1

1

Павле и Тимотеј, слуги на Исус Христос, до сите светии во Христос Исус, што се во Филипи, со епископите и ѓаконите:

2 благодат и мир вам од Бог, Отецот наш и од Господ Исус Христос!

3

Му благодарам на мојот Бог секогаш, кога си спомнувам за вас,

4 — во секоја моја молитва се молам со радост за сите вас —

5 заради вашето учество во Еванге­ли­ето од првиот ден, па сѐ досега,

6 уверен во тоа дека Оној, Кој го за­почна во вас доброто дело, ќе го доврши сѐ до Денот на Исус Христос.

7 И право е да го мислам тоа за сите вас, зашто секогаш ве носам во срце — и кога сум во окови, и кога го бранам и утврдувам Евангелието, бидејќи сите вие сте мои соучесници во благодатта.

8 Бог ми е сведок колку многу копне­ам по сите вас со милосрдноста на Исус Христос.

9 И се молам вашата љубов сѐ повеќе и повеќе да изобилува преку познанието и разбирањето на сѐ,

10 за да можете да го распознавате најдоброто, та да бидете чисти и беспрекорни во денот на Христос,

11 полни со плодот на праведноста, кој е преку Исус Христос, за слава и пофалба на Бога.

12

Сакам, браќа, да знаете дека тие ра­боти, што ми се случија, придонесоа за поголем успех на Евангелието,

13 така што во целата преторија и ме­ѓу сите други стана познато дека сум во окови за Христос;

14 и дека повеќето од браќата во Гос­под, поттикнати од моите окови, се ос­мелија, без страв да го проповедаат сло­вото Божјо.

15 Некои, навистина, од завист и жел­би за кавга, а други од добра волја Го проповедаа Христос:

16 едни Го проповедаат Христос од љубов, знаејќи дека јас сум поставен да го бранам Евангелието.

17 А другите имаат желба да се препираат неискрено, мислејќи дека ја на­го­лемуваат тежината на моите окови.

18 Другите, пак, проповедаат од љу­бов, знаејќи дека јас сум поставен да го бранам Евангелието.

19 Зашто знам дека тоа ќе ми послужи за спасение со вашата молитва и преку дејството на Духот на Исус Христос,

20 како што очекувам со нетрпение и се надевам дека во ништо нема да се по­срамам, но со сета моја храброст, како секогаш, така и сега, ќе се возвеличи Христос во моето тело — било со живот, било со смрт.

21 За мене, „да се живее“ значи Хрис­тос, а „да се умре“ — придобивка.

22 Ако, пак, живеењето мое во тело ми придонесува плод на делото, тогаш што да одберам не знам.

23 Измачуван сум и од едното, и од другото: сакам да заминам и да бидам со Христос, бидејќи тоа е многу по­доб­ро;

24 но да останам во телото е попотребно за вас.

25 Уверен во тоа, знам дека ќе оста­нам и ќе пребивам со сите вас за ваш напредок и радост на верата,

26 та пофалбата ваша во Христос Исус да се умножува преку мене, кога повторно ќе дојдам кај вас.

27

Живејте само достојно за Хрис­то­во­то Евангелие, та, ако дојдам и ве видам, или пак во отсуство слушнам за вас де­ка стоите во еден дух, борејќи се едно­душно за верата на Евангелието,

28 и во ништо не се плашите од противниците; тоа е знак за нивната погибел, а за вашето спасение, и тоа е од Бо­га.

29 Зашто вам ви се даде дар поради Христос не само да верувате во Него, туку и да страдате за Него,

30 борејќи се со истата борба, каква што видовте во мене и сега слушате за мене.

2

1

И така, ако во Христос има не­ка­ква утеха, ако има некаков поттик од љубовта, ако има некакво заедништво со Духот, ако има некое милосрдие и сострадание,

2 исполнете ја мојата радост: бидете со една мисла, бидејќи имате една и ис­та љубов, и бидете еднодушни и едно­мислени;

3 не правете ништо од честољубие или за празна слава, но од понизност сметај­те се еден друг за погорен од себеси!

4 Не грижете се секој само за себе, ту­ку и за другите!

5 Бидејќи вие треба да ги имате ис­ти­те мисли, што ги има Исус Христос,

6 Кој, иако беше во Божји лик, не сме­таше дека треба да го искористи тоа што е еднаков со Бога;

7 но Сам Себе се понизи, земајќи лик на слуга се изедначи со луѓето и по из­глед се покажа како човек;

8 Сам Себе се понизи, послушен сѐ до самата смрт, смрт на крст.

9 Па затоа и Бог Го превозвиши и Му даде име што е над секое име,

10 та во името на Исус да се поклони секое колено на сѐ што е небесно, земно и подземно,

11 и секој јазик да исповеда дека Исус Христос е Господ, за слава на Бог Оте­цот.

12

Затоа, возљубени мои, како што секогаш ме слушавте, не само во мое присуство, туку многу повеќе сега, кога сум отсутен, со страв и трепет градете го своето спасение,

13 зашто Бог е Оној Кој во вас прави да сакате и да дејствувате според Не­го­вата добра волја.

14 Правете сѐ без мрморење и дво­уме­ње,

15 за да бидете прави и чисти, не­по­рочни чеда Божји, сред изопачено и развратно поколение, во кое светите како светила во светот,

16 држејќи се за словото на животот, за моја гордост во денот Христов, дека не трчав напразно и не се трудев на­празно.

17 Но, иако се излевам како жртва леаница и за служба на вашата вера, се радувам сам и се радувам со сите вас.

18 Така исто радувајте се и вие и за­ра­дувајте ме!

19

А се надевам во Господ Исус дека наскоро кај вас ќе го пратам Тимотеј, та и јас, откако ќе разберам како сте, да се утешам со духот.

20 Всушност, немам ниту еден исто­мисленик, кој толку искрено би се гри­жел за вас.

21 Зашто сите си го бараат своето, а не она на Исус Христос;

22 а неговата опитност е позната; тој, како син на татко, слугуваше заедно со мене при благовестувањето.

23 Него, пак, се надевам дека ќе го ис­пратам веднаш, штом ќе дознаам што ќе стане со мене;

24 а се надевам во Господ дека и сам скоро ќе дојдам кај вас.

25 Сметам дека е потребно кај вас да го испратам братот Епафродит, мој со­трудник и соборец во војувањето, а ваш пратеник и помагач во потребите мои,

26 бидејќи тој копнееше да ве види си­те вас и многу жалеше што сте чуле де­ка бил болен.

27 Зашто тој боледуваше дури до умирање; но Бог го помилува, и не само не­го, туку и мене, за да не ми се натовари една жалост врз друга.

28 Поради тоа го испратив поскоро, та, штом ќе го видите пак, да се израдувате, а јас да бидам помалку нажален.

29 Примете го, пак, во Господ со се­каква радост, и такви почитувајте,

30 бидејќи за Христовото дело тој бе­ше скоро на умирање, не жалејќи го својот живот за да го дополни недости­гот на вашата служба кон мене.

3

1

Но, браќа мои, радувајте се во Господ! Зашто мене не ми е здодевно да ви пишувам исти нешта, а за вас тоа значи безбедност.

2 Чувајте се од кучињата, чувајте се од лошите работници, чувајте се од лажно обрезување,

3 зашто вистинското обрезување сме ние, кои со Духот Му служиме на Бога и се гордееме со Христос Исус, и не се надеваме на телото,

4 иако јас можам да се надевам и на телото. Ако некој друг мисли дека мо­же да се надева на телото, тогаш уште повеќе можам да се надевам јас,

5 кој сум обрезан во осмиот ден, од родот Израелов, од Венијаминовото колено, Евреин од Евреите, по законот фарисеј,

6 по ревност — гонител на Божјата Црква, според правдата на Законот — беспрекорен.

7 Но тоа што беше за мене придобивка, поради Христос го сметав за загуба.

8 Затоа, сметам дека и сѐ друго е загуба спрема преважното познание на Христос Исус, мојот Господ, поради Кого се одреков од сѐ, и сѐ сметам за отпад, само за да Го придобијам Хрис­тос,

9 и да се најдам во Него, не со својата праведност стекната од Законот, туку со придобивката преку верата во Хрис­тос, односно со праведноста од Бога преку верата;

10 за да Го познаам Него, и силата на Неговото воскресение, и учеството во Неговите страдања, грижејќи се мојата смрт да биде слична со Неговата,

11 та некако да го достигнам воскресението на мртвите.

12

Велам така не затоа што веќе дос­тигнав, или дека веќе постигнав со­вр­шен­ство, туку се стремам да го достигнам она со кое Христос ме достигна мене.

13 Браќа, јас не мислам дека сум го достигнал тоа; но едно правам: го заборавам она што е зад мене, а се стремам кон она што е пред мене,

14 трчам кон целта — кон наградата на горното призвание од Бога во Исус Христос.

15 Ние, кои сме, пак, совршени, мислиме така; ако, пак нешто инаку мислите, Бог и тоа ќе ви го открие.

16 Но, само да го држиме она до кое достигнавме, да бидеме едномислени и по истото правило да продолжиме.

17 Следете го мојот пример, браќа, и гледајте ги оние што живеат според образецот што го имате во вас.

18 Зашто мнозина, за кои често сум ви зборувал, а сега дури и со солзи говорам, постапуваат како непријатели на крстот Христов;

19 нивниот крај е погибел, нивниот бог — стомакот, а славата — во нивниот срам; тие мислат за земните работи.

20 А нашето жителство е на небесата, од каде што Го очекуваме и Спа­сителот, нашиот Господ Исус Христос.

21 Тој ќе го преобрази нашето по­ни­зе­но тело да стане подобно на Неговото славно тело, со силата преку која Тој може да потчинува под Себе сѐ.

4

1

И така, браќа мои возљубени и многу пожелни, радост моја и венец, стојте цврсто во Господ, возљубени!

2 Ја молам Еводија, ја молам и Син­ти­хија да бидат едномислени во Господ;

3 а те молам и тебе, искрен сотрудни­че, помагај им на оние што се грижеа во Евангелието заедно со мене и со Кли­мент и со другите мои сотрудници, чии имиња се во Книгата на животот.

4 Радувајте се секогаш во Господ, и пак ќе речам: радувајте се!

5 Кротоста ваша нека им биде позната на сите луѓе! Господ е близу!

6 За ништо не грижете се, туку во сѐ преку молитва и молба со благодарност изнесувајте ги пред Бога своите барања,

7 и мирот Божји, што надвишува секој ум, ќе ги запази вашите срца и вашите мисли во Исус Христос.

8 Понатаму, браќа мои, на она што е вистинско, што е чесно, што е праведно, што е чисто, што е љубезно, што е достојно за слава, на она што е добродетел, што е за пофалба, само на тоа мислете!

9 И она што го научивте, примивте, чувте и видовте во мене, тоа правете го, — и Бог на мирот ќе биде со вас!

10

Јас се зарадував необично многу во Господ, зашто најпосле расцветавте во вашата грижа за мене; вие и порано се грижевте за мене, но немавте згодна пригода.

11 Ова го велам не поради скудност од нешто, бидејќи се научив да се задово­лувам со она што го имам.

12 Знам да живеам и во скудност, знам да живеам и во изобилство; научен сум на сѐ и сешто, и сит да бидам, и глад да трпам, и во изобилие да сум и во не­маштија.

13 Сѐ можам преку Исус Христос, Кој ме крепи.

14 Но, добро направивте што зедовте учество во мојата скрб.

15 А знаете и вие, Филипјани, дека во почетокот на проповедањето на Еван­ге­лието, кога отпатував од Македонија, немаше ниту една црква нешто да ми даде или нешто да примам освен од вас;

16 зашто и во Солун, еднаш, и по вторпат ми пративте нужни работи.

17 Ова го велам не дека сакам да ми давате, туку го барам плодот кој се ум­ножува во ваша полза.

18 Добив сѐ и имам во изобилие, се пренаполнив со блага, кога го примив од вас испратениот дар преку Епаф­ро­дит, кој е мирис сладок, жртва пријатна, благоугодна на Бога.

19 Мојот Бог, по Своето богатство, не­ка ја исполни секоја ваша потреба, за слава преку Христос Исус.

20 А на Бога, нашиот Отец, слава во вечни векови. Амин!

21

Поздравете го секој светија во Христос Исус! Ве поздравуваат браќата што се со мене.

22 Ве поздравуваат сите светии, а осо­бено оние што се од Цезаревиот дом.

23 Благодатта на нашиот Господ Исус Христос нека биде со сите вас. Амин!