1

¹ Насабномаи Исои Масеҳ, Писари Довуд, Писари Иброҳим."

² Иброҳим Исҳоқро ба дунё овард; Исҳоқ Яъқубро ба дунё овард; ва Яъқуб Яҳудо ва бародарони ӯро ба дунё овард;"

³ ва Яҳудо Порас ва Зараҳро аз Томор ба дунё овард; ва Порас Ҳесрӯнро ба дунё овард; ва Ҳесрӯн Ромро ба дунё овард;"

⁴ ва Ром Амминодобро ба дунё овард; ва Амминодоб Наҳшӯнро ба дунё овард; ва Наҳшӯн Салмӯнро ба дунё овард;"

⁵ ва Салмӯн Бӯазро аз Роҳоб ба дунё овард; ва Бӯаз Убидро аз Рут ба дунё овард; Убид Ишойро ба дунё овард;"

⁶ ва Ишой подшоҳ Довудро ба дунё овард.

Ва подшоҳ Довуд Сулаймонро аз зане ки пештар ҳамсари Уриё буд, ба дунё овард;"

⁷ ва Сулаймон Раҳабъомро ба дунё овард; ва Раҳабъом Абиёро ба дунё овард; ва Абиё Осоро ба дунё овард;"

⁸ ва Осо Юшофотро ба дунё овард; ва Юшофот Юромро ба дунё овард; ва Юром Узиёро ба дунё овард;"

⁹ ва Узиё Ютомро ба дунё овард; ва Ютом Оҳозро ба дунё овард; ва Оҳоз Ҳизқиёро ба дунё овард;"

¹⁰ ва Ҳизқиё Менашшеро ба дунё овард; ва Менашше Омӯнро ба дунё овард; ва Омӯн Юшиёро ба дунё овард;"

¹¹ ва Юшиё Якунё ва бародарони ӯро дар замони кӯчондан ба Бобил ба дунё овард."

¹² Ва пас аз кӯчондан ба Бобил Якунё Шаалтиилро ба дунё овард; ва Шаалтиил Зарубобилро ба дунё овард;"

¹³ ва Зарубобил Абиҳудро ба дунё овард; ва Абиҳуд Элёқимро ба дунё овард; ва Элёқим Озурро ба дунё овард;"

¹⁴ ва Озур Содӯқро ба дунё овард; ва Содӯқ Ёкинро ба дунё овард; ва Ёкин Элиҳудро ба дунё овард;"

¹⁵ ва Элиҳуд Элъозорро ба дунё овард; ва Элъозор Маттонро ба дунё овард; ва Маттон Яъқубро ба дунё овард;"

¹⁶ ва Яъқуб Юсуфро, шавҳари Марямро ба дунё овард, ва аз Марям Исо таваллуд ёфт, ки Масеҳ номида мешавад."

¹⁷ Пас, ҳамаи наслҳо аз Иброҳим то Довуд чордаҳ насл аст; ва аз Довуд то кӯчондан ба Бобил чордаҳ насл аст; ва аз кӯчондан ба Бобил то Масеҳ чордаҳ насл аст."

¹⁸ Ва таваллуди Исои Масеҳ чунин буд: ҳангоме ки модари Ӯ Марям ба Юсуф номзад шуд, пеш аз он ки ҳамбистар шаванд, маълум гардид, ки вай аз Рӯҳулқудс ҳомила аст."

¹⁹ Ва шавҳари вай Юсуф, ки марди росткор буд ва намехост вайро нангин кунад, ба дили худ гуфт, ки вайро пинҳонӣ сар диҳам."

²⁰ Аммо ҳангоме ки ӯ дар чунин андеша буд, фариштаи Худованд дар хоб ба ӯ падид омада, гуфт: «Эй Юсуф, писари Довуд! Аз гирифтани зани худ Марям натарс; зеро он чи дар вай ба вуҷуд омадааст, аз Рӯҳулқудс аст;"

²¹ ва Писаре мезояд, ва ту Ӯро Исо ном гузор; чунки Ӯ қавми Худро аз гуноҳҳошон наҷот медиҳад»."

²² Ва ҳамаи ин рӯй дод, то ба амал ояд каломе ки Худованд бо забони пайғамбар гуфтааст:"

²³ “Инак, бокирае ҳомила мешавад ва Писаре мезояд, ва Ӯро Имонуил меноманд”, ки маънояш ин аст: Худо бо мост."

²⁴ Ва Юсуф аз хоб бедор шуда, ончунон рафтор кард, ки фариштаи Худованд ба ӯ фармуда буд, ва зани худро қабул кард."

²⁵ Ва бо вай ҳамбистар нашуд то даме ки вай Писари нахустини худро зоид. Ва Юсуф Ӯро Исо ном гузошт."

2

¹ Чун Исо дар айёми подшоҳ Ҳиродус дар Байт-Лаҳми Яҳудия таваллуд ёфт, аз ҷониби шарқ ба Уршалим муғон омада,"

² гуфтанд: «Куҷост он Подшоҳи яҳудиён, ки таваллуд ёфт? Чунки ситораи Ӯро дар шарқ дидем ва омадем, ки ба Ӯ таъзим кунем»."

³ Чун подшоҳ Ҳиродус инро шунид, ба ташвиш афтод, ва бо вай тамоми Уршалим ҳам."

⁴ Ва ҳамаи сардорони коҳинон ва китобдонони қавмро ҷамъ карда, аз онҳо пурсид, ки Масеҳ дар куҷо бояд таваллуд ёбад?"

⁵ Ба вай гуфтанд: «Дар Байт-Лаҳми Яҳудия, зеро ба воситаи пайғамбар чунин навишта шудааст:

⁶ “Ва ту, эй Байт-Лаҳми сарзамини Яҳудо,

Аз дигар шаҳрҳои бузурги Яҳудо ҳеҷ камӣ надорӣ;

Чунки аз ту Пешвое ба майдон меояд,

Ки Ӯ қавми Ман Исроилро чӯпонӣ мекунад”».

⁷ Он гоҳ Ҳиродус муғонро пинҳонӣ даъват намуда, вақти пайдоиши ситораро аз онҳо фаҳмида гирифт,"

⁸ ва онҳоро ба Байт-Лаҳм равона карда, гуфт: «Равед ва дар бораи он Кӯдак бо диққат пурсуҷӯй кунед ва ҳамин ки Ӯро ёфтед, ба ман хабар диҳед, то ки ман ҳам рафта, ба Ӯ таъзим кунам»."

