1
Зборови на Еремија, — син на Хелкија, еден од свештениците кој живееше во Анатот, во земјата Венијаминова, —2 кому му беше упатено слово Господово во времето на Јошија, син на јудејскиот цар Амон, во тринаесеттата година од царувањето негово,
3 а и во деновите на Јоаким, синот на јудејскиот цар Јошија, до крајот на единаесеттата година од царувањето на Седекија, син на јудејскиот цар Јошија, до поробувањето на Ерусалим во петтиот месец.
4
И ми беше упатено слово Господово:5 „Пред да те обликувам во утробата, Јас те познавав, и пред да излезеш од утробата, те посветив: те поставив за пророк на народите.“
6 Јас, пак, одговорив: „О, Господи Боже, не умеам да говорам, зашто сум уште млад.“
7 Но Господ ми рече: „Не вели: — млад сум; — зашто до сите до кои ќе те испратам ќе одиш и сѐ што ќе ти заповедам ќе кажеш.
8 Не плаши се од нив; зашто Јас сум со тебе, за да те избавам“, рече Господ.
9 И ја протегна Господ раката и се допре до устата моја; и ми рече Господ: „Ете, Јас ги ставив Моите зборови во устата твоја.
10 Гледај, Јас те поставив денес над народи и царства, за да искоренуваш и разурнуваш, да погубуваш и да разрушуваш, да ѕидаш и да насадуваш.“
11 И пак беше упатено слово Господово до мене: „Што гледаш, Еремија?“ Одговорив: „Гледам гранка од бадемово дрво.“
12 Господ ми рече: „Добро гледаш, зашто Јас бдеам над Моето слово, за да се изврши.“
13 И по вторпат беше упатено слово Господово кон мене: „Што гледаш?“ Одговорив: „Гледам котел што врие, а отворот му е кон север.“
14 И ми рече Господ: „Од север ќе букне злото врз сите луѓе што живеат на земјата.
15 Зашто, ете, Јас ќе ги свикам сите племиња на северните царства — вели Господ — и тие ќе дојдат, и секој ќе го постави престолот свој при влезот на ерусалимските порти, околу сите ѕидишта негови и во сите јудејски градови.
16 И ќе го изречам судот Свој врз нив за сите нивни беззаконија, затоа што Ме оставија и кадеа темјан на други богови и им се поклонуваа на идоли, дела од нивните раце.
17 А ти препаши ги бедрата свои и стани, та кажи им сѐ што ќе ти заповедам; не треси се пред нив, за да не те стресам Јас пред очите нивни.
18 И ете, Јас те поставив денес како утврден град, како железен столб и како бронзен ѕид против сите цареви Јудини и кнезовите на целата таа земја, против свештениците негови и против народот на таа земја.
19 Тие ќе војуваат против тебе, но нема да те победат; зашто Јас сум со тебе, за да те избавувам“ — вели Господ.
1
И пак беше упатено словото Господово до мене:2 „Оди и извикај во ушите на Ерусалим — вака вели Господ: ‚се сеќавам на посветеноста во младоста твоја, на твојата љубов, кога како невеста тргна по Мене во пустината, во незасеана земја.‘
3 Израел му беше светиња на Господ, првина од плодовите Негови: сите, што јадеа од нив, биваа осудувани, ги стигнуваше зло,“ вели Господ.
4 Чујте го словото Господово, доме Јаковов и сите родови на домот Израелов!
5 Вака вели Господ: „Каква неправда најдоа во Мене татковците ваши, та се оддалечија од Мене, ја прифатија суетата и станаа суетни?
6 И не рекоа: ‚каде е Господ, Кој нѐ изведе од египетската земја, нѐ водеше по пустината, по земја пуста и ненаселена, по земја сува, по земја на смртна сенка, по која никој не одел и во која никој не живеел?‘
7 А кога ве воведов во земја плодородна, за да се храните од плодовите нејзини и од добрата нејзини, вие влеговте и ја осквернивте земјата Моја, и сопственоста Моја ја направивте гадотија.
8 Свештениците не рекоа: ‚каде е Господ?‘ И учителите на законот не Ме познаа, и пастирите се одметнаа од Мене, и пророците пророкуваа во името на Ваал и одеа по оние, кои не помагаат.
9
Затоа Јас уште ќе се судам со вас, вели Господ, и со синовите на вашите синови ќе се судам.10 Затоа отидете на бреговите на Китим и разгледајте, и испратете во Кедар и испитајте сесрдно и видете: станувало ли таму нешто слично на тоа?
11 Ги променил ли некој народ боговите свои, иако тие не се богови? А Мојот народ ја менуваше Славата своја за она што не помага.
12 Чудете се на тоа, небеса, стресете се и грозете се, вели Господ.
13 Зашто две зла изврши Мојот народ: Мене, изворот на жива вода, Ме оставија и си ископаа извори издупчени, кои не можат да држат вода.
14 Зар Израел е слуга? Или е слуга домородец? Зошто така стана плен?
15 Зарикаа против него млади лавови, нададоа рик и ја направија земјата негова пустелија; градовите негови му се изгорени, никој не живее во нив.
16 И синовите на Мемфис и Тафнис те познаа и ти го избричија темето.
17 Не си го направи ли тоа сам, оставајќи Го твојот Господ Бог во она време, кога Тој те водеше по патот?
18 И сега, што бараш во Египет да пиеш вода од Нил? И зошто да одиш во Асирија за да пиеш вода од реките нејзини?
19 Ќе те казни отстапувањето твое, и злобата твоја ќе те обвини: и така познај и размисли, колку е лошо и горчливо што Ме остави, вели твојот Господ Бог, што кај тебе нема страхопочит, вели Господ, Бог Саваот.
20 Зашто одамна го скрши јаремот свој, ги раскина твоите вериги, па велеше: — Нема Тебе да Ти служам; но ќе појдам на секој висок рид и под секое лиснато дрво ќе им служам на идоли.
21 Јас те посадив како благородна лоза — најчисто семе; а како Ми се претвори во див ластар од туѓа лоза?
22
Затоа, макар и да се измиеш со сапун и да употребуваш многу пепелница, — твоите беззаконија ќе се покажат пред Мене, вели Господ Бог.23 Како можеш да кажеш: ‚Јас не се осквернив, и не одев по Ваал?‘ Загледај се во патиштата твои во долината, и увиди што правеше ти, бујна камило, која трча наваму натаму?
24 Кој може да скроти дива магарица навикната на пустина, која со страст во душата дише забрзано? Сите, што ја бараат, нема да се уморат: во месецот нејзин ќе ја најдат.
25 Не дозволувај им на нозете свои да се боси, и на грлото твое — да се мачи од жед. Но ти рече: ‚Ништо од тоа, зашто ги сакам туѓинците и по нив ќе одам.‘
26 Како што крадец, кога ќе го фатат, се посрамува, — така ќе се посрами Израеловиот дом: царевите нивни, кнезовите нивни, свештениците нивни и пророците нивни, —
27 кои на дрвото му велат: ‚ти си мој татко‘, и на каменот: ‚ти ме роди‘; зашто тие Ми свртеа грб, а не лице; а во време на неволји велат: ‚стани и спаси нѐ!‘
28 Каде се, пак, твоите богови, што сам си ги направил? Нека станат тие, ако можат — да те спасат во време на твојата неволја; зашто, колку градови имаш, о, Јудо, толку и богови имаш!
29
Зошто се жалите кај Мене? Сите вие се одметнавте од Мене,“ вели Господ.30 Напразно ги ударав децата ваши: тие не се вразумија; вашиот меч како истребувачки лав ги јадеше пророците ваши.
31 О роде, чујте го словото Господово: „Јас ли бев пустина за Израел, Јас ли бев земја неплодна? А зошто Мојот народ вели: ‚Слобода сакаме, нема повеќе да доаѓаме кај Тебе!?‘
32 Го заборава ли девојката украсот свој, и невестата — накитот свој? А Мојот народ Ме заборави — има веќе безброј дни.
33 Како лукаво ги насочуваш ти патиштата свои, за да придобиеш љубовници, та дури и непристојните жени ги научи на тоа!
34 По твоите поли има крв од бедните, невини луѓе; иако не ги фати да провалуваат! И покрај тоа,
35 велиш: ‚невина сум, гневот Негов ќе се одврати од мене.‘ — Ете, Јас ќе се судам со тебе, затоа што велиш: ‚не згрешив‘.
36 Зошто толку многу скиташ, менувајќи го патот свој? Ќе бидеш посрамена и од Египет, како што беше посрамена од Асирија;
37 и од него ќе излезеш со рацете на глава, зашто Господ ги отфрли оние на кои ти се надеваш и со нив нема да имаш успех.“
1
Ако мажот си ја остави жената, и таа си замине и стане жена на друг маж, може ли пак да се врати кај него? Нема ли со тоа да се оскверни таа земја? А ти со мнозина милосници блудствуваше, — и при сето тоа ќе се враќаш кај Мене? — вели Господ.2 — Крени ги очите кон идолските светилишта и гледај каде ли не блудствувале со тебе? Како Арапин во пустина седеше ти по патиштата заради нив, и ја осквернуваше земјата со твојот блуд и со твојата грешност.
3 Заради тоа беа запрени дождовите и немаше пролетен дожд; но ти имаше чело на блудница, — не сакаше да се засрамиш.
4 Не викаш ли сега кон Мене: „Оче, Ти беше пријател на младоста моја.“
5 Зар Тој вечно ќе се лути, ќе пламти ли вечно гневот Негов? Ете, што зборуваш ти, а вршиш зло и продолжуваш така!
6
Господ ми рече во дните на царот Јошија: виде ли ти, што врши отстапницата, ќерката Израелова? Таа оди на секоја висока гора и под секое лиснато дрво, и таму блудствува.7 И откако таа го вршеше сето тоа, Јас мислев дека таа ќе се врати кај Мене, но таа не се врати; и го виде тоа нејзината вероломна сестра Јудеја.
8 И видов дека, кога заради сите прељубни дејствија на отстапницата, ќерката Израелова, Јас ја напуштив и ѝ дадов разводно писмо, вероломната ѝ сестра Јудеја не се исплаши, туку отиде и сама блудствуваше.
9 И со јавното блудно дејствување таа ја оскверни земјата, и прељуба вршеше и со камен и со дрво.
10 Но при сето тоа нејзината вероломна сестра Јудеја не се обрати кон Мене од сѐ срце, туку само привидно — рече Господ.
11 И ми рече Господ: отстапницата, ќерката Израелова, излезе поправа, отколку вероломната Јудеја.
12 Оди и разгласи ги тие зборови кон север и кажи: — врати се, отстапнице, ќерко Израелова — вели Господ. Јас нема да го излијам врз вас Мојот гнев; зашто Јас сум милостив, — вели Господ — нема вечно да негодувам.
13 Признај ја само вината своја: зашто отстапи од Твојот Господ Бог и се одвлечка со туѓинци под секое лиснато дрво, а Мојот глас не го слушаше, вели Господ.
14 Вратете се деца — отстапници, вели Господ, зашто Јас сум ваш Господар и ќе земам од вас по еден од град и по двајца од племе и ќе ве одведам на Сион.
15 И ќе ви дадам според срцето Мое пастири, кои ќе ве пасат со знаење и благоразумност.
16 И кога ќе се размножите и ќе станете многуплодни на земјата, тогаш, вели Господ, нема повеќе да велите: Ковчегот на заветот Господов, ни на ум нема да им дојде, и нема да се сетат за него, ниту ќе доаѓаат кај него, ниту пак повторно ќе го градат.
17 Во тоа време Ерусалим ќе го наречат престол на Господ, и сите народи заради името Господово ќе се соберат во Ерусалим и нема повеќе да постапуваат според тврдоглавоста на своето зло срце.
18 Во тие дни Јудиниот дом ќе дојде при Израеловиот дом, и ќе дојдат заедно од северната земја во земјата што Јас им ја дадов во наследство на предците ваши.
19 И реков Јас: „Како да те поставам меѓу синовите и да ти ја дадам многу саканата земја, најпрекрасното наследство на многуте народи?“ И мислев: „Ти ќе Ме нарекуваш твој Отец и нема да отстапиш од Мене.“
20 Но, навистина, како што жена вероломна го изневерува сопругот свој, така вероломно постапивте со Мене вие, доме Израелов, вели Господ.
21
Нека се чуе глас по идолските светилишта, жален плач на Израеловите синови, затоа што тие скршнаа од својот пат, Го заборавија Господа, нивниот Бог.22 Вратете се, синови одметници: Јас ќе го излекувам вашето непокорство. — Еве, ние идеме кај Тебе, зашто Ти си Господ, Бог наш.
23 Навистина, напразно се надевавме на ридовите и на многуте гори; навистина, во нашиот Господ Бог е Израеловото спасение!
24 Уште од млади години таа гадотија ги уништуваше трудовите на нашите предци, овците и воловите нивни, синовите и ќерките нивни.
25 Ние лежиме во својот срам, а нашиот срам нѐ покрива, зашто грешевме пред нашиот Господ Бог, — ние и татковците наши, уште од младите години наши дури до овој ден. — И не го слушавме гласот на Господ, нашиот Бог.
1
Ако сакаш да се обратиш, Израеле, вели Господ, обрати се кон Мене; и ако ги отклониш гадотиите од пред Моето лице, и престанеш да скиташ,2 и ако се заколнеш: вистински верно и праведно: жив е Господ, тогаш народите ќе бидат благословени и со Него ќе се фалат.
3 Зашто вака им вели Господ на луѓето од Јудеја и од Ерусалим: изорајте си нови ниви и не сејте меѓу трње.
4 Обрезете се заради Господ и симнете го крајчето од срцето свое, луѓе Јудини и ерусалимски жители, за да не се јави Мојот гнев како оган и да не пламне неизгасливо поради вашите злодела.
5
Објавете во Јудеја, и разгласете во Ерусалим, говорете и трубете со труба по земјата; викајте силно и велете: соберете се, и да влеземе во утврдените градови.6 Кренете го знамето кон Сион — бегајте, не запирајте се, зашто Јас ќе донесам од север зло и голема погибел.
7 Излегува лав од својот честар, тргнува истребителот на народите: тој излегува од местото свое, за да ја направи земјата твоја пустина, градовите твои ќе бидат сосипани, ќе останат без жители.
8 Затоа опашете се со вреќиште, плачете и ридајте: јароста на Господовиот гнев не се одврати од нас!
9 И во тој ден, вели Господ, ќе замре срцето на царот и срцето на кнезовите, ќе се ужаснат свештениците и ќе се вчудоневидат пророците.
10 И реков: „О, Господи Боже, зар Ти само го лажеше овој народ и Ерусалим кога велеше: ‚мир ќе има кај вас‘; а, меч допре до гушата?“
11
Во тоа време ќе му биде речено на тој народ и на Ерусалим: топол ветар дува од пустинските височини врз патот на ќерката на Мојот народ, не за да вее, ниту да очистува.12 И оттаму ќе дојде ветар посилен од овој, и Јас ќе искажам суд над нив.
13 Ете, се крева тој како облак, и колите му се како виор, коњите му се побрзи од орли; тешко ним! Зашто ќе бидат сосипани!
14 Измиј го злото од срцето свое, Ерусалиме, за да се спасиш: до кога ќе борават во тебе злосторнички мисли?
15 Зашто веќе се разнесува глас од Дан, и погибелна вест — од Ефремовата Гора:
16 јавете им на народите, известете го Ерусалим дека идат од далечна земја опсадувачи и со викања ги заземаат градовите на Јудеја.
17 „Како чувари на нивите го оградуваат од сите страни, зашто тој се крена против Мене, вели Господ.
18 Тоа ти го направија твоите патишта и делата твои; од твојата нечесност ти е толку горчливо, што допира до срцето твое.“
19
„Утробо моја! Утробо моја! Нажален сум до дното на срцето свое, се бранува во мене срцето мое, не можам да молчам; зашто ти слушаш, душо моја, звук од труба, боен повик.20 Зло по зло, целата земја се опустошува, ненадејно беа соборени шаторите мои, за миг — колибите мои.
21 До кога ќе гледаме знаме, и ќе слушаме трубен звук?
22 Тоа произлегува оттаму, што водачите на Мојот глупав народ не Ме познаваат: тие се безумни синови, и нема во нив расудување: вешти се за зло, но не умеат да вршат добро.
23 Ја гледам земјата — и ете, таа е разорена и пуста, — небесата, и нема на нив светлина.
24 Ги гледам горите — и ете, тие треперат, и сите ридови се нишаат.
25 Гледам — и ете, нема човек и сите небески птици одлетале.
26 Гледам — и ете, плодното поле е пустина, и сите негови градови се сосипани од лицето Господово, од јароста на гневот Негов.
27
Зашто вака рече Господ: — целата земја ќе биде опустошена, но целосно истребување нема да извршам.28 Ќе заплаче земјата поради тоа, и небесата ќе се затемнат, зашто Јас реков, Јас решив, и нема да се покаам, ниту ќе отстапам од тоа.
29 Од викот на коњаници и на стрелци ќе се разбегаат сите градови: тие ќе отидат во густи шуми и ќе се искачат на карпи; сите градови ќе бидат напуштени, и во нив никој нема да живее.
30 А ти, опустошена, што ќе правиш? Макар и да се облекуваш во пурпур, и да се украсуваш со златни накити, да си ги украсуваш со боја очите свои — залудно ќе се украсуваш: те презираат љубовниците твои — душата ти ја бараат.
31 Зашто Јас слушам глас како од жена при породување, стенкање како на прворотка, глас на ќерката Сионска; таа стенка, протегајќи ги рацете: о, тешко мене, душата моја примира пред убијците!“
1
Поминете по ерусалимските улици, погледајте, испитајте и побарајте по плоштадите негови, ќе најдете ли човек кој пази правда, кој ја бара вистината? — за да му простам на Ерусалим.2 Макар и да велат: жив Господ! Но тие лажно се колнат.
3 О, Господи, Твоите очи нели се свртени кон вистината? Ти ги удираш, а тие не чувствуваат болка; Ти ги истребуваш, а тие не сакаат да се вразумат; ги направиле лицата свои поцврсти од камен — не сакаат да се обратат.
4 Па си реков: — тоа се, можеби, сиромаси; тие се глупави, зашто не го знаат патот Господов, законот на својот Бог.
5 Ќе одам кај големците и ним ќе им зборувам, зашто тие го знаат патот Господов, законот на својот Бог. Но и тие сите го скршија јаремот, ги раскинаа веригите.
6 Поради тоа лав од шумата ќе ги погуби, пустински волк ќе ги истреби, леопард ќе ги демне крај градовите нивни: кој ќе излезе од нив ќе биде раскинат; зашто се намножија престапите нивни, се засилија отстапувањата нивни.
7
Како да ти го простам тоа? Твоите синови Ме оставија и се колнат во оние, што не се богови. Јас ги наситував, а тие вршеа прељуба и навалуваа во куќите на блудниците.8 Тие се како угоени коњи: секој од нив 'ржи по жената на ближниот свој.
9 Зар да не казнам поради тоа — вели Господ; а душата Моја нема ли да одмазди на таков народ, како овој?
10 Качувајте се на ѕидиштата негови и урнувајте ги, но не до крај; уништете ги нивните лозници, зашто тие не се Господови;
11 зашто домот Израелов и домот Јудин постапија спрема Мене многу вероломно, вели Господ;
12 тие излагаа против Господ и рекоа: „Не, зло нема да нѐ снајде, и ние нема да видиме ни меч, ни глад.“
13 И пророците се ветар, и слово Господово нема во нив, врз нив самите нека се збидне тоа.
14 Поради тоа вака вели Господ, Бог Саваот: затоа што говорите такви зборови, ете, Јас ќе ги направам Моите зборови во устата твоја оган, а овој народ — дрва, и овој оган ќе ги проголта.
15 Ете, ќе доведам против вас, доме Израелов, народ оддалеку, вели Господ, народ силен, народ одамнешен, народ, чиј јазик не го знаеш, и нема да разбираш што ќе ти зборува.
16 Торбата за стрели му е како отворен гроб; сите тие се одбрани јунаци.
17 И ќе ја изедат жетвата твоја и лебот твој, ќе ги изедат синовите твои и ќерките твои, ќе ги изедат овците твои и воловите твои, ќе го изедат лозјето твое и смоквите твои; ќе ги разрушат со меч утврдените градови твои, на кои ти се надеваш.
18
Но и во тие дни, вели Господ, нема да ве истребам сосема.19 И кога ќе ве прашуваат: „Зошто нашиот Господ Бог ни го прави сево ова?“ Вие ќе им одговорите: „Бидејќи Ме оставивте и им служите на туѓи богови во своја земја, затоа ќе служите на туѓинци во туѓа земја.“
20 Објавете го тоа во домот Јаковов, разгласете во Јудеја, велејќи:
21 чуј го ова, народе безумен и неразумен, кој имаш очи, а не гледаш, имаш уши, а не слушаш:
22 од Мене ли не се плашите, вели Господ, пред Мене ли не треперите? Јас ставив песок како граница на морето, за вечна меѓа, која нема да премине; и макар што брановите негови ќе надојдат, но не ќе можат да се прелијат; макар што се упорни, но не ќе можат да го префрлат.
23 А овој народ има упорно и непокорно срце; тие отстапија и заминаа.
24 И не рекоа во срцето свое: да се уплашиме од нашиот Господ Бог, Кој ни дава навреме дожд, ран и доцен, ги пази за нас седмиците, одредени за жетва.
25 Вашите беззаконија го отфрлија тоа, и вашите гревови го отстранија од вас тоа добро.
26 Зашто меѓу Мојот народ има злочинци: демнат како сокриени ловци на птици, се влечат по земјата, ставајќи стапици за да ловат луѓе.
27 Како кафез, со птици, домовите нивни се полни со грабежи: а преку тоа тие се издигнаа и се збогатија;
28 се здебелија, злото надмина секоја мерка, не ја бранат правдата, ни правата на сираците за среќа, не се грижат за правата на сиромасите.
29 Зар нема да казнам заради тоа — вели Господ; и нема ли да се одмазди душата Моја на таков народ, како овој?
30 Стравотии и грозотии се случуваат во таа земја:
31 пророците пророкуваат лага, свештениците господарат преку нив — и Мојот народ го сака тоа. Но што ќе правите на крајот?
1
Бегајте, деца Венијаминови од Ерусалим, трубете со труба во Текоа и јавете преку оган во Бет-Керем, зашто откај север доаѓа зло и голема погибел.2 Јас ја разубавив ќерката Сионова, прекрасна и разнежена.
3 Ќе дојдат против неа пастири со стадата свои, ќе распнат шатори околу неа; секој ќе го пасе својот дел.
4 Гответе војна против неа; станувајте да нападнеме на пладне. Тешко нам! Денот веќе одминува, се спуштаат вечерни сенки.
5 Станувајте да напаѓаме и ноќе, и да ги срушиме нејзините дворци!
6 Зашто вака вели Господ Саваот: сечете дрвја и кревајте насипи против Ерусалим: тој град треба да се казни; во него се врши секакво насилство.
7 Како што од извор блика вода, така и од него блика зло: во него се слуша насилство и пустошење, пред Моето лице секогаш има навреди и рани.
8 Вразуми се, Ерусалиме, за да не се отстрани од тебе душата Моја и да не те направам пустина, земја ненаселена.
9 Вака вели Господ Саваот: обери ги до крај остатоците на Израел, како грозје; кини со раката своја, како берач на грозје, кога полни кошници.
10
Кому да му говорам и кого да го предупредувам, за да чујат? Ете, нивното уво е необрезано, и тие не можат да слушаат; ете, словото Господово кај нив е за потсмев; тоа им е мило.11 Поради тоа јас сум преполнет со Господова јарост, не можам повеќе да се воздржувам: ќе ја излеам врз децата по улиците и врз собрани младинци; сите ќе бидат погодени: маж и жена, старци и возрасни.
12 И куќите нивни ќе ги присвојат други, исто така и нивите и жените; зашто ќе ја протегнам раката Своја против жителите на таа земја, вели Господ.
13 Зашто од мал до голем, секој од нив се предал на лакомост, и пророк и свештеник — сите мамат.
14 Му ги лекуваат раните на Мојот народ лесномислено, велејќи: „Мир! мир!“ а мир нема.
15 Се срамуваат ли тие, кога вршат гадотии? Не, никако не се срамуваат и не црвенеат. Затоа ќе паднат меѓу паднатите, и во времето на Мојата посета ќе бидат соборени, вели Господ.
16
Вака вели Господ: — застанете на вашите патишта, разгледајте и распрашајте се за дамнешните патишта, каде е добриот пат, врвете по него, и ќе најдете спокојство на душите свои. Но тие рекоа: нема да врвиме по тој пат!17 И поставив чувари над вас, и реков: „Слушајте го звукот на трубата!“ Но тие рекоа: „Нема да слушаме!“
18 И така, чујте народи, и знај, собрание, што ќе стане со нив.
19 Чуј, земјо: ете, ќе испратам против овој народ погибел, плод на помислите нивни; зашто тие не ги слушаа Моите зборови и Мојот закон го отфрлија.
20 Зошто Ми е темјан, што иде од Сева, и миризлива трска — од далечна земја? Вашите сепаленици не Ми се угодни, и вашите жртви не Ми се пријатни.
21 Затоа вака вели Господ: ете, поставувам пред овој народ пречки, и ќе се сопнат од нив таткото и децата заедно, соседот и неговиот пријател, и ќе загинат.
22
Вака вели Господ: — ете, иде народ од северна земја, и голем народ се крева од земните краишта;23 во рацете држат лак и копје; жестоки се и немилостиви, гласот нивен им бучи како море, и летаат на коњи наредени како еден човек, за да удрат против тебе, ќерко Сионова.
24 Чувме вест за нив, и рацете ни премалеа, скрб нѐ обзеде, маки — како жена која се пораѓа.
25 Не излегувајте на нива и на пат не одете, зашто непријателски меч и ужас е од сите страни.
26 Ќерко на Мојот народ, препаши се со вреќиште и посипи се со пепел; тагувај како за син единец — горко плачи; зашто ненадејно ќе дојде врз нас погубник.
27
Те поставив за проверувач среде Мојот народ, за столб, за да знаеш да ги испитуваш нивните патишта.28 Сите тие се упорни одметници, живеат со клевета; тоа се бронза и железо — сите се расипани.
29 Мевовите забревтано дуваат; оловото се стопи од огнот; леарот топи напразно, зашто згурата не се отстрани;
30 ќе ги наречат отпадно сребро, зашто Господ ги отфрли.
1
Слово, што му дојде на Еремија од Господ:2 „Застани кај вратата на домот Господов и објави го таму ова слово и кажи: чујте го словото Господово, сите Јудејци, што влегувате низ таа врата да Му се поклонувате на Господ.
3 Така вели Господ Саваот, Бог Израелов: ‚исправете ги вашите патишта и вашите дела, и Јас ќе ве оставам да живеете на тоа место.‘
4 Не надевајте се на лажливи зборови: ‚ова е храмот Господов, храмот Господов, храмот Господов.‘
5 Но ако ги исправите наполно вашите патишта и вашите дела, ако верно извршувате правда меѓу човекот и ближниот негов,
6 ако не угнетувате туѓинец, сирак и вдовица, не пролевате невина крв на тоа место и не тргнете по други богови за ваше зло,
7 Јас ќе живеам со вас на ова место, во оваа земја, што им ја дадов на предците ваши од века до века.
8 Ете, вие се надевате на лажливи зборови, кои нема да ви донесат полза.
9 Вие крадете и убивате, вршите прељуба и се колнете криво, му кадите на Ваал и одите по други богови, кои не ги познавате,
10 и потоа доаѓате и се исправате пред лицето Мое во овој дом, над кој е повикано името Мое, и велите: ‚спасени сме‘, за да ги вршите сите тие гадотии и понатаму.
11 Не се претвори ли овој дом во вашите очи во разбојничко гнездо, над кој е повикано името Мое? Ете, Јас го видов тоа, вели Господ.
