1
По Сауловата смрт, кога Давид се врати по разбивањето на Амаликијците и престојуваше во Циклаг два дена,2 ете, на третиот ден доаѓа човек од Сауловиот логор; облеката му е испокината и на главата има прав. Штом дојде кај Давид, падна на земја и му се поклони.
3 И Давид го праша: „Од каде доаѓаш?“ Тој одговори: „Избегав од израелскиот логор.“
4 Давид го праша: „Што стана? Раскажи ми.“ А тој одговори: „Народот се разбега од битката, и многу народ падна и изумре; умреа и Саул и синот негов Јонатан.“
5 Давид го праша момчето што му раскажуваше: „Од каде знаеш дека Саул и синот негов Јонатан умреле?“
6 А момчето што му раскажуваше, рече: „Јас случајно отидов на планината Гелвуја, и ете, Саул падна врз копјето свое, а колите и коњаниците го стигнаа.
7 Тогаш тој се сврте назад и, откако ме виде, ми викна.
8 И јас реков: ‚Еве ме.‘ Тој ме праша: ‚Кој си ти?‘ Јас му одговорив: ‚Јас сум Амаликиец.‘
9 Тогаш тој ми рече: ‚Дојди кај мене и убиј ме, зашто смртна тага ме опфатила, но душата моја сѐ уште е во мене.‘
10 И јас се приближив до него и го убив, бидејќи знаев дека тој нема да остане жив по паѓањето свое; и го зедов царскиот венец што беше на главата негова, и гривната што беше на раката негова, и ги донесов тука на господарот свој.“
11 Тогаш Давид се фати за облеката своја и ја раскина, исто така и сите луѓе што беа со него,
12 и липаа, и плачеа и постеа до вечерта за Саул и за синот негов Јонатан, и за народот Господов и за домот Израелов, поради тоа што беа загинале од меч.
13 Давид, пак, го запраша момчето што му раскажуваше: „Ти од каде си?“ А тој му одговори: „Јас сум син на еден придојден Амаликиец.“
14 Тогаш Давид му рече: „Како не се исплаши да кренеш рака за да убиеш помазаник Господов?“
15 И Давид повика еден од момците и му рече: „Дојди и убиј го!“ И оној го уби, и тој умре.
16 И Давид му рече: „Твојата крв нека биде врз главата твоја, бидејќи твојата уста сведочеше против тебе, кога велеше: ‚Го убив помазаникот Господов.‘“
17
Потоа Давид го оплака Саул и синот негов Јонатан со оваа оплакувачка песна,18 заповедајќи им на синовите Јудини да ја научат, како што таа е запишана во Книгата на Праведникот, и рече:
19 „Твојата слава, о Израеле, падна врз твоите височини! Како паднаа израелските јунаци!
20 Не раскажувајте во Гет, не разгласувајте по улиците на Ашкелон, да не се радуваат ќерките филистејски, да не ликуваат ќерките на необрезаните.
21 Гори Гелвујски, да не падне на вас ни роса, ни дожд! И вашите ниви да бидат без плод, зашто таму е фрлен штитот на Саул, како да не беше тој помазан со масло.
22 Без крв од ранети, без мрс од силни, лакот Јонатанов не се враќаше назад, ниту мечот Саулов се враќаше празен.
23 Саул и Јонатан, сакани и сложни во животот свој, не се разделија ни во смртта своја; тие беа побрзи од орлите, посилни од лавовите.
24 Ќерки Израелови, плачете за Саул, кој ве облекуваше во пурпурна облека со украси и ги китеше со златни накити облеките ваши!
25 О, како паднаа силните во борбата! Загина Јонатан на твоите височини.
26 Жалам за тебе, брате Јонатане; ти ми беше многу мил; твојата љубов за мене беше поголема од женската љубов.
27 Како паднаа силните, како загина бојното оружје!“
1
Потоа Давид Го праша Господа, велејќи: „Да одам ли во некој од Јудините градови?“ И Господ му рече: „Оди.“ Давид пак праша: „Каде да одам?“ И Тој му рече: „Оди во Хеврон.“2 И Давид отиде таму со двете жени свои: јизреелката Ахиноам и кармелитката Авигеја, бившата Навалова жена.
3 Давид ги одведе и луѓето што беа со него, секој со челадта своја, и се населија во градот Хеврон.
4 И дојдоа мажите Јудини и таму го помазаа Давид за цар над Јудиниот дом. Тогаш му јавија на Давид дека жителите од Јавеш Галаадски го погребале Саул.
5 И Давид испрати гласници до жителите на Јавеш Галаадски да им кажат: „Благословени да сте пред Господ, поради тоа што ја направивте таа милост на господарот свој Саул, и што сте го погребале;
6 и Господ нека ве награди со милост и верност; и јас ќе ви направам добро, поради тоа што го направивте вие ова.
7 А сега нека се зацврстат рацете ваши и бидете храбри, зашто господарот ваш Саул умре, и домот Јудин ме помаза мене за цар.“
8
Но Авенир, син на Нир и началник над Сауловата војска, го зеде Ишбошет, Сауловиот син, го одведе во Маханаим,9 и го постави за цар над Галаад, Ашур и Јизреел, над Ефрем и Венијамин и над сиот Израел.
10 А Ишбошет, Сауловиот син, беше на четириесет години, кога се зацари над Израел, и царуваше две години. Само Јудиниот дом остана со Давид.
11 Давид царуваше во Хеврон над Јудиниот дом, за време од седум години и шест месеци.
12
Потоа отиде Авенир, Нировиот син, и слугите на Сауловиот син Ишбошет, од Маханаим во Гаваон.13 Излезе и Јоав, синот на Саруја, со Давидовите слуги и се сретнаа кај Гаваонскиот Поток, и застанаа еден од едната страна на потокот, а другиот — од другата страна на потокот.
14 А Авенир му рече на Јоав: „Нека станат момците и нека се борат пред нас.“ И Јоав рече: „Нека станат.“
15 И станаа, та отидоа дванаесет Венијаминци од страната на Ишбошет, Сауловиот син, и дванаесетте Давидови слуги.
16 И тие се фатија еден со друг за главите, си забија еден на друг меч во слабините и паднаа заедно. И тоа место беше наречено Хелкат-Цурим, а се наоѓа во Гаваон.
17 И во оној ден стана многу жестока борба, а Авенир со израелските луѓе беше победен од Давидовите слуги.
18 Таму беа тројца синови на Саруја: Јоав, Авеса и Асаил. А Асаил беше со лесни нозе, како срна во полето.
19 Асаил почна да го гони Авенира и го гонеше, без да скршне ни десно, ни лево од стапките на Авенир.
20 Авенир се сврте назад и рече: „Ти ли си, Асаиле?“ Тој одговори: „Јас сум.“
21 И Авенир му рече: „Скршни десно или лево, избери си еден од момците и земи го неговото оружје.“ Но Асаил не сакаше да го остави.
22 И Авенир повторно му рече на Асаил: „Остави ме, да не те соборам на земја; со какво лице тогаш ќе се јавам пред братот твој Јоав?“
23 Но оној не сакаше да отстапи. Тогаш Авенир го сврте копјето и го прободе во стомакот; копјето мина низ него, и тој падна таму и умре на местото. Сите што минуваа низ тоа место, каде што беше паднал и умрел Асаил, застануваа.
24 Јоав и Авеса го гонеа Авенир. Сонцето веќе беше зајдено кога стигнаа до ридот Ама, спроти Гијах, на патот за Гаваонската пустина.
25 А Венијаминовите синови се собраа околу Авенир и образуваа чета и застанаа на врвот од еден рид.
26 И Авенир извика кон Јоав и рече: „Вечно ли меч ќе нѐ проголтува? Зарем не знаеш, крајот ќе биде горчлив? И кога ќе им кажеш на луѓето да престанат да ги гонат браќата свои?“
27 А Јоав рече: „Се колнам во Бога! Ако ти не проговореше, луѓето без престанок ќе ги гонеа браќата свои сѐ до изутрината.“
28 И Јоав затруби со труба и сиот народ застана, и повеќе не ги гонеа Израелците; битката престана.
29 Авенир, пак, и луѓето негови врвеа преку полето целата ноќ, го преминаа Јордан, минаа преку целиот Битрон и стигнаа во Маханаим.
30 Се врати и Јоав од гонењето на Авенир и го собра сиот народ, а од Давидовите слуги, освен Асаил, недостигаа деветнаесет души.
31 А Давидовите слуги убија од Венијаминовите и Авенировите луѓе, триста и шеесет души.
32 И го зедоа Асаил и го погребаа во Витлеем, во гробот на татко му. А Јоав со луѓето свои одеше цела ноќ и во зорите стигна во Хеврон.
1
Борбата меѓу Сауловиот дом и Давидовиот дом траеше долго. Давид сѐ повеќе се засилуваше, а Сауловиот дом сѐ повеќе ослабнуваше.2
На Давид му се родија синови во Хеврон. Првороден му беше Амнон од јизреелката Ахиноам,3 а вториот син му беше Килав од кармелитката Авигеја, бивша Навалова жена; третиот — Авесалом, син од Мааха, ќерката на Талмај, Гесурскиот цар;
4 четвртиот — Адонија, син од Хагита; петтиот — Сафатија, син од Авитала;
5 шестиот — Јитреам, од Егла, Давидовата жена. Тие му се родија на Давид во Хеврон.
6
И додека траеше борбата меѓу Сауловиот дом и Давидовиот дом, Авенир го поддржуваше Сауловиот дом.7 Саул имаше наложница, по име Рицпа, ќерка на Аја. И му кажа Ишбошет на Авенир: „Зошто влезе кај наложницата на татко ми?“
8 Авенир многу се налути од зборовите на Ишбошет и рече: „Зар сум јас песја глава? Јас денес направив милост кон домот на татко ти Саул, кон браќата негови и пријателите негови против Јуда, и не те предадов во рацете на Давид, а ти сега заради една жена бараш во мене грев!
9 Господ нека му испрати на Авенир голема казна, и уште повеќе да му додаде, ако не му го направам денес на Давид, она за што Господ се заколна:
10 Да му се одземе царствувањето од Сауловиот дом и да се постави Давид на престолот над Израел и над Јуда, од Дан до Вирсавија.“
11 И Ишбошет не можеше ништо повеќе да му одговори на Авенир, бидејќи се плашеше од него.
12
А Авенир испрати од своја страна пратеници до Давид, да кажат: „Чија е оваа земја?“ и да му кажат уште: „Склучи сојуз со мене, и раката моја ќе биде со тебе да го соберам околу тебе сиот израелски народ.“13 Давид му одговори: „Добро, ќе склучам со тебе сојуз, само за едно те молам, односно — ти нема да го видиш лицето мое, ако не ја доведеш со себе Михала, Сауловата ќерка, кога ќе дојдеш да се видиш со мене.“
14 Тогаш Давид испрати пратеници до Ишбошет, Сауловиот син, да му кажат: „Врати ја жена ми Михала, која ја добив за сто филистејски краеобрезоци.“
15 Тогаш Ишбошет испрати, та ја зеде од мажот нејзин Палтиел, синот на Лаис.
16 Со неа тргна и мажот нејзин и со плачење ја придружи до Бахурим; но Авенир му рече: „Врати се!“ И тој се врати.
17 Авенир се обрна кон старешините израелски, велејќи: „Порано вие побаравте Давид да ви биде цар;
18 направете го тоа сега, зашто Господ рекол за Давид: ‚Преку раката на Мојот слуга Давид ќе го спасам Својот народ Израел од раката на Филистејците и од раката на сите негови непријатели.‘“
19 Истото им го говореше Авенир и на Венијаминовците. И отиде Авенир во Хеврон, за да му јави на Давид сѐ што сака Израел и целиот Венијаминов дом.
20 Авенир дојде кај Давид во Хеврон и заедно со него дваесет мажи, а Давид ги нагости Авенир и луѓето што беа со него.
21 Авенир му рече на Давид: „Ќе станам и ќе одам да го соберам околу господарот свој сиот израелски народ, и ќе склучат сојуз со тебе, и ти ќе царуваш над сите, како што сака душата твоја.“ Тогаш го отпушти Авенир, и тој си отиде со мир.
22 И ете, Давидовите слуги, задно со Јоав, се вратија од походот и донесоа со себе голем плен; но Авенир го немаше веќе при Давид во Хеврон, зашто Давид го беше отпуштил, и тој си беше отишол со мир.
23
Кога Јоав и сета војска што беше одела со него, дојдоа, му рекоа на Јоав: доаѓаше Авенир, Нировиот син, кај царот, и овој го отпушти, а тој си замина со мир.24 И Јоав дојде кај царот и рече: „Што си направил? Ете, Авенир доаѓал кај тебе, зошто си го отпуштил и тој си заминал?
25 Ти го знаеше Авенир, Нировиот син: тој доаѓа да те излаже, да дознае, каде влегуваш и каде излегуваш, и да извиди сѐ што правиш.“
26 Јоав се врати откај Давид и испрати гласници по Авенир; и тие го вратија од кладенецот Сира, без да знае Давид.
27 Кога Авенир се врати во Хеврон, Јоав го одведе внатре зад вратата, небаре ќе зборува со него тајно, и таму го прободе во стомакот. И Авенир умре за крвта на Асаил, Јоавовиот брат.
28 Подоцна, кога Давид слушна за тоа, рече: „Не сум виновен јас ниту царството мое пред Господ засекогаш за крвта на Авенир, Нировиот син;
29 нека падне таа врз главата на Јоав и врз целиот негов татков дом; во домот на Јоав секогаш нека има човек кој страда од капавица, или лепрозен, или што се потпира на стап, или кој паѓа од меч, или кој има потреба од леб.“
30 А Јоав и братот негов Авеса го убија Авенир, поради тоа што тој го уби братот нивни Асаил во битката кај Гаваон.
31 И Давид му рече на Јоав и на сите луѓе што беа со него: „Раскинете ги алиштата свои и облечете се во вреќишта и оплакувајте го Авенир.“ И царот Давид одеше по носилката негова.
