1

1

Од Павле, Силван и Тимотеј — до црквата на Солуњаните во Бог Оте­цот наш и во Господ Исус Христос, бла­годат вам и мир од Бог Отецот и Господ Исус Христос!

2

Секогаш Му благодариме на Бога за сите вас, сеќавајќи се на вас во мо­лит­вите наши, непрестано,

3 го споменуваме делото на вашата ве­ра, трудот на вашата љубов и истрајноста во надежта ваша во нашиот Господ Исус Христос пред Бога и Отецот наш.

4 Знаеме, возљубени браќа од Бога, дека сте избрани,

5 зашто нашето Евангелие не дојде кај вас само со слово, туку и во сила и во Светиот Дух, и во полна увереност: са­ми знаете какви бевме меѓу вас заради вас.

6 И вие се угледавте на нас и на Гос­под, кога во големи маки го примивте словото со радост на Светиот Дух,

7 така што станавте образец за сите верници во Македонија и Ахаја.

8 Зашто од вас одекна словото Гос­по­дово не само во Македонија и Ахаја, ту­ку и во секое место се пронесе славата за верата во Бога, така што нема потреба ние нешто да зборуваме.

9 Впрочем, верниците сами разгласуваат за нас, за нашето доаѓање кај вас, и ка­ко од идолите се обративте кон Бога за да Му служите на живиот и вистин­ски Бог,

10 и да Го очекувате од небесата Не­го­виот Син, Кого Тој Го воскресна од мртвите, Исус, Кој нѐ избавува од гне­вот што доаѓа.

2

1

Вие сами знаете, браќа, дека на­шето доаѓање кај вас не беше залудо;

2 напротив, откако пострадавме и бев­ме поругани во Филипи, како што зна­ете, ние се охрабривме во нашиот Бог да ви Го проповедаме Божјото Еван­ге­лие со тешка борба.

3 Зашто нашиот поттик не произлегува ни од заблуда, ниту од нечисти побуди, ниту од лукавство,

4 туку, како што Бог нѐ удостои да ни Го довери Евангелието, така и зборува­ме — не за да им угодуваме на луѓето, ту­ку на Бога, Кој ги испитува срцата на­ши.

5 Зашто никогаш не сме се послужиле со ласкави зборови, како што знаете; ниту со помисли за корист: Бог е сведок!

6 И не баравме слава од луѓе — ниту од вас, ниту од други,

7 иако можевме и да се наметнеме ка­ко Христови апостоли. Но сепак ние бев­ме меѓу вас така нежни, како што се од­несува мајката кога ги дои своите де­ца.

8 Така полни со љубов кон вас, бевме готови да ви го предадеме не само Еван­гелието Божјо, туку и душите свои, зашто ни станавте драги.

9 Спомнете си браќа за нашиот труд и ма­ка: работејќи дење и ноќе за да не му додеваме никому од вас, ние ви Го про­поведавме Евангелието Божјо.

10 Сведоци сте вие, како и Бог, дека свето, праведно и беспрекорно постапувавме пред вас, кои верувате.

11 Зашто знаете дека секого од вас, како татко децата свои,

12 ние го поттикнувавме и утешувавме и преколнувавме да живее достојно за Бога, Кој ве повикал во Своето царство и слава.

13

Затоа и непрестано Му благодариме на Бога, зашто, откако го при­мив­те словото Божјо од нас, го примивте не како слово човечко, туку — како што е — слово Божјо, кое и дејствува во вас, кои верувате.

14 Вие, браќа, станавте подржаватели на Божјите цркви во Христос Исус, што се во Јудеја, бидејќи и вие исто така претрпевте од своите сонародници, како и оние од Јудејците

15 што ги убија Господ Исус и проро­ците, и нас нѐ избркаа, и на Бога не Му угодија, и на сите луѓе им се противат;

16 тие што ни пречат да им зборуваме на незнабошците, за да се спасат и со тоа секогаш ги дополнуваат гревовите свои; но гневот ги достигна на крај.

17

А ние, браќа, откако бевме одвоени од вас за кратко време, далеку од очи, но не и од срце, со уште поголема жел­ба се грижевме да ве видиме.

18 Поради тоа, ние, а најмногу јас, Павле, неколкупати посакавме да дој­деме кај вас; но нѐ попречи сатаната.

19 Зашто, кој е нашата надеж или ра­дост, или венец за пофалба? Та не сте ли вие пред нашиот Господ Исус Хрис­тос при Неговото доаѓање?

20 Да, вие сте нашата слава и радост!

3

1

Поради тоа, не можејќи веќе да трпиме, сметавме дека ќе биде доб­ро во Атина да останеме сами,

2 и го испративме Тимотеј, нашиот брат и слугата Божји, и нашиот сотрудник во Евангелието Христово, за да ве укрепи и утеши во вашата вера,

3 та никој да не се поколеба во тие ма­ки; зашто сами знаете дека затоа сме оп­ределени.

4 Бидејќи ние, и кога бевме кај вас, ви претскажувавме дека ќе страдаме, како што и стана, и вие знаете.

5 Поради тоа и јас, не можејќи веќе да трпам, пратив да дознаам за верата ва­ша да не би ве искушал некако Иску­шу­вачот, та да отиде залудо нашиот труд.

6 Сега, откако се врати Тимотеј кај нас од кај вас и ни донесе добра вест за вашата вера и љубов, и дека секогаш имате добар спомен за нас и копнеете да нѐ видите, како и ние вас,

7 ние, и покрај сета мака и неволја, се утешивме за вас, браќа, со вашата вера;

8 зашто ние сега живееме, кога вие стоите во Господ.