12 Но одете сега на Моето место во Силом, каде што порано бев одредил да почива Моето име, и видете што направив со него поради беззаконијата на Мојот народ Израел.
13 И, бидејќи ги вршите сите тие работи, вели Господ, и не слушавте, и ве викав, а вие не одговаравте, —
14 затоа Јас сега ќе постапам исто со овој дом, над кој е призвано Моето име, на кое вие се надевате, и со местото што ви го дадов вам и на предците ваши, како што постапив со Силом.
15 И ќе ве отфрлам од лицето Свое, како што ги отфрлив сите ваши браќа, целото семе Ефремово.
16
А ти, не моли се за овој народ и не упатувај за него молитви и молби, и не посредувај пред Мене, зашто нема да те чујам.17 Не гледаш ли што прават тие во градовите на Јудеја и по улиците ерусалимски?
18 Децата собираат дрва, а татковците палат оган, и жените месат тесто, за да прават банички за кралицата на небото и да вршат преливи за други богови, за да Ме огорчуваат.
19 Но Мене ли Ме огорчуваат тие — вели Господ; не себеси ли — за нивни срам?
20 Затоа вака вели Господ Бог: ете, се излива Мојот гнев и Мојата јарост врз ова место, врз луѓето и врз добитокот, врз полските дрвја и врз земните плодови, ќе се разгори и нема да угасне.
21
Вака вели Господ Саваот, Бог Израелов: — вашите сепаленици принесувајте ги заедно со вашите жртви и јадете го месото;22 зашто Јас не им говорев на предците ваши и не им давав заповеди за сепаленици и жртви во тој ден, кога ги изведов од египетската земја;
23 туку ова им го заповедав: ‚слушајте го Мојот глас, и Јас ќе бидам ваш Бог, а вие ќе бидете Мој народ, и одете по оној пат, по кој ќе ви заповедам, за да ви биде добро.‘
24 Но тие не послушаа и не го наклонија увото, и живееја по желбите и по упорството на своето лошо срце, и ми свртеа грб, а не лице.
25 Од оној ден, кога предците ваши излегоа од египетската земја, до денес, ги испраќав кај вас слугите Свои — пророците, ги испраќав секој ден од рано утро и постојано,
26 но тие не Ме послушаа и не го наклонија увото, туку станаа тврдоглави, постапуваа полошо од татковците свои.
27
И кога ќе им ги кажуваш сите овие зборови, тие нема да те послушаат; и кога ќе ги викаш, тие нема да ти се одѕиваат.28 Тогаш речи им: ‚еве народ, кој не го слуша гласот на Господ, својот Бог, и не прима поука! Нема кај нив вистина, таа е одземена од устата нивна.‘
29 Истрижи ја косата своја и фрли ја и почни да плачеш по горите, зашто Господ го отфрли и го остави родот што го предизвика гневот Негов.
30 Зашто синовите на Јуда вршат зло пред Моите очи, вели Господ; ги поставија своите гадотии во домот над кој е повикувано името Мое, за да го осквернат;
31 и изградија идолско светилиште на Товет во долината на Хиномовите синови, за да ги изгоруваат во оган синовите свои и ќерките свои, што не сум го заповедал и кое ни на ум не Ми доаѓало.
32 Затоа, идат дни, вели Господ, кога тоа место нема повеќе да се нарекува Товет и долина на синовите Хиномови, туку Крвна Долина, и во Товет ќе се погребуваат поради немање на место.
33 И труповите на овој народ ќе бидат храна на птиците небески и на ѕверовите земни, и ќе нема кој да ги брка.
34 Во градовите на Јудеја и по улиците ерусалимски ќе го прекратам гласот на радост и гласот на веселба, гласот на младоженец и гласот на невеста; зашто таа земја ќе стане пустелија.“
1
Во тоа време, вели Господ, ќе ги исфрлам од гробовите коските на царевите на Јуда, и коските на кнезовите негови, и коските на свештениците, и коските на пророците, и коските на жителите ерусалимски.2 И ќе ги расфрлат пред сонцето и месечината и пред сета небесна војска, кои тие ги сакаа, на кои им служеа и по кои одеа, кои ги бараа и на кои им се поклонуваа; нема да се соберат и нема да се погребат; тие ќе бидат ѓубриво на земјата.
3 И ќе претпочитаат смрт пред животот сите оние, што ќе останат од тоа лошо племе по сите страни, каде што Јас ќе ги изгонам, вели Господ Саваот.
4
И кажи им уште; вака вели Господ: зар паднатите не стануваат, и оние што скршнале од патот не се враќаат?5 Зошто се свртел овој народ ерусалимски? Тие се држат цврсто за измамата и не сакаат да се обратат.
6 Јас набљудував и слушав: тие не говорат право, никој не се кае за злото свое, никој не вели: „што направив“; секој тргнал по својот пат како коњ што се впушта во бој.
7 И штркот под небото ги знае своите определени времиња; гугутката, ластовицата и жеравот го пазат времето кога мораат да се вратат, а Мојот народ не знае за уредбата Господова.
8 Како зборувате: „Ние сме мудри и законот Господов е во нас?“ А, ете, лажливото перо на книжниците и него го претвораат во лага.
9 Се посрамија мудрите, се стаписаа и се заплеткаа во мрежа: ете, тие го отфрлија словото Господово; каде е тогаш нивната мудрост?
10 Поради тоа жените нивни ќе им ги дадам на други, нивите нивни — на туѓинци, зашто сите тие, од мал до голем, се предадоа на користољубие; од пророк до свештеник — сите се измамници!
11 Зашто, лекувајќи ја лесномислено раната на ќерката на Мојот народ, велат: „Мир, мир“, а мир нема.
12 Срам ли им е, кога вршат гадотии? Не, воопшто не им е срам и не црвенеат. Затоа ќе паднат меѓу паднатите; кога ќе ги посетам, тие ќе бидат соборени, вели Господ.
13 Наполно ќе ги оберам, вели Господ; нема да остане ни еден грозд на лоза, ни смоква на смоквата, ќе паднат лисјата, и она што сум им го дал, ќе се одземе од нив.
14
„Зошто стоиме? Собирајте се да одиме во утврдените градови и таму да загинеме; зашто Господ, нашиот Бог, определил да загинеме и ни дава да пиеме отровна вода, затоа што згрешивме пред Господ.“15 Очекуваме мир, но нема ништо добро, — време за оздравување, а ете ужаси.
16 Од Дан се слуша фучење на коњите негови, од 'ржењето на пастувите негови трепери целата земја; ќе дојдат и ќе ја опустошат земјата и сѐ што има на неа, градот и оние што живеат во него.
17 Зашто, ете, Јас ќе испратам против вас змии отровници, против кои бајачка нема, и тие ќе ве каснуваат, вели Господ.
18
Сакам да се утешам во тагата своја, но срцето ми е малаксано.19 Ете, слушам од далечна земја пискот од ќерката на Мојот народ: „Зар нема Господ на Сион? Зар Царот негов не е таму? — Зошто ме разгневија со своите резани ликови, со туѓи идоли?“
20 Мина жетвата, сврши летото, а ние не се избавивме.
21 Поради уништувањето на ќерката на Мојот народ и јас сум уништен, одам нажален, ужас ме обзема.
22 Зар нема балсам во Галаад? Зар таму нема лекар? И зошто нема лек за ќерката на Мојот народ?
23 О, да ми беше главата извор, а очите кладенец на солзи, па да плачам ден и ноќ за убиените на ќерката на мојот народ.
1
О, кога некој би ми дал во пустината пребивалиште! Би го оставил мојот народ и би избегал од нив: зашто сите тие се прељубодејци, банда на престапници.2
Како лак го запнуваат јазикот свој за лаги, со неправда се засилуваат на земјата; зашто минуваат од едно зло на друго и Мене не Ме познаваат, вели Господ.3 Пазете се секој од пријателот свој, и не доверувајте се никому од браќата свои; зашто секој брат му става сопка на другиот, и секој пријател разнесува клевета.
4 Секој го лаже пријателот свој, и вистина не говорат: го научија јазикот свој да говори лага, се трудат да прават зло.
5 Насилство врз насилство, измама врз измама! Не сакаат да Ме познаат, вели Господ.
6 Затоа вака вели Господ Саваот: ете, ќе ги растопам и ќе ги испитам; зашто, како инаку да постапам со ќерката на Мојот народ?
7 Јазикот нивни — стрела смртоносна, говори подмолно; со устата кон ближниот зборуваат пријателски, а во срцето свое му кројат примки.
8 Зар нема да ги казнам, вели Господ? Нема ли да се одмазди душата Моја на таков народ, како овој?
9
На горите ќе кренам плач и пискот, и по пасиштата во степите — ридание, зашто тие се изгорени, така што преку нив никој не минува, ниту се слуша блеење на стада: и птиците небески и добитокот — сѐ се распрснало и избегало.10 И ќе го претворам Ерусалим во купишта камења, живеалиште на змии, и градовите на Јудеја ќе ги направам пустина без жители.
11
Има ли таков мудрец, што ќе го разбере ова? На кого му говорела устата Господова, па да објасни, зошто загина земјата и изгоре како пустина, така што никој не минува низ неа?12 И рече Господ — поради тоа што го оставија Мојот закон, што го бев определил за нив, не го слушаа гласот Мој и не постапија според него,
13 туку одеа според тврдокорноста на срцето свое и по Вааловци, како што ги научија татковците нивни.
14 Заради тоа вака вели Господ Саваот, Израеловиот Бог: еве, ќе ги нахранам тие луѓе со пелин, ќе ги напојам со затруена вода.
15 И ќе ги растурам меѓу народи, што не ги познаваа ни тие ни татковците нивни и ќе испратам по нив меч, сѐ додека не ги истреби.
16
Така вели Господ Саваот: побарајте и повикајте да дојдат тажачки; испратете да дојдат вешти жени за таа работа.17 Нека побрзаат и да заплачат заради нас, та од очите наши да се лејат солзи и од клепките наши вода да тече.
18 Затоа што глас од плач се слуша откај Сион: „Како нѐ ограбија, лошо сме посрамени; принудени сме да ја оставиме земјата, зашто нашите куќи ни ги разурнаа.“
19 Па така, слушајте го, жени, словото од Господ и да внимава увото ваше на словото од устата Негова; и учете ги ќерките свои на плач, и една со друга — на тажни песни:
20 „Смртта влегува преку прозорците наши, се впушта во куќите наши, за да ги истреби децата од улиците и младината од плоштадите.“
21 Кажи им, вака вели Господ: ќе бидат фрлени труповите на луѓето како ѓубре во поле и како снопја зад жетвари, и не ќе има кој да ги собере.
22
Така вели Господ: мудриот да не се фали со мудроста своја, силниот да не се фали со силата своја, богатиот да не се фали со богатството свое.23 А кој се фали, нека се фали со тоа дека Ме разбира Мене и дека знае дека Јас сум Господ, Кој покажува милост, суд и правда на земјата; зашто само овие работи Ми се угодни, вели Господ.
24 Ете идат денови, вели Господ, кога ќе ги казнам сите кои се само надворешно обрезани:
25 Египет и Јудеја, Едом и синовите Амонови, Моав и сите кои се стрижат од страна, што живеат во пустината; зашто сите тие народи се необрезани, а и сиот дом Израелов има срце необрезано.
1
Слушајте го словото, кое Господ ви го кажува, доме Израелов!2 Вака вели Господ: не одете по патот на незнабошците и не плашете се од небесните знаци, од кои се плашат незнабошците.
3 Бидејќи обичаите на тие народи се суетни: отсекуваат дрво во гората, го изделкуваат човечки раце,
4 го украсуваат со сребро и злато, го прицврстуваат со клинови и со чекан за да не се ниша.
5 Нивните богови се како плашила во градина и не говорат; нив ги носат, зашто не можат да одат. Не плашете се од нив, зашто тие не можат да направат зло, но и добро не можат да направат.
6
Нема сличен на Тебе, Господи! Ти си велик и името Твое е велико и моќно!7 Кој не ќе се плаши од Тебе, Царе над народите, зашто само Тебе Ти припаѓа тоа; бидејќи меѓу сите мудреци кај народите и во сите царства нема сличен на Тебе.
8 Сите тие до еден се неразумни и глупави; суетно е од дрво да учиш!
9 Сребро ковано во листови се носи од Тарсис, злато од Уфаз, тие се дело на мајстор и на леар; облеклото нивно е од порфир и кадифе; сето тоа е дело на вешти луѓе.
10 А Господ е вистински Бог. Тој е жив Бог и вечен Цар. Од Неговиот гнев трепери земјата, и народите не можат да го издржат Неговиот гнев.
11 Така речете им: боговите, кои не се створители на небото и на земјата, ќе исчезнат од земјата и од под небесата.
12 Тој ја создаде земјата со силата Своја, ја утврди вселената со мудроста Своја и со разумот Свој ги распростре небесата.
13 Од гласот Негов шумат водите небески, и Тој ги крева облаците од краиштата земни, создава молскавици среде дожд и изведува ветар од Неговото пребивалиште.
14 Човекот е безумен во своето знаење, ќе се засрами секој леар со идолот свој, бидејќи она што го излеал е лага, и во него нема дух.
15 Тие се ништожни, дела на заблуда; во времето на посетата нивна тие ќе пропаднат.
16 Делот на Јаков не е како нивниот; бидејќи неговиот Бог е создател на сѐ, а Израел е народ на неговото наследство; името Му е Господ Саваот.
17
Прибери си го имотот свој од земјата, кој седи во опсада.18 Зашто вака вели Господ: еве, овој пат ќе ги исфрлам жителите од оваа земја и ќе ги одведам во тесно место, за да ги фатат.
19 Тешко мене во маката моја; лута е раната моја, но јас си велам — „Навистина тоа е мојата казна и морам да ја поднесувам;
20 шаторот ми е опустошен и сите мои врвци се скинати; децата мои ме оставија и ги нема: нема веќе кој да го распне шаторот мој и да ги постави завесите мои;
21 бидејќи пастирите станаа безумни и не Го бараат Господа, па затоа и немаат напредок, така што целото стадо им се распрсна.“
22 Ете, се слуша глас и голема врева од северната страна за да ги направи градовите на Јудеја пустина, живеалиште на чакали.
23
Знам, Господи дека патот на човекот не зависи од него, дека не е во власта на оној кој оди да ги исправа стапките свои.24 Казни ме Господи, но со мерка, не во гневот Свој, за да не ме сотреш.
25 Излеј ја јароста Своја врз народите кои не Те познаваат, и врз племињата, што не го призовуваат името Твое; зашто тие го изедоа Јаков, го проголтаа и го истребија и живеалиштето му го опустошија.
1
Слово Господово до Еремија:2 Чујте ги зборовите на овој завет и кажете им на луѓето од Јудеја и на ерусалимските жители;
3 и речи им: вака вели Господ, Бог Израелов — проклет да е оној човек кој нема да ги послуша зборовите на овој завет,
4 што им ги заповедав Јас на предците ваши, кога ги изведов од египетската земја, од железната печка, велејќи: чујте го гласот Мој и правете што ќе ви заповедам — па ќе бидете Мој народ, и Јас ќе бидам ваш Бог,
5 за да се исполни клетвата, со која им се заколнав на предците ваши — да им дадам земја, каде што тече мед и млеко, како што е сега. Па одговорив и реков: така нека биде, Господи!
6 И ми рече Господ: објави ги сите овие зборови по градовите на Јуда и по ерусалимските улици, и речи: слушајте ги зборовите на овој завет и исполнувајте ги.
7 Зашто Јас постојано им напомнував на предците ваши од оној ден, кога ги изведов од египетската земја, па сѐ до денес; и им зборував од рано утро, велејќи: слушајте го гласот Мој.
8 Но тие не слушаа и не внимаваа, туку одеа секој според тврдокорноста на своето лошо срце; затоа испратив врз нив сѐ што е речено во овој завет, кој им го заповедав да го исполнуваат, но тие не го исполнуваа.
9 И ми рече Господ: има бунт меѓу луѓето на Јуда и жителите на Ерусалим;
10 тие се вратија кон беззаконијата на своите прадедовци, кои се откажаа да ги слушаат зборовите Мои, па тргнаа по туѓи богови, за да им служат. Домот на Јуда и домот на Израел го нарушија Мојот завет, што го бев склучил со татковците нивни.
11 Затоа вака вели Господ: еве, ќе испратам врз нив зло, од кое не ќе можат да се избават, и кога ќе повикаат кон Мене, нема да ги чујам.
12 Тогаш градовите на Јуда и жителите на Ерусалим ќе појдат и ќе повикаат кон боговите, на кои им кадат; но тие нема да им помогнат во времето на неволјата.
13 Зашто, колку градови имаш, Јудо, толку имаш и богови, и колку улици има во Ерусалим, толку жртвеници подигнавте на она што е срамно, жртвеници за кадење на Ваал.
14 Но ти немој да молиш за тој народ и не упатувај за нив молитви и молби; бидејќи нема да ги чујам, кога во неволјата своја ќе повикаат кон Мене.
15 Што бара Мојата сакана во домот Мој, кога извршува многу срамни работи? Зар жртвуваното месо ќе ти помогне? Зар со тоа ќе се фалиш?
16 Зелена маслина те нарече Господ, која се украсува со убави плодови. А сега, при шумот на големиот смут, Тој запали оган околу неа и гранките нејзини изгореа.
17 Господ Саваот, Кој те посади, пресуди за тебе зло поради злото на домот Израелов и на домот Јудин, што го направија со тоа што Ме разгневија со кадењето свое на Ваал.
18
Господ ми откри, и јас знам; ти ми ги покажа нивните зли дела.19 Јас, пак, како кротко јагне, водено на клање, и не знаев дека тие смислуваат заговор против мене, велејќи: „Да го уништиме дрвото сосе плодот, и да го истргнеме од земјата на живите, така што ни името негово веќе да не се споменува.“
20 Но Ти, Господи Саваоте, праведен Судијо, Кој ги испитуваш срцата и утробите, допушти да ја видам Твојата одмазда врз нив, бидејќи Тебе ти го доверив своето дело!
21 Затоа така вели Господ, за луѓето од Анатот, кои сакаат да ја одземат душата твоја и кои велат: не пророкувај во името на Господ, за да не умреш од рацете наши;
22 поради тоа вака вели Господ Саваот: еве, Јас ќе ги посетам; младите нивни ќе умрат од меч; синовите и ќерките нивни ќе умрат од глад.
23 И нема ништо да остане од нив, зашто ќе испратам зло врз анатотците во годината, кога ќе ги посетам.
1
Праведен си Ти, Господи, зар би се спорел со Тебе; но ќе проговорам за судовите Твои. Зошто патот на безбожниците е успешен и зошто подлите живеат во мир?2 Ти ги посади, и тие се вкоренија и израснаа, па и плод даваат; во устата нивна Ти си близок, но далеку си од срцето нивно.
3 А мене, Господи, Ти ме познаваш, Ти ме гледаш и го испитуваш срцето мое — тоа е со Тебе. Одвои ги како овци за клање и приготви ги за денот, кога ќе бидат убиени.
4 До кога ќе тагува земјата, и ќе се суши тревата по сите полиња? Добитокот и птиците гинат поради беззаконијата на жителите нејзини; зашто велат: Тој нема да види што ќе правиме ние.
5
Кога трчаше со пешаците и тие те изморија, како можеш тогаш да се натпреваруваш со коњи? И ако не беше спокоен во мирна земја, што ли ќе правиш, кога ќе надојде Јордан?6 Зашто и браќата твои, и домот на таткото твој, те оговараат и зад твојот грб те оцрнуваат! Не верувај им и кога зборуваат добро за Тебе!
7
Јас го оставив Мојот дом, го напуштив наследството Свое; најмилото на душата Моја го предадов во рацете на непријателите негови.8 Моето наследство стана за Мене како лав во гора: крена глас против Мене — затоа го замразив.
9 Наследството Мое стана како птица шарена, врз која од сите страни се нафрлуваат други грабливи птици. Одете, собирајте се сите полски ѕверови, одете да го изедете.
10 Многу пастири го растурија Моето лозје, го изгазија со нозе делот Мој: Мојот драг дел го направија гола пустелија, —
11 го направија пустина, и тој запусте, плаче пред Мене; целата земја ја опустошија, но никој не го зема тоа при срце.
12 По сите гори во пустината дојдоа пустошници, зашто мечот Господов уништи сѐ, од едниот крај на земјата до другиот: нема мир за ниедно суштество.
13 Тие сееја пченица, а жнееја трње; се мачеа и никаква полза не добиваа; засрамете се за трудот свој поради пламениот гнев на Господ.
14
Така вели Господ за сите мои лоши соседи, кои го напаѓаа наследството што му го дадов на Мојот народ Израел: еве, Јас ќе ги откорнам од земјата и домот Јудин ќе го истргнам од неговата средина.15 Но, откако ќе ги истргнам, пак ќе ги вратам и ќе ги помилувам, и секого ќе го доведам во неговиот дел и секого — во земјата негова.
16 Па, ако ги научат патиштата на Мојот народ, за да се колнат во Мое име, велејќи: „Жив Господ“, како што тие го научија народот Мој да се колне во Ваал, ќе се населат меѓу Мојот народ.
17 Ако, пак, не послушаат, ќе ги искоренам и наполно ќе истребам таков народ, вели Господ.
1
Вака ми рече Господ: „Оди и купи си ленен појас и опаши се со него, но не клавај го во вода.“2 Јас си купив појас, како што рече Господ, и го препашав крстот свој.
3 И беше упатено слово Господово до мене по вторпат, и ми беше речено —
4 „Земи го појасот, што го купи, и кој ти е на крстот твој, па стани и оди до потокот Перат и сокриј го таму во некоја камена пукнатина.“
5 Јас отидов и го сокрив кај Перат, како што ми заповеда Господ.
6 А штом изминаа повеќе дни, Господ ми рече — „Стани, оди кај Перат и земи го оттаму појасот, за кој ти бев заповедал да го сокриеш таму.“
7 И јас отидов до Перат, ископав и го зедов појасот од местото, каде што го бев сокрил, а тоа — појасот беше изгнил и станал веќе неупотреблив.
8 И беше упатено слово Господово до мене:
9 „Вака вели Господ: ќе ја скршам гордоста на Јуда, и големата гордост на Ерусалим.
10 Тој лош народ, кој не сака да ги слуша зборовите Мои, живее според тврдокорното срце свое и оди по други богови, за да им служи и да им се поклонува, па ќе биде како овој појас, кој не чини за ништо.
11 Зашто, како што појасот се прилепува до крстот на човекот, така и Јас го прилепив до Себе сиот Израел и сиот Јудин дом, вели Господ, за да бидат Мој народ и Моја слава, похвала и украс, но тие не послушаа.“
12
Затоа, кажи им го овој збор: „Вака вели Господ, Бог Израелов — секој мев за вино се полни со вино. Тие ќе ти речат: зар ние не знаеме дека секој мев за вино се полни со вино?13 А ти кажи им: еве што вели Господ — Јас ќе ги наситам со вино до опивање сите жители на таа земја, и царевите, кои седат на Давидовиот престол, и свештениците, и пророците и сите ерусалимски жители,
14 и ќе ги судрам еден со друг, татковците со синовите заедно, вели Господ; нема да ги поштедам, нема да ги помилувам, нема да зажалам што ќе ги истребам.“
15
Слушајте и внимавајте; немојте да бидете горди, зашто Господ зборува.16 Подајте Му слава на Господ, вашиот Бог, додека Тој сѐ уште не испратил темнина и додека сѐ уште нозете ваши не се сопнуваат по темни гори; тогаш ќе очекувате светлина, а Тој ќе ја претвори во смртна сенка и ќе ја направи темнина.
17 Ако, пак, не го послушате тоа, душата моја скришно ќе плаче поради вашата гордост, ќе плаче горко, и очите мои солзи ќе леат; бидејќи стадото Господово ќе биде во плен одведено.
18 Кажи им на царот и на царицата: „Понизете се, седнете пониско, зашто ќе паднат од главите ваши венците на вашата слава.“
19 Јужните градови се затворени и нема кој да ги отвори; цел Јуда во ропство се одведува заедно со сиот плен.
20 Кренете ги очите и погледајте ги оние што идат од север: каде е стадото, што ти беше дадено, убавото стадо твое?
21 Што ќе речеш, ќерко Сионова, кога ќе те посети Тој? Ти сама ги научи да господарат над тебе: нема ли да те стегнат болки како жена кога раѓа?
22 Ако речеш во срцето свое: „Зошто ме снајде ова?“ — па, поради многуте твои беззаконија, скутовите ти се разголија и насилство над тебе извршија.
23 Може ли Етиопјанец да ја смени кожата своја и леопардот — дамките свои? Па така и вие, можете ли да правите добро, кога сте свикнати да вршите зло?
24 Затоа ќе ги развеам како прав, ќе ги разнесам со пустински ветар.
25 Ете ја твојата ждрепка, делот што сум ти го одмерил, вели Господ, бидејќи ти Ме заборави и се потпираше на лагата.
26 Затоа, Јас самиот ќе те разголам, за да се види срамотијата твоја.
27 Го видов твоето прељубодејство и твоите бесни похоти и гнасотии по височинките и по полињата; тешко тебе, Ерусалиме; зар нема да се очистиш? И до кога тоа ќе биде така?
1
Слово Господово што беше упатено до Еремија за суша.2 Плаче Јуда, портите му се урнати, лежат на земјата поцрнети, и пискот се крена во Ерусалим.
3 Големците ги праќаат слугите свои по вода; тие одат кај изворите и не наоѓаат вода; се враќаат со празни садови; посрамени и смутени, ги покриваат главите свои.
4 Бидејќи земјата напукнала од суша и земјоделците се смутени и ги покриваат главите свои.
5 Дури и кошутата, кога ќе роди во полето, ги остава младите свои, зашто нема трева.
6 И дивите магариња стојат по високите места и голтаат воздух како чакали; очите им се потемнети, зашто нема трева.
7
Иако нашите беззаконија сведочат против нас, но Ти, Господи, постапи со нас заради името Твое; големо е нашето отстапништво, згрешивме пред Тебе.8 Надеж Израелова, Спасителе негов во зло време! Зошто си како туѓинец во оваа земја, како патник што дошол да преноќева?
9 Зошто си како уморен човек, како јунак што нема сила да спасува? А и покрај сето тоа, Господи, Ти си меѓу нас и името Твое се призива од нас. Не оставај нѐ!
10
Така зборува Господ кон овој народ. Бидејќи сакаат да скитаат, не ги запираа нозете свои, Господ не благоволи кон нив, се сети сега за беззаконијата нивни и ги казнува гревовите нивни.11
И ми рече Господ: „Немој да се молиш за доброто на овој народ.12 Ако постат, нема да го чујам пискотот нивни; и, ако принесат и сепаленица и дар, нема да ги примам; но со меч, со глад, и со помор ќе ги истребам.“
13 Тогаш реков: „Господи Боже, еве пророците им кажуваат: меч нема да видите, и глад нема да има кај вас, а ќе ви дадам траен мир на ова место.“
14 И ми рече Господ: „Пророците пророкуваат лага во Мое име, Јас не сум ги пратил и не сум им дал заповеди, ниту сум им зборувал; тие ви проповедаат лажни виденија и баења, суета и измислици од своето срце.“
15 Затоа вака вели Господ за пророците: „Тие пророкуваат во Мое име, но Јас не сум ги испраќал; тие зборуваат: ‚Мч и глад нема да има во таа земја‘ — со меч и глад ќе бидат истребени тие пророци.
16 И народот, кому му пророкуваат, од глад и меч ќе биде кутнат по улиците ерусалимски, и не ќе има кој да ги погребе — нив и жените нивни, синовите нивни и ќерките нивни; и Јас ќе ја излеам врз нив нивната лошотија.“
17 Па кажи им ги овие зборови: нека се лијат солзи од очите мои дење и ноќе и нека не престануваат, зашто со голем пораз, со тежок удар е поразена девојката, ќерката на мојот народ.
