1

1

Павле, апостол на Исус Христос, по волја Божја, и братот Тимотеј, до црквата Божја во Коринт заедно со сите светии по цела Ахаја.

2 Благодат и мир од Бог Отецот наш, и Господ Исус Христос!

3

Благословен нека е Бог и Отецот на нашиот Господ Исус Христос, Отецот на милосрдноста и Бог на секоја утеха.

4 Тој нѐ утешува при секоја наша не­волја, та и ние да можеме да ги уте­ши­ме сите оние кои се во неволја со онаа утеха со која Бог нѐ утешува нас са­ми­те!

5 Зашто, како што изобилуваат Хрис­товите страдања во нас, така изобилува и утехата наша преку Христос.

6 Ако сме во неволја, — тоа е за ваша утеха и спасение; ако сме утешени, тоа е за ваша утеха и спасение. Тие станува­ат делотворни само кога ги претрпувате истите страдања што ги трпиме и ние;

7 а и надежта наша за вас е цврста , знаејќи дека како што учествувавте во нашите страдања, така ќе бидете учес­ници и во утехата.

8 Браќа, не сакаме да ја затаиме не­волјата што нѐ снајде во Азија; дека бевме оптоварени прекумерно, дури преку нашите сили, ние не се надевавме ни живи да останеме.

9 Туку сами во себе ја примивме смртната пресуда за да не се надеваме во се­бе, туку на Бога, Кој ги воскреснува мртвите.

10 Тој нѐ избави од таква страшна смрт, а и уште нѐ избавува. Во Него се надеваме дека и уште ќе нѐ избавува;

11 па со помошта и на вашата молитва за нас многу луѓе да Му благодарат на Бога за даровите што ни се дадени по­ради вас.

12

Бидејќи нашата пофалба е оваа: сведоштво на нашата совест дека со простодушност и искреност пред Бога, а не со телесна мудрост, туку со Божја благодат живееме на светот, особено, пак, меѓу вас.

13 Зашто друго не ви пишуваме, освен она што го читате и разбирате, па се надеваме дека и до крај ќе го разберете,

14 како што веќе донекаде и разбравте дека ние сме ваша пофалба, како и вие наша, во денот на нашиот Господ Исус Христос.

15 И со таа увереност се готвев да дојдам кај вас порано, та повторно да при­мите благодат,

16 и преку вас да заминам за Ма­ке­до­нија, а од Македонија пак да дојдам кај вас, та вие да ме придружите до Јудеја.

17 Но, сметајќи го ова, можеби лес­но­мислено постапив? Или, пак, што се на­канував, по телото ли се наканував, та моето „Да“ да биде и „Не?“

18 Но Бог е сведок дека нашиот збор до вас не беше „Да“ и „Не.“

19 Зашто Синот Божји, Исус Христос, Кого Го проповедавме меѓу вас јас и Силван и Тимотеј, не беше „Да“ и „Не“, туку во Него беше „Да“,

20 бидејќи сите ветувања Божји во Не­го се „Да“, и во Него „Амин“, за слава Божја преку нас.

21 Бог е Оној Кој нѐ утврди со вас во Христос и нѐ помаза;

22 Тој и нѐ запечати и ни даде залог на Духот во срцата наши.

23 А јас Го повикувам Бога за сведок на мојата душа дека, штедејќи ве вас, не дојдов во Коринт досега;

24 но не како ние да владееме со верата ваша, туку сме соработници на ваша­та радост, бидејќи во верата вие сте цврсти.

2

1

И така, решив во себе да не доаѓам кај вас со жалост,

2 зашто, ако јас ве нажалам, тогаш кој ќе ме зарадува, ако не оној кого сум го ожалостил?

3 Тоа исто и ви го напишав, та, кога ќе дојдам, да не ме ожалостат оние кои треба да ме зарадуваат; бидејќи сум уве­рен во сите вас дека мојата радост е ра­дост и за сите вас.

4 Зашто од многу грижи и од тага на срцето ви пишував со многу солзи, не за да ве ожалостам, туку за да ја познаете преголемата љубов што ја имам кон вас.

5

Ако ли, пак, некој ме ожалости, не ме ожалостил само мене, туку, да не претерам, донекаде и сите вас.

6 За таков доволна е казната што ја претрпел од мнозинството;

7 така што за вас е подобро да го по­милувате и да го утешите, за да не про­падне од преголема жалост;

8 затоа ве молам кон него да покажете љубов.

