1

1

Во почетокот беше Словото, и Словото беше во Бога и Словото беше Бог.

2 Тоа во почетокот беше во Бога.

3 Сѐ стана преку Него и без Него ништо не стана, од она што постана.

4 Во Него беше Животот и Животот им беше светлина на луѓето.

5 Светлината свети во темнината и темнината не ја опфати.

6 Имаше еден човек по име Јован, ис­пратен од Бога;

7 тој дојде за сведоштво, да сведочи за Светлината, та сите да поверуваат пре­ку него.

8 Тој не беше Светлината, туку дојде да сведочи за Светлината.

9 Беше Вистинска Светлина, Ко­ја го осветлува секој човек, што доа­ѓа­ше во светов.

10 Во светот беше и светот преку Него постана, но светот не Го позна.

11 Дојде кај Своите, но Своите не Го примија.

12 А на сите што Го примија — на сите што веруваа во Неговото име — им даде моќ да станат чеда Божји;

13 кои не по крв, ни по желба на телото, ни од похот машка, туку од Бога се родија.

14 И Словото стана тело и се всели ме­ѓу нас, полно со благодат и вистина; и ние ја видовме Неговата слава, слава како на Единороден од Отецот.

15 Јован сведочеше за Него и велеше зборувајќи: „Ова е Тој за Кого реков: Оној, Кој иде по мене, Тој е пред мене, бидејќи постоеше порано од мене!“

16 И од Неговата полнота ние сите примивме благодат врз благодат;

17 зашто Законот беше даден преку Мојсеј, а благодатта и вистината произлегоа од Исус Христос.

18 Бога никој никогаш не Го видел; Единородниот Син, Кој е во крилото на Отецот — Тој Го објави.

19

И тоа е сведоштвото на Јован, кога Јудејците испратија од Ерусалим свеш­теници и левити за да го прашаат: „Кој си ти?“

20 Тој призна и не одрече, туку објави: „Не сум јас Христос.“

21 И го прашаа: „Кој си, тогаш? Илија ли си ти?“ Одговори: „Не сум.“ „Про­рок ли си?“ И одговори: „Не.“

22 А тие му рекоа: „Па кој си, за да мо­жеме да им одговориме на оние што нѐ испратија; Што велиш за себеси?“

23 Тој рече: „Јас сум глас на оној што вика во пустината: израмнете го Гос­по­довиот пат, како што вели пророкот Исаија.“

24 А испратените беа од фарисеите;

25 и го запрашаа велејќи: „Зошто тогаш крштаваш, кога не си Христос, ни Илија, ниту пророк?“

26 Јован им одговори и рече: „Јас крш­тавам со вода, но меѓу вас стои Еден, Кого вие не Го познавате.

27 Тој е Оној што иде по мене, Кој бе­ше пред мене, и Кому јас не сум досто­ен да Му ги одврзам ремењата од обув­ките Негови.“

28 Ова се случи во Витанија, отаде Јордан, каде што крштаваше Јован.

29

На другиот ден Го виде Јован Исус како доаѓа кај него и рече: „Еве Го Јаг­нето Божјо, Кое ги зеде гревовите на светот врз Себе!

30 Овој е, за Кого реков: по мене иде Човек, Кој пред мене беше, бидејќи пос­тоеше пред мене.

31 Јас не Го познавав, но дојдов да крштавам со вода, за Тој да му биде објавен на Израел.“

32 И сведочеше Јован, велејќи: „Го видов Духот да слегува од небото како гулаб и остана над Него.

33 Јас не Го познавав, но Оној, што ме прати да крштавам со вода, ми рече: ‚Врз Кого ќе видиш дека слегува Духот и дека останува над Него, Тој е Оној што ќе крштава со Дух Свети.‘

34 И јас видов и посведочив дека Овој е Божјиот Син.“

35

А на другиот ден, пак, стоеше Јован и двајца од неговите ученици.

36 И штом Го виде Исус како оди, ре­че: „Еве Го Јагнето Божјо!“

37 Кога ги чуја од него тие зборови, обата ученика отидоа по Исус.

38 А Исус, кога се сврте и виде дека одат по Него, им рече: „Што барате?“ Тие Му одговорија: „Рави (што значи — Учителе), каде живееш?“

39 Им рече: „Дојдете и видете!“ Тие отидоа и видоа каде живее и останаа тој ден кај Него. Беше околу десеттиот час .

40 А еден од двајцата, што беа чуле за Исус и беа тргнале по Него, беше Андреј братот на Симон Петар.

41 Тој прво го најде брата си Симона и му рече: „Го најдовме Месијата, што значи: Христос .“

42 И го одведе кај Исус. А Исус го погледна и му рече: „Ти си Симон, си­нот на Јован; ти ќе се наречеш Кифа, што значи: Петар .“

43

На другиот ден Исус намисли да отиде во Галилеја и го најде Филип, па му рече: „Тргни по Мене!“

44 И Филип беше од Витсаида, од градот на Андреј и Петар.

45 Филип го најде Натанаил и му рече: „Го најдовме Исус, синот Јосифов од Назарет, за Кого пишуваше Мојсеј во Законот и Пророците!“

46 А Натанаил му рече: „Може ли нешто добро да излезе од Назарет?“ Филип му одговори: „Дојди и види!“

47 Исус, пак, кога го виде Натанаил како доаѓа кај Него, рече: „Еве вистински Израелец, во кого нема лукавство!“

48 Натанаил Му рече: „Од каде ме поз­наваш?“ Исус му одговори и рече: „Уште пред да те повика Филип, кога беше под смоквата, Јас те видов.“

49 Му одговори Натанаил и рече: „Ра­ви! Ти си Син Божји, Ти си Царот на Израел!“

50 А Исус, одговарајќи, му кажа: „Да­ли веруваш, бидејќи ти реков дека те видов под смоквата? Ќе видиш повеќе од ова.“

51 И пак рече: „Вистина, вистина ви велам: отсега ќе го гледате небото от­во­рено и ангелите Божји како се иска­чу­ваат и слегуваат над Синот Човечки.“

2

1

На третиот ден имаше свадба во Кана Галилејска и мајката на Исус беше таму.

2 На свадбата беа поканети и Исус и Неговите ученици.

3 А кога приврши виното, Му рече мајка Му на Исус: „Им снема вино.“

4 Исус ѝ рече: „Што бараш од Мене, жено? Уште не дошол Мојот час.“

5 Но мајка Му Негова им рече на слу­гите: „Сѐ што ќе ви рече, направете!“

6 А таму имаше шест камени садови за вода, поставени за миење, според ју­дејскиот обичај, што собираа по две до три мери .

7 А Исус им рече: „Наполнете ги са­довите со вода!“ И тие ги наполнија до горе.

8 Па им кажа: „Нацрпете сега и однесете му на старосватот!“ И му однесоа.

9 И кога вкуси старосватот од виното, што беше станало од вода — а тој не зна­еше од каде е, но слугите, што ја беа до­неле водата, знаеја — тој го повика мла­доженецот,

10 и му рече: „Секој човек најнапред го изнесува доброто вино, а кога ќе се поднапијат гостите, тогаш полошото; но ти си го чувал доброто вино до сега.“

11 Така направи Исус почеток на Своите чуда во Кана Галилејска и ја покажа славата Своја; и учениците Негови поверуваа во Него.

12 Потоа слезе во Капернаум, Тој и мајка Му, браќата Негови и учениците Негови; и таму остана неколку дена.

13

Се приближуваше Пасха јудејска и Исус се искачи во Еру­са­лим;

14 и ги затече во храмот оние што про­даваа волови, овци и гулаби, и менува­чите на пари — како седат.

15 И направи камшик од врвци, ги из­брка од храмот сите, и овците и во­ло­ви­те; а на менувачите им ги растури па­ри­те и ги испреврте масите,

16 па им рече на оние што продаваа гулаби: „Носете го тоа одовде, и од до­мот на Мојот Отец немојте да правите дом за трговија!“

17 Учениците, пак, Негови тогаш се сетија дека е напишано: „Ревноста за Твојот дом Ме изеде.“

18 А Јудејците одговорија и Му рекоа: „Со каков знак ќе ни докажеш дека го правиш тоа?“

19 И им одговори Исус и рече: „Ур­не­те го овој храм и за три дни ќе го подигнам.“

20 А Јудејците рекоа: „Овој храм е граден четириесет и шест години, а Ти за три дни ли ќе го подигнеш?“

21 Но Тој говореше за храмот на Сво­ето тело.

22 А кога воскресна од мртвите, се се­тија учениците Негови дека за ова беше говорел, и поверуваа на Писмото и на зборот, што го беше рекол Исус.

23

И кога беше во Ерусалим на праз­никот Пасха, мнозина, гледајќи ги чу­десните знаци Негови, што ги правеше, поверуваа во Неговото име.

24 Но Самиот Исус не им се доверува­ше, бидејќи ги познаваше сите,

25 и немаше потреба никој да Му све­дочи за човекот, бидејќи Самиот знаеше што има во човекот.

3

1

Меѓу фарисеите имаше еден човек по име Никодим, началник јудејски.

2 Тој дојде кај Исус ноќно време и Му рече: „Рави! Знаеме дека си Ти учител, дојден од Бога, зашто никој не може да ги прави овие чуда што ги правиш Ти, ако Бог не е со него.“

3 Исус му одговори и рече: „Вистина, вистина ти велам: ако некој не се роди одозгора, не може да го види царството Божјо.“

4 Никодим Му рече: „Како може чо­век да се роди кога е стар? Зар може по вторпат да влезе во утробата на мајка си и да се роди?“

5 А Исус му одговори: „Вистина, вис­тина ти велам: ако некој не се роди од вода и Дух, не може да влезе во цар­ството Божјо;

6 зашто, роденото од тело, е тело; а роденото од Дух, е дух.

7 Затоа, не чуди се што ти реков: вие треба да се родите одозгора.

8 Ветрот дува каде што сака и гласот негов го слушаш, но не знаеш од каде иде и на каде оди; така е со секој човек роден од Духот.“

9 Никодим Му одговори и рече: „Како може тоа да биде?“

10 Исус одговори и му рече: „Ти си учител во Израел, па тоа ли не го зна­еш?

11 Вистина, вистина ти велам: ние зборуваме за она што знаеме, и све­до­чи­ме за она, што сме виделе; а вие нашето сведоштво не го примате.

12 Кога за земни работи ви зборувам и не верувате, како ќе поверувате кога би ви говорел за небесните?

13 Никој не се искачил на небото, ос­вен Синот Човечки, Кој слезе од небото и Кој е на небото.

14 И како што Мојсеј ја подигна змијата во пустината, така треба да се из­диг­не и Синот Човечки,

15 та секој што верува во Него да не загине, но да има живот вечен.

16 Зашто Бог толку го возљуби светот, што Го даде Својот Единороден Син, та секој што верува во Него да не загине, туку да има вечен живот.

17 Зашто Бог не Го испрати Својот Син во светот за да му суди на светот, туку светот да се спаси преку Него.

18 Кој верува во Него — нема да биде суден, а кој не верува, тој е веќе осуден, зашто не поверувал во името на Еди­но­родниот Син Божји.

19 А овој суд е затоа што Светлината дојде на светот, но луѓето повеќе ја за­сакаа темнината отколку светлината, зашто нивните дела беа зли.

20 Зашто секој, што прави зло, ја мра­зи светлината и не оди кон светлината, за да не бидат разоткриени неговите де­ла (бидејќи се лукави).

21 А оној што твори вистина, оди кон светлината за да се видат неговите дела, бидејќи се по Бога извршени.“

22

Потоа дојде Исус со учениците Свои во земјата Јудејска, и таму жи­ве­еше со нив и крштаваше.

23 А Јован крштаваше во Енон, близу Салим, зашто таму имаше многу вода; и доаѓаа и се крштаваа,

24 зашто Јован уште не беше фрлен во затвор.

25 Тогаш настана расправија меѓу учениците Јованови и Јудејците околу очистувањето.

26 И дојдоа кај Јован и му рекоа: „Ра­ви, Оној што беше со тебе отаде Јордан и за Кого ти сведочеше, ете, Тој крш­та­ва и сите одат кај Него.“

27 А Јован одговори и рече: „Не може човек ништо да прими, ако не му е дадено од небото.

28 Вие самите сте мои сведоци дека реков: ‚Јас не сум Христос, но сум ис­пратен пред Него.‘

29 Оној што ја има невестата е мла­до­женец; а пријателот на младоженецот, кој стои и го слуша, многу се радува на гласот од младоженецот. Оваа моја ра­дост се исполни.

30 Тој треба да расте, а јас да се смалувам!“

31

„Кој доаѓа одозгора, тој е над сите; а кој е од земјата, земен е и како земен зборува. Кој доаѓа од небото, Тој е над сите.

32 И за она што виде и чу, за тоа све­дочи; и сведоштвата Негови никој не ги прима.

33 А тој што го примил Неговото све­доштво потврдил дека Бог е вистинит.

34 Тој што е испратен од Бога, кажува Божји зборови; зашто Бог Го дава Духот неизмерно.

35 Зашто Отецот Го љуби Својот Син и сѐ Му даде во раката Негова.

36 Кој верува во Синот, има вечен жи­вот; а кој не верува во Синот, нема да види живот, но гневот Божји ќе биде врз него.“

4

1

Кога разбра Исус дека фарисеите чу­ле дека Тој придобива повеќе ученици отколку Јован и крштаваше,

2 макар што Самиот Исус не крш­та­ваше, туку учениците Негови,

3 ја напушти Јудеја и отиде пак во Галилеја.

4 Требаше да мине преку Самарија.

5 Така, дојде во самарјанскиот град, наречен Сихар, близу до земјиштето, што му го даде Јаков на својот син Јо­сиф.

6 Таму беше изворот на Јаков. И Исус, изморен од патот, седна покрај изворот; а беше околу шестиот час.

7 Дојде една жена од Самарија, за да полни вода. Исус ѝ рече: „Дај Ми да пи­јам!“

8 А учениците Негови беа отишле во градот да купат храна.