18 Излегувам по полето, а таму — убиени со меч; влегувам во градот, и ете многумина умираат од глад: дури и пророк и свештеник скитаат по земјата и ништо не знаат.
19
Зар наполно го отфрли Јуда? Зар душата Твоја го замрази Сион? Зошто така нѐ поразуваш, за да не можеме да се излечиме? Чекаме мир — а нема ништо добро; чекаме време за спасување — а еве, ужаси.20 Ја признаваме, Господи, нечесноста своја, беззаконијата на нашите татковци, дека згрешивме пред Тебе.
21 Не отфрлај нѐ нас заради името Твое; не понижувај го престолот на Својата слава: сети се, не разрушувај го Твојот завет со нас.
22 Има ли меѓу незнабожечките суетни богови такви, што можат да дадат дожд, или, пак, може ли небото само од себе да лие голем дожд? Зар не си Ти тоа, Господи Боже наш? На Тебе се надеваме, зашто Ти го создаваш сето тоа.
1
И ми рече Господ: да беа застанале пред лицето Мое дури Мојсеј и Самоил, душата Моја пак немаше да се приклони кон тој народ; избркај ги од пред лицето Мое, нека си одат.2 Ако, пак, те прашаат: „Каде да одиме?“ — кажи им: вака вели Господ — кој е за смрт, нека оди во смрт: и кој е за меч — под меч; кој е, пак, за глад — на глад; и кој е за ропство — во ропство.
3 И ќе испратам врз нив четири вида смрт, вели Господ: меч за да ги убива, кучиња, за да ги раскинуваат, небески птици, и полски ѕверови, за да ги изедуваат и истребуваат.
4 И ќе направам да се ужасуваат од нив сите земни царства заради она што го изврши Манасија, синот на Јудејскиот цар Езекија, во Ерусалим.
5 Зашто, кој ќе те пожали, Ерусалиме, кој ќе ти изјави сочувство, и кој ќе наврати до тебе, за да те праша добро ли ти е?
6 Ти Ме остави, вели Господ, отстапи; затоа, ќе ја протегнам Својата рака врз тебе и ќе те погубам; се уморив, простувајќи ти.
7 Јас ќе ги одвеам со вејачка пред портите на земјата, ќе ги лишам од деца, ќе го сотрам Мојот народ; но тие нема да се вратат од своите патишта.
8 Ќе има кај нив вдовици многу повеќе од морскиот песок; ќе испратам врз нив, врз мајката на младите, уништувач попладне, ненадејно ќе ги опфати страв и ужас.
9 Ќе изнемогне онаа што лежи, која родила седум, ќе го предава духот; уште во текот на денот ќе зајде сонцето нејзино; таа е смутена и посрамена. И останатите ќе ги предадам на меч пред очите на нивните непријатели, вели Господ.
10
Тешко мене, мајко моја, зошто ме роди човек, кој се расправа и се кара со целата земја! Никому не сум давал со лихва и мене никој не ми давал, а сите ме проколнуваат.11 Господ рече: крајот ќе ти биде добар, и Јас ќе го присилам непријателот твој да постапува со тебе добро во времето на бедата и за време на жалоста.
12
Може ли железо да се скрши, северно железо и бакар?13 Твојот имот и твоите богатства ќе ги предадам на разграбување, без цена, заради сите твои гревови, во сите твои предели.
14 И ќе те одведам со непријателите твои во земја, што не ја познаваш; зашто оган се разгоре од Мојот гнев, ќе гори над вас.
15
О Господи! Ти сѐ знаеш; сети се за мене и посети ме, и одмазди се за мене на моите гонители; според Својата трпеливост, не погубувај ме; Ти знаеш дека заради Тебе поднесувам потсмев.16 Ги најдов зборовите Твои и ги проголтав; Твоето слово ми беше за радост и веселба на срцето мое; зашто името Твое е призивано врз мене, Господи Боже Саваот.
17 Не, во друштво со подбивачи не сум се веселел: со Твојата тешка рака врз мене седев сам, бидејќи Ти ме разнесе со јарост.
18 Зошто е толку долготрајна болката моја, и раната моја е толку неизлечива, и никако да се залечи? Зар Ти ќе бидеш за мене како лажлив извор, како неверна вода?
19
Затоа, вака рече Господ: ако се обратиш, ќе те поставам пак на нозе и ќе стоиш пред лицето Мое; и, ако го одвоиш скапоценото од безвредното, ќе бидеш како Моја уста. Тие сами ќе се свртуваат кон тебе, а не ти да се обраќаш кон нив.20 И за тој народ ќе те направам силен бронзен ѕид; тие ќе војуваат против тебе, но нема да те победат, бидејќи Јас сум со тебе, за да те спасувам и да те избавувам, вели Господ.
21 И ќе те спасам од рацете на злодејците и ќе те избавам од рацете на насилниците.
1
И беше упатено слово Господово до мене:2 Немој да се жениш, ниту да имаш синови и ќерки на ова место.
3 Зашто вака вели Господ за синовите и ќерките, што ќе се родат во ова место, и за мајките нивни, што ќе ги родат и за татковците нивни, што ќе ги добијат во оваа земја:
4 од тешка смрт ќе умрат тие и нема да бидат оплакани, ниту погребани; ќе бидат како ѓубре земно; со меч и со глад ќе бидат истребени, и труповите нивни ќе им бидат храна на птиците небески и на ѕверовите земни.
5 Зашто така вели Господ: не влегувај во дом на оној, кој тагува и не оди да плачеш и да жалиш со него; зашто Јас го одзедов од тој народ Својот мир, милоста и сожалувањето, вели Господ.
6 И ќе умрат и големите и малите во таа земја; и нема да бидат погребани, ниту ќе бидат оплакувани, ниту некој ќе си прави посекотини заради нив, а и нема да се стрижат за нив.
7 За оној што е во жалост нема да се прекршува леб за да биде утешен поради умрениот; и нема да му подадат чаша поради смртта на неговиот татко и неговата мајка.
8 Не влегувај исто така и во куќа за веселба, да седиш таму со нив, за да јадеш и да пиеш;
9 зашто така вели Господ Саваот, Бог Израелов: еве, Јас ќе го прекратам гласот на радоста и гласот на веселбата, гласот на младоженецот и гласот на невестата во тоа место пред вашите очи и во ваше време.
10 Кога ќе им ги кажеш на луѓето сите овие зборови, и тие ќе ти речат: „Зошто Господ ја искажа врз нас сета оваа беда, и каква е нашата неправда и кој е нашиот грев, со што згрешивме пред нашиот Господ Бог?“ —
11 Тогаш речи им: поради тоа што вашите татковци Ме оставија, вели Господ, и тргнаа по други богови, ним им служеа и им се поклонуваа, а Мене Ме оставија, и законот Мој не го пазеа.
12 А вие постапувавте уште полошо од татковците ваши и секој од вас живее според своето закоравено зло срце, за да не Ме слушате.
13 Поради тоа ќе ве исфрлам од оваа земја во земја, која не ја познавате ни вие ниту татковците ваши, и таму ќе им служите на други богови дење и ноќе; зашто Јас нема да покажам милост кон вас.
14 Затоа, ете, идат дни, вели Господ, кога нема веќе да се вели: „Жив е Господ, Кој ги изведе синовите Израелови од египетската земја“,
15 туку — „Жив е Господ, Кој ги изведе Израеловите синови од северната земја и од сите земји, во кои ги беше прогонил.“ Зашто ќе ги вратам во земјата нивна, што им ја дадов на татковците нивни.
16 Ете, Јас ќе пратам многу рибари, вели Господ, и ќе ги ловат; а потоа ќе пратам многу ловци, и тие ќе ги гонат од сите планини и од секој рид и од камени процепи.
17 Зашто очите Мои се врз сите нивни патишта; тие не се сокриени од лицето Мое, и нивната неправда не е сокриена од очите Мои,
18 и двојно ќе им платам за нивната неправда и за нивниот грев, зашто ја осквернија земјата Моја, со труповите на стрвината своја и со гнасотија го исполнија наследството Мое.
19
Господи, сило моја, крепост моја и прибежиште мое во време на неволја! Кај Тебе ќе дојдат народите од земните краишта и ќе речат: само лага наследија нашите татковци, суета и она, од кое нема никаква полза.20 Може ли човек да си направи богови? Тоа не се никакви богови!
21 Затоа, еве, Јас сега ќе ги научам, ќе им ја покажам Својата рака и силата Своја, па ќе познаат дека името Мое е Јахве.
1
Гревот на Јуда е напишан со железно длето, со врв од дијамант е врежан врз плочите на срцето нивно и врз роговите на нивните жртвеници,2 та синовите нивни да се сеќаваат на нивните жртвеници и на нивните светилишта покрај зелените дрвја, на високи ридови.
3 Мојата гора во полето, имотот твој, и сите твои драгоцености ќе ги предадам на разграбување, и твоите идолски светилишта — за твоите гревови во сите твои предели.
4 И самиот ти ќе се лишиш од наследството свое, што ти го бев дал, и ќе те пратам во ропство кај твоите непријатели, во земја што ти не ја познаваш, зашто вие го разгоревте огнот на Мојот гнев, кој ќе гори вечно.
5
Така вели Господ: проклет да е човекот кој се надева на човек и кој телото го смета за своја крепост и чие срце се одвраќа од Господ.6 Тој ќе биде како троскот во пустина и нема да види кога ќе дојде доброто, па ќе се насели во топли пустински места, во земја солена и непогодна за живеење.
7 Благословен е човекот кој се надева на Господ, и кому надежта Му е Господ.
8 Затоа што тој ќе биде како дрво посадено крај води, што ги пушта корењата свои покрај потокот; тоа не стравува кога настанува припек; лисјата му се зелени, и во време на суша не се плаши и не престанува да дава плод.
9 Лукаво е човечкото срце повеќе од сѐ и е наполно расипано; кој ќе го разбере?
10 Јас, Господ, проникнувам во срцето и ја испитувам внатрешноста, за да му дадам на секого според патот негов и според плодовите на делата негови.
11 Како еребица што лежи врз јајца што не ги снесла, таков е оној, кој со неправда спечалува богатство; тој ќе го остави во половината од животот свој и на крајот ќе се открие дека е глупав.
12
Престолот на славата, возвишен уште од почетокот, тоа е нашето свето место!13 Ти си, Господи, надеж Израелова; сите оние, кои Те оставаат ќе се засрамат. „Кој отстапува од Мене нека биде запишан за под земја, зашто Го оставија Господа, изворот на жива вода.“
14 Исцели ме Господи, и исцелен ќе бидам; спаси ме, и спасен ќе бидам, зашто Ти си моја фалба.
15 Еве, тие ми велат: „Каде е словото Господово? Нека дојде!“
16 Јас не одбегнував да станам пастир кај Тебе и не го посакував кобниот ден, Ти го знаеш тоа; што излезе од устата моја, откриено е пред лицето Твое.
17 Не биди страшен за мене, Ти си надеж моја во ден на неволја.
18 Нека се засрамат гонителите мои, но јас нема да се посрамам; нека затреперат, а јас нема да затреперам; испрати врз нив злочест ден и уништи ги со двојно уништување.
19
Така ми вели Господ: оди и застани пред портите на синовите народни, низ кои влегуваат царевите јудејски и низ кои излегуваат, и пред сите ерусалимски порти,20 па речи им: цареви јудејски, цела Јудејо и сите ерусалимски жители, вие, кои влегувате низ овие порти, чујте го словото Господово.
21 Вака вели Господ: пазете ги душите свои и не носете товар во саботен ден и не внесувајте го низ портите ерусалимски,
22 и не изнесувајте товар од куќите свои во саботен ден и не вршете никаква работа. Саботниот ден сметајте го за свет ден така, како што сум им заповедал на предците ваши,
23 кои, пак, не послушаа и не внимаваа, туку станаа тврдоглави, за да не слушаат и да не примаат поука.
24 И, ако ме послушате, вели Господ, да не носите товар во саботен ден низ портите на овој град и саботата да ја сметате за света, во тој ден не вршејќи никаква работа,
25 тогаш низ портите на овој град ќе влегуваат цареви и кнезови, кои ќе седат на Давидовиот престол, кои ќе се возат во коли и ќе јаваат на коњи, тие и кнезовите нивни, Јудејци и ерусалимски жители, тогаш овој град ќе биде вечно населен.
26 Па ќе доаѓаат од градовите јудејски, од ерусалимската околина и од земјата Венијаминова, од рамнините, од планините и од југ, и ќе принесуваат сепаленици и жртви, лебен принос, темјан и благодарствени жртви во домот на Господ.
27 Ако, пак, не Ме послушате, да го сметате саботниот ден како свет и да не носите товар, кога влегувате низ ерусалимските порти во саботен ден, тогаш ќе запалам оган пред портите негови, и тој ќе ги проголта куќите ерусалимски и нема да угасне.
1
Слово Господово што дојде до Еремија:2 стани и слези во домот на грнчарот, и таму ќе ти ги кажам зборовите Мои.
3 Слегов во домот на грнчарот, а тој ја вршеше својата работа на тркалото.
4 Садот, пак, што го правеше грнчарот од глина, се растури во рацете негови. Но тој одново направи од него друг сад, како што му падна на ум да направи.
5 И дојде слово Господово до мене:
6 доме Израелов, не можам ли да постапам со вас како овој грнчар? — рече Господ. Ете, како што е глината во рацете на грнчарот, тоа сте и вие во рацете Мои, доме Израелов.
7 Понекогаш велам Јас за некој народ и царство дека ќе го искоренам, ќе го згазам и погубам;
8 но, ако тој народ, врз кого сум го изрекол тоа се поврати од лошите свои дела, Јас го одлагам злото, што сум намислил да го направам.
9 А понекогаш велам за некој народ и некое царство дека ќе ги подигнам и ќе ги зацврстам;
10 но, ако тој народ врши зло пред очите Мои и не го послуша гласот Мој, ќе го повлечам доброто, со кое сум намислил да го дарувам.
11 Па така, кажи им на луѓето Јудини и на жителите ерусалимски: вака вели Господ — еве, Јас ви подготвувам зло и смислувам нешто против вас; затоа повратете се секој од својот лош пат и исправете ги патиштата свои и постапките свои.
12 Но тие велат: „Не надевај се; ние ќе си живееме како што сакаме и секој од нас ќе постапува според своето закоравено зло срце.“
13 Затоа вака вели Господ: распрашајте се меѓу народите, дали чул некој нешто слично? Многу гнасни дела изврши Израеловата девојка.
14 Ги напушта ли леванонскиот снег планинските карпи, и секнуваат ли по други места течните студени води?
15 А Мојот народ Ме остави; кади на суети, се сопнува на своите патишта, ги остава старите патишта, за да оди по патеки, по непрооден пат,
16 за да ја направи земјата своја ужас, вечен срам, така што секој што ќе минува преку неа да се чуди и да мавта со главата.
17 Како источен ветар ќе ги распрснам пред непријателот; со грбот, а не со лицето Свое ќе се свртам кон нив во денот на нивната неволја.
18
А тие рекоа: „Дојдете да направиме заговор против Еремија; зашто нема да исчезне законот на свештеникот и советот на мудриот и зборот на пророкот, дојдете да го убиеме за да не ги слушаме веќе неговите зборови.“19
Послушај ме, Господи, и чуј што говорат моите противници.20 Треба ли да се враќа зло за добро? А тие ми копаат јама за душата моја. Сети се дека стоев пред лицето Твое, за да зборувам добро за нив, за да го одвратам од нив гневот Твој.
21 И така, предај ги синовите нивни на глад и направи да загинат од меч; жените нивни да немаат деца и да станат вдовици, мажите нивни да умираат, а младинците нивни да бидат убивани во бој.
22 Нека се слуша пискот од куќите нивни, кога ненадејно ќе им испратиш чета насилници; зашто тие ископаа јама, за да ме фатат, и тајно поставија замка за нозете мои.
23 Но Ти, Господи, им ги знаеш сите нивни сплетки против мене, за да ме убијат; не проштевај ги неправдите нивни, и не бриши го гревот нивни, пред лицето Свое; нека попаѓаат пред Тебе; пресметај се со нив додека си гневен.
1
Вака рече Господ: оди, купи глинена стомна откај грнчарот; поведи ги со себе најстарите од народот и свештеничките старешини.2 Па излези во долината на синовите Хиномови, која се наоѓа пред Источната Порта, и објави ги таму зборовите, што ќе ти ги кажам,
3 и кажи: цареви јудејски и жители ерусалимски, чујте го словото Господово! Вака вели Господ Саваот, Бог Израелов — еве, Јас ќе испратам врз ова место зло, и кој ќе чуе за тоа, ќе му пиштат ушите,
4 зашто Ме оставија и туѓо го направија ова место, па кадат во него на туѓи богови, кои не ги познавале ни тие, ниту татковците нивни, а ни јудејските цареви; го исполнија ова место со невина крв,
5 и му подигнаа светилиште на Ваал, за да ги горат синовите свои со оган како сепаленица за Ваал, што Јас не сум ја заповедал, не сум зборувал и што на ум не Ми доаѓало.
6 Затоа, еве, идат дни, вели Господ, кога ова место нема веќе да се нарекува Товет, односно долина на синовите Хиномови, туку Крвна Долина.
7 И ќе ги осуетам намерите на Јуда и на Ерусалим во ова место и ќе дозволам да паднат од меч пред очите на непријателите нивни и од раката на оние, што ја бараат душата нивна, и труповите нивни ќе им ги дадам како храна на птиците небески и на ѕверовите земни.
8 И ќе го направам овој град за ужас и поруга; и секој, што ќе минува низ него, ќе се чуди и ќе си потсвирнува, гледајќи ги многуте рани негови.
9 И ќе ги нахранам со телата на синовите нивни и со телата на ќерките нивни; и секој ќе го јаде телото на својот ближен кога ќе се наоѓа под опсада и во тесно, кога ќе ги притискаат непријателите нивни и оние, што ја бараат душата нивна.
10 Па скрши ја стомната пред очите на луѓето, кои ќе дојдат со тебе,
11 и кажи им: вака вели Господ Саваот — така ќе го разбијам тој народ и тој град, како што е скршен овој грнчарски сад, кој веќе не може да стане цел, и ќе ги погребуваат во Товет, поради немање место за погребување.
12 Така ќе постапам со тоа место, вели Господ, и со неговите жители; и тој град ќе го направам сличен на Товет.
13 А куќите на Ерусалим и куќите на царевите јудејски — ќе бидат нечисти како местото Товет: зашто врз покривите на сите куќи кадеа на целата војска небесна и извршуваа преливи на туѓи богови.
14
Тогаш дојде Еремија од Товет, каде што го беше испратил Господ да пророкува, и застана во дворот на домот Господов и му рече на сиот народ:15 вака вели Господ Саваот, Бог Израелов — еве, ќе испратам врз овој град и врз сите нивни градови секакво зло, што го изреков против него, бидејќи тие се тврдоглави и не ги слушаат зборовите Мои.
1
Кога Пашхур, синот Имеров, свештеник и надзорник во домот Господов, чу дека Еремија ги изговорил тие пророчки зборови,2 го фати пророкот Еремија и нареди да го бијат и да го врзат за столбот на срамот, што беше до горните порти Венијаминови кај домот Господов.
3 Но утредента Пашхур го ослободи Еремија, а Еремија му рече: „Господ те нарече не Пашхур, туку ‚Ужас отсекаде‘!
4 Зашто вака рече Господ: еве, ќе те направам ужас за тебе самиот и за сите твои пријатели, и ќе паднат во бој од непријателите свои и очите твои ќе го видат тоа. И сите Јудејци ќе ги предадам во рацете на вавилонскиот цар, кој ќе ги одведе во Вавилон и ќе ги убие со меч.
5 И ќе го продадам сето богатство на тој град, сиот имот негов и сите негови драгоцености; и сите ризници на царевите јудејски ќе ги дадам на неговите непријатели, што ќе ги разграбаат, ќе ги земат и ќе ги однесат во Вавилон.
6 И ти Пашхуре, и сите што живеат во твојата куќа, ќе отидете во ропство; ќе отидеш во Вавилон, таму ќе умреш и таму ќе бидеш погребан, та и сите твои пријатели, на кои лажно им пророкуваше.“
7
Господи, ти ме надви, и јас сум надвиен; Ти си посилен од мене и ме победи, а јас секој ден станувам за потсмев, секој се шегува со мене.8 Затоа, штом ќе почнам да зборувам, зборувам за насилство, зборувам за разорување, бидејќи словото Господово стана за мене поруга и секојдневен потсмев.
9 Па си реков: нема веќе да спомнувам за Него, ниту ќе зборувам во Негово име; но во срцето како да имам распален оган, затворен во коските мои, и се измачував да го задржам — но не можев.
10 Бидејќи слушав клевети од мнозина, ужаси насекаде! Пријавете го, и ние ќе го обвиниме. Сите, што живееја со мене во мир, сега ме демнат, нема ли некаде да погрешам: „Можеби, велат, тој ќе се улови, и ние ќе го победиме и ќе му се одмаздиме.“
11 Но со мене е Господ како страшен јунак; затоа моите гонители ќе се сопнат и нема да ме победат; многу, многу ќе се засрамат, зашто ќе бидат поразени; срамот ќе биде вечен, нема никогаш да биде заборавен.
12 Господи на силите, Ти го испитуваш праведникот и ја гледаш утробата и срцето негово. Дозволи да ја видам одмаздата Твоја над нив, зашто Тебе Ти го доверив делото свое.
13 Пејте Му на Господ, фалете Го Господа, зашто Тој ја спасува душата на бедниот од рацете на злодејците.
14 Проклет да е денот во кој се родив; денот, во кој ме роди мојата мајка, нека не е благословен!
15 Проклет да е човекот кој ја пренесе веста до татко ми и му рече: „Ти се роди син“ и со тоа многу го зарадува.
16 И со тој човек да стане она што стана со градовите кои Господ ги разруши и не ги пожали; нека слуша тој пискот наутро и напладне — плач,
17 затоа што не ме уби уште во утробата, така што мајка ми да станеше мој гроб и утробата нејзина да останеше вечно бремена.
18 Зошто излегов од утробата, за да гледам маки и таги и дните свои да ги минам во срам?
1
Слово, кое дојде од Господ до Еремија, кога царот Седекија го испрати до него Пашхур, синот Мелхиев, и свештеникот Софонија, син на Маасеја, за да му кажат:2 „Прашај Го Господа за нас, зашто вавилонскиот цар Навуходоносор војува против нас; можеби Господ ќе направи со нас некое од Своите чуда, за да си отиде тој од нас!“
3 И им рече Еремија: ова кажете му го на Седекија —
4 вака вели Господ, Бог Израелов — еве, Јас ќе ги свртам назад воените оружја, што се во вашите раце, со кои се биете со вавилонскиот цар и против Халдејците, кои ве опседнуваат наоколу, надвор од ѕидовите и ќе ги соберам во средината на градот;
5 и Сам ќе војувам против вас со протегната рака и со силна десница, со гнев и со јарост и со голема лутина.
6 И ќе поразам сѐ, што живее во тој град — и луѓето и добитокот; од голем помор ќе изумрат тие.
7 А потоа, вели Господ, јудејскиот цар Седекија, слугите негови, народот и сите преживеани од помор во тој град, од меч и од глад, ќе ги предадам во рацете на Навуходоносор, царот вавилонски, во рацете на нивните непријатели и во рацете на оние, кои ја бараат душата нивна, и тој ќе ги сотре со остар меч и нема да ги поштеди, нема да ги пожали и нема да се смилостиви над нив.
8 Па кажи му на тој народ — вака вели Господ: еве, Јас поставувам пред вас пат кон живот и пат кон смрт,
9 оној, што ќе остане во тој град, ќе умре од меч, глад и помор, а кој ќе излезе и ќе им се предаде на Халдејците, што го опсадуваат, ќе остане жив — животот ќе му биде како воен плен;
10 зашто Јас го свртев лицето Свое против тој град, вели Господ, за зло, а не за добро; тој ќе биде предаден во рацете на вавилонскиот цар, и тој ќе го изгори со оган.
11
Зборувај и кон домот на јудејскиот цар: чујте го словото Господово —12 доме Давидов, така вели Господ: делете правда рано изутрина и избавете го угнетуваниот од рацете на угнетувачот, за да не избувне оган од јароста Моја и да се разгори поради вашите лоши дела, што никој не ќе може да го угасне.
13 Еве, Јас сум против тебе, ти што седиш, како на карпа во долината, вели Господ, против вас сум — вие кои велите: „Кој ќе излезе против нас и кој може да влезе во нашите живеалишта?“
14 Но, Јас ќе ве казнам според плодовите на делата ваши, вели Господ, и ќе запалам оган во вашата гора, која ќе проголта сѐ што постои околу неа.
1
Вака вели Господ: слези во домот на царот Јудин, и искажи го таму ова слово,2 па кажи: чуј го словото Господово, царе јудејски, ти, кој седиш на Давидовиот престол, ти и твоите слуги и луѓето твои, кои влегуваат низ овие порти.
3 Вака вели Господ: извршувајте суд и правда и спасувајте го угнетуваниот од рацете на угнетувачот и не притеснувајте го придојдениот, како ни сиракот ни вдовицата, и не проливајте невина крв на ова место.
4 Зашто, ако го исполнувате ова слово, низ портите на овој дом ќе влегуваат цареви, кои ќе седат наместо Давид на престолот негов, кои ќе се возат во коли и ќе јаваат на коњи, тие и слугите нивни и луѓето нивни.
5 Ако, пак, не ги послушате овие зборови, жив сум Јас, вели Господ, дека овој дом ќе запусти.
6 Зашто, така вели Господ за домот на јудејскиот цар: ти си за Мене Галаад и леванонски врв; но Јас ќе направам од тебе пустина, и градовите твои ќе станат ненаселени;
7 и ќе повикам против тебе истребители, секој со своето оружје — и тие ќе ги исечат твоите најубави кедри и ќе ги фрлат во оган.
8 И многу народи ќе минуваат низ овој град и ќе се прашуваат еден со друг: „Зошто Господ така постапи со овој голем град?“
9 И ќе си одговорат — „Зашто тие го оставија заветот на Господ, нивниот Бог, и се поклонија на други богови и ним им служеа.“
10
Не плачете за умрениот и не жалете за него; туку горко плачете за оној, што оди во ропство, зашто тој веќе нема да се врати и нема да го види својот роден крај.11 Зашто вака вели Господ за Селум , синот на јудејскиот цар Јошија, кој царуваше по татко си Јошија, и кој излезе од тоа место: тој веќе нема да се врати во него,
12 Но ќе умре таму, каде што го одведоа како роб, и нема веќе да ја види оваа земја.
13
Тешко му на оној, кој гради своја куќа со неправда, и свои соби — со беззаконие, кој го присилува ближниот свој да му работи без награда и не му дава плата,14 кој вели — ќе си направам голема куќа и широки соби, и кој отвора прозорци, ги обложува со кедар и ги бојадисува со црвена боја.
15 Мислиш ли дека си цар, затоа што си се оградил со кедар? Татко ти јадеше и пиеше, но вршеше суд и правда, па затоа му беше добро.
16 Тој го бранеше правото на бедниот и на сиромавиот, и затоа му беше добро. Зар не значи тоа дека некој Ме познава? — вели Господ.
17 Но твоите очи и твоето срце се свртени само кон корист за себеси и кон пролевање невина крв, за да угнетуваш и присилуваш.
18 Затоа, вака вели Господ за Јоаким, синот на јудејскиот цар Јошија: нема да го оплакуваат — „О брате!“ и „О сестро!“, нема да го оплакуваат: „О господаре!“ и „О негово величие!“
19 Како магаре тој ќе биде погребан; ќе го изнесат и ќе го фрлат далеку од ерусалимските порти.
20
Качи се на Ливан и извикај, подигни го гласот свој на Башан и викни од Аварим, зашто погубени се сите твои пријатели.21 Јас ти зборував, кога ти беше добро, но ти рече: нема да послушам. Такво беше твоето поведение уште од младоста, ти не го слушаше гласот Мој.
