1

1

Зборовите на Неемија, синот на Хахалија. Во месецот кислев, во дванаесеттата година, кога јас бев во престолниот град Суза,

2 дојде Ананија, еден од моите бра­ќа, — тој и неколку мажи од Јудеја. И јас ги прашав за спасените Јудејци што го избегнаа ропството, и за Ерусалим.

3 А тие ми рекоа: „Оние што останаа незаробени, се наоѓаат таму, во земјата своја, и се во голема неволја и понижу­вање; а ѕидовите на Ерусалим се урна­ти, и портите негови — со оган изгоре­ни.“

4

Кога ги чув тие зборови, седнав и заплакав и бев нажален неколку дена, постев и се молев пред Бога небесен,

5 и реков: „Господи, Боже небесен, Боже величествен и страшен, Кој го па­зиш заветот и милоста кон оние што Те сакаат и постапуваат според Твоите за­поведи!

6 Ушите Твои нека бидат внимателни и очите Твои отворени за да ја чујат молитвата на Твојот слуга, со која сега се молам дење и ноќе пред Тебе за синовите Израелови, слугите Твои, и се исповедувам за гревовите на синовите Израелови, со кои згрешивме пред Те­бе; згрешивме — јас и домот на мојот татко.

7 Ние станавме престапници пред Тебе и не ги запазивме ни заповедите, ни наредбите, ни законите што ги беше дал на Мојсеј, Твојот слуга.

8 Но присети се на зборот што му го беше дал на Мојсеј, Твојот слуга, ве­лејќи: ‚Ако станете престапници, ќе ве растурам меѓу народите,

9 а кога ќе се обратите кон Мене и ќе ги пазите Моите заповеди и ќе ги из­вршувате, тогаш, макар да сте изго­нети и на крајот од небото, и оттаму ќе ве приберам и ќе ве одведам на местото што сум го одбрал за да го воведам таму името Свое.‘

10 А тие се Твои слуги и Твој народ што Си го откупил со големата Своја сила и со моќната Своја рака.

11 Ти се молам, Господи, нека биде увото Твое внимателно кон молитвата на Твојот слуга и кон молитвата на Твоите слуги, кои сакаат да го страхопочитуваат името Твое. Помогни му денес на Твојот слуга и воведи го во милоста пред очите на тој човек!“ То­гаш јас бев винар кај царот.

2

1

Во дваесеттата година од царувањето на Артаксеркс, во еден ден од месецот нисан, имаше пред мене ви­но. Јас го зедов виното и му го подадов на царот, и бев натажен пред него.

2 А царот ме праша: „Зошто ти е на­жалено лицето, иако не си болен? Тоа може само да значи дека имаш тага на срцето.“ Јас многу се уплашив

3 и му реков на царот: „Вечно да си жив, царе! Како да не ми биде тажно лицето кога градот, домот, каде што се гробовите на предците мои, е за­пустен и портите негови со оган се изгорени!“

4 И царот ми рече: „Па што бараш?“ Јас се помолив на небесниот Бог

5 и му одговорив на царот: „Ако му е угодно на царот, и ако твојот слуга нашол благоволение пред лицето твое, тогаш испрати ме во Јудеја, во градот, каде што се гробовите на предците мои за да го изѕидам.“

6 И ми рече царот пред царицата, која седеше до него: „Колку време ќе трае патот твој, и кога ќе се вратиш?“ И ца­рот се согласи да ме пушти, от­како го определив времето.

7 Тогаш му реков на царот: „Ако благоволи царот, нека ми се даде писмо до управителите на областа зад Реката за да ми дозволат да минувам, додека стигнам до Јудеја,

8 и писмо до Асаф, чуварот на цар­ските шуми, да ми даде дрва за врати­те на тврдината што е кај Божјиот дом, и за градските ѕидишта, и за ку­ќата, во која ќе живеам.“ И царот ми даде, бидејќи раката на Бога беше над мене.

9 Кога стигнав кај управителите на областа зад Реката, им ги предадов царските писма. А царот беше испра­тил со мене воени началници со коњаници.

10 Кога го слушнаа тоа Санавалат, хорончанецот и Товија, амонски роб, им стана многу непријатно што дошол чо­век да се грижи за доброто на синовите Израелови.

11

Пристигнав во Ерусалим и оста­нав таму три дни.

12 Потоа станав ноќе со неколку ма­жи, што беа со мене, и никому не му кажав што ми ставил Бог на срце да направам за Ерусалим; а немаше никакво добиче со мене, освен она на кое јавав.

13 Така минав ноќе преку Долин­ските Порти накај Изворот на Змејот и низ Гноишните Порти, ги разгледав раз­рушените ѕидишта на Ерусалим и изго­рените негови порти со оган.

14 И дојдов до Изворните Порти и до царскиот базен, но таму немаше место да мине добичето што беше под мене;

15 и се вратив назад по долот ноќе и ги разгледав ѕидиштата и, откако минав пак низ Долинските Порти, се вратив.

16 Но старешините не знаеја, каде одев и што правев: дотогаш не им бев открил ништо ни на Јудејците, ниту на свештениците, ниту на првенците, ниту на началниците, ниту на другите што беа задолжени околу таа работа.

17 Затоа им реков: „Гледате во каква неволја се наоѓаме; Ерусалим опусте, и портите негови со оган се изгорени; да одиме и да ги изградиме ѕидовите на Ерусалим, та да не бидеме веќе за срам.“

18 И им раскажав дека добрата рака на мојот Бог беше над мене, — и за збо­ровите на царот што ми ги кажа. Па им реков: „Да станеме и да градиме!“ Тогаш им се зацврстија рацете за општо добро дело.

19 Кога го слушнаа тоа Санавалат хорончанецот и Товија, амонски роб, и Гешем Арабјанецот, ни се потсмев­нуваа и рекоа со презир: „Што сакате да направите? Мислите ли да кренете бунт против царот?“

20 Јас им одговорив и реков: „Небес­ниот Бог, Тој ќе ни помогне, и ние, слугите Негови, чисти ќе поч­неме да ѕидаме, а за вас нема да има ни дел, ни право, ни спомен во Ерусалим.“

3

1

И стана Елијашив, првосвештеникот, и браќата негови — свештени­ците, и ги изградија Овчите Порти: ги ставија вратите нивни и ги осветија и продолжија да ѕидаат од Кулата на Стотината до Кулата на Хананел.

2 До нив градеа ерихонците, а вед­наш до нив ѕидаше Закур, син на Имриј.

3 Рибната Порта ја изградија жите­лите на Сенаа: тие ја покрија и ги ста­вија крилата нејзини, клучал­ниците нејзини и резињата нејзини.

4 До нив Меремот, син на Урија и внук на Хакоц, го поправаше ѕидот; до нив Мешулам, син на Варахија, син Мешезавелов; до нив поправаше Садок, синот на Баана.

5 До нив поправаа текојци; но некои од нив, повидните, не го свиткаа грбот за да поработат за својот Господ.

6 Старите порти ги поправаа Јојада, син на Пасеах, и Мешулам, син на Бесо­дија. Тие ги покрија и ги ставија врати­те нивни, клучалките нивни и резињата нивни.

7 До нив поправаше Мелатија, Гавао­нец, и Јадон од Меронот, со жителите на Гаваон и на Мицпа, кои му беа пот­чинети на управителот на областа зад Реката.

8 До него поправаше Узиил, син на Хархаја, златар, а до него поправаше Ананија, син Харакахимов. Тие го обновија Ерусалим до Широкиот Ѕид.