9 Затоа и ви напишав, да ве испитам и да дознаам дали сте во сѐ послушни.

10 А кому вие ќе му простите нешто, нему ќе му простам и јас; ако сум простил некому нешто, сум му простил по­ради вас во името на Исус Христос,

11 за да не нѐ прелаже сатаната, зашто неговите намисли добро ни се познати.

12

Кога дојдов во Троада да го про­по­ведам Евангелието Христово, иако вра­тата ми беше отворена во Господ,

13 духот мој немаше спокој, бидејќи таму не го најдов мојот брат Тит; и за­тоа, откако се простив со нив, заминав за Македонија.

14 Но да Му благодариме на Бога, Кој секогаш ни дава победа во Исус Хрис­тос, и на секое место преку нас го проја­вува мирисот на спознанието на Самиот Него.

15 Зашто ние сме Му на Бога благопријатен мирис Христов и меѓу оние кои се спасуваат и меѓу оние кои про­па­ѓаат;

16 на едните сме смртоносен мирис за смрт, а на другите животворен мирис за живот. И за ова кој е способен?

17 Зашто ние не сме како мнозина што тргуваат со Божјото име, туку го про­поведаме искрено, како од Бога, пред Бога, во Христос.

3

1

Пак ли ќе почнеме сами да се фали­ме пред вас? Или ни се потребни, како на некои, препорачувачки писма до вас или од вас?

2 Вие сте нашето писмо, впишано во нашите срца, кое го познаваат и читаат сите луѓе.

3 Јасно е дека вие сте Христово писмо, составено преку нашата служба, напишано не со мастило, туку со Духот на живиот Бог, не на камени плочки, туку на човечки срца.

4 Таква сигурност во Бога имаме преку Христос,

5 но не дека сме способни да помисли­ме нешто како од себе; напротив, на­ша­та способност доаѓа од Бога.

6 Тој ни дал способност да бидеме слу­ги на новиот завет, не на буквата, туку на Духот; зашто буквата убива, а Духот оживотворува.

7 Ако, пак, смртоносното служење со букви, врежани во камења, беше така славно, што синовите Израелови не мо­жеа да погледаат во лицето на Мојсеј, поради минливата слава на неговото ли­це,

8 тогаш колку пославно ќе биде слу­жењето на Духот!

9 Зашто, ако служењето што донесува осудување било славно, тогаш колку повеќе ќе изобилува со слава слу­же­ње­то за праведноста!

10 И навистина, не ни беше прос­ла­ве­но во таа мера она што беше прос­ла­ве­но ако се спореди со преголемата слава.

11 Зашто, ако е славно она што е минливо, тогаш многу пославно ќе биде она што е трајно.

12 Имајќи, пак, таква надеж, ние дејствуваме со голема слобода,

13 а не како Мојсеј што ставаше превез на лицето свое за да не можат сино­вите Израелови да го видат крајот на минливото.

14 Но умовите нивни заслепеа, бидејќи и до ден денес, кога се чита Стариот за­вет, им стои истиот превез, зашто само Христос го симнува.

15 Па така, и до ден денес, кога се чита Мојсеј, превезот им стои на нивното срце.

16 Но, кога ќе се обратат кон Господ, превезот им се симнува.

17 А Господ е Духот; а каде што е Духот Господов, таму има слобода.

18 Ние, пак, сите со откриено лице, како во огледало гледајќи ја славата Господова, се преобразуваме во истиот лик, од слава во слава, како од Духот Господов.

4

1

Затоа, бидејќи по милоста Божја го имаме ова служење, ние со духот не паѓаме;

2 но се одрековме од прикриени срамни дела, не постапуваме со лукавство, ниту го изопачуваме словото Божјо, ту­ку со јавувањето на вистината се препорачуваме на секоја човечка совест пред Бога.

3 Ако, пак, е и покриено нашето Евангелие, тоа е покриено за оние што пропаѓаат:

4 за оние, на кои богот од овој свет им ги заслепил нивните безверни умови, за да не ги осветли светлината на Благо­вес­ти­ето за славата на Христос, Кој е слика на (невидливиот) Бог.

5 Зашто ние самите себе не се про­по­ведаме, туку Христос Исус Господ; што се однесува, пак, до нас, ние сме ваши слуги поради Исус.

6 Зашто Бог, Кој некогаш заповеда од „темнината да изгрее светлина“, Тој ги озари срцата наши за да биде познанието на славата Божја во лицето на Исус Христос светло.

