1

1

Книга за родословот на Исус Хрис­тос , син Давидов, син Авра­амов.

2 Авраам го роди Исак, Исак го роди Јаков, а Јаков ги роди Јуда и неговите браќа;

3 Јуда ги роди Фарес и Зара, со Та­ма­ра; Фарес го роди Есром, а Есром го ро­ди Арам;

4 Арам го роди Аминадав; Аминадав го роди Наасон, а Наасон го роди Сал­мон;

5 Салмон го роди Вооз со Раав; Вооз го роди Овид со Рута, а Овид го роди Је­сеј;

6 Јесеј го роди царот Давид, а царот Да­вид со поранешната жена на Урија го роди Соломон;

7 Соломон го роди Ровоам; Ровоам го ро­ди Авија, а Авија го роди Аса;

8 Аса го роди Јосафат; Јосафат го ро­ди Јорам, а Јорам го роди Озија;

9 Озија го роди Јоатам; Јоатам го роди Ахаз, а Ахаз го роди Езекија;

10 Езекија го роди Манасија; Манасија го роди Амон, а Амон го роди Јосија;

11 Јосија го роди Јехонија и браќата негови за време на преселувањето во Вавилон.

12 А по вавилонското преселување Је­хонија го роди Салатиил, а Салатиил го роди Зоровавел;

13 Зоровавел го роди Авиуд; Авиуд го роди Елијаким, а Елијаким го роди Азор;

14 Азор го роди Садок; Садок го роди Ахим, а Ахим го роди Елиуд;

15 Елиуд го роди Елеазар; Елеазар го роди Матан, а Матан го роди Јаков;

16 Јаков го роди Јосиф, мажот на Ма­рија, од која се роди Исус, наречен Христос.

17 И така, сите родови од Авраам до Давид се четиринаесет; и од Давид до преселувањето во Вавилон се четирина­есет родови; а и од преселувањето вави­лонско до Христос — родови четиринаесет.

18

А раѓањето на Исус Христос стана вака: по свршувачката на мајка Му Ма­рија за Јосиф, уште пред да заживеат во заедница, се виде дека е тешка од Све­тиот Дух.

19 А Јосиф, нејзиниот маж, бидејќи беше праведен, не сакаше да ја посрами и намисли тајно да ја напушти.

20 Но, штом помисли така, ангел Гос­подов му се јави на сон и рече: „Јосифе, сине Давидов, не плаши се да ја земеш Марија, својата жена, зашто зачнатото во неа е од Светиот Дух.

21 Таа ќе роди Син и ќе Му ставиш име Исус, зашто Тој ќе го спаси народот Свој од неговите гревови.“

22 А сето тоа стана за да се исполни кажаното од Господ преку пророкот, кој вели:

23 „И ете, девица ќе зачне во утробата своја и ќе роди Син, и ќе Го наречат Емануил — што значи: со нас е Бог!“

24 Штом се разбуди Јосиф од сонот, направи така како што му беше за­по­ве­дал ангелот Господов и ја зеде својата жена.

25 И не се доближи до неа, додека таа не Го роди својот Син и Го нарече Ис­ус.

2

1

А кога се роди Исус во Витлеем Јудеј­ски, во времето кога царуваше Ирод, ете, дојдоа во Ерусалим мудреци од исток и рекоа:

2 „Каде е новородениот Јудејски Цар? Ја видовме Неговата ѕвезда на исток, па дојдовме да Му се поклониме.“

3 Штом го чу тоа, царот Ирод се воз­немири и цел Ерусалим со него.

4 И кога ги собра сите првосвештеници и книжници од народот, ги праша: „Каде треба да се роди Христос ?“

5 А тие му одговорија: „Во Витлеем Јудејски; зашто така е напишано преку пророкот:

6 ‚И ти, Витлееме, земјо Јудина, по ништо не си помал меѓу војводствата Јудини; зашто од тебе ќе излезе Водач што ќе го пасе Мојот народ — Израел.‘“

7 Тогаш Ирод тајно ги повика мудреците и го дозна од нив за времето кога се појавила ѕвездата,

8 па, испраќајќи ги во Витлеем, им ре­че: „Одете и распрашајте се добро за Младенецот и, штом ќе Го најдете, јавете ми за да одам и јас да Му се поклонам.“

9 Тие, откако го ислушаа царот, си заминаа. И, ете, ѕвездата, што ја беа виделе на исток, врвеше пред нив, додека не пристигна и се запре над местото каде што беше Младенецот.

10 А кога ја видоа ѕвездата, тие се за­радуваа со многу голема радост.

11 И штом влегоа во куќата, Го видоа Младенецот со мајка Му Марија, и паднаа, па Му се поклонија; потоа ги отво­рија своите ковчежиња и Му принесоа дарови: злато, ливан и смирна.

12 И откако примија предупредување на сон, не се вратија веќе кај Ирод, туку си заминаа по друг пат за својата земја.

13

А штом си отидоа тие, ете, ангел Господов му се јави на Јосиф на сон, ве­лејќи: „Стани, земи Го Младенецот и мајка Му, па бегај во Египет и остани таму додека не ти кажам, бидејќи Ирод ќе Го бара Младенецот за да Го по­губи.“

14 И тој стана, Го зеде Младенецот и мајка Му ноќно време, па отиде во Египет.

15 И таму остана до смртта на Ирод, за да се исполни реченото од Господ преку пророкот, кој вели: „Од Египет Го повикав Синот Свој.“

16

Тогаш Ирод, кога виде дека мудреците го надитрија, се разгневи многу и испрати да ги погубат сите машки но­во­роденчиња во Витлеем и по целата не­гова околина од двегодишна возраст и помали, според времето што точно го беше дознал од мудреците.

17 Тогаш се исполни кажаното преку пророкот Еремија, кој говори:

18 „Глас се слуша во Рама, плач и ри­дање, и пискот голем: Рахила ги оп­ла­кува своите чеда и не сака да се утеши, зашто ги нема.“

19

А по смртта на Ирод, ангел Гос­по­дов му се јави на сон на Јосиф во Еги­пет

20 и му рече: „Стани, земи го Младенецот и мајка Му, и врати се во земјата израелска, зашто изумреа оние што ја бараа душата на Младенецот.“

21 Тој стана, Го зеде Младенецот и мајка Му, и дојде во земјата израелска.

22 Но, кога чу дека во Јудеја царува Архелај, на местото татка си Ирод, се уп­ла­ши да оди таму; и откако доби по­рака на сон, тој замина во галилејските пре­де­ли.

23 А кога пристигна, се насели во гра­дот наречен Назарет за да се исполни реченото преку пророците дека Тој ќе се нарече Назареец.

3

1

Во тие дни дојде Јован Крстител, кој проповедаше во Јудејската пус­тина

2 и говореше: „Покајте се, зашто се приближи царството небесно.“

3 Зашто ова е, навистина, Оној за Ко­го говореше пророкот Исаија, кој вели: „Гласот на оној, што вика во пустината: ‚Пригответе го патот на Господ и ис­правете ги патеките Негови!‘“

4 А Јован носеше облека од камилски влакна и кожен појас околу слабините, а храната му се состоеше од скакулци и див мед.

5 Тогаш од Ерусалим и цела Јудеја и од целиот Јордански крај доаѓаа кај не­го

6 и се крштаваа од него во реката Јор­дан, исповедајќи ги своите гревови.

7 А штом виде Јован дека кај него до­аѓаат мнозина фарисеи и садукеи за да се крстат, им рече: „Рожби змиини! Кој ви кажа да бегате од гневот што иде?

8 Направете плод достоен за покаја­ние

9 и немојте да говорите во себе: ‚Наш татко е Авраам‘, зашто Бог може, ви ве­лам, и од овие камења да му подигне че­да на Авраам.

10 Секирата веќе лежи до коренот на дрвото: зашто секое дрво, што не дава добар плод, се сече и се фрла во оган.

11

Јас ве крштавам со вода за покаја­ние, но Оној што иде по мене е посилен од мене; јас не сум достоен да Му ги по­несам ни обувките; Тој ќе ве крсти со Светиот Дух и со оган.

12 Лопатата е во рацете Негови и Тој ќе го очисти гумното Свое и ќе Си го при­бере житото во амбар, а плевата ќе ја изгори со оган што не гасне.“

13

Тогаш дојде Исус од Галилеја на Јордан кај Јован за да биде крстен од него.

14 А Јован Го одвраќаше, велејќи: „Јас треба од Тебе да бидам крстен, а Ти кај мене ли доаѓаш!?“

15 Но Исус му одговори и рече: „Ос­та­ви го сега тоа, зашто нам ни претстои да ја исполниме секоја правда.“ Тогаш Јован се сложи.

16 И штом се крсти, Исус веднаш из­лезе од водата. Одеднаш Му се отворија небесата и Го виде Духот Божји како слегува како гулаб и се спушта над Не­го.

17 И ете, глас од небесата говореше: „Овој е Мојот возљубен Син, Кој е по Мојата волја!“

4

1

Тогаш Духот Го одведе Исус во пус­тината за да биде искушуван од ѓаволот.

2 И откако постеше четириесет дни и четириесет ноќи, најпосле огладне.

3 А кога се приближи до Него, ис­ку­шувачот Му рече: „Ако си Син Божји, заповедај овие камења да станат ле­бо­ви.“

4 А Тој му одговори и рече: „Напи­ша­но е — ‚Човек не живее само од леб, туку и од секој збор што излегува од устата на Бога.‘“

5 Тогаш ѓаволот Го одведе во Светиот град и Го постави на стреата од хра­мот

6 и Му рече: „Ако си Син Божји, скок­ни долу, зашто напишано е: ‚На ан­ге­ли­те Свои ќе им заповеда за Тебе да Те запазат и на раце ќе Те земат за да не Си ја сопнеш ногата од камен.‘“

7 А Исус му рече: „Напишано е исто така — ‚Не искушувај Го Господ, Твојот Бог.‘“

8 Потоа ѓаволот Го одведе на многу висока планина и Му ги покажа сите царства на светот и нивната слава

9 и Му рече: „Сето ова ќе Ти го дадам, ако паднеш и ми се поклониш.“

10 Но, Исус му рече: „Бегај од Мене, сатано, зашто е напишано: ‚На Господ, Твојот Бог, да Му се поклонуваш и са­мо Нему да Му служиш!‘“

11 Тогаш ѓаволот Го остави и веднаш дојдоа ангели и Му служеа.

12

А кога Исус чу дека Јован е пре­да­ден, отиде во Галилеја.

13 И кога го остави Назарет, дојде и се насели во Капернаум, на морскиот брег, во пределите Завулонови и Не­ф­талимови,

14 за да се исполни реченото преку пророкот Исаија, кој вели:

15 „Земјата Завулонова и земјата Нефталимова, на пат кон морето, отаде Јордан, е незнабожечка Галилеја.

16 Народот, што седеше во мрак, виде голема светлина и на оние, што седеа во пределот на смртна сенка, им изгреа светлина.“

17 Оттогаш Исус почна да проповеда и да говори: „Покајте се, зашто се приближи царството небесно!“

18

И одејќи покрај Галилејското Море, ги виде двајцата браќа, Симон, наречен Петар, и брат му Андреј, како фрлаат мрежа во морето бидејќи беа рибари.

19 И им рече: „Појдете по Мене и Јас ќе ве направам ловци на луѓе.“

20 И ете, тие веднаш ги оставија мре­жите и тргнаа по Него.

21 Потоа, одејќи понатаму виде други двајца браќа: Јаков Заведеев и брат му Јован, во кораб со Заведеј, таткото нив­ни, кои си ги крпеа мрежите свои, и нив ги повика.

22 И тие веднаш го оставија коработ и татка си и тргнаа по Него.

23

И одеше Исус по цела Галилеја поучувајќи по синагогите, проповедајќи го Евангелието на Царството и лекувајќи секаква болест и немоќ кај народот.

24 Па се разнесе глас за Него по цела Сирија и ги доведуваа кај Него сите болни, нападнати од различни болести и страдања, опседнати од демони, ме­се­ча­ри, фатени, а Тој ги оздравуваше.

25 И по Него одеше многу народ од Галилеја, Десеттоградието, Ерусалим и Јудеја, отаде Јордан.

5

1

Кога го виде народот, Тој се искачи на гората. И штом седна, уче­ни­ци­те Негови се приближија до Него.

2 И откако ја отвори устата Своја, ги поу­чуваше и говореше:

3

„Блажени се бедните по дух, зашто нивно е царството небесно!

4 Блажени се оние што плачат, зашто тие ќе се утешат!

5 Блажени се кротките, зашто тие ќе ја наследат земјата!

6 Блажени се гладните и жедните за правда, зашто тие ќе се наситат!

7 Блажени се милостивите, зашто тие ќе бидат помилувани!

8 Блажени се чистите по срце, зашто тие ќе Го видат Бога!

9 Блажени се миротворците, зашто тие ќе се наречат синови Божји!

10 Блажени се гонетите заради правда, бидејќи нивно е царството небесно!

11 Блажени сте вие, кога ќе ве срамат и прогонуваат и кога лажно ќе говорат против вас секакви лоши зборови — за­ради Мене!

12 Радувајте се и веселете се, зашто го­лема е вашата награда на небесата! Та­ка ги гонеа и пророците што беа пред вас.“

13

„Вие сте солта на земјата. Но, ако солта го изгуби вкусот, со што ќе се со­ли? Таа веќе не е за ништо, освен да се фрли надвор и изгази од луѓето.

14 Вие сте светлината на светот. Не може да се сокрие град, што се наоѓа на врв планина.

15 Ниту, пак, светило се пали и става под поклопец, туку на свеќник, и им свети на сите в куќи.

16 Така треба да свети пред луѓето и вашата светлина, за да ги видат вашите добри дела и да Го прослават вашиот Отец небесен!“

17

„Немојте да мислите дека сум до­шол да го поништам Законот или Про­роците; не сум дошол да ги поништам, туку да ги исполнам.

18 Зашто, вистина, ви велам: дури постојат небото и земјата, ниту една бук­вичка или црта од Законот нема да се измени, додека не се исполни сѐ!

19 И така, оној што ќе наруши една од тие најмали заповеди и така ги научи луѓето, ќе се нарече најмал во царството небесно, а оној што ќе ги исполни и поучи, тој ќе се нарече голем во цар­ството небесно.

20 Зашто ви велам, ако вашата праведност не ја надмине праведноста на книж­ниците и фарисеите, вие нема да влезете во царството небесно!“

21

„Сте слушале дека им било речено на старите: ‚Не убивај! А кој ќе убие, ќе биде осуден пред судот.‘

22 Јас, пак, ви велам дека секој, што се гневи на брата си (без причина), ќе биде осуден пред судот; а оној што ќе го на­рече брата си ‚празноглав‘, ќе биде осуден пред врховниот суд; оној, пак, што ќе рече ‚будала‘, ќе биде осуден за во пеколот.

23 И така, ако принесуваш дар на жртвеникот и таму се сетиш дека брат ти има нешто против тебе,

24 тогаш остави го дарот таму, пред жртвеникот, па оди и најнапред помири се со брата си, а потоа дојди и принеси го дарот.

25 Измири се со противникот твој на­време, уште додека си на пат со него, за да не те предаде на судијата, а судијата — на служителот и да бидеш фрлен в затвор;

26 вистина ти велам: нема да излезеш оттаму, сѐ додека не ја дадеш и последната пара.“

27

„Сте слушале дека на старите им било речено: ‚Не прељубодејствувај!‘

28 Јас, пак, ви велам дека секој што ќе погледне на жена со желба, тој веќе из­вршил прељуба со неа во срцето свое.

29 Ако те наведува на грев десното око, извади го и фрли го од себе; зашто подобро ти е да изгубиш еден дел од твоето тело, отколку целото да биде фрлено во пеколот.

30 И десната рака, ако те наведува на грев, исечи ја и фрли ја од себе; зашто подобро ти е да изгубиш еден дел, от­колку целото твое тело да биде фрлено во пеколот.“

31

„Речено било исто така: ‚Ако некој ја остави својата жена, нека ѝ даде разводно писмо.‘

32 А Јас пак ви велам: секој што ќе ја остави својата жена, освен за прељуба, тој ја тера да прељубодејствува; и кој ќе се ожени со така напуштена, тој прељубодејствува.“

33

„Сте го слушале уште и тоа дека им било речено на старите — ‚Не колни се криво, а заклетвите пред Господ исполнувај ги.‘

34 Јас, пак, ви велам: не колнете се воопшто — ниту во небото, зашто тоа е престол Божји;

35 ниту во земјата, зашто таа е под­ножје на нозете Негови; ниту во Еру­са­лим, зашто е град на великиот Цар.

36 Не колни се ни во главата своја, за­што не можеш ниту едно влакно од ко­сата своја да направиш бело или цр­но.

