1

1

Павле, апостол, повикан не од луѓе, ниту преку човек, туку преку Исус Христос и Бог Отецот, Кој Го воскресна од мртвите,

2 и сите браќа што се со мене — до црк­вите во Галатија;

3 благодат и мир вам од нашиот Бог Отец и од Господ Исус Христос,

4 Кој се даде Себе за нашите гревови, за да нѐ избави од сегашниот зол свет, по волјата на Бога, Кој е наш Отец.

5 Нему нека Му е слава во вечни ве­ко­ви. Амин!

6

Се чудам што така брзо се одвратувате од Оној Кој ве повика преку благодатта Христова, и преминувате кон дру­го Евангелие,

7 зашто и нема друго Евангелие, но има такви кои ве бунат и сакаат да го изопачат Евангелието Христово.

8 Но ако и ние самите, или пак ангел од небото ви проповеда нешто спротив­но од она што ви благовестевме ние, не­ка биде проклет!

9 Како што рековме порано, и сега пак повторувам: оној што ви благовестува некое поинакво Евангелие од она што го примивте — нека биде проклет!

10 Во луѓето ли сега барам благона­клонетост, или во Бога? Или, пак, на луѓето ли сакам да им угодувам? Ако бев сакал да им угодувам на луѓето, не­маше да бидам Христов слуга.

11

Браќа, ве известувам дека Еван­ге­лието, кое јас Го проповедав, не е од лу­ѓе,

12 зашто јас ниту сум го примил, ниту сум го научил од човек, туку преку от­кровение на Исус Христос.

13 Сте слушале и за моето некогашно поведение во јудејството, дека пре­ку­мерно ја гонев Божјата црква и ја ра­зорував;

14 и дека во јудејството напредував многу повеќе од мнозина мои врсници, бидејќи бев голем ревнител за тат­ков­ските преданија.

15 Кога Бог, Кој ме избра уште од мај­чина утроба и ме повика преку Својата благодат, благоволи

16 во мене да Го открие Својот Син за да благовестувам за Него меѓу незна­бошците, — веднаш, не го прашав ни те­лото, ниту крвта,

17 ниту, пак, отидов во Ерусалим кај оние што станаа апостоли пред мене, туку заминав за Арабија и пак се вратив во Дамаск.

18 А три години подоцна отидов во Ерусалим за да се видам со Кифа, и ос­танав кај него петнаесет дена.

19 А, пак, од апостолите не видов ни­кој друг, освен Јаков, братот Господов.

20 А за она што ви пишувам, еве, пред Бога велам дека не лажам.

21 А потоа дојдов во земјите Сириски и Киликиски.

22 На Христовите цркви во Јудеја лич­но не им бев познат,

23 туку само беа слушале дека оној, кој некогаш нив ги гонел, сега ја про­поведа верата што порано ја разорувал.

24 И Го прославуваа Бога за мене.

2

1

И четиринаесет години подоцна пак се искачив во Ерусалим со Вар­нава, а го зедов со себе и Тит.

2 Влегов по откровение и им го из­ло­жив на верните, посебно на највидните, Евангелието што го проповедам кај незнабошците, за да не трчам или за да не трчав попусто.

3 Па дури ни Тит, кој беше со мене, иако Елин, не беше принуден да се обрезе,

4 и тоа заради лажните браќа, кои дојдоа и се вовлекоа да ја гледаат нашата слобода, која ја имаме во Христос Исус, за да нѐ поробат,

5 ним ни за час не им дозволивме да нѐ покорат, за да остане во вас вистината на Евангелието.

6 А, пак, оние за кои се мисли дека значат нешто — какви и да биле тие не­когаш, мене ми е сеедно, Бог не го гле­да човекот по лице — тие ништо не ми дадоа.

7 Туку, напротив, кога видоа дека мене ми е доверено да го проповедам Евангелието на необрезаните, како на Петар — на обрезаните,

8 зашто Оној, Кој дејствуваше врз Петар да врши апостолска служба меѓу обрезаните, дејствуваше и врз мене за апостолска служба меѓу незнабошците

9 и кога ја познаа благодатта што ми е дадена, Јаков, Кифа и Јован, кои беа сметани за столбови, ни ја подадоа мене и на Варнава раката за заедништво и се согласија ние да одиме кај незна­бош­ци­те, а тие — кај обрезаните.

10 Посакаа само да ги помниме сиро­ма­сите, за што се погрижив и точно да го исполнам.

11

А кога дојде Кифа во Антиохија, јас лично му се спротивставив, зашто бе­ше заслужил осудување.

12 Имено, пред да пристигнат некои од Јаков, тој јадеше заедно со незна­бош­ците; а кога дојдоа, почна да се снебива и да се двои, бидејќи се плашеше од об­резаните.

13 Заедно со него лицемереа и другите Јудејци, така што со нивното лицеме­рие беше заведен дури и Варнава.

14 А кога видов дека тие не постапува­ат точно според Евангелската вистина, му реков на Кифа пред сите: „Кога ти, кој си Јудеец, живееш како нез­на­бош­ците, а не како Јудејците, зошто тогаш незнабошците ги принудуваш да жи­ве­ат јудејски?“

15 Ние сме родени како Јудејци, а не грешници од незнабошците.

16 Но знаеме дека човекот не се оп­равдува преку делата на Законот, туку само преку верата во Христос Исус. За­тоа и ние поверувавме во Исус Христос, за да се оправдаме преку верата во Христос, а не преку делата на Законот; зашто преку делата на Законот нема никој да се оправда.

17 Ако, пак, барајќи да се оправдаме во Христос, и сами се најдовме греш­ни­ци, не е ли тогаш Христос слуга на гре­вот? Тоа никако!

18 Зашто, ако одново го градам она што сум го урнал, тогаш и сам станувам престапник;

19 преку Законот умрев за Законот, за да живеам за Бога. Се распнав заедно со Христос;

20 и јас веќе не живеам, туку Христос живее во мене. А тоа што сега живеам во тело, живеам со верата во Синот Божји, Кој ме возљуби и Себе се пре­да­де за мене.

21 Не ја отфрлам благодатта Божја; зашто ако праведноста се придобива преку Законот, тогаш Христос залудо умрел.

3

1

О неразумни Галатјани! Кој ве маѓепса (та не се покорувате на вистината) вас, пред чии очи Исус Христос беше јасно насликан распнат меѓу вас?

2 Само ова сакам да го дознаам од вас: преку делата на Законот ли го добивте Духот или преку пораката на верата?

3 Толку ли сте неразумни? Откако почнавте со Духот, со телото ли сега за­вршувате?

4 Зарем залудо толку многу претрпевте? Да беше само залудо!

5 Оној, пак, Кој ви Го дарува Духот и прави меѓу вас чудеса, преку делата на Законот ли го прави тоа, или преку по­раката на верата?

6

Така, Авраам Му поверува на Бога, и тоа му се сметаше за праведност.

7 Знајте, пак, дека оние што се потпираат на верата, се синови Авраамови.

8 И Писмото, предвидувајќи дека Бог преку вера ги оправдува незнабошците, однапред му благовести на Авраам: „Во тебе ќе бидат благословени сите народи.“

9 И така, оние што веруваат, се бла­гословени заедно со верниот Авраам;

10 а сите оние, што се од делата на За­конот, под клетва се. Зашто е на­пи­ша­но: „Проклет да е секој кој не исполнува постојано сѐ што е напишано во книгата на Законот!“

11 А дека преку Законот никој не се оправдува пред Бога, се знае, зашто „Праведниот ќе живее преку верата.“

12 А Законот не е од верата, туку збо­рува: „Кој ќе ги исполни овие работи, тој ќе биде жив преку нив.“

13 Христос нѐ откупи од проклетството на Законот, откако поради нас стана проклетство, бидејќи е напишано: „Секој да е проклет што виси на дрво!“,

14 така што благословот даден на Авраам да дојде преку Исус Христос врз незнабошците, за да Го добиеме ве­тениот Дух преку верата.

15

Браќа, зборувам како човек: и утврдениот човечки завет никој веќе не го растура ниту му додава нешто.

16 Но ветувањата му беа дадени на Авраам и на семето негово. Не е ре­чено: „И на семињата“, како за мнозина, туку како за еден: „И на семето твое“, кое е Христос.

17 Ова сакам да го кажам: Заветот што Бог го даде не може да биде обез­вреден од Законот, кој е настанат четиристотини и триесет години подоцна, така што ветувањето би можело да ја изгуби силата.

18 Зашто, ако наследството е добиено по Законот, тоа веќе не е според ветува­њето; а на Авраам Бог му го дари по ветување.

19 Зошто е, пак, даден Законот? Тој е додаден поради престапите, додека не дојде семето, на кое се однесува ветувањето, и е предаден преку ангели, пре­ку рака на посредник.

20 Но посредникот не може да биде са­мо посредник на еден, а Бог е еден.

21 Па така, Законот противен ли е на Божјите ветувања? Никако! Зашто, ако беше даден закон, што ќе можеше да животвори, тогаш навистина оправда­нието ќе произлегуваше од Законот.

22 Но Писмото сите ги затвори под грев, па преку верата во Исус Христос да им се даде ветеното на оние кои веруваат.

23 Пред да дојде верата, ние бевме под стража на Законот, заклучени за верата која требаше да се открие.

24 И така, Законот беше за нас вос­пи­тувач да нѐ доведе до Христос, за да бидеме оправдани преку верата;

25 а откако дојде верата, ние веќе не сме под раководство на воспитувач.

26 Зашто сите сте синови Божји преку верата во Христос Исус;

27 сите, што сте крстени во Христос, во Христос се облековте.

28 Нема веќе ни Јудејци, ни Елини, ни роб, ни слободен; нема машко — женско; зашто сите вие сте едно во Христос Исус.

29 А, ако сте, пак, вие Христови, то­гаш сте Авраамово семе, и по ветување наследници.

4

1

Но ви велам: наследникот, додека е млад, со ништо не се разликува од робот, макар што е господар над сѐ;

2 туку е под настојници и чувари до определениот рок од неговиот татко.

3 Па така и ние, додека бевме мало­лет­ни, бевме поробени од стихиите на светот;

4 но, кога се исполни времето, Бог Го испрати Својот Син, Кој се роди од жена и се потчини на Законот,

5 за да ги откупи оние што се под За­кон, та да го примиме посинувањето.

6 А бидејќи вие сте синови, Бог Го испрати Духот на Својот Син во срцата ваши, Кој вика: Ава, Оче!

7 Затоа не си веќе роб, туку син; ако си, пак, син, тогаш си и наследник Бож­ји преку Исус Христос.

8

Но тогаш, бидејќи Бога не Го познававте, им служевте на богови кои по својата природа не се богови;

9 а сега, откако Го познавте Бога, или, подобро, откако Бог ве позна, како сега повторно се враќате кон слабите и бедни стихии, на кои сакате одново да им служите?

10 Внимавате на деновите, месеците, времињата, годините.

11 Се плашам за вас, да не сум се тру­дел меѓу вас попусто.

12 Ве молам, браќа, станете како мене, затоа што и јас станав како вас. Вие со ништо не сте ме навредиле:

13 знаете дека, кога за првпат ви про­поведав, бев телесно немоќен,

14 и при сето тоа, вие не го презревте искушението на моето тело, ниту се погнасивте од него, туку ме примивте како ангел Божји, како Исус Христос.

15 Каде ви е сега радоста ваша? Сведо­чам за вас дека кога би било можно, и очите свои би ги извадиле и би ми ги дале.

16 И затоа ли станав ваш непријател, бидејќи ви ја зборував вистината?

17 Тие не ревнуваат за вас добро, туку сакаат да ве одвојат од мене, та вие за нив да ревнувате.

18 Добро е секогаш да ревнувате во доброто, а не само кога сум меѓу вас.

19 Чеда мои, за кои сум пак во родилни маки, додека не се обликува во вас Исус Христос,

20 сега би сакал да бидам меѓу вас и да ви се обратам со поинаков тон, бидејќи сум во недоумица за вас.

21

Кажете ми, вие, што сакате да би­дете под Законот: зарем не го слушате Законот?

22 Зашто е напишано дека Авраам имаше двајца синови, еден од слугинката, а друг од слободната.

23 Но оној што беше од слугинката, се роди по тело; а оној што беше од сло­бод­ната — по ветување.

24 А ова е речено сликовито: двете жени се двата завета: едниот од Синај­ската Гора, која раѓа за ропство; а тоа е Агара.

25 Бидејќи Агара значи Синајска Гора во Арабија, а соодветствува на сегаш­ни­от Ерусалим и робува со децата свои;

26 а горниот Ерусалим е слободен: тој е мајка на сите нас.

27 Зашто е напишано: „Развесели се неплодна, ти што не раѓаш; воскликни и извикај ти, која не си искусила поро­дилни маки; бидејќи напуштената има многу повеќе деца од онаа која има маж.“

28 Вие, пак, браќа, сте како Исак, чеда на ветувањето.

29 Но, како што тогаш, оној што се роди по тело, го гонеше родениот по дух, така е и сега.

30 А што зборува Писмото? „Истерај ја робинката и синот нејзин, зашто си­нот на робинката нема да биде наследник заедно со синот на слободната!“

31 И така, браќа ние не сме деца на ро­бинката, туку на слободната.

5

1

Стојте во слободата, со која Христос нѐ ослободи, и не се подавајте пак под ропски јарем!

2 Еве, јас, Павле, ви велам: ако се об­р­езувате, Христос ништо нема да ви помогне.

3 А му сведочам пак на секој човек што се обрезува дека тој е должен да го почитува целиот Закон.

4 Вие, што посакавте да се оправдувате со Законот, Го изгубивте Христос, отпаднавте од благодатта;

5 а ние се надеваме и очекуваме оп­равдание од верата преку Духот.

6 Зашто во Христос Исус ниту обре­за­нието има сила, ниту необрезанието, ту­ку верата, која дејствува преку љубовта.

7 Вие трчавте добро: кој ви попречи да не се покорувате на вистината?

8 Тоа убедување не е од Оној Кој ве повика.

9 Малку квас го потквасува целото тесто.

10 Јас сум уверен за вас во Господ дека вие нема да мислите инаку; а оној, кој ве збунува, — кој и да бил, — ќе претрпи осуда.

11 А јас, браќа, ако обрезанието уште го проповедам, тогаш за што ќе ме гонат? Тогаш би исчезнала соблазната од крстот.

12 О, да беа отсечени оние што ве бунеа!

13

Вие, браќа, повикани сте кон слобода; но слободата ваша да не ви служи како повод за угодување на телото, туку со љубов служете си еден на друг.

14 Зашто, целиот Закон се извршува во еден збор, односно: сакај го ближ­ни­от како самиот себе.

15 А ако, пак, меѓу себе се гризете и јадете, пазете да не се истребите еден со друг.

16 Ви велам: живејте по Духот, и нема да им угодувате на телесните страсти.

17 Зашто, телото сака противни рабо­ти на духот, а духот — противни на телото; тие се спротивни еден на друг, за да не го правите она што сакате.

18 Ако ве води Духот, вие не сте под Законот.

19 Делата на телото се познати. Тие се: блудство, нечистота, бесрамност,

20 служење на идоли, маѓии, непријателство, кавги, ревнување, гнев, раздо­ри, расцепи,

21 зависти, пијанство, пирови и други слични работи; однапред ви велам, како што ви реков и порано, дека оние што го прават тоа, нема да го наследат царството Божјо.

22 А плодот на Духот е: љубов, радост, мир, долготрпеливост, благост, добрина, верност,

23 кротост, воздржливост. Против такви нема закон.

24 Оние, пак, кои се Христови, го рас­пнаа телото свое со страстите свои и похотите.

25 Ако живееме со Дух, по Духот сме должни и да постапуваме.

26

Да не бараме лажна слава, еден друг да не се предизвикуваме, еден на друг да не си завидуваме.

6

1

Браќа, и да падне човек во некаков грев, вие духовните поправајте го та­ков со духот на кротоста, пазејќи се и вие да не бидете искушани.

2 Поднесувајте го товарот еден на друг и исполнувајте го така законот Христов.

3 Зашто оној, кој сам себе се смета за нешто, а не е ништо, тој се мами самиот себе.

4 Секој нека си ги испита делата свои и тогаш ќе има пофалба пред себе са­ми­от, а не пред друг.

5 Зашто секој ќе го понесе својот то­вар.

6 А оној што се учи на словото, нека му дава дел од секое добро на оној што го учи.

7 Не лажете се: Бог не е за подигрува­ње. Што ќе си посее човекот, тоа и ќе си жнее.

8 Кој сее во телото свое, од телото ќе пожнее погибел; а кој сее во духот, од духот ќе пожнее вечен живот.

9 Кога правиме добро, тоа нека не ни биде здодевно, зашто во свое време ќе пожнееме, ако не се измориме.

10 И така, додека имаме време, да им правиме добро на сите, а најмногу на своите по вера.

11

Гледајте со колку големи букви ви напишав со својата рака.

12 Оние што сакаат да се фалат по тело, тие ве принудуваат да се обрезувате само за да не бидат гонети поради крстот Христов.

13 Зашто, и оние што се обрезуваат, сами не го почитуваат Законот, а сакаат вие да се обрезувате за да се пофалат со вашето тело;

14 а мене, да не ми даде Господ да се фалам со ништо друго, освен со крстот на нашиот Господ Исус Христос, преку Кого за мене светот е распнат, а и јас за светот.

15 Зашто во Исус Христос ниту обре­занието има некаква сила, ниту необрезанието, туку новото создание.

16 На оние што постапуваат и по тоа правило, и отсега натаму нека биде мир и милост, ним и на Израел Божји!

17 И така, никој да не ми досадува веќе, зашто јас ги носам на своето тело белезите на Исус.

18 Благодатта на нашиот Господ Исус Христос, нека биде со вашиот дух, браќа. Амин!