9 Жената Самарјанка Му рече: „Како Ти, Јудеец, бараш од мене, жена Са­мар­јанка, да пиеш?“ Зашто Јудејците со Самарјаните не се мешаат.

10 Исус ѝ одговори и рече: „Кога би го знаела дарот Божји и Кој е Овој што ти вели: ‚Дај Ми да пијам‘ — ти самата би побарала од Него и Тој би ти дал жива вода.“

11 Жената Му рече: „Господи, Ти нема со што да нацрпеш, а кладенецот е дла­бок; од каде, пак, имаш жива вода?

12 Зар си Ти поголем од нашиот татко Јаков, кој ни го даде овој кладенец!? И самиот тој пиеше од него, и синовите негови, и добитокот негов!“

13 Исус ѝ одговори и рече: „Секој што пие од оваа вода, пак ќе ожедни;

14 а кој пие од водата, што ќе му ја да­дам Јас, нема никогаш да ожедни; таа во него ќе стане извор на вода што ќе тече во живот вечен.“

15 Жената Му рече: „Господи, дај ми таква вода за да не ожеднувам, ниту да идам овде за полнење!“

16 Исус ѝ рече: „Оди, повикај го твојот маж и дојди тука!“

17 Жената одговори и Му рече: „Не­мам маж.“ Исус ѝ рече: „Право кажа дека немаш маж;

18 зашто петмина мажи си имала и овој, што го имаш сега, не ти е маж; право рече.“

19 Жената Му одговори: „Господи, гледам дека си Ти пророк!

20 Нашите татковци се поклонуваа на оваа планина, а вие велите дека во Еру­салим е местото каде што треба да се поклонуваме.“

21 Исус ѝ рече: „Жено, верувај Ми де­ка доаѓа време кога ни на оваа планина, ниту во Ерусалим не ќе се поклонувате на Отецот.

22 Вие му се поклонувате на она што не го знаете, а ние се поклонуваме на она што го знаеме; зашто спасението е од Јудејците.

23 Но иде време и веќе дошло кога вистинските поклоници ќе Му се поклонуваат на Отецот со дух и вистина, зашто Отецот сака такви да бидат оние кои Му се поклонуваат.

24 Бог е Дух и оние што Му се покло­нуваат, треба да се поклонуваат со дух и со вистина.“

25 Жената Му рече: „Знам дека ќе дој­де Месија, наречен Христос; кога ќе дојде Тој, сѐ ќе ни каже.“

26 А Исус ѝ рече: „Јас сум, Кој зборува со тебе.“

27 И тогаш дојдоа учениците Негови и се зачудија дека говореше со жена; но ниеден не Му рече: „Што сакаш?“ или: „Зошто зборуваш со неа?“

28 А жената ја остави својата стомна и отиде в град и им рече на луѓето:

29 „Дојдете, видете Го човекот Кој ми кажа сѐ што сум направила. Да не е Тој Христос?“

30 Тогаш тие излегоа од градот и трг­наа кон Него.

31 Во тоа време, пак, учениците Го мо­леа, велејќи: „Рави, јади!“

32 Но Тој им рече: „Јас имам храна за јадење, што вие не ја знаете.“

33 Тогаш учениците си проговорија меѓу себе: „Да не Му донел некој да ја­де?“

34 А Исус им рече: „Мојата храна е да ја исполнувам волјата на Оној Кој Ме пратил и да го извршам Неговото дело.

35 Не велите ли вие дека уште четири месеци, па ќе настане жетва? А јас, пак, ви кажувам: подигнете го погледот и видете ги нивите како побелеле, готови за жетва.

36 И жетварот веќе добива плата и со­бира плод за вечен живот, та да се радуваат заедно и сејачот и жетварот.

37 Зашто во ова вистинита станува поговорката: ‚Еден сее, а друг жнее.‘

38 Јас ве испратив да го жнеете она за што не сте се труделе; други се трудеа, а вие влеговте во нивниот труд.“

39 И мнозина Самарјани од тој град поверуваа во Него поради зборовите на жената која сведочеше: „Ми кажа сѐ што сум направила.“

40 Кога дојдоа, пак, Самарјаните кај Него, Го замолија да остане кај нив. И Тој остана таму два дена.

41 И уште повеќе поверуваа поради словото Негово;

42 а на жената ѝ велеа: „Сега веќе не веруваме само заради твоето ка­жување, зашто сами чувме и знаеме де­ка Тој е Спасителот на светот, Хрис­тос.“

43

А по два дни, Тој замина оттаму и отиде во Галилеја.

44 Зашто Сам Исус беше посведочил дека пророкот во своето родно место нема почит.

45 Кога дојде, пак, во Галилеја, Га­ли­лејците Го примија, зашто беа виделе сѐ што извршил во Ерусалим на праз­ни­кот; зашто и тие беа на празникот.

46 И така, Исус пак дојде во Кана Га­лилејска, каде што беше претворил во­да во вино. Имаше еден царски човек, чиј син беше болен во Капернаум.

47 Тој, штом чу дека Исус пристигнал од Јудеја во Галилеја, отиде кај Него и Го замоли да слезе и да му го излекува синот, зашто беше на умирање.

48 А Исус му рече: „Ако не видите знаци и чуда, нема да поверувате?“

49 Царскиот човек Му рече: „Господи, дојди додека уште не ми умрело детето!“

50 А Исус му одговори: „Оди си! Тво­јот син е жив!“ И човекот поверува на зборот што му го кажа Исус и си за­мина.

51 И веднаш, уште додека слегуваше, го сретнаа слугите негови и му јавија: „Синот твој е жив!“

52 А тој ги праша за часот кога му станало полесно. Тие му одговорија: „Од вчера во седмиот час веќе нема треска.“

53 Тогаш таткото разбра дека тоа ста­на­ло во истиот час кога Исус му рече: „Твојот син е жив!“ И поверува тој и целиот негов дом.

54 Ова беше второто чудо што го из­вр­ши Исус, кога пристигна од Јудеја во Галилеја.

5

1

Потоа имаше еден празник ју­дејски, и се искачи Исус во Ерусалим.

2 А во Ерусалим, кај Овчата порта, има бања, по еврејски наречена Вит­езда , со пет тремови.

3 Во нив лежеа мнозина болни, слепи, куци, исушени, кои очекуваа да се раздвижи водата,

4 (зашто одвреме навреме во бањата слегуваше ангел Господов и ја раздви­жуваше водата; и кој прв ќе влезеше по придвижувањето на водата, оздравува­ше од каква било болест да боледува­ше.)

5 Имаше таму и еден човек кој боледуваше триесет и осум години.

6 Кога Исус го виде како лежи, знаејќи дека многу години боледува, му рече: „Сакаш ли да оздравиш?“

7 Болниот Му одговори: „Да, Господи! Само немам човек што ќе ме спушти во бањата кога ќе се раздвижи водата; до­дека јас да дојдам, друг слегува пред ме­не.“

8 Исус му рече: „Стани, земи ја пос­телката своја и оди си!“

9 И веднаш оздраве човекот, ја зеде постелката своја и одеше. А тој ден бе­ше сабота.

10 Заради тоа Јудејците Му рекоа на исцелениот: „Сабота е и не треба да ја носиш својата постелка!“

11 Но тој им одговори: „Оној што ме излекува, ми рече: ‚Земи ја постелката своја и оди!‘“

12 А тие го прашаа: „Кој е човекот што ти рече: ‚Земи ја постелката своја и оди?‘“

13 Но исцелениот не знаеше кој е, зашто Исус се беше оддалечил бидејќи на тоа место имаше многу народ.

14 Подоцна Исус го сретна во храмот и му рече: „Ете, сега си здрав и не гре­ши веќе, за да не те снајде нешто поло­шо!“

15 А човекот отиде и им кажа на Ју­дејците дека Исус е Оној што го излекувал.

16 И затоа Јудејците Го гонеа Исус и сакаа да го убијат, зашто тоа го вршеше во сабота.

17 А Исус им одговараше: „Мојот Отец досега работи, и Јас работам.“

18 Затоа Јудејците уште повеќе сакаа да Го убијат, бидејќи не само што ја на­рушуваше саботата, туку и Бога Го на­рекуваше Свој Отец, правејќи се ед­на­ков со Бога.

19

А Исус им одговори на тоа и рече: „Вистина, вистина ви велам: Синот не може да прави ништо Сам од Себе, ако не види што прави Отецот; она што го прави Тој, тоа истото го прави и Синот.

20 Зашто, Отецот Го сака Својот Син и Му покажува сѐ што Самиот прави; и ќе Му покаже дела поголеми од овие, за да се чудите вие.

21 Зашто, како што Отецот воскреснува мртви и ги оживува, така и Синот ги оживува оние кои сака.

22 Отецот не суди никого, туку целиот суд Му го предаде на Синот;

23 та сите да Го почитуваат Синот, ка­ко што Го почитуваат Отецот. Кој не Го почитува Синот, тој не Го почитува ни Отецот, Кој Го пратил.

24 Вистина, вистина ви велам: кој го слуша словото Мое и верува во Оној Кој Ме пратил, има живот вечен и нема да дојде на суд, туку преминал од смрт во живот.

25 Вистина, вистина ви зборувам: иде часот и веќе е дојден, кога мртвите ќе го чујат гласот на Синот Божји, и тие што ќе го чујат, ќе оживеат.

26 Зашто, како што Отецот има живот во Себе, така Му даде и на Синот да има живот во Себе;

27 и Му даде власт да суди, зашто Тој е Синот Човечки.

28 Не чудете се на ова, зашто иде ча­сот кога сите, кои се во гробовите, ќе го чујат гласот на Синот Божји,

29 и ќе излезат: кои правеле добро — ќе воскреснат за живот, а кои правеле зло, ќе воскреснат за осудување.

30

Јас ништо не можам да правам Сам од Себе. Како што слушам, така и су­дам, и Мојот суд е праведен, зашто не ја барам Мојата волја, туку волјата на Отецот Кој Ме прати.

31 Ако Јас сведочам Сам за Себе, све­доштвото Мое нема да биде вистинито.

32 Но има Друг што сведочи за Мене; и знам дека е вистинито тоа сведоштво со кое Тој сведочи за Мене.

33 Вие пративте гласници кај Јован и тој ви посведочи за вистината.

34 Не дека Јас примам сведоштво од човек; туку ова го кажувам за да се спасите вие.

35 Тој беше светило што гори и свети, а вие сакавте да се порадувате на неговата светлина, за кратко време.

36 Но Јас имам поголемо сведоштво од Јовановото; делата што Ми ги даде Отецот да ги извршам, самите тие дела, што ги извршувам Јас, сведочат за Мене дека Ме пратил Отецот.

37 И Отецот, Кој Ме прати, Сам пос­ведочи за Мене. А вие ни гласот Негов никогаш не сте го чуле, ниту лицето Негово сте го виделе.

38 И зборовите Негови не се во вас, зашто не верувате во Оној кого Го пра­тил Тој.

39 Ги истражувате Писмата, зашто вие мислите дека во нив имате живот вечен; а токму тие сведочат за Мене.

40 Но не сакате да дојдете кај Мене за да имате живот.

41 Од луѓе слава не примам,

42 но Јас знам дека во себе љубов Бож­ја немате.

43 Јас дојдов во името на Мојот Отец и не Ме примате; а некој друг, ако дојде во свое име, него ќе го примите.

44 Како можете вие да поверувате ко­га примате слава еден од друг, а славата, што е од Единиот Бог, не ја барате?

45 Немојте да мислите дека Јас ќе ве обвинувам пред Отецот; има кој да го­во­ри против вас — Мојсеј, на кого вие се надевате.

46 Зашто, ако му бевте верувале на Мојсеј, и Мене ќе Ми поверувавте, зашто тој пишуваше за Мене.

47 Ако, пак, на неговите напишани ра­боти не поверувавте, како тогаш ќе им поверувате на Моите зборови?“

6

1

Потоа Исус отиде на другата страна од Галилејското Море, на­ре­чено Тиверијадско.

2 И по него одеше многу народ, зашто ги гледаа чудата Негови што ги вр­шеше над болните.

3 А Исус отиде во гората и таму се­де­ше со учениците Свои.

4 И наближуваше јудејскиот празник Пасха.

5 Исус, пак, откако ги подигна очите, ви­де дека кон Него иде многу народ му рече на Филип: „Од каде да купиме леб за да јадат овие?“

6 А тоа го рече за да го искуша, зашто Сам знаеше што ќе направи.

7 Филип Му одговори: „Не ќе им биде доволно леб за двесте денарии, па да до­бие секој од нив по малку!“

8 Еден од учениците Негови, Андреј, братот на Симон Петар, Му рече:

9 „Овде се наоѓа едно момче кое има пет јачменови лебови и две риби; но што е тоа за толку души?“

10 Исус рече: „Кажете им на луѓето да поседнат!“ А на тоа место имаше многу трева. Тогаш поседнаа луѓето, на број околу пет илјади.

11 Исус ги зеде лебовите, заблагодари и им ги подаде на оние што поседнаа; исто така и од рибите, кој колку сака­ше.

12 А кога се наситија, им рече на уче­ниците Свои: „Соберете ги останатите парчиња за да не се загуби ништо!“

13 И од петте јачменови лебови собраа и наполнија дванаесет кошници пар­чи­ња, што им преостанаа на оние што ја­деа.

14 Луѓето, кога го видоа чудото што го направи Исус, рекоа: „Овој е навистина Пророкот Кој требаше да дојде на светот!“

15 Но Исус, штом разбра дека сакаат да дојдат и да Го фатат за да го прогла­сат за цар, се повлече Сам во гората.

16

А приквечер, учениците Негови слегоа до морето,

17 влегоа во кораб и тргнаа преку мо­рето кон Капернаум.

18 Морето, пак, се подигаше, зашто дуваше силен ветар.

19 И кога беа поминале дваесет и пет — до триесет стадии , Го видоа Исус ка­ко оди по морето и се приближува кон коработ, па се уплашија.