37 Но зборот ваш да биде: ‚да‘, ‚да‘, или ‚не‘, ‚не‘, а сѐ што е повеќе од тоа, од лукавиот е.“

38

„Сте слушале дека е речено: ‚Око за око, заб за заб.‘

39 Јас, пак, ви велам: не противете се на лукавиот. Ако некој те удри по дес­ниот образ, заврти му го и другиот.

40 А оној што сака да се суди со тебе и да ти ја земе кошулата, дај му ја и на­метката.

41 И ако некој те присили да одиш со него една милја, ти оди две.

42 На оној што бара од тебе, дај му, и не одбивај го оној што ти сака нешто на заем.“

43

„Сте слушале дека е кажано: ‚Љуби го својот ближен, а мрази го неприја­те­лот.‘

44 А јас, пак, ви велам: љубете ги не­пријателите свои, (благословувајте ги оние што ве колнат, правете им добро на оние што ве мразат) и молете се за оние што ве (навредуваат и) гонат,

45 за да бидете синови на Вашиот Отец небесен; зашто Тој го остава Сво­ето сонце да грее и над лошите и над добрите, и им праќа дожд и на праведните и на грешните.

46 Зашто, ако ги сакате оние што вас ве сакаат, каква ќе ви биде наградата? Зар не го прават тоа и цариниците?

47 И, ако ги поздравувате само бра­ќа­та свои, што особено правите? Не пос­та­пуваат ли така и незнабошците?

48 Но бидете совршени како што е со­вршен вашиот Отец небесен.“

6

1

„Гледајте да не ја покажувате својата праведност пред луѓето само за да бидете забележани; инаку, нема да имате награда од вашиот Отец небесен.

2 И така, кога даваш милостина не разгласувај, како што прават лицеме­рите по синагогите и по улиците, за да ги фалат луѓето. Навистина ви велам, тие веќе ја добиле својата награда.

3 А ти, кога даваш милостина, да не знае твојата лева рака што прави десната,

4 за да биде твојата милостина тајна; и тогаш, твојот небесен Отец, Кој гледа тајно, ќе те награди јавно.“

5

„И кога се молиш, не биди како ли­цемерите, кои сакаат да стојат по синагогите и крстопатите за да се молат и да се покажуваат пред луѓето. Вистина ви велам, тие веќе си ја добиле својата на­града.

6 Но ти, кога се молиш, влези во својата скришна соба и, откако ќе ја затво­риш вратата, помоли Му се на твојот Отец, Кој е во тајност; и Тој, Кој гледа тајно, ќе те награди (јавно).

7 Кога се молите, не говорете многу како незнабошците, зашто тие мислат дека за своите многубројни зборови ќе бидат услишени;

8 вие, пак, немојте да бидете како нив, зашто вашиот Отец небесен знае од што имате потреба уште пред да Го по­молите.

9

Туку молете се вака: Оче наш, Кој си на небесата, да се свети името Твое;

10 да дојде царството Твое; да биде волјата Твоја, како на небото, така и на земјата;

11 лебот наш насушен дај ни го денес;

12 и прости ни ги долговите наши, ка­ко што и ние им ги проштеваме на на­шите должници;

13 и не воведувај нѐ во искушение, но из­бави нѐ од лукавиот, (зашто Твое е цар­ството, и силата, и славата во сите ве­ко­ви. Амин!).

14 Бидејќи, ако им ги простите на лу­ѓето гревовите нивни и вам ќе ви ги прости вашиот Отец небесен.

15 Ако, пак, не им ги простите гре­во­вите на луѓето и вашиот Отец нема да ви ги прости вашите.“

16

„Кога постите, не бидете жалосни како лицемерите; зашто тие си ги прават лицата нажалени за да се покажат пред луѓето дека постат. Вистина ви ве­лам дека тие веќе ја добиле својата на­г­рада.

17 А ти кога постиш, помажи ја главата своја и измиј го лицето свое,

18 па да се покажеш дека постиш не пред луѓето, туку пред твојот Отец, Кој е во тајност; и твојот Отец, Кој гледа во тајност, ќе те награди јавно.“

19

„Не собирајте богатства на земјата, каде што ги јаде молецот и рѓата, и ка­де што крадците ги поткопуваат и крадат;

20 но собирајте си богатства на небото, каде што ни молец, ниту рѓа ги јаде, и каде што крадци не ги поткопуваат, ни­ту крадат.

21 Зашто, каде што е богатството ваше, таму ќе биде и срцето ваше.“

22

„Светило за телото е окото. И та­ка, ако твоето око биде здраво и целото твое тело ќе биде светло;

23 ако, пак, твоето око биде лошо, це­лото тело ќе ти биде темно. И така, ако светлината, што е во тебе, е темнина, тогаш каква ли ќе е темнината?“

24

„Никој не може да им слугува на двајца господари: зашто, или едниот ќе го замрази, а другиот ќе го засака; или кон едниот ќе се приврзе, а другиот ќе го презре. Не можете да им служите на Бога и на Мамон.

25

Затоа ви велам: немојте да се гри­жите за вашата душа — што ќе јадете или што ќе пиете; ниту за телото, во што ќе се облечете. Зар не чини вашата душа повеќе од храната, и телото — од облеката?

26 Погледнете ги птиците небески: тие ни сеат, ни жнеат, ниту во амбар собираат, но вашиот небесен Отец ги храни. Зар не сте вие многу поскапи од нив?

27 А кој од вас, грижејќи се, може на својот раст да му придаде макар еден лакт?

28 Зошто се грижите и за облеката? Погледнете ги полските кринови како растат! Не се трудат, ниту предат;

29 но ви велам дека ни Соломон, во це­лата своја слава не се облече така, како еден од нив.

30 Па, ако полската трева, што денеска ја има, а утре во оган се фрла, Бог така ја облекува, а колку повеќе ќе сто­ри за вас, маловерни!?

31 Па затоа, не грижете се и не гово­рете: ‚што да јадеме, или што да пиеме‘, или ‚во што да се облечеме?‘

32 Зашто сето тоа го бараат незна­бош­ците, а вашиот Отец небесен знае дека за сето ова имате потреба.

33 Но барајте го најнапред царството на Бога и Неговата правда, и сѐ ова ќе ви се придодаде.

34 И затоа, немојте да се грижите за утре, зашто утрешниот ден ќе се грижи за своето; на секој ден доволна е негова­та неволја.“

7

1

„Не судете, за да не бидете судени;

2 зашто, со каков суд судите, со таков ќе бидете судени; со каква мерка ме­ри­те, со таква и ќе ви се мери.

3 Зошто ја гледаш раската во окото на твојот брат, а гредата во своето око не ја чувствуваш?

4 Или, како ќе му кажеш на твојот брат: ‚чекај да ти ја извадам раската од око­то‘, кога во твоето око има греда?

5 Лицемере, извади ја прво гредата од твоето око, па тогаш ќе видиш како да ја извадиш раската од окото на твојот брат!

6

Светото не давајте им го на кучи­ња­та, и не фрлајте си го бисерот пред свињите, за да не го изгазат со своите нозе, и, да се вратат, и да ве раскинат.“

7

„Посакајте и ќе ви се даде; барајте и ќе најдете; чукајте и ќе ви се отвори;

8 зашто секој што моли, добива, и кој бара, наоѓа, и на оној што чука ќе му се отвори.

9 Има ли меѓу вас човек, кој, ако му посака неговиот син леб, ќе му даде ка­мен,

10 и кога ќе посака риба, ќе му даде змија?

11 И така, ако вие кои сте лоши, уме­ете да им давате на своите чеда добри дарови, колку ли повеќе вашиот Отец не­бесен ќе им даде добра на оние што Му бараат?

12

Сѐ она што сакате да ви прават лу­ѓето, правете им го и вие; зашто тоа е Законот и пророците.“

13

„Влезете низ тесната врата; зашто широки се вратите и широк е патот што води кон пропаст, и мнозина минуваат низ нив;

14 а тесни се вратите и тесен е патот што водат кон животот, и малкумина ги наоѓаат.“

15

„Пазете се од лажните пророци, кои доаѓаат во овча кожа, а одвнатре се волци грабливи.

16 По нивните плодови ќе ги познаете. Се бере ли грозје од трње, или смокви од чичка?

17 Па така, секое добро дрво дава доб­ри плодови, а лошо дрво дава лоши пло­дови;

18 не може добро дрво да дава лоши плодови, ниту лошо дрво да дава добри плодови.

19 Секое дрво, што не дава добар плод, го сечат и го фрлаат во оган.

20 И така, по нивните плодови ќе ги познаете.“

21

„Не секој што Ми вели: ‚Господи, Господи‘, ќе влезе во царството не­бесно, туку оној што ја исполнува волјата на Мојот Отец небесен.

22 Мнозина ќе Ми речат во оној ден ‚Господи, Господи, нели во Твое име пророкувавме? И зар во Твое име де­мо­ни не изгонувавме? И нели во Твое име многу чуда правевме?‘

23 И тогаш Јас ќе им кажам: ‚Ни­ко­гаш не сум ве познавал; бегајте од Мене вие што правите незаконски дела!‘“

24

„И така, секој што ги слуша и ги ис­полнува овие Мои зборови, ќе биде како мудар човек кој си изградил куќа на камен.

25 И заврна дожд и надојдоа реки, и дувнаа ветрови, и навалија на таа куќа, но таа не падна, зашто беше изградена на камен.

26 А секој, што ги слуша овие Мои зборови и не ги исполнува, прилега на глупав човек, кој си изградил куќа на песок.

27 И заврна дожд, и надојдоа реки, и дувнаа ветрови, и навалија на таа куќа, и таа падна, а паѓањето ѝ беше страш­но.“

28

И кога ги заврши овие зборови, на­родот се чудеше на Неговото учење,

29 зашто Тој ги поучуваше како Оној Кој има власт, а не како книжниците.

8

1

А кога се симна од гората, по Него врвеше многу народ.

2 И ете, се приближи еден лепрозен. Му се поклонуваше и говореше: „Гос­поди, ако сакаш, можеш да ме очис­тиш.“

3 А Исус кога ја подаде раката, се допре до него и рече: „Сакам, очисти се!“ И тој веднаш се очисти од лепрата.

4 И му рече Исус: „Гледај, никому да не кажеш; а оди, покажи им се на свеш­тениците и принеси дар, како што за­по­ве­дал Мојсеј, ним за сведоштво.“

5

А кога влезе Исус во Капернаум, се приближи до Него еден стотник и Го молеше говорејќи:

6 „Господи, слугата мој лежи дома фа­тен и многу страда.“

7 Исус му рече: „Ќе дојдам и ќе го из­лекувам.“

8 А стотникот одговори и рече: „Гос­поди, не сум достоен да влезеш под мо­јот покрив; но кажи само збор и слугата мој ќе оздрави;

9 зашто и јас сум човек подвластен, а имам и потчинети војници; па кога ќе му речам на еден од нив: ‚Оди!‘ и тој оди; на другиот: ‚Дојди!‘ и тој доаѓа; и на слугата: ‚Направи тоа!‘ и тој прави.“

10 Кога го чу тоа, Исус се восхити и им рече на оние што врвеа по Него: „Вистина ви велам: ни во Израел не најдов толку голема вера.

11 И ви велам дека мнозина ќе дојдат од Исток и од Запад и ќе седнат на тр­пеза со Авраам, Исак и Јаков во цар­ството небесно,

12 а наследниците на царството ќе би­дат фрлени во крајната темнина; таму ќе биде плач и крцкање со заби.“

13 И му рече Исус на стотникот: „Оди си и, нека ти биде според верата твоја!“ И слугата негов во истиот час оздраве.

14

Кога дојде во домот на Петар, Исус ја виде тештата негова како лежи болна од треска,

15 и се допре до раката нејзина, и трес­ката ѝ помина; таа стана и им служеше.

16 А кога се стемни, доведоа кај Него мнозина обземени од демони, и Тој со еден збор ги изгони духовите и ги из­ле­кува сите болни,

17 за да се исполни кажаното преку пророкот Исаија, кој вели: „Тој врз Се­бе ги зеде нашите немоќи и ги понесе болестите.“

18

Кога виде околу Себе многу народ, им заповеда на учениците да минат на другата страна.

19 Тогаш се приближи до Исус еден книжник и му рече: „Учителе, ќе Те следам каде и да одиш.“

20 А Исус му рече: „Лисиците имаат легла и птиците небески — гнезда; а Синот Човечки нема каде глава да нас­лони.“

21 Друг, пак од учениците Му рече: „Господи, дозволи ми најнапред да отидам да го погребам татко ми.“

22 Но Исус му рече: „Врви по мене, и остави ги мртвите да ги погребува­ат своите мртовци!“

23

И кога влезе во коработ, по Него влегоа и учениците Негови.

24 И ете, голема бура го зафати морето, така што брановите го покриваа ко­работ, а Тој спиеше.

25 Тогаш се приближија учениците до Него, Го разбудија и рекоа: „Господи, спаси нѐ, загинуваме!“

26 А Тој им рече: „Зошто сте толку плашливи, маловерни?“ Потоа стана, им се закани на ветровите и на морето, и настана голема тишина.

27 А луѓето се зачудија и рекоа: „Кој е Овој, та и ветровите и морето Му се по­коруваат?“

28

И кога пристигна на другата страна во земјата Гергесинска, Го сретнаа двај­ца обземени од демони, кои излегоа от­кај гробиштата; беа толку лоши што никој не смееше да мине по тој пат.

29 И ете, извикаа и рекоа: „Што имаш со нас Ти, Исусе, Сине Божји!? Зар си дошол тука пред време да нѐ мачиш?“

30 А недалеку од нив пасеа голем број свињи.

31 И демоните Го молеа и говореа: „Ако нѐ изгониш, дозволи ни да вле­зе­ме во свињине!“

32 И Тој им рече: „Отидете!“ И тие из­легоа и влегоа во свињите. И одеднаш сите свињи јурнаа низ стрмнината во морето и се издавија во водата.

33 А свињарите побегнаа и кога дојдоа во градот, раскажаа за сето тоа и за она што се беше случило со бесомачните.

34 И ете, излезе целиот град да Го пресретне Исус и кога Го видоа, Го за­молија да си оди од нивниот крај.

9

1

Тогаш Тој влезе во еден кораб, се врати назад и пристигна во Својот град.

2 И ете, донесоа кај Него еден фатен, положен на постела. Па кога ја виде Исус нивната вера, на фатениот му ре­че: „Не плаши се, чедо! Ти се простува­ат гревовите твои!“

3 Тогаш некои од книжниците си ре­коа во себе: „Овој богохулствува!“

4 А Исус ги разбра нивните мисли, и им рече: „Зошто мислите лошо во срцата ваши?

5 Или, што е полесно? Да кажам: ‚Ти се простуваат гревовите твои!‘ или да кажам: ‚Стани и оди!?‘

6 Но да знаете дека Синот Човечки има власт на земјата да проштава гре­вови.“ Тогаш му рече на фатениот: „Стани, земи си ја постелата и оди си дома!“

7 И тој стана, ја зеде постелата своја и си отиде дома.

8 А народот кога го виде тоа, се восхити и Го прослави Бога, Кој им даде так­ва власт на луѓето.

9

А кога си одеше оттаму, Исус виде еден човек, по име Матеј, како седи во царинарницата и му рече: „Врви по Ме­не!“ И тој стана и тргна по Него.

10 И кога седеше Исус на трпеза дома, одеднаш мнозина цариници и греш­ни­ци дојдоа и седнаа до Него и до учени­ците Негови.

11 Но штом го видоа тоа фарисеите, им рекоа на учениците Негови: „Зошто вашиот Учител јаде и пие со цариници и грешници?“

12 А Исус, кога го чу тоа, им рече: „Здравите немаат потреба од лекар, ту­ку болните;

13 одете и научете се што значи: ‚Милост сакам, а не жртва‘. Зашто не дојдов да ги повикам праведниците, ту­ку грешниците на покајание.“

14

Тогаш кај Него дојдоа учениците Јованови и рекоа: „Зошто ние и фарисе­ите постиме многу, а Твоите ученици не постат!?“

15 А Исус им рече: „Зар можат сватовите да бидат нажалени додека е со нив младоженецот? Но ќе дојде време кога младоженецот ќе се оттргне од нив, па тогаш и тие ќе постат.

16 Никој не крпи стара облека со нова крпа, зашто таа ќе се отшие од старото и отворот ќе биде поголем;

17 ниту, пак, се става ново вино во ста­ри мевови; инаку, мевовите ќе на­пу­к­нат, и виното ќе истече и мевовите ќе пропаднат; туку ново вино се става во нови мевови, па така ќе се запази и ед­ното и другото.“

18

Додека Тој им говореше за тоа, ете еден началник се приближи до Него, Му се поклонуваше и велеше: „Ќерка ми штотуку умре; туку дојди, положи ја раката Своја над неа и таа ќе оживее.“

19 И како стана Исус, тргна по него, заедно со учениците Свои;

20 и ете, една жена, која беше стра­да­ла дванаесет години од крвавење, се приближи одзади и се допре до крајот на облеката Негова.