32 Кога го погребаа Авенир во Хеврон, царот плачеше со висок глас над Авенировиот гроб; плачеше и сиот народ.
33 И царот го оплака Авенир, со оваа тажачка: „Зар како безумник требаше да умре Авенир?
34 Рацете твои не беа врзани, нозете твои не беа оковани; и ти падна, како што паѓаат од разбојници.“ Тогаш целиот народ почна уште повеќе да го оплакува.
35 Тогаш сиот народ дојде да го понуди Давид со леб, додека уште не беше се стемнило, но Давид се заколна, велејќи: „Нека ми испрати Господ голема казна и уште повеќе нека ми додаде, ако каснам леб или нешто друго до зајдисонце.“
36 И целиот народ дозна за тоа, и тоа му се допадна, и сѐ што правеше царот, му се допаѓаше на сиот народ.
37 Тој ден целиот народ и сите Израелци дознаа дека убиството на Авенир, Нировиот син, не станало од царот.
38 Тогаш царот им рече на слугите свои: „Знаете ли дека денес еден водач и голем маж падна во Израел?
39 Јас сум сега уште слаб, иако сум помазан за цар, а тие луѓе, Саруевите синови, се посилни од мене; но на оној, кој прави зло, Господ да му врати според злобата негова.“
1
Сауловиот син Ишбошет, откако слушна дека Авенир умрел во Хеврон, му отпаднаа рацете, и целиот Израел се вознемири.2 Сауловиот син имаше двајца воени началници: едниот се викаше Баана, а другиот — Рихав, синови на Бееротеецот Римон, од Венијаминовите потомци, бидејќи и Беерот се вбројуваше кон Венијамин.
3 И Бееротејците избегаа во Гитаим и таму останаа да живеат како туѓинци до денес.
4 Јонатан, Сауловиот син, имаше куц син. Синот беше на пет години, кога од Израел дојде известување за Саул и Јонатан, а доилката, го зела, и избегала. Бидејќи таа бегала брзо, тој паднал и останал сакат. Името му беше Мемфивостеј.
5 И синовите на Бееротеецот Римон, Рихав и Баана тргнаа и стигнаа по најголемата дневна горештина до куќата на Ишбошет, кој спиеше попладне во леглото свое.
6 Тие влегоа во куќата, небаре да земат пченица, го прободоа во стомакот и избегаа.
7 Кога тие влегоа во куќата, тој лежеше на леглото свое, во својата спална; тие го удрија и го убија; ја пресекоа главата негова, ја зедоа со себе и цела ноќ одеа по пустинскиот пат;
8 му ја донесоа на Давид во Хеврон главата на Ишбошет и му рекоа на царот: „Еве ја главата на Ишбошет, синот на Саул, кој ја бараше душата твоја; сега Господ се одмазди за мојот господар на царот Саул, твојот непријател, и на потомството негово.“
9 Давид му одговори на Рихав и на братот негов Баана, синови на Бееротеецот Римон, и им рече: „Се колнам во Господ, Кој ја спаси душата моја од секаква жалост,
10 дека ако тогаш, кој ми донесе известување, велејќи: ‚Ете, умреа Саул и Јонатан‘, и кој се мислеше за радосен известител, јас го фатив и го убив во Циклаг, наместо да му дадам награда,
11 така и сега, кога никаквеци убија невин човек во куќата негова, во неговото легло, зарем нема да ја побарам крвта негова од вашата рака и нема да ве истребам од земјата?“
12 И Давид им заповеда на слугите, и тие ги убија, им ги пресекоа рацете и нозете нивни и ги обесија крај базенот за вода во Хеврон. А главата на Ишбошет ја зедоа и ја погребаа во гробот на Авенир во Хеврон.
1
Тогаш сите израелски племиња дојдоа кај Давид во Хеврон и рекоа: „Ете, ние сме твои коски и твоја плот.2 Порано, додека царуваше Саул над нас, ти го изведуваше и го воведуваше Израел; и Господ ти рече: ‚Ти ќе го пасеш Мојот народ Израел и ти ќе бидеш водач на Израел.‘“
3 Тогаш сите Израелови стерешини дојдоа кај царот во Хеврон, и царот Давид направи со нив завет пред Господ во Хеврон; и го помазаа Давид за цар над сиот Израел.
4 Давид беше на триесет години, кога се зацари; тој царуваше четириесет години.
5 Во Хеврон царуваше над Јуда седум години и шест месеци, а во Ерусалим царуваше триесет и три години над целиот Израел и над Јуда.
6
Царот тргна за Ерусалим заедно со луѓето свои против Јевусијците, жители од оној крај; но тие му велеа на Давид: „Ти нема да влезеш тука; слепите и сакатите ќе те избркаат“, — тоа значеше: Давид нема да влезе тука.7 Но Давид ја презеде тврдината Сион: Тоа е Давидовиот град.
8 Тој ден Давид рече: „Секој што ќе ги нападне Јевусијците, нека удри со мечот и по сакатите и слепите, зашто нив ги замрази Давидовата душа.“ Затоа и се вели: „Слеп и сакат нема да влезе во домот Господов.“
9 И Давид се насели во тврдината, и ја нарече Давидов град, и изгради наоколу ѕид од крајот, па сѐ до внатре.
10 И Давид напредуваше и се воздигаше, и Господ Бог Саваот беше со него.
11 Тирскиот цар Хирам испрати кај Давид пратеници и кедрово дрво, дрводелци и каменоделци, и тие му изградија на Давид дом.
12 Давид разбра дека Господ го определил за цар над Израел и го воздигнал царството негово заради Својот народ Израел.
13
Давид си зеде уште наложници и жени од Ерусалим, откако дојде од Хеврон.14 И му се родија на Давид уште синови и ќерки. Еве ги имињата на оние што му се родија во Ерусалим: Шамуа, Шовав, Натан и Соломон,
15 Јивхар, Елишуа, Нефег и Јафија,
16 Елишама, Елијада и Елифелет.
17
Кога Филистејците слушнаа дека Давид е помазан за цар на Израел, сите Филистејци се кренаа да го бараат Давид. Давид слушна и отиде во тврдината.18 А Филистејците дојдоа и се сместија во Рефаимската Долина.
19 И Давид Го запраша Господа, велејќи: „Да одам ли против Филистејците? Ќе ги предадеш ли во рацете мои?“ А Господ му одговори на Давид: „Оди, зашто Јас ќе ги предадам Филистејците во рацете твои.“
20 Тогаш Давид отиде во Ваал-Перацим и таму ги совлада, и рече Давид: „Господ ги однесе пред мене непријателите мои, како вода што однесува.“ Поради тоа и она место се нарече Ваал-Перацим .
21 Таму Филистејците ги оставија идолите свои, а Давид со луѓето свои ги зеде и заповеда да ги изгорат со оган.
22 Филистејците пак дојдоа и поставија логор во Рефаимската Долина.
23 А Давид Го праша Господа, а Господ му одговори: „Немој да им излегуваш во пресрет, туку опколи ги одзади и нападни ги откај горичката на црници.
24 Кога ќе чуеш шум како кога минува некој по врвовите на црниците, тогаш појди, зашто тогаш Господ тргнал пред тебе за да ја порази филистејската војска.“
25 Давид постапи токму така како што му заповеда Господ; и тој ги собори Филистејците од Гева сѐ до влезот на Гезер.
1
Давид пак собра избрани луѓе од Израел, триесет илјади.2 Па стана и тргна Давид и сиот народ што беше со него, од Ваал Јудин за да го пренесе оттаму Божјиот ковчег, над кој се повикува името на Господ Саваот, Кој седи на херувими.
3 И го поставија Божјиот ковчег на нова кола и го изнесоа од Авинадавовата куќа, која беше на ридот. А синовите Авинадавови Оза и Ахио ја водеа новата кола.
4 Ја поведоа со Божјиот ковчег од Авинадавовата куќа, која беше на ридот; и Ахио одеше пред ковчегот Господов.
5 А Давид и сите синови Израелови свиреа пред Господ на различни свирки од кипарисово дрво, на гусли, на псалтири, на тимпани, на цитри и на кимвали.
6 И кога дојдоа до Нахоновото гумно, Оза посегна со раката кон Божјиот ковчег и се фати за него, бидејќи воловите го беа наведнале.
7 Но Господ се разгневи на Оза, и за дрскоста Бог го удри на истото место, и тој умре таму крај Божјиот ковчег.
8 Давид се нажали поради тоа што Господ така го удри Оза. Тоа место и сега се нарекува Фарес Оза .
9 Тој ден Давид се исплаши од Господ и рече: „Како ќе дојде кон мене ковчегот Господов?“
10 И Давид не сакаше да го пренесе ковчегот Господов кај себе, во Давидовиот град, и го остави во куќата на Аведар, кој потекнуваше од Гет.
11 И остана ковчегот Господов во домот на Гетчанецот Аведар три месеци; и Господ го благослови Аведар и сиот негов дом.
12
Му јавија на цар Давид и му рекоа: „Господ го благослови домот на Аведар и сѐ што е во него, поради Божјиот ковчег“; Давид отиде и свечено го пренесе Божјиот ковчег од куќата на Аведар во Давидовиот град.13 И штотуку оние што го носеа ковчегот Господов, изминаа шест чекори, тој принесе жртва едно јунче и еден овен.
14 Давид играше со сета сила пред Господ, а беше облечен со ленен ефод.
15 Така Давид и целиот Израелов дом го носеа ковчегот Господов со извици и звуци од труба.
16 Кога ковчегот Господов влегуваше во Давидовиот град, Михала, Сауловата ќерка, гледаше од прозорецот нејзин и, откако го виде царот Давид како скока и игра пред Господ, го презре во срцето свое.
17 Го донесоа ковчегот Господов и го поставија на местото негово среде скинијата, која Давид ја беше направил за него: и Давид принесе сепаленици пред Господ и жртви за помирување.
18 Кога Давид заврши со принесувањето сепаленици и жртви за помирување, тој го благослови народот во името на Господ Саваот;
19 и му раздаде на сиот народ, на целото множество Израелци, и на мажи и на жени, на секого по еден леб, по парче печено месо и по еден колач од суво грозје. Потоа сиот народ се разотиде, секој во куќата своја.
20 Кога се врати Давид за да го благослови домот свој, Михала, Сауловата ќерка, излезе и му рече: „Колку се прослави денес царот Израелов, разголувајќи се пред очите на слугинките од слугите свои, како што се разголува прост човек.“
21 А Давид ѝ одговори на Михала: „Пред Господ, Кој ме одбра мене наместо твојот татко и целиот негов дом, поставувајќи ме за водач на народот Господов — Израел; пред Господ ќе свирам и ќе играм;
22 и уште повеќе ќе се понизам, и уште помал ќе станам во своите очи, и при сето тоа, пред слугинките, за кои говориш, јас ќе бидам славен.“
23 А Михала, Сауловата ќерка, остана без рожба до денот на својата смрт.
1
Откако царот заживеа во својот дом, и Господ го беше успокоил од сите негови околни непријатели,2 царот му рече на пророкот Натан: „Ете, јас живеам во кедров дом, а Божјиот ковчег стои под шатор.“
3 А Натан му одговори на царот: „Оди, прави сѐ што ти е на срце, зашто Господ е со тебе.“
4 Но во истата ноќ дојде ова слово Господово до Натан:
5 „Оди, кажи му на Мојот слуга Давид: Вака говори Господ: ‚Ти ли ќе Ми изградиш дом за да живеам во него,
6 кога Јас не сум живеел во дом, откако ги изведов синовите Израелови од Египет и до денес, но престојував во шаторот и во скинијата.
7 Каде и да одев со сите синови Израелови, му кажав ли барем еден збор на некое од племињата, на кое сум му наложувал да го пасе Мојот народ Израел: зошто не ми изградивте кедров дом?‘
8 А сега, кажи му така на мојот слуга Давид: вака вели Господ Саваот: ‚Јас те зедов од овчото стадо за да бидеш водач на Мојот народ Израел;
9 и секогаш бев со тебе, каде и да одеше, ги истребував пред твои очи сите твои непријатели, и ќе го возвеличам твоето име, како името на големите луѓе на земјата.
10 Јас ќе одредам место за Мојот народ, за Израел, ќе го утврдам, и тој спокојно ќе живее на своето место и нема повеќе да се обеспокојува, и нечесните луѓе нема повеќе да го понижуваат, како порано,
11 од денот кога Јас определив судии над Својот Израел; и Јас ќе те успокојам од сите твои непријатели. И Господ те известува дека Тој ќе ти подигне дом.
12 А кога ќе завршат твоите дни, и ти ќе починеш кај татковците свои, Јас ќе го воздигнам по тебе твоето семе што ќе произлезе од твоите бедра, и ќе го зацврстам царството негово.
13 Тој ќе изгради дом на името Мое, и Јас ќе го утврдам престолот на царството негово засекогаш.
14 Јас ќе му бидам Татко, и тој ќе Ми биде син; и ако згреши, ќе го казнам со стап човечки и со удари на синови човечки;
15 но милоста Своја нема да ја кренам од него, како што ја кренав од Саул, кога Јас го отфрлив пред лицето твое.
16 И ќе биде непоколеблив твојот дом и твоето царство засекогаш пред лицето Мое, и престолот твој ќе остане засекогаш.‘“
17 Сите овие зборови и целото тоа видение Натан му го кажа на Давид.
18
Тогаш отиде цар Давид, застана пред лицето на Господ, и рече: „Кој сум јас, Господи, и што е домот мој, та толку ме возвеличи!19 Па и тоа дури се покажа сосема малку во Твоите очи, Господи, Боже мој; но Ти извести уште за домот на Твојот слуга далечна иднина, тоа го поставуваш како закон за луѓето, Господи, Боже мој!
20 Што уште може да ти каже Давид? Ти го познаваш Твојот слуга, Господи мој, Господи!