⁹ Онҳо суханони подшоҳро шунида, равона шуданд. Ва инак, ситорае ки дар шарқ дида буданд, пешопеши онҳо мерафт ва ба болои он ҷое ки Кӯдак буд, расида, истод."

¹⁰ Ва ситораро дида, беандоза шод ва хушҳол гардиданд,"

¹¹ ва ба хона даромада, Кӯдакро бо модараш Марям диданд, ва зону зада, ба Ӯ таъзим карданд, ва ганҷҳои худро бароварда, тӯҳфаҳои тилло, лодан ва мурр ба Ӯ пешкаш карданд."

¹² Ва чун дар хоб ба онҳо паёми Худо омад, ки ба назди Ҳиродус барнагарданд, онҳо аз роҳи дигар ба ватани худ равона шуданд."

¹³ Ҳангоме ки онҳо баромада рафтанд, фариштаи Худованд дар хоб ба Юсуф падид омада, гуфт: «Бархез ва Кӯдакро бо модараш гирифта, ба Миср гурез ва дар он ҷо бош, то вақте ки ба ту гӯям; чунки Ҳиродус дар ҷустуҷӯи Кӯдак аст, то Ӯро нобуд кунад»."

¹⁴ Ва Юсуф шабона бархеста, Кӯдакро бо модараш гирифта, сӯи Миср равона шуд,"

¹⁵ ва то марги Ҳиродус дар он ҷо монд, то ба амал ояд каломе ки Худованд бо забони пайғамбар гуфтааст: “Аз Миср Писари Худро даъват намудам”."

¹⁶ Чун Ҳиродус дид, ки муғон ӯро фиреб доданд, бисёр хашмгин шуд ва фиристода, дар Байт-Лаҳм ва тамоми ҳудуди он ҳамаи писарони дусола ва камтарро, мувофиқи вақте ки аз муғон фаҳмида гирифта буд, кушт."

¹⁷ Он гоҳ ба амал омад каломе ки бо забони Ирмиёи пайғамбар гуфта шудааст:

¹⁸ “Овозе дар Ромо шунида шуд,

Овози гиряву нола ва мотами бузург;

Роҳел барои фарзандони худ гиря мекунад

Ва тасаллӣ намеёбад,

Зеро ки онҳо нестанд”.

"

¹⁹ Чун Ҳиродус мурд, фариштаи Худованд дар Миср ба Юсуф дар хоб падид омад,"

²⁰ ва гуфт: «Бархез, Кӯдакро бо модараш гирифта, ба сарзамини Исроил равона шав, зеро онҳое ки қасди ҷони Кӯдак доштанд, мурданд»."

²¹ Ва ӯ бархеста, Кӯдакро бо модараш гирифта ба сарзамини Исроил омад."

²² Лекин чун шунид, ки Аркилоус ба ҷои падари худ Ҳиродус дар Яҳудия подшоҳӣ мекунад, аз рафтан ба он ҷо тарсид; ва дар хоб паёме аз Худо ёфта, ба ҳудуди Ҷалил рафт,"

²³ ва чун расид, дар шаҳре ки Носира ном дорад, сокин шуд, то ба амал ояд каломе ки бо забони пайғамбар гуфта шудааст, ки Ӯ Носирӣ хонда мешавад."

3

¹ Дар он рӯзҳо Яҳёи Таъмиддиҳанда омада, дар биёбони Яҳудия мавъиза мекард,"

² ва мегуфт: «Тавба кунед, чунки Подшоҳии Осмон наздик аст»."

³ Зеро ӯ ҳамон аст, ки Ишаъёи пайғамбар аз ӯ хабар дода, гуфтааст:

“Овози нидокунандае дар биёбон:

Роҳи Худовандро тайёр кунед,

Роҳҳои Ӯро рост кунед”.

⁴ Ва ин Яҳё либосе аз пашми шутур дар бар ва камарбанде аз чарм дар камар дошт; ва хӯроки ӯ малах ва асали ёбоӣ буд."

⁵ Он вақт аҳли Уршалим ва тамоми Яҳудия ва атрофи дарёи Урдун назди ӯ берун меомаданд,"

⁶ ва ба гуноҳҳои худ иқрор шуда, дар дарёи Урдун таъмид меёфтанд."

⁷ Чун бисёре аз фарисиён ва саддуқиёнро дид, ки назди ӯ барои таъмид меоянд, ба онҳо гуфт: «Эй афъиздагон! Кӣ ба шумо гуфт, ки аз ғазаби оянда гурезед?"

⁸ Акнун самаре оваред, ки сазовори тавба бошад,"

⁹ ва дар дили худ нагӯед, ки “падари мо Иброҳим аст”; зеро ба шумо мегӯям, ки Худо метавонад аз ин сангҳо барои Иброҳим фарзандон ба вуҷуд оварад;"

¹⁰ ва акнун теша бар решаи дарахтон гузошта шудааст: ҳар дарахте ки меваи нағз надиҳад, бурида ва ба оташ партофта мешавад;"

¹¹ Ман шуморо бо об барои тавба таъмид медиҳам, лекин Он ки пас аз ман меояд, аз ман тавонотар аст; ман сазовори он нестам, ки пойафзоли Ӯро бардорам; Ӯ шуморо бо Рӯҳулқудс ва оташ таъмид медиҳад;"

¹² Ӯ сешохаи Худро дар даст дорад, ва хирмангоҳи Худро тоза карда, гандуми Худро дар анбор ҷамъ мекунад, лекин коҳро дар оташи хомӯшнашаванда месӯзонад»."

¹³ Он гоҳ Исо аз Ҷалил ба дарёи Урдун назди Яҳё омад, то аз вай таъмид гирад."

¹⁴ Лекин Яҳё Ӯро боздошта, гуфт: «Маро лозим аст, ки аз Ту таъмид гирам, ва Ту назди ман меоӣ?»"

¹⁵ Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Акнун бигузор ин тавр бошад; чунки моро лозим аст ҳар гуна ростиро ин тавр ба ҷо оварем». Пас Яҳё Ӯро вогузошт."

¹⁶ Ва Исо таъмид ёфта, дарҳол аз об баромад, ва инак, осмон ба Ӯ кушода шуд, ва Рӯҳи Худоро дид, ки чун кабӯтаре фуруд омада, бар Ӯ қарор мегирад."