21 Зашто си велеше: „Само ако се до­п­рам до облеката Негова, ќе оздравам.“

22 А Исус штом се заврти и ја виде, рече: „Не плаши се, ќерко, верата твоја те спаси!“ И оздраве жената во тој час.

23 И кога дојде Исус во куќата на на­чалникот и ги виде свирачите и народот ожалостени,

24 им рече: „Излезете надвор, зашто девојката не е умрена, туку спие.“ А тие Му се потсмеваа.

25 Но штом го истера народот, Тој влезе, ја фати девојката за рака и таа ста­на.

26 И се расчу тоа по целиот тој крај.

27

А кога Исус си одеше оттаму, трг­наа по него двајца слепи и викаа: „Сми­лувај ни се, Исусе, сине Давидов!“

28 А штом дојде в куќи, слепите се приближија до Него. И Исус им рече: „Верувате ли дека можам да го напра­вам тоа?“ Тие Му рекоа: „Да, Господи!“

29 Тогаш се допре до очите нивни и рече: „Нека ви биде според верата ва­ша!“

30 И очите им се отворија; а Исус им заповеда строго: „Гледајте, никој да не дознае!“

31 А тие, штом излегоа, разгласија за Него по целата таа земја.

32

Додека тие излегуваа, ете, кај Него еден човек нем и бесомачен.

33 По изгонувањето на демонот, не­миот проговори. А народот се чудеше и говореше: „Никогаш такво нешто не станало во Израел.“

34 А фарисеите велеа: „Тој ги изгонува демоните со силата на начал­ни­кот на демоните.“

35

И одеше Исус по сите градови и се­ла и поучуваше по нивните синагоги, го проповедаше Евангелието за Царството и лекуваше секаква болест и немоќ во народот.

36 А штом виде многу народ, се со­жа­ли, зашто беа изморени и беспомошни како овци без пастир.

37 Тогаш им рече на Своите ученици: „Жетвата е голема, а работници има малку.

38 Затоа молете Го Господарот на жетвата да испрати работници на Својата жетва.“

10

1

И кога ги повика Своите два­наесет ученици, им даде власт над нечистите духови, да ги изгонуваат и да лекуваат секаква болест и секаква не­моќ.

2 А имињата на дванаесетте апостоли се овие: првиот Симон, наречен Петар и Андреј братот негов; Јаков Заведеев и Јован, братот негов;

3 Филип и Вартоломеј, Тома и Матеј, цариник, Јаков Алфеев и Ле­виј, наречен Тадеј;

4 Симон Хананеец и Јуда Искариот, кој и Го предаде.

5

Тие дванаесет души ги испрати Исус и им заповеда, говорејќи: „По пат кон незнабошци не одете и во самарјански град не влегувајте;

6 а одете најнапред кај загубените овци на Израеловиот дом.

7 И одејќи, проповедајте и кажувајте дека се приближи царството небесно;

8 болни лекувајте, лепрозни очисту­вај­те, мртви воскреснувајте, демони из­гонувајте! Бесплатно добивте, бесплатно давајте!

9 Не носете во појасите ваши ни зла­то, ни сребро, ниту бакар,

10 ни торба за пат, ни двојни алишта, ниту обувки, ниту стап; зашто работни­кот ја заслужува својата награда!

11 А штом влезете во некој град или село, распрашајте кој е во него достоен, и таму останете додека не си одите.

12 И кога ќе влезете во некоја куќа, поз­дравете ја говорејќи: ‚Нека има мир во таа куќа!‘

13 И ако куќата биде достојна, вашиот мир ќе дојде на неа; ако ли не е достојна, тогаш вашиот мир ќе се врати кај вас!

14 Ако, пак, негде не ве примат и не ги послушаат зборовите ваши, излезете од таа куќа или од тој град и истресете го правот од нозете ваши!

15 Вистина ви велам: полесно ќе ѝ би­де на земјата содомска и гоморска во судниот ден отколку на тој град!“

16

„Ете, Јас ве праќам како овци меѓу волци: бидете мудри како змии и не­злобни како гулаби.

17 Пазете се од луѓето, зашто тие ќе ве предаваат на судовите и по синагоги­те нивни ќе ве тепаат.

18 И ќе ве одведат пред управници и цареви заради Мене, за да сведочите пред нив и пред незнабошците.

19 Кога ќе ве предадат, не грижете се како или што ќе зборувате, зашто во тој час ќе ви биде дадено што да кажете.

20 Бидејќи не сте вие што ќе говорите, туку Духот на вашиот Отец ќе говори во вас.

21 И ќе предаде брат брата си на смрт, и татко — чедото свое; и ќе станат деца против родителите и ќе ги убијат;

22 и ќе бидете намразени од сите заради Моето име, но, кој претрпи до крај, ќе биде спасен.

23 Ако ве бркаат од еден град, бегајте во друг. Зашто, вистина, ви велам: нема да ги обиколите израелските градови додека дојде Синот Човечки.

24 Нема ученик поголем од својот учител, ниту слуга — поголем од својот господар.

25 Доста е за ученикот да биде како неговиот учител и на слугата да биде како неговиот господар. Ако стопанот на куќата го нарекле Велзевул, тогаш колку повеќе неговите домашни!?“

26

„И така, не плашете се од нив; заш­то нема ништо сокриено што не ќе се открие, или тајно, што нема да се дознае.

27 Тоа што ви го говорам во темнина, кажете го на видело; и она што ви се шепоти, разгласувајте го од покривите!

28 И не плашете се од оние што го убиваат телото, а душата не можат да ја убијат; туку плашете се повеќе од Оној Кој може и душата и телото да ги погуби во пеколот!

29 Не се продаваат ли две врапчиња за еден денар? И ни едно од нив нема да падне на земја без волјата на вашиот Отец.

30 А вам и влакната на главата ви се изброени.

31 Но не плашете се: вие сте поскапи од многу врапчиња.“

32

„И така, секој што ќе Ме признае Мене пред луѓето, ќе го признаам и Јас него пред мојот Отец небесен.

33 А кој ќе се одрече од Мене пред лу­ѓето, и јас ќе се одречам од него пред Мојот Отец небесен.“

34

„Немојте да мислите дека дојдов да донесам мир на земјата; не дојдов да до­несам мир, туку меч.

35 Зашто дојдов да разделам човек од татко си, и ќерка од мајка си, и снаа од свекрвата нејзина.

36 И непријатели на човека ќе бидат неговите домашни.

37

Кој љуби татко или мајка повеќе од Мене, не е достоен за Мене; и кој љуби син или ќерка повеќе од Мене, не е достоен за Мене;

38 и кој не го земе крстот свој и не оди по Мене, не е достоен за Мене.

39 Кој си го чува животот свој, ќе го загуби, а кој ќе го загуби животот свој заради Мене, повторно ќе си го најде.“

40

„Кој ве прима вас, Ме прима Мене; а кој Ме прима Мене, Го прима Оној што Ме пратил.

41 Кој прима пророк во пророчко име, ќе добие пророчка награда; и кој прима праведник во праведничко име, ќе добие праведничка награда.

42 И кој ќе напои еден од овие најбезначајните само со чаша студена вода во име на ученик, вистина ви велам, нема да ја загуби својата награда.“

11

1

И кога ги заврши Исус овие заповеди кон дванаесетте Свои ученици, замина оттаму за да поучува и да проповеда по нивните градови.

2

А Јован, штом чу во затворот за Христовите дела, испрати двајца свои ученици

3 и му рече: „Ти ли си Оној што треба да дојде или да чекаме друг?“

4 Исус им одговори и рече: „Одете и кажете му на Јован што слушате и што гледате:

5 слепи прогледуваат и сакати проодуваат; лепрозни се очистуваат и глуви прослушуваат; мртви воскреснуваат и на бедните им се проповеда Еван­ге­ли­е­то.

6 И блажен е оној што не се соблазнува поради Мене.“

7 А кога си отидоа овие, Исус почна да му зборува на народот за Јован: „Што сте излегле да видите во пустината? Трска ли, што се лулее од ветрот?

8 Но, што излеговте да видите? Човек ли, облечен во меки алишта? Ете, оние што носат меки алишта, по царски па­лати се.

9 Па, што излеговте да видите? Про­рок ли? Да, ви велам, и повеќе од пророк!

10 Зашто тој е оној за кого е на­пи­ша­но: ‚Ете, Јас го праќам Мојот ангел пред лицето Твое; тој ќе го приготви патот Твој пред Тебе.‘

11 Вистина ви велам: меѓу родените од жена не се јавил поголем од Јован Крс­тител, но најмалиот во царството не­бес­но е поголем од него!

12 А од деновите на Јован Крстител па до сега, царството небесно насила се зема и силните го грабаат,

13 зашто сите Пророци и Законот пророкуваа до доаѓањето на Јован.

14 И, ако сте подготвени да го прифатите, тој е Илија, кој треба да дојде.

15 Кој има уши да слуша, нека чуе!“

16 „А со кого да го споредам овој род? Тој личи на деца што седат по паза­риш­тата, па им довикуваат на своите другари

17 и велат: ‚Ви свиревме и не игравте; ви пеевме жални песни и не плачевте.‘

18 Зашто дојде Јован, кој не јаде, ниту пие, а тие велат: ‚Демон има во Него.‘

19 Дојде Синот Човечки, Кој и јаде и пие, и велат: ‚Еве човек ненаситен и пи­јаница, пријател на цариници и греш­ници.‘ Но мудроста се оправда преку своите дела.“

20

Тогаш почна Исус да ги укорува градовите во кои се извршија повеќето Негови чуда, бидејќи не се покајаа.

21 „Тешко тебе, Хоразине! Тешко те­бе, Витсаидо! Ако во Тир и Сидон беа чуда, што станаа кај вас, тие одам­на би се покајале во вреќиште и пепел;

22 но ви велам: на Тир и на Сидон ќе им биде полесно во судниот ден отколку вам!

23 И ти, Капернауме, што си се воз­дигнал до небото, до пеколот ќе бидеш спуштен; зашто, ако во Содом се беа извршиле чудата што станаа во тебе, тој и до ден денес ќе останеше.

24 Но ви велам дека на земјата Содом­ска ќе ѝ биде полесно на судниот ден, отколку тебе.“

25

Во тоа време, откако продолжи Исус, рече: „Те прославувам, Оче, Гос­поди на небото и на земјата, зашто си го скрил тоа од мудрите и разумните, а си им го открил на децата!

26 Да, Оче, зашто таква беше вол­ја­та Твоја.

27 Сѐ ми е предадено од Мојот Отец и никој не Го познава Синот, освен Оте­цот; ниту Отецот Го познава некој ос­вен Синот, и кому што сака Синот да Го открие.

28 Дојдете кај Мене сите изморени и обременети и Јас ќе ве успокојам.

29 Земете го Мојот јарем на себе и по­учете се од Мене, бидејќи сум кроток и смирен по срце, и ќе најдете мир за ду­шите ваши.

30 Зашто јаремот Мој е благ и бремето Мое е лесно.“

12

1

Во тоа време, една сабота, Исус минуваше преку нивите, а уче­ниците Негови огладнеа, па почнаа да кинат класје и да јадат.

2 Фарисеите, штом го видоа тоа, Му рекоа: „Ете, учениците Твои го прават она што не треба да се прави во сабота!“

3 А Тој им рече: „Не сте ли читале што направи Давид, кога огладне тој и оние што беа со него?

4 Како влезе во домот Божји, ги изеде лебовите од жртвеникот, што не тре­ба­ше да ги јаде ни тој, ниту оние што беа со него, туку само свештениците.

5 Или, не сте ли читале во Законот де­ка во саботен ден свештениците ја на­ру­шуваат саботата и пак не се виновни?

6 Но Јас ви велам дека тука е Оној Кој е поголем од храмот;

7 и, ако знаевте што значи: ‚Милост сакам, а не жртва‘, немаше да ги осудувате невините;

8 Зашто Синот Човечки е господар и на саботата.“

9

И штом замина оттаму, дојде во си­на­гогата нивна.

10 И ете, таму беше еден човек, кој имаше исушена рака. И за да Го обви­нат, Го прашаа Исус: „Допуштено ли е во сабота да се лекува?“

11 А Тој им рече: „Кој е тој од вас, ако има една овца и таа падне во саботен ден во јама, што не ќе ја прифати и из­ва­ди?

12 А колку ли, пак, човекот е поскап од една овца!? И така во сабота е до­пуштено да се прави добро.“

13 Тогаш му рече на човекот: „Испру­жи ја раката!“ И тој ја испружи. И таа стана здрава како и другата.

14 А фарисеите, штом излегоа, се до­говорија како да Го погубат. Но Исус кога разбра, се оддалечи оттаму.

15

И тргна по него многу народ и Тој ги исцели сите.

16 И им забрани да разгласуваат за Него.

17 За да се исполни кажаното преку пророкот Исаија, кој вели:

18 „Ете Го слугата Мој; Него Го из­брав, Мојот возљубен, што го благоволи Мојата душа. Ќе го положам Духот Свој над Него и на народите ќе им об­ја­ви правда.

19 Нема да се кара, ниту ќе вика, и ни­кој нема да го чуе гласот Негов по крс­топатите.

20 Трските прекршени нема да ги до­крши, ниту запалените светила ќе ги угасне, додека не го доведе судот до по­беда.

21 И во Неговото име народите ќе ја положат својата надеж.“

22

Тогаш доведоа кај Него еден бесомачен од зол дух, кој беше слеп и нем; и го излекува, така што слепонемиот про­гледа и проговори.

23 И сиот народ се чудеше и велеше: „Да не е Овој Христос, синот Давидов?“

24 А фарисеите, штом го чуја тоа, ре­коа: „Тој не ги истерува демоните на друг начин освен преку Велзевул, на­чалникот на демоните!“

25 Но Исус, знаејќи ги нивните помисли, им рече: „Секое царство, ако се раз­дели, запустува; и секој град или дом, ако се раздели на противни групи, ќе пропадне.

26 И ако сатаната изгонува сатана, тој се разделил сам против себе; тогаш ка­ко може да се запази царството негово?

27 И ако Јас ги истерувам демоните преку Велзевул, синовите ваши, пре­ку кого ги изгонуваат? Затоа тие ќе ви бидат судии.

28 Ако, пак, Јас истерувам демони со Духот Божји, тоа значи дека до вас дошло царството Божјо.

29 Или, како може да влезе некој во куќата на силен човек и да му ја плени покуќнината, ако најнапред не го врзе силниот, па дури тогаш да му ја ограби куќата?

30 Кој не е со Мене, против Мене е; и кој не собира со Мене, тој растура.

31 Затоа ви велам: секој грев и хула ќе им се прости на луѓето, но хулата против Светиот Дух нема да им се прости на луѓето.

32 И ако некој каже збор против Си­нот Човечки, ќе му се прости; но ако каже нешто против Светиот Дух, нема да му се прости ни на овој, ни на оној свет.“

33

„Или, ако насадите добро дрво и плодот ќе му биде добар; а ако насадите лошо дрво и плодот ќе му биде лош; зашто по плодот се познава дрвото.

34 Змиски рожби! Како можете да го­ворите добро, кога сте лоши? Зашто ус­тата го зборува она што излегува од преполнетото срце.

35 Добриот човек од доброто со­кро­виште изнесува добро, а лошиот човек од лошото сокровиште — лошо.

36 И ви велам дека за секој лош збор, што ќе го изговорат луѓето, ќе одгова­раат на судниот ден;

37 зашто по зборовите свои ќе бидеш оправдан, и по зборовите свои ќе бидеш суден.“

38

Тогаш некои од книжниците и фа­рисеите одговорија и рекоа: „Учителе, сакаме да видиме знак од Тебе!“

39 А Тој им одговори и рече: „Лукав и прељуботворен род бара знак; но нема да му се даде знак освен знакот на пророкот Јона;

40 зашто, како што Јона беше во утробата на китот три дни и три ноќи, така и Синот Човечки ќе биде во срцето на земјата три дни и три ноќи.

41 Ниневјаните ќе излезат на суд со овој род и ќе го осудат, зашто тие се по­кајаа од проповедта на Јона; а ете, тука има поголем од Јона.

42 И царицата јужна ќе излезе на суд со овој род и ќе го осуди; зашто таа дој­де од крај земја за да ја чуе мудроста на Соломон, но ете, тука е многу поголем од Соломон.“

43

„Кога нечистиот дух ќе излезе од човекот, минува преку безводни места, барајќи спокој и не го наоѓа;

44 тогаш ќе рече: ‚Да се вратам во мо­јот дом, откаде што излегов.‘ И штом дојде го наоѓа празен, изметен и уреден.

45 Тогаш оди и доведува други седум духови, полоши од себе, и штом ќе вле­зат, таму и ќе живеат; и последната состојба на тој човек станува полоша од првата. Така ќе биде и со овој пакосен род.“

46

Додека му зборуваше на народот, мајка Му и браќата Негови стоеја надвор и сакаа да зборуваат со Него.