20 Но Тој им рече: „Јас сум, не пла­ше­те се!“

21 Тие сакаа да Го примат во коработ и веднаш коработ пристигна до брегот, каде што одеа.

22

Утредента наутро народот, што стоеше од другата страна на морето, за­бележа дека таму немаше друг кораб, освен еден, во кој влегоа учениците Не­гови, и дека Исус не влезе во коработ со учениците Свои, а тие сами заминаа.

23 И други кораби дојдоа од Ти­ве­ри­ја­да, близу до она место каде што беа јале леб, по благословувањето Господово.

24 И кога видоа луѓето дека Исус не беше таму, ниту учениците Негови, влегоа сами во кораби и дојдоа во Ка­пернаум да Го бараат Исус.

25

И штом Го најдоа отаде морето, Му рекоа: „Рави, кога дојде овде?“

26 А Исус им одговори и рече: „Вис­ти­на, вистина ви велам: вие не Ме барате затоа што видовте чуда, туку затоа што јадевте од лебовите и се наситивте.

27 Работете не за храна што се расипува, туку за храна што останува за вечен живот и која ќе ви ја даде Синот Чо­веч­ки, зашто врз Него ставил печат Бог Отецот.“

28 А тие Му рекоа: „Што да правиме за да извршуваме Божји дела?“

29 Исус им одговори и рече: „Божјото дело е ова: да поверувате во Оној Кого Го испрати Тој.“

30 А тие Му рекоа: „Каков знак ќе ни покажеш да видиме и да поверуваме? Што ќе направиш?

31 Татковците наши јадеа мана во пус­тината, како што е напишано: ‚Леб од небото им даде да јадат.‘“

32 Но Исус им рече: „Вистина, вистина ви велам: не ви даде Мојсеј леб од не­бото, туку Мојот Отец ви дава вистински леб од небото.

33 Зашто лебот Божји е Оној, Кој сле­гува од небото и му дава живот на светот.“

34 Тогаш тие Му рекоа: „Господи, да­вај ни го секогаш тој леб!“

35 А Исус им рече: „Јас сум лебот на животот; кој доаѓа кај Мене, нема да огладни и кој верува во Мене, нема никогаш да ожедни.

36 Но ви реков: вие и Ме видовте и пак не верувате.

37 Сѐ што Ми дава Отецот, ќе дојде кај Мене; а кој доаѓа кај Мене, нема да го избркам надвор;

38 зашто Јас слегов од небото не да ја извршувам Мојата волја, туку волјата на Отецот, Кој Ме прати.

39 А волјата на Отецот, Кој Ме прати, е оваа: од сѐ што Ми дал да не за­губам ништо, туку да го воскреснам во последниот ден.

40 Волјата на Оној што Ме прати е: се­кој што ќе го види Синот и ќе поверува во Него да има вечен живот, а Јас ќе го воскреснам во последниот ден.“

41 Се разгневија против Него Јудеј­ци­те, зашто рече: „Јас сум лебот што сле­зе од небото“,

42 и зборуваа: „Зар не е Овој Исус, Јо­сифовиот син, Чиј татко и мајка ги познававме? Како тогаш Тој вели: ‚Слегов од небото.‘“

43 Им одговори Исус и рече: „Не мр­морете меѓу себе.

44 Никој не може да дојде кај Мене, ако не го привлече Отецот, Кој Ме пра­ти; и Јас ќе го воскреснам во последни­от ден.

45 Кај Пророците е напишано: ‚И ќе бидат сите од Бога научени.‘ Секој што чул од Отецот и се научил, доаѓа кај Мене.

46 Но тоа не значи дека некој Го видел Бога, освен Оној Кој е од Бога; само Тој го видел Отецот.

47 Вистина, вистина ви велам: Кој ве­рува во Мене има вечен живот.

48 Јас сум лебот на животот.

49 Татковците ваши јадеа мана во пус­тината и умреа;

50 а ова е леб што доаѓа од небото, и оној, кој јаде од него, нема да умре.

51 Јас сум живиот леб што слезе од не­бото; кој јаде од овој леб, ќе живее веч­но; а лебот што ќе го дадам Јас, е Мо­ето тело, што ќе го предадам за животот на светот.“

52 Јудејците пак почнаа да се препира­ат меѓу себе, велејќи: „Како може Овој да ни го даде телото Свое да го јадеме?“

53 А Исус им рече: „Вистина, вистина ви кажувам: ако не го јадете телото на Синот Човечки и не ја пиете крвта Не­гова, не ќе имате живот во себе.

54 Кој го јаде Моето тело и ја пие Мо­јата крв, има живот вечен и Јас ќе го воскреснам во последниот ден.

55 Зашто Моето тело е вистинска хра­на, и Мојата крв — вистинска напивка.

56 Кој јаде од Моето тело и пие од Мо­јата крв, ќе биде во Мене и Јас во него.

57 Како што Ме прати живиот Отец и Јас живеам преку Отецот, така и тој што јаде од Мене, ќе живее преку Ме­не.

58 Ова е лебот што слезе од небото, а не како татковците ваши што јадеа ма­на и изумреа; кој јаде од овој леб, ќе жи­вее довека.“

59 Ова го кажа Исус во синагогата, ко­га поучуваше во Капернаум.

60

Тогаш мнозина од учениците Не­го­ви, кои слушаа, рекоа: „Тешки се овие зборови! Кој може да ги слуша!?“

61 А Исус, знаејќи во Себе дека учениците Негови се бунат против тоа, им рече: „Зар ова ве соблазнува?

62 А што ако Го видите Синот Чо­веч­ки како се вознесува горе, каде што бил порано?

63 Духот е тој што оживува; телото ништо не помага. Зборовите што ви ги кажав се дух и живот.

64 Но има меѓу вас и некои што не ве­руваат.“ Исус знаеше од почеток кои се тие што не веруваат и кој е тој што ќе го предаде.

65 И рече: „Затоа ви зборувам дека ни­кој не може да дојде кај Мене, ако не му биде дадено од Мојот Отец.“

66 Од тоа време мнозина од Неговите ученици се повлекоа и не одеа веќе со Него.

67 Тогаш им рече Исус на дванаесет­те: „Да не сакате и вие да си отидете?“

68 А Симон Петар Му одговори: „Гос­поди, кај кого ќе отидеме? Ти имаш збо­рови за вечен живот,

69 и ние поверувавме и познавме дека си Божјиот Светител (Христос, Син на живиот Бог).“

70 Исус им одговори: „Не ли ве избрав дванаесетмина? Но еден од вас е ѓа­вол .“

71 А зборуваше за Јуда Симонов Иска­риот, зашто тој, како еден од дванаесет­те, сакаше да Го предаде.

7

1

Потоа одеше Исус по Галилеја, не сакаше да оди во Јудеја, зашто Јудејците сакаа да Го убијат.

2 Се приближуваше, пак, јудејскиот празник Сеници.

3 Тогаш браќата Негови Му рекоа: „Излези одовде и оди во Јудеја, та и учениците Твои да ги видат делата што ги вршиш.

4 Зашто никој не прави нешто тајно кога сака да се прочуе. Ако Ти ги вр­шиш овие работи, тогаш покажи се пред светот!“

5 Зашто и браќата Негови не веруваа во Него.

6 А на тоа Исус им одговори: „Моето време уште не е дојдено, а за вас времето е секогаш погодно.

7 Светов вас не може да ве мрази, а Мене Ме мрази, зашто Јас сведочам за него дека делата му се лоши.

8 Вие отидете на овој празник; Јас не­ма да излезам на празникот, зашто вре­мето Мое сѐ уште не се исполнило.“

9 Откако го рече тоа, остана во Га­ли­леја.

10

Но, штом отидоа браќата Негови, и Тој отиде на празникот, но не јавно, ту­ку скришум.

11 А Јудејците Го бараа на празникот и велеа: „Каде е Оној?“

12 И многу расправии имаше меѓу на­родот за Него; едни зборуваа: „Добар е“, а други велеа: „Не, туку го заблудува народот!“

13 Но никој не зборуваше за Него от­ворено, поради страв од Јудејците.

14 А на средината од празникот, влезе Исус во храмот и поучуваше.

15 И се чудеа Јудејците, велејќи: „Ка­ко ги познава Овој Книгите, кога не учел?“

16 Тогаш им одговори Исус и рече: „Учењето Мое не е Мое, туку на Оној што Ме прати;

17 и ако некој сака да ја врши волјата Негова, ќе разбере дали е ова учење од Бога, или Јас Самиот од Себе зборувам.

18 Кој говори самиот од себе, тој си ба­ра своја слава; а кој ја бара славата на Оној што Го пратил, Тој е вистинит и во Него нема неправда.

19 Зар не ви го даде Мојсеј Законот? Но никој од вас не го исполнува Зако­нот. Зошто сакате да Ме убиете?“

20 Народот одговори и рече: „Демонот е во тебе? Кој сака да Те убие?“

21 Одговори Исус и им рече: „Едно де­ло извршив и сите се чудите.

22 Мојсеј ви го даде обрезанието, не затоа што тоа е од Мојсеј, туку од тат­ковците — и вие во саботен ден обрезува­те човек.

23 Ако човек се обрезува во сабота, за да не се наруши Законот Мојсеев, на Мене ли се гневите што цел човек на­правив здрав во сабота?

24 Не судете според надворешноста, туку судете со праведен суд!“

25 Тогаш некои од Ерусалим рекоа: „Не ли е Овој што Го бараат да Го убијат?

26 Ете, јавно говори и ништо не Му ве­лат. Да не се увериле и началниците дека е Тој навистина Христос?

27 Но, Овој Го знаеме од каде е, а кога ќе дојде Христос никој не ќе знае од ка­де е.“

28 Тогаш Исус, поучувајќи во храмот, извика гласно и рече: „И Мене Ме познавате и знаете од каде сум; но Сам од Себе не дојдов, туку Тој што ме прати е Вистинитиот; Него вие не Го познавате.

29 Јас, пак, Го знам, зашто сум од Не­го и Тој Ме прати.“

30 Тогаш сакаа да Го фатат, но никој не кладе рака на Него, бидејќи уште не беше дошол часот Негов.

31 И мнозина од народот поверуваа во Него и велеа: „Кога ќе дојде Христос, зар ќе направи поголеми чуда от­кол­ку што направи Овој?“

32 Чуја фарисеите дека народот така зборува за Него, па тие и првосвеш­те­ниците испратија слуги да го фатат.

33 Тогаш Исус им рече: „Уште малку време сум со вас, а потоа ќе отидам кај Оној Кој Ме прати.

34 Ќе Ме барате и нема да Ме најдете; и каде што ќе бидам Јас, вие не ќе мо­жете да дојдете.“

35 А Јудејците си рекоа меѓу себе: „Каде ќе оди Овој та да не можеме да Го најдеме? Да не сака да оди при раселените меѓу Елините, па и Елините да ги поучува?

36 Што значат овие зборови: ‚Ќе Ме барате и не ќе Ме најдете‘; и ‚Каде што ќе бидам Јас, вие не ќе можете да дој­де­те?‘“

37

А во последниот голем ден од праз­никот застана Исус и извика со висок глас, велејќи: „Кој е жеден нека дојде кај Мене да пие!

38 Кој верува во Мене од неговата ут­роба, како што е речено во Писмото, ќе потечат реки од жива вода.“

39 А ова го рече за Духот, Кого што ќе Го примат оние кои веруваат во Не­го; зашто Светиот Дух уште не им беше даден, бидејќи Исус уште не беше прославен.

40 А мнозина од народот, кога ги чуја овие зборови, рекоа: „Навистина Овој е пророк!“

41 Други велеа: „Овој е Христос.“ А некои рекоа: „Зар од Галилеја ќе дојде Христос?

42 Не е ли речено во Писмото дека Христос ќе дојде од семето Давидово и од гратчето Витлеем, од каде што беше Давид?“

43 И така настана меѓу народот раздор за Него.

44 А некои од нив сакаа да Го фатат, но никој не стави рака врз Него.

45 Дојдоа, пак, слугите кај прво­свеш­тениците и фарисеите и овие им рекоа: „Зошто не Го доведовте?“

46 А слугите одговорија: „Никогаш човек не говорел така како Овој Чо­век.“

47 Тогаш им одговорија фарисеите: „Да не се прелагавте и вие?

48 Поверувал ли некој од властите и фарисеите во Него?

49 Но, овој народ, што не го знае За­ко­нот, е проклет.“

50 Никодим, пак, кој беше отишол кај Него ноќе, а беше еден од нив, им рече:

51 „Осудува ли нашиот Закон човек додека најнапред не го сослушаат и не дознаат што прави?“

52 А тие му одговорија и рекоа: „Да не си и ти од Галилеја? Испитај и ќе ви­диш дека пророк од Галилеја не се јавува!“

53 И секој си отиде во својот дом.

8

1

А Исус отиде на Маслиновата Гора.

2 Утредента пак дојде во храмот и сиот народ доаѓаше кај Него. А Тој сед­на и ги поучуваше.

3 Тогаш книжниците и фарисеите до­ведоа кај Него жена фатена во прељубодејство; ја поставија насреде и

4 Му рекоа: „Учителе, оваа жена сега е фатена во прељубодејство.

5 А Мојсеј во Законот ни заповеда: такви со камења да ги убиваме; Ти, пак, што велиш?“

6 Тоа го рекоа за да Го искушаат и да го обвинат. А Исус се наведна долу и почна со прст да пишува во земјата, не гледајќи ги.

7 Кога продолжија да го прашуваат, Тој се исправи и им рече: „Кој од вас е без грев, прв нека фрли камен на неа!“

8 И пак се наведна долу и пишуваше по земјата.

9 А тие, штом го чуја тоа, бидејќи со­веста ги гризеше, се разотидоа еден по еден, почнувајќи од најстарите па до последните: останаа само Исус и же­на­та, која стоеше насреде.