9 Каква благодарност, навистина, мо­жеме да Му воздадеме на Бога за вас за сета радост со која се радуваме поради вас пред нашиот Бог,

10 кога дење и ноќе многу усрдно се молиме, за да го видиме вашето лице и да го дополниме она што ѝ недостига на вашата вера?

11 А сам Бог и Отецот наш и Исус Христос, нашиот Господ, нека го на­со­чи патот наш право кон вас!

12 Вам, пак, Господ да ви даде да рас­тете и да изобилувате во љубов еден кон друг и кон сите, каква што и ние имаме кон вас,

13 и да ги утврди вашите срца, та да бидат непорочни во светоста пред Бога и Отецот наш при доаѓањето на нашиот Господ Исус Христос со сите Негови светии! (Амин!)

4

1

И така, браќа, ве молиме и ве заколнуваме во Христос Исус, онака, како што научивте од нас како треба да живеете и да Му угодите на Бога, како што и постапувате, сѐ повеќе во тоа да напредувате;

2 Вие знаете какви пораки ви дадовме од името на Господ Исус.

3 Ова е волјата Божја, вашата светост: да се воздржувате од блудство,

4 и секој од вас да знае да го пази својот сад во светост и честитост,

5 а не во похотна страст, како незна­бошците, кои не Го познаваат Бога,

6 и да не престапува и го измамува во тоа братот свој; бидејќи Господ за сето тоа се одмаздува, како што ви зборував­ме и сведочевме порано.

7 Зашто Бог не нѐ повика кон нечис­тота, туку во светост.

8 А кој го отфрла тоа, тој отфрла не човек, туку Бога, Кој Го даде Својот Дух Свети во нас.

9 За братољубието, пак, нема потреба да ви пишувам, зашто вие сами сте нау­чени од Бога да се сакате еден со друг,

10 бидејќи така и постапувате со сите браќа по цела Македонија. И ве поттик­нуваме, браќа, уште повеќе да напредувате,

11 и усрдно да се грижите да живеете мирно, да си ја извршувате сопствената работа и да работите со свои раце како што ви заповедавме;

12 да постапувате чесно спрема надво­решните и да не зависите од никого.

13

Браќа, не сакаме да бидете во незнаење за оние кои се упокоени, за да не тажите како и другите, што немаат на­деж.

14 Зашто, ако веруваме дека Исус ум­ре и воскресна, така Бог и упокоените преку Исус, ќе ги доведе со Него.

15 Ова, пак, ви го велиме преку словото Господово, дека ние, живите, што ќе останеме до доаѓањето на Господ, нема да стигнеме пред упокоените.

16 Бидејќи Сам Господ по заповед, на гласот на архангел и при труба Божја, ќе слезе од небото, и најнапред ќе вос­креснат мртвите;

17 а потоа, ние, што сме останале жи­ви, заедно со нив ќе бидеме грабнати на облаците, за да се сретнеме со Господ во воздухот, и така секогаш ќе бидеме со Господ.

18 Па затоа, утешувајте се еден со друг со тие зборови.

5

1

А за времињата и часовите, браќа, нема потреба да ви се пишува,

2 бидејќи вие самите многу добро знаете: денот Господов ќе дојде како крадец во ноќно време.

3 И додека уште велат: „Мир и безбедност!“, Тогаш ненадејно ќе ги снајде пропаст и не ќе можат да избегнат.

4 Но вие, браќа, не сте во темнина, та денот да може да ве затече како крадец.

5 Бидејќи сите вие сте синови на свет­лината и синови на денот; ние не сме синови на ноќта, ниту на темнината.

6 И така, да не спиеме како и другите, туку да бидеме будни и трезни.

7 Зашто оние што спијат, ноќе спијат, и оние што се опиваат, ноќе се опиваат.

8 Ние, пак, како синови на денот, да бидеме трезни и облечени во оклопот на верата и љубовта и шлемот на на­дежта за спасение,

9 зашто Бог нѐ определи не за гнев, туку да добиеме спасение преку нашиот Господ Исус Христос,

10 Кој умре за нас, та ние да живееме заедно со Него, било кога сме будни, или кога спиеме.

11 Поради тоа утешувајте се меѓу себе и надградувајте се еден со друг онака како што и правите!

12

И ве молам, браќа, да ги уважувате оние што се трудеа меѓу вас, и ве водат во Господ, и оние кои ве утешуваат.

13 И кон нив да имате преголема љу­бов заради нивното дело. Живејте во мир меѓу себе!

14 Браќа, ве молам, поучувајте ги не­уредните, утешувајте ги малодушните, поткрепувајте ги слабите и бидете долготрпеливи кон сите.

15 Гледајте никој никому да не враќа зло за зло; туку секогаш барајте добро еден на друг, и на сите!

16 Радувајте се секогаш!

17 Молете се постојано!

18 Благодарете за сѐ, зашто таква е волјата Божја во Христос Исус спрема вас!

19 Не гаснете Го Духот!

20 Пророштвата не ги омаловажувај­те!

21 Сѐ испитувајте, за доброто држете се!

22 Клонете се од секакво зло!

23 А Сам Бог на мирот да ве освети наполно во сѐ, и целиот ваш дух и ду­шата и телото да се запазат без порок за доаѓањето на нашиот Господ Исус Христос!

24 Верен е Оној, Кој ве повикува. Тој и ќе го направи тоа.

25 Браќа, молете се за нас!

26 Поздравете ги сите браќа со свет целив!

27 Ве заколнувам во Господ ова пос­ла­ние да им го прочитате на сите свети браќа.

28 Благодатта на нашиот Господ Исус Христос нека биде со вас. Амин!