47 Некој Му кажа: „Ете, мајка Ти и браќата Твои стојат надвор и сакаат да зборуваат со Тебе.“

48 Тој му одговори на оној што Му зборуваше и рече: „Која е Мојата мајка и кои се Моите браќа?“

49 И покажувајќи со рака на уче­ни­ци­те Свои рече: „Еве ја Мојата мајка и еве ги Моите браќа!

50 Зашто кој ја исполнува волјата на Мојот небесен Отец, Кој е на небесата, тој Ми е брат, и сестра, и мајка.“

13

1

Излегувајќи тој ден од куќата, Исус седна покрај морето.

2 И се собра околу Него многу народ, така што Тој влезе во кораб и седна, а сиот народ стоеше на брегот.

3

И им говореше многу во параболи, велејќи: „Ете, излезе сејач да сее;

4 и кога сееше, едни зрна паднаа по­крај патот; долетаа птици и ги искол­ваа.

5 Други паднаа на каменито место, ка­де што немаше многу земја, и набргу проникнаа, зашто земјата не беше дла­бока.

6 Но, штом изгреа сонцето, тие свенаа, па, бидејќи немаа корен, се ису­ши­ја.

7 Некои паднаа во трње и израсна тр­њето и ги задуши.

8 Други паднаа на добра земја и дадоа добар плод; едно сто, друго шеесет, а трето триесет.

9 Кој има уши да слуша, нека чуе.“

10

И кога се приближија до Него уче­ниците, Му рекоа: „Зошто им зборуваш во парабола?“

11 А Тој им одговори и рече: „Зашто вам ви е дадено да ги знаете тајните на царството небесно, а ним не им е дадено.

12 Кој има ќе му се даде и ќе му се преумножи; а кој нема, ќе му се земе и она што го има.

13 Затоа им зборувам во параболи, за­што гледаат и не видат; слушаат и не можат да чујат, ниту пак, разбира­ат;

14 и над нив се исполнува про­рош­твото на Исаија, кој вели: ‚Со уши ќе чу­ете и нема да разберете, со очи ќе гледате и нема да видите;

15 срцето на овие луѓе закоравело и со ушите тешко слушаат; и ги затвориле очите свои за да не можат никогаш со очите да видат и со ушите да чујат и со срцето да разберат, та да се покајат и да ги исцелам.‘

16 Вашите, пак, очи се блажени, би­деј­ќи гледаат и ушите ваши — бидејќи слу­шаат;

17 зашто вистина ви велам: многу пророци и праведници сакаа да видат што гледате вие, и не видоа, и да чујат што слушате вие, и не чуја.“

18

„Вие, пак, чујте ја параболата за се­јачот.

19 Кај секого, што го слуша словото за царството и не го разбира, доаѓа лу­ка­виот и го граба посеаното во срцето не­гово; ете, тоа означува посеаното по­крај патот.

20 А посеаното на камен е оној што го слуша словото и веднаш со радост го прима;

21 но нема во себе корен и е непостојан: дојдат ли неволји или гонење заради словото, веднаш отстапува.

22 Посеаното, пак, во трње е оној што го слуша словото, но грижите од овој свет и примамливото богатство го за­ду­шуваат словото и тоа останува без род.

23 А посеаното на добра земја е оној што го слуша словото и го разбира, и дава плод: еден сто, друг шеесет, а трет триесет.“

24

И друга парабола им кажа, велејќи: „Царството небесно прилега на човек што посеал добро семе на својата нива.

25 Но, додека спиеја луѓето, дојде не­говиот непријател и посеја меѓу житото какол, па си отиде.

26 А кога израсна растението и донесе плод, тогаш се појави и каколот.

27 И кога дојдоа слугите на стопанот, му рекоа: ‚Господаре, нели добро семе посеа на нивата своја? Од каде сега, пак, овој какол во неа?‘

28 А тој им рече: ‚Непријателот го на­прави тоа!‘ Слугите, пак, му рекоа: ‚Са­каш ли да одиме и да го исплевиме?‘

29 Но тој им рече: ‚Не, да не би, кор­нејќи го каколот, да искорнете заедно со него и жито;

30 оставете нека расте и едното и другото, до жетвата; а по жетвата ќе им кажам на жетварите: соберете го најна­пред каколот и врзете го во снопови, за да се изгори; а, житото приберете го во мојата житница.‘“

31

И друга парабола им кажа, кога ре­че: „Царството небесно прилега на си­напово зрно, кое човек го зел и го по­се­ал на нивата своја.

32 Тоа е најмало од сите семиња, но кога ќе израсне, поголемо е од сите гр­мушки, па станува дури и дрво, така што птиците небески долетуваат и застануваат на неговите гранки.“

33

И друга парабола им кажа: „Цар­ството небесно прилега на квасец, што го зема жена и го клава во три мери брашно, дури не скисне сето.“

34

Сето ова му го зборуваше Исус на народот во параболи и без параболи не им говореше ништо;

35 за да се исполни реченото преку пророкот кој вели: „Со параболи ќе ја отворам устата Своја; ќе ги искажам тајните од создавањето на светот.“

36

Тогаш Исус го остави народот и влезе во една куќа. А учениците се приближија до Него и Му рекоа: „Про­тол­кувај ни ја параболата за каколот на нивата!“

37 А Тој им одговори и рече: „Сејачот на доброто семе е Синот Човечки.

38 Нивата е овој свет; доброто семе — тоа се синовите на царството, а каколот — синовите на лукавиот.

39 Непријателот, пак, што го посеа, е ѓаволот; жетвата е крајот на светот, а жетварите се ангелите.

40 И така, како што се собира плевата и се гори во оган, така ќе биде и при крајот на овој свет.

41 Ќе испрати Синот Човечки Свои ангели и ќе ги соберат сите при­чи­ни­те­ли на гревот од Неговото царство, и оние што вршат незаконски дела,

42 и ќе ги фрлат во вжарена печка; та­му ќе има плач и крцкање со заби.

43 Тогаш праведниците ќе заблескаат како сонце во царството на нивниот Отец. Кој има уши да слуша, нека чуе!“

44

„Царството небесно прилега уште и на богатство сокриено во нива, кое го нашол човек и прикрил, па, од радост за него, отишол и продал сѐ што имал, и ја купил таа нива.“

45

„Царството небесно прилега и на трговец, кој бара убави бисери;

46 па, штом најде едно зрно скапоцен бисер, оди и продава сѐ што има и го купува.“

47

„Царството небесно прилега, исто така, и на мрежа, која се фрла во морето и уловува секакви риби;

48 и кога ќе се наполни, ја извлекуваат на брегот и седнуваат, па добрите риби ги собираат во садови, а лошите ги фр­лаат.

49 Така ќе биде и при крајот на светот: ќе излезат ангелите и ќе ги од­делат лошите од праведните,

50 и ќе ги фрлат во вжарена печка: та­му ќе има плач и крцкање со заби.“

51

И ги праша Исус: „Дали го раз­брав­те сето ова?“ Тие Му одговорија: „Да, Господи!“

52 А Тој им рече: „Затоа секој книж­ник, кој се научил за царството небесно, прилега на домаќин што изнесува од своето сокровиште ново и старо.“

53

И, откако ги кажа Исус овие па­ра­боли, си замина оттаму.

54 А штом дојде во Својот роден крај, го поучуваше народот во синагогите нивни. И сите се чудеа и велеа: „Од ка­де кај Него ваква мудрост и моќ?

55 Нели е Овој син на дрводелецот? Мајка Му нели се вика Марија, и бра­ќа­та Негови — Јаков и Јосија, Симон и Ју­да?

56 И сестрите Негови не се ли сите ме­ѓу нас? Од каде, пак, сето тоа кај Не­го?“

57 И се соблазнија заради Него. А Ис­ус им рече: „Нема пророк без чест, ос­вен во земјата негова и во домот негов.“

58 И не направи таму многу чуда поради нивното неверие.

14

1

Во тоа време гласот за Исус дојде и до Ирод четворовласни­кот ,

2 кој им рече на своите потчинети: „Тоа е Јован Крстител; тој воскреснал, па затоа и стануваат чуда преку него!“

3 Зашто Ирод, кога го фати Јован, го врза и го фрли во затвор заради Иро­ди­јада, жената на брат му Филип;

4 бидејќи Јован му велеше: „Не до­ли­кува да биде твоја!“

5 И сакаше да го убие, но се плашеше од народот, зашто го сметаа за пророк.

6 А кога му беше роденден на Ирод, ќерката на Иродијада играше пред гостите и му угоди на Ирод;

7 затоа тој ѝ се заколна дека ќе ѝ даде што и да побара.

8 И таа, подучена од мајка си, рече: „Дај ми ја овде на чинија главата на Јо­ван Крстител!“

9 И се загрижи царот; но, заради заклетвата и гостите свои, нареди да ѝ ја дадат.

10 Па прати, та ја отсекоа главата на Јован во затворот.

11 И ја донесоа главата негова на чи­нија и ѝ ја дадоа на девојката, а таа ја однесе на мајка си.

12 Учениците, пак, негови, дојдоа, го земаа неговото тело и го погребаа; па отидоа и му јавија на Исус.

13

Штом го чу тоа Исус, замина оттаму со кораб во пусто место, Сам; а на­ро­дот, штом дозна за тоа, тргна по Него пеш од градовите.

14 И кога излезе Исус, виде многу свет; и се смилува над нив и ги излекува нивните болни.

15 А на стемнување се приближија до Него учениците Негови и рекоа: „Мес­тово е пусто, а и доцна е веќе; пушти го народот да оди по селата и да си купи храна.“

16 Но Исус им рече: „Нема потреба да одат; дајте им вие да јадат!“

17 А тие Му рекоа: „Ние имаме само пет леба и две риби.“

18 Тој им рече: „Донесете Ми ги ту­ка!“

19 И откако му заповеда на народот да седне по тревата, ги зеде петте леба и двете риби, погледна кон небото, ги благослови, ги прекрши и им ги даде лебовите на учениците, а учениците — на народот.

20 И јадеа сите и се наситија; и кренаа дванаесет кошеви полни со останати парчиња.

21 А оние што јадеа беа околу пет ил­ја­ди мажи, покрај жените и децата.

22

И веднаш ги повика Исус уче­ни­ци­те Свои да влезат во кораб и да минат на другата страна пред Него, додека Тој да го распушти народот.

23 Па штом го распушти народот, Тој се искачи на планината за да се помоли насамо. И таа вечер остана таму Сам.

24 А коработ беше веќе на сред море и брановите го удираа, зашто ветрот ду­ваше спротивно.

25 Но на четвртата стража преку ноќта, дојде Исус кај нив, одејќи по мо­рето.

26 А учениците, штом Го видоа како оди по морето, се уплашија и рекоа: „Тоа е привидение!“ и од страв извикаа.

27 Но Исус веднаш почна да зборува со нив и им рече: „Не бојте се! Јас сум, не плашете се!“

28 А Петар, одговарајќи Му, рече: „Господи, ако си Ти, заповедај да дојдам кај Тебе по водата!“

29 И Исус му рече: „Дојди!“ Па штом излезе од коработ, Петар тргна по водата за да оди кај Исус;

30 но, кога го виде силниот ветар, се уплаши, почна да тоне и извика: „Гос­поди, спаси ме!“

31 Исус веднаш му подаде рака, го фа­ти и му рече: „Маловернику, зошто се посомнева?“

32 И кога влегоа во коработ, ветрот престана.

33 А оние што беа во коработ Му пристапија, Му се поклонија и рекоа: „Навистина, Ти си Синот Божји!“

34

Па откако преминаа, дојдоа во земјата генисаретска.

35 Луѓето од тоа место, штом Го познаа, разгласија по целата таа околија и ги донесоа кај Него сите болни.

36 И Го молеа да се допрат барем до крајот од Неговата облека; и тие што се допреа, се излекуваа.

15

1

Тогаш пристапија кон Исус ерусалимските книжници и фарисеи, велејќи:

2 „Зошто учениците Твои не го за­па­зуваат преданието на старите? Зошто не си ги мијат рацете кога јадат леб?“

3 А Тој им одговори и рече: „Па зо­што и вие ја престапувате Божјата за­повед заради вашето предание?

4 Зашто Бог заповедал и рекол: ‚По­читувај ги татко си и мајка си‘, и ‚кој го­вори лошо против таткото свој или мај­ка си, со смрт да се казни‘.

5 А вие велите: ‚Ако некој му рече на татка си или на мајка си: она, со што би можел да се ползуваш од мене, е ветено за Господ‘,

6 тогаш тој може да не го почитува својот татко или својата мајка! Така ја нарушивте заповедта Божја заради ва­шето предание!

7 Лицемери, добро пророкувал за вас Исаија, велејќи:

8 ‚Овој народ се приближува до Мене со устата своја и со усните Ме по­чи­ту­ва, а срцето негово стои далеку од Ме­не;

9 но напразно Ме почитува, зашто про­поведа човечки повелби.‘“

10

И како ги повика луѓето, им рече: „Слушајте и разберете!

11 Не го осквернува човекот она што влегува во устата, туку она што излегува од устата, тоа го осквернува чо­ве­кот.“

12 Тогаш Неговите ученици Му се приближија и рекоа: „Знаеш ли дека фарисеите, штом го чуја тој збор, се соблазнија?“

13 А Тој, одговарајќи им, рече: „Се­ко­ја садница, што не ја насадил Мојот Отец небесен, ќе се искорне;

14 оставете ги: тие се слепи водачи на слепи: а кога слеп води слеп, оба­та ќе паднат во јама.“

15 Петар, пак, Му одговори и рече: „Објасни ни ја оваа парабола.“

16 А Исус им рече: „Ама вие, уште ли не сфаќате?

17 Уште ли не разбирате дека сѐ што влегува во устата, минува преку сто­ма­кот и се исфрлува надвор?

18 А она што излегува од устата, иде од срцето и тоа го осквернува човекот;

19 зашто од срцето излегуваат лоши помисли, убиства, прељубодејства, блудства, кражби, лажни сведоштва, хули;

20 тоа го осквернува човекот. А ја­де­њето со неизмиени раце не го осквернува човекот.“

21

И кога излезе оттаму Исус, замина во земјата Тирска и Сидонска.

22 И ете, една жена Хананејка, излезе од оние краишта, повика кон Него, ве­лејќи: „Смилувај ми се, Господи, Сине Давидов! Ќерка ми жестоко ја мачи демон.“

23 Но Тој не ѝ одговори ниту збор. И пристапувајќи до Него, учениците Не­гови Го молеа и велеа: „Отпушти ја, зашто вика по нас.“

24 А Тој одговори и рече: „Јас сум пратен само кај загубените овци на до­мот израелски.“

25 Но таа, кога пристапи, Му се поклони и велеше: „Господи, помогни ми!“

26 Тој, одговарајќи ѝ рече: „Не е добро да се земе лебот од децата и да се фрли на кучињата.“

27 Но таа Му рече: „Да, Господи, но и кучињата јадат од трошките што паѓаат од трпезата на нивните господари.“

28 Тогаш Исус одговори и рече: „О, жено, голема е твојата вера; нека ти би­де по желбата твоја!“ И во тој час оз­драве ќерката нејзина.

29

Штом замина оттаму, Исус дојде кај Галилејското Море, се искачи на гората и седна таму.

30 И дојде кај Него многу народ, кој имаше со себе куци, слепи, неми, фа­те­ни и многу други, и ги положија пред нозете на Исус, и Тој ги исцели,

31 така што народот се восхитуваше гледајќи како неми зборуваат, фатени оздравуваат, куци се движат и слепи прогледуваат и Го прославуваше Бога Израелов.

32

А Исус, кога ги повика учениците Свои, рече: „Жал ми е за луѓето, зашто три дни веќе стојат кај Мене и немаат што да јадат; да ги распуштам гладни, не би сакал, за да не премалеат по па­тот.“

33 Но учениците Негови Му рекоа: „Каде ќе земеме толку леб во пустинава за да нахраниме толку народ?“

34 Исус ги праша: „Колку лебови има­те?“ А тие одговорија: „Седум и не­кол­ку риби.“

35 Тогаш му заповеда Исус на народот да поседне по земјата.

36 И земајќи ги седумте лебови и ри­би­те, благодари, ги прекрши и им ги да­де на учениците Свои, а учениците — на народот.

37 И јадеа сите и се наситија; и кренаа останати парчиња: седум полни кош­ни­ци.

38 А оние што јадеа беа четири илјади мажи, покрај жените и децата.

39 Па, штом го распушти народот, влезе во кораб и пристигна во Маг­дал­ските предели.

16

1

Тогаш пристапија кон Исус фарисеите и садукеите и, иску­шу­вајќи Го, побараа да им покаже чудо од небото.

2 Тој, одговарајќи им, рече: „Навечер велите: ‚ќе биде ведро, зашто небото е црвено‘;

3 а наутро: ‚денес ќе има невреме, за­што небото е матно.‘ Лицемери, изгледот на небото можете да го распознава­те, а знаците на времињата не можете?

4 Род лукав и прељуботворен бара знак, но знак нема да му се даде освен знакот на пророкот Јона.“ Па оставајќи ги, си замина.