10 А кога се исправи и не виде никого освен жената, Исус ѝ рече: „Жено, каде се оние што те обвинуваа? Никој ли не те осуди?“

11 А таа рече: „Никој, Господи.“ То­гаш Исус ѝ рече: „Ни Јас не те осудувам. Оди си и немој повеќе да грешиш.“

12

И пак им рече Исус, велејќи: „Јас сум Светлината на светот; кој врви по Мене нема да оди во темнина, а ќе ја има светлината во животот.“

13 Тогаш Му рекоа фарисеите: „Ти сведочиш Сам за Себе; Твоето све­дош­тво не е вистинито.“

14 Исус им одговори и рече: „Макар што сведочам Сам за Себе, Моето сведоштво е вистинито, зашто знам од каде сум дошол и каде одам; а вие не знаете од каде сум дошол и каде одам.

15 Вие судите по телото, Јас не судам никому.

16 И ако судам Јас, Мојот суд е висти­нит, зашто не сум Сам, туку Јас и Отецот, Кој Ме прати.

17 А и во законот ваш е напишано де­ка сведоштвото од двајца сведоци се смета за веродостојно.

18 Јас сведочам за Себе и Отецот, Кој Ме прати, сведочи за Мене.“

19 Тогаш Му рекоа: „Каде е Твојот Отец?“ Исус одговори: „Вие не Ме зна­ете ни Мене, ни Мојот Отец; ако Ме знаевте Мене, ќе Го знаевте и Мојот Отец.“

20 Овие зборови ги кажа Исус кај риз­ницата, кога поучуваше во храмот; и никој не го фати, зашто уште не беше дошол часот Негов.

21

Пак им рече Исус: „Јас си одам, а вие ќе Ме барате и во својот грев ќе ум­рете. Каде што ќе одам Јас, вие не мо­жете да дојдете.“

22 Тогаш Јудејците рекоа: „Да не сака да се самоубие и затоа вели: каде што ќе одам Јас, вие не можете да дојдете?“

23 И им рече: „Вие сте од долу, а Јас сум од горе: вие сте од овој свет, Јас, пак, не сум од овој свет.

24 Затоа ви реков дека ќе умрете во своите гревови; и навистина, ако не по­верувате дека Јас Сум Тој, ќе умрете во гревовите свои.“

25 Тогаш Му рекоа: „Кој си Ти?“ Исус им одговори: „А што ви кажувам од по­четокот?

26 Многу имам за вас да зборувам и да судам; но, Оној што Ме прати е висти­нит и она што сум чул од Него, тоа и му го кажувам на светот.“

27 Но не разбраа дека им говореше за Отецот.

28 А Исус им рече: „Кога ќе Го из­диг­нете Синот Човечки, тогаш ќе сфатите дека сум Јас и дека ништо не правам Сам од Себе, туку, како што Ме научи Мојот Отец, така и зборувам.

29 Оној што Ме прати е со Мене; Оте­цот не Ме остави Сам, зашто секогаш го вршам она што Му е угодно.“

30 Кога Тој го зборуваше ова, мнозина поверуваа во Него.

31

Тогаш Исус им говореше на Ју­деј­ците, што беа поверувале во Него: „Ако вие останете во Моето слово, навистина ќе бидете Мои ученици;

32 и ќе ја запознаете вистината, и вис­тината ќе ве ослободи.“

33 Му одговорија и рекоа: „Ние сме се­ме Авраамово и никогаш никому не сме робувале; а како Ти велиш: ‚Ќе бидете слободни?‘“

34 Исус им одговори: „Вистина, вистина ви велам: секој што прави грев, роб му е на гревот.

35 А робот не останува вечно дома; Синот останува вечно.

36 И ако Синот ве ослободи, навистина ќе бидете слободни.

37 Знам дека сте семе Авраамово, но сакате да Ме убиете, зашто словото Мое не може да се смести во вас.

38 Јас го кажувам она што сум го ви­дел кај Мојот Отец; а и вие го правите она што сте го виделе кај вашиот тат­ко.“

39 Му одговорија и рекоа: „Наш татко е Авраам.“ Исус им рече: „Ако бевте чеда Авраамови, вие ќе ги вршевте де­лата Авраамови.

40 А сега сакате да Ме убиете, Мене, Човекот Кој ви ја кажа вистината што ја чу од Бога. Авраам така не правеше.

41 Вие ги вршите делата на својот тат­ко.“ А тие Му рекоа: „Ние не сме ро­де­ни од блудство; еден Отец имаме — Бог.“

42 Но Исус им рече: „Ако Бог беше ваш Отец, тогаш ќе Ме сакавте Мене, бидејќи Јас сум излегол и доаѓам од Бо­га. Зашто не дојдов Сам од Себе, туку Тој Ме прати.

43 Зошто не ги разбирате Моите збо­рови? Затоа што не можете да ги слу­шате поуките Мои.

44 Вашиот татко е ѓаволот; и вие са­ка­те да ги исполнувате желбите на својот татко; тој е човекоубиец од почетокот и не стои во вистината, зашто во него не­ма вистина. Кога зборува лага, говори од себе, зашто е лажливец и татко на лагата.

45 А бидејќи Јас вистината ви ја ка­жу­вам, не Ми верувате.

46 Кој од Вас може да Ме обвини за неправда? Ако ли, пак, вистина зборувам, тогаш зошто не Ми верувате?

47 Кој е од Бога, тој ги слуша Божјите зборови. А вие не ги слушате, зашто не сте од Бога.“

48 Тогаш Јудејците Му одговорија и рекоа: „Не зборуваме ли право дека си Ти Самарјанин и дека зол дух има во Тебе?“

49 Исус им одговори: „Во Мене нема зол дух, туку Го почитувам Својот Отец, а вие Ме бесчестите.

50 Но Јас не барам Своја слава; има Друг што ја бара, и што ќе суди.

51 Вистина, вистина ви велам; кој ќе ги запази зборовите Мои, нема да види смрт довека.“

52 Тогаш Јудејците Му рекоа: „Сега разбравме дека во Тебе има нечист дух: Авраам умре, и пророците, а ти велиш, кој ќе ги запази зборовите Мои, смрт нема да види довека.

53 Да не си Ти поголем од нашиот тат­ко Авраам, кој умре? И пророците ум­реа; а за кого се сметаш Себе си?“

54 Исус одговори: „Ако се славам Сам, тогаш славата Моја е ништо; Оној Кој ме прославува е Мојот Отец, за Кого вие велите дека е ваш Бог;

55 но не Го познавате, а Јас, пак, го знам. И ако кажам дека не Го познавам, ќе бидам лажго како вие. Но Јас Го знам и го пазам словото Негово.

56 Авраам, таткото ваш, би се зарадувал да го види Мојот ден; и го виде, и се зарадува.“

57 Тогаш Јудејците Му рекоа: „Уште немаш ни педесет години — а си го видел Авраам!?“

58 Исус им рече: „Вистина, вистина ви велам: Јас постојам уште пред да се роди Авраам.“

59 Тогаш зедоа камења за да ги фрлат на Него; Исус се сокри и излезе од хра­мот.

9

1

Кога одеше, виде еден човек, слеп од раѓање.

2 Учениците Негови Го прашаа и ре­коа: „Рави, кој згрешил? — тој или роди­телите негови, та се родил слеп?“

3 Исус им одговори: „Ни тој, ниту ро­дителите негови згрешиле, туку за да се јават делата Божји врз него.

4 Јас треба да ги вршам делата на Оној што Ме прати додека е уште ден; зашто настапува ноќ кога не ќе може никој да работи.

5 Додека сум во светот, Јас сум Свет­лина на светот.“

6 Штом го рече тоа, плукна на земја, направи кал со плунката и ги намачка со неа очите на слепиот,

7 и му рече: „Отиди и измиј се во ба­њата Силоам!“, што значи: „Испратен.“ Тој отиде, се изми и дојде гледајќи.

8 А соседите и оние, што порано го беа гледале како слеп, рекоа: „Зар не е овој што седеше и питаше?“

9 Едни велеа: „Тој е“, а други: „Личи на него.“ Тој, пак, зборуваше: „Јас сум.“

10 Тогаш го прашаа: „Како ти се от­во­рија очите?“

11 Тој одговори и рече: „Еден Човек, Кој се вика Исус, направи кал, ми ги на­мачка очите и ми рече: ‚Отиди во бањата Силоам и изми се!‘ Отидов, се измив и прогледав.“

12 Пак го прашаа: „Каде е Тој?“ Тој рече: „Не знам.“

13

Тогаш го одведоа кај фарисеите чо­векот, кој порано беше слеп.

14 А беше сабота кога направи Исус кал и му ги отвори очите.

15 Го прашаа, пак, исто така и фарисе­ите: „Како прогледа?“ Тој им одговори: „Ми кладе кал на очите, се измив и сега гледам.“

16 Тогаш некои од фарисеите рекоа: „Не е од Бога Овој човек, штом не ја уважува саботата.“ Други рекоа: „Како може грешен човек да прави такви чу­да?“ И настана расправија меѓу нив.

17 Пак му рекоа на слепиот: „Ти што велиш за оној што ти ги отвори очите?“ А тој рече: „Пророк е!“

18 Но Јудејците не поверуваа за него дека бил слеп и прогледал додека не ги повикаа родителите на оној што про­гледа,

19 и ги прашаа: „Дали е овој вашиот син, за кого велите дека се родил слеп?“

20 Родителите негови одговорија и им рекоа: „Знаеме дека е овој наш син и де­ка се роди слеп;

21 но како сега гледа, не знаеме; или, кој му ги отвори очите, не знаеме. Тој е голем; прашајте го него, нека ви каже сам за себе!“

22 Ова го рекоа неговите родители, би­дејќи се плашеа од Јудејците; зашто Ју­дејците се беа согласиле да биде ис­клу­чен од синагогата секој што ќе Го признае за Христос.

23 Затоа и родителите негови рекоа: „Тој е возрасен, него прашајте го!“

24 Тогаш повторно го повикаа човекот што беше порано слеп и му рекоа: „Прослави Го Бога! Ние знаеме дека Оној Човек е грешен!“

25 А тој одговори и рече: „Дали е гре­шен, не знам; но знам дека бев слеп, а сега гледам.“

26 Пак му рекоа: „Што ти направи? Како ти ги отвори очите?“

27 Тој им одговори: „Јас веќе ви реков и не чувте; зошто сакате пак да чуете? Да не сакате можеби и вие да Му ста­не­те ученици?“

28 А тие го укорија и му рекоа: „Ти си Негов ученик, а ние сме Мојсееви уче­ници!

29 Ние знаеме дека со Мојсеј говорел Бог; а Овој не знаеме од каде е.“

30 Одговори човекот и им рече: „Тоа е и за чудење, што вие не знаете од каде е, а мене, сепак, ми ги отвори очите!

31 Знаеме дека Бог не слуша греш­ни­ци: но оној што Го почитува Бога и ја исполнува Неговата волја, него го слу­ша.

32 Откако е веков, не се чуло некој да отворил очи на слепороден.

33 И ако Тој не беше од Бога, не ќе мо­жеше да направи ништо.“

34 Одговорија и му рекоа: „Сиот си во гревови роден, па зар ти нас ќе нѐ учиш?“ И го избркаа надвор.

35

Исус чу дека го истерале, па го нај­де и му рече: „Веруваш ли ти во Синот Божји?“

36 Тој одговори и рече: „А кој е, Гос­поди, па да поверувам во Него?“

37 Исус му рече: „Си Го видел, токму Оној е кој зборува со тебе!“

38 А тој рече: „Верувам, Господи!“ И Му се поклони.

39 И рече Исус: „За суд дојдов Јас во овој свет, за да прогледаат слепите, а оние што гледаат, да станат слепи.“

40 Го чуја тоа некои од фарисеите што беа со Него, и Му рекоа: „Зар и ние сме слепи?“

41 Исус им рече: „Да бевте слепи, грев немаше да имате; а сега велите дека гледате, затоа и гревот ви останува.“

10

1

„Вистина, вистина ви велам: кој не влегува низ вратата во овчото трло, а прескокнува од друга страна, крадец е и разбојник;

2 а кој влегува низ вратата, пастир е на овците;

3 нему вратарот му отвора и овците го слушаат гласот негов, тој ги вика свои­те овци по име и ги изведува.

4 И кога ќе ги изведе овците свои, оди пред нив, овците одат по него, бидејќи го познаваат гласот негов;

5 а по туѓ човек не одат, туку бегаат од него, зашто гласот на туѓиот не го познаваат.“

6 Оваа парабола им ја кажа Исус, но тие не разбраа што сакаше да им каже со неа.

7 Тогаш Исус пак им рече: „Вистина, вистина ви велам: Јас сум вратата за ов­ците.

8 Сите, колку што дојдоа пред Мене, крадци се и разбојници; но овците не ги послушаа.

9 Јас сум вратата: кој ќе влезе преку Мене, ќе се спаси; и ќе влезе, и ќе из­ле­зе, и пасиште ќе најде.

10 Крадецот доаѓа само да украде, да убие и да погуби. Јас дојдов за да имаат живот и да го имаат во изобилие.

11 Јас сум добриот Пастир. Добриот пастир си ја полага својата душа за ов­ците;

12 а наемникот, кој не е пастир и не е сопственик на овците, ако види дека до­аѓа волк, ги остава овците и бега; и вол­кот ги разграбува и ги распрснува ов­ци­те.

13 Наемникот бега, зашто е наемник, и не се грижи за овците.

14 Јас сум добриот Пастир; и ги знам Моите, и Моите Ме знаат Мене.

15 Како Мене што Ме познава Отецот, така и Јас Го познавам Отецот; и ду­ша­та Своја ја полагам за овците Свои.

16 И други овци имам, што не се од ова трло, и нив треба да ги приберам; и ќе го чујат гласот Мој и ќе биде едно стадо и еден пастир.

17 Затоа Ме љуби Отецот, зашто Јас животот Свој си го полагам за да го примам пак.

