1

1 Китоби якумро навиштам, эй Теофилус, дар бораи ҳар он чи Исо ба амал овард ва таълим дод аз ибтидо"

2 то ҳамон рӯзе ки ба воситаи Рӯҳулқудс ба расулони интихобшудаи Худ дастурҳо дод ва ба осмон бурда шуд;"

3 ба онҳо низ, баъд аз азобаш, бо далелҳои бисёр Худро зинда нишон дод ва дар давоми чил рӯз ба онҳо намоён шуда, дар бораи Подшоҳии Худо сухан гуфт,"

4 ва онҳоро ҷамъ карда, чунин фармуд: «Уршалимро тарк накунед, балки мунтазири он ваъдаи Падар бошед, ки аз Ман шунидаед;"

5 зеро Яҳё бо об таъмид медод, лекин шумо пас аз чанд рӯз бо Рӯҳулқудс таъмид мегиред»."

6 Пас, онҳое ки ҷамъ шуда буданд, аз Ӯ пурсида, гуфтанд: «Худовандо, оё дар ҳамин вақт подшоҳиро бар Исроил аз нав барпо мекунӣ?»"

7 Ба онҳо гуфт: «Кори шумо нест, ки замонҳо ва мӯҳлатҳоеро, ки Падар бо қудрати Худ муқаррар намудааст, донед;"

8 аммо вақте ки Рӯҳулқудс бар шумо фуруд ояд, қувват меёбед ва дар Уршалим ва дар тамоми Яҳудия ва Сомара ва то канори ҷаҳон шоҳидони Ман мешавед»."

9 Ҳамин ки инро гуфт, боло бурда шуд, ва онҳо менигаристанд, ва абре Ӯро аз пеши чашмони онҳо гирифта бурд."

10 Чун Ӯ боло мебаромад, ва онҳо ба осмон менигаристанд, ногоҳ ду марди сафедпӯш назди онҳо пайдо шуданд"

11 ва гуфтанд: «Эй мардони Ҷалил! Чаро ин ҷо истода, сӯи осмон менигаред? Ҳамин Исо, ки аз пеши шумо ба осмон боло бурда шуд, чунон ки Ӯро сӯи осмон равона дидед, ончунон бармегардад»."

12 Он гоҳ онҳо аз кӯҳе ки кӯҳи Зайтун ном дорад, сӯи Уршалим баргаштанд. Ин кӯҳ дар наздикии Уршалим ба масофаи роҳравии рӯзи шанбе аст."

13 Чун расиданд, ба болохонае баромаданд, ки дар он ҷо Петрус ва Яъқуб, Юҳанно ва Андриёс, Филиппус ва Тумо, Барталмо ва Матто, Яъқуб ибни Ҳалфой ва Шимъуни Ғаюр ва Яҳудо ибни Яъқуб истиқомат доштанд."

14 Ҳамаи онҳо якдилона ба дуо ва ниёиш машғул буданд, ва ҳамроҳашон занон ва Марям модари Исо ва бародарони Ӯ низ буданд."

15 Дар он рӯзҳо Петрус дар миёни шогирдон, ки дар ҷамъомад тақрибан саду бист нафар буданд, бархеста, гуфт:"

16 «Эй мардон, бародарон! Бояд он навишта иҷро мешуд, ки Рӯҳулқудс бо забони Довуд дар бораи Яҳудо пешгӯӣ кард, ки вай роҳнамо буд ба онҳое ки Исоро дастгир карданд."

17 Вай аз мо шумурда шуда, насибе дар хизмат ёфт."

18 Вай ба музди бадкирдории худ киштзоре харид ва бар он ба рӯй афтода, шикамаш кафид, ва тамоми рӯдаҳояш берун шуданд."

19 Хабари ин ба гӯши ҳамаи сокинони Уршалим расид, ва он киштзор ба забони онҳо Ҳақал-Дамо, яъне «Киштзори хунин» номида шудааст."

20 Зеро дар китоби Забур навишта шудааст:

«Манзили вай хароб гардад

Ва касе дар он сокин нашавад»;

ва:

«Мансаби вайро дигаре гирад».

21 Бинобар ин аз касоне ки ҳамроҳи мо буданд дар тамоми он муддате ки Худованд Исо бо мо рафтуомад дошт,"

22 яъне аз вақти таъмиди Яҳё то рӯзе ки Ӯ аз пеши мо боло бурда шуд, яке аз онҳо бояд бо мо шоҳиди растохези Ӯ шавад»."

23 Ва ду нафарро пешниҳод карданд: Юсуфро, ки Бар-Саббо ном дошта, лақабаш Юстус буд, ва Матёсро."

24 Ва дуо карда, гуфтанд: «Ту, эй Худованд, эй дилогоҳи ҳама, нишон деҳ якеро, ки аз ин ду интихоб кардаӣ,"

25 то ки вай насиби ин хизмати расулиро пайдо кунад, ки Яҳудо аз он маҳрум шуда, ба макони худ рафтааст»."

26 Қуръае барои онҳо партофтанд, ва қуръа ба номи Матёс баромад, ва ӯ ба ёздаҳ расул илова шуд."

2

1 Вақте ки рӯзи Пантикост фаро расид, ҳамаашон якдилона дар як ҷо ҷамъ омаданд."

2 Ногоҳ ғулғулае, монанди садои тундбод, аз осмон баромад ва тамоми хонаро пур кард."

3 Ва забонаҳои аз ҳам ҷудое, монанди забонаҳои оташ, ба онҳо падид омада, якто-якто бар ҳар яке аз онҳо нишаст."

4 Ҳамаашон аз Рӯҳулқудс пур шуданд, ва чун Рӯҳ ба онҳо қудрати гап задан бахшид, ба забонҳои дигар-дигар ба сухан гуфтан сар карданд."

5 Дар Уршалим яҳудиён, мардони худотарсе ки аз ҳар халқи зери осмон буданд, сокин буданд."

6 Ҳангоме ки он ғулғула бархест, мардуми бисёре ҷамъ омада, ҳайрон шуданд, зеро ҳар кас ба забони худ сухани онҳоро мешунид."

7 Ва ҳама дар ҳайрату тааҷҷуб шуда, ба якдигар мегуфтанд: «Оё ҳамаи инҳо, ки гап мезананд, ҷалилӣ нестанд?"

8 Пас чӣ гуна ҳар яке аз мо суханони онҳоро ба забони зодгоҳи худ мешунавем?"

9 Мо, ки портиҳо ва модиҳо ва эломиҳо, ва сокинони Байнаннаҳрайн, Яҳудия ва Каппадукия, Понтус ва вилояти Осиё,"

10 Фриҷия ва Памфилия, Миср ва ноҳияҳои Либия дар наздикии Қайровон ва зиёратгарони румӣ, ҳам яҳудиён ва ҳам онҳое ки чанде пеш дини яҳудиро қабул кардаанд,"

11 ва аҳли Крит ва Арабистон ҳастем, суханони инҳоро аз бузургии Худо ба забонҳои худ мешунавем»."

12 Ҳама дар ҳайрату тааҷҷуб шуда, ба якдигар мегуфтанд: «Ин чӣ маъно дорад?»"

13 Вале баъзе касон масхаракунон мегуфтанд: «Инҳо май хӯрда, маст шудаанд»."

14 Он гоҳ Петрус бо он ёздаҳ нафар бархеста ва овози худро баланд карда, ба онҳо гуфт: «Эй мардони Яҳудия ва ҳамаи сокинони Уршалим! Инро донед, ва суханони маро гӯш кунед:"

15 Инҳо маст нестанд, чунон ки шумо гумон мекунед, зеро ҳоло соат сеи рӯз аст,"

16 балки ин ҳамон чиз аст, ки Юили пайғамбар гуфтааст:

17 “Ва дар рӯзҳои охирин, мегӯяд Худо, чунин мешавад:

Рӯҳи Худро бар тамоми башарият мерезам,

Ва писарону духтарони шумо пайғамбарӣ мекунанд,

Ва ҷавонони шумо рӯъёҳо мебинанд

Ва пирони шумо хобҳо;"

18 Ва ҳатто бар ғуломону канизони Худ

Дар он рӯзҳо Рӯҳи Худро мерезам,

Ва онҳо пайғамбарӣ мекунанд;"

19 Ва аз боло дар осмон муъҷизаҳо

Ва аз поён дар замин аломатҳо медиҳам:

Хун ва оташ ва бухори дуд;"

20 Пеш аз он ки рӯзи азиму пуршукӯҳи Худованд фаро расад,

Офтоб ба торикӣ ва моҳ ба хун табдил меёбад;"

21 Ва он гоҳ ҳар кӣ номи Худовандро хонад, наҷот меёбад”.

22 Эй мардони Исроил! Ба ин суханон гӯш диҳед: Исои Носирӣ марде буд, ки назди шумо аз ҷониби Худо бо қувваҳо ва муъҷизаҳо ва аломатҳое ки Худо дар миёни шумо ба воситаи Ӯ ба ҷо овард, исбот шуд, чунон ки худатон низ медонед;"

23 Ӯро, ки аз рӯи нақшаи муайян ва пешдонии Худо таслим карда шуд, гирифта, бо дасти бадкирдорон бар салиб мехкӯб карда, куштед;"

24 вале Худо Ӯро аз дардҳои марг раҳонда, бархезонд, зеро ғайриимкон буд, ки марг Ӯро нигоҳ дорад."

25 Зеро Довуд дар бораи Ӯ мегӯяд:

“Худовандро ҳамеша пеши рӯи худ медидам,

Чунки Ӯ аз дасти рости ман аст, то фурӯ нағалтам."

26 Ба ин сабаб дилам шод аст, ва забонам хурсанд;

Ва ҷисмам низ дар умед сокин мешавад."

27 Зеро ҷони маро дар дунёи мурдагон намемонӣ,

Ва намегузорӣ, ки Қуддуси Ту нобудшавиро бинад."

28 Роҳи зиндагиро ба ман омӯхтаӣ

Ва пеши рӯи Худ маро аз шодӣ пур мекунӣ”.

29 Эй мардон, бародарон! Иҷозат диҳед, ки ҷуръат намуда, ба шумо дар бораи падари мо Довуд гӯям, ки ӯ вафот ёфта, гӯронда шудааст, ва қабраш то имрӯз дар миёни мост."

30 Азбаски ӯ пайғамбар буд ва медонист, ки Худо барои ӯ савганд ёд кардааст, ки Масеҳро ҷисман аз камари ӯ рӯёнда, бар тахти ӯ мешинонад,"

31 бинобар ин дар бораи растохези Масеҳ пешбинӣ карда, гуфт, ки ҷони Ӯ дар дунёи мурдагон намонд ва ҷисми Ӯ нобудшавиро надид»."

32 Ҳамин Исоро Худо бархезонд, ва ҳамаи мо шоҳидони он ҳастем."

33 Акнун, ки Ӯ ба дасти рости Худо боло бурда шудааст, ваъдаи Рӯҳулқудсро аз Падар ёфта, он чиро, ки шумо дида ва шунида истодаед, фурӯ рехтааст."

34 Зеро Довуд ба осмон боло нарафт, балки худаш мегӯяд:

“Худованд ба Худованди ман гуфт:

Аз дасти рости Ман шин,"

35 То даме ки душманонатро пойандози Ту созам”.

36 Пас, тамоми хонадони Исроил ба дурустӣ донад, ки Худо ҳамин Исоро, ки шумо ба салиб кашидед, Худованд ва Масеҳ гардондааст».

Ҷамоати аввалин"

37 Чун шуниданд, дилреш шуда, ба Петрус ва расулони дигар гуфтанд: «Эй мардон, бародарон, чӣ кунем?»"

38 Петрус ба онҳо гуфт: «Тавба кунед, ва ҳар яке аз шумо ба номи Исои Масеҳ барои бахшоиши гуноҳҳоятон таъмид гиред, ва атои Рӯҳулқудсро меёбед;"

39 зеро ин ваъда барои шумо ва фарзандони шумо ва барои ҳамаи онҳоест, ки дур ҳастанд, яъне барои ҳар касе ки Худованд Худои мо ӯро даъват кунад»."

40 Ӯ бо бисёр суханони дигар ба онҳо шаҳодат медод ва панд дода, мегуфт: «Худро аз ин насли каҷрав раҳо кунед!»"

41 Пас онҳое ки каломи ӯро бо хушнудӣ қабул карданд, таъмид гирифтанд, ва дар ҳамон рӯз тақрибан се ҳазор нафар ба онҳо ҳамроҳ шуданд."

42 Онҳо ҳамеша бо шунидани таълими расулон, бо ҳамнишинӣ, бо пора кардани нон ва бо дуо машғул буданд."

43 Ҳама саросар тарсида буданд, ва бисёр муъҷизаҳо ва аломатҳо аз дасти расулон рӯй доданд."

44 Ҳамаи имондорон бо ҳам буданд ва дар ҳама чиз шарик буданд:"

45 молу мулки худро мефурӯхтанд ва ба ҳама мувофиқи эҳтиёҷи ҳар кас тақсим мекарданд;"

46 ҳар рӯз якдилона дар ибодатгоҳ ҷамъ мешуданд ва дар хонаҳои худ нон пора карда, бо хушӣ ва дилсофӣ бо ҳам хӯрок мехӯрданд,"

47 Худоро ситоиш мекарданд ва дар миёни тамоми мардум эътибор пайдо менамуданд, ва Худованд ҳар рӯз касонеро, ки наҷот меёфтанд, ба ҷамоат меафзуд."

3

1 Рӯзе дар соати нӯҳи вақти дуо Петрус ва Юҳанно ба ибодатгоҳ мерафтанд."

2 Марди ланги модарзоде буд, ки ҳар рӯз ӯро бардошта оварда, назди он дарвозаи ибодатгоҳ, ки Зебо ном дошт, мегузоштанд, то аз касоне ки ба ибодатгоҳ меомаданд, садақа пурсад."

3 Вақте ки ӯ Петрус ва Юҳанноро назди даромадгоҳи ибодатгоҳ дид, аз онҳо садақа пурсид."

4 Петрус, ки бо Юҳанно буд, ба ӯ нигариста, гуфт: «Ба мо нигоҳ кун»."

5 Ӯ ба онҳо назар дӯхт, ба умеди он ки аз онҳо чизе гирад."

6 Аммо Петрус гуфт: «Ман нуқра ва тилло надорам; лекин он чи дорам, ба ту медиҳам: ба номи Исои Масеҳи Носирӣ бархезу роҳ рав»."

7 Аз дасти росташ гирифта, ӯро ба по хезонд; ногоҳ пойҳо ва буҷулакҳои ӯ қувват гирифтанд,"

8 ва аз ҷои худ ҷаста хеста, ба роҳравӣ даромад ва роҳравону ҷастухезкунон ва Худоро ситоишкунон ҳамроҳи онҳо вориди ибодатгоҳ шуд."

9 Тамоми мардум ӯро диданд, ки роҳ мерафт ва Худоро ситоиш мекард,"

10 ва ӯро шинохтанд, ки ҳамон касест, ки назди дарвозаи Зебои ибодатгоҳ нишаста, садақа мехост, ва аз он чи ба ӯ рӯй дода буд, ғарқи тааҷҷуб ва ҳайрат шуданд."

11 Азбаски ланги шифоёфта ба Петрус ва Юҳанно часпида буд, тамоми мардум дар айвоне ки айвони Сулаймон ном дорад, бо ҳайрат сӯи онҳо шитофтанд."

12 Петрус, чун дид, ба он мардум рӯ оварда, гуфт: «Эй мардони Исроил! Чаро аз дидани ин ҳайрон шудаед ва чаро ба мо чашм дӯхтаед, гӯё мо бо қувват ё худотарсии худ сабаби роҳ рафтани ин шахс шуда бошем?"

13 Худои Иброҳим ва Исҳоқ ва Яъқуб, Худои падарони мо, Бандаи Худ Исоро ҷалол дод. Шумо Ӯро таслим кардед ва дар пеши Пилотус, ки мехост Ӯро озод кунад, Ӯро рад намудед;"

14 лекин шумо он Қуддус ва Росткорро рад намуда, хоҳиш кардед, ки як марди одамкуш ба шумо дода шавад,"

15 вале Сарвари ҳаётро куштед, вале Худо Ӯро аз мурдагон бархезонд, ва мо шоҳидони он ҳастем."

16 Ба хотири имон ба номи Ӯ, ин шахсро, ки мебинед ва мешиносед, номи Ӯ қувват додааст, бале, имоне ки дар мо аз Ӯст, пеши ҳамаи шумо ба вай ин шифоро бахшидааст."

17 Лекин, эй бародарон, медонам, ки шумо, монанди сардорони худ, ин корро аз рӯи нодонӣ кардаед;"

18 аммо Худо он чиро, ки бо забони тамоми пайғамбаронаш пешакӣ гуфта буд, ки Масеҳ бояд азоб кашад, ҳамин гуна ба ҷо овард."

19 Пас, тавба кунед ва /ба Худо/ рӯ оваред, то гуноҳҳои шумо нобуд гарданд"

20 ва айёми истироҳат аз ҷониби Худованд фаро расад ва Ӯ Исои Масеҳро, ки бароятон аз пеш таъйин шуда буд, фиристад,"

21 ки бояд осмон Ӯро қабул мекард то айёми нав кардани ҳама чиз мувофиқи он чи Худо бо забони ҳамаи пайғамбарони муқаддаси Худ аз қадим гуфтааст."

22 Зеро Мусо ба падарон гуфта буд: “Худованд Худои мо Пайғамбаре монанди ман барои шумо аз миёни бародарони шумо ба миён меоварад; бояд ба он чи Ӯ ба шумо мегӯяд, гӯш диҳед,"

23 ва ҳар кӣ ба суханони он Пайғамбар гӯш надиҳад, бояд аз байни қавм решакан шавад”."

24 Ҳамчунин тамоми пайғамбарон, аз Самуил то онҳое ки пас аз ӯ пайғамбарӣ кардаанд, ҳамаашон ин рӯзҳоро пешгӯӣ кардаанд."

25 Шумо ворисони он пайғамбарон ва он аҳде ҳастед, ки Худо бо падарони мо баст, чунон ки Ӯ ба Иброҳим гуфтааст: «Ҳамаи халқҳои рӯи замин дар насли ту баракат меёбанд»."

26 Худо Бандаи Худ Исоро бархезонда, аввал назди шумо фиристод, то ки Ӯ ҳар якеро аз роҳҳои бади шумо баргардонда, шуморо баракат диҳад»."

4

1 Ҳангоме ки онҳо ба мардум сухан мегуфтанд, коҳинон ва сардори посбонони ибодатгоҳ ва саддуқиён бар сари онҳо омаданд,"

2 зеро хеле нороҳат шуданд аз ин ки онҳо мардумро таълим медоданд ва дар шахси Исо растохези мурдагонро мавъиза мекарданд."

3 Ва ба онҳо дастдарозӣ карда, то фардо ба ҳабс гирифтанд, зеро аллакай бегоҳ буд."

4 Аммо бисёре аз шунавандагони калом имон оварданд, ва шумораи онҳо тақрибан панҷ ҳазор мард буд."

5 Фардои он, сардорон ва пирон ва китобдонони онҳо дар Уршалим ҷамъомаде барпо карданд,"

6 ва Ҳонони саркоҳин ва Қаёфо ва Юҳанно ва Искандар ва тамоми хонаводаи саркоҳин ҳозир буданд,"

7 ва онҳоро дар миёнаҷо ба по хезонда, пурсиданд: «Ба кадом қувват ё ба кадом ном ин корро кардаед?»"

8 Петрус аз Рӯҳулқудс пур шуда, ба онҳо гуфт: «Эй сардорони қавм ва пирони Исроил!"

9 Агар имрӯз барои некие ки ба марди нотавоне кардаем, моро тафтиш менамоед, ки вай чӣ гуна шифо ёфтааст,"

10 пас ба ҳамаи шумо ва ба тамоми қавми Исроил маълум бод, ки ин одам ба номи Исои Масеҳи Носирӣ пеши шумо тандуруст истодааст, ба номи Ҳамон ки шумо ба салиб кашидед ва Худо Ӯро аз мурдагон бархезонд."

11 Ӯ ҳамон сангест, ки шумо, бинокорон, онро рад кардед, вале он сари гӯшаи бино гардид."

12 Дар ҳеҷ каси дигар наҷот нест, ва ҳеҷ номи дигаре ба одамон дода нашудааст, то ба воситаи он наҷот ёбем»."

13 Вақте ки далерии Петрус ва Юҳанноро диданд ва пай бурданд, ки одамони нахонда ва одӣ ҳастанд, ҳайрон шуданд ва онҳоро шинохтанд, ки аз ҳамроҳони Исо буданд."

14 Чун шахси шифоёфтаро диданд, ки назди онҳо истода буд, чизе ба муқобили онҳо гуфта натавонистанд."

15 Ба онҳо фармуданд, ки аз шӯро берун раванд; пас аз он бо якдигар машварат карданд,"

16 ва гуфтанд: «Бо ин одамон чӣ кунем? Инак, ба ҳамаи сокинони Уршалим маълум шудааст, ки онҳо муъҷизаи ошкоре ба амал овардаанд, ва мо онро наметавонем инкор кунем;"

17 аммо барои он ки беш аз ин дар миёни мардум овоза нашавад, бояд онҳоро сахт таҳдид кунем, ки дигар ба ҳеҷ кас дар бораи ин ном гап назананд»."

18 Онҳоро даъват намуда, фармон доданд, ки ҳаргиз номи Исоро ба забон наоваранд ва таълим надиҳанд."

19 Вале Петрус ва Юҳанно дар ҷавоби онҳо гуфтанд: «Худ ҳукм кунед, оё пеши Худо дуруст аст, ки шуморо бештар аз Худо гӯш кунем?»"

20 Мо наметавонем аз гуфтани он чи дидаем ва шунидаем, даст кашем»."

21 Онҳоро боз ҳам зиёдтар таҳдид намуда, раҳо карданд, чунки ба сабаби мардум имконият наёфтанд ба онҳо ҷазо диҳанд, зеро ҳама Худоро барои он чи шуда буд, ҳамду сано мегуфтанд."

22 Шахсе ки ин муъҷизаи шифо бо вай рӯй дод, бештар аз чилсола буд."

23 Пас аз раҳо шуданашон назди ёрони худ омаданд ва он чиро, ки сардорони коҳинон ва пирон гуфта буданд, ба онҳо нақл карданд."

24 Чун инро шуниданд, овози худро якдилона сӯи Худо баланд карда, гуфтанд: «Эй Фармонраво, Ту он Худо ҳастӣ, ки осмон ва замин ва баҳр ва ҳар он чи дар онҳост, офаридаӣ!"

25 Ту бо забони бандаи Худ Довуд гуфтаӣ:

“Чаро халқҳо ба шӯр меоянд

Ва қавмҳо беҳуда қасд мекунанд?"

26 Подшоҳони замин бармехезанд,

Ва мирон ҷамъ мешаванд

Бар зидди Худованд

Ва бар зидди Масеҳи Ӯ”.

27 Ба ростӣ, бар зидди Бандаи муқаддаси Ту Исо, ки Ӯро масҳ кардаӣ, Ҳиродус ва Понтиюс Пилотус бо ғайрияҳудиён ва қавми Исроил ҷамъ шуданд,"

28 то он чиро, ки дасти Ту ва нақшаи Ту пешакӣ муқаррар карда буд, ба ҷо оваранд."

29 Ва акнун, эй Худованд, ба таҳдидҳои онҳо назар андоз ва ба бандагони Худ ато кун, то бо далерии комил сухани Туро баён кунанд,"

30 дар ҳоле ки Ту дасти Худро дароз кунӣ, то шифо ва аломатҳову муъҷизаҳо ба номи Бандаи муқаддаси Ту Исо рӯй диҳанд»."

31 Чун дуояшон ба охир расид, маконе ки дар он ҷамъ шуда буданд, ба ҷунбиш омад, ва ҳама аз Рӯҳулқудс пур шуданд ва каломи Худоро далерона мегуфтанд."

32 Ҳамаи имондорон як дилу як ҷон буданд, ва ҳеҷ касе молу мулки худро аз они худ намедонист, балки ҳама чизи онҳо умумӣ буд."

33 Расулон бо қувваи бузурге ба растохези Худованд Исо шаҳодат медоданд, ва файзи бузурге бар ҳамаи онҳо буд."

34 Ҳеҷ мӯҳтоҷе дар байнашон набуд, зеро ҳар касе ки замин ё хонае дошт, онро мефурӯхт ва пулашро оварда,"

35 пеши пои расулон мегузошт, ва ба ҳар кас аз рӯи эҳтиёҷаш дода мешуд."

36 Юсӣ, ки расулон ба ӯ лақаби Барнаббо, яъне «писари тасаллӣ»-ро дода буданд, ва ӯ аз қабилаи Левӣ, аз аҳли Қиприс буд,"

37 замине дошт, ва онро фурӯхта ва пулашро оварда, пеши пои расулон гузошт."

5

1 Аммо Ҳанониё ном шахсе, бо ҳамсараш Сафира, мулки худро фурӯхт"

2 ва як қисми пули онро, бо огоҳии ҳамсараш, гирифта нигоҳ дошт ва боқии онро оварда, пеши пои расулон гузошт."

3 Петрус гуфт: «Эй Ҳанониё! Чаро ин гуна ба дилат шайтон роҳ ёфтааст, то туро водор намояд, ки ба Рӯҳулқудс дурӯғ гӯӣ ва як қисми пули заминро пинҳон кунӣ?"

4 Оё он чи доштӣ, аз они ту набуд? Оё он чи пас аз фурӯхтан пайдо кардӣ, дар ихтиёри ту набуд? Чаро чунин фикрро дар дили худ ҷо додӣ? Ту на ба одамизод, балки ба Худо дурӯғ гуфтӣ»."

5 Ҳамин ки Ҳанониё ин суханонро шунид, ба замин афтод ва ҷон дод; ва ҳамаи онҳоеро, ки инро шуниданд, тарси бузурге фаро гирифт."

6 Ҷавонон бархеста, ӯро дар кафан печонданд ва берун бурда, ба хок супурданд."

7 Тахминан пас аз гузаштани се соат ҳамсараш омад, ки аз ин рӯйдод бехабар буд."

8 Петрус аз вай пурсид: «Ба ман гӯй, ки оё заминро ба ҳамин маблағ фурӯхтед?» Зан гуфт: «Оре, ба ҳамин маблағ»."

9 Петрус ба вай гуфт: «Чаро ҳар ду забон як кардед, ки Рӯҳи Худовандро озмоед? Инак, пойҳои онҳое ки шавҳаратро гӯронданд, бар остонаи дар ҳастанд; туро низ мебаранд»."

10 Ҳамон дам вай пеши пои ӯ афтода, ҷон дод; ва чун ҷавонон даромаданд, вайро мурда ёфтанд ва берун бурда, дар паҳлуи шавҳараш ба хок супурданд."

11 Тамоми ҷамоат ва ҳамаи онҳоеро, ки инро шуниданд, тарси бузурге фаро гирифт."

12 Аломатҳо ва муъҷизаҳои бисёре бо дасти расулон дар миёни қавм ба амал меомаданд; ва ҳама якдилона дар айвони Сулаймон ҷамъ мешуданд."

13 Ҳеҷ каси бегона ҷуръат намекард бо онҳо ҳамнишин шавад, ҳарчанд мардум онҳоро ситоиш мекарданд."

14 Мардону занони бисёре ба Худованд имон оварда, торафт бештар ба онҳо ҳамроҳ мешуданд;"

15 кор ба ҷое расид, ки беморонро ба кӯчаҳо бароварда, болои бистарҳо ва катҳо мегузоштанд, то ки ҳангоми гузашта рафтани Петрус ҳеҷ набошад сояи ӯ бар баъзеи онҳо афтад."

16 Ҳамчунин бисёр касон аз шаҳрҳои атроф дар Уршалим ҷамъ шуда, беморон ва гирифторони рӯҳҳои нопокро меоварданд, ва ҳамаи онҳо шифо меёфтанд."

17 Аммо саркоҳин ва бо вай ҳамаи онҳое ки аз ҳизби саддуқиён буданд, аз ҳасад пур шуда, бархестанд"

18 ва ба расулон дастдарозӣ карда, онҳоро дар зиндони умумӣ андохтанд."

19 Вале ҳамон шаб фариштаи Худованд дарҳои зиндонро кушода ва онҳоро берун оварда, гуфт:"

20 «Равед ва дар ибодатгоҳ истода, ҳамаи суханони ин ҳаётро ба қавм гӯед»."

21 Чун инро шуниданд, бомдодон ба ибодатгоҳ омаданд ва ба таълим додан сар карданд. Дар ин миён саркоҳин ва онҳое ки бо вай буданд, шӯро ва ҳамаи пирони банӣ-Исроилро даъват карданд ва ба зиндон кас фиристоданд, то онҳоро биёранд."

22 Аммо нигаҳбонон рафта, онҳоро дар зиндон наёфтанд ва баргашта, хабар доданд"

23 ва гуфтанд: «Зиндонро бо эҳтиёти тамом баста дидем, ва посбонон пеши дар истода буданд, вале вақте ки дарро кушодем, ҳеҷ касро дар он наёфтем»."

24 Чун саркоҳин ва фармондеҳи ибодатгоҳ ва сардорони коҳинон ин суханонро шуниданд, ҳайрон шуданд, ки ин чӣ оқибате дошта бошад."

25 Дар ҳамин вақт касе омад ва ба онҳо хабар дод: «Инак, он шахсоне ки дар зиндон андохта будед, дар ибодатгоҳ истода, мардумро таълим медиҳанд»."

26 Он гоҳ фармондеҳ бо нигаҳбононаш рафта, онҳоро овард, лекин на бо зӯрӣ, зеро аз қавм тарсиданд, ки мабодо онҳоро сангсор кунанд."

27 Чун онҳоро оварда, назди шӯро ба по хезонданд, саркоҳин ба онҳо савол дода,"

28 гуфт: «Оё шуморо бо ҷиддият нафармудаем, ки ба ин ном таълим надиҳед? Ва инак, шумо Уршалимро бо таълимоти худ пур кардаед ва мехоҳед хуни он Одамро ба гардани мо бор кунед»."

29 Петрус ва расулон дар ҷавоб гуфтанд: «Ба Худо бояд итоат кард, на ба одамизод;"

30 Худои падарони мо Исоро, ки шумо ба дор овехта, кушта будед, бархезонд."

31 Худо Ӯро ба тарафи рости Худ боло бардошта, Сарвар ва Наҷотдиҳанда гардонд, то ба Исроил тавба ва бахшоиши гуноҳҳоро диҳад."

32 Мо шоҳидони Ӯ бар ин корҳо ҳастем ва ҳамчунин Рӯҳулқудс аст, ки онро Худо ба фармонбардорони Худ додааст»."

33 Чун шуниданд, хашмгин шуданд ва қасд карданд онҳоро кушанд."

34 Аммо Ҷамлиил ном фарисӣ, ки муаллими шариат ва пеши тамоми қавм муҳтарам буд, дар шӯро бархеста, фармуд, ки расулонро ба муддати кӯтоҳе берун баранд;"

35 ва ба ҳозирон гуфт: «Эй мардони Исроил! Аз он чи бо ин одамон кардан мехоҳед, эҳтиёт бошед."

36 Зеро пеш аз ин рӯзҳо Тавдо бархеста, худро чун шахси бузурге вонамуд кард, ва тақрибан чорсад нафар бо вай ҳамроҳ шуданд; вай кушта шуд, ва ҳамаи пайравонаш пароканда ва нест шуданд."

37 Пас аз вай Яҳудои Ҷалилӣ дар айёми номнависӣ бархест ва мардуми бисёреро аз пайи худ кашид; вай низ кушта шуд, ва ҳамаи пайравонаш пароканда шуданд."

38 Ва акнун ба шумо мегӯям, ки аз ин одамон даст кашед ва онҳоро ба ҳоли худ гузоред, зеро агар ин нақша ва кор аз одамизод бошад, худ аз худ барҳам мехӯрад,"

39 вале агар аз Худо бошад, шумо онро наметавонед барҳам диҳед, мабодо маълум шавад, ки бо Худо ситеза мекунед»."

40 Ба гапи вай даромаданд ва расулонро ҷеғ зада оварда, заданд ва фармуданд, ки ба номи Исо сухан нагӯянд, ва онҳоро озод намуданд."

41 Онҳо шодикунон аз шӯро баромаданд, чунки ба хотири номи Исо сазовори беҳурматӣ гардида буданд."

42 Ва ҳеҷ рӯзе дар ибодатгоҳ ва хонаҳо аз таълим ва башорат додан дар бораи Исои Масеҳ даст накашиданд."

6

1 Дар он рӯзҳо, ки шогирдон зиёд мешуданд, яҳудиёни юнонизабон аз яҳудиёни ибронизабон шикоят карданд, ки бевазанони онҳо дар тақсими ризқи ҳаррӯза бе баҳра мемонанд."

2 Он дувоздаҳ нафар ҷамъи шогирдонро даъват намуда, гуфтанд: «Шоиста нест, ки мо каломи Худоро тарк карда, бо хизмати мизбонӣ машғул шавем."

3 Пас, эй бародарон, ҳафт марди некном ва пур аз Рӯҳулқудс ва ҳикматро аз миёни худ интихоб намоед, то онҳоро ба ин кор таъйин кунем;"

4 ва мо ҳамеша бо дуо ва бо хизмати каломи Худо машғул мешавем»."

5 Ин сухан ба тамоми ҷамъомад писанд омад, ва Истефанусро, ки шахси пур аз имону Рӯҳулқудс буд, ва Филиппус ва Прӯхурус ва Никонӯр ва Тимӯн ва Парминос ва Никӯлоусро, ки яҳудишудае аз Антокия буд, интихоб карданд."

6 Инҳоро дар назди расулон ба по хезонданд, ва даст бар сарашон монда, дуо карданд."

7 Каломи Худо паҳн мешуд, шумораи шогирдон дар Уршалим хеле меафзуд, ва бисёре аз коҳинон низ фармонбардори имон мешуданд."

8 Истефанус, ки пур аз имон ва қувват буд, дар миёни қавм аломатҳову муъҷизаҳои бузурге ба амал меовард."

9 Баъзе касон аз куништи ба ном либартиниён, қайравониён ва искандариён ва аз аҳли Киликия ва Осиё бархеста, бо Истефанус баҳс карданд."

10 Лекин бар зидди он ҳикмат ва Рӯҳе ки ӯ сухан мегуфт, истодагарӣ карда наметавонистанд."

11 Бинобар ин чанд касро водор карданд, ки гӯянд: «Мо шунидем, ки ӯ дар бораи Мусо ва Худо суханони куфромез мегуфт»."

12 Дар миёни қавм ва пирон ва китобдонон шӯр ангехта, ба ӯ ҳуҷум оварданд ва ӯро дастгир карда, ба шӯро бурданд."

13 Шоҳидони дурӯғинро пеш оварданд, ва онҳо гуфтанд: «Ин шахс зидди макони муқаддас ва зидди Таврот суханони куфромез гуфтанро бас намекунад;"

14 зеро шунидем, ки ӯ мегуфт: “Исои Носирӣ ин маконро хароб мекунад ва урфу одатҳоеро, ки Мусо ба мо супурдааст, дигаргун менамояд”»."

15 Ҳамаи касоне ки дар шӯро нишаста буданд, бар ӯ нигариста, диданд, ки чеҳраи ӯ монанди чеҳраи фаришта буд."

7

1 Он гоҳ саркоҳин пурсид: «Оё инҳо рост мегӯянд?»"

2 Гуфт: «Эй мардон, бародарон ва падарон, гӯш кунед! Худои ҷалол ба падари мо Иброҳим, вақте ки ӯ дар Байнаннаҳрайн буд, пеш аз он ки дар Ҳорон сокин шавад, зоҳир шуд"

3 ва ба ӯ гуфт: «Аз замини худ ва хешу табори худ берун шав ва сӯи замине ки ба ту нишон медиҳам, рав»."

4 Аз замини калдониён берун омада, дар Ҳорон сокин шуд; пас аз вафоти падараш, Худо ӯро аз он ҷо ба замине ки шумо дар он сокин ҳастед, кӯчонд."

5 Ва аз он ба андозаи як кафи пой ҳам мерос набахшид, вале дар ҳамон вақте ки ӯ ҳанӯз фарзанде надошт, ваъда кард, ки ӯро ва пас аз ӯ наслашро соҳиби он гардонад."

6 Ва Худо ба ӯ гуфт, ки насли ӯ дар замини бегона монанди ғариб зиндагӣ мекунад, ва муддати чорсад сол онҳоро дар ғуломӣ нигоҳ дошта, азоб медиҳанд."

7 “Аммо Ман, — гуфт Худо, — бар он халқе ки онҳоро дар ғуломӣ нигоҳ дорад, доварӣ мекунам, ва пас аз он онҳо берун омада, дар ин макон Маро ибодат мекунанд”."

8 Ва аҳди хатнаро ба ӯ дод. Пас аз ин Иброҳим Исҳоқро ба дунё оварда, дар рӯзи ҳаштум ӯро хатна кард; ва Исҳоқ Яъқубро ва Яъқуб дувоздаҳ нахустпадарро ба дунё овард."

9 Нахустпадарон ба Юсуф ҳасад бурда, ӯро ба Миср фурӯхтанд. Лекин Худо бо ӯ буд"

10 ва ӯро аз ҳамаи бадбахтиҳояш халосӣ дод, ва пеши фиръавн подшоҳи Миср ба ӯ файз ва ҳикмат дод, то ӯро бар Миср ва бар тамоми хонаи худ фармонфармо таъйин кард."

11 Дар тамоми замини Миср ва Канъон гуруснагӣ, мусибати бузурге рӯй дод, ва падарони мо хӯрдание наёфтанд."

12 Чун Яъқуб шунид, ки дар Миср ғалла ёфт мешавад, бори аввал падарони моро ба он ҷо фиристод."

13 Дар сафари дуюм Юсуф худро ба бародаронаш шиносонд, ва аслу насаби Юсуф ба фиръавн маълум шуд."

14 Юсуф кас фиристода, падари худ Яъқуб ва тамоми хешу таборашро, ки ҳафтоду панҷ нафар буданд, даъват намуд."

15 Яъқуб ба Миср омад, ва худаш ва падарони мо вафот ёфтанд;"

16 онҳоро ба Шакем бурда, дар қабре ки Иброҳим аз банӣ-Ҳамӯри падари Шакем ба нуқраи худ харида буд, гузоштанд."

17 Баробари наздик омадани вақти ваъдае ки Худо дар бораи он ба Иброҳим савганд ёд карда буд, қавм дар Миср нашъунамо мекард ва зиёд мешуд,"

18 то даме ки подшоҳи дигаре ба тахт нишаст, ки Юсуфро намешинохт."

19 Ӯ бар зидди нажоди мо найрангбозӣ карда, падарони моро ба танг овард ва фармуд, ки кӯдакони навзоди худро бароварда партоянд, то ки зинда намонанд."

20 Дар он вақт Мусо таваллуд шуд, ки дар назди Худо зебо буд, ва муддати се моҳ дар хонаи падари худ парвариш ёфт."

21 Ҳангоме ки ӯро бароварда партофтанд, духтари фиръавн ӯро гирифта, ҳамчун фарзанди худ калон кард."

22 Мусо тамоми ҳикмати Мисрро таълим гирифта, дар сухан ва амал тавоно шуд."

23 Вақте ки ӯ чилсола шуд, ба дилаш омад, ки ба дидани бародарони худ, банӣ-Исроил равад."

24 Чун якеро ситамкашида дид, ӯро ҳимоят кард ва ба доди он зулмдида расида, мисриро кушт."

25 Ӯ гумон мекард, ки бародаронаш мефаҳманд, ки Худо ба воситаи ӯ онҳоро наҷот медиҳад, аммо онҳо нафаҳмиданд."

26 Рӯзи дигар, чун назди онҳо омад, хархаша мекарданд, ва ӯ онҳоро оштӣ доданӣ шуда, гуфт: «Эй мардон, шумо бародар ҳастед, чаро ба якдигар ситам мекунед?»"

27 Вале он касе ки ба ёри худ ситам мекард, ӯро тела дода, гуфт: «Кӣ туро бар мо сардор ва довар таъйин кардааст?"

28 Оё маро куштан мехоҳӣ, чунон ки дирӯз он мисриро куштӣ?»"

29 Мусо, ҳамин ки ин суханонро шунид, гурехта рафт ва дар замини Мидён ғариб шуд, ва дар он ҷо аз ӯ ду писар таваллуд шуданд."

30 Чун чил сол гузашт, дар биёбони атрофи кӯҳи Сино фариштаи Худованд дар алангаи оташи бутта ба ӯ намудор шуд."

31 Чун Мусо дид, аз дидааш ҳайрон шуд, ва ҳангоме ки наздик меомад, то ки нигарад, овози Худованд ба ӯ расид:"

32 “Ман Худои падаронат ҳастам, Худои Иброҳим, Худои Исҳоқ ва Худои Яъқуб”. Мусо ба ларза даромада, ҷуръат накард, ки нигоҳ кунад."

33 Худованд ба ӯ гуфт: “Кафшҳоятро аз пойҳоят каш, зеро ҷое ки дар он истодаӣ, замини муқаддас аст."

34 Ситамеро, ки қавми Ман дар Миср мекашад, дидаам ва нолаи онҳоро шунидаам ва барои халос кардани онҳо фуромадаам. Акнун биё, то ки туро ба Миср фиристам”."

35 Ҳамон Мусоро, ки рад карда, гуфта буданд: “Кӣ туро сардор ва довар таъйин кардааст?”, Худо ба воситаи фариштае ки дар бутта ба ӯ намудор шуд, сардор ва раҳокунанда таъйин намуда, фиристод."

36 Ӯ онҳоро берун оварда, дар давоми чил сол дар замини Миср ва дар баҳри Сурх ва дар биёбон муъҷизаҳову аломатҳо ба амал овард."

37 Ин ҳамон Мусост, ки ба банӣ-Исроил гуфт: “Худованд Худои мо Пайғамбаре монанди ман барои шумо аз байни бародарони шумо ба миён меоварад”."

38 Ин ҳамон аст, ки дар ҷамоат дар биёбон буд, бо фариштае ки дар кӯҳи Сино ба ӯ сухан гуфт, ва бо падарони мо; ва калимаҳои зиндаро қабул кард, то ба мо расонад;"

39 вале падарони мо нахостанд ба ӯ итоат намоянд, балки ӯро рад карданд, ва дилҳои онҳо сӯи Миср моил шуданд"

40 ва ба Ҳорун гуфтанд: “Барои мо худоёне соз, ки пешопеши мо равона бошанд, зеро намедонем, бар сари ин Мусо, ки моро аз замини Миср берун овард, чӣ омадааст”."

41 Дар он рӯзҳо гӯсолае сохтанд ва ба он бут қурбонӣ карданд ва аз корҳои дастҳои худ хеле шод гаштанд."

42 Аммо Худо аз онҳо рӯй гардонда, вогузошт, ки лашкари осмонро ибодат намоянд, чунон ки дар китоби пайғамбарон навишта шудааст:

«Эй хонадони Исроил! Оё дар давоми чил сол дар биёбон

Барои Ман қурбониҳо ва ҳадияҳо тақдим кардед?"

43 Хаймаи Маликро бардошта мегаштед,

Ва ситораи худои худ Рифонро;

Ин бутҳоро барои парастиш сохта будед;

Пас, шуморо ба он тарафи Бобил мекӯчонам».

44 Падарони мо дар биёбон хаймаи шаҳодат доштанд, чунон ки Худо ба Мусо фармуда гуфта буд, ки онро мувофиқи намунае ки дидааст, созад."

45 Онро падарони мо гирифта, ҳамроҳи Юшаъ ба мулки халқҳо оварданд, вақте ки Худо онҳоро аз пеши рӯи падарони мо бадар ронд, ва хайма то айёми Довуд дар он ҷо монд,"

46 ки ӯ пеши Худо илтифот ёфт ва дархост намуд, ки маскане барои Худои Яъқуб омода кунад."

47 Вале Сулаймон барои Ӯ хонае сохт."

48 Аммо Ҳаққи Таоло дар ибодатхонаҳои дастисохт сокин нест, чунон ки пайғамбар гуфтааст:

49 “Осмон, — мегӯяд Худованд, — курсии Ман аст,

Ва замин пойандози Ман;

Чӣ гуна хонае барои Ман месозед,

Чӣ гуна ҷойе барои оромиши Ман?"

50 Магар ҳамаи ин чизҳоро дасти Ман наофаридааст?”

51 Эй гарданкашон! Эй соҳибони дилҳо ва гӯшҳои бехатна! Шумо ҳамеша ба Рӯҳулқудс муқобилат мекунед, шумо низ монанди падарони худ ҳастед."

52 Кист аз пайғамбарон, ки падарони шумо ӯро таъқиб накарда бошанд? Онҳо касонеро, ки аз омадани он Росткор пешакӣ хабар дода буданд, куштанд, ва акнун шумо таслимкунанда ва кушандаи Худи Ӯ шудаед;"

53 шумо Тавротро ба воситаи фариштаҳо қабул кардед, вале онро риоя накардед»."

54 Инро шунида, хашмгин шуданд, ва дандонҳои худро ба ҳам месоиданд."

55 Аммо ӯ, ки пур аз Рӯҳулқудс буд, сӯи осмон нигариста, ҷалоли Худо ва Исоро, ки ба дасти рости Худо истода буд, дид"

56 ва гуфт: «Инак, осмонро кушода ва Писари Одамро ба дасти рости Худо истода мебинам»."

57 Вале онҳо бо овози баланд фарёд зада ва гӯшҳои худро маҳкам карда, якдилона ба ӯ ҳамла оварданд,"

58 ва аз шаҳр берун бароварда, сангсор карданд; ва шоҳидон ҷомаҳои худро назди пойҳои ҷавоне ки Шоул ном дошт, гузоштанд."

59 Ва Истефанусро сангсор мекарданд, ӯ бошад дуо мекарду мегуфт: «Эй Худованд Исо! Рӯҳи маро қабул кун»."

60 Сипас зону зада, бо овози баланд нидо кард: «Худовандо! Ин гуноҳро ба ҳисоби онҳо дохил накун». Инро гуфту ба хоби /марг/ рафт."

8

1 Шоул низ ба куштани ӯ розӣ буд."

2 Мардони худотарс Истефанусро ба хок супурда, барои ӯ мотами бузурге гирифтанд."

3 Аммо Шоул ҷамоатро азоб медод ва хона ба хона гашта, мардон ва занонро кашола карда мебурду ба зиндон меандохт."

4 Дар ин миён онҳое ки пароканда шуда буданд, ҳар ҷое ки мерафтанд, каломро башорат медоданд."

5 Филиппус низ ба як шаҳри Сомара омада, ба онҳо Масеҳро мавъиза мекард."

6 Чун мардум суханони Филиппусро мешуниданд ва муъҷизаҳоеро, ки ба амал меовард, медиданд, якдилона ба он чи мегуфт, диққат медоданд;"

7 зеро рӯҳҳои нопок аз бисёр девзадагон наъра зада берун мешуданд, ва лангону шалони бисёре шифо меёфтанд;"

8 ва шодии бузурге дар он шаҳр буд."

9 Шимъун ном марде дар он шаҳр буд, ки пештар ҷодугарӣ мекард ва халқи Сомараро дар ҳайрат меандохт ва худро шахси бузурге вонамуд месохт."

10 Аз хурд то калон, ба ӯ гӯш андохта, мегуфтанд: «Ин шахс қуввати бузурги Худост»."

11 Аз он сабаб ба ӯ гӯш меандохтанд, ки ӯ муддати дарозе онҳоро бо ҷодугарии худ ба ҳайрат меовард."

12 Лекин вақте ки ба башорати Филиппус дар бораи Подшоҳии Худо ва номи Исои Масеҳ бовар карданд, мардон ва занон таъмид гирифтанд."

13 Худи Шимъун низ бовар кард ва таъмид гирифт ва ҳамеша ҳамроҳи Филиппус буд; ва аз дидани аломатҳо ва муъҷизаҳое ки ба амал меомаданд, ҳайрон мешуд."

14 Расулоне ки дар Уршалим буданд, чун шуниданд, ки аҳли Сомара каломи Худоро қабул кардаанд, Петрус ва Юҳанноро назди онҳо фиристоданд;"

15 ва чун омаданд, барои онҳо дуо гуфтанд, то Рӯҳулқудсро қабул кунанд;"

16 зеро Рӯҳ ҳанӯз бар ҳеҷ кадоме аз онҳо фуруд наомада буд, балки танҳо ба номи Масеҳ Исо таъмид ёфта буданд."

17 Пас, дастҳои худро бар сари онҳо гузоштанд, ва онҳо Рӯҳулқудсро қабул карданд."

18 Шимъун чун дид, ки бо дастгузории расулон Рӯҳулқудс дода мешавад, ба онҳо пул овард"

19 ва гуфт: «Ин қудратро ба ман низ диҳед, то ҳар касе ки ба ӯ даст гузорам, Рӯҳулқудсро қабул кунад»."

20 Аммо Петрус ба вай гуфт: «Бигзор пулат бо ту нест шавад, чунки ту гумон кардаӣ, ки атои Худоро бо пул харӣ."

21 Туро аз ин чиз насибе ва баҳрае нест, зеро дилат дар ҳузури Худо рост нест."

22 Акнун аз ин бадии худ тавба кун ва ба Худо дуо гӯй: шояд, ин қасди дилат бахшида шавад;"

23 зеро мебинам, ки пур аз заҳраи талх ва гирифтори бандҳои бадкирдорӣ ҳастӣ»."

24 Шимъун дар ҷавоб гуфт: «Шумо барои ман ба Худованд дуо гӯед, то чизе аз он чи гуфтед, ба ман рӯй надиҳад»."

25 Онҳо, пас аз шаҳодат додан ва гуфтани каломи Худованд ба Уршалим баргаштанд ва дар бисёре аз деҳоти Сомара башорат доданд."

26 Фариштаи Худованд ба Филиппус гуфт: «Бархез ва ба тарафи ҷануб, ба роҳе ки аз Уршалим сӯи Ғазза меравад, ва роҳи биёбон аст, равона шав»."

27 Бархост ва равона шуд. Ва инак, шахси ҳабашӣ, хоҷасаро ва аз бузургони Кандока маликаи Ҳабаш, нигаҳбони тамоми хазинаи вай, ки ба Уршалим барои парастиш омада буд,"

28 ба ватан бармегашт ва бар аробаи худ нишаста, китоби Ишаъёи пайғамбарро мехонд."

29 Рӯҳ ба Филиппус гуфт: «Наздик биё ва ба он ароба ҳамроҳ шав»."

30 Филиппус ба он ҷо давида, шунид, ки китоби Ишаъёи пайғамбарро мехонад. Гуфт: «Оё он чи мехонӣ, мефаҳмӣ?»"

31 Гуфт: «Чӣ гуна фаҳмида метавонам, агар касе ба ман роҳнамоӣ накунад?» Ва аз Филиппус хоҳиш кард, ки ба ароба савор шуда, бо ӯ шинад."

32 Порчае ки аз Китоб мехонд, ин буд:

“Монанди гӯсфанде Ӯро ба куштан бурданд,

Ва монанди баррае ки назди пашмтарошаш безабон аст,

Ӯ ҳамчунон даҳони Худро воз накард."

33 Дар хории Ӯ адолатро аз Ӯ дареғ доштанд;

Ва насли Ӯро кӣ шарҳ медиҳад?

Зеро ҳаёти Ӯ дар замин қатъ карда шуд”.

34 Он хоҷасаро ба Филиппус гуфт: «Аз ту саволе дорам, ки пайғамбар инро дар бораи кӣ мегӯяд? Оё дар бораи худ ё дар бораи дигаре?»"

35 Он гоҳ Филиппус даҳони худро кушод ва аз ҳамон навишта сар карда, дар бораи Исо ба ӯ башорат дод."

36 Дар ин миён, дар роҳ, онҳо ба обе расиданд, ва хоҷасаро гуфт: «Инак об; аз таъмид гирифтан чӣ чиз маро бозмедорад?»"

37 "

38 Пас фармон дод, ки аробаро нигоҳ доранд, ва ҳар ду, Филиппус ва хоҷасаро, ба об фуромаданд, ва ӯро таъмид дод."

39 Вақте ки аз об баромаданд, Рӯҳи Худованд Филиппусро бурд, ва хоҷасаро дигар ӯро надида, роҳи худро бо хурсандӣ давом дод."

40 Аммо Филиппус дар Ашдӯд пайдо шуд ва дар ҳамаи шаҳрҳо гашта, башорат медод, то даме ки ба Қайсария расид."

9

1 Шоул, ки ҳанӯз таҳдид ва куштор бар шогирдони Худованд меангехт, назди саркоҳин рафт"

2 ва аз ӯ номаҳо барои куништҳои Димишқ хост, то ки агар марде ё занеро аз аҳли Тариқат ёбад, бандӣ карда ба Уршалим оварад."

3 Дар аснои роҳ, вақте ки ба Димишқ наздик омад, ногоҳ нуре аз осмон гирди ӯ дурахшид;"

4 ӯ бар замин афтод ва овозе шунид, ки мегуфт: «Шоул, Шоул! Барои чӣ маро таъқиб мекунӣ?»"

5 Гуфт: «Худовандо, Ту кистӣ?» Худованд гуфт: «Ман он Исо ҳастам, ки ту таъқибаш мекунӣ."

6 Аммо бархез ва ба шаҳр рав, ва дар он ҷо ба ту гуфта мешавад, ки чӣ бояд кунӣ»."

7 Ҳамсафарони ӯ хомӯш меистоданд, зеро он садоро шуниданд, лекин ҳеҷ касро надиданд."

8 Шоул аз замин бархест, ва агарчи чашмонаш кушода буданд, ҳеҷ касро намедид. Аз дасташ гирифта, ӯро ба Димишқ бурданд."

9 Ӯ се рӯз нобино буд, ва чизе намехӯрд ва наменӯшид."

10 Дар Димишқ Ҳанониё ном шогирде буд. Худованд дар рӯъё ба ӯ гуфт: «Эй Ҳанониё!» Ҷавоб дод: «Лаббай, Худовандо!»"

11 Худованд ба ӯ гуфт: «Бархез ва ба кӯчае ки Рост ном дорад, рав ва Шоул ном тарсусиро дар хонаи Яҳудо пурс, ки ӯ ҳоло бо дуо машғул аст."

12 Ва Ҳанониё ном шахсеро дар рӯъё дидааст, ки омада, бар ӯ даст гузоштааст, то ки бино шавад»."

13 Ҳанониё ҷавоб дод: «Худовандо! Дар бораи ин одам аз бисёр касон шунидаам, ки дар Уршалим ба муқаддасони Ту чӣ қадар бадиҳо кардааст."

14 Дар ин ҷо низ аз сардорони коҳинон иҷозат дорад, ки ҳамаи касонеро, ки номи Туро мехонанд, бандӣ кунад»."

15 Аммо Худованд ба вай гуфт: «Рав, зеро ӯ зарфи интихобшудаи Ман аст, то номи Маро пеши халқҳо ва подшоҳон ва банӣ-Исроил барад."

16 Ман ба ӯ нишон медиҳам, ки барои номи Ман ӯ чӣ қадар бояд азоб кашад»."

17 Ҳанониё рафта, ба он хона даромад ва даст бар ӯ гузошта, гуфт: «Эй бародар Шоул! Худованд, ки дар роҳе ки меомадӣ, бар ту зоҳир шуд, маро фиристод, то боз бино гардӣ ва аз Рӯҳулқудс пур шавӣ»."

18 Дарҳол аз чашмони ӯ чизе монанди пулакча афтода, бино шуд, ва бархест, таъмид гирифт."

19 Ва хӯрок хӯрда, қувват гирифт.

Шоул дар Димишқ ва Уршалим

Шоул якчанд рӯз бо шогирдон дар Димишқ монд."

20 Дарҳол дар куништҳо Масеҳро мавъиза мекард, ки ҳамин Шахс Писари Худост."

21 Ҳар кӣ суханонашро мешунид, ҳайрон шуда, мегуфт: «Магар ин ҳамон нест, ки дар Уршалим касонеро, ки ин номро мехонданд, несту нобуд мекард? Оё ба ин ҷо низ ӯ барои он наомадааст, ки онҳоро бандӣ карда, назди сардорони коҳинон барад?»"

22 Аммо Шоул бештар қувват мегирифт ва яҳудиёни сокини Димишқро ҳайрон карда, исбот мекард, ки ҳамин Шахс Масеҳ аст."

23 Пас аз гузаштани рӯзҳои бисёре яҳудиён қасд карданд, ки ӯро кушанд."

24 Шоул аз қасди онҳо хабардор шуд. Онҳо рӯзу шаб назди дарвозаҳои шаҳр поида меистоданд, то ӯро кушанд."

25 Аммо шогирдон ӯро шабона гирифта, дар сабаде гузоштанд ва аз девори шаҳр поён фуроварданд."

26 Вақте ки Шоул ба Уршалим расид, хост ба шогирдон ҳамроҳ шавад, лекин ҳама аз ӯ метарсиданд ва бовар намекарданд, ки ӯ шогирд аст."

27 Он гоҳ Барнаббо ӯро гирифта, назди расулон овард ва ба онҳо нақл кард, ки чӣ гуна Худовандро дар роҳ дидааст, ва Худованд ба ӯ сухан гуфтааст, ва чӣ гуна ӯ дар Димишқ ба номи Исо далерона мавъиза кардааст."

28 Пас аз он ӯ ба Уршалим бо онҳо мерафт ва ба номи Худованд Исо далерона мавъиза мекард."

29 Бо яҳудиёни юнонизабон низ гуфтугӯ ва баҳс мекард, ва онҳо қасд карданд, ки ӯро кушанд."

30 Чун бародарон аз ин хабардор шуданд, ӯро ба Қайсария бурданд ва аз он ҷо ба Тарсус равона карданд."

31 Он вақт ҷамоатҳо дар сар то сари Яҳудия, Ҷалил ва Сомара дар осоиш буда, обод мешуданд ва дар тарси Худованд рафтор карда, бо дастгирии Рӯҳулқудс меафзуданд."

32 Ва чунин шуд, ки Петрус назди ҳама рафта, пеши муқаддасони сокини Лудда низ омад."

33 Дар он ҷо Аниёс ном шахсеро дид, ки шал шуда, ҳашт сол боз дар бистар хобида буд."

34 Петрус ба ӯ гуфт: «Эй Аниёс! Исои Масеҳ туро шифо медиҳад; бархез ва бистари худро ҷамъ кун». Ӯ дарҳол бархест."

35 Ва ҳамаи сокинони Лудда ва Шорӯн ӯро дида, ба Худованд рӯй оварданд."

36 Дар Ёфо шогирде буд, зане Тобито ном, ки маънояш Ғизол аст, ва ӯ хеле некӯкор буд ва садақаҳои бисёре медод."

37 Ва чунин шуд дар он рӯзҳо, ки ӯ бемор шуда, мурд; ва ӯро шуста, дар болохонае гузоштанд."

38 Азбаски Лудда ба Ёфо наздик буд, ва шогирдон шунида буданд, ки Петрус дар он ҷост, назди ӯ кас фиристода, хоҳиш карданд, ки бе даранг назди онҳо биёяд."

39 Петрус бархеста, бо онҳо рафт. Чун расид, ӯро ба он болохона бурданд, ва ҳамаи бевазанон гирякунон назди ӯ меистоданд ва ба ӯ куртаву ҷомаҳоеро нишон медоданд, ки Ғизол ҳангоми зинда буданаш дӯхта буд."

40 Петрус ҳамаро берун карда, зону зад ва дуо гуфт ва ба ҷасад рӯй оварда, гуфт: «Эй Тобито! Бархез!» Ва ӯ чашмонашро кушод ва Петрусро дида, нишаст."

41 Аз дасташ гирифта, ба по хезонд ва муқаддасону бевазанонро даъват намуда, ӯро ба онҳо зинда супурд."

42 Ин ҳодиса дар тамоми Ёфо овоза шуд, ва бисёр касон ба Худованд имон оварданд."

43 Чандин рӯз ӯ дар Ёфо назди Шимъун ном чармгаре монд."

10

1 Дар Қайсария Корнилюс ном марде мирисад аз фавҷи ба ном Италиявӣ буд"

2 ва бо тамоми аҳли хонааш парҳезгор ва худотарс буда, ба қавм садақаҳои бисёре медод ва ҳамеша назди Худо дуо мегуфт."

3 Боре, тақрибан соати нӯҳи рӯз, ӯ фариштаи Худоро ошкоро дар рӯъё дид, ки назди ӯ омада, гуфт: «Эй Корнилиюс!»"

4 Ӯ ба вай нигариста ва ба ҳарос афтода, гуфт: «Хоҷаам, чӣ мефармоӣ?» Ба ӯ гуфт: «Дуоҳо ва садақаҳои ту назди Худо баромадаанд, ва Ӯ онҳоро ба ёд овардааст."

5 Акнун ба Ёфо кас фиристода, Шимъунро, ки лақабаш Петрус аст, даъват намо."

6 Ӯ назди Шимъун ном чармгаре ки хонааш дар соҳили баҳр аст, меҳмон аст»."

7 Чун он фариштае ки бо Корнилиюс сухан гуфт, рафт, ӯ ду нафар аз ғуломони худ ва як сарбози худотарсро аз онҳое ки ҳамеша наздаш буданд, ҷеғ зад"

8 ва тамоми ҳодисаро ба онҳо нақл карда, онҳоро ба Ёфо равона кард."

9 Фардои он, ки онҳо роҳ паймуда, ба шаҳр наздик мешуданд, Петрус тақрибан соати шаш ба боми хона баромад, то ки дуо гӯяд."

10 Дар он ҷо гурусна монда, хост чизе хӯрад. Ва ҳангоме ки барои ӯ тайёр мекарданд, ҳолати бехудӣ ӯро фаро гирифт,"

11 ва осмонро кушода дид, ва инак зарфе сӯи ӯ фуруд меомад, монанди матои калони аз чор гӯшааш овезон, ки ба замин мефуромада бошад;"

12 дар даруни он ҳар гуна чорпоёни замин, ҳайвоноти ваҳшӣ, хазандагон ва парандагони осмон буданд."

13 Овозе ба ӯ расид: «Эй Петрус, бархез ва кушта хӯр!»"

14 Аммо Петрус гуфт: «Ҳеҷ гоҳ, Худовандо, зеро ҳаргиз чизе ҳаром ё нопок нахӯрдаам»."

15 Бори дигар овозе ба ӯ расид: «Он чи Худо пок кардааст, ту ҳаром нашумор»."

16 Ин се бор такрор ёфт, ва он зарф боз ба осмон боло бурда шуд."

17 Чун Петрус бисёр ҳайрон шуда, фикр мекард, ки рӯъёи дидааш чӣ маъно дошта бошад, инак, фиристодагони Корнилиюс, ки хонаи Шимъунро пурсида буданд, назди дарвозаи он истоданд."

18 Ва нидо карда, пурсиданд: «Оё Шимъуне ки лақабаш Петрус аст, дар ин ҷост?»"

19 Петрус ҳанӯз дар бораи рӯъё андеша мекард, ки Рӯҳ ба ӯ гуфт: «Инак, мардон туро меҷӯянд."

20 Пас, бархеста, фуруд ой ва ҳеҷ шубҳа накарда, ҳамроҳи онҳо рав, зеро Ман онҳоро фиристодаам»."

21 Петрус назди мардон фуромада, гуфт: «Манам он касе ки меҷӯед. Ба чӣ кор омадаед?»"

22 Гуфтанд: «Корнилиюси мирисад, ки марди росткор ва худотарс ва назди тамоми халқи яҳудӣ некном аст, аз фариштаи муқаддас фармон гирифтааст, ки туро ба хонаи худ даъват намояд ва суханонатро шунавад»."

23 Онҳоро ба дарун даъват карда, меҳмондорӣ кард.

Ва рӯзи дигар Петрус ҳамроҳашон равона шуд, ва чанд нафар бародарон аз Ёфо бо ӯ рафтанд."

24 Фардои он ба Қайсария расиданд. Корнилиюс, ки хешу табор ва дӯстони наздикашро даъват карда буд, ба онҳо интизорӣ дошт."

25 Вақте ки Петрус ба хона медаромад, Корнилиюс ӯро пешвоз гирифт ва бар пойҳояш афтода, таъзим кард."

26 Аммо Петрус ӯро ба по хезонда, гуфт: «Бархез, зеро ман низ инсон ҳастам»."

27 Бо ӯ сӯҳбаткунон ба хона даромада, дид, ки мардуми бисёре ҷамъ омадаанд."

28 Ба онҳо гуфт: «Шумо медонед, ки бо ғайрияҳудӣ рафтуомад кардан ё наздик шудани яҳудӣ манъ аст, вале Худо ба ман нишон дод, ки ҳеҷ касро ҳаром ё нопок надонам."

29 Бинобар ин, вақте ки даъват шудам, бечуну чаро омадам. Ва акнун мепурсам: барои чӣ маро даъват намудаед?»"

30 Корнилиюс гуфт: «Чор рӯз пеш аз ин ман то ҳамин соат рӯза доштам ва дар соати нӯҳ дар хонаи худ дуо мегуфтам, ки ногоҳ шахсе бо либоси дурахшон пеши ман пайдо шуд"

31 ва гуфт: “Эй Корнилюс! Дуои ту шунида шуд ва садақаҳои ту назди Худо ба ёд оварда шуданд."

32 Акнун ба Ёфо кас фиристода, Шимъунро, ки лақабаш Петрус аст, даъват намо; ӯ дар хонаи Шимъун ном чармгаре дар соҳили баҳр меҳмон аст; ӯ чун биёяд, ба ту сухан меронад”."

33 Дарҳол назди ту кас фиристодам, ва ту хуб кардӣ, ки омадӣ. Акнун ҳамаамон пеши Худо ҳозирем, то ҳар он чиро, ки Худо ба ту фармудааст, шунавем»."

34 Петрус даҳон кушода, гуфт: «Акнун ба ростӣ донистам, ки Худо рӯйбинӣ надорад,"

35 балки аз ҳар халқ ҳар кӣ аз Ӯ тарсад ва аз рӯи ростӣ рафтор кунад, писандидаи Ӯст."

36 Ӯ каломи Худро ба банӣ-Исроил фиристода, ба воситаи Исои Масеҳ, ки Худованди ҳама аст, башорати осоиш дод."

37 Шумо аз он чи дар сар то сари Яҳудия рӯй дод, хабардор ҳастед, ки он пас аз таъмиде ки Яҳё мавъиза кард, аз Ҷалил оғоз шуда буд:"

38 Исои Носириро Худо бо Рӯҳулқудс ва қуввати Худ масҳ кард, ва Ӯ ба ҳама ҷо рафта, корҳои нек мекард ва ба ҳамаи онҳое ки дар банди иблис буданд, шифо мебахшид, зеро Худо бо Ӯ буд."

39 Мо шоҳидони ҳамаи он корҳое ҳастем, ки Ӯ дар кишвари яҳудиён ва дар Уршалим ба ҷо овард, ва низ онҳо Ӯро ба дор овехта, куштанд."

40 Худо Ӯро дар рӯзи сеюм бархезонд, ва Ӯро намоён кард."

41 Аммо на ба тамоми қавм, балки ба шоҳидоне ки Худо пешакӣ интихоб карда буд, яъне ба мо, ки пас аз бархестанаш аз мурдагон, бо Ӯ хӯрдаем ва нӯшидаем."

42 Ва ӯ ба мо фармуд, ки ба мардум мавъиза кунем ва шаҳодат диҳем, ки Худо Ӯро Довари зиндагон ва мурдагон таъйин кардааст."

43 Ҳамаи пайғамбарон бар Ӯ шаҳодат медиҳанд, ки ҳар кӣ ба Ӯ имон оварад, ба воситаи номи Ӯ гуноҳҳояш бахшида мешаванд»."

44 Ин суханон ҳанӯз бар забони Петрус буд, ки Рӯҳулқудс бар ҳамаи шунавандагони калом фуруд омад."

45 Ва ҳамаи имондорони аҳли хатна, ки ҳамроҳи Петрус омада буданд, ҳайрон шуданд, ки атои Рӯҳулқудс ба ғайрияҳудиён низ фурӯ рехтааст,"

46 зеро шуниданд, ки онҳо ба забонҳо сухан ронда, Худоро меситоянд. Он гоҳ Петрус гуфт:"

47 «Оё касе метавонад ба онҳое ки Рӯҳулқудсро монанди мо ёфтаанд, бо об таъмид гирифтанро манъ кунад?»"

48 Ва фармуд, ки онҳоро ба номи Худованд таъмид диҳанд. Ва аз ӯ хоҳиш карданд, ки якчанд рӯз назди онҳо монад."

11

1 Расулон ва бародароне ки дар Яҳудия буданд, шуниданд, ки ғайрияҳудиён низ каломи Худоро қабул кардаанд."

2 Вақте ки Петрус ба Уршалим омад, аҳли хатна бар вай таъна зада,"

3 гуфтанд: «Назди мардони бехатна рафта, бо онҳо хӯрок хӯрдаӣ»."

4 Вале Петрус ба ҳикояти муфассали ҳар он чи рӯй дода буд, сар карда, гуфт:"

5 «Ман дар шаҳри Ёфо дуо мегуфтам ва дар ҳолати бехудӣ рӯъёе дидам: зарфе фуруд меомад, монанди матои калоне ки аз чор гӯшааш овезон аз осмон мефуромада бошад, ва назди ман расид."

6 Чун ба он нигариста, аз назар гузарондам, чорпоёни замин, ҳайвоноти ваҳшӣ, хазандагон ва парандагони осмонро дидам."

7 Ва овозе шунидам, ки ба ман мегуфт: “Эй Петрус, бархез ва кушта хӯр”."

8 Гуфтам: “Ҳеҷ гоҳ, Худовандо, зеро ҳаргиз чизе ҳаром ё нопок ба даҳон набурдаам”."

9 Бори дигар овозе аз осмон ба ман ҷавоб дод: “Он чи Худо пок кардааст, ту ҳаром нашумор”."

10 Ин се бор такрор ёфт, ва ҳама чиз боз ба осмон боло бурда шуд."

11 Ва инак, дар ҳамон лаҳза се марде ки аз Қайсария назди ман фиристода шуда буданд, назди хонае ки будам, истоданд."

12 Ва Рӯҳ ба ман гуфт, ки ҳеҷ шубҳа накарда, бо онҳо равам. Ин шаш бародар низ ҳамроҳи ман рафтанд, ва мо ба хонаи он шахс даромадем."

13 Вай ба мо нақл кард, ки чӣ гуна дар хонаи худ фариштаро дидааст, ки истода ба вай гуфтааст: “Ба Ёфо кас фиристода, Шимъунро, ки лақабаш Петрус аст, даъват намо,"

14 ва ӯ ба ту суханоне мегӯяд, ки боиси наҷоти ту ва тамоми хонадони ту мешавад”."

15 Вақте ки ба сухан сар кардам, Рӯҳулқудс ба онҳо фуруд омад, монанди он ки дар ибтидо ба мо фуруд омада буд."

16 Он гоҳ сухани Худовандро ба ёд овардам, ки Ӯ гуфта буд: “Яҳё бо об таъмид медод, лекин шумо бо Рӯҳулқудс таъмид меёбед”."

17 Пас, агар Худо ба онҳо ҳамон аторо додааст, ки ба мо дод, вақте ба Худованд Исои Масеҳ имон овардем, ман кистам, ки тавонам ба Худо монеъ шавам?»."

18 Вақте ки инро шуниданд, ором шуданд ва Худоро ҳамду сано хонда, гуфтанд: «Ба ростӣ Худо ба ғайрияҳудиён низ тавбаи ҳаётбахшро додааст».

Ҷамоат дар ,,,," Антокия"

19 Дар ин миён касоне ки ба сабаби таъқиботи аз боиси Истефанус рӯйдода пароканда шуда буданд, то Финиқия ва Қиприс ва Антокия расиданд, ва онҳо каломро ба ҳеҷ кас, ғайр аз яҳудиён, намегуфтанд."

20 Лекин баъзе аз онҳо, ки аз аҳли Қиприс ва Қайровон буданд, ба Антокия расида, бо юнониён гуфтугӯ карданд ва аз Худованд Исо башорат доданд."

21 Ва дасти Худованд бо онҳо буд, ва шумораи бузурге имон оварда, ба Худованд рӯ оварданд."

22 Вақте ки овозаи ин ба гӯши ҷамоати Уршалим расид, Барнабборо ба Антокия фиристоданд."

23 Чун расид, файзи Худоро дида, шод шуд, ва ҳамаро насиҳат кард, ки аз самими дил ба Худованд часпанд;"

24 зеро ӯ марди нек ва пур аз Рӯҳулқудс ва имон буд; ва мардуми бисёре ба Худованд пайвастанд."

25 Пас Барнаббо ба ҷустуҷӯи Шоул ба Тарсус рафт ва ӯро ёфта, ба Антокия овард."

26 Тамоми сол онҳо бо ҷамоат ҷамъ мешуданд ва мардуми бисёрро таълим медоданд, ва шогирдон аввалин бор дар Антокия масеҳӣ номида шуданд."

27 Ва дар он рӯзҳо якчанд пайғамбарон аз Уршалим ба Антокия омаданд."

28 Яке аз онҳо, ки Оғобус ном дошт, бархеста аз Рӯҳ илҳом ёфта, пешгӯӣ кард, ки дар тамоми ҷаҳон гуруснагии сахте рӯй медиҳад; он дар замони қайсар Клавдиюс рӯй дод."

29 Он гоҳ шогирдон қарор доданд ки ҳар яке ба андозаи дороии худ ёрдаме барои бародарони Яҳудия равона кунад;"

30 ҳамин тавр ҳам карданд, ва онро ба воситаи Барнаббо ва Шоул ба пирон фиристоданд."

12

1 Дар он замон подшоҳ Ҳиродус бар баъзе аз ҷамоат дастдарозӣ кард, то онҳоро азоб диҳад."

2 Ва Яъқуб, бародари Юҳанноро ба шамшер кушт."

3 Чун дид, ки ин ба яҳудиён писанд афтод, Петрусро низ дастгир кард, ки ин дар рӯзҳои Фатир буд,"

4 ва ӯро гирифта, ба зиндон партофт ва ба чор дастаи чоргонаи сарбозон супурд, ки ӯро посбонӣ кунанд, зеро ният дошт, ки пас аз Песаҳ ӯро назди қавм берун оварад."

5 Пас, Петрусро дар зиндон нигоҳ медоштанд, аммо ҷамоат барои ӯ назди Худо пайваста дуо мегуфт."

6 Дар ҳамон шабе ки Ҳиродус ӯро берун оварданӣ буд, Петрус, бастаи ду занҷир, дар миёни ду сарбоз хобида буд, ва дарбонон зиндонро посбонӣ мекарданд."

7 Ва инак, фариштаи Худованд назди ӯ ҳозир шуд, ва рӯшноӣ дар он хона дурахшид; ба паҳлуи Петрус зада, ӯро бедор кард ва гуфт: «Зуд бархез». Дарҳол занҷирҳо аз дастҳояш афтоданд."

8 Фаришта ба ӯ гуфт: «Камари худро банд ва пойафзол бар пой кун». Ва чунин кард. Сипас ба ӯ гуфт: «Ҷомаи худро пӯш ва аз пайи ман биё»."

9 Берун омада, аз пайи вай равона шуд, ва надонист, ки он чи аз фаришта содир шуд, воқеист, балки гумон мекард, ки ин рӯъё аст."

10 Аз пеши посбонони якум ва дуюм гузашта, ба дарвозаи оҳанине ки сӯи шаҳр мебурд, расиданд, ва он худ аз худ пеши онҳо кушода шуд; онҳо берун рафта, аз як кӯча гузаштанд, ки ногаҳон фаришта аз пеши ӯ нопадид шуд."

11 Петрус ба худ омада, гуфт: «Акнун ба ростӣ донистам, ки Худованд фариштаи Худро фиристода, маро аз дасти Ҳиродус ва аз ҳамаи он чи қавми яҳудӣ интизор буд, раҳо кард»."

12 Инро пай бурда, ба хонаи Марям, модари Юҳанное ки лақабаш Марқус буд, омад, ки дар он ҷо касони бисёре ҷамъ шуда, дуо мегуфтанд."

13 Вақте ки Петрус дарвозаро кӯфт, Рудо ном канизе баромад, то воз кунад."

14 Ва овози Петрусро шинохта, ба ҷои он ки дарвозаро кушояд, аз шодӣ ба хона давида даромад ва хабар дод, ки Петрус назди дарвоза истодааст."

15 Ба вай гуфтанд: «Магар девона шудаӣ?» Аммо вай ба гапаш исрор кард. Гуфтанд: «Ин фариштаи ӯст»."

16 Дар ин миён Петрус пайваста тақ-тақ мекард; вақте ки кушоданд, ӯро дида, ҳайрон шуданд."

17 Ӯ бо дасташ ишора кард, ки хомӯш бошанд, ва ба онҳо нақл кард, ки чӣ гуна Худованд ӯро аз зиндон берун овард; ва гуфт: «Инро ба Яъқуб ва ба бародарон хабар диҳед». Сипас берун баромада, ба ҷои дигар рафт."

18 Чун рӯз шуд, изтироби бузурге дар байни сарбозон афтод, ки Петрусро чӣ шуд."

19 Ва Ҳиродус, чун ӯро ҷуста наёфт, посбононро бозпурсӣ карда, фармуд, ки онҳоро кушанд, ва худаш аз Яҳудия ба Қайсария рафта, дар он ҷо монд."

20 Ҳиродус бар аҳли Сур ва Сидун хашмгин буд. Ва онҳо якдилона назди ӯ омаданд ва Балостусро, ки нозири хобгоҳи подшоҳ буд, ба тарафи худ кашида, сулҳ хостанд, чунки диёрашон аз кишвари подшоҳ бо хӯрокворӣ таъмин мешуд."

21 Дар рӯзи таъйиншуда Ҳиродус либоси шоҳона дар бар кард ва бар тахт нишаста, ба онҳо сухан ронд."

22 Ва мардум нидо карданд, ки ин овози худоест, на овози инсон."

23 Ногоҳ фариштаи Худованд ӯро зад, чунки ӯ Худоро ҷалол надод; ва кирмҳо ӯро хӯрданд, ва ӯ ҷон дод."

24 Аммо каломи Худо пеш мерафт ва паҳн мешуд."

25 Барнаббо ва Шоул, пас аз иҷрои хизматашон, аз Уршалим баргаштанд, ва Юҳанноро, ки лақабаш Марқус буд, ҳамроҳи худ оварданд."

13

1 Дар ҷамоати Антокия якчанд пайғамбарон ва муаллимон буданд, чунончи: Барнаббо ва Шимъун, ки лақабаш Нигер буд, ва Лукюси Қайровонӣ ва Маноҳим, ки бо тетрарх Ҳиродус дар як ҷо тарбия ёфта буд, ва Шоул."

2 Вақте ки онҳо бо ибодати Худованд ва рӯзадорӣ машғул буданд, Рӯҳулқудс гуфт: «Барнаббо ва Шоулро баҳри коре ки барояш онҳоро даъват намудаам, барои Ман ҷудо кунед»."

3 Пас аз рӯза гирифтан ва дуо гуфтан даст бар сари онҳо гузоштанд ва онҳоро равона карданд."

4 Онҳо, ки фиристодагони Рӯҳулқудс буданд, ба Салукия омаданд ва аз он ҷо бо киштӣ ба Қиприс рафтанд."

5 Ва вориди Саломис шуда, дар куништҳои яҳудиён каломи Худоро мавъиза карданд. Ва Юҳанно ходими онҳо буд."

6 Чун ҷазираро то ба Пофус тай карданд, як ҷодугари яҳудиро ёфтанд, ки пайғамбари дурӯғин буд ва Барюшаъ ном дошт;"

7 ӯ бо волӣ Сарҷиюс Павлус ҳамнишин буд. Волӣ, ки марди бофаҳм буд, Барнаббо ва Шоулро даъват намуда, хост каломи Худоро шунавад."

8 Аммо Алимои ҷодугар, ки тарҷумаи номаш чунин аст, ба онҳо зиддият карда, хост волиро аз имон овардан боздорад."

9 Вале Шоул, ки Павлус низ ном дошт, аз Рӯҳулқудс пур шуда, ба ӯ назар дӯхт"

10 ва гуфт: «Эй пур аз ҳар фиребу бадӣ, эй писари иблис ва душмани ҳама гуна ростӣ! Оё каҷ кардани роҳи рости Худовандро бас мекунӣ?"

11 Акнун дасти Худованд туро мезанад, ва нобино гашта, рӯшноии офтобро то муддате намебинӣ». Ногаҳон дунё дар назараш тираву тор шуд, ва ӯ ба ҳар сӯ рӯ оварда, асокаше меҷуст."

12 Чун волӣ ин ҳодисаро дид, аз таълими Худованд ҳайрон шуда, имон овард."

13 Павлус ва ҳамроҳонаш Пофусро тарк карда, бо киштӣ ба Пирҷаи Памфилия омаданд, аммо Юҳанно аз онҳо ҷудо шуда, ба Уршалим баргашт."

14 Онҳо аз Пирҷа гузашта, ба Антокияи Писидия расиданд ва рӯзи шанбе ба куништ даромада, нишастанд."

15 Пас аз хондани Таврот ва навиштаҳои пайғамбарон, сардорони куништ назди онҳо кас фиристода, гуфтанд: «Эй мардон, бародарон! Агар сухани насиҳатомезе барои қавм дошта бошед, гӯед»."

16 Павлус бархеста ва бо дасташ ишора карда, гуфт: «Эй мардони исроилӣ ва худотарсон! Гӯш диҳед:"

17 Худои ин қавм падарони моро интихоб кард ва ин қавмро, ҳангоме ки дар ғарибии замини Миср буданд, сарафроз кард, ва онҳоро бо бозуи зӯрманд аз он ҷо берун овард;"

18 қариб чил сол ба рафторашон дар биёбон тоқат кард;"

19 ҳафт халқро дар замини Канъон нест карда, заминашонро ҳамчун мерос ба онҳо дод."

20 Пас аз он, дар давоми тақрибан чорсаду панҷоҳ сол, то замони Самуили пайғамбар доваронро ба онҳо дод."

21 Сипас барои худ подшоҳ хостанд, ва Худо Шоул писари Қишро аз қабилаи Бинёмин ба онҳо ба муддати чил сол дод."

22 Пас ӯро аз миён бардошта, Довудро бар онҳо подшоҳ таъйин кард, ва дар бораи ӯ шаҳодат дода, гуфт: “Довуд писари Ишойро марде мувофиқи дили Худ ёфтам, ки ҳар чи хоҳам, ӯ ба ҷо меоварад”."

23 Ин ҳамон касест, ки Худо аз насли ӯ, мувофиқи ваъдаи Худ, барои Исроил наҷотро ба миён овард;"

24 пеш аз омадани Ӯ Яҳё ба Исроил таъмиди тавбаро мавъиза кард."

25 Чун Яҳё хизмати худро анҷом дод, гуфт: “Ман он касе ки шумо гумон мекунед, нестам; лекин пас аз ман Касе меояд, ки ман сазовори воз кардани банди пойафзоли Ӯ нестам”."

26 Эй мардон, бародарон, писарони насли Иброҳим ва касоне ки аз байни шумо худотарс ҳастанд! Каломи ин наҷот ба шумо фиристода шудааст."

27 Зеро сокинони Уршалим ва сардорони онҳо Ӯро нашинохта ва маҳкум карда, гуфтаҳои пайғамбаронро, ки ҳар рӯзи шанбе хонда мешаванд, ба иҷро расонданд."

28 Ва гарчанде ки аз Ӯ ҳеҷ айбе сазовори марг наёфта буданд, аз Пилотус хоҳиш карданд, ки Ӯро кушад."

29 Пас аз он ки ҳар чизи дар бораи Ӯ навишташударо ба иҷро расонданд, Ӯро аз дор фуроварда, ба қабр супурданд."

30 Лекин Худо Ӯро аз мурдагон бархезонд,"

31 ва Ӯ рӯзҳои бисёре ба касоне зоҳир шуд, ки ҳамроҳи Ӯ аз Ҷалил ба Уршалим омада буданд ва акнун дар пеши қавм шоҳидони Ӯ мебошанд."

32 Мо ба шумо башорат медиҳем, ки Худо ваъдаеро, ки ба падарони мо дода буд, барои мо, фарзандони онҳо, ба иҷро расонда, Исоро зинда кард,"

33 чунон ки дар таронаи дуюми Забур навишта шудааст:

“Ту Писари Ман ҳастӣ,

Ман имрӯз Туро ба дунё овардаам”.

34 Дар бораи он ки Ӯро аз мурдагон бархезонд, то дигар ба нобудшавӣ дучор нашавад, чунин гуфт: “Марҳаматҳои муқаддасу боварибахши Довудро ба шумо медиҳам”."

35 Бинобар ин дар ҷои дигар низ мегӯяд: “Намегузорӣ, ки Қуддуси Ту нобудшавиро бинад”."

36 Довуд дар замони худ бо хости Худо хизмат карда, ба хоби /марг/ рафт ва ба падарони худ пайваст ва нобудшавиро дид."

37 Аммо он Касе ки Худо Ӯро бархезонд, нобудшавиро надид."

38 Пас, эй мардон, бародарон, ба шумо маълум бод, ки ба воситаи Ӯ ба шумо бахшоиши гуноҳҳо эълон мешавад,"

39 ва аз ҳар чизе ки ба воситаи шариати Мусо сафед шуда натавонистед, ҳар имондор ба воситаи Ӯ сафед мешавад."

40 Пас эҳтиёт бошед, мабодо он чи дар навиштаҳои пайғамбарон гуфта шудааст, ба шумо рӯй надиҳад:

41 “Нигаред, эй истеҳзогарон,

Ҳайрон шавед ва нобуд гардед,

Зеро Ман кореро дар айёми шумо мекунам,

Ки агар касе онро ба шумо нақл мекард,

Бовар намекардед”».

42 Вақте ки яҳудиён аз куништ баромаданд, ғайрияҳудиён хоҳиш карданд, ки рӯзи шанбеи оянда низ ин суханонро ба онҳо гӯянд."

43 Чун аҳли куништ пароканда шуданд, бисёре аз яҳудиён ва онҳое ки чанде пеш дини яҳудиро қабул карда буданд, аз пайи Павлус ва Барнаббо рафтанд, ва ин ду нафар ба онҳо сухан гуфта, насиҳат медоданд, ки дар файзи Худо устувор бошанд."

44 Рӯзи шанбеи дигар қариб тамоми аҳли шаҳр ҷамъ омаданд, то каломи Худоро шунаванд."

45 Вале чун яҳудиён тӯдаи мардумро диданд, аз ҳасад пур гаштанд ва куфр гуфта, ба суханони Павлус зиддият карданд."

46 Он гоҳ Павлус ва Барнаббо далер шуда, гуфтанд: «Каломи Худо бояд аввал ба шумо гуфта мешуд, лекин азбаски шумо онро рад кардед ва худро шоистаи ҳаёти абадӣ надонистед, бинобар ин мо ба ғайрияҳудиён рӯ меоварем;"

47 зеро Худованд ба мо чунин фармудааст:

“Туро нури халқҳо гардондам,

Ки то канори замин наҷот бошӣ”».

48 Вақте ки ғайрияҳудиён инро шуниданд, шод шуда, каломи Худовандро ҳамду сано хонданд, ва ҳамаи онҳое ки барои ҳаёти абадӣ таъйин шуда буданд, имон оварданд."

49 Ва каломи Худованд дар тамоми он сарзамин паҳн шуд."

50 Яҳудиён занони диндору иззатманд ва бузургони шаҳрро ба шӯр оварда, барои таъқиб кардани Павлус ва Барнаббо барангехтанд ва онҳоро аз ҳудуди худ ронданд."

51 Ва ин ду нафар чанги пойҳои худро бар онҳо афшонда, ба Қуния равона шуданд."

52 Ва шогирдон аз шодӣ ва Рӯҳулқудс пур шуданд."

14

1 Дар Қуния низ бо ҳам ба куништи яҳудиён даромада, тавре сухан гуфтанд, ки шумораи зиёде аз яҳудиён ва юнониён имон оварданд."

2 Аммо яҳудиёне ки имон наоварда буданд, дилҳои ғайрияҳудиёнро шӯронда, ба муқобили бародарон барангехтанд."

3 Пас, муддати дарозе дар он ҷо монда, бо таваккал ба Худованд далерона сухан мегуфтанд, ва Ӯ ба каломи файзи Худ шаҳодат дода, ба воситаи онҳо аломатҳову муъҷизаҳо ато мекард."

4 Дар ин миён байни мардуми шаҳр ҷудоӣ афтод, ки баъзе тарафдори яҳудиён ва дигарон тарафдори расулон буданд."

5 Вақте ки ғайрияҳудиён ва яҳудиён бо сардорони худ ба онҳо ҳуҷум оварданд, то онҳоро таҳқир ва сангсор кунанд,"

6 онҳо огоҳӣ ёфта, ба Лустра ва Дарба, шаҳрҳои Лекоуния ва атрофи он гурехтанд,"

7 ва дар он ҷо башорат медоданд."

8 Дар Лустра марде нишаста буд, ки пойҳояш беҳаракат буданд ва ланги модарзод буда, ҳаргиз роҳ нарафта буд."

9 Вай сухани Павлусро мешунид; Павлус ба вай нигарист ва чун дид, ки барои шифо ёфтан имон дорад,"

10 бо овози баланд ба вай гуфт: «Бар пойҳои худ рост ист». Вай дарҳол ҷаста хест ва ба роҳ рафтан даромад."

11 Вақте ки мардум ин амали Павлусро диданд, овози худро баланд карда, бо забони лекоунӣ гуфтанд: «Худоён ба сурати инсон назди мо фуромадаанд»."

12 Барнабборо Зевс ва Павлусро Ҳермис номиданд, чунки ӯ сухангӯи асосӣ буд."

13 Коҳини ибодатгоҳи Зевс, ки дар беруни шаҳрашон буд, нарговон ва тоҷҳои гул назди дарвозаи шаҳр овард ва мехост бо якҷоягии мардум қурбонӣ кунад."

14 Ҳамин ки расулон Барнаббо ва Павлус инро шуниданд, либосҳои худро даронда, ба миёни мардум давида даромаданд ва фарёд зада гуфтанд:"

15 «Эй мардон! Чаро чунин мекунед? Мо низ монанди шумо одамони хокӣ ҳастем ва ба шумо башорат медиҳем, ки аз ин бутҳо гашта, ба Худои зинда рӯ оваред, ки Ӯ осмон ва замин ва баҳр ва он чиро, ки дар онҳост, офаридааст,"

16 ва дар наслҳои пешина ҳамаи халқҳоро гузоштааст, ки ба роҳи худ раванд,"

17 гарчанде ки Худро бе шаҳодат нагузоштааст; некӣ карда, ба шумо аз осмон борон меборонид, фаслҳои боровар мебахшид, ба мо хӯрок медод ва дилҳои моро аз шодмонӣ пур мекард»."

18 Бо ин суханон мардумро аз қурбонӣ кардан барояшон базӯр боздоштанд."

19 Дар ин миён аз Антокия ва Қуния яҳудиён расида омаданд ва мардумро барангехта, Павлусро сангсор карданд ва ба гумони он ки мурдааст, аз шаҳр берун кашиданд."

20 Аммо чун шогирдон дар гирди ӯ ҷамъ омаданд, бархеста, ба шаҳр даромад ва фардои он бо Барнаббо сӯи Дарба равона шуд."

21 Дар ин шаҳр низ башорат дода, шогирдони зиёде пайдо карданд ва ба Лустра, Қуния ва Антокия баргаштанд."

22 Ва дилҳои шогирдонро қувват дода, панд мегуфтанд, ки “дар имон устувор бошед, чунки мо бояд бо мусибатҳои бисёр ба Подшоҳии Худо дароем”."

23 Дар ҳар ҷамоат барои онҳо пирон таъйин карданд ва бо дуо ва рӯза онҳоро ба Худованде ки ба Ӯ имон оварда буданд, супурданд."

24 Аз Писидия гузашта, ба Памфилия омаданд."

25 Ва дар Пирҷа каломро мавъиза карда, ба Аттолия фуромаданд;"

26 ва аз он ҷо ба киштӣ савор шуда, ба Антокия омаданд, ки дар он ҷо онҳо баҳри хизмате ки ба ҷо оварданд, ба файзи Худо супурда шуда буданд."

27 Чун расиданд, ҷамоатро ҷамъ карда, нақл карданд, ки Худо бо онҳо чиҳо кард ва чӣ гуна Ӯ дари имонро ба ғайрияҳудиён кушод."

28 Ва муддати дарозе дар он ҷо бо шогирдон монданд."

15

1 Баъзе касон аз Яҳудия омада, бародаронро таълим медоданд, ки «агар мувофиқи одати Мусо хатна нашавед, наҷот ёфта наметавонед»."

2 Пас аз он ки Павлус ва Барнаббо бо онҳо мунозира ва баҳси бисёре карданд, қарор дода шуд, ки Павлус ва Барнаббо ва чанд нафари дигар аз онҳо барои ҳалли ин масъала назди расулон ва пирон ба Уршалим раванд."

3 Пас, ҷамоат онҳоро гуселонд; ва ҳангоме ки онҳо аз Финиқия ва Сомара мегузаштанд, имон овардани ғайрияҳудиёнро ҳикоят карда, ҳамаи бародаронро хеле шод гардонданд."

4 Чун ба Уршалим расиданд, ҷамоат, расулон ва пирон онҳоро пазироӣ карданд, ва онҳо нақл карданд, ки Худо бо онҳо чиҳо кард."

5 Он гоҳ баъзе касон аз ҳизби фарисиён, ки имон оварда буданд, бархеста, гуфтанд, ки онҳоро бояд хатна карда, фармоянд, ки шариати Мусоро риоя кунанд."

6 Расулон ва пирон ҷамъ шуданд, то ин масъаларо муҳокима намоянд."

7 Пас аз баҳси бисёр Петрус бархеста, ба онҳо гуфт: «Эй мардон, бародарон! Шумо медонед, ки дар рӯзҳои аввал Худо аз миёни мо маро баргузид, то ғайрияҳудиён каломи Инҷилро аз забони ман шунаванд ва имон оваранд."

8 Худои дилогоҳ ба онҳо ба чунин восита шаҳодат дод, ки Рӯҳулқудсро ба онҳо низ бахшид, чунон ки ба мо бахшидааст;"

9 ва дилҳои онҳоро бо имон пок сохта, дар байни мо ва онҳо ҳеҷ фарқе нагузошт."

10 Пас чаро акнун Худоро озмуда, бар гардани шогирдон юғе меандозед, ки онро ҳам падарони мо ва ҳам мо бардошта натавонистем?"

11 Лекин мо бовар мекунем, ки бо файзи Худованд Исо наҷот меёбем, ҳамчунон ки онҳо низ»."

12 Он гоҳ тамоми аҳли маҷлис хомӯш шуда, ба ҳикояти Барнаббо ва Павлус дар бораи аломатҳову муъҷизаҳое ки Худо дар миёни ғайрияҳудиён ба воситаи онҳо ба амал оварда буд, гӯш доданд."

13 Ҳамин ки сухани онҳо ба охир расид, Яъқуб ба сухан оғоз карда, гуфт: «Эй мардон, бародарон! Ба ман гӯш диҳед:"

14 Шимъун фаҳмонд, ки чӣ гуна Худо бори якум ба ғайрияҳудиён назар андохт, то аз миёни онҳо қавме ба номи Худ гирад."

15 Гуфтаҳои пайғамбарон низ ба ин мувофиқ аст, чунон ки навишта шудааст:

16 “Пас аз ин баргашта,

Хаймаи Довудро, ки фурӯ ғалтидааст, аз нав барқарор мекунам

Ва харобаҳои онро обод мегардонам

Ва барпо менамоям,"

17 То бақияи одамон

Ва ҳамаи халқҳое ки номи Ман бар онҳо хонда мешавад, Худовандро ҷӯянд,

Мегӯяд Худованде ки ҳамаи инро ба амал меоварад”.

18 Ба Худо ҳамаи корҳояш аз азал маълуманд."

19 Пас, фикри ман ин аст, ки касонеро, ки аз миёни халқҳо ба Худо рӯ меоваранд, ба душворӣ наандозем,"

20 балки ба онҳо фақат нависем, ки аз нопокии бутҳо, аз фосиқӣ, аз гӯшти ҳайвоноти гулӯгиркардашуда ва аз хун парҳез кунанд."

21 Зеро шариати Мусо аз наслҳои қадим дар ҳамаи шаҳрҳо касоне дорад, ки онро мавъиза мекунанд, чунки он дар куништҳо ҳар рӯзи шанбе хонда мешавад»."

22 Он гоҳ расулон ва пирон ва тамоми ҷамоат ба қароре омаданд, ки чанд касро аз миёни худ интихоб карда, ҳамроҳи Павлус ва Барнаббо ба Антокия фиристанд. Онҳо Яҳудоро, ки лақабаш Барсаббо буд, ва Силоро интихоб карданд, ки ин мардон аз пешвоёни бародарон буданд."

23 Ва ин номаро ба воситаи онҳо фиристоданд: «Расулон ва пирон ва бародарон ба бародароне ки аз ғайрияҳудиён дар Антокия, Сурия ва Киликия ҳастанд, салом мерасонанд."

24 Чун шунидем, ки аз миёни мо баъзе касон шуморо бо суханони худ саргаранг сохтаанд ва дилҳои шуморо ба шубҳа андохтаанд ва гуфтаанд, ки “бояд хатна кунед ва шариатро риоя намоед”, ва ҳол он ки мо ба онҳо чунин дастуре надодаем,"

25 бинобар ин мо якдилона ба қароре омадем, ки чанд нафарро интихоб намуда, назди шумо равона кунем, ҳамроҳи азизони худ Барнаббо ва Павлус,"

26 мардоне ки ҳаёти худро барои номи Худованди мо Исои Масеҳ бахшидаанд."

27 Пас, Яҳудо ва Силоро фиристодаем, ки онҳо низ ҳамин чизҳоро ба шумо даҳанакӣ баён кунанд."

28 Зеро Рӯҳулқудс ва мо онро писандидем, ки бар шумо боре нагузорем, ғайр аз ин чизҳои даркорӣ:"

29 аз қурбониҳои бутҳо, аз хун, аз гӯшти ҳайвоноти хафашуда ва аз фосиқӣ парҳез кунед; агар аз ин чизҳо худро нигоҳ доред, кори хубе мекунед. Саломат бошед»."

30 Вақте ки фиристодагон ба Антокия омаданд, мардумро ҷамъ карда, номаро супурданд."

31 Онро хонда, аз мазмуни тасаллибахшаш шодмон шуданд."

32 Яҳудо ва Сило, ки низ пайғамбар буданд, бародаронро бо суханони бисёр насиҳат доданд ва устувор намуданд."

33 Пас аз он ки муддате дар он ҷо монданд, бародарон онҳоро бо осоиш назди расулон равона карданд."

34 "

35 Павлус ва Барнаббо дар Антокия истода, бо ҳамроҳии бисёр касони дигар каломи Худовандро таълим ва башорат медоданд."

36 Чун якчанд рӯз гузашт, Павлус ба Барнаббо гуфт: «Акнун гашта равем ва дар ҳар шаҳре ки каломи Худовандро мавъиза карда будем, бародарони худро бинем, ки аҳволашон чӣ гуна аст»."

37 Барнаббо мехост Юҳанноро, ки лақабаш Марқус буд, ҳамроҳашон баранд,"

38 аммо Павлус бо худ бурдани шахсеро, ки дар Памфилия аз онҳо ҷудо шуда, дар корашон то ба охир ҳамроҳӣ накарда буд, нодуруст меҳисобид."

39 Ба ин сабаб ихтилофе ба миён омада, то ба ҳадде расид, ки онҳо аз якдигар ҷудо шуданд, ва Барнаббо Марқусро ҳамроҳи худ гирифта, бо киштӣ ба Қиприс рафт,"

40 ва Павлус барои Худ Силоро интихоб кард, ва ҳамин ки бародарон ӯро ба файзи Худо супурданд, рӯ ба сафар ниҳод,"

41 ва ба Сурия ва Киликия гузашта, ҷамоатҳоро устувор менамуд."

16

1 Ба Дарба ва Лустра омад. Ва инак, Тимотиюс ном шогирде дар он ҷо буд, ки модараш яҳудизани имондор, лекин падараш юнонӣ буд,"

2 ва бародарон дар Лустра ва Қуния дар бораи ӯ шаҳодати нек медоданд."

3 Павлус хост ӯро ҳамроҳи худ барад, ва ӯро гирифта, ба хотири яҳудиёне ки дар он ҷойҳо буданд, хатна кард, зеро ҳама падарашро мешинохтанд, ки вай юнонӣ буд."

4 Дар ҳар шаҳре ки мегаштанд, дастурҳоеро, ки расулону пирон дар Уршалим қарор дода буданд, ба онҳо месупурданд, то аз рӯи он дастурҳо амал кунанд."

5 Пас, ҷамоатҳо дар имон устувор мешуданд, ва шумораашон рӯз ба рӯз меафзуд."

6 Вақте ки аз Фриҷия ва кишвари Ғалотия мегузаштанд, Рӯҳулқудс онҳоро нагузошт, ки каломро дар вилояти Осиё мавъиза кунанд."

7 Ба Мисия расида, аз он ҷо ба Битуния рафтанӣ шуданд, лекин Рӯҳ ба онҳо иҷозат надод."

8 Он гоҳ аз Мисия гузашта, ба Трӯос фуромаданд."

9 Шабона ба Павлус рӯъёе аён шуд, ки инак марде мақдунӣ назди ӯ истода буд ва илтимос карда, мегуфт: «Ба Мақдуния омада, ба мо ёрӣ расон»."

10 Ҳамин ки ӯ ин рӯъёро дид, мо дарҳол ба Мақдуния рафтанӣ шудем, зеро хулоса баровардем, ки Худованд моро даъват намудааст, то дар он ҷо башорат диҳем."

11 Аз Трӯос бо киштӣ рафта, рост ба Сомӯтрокӣ расидем ва рӯзи дигар ба Ниёпулис равона шудем;"

12 аз он ҷо ба Филиппӣ рафтем, ки шаҳри аввали он қисми Мақдуния, шаҳри муҳоҷирони румӣ буд. Дар он шаҳр якчанд рӯз истодем."

13 Рӯзи шанбе аз шаҳр берун шуда, дар соҳили дарё, ки дар он ҷо одатан дуо мегуфтанд, нишастем ва ба заноне ки ҷамъ омада буданд, мавъиза кардем."

14 Лидия ном зани худотарси арғувонфурӯш, ки аз шаҳри Тиётиро буд, гӯш мекард; Худованд дили ӯро кушода буд, то ба суханони Павлус диққат диҳад."

15 Вақте ки ӯ ва аҳли хонааш таъмид гирифтанд, хоҳиш карда, гуфт: «Агар дилпур бошед, ки ман ба Худованд имон овардаам, ба хонаи ман омада, истед». Ӯ исрор кард ва мо розӣ шудем."

16 Як рӯз, ки мо сӯи ҷои дуо мерафтем, ба мо канизе вохӯрд, ки рӯҳи ғайбгӯй дошт ва аз ғайбгӯӣ ба хоҷагони худ даромади калоне меовард."

17 Вай аз пайи Павлус ва мо омад, ва фарёд зада, гуфт: «Ин одамон бандагони Худои Таолоянд ва роҳи наҷотро ба мо хабар медиҳанд»."

18 Азбаски чандин рӯз вай ҳамин гуна рафтор кард, Павлус сабрро аз даст дод ва ба вай рӯ гардонда, ба он рӯҳ гуфт: «Ба номи Исои Масеҳ туро мефармоям, ки аз вай берун баро». Ва дарҳол аз вай берун омад."

19 Чун хоҷагони вай диданд, ки умеди даромадашон аз даст рафт, Павлус ва Силоро дастгир карда, ба майдони шаҳр назди сардорон кашида бурданд;"

20 вақте ки онҳоро назди волиён оварданд, гуфтанд: «Ин одамон, ки яҳудӣ ҳастанд, шаҳри моро ба шӯр овардаанд"

21 ва урфу одатҳоеро мавъиза мекунанд, ки қабул кардан ва ба ҷо овардани он ба мо, румиён, раво нест»."

22 Мардум низ бар онҳо бархестанд, ва волиён либосҳои онҳоро канда партофта, фармуданд, ки онҳоро калтаккорӣ кунанд."

23 Пас аз задани зарбаи бисёр, онҳоро ба зиндон партофтанд ва ба зиндонбон фармуданд, ки онҳоро бо диққат нигоҳбонӣ кунад."

24 Чун вай ин гуна фармоне гирифт, онҳоро ба зиндони дохилӣ партофт ва ба пойҳошон кунда зад."

25 Наздики ними шаб Павлус ва Сило дуо гуфта, Худоро бо суруд ситоиш мекарданд, ва бандиён онҳоро гӯш мекарданд."

26 Ногаҳон заминҷунбии азиме рӯй дод, то ба ҳадде ки таҳкурсии зиндон ба ларза даромад; дарҳол ҳамаи дарҳо кушода шуданд, ва занҷирҳои ҳама ғалтиданд."

27 Зиндонбон бедор шуда, дарҳои зиндонро кушода дид ва шамшери худро кашида, мехост худро кушад, ба гумони он ки бандиён гурехта рафтаанд."

28 Аммо Павлус бо овози баланд нидо карда, гуфт: «Ба худ осебе нарасон, зеро ҳамаи мо дар ин ҷо ҳастем»."

29 Зиндонбон чароғе талаб карда, ба дарун давида даромад ва ларзон шуда, пеши пои Павлус ва Сило афтод."

30 Баъд онҳоро берун оварда, гуфт: «Эй хоҷагон! Чӣ бояд кунам, то наҷот ёбам?»"

31 Гуфтанд: «Ба Худованд Исои Масеҳ имон овар, ва ту бо аҳли хонаи худ наҷот меёбӣ»."

32 Он гоҳ каломи Худовандро ба вай ва тамоми аҳли хонааш баён карданд."

33 Дар ҳамон соати шаб зиндонбон онҳоро бурда, захмҳошонро шуст, ва фавран худаш ва тамоми аҳли хонааш таъмид гирифтанд."

34 Ва онҳоро ба хонаи худ оварда, дар пешашон хӯрок монд. Ӯ ва тамоми аҳли хонааш шод шуданд, ки ба Худо имон оварданд."

35 Чун рӯз шуд, волиён навкаронро фиристоданд, ки гӯянд: «Он шахсонро озод кун»."

36 Зиндонбон инро ба Павлус хабар дод: «Волиён кас фиристодаанд, ки шуморо озод кунам; пас, берун омада, бо осоиш равед»."

37 Вале Павлус ба онҳо гуфт: «Моро, ки шаҳрвандони румӣ ҳастем, бе муҳокима дар пеши мардум калтаккорӣ карда, ба зиндон партофтанд, ва акнун моро пинҳонӣ озод мекунанд? Не, бигзор худашон омада, моро берун оваранд»."

38 Навкарон ин суханонро ба волиён расонданд, ва чун шуниданд, ки румӣ ҳастанд, тарсиданд."

39 Ва омада, аз онҳо узр хостанд ва берун оварда, хоҳиш карданд, ки аз шаҳр раванд."

40 Онҳо аз зиндон берун омада, ба хонаи Лидия рафтанд ва бо бародарон вохӯрда ва онҳоро насиҳат карда, равона шуданд."

17

1 Аз Амфипулис ва Апуллуния гузашта, ба Тасолуникӣ омаданд, ки дар он ҷо куништи яҳудиён буд."

2 Павлус, аз рӯи одати худ, назди онҳо даромад, ва се рӯзи шанбе бо онҳо аз Китоб гуфтугӯ мекард,"

3 ва ошкор намуда, исбот мекард, ки даркор буд Масеҳ азоб кашад ва аз мурдагон бархезад, ва мегуфт: «Ҳамин Исо, ки ман Ӯро ба шумо мавъиза мекунам, Масеҳ аст»."

4 Баъзе аз онҳо ва ҳамчунин шумораи зиёде аз юнониҳои худотарс ва бисёре аз занони ашроф бовар карданд ва ба Павлус ва Сило ҳамроҳ шуданд."

5 Аммо яҳудиёне ки бовар накарда буданд, чанд нафар нобакоронро аз кӯча гирифта, тӯдае ҷамъ карданд ва шаҳрро ба шӯр оварданд ва ба хонаи Ёсун тохта, хостанд онҳоро назди халқ оваранд."

6 Чун онҳоро наёфтанд, Ёсун ва чанд бародаронро назди сардорони шаҳр кашиданд ва дод зада мегуфтанд, ки онҳое ки тамоми ҷаҳонро ба ошӯб оварданд, ба ин ҷо низ омадаанд,"

7 ва Ёсун онҳоро пазироӣ кардааст, ва ҳамаи онҳо бар хилофи фармонҳои қайсар амал мекунанд ва Шахси дигарро, ки Исо ном дорад, подшоҳ медонанд."

8 Аз шунидани ин суханон мардум ва сардорони шаҳр ба ташвиш афтоданд,"

9 ва аз Ёсун ва дигарон кафолат гирифта, онҳоро сар доданд."

10 Бародарон фавран Павлус ва Силоро шабона ба Бирия равона карданд, ва онҳо ба он ҷо расида, ба куништи яҳудиён даромаданд."

11 Аҳли он ҷо назар ба аҳли Тасолуникӣ равшанфикртар буданд: бо тамоми шавқ каломро қабул мекарданд ва ҳар рӯз Китобро таҳлил мекарданд, ки оё чунин аст."

12 Бисёре аз онҳо, ва низ миқдори зиёде аз занону мардони ашрофи юнонӣ имон оварданд."

13 Лекин чун яҳудиёни Тасолуникӣ фаҳмиданд, ки Павлус дар Бирия низ каломи Худоро мавъиза кардааст, ба он ҷо омада, мардумро ба шӯр оварданд."

14 Дарҳол бародарон Павлусро сӯи баҳр равона карданд, вале Сило ва Тимотиюс дар он ҷо монданд."

15 Ҳамроҳони Павлус ӯро то Атино гуселонданд; ва ӯ ба онҳо фармуд, ки ҳарчи зудтар Сило ва Тимотиюсро назди ӯ равона кунанд. Баъд онҳо гашта рафтанд."

16 Ҳангоме ки Павлус дар Атино ба онҳо интизорӣ дошт, чун дид, ки ин шаҳр аз бутҳо пур аст, рӯҳаш дар дарунаш ба шӯр омад."

17 Бинобар ин дар куништ бо яҳудиён ва худотарсон ва дар бозор ҳар рӯз бо ҳар кӣ вомехӯрд, гуфтугӯ мекард."

18 Баъзе аз файласуфони эпикурӣ ва равоқӣ низ бо ӯ мунозира мекарданд; баъзеашон мегуфтанд: «Ин беҳудагӯй чӣ мехоҳад гӯяд?»; дигарҳо мегуфтанд: «Чунин метобад, ки ӯ воизи худоҳои бегона аст»; зеро ӯ ба онҳо аз Исо ва растохез башорат медод."

19 Ӯро дастгир карда, ба Арюпог оварданд ва гуфтанд: «Оё мумкин аст мо донем, ки ин таълими наве ки ту медиҳӣ, чист?"

20 Азбаски суханонат ба гӯши мо бегона мерасанд, мехоҳем донем, ки онҳо чӣ маъно доранд»."

21 Зеро тамоми аҳли Атино ва бегонагони сокини он ҷо вақти худро аз ҳама зиёдтар дар гуфтану шунидани ягон гапи нав мегузаронданд."

22 Он гоҳ Павлус дар миёнҷои Арюпог истода, гуфт: «Эй мардони Атино! Шуморо аз ҳар ҷиҳат бисёр диндор ёфтаам;"

23 зеро, чун гаштугузор карда, ибодатгоҳҳои шуморо аз назар мегузарондам, қурбонгоҳе дидам, ки бар он навишта шудааст: “Ба Худои ношинос”. Пас, ҳамонро, ки шумо мепарастед, вале намешиносед, ман ба шумо мавъиза мекунам:"

24 Худое ки олам ва тамоми мавҷудоти онро офаридааст, Худованди осмону замин аст ва дар ибодатхонаҳои сохтаи дасти инсон нест"

25 ва ба хизмати дастҳои одамон эҳтиёҷ надорад, зеро Худаш ҳаёт ва нафас ва ҳар чизро ба ҳама мебахшад."

26 Ҳамаи халқҳои одамизодро Ӯ аз як хун ба вуҷуд овардааст, то бар тамоми рӯи замин сокин шаванд, ва мӯҳлатҳо ва ҳудуди муайяни сокиншавии онҳоро пешакӣ муқаррар кардааст,"

27 то онҳо Худовандро ҷустуҷӯ кунанд ва, шояд даст-даст карда, Ӯро ёбанд, гарчанде ки Ӯ аз ҳеҷ яке аз мо дур нест;"

28 зеро “мо дар Ӯ зиндагӣ ва ҳаракат ва вуҷуд дорем”, чунон ки баъзе аз шоирони шумо низ гуфтаанд: “Мо аз насли Ӯ ҳастем”."

29 Пас, азбаски мо аз насли Худо ҳастем, набояд гумон кунем, ки Илоҳият монанд аст ба тилло ё нуқра ё санге ки аз санъат ва хаёли инсон сурате гирифтааст."

30 Хуллас, Худо аз замонҳои нодонӣ сарфи назар карда, акнун дар ҳар ҷо ба ҳамаи одамон мефармояд, ки тавба кунанд;"

31 зеро Ӯ рӯзеро муқаррар намудааст, ки аҳли ҷаҳонро ба воситаи Марде ки интихобшудаи Ӯст, аз рӯи инсоф доварӣ кунад, ва барои он ки инро ба ҳама исбот намояд, Ӯро аз мурдагон бархезонд»."

32 Вақте ки растохези мурдагонро шуниданд, баъзе масхара карданд, вале дигарон гуфтанд: «Дар ин бора дафъаи дигар аз ту шунидан мехоҳем»."

33 Бо ҳамин, Павлус аз миёни онҳо берун омад."

34 Вале якчанд кас ба ӯ ҳамроҳ шуда, имон оварданд; дар байни онҳо Диёнисиюси арюпогӣ ва Домарис ном зане ва дигарон бо онҳо буданд."

18

1 Пас аз ин Павлус Атиноро тарк карда, ба Қуринтус омад."

2 Дар он ҷо Акило ном яҳудиро ёфт, ки зодгоҳаш Понтус буда, ба қарибӣ бо ҳамсараш Прискила аз Италия омада буд, зеро Клавдиюс фармон дода буд, ки ҳамаи яҳудиён аз Рум раванд; ва Павлус назди онҳо омад,"

3 ва азбаски монанди онҳо ҳунари хаймадӯзӣ дошт, назди онҳо монда, ба кор машғул шуд."

4 Ҳар рӯзи шанбе ӯ дар куништ гуфтугӯ карда, яҳудиён ва юнониёнро бовар мекунонд."

5 Вақте ки Сило ва Тимотиюс аз Мақдуния омаданд, Павлус аз Рӯҳ илҳом ёфта, ба яҳудиён шаҳодат додан гирифт, ки Исо Масеҳ аст."

6 Аммо азбаски онҳо зиддият ва бадзабонӣ мекарданд, домани худро бар онҳо афшонда, гуфт: «Хунатон ба гардани худатон; ман аз он пок ҳастам; минбаъд назди ғайрияҳудиён меравам»."

7 Аз он ҷо рафта, назди Юстус ном шахси худотарсе омад, ки хонаи вай бо куништ пайваст буд."

8 Криспус, ки сардори куништ буд, бо тамоми аҳли хонааш ба Худованд имон овард, ва бисёре аз қуринтиён, чун шуниданд, имон оварданд ва таъмид гирифтанд."

9 Худованд як шаб дар рӯъё ба Павлус гуфт: «Натарс, балки сухан гӯй ва хомӯш набош,"

10 зеро Ман бо ту ҳастам, ва ҳеҷ кас ба ту осебе намерасонад; чунки Ман дар ин шаҳр мардуми бисёре дорам»."

11 Ба ин сабаб ӯ як солу шаш моҳ дар он ҷо монда, каломи Худоро ба онҳо таълим медод."

12 Дар ин миён, вақте ки Ғолиюн волии Охоия буд, яҳудиён якдил шуда, ба Павлус ҳуҷум карданд ва ӯро ба додгоҳ кашида оварданд"

13 ва гуфтанд: «Ин шахс мардумро иғво медиҳад, ки ибодати Худоро бар хилофи шариат ба ҷо оваранд»."

14 Павлус ҳанӯз ҳарфе назада буд, ки Ғолиюн ба яҳудиён гуфт: «Эй яҳудиён! Агар ҷинояте ё кирдори баде рӯй медод, барои ман асосе мебуд, ки арзи шуморо шунавам;"

15 вале агар сухан дар бораи калимаҳо ва номҳо ва шариати шумо равад, худатон бояд онро ҳал кунед: ман дар ин кор довар будан намехоҳам»."

16 Ва онҳоро аз додгоҳ ронд."

17 Ҳамаи юнониён сардори куништ Сӯстинисро дастгир карда, дар назди додгоҳ заданд, ва Ғолиюн ба ин ҳеҷ парво накард."

18 Павлус боз чандин рӯз дар он ҷо истод, баъд бо бародарон хайру хуш кард ва бо киштӣ ба Сурия равона шуд. Прискила ва Акило ҳамроҳаш буданд. Ӯ дар Канхария сарашро тарошид, чунки назр карда буд."

19 Вақте ки ба Эфесус расид, онҳоро дар он ҷо монда, худаш ба куништ даромад ва бо яҳудиён гуфтугӯ кард."

20 Аз ӯ хоҳиш карданд, ки муддате бо онҳо монад, лекин ӯ розӣ нашуд."

21 Ва бо онҳо хайру хуш карда, гуфт: «Ман бояд иди меомадаро ҳатман дар Уршалим гузаронам; пас аз он, Худо хоҳад, боз назди шумо бармегардам». Ва Эфесусро бо киштӣ тарк кард."

22 Ба Қайсария расида, ба Уршалим рафт ва бо ҷамоат салому аҳволпурсӣ карда, ба Антокия равона шуд."

23 Муддате дар он ҷо истода, боз ба сафар рафт ва дар кишвари Ғалотия ва Фриҷия гашта, ҳамаи шогирдонро устувор менамуд."

24 Апуллус ном яҳудие аз аҳли Искандария, ки шахси суханвар ва аз Китоб хабардор буд, ба Эфесус расид."

25 Ӯ дар роҳи Худованд тарбия ёфта буд ва бо ҷӯшу хурӯши Рӯҳ сухан ронда, дар бораи Худованд ба хубӣ таълим медод, гарчанде ки танҳо аз таъмиди Яҳё огоҳӣ дошт."

26 Ӯ дар куништ далерона сухан рондан гирифт. Чун Акило ва Прискила суханонашро шуниданд, ӯро назди худ оварданд ва роҳи Худовандро ба ӯ дақиқтар фаҳмонданд."

27 Вақте ки ӯ ба Охоия рафтан хост, бародарон насиҳаткунон ба шогирдон навиштанд, ки ӯро пазироӣ кунанд. Чун ба он ҷо расид, ба касоне ки бо файзи Худо имон оварда буданд, ёрдами бисёр дод."

28 Зеро бо қуввати тамом дар пеши ҳама бо яҳудиён баҳс карда, аз рӯи Китоб исбот менамуд, ки Исо Масеҳ аст."

19

1 Дар он замоне ки Апуллус дар Қуринтус буд, Павлус дар ноҳияҳои баланд гардиш карда, ба Эфесус расид ва дар он ҷо шогирдонро ёфта,"

2 ба онҳо гуфт: «Оё вақте ки имон овардед, Рӯҳулқудсро қабул кардед?» Ба ӯ гуфтанд: «Ҳатто нашунидаем, ки Рӯҳулқудс ҳаст»."

3 Ба онҳо гуфт: «Пас чӣ таъмиде гирифтед?» Гуфтанд: «Таъмиди Яҳё»."

4 Павлус гуфт: «Таъмиде ки Яҳё медод, таъмиди тавба буд, ва ӯ ба қавм мегуфт: “Ба он Касе ки пас аз ман меояд, яъне ба Масеҳ Исо имон оваред”»."

5 Чун инро шуниданд, ба номи Худованд Исо таъмид гирифтанд,"

6 ва ҳангоме ки Павлус дастҳои худро бар сари онҳо гузошт, Рӯҳулқудс бар онҳо омад, ва ба забонҳо сухан ронда, пайғамбарӣ карданд."

7 Онҳо ҳамагӣ тақрибан дувоздаҳ мард буданд."

8 Муддати се моҳ ӯ ба куништ даромада, далерона мавъиза мекард ва дар бораи Подшоҳии Худо гуфтугӯ мекард ва далелҳо меовард."

9 Вале азбаски баъзе касон сахтдил буданд ва имон намеоварданд ва дар ҳаққи Тариқат пеши мардум бадзабонӣ мекарданд, бинобар ин аз онҳо худро канор гирифта, шогирдонро ҷудо кард ва ҳар рӯз дар омӯзишгоҳи Тиронус ном шахсе гуфтугӯ мекард."

10 Ду сол ин давом кард, ба тавре ки ҳамаи сокинони вилояти Осиё, ҳам яҳудиён ва ҳам юнониён, каломи Худованд Исоро шуниданд."

11 Худо ба воситаи дастони Павлус муъҷизаҳои ғайриодие ба амал меовард,"

12 то ба ҳадде ки дастмолҳо ва пешбандҳои ба бадани ӯ расидаро бурда, бар беморҳо мегузоштанд, ва бемории онҳо нест мешуд, ва рӯҳҳои бад аз онҳо берун мерафтанд."

13 Ҳатто баъзе аз азоимхонҳои оворагарди яҳудӣ ҳам бар онҳое ки гирифтори рӯҳи бад буданд, номи Худованд Исоро зикр карда, мегуфтанд: «Шуморо ба Исое ки Павлус мавъиза мекунад, қасам медиҳем»."

14 Ҳафт нафар писарони Искиво ном шахсе ки яке аз саркоҳинони яҳудӣ буд, ҳамин гуна амал мекарданд."

15 Аммо рӯҳи бад дар ҷавоб гуфт: «Исоро мешиносам, Павлусро низ медонам, лекин шумо кистед?»"

16 Шахсе ки рӯҳи бад дошт, бо чунон қуввате ба онҳо дарафтод, ки мағлуб шуданд ва бараҳна ва захмдор аз он хона гурехтанд."

17 Ин рӯйдод ба гӯши ҳамаи яҳудиён ва юнониёни сокини Эфесус расида, ҳамаро ба ҳарос андохт, ва номи Худованд Исоро иззату икром мекарданд."

18 Бисёре аз имондорон омада, корҳои худро иқрор ва ошкор мекарданд."

19 Бисёре аз онҳое ки ба ҷодугарӣ машғул буданд, китобҳои худро оварда, дар пеши ҳама сӯзонданд; вақте ки арзиши онҳоро ҳисоб карданд, маълум шуд, ки баробари панҷоҳ ҳазор дирҳам аст."

20 Каломи Худованд ҳамин гуна қувват мегирифт ва паҳн мешуд."

21 Пас аз анҷоми ин чизҳо, Павлус дар Рӯҳ ният кард, ки аз Мақдуния ва Охоия гузашта, ба Уршалим равад, ва гуфт: «Пас аз рафтанам ба он ҷо, Румро низ бояд бинам»."

22 Аз дастёронаш ду нафарро, яъне Тимотиюс ва Арастусро, ба Мақдуния равона карда, худаш муддате дар вилояти Осиё монд."

23 Дар он замон шӯру ғавғои азиме ба сабаби Тариқат рӯй дод;"

24 зеро Димитриюс ном нуқрагаре ки нусхаҳои нуқрагини ибодатхонаи Артамисро месохт ва ба ин восита ба санъатгарон фоидаи калоне мерасонд,"

25 онҳоро ва ҳунармандони дигарро ҷамъ оварда, гуфт: «Эй мардон! Шумо медонед, ки некӯаҳволии мо аз ҳамин ҳунар аст,"

26 ва шумо дида ва шунида истодаед, ки на танҳо дар Эфесус, балки қариб дар тамоми вилояти Осиё ин Павлус мардуми бисёрро барангехта, гумроҳ кардааст, ва мегӯяд: “Чизҳои сохтаи дасти инсон худо нестанд”."

27 Пас, хатари он аст, ки на танҳо ҳунари мо беқадр шавад, балки ин ибодатгоҳи олиҳаи бузурги мо Артамис низ беэътибор шавад, ва ҳашамати вай, ки тамоми вилояти Осиё ва ҷаҳон парастишаш мекунанд, барҳам хӯрад»."

28 Вақте ки инро шуниданд, хеле ба хашм омада, фарёд заданд: «Бузург аст Артамиси эфесусиён!»"

29 Тамоми шаҳр ба шӯр омада, ҳама якдилона сӯи тамошохона тохтанд ва Ғоюс ва Аристархусро, ки аз аҳли Мақдуния ва ҳамроҳони Павлус буданд, бо худ кашида бурданд."

30 Павлус мехост ба миёни мардум дарояд, аммо шогирдон ӯро намонданд."

31 Ҳамчунин баъзе аз сардорони вилояти Осиё, ки дӯстонаш буданд, назди ӯ кас фиристода, таъкид карданд, ки ба тамошохона набиёяд."

32 Дар ин миён баъзе касон дод зада, чизе мегуфтанд, дигарон чизи дигаре; зеро ҷамоат ошуфта буд ва бисёрии онҳо намедонистанд барои чӣ ҷамъ шудаанд."

33 Аз миёни тӯда Искандарро кашида бароварданд, чунки яҳудиён ӯро пеш андохта буданд, ва Искандар бо дасташ ишора намуда, хост барои муҳофизати худ ба мардум сухане гӯяд."

34 Аммо, чун яҳудӣ буданашро фаҳмиданд, ҳама бо як овоз дод заданд ва қариб ду соат нидо мекарданд: «Бузург аст Артамиси эфесусиён!»"

35 Котиби шаҳр мардумро ором карда, гуфт: «Эй мардони Эфесус! Кӣ намедонад, ки шаҳри Эфесус нигаҳбони ибодатхонаи олиҳаи бузург Артамис ва ҳайкали аз осмон фуромадаи вай мебошад?"

36 Азбаски ин баҳснопазир аст, шумо бояд ором бошед ва рафтори бемулоҳизае накунед;"

37 зеро ин шахсоне ки шумо овардаед, на ғораткунандагони ибодатгоҳанд ва на дар бораи олиҳаи шумо куфр гуфтаанд."

38 Агар Димитриюс ва ҳунармандони ҳамкораш даъвое бар касе дошта бошанд, инак рӯзҳои доварӣ муқаррар шудаанд, волиён низ ҳастанд: бигзор ба онҳо шикоятҳои худро оварда супоранд."

39 Вале агар дархости дигаре дошта бошед, он бояд дар ҷамоати қонунӣ ҳал шавад;"

40 зеро хатари он аст, ки мо барои рафтори имрӯза ба шӯриш айбдор шавем, ва мо ҳеҷ далеле надорем, ки барои чунин издиҳом онро сабаб нишон диҳем». Инро гуфта, ҷамоатро пароканда кард."

20

1 Чун шӯру ғавғо фурӯ нишаст, Павлус шогирдонро даъват намуда, хайру хуш кард ва ба Мақдуния равона шуд."

2 Дар он ноҳияҳо гашта, бисёр насиҳат дод ва ба Юнон омад."

3 Дар он ҷо се моҳ истод; ӯ хост бо киштӣ ба Сурия равад, аммо азбаски яҳудиён ба муқобили ӯ забон як карда буданд, ба фикре омад, ки бо роҳи Мақдуния гашта равад."

4 То ба вилояти Осиё ҳамроҳи ӯ инҳо рафтанд: Супотрус аз аҳли Бирия, тасолуникиён Аристархус ва Секундус, Ғоюс аз аҳли Дарба, Тимотиюс ва осиёиҳо Тихиқус ва Труфимус."

5 Инҳо аз мо пештар рафта, дар Трӯос мунтазири мо шуданд."

6 Лекин мо пас аз рӯзҳои иди Фатир аз Филиппӣ бо киштӣ рафтем ва пас аз панҷ рӯз ба Трӯос назди онҳо расидем ва дар он ҷо ҳафт рӯз истодем."

7 Рӯзи якуми ҳафта, вақте ки шогирдон барои пора кардани нон ҷамъ шуданд, Павлус, ки фардояш аз он ҷо рафтанӣ буд, бо онҳо гуфтугӯ кард, ва суханаш то нисфи шаб давом намуд."

8 Дар болохонае ки мо ҷамъ шуда будем, чароғҳои бисёре месӯхтанд."

9 Эфтихус ном ҷавоне ки дар тиреза нишаста буд, ба пинак рафт, ва ҳангоме ки сухани Павлус тӯл кашид, хоби сахташ бурда, ногоҳ аз ошёнаи сеюм ба зер афтод, ва чун ӯро бардоштанд, мурда буд."

10 Павлус поён фуромада, худро болои ӯ партофт ва ӯро оғӯш гирифта, гуфт: «Хавотир нашавед, зеро ҷони ӯ дар ӯст»."

11 Пас боло баромад ва нонро пора карда, хӯрд ва то бомдод гуфтугӯи бисёре карда, ба роҳи худ равона шуд."

12 Дар ин миён он ҷавонро зинда оварданд, ва хотирашон хеле осуда шуд."

13 Мо зуд ба киштӣ савор шуда, ба Асус рафтем, то ки аз он ҷо Павлусро ҳамроҳи худ гирем, зеро чунин фармуда буд, ва ӯ хост пиёда равад."

14 Вақте ки дар Асус бо мо вохӯрд, ӯро ҳамроҳи худ гирифта, ба Митилинӣ омадем."

15 Аз он ҷо бо киштӣ равона шуда, рӯзи дигар дар рӯ ба рӯи Хиюс бозистодем; як рӯз пас ба Сомус расидем ва дар Труҷилиюн истода, фардои он вориди Милитус шудем,"

16 зеро Павлус ният дошт аз паҳлуи Эфесус гузашта равад, то дар вилояти Осиё дер наистад, чунки ӯ мешитобид, ки ба қадри имкон дар рӯзи Пантикост дар Уршалим бошад."

17 Аз Милитус ба Эфесус кас фиристода, пирони ҷамоатро даъват намуд,"

18 ва ҳангоме ки назди ӯ омаданд, ба онҳо гуфт: «Шумо медонед, ки аз рӯзи аввали ба Осиё қадам монданам, дар тамоми вақте ки бо шумо будам, ман чӣ гуна рафтор кардам,"

19 яъне бо камоли фурӯтанӣ, бо ашкҳои бисёр ва бо озмоишҳое ки ба воситаи қасдҳои бади яҳудиён ба сарам меомад, Худовандро бандагӣ намудам,"

20 ва чӣ гуна ман ҳар чизеро, ки фоиданок буд, аз шумо дареғ надоштам, балки дар пеши тамоми мардум ва хона ба хона гашта, ба шумо мавъиза кардам ва таълим додам."

21 Ва ба яҳудиён ва юнониён шаҳодат медодам, ки назди Худо тавба кунанд ва ба Худованди мо Исо имон оваранд."

22 Ва инак, акнун дар бандагии Рӯҳ ба Уршалим меравам ва аз он чи дар он ҷо ба сарам меояд, чизе намедонам,"

23 ғайр аз ин ки Рӯҳулқудс дар ҳар шаҳр шаҳодат дода, мегӯяд, ки занҷирҳо ва азобҳо маро интизоранд."

24 Лекин ба ин чизҳо нигоҳ намекунам ва ҷони худро азиз намедорам, балки танҳо мехоҳам вазифаи худро ва он хизматеро, ки Худованд Исо ба ман супурдааст, яъне шаҳодати Инҷили файзи Худоро бо хушӣ анҷом диҳам."

25 Ва акнун инро медонам, ки ҳамаи шумо, ки дар байнатон гашта, Подшоҳии Худоро мавъиза кардаам, дигар рӯи маро намебинед."

26 Бинобар ин имрӯз ба шумо шаҳодат медиҳам, ки ман аз хуни ҳамаатон пок ҳастам,"

27 зеро кӯтоҳбаёнӣ накардаам, балки ба шумо тамоми нақшаи Худоро фаҳмондам."

28 Пас, худатон ва тамоми он рамаеро назорат кунед, ки Рӯҳулқудс шуморо нигаҳбони он вогузоштааст, то ҷамоати Худованд Худоро, ки Ӯ бо хуни Худ харидааст, чӯпонӣ кунед."

29 Зеро ман медонам, ки пас аз рафтани ман гургҳои даранда ба миёни шумо меоянд, ки ба рама раҳме намекунанд;"

30 аз миёни худатон низ шахсоне пайдо мешаванд, ки суханони каҷ мегӯянд, то шогирдонро аз пайи худ кашанд."

31 Бинобар ин ҳушёр бошед ва дар хотир нигоҳ доред, ки ман дар давоми се сол, рӯзонаву шабона ашк рехта, ҳар яке аз шуморо насиҳат додам."

32 Акнун, эй бародарон, шуморо ба Худо ва ба каломи файзи Ӯ месупорам, ки қодир аст шуморо обод гардонад ва дар миёни ҳамаи муқаддасон ба шумо меросе бахшад."

33 Ман ба нуқра ё тилло ё либоси касе чашм надӯхтаам;"

34 худатон медонед, ки ҳамин дастҳо барои эҳтиёҷҳои худам ва ҳамроҳонам хизмат кардаанд."

35 Бо тамоми рафтори худ ба шумо нишон додаам, ки чунин меҳнат карда, нотавононро дастгирӣ намудан ва суханони Худованд Исоро дар ёд нигоҳ доштан даркор аст, ки Ӯ гуфтааст: “Додан аз гирифтан беҳтар аст”»."

36 Баъд аз гуфтани ин зону зада, бо ҳамаашон дуо гуфт."

37 Ҳама гиряи бисёр карданд ва Павлусро ба оғӯш кашида, мебӯсиданд."

38 Беш аз ҳама чунин сухани ӯ онҳоро хеле ғамгин кард, ки гуфта буд: «Рӯи маро дигар намебинед». Ва ӯро то киштӣ гуселонданд."

21

1 Бо онҳо хайру хуш карда, бо киштӣ равона шудем ва рост ба Кос омадем; рӯзи дигар ба Рудус ва аз он ҷо ба Потаро расидем."

2 Дар он ҷо киштие ёфтем, ки ба Финиқия рафтанӣ буд, ва ба он савор шуда, ҳаракат кардем."

3 Қиприсро, ки аз дур намоён шуд, ба тарафи чап монда, сӯи Сурия равона шудем ва дар Сур лангар андохтем, зеро дар он ҷо бояд бори киштиро мефуроварданд."

4 Дар он ҷо шогирдонро пайдо карда, ҳафт рӯз истодем; онҳо бо илҳоми Рӯҳ ба Павлус гуфтанд, ки ба Уршалим наравад."

5 Чун вақти мо ба охир расид, боз ба роҳ даромадем, ва ҳама бо занону бачаҳошон моро то беруни шаҳр гусел карданд; мо дар соҳили баҳр зону зада, дуо гуфтем;"

6 ва бо ҳамдигар хайру хуш карда, ба киштӣ даромадем, ва онҳо ба хонаҳои худ баргаштанд."

7 Сафари худро бо киштӣ анҷом дода, аз Сур ба Патуламоис расидем ва бо бародарон вохӯрда, як рӯз дар наздашон истодем."

8 Рӯзи дигар Павлус ва мо, ки ҳамроҳаш будем, он ҷоро тарк карда, ба Қайсария омадем ва ба хонаи Филлипуси башоратдиҳанда, ки яке аз ҳафт нафар буд, даромада, назди ӯ мондем."

9 Ӯ чор духтари бокира дошт, ки пайғамбарӣ мекарданд."

10 Пас аз чандин рӯзе ки дар он ҷо будем, Оғобус ном пайғамбаре аз Яҳудия омад."

11 Ва назди мо даромада, камарбанди Павлусро гирифт ва дастҳову пойҳои худро баст ва гуфт: «Рӯҳулқудс мегӯяд, ки яҳудиён дар Уршалим соҳиби ин камарбандро ҳамин тавр баста, ба дасти ғайрияҳудиён месупоранд»."

12 Вақте ки инро шунидем, мо ва аҳли он ҷо илтимос кардем, ки ӯ ба Уршалим наравад."

13 Аммо Павлус ҷавоб дод: «Ин чӣ корест, ки шумо мекунед? Чаро бо гиряи худ дили маро мешиканед? Ман тайёрам на танҳо бандӣ шавам, балки дар Уршалим барои номи Худованд Исо мурам»."

14 Чун ба гапи мо надаромад, ором шуда, гуфтем: «Он чи хости Худованд аст, шавад!»"

15 Пас аз он рӯзҳо мо тайёрии сафарро дида, сӯи Уршалим равона шудем."

16 Баъзе аз шогирдони Қайсария низ моро ҳамроҳӣ карда, ба хонаи Маносун ном шахсе ки аз аҳли Қиприс ва шогирди дерина буд, оварданд, то назди ӯ меҳмон шавем."

17 Вақте ки вориди Уршалим шудем, бародарон моро бо хурсандӣ қабул карданд."

18 Рӯзи дигар Павлус ҳамроҳи мо назди Яъқуб рафт; ҳамаи пирон низ ҳозир шуданд."

19 Пас аз салому аҳволпурсӣ он чиро, ки Худо ба воситаи хизмати ӯ дар миёни ғайрияҳудиён ба амал оварда буд, муфассал нақл кард."

20 Чун шуниданд, Худовандро ҳамду сано хонданд ва ба ӯ гуфтанд: «Эй бародар, чунон ки мебинӣ, чандин ҳазор яҳудиён имон овардаанд ва ҳамаашон ғайратмандони шариат мебошанд."

21 Онҳо дар бораи ту шунидаанд, ки ба ҳамаи яҳудиёне ки дар миёни халқҳо умр ба сар мебаранд, таълим медиҳӣ, ки аз Мусо дур шаванд, ва мегӯӣ, ки писарони худро хатна накунанд ва аз рӯи урфу одат рафтор накунанд."

22 Пас, чӣ бояд кард? Албатта мардум ҷамъ мешаванд, зеро аз омаданат хабар меёбанд."

23 Бинобар ин он чи ба ту мегӯем, ба ҷо овар: назди мо чор одам ҳастанд, ки назре кардаанд;"

24 онҳоро бо худ гирифта, ҳамроҳашон таҳорат намо ва харҷашонро ба гарданат гир, то онҳо сари худро тарошанд, ва ҳама мефаҳманд, ки он чи дар бораи ту шунидаанд, асосе надорад, балки худат ҳам мувофиқи шариат рафтор мекунӣ."

25 Лекин дар хусуси онҳое ки аз байни ғайрияҳудиён имон овардаанд, мо навишта ва фармуда будем, ки чизеро риоя накунанд, балки танҳо аз қурбониҳои бутҳо, аз хун, аз ҳайвонҳои хафашуда ва аз фосиқӣ парҳез намоянд»."

26 Павлус он одамонро бо худ гирифта, ҳамроҳашон таҳорат намуд ва рӯзи дигар ба ибодатгоҳ даромад ва анҷоми рӯзҳои таҳоратро, ки бояд барои ҳар яке аз онҳо қурбоние тақдим карда шавад, эълон кард."

27 Вақте ки ҳафт рӯз ба охир мерасид, яҳудиёни аҳли вилояти Осиё ӯро дар ибодатгоҳ дида, тамоми мардумро ба шӯр оварданд ва ба ӯ дастдарозӣ карданд"

28 ва фарёд заданд: «Эй мардони Исроил, ёрӣ диҳед! Ин ҳамон касест, ки ҳамаро дар ҳар ҷо зидди қавм ва шариат ва ин макон таълим медиҳад, дар айни ҳол юнониҳоро низ ба ибодатгоҳ дароварда, ин макони муқаддасро ҳаром кардааст»."

29 Зеро Труфимуси эфесусиро бо ӯ дар шаҳр дида буданд ва гумон карданд, ки Павлус вайро ба ибодатгоҳ овардааст."

30 Тамоми шаҳр ба ҷунбиш омад, мардуми бисёре ҷамъ шуданд ва Павлусро дастгир карда, аз ибодатгоҳ берун бароварданд ва дарҳол дарҳоро бастанд."

31 Вақте ки кӯшиш карданд ӯро кушанд, ба мириҳазори сипоҳ хабар расид, ки тамоми Уршалим ба ошӯб омадааст;"

32 вай дарҳол сарбозон ва мирисадҳоро бо худ гирифта, сӯи онҳо шитофт, ва ҳангоме ки мириҳазор ва сарбозонро диданд, аз задани Павлус даст кашиданд."

33 Мириҳазор наздик омада, ӯро дастгир кард ва фармуд, ки ӯро бо ду занҷир банданд, ва пурсид, ки ин кист ва чӣ гуноҳе кардааст?"

34 Аз байни тӯда дод зада, баъзеҳо як чиз ва баъзеҳо чизи дигар мегуфтанд, ва азбаски вай аз боиси шӯру ғавғо ҳақиқати ҳолро фаҳмида натавонист, фармон дод, ки ӯро ба қалъа баранд."

35 Вақте ки ӯ ба зинапоя расид, сарбозон ба сабаби хашми мардум маҷбур шуданд ӯро бардошта баранд."

36 Зеро мардуми бисёре аз қафо омада, фарёд мезаданд, ки “ӯро кушед!”"

37 Пеш аз он ки вориди қалъа шаванд, Павлус ба мириҳазор гуфт: «Оё иҷозат медиҳӣ ба ту гап занам?» Гуфт: «Оё забони юнониро медонӣ?"

38 Оё ту ҳамон мисрие нестӣ, ки якчанд рӯз пеш аз ин, шӯрише барангехта, чор ҳазор одамкушро бо худ ба биёбон бурд?»"

39 Павлус гуфт: «Ман шахси яҳудӣ аз Тарсус ҳастам, шаҳрванди шаҳри машҳури Киликия; хоҳишмандам иҷозат деҳ, то ба мардум сухане гӯям»."

40 Вақте ки иҷозат дод, Павлус дар болои зина истода, бо дасташ ба мардум ишора кард, ва чун хомӯшии том фаро расид, ба забони ибронӣ ба онҳо гуфт:"

22

1 «Эй мардон, бародарон ва падарон! Он чиро, ки пеши шумо барои муҳофизати худ мегӯям, гӯш кунед»."

2 Чун шуниданд, ки ба онҳо ба забони ибронӣ сухан мекунад, боз зиёдтар хомӯш шуданд. Ӯ гуфт:"

3 «Ман марди яҳудӣ ҳастам, дар Тарсуси Киликия таваллуд шудаам, вале дар ин шаҳр дар хизмати Ҷамлиил тарбият ёфтаам ва шариати падаронро бо диққат омӯхтаам ва барои Худо ғайратманд будам, чунон ки ҳамаи шумо имрӯз ҳастед."

4 Ва аҳли Тариқатро то ба дараҷаи марг таъқиб менамудам ва мардону занонро баста, дар зиндон меандохтам;"

5 дар бораи ман саркоҳин ва ҳамаи пирон низ гувоҳӣ медиҳанд, ки ман аз онҳо номаҳо гирифта, ба Димишқ назди бародарон рафта будам, то онҳоеро ки дар он ҷо бошанд, бандӣ карда, барои ҷазо ба Уршалим биёрам."

6 Аммо дар аснои роҳ, вақте ки ба Димишқ наздик меомадам, тахминан нисфирӯзӣ ногоҳ нури бузурге аз осмон гирди ман дурахшид."

7 Бар замин афтодам ва овозе шунидам, ки ба ман мегуфт: “Шоул, Шоул! Барои чӣ Маро таъқиб мекунӣ?”"

8 Ҷавоб додам: “Худовандо, Ту кистӣ?” Ӯ ба ман гуфт: “Ман он Исои Носирӣ ҳастам, ки ту Ӯро таъқиб мекунӣ”."

9 Онҳое ки ҳамроҳи ман буданд, нурро дида, ҳаросон шуданд, вале овози он Касеро, ки ба ман сухан мегуфт, намешуниданд."

10 Он гоҳ ман гуфтам: “Худовандо! Чӣ кунам?” Худованд ба ман гуфт: “Бархез ва ба Димишқ рав, ва дар он ҷо ҳар коре ки бояд кунӣ, ба ту гуфта мешавад”."

11 Азбаски ман аз дурахши он нур нобино шуда будам, ҳамроҳонам аз дастам гирифта, ба Димишқ бурданд."

12 Ҳанониё ном марди худотарс аз рӯи шариат, ки дар миёни ҳамаи яҳудиёни сокини Димишқ некном буд,"

13 назди ман омада, истоду ба ман гуфт: “Эй бародар Шоул! Бино шав”. Ҳамон дам ман ӯро дидам."

14 Ӯ гуфт: “Худои падарони мо туро аз пеш таъйин кардааст, то хости Ӯро донӣ ва он Росткорро бинӣ ва аз забонаш сухане шунавӣ,"

15 чунки аз он чи дидаӣ ва шунидаӣ, пеши ҳамаи мардум шоҳиди Ӯ мешавӣ."

16 Пас, чаро интизор ҳастӣ? Бархез ва таъмид гир ва номи Худовандро хонда, аз гуноҳҳои худ пок шав”."

17 Вақте ки ба Уршалим баргашта, дар ибодатгоҳ дуо мегуфтам, дар ҳолати бехудӣ афтодам"

18 ва Ӯро дидам, ки мегуфт: “Шитоб намо ва аз Уршалим зуд равона шав, чунки шаҳодати туро дар бораи Ман қабул намекунанд”."

19 Гуфтам: “Худовандо! Онҳо медонанд, ки ман имондорони Туро ба зиндон мепартофтам ва дар куништҳо мезадам,"

20 ва ҳангоме ки хуни шоҳиди Ту Истефанусро мерехтанд, ман дар он ҷо истода, ба куштори ӯ розӣ будам ва либосҳои кушандагони ӯро посбонӣ мекардам”."

21 Аммо Ӯ ба ман гуфт: “Равона шав, зеро Ман туро ба ҷойҳои дур сӯи ғайрияҳудиён мефиристам”»."

22 То ҳамин суханаш ба ӯ гӯш доданд; баъд фарёд зада, гуфтанд: «Чунин шахсро аз рӯи замин нобуд кунед! Зеро набояд ӯ зинда монад»."

23 Вақте ки онҳо дод мезаданд, ҷомаҳои худро мепартофтанд ва чанг ба ҳаво бармеафшонданд,"

24 мириҳазор фармуд, ки ӯро ба қалъа дароварда, тозиёна зананд, то фаҳманд, ки аз чӣ сабаб бар ӯ ин қадар фарёд мезананд."

25 Вақте ки ӯро бо тасмаҳо мебастанд, Павлус ба мирисаде ки наздаш истода буд, гуфт: «Оё шумо иҷозат доред, ки шаҳрванди Румро, бе он ки маҳкум шуда бошад, тозиёна занед?»"

26 Чун мирисад инро шунид, назди мириҳазор рафта, хабар дод ва гуфт: «Оё медонӣ, чӣ карданӣ ҳастӣ? Ин шахс шаҳрванди Рум аст»."

27 Мириҳазор назди ӯ омада, пурсид: «Ба ман гӯй, ки оё ту шаҳрванди Рум ҳастӣ?» Гуфт: «Оре»."

28 Мириҳазор гуфт: «Ман ин шаҳрвандиро бо маблағи калоне ба даст овардаам». Павлус гуфт: «Аммо ман бо он ба дунё омадаам»."

29 Дарҳол онҳое ки ӯро шиканҷа карданӣ буданд, аз ӯ даст кашиданд; мириҳазор низ румӣ будани ӯро фаҳмида, ҳаросон шуд, ки ӯро занҷирбанд карда буд."

30 Рӯзи дигар, бо мақсади аниқ донистани он ки барои чӣ яҳудиён ӯро айбдор мекунанд, ӯро аз занҷир озод кард ва фармуд, ки сардорони коҳинон ва тамоми шӯро ҷамъ шаванд, ва Павлусро бароварда, назди онҳо ба по хезонд."

23

1 Павлус ба шӯро назар дӯхта, гуфт: «Эй мардон, бародарон! Ман то имрӯз дар ҳузури Худо бо виҷдони пок рафтор кардаам»."

2 Саркоҳин Ҳанониё ба онҳое ки назди ӯ истода буданд, фармуд, ки ба даҳонаш як торсакӣ зананд."

3 Павлус ба вай гуфт: «Худо туро мезанад, эй девори сафедшуда! Ту нишастаӣ, ки маро аз рӯи шариат доварӣ кунӣ, вале бар хилофи шариат мефармоӣ, ки маро зананд»."

4 Онҳое ки назди ӯ истода буданд, гуфтанд: «Саркоҳини Худоро дашном медиҳӣ?»"

5 Павлус гуфт: «Эй бародарон, ман надонистам, ки вай саркоҳин аст; зеро навишта шудааст: “Ба пешвои қавми худ носазо нагӯй”»."

6 Вақте ки Павлус фаҳмид, ки як қисми онҳо саддуқиён ва қисми дигарашон фарисиён мебошанд, дар шӯро нидо кард: «Эй мардон, бародарон! Ман фарисӣ ва писари фарисӣ ҳастам, ва барои умеди растохези мурдагон доварӣ карда мешавам»."

7 Ҳамин ки инро гуфт, дар миёни фарисиён баҳс шуд; ва аҳли ҷамъомад ду тақсим шуданд,"

8 зеро саддуқиён мегӯянд, ки на растохез вуҷуд дорад, на фаришта ё рӯҳ, аммо фарисиён ин ҳар дуро эътироф менамоянд."

9 Ғавғои азиме ба амал омад, ва китобдонони равияи фарисиён бархеста, баҳскунон гуфтанд: «Мо дар ин шахс ҳеҷ бадӣ намебинем; ва агар рӯҳе ё фариштае ба вай сухан гуфта бошад, ба Худо муқобилат намекунем»."

10 Аммо азбаски кашмакаш қувват гирифт, мириҳазор аз тарси он ки Павлусро тиккаву пора кунанд, ба сарбозон фармуд, ки поён раванд ва ӯро аз миёни онҳо гирифта, ба қалъа баранд."

11 Ҳамон шаб Худованд назди ӯ омада, гуфт: «Хотирҷамъ бош, Павлус, ва чунон ки дар Уршалим дар ҳаққи Ман шаҳодат додӣ, дар Рум низ бояд ончунон шаҳодат диҳӣ»."

12 Чун рӯз шуд, баъзе аз яҳудиён забон як карда, қасам хӯрданд, ки то Павлусро накушанд, чизе нахӯранд ва нанӯшанд."

13 Онҳое ки чунин қасам хӯрда буданд, бештар аз чил нафар буданд."

14 Онҳо назди сардорони коҳинон ва пирон рафта, гуфтанд: «Мо савганд ёд кардем, ки то Павлусро накушем, чизе начашем."

15 Акнун шумо ва шӯро ба мириҳазор хабар диҳед, ки фардо ӯро назди шумо бароварад, гӯё ки мехоҳед кори ӯро аниқтар дида бароед; ва мо тайёр ҳастем ӯро пеш аз наздик омаданаш кушем»."

16 Аммо хоҳарзодаи Павлус аз суиқасди онҳо бохабар шуд ва рафта, ба қалъа даромад ва Павлусро огоҳ кард."

17 Павлус яке аз мирисадҳоро даъват намуда, гуфт: «Ин ҷавонро назди мириҳазор бар, зеро чизе дорад, ки ба ӯ гӯяд»."

18 Вайро гирифта, назди мириҳазор бурд ва гуфт: «Павлуси бандӣ маро даъват намуда, хоҳиш кард, ки ин ҷавонро назди ту биёрам, зеро чизе дорад, ки ба ту гӯяд»."

19 Мириҳазор дасти вайро гирифта, ба хилватгоҳе бурд, ва пурсид: «Чӣ чиз аст, ки мехоҳӣ ба ман гӯӣ?»"

20 Гуфт: «Яҳудиён забон як кардаанд, ки аз ту хоҳиш кунанд, то Павлусро фардо назди шӯро барорӣ, гӯё мехоҳанд кори ӯро аниқтар тафтиш намоянд."

21 Аммо ту ба онҳо гӯш надеҳ, зеро бештар аз чил нафарашон дар сари роҳи ӯ камин сохтаанд ва савганд ёд кардаанд, ки то ӯро накушанд, чизе нахӯранд ва нанӯшанд; ва акнун тайёр шуда, мунтазири иҷозати ту истодаанд»."

22 Мириҳазор ҷавонро рухсати рафтан дода, гуфт: «Ба ҳеҷ кас нагӯ, ки ин хабарро ба ман расондаӣ»."

23 Сипас ду мирисадро даъват намуда, гуфт: «Дусад сарбоз ва ҳафтод савора ва дусад найзадорро омода кунед, то ки имшаб дар соати се ба Қайсария раванд."

24 Инчунин маркабҳо омода кунед, то Павлусро савор карда, ба саломатӣ назди Феликси ҳоким равона намоед»."

25 Ӯ номае ба ин мазмун навишт:"

26 «Клавдиюс Лисиёс ба муҳтарам Феликси ҳоким салом мерасонад."

27 Ин мардро яҳудиён дастгир карда, куштанӣ буданд; чун фаҳмидам, ки шаҳрванди Рум аст, бо сарбозон рафта, аз дасташон раҳондам."

28 Азбаски хостам донам, ки бар ӯ чӣ даъво доранд, ӯро ба шӯрои онҳо овардам;"

29 ва дарёфтам, ки ӯро дар ақидаҳои баҳсноки оид ба шариаташон айбдор мекунанд, вале ӯ ҳеҷ коре накардааст, ки сазовори марг ё ҳабс бошад."

30 Чун ба гӯшам расид, ки яҳудиён қасди ҷони ин мард доранд, фавран ӯро назди ту фиристодам ва ба даъвогаронаш низ фармудам, ки даъвоҳои худро дар ҳаққи ӯ пеши ту баён кунанд; вассалом»."

31 Сарбозон мувофиқи дастуре ки ба онҳо дода шуд, Павлусро гирифта, шабона ба Антипотрис бурданд."

32 Ва рӯзи дигар ба саворон вогузор карданд, ки бо ӯ раванд, ва худашон ба қалъа баргаштанд."

33 Ҳамин ки онҳо ба Қайсария расиданд, номаро ба дасти ҳоким супурда, Павлусро низ назди ӯ ҳозир сохтанд."

34 Ҳоким номаро хонда, пурсид, ки ӯ аз кадом вилоят аст, ва чун фаҳмид, ки аз Киликия аст, гуфт:"

35 «Вақте ки даъвогарони ту ҳозир шаванд, сухани туро мешунавам». Ва фармуд, ки ӯро дар қасри Ҳиродус нигоҳ доранд."

24

1 Пас аз панҷ рӯз саркоҳин Ҳанониё бо пирон ва Тартуллус ном ҳуқуқшиносе омад, ва онҳо шикояти худро дар ҳаққи Павлус ба ҳоким супурданд."

2 Вақте ки Павлусро даъват карданд, Тартуллус ба айбдор кардани ӯ сар карда, гуфт:"

3 «Эй Феликси муҳтарам, мо ҳамеша ва дар ҳама ҷо бо камоли миннатдорӣ эътироф менамоем, ки дар сояи ту осоиши комил дорем, ва ба туфайли дурандешии ту ин халқ ба некӯаҳволӣ расидааст;"

4 вале, барои он ки туро бисёр заҳмат надиҳам, аз ту хоҳишмандам, ки аз рӯи меҳрубонӣ мухтасаран арзи моро шунавӣ."

5 Зеро ин мардро вайронкор ёфтаем, ки ӯ ҳамаи яҳудиёни рӯи оламро ба шӯр меандозад ва сардастаи бидъати носирӣ мебошад."

6 Ӯ ҳатто кӯшиш намудааст, ки ибодатгоҳро ҳаром гардонад; ва мо ӯро дастгир кардем;"

7 "

8 худат метавонӣ тафтиш намуда, ҳар он чиро, ки мо бар ӯ даъво дорем, аз ӯ фаҳмӣ»."

9 Яҳудиён айби /Павлусро/ тасдиқ карда, гуфтанд, ки чунин аст."

10 Чун ҳоким ба Павлус ишора кард, ки сухан гӯяд, ӯ чунин ҷавоб дод: «Азбаски медонам, ки ту чандин сол боз довари ин халқ ҳастӣ, ман кори худро дилпурона муҳофизат менамоям;"

11 ту метавонӣ фаҳмӣ, ки дувоздаҳ рӯз зиёд нагузаштааст, ки ман барои парастиш ба Уршалим рафта будам;"

12 ва маро ҳеҷ кас надидааст, ки дар ибодатгоҳ, ё куништҳо ва ё дар шаҳр бо касе баҳс карда бошам ё ки мардумро ба шӯр андохта бошам;"

13 низ он чиро, ки акнун бар ман даъво менамоянд, исбот карда наметавонанд;"

14 лекин инро назди ту эътироф мекунам, ки аз рӯи Тариқате ки онҳо бидъат меноманд, ман ба Худои падарон чунин ибодат менамоям, ки ба ҳар чи дар Таврот ва дар китобҳои пайғамбарон навишта шудааст, бовар мекунам."

15 Ва аз Худо умед дорам, чунон ки инҳо низ интизорӣ доранд, ки ҳам барои росткорон ва ҳам барои бадкорон растохези мурдагон дар пеш аст;"

16 бинобар ин худам низ саъю кӯшиш менамоям, ки виҷдонам назди Худо ва одамон ҳамеша пок бошад."

17 Пас аз чандин сол ман омадам, то ба халқи худ садақаҳо биёрам ва қурбонӣ тақдим кунам,"

18 ва дар ҳолате ки таҳорат ёфта будам, ва дар гирду пешам на мардуме буд, на ғавғое, маро дар ибодатгоҳ чанд нафар яҳудиёни вилояти Осиё диданд,"

19 ки онҳо низ бояд дар ин ҷо назди ту меистоданд ва, агар чизе зидди ман дошта бошанд, даъво мекарданд;"

20 ё худи инҳо гӯянд, ки вақте ки назди шӯро истода будам, чӣ хатое дар ман ёфтаанд,"

21 ғайр аз он як сухан, ки ман дар миёни онҳо истода, бо овози баланд гуфтам, ки аз барои растохези мурдагон имрӯз пеши шумо муҳокима карда мешавам»."

22 Инро шунида, Феликс, ки аз Тариқат ба хубӣ огоҳӣ дошт, муҳокимаро ба вақти дигар мононда, гуфт: «Вақте ки Лисиёси мириҳазор биёяд, кори шуморо тафтиш мекунам»."

23 Ва ба мирисад фармуд, ки Павлусро дар бандихона нигоҳ дорад, лекин ба ӯ сабукӣ диҳад ва ба ҳеҷ касе аз наздиконаш, ки барои хизмат ё дидорбинии ӯ меоянд, монеъ нашавад."

24 Пас аз чанд рӯз Феликс бо зани худ Друсилла, ки яҳудӣ буд, омад ва Павлусро даъват намуда, суханони ӯро дар бораи имон ба Масеҳ гӯш кард."

25 Аммо вақте ки ӯ дар бораи росткорӣ, парҳезгорӣ ва доварии оянда сухан меронд, Феликс ба ҳарос афтода, ҷавоб дод: «Алҳол рав, ва ҳар гоҳ фурсат ёбам, боз туро даъват мекунам»."

26 Дар айни ҳол вай умедвор буд, ки Павлус ба вай пул медиҳад, то ӯро озод кунад; бинобар ин ӯро дам ба дам даъват намуда, бо ӯ гуфтугӯ мекард."

27 Лекин пас аз гузаштани ду сол Поркиюс Фестус ба ҷои Феликс таъйин шуд, ва Феликс, ки мехост яҳудиёнро аз худ миннатдор кунад, Павлусро дар зиндон нигоҳ дошт."

25

1 Чун Фестус ба вилоят омад, пас аз се рӯз аз Қайсария ба Уршалим рафт."

2 Саркоҳин ва бузургони яҳудиён даъвои худро зидди Павлус ба вай гуфтанд ва илтимос карданд."

3 Ва хоҳиш карданд, ки ба онҳо меҳрубонӣ намуда, ӯро ба Уршалим биёрад; онҳо қасд доштанд, ки ӯро дар роҳ кушанд."

4 Аммо Фестус ҷавоб дод, ки Павлус дар Қайсария маҳбус аст, ва худи вай ба қарибӣ ба он ҷо бармегардад."

5 «Бинобар ин, — гуфт вай, — онҳое аз шумо, ки метавонанд, ҳамроҳи ман биёянд, ва агар ин шахс айбе дошта бошад, бар ӯ даъво кунанд»."

6 Дар миёни онҳо аз даҳ рӯз зиёд монда, ба Қайсария баргашт, ва рӯзи дигар бар курсии доварӣ нишаста, фармуд, ки Павлусро биёранд."

7 Вақте ки ӯ ҳозир шуд, яҳудиёне ки аз Уршалим омада буданд, даври ӯро гирифта, бисёр айбҳои гаронро ба гардани ӯ бор карданд, ки онҳоро исбот карда наметавонистанд."

8 Вале ӯ худро муҳофизат намуда, гуфт: «Ман на зидди шариати яҳудиён ҷинояте кардаам, на зидди ибодатгоҳ ва на зидди қайсар»."

9 Фестус, ки мехост яҳудиёнро аз худ миннатдор кунад, дар ҷавоби Павлус гуфт: «Оё мехоҳӣ ба Уршалим равӣ, то ман туро дар он ҷо дар ин бора доварӣ намоям?»"

10 Павлус гуфт: «Ман дар додгоҳи қайсар истодаам, ва муҳокимаи ман бояд дар ҳамин ҷо ба амал ояд. Ман ба яҳудиён ҳеҷ бадӣ накардаам, чунон ки худат ҳам инро ба хубӣ медонӣ."

11 Агар бадие ё ягон кори сазовори марг карда бошам, аз мурдан дареғ надорам; лекин агар аз он айбҳое ки инҳо ба гардани ман мемонанд, дар ман ҳеҷ чизе набошад, касе ҳақ надорад маро ба дасти онҳо супорад. Ман доварии қайсарро талаб мекунам»."

12 Фестус бо мушовиронаш гуфтугӯ карда, ба ӯ ҷавоб дод: «Доварии қайсарро талаб мекунӣ, пас назди қайсар меравӣ»."

13 Пас аз чанд рӯз подшоҳ Агрипос ва Берникӣ ба Қайсария омаданд, то Фестусро муборакбод кунанд."

14 Чун рӯзҳои зиёде дар он ҷо истод, Фестус ба подшоҳ кори Павлусро ҳикоят карда, гуфт: «Шахсе ҳаст, ки Феликс ӯро дар зиндон нигоҳ доштааст,"

15 ва ҳангоме ки дар Уршалим будам, сардорони коҳинон ва пирони яҳудӣ дар бораи ӯ ба ман гап заданд ва маҳкум намудани ӯро талаб карданд."

16 Дар ҷавоби онҳо гуфтам, ки одати румиён ин нест, ки касеро ба марг таслим кунанд, бе он ки айбдорро бо даъвогаронаш рӯ ба рӯ карда, ба вай имконият диҳанд, ки худро аз айбҳо сафед кунад."

17 Бинобар ин, вақте ки онҳо ба ин ҷо омаданд, ман бе таъхир, фардои он, бар курсии доварӣ нишастам ва фармудам, ки он шахсро биёранд."

18 Аммо даъвогарон бархеста, аз он чи ман гумон доштам, ҳеҷ айберо бар гардани ӯ намонданд,"

19 балки бо ӯ танҳо дар бораи дини худ ва дар бораи Исо ном Шахсе ки мурдааст, вале Павлус мегуфт, ки Ӯ зинда аст, масъалаҳои баҳснок доштанд."

20 Чун ман дар ҳалли ин масъала душворӣ кашидам, пурсидам, ки оё ӯ мехоҳад ба Уршалим равад, то муҳокимаи ӯ дар он ҷо ба амал ояд."

21 Аммо Павлус талаб кард, ки ӯро барои доварии Августус нигоҳ дорам, бинобар ин ман фармудам, ки то вақте ки ӯро назди қайсар фиристам, ӯ дар ҳабс нигоҳ дошта шавад»."

22 Агрипос ба Фестус гуфт: «Ман низ мехоҳам суханони ин шахсро шунавам». Гуфт: «Фардо мешунавӣ»."

23 Рӯзи дигар, вақте ки Агрипос ва Берникӣ бо ҳашамати бузурге омада, бо мириҳазорон ва бузургони шаҳр ба додгоҳ дохил шуданд, бо фармони Фестус Павлусро оварданд."

24 Фестус гуфт: «Эй подшоҳ Агрипос ва эй ҳамаи мардоне ки дар ин ҷо ҳузур доред! Инак, шумо ҳамон шахсеро мебинед, ки тамоми мардуми яҳудӣ, чи дар Уршалим ва чи дар ин ҷо, ба ман аз ӯ шикоят кардаанд ва фарёд зада гуфтаанд, ки ӯ набояд дигар зинда монад."

25 Лекин ман, чун дидам, ки ӯ ҳеҷ кори сазовори марг накардааст ва худаш низ доварии Августусро талаб намуд, ба ин сабаб қарор додам, ки ӯро ба он ҷо фиристам."

26 Азбаски ҳеҷ чизи дурусте надорам, ки дар ҳаққи ӯ ба сарвар нависам, бинобар ин ӯро назди шумо ва хусусан назди ту, эй подшоҳ Агрипос, овардам, то дар натиҷаи таҳқиқ чизе барои навиштанам пайдо кунам;"

27 зеро ба назарам хилофи ақл менамояд, ки бандиеро фиристонаму айбҳои ба гарданаш мондашударо нишон надиҳам»."

26

1 Агрипос ба Павлус гуфт: «Ба ту иҷозат дода мешавад, ки барои ҳимояти худ сухан гӯӣ». Он гоҳ Павлус дасти худро дароз карда, барои муҳофизати худ гуфт:"

2 «Эй подшоҳ Агрипос! Барои худ камоли хушбахтӣ медонам, ки имрӯз имконият дорам дар пеши ту худро аз ҳамаи айбҳое ки яҳудиён ба гардани ман бастаанд, муҳофизат намоям,"

3 хусусан ки ту аз ҳамаи одатҳо ва ихтилофоти байни яҳудиён ба хубӣ бохабар ҳастӣ. Бинобар ин аз ту хоҳишмандам пурсаброна суханони маро шунавӣ."

4 Зиндагии маро, ки аз аввали ҷавониам онро дар миёни халқи худ ва дар Уршалим гузарондаам, ҳамаи яҳудиён медонанд;"

5 онҳо аз рӯзҳои аввал маро мешиносанд ва, агар хоҳанд, метавонанд гувоҳӣ диҳанд, ки ман мувофиқи сахтгиртарин ҳизби дини мо чун фарисӣ зиндагӣ мекардам."

6 Ва акнун барои умед ба он ваъдае ки Худо ба падарони мо додааст, ман муҳокима карда мешавам,"

7 дар ҳоле ки дувоздаҳ қабилаи мо шабу рӯз бо ҷидду ҷаҳд ибодат мекунанд ба умеди он ки иҷрои ҳамон ваъдаро бинанд: барои ҳамин умед, эй подшоҳ Агрипос, яҳудиён маро айбдор мекунанд."

8 Чаро ба назари шумо аз ақл берун менамояд, ки Худо мурдагонро бармехезонад?"

9 Оре, ман ҳам пештар барои худ зарур медонистам, ки зидди номи Исои Носирӣ ҳар чи бештар амал кунам,"

10 чунон ки дар Уршалим мекардам: аз сардорони коҳинон иҷозат гирифта, бисёр муқаддасонро дар зиндон ҳабс мекардам, ва ҳангоме ки онҳоро мекуштанд, бар зиддашон овоз медодам;"

11 дар ҳамаи куништҳо ҳар дам онҳоро азоб медодам ва маҷбур мекардам, ки куфр гӯянд, ва азбаски хашму ғазабам нисбат ба онҳо пурзӯр буд, ҳатто дар шаҳрҳои бегона онҳоро таъқиб менамудам."

12 Боре барои чунин амал бо иҷозат ва супориши сардорони коҳинон ба Димишқ мерафтам;"

13 ва инак, эй подшоҳ, дар нисфи рӯз дар роҳ нуреро аз осмон дидам, ки равшантар аз офтоб буд, ва гирди ман ва ҳамроҳонам дурахшид."

14 Ҳамаамон бар замин афтодем, ва ман овозеро шунидам, ки ба забони ибронӣ ба ман мегуфт: “Шоул, Шоул! Барои чӣ Маро таъқиб мекунӣ? Лагад заданат ба сихак душвор аст”."

15 Ман гуфтам: “Худовандо, Ту кистӣ? ” Гуфт: “Ман он Исо ҳастам, ки ту Ӯро таъқиб мекунӣ;"

16 аммо бархез ва бар пои худ ист; зеро барои он ба ту зоҳир шудаам, ки туро ходим ва шоҳид таъйин намоям бар он чи дидаӣ ва бар он чи ба ту ошкор мекунам;"

17 ва туро раҳоӣ медиҳам аз дасти ин қавм ва аз дасти халқҳое ки туро назди онҳо мефиристам,"

18 то чашмони онҳоро воз кунӣ, ва онҳо аз торикӣ ба рӯшноӣ, ва аз қудрати шайтон ба сӯи Худо рӯ оваранд ва ба воситаи имоне ки ба Ман меоваранд, бахшоиши гуноҳҳо ва насибе дар миёни муқаддасон пайдо кунанд”."

19 Бинобар ин, эй подшоҳ Агрипос, ба рӯъёи осмонӣ беитоатӣ накардам,"

20 балки дар навбати аввал ба сокинони Димишқ ва Уршалим ва баъд ба тамоми сарзамини Яҳудия ва низ ғайрияҳудиён мавъиза мекардам, ки тавба карда, ба Худо рӯ оваранд ва корҳое кунанд, ки сазовори тавба бошанд."

21 Аз барои ҳамин маро яҳудиён дар ибодатгоҳ дастгир карданд ва куштанӣ шуданд."

22 Аммо Худо ба ман ёр шуд, ва ман то имрӯз зинда мондаам ва ба хурду калон шаҳодат медиҳам ва гапе намезанам ғайр аз он чи пайғамбарон ва Мусо гуфтаанд, ки бояд рӯй диҳад,"

23 яъне Масеҳ бояд азоб кашад ва аввалин Касе бошад, ки аз мурдагон бархеста, ба ин қавм ва ба халқҳо аз нур хабар расонад»."

24 Чун ӯ бо ин худро муҳофизат мекард, Фестус бо овози баланд гуфт: «Эй Павлус, ту аз ақл бегона шудаӣ! Дониши бисёр туро девона кардааст»."

25 Гуфт: «Эй Фестуси муҳтарам, ман аз ақл бегона нашудаам, балки суханони ҳақиқатро бо ақли солим баён менамоям."

26 Зеро подшоҳе ки ба ӯ далерона сухан меронам, аз ин бохабар аст; ман боварӣ дорам, ки чизе дар ин бора аз ӯ пӯшида нест, зеро ин дар ҷои ниҳон рӯй надодааст."

27 Эй подшоҳ Агрипос, оё ба пайғамбарон бовар мекунӣ? Медонам, ки бовар мекунӣ»."

28 Агрипос ба Павлус гуфт: «Кам мондааст маро бовар кунонӣ, ки масеҳӣ шавам»."

29 Павлус гуфт: «Аз Худо мехостам, ки дер ё зуд на танҳо ту, балки ҳамаи онҳое ки суханони маро мешунаванд, монанди ман гарданд, ғайр аз ин занҷирҳо»."

30 Чун инро гуфт, подшоҳ ва ҳоким, Берникӣ ва дигар касоне ки бо онҳо нишаста буданд, бархестанд."

31 Ва берун рафта, ба якдигар гуфтанд: «Ин одам ҳеҷ коре накардааст, ки сазовори марг ё ҳабс бошад»."

32 Агрипос ба Фестус гуфт: «Агар ин одам доварии қайсарро талаб намекард, метавонист озод шавад»."

27

1 Чун қарор доданд, ки бо киштӣ ба Италия равем, Павлус ва чанд бандии дигарро ба мирисади сипоҳи Августус, ки Юлиус ном дошт, супурданд."

2 Ба киштии Адрамитиюн савор шуда, ба роҳ даромадем, ки он ба бандарҳои вилояти Осиё мерафт; Аристархуси мақдунӣ аз аҳли Тасолуникӣ ҳамроҳи мо буд."

3 Рӯзи дигар ба Сидун расидем; Юлиус бо Павлус меҳрубонона рафтор намуда, иҷозат дод, ки назди дӯстони худ рафта, аз ғамхории онҳо истифода барад."

4 Аз он ҷо равона шуда, аз наздикии Қиприс гузаштем, зеро боди мухолиф мевазид."

5 Баҳрро дар рӯ ба рӯи Киликия ва Памфилия тай намуда, ба Мирои Ликия расидем."

6 Дар он ҷо мирисад киштии Искандарияро, ки ба Италия мерафт, пайдо карда, моро бар он савор кард."

7 Чандин рӯз оҳиста-оҳиста шино карда, базӯр ба Қнидус наздик омадем, вале азбаски боди номусоид мевазид, аз наздикии Крит гузашта ба сӯи соҳили Салмӯнӣ рондем."

8 Ва бо душворӣ аз пеши он гузашта, ба ҷое расидем, ки Бандарҳои Нек ном дошт ва ба шаҳри Ласия наздик буд."

9 Пас аз гузаштани муддати зиёд, ки сафари баҳр акнун хатарнок шуда буд, зеро рӯза ҳам гузашта буд, Павлус онҳоро огоҳӣ дода,"

10 гуфт: «Эй мардон! Мебинам, ки ин сафари мо на танҳо барои бор ва киштӣ, балки барои ҷони мо низ душвор ва хеле зарарнок мешавад»."

11 Аммо мирисад аз суханони Павлус дида, ба гапи суккондор ва соҳиби киштӣ бештар бовар мекард."

12 Азбаски он бандар барои зимистонгузаронӣ мувофиқ набуд, бисёр касон маслиҳат доданд, ки аз он ҷо раванд, то ки, шояд, ба Финикс расида, зимистонро дар ин бандари Крит, ки рӯ ба тарафи ҷануби ғарбӣ ва шимоли ғарбӣ аст, гузаронанд."

13 Чун боди мулоими ҷанубӣ вазидан гирифт, ба гумони он ки ба мақсадашон расиданд, лангар бардошта, дар наздикии соҳили Крит равона шуданд."

14 Вале дере нагузашта, тундбоде аз тарафи Крит бархест, ки Авруклидӯн ном дорад,"

15 ва чунон бо шиддат ба киштӣ омада зад, ки он ба муқобили бод истода натавонист, ва мо идораи киштиро аз даст дода, беихтиёр ба ҷараёни об ронда шудем."

16 Ва дар паноҳи ҷазирачае ки Клавдо ном дорад, гузашта, қаиқи киштиро базӯр нигоҳ дошта тавонистем."

17 Онро кашида бароварда, камари киштиро бо танобҳо маҳкам бастанд ва, аз тарси он ки дар пастоби Сиртис фурӯ монанд, бодбонро фуроварданд, ва ҳамчунон ба ҷараёни об ронда мешуданд."

18 Рӯзи дигар, ба сабаби пурзӯр шудани тӯфон, бори киштиро ба об партофтан гирифтанд."

19 Дар рӯзи сеюм мо бо дастҳои худ асбобу анҷоми киштиро бароварда партофтем."

20 Чандин рӯз на офтоб аён мешуд, на ситорагон; тӯфони шадид давом мекард, ва дигар ҳеҷ умеде барои халосии мо набуд."

21 Азбаски муддати дуру дароз чизе нахӯрда буданд, Павлус дар миёни онҳо истода, гуфт: «Эй мардон! Кошки ба суханони ман даромада, аз Крит намебаромадед, ва ин душвориҳо ва зарарро намедидед."

22 Акнун низ шуморо насиҳат медиҳам, ки хотирҷамъ бошед, чунки ҳеҷ осебе ба ҷони ҳеҷ яке аз шумо намерасад, танҳо киштӣ нобуд мешавад;"

23 зеро имшаб фариштаи Худое ки ман аз они Ӯ ҳастам ва ба Ӯ ибодат мекунам, назди ман омад"

24 ва гуфт: “Эй Павлус, натарс! Ту бояд пеши қайсар ҳозир шавӣ, ва инак, Худо ҷони ҳамаи ҳамсафаронатро ба ту бахшидааст”."

25 Бинобар ин, эй мардон, хотирҷамъ бошед, зеро ман ба Худо бовар мекунам, ки чунон ки ба ман гуфтааст, мешавад."

26 Лекин бар яке аз ҷазираҳо меафтем»."

27 Чун шаби чордаҳум фаро расид, ва мо ҳанӯз дар баҳри Адриё ба ҳар сӯ ронда мешудем, ними шаб киштиронон пай бурданд, ки хушкие наздик аст."

28 Ва чуқурии обро чен карданд, бист қомат баромад; андаке пеш рафта, боз чен карданд, понздаҳ қомат баромад."

29 Аз тарси он ки ба санглохе бархӯранд, аз думи киштӣ чор лангар андохтанд ва хоҳони он буданд, ки зудтар рӯз шавад."

30 Киштиронон мехостанд киштиро тарк кунанд, ва бо ин мақсад қаиқро ба об мефуроварданд, ба баҳонаи он ки гӯё мехоҳанд лангарҳоро аз бинии киштӣ андозанд,"

31 аммо Павлус ба мирисад ва сарбозон гуфт: «Агар инҳо дар киштӣ намонанд, шумо наҷот намеёбед»."

32 Он гоҳ сарбозон танобҳои қаиқро буриданд, ва он афтод."

33 Пеш аз фаро расидани рӯз Павлус аз ҳама хоҳиш кард, ки чизе хӯранд; ӯ гуфт: «Имрӯз рӯзи чордаҳум аст, ки шумо интизорӣ кашида, чизе нахӯрдаед ва гурусна ҳастед."

34 Бинобар ин шуморо даъват менамоям, ки чизе хӯред, зеро зинда мондани шумо ба ин вобаста аст; мӯе аз сари ҳеҷ яке аз шумо намеафтад»."

35 Бо ин суханон нонро гирифта, пеши ҳама Худоро шукргузорӣ кард ва онро шикаста, ба хӯрдан сар кард."

36 Он гоҳ ҳама хотирҷамъ шуданд, ва онҳо низ нон хӯрданд."

37 Мо дар киштӣ ҷамъ дусаду ҳафтоду шаш нафар будем."

38 Чун аз хӯрок сер шуданд, гандумро ба об партофта, киштиро сабук карданд."

39 Вақте ки рӯз равшан шуд, заминро нашинохтанд, лекин халиҷе диданд, ки соҳили паст дошт, ва қарор доданд, ки агар мумкин шавад, киштиро сӯи он ронанд."

40 Лангарҳоро бурида, дар баҳр гузоштанд, бандҳои сукконро низ кушоданд ва бодбонро ба ҷараёни бод боло кашида, роҳи соҳилро пеш гирифтанд."

41 Ба пастобе дакка хӯрданд, ва киштӣ фурӯ монд; бинии он дармонда беҳаракат истод, лекин думаш аз шиддати мавҷҳо дарҳам шикаст."

42 Сарбозон қасди куштани бандиён карданд, ки мабодо касе шинокунон гурехта равад."

43 Лекин мирисад, ки мехост Павлусро раҳо кунад, ба ин қасди онҳо монеъ шуд ва фармуд, ки аввал касоне ки шино карда метавонанд, худро ба об партофта, ба соҳил расанд,"

44 ва дигарон, баъзе бар тахтаҳо ва баъзе бар шикастапораҳои киштӣ аз дунболи онҳо раванд. Ба ҳамин тарз ҳамаашон ба саломатӣ ба хушкӣ расиданд."

28

1 Вақте ки раҳо шуданд, фаҳмиданд, ки он ҷазира Малита ном дорад."

2 Сокинони ҷазира ба мо хеле меҳрубонӣ намуданд: азбаски борон меборид ва ҳаво хунук буд, онҳо оташ афрӯхта, ҳамаамонро пазироӣ карданд."

3 Павлус як миқдор ҳезум ҷамъ карда буд, ва ҳангоме ки онро дар оташ меандохт, ба сабаби гармии оташ мори афъие берун омада, ба дасташ часпид."

4 Ҳамин ки сокинони ҷазира ҷонварро бар дасти ӯ овезон диданд, ба якдигар гуфтанд: «Бешубҳа, ин шахс одамкуш аст, ки бо вуҷуди аз баҳр раҳо шуданаш адолат намегузорад, ки ӯ зинда монад»."

5 Аммо ӯ ҷонварро ба оташ афканд ва ҳеҷ осебе надид."

6 Онҳо мунтазир буданд, ки баданаш варам мекунад ё ки ӯ ногоҳ афтода ҷон медиҳад; вале чун бисёр интизорӣ кашиданд ва диданд, ки ҳеҷ офате ба ӯ нарасид, фикрашон дигаргун шуд, ва гуфтанд, ки ӯ худоест."

7 Дар наздикиҳои он ҷой заминҳои сардори ҷазира буданд, ки ӯ Публиюс ном дошт; ӯ моро ба хонаи худ оварда, се рӯз бо меҳрубонӣ пазироӣ намуд."

8 Падари Публиюс гирифтори таб ва дарунрав шуда хобида буд. Павлус назди вай рафт ва дуо карда, даст бар вай гузошт ва шифояш дод."

9 Пас аз ин рӯйдод дигар беморони ҷазира низ омада, шифо ёфтанд;"

10 ва моро хеле иззат карданд, ва ҳангоме ки аз он ҷо мерафтем, моро бо лавозимоти сафар таъмин намуданд."

11 Пас аз се моҳ бо киштии Искандария, ки аломати Ҷавзо дошт ва зимистонро дар ҷазира гузаронда буд, равона шудем."

12 Ва ба Сирокуз расида, дар он ҷо се рӯз мондем."

13 Аз он ҷо равона шуда, ба Ригюн омадем; азбаски пас аз як рӯз боди ҷанубӣ вазид, рӯзи дуюм вориди Путюлӣ шудем."

14 Дар он ҷо бародаронро ёфта, мувофиқи хоҳишашон ҳафт рӯз назди онҳо мондем ва пас роҳи Румро пеш гирифтем."

15 Бародарони он ҷо, чун аз омадани мо хабардор шуданд, то бозоргоҳи Опиюс ва меҳмонсарои “Се майхона”, ба пешвози мо омаданд; ва Павлус онҳоро дида, Худоро шукргузорӣ кард ва рӯҳбаланд шуд."

16 Вақте ки ба Рум расидем, мирисад бандиёнро ба сипаҳсолор супурд, аммо ба Павлус иҷозат шуд, ки бо як сарбоз, ки ӯро посбонӣ мекард, дар хонаи ҷудогонае истиқомат кунад."

17 Пас аз се рӯз Павлус бузургони яҳудиёнро даъват намуд, ва ҳангоме ки онҳо ҷамъ омаданд, ба онҳо гуфт: «Эй мардон, бародарон! Гарчанде ки ман ҳеҷ амале бар зидди қавм ва урфу одати падарон накардаам, маро дар Уршалим бандӣ карда, ба дасти румиён супурданд."

18 Онҳо пас аз тафтиш мехостанд маро озод кунанд, чунки ман ҳеҷ гуноҳе накардаам, ки сазовори марг бошам."

19 Аммо азбаски яҳудиён зиддият карданд, ман маҷбур шудам доварии қайсарро талаб намоям, вале на ба хотири он ки аз халқи худ шикояте кунам."

20 Ба ин сабаб ман шуморо даъват намудам, то бо шумо вохӯрда гуфтугӯ кунам, зеро ба хотири умеди Исроил бо ин занҷир баста шудаам»."

21 Ба ӯ гуфтанд: «Мо ҳеҷ номае дар ҳаққи ту аз Яҳудия нагирифтаем, ва аз бародароне ки ба ин ҷо омада буданд, ҳеҷ кас аз ту чизе хабар надодааст ва ё сухани баде нагуфтааст;"

22 лекин хоҳишмандем, ки фикри туро аз худат шунавем, зеро ба мо маълум аст, ки зидди ин ҳизб дар ҳама ҷо гап мезананд»."

23 Рӯзеро барои ӯ муқаррар карданд, ва мардуми бисёре назди ӯ ба манзилаш омаданд, ва ӯ аз субҳ то шом ба онҳо аз Подшоҳии Худо шаҳодат ва шарҳ медод ва аз Тавроти Мусо ва китобҳои пайғамбарон далелҳо дар бораи Исо меовард."

24 Баъзе аз онҳо ба суханонаш бовар карданд, вале дигарон бовар накарданд."

25 Азбаски бо якдигар зиддият доштанд, Павлус пеш аз рафтани онҳо чунин сухане гуфт: «Рӯҳулқудс ба воситаи Ишаъёи пайғамбар ба падарони мо чӣ хуб гуфтааст:

26 “Назди ин қавм рав ва гӯй:

Бо гӯш мешунавед, вале намефаҳмед;

Бо чашм менигаред, вале намебинед;"

27 Зеро дили ин қавм сахт шудааст

Ва бо гӯшҳои вазнин мешунаванд

Ва чашмони худро бастаанд,

Мабодо бо чашмон бинанд

Ва бо гӯшҳо шунаванд

Ва бо дил фаҳманд

Ва рӯ оваранд

Ва Ман онҳоро шифо диҳам”.

"