21 Ти го правиш ова заради зборот Свој и по срцето Свое, откривајќи му ги на слугата Свој сите големи работи.
22 Затоа во сѐ си голем Ти, Господи, Боже мој, зашто нема сличен на Тебе и нема Бог, освен Тебе, по сѐ што сме слушале со ушите свои.
23 И кој друг народ на земјата е како Твојот народ — Израел; за кој доаѓал Бог да Си го откупи за свој народ, да го прослави името Свое и да изврши големи и страшни чуда пред Својот народ, кој Ти си го придобил од Египќаните, прогонувајќи ги народите и боговите нивни?
24 И Ти го одреди за Себе Твојот народ Израел како Свој сопствен народ засекогаш, и Ти, Господи, стана негов Бог.
25 А сега, Господи Боже, утврди го засекогаш зборот што си го изрекол за Твојот слуга и за домот негов и исполни го она што си го изрекол.
26 Нека се возвеличи името Твое засекогаш, та да велат: ‚Господ Саваот е Бог над Израел.‘ И домот на Твојот слуга Давид да биде цврст пред Твоето лице.
27 Бидејќи Ти, Господи Саваоте, Боже Израелов, му откри на Твојот слуга, велејќи: ‚Ќе ти воздигнам дом‘, Твојот слуга го подготви срцето свое да Ти се моли со таа молитва.
28 И така, Господи, Боже мој! Ти си Бог, и Твоите зборови се неизменливи, и Ти му вети на Твојот слуга големо добро.
29 А сега благоволи и благослови го домот на Твојот слуга, та тој да биде вечно пред Твоето лице, зашто Ти, Господи, Боже мој, го објави тоа, и со Твојот благослов домот на Твојот слуга ќе стане благословен засекогаш.“
1
Потоа Давид ги нападна Филистејците и ги покори; и ја одзеде Давид превласта во регионот од рацете на Филистејците.2 Ги порази и Моавците и ги измери со јажиња, откако ги легна на земја: измери две јажиња за убивање, едно јаже за оставање живи. И Моавците му станаа робје на Давид и му плаќаа данок.
3 Давид го порази Адраазар, син на Рехов, цар на Цова, кога тој одеше да ја прошири власта своја кај реката Еуфрат;
4 и зеде Давид од него илјада и седумстотини коњаници и дваесет илјади пешаци; и им ги пресече Давид жилите на сите колски коњи, оставајќи од нив само за сто коли.
5 Дојдоа Арамејци од Дамаск да му помогнат на цовашкиот цар Адраазар; но Давид уби дваесет и две илјади Арамејци.
6 Тогаш Давид постави стражи во Арам кај Дамаск, и Арамејците му станаа на Давид робови и му плаќаа данок. А Господ го чуваше Давид насекаде, каде ќе отидеше тој.
7 Потоа Давид ги зеде златните гривни што ги носеа слугите на Адраазар, и ги донесе во Ерусалим.
8 А од Бетах и Беротаи, Адраазаровите градови, цар Давид зеде многу бакар.
9 Кога Тои, царот на Хамат, чу дека Давид ја поразил целата војска на Адраазар,
10 Тои го испрати синот свој Јорам кај царот Давид да го поздрави и да му благодари, поради тоа што војувал против Адраазар и го поразил; бидејќи Адраазар војуваше со Тои. А во рацете Јорам имаше сребрени, златни и бакарни садови.
11 Цар Давид ги посвети и нив на Господ, заедно со среброто и златото, запленето од сите народи, кои ги беше покорил:
12 од Арам, Моав, синовите Анонови, Филистејците и Амаликијците, и од пленот на Адраазар, синот на цовашкиот цар Рехов.
13 И Давид се прослави, враќајќи се по поразот на осумнаесет илјади Арамејци во Солената Долина.
14 Тој постави стражи во Едом; постави стражи по цел Едом; и сите Едомци му станаа на Давид робови. И Господ го чуваше Давид, каде и да отидеше тој.
15
Така царуваше Давид над сите Израелци, судеше и делеше правда на сиот свој народ.16 А Јоав, синот на Саруја, беше над војската; а Јосафат, синот Ахилудов, беше летописец;
17 Садок, синот Ахитувов и Ахимелех, синот Авијатаров, беа свештеници; Сераја беше писар;
18 а Бенајаху, синот Јодаев, беше заповедник над Керетијците и Пелетијците, а Давидовите синови беа свештеници.
1
И рече Давид: „Ако останал уште некој од Сауловиот дом, јас би му направил милост заради Јонатан.“2 Во Сауловиот дом имаше еден слуга, по име Сива; го повикаа кај Давид, и царот го праша: „Ти ли си Сива?“ Тој одговори: „Јас сум твојот слуга.“
3 И царот продолжи и рече: „Нема ли уште некој од Сауловиот дом? Би му направил милост Божја?“ А Сива му одговори на царот: „Има еден Јонатанов син, кој е куц.“
4 Царот го праша: „Каде е тој?“ Сива му одговори на царот: „Ете, тој е во куќата на Махир, Амиеловиот син, во Ло-Девар.“
5 Тогаш цар Давид испрати луѓе, та го зедоа од куќата на Махир, Амиеловиот син, од Ло-Девар.
6 И Мемфивостеј, синот на Јонатан, кој беше пак Саулов син, дојде кај Давид, падна ничкум и му се поклони на царот. И рече Давид: „Мемфивостеј!“ Тој одговори: „Еве, твој слуга сум јас.“
7 И Давид му рече: „Не плаши се; јас ќе ти направам милост заради татко ти Јонатан и ќе ти ги вратам сите ниви на дедо ти Саул, и ти секогаш ќе јадеш леб на мојата трпеза.“
8 Се поклони Мемфивостеј и рече: „Кој сум јас, твојот слуга, та погледна милостиво на мене мртов пес?“
9 А царот го повика Сива, Сауловиот слуга, па му рече: „Сѐ што му припаѓаше на Саул и на целиот негов дом, му го давам на синот на твојот господар;
10 обработувај ја, впрочем, за него земјата, ти, со твоите синови и твоите слуги и донесувај ги плодовите нејзини за да има синот на господарот твој леб за исхрана; а Мемфивостеј, синот на господарот твој, секогаш ќе јаде на мојата трпеза.“ Сива имаше петнаесет синови и дваесет слуги.
11 Тогаш му рече Сива на царот: „Сѐ што му заповеда мојот господар на својот слуга, тој ќе го изврши.“ Мемфивостеј јадеше на трпезата Давидова како еден од царските синови.
12 Мемфивостеј имаше малолетен син по има Миха. Сите што живееја во куќата на Сива, беа слуги на Мемфивостеј.
13 А Мемфивостеј живееше во Ерусалим, бидејќи секогаш јадеше на царската трпеза. Тој беше сакат во обете нозе свои.
1
По извесно време умре амонскиот цар, и наместо него стана цар синот негов Анон.2 И Давид рече: „Ќе покажам милост кон Анон, Нахасовиот син, за добрината што ми ја направи неговиот татко.“ Па ги испрати Давид слугите свои да го утешат Анон поради татко му. И Давидовите слуги отидоа во земјата на Амониевите синови.
3 Но амонските кнезови му рекоа на господарот свој Анон: „Зар мислиш дека Давид од почит кон татко ти испратил кај тебе утешители? Да не ги испратил Давид слугите свои кај тебе за да го прегледаат градот и да видат во него сѐ и сешто, па да го разурнат?“
4 И Анон ги фати Давидовите слуги и на секого од нив му ја избричи половината од брадата и им ги потсече алиштата на половина, до крстот и ги пушти.
5 Кога му јавија за тоа на Давид, тој испрати луѓе да ги пречекаат, бидејќи беа многу обесчестени. И царот заповеда да им кажат: „Останете во Ерихон додека да ви пораснат брадите, и тогаш вратете се.“
6
Видоа Амонците дека станаа намразени кај Давид; па испратија Амонците луѓе да најмат Арамејци од Бет-Рехов и Арамејци од Цова — дваесет илјади пешаци, од царот Мааха — илјада души и од Тов — дванаесет илјади души.7 Кога Давид слушна за тоа, го испрати Јоав со сета храбра војска.
8 Излегоа Амонците и се распоредија за борба кај портите, а Арамејците од Цова и Рехов, како и луѓето на Тов и Мааха се задржаа одделно во полето.
9 Кога виде Јоав дека непријателската војска се распоредила спроти него и отспреди и одзади, ги одбра најистакнатите израелски мажи, и ги распореди против Арамејците;
10 а другиот дел од луѓето му ги довери на братот свој Авеса, да ги построи против Амонците.
11 Тогаш рече Јоав: „Ако Арамејците почнат да ме надвиваат, ти ќе ми помогнеш; ако, пак, Амонците почнат да те надвиваат тебе, јас ќе ти дојдам на помош;
12 биди храбар, и да стоиме цврсто за нашиот народ и за градовите на нашиот Бог, а Господ ќе го направи она што е добро во Неговите очи.“
13 И влезе Јоав, и народот што беше со него, во борба против Арамејците, и тие избегаа од него.
14 Амонците, пак, кога видоа дека Арамејците бегаат, избегаа од Авеса и влегоа во градот. И Јоав се врати од Амонците и дојде во Ерусалим.
15 Арамејците штом видоа дека Израелците ги разбија, се собраа сите наедно.
16 И Адраазар испрати гласници за да ги повика Арамејците што беа од онаа страна на Еуфрат, и, ете, дојдоа до Хелам; а Совак, Адраазаров воен началник, ги предводеше.
17 Кога му јавија за тоа на Давид, тој ги свика сите Израелци, го премина Јордан и стигна до Хелам. Арамејците се распоредија против Давид и се судрија со него.
18 Арамејците избегаа од Израелците, а Давид уништи седумстотини арамејски бојни коли и уби четириесет илјади коњаници, удри по војсководачот Совак, и тој таму умре.
19 Кога сите потчинети цареви на Адраазар видоа дека Израелците ги разбија, склучија со Израелците мир и им се покорија. И Арамејците веќе се плашеа да им помагаат на Амонците.
1
По една година, во времето кога царевите излегуваа во војна, Давид го испрати Јоав и слугите свои со него и сите Израелци; и тие ги нападнаа Амонците и ја опколија Рава; а Давид остана во Ерусалим.2 Еднаш приквечер, откако стана од своето легло, Давид се шеташе по покривот на својот царски дом свој и од покривот виде една жена, која се капеше; а жената беше многу убава.
3 Давид испрати да дознаат, која е таа жена? Му рекоа: „Тоа е Витсавеја, Елијамова ќерка, жена на Хитиецот Урија.“
4 Давид испрати слуги да ја земат; и таа дојде кај него, и тој спиеше со неа. А кога таа се исчисти од својата нечистотија, се врати во домот свој.
5 Жената остана бремена и испрати гласници да му јават на Давид и да кажат: „Бремена сум.“
6 Тогаш Давид испрати гласници да му кажат на Јоав: „Испрати го кај мене Хитиецот Урија!“ И Јоав го испрати Урија кај Давид.
7 Урија дојде кај него, и Давид го распраша за положбата на Јоав, за положбата на народот и за текот на војната.
8 Давид му рече на Урија: „Оди во домот свој и измиј си ги нозете.“ Урија излезе од царскиот дом, и по него однесоа и царско јадење.
9 Но Урија преспа пред вратата на царскиот дом заедно со сите слуги на господарот свој и не отиде во својот дом.
10 Му соопштија на Давид и рекоа: „Урија не отиде во домот свој.“ Давид му рече на Урија: „Еве, си дошол од пат; зошто не си отишол во домот свој?“
11 Урија му одговори на Давид: „Ковчегот Божји, Израел и Јуда се под шаторите, а господарот мој Јоав и слугите на господарот мој престојуваат во полето, а јас да влезам во куќата своја да јадам, да пијам и да лежам со жената своја! Се колнам во животот на твојата душа, тоа нема да го направам.“
12 Тогаш Давид му рече на Урија: „Остани тука и денес, а утре ќе те отпуштам.“ И Урија остана тој ден во Ерусалим до изутрината.
13 И Давид го покани, и Урија јадеше пред него и пиеше, и Давид го опи. Но вечерта Урија отиде да спие на леглото свое со слугите на својот господар, а во домот свој не отиде.
14 Изутрината Давид напиша писмо до Јоав и го испрати по Урија.
15 Во писмото напиша вака: „Поставете го Урија таму, каде што ќе има најсилна војска, и отстапете од него, за да биде погоден.“
16
Затоа, кога Јоав го опседнуваше градот, го постави Урија на такво место, за кое знаеше дека таму има храбри мажи.17 Излегоа од градот мажи, се судрија со Јоав, и неколкумина од народот, од Давидовите слуги, паднаа: убиен беше исто така и Хитиецот Урија.
18 Тогаш Јоав испрати гласници да му кажат на Давид за целиот тек на борбата.
19 Тој им заповеда на гласниците, велејќи: „Кога ќе му раскажете на царот за целиот тек на битката
20 и ако видите дека царот се разгневува и ве прашува: ‚Зошто сте отишле да се биете толку блиску до градот? Не знаете ли дека врз вас ќе фрлаат стрели од ѕидот?
21 Кој го уби Авимелех, синот на Јерубешет? Нели фрли жена врз него од ѕидот парче од воденички камен, го погоди и тој умре во Тевец? А вие, зошто се приближивте до ѕидот?‘ — тогаш ти кажи: ‚И твојот слуга Хитиецот Урија исто така е погоден и умре.‘“
22 Отиде гласникот, му раскажа на Давид сѐ за што го беше испратил Јоав.
23 Тогаш гласникот му рече на Давид: „Тие луѓе нѐ надвиваа и излегоа против нас во полето, и ние ги гоневме, до влезот на портите;
24 во тоа време стрелците стрелаа од ѕидот врз слугите твои, и загинаа некои од царските слуги; умре и твојот слуга Хитиецот Урија.“
25 Тогаш Давид му рече на гласникот: „Кажи му на Јоав вака: ‚Да не те буни таа работа, зашто ножот истребува некогаш еден, некогаш друг; засили ја борбата против градот и сруши го‘. Така ќе го охрабриш!“
26 Уриевата жена чу дека нејзиниот маж умре, па плачеше по мажот свој.