18 Никој не Ми го одзема, туку Јас Сам од Себе го давам. Имам власт да го дадам и власт имам пак да си го земам. Оваа заповед ја примив од Својот Отец.“

19 И пак настана расправија меѓу Ју­дејците заради овие зборови.

20 Мнозина од нив велеа: „Зол дух има и не е при Себе. Зошто Го слушате?“

21 Други велеа: „Ова не се зборови на луд човек; може ли луд човек на слеп да му отвори очи?“

22

А беше тогаш во Ерусалим праз­ни­кот Обновување на храмот и беше зима.

23 Одеше Исус во храмот, по тремот Соломонов.

24 А Јудејците Го опколија и Му ре­коа: „До кога ќе ги мачиш нашите ду­ши? Ако си Ти Христос, кажи ни от­во­рено!“

25 Исус им одговори: „Ви реков, и не верувате. Делата што ги вршам Јас во името на Мојот Отец, тие сведочат за Мене.

26 Но вие не верувате, бидејќи не сте од Моите овци, како што ви реков.

27 Моите овци го слушаат Мојот глас и Јас ги познавам; и тие одат по Мене,

28 и Јас ќе им дадам вечен живот; и никогаш нема да загинат; и никој не ќе ги истргне од раката Моја.

29 Мојот Отец, што Ми ги даде, е по­голем од сите; и никој не може да ги грабне од раката на Мојот Отец.

30 Јас и Отецот сме едно.“

31 А Јудејците, пак, зедоа камења да Го убијат.

32 Исус им одговори: „Многу добри дела ви јавив од Мојот Отец; за кое од тие дела фрлате камења на Мене?“

33 Му одговорија Јудејците, велејќи: „За добро дело камења не фрламе на Тебе, туку за хулење, зашто Ти, иако си човек, се правиш Бог.“

34 Исус им одговори: „Не е ли на­пи­шано во вашиот Закон: ‚Јас реков: бого­ви сте?‘

35 Ако Тој ги нарече богови оние кон кои беше упатено словото Божјо, а писмото не може да се урне,

36 а на Оној ли, Кого Го освети Оте­цот и Го прати во светот, вие велите: ‚Хулиш на Бога?‘ дека реков: ‚Јас сум Син Божји?‘

37 Ако не ги вршам делата на Мојот Отец, не верувајте Ми;

38 а ако, пак, ги вршам, макар што Мене не Ми верувате, на делата Мои поверувајте, за да разберете и поверува­те дека Отецот е во Мене и Јас сум во Него.“

39 Сакаа пак да Го фатат, но Тој им се истргна од рацете нивни,

40 и пак отиде отаде Јордан, на она место каде што Јован крштаваше, и ос­тана таму.

41 Мнозина дојдоа кај Него и говореа: „Јован не направи ниедно чудо, но сѐ што рече Јован за Него, беше вистина.“

42 И мнозина таму поверуваа во Него.

11

1

Беше, пак, болен некој си Лазар, од Витанија, од селото на Марија и нејзината сестра Марта.

2 А Марија, чиј брат Лазар се разболе, беше онаа која Го помаза Господ со миро и ги избриша нозете Негови со својата коса.

3 Тогаш сестрите нарачаа по Него, велејќи: „Господи, ете, оној што го ми­луваш, болен е.“

4 Штом чу Исус, рече: „Таа болест не е за умирање, туку за слава Божја, за да се прослави Синот Божји преку неа.“

5 А Исус ги сакаше Марта, нејзината сестра, и Лазар.

6 А кога чу дека е болен, тогаш ос­та­на уште два дни во местото каде што се наоѓаше.

7 Потоа им рече на учениците: „Да отидеме пак во Јудеја!“

8 Учениците Му рекоа: „Рави, сега са­каа да Те убијат со камења, и пак ли та­му ќе одиш?“

9 Исус одговори: „Нели има дванаесет часови во денот? Кој оди дење, не се сопнува, зашто ја гледа светлината на овој свет;

10 а кој оди ноќе, се сопнува, зашто не­ма светлина во него.“

11 Ова им го кажа, а потоа им рече: „Лазар, пријателот наш, заспал; но ќе отидам да го разбудам.“

12 Тогаш учениците Негови рекоа: „Господи, ако заспал, ќе стане.“

13 Исус го рече тоа за смртта негова, а тие мислеа дека говори за заспивање со сон.

14 Тогаш Исус рече отворено: „Лазар умре!

15 Но се радувам заради вас што не бев таму, та да поверувате — туку, да отидеме кај него.“

16 Тогаш Тома, наречен Близнак, им рече на учениците: „Да отидеме и ние да умреме со него.“

17

Кога дојде Исус, откри дека тој ве­ќе четири дена е во гроб.

18 А Витанија беше близу до Еру­са­лим, околу петнаесет стадии ;

19 и мнозина Јудејци беа дошле кај Марта и Марија да ги утешат за нив­ни­от брат.

20 Кога чу Марта дека доаѓа Исус, из­лезе пред Него; а Марија седеше дома.

21 Тогаш Марта Му рече на Исус: „Господи, ако беше Ти овде, брат ми не­маше да умре.

22 Но и сега знам што и да посакаш од Бога, Бог ќе ти даде.“

23 Исус ѝ рече: „Твојот брат ќе вос­кресне!“

24 Марта Му рече: „Знам дека ќе воскресне при воскресението, во пос­ледниот ден.“

25 А Исус ѝ рече: „Јас сум воскресени­ето и животот; кој верува во Мене, и да умре, ќе живее.

26 И секој што живее и верува во Ме­не, нема да умре довека. Го веруваш ли тоа?“

27 Таа Му одговори: „Да, Господи, јас поверував дека си Ти Христос, Синот Божји, што треба да дојде во светот.“

28

Штом го рече тоа, отиде и ја повика сестра си Марија тајно, велејќи: „Учителот е овде и те вика.“

29 Таа кога чу, стана бргу и отиде кај Него;

30 зашто Исус уште не беше дошол во селото, а стоеше каде што Го беше до­чекала Марта.

31 Јудејците, што беа со неа дома и ја утешуваа, кога видоа дека Марија стана бргу и излезе, отидоа и тие по неа, мислејќи дека ќе оди на гробот да плаче.

32 А Марија, штом пристигна таму ка­де што беше Исус и кога Го виде, падна пред нозете Негови и рече: „Господи, да беше ти овде, немаше да умре брат ми!“

33 Исус, пак, кога ја виде како плаче, и Јудејците што беа дошле со неа како плачат, се натажи и се потресе,

34 па рече: „Каде сте го положиле?“ Му рекоа: „Господи, дојди и види!“

35 Исус просолзи.

36 Тогаш Јудејците рекоа: „Гледај, колку го сакал!“

37 Некои од нив, пак, велеа: „Не мо­жеше ли Овој, што ги отвори очите на слепиот, да направи и овој да не умре?“

38

А Исус, пак, се нажали во Себе и дојде до гробот; тоа беше пештера и ка­мен навален на неа.

39 Рече Исус: „Кренете го каменот!“ Марта, сестрата на умрениот, Му рече: „Господи, мириса веќе; има четири дена откако е умрен!“

40 Исус ѝ рече: „Не ли ти реков дека, ако веруваш, ќе ја видиш славата Божја?“

41 Тогаш го дигнаа каменот каде што лежеше умрениот. А Исус ги подигна очите угоре и рече: „Оче, Ти благода­рам што Ме услиши.

42 Јас знаев дека Ти секогаш Ме услишуваш; но ова го реков заради на­родов што стои наоколу, за да поверуваат дека Ти си Ме пратил.“

43 Кога го рече ова, извика со висок глас: „Лазаре, излези надвор!“

44 излезе умрениот, завиткан во платно по рацете и нозете; а лицето забрадено со крпа. Им рече Исус: „Одвиткајте го и оставете го да оди!“

45

Тогаш мнозина од Јудејците што беа дошле со Марија и видоа што на­прави Исус, поверуваа во Него.

46 Некои од нив отидоа кај фарисеите и им рекоа што направи Исус.

47 Тогаш првосвештениците и фарисе­ите се собраа на совет и рекоа: „Што да правиме? Овој Човек прави многу чуда.

48 Ако Го оставиме така, сите ќе пове­руваат во Него и ќе дојдат Римјаните, па ќе ни ја одземат и земјата и народот.“

49 А еден, пак, од нив, Кајафа, кој таа година беше првосвештеник, им рече: „Вие ништо не знаете,

50 ниту помислувате дека е поарно за нас да умре еден човек за народот, от­колку сиот народ да пропадне.“

51 А ова не го рече тој сам од себе, ту­ку, бидејќи беше првосвештеник таа го­дина, прорече дека Исус ќе умре за на­родот;

52 и не само за народот, туку и за да ги собере заедно растурените Божји чеда.

53 Од тој ден се согласија да Го убијат.

54 Заради тоа Исус веќе не одеше јав­но меѓу Јудејците, а оттаму отиде во крај, близу една пустина, во градот на­речен Ефрем, и таму се задржа со уче­ниците Свои.

55 А се наближуваше јудејскиот праз­ник Пасха и мнозина од тој крај отидоа во Ерусалим пред Пасхата, за да се очистат.

56 Тогаш Го бараа Исус и, стоејќи во храмот, си разговараа меѓу себе: „Што мислите? Нема ли да дојде на праз­ни­кот?“

57 А првосвештениците и фарисеите беа веќе издале заповед, ако некој дознае каде е, да јави, за да Го фатат.

12

1

На шест дни пред Пасха дојде Исус во Витанија, каде што беше умрениот Лазар, кого го воскресна од мртвите.

2 Таму Му приготвија вечера и Марта послужуваше, а Лазар беше еден од оние што седеа на трпезата.

3 А Марија зеде литар чисто скапоце­но миро, ги помаза нозете Исусови и ги избриша со косата своја нозете Негови; а куќата се исполни со мирис од мирото.

4 Еден од учениците Негови, Јуда Си­монов Искариот, кој подоцна Го пре­даде, рече:

5 „Зошто не се продаде ова миро за триста денарии, и тоа да се раздадеше на сиромаси?“

6 Ова тој го рече не дека се грижеше за сиромасите, туку зашто беше крадец. Тој го чуваше ковчежето и крадеше од она што пуштаа во него.

7 А Исус рече: „Оставете ја! Таа го за­пази тоа за денот на Мојот погреб;

8 зашто сиромасите ги имате секогаш покрај себе, а Мене Ме немате секогаш.“

9

Мнозина од Јудејците разбраа дека Исус е таму, па дојдоа не само заради Исус, туку да го видат и Лазар, кого Тој го воскресна од мртвите.

10 А првосвештениците се договорија да го убијат и Лазар,

11 зашто мнозина од Јудејците се из­дво­јуваа поради него и веруваа во Исус.

12

На другиот ден, мноштво народ, кој беше дошол на празникот, кога чуја дека Исус доаѓа во Ерусалим,

13 зедоа палмови гранчиња и излегоа да Го пречекаат; и викаа, велејќи: „Оса­на! Благословен е Кој доаѓа во името Господово, Царот Израелов!“

14 А Исус, откако најде едно, седна на него, како што е на­пи­шано:

15 „Не плаши се, ќерко, Сионова! Еве, Царот твој иде, седејќи на магаре.“

16 Но ова учениците Негови не го раз­браа. А кога се прослави Исус, тогаш се сетија дека тоа беше напишано за Него и дека тие Му го направија тоа.

17 Народот, што беше со Него кога Тој го извика Лазар од гробот и го вос­кресна од мртвите, сведочеше.

18 Затоа и Го пречека народот, зашто беше чул дека тоа чудо го направи Тој.

19 А фарисеите си велеа меѓу себе: „Гледате ли дека ништо не помага? Ете, светот тргна по Него!“

20

Меѓу дојдените за празникот на поклонение имаше и некои Елини.

21 Тие пристапија кон Филип, кој беше од Витсаида Галилејска, и го молеа, ве­лејќи: „Господине, сакаме да Го видиме Исус.“

22 Дојде Филип и му кажа на Андреј, а Андреј и Филип Му кажаа на Исус.

23 Исус, пак, им одговори, велејќи: „Дојде часот да се прослави Синот Чо­вечки.

24 Вистина, вистина ви велам: ако зрното пченично, што паднало на земја, не умре, останува само; а ако умре — ќе донесе голем плод.

25 Кој го сака животот свој, ќе го загуби; а кој го мрази животот свој на овој свет, ќе го запази за вечен живот.

26 Кој Ми служи Мене, нека врви по Мене, и каде што сум Јас, таму ќе биде и Мојот слуга. И кој Ми служи Мене, него ќе го уважува и Мојот Отец.

27

Душата сега Ми се нажали, и што да кажам? Оче, избави Ме од овој час! Но, заради тоа и дојдов за овој час.

28 Оче, прослави го името Свое!“ То­гаш дојде глас од небото: „И Го прославив, и пак ќе Го прославам.“

29 А народот што стоеше, кога го чу тоа, велеше: „Загрми!“, други, пак, ре­коа: „Ангел Му проговори!“

30 Исус одговори и рече: „Овој глас не беше заради Мене, туку заради вас.

31 Сега е судот на овој свет; сега кнезот на овој свет ќе биде исфрлен надвор.

32 И кога Јас ќе бидам издигнат од земјата, сите ќе ги привлечам кон Се­бе.“

33 А ова го зборуваше за да покаже со каква смрт ќе умре.

34 Народот Му одговори: „Сме слу­ша­ле од Законот дека Христос вечно ќе остане, а како Ти велиш дека Синот Чо­вечки треба да биде издигнат? Кој е Тој Син Човечки?“

35 Тогаш Христос им рече: „Уште малку време Светлината е со вас; одете додека има Светлина за да не ве опфати темнина; а кој оди по темнина, не знае каде оди.

36 Додека ја имате Светлината, верувајте во светлината, за да бидете синови на Светлината!“ Штом го рече тоа, Исус си замина и се сокри од нив.