7 Но таа ризница ја носиме во глинени садови, та преизобилната сила да биде од Бога, а не од нас.

8 Од секаде сме угнетувани, но не сме потиштени; во недоумица сме, не гу­би­ме надеж;

9 нѐ гонат, но не сме напуштени; нѐ кутнуваат, но ние не пропаѓаме.

10 И секогаш во телото наше ја но­си­ме смртта на Господ Исус, така што и животот Исусов да се открие во телото наше.

11 Зашто ние, живите, постојано се из­ложуваме на смрт заради Исус, та и жи­вотот Исусов да се открие во нашето смртно тело.

12 Така смртта дејствува во нас, а жи­вотот — во вас.

13 А, пак, бидејќи го имаме тој ист дух на верата, како што е напишано: „По­ве­рував и затоа говорев“, и ние веруваме, па затоа и говориме,

14 бидејќи знаеме дека Оној Кој Го воскресна Господ Исус и нас ќе нѐ вос­кресне преку Исус и ќе нѐ постави со вас.

15 Зашто сѐ е заради вас, та благодатта, намножена преку благодарноста на мнозина, да изобилува за славата Божја.

16

Затоа ние не паѓаме со духот; но, ако нашиот надворешен човек тлее, внатрешниот од ден на ден се обновува.

17 Зашто нашите сегашни незначителни страдања ни донесуваат многу по­обилна и вечна тежина на славата,

18 зашто ние не целиме кон видливото, туку кон невидливото, бидејќи вид­ливото е времено, а невидливото — веч­но.

5

1

Знаеме дека, кога земното живе­алиште на нашето тело, кое е како шатор, ќе се разруши, тогаш ќе имаме од Бога здание, куќа неракотворена, вечно живеалиште на небесата.

2 Зашто во него воздивнуваме, копнеејќи да се облечеме во своето небесно живеалиште;

3 само, да се најдеме облечени, а не голи.

4 Зашто ние, кои се наоѓаме во овој шатор, воздивнуваме обременети; би­деј­ќи не сакаме да бидеме соблечени, туку да се преоблечеме, та животот да го проголта смртното.

5 А Бог, Кој нѐ создаде токму за ова, ни даде и залог на Духот.

6 И затоа, секогаш сме спокојни, иако знаеме дека, сѐ додека живееме во телото, ние сме далеку од Господ,

7 бидејќи според верата живееме, а не според гледањето.

8 Но не се плашиме и сакаме што пос­коро да го напуштиме телото и да се прибереме кај Господ.

9 Па затоа и усрдно се грижиме да Му бидеме угодни, било кога престојуваме во телото, или кога го напуштаме;

10 зашто сите ние треба да се јавиме пред Христовиот суд. Та секој да прими што заслужил, според она што го из­вр­шил во телото свое, било добро или зло.

11

Така, знаејќи го стравот од Господ, ние ги уверуваме луѓето, а за Бога сме јавни: се надевам дека сум познат и на вашите совести.

12 Не се фалиме, пак, пред вас, туку ви даваме повод, вие да се фалите со нас, та да има, што да им речете на оние кои се фалат по лице, а не по срце.

13 Ако сме надвор од себе, тоа е заради Бога; ако сме присебни, тоа е поради вас.

14 Бидејќи љубовта Христова нѐ гони да го мислиме ова: кога еден умрел за сите, тогаш сите се умрени.

15 А Христос умре за сите, та живите да живеат не веќе за себеси, туку за Оној Кој умре за нив и воскресна.

16 Затоа ние отсега никого не позна­ва­ме по тело; иако Христос Го познавме по тело, но сега веќе не Го познаваме како таков.

17 И така, кој е во Христос, тој е ново создание; старото помина, и ете, се создаде новото.

18 А сѐ е од Бога, Кој нѐ измири со Се­бе преку Христос и ни го даде слу­же­ње­то на тоа измирување.

19 Зашто Бог го измири светот со Себе преку Христос, не земајќи ги предвид престапите на луѓето, и го положи во нас словото на измирување.

20 Па така, ние сме Христови пра­те­ници, како Бог да зборува преку нас. Ве молиме во името на Христос: помирете се со Бога!

21 Зашто Оној, Кој не знаеше грев, Бог за нас Го направи грев, та преку Него да станеме праведност Божја.

6

1

Како соработници Христови, ние ве молиме да не ја примате напразно благодатта Божја.