27 Кога измина времето за жалење, Давид испрати луѓе и ја зеде во домот свој, и таа му стана жена и му роди син. Но делото што го изврши Давид, беше зло пред очите на Господ.
1
Господ го испрати Натан пророкот кај Давид, и тој отиде кај него и му рече: „Во еден град имаше двајца мажи — едниот богат, а другиот сиромав;2 богатиот имаше мошне многу ситен и крупен добиток,
3 а сиромавиот немаше ништо, освен една овчичка што ја беше купил мала и ја отхрани, и таа беше пораснала кај него заедно со неговите деца; таа јадеше од неговиот леб, пиеше од неговата чаша, спиеше на неговите гради и му беше како ќерка;
4 кај богатиот човек дојде еден странец; и нему не му беше по волја да земе од овците или од воловите свои за да зготви ручек на странецот, кој беше дошол кај него, туку ја зеде овчичката на сиромавиот и му ја приготви неа на човекот што беше дошол кај него.“
5 Давид многу се разгневи против тој човек и му рече на Натан: „Жими Господ! Смрт заслужува оној човек што го направил тоа;
6 и за овчичката тој треба да плати четворно, зашто го направил тоа и затоа што немал милост.“
7 Тогаш Натан му кажа на Давид: „Ти си оној човек што го изврши тоа. Така говори Господ, Бог Израелов: ‚Јас те помазав за цар над Израел, те спасив од рацете Саулови,
8 ти го дадов домот на твојот господар и жените на господарот твој во твоја прегратка, ти го дадов домот Израелов и Јудин и, ако ти е тоа малку, би ти придал уште повеќе;
9 а ти зошто го презре зборот на Господ, извршувајќи зло пред очите Негови? Урија Хитиецот го нападна со меч, жената негова ја зеде за своја жена, а него го уби со мечот на Амонците;
10 затоа мечот нема никогаш да се оттргне од твојот дом засекогаш, бидејќи ти Ме презре и ја зеде жената на Хитиецот Урија за да биде твоја жена.‘
11 Така говори Господ: ‚Ете, јас ќе подигнам зло против твојот дом, ќе ги земам твоите жени пред очите твои и ќе ги дадам на ближниот твој, и тој ќе спие со твоите жени под ова сонце;
12 ти го изврши тоа тајно, Јас, пак, ќе го извршам пред целиот Израел среде бел ден.‘“
13 Тогаш Давид му рече на Натан: „Згрешив пред Господ.“ А Натан му кажа на Давид: „И Господ го симна од тебе гревот твој; ти нема да умреш;
14 но бидејќи со тоа им даде повод на непријателите Господови да Го хулат, затоа синот што ти се роди, ќе умре.“
15 Натан отиде во домот свој. И Господ го погоди детето што му го беше родила на Давид Уриевата жена, и тоа се разболе.
16
Давид Му се молеше на Бога за детето, постеше Давид и осамен ја мина ноќта, легна на земја.17 И влегоа кај него старешините на домот негов, да го кренат од земјата, но тој не сакаше и не јадеше леб со нив.
18 На седмиот ден детето умре, и слугите Давидови се плашеа да му соопштат дека детето умрело; зашто си мислеа тие, кога детето беше уште живо, и ние му прозборувавме, а тој не го слушаше гласот наш, како ќе му кажеме: „Детето умре.“ Тој ќе стори нешто лошо.
19 Виде Давид дека слугите негови се дошепнуваат, и разбра дека детето умрело, па ги праша слугите: „Умре ли детето?“ Тие му одговорија: „Умре.“
20 Тогаш Давид стана од земјата, се изми, се помаза, се преоблече и отиде во домот Господов и се молеше. Кога се врати дома, побара да му донесат леб и јадеше.
21 И го запрашаа слугите негови: „Што значи тоа што постапуваш така? Додека детето уште беше живо, ти постеше и плачеше, и не спиеше; а откако умре детето, ти стана и јадеш леб и пиеш.“
22 Давид им одговори: „Додека детето беше живо, јас постев и плачев, бидејќи мислев: кој знае, нема ли да се смили над мене Господ и нема ли детето да остане живо?
23 А сега е умрено; зошто да постам? Зар можам да го вратам? Јас ќе отидам кај него, тоа нема да се врати кај мене.“
24
И Давид ја утеши својата жена Витсавеја, и влезе кај неа и спиеше со неа; таа зачна и роди син, кому му даде име Соломон. И Господ го засака;25 и го испрати пророкот Натан, и тој го нарече: Једидија , според словото Господово.
26
Јоав војуваше против Рава Амонска и туку-речи го презеде тој царски град.27 Испрати Јоав гласници да му кажат на Давид: „Јас ја нападнав Рава и ја освоив водата на градот;
28 сега собери го другиот народ и тргни кон градот, и преземи го; зашто, ако го преземам јас, ќе му се даде моето име.“
29 Давид го собра сиот народ, тргна кон градот Рава, војуваше против него и го презеде.
30 Давид ја зеде круната на нивниот цар од главата негова, — а во неа имаше талант злато и скапоцен камен, — и ја стави Давид на својата глава, и однесе од градот многу голем плен.
31 А народот што беше во него, го изведе и му наложи да работи со пили, со железни гребла и со железни секири, или пак ги испрати да печат тули. Така постапи тој со сите амонски градови. Потоа Давид се врати со сиот народ во Ерусалим.
1
Потоа се случи ова: Давидовиот син Авесалом имаше сестра убавица, по име Тамара, и Амнон, Давидовиот син, се вљуби во неа.2 И Амнон толку се мачеше што се разболе по сестра си Тамара зашто таа беше девица, и на Амнон му се виде дека ќе биде многу тешко да направи нешто со неа.
3 Но Амнон имаше пријател, по име Јонадав, син на Шима, Давидов брат; а Јонадав беше многу итар човек.
4 И тој му рече: „Зошто толку слабееш од ден на ден, царски сине, нема ли да ми кажеш?“ Амнон му одговори: „Јас ја сакам Тамара, сестрата на братот мој Авесалом.“
5 Јонадав му рече: „Легни на леглото свое и направи се болен; и кога ќе дојде татко ти да те види, кажи му: Нека дојде сестра ми Тамара и да ми даде да јадам, и да зготви пред мои очи јадење, да го видам и да јадам од нејзините раце.“
6 Амнон легна и се направи болен, и царот дојде да го види; Амнон тогаш му рече на царот: „Нека дојде сестра ми Тамара и да приготви пред мои очи две слатки питки, та да каснам од рацете нејзини.“
7 Давид испрати човек во куќата да ѝ каже на Тамара: „Оди во куќата на братот свој Амнон и зготви му јадење.“
8 Таа отиде во куќата на својот брат Амнон, а тој лежеше. Таа зеде брашно, замеси, приготви питки пред неговите очи и ги испече;
9 ја зеде тавата и ги стави пред него, но тој не сакаше да јаде. Тогаш рече Амнон: „Нека излезат сите што се покрај мене.“ И излегоа сите луѓе што беа покрај него.
10 И Амнон ѝ кажа на Тамара: „Однеси го јадењето во внатрешната соба, и јас ќе каснам од твоите раце.“ Тамара ги зеде питките што ги беше приготвила, и му ги однесе на брата си Амнон во внатрешната соба.
11 А кога таа му стави да јаде, тој ја фати и ѝ рече: „Дојди легни со мене, сестро.“
12 Но таа рече: „Не, брате, немој да ме обесчестиш, зашто така не се постапува во Израел; не прави го тоа безумство.
13 Па јас каде ќе одам со бесчестието свое? И ти ќе бидеш безумник во Израел; разговарај со царот; тој нема да откаже да ме даде за тебе.“
14 Но тој не сакаше да ги слуша нејзините зборови; ја совлада и легна со неа.
15 Потоа Амнон ја замрази многу, така што омразата негова спрема неа беше посилна од љубовта што ја имаше кон неа; и Амнон ѝ рече: „Стани, оди си!“
16 А Тамара му рече: „Не, брате, да ме избркаш е поголемо зло од првото што ми го направи.“ Но тој не сакаше да ја слуша.
17 И го повика момчето што му слугуваше, па му рече: „Истерај ја оваа надвор и заклучи ја вратата по неа.“
18 Таа носеше шарена облека, бидејќи такви горни облеки носеа царските ќерки — девици. Слугата ја изведе надвор и ја заклучи вратата по неа.
19 Тамара си ја посипа главата своја со пепел, ја раскина својата шарена облека, со која беше облечена, ги стави рацете свои на главата своја, и така одеше и викаше.
20 А брат ѝ Авесалом ѝ рече: „Нели Амнон, братот мој, беше со тебе? Но сега молчи, сестро; тој ти е брат; не го кини срцето свое заради таа работа.“ И Тамара живееше самотно во домот на братот свој Авесалом.
21 Царот Давид слушна за сето тоа и силно се разгневи.
22 Авесалом, пак, не му рече на Амнон ни лошо ни добро; тој го намрази Амнон, поради тоа што ја обесчести сестра му Тамара.
23
По две години имаше стрижба на овци кај Авесалом во Ваал-Асор, близу до Ефрем и Авесалом ги повика сите царски синови.24 И дојде Авесалом кај царот и рече: „Ете, кај твојот слуга денес има стрижба на овци, нека појде царот и слугите негови со твојот слуга.“
25 Но царот му рече на Авесалом: „Не, синко, нема да дојдеме сите за да не ти додеваме.“ И Авесалом го молеше многу; но тој не сакаше да оди и го благослови.
26 Тогаш Авесалом му рече: „Нека дојде со нас барем братот мој Амнон.“ А царот му рече: „Зошто да дојде со тебе?“
27 Но Авесалом го убеди и тој го пушти со него Амнон и сите царски синови.
28 Авесалом им заповеда на момците свои, велејќи им: „Гледајте, кога ќе се развесели срцето на Амнон од виното, и кога јас ќе ви кажам: удрете го Амнон, тогаш убијте го, не плашете се; тоа јас ви заповедам, бидете смели и храбри.“
29 Авесаломовите слуги направија со Амнон, како што им заповеда Авесалом. Тогаш станаа сите царски синови, се качи секој на маската своја и избегаа.
30 Кога тие беа уште на пат, дојде глас до Давид дека Авесалом ги убил сите царски синови, и дека од нив не останал ниеден.
31 Тогаш царот стана, ја раскина облеката своја, и се фрли на земјата, и сите слуги негови што стоеја крај него, ги раскинаа своите облеки.
32 Но Јонадав, синот на Шима, Давидов брат, рече: „Да не мисли господарот мој дека сите момци, царски синови се убиени: само Амнон е убиен, зашто Авесалом ја имаше таа мисла од денот, кога Амнон ја обесчести сестрата негова;
33 поради тоа, мојот господар, царот, нека не се обеспокојува од мислата дека сите царски синови умреле; умре само Амнон.“
34 А Авесалом избега. Момчето што стоеше на стража, ги крена очите и виде: ете, многу народ врви по патот низ надолнината.
35 Тогаш Јонадав му рече на царот: „Тоа се царските синови, кои доаѓаат; како што кажа твојот слуга, така навистина станало.“
36 И штом го изговори тоа, ете, пристигнаа царските синови и фатија да плачат. Па и царот и сите слуги негови плачеа многу силно.
37 Авесалом, пак, избега и отиде кај Талмај, синот на Гесурскиот цар Амихуд. И царот Давид плачеше за синот свој за сето време.
38 Авесалом избега, дојде во Гесур и таму престојуваше три години.
39 И царот Давид престана да го гони Авесалом, зашто се утеши поради смртта на Амнон.
1
Јоав, синот на Саруја, забележа дека срцето на царот се сврте кон Авесалом.2 Јоав испрати во Текоа и доведе оттаму една умна жена и рече: „Преправи се дека жалиш; облечи траурна облека, немој да се помазуваш со масло, и претстави се како жена, која оплакува мртовец;
3 па оди кај царот и кажи му така и така.“ И Јоав ѝ ги стави во устата нејзина, зборовите што требаше да ги каже.
4 И жената Текоанка влезе кај царот, падна ничкум на земја, се поклони и му рече: „Помогни царе, помогни!“
5 Царот ја праша: „Што ти е?“ А таа одговори: „Вдовица сум, умре мажот мој;
6 слугинката твоја имаше двајца синови; тие се скараа во полето, немаше кој да ги раздели, и едниот го удри другиот и го уби.
7 И ете, целиот род стана против слугинката твоја, и рече: ‚Предај го оној што го уби брата си, ние ќе го убиеме заради душата на брат му, која тој ја погуби, и со тоа ќе ви го уништиме и потомството.‘ И така, тие ќе ја згаснат искрата, која уште ми останува за да не остават име и потомство на мажот ми по лицето на земјата.“
8 А царот ѝ рече на жената: „Оди си спокојно дома, јас ќе дадам заповед за тебе.“
9 Но жената Текоанка му рече на царот: „Врз мене, царе, господаре мој, нека биде вината и врз татковиот ми дом, а царот и престолот негов се невини.“
10 И царот ѝ рече: „Доведи ми го оној што ќе биде против тебе, и тој повеќе нема да те гибне.“
11 Таа рече: „Заколни се, царе, во Господ, твојот Бог дека нема да се намножат одмаздниците за крв и нема да го погубат синот мој.“ Царот рече: „Жими Господ! Ни влакно од твојот син нема да падне на земјата.“
12 И жената рече: „Дозволи ѝ на слугинката твоја да му каже уште еден збор на својот цар господар.“
13 Тој рече: „Зборувај!“ И жената рече: „Зошто мислиш така против Божјиот народ?“ Царот, откако го кажа тој збор, сам се обвини, поради тоа што не го враќа својот прогонет.
14 „Ние ќе умреме и ќе станеме како разлеана вода на земјата што не може да се собере; но Бог не сака да ја погуби душата и се грижи да не го отфрли од Себе и отфрлениот.
15 И сега јас дојдов да му ги кажам на царот, мојот господар, тие зборови, зашто народот ме плаши; и твојата слугинка си вели: ‚Ќе поразговарам со царот, дали нема да постапи тој според зборот на слугинката своја.‘
16 Царот бездруго ќе ја ислуша и ќе ја спаси слугинката своја од раката на оние кои сакаат да ме истребат, заедно со синот мој, од Божјото наследство.
17 Затоа, твојата слугинка си рече: ‚Зборот на мојот господар цар нека ми биде утеха, зашто мојот господар цар е како ангел Божји, и може да го слуша и доброто и лошото. И Господ, Бог твој, ќе биде со тебе.‘“
18 Царот одговори и ѝ рече на жената: „Не го криј од мене тоа што ќе го прашам.“ И жената рече: „Говори, господаре мој, царе.“
19 Царот ја праша: „Во сето тоа не е ли со тебе раката на Јоав?“ Жената одговори и рече: „Да ти е жива душата, господаре мој, царе, не може да има скршнување ни десно, ни лево; вистина, твојот слуга Јоав ми заповеда и тој ги стави во устата на слугинката твоја сите тие зборови.
20 Твојот слуга Јоав го направи тоа за да го измени текот на настанот. Но мојот господар царот е мудар, како што е мудар ангелот Божји, тој разбира сѐ што се случува на земјата.“
21 И царот му рече на Јоав: „Ете, јас направив според зборот твој, оди впрочем, врати ми го детето Авесалом.“
22 Тогаш Јоав падна ничкум на земјата и се поклони, и го благослови царот, велејќи: „Сега слугата твој знае дека добил благонаклоност во твоите очи, господаре мој, царе, бидејќи царот постапи според зборот на својот слуга.“
23 Па стана Јоав, та отиде во Гесур и го доведе Авесалом во Ерусалим.
24 И царот рече: „Нека се врати во куќата своја, но лицето мое да не го гледа.“ И Авесалом отиде во куќата своја, но царското лице не го виде.
25
Меѓу сите Израелци немаше таков убавец како Авесалом, ни толку пофалуван како него: од петиците на нозете до врвот на главата негова во него немаше недостаток.26 Кога ќе ја истрижеше косата своја, а тој ја стрижеше секоја година, бидејќи му тежеше; косата од главата негова тежеше двесте шекели според царската мера.
27 И на Авесалом му се родија три сина и една ќерка, по име Тамара; таа беше многу убава.
28 И остана Авесалом во Ерусалим две години, но царевото лице не го виде.
29 Тогаш Авесалом испрати по Јоав за да го одведе кај царот, но тој не сакаше да дојде кај него. Го повика и вторпат, но тој пак не сакаше да дојде.
30 Тогаш Авесалом им рече на своите слуги: „Ја гледате ли нивата на Јоав до мојата? Тој таму има јачмен; одете и изгорете го со оган.“ И Авесаломовите слуги ја изгореа со оган онаа нива.
31 И стана Јоав, па отиде кај Авесалом дома и му рече: „Зошто слугите твои ја изгореа нивата моја со оган?“
32 А Авесалом му одговори на Јоав: „Ете, јас испраќав по тебе и велев: ‚Дојди тука, и јас ќе те пратев кај царот да кажеш: зошто сум дошол од Гесур? Подобро ќе беше да останев таму. Јас сакам да го видам лицето на царот. Ако, пак, сум виновен, убиј ме!‘“
33 Јоав отиде кај царот и му го раскажа тоа. Царот го повика Авесалом. Тој дојде кај царот, му се поклони и падна ничкум на земја пред царот. И царот го бакна Авесалом.
1
Потоа Авесалом си набави коли и коњи и педесет брзоодци.2 Авесалом стануваше изутрина рано, се запираше крај патот покрај портите и, кога некој имаше поплака и одеше кај царот на суд, тој го повикуваше и го прашуваше: „Од кој град си?“ И кога оној одговараше: „Од тоа и тоа Израелово племе е твојот слуга“,
3 тогаш Авесалом му велеше: „Ете, твоето дело е добро и праведно, но кај царот нема кој да те ислуша.“
4 И Авесалом уште велеше: „О, да беа ме поставиле мене за судија во оваа земја! Кај мене би доаѓал секој, кој има спор и поплака, и јас би судел по правда.“
5 И кога некој ќе се доближеше да му се поклони, тој ја протегаше раката и го прегрнуваше и го бакнуваше.
6 Така постапуваше Авесалом со секој Израелец, кој доаѓаше кај царот да се суди, и навлегуваше Авесалом во срцата на Израелците.
7 Откако изминаа четириесет години од царувањето на Давид, Авесалом му рече на царот: „Да одам и да го исполнам мојот завет што Му го бев дал на Господ во Хеврон.
8 Зашто јас, твојот слуга, кога живеев во Гесур, во Арам, ветив: ако Господ ме врати во Ерусалим дека ќе Му принесам жртва на Господ.“
9 А царот му рече: „Оди со мир.“ И тој стана и отиде во Хеврон.
10 А Авесалом испрати тајни гласници меѓу сите израелски племиња, велејќи: „Кога ќе чуете звук од труба, велете: ‚Авесалом стана цар во Хеврон.‘“
11 Од Ерусалим отидоа со Авесалом двесте души што ги беше поканил, и тие отидоа простодушно, без да знаат, каква е работата.
12 Авесалом испрати да го повикаат гилонецот Ахитофел, Давидов советник, од неговиот град Гилон, додека тој принесуваше жртви. И започна голем заговор и народот се собираше и се умножуваше околу Авесалом.
13
И дојде разузнавач при Давид и рече: „Срцето на Израелците се сврте кон Авесалом.“14 Тогаш им рече Давид на сите свои слуги што беа при него во Ерусалим: „Станувајте да бегаме, зашто за нас нема спас од Авесалом; брзајте да излеземе да не нѐ затече и нѐ фати да не ни навлече зло и да го разори градот со сечилото на мечот.“
15 Царските слуги му рекоа на царот: „За сѐ што ќе заповеда нашиот господар, царот, ние сме твои слуги.“
16 Па излезе царот и по него сиот дом негов пешки. Царот остави десет свои наложници да ја чуваат куќата.
17 И излезе царот и сиот народ пешки, и застанаа кај последната куќа.
18 И сите слуги негови врвеа од двете страни негови, и сите Керетијци, сите Пелетијци и сите Гетчани — до шестотини души што беа дошле заедно со него од Гет, одеа пред царот.
19 И царот му рече на Гетчанецот Итај: „Зошто си тргнал и ти со нас? Врати се и остани со оној цар, бидејќи ти си туѓинец и си избегал од својата земја.
20 Ти си дошол вчера, а денес ќе те терам да одиш со нас ли? Јас одам, каде што можам; врати се и врати ги со себе и браќата свои; Господ нека ти подари милост и правда!“
21 А Итај му одговори на царот и рече: „Жими Господ, и жими мојот господар, царот; каде и да биде мојот господар, царот, жив или мртов, таму ќе биде и твојот слуга.“
22 Тогаш Давид му рече на Итај: „Дојди, пак, и оди со мене.“ И тргна Гетчанецот Итај и сите луѓе негови и сите деца што беа со него.
23 И целата земја плачеше на висок глас. И сиот народ минуваше, и царот го мина потокот Кедрон; и тргна сиот народ и царот по патот кон пустината.
24 Ете, и свештеникот Садок и заедно со него сите левити го носеа ковчегот на Божјиот завет, и го оставија Божјиот ковчег, а Авијатар пак стоеше на височината, додека сиот народ излезе од градот.
25 И царот му рече на Садок: „Врати го Божјиот ковчег во градот. Ако најдам милост пред очите на Господ, Тој ќе ме врати и ќе ми даде да Го видам Него и Неговото живеалиште.
26 Ако, пак, Тој каже: ‚Немам кон тебе благонаклоност‘, тогаш, ете ме; нека прави со мене она што ќе Му се види дека е добро.“
27 И му кажа уште царот на свештеникот Садок: „Гледаш ли, — врати се во градот со мир заедно со син си Ахимаац и со Авијатаровиот син Јонатан, двајцата ваши синови;
28 гледате ли, јас ќе се позабавам по рамнината во пустината, додека ми стигне известување од вас.“
29 Садок и Авијатар го вратија Божјиот ковчег во Ерусалим и останаа таму.
30 А Давид тргна кон Елеонската Планина, искачувајќи се плачеше; главата му беше покриена, и тој одеше бос; и сите луѓе што беа со него, ја покрија секој својата глава, одеа и плачеа.
31 Му јавија на Давид и рекоа: „И Ахитофел е меѓу заговорниците со Авесалом.“ И рече Давид: „Господи, Боже мој, осуети го советот на Ахитофел.“
32 Кога Давид се искачи на врвот од гората, каде што сакаше да Му се поклони на Господ, ете во пресрет му доаѓа Кушиј, Давидов прв пријател: облеката му беше раскината, и на главата имаше прав.
33 И Давид му рече: „Ако дојдеш со мене, ќе ми бидеш товар:
34 но, ако се вратиш во градот и му кажеш на Авесалом: ‚Царе, досега бев слуга на татко ти, а отсега натаму ќе бидам твој слуга‘, ти ќе можеш да го осуетиш за мене советот на Ахитофел.
35 Ете, таму со тебе ќе бидат свештениците Садок и Авијатар, и секој збор што ќе го чуеш од домот на царот, соопштувај им го на свештениците, на Садок и на Авијатар.
36 Заедно со нив таму се и двајцата нивни синови: Ахимаац, син Садоков, и Јонатан, син Авијатаров; по нив испраќајте ми ја секоја вест што ќе ја чуете.“
37 Така, Кушиј, Давидовиот пријател, отиде во градот, а во тоа време Авесалом влегуваше во Ерусалим.
1
Кога Давид слезе од врвот на гората, ете, во пресрет му доаѓа Сива, слугата на Мемфивостеј, со две натоварени магариња со двесте лебови, сто мери суво грозје, сто низи смокви и еден мев со вино.2 Царот го праша Сива: „Зошто ти е тоа?“ Сива одговори: „Магарињата се за царскиот дом, за јавање, лебот и плодовите — за храна на момците, а виното — за изнемоштените во пустината.“
3 Царот праша: „Каде е синот на господарот твој?“ Сива му одговори на царот: „Ете, тој остана во Ерусалим и вели: ‚токму сега домот Израелов ќе ми го врати татковото ми царство.‘“
4 И му кажа царот на Сива: „Ете, твое е сѐ што има Мемфивостеј.“ А Сива одговори, поклонувајќи се: „Можеби ќе најдам милост пред очите на мојот господар — цар!“
5
Кога царот Давид стигна до Бахурим, ете, оттаму излезе еден човек од родот на Сауловиот дом, по има Семеј, син на Гера. Тој одеше и лошо зборуваше,6 и фрлаше камења врз Давид и врз сите слуги на царот Давид; и сите луѓе и сите храбри беа десно и лево од царот.
7 Колнејќи го него, Семеј велеше: „Истави се, убиецу, и злосторнику!
8 Господ ја сврте против тебе сета крв на Сауловиот дом, на чие место ти се зацари, и Господ го предаде царството во рацете на синот твој Авесалом; и ете, ти си во неволја, затоа што си крвопиец.“
9 Тогаш Авеса, синот на Саруја, му рече на царот: „Зошто овој мртов пес го колне царот, господарот мој? Ќе одам и ќе му ја симнам главата.“
10 Царот рече: „Што ви е вам, синови Саруеви? Оставете го нека колне, зашто Господ му заповедал да го колне Давид. И кој може да му каже: ‚Зошто правиш така?‘“
11 И Давид му рече на Авеса и на сите слуги свои: „Кога синот мој, кој излегол од телото мое, ја бара душата моја, дотолку повеќе може и еден Венијаминов син! Оставете го, нека колне, зашто Господ му заповедал;
12 можеби, Господ ќе погледне милостиво кон мојата понизност, и ќе ми воздаде Господ добро за денешното колнење!“
13 И одеа Давид и луѓето по патот свој, а Семеј врвеше покрај гората, откај неговата страна; врвеше, колнеше и фрлаше камења и земја кон него.
14 И стигна царот и сиот народ негов што беше со него, изморен, и таму си отпочинаа.
15
Авесалом, пак, и сиот израелски народ дојдоа во Ерусалим, и со него Ахитофел.16 Кога Кушиј, Давидовиот прв пријател, дојде кај Авесалом, му рече: „Да живее царот!“
17 И Авесалом му рече на Кушиј: „Каква е таа твоја сесрдност кон твојот пријател! Зошто не отиде со пријателот свој?“
18 Кушиј му одговори на Авесалом: „Не, јас ќе одам по оној што го избра Господ и оној народ и целиот Израел; со него сум и јас, и со него ќе останам.
19 И притоа кому ќе му служам? Нели на синот негов? Како што му служев и на татко ти, така ќе ти служам и тебе.“
20
И Авесалом му рече на Ахитофел: „Дајте совет што да правиме.“21 Ахитофел му одговори на Авесалом: „Влези кај наложниците на татко ти што тој ги остави да го чуваат домот негов; и ќе чујат сите Израелци дека си станал омразен за таткото, и ќе им зацврстат рацете на сите што се со тебе.“
22 И поставија за Авесалом шатор на покривот, и Авесалом влезе кај наложниците на татко си пред очите на сиот Израел.
23 А советите што ги даваше Ахитофел, во она време се сметаа, како кога некој би Го допрашувал Бога. Таков беше секој Ахитофелов совет како за Давид, така и за Авесалом.
1
Тогаш му кажа Ахитофел на Авесалом: „Ќе одберам дванаесет илјади души и ќе станам, ќе одам да го гонам оваа ноќ Давид;2 ќе го нападнам, кога ќе биде изморен и со отпуштени раце, и ќе му влеам страв; и сите луѓе што се со него ќе се разбегаат; и јас ќе го убијам само царот;
3 и сите луѓе ќе ги свртам назад кон тебе како што невеста се врти кон својот маж. Ти ја бараш душата само на еден човек, а сиот народ ќе биде смирен.“
4 Му се допаднаа тие зборови на Авесалом и на сите израелски старешини.
5 И Авесалом рече: „Повикајте го Кушиј Аркиецот; да чуеме што ќе рече тој.“
6 Дојде Кушиј при Авесалом, и Авесалом му рече, велејќи: „Еве што кажува Ахитофел; да постапам ли според зборовите негови? Ако, пак, не, кажи ти.“
7 А Кушиј му рече на Авесалом: „Овој пат не е добар советот што го дал Ахитофел.
8 Ти знаеш дека твојот татко и неговите луѓе се многу силни и раздразливи во нивните души, како мечка в поле, чии малечки се грабнати, и татко ти е маж воин; тој нема да ноќева со луѓето.
9 Ете, тој сега се крие во некоја пештера или на друго место, и ако некој падне при првиот напад врз нив, и ако чујат и кажат: ‚разбиени се луѓето што тргнаа по Авесалом‘
10 тогаш и најхрабриот, чие срце е како лавовско срце, ќе падне со духот, зашто на сиот Израел му е познато, колку е храбар татко ти, и колку се јунаци оние што се со него.
11 Затоа јас советувам: нека се собере кај тебе сиот Израел, од Дан до Вирсавија, во мноштво како песок крај морето, и ти самиот ќе тргнеш среде него;
12 и тогаш ќе одиме против него, каде и да се наоѓа, и ќе го нападнеме, како што росата паѓа на земјата; и нема да му остане ни еден човек од сите оние што се со него;
13 ако, пак, влезе во некој град, тогаш сиот Израел ќе донесе во тој град јажиња, и ние ќе го завлечеме сѐ до реката, така што камче нема да остане таму.“
14 Тогаш рече Авесалом и сиот Израел: „Советот на Кушиј е подобар од Ахитофеловиот совет.“ Така Господ пресуди да се осуети „добриот“ Ахитофелов совет за да навлече Господ зло врз Авесалом.
15
И Кушиј им кажа на свештениците, на Садок и на Авијатар: „Така и така Ахитофел го советува Авесалом и старешините израелски, јас, пак, посоветував вака и вака.16 И сега испратете гласници поскоро и кажете му на Давид така: да не останува оваа ноќ на рамнината во пустината, и што поскоро да помине од онаа страна да не загине царот и сите луѓе што се со него.“
17 Јонатан и Ахимаац чекаа кај Ен-Рогел. И отиде една слугинка, таа им раскажа, а тие отидоа и му јавија на царот Давид; зашто тие не можеа да се покажат во градот.
18 Ги виде едно момче и му јави на Авесалом; но тие двајцата брзо заминаа и отидоа во Бахурим, во куќата на еден човек, во чиј двор имаше бунар; тие се спуштија во него.
19 А жената зеде, та простре врз отворот на бунарот покривка и насипа одозгора прекрупа, така што ништо не се забележуваше.
20 Дојдоа Авесаломовите слуги во куќата при жената и запрашаа: „Каде се Ахимаац и Јонатан?“ А жената им одговори: „Отидоа накај реката.“ Тие ги бараа и не ги најдоа, и се вратија во Ерусалим.
21 Откако си заминаа, оние излегоа од бунарот, отидоа и му јавија на царот Давид, велејќи му: „Станувајте и што поскоро преминувајте преку водата, зашто Ахитофел даде таков и таков совет за вас.“
22 Тогаш Давид стана и сите луѓе што беа со него, и го минаа Јордан; на разденување не остана ни еден што не го премина Јордан.
23 Ахитофел, кога виде дека неговиот совет не го послушаа, го оседла магарето, се подготви, отиде во домот свој, во својот град, откако ги уреди домашните, се обеси, умре, и го погребаа во татковиот му гроб.
24
Давид стигна во Маханаим, а Авесалом го премина Јордан, тој и сиот Израел со него.25 Наместо Јоав, Авесалом го постави над војската Амаса. Амаса беше син на еден човек по име Јитра, од Јизреел, кој се ожени за Авигал, ќерка на Нахас, сестра на Саруја, Јоавова мајка.
26 А Израел се смести во логорот со Авесалом во Галаадската земја.
27 Кога Давид стигна во Маханаим, Нахасовиот син Шовиј од Рава Амонска, и Махир, Амиеловиот син, од Ло-Девар, и Галаадчанецот Верзелиј од Рогелим,
28 донесоа десет постели, десет чинии и земјани садови, жито и јачмен, брашно и булгур, грав и леќа и печени зрна,
29 мед и масло, овчо и кравјо сирење, — донесоа храна на Давид и на луѓето што беа со него; зашто тие си рекоа: народот е гладен и уморен и жедува во пустината.
1
Давид ги прегледа луѓето што беа со него, и постави над нив илјаданачалници и стотници.2 Давид ги испрати луѓето: една третина под водство на Јоав, една третина под водство на Авеса, синот Саруев, брат Јоавов, една третина под водство на Гетчанецот Итај. Тогаш царот им рече на луѓето: „И јас ќе дојдам со вас.“
3 Но луѓето му одговорија: „Не доаѓај, зашто, ние и да избегаме, тоа нема да се забележи; и половината од нас да умре, тоа исто така нема да се забележи; ти, бидејќи сам чиниш колку десет илјади од нас, затоа подобро е за нас да ни помагаш од градот.“
4 Царот им рече: „Што ќе најдете за добро, тоа и ќе го направам.“ И царот се задржа кај портите, и сиот народ излегуваше по стотици и по илјади.
5 Царот им заповеда на Јоав, Авеса и Итај, велејќи: „Зачувајте ми го момчето Авесалом.“ И сите слушнаа што им заповедаше царот на сите началници за Авесалом.
6 Излегоа луѓето во полето против Израелците, и започна битка во Ефремовата Гора.
7 И народот Израелов беше победен од Давидовите луѓе; тој ден таму имаше голем пораз, — беа убиени дваесет илјади души.
8 А битката се прошири по целата онаа земја, и гората проголта повеќе луѓе, отколку што се истреби со мечот во тој ден.
9
Авесалом се сретна со Давидовите слуги; тој јаваше маска. Кога маската навлезе под гранките на еден голем даб, косата на Авесалом му се заплетка во гранките од дабот, и тој почна да виси меѓу небото и земјата, а маската што беше под него избега.10 Некој го виде тоа и му јави на Јоав, велејќи: „Ете, јас го видов Авесалом како виси на дабон.“
11 Јоав му кажа на човекот што му го соопшти тоа: „Ете, си видел; зошто не го кутна таму на земја? Ќе ти дадев десет шекели сребро и еден појас.“
12 И оној му одговори на Јоав: „Да ставеа во рацете мои и илјада шекели сребро, и тогаш не би кренал рака врз царскиот син; зашто ние чувме дека царот ти заповеда тебе, на Авеса и на Итај, велејќи: ‚Зачувајте ми го момчето Авесалом‘;
13 и да бев постапил поинаку во опасност по животот свој, тоа не би останало сокриено од царот, па и ти би станал против мене.“
14 Јоав рече: „Нема зошто да се занимавам со тебе.“ И зеде во рацете три стрели и ги забоде во срцето на Авесалом, кој уште беше жив на дабот.
15 Тогаш го опколија Авесалом десет момци, Јоавови оруженосци, го удираа и го умртвија.
16 И затруби Јоав со труба и луѓето што го гонеа Израел, се вратија, бидејќи Јоав го штедеше народот.
17 Го зедоа Авесалом, го фрлија во гората, во длабока јама, и натрупаа врз него голема грамада камења. И сите Израелци се разбегаа, секој во шаторот свој.
18
Уште додека беше жив, Авесалом си беше изградил споменик во Царската Долина; зашто велеше: „Јас немам син за да се зачува споменот за името мое.“ И до денес тој се нарекува Јад Авесалом .19 Ахимаац, синот Садоков, му рече на Јоав: „Ќе трчам да му јавам на царот дека Господ преку Својот суд го спаси од рацете на непријателите негови.“
20 Но Јоав му рече: „Нема да бидеш известувач на добра вест денес; друг ден ќе јавиш, а не денес, зашто царевиот син умре.“
21 Јоав му рече потоа на Кушиј: „Оди, јави му на царот што си видел.“ И Кушиј му се поклони на Јоав и отрча.
22 Но Ахимаац, Садоковиот син, настојуваше и му велеше на Јоав: „Што и да биде, и јас ќе трчам по Кушиј“, а Јоав му одговори: „Што ти треба да трчаш, синко? Добра вест нема да однесеш.“
23 Ахимаац рече: „Така нека биде, но јас ќе отрчам.“ Тогаш Јоав му рече: „Трчај.“ И Ахимаац потрча по напречен пат и го престигна Кушиј.
24 Во тоа време Давид седеше меѓу двете порти. И стражарот излезе под вратната стреа откај ѕидот, ги крена очите и виде, еден човек трча.
25 И стражарот извика и му соопшти на царот. А царот рече: „Ако е сам, вест носи во устата своја.“ А оној сѐ повеќе и повеќе се приближуваше.
26 Стражарот виде друг човек дека трча; и стражарот му викна на вратарот: „Ете, уште еден човек трча.“ Царот рече: „И тој е известувач.“
27 Стражарот рече: „Го гледам одењето на првиот, тоа прилега на одењето на Ахимаац, Садоковиот син.“ А царот рече: „Тој е добар човек и доаѓа со добра вест.“
28 Ахимаац извика и му рече на царот: „Мир!“ И му се поклони на царот со лицето до земја и рече: „Благословен Господ, Бог твој, Кој ги предаде луѓето што беа кренале рака против мојот господар, царот!“
29 А царот праша: „Здраво ли е момчето Авесалом?“ Ахимаац одговори: „Видов голема мешаница, кога царскиот служител Јоав го испраќаше својот слуга; но не знам што стануваше таму.“
30 Царот рече: „Помести се и застани тука.“ И тој се помести и застана.
31 Ете, пристигна и Кушиј по него. И Кушиј му рече на царот: „Добра вест за господарот мој, царот! Господ ти направи денес правда, спасувајќи те од раката на сите што беа станале против тебе.“
32 А царот го праша Кушиј: „Здраво ли е момчето Авесалом?“ Кушиј одговори: „Да даде Бог со непријателите на мојот господар, царот, и со сите зломисленици против тебе да се случи истото што го снајде момчето!“
1
Се вознемири царот и отиде во собата над портите и плачеше и, кога си одеше, велеше вака: „Сине Авесаломе! Сине, сине Авесаломе! О, да бев умрел јас наместо тебе, Авесаломе, сине мој, сине!“2
Му соопштија на Јоав: „Ете, царот плаче и тагува за Авесалом.“3 И победата во оној ден се претвори во плачење за целиот народ: зашто тој ден народот слушна и велеше дека царот жали за синот свој.
4 Тогаш народот влегуваше во градот скришно, како што се притајуваат од срам луѓето што избегале од борба.
5 А царот го покри лицето и викаше силно: „Сине Авесаломе, Авесаломе, сине мој, сине!“
6 Потоа Јоав дојде кај царот дома и рече: „Ти денес ги посрами сите слуги свои, кои го спасија денес животот твој, животот на твоите синови и ќерки, животот на твоите жени и животот на твоите наложници;
7 ти ги сакаш оние што те мразат, а ги мразиш оние што те сакаат, бидејќи денес покажа дека за тебе се ништо и водачите и слугите; денес разбрав дека тебе ќе ти беше попријатно ако Авесалом останеше жив, а ние сите да бевме изумреле;
8 затоа стани, излези и позборувај им по срце на слугите твои; зашто, се колнам во Господ дека, ако не излезеш, оваа ноќ ниеден човек нема да остане со тебе; тоа ќе биде за тебе полошо од сите беди што те снашле од младоста до денес.“
9 Стана царот и седна крај портите, а на сиот народ му јавија дека царот седи крај портите. И сиот народ дојде пред царот кај портите; а приврзаниците на Авесалом се разбегаа по шаторите свои.
10
И сиот народ од сите племиња Израелови се препираше и велеше: „Царот Давид нѐ спаси од рацете на непријателите наши и нѐ ослободи од рацете на Филистејците, а сега самиот избега од оваа земја, од царството свое, од Авесалом.11 Но Авесалом, кого го помазавме за цар над нас, умре во борбата; а сега зошто одолговлекувате, та не го враќате царот?“
12 Тогаш царот Давид испрати да им кажат на свештениците, на Садок и на Авијатар, кажете им на Јудините старешини: „Зошто сакате да бидете последни во враќањето на царот во домот негов, кога зборовите на сиот Израел стигнаа до царот во домот негов.
13 Вие сте мои браќа, вие сте моја коска и моја плот, зошто сакате да бидете последни за враќањето на царот во домот негов?“
14 А на Амаса кажете му: „Нели си ти моја коска и моја плот? Господ нека ми испрати тешка казна и уште повеќе да ми додаде, ако ти не станеш кај мене засекогаш воен началник место Јоав!“
15 И тој ги поколеба срцата на сите Јудини мажи како на еден човек. И тие испратија да му кажат на царот: „Врати се ти и сите твои слуги.“
16 Се врати царот и стигна до Јордан, а Јудеите дојдоа во Гилгал да го пречекаат царот и да го преведат преку Јордан.
17 И Семеј, синот на Гера, Венијаминовец од Бахурим, побрза и отиде со Јудејците да го пречека царот Давид;
18
а заедно со него имаше илјада луѓе од Венијаминовото племе, и Сива, слугата на Сауловиот дом, со петнаесетте синови свои и со дваесетте слуги свои; тие го преминаа Јордан пред лицето на царот.19 Кога го доведоа сплавот, за да го пренесат семејството на царот и да му послужат, тогаш Семеј, синот на Гера, падна ничкум пред царот штом тој го премина Јордан,
20 и му рече на царот: „Господаре, не ми го сметај за престап и не го спомнувај она, со кое згреши слугата твој во оној ден, кога мојот господар излегуваше од Ерусалим, и не го ставај тоа, царе, на срце;
21 зашто слугата твој знае дека згрешил; и, ете, од целиот Јосифов дом дојдов денес прв да го пречекам господарот свој, царот.“
22 Авеса, Саруевиот син, проговори и рече: „Зарем Семеј нема да умре, поради тоа што зборуваше лошо за помазаникот Господов?“
23 А Давид рече: „Што сакате вие од мене, синови Саруеви, та сега ми станувате клеветници? Денес ли треба да биде убиен некој од Израел? Не знам ли јас дека денес сум цар над Израел?“
24 Тогаш му рече царот на Семеј: „Ти нема да умреш.“ И царот му се заколна.
25 Излезе да го пречека царот и Мемфивостеј, синот на Јонатан, Сауловиот син. Тој не си ги беше измил нозете, не беше се грижел за брадата своја и не ги беше испрал алиштата свои од оној ден, кога царот излезе, до денот кога се врати со мир.
26
Кога тој излезе од Ерусалим да го пречека царот, царот го праша: „Мемфивостеје, зошто не дојде со мене?“27 Овој одговори: „Господаре мој, царе, мојот слуга ме излага, зашто јас, слугата твој, си велев: ‚ќе го оседлам магарето, ќе се качам на него и ќе отидам со царот‘, бидејќи слугата твој е куц.
28 А тој го наклевети слугата твој пред господарот мој, царот. Но мојот господар, царот, е како ангел Божји: затоа прави што ти се чини добро во твоите очи.
29 И ако и целиот дом на мојот татко заслужи смрт пред мојот господар, ти сепак го постави својот слуга меѓу твоите сотрпезници; какво право имам, пак, уште да се поплакувам пред царот?“
30 А царот му рече: „Зошто го зборуваш сето ова? Јас реков, ти и Сива да ги поделите меѓу себе нивите.“
31 Но Мемфивостеј му одговори на царот: „Ако сака нека земе тој сѐ, откако мојот господар — цар се врати со мир во домот свој.“
32 Дојде од Рогелим и Галаадчанецот Верзелиј и го мина со царот Јордан за да го придружи од онаа страна на Јордан.
33
А Верзелиј беше многу стар, на осумдесет години. Тој го хранеше царот додека живееше во Маханаим, бидејќи беше имотен човек.34 Царот му рече на Верзелиј: „Дојди со мене, и јас ќе те хранам во Ерусалим.“
35 Но Верзелиј му одговори на царот: „Многу ли ми останува да живеам, та да одам со царот во Ерусалим?
36 Сега сум на осумдесет години; ќе разликувам ли добро од лошо? Ќе го распознае ли слугата твој вкусот на тоа што ќе го јаде и ќе го пие? И ќе можам ли да го слушам гласот на пејачите и пеачките? Зошто, пак, слугата твој да му биде товар на својот цар — господар?
37 Слугата твој ќе го придружи уште малку царот од оваа страна на Јордан: зашто, впрочем, царот да ме наградува со таква милост?
38 Дозволи му на слугата твој да се врати и да умре во својот град, крај гробот на татко си и на мајка си. Но, ете, слугата твој, синот мој Кимхам, нека отиде со мојот цар — господар, и ти постапи со него, како што ти е волја.“
39 Царот му рече: „Нека дојде Кимхам со мене, и јас ќе направам за него, она што ти е волја; и сѐ што би посакал ти од мене, ќе направам за тебе.“
40 Тогаш сиот народ го премина Јордан, и царот исто така. Царот го бакна Верзелиј и го благослови и тој се врати во домот свој.
41 И царот тргна за Гилгал; тргна со него и Кимхам; и сиот јудејски народ и половината израелски народ го придружија царот.
42
И, ете, сите Израелци дојдоа кај царот и му рекоа: „Зошто нашите браќа, мажите Јудини, те грабнаа тебе, и го преведоа преку Јордан царот и челадта негова и заедно со него и сите Давидови луѓе?“43 Сите Јудини мажи им одговорија на Израелците: „Затоа што царот ни е нам близок; и зошто се лутите поради тоа? Зар сме изеле нешто од царот, или сме добиле од него дарови?“
44 А Израелците им одговорија на Јудините мажи и рекоа: „Ние сме десет делови во царот, исто така и за Давид; зошто, пак, нѐ презирате? Нели ние први прозборевме да го вратиме нашиот цар? Но зборот на Јудините мажи беше пожесток од зборот на Израелците.“
1
Случајно таму се наоѓаше еден лош човек, по име Сева, син на Бихриј, од Венијаминовото племе. Тој затруби со труба и рече: „За нас нема дел во Давид и нема за нас наследство кај Јесеевиот син; Израелци, сите во шаторите!“2 И сите Израелци се одделија од Давид и отидоа по Сева, синот на Бихриј, а Јудејците останаа од страната на царот свој, од Јордан до Ерусалим.
3
Давид дојде во домот свој во Ерусалим; и ги зеде царот десетте жени наложници што беше ги оставил да ја чуваат куќата; ги смести во одделна куќа под надзор; ги хранеше, но не одеше кај нив. И тие престојуваа таму сѐ до смртта своја и живееја таму како вдовици.4 А му рече царот на Амаса: „Свикај ги за три дни Јудејците кај мене и ти самиот дојди тука!“
5 И Амаса отиде да ги свика Јудејците, но се задржа повеќе од определеното време.
6 Тогаш Давид му рече на Авеса: „Бихриевиот син Сева сега ќе ви донесе повеќе зло, отколку Авесалом; земи ги слугите на господарот свој и следи го, да не би да најде утврдени градови и да се сокрие од очите наши.“
7 И излегоа по него Јоавовите луѓе, и Керетијците и Пелетијците, и сите храбри борци тргнаа од Ерусалим во потера по Бихриевиот син Сева.
8 А кога се доближија до големиот камен што е кај Гаваон, ги сретна Амаса. Јоав беше облечен во воената облека своја и препашан со меч, кој висеше на колкот во ножница и кој лесно се вадеше од неа и влегуваше.
9 Јоав му рече на Амаса: „Здрав ли си, брате?“ Јоав ја фати со својата десна рака брадата на Амаса за да го бакне.
10 Амаса, внимаваше на мечот што беше во раката на Јоав, и тој го прободе со него во стомакот, така што цревата му се истурија на земја, без да го удри по вторпат, и тој умре. Јоав и братот негов Авеса тргнаа во потера по Сева, Бихриевиот син.
11
Еден од Јоавовите слуги стоеше кај трупот на Амаса и велеше: „Кој му е верен на Јоав и кој е за Давид, нека оди по Јоав!“12 А умрениот Амаса лежеше во крвта среде патот. И тој човек, гледајќи дека сите луѓе се запираат над него, го одвлече Амаса од патот во полето и стави врз него облека, бидејќи виде дека секој што минуваше, се запираше над него.
13 Но кога тој беше оддалечен од патот, сиот народ Израелов тргна по Јоав да го гони Сева, Бихриевиот син.
14 И тој мина низ сите израелски племиња до Авел-Бет-Мааха и преку целиот Берим; и сите жители од градовите се собираа и одеа по него.
15 И дојдоа и го опсадија Авел Бет — Мааха; издигнаа насип пред градот, се приближија до ѕидот, и сите луѓе што беа со Јоав, напнаа да го соборат ѕидот.
16 Тогаш една умна жена извика од градскиот ѕид: „Чујте, чујте, кажете му на Јоав да дојде ваму, и јас ќе поразговарам со него.“
17 Јоав се приближи до неа, и жената праша: „Ти ли си Јоав?“ И тој одговори: „Јас сум.“ Таа рече: „Чуј ги зборовите на слугинката твоја.“ А тој одговори: „Слушам.“
18 Таа рече: „Едно време велеа: кој сака да праша, нека праша во Авел; и така го решаваа проблемот.
19 Јас сум од мирните, верни израелски градови, а ти сакаш да го урнеш градот, и тоа градот — мајка во Израел. Зошто да го разурнуваш наследството Господово?“
20 Јоав одговори и рече: „Далеку да е од мене, јас да разурнувам или да уништувам!
21 Тоа не е така; не се работи за тоа, туку еден човек од Ефремовата Гора, по име Сева, синот Бихриев, крена рака против царот Давид; само него дајте ми го, и јас ќе отстапам од градот.“ А жената му рече на Јоав: „Еве, неговата глава ќе ти биде фрлена од ѕидот.“
22 Жената отиде пред сиот народ со умните зборови свои и му зборуваше на целиот град да му ја пресечат главата на Сева, Бихриевиот син. И му ја пресекоа главата на Сева, синот на Бихриј, и му ја фрлија на Јоав. Тогаш Јоав затруби со труба, и сите луѓе се разотидоа од градот по шаторите свои; а Јоав се врати во Ерусалим кај царот.
23
Јоав беше поставен над сета израелска војска, додека Ванеја, синот на Јодај, командуваше со Керетијците и над Пелетијците;24 Хадорам одговараше за даноците; Јосафат, Ахилудовиот син, беше летописец;
25 Сева — писар; Садок и Авијатар — свештеници;
26 исто така и Ира Јаирецот беше свештеник кај Давид.
1
Во дните на Давид имаше по земјата три години глад, година по година. Давид Го праша Господа. И Господ рече: „Тоа е поради Саул и крвничкиот дом негов, поради тоа што ги убиваше Гаваонците.“2 Тогаш царот ги повика Гаваонците и зборуваше со нив. Гаваонците не беа од Израеловите синови, туку остатоци од Аморејците, на кои Израелците им се заколнаа дека ќе ги поштедат, но Саул сакаше да ги уништи од ревност кон потомците на Израел и на Јуда.
3 И Давид им рече на Гаваонците: „Што да направам за вас и со што да ве задоволам за да го благословите наследството Господово?“
4 Гаваонците му одговорија: „Не ни треба ни сребро, ни злато од Саул, ниту од неговиот дом, не ни треба да биде убиен некој од Израел.“ Тој праша: „А што сакате? Јас ќе направам.“
5 Тие му одговорија на царот: „Од оној човек што нѐ погубуваше и сакаше да нѐ истреби, за да нѐ нема никаде во израелските предели, —
6 од неговите потомци предај ни седум души, и ние ќе ги обесиме среде бел ден пред Господ во Гива, градот на Саул, избраник Господов.“ А царот рече: „Ќе ви предадам.“
7 Но царот го поштеди Мемфивостеј, синот на Јонатан, Сауловиот син, поради клетвата во името Господово, која беше меѓу нив, меѓу Давид и Сауловиот син Јонатан.
8 И ги зеде царот двајцата синови на Рицпа, ќерката на Аја, што таа му ги беше родила на Саул — Армониј и Мемфивостеј, и петте синови на Михала, што таа му ги беше родила на Адриел, синот на Верзелиј од Мехола.
9 И ги предаде во рацете на Гаваонците, и тие ги обесија среде бел ден на гората пред Господ. И загинаа сите тие седум души заедно; тие беа погубени во првите дни на жетвата, во почетокот на јачменовата жетва.
10 Тогаш Рицпа, ќерката на Аја, зеде вреќа, си ја посла на карпа, и седеше од почетокот на жетвата, сѐ додека не се излеаја врз нив од небото Божјите води, и не остави да се допрат до мртвите тела птиците небески дење, и полските ѕверови ноќе.
11 И му соопштија на Давид што направила Рицпа, ќерката на Аја, Сауловата наложница.
12 Давид отиде, та ги прибра коските на Саул и коските на синот негов Јонатан од жителите на Јавеш Галаадски, кои ги беа зеле тајно од плоштадот на Бет-Шан, каде што ги беа обесиле Филистејците, во денот кога Филистејците го убија Саул во Гелвуја.
13 Тој ги пренесе оттаму коските на Саул и коските на синот негов Јонатан; и ги собра коските на обесените.
14 И ги погреба коските на Саул и на синот негов Јонатан, во земјата Венијаминова, во Цела, во гробот на татко му Кис. И извршија сѐ што беше заповедал царот. И потоа Бог се смили над земјата.
15
И започна пак војна меѓу Филистејците и Израелците. И излезе Давид и слугите негови со него и војуваа со Филистејците; и Давид се умори.16 Тогаш Јишби-Бенов, еден од потомците на Харафа, чие копје тежеше триста шекели бакар и кој беше препашан со нов меч, сакаше да го убие Давид.
17 Но Авеса, синот на Саруја, му помогна и го удри Филистеецот и го уби. Тогаш Давидовите луѓе се заколнаа и рекоа: „Ти нема повеќе да излегуваш со нас во војна за да не згасне светилото Израелово.“
18 Потоа пак имаше војна со Филистејците во Гов; тогаш Сивхај од Хуша го уби Саф, еден друг потомок на Харафа.
19 Стана и друга битка во Гет; тогаш Елханан, синот на Јааре-Орегим витлеемецот, го уби Гетчанецот Голијат, на кого дршката на копјето му беше колку ткаечко кросно.
20 Настана уште една војна во Гет; и таму имаше еден крупен човек, исто така од потомците на Харафа, со по шест прсти на рацете и на нозете, вкупно дваесет и четири.
21 Тој ги навредуваше Израелците; но Јонатан, синот на Шима, Давидовиот брат, го уби.
22 Тие четворицата беа од родот на Харафа во Гет, и паднаа од раката на Давид и на слугите негови.
1
И Давид испеа песна за Господ во денот, кога Господ го спаси од раката на сите непријатели негови и од раката на Саул, велејќи:2 „Господ е мојата тврдина, моја крепост и мој спасител.