22 Сите твои пастири ветар ќе ги одвее, а пријателите твои во ропство ќе отидат и тогаш ти ќе бидеш посрамен и понижен за сите твои злодела.
23 Ти, кој живееше на Ливан и си свил гнездо во кедрите, колку ли ќе офкаш, кога ќе те постигнат болки, како кај породилка!
24 Се колнам во Својот живот, вели Господ: да ми беше јудејскиот цар Конија, синот на Јоаким, прстен на десната рака Моја, и оттаму ќе те откинам,
25 и ќе те предадам во рацете на оние, кои ја бараат душата твоја, и во рацете на оние, од кои се плашиш, во рацете на вавилонскиот цар Навуходоносор и во рацете на Халдејците.
26 Па ќе те исфрлам тебе и твојата мајка, која те родила, во туѓа земја, каде што не сте се родиле, и таму ќе умрете.
27 А во земјата, каде што душата нивна ќе копнее да се врати, таму нема да се вратат.
28 „Зар тој човек, Конија, е презрено суштество, отфрлен и несакан сад, та тој и племето негово беа фрлени во земја што не ја познавале?“
29 О, земјо, земјо, земјо, чуј го словото Господово!
30 Така вели Господ: запишете го овој човек како лишен од деца, како човек со злочести дни, зашто никој од племето негово веќе нема да седи на престолот Давидов и нема да владее во Јудеја.
1
Тешко им на пастирите, што ги погубуваат и растураат овците на Моето стадо, вели Господ.2 Затоа вака вели Господ, Бог Израелов, кон пастирите, кои го пасат народот Мој: вие ги растуривте овците Мои, ги упропастивте и не се грижите за нив; еве, Јас ќе ве казнам за вашите злосторства, вели Господ.
3 И ќе го соберам остатокот од Моето стадо, од сите земји каде што ги бев изгонил, и ќе ги вратам во трлата нивни, па ќе се плодат и ќе се размножуваат.
4 И ќе поставам над нив пастири, што ќе ги пасат, и тие нема веќе да се плашат, ниту ќе треперат и нема да се губат, вели Господ.
5 Еве, доаѓа времето, вели Господ, и ќе му издигнам на Давид фиданка, и ќе се зацари Цар, Кој ќе постапува мудро и ќе суди праведно на земјата.
6 Во дните Негови Јуда ќе се спаси, и Израел ќе живее безопасно; и еве, — Неговото име со кое ќе Го именуваат е „Господ — Нашата правда!“
7 Затоа, еве, идат дните, вели Господ, кога веќе нема да се зборува: „Жив Господ, Кој ги изведе синовите Израелови од земјата египетска“,
8 туку „Да е жив Господ, Кој го изведе и Кој го доведе племето на домот Израелов од северната земја и од сите земји, каде што ги беше изгонил“, и тие ќе живеат во земјата своја.
9 Поради пророците срцето ми се кине во мене, сите коски ми се тресат, јас сум како пијан, како човек што го фатило виното, заради Господа и заради Неговите свети зборови,
10 зашто земјата се наполни со прељубници, и земјата плаче поради проклетството; се исушиле пасиштата по пустините, зашто стремежот им е зло, а силата нивна — неправда;
11 бидејќи и пророкот и свештеникот се безбожни: дури и во домот Мој го забележав бесчестието нивно, вели Господ.
12
Затоа патот нивни ќе биде лизгаво место во темнината — ќе ги туркаат и тие ќе паѓаат таму; зашто Јас ќе испратам врз нив беда во годината, кога ќе ги казнам, вели Господ.13 А кај пророците во Самарија видов безумие, тие пророкуваат во името на Ваал и го воведуваат во заблуда народот Мој, Израел.
14 А кај пророците во Ерусалим гледам нешто уште пострашно: тие прељубодејствуваат и одат во лага, ги поткрепуваат рацете на злодејците, та никој од нив да не се откаже од бесчестието свое; сите тие се пред Мене како Содом, а жителите негови — како Гомора.
15 Затоа вака вели Господ Саваот за пророците: еве, ќе ги нахранам со пелин и ќе ги напојам со затруена вода, поради тоа што од ерусалимските пророци се разнесе безбожие по целата земја.
16
Така вели Господ Саваот: немојте да ги слушате зборовите на пророците, кои ви пророкуваат — тие ве лажат, кажуваат измислени работи од срцето свое, а не она што доаѓа од устата Господова.17 Постојано им зборуваат на оние, кои не Ме почитуваат: „Господ рече, мир ќе имате.“ И на секого кој се управува според тврдокорноста на срцето свое, велат: „Зло нема да ве снајде.“
18 Зашто, кој е тој што присуствувал на советот на Господ, па видел и го чул словото Негово? Кој го разбрал Неговото слово и кој го чул тоа?
19 Еве, иде бурата Господова со јарост, бура страшна, и ќе се свие врз главата на безбожниците.
20 Гневот Господов нема да се одврати сѐ додека Тој не ги изврши и додека не ги исполни замислите на Своето срце; во последните дни тоа наполно ќе го разберете.
21 Јас не ги праќам тие пророци, а самите се беа растрчале; Јас не им зборував, а тие пророкуваа.
22 Да беа стоеле во советот Мој, тие ќе му ги објавеа зборовите Мои на Мојот народ и ќе го отклонеа од неговиот лош пат и од неговите лоши дела.
23 Зар Јас сум Бог само одблизу, вели Господ, а не Бог и оддалеку?
24 Може ли човек да се сокрие на место тајно, каде што Јас не би го видел? — вели Господ. Зар не ги исполнувам Јас небото и земјата — вели Господ.
25 Јас слушав што зборуваат пророците, кои во името Мое пророкуваат лага. Тие велат: „Ми се сони, ми се сони.“
26 До кога ќе трае тоа во срцето на пророците, кои пророкуваат лага, кои пророкуваат измама од срцата свои?
27 Тие мислат дека преку своите соништа, што си ги раскажуваат еден на друг, ќе го доведат Мојот народ дотаму, да го заборави името Мое, како што го заборавија татковците нивни името Мое заради Ваал!
28 Пророкот што видел сон, нека го раскаже како сон, а во кого е словото Мое, нека го каже верно словото Мое. Што заедничко има плевата со пченицата? — вели Господ.
29 Зар не е Моето слово како оган, вели Господ, и не е ли како чекан што крши карпа?
30 Затоа, еве, Јас сум против пророците, вели Господ, кои ги крадат зборовите Мои еден од друг.
31 Еве, Јас сум против пророците, вели Господ, кои го креваат својот јазик и велат: „Тој рече.“
32 Еве, Јас сум против пророците на лажни соништа, вели Господ кои ги кажуваат и преку своите измами и итрини го заблудуваат Мојот народ, кога Јас не сум ги пратил, ниту сум им заповедал; затоа тие не донесуваат никаква полза за тој народ, вели Господ.
33 Ако те праша тој народ, или пророк, или свештеник: какво е бремето од Господ? а ти кажи му — „Вие сте бреме. Јас ќе ве напуштам,“ вели Господ.
34 Ако пророкот, или свештеникот, или народот каже: „Тоа е бреме од Господ“, Јас ќе го казнам тој човек и домот негов.
35 Туку вака да кажувате еден на друг и брат брату: „Што одговори Господ?“ или — „Што вели Господ?“
36 А тој збор: „Бреме од Господ“, не употребувајте го во иднина, зашто на таков човек бреме ќе му биде неговиот збор, бидејќи вие ги изопачувате зборовите на живиот Бог, Господ Саваот, нашиот Бог.
37 Вака прашувај пророк: „Што ти одговори Господ?“ или — „Што рече Господ?“
38 Ако пак сѐ уште велите: „Бреме од Господ“, тоа така вели Господ, поради тој збор што го кажувате — „Бреме од Господ“, кога пак, Јас ве пратив да не велите „Бреме од Господ“,
39 еве затоа ќе ве заборавам наполно, ќе ве оставам и ќе го отфрлам од лицето Свое овој град, кој ви го дадов вам и на татковците ваши.
40 И врз вас ќе испратам вечна поруга и вечен срам, кој нема да се заборави.
1
Господ ми покажа две кошници со смокви, поставени пред храмот Господов, откако вавилонскиот цар Навуходоносор го изведе од Ерусалим заробениот јудејски цар Јехонија, синот Јоакимов, и јудејските кнезови со дрводелците и ковачите и ги одведе во Вавилон;2 едната кошница беше полна со многу добри смокви, какви што се раните смокви, а втората кошница — со смокви, многу лоши, кои поради лошиот вкус не можеа да се јадат.
3 И ме праша Господ: што гледаш, Еремија? — Јас одговорив; убавите смокви се многу добри, а лошите — многу лоши, така што не можат да се јадат, зашто не се вкусни воопшто.
4 И дојде слово Господово до мене:
5 вака вели Господ, Бог Израелов — како овие добри смокви Јас ќе ги препознаам добрите изгнаници јудејски, што ги истерав од ова место во земјата Халдејска.
6 И ќе ги свртам кон нив очите Мои за нивно добро и ќе ги вратам во оваа земја, и ќе ги подигнам, нема да ги сосипам, и ќе ги посадам, а не да ги искоренам;
7 и ќе им дадам срце, за да знаат дека Јас сум Господ, и тие ќе бидат Мој народ. Јас пак ќе им бидам нивни Бог, зашто тие ќе се обратат кон Мене од сѐ срце.
8 А за лошите смокви, кои не можат да се јадат поради нивниот вкус, така вели Господ: такви ќе ги направам јудејскиот цар Седекија и кнезовите негови, и другите ерусалимци, што ќе останат во оваа земја и што ќе живеат во египетската земја;
9 и ќе ги предадам на зло и тешко страдање во сите земни царства, за поруга и за приказ, за потсмев и за проклетство по сите места, каде што ќе ги растурам.
10 Па ќе испратам врз нив меч, глад и помор, додека не ги истребам од земјата што им ја дадов ним и на татковците нивни.
1
Слово што дојде до Еремија за сиот јудејски народ, во четвртата година на јудејскиот цар Јоаким, синот Јошиев. Тоа беше првата година на вавилонскиот цар Навуходоносор,2 кое пророкот Еремија го изрече пред сиот јудејски народ и пред сите ерусалимски жители, велејќи:
3 од тринаесеттата година на јудејскиот цар Јошија, синот Амонов, па до денес, ете веќе дваесет и три години, доаѓа до мене слово Господово, и јас од рано утро ви зборував, но вие не послушавте.
4 Господ ги праќаше кај вас сите Свои слуги — пророците, од рано утро ги испраќаше, и вие не послушавте и не го наклонивте увото свое за да слушате.
5 Тие ви велеа: „Отклонете се секој од својот лош пат и од своите лоши дела и живејте во земјата, која Господ ви ја даде вам и на вашите татковци од векот довека;
6 и не одете по други богови, за да им служите и да им се поклонувате, и не разгневувајте Ме со делата на рацете свои, па нема да ви направам зло.“
7 Но вие не Ме послушавте, вели Господ, и Ме разгневувавте со делата на рацете свои, за свое зло.
8 Затоа, така вели Господ Саваот: поради тоа што не ги послушавте зборовите Мои,
9 еве, Јас ќе пратам и ќе ги земам сите северни племиња, вели Господ, и ќе испратам до вавилонскиот цар Навуходоносор, Мојот слуга, и ќе ги доведам против оваа земја и против жителите нејзини и против сите соседни народи; и наполно ќе ги истребам и ќе ги направам за ужас, за потсмев и за вечна пустош.
10 И ќе ги прекратам во нив гласот на радоста и гласот на веселбата, гласот на младоженецот и гласот на невестата, звукот од воденичниот камен и светлината од светилото.
11 И целата таа земја ќе стане пустина и ужас; и тие народи ќе му служат на вавилонскиот цар седумдесет години.
12 А кога ќе се исполнат седумдесетте години, ќе го казнам вавилонскиот цар и оној народ, вели Господ, за нивното беззаконие, и земјата Халдејска ќе ја направам вечна пустина.
13 И ќе ги исполнам над таа земја сите Мои зборови, што ги реков против неа, сѐ што е напишано во оваа книга, што Еремија пророчки го кажа против тие народи.
14 Зашто и нив ќе ги поробат многубројните народи и големи цареви. И Јас ќе им платам според нивните постапки и според делата на рацете нивни.
15
Зашто така ми рече Господ, Бог Израелов: земи ја од раката Моја оваа чаша со вино од јарост и напој ги од неа сите народи, кај кои ќе те пратам.16 И тие ќе пијат, и нека се смутат и избезумат, кога ќе го видат мечот, што ќе го пратам против нив.
17 Ја зедов чашата од раката Господова и ги напоив од неа сите народи, кај кои Господ ме прати:
18 Ерусалим и градовите јудејски, и царевите негови, и кнезовите негови, за да ги опустошам и направам ужас, потсмев и проклетство, како што се гледа сега;
19 фараонот, египетскиот цар, слугите негови, кнезовите негови и сиот народ негов;
20 сиот измешан народ, и сите цареви на земјата Уц, и сите цареви на земјата филистејска, Ашкелон и Газа, Екрон и другите делови на Ашдод,
21 Едом, Моав и Амоновите синови,
22 сите цареви на Тир и сите цареви на Сидон, царевите над островите, што се наоѓаат отаде морето,
23 Дедан, Тема, Буз и сите што ги бричат главите свои,
24 сите цареви на Арабија и сите цареви на народите од разни племиња, кои живеат во пустината,
25 сите цареви на Замвриј и сите цареви на Елам, сите цареви на Мидија,
26 сите цареви на север, блиски и далечни, и сите земни царства што постојат на земјата, а царот на Шешах ќе пие по нив.
27 Па кажи им: вака вели Господ Саваот, Бог Израелов — пијте и опијте се, повраќајте и паднете, и не станувајте, кога ќе го видите мечот, што ќе го испратам против вас.
28 Ако се откажат, пак, да пијат од чашата од раката твоја, тогаш кажи им: вака вели Господ Саваот — морате да пиете.
29 Зашто, еве, на овој град, над кој се призива името Мое, почнувам да му нанесувам зло; па зар вие ќе останете неказнети? Не, нема да останете неказнети; бидејќи Јас повикувам меч против сите, што живеат на земјата, вели Господ Саваот.
30 Затоа пророкувај им ги сите овие зборови и кажи им: Господ ќе загрми од висините и од Своето свето живеалиште; ќе издигне глас, ќе загрми страшно против својот насад; како оние што гмечат грозје, ќе извика против сите, што живеат по земјата.
31 Писок ќе одекнува по сите краишта земни, бидејќи Господ им суди на сите народи: Тој ќе му суди на секое тело, а нечесните ќе ги предаде на меч, вели Господ.
32
Така вели Господ Саваот — ете, злото ќе мине од народ кон народ, и голем виор ќе се подигне од краиштата земни.33 А во оној ден ќе има погубени од Господ од едниот крај на земјата до другиот; тие нема да бидат оплакани, ниту прибрани, ниту погребани, туку ќе бидат како ѓубре по земјата.
34
Плачете пастири, и офкајте, посипете се со пепел, водачи на стадото; зашто дојдоа деновите ваши, да бидете заклани и расфрлани, па ќе паднете како скапоцен сад.35 И не ќе има прибежиште за пастирите и спас за водачите на стадото.
36 Ќе се слуша пискот од пастирите и плач од водачите на стадото, бидејќи Господ ќе ги опустоши пасиштата нивни.
37 Јароста на гневот Господов ќе ги истреби мирните трла.
38 Како лав го остави живеалиштето Свое; а земјата им стана пустина од јароста на пустошникот и од Неговиот огнен гнев.
1
Во почетокот од царувањето на јудејскиот цар Јоаким, син Јошиев, дојде ова слово од Господ.2 Вака вели Господ: застани во дворот на домот Господов и кажи им ги на сите градови во Јудеја, кои доаѓаат да се поклонат во домот Господов, сите оние зборови што ќе ти заповедам да им ги кажеш; ниеден збор да не пропуштиш.
3 Можеби тие ќе те послушаат и ќе се отклони секој од својот лош пат, па тогаш Јас ќе го повлечам злото, што сум намислил да им го направам за нивните лоши работи.
4 И речи им — вака вели Господ: ако не Ме послушате, и не одите по Мојот закон, што ви го дадов,
5 и не ги примате зборовите на Моите слуги, пророците, кои ги праќам кај вас, а ги праќам од рано утро, и кои вие не ги слушате —
6 тогаш со овој дом ќе направам исто што со Силом, и овој град ќе го предадам на проклетство на сите земни народи.
7
Свештениците и пророците и сиот народ го слушаа Еремија, кога ги зборуваше овие зборови во домот Господов.8 А кога Еремија кажа сѐ, што му беше заповедал Господ да му каже на сиот народ, свештениците и пророците и сиот народ го фатија и рекоа: „Заслужуваш смрт,
9 бидејќи пророкуваш во името на Господ и велиш — овој дом ќе стане како Силом и овој град ќе запусти и ќе остане без жители!“ И сиот народ се собра околу Еремија во домот Господов.
10 Кога го чуја тоа кнезовите јудејски, дојдоа од царскиот дом, во домот Господов и седнаа пред влезот на новите порти на домот Господов.
11 Тогаш свештениците и пророците вака им рекоа на кнезовите и на сиот народ: „Овој човек заслужува смрт, затоа што пророкува против овој град; а тоа го чувте со ушите свои!“
12 И им рече Еремија на сите кнезови и на сиот народ: „Господ ме прати да пророкувам против овој дом и против овој град со сите зборови, што ги чувте;
13 па така, исправете ги патиштата и делата ваши и послушајте го гласот на Господ, вашиот Бог, и Господ ќе го повлече злото, што го изрече против вас.
14 А што се однесува до мене, еве, јас сум во ваши раце; правете со мене, што сметате дека е добро и право;
15 само знајте добро дека ако ме убиете, ќе земете невина крв врз себе и врз овој град и врз жителите негови, зашто навистина, Господ ме прати кај вас да ви ги кажам на ушите ваши сите овие зборови.“
16 Тогаш кнезовите и сиот народ им рекоа на свештениците и на пророците — овој човек не потпаѓа под смртна пресуда, затоа што тој ни зборува во името на Господ, нашиот Бог.
17 И некои од старешините месни станаа и му зборуваа на целото собрание:
18 „Михеј од Морешет пророкуваше во деновите на јудејскиот цар Езекија и му зборуваше на сиот јудејски народ: вака вели Господ Саваот — Сион ќе биде разоран како нива, и Ерусалим ќе стане куп урнатини, и гората на овој дом како шумовит рид.
19 Па зар го уби заради тоа јудејскиот цар Езекија и цела Јудеја? Па зар не се уплаши тој од Господ и зар не Го замоли Господа, и Господ го повлече злото, што беше го изрекол против нив; а треба ли ние сега да навлечеме такво големо зло врз душите свои?
20
Пророкуваше во името на Господ и некој Урија, синот на Шемаја, од Кирјат-Јарим, и тој пророкуваше против овој град и против оваа земја со истите зборови, како сега Еремија.21 Кога ги чуја тие зборови царот Јоаким и сите негови големодостојници, и сите кнезови, побараа да го убијат. А кога го разбра тоа, Урија се уплаши и побегна, па отиде во Египет.
22 Но царот Јоаким испрати по него луѓе и во Египет: Елнатан, синот Ахборов, и некои други со него.
23 И го изведоа Урија од Египет, па го доведоа при царот Јоаким, и тој го уби со меч, а трупот негов го фрли кај гробиштата на обичните луѓе.“
24 Но раката на Ахикам, синот Сафанов, беше покрај Еремија и не го даде во рацете на народот, за да биде убиен.
1
Во почетокот од царувањето на јудејскиот цар Јоаким, син Јошиев, дојде слово Господово до Еремија.2 Вака ми рече Господ: направи си јажиња и јарем, па стави ги околу вратот.
3 И прати исто такви до царот на Едом, до моавскиот цар, до царот на синовите Амонови, до тирскиот цар и до царот на Сидон, по пратеници, што дошле во Ерусалим кај јудејскиот цар Седекија,
4 и порачај им да им кажат на господарите свои — вака вели Господ Саваот, Бог Израилев — кажете им го ова на вашите господари:
5 ја создадов земјата, човекот и животните, што се по земјината топка, со големата Своја сила и со Својата крената рака, па му ја давам на оној, кому сакам.
6 А, еве, сега, сите тие земји ги предавам во раката на вавилонскиот цар Навуходоносор, Мојот слуга, дури и ѕверовите полски му ги предавам, за да му служат.
7 И сите народи ќе му служат нему и на синот негов, и на внукот негов, сѐ додека дојде времето на земјата негова и неговото време, и ќе му служат многу народи и големи цареви.
8 А, ако некој народ и некое царство не ќе сака да му служи на вавилонскиот цар Навуходоносор и нема да го свитка вратот под јаремот на вавилонскиот цар, тој народ Јас ќе го казнам со меч, со глад и со помор, вели Господ, додека не го истребам преку раката негова.
9 А вие не слушајте ги вашите пророци и вашите бајачи, вашите јасновидци, вашите маѓепсници и вашите вражачи, кои ви велат: „Нема да му робувате на вавилонскиот цар.“
10 Затоа што тие ви пророкуваат лага, за да ве оддалечат од земјата ваша, па Јас да ве изгонам и вие да загинете.
11 А оној народ, што ќе го наведне вратот свој под јаремот на вавилонскиот цар и ќе му служи, ќе го оставам во неговата земја, вели Господ, и тој ќе си ја обработува и ќе живее во неа.
12 И на јудејскиот цар Седекија Јас му ги кажав истите зборови, велејќи: наведнете го вратот под јаремот на вавилонскиот цар и служете му нему и на народот негов, па ќе бидете живи.
13 Зошто да умреш ти и народот твој од меч, од глад и од помор, како што вели Господ за овој народ, што не сака да му служи на вавилонскиот цар?
14 И немојте да ги слушате зборовите на пророците, кои ви велат: „Нема да му робувате на вавилонскиот цар“, зашто тие ви пророкуваат лага.
15 Јас не сум ги пратил, вели Господ; и тие лажно пророкуваат во Мое име, за да ве изгонам и да загинете, вие и пророците ваши, кои ви пророкуваат.
16 Им зборував и на свештениците и на сиот овој народ — вака вели Господ: не слушајте ги зборовите на вашите пророци кои ви пророкуваат и велат: „Еве, наскоро ќе бидат вратени од Вавилон садовите на домот Господов“, бидејќи тие ви пророкуваат лага.
17 Не слушајте ги, туку служете му на вавилонскиот цар и живејте; зошто да го доведете овој град до запустување?
18 Ако се, пак, тие пророци, и ако во нив има слово Господово, нека се молат пред Господ Саваот, па садовите што останале во домот Господов, во домот на јудејскиот цар и во Ерусалим, да не се однесат во Вавилон.
19 Зашто вака вели Господ Саваот: за столбовите и за морето, и за подножјата како и за другите работи, што останаа во овој град,
20 а кои вавилонскиот цар Навуходоносор не ги зеде, кога го одведе во ропство јудејскиот цар Јехонија, синот Јоакимов, царот јудејски од Ерусалим и сите старешини во Вавилон,
21 зашто вака вели Господ Саваот, Бог Израилев, за садовите што останаа во домот Господов, во домот на јудејскиот цар и во Ерусалим:
22 тие ќе бидат однесени во Вавилон и таму ќе останат, сѐ додека ве посетам, вели Господ, и ве изведам и ве вратам во ова место.
1
Во истата година, во почетокот на царувањето на јудејскиот цар Седекија, во четвртата година, во петтиот месец, Ананија, синот Азуров, пророк од Гаваон, зборуваше во домот Господов пред свештениците и сиот народ, велејќи:2 — вака вели Господ Саваот, Бог Израелов: ќе го скршам јаремот на вавилонскиот цар;
3 по две години ќе ги вратам во ова место сите садови од домот Господов, кои вавилонскиот цар Навуходоносор ги зеде одовде и ги однесе во Вавилон;
4 и јудејскиот цар Јехонија, синот Јоакимов, и сите заробени Јудејци, што отидоа во Вавилон, ќе ги вратам на ова место, вели Господ; бидејќи ќе го скршам јаремот на вавилонскиот цар.
5 И му рече пророкот Еремија на пророкот Ананија пред сите свештеници и пред сиот народ, кој стоеше во домот Господов,
6 па кажа пророкот Еремија: нека биде така, нека го изврши тоа Господ, нека ги исполни Господ зборовите твои што ги изрече за враќањето од Вавилон на садовите од домот Господов на ова место и за сите заробени!
7 Само, чуј го зборот што ќе ти го кажам, чуј го ти, а нека го чуе и сиот народ;
8 пророците, што беа пред мене и пред тебе, им претскажуваа на многу земји и на големи царства — војна, беда и помор.
9 Ако некој пророк претскажал мир, само тогаш бил признаван за пророк навистина испратен од Господ, кога ќе се исполнел зборот на тој пророк.
10 Тогаш пророкот Ананија го зеде јаремот од вратот на пророкот Еремија и го скрши.
11 И рече Ананија пред сиот народ: „Вака вели Господ — ете, така ќе го строшам јаремот на вавилонскиот цар Навуходоносор по две години, откако ќе го извадам од вратот на сите народи. Тогаш си отиде Еремија по својот пат.
12 И беше упатено слово Господово до Еремија, откако пророкот Ананија го скрши јаремот од вратот на пророкот Еремија:
13 оди и кажи му на Ананија — вака вели Господ: ти го скрши дрвениот јарем, но место него направи железен.
14 Зашто така вели Господ Саваот, Бог Израелов: железен јарем ќе им ставам на вратот на сите овие народи за да му работат на вавилонскиот цар Навуходоносор, и тие ќе му служат; дури и ѕверовите полски нему му ги предадов.“
15 Па му рече пророкот Еремија на пророкот Ананија: слушај, Ананија, Господ не те пратил, а ти лажна надеж му даваш на овој народ.
16 Затоа, вака вели Господ: еве, Јас ќе те исфрлам од лицето на земјата; уште во текот на оваа година ќе умреш, бидејќи зборуваш против Господ.
17 И умре пророкот Ананија во таа година во седмиот месец.
1
Еве ги зборовите од писмото, кое пророкот Еремија го испрати од Ерусалим до другите старешини меѓу преселените, до свештениците, до пророците и до сиот народ, кој Навуходоносор беше го одвел од Ерусалим во Вавилон,2 откако беа излегле од Ерусалим царот Јехонија, царицата, дворјаните, кнезовите на Јудеја и на Ерусалим, дрводелците и ковачите,
3 преку Елеаса, синот Сафанов, и преку Гемарија, синот на Хелкија, кои јудејскиот цар Седекија ги испрати во Вавилон до вавилонскиот цар Навуходоносор,
4 — вака вели Господ Саваот, Бог Израелов, до сите заробени, кои Јас ги преселив од Ерусалим во Вавилон —
5 правете куќи и живејте во нив, садете градини и јадете ги плодовите нивни;
6 женете се и раѓајте синови и ќерки; и на синовите земајте им жени и ќерки и мажете ги, за да раѓаат синови и ќерки, па размножувајте се таму, а не да се намалувате.
7 Грижете се за доброто на градот, во кој ве преселив, и молете Му се на Бога за него; зашто ако му е нему добро, и вие ќе имате мир.
8 Зашто, така вели Господ Саваот, Бог Израелов: нека не ве мамат вашите пророци, кои се меѓу вас и вашите бајачи; и не верувајте им на соништата што ги сонувате.
9 Лажно ви пророкуваат во Мое име; Јас не сум ги пратил, вели Господ.
10 Бидејќи така вели Господ — кога во Вавилон ќе исполните седумдесет години, тогаш ќе ве посетам и ќе го исполнам Мојот добар збор за вас, за да ве вратам на ова место.
11 Зашто само Јас ги знам замислите, што сум ги смислил за вас, вели Господ, замислите за добро, а не за зло, за да ви дадам иднина и надеж.
12 Па ќе повикате по Мене, ќе дојдете и ќе Ме замолите, и Јас ќе ве чујам;
13 ќе Ме побарате, и ќе Ме најдете, ако Ме побарате од сѐ срце.