5

И преоѓајќи на спротивната страна, учениците Негови заборавија да земат леб.

6 Исус им рече: „Внимавајте и чувајте се од квасецот фарисејски и садукејски!“

7 А тие помислија во себе и си рекоа: „Тоа е што не зедовме леб!“

8 Но Исус ги разбра и им рече: „Ма­ло­верни, зошто мислите во себе дека не сте зеле леб?

9 Уште ли не разбирате и не помните за петте леба на пет илјади души, и кол­ку кошеви собравте?

10 Ниту за седумте леба на четири ил­јади души, и колку кошници собравте?

11 Како не разбирате дека не ви зборував за леб: ‚Чувајте се од квасот фа­ри­сејски и садукејски!‘“

12 Тогаш разбраа дека Тој им беше ре­кол да се пазат не од лебниот квас, туку од учењето фарисејско и садукејско.

13

И кога дојде Исус во областа на Ке­сарија Филипова, ги праша учениците Свои и рече: „Што велат луѓето, кој е Синот Човечки?“

14 Тие одговорија: „Едни дека е Јован Крстител, други дека е Илија, а некои дека е Еремија или дека е еден од пророците.“

15 А Тој им рече: „А вие, што мисли­те, Кој сум Јас?“

16 Симон Петар одговори и рече: „Ти си Христос, Синот на живиот Бог.“

17 Тогаш Исус му одговори и рече: „Блажен си ти, Симоне, сине Јонин, зашто тело и крв не ти го открија тоа, туку Мојот Отец, Кој е на небесата.

18 А Јас тебе ти велам: ти си Петар и на тој камен ќе ја изградам црквата Своја, и вратите на пеколот нема да ја надвладеат.

19 И ќе ти ги дадам клучевите од не­бесното царство, и што ќе сврзеш на земјата, ќе биде сврзано на небесата; а што ќе разврзеш на земјата, ќе биде разврзано и на небесата.“

20 Тогаш Исус им заповеда на уче­ниците Свои да не кажуваат никому дека Тој е Христос.

21

Оттогаш почна Исус на Своите уче­ници да им открива дека Тој треба да отиде во Ерусалим и да пострада многу од старешините, првосвештениците и книжниците и да биде убиен, и на третиот ден да воскресне.

22 А Петар Го повлече настрана, поч­на да Му говори, зборувајќи: „Биди ми­лостив кон Себе, Господи; тоа со Тебе нема да се случи!“

23 Но Тој се заврте и му рече на Пе­тар: „Бегај од Мене, сатано! Ти си Ми соблазна, зашто мислиш не за она што е Божјо, туку за она што е човечко!“

24

Тогаш Исус им рече на учениците Свои: „Ако некој сака да врви по Мене, нека се одрече од себе, нека го земе својот крст и нека Ме следи;

25 зашто, кој сака да го спаси животот свој, ќе го загуби; а кој ќе го загуби својот живот заради Мене, ќе го најде:

26 зашто, каква полза е за човек ако го придобие целиот свет, а на душата своја ѝ напакости? Или каков откуп ќе даде човек за својата душа?

27 Зашто Синот Човечки ќе дојде во славата на Својот Отец, со ангелите Свои, и тогаш ќе му даде на секој спо­ред делата негови.

28 Вистина ви велам: тука стојат некои што нема да вкусат смрт додека не Го видат Синот Човечки како доаѓа во царството Свое.“

17

1

А по шест дни Исус ги зеде со Себе Петар, Јаков и брат му Јо­ван, и ги изведе на висока гора сами;

2 и се преобрази пред нив; и лицето Негово светна како сонце, а алиштата Му станаа бели како светлина.

3 И ете, им се јавија Мојсеј и Илија, кои разговараа со Него.

4 Тогаш Петар Му одговори на Исус и рече: „Господи, добро ни е да бидеме ов­де; ако сакаш ќе направам тука три ко­либи: една за Тебе, една за Мојсеј и една за Илија.“

5 Додека уште говореше, ете, ги за­се­ни светол облак; и се чу глас од облакот кој велеше: „Овој е Мојот возљубен Син, во Кого е Мојата волја; Него по­слушајте Го!“

6 И кога го чуја тоа учениците, паднаа ничкум и многу се уплашија.

7 Но Исус, штом се приближи, се доп­ре до нив и им рече: „Станете и не пла­шете се!“

8 А тие, кога ги подигнаа очите, не ви­доа никој друг освен Исус.

9 Исус им заповеда и рече: „Никому не кажувајте што видовте додека Синот Човечки не воскресне од мртвите!“

10

Потоа учениците Негови Го пра­шаа, говорејќи: „Зошто, пак, книж­ни­ците велат дека најнапред треба да дој­де Илија?“

11 Исус им одговори и рече: „Илија ќе дојде порано и ќе уреди сѐ;

12 но ви велам дека Илија веќе дојде и не го познаа, туку му направија сѐ што сакаа; така и Синот Човечки ќе пострада од нив.“

13 Тогаш учениците разбраа дека Тој им зборува за Јован Крстител.

14

Кога дојдоа кај народот, пристапи кон Него еден човек, кој падна на колена

15 и рече: „Господи, смилувај се на мо­јот син, зашто при нова месечина го на­паѓа зол дух и се мачи многу; често паѓа во оган и често — во вода;

16 го одведов кај Твоите ученици, но тие не можеа да го излекуваат.“

17 А Исус одговори и рече: „О, роде безверен и развратен! До кога ќе бидам со вас? До кога ќе ве трпам? Доведете Ми го тука!“

18 И му нареди Исус на демонот и тој излезе од момчето; и тоа оздраве во тој час.

19 Тогаш учениците пристапија кон Исус насамо и Му рекоа: „Зошто не можевме ние да го истераме?“

20 А Исус им рече: „Заради вашето безверие: зашто, вистина, ви велам, ако имате вера колку синапово зрно, ќе ѝ речете на оваа планина: ‚Премести се одовде таму!‘ И таа ќе се премести, и ништо нема да биде за вас неможно.

21 (Овој, пак, род се истерува само со молитва и пост.)“

22

А кога беа во Галилеја, Исус им ре­че: „Синот Човечки ќе биде предаден во раце човечки,

23 и ќе Го убијат, и на третиот ден ќе воскресне.“ И тие многу се нажалија.

24

А кога пристигнаа во Капернаум, му пристапија на Петар оние што собираа дидрахми и му рекоа: „Учителот ваш не плаќа ли дидрахми ?“

25 Тој одговори: „Плаќа.“ И кога влезе дома, Исус го испревари и рече: „Како ти се чини, Симоне? Земните цареви од кого земаат царина или данок? Од сво­ите синови или од туѓи?“

26 Петар Му одговори: „Од туѓите.“ Исус му рече: „Значи, синовите не пла­ќаат;

27 но, за да не ги соблазниме, отиди до морето, фрли јадица и првата риба што ќе се улови, земи ја; и, кога ќе ѝ ја от­вориш устата, ќе најдеш статир ; земи го и подај им го за Мене и за себе!“

18

1

Во тој час се приближија учениците до Исус и рекоа: „Кој е најголем во царството небесно?“

2 И Исус повика едно дете, го постави меѓу нив

3 и им рече: „Вистина ви велам, ако не се промените и не бидете како деца, не­ма да влезете во царството небесно:

4 кој ќе биде понизен како ова дете, тој е најголем во царството небесно;

5 и кој прима такво дете во Мое име, Мене Ме прима.“

6

„Кој ќе соблазни едно од овие ма­ли, за него е подобро да му се обеси во­денички камен на вратот и да потоне во морска длабочина.

7 Тешко му на светот од соблазни, зашто соблазните треба да дојдат; но тешко му на оној човек, преку кого до­аѓа соблазната.

8 Ако те соблазнува раката твоја или ногата твоја, отсечи ја и фрли ја од се­бе: подобро е за тебе да влезеш во животот без една рака или нога, отколку со двете раце и двете нозе да бидеш фрлен во вечниот оган;

9 и ако те соблазнува окото твое, извади го и фрли го од себе: подобро е за те­бе да влезеш во животот со едно око, отколку да ги имаш и двете очи, а да би­деш фрлен во огнениот пекол.“

10

„Гледајте да не презрете едно од овие мали, зашто, ви велам, нивните ан­гели на небесата секогаш го гледаат ли­цето на Мојот Отец небесен.

11 (Зашто Синот Човечки дојде да го бара и спаси загубеното.)

12 Што мислите? Ако некој има сто овци и една од нив се загуби, нема ли да ги остави деведесет и деветте в планина и да појде да ја бара загубената овца?

13 Па, ако ја најде, ве уверувам дека ќе се радува за неа повеќе отколку за де­ве­десет и деветте незагубени.

14 Така и вашиот Отец небесен не са­ка да загине ниедно од овие, маливе.“

15

„Ако згреши против тебе братот твој, оди и искарај го насамо; ако те послуша, си го придобил брата си;

16 ако не те послуша, поведи со себе уште еден или двајца, па со устата на двајца или тројца сведоци нека се по­тврди секој збор;

17 ако, пак, не ги послуша и нив, кажи ѝ на црквата; па, ако и црквата не ја по­слуша, тогаш нека ти биде тој како нез­набожец и цариник.“

18 „Вистина ви велам: сѐ што ќе св­р­зе­те на земјата, ќе биде сврзано и на не­бо­то; и сѐ што ќе разврзете на земјата, ќе би­де разврзано и на небото.

19

Пак ви велам: ако двајца од вас се согласат на земјата да молат за нешто, што и да било, ќе им биде дадено од Мо­јот Отец небесен;

20 зашто, каде се двајца или тројца собрани во Мое име, таму сум и Јас сре­де нив.“

21

Тогаш Петар пристапи кон Него и рече: „Господи, колкупати да му прос­там на брата си, кога ќе згреши против мене? До седумпати ли?“

22 Исус му одговори: „Не ти велам до седум, туку до седумдесетпати по се­дум.“

23

„Затоа царството небесно прилега на царот кој побарал да ја расчисти сметката со своите слуги.

24 Кога почна да ја расчистува сметката, доведоа кај него еден што му дол­же­ше десет илјади таланти;

25 па, бидејќи немаше со што да пла­ти, господарот негов нареди да го продадат него, и жена му, и децата негови, и сѐ што имаше, за да наплати.

26 Тогаш тој слуга падна пред него на колена и му се поклонуваше говорејќи: ‚Господаре, стрпи се спрема мене и сѐ ќе ти платам.‘

27 А господарот на тој слуга се смилува, го пушти и му го прости долгот.

28 Слугата, пак, штом излезе, најде еден од другарите свои, кој му должеше сто денарии, и кога го фати, го давеше и му велеше: ‚Врати ми го долгот!‘

29 Тогаш неговиот другар падна нич­кум пред нозете негови, го молеше и ве­леше: ‚Стрпи се спрема мене и сѐ ќе ти исплатам!‘

30 Но тој не сакаше, туку отиде и го фрли во затвор, додека не му го ис­пла­ти долгот.

31 Другарите, пак, негови, кога видоа што се случи, многу се огорчија, па отидоа и му кажаа на својот господар за сѐ што се случи.

32 Тогаш господарот негов го повика и рече: ‚Зол слуго, јас ти го простив це­лиот долг, зашто ми се молеше;

33 не требаше ли и ти да се смилуваш над својот другар, како што се смилував и јас над тебе?‘

34 И се разгневи господарот негов, па го предаде на мачители, додека не му го исплати целиот долг.

35 Така и Мојот Отец небесен ќе пос­тапи со вас, ако секој од вас не му прос­ти од срце на брата си.“

19

1

Кога ги заврши Исус тие збо­рови, тргна од Галилеја и прис­тиг­на во пределите јудејски, отаде Јордан.

2 По Него појде многу народ и Тој ги исцели таму.

3 И дојдоа кај Него фарисеите што Го искушуваа, па Му рекоа: „Може ли чо­век да ја остави жената своја за каква и да било причина?“

4 Тој им одговори и рече: „Не ли сте читале, дека Оној што ги создаде во по­четокот, маж и жена ги создаде, и рече:

5 ‚Затоа ќе остави човек татко и мајка и ќе се прилепи до жената своја и ќе би­дат обата едно тело.‘

6 Па така, тие веќе не се двајца, туку едно тело. А Бог што соединил човек да не разделува.“

7 Тие Му рекоа: „Зошто тогаш Мојсеј заповеда да ѝ даде мажот разводно пис­мо и да ја напушти?“

8 Тој им одговори: „Заради вашите жестоки срца Мојсеј ви дозволи да ги оставате жените свои; но во почетокот не беше така.

9 Јас, пак, ви велам: оној што ќе ја ос­тави својата жена, освен заради прељуба, и се ожени со друга, тој извршува прељуба; и оној, што ќе се ожени со на­пуштена, исто така прељубодејствува.“

10

А учениците Негови Му рекоа: „Ако е таква должноста на човекот кон жената, тогаш не треба ни да се жени!“

11 Но Тој рече: „Секој не може да го прифати ова учење, туку само оние на кои им е дадено;

12 зашто има скопени, така родени од мајчината утроба; а има скопени и од луѓе, но има и скопени, кои самите себе се скопиле заради цар­с­твото небесно. Кој може да прифати, нека прифати.“

13

Тогаш кај Него доведоа деца, за да ги положи рацете над нив и да се по­мо­ли, а учениците им забрануваа.

14 Но Исус рече: „Оставете ги децата и не пречете им да доаѓаат кај Мене, зашто на такви е царството небесно.“

15 И откако ги положи рацете над нив, Исус си отиде оттаму.

16

И ете, еден човек, кога пристапи до него, Му рече: „Учителе добар, какво добро треба да направам за да имам жи­вот вечен?“

17 А Тој му одговори: „Зошто Ме на­рекуваш добар? Само Еден е добар . А ако сакаш да влезеш во животот, запазувај ги заповедите.“

18 Тој Му рече: „Кои?“ А Исус од­го­во­ри: „Не убивај, не прељубодејствувај, не кради, не сведочи лажно;

19 почитувај ги татка си и мајка си; са­кај го ближниот свој како себеси!“

20 Младиот човек Му рече: „Сето тоа сум го запазил уште од детството; што ми е уште потребно?“

21 Исус му кажа: „Ако сакаш да би­деш совршен, оди, продај го имотот свој и раздели го на сиромаси, и ќе имаш бо­гат­ство на небото; па дојди и врви по Мене!“

22 Штом ги чу младиот човек овие зборови, си отиде нажален, бидејќи имаше голем имот.

23 А Исус им рече на учениците Свои: „Вистина, ви велам, богат мачно ќе влезе во царството небесно;

24 и уште ви велам: полесно ѝ е на ка­милата да мине низ иглени уши, от­кол­ку на богатиот да влезе во царството Божјо.“

25 Кога го чуја тоа учениците, многу се зачудија и рекоа: „Тогаш кој може да се спаси?“

26 Исус, ги погледна и им рече: „За луѓето тоа не е можно, но за Бога сѐ е можно.“

27 Тогаш Петар одговори и Му рече: „Ете, ние оставивме сѐ, и по Тебе оди­ме: што ќе стане, со нас?“

28 А Исус им рече: „Вистина ви велам дека вие што врвите по Мене, во новиот свет, кога Синот Човечки ќе седне на престолот на славата Своја, ќе седнете и вие на дванаесет престоли и ќе судите над дванаесетте Израелови колена;

29 и секој што ќе остави куќа, или брат, или сестра, или татко, или мајка, или жена, или деца, или ниви, заради Моето име, ќе наследи стопати повеќе и ќе до­бие живот вечен.

30 Но мнозина први ќе бидат последни, а последните први.“

20

1

„Зашто царството небесно приле­га на домаќин, кој излегол на­утро рано да изнајми работници за своето лозје.

2 Па, штом се спогоди со работниците по денариј на ден, ги прати во лозјето свое.

3 Потоа, кога излезе околу третиот час и виде други како стојат на па­за­риштето без работа,

4 им рече: ‚Одете и вие во моето лозје, па што е право, ќе ви дадам.‘ И тие отидоа.

5 Пак излезе околу шестиот и деветтиот час и направи исто.

6 А околу единаесеттиот час одново излезе и најде други, како стојат без ра­бота, и им рече: ‚Зошто стоите тука цел ден без работа?‘

7 Тие му одговорија: ‚Никој не нѐ по­вика.‘ А тој им рече: ‚Одете во моето лозје.‘ (И што е право ќе добиете.)

8 А кога се стемни, господарот на лозјето му рече на својот настојник: ‚По­ви­кај ги работниците и плати им, поч­ну­вајќи од последните па до првите.‘

9 И дојдените околу единаесеттиот час добија по денариј.

10 А кога дојдоа првите, помислија де­ка ќе примат повеќе; но и тие добија по денариј;

11 и штом добија, негодуваа против господарот

12 и велеа: ‚Оние последните работеа еден час, а ти ги изедначи со нас, што ја претрпевме тежината на денот и жегата.‘

13 А тој им одговори и му рече на еден од нив: ‚Пријателе, не те онеправдувам: нели се погоди со мене за денариј?