3 Мојот Бог е моја карпа; на Него се надевам; мој штит, рог на моето спасение, моја заштита и мое прибежиште; Спасителе мој, Ти ме спаси од непријатели.
4 Ќе Го повикам достојно пофалуваниот Господ, и од непријателите мои ќе се спасам.
5 Бранови на смртта ме прегрнаа, и потоци од беззаконија ме исплашија;
6 веригите на пеколот ме обвиткаа, и стапици на смртта ме обмотаа.
7 Но во притеснувањето свое Го повикав Господа и викнав кон мојот Бог, и Тој го слушна од Својот свет дворец гласот мој, и повикот мој стигна до ушите Негови.
8 Се затресе, се разниша земјата, затреперија и се поместија основите небески, зашто се разгневи Господ на нив.
9 Се крена дим од гневот Негов, и уривачки оган од устата Негова; жив јаглен се сипеше од Него.
10 Тој ги наведна небесата и слезе; и мрак беше под нозете Негови;
11 седна на херувимите, летна и се понесе на ветрови крила;
12 и со мрак се покри како со шатор, згуснувајќи ги водите на облаците небески;
13 од болскотот пред Него се усвитуваа огнени јаглени.
14 Загрме Господ од небесата, и Севишниот го пушти Својот глас;
15 пушти стрели свои и ги распрсна; болсна со секавица и ги истреби.
16 Се открија изворите морски, се покажаа основите на вселената од страшниот глас на Господ, од дувањето на духот на Неговиот гнев.
17 Тој подаде рака од височините, ме фати и ме извлече од големите води;
18 ме спаси од силниот непријател мој, од оние што ме мразеа, што беа посилни од мене.
19 Тие станаа против мене во денот на мојата неволја; но Господ ми беше потпора,
20 и ме изведе на широко место, ме спаси, зашто Тој благоволи кон мене.
21 Ми воздаде Господ според мојата правда, ме награди според чистотата на рацете мои.
22 Зашто јас ги пазев патиштата Господови и не бев нечестив пред мојот Бог,
23 бидејќи сите заповеди Негови се пред мене, и од заповедите Негови не отстапував,
24 бев непорочен пред Него и внимавав да не згрешам.
25 И Господ ми воздаде според мојата правда, според чистотата моја пред Неговите очи.
26 Со милостивиот Ти постапуваш милостиво, со искрениот маж, — искрено,
27 со чистиот — чисто, а со лукавиот — според лукавството негово.
28 Ти ги спасуваш угнетените и со погледот Свој ги уништуваш горделивите.
29 Ти си Господи, светило мое; Господ ја просветлува мојата темнина.
30 Со Тебе победувам војска; со мојот Бог прескокнувам ѕид.
31 Бог! Непорочен е Неговиот пат, чисто е словото Негово; Тој е штит за сите што се надеваат на Него,
32 зашто, Кој е Бог, освен Господ, и Кој е сила, што се надеваат на Него,
33 Бог ме препаша со сила, ми подготвува чист пат.
34 Ми ги прави нозете како на елен, и ме поставува на висини;
35 ги учи рацете мои на борба, и ги напрегнува мускулите мои како бакарен лак.
36 Ти ми го даде штитот на Твоето спасение, и Твојата милост ме возвеличува.
37 Ти ги зголемуваш чекорите мои под мене, и моите нозе не потклекнуваат.
38 Јас ги гонев непријателите мои и ги убивав, и не се враќав додека не ги докрајчив;
39 ги удирам и ги соборувам, и тие не стануваат, а паѓаат под нозете мои.
40 Ти ме препашуваш со сила за бој и ги кутнуваш пред мене оние што станале против мене;
41 Ти го сврте кон мене грбот на моите непријатели, и јас ги уништив оние што ме мразеа.
42 Тие викаат, но нема кој да ги спаси, — кон Господ, но Тој не ги слуша.
43 Ги триев како прав земен, како улична кал ги размачкував и газев.
44 Ти ме спаси од побуната на мојот народ; Ти ме зачува за да бидам глава над туѓинците; народ што не го познавав, ми слугува.
45 Туѓинците ми ласкаа; штом ќе слушнеа за мене, ми се покоруваа.
46 Туѓинците побледуваа и трепереа во своите тврдини.
47 Да живее Господ! Благословен да е мојот заштитник! Нека се возвиши Бог, прибежиште на моето спасение,
48 Бог, Кој се одмазди за мене, Кој ги покори под мене народите
49 и Кој ме спаси од непријателите мои! Над оние што стануваа против мене, Ти ме воздигна; Ти ме избави од насилникот.
50 Затоа ќе Те превознесувам Тебе, Господи, меѓу народите и ќе го воспевам името Твое.
51 Тебе, Кој славно го спасуваш Својот цар и му правиш милост на помазаникот Свој Давид и на потомството негово засекогаш.“
1
Еве ги последните Давидови зборови: „Слово на Јишаевиот син Давид, беседа на мажот, кој е високо поставен, на помазаникот на Бога Јаковов и на слаткопевецот Израелов:2 ‚Духот Господов говори преку мене, и словото Негово е на јазикот мој.
3 Рече Бог Израелов, карпата Израелова ми говори: Оној што господари со луѓето, нека биде праведен, да господари со страхопочит кон Бога.
4 И како што изутрина на разденување, при изгрејсонце на безоблачно небо, од греењето по дожд израснува од земјата трева,
5 така е и со мојот дом во Бога. Зашто Тој направи со мене завет вечен, цврст и неизменлив. Така излегува од Него сето мое спасение и сета моја желба.
6 А нечестивите ќе бидат како исфрлено трње, кое не се фаќа со рака;
7 но кој сака да се допре до него, се вооружува со железо или со дрво од копје, и на местото во оган го изгорува.‘“
8
Еве ги имињата на јунаците Давидови: Тахкемониецот Јошев-Башевет, главен меѓу тројцата: тој го крена копјето свое против осумстотини души и ги порази наеднаш.9 По него беше Елеазар, син од братот на татко му, еден од тројцата јунаци што беа со Давид и кои со префрлувања ги предизвикуваа Филистејците, кога тие се беа собрале да војуваат.
10 Израелците излегоа против нив, и тој застана и ги поразуваше Филистејците дотаму, додека му се измори раката и се прилепи до мечот. И во тој ден Господ даде голема победа, и народот тргна по него, само за да ги собира убиените.
11 По него — Шама, син на Агеј од Харар. Кога Филистејците се собраа на едно место, каде што имаше нива засеана со леќа, народот избега од Филистејците,
12 но тој застана среде нивата и ја заштити и ги порази Филистејците. И тогаш Господ даде голема победа.
13 Тие тројца главни меѓу триесетте војводи тргнаа и на почетокот на жетвата влегоа кај Давид во Адуламската пештера, додека филистејските војници логоруваа во Рефаимската Долина.
14 Тогаш Давид беше во укрепено место, а филистејската војска во Витлеем.
15 Давид побара да пие и рече: „Кој ќе ми донесе да пијам вода од витлеемскиот кладенец што е покрај портите?“
16 Тогаш тие тројцата јунаци се провреа низ филистејскиот логор, зафатија вода од витлеемскиот кладенец што е при портите, и зедоа, па му донесоа на Давид. Но тој не сакаше да ја пие, туку ја излеа во слава на Господ,
17 и рече: „Да ме чува Господ да го направам тоа! Не е ли тоа крв на луѓето што одеа, со опасност по животот свој?“ И не сакаше да пие. Ете што извршија тие тројца јунаци!
18 А Авеса, братот на Јоав, а син на Саруја беше началник меѓу тројцата; тој уби со копјето свое триста души и се прослави меѓу тие тројца.
19 Меѓу тројцата тој беше многу истакнат и им стана началник, но на оние тројца не им беше рамен.
20 Ванеја, син на храбриот маж Јодај, од Кавцеел, голем по делата, ги порази двајцата синови на Ариил моавски; тој истиот слезе во еден ров и уби лав по снежно време;
21 тој уби и еден Египќанец, виден човек; Египќанецот имаше во раката копје, а тој излезе против него со стап и го грабна копјето од раката на Египќанецот и го уби со неговото копје,
22 ете, тоа го изврши Јехојадаевиот син Ванеја, и беше славен меѓу тројцата јунаци;
23 тој беше повиден од триесетте, но на оние тројца не им беше рамен. И Давид го постави за најблизок извршител на заповедите свои.
24 Еве ги имињата на јунаците при царот Давид: Асаил, братот на Јоав — во бројот на триесетте; Елханан, синот на Додо, од Витлеем,
25 Шама од Харод, Елика од Харод,
26 Хелец од Пелет, Ира, синот на Икеш од Текоа,
27 Авиезер од Анатот, Мевунај од Хуша,
28 Селмон од Ахох, Махарај од Нетофа,
29 Хелев, син на Баана, од Нетофа, Итај, син на Ривај од синовите Венијаминови во Гива,
30 Ванеја од Пиратон, Хидај од Нахале-Гааш.
31 Ави-Алевон од Арава, Азмавет Бархумиецот,
32 Елијахба од Шаалевон; од синовите на Јашен — Јонатан,
33 Шама од Харар, Ахијам, син Шараров,
34 Елифелет, син Ахазбаев, син на еден човек од Маахат, Елијам, син на Ахитофела — Гилонецот.
35 Хецрај од Кармил, Паарај од Арав,
36 Јигал, Натанов син — од Цова, Ваниј од племето на Гад,
37 Целек Амонецот, Нахарај Бееротеецот, оруженосец на Јоав, Саруев син,
38 Ира Јитриецот, Гарев Јитриецот,
39 Урија Хитиецот. Сѐ — триесет и седум.
1
Гневот Господов пак се разгори против Израелците и го поттикна меѓу нив Давид да рече: „Оди, преброј го Израел и Јуда.“2 И царот му кажа на војводата Јоав, кој беше при него: „Обиколи ги сите племиња Израелови и Јудини од Дан до Вирсавија, и пребројте го народот за да знам, колку народ има.“
3 Јоав му рече на царот: „Господ, Бог твој, да го умножи народот толку, колку што е, и уште стократно толку, и очите на господарот мој царот да го видат тоа; но зошто мојот цар — господар го бара тоа сега?“
4 Но царскиот збор кон Јоав и воените началници надвладеа. И Јоав заедно со воените началници излезе од царот да го пребројува израелскиот народ.
5 Тие го минаа Јордан и се здржаа во Ароер, десно од градот; потоа поминаа низ племето на Гад, кај Јазер,
6 и дојдоа во Галаад и во земјата Тахтим — Ходши; и стигнаа во Дан-Јаан и околината, а потоа во Сидон;
7 дојдоа во утврдениот град Тир и во сите хивијски и ханански градови, излегоа на југ од Јудеја, во Вирсавија,
8 ја обиколија целата земја и стигнаа во Ерусалим по девет месеци и дваесет дена.
9 Јоав му го предаде на царот списокот за народното пребројување; и излезе дека Израелци имаше осумстотини илјади мажи, силни, способни за војна, а Јудејци — петстотини илјади.
10
И откако Давид го преброи народот, срцето му затрепка. И му рече Давид на Господ: „Тешко згрешив што постапив така; и сега Ти се молам, Господи, прости му го гревот на Твојот слуга, зашто јас постапив многу неразумно.“11 Кога Давид стана на другиот ден изутрина, би слово Господово кон пророкот Гад, Давидов јасновидец:
12 „Оди и кажи му на Давид: вака вели Господ: три казни ти предлагам; одбери си една од нив што ќе се исполни над тебе.“
13 И дојде Гад при Давид, му соопшти и рече: „Одбери си, глад ли да биде во земјата твоја седум години, или три месеци да бегаш од непријателите свои, и тие да те гонат, или, пак, три дни да владее помор во твојата земја? Сега размисли и реши што да Му одговорам на Оној, Кој ме испрати.“
14 Давид му одговори на Гад: „Многу ми е тешко; но нека паднам во рацете на Господ, зашто големо е Неговото милосрдие; само да не паднам во човечки раце.“
15 И испрати Господ помор врз Израелците од утрината до определеното време и умреа од народот, од Дан до Вирсавија, седумдесет илјади души.
16 И ангел Божји ја испружи раката своја над Ерусалим, за да го опустоши; но Господ се покаја за злото и му кажа на ангелот, кој го поразуваше народот: „Доста, сега спушти ја раката своја.“ А Божјиот ангел тогаш беше при гумното на Јевусиецот Орна.
17 Кога Давид го виде ангелот, кој го поразуваше народот, Му рече на Господ, велејќи: „Ете, јас згрешив, јас пастирот постапив беззаконо; но овие овци што направиле? Затоа Твојата рака нека се сврти против мене и против татковиот ми дом.“
18
И во тој ден дојде Гад при Давид и рече: „Оди изгради му жртвеник на Господ врз гумното на Јевусиецот Орна.“19 Тогаш Давид отиде според зборот на пророкот Гад, како што беше заповедал Господ.
20 Орна погледна и виде дека царот и слугите негови доаѓаат при него; излезе Орна и му се поклони на царот ничкум до земја.
21 Орна праша: „Зошто дошол мојот цар господар при својот слуга?“ Давид му одговори „Да го купам од тебе гумното за да изградам жртвеник на Господ, та да престане поморот во народот.“
22 Орна му рече на Давид: „Господарот мој, царот, нека земе и принесе жртва што му е по волја. Ете, воловите за сепаленица, а колата и опремата за впрегнување на воловите — за дрва.
23 Сето тоа, царе, Орна му го дава на царот.“ Орна му кажа уште на царот: „Господ, твојот Бог, нека биде милостив кон тебе!“
24 Но царот му рече на Орна: „Не, јас ќе ти платам, колку што чини, и нема да му принесам на Господ, мојот Бог, жртва, земена како дар.“ И Давид го купи гумното и воловите за педесет шекели сребро.
25 Давид изгради таму жртвеник на Господ и принесе сепаленици и жртви за мир. И Господ се смилостиви над земјата и поморот кај Израелците престана.