1

1

Блажен е оној човек, што не оди на советот на безбожниците, не застанува на пат на грешници и не седи во друш­тво на развратници,

2 туку му омилел законот Господов и за законот Негов дење и ноќе грижливо размислува;

3 тој е како дрво посадено крај вода изворска, кое својот род го дава навре­ме, и чиј лист не венее; и во сѐ што прави, напредува.

4 Но не се такви безбожниците; тие се како прав, што го разнесува ве­трот.

5 Затоа безбожниците нема да се од­р­жат на судот, ниту грешниците — во соборот на праведните.

6 Зашто Господ го знае патот на праведните; патот, пак, безбожнички ќе пропадне.

2

1

Зошто се бунат народите, и племињата смислуваат лоши работи?

2 Се креваат царевите земски, и кнезовите се собираат заедно против Господ и Неговиот Помазаник.

3 „Да ги раскинеме веригите нивни и да го отфрлиме од себе јаремот нивни.“

4 Оној, Кој живее на небесата, им се смее, Господ им се подбива.

5 Тогаш во гневот Свој ќе им говори и со јароста Своја ќе ги вџаши, велејќи:

6 „Јас си поставив Свој Цар на Сион, на Мојата света гора!“

7 Ќе ја објавам одлуката Господова, Тој Ми рече: „Ти си Син Мој, Јас денес Те родив.“

8 И побарај од Мене, и ќе Ти ги дадам народите во Твое наследство, и краи­ш­тата на земјата — во Твое владеење.

9 Ти ќе ги пасеш со железен жезол; ќе ги разбиваш како грнчарски сад.

10 И сега цареви, вразумете се; поучете се, судии земни!

11 Служете Му на Господ со страв и со трепет.

12 Почитувајте Го Синот, та да не се разгневи, и на патот свој да не поги­нете; зашто Неговиот гнев брзо ќе се разгори. Блажени се сите, кои кај Него прибегнуваат.

3

1

Господи, колку многу се намно­жија противниците мои! Мнозина се креваат против мене;

2 мнозина велат за душата моја: нема помош за него во Бога!

3 Но Ти, Господи, си штит мој, сла­ва моја; Ти ја подигаш главата моја.

4 Со гласот свој викам кон Господ, и Тој ме слуша од Својата света гора.

5 Легнувам, спијам и станувам, за­што Господ ме чува.

6 Не се плашам од многу илјади луѓе, што од сите страни навалиле на мене.

7 Стани Господи! Спаси ме, Боже мој! Зашто Ти ги удираш по лице сите мои непријатели и им ги здробуваш забите на грешниците.

8 Од Господ е спасението. Твојот благослов нека биде врз народот Твој.

4

1

Кога викам, чуј ме, Боже, правдо моја! Кога бев притеснет, Ти ми даде простор. Смилувај ми се и слушни ја молитвата моја.

2 Синови човечки, до кога ќе ја срамотите славата Моја? До кога ќе сакате суета и ќе барате лага?

3 Знајте дека Господ го запазил Сво­јот верен; Господ слуша кога викам кон Него.

4 Не грешете, гневејќи се; размислете во срцата свои и на постелите свои, и замолкнете!

5 Принесете жртва на правда и надевајте се на Господ.

6 Мнозина велат: ќе видиме ли нешто добро? Осветли нѐ со светлината на ли­цето Свое, Господи!

7 А мене Ти си ми го исполнил срцето со радост поголема отколку онаа кога ќе се роди во изобилие пченица и вино.

8 Затоа мирно легнувам и спијам; зашто Ти, Господи, ми даваш спокојна починка.

5

1

Чуј ги, Господи, зборовите мои, раз­бери ги воздишките мои.

2 Чуј го гласот на мојот повик, Царе мој и Боже Мој, зашто Тебе Ти се мо­лам!

3 Наутро го слушаш гласот мој, наутро застанувам пред Тебе и чекам.

4 Зашто Ти си Бог, Кој не сака беззаконија; за лошиот нема место кај тебе:

5 безбожниците нема да опстојат пред очите Твои; Ти ги мразиш сите што вршат неправда.

6 Ти ги уништуваш сите лажливци; од крвопиец и лукав Господ се гнаси.

7 А јас, пак, според Твојата голема милост, ќе влезам во Твојот храм и ќе паднам ничкум пред Твоето свети­лиште, со почит кон Тебе.

8 Господи, води ме во Твојата правда, поради непријателите мои, патот Твој пред мене порамни го.

9 Зашто во устата нивна нема вистина; во срцето им е измама; грлото им е отворен гроб; на јазикот, пак, ласкање.

10 Казни ги, Боже, нека пропаднат од сопствените совети; поради многу­те нечесни работи отфрли ги, бидејќи се кренаа против Тебе.

11 Па нека се зарадуваат сите, кои прибегнуваат кај Тебе: вечно нека се радуваат. Закрили ги, нека се радуваат во Тебе оние, што го сакаат името Твое.

12 Зашто Ти, Господи, го благо­сло­вуваш праведниот и со милоста Своја го закрилуваш, како со штит.

6

1

Господи, не карај ме во јароста Своја и не казнувај ме во гневот Свој.

2 Смилувај се на мене, Господи, би­дејќи сум немоќен; исцели ме, Господи, зашто коските ми се тресат;

3 и душата ми е потресена. А Ти, Гос­поди до кога?

4 Врати се, Господи, избави ја душата моја, спаси ме поради милоста Своја,

5 бидејќи мртвите не Те спомнуваат Тебе; во пеколот кој ќе Те слави Тебе?

6 Се уморив воздивнувајќи; секоја ноќ го навлажнувам леглото мое, со солзи свои ја натопувам постелата моја.

7 Од скрб ми се помрачи окото мое, ми ослабе поради сите мои непријатели.

8 Отстапете од мене сите вие, кои вр­шите неправда, зашто Господ го услиша гласот на мојот плач.

9 Господ ја услиша молбата моја, Господ ја прими молитвата моја.

10 Ќе се посрамат и уплашат сите мои непријатели; ќе се повлечат и веднаш ќе се засрамат.

7

1

Господи, Боже мој, кај Тебе се за­солнувам, спаси ме од сите што ме гонат, и избави ме;

2 зашто тие како лавови ќе ме зграбат, ќе ме влечат, а ќе нема кој да спасува.

3 Господи, Боже мој, ако го направив тоа, ако има неправда во рацете мои;

4 ако зло им вратив на пријателите мои, или без причина сум ги ограбил непријателите,

5 нека ја гони непријателот душата моја, и нека ја стигне, и нека го згази животот мој на земјава, душата во прав нека ми ја претвори.

6 Стани, Господи, во гневот Свој; крени се против жестината на непријателите мои; стани, Господи, Ти Си одредил суд.

7 Нека се собере народен собир околу Тебе; и Ти издигни се над него високо.

8 Господ им суди на народите. Суди ми, Господи, според правдата моја и според невиноста моја.

9 Стави ѝ крај на злобата на нечес­тивите, а праведниот зацврсти го, Ти, кој ги испитуваш срцата и бубрезите, праведен Боже.

10 Бог ми е штит, Тој ги спасува оние што се со чисти срца.

11 Бог е праведен судија, и секојдневно предупредува.

12 Ако не се покаете, Тој ќе го очисти Своето оружје, ќе го затегне Својот лак и ќе го насочи,

13 и затега смртна стрела, а стрелите Свои ги вжарува.

14 И, ете, кај безбожникот сѐ повеќе неправда, па се зачна злоба, а тоа роди беззаконие,

15 па си копа и ископа јама, и падна во јамата, што ја направи,

16 и злобата негова му падна на главата негова, а врз неа и насилството негово слезе.

17 Го прославувам Господа поради правдата Негова и Му пеам на името на Господ, Севишниот.

8

1

Јахве, Господи наш, колку е вели­чествено името Твое по целата земја! Си ја издигнал славата Своја над небесата.

2 Од устата на новороденчињата и доенчињата си ја создал похвалата Сво­ја заради непријателите Твои, за да го замолкнеш непријателот и одмаздникот.

3 Кога ќе ги погледам небесата, дела на прстите Твои, па месечината и ѕвездите, што си ги поставил Ти:

4 Што е тоа човек, та си спомнуваш за него, или син човечки, па се грижиш за него?

5 Си го направил малку помал од ангелите, но со слава и чест си го овенчал,

6 и си го поставил над делата од рацете Твои, и сѐ си потчинил под нозете негови;

7 овците и воловите сите, и ѕверо­вите полски;

8 птиците небески и рибите морски, сѐ што се движи по морските па­тишта.

9 Јахве, Господи наш, колку е вели­чествено името Твое по целата земја!

9

1

Те прославувам Тебе, Господи, со сето срце свое, ги раскажувам сите чу­деса Твои;

2 се радувам и се веселам во Тебе, го воспевам името Твое, Севишен!

3 Кога се повлекоа непријателите мои, се сопнаа, и погинаа пред Тебе.

4 Бидејќи Ти се зазеде за мене и ме одбрани; седна на престолот Свој, досуди праведен суд.

5 Им запрети на незнабошците, го погуби нечестивиот; името им го сотре за сите векови.

6 Непријателот исчезна во вечни ур­натини; градовите му ги разруши, и за­гина споменот за нив.

7 Но Господ вечно седи на прес­толот; го подготвил престолот Свој за суд;

8 Тој ќе му суди на светот според правда, на луѓето ќе им суди праведно.

9 Господ им е тврдина на угнетените, крепост во време на неволја.

10 Нека се надеваат на Тебе оние кои го знаат името Твое, бидејќи не ги оставаш оние што Те бараат.

11 Пејте Му на Господ Кој живее на Сион, кажувајте ги на народите делата Негови;

12 бидејќи Тој се одмаздува за крв; ја помни; не ги заборава пискотниците на угнетените.

13 Смилувај се, Господи, на мене; погледај како страдам од непријателите мои, Ти, Кој ме избавуваш од портите на смртта.

14 За да можам да ги искажам сите славослови за Тебе пред портите на ќерката Сионска и да воскликнувам ра­досно за спасението Твое.

15 Попаѓаа незнабошците во јама, што сами ја направија; во замка, која сами ја наместија, се фати ногата нивна.

16 Господ се појави и пресуди; во делата на рацете свои грешникот се заплетува.

17 Ќе заминат во пеколот сите греш­ници, сите народи, кои Бога Го забораваат.

18 Зашто нема засекогаш да биде заборавен сиромавиот, и надежта на бедни­те нема никогаш да пропадне.

19 Стани, Господи, за да не се засили човекот; народите нека примаат суд пред Тебе.

20 Заплаши ги, Господи, за да раз­берат незнабошците дека се само луѓе.

10

1

Зошто стоиш далеку Господи, зо­што се сокриваш во време на неволји?

2 Во горделивоста нечестивиот ги мачи бедните бездушно, и тие паѓаат во замките негови.

3 Бидејќи грешникот се гордее со лакомството на душата своја, колне и Господа Го презира.

4 Во својата горделивост, грешникот вели: „Ќе нема истрага!“, а во себе мисли: „Бог не постои!“

5 Патиштата негови се секогаш ус­пешни, судовите Твои се многу високи, за да мисли на нив, а на непријателите свои им се потсмева.

6 И во срцето свое си вели: нема да бидам соборен, во ниеден род зло нема да ме снајде!

7 Устата му е полна со клетви, измами и навреди; под јазикот негов пакост и неправда.

8 Седи во заседа покрај селата, на скришни места за да убива невини, очи­те негови демнат беспомошни.

9 Исчекува скришум како лав во пештера, со намера да фати беден, и кога ќе фати, го одвлекува во својата мрежа.

10 Се притајува, прилегнува и тогаш беспомошниот паѓа совладан.

11 Па вели во срцето свое: Бог заборавил, го сокрил лицето Свое, никогаш нема да види.

12 Стани, Господи, Боже мој, нека се крене раката Твоја, не ги заборавај угнетените.

13 Зошто безбожникот Го презира Бога, зошто во срцето свое да вели — Бог не казнува?

14 Но Ти гледаш, зашто ги забеле­жуваш маките и навредите; во Свои раце ги одмеруваш; беспомош­ниот Тебе Ти се предава, Ти си му помошник на сиракот, бедниот Тебе ти се предава.

15 Сотри ја мишката на грешникот и на лукавиот; казни му ја пакоста за да ја нема повеќе!

16 Господ е вечен цар, во сите времиња; ќе ги снема незнабошците од земјата Негова.

17 Господи, Ти ги слушаш желбите на кротките; закрепи ги срцата нив­ни, отвори го увото Свое!

18 Дај правда за сиракот и за угнетениот, па да престане човекот на земјата да задава страв.

11

1

Кај Господ се засолнувам! Зошто ѝ велите на душата моја: „Одлетај во гората своја како птица

2 зашто, грешниците го затегнаа лакот, ја притегнаа стрелата своја на тетивата, па од мрак да стрелаат на чистите по срце.

3 Ако темелите се разурнати, што може праведниот да стори?“

4 Господ е во Својот свет храм. Господ е на престолот небесен; очите Негови гледаат, веѓите Негови ги испитуваат синовите човечки.

5 Господ го испитува и праведниот и безбожникот, а Неговата душа ги мрази оние што уживаат во насилство.

6 На грешниците ќе пушти дожд од разгорен јаглен, оган и сулфур, а силен ветар ќе им биде дел во чашата нивна.

7 Зашто Господ е праведен, ја сака правдата: лицето Негово ќе го гледаат праведниците.

12

1

Помагај, Господи, зашто не остана побожен, ги снема верните меѓу сино­вите човечки!

2 Лага му кажува секој на ближниот свој; од дволично срце устите зборуваат лага.

3 Нека ги истреби Господ сите лаж­ливи усти и секој јазик што се возвели­чува;

4 оние што зборуваат: „Јазикот е наша сила; устата ни е со нас; кој е господар над нас?“

5 „Заради страдањата на сиромасите и лелекот на бедните ќе се кренам сега, вели Господ, ќе му донесам спас на оној што копнее по него.“

6 Зборовите на Господ се зборови чисти, сребро во оган исчистено од зем­ја, седумпати пречистено.

7 Ти, Господи, ќе нѐ одбраниш и ќе нѐ запазиш од овој род довека.

8 Нечестивите одат наоколу додека ниските работи се возвишуваат меѓу луѓето.

13

1

До кога, Господи, сосема ќе ме забораваш, до кога ќе го одвраќаш лицето Свое од мене?

2 До кога ќе носам бол во душата своја, и ќе жалам во срцето свое дење и ноќе? До кога непријателот мој ќе се издига над мене?

3 Погледај, слушни ме, Господи, Боже мој! Просветли ги очите мои, за да не заспијам во смрт;

4 да не рече непријателот мој: „Го надвив.“ Гонителите мои ќе се зарадуваат, ако потклекнам.

5 Јас, пак, се надевав на Твојата ми­лост; срцето мое ќе се зарадува заради спасението од Тебе; ќе Му пеам на Господ, Кој ми направи добрини и ќе го воспевам името на Севишниот Господ.

14

1

Рече безумниот во срцето свое: „Нема Бог.“ Се развратија луѓето, вр­шат гнасни дела, нема кој да прави добро.

2 Господ погледна од небесата со внимание кон синовите човечки, за да види, има ли некој разумен, кој Го бара Бога.

3 Сите застранија, сите станаа лоши, нема кој да прави добро, нема ниту еден.

4 Зар нема да се вразумат сите зло­сторници, кои така го јадат народот Мој, како што јадат леб, и кои не Го повикуваат Господа?

5 Таму тие ќе се тресат од страв, каде што нема страв, зашто Господ е со ро­дот на праведните.

6 Вие ги осуетувате намерите на сиромашниот, но Господ е негово прибе­жиште.

7 Ах да дојде од Сион спасение на Израел! Кога Господ ќе ги обнови благословите над Својот народ, тогаш ќе се зарадува Јаков, и ќе се развесели Израел.

15

1

Господи, кој може да престојува во Твоето живеалиште? Кој може да се всели на Твојата света гора?

2 Оној, што оди непорочно, што врши правда и во срцето свое говори вистина.

3 Кој не клевети со јазикот свој, не прави зло на ближниот свој и не го навредува ближниот свој;

4 во неговите очи, злобникот е ниш­тожен, а ги почитува оние што имаат страхопочит кон Господ; кој кога се колне на својот ближен, не порекнува;

5 кој не дава пари на заем за лихва и не прима поткуп против невин. Кој така постапува, нема никогаш да се поколеба.

16

1

Закрили ме Боже, зашто кај Тебе се засолнувам.

2 Му реков на Јахве: „Ти си Господ мој: без Тебе, нема блаженства за мене.“

3 По светиите, кои се на земјата — вистинските благородници — со радост копнеам.

4 Оние што следат туѓи богови, ги намножуваат своите страдања; јас нема да ги принесувам нивните кр­вави преливи и со устата своја нема да ги спомнам нивните имиња.

5 Господ е дел на моето наследство и од чашата моја. Ти си Оној Кој го држи в раце наследството мое.

6 Меѓите ми паднаа на најубавото; зашто наследството ми е најубаво.

7 Ќе Го благословувам Господа, Кој ме вразумува; па дури и ноќе ме учи мојот внатрешен глас.

8 Секогаш пред очи ми е Господ, зашто Тој е од мојата десна страна, за да не се поколебам.

9 Заради тоа се радува срцето мое, и воскликнува јазикот мој; па дури и телото мое спокојно почива,

10 зашто Ти нема да ми ја оставиш душата моја во пеколот, ниту, пак, светецот Твој да види распаѓање.

11 Ти ми го покажа патот на животот; полнота од радост има пред Твоето присуство; вечно блаженство е во Твојата десница.

17

1

Слушни ја, Господи, правдата моја, чуј го мојот повик, прими ја молитвата моја што не излегува од лажлива уста.

2 Од Твоето присуство нека излезе пресудата за мене; очите Твои нека ја гледаат правдината.

3 Ако го искушаш срцето мое, ако ме посетиш ноќе; ако ме провериш: нема да најдеш злонамерност во мене. Не згреши устата моја,

4 како што прават другите; поради зборовите на устата Твоја, јас го од­бегнував патот на насилниците.

5 Стапките мои беа непоколебливи на патиштата Твои, нозете мои не за­странија.

6 Кон Тебе викам, зашто Ти ќе ме чуеш, Боже; приклони го увото Свое кон мене, и чуј ги зборовите мои.

7 Покажи ја чудесната милост Твоја, Ти, кој ги избавуваш оние што се засолнуваат од непријателите — покрај Тво­јата десница.

8 Пази ме како зеница на окото; засолни ме под сенката на Твоите крилја,

9 од лицето на нечестивите, кои ме напаѓаат, од непријателите на душата моја, што ме опкружуваат;

10 тие срцето свое го затворија за милост, а со устата своја — горделиво зборуваат.

11 Гонејќи ме, сега ме опколуваат; тие ги управија очите свои за да ме соборат на земја;

12 тие се како лав, подготвен за лов и како лавче, кое стои во заседа.

13 Стани, Господи, пресретни ги и собори ги; со Својот меч спаси ја ду­шата моја од нечестивиот,

14 а со раката Своја од луѓето, Гос­поди, од луѓето чиј дел е само овој жи­вот. Нека им се наполнат стома­ците со твоите добра, нека се наситат нивните синови и нека им остават од вишокот на децата свои.

15 А јас ќе го гледам лицето Твое во правда, ќе се наситам од ликот Твој, кога еднаш ќе се разбудам.

18

1

Те љубам, Господи, крепост моја!

2 Господ е моја карпа, моја тврдина и мој избавител, Бог мој, засолниште мое, во кое се засолнувам; мој штит, сила на спасението мое и крепост моја.

3 Ќе Го призовувам Господа, достоен за слава и ќе се спасам од непријателите свои.

4 Јажињата на смртта ме испреплетоа, и погубни потоци ме вознемирија;

5 пеколни мрежи ме заробија, смртни стапици ме стегнаа.

6 Во мојот очај Го повикав Господа и кон мојот Бог извикав. И Тој од Својот свет храм го чу гласот мој, и мојот вик стигна до Неговото уво.

7 Се затресе и се разниша земјата; за­треперија и од темел се поместија горите, зашто Господ се разгневи;

8 се крена дим од Неговите носници и од устата Негова пламна оган, кој проголтува сѐ; вжарени јаглења отскокаа од Него.

9 Ги наведна Тој небесата и слезе, — а мрак падна под нозете Негови.

10 И седна на херувим, па полета и се понесе на ветерни крилја.

11 Од мракот направи Свој заклон, и сенка околу Себе — од густи облаци полни со вода.

12 Од молскање бегаа од Него обла­ците, градот и огнените јаглења.

13 И загрме Господ од небесата, и Севишниот го пушти Својот глас: град и разгорени јаглења.

14 И ги пушти стрелите Свои и ги распрсна, ги распали молњите — и ги растури.

15 Морските дна се појавија, и осно­вите на вселената се разоткрија од страшната закана Твоја, Господи, од здивот на носниците Твои.

16 Тој посегна од висините, и ме прифати, па ме извлече од многуте води.

17 Ме избави од силните мои непријатели и од оние кои ме мразат, од оние што се посилни од мене.

18 Тие се кренаа против мене во денот на мојата несреќа, но Господ беше потпора моја.

19 Ме изведе Тој на пространо место и ме избави, зашто ме засака.

20 Ме награди Господ според мојата правда, и според чистотата на моите раце ми врати,

21 зашто ги запазив патиштата на Господ и не се оддалечив од мојот Бог;

22 зашто сите заповеди Негови се пред мене, и наредбите Негови не ги отстра­нив од себе.

23 Бев непорочен пред Него и се пазев од беззаконија.

24 И ми даде Господ според мојата правда, и по чистотата на рацете мои пред очите Негови.

25 Со светиите Ти постапуваш свето, со невин човек — си благ,

26 со чистиот — чисто, а со лукавиот — според неговото лукавство,

27 зашто Ти ги спасуваш угнетените, а горделивите ќе ги понизиш.

28 Зашто Ти го осветлуваш моето светило, Господи; мојот Бог ја осветлува темнината моја.

29 Со Тебе и чети совладувам, со мојот Бог и ѕид ќе прескокнам.

30 Бог мој, непорочен е Неговиот пат, Господовите зборови со оган се пречис­тени; Тој е заштитник на сите, кои се засолнуваат кај Него.

31 Зашто, кој е Бог, освен Господ, и кој е тврдина освен нашиот Бог?

32 Бог е Оној Кој ме препашува со си­ла и патот ми го расчистува.

33 Ми ги прави нозете како на елен и ме поставува на височини;

34 ми ги обучува рацете за борба, и мускулите мои ги прави да затегнуваат бронзен лак.

35 Ти ми даде заштита за моето спасение, Твојата десница ме прифати; Тво­јата поддршка ме издигна.

36 Ми даваш сигурност за чекорите мои, и нозете мои не се подлизнуваат.

37 Ги гонев непријателите мои и ги стигнав, и не се вратив, додека не ги победив;

38 ги притиснав, и тие не можеа да станат, паднаа под нозете мои,

39 зашто Ти ме препаша со сила за борба и ги собори пред мене оние, што станаа против мене;

40 Ти ги натера во бегство непријателите мои, и ги истребив сите оние, што ме мразат;

41 тие повикаа, но немаше кој да ги спаси: и кон Господ, — но Тој не ги чу.

42 Ги иситнив како прав на ветар, ги згазив како кал по патиштата.

43 Ти ме избави од народ бунтовен, ме постави за поглавар над народ, чии луѓе не ги познавав, и тие сега ми служат;

44 тие и мојот шепот го слушаат, ту­ѓинците ми се покоруваат;

45 туѓинците бледнеат и треперат, излегувајќи од своите тврдини.

46 Да живее Господ, и нека е благо­словена Карпата моја! И нека се величи Бог на моето спасение.

47 Бог, Кој одмаздува за мене, Кој ми ги покорува народите,

48 Избавител од моите гневни не­пријатели! Ти ме возвиси над оние, што стануваат против мене, и ме избави од насилникот.

49 Поради тоа Те славам пред народите, Господи, и го воспевам името Твое;

50 Ти Кој му даваш величествени победи на царот Свој и му правиш милост на Твојот помазаник Давид и на потомството негово — довека.

19

1

Небесата ја објавуваат Божјата сла­ва, а за делата на рацете Негови известува сводот небесен.

2 Ден на денот објавува, и ноќ на ноќта знаење открива.

3 Нема јазик, ниту, пак говор, во кој не се слуша нивниот глас.

4 Сепак, нивниот звук се разнесува по целата земја, а нивните зборови до краиштата на светот. На небото му постави шатор на сонцето, кое

5 излегува како младоженец од брач­ното легло, се радува како силен јунак што ја прелетува патеката.

6 Од крајот на небесата е излезот негов, и патувањето негово до другиот крај; ништо не е сокриено од топлината негова.

7 Непорочен е законот Божји — души­те ги укрепува; верно е откровението на Господ — ги учи неуките,

8 и Господовите повелби се праведни — го веселат срцето; Господовата заповед зрачи светлина; ги просветлува очите.

9 Страхопочитта кон Господ е чиста — пребива довека; судовите Господови се вистина — сите се праведни;

10 поскапи се од злато и од скапоцени камења — послатки се од восочен мед.

11 Слугата Твој ги пази; а кој ги пази, голема награда добива.

12 Кој може да ги согледа своите грешки? И од оние тајни гревови очис­ти ме,

13 и од горделивост запази го слугата Твој, за да не овладее со мене. Тогаш јас ќе бидам непорочен и ќе бидам очистен од големите престапи.

14 Зборовите на устата моја и помислите на срцето мое нека бидат благо­угодни пред Тебе, Господи, Карпо моја и избавителе мој!

20

1

Нека те слушне Господ во тежок ден, да те заштити името на Бог Јако­вов.

2 Да ти испрати помош од свети­лиштето и од Сион да те поткрепи.

3 Нека си спомне за секоја твоја жрт­ва; и сепалениците твои да бидат примени.

4 Да ти го даде Господ и она што ти срце сака; и сите твои помисли да ги исполни.

5 Ќе се зарадуваме на твоето спасение и во името на нашиот Бог ќе ги подиг­неме нашите знамиња. Да ги исполни Господ сите твои молби.

6 Сега знам дека Господ ќе му помогне на Својот помазаник, ќе го ус­лиши од светите Свои небеса, со силата на Неговата победоносна десница.

7 Едни — со коли, други — со коњи, а ние со името на Господ, нашиот Бог, се фалиме:

8 тие ќе се препнат и ќе паднат, а ние ќе се кренеме и ќе стоиме прави.

9 Господи, дај му победа на царот и слушни нѐ кога Ти се молиме!

21

1

Господи, со Твојата сила се весели царот и за спасението од Тебе безмерно се радува!

2 Ти му даде, она што срцето негово посака, и молбата на устата негова не ја отфрли,

3 зашто Ти го пресретна со добри благослови, му стави на главата круна со скапоцени камења.

4 Тој побара од Тебе живот, а Ти му даде долг живот во векови.

5 Голема е славата негова поради по­мошта од Тебе; Ти го покри со чест и величие.

6 Ти положи на него вечен бла­гослов, развеселувајќи го со радоста на лицето Твое,

7 зашто царот се надева на Господ и поради милоста на Севишниот нема да потклекне.

8 Раката Твоја ќе ги најде сите Твои непријатели, десницата Твоја ќе ги најде сите што Те мразат.

9 Кога ќе се појавиш, ќе ги напра­виш како огнена печка; гневот Господ­ов ќе ги погуби, и оган ќе ги проголта.

10 Ти ќе го уништиш плодот нивни од Земјата, и семето нивно — меѓу човеч­ките синови.

11 Ако смислат против Тебе зло и се договораат, — не ќе можат ништо да направат.

12 Ти ќе ги натераш во бегство, а од Твоите лакови ќе пуштиш стрели во лицето нивно.

13 Издигни се, Господи, со Твојата си­ла! Ние ќе ја воспеваме и ќе ја про­славуваме Твојата моќ.

22

1

Боже мој, Боже мој, зошто ме ос­тави? Зошто си далеку за да ми помог­неш, за да ги чуеш моите повици?

2 Боже мој! Те призивам дење — и Ти не слушаш, и ноќе — и нема мир за мене.

3 Сепак, Ти си свет, опкружен со пофалби од Израел.

4 На Тебе се надеваа татковците наши; се надеваа и Ти ги избави;

5 кон Тебе викаа, и се спасуваа; на Тебе се надеваа, и не се посрамија.

6 А јас сум црв, а не човек, потсмев за луѓето и презир во народот.

7 Сите, што ме гледаат, ми се подбиваат; нишајќи ги главите, велат:

8 „Тој се надеваше на Господ, нека го избави, нека го спаси, ако Му е угоден!“

9 Но Ти ме изведе од утробата, ме успокои на мајчините гради.

10 Кон Тебе сум приврзан уште од зачнувањето мое; од утробата на мајката моја Ти си мој Бог.

11 Не оддалечувај се од мене, зашто неволјата е близу, а нема кој да ми помогне.

12 Многу јунци ме обиколија, дебели јунци ме опкружија,

13 ја отворија устата против мене како лав, кој го раскинува својот плен и рика.

14 Јас се разлеав како вода; сите мои коски се разглобија, срцето мое стана како восок, се топи во моите гради.

15 Силата моја се исуши како цреп, јазикот ми се залепи за непцата, во смртоносен прав ме фрли.

16 Глутница кучиња ме опколија, цела чета од злочинци се врти околу мене; ми ги прободоа рацете и нозете.

17 Можам да си ги пребројам сите коски мои, а тие гледаа и ме презираа;

18 ги разделија меѓу себе алиштата мои, за облеката моја фрлија ждрепка.

19 Но Ти, Господи, не оддалечувај се од мене! Сило моја, побрзај ми на помош!

20 Избави ја од меч душата моја, и од пците еднородната моја.

21 Запази ме од устите лавовски и од роговите биволски спаси ме.

22 Ќе го објавувам името Твое на бра­ќата и сестрите свои, сред собра­нието ќе Те фалам.

23 Вие, што имате страхопочит кон Господ, восфалете Го! Целото семе Јаковово нека Го прославува; нека се бои од Него целото семе Израелово,

24 зашто Тој не ја презре маката на страдалникот, не го сокри лицето Свое од мене, а ме послуша кога Те повикав.

25 За Тебе е похвалата моја во ве­ликото собрание; ќе ги исполнам ве­тувањата свои пред оние што имаат страхопочит кон Него.

26 Ќе јадат сиромасите и ќе се најадат, ќе Го фалат Господа оние што Го бараат; нека живеат срцата ваши довека!

27 Ќе се сетат и ќе се обратат кон Господ сите земни краишта, и ќе се поклонат пред Тебе сите племиња на народите,

28 зашто царството е Господово, и Тој е владетел над народите.