14 Ќе Ме најдете, вели Господ, и ќе ве вратам од ропство и ќе ве соберам откај сите народи и од сите места, каде што ве изгонив, вели Господ, и ќе ве вратам онаму, од каде што ве преселив.
15 Вие велите: „Господ ни издигна пророци и во Вавилон.“
16 Така вели Господ за царот, кој седи на Давидовиот престол, и за сиот народ, што живее во тој град; за браќата ваши, што не се одведени со вас во ропство.
17 Вака вели Господ Саваот за нив — еве, ќе испратам врз нив, меч, глад и помор и ќе ги направам како лошите смокви, што не можат да се јадат поради неугодниот вкус;
18 и ќе ги гонам со меч, глад и помор и ќе ги предадам на зло кај сите земни царства, за проклетство и ужас, за потсмев и навреда меѓу сите народи, каде што ќе ги расејам,
19 поради тоа што не ги слушаа зборовите Мои, вели Господ, што ги праќав до нив преку слугите Мои, пророците, ги праќав од рано утро, но не послушавте, вели Господ.
20 А вие, сите изгнаници, што ве пратив од Ерусалим во Вавилон, чујте го словото Господово:
21 вака вели Господ Саваот, Бог Израелов, за Ахав, синот на Колаја, и за Седекија, синот на Маасеја, кои ви пророкуваат лага во Мое име: еве, Јас ќе ги предадам во рацете на вавилонскиот цар Навуходоносор, и тој ќе ги убие пред очите ваши.
22 И сите прогонети Јудејци, кои се во Вавилон, ќе се научат од нив да колнат: „Да ти направи Господ, како што им направи на Седекија и на Ахав, кои вавилонскиот цар ги изгоре со оган,“
23 поради тоа што вршеа гнасни работи во Израел: прељубодејствуваа со жените на ближните свои и во Мое име кажуваа лага, што не сум им заповедал; Јас го знам тоа и Сам сум сведок, вели Господ.
24
И на Шемаја од Нехелам речи му:25 вака вели Господ Саваот, Бог Израелов: поради тоа што во свое име праќаше писма до сиот народ во Ерусалим и до свештеникот Софонија, син на Маасеја, и до сите свештеници, велејќи:
26 Господ те поставил за свештеник наместо свештеникот Јодај, за да бидеш меѓу надзорниците во домот Господов, та секој што беснее и пророкува, да го затвориш и да го ставиш на клада.
27 Зошто не му забраниш на Еремија од Анатот да пророкува кај вас?
28 Заради тоа и до нас во Вавилон испрати да кажат: „Ропството ќе трае долго — правете куќи и живејте во нив, обработувајте ги градините и јадете ги плодовите нивни.“
29 Кога свештеникот Софонија го прочита тоа писмо на глас пред пророкот Еремија,
30 тогаш дојде слово Господово до Еремија:
31 Испрати, па кажи им на сите изгнаници — вака вели Господ за Шемаја од Нехелам — бидејќи Шемаја пророкува кај вас, а Јас не сум го пратил, и ви кажува лажна надеж,
32 затоа, вака вели Господ: еве, ќе го посетам Шемаја од Нехелам и племето негово; ќе нема од него човек да живее меѓу овој народ и нема да го види доброто, што ќе му го направам на Мојот народ, вели Господ — зашто тој зборува за бунт против Господ.
1
Слово Господово што дојде до Еремија —2 вака вели Господ, Бог Израелов: запиши ги во книга сите зборови, што ти ги кажав.
3 Зашто, еве, идат дни, вели Господ, кога ќе го вратам од ропство Мојот народ, Израел и Јуда, вели Господ; и повторно ќе ги доведам во земјата, што им ја дадов на предците нивни, и тие ќе ја владеат.
4 А еве ги зборовите, што ги изрече Господ за Израел и за Јуда.
5 Вака вели Господ: глас од смут и ужас слушаме ние, а не мир.
6 Прашајте и размислете: раѓа ли маж? А зошто гледам при секој човек рацете да му се на бедрата како при жена, кога раѓа, и лицата на сите да им се бледи?
7 О, тешко, голем е оној ден, нема сличен на него; тоа е мачно време за Јаков, но тој ќе биде избавен од него.
8 И во оној ден, вели Господ Саваот, ќе го здробам јаремот негов, што му е околу вратот, и твоите окови ќе ги раскинам; па повеќе нема да служи на туѓинци,
9 туку ќе Му служите на својот Господ Бог и на царот свој Давид, кого што ќе им го издигнам.
10 И ти, слуго мој Јакове, не бој се, вели Господ, и не плаши се, Израелу, зашто еве, Јас ќе те избавам тебе од земјата далечна и племето твое — од земјата на ропството; па ќе се врати Јаков и ќе живее спокојно и мирно и нема никој да го заплашува,
11 зашто Јас сум со тебе, вели Господ, за да те избавувам: Јас наполно ќе ги истребам сите народи, меѓу кои те прогонив, но тебе нема да те истребам; ќе те казнам по мерка, и неказнет нема да те оставам.
12
Зашто така вели Господ: твојата рана не е излечива, болката ти е жестока;13 никој не се грижи за твоето дело, за да ти ја излекува раната; за тебе лек нема;
14 сите пријатели твои те заборавија, не те бараат, бидејќи Јас те удрив со непријателски удари, со жестока казна за многуте твои беззаконија, бидејќи гревовите твои се намножија.
15 Зошто викаш поради раните свои, од лутината на твојата болест? За многуте твои беззаконија ти го направив тоа, зашто гревовите твои се намножија.
16 Но сите, што те голтаат, ќе бидат проголтани; и сите твои непријатели — ќе појдат во ропство, и твоите пустошници ќе бидат опустошени, и сите твои грабачи ќе ги предадам на грабеж.
17 Ќе ги обложам и ќе ги излекувам твоите рани, вели Господ. Тебе те нарекуваа отфрлен, велејќи: „Еве го Сион, за кого никој не прашува.“
18
Така вели Господ: еве, ќе ги вратам заробените од шаторите на Јаков и ќе се смилувам на нивните живеалишта, и градот пак ќе биде изграден на својот рид, а и храмот ќе биде обновен, како што си беше.19 И ќе се крене од нив благодарност и глас на весели луѓе; и Јас ќе ги размножам, и нема да се намалуваат, па ќе ги прославам, и нема да бидат понизени.
20 И синовите негови ќе бидат како порано, и собранието негово ќе стои пред Мене, а ќе ги казнам сите негови угнетувачи.
21 И ќе излезе од него водач, и владетел негов ќе произлезе од него; и Јас ќе го привлечам, па ќе дојде кај Мене; зашто кој е тој што сам од себе пристапува до Мене? — вели Господ.
22 И вие ќе бидете Мој народ, а Јас ќе ви бидам Бог.
23 Еве, виорот на јароста од Господ доаѓа, виор страшен; ќе падне врз главите на безбожниците.
24 Пламениот гнев на Господ нема да стивне, сѐ додека не ја изврши и не ја исполни замислата на срцето Свое. Во последните дни ќе го разберете тоа.
1
Во тоа време, вели Господ, Јас ќе им бидам Бог на сите племиња израелски, а тие ќе бидат Мој народ.2 Така вели Господ: народот, што се спасил од меч, најде милост во пустината; одам да го успокојам Израел.
3
Оддалеку ми се јави Господ и ми рече: со вечна љубов те засакав и затоа останав милостив кон тебе.4 Јас пак ќе те кренам, и ти ќе бидеш обновена, девојко Израелова, па ќе ги земеш тимпаните свои и ќе излезеш на собор со оние што играат;
5 пак ќе садиш лозници по самарјанските височини; лозарите, што ќе ги садат, сами и ќе се користат од нив.
6 Зашто ќе дојде ден, кога стражата на Планината Ефремова ќе извика: „Станувајте да се искачиме на Сион при нашиот Господ Бог.“
7
Бидејќи така вели Господ: пејте со радост за Јаков и воскликнувајте пред главата на народите; разгласувајте, славете и кажувајте: го избави Господ твојот народ, остатокот од Израел!8 Еве, Јас ќе ги доведам од северната земја и ќе ги соберам од земните краишта, и слеп и хром, и бремена и родилка, заедно со нив — големо множество ќе се врати овде.
9 Тие отидоа со солзи, Јас, пак, ќе ги вратам со утеха; ќе ги поведам покрај потоци со води, по рамен пат, по кој нема да се сопнуваат; бидејќи Јас сум Отец на Израел, и Ефрем е Мојот првороден.
10 Чујте го, народи, словото Господово и разгласете го по островите далечни и кажете: Оној што го расеа Израел, Тој и ќе го собере и ќе го пази како што го прави тоа пастирот со своето стадо;
11 зашто Господ ќе го откупи Јаков и ќе го избави од рацете на оној, кој беше посилен од него.
12 И тие ќе дојдат и ќе се радуваат на сионските височини, и ќе се стрчаат кон добрата Господови, кон пченицата, виното и маслото, кон јагнињата и воловите; и душата нивна ќе им биде како градина напоена со вода, и веќе нема да се измачуваат.
13 Тогаш девојката ќе се радува на оро, а и младите и старите заедно; и тагата нивна ќе се претвори во радост, ќе ги утешам и ќе ги зарадувам по нивната болка.
14 И ќе ја нахранам душата на свештениците со мрснотија, и Мојот народ ќе се насити со Моите добра, вели Господ.
15
Така вели Господ: глас се слуша во Рама, пискот и горко плачење: Рахила плаче за децата свои и не сака да се утеши за нив, зашто ги нема.16 Така вели Господ: задржете го гласот свој од плачење и очите свои — од солзи, зашто за трудот твој има награда, вели Господ, и тие ќе се вратат од непријателската земја.
17 И надеж има за твојата иднина, вели Господ, и твоите синови ќе се вратат во пределите свои.
18 Го слушам Ефрем како плаче: „Ти ме казни, и јас сум казнет како нескротен јунец; обрати ме — и ќе се обратам, зашто Ти си мој Господ Бог.
19 Зашто бев заблуден, но се покајав; откако се обратив, се удирав по бедрата; станав посрамен, станав смутен, зашто го носев срамот од младоста своја.“
20 Зар Ефрем не е Мојот драг син, не е ли тој дете сакано? Зашто, штом ќе почнам да зборувам за него, секогаш се сеќавам со љубов за него; срцето Мое се радува за него; ќе се смилувам над него, вели Господ.
21 Постави си знаци по патиштата, постави си купишта камења, запомни го патот, по кој си врвела; враќај се, девојко Израелова, враќај се во тие твои градови.
22 Уште ли ќе скиташ, ќерко отстапничке? Зашто Господ ќе направи нешто ново на земјата: жената ќе го заобиколи мажот.
23
Така вели Господ Саваот, Бог Израелов: во иднината, кога ќе ги вратам робовите нивни, тие по земјата на Јуда и во неговите градови ќе го кажуваат овој збор: „Господ нека те благослови, живеалиште на правдата, света горо!“24 И ќе се насели во неа Јуда и сите негови градови заедно, земјоделците и оние што пасат стада.
25 Бидејќи Јас ќе ја напојам изморената душа и ќе ја наситам секоја малаксана душа.
26 Потоа се разбудив и погледнав, и сонот ми беше пријатен.
27 Ете, идат дни, вели Господ, кога ќе посеам во домот Израелов и во домот на Јуда семе човечко и семе од добиток.
28 И како што бдеев над нив, кога ги искоренував и ги уништував, кога ги разрушував, погубував и повредував, така ќе бдеам над нив, кога ќе ги издигнувам и насадувам, вели Господ.
29 И тогаш, нема да велат веќе: „Татковците јадеа кисело грозје, а забите на децата нивни им фаќаат скомина.“
30 Но, секој умира поради своето сопствено беззаконие; кој ќе јаде кисело грозје, нему забите ќе му фаќаат скомина.
31
Еве настапуваат дни, вели Господ, и ќе склучам со домот Израелов и со домот на Јуда нов завет.32 Не онаков завет, каков што склучив со предците нивни во денот, кога ги фатив за раце, за да ги изведам од египетската земја; тој Мој завет тие го нарушија, иако останав во сојуз со нив, вели Господ.
33 Но еве го заветот, што ќе го склучам со домот Израелов по оние дни, вели Господ: ќе го вложам Мојот закон внатре во нив, и ќе го напишам во срцата нивни, па Јас ќе им бидам Бог, а тие ќе бидат Мој народ.
34 И нема повеќе да учат еден друг, брат брата и да зборуваат: „Познајте Го Господа“, зашто сите тие, од мал до голем, сами ќе Ме знаат, вели Господ, бидејќи ќе им ги простам беззаконијата нивни, и за гревовите нивни нема веќе да се сеќавам.
35 Така вели Господ, Кој го даде сонцето да свети дење, и им даде наредба на месечината и на ѕвездите да светат ноќе, кој Го бранува морето, кога брановите негови бучат; Господ Саваот е името Негово.
36 Ако тие наредби престанат да ги применуваат пред Мене, вели Господ, тогаш и племето Израелово ќе престане да биде народ пред Мене засекогаш.
37 Така вели Господ: ако може да се измери небото угоре и основите на земјата да се испитаат удолу, тогаш и Јас ќе го отфрлам сето племе израелско, за сѐ она што го правеа, вели Господ.
38
Еве, доаѓаат дни, вели Господ, кога градот ќе биде обновен за слава на Господ, од кулата на Хананел до Аголната Порта,39 и мерката на земјата од ридот ќе отиде уште погоре, токму до ридот Гарев и ќе свие кон Гоа.
40 И целата долина на труповите и на пепелта, и целото поле до потокот Кедрон, до аголот на Коњската Порта спрема исток, ќе биде светиња Господова; нема да се искоренува и нема да се разрушува довека.
1
Слово Господово што дојде до Еремија во десеттата година на јудејскиот цар Седекија; таа година беше осумнаесеттата година на Навуходоносор.2 Тогаш војската на вавилонскиот цар го опсадуваше Ерусалим, а пророкот Еремија беше затворен во стражарницата, што се наоѓаше во дворецот на јудејскиот цар.
3 Јудејскиот цар Седекија го затвори таму, откако рече: „Зошто пророкуваш и велиш — така вели Господ: еве, Јас ќе го предадам овој град во рацете на вавилонскиот цар, и тој ќе го преземе;
4 и Седекија, јудејскиот цар, нема да избега од рацете на Халдејците, туку бездруго ќе биде предаден во рацете на вавилонскиот цар, и ќе зборува со него уста во уста, и очите негови ќе ги видат неговите очи;
5 и тој ќе го одведе Седекија во Вавилон, каде што и ќе остане, додека не го посетам, вели Господ. Ако се борите против Халдејците, нема да победите?“
6 И рече Еремија: такво беше словото Господово до мене.
7 Еве, Анамеил синот на твојот чичко Селум, доаѓа кај тебе да ти каже: купи ја нивата моја, што се наоѓа во Анатот, зашто, според родбинското право, тебе ти се паѓа да ја купиш.
8 И Анамеил, синот на мојот чичко, дојде кај мене, според словото Господово, во стражарницата и ми рече — купи ја мојата нива во Анатот, во земјата на Венијамин, зашто правото на наследство е твое и куповното право е твое: купи ја. Тогаш разбрав дека тоа беше слово Господово.
9 И ја купив од Анамеил, синот на мојот чичко, нивата во Анатот, и му ја платив цената: седум шекели и десет парчиња сребро.
10 И направив договор, му удрив печат, повикав потоа сведоци и среброто го измерив на вага.
11 Па ја зедов потврдата за купопродажба, запечатена според законот, и наредбата, и отворената копија
12 и му ја дадов потврдата за купување на Варух, синот на Нерија, син на Махсеја, пред очите на Анамеил, синот на мојот чичко, и пред очите на сведоците, кои го потпишаа тој купопродажен договор пред очите на сите Јудејци, што седеа во стражарницата;
13 и му заповедав на Варух во нивно присуство;
14 вака вели Господ Саваот, Бог Израелов — земи ја оваа книга, договоров за купопродажба, кој е запечатен и оваа отворена книга, и стави ги во глинен сад, за да останат таму долго време.
15 Зашто, така вели Господ Саваот, Бог Израелов: во оваа земја пак ќе се купуваат куќи, ниви и лозја.
16
И откако му ја предадов на Нириевиот син Варух купопродажната потврда, јас Му се помолив на Господ:17 „О, Господи Боже, Ти го создаде небото и земјата со силата Твоја голема и со крената рака; за Тебе не постои ништо невозможно;
18 Ти покажуваш милост на илјадници и за гревовите на татковците нивни им отплаќаш на децата нивни по нив: Боже Велики, Силни, на Кого името Му е Господ Саваот.
19 Голем по мудрост и силен според делата, Чии очи се отворени врз сите патишта на синовите човечки, за да отплатува секому според патиштата негови и според плодовите на делата негови,
20 Кој изврши чудеса и покажа знаци во земјата египетска, а извршуваш и до денес во Израел и меѓу сите луѓе, и си создаде име, како во оној ден,
21 па го изведе Твојот народ Израел од земјата египетска со знаци и чудеса, со силна рака и крената десница и со голем страв.
22 И им ја даде оваа земја, која со клетва им ја беше ветил на предците нивни дека ќе им ја дадеш, земја, каде што тече мед и млеко.
23 Тие влегоа и ја присвоија, но не го слушаа гласот Твој и не одеа по законот Твој, не вршеа што им беше заповедал Ти да прават, па поради тоа Ти го испрати врз нив сево ова зло.
24 Еве, насипите дојдоа до градот, за да го преземат; и од меч, глад и помор градот ќе се предаде во рацете на Халдејците, кои се борат против него; сѐ што рече Ти, се исполнува, и, еве, Ти го гледаш тоа.
25 Ти, Господи Боже, ми рече: купи си нива за пари и повикај сведоци, иако градот се предава во рацете на Халдејците.“
26
И дојде слово Господово до Еремија:27 Еве, Јас сум Господ, Бог на секое тело; има ли нешто, што не е можно за Мене?
28 Затоа, вака вели Господ: еве, Јас го предавам овој град во рацете на Халдејците и во рацете на вавилонскиот цар Навуходоносор, и тој ќе го преземе,
29 и ќе влезат Халдејците, што го опсадуваат овој град, ќе го запалат градот со оган и ќе го изгорат него и куќите, под чии стреи се вознесувало кадење на Ваал и се извршувал прелив на туѓи богови, за да Ме разгневуваат.
30 Зашто синовите Израелови и синовите Јудини уште од младоста своја само зло вршеа пред очите Мои; синовите Израелови Ме разгневуваа со делата на рацете свои, вели Господ.
31 И како само заради Мојот гнев и заради Мојата јарост да постоеше овој град од денот на неговото основање па сѐ до денес, за да го отфрлам од лицето Свое,
32 за сето зло на синовите Израелови и на синовите Јудини, кои, за да Ме разгневуваат, го правеа тие — царевите нивни, кнезовите нивни, свештениците нивни, пророците нивни, луѓето на Јуда и жителите на Ерусалим.
33 Па Ми го свртеа грбот, наместо лицето и, кога ги учев, ги учев од рано утро, но тие не сакаа да примаат поука,
34 и во домот, во кој се призива името Мое, ги поставија своите гнасни работи и го осквернија.
35 Во долината на Хиномовите синови изградија паганско светилиште на Ваал, за да ги преведуваат низ оган синовите свои и ќерките свои во чест на Молох, што не сум им заповедал, и на ум не ми идело дека тие ќе ги вршат тие гнасни работи, воведувајќи го Јуда во грев.
36 Но сега, вака вели Господ, Бог Израелов, за овој град, за кој вие велите: „Со меч, глад и помор се предава во рацете на вавилонскиот цар“,
37 еве, Јас ќе ги соберам од сите страни, во кои бев ги расеал во гневот Свој, во јароста Своја и во големото негодување, па ќе ги вратам на ова место и ќе им дозволам да живеат безопасно.
38 Тие ќе бидат Мој народ, и Јас ќе им бидам Бог.
39 И ќе им дадам едно срце и еден пат, за да се плашат од Мене во текот на сиот свој живот, за нивно добро и за доброто на децата нивни по нив.
40 Па ќе склучам со нив вечен завет, според кој нема да се одвратам од нив и ќе им правам добрини, и ќе вложам во срцата нивни страв од Мене, за да не се одметнуваат од Мене.
41 И ќе се радувам за нив, правејќи им добро, и ќе ги засадам цврсто на оваа земја — од сѐ срце и од сета душа.
42 Зашто вака вели Господ: како што го испратив ова големо зло врз оној народ, така ќе испратам врз нив секакво добро што го изреков за нив.
43 И тие ќе купуваат ниви во оваа земја, за која велат: „Тоа е пустина, без луѓе, без добиток; таа е предадена во рацете на Халдејците;“
44 ќе купуваат ниви за пари, ќе потпишуваат купопродажни договори, ќе ги запечатуваат и ќе повикуваат сведоци — во земјата на Венијамин, во ерусалимската околина и во градовите на Јуда, во планинските градови, во градовите на полето и во јужните градови; бидејќи ќе ги вратам заробените нивни, вели Господ.
1
И вторпат дојде слово Господово до Еремија, кога тој беше затворен во стражарницата —2 вака вели Господ, Кој ја создаде земјата, Господ, Кој ја уреди и зацврсти, — Кому името Му е Јахве:
3 повикај кон Мене, и Јас ќе ти одговорам, ќе ти покажам нешто големо и недостапно, нешто, што не го знаеш.
4 Зашто, така вели Господ, Бог Израелов, за куќите на овој град и за куќите на јудејските цареви, што ќе се урнат за насипи и за борби.
5 Оние, што дојдоа да се борат против Халдејците, за да ги исполнат домовите со трупови на луѓе, кои Јас во Својот гнев и во јароста Своја ќе ги погубам и поради чие беззаконие Јас го сокрив лицето од тој град.
6 Еве, Јас ќе ги излекувам, ќе ги исцелам и ќе им откријам изобилие и вистински мир,
7 ќе ги вратам заробените на Јуда и заробените на Израел и ќе ги зацврстам како порано,
8 ќе ги исчистам од секое нивно беззаконие, со кое згрешија пред Мене, и ќе им ги простам сите нивни гревови, со кои се огрешија пред Мене и отстапија од Мене.
9 И Ерусалим ќе биде за Мене радосно име, похвала и чест, пред сите земни народи, што ќе чујат за сите добра, какви што ќе им давам и ќе се уплашат и ќе затреперат од сите добра и од секаков благослов, што ќе им го дадам.
10 Така вели Господ: на ова место за кое вие велите — „Тоа е пусто, без луѓе и без добиток“, во јудејските градови и во ерусалимските улици, кои се пусти, без луѓе, без жители, без добиток,
11 пак ќе се слуша глас од радост и глас од веселба, глас на младоженец и глас на невеста, глас на оние што велат: „Славете Го Господ Саваот, зашто е благ Господ, зашто милоста Негова е вечна“, и глас на оние што принесуваат благодарствена жртва во домот Господов; бидејќи Јас ќе ги вратам заробените од оваа земја во нивната поранешна состојба, вели Господ.
12 Така вели Господ Саваот: во ова место, кое е пусто — без луѓе, без добиток, и во сите негови градови пак ќе има живеалишта на пастири, што ќе ги доведуваат стадата свои на одмор.
13 Во планинските градови, во градовите по полето и во јужните градови, во земјата на Венијамин, во ерусалимските предградија и во градовите Јудини пак ќе врват стада под раката на оној што ќе ги пребројува, вели Господ.
14
Еве настапуваат дни, вели Господ, кога ќе го исполнам ова добро слово, што го изреков за домот Израелов и за домот на Јуда.15 Во тие дни и во тоа време ќе благословам на Давид да му израсте фиданка на правдата, и Тој ќе изврши суд и правда на земјата.
16 Во тие дни Јуда ќе биде спасен, и Ерусалим ќе живее безопасно и ќе Му стават име: „Господ е наша правда!“
17 Зашто, така вели Господ: нема да снема маж при Давид, што не ќе седи на престолот во домот Израелов,
18 и кај левитските принесувачи на жртви нема да снема пред лицето Мое човек, кој преку сите дни нема да вознесува сепаленица, да изгорува приноси и да принесува жртви.
19 И дојде слово Господово до Еремија —
20 вака вели Господ: ако можете да го разрушите заветот Мој со денот и заветот Мој со ноќта, така што денот и ноќта да не се сменуваат во определеното време,
21 тогаш ќе можете да го разрушите и заветот Мој со Мојот слуга Давид, така што да нема кај него син, што ќе царува на неговиот престол, а исто така и со левитите — свештеници, служители Мои.
22 Како што е небесната војска безбројна, и песокот морски неизброив, така ќе се размножи племето на Мојот слуга Давид и на левитите кои Ми служат.
23 И дојде слово Господово до Еремија:
24 зар не гледаш дека овој народ вели — „Двете племиња, кои Господ ги избра, Тој ги отфрли“, и со тоа тие го презираат Мојот народ како веќе да не е народ Мој пред очите нивни?
25 Така вели Господ: да не бев го утврдил заветот Мој со денот и ноќта и наредбите на небото и на земјата,
26 тогаш и племето на Јаков и на Мојот слуга Давид, ќе го отфрлев, за да не земаат веќе од неговото племе владетели, за племето на Авраам, и Исак, и Јаков, бидејќи ќе ги вратам нивните заробени и ќе ги помилувам.
1
Слово што дојде до Еремија од Господ, кога вавилонскиот цар Навуходоносор, сета војска негова, сите земни царства, што беа под негова власт, и сите народи се бореа против Ерусалим и против сите негови градови —2 Така вели Господ Бог Израелов: оди, кажи му на јудејскиот цар Седекија и речи му — вака вели Господ: еве, Јас ќе го предадам овој град во рацете на вавилонскиот цар, и тој ќе го изгори со оган;
3 и ти нема да избегаш од рацете негови, туку ќе бидеш фатен и предаден во рацете негови и очите твои ќе ги видат очите на вавилонскиот цар, и устата негова ќе ѝ зборува на твојата уста, па ќе појдеш во Вавилон.
4 Ислушај го словото Господово, царе јудејски, Седекија. Вака вели Господ за тебе — ти нема да умреш од меч;
5 ќе умреш во мир, како и предците твои, царевите поранешни, кои беа пред тебе и за кои при погребението гореа благопријатни мириси, така ќе горат и за тебе и ќе те исплачат — „О, господаре!“ зашто Јас го реков овој збор, вели Господ.
6 Пророкот Еремија му ги кажа сите овие зборови на јудејскиор цар Седекија во Ерусалим;
7 а војската на царот вавилонски удираше на Ерусалим и против сите јудејски градови, кои уште се држеа, против Лакиш и Азека; бидејќи од јудејските градови само тие останаа поцврсти.
8
Слово Господово што дојде до Еремија, откако царот Седекија склучи договор со сиот народ, што беше во Ерусалим, за да прогласат слобода,9 па секој да го пушти својот роб на слобода и робинката, Евреин и Еврејка, така што никој од нив да не го држи во ропство Јудеецот, братот свој.
10 И послушаа сите кнезови и сиот народ, што беа пристапиле кон заветот, така што секој да го отпушти на слобода својот роб и секој — робинката своја, па во иднина да не ги држат како робови; послушаа и ги отпуштија.
11 Но потоа, откако размислија, почнаа да ги враќаат робовите и робинките, што беа ги пуштиле на слобода, и ги принудија пак да бидат робови и робинки.
12 И дојде слово Господово до Еремија:
13 така вели Господ, Бог Израелов: Јас склучив завет со вашите предци, кога ги изведов од египетската земја и од домот на ропството, па реков —
14 На крајот од седмата година отпуштај го братот свој Евреин, кој ти се продал; нека ти работи шест години, а потоа отпушти го откај тебе на слобода. Но предците ваши не го приклонија увото свое и не Ме послушаа.
