе го наследат Моите избрани, таму ќе живеат слугите Мои.

10 И Сарон ќе биде пасиште за овци, а долината Ахор — пладниште за говедата на Мојот народ, кој Ме побара.

11 А вас, кои Го оставивте Господа, ја заборавивте Мојата света гора, готвите трпеза за Гад и отворате полна чаша за Мене, —

12 вас ве определив за меч, сите ќе се наведнете за колење, зашто викав — и не одговаравте, говорев — не слушавте, но вршевте зло пред очите Мои и го избиравте она, што не беше по волјата Моја.“

13 Затоа вака вели Господ Бог: „Ете, слугите Мои ќе јадат, а вие ќе гладувате; слугите Мои ќе пијат, а вие ќе се измачувате од жед;

14 слугите Мои ќе се веселат, а вие ќе бидете во срам; слугите Мои ќе пеат од срдечна радост, а вие ќе пиштите од срдечна жалост и ќе плачете од маката во вашиот дух.

15 И ќе им го оставите името свое на Моите избрани за проклетство; тебе ќе те убие Господ Бог, а слугите Свои ќе ги нарече со друго име,

16 оној, што се благословува на земјата, нека се благословува со вистинскиот Бог; и кој се колне на земјата, нека се колне со вистинскиот Бог, — зашто по­ранешните жалости ќе бидат заборавени и сокриени од Моите очи.“

17

„Зашто, ете, Јас создавам ново небо и нова земја, а поранешните нема по­веќе да се спомнуваат, ниту на ум ќе доаѓаат.

18 А вие ќе се веселите и ќе се радувате довека за она што Јас го создавам: зашто, ете, Јас ќе го создадам Ерусалим за веселба, а народот негов — за радост.

19 Ќе се радувам за Ерусалим и ќе се веселам за Мојот народ; и нема повеќе да се чуе во него глас од плачење и глас од пискот.

20 Таму веќе нема да има новороденче кое живее кратко, ни старец, што нема да ги исполни деновите свои; тој што ќе умре на сто години ќе се смета за мом­че, а оној што ќе живее помалку од сто години ќе се смета за проколнат.

21 Ќе градат куќи и ќе живеат во нив, ќе садат лозја и ќе ги јадат плодовите нивни.

22 Нема да градат, за да живее друг, нема да садат, за да јаде друг; зашто дните на народот Мој ќе бидат како дните на дрво, и моите избрани долго ќе се користат со делото на рацете свои.

23 Нема да се трудат напразно и да ра­ѓаат деца за скрб; зашто ќе бидат семе благословено од Господ, и потомците нивни со нив.

24 И пред тие да повикаат, Јас ќе од­говорам; тие уште ќе говорат, а Јас веќе ќе ги чујам.

25 Волк и јагне ќе пасат заедно, а ла­вот ќе јаде слама како вол, а на змијата правот ќе ѝ биде храна: тие нема да причинуваат зло и штета по целата Моја света гора“, вели Господ.

66

1

Вака вели Господ: небото е Мој престол, а земјата — подножје на нозете Мои; каде тогаш ќе изградите дом за Мене, каде е местото на Мојот спокој?

2 Зашто, сето тоа го создаде Мојата рака, и сето тоа е Мое, вели Господ. А еве на кого ќе погледнам: на понизниот и скршениот по дух и на оној што трепери пред Моето слово.

3 А кој коле вол, е исто, како оној што убива човек; кој принесува јагне за жртва, е исто, како оној што задушува куче; кој принесува дар, е исто, како оној што принесува свинска крв; кој кади темјан, е исто, како оној што се моли на идол. Тие го избрале тоа на своите патишта, и душата нивна наоѓа задоволство во одвратностите нивни, —

4 така и Јас ќе ја употребам нивната измама и ќе го испратам врз нив она, што е за нив ужасно; зашто викав — и немаше кој да одговори, говорев — и тие не слушаа, а вршеа зло пред очите Мои и го избираа она што Ми беше неугодно.

5

Чујте го словото на Господ вие, што треперите пред словото Негово: вашите браќа, кои ве мразат и кои ве гонат заради Моето име, велат: „Нека се јави Господ во Својата слава, па да ја видиме радоста ваша.“ Но тие ќе бидат посрамени.

6 Ете, шум од градот, глас од храмот, глас од Господ, Кој дава отплата на не­пријателите Свои:

7 Уште не беше почувствувала родилни маки, и роди; пред да настапат бол­ките нејзини, роди син.

8 Кој слушнал такво нешто? Кој ви­дел слично на тоа? Никне ли од земјата во еден ден? Се раѓа ли народ наеднаш, како Сион: штотуку почна да се мачи од родилни болки, — ги роди синовите свои?

9 Зар Јас кога ќе ја отворам утробата на мајката — таа нема да роди — вели Господ. Или Јас Кој давам да се роди, ќе ја заклучам ли утробата? — вели твојот Бог.

10 Развеселете се со Ерусалим и радувајте се за него сите што го сакате! Ра­дувајте се со него радосно сите што тагувавте по него,

11 за да се храните и наситувате од градите на утехите негови, да се опивате и насладувате од изобилната слава негова.

12 Зашто вака вели Господ: „Ете, ќе навртам кон него мир како река, и богатство на народите — како поток, кој се разлива, за ваша наслада; на раце ќе ве носат и на колена ќе ве милуваат.

13 Како што некого го утешува мајка, така ќе ве утешам и Јас; ќе бидете утешени во Ерусалим.

14 И ќе го видите тоа, и ќе се зарадува срцето ваше, и коските ваши ќе цутат како свежо растение, и раката на Гос­под ќе се јави врз слугите Негови, а на непријателите свои Тој ќе се разгневи.

15 Зашто, ете, ќе дојде Господ во оган, и колите Негови — како виор, за да го излее гневот свој со јароста и заканата Своја — со пламнат оган.

16 Зашто Господ ќе суди со оган и со мечот Свој над секоја плот, и многумина ќе бидат убиени од Господ.

17 Оние, што се посветуваат и очистуваат во градините еден по друг, кои јадат свинско месо и гадотии и глувци, — сите ќе загинат вели Господ.

18

Зашто Јас ги знам делата нивни и мислите нивни; ете, ќе дојдам да ги соберам сите народи и јазици, и тие ќе дојдат и ќе ја видат славата Моја.

19 И ќе ставам на нив белег, и од пре­живеаните меѓу нив ќе испратам кон народите: во Тарсис, во Пул и Луд, мај­стори за оптегнување лак, во Тувал и во Јаван, и во далечните острови, кои не чуле за името Мое и не ја виделе славата Моја; и тие ќе им ја објават на народите славата Моја,

20 и ќе ги претстават сите ваши браќа од сите народи како дар на Господ на коњи и коли, на носилки, на маски и на брзи камили, — на Мојата света гора, во Ерусалим, вели Господ, — исто како што синовите Израелови принесуваат дар во домот Господов во чист сад.

21 И од нив ќе земам свештеници и левити, вели Господ.

22 Зашто, како што новото небо и но­вата земја, кои Јас ќе ги создадам, ќе бидат секогаш пред лицето Мое, вели Господ, така ќе постои и потомството ваше и името ваше.

23 Тогаш од месец на месец, и од са­бота во сабота ќе доаѓа секоја плот пред лицето Мое на поклонение, вели Гос­под.

24 И ќе излегуваат и ќе ги видат тру­повите на луѓето што отстапиле од Мене; зашто црвот нивни нема да умре, ниту огнот нивни ќе угасне и ќе бидат одвратност за секоја плот.“