1

1

Павле, по Божја волја повикан апостол на Исус Христос и братот Состен —

2 до црквата Божја во Коринт, до осветените во Христос Исус, повикани светии, заедно со сите оние кои на секое место го повикуваат името на нашиот Господ Исус Христос, нивни и наш.

3 Да имате благодат и мир од Бога, нашиот Отец, и Господ Исус Христос!

4 Секогаш Му благодарам на мојот Бог за вас поради Божјата благодат што ви е вам дадена во Исус Христос,

5 преку Кого станавте богати во сѐ, во секое слово и во секое знаење.

6 Зашто се утврди во вас Христовото сведоштво,

7 така што не сте лишени од ниеден дар вие, што го очекувате откровението на нашиот Господ Исус Христос.

8 Тој ќе ве утврди и до самиот крај за да бидете беспрекорни во денот на на­шиот Господ Исус Христос.

9 Верен е Бог, Кој ве повика во заедништво со Неговиот Син Исус Христос, нашиот Господ.

10

Браќа, ве молам во името на на­ши­от Господ Исус Христос, сите вие да збо­рувате исто, и меѓу вас да нема раздори, туку да бидете совршено соеди­не­ти во еден ум и во исто мислење.

11 Зашто од домашните на Хлој чув за вас, браќа мои, дека меѓу вас имало кав­ги.

12 Сакам да ви кажам дека секој од вас вели: „Јас сум Павлов“, „А јас сум Апо­лосов“, „Јас сум на Кифа“, „Јас, пак, Христов.“

13 Па зар Христос е разделен? Зарем Павле беше распнат за вас? Или пак во името Павлово бевте крстени?

14 Му благодарам на Бога што од вас никого не сум крстил, освен Крисп и Гај,

15 та никој да не може да рече дека сте биле крстени во мое име.

16 Навистина, го крстив уште и Сте­фаниновиот дом. Инаку не знам дали сум крстил и некој друг.

17 Зашто Христос не ме прати да крш­тавам, туку да го проповедам Еван­ге­ли­ето, и тоа не со премудри зборови, за да не изгуби од силата крстот Христов.

18

Зашто словото за крстот е безумие за оние што пропаѓаат, а за нас, кои се спасуваме, сила Божја.

19 Зашто е напишано: „Ќе ја уништам мудроста на мудрите и ќе ја отфрлам разумноста на разумните.“

20 Каде е мудрецот? Каде е книж­ни­кот? Каде е препирачот од овој век? Не ја претвори ли Бог мудроста на овој свет во лудост?

21 Зашто светот при мудроста Божја не Го позна Бога со мудрост; Бог благоволи со безумието на проповедта да ги спаси оние што веруваат.

22 Зашто Јудејците сакаат знаци, а Елините бараат мудрост,

23 ние, пак, Го проповедаме Христос распнатиот, Кој е за Јудејците соблазна, а за незнабошците безумие;

24 за повиканите, пак, како Јудејци, така и Елини, Христос Божја сила и Божја мудрост.

25 Зашто Божјото безумие е помудро од луѓето, и Божјата слабост е посилна од луѓето.

26 Гледате, браќа, какви сте вие, по­ви­каните: не мнозина сте мудри по тело, не мнозина силни, не мнозина благородни;

27 но Бог го избра она што е безумно за овој свет за да ги посрами мудрите; Бог го избра она што е слабо во светот за да ги посрами силните;

28 Бог ги избра и неугледните и през­рените на овој свет, и оние што не зна­чат ништо, за да ги уништи оние што значат нешто,

29 та никој да не се пофали пред Бога.

30 Од Него сте и вие во Исус Христос, Кој за нас стана мудрост од Бога, и пра­ведност, и осветување, и откуп,

31 па да биде, како што е напишано: „Кој се фали, во Господ нека се фали.“

2

1

И јас, браќа, кога дојдов кај вас, не дојдов да ви го соопштам Божјото сведоштво со возвишена беседа или мудрост,

2 бидејќи бев решил да не знам меѓу вас ништо друго освен за Исус Христос, и тоа — Распнатиот.

3 И јас пристапив меѓу вас со немоќ, и страв, и со голема растрепереност.

4 И словото мое, и проповедта моја, не се состоеше од уверливи зборови на човечка мудрост, туку во покажувањето на Духот и силата,

5 та верата ваша да не почива на чо­вечката мудрост, туку на силата Божја.

6

Ние сепак ја проповедаме мудроста меѓу совршените, но не мудроста од овој свет, ниту, пак, онаа на владете­ли­те на овој свет, кои се минливи,

7 туку ја проповедаме Божјата муд­рост, сокриена во таинство, која Бог ја предодредил уште пред вековите за наша слава,

8 која никој од владетелите на овој свет не ја спознал; зашто, ако ја беа спознале, тогаш немаше да Го распнат Господ на славата.

9 Но, како што е напишано: „Она што око не видело, уво не чуло, ниту на чо­век на ум му дошло, тоа Бог го пригот­вил за оние кои Го љубат.“

10 А нам, пак, ни го откри тоа Бог преку Својот Дух, зашто Духот продира во сѐ, па дури и во длабочините Божји.

11 Бидејќи, кој човек знае што има во човекот, освен човечкиот дух кој живее во него? Па така и Божјото не го знае никој, освен Божјиот Дух.

12 Но ние не го примивме духот од овој свет, туку Духот Кој доаѓа од Бога, за да го знаеме она што ни е дарувано од Бога;

13 па тоа и го проповедаме не со збо­рови научени од човечка мудрост, туку научени од Светиот Дух: толкувајќи го она што е духовно со духовни поими.

14 Телесниот човек не го прима она што е од Божјиот Дух: за него тоа е без­умство; и не може да го разбере, зашто тоа треба со помошта на Духот да се испита.

15 Духовниот, пак, човек испитува сѐ, а него никој не може да го испитува.

16 Зашто, кој го спознал умот Гос­по­дов, та да го објасни? А ние имаме ум Христов.

3

1

Јас, браќа, не можев да ви зборувам како на духовни, туку како на те­лесни, како на деца во Христос.

2 Со млеко ве напоив, а не со јадење, зашто уште не можевте да го примите, а и сега уште не можете,

3 бидејќи уште сте телесни. И навис­тина, штом меѓу вас има завист, кавга и неслога, не сте ли телесни и не живеете ли како обични луѓе?

4 Зашто, кога еден вели: „Јас сум Пав­лов“, а друг: „Јас сум Аполосов“, не сте ли тогаш телесни?

5 Што е, впрочем, Павле, а што Апо­лос? Не се ли тие служители преку кои вие поверувавте, и тоа според она колку кому Господ му дал?

6 Јас посадив, Аполос полеа, но Бог направи да израсне.

7 Затоа, ниту оној кој сади е нешто, ниту, пак, оној што полева, туку Бог, Кој прави да израсне.

8 Кој сади и кој полева се едно; а секој ќе ја добие својата награда според својот труд.

9 Ние сме Му соработници на Бога, а вие сте Божја нива, Божјо здание.

10 Според Божјата благодат, што ми е дадена, јас, како мудар градител, поставив темел, а друг надѕидува; само секој нека пази како надѕидува.

11 Зашто никој не може да постави друга основа, освен положената, а таа е Исус Христос.

12 Ако некој ѕида врз таа основа со злато, сребро, драгоцени камења, дрва, сено или слама,

13 сечие дело ќе се покаже јасно; судниот ден ќе го покаже; зашто преку оган ќе се открие, и огнот ќе испита какво е делото на секого.

14 И, ако делото на оној што ѕидал ос­тане, тој ќе прими награда.

15 А оној чие дело ќе изгори, тој ќе биде оштетен, а самиот ќе се спаси, но како низ оган.

16 Не знаете ли вие дека сте храм Божји, и Духот Божји живее во вас?

17 Ако некој го разори Божјиот храм, него Бог ќе го разори; зашто Божјиот храм е свет, а тоа сте вие.

18 Никој нека не се лаже; ако некој мисли дека е мудар меѓу вас во овој свет, нека стане безумен, за да биде му­дар.

19 Зашто мудроста од овој свет е без­умство пред Бога, како што е на­пи­ша­но: „Тој ги лови мудрите во нивното лукавство.“

20 И пак: „Господ знае дека размисли­те на мудрите се суетни.“

21 И така, никој нека не се фали со лу­ѓе, бидејќи сѐ е ваше:

22 било Павле или Аполос, или Кифа, било светот или животот, или смртта, било сегашното или идното, — сѐ е ваше,

23 вие, пак, сте Христови, а Христос — Божји.

4

1

И така, секој човек нека нѐ смета нас за служители Христови и управници на Божјите таинства,

2 а од управниците понатаму се бара секој од нив да се покаже верен.

3 За мене ништо не значи да бидам суден од вас, или од судот на другите луѓе; јас и самиот не се судам себе,

4 зашто во ништо не се чувствувам ви­новен; но со тоа не сум оправдан: судија ми е Господ.

5 Затоа, пак, не судете ништо предвре­ме, додека не дојде Господ, Кој ќе го изнесе на видело сокриеното во мракот и ќе ги објави намерите на срцата; и тогаш секој ќе прими пофалба од Бога.

6 Ова браќа го применив на себе и на Аполос заради вас, за да се поучите од нас на онаа изрека: „Не повеќе од она што е напишано“, и да не се гордеете еден пред друг поради некого.

7 Зашто, кој ти дава предимство? Што имаш, што не си примил? А штом си примил, зошто се фалиш, како да не си примил?

8 Презаситени сте веќе, се збогативте веќе и се зацаривте без нас; камо среќа да се бевте зацариле, та и ние да царуваме со вас!

9 Мислам дека нас апостолите Бог нѐ прикажа најпоследни, како осудени на смрт, бидејќи станавме глетка за светот — на ангелите и на луѓето.

10 Ние сме безумни заради Христос, а вие сте мудри во Христос; ние сме не­моќни, а вие сте силни; вие сте славни, а ние бесчесни.

11 До овој час ние и гладуваме, и жед­нееме, и необлечени одиме, нѐ бијат и скитаме по светов,

12 се трудиме, работејќи со свои раце. Кога нѐ проколнуваат, ние благословуваме, а кога нѐ гонат — трпиме;

13 кога хулат на нас, ние утешуваме. Станавме како ѓубриште на овој свет, како исфрлен смет од сите луѓе до сега.

14

Но ова ви го пишувам не за да ве посрамам, туку да ве вразумам како мои возљубени чеда.

15

Зашто, ако имате и десетина илјади учители во Христос Исус, сепак немате многу татковци, бидејќи јас ве родив во Исус Христос преку Евангелието.

16 Затоа, ве молам, бидете мои подра­жаватели, како што сум јас на Христос!

17 Браќа, затоа го пратив кај вас Ти­мотеј, кој ми е возљубено и верно чедо во Господ; тој ќе ви ги напомни патиш­тата мои во Христос, како што учам на­секаде и во секоја црква.

18 Некои се возгордееја, како да не ќе дојдам кај вас;

19 но наскоро ќе дојдам кај вас, ако са­ка Господ, и ќе ги познаам не збо­ро­ви­те, туку силата на оние што се возгор­деале,

20 зашто царството Божјо не е во збо­рови, туку во сила.

21 Што сакате? Со стап ли да дојдам кај вас, или со љубов и кроток дух?

5

1

Од секаде се слуша дека кај вас има блудство и тоа какво што нема ду­ри ни кај незнабошците, односно дека некој држи таткова жена.

2 А вие уште се гордеете, место да плачете. Нека се исфрли од вашата средина оној што го направил тоа дело.

3 Јас, пак, иако со телото не сум кај вас, а само со духот, веќе го осудив, ка­ко да сум меѓу вас, оној што го направил тоа.

4 Во името на нашиот Господ Исус Христос, кога ќе се соберете вие и мо­јот дух, со силата на нашиот Господ Исус Христос,

5 да го предадете на сатаната, за по­гу­бување на неговото тело, та духот негов да биде спасен во денот на нашиот Гос­под Исус Христос.

6 Вашето фалење не е добро. Не зна­ете ли дека малку квас го потквасува целото тесто?

7 Затоа, исчистете го стариот квас, та да бидете ново тесто, како што сте бес­квасни; зашто Христос, Пасхата наша, беше жртвувана за нас.

8 Па да празнуваме не со стар квас, ниту со квас од злоба и лукавство, туку со пресни лебови во чистота и вистина.

9 Ви пишав во писмото свое — да не се мешате со луѓе што блудствуваат,

10 но не и воопшто со блудниците од овој свет, или со користољупци, или со грабачи, или со идолопоклоници, зашто, инаку, би требало да излезете од овој свет.

11 Но сега ви пишувам да не се дру­жите со оној кој, нарекувајќи се брат, си останува блудник, или користољубец, или идолопоклоник, или хулник, или пијаница, или грабач; со таков дури и да не јадете.

12 Затоа, дали треба јас да ги судам надворешните? Нели ги судите вие внат­решните?

13 Надворешните, пак, ќе ги суди Бог, а вие исфрлете го лошиот меѓу вас.

6

1

Дали некој од вас, кога има спор про­тив друг, би се осмелил да се суди пред неправедни, а не пред светии?

2 Не знаете ли дека светиите ќе го су­дат светот? Ако, пак, вие го судите светот, не сте ли достојни да судите за по­мали работи?

3 Не знаете ли дека ангели ќе судиме, а не, пак, она секојдневното?

4 А кога имате спор за работи од овој свет, за судии земете ги оние кои од црквата се сметаат за безначајни!

5 За ваш срам велам: зарем меѓу вас нема мудар, кој може да расуди меѓу браќата свои?

6 Туку брат со братот се суди, и тоа пред неверници!

7 Многу срамно е веќе тоа и за вас што имате спорови меѓу себе. Зошто поскоро не трпите неправда? Зошто поскоро не ја претрпите штетата?

8 Но вие сами навредувате и нанесува­те неправда и ограбувате, и тоа браќата свои.

9 Или не знаете дека неправедните не­ма да го наследат царството Божјо? Не лажете се: ни блудниците, ниту идоло­поклониците, ни ракоблудците, ни ма­желожниците,

10 ниту крадците, ни користољупците, ни пијаниците, ниту хулниците, ни раз­бојниците нема да го наследат царството Божјо.

11 А такви беа и некои од вас; но се из­мивте, се осветивте, се оправдавте во името на нашиот Господ Исус Христос преку Духот на нашиот Бог.

12

„Сѐ ми е допуштено!“ Но не е сѐ по­лезно: „Сѐ ми е допуштено!“ Но ништо не сакам да завладее над мене.

13 Храната е за стомакот, а стомакот за храната; но Бог и неа и него ќе ги уништи. Телото, пак, не е за блудство, а за Господ, а Господ — за телото.

14 А Бог и Господ Го воскресна, и нас ќе нѐ воскресне со силата Своја.

15 Зар не знаете дека телата ваши се делови од Христос? Ќе ги земам ли де­ловите од Христос и да ги направам делови на блудница? Тоа никако!

16 Или, пак, не знаете дека оној, кој со блудница се соединува, станува едно те­ло со неа? Зашто е речено: „Обата ќе бидат едно тело.“

17 А кој се соединува со Господ, еден дух е со Него.

18 Бегајте од блудството! Секој грев, што го прави човекот, е надвор од телото, а блудникот греши против своето тело.

19 Или не знаете дека вашето тело е храм на Светиот Дух, Кој живее во вас и ни е даден од Бога и дека не при­па­ѓа­те само на себе?

20 Зашто скапо сте платени. Затоа прославете Го Бога во своите тела и во своите души, кои се Божји.

7

1

А за она што ми пишавте — добро е човек да не се допира до жена.

2 Но, за да се избегне блудството, се­кој нека си има своја жена, и секоја же­на свој маж.

3 Мажот да ја извршува својата дол­жност спрема жената, а исто така и же­ната — спрема мажот.

4 Жената не е господарка на телото свое, туку мажот; исто така и мажот не е господар на телото свое, туку жената.

5 Не лишувајте се еден од друг — освен по договор за некое време, за да ѝ се посветите на молитвата и пак да бидете заедно за да не ве напаствува сатаната, поради вашето невоздржување.

6 Ова, пак, ви го велам како до­пуш­та­ње, а не како заповед.

7 Зашто сакам, сите луѓе да бидат ка­ко мене; но секој си има своја дарба од Бога — еден на ваков начин, друг на по­инаков.

8 А на неженетите и на вдовиците им велам: добро ќе им биде ако останат како мене.

9 Но, ако не можат да се воздржат, не­ка се женат и мажат; бидејќи подобро е да се женат и мажат, отколку да горат од страст.

10 А на женетите и мажените им запо­ведам — не јас, туку Господ — жената да не се разделува од мажот, —

11 ако, пак, и се раздели, нека не се премажува, или, пак, да се помири со мажот свој, — а и мажот да не ја остава жената своја.

12 А на другите им зборувам јас, а не Господ: ако некој од браќата има жена, безверничка, и таа е согласна да живее со него, нека не ја остава;

13 и ако некоја жена има маж, без­вер­ник, а тој е согласен да живее со неа, таа да не го остава.

14 Зашто маж безверник се осветува преку жената која верува, и жена без­верничка се осветува преку мажот, кој верува; инаку децата ваши би биле не­чисти, а сега се свети.

15 Ако некој безверник сака да се раз­веде, нека се разведе; во такви случаи братот или сестрата не се заробени; зашто за мир нѐ повикал Бог.

16 Зашто, од каде знаеш, жено, дека ти не ќе го спасиш мажот? Или од каде знаеш, о мажу, дека ти не ќе ја спасиш жена ти?

17

Само секој нека постапува така ка­ко што му определил Бог, како го по­ви­кал Господ. Така заповедам по сите цр­кви.

18 Обрезан ли е повикан некој, нека не крие; необрезан ли е повикан некој, не­ка не се обрезува.

19 Обрезанието е ништо, и необре­за­нието е ништо, а чувањето на Божјите заповеди е сѐ.

20 Секој да си остане во звањето во кое е повикан.

21 Ако си повикан како роб, да немаш грижа; но, дури и ако можеш да станеш слободен, уште повеќе ползувај се од ропството.

22 Зашто кој е повикан во Господ како роб, станува Господов ослободеник; ис­то така и кој е повикан како ослободе­ник станува роб Христов.

23 Вие сте скапо платени! Не станувај­те робови на луѓе!

24 Секој што е повикан, браќа, во него нека остане и пред Бога.

25

А што се однесува до девиците, за нив немам заповед од Господ, но давам совет како човек, кој е помилуван од Господ да биде верен.

26 Поради сегашната потреба го на­оѓам за добро ова: добро е за човекот да остане таков.

27 Сврзан ли си со жена, не барај раз­вод; разврзан ли си од жена, не барај жена.

28 Но, ако се ожениш, нема да згре­шиш; и девицата, ако се омажи, нема да згреши. Но таквите ќе имаат телесни неволји, а јас, пак, повеќе би сакал да ве поштедам.

29 Ова ви го велам, браќа, зашто времето натаму е кратко, та оние, што имаат жена, да бидат како да ја немаат;

30 и кои плачат — како да не плачат; и кои се радуваат — како да не се радуваат; и кои купуваат — како да немаат ништо,

31 и кои се ползуваат од овој свет — ка­ко да не се ползуваат; зашто ликот на овој свет е минлив.

32 Јас, пак, сакам вие да бидете без грижи. Неженетиот се грижи за Гос­по­дови работи, — како да Му угоди на Гос­под;

33 а женетиот се грижи за световни работи — како да ѝ угоди на жената.

34 Тука е разликата меѓу жената и де­војката. Немажената жена се грижи за Господови работи — како да Му угоди на Господ, за да биде света со телото и со духот; а омажената се грижи за светов­ни работи — како да му угоди на мажот свој.

35 Ова ви го зборувам за ваша корист, не да ви поставам стапица, туку при­мерно и непречено да бидете приврзани на Господ.

36 Ако некој мисли дека е срамно де­вицата негова да му остане таква во на­предната возраст, тој нека прави како сака; нема да погреши; таквите нека се мажат.

37 А кој е тврд во срцето свое и нема потреба, а има власт над својата волја, па реши во срцето свое да ја зачува својата девица, тој добро прави.

38 Така оној, кој ќе ја омажи својата девица, добро прави; а оној, што нема да ја омажи, подобро прави.

39 Жената е врзана додека е жив мажот нејзин; а ако умре мажот нејзин, таа е слободна да се премажи за кого са­ка, но само во името на Господ.

40 Само, поблажена е ако си остане та­ка, според моето мислење; а мислам де­ка и јас имам Дух Божји.

8

1

Што се однесува, пак, до месото клано за идоли, мислам дека сите имаме знаење. Но, знаењето возгордејува, а љубовта надградува.

2 Ако некој мисли дека нешто знае, тој уште не осознал како треба да знае.

3 Ако, пак, некој Го љуби Бога, Бог него го познава.

4 А по однос јадењето на идолски жртви, знаеме дека идолот не е ништо на светов и дека друг Бог нема, освен Единиот.

5 Зашто, макар и да има таканаречени богови, било на небото, било на земјата, како што има многу „богови“ и многу „господари“,

6 сепак, ние имаме само еден Бог Отец, од Кого е сѐ, и ние сме во Него, и еден Господ Исус Христос, преку Кого е сѐ и ние сме преку Него.

7 Но тоа знаење го нема секој: некои според досегашната навика за идолите, го јадат месото на жртвите идолски, а совеста нивна им се осквернува бидејќи е нејака.

8 Храната не нѐ приближува кон Бога. Ниту добиваме нешто ако јадеме, ниту нешто губиме ако не јадеме.

9 Но пазете, пак, таа ваша слобода да не стане на некој начин спрепка за сла­бите.

10 Зашто ако некој те види тебе, што имаш знаење, како седиш на трпеза во идолопоклонички храм, нема ли него­ва­та совест, бидејќи е нејак, да биде поттикната да јаде идолски жртви?

11 И покрај твоето знаење ќе пропадне нејакиот, братот за кого умрел Христос.

12 И така, грешејќи против браќата и ранувајќи ја нивната нејака совест, вие грешите против Христос.

13 Затоа, штом храната го соблазнува мо­јот брат, тогаш нема никогаш да ја­дам месо, за да не го соблазнувам својот брат.

9

1

Не сум ли јас апостол? Не сум ли јас слободен? Не Го видов ли Исус Христос, нашиот Господ? Не сте ли вие мое дело во Господ?

2 Ако за други не сум апостол, за вас сепак сум. Бидејќи вие сте печатот на моето апостолство во Господ.

3 Ова е мојата одбрана против оние што ме осудуваат:

4 Зар немаме право да јадеме и да пи­еме?

5 Зар немаме право да водиме со себе сестра, жена верничка, како и другите апостоли и браќата Господови и Кифа?

6 Или само јас и Варнава немаме пра­во на издршка?

7 Кој војувал некогаш на своја сметка? Кој сади лозје, а не јаде од неговиот плод? Или кој пасе стадо, а не пие од неговото млеко?

8 Зар го зборувам ова само како чо­век? Не го вели ли истото и Законот?

9 Бидејќи во Мојсеевиот закон е напи­шано: „Не врзувај ја устата на вол што врши.“ Зар Бог се грижи за воловите?

10 Или го вели тоа, главно, за нас? — Да, за нас е напишано тоа; зашто, оној што ора, треба да ора со надеж, и кој врши, да врши со надеж дека ќе го до­бие она што го очекува.

11 Ако сме го посеале кај вас духовното, многу ли е, ако го ожнееме кај вас телесното?

12 Ако други имаат право на дел од ва­шиот посед, тогаш немаме ли ние уште повеќе? Но ние не го користевме тоа право, туку сѐ трпиме за да не направи­ме некаква пречка на Христовото Еван­гелие.

13 Не знаете ли дека оние што свеш­те­нодејствуваат, се хранат од свети­лиш­те­то, и кои служат на жртвеникот, делат со жртвеникот?

14 Така и Господ заповедал проповедниците на Евангелието да живеат од Евангелието.

15 Но јас не ползував ништо од тоа; и не го напишав ова за да се направи така за мене. Зашто за мене е подобро да ум­рам, отколку некој пофалбата да ми ја одземе.

16 Зашто, ако проповедам Евангелие, тоа не е за моја пофалба: бидејќи тоа ми е должност, а тешко мене ако не го про­поведам.

17 Ако доброволно го вршам тоа, то­гаш имам награда; а ако без своја волја — тогаш е тоа само извршување на служба што ми е доверена.

18 А каква ми е наградата? Про­по­ве­дајќи да го предавам Евангелието бес­платно, не ползувајќи го своето право од благовестувањето.

19 Зашто, иако сум слободен од сите, станав роб на сите, та повеќето од нив да ги придобијам:

20 за Јудејците станав Јудеец, за да придобијам Јудејци; за оние што се под Закон, станав како да сум под Закон, за да ги придобијам и тие под Закон;

21 за оние што се без закон, станав ка­ко да сум без закон, иако пред Бога не сум без Закон, туку сум под Законот на Христос, за да ги придобијам и оние што се без закон.

22 За слабите станав слаб, за да ги придобијам слабите. За сите станав сѐ, та на каков и да било начин да спасам некои од нив.

23 А ова го правам поради Еван­ге­ли­ето за да бидам соучесник во него.

24 Не знаете ли дека оние што се натпреваруваат на стадион, трчаат сите, но само еден добива награда? Па така тр­чајте и вие, за да добиете.

25 Секој натпреварувач се воздржува од сѐ: тие — за да добијат распадлив ве­нец, а ние — нераспадлив.

26 Јас, пак, така трчам, но не како без цел; не се борам како оној што удира по ветар,

27 туку го истоштувам и го поробувам телото, та проповедајќи им на другите, да не бидам и самиот отфрлен.

10

1

Браќа, не сакам да не знаете дека татковците наши сите беа под облак и сите минаа преку морето,

2 и сите во Мојсеј се крстија во об­ла­кот и во морето;

3 и сите јадеа иста духовна храна;

4 и сите пиеја исто духовно пиење; зашто пиеја од духовната карпа, што ги придружуваше; а таа карпа беше Хрис­тос.

5 Но повеќето од нив не беа по волјата Божја, затоа загинаа во пустината.

6 А тоа беа примери за нас, за да не бидеме похотливи по злото, како што тие беа похотливи.

7 Не бидете ниту идолослужители, ка­ко некои од нив, за кои е напишано: „Народот седна да јаде и да пие, па ста­на да игра.“

8 И да не блудничиме, како некои од нив што блудничеа, и во еден ден загинаа дваесет и три илјади.

9 И да не Го искушуваме Христос, ка­ко што некои од нив Го искушуваа, и за­гинаа од змии.

10 Не мрморете, како што некои од нив замрмореа, па загинаа од Истре­би­телот.

11 Сето тоа ним им се случуваше да служат како пример, а беше запишано нам за опомена, до кои стигна крајот на вековите.

12 Затоа, кој мисли дека стои, нека гледа да не падне.

13 Друго искушение вас не ве зафати, освен човечкото; но верен е Бог, Кој не­ма да допушти да бидете искушувани повеќе од силата ваша, а заедно со ис­ку­шението ќе ви даде и излез, за да мо­же­те да издржите.

14 Затоа, возљубени мои, одбегнувајте го служењето на идолите.

15 Ви зборувам како на разумни: ра­судете сами за ова што ви го кажувам,

16 Чашата на благословот, која ја бла­гословуваме, не е ли заедништво со крв­та Христова? Лебот, што го кршиме, не е ли заедништво со телото Христово?

17 Бидејќи лебот е само еден, едно те­ло сме ние многуте, зашто сите сме причесници од еден леб.

18 Гледајте го Израел според телото: оние што јадат од жртвите, не се ли причесници со жртвеникот?

19 А што да кажам? Дека идолските жртви се нешто, или дека идолот е нешто?

20 Не! Но она што го принесуваат нез­набошците како жртва, го принесуваат на демони, а не на Бога; јас, пак, не са­кам да бидете во заедништво со де­мо­ни­те.

21 Не можете да пиете од Господовата чаша и од чашата на демоните; не мо­жете да учествувате на Господовата тр­пеза и на трпеза на демоните.

22 Дали, пак, ќе побудиме завист во Господ? Та посилни ли сме од Него?

23

„Сѐ е допуштено!“ Но не е сѐ по­лез­но: „Сѐ е допуштено!“ Но сѐ не се на­градува.

24 Никој нека не ја бара својата лична полза, туку ползата на другиот.

25 Сѐ што се продава на пазар, јадете без какво и да било испитување поради совеста;

26 зашто „Господова е земјата и она што ја исполнува.“

27 Ако ве покани некој од безверните и вие посакате да одите, јадете сѐ што ќе ви изнесат, без никакво испитување поради совеста.

28 Но, ако некој ви рече: тоа е идолска жртва, не јадете — заради оној што ви го рекол тоа, и поради совеста. Зашто „Господова е земјата и она што ја ис­полнува.“

29 Но не зборувам за совеста твоја, ту­ку на друг; зошто мојата слобода да би­де судена од туѓа совест?

30 Ако, пак, во јадењето учествувам со благодарност, зошто да бидам хулен по­ради тоа, за кое благодарам?

31 И така било да јадете, или да пиете, или нешто друго да правите, сето тоа правете го за слава Божја.

32 Не станувајте соблазна ни за Ју­деј­ците, ни за Елините, ниту за црквата Божја,

33 како што и јас им угодувам на сите во сѐ и не ја барам својата полза, туку ползата на мнозина, за да бидат спа­се­ни.

11

1

Угледајте се на мене, како и јас на Христос!

2

Ве пофалувам, браќа, зашто во сѐ си спомнувате за мене и ги држите пре­да­нијата така како што сум ви ги предал.

3 Сакам уште да знаете дека глава на секој маж е Христос; а на жената ма­жот е глава; на Христос, пак, глава е Бог.

4 Секој маж, кој се моли или пророкува со покриена глава, ја срамоти својата глава;

5 а, пак, секоја жена, која се моли или пророкува гологлава, ја срамоти главата своја, зашто тоа е исто како да е истрижена.

6 Ако жената не сака да се покрива, тогаш нека се стриже; ако, пак, е грдо за жена да се стриже или бричи, тогаш нека се покрива.

7 И така, мажот не треба да ја покрива главата своја, зашто е образ и слава Божја, а жената е слава на мажот.

8 Зашто не е мажот од жената, туку жената од мажот;

9 и мажот не е создаден за жената, ту­ку жената за мажот.

10 Затоа жената треба да има на гла­вата свој знак од власта на мажот над неа поради ангелите.

11 Па сепак, ниту жена е без маж, ни­ту маж е без жена во Господ.

12 Зашто, како што е жената од ма­жот, така е и мажот преку жената; а сѐ е од Бога.

13 Просудете сами во себе: доликува ли жена да Му се моли на Бога гологлава?

14 Нели и самата природа ве учи дека е срамно за мажот да има долга коса?

15 Но, ако жената си ја остави косата, тоа е украс за неа, бидејќи косата ѝ е да­дена место превез.

16 Но, ако некој сака да се препира, ние немаме таков обичај, ниту црквите Божји.

17

А заповедајќи ви го ова, не можам да ве пофалам дека за подобро, туку за полошо се собирате.

18 Прво, пак, слушам дека, кога се со­бирате в црква, се појавуваат расколи меѓу вас, во што делумно верувам.

19 А потребно е меѓу вас да има и раз­делувања, за да се истакнат подостој­ни­те меѓу вас.

20 Но, кога се собирате така заедно, тоа не значи дека јадете вечера Гос­по­дова:

21 зашто на јадењето секој брза да ја земе својата вечера пред другите, така што еден останува гладен, а друг се опива.

22 Немате ли куќи за да јадете и пи­ете? Или ја презирате црквата Божја и ги срамотите оние, што не се имотни? Што да ви речам? Да ве пофалам ли за тоа? Не пофалувам!

23 А јас го примив од Господ она, што ви го предадов; а тоа е дека Господ Исус онаа ноќ, кога Го предадоа, зеде леб,

24 и, откако заблагодари, го прекрши и рече: „Земете, јадете, ова е телото Мое, кое се крши за вас, правете го ова за спомен Мој!“

25 По вечерата, исто така, зеде и ча­ша, па рече: „Оваа чаша е Новиот завет во Мојата крв; ова правете го, кога ќе пиете за Мој спомен!“

26 Зашто, секогаш, кога ќе го јадете овој леб и кога ќе ја пиете оваа чаша, вие ќе ја објавувате смртта на Господ, додека Тој не дојде.

27 Затоа, оној што недостојно јаде од овој леб и пие од чашата Господова, ви­новен ќе биде спрема телото и крвта на Господ.

28 Но, секој човек да се испита самиот себе и потоа да јаде од овој леб и да пие од оваа чаша.

29 Зашто, кој јаде и пие недостојно, тој го јаде и пие своето осудување, бидејќи не го разликува телото Господово.

30 Па затоа меѓу вас има многу немоќни и нејаки, а мнозина и умираат.

31 Зашто, ако бевме се испитувале са­ми себе, тогаш немаше да бидеме осуде­ни.

32 Но судејќи нѐ, Господ нѐ превос­пи­тува, за да не бидеме осудени заедно со светот.

33 Затоа, браќа мои, кога се собирате на јадење, дочекувајте се еден со друг.

34 Ако е, пак, некој гладен, нека јаде дома, за да не се собирате за осуда. А другото ќе го наредам, кога ќе дојдам.

12

1

А за духовните дарови, не сакам, браќа, да не знаете.

2 Знаете дека, кога бевте незнабошци, се влечевте кај немите идоли, како да ве водеа.

3 Затоа ви давам на знаење дека никој, кој зборува преку Божјиот Дух, не вели: „Проклет да е Исус!“, и никој не може да каже: „Исус е Господ!“, освен преку Светиот Дух.

4 Постојат разни дарби, но Духот е еден и ист;

5 има разни служби, но Господ е еден и ист;

6 и разни дејства постојат, но Бог е еден и ист, Кој извршува сѐ во сите.

7 А на секого му се дава во него да се пројави Духот за полза;

8 зашто, на еден му се дава преку Ду­хот да зборува со мудрост, на друг — да зборува знаење, преку истиот Дух;

9 на еден — вера, преку истиот Дух; на друг — дарби за лекување, преку истиот Дух;

10 на друг — чудотворства, на друг — да пророкува, на друг — да ги разликува ду­ховите, на друг — разни јазици, на друг — да толкува јазици.

11 Сето ова го прави еден и ист Дух, распределувајќи секому поодделно, како што сака.

12

И како што е телото едно, а има многу делови, и сите делови од тоа те­ло, па колку и да се тие, едно тело се, — така и Христос.

13 Зашто преку еден Дух сме крстени сите во едно тело — било Јудејци или Елини, било робови или слободни; и си­те сме со еден Дух напоени.

14 Зашто и телото не се состои само од еден дел, туку од многу.

15 Ако ногата рече: бидејќи не сум ра­ка, не сум дел од телото, зар само заради тоа таа не припаѓа на телото?

16 И ако увото рече: бидејќи не сум око, не сум дел од телото, зар поради тоа увото не припаѓа на телото?

17 Ако целото тело би било око, тогаш каде ќе е слухот? Кога целото би било слух, тогаш каде е мирисот?

18 Но Бог ги наредил деловите, секој од нив во телото така, како што по­са­кал.

19 Ако сите тие би биле само еден дел, тогаш каде е телото?

20 А сега се, пак, многу делови, но се­пак едно тело.

21 И не може окото да ѝ рече на раката: „Не си ми потребна“, ниту, пак, гла­вата на нозете: „Не сте ми потребни.“

22 Напротив, оние делови од телото, кои ни изгледаат послаби, се многу попотребни;

23 и на оние делови на телото, за кои сметаме дека се помалку чесни, им од­даваме повеќе почит; и нашите срамни делови добиваат поголема пристојност.

24 Пристојните, пак, делови немаат потреба од чест. Но Бог го составил те­лото така, што им дал изобилна почит, на органите што ја немаат.

25 За да нема раздори во телото, но де­ловите подеднакво да се грижат едни за други.

26 А кога страда еден дел, тогаш стра­даат сите делови; и кога се слави еден од деловите, тогаш со него се радуваат сите делови.

27 Вие сте телото Христово, а поодделно — членови.

28 И некои од вас Бог постави во Црк­вата: прво за апостоли, второ за пророци, трето за учители; потоа даде дарби за чудеса и исцелување; па за помагање, за управување и за зборување на разни јазици.

29 Та сите ли се апостоли? Сите ли се пророци? Сите ли се учители? Сите ли се чудотворци?

30 Сите ли имаат дарба да лекуваат? Сите ли зборуваат на разни јазици? Си­те ли се толкувачи?

31 Стремете се кон поголеми дарби. А сега ви покажувам еден многу повозви­шен пат:

13

1

Да зборувам на сите човечки јазици, па дури и на ангелски, штом љубов немам, ќе бидам бакар, што ѕвони, или кимвал, што ѕвечи.

2 Да имам пророчки дар и да ги знам сите тајни, да го имам сето знаење, а и така силна вера, што и планини да преместувам, — ако љубов немам, ништо не сум.

3 И да го раздадам целиот свој имот, да го предадам телото да ми изгори, — штом љубов немам, ништо не ми ко­рис­ти.

4 Љубовта е великодушна, полна со добрина, љубовта не завидува, љубовта не се превознесува, не е горделива,

5 не е непристојна, не бара свое, не се срди, не памти зло,

6 не се радува на неправда, туку се ра­дува на вистина,

7 сѐ покрива, во сѐ верува, на сѐ се на­дева, сѐ поднесува.

8 Љубовта никогаш не пропаѓа. А пророкувањата? Ќе минат. Јазиците? Ќе замолкнат. Знаењето? Ќе исчезне.

9 Зашто само делумно спознаваме и само делумно пророкуваме;

10 а кога ќе дојде совршеното, тогаш ќе исчезне делумното.

11 Кога бев дете, зборував како дете, како дете мислев, како дете размислував; а кога станав маж, го оставив детското.

12 Сега гледаме како низ огледало, не­јасно, а тогаш — лице в лице; сега спознавам делумно, а тогаш ќе спознаам совршено како што и сум спознаен.

13 А сега остануваат овие три работи: верата, надежта и љубовта; најголема меѓу нив е љубовта.

14

1

Стремете се кон љубовта; рев­нувај­те за духовните дарови, а осо­бено да пророкувате.

2 Зашто оној, кој зборува на друг ја­зик, тој не им зборува на луѓе, туку на Бога; бидејќи никој не го разбира, а со Духот кажува тајни;

3 кој, пак, пророкува, тој им зборува на луѓето за надградување, охрабрува­ње и утешување.

4 Кој зборува на друг јазик, тој се надградува сам себе; а кој пророкува, тој ја надградува Црквата.

5 Но јас би сакал сите вие да зборува­те на други јазици, а уште повеќе да пророкувате: зашто, кој пророкува, е поголем од оној, кој зборува јазици — ос­вен ако и ги толкува, за да се надградува Црквата.

6 Сега, ако дојдам кај вас, браќа, и ви зборувам на други јазици, каква полза ќе имате од мене, ако не ви соопштувам или со откровение, или со знаење, или со пророштво, или со поука?

7 И бездушните предмети, како кавалот или гуслата, што даваат глас, ако не даваат разни гласови, како ќе се разбере што свири кавалот или гуслата?

8 Зашто, ако трубата не дава разбирлив глас, тогаш кој ќе се готви за бит­ка?

9 Така и вие, ако со јазикот свој не из­говарате разбирливи зборови, како ќе се разбере она што го зборувате? Ќе бидете како оние кои говорат во ветер.

10 Во светот има којзнае колку разни гласови, и ниеден од нив не е без зна­че­ње.

11 Ако, пак, не го разбирам значењето на тие гласови, тогаш за оној што збо­рува ќе бидам туѓинец, а и тој за мене туѓинец.

12 Така и вие, бидејќи сте ревнители за духовни дарови, грижете се да ги до­биете во изобилство, за надградување на Црквата.

13 Затоа, оној што зборува на друг ја­зик, нека се моли за дар да може да го толкува.

14 Зашто, ако се молам на друг јазик, се моли мојот дух; умот, пак, мој ос­та­нува бесплоден.

15 Па што да се прави? Ќе Му се мо­лам со дух, ќе се молам и со ум; ќе Го воспевам Бога со дух, ќе Му пеам со ум.

16 Зашто, ако благословуваш со дух, како ќе рече „амин!“ на твоето благода­рење простиот човек, кога не разбира што велиш?

17 Ти благодариш убаво, но другиот не се надградува.

18 Му благодарам на Мојот Бог, зашто зборувам на други јазици повеќе од сите вас;

19 но в црква повеќе сакам да кажам пет зборови разбирливи, за да поучам и други, отколку илјадници зборови на непознат јазик.

20 Браќа, по умот немојте да бидете како деца; за злото бидете како дечиња, а по умот зрели.

21 Во Законот е напишано: „На други јазици и со друга уста ќе му зборувам на овој народ, но и така нема да Ме пос­луша, вели Господ.“

22 Затоа јазиците не се знак за оние што поверувале, туку за оние што не поверувале; пророкувањата, пак, не се за оние што не веруваат, туку за оние што веруваат.

23 Ако, пак, целата Црква се собере на едно место и сите почнат да зборуваат на непознати јазици, а дојдат и прости луѓе или безверници, нема ли да речат дека сте полуделе?

24 Но, ако сите пророкуваат, а дојде некој прост човек или безверник, него сите ќе го обвинат и сите ќе го осудат,

25 така што тајните на срцето ќе му се откријат, и тој, ќе падне на колена, ќе Му се поклони на Бога и ќе рече: „Навистина, Бог е во вас.“

26

Па што, браќа? Кога ќе се собира­те, и секој од вас има — кој псалм, кој поука, кој јазик, кој откровение, кој толкување, — сѐ нека биде за надградување.

27 Ако некои зборуваат на непознат јазик, двајца или најмногу тројца, нека зборуваат по ред, а еден да толкува.

28 Ако пак, нема толкувач, тогаш в црква да молчат, а нека си зборуваат во себе и на Бога.

29 Пророците, пак, да зборуваат двајца или тројца, а другите да расудуваат.

30 Но, ако на некој друг што седи му дојде откровение, тогаш првиот нека замолчи.

31 И така, еден по друг можете сите да пророкувате, та сите да се поучувате и сите да се охрабрувате.

32 И пророчките духови им се покоруваат на пророците;

33 зашто Бог не е Бог на безредие, ту­ку на мирот. Како што е по сите цркви меѓу светиите,

34 жените ваши по црквите да молчат: ним не им е допуштено да зборуваат, туку да се потчинуваат, како што вели и Законот.

35 Ако, пак, сакаат да научат нешто, нека ги прашаат мажите свои дома; зашто срамно е жена в црква да зборува.

36 Зар од вас излезе словото Божјо? Или, пак, само до вас стигна?

37 Ако некој мисли дека е пророк или надарен со дух, нека знае дека ова што ви го пишувам е заповед Господова.

38 А кој не разбира, нека не разбира.

39 И така, браќа, настојувајте да пророкувате, но не забранувајте да се збо­рува и на други јазици.

40 Сѐ нека биде достојно и уредно.

15

1

Браќа, ви напоменувам за Еван­гелието, Кое ви го проповедав, а кое вие го примивте и во Кое стоите.

2 Преку Него и се спасувате, ако Го држите како што ви проповедав, освен ако не сте поверувале напразно.

3 Ви го предадов најнапред она што го бев и примил, дека Христос умре за на­шите гревови, според Писмата;

4 дека Тој беше погребан и дека на третиот ден воскресна, според Писмата,

5 и дека му се јави на Кифа и потоа на Дванаесетте;

6 после им се јави еднаш на повеќе од петстотини браќа, од кои повеќето се живи и до денес, а некои починаа;

7 потоа му се јави на Јаков, и потоа на сите апостоли,

8 а по сите, најпосле ми се јави и мене, како на некое недоносче,

9 зашто јас сум најмалиот од апостолите и не сум достоен да се наречам апостол, бидејќи ја гонев Божјата црк­ва.

10 Со благодатта на Бога сум тоа што сум, и Неговата благодат, која е во ме­не, не беше напразна, но повеќе се пот­рудив од сите нив; само не јас, туку Божјата благодат, која е со мене.

11 И така, било јас, или тие, така про­поведаме, и вие така поверувавте.

12

И ако се проповеда дека Христос воскреснал од мртвите, како тогаш не­кои меѓу вас велат дека немало воскресение на мртвите?

13 А штом нема воскресение на мрт­вите, тогаш и Христос не воскреснал;

14 ако, пак, Христос не воскреснал, тогаш напразна е нашата проповед, празна е и вашата вера.

15 Би се покажале како лажни сведоци Божји, бидејќи сведочевме против Бога дека Го воскреснал Христос, Кого што не Го воскреснал, ако навистина мрт­ви­те не воскреснуваат.

16 Зашто, ако мртвите не воскреснува­ат, и Христос не воскреснал;

17 ако, пак, Христос не воскреснал, напразна е верата ваша; вие сте уште во своите гревови;

18 тогаш и оние, што умреле за Хрис­тос, пропаднале.

19 И, ако само во овој живот се надева­ме на Христос, тогаш сме ние најбедни од сите луѓе.

20 Но, ете, Христос воскресна од мрт­вите, и со тоа стана првина за упокоените.

21 Бидејќи смртта дојде преку чо­ве­кот, така и воскресението од мртвите, стана преку Човек.

22 И како што по Адам сите умираат, така и во Христос сите ќе бидат ожи­ве­ани;

23 но секој по свој ред: Христос е пр­виот плод; потоа, при Неговото доа­ѓа­ње, ќе воскреснат сите што се Хрис­тови.

24 А потоа ќе биде крајот, кога ќе Му го предаде на Бога и Отецот царството, односно кога ќе уништи секое началство, секоја власт и сила.

25 Бидејќи Тој треба да царува „додека не ги стави под нозете Свои сите непријатели.“

26 А како последен непријател ќе биде уништена смртта,

27 зашто „сите ги покори под нозете Негови“; а кога се вели: „Сѐ Му е Нему покорено“, очевидно е дека се изоставува Оној, Кој Му потчини сѐ.

28 Кога, пак, ќе Му биде потчинето сѐ, тогаш и Самиот Син ќе Му се потчини на Оној, Кој Му потчини сѐ, за да биде Бог сѐ во сѐ.

29 Инаку, што ќе направат оние, кои се крштаваат за мртвите? Ако мртвите не воскреснуваат, зошто тие тогаш се крштаваат за нив?

30 Зошто, пак, и ние секој час се под­ложуваме на опасност?

31 Секој ден умирам, браќа, се колнам во пофалбата ваша, која ја имам во Христос Исус, нашиот Господ.

32 Ако во Ефес, човечки речено, се борев со ѕверови, каква е мојата полза? Ако мртвите не воскреснуваат — „Да ја­деме и да пиеме, бидејќи утре ќе ум­ре­ме!“

33 Не лажете се: „Лошите зборови ги расипуваат добрите обичаи!“

34 Освестете се еднаш како треба, па не грешете! Зашто некои од вас не зна­ат за Бога — за ваш срам го велам ова.

35

Но ќе рече некој: како ќе воскреснат мртвите и во какво тело ќе дојдат?

36 Безумниче, тоа што го сееш ти, не­ма да оживее, ако не умре.

37 А кога сееш, не го сееш телото, кое треба да настане, туку голо зрно, на пример пченично или некое друго;

38 но Бог му дава тело, какво што са­ка, и тоа на секое семе негово сопствено тело.

39 Не е секое тело исто тело: друго е телото на човек, друго е телото на жи­вотно, друго на риба, друго на птица.

40 Има тела небесни и тела земни, но друг е блесокот на небесните и друг на земните;

41 друг е блесокот на сонцето; друг е блесокот на месечината, инаков е, пак, на ѕвездите; па и ѕвезда од ѕвезда по блесокот се разликува.

42 Така е и со воскресението на мрт­ви­те: се сее за распаѓање; воскреснува во нераспаѓање;

43 се сее во бесчестие — воскреснува во слава; се сее во немоќ — воскреснува во сила;

44 се сее тело душевно — воскреснува тело духовно. Ако има тело душевно, има и тело духовно.

45 Па така е и напишано: „Првиот чо­век Адам стана жива душа“, а последниот Адам — животворен дух.

46 Но не е прво духовното, туку ду­шев­­ното, а потоа духовното.

47 Првиот човек е од земја, земјен; вториот човек е Господ од небото.

48 Каков е земјениот, такви се и земје­ните; и каков е Небесниот, такви се и небесните;

49 и како што го носиме ликот на земјениот, така ќе го носиме и образот на Небесниот.

50 А ова ви го велам, браќа, дека телото и крвта не можат да го наследат цар­ството Божјо, ниту распадливоста ја наследува нераспадливоста.

51 Еве, тајна ви кажувам; сите нема да се упокоиме, туку сите ќе се измениме,

52 одеднаш, за еден миг на око, на пос­ледната труба: зашто ќе затруби, и мрт­вите ќе воскреснат нераспадливо, а ние ќе се измениме;

53 зашто распадливото треба да се об­лече во нераспадливост, а смртното — да се облече во бесмртност.

54 А кога ова распадливо ќе се облече во нераспадливост, и она смртното — во бесмртност, тогаш ќе се збидне зборот напишан: „Победата ја проголта смртта.“

55 „О, смрт, каде ти е осилката? О, смрт, каде ти е победата?“

56 Осилото на смртта е гревот, а силата на гревот е Законот.

57 Да Му благодариме на Бога, Кој ни дарува победа преку нашиот Господ Исус Христос.

58 И така, браќа мои возљубени, би­де­те постојани, непоколебливи и секогаш богати во делото Господово, знаејќи де­ка трудот ваш пред Господ нема да биде залуден.

16

1

А што се однесува до соби­ра­њето милостина за светиите, пра­ве­те и вие онака, како што одредив по црквите во Галатија;

2 во секој прв ден од седмицата секој од вас да оддели и остави кај себе колку што може, така што собирањето да не се врши кога ќе дојдам.

3 А кога ќе дојдам, оние што ќе ги од­обрите, нив со писма ќе ги испратам, за да го однесат вашиот дар во Ерусалим.

4 Ако, пак, е потребно да отидам и јас, тогаш ќе појдат со мене.

5

Ќе дојдам кај вас, откако ќе ја поминам Македонија, зашто низ Македонија само ќе минам.

6 А можеби кај вас и ќе се задржам, па дури и да презимувам, та вие да ме придружувате насекаде, каде што ќе одам.

7 Зашто не сакам сега веќе да ве ви­дам само патем; а се надевам, ако до­пушти Господ, меѓу вас да поминам не­кое време.

8 А во Ефес ќе останам до Педе­сет­ни­ца,

9 зашто за мене се отвори голема и за работа погодна врата, а противници има многу.

10 Ако, пак, дојде Тимотеј, гледајте меѓу вас да биде безбеден; зашто тој го извршува делото Господово како и јас.

11 Никој да не го презира, туку испра­тете го во мир, та да дојде кај мене, зашто го очекувам со браќата.

12 А што се однесува до братот Апо­лос, многу го молев да дојде кај вас со браќата; но, навистина, не сакаше сега да дојде, а ќе дојде, кога ќе биде погодно.

13

Бидете бодри, стојте во верата, др­жете се машки, бидете крепки.

14 Секое ваше дело нека биде во љу­бов.

15 Ве молам уште, браќа: знајте дека домот на Стефанин е првиот плод на Ахаја и дека се определи да им служи на светиите.

16 Покорувајте им се и вие на такви и на секого, што соработува и се труди!

17 Се радувам што дојдоа Стефанин, Фортунат и Ахаик: тие го пополнија вашето отсуство,

18 зашто го успокоија духот мој и ваш. Почитувајте ги таквите!

19 Ве поздравуваат црквите од Азија; многу ве поздравуваат Акила и Прис­кила со својата домашна црква.

20 Ве поздравуваат сите браќа. Поз­дравете се еден со друг со свет целив!

21 Ве поздравувам јас, Павле, своерач­но.

22 А оној што не Го љуби Господ Исус Христос, нека биде проклет, Маран — а­та.

23 Благодатта на Господ Исус нека би­де со вас,

24 и љубовта моја со сите вас во Хрис­тос Исус.