29 Нему ќе Му се поклонат сите заспани во земјата; пред него ќе паднат сите што слегуваат во земјата. А ду­шата моја ќе живее за Него.

30 Потомството мое ќе Му служи, за Господ ќе им се проповеда на идните родови;

31 за избавувањето од Него ќе им се соопштува на луѓето, што ќе се родат, зашто сето тоа Господ го изврши.

23

1

Господ е Пастир мој, ништо нема да ми недостасува,

2 Тој ме одмара на зелени пасишта и ме води на тихи води,

3 ја закрепнува душата моја, ме води по патот на правдата заради името Свое.

4 Кога би тргнал и по долината на смртната сенка, нема да се исплашам од злото, зашто Ти си со мене; Твојот жезол и Твојата палка ме успокојуваат.

5 Си приготвил пред мене трпеза пред очите на непријателите мои, си ја помазал главата моја со миризливо масло; и чашата моја се прелева.

6 Само добрина и милост ќе ме придружуваат преку сите денови на мојот живот, и јас ќе престојувам во домот Господов многу дни.

24

1

Господова е земјата и сѐ што ја ис­полнува, вселената и оние што живеат во неа,

2 зашто Тој ја основа врз морињата, и на реки ја утврди.

3 Кој може да излезе на гората Гос­подова и кој ќе застане на Неговото свето место?

4 Оној, чии раце се невини и чие срце е чисто, кој не си ја продава ду­шата своја на лажни работи и не се заколнува лажно.

5 Тој ќе добие благослов од Господ и награда од Бога, Својот Спасител.

6 Таков е родот на оние што Го ба­раат Него, кои Го бараат Бог Јаковов!

7 Подигнете ги, порти, главите свои, бидете подигнати вие, вечни врати, за да влезе Царот на славата!

8 Кој е тој Цар на славата? — Креп­киот и силниот Господ, силниот во војна Господ.

9 Подигнете ги, порти, главите свои, бидете подготвени вие, вечни врати, за да влезе Царот на славата!

10 Кој е Царот на славата? — Господ над војските — Тој е Цар на славата!

25

1

Кон Тебе, Господи, ја издигнувам душата своја.

2 Боже мој, во Тебе се надевам, да не се посрамам, да не ликуваат над мене непријателите мои,

3 да не се посрамат оние што се надеваат на Тебе; да се посрамат оние, што со леснотија изневеруваат.

4 Покажи ми ги, Господи, патиш­тата Твои и научи ме да врвам по патеките Твои.

5 Упати ме кон Твојата вистина и научи ме, зашто Ти си Бог на моето спасение; на Тебе се надевам секој ден.

6 Спомни си ги штедростите Твои, Господи, и милостите Твои, зашто се вечни.

7 Гревовите на младоста моја и пре­стапите мои не споменувај ги; по милос­та Своја сети се на мене, заради Твојата доброта, Господи!

8 Добар и праведен е Господ, греш­ниците ги изведува на пат,

9 ги упатува понизните кон правда и ги учи понизните на Своите патишта.

10 Сите патишта Господови се ми­лост и вистина за оние, кои го пазат заветот Негов и уредбите Негови.

11 Заради Твоето име, Господи, прости ми го гревот мој, зашто е голем.

12 Кои се тие што имаат страхопо­чит кон Господ? Ним Тој ќе им покаже кој пат да го изберат.

13 Нивната душа ќе почива во добро, нивното семе ќе ја наследи земјата.

14 Близок им е Господ на оние што имаат страхопочит кон Него; ним им го открива заветот Свој.

15 Очите мои секогаш се кон Господ, зашто Тој ги вади од стапица нозете мои.

16 Погледни на мене и смилувај се на мене, зашто сум самотен и во мака.

17 Скрбите на срцето мое олесни ми ги; извади ме од мојата потиштеност.

18 Погледај ги страдањата и маките мои, па прости ми ги сите гревови мои.

19 Погледај ги моите непријатели, колку многу се намножија и колку многу ме мразат!

20 Запази ја душата моја и избави ме, за да не се посрамам, зашто во Тебе се надевам.

21 Непорочноста и правдата нека ме чуваат, зашто во Тебе се надевам, Господи.

22 Избави го, Боже, Израел од сите неволји негови.

26

1

Оправдај ме, Господи, бидејќи одев непорочно и непоколебливо верував во Господ.

2 Искушај ме, Господи, испитај ме; отвори ги утробата моја и моето срце.

3 Твојата милост е пред очите мои, а јас одам во Твојата вистина,

4 со луѓе суетни не седам и со пре­стапници на законот Твој не се дружам;

5 го намразив друштвото на злонамерните; со нечестивите нема да седнам;

6 ги мијам рацете свои во невиноста и го обиколувам жртвеникот Твој, Гос­поди,

7 за да ја разгласувам похвалата Твоја и да ги раскажувам сите Твои чудесни дела.

8 Господи, го возљубив домот, во кој престојуваш и местото каде што пребива славата Твоја.

9 Не погубувај ја душата моја со грешници и животот мој со крвопијци,

10 во чии раце има злочини, чија дес­ница е полна со поткупи.

11 Јас, пак, одам во својата непороч­ност, избави ме, Господи, и помилуј ме.

12 Ногата моја стои на прав пат, во собранијата ќе Те благословувам, Господи.

27

1

Господ е моја светлина и мое спа­сение: од кого да се плашам? Господ е крепост на мојот живот, од кого ќе стравувам?

2 Кога се приближија до мене злобни противници и непријатели за да го изедат телото мое, се сопнаа и паднаа.

3 И полк да се крене против мене, нема да се исплаши срцето мое; дури и цела војска да се дигне против мене, и тогаш ќе бидам полн со доверба.

4 Само за едно Го молам Господа, само тоа го сакам: да останам во домот Господов преку сите денови на животот мој, да ја гледам Госпо­довата убавина и да се поучувам во Неговиот свет храм,

5 зашто во злочест ден Тој би ме сокрил во Својата скинија, би ме сокрил под покривот на Своето жи­веалиште; би ме искачил на карпа.

6 Тогаш главата моја ќе се издигне над непријателите што ме опкружу­ваат; и јас ќе принесам во скинијата Негова жртва поради радоста, па ќе пеам и ќе Го фалам Господа.

7 Чуј го, Господи, гласот мој, бидеј­ќи кон Тебе викам смилувај ми се и услиши ме.

8 Срцето мое ми вели: „Барај го лицето Негово!“; и јас го барам лицето Твое, Господи.

9 Не сокривај го од мене лицето Свое; не одбивај го во гневот слугата Твој. Биди мој помошник; не отфрлувај ме и не оставај ме, Боже, Спасителе мој!

10 Ако татко ми и мајка ми ме остават, Господ ќе ме прибере.

11 Научи ме, Господи, на Твојот пат и води ме по рамна патека, поради непријателите мои;

12 не предавај ме на своеволноста на непријателите, зашто останаа против мене лажни сведоци со насилство во нивните носници.

13 Но јас верувам дека ќе ја видам Господовата добрина во земјата на живите.

14 Надевај се во Господ, биди бодар; нека е цврсто срцето твое; надевај се во Господ!

28

1

Кон Тебе, Господи, викам, карпо моја; не оглушувај се кон мене, та да не заприлегам при Твоето молчење на оној што слегува во гроб!

2 Чуј го гласот на молитвите мои, кога викам кон Тебе, кога кревам раце кон Твојот свет храм.

3 Не земај ме со нечестивци и зло­сторници, кои со ближните свои говорат за мир, а во срцето смислуваат зло.

4 Возврати им, Господи, според ни­в­ните дела, според нивните лоши пос­тапки; според делата на нивните раце, возврати им го она што го заслужиле!

5 Бидејќи тие немаат почит кон делата на Господ, ниту кон делата на рацете Негови; Тој ќе ги собори и нема да ги подигне.

6 Благословен е Господ, зашто Тој го чу гласот на молитвите мои.

7 Господ е крепост моја и штит мој; во Него има верба срцето мое и Тој ми помага; затоа се радува срцето мое и јас ќе Го прославувам со песна.

8 Господ е крепост на Својот народ и спасоносно прибежиште за Својот помазаник.

9 Спаси го народот Свој и благо­слови го наследството Твое; биди им Пастир и носи ги довека!

29

1

Воздајте Му на Господ, синови Божји, воздајте Му на Господ слава и моќ,

2 воздајте Му слава на Господ на името Негово, поклонете Му се на Господ во Неговото светилиште.

3 Гласот Господов е над водите; Бог на славата грми, Господ над силните води.

4 Гласот Господов е во силата, гласот Господов полн со величес­твеност.

5 Гласот Господов крши кедри; ги крши Господ кедрите леванонски,

6 и направи како теле да потскокнува Ливан, а Сирион — како младо биволче.

7 Гласот Господов фрла огнен пламен.

8 Гласот Господов ја потресува пус­тината; ќе ја затресе Господ пустината Кадис.

9 Гласот Господов ги породува бремените кошути и ги оголува горите; и во храмот Негов секој ја возвестува славата Негова.

10 Господ седи на престолот над во­дите, и ќе седи Господ како цар довека.

11 Господ ќе му даде сила на Својот народ, Господ со мир ќе го благо­слови народот Свој.

30

1

Ќе Те величам, Господи, зашто ме извлече и не допушти непријателите мои да се радуваат над мене.

2 Господи, Боже мој, повикав кон Тебе, и Ти ме исцели.

3 Господи, Ти ја изведе душата моја од светот на мртвите и ме спаси од слегување во гроб.

4 Пејте Му на Господ, верници Него­ви, благодарете Му на Неговото свето име,

5 зашто гневот Му трае само миг, а вечна е милоста Негова: плачот трае преку ноќта, но утрото носи голема радост.

6 И јас си реков во изобилието мое: „Нема да се поколебам довека.“

7 Господи, според милоста Твоја Ти ме утврди како гора; но штом го сокри лицето Свое, јас се исплашив.

8 Тогаш кон Тебе, Господи, повикав и на мојот Бог, Му се помолив:

9 „Каква полза од крвта моја, ако слезам во гроб? Ќе Те слави ли правот, ќе ја објави ли тој верноста Твоја?“

10 Чуј ме, Господи и смилувај се, биди помошник мој.

11 Ти ја претвори тагата моја во радост, го симна од мене вреќиштето и ме препаша со веселба,

12 за да Те слави душата моја и да не замолкне; Господи, Боже мој, вечно ќе те славам!

31

1

Кај Тебе, Господи, се засолнувам, о да не се посрамам никогаш; според пра­ведноста Своја спаси ме.

2 Приклони го увото Твое кон мене, побрзај да ме избавиш. Биди ми Бог заштитник и прибежиште за да се спа­сам.

3 Зашто Ти си карпа моја и крепост моја, заради името Твое поведи ме и управувај со мене.

4 Изведи ме од оваа стапица, која потајно ми ја поставија, зашто Ти си мој заштитник.

5 Во Твоите раце го предавам духот свој; Ти си ме откупил, Господи, Боже на вистината.

6 Не ти се мили оние што почитуваат ништожни идоли, но јас имам верба во Господ.

7 Ќе се радувам и ќе се веселам поради Твојата милост, зашто Ти погледна на маката моја и ја спаси од патила ду­шата моја,

8 и не ме предаде во рацете на непријателите мои; нозете мои ми ги постави на чистина.

9 Смилувај се кон мене, Господи, заш­то сум потиштен од скрб: ми се исушија од тага окото мое, душата моја и утробата моја.

10 Го минувам во жал животот мој, и годините мои — со воздишки; изнеможе силата моја, и коските мои се свиткаа.

11 Пред сите непријатели мои станав за прекор, дури и пред соседите мои, а и плашило за познатите мои; оние што ќе ме видат на улица, бегаат од мене.

12 Заборавен како мртовец сум во ср­цата на луѓето; станав како скршен сад,

13 бидејќи чув дека мнозина околу мене погубно шепотат, и кога ќе се соберат заедно, се договораат и душата моја да ми ја одземат.

14 Јас, пак, имам верба во Тебе, Господи, и велам: Ти си мој Бог.

15 Дните мои се во Твоите раце; изба­ви ме од рацете на непријателите мои и од гонителите мои.

16 Нека засветли лицето Твое над слугата Твој; спаси ме поради Твојата ми­лост.

17 Господи, не допуштај да се посрамам, поради тоа што кон Тебе пови­кав; нечестивите нека се посрамат и нека замолкнат во светот на мртвите.

18 Да онемеат лажливите усти, што говорат лошо против праведниот со горделивост и презир.

19 Колку е голема добрината Твоја, Господи, што си ја запазил за оние, кои имаат страхопочит кон Тебе, и што си ја приготвил за оние, кои имаат верба во Тебе пред очите на синовите чо­вечки!

20 Ќе ги сокриеш под покривот на лицето Свое од човечките завери, ќе ги заклониш од нападите на јазиците противнички.

21 Нека е благословен Господ, зашто ја пројави кон мене Својата чудесна милост кога бев обиколен како град под опсада!

22 Во малодушноста своја си реков: отфрлен сум од очите Твои; но Ти го слушна гласот на молитвата моја, кога повикав кон Тебе.

23 Љубете Го Господа сите светии Негови, зашто Господ ги чува верните Свои, а им отплатува на оние, кои гордо постапуваат.

24 Бидете силни и нека крепне срцето ваше, сите вие што имате верба во Господ!

32

1

Блажени се оние, чии престапи им се простени, и чии гревови се покрие­ни!

2 Блажен е оној човек, кого Господ не го смета за виновен, и во чиј дух нема измама!

3 Додека молчев, се сушеја коските мои од секојдневното мое возди­шување,

4 бидејќи и дење и ноќе тежеше над мене раката Твоја, се сушев како на летен припек.

5 Тогаш го признав гревот мој и не го сокрив беззаконието свое, па реков: „Ќе Му ги исповедам на Гос­под моите престапи,“ и Ти ми ја прости вината на гревот мој.

6 Затоа секој побожен човек нека Ти се моли навреме, и тогаш притисокот од многуте води нема да го достигне.

7 Ти си мое прибежиште, од маката со која сум опкружен Ти ќе ме избавиш; ќе ме опкружиш со спасоносни звуци.

8 „Ќе те вразумам,“ — вели Бог — „Ќе ти го покажам патот, по кој да одиш; ќе бдеат очите Мои над тебе.“

9 „Не бидете како коњ или како маска, кои немаат разум, чија дивина со узда и оглавник се скротува за да ти се покоруваат.“

10 Многу маки ќе го снајдат греш­никот; но оној кој има верба во Господ, него милост ќе го опкружува.

11 Веселете се во Господ и радувајте се, праведници: радувајте се сите кои сте со чисти срца.

33

1

Радувајте се, праведници, во Господ: на праведниците им прилега да Го слават.

2 Славете Го Господа со лира, пејте Му на харфа со десет жици,

3 пејте Му нова песна; пејте Му умешно и со восклик,

4 зашто словото на Господ е право, и сите дела Негови се извршени во верност.

5 Тој сака праведност и суд праведен; со милоста Господова е исполнета Земјата.

6 Преку словото на Господ беа создадени небесата, и преку Духот на устата Негова — сите сили нивни.

7 Тој ги собира како во мев мор­ските води; бездните ги става во сокровишта.

8 Нека има страхопочит кон Господ целата Земја; нека треперат пред Него сите жители на светот,

9 зашто Тој рече и тие настанаа; Тој заповеда и се создадоа.

10 Господ ги руши помислите на не­знабошците, ги спречува намерите на народите.

11 А замислата Господова вечно останува; мислите на срцето Негово од род во род.

12 Блажен е оној народ, на кој Господ му е Бог, и луѓето, кои Тој ги избрал за наследство Свое.

13 Од небесата гледа Господ, ги гледа сите синови човечки;

14 од престолот, на кој седи, ги на­б­људува сите, кои живеат по Земјата:

15 Тој, Кој на сите ним им ги создал срцата, пази на сите дела нивни.

16 Не го спасува царот голема војска; голема сила ни јунакот нема да го спаси.

17 Несигурен е коњот за спасување, со големата сила своја не може да избави.

18 Но, ете, очите Господови се врз оние, кои имаат страхопочит кон Него и кои имаат верба во милоста Негова,

19 дека Тој ќе ја спаси душата нивна од смрт и во време на глад ќе ги прехрани.

20 Душата наша се надева во Господ: зашто Тој е наш помошник и наш заш­титник,

21 зашто во Него ќе се весели срцето наше; зашто во светото име Негово веруваме.

22 Милоста Твоја нека биде над нас, Господи, онака како што Ти се надеваме.

34

1

Ќе Го благословувам Господа во секое време; похвала за Него секогаш ќе има во мојата уста.

2 Со Господ ќе се фали душата моја! Нека го чујат тоа понизните и нека се зарадуваат.

3 Величајте Го Господа со мене, и за­едно да го возвишуваме името Негово.

4 Го побарав Господа, и Тој ме чу и од сите стравови мои ме избави.

5 Кон Него погледнете и разведрете се и лицата ваши нема да се посрамат.

6 Несреќниот вика и Господ го слуша и го спасува од сите негови неволји.

7 Ангел Господов се улогорува околу оние, кои се бојат од Него, и ги спасува.

8 Вкусете и ќе видите, колку е добар Господ! Блажен е оној човек, кој кај Него прибегнува!

9 Имајте страхопочит кон Господ, сите праведници Негови, зашто ништо нема да им недостига на оние кои имаат страхопочит кон Него.

10 Осиромашија и огладнеа богати­те, а оние што Го побараа Господа, не ќе бидат лишени од секакви добра.

11 Дојдете, чеда, послушајте ме: јас ќе ве научам да имате страхопочит кон Господ.

12 Сака ли човек да живее и да види добри денови,

13 нека си го воздржува јазикот од зло и устата своја од лаги,

14 нека се клони од зло и нека прави добро; да бара мир и да врви по него.

15 Очите на Господ се насочени кон праведните, и ушите Негови — кон молитвите нивни.

16 Но лицето на Господ е против оние што вршат зло; ќе го истреби од Зем­јата споменот за нив.

17 Кога викаат праведните, Господ ги слуша и ги спасува од сите маки нивни.

18 Блиску е Господ до оние со скрше­но срце, и смирените по дух ќе ги спаси.

19 Бројни се маките на праведните, но од сите нив Господ ќе ги избави.

20 Господ ги чува сите коски нивни; ниедна од нив нема да се скрши.

21 Злото му носи смрт на грешни­кот; оние, што го мразат праведниот, ќе платат.

22 Господ ќе ги спаси душите на слу­гите Свои, и никој од оние, кои прибегнуваат кон Него, нема да биде осуден.

35

1

Осуди ги, Господи, оние кои ме осу­дуваат, и собори ги оние што се борат против мене;

2 земи оружје и штит и дојди ми на помош;

3 извади го мечот и пресретни ги гонителите мои; кажи ѝ на душата моја: „Јас сум спасение Твое!“

4 Нека бидат посрамени и исмеани оние што ја бараат душата моја: нека се повлечат и нека се посрамат, оние што ми мислат зло;

5 нека бидат како прав пред ветрот, и ангел Господов да ги прогонува,

6 патот нивни нека биде темен и лизгав, и ангел Господов да ги прогонува,

7 бидејќи без причина поставија тајна мрежа за моја пропаст, без причина ѝ копаат гроб на душата моја.

8 Нека дојде врз нив ненадејна замка и мрежата нивна, што ја поставија за мене, да ги улови самите нив; нека се сплеткаат во неа и нека загинат.

9 А мојата душа ќе се радува во Господ, ќе се весели поради спасението од Него.

10 Сите коски мои ќе речат: „Гос­поди, кој е подобен на Тебе, Кој спасуваш слаб од силен, беден и сиромав од ограбувачите нивни?“

11 Се кренаа против мене злобни сведоци: и за она што не го знам ме сослушуваат;

12 ми враќаат зло за добро, и душата моја запаѓа во осаменост.

13 А кога тие боледуваа, јас се облекував во вреќиште, ја истоштував душата моја со пост, и молитвата ми се враќаше во градите мои.

14 Постапував така, како тој да беше ближен мој, мој брат; одев тажен со наведната глава како оној што тагува по сопствената мајка.

15 А сега, кога јас паднав, тие се зарадуваа и се собраа против мене, ми задаваа рани, а да не знам зошто, ме кинеа и не престануваа;

16 ме доведоа до искушение, ми се потсмеваа многу и со забите свои крц­каа против мене.

17 О, Господи, до кога ќе го гледаш тоа? Оттргни ја душата моја од нивните навалувања, мојата осамена душа — од тие лавови.

18 Тогаш ќе Ти благодарам Господи, на големото собрание, меѓу многу­броен народ ќе Те восфалувам;

19 не допуштај да се зарадуваат над мене оние, кои ми се непријатели без причина, кои ме мразат без вина и намигнуваат со очите.

20 Зашто тие не мислат за мир, туку смислуваат измами против мирните во земјата.

21 Ги отворија устите свои против ме­не, велејќи: „Аха! Аха! Очите наши видоа!“

22 Ти виде Господи, немој да премолчиш; Господи, не отстапувај од мене!

23 Стани, разбуди се да ме одбраниш, о Боже мој и Господи мој, води ја мојата парница!

24 Пресуди ми според Твојата пра­ведност, Господи, Боже мој, та да не ликуваат оние над мене;

25 за да не речат во срцата свои: „Ни се исполни желбата!“ и да не кажат: „Го проголтавме.“

26 Нека бидат посрамени и исмејани сите, кои се радуваат на мојата не­среќа; да се облечат во срам и бесчес­тие, оние што се гордеат над мене.

27 Нека се зарадуваат и нека се развеселат, оние што го сакаат моето праведно дело, и непрестајно нека ве­лат: „Велик е Господ, Кој му се радува на доброто на Својот слуга!“

28 И јазикот мој ќе зборува за праведноста Твоја и за Твојата похвала секој ден.

36

1

Гревот му зборува на грешникот; длабоко во неговото срце, нема страв Божји пред очите негови,

2 зашто тој самиот на себеси си ласка, место да го увиди своето беззаконие и да го намрази;

3 зборовите на устата негова се не­правда и измама; тој не сака да се вра­зуми, и да врши добро;

4 на леглото свое смислува беззаконие, останува на лош пат, од зло не се гнаси.

5 Господи, Твојата милост е до небесата, Твојата вистина — до облаците!

6 Твојата праведност е како моќните гори, а судовите Твои како голема без­дна! И луѓе и добиток спасуваш Ти, Господи!

7 О колку е скапоцена Твојата милост, Боже! Синовите човечки се засолнуваат под Твојата закрила;

8 тие се ситат од изобилието на Твојот дом, и од потокот на Твојата красота ги напојуваш;

9 зашто во Тебе е изворот на животот: во Твојата светлина ние гледаме светлина.

10 Продолжи ја милоста Своја кон оние кои Те познаваат, и спасението Свое кон оние со чисто срце.

11 Нека не ме гази ногата горда, и раката на грешникот да не ме гони.

12 Таму паднаа оние што вршат беззаконие; соборени се и не можат веќе да станат.

37

1

Не жести се поради злобниците и не завидувај им на оние што вршат беззаконие,

2 зашто тие ќе се исушат како трева, и како зелје набргу ќе свенат.

3 Верувај во Господ и прави добро, за да живееш на земјата и да уживаш во спокојство.

4 Сета радост нека ти биде во Господ, и Тој ќе ти даде што ќе посака срцето твое.

5 Довери Му го патот свој на Господ и во Него верувај и Тој ќе делува;

6 и ќе ја изведе правдата твоја како светлина, и справедливоста твоја — како пладне.

7 Биди кроток пред Господ и на Него надевај се. Не жести се на оној, кој успева на патот свој, на човек кој врши беззаконие.

8 Воздржи се од лутина и остави ја јароста, не жести се — самиот да не пра­виш зло,

9 зашто оние што вршат зло, ќе бидат истребени, а оние, кои се надеваат на Господ, ќе ја наследат земјата.

10 Уште малку, и грешникот ќе го нема; ќе го побараш местото негово и нема да го најдеш.

11 А кротките ќе ја наследат земјата и ќе се насладуваат во изобилен мир.

12 Грешникот смислува зло против праведниот и чкрта со забите против него,

13 но Господ му се потсмева, зашто однапред гледа дека му се ближи крајот.

14 Грешниците ги вадат мечевите, го оптегнуваат лакот свој за да го кутнат бедниот и сиромавиот, за да ги прободат оние што се со чисто срце.

15 Но мечот нивни ќе се забие во нивното срце, и лаците нивни ќе се скр­шат.

16 Малото богатство кај праведниот е многу подобро отколку големото богатство на грешниците.

17 Зашто мишките на грешниците ќе спласнат, а на праведниците Гос­под им ги поткрепува.

18 Господ ги знае патиштата на непо­рочните; и нивното наследство ќе биде вечно:

19 во зло време нема да бидат посрамени и во деновите на глад ќе бидат сити;

20 зашто грешниците ќе загинат, и непријателите Господови ќе ги снема како полска убавина, ќе исчезнат како дим.

21 Грешникот зема на заем и не враќа, а праведниот е милостив и дава,

22 зашто оние, кои Господа Го бла­гословуваат, ќе ја наследат земјата, а оние што тој ги проколнува, ќе бидат истребени.

23 Господ ги зацврстува стапките на човекот и мили Му се неговите па­тишта:

24 па и ако се сопне, нема да падне, зашто Господ го држи за рака.

25 Бев млад, и остарев, но не видов оставен праведен човек ниту децата не­гови леб да просат;

26 тој секој ден знае да се смилува и на заем да дава, и потомството негово ќе биде благословено.

27 Клони се од зло и прави добро, па ќе живееш вечно;

28 зашто Господ ја сака правдата и не ги остава верниците Свои; нив вечно ќе ги чува, а потомството на безбожниците ќе биде истребено.

29 Праведните ќе ја наследат земјата и ќе живеат на неа вечно.

30 Устата на праведниот кажува муд­рост, а јазикот негов изговара правда.

31 Законот на неговиот Бог е во срцето негово; стапките негови нема да се сопнат.

32 Грешникот го демне праведниот и бара да го убие;

33 но Господ нема да го предаде во негови раце и нема да го осуди, кога ќе биде суден.

34 Надевај се на Господ и остани на Неговите патишта; Тој ќе те воздигне за да ја наследиш земјата; и ќе го гле­даш истребувањето на грешниците.

35 Видов страшен безбожник, кој се превознесуваше и издигаше како кедар леванонски.

36 Поминав и, ете, го нема; го побарав, и не го најдов.

37 Види го непорочниот, гледај го праведниот: има напредок за мир­ниот;

38 а безбожниците сите ќе бидат истребени, нивното наследство ќе се затре.

39 Спасението, пак, на праведните доаѓа од Господ и Тој е нивни заштитник во тешко време;

40 им помага Господ и ги избавува; ги избавува од грешниците и ги спасува, зашто кај Него прибегнуваат.

38

1

Господи, во јароста Своја не карај ме и во гневот Свој не казнувај ме,

2 зашто стрелите Твои се забија во мене, и Твојата рака тежи врз мене,

3 нема ништо здраво на моето тело од Твојот гнев; во коските мои нема мир поради гревот мој;

4 зашто беззаконијата мои ја надви­шија главата моја, како тешко бреме ме притиснаа.

5 Смрдат и гнојат раните мои поради безумието мое.

6 Се згрбавив и се стопив сосема, цел ден натажен одам;

7 слабината ми е воспалена, нема здраво место на телото мое.

8 Исцрпен сум и дотолчен; рикав поради воздишките на срцето мое.

9 Господи, пред Тебе се сите мои копнежи, и мојата воздишка не е сокриена од Тебе.

10 Срцето засилено ми бие, ме напуш­ти силата моја, и светлината на очите мои, — и неа ја нема во мене.

11 Моите пријатели и моите ближни се приближија и не се доближија; застанаа подалеку од мене,

12 а оние што ја бараат душата моја, ми поставуваат примки, говорат за пропаст и секој ден кројат сплетки;

13 а јас, пак, како глув не слушам и како нем сум, кој не ја отвора устата своја;

14 станав како човек што не слуша и што во устата своја нема одговор,

15 зашто на Тебе, Господи, се надевам; Ти ќе одговориш, Господи, Боже мој.

16 Зашто се молам само да не се по­гордеат над мене; и кога ќе ми се по­колебаат нозете мои, тие да не се кренат над мене.

17 Готов сум да паднам, и болот мој секогаш е со мене.

18 Беззаконието свое го признавам и ќе жалам поради гревот мој.

19 А оние што ми се непријатели без причина се силни, и се намножија оние што неправедно ме мразат,

20 ми враќаат зло за добро, ми ста­наа противници, зашто јас сум за добро.

21 Не оставај ме, Господи, Боже мој, не оддалечувај се од мене;

22 побрзај да ми помогнеш, Господи, Спасителе мој!

39

1

Си реков: ќе пазам на патиштата мои, за да не згрешам со јазикот свој; ќе ја зауздам устата моја додека е грешни­кот пред мене.

2 Онемев и се смирив, и замолкнав, но јадот мој се зголеми.

3 Пламна срцето мое во мене и додека размислувам оган се разгорува во мислите мои. Проговорив со јазикот свој:

4 кажи ми го, Господи, мојот крај, и колкав е бројот на моите дни, за да знам колку е краткотраен мојот живот.

5 Ете, Ти си ми дал дни колку една педа, и векот мој е како ништо пред Тебе. И навистина, сѐ е суета, секој чо­век што живее.

6 Навистина, човек оди како сенка и залудно се измачува; собира богатство, а не знае кому ќе му го остави.

7 И сега што да очекувам Господи? Надежта моја е во Тебе.

8 Спаси ме од сите беззаконија; не допуштај да бидам поруга на безумниот.

9 Занемев и не ја отворам устата, за­ш­то Ти така направи.

10 Отстрани ги од мене ударите Твои, изнемоштувам од Твојата силна рака.

11 Го казнуваш човекот за гревот, сѐ што му е најмило му го уништуваш ка­ко молец; навистина, човекот е само здив.

12 Услиши ја, Господи, молитвата мо­ја и почуј ја молбата моја; не биди безгласен кон моите солзи, зашто сум привремен гостин кај Тебе и придојден, како сите мои предци.

13 Допушти ми да здивнам, пред да заминам и да ме нема веќе.

40

1

Трпеливо се надевав на Господ, и Тој се наклони над мене и ја чу мо­литвата моја,

2 и ме изведе од длабината на јазот и од длабока тиња, па ги постави нозете мои на камен и ги зацврсти стапалата мои;

3 а во устата моја вложи нова песна — похвала за нашиот Бог. Мнозина ќе видат, и страв ќе ги опфати и ќе се надеваат на Господ.