9 До нив поправаше Рефаја, син Оров, началник на половината од ерусалимскиот округ.

10 До нив, токму наспроти куќата сво­ја, поправаше Једаја, син на Хару­маф, а до него поправаше Хатуш, син на Хашавнеја.

11 Другиот дел го поправаше Малкија, син на Харим, и Хашув, син на Па­хат-Моав; тие го поправаа ѕидот сѐ до Кулата на Печките.

12 До нив поправаше Селум, син на Халохеш, началник на ерусалимскиот полуокруг, — тој и ќерките негови.

13 Долинските Порти ги поправаше Анон, и жителите на Заноах: тие ги изградија и ги ставија вратите нивни, клучалките нивни и резињата нивни: тие уште поправаа и илјада лакти од ѕидот до Гноишните Порти.

14 А Гноишните Порти ги поправаше Малкија, Рихавов син, началник на округот на Бет-Керем: тој ги изгради и ги стави вратите нивни, клучалките нивни и резињата нивни.

15 Изворните Порти ги поправаше Шалун, син на Кол-Хозе, началник на округот Мицпа; тој ги изгради, ги покри и ги стави вратите нивни, клу­чалките нивни и резињата нивни; тој го поправаше и ѕидот кај базенот Сала, спроти царската градина, и кај скалите што слегуваа од Давидовиот град.

16 По него поправаше Неемија, син на Азбук, началник на половина од округот на Бет-Цур, до Давидовите гробници и до ископаното езеро и до куќата на храбрите.

17 По нив поправаа левитите, рако­водени од Рехум, син на Ваниј; до него поправаше, за својот округ, Ха­шавија, началник на половина од округот на Кеила.

18 По нив поправаа браќата нивни: Бинуј, Хенададов син, началник на половина од кеилскиот округ.

19 А до него поправаше Езер, син на Јешуа, началник на Мицпа, на вториот дел, спроти излезот кон оружницата, на аголот.

20 По него ревносно поправаше Варух, син на Закај, на вториот дел, од аголот до куќната врата на Ели­јашив, прво­свештеникот.

21 По него поправаше Меремот, син на Урија, син Хакоцов, на вториот дел, од куќната врата на Елијашив до крајот на Елијашивовата куќа.

22 Понатаму работеа свештениците од околината.

23 Понатаму работеа Венијамин и Ха­шув, спроти својата куќа; по нив по­праваше Азарија, син на Маасеја, Ана­ниев син, до куќата своја.

24 По него поправаше Бинуј, син на Хенадад, на вториот дел, од Азарие­вата куќа до аголот и свиокот.

25 Палал, синот на Узај, работеше спроти аголот и кулата, што се издига од горниот царски дом при затвор­скиот двор. По него Федаја, Парошов син.

26 А храмовите прислужници, што живееја во Офел, поправаа спроти Вод­ните Порти кон исток и до издадената кула.

27 По нив поправаа текојците, на другиот дел, на местото спроти големата издадена кула до Офел­скиот ѕид.

28 Од Коњските Порти понатаму поправаа свештениците, секој спроти својата куќа.

29 По нив поправаше Садок, синот на Имер, спроти својата куќа; понатаму работеше Шемаја, син на Шеханија, чувар на Источните Порти.

30 По него поправаше Ананија, Шеле­миев син, и Анон, шестиот син на Ца­лаф, на вториот дел. По нив поправаше Мешулам, Варахиев син, спроти собата своја.

31 По него поправаше Малкија, Хацорфиев син, до куќата на храмо­вите прислужници и трговците, спроти Мифкадските Порти дури до стражар­ницата кај аголот на ѕидот.

32 А меѓу стражарницата и Овчите Порти поправаа златари и трговци.

33

Кога Санавалат слушна дека ги ѕидаме ѕидовите, се налути и додеваше многу и се подигруваше со Јудејците;

34 и зборуваше пред браќата свои и пред самарјанските воени луѓе, велејќи: „Што прават тие проклети Јудејци? Зар ќе им го дозволат тоа? Зар тие ќе принесат жртви? Зар ќе завршат некогаш? Зар ќе ги оживеат камењата од купиштата прав, и притоа изгорени?“

35 А до него Товија, Амонецот, рече: „Нека го ѕидаат; ќе мине лисицата и ќе ги срине камените ѕидови нивни.“

36 Чуј, Боже наш, на каков презир сме, и сврти го тоа нивно подигрување врз главите нивни, предај ги на презир во земја на пленство.

37 Не ги прикривај беззаконијата нив­ни, и гревот нивни да не биде избришан пред лицето Твое, бидејќи ги огорчија оние што ѕидаат.

38 Ние сепак го градевме ѕидот, и це­лиот ѕид високо беше поврзан до поло­вината негова. И на народот му беше при срце да работи.

4

1

Кога слушнаа Санавалат и Товија, и Арабјаните, и Амонците, и Аш­додците, дека ерусалимските ѕи­дови се возобновуваат и дека расипаното почна да се поправа, многу се разгневија.

2 И се договорија да одат заедно да војуваат против Ерусалим и да го разрушат.

3 А ние Му се молевме на нашиот Бог и поставивме спроти нив стража дење и ноќе за да се спасиме од нив.

4 Но Јудејците рекоа: „Ослабна силата на носачите, а земја од урнатините има многу; не можеме да го градиме ѕидот.“

5 А непријателите наши, пак, велеа: „Нема да успеат и нема да видат, кога наеднаш ќе влеземе меѓу нив, ќе ги убиеме, и ќе ја запреме работата.“

6 Доаѓаа Јудејците што живееја до нив, и ни говореа на десетина пати од сите места дека ќе нѐ нападнат,

7 тогаш по ниските места на градот, зад ѕидот, по сувите места, го пос­троија народот по родови со мечевите нивни, со копјата нивни и со лаковите нивни.

8 Па погледнав и станав, та им реков на првенците и војводите и на другиот народ: „Не плашете се од нив; спомнете си за Господ Кој е величествен и влева страхопочит и бијте се за браќата свои, за синовите свои, за ќерките свои, за жените свои и за к­уќите свои.“

9 Кога слушнаа нашите непријатели дека ни е познато што кројат, тогаш Бог го растури нивниот заговор, и ние сите се вративме кај ѕидот, секој на својата работа.

10 Од тој ден половина од моите слуги работеа на изградбата, а другата поло­вина стоеше со копја, штито­ви, лакови и оклопи; а нивните водачи беа зад це­лиот дом Јудин.

11 Оние што го градеа ѕидот и носеа товари, така го правеа тоа, што со едната рака ја извршуваа работата, а во другата рака држеа копје.

12 Сите градители беа препашани со меч околу половината, и така градеа, а до мене беше трубачот.

13 И им реков на водачите и начал­ниците и на другиот народ: „Работата е голема и нашироко распространета, а ние сме распрснати по ѕидот и од­далечени едни од други;

14 затоа, од каде ќе чуете звук на труба, накај тоа место собирајте се кон нас: нашиот Бог ќе се бори за нас.“

15 Така ја теравме работата; и поло­вината ги држеа копјата откако зората ќе се појави, сѐ додека ѕвездите да из­лезат.

16 Освен тоа, истовремено му бев порачал на народот сите да ноќеваат во Ерусалим, заедно со слугите свои за да бидат тие кај нас ноќе на стража, а дење на работа.

17 И ниту јас, ниту браќата мои, ниту стражарите што ме придружу­ваа, не ги соблекувавме облеките свои, и секој од нас имаше при рака меч и вода.

5

1

Се крена голем врисок од луѓето и нивните жени, против Јудејци­те, браќата нивни.

2 Имаше едни, кои велеа: „Ние, синовите наши и ќерките наши сме многу; и ние би сакале да си набавиме жито, да се храниме и да живееме.“

3 Имаше и такви, кои велеа: „Ги зало­жуваме нивите свои, лозјата свои и куќите свои за да си набавиме жито при овој глад.“

4 Имаше и такви, кои велеа: „Ние позајмуваме сребро за царскиот данок за нивите и лозјата свои;

5 ние имаме исти тела, какви што се телата на браќата наши, и синовите ни се такви, какви што се нивните синови, а ете, ние сме должни да ги даваме синовите свои и ќерките свои за слуги, а, пак некои наши ќерки веќе се наоѓаат во ропство. Нема никакви средства за откуп во рацете наши; и нивите наши и лозјата наши се во рацете на големците.“

6 Кога го слушнав нивното леле­кање и тие зборови, многу се јадосав.

7 Срцето мое се возбуди, и јас строго ги прекорив првенците и војводите, ве­лејќи им: „Вие земате лихва од браќата свои.“ И свикав против нив голем собир,

8 па им реков: „Ние, според силите свои, ги откупуваме браќата свои Ју­дејци, продадени на народите, а вие ги продавате браќата свои, и тие ни се продаваат нам?“ Тие молчеа и не знаеја што да одговорат.

9 Тогаш реков: „Не е добро тоа што го правите. Нели треба да одите во страв пред нашиот Бог за да го одбегнете потсмевот на народите, нашите непријатели?

10 И јас и браќата мои и оние што служат кај мене им даваме на заем и сребро и жито: да им го простиме тој долг.

11 Вратете им ги уште денес нивните ниви, лозјата нивни и маслиновите градини нивни, и куќите нивни, и лихвата од среброто, житото, виното и маслото што сте го зеле од нив.“

12 А тие одговорија: „Ќе го вратиме и нема ништо да бараме од нив; ќе направиме така, како што велиш.“ Тогаш ги повикав свештениците и им заповедав да се заколнат дека ќе направат така.

13 Па ја истресов облеката своја и реков: „Така да го истресе Бог секој човек што нема да го одржи тој збор од домот негов, од имотот негов, и така да биде во него истресено и празно сѐ!“ И целото собрание рече: „Амин!“ и Го прославија Бога; и народот го одржа тој збор.

14 Од тој ден, кога бев назначен за нивен управител во јудејската земја, од дваесеттата година до триесет и втората година од владеењето на царот Артаксеркс, во текот на дванаесет години, јас и браќата мои никогаш не ги собиравме даноците за управителот.

15 А поранешните управители, што беа пред мене, го оптоваруваа народот и земаа од него жито и вино, освен четириесетте шекели сребро; дури и слугите нивни владееја над народот. Но јас не правев така поради страв Божји.

16 Притоа, јас ги поттикнував рабо­тите околу изградбата на овој ѕид; и ниви не купувавме, а сите мои слуги се собираа таму на работа.

17 Кај мене на трпезата имаше по сто и педесет души Јудејци и началници, покрај оние што доаѓаа кај нас од околните народи.

18 И, еве, што се приготвуваше за еден ден: еден бик, шест одбрани овци и птици се готвеа кај мене; и секои десет дена се набавуваа различни вина во изобилие. И покрај сето тоа, јас не земав управителски данок, зашто тешка работа лежеше врз тој народ.

19 Боже мој, спомни ме мене за сето добро што го направив за овој народ!

6

1

Кога слушнаа Санавалат, Товија и Гешем, Арабјанецот и другите на­ши непријатели дека јас го изѕидав ѕидот, и дека на него не остана ниту една пукнатина — до тоа време, меѓу­тоа, не бев поставил уште врати на портите, —

2 тогаш Санавалат и Гешем испра­тија луѓе да ми кажат: „Дојди да се сретнеме во Кефирим, во долината Оно!“ Тие намислиле да ми направат зло.

3 Но јас испратив пратеници да им кажат: „Зафатен сум со голема работа, не можам да слезам; работата ќе запре, ако ја оставам и слезам кај вас.“

4 Четирипати тие ми испраќаа таква покана, а јас им враќав ист одговор.

5 Тогаш Санавалат го испрати по ме­не, за петти пат, слугата свој со отво­рено писмо во раката своја.

6 Во него беше напишано: „Глас се разнесува меѓу народите, и Гешем тврди дека, божем, ти и Јудејците сте намислиле да дигнете востание, поради што и го ѕидаш ѕидот и сакаш да им бидеш цар; така се зборува;

7 си поставил и пророци да разгласуваат за тебе во Ерусалим и да говорат: ‚цар јудејски!‘ А таквите зборови ќе дојдат до царот. Затоа дојди, и ќе се посоветуваме заедно.“

8 Но јас испратив да му кажат: „Ништо такво немало, за што зборуваш; сам си го измислил со својот ум.“

9 А тие сите нѐ заплашуваа, велејќи: „Ќе им капнат рацете од таа работа, и таа нема да се заврши.“ Но јас уште повеќе си ги зацврстив рацете свои.

10 Отидов во куќата на Шемаја, син на Делаја, син Мехетавелов, и тој се затвори и рече: „Да појдеме во Божјиот дом, внатре во храмот, и да ја заклу­чиме потоа вратата на храмот, зашто ќе дојдат да те убијат ноќе.“

11 Но јас одговорив: „Зарем треба да бега човек како мене? Треба ли таков човек каков што сум јас да влезе во хра­мот за да остане жив! Не одам.“

12 Јас знаев дека не го беше испра­тил Бог, — иако ми говореше пророч­ки, — туку дека Товија и Санавалат го беа поткупиле.

13 Тој беше поткупен за да ме ис­плаши, да постапам така и да згрешам, та да имаат за мене лошо мислење и да ме казнат за тоа со прекори.

14 Помни ги, Боже мој, Товија и Сана­валат според тие нивни дела, а исто така и пророчицата Ноадија и другите пророци што сакаа да ме уплашат?

15 Ѕидот беше завршен во дваесет и петтиот ден од месецот елул, точно за педесет и два дена.

16 Кога слушнаа за тоа сите наши непријатели, и го видоа тоа сите околни народи, многу се исплашија и сфатија дека таа работа е извршена од нашиот Бог.

17 Освен тоа, во тие дни повидните Јудејци пишуваа писма и ги испраќаа до Товија, а Товиевите писма одеа до нив,

18 зашто мнозина во Јудеја со заклетва склучија сојуз со него, зашто тој му беше зет на Шеханија, син Арахов, а синот негов Јонатан беше женет за ќер­ката на Мешулам, синот на Варахија.

19 Тие говореа пред мене дури и за неговата добрина, а моите зборови му се пренесуваа нему. Товија испраќаше писма за да ме заплаши.

7

1

Кога ѕидот беше изграден, и ги поставија вратите, а и вратарите беа поставени на службата своја, и пејачите, и левитите,

2 тогаш управувањето на Ерусалим му го доверив на мојот брат Ананија, заедно со началникот на тврдината, Ананија, бидејќи тој беше од многу други поверен и побогобојазлив,

3 и им реков: нека не ги отвораат ерусалимските порти, додека не из­грее сонцето; и навечер, додека врата­рите се наоѓаат тука, нека ги затвораат и заклучуваат портите. И определив стражари од жителите ерусалимски, секој на своја стража и секој спроти куќата негова.

4

Но градот беше широк и голем, а народ во него имаше малку, и куќите не беа изградени.

5 А мојот Бог ме вдахнови да ги соберам првенците и началниците и народот за да бидат внесени во родо­словниците. Па го најдов родо­словниот список на оние што беа дошле први; во него беше напишано:

6 ова се жителите на земјата, кои се вратија од пленство, каде што беа преселени од вавилонскиот цар Наву­ходоносор и се вратија во Ерусалим и Јудеја, секој во својот град —

7 оние што тргнаа со Зоровавел, Јешуа, Неемија, Азарија и Раамија, Нахаманиј, Мардохеј, Билшан, Мис­перет, Бигвај, Нехум и Баана. Еве го бројот на народот Израелов:

8 потомци на Парош — две илјади сто седумдесет и двајца.

9 Потомци на Сафатија — триста седумдесет и двајца.

10 Потомци на Арах — шестотини педесет и двајца.

11 Потомци на Пахат-Моав, односно, потомци на Јешуа и Јоав — две илјади осумстотини и осумнаесет.

12 Потомци на Елам — илјада двесте педесет и четири.

13 Потомци на Зату — осумстотини четириесет и пет.

14 Потомци на Закај — седумстотини и шеесет.

15 Потомците на Бинуј — шестотини четириесет и осум.

16 Потомци на Бевај — шестотини дваесет и осум.

17 Потомци на Азгад — две илјади триста дваесет и двајца.

18 Потомци на Адоникам — шестотини шеесет и седум.

19 Потомци на Бигвај — две илјади шеесет и седум.

20 Потомци на Адин — шестотини педесет и пет.

21 Потомци на Атер, од Езекиевиот дом — деведесет и осум.

22 Потомци на Хашум — триста дваесет и осум.

23 Потомци на Бецај — триста дваесет и четири.

24 Потомци на Хариф — сто и дванаесет.

25 Жители од Гаваон — деведесет и пет.

26 Жители од Витлеем и Нетофа — сто осумдесет и осум.

27 Жители од Анатот — сто дваесет и осум.

28 Жители од Бет-Азмавет — четириесет и двајца.

29 Жители од Кирјат-Јарим, Кефира и Беерот — седумстотини четириесет и тројца.

30 Жители од Рама и Гева — шестотини дваесет и еден.

31 Жители од Микмас — сто дваесет и двајца.

32 Жителите од Ветил и Гај — сто дваесет и тројца.

33 Жители од другиот Нево — педесет и двајца.

34 Потомци од другиот Елам — илјади двесте педесет и четворица.

35 Потомци на Харим — триста и дваесет.

36 Луѓе од Ерихон — триста четирие­сет и пет.

37 Луѓе од Лод, Хадид и Оно — седумстотини дваесет и еден.

38 Жители од Сенаа — три илјади деветстотини и триесет.

39 Свештеници: потомци на Једаја од домот на Јешуа — деветстотини седумдесет и тројца.

40 Потомци на Имер — илјада педе­сет и двајца.

41 Потомци на Пашхур — илјада двесте четириесет и седум.

42 Потомци на Харим — илјада и седумнаесет.

43 Левити: потомци на Јешуа, и Кадмиел, од родот на Ходева — седумдесет и четири.

44 Пејачи, потомци на Асаф — сто четириесет и осум.

45 Чувари на портите: потомци на Селум, потомци на Атер, потомци на Талмон, потомци на Акув, потомци на Хатита, потомци на Шовај — сто триесет и осум.

46 Прислужници во храмот: потомци на Циха, потомци на Хасуфа, потомци на Табаот,

47 потомци на Керос, потомци на Сиа, потомци на Падон,

48 потомци на Левана, потомци на Хагава, потомци на Салмај,

49 потомци на Ханан, потомци на Гидел, потомци на Гахар,

50 потомци на Реаја, потомци на Рецин, потомци на Некода,

51 потомци на Газам, потомци на Оза, потомци на Пасеах,

52 потомци на Бесај, потомци на Меуним, потомци на Нефушесим,

53 потомци на Бакбук, потомци на Хакуфа, потомци на Хархур,

54 потомци на Бацлит, потомци на Мехида, потомци на Харша,

55 потомци на Баркос, потомци на Сисера, потомци на Темах,

56 потомци на Нецијах, потомци на Хатифа.

57 Потомци на слугите Соломонови: потомци на Сотај, потомци на Софе­рет, потомци на Перида,

58 потомци на Јаала, потомци на Даркон, потомци на Гидел,

59 потомци на Сафатија, потомци на Хатил, потомци на Похерет-Хаце­ваим, потомци на Амон.

60 Сите прислужници на храмот и потомците од слугите Соломонови — беа на број триста деведесет и двајца.

61 Еве ги и оние што дојдоа од Тел-Мелах, Тел-Харша, Керув-Адон и Имер, но не можеа да го кажат поколението свое и родот свој, дали се и тие од Израел:

62 потомците на Делаја, потомците на Товија, потомците на Некода — шестотини четириесет и двајца.

63 А од свештениците: потомците на Ховаја, потомците на Хакоц, потомците на Верзелиј, кој беше женет со една од ќерките на Верзелиј од Галаад и почна да се презива според нивното име.

64 Тие го бараа родословниот спи­сок, но не се најде, та затоа беа исклу­чени од свештенството.

65 А управителот им забрани да јадат од најсветото на жртвите, сѐ додека не се избере свештеник со урим и тумим.

66 Целото општество заедно беше четириесет и две илјади и триста шее­сет души,

67 освен слугите нивни, кои беа седум илјади триста триесет и седум; и со нив пејачи и пејачки уште двесте четирие­сет и пет. Коњи имаа седумстотини триесет и шест, маски имаа двесте четириесет и пет,

68 камили — четиристотини триесет и пет, магариња — шест илјади седумстотини и дваесет.

69 Некои од родовските началници дадоа прилози за изградба. Управите­лот даде во ризницата илјада златни даријки, педесет чаши, петстотини и триесет свештенички одежди.

70 А некои од старешините дадоа во ризницата за да напредуваат рабо­тите, дваесет илјади златни даријки и две илјади и двесте мини сребро.

71 Други од народот дадоа дваесет илјади златни даријки и две илјади мини сребро и шеесет и седум свеш­тенички одежди.

72 И така се населија во градовите свои свештениците и левитите, и вра­тарите и пејачите, и народот и слуги­те на храмот и сиот Израел.

8

1

Кога настапи седмиот месец, и синовите Израелови беа населени по градовите, се собра сиот народ едно­душно на плоштадот што се наоѓа пред Водните Порти, и му рекоа на кни­жникот Ездра да ја донесе книгата на Мојсеевиот закон, која Господ му ја беше дал на Израел.

2 И свештеникот Ездра го донесе законот пред собранието од мажи, жени и сите што можеа да разбираат, во првиот ден на седмиот месец;

3 и читаа од него на плоштадот што е пред Водните Порти, од осамнување до пладне, пред мажите, жените и сите што можеа да разберат; и сиот народ со внимание ја слушаше книгата на законот.

4 Книжникот Ездра стоеше на повисоко место што се приготви за таа цел, а до него десно стоеја Матитија, Шема, Анаја, Урија, Хелкија и Маасеја, а лево од него — Федаја, Мисаил, Малкија, Хашум, Хашба­дана, Захарија и Мешулам.

5 Ја отвори Ездра книгата пред очите на сиот народ, зашто тој стое­ше повисоко од сиот народ. А кога ја отвори, сиот народ стана.

6 Тогаш Ездра Го благослови Гос­пода, Великиот Бог. И сиот народ одговараше: амин, амин, — кревајќи ги рацете нагоре, поклонувајќи се и паѓајќи ничкум доземи пред Господ.

7 А левитите Јешуа, Ваниј, Шеревија, Јамин, Акув, Шабетај, Ходија, Маасеја, Келита. Азарија, Јозавад, Ханан, Пела­ја му го објаснуваа зако­нот на народот, а народот стоеше на местата свои.

8 И читаа разбирливо од книгите, од законот Божји, и даваа толкување, и народот го разбираше прочитаното.

9 Тогаш Неемија, и книжникот Ез­дра, свештеник, и левитите, кои го поучуваа народот, му рекоа на сиот народ: „Овој ден е свет пред Господ, вашиот Бог; не тажете и не плачете,“ — зашто сиот народ плачеше, слушај­ќи ги зборовите на законот.

10 И им рече: „Одете, јадете добри јадења и пијте добри пијалаци, и ис­пратете им и на оние што немаат при­готвено, зашто овој ден е свет пред нашиот Господ. Не тажете, зашто радоста пред Господ е поткре­па за вас.“

11 И левитите го утешуваа сиот народ, велејќи: „Престанете, зашто овој ден е свет, не тажете.“

12 И појде сиот народ да јаде и да пие и да дели и на оние што немаа и да празнува со голема радост, зашто ги разбраа зборовите што им ги кажаа.

13

На другиот ден се собраа старе­шините на родовите од сиот народ, свештениците и левитите кај книжни­кот Ездра, за да им ги објасни зборо­вите на законот.

14 И го најдоа напишаното во за­конот што Господ го беше дал преку Мојсеј дека на празникот во седмиот месец синовите Израелови треба да живеат во колиби.

15 Затоа објавија и разгласија по сите свои градови и во Ерусалим, ве­лејќи: „Одете во гората и донесете вејки од питома маслина, вејки од дива маслина, вејки миртови, вејки палмови и вејки од други широколисни дрвја за да направите колиби според запишаното.“

16 Отиде народот и донесоа, та си направија колиби, секој на покривот свој и во дворовите свои, и во дворо­вите на Божјиот дом, и на плоштадот кај Водните Порти, и на плоштадот кај Ефремовите Порти.

17 Целата заедница на оние, што се беа вратиле од пленство, направи колиби и живееја во колиби. Од дните на Исус, синот Навинов, та до тој ден не беа правеле така синовите Израе­лови. Радоста беше многу голема.

18 И читаа од книгата на законот Божји секој ден, од првиот ден до последниот. И го празнуваа празни­кот седум дена, а на осмиот ден — се одржа собор според уредбата.

9

1

На дваесет и четвртиот ден од тој месец се собраа сите синови Из­раелови, постејќи, во вреќишта и со пепел на главите свои.

2 И се оддели Израеловото семе од сите туѓинци, станаа, па ги исповедаа гревовите свои и престапите на тат­ковците свои.

3 И стоеја на местата свои, и четврт ден читаа од книгата на законот Господов, својот Бог, а во другата четвртина се исповедаа и Му се поклонуваа на Господ, својот Бог.

4 А тогаш левитите Јешуа, Ваниј, Кадмиел, Шеванија, Буниј, Шеревија, Ваниј и Кенаниј се искачија на повисоко место, наменето за левити, и силно повикаа кон Господ, својот Бог.

5

Потоа левитите Јешуа, Кадмиел, Ваниј, Хашавнеја, Шеревија, Ходија, Шеванија и Петахија рекоа: „Станете, славете Го Господа, вашиот Бог, одвека довека, и нека се славослови преслав­ното Твое име, кое е повисоко од секое славословие и похвала!“

6 И рече Ездра: „Ти, Господи, Кој си еден, Ти го создаде небото, небесата на небесата и сета нивна војска, земјата и сѐ што е по неа, морињата и сѐ што е во нив, и Ти го оживуваш сето тоа, и небесните воинства Ти се поклонуваат.

7 Ти сам, Господи Боже, го избра Аврам, го изведе од Ур Халдејски и му даде име Авраам,

8 и го најде срцето негово верно пред Тебе, и склучи со него завет за да му ја дадеш нему и на семето негово земјата на Хананците, Хитијците, Аморејците, Перизијците, Јевусиј­ците и Гергесеј­ците. И Ти го исполни зборот Свој, заш­то си справедлив.

9 Бидејќи Ти ја виде маката на предците наши во Египет и ја слушна нивната поплака кај Црвеното Море,

10 и покажа знаци и чудеса над фараонот и над сите негови служи­тели и над сиот народ од земјата негова, бидејќи Ти знаеше, зашто тие постапија горделиво со нив, и Ти си создаде име до денес.

11 Ти го пресече пред нив морето, и тие минаа среде море како по суво, а оние што те гонеа, Ти ги фрли во длабочините како камен во силни води.

12 Во облачен столб Ти ги водеше дење и во огнен столб — ноќе, за да им го осветлуваш патот, по кој требаше да одат.

13 И слезе Ти на гората Синај и го­вореше со нив од небото, им даде пра­веден суд, вистински закони, наредби и добри заповеди.

14 И им ја покажа Твојата света сабота и преку Твојот слуга Мојсеј им даде заповеди, наредби и закон.

15 И кога гладуваа, Ти им даваше леб од небото, а кога беа жедни, им извади вода од камен, и им рече да одат и да ја завладеат земјата, која Ти, откога ја крена раката, се заколна дека ќе им ја дадеш.

16 Но тие, нашите татковци, беа упорни, се покажаа тврдоглави и не ги послушаа Твоите заповеди;

17 не сакаа да се покоруваат и не се сетија на Твоите чудесни дела што ги беше направил со нив, станаа тврдо­глави и со својата упорност поста­вија над себеси водач за да се вратат во ропството свое. Но Ти си Бог, Кој сака да проштева, добар и милостив, долготрпелив и многумилостив, и Ти не ги остави.

18 И макар што беа излеале теле и беа рекле: ‚ете го твојот бог што те изведе од Египет‘ — и макар што правеа големи сквернавења,

19 Ти, поради големото Свое милоср­дие, не ги остави во пустината; об­лачниот столб не се одлепуваше од нив дење, за да ги води по патот, и огнениот столб — ноќе за да им свети по патот, по кој требаше да одат.

20 Ти им го даде Твојот благ Дух за да ги поучува, и не ја одземаше маната Своја од устата нивна, па и вода им даваше за гаснење на жедта нивна.

21 Четириесет години ги хранеше во пустината; но ништо не им недостасуваше, облеката не им оветвуваше, нозете не им потекуваа.

22 И Ти им даде царства и народи и им ги раздели, и тие ја завладеаја земјата на Сихон, царот на Есевон, и земјата на Ог, царот на Башан.

23 И им ги умножи синовите нивни како небесните ѕвезди и ги воведе во земјата, за која им беше говорел на татковците нивни дека ќе дојдат да ја владеат.

24 И синовите нивни влегоа и ја завладеаја земјата. И Ти им ги пот­чини жителите на таа земја — Ханан­ците, и ги предаде во рацете нивни со царевите и народите на земјата за да постапуваат со нив според волјата своја.

25 И тие ги зазедоа утврдените градо­ви и плодната земја, и завладеаја куќи, полни со секаков имот, на­правени из­вори во камен, лозја и маслинови градини и многу плодни дрвја за храна. Тие јадеа, се наситуваа, се дебелеа и се на­сладуваа од Твојата голема добрина;

26 и тие станаа непокорни и се креваа против Тебе, го презреа Твојот закон, ги убиваа Твоите пророци, кои сведочеа да се обратат кон Тебе, и премногу хулеа.

27 И Ти затоа ги предаде во рацете на непријателите нивни, кои ги угнетуваа. Но секогаш кога, во тешко време за нив, ќе повикаа кон Тебе, Ти ги слу­шаше од небесата и, по големото Свое милосрдие, им даваше спасители што ги спасуваа од рацете на непријателите нивни.

28 А кога се успокојуваа, пак поч­нуваа да прават зло пред Твоето лице, и Ти ги предаваше во рацете на непријателите нивни, и тие владееја со нив. Но кога пак ќе повикаа кон Тебе, Ти ги слу­шаше од небесата и, според големото Свое милосрдие, многупати ги спасуваше.

29 Ти им напомнуваше да се свртат кон Твојот закон, но тие беа тврдоглави и не ги слушаа Твоите запо­веди, се от­странуваа од Твоите зако­ни, преку кои би живеел човек, ако ги исполнуваше, го свиткаа грбот, се по­кажаа тврдокор­ни и не слушаа.

30 Чекајќи да се обратат, Ти ги трпе­ше многу години и им напомнуваше со Твојот Дух преку пророците Свои, но тие не слушаа. Тогаш ги предаде во рацете на туѓи народи.

31 Но, по големото Свое милосрдие, Ти не ги истреби докрај и не ги оставаше, бидејќи Ти си Бог добар и милос­тив.

32 И сега, Боже наш, Боже величес­твен, силен, страшен, Кој го пази заветот и милоста, нека не биде мало пред лицето Твое сето страдање што нѐ снај­де нас, царевите наши, кнезовите наши, свештениците наши, татковците наши и сиот Твој народ од дните на асирските цареви до денес.

33 Во сѐ што нѐ снајде, Ти си праведен, зашто Ти постапуваш според правдата, а ние сме виновни.

34 Царевите наши, кнезовите наши, свештениците наши и татковците наши не го извршуваа Твојот закон и не им посветуваа внимание на Твоите заповеди и Твоите удари, со кои ги потсетуваше.

35 И во своето царство, при Твојата голема добрина што им ја укажуваше, и во широката и плодородна земја што им ја оддели, тие не Ти служеа и не се одвратуваа од своите лоши дела.

36 И, еве, сега сме робови; во таа земја што Ти им ја даде на татковците наши за да се хранат од плодовите нејзини и од благата нејзини, еве, сега ние ѝ робуваме.

37 И своите плодови таа изобилно ги принесува за царевите, на кои нѐ пот­чини заради гревовите наши. И тие по своја волја владеат над телата наши, и над добитокот наш, и ние сме во голема мака.“

10

1

Поради сето тоа даваме цврст завет за верност и потпишува­ме, и на потписот е печатот на кнезовите наши, левитите наши и свеш­тениците наши.

2 На запечатениот документ беа имињата на: Неемија, управителот, син на Хахалија, и Седекија,

3 Сераја, Азарија, Еремија,

4 Пашхур, Амарија, Малкија,

5 Хатуш, Шеванија, Малух,

6 Харим, Мерамот, Авдија,

7 Даниел, Гинетон, Варух,

8 Мешулам, Авија, Мијамин,

9 Маазија, Билгај, Шемаја: тоа се имињата на свештениците.

10 А ова се имињата на левитите: Јешуа, син на Азанија, Бинуј, од сино­вите на Хенадад и Кадмиел;

11 и браќата нивни: Шеванија, Ходи­ја, Келита, Пелаја, Ханан,

12 Миха, Рехов, Хашавија,

13 Закур, Шеревија, Шеванија,

14 Ходија, Ваниј, Бенину.

15 Народните старешини: Парош, Пахат-Моав, Елам, Зату, Ваниј,

16 Буниј, Азгад, Бевај,

17 Адонија, Бигвај, Адин,

18 Атер, Езекија, Азур,

19 Ходија, Хашум, Бецај,

20 Хариф, Анатот, Невај,

21 Магпијаш, Мешулам, Хезир,

22 Мешезавел, Садок, Јадуа,

23 Пелатија, Ханан, Анаја,

24 Осија, Ананија, Хашув,

25 Халохеш, Пилха, Шовек,

26 Рехум, Хашавна, Маасеја,

27 Ахија, Ханан, Анан,

28 Малух, Харим, Баана.

29 И другиот народ, свештеници, левити, вратари, пејачи, слуги на хра­мот и сите што беа минале од туѓите народи кон законот Божји, жените нивни, синовите нивни, ќерките нив­ни, сите што можеа да разберат,

30 се присоединија кон браќата свои, кон најчесните од нив, и се обврзаа со заклетва и проклетство дека ќе поста­пуваат по Божјиот закон, даден преку раката на Божјиот слуга Мој­сеј, и дека ќе ги пазат и извршуваат сите заповеди на Господ, нашиот Бог, и повелбите Негови, и наредбите Негови.

31 И да не ги даваат ќерките свои на туѓи народи, и нивните ќерки да не ги земаат за синовите свои;

32 и кога туѓите народи ќе донесат стока за продавање во сабота, да не купуваат од нив во сабота или во друг свет ден, и на седмата година да не се работи земјата и да се проштеваат се­какви долгови.

33 И си поставивме за закон да дава­ме од себе по една третина од шекел го­дишно за потребите на домот на на­шиот Бог:

34 за лебовите на предложението, за редовниот лебен принос и за секојдневната сепаленица, за саботите, за ново­месечијата, за празниците, за свеште­ните предмети и за жртвите за грев за очистување на Израел, и за сѐ што се врши во домот на нашиот Бог.

35 И фрливме ждрепка ние, свеште­ниците, левитите и народот, за набавка на дрва, кога кое наше поколение, во определено време, секоја година, да ги дотерува во домот на нашиот Бог за да горат врз жртвеникот на Господ, како што е запишано во законот.

36 Се обврзавме уште да принесуваме секоја година во домот Господов првини од земјата своја и првини од плодот на секое дрво;

37 исто така — да ги приведуваме во домот на нашиот Бог, првородените од синовите свои и од добитокот свој, како што е пишано во законот, прво­родените од крупниот и од ситниот добиток свој.

38 И првини од меленото жито наше, и нашите приноси, и плодови од секое дрво, и вино, и масло ќе им испраќаме на свештениците во ќелиите кај домот на нашиот Бог, и десеток од земјата своја — на левитите. Тие, левитите, ќе собираат десеток во сите градови, каде што имаме земјо­делство.

39 Со левитите, кога собираат левит­ски десеток, ќе има свештеник, по­томок Аронов, та левитите да го однесат десетокот од својот десеток во домот на нашиот Бог, во просториите определени за клетови.

40 Зашто во тие простории како Изра­еловите синови, така и левитите се должни да носат сѐ што се принесува како дар: жито, вино и масло. Таму се и свештените садови, и свештениците што служат, и врата­рите и пејачите. И ние нема да го оставиме домот на на­шиот Бог.

11

1

И се населија старешините народни во Ерусалим, а други­те од народот фрлија ждрепка, за да излезе еден од десетмина да се насели во светиот град Ерусалим, а преостанатите девет — во другите градови.

2 И народот ги благослови сите, кои доброволно се согласија да живеат во Ерусалим.

3 Еве ги старешините на земјата што се населија во Ерусалим, а во градовите на Јудеја сите живееја на својот имот, по градовите свои: дру­гите Израелци, свештениците, левитите и слугите на храмот, и потомците на Соломоновите слуги.

4 Во Ерусалим се населија и некои од потомците на Јуда и од потомците на Венијамин; од Јудините потомци: Ата­ја, син на Озија, син Захариев, син Ама­риев, син Сафатиев, син Маха­лаеилов, од потомците на Фарес,

5 и Маасеја, син на Варух, син на Кол-Хозе, син на Хазаја, син на Адаја, син на Јојарив, син Захариев, потомци на Силомниј.

6 Сите потомци на Фарес, што живееја во Ерусалим, беа четиристотини шеесет и осум, храбри луѓе.

7 А, еве, ги потомците Венија­минови: Салу, син Мешуламов, син Јоедов, син Педаев, син Колаев, син Маасеев, син Итиелов, син Исаев,

8 и по него Габај и Салај — деветстотини дваесет и осум.

9 Јоил, синот Зихриев, беше начал­ник над нив, а Јуда, синот на Хасенуа, беше втор над градот.

10 Од свештениците: Једаја, син на Јојарив, Јахин,

11 Сераја, син Хелкиев, син Мешу­ламов, син Садоков, син Мерајотов, син на Ахитув, началник на Божјиот дом,

12 и нивните браќа, кои вршеа служба во Божјиот дом, — осумстотини дваесет и двајца; и Адаја, син Јерохамов, син Пелалиев, син Амаси­ев, син Захариев, син Пашхуров, син Мелхиев,

13 и браќата негови, старешини на родовите — двесте четириесет и двајца; и Амашсај, син Азариилов, син Ах­заев, син Мешилемотов, син Имеров,

14 и браќата негови, мажи воинствени — сто дваесет и осум. Началник им беше Завдиел, син Хагедолимов.

15 А од левитите: Шамаја, син на Ха­шув, син Азрикамов, син на Хашавија, син Буниев,

16 и Шабетај, и Јозавад од левитските началници за надворешни ра­боти на Божјиот дом,

17 и Матанија, син на Миха, син Завдиев, син Асафов, водител при славословието, за време на молитвата, и Бакбукија, втор по него од браќата не­гови, и Авда, син на Шамуа, син Галалов, син Једутунов.

18 Сите левити од светиот град беа двесте осумдесет и четири.

19 А вратари: Акув, Талмон и браќата нивни, стражари при портите — сто седумдесет и двајца.

20 Другите Израелци, свештениците и левитите, живееја по сите градови на Јудеја, секој во својот дел.

21 А храмовите прислужници жи­вееја во Офел: нивни началници беа Циха и Гишпа.

22 Началник на левитите во Ерусалим беше Озиј, син на Ваниј, син Хашавиев, син Матаниев, син Михаев од потомците Асафови, кои беа певци при службата во Божјиот дом;

23 зашто од царот имаше за нив посебна заповед, и имаше правило определено за певците за секој ден.

24 И Петахија, син Мешезавелов од потомците Зерахови, Јудин син, беше застапник на царот за сите работи што се однесуваа на народот.

25

Од оние, пак, што беа по селата, на нивите свои, некои од Јудините синови живееја во Кирјат-Арба и во неговата околина, во Дивон и во околината негова, во Јекавцеел и во селата негови,

26 во Јешуа, во Молада и во Бет-Пе­лет,

27 во Хацар-Шуал, во Вирсавија и во нивните околини,

28 Во Циклаг, во Мехона и во нивни­те околини,

29 во Ен-Римон, во Цора и во Јармут,

30 во Заноах, Адулам и селата нивни, во Лакиш и полињата негови, во Азека и неговата околина; тие се беа сместиле од Вирсавија дури до Хиномовата Долина.

31 Синовите Венијаминови живееја во Гева, во Михмаш до Ветил и во сите села негови,

32 во Анатот, Нов, Ананија,

33 Асор, Рама, Гитаим,

34 Хадид, Цевоим, Невалат,

35 Лод, Оно и во долината Харашим.

36 Во деловите на Јуда и на Венијамин свои населби имаа и левитите.

12

1

Еве ги свештениците и левитите, што дојдоа со Зоровавел, синот Салатиилов, и со Јешуа: Сераја, Еремија, Ездра.

2 Амарија, Малух, Хатуш,

3 Шеханија, Рехум, Меремот,

4 Идо, Гинетој, Авија,

5 Мијамин, Маадија, Билга,

6 Шемаја, Јојарив, Једаја,

7 Салу, Амок, Хелкија, Једаја. Тоа се началниците на свештениците и бра­ќата нивни во дните на Јешуа.

8 А левитите: Јешуа, Бинуј, Мата­нија, главен при славословијата, тој и бра­ќата негови, Кадмиел, Шеревија, Јуда,

9 и Бакбукија и Униј, нивни браќа, кои заедно со нив служеа.

10 Јешуа го роди Јоаким, Јоаким го роди Елијашив, Елијашив го роди Јојада,

11 Јојада го роди Јонатан, Јонатан го роди Јадуа.

12 Во дните на Јоаким старешини на свештенички семејства беа: од Сера­иевиот дом — Мераја, од Еремиевиот дом — Ананија,

13 од домот на Ездра — Мешулам, од Амариевиот дом — Јоханан,

14 од Мелихуевиот дом — Јонатан, од Шеваниевиот дом — Јосиф,

15 од Харимовиот дом — Адна, од Мерајотовиот дом — Хелкај,

16 од Идовиот дом — Захарија, до Гинетоновиот дом — Мешулам,

17 од Авиевиот дом — Зихриј, од Минјаминовиот дом и од Моадиевиот дом — Пилтај,

18 од Билгаовиот дом — Шамуа, од Шемаевиот дом — Јонатан,

19 од Јојаривовиот дом — Матенај, од Једаевиот дом — Озиј,

20 од Салаевиот дом — Калај, од Амоковиот дом — Евер,

21 од Хелкиевиот дом — Хашавија, од Једаевиот дом — Натанаил.

22 Што се однесува до левитите, старе­шините на нивните семејства беа запи­шани во списокот во дните на Ели­јашив, Јојада, Јоханан и Јадуа; и исто така и свештениците до царувањето на Дариј персиски.

23 Синовите Левиеви, племенски ста­решини, се запишани во летописот до дните на Јоханан, Елијашивовиот син.

24 Началници на левитите беа: Хаша­вија, Шеревија, и Јешуа, Кад­миеловиот син, и браќата нивни, при нив поставени за славословие при благодаренијата, според наредбата на Давид, Божји чо­век, смена по смена.

25 Матанија, Бакбукија, Авдија, Ме­шулам, Талмон, и Акув беа вратари, кои чуваа стража при вратните пра­гови.

26 Тоа беше во дните на Јоаким, синот на Јешуа, Јоседеков син, и во дните на Неемија и на свештеникот Ездра, кни­ж­ник.

27

Кога требаше да се осветуваат еру­салимските ѕидови, ги повикаа левитите од сите места, и им запове­даа да дојдат во Ерусалим за да се изврши осветувањето и радосното празнување во сла­вословија и песни, при звукот на кимвали, псалтири и гусли.

28 Се собраа синовите на певците од Ерусалимскиот округ и од селата Нетофатски,

29 и од Бет-Гилгал, и од околината на Гева и Азмавет, зашто певците си беа изградиле села во околината на Еру­салим.

30 И се очистија свештениците и левитите, го очистија и народот и портите и ѕидовите.

31 Тогаш ги изведов на ѕидот јудеј­ските началници и поставив два големи хора певци, и едниот од нив одеше десно по ѕидот кон Гноишните Порти.

32 По нив одеше Хошаја и половината јудејски началници:

33 Азарија, Ездра, Мешулам,

34 Јуда, Венијамин, Шемаја и Еремија;

35 а од синовите свештенички со труби: Захарија, син на Јонатан, син на Шемаја, син на Матанија, син на Ми­хаја, син на Закур, Асафов син,

36 и браќата негови: Шамаја, Аза­риил, Милалај, Гилалај, Маај, Натанаил, Јуда и Ананија со свирките на Давид, Бож­јиот човек, и книжни­кот Ездра пред нив.

37 До Изворните Порти, спроти нив, тие излегоа по степеништата на Да­видовиот град, по скалите што водеа кон ѕидот над Давидовиот дом, до Водните Порти на исток.

38 Другиот хор врвеше наспроти нив, а по него јас и половината од на­родот, по ѕидот од Кулата кај печката до широкиот ѕид,

39 и од Ефремовите Порти, покрај Старите Порти и Рибните Порти и Хананеловата Кула, и кулата Меа, кон Овчите Порти, и застанавме при Затворските Порти.

40 Потоа и обата збора застанаа пред Божјиот дом, а и јас и половината началници со мене,

41 и свештениците: Елијаким, Маа­сеја, Минјамин, Михаја, Елјоенај, Заха­рија и Ананија со трубите,

42 Маасеја, Шемаја, Елеазар, Озиј, Јоханан, Малкија, Елам и Езер. А пев­ците пееја високо; водач им беше Јиз­рахија.

43 Во тој ден се принесоа големи жрт­ви и се веселеа, зашто Бог им беше дал голема радост. Се радуваа и жените, и децата и веселбата ерусалимска се слушаше надалеку.

44

Во истиот ден беа поставени луѓе над одделите за приноси од првините и десетоците, за да ги собираат од нивите околу градовите, делови определени со законот за свештениците и левитите, зашто на Јудејците им беше драго да ги гледаат свештениците и левитите кои служеа,

45 и вршеа служба на својот Бог и работите околу очистувањето и беа певци и вратари, според наредбата на Давид и синот негов Соломон.

46 Зашто уште одамна, во дните на Давид и Асаф, беа установени главни певци, како и песни за Бога, пофални и благодарствени.

47 Сите Израелци во дните на Зоро­вавел и во дните на Неемија им даваа делови на певците и на вратарите како храна за секој ден, и им ги даваа осветените приноси на левитите, а ле­витите им даваа на Ароновите синови.

13

1

Тој ден читаа од Мојсеевата книга гласно пред народот и најдоа напишано вака: Амонец и Моавец не смеат да влегуваат во Божјото општество дури довека.

2 Зашто тие не ги пресретнаа сино­вите на Израел со леб и вода, а го најмија против нив Валаам, за да ги проколне; но Бог наш ја претвори клетвата во благослов.

3 Кога го слушнаа тој закон, тие го одделија од Израел сѐ она што беше од друго племе.

4 А пред тоа свештеникот Елија­шив, поставен над одделите при домот на нашиот Бог, близок роднина на Товија,

5 одреди за него една голема соба, во која пред тоа ставаа лебен принос, темјан и садови, и десеток од житото, виното и маслото, определени со за­кон за левитите, певците и вратарите, и приносите за свештениците.

6 Кога се случуваше сето тоа, јас не бев во Ерусалим, зашто во текот на триесет и втората година на вавилонскиот цар Артаксеркс бев кај царот и по извесно време пак се измолив од царот

7 одново да се вратам во Ерусалим. Тогаш дознав за злото, што го беше направил Елијашив, определувајќи за Товија соба во дворот на Божјиот дом.

8 Ми стана многу непријатно, и јас ја исфрлив сета покуќнина на Товија надвор од собата,

9 и реков да ја исчистат собата и порачав пак да ги внесат таму садо­вите на Божјиот дом, лебниот принос и темјанот.

10 Дознав уште дека на левитите не им биле давани деловите, и дека левитите и певците што ја вршеа служ­бата своја, се разбегале секој на нивата своја.

11 Јас ги искарав за тоа началниците и реков: „Зошто е запустен Божјиот дом?“ И јас ги собрав и ги поставив по местата нивни.

12 И сите Јудејци почнаа одново да принесуваат десеток од житото, виното и маслото во одделите.

13 И ги поставив како настојници Шелемија, и книжникот Садок, и Феда­ја од левитите, а при нив и Ханан, синот Закуров, син Матаниев, зашто се сме­таа за верни. И на нив им беше нало­жено да раздаваат делови на браќата свои.

14 Спомни ме, Боже мој, за тоа, и не бриши ги сесрдните работи мои што ги направив за домот на мојот Бог и за службата при него!

15 Во тие дни видов во Јудеја дека во сабота гмечат грозје, возат снопја и товараат магариња со вино, грозје, смокви и секаков товар и го носат во саботен ден во Ерусалим. И јас ги искарав строго во истиот ден, кога ја продаваа таа храна.

16 И Тирци живееја во Јудеја и довезуваа риба и секаква стока и ја продаваа во сабота на јудејските жители и во Ерусалим.

17 Јас ги искарав првенците Јудејски и им реков: „Зошто вршите такво зло и го осквернувате саботниот ден?

18 Така правеа татковците ваши, та затоа нашиот Бог го испрати врз нас и врз овој град сето тоа зло? А вие го зго­лемувате гневот Негов против Израел, осквернувајќи ја саботата.“

19 Потоа, штом ќе зајдеше сонцето зад ерусалимските порти, спроти сабота, заповедав да ги затвораат вра­тите и по­рачував да не ги отвораат до утредента по сабота. А при портите поставив од своите слуги, та никаков товар да не премине во саботен ден.

20 Така трговците и продавачите на секаква стока ноќеваа еднаш и двапати надвор од Ерусалим.

21 Но јас ги скарав строго и им реков: „Зошто ноќевате до ѕидот? Ако го сторите тоа уште еднаш, ќе ставам рака на вас.“ Оттогаш тие не доаѓаат во са­бота.

22 И им реков на левитите да се очистат и да дојдат да чуваат стража при портите за да се зачува светоста на саботниот ден. Спомни ме и за тоа, Боже мој, и поштеди ме по големата Своја милост!

23 Во тие денови видов уште Јудејци што си беа зеле жени Ашдотки, Амонки и Моавки;

24 и затоа синовите нивни зборуваа полуашдотски, или според јазикот на другите народи, а јудејски не знаеја да говорат.

25 Јас ги искарав за тоа и ги проколнував, а некои мажи дури и ги тепав, косата им ја кубев и ги заколнував во Бога да не ги даваат ќерките свои за синовите нивни и да не ги земаат ќер­ките нивни за синовите свои и за себе.

26 Нели поради тоа, им зборував, грешел и Соломон, царот израелски? Во многу народи немало таков цар како него. Тој беше љубимец на својот Бог, и Бог го постави за цар над сите Изра­елци; но, пак, жени туѓинки го натераа во грев и него.

27 И треба ли да слушаме за вас дека вие го вршите сето тоа големо зло, бидејќи грешите пред нашиот Бог, земајќи жени туѓинки?

28 Еден од синовите на Јојада, син на првосвештеникот Елијашив, беше зет на Санавалат хорончанецот, јас го изгонив од Ерусалим.

29 Спомни им, Боже мој, дека тие го осквернија свештенството и заветот свештенички и левитски!

30 Така го очистив народот од сѐ друго земно и ги установив службите на свештениците и на левитите, на секого во неговата работа,

31 и довозот на дрва во определено време и првините. Спомни ме, Боже мој, за мое добро!