14 Земи си го своето и оди си; и на овој последниов, сакам да му дадам колку и тебе;

15 зар немам право да чинам со своето што сакам? Или ти е окото завидливо, зашто сум дарежлив?‘

16 Така ќе бидат последните први, а првите — последни; (зашто мнозина се повикани, но малкумина се избрани).“

17

И кога се искачуваше Исус кон Ерусалим, ги зеде насамо дванаесетте ученици и по патот им рече:

18 „Ете, се искачуваме кон Ерусалим и Синот Човечки ќе им биде предаден на првосвештениците и книжниците, и ќе Го осудат на смрт,

19 и ќе Го предадат на незнабошците за да биде исмеан, и тепан, и распнат; и на третиот ден ќе воскресне.“

20

Тогаш пристапи до Него мајката на Заведеевите синови, заедно со своите синови и, поклонувајќи Му се, Го мо­ле­ше нешто.

21 А Тој ѝ рече: „Што бараш?“ Таа Му одговори: „Заповедај овие мои два сина да седат до Тебе, едниот од десно, а другиот од лево во Твоето царство!“

22 Исус одговори и им рече: „Не зна­ете што барате! Можете ли да ја пиете чашата што ќе ја пијам Јас; или да се крстите со крштавањето со кое се крш­тавам Јас?“ Тие Му одговорија: „Мо­же­ме.“

23 И им рече: „Чашата Моја ќе ја пи­е­те, и со крштавањето, со кое се кршта­вам Јас, ќе се крстите, но да се седи на Мојата десна или лева страна, тоа не за­виси од Мене; таму ќе седнат оние за кои е подготвено од Мојот Отец.“

24 И десетте, штом го чуја тоа, негоду­ваа против двајцата браќа.

25 Но Исус ги повика и им рече: „Зна­ете дека кнезовите народни владеат над народите, и управниците господарат над нив;

26 меѓу вас, пак, нека не биде така; а кој меѓу вас сака да биде поголем, нека ви биде слуга;

27 и кој сака меѓу вас да биде прв, нека ви служи;

28 како што и Синот Човечки не дојде да Му служат, туку дојде да послужи и да го даде животот Свој за откуп на мно­зина.“

29

И кога излегуваше од Ерихон, по Него врвеше многу народ.

30 И ете, двајца слепи, седнати покрај патот, штом чуја дека минува Исус, из­викаа и рекоа: „Смилувај ни се, Гос­по­ди, Сине Давидов!“

31 А народот им заповеда да молчат; но тие уште посилно викаа и велеа: „Смилувај ни се, Господи, Сине Да­ви­дов!“

32 Исус застана, ги повика и рече: „Што сакате да сторам за вас?“

33 Тие Му одговорија: „Да ни се отворат очите наши.“

34 И Исус се смилува и се допре до нивните очи, и веднаш им прогледаа очите нивни; и тие тргнаа по Него.

21

1

А кога наближија до Ерусалим и дој­доа до Витфагија, кај Мас­ли­новата Гора, Исус испрати двајца уче­ници

2 и им рече: „Отидете во селоно, што е наспроти вас и веднаш ќе најдете вр­зана магарица и младо магаре со неа; одврзете ги и доведете Ми ги!

3 А ако некој ви рече нешто, кажете му дека Му се потребни на Господа, и веднаш ќе ги прати.“

4 А сето тоа стана за да се исполни ка­жаното преку пророкот, кој вели:

5 „Кажете ѝ на ќерката Сионова: ете, твојот цар доаѓа кај тебе кроток, качен на магарица со младо магаре.“

6 Учениците отидоа и направија така, како што им беше заповедал Исус.

7 Ги дотераа магарицата и младото магаре и ги кладоа одозгора алиштата свои, и Тој седна над нив.

8 А мнозина од народот ги постилаа по патот облеките свои; други, пак, се­чеа гранки од дрвјата и ги постилаа по патот;

9 а народот што врвеше пред Него и по Него, викаше велејќи: „Осана на Си­нот Давидов! Благословен е Тој што до­аѓа во името Господово! Осана на висините!“

10 И кога влезе во Ерусалим, целиот народ збунето прашуваше: „Кој е овој?“

11 А народот одговараше: „Овој е Ис­ус, пророкот од Назарет галилејски.“

12

И влезе Исус во храмот Божји и ги истера сите што продаваа и купуваа во храмот, ги растури масите на ме­ну­ва­чи­те и столовите на оние што продаваа гу­лаби,

13 и им рече: „Напишано е: ‚Домот Мој нека биде дом за молитва‘, а вие го направивте како разбојничка пештера.“

14 И дојдоа кај Него во храмот слепи и куци, и Тој ги излекува.

15 А првосвештениците и книж­ни­ци­те, гледајќи ги чудесните дела што ги направи Тој, и слушајќи ги децата како викаат во храмот и велат: „Осана на Да­видовиот Син!“, се разгневија,

16 и му рекоа: „Слушаш ли што велат тие?“ А Исус им рече: „Да! Зар никогаш не сте читале: ‚Од устата на но­во­ро­денчињата и од оние што цицаат Ти си приготвил пофалба?‘“

17 И кога ги остави, отиде надвор од градот, во Витанија, каде што преноќи.

18

А утредента, враќајќи се во градот, огладне;

19 и виде покрај патот смоква, па оти­де до неа; откако не најде на неа ништо освен лисја, рече: „Од сега да нема плод на тебе довека!“ И смоквата веднаш се исуши.

20 Штом го видоа тоа, учениците се за­чудија и рекоа: „Како веднаш се исуши смоквата!“

21 А Исус им одговори и рече: „Вис­ти­на, ви велам: ако имате вера и не се по­сомневате, не само тоа што стана со смоквата ќе го правите, туку, ако и на оваа планина ѝ речете — дигни се и фрли се в море, ќе биде.

22 И сѐ што ќе побарате во молитва со вера, ќе добиете.“

23

И кога дојде Тој во храмот и по­у­чу­ваше, пристапија кон Него прво­свеш­те­ниците и старешините народни и рекоа: „Со каква власт го правиш тоа и кој Ти ја дал таа власт?“

24 А Исус им одговори и рече: „И Јас ќе ве прашам нешто. Па, ако Ми одго­во­рите, и Јас ќе ви кажам со каква власт го правам тоа.

25 Крштавањето Јованово од каде беше: од небото или од луѓето?“ А тие размислуваа меѓу себе и велеа: „Ако ка­жеме — од небото, ќе ни рече: ‚Па зошто не му поверувавте?‘

26 А ако речеме: — од луѓето, се пла­шиме од народот, зашто сите го сметаа Јован за пророк.“

27 И, одговарајќи Му на Исус, рекоа: „Не знаеме.“ А Тој им рече: „Ни Јас не ви кажувам со каква власт го правам тоа.“

28

„Што мислите за ова? Еден човек имаше два сина; па отиде кај првиот и му рече: ‚Сине, оди денес да работиш во моето лозје!‘

29 Тој одговори и рече: ‚Не сакам!‘ но потоа се покаја и отиде.

30 Дојде и кај вториот, и му го рече ис­тото. Тој одговори и рече: ‚Ќе отидам, господаре.‘ Но не отиде.

31 Кој од двајцата ја исполни татковата волја?“ Му одговорија: „Првиот.“ То­гаш Исус им рече: „Вистина ви велам дека цариниците и блудниците ќе ве испреварат во царството Божјо:

32 зашто дојде кај вас Јован по патот на праведноста и вие не му поверувавте, а цариниците и блудниците му поверуваа; вие, пак, иако видовте, не се предомисливте отпосле за да му поверувате.“

33

„Чујте друга парабола! Беше еден човек домаќин, кој насади лозје, го за­гради со плот, ископа бунар, направи кула и, откако им го предаде на ло­за­ри­те, си отиде.

34 И кога наближи времето за берба, тој ги испрати кај лозарите своите слу­ги за да му ги приберат плодовите.

35 Но, лозарите, ги фатија неговите слуги, едниот го претепаа, другиот го убија, а третиот со камења го засипаа.

36 Тој испрати сега други слуги, по­ве­ќе од првите; но и со нив постапија ис­то.

37 Најпосле го испрати кај нив својот син, велејќи: ‚Ќе се засрамат од син ми.‘

38 Но лозарите, штом го видоа син му, си рекоа меѓу себе: ‚Овој е наследникот; ајде да го убиеме и да го присвоиме нас­ледството негово.‘

39 Па, го фатија, го изведоа надвор од лозјето и го убија.

40 Кога ќе дојде господарот на лозјето, што ќе им направи на тие лозари?“

41 Му одговорија: „Злосторниците ќе ги погуби, а лозјето ќе го даде на други лозари што ќе му ги даваат плодовите навреме.“

42 А Исус им рече: „Зар не сте читале во Книгите: ‚Каменот што го отфрлија ѕидарите, стана камен темелник: тоа е од Господ и чудесно е во очите наши.‘

43 Затоа ви велам дека царството Божјо ќе биде земено од вас и ќе се даде на народ што ги принесува неговите плодови.

44 И кој падне врз тој камен, ќе се разбие; а врз кого тој ќе падне, ќе го здроби.“

45 И слушајќи ги Неговите параболи, првосвештениците и фарисеите разбраа дека говори за нив,

46 па гледаа да Го фатат; но се плашеа од народот, зашто Го сметаа за пророк.

22

1

И одговарајќи, Исус пак им гово­реше во параболи и рече:

2 „Царството небесно прилега на еден цар, кој направи свадба за својот син.

3 И ги испрати своите слуги да ги повикаат поканетите на свадба; а тие не сакаа да дојдат.

4 Потоа испрати други слуги и им ре­че: кажете им на поканетите: ‚Ете, при­готвив јадење; јунците мои и сѐ што е угоено се заклани, и сѐ е готово; дојдете на свадбата!‘

5 Но, тие не сакаа да знаат за тоа, ту­ку си отидоа: кој на нива, кој по тргови­ја;

6 а некои, пак, ги фатија неговите слу­ги, ги исмејаа и ги убија.

7 Штом чу за тоа царот, се налути, ис­прати своја војска и ги погуби убијците и им го изгоре нивниот град.

8 Тогаш им рече на слугите свои: ‚Свадбата е готова, но поканетите не беа достојни.

9 Затоа одете по крстопатите и колкумина ќе најдете, поканете ги на свадба!‘

10 И излегоа слугите на крстопатите, ги собраа сите што ги најдоа — и лоши и добри; и се наполни свадбениот дом со гости.

11 Кога влезе царот да ги види гости­те, забележа еден необлечен во свадбе­ни алишта.

12 Па му рече: ‚Пријателе, како влезе овде, необлечен во свадбена руба?‘ А тој молчеше.

13 Тогаш царот им рече на слугите: ‚Врзете му ги рацете и нозете, земете го и фрлете го во крајната темнина; таму ќе биде плач и крцкање со заби!‘

14 зашто, мнозина се повикани, а мал­кумина избрани.“

15

Тогаш фарисеите отидоа и се дого­во­рија како да Го фатат во некој збор.

16 И ги испраќаа кај Него своите уче­ници, заедно со некои Иродовци, кои Му говореа: „Учителе, знаеме дека си правичен и навистина ги учиш луѓето на патот Божји, и не се плашиш од ни­кого, зашто не гледаш кој е кој;

17 затоа кажи ни; што мислиш: треба ли да се дава данок на царот или не?“

18 Но Исус го проѕре лукавството нив­но и рече: „Што Ме искушувате, лицемери?

19 Покажете Ми една пара од да­но­кот.“ Тие Му донесоа еден денариј.

20 И им рече: „Чиј е овој лик и потпис?“

21 Тие одговорија: „На царот.“ Тогаш им рече: „Подајте го царевото на царот, а Божјото на Бога!“

22 И штом го чуја тоа, тие занемеа и, оставајќи Го, си отидоа.

23

Во истиот ден пристапија кон Него и садукеите, кои велат дека нема вос­кресение, и Го прашаа, говорејќи:

24 „Учителе, Мојсеј рече: ‚Ако умре некој без деца, тогаш брат му нека ја зе­ме жената негова и нека му подигне по­томство на својот брат!‘

25 Кај нас имаше седуммина браќа; првиот се ожени и умре; па, бидејќи не­маше пород, ја остави жената своја на брата си;

26 исто така направи и вториот, и третиот, дури и седмиот;

27 а по сите нив умре и жената.

28 При воскресението, на кого од седуммината ќе биде таа жена, бидејќи со сите живеела?“

29 Исус им одговори: „Се лажете, заш­то не ги познавате Писмата, ниту силата Божја;

30 зашто при воскреснувањето луѓето ниту ќе се женат, ниту ќе се мажат, ту­ку ќе живеат како ангели Божји на не­бесата.

31 А за воскреснувањето на мртвите, не сте ли читале што ви рекол Бог, Кој вели:

32 ‚Јас сум Бог Авраамов, Бог Исаков и Бог Јаковов.‘ Бог не е Бог на мртвите, туку на живите.“

33 И народот, слушајќи го тоа, се вос­хитуваше на Неговата наука.

34

Кога фарисеите слушнаа дека ги посрами садукеите, се здружија со нив.

35 И еден од нив, познавач на Законот, искушувајќи Го, запраша и рече:

36 „Учителе, која заповед е најголема во Законот?“

37 А Исус му одговори: „‚Возљуби Го Господа, својот Бог, со сето свое срце, и со сета своја душа, и со сиот свој разум;‘

38 тоа е прва и најголема заповед;

39 а втората е слична на неа: ‚возљуби го својот ближен како себеси!‘

40 На тие две заповеди се држат це­ли­от Закон и Пророците.“

41

И кога се собраа фарисеите, Исус ги праша

42 и рече: „Што мислите за Христос? Чиј син е Тој?“ Му одговорија: „Давидов.“

43 Им рече: „Како тогаш Давид, преку Духот Го нарече Господ, велејќи:

44 ‚Му рече Господ на Мојот Господ: Седи од Мојата десна страна, додека не ги положам непријателите Твои во под­ножјето на нозете Твои.‘

45 И така, ако Давид Го нарече Гос­под, како тогаш може Тој да Му е син?“

46 И никој не можеше да Му одговори ниту збор, и од тој ден никој веќе не се осмели да Го праша.

23

1

Тогаш Исус му проповедаше на народот и на учениците Свои,

2 говорејќи: „На Мојсеевото седиште седнаа книжниците и фарисеите.

3 Затоа, сѐ што ќе ви кажат пазете и извршувајте; а според делата нивни не постапувајте, зашто тие говорат, но не извршуваат;

4 врзуваат бремиња тешки и мачни за носење и ги клаваат врз плеќите на лу­ѓето, а сами не сакаат ни со прст да ги помрднат.

5 И сите свои дела ги прават за да ги видат луѓето; ги прошируваат своите записи и ги продолжуваат ресите на својата облека;

6 сакаат прво место на гозбите и предни места во синагогите,

7 и поздрави по улиците, и да ги ви­к­а­ат луѓето ‚Рави!‘

8 А вие немојте да се нарекувате ‚Ра­ви‘, зашто еден е вашиот Учител — Христос, а вие сте сите браќа.

9 И никого на земјата не викајте го свој Татко, зашто еден е вашиот Татко — Оној Небесниот;

10 и водачи немојте да се именувате, зашто еден е вашиот Водач — Христос.

11 Но, најголемиот меѓу вас да ви биде слуга;

12 зашто, кој се воздигнува, ќе биде по­ни­зен; а кој се понизува, ќе биде воздигнат.“

13

„Тешко вам, книжници и фарисеи, лицемери, затоа што го затворате цар­ството небесно пред луѓето; зашто, ниту вие влегувате, ниту ги пуштате да влезат оние што сакаат да влезат.

14 (Тешко вам, книжници и фарисеи, лицемери, зашто ги подјадувате до­мо­вите на вдовиците и лицемерно долго се молите; заради тоа ќе добиете поголема осуда.)

15 Тешко вам книжници и фарисеи, лицемери, зашто обиколувате по море и по копно за да добиете еден следбеник, и кога ќе успеете во тоа, тогаш го пра­ви­те син на пеколот, двапати полош од вас.

16 Тешко вам, водачи слепи, кои ве­ли­те: ‚Ако се заколне некој во храмот, не е ништо; но ако се заколне некој во злато на храмот, виновен е.‘

17 Безумни и слепи! Што е поголемо: златото или храмот кој го осветува златото?

18 Исто така велите: ‚Ако некој се за­колне во жртвеникот, ништо не е; но, ако некој се заколне во дарот што е на него, виновен е.‘

19 Безумни и слепи! Што е посвето: дарот или жртвеникот што го осветува дарот?

20 А кој ќе се заколне во жртвеникот, се колне во него и во сѐ што е врз него;

21 и кој ќе се заколне во храмот, се колне во него и во Оној Кој живее во него;

22 и кој ќе се заколне во небото, се колне во престолот Божји и во Оној, што седи на него.

23 Тешко вам, книжници и фарисеи, лицемери, зашто давате десеток од на­не, копра и ким, а сте го оставиле нај­важното во Законот: праведноста, ми­лоста и верата; ова требаше да го пра­вите, а и она да не го оставате.

24 Водачи слепи, вие комарецот го це­дите, а камилата ја проголтувате!

25 Тешко вам, книжници и фарисеи, лицемери, зашто ги чистите чашата и чинијата однадвор, додека внатре тие се полни со грабеж и алчност.

26 Слеп фарисеју, очисти ги чашата и чинијата најнапред внатре, за да бидат чисти и однадвор.

27 Тешко вам, книжници и фарисеи, лицемери, зашто многу личите на ва­ро­сани гробови, што однадвор изгледаат убаво, а внатре се полни со мртовечки коски и секаква нечистотија.

28 Така и вие, однадвор им се по­ка­жу­вате на луѓето како праведни, а внатре сте полни со лицемерност и беззако­ние.“

29

„Тешко вам книжници и фарисеи, лицемери, зашто им ѕидате гробници на пророците и ги украсувате спомениците на праведните,

30 па велите: ‚Да живеевме во дните на нашите татковци, немаше да станеме нивни соучесници во крвта на проро­ци­те.‘

31 А со тоа сведочите сами против се­бе, дека сте синови на оние што ги уби­ле пророците.

32 Дополнете ја и вие мерата на тат­ковците ваши!

33 Змии и рожби аспидини, како ќе по­бегнете од пресудата за во пеколот?

34 Затоа, ете, Јас праќам кај вас пророци и мудреци и книжници; едни ќе убиете и распнете, а други ќе тепате по синагогите и ќе ги прогонувате од град во град;

35 за да падне врз вас сета праведна крв што е пролеана на земјата, од крвта на праведниот Авел па до крвта на За­харија, синот на Варахија, кого го убив­те меѓу храмот и жртвеникот.

36 Вистина, ви велам: сето тоа ќе пад­не врз овој род!“

37

„Ерусалиме, Ерусалиме, што ги убиваш пророците и со камења ги за­си­пуваш испратените кај тебе! Колкупати сакав да ги соберам чедата твои, како квачката што ги собира пилињата свои под крилјата, а вие не сакавте.

38 Ете, ви се остава пуст вашиот дом.

39 Зашто ви велам: нема да Ме видите од сега додека не кажете: ‚Благословен е Оној, Кој иде во името Господово!‘“

24

1

И кога излезе Исус од храмот и си одеше, се приближија до Него учениците Негови за да Му ги покажат зградите на храмот.

2 А Исус им рече: „Го гледате ли сето тоа? Вистина, ви велам: нема да остане тука ни камен на камен, а да не биде ур­нат.“

3

И кога седеше во Маслиновата Гора, дојдоа кај Него учениците Негови на­са­мо и Му рекоа: „Кажи ни, кога ќе биде тоа, и каков ќе биде знакот за Твоето доаѓање и за крајот на светот?“

4 А Исус им одговори и рече: „Пазете се, да не ве излаже некој;

5 зашто многумина ќе дојдат во Мое име, говорејќи: ‚Јас сум Христос!‘ и ќе прелажат мнозина.

6 Ќе слушате за војни и повици на војни. Гледајте да не се уплашите, зашто сето тоа треба да биде; но тоа уште не е крајот.

7 Зашто ќе се крене народ против на­род, и царство против царство, и на раз­ни места ќе има глад, помор и потреси;

8 а сето тоа е почеток на страдањата.

9 Тогаш ќе ве предадат на мачење и ќе ве убијат; и ќе бидете мразени од си­те народи, заради Моето име.

10 Тогаш мнозина ќе се соблазнат и еден со друг ќе се предаваат и еден со друг ќе се мразат;

11 многу лажни пророци ќе се појават и ќе прелажат мнозина;

12 и бидејќи беззаконијата ќе се ум­но­жат, кај мнозина љубовта ќе олади.

13 А кој ќе издржи до крај, тој ќе биде спасен.

14 И ќе биде проповедано ова Еван­ге­лие за царството по целиот свет, за све­доштво на сите народи; и тогаш ќе дојде крајот.“

15

„Па така, штом го видите гнасниот пустошник како стои на светото место, за кој зборува пророкот Даниел — кој чи­та нека разбере,

16 тогаш оние, што се наоѓаат во Ју­де­ја, нека бегаат по планините;

17 кој е на покрив нека не слегува да земе нешто од куќата своја;

18 и кој е на нива, нека не се враќа до­ма за да ги земе алиштата свои!

19 Но тешко на бремените и на доил­ките во тие дни!

20 Затоа молете се да не стане бегањето ваше зиме или во сабота;

21 зашто тогаш ќе има страдања, как­ви што немало од почетокот на светот па досега, ниту, пак, ќе ги има.

22 И ако не се скратат оние дни, никој не би се спасил; но заради избраните ќе се скратат тие дни.

23 Тогаш, ако ви каже некој: ‚Еве, ов­де е Христос‘ или ‚таму е‘ — не верувај­те!

24 Зашто ќе се појават лажни месии и лажни пророци, и ќе покажат големи знаци и чуда, за да ги прелажат, ако е можно, дури и избраните.

25 Ете, однапред ви кажав.

26 И така, ако ви речат: ‚Ете, Тој е во пустината‘ — не излегувајте; или, ‚ете, во тајна соба е‘ — не верувајте!

27 Зашто, како што молњата излегува од исток и се гледа дури до запад, така ќе биде доаѓањето на Синот Човечки.

28 Зашто, каде што е мршата, таму се собираат и орлите.“

29

„И веднаш, по маките на тие дни, сонцето ќе потемни и месечината нема да ја дава својата светлина, и ѕвезди ќе паѓаат од небото, и силите небески ќе се разнишаат.

30 Тогаш ќе се јави на небото знакот на Синот Човечки и ќе се расплачат си­те земни племиња, и ќе Го видат Синот Човечки како доаѓа на небесните об­ла­ци, со голема слава и сила;

31 и ќе ги испрати Своите ангели со силен трубен глас, и ќе ги соберат Не­говите избраници од четирите ветра, од едниот до другиот крај на небесата.“

32

„Со смоквата направете споредба: штом ќе се подмладат нејзините гранки и пуштат лисја, знаете дека е близу ле­тото.

33 Така и вие, кога ќе го видите сето тоа, знајте дека е близу, пред вратата.

34 Вистина ви велам: нема да мине овој род додека сето тоа не се исполни.

35 Небото и земјата ќе минат, но збо­ровите Мои нема да минат.“

36

„А за тој ден и час никој не знае, ни­ту ангелите небесни, туку само Мојот Отец;

37 но, како што беше во деновите на Ное, така ќе биде и при доаѓањето на Синот Човечки;

38 зашто, како што во деновите пред потопот јадеа и пиеја, се женеа и се ма­жеа до оној ден кога Ное влезе во ков­че­гот,

39 и не сфатија додека не дојде по­то­пот и истреби сѐ — така ќе биде и доа­ѓа­њето на Синот Човечки.

40 Тогаш ќе бидат двајца на нива: еден ќе биде земен, а другиот ќе биде ос­та­вен;

41 две жени ќе мелат со рачна мелница: едната ќе биде земена, а другата ќе биде оставена.

42 Па така, бидете будни, зашто не знаете во кој час ќе дојде вашиот Гос­под.

43 Знајте го и тоа: кога домаќинот на куќата би знаел во кој час ќе дојде кра­де­цот, тој би останал буден и не би дозволил да му провалат во куќата.

44 Затоа и вие треба да бидете подгот­вени, зашто Синот Човечки доаѓа во ча­сот кога не очекувате.“

45

„Кој е, пак, тој верен и мудар слуга, кого ќе го постави господарот негов над слугите свои да им дава навреме храна?

46 Блазе на тој слуга, кого, кога ќе дојде господарот негов, го наоѓа дека постапува така;

47 вистина ви велам дека над целиот свој имот ќе го постави него.

48 Ако, пак, тој слуга е лош и си рече во срцето свое: ‚Господарот мој уште за долго време нема да дојде‘,

49 па почне да ги тепа другарите свои и да јаде и пие со пијаниците,

50 господарот на тој слуга ќе дојде во ден кога тој не го очекува, и во час што не го знае;

51 и ќе го исече на парчиња, и ќе му даде еднаква награда со лицемерите; та­му ќе биде плач и крцкање со заби.“

25

1

„Тогаш царството небесно ќе заприлега на десет девојки, кои ги зедоа своите светилки и излегоа да го пречекаат младоженецот.

2 Петте од нив беа мудри, а петте не­ра­зумни.

3 Неразумните ги зедоа светилките свои, но не понесоа со себе масло;

4 а мудрите, заедно со светилките, зе­доа во садовите свои и масло;

5 и бидејќи младоженецот се забави, сите задремаа и заспаа.

6 А на полноќ се чу викање: ‚Еве го младоженецот, излезете да го пре­че­ка­те!‘

7 Тогаш сите тие девојки станаа и ги приготвија своите светилки.

8 Неразумните, пак, им рекоа на муд­рите: ‚Дајте ни од вашето масло, зашто нашите светилки гаснат.‘

9 Мудрите им одговорија и рекоа: ‚Но, може да не ни стигне и нам и вам: по­добро одете кај продавачите и купете си!‘

10 А кога тие отидоа да купат, прис­тигна младоженецот и приготвените влегоа со него на свадбата, и вратите се затворија.

11 Потоа дојдоа и другите девојки и викаа: ‚Господаре, господаре, отвори ни!‘

12 А тој им одговори и рече: ‚Вистина, ви велам: не ве познавам!‘

13 И така, бидете будни, зашто не го знаете ни денот, ни часот, кога ќе дојде Синот Човечки.“

14

„Зашто, Тој ќе постапи како чо­ве­кот, кој тргнувајќи на пат, ги повика слугите свои и им го предаде својот имот;

15 и на едниот му даде пет таланти, на другиот два, на третиот еден, секому според способноста негова; и веднаш замина.

16 Оној што зеде пет таланти, отиде, ги употреби во работа и спечали други пет таланти;

17 и исто така и оној што зеде два та­ланта, спечали други два;

18 а оној, што доби еден талант, отиде и го закопа в земја и така ги сокри па­ри­те на својот господар.

19 По долго време дојде господарот на тие слуги и побара да му поднесат сметка.

20 И кога пристапи оној што беше примил пет таланти, донесе уште други пет и рече: ‚Господаре, ти ми предаде пет таланти; ете, сум спечалил уште пет.‘

21 Господарот му рече: ‚Убаво, добар и верен слуго! Во малку беше верен, над многу ќе те поставам; сподели ја ра­доста со својот господар!‘

22 Дојде, исто така, и оној што беше примил два таланта и рече: ‚Господаре, ти ми предаде два таланта, ете, со нив спечалив уште два.‘

23 Господарот му рече: ‚Убаво, добар и верен слуго! Во малку беше верен, над многу ќе те поставам; сподели ја ра­доста со својот господар!‘

24 Пристигна и оној што беше зел еден талант и рече: ‚Господаре, те знаев дека си жесток човек: жнееш каде што не си сеел, и собираш каде што не си ве­ел,

25 па се уплашив и отидов, и го сокрив твојот талант в земја; ете ти го твоето.‘

26 А господарот му одговори и рече: ‚Зол и мрзлив слуго! Ако си знаел дека жнеам, каде што не сум сеел, и собирам каде што не сум садел,

27 требаше моите пари да им ги дадеш на трговците, па кога ќе дојдам да си го приберам своето со добивка;

28 земете го од него талантот и дајте му го на оној што има десет таланти;

29 зашто секому, што има, ќе му се да­де и преумножи, а од оној, што нема, ќе му се одземе и она што го има;

30 а лошиот слуга фрлете го во крајна темнина: таму ќе биде плач и крцкање со заби.‘“ (Откако го рече тоа, извика: „Кој има уши да слуша, нека чуе.“)

31

„А кога ќе дојде Синот Човечки во Својата слава и сите свети ангели со Него, тогаш ќе седне на престолот на славата Своја,

32 и ќе се соберат пред Него сите народи, па ќе ги оддели едни од други, како што ги одделува овците од козите;

33 и ќе ги постави овците од Својата десна страна, а козите од левата.

34 Тогаш Царот ќе им каже на оние што Му се од десната страна: ‚Дојдете, благословени од Мојот Отец; наследете го царството, подготвено за вас од по­четокот на светот;

35 зашто, гладен бев и Ми дадовте да јадам; жеден бев и Ме напоивте, стра­нец бев и Ме примивте;

36 необлечен бев и Ме облековте; бо­лен бев и Ме посетивте; во затвор бев и дојдовте кај Мене.‘

37 Тогаш праведниците ќе Му одговорат и речат: ‚Господи, кога Те видовме гладен и Те нахранивме, или жеден и Те напоивме?

38 Кога те видовме странец и Те прибравме, или необлечен и Те облековме?

39 Кога Те видовме болен, или во зат­вор и Те посетивме?‘

40 А Царот ќе им одговори и ќе рече: ‚Вистина, ви велам: доколку сте го на­правиле тоа за еден од овие Мои најма­ли браќа, за Мене сте го направиле.‘

41 Тогаш ќе им каже и на оние што се од левата страна: ‚Бегајте од Мене, проклети, во вечен оган, приготвен за ѓаволот и за неговите ангели!

42 Зашто, гладен бев и не Ми дадовте да јадам; жеден бев и не Ме напоивте;

43 странец бев и не Ме прибравте; не­облечен бев и не Ме облековте; болен и во затвор бев и не Ме посетивте.‘

44 Тогаш и тие ќе Му одговорат и ре­чат: ‚Господи, кога Те видовме гладен, или жеден, или странец, или необлечен, или болен, или во затвор — не Ти пос­лу­живме?‘

45 Тогаш ќе им одговори и рече: ‚До­колку не сте го направиле тоа за еден од овие најмали браќа ни за Мене не сте го направиле.‘

46 И тие ќе отидат во вечна мака, а праведниците — во живот вечен.“

26

1

И кога ги заврши Исус овие зборови, им рече на учениците Свои:

2 „Знаете дека по два дни ќе биде Пасха и Синот Човечки ќе биде пре­да­ден на распнување.“

3 Тогаш првосвештениците, книж­ни­ците и старешините народни се собраа во дворот на првосвештеникот, по име Кајафа,

4 и се советуваа како да Го фатат Исус со измама и да Го убијат;

5 но рекоа: „Само не на празникот, за да не стане бунт меѓу народот.“

6

А кога беше Исус во Витанија, во куќата на Симон Лепрозниот,

7 се приближи до Него една жена, ко­ја носеше шише со скапоцен мирис и го изли врз главата Негова, кога Тој седе­ше на трпезата.

8 И кога го видоа тоа учениците Не­го­ви, се расрдија и рекоа: „Какво е тоа рас­турање?

9 Зашто тој мирис можеше да се продаде многу скапо и парите да се разделат на сиромаси.“

10 Но Исус, разбирајќи го тоа, им ре­че: „Зошто ја буните жената? Таа на­прави добро дело за Мене!

11 Бидејќи сиромасите ги имате секогаш покрај себе, а Мене Ме немате се­когаш;

12 таа, излевајќи го тој мирис врз те­лото Мое, Ме приготви за погреб.

13 Вистина, ви велам: каде и да биде проповедано ова Евангелие, по цел свет ќе се прикажува тоа што го направи таа, за нејзин спомен.“

14

Тогаш еден од дванаесетте, по има Јуда Искариот, отиде кај првосвеш­те­ниците

15 и рече: „Што ќе ми дадете, па да ви Го предадам?“ А тие му предложија триесет сребреници.

16 И оттогаш тој бараше погодно вре­ме да Го предаде.

17

А во првиот ден на празникот Бес­квасници пристапија кон Исус уче­ни­ци­те и Му рекоа: „Каде сакаш да ти при­гот­виме да јадеш Пасха?“

18 Тој им рече: „Одете в град кај тој и тој човек и кажете му: ‚Учителот вели: времето Ми наближи, кај тебе ќе ја про­славам Пасхата со учениците Свои.‘“

19 Учениците постапија како што им заповеда Исус и ја приготвија Пасхата.

20

Кога се стемни, Тој седна на трпе­зата со дванаесетте.

21 И кога јадеа, им рече: „Вистина ви велам: еден од вас ќе Ме предаде.“

22 Тие многу се нажалија и секој од нив почна да Го прашува: „Да не сум јас, Господи?“

23 А Тој им одговори и рече: „Оној што макна со Мене од чинијата, тој ќе Ме предаде.