4 Блажен е оној човек што верува во Господ и не се обраќа кон горделивите, кон оние што застрануваат по лажни богови.

5 Многу чудесни дела си направил, Господи, Боже мој, многу мисли чудесни — кој може да се спореди со Тебе!? Почнав да ги објавувам и да зборувам за нив, но тие број немаат!

6 Жртви и приноси Ти не бараш, но ушите ми ги отвори; сепаленица и жрт­ва за грев Ти не побара.

7 Тогаш реков; еве, идам; во свитокот на книгата за мене е напишано;

8 со задоволство ќе ја исполнам волјата Твоја, Боже мој; Твојот закон е во срцето мое.

9 Ја објавив Твојата правда во големото собрание; не ѝ бранев на устата моја; Ти го знаеш тоа, Господи.

10 Твојата правда не ја сокрив во срцето мое, ја објавив верноста Твоја и спа­сението Твое; и не ги затаив Твојата милост и Твојата верност од собранието.

11 Но, Господи, не отстранувај го милосрдието Твое од мене; Твојата ми­лост и Твојата верност нека ме пазат постојано,

12 зашто зла безбројни ме опкру­жија; ме притиснаа беззаконијата мои, и не можев дури ни да гледам, — тие се по­веќе од влакната на главата моја; а и срцето мое ме остави.

13 Благоволи, Господи, да ме изба­виш; Господи, побрзај ми на помош!

14 Нека се засрамат и нека поцрвенат сите, кои бараат да ја погубат душата моја! Нека бидат вратени назад и нека бидат предадени на потсмев оние, кои ми сакаат зло.

15 Нека се скаменат од срам оние, кои сакајќи да ми се наругаат велат: „Аха! Аха!“

16 А нека се зарадуваат и нека се развеселат во Тебе сите, кои Те ба­раат, и оние што сакаат спасение од Тебе непрестајно нека зборуваат: велик е, велик — Господ!

17 А јас сум сиромав и беден; но Гос­под се грижи за мене. Ти си помош­ник мој и заштитник мој, Боже мој, не задоцнувај.

41

1

Блажен е оној што се грижи за бедните! Во злочест ден Господ ќе го избави.

2 Господ ќе го пази и ќе го одржи во живот и ќе му даде среќа на земјата; и нема да го предаде во рацете на непријателот негов.

3 Господ ќе му помогне кога лежи болен в постела. Ти ја исцелуваш секоја болка при болеста негова.

4 А за себе, јас повикав: „Господи, смилувај се на мене, излекувај ја душата моја, зашто згрешив пред Тебе!“

5 Непријателите мои во злоба се распрашуваат за мене: „Кога ќе умре, и кога ќе загине името негово!?“

6 И ако некој дојде да ме види, гово­ри лага; неговото срце собира неправда во себе, и тој, штом ќе излезе надвор, расправа.

7 Сите мои непријатели шепотат меѓу себе против мене, помислувајќи ми зло:

8 „Смртна болест го фатила; кој еднаш легне, веќе нема да стане!“

9 Дури и пријателот мој, во кого имав доверба, кој јадеше мој леб, ја крена ногата против мене.

10 А Ти, Господи, смилувај ми се, исправи ме, та да им возвратам.

11 По тоа ќе дознаам дека сум ти мил, кога непријателот мој нема да се погордее над мене;

12 а мене, пак, ме прифати поради мојата незлобивост и зацврсти ме пред Себе вечно.

13 Нека е благословен Господ, Бог Израелов, од века до век! Амин, амин!

42

1

Како што кошутата копнее по вод­ни извори, така и душата моја, Боже, копнее по Тебе!

2 Душата моја жедува за Бога, за живиот Бог: кога ќе дојдам и ќе го гледам лицето Божјо?

3 Солзите мои беа леб за мене и дење и ноќе, кога секој ден ми зборуваа: каде е твојот Бог?

4 Се сетив на тоа и ја излив душата своја: како чекорев со мноштвото, ги предводев до Божјиот дом — при гласно воскликнување и прославување, како на голем празник.

5 Зошто тагуваш, душо моја, и зошто си вознемирена? Надевај се на Бога, бидејќи јас пак ќе Го славам мојот Помошник, мојот Бог.

6 Тагува душата моја во мене, поради тоа ќе си спомнувам на Тебе од земјата Јорданска, од Ермон и од гората Ми­цар.

7 Бездна повикува бездна со гласот на Твоите водопади; сите Твои води и Твои бранови навалија на мене.

8 Дење Господ ми ја покажува милос­та Своја, а јас ноќе ќе Му пеам и ќе Му се молам на Бога на мојот живот.

9 Ќе Му речам на Бога: Ти си моето засолниште. Зошто ме заборави? Зошто одам нажален додека непријателот ме притиска?

10 Трошејќи ги коските мои, непријателите мои се подигруваат со мене, велејќи ми секој ден: каде е твојот Бог?

11 Зошто тагуваш, душо моја, и зошто си вознемирена? Надевај се на Бога, бидејќи Него јас пак ќе Го прославувам, мојот Помошник, мојот Бог.

43

1

Пресуди ми, Боже, и расправи ја тужбата моја против безбожниот народ. Избави ме од неправеден и лукав човек.

2 Бидејќи Ти си засолниште мое, Боже, зошто си ме отфрлил? И зошто одам така нажален додека непријателот ме мачи?

3 Испрати ја Твојата светлина и Твојата вистина да ме водат и да ме доведат во Твојата света гора и во Твоето живеалиште.

4 И ќе пристапам до Божјиот жртве­ник, до Бога, мојата радост. На харфа ќе Те славам, Боже, Боже мој!

5 Зошто тагуваш душо моја, и зошто си вознемирена! Надевај се на Бога, бидејќи пак ќе Го прославувам Него, мојот Помошник, мојот Бог.

44

1

Боже, со ушите наши чувме, а тат­ковците наши ни раскажуваа за делото што си го направил во нивните дни, во деновите древни.

2 Ти со Твојата рака си истребил на­роди, а нив си ги населил; си униш­тил народи, а нив си ги раширил;

3 бидејќи тие не со меч ја придобија земјата, и нивните мишки не ги спа­силе, туку Твојата десница и Твојата мишка и светлината на Твоето лице, зашто Ти беа по волја.

4 Боже, само Ти си цар мој и Бог мој, Кој му извојува победа на Јаков.

5 Со Тебе, ги потиснавме нашите не­пријатели, и со Твоето име ќе ги униш­тиме оние, што стануваат против нас;

6 зашто јас нема да се надевам на мојот лак и мечот мој нема да ме спаси;

7 туку Ти нѐ спаси од непријателите наши и ги посрами оние што нѐ мразат.

8 Со Бога се фалевме секој ден и Твоето име вечно ќе го прославуваме.

9 Но сега Ти нѐ отфрли и нѐ посрами, па не излегуваш, Боже, со нашите вој­ски;

10 нѐ сврти во бегство пред непријателите наши, и оние, што нѐ мразат, нѐ ограбуваа.

11 Нѐ предаде како овци на клање и нѐ растури меѓу незнабошците.

12 Евтино го продаде народот Свој, не бараше висока цена за нив;

13 нѐ предаде за презир кај соседите наши, за потсмев и хулење на оние, кои живеат околу нас;

14 нѐ направи за приказ меѓу незна­бошците, и мнозина ја вртат главата.

15 Секој ден срамот мој е пред мене, и црвенило го покрива лицето мое,

16 од гласот на оној што се потсмева и од клеветникот, пред очите на непријателите и одмаздниците.

17 Сето тоа нѐ снајде нас, но ние не Те заборавивме Тебе и не го нарушивме Заветот Твој.

18 И не отстапи срцето наше, и стапките наши не се отклонија од Твојот пат,

19 кога нѐ порази во местото, каде што живеат чакали и нѐ покри со смртна сенка.

20 Ако го бевме заборавиле името на нашиот Бог и да ги бевме протегнале рацете наши кон туѓ бог,

21 зар Бог тогаш немаше да дознае за тоа? Зашто Тој ги знае тајните на срцата.

22 Заради Тебе нѐ убиваат секој ден, нѐ сметаат како овци определени за клање.

23 Разбуди се, зошто спиеш, Госпо­ди!? Разбуди се, и не отфрлај нѐ засекогаш!

24 Зошто го одвраќаш лицето Свое, ја забораваш бедата наша и неволјата наша?

25 Бидејќи душата наша се понизи до прав, а утробата ни се прилепи за земјата,

26 стани, Господи, и помогни ни, избави нѐ поради љубовта Твоја.

45

1

Од срцето мое се изливаат благи зборови; Му ги посветувам на Царот стиховите мои; јазикот ми е како перо на брзописец.

2 Ти си најпрекрасниот меѓу сино­вите човечки, благодат се излива од Твојата уста; затоа Бог Те благо­словил довека.

3 Препаши го на бедрото мечот Свој, о силнику: во Својата красота и уба­вина!

4 И така величествен, поитај побе­доносно заради вистината, кротоста и правдата, и Твојата десница ќе по­каже чудесни дела.

5 Изострени се Твоите стрели, народите ќе паднат пред Тебе, — тие ќе се забодат во срцата на царските непријатели.

6 Твојот престол, Боже, е вечен: же­золот на правдата е жезол на Твоето царство.

7 Ти ја љубиш праведноста и го мра­зиш беззаконието; затоа, Бог, Твојот Бог, Те помаза со миризливо масло на радоста повеќе од Твоите собраќа.

8 Сите Твои облеки мирисаат на смирна, алој и касија; кога излегуваш од дворците од слонова коска, харфи те развеселуваат.

9 Царски ќерки се во Твојата по­чесна придружба; царицата стои покрај Тебе оддесно, украсена со офирско злато.

10 Чуј, ќерко, види, приклони го увото свое: заборави го твојот народ и домот на таткото твој!

11 Зашто Царот ја посака твојата уба­вина, зашто Тој е твој Господар и приклони Му се тогаш ти.

12 И ќерката тирска ќе Му се поклони со подароци и најбогатите меѓу народот ќе ја бараат твојата благонаклоност.

13 Сета слава на царската ќерка е внатре: нејзината облека е везена со злато;

14 во везена облека ќе ја доведуваат кај Царот; по неа одат девици, нејзини другарки.

15 Ги доведуваат со веселба и радост, влегуваат во Царевиот дворец.

16 Место твоите татковци, овде ќе бидат твоите синови; Ти ќе ги поста­виш за кнезови по целата земја.

17 Ќе го спомнуваат името Твое од род во род; затоа народите ќе Те сла­ват од век до век.

46

1

Бог ни е нам прибежиште и сила, докажан помошник, во неволја.

2 Затоа нема да се уплашиме, па ма­кар и земјата да се разниша, и горите да се срушат во срцето морско.

3 И ако бучат и се креваат водите нив­ни, и да се тресат горите од жестината нивна.

4 Речните потоци го веселат Божји­от град, Светото живеалиште на Севишни­от.

5 Бог е среде него; тој нема да се раз­ниша: Бог ќе му помогне уште пред зори.

6 Се збунија народите; се потресоа царствата; го пушти Својот глас, и земјата се топи.

7 Господ Саваот е со нас, Јакововиот Бог е наше прибежиште.

8 Дојдете и видете ги делата Божји — пустошењата што ги направи Тој на Земјата.

9 Прекратувајќи ги војните до крајот на Земјата, ќе го скрши лакот и ќе го здроби копјето, и штитовите големи со оган ќе ги изгори.

10 Застанете и разберете дека Јас сум Бог, возвишен над народите, возвишен над Земјата.

11 Господ Саваот е со нас, Јаково­виот Бог е наше прибежиште.

47

1

Заплескајте со рацете, сите народи воскликнете кон Бога со радосен глас;

2 зашто Севишниот Господ е стра­шен, Голем Цар е над целата земја.

3 Тој ни покори под нозе луѓе и народи;

4 Тој ни одбра наследство за нас, достоинственоста на Јаков, кого го возљуби.

5 Се искачи Бог при восклици, Господ со трубен звук.

6 Пејте Му на нашиот Бог, пејте; пејте Му на нашиот Цар, пејте,

7 зашто Бог е Цар над целата Земја; пејте Му псалм!

8 Бог е Цар над народите, Бог седи на светиот Свој престол;

9 незнабожечките кнезови се собираат како народ кон Авраамовиот Бог, зашто земните заштитници Му припаѓаат на Бога, Тој е возвишен над сите.

48

1

Голем е Господ и многу фален во градот на нашиот Бог, на Својата света гора.

2 Прекрасна возвишеност, радост на целата земја е гората Сион; на северната страна нејзина е градот на големиот Цар.

3 Бог, Кој е во Неговите тврдини, се покажа како сигурна одбрана.

4 Зашто, ете, се собраа царевите зе­м­ни и сите дојдоа заедно,

5 па, откако видоа, се восхитија, се стаписаа и збунети побегнаа:

6 страв ги опфати таму, па се мачеа како жена родилка;

7 како силен ветар што ги разбива таршишките кораби.

8 Како што чувме, така и видовме во градот на Господ Саваот, во градот на нашиот Бог: Бог го основа за довека.

9 Ја спомнуваме, Боже, милоста Твоја среде храмот Твој.

10 Името Твое, Боже, како и Твојата слава досегаат до краиштата на земјата: Твојата десница е полна со победа.

11 Нека се весели гората Сион, и да се радуваат јудејските ќерки заради Твои­те судови.

12 Одете околу Сион и обиколете го, избројте ги кулите негови.

13 Видете ги бедемите негови, разгле­дајте ги неговите дворци, за да му рас­кажете на идниот род,

14 дека овој Бог е наш Бог во сите векови: Тој ќе ни биде пастир вечен.

49

1

Чујте го ова сите народи; внимавајте вие сите што живеете по светот,

2 мали и големи, богати и сиромаси заедно.

3 Устата моја ќе говори мудрост, и мислата на срцето мое — разбирливи нешта.

4 Ќе го наклонам увото свое кон по­учни изреки: со харфа ќе ја изло­жам гатанката моја.

5 Зошто да се плашам во тешки де­нови, кога беззаконието на моите предавници ќе ме опколи?

6 Вие, што имате верба во силите свои и се фалите со големото богатство свое, чујте:

7 Никој не може себеси да се иску­пи, ниту може човекот да Му плати откуп на Бога,

8 ниту цена за откуп на душата сво­ја, бидејќи таа е превисока,

9 дури и да се мачи долго, да живее вечно и гроб да не види.

10 Зашто и мудрите умираат, не­разумните и безумните загинуваат заедно, а го оставаат богатството на други.

11 Нивните гробови ќе им бидат вечни домови, живеалиштата од род во род, иако земјите нивни ги носат имињата нивни.

12 И човек што живее неразумно, прилега на животните што загинуваат.

13 Таква им е судбината на безумниците, крајот на оние што се задоволни со својот дел.

14 Тие се како овци определени за во пеколот, смртта им е пастир, а в зори праведните ќе господарат над нив; силата нивна ќе се истроши, пеколот ќе им биде дом.

15 Но Бог ќе ја спаси душата моја од раката на пеколот, милостиво ќе ме прими.

16 Не плаши се кога човек се збогатува, кога богатството на домот негов расте;

17 зашто, умирајќи, ништо нема да земе, ниту, пак, богатството негово ќе појде по него;

18 макар што при животот негов се сметал за среќен — а тебе те фалат кога си угодуваш —

19 и тој ќе им се придружи на своите предци, нема никогаш да види светлина.

20 Човек, кој неразумно живее, сличен е на животните што загинуваат.

50

1

Бог над боговите, Господ, говори и ја повикува земјата од сончевиот изгрев до запад.

2 Од Сион, кој е врв на убавината, заблескува Бог;

3 доаѓа нашиот Бог, и нема да молчи; пред Него ќе има оган што проголтува, околу Него бура.

4 Тој ќе ги повика небото горе и земјата, за да му суди на Својот народ:

5 „Соберете ги кај Мене светиите Мои, кои Ми се заветуваа преку жрт­ва!“

6 И небесата ќе ја огласат Неговата праведност, зашто Бог е судија.

7 „Чуј, народе Мој, и Јас ќе говорам, Израеле, ќе сведочам против тебе: Јас сум Бог, Твој Бог.

8 Нема да те прекорувам поради твоите жртви; твоите сепаленици секогаш се пред Мене;

9 нема потреба да примам телци од твојот дом, ниту козли од стадата твои,

10 зашто Мои се сите горски ѕверови и добитокот по горите и говедата.

11 Ги познавам сите птици небески, и убавината на полињата е пред Мене,

12 ако огладнам, нема да ти кажам тебе, зашто Моја е вселената и сѐ што ја исполнува.

13 Зар Јас јадам јунешко месо и пијам крв јарешка?

14 Принеси Му на Бога благодар­ствена жртва и исполнувај ги своите завети пред Севишниот.

15 И повикај Ме во тежок ден; Јас ќе те избавам, а ти ќе Ме прославиш.“

16 А на грешникот Бог му вели: „Зошто напамет ги кажуваш Моите одредби и со уста го спомнуваш Мојот за­вет?“

17 А самиот ја мразиш поуката Моја и зад грб ги фрлаш зборовите Мои?

18 Кога ќе видиш крадец, се збли­жуваш со него и со прељубници се дру­жиш;

19 устата твоја е полна со злоба, и јазикот твој измами плете;

20 седиш и го клеветиш братот свој, синот на својата мајка го озборуваш.

21 Ти го изврши тоа, а Јас молчев; ти си помисли дека Јас сум, каков што си ти. Ќе те изобличам и ќе ти ги изнесам пред лицето твое.

22 Разберете го ова вие, кои Го заборавате Бога, за да не ве раскине, па тогаш ќе нема избавител.

23 Кој принесува жртва благодарствена, тој Ме прославува, и кој го следи Мојот пат, нему ќе му го сооп­штам Божјото спасение.

51

1

Помилуј ме, Боже, поради големата Твоја милост, и заради големата Твоја добрина избриши ги беззаконијата мои.

2 Измиј ме темелно од моето беззаконие и очисти ме од мојот грев,

3 зашто престапите мои ги знам и мојот грев е секогаш пред мене.

4 Против Тебе, само против Тебе згре­шив и пред Тебе зло извршив, така што Ти си праведен кога ќе пресудуваш и беспрекорен кога ќе судиш.

5 Ете, грешен сум роден, грешник уште од кога ме зачна мајка ми.

6 Ти ја сакаш вистината во срцето, и внатре во мене ме учиш на мудроста Твоја.

7 Пороси ме со исоп, и ќе бидам чист; измиј ме и ќе бидам побел од снег.

8 Дај ми да чујам радост и веселба, нека се зарадуваат коските што Ти ми ги здроби.

9 Одврати го лицето Свое од грево­вите мои и избриши ги сите мои беззаконија.

10 Создај чисто срце во мене, Боже, и нов и прав дух стави во мене.

11 Не отфрлај ме од лицето Свое и Светиот Дух Твој не одземај Го од мене.

12 Врати ми ја радоста на спасението од Тебе и благороден дух зацврсти во мене.

13 Тогаш ќе ги научам престапниците да одат по Твоите патишта, и греш­ниците кон Тебе ќе се обраќаат.

14 Ослободи ме од пролеаната крв, Боже, Боже на моето спасение, и јази­кот мој ќе пее за Твоето избавување!

15 Господи, отвори ја устата моја, и устата моја ќе ја објави похвалата Твоја;

16 зашто, жртви не ти се мили, кога би ти принел сепаленици, Ти не би ги при­мил.

17 Жртвата пред Бога е срушен дух; срце понизно и смирено Ти, Боже, не отфрлуваш.

18 Господи, направи му добро на Сион, според благоволението Свое, обнови ги ѕидовите ерусалимски.

19 Тогаш ќе Ти бидат угодни жрт­вите на правдата, вознесувањата и жртвите сепаленици; тогаш на Твојот олтар ќе принесуваат телци.

52

1

Зошто, се фалиш, силнику, со па­кост? Беззаконија вршиш по цел ден!

2 Јазикот твој погубни работи измислува; како наострен брич ти е — сплет­кару!

3 Ти повеќе го засака злото отколку доброто, лагата, отколку вистината,

4 ти, лукав јазику, засака секакви по­губни зборови!

5 Поради тоа Бог, до крај ќе те униш­ти, ќе те истргне и ќе те искорне од жи­веалиштето твое, и коренот твој — од земјата на живите.

6 Ќе видат праведните, ќе се упла­шат и ќе му се потсмеваат, па ќе речат:

7 „Ете човек, кој немаше прибе­жиште во Бога, туку имаше верба во големото богатство свое, и побара прибежиште во благосостојбата!“

8 А јас, пак, сум во Божјиот дом како плодна маслина и се надевам на милос­та Божја во сите векови.

9 Вечно ќе Те славам за она што го направи, и ќе Го величам името Твое, пред светиите Твои, зашто тоа е добро.

53

1

Рече безумникот во срцето свое: „Нема Бог!“ Станаа развратни луѓето и гнасни во беззаконијата; нема кој да прави добро.

2 Бог погледна од небесата кон сино­вите човечки, за да види, има ли некој што е разумен, што Го бара Бога.

3 Сите тргнаа по лош пат, сите се ра­сипани; нема кој да прави добро, нема ниеден.

4 Зар нема да се вразумат оние што вршат беззаконие, оние што го јадат на­родот Мој, како што го јадат лебот, но Бога не Го повикуваат?

5 Ќе затреперат тие од страв, страв каков што досега немало, зашто Господ ќе им ги растури коските на оние што те опколуваат. И тие ќе се посрамат, зашто Бог ги отфрли.

6 Ех, кога би можело да дојде спасението за Израел од Сион?! Кога Бог ќе ги врати заробените од народот Свој, тогаш ќе се зарадува Јаков и ќе се развесели Израел.

54

1

Боже, со името Твое спаси ме и со силата Твоја избори се за мојата правда.

2 Боже, услиши ја молитвата моја, чуј ги зборовите од устата моја;

3 зашто дрски луѓе се кренаа против мене, и насилници го бараат животот мој; тие не мислат на Бога.

4 Ете, Бог ми помага; Господ е заш­титник на животот мој.

5 На непријателите мои Тој ќе им вра­ти за злото; ќе ги истреби со вистината Своја.

6 Со сесрдност Ти принесувам жрт­ва, го прославувам името Твое, Гос­поди, зашто е добро,

7 зашто Ти ме избави од секоја неволја и окото мое презриво ги гледа непријателите мои.

55

1

Чуј ја Боже, молитвата моја и не криј се од моето молење;

2 погледај ме и услиши ме. Нажален сум во тагата моја

3 и збунет сум од гласот на непријателите, од притисокот на грешници­те, зашто вршат врз мене беззаконие и со гнев разгоруваат непријателство против мене.

4 Срцето мое затрепери во мене, и смртен страв ме спопадна;

5 страв и трепет ме сполетаа, и стра­вотии ме обзедоа.

6 И јас реков: „Кој ќе ми даде крилја гулабови, па да одлетам и да се успокојам;

7 далеку би отишол и би се сместил во пустината;

8 би побрзал да си најдам засолниште од бурата и виорот.

9 Смути ги, Господи, и раздели ги нив­ните јазици, зашто видов насилство и расправии во градот.“

10 Дење и ноќе обиколуваат покрај ѕи­довите негови; и во него беззаконие, ма­ка и неправда има;

11 а не недостасува ни измама и лукав­ство по улиците негови.

12 Да ме беше навредил непријателот мој, тоа би го поднел, и завид­ливецот мој да се беше покажал силен, јас ќе се сокриев;

13 но тоа беше ти, човеку, кој си како јас, другар мој и пријател мој,

14 со кого радосно се дружев и сме оделе заедно во Божјиот дом!

15 Смртта нека дојде на нив; да слезат живи во пеколот, зашто пакост има среде нив, во живеалиштата нивни.

16 Јас, пак, Бога ќе Го повикам, и Господ ќе ме слушне.

17 Навечер и наутро, и напладне ќе молам и ќе викам, и Тој ќе го чуе гласот мој,

18 ќе ја избави во мир душата моја од оние, кои ми се приближуваат, зашто многу ги има што се против мене,

19 Бог ќе ме чуе и ќе ги понизи; Оној, Кој вечно царува, зашто во нив нема промена; тие не се плашат од Бога.

20 Ги креваат рацете свои против оние, со кои живееја во мир, го нару­шија Неговиот завет.

21 Говорот им е мек како кајмак, а во срцето им е непријателство; зборовите им се како масло, но тие се стрели.

22 Пренеси ја на Господ маката своја, и Тој ќе те поткрепи. Тој нема да до­з­воли праведниот човек да пострада.

23 Ти, Боже, ќе ги фрлиш во погибелна јама; крвниците и измамниците нема да поживеат ни половина од деновите свои. Јас, пак, во Тебе се надевам!

56

1

Смилувај се Боже, на мене, луѓето ме газат, напаѓајќи секој ден, душма­нот ме притиска.

2 Моите непријатели по цел ден ме газат, зашто мнозина се оние, кои ме напаѓаат.

3 Кога страв ќе ме спопадне, во Тебе се надевам, Севишен.

4 Божјото ветување го славам; на Бога се надевам. Нема да се плашам; што може да ми направи човек?

5 Секој ден ги извртуваат зборовите мои; сите нивни мисли упатени против мене се зло.

6 Се собираат и се кријат, ги набљу­дуваат чекорите мои, упорно работат против мојот живот.

7 Плати им за нивниот злочин со гнев Боже, собори ги народите!

8 Ти ги броеше моите маки, солзите мои ги собираше во мешина. Зар не е сѐ запишано во Твојата книга?

9 Непријателите мои ќе се вратат назад, секогаш кога Те призовувам; по тоа знам дека Бог е за мене.

10 Божјото ветување го славам; се фалам за зборот Господов,

11 во Бога имам верба, не се плашам; што може да ми направи човекот?

12 Ме обврзуваат, Боже, ветувањата што Ти ги дадов; благодарствени мо­литви ќе Ти упатам.

13 Зашто Ти ја избави душата моја од смрт, а и нозете мои од сопнување, за да одам пред Бога во светлината на живите.

57

1

Смилувај се, Боже, на мене. Сми­лувај се, зашто во Тебе се надева душа­та моја, и во сенката на крилјата Твои ќе се засолнам додека не минат опасностите.

2 Викам кон Бога Севишниот, кон Бога, Кој ми прави добро.

3 Тој ќе прати од небото и ќе ме спаси; ќе ги посрами оние, кои ме газат. Ќе ја испрати Бог Својата милост и Својата верност.

4 Лежам среде лавови кои растргаат синови човечки; та нивните заби се копја и стрели, а јазикот им е остар меч.

5 Возвиши се на небесата, Боже, и по целата земја нека биде Твојата слава!

6 Тие подготвија стапица за нозете мои; и ја приклештија душата моја: ис­копаа пред мене јама, но сами паднаа во неа.

7 Подготвено е срцето мое, Боже, спремно е срцето мое, ќе пеам и ќе свирам.

8 Разбуди се, душо моја, разбудете се харфо и лиро! Јас ќе ја разбудам и зората.

9 Ќе Те славам, Господи, меѓу народите, ќе Те воспеам меѓу племињата,

10 зашто Твојата милост се возве­личи до небесата, и Твојата верност се протега сѐ до облаците.

11 Возвиши се, Боже, над небесата и по целата земја нека биде Твојата слава!

58

1

Дали навистина кажувате правда? Судите ли праведно, вие, човечки сино­ви?

2 Во срцето свое кроите беззаконие, вашите раце плетат насилство на Земја­та.

3 Се отуѓија грешниците од мај­чиното крило, се заблудеа од утробата мајчина, говорејќи лага.

4 Јароста им е како змиски отров, ка­ко отровот на глувата аспида, која ги затнува ушите свои,

5 и не го слуша гласот на бајачот, вражачот вешт во вражањето.

6 Бог нека им ги скрши нивните заби во устите нивни; разби ги, Гос­поди, челустите лавовски!

7 Нека се разлијат како вода што ис­текува; како изгазена трева нека се исушат!

8 Како полжав што се топи да се растопат, како пометнат плод, сонце да не видат никогаш!

9 Пред котлите ваши да осетат топ­лина од запаленото трње, сирово или суво, виор нека ги однесе!

10 Ќе се зарадува праведниот, кога ќе ја види одмаздата над безбожни­ците; ќе ги мие нозете свои во крвта на греш­никот.

11 И ќе рече човекот: навистина има награда за праведниот! Навистина има Бог, Кој суди на Земјата!

59

1

Спаси ме од непријателите мои, Бо­же мој, заштити ме од оние што стануваат против мене!

2 Избави ме од оние, што вршат беззаконија; спаси ме и од крвниците;

3 зашто, ете, тие ја демнат душата мо­ја; ме напаѓаат силните без престап мој и без грев мој, Господи.

4 Без моја вина навалија на мене; стани, излези ми во пресрет и по­гледај.

5 Ти, Господи, Боже на силите, Боже Израелов, разбуди се и казни ги сите овие народи и не поштедувај ниеден од оние што вршат беззаконие.

6 Навечер тие се враќаат, вијат како кучиња и одат околу градот.

7 И, ете, блујат со јазикот свој; во ус­тата имаат меч, „Зашто, — си велат тие, — кој ќе чуе?“

8 Но Ти, Господи, им се смееш; им се подбиваш на сите безбожни народи.

9 Сило моја, Тебе те очекувам, зашто Ти си, Боже, мое прибежиште.

10 Мојот Бог, ќе ме пресретне со љу­бов, Бог мој, Кој ми ги покорува моите непријатели.

11 Не убивај ги, за да не заборави мо­јот народ; растури ги со силата Своја и победи ги, Господи, заштит­ниче наш.

12 За гревот на устата нивна; за зборот во устата нивна нека се фатат во гордоста своја, бидејќи само клет­ви и лаги кажуваат.

13 Истреби ги во гнев, и нема веќе да ги има; за да увидат дека Бог управува над Јаков и до краиштата на земјата.

14 Навраќаат секоја вечер, завиваат како кучиња, и одат околу градот;

15 тие скитаат барајќи храна, а кога нема да се заситат, ги поминуваат ноќите 'ржејќи.

16 Јас, пак, со песна ќе ја славам Тво­јата сила и од рани зори ќе се зарадувам со Твојата милост, бидејќи Ти ми беше закрила и прибежиште во денот на мо­јата несреќа.

17 Сило моја, Тебе Ти пеам, зашто Ти си закрила, Боже мој, милост моја.

60

1

Боже, Ти нѐ отфрли и нѐ растури, се разгневи, но сега обнови нѐ пак!

2 Ја потресе земјата и ја расече; стегни ги пукнатините нејзини, зашто таа се ниша.

3 Ти му покажа на Твојот народ жестокост и нѐ напои со заносно вино.