15 Вие сега се повративте и постапивте справедливо пред очите Мои, што му објавивте секој од вас на ближниот свој слобода, и склучивте пред Мене завет во домот, над кој се призовува името Мое;
16 но отпосле се предомисливте и го обесчестивте името Мое, па ги зедовте назад секој својот роб и секој својата робинка, кои бевте ги пуштиле на слобода, кому каде му беше угодно, и ги принудивте сега пак да ви бидат робови и робинки.
17 Затоа, вака вели Господ: вие не Ме послушавте да објавите слобода на братот свој и на ближниот свој; затоа, еве, Јас, вели Господ, ви објавувам слобода за да бидете предадени на меч, помор и глад и ќе ве предадам на поруга пред сите цареви земни;
18 и ќе ги предадам оние, што го престапија заветот Мој и не ги исполнија зборовите на заветот, што го склучија пред лицето Мое, откако пресекоа теле на две половини и минаа меѓу расечените делови,
19 јудејските кнезови и ерусалимските кнезови, дворјаните и свештениците и сиот народ на земјата, кој мина меѓу расечените делови на телето,
20 ќе ги предадам во рацете на непријателите нивни и во рацете на оние, кои ја бараат душата нивна, а труповите нивни ќе бидат храна за птиците небески и за ѕверовите земни.
21 И Седекија, царот јудејски, и кнезовите негови ќе ги предадам во рацете на непријателите нивни и во рацете на оние, кои ја сакаат душата нивна, и во рацете на војската на вавилонскиот цар, која отстапи од вас.
22 Еве, Јас ќе заповедам, вели Господ, и ќе ги вратам кон овој град и тие ќе го нападнат, ќе го преземат и ќе го изгорат со оган, и градовите на Јудеја ќе ги направам пустина без луѓе.
1
Слово од Господ, упатено до Еремија во дните на јудејскиот цар Јоаким, син Јошиев:2 оди во домот на Рихавовци, позборувај со нив и доведи ги во домот Господов, во една од собите и дај им да пијат вино.
3 Јас го поведов Јаазанија, синот на Еремија, син Хавациниев, и братот негов, сите синови негови и сиот дом на Рихавовци,
4 па ги доведов во домот Господов, во собата на синовите на Ханан, син Игдалиев, човек Божји, која се наоѓа до собата на кнезовите, а над собата на Маасејаху, син Селумов, стражар при влезот.
5 И поставив пред синовите од домот на Рихавовци полни грнци со вино и чаши, па им реков: „Пијте вино!“
6 Но тие рекоа: „Ние вино не пиеме, бидејќи нашиот татко Јонадав, син на Рихав, ни заповедал, велејќи — ‚вино не пијте ни вие, ниту децата ваши довека;
7 и куќи не правете, и семиња немојте да сеете, лоза не садете; такви работи да нема кај вас, туку преку сите денови на животот свој живејте во шатори, за да поживеете долго на оваа земја, каде што сте туѓинци.‘
8 И ние го послушавме гласот на нашиот татко Јонадав, син Рихавов, во сѐ, што ни заповеда — да не пиеме вино во текот на сите наши дни, ние и жените наши, синовите наши и ќерките наши,
9 и да не правиме куќи за наше живеење; и, ете, ние немаме ни лозја, ни ниви, ниту градини,
10 туку живееме во шатори и во сѐ се покоруваме и го вршиме сето она, што ни заповеда нашиот татко Јонадав.
11 А кога вавилонскиот цар Навуходоносор дојде во оваа земја, ние си рековме: да си одиме, да појдеме во Ерусалим пред халдејската војска и пред арамејската војска, и, еве, ние живееме во Ерусалим.“
12 И дојде слово Господово до Еремија:
13 вака вели Господ Саваот, Бог Израелов: оди, кажи им на луѓето Јудини и на жителите ерусалимски — зар нема да извлечете поука од ова за себе, па да ги послушате зборовите Мои, вели Господ.
14 Се исполнуваат зборовите на Јонадав, синот Рихавов, кој им заповеда на синовите свои да не пијат вино, и тие до ден денес не пијат, бидејќи му се покоруваат на заветот што му го дале на својот татко; Јас, пак, постојано ви зборував од рано утро, а вие не Ме послушавте.
15 Ги испраќав Јас кај вас сите Мои слуги — пророците ги праќав од рано утро, и велев — повратете се секој од својот лош пат и исправете го поведението свое и не одете по други богови, за да им служите, па ќе живеете во оваа земја, која ви ја дадов вам и на татковците ваши; но вие не го приклонивте увото и не Ме послушавте.
16 Бидејќи синовите на Јонадав, синот Рихавов, ја исполнуваат заповедта на својот татко, што беше им ја дал, а овој народ Мој Мене не Ме слуша,
17 затоа, вака вели Господ, Бог Саваот, Бог Израелов — еве, Јас ќе го испратам врз Јудеја и врз сите жители ерусалимски сето ова зло, што го изреков врз нив, зашто Јас им зборував, а тие не слушаа, им викав, а тие не одговараа.
18
А на семејството Рихавовци, Еремија им рече — вака вели Господ Саваот, Бог Израелов: бидејќи го послушавте заветот на вашиот татко Јонадав и ги пазите сите негови заповеди и во сѐ постапувате, како што ви заповедал,19 затоа, вака вели Господ Саваот, Бог Израелов — никогаш нема да недостига од Јонадав, синот Рихавов, човек кој ќе стои пред лицето Мое во сите дни.
1
Во четвртата година на јудејскиот цар Јоаким, синот Јошиев, дојде ова слово Господово до Еремија:2 „Земи си книга и напиши ги во неа сите зборови, што ти ги кажав за Израел, за Јуда и за сите народи од оној ден, откако почнав да ти кажувам, од дните на Јошија па до денес;
3 можеби домот Јудин ќе чуе за сите несреќи што мислам да му ги направам, па тие да се повратат секој од својот лош пат, и Јас да им ја простам неправдата нивна и гревовите нивни.“
4 И го повика Еремија Варух, синот Нириев, и ги напиша Варух во книга како свиток од устата на Еремија сите Господови зборови, што му ги беше кажал Тој.
5 Тогаш Еремија му заповеда на Варух и му рече: „Јас сум затворен и не можам да појдам во домот Господов;
6 затоа оди и прочитај ги ти од свитокот запишаните зборови Господови од мојата уста гласно пред народот во домот Господов, во денот на постот, прочитај ги гласно и пред сите Јудејци, што се дојдени од градовите свои;
7 можеби, тие ќе упатат смирена молба пред лицето Господово и ќе се повратат секој од својот лош пат; зашто голем е гневот и негодувањето, кое Господ го изрече против овој народ.“
8 Варух, синот на Нерија, направи сѐ, како што му заповеда пророкот Еремија — и ги прочита од свитокот во домот Господов, запишаните зборови Господови.
9 Во петтата година на јудејскиот цар Јоаким, синот Јошиев, во деветтиот месец, објавија пред лицето Господово пост за сиот народ ерусалимски и за сиот народ, што беше дошол од јудејските градови во Ерусалим.
10 И Варух ги прочита гласно пред сиот народ запишаните во свитокот Еремиеви зборови во домот Господов, во собата на писарот Гемарија, син Сафанов, во горниот двор при влезот на новите порти од домот Господов.
11 Михеј, синот на Гемарија, Сафанов син, ги чу сите Господови зборови, запишани во свитокот,
12 и слезе во домот на царот, во собата на царевиот писар, а тоа, таму седеа сите кнезови: Елишама, писарот царев, Делаја, синот Шемаев, Елнатан, синот Ахборов, Гемарија, синот Сафанов, Седекија, синот Хананиев, и сите кнезови.
13 И им ги кажа Михеј сите зборови, што ги чу, кога Варух го читаше свитокот гласно пред народот.
14 Тогаш сите кнезови го пратија кај Варух Јехуди, синот на Нетанија, син Шелемиев, син Кушиев, да му каже: „Земи го в рака свитокот, што го читаше гласно пред народот, па дојди!“ И го зеде Варух, синот Нириев, свитокот в рака и отиде кај нив.
15 Тие му рекоа: „Седни и прочитај ни го гласно!“ И Варух им го прочита гласно.
16 Кога ги ислушаа сите зборови, со ужас се погледаа помеѓу себе и му рекоа на Варух: „Ние ќе му ги кажеме на царот сите овие зборови.“
17 И го прашаа Варух: „А кажи ни ти како ги напиша сите овие зборови од устата негова?“
18 И им одговори Варух: „Тој ми ги изговори со устата своја сите овие зборови, јас, пак, ги запишав со мастило во овој книжен свиток.“
19 Тогаш кнезовите му рекоа на Варух: „Оди и сокриј се, ти и Еремија, па никој да не знае, каде сте.“
20 И отидоа кај царот во дворецот, а свитокот го оставија во собата на Елишама, писарот царев; па му ги раскажаа гласно пред царот сите тие зборови.
21 Царот го испрати Јехуди да го донесе свитокот, и тој го зеде од собата на Елишама, писарот царев; и го прочита Јехуди гласно пред царот и гласно пред сите кнезови, што стоеја околу царот.
22 Во тоа време, во деветтиот месец, царот престојуваше во зимскиот дворец и пред него имаше оган со разгорен јаглен.
23 Штом Јехуди ќе прочиташе два — три параграфа, царот ги сечеше со писарското ноже и еден по еден ги фрлаше во оганот, сѐ додека не беше уништен целиот свиток во огнот, што гореше.
24 Не се уплашија и не ги раскинаа облеките свои ни царот, ниту слугите негови, кои ги чуја сите зборови.
25 Иако Елнатан, Делаја и Гемарија го молеа царот да не го гори свитокот, тој не ги послуша.
26 И царот му заповеда на царевиот син Јерахмеел, и на Сераја, синот Азриилов, и на Шелемија, синот Авдеелов, да ги фатат писарот Варух и пророкот Еремија, но Господ ги сокри.
27
И дојде слово Господово до Еремија, откако царот го изгоре свитокот и зборовите, што беше ги запишал Варух од устата на Еремија, и му беше речено:28 „Земи си пак друг свиток и напиши ги во него сите поранешни зборови, што беа во првиот свиток, кои јудејскиот цар Јоаким ги изгоре;
29 а на јудејскиот цар Јоаким кажи му — вака вели Господ: ти го изгоре свитокот, зашто рече — бидејќи напиша во него: Бездруго ќе дојде вавилонскиот цар и ќе ја разори оваа земја и ќе ги истреби во неа луѓето и добитокот,
30 поради тоа, вели Господ за јудејскиот цар Јоаким: ќе нема од него човек што ќе седи на Давидовиот престол, и трупот негов ќе биде фрлен на дневниот припек и на ноќниот студ.
31 Па ќе го казнам него, и племето негово, и слугите негови за неправдите нивни, и ќе го испратам врз нив и врз ерусалимските жители, и врз луѓето на Јуда, сето она зло, што го искажав врз нив, а тие не послушаа.“
32 И зеде Еремија друг свиток и му го даде на писарот Варух, синот Нириев, и тој ги напиша во него од устата на Еремија сите зборови од оној свиток, што го изгоре во оган јудејскиот цар Јоаким; а додаде кон нив и уште многу други зборови слични на нив.
1
Наместо Конија, синот Јоакимов, царуваше Седекија, синот Јошиев, кого вавилонскиот цар Навуходоносор го постави за цар во јудејската земја.2 Ни тој, ни слугите негови, ниту, пак, народот од земјата не ги послушаа зборовите на Господ, кои Тој им ги кажа преку пророкот Еремија.
3 Царот Седекија ги испрати Јехухал, синот Шелемиев, и свештеникот Софонија, син Маасеев, кај пророкот Еремија да кажат: „Помоли се за нас на нашиот Господ Бог.“
4 Еремија тогаш сѐ уште слободно влегуваше и излегуваше пред народот, бидејќи уште не беа го затвориле во темница.
5 Во меѓувреме фараоновата војска излезе од Египет, и Халдејците кои го опседнуваа Ерусалим, штом разбраа за тоа, отидоа од Ерусалим.
6 И дојде слово Господово до пророкот Еремија:
7 вака вели Господ, Бог Израелов — кажете му на јудејскиот цар, кој ве испрати до мене да ме прашате: еве, војската на фараонот, што ви дојде на помош, ќе се врати во земјата своја, во Египет;
8 а Халдејците пак ќе дојдат и ќе се борат против овој град, ќе го преземат и ќе го изгорат со оган.
9 Така вели Господ — не лажете се, велејќи си во себе: „Бездруго ќе си отидат Халдејците од нас“, зашто нема да си отидат;
10 дури и да бевте ја разбиле сета војска на Халдејците, кои војуваат против вас, и да останеа кај вас само ранетите, тогаш и тие би станале, секој од шаторот свој и би го изгореле овој град со оган.
11
И во тоа време, кога халдејската војска се оддалечи од Ерусалим, поради фараоновата војска,12 Еремија тргна од Ерусалим, па дојде во земјата на Венијамин, сокривајќи се од народот.
13 А кога беше пред портата Венијаминова, тамошниот управител на стражата, по име Ирија, син Шелемиев, син Хананиев, го задржа пророкот Еремија и рече: „Ти сакаш да побегнеш кај Халдејците, зар не?“
14 Еремија одговори — „Лага е тоа; не сакам да бегам кај Халдејците.“ Но Ирија не го послуша, го фати Еремија и го одведе кај кнезовите.
15 Кнезовите се разгневија на Еремија, го тепаа и го затворија во темница, во куќата на писарот Јонатан, бидејќи ја беа направиле затвор.
16 Еремија влезе во темницата и во визбата и таму остана долго време.
17 Царот Седекија испрати по него и го доведоа. И го праша царот во својот дом тајно, велејќи: „Нема ли слово од Господ?“ Еремија одговори: „Има“, и додаде: „Ќе бидеш предаден во рацете на вавилонскиот цар.“
18 Тогаш Еремија му рече на царот Седекија: „Што згрешив пред тебе, пред слугите твои и пред овој народ, па ме фрливте во темница?
19 И каде се вашите пророци, кои ви пророкуваа, кажувајќи: ‚Вавилонскиот цар нема да дојде против вас и против оваа земја?‘
20 А сега, чуј, господаре мој, царе, слушни ја молбава моја пред лицето твое; не враќај ме во куќата на писарот Јонатан, за да не умрам таму.“
21 Тогаш царот Седекија заповеда да го затворат Еремија во стражарницата, и таму му даваа по едно парче леб на ден од улицата на лебарите, сѐ додека не се заврши сиот леб во градот. И така остана Еремија во стражарницата.
1
Сафатија, синот Матанов, Годолија, синот Пашхуров, Јухал, синот Шелемиев, и Пашхур, синот Мелхиев ги чуја зборовите, што ги кажа Еремија пред народот, откако рече:2 „Вака вели Господ — оној, што ќе остане во овој град, ќе умре од меч, од глад и од помор; а оној, што ќе појде кај Халдејците, ќе остане жив, и животот ќе му биде како воен плен и тој ќе остане жив.
3 Така вели Господ — овој град бездруго ќе биде предаден во рацете на војската од вавилонскиот цар, и тој ќе го преземе.“
4 Тогаш кнезовите му рекоа на царот: „Овој човек нека биде предаден на смрт, зашто влијае да ослабат рацете на војниците, што ќе останат во овој град, рацете на сиот народ, откако им ги кажа тие зборови; бидејќи овој човек не му пожелува добро на овој народ, туку зло.“
5 И рече царот Седекија: „Ете, тој е во ваши раце, бидејќи царот не може ништо да направи против вас.“
6 Тогаш го фатија Еремија и го фрлија во јамата на Малкија, синот царев, кој беше во стражарницата, и го спуштија Еремија со јаже; во јамата немаше вода, туку само тиња, и Еремија падна во тињата.
7 И чу Авдемелех Етиопјанецот, еден од дворјаните што се наоѓаше во царскиот дом, дека Еремија го фрлија во јамата, а царот тогаш седеше пред портите Венијаминови.
8 Па излезе Авдемелех од царскиот дом и му рече на царот:
9 „Господаре мој, царе, лошо ти направија оние луѓе што така постапија со пророкот Еремија, кого го фрлија во јамата; тој ќе умре таму од глад, зашто во градот веќе нема леб.“
10 Царот му заповеда на Авдемелех Етиопјанецот и рече: „Земи со себе одовде триесетина луѓе и извлечи го пророкот Еремија од јамата, додека уште не умрел!“
11 Авдемелех зеде со себе луѓе и влезе во царскиот дом, во подземјето, и зеде оттаму износени алишта, стари крпи, па ги спушти со јаже во јамата кај Еремија.
12 И му рече Авдемелех Етиопјанецот на Еремија: „Стави ги тие ветви алишта и крпите под мишките на рацете свои, под јажето.“ И Еремија направи така.
13 Па го повлекоа Еремија со јажето и го извлекоа од јамата. И остана Еремија во стражарницата.
14
Тогаш царот Седекија прати, па го повика при себе Еремија, кај третиот влез во домот Господов; и му рече на Еремија: „Ќе те прашам нешто, но не сокривај ништо од мене.“15 И му рече Еремија на Седекија: „Ако ти откријам, нема ли да ме предадеш на смрт, а ако те посоветувам, ти нема да ме послушаш.“
16 И му се заколна тајно царот Седекија на Еремија, велејќи: „Жив Господ, Кој ни ја создаде душата, нема да те предадам на смрт и нема да те предадам во рацете на оние луѓе, што ја бараат душата твоја.“
17 Тогаш Еремија му рече на Седекија: „Вака вели Господ, Бог Саваот, Бог Израелов — ако отидеш кај кнезовите на вавилонскиот цар, душата ќе ти остане жива, и овој град нема да биде изгорен со оган, и ти ќе бидеш жив, а и домот твој;
18 ако, пак, не појдеш кај кнезовите на вавилонскиот цар, овој град ќе биде предаден во рацете на Халдејците, и тие со оган ќе го изгорат, а ти нема да побегнеш од рацете нивни.“
19 И му рече царот Седекија на Еремија: „Се плашам од Јудејците, кои појдоа кај Халдејците, за да не ме предадат Халдејците во рацете нивни, па тие да се исмеат со мене.“
20 И му рече Еремија: „Нема да те предадат; послушај го гласот Господов за ова, што ти го кажувам, па ќе ти биде добро, и жива ќе остане душата твоја.
21 Ако, пак, не сакаш да појдеш, еве го словото, што ми го откри Господ:
22 ете, сите жени, што ќе останат во домот на јудејскиот цар, ќе бидат одведени кај кнезовите на вавилонскиот цар, и ќе речат: ‚тебе те излажаа и те победија твоите пријатели; нозете твои потонаа во тиња, а тие побегнаа од тебе,
23 и сите твои жени и децата твои ќе ги одведат кај Халдејците, и ти не ќе можеш да избегаш од рацете нивни; ти ќе бидеш грабнат од раката на вавилонскиот цар и ќе направиш овој град да биде изгорен со оган.‘“
24 И му рече Седекија на Еремија: „Никој да не ги знае овие зборови, и тогаш ти нема да умреш;
25 ако, пак, чујат кнезовите дека сум зборувал со тебе, и дојдат кај тебе и ти речат — кажи ни, што му зборуваше на царот, не криј од нас, и ние нема да те убиеме, а и она, што ти рече царот,
26 тогаш кажи им: јас му ја изнесов пред лицето на царот мојата молба, за да не ме враќа во домот на Јонатан, па да не умрам таму.“
27 И дојдоа сите кнезови кај Еремија и го прашаа, а тој им одговори точно онака, како што му беше заповедал царот да каже, и тие молчешкум го оставија, бидејќи не го дознаа она што му беше речено на царот.
28 И остана Еремија во стражарницата до денот, во кој Ерусалим беше преземен. И Ерусалим го презедоа.
1
Во деветтата година на Седекија, царот јудејски, во десеттиот месец, дојде Навуходоносор, царот вавилонски со сета војска своја до Ерусалим и го опседна.2 А во единаесеттата година на Седекија, во четвртиот месец, во деветтиот ден од месецот градот беше преземен.
3 И влегоа во него кнезовите на вавилонскиот цар — Нергал-Шарецер, Самгар-Неву, Сарсехим, началник на дворјаните, Нергал-Шарецер, заповедник, и сите други кнезови на вавилонскиот цар и се сместија до средните порти.
4 Кога Седекија, царот јудејски, и сите воени началници, ги видоа, побегнаа, и во текот на ноќта излегоа од градот преку царската градина, низ портите меѓу двата ѕида и тргнаа по патот кон рамнината.
5 Но халдејската војска се спушти по нив; го достигнаа Седекија во Ерихонската рамнина; го фатија и го одведоа кај вавилонскиот цар Навуходоносор во Ривла, во земјата Хамат, и го судеше.
6 И вавилонскиот цар во Ривла ги закла синовите на Седекија пред неговите очи; вавилонскиот цар ги закла и сите велможи јудејски;
7 а на Седекија му ги извади очите и го окова во окови, за да го одведе во Вавилон.
8 Домот на царот и домовите на народот Халдејците ги изгореа со оган и ѕидовите ерусалимски ги срушија.
9 А остатокот од народот, што остана во градот, како и одметниците, кои му се придружија, и другиот народ, Навузардан, началникот на телохранителите, ги пресели во Вавилон.
10 Бедните од народот, пак, кои немаа ништо, Навузардан, началникот на телохранителите, ги остави во јудејската земја и им даде уште тогаш лозја и ниви.
11 А за Еремија, Навуходоносор, царот вавилонски, му даде таква заповед на Навузардан, началникот на телохранителите —
12 „Земи го, грижи се за него, и не прави му ништо лошо, туку постапувај со него онака, како што ќе ти каже тој.“
13 И прати Навузардан, началникот на телохранителите, и Невушазбан, началник на дворјаните, и Нергал-Шарецер, врховниот заповедник, и сите кнезови на вавилонскиот цар,
14 испратија и го зедоа Еремија од стражарницата и му го доверија на Годолија, синот на Ахикам, синот Сафанов; го изведоа и тој остана да живее меѓу народот.
15
Кога Еремија сѐ уште беше затворен во дворскиот затвор, дојде слово Господово до него:16 оди, речи му на Авдемелех Етиопјанецот — вака вели Господ Саваот, Бог Израелов: еве, Јас ќе ги исполнам зборовите за овој град на зло, но не на добро, и тие ќе се извршат во оној ден пред очите твои;
17 но тебе ќе те избавам во оној ден, вели Господ, и нема да бидеш предаден во рацете на луѓето, од кои се плашиш.
18 Јас ќе те избавам и ти нема да паднеш од меч, и ќе ти остане животот како плен, бидејќи на Мене се надеваше, вели Господ.
1
И дојде слово Господово до Еремија, откако Навузардан, началникот на телохранителите, го отпушти од Рама, каде што го беше зел окован во вериги од другите заробени ерусалимци и Јудејци, преселувани во Вавилон.2 Началникот на телохранителите го зеде Еремија и му рече: „Твојот Господ Бог го изрече ова зло врз ова место
3 и го испрати Господ, и направи, како што рече — бидејќи вие згрешивте пред Господ и не го послушавте гласот Негов, и ете заради тоа и ве постигна ова.
4 Па така, еве, јас денес те ослободувам од веригите, што ти се на рацете твои; ако ти е угодно да дојдеш со мене во Вавилон, дојди и јас ќе се грижам за тебе; ако, пак, не ти е угодно да дојдеш со мене во Вавилон, остани овде. Еве, оваа земја е пред тебе; каде што ти е угодно и каде што ти е мило да одиш, појди таму.“
5 Додека тој уште не беше тргнал, Навузардан рече: „Оди кај Годолија, синот на Ахикам, синот Сафанов, кого вавилонскиот цар го постави за началник над јудејските градови, и остани со него меѓу народот; или, оди, каде што ти е мило да одиш.“ И началникот на телохранителите му даде храна и дар, па го отпушти.
6 И дојде Еремија кај Годолија, синот Ахикамов, во Мицпа и живееше со него меѓу народот, што беше останал во земјата.
7
Кога сите воени началници, што беа во рамнината и луѓето нивни, чуја дека вавилонскиот цар го поставил Годолија, синот Ахикамов, за началник над земјата и му ги доверил луѓето, жените и децата и бедните во земјата, што не беа преселени во Вавилон,8 тогаш дојдоа во Мицпа кај Годолија Исмаил, синот на Нетанија, Јоханан и Јонатан, синовите на Кареах, Сераја, синот Танхуметов, синовите на Ефе од Нетофа и Језанјаху, синот на Мааха, тие и дружината нивна.
9 Годолија, синот на Ахикам, син Сафанов, им се заколна ним и на луѓето, велејќи: „Не плашете се да им служите на Халдејците, останете си во земјата и служете му на вавилонскиот цар, па ќе ви биде добро;
10 јас пак ќе останам во Мицпа за да се застапувам пред Халдејците, што ќе доаѓаат кај нас; а вие собирајте вино, летни плодови и масло, собирајте го во вашите садови и живејте во градовите свои, што ги зазедовте.“
11 Исто така и сите Јудејци, кои се наоѓаа во земјата Моав, меѓу синовите на Амон, во Едом и по сите краишта, чуја дека вавилонскиот цар оставил дел од Јудејците и го поставил над нив Годолија, синот на Ахикам, син Сафанов,
12 па се вратија сите тие Јудејци од сите места, каде што беа прогонети, и дојдоа во јудејската земја кај Годолија во Мицпа, и собраа многу вино и летни плодови.
13
Меѓутоа, Јоханан, синот на Кареах, и сите воени началници, што се наоѓаа во полето, дојдоа кај Годолија во Мицпа,14 и му рекоа: „Знаеш ли ти дека Ваалис, царот на синовите Амонови, го испрати Исмаил, синот Нетаниев, да те убие?“ Но Годолија, синот Ахикамов, не им поверува.
15 Тогаш Јоханан, синот на Кареах, му рече тајно на Годолија во Мицпа: „Дозволи ми да појдам и да го убијам Исмаил, синот Нетаниев, и никој нема да разбере; зошто да дозволиш да те убие и да се растурат сите Јудејци собрани при тебе, и да загине остатокот од Јуда?“
16 Но Годолија, синот Ахикамов, му рече на Јоханан, синот на Кареах: „Не прави го тоа, зашто она, што ми го кажуваш за Исмаил, не е вистина.“
1
Во седмиот месец, Исмаил, синот на Нетанија, син Елишамаев, од царски род и великодостојник при царот, и десет души со него дојдоа во Мицпа кај Годолија, синот Ахикамов, и таму, во Мицпа, јадеа заедно леб.2 И стана Исмаил, синот Нетаниев и десетте души со него, па го убија со меч Годолија, синот на Ахикам, син Сафанов, и го убија оној, кого вавилонскиот цар го беше поставил за управник на земјата.
3 Исмаил ги уби и сите Јудејци, кои беа со Годолија во Мицпа, и Халдејците и војниците што се наоѓаа таму.
4 На вториот ден, по убивањето на Годолија, додека уште никој не знаеше за тоа,
5 дојдоа од Сихем, Силом и Самарија, осумдесет души со избричени бради и раскинати облеки и со посекотини по телото, со дарови и темјан во рацете, за да ги принесат во домот Господов.
6 Исмаил, синот Нетаниев, излезе од Мицпа да ги пресретне, одејќи и плачејќи, и кога ги сретна, им рече: „Одете кај Годолија, синот Ахикамов.“
7 И кога влегоа во градот, Исмаил, синот Нетаниев, заедно со оние што беа со него, ги уби и нив и ги фрли во јама.
8 Но се најдоа меѓу нив десет души, кои му рекоа на Исмаил: „Не убивај нѐ, бидејќи во полето имаме сокриени клетови со пченица и јачмен, масло и мед.“ И тој се воздржа, па не ги уби со нивните други браќа.
9 А ровот, каде што ги фрли Исмаил труповите на луѓето, што ги уби поради Годолија, беше истиот, што го беше направил царот Аса, од страв пред Баша, царот израелски; него го наполни Нетаниевиот син Исмаил со убиените.
