1
Пророчко видение што го имаше пророкот Авакум.2 До кога, Господи, ќе повикувам, а Ти не ме слушаш; викам кон Тебе поради насилството, а Ти не ме избавуваш?
3 Зошто ми дозволуваш да гледам злосторства, и да гледам неволји? Грабежот и насилството се пред мене; се појавува непријателство, настанува раздор.
4 Поради тоа законот ја изгуби силата, а правдата е згазена: нечестивиот го победува праведниот, и затоа правдата се искривува.
5
Погледајте меѓу народите, видете — зачудете се! Зашто во ваше време Јас извршувам такво дело, за кое вие не би поверувале, ако би ви раскажувале.6 Зашто Јас ќе ги кренам Халдејците, народ жесток и необуздан, кој оди по ширините земни за да завладее населби, кои нему не му припаѓаат.
7 Тој е страшен и ужасен; тој самиот е и суд и власт.
8 Коњите негови се побрзи и од леопарди и пострашни од волци во рани зори; коњицата негова потскокнува; јавачи му доаѓаат од далечина, налетуваат како орли, што се спуштаат врз пленот.
9 Сите тие доаѓаат по грабеж; со лица вжештени, грабаат робови како песок!
10 И со цареви се подигруваат, а кнезовите им служат за подбив; над секоја тврдина се смеат: засипуваат опсаден окоп и ја преземаат.
11 Тогаш како ветер се свртуваат и си одат — престапници и виновници; нивната сила им е бог.
12
Но, зар не си Ти од векот Господ Бог мој, Светецот мој? Ти, Кој не умираш! Ти, Господи, само за суд си го допуштил тоа. Карпо моја, за казна си го определил ова.13 На чистите очи Твои не е својствено да гледаат злосторства и Ти не можеш да гледаш угнетување. Зошто гледаш злодејци и молчиш, кога нечестивиот проголтува човек што е поправеден од него?
14 Ги оставаш луѓето како риба в море и како лазачи, кои немаат господар?
15 Непријателот со јадици ги лови, ги лови во мрежата своја, ги извлекува и ги собира на суво, па затоа се радува и весели.
16 Затоа на мрежата своја ѝ принесува жртва и на торбата ѝ кади со темјан, зашто тие му прибавуваат сладок залак и вкусна храна.
17 Ќе продолжи ли тој да ја празни мрежата своја и постојано да ги убива народите безмилосно?
1
Ќе застанам на стража, ќе се качам на кулата за да набљудувам за да разберам, што ќе ми каже Тој, и што ќе ми одговори на моите поплаки.2 Ми одговори Господ и ми рече: Запиши го видението и одбележи го на плочи јасно, та оној, што ќе чита, да може да го прочита;
3 зашто видението се однесува на определеното време; тоа зборува за свршетокот и нема да излаже; па, и ако се забави, чекај го, зашто ќе наиде и нема да забави.
4 И ете, гордата душа ќе пропадне, а праведникот ќе живее преку верата.
5
Богатството е подмолно; горделивиот нема да се одржи: тој ја раширува устата своја како пеколот, и ненаситен е како смртта; ги собира кај себе сите народи и ги ограбува сите племиња.6 Нема ли сите тие да го земат за приказ и да испеат иронична песна: „Тешко му на оној што без мерка се збогатува, и тоа не со свое? До кога ќе се полниш со запленето богатство?“
7 Нема ли да станат наеднаш оние, што ќе те измачуваат, и нема ли против тебе да се кренат грабители и ти ќе им станеш за грабеж?
8 Бидејќи си ограбил многу народи, и тебе ќе те ограбат сите други народи, зашто си пролеал човечка крв, зашто си ја разорил земјата, градот и сите што живеат во него.
9 Тешко му на оној, што се лакоми кон неправедни печалби за домот свој, за да го изгради домот свој на високо и така да се запази од раката на злото.
10 Си нанесол тој срам за домот свој, откако си истребил многу народи, згрешил против душата своја.
11 Камењата од ѕидовите ќе повикаат и гредите дрвени ќе им одговорат:
12 „Тешко му на оној кој ѕида град врз крв, и што гради тврдини врз неправда!“
13 Ете, не е ли тоа од Господ Саваот што народите се трудат за оган и племињата се измачуваат напразно?
14 Зашто земјата ќе се исполни со празнување за славата Господова онака како што водите го исполнуваат морето.
15 Тешко му на оној што го пои ближниот свој со пијалок, измешан со злобата своја, за да ја види голотијата негова!
16 Ќе бидеш презаситен со срам место со слава; пиј, пак, и ти и покажи ја голотијата своја и кон тебе ќе се сврти десницата Господова и срамот на славата твоја.
17 Зашто твоето злосторство против Ливан ќе падне врз тебе, зашто си истребувал уплашени животни, бидејќи си пролевал човечка крв, си ги опустошувал земјата, градот и сѐ што живее во него.
18
Каква корист има од резан лик, направен од уметник, од тој излеан лажен учител, макар што вајар, правејќи неми идоли, ќе се надева на делото свое?19 Тешко му на оној, кој на дрво вели — „Стани“ — и на нем камен — „Разбуди се.“ Ќе научи ли тој некого на нешто? Ете, тој е опкован со злато и сребро, но жив дух во него нема.
20 А Господ е во Својот свет храм: нека замолкне целата земја пред лицето Негово!
1
Молитвата на пророкот Авакум — за пеење.2 Господи, чув за славата Твоја и се восхитувам на делото Твое. Повтори го во нашето време! Разгласи го во нашите дни! Во гневот Свој сети се на милост.
3 Бог дојде од Теман и Светецот од гората Фаран. Величието Негово ги покри небесата, и славата Негова ја исполни земјата.
4 Болскотот Му е како сончева светлина, а од рацете Негови зрачи, и тука е скривалиштето на Неговата сила.
5 Пред лицето Негово врви чума, а по стапките Негови — грозница!
6 Тој стана и земјата се затресе; погледа — и во трепет ги доведе народите; одамнешни планини се распаднаа, првобитните ридови се урнаа; но патиштата Негови се вечни.
7 Натажени ги видов шаторите етиопски; се стресоа колибите на земјата мидјанска.
8 Зар против реките, Господи, пламнал гневот Твој? Зар против реките е Твоето негодување, или, пак, против морето е јароста Твоја — па си седнал на коњите Свои, на победничките бојни коли?
9 Ти го извади лакот Свој и со отровни стрели го затегна. Со реки ја сечеш земјата.
10 Кога Те видоа, планините затреперија, водите навалија; бездната го пушти гласот свој и сонцето ги крена рацете свои.
11 Месечината застана на своето место пред болскотот на вперените стрели Твои, пред светкањето на сјајните копја Твои.
12 Во гнев одиш по земјата и во јарост ги газиш народите.
13 Ти излегуваш за спасение на народот Твој, за спасение на помазаникот Свој. Ти ја поразуваш главата на нечестивиот дом, оголувајќи го од темелите до врвот.
14 Со копјата нивни Ти го прободе водачот нивни, кога како виор се спуштија да ме разбијат, радосни, зашто мислеа дека скришум ќе го проголтаат сиромавиот.
15 Газиш по морето со коњите Свои, преку длабините на големите води.
16
Јас чув и внатрешноста моја затрепери, при гласот Твој затреперија и усните мои, болка почувствував во коските мои, и местото под мене трепери; ќе се успокојам кога ќе дојде несреќниот ден врз народот што нѐ угнетува.17
Макар и да не процути смоквата, а и да нема плод по лозите, макар маслината и да откаже, и нивата да не даде плод, макар и овците да не останат во трлото, па и рогат добиток во оборите да нема,18 јас и тогаш ќе се радувам во Господ и ќе се веселам во Бога на моето спасение.
19 Господ Бог е мојата сила: Тој ќе ги направи нозете мои како на елен и ќе ме поведе по височините мои. На хороводителот: со жичени инструменти.