4 На оние, што се бојат од Тебе, им даде знак за да се избават од убојниот лак.

5 За да се избават Твоите возљубени, спаси нѐ со Твојата десница и услиши нѐ.

6 Рече Бог во Своето светилиште: „Со веселба ќе го разделам Сихем и ќе ја премерам долината на Сукот заради поделба.

7 Мој е Галаад, и Мој е Манасија, и Ефрем е шлем на главата Моја, и Јуда е жезол Мој.

8 Моав Ми е леген за миење, врз Едом го фрлам чевелот Свој,

9 Кој ќе ме воведе во укрепениот град? Кој ќе ме доведе до Едом?

10 Зар не Ти, Боже, Кој нѐ отфрли? Ти веќе не излегуваш, Боже, со нашите војски.

11 Помогни ни против непријате­лите, зашто од човекот нема спасение.“

12 Со Бога храбро ќе се бориме, Тој ќе ги уништи нашите мачители.

61

1

Услиши го, Боже, моето молење, прими ја молитвата моја.

2 Кон Тебе викам од крајот на земјата, зашто срцето ми папса. Подигни ме на висока карпа,

3 зашто Ти си моето прибежиште, крепосен заклон од непријателот.

4 Дај ми да се населам вечно во Твоето живеалиште да се засолнам под покривот на Твоите крилја.

5 Зашто Ти, Боже, ги чу моите мо­литви и им даде наследство на оние, кои се бојат од Твоето име.

6 Додај му уште денови кон деновите на царот и продолжи му ги годините од род во род,

7 за да владее вечно пред Бога; милост и верност испрати му за да го чуваат.

8 И така, со песна ќе го воспевам Твоето име и ќе ги извршувам своите завети секој ден.

62

1

Само во Бога се успокојува душата моја, од Него е моето спасение.

2 Зашто Тој е Бог мој, и мој Спаси­тел. Тврдина моја: нема да се поколебам.

3 До кога ќе притискате врз човекот? Го уривате сите вие како наклонет ѕид и накривена ограда!

4 Намисливте да го уништите моето достоинство со лага; со устата своја благословувате, а со срцето свое колнете.

5 А ти, душо моја, само на Бога чекај, зашто само во Него е мојата надеж.

6 Само Тој е моја Карпа и Спасител мој: тврдина моја и нема веќе да се колебам.

7 Во Бога е моето спасение и мојата слава; Бог ми е силна карпа и прибе­жиште мое.

8 Надевајте се во Него сите луѓе во секое време; отворете го срцето ваше пред Него: Бог е нашето прибежиш­те.

9 Синовите човечки се само суета; синовите човечки се лага; кога би ги ставиле на мерило, тие сите заедно би биле полесни од здив!

10 Не верувајте во насилство и не по­сакувајте грабеж; кога богатството расте, не приврзувајте го срцето кон него.

11 Еднаш Бог рече, а двапати јас го чув тоа дека силата е во Бога,

12 дека во Тебе, Господи, е силата Божја и дека во Тебе има милост, зашто Ти му плаќаш на секого според делата негови.

63

1

Боже, Ти си мојот Бог, Тебе Те ба­рам; за Тебе зажедне душата моја. За Тебе копнее телото мое како земја пуста, неплодна и безводна!

2 И така со поглед Те барав во свети­лиштето Твое, за да ја видам Твојата сила и Твојата слава.

3 Зашто милоста Твоја е подобра од животот, устата моја ќе Те фали.

4 Така ќе Те благословувам во животот мој, и во Твое име ќе ги кревам рацете мои.

5 Како со маст и масло се наситува душата моја, и со радосен глас ќе те фали устата моја.

6 Кога ќе се сетам за Тебе во постелата моја, во ноќните часови за Тебе размислувам,

7 зашто Ти си ми помошник и под сенката на Твоите крилја Ти пеам.

8 Кон Тебе се прилепува душата моја, Твојата десница ме поддржува.

9 А оние кои сакаат да ме лишат од мојот живот, ќе слезат во длабочина­та на земјата.

10 Ќе бидат предадени на силата на мечот; ќе станат плен на чакалите.

11 А царот ќе се зарадува во Бога, и секој ќе се фали, кој во Него се колне, бидејќи ќе замолкне устата на лажлив­ците.

64

1

Чуј го, Боже, гласот мој, кога Ти се молам; зачувај ми го животот мој од непријателот што ме застрашува.

2 Сокриј ме од тајните завери на грешниците, од плановите на злочин­ците.

3 Тие ги наострија јазиците свои како меч, тие исфрлаат ранливи збо­рови, како стрели,

4 за да стрелаат скришно на непо­рочниот; тие стрелаат ненадејно врз него, без страв.

5 Тие цврсто се договорија за зло; се договорија како да ја прикријат зам­ката, па си рекоа: кој ќе нѐ види?

6 Сонуваат за злодела, скришни заго­вори кројат. Зашто, човековото срце и ум се длабока бездна.

7 Но Бог ќе ги застрела, ќе ги рани ненадејно.

8 Сопствениот јазик пропаст ќе им донесе; сите оние што ќе ги видат ќе се стаписаат.

9 И секој човек ќе се уплаши. Ќе се раскажува за делата Божји и ќе размислуваат за она што Тој го изврши.

10 А праведниот ќе се развесели во Господ и ќе прибегне кај Него; и ќе се веселат сите кои се праведни по срце.

65

1

Тебе, Боже, Ти припаѓа похвалата на Сион, и Тебе ќе Ти се даваат завети.

2 Ти услишуваш молитви, кај Тебе ќе дојде секоја плот.

3 Кога грешни дела нѐ совладуваат, Ти ги простуваш нашите престапи.

4 Блажен е оној, кого Ти си го избрал и примил да живее во Твоите дворови; дај да се наситиме со добрини од Твојот дом, од светоста на Твојот храм.

5 Преку чудесни дела ни одговараш и нѐ избавуваш, Боже, Спасителе наш, Ти си надеж на сите земни краишта и на оние што се далеку преку морето.

6 Ти, Кој горите си ги поставил со силата Своја и со моќ си се препашал,

7 Ти Кој ја замолкнуваш морската бучава, шумот што го прават брановите, и буните кај народите.

8 И се плашат сите оние што жи­веат на крајот на светот, од чудесата Твои: Ти создаваш радост каде што утрото се раѓа и вечерта заоѓа.

9 Ти ја посетуваш Земјата, ја напојуваш, ја збогатуваш: потокот Божји е полн со вода; си им приготвил храна на луѓето, бидејќи така си ја подготвил:

10 ги напојуваш браздите нејзини, и ги порамнуваш грутките нејзини и со дождовни капки ја благословуваш да раѓа плодови;

11 ја овенчуваш годината со Твојата добрина и колите Твои полни се со пло­дови.

12 Се појавуваат пасишта по пустините и ритчињата се исполнуваат со ра­дост.

13 Ливадите се китат со стада, а до­лините се редат со плодови: сите вос­кликнуваат и пеат.

66

1

Воскликни Му на Бога, Земјо цела!

2 Воспејте го името Негово, воздајте Му слава и похвала!

3 Кажете Му на Бога: колку се страш­ни делата Твои! Поради големината на силата Твоја, ќе Ти се покоруваат не­пријателите Твои.

4 Целата земја Ти се покорува и Ти пее, Ти пее на Твоето име!

5 Дојдете и видете ги делата Божји, колку е страшен во чудата Свои за синовите човечки.

6 Тој го претвори морето во суво; преку река минаа со нозе; таму се зарадувавме во Него.

7 Со Својата моќ Тој владее вечно; Неговите очи гледаат на народите за да не се кренат бунтовниците.

8 Благословувајте Го, народи, нашиот Бог и искажете Му похвала гласно.

9 Тој ѝ даде живот на душата наша и не дозволи да потклекнат нозете наши;

10 Ти нѐ испита, Боже, нѐ очисти, како што среброто со оган се пре­чистува.

11 Ти нѐ воведе при примка, ни стави товар на нашите плеќи.

12 Допушти луѓето да ни се качат на глава. Минавме низ оган и вода, но нѐ изведе да здивнеме.

13 Ќе влезам во Твојот дом со сепаленица, ќе Ти ги исполнам моите за­вети,

14 што ги изговорија усните мои и ги искажа устата моја кога бев во неволја.

15 Мрсни сепаленици ќе Ти принесам Тебе, со кадило од овни, ќе Ти принесам Тебе и волови и кози.

16 Дојдете и чујте вие сите кои се бои­те од Бога и ќе ви раскажам сѐ што направи Тој за душата моја.

17 Повикав кон Него со устата моја и Го возвеличив со јазикот свој.

18 Да мислев беззаконие во срцето мое, Господ немаше да ме услиши.

19 Но ме услиши Господ, го чу гла­сот на молењето мое.

20 Нека е благословен Бог, Кој не ја отфрли молитвата моја и не ме остави без милоста Своја!

67

1

Боже, биди милостив кон нас и бла­гослови нѐ; осветли нѐ со лицето Свое,

2 за да се спознае на Земјата патот Твој, и меѓу сите народи спасението од Тебе.

3 Да Те прославуваат народите, Боже, сите народи да Те прославуваат.

4 Племињата нека се развеселат и не­ка се радуваат, зашто праведно им су­диш на народите, и ги водиш народите на Земјата.

5 Народите нека Те прославуваат, Бо­же, сите народи нека Те слават!

6 Земјата го даде својот плод; Бог, нашиот Бог нѐ благослови.

7 Да нѐ благослови Бог и сите земни краишта нека Го почитуваат.

68

1

Нека се крене Бог, и да се распрс­нат непријателите Негови; нека се разбегаат пред лицето Негово оние што Го мразат.

2 Како што димот исчезнува, така да исчезнат; како што восокот се топи од оган, така да загинат грешниците од лицето Божјо!

3 А праведните да се развеселат, да се зарадуваат пред Бога и да Го просла­вуваат во радоста.

4 Пејте Му на Бога, пејте Му на Него­вото име; направете Му пат на Оној, Кој се движи по небото; името Му е Господ, и радувајте се пред Него.

5 Татко на сираците и Заштитник на вдовиците; Тој е Бог во Своето свето место.

6 Бог им дава домови на напуштени­те, ги ослободува од окови затворени­ците, а непокорните остануваат да живеат во пеколна пустина.

7 Боже, кога Ти излегуваше пред Тво­јот народ, кога чекореше по пустината,

8 земјата се тресеше и небесата истураа дожд пред Бога, Бог на Синај — пред Бога, Бог Израелов.

9 Изобилен дожд изли Ти, Боже, врз Твоето наследство, и кога тоа изнемош­туваше, Ти го поткрепуваше.

10 Стадата Твои живеат на неа; во Својата добрина, Боже, Ти се погрижи и за сиромасите.

11 Господ дава наредба; голема е при­дружбата на известителите:

12 цареви на армии бегаат ли бегаат, а жените по домовите пленот го делат.

13 Додека вие почивавте меѓу стадата, крилјата на гулабицата заблескаа во сребро, а нејзините пердуви со злато.

14 Кога Семоќниот ги разбиваше ца­ревите, снег паѓаше на Селмун.

15 Горо моќна, горо Башанска, горо со бројни врвови, горо Башанска!

16 Зошто гледаш завидливо, горо со бројни врвови, кон гората што Бог ја посака за Свое пребивалиште, каде што Господ ќе престојува довека?

17 Божјите коли се безброј — на илјада илјади; Господ на Синај, доаѓа во све­тилиштето.

18 Ти се возвиси високо, плени плен, прими дарови од луѓето, дури и од противниците на Божјото пребивалиште таму.

19 Нека е благословен Бог, Кој нѐ носи од ден во ден, Бог, нашето спасение.

20 Нашиот Бог е Бог, Кој спасува; во власта на Господ е избавувањето од смртта.

21 Но Бог ќе им ги скрши главите на непријателите Свои и влакнестото теме на оние што остануваат во своите гревови.

22 Господ рече: од Башан ќе ги вра­там, ќе ги извлечам од морските дла­бочини,

23 за да ти се натопи ногата твоја и ја­зикот на твоите кучиња во крвта на непријателите.

24 Го видов Твоето величествено доа­ѓање, Боже, доаѓањето на мојот Бог и Цар во светилиштето:

25 напред одеа пејачите, а на крајот свирачите, а во средината — девојки со тимпани:

26 „Во собранијата благословувајте Го Бога, Господа, вие, што сте од семето Израелово!“

27 Таму беше Венијамин, најмладиот; кнезовите Јудини — со своите чети, кнезовите Завулонови, кнезовите Нефта­лимови.

28 Покажи ја Боже, силата Твоја, снагата Твоја, Боже, како што правеше со нас во минатото.

29 Поради Твојот храм во Ерусалим, царевите ќе Ти принесуваат дарови.

30 Скроти ги ѕверовите во мочуришта­та, воловите со телињата на народите, згази ги под нозете оние кои се лакомат по почести, растури ги народите кои уживаат во војна.

31 Нека се донесе бронза од Египет, Етиопија брзо нека подаде раце кон Бога.

32 Царства земни, пејте Му на Бога, славете Го Господа,

33 Кој се вози на небо, на небесата ис­конски. И, ете, Тој го испраќа Сво­јот глас, Својот силен глас.

34 Подајте Му слава на Бога! Над Из­раел е Неговото велелепие, а силата Негова на облаците.

35 Чудесен си Ти, Боже, во светоста Своја; Бог Израелов — Тој ќе му даде си­ла и крепост на Својот народ. Нека е благословен Бог!

69

1

Спаси ме, Боже, зашто водите стигнаа до гушата моја!

2 Потонав во длабока тиња, каде што нема дно; влегов во морска длабочина и бура ме потопи.

3 Изнемоштев од викање; засипна грлото мое; попуштија очите мои, че­кајќи Го мојот Бог.

4 Оние, што ме мразат без причина, се намножија повеќе од косата на главата моја: непријателите мои, кои ме гонат неправедно, се засилија; она што не сум го зел, бараат да го вратам!

5 Боже, Ти го знаеш моето безумие, и гревовите мои не се сокриени од Тебе.

6 Да не се посрамат поради мене сите оние, што се надеваат на Тебе, Господи, Боже на силите. Да не се посрамат поради мене оние, кои Те бараат, Боже Израелов,

7 зашто заради Тебе поднесувам исмејување, и срам го обзеде лицето мое.

8 Туѓ станав за браќата свои, туѓинец за синовите на мајка ми моја.

9 Бидејќи ревноста за Твојот дом ме изеде, и навредите на оние што Те хулат, паѓаат врз мене;

10 и постам со душата своја, но и тоа ми го земаат за зло.

11 Место облека облекувам вреќа; и со тоа им станав за приказ;

12 против мене зборуваат оние што се­дат пред портите и пијаниците пеат за мене.

13 Јас, пак, молитвата моја ја упатувам кон Тебе, Господи; во благопријатно време, Боже, со големата Своја милост услиши ме заради вистината на спасението од Тебе;

14 изведи ме од калта за да не пото­нам; да се избавам од оние, кои ме мразат, а и од длабоките води;

15 за да не ме потопи водниот вртеж, и длабината да не ме проголта, да не ја затвори над мене бездната својата уста.

16 Услиши ме, Господи, зашто блага е Твојата милост; поради големата Твоја милосрдност погледај ме;

17 не одвраќај го лицето Свое од слугата Твој, зашто сум потиштен; услиши ме брзо;

18 наклони се кон душата моја и иску­пи ја; поради моите непријатели, спаси ме.

19 Зашто Ти го знаеш мојот подбив, мојот срам и моето засрамување: познати Ти се сите мои непријатели.

20 Навредите ми го скршија срцето, очаен сум, очекувајќи некој да ми се сожали, но го немаше, и да ме утеши некој; но не го најдов.

21 И ми дадоа жолчка да јадам и кога зажеднев — со оцет ме напоија.

22 Трпезата нивна нека им биде примка, гоштевањето — стапица;

23 да им се помрачат очите, та да не гледаат, и бедрата нивни ослаби ги засе­когаш;

24 излиј го врз нив гневот Свој, и јароста на Твојот гнев нека ги обземе;

25 домовите да им ги запустиш, и во шаторите нивни да не остане никој жив;

26 зашто оној кого Ти го порази, тие го гонат, и со тоа ги умножија болките од раните мои.

27 Притури вина врз вината нивна, за да не добијат прошка од Тебе.

28 Нека бидат избришани од книгата на живите и да не бидат запишани меѓу праведните.

29 Јас, пак, сум беден и страдам; нека дојде од Тебе, Боже, спасението за мене!

30 Ќе го славам името на мојот Бог со песна, ќе го возвеличувам во благодарност,

31 и тоа ќе Му биде поугодно на Гос­под, отколку теле или јунец со рогови и со копита.

32 Нека го видат тоа оние што стра­даат и нека се зарадуваат. Нека ви жив­нат срцата вам, кои Го барате Бога,

33 зашто Господ ги услишува сиромасите и не ги презира затворениците Свои.

34 Нека Го слават небесата и земјата, морето и сѐ што живее во него;

35 зашто Бог ќе го спаси Сион, ќе се изградат градови во Јудеја, и таму ќе ги наследат;

36 и ќе се веселат таму оние што го сакаат името Негово.

70

1

Боже, дојди ми на помош; побрзај, Господи, да ми помогнеш.

2 Нека поцрвенеат и нека се засрамат оние, што ја бараат душата моја! Нека се уплашат, нека се уплашат и засрамат оние, кои ми пожелуваат зло.

3 Нека отстапат и нека се посрамат оние што ми викаат: „Аха! Аха!“

4 Нека се зарадуваат и развеселат во Тебе сите, кои Те бараат, и кои Те са­каат Тебе, Боже, и кои сакаат спасение од Тебе, и нека велат: „Велик е Гос­под!“

5 Јас, пак, сум беден и сиромав; по­мог­ни ми Боже, Ти си, Господи, помош­ник мој и избавител мој, не доцни!

71

1

Кај Тебе Господи, се засолнувам, не допуштај да бидам посрамен никогаш!

2 Избави ме поради праведноста Своја и спаси ме; приклони го увото Свое кон мене и спаси ме.

3 Биди ми карпа за мое прибе­жиште, изведи ме на место сигурно — зашто Ти си моја крепост и мое прибежиште.

4 Боже мој, избави ме од рацете на грешникот, од рацете на престапникот и насилникот,

5 зашто Ти си моја надеж, Господи, моја верба од младоста моја.

6 За Тебе цврсто се држам од раѓа­њето мое; Ти си мој покровител од мај­чината ми утроба; за Тебе вечно ќе пеам.

7 За многумина бев како некое чудо, но Ти си мојот силен помошник.

8 Полна ми е устата со похвала, и со песна ја величам славата Твоја; и цел ден да пеам за Твоето велелепие.

9 Не отфрлај ме на старост, кога ќе почне силата моја да исчезнува, не напуштај ме,

10 зашто непријателите мои зборуваат против мене; и оние, кои ја демнат ду­шата моја, се договараат меѓу себе,

11 велејќи: „Го остави Бог; гонете го и фатете го, зашто нема кој да го избави.“

12 Боже мој, не оддалечувај се од ме­не; Боже мој, побрзај ми на помош!

13 Да се посрамат и да исчезнат оние што ја клеветат душата моја; да поцрвенат и се засрамат оние, што ми сакаат зло.

14 Јас, пак, секогаш ќе се надевам во Тебе и ќе Те славам сѐ повеќе.

15 Устата моја ќе разгласува за Твоите праведни дела, и секој ден за делата на спасението од Тебе, зашто не им го знам бројот.

16 Ќе влезам славејќи ги моќните дела на Господ Бог; ќе ја величам Твојата праведност — само Твојата.

17 Боже, Ти ме поучуваше од младоста моја, и јас сѐ досега ги објавувам чудесата Твои.

18 И во староста, кога ќе обелам, Бо­же, не напуштај ме, за да ја објавувам мишката Твоја, силата Твоја и правдата Твоја на сегашниот род и на идниот,

19 силата Твоја и правдата Твоја, Бо­же, досега дури до вишното небо, преку која изврши големи дела, Боже. Кој е сличен на Тебе?

20 Колку големи и тешки маки ми прати, но Ти пак ќе ме оживееш, и пак ќе ме изведеш од земните дла­бочини.

21 Ќе ми го зголемиш достоинството и пак ќе ме утешиш.

22 И јас ќе ја славам на харфа Твојата верност, Боже мој; ќе Те воспевам на лира, Светецу Израелов!

23 Ќе се радува устата моја, кога ќе Ти пеам, и душата моја, која си ја избавил.

24 И јазикот мој секогаш ќе зборува за Твојата правда, кога ќе поцрвенеат и ќе се засрамат оние, кои ми пожелуваа зло.

72

1

Боже, дај му го на царот Својот пра­веден суд, а на царевиот син — Својата праведност,

2 за да им суди со праведност на Твои­те луѓе и на сиромасите Твои со праведен суд.

3 Горите нека им донесат мир на луѓето, и ритчињата — праведност.

4 Нека ги брани бедните меѓу луѓето, нека ги спаси синовите на сиромасите, а угнетувачот нека го понизи.

5 Нека живее, додека постои сонцето и месечината — од род во род.

6 Нека биде како дожд на ливада, како капки што наросуваат земја.

7 Во Негово време нека се зацари правда, и нека има изобилен мир сѐ до­дека не ја снема месечината.

8 И нека владее од море до море и од Реката до краиштата на Земјата.

9 Пред Него нека паднат на колена жителите на пустината, и непријатели­те Негови нека ја лижат прашината;

10 царевите на Тарсис и островјаните дарови нека му принесуваат; и царевите на Сава и Сева дарови нека му донесуваат.

11 И нека Му се поклонуваат сите цареви; нека Му служат сите народи;

12 зашто Тој избави беден кога вика и сиромав и беспомошен.

13 Ќе го поштеди бедниот и сиромавиот и ќе го спаси животот на сиро­масите;

14 од угнетувања и насилства ќе ги избави душите нивни, бидејќи е скапо­цена нивната крв пред очите Негови.

15 Нека поживее, па ќе Му даваат арабиско злато; и нека Му се молат непрес­тајно, секој ден нека Го благословуваат;

16 Нека има на земјата жито во изобилство, до врвовите на горите; плодот Негов ќе се издига над Ливан, а во градовите луѓето нека се размножуваат како тревата по земјата,

17 Неговото име нека биде вечно: нека Му трае славата сѐ додека постои Сон­цето; и во Него нека бидат благосло­вени сите земни племиња, а и сите на­роди нека Го сметаат за блажен.

18 Нека е благословен Господ Бог, Бог Израелов, Кој единствен прави чудеса;

19 и нека е благословено Неговото славно име довека, и со славата Негова нека се исполни целата Земја! Амин и амин!

20 Завршија молитвите на Давид, Је­сеевиот син.

73

1

Колку е добар Бог кон Израел, кон оние што се со чисто срце!

2 А нозете мои за малку не потклекнаа, за малку чекорите мои ќе станеа несигурни, —

3 зашто им позавидев на беззакониците, гледајќи го напредокот на грешниците,

4 зашто не страдаат, нивните тела се цврсти и јадри.

5 Немаат маки како другите, човеч­ки неволји не ги засегаат.

6 Затоа горделивоста им е како ве­ришка околу вратот, а насилството им е облека.

7 Очите им се подуени од сало, а од срцата им се излеваат безумија.

8 Се подбиваат и злобно зборуваат, се закануваат надмено со насилство.

9 Ја креваат устата против небото, а јазикот нивен ја обиколува земјата.

10 Затоа народот Мој по нив се залетува, и мана не им наоѓа.

11 И вели: „Како ќе дознае Бог, и има ли знаење во Севишниот?“

12 Ете, такви се грешниците, секогаш спокојни, богатство напластуваат.

13 И си реков: зар залудо го чував чисто срцето свое и во невиност ги миев рацете свои?

14 И се изложував на непријатности секој ден и на срам секое утро?

15 Но ако речев: ќе расудувам и јас така, — тогаш ќе го изневерев родот на Твоите синови.

16 И сакав тоа да го разберам, но тоа беше тешко за мене,

17 сѐ додека не влегов во Божјото све­тилиште и не го разбрав нивниот крај.

18 Навистина, си ги поставил на лизгаво место, на пропаст ги соборуваш!

19 Како пропаднаа, како ненадејно ис­чезнаа и загинаа однесени од ужасот!

20 Како што човек го презира сонот кога ќе се разбуди, така, Ти, Господи, ќе ги презреш нив, кога ќе се разбудат!

21 Кога душата ми беше огорчена, кога се јадосував однатре,

22 безумен бев и не разбирав, како добиче бев пред Тебе.

23 Но јас сум секогаш со Тебе: Ти ми ја придржуваш десницата моја,

24 ме водиш со советот Свој и ќе ме примиш во Твојата слава.

25 Кого Го имам јас на небото освен Тебе? А кога сум со Тебе на земјата ништо друго не барам.

26 Може да изнемошти срцето мое и телото мое; но Бог е сила на срцето мое и наследството мое.

27 Зашто, ете, оние, што се одда­лечуваат од Тебе, пропаѓаат; Ти го ис­требуваш секого, кој отстапува од Тебе.

28 А мене ми е добро да сум до Бога, на Господ ја полагам надежта моја, за да ги раскажувам сите дела Твои.

74

1

Зошто, Боже, нѐ отфрли засекогаш? Зошто гневот Твој се разгоре на овците од Твоето пасиште?

2 Сети се на Твојот народ, кого уште од порано го придоби, ги избави со же­золот како наследство Твое, и на гората Сионска, на која Ти се насели!

3 Зачекори кон вечните урнатини, не­пријателот уништи сѐ во свети­лиштето Твое.

4 Твоите непријатели викаа во Твоето Собрание, поставија свои знаци таму.

5 Мафтаа и кршеа со секири кај горниот влез,

6 со секира и дрвен чекан ги искршија дрвените резби;

7 го запалија со оган Твоето светили­ште, го осквернија местото, на кое името Твое престојува, до земја го разурнаа.

8 Рекоа во срцата свои: „Ајде докрај да ги истребиме!“ И ги изгореа сите Божји светилишта во земјата.

9 Знаците свои не ги гледаме, нема повеќе ни пророк, и никој од нас не знае, до кога?

10 До кога, Боже, ќе се гордее над нас непријателот? Вечно ли противникот ќе го презира името Твое?

11 Зошто ја повлекуваш раката Сво­ја и десницата Своја во пазувите Свои ја криеш?

12 Но Бог, Царот мој е уште од пред вековите, Тој приготвува спасение сре­де Земјата!

13 Боже, со силата Своја Ти го расече морето и ги сотре главите на водните страшила.

14 Ти му ја здроби главата на Леви­јатанот и им ја даде како храна на пус­тинските животни.

15 Ти ги отвори изворите и пото­ците, ти ги исуши реките непресу­шни.

16 Твој е денот и Твоја е ноќта: Ти ги постави светилата и сонцето;

17 Ти ги создаде сите граници на Зем­јата, летото и пролетта Ти ги определи.

18 Сети се сепак на ова; непријателот Го навреди Господа; луѓе без­умни го презираат Твоето име.

19 Не предавај ја на ѕверовите душа­та на Својата грлица; не заборавај ги засекогаш душите на сиромасите Твои.

20 Погледај на Својот завет, зашто си­те мрачни домови по земјата се исполнија со беззаконици.

21 Да не се врати посрамен потиснатиот; сиромавиот и бедниот нека го прославуваат Твоето име.

22 Стани Боже, според правдата Своја пресуди; сети се како секој ден Те хули безбожникот.

23 Не заборавај ја викотницата на Тво­ите непријатели, буната на оние што Те мразат, која постојано се кре­ва против Тебе.

75

1

Те фалиме Тебе, Боже, Те фали­ме, името Твое е близу. Луѓето ги разгласуваат твоите чудесни дела!

2 Кога ќе дојде време, ќе судам според правда.

3 Кога се заниша Земјата и сите, што живеат на неа, Јас ги зацврстив столбовите нејзини.

4 Им велам на дрските: не бидете дрски! И на грешниците: не дигајте рог,

5 не кревајте го високо вашиот рог, не говорете дрско,

6 зашто издигањето не доаѓа ни од исток, ни од запад, ниту, пак, од пус­тината;

7 но Бог е судија: едни унижува, а други возвисува.

8 Зашто чашата е во раката на Гос­под, со вино пенливо, промешано, Тој налева од неа и до талог ќе го испијат сите грешници на земјата!

9 Јас, пак, вечно ќе се радувам, ќе Му пеам на Јакововиот Бог,

10 ќе им ги скршам роговите на сите грешници, а рогот на праведните ќе се возвиси.

76

1

Познат е Бог во Јудеја; големо е Не­говото име во Израел.

2 Во Шалем е Неговото место, а Неговото живеалиште — на Сион.

3 Таму Тој ја порази силата на стрелите, штитот и мечот и војната.

4 Посветол си од светлината, пове­личествен од древните гори!

5 Се збркаа сите што беа со храбро срце; заспаа и им папсаа рацете.

6 Од Твојата закана, Боже Јаковов, се скаменија и коњаниците и коњите.

7 Ти си страшен, и кој ќе опстане пред Тебе, кога ќе се крене Твојот гнев!?

8 Од небесата се чу глас дека ќе су­диш; Земјата се уплаши и занеме,

9 кога Бог стана да суди, за да ги спаси сите угнетени по Земјата,

10 зашто и преку човековиот бес Ти ќе се прославиш, а и остатокот од нив ќе Те прославува.

11 Заветувајте се на Господ, вашиот Бог, и исполнувајте ги заветите; сите, што сте околу Него, принесувајте даро­ви, на Страшниот,

12 Кој ги скротува духовите на кнезовите, од Кој се плашат и земните цареви.

77

1

Со гласот свој викам кон Бога, со гласот свој кон Бога, за да ме чуе.

2 Во денот на тагата моја Го барам Бога ноќе, со издигнати раце кон Него неуморно; но душата моја не може да се утеши.

3 Го спомнувам Бога и воздивнувам, размислувам и духот мој малаксува.

4 Будни се очите мои, се вознемирив и не можам да говорам.

5 Размислував за дамнешните дни, и се сетив за старите години.

6 Размислував ноќе со срцето свое, а духот мој ме испитуваше;

7 зар Господ засекогаш отфрла и не сака ли повеќе да биде благонакло­нет,

8 или засекогаш престанала Него­вата милост, и Неговите ветувања се пресекле за сите родови?

9 Зар Господ заборавил на штедроста Своја? Зар во гневот Свој ќе го затвори Своето милосрдие?

10 Па си реков: „Ова е мојата болка: десницата на Севишниот се изменила.“

11 Ќе си спомнам за делата на Господ; ќе се потсетам на дамнеш­ните чудесни дела;

12 ќе ги разгледувам сите Твои дела и ќе мислам на Твоите моќни дела.