10 Тогаш го зароби Исмаил сиот народ во Мицпа, царските ќерки и сиот друг народ што беше останал во Мицпа, кого Навузардан, началникот на телохранителите, беше го доверил на Годолија, синот Ахикамов, па во зората тргна Исмаил, Нетаниевиот син кон земјата на синовите Амонови.
11 Но, Јоханан, синот на Кареах, и сите воени началници со него, чуја за сите злодела што ги беше извршил Исмаил, синот Нетаниев,
12 па ги поведоа сите луѓе и отидоа да се бијат со Исмаил, синот Нетаниев, и го стигнаа кај големите води, во Гаваон.
13 И кога сиот народ, што беше со Исмаил, го виде Јоханан, синот на Кареах, и сите воени началници со него, тој се зарадува.
14 Тогаш сиот народ, што беше го заробил Исмаил од Мицпа, се откажа и се приклучи, па отиде при Јоханан, синот на Кареах.
15 А Исмаил, синот Нетаниев, побегна од Јоханан со осум души и отиде при синовите Амонови.
16
Тогаш Јоханан, синот на Кареах, и сите воени началници со него, го поведоа од Мицпа сиот народ, што го ослободи тој од Исмаил, синот Нетаниев, откако го беше убил Годолија, синот Ахикамов, луѓе, војници, жени, деца и дворјани, што беше ги извел од Гаваон:17 отидоа, па се задржаа во населбата Кимхам, близу до Витлеем, за да избегаат во Египет,
18 бидејќи се плашеа од Халдејците, зашто Исмаил, синот Нетаниев го уби синот Ахикамов, Годолија, кого вавилонскиот цар беше го поставил за управник на земјата.
1
Потоа дојдоа сите војводи и Јоханан, синот на Кареах, и Азарија, синот на Хошаја, и сиот народ, од мало до големо.2 И му рекоа на пророкот Еремија: „Еве ја молбата наша пред тебе, помоли Му се на твојот Господ Бог за сиот овој остаток, зашто од многумина останавме малку, како што нѐ гледаат твоите очи,
3 па твојот Господ Бог да ни го покаже патот, по кој треба да врвиме, и што треба да правиме.“
4 И им рече пророкот Еремија: „Ве чув, ќе Му се помолам на вашиот Господ Бог, по молбата ваша, и сѐ, што ќе ви одговори Господ, ќе ви го кажам, ни збор нема да сокријам од вас.“
5 Тие му рекоа на Еремија: „Господ нека ни биде вистински и верен сведок за тоа дека ние ќе направиме сѐ што твојот Господ ќе заповеда за нас;
6 добро ли, лошо ли ќе биде тоа, ќе го послушаме гласот на нашиот Господ Бог, кај Кого те праќаме, за да ни биде добро, ако бидеме послушни на гласот од Господ, нашиот Бог.“
7 По десет дни дојде слово Господово до Еремија.
8 Тој го повика кај себе Јоханан, синот на Кареах, сите со него војводи и сиот народ — од мало до големо,
9 па им рече: вака вели Господ, Бог Израелов, до Кого ме испративте да Му ја пренесам вашата молба:
10 „Ако останете во оваа земја, Јас ќе ве зацврстам и нема да ве разорам, ќе ве посадам и нема да ве искоренам, зашто жалам за несреќата, што ви ја направив.
11 Не плашете се од вавилонскиот цар, од кого се плашите, не бојте се од него, вели Господ, бидејќи и Јас сум со вас, за да ве спасувам и да ве избавувам од неговата рака.
12 И ќе покажам милост кон вас, и тој ќе се смили над вас и ќе ве врати во вашата земја.
13 Ако, пак, речете: ‚не сакаме да живееме во оваа земја‘ и не го послушате гласот на Господ, вашиот Бог, велејќи:
14 ‚не, туку ќе отидеме во земјата египетска, каде што нема да видиме војна и нема да чуеме трубен глас, и нема да гладуваме, таму ќе живееме‘,
15 тогаш чујте го сега словото Господово, вие, остатокот од Јуда: вака вели Господ Саваот, Бог Израелов: ако го свртите лицето свое, за да отидете во Египет, и отидете таму, за да се населите,
16 тогаш мечот, од кој се плашевте, ќе ве стигне таму, во земјата египетска, и гладот, од кој се боевте, секогаш ќе ве следи во Египет, и таму ќе умрете.
17 И сите, што ќе го свртат лицето свое да отидат во Египет и таму да живеат, ќе умрат од меч, од глад и од помор, и ниеден од нив нема да остане и нема да побегне од несреќата што ќе ја пратам врз нив.
18 Зашто, така вели Господ Саваот, Бог Израелов: како што се излеа гневот Мој и јароста Моја врз жителите ерусалимски, така ќе се излее јароста Моја врз вас, кога ќе влезете во Египет, и ќе станете за проклетство и за ужас, за поруга и за укор, и нема повеќе да го видите ова место.
19
Господ ви зборува вам, остатоци Јудини: не одете во Египет; знајте дека ви сведочам јас.20 Зашто вие згрешивте против самите себеси — вие ме пративте пред Господ, нашиот Бог, и ми рековте: Помоли се за нас на Господ, нашиот Бог, а сѐ што ќе каже Господ, нашиот Бог, кажи ни, и ние ќе извршиме.
21 И еве, кога ви го кажав денес тоа, вие не го послушавте гласот на Господ, нашиот Бог, и сето она, со кое ме прати Тој до вас.
22 Па така, знајте дека ќе умрете од меч, од глад и од помор во она место каде што сакате да појдете за да живеете таму.“
1
Кога Еремија му ги изговори на сиот народ овие зборови на нивниот Господ Бог, сите тие зборови со кои нивниот Господ го прати до нив,2 тогаш Азарија, синот на Хошаја, и Јоханан, синот на Кареах, и сите дрски луѓе му рекоа на Еремија: „Тоа, што го зборуваш не е вистина; Господ, нашиот Бог, не те прати да кажеш: ‚не одете во Египет, за да живеете таму‘
3 туку Варух, синот Нириев, те наговори против нас, за да нѐ предадеш во рацете на Халдејците, па да нѐ убијат, или да нѐ одведат како робови во Вавилон.“
4 И Јоханан, синот на Кареах, сите војводи и сиот народ не го послушаа гласот на Господ, за да останат во земјата јудејска.
5 Тогаш Јоханан, синот на Кареах, и сите војводи го поведоа сиот остаток од Јудејците, кои се беа вратиле откај сите народи, каде што беа прогонети, за да живеат во земјата јудејска;
6 мажи, жени, деца, царевите ќерки и сите оние, кои Навузардан, началник на телохранителите, ги остави со Годолија, синот на Ахикам, син Сафанов, и пророкот Еремија, и Варух, синот Нириев;
7 па отидоа во земјата египетска, бидејќи не го послушаа гласот на Господ, и стигнаа до Тафнис.
8 И дојде слово Господово до Еремија во Тафнис:
9 земи во рацете големи камења и сокриј ги во измесена глина пред влезот на фараоновиот дом во Тафнис, пред очите на Јудејците,
10 и кажи им — вака вели Господ Саваот, Бог Израелов: еве, ќе пратам и ќе го доведам Навуходоносор, царот вавилонски, слугата Свој, и ќе го поставам престолот негов врз овие камења што ги сокрив, и тој ќе го распне над нив својот великолепен шатор
11 и ќе дојде, па ќе ја порази египетската земја: и кој е за смрт, ќе биде предаден на смрт; и кој е за ропство, ќе отиде во ропство, а кој е за под меч — под меч.
12 Па ќе запалам оган во светилиштата на боговите египетски; и тој ќе ги изгори, а нив ќе ги зароби, и ќе се нагрне со египетската земја, како пастир што се наметнува со облеката своја, па ќе си отиде оттаму со мир.
13 И ќе ги собори статуите на Ветсамис, што се наоѓаат во египетската земја, и светилиштата на египетските богови ќе ги изгори со оган.
1
Дојде слово Господово до Еремија за сите Јудејци, кои живеат во египетската земја, населени во Мигдол, Тафнис, Мемфис и во земјата Патрос за да каже:2 вака вели Господ Саваот, Бог Израелов: „Вие ја видовте сета несреќа, што ја испратив врз Ерусалим и врз сите градови јудејски; ете, тие се сега запустени и никој не живее во нив,
3 поради нивната злоба, што згрешија, откако Ме разгневуваа, одејќи да кадат и да служат на други богови, што не ги познаваа ни тие, ни вие, ниту татковците ваши.
4 И ги праќав кај вас сите слуги Мои — пророците, ги праќав од рано утро, за да ви кажат: ‚Не правете го тоа гнасно дело, што Ми е одвратно.‘
5 Но тие не го приклонија увото и не слушаа, за да се одвратат од своето зло, да не кадат на други богови.
6 И Мојата јарост и Мојот гнев се излеа и се разгори врз градовите на Јудеја и по ерусалимските улици; тие станаа урнатини и пустелија, како што гледате сега.
7 А сега, вака вели Господ, Бог Саваот, Бог Израелов: зошто го вршите тоа големо зло на душите свои, истребувајќи ги помеѓу себе мажите и жените, возрасните, децата и младинците во Јудеја, за да не оставите остаток, па,
8 бидејќи Ме разгневувате со делата на рацете свои, со кадењето пред други богови во земјата египетска, каде што дојдовте да живеете, та да се погубите самите себе и да станете за проклетство и укор кај сите народи по земјата?
9 Зар го заборавивте нечестието на вашите татковци и нечестието на јудејските цареви, вашето сопствено нечестие и нечестието на вашите жени, што го вршеа во земјата јудејска и по ерусалимските улици?
10 Но, тие не се смирија ни до денес, не се плашат и не одат по Мојот закон и по Моите наредби, што ви ги дадов вам и на татковците ваши.
11 Затоа, вака вели Господ Саваот, Бог Израелов: еве, ќе го свртам против вас лицето Свое за погибел и за да ја истребам цела Јудеја,
12 и ќе го земам остатокот Јудин што реши да замине во земјата египетска и да живее таму, и ќе бидат истребени сите; ќе паднат во земјата египетска и со меч и со глад ќе бидат истребени; мало и големо ќе умрат од меч и од глад, и ќе бидат изложени на проклетство и ужас, за поруга и укор.
13 Ќе ги казнам оние што живеат во земјата египетска, како што го казнив Ерусалим, со меч, со глад и со помор,
14 и никој нема да избега и нема да се спаси од остатокот на Јудејците, кои дојдоа во земјата египетска, за да живеат таму и потоа да се вратат во земјата јудејска, каде што од сѐ срце сакаа да се вратат, за да живеат таму; никој нема да се врати освен оние што ќе побегнат оттаму.“
15
И сите мажи, кои знаеја дека жените нивни им кадат на други богови, и сите жени, што стоеја таму во големо множество, и сиот народ кој живееше во земјата египетска, во Патрос, му одговорија на Еремија и му рекоа:16 „Зборот, што ни го кажа во името Господово, ние не го слушаме;
17 туку ќе правиме сѐ што е излезено од устите наши: ќе ѝ кадиме на Небесната кралица и ќе ѝ правиме преливи, како што го правевме тоа, ние и предците наши, царевите наши и кнезовите наши, по градовите на Јудеја и по улиците ерусалимски, бидејќи тогаш бевме сите во добра состојба и беди не видовме;
18 и, откако прекративме да ѝ кадиме на Небесната кралица и да ѝ правиме преливи, трпиме секакви скудности и загинуваме од меч и од глад.
19 И кога ѝ кадиме на Небесната кралица и ѝ принесуваме преливи, зар без знаење на нашите мажи ѝ правиме лепчиња со нејзиниот лик или принесуваме преливи?“
20 Тогаш Еремија му рече на сиот народ, на мажите и жените, и на сиот народ што така му одговараше:
21 „Зар Господ не си спомна за кадењето, што го извршувавте во јудејските градови, по улиците ерусалимски, вие и предците ваши, царевите ваши, кнезовите ваши и народот од земјата, и зар не влезе тоа во срцето Негово?
22 Господ не можеше веќе да ги поднесува вашите лоши дела и одвратности, што ги правевте; затоа и земјата ваша стана пустина, ужас и проклетство, без жители, како што гледате сега.
23 Затоа што кадевте и Му грешевте на Господ, не го слушавте гласот на Господ и не одевте според законот Негов, по наредбите Негови и по заповедите Негови, па затоа и ве постигна ова зло, како што гледате сега.“
24 Тогаш Еремија му рече на сиот народ и на сите жени: „Чујте го словото Господово, вие, сите Јудејци, што сте во земјата египетска;
25 вака вели Господ Саваот, Бог Израелов: сѐ што зборувавте со устата, тоа и со раце го правевте вие и жените ваши; вие велите: ‚да ги исполнуваме нашите завети, што ги ветивме, да ѝ кадиме на Небесната кралица и да ѝ принесуваме преливи.‘ Навистина, вашите завети ги одржавте и ги извршивте точно вашите ветувања.
26 Затоа сега чујте го словото Господово, вие, сите Јудејци, што живеете во земјата египетска: еве, Јас се заколнав во Своето велико име, вели Господ, дека во сета египетска земја нема повеќе да се изговара името Мое од устата на кој и да било Јудеец, за да рече: ‚жив да е Господ Бог!‘
27 Еве, Јас ќе бдеам над вас за казна, а не за добро, и сите Јудејци во земјата египетска ќе загинат од меч и од глад, сѐ додека не бидат наполно истребени.
28 Само малкумина што ќе се избават од мечот ќе се вратат од земјата египетска во јудејската земја, а сите други Јудејци, што отидоа во земјата египетска, за да поживеат таму, ќе дознаат чии зборови ќе се исполнат: моите или нивните.
29 И, еве ви знак, вели Господ, дека ќе ве посетам на тоа место, за да знаете дека ќе се исполнат зборовите Мои за вас, за ваша казна.
30 Така вели Господ: еве, Јас ќе го предадам египетскиот цар, фараонот Хофра, во рацете на непријателите негови и во рацете на оние, што ја бараат душата негова, онака како што го предадов јудејскиот цар Седекија во рацете на вавилонскиот цар Навуходоносор, непријателот негов, кој ја бараше душата негова.“
1
Слово што пророкот Еремија му го кажа на Варух, синот Нириев, кога тој ги запиша во книга овие зборови од устата на Еремија, во четвртата година на јудејскиот цар Јоаким, син Јошиев —2 „Вака вели Господ, Бог Израелов, за тебе, Варух:
3 ти велиш — ‚тешко мене! зашто Господ ми придодаде кон болката моја; изнемоштен сум од воздишки и спокој немам.‘
4 Кажи му вака: така вели Господ — еве, што сум направил, ќе разрушам, и, што сум посадил ќе искорнам — целава оваа земја.
5 А ти за себе сакаш нешто големо — не барај; бидејќи еве, Јас ќе испратам неволја врз секое суштество, вели Господ, а тебе ќе ти го подарам животот како да ти е плен, насекаде каде и да појдеш.“
1
Слово Господово, упатено до пророкот Еремија за незнабожечките народи:2 за Египет, за војската на фараонот Нехо, цар египетски, што беше при реката Еуфрат во Каркемиш и што ја победи Навуходоносор, царот вавилонски во четвртата година на Јоаким, синот Јошиев, цар јудејски:
3 „Пригответе ги штитовите и копјата и стапете во бој;
4 оседлајте ги коњите и качете се на нив, коњаници, и поставете ги шлемовите; наострете ги копјата, облечете се во оклопи.
5 А зошто, гледам, тие се уплашија и отстапуваат? Јунаците нивни се разбиени и бегаат, не обѕрнувајќи се назад, страв од секаде, вели Господ.
6 Нема да побегне брзоногиот и нема да се избави силниот; на север, покрај реката Еуфрат, ќе се сопнат и ќе паднат.
7 Кој е тој што се подига како Нил, чии води се брануваат како брзица?
8 Египет се подига како река и водите му се разбрануваат како брзаци, па вели: ќе се кренам и ќе ја покријам земјата, ќе го уништам градот и жителите негови.
9 Седнувајќи на коњите и впрегнувајќи ги колите, излегувајте, и гинете, јунаци, Етиопјани и Либијци, вооружени со штитови, и Лудимци, што ги држите и затегнувате лаковите;
10 зашто овој ден е за Господ, Бог Саваот, ден за одмазда, за да им се одмазди на непријателите Свои; и меч ќе изедува, ќе се насити и ќе се опие од крвта нивна; бидејќи тоа ќе се изврши за Господ Бог Саваот, како жртвен принос во северната земја, кај реката Еуфрат.
11 Оди во Галаад и земи балсам, девојко, ќерко египетска; залудо ќе трупаш лекови — лек за тебе нема!
12 Чуја народите за твојот срам, и пискотот твој ја исполни земјата; бидејќи јунак со јунак се судрува, па обајцата паѓаат.“
13
Слово, кое Господ му го кажа на пророкот Еремија за доаѓањето на Навуходоносор, царот вавилонски, за да ја порази земјата египетска:14 „Соопштете во Египет, и кажете во Мигдол, јавете во Мемфис и во Тафнис, кажете: ‚кажи ѝ да се приготви зашто мечот ќе ги изеде околните населби.‘
15 Зошто е јунакот твој соборен? Не се одржа, зашто Господ го собори;
16 Тој направи така, што многумина се судруваа и паѓаа дури еден врз друг, велејќи: ‚станувај да си појдеме кај нашиот народ во својата родна земја, далеку од насилничкиот меч.‘
17 А фараонот — египетскиот цар, наречете го фалбаџија, кој својата прилика ја пропушти.
18 Се колнам во Својот живот, вели Царот, чие име е Господ Саваот: ќе дојде тоа како Тавор меѓу горите и како Кармил покрај Морето.
19 Подготви се за преселување, ќерко, жителко египетска, зашто Мемфис ќе биде опустошен, разорен, па не ќе остане ниту еден жител.
20 Египет е убава јуница: но погибелта иде, доаѓа од север.
21 И наемниците негови кај него не изгледаат како згоени телци, па и самите тргнаа да бегаат, побегнаа сите, не можеа да издржат, бидејќи врз нив дојде нивниот погибелен ден, време за да ги казнам.
22 Гласот нивни писка како глас на змија, тие доаѓаат со војска, ќе дојдат врз него со секири како дрвари,
23 ќе ја исечат шумата негова, вели Господ, бидејќи се безбројни; повеќе се отколку скакулците, па број немаат.
24 Засрами се, ќерко египетска, ти, која си предадена во рацете на северниот народ.
25 Господ Саваот, Бог Израелов, вели: еве, Јас ќе го казнам Амон од Мемфис, фараонот и Египет, боговите негови и царевите негови, фараонот и оние што се надеваат во него.
26 И ќе ги предадам во рацете на оние што ја бараат душата нивна и во рацете на Навуходоносор, царот вавилонски, и во рацете на слугите негови, но потоа Египет ќе биде населен, како и во поранешните дни, вели Господ.
27
А ти, Јакове, слуго Мој, не бој се и не плаши се, Израеле: зашто еве, Јас ќе те избавам од далечната земја и семето твое — од земјата на ропството негово; и ќе се врати Јаков и ќе живее спокојно и мирно, и никој нема да го заплашува.28 Не бој се, Јакове, слуго Мој, вели Господ, зашто Јас сум со тебе. Јас ќе ги истребам сите народи, меѓу кои те изгонив, но тебе нема да те истребам; само ќе те казнам по мерка; неказнет нема да те оставам.“
1
Слово Господово што дојде до пророкот Еремија за Филистејците, пред фараонот да ја порази Газа.2 Така вели Господ — еве, се креваат од север води, што ќе се претворат во буен поток и ќе ја потопат земјата и сѐ што ја исполнува, градот и жителите во него: тогаш ќе повикаат луѓето и ќе заплачат сите жители на земјата.
3 Од тропотот на копитата од силните коњи и од татнежот на неговите коли, од чкртањето на тркалата нивни, татковците не ќе можат да управат поглед кон децата свои, бидејќи рацете нивни ќе им отпаднат
4 од оној ден што ќе дојде да ги сотре сите Филистејци, да ги оттргне од Тир и Сидон сите други помошници, бидејќи Господ ќе ги разори Филистејците, остатокот од островот Кафтор.
5 Ќе оќелавее Газа, ќе пропадне Ашкелон и остатокот од нивната долина.
6 До кога ќе сечеш, о мечу Господов, кога ќе престанеш? Врати се во ножницата своја, престани и одмори се.
7 Но, како да се одмориш, кога Господ заповеда против Ашкелон и против морскиот брег; кон кои Тој го насочи.
1
За Моав вака вели Господ Саваот, Бог Израелов: тешко на Нево, бидејќи ќе биде опустошен; Кирјатаим ќе се осрамоти, и ќе се предаде; тврдината ќе се посрами и ќе се разурне.2 Ќе ја снема повеќе славата на Моав; во Есевон ќе преземаат зло против него: да отидеме за да го сотреме меѓу народите. И ти, Мадмене, ќе опустееш; меч ќе те гони.
3 Се слушна пискот од Хоронаим, пустошење и сотирање големо!
4 Моав е сотрен; пискот кренаа децата негови.
5 На искачување кон Лухит се слуша непрестаен плач; слегувајќи од Хоронаим, се слуша ужасен викот поради пропаста.
6 Бегајте, спасувајте си ги животите свои и бидете како оголено дрво во пустина.
7 Бидејќи ти се надеваше на делата свои и на ризниците свои, затоа ќе бидеш фатен, и Хамос ќе појде во ропство заедно со свештениците и со кнезовите свои.
8 И ќе дојде пустошник врз секој град, и ниеден град нема да се одржи; ќе изумре долината и ќе запусти рамнината, како што вели Господ.
9 Ставете му надгробна плоча на Моав, зашто сигурно ќе падне! Градовите негови ќе станат пустина, зашто ќе нема во нив кој да живее.
10 Нека е проклет секој, кој немарно го извршува делото на Господ, и нека е проклет кој го задржува мечот Негов од крв!
11 Од младоста своја Моав беше спокоен, и се гордееше со својата слава, и не се преточуваше од сад во сад и во ропство не беше отишол; затоа во него си остануваше вкусот негов, и мирисот негов не се менуваше.
12 Но, еве, идат дни, вели Господ, кога ќе пратам врз него преливачи, што ќе го преливаат и ќе ги испразнат садовите негови и ќе ги скршат стомните негови.
13 Па ќе биде посрамен Моав заради Хамос, како што беше посрамен домот Израелов поради Ветил, надежта негова.
14 Зошто вие велите: ние сме луѓе храбри и силни сме во бој?
15 Моав е сотрен, и градовите негови горат, и одбраните момчиња негови појдоа на клање, вели Царот — Господ Саваот е името Негово.
16 Блиска е погибелта на Моав, и брза неговото зло.
17 Сожалете го сите негови соседи, и сите што го знаете името негово, речете: како се здроби моќниот жезол и славниот скиптар!
18 Слези од височината на величието твое и седни во жедната земја, ќерко, жителко на Дивон, бидејќи пустошникот на Моав ќе дојде кај тебе и ќе ги разруши тврдините твои.
19 Застани на патот и погледај ти, која живееш во Ароер, прашај го оној, што бега, и онаа, што гледа да се избави: што станува?
20 Засрамен е Моав, зашто е сотрен; плачете и викајте, соопштете во Арнон дека Моав е опустошен.
21 И суд дојде врз рамнината, врз Холон, врз Јахца и врз Мефаат,
22 врз Дивон, врз Нево и врз Бет-Дивлатаим,
23 врз Кирјатаим, врз Бет-Гамул и врз Бет-Меон,
24 врз Кериот, врз Восор и врз сите градови на земјата моавска, далечни и блиски.
25 Одбиен е рогот на Моав и раката негова е скршена, вели Господ.
26 Опијте го, зашто тој се крена против Господ; нека се валка Моав во блуеницата своја, и сам ќе стане за потсмев.
27 Зар не стана кај тебе Израел за потсмев? Зар тој беше фатен меѓу крадците, па ти, кога зборуваше за него, само ја мавташе главата?
28 Жители моавски, оставете ги градовите и живејте по карпите и бидете како гулаби, кои вијат гнезда кај влезот на пештера.
29 Чувме за гордоста на Моав, гордост прекумерна, за неговата самоувереност и неговата надуеност, за неговото фалење и за горделивото негово срце.
30 Ја знам Јас дрскоста негова, вели Господ, празна е неговата фалба, лажни се неговите дела!
31 Затоа, ќе плачам за Моав и ќе пиштам за целиот Моав; ќе воздивнувам за оние во Кир-Херес.
32 Ќе плачам за тебе, лозо сивмајска, како што плачев за Јазер; твоите лозинки се протегаа преку морето, стигаа до езерото јазерско; сотирачот ги нападна твоите летни производи и зрелото грозје.
33 Радоста и веселбата се одзеде од Кармил и од земјата моавска. Јас ќе направам виното во бурињата да заврши; никој веќе нема да гази во каци со песни; боен повик ќе има, а не радосен вик.
34 Од пискотот на Есевон до Елале и до Јахца тие ќе креваат глас, од Сигор до Хоронаим и до Еглат-Шелишија, бидејќи и водите на Нимрим ќе пресушат.
35 Ќе ги сотрам во Моав, вели Господ, оние што принесуваат жртви по незнабожечките светилишта и кои им кадат на боговите.
36 Затоа срцето Мое ќе пишти за Моав како свирка, за жителите во Кир-Херес, срцето ќе им биде како свирка, бидејќи сите добра од нивните богатства пропаднаа;
37 на секого главата ќе му биде гола и на секого брадата поткастрена, кај сите на рацете ќе има зарези, а околу бедрата вреќиште.
38 По сите покриви на Моав и по неговите улици ќе има само плач, бидејќи Јас го уништив Моав, како непотребен сад, вели Господ.
39 Како е сотрен тој, ќе речат, плачејќи; како Моав се покри со срам, кога го сврти тилот, и ќе биде Моав за потсмев и ужас, за сите, што го опкружуваат,
40 зашто вака вели Господ: ете, како орел ќе слета тој и ќе ги рашири крилјата над Моав.
41 Градовите ќе бидат победени и тврдините освоени, а срцето на храбрите Моавци ќе биде во оној ден како срце на жена, што се измачува при породување.
42 И ќе биде истребен Моав меѓу народите, бидејќи се крена против Господ.
43 Страв, јама и стапица околу тебе — жителу моавски, вели Господ.
44 Кој ќе избега од ужасот, ќе падне во јама; а кој ќе излезе од јамата, ќе падне во стапица; бидејќи ќе ја испратам врз него, врз Моав годината на нивната казна, вели Господ.
45 Под сенката на Есевон премалените бегалци. Но оган излезе од Есевон, и пламен среде Сихон, па ќе го изгори крајот на Моав и темето на немирните синови.
46 Тешко тебе, Моаве! Пропадна народот од Хамос, бидејќи синовите твои ти ги одведоа во ропство, и ќерките твои — во плен.
47 Но во последните дни ќе ги вратам моавските заробеници, вели Господ. Дотука е судот за Моав.
1
За синовите Амонови вака вели Господ — зар Израел нема синови, зар нема наследник? Зошто Милком ја наследи земјата на Гад и зошто народот негов се насели во неговите градови?2 Затоа, еве идат дни, вели Господ, кога ќе се чуе боен повик во Рава од синовите Амонови, и таа ќе стане куп урнатини, и градовите нејзини изгорени и Израел ќе ги победи оние, кои го победија него, вели Господ.
3 Плачи, Есевоне, зашто е опустошен Гај; викајте, ќерки на Рава; опашете околу себе вреќиште, плачете и трчајте околу плотовите; бидејќи Милком ќе отиде во ропство, заедно со свештениците и кнезовите негови.
4 Зошто се фалиш со долините? Твојата долина пропадна, ќерко одметничке, која се надеваш на богатството свое, велејќи: кој ќе излезе против мене?
5 Еве, Јас ќе испратам врз тебе ужас од сите страни твои наоколу, вели Господ, Бог Саваот; разбегајте се кој каде може и никој нема да ги собере разбеганите.
6 Но потоа Јас ќе ги повратам заробените — синовите Амонови, вели Господ.