37

Иако толку чудесни знаци беше на­правил пред нив, тие пак не веруваа во Него,

38 за да се исполни словото од проро­кот Исаија, кој рече: „Господи, кој по­ве­рува во она што чул од нас? И раката Господова кому се откри?“

39 Тие затоа не можеа да поверуваат, зашто Исаија уште вели:

40 „Ги ослепи очите нивни, ги скамени срцата нивни, за да не гледаат со очите и со срцето да не разбираат, и да не се обратат за да ги излекувам.“

41 Ова го рекол Исаија кога ја беше видел славата Негова и зборувал за Него.

42 Но, и од началниците мнозина по­веруваа, само заради фарисеите не признаваа за да не бидат исклучени од синагогата;

43 зашто им беше помила човечката слава отколку славата Божја.

44

А Исус подигна глас и рече: „Кој верува во Мене, не верува во Мене, туку во Оној Кој Ме пратил,

45 кој Ме гледа мене, Го гледа Оној Кој Ме пратил.

46 Јас — Светлина — дојдов во светот, така што никој, кој верува во Мене, да не остане во темнина.

47 И ако некој ги чуе зборовите Мои, и не поверува, Јас нема да го судам, заш­то не дојдов да му судам на светот, туку светот да го спасам.

48 Кој се откажува од Мене и не ги прима зборовите Мои, има Кој да го су­ди: Словото што го кажав, тоа ќе го осуди во последниот ден.

49 Зашто Јас Сам од Себе не зборувам, но Отецот, Кој Ме прати. Тој Ми даде заповед што да кажам и што да зборувам.

50 И знам дека заповедта Негова е жи­вот вечен. А она што го зборувам Јас, го зборувам така, како што Ми рече Отецот.“

13

1

А пред празникот Пасха, знаејќи Исус дека Му дојде часот за да премине од овој свет кај Отецот, и би­дејќи ги засака Своите во светот, до крај ги засака.

2 И на вечерата, кога ѓаволот беше вметнал во срцето на Јуда Симонов Ис­кариот за да Го предаде,

3 Исус, знаејќи дека Отецот сѐ Му предал во рацете и дека од Бога излегол и дека кај Бога се враќа,

4 стана од вечерата, ја соблече својата горна облека, зеде крпа и се препаша;

5 потоа истури вода во сад за миење и почна да им ги мие нозете на учениците и да ги брише со крпата со која беше препашан.

6 Дојде и кај Симон Петар, а тој Му рече: „Господи, Ти ли ќе ми ги миеш нозете?“

7 Исус одговори и му рече: „Јас што правам сега, ти не знаеш, но подоцна ќе разбереш.“

8 Петар Му рече: „Никогаш Ти нема да ми ги миеш нозете!“ Исус му одгово­ри: „Ако не те измијам, нема да имаш дел со Мене!“

9 Симон Петар Му рече: „Господи, то­гаш не само нозете мои, туку и рацете и главата!“

10 Исус му одговори: „На измиениот треба само нозете да му се измијат, заш­то целиот е чист, а вие сте чисти, но не сите.“

11 Бидејќи Тој знаеше кој ќе го пре­да­де, па затоа и рече: „Не сте сите чисти.“

12 А кога им ги изми нозете, ја облече облеката и седна пак на трпезата, па им рече: „Знаете ли што ви направив?

13 Вие Ме нарекувате Учител и Гос­под; и право велите, бидејќи сум.

14 Ако, пак, Јас, Господ и Учител, ви ги измив нозете, тогаш и вие сте дол­жни еден на друг да си ги миете нозете.

15 Затоа ви дадов пример да правите и вие така, како што ви направив Јас.

16 Вистина, вистина ви велам: нема слуга поголем од својот господар, ниту пратеник поголем од оној што го пратил.

17 Кога го знаете ова, блажени сте ако го извршувате.

18 Не го кажувам ова за сите вас, зашто Јас ги знам оние што ги избрав. Но нека се исполни Писмото: ‚Кој јаде леб со Мене, ја подигна петата своја против Мене.‘

19 Отсега ви кажувам, уште пред да се изврши, та кога ќе се изврши, да по­ве­рувате дека сум Јас.

20 Вистина, вистина ви велам: кој го прими оној што го праќам Јас, Мене Ме прима, а кој Ме прима Мене, Го прима Оној што Ме прати.“

21

Штом го рече ова, Исус, потресен во духот, посведочи и рече: „Вистина, вистина ви зборувам дека еден од вас ќе Ме предаде.“

22 Тогаш учениците почнаа да се пог­леднуваат еден со друг, не разбирајќи за кого зборува.

23 А еден од учениците, кого Исус го сакаше, беше се навалил на градите Исусови.

24 Нему му даде знак Симон Петар да праша кој ли ќе е тој за кого што го­вори.

25 Тој, пак, се навали на градите Ису­сови и Му рече: „Кој е Господи?“

26 Исус одговори: „Оној е, на кого Јас ќе му натопам залак и ќе му го по­да­дам.“ И кога натопи залак, му го подаде на Јуда Симонов Искариот.

27 И тогаш, по залакот, сатаната влезе во него. А Исус му рече: „Што ќе пра­виш, прави побргу!“

28 А никој од оние што седеа на тр­пе­зата не разбраа зошто му го рече тоа.

29 Но, бидејќи Јуда го чуваше ков­че­жето, некои помислија дека Исус му ре­че: „Купи што ни треба за празникот!“ или да раздаде нешто на сиромасите.

30 А тој, штом го зеде залакот, веднаш излезе. А беше ноќ.

31

Кога тој излезе, Исус рече: „Сега се прослави Синот Човечки и Бог се прослави во Него.

32 Ако Бог се прослави во Него, и Не­го Бог ќе Го прослави во Себе, и наскоро ќе Го прослави.

33 Чеда, уште малку сум со вас. Ќе Ме барате и, како што им реков на Ју­деј­ци­те дека каде што одам Јас вие не може­те да дојдете, и вам ви велам сега.

34 Нова заповед ви давам: да се љубите еден со друг; како Јас што ве возљубив, така и вие да се љубите еден со друг.

35 По тоа ќе ве познаат сите дека сте Мои ученици, ако имате љубов меѓу се­бе.“

36 Симон Петар Му рече: „Господи, каде одиш?“ Исус му одговори: „Каде што Јас одам, ти не можеш сега да дој­деш по Мене, но подоцна ќе дојдеш по Мене.“

37 Петар Му рече: „Господи, зошто не можам да одам по Тебе сега? Животот свој ќе го положам за Тебе.“

38 Исус му одговори: „Животот ли ќе го положиш за Мене? Вистина, вистина ти велам: нема петел да запее, додека ти трипати не се одречеш од Мене!“

14

1

„Да не се плаши срцето ваше; верувајте во Бога и во Мене ве­рувајте.

2 Во домот на Мојот Отец има многу места за живеење. А да немаше, зарем Јас ќе ви кажев: ‚Одам да ви приготвам место‘?

3 Кога ќе отидам и ќе ви приготвам место, пак ќе дојдам и ќе ве земам вас кај Себе за да бидете и вие каде што сум Јас.

4 А каде одам Јас го знаете патот.“

5 Тома Му рече: „Господи, не знаеме каде одиш; и како можеме патот да го знаеме?“

6 Исус му рече: „Јас сум Патот, Вис­тината и Животот; никој не доаѓа кај Отецот, освен преку Мене.

7 Ако Ме бевте познавале, ќе го познававте и Мојот Отец. А отсега Го познавате, и сте Го виделе.“

8 Филип Му рече: „Господи, покажи ни Го Отецот, и доста ни е!“

9 Му одговори Исус: „Толку време сум со вас, и зар не си Ме познал, Фи­липе? Кој Ме видел Мене, Го видел Отецот, па како ти велиш: ‚Покажи ни Го Отецот?‘

10 Не веруваш ли дека Јас сум во Оте­цот, и дека Отецот е во Мене? Збо­ро­ви­те што ви ги кажувам, од Себе не ги зборувам; туку од Отецот, Кој е секогаш во Мене, Тој ги врши делата.

11 Верувајте Ми дека Јас сум во Оте­цот и Отецот е во Мене. Ако ли, пак, не — тогаш верувајте во Мене заради делата.

12 Вистина, вистина ви велам: кој верува во Мене, делата што ги вршам Јас и тој ќе ги врши, и поголеми од нив ќе врши; зашто Јас си одам кај Својот Отец;

13 и што и да посакате од Отецот во Мое име, ќе ви го исполнам, за да се прослави Отецот во Синот.

14 Ако посакате нешто во Мое име, Јас ќе го направам.“

15

„Ако Ме љубите, пазете ги Моите заповеди.

16 Јас ќе Го помолам Отецот, и Тој ќе ви даде друг Утешител за да биде со вас довека,

17 Духот на вистината, Кого светот не може да Го прими, зашто не Го виде, ниту Го познава; а вие Го познавате, зашто во вас е и во вас ќе биде.

18 Нема да ве оставам сираци; ќе дојдам кај вас.

19 Уште малку и светот веќе нема да Ме гледа; а вие ќе Ме гледате, зашто Јас живеам и вие ќе живеете.

20 Во оној ден вие ќе разберете дека Јас сум во Мојот Отец и вие сте во Ме­не, и Јас сум во вас.

21 Кој ги има заповедите Мои и ги па­зи, тој е оној што Ме љуби; а кој Ме љу­би Мене, возљубен ќе биде од мојот Отец; и Јас ќе го возљубам, и ќе му се ја­вам Сам.“

22 Му рече Јуда, не Искариот: „Гос­по­ди, зошто сакаш нам да ни се јавиш, а не на светот?“

23 Исус одговори и му рече: „Ако не­кој Ме љуби, ќе го пази словото Мое; и Мојот Отец ќе го возљуби, и ќе дојдеме кај него и живеалиште во него ќе на­правиме.

24 Кој не Ме љуби, не го запазува сло­вото Мое; а словото што го слушате, не е Мое, туку на Мојот Отец, Кој Ме ис­прати.

25 Ова ви го реков, бидејќи сум со вас.

26 А Утешителот, пак, Духот Свети, Кого што Отецот ќе Го испрати во Мое име, Тој ќе ве научи на сѐ и ќе ви на­помни за сѐ што сум ви зборувал.

27 Мир ви оставам; мирот Свој ви го давам; Јас ви го давам, но не како што го дава светот. Да не се плаши срцето ваше, ниту да страхува.

28 Чувте дека Јас ви реков: ‚За­ми­ну­вам од вас и пак ќе дојдам кај вас.‘ Но ако Ме љубевте Мене, ќе се зарадувавте што реков: одам кај Мојот Отец, зашто Мојот Отец е поголем од Мене.

29 И сега ви кажав, уште пред да се изврши, та кога ќе се изврши, да по­ве­рувате.

30 Нема веќе многу да зборувам со вас, зашто иде кнезот на овој свет и во Мене Тој нема ништо.

31 Но за да разбере светот дека Го љу­бам Отецот и, како што Ми заповеда Отецот, така правам. Станете да си оди­ме одовде!“

15

1

„Јас сум вистинската лоза, Мојот Отец е лозарот.

2 Секоја прачка во Мене, што не дава плод, Тој ќе ја исече; и секоја, што дава плод, ќе ја очисти, за да принесе повеќе плод.

3 Вие сте веќе чисти преку словото, што сум ви го проповедал.

4 Бидете во Мене, и Јас ќе бидам во вас. Како што прачката не може да роди плод сама од себе, ако не е на лозата, така и вие, ако не бидете во Мене.

5 Јас сум лозата, а вие прачките; и кој е во Мене, и Јас во него, тој ќе даде многу плод; зашто без Мене не можете да на­правите ништо.

6 Ако некој не остане во Мене, ќе би­де исфрлен надвор, како прачка, и ќе се исуши; а таквите ќе ги соберат, и во оган ќе ги фрлат, и ќе изгорат.

7 Ако останете во Мене, и зборовите Мои во вас, тогаш, што и да посакате, барајте и ќе ви биде.

8 Со тоа ќе се прослави Мојот Отец: да носите многу плод и да бидете Мои ученици.

9 Како што Ме возљуби Отецот, и Јас ве возљубив вас. Останете во Мојата љубов!

10 Ако ги запазите Моите заповеди, ќе останете во љубовта Моја, како што Јас ги запазив заповедите на Мојот Отец и останувам во љубовта Негова.

11 Ова ви го реков за да остане радоста Моја во вас и радоста ваша да биде полна.

12 Ова е Моја заповед: да се љубите еден со друг, како што ве возљубив Јас.

13 Никој нема поголема љубов од оваа: да ја положи душата своја за своите пријатели.

14 Вие сте Ми пријатели ако го вр­ши­те она што ви заповедам Јас.

15 Веќе не ве нарекувам слуги, зашто слугата не знае што работи господарот; туку ве нареков пријатели, бидејќи ви кажав сѐ што сум чул од Мојот Отец.

16 Вие не Ме избравте Мене, туку Јас ве избрав вас и ве поставив да одите и да бидете плодоносни, и плодот ваш да ос­тане, та, што и да посакате од Отецот во Мое име, да ви даде.

17 Оваа заповед ви ја давам: да се љу­бите еден со друг.“

18

„Ако светот ве мрази, знајте дека мене светот уште пред вас Ме замрази.

19 Да бевте од овој свет, тогаш светот ќе го љубеше своето; но бидејќи не сте од светот, туку Јас ве избрав од светот — затоа светот и ве мрази.

20 Помнете ги зборовите што ви ги реков Јас: ниеден слуга не е поголем од својот господар. Ако Мене Ме гонеа, и вас ќе ве гонат; ако Моите зборови ги запазија, и вашите ќе ги запазат.

21 Но, сето ова ќе ви го прават заради Моето име, зашто не Го знаат Оној Кој Ме испрати.

22 Да не бев дошол и да не им бев збо­рувал, грев немаше да имаат. Но сега тие немаат изговор за својот грев.

23 Кој Ме мрази мене, Го мрази и Мо­јот Отец.

24 Ако не бев направил меѓу нив дела, какви што никој друг не направил, грев немаше да имаат; а сега и видоа, и Ме замразија Мене и Мојот Отец.

25 Но нека се изврши словото на­пи­ша­но во нивниот Закон дека Ме замразија без вина.

26 А кога ќе дојде Утешителот, Кого што ќе Го испратам Јас од Отецот, Ду­хот на Вистината, Кој излегува од Оте­цот, Тој ќе сведочи за Мене;

27 а и вие ќе сведочите, бидејќи од по­четокот сте со Мене.“

16

1

„Ова ви го кажав за да не се соблазните.

2 Ќе ве исклучуваат од синагогите. Па уште и ќе настапи време кога секој што ќе ве убие, ќе мисли дека на Бога Му принесува служба.

3 Тоа ќе го прават, зашто не Го познаа Отецот, ниту Мене.

4 Но ви го кажав тоа, та кога ќе дојде времето, да се сетите дека Јас сум ви ре­кол; а од почетокот не ви го зборував ова, зашто бев со вас.“

5

„А сега одам кај Оној Кој Ме ис­пра­ти, и никој од вас не Ме праша: ‚Каде одиш?‘

6 Но затоа што ви го кажав ова, срцата ваши се исполнија со тага.

7 Но Јас вистината ви ја кажувам: по­добро е за вас Јас да си отидам, зашто, ако не си отидам, Утешителот нема да дој­де кај вас; ако, пак, заминам, ќе ви Го пратам.

8 А Тој, кога ќе дојде, ќе го изобличи светот за грев, и за правда, и за суд:

9 за грев — дека не веруваат во Мене;

10 за правда — оти Јас си одам кај Својот Отец, и веќе нема да Ме видите;

11 а за суд — зашто кнезот на овој свет е осуден.

12 Имам уште многу да ви кажувам, но сега не можете да носите.

13 А кога ќе дојде Тој, Духот на Вис­тината, ќе ве упати во сета вистина; но од Себе нема да зборува, туку ќе говори што чуе, и ќе ви ја најави иднината.

14 Тој Мене ќе Ме прослави, зашто од Моето ќе земе и ќе ви јави.

15 Сѐ што има Отецот, Мое е; затоа и ви реков дека од Моето ќе земе и ќе ви јави.“

16

„Уште малку, и нема да Ме гледате, и по малку, пак ќе Ме видите, зашто си одам кај Отецот.“

17 А некои од учениците Негови си рекоа меѓу себе: „Што е тоа, што ни ве­ли: ‚Уште малку, и нема да Ме видите‘ и ‚По малку, пак ќе Ме видите‘ и ‚Јас си одам кај Отецот?‘“

18 И си зборуваа: „Што е тоа, што ве­ли: ‚Уште малку?‘“

19 Исус разбра дека сакаат да Го пра­шаат, и им рече: „Затоа ли се пра­шу­ва­те меѓу себе, што реков: ‚Уште малку, и нема да Ме гледате‘ и ‚По малку, пак ќе Ме видите?‘

20 Вистина, вистина ви велам дека вие ќе заплачете и ќе заридате, а светот ќе се радува; вие ќе бидете нажалени, но жалоста ваша ќе се претвори во радост.

21 Жена, кога раѓа, има болки, зашто ѝ дошло времето нејзино; но штом ќе го роди детето, од радост не ги помни веќе болките, зашто се родил човек на светот.

22 Па така и вие, сега сте нажалени; но Јас пак ќе ве видам, и ќе се зарадува срцето ваше, и радоста ваша никој нема да ви ја одземе;

23 и во тој ден нема да Ме прашувате за ништо. Вистина, вистина ви велам: што и да посакате од Отецот, во Мое име, ќе ви даде.

24 Досега ништо не сте барале во Мое име; барајте и ќе добиете, за да биде ра­доста ваша полна.“

25

„Ова во параболи ви го кажав; но ќе дојде час кога нема веќе во параболи да ви зборувам, туку откриено ќе ве известам за Отецот.

26 Во тој ден ќе побарате во Мое име, и не ви велам дека Отецот ќе го помолам за вас;

27 бидејќи Отецот Сам ве сака, зашто вие Ме засакавте и поверувавте дека Јас сум излегол од Бога.

28 Излегов од Отецот и дојдов во светот; сега пак го оставам светот и се вра­ќам кај Отецот.“

29 Му рекоа учениците Негови: „Еве, сега откриено зборуваш и никаква па­рабола не кажуваш.

30 Сега знаеме дека знаеш сѐ и нема потреба никој да Те прашува. Заради тоа веруваме дека од Бога си излегол.“

31 Исус им одговори: „Сега ли верува­те?

32 Ете, иде часот, и веќе настапува, да се разбегате секој кај своите, а Мене Сам да Ме оставите; но Јас не сум Сам, бидејќи Отецот е со Мене.

33 Ова ви го реков за да имате мир во Мене. Во светот ќе имате маки; но не плашете се, зашто Јас го победив светот.“

17

1

Ова го кажа Исус, па ги подигна очите Свои кон небото и рече: „Оче, дојде часот; прослави Го Својот Син, за да Те прослави и Синот Твој,

2 како што си Му дал власт над секое тело, та на сѐ што си му дал, да му даде вечен живот.

3 А животот вечен е тоа, да Те позна­ат Тебе Единиот вистински Бог, и ис­пратениот од Тебе Исус Христос.

4 Јас Те прославив на Земјата; го из­вршив делото, што си ми го дал да го извршам.

5 И сега, прослави Ме Ти, Оче, во Те­бе Самиот, со славата што ја имав во Тебе уште светот пред да настане.

6 Го објавив името Твое на луѓето, што си Ми ги дал од светот; тие беа Твои, и Ти Ми ги даде, и го запазија Твоето слово.

7 Сега разбраа дека сѐ што си Ми дал, е од Тебе;

8 зашто зборовите што си Ми ги дал им ги предадов и тие ги примија и раз­браа навистина дека од Тебе сум излегол, и поверуваа дека Ти си Ме пратил.

9 Јас за нив се молам; не се молам за сиот свет, туку за оние што си Ми ги дал, зашто се Твои.

10 И сѐ Мое е Твое, и Твоето — Мое, и се прославив во нив.

11 Веќе не сум во светот, но тие се во светот, а Јас идам кај Тебе. Оче Свети, запази ги во Твоето име оние што си Ми ги дал, за да бидат едно, ка­ко што сме и Ние.

12 Додека бев со нив во светот, Јас ги пазев во Твоето име; оние, што си Ми ги дал, ги зачував, и никој од нив не по­гина, освен погибелниот син, за да се исполни Писмото.

13 А сега се враќам кај Тебе, и ова му го кажувам на светот за да ја имаат во себе Мојата полна радост.

14 Јас им го предадов Твоето слово, и светот ги замрази, зашто тие не се од светот, како и Јас што не сум од него.

15 Не се молам да ги земеш од светот, туку да ги запазиш од злото.

16 Тие не се од светот, како и Јас што не сум од него.

17 Посвети ги со Својата вистина. Твоето слово е вистина.

18 Како Ти Мене што Ме прати во светот, и Јас ги пратив во светот.

19 И за нив јас се посветувам, та и тие да бидат осветени преку вистината.

20 Но не се молам само за нив, туку и за оние што преку нивните зборови ќе поверуваат во Мене,

21 за да бидат сите едно, како што си Ти, Оче, во Мене, и Јас во Тебе; па така и тие да бидат во Нас едно, и да поверува светот дека Ти си Ме пратил.

22 И славата што си Ми ја дал, ним им ја дадов, за да бидат едно, како што сме Ние.

23 Јас сум во нив и тие се во Мене, за да бидат во сѐ едно, и да дознае светот дека Ти си Ме испратил, и нив си ги возљубил, како Мене што Ме возљуби.

24 Оче, сакам и оние што си Ми ги дал да бидат со Мене, каде што сум Јас, за да ја гледаат Мојата слава што си Ми ја дал, зашто ме возљуби уште пред да се создаде светот.

25 Оче Праведен, светот не Те позна, Јас Те познав; и овие познаа дека Ти си Ме испратил;

26 и им го објавив името Твое, и ќе го известувам, та љубовта, со која Ме воз­љуби Ти, да биде во нив, и Јас во нив.“

18

1

И штом го рече ова, Исус отиде со учениците Свои преку пото­кот Кедрон, каде што имаше градина, и во неа влезе Тој и учениците Негови.

2 А тоа место го знаеше и Јуда, кој сакаше да Го предаде, зашто Исус често се собираше со учениците Свои таму.

3 Тогаш Јуда, откако зеде една чета војници и слуги од првосвештениците и фарисеите, дојде таму со фенери, со светила и со оружје.

4 А Исус, знаејќи сѐ што ќе стане со Него, излезе и им рече: „Кого барате?“

5 Му одговорија: „Исус од Назарет!“ Исус им рече: „Јас сум.“ Со нив стоеше и Јуда, кој Го предаде.

6 А кога им рече: „Јас сум“ — тие се повлекоа назад и паднаа на земјата.

7 Тогаш пак ги праша: „Кого барате?“ А тие рекоа: „Исус од Назарет!“

8 Исус одговори: „Ви реков дека сум Јас; па, ако Ме барате Мене, оставете ги овие да си одат;“

9 за да се изврши словото кажано од Него: „Од оние што си Ми ги дал, никого не загубив.“

10 А Симон Петар, кој имаше нож, го извади, го удри слугата на прво­свеш­те­никот и му го отсече десното уво. Име­то на слугата му беше Малх.

11 Но Исус му рече на Петар: „Стави го ножот во ножницата. Зар да не ја ис­пијам чашата што Ми ја даде Отецот?“

12

Тогаш четата и заповедникот, и слугите јудејски, Го фатија Исус и Го врзаа.

13 И Го одведоа најнапред кај Ана, зашто тој беше дедо на Кајафа, кој во таа година беше првосвештеник.

14 А Кајафа беше оној што ги посоветува Јудејците дека подобро е да умре еден човек за народот.

15

По Исус одеше Симон Петар и еден друг ученик. Тој ученик му беше познат на првосвештеникот, па влезе со Исус во дворот на првосвештеникот.

16 А Петар стоеше надвор, покрај портата. Другиот, пак, ученик, што му беше познат на првосвештеникот, изле­зе, ѝ рече на вратарката и го воведе Петар.

17 Тогаш слугинката вратарка му рече на Петар: „Да не си и ти од учениците на Овој Човек?“ Тој рече: „Не сум.“

18 А слугите и стражарите беа за­па­ли­ле оган и стоеја, па се грееја, зашто бе­ше студено. Со нив стоеше и Петар и се грееше.

19

Првосвештеникот, пак, Го праша Исус за учениците Негови и за Не­го­вото учење.

20 Исус му одговори: „Јас му зборував на светот јавно; Јас секогаш поучував по синагогите и во храмот, каде што секојпат се собираат Јудејците, и тајно ништо не сум зборувал.

21 Зошто Ме прашуваш Мене? Пра­шај ги оние кои слушале што сум зборувал; тие знаат што сум говорел.“

22 Кога Тој го рече тоа, еден од слу­ги­те, кој стоеше близу, Го удри Исус по образ и рече: „Така ли му одговараш на првосвештеникот?“

23 Исус му одговори: „Ако реков неш­то лошо, докажи го лошото; ако ли, пак, добро — зошто Ме удираш?“

24 Тогаш Ана Го прати врзан кај прво­свештеникот Кајафа.

25

А Симон Петар стоеше и се гре­еше. И му рекоа: „Да не си и ти од уче­ниците Негови?“ Тој порекна и рече: „Не сум.“

26 Еден од слугите на прво­свеш­те­ни­кот, што му беше роднина на оној кому Петар му го беше отсекол увото, рече: „Нели те видов и тебе во градината со Него?“

27 А Петар пак порекна; и веднаш за­пеа петел.

28

И Го поведоа Исус од Кајафа во преторијата. Но беше утро, и тие не влегоа во неа, за да не се осквернат, за да можат да ја јадат Пасхата.

29 Тогаш излезе Пилат пред нив и ре­че: „За што Го обвинувате Овој Човек?“

30 Одговорија и му рекоа: „Ако Тој не беше злосторник, немаше да ти Го предадеме!“

31 А Пилат им рече: „Земете Го вие и судете Му според вашиот закон!“ Ју­деј­ците му рекоа: „Нам не ни е дозволено да погубуваме никого“,

32 за да се исполни зборот Исусов, што го рече, кажувајќи со каква смрт ќе умре.

33 Тогаш Пилат влезе во судницата, па Го повика Исус и Му рече: „Ти ли си Царот Јудејски?“

34 Исус му одговори: „Сам ли го збо­руваш тоа или други ти кажаа за Ме­не?“

35 Пилат одговори: „Та јас Јудеец ли сум? Твојот народ и првосвештениците Те предадоа на мене. Што си направил?“

36 Исус одговори: „Моето царство не е од овој свет; ако беше царството Мое од овој свет, тогаш Моите слуги би Ме бранеле, за да не им бидам предаден на Јудејците; но царството Мое сега не е овде.“

37 А Пилат Му рече: „Ти, пак, Цар ли си?“ Исус одговори: „Ти велиш дека сум Цар. Јас за тоа се родив и за тоа дојдов на светот, за да сведочам за вистината; секој, кој е од вистината, го слуша гласот Мој.“

38

Пилат Го праша: „Што е тоа вистина?“ И кога го рече ова, излезе пак кај Јудејците и им рече: „Јас не наоѓам ни­каква вина во Него.

39 Но кај вас е обичај да ви пуштам по еден за Пасха. Сакате ли да ви Го пуш­там Царот Јудејски?“

40 И пак повикаа сите, велејќи: „Не Овој, туку Варава.“ Варава, пак, беше разбојник.

19

1

Тогаш Пилат Го зеде Исус и Го предаде да го камшикуваат.

2 Војниците сплетоа венец од трње, Му го кладоа на главата и Му облекоа багреница,

3 и велеа: „Те поздравуваме, Царе Јудејски!“ — и Го удираа по образите.

4 Пилат пак излезе надвор и им рече: „Еве, ви Го изведувам надвор, за да раз­берете дека не наоѓам во Него никаква вина.“

5 Тогаш излезе Исус надвор, со трнов венец, и багреница. И им рече Пилат: „Еве Го Човекот!“

6 А кога Го видоа првосвештениците и слугите, завикаа и рекоа: „Распни Го, распни!“ Пилат им рече: „Земете Го вие и распнете Го, зашто јас не наоѓам во Него вина.“

7 Јудејците му одговорија: „Ние има­ме Закон и според нашиот Закон Тој треба да умре, зашто Сам се направи Син Божји.“

8 Кога го чу Пилат овој збор, уште повеќе се исплаши.

9 И пак влезе во преторијата и Му ре­че на Исус: „Од каде си Ти?“ Но Исус не му даде одговор.

10 Пилат Му рече: „Мене ли не ми од­говараш? Не знаеш ли дека имам власт да Те распнам, и власт имам да Те пуш­там!?“

11 Исус одговори: „Ти не би имал ни­каква власт над Мене ако не ти беше дадено одозгора; затоа поголем грев има оној што Ме предаде на тебе.“

12 Оттогаш Пилат гледаше да Го пуш­ти. Но Јудејците пак викаа, зборувајќи: „Ако Го пуштиш Него, не си му пријател на цезарот. Секој што се прави цар, противник му е на цезарот.“

13 Штом го чу овој збор, Пилат Го из­веде Исус надвор и седна на судскиот стол, на местото што се вика Литос­тро­тон, а по еврејски Гавата.

14 Тогаш беше петок пред Пасха, околу шестиот час . И им рече Пилат на Јудејците: „Еве Го вашиот Цар!“

15 Но тие викаа: „Земи, земи, распни Го!“ Пилат им рече: „Царот ваш ли да Го распнам?“ Првосвештениците одго­во­рија: „Ние немаме цар, освен це­за­рот.“

16 И тогаш им Го предаде за да биде распнат. И Го зедоа Исус, и Го поведоа.

17

И носејќи го Својот крст, Тој излезе на местото наречено Черепница, а по еврејски Голгота;

18 таму Го распнаа, а со Него и други двајца, од едната и од другата страна, а насреде — Исус.

19 Пилат, пак, напиша и натпис, и го кладе на крстот. А беше напишано: „Исус од Назарет, цар Јудејски.“

20 Овој натпис го читаа мнозина од Ју­дејците, бидејќи местото, каде што бе­ше распнат Исус беше близу до градот; а беше напишано на еврејски, грчки и латински.

21 Првосвештениците, пак, јудејски му рекоа на Пилат: „Не пишувај: Цар Ју­дејски, туку дека Тој рече: Јас сум Цар Јудејски.“

22 Пилат одговори: „Што напишав, напишав.“

23 А војниците, кога Го распнаа Исус, ги зедоа алиштата Негови и ги раз­делија на четири дела, по еден дел на секого и хитонот. Хитонот, пак, не бе­ше шиен, туку исткаен одозгора па до­долу.

24 Тогаш си рекоа: „Да не го расипуваме, но да фрлиме за него ждрепка, чиј ќе биде“ — за да се збидне кажаното во Писмото: „Ги разделија алиштата Мои меѓу себе и за облеката Моја фрлија ждрепка.“ Така и направија војниците.

25 Покрај крстот Исусов стоеја мајка Му Негова и сестрата на мајка Му, Ма­рија Клеопова, и Марија Магдалена.

26 А Исус, штом ја виде мајка Си, и ученикот кого посебно го љубеше, како стои, ѝ рече на мајка Си: „Жено, ете ти син!“

27 Потоа му рече на ученикот: „Ете ти мајка!“ И од тој час ученикот ја зеде кај себе.

28

По ова, знаејќи Исус дека сѐ е свр­шено, за да се исполни Писмото, рече: „Жеден сум.“

29 Таму стоеше сад, полн со оцет. Тие наквасија сунѓер во оцетот, го зака­чија на трска и Му принесоа до устата Негова.

30 А кога вкуси Исус оцет, рече: „Се сврши!“ И кога ја наведна главата, го предаде духот.

31

Бидејќи беше петок, Јудејците, за да не останат телата на крст во сабота, зашто во таа сабота беше голем ден, го замолија Пилат да им ги прекршат ко­лената и да ги симнат.

32 Тогаш дојдоа војниците и им ги прекршија колената на првиот, како и на вториот, што беа распнати со Него.

33 А кога дојдоа до Исус и го видоа де­ка беше веќе умрен, не Му ги пре­кр­ши­ја колената;

34 но еден од војниците со копје Му ги прободе ребрата, и наеднаш истече крв и вода.

35 И тој што виде — посведочи, и све­доштвото му е вистинско; и знае дека ја кажува вистината, за да поверувате вие.

36 Бидејќи ова стана за да се исполни Писмото: „Коска Негова нема да се прекрши.“

37 И друго Писмо пак вели: „Ќе погледнат на Оној Кого Го прободоа.“

38

Потоа Јосиф од Ариматеја, таен Исусов ученик, поради страв од Јудејците, го замоли Пилат да го симне телото и Пилат му дозволи. Тој дојде и го симна телото Исусово.

39 А дојде и Никодим, кој порано беше отишол ноќе кај Исус, и донесе околу сто литри смеса од смирна и алој.

40 Го зедоа телото Исусово и го завит­каа во платно со мирисите, како што е обичај кај Јудејците да погребуваат.

41 На она место, каде што беше распнат, имаше градина и во градината — нов гроб, во кој уште никој не беше полаган.

42 Таму Го положија Исус поради пе­токот јудејски, зашто гробот беше бли­зу.

20

1

Во првиот ден од седмицата Марија Магдалена дојде на гробот рано, уште додека беше темно, и виде дека каменот од гробот е поместен.

2 Тогаш отрча и дојде кај Симон Пе­тар и кај другиот ученик, кого Исус го љубеше, и им рече: „Го дигна­ле Господ од гробот и не знам каде Го положиле.“

3 Тогаш излезе Петар и другиот уче­ник, и појдоа кон гробот.

4 И обајцата трчаа заедно, но другиот ученик трчаше побргу од Петар и прв дојде до гробот.

5 И кога се наведна, виде дека лежи само повојот; но не влезе.

6 По него дојде Симон Петар, влезе во гробот и виде дека само повојот стои;

7 а крпата, што Му беше на главата негова, не стоеше кај повојот, туку одделно, свиткана на едно место.

8 Тогаш влезе и другиот ученик, кој прв дојде до гробот, и виде, и поверува,

9 зашто уште не го знаеја Писмото де­ка Тој треба да воскресне од мртвите.

10 Тогаш учениците се вратија дома.

11

А Марија стоеше кај гробот однадвор и плачеше. И, плачејќи, се наведна над гробот;

12 и виде два ангела во бели облеки како седат, едниот кај главата, а другиот кај нозете, каде што беше лежело телото Исусово.

13 Тие ѝ рекоа: „Жено, зошто пла­чеш?“ Им одговори: „Го кренале Гос­под мој и не знам каде Го положиле!“

14 Штом го рече ова, се заврте назад и Го виде Исус како стои; но не знаеше дека е Исус.

15 Исус ѝ рече: „Жено, зошто плачеш? Кого го бараш?“ Таа, мислејќи дека е градинарот, Му рече: „Господине, ако си Го зел Ти, кажи ми каде си Го по­ло­жил, и јас ќе Го земам.“

16 Исус ѝ рече: „Марија!“ Таа се заврти и Му рече: „Равуни“ — што значи: „Учителе!“

17 И рече Исус: „Не допирај се до Мене, зашто уште не сум се вратил кај Мојот Отец; туку отиди кај браќата Мои и кажи им: се враќам кај Својот Отец и вашиот Отец, кај Својот Бог и кај вашиот Бог.“

18 Дојде Марија Магдалена и им кажа на учениците дека Го видела Господ и дека тоа ѝ рекол.

19

А вечерта во истиот ден, првиот од седмицата, кога вратата, каде што беа учениците Негови собрани, беше зат­во­рена поради страв од Јудејците, дојде Исус, застана насреде и им рече: „Мир вам!“

20 И ова штом го рече, им ги покажа рацете и нозете и ребрата Свои. Се за­радуваа тогаш учениците, штом Го ви­доа Господа.

21 А Исус пак им рече: „Мир вам! Ка­ко што Ме прати Отецот, така и Јас ве праќам.“

22 И кога им го кажа ова, дувна и им рече: „Примете Дух Свети!

23 На кои ќе им ги простите гре­во­ви­те, ќе им се простат, а на кои ќе им ги за­држите, ќе им се задржат.“

24

А Тома, еден од дванаесетте, на­ре­чен Близнак, не беше со нив кога дојде Исус.

25 Другите ученици му рекоа: „Го ви­довме Господа!“ А тој им рече: „Додека не ги видам раните од клинците на ра­цете Негови, и не го ставам прстот свој во раните од клинците, и не ја ставам раката своја во ребрата Негови, нема да поверувам!“

26 А по осум дена учениците Негови пак беа собрани, и Тома со нив. Дојде Исус, кога вратата беше заклучена, застана меѓу нив и рече: „Мир вам!“

27 Потоа му рече на Тома: „Дај го прс­тот свој овде и види ги рацете Мои; дај ја раката своја и стави ја во ребрата Мои; и не биди неверлив, туку поверувај!“

28 Одговори Тома и Му рече: „Господ мој и Бог мој!“

29 Исус му рече: „Тома, ти поверува затоа што Ме виде; блажени се оние кои не виделе, а поверувале.“

30

И многу други чуда изврши Исус пред учениците Свои, што не се за­пи­шани во оваа книга.

31 А овие се запишани за да поверува­те дека Исус е Христос, Синот Божји, и верувајќи да имате живот во Неговото име.

21

1

Потоа пак им се јави Исус на учениците Свои кај Тиверијад­ското Море. А тоа се случи вака:

2 беа заедно Симон Петар и Тома, ко­го го викаа Близнак, Натанаил од Кана Галилејска, Заведеевите синови и двајца други од учениците Негови.

3 Симон Петар им рече: „Ќе одам да ловам риба.“ Му рекоа: „И ние ќе дој­де­ме со тебе.“ Тогаш излегоа и веднаш влегоа во кораб, но таа ноќ ништо не уловија.

4 А кога се раздени, застана Исус на брегот, само учениците не го познаа дека е Исус.

5 Исус им рече: „Чеда, имате ли неш­то за јадење?“ Му одговорија: „Не.“

6 А Тој им рече: „Фрлете ја мрежата од десната страна на коработ и ќе нај­де­те!“ Ја фрлија, и не можеа веќе да ја из­влечат од многу риби.

7 Тогаш ученикот, што го сакаше Исус, му рече на Петар: „Тоа е Господ!“ А Симон Петар, штом чу дека е Гос­под, си ја препаша облеката — зашто бе­ше необлечен, и се фрли во морето.

8 А другите ученици, влечејќи ја мре­жата со риби, дојдоа со кораб, зашто не беа далеку од брегот, но само околу двесте лакти.

9 Кога пак излегоа на брегот, видоа накладен оган, и на него ставена риба и леб.

10 Исус им рече: „Донесете од рибите што ги уловивте сега!“

11 А Симон Петар влезе и ја извлече мрежата на брегот, полна со крупни ри­би, на број сто педесет и три; и макар што беа толку многу, мрежата не се скина.

12 Исус им рече: „Дојдете, јадете!“ И никој не смееше да Го праша: „Кој си Ти?“, зашто гледаа дека е Господ.

13 Се приближи Исус, зеде леб и им даде, исто така и риба.

14 Ова беше веќе третпат како им се јави Исус на учениците Свои, откако воскресна од мртвите.

15

А кога завршија со јадењето, Исус му рече на Симон Петар: „Симоне Јо­ва­нов, Ме љубиш ли повеќе отколку овие?“ Петар Му рече: „Да, Господи, Ти знаеш дека Те љубам!“ Исус му рече: „Паси ги јагненцата Мои!“

16 Го праша пак, повторно: „Симоне Јованов, Ме љубиш ли?“ Петар Му ка­жа: „Да, Господи, Ти знаеш дека Те љубам!“ Исус му рече: „Паси ги овците Мои!“

17 И по третпат му рече: „Симоне Јо­ванов, Ме љубиш ли?“ Петар се нажали дека по третпат го праша: „Ме љубиш ли?“ И Му рече: „Господи, Ти сѐ знаеш; Ти знаеш дека Те љубам.“ Исус му рече: „Паси ги овците Мои!

18 Вистина, вистина ти велам: кога бе­ше помлад, сам се препашуваше и оде­ше каде што сакаше; кога ќе остариш, ќе ги рашириш рацете свои, и друг ќе те препаша и поведе на каде што неј­ќеш.“

19 А ова го рече за да покаже со каква смрт ќе Го прослави Петар Бога. И штом го кажа тоа, му рече: „Врви по Мене!“

20

А Петар, кога се заврти, виде дека по него оди оној кого Исус го сакаше и кој на вечерата се беше нава­лил на градите Негови и прашуваше: „Господи, кој ќе Те предаде?“

21 Штом го виде Петар него, Му рече на Исус: „Господи, а овој, пак, зошто?“

22 Исус му рече: „Ако сакам тој да остане додека да дојдам, тебе што ти е? Ти врви по Мене!“

23 И се пренесе овој збор меѓу браќата дека тој ученик нема да умре. Но Исус не му рече дека нема да умре, туку: „Ако сакам тој да остане додека дојдам, тебе што ти е?“

24 Тој е ученикот кој сведочи за овие настани и ги напиша; и знаеме дека све­доштвото негово е вистинско.

25 А има и многу други работи што ги изврши Исус и кои, ако би се напишале по ред, ми се чини не би можеле да се сместат во целиот свет напишаните книги. Амин!