1

1

Пророчко видение што го имаше пророкот Авакум.

2 До кога, Господи, ќе повикувам, а Ти не ме слушаш; викам кон Тебе поради насилството, а Ти не ме избавуваш?

3 Зошто ми дозволуваш да гледам злосторства, и да гледам неволји? Гра­бежот и насилството се пред мене; се појавува непријателство, настанува раздор.

4 Поради тоа законот ја изгуби силата, а правдата е згазена: нечестивиот го победува праведниот, и затоа правдата се искривува.

5

Погледајте меѓу народите, видете — зачудете се! Зашто во ваше време Јас извршувам такво дело, за кое вие не би поверувале, ако би ви раскажувале.

6 Зашто Јас ќе ги кренам Халдејците, народ жесток и необуздан, кој оди по ширините земни за да завладее населби, кои нему не му припаѓаат.

7 Тој е страшен и ужасен; тој самиот е и суд и власт.

8 Коњите негови се побрзи и од леопарди и пострашни од волци во рани зори; коњицата негова потскокнува; јавачи му доаѓаат од далечина, налетуваат како орли, што се спуштаат врз пленот.

9 Сите тие доаѓаат по грабеж; со лица вжештени, грабаат робови како песок!

10 И со цареви се подигруваат, а кнезовите им служат за подбив; над секоја тврдина се смеат: засипуваат опсаден окоп и ја преземаат.

11 Тогаш како ветер се свртуваат и си одат — престапници и виновници; нивната сила им е бог.

12

Но, зар не си Ти од векот Господ Бог мој, Светецот мој? Ти, Кој не уми­раш! Ти, Господи, само за суд си го до­пуштил тоа. Карпо моја, за казна си го определил ова.

13 На чистите очи Твои не е својстве­но да гледаат злосторства и Ти не мо­жеш да гледаш угнетување. Зошто гледаш злодејци и молчиш, кога нечес­тивиот проголтува човек што е по­праведен од него?

14 Ги оставаш луѓето како риба в море и како лазачи, кои немаат господар?

15 Непријателот со јадици ги лови, ги лови во мрежата своја, ги извлекува и ги собира на суво, па затоа се радува и весели.

16 Затоа на мрежата своја ѝ принесува жртва и на торбата ѝ кади со темјан, зашто тие му прибавуваат сладок залак и вкусна храна.

17 Ќе продолжи ли тој да ја празни мрежата своја и постојано да ги убива народите безмилосно?

2

1

Ќе застанам на стража, ќе се качам на кулата за да набљудувам за да разберам, што ќе ми каже Тој, и што ќе ми одговори на моите поплаки.

2 Ми одговори Господ и ми рече: За­пиши го видението и одбележи го на плочи јасно, та оној, што ќе чита, да мо­же да го прочита;

3 зашто видението се однесува на оп­ределеното време; тоа зборува за свр­шетокот и нема да излаже; па, и ако се забави, чекај го, зашто ќе наиде и нема да забави.

4 И ете, гордата душа ќе пропадне, а праведникот ќе живее преку верата.

5

Богатството е подмолно; гордели­виот нема да се одржи: тој ја раширува устата своја како пеколот, и ненаситен е како смртта; ги собира кај себе сите народи и ги ограбува сите племиња.

6 Нема ли сите тие да го земат за при­каз и да испеат иронична песна: „Тешко му на оној што без мерка се збогатува, и тоа не со свое? До кога ќе се полниш со запленето богатство?“

7 Нема ли да станат наеднаш оние, што ќе те измачуваат, и нема ли против тебе да се кренат грабители и ти ќе им станеш за грабеж?

8 Бидејќи си ограбил многу народи, и тебе ќе те ограбат сите други народи, зашто си пролеал човечка крв, зашто си ја разорил земјата, градот и сите што живеат во него.

9 Тешко му на оној, што се лакоми кон неправедни печалби за домот свој, за да го изгради домот свој на високо и така да се запази од раката на злото.

10 Си нанесол тој срам за домот свој, откако си истребил многу народи, згре­шил против душата своја.

11 Камењата од ѕидовите ќе повикаат и гредите дрвени ќе им одговорат:

12 „Тешко му на оној кој ѕида град врз крв, и што гради тврдини врз неправда!“

13 Ете, не е ли тоа од Господ Саваот што народите се трудат за оган и пле­мињата се измачуваат напразно?

14 Зашто земјата ќе се исполни со пра­з­нување за славата Господова онака како што водите го исполнуваат морето.

15 Тешко му на оној што го пои ближ­ниот свој со пијалок, измешан со злобата своја, за да ја види голотијата негова!

16 Ќе бидеш презаситен со срам место со слава; пиј, пак, и ти и покажи ја голотијата своја и кон тебе ќе се сврти десницата Господова и срамот на славата твоја.

17 Зашто твоето злосторство против Ливан ќе падне врз тебе, зашто си истребувал уплашени животни, бидејќи си пролевал човечка крв, си ги опустошувал земјата, градот и сѐ што живее во него.

18

Каква корист има од резан лик, направен од уметник, од тој излеан ла­жен учител, макар што вајар, правејќи неми идоли, ќе се надева на делото свое?

19 Тешко му на оној, кој на дрво вели — „Стани“ — и на нем камен — „Разбуди се.“ Ќе научи ли тој некого на нешто? Ете, тој е опкован со злато и сребро, но жив дух во него нема.

20 А Господ е во Својот свет храм: нека замолкне целата земја пред лицето Негово!

3

1

Молитвата на пророкот Авакум — за пеење.

2 Господи, чув за славата Твоја и се восхитувам на делото Твое. Повтори го во нашето време! Разгласи го во нашите дни! Во гневот Свој сети се на милост.

3 Бог дојде од Теман и Светецот од гората Фаран. Величието Негово ги пок­ри небесата, и славата Негова ја ис­полни земјата.

4 Болскотот Му е како сончева свет­лина, а од рацете Негови зрачи, и тука е скривалиштето на Неговата сила.

5 Пред лицето Негово врви чума, а по стапките Негови — грозница!

6 Тој стана и земјата се затресе; погледа — и во трепет ги доведе народите; одамнешни планини се распаднаа, првобитните ридови се урнаа; но патиштата Негови се вечни.

7 Натажени ги видов шаторите етиопски; се стресоа колибите на земјата мидјанска.

8 Зар против реките, Господи, пламнал гневот Твој? Зар против реките е Твоето негодување, или, пак, против морето е јароста Твоја — па си седнал на коњите Свои, на победничките бојни коли?

9 Ти го извади лакот Свој и со отровни стрели го затегна. Со реки ја сечеш земјата.

10 Кога Те видоа, планините затрепе­рија, водите навалија; бездната го пушти гласот свој и сонцето ги крена рацете свои.

11 Месечината застана на своето место пред болскотот на вперените стрели Твои, пред светкањето на сјајните копја Твои.

12 Во гнев одиш по земјата и во јарост ги газиш народите.

13 Ти излегуваш за спасение на народот Твој, за спасение на помазаникот Свој. Ти ја поразуваш главата на нечес­тивиот дом, оголувајќи го од темелите до врвот.

14 Со копјата нивни Ти го прободе водачот нивни, кога како виор се спуш­тија да ме разбијат, радосни, зашто мислеа дека скришум ќе го проголтаат сиромавиот.

15 Газиш по морето со коњите Свои, преку длабините на големите води.

16

Јас чув и внатрешноста моја затре­пери, при гласот Твој затреперија и ус­ните мои, болка почувствував во кос­ките мои, и местото под мене трепери; ќе се успокојам кога ќе дојде несреќ­ниот ден врз народот што нѐ угнетува.

17

Макар и да не процути смоквата, а и да нема плод по лозите, макар маслината и да откаже, и нивата да не даде плод, макар и овците да не останат во трлото, па и рогат добиток во оборите да нема,

18 јас и тогаш ќе се радувам во Господ и ќе се веселам во Бога на моето спасение.

19 Господ Бог е мојата сила: Тој ќе ги направи нозете мои како на елен и ќе ме поведе по височините мои. На хороводителот: со жичени инструменти.