2 Зашто се вели: „Во благопријатно време те услишав и во денот на спасението ти помогнав.“ Еве, сега е времето благопријатно; ете, сега е денот на спа­сението!

3 Никому никаков повод за соблазна не даваме за да не биде презрена нашата служба,

4 туку во сѐ се препорачуваме за слу­жители Божји, со големо трпение, во неволји, во нужди, во тегоби,

5 во удари, во затвори, во бунтови, во напори, во бденија, во пости,

6 со чистота, со знаење, со долготрпеливост, со добрина, со Духот Свети, со нелицемерна љубов,

7 со проповедта на вистината, со сила Божја, со оружјето на правдата во десна и во лева рака,

8 со славата и срамот, при укори и пофалби; нѐ сметаат за измамници, а ние сме вистинити;

9 за непознати, а добро сме познати; нѐ држат како да сме на умирање, а еве — живи сме; како казнети, а неумртвени;

10 нѐ нажалуваат, а ние сме секогаш весели; нѐ сметаат за бедни, а мнозина обогатуваме; како ништо да немаме, а сѐ имаме.

11 Устата наша е отворена за вас Ко­ринтјани, и срцето наше се раширува.

12 Вам не ви е тесно во нас, но тесно ви е во срцата ваши.

13 За исто вознаградување ви зборувам како на чеда: бидете и вие широки.

14

Не впрегнувајте се заедно со без­верниците; зашто какво заедништво постои меѓу правдата и беззаконието? Што заедничко има меѓу светлината и темнината?

15 Какво согласие може да има меѓу Христос и Велијар? Или, што има заедничко меѓу верник и безверник?

16 Каква спогодба има храмот Божји со идолите? Вие сте храм на живиот Бог, како што рекол Бог: „Ќе се вселам во нив и ќе одам меѓу нив; ќе им бидам Бог, а тие ќе бидат Мој народ.“

17 „Затоа излезете од нивната средина и одделете се!“ Вели Господ, и „Не до­пирајте се до нечисто, и Јас ќе ве примам!

18 И Јас ќе ви бидам Татко, а вие ќе Ми бидете синови и ќерки“, вели Гос­под Седржителот.

7

1

И така, возљубени, имајќи вакви ветувања, да се очистиме од секоја нечистота на телото и на духот, исполнувајќи ја светоста во страв Божји.

2

Примете нѐ во срцата ваши: никому не сме му нанеле неправда; никого не упропастивме, ниту, пак, некого искористивме.

3 Ова не го зборувам за да осудувам, зашто пред малку реков дека сте во ср­цата наши, за да умреме и да живееме заедно.

4 Голема е мојата увереност во вас, многу се фалам со вас; се исполнив со утеха, преизобилувам со радост покрај сите наши маки.

5 Зашто, кога дојдовме во Македонија, никакво спокојство немаше телото наше, но од секаде бевме притеснети во маки; однадвор борби, однатре страв.

6 Но Бог, Кој ги утешува понизните, нѐ утеши со доаѓањето на Тит.

7 И не само со неговото доаѓање, но и со утехата, со која се беше утешил тој поради вас, известувајќи нѐ за вашиот копнеж, за вашиот плач, за вашата рев­ност кон мене, така што јас уште по­ве­ќе се зарадував.

8 Зашто, ако сум ве и ожалостил со посланието, не ми е жал, макар и да ми беше жал, бидејќи гледам дека тоа пос­лание ве ожалостило само за малку вре­ме;

9 сега се радувам не затоа што се ожа­лостивте, туку што се ожалостивте за покајување; бидејќи се ожалостивте по Бога, та никаква штета да не претрпите од нас.

10 Бидејќи жалоста што потекнува од Бога предизвикува неопходно покајува­ње за спасение, а световната жалост до­ведува до смрт.

11 Зашто, ете, тоа што се ожалостивте по Бога, каква усрдност предизвика во вас, какво извинување, какво огор­чу­ва­ње, каков страв, каков копнеж, каква ревност, каква горчина! Со сѐ по­ка­жав­те дека во тоа дело сте чисти.

12 Така, ако и ви напишав, тоа го на­правив не поради навредувачот, ниту поради навредениот, туку за да стане јасно вашето усрдие за нас пред Бога.

13 Затоа се утешивме. Во таа наша утеха уште повеќе се зарадувавме поради радоста на Тит, затоа што сите вие сте му го успокоиле духот.