7
За Едом, вака вели Господ Саваот: зар нема веќе мудрост во Теман, зар исчезна благоразумието кај разумните, зар ја снема нивната мудрост?8 Бегајте, губете се, кријте се по пештерите, жители дедански, зашто Јас ќе ја испратам врз него погибелта Исавова, кога ќе го казнам.
9 Ако би ти дошле берачите на лозјата кај тебе, сигурно би оставиле пабирки. И крадци да дојдат во текот на ноќта, би украле онолку колку што им е потребно.
10 Јас, пак, Исав ќе го оголам, ќе ги откријам неговите скришни места и не ќе може да се сокрие. Ќе биде истребено племето негово, и браќата негови, и соседите негови; и ќе го снема.
11 Остави ги сираците свои, Јас ќе го запазам животот нивни, и вдовиците твои нека се надеваат на Мене.
12 Зашто, така вели Господ: ете, и оние, на кои не им беше судено да ја пијат чашата, ќе ја пијат, па ти ли ќе останеш неказнет? Не, нема да останеш неказнет, туку ќе ја пиеш чашата.
13 Зашто се колнам во името Свое, вели Господ, дека Восор ќе стане ужас, за потсмев, пустина и проклетство, и сите негови градови ќе се претворат во вечна пустина.
14 Чув глас од Господ, и пратеник е испратен кај народите да им каже: соберете се и појдете против него, дигнете се на војна.
15 Бидејќи, еве, ќе те направам мал меѓу народите, презрен меѓу луѓето.
16 Стравот што го сееше и гордоста на твоето срце те измамија, тебе, кој живееш во камени пештери и ги држиш врвовите на планините. Но, макар и како орел да направиш гнездо високо, и оттаму ќе те симнам, вели Господ.
17 И ќе стане Едом пустош; секој, што ќе помине покрај него, ќе се зачуди и ќе потсвирне, гледајќи ги раните негови.
18 Како што беа разорени Содом и Гомора и нивните соседни градови, вели Господ, така и таму нема да живее ниту еден човек, и син човечки нема да престојува во него.
19 И, ете, како лав ќе излезе од висините јордански кон утврдените живеалишта; но Јас ќе го принудам брзо да отстапи, а ќе поставам таму Свој избраник. Зашто, кој е подобен на Мене и кој ќе побара одговорност од Мене и кој пастир ќе Ми се спротивстави?
20 Па така, чујте го решението на Господ, што го постави Тој за Едом, и замислите Негови, што ги има за жителите темански: навистина, и најмалите од стадото, ќе ги развлечат и ќе ги опустошат живеалиштата нивни.
21 Од шумот на нивниот пад ќе се затресе земјата, и екот на нивното викање ќе се чуе дури до Црвеното Море.
22 Ете, како орел ќе се крене тој, ќе слета и ќе ги рашири крилјата над Восор; и срцето на храбрите Едомци во оној ден ќе биде како срце на жена, кога се породува.
23
Што се однесува, пак, до Дамаск: Хамат и Арпад се осрамотија, зашто, штом ја чуја жалната вест, опаднаа со духот; и како разбрането море, тие не можат да се успокојат.24 Се уплаши Дамаск и се сврте да бега; страв го обзеде; болки и маки го опфатија како жена, која се породува.
25 Како не се зачува градот на славата, градот на Мојата радост?
26 И така, ќе паѓаат младите негови по улиците и сите војници ќе загинат во оној ден, вели Господ Саваот.
27 Па ќе запалам оган по ѕидовите на Дамаск, и ќе ги уништам дворците на Бен-Адад.
28
За Кедар и за царствата хацорски, што ги победи Навуходоносор, царот вавилонски, вака вели Господ: станувајте, тргнете против Кедар и сосипете ги синовите на Исток!29 Шаторите нивни и овците нивни ќе ги земат за себеси, и покривките нивни и сета нивна покуќнина, и камилите нивни ќе ги земат и ќе им викаат страшно од сите страни.
30 Бегајте, мавнете се што поскоро, сокријте се длабоко, жители на Асор, вели Господ, зашто Навуходоносор, царот вавилонски се готви против вас и смисли заговор против вас.
31 Станувајте, тргнете против мирниот народ, кој безгрижно живее, вели Господ; кај него нема ни врати, ни резиња, живеат сами.
32 Камилите нивни ќе станат плен и многуте стада нивни ќе бидат разграбени; и ќе ги растурам по сите ветрови, нив, кои си ги бричат главите, и од сите страни ќе испратам врз нив погибел, вели Господ.
33 И ќе стане Асор живеалиште на чакали, пустина вечна; човек нема да живее таму и син човечки нема да се задржува во него.
34
Слово Господово, што беше кажано од пророкот Еремија против Елам на почетокот од царувањето на Седекија, царот јудејски.35 Вака вели Господ Саваот: еве, ќе го скршам лакот на Елам, неговата главна сила;
36 и ќе испратам против Елам четири ветра од четирите краишта на небото, и ќе ги растурам Еламците по сите тие ветрови, и не ќе има народ, кај кого нема да појдат прогонетите Еламци;
37 и ќе ги поразам Еламците со страв пред нивните непријатели и пред оние, што ја бараат душата нивна; и ќе испратам врз нив несреќа, гневот Мој, вели Господ, и по нив ќе испратам меч, додека не ги истребам;
38 и ќе го поставам престолот Свој во Елам, и ќе го истребам таму царот и кнезовите, вели Господ.
39 Но во последните денови заробените Еламци ќе ги вратам, вели Господ.
1
Слово што Господ го кажа преку пророкот Еремија за Вавилон и за земјата халдејска:2 „Соопштете и разгласете меѓу народите, подигнете знаме, објавете, не кријте, зборувајте: Вавилон падна, Вил е посрамен, Меродах е скршен, боговите негови се посрамени, идолите негови се скршени.
3 Зашто од север се подигна врз него народ, кој ќе ја направи земјата негова пустина и никој нема да живее таму, и човек, и добиток, сѐ ќе се крене и ќе се разотидат.
4
Во оние денови и во она време, вели Господ, ќе дојдат синовите Израелови, тие и синовите Јудини, заедно, ќе одат, ќе плачат и ќе Го побараат својот Господ Бог;5 ќе прашаат за патот кон Сион и, свртени со лицето кон него, ќе велат: одете и присоединете се кон Господ со вечен завет, кој нема да се заборави.
6 Народот Мој беше како загубено стадо; пастирите негови го оттргнаа од патот, па скитаа по планините; од гора на рид и го заборавија леглото свое.
7 Сите, што ги наоѓаа, ги изедуваа, и непријателите им велеа: не сме виновни, зашто тие згрешиле пред Господ, пред живеалиштето на правдата, и пред Господ, надежта на татковците нивни.
8 Бегајте од Вавилон, заминете од земјата халдејска и бидете како кози пред стадо од овци.
9 Зашто, еве, Јас ќе подигнам и ќе доведам врз Вавилон големо мноштво од народи од северната земја, и ќе застанат против него, и тој ќе биде преземен: стрелите нивни, како на искусни јунаци, напразно нема да се враќаат.
10 И Халдеја ќе стане нивни плен; и оние, што ќе ја опустошат, ќе се наситат, вели Господ.
11
Зашто вие, грабачи на Моето наследство, се веселевте, прославувавте, потскокнувавте од радост, како јуници на трева, и 'ржевте како бојни коњи.12 За голем срам ќе стане мајката ваша, ќе црвенее онаа што ве родила; ете, иднината на тие народи ќе биде пустина, земја сува и пустелија.
13 Од гневот Господов таа ќе стане ненаселена и целата ќе запусти; и секој, што ќе мине низ Вавилон, ќе се вчудовиди и ќе си потсвирне, гледајќи ги сите рани негови.
14 Наредете се во боен ред околу Вавилон, вие сите, кои затегнувате лак, стрелајте во него, не жалете ги стрелите, бидејќи тој згреши против Господ.
15 Нека одекнува восклик одсекаде: тој се предава! Паднаа тврдините негови, испопаѓаа ѕидовите негови, зашто тоа е Господовата отплата; одмаздувајте му се; како што постапуваше тој, така постапувајте и вие со него.
16 Истребете во Вавилон и сеач, и жетвар; од страв пред опасниот меч секој нека се врати во својот народ и секој нека бега во земјата своја.
17 Израел е распрснато стадо; го гонеа лавови; најнапред го гризеше асирскиот цар, а потоа Навуходоносор, царот вавилонски, и коските му ги здроби.
18 Затоа, така вели Господ Саваот, Бог Израелов: еве, Јас ќе го казнам вавилонскиот цар и земјата негова, како што го казнив асирскиот цар;
19 и ќе го вратам Израел на неговото пасиште, и ќе си пасе по Кармил и по Башан, и душата негова ќе се наситува на Гората Ефремова и во Галаад.
20 Во оние дни и во она време, вели Господ, Јас ќе побарам грев во Израел и нема да го има, и гревовите на Јуда и нема да се најдат; бидејќи ќе им простам на оние, што ќе останат живи.
21
Појди против неа, против бунтовната земја и казни ги нејзините жители: пустоши и истребувај сѐ по нив, вели Господ, и направи сѐ што ти заповедав.22 Шум голем од борба ќе се крене по земјата и големо разурнување.
23 Како се скрши и како се разби чеканот по целата земја, како ли Вавилон стана ужас меѓу народите!
24 Јас поставив стапици за тебе, и те фатив, Вавилоне, иако ти не го предвиде тоа; се најде и беше фатен, зашто стана против Господ.
25 Господ ја отвори ризницата Своја и оттаму го зеде оружјето на гневот Свој, зашто тоа е дело на Господ Седржителот во земјата халдејска.
26 Појдете против неа од сите краишта, отворајте ги житниците нејзини, газете ја како снопје, наполно истребете ја, та ништо да не остане од неа;
27 убивајте ги сите волови нејзини, нека одат на клање; тешко ним, бидејќи дојде денот нивни, времето на нивната казна.
28 Се слуша глас од оние што бегаат и од оние што се спасуваат од вавилонската земја, за да му го соопштат на Сион одмаздувањето Господово, на нашиот Бог, одмаздувањето за Неговото живеалиште.
29 Повикајте ги против Вавилон сите стрелци, кои запнуваат лак, сместете се околу него, за да не се избави никој од него, платете му според делата негови; како што постапуваше тој, така постапувајте и вие со него, бидејќи тој се крена против Господ, против Светецот Израелов.
30
Затоа младите негови ќе паднат по улиците негови, и сите војници негови ќе бидат истребени во оној ден, вели Господ.31 Еве, Јас сум против тебе, ти што си се возгордеал, вели Господ, Бог Саваот; зашто дојде денот твој, времето на твојата казна.
32 И ќе се сопне таа гордост и ќе падне, и никој нема да ја крене; па ќе запалам оган во градовите нејзини, и тој ќе уништи сѐ околу неа.
33 Така вели Господ Саваот: угнетени се синовите Израелови, како и синовите Јудини, и сите што ги заробија, ги држат цврсто и не сакаат да ги пуштат.
34 Но Искупителот нивни е силен, Господ Саваот е името Негово; Тој ќе го разгледа делото нивно, за да ја смири земјата и да ги дотера во страв вавилонските жители.
35 Меч против Халдејците, вели Господ, против жителите на Вавилон, и против кнезовите, негови, и против мудреците негови;
36 меч против маѓесниците негови, и тие ќе избезумат; меч против војниците негови, и тие ќе се уплашат;
37 меч против коњите негови, против колите негови и против сите разни племенски народи меѓу него, и тие ќе бидат како жени; меч против ризниците негови, и нив ќе ги разграбаат;
38 суша за водите негови, и тие ќе секнат; бидејќи тоа е земја на идоли и тие се залудени по своите идолски страшилишта.
39 И таму ќе се населат пустински ѕверови со чакали, и ќе живеат на неа ноеви, а таа нема да биде населена довека и населувана од род во род.
40 Како што ги сосипа Бог Содом и Гомора, и нивните соседни градови, вели Господ, така и тука нема да живее ниту еден човек, и човечки син нема да се запира таму.
41
Ете, од север иде народ, народ голем и многу цареви се креваат од краиштата земни;42 во рацете свои држат лак и копје; тие се жестоки и немилосрдни; шумот нивни бучи како море; јаваат на коњи, наредени се како еден човек, за да се удрат со тебе, ќерко вавилонска!
43 Чу за нив вест царот вавилонски, и рацете му малаксаа; страв го обзеде, мака — како на жена, кога се породува.
44 Ете, излегува тој, како лав од шумите јордански кон вечно зелените пасишта; но Јас ќе го принудам да излезе бргу од него; и на Својот избраник ќе му го доверам, зашто кој е подобен на Мене и кој ќе побара одговорност од Мене, и кој пастир ќе устои против Мене?
45 Па така, чујте го решението на Господ, што го определи Тој против Вавилон, и Неговата замисла, што ја има за халдејската земја; Тој ќе ги одведе и најмалите јагниња, ќе го опустоши нивното стадо.
46 На веста за падот на Вавилон ќе се затресе земјата, и пискот ќе се чуе меѓу народите.“
1
Така вели Господ: еве, Јас ќе подигнам уривачки ветар против Вавилон и против Моите противници, што живеат во него;2 и ќе испратам против Вавилон веачи, што ќе го развеат, и ќе ја опустошат земјата негова, бидејќи во кобниот ден за него ќе нападнат врз него од сите страни;
3 стрелец нека оптегне лак на стрелец, и против оној, што се гордее со својот оклоп; не штедете ги младите негови, сотрете ја целата војска негова.
4 Удрените нека паднат на халдејската земја и стреланите — по патиштата нејзини.
5 Зашто, не е оставен Израел сам, ниту Јуда, од својот Бог, Господ Саваот, иако им е земјата полна со гревови пред Светецот Израелов.
6 Бегајте од Вавилон и секој нека ја спасува душата своја, за да не загине од беззаконијата негови, зашто тоа е време на одмазда за Господ: Тој му отплатува како што заслужил.
7 Вавилон беше во раката Господова како златна чаша, што ја опиваше целата земја; народите пиеја од неа вино, и обезумуваа.
8 Ненадејно падна Вавилон и се скрши; плачете за него, земете балсам за раните негови, можеби тој и ќе оздрави.
9 Го лекувавме Вавилон, но не оздраве; оставете го, и да си одиме секој во земјата своја, бидејќи пресудата за него стигна до небесата и се дигна до облаците.
10 Господ ја изведе на видело нашата правда; да појдеме и да го соопштиме во Сион делото на нашиот Господ Бог.
11
Острете ги стрелите, ставете ги во торбите за нив; Господ го поттикна духот на царевите од Мидија; бидејќи Тој науми нешто против Вавилон, за да го уништи, зашто тоа е одмазда од Господ, одмазда за Неговиот храм.12 Дигнете знамиња на вавилонските ѕидови, засилете го надзорот, поставете стражи, пригответе заседи, зашто, како што замислил Господ, така и ќе го направи она што го изрече против жителите вавилонски.
13 О, ти, што живееш покрај големите води, кој изобилуваш со ризници, дојде крајот твој, и на твојата лакомост!
14 Господ Саваот се заколна Сам во Себе: вистина велам дека ќе те исполнам со луѓе како со скакулци, и ќе подигнам воен повик против тебе.
15
Тој ја создаде земјата со силата Своја, и ја утврди вселената со мудроста Своја и со разумот Свој ги распростре небесата.16 Кога гласот ќе Му заечи, шумат водите небесни, и Тој ги подига облаците од краиштата земни, пушта светкавици со дожд и изведува ветер од клетовите Свои.
17 Безумен е човекот во своето знаење, секој леар ќе се засрами со идолите свои, зашто идолот е лага, и нема дух во него.
18 Тие се ништожни, дела на заблуда; во времето на нивната казна тие ќе пропаднат.
19 Не е таков Господ, делот на Јаков, зашто Бог е Создателот на сѐ, и Израел е народ на Неговото наследство, името Негово е Господ Саваот.
20
Ти беше Мој чекан, бојно оружје; со тебе народите ги победував и со тебе царства сосипував;21 со тебе поразував коњ и неговиот јавач, и со тебе поразував кола и нејзиниот возач;
22 со тебе сотирав маж и жена, со тебе убивав стар и млад, со тебе уништував и момче и мома;
23 со тебе уништував пастир и неговото стадо, со тебе го убивав земјоделецот и неговиот добиток за работа, со тебе поразував и обласни началници и градски управители.
24 И ќе му отплатам на Вавилон и на сите жители халдејски за сето она зло, што му го направија на Сион пред очите ваши, вели Господ.
25 Еве, Јас сум против тебе погубна горо, вели Господ, што ја разорува целата земја; и ќе ја протегнам против тебе раката Своја, ќе те симнам од карпите и ќе те направам обгорена планина.
26 И од тебе нема да земат камен за агол, ниту камен за темели, туку ќе бидеш вечна пустелија, вели Господ.
27
Подигнете знаме на земјата, трубете со труба меѓу народите, вооружете ги против него народите, повикајте ги против него царствата на Арарат, на Мини и на Ашкеназ, изберете водач против него, збоднете ги коњите како страшни скакулци.28 Вооружете ги народите против него, царевите на Мидија, нејзините обласни началници и сите нејзини градски управители и целата земја, што ѝ е потчинета.
29 Земјата се тресе и потреперува, зашто над Вавилон се извршуваат замислите на Господ, за да ја направи земјата вавилонска пустина без жители.
30 Вавилонските борци престанаа да се борат, седат во своите тврдини; се исцрпи силата нивна, станаа како жени, живеалиштата нивни се изгорени, резињата нивни се скршени;
31 гласник брза по гласник, известувач спроти известувач, за да му кажат на вавилонскиот цар дека му е градот од сите страни освоен;
32 и дека бродовите му се земени, а оградите изгорени со оган, и дека војниците од страв се поразени.
33 Зашто, вака вели Господ Саваот, Бог Израелов: ќерката вавилонска е како на гумно, кога се врши на него; уште малку и ќе дојде време за нејзината жетва.
34
Ме јадеше и ме гризеше Навуходоносор, царот вавилонски; ме направи празен сад; ме проголта како змеј; ја наполни својата утроба со сладостите мои, и ме фрли.35 Неправдата над мене и над телото мое нека биде врз Вавилон, ќе рече жителката Сионова, и крвта моја — врз жителите халдејски, ќе рече Ерусалим.
36
Затоа вака вели Господ: еве, Јас ќе се застапам за твоето дело и ќе отплатам за тебе, па ќе го пресушам морето негово и ќе ги исушам каналите негови.37 И Вавилон ќе стане купиште на урнатини, живеалиште на чакали, за ужас и за потсмев, без жители.
38 Како лавови ќе завиваат сите тие и како мали лавчиња ќе 'ржат.
39 А кога ќе се загреат, ќе им дадам гозба и ќе ги опијам, за да се развеселат, за да заспијат со вечен сон и да не се разбудат, вели Господ.
40 Ќе ги потерам како јагниња на клање, како овни и козли.
41 Како се презеде Шешах , и беше победена славата на целата земја! Како стана Вавилон за ужас меѓу народите!
42 Морето го проголта Вавилон; тој е сега покриен од брановите.
43 Градовите негови станаа пустина, сува земја, пустелија, земја каде што не живее ниту еден човек и каде што не поминува син човечки.
44 И ќе го казнам Вил во Вавилон и ќе истргнам од устата негова сѐ што проголтал, и народите нема веќе да брзаат кон него, дури и ѕидовите вавилонски ќе паднат.
45
Излези од него, народе Мој, и секој нека ја спасува душата своја од јаросниот гнев Господов.46 Нека не ослабува срцето ваше и не плашете се од гласот, што ќе се чуе по земјата; гласот ќе дојде во една година и потоа во друга година, и на земјата ќе се појави насилство, властодржец ќе стане против властодржец.
47 Затоа, еве, идат денови, кога ќе ги казнам идолите на Вавилон и целата негова земја ќе се засрами и сите негови поразени ќе паднат во него.
48 И ќе ликуваат над Вавилон небото и земјата и сѐ друго што е во нив; зашто од север ќе му дојдат сотирачите, вели Господ.
49 Како што Вавилон направи да паднат на земја поразените Израелци, така во Вавилон ќе бидат соборени поразените по целата земја.
50 Вие, кои се спасивте од меч, бегајте и не запирајте се, сетете се во далечната земја за Господ, и на срцето ваше нека ви дојде Ерусалим.
51 Ни беше срам, кога ги чувме поругите; бесчестие ги покриваше лицата наши, кога туѓинци влегоа во светилиштето на домот Господов.
52 Затоа, еве, идат дни, вели Господ, кога ќе ги казнам идолите негови, и по целата негова земја ќе офкаат ранетите.
53 Кога би се дигнал Вавилон и до небесата и кога високо би си ја зацврстил тврдината своја, од Мене ќе му дојдат пустошниците, вели Господ.
54
Екот и пискот ќе одекнуваат од Вавилон, и рушење големо — од земјата халдејска;55 зашто Господ ќе го опустоши Вавилон, и ќе стави крај на неговиот горделив глас. Ќе зашумат брановите како на големи води, ќе заечи неговиот шумен глас.
56 Зашто ќе дојде врз него, врз Вавилон, пустошникот и ќе бидат фатени војниците негови, ќе бидат скршени лаковите негови; бидејќи Господ, Бог на одмаздата, ќе се одмазди.
57 И ќе се опијат кнезовите негови и мудреците негови, неговите обласни началници и неговите градски управители, и војниците негови, па ќе заспијат со вечен сон и нема да се разбудат, вели Царот, Господ Саваот е името Негово.
58 Така вели Господ Саваот: дебелите ѕидови вавилонски ќе бидат разрушени до темели, и неговите високи порти ќе бидат изгорени со оган; па така, залудно се трудеа народите и племињата, зашто ќе завршат в оган!
59
Слово што пророк Еремија му го заповеда на Сераја, синот на Нерија, Махсеев син, кога тој појде за Вавилон со Седекија, царот јудејски, во четвртата година од неговото царување; Сераја беше главен коморник.60 Еремија ги запиша во една книга сите зла, што требаше да го снајдат Вавилон, сите тие зборови, што беа напишани против Вавилон.
61 И му рече Еремија на Сераја: кога ќе влезеш во Вавилон, тогаш погледај и прочитај ги сите овие зборови,
62 и кажи: Господи, Ти рече за ова место дека ќе го уништиш така, што да не остане во него ни човек, ни добиток, туку ќе стане вечна пустина.
63 И кога ќе завршиш со читањето на оваа книга, врзи за неа камен, па фрли ја среде Еуфрат,
64 и кажи: нека потоне Вавилон и да не се опорави од оваа несреќа, која Јас ќе ја испратам врз него, и тие наполно ќе папсаат. Дотука се зборовите на Еремија.
1
Седекија беше на дваесет и една година, кога почна да царува, и царуваше во Ерусалим единаесет години; името на неговата мајка беше Хамутал, ќерка на Еремија од Ливна.2 И тој вршеше зло пред очите на Господ, сето она што го правеше и Јоаким;
3 поради тоа гневот Господов се нафрли врз Ерусалим и врз Јуда, додека ги отфрли од лицето Свое. А Седекија се одметна од вавилонскиот цар.
4 И во деветтата година од царувањето негово, во десеттиот месец, во десеттиот ден од месецот, дојде Навуходоносор, вавилонскиот цар, тој и сета негова војска против Ерусалим, го опседна и подигна околу него насипи.
5 И остана градот опсаден до единаесеттата година на царот Седекија.
6 Во четвртиот месец, во деветтиот ден од месецот, се засили гладот во градот, и народот во земјата немаше леб.
7 Непријателот продре во градот и сите војници избегаа од градот ноќе низ портите, што се наоѓаа меѓу двата ѕида до царската градина, па отидоа по патот кон долината на Јордан; а Халдејците беа околу градот.
8 Но халдејската војска изврши потера по царот, и го стигна Седекија во ерихонските рамнини, и сета војска негова се разбега од него.
9 И го фатија царот и го доведоа пред вавилонскиот цар во Ривла, во земјата Хамат, каде што му беше судено.
10 И така ги закла вавилонскиот цар синовите на Седекија пред очите негови, ги закла и сите кнезови јудејски во Ривла;
11 а на Седекија му ги извади очите и заповеда да го оковат во окови; па го одведе вавилонскиот цар во Вавилон и го стави во затвор до денот на неговата смрт.
12 Во петтиот месец, во десеттиот ден од месецот, тоа беше деветнаесеттата година на вавилонскиот цар Навуходоносор, дојде во Ерусалим Навузардан, началникот на телохранителите, кој му служеше на царот вавилонски,
13 и го запали домот Господов, царскиот дом и сите куќи во Ерусалим, и сите големи куќи со оган ги изгори.
14 И сета војска халдејска, која беше со началникот на телохранителите, ги урна сите ѕидови околу Ерусалим.
15 Навузардан, началникот на телохранителите, ги исели бедните и другиот народ, што беше останал во градот, и одметниците, што му се предадоа на вавилонскиот цар, и воопшто сиот прост народ.
16 Само неколкумина од бедните во земјата, Навузардан, началникот на телохранителите, ги остави како лозари и земјоделци.
17 Халдејците ги испокршија и бронзените столбови, што беа во домот Господов, и подножјата, и бронзеното море, кое беше во домот Господов, па го однесоа сиот бронзен прибор во Вавилон.
18 И ги зедоа котлите, лопатките, ножевите, чашите, лажиците и сите бронзени садови што се употребуваа при богослужбата;
19 началникот на телохранителите ги зеде и умивалниците, и машичките, и чашите, и котлињата, и кандилцата, и секачите, сѐ што беше од злато и што беше од сребро;
20 исто така, и двата столба, едно море, дванаесет бронзени волови кои служеа како подножја, што царот Соломон ги направи во домот Господов; бронзата на сите тие предмети не можеше да се процени.
21 Секој од тие столбови беше висок по осумнаесет лакти, а врв од дванаесет лакти ги опкружуваше, одвнатре беше шуплив, а страните му беа дебели четири прсти.
22 И имаше над него бронзена глава, а главата беше висока пет лакти; и мрежичката и наровите наоколу беа сите од бронза; исто така и другиот столб беше со нарови.
23 Наровите од сите страни беа деведесет и шест; а сите нарови околу мрежичката — сто.
24 Началникот на телохранителите го зеде исто така Сераја, првосвештеникот, и Софонија, вториот свештеник, и трите чувари на прагот.
25 А од градот зеде еден дворјанин, кој беше началник над војниците, и седум мажи, кои му служеа на царот, кои се наоѓаа во градот, и главниот писар во војската, кој го запишуваше народот од земјата за војска, како и шеесет мажи, од народот во земјата, кои се најдоа во градот.
26 И ги зеде Навузардан, началникот на телохранителите, и ги одведе кај вавилонскиот цар во Ривла.
27 И ги уби вавилонскиот цар и ги погуби во Ривла, во земјата Хамат; и така Јуда беше иселен од својата земја.
28
Еве го народот, кој Навуходоносор го исели: во седмата година — три илјади дваесет и тројца Јудејци.29 Во осумнаесеттата година на Навуходоносор од Ерусалим беа иселени осумстотини триесет и две души.
30 Во дваесет и третата година на Навуходоносор, Навузардан, началникот на телохранителите, исели седумстотини четириесет и пет души Јудејци; сѐ на сѐ — четири илјади и шестотини души.
31
Во триесет и седмата година по прогонството на јудејскиот цар Јоаким, во дванаесеттиот месец, во дваесет и петтиот ден од месецот, Евил-Меродах, цар вавилонски, во првата година од своето царување, го помилува јудејскиот цар Јоаким и го изведе од затвор.32 И откако пријателски си поразговараа, го постави престолот негов повисоко од престолите на другите цареви, што беа кај него во Вавилон;
33 и му ги смени затворските облеки, па тој секогаш со него јадеше во сите дни од животот свој.
34 И трошоците негови, разните потреби, му се даваа од царот секој ден до денот на неговата смрт, во текот на сите денови од неговиот живот.