24 Синот, пак, Човечки, вистина си оди, како што е напишано за Него; но тешко му на оној човек преку кого Си­нот Човечки ќе биде предаден; подобро ќе беше за тој човек да не се беше ро­дил.“

25 А Јуда, што Го предаде, одговори и рече: „Да не сум јас, Рави?“ Му одгово­ри: „Ти рече.“

26

И кога јадеа, Исус зеде леб, го бла­гослови, го прекрши, и откако им го да­де на учениците, рече: „Земете, јадете, ова е Моето тело.“

27 И кога ја зеде чашата, заблагодари, им даде и рече: „Пијте од неа сите;

28 зашто ова е Мојата крв на Новиот завет, која се пролева за мнозина, за простување на гревовите.

29 И вам ви велам, зашто отсега нема да пијам од овој лозов плод сѐ до оној ден, кога ќе пијам нов со вас, во цар­ството на Мојот Отец.“

30 И откако испеаја благодарствена песна, се искачија на Маслиновата Го­ра.

31

Тогаш Исус им рече: „Сите вие ќе Ме оставите уште оваа ноќ; зашто е на­пишано: ‚Ќе удрам по пастирот и ов­ци­те од стадото ќе се разбегаат.‘

32 А по воскресението Мое ќе отидам пред вас во Галилеја.“

33 Тогаш Петар Му одговори и рече: „Дури и сите да се соблазнат поради Те­бе, јас никогаш нема да се соблазнам.“

34 Исус му рече: „Вистина, ти велам: оваа ноќ уште пред да пропее петел, трипати ќе се одречеш од Мене.“

35 Петар Му кажа: „Ако затреба дури и да умрам со Тебе, нема да се откажам од Тебе!“ Истото го говореа и сите уче­ници.

36

Потоа отиде Исус со нив на едно место, наречено Гетсиманија, и им рече на учениците: „Поседете тука, додека отидам онаму да се помолам.“

37 И кога ги поведе со себе Петар и двајцата Заведееви синови, се натажи и почна да тагува.

38 Тогаш Исус им рече: „Смртно е на­жалена Мојата душа; останете тука и бидете будни со Мене!“

39 Оддалечувајќи се малку, падна нич­кум; се молеше и говореше: „Оче Мој, ако е можно, нека Ме одмине оваа ча­ша; сепак, нека биде не како што сакам Јас, туку како што сакаш Ти.“

40 Па дојде кај учениците и ги затече како спијат, и му рече на Петар: „Толку ли не можевте еден час да останете со Мене будни!?

41 Бидете будни и молете се, за да не паднете во искушение: духот е бодар, но телото е слабо.“

42 Повторно отиде и се помоли, гово­рејќи: „Оче Мој, ако не може да ме од­мине оваа чаша без да ја пијам, тогаш нека биде волјата Твоја!“

43 Кога дојде, пак ги најде како спијат, зашто очите им беа натежнале.

44 Тогаш ги остави, отиде и се помоли по третпат, изговарајќи ги истите збо­рови.

45 Потоа пак дојде кај учениците Свои и им рече: „Сѐ уште спиете и почивате! Ете, наближи часот и Синот Човечки се предава во рацете на грешниците.

46 Станете да одиме! Ете, се прибли­жува оној што Ме предава.“

47

Додека Тој уште говореше, ете, Ју­да, еден од дванаесетте, дојде, и со него многу луѓе со ножеви и колови, ис­пра­тени од страна на првосвештениците и старешините народни.

48 А оној, што Го предаваше, им беше дал знак, велејќи: „Фатете Го Тој што ќе го бакнам!“

49 И веднаш се приближи до Исус и Му рече: „Те поздравувам, Рави!“ И Го бакна.

50 А Исус му рече: „Пријателе, зошто си дошол?“ Тогаш пристапија, по­ло­жи­ја раце на Исус и Го фатија.

51 И ете, еден од оние што беа до Ис­ус, протегна рака и извади нож, па го удри слугата на првосвештеникот, и му го отсече увото.

52 Тогаш Исус му рече: „Врати го но­жот во ножницата. Зашто сите што се фаќаат за нож, од нож ќе загинат;

53 или мислиш дека не можам да Го помолам сега Својот Отец да Ми прати повеќе од дванаесет легиони ангели?

54 Но, како ќе се исполнат Писмата, ако ова не стане?“

55 Потоа Исус му рече на народот: „Како на разбојник сте излегле со но­жеви и колови за да Ме фатите. Секој ден седев со вас, поучувајќи во храмот, и не Ме фативте.

56 Но сето тоа стана за да се исполнат пророчките писма.“ Тогаш сите уче­ни­ци Го оставија и се разбегаа.

57

А оние што Го фатија Исус, Го од­ведоа кај првосвештеникот Кајафа, ка­де што беа собрани книжниците и ста­ре­шините.

58 Петар, пак, одеше по Него одда­ле­ку, до дворот на првосвештеникот; и влезе внатре, па седна со слугите за да го види крајот.

59 А првосвештениците и ста­ре­ши­ни­те, и целиот Синедрион бараа лажно сведоштво против Исус за да Го погубат

60 и не наоѓаа; и, макар што пристапија многу лажни сведоци, не најдоа. Но најпосле дојдоа двајца

61 и рекоа: „Овој кажа: ‚Можам да го урнам Божјиот храм и за три дни да го соѕидам.‘“

62 Тогаш стана првосвештеникот и Му рече: „Ништо ли не одговараш? Што сведочат овие против Тебе?“

63 Но Исус молчеше. А првос­веш­те­никот Му рече: „Те заколнувам во жи­виот Бог да ни кажеш: Ти ли си Хрис­тос, Синот Божји?“

64 Исус му одговори: „Ти рече! Ви ве­лам отсега ќе Го гледате Синот Човеч­ки како седи оддесно на Силата и како доаѓа на небесните облаци.“

65 Тогаш првосвештеникот ја раскина облеката своја и рече: „Овој хули на Бога! Каква потреба имаме повеќе од сведоци? Ете, сега го чувте Неговото хулење!

66 Како ви се чини?“ А тие одговорија и рекоа: „Заслужува смрт!“

67 Тогаш Го плукаа в лице и Го удираа по образите, а други Го тепаа

68 и говореа: „Проречи ни, Христе, кој Те удри?“

69

А Петар седеше надвор во дворот. И се приближи до него една слугинка и му рече: „И ти беше со Исус Гали­ле­е­цот!“

70 Но тој се одрече пред сите, велејќи: „Не знам што зборуваш!“

71 А кога одеше кон вратата, го виде друга и им рече на оние што беа таму: „И овој беше со Исус од Назарет!“

72 Но тој пак се одрече со заклетва: „Не Го познавам Човекот!“

73 Малку потоа се приближија оние што стоеја таму и му рекоа на Петар: „Навистина, и ти си од нив, зашто и го­во­рот твој те издава!“

74 Тогаш тој почна да се колне, и се заколна: „Не Го познавам Човекот!“ И веднаш запеа петел.

75 И се сети Петар на Исусовите збо­рови што му ги рече: „Уште петел пред да запее, трипати ќе се одречеш од Ме­не.“ Па излезе надвор и горко плачеше.

27

1

А кога се раздени, сите првосвештеници и старешини напра­ви­ја договор против Исус за да Го убијат;

2 и откако Го врзаа, Го одведоа и Го предадоа на управникот Понтиј Пилат.

3

Тогаш Јуда, што Го предаде, кога виде дека е Тој осуден, се покаја и им ги врати триесетте сребреници на прво­свештениците и старешините,

4 велејќи им: „Згрешив, зашто пре­да­дов невина крв!“ А тие му одговорија: „Што ни е грижа нам за тоа? Мисли му ти!“

5 Тој ги фрли сребрениците во хра­мот, излезе и отиде, та се обеси.

6 Првосвештениците ги собраа сре­бре­ниците и рекоа: „Не чини да се стават во црковната каса, бидејќи се пла­те­ни за крв.“

7 Откако се советуваа, ја купија со нив грнчаревата нива, за да погребуваат во неа луѓе од други места.

8 Затоа и до денес таа нива се вика Крвна нива.

9 Тогаш се исполни реченото преку пророкот Еремија: „И ги зедоа три­е­сет­те сребреници, цената на Непроцен­ли­виот, Кого Го оценија синовите Израе­л­ови,

10 и ги дадоа за грнчаревата нива, како што ми кажа Господ.“

11

И Исус застана пред управникот. И тој Го праша, велејќи: „Ти ли си Царот Јудејски?“ Исус му одговори: „Ти ве­лиш.“

12 И кога Го обвинуваа прво­свеш­те­ни­ци­те и старешините, Тој ништо не одговараше.

13 Тогаш Пилат Му рече: „Не слушаш ли колку сведочат против Тебе?“

14 И не му одговори ниту на еден збор, така што управникот се чудеше многу.

15 А на секој празник Пасха управ­ни­кот имаше обичај да му пушта на народот по еден затвореник, кого што би го побарале.

16 Тогаш тие имаа еден прочуен зат­вореник, по име Варава.

17 И кога се собраа, Пилат им рече: „Кого сакате да ви го пуштам: Варава ли, или Исус, наречен Христос?“

18 Зашто знаеше дека Го беа предале од завист.

19 Во тоа време, кога тој седеше во су­дот, жена му порача да му кажат: „Не прави му ништо на Тој Праведник, заш­то денеска многу пострадав на сон заради Него.“

20 Но првосвештениците и ста­ре­ши­ни­те го наговорија народот да го из­мо­ли Варава, а Исус да Го погуби.

21 Тогаш управникот ги праша: „Кого од двајцата сакате да ви го пуштам?“ Тие одговорија: „Варава!“

22 Пилат им рече: „А што да правам со Исус, наречен Христос?“ Му одгово­рија сите: „Да биде распнат!“

23 Управникот рече: „Па какво зло на­правил?“ Но тие уште посилно викаа и рекоа: „Да биде распнат!“

24 Пилат, штом виде дека ништо не помага, а буната се зголемува, зеде во­да, ги изми рацете пред народот и рече: „Невин сум за крвта на Овој Правед­ник; мислете му вие!“

25 И одговарајќи целиот народ, рече: „Крвта Негова нека падне на нас и на нашите деца!“

26 Тогаш им го пушти Варава, а Исус, откако Го камшикуваа, Го предаде да биде распнат.

27

Потоа војниците на управникот Го зедоа Исус во судницата и ја собраа целата чета околу Него,

28 па, откако Го соблекоа, Му облекоа ба­греница;

29 исплетоа трнов венец, Му Го кладоа на главата и Му дадоа во десната рака трска; и паѓајќи на колена, Му се потсмеваа и велеа: „Те поздравуваме, Царе Јудејски!“

30 И плукаа на Него и со трската Го удираа по главата.

31 А кога Го исмеаја, Му ја соблекоа багреницата, Му ги облекоа Неговите алишта и Го поведоа на распнување.

32

На излегување сретнаа еден Ки­ри­неец, по име Симон; него го натераа да Му го носи крстот.

33 И кога дојдоа на местото наречено Голгота, што значи Черепница,

34 Му дадоа да пие оцет, измешан со жолчка. Но Тој вкуси и не сакаше да пие.

35 А штом Го распнаа, ги разделија алиштата Негови, фрлајќи ждрепка;

36 па седеа таму и Го чуваа;

37 и Му кладоа над главата натпис, со вината Негова: „Овој е Исус, Царот Јудејски.“

38 Тогаш распнаа со Него и двајца раз­бојници; едниот од десната страна, а другиот од левата.

39 А минувачите, вртејќи ги главите свои, Го хулеа

40 и велеа: „Ти, што го уриваш храмот и за три дни го соѕидуваш, спаси се Се­бе­си! Ако си Син Божји, симни се од крстот!“

41 Исто така и првосвештениците, заедно со книжниците, старешините, и фарисеите, потсмевајќи се говореа:

42 „Други спасуваше, а Сам Себе не може да се спаси! Ако е Тој Цар Ју­деј­ски, нека слезе од крстот, па ќе поверуваме во Него.

43 Се надеваше на Бога, нека Го из­ба­ви сега, ако е по волјата Негова, бидејќи говореше: ‚Син Божји Сум!‘“

44 И разбојниците, распнати со Него, Го хулеа исто така.

45

А од шестиот час настана темнина по целата земја, до деветтиот час;

46 а околу деветтиот час извика Исус со висок глас и рече: „Или! Или! Лама савахтани?“ А тоа значи: „Боже Мој, Боже Мој, зошто Ме остави!“

47 А некои од оние што стоеја таму, кога го чуја тоа, рекоа: „Овој го вика Илија!“

48 И веднаш еден од нив отрча, зеде сунѓер, го натопи во оцет и го надена на трска, па Му даваше да пие.

49 Другите, пак, велеа: „Чекајте, да видиме, дали ќе дојде Илија да Го спа­си!“

50 А Исус, откако повторно извика со силен глас, го испушти духот.

51 И наеднаш се расцепи завесата на храмот на две — од горе до долу; и земјата се затресе; и карпи паднаа.

52 И гробови се отворија; и многу тела на упокоени светии воскреснаа;

53 па кога излегоа од гробовите, по воскреснувањето Негово, влегоа во светиот град и им се јавија на мнозина.

54 А стотникот и оние што со него за­едно Го чуваа Исус, откако го видоа земјотресот и сѐ друго што стана, се уп­лашија многу и говореа: „Навистина Овој беше Син Божји!“

55 Таму беа и гледаа оддалеку, исто така, многу жени, што Го следеа Исус од Галилеја и Му служеа.

56 Меѓу нив беа Марија Магдалена и Марија, мајка им на Јаков и Јосиф, и мајката на Заведеевите синови.

57

А кога се стемни, дојде еден богат човек од Ариматеја, по име Јосиф, кој Му беше, исто така, ученик на Исус;

58 тој отиде кај Пилат и го побара те­лото Исусово. Тогаш Пилат нареди да му го дадат телото.

59 А Јосиф, штом го зеде телото, Го завитка во чисто платно,

60 и Го положи во својот нов гроб, што го беше издлабил во карпа; па, от­како постави голем камен над гробната врата, си отиде.

61 А таму беа Марија Магдалена и другата Марија, кои седеа спроти гробот.

62

На другиот ден, по петокот, се соб­раа првосвештениците и фарисеите кај Пилат,

63 и му рекоа: „Господаре, се сетивме дека Оној измамник, уште дури беше жив, рече: ‚По три дни ќе воскреснам!‘

64 Затоа нареди да се причува гробот до третиот ден, за да не отидат учени­ците Негови ноќе и да Го украдат, па да му речат на народот: ‚Воскресна од мртвите!‘ Та последната измама ќе биде полоша од првата.“

65 Пилат им рече: „Имате стража; одете и осигурајте го како што знаете.“

66 Тие отидоа и со стража го осигураа гробот, а каменот го запечатија.

28

1

Кога измина саботата, на осамнување во првиот ден на седмицата, дојдоа Марија Магдалена и другата Марија да го видат гробот.

2 И ете, стана голем потрес; ангел Господов слезе од небото, пристапи, го отстрани каменот од гробната врата и седна на него;

3 лицето му беше како молња, а алиш­тата — бели како снег;

4 а стражарите, уплашени од него, трепереа и беа како мртви.

5 Ангелот им се обрати на жените и им рече: „Не плашете се; знам дека Го барате Исус распнатиот;

6 не е овде, воскресна, како што беше рекол; дојдете и видете го местото, каде што лежел Господ,

7 па отидете бргу и кажете им на уче­ниците Негови дека Тој воскресна од мртвите. И ете, ќе отиде пред вас во Га­ли­леја; таму ќе Го видите. Ете, ви ка­жав.“

8 И излегоа брзо од гробот, со страв и голема радост и отрчаа да им соопштат на учениците Негови.

9 Кога одеа да им јават на Неговите ученици, Исус, ги пресретна и им рече: „Радувајте се!“ А тие се приближија, ги гуш­наа нозете Негови и Му се поклонија.

10 Тогаш Исус им кажа: „Не плашете се; одете и соопштете им на браќата Мои, да отидат во Галилеја, и таму ќе Ме видат.“

11 Кога одеа тие, ете, некои од стра­жарите, влегувајќи в град, им кажаа на првосвештениците за сето она што бе­ше станало.

12 И тие, кога се собраа со ста­ре­ши­ни­те и се посоветуваа, им дадоа многу па­ри на војниците,

13 велејќи: „Кажете дека: ‚учениците Негови дојдоа и Го украдоа кога ние спиевме;‘

14 и, ако за тоа чуе управникот, ние ќе го смириме и ќе направиме и вам ништо да не ви се случи.“

15 А тие ги зедоа парите и направија, како што беа научени. И тој глас се пренесува меѓу Јудејците и до денес.

16

А единаесетте ученици отидоа во Галилеја, на гората, каде што им беше заповедал Исус;

17 па, штом Го видоа, Му се поклонија; а некои се посомневаа.

18 А Исус, кога се приближи, прогово­ри и рече: „Ми се даде секаква власт на небото и на земјата.

19 Одете и научете ги сите народи, крштавајќи ги во името на Отецот, и Синот, и Светиот Дух,

20 и учејќи ги да пазат сѐ што сум ви заповедал; и ете, Јас сум со вас преку сите дни до свршетокот на светот.“