14 И затоа јас не се посрамив, кога со некои работи се пофалив за вас пред не­го; но, како што секогаш пред вас сме ја зборувале вистината, така и пофалбата пред Тит ни излезе вистинска.

15 Голема е неговата срдечна љубов кон вас, кога ќе се сети за послушноста на сите вас, како со трепет и страв сте го примиле.

16 И затоа, се радувам дека во сѐ мо­жам да имам доверба во вас.

8

1

Браќа, ве известувам за благодатта Божја, дадена на македонските цркви,

2 дека и покрај големото испитување во маката, нивната радост беше изобилна; и покрај нивната длабока сиромаш­тија покажаа големо богатство во нивната дарежливост,

3 зашто, според нивните можности, па дури и преку нивните можности, јас сум сведок дека тие даваа доброволно,

4 нѐ молеа многу усрдно да го прими­ме нивниот дар и учеството во прислу­жувањето на светиите;

5 и тоа не како што се надевавме, туку тие најнапред сами себе Му се предадоа на Господ, а потоа и нам, по волјата Божја.

6 Затоа го замоливме Тит, онака како што беше почнал порано, така и меѓу вас да го заврши тоа дело на дареж­ли­воста.

7 И како што сѐ изобилува во вас: верата и словото, знаењето и секоја усрдност и љубовта ваша кон нас, така нека изобилува во вас и таа добродетел.

8 Ова ви го велам не како заповед, ту­ку преку усрдност на другите да ја испитаме искреноста и на вашата љу­бов.

9 Бидејќи вие ја знаете дарежливоста на нашиот Господ Исус Христос, дека Тој, иако богат, осиромаши заради вас, да се збогатите и вие преку Неговата сиромаштија.

10 А со ова ви давам само совет, зашто тоа е полезно за вас, кои почнавте уште од минатата година, не само да го пра­вите, туку и да сакате да го правите.

11 А сега довршете го започнатото де­ло, та, како што имаше усрдност во ва­шето барање, така усрдно нека биде и неговото довршување според можностите.

12 Зашто, ако се има усрдност, таа е мила по тоа што ја има, а не по тоа што ја нема.

13 Затоа не сакам на другите да им би­де лесно, а вам — тешко, туку подеднакво:

14 вашиот сегашен вишок да го дополни нивниот недостиг, та и нивниот вишок да послужи за вашиот недостиг, па да има еднаквост,

15 како што е напишано: „Кој собра многу, немал вишок; и кој малку, немал недостиг.“

16 Да Му благодариме на Бога, Кој во срцето на Тит положи толкава усрдност за вас.

17 Тој ја прифати мојата молба, и би­дејќи многу ревносен, доброволно тргна кон вас.

18 Со него го испративме братот, по­фалуван по сите цркви за неговото бла­говестие;

19 и не само тоа, туку црквите го из­браа за да нѐ придружува во тоа дело на дарежливоста, на кое му служиме за слава на Самиот Господ и за нашата добра волја,

20 пазејќи се, да не нѐ укори некој по­ради обилните приноси, за чие собира­ње се грижиме ние.

21 Зашто ние се трудиме за доброто не само пред Господ, туку и пред луѓето.

22 Со нив го испративме и нашиот брат, чија ревност многупати сме ја ис­пробале во многу работи, и кој сега е уште поревносен поради големата уве­реност во вас.

23 Што се однесува до Тит, тој е мој другар и соработник меѓу вас; а по од­нос на нашите браќа, тие се пратеници на црквите, Христова слава.

24 И затоа покажете им пред црквите доказ на вашата љубов и на спра­вед­ли­воста на нашите пофалби за вас.

9

1

Во врска со помагањето на светиите сметам дека не треба да ви пи­шу­вам,

2 зашто ја познавам вашата спремност, за која се фалам со вас пред Маке­донците: „Ахаја приготвила помош уш­те од лани“; и вашата ревност поттикна мнозина.

3 А браќата ги испратив за да не биде напразна нашата пофалба за вас, туку да бидете приготвени, како што тврдев,

4 па, ако дојдат со мене Македонците и ве најдат неприготвени, да не остане­ме посрамени ние — да не речам вие, от­како ве пофаливме со таква увереност.

5 Затоа сметав дека е потребно да ги замолам браќата да дојдат претходно кај вас и да ја приготват вашата од­нап­ред ветена милостина, па да се покаже како плод на благослов, а не на лакомство.

6 Ова, пак, ви го велам: кој така скр­жаво сее, така скржаво ќе жнее; а кој богато сее, богато и ќе жнее.

7 Секој да дава како што одлучил во срцето, а не со жал или принуда; зашто Бог го љуби оној што од срце дава.

8 А Бог може изобилно да ве дарува со секаков дар, секогаш да имате доволно за сѐ, да бидете од сѐ срце дарежливи во секое добро дело.

9 Како што е напишано: „Раздаде, им даде на сиромашните; правдата Негова останува вечна.“

10 А Оној Кој му дава на сејачот семе и леб за храна, Тој ќе го умножи и семето ваше, и ќе ви даде да изобилуваат плодовите на вашата правда,

11 па во сѐ да се збогатите за секаква дарежливост, која преку нас предизви­кува благодарност кон Бога.

12 Бидејќи извршувањето на таа служ­ба не само што ги надополнува пот­ре­бите на светиите, туку и во мнозина предизвикува обилна благодарност кон Бога;

13 и тие, користејќи ги плодовите од таа служба, Го прославуваат Бога за ва­шето покорно исповедање на Еван­ге­ли­ето Христово и за штедроста на заедницата со нив и со сите други.

14 А тие со молитви за вас копнеат по вас поради преизобилната благодат Божја во вас.

15 Да Му благодариме на Бога за Не­говиот неискажлив дар!

10

1

Јас, Павле, лично ве молам со Христовата благост и кроткост, јас самиот, кој сум понизен, кога сум лично меѓу вас, а смел кога сум далеку од вас,

2 ве молам, кога ќе бидам кај вас, да бидете такви што да нема потреба да бидам така смел, каков што мислам да бидам кон некои, кои за нас мислат дека живееме по телото.

3 Зашто, иако во тело живееме, телес­но не се бориме.

4 Оружјето на нашето војување не е телесно, но со помошта Божја станува моќно за рушење тврдини; со него ние уништуваме мудрувања,

5 и секоја горделивост, што се крева против познанието за Бога, и го заробуваме секој ум за да Му биде покорен на Христос;

6 и спремни сме да казниме секаква непослушност, кога ќе се исполни ва­шата послушност.

7 На надворешноста ли гледате? Кој е уверен во себе дека е Христов, нека раз­мисли веднаш во себе дека, како што е тој Христов, така сме и ние Христови.

8 Бидејќи, кога би се пофалил и малку повеќе со нашата власт, која ни ја даде Господ за вашето изградување, а не за разорување, нема да се посрамам.

9 Но никој нека не помисли дека пре­ку посланијата ве заплашувам,

10 бидејќи во посланијата свои, ќе рече некој, тој е строг и силен, но при лич­но­то присуство меѓу нас — слаб; проповедта негова ништо не вреди.

11 Таквиот нека знае дека, какви сме во зборовите во посланијата свои, кога отсуствуваме, такви сме и на дело кога присуствуваме.

12 Зашто не смееме да се вбројуваме или да се споредуваме со некои од оние што сами се препорачуваат; тие не раз­бираат дека се споредуваат сами со себе и се мерат само со себе.

13 Ние, пак, не без мерка ќе се пофалиме, туку според правилото на мерката што ни е определена од Бога, за да доп­реме сѐ до вас.

14 Зашто ние не посегаме преку својата мера, како да не сме стигнале до вас, и до вас со Евангелието Христово ние први допревме.

15 Не се фалиме безмерно со туѓите напори. А се надеваме дека со растењето на вашата вера меѓу вас и ние, по на­шата мерка, ќе пораснеме во изобилие,

16 така што и подалеку од вас да го проповедаме Евангелието, а не да се фалиме со готовото во туѓа област.

17 „Кој се фали, со Господ да се фа­ли!“

18 Зашто, не е признаен оној што са­миот себе се препорачува, туку оној ко­го што Господ го препорачува.

11

1

Ех, да бевте потрпеле малку од моето безумие! Да, потрпете ме!

2 Зашто за вас сум љубоморен со Божја љубомора; зашто ве свршив за еден маж, за да ве претставам пред Христос како чиста девица.

3 Но се плашам, како што змијата со своето лукавство ја измами Ева, да не се одвратат вашите мисли поради вашата искреност кон Христос.

4 Зашто, ако некој дојдеше да про­по­веда друг Исус, кого ние не сме го про­поведале; или, ако добиевте друг дух, кого не сте го добиле, или друго евангелие, кое не сте го примиле, вие добро ќе го поднесевте.

5 Но јас мислам дека во ништо не сум помал од надапостолите.

6 Иако сум прост во говорот, во зна­ењето не сум. А насекаде и по сѐ сме ви добро познати.

7 Направив ли грев што, понизувајќи се себе за да ве издигнам вас, бесплатно ви Го проповедам Евангелието Божјо?

8 Други цркви оштетив, добивајќи од нив издршка, да ви служам вам, и додека бев кај вас, иако бев со скудност, ни­кому не дотежнав,

9 зашто во немаштијата моја ми по­могнаа браќата што дојдоа од Маке­до­нија. Па и во сѐ друго се пазев и ќе се пазам да не ви бидам на товар.

10 Поради вистината Христова во ме­не, оваа пофалба никој нема да ми ја зе­ме во краиштата ахајски.

11 А зошто? Затоа ли што не ве са­кам? Бог знае!

12 Но, она што го правам, ќе го пра­вам и понатаму за да не им дадам повод на оние, кои бараат повод, па да се изед­начат со нас во она за кое се фалат.

13 Зашто таквите луѓе се лажни апостоли, лукави работници, кои се препра­ваат во Христови апостоли.

14 И не е за чудење! Па и самиот сата­на се преправа во ангел на светлината;

15 па затоа и не е големо нешто ако и служителите негови се преправаат како слуги на правдата; но нивниот крај ќе им биде според делата нивни.

16

Повторно велам: никој да не ме смета за безумен; впрочем, барем како безумен примете ме, та и јас да имам со што да се пофалам.

17 А она што го зборувам, не го зборувам по Господ, туку како во безумие, во таа моја смелост во фалбата.

18 Бидејќи мнозина се фалат по телото, ќе се пофалам и јас.

19 Зашто и вие, кои сте мудри луѓе, љубезно ги примивте безумните;

20 зашто вие поднесувате ако некој ве поробува, ако некој ве изедува, ако некој граба, ако некој се гордее, ако некој ве удира по образ.

21 Со срамење зборувам дека и ние сме биле слаби. Но ако некој се осмели, во безумство говорам, ќе се осмелам и јас.

22 Евреи ли се? И јас сум! Израелец ли е? И јас сум! Семе Авраамово ли се? И јас сум!

23 Служители Христови ли се? Во без­умство зборувам, јас сум уште повеќе: во напори — изобилно, во затвори — изобилно, во камшикување — прекумерно, во смртна опасност — често.

24 Од Јудејците примив петпати по че­тириесет без еден удар;

25 трипати сум тепан со стапови, ед­наш каменуван, трипати претрпев бро­до­лом, и ноќ и ден поминав во длабоко море;

26 многупати сум патувал, сум бил во опасност од реки, во опасност од разбојници, во опасност од сонародници, во опасност од незнабошци, во опасност по градови, во опасност по пустини, во опасност по море, во опасност меѓу лажни браќа;

27 во труд и мака, во често неспиење, во глад и жед, во многу постење, на студ и голотија.

28 А покрај сѐ друго, тука се уште и секојдневните напади против мене, како и грижата за сите цркви.

29 Кој изнемоштува, без да изнемош­там и јас? Кој се соблазнува, без да се распалам и јас?

30 Ако треба да се фалам, со слабоста своја ќе се пофалам.

31 Бог и Отецот на нашиот Господ Исус Христос, Кој е благословен во вечни векови, знае дека не лажам.

32 Во Дамаск управителот на цар Аре­та го чуваше градот Дамаск со стража, сакајќи да ме фати; и јас во кош бев спуштен преку прозорец низ ѕид и избегав од рацете негови.

12

1

Да се фалам, нема полза, но ќе минам кон виденија и открове­нија Господови.

2 Знам еден човек во Христос, кој пред четиринаесет години, со тело ли, не знам; без тело ли, не знам, Бог знае, беше грабнат и однесен до третото небо.

3 И знам дека тој човек, со тело ли, или без тело — не знам, Бог знае,

4 беше грабнат и однесен во рајот и дека чул неискажливи зборови, кои чо­век не смее да ги каже.

5 Со таков човек ќе се пофалам; но со себе нема да се пофалам, освен со моите слабости.

6 А, пак, кога би посакал да се фалам, не би бил безумен, зашто би кажал вис­тина; но јас се воздржувам, да не би помислил некој за мене повеќе отколку што во мене гледа, или од мене слуша.

7 И, за да не се превознесувам со пре­многу откровенија, во телото ми се даде трн, ангел сатанин, да ме боцка по ли­цето, да не се превознесувам.

8 Затоа трипати Го молев Господ тоа да го отстрани од мене.

9 Но Тој ми рече: „Доста ти е Мојата благодат, бидејќи Мојата сила се по­ка­жува потполно во слабоста.“ Затоа со многу поголема радост ќе се фалам со своите слабости за да се всели во мене силата Христова.

10 Затоа уживам во слабости, во на­вредување, во маки, во прогонување, во тага за Христос, зашто кога сум слаб, тогаш сум силен.

11

Фалејќи се станав безумен! Вие ме принудивте. Вие требаше да ме пофа­лите, зашто со ништо не сум подолен од надапостолите, иако сум ништо.

12 Зашто знаците на апостолите се по­кажаа меѓу вас во полно трпение, во знаци, чудеса и силни дела.

13 По што останавте подолни од дру­гите цркви, освен по она што јас не ви дотежнеав? Простете ми ја таа грешка!

14 Еве, по третпат се готвам да дојдам кај вас и пак нема да паднам на ваш то­вар; зашто јас не го барам вашето, туку вас: децата не се должни да собираат богатство за родителите, туку роди­те­лите за децата.

15 А јас на драго срце сѐ ќе жртвувам и ќе се жртвувам себе за вашите души. Иако јас премногу ве љубам, вие многу помалку ме љубите.

16 Но нека биде така! Јас не ви додевав; само, бидејќи итар, ве добив на из­мама.

17 Да не сум ве искористил можеби преку оние што ги испраќав кај вас?

18 Го замолив Тит, а со него го пратив и еден од браќата. Да не ве исползува можеби Тит во нешто? Не одевме ли со ист дух? Нели по истите стапки?

19 Одамна мислите дека пред вас се одбрануваме. Ние зборуваме пред Бога, во Христос, и сето тоа, возљубени, е за ваше изградување.

20 Бидејќи се плашам дека можеби, кога ќе дојдам нема да ве најдам такви какви што сакам; а дека и вие нема да ме најдете таков каков што сакате: да не има можеби меѓу вас кавги, завист, гнев, гордост, раздор, клевети, озборување, горделивост, побуни;

21 кога повторно ќе дојдам, да не ме понижи мојот Бог кај вас, и да не треба да оплакувам за мнозина кои погре­ши­ле порано и не се покајале за нечис­то­тијата, блудството и срамот што ги направиле.

13

1

Ова е третпат како доаѓам кај вас: „Од устата на двајца или тројца сведоци ќе се потврди секој збор.“

2 Како што ве предупредив, кога бев по вторпат кај вас, така и сега, кога не сум меѓу вас, ги предупредувам оние кои однапред погрешија и сите други, дека ако дојдам пак, нема да поштедувам;

3 вие барате доказ дека зборува Хрис­тос во мене, Кој спрема вас не е не­мо­ќен, туку е силен меѓу вас.

4 Зашто, иако беше во немоќ распнат, Тој е жив по моќта Божја; бидејќи сме и ние слаби во Него, но ќе бидеме живи со Него, преку силата Божја меѓу вас.

5 Испитувајте се сами себе дали сте во верата! Сами проверувајте се! Или не сте свесни дека Исус Христос е во вас? Освен, само ако сте недостојни.

6 А за нас, се надеваме дека ќе раз­бе­рете дека ние не сме недостојни.

7 Му се молиме на Бога да не правите никакво зло; не да се покажеме ние ка­ко достојни, туку вие да вршите добро, па макар ние како недостојни да оста­не­ме.

8 Зашто ние сме силни не против вис­тината, туку за вистината.

9 Се радуваме кога ние слабееме, а вие јакнете. А за тоа и Му се молиме на Бо­га за вашето усовршување.

10 Овие работи ви ги пишувам додека сум далеку од вас; па, кога ќе дојдам кај вас, да не употребам строгост според власта која ми ја даде Господ за надгра­дување, а не за рушење.

11 И така, браќа, радувајте се, усо­в­р­шувајте се, утешувајте се, бидете едно­мислени, живејте во мир, — и Бог на љу­бовта и на мирот ќе биде со вас.

12 Поздравете се еден со друг преку свет целив. Ве поздравуваат сите све­тии.

13 Благодатта на нашиот Господ Исус Христос и љубовта на Бога и Отецот и заедништвото на Светиот Дух нека би­дат со сите вас. Амин!