13 Боже, Твојот пат е свет. Кој бог е толку голем, како нашиот Бог!?

14 Ти си Бог, Кој прави чудеса; Ти ја покажа силата Своја меѓу народите;

15 Ти со мишката Своја го избави Твојот народ, синовите на Јаков и на Јосиф.

16 Те видоа, Боже, водите, Те видоа водите и се разбрануваа, и бездните затрепереа.

17 Од облаците се излеа вода, загр­меа небесата зашто стрелите Твои пролетуваа.

18 Татнежот на Твојот гром се разнесуваше низ виорот; светкавици ја осветлуваа вселената; Земјата трепе­реше и се тресеше.

19 Твојот пат водеше низ морето, Твоите патеки преку моќните води, но Твоите траги не се познаваа.

20 Ти ги водеше како стадо луѓето Твои преку раката на Мојсеј и Арон.

78

1

Слушни ги народе мој поуките мои, нека чуе увото ваше што зборува устата моја.

2 Ја отворам устата своја со парабола и ќе зборувам за непознатите работи од старо време,

3 работи што ги чувме и дознавме и што ни раскажуваа татковците наши,

4 нема да ги криеме од нивните деца, на идниот род ќе му раска­жуваме за славата на Господ и силата Негова, и чудесата Негови што Тој ги изврши.

5 Тој подигна сведоштво во Јаков и положи закон во Израел, и им заповеда на татковците наши сето тоа да им го објават на децата свои,

6 за да знае идниот род, децата, што ќе се родат, та и тие во свое време да им раскажуваат на своите деца,

7 да ги полагаат надежите свои во Бога, да не ги забораваат делата Бож­ји, да ги чуваат Неговите заповеди

8 и да не бидат како татковците нивни — род тврдоглав и бунтовен, непостојан по срце и не Му остана верен на Бога со духот свој.

9 Синовите Ефремови, вооружени, стрелајќи со лакови, отстапија во денот на битката:

10 тие не го запазија заветот на Бога и не сакаа да одат по Неговиот закон.

11 Ги заборавија Неговите добрини и чудеса, што им ги беше покажал,

12 чудесата што пред очите на нив­ните татковци ги направи во египетската земја, во полињата на Цоан;

13 го раздвои морето и ги преведе преку него, и ги постави водите како насип;

14 дење ги водеше со облак, а по цела ноќ — со огнена светлина;

15 разби карпа во пустината и ги на­пои како од голема бездна.

16 Од карпата изведе вода, и води по­текоа како реки.

17 Но тие продолжуваа и понатаму да грешат пред Него и да Го огорчуваат Севишниот во пустината:

18 Го искушуваа Бога со срцето свое, барајќи храна за своето лакомство,

19 па Го нападнаа Бога, велејќи „Мо­же ли Бог да приготви трпеза во пустина?“

20 Ете, Тој удри во карпа — и бликнаа води, потекоа потоци. Може ли Тој да му даде и леб, може ли да му приготви месо на Својот народ?

21 Поради ова што го чу, Господ се разгневи и пламна во гнев, и оган се разгоре против Јаков и гнев се крена против Израел,

22 затоа што не поверуваа во Бога и не се надеваа на спасението во Него.

23 Тој им заповеда на облаците одозгора и се отворија вратите на небесата,

24 па им истури дожд од мана да јадат, и им даде леб небесен.

25 Леб ангелски јадеше човекот: Тој им испрати храна до наситување.

26 Го раздвижи од небото јужниот ветар и со силата Своја го дотера југо­западниот ветар,

27 па ги обложи со месо како со прав и со птици пернати како со песок морски:

28 ги нафрла среде нивниот табор, околу нивните живеалишта,

29 и тие јадеа и се заситија: и тоа што го сакаа, им го даде.

30 Но уште не беше минала нивната желба, и храната уште им беше во устата нивна,

31 а гневот Божји дојде врз нив, ги уби нивните најсилни и израелските момчи­ња ги погуби.

32 При сето тоа тие продолжуваа да грешат и не поверуваа во чудесата Не­гови.

33 И така им минеа дните нивни по­пусто и годините нивни во ужас.

34 Кога ги убиваше, тогаш Го бараа, се обраќаа и прибегнуваа кон Бога,

35 и се сеќаваа дека Бог е нивен по­мошник и дека Севишниот Бог е нивен избавител.

36 Но со устата своја Го мамеа, со јазикот свој лажеа пред Него;

37 срцето нивно не Му беше наполно верно, и тие не беа цврсти во заветот Негов.

38 Но Тој, Милостивиот, им го простуваше гревот и не ги истребуваше, мно­гупати ја отстрануваше јароста Своја и не го разгоруваше сиот Свој гнев:

39 Тој ќе си спомнеше дека се тие тело и здив што оди и не се враќа.

40 Колкупати Го беа огорчувале во пустината и Го беа разгневувале во без­водната земја!

41 И отстапуваа и одново Го иску­шуваа Бога и Го раздразнуваа Светецот Израелов;

42 не се сеќаваа на Неговата рака, ни на денот кога Тој ги избави од непријателот;

43 кога ги покажа во Египет Своите знаци и во полињата на Цоан — Своите чудеса;

44 и ги претвори реките нивни и потоците нивни во крв, за да не можат да пијат;

45 испрати на нив бубачки да ги боц­каат и жаби да ги уништат;

46 житото нивно го предаде на гасеници и трудот нивен на скакулци;

47 лозјата им ги исчука со град и смок­вите нивни — со слана.

48 И добитокот нивен го уништи со град, а имотот нивен — со оган;

49 го испрати врз нив гневот на јароста Своја, јарост, и гнев, и маки — одред зли ангели;

50 го отвори патот на Својот гнев, не ги поштеди од смрт ни душите нивни и добитокот нивен го предаде на помор;

51 уништи сѐ што беше првородено во Египет, првините од нивниот труд во шаторите на Хам.

52 Тогаш го поведе Својот народ како овци, и ги водеше како стадо преку пус­тината:

53 ги водеше сигурно, и тие не се упла­шија; непријателите нивни ги покри морето —

54 и Ги воведе во светата Своја гора, онаа, која десницата Негова ја беше придобила;

55 и ги изгони од пред лицето нивно народите, а земјата им ја раздели со ждрепка во нивно наследство, и ги на­сели израелските колена во полињата нивни.

56 Но тие Го искушуваа и Го огор­чуваа Бога Севишниот и не ги пазеа наредбите Негови.

57 Отстапија и се оттргнаа како тат­ковците нивни, се претворија во искривен лак.

58 Го разгневуваа на ридовите свои и со своите идоли Го раздразнуваа.

59 Бог го чу тоа, се разгневи многу, го отфрли Израел;

60 ја отфрли скинијата во Силом, во која се всели Тој меѓу луѓето;

61 и ја предаде во ропство нивната кре­пост и убавината нивна во рацете на непријателот;

62 па го предаде Својот народ на меч и се разгневи на Своето наследство.

63 Момчињата нивни оган ги гол­таше, и за девојките нивни немаше свадбени песни;

64 свештениците нивни паѓаа од меч, и вдовиците нивни не беа оплакувани.

65 Тогаш се разбуди Господ како од сон, како јунак од вино совладан,

66 и ги порази непријателите Свои од зад грб и ги предаде на вечен срам.

67 И го отфрли Јосифовиот шатор и не го избра коленото Ефремово,

68 туку го избра коленото Јудино, го­рата Сион, која ја возљуби.

69 И изгради светилиште Свое како небото и како Земјата го утврди засекогаш,

70 и го избра Давид, својот слуга, го зеде од овчите стада,

71 и од овците што се јагнат го доведе за да го пасе народот Негов, Јаков и Из­раел, наследството Негово.

72 И Тој ги пасеше со чисто срце и ги водеше со Својата мудра рака.

79

1

Боже, незнабошците дојдоа во Твое­то наследство, го осквернија светиот Твој храм, Ерусалим го претво­рија во урнатини.

2 Мртвите тела на Твоите слуги им ги дадоа како храна на птиците небески, а телата на Твоите светии — на земните ѕверови;

3 ја пролија нивната крв како вода околу Ерусалим, и немаше кој да ги погребе.

4 Станавме за потсмев на соседите на­ши, срам и подбив за оние што се околу нас;

5 До кога, Господи, ќе се разгневуваш постојано, до кога ќе гори љубомората Твоја како оган?

6 Излеј го гневот Свој врз народите што не Те познаваат, и врз царствата, кои не го призиваат името Твое,

7 зашто тие го испојадоа Јакова и мес­тото негово го опустошија.

8 Не спомнувај ги нашите поранеш­ни беззаконија, туку побрзај да нѐ пре­сретнеш со Својата милосрдност, зашто многу сме понижени.

9 Помогни ни, Боже, Спасителе наш, поради славата на името Твое, избави нѐ и очисти нѐ од гревовите наши заради името Твое!

10 Зошто незнабошците да велат: „Каде е нивниот Бог?“ Барем пред очи­те наши да ја видиме одмаздата над не­з­набошците за пролеаната крв на Твоите слуги.

11 Да дојде пред Тебе офкањето на окованите; со силата на Твојата мишка зачувај ги синовите осудени на смрт.

12 Седумкратно врати ги во пазувите на нашите соседи хулењата, со кои Те хулеа Тебе, Господи.

13 А ние, пак, народот Твој и овци од Твоето пасиште, вечно ќе Те славиме и од род во род ќе разгласуваме за Тебе похвала.

80

1

Пастиру Израелов, послушај! Ти, Кој го водиш Јосиф како стадо, Кој се­диш на херувимите, заблескај!

2 Пред Ефрем, Венијамин и Мана­сија издигни ја силата Своја и дојди да нѐ спасиш.

3 Боже, поврати нѐ; нека светне лицето Твое, и ние ќе се спасиме!

4 Господи, Боже на силите, до кога ќе бидеш гневен на молитвата од слугите Твои?

5 Ќе ги храниш ли со леб од солзи, и напојуваш со солзи изобилно?

6 Нѐ направи показ за кавги меѓу на­шите соседи, и нашите непријатели ни се смеат.

7 Господи, Боже на силите, поврати нѐ! Нека светне лицето Твое, и ние ќе се спасиме!

8 Ти ја пренесе од Египет лозата, ги изгони народите и ја посади;

9 исчисти за неа место, и ги зацврсти корењата нејзини, и таа ја исполни земјата.

10 Горите се покрија од сенката нејзина, и гранките ѝ се како кедрови моќни;

11 таа пушти гранки до морето и ластари до реката.

12 Зошто ја сруши нејзината ограда, па да ја берат сите, што минуваат по патот?

13 Горскиот вепар ја подгризува, и полската ѕверка ја јаде.

14 Боже на силите! Сврти се, погле­дај од небесата и види го и посети го ова лозје;

15 и утврди го она што го посади десницата Твоја; погледај и на синот, што си го одгледал за Себе.

16 Тоа е со оган обгорено и раско­пано; од страв пред Твоето лице нека пропаднат!

17 Твојата десница нека биде над човекот на Твојата десница, синот, кого си го одгледал за Себе.

18 А ние нема да отстапиме од Тебе; оживеј нѐ, и ние ќе го призиваме Твое­то име.

19 Господи, Боже на силите, поврати нѐ; нека свети лицето Твое, и ние ќе се спасиме!

81

1

Радувајте се во Бога, нашата Сила, воскликнете кон Бога Јаковов;

2 запејте песна, удрете во тимпан, на милозвучна лира со харфа;

3 затрубете со труба во новомесечје, во определено време, во денот на ваши­от празник,

4 зашто тоа е закон за Израел, на­редба од Бог Јаковов.

5 Тој го установи тоа како сведош­тво за Јосиф, кога тој излезе од египетската земја, каде што чу јазик што не го знаеше:

6 „Јас го симнав товарот од рамени­ците негови, и му ги ослободив рацете негови од кошницата.

7 Во маката своја ти Ме повика, и Јас те избавив; при гром те чув, кај водите на Мерива те испитав.

8 Чуј, народе Мој, и Јас ќе ти посведочам, ако Ме послушаш, Израеле!

9 Да немаш друг бог и да не му се поклонуваш на друг земен бог!

10 Јас сум Господ, Бог твој, Кој те изведе од египетската земја; отвори ја устата своја, и Јас ќе ја наполнам.

11 Но Мојот народ не го послуша гласот Мој, Израел не Ми се покори;

12 затоа Јас ги оставив на нивните закоравени срца; нека одат по мислите свои.

13 О, да беше Ме послушал Мојот народ и Израел да одеше по Моите патишта!

14 Веднаш ќе ги покорев нивните непријатели и ќе ја свртев раката Своја против оние што го оскрбуваа.

15 Оние, што Го мразат Господа, би ползеле до Него, и нивниот крај би бил запечатен засекогаш.

16 А Мојот народ ќе го хранев со најдобра пченица и ќе ги наситував со мед пештерски.“

82

1

Бог застана во собранието на „бого­вите“; меѓу „боговите“ изрече суд:

2 До кога ќе судите неправедно и спрема нечестивите ќе покажувате пристрасност?

3 Бидете праведни кон сирак и беден, праведен и сиромав;

4 ослободувајте го сиромавиот и бедниот од рацете на нечестивите.

5 Не знаат, не разбираат, во темнина одат; сите земни основи се разнишаа,

6 Јас реков: „Вие сте богови, вие сте сите синови на Севишниот;

7 но вие ќе умрете како и сите луѓе, и ќе паѓате како секој кнез.“

8 Стани, Боже, суди ѝ на Земјата, заш­то Твои се сите народи.

83

1

Не премолчувај, не оглушувај се и не мирувај, Боже!

2 Зашто ете Твоите непријатели вреват, а оние што Те мразат, кренаа гла­ва;

3 против Твојот народ зло наумија и се советуваат против Твоите приврза­ници;

4 рекоа: „Да одиме и да го истребиме меѓу народите, па да не се спомнува повеќе името Израел!“

5 Се договорија еднодушно, склучи­ја против Тебе сојуз;

6 шаторите на Едом и Јишмаелците, на Моав и Агарјаните;

7 Гевал, Амон, Амалик и Филистеј­ците со оние што живеат во Тир,

8 бидејќи и Ашур се придружи кон нив, па станаа помош за синовите Лотови.

9 Направи им го истото, како што им направи на Мидјаните, како и на Сисе­ра, како и на Јавин кај потокот Кишон,

10 кои беа истребени во Ен-Дор и станаа ѓубриво за земјата.

11 Постапи со нив, со нивните кнезови, како со Орев и Зев и со сите нивни кнезови, како со Зевеја и Салмана,

12 бидејќи рекоа: „Да го присвоиме за себе светилиштето Божјо!“

13 Боже мој, заповедај да станат како виор и како плева пред ветар;

14 како оган што изгорува дубрави, и како пламен што запалува гори,

15 така и Ти подгони ги со Својот виор, застраши ги со Својот гнев!

16 Исполни ги лицата нивни со бес­честие, па да го побараат името Твое, Господи!

17 Да се засрамат и да се збунат засекогаш, да се посрамат и да загинат,

18 и да познаат дека Ти си Тој, чие име е Господ и дека Ти си единствен Севи­шен над целата Земја.

84

1

Колку се мили Твоите живеа­лишта, Господи на силите!

2 Копнее душата моја, сакајќи да е во Господовите дворови; срцето мое и телото мое со радост се стремат кон живиот Бог.

3 И птичката си наоѓа живеалиште, и ластовичката гнездо, каде што ќе ги по­ложи пилињата свои, при олтарите Твои, Господи на силите, царе мој и Боже мој!

4 Блажени се оние, кои живеат во до­мот Твој; тие постојано Те фалат.

5 Блажен е оној човек, кој заштита ба­ра кај Тебе и во чие срце се пати­штата Твои.

6 Преминувајќи ја Сушната Долина, тие ја претвораат во извори, и дожд ја покрива со вирови;

7 минуваат од сила во сила, додека не Го видат Бога, на Сион.

8 Господи, Боже на силите, услиши ја молитвата моја, послушај, Боже Јако­вов!

9 Боже, заштитнику наш, погледај и види го лицето на твојот помазаник!

10 Зашто еден ден во Твоите дворо­ви е подобар отколку — илјада дни надвор. Повеќе би сакал да стојам на прагот пред Божјиот дом, отколку да живеам во шаторите на нечестието.

11 Бидејќи Господ Бог е сонце и штит, Тој дава благодат и слава; Господ не ги лишува од блага оние, што одат непо­рочно.

12 Господи на силите, блажен е оној човек, кој се надева во Тебе!

85

1

Господи, Ти омиле земјата Твоја, го врати од пленство Јаков.

2 Ти им ги прости беззаконијата на Твоите луѓе, ги покри сите нивни гревови,

3 го смири сиот Свој гнев, ја ублажи јароста на гневот Свој.

4 Поврати нѐ, Боже, спасение наше, и одврати ја Твојата јарост од нас.

5 Зар вечно ќе се гневиш на нас, или ќе го протегаш гневот Свој од род во род?

6 Нема ли, Боже, да се повратиш, и пак да нѐ оживееш, и луѓето Твои да се зарадуваат во Тебе?

7 Покажи ни ја, Господи, Твојата ми­лост, и подари ни спасение.

8 Ќе чујам што ќе ми рече Господ Бог, зашто Тој ќе зборува за мир на Својот народ и на Своите светии, и на оние што со срцето свое Му се обраќаат Нему.

9 Да, спасението од Него е блиску до оние, кои се бојат од Него, за да ја насе­ли славата своја во нашата земја.

10 Милоста и вистината ќе се сретнат, праведноста и мирот ќе се целиваат.

11 Верноста ќе изникне од земјата, а праведноста ќе се појави од небото.

12 Зашто Господ ќе даде добро и нашата земја ќе го даде својот плод;

13 праведноста ќе оди пред Него и на патот ќе ги става стапките свои.

86

1

Приклони го, Господи, увото Свое и услиши ја молитвата моја, зашто сум беден и сиромав.

2 Зачувај ја душата моја, зашто сум посветен на Тебе; спаси го слугата Твој, Боже мој, кој се надева во Тебе.

3 Помилуј ме, Господи, зашто кон Те­бе викам секој ден.

4 Развесели ја душата на Твојот слуга, зашто кон Тебе, Господи, ја издигам душата своја;

5 зашто Ти, Господи, си добар, кроток и многумилостив кон сите, кои Те повикуваат.

6 Чуј ја, Господи, мојата молитва и послушај го гласот на молбата моја.

7 Во денот на мојата мака повикав кон Тебе, и Ти ме чу.

8 Меѓу боговите нема таков каков што си Ти, Господи, и нема дела како Твоите.

9 Сите народи што си ги создал Ти, ќе дојдат и ќе се поклонат пред Тебе, Гос­поди, и ќе го прославуваат името Твое,

10 зашто Ти си велик и правиш чудеса, — Ти си Бог единствен!

11 Упати ме, Господи, кон Твојот пат, и јас ќе одам во Твојата вистина; и дај ми непоколебливо срце, за да го почитувам името Твое.

12 Ќе Те славам, Господи, Боже мој, од сѐ срце и вечно ќе го прославувам името Твое,

13 зашто Твојата милост кон мене е голема: Ти ја спаси душата моја од адските длабини.

14 Боже, законопрестапниците ста­наа против мене, и многуте насилници ја бараат душата моја: тие Те немаат Тебе пред себе.

15 Но Ти, Боже, Кој си штедар и милостив, долготрпелив, многумилос­тив и верен,

16 погледни на мене и помилуј ме; дај му ја Твојата сила на слугата Свој и спаси го синот на слугинката Твоја;

17 покажи со мене чудо за добро, па да видат оние, што ме мразат, и да се за­срамат, зашто Ти, Господи, ми помогна и ме утеши.

87

1

Основите Негови се горите свети.

2 Господ ги сака портите Сионски повеќе од сите населби на Јаков.

3 Граде Божји, преславно се зборува за тебе.

4 „Ќе ги спомнам меѓу оние кои ме знаат, Рахав и Вавилон; и Филистеј­ците, и Тир, и луѓето од Етиопија, и тие се родија таму.“

5 А за Сион ќе речат: тој и тој човек се роди во него, и Самиот Севишен го зацврсти.

6 Кога ќе се пребројуваат народите, Господ ќе напише: овие се родија овде.

7 Оние што пеат се радуваат; пеат и велат — сите наши извори се во Тебе.

88

1

Господи, Боже на моето спасение, дење Те повикувам и ноќе сум пред Тебе:

2 за да дојде пред Тебе молитвата моја, приклони го увото Свое кон молбата моја, Господи,

3 зашто душата моја е полна со јад и животот ми се приближи до адот.

4 Се изедначив со оние што слегуваат во гроб; станав како немоќен човек,

5 како фрлени и ранети што лежат во гроб, за кои Ти веќе не се сеќаваш; тие се оттурнати од Твојата рака.

6 Ме положи во подземен ров, во мрак и во смртна сенка.

7 Ја истури врз мене Твојата јарост, и со сите Свои бранови ме поразуваш.

8 Ти ги оддалечи од мене моите познати, ме направи одвратен за нив; затворен сум и не можам да излезам.

9 Очите мои ослабеа од тага: цел ден викам кон Тебе, Господи, ги протегам рацете кон Тебе.

10 Зар за мртовци ќе правиш чуда? Зар сенките ќе се кренат и ќе Те сла­ват?

11 Зар во гроб некој ќе кажува за Тво­јата милост и за Твојата вистина — во местото на распаѓањето?

12 Зар во темнината ќе ги објавуваат Твоите чудеса, и во земјата на забора­вот — Твојата правда?

13 Но јас повикав кон Тебе, Господи, и наутро молитвата моја доаѓа пред Тебе.

14 Зошто, Господи, ја оттурнуваш душата моја и го одвраќаш лицето Свое од мене?

15 Јас сум несреќен и од раната младост се мачам; страдам во ужас и очаен сум.

16 Над мене се надви Твојата јарост, Твоите заплашувања наполно ме скр­шија.

17 Секој ден ме опкружуваат како во­да: од сите страни ме опседнуваат.

18 Ти го оддалечи од мене ближниот и пријателот; мракот ми е единствен другар.

89

1

Милоста Твоја, Господи, вечно ќе ја воспевам, од род во род ќе ја разгласувам со устата своја Твојата вистина.

2 Зашто рече: милоста е за вечност установена, а на небото Ти ја утврди Твојата верност.

3 „Јас поставив завет со Моите избра­ници, му се заколнав на Мојот слуга Давид:

4 за вечност ќе го одржувам твоето потомство, од род во род и ќе го утврдувам твојот престол.“

5 И небото ќе ги прославува, Гос­поди, Твоите чудесни дела и Твојата вистина во собранијата на светиите.

6 Зашто, кој на облаците ќе се споредува со Господ и кој од синовите Божји ќе се изедначи со Господ?

7 Во соборот на светиите Бога Го про­славуваат; велик е и страшен за сите што се околу Него.

8 Господи, Боже на силите, кој е моќен како Тебе? Силен си Ти, Гос­поди, и верноста Твоја Те опкружува.

9 Ти управуваш со силата на морето и силните бранови негови Ти ги скротуваш.

10 Ти го скрши Рахав како труп, со Твојата крепка рака ги распрсна непријателите Свои.

11 Твои се небесата и Твоја е Земјата; вселената и она што ја исполнува, Ти си ги основал.

12 Север и југ Ти си ги создал; Тавор и Ермон за Твоето име се радуваат.

13 Силна е Твојата мишка, цврста е раката Твоја, високо е издигната десницата Твоја!

14 Праведноста и правдата се основа на Твојот престол; милоста и верноста одат пред Твоето лице.

15 Блажени се луѓето што го познаваат трубниот глас. Тие одат во светлината на Твоето лице, Господи;

16 за Твоето име се радуваат цел ден и со Твојата праведност се возвишу­ваат,

17 зашто Ти си похвала на силите нив­ни и со Твоето благоволение се издига нашиот рог,

18 бидејќи нашата заштита доаѓа од Господ и од светецот Израелов, нашиот Цар.

19 Некогаш Ти си им зборувал на Твоите верни во видение и си рекол: „Јас му дадов помош на силниот, го издигнав избраникот меѓу Мојот народ.

20 Го најдов Мојот слуга Давид; со своето свето масло го помазав.

21 Раката Моја ќе остане со него, и мишката Моја ќе го закрепнува.

22 Непријателот не ќе може ништо да му направи, и синот на беззаконието нема да го собори.

23 Ќе ги уништам пред него непријателите негови и ќе ги победам оние што го мразат.

24 И Мојата верност и Мојата ми­лост се со него, и преку Моето име ќе се возвишува неговиот рог.

25 И ќе ја положам над морето раката негова, и над реките — десницата негова.

26 Тој ќе ме повикува: Ти си мој Отец, мој Бог и крепост на моето спасение.

27 И Јас ќе го направам првороден син, повисоко од земните цареви,

28 засекогаш ќе му ја зачувам Мо­јата милост и Мојот завет со него ќе биде верен.

29 И ќе го продолжам засекогаш не­говото потомство и неговиот престол, — колку деновите на небото.

30 Ако синовите негови го остават Мојот закон и не одат по Моите заповеди;

31 ако ги нарушат Моите наредби и не ги запазуваат Моите наредби,

32 тогаш ќе го казнувам со жезолот нивното престапништво, и со рани — нивното беззаконие;

33 но милоста Своја нема да ја отстра­нам од него и верноста Своја нема да ја изневерам.

34 Нема да го повредам Мојот завет и нема да го изменам она, што излегло од устата Моја.

35 Еднаш се заколнав во светоста Своја: нема да го лажам Давид!

36 Неговото потомство вечно ќе пребива, неговиот престол ќе биде како сонце пред Мене,

37 засекогаш ќе стои како месечината, верен сведок на небото.“

38 Но Ти го отфрли и го презре, се разгневи на Твојот помазаник;

39 го разруши заветот со Твојот слуга, ја оскверни круната негова во земниот прав;

40 ги разруши сите негови огради, ги претвори во урнатини неговите крепости.

41 Го ограбуваат сите што поминуваат по патот; тој стана за потсмев на своите соседи.

42 Ти ја возвиши десницата на него­вите противници, ги зарадува сите не­пријатели негови;

43 Ти му откажа помош на мечот негов и во борбата не го поткрепи;

44 ја одзеде од него чистотата и го ур­на на земја престолот негов;

45 ги скрати деновите на младоста негова и го покри со срам.

46 До кога, Господи? Ќе се криеш ли непрестајно? До кога ќе гори гневот Твој како оган?

47 Спомни си, колкав е векот мој: за каква суета си ги создал сите синови човечки!

48 Кој од луѓето ќе живее, а смрт да не види? Кој може да се спаси од силата на гробот?

49 Каде се Твоите поранешни милос­ти, Господи, за кои му се заколна на Да­вид во Твојата вистина?

50 Сети се, Господи, на подбивите од слугите Твои што ги носам во пазувите свои од многуте народи;

51 на подбивите од Твоите непријате­ли, Господи, со кои ги валкаат че­корите на Твојот помазаник.

52 Нека е благословен Господ во сите векови! Амин, Амин!

90

1

Господи, Ти си ни прибежиште од род во род.

2 Дури уште пред да се појават горите, и пред создавањето на Земја­та и на вселената, отсекогаш и засекогаш Ти си Бог.

3 Го враќаш човекот во прав, и ве­лиш: „Обратете се синови човечки!“

4 Зашто пред Твоите очи илјада го­дини се како вчерашен ден, што поминал, и колку една стража преку ноќта.

5 Ги однесуваш како сон, како трева што зеленее наутро:

6 наутро ќе процути и ќе зазелени, а навечер паѓа и се исушува.

7 Така и ние исчезнуваме од Твојот гнев, и од Твојата јарост сме растревожени.

8 Ти си ги поставил пред Себе наши­те беззаконија, нашите скришни гре­вови се во светлината на лицето Твое.

9 Сите наши дни минуваат под Твојот гнев, годините ни свршуваат како здив.

10 Дните на нашиот живот се седум­десет години, а ако сме крепки и до осумдесет години; и повеќе време од нив се во труд и мака, бидејќи брзо ми­нуваат и ние одлетуваме.

11 Кој ја знае силата на Твојот гнев, па во стравот пред Твојата јарост да се плаши?

12 Научи нѐ така да ги броиме нашите дни, па да се здобиеме со мудро срце.

13 Сврти се, Господи, до кога вака? Смилувај се на Твоите слуги!

14 Исполни нѐ изутрина со Твојата милост, Господи, за да се зарадуваме и се развеселиме во сите наши дни,

15 развесели нѐ за оние дни, кога нѐ понизуваше, за годините, во кои видов­ме зло.

16 Нека се видат кај слугите Твои де­лата Твои, и Твојата славна сила — кај чедата Твои.

17 И благоволението на нашиот Господ Бог нека биде со нас, и дај да ни успеат делата на рацете наши, дај им успех на делата на рацете наши.

91

1

Кој живее под закрилата на Севиш­ниот, тој престојува во домот на небес­ниот Бог.

2 И ќе Му рече на Господ: Ти си мој застапник, Ти си мое пребивалиште, Бог мој, и на Тебе ќе се надевам!

3 Зашто Тој ќе те избави од стапицата на ловецот, и од чумата погубна.

4 Со плеќите Свои ќе те осени и под крилјата Негови ќе бидеш во сигурност: Неговата верност е штит и одбрана.

5 Нема да се уплашиш од ноќен страв, ни од стрела што лета дење,

6 од чумата што пустоши во темнина, од зараза што опустошува напладне.

7 Покрај тебе ќе паднат илјада, и де­сет илјади десно од тебе; но до тебе не­ма да се приближат;

8 само ќе гледаш со очите свои и ќе ја гледаш казната на нечестивите.

9 Зашто, Господ ти е засолниште, на­деж моја, Севишниот го избра за свое прибежиште;

10 зло нема да ти се случи, и неволја нема да се приближи до шаторот твој;

11 затоа што ќе им заповеда на анге­лите Свои за тебе, да те чуваат на сите патишта твои.

12 Ќе те понесат на раце, да не ја сопнеш од камен ногата своја;

13 на отровница и на змија ќе нагазуваш, лав и змеј ќе згазуваш.

14 „Бидејќи се надеваше во Мене, и ќе го избавам, и ќе го заштитам, зашто го позна името Мое.

15 Ќе повика кон Мене, и ќе го чујам; со него ќе сум во неволја; ќе го избавам и ќе го прославам,

16 ќе му дадам многу денови и ќе му го јавам спасението од Мене.“

92

1

Добро е да се слави Господ и да Му се пее на името Твое, Севишен,

2 да се возвестува наутро милоста Твоја, и секоја ноќ — Твојата верност,

3 на десетострунена харфа и на лира.

4 Зашто Ти ме развесели, Господи, со Твоите дела, на делата на Твоите раце им се радувам.

5 Колку се големи делата Твои, Гос­поди! Многу се длабоки Твоите помисли!

6 Безумниот човек не ќе може да ги узнае, неразумниот нема да го разбере ова:

7 дури грешниците и да никнуваат ка­ко трева, и кренат глава оние што вр­шат беззаконие, тоа е за да бидат истре­бени засекогаш,

8 Ти си, Господи, Севишен секогаш!

9 Зашто, еве, непријателите Твои, Господи, ќе пропаднат и ќе се растураат сите што вршат беззаконие;

10 а мојот рог Ти го вознесуваш како рог на еднорогот, и ме помазуваш со чисто масло.

11 Моите очи го видоа падот на непријателите мои, и ушите мои го слушнаа тресокот на побунетите против мене злосторници.

12 Праведниот цути како палма, се издига како кедар леванонски.

13 Тие се засадени во домот Госпо­дов, ќе цутат во дворовите на нашиот Бог;

14 тие и во староста ќе бидат плодни, сочни и полни со свежина,

15 за да возвестуваат дека е праведен Господ, мојата Карпа во Која нема неправедност.

93

1

Господ се зацари; се облече во вели­чественост, Господ се препаша со сила, Тој вселената ја зацврсти и нема да се разниша.

2 Твојот престол е утврден од поче­токот на времето; Ти постоиш отсекогаш.

3 Ги издигнаа реките, Господи, ги издигнаа реките гласовите свои.

4 Но од бучењето на многуте води, од големината на морските бранови, почу­десен е Господ во висините Свои!

5 Сведоштвата Твои се многу вистинити. На твојот дом, Господи, му припаѓа светост за вечни времиња.

94

1

Боже, Господи на одмаздата, Боже на одмаздата, покажи се!

2 Стани, Судијо на Земјава, дај им отплата на горделивите!

3 До кога нечестивите, Господи, до кога нечестивите ќе се фалат,

4 ќе мрморат и говорат дрско, до кога ќе зборуваат така сите злосторници?

5 Го газат Твојот народ, Господи, и го угнетуваат Твоето наследство;

6 вдовица и туѓинец убиваат, и сирак усмртуваат.

7 Па велат: Господ нема да види, Бог Јаковов нема да дознае!

8 Вразумете се, вие што сте безумни! И дали вие, луѓе, некогаш ќе се опаме­тите?

9 Оној, Кој го насадил увото, нема ли да чуе, и Оној што го поставил окото, нема ли да види?

10 Оној, Кој ги вразумува народите, и Кој го учи човекот на знаење, зар нема да казни?

11 Господ ги знае човечките мисли, знае дека се тие суетни.

12 Блажен е оној човек, кого го вра­зумуваш Ти, Господи, и го поучуваш на Твојот закон,

13 за да му дадеш мир во лошите де­нови, додека за грешникот не се ископа гроб!

14 Зашто Господ нема да го отфрли Својот народ и нема да го остави Своето наследство,

15 зашто правдата не ќе се врати кај праведните и сите прави по срце ќе ја следат.

16 Кој ќе се крене за мене против лу­кавите или кој ќе стои покрај мене против злосторниците?

17 Да не ми беше помогнал Господ, душата моја брзо ќе се преселеше во светот на мртвите!

18 Кога помислив: ногата ми се поколеба, — Твојата милост Господи, ми помогна!

19 Кога се намножуваа тешкотиите во срцето мое, Твоите утехи ја развеселуваа душата моја.

20 Па зар до Тебе ќе се приближи престолот безбожнички, оној што рабо­ти спротивно на законот Твој?

21 Ја ловат душата на праведниот и осудуват невини на смрт.

22 Но Господ е мое прибежиште и Бог мој — сигурна тврдина моја.

23 Тој ќе им плати за нивното беззаконие, и за нечестивоста нивна ќе ги погуби, Господ Бог ќе ги погуби.

95

1

Дојдете да Му пееме на Господ и да воскликнеме кон Карпата на нашето спасение!

2 Да побрзаме пред лицето Негово со славословие, и со псалми да Му вос­кликнеме,

3 зашто Бог е велик Господ и Цар го­лем над сите богови.

4 Зашто во Неговите раце се сите земни длабочини, а горските висо­чини се исто така Негови.

5 Бидејќи Негово е морето, и Тој го создаде, а рацете Негови го создадоа и копното.

6 Дојдете да Му се поклониме и да паднеме ничкум, да клекнеме пред лицето на Господ, нашиот Творец;

7 зашто Тој е Бог наш, а ние сме народ од Неговото пасиште и овци од Него­вите раце. О, денес да бевте го послу­шале Неговиот глас!

8 „Не ожесточувајте ги срцата ваши, како во Мерива, како во оној ден во Маса во пустината,

9 каде што Ме искушуваа вашите татковци, Ме испитуваа иако ги видоа делата Мои.

10 Четириесет години Ме јадеше тој народ и реков: тие се народ со заблудени срца, кои не ги почитуваат патиш­тата Мои,

11 па затоа се заколнав во гневот Свој дека тие нема да влезат во Мојот мир.“

96

1

Запејте Му на Господ песна нова, за­пеј Му на Господ, цела Земјо!

2 Пејте Му на Господ, благословувајте го името Негово, благовестете го од ден на ден спасението од Него;

3 разгласувајте ја меѓу народите сла­вата Негова, и на сите народи — чудесата Негови;

4 зашто велик е Господ и достоен за пофалба, страшен е Тој над сите бо­гови.

5 Бидејќи сите богови на незна­бош­ците се идоли, а Господ ги создаде небесата.

6 Слава и величие се пред лицето Не­гово, сила и великолепие — во светилиш­тето Негово.

7 Воздајте Му на Господ, племиња на­родни, воздајте Му на Господ слава и чест;

8 воздајте Му на Господ слава на име­то Негово, принесете жртви и влезете во Неговите дворови;

9 поклонете Му се на Господ во све­тите дворови Негови. Да затре­пери пред лицето Негово целата Земја!

10 Кажете им на народите: Господ се зацари! Затоа цврста е вселената, нема да се разниша. Тој управува пра­ведно со народите.

11 Нека се развесели небото и да се возрадува Земјата, нека се раздвижи морето и она што го исполнува;

12 нека се радуваат полињата и сѐ што е на нив, да ликуваат сите дрвја по дубравите,

13 пред лицето на Господ, зашто иде, зашто Тој иде да ѝ суди на Земјата. Тој ќе ѝ суди на вселената по правда, и на народите — според Својата вистина.

97

1

Господ се зацари: нека се радува Земјата; нека се веселат многубројните острови.

2 Облак и мрак е околу Него; пра­ведност и правда се основа на Него­виот престол.

3 Пред Него оган врви и ги гори непријателите Негови наоколу.

4 Неговите молњи ја осветлуваат вселената; Земјата гледа и трепери.

5 Горите се топат како восок од ли­цето на Господ, од лицето на Господ, по целата Земја.

6 Небесата ја разгласуваат Неговата праведност, и сите народи ја гледаат Неговата слава.

7 Нека се засрамат сите, кои се поклонуваат на ликови, кои се фалат со своите идоли. Поклонете Му се сите „богови.“

8 Чу Сион и се зарадува, се веселат ќерките Јудини заради Твоите пресуди, Господи,

9 зашто Ти си, Господи, Севишен на целата Земја, повисок си од сите бого­ви.

10 Господ ги сака оние што го мра­зат злото. Ја чува Господ душата на Своите светии; од раката на нечес­тивите ќе ги избави.

11 Светлина засветли над праведниот, а за правите по срце — радост.

12 Радувајте се, праведни, во Господ и славете го Неговото свето име.

98

1

Запејте Му на Господ нова песна, зашто создаде чудесни работи; Него­вата десница Му помогна и Неговата света мишка.

2 Господ ја објави Својата победа, пред очите на народите ја откри Сво­јата правда.

3 Се присети Тој за Својата милост и на верноста Своја кон домот Израелов; сите краишта земни го видоа спасението од нашиот Бог.

4 Воскликни Му на Господ, цела Земјо; запеј, радуј се и пеј;

5 пејте Му на Господ со лири, со лири и со глас псаломски;

6 во труби и во рог затрубете пред Ца­рот — пред Господ.

7 Нека шуми морето и сѐ она што го исполнува: вселената и сите што живе­ат во неа;

8 да заплескаат со раце реките и заедно со горите да се зарадуваат пред лицето на Господ!

9 Зашто Тој доаѓа да ѝ суди на Зем­јата. Тој ќе ѝ суди на вселената по правда и народите — правично.

99

1

Господ се зацари: нека треперат на­родите! Тој седи на херувими: нека се затресе Земјата!

2 Велик е Господ на Сион и возви­шен е Тој над сите народи.

3 Нека го слават името Твое велико: зашто тоа е свето!

4 Ти си силен Цар, Кој сака праведен суд; Ти утврди правда; правда и праведност Ти изврши во Јаков.

5 Превознесувајте Го Господа, на­шиот Бог, поклонувајте Му се во подножјето на нозете Негови, зашто тоа е свето!

6 Мојсеј и Арон беа меѓу свештеници­те Негови, а Самоил меѓу оние, кои го повикуваа името Негово. Тие Го пови­куваа Господа и Тој ги слушаше.

7 Во облаков столб Тој им говореше, зашто тие ги пазеа Неговите заповеди и наредби, што им ги даваше.

8 Господи, Боже наш, Ти ги слу­шаше. Боже, Ти беше милостив спрема нив, но ги казнуваше сите нивни лоши постапки.

9 Возвишувајте Го Господа, нашиот Бог, и поклонувајте се на Неговата све­та гора, зашто свет е Господ, на­шиот Бог.

100

1

Воскликни Му на Господ, цела Земјо!

2 Служете Му на Господ со радост; излегувајте пред Него со восклик!

3 Знајте дека Господ е Бог, дека Тој нѐ создаде нас, а не ние самите; Негови сме — Негов народ и овци од Неговото пасиште.

4 Влегувајте низ Неговите порти со славословие, во Неговите дворови со песна; славете Го, фалете го името Негово,

5 зашто добар е Господ: Неговата ми­лост е вечна и Неговата верност е од род во род.

101

1

Ќе пеам за верноста и за правдата — Тебе, Господи, ќе Ти свирам!

2 Ќе размислувам за патот непо­рочен: кога ќе го достигнам? Среде мојот дом ќе одам со чисто срце.

3 Нема да ставам пред очите мои ништо пакосно; ги мразам делата на отпадниците — тие нема да се приле­пат за мене.

4 Развратно срце нема да се прилепи до мене; за лукавиот не сакам да знам.

5 Оној што тајно го клевети ближ­ниот свој, ќе го погубам; оној што е со горделиви очи и ненаситно срце, не го поднесувам.

6 Очите ми се управени кон верните по земјата, за да седат со мене; кој оди по патот непорочен, тој ќе ми служи.

7 Нема да остане во мојот дом оној, кој прави сплетки; кој говори лага, не можеше да остане пред очите мои.

8 Секојдневно ќе ги истребувам сите нечестиви од земјата, за да ги истребам од Господовиот град сите злосторници.

102

1

Господи, услиши ја молитвата моја и повикот мој нека дојде до Тебе!

2 Не одвраќај го лицето Свое од мене, во денот на мојата жалост приклони го увото Твое кон мене; во денот, кога Те повикувам, услиши ме бргу,

3 зашто дните ми исчезнуваат како дим, а коските мои горат како оган;

4 попарен сум како трева, срцето ми е исушено, така што заборавам и лебот свој да го јадам;

5 од гласот на моите воздишки кос­ките ми се залепија за телото мое.

6 Заприлегав на пеликан во пустина; станав како був во урнатини;

7 не спијам, седам како самотна птица на покрив.

8 Секој ден ме навредуваат непријателите мои, и фалејќи се, ме проколнуваат.

9 Јадам пепел како леб и пијалакот свој со солзи го мешам.

10 Поради гневот и јароста од лицето Твое бев подигнат, а потоа соборен.

11 Дните мои исчезнуваа како вечерна сенка и јас се сушам како сено.

12 А Ти, Господи, вечно пребиваш; и името Твое е од род во род.

13 Стани, смилувај му се на Сион, за­што време е да се смилуваш на него — зашто дојде времето;

14 бидејќи на Твоите слуги им оми­леа и камењата негови и за правот негов жалат.

15 Незнабошците ќе се заплашат од името на Господ, а сите земни цареви — од Твојата слава.

16 Зашто Господ ќе го изгради Сион и ќе се појави во славата Своја;

17 ќе погледне милостиво на молит­вите од беспомошните и нема да ги презре молбите нивни.

18 Нека се запише ова за следниот род, та идното поколение да Го слави Господа,

19 зашто се јави од светата Своја ви­сочина, Господ од небесата погледна на Земјата,

20 за да ги чуе офкањата на оковани­те, да ги ослободи осудените на смрт,

21 за да го разгласат името Господо­во на Сион и похвалата Негова во Еру­салим,

22 кога ќе се соберат народите и цар­ствата заедно да Му служат на Господ.

23 Тој ми ја откажа заштитата Своја на патот мој, ги скрати дните мои.

24 Боже мој! Не земај ме на половината од деновите мои! Твоите години се од род во род.

25 Во почетокот Ти, Господи, ја основа Земјата, небесата се дело на Твоите раце;

26 тие ќе пропаднат, а Ти ќе пребиваш; сите тие — како облека ќе оветвеат, и како наметка Ти ги менуваш и тие исчезнуваат.

27 Но Ти си секогаш истиот, и Твоите години нема да завршат.

28 Синовите на Твоите слуги ќе се ве­селат и потомството нивно ќе се зацврс­ти за навек.

103

1

Благословувај Го, душо моја, Госпо­да, и целата моја внатрешност да го благословува Неговото свето име!

2 Благословувај Го, душо моја, Госпо­да и не заборавај ги сите Негови добрини, на Оној,

3 Кој ги очистува сите твои беззаконија, Кој ги исцелува сите твои болести;

4 Кој го избавува од пропаст твојот живот, Кој те овенчува со милост и со добрини.

5 Кој го исполнува со добра животот твој, како на орел ти ја обновува твојата младост.

6 Господ им дава милост и правда на сите угнетени.

7 Тој му ги покажа Своите патишта на Мојсеј, на Израеловите синови — де­лата Свои.

8 Штедар и милостив е Господ, долготрпелив и многумилостив;

9 Тој не се гневи до крај, ниту вечно се лути.

10 Тој не постапува со нас според на­шите беззаконија и не ни плаќа спо­ред нашите беззаконија;

11 зашто, колку е големо растојанието од небото до Земјата, толку е голема милоста на Господ спрема оние што се бојат од Него;

12 колку е далеку исток од запад, тол­ку ги оддалечува Тој од нас на­шите престапи;

13 како таткото што ги милува сино­вите, така и Господ ги милува оние, кои се бојат од Него.

14 Зашто Тој го знае нашиот состав, помни дека сме прав.

15 Дните на човекот се како трева; ка­ко полски цвет, така прецутува тој;

16 ќе дувне ли над него ветар, и веќе го нема, и местото негово веќе не го памети.

17 А милоста на Господ е од век до век спрема оние, кои се бојат од Него, и правдата Негова е од чеда на чеда,

18 кои го чуваат заветот Негов и ги помнат заповедите Негови.

19 Господ го поставил Својот прес­тол на небото, и царството Негово владее над сѐ.

20 Благословувајте Го Господа — сите ангели Негови, вие крепки по сила, кои го извршувате Неговиот збор, слушајќи го гласот од зборот Негов;

21 благословувајте Го Господа — сите Негови војски, Негови служители, кои ја исполнувате волјата Негова;

22 благословувајте Го Господа сите Негови дела, по сите места на Него­вото владеење. Благословувај Го, душо моја, Господа!

104

1

Благословувај Го, душо моја, Госпо­да! Господи, Боже мој, Ти си многу велик; во слава и величес­твеност Си се облекол;

2 Ти, Кој се облекуваш со светлина како со облека, си го прострел небото како шатор;

3 на вода си ги поставил Твоите дво­рови, облаците си ги направил како Своја кола, на крилјата од ветрот патуваш.

4 Ветровите ги правиш Свои гласници, а огнот и пламенот — Свои слуги.

5 Ти си ја поставил Земјата на цврс­ти основи: таа нема да се разниша никогаш.

6 Си ја покрил со бездна како со облека, води стојат над горите.

7 Од Твојата закана тие бегаат, од гласот на Твојот гром се разбегуваат;

8 се издигаат до горите, се спуштаат во долините, на места што си им ги оп­ределил.

9 Си поставил граница преку која нема да преминат, ниту ќе се вратат да ја покријат Земјата.

10 Си управил извори во долините: ме­ѓу горите течат води,

11 ги напојуваат сите полски ѕверови; дивите магариња ја гаснат жедта своја.

12 Покрај нив живеат птици небес­ни, меѓу гранките пуштаат глас.

13 Ти ги напојуваш горите од своите височини, од плодовите на Твоите дела се наситува Земјата.

14 Ти правиш да расте трева за доби­токот и растенија за потреба на луѓето, за да произведат храна од земјата

15 и вино што го весели срцето на чо­векот, и маслото од кое блеска лицето негово, и лебот што го закрепнува срцето на човекот.

16 Се напојуваат дрвјата по полето, кедрите леванонски, што си ги посадил;

17 на нив птиците си прават гнезда, елките им се живеалишта на штркови­те.

18 Високите гори — на срните; камењата — прибежиште на зајаците.

19 Тој ја создал месечината да ги определува времињата, сонцето знае кога ќе зајде.

20 Спушташ темнина, и настанува ноќ: тогаш излегуваат сите горски ѕверови;

21 лавовите рикаат за плен и бараат од Бога храна за себе.

22 Изгрева сонцето, а тие се собираат и легнуваат во своите легла;

23 човекот излегува по своја работа и работи до вечерта.

24 Колку се многубројни делата Твои, Господи! Сѐ си направил премудро; Земјата е полна со Твои созданија.

25 Ете го морето, големо и пространо; таму се движат безброј лазачи, мали и големи животни;

26 таму пловат кораби, таму е левијатанот што си го создал да игра во него.

27 Сите тие од Тебе чекаат да им да­деш храна навреме.

28 Им даваш — примаат, ја отвораш раката Своја — се наситуваат со блага;

29 го одвратиш ли лицето Свое — се збунуваат, им го одземеш ли духот нивен — умираат и во земјата своја се враќаат.

30 Го праќаш ли духот Свој — се создаваат; Ти го обновуваш лицето на земјата.

31 Нека пребива вечно славата на Господ; нека се весели Господ за делата Свои!

32 Погледнува ли кон Земјата, и таа се тресе; се допре ли до горите, тие се димат.

33 Ќе Му пеам на Господ преку целиот мој живот, ќе Му пеам на мојот Бог сѐ додека постојам.

34 Нека Му биде мила беседата моја! Ќе се веселам во Господ.

35 Нека ги снема грешниците од Земјата, и беззаконици да нема веќе! Благословувај Го, душо моја, Гос­пода! Алилуја!

105

1

Славете Го Господа; повикувајте го Неговото име; разгласувајте ги меѓу народите делата Негови.

2 Славете Го и пејте Му; кажувајте ги сите Негови чудеса.

3 Фалете се со Неговото свето име: нека се весели срцето на оние, кои Го бараат Господа.

4 Барајте Го Господа и утврдувајте се, барајте го секогаш лицето Негово.

5 Спомнувајте ги чудесата Негови, што ги направи, чудесата Негови и су­довите од устата Негова,

6 вие, семе Авраамово, слуги Него­ви, синови Јаковови, избраници Не­гови.

7 Тој е Господ, Бог наш; Неговите судови се по целата земја.

8 Тој вечно го помни заветот Свој, зборот што го заповедал во илјада ро­дови,

9 што му го ветил на Авраам, и заклетвата Своја на Исак;

10 и му го поставил тоа како закон на Јаков и како вечен завет на Израел,

11 велејќи: „Тебе ќе ти ја дадам Хананската земја во ваше наследство.“

12 Тогаш тие беа уште малку на број, многу малку, и беа придојдени во неа,

13 па одеа од народ во народ, од едно царство кон друг народ;

14 никому не му дозволуваше Тој да ги угнетува и цареви за нив караше:

15 „Не допирајте се до Моите пома­зани, на Моите пророци не правете им зло!“

16 И пушти глад во таа земја и секој лебен клас го сотре.

17 Испрати пред нив човек: како роб беше продаден Јосиф.

18 Ги стегнаа во окови нозете негови, железо околу вратот негов,

19 додека се исполни зборот негов: зборот Господов го потврди.

20 Царот прати по него, го одврзаа, кнезот над народите го ослободи.

21 Го постави за домаќин над домот свој и управител над сиот имот свој,

22 за да ги поучува кнезовите според својата волја и старешините негови да ги учи на мудрост.

23 Тогаш дојде Израел во Египет, и Јаков се всели во Хамовата земја.

24 Го умножи Бог многу Својот народ и го направи посилен од непријателите негови.

25 Се преврте срцето нивно и тие го замразија народот Негов, и почнаа да им пакостат на слугите Негови.

26 Го испрати Мојсеј, слугата Свој, и Арон, кого го избра.

27 Тие ги покажаа меѓу нив Неговите знаци и чудесата Негови во Хамовата земја.

28 Испрати темнина и се смрачи, и тие не се спротивставија на зборот Негов.

29 Ја претвори водата нивна во крв и ја уништи рибата нивна.

30 Се исполни земјата нивна со жаби, дури и собите на царот нивен.

31 Тој заповеда: и нападнаа рој муви и мушички по сите нивни предели.

32 Наместо дожд, испрати врз нив град, оган што ја гореше земјата нивна,

33 и ги уништи лозјата нивни и смок­вите нивни, ги сотре сите дрвја во нив­ните предели.

34 Рече и нападнаа скакулци и гасеници безброј;

35 и ја изедоа сета трева по земјата нивна, ги испојадоа сите плодови на нивите нивни.

36 И го погуби секое првородено во земјата нивна, првините од сиот нивен труд.

37 Ги изведе Израелците со сребро и злато, и немаше болен во племињата нивни.

38 Се зарадува Египет поради нивното излегување, бидејќи го беше обзел страв од нив.

39 Тој им простре облак како покрив и оган, за да им свети ноќе.

40 Бараа, и Тој им прати потпо­лошки и со леб небесен ги наситуваше.

41 Расцепи камен и потекоа води, потекоа како река по безводната земја,

42 зашто се сети на Својот свет збор кон Авраам, Својот слуга.

43 Па го изведе Својот народ со радост, Своите избрани — со веселба,

44 и им даде незнабожечки земји, и така наследија плодови од други народи,

45 за да ги чуваат наредбите Негови и да ги исполнуваат законите Негови. Алилуја!

106

1

Алилуја! Славете Го Господа, зашто е добар, зашто Неговата милост е вечна.

2 Кој ќе ја искаже силата на Господ, кој ќе ја разгласи сета похвала Негова?

3 Блажени се оние што се држат до правдата и вршат праведност во секое време.

4 Сети се на мене, Господи, во благо­волението Свое кон Твојот на­род; помогни ми кога ќе ги спасуваш нив,

5 за да ги видам во добрини Твоите избраници, за да се развеселам со веселбата на Твојот народ, за да се пофалам заедно со Твоето наследство.

6 Згрешивме ние и татковците наши, правевме беззаконија, постапувавме нечестиво.

7 Нашите татковци во Египет не ги ценеа Твоите чудеса, не ги помнеа мно­гуте милости Твои и се побунија кога се приближија до Црвеното Море.

8 Но Тој ги спаси заради името Свое, за да им ја покаже силата Своја.

9 Му се закани на Црвеното Море, и тоа се исуши; и ги преведе по бездните како по пустина;

10 и ги спаси од рацете на оние што ги намразија и ги избави од рацете на непријателите.

11 Водите ги покрија нивните неприја­тели; не остана ниеден од нив.

12 И тие поверуваа на зборовите Него­ви и Му испеаја похвала.

13 Но тие набргу ги заборавија делата Негови, не го дочекаа Неговото реше­ние;

14 се занесоа од похотливоста во пус­тината, па Го искушуваа Бога во без­водната земја.

15 Тој го исполни нивното барање, но прати и пораз за душите нивни.

16 Му позавидоа на Мојсеј во логорот и на Арон, светецот Гос­подов.

17 Се отвори земјата, го голтна Датан и ја покри дружината на Ави­рон.

18 И пламна оган врз нив, и пламенот ги изгори нечестивите.

19 Направија теле на Хорив и му се поклонија на идолот.

20 Ја заменија својата слава со лик на теле, што јаде трева.

21 Го заборавија Бога, својот Спаси­тел, Кој изврши големи дела во Египет,

22 чудеса во Хамовата земја, страш­ни дела при Црвеното Море.

23 И рече дека ќе ги истреби, но Мој­сеј, Неговиот избраник, се застапи за нив во пукнатината, за да ја од­врати јароста Негова, та да не ги погуби.

24 Тие ја презреа саканата земја, не Му веруваа на зборот Негов;

25 и роптаа во шаторите свои, не го послушаа гласот Господов.

26 Тој крена рака и им се заколна дека ќе ги погуби во пустината,

27 ќе го расее нивното семе меѓу на­родите и дека ќе ги растури по земјите.

28 Тие се придружија кон Ваал-Пе­ор и јадеа жртви, принесувани на мртви,

29 Го дразнеа Бога со делата свои, и на нив падна погибел.

30 Но стана Пинеас, се зазеде и по­морот престана.

31 И тоа му се прими за праведност од род во род довека.

32 И Го разгневија Бога кај водите на Мерива, и Мојсеј настрада заради нив,

33 зашто тие го огорчија духот негов, и тој згреши со устата своја.

34 Не ги истребија народите, за кои им беше рекол Господ,

35 туку се смешаа со незнабошците и свикнаа на нивните дела;

36 им служеа за нивните идоли, кои им станаа замка,

37 и ги жртвуваа синовите свои и ќер­ките свои на злите духови;

38 и проливаа невина крв, крвта на синовите свои и на ќерките свои, што им ги жртвуваа на хананските идоли, па земјата се извалка од таа крв;

39 се осквернија со делата свои, блудствуваа со постапките свои.

40 Се разгоре гневот на Господ против Неговиот народ, и Му омрзна наследството Негово,

41 па ги предаде во рацете на непријателите и завладеаја над нив оние што ги мразеа.

42 Непријателите нивни ги угнетуваа, и тие се покоруваа под нивната рака.

43 Многупати ги избавуваше, но тие беа бунтовни со своите намери, па беа понижени поради своите беззаконија.

44 Па сепак, Тој погледна на нивната потиштеност, кога ги слушаше нивните молби,

45 си спомна на Својот завет со нив, се сожали поради големата милост Своја;

46 па поттикна сожалување спрема нив кај оние што ги беа заробиле.

47 Спаси нѐ, Господи, Боже наш, и со­бери нѐ од незнабошците за да го сла­виме Твоето свето име, да се фалиме со Твојата слава!

48 Нека е благословен Господ, Бог Израелов, отсекогаш засекогаш! И сите луѓе нека велат: Амин! Амин! Алилуја.

107

1

Славете Го Господа, зашто е до­бар, зашто е вечна милоста Негова!

2 Така да велат избавените од Господ, оние што ги откупи од непријателска рака.

3 И ги собра од земјите, од исток и од запад, од север и од морето.

4 Тие скитаа по безводната пустина и нигде пат ниту населен град не најдоа;

5 трпеа глад и жед, душата им ос­лабна во нив,

6 но во жалоста своја Го повикаа Гос­пода, и Тој ги избави од нивните неволји

7 и ги поведе по правиот пат, за да одат кон населен град.

8 Нека Го слават Господа за милос­та Негова и за чудесата Негови што им ги направи на синовите човечки:

9 зашто Тој ја напојува жедната душа и душата гладна ја исполнува со блага.

10 Тие седеа во темнина и смртна сен­ка, оковани со сиромаштија и железо;

11 бидејќи не се покорија на зборо­вите Божји и се противеа на волјата на Се­вишниот.

12 Тој го скрши нивното срце со мака, се сопнаа, и немаше кој да им помогне.

13 Тогаш во тагата своја повикаа кон Господ, и Тој ги спаси од маките нивни;

14 ги изведе од темнината и смртната сенка и ги раскина оковите нивни.

15 Нека Го слават Господа за милос­та Негова и за Неговите чудесни дела кон синовите човечки,

16 зашто Тој ги здроби бронзените порти и ги скрши железните резиња.

17 Неразумните страдаа поради своите грешни патишта и поради беззаконијата свои!

18 Од секоја храна им се одвраќаше душата, и се приближија до вратата на смртта.

19 Но во тагата своја повикаа кон Господ, и Тој ги спаси од неволјите нив­ни;

20 го испрати Своето слово, ги изле­кува и ги спаси од пропаст.

21 Нека Го прославуваат Господа за милоста Негова спрема синовите човеч­ки!

22 Нека Му принесуваат похвална жртва и нека ги разгласуваат делата Негови со радост.

23 Оние што запловија по море на ко­раби, што имаа работа по големите води —

24 тие ги гледаа делата на Господ и чудесата Негови во длабочините.

25 Тој рече — и настана бурен ветер и високо ги издигна морските бранови;

26 се издигаа до небесата, слегуваа до бездната; нивната присебност се губи во неволјата;

27 тие се збунуваат, се нишаат како пијани, и сета нивна мудрост им ис­чез­нува.

28 Тогаш во скрбта своја повикаа кон Господ, и Тој ги изведе од маките нив­ни.

29 И ѝ заповеда на бурата и таа се претвори во тивок ветрец и брановите молкнаа.

30 Тие се развеселија, зашто стивнаа, а Тој ги упати кон нивното сака­но пристаниште.

31 Нека Го прославуваат Господа за милоста Негова и за Неговите чудес­ни дела спрема синовите човечки!

32 Нека Го возвеличуваат со собра­нието народно и нека Го слават во со­ветите на старешините!

33 Тој претвора реки во пустина, и водни извори — во сушна земја,

34 земја плодородна — во солница, по­ради злобата на оние што живеат во неа.

35 Тој претвори пустина во езеро, а сува земја — во земја со водни извори;

36 таму насели гладни, а тие изгра­дија град за живеење;

37 засеаја ниви, насадија лози, и тие им даваат свои плодови.

38 Тој ги благословуваше, и тие многу се размножуваа, и добитокот нивен Тој не им го намалуваше.

39 Кога беа проредени и пострадаа од притисокот на злото и од неволјата,

40 Тој изли презир над кнезовите и ги остави да скитаат по пустината, каде што нема патишта.

41 Но бедниот го извлече од сиромаштија, го умножи родот негов како овчо стадо.

42 Праведните го гледаат тоа и се ра­дуваат, а секоја злоба си ја затвора устата своја.

43 Кој е мудар и го пази ова, ќе ја раз­бере милоста Господова.

108

1

Подготвено е срцето мое, Боже; ќе пеам и ќе воспевам. Разбуди се душо моја!

2 Разбудете се, харфо и лиро! Ќе ја разбудам зората.

3 Ќе Те славам, Господи, меѓу народите; ќе Те воспевам меѓу племињата,

4 зашто повисока од небото е Тво­јата милост, и до облаците достига Твојата верност.

5 Издигни се над небесата Боже, и славата Твоја нека биде по целата Земја,

6 за да се избават Твоите возљубени; спаси ме со Твојата десница и услиши ме.

7 Бог рече во своето светилиште: „Ќе се вознесам и ќе го разделам Сихем и ќе ја измерам долината Сукот;

8 Мој е Галаад, Мој е Манасија, Еф­рем е шлем на главата Моја, Јуда е Мој скиптар;

9 Моав Ми е леген за миење, врз Едом ќе ја фрлам обувката Своја, над Филис­тејците ќе славам победа.“

10 Кој ќе ме доведе до укрепениот град? Кој ќе ме доведе до Едом?

11 Зар не си Ти, Боже, Кој нѐ отфрли и не излегуваш, Боже, со нашите војски?

12 Дај ни помош против непријате­лите, зашто човечката заштита е суетна.

13 Во Бога ќе имаме сила; Тој ќе ги прегази непријателите наши.

109

1

Боже, похвало моја, не премолчу­вај,

2 зашто против мене се отворени грешни и лажливи усти; зборуваат со лажлив јазик против мене;

3 отсекаде ме опкружуваат со злобни зборови, и без причина ме напа­ѓаат;

4 место да ми возвратат со љубов, тие стануваат против мене, а јас се молам;

5 ми враќаат зло за добро, омраза — за љубов:

6 „Постави над него грешник, и ѓаво­лот да застане десно од него.

7 Кога ќе му се суди, нека биде осуден, и молитвата негова да се прими за грев;

8 дните негови да бидат кратки, а неговото достоинство друг да го земе;

9 децата негови да останат сираци, а жената му — вдовица;

10 децата негови да скитаат и да станат просјаци, изгонети надвор од своите домови.

11 Заемодавецот да му земе сѐ што има, и туѓинци да го разграбаат трудот негов;

12 нека нема кој да го заштити, да нема и кој да се смили над сираците негови;

13 потомството негово да загине, и да се избрише името негово во следниот род;

14 да биде спомнато пред Господ беззаконието на татковците негови, и гревот на мајка му да не се очисти;

15 тие секогаш да бидат пред очите на Господ, и да се избрише споменот нивни на земјата.

16 Зашто не помислил да покаже милост, туку ги гонеше бедните, си­ромасите, и оние со скршено срце, за да ги уништи;

17 засакал клетва — па таа нека го стигне: не посакал благослов, — тој нека се оддалечи од него;

18 нека се облече во клетва како во облека; и таа нека влезе во него како вода, и како масло — во неговите коски;

19 та да му биде како облека, во која се облекува, и како појас, со кој секогаш се опашува.“

20 Таква нека биде отплатата од Господ на оние што ме мразат и на оние што лошо зборуваат против душата моја.

21 А мене, Господи, Господи, заш­тити ме заради Твоето име, зашто е блага милоста Твоја; избави ме,

22 зашто сум беден и сиромав, и срцето мое во мене е рането.

23 Исчезнувам како сенка што се од­далечува; ме гонат како скакулец.

24 Колената ми изнемоштија од пост, а телото мое ослабе.

25 Им станав за потсмев; оние што ме гледаат, нишаат со главите свои.

26 Помогни ми, Господи, Боже мој, спаси ме поради Твојата милост.

27 Нека разберат дека е тоа Твојата рака и дека, Ти, Господи, си го напра­вил тоа.

28 Тие проколнуваат, а Ти, пак, благослови; и оние што стануваат против мене нека бидат посрамени, а Твојот слуга да се зарадува.

29 Нека се облечат во презир противниците мои и како со облека да се покријат со својот срам,

30 и јас со устата моја многу ќе Го славам Господа и меѓу мнозина ќе Го прославувам,

31 зашто застана од мојата десна страна, за да ја спаси мојата душа од оние што ме гонат.

110

1

Му рече Господ на мојот Господ: „Седи од Мојата десна страна, додека ги ставам непријателите Твои во поднож­јето на нозете Твои.

2 Жезолот на Твојата сила ќе Ти го прати Господ од Сион: владеј меѓу непријателите Свои.

3 Подготвен е Твојот народ за денот кога ќе ги поведеш Своите војски на светите гори; како роса од утробата на зората, со Тебе се младите борци.

4 Се заколна Господ и нема да се по­кае: Ти си вечен свештеник по чинот Мелхиседеков.“

5 Господ, Кој е од Твојата десна стра­на, во денот на гневот Свој, Тој ќе ги порази царевите;

6 ќе изврши суд над народите, ќе ја ис­полни земјата со трупови, ќе ги скрши главите на многумина на Земјата.

7 Од потокот на патот ќе пие, и затоа високо ќе ја крене главата.

111

1

Алилуја! Ќе Те славам, Господи, од сѐ срце во советот на праведните и во собранието.

2 Големи се делата на Господ, нека размислуват за нив сите што уживаат во нив.

3 Неговото дело е слава и велико­лепие, а правдата Негова вечно ќе постои.

4 Незаборавни ги направи чудесата Свои, милостив и штедар е Господ.

5 Им дава храна на оние, кои се бојат од Него; вечно го помни заветот Свој.

6 Силата на делата Свои му ја покажа на Својот народ, за да му ги даде незна­бошците во наследство.

7 Делата на рацете Негови се верност и правда; и верни се сите заповеди Негови,

8 утврдени засекогаш, засновани врз верност и правдина.

9 Тој му испрати избавување на Својот народ; засекогаш го установи Својот завет. Свето е и страшно името Негово.

10 Почеток на мудроста е стравот од Господ; здрав разум имаат сите, кои според неа постапуваат. Похвалата Негова пребива вечно.

112

1

Алилуја! Блажен е оној човек, кој се бои од Господ и кому му се мили Него­вите заповеди.

2 Неговото потомство ќе биде силно на земјата; родот на праведните ќе биде благословен.

3 Слава и богатство ќе има во него­виот дом; и правдата негова ќе преус­пева вечно.

4 На праведните во темнина им изгрева светлина; тие се благородни, милос­тиви и справедливи.

5 Има добро за човек што е дареж­лив и на заем дава; тој праведно ги извршува своите работи;

6 и никогаш нема да се разниша; пра­ведниот останува во вечен спомен.

7 Од лоши гласови нема да се уплаши; срцето му е спремно, зашто се надева на Господ.

8 Срцето му е цврсто: тој нема да се уплаши, кога — годе ќе погледне во не­пријателите свои.

9 Тој разделува, дава на сиромаси; правдата негова останува вечно; него­виот рог ќе се возвиши во слава.

10 Грешниот, кога ќе го види тоа, ќе се јадосува, ќе крцка со забите свои и ќе се топи. Желбата на грешникот пропаѓа.

113

1

Алилуја! Фалете го, слуги Господо­ви, фалете го името на Господ.

2 Нека е благословено името Госпо­дово отсекогаш и засекогаш.

3 Од исток до запад нека се просла­вува името на Господ.

4 Возвишен е над сите народи Господ; Неговата слава е над небесата.

5 Кој е како Господ, нашиот Бог, Кој живее во височините,

6 и Кој од високо гледа на небото и на земјата;

7 Кој од прав го издига сиромавиот и од калта го вади бедниот,

8 за да го постави со кнезовите, со кнезовите на народот негов.

9 Кој неплодната ја вселува в куќи како мајка, што се радува меѓу многуте деца. Алилуја!

114

1

Кога Израел излезе од Египет, до­мот Јаковов — од туѓ народ,

2 Јудеја стана Божјо светилиште, Израел област Негова.

3 Морето виде и избега; Јордан се врати назад.

4 Горите се разиграа како овни, и рит­чињата — како јагниња.

5 Што ти стана тебе море, па бегаш, и тебе, Јордане, па назад се враќаш?

6 Зошто се разигравте, гори, како ов­ни, и вие, ритчиња, како јагниња?

7 Трепери Земјата пред лицето на Господ, пред лицето на Бог Јаковов,

8 Кој камен претвора во водно езеро и карпа — во воден извор.

115

1

Не нам, Господи, не нам, туку на Своето име дај му слава, заради Твојата милост, заради Твојата вистина,

2 да не речат незнабошците: „Па каде е нивниот Бог?“

3 Нашиот Бог е горе на небесата; врши сѐ, што сака.

4 А идолите на незнабошците се среб­ро и злато, дело на човечки раце:

5 уста имаат, а не зборуваат, очи има­ат, но не гледаат;

6 имаат уши, но не слушаат; имаат ноздри, но не мирисаат;

7 раце имаат, но не пипаат; нозе има­ат, но не одат; тие не пуштаат глас од грлото свое.

8 Слични на нив се и оние што ги прават, такви се и оние што се надеваат на нив.

9 Доме Израелов, надевај се во Гос­под; Тој е наш помошник и заштитник.

10 Доме Аронов, надевај се во Господ; Тој е наш помошник и заштитник.

11 Вие кои се боите од Господ, надевајте се во Господ; Тој е ваш помошник и заштитник.

12 Господ се сеќава на нас и нѐ благо­словил, го благословил домот Израе­лов, го благословил домот Аронов,

13 ги благословил оние, кои се бојат од Господ, мали и големи.

14 Нека ви придаде Господ вам повеќе, вам и на вашите деца.

15 Благословени да сте од Господ, Кој ги создаде небото и земјата.

16 Небесата се Господови небеса, а земјата Тој им ја даде на синовите човечки.

17 Не ќе Те слават мртвите, Госпо­ди, ниту оние што слегуваат во местото на молкот,

18 туку ние живите ќе Го благословуваме Господа отсега и засекогаш.

116

1

Се радувам дека Господ ќе го усли­ши гласот на моето молење,

2 зашто го приклони кон мене Свое­то уво, и затоа ќе Го повикувам преку сите мои дни.

3 Смртни болки ме обзедоа, пеколни маки ме стигнаа; се најдов во неволја и мака.

4 Тогаш го повикав името Госпо­дово: О, Господи, избави ја душата моја!

5 Милостив е Господ и праведен, и милосрден е нашиот Бог.

6 Господ ги пази слабите: бев во мака и Тој ми помогна.

7 Врати се, душо моја, во својот мир, зашто Господ постапи добро со тебе,

8 бидејќи душата моја ја истргна од смрт, очите мои — од солзи, и нозете мои — од сопнување.

9 Одам со благодарност пред лицето на Господ во земјата на живите.

10

Верував и кога говорев: во голема мака сум.

11 Во мојата необмисленост си ре­ков: секој човек е лажливец.

12 Што да Му дадам на Господ за сите Негови добрини што ми ги направи мене?

13 Ќе ја земам чашата на спасението и името на Господ ќе го повикам.

14 Заветите ќе Му ги упатам на Гос­под пред целиот Негов народ.

15 Скапа е во очите на Господ смртта на Неговите светии.

16 О, Господи, јас сум слуга Твој, јас сум слуга Твој и син на Твојата слугинка. Ти ги скрши моите окови.

17 Тебе ќе Ти принесам благодар­ствена жртва;

18 ќе ги исполнам заветите мои на Господ пред сиот Негов народ.

19 Во предворјето на домот Госпо­дов, среде тебе, Ерусалиме!

117

1

Фалете Го Господа, сите народи, прославувајте Го, сите луѓе,

2 зашто се зацврсти Неговата голема милост на нас, и верноста Госпо­дова пребива вечно.

118

1

Славете Го Господа, зашто Тој е до­бар, зашто милоста Негова е вечна.

2 Нека каже сега домот Израелов дека милоста Негова е вечна.

3 Нека рече сега домот Аронов дека милоста Негова е вечна.

4 Нека кажат сега сите, кои се бојат од Господ: дека милоста Негова е вечна.

5 Кога бев на мака, Го повикав Господа и Тој ме услиши и на ширина ме изведе.

6 Господ е мој помошник, нема да се плашам: што може да ми направи човек?

7 Господ ми е помошник: и јас побе­доносно ќе гледам на непријателите мои.

8 Подобро е да се надевам во Гос­под, отколку да се надевам во човек.

9 Подобро е да се надеваш во Гос­под, отколку да се надеваш во кнезови.

10 Сите народи ме опколија, но со името Господово јас ги разбив;

11 ме опседнаа, ме обиколија, но со името Господово јас ги победив.

12 Ме опкружија како пчели околу сотка, па се запалија како оган во трње: со името Господово јас им се против­ставив.

13 Ме турнаа силно за да паднам, но Господ ми помогна.

14 Господ е крепост моја и сила; Тој стана мое спасение.

15 Глас на радост и на спасение се слу­ша во домовите на праведните; десницата на Господ дава сила!

16 Десницата Господова ме возвишу­ва, десницата Господова дава сила.

17 Нема да умрам, но ќе живеам и ќе ги разгласувам делата Господови.

18 Господ строго ме казни, но на смрт не ме предаде.

19 Отворете ми ја вратата на правдата: ќе влезам во неа, ќе Го прославувам Господа.

20 Ете, тоа е вратата Господова, пра­ведните влегуваат низ неа;

21 ќе Те славам, зашто ме услиши и стана спасение мое.

22 Каменот што го отфрлија ѕидари­те, стана камен темелник.

23 Тоа е од Господ, и прекрасно е во очите наши.

24 Ова е денот што го создаде Гос­под за да се зарадуваме и да се развеселиме во него.

25 О, Господи, спаси нѐ! О, Господи, побрзај!

26 Нека е благословен оној, кој оди во името на Господ! Ве благословуваме од домот Господов.

27 Бог е Господ и Тој нѐ осветлува; образувајте празнична придружба до роговите на жртвеникот.

28 Бог мој си Ти и Тебе ќе Те сла­вам; Бог мој си Ти и Тебе ќе Те превознесувам.

29 Славете Го Господа, зашто Тој е до­бар, зашто милоста Му е вечна.

119

1

Блажени се непорочните во патот нивни, зашто одат според законот Господов.

2 Блажени се оние кои ги пазат све­доштвата Негови и од сѐ срце Го ба­раат,

3 оние кои не вршат беззаконие, туку одат по Неговите патишта.

4 Ти заповеда грижливо да се пазат Твоите заповеди.

5 О, да се управат моите патишта за да ги чувам Твоите заповеди!

6 Тогаш нема да се засрамам, гле­дајќи ги сите Твои заповеди.

7 Ќе Те славам Господи со чисто срце, кога ќе ги научам Твоите праведни су­дови.

8 Ќе ги пазам Твоите заповеди; не оставај ме сосема.

9 Како момчето ќе го запази во чистота патот свој? — Ако ги пази зборовите Твои!

10 Со сето срце мое Те барам, не доз­волувај да застранам од Твоите заповеди.

11 Ги сокрив во срцето свое запо­ведите Твои, за да не грешам пред Тебе.

12 Благословен си Ти, Господи! Научи ме на Твоите повелби.

13 Со устата своја ги разгласив сите уредби од устата Твоја.

14 По патот на Твоите сведоштва се насладувам како во секое богатство.

15 Ќе размислам за Твоите заповеди и ќе ги управувам очите мои на патот Твој.

16 Од повелбите Твои ќе се поучу­вам, нема да ги заборавам Твоите зборови.

17 Покажи милост кон Твојот слуга, и ќе живеам и ќе ги пазам Твоите зборо­ви.

18 Отвори ги очите мои, и ќе ги раз­берам чудесата од Твојот закон.

19 Придојден сум на земјава, не сокривај ги од мене Твоите заповеди.

20 И копнее душата моја во секое време да ги сака Твоите уредби.

21 Ти ги укоруваш горделивите; про­к­лети да се оние, кои се отклонуваат од Твоите заповеди.

22 Отстрани го од мене прекорот и презирот, зашто ги пазев Твоите прописи.

23 Кнезовите седат и ме клеветат, а Твојот слуга размислува за Твоите повелби.

24 Сведоштвата, пак, Твои се поука моја, а наредбите Твои — советници.

25 Душата моја лежи во прав: оживи ме според зборот Твој.

26 Патиштата мои Ти ги кажав, и Ти ме чу; научи ме на Твоите повелби.

27 Вразуми ме да го разберам патот на Твоите повелби и јас ќе размислувам за Твоите чудеса.

28 Душата моја засолзи од тага, за­цврсти ме со зборовите Твои.

29 Отстрани го од мене патот на лагата и научи ме на законот Твој.

30 Го избрав патот на вистината, и не ги заборавив Твоите судови.

31 Се приврзав за сведоштвата Твои, Господи: не ме посрамувај.

32 Ќе брзам по патот на Твоите запо­веди, кога ќе го прошириш моето раз­бирање.

33 Покажи ми го, Господи, патот на Твоите наредби и ќе се придржувам за нив до крај.

34 Поучи ме, и ќе се држам за законот Твој и ќе го пазам со сето срце свое.

35 Упати ме на патеката на Твоите заповеди, зашто многу ја засакав.

36 Приклони го срцето мое кон Твои­те сведоштва, а не кон лакомства.

37 Сврти ги очите мои за да не гледам суета: оживи ме на Својот пат.

38 Во слугата Свој внеси збор Свој за да се бои од Тебе.

39 Отстрани го од мене прекорот, од кој се плашам, зашто Твоите уредби се прекрасни.

40 Ете, јас копнеам по Твоите правила: Оживеј ме според Својата праведност.

41 И нека милоста Твоја, Господи, пријде на мене, и спасението од Тебе според зборовите Твои, —

42 и јас ќе им одговорам на оние што ме навредуваат, зашто верувам во збо­ровите Твои.

43 Не одземај го сосема од устата моја словото на вистината, зашто јас се надевам на Твоите уредби.

44 И ќе го чувам Твојот закон засекогаш и во векови.

45 Ќе одам слободно, зашто ги барам Твоите заповеди.

46 И ќе зборувам за сведоштвата Твои пред царевите, и нема да се посрамам;

47 им се насладувам на Твоите заповеди, кои многу ги засакав;

48 ќе ги протегнам рацете свои кон Твоите заповеди, кои ги возљубив, и ќе размислувам за Твоите наредби.

49 Спомни си за словото Твое кон Тво­јот слуга, со кое си му дал надеж.

50 Тоа ме утешува во неволјата моја, зашто Твоето слово ме оживува.

51 Горделивите жестоко ме напа­ѓаат, но јас не се отстранив од Твоите закони.

52 Кога си спомнувам за Твоите уредби од старина, Господи, се утешувам.

53 Лутина ме обзема од нечестивите што го напуштаат Твојот закон.

54 Повелбите Твои ми беа песна кога патував во некое место.

55 Ноќе го споменувам името Твое, Господи, и го пазам законот Твој.

56 Тој стана мој, зашто ги пазам Твои­те правила.

57 Дел мој си Ти, Господи, — си реков — ќе го пазам законот Твој.

58 Му се помолив на лицето Твое од сѐ срце: помилуј ме, според словото Твое.

59 Размислувам за Твоите патишта и ги свртувам нозете мои кон Твоите уредби.

60 Брзам и не се колебам да ги запазам Твоите заповеди.

61 Замки од нечестиви ме опкру­жија, но јас не го заборавив Твојот закон.

62 На полноќ станувам да Те вели­чам поради Твоите праведни уредби.

63 Јас сум меѓу оние што се бојат од Тебе и кои ги пазат Твоите правила.

64 Со Твојата милост, Господи, Зем­јата е полна; научи ме на Твоите повелби.

65 Добрини си му направил, Госпо­ди, на Твојот слуга според Твоето слово.

66 Научи ме на добро и на разумно, зашто верувам во Твоите заповеди.

67 Пред моето страдање бев застра­нил, а сега го пазам Твојот збор.

68 Ти си добар, Господи, и поради доб­рината Твоја научи ме на Твоите повелби.

69 Се зголеми неправдата од гордите врз мене, но јас од сѐ срце ги пазам Тво­ите правила.

70 Срцето им е бездушно како сало, но јас уживам со Твојот закон.

71 Добро ми е што бев понижен, за да се научам на Твоите повелби.

72 Законот на Твојата уста за мене е подобар отколку илјадници златници и сребреници.

73 Твоите раце ме создадоа и изградија: вразуми ме, и ќе се научам на Твоите заповеди.

74 Оние, кои се бојат од Тебе, кога ќе ме видат ќе се зарадуваат, затоа што се надевав во Твоите зборови.

75 Знам, Господи дека Твоите судови се праведни, и според справедливоста Твоја Ти ме казни.

76 Па нека ми биде милоста Твоја утеха, според Твоето слово кон Твојот слуга.

77 Нека пријде на мене Твојата штед­рост, и јас ќе живеам, зашто законот Твој е утеха моја.

78 Нека се посрамат горделивите, за­што неправедно и без вина ме обвинуваат; а јас ќе размислувам за Тво­ите правила.

79 Нека ми се приклонат оние што се плашат од Тебе, за да ги научат Твоите уредби.

80 Нека биде срцето мое непорочно во Твоите повелби, та да не се посрамам.

81 Копнее душата моја за Твоето спа­сение; јас се надевам во Твоите зборови.

82 Очите мои попуштија од желба за Твоето слово, велејќи: кога ќе ме утешиш?

83 Зашто станав како мев во дим, но Твоите повелби не ги заборавив.

84 Колку долго ќе чека Твојот слуга? Кога ќе извршиш суд над моите гони­тели?

85 Горделивите ми ископаа јама; тие го кршат Твојот закон.

86 Сите Твои заповеди се вистина. Не­праведно ме гонат: помогни ми!

87 За малку ќе ме убиеја на земјата, но јас не ги оставив Твоите заповеди.

88 Според Твојата милост зачувај ми го животот, и јас ќе ги пазам сведош­твата од Твојата уста.

89 Ти постоиш вечно, Господи; Твоето слово засекогаш е утврдено на небото;

90 Твојата верност е од род во род. Ти си ја поставил Земјата, и таа стои.

91 Според Твоја волја постојат денес; сѐ што постои, Тебе ти служи.

92 Да не беше Твојот закон утеха за мене, јас ќе загинев во неволјата своја.

93 Никогаш нема да ги заборавам Твоите правила, зашто преку нив ме оживуваш.

94 Твој сум јас, спаси ме, зашто ги ба­рав Твоите правила.

95 Нечестивите демнат за да ме убијат, но јас пазам на уредбите Твои.

96 Го видов крајот на секое совршен­ство, но Твоите заповеди се безграни­ч­ни.

97 Колку го засакав, Господи, Твојот закон; секој ден се поучувам од него.

98 Со Твојата заповед ме направи по­мудар од непријателите мои, зашто таа е секогаш со мене.

99 Станав поразумен од сите учи­тели мои, зашто сведоштвата Твои се моја поука.

100 Поумен станав од старите, зашто ги пазам Твоите заповеди.

101 Ги задржувам нозете свои од се­каков лош пат, за да го пазам словото Твое.

102 Од твоите уредби нема да се от­кажам, зашто Ти ме поучи.

103 Колку се слатки за грлото мое збо­ровите Твои, послатки се од мед во устата моја.

104 Преку твоите заповеди станав раз­умен; затоа го замразив секој лажен пат.

105 Твоето слово е светилник на нозе­те мои и светлина за патеката моја.

106 Се заколнав и реков дека ќе ги пазам Твоите праведни судови, и ќе ги исполнувам.

107 Многу сум нажален, оживи ме, Господи, поради Твоето слово.

108 Прими ги моите благодарници, Господи, и научи ме на Твоите уредби.

109 Животот ми е постојано во опасност, но Твојот закон не го заборавив.

110 Нечестивите ми поставија замка, но јас не се отстранив од Твоите заповеди.

111 Твоите уредби ми се вечно наследство, тие се голема радост за срцето мое.

112 Го натерав срцето свое да ги извршува повелбите Твои, секогаш и до крај.

113 Оние со дволично срце ги замра­зив, но Твојот закон го сакам.

114 Ти си ми заштита и штит: во Твое­то слово се надевам.

115 Иставете се од мене злосторници, за да ги запазам заповедите на мојот Бог.

116 Поддржи ме според Твоето сло­во, и јас ќе живеам; не посрамувај ме во надежта моја;

117 помогни ми, и ќе се спасам: и Твои­те повелби постојано ќе ги пазам.

118 Ти ги презираш оние, кои отстапуваат од Твоите повелби, зашто нивните мисли се неправедни.

119 Сите грешници земни ги сметаш за 'рѓа, затоа засекогаш ги засакав Твоите уредби.

120 Од страв пред Тебе трепери телото мое, и од Твоите судови се плашам.

121 Го правев она што е право и пра­ведно; не предавај ме на моите угнетувачи.

122 Заложи се за доброто на Својот слуга, та да не ме сотрат горделивите.

123 Очите ми копнеат, очекувајќи го спасението од Тебе, и словото на Тво­јата правда.

124 Постапи со Твојот слуга според милоста Своја и научи ме на Твоите по­велби.

125 Слуга Твој сум јас: вразуми ме и ќе ги познаам уредбите Твои.

126 Време е, Господи, да се дејствува: Твојот закон го осквернија.

127 Затоа ги засакав заповедите Твои и од топаз и од злато повеќе.

128 Затоа се управував според сите Твои заповеди и лажниот пат го замразив.

129 Прекрасни се Твоите сведоштва: затоа душата моја ги запазува.

130 Објавувањето на Твоите зборови просветува и скромните ги вразумува.

131 Со отворена уста копнеам, зашто жеден сум за Твоите заповеди.

132 Погледај кон мене и помилуј ме, како што постапуваш со оние, кои го сакаат Твоето име.

133 Управувај ги стапките мои според Твоето слово и не допуштај со мене да овладее никакво беззаконие.

134 Избави ме од човечко насилство за да ги пазам Твоите заповеди,

135 озари го Твојот слуга со светлината на лицето Твое, и научи ме на Твои­те заповеди.

136 Од очите мои потоци солзи течат, зашто не го пазат Твојот закон.

137 Праведен си Ти, Господи, и пра­ведни се Твоите пресуди.

138 Твоите сведоштва, што си ги дал, се засновани на правда и целосна вистина.

139 Ревноста моја ме јаде, зашто не­пријателите мои ги заборавија Твоите слова.

140 Твоето слово е темелно испитано, и Твојот слуга го сака.

141 Мал сум и презрен, но Твоите пра­вила не ги заборавив.

142 Твојата праведност е вечна пра­ведност, и Твојот закон е вистина.

143 Скрб и мака ме обзедоа; Твоите заповеди се моето уживање.

144 Твоите уредби се праведни довека; вразуми ме, и ќе живеам.

145 Те повикувам со сето срце мое, услиши ме, Господи, — и ќе ги пазам по­велбите Твои.

146 Тебе Те повикувам: спаси ме, за да ги пазам Твоите уредби.

147 Ја испреварувам зората и викам; на Твоето слово се надевам.

148 Очите мои се отвораат пред утринската стража, за да се поучам на Твоите слова.

149 Чуј го мојот глас, според милоста Своја, Господи; според Твојата правда, зачувај ме во живот.

150 Се приближија оние што ме прогонуваат со зла намера; од законот Твој тие се оддалечија.

151 Но Ти си близок, Господи, и сите Твои заповеди се вистина.

152 Одамна знам за Твоите уредби, за­што си ги утврдил засекогаш.

153 Погледај на мојата потиштеност и избави ме, зашто не го заборавив Твојот закон.

154 Пресуди според мојата правда и искупи ме; заради словото Твое оживеј ме.

155 Далеку е спасението од нечести­вите, зашто тие не ги бараат Твоите повелби.

156 Голема е Твојата милост, Госпо­ди, според Твојата правда оживи ме.

157 Многумина ме гонеа и мачеа, но од Твоите уредби јас не отстапив.

158 Ги гледам неверниците и се гнасам, зашто словата Твои не ги пазат.

159 Погледни како ги сакам запо­ведите Твои, запази ми го животот, Гос­поди, поради Твојата милост.

160 Вистината е основа на Твоите слова; и секоја Твоја праведна одредба трае вечно.

161 Кнезовите ме гонат без вина, но срцето мое се плаши само од Твоите зборови.

162 Се радувам на Твоето слово, како оној кој нашол големо благо.

163 Ја замразив неправдата и се гнасам од неа; а Твојот закон го сакам.

164 Седумпати на ден Те прославувам за Твоите праведни одредби.

165 Голем е мирот кај оние, кои го са­каат Твојот закон, и за нив нема соблазна.

166 Го чекам спасението од Тебе, Гос­поди, и Твоите заповеди ги извршувам.

167 Душата моја ги пази Твоите уредби, и јас многу ги засакав.

168 Ги пазам Твоите заповеди и Твоите сведоштва, зашто сите мои патишта се пред Тебе, Господи.

169 Нека допре до Тебе молбата моја, Господи; вразуми ме според Твоите збо­рови.

170 Нека барањето мое дојде пред Тебе; избави ме според Твоето слово.

171 Од устата моја нека се произнесе похвала, кога ќе ме научиш на Твоите повелби.

172 Јазикот мој нека ги разгласи Твои­те зборови, зашто сите Твои заповеди се праведни.

173 Нека ми биде Твојата рака на спа­сение, зашто Твоите заповеди ги избрав.

174 Копнеам, Господи, за спасение од Тебе и Твојот закон е мојата наслада.

175 Нека живее душата моја и нека Те слави; и Твоите уредби нека ми помогнат.

176 Се заблудив како загубена овца: побарај го Твојот слуга, зашто не ги заборавив Твоите заповеди.

120

1

Кон Господа повикав во потиште­носта своја, и Тој ме услиши.

2 Господи, избави ја душата моја од лажлива уста и од измамнички јазик.

3 Што ќе ти се даде и уште што ќе ти се направи, лажлив јазику?

4 Изострени стрели на силник, разгорени со пустински јаглен!

5 Тешко мене, што морам да живе­ам во Мешех, да престојувам во шато­рите кидарски.

6 Долго живееше душата моја со оние што го мразат мирот.

7 Јас сум за мир, но штом проговорам — тие се за војна.

121

1

Ги кренав очите кон горите; од каде помош ќе ми пристигне?

2 Мојата помош е од Господ, Кој ги создаде небото и Земјата.

3 Тој нема да дозволи да се помести ногата твоја; нема да задреме Оној, Кој те пази;

4 не дреме и не спие Оној, Кој го пази Израел.

5 Господ е Твој чувар; Господ е твоја закрила од кај твојата десна рака.

6 Сонцето дење нема да те гори, ниту месечината ноќе ќе ти штети.

7 Господ ќе те запази од секакво зло и ќе ја чува душата твоја.

8 Господ ќе го пази излегувањето твое и влегувањето твое отсега и довека.

122

1

Се зарадував кога ми рекоа: „Да оди­ме во домот Господов!“

2 Ете, нозете наши стојат во твоите дворови, Ерусалиме, —

3 Ерусалим, кој е изграден како град, излиен во една целина.

4 Таму се искачуваат племињата, Гос­подовите племиња, сведоштвото Изра­елско, за да се слави името Гос­подово.

5 Зашто таму се поставија престолите судиски, престолите на домот Давидов.

6 Молете се за мир за Ерусалим и нека им биде добро на оние, кои те сакаат!

7 Нека има мир околу ѕидовите твои и спокојство во кулите твои.

8 Поради браќата мои и блиските мои ќе речам: „Мир во тебе!“

9 Заради домот на Господ, нашиот Бог, ти пожелувам добро.

123

1

Ги кревам очите мои кон Тебе, Кој царуваш на небесата.

2 Ете, како што се очите на слугите свртени кон рацете на господарите ни­в­ни, како очите на слугинката — кон ра­ката на господарката нејзина, така и нашите очи гледаат кон Господ, нашиот Бог, сѐ додека не се смилува.

3 Смилувај се на нас, Господи, сми­лувај се, зашто многу сме понижени со презир;

4 зашто се преполни душата наша од надменоста на дрските и од презирот на горделивите.

124

1

Да не беше Господ со нас, — нека ка­же Израел, —

2 да не беше Господ со нас, кога луѓе­то се кренаа против нас, —

3 живи ќе нѐ проголтаа, кога пламна нивната јарост против нас;

4 вода ќе нѐ потопеше, поток ќе го однесеше животот наш;

5 бурна вода ќе ја однесеше нашата душа.

6 Нека е благословен Господ, Кој не нѐ предаде во плен на нивните заби.

7 Душата наша се избави како птица од примка на ловци: примката се скина, а ние се избавивме.

8 Помошта наша е во името на Гос­под, Кој ги создаде небото и Земјата.

125

1

Кои се надеваат во Господ, тие се како гората Сион: нема да се поколеба, ќе живее вечно.

2 Околу Ерусалим има гори, а Господ е околу Својот народ отсега и засекогаш.

3 Зашто Господ нема да го остави жезлото на грешниците врз земјата на праведните, за да не ги посегаат праведниците рацете свои кон беззаконие.

4 Господи, направи им добро на доб­рите и на оние со чисто срце.

5 А оние што свртуваат кон крив пат, нив Господ ќе ги одведе со оние што вршат беззаконие. Мир на Израел!

126

1

Кога Господ ги врати сионските заробеници, ние бевме како во сон;

2 тогаш устата ни се исполни со ра­дост, и јазикот наш — со весела песна; тогаш меѓу незнабошците се говореше: „Големи дела изврши Господ над нив!“

3 Големи дела изврши Господ на нас: ние се развеселивме.

4 Врати ги, Господи заробените наши, како потоците во Негев.

5 Оние што сеат со солзи, нека жне­ат со голема радост.

6 Одеа и плачеа оние што носеа свое семе; но со радост ќе се вратат, носејќи ги своите снопја.

127

1

Ако Господ не ја изѕида куќата, за­лудо ќе се трудат градителите неј­зини; ако Господ не го запази градот, залудо ќе бдее стражата.

2 Залудно вие станувате рано, доцна легнувате и го јадете лебот уморни; на оние кои Тој ги сака ним им дава сон.

3 Ете, наследството Господово се си­новите, дар од Него е породот.

4 Она што се стрелите во раката на силниот, тоа се младите синови.

5 Блажен е оној човек, кому му е ис­полнет тегарчикот со нив! Тие нема да се засрамат, кога ќе се препираат со непријателите нивни пред портите.

128

1

Блажени се оние, кои се бојат од Господ, кои одат по Неговите па­тишта!

2 Ќе јадеш од плодовите на рацете свои: блазе тебе и добро ќе живееш.

3 Жената во домот твој ќе биде како лоза плодовита, синовите твои — како новонасадени маслини околу трпезата твоја.

4 Ете, така ќе биде благословен оној човек кој се бои од Господ.

5 Господ ќе ги благослови од Сион; и ти ќе ги гледаш добрата ерусалимски во сите дни на твојот живот;

6 и ќе ги видиш синовите на сино­вите твои. Мир нека е на Израел!

129

1

Честопати тие ме напаѓаа уште од младоста моја — нека каже Израел.

2 Честопати тие ме напаѓаа од младоста моја, но не ме совладаа.

3 На плешките мои орачи ораа, долги бразди повлекуваа.

4 Но Господ праведен ги расече јажињата на нечестивите.

5 Нека се засрамат и нека се свртат назад сите, кои го мразат Сион!

6 Нека бидат како тревата на покрив, која се исушува пред да израсне,

7 со која жетварот нема да ја исполни раката своја, ни прегратката своја оној што ја врзува во снопови!

8 А минувачите да не викаат: „Благо­слов Господов на вас; ве благословуваме во името на Господ!“

130

1

Од длабочините викам кон Тебе, Господи.

2 Господи, чуј го гласот мој. Ушите Твои нека го чујат гласот на молењето мое, —

3 Господи, ако гледаш на беззаконијата, — тогаш кој ќе се одржи, Гос­поди?

4 Но во Тебе има простување, за да Те почитуваат.

5 Заради името Твое, Господи, чекав долго на Тебе, чекаше душата моја на Твојот збор;

6 душата моја Го чека Господа: Од ут­рената стража па до ноќната, од утрената стража нека се надева Израел на Господ.

7 Зашто милоста е во Господ и голем е откупот во Него.

8 И Тој ќе го избави Израел од сите негови беззаконија.

131

1

Господи, срцето мое не се вознесува, ниту очите мои се креваат високо; не копнеам по големи работи ниту по она што е над моите сили.

2 Но ја скротив и ја успокоив душа­та моја како дете кон мајката своја; душа­та во мене е како кај доенче.

3 Нека се надева Израел на Господ от­сега и довека.

132

1

Сети се, Господи, на Давид и на сета негова ревност,

2 како што се заколна пред Господ, и Му вети на Јакововиот Бог:

3 „Нема да влезам под шаторот на домот свој, и нема да легнам на леглото мое;

4 нема да им дадам сон на очите мои, ни дремка на веѓите мои, ниту одмор на слепоочниците мои,

5 додека не најдам место за Господ, дом за Јакововиот Бог.“

6 Ете, ние чувме дека е во Ефрата, го најдовме во Јаарските полиња;

7 да влеземе во неговиот дом, да се поклониме пред местата каде што стојат нозете негови.

8 Стани, Господи, дојди во местото ка­де што е Твојата почивка, Ти и светиот ковчег Твој.

9 Твоите свештеници нека се обле­чат во праведност; Твоите светии не­ка се зарадуваат.

10 Поради Давид, Твојот слуга, не одвраќај го лицето Свое од Твојот помазаник.

11 Му се заколна Господ на Давид со верност, и од неа нема да се откаже: „Од плодот на твојата утроба ќе пос­тавам на престолот твој.

12 Ако твоите синови го пазат Мојот завет и Моите сведоштва, на кои ќе ги научам, тогаш и синовите нивни ќе се­дат вечно на твојот престол.“

13 Зашто Господ го избра Сион, Му омиле да живее во него.

14 „Тоа е моето одмориште засекогаш: тука ќе се населам, бидејќи многу го засакав.

15 Ќе го благословувам и преблаго­сло­вувам трудот негов, сиромасите негови со леб ќе ги наситувам;

16 свештениците негови ќе ги обле­чам во спасение, и светиите негови радосно ќе воскликнуваат.

17 Таму ќе кренам рог за Давид, му подготвив светилник на Мојот пома­заник.

18 Непријателите негови ќе ги обле­чам во срам, а на него ќе блешти круна.“

133

1

Колку е убаво и колку е мило кога браќата живеат еднодушно!

2 Тоа е како скапоцено миро врз главата што се лее по брадата, брадата Аронова, што се лее по полите од одеж­дата негова;

3 како роса Ермонска, која паѓа на горите Сионски, зашто Господ дал бла­гослов и живот вечен.

134

1

Благословувајте Го сега Господа, си­те слуги Господови, што стоите ноќе во домот Господов.

2 Кренете ги рацете ваши ноќе кон светилиштето и благословувајте Го Господа!

3 Нека те благослови Господ од Си­он, Создателот на небото и Земјата.

135

1

Алилуја! Фалете го името Госпо­дово, фалете го, слуги Господови,

2 вие кои стоите во домот Господов, во дворовите од домот на нашиот Бог.

3 Фалете Го Господа, зашто Господ е добар; пејте Му на името Негово, зашто тоа е мило;

4 зашто Господ го избра Јаков за Себе, Израел за Свој сопствен посед.

5 Бидејќи знам дека Господ е велик и дека нашиот Господ е над сите богови:

6 Господ прави сѐ што ќе посака, на небото и на Земјата, во морињата и во сите бездни;

7 доведувајќи облаци од краиштата на земјата, молњи при дожд создаде, Тој, Кој ги изведува ветровите од скровиш­тата нивни,

8 Оној, Кој ги порази првородените во Египет од човек до добиток,

9 покажа знаци и чудеса среде тебе, Египте, на фараонот и врз сите слуги негови,

10 порази многу народи и истреби сил­ни цареви:

11 Сихон, царот аморејски, и Ог, царот башански, и сите цареви ханански;

12 и му ја даде нивната земја во на­с­ледство на Својот народ Израел.

13 Господи, името Твое е вечно; Гос­поди, споменот за Тебе е од род во род.

14 Зашто Господ ќе го штити Својот народ и ќе биде милостив над слугите Свои.

15 Идолите на незнабошците се сребро и злато, дело на раце човечки;

16 имаат уста, но не говорат; имаат очи, но не гледаат;

17 имаат уши, но не слушаат ниту, пак, во устата нивна има здив.

18 Слични на нив ќе бидат и оние, кои ги прават, и секој кој на нив се надева.

19 Доме Израелов, благословувај Го Господа! Доме Аронов, благословувај Го Господа!

20 Доме Левиев, благословувај Го Гос­пода! И вие, кои се боите од Господ, благословувајте Го Господа!

21 Нека е благословен Господ од Сион, Кој живее во Ерусалим!

136

1

Славете Го Господа, зашто е добар, зашто е вечна милоста Негова.

2 Славете Го Бог на боговите, зашто е вечна милоста Негова.

3 Славете Го Господа над господа­рите, зашто е вечна милоста Негова,

4 Единиот Кој прави големи чудеса, зашто е вечна милоста Негова;

5 Кој премудро го создаде небото, за­што е вечна милоста Негова;

6 Кој ја утврди Земјата врз водите, зашто е вечна милоста Негова;

7 Единиот Кој ги создаде големите светила, зашто е вечна милоста Не­гова;

8 сонцето — да управува со денот, за­што е вечна милоста Негова;

9 месечината и ѕвездите — да управуваат со ноќта, зашто е вечна милоста Негова.

10 Кој го порази Египет и првороде­ните негови, зашто е вечна милоста Негова;

11 Кој го изведе Израел од средината нивна, зашто е вечна милоста Негова;

12 со цврста рака и подигната мишка, зашто е вечна милоста Негова;

13 Кој го раздвои Црвеното Море, за­што е вечна милоста Негова;

14 и го преведе Израел среде него, зашто е вечна милоста Негова;

15 а фараонот и војската негова ги фрли во Црвеното Море, зашто е вечна милоста Негова.

16 Кој го преведе Својот народ преку пустината, зашто е вечна милоста Негова;

17 Кој порази големи цареви, зашто е вечна милоста Негова;

18 и ги погуби силните цареви, зашто е вечна милоста Негова;

19 Сихон, царот аморејски, зашто е вечна милоста Негова;

20 и Ог, царот башански, зашто е вечна милоста Негова;

21 и му ја даде земјата во наследство, зашто е вечна милоста Негова;

22 во наследство на Својот слуга, Израел, зашто е вечна милоста Негова;

23 Кој се сеќава на нас во нашето по­нижување, зашто е вечна милоста Не­гова;

24 и нѐ избавува од непријателите наши, зашто е вечна милоста Негова;

25 и Кој дава храна на секоја плот, зашто е вечна милоста Негова.

26 Славете Го небесниот Бог, зашто е вечна милоста Негова.

137

1

Крај реките вавилонски — таму се­девме и плачевме, кога ќе се сетевме на Сион;

2 на врбите, среде Вавилон, ги зака­чивме нашите харфи.

3 Зашто таму, оние што нѐ заробија и кои нѐ одведоа, побараа од нас радосна песна, велејќи ни: „Пејте ни од песните сионски!“

4 Како да запееме Господова песна на туѓа земја?

5 Ако те заборавам тебе, Ерусалиме, — нека ме заборави мојата десница,

6 нека се залепи јазикот мој за непцето мое, ако не те помнам, ако не го пос­тавам Ерусалим над секоја моја радост.

7 Сети се, Господи, на синовите Едомови, во денот на Ерусалим, кога тие говореа: „Разрушете, разрушете го до темелите негови!“

8 Ќерко вавилонска, опустошителко, блажен е оној, што ќе ти врати за делото што ни го направи!

9 Блажен е оној што ќе ги заграби и ќе ги разбие од камен децата твои.

138

1

Ќе Те славам Тебе, Господи, со сето срце свое и ќе Ти пеам пред ангелите Твои, зашто ги слушна сите зборови на устата моја.

2 Се поклонувам пред светиот Твој храм и го славам името Твое за милоста Твоја и за верноста Твоја, зашто го возвеличи името Свое свето над сѐ.

3 Во оној ден кога ќе Те повикам, ус­лиши ме брзо, внеси бодрост во душата моја.

4 Ќе Те прославуваат, Господи, сите земни цареви, штом ќе ги чујат зборо­вите од Твојата уста,

5 и ќе воспеваат за патиштата Госпо­дови, зашто е голема славата Господо­ва.

6 Зашто возвишен е Господ: и пониз­ниот го гледа, а горделивиот оддалеку го познава.

7 Кога ќе се најдам во неволји — Ти живот ми даваш, ја пружаш раката и Твојата десница ме спасува.

8 Господ ќе направи што е добро за мене! Твојата милост, Господи, е веч­на; делата на рацете Свои не оставај ги!

139

1

Господи, Ти си ме испитал и ме зна­еш.

2 Ти знаеш кога седнувам и кога станувам; Ти оддалеку ги разбираш мислите мои.

3 Одам или лежам, Ти сѐ гледаш, сите патишта мои си ги предвидел.

4 Уште зборови не ми дошле до јази­кот мој, Ти, Господи, веќе ги знаеш:

5 Ти ме опкружуваш, зад мене си, пред мене си; раката Твоја е поло­жена над мене.

6 Се восхитувам на Твоето знаење, — тоа е превисоко, не можам да му пријдам!

7 Каде да одам од Твојот дух, и од лицето Твое каде да побегнам?

8 Ако се искачам на небото — Ти си таму; ако слезам во Подземјето , Ти си и тука.

9 Ако ги земам крилјата на зората и се преселам на крајот од морето, —

10 и таму ќе ме води Твојата рака, Твојата десница ќе ме држи.

11 Ако речам: можеби темнина ќе ме покрие, но и ноќта е како светлина околу мене;

12 и темнината нема да биде темнина за Тебе; и ноќта за Тебе е светла како ден и темнината како светлина.

13 Зашто Ти си ја создал мојата внат­решност и ме оформи во мајчината ми утроба.

14 Те прославувам затоа што сум чудесно создаден. Прекрасни се Твоите дела; душата моја тоа добро го знае.

15 Ниедна моја коска не се сокри од Тебе, додека настанував во тајност, исткаен во длабините на земјата.

16 Твоите очи го видоа зародишот мој и во Книгата Твоја сѐ е запишано за мене дури и деновите мои се забеле­жани кога уште не постоеше ниеден.

17 Колку ми се недостапни Твоите мисли, Боже, колку се многубројни!

18 Да ги пребројам — но тие се поброј­ни и од песокот; се будам и сѐ уште сум со Тебе.

19 Кога би сакал да ги убиеш, Боже, грешниците; иставете се од мене, крвопијци!

20 Подмолни се во помислите свои, суетно се креваат Твоите непријатели.

21 Зар не ги замразив оние, Господи, кои Тебе Те мразат, и зар не се гнасам од непријателите Твои?

22 Со полна омраза ги замразив; ги сметам за непријатели.

23 Испитај ме, Боже, и познај го срцето мое; испитај ме и запознај ги патеки­те мои;

24 и види дали сум на пат на беззако­нија, и упати ме на вечен пат.

140

1

Спаси ме, Господи, од злобен човек и избави ме од насилници;

2 тие смислија зло во срцето свое, се­кој ден зачнуваат војни;

3 ги изострија јазиците свои како зми­ја; под устите им е аспидин отров.

4 Запази, ме, Господи, од рацете на нечестив човек. Избави ме од луѓе на­силници, кои смислија да ми подметнат нога.

5 Горделивите тајно поставија ста­пица, и распнаа примки од јажиња за мене; на патот ми поставија примка.

6 Јас Му реков на Господ: Ти си Бог мој: слушни го, Господи, гласот на мое­то молење.

7 Господи, Господи, сило на моето спасение! Ти, Кој во денот на битката ја засолни главата моја,

8 не давај, Господи, да му се исполни желбата на нечестивиот; не давај да постигнат, што намислија за да не се возгордеат.

9 Главата своја да не ја подигнат оние што ме опколија; нека падне врз нив злобата на нивната сопствена уста.

10 Нека паднат врз нив жарени јаглења; да бидат фрлени во јама, па да не станат.

11 Клеветникот нема да се одржи на земјава; злото ќе го одвлече неправедниот човек во погибел.

12 Знам дека Господ ќе покаже правда за угнетените и милост за сиромасите.

13 Да, праведниците ќе го испове­даат името Твое, и непорочните ќе се населат пред лицето Твое.

141

1

Господи, кон Тебе повикав: слуш­ни ме, чуј го гласот на молењето мое, кога повикувам кон Тебе!

2 Нека се исправи пред Тебе молитвата моја како темјан, а воздигањето на рацете мои — како жртва вечерна.

3 Постави, Господи, стража пред ус­тата моја и врата на усните мои;

4 не давај да застрани срцето мое кон зло, да врши грешни дела заедно со луѓето, кои вршат беззаконија; јас нема да се гоштевам од нивните наслади!

5 Праведниот нека ме казнува, светиот нека ме изобличува, но не давај миро на грешник да ја помаже главата моја; зашто и молитвата моја се противи на нивната злоба.

6 Кога ќе бидат предадени на оние што ќе ги казнат, тогаш ќе сфатат дека моите зборови беа пријатни.

7 Како кога грутка земја ќе падне се растура, така ќе се растурат коските нивни во пеколот.

8 Но кон Тебе, Господи, Господи, се управени очите мои; во Тебе се надевам, не оставај ме без одбрана!

9 Запази ме од стапиците што ми ги поставија, и од примките на оние што вршат беззаконија.

10 Грешниците нека паднат во своите мрежи, додека јас да поминам.

142

1

Со гласот свој викам кон Господ, со гласот свој Му се молам на Господ.

2 Ќе го излијам пред Него молењето мое: маката моја пред Него ќе ја кажам.

3 Ако изнемошти духот мој, Ти ја знаеш мојата патека, на патот, по кој одев, тие скришно примки ми поставија.

4 Се обѕирав надесно и гледав, а таму никој кој ме познава: нема каде да избегам; никој не се грижи за ду­шата моја.

5 Повикав кон тебе, Господи, и реков: „Ти си мојата надеж и мој дел во земјата на живите.

6 Прими ја молитвата моја, зашто многу сум понижен; избави ме од моите гонители, зашто тие се посилни од мене.

7 Изведи ја од темнина душата моја, за да го прославувам името Твое. Околу мене ќе се соберат праведните, зашто Ти ќе постапиш добро со мене.“

143

1

Господи, слушни ја молитвата мо­ја, чуј го молењето мое поради Твојата верност; услиши ме според Твојата праведност

2 и не стапувај во суд со Твојот слуга, зашто пред Тебе нема да се оправда ниту еден од живите.

3 Непријателот ја прогонува душата моја, го скршил животот мој дури до земјата, ме остави во темнина како оние кои се одамна умрени;

4 опадна духот мој во мене, се скамени во мене срцето мое.

5 Се сеќавам на дамнешните дни и размислувам за сите Твои дела, расудувам за делата на Твоите раце.

6 Ги протегнав кон Тебе рацете мои, душата моја е жедна за Тебе како сува земја.

7 Услиши ме, поскоро, Господи: духот мој премале; не одвраќај го лицето Свое од мене, за да не заприлегам на оние, што слегуваат во гроб.

8 Соопшти ми ја рано милоста Твоја, зашто во Тебе се надевам, Господи. Покажи ми го, Господи, патот по кој да одам, зашто кон Тебе ја издигам душата своја.

9 Избави ме, Господи, од моите непријатели, зашто кај Тебе прибегнав.

10 Научи ме да ја исполнувам волјата Твоја, зашто Ти си мојот Бог. Твојот благ дух нека ме води по прав пат.

11 Заради Твоето име, Господи, зачу­вај ми го животот; поради Твоја­та праведност — избави ја од неволја душа­та моја.

12 Според милоста Твоја истреби ги непријателите мои и погуби ги сите, кои ја измачуваат душата моја, зашто јас сум слуга Твој.

144

1

Нека е благословен Господ, Кар­пата моја, Кој ги учи рацете мои за борба и прстите мои за војна.

2 Тој е милост моја и прибежиште мое, мој застапник и избавител мој — и јас на Него се надевам. Тој ми го пот­чинува мојот народ мене.

3 Господи, што е човекот, па внимаваш на него, или син човечки — та да се сеќаваш на него?

4 Човекот е како здив; дните негови одминуваат како сенка.

5 Господи, приклони ги небесата Свои и слези; допри се до горите, и тие ќе се здимат;

6 болсни со молњи и растерај ги, пуш­ти ги стрелите Свои и распрсни ги;

7 подај ја раката Твоја од височини, изведи ме и избави ме од многуте води, од рацете на туѓински синови,

8 чии усти кажуваат лага и чија десница е десница на неправдата.

9 Боже, нова песна ќе Ти испеам, ќе Ти свирам на харфа со десет жици.

10 Ти им даруваш спасение на царевите, Ти го избави Твојот слуга Давид од остар меч.

11 Избави ме и отми ме од рацете на туѓинските синови, чии усти лага гово­реа и чија десница е десница на неправдата.

12 Дај синовите наши да се како нови насади во младоста своја, на­шите ќерки — накитени и украсени како столбови во храмот.

13 Да ни бидат полни житниците на­ши, во изобилие со секаква храна; да се плодат овците наши по пасиш­тата свои.

14 И воловите да ни се угоени, да нема паѓање на оградите, ни ропство, ниту офкање по улиците наши.

15 Блажен е оној народ, кој го има тоа! Блажен е оној народ, на кого Господ му е Бог!

145

1

Ќе Те превознесувам, Боже мој, ца­ре мој, и ќе го благословувам името Твое сега, секогаш и во сите векови.

2 Секој ден ќе Те благословувам и ќе го фалам името Твое сега, секогаш и во сите векови.

3 Велик е Господ и достоен за голема похвала и величието Негово нема крај.

4 Од род во род ќе се фалат делата Твои и за силата Твоја ќе се прика­жува.

5 За велелепната слава на Твојата светост ќе зборуваат и за Твоите чудеса ќе известуваат.

6 Ќе говорат и за силата на Твоите страшни дела, и ќе прикажуваат и за Твоето величие.

7 Ќе ја воспеваат славата на Твојата изобилна добрина, и ќе се радуваат на Твојата праведност.

8 Штедар и милостив е Господ, долготрпелив и многумилостив.

9 Добар е Господ спрема сите, и Не­говите милости се во сите Негови дела.

10 Нека Те прославуваат, Господи, си­те Твои дела, и нека Те благословуваат светиите Твои,

11 и нека ја проповедаат славата на Твоето царство, а да прикажуваат и за силата Твоја.

12 За да им се кажува на синовите чо­вечки, за Твојата сила и за велелепната слава на Твоето царство.

13 Твоето царство е царство на сите векови, а владеењето Твое над сите по­коленија; верен е Господ во сите Свои зборови и свет во сите Свои дела.

14 Господ ги придржува сите што па­ѓаат и ги подига свитканите.

15 Очите на сите се управени кон Тебе, и Ти им ја даваш нивната храна навреме;

16 Ти ја отвораш раката Твоја и ис­полнуваш сѐ што е живо со сите негови потреби.

17 Праведен е Господ во сите Свои патишта и свет во сите Свои дела.

18 Близу е Господ до сите, кои Го по­викуваат, до сите, кои вистински Го призиваат.

19 Тој им ја исполнува желбата на оние, кои се бојат од Него, ги услишува молитвите нивни, и ги спасува.

20 Господ ги пази сите кои Го сака­ат, а сите грешници ќе ги истреби.

21 Устата моја ќе Му искаже похвала на Господ; секое тело ќе го благословува името свето, сега, секогаш и во сите векови.

146

1

Фали Го, душо моја, Господа!

2 Ќе Го фалам Господа додека сум жив; ќе Му пеам на мојот Бог додека постојам.

3 Не надевајте се во кнезовите и во си­новите човечки, во нив нема спасение.

4 Излегува духот негов и тој се враќа во земјата: во тој ден исчезнуваат сите негови планови.

5 Блажен е оној, кому му е помош­ник Јакововиот Бог и чија надеж е во Гос­под, неговиот Бог,

6 Кој ги создаде небото и Земјата, мо­рето и сѐ што е во нив, Кој вечно ја пази вистината,

7 Кој извршува правда за угнетените, им дава леб на гладните; Господ крши окови на затворени.

8 Господ им ги отвора очите на сле­пите, Господ ги исправа подгрбавените, Господ ги сака праведните.

9 Господ ги пази придојдените, ги под­држува сираците и вдовиците, а патот на нечестивите го разурнува.

10 Господ ќе царува вечно; твојот Бог, Сионе, е од род в род.

147

1

Фалете Го Господа, зашто е добро да Му се пее на нашиот Бог, зашто на Добриот Му прилега похвала.

2 Господ го гради Ерусалим и ќе ги собере расеаните синови на Израел.

3 Тој ги исцелува скршените по срце и ги преврзува раните нивни.

4 Го определува бројот на ѕвездите и на сите им дава име.

5 Велик е Господ наш и голема е силата Негова, а разумот Негов — неизмерлив е.

6 Господ ги подига понижените, а грешниците ги понижува до земја.

7 Пејте Му секогаш славословија на Господ: на лира пејте Му на нашиот Бог,

8 Кој го покрива небото со облаци, подготвува дожд за земјата, прави да расте трева по горите и растенијата за полза на човекот,

9 на добитокот му ја дава храната негова и на малите врани кога гракаат.

10 На коњската сила не гледа Тој, ни­ту Му е мила брзината на човеч­ките нозе.

11 Господ ги почитува оние, кои се бојат од Него и кои се надеваат во Не­говата милост.

12 Слави Го, Ерусалиме, Господа; по­фали Го, Сионе, твојот Бог.

13 Тој ги зацврсти резињата на вра­тите твои, ги благословува твоите си­нови во Тебе;

14 го утврдува мирот во Твоите предели, со јадра пченица те заситува;

15 го испраќа на земјата Своето сло­во; Неговиот збор брзо оди;

16 дава снег како волна; сипува мраз како пепел;

17 фрла град Свој како залаци; пред Неговиот мраз кој може да устои?

18 Ќе го испрати Својот збор, и сѐ се растопува; ќе дувне со ветрот Свој, и води потекуваат.

19 Тој му го објави словото Свое на Јаков, Своите повелби и Своите уредби — на Израел.

20 За никој друг народ Тој не го на­правил тоа, и Своите судови ним не им ги јавил.

148

1

Алилуја! Фалете Го Господа на небесата, фалете Го, на висините.

2 Фалете Го, сите ангели Негови, фа­лете Го, сите војски Негови.

3 Фалете Го, сонце и месечино, фале­те Го сите ѕвезди и светила.

4 Фалете Го, небеса на небесата и води над небесата.

5 Нека го фалат името на Господ, зашто Тој заповеда — и се создадоа;

6 ги постави засекогаш и за вечни времиња; даде наредби кои нема да се нарушат.

7 Фалете Го Господа од Земјата, вие, сите чудовишта и бездни;

8 огнот и градот, снегот и мразот, и ти, бурен ветру, кој го исполнуваш сло­вото Негово;

9 гори и сите возвишенија, плодородни дрвја и сите кедри,

10 ѕверови и сиот добиток, влекачи и птици крилати,

11 цареви земни и сите народи, кнезови и сите земни судии,

12 момчиња и девојки, старци и деца —

13 сите нека го фалат името на Гос­под; зашто е само Неговото име воз­вишено; Него Го фалат на небото и на Земјата.

14 Тој ќе ја подигне силата на Својот народ; Тој ги прославува сите Свои светии, синовите Израелови, на народот, кој Му е близок.

149

1

Алилуја! Запејте Му на Господ нова песна; похвала за Него да се чуе во храмот на светиите.

2 Нека се весели Израел на Својот Создател; а синовите на Сион нека се радуваат на својот Цар.

3 Нека го фалат името Негово во оро, со тимпани и со лири нека Го слават,

4 зашто Господ го сака Својот народ и ќе ги возвиши кротките, спасувајќи ги.

5 Ќе се развеселат светиите во сла­ва, ќе се зарадуваат врз леглата свои.

6 Славословија за Бога ќе има во устите нивни и двоостер меч — во рацете нивни,

7 за да извршат одмазда над народите, за казна над племињата,

8 да ги врзат во верига царевите нивни и нивните властелини — со же­лезни око­ви на рацете;

9 да го извршат над нив напишаниот суд. Тоа ќе биде славата за сите Негови светии.

150

1

Алилуја! Фалете Го Бога во Него­вата светиња, фалете Го во цврстината на силата Негова.

2 Фалете Го поради Неговите силни дела, фалете Го поради многуте вели­чија Негови.

3 Фалете Го со трубен звук, фалете Го со харфа и цитра.

4 Фалете Го со тимпани и во оро, фалете го на струни и со свирка;

5 фалете Го со милозвучни цимбали, фалете Го со кимвали громогласни!

6 Сѐ што дише — нека Го фали Госпо­да! Алилуја.