¹⁷ Ва инак, овозе аз осмон расид, ки мегуфт: «Ин аст Писари дӯстдоштаи Ман, ки аз Ӯ хушнудам»."

4

¹ Он гоҳ Рӯҳ Исоро ба биёбон бурд, то Ӯро иблис озмояд,"

² ва чил шабонарӯз рӯза дошта, охир гурусна монд."

³ Ва озмоишкунанда назди Ӯ омада, гуфт: «Агар Ту Писари Худо бошӣ, ба ин сангҳо гӯй, ки нон шаванд»."

⁴ Ӯ дар ҷавоб гуфт: «Навишта шудааст, ки “одамизод на танҳо бо нон зинда аст, балки бо ҳар калимае ки аз даҳони Худо барояд”»."

⁵ Пас иблис Ӯро ба шаҳри муқаддас гирифта бурд ва ба кунгураи ибодатгоҳ гузошт,"

⁶ ва ба Ӯ гуфт: «Агар Ту Писари Худо бошӣ, Худро ба зер андоз; чунки навишта шудааст:

“Ба фариштаҳои Худ дар бораи Ту фармон медиҳад,

Ва Туро рӯи даст мебаранд,

Ки мабодо пои Худро ба санге занӣ”».

⁷ Исо ба вай гуфт: «Ҳамчунин навишта шудааст: “Худованд Худои худро наозмой”»."

⁸ Боз иблис Ӯро ба кӯҳи бисёр баланде бардошта бурд ва ҳамаи мамлакатҳои ҷаҳон ва шукӯҳи онҳоро ба Ӯ нишон дод,"

⁹ ва ба Ӯ гуфт: «Агар рӯй ба замин ниҳода, ба ман саҷда кунӣ, ҳамаи онҳоро ба Ту медиҳам»."

¹⁰ Он гоҳ Исо ба вай гуфт: «Аз Ман дур шав, эй шайтон; чунки навишта шудааст: “Ба Худованд Худои худ саҷда кун ва танҳо Ӯро ибодат намо”»."

¹¹ Пас иблис Ӯро вогузошт, — ва инак, фариштаҳо омада, ба Ӯ хизмат мекарданд."

¹² Чун Исо шунид, ки Яҳё дастгир шудааст, ба Ҷалил равона шуд."

¹³ Ва Носираро тарк карда, дар Кафарнаҳум, ки дар канори кӯл аст, дар ҳудуди Забулун ва Нафтолӣ сокин шуд,"

¹⁴ то ба амал ояд сухане ки бо забони Ишаъёи пайғамбар гуфта шудааст:

¹⁵ “Сарзамини Забулун ва сарзамини Нафтолӣ,

Дар роҳи назди кӯл, он сӯи Урдун, Ҷалили халқҳо,"

¹⁶ Қавме ки дар торикӣ мезистанд, нури бузурге диданд,

Ва бар онҳое ки дар кишвари марг ва сояи он менишастанд,

Нуре дурахшид”.

¹⁷ Аз ҳамон вақт Исо ба мавъиза оғоз намуд ва гуфт: «Тавба кунед, чунки Подшоҳии Осмон наздик аст»."

¹⁸ Ва чун аз канори кӯли Ҷалил мегузашт, ду бародарро: Шимъунро, ки Петрус меномиданд, ва бародари ӯ Андриёсро дид, ки дар кӯл тӯр меандохтанд; чунки моҳигир буданд;"

¹⁹ ва ба онҳо гуфт: «Маро пайравӣ кунед, ва Ман шуморо сайёди одамон гардонам»."

²⁰ Дарҳол онҳо тӯрҳои худро монда, аз пайи Ӯ равона шуданд."

²¹ Чун аз он ҷо гузашт, ду бародари дигарро, Яъқуб ибни Забдой ва бародари вай Юҳанноро дид, ки дар киштӣ бо падари худ Забдой тӯрҳои худро соз мекарданд, ва онҳоро даъват намуд."

²² Ва онҳо дарҳол киштӣ ва падари худро гузошта, аз пайи Ӯ равона шуданд."

²³ Ва Исо дар тамоми Ҷалил мегашт ва дар куништҳои онҳо таълим дода, Инҷили Подшоҳиро мавъиза мекард ва ҳар беморӣ ва ҳар дарди мардумро шифо мебахшид."

²⁴ Ва овозаи Ӯ дар тамоми Сурия паҳн шуд; ва ҳамаи беморонро, ки ба бемориҳо ва дардҳои гуногун гирифтор буданд, ҳам девзадагон, ҳам шабгардон ва ҳам шалҳоро назди Ӯ меоварданд, ва Ӯ онҳоро шифо мебахшид."

²⁵ Ва мардуми бисёре аз Ҷалил, Декаполис, Уршалим, Яҳудия ва он тарафи Урдун аз пайи Ӯ равона буданд."

5

¹ Чун мардумро дид, ба кӯҳе баромад ва нишаст; ва шогирдонаш назди Ӯ омаданд."

² Он гоҳ Ӯ даҳони Худро кушода, онҳоро таълим дод ва гуфт:

³ «Хушо касоне ки рӯҳан бенаво ҳастанд,

зеро Подшоҳии Осмон аз они онҳост."

⁴ Хушо мотамзадагон,

зеро онҳо тасаллӣ меёбанд."

⁵ Хушо нармдилон,

зеро онҳо вориси сарзамин мешаванд."

⁶ Хушо гуруснагон ва ташнагони ростӣ,

зеро онҳо сер мешаванд."

⁷ Хушо марҳаматкунандагон,

зеро онҳо марҳамат меёбанд."

⁸ Хушо покдилон,

зеро онҳо Худоро мебинанд."

⁹ Хушо сулҳҷӯён,

зеро онҳо фарзандони Худо хонда мешаванд."

¹⁰ Хушо таъқибшудагон дар роҳи ростӣ,

зеро Подшоҳии Осмон аз они онҳост.

¹¹ Хушо шумо, ҳангоме ки шуморо ба хотири Ман дашном диҳанд ва таъқиб намоянд ва ҳар сухани баде бо дурӯғ зидди шумо гӯянд."

¹² Шод ва хушҳол бошед, чунки подоши шумо дар осмон бузург аст: зеро пайғамбарони пеш аз шуморо низ ҳамин тавр таъқиб мекарданд."

¹³ Шумо намаки ҷаҳон ҳастед. Лекин агар намак қувваташро гум кунад, бо кадом чиз боз намакин шавад? Дигар ҳеҷ кор намеояд, магар ин ки ба берун партофта шавад ва поймоли одамон гардад."

¹⁴ Шумо нури ҷаҳон ҳастед. Шаҳре ки дар болои кӯҳ аст, наметавонад пинҳон шавад."

¹⁵ Чароғро низ афрӯхта, на дар зери зарфе, балки бар чароғдон мегузоранд, ва он гоҳ ба ҳама касоне ки дар хонаанд, рӯшноӣ медиҳад."

¹⁶ Ҳамчунин бигзор нури шумо ба одамон тобад, то корҳои неки шуморо дида, Падари шуморо, ки дар осмон аст, ҳамду сано хонанд."

¹⁷ Гумон накунед, ки барои бекор кардани Таврот ё навиштаҳои пайғамбарон омадаам; наомадаам, ки бекор кунам, балки ба ҷо оварам."

¹⁸ Зеро ба ростӣ ба шумо мегӯям: то осмон ва замин аз миён наравад, ҳеҷ як ҳарфе ё нуқтае аз Таврот аз миён намеравад, то даме ки ҳамааш иҷро шавад."

¹⁹ Пас, ҳар кӣ яке аз ин фармудаҳои хурдтаринро вайрон кунад ва ба одамон чунин таълим диҳад, вай дар Подшоҳии Осмон хурдтарин шумурда мешавад; вале ҳар кӣ ба амал оварад ва таълим диҳад, вай дар Подшоҳии Осмон бузург хонда мешавад."

²⁰ Зеро ба шумо мегӯям: агар росткории шумо аз росткории китобдонон ва фарисиён бартарӣ надошта бошад, ба Подшоҳии Осмон дохил намешавед."

²¹ Шунидаед, ки ба қадимиён гуфта шудааст: “Накуш; ҳар кӣ кушад, сазовори доварӣ мешавад”."

²² Лекин Ман ба шумо мегӯям: ҳар кӣ ба бародари худ беҳуда хашм гирад, сазовори доварӣ мешавад: ҳар кӣ бародари худро “аблаҳ” гӯяд, сазовори ҳукми шӯро мешавад; ва ҳар кӣ “аҳмақ” гӯяд, сазовори оташи дӯзах мешавад."

²³ Пас, ҳангоме ки қурбонии худро назди қурбонгоҳ оварӣ, ва дар он ҷо ба хотират ояд, ки бародарат аз ту норозист,"

²⁴ қурбонии худро дар он ҷо назди қурбонгоҳ мон, ва рафта, аввал бо бародари худ оштӣ кун, ва баъд омада, қурбонии худро тақдим намо."

²⁵ Ҳанӯз ки бо даъвогари худ дар роҳ ҳастӣ, зуд бо вай оштӣ шав, то даъвогар туро ба қозӣ насупорад, ва қозӣ туро ба навкар насупорад, ва туро ба зиндон наандозанд."

²⁶ Ба ростӣ ба ту мегӯям: то тангаи охиринро надиҳӣ, аз он ҷо берун намеравӣ."

²⁷ Шунидаед, ки гуфта шудааст: “Зино накун”."

²⁸ Лекин Ман ба шумо мегӯям: ҳар кӣ ба зане бо чашми шаҳват нигоҳ кунад, дар дили худ бо вай зино кардааст."

²⁹ Пас агар чашми ростат туро ба васваса андозад, онро канда, аз худ дур кун; чунки барои ту беҳтар аст, ки яке аз узвҳоят нобуд гардад, ва тамоми баданат ба дӯзах андохта нашавад."

³⁰ Ва агар дасти ростат туро ба васваса андозад, онро бурида, аз худ дур кун; чунки барои ту беҳтар аст, ки яке аз узвҳоят нобуд гардад, ва тамоми баданат ба дӯзах андохта нашавад."

³¹ Ҳамчунин гуфта шудааст: “Ҳар кӣ аз зани худ ҷудо мешавад, бояд талоқномае ба вай диҳад”."

³² Лекин Ман ба шумо мегӯям: ҳар кӣ аз зани худ, ғайр аз айби фосиқӣ, ҷудо шавад, боиси зинокории вай мегардад; ва ҳар кӣ зани талоқшударо гирад, зино мекунад.

Қасам"

³³ Боз шунидаед, ки ба қадимиён гуфта шудааст: “Қасами дурӯғ ёд накун ва ба қасами худ дар назди Худованд вафо кун”."

³⁴ Лекин Ман ба шумо мегӯям: ҳаргиз қасам ёд накун; на ба осмон, чунки тахти Худост;"

³⁵ на ба замин, чунки пойандози Ӯст; на ба Уршалим, чунки шаҳри Подшоҳи бузург аст;"

³⁶ ва на ба сари худ қасам ёд кун, чунки наметавонӣ як тори мӯйро сафед ё сиёҳ кунӣ."

³⁷ Балки сухани шумо: “ҳа, ҳа” ва “не, не” бошад; он чи зиёда аз ин бошад, аз шарир аст."

³⁸ Шунидаед, ки гуфта шудааст: “Чашме дар ивази чашме, дандоне дар ивази дандоне”."

³⁹ Лекин Ман ба шумо мегӯям: ба бадӣ муқобилат накунед. Балки агар касе ба рухсораи ростат торсакӣ занад, дигарашро низ сӯи ӯ гардон;"

⁴⁰ ва агар касе ба ту даъво карда, куртаатро гирифтанӣ шавад, ҷомаи худро низ ба ӯ бидеҳ;"

⁴¹ ва ҳар кӣ туро ба тай кардани як мил роҳ маҷбур кунад, ҳамроҳи ӯ ду мил рав."

⁴² Ба касе ки аз ту чизе хоҳиш кунад, бидеҳ, аз касе ки аз ту қарз хоҳад, рӯ нагардон."

⁴³ Шунидаед, ки гуфта шудааст: “Ёратро дӯст дор ва аз душманат нафрат кун”."

⁴⁴ Лекин Ман ба шумо мегӯям: душманони худро дӯст доред; барои онҳое ки шуморо лаънат мегӯянд, баракат хоҳед; ба онҳое ки аз шумо нафрат доранд, некӣ кунед; ва барои онҳое ки шуморо озор медиҳанд ва таъқиб мекунанд, дуо гӯед,"

⁴⁵ то фарзандони Падари худ, ки дар осмон аст, гардед; зеро Ӯ офтоби Худро бар бадону некон метобонад ва борон бар росткорону каҷкорон меборонад."

⁴⁶ Зеро агар дӯстдорони худро дӯст доред, чӣ подоше меёбед? Оё боҷгирон низ чунин намекунанд?"

⁴⁷ Ва агар танҳо ба дӯстони худ салом гӯед, чӣ бартарие доред? Оё боҷгирон низ чунин намекунанд?"

⁴⁸ Пас, комил бошед, чунон ки Падари шумо, ки дар осмон аст, комил аст»."

6

¹ «Ҳушёр бошед, ки садақаи худро пеши назари одамон надиҳед, то онҳо шуморо бинанд; вагарна шумо аз Падари худ, ки дар осмон аст, подоше надоред."

² Пас, ҳангоме ки садақае медиҳӣ, пешопеши худ карнай нанавоз, чунон ки дурӯягон дар куништҳо ва кӯчаҳо мекунанд, то одамон онҳоро ситоиш кунанд. Ба ростӣ ба шумо мегӯям: онҳо подоши худро гирифтаанд."

³ Аммо ҳангоме ки ту садақа медиҳӣ, бигзор дасти чапат аз он чи дасти ростат мекунад, хабардор нашавад,"

⁴ то садақаи ту дар ниҳон бошад; ва Падари ту, ки ниҳонбин аст, ба ту ошкоро сазо медиҳад."

⁵ Ва ҳангоме ки дуо мегӯӣ, монанди дурӯягон набош, ки онҳо дӯст медоранд дар куништҳо ва сари кӯчаҳо истода дуо гӯянд, то ки ба одамон худро нишон диҳанд. Ба ростӣ ба шумо мегӯям: онҳо подоши худро гирифтаанд."

⁶ Лекин ту, ҳангоме ки дуо мегӯӣ, ба ҳуҷраи худ даро ва дарро баста, ба Падари худ, ки ниҳон аст, дуо гӯй; ва Падари ту, ки ниҳонбин аст, ба ту ошкоро сазо медиҳад."

⁷ Ва дар вақти дуо чун бутпарастон пургӯӣ накунед; чунки онҳо гумон мекунанд, ки ба сабаби пургӯӣ дуояшон шунида мешавад."

⁸ Монанди онҳо набошед; чунки Падари шумо эҳтиёҷҳои шуморо, пеш аз он ки хоҳиш кунед, медонад."

⁹ Пас ин гуна дуо гӯед:

“Эй Падари мо, ки дар осмонӣ,

Номи Ту муқаддас бод;"

¹⁰ Подшоҳии Ту биёяд;

Хости Ту, чунон ки дар осмон аст,

Дар замин ҳам ба амал ояд;"

¹¹ Нони ҳаррӯзаи моро имрӯз ба мо деҳ;"

¹² Ва гуноҳҳои моро бубахш,

Чунон ки мо низ ба онҳое ки ба мо гуноҳ кардаанд, мебахшем;"

¹³ Ва моро ба озмоиш дучор накун,

Балки моро аз шарир раҳоӣ деҳ;

Зеро Подшоҳӣ ва қувват ва ҷалол то абад аз они Туст. Омин”».

¹⁴ Зеро, агар шумо ба одамон хатоҳошонро бахшед, Падари шумо, ки дар осмон аст, ба шумо низ мебахшад;"

¹⁵ ва агар шумо ба одамон хатоҳошонро набахшед, Падари шумо низ хатоҳои шуморо ба шумо намебахшад."

¹⁶ Ҳамчунин, ҳангоме ки рӯза медоред, монанди дурӯягон туршрӯ набошед; чунки онҳо чеҳраи худро дигаргун мекунанд, то назди одамон рӯзадор намоянд. Ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки онҳо подоши худро гирифтаанд."

¹⁷ Лекин ту, ҳангоме ки рӯза медорӣ, ба сари худ равған бимол ва рӯи худро бишӯй,"

¹⁸ то на дар пеши одамон, балки дар пеши Падари худ, ки ниҳон аст, рӯзадор бошӣ; ва Падари ту, ки ниҳонбин аст, ба ту сазо медиҳад."

¹⁹ Дар рӯи замин барои худ ганҷҳо ғун накунед, ки дар ин ҷо куя ва занг мезанад, ва дуздон нақб канда, медузданд;"

²⁰ балки барои худ ганҷҳо дар осмон ғун кунед, ки дар он ҷо куя ва занг намезанад, ва дуздон нақб намекананд ва намедузданд;"

²¹ зеро ҳар ҷо, ки ганҷи шумост, дили шумо низ дар он ҷо мешавад."

²² Чароғи бадан чашм аст. Ва агар чашмат нек бошад, тамоми баданат равшан мешавад;"

²³ лекин агар чашми ту бад бошад, тамоми баданат торик мешавад. Пас, агар рӯшноие ки дар туст, торикӣ бошад, чӣ гуна бузург аст он торикӣ!"

²⁴ Ҳеҷ кас бандаи ду хоҷа буда наметавонад: зеро ё якеро бад дида, дигареро дӯст медорад, ё ба яке часпида, дигареро хор мешуморад. Шумо наметавонед бандаи Худо ва бандаи пул бошед."

²⁵ Бинобар ин ба шумо мегӯям: барои зиндагии худ ғамхорӣ накунед, ки чӣ хӯред ва чӣ нӯшед; низ барои бадани худ, ки чӣ пӯшед. Оё зиндагӣ аз хӯрок ва бадан аз пӯшок муҳимтар нест?"

²⁶ Ба парандагони осмон нигоҳ кунед, ки на мекоранд ва на медараванд ва на дар анборҳо захира мекунанд; ва Падари осмонии шумо хӯроки онҳоро медиҳад. Оё шумо аз онҳо хеле арзандатар нестед?"

²⁷ Ва кист аз шумо, ки бо ғамхории худ умрашро як соат дарозтар карда тавонад?"

²⁸ Ва барои либос чаро ғамхорӣ мекунед? Ба савсанҳои саҳро нигаред, ки чӣ гуна мерӯянд: на меҳнат мекунанд ва на мересанд."

²⁹ Лекин ба шумо мегӯям, ки Сулаймон ҳам бо тамоми шукӯҳи худ чун яке аз онҳо либос напӯшидааст."

³⁰ Пас, агар Худо алафи саҳроро, ки имрӯз ҳасту фардо ба танӯр андохта мешавад, чунин пӯшонад, магар шуморо, эй сустимонҳо, аз он беҳтар пӯшонда наметавонад!"

³¹ Аз ин рӯ ғамхорӣ накунед ва нагӯед: “Чӣ хӯрем? ” ё “Чӣ нӯшем? ” ё “Чӣ пӯшем? ”"

³² Зеро халқҳо дар пайи ҳамаи ин чизҳо мебошанд, лекин Падари осмонии шумо медонад, ки шумо ба ҳамаи ин чизҳо эҳтиёҷ доред."

³³ Аммо аввал дар пайи Подшоҳии Худо ва ростии Ӯ бошед, ва ҳамаи ин чизҳо низ ба шумо дода мешаванд."

³⁴ Пас, барои фардо ғамхорӣ накунед, чунки фардо барои худ ғамхорӣ мекунад: мушкилоти имрӯз барои имрӯз бас аст»."

7

¹ «Доварӣ накунед, то шуморо доварӣ накунанд;"

² зеро ҳамон тавре ки доварӣ кунед, шуморо доварӣ мекунанд; ва ба ҳар андозае ки чен кунед, ба шумо чен мекунанд."

³ Ва чаро ту хасеро дар чашми бародари худ мебинӣ, вале чӯберо дар чашми худ дарнамеёбӣ?"

⁴ Ё чӣ гуна ба бародари худ мегӯӣ: “Биё, хасро аз чашми ту дур кунам”; ва ҳол он ки чӯбе дар чашми туст?"

⁵ Эй дурӯя! Аввал чӯбро аз чашми худ дур кун, ва он гоҳ дуруст мебинӣ, ки хасро аз чашми бародари худ дур кунӣ."

⁶ Он чи муқаддас аст, ба сагон надиҳед ва марвориди худро пеши хукон напартоед, то онҳоро поймол накунанд ва баргашта, шуморо надаранд."

⁷ Хоҳиш кунед, ба шумо дода мешавад; ҷӯед, меёбед; дарро кӯбед, он ба шумо кушода мешавад;"

⁸ зеро ҳар кӣ хоҳиш кунад, мегирад, ва ҳар кӣ ҷӯяд, меёбад, ва ҳар кӣ дарро кӯбад, он ба ӯ кушода мешавад."

⁹ Ва кадом одамест аз шумо, ки агар писараш аз ӯ нон хоҳиш кунад, санге ба вай диҳад?"

¹⁰ Ё агар моҳие аз ӯ хоҳиш кунад, море ба вай диҳад?"

¹¹ Пас, агар шумо, ки бад ҳастед, ба фарзандони худ додани тӯҳфаҳои некро медониста бошед, пас Падари шумо, ки дар осмон аст, албатта ба онҳое ки аз Ӯ хоҳиш мекунанд, чизҳои нек медиҳад."

¹² Пас, ҳар он чи мехоҳед, ки одамон ба шумо кунанд, шумо низ ба онҳо кунед; зеро ин аст Таврот ва навиштаҳои пайғамбарон."

¹³ Аз дари танг дароед; зеро фарох аст он дар ва васеъ аст он роҳе ки сӯи ҳалокат мебарад, ва онҳое ки ба он дохил мешаванд, бисёранд."

¹⁴ Чӣ танг аст он дар ва душвор аст он роҳе ки сӯи ҳаёт мебарад, ва ёбандагони он кам ҳастанд."

¹⁵ Аз пайғамбарони дурӯғин ҳазар кунед, ки бо либоси гӯсфандон назди шумо меоянд, лекин аз дарун гургони дарандаанд:"

¹⁶ Онҳоро аз меваҳошон мешиносед. Оё аз хор ангур ва аз хас анҷир мечинанд?"

¹⁷ Ҳамчунин ҳар дарахти нек меваи хуб меоварад, лекин ҳар дарахти бад меваи бад меоварад;"

¹⁸ наметавонад дарахти нек меваи бад оварад, ва дарахти бад — меваи хуб."

¹⁹ Ҳар дарахте ки меваи хуб наоварад, бурида ва ба оташ партофта мешавад."

²⁰ Пас, онҳоро аз меваҳошон мешиносед."

²¹ На ҳар касе ки ба Ман: “Хоҷаам! Хоҷаам!” мегӯяд, ба Подшоҳии Осмон дохил мешавад, балки он касе ки хости Падари Маро, ки дар осмон аст, ба ҷо меоварад."

²² Бисёр касон дар он рӯз ба Ман мегӯянд: “Хоҷаи мо! Хоҷаи мо! Оё бо номи Ту пайғамбарӣ накардем? Оё бо номи Ту девҳоро нарондем? Оё бо номи Ту муъҷизаҳои зиёде нишон надодем?”"

²³ Он гоҳ дар ҷавоби онҳо мегӯям: “Ман ҳаргиз шуморо намешинохтам; аз Ман дур шавед, эй бадкорон!”"

²⁴ Пас, ҳар кӣ ин суханони Маро шунавад ва ба ҷо оварад, ӯро ба марди доное монанд мекунам, ки хонаи худро бар санг сохт;"

²⁵ ва борон борида, селобҳо равон шуданд, ва бодҳо вазида, ба он хона фишор оварданд; лекин он фурӯ нарафт, чунки бар санг сохта шуда буд."

²⁶ Ва ҳар кӣ ин суханони Маро шунавад ва ба ҷо наоварад, ба марди нодоне монанд аст, ки хонаи худро бар рег сохт;"

²⁷ ва борон борида, селобҳо равон шуданд, ва бодҳо вазида, ба он хона фишор оварданд; ва он хона фурӯ рафт, ва харобии он бузург буд»."

²⁸ Ҳангоме ки Исо ин суханонро ба поён расонд, мардум аз таълими Ӯ дар ҳайрат монданд,"

²⁹ чунки онҳоро ҳамчун соҳибқудрат таълим медод, на ҳамчун китобдонон."

8

¹ Ҳангоме ки Ӯ аз кӯҳ фуромад, мардуми бисёре аз пайи Ӯ равона шуданд."

² Ва инак, махавие омада, назди Ӯ зону зад ва гуфт: «Эй Хоҷа! Агар хоҳӣ, метавонӣ маро пок кунӣ»."

³ Ва Исо дасташро дароз карда, ба вай расонд ва гуфт: «Мехоҳам, пок шав». Ва дарҳол вай аз махав пок шуд."

⁴ Ва Исо ба вай гуфт: «Огоҳ бош, ба касе нагӯй, балки рафта, худро ба коҳин нишон деҳ ва он ҳадияро, ки Мусо фармудааст, тақдим кун, то барои онҳо шаҳодате бошад»."

⁵ Чун ба Кафарнаҳум даромад, мирисаде назди Ӯ омад ва илтимос карда,"

⁶ гуфт: «Хоҷаам! Хизматгори ман шал шуда, дар хона хобидааст ва азоби сахте дорад»."

⁷ Исо ба вай гуфт: «Ман омада, ӯро шифо медиҳам»."

⁸ Мирисад дар ҷавоб гуфт: «Хоҷаам! Ман шоистаи он нестам, ки Ту ба хонаи ман биёӣ; балки фақат сухане гӯй, ва хизматгори ман шифо меёбад."

⁹ Зеро ман низ як фармонбар ҳастам, ва дар зери итоати худ сарбозон дорам; ба яке мегӯям: “Рав”, меравад; ба дигаре мегӯям: “Биё”, меояд; ва ба ғуломи худ мегӯям: “Фалон корро кун”, мекунад»."

¹⁰ Исо ин суханонро шунида, ҳайрон шуд ва ба онҳое ки аз паси Ӯ меомаданд, гуфт: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям: Ман ҳатто дар Исроил чунин имоне наёфтаам."

¹¹ Ва ба шумо мегӯям, ки бисёр касон аз шарқ ва ғарб омада, дар Подшоҳии Осмон бо Иброҳим, Исҳоқ ва Яъқуб мешинанд;"

¹² лекин фарзандони Подшоҳӣ ба торикии берун ронда мешаванд: дар он ҷо гиря ва ғиҷирроси дандон мешавад»."

¹³ Ва Исо ба мирисад гуфт: «Рав, мувофиқи имонат ба ту дода шавад». Ва ҳамон соат хизматгори ӯ шифо ёфт."

¹⁴ Ҳангоме ки Исо ба хонаи Петрус омад, хушдомани ӯро дид, ки таб карда, хобидааст."

¹⁵ Ва ба дасти вай даст расонд, ва таби вай паст шуд; ва вай бархеста, Исоро пазироӣ кард."

¹⁶ Чун бегоҳ шуд, бисёр девзадагонро назди Ӯ оварданд, ва Ӯ бо сухане рӯҳҳоро берун кард ва ҳамаи беморонро шифо дод,"

¹⁷ то ба амал ояд сухане ки бо забони Ишаъёи пайғамбар гуфта шудааст: “Ӯ сустиҳои моро гирифт ва бемориҳои моро бардошт”."

¹⁸ Чун Исо тӯдаҳои калони мардумро дар гирди Худ дид, фармуд, ки ба соҳили дигар гузаранд."

¹⁹ Он гоҳ як китобдон назди Ӯ омада гуфт: «Устод! Ҳар ҷо равӣ, Туро пайравӣ мекунам»."

²⁰ Исо ба вай гуфт: «Рӯбоҳон ғорҳо ва парандагони осмон лонаҳо доранд; лекин Писари Одам ҷое надорад, ки сар монад»."

²¹ Ва дигаре аз шогирдонаш ба Ӯ гуфт: «Хоҷаам! Ба ман иҷозат деҳ, ки рафта, аввал падари худро ба хок супорам»."

²² Лекин Исо ба вай гуфт: «Маро пайравӣ кун ва бигзор мурдагон мурдагони худро ба хок супоранд»."

²³ Чун ба киштӣ савор шуд, шогирдонаш аз пайи Ӯ рафтанд."

²⁴ Ногоҳ тӯфони бузурге дар кӯл ба амал омад, то ба ҳадде ки мавҷҳо киштиро фаро мегирифтанд; ва Ӯ хобида буд."

²⁵ Шогирдонаш пеш омада, Ӯро бедор карданд ва гуфтанд: «Эй Хоҷа! Моро наҷот деҳ, ки ҳалок мешавем»."

²⁶ Ба онҳо гуфт: «Эй сустимонҳо, барои чӣ ҳаросонед?» Баъд бархеста, ба бодҳо ва кӯл фармон дод, ва оромии комил фаро расид."

²⁷ Ва одамон ҳайрон шуда, мегуфтанд: «Ин кист, ки бодҳо ва кӯл низ ба Ӯ итоат мекунанд?»"

²⁸ Ва чун дар соҳили дигар ба сарзамини ҷарҷасиён расид, ду девзада аз қабристон берун омада, ба Ӯ рӯ ба рӯ шуданд, ва чунон бадхашм буданд, ки ҳеҷ кас ҷуръат надошт аз он роҳ гузарад."

²⁹ Ва инак, онҳо фарёд зада, гуфтанд: «Бо мо чӣ кор дорӣ, эй Исо, Писари Худо? Ту ба ин ҷо омадаӣ, то моро пеш аз вақт азоб диҳӣ!»"

³⁰ Ва дар ҷои аз онҳо дуртаре галаи бузурги хукҳо мечарид."

³¹ Ва девҳо аз Ӯ илтимос карда, гуфтанд: «Агар моро берун кунӣ, иҷозат деҳ, ба галаи хукҳо равем»."

³² Ба онҳо гуфт: «Равед». Ва онҳо берун шуда, ба галаи хукҳо даромаданд. Ва инак, тамоми галаи хукҳо аз баландӣ ба кӯл ҷаста, дар об ғарқ шуд."

³³ Ва хукбонҳо гурехта рафтанд ва ба шаҳр расида, тамоми ҳодисаро, низ он чиро, ки ба девзадагон рӯй дод, нақл карданд."

³⁴ Ва инак, тамоми аҳли шаҳр ба пешвози Исо берун омаданд ва чун Ӯро диданд, илтимос карданд, ки аз ҳудуди онҳо берун равад."

9

¹ Пас ба киштӣ савор шуда, гузашт ва ба шаҳри Худ омад."

² Ва инак, шалеро, ки бар бистар хобида буд, назди Ӯ оварданд. Ва Исо имони онҳоро дида, ба шал гуфт: «Хотирҷамъ бош, эй фарзанд! Гуноҳҳои ту бахшида шуданд»."

³ Дар айни ҳол баъзе аз китобдонон дар дили худ гуфтанд: «Ӯ куфр мегӯяд»."

⁴ Лекин Исо андешаҳои онҳоро пай бурда, гуфт: «Барои чӣ дар дили худ андешаҳои бад доред?"

⁵ Кадомаш осонтар аст: гуфтани он ки “гуноҳҳои ту бахшида шуданд”, ё гуфтани он ки “бархез ва равона шав”?"

⁶ Лекин то донед, ки Писари Одам дар рӯи замин қудрати бахшидани гуноҳҳоро дорад ...», — он гоҳ ба шал гуфт: «Бархез, бистари худро бардор ва ба хонаи худ равона шав»."

⁷ Он мард дарҳол бархеста, ба хонаи худ равона шуд."

⁸ Чун мардум инро диданд, ҳайрон шуданд ва Худоро, ки ба одамизод чунин қудрате бахшидааст, ҳамду сано хонданд."

⁹ Ва Исо аз он ҷо гузашта, Матто ном шахсеро дид, ки дар боҷгоҳ нишаста буд, ва ба вай гуфт: «Аз пайи Ман биё». Вай бархеста, аз пайи Ӯ равона шуд."

¹⁰ Ва ҳангоме ки Исо дар хона дар сари дастархон нишаста буд, бисёре аз боҷгирон ва гуноҳкорон омада, бо Ӯ ва шогирдонаш дар сари дастархон нишастанд."

¹¹ Чун фарисиён инро диданд, ба шогирдони Ӯ гуфтанд: «Чаро Устоди шумо бо боҷгирон ва гуноҳкорон хӯрок мехӯрад?»"

¹² Исо инро шунида, ба онҳо гуфт: «На тандурустон, балки беморон ба табиб эҳтиёҷ доранд;"

¹³ ва шумо равед ва маънои ин суханро омӯзед: “Марҳамат мехоҳам, на қурбонӣ”; чунки Ман омадаам, ки на росткоронро, балки гуноҳкоронро ба тавба даъват кунам»."

¹⁴ Шогирдони Яҳё назди Ӯ омада, гуфтанд: «Чаро мо ва фарисиён бисёр рӯза медорем, лекин шогирдони Ту рӯза намедоранд?»"

¹⁵ Исо ба онҳо гуфт: «Оё меҳмонони базми арӯсӣ мотам дошта метавонанд, дар ҳоле ки домод бо онҳост? Лекин рӯзҳое фаро мерасанд, ки домод аз онҳо гирифта мешавад, ва он гоҳ рӯза медоранд."

¹⁶ Ва ҳеҷ кас ба либоси кӯҳна аз матои нав дарбеҳ намемонад; чунки дарбеҳи нав аз либос ҷудо шуда, ҷои даридаи он боз ҳам бадтар мешавад."

¹⁷ Ва майи навро ба машки кӯҳна намеандозанд; вагарна машк дарида, май ҳам мерезад, машк ҳам ҳайф мешавад; балки майи навро ба машки нав меандозанд, ва ҳар ду нигоҳ дошта мешаванд»."

¹⁸ Ҳанӯз ин суханонро Ӯ ба онҳо мегуфт, ки сардоре омада, пеши Ӯ зону зад ва гуфт: «Духтари ман ҳозир мурд; лекин биё ва дасти Худро ба вай гузор, ва зинда мешавад»."

¹⁹ Исо бархеста, бо шогирдонаш аз пайи вай равона шуд."

²⁰ Ва инак, зане ки дувоздаҳ сол боз гирифтори хунравӣ буд, аз пас наздик шуда, ба домани либоси Ӯ даст расонд."

²¹ Зеро ба дили худ гуфт: «Агар танҳо ба либоси Ӯ даст расонам, шифо меёбам»."

²² Исо ба қафо нигоҳ карда, занро дид ва гуфт: «Хотирҷамъ бош, эй духтар! Имонат туро шифо бахшид». Ҳамон соат зан шифо ёфт."

²³ Ва ҳангоме ки Исо ба хонаи сардор омада, найнавозон ва тӯдаи мардуми навҳакунандаро дид,"

²⁴ ба онҳо гуфт: «Аз ин ҷо бароед; чунки духтар намурдааст, балки хобидааст». Онҳо бар Ӯ хандиданд."

²⁵ Чун тӯдаи мардум берун рафт, Ӯ даромада, дасти вайро гирифт, ва духтар бархест."

²⁶ Ва овозаи ин дар тамоми он сарзамин паҳн шуд."

²⁷ Ҳангоме ки Исо аз он ҷо мерафт, ду кӯр аз пайи Ӯ рафта, фарёд мезаданд: «Эй Писари Довуд! Ба мо марҳамат кун»."

²⁸ Ва чун ба хона расид, кӯрон назди Ӯ даромаданд. Исо ба онҳо гуфт: «Оё бовар мекунед, ки Ман ин корро карда метавонам?» Онҳо ба Ӯ гуфтанд: «Оре, эй Хоҷа!»"

²⁹ Он гоҳ ба чашмони онҳо даст расонда, гуфт: «Мувофиқи имонатон ба шумо шавад»."

³⁰ Ва чашмони онҳо кушода шуданд. Ва Исо онҳоро таъкид карда, гуфт: «Огоҳ бошед, ки касе аз ин хабардор нашавад»."

³¹ Лекин онҳо берун рафта, овозаи Ӯро дар тамоми он сарзамин паҳн карданд."

³² Ва ҳангоме ки онҳо берун мерафтанд, касеро назди Ӯ оварданд, ки девзадаи гунг буд."

³³ Ва чун дев берун карда шуд, гунг ба гап даромад. Ва мардум ҳайрон шуда, гуфтанд: «Чунин ҳодиса дар Исроил ҳаргиз дида нашудааст»."

³⁴ Лекин фарисиён гуфтанд: «Ӯ девҳоро ба воситаи сарвари девҳо берун мекунад»."

³⁵ Ва Исо дар ҳамаи шаҳрҳо ва деҳот гашта, дар куништҳои онҳо таълим медод, ва Инҷили Подшоҳиро мавъиза мекард ва ҳар беморӣ ва сустии мардумро шифо медод."

³⁶ Ва анбӯҳи мардумро дида, ба онҳо раҳмаш омад, чунки онҳо монанди гӯсфандони бе чӯпон беҳол ва дармонда буданд."

³⁷ Он гоҳ ба шогирдони Худ гуфт: «Дарав бисёр аст, лекин коргарон кам."

³⁸ Пас, шумо аз Соҳиби дарав илтимос кунед, ки ба дарави Худ коргар фиристонад»."

10

¹ Ва дувоздаҳ шогирдашро назди Худ хонда, ба онҳо бар рӯҳҳои нопок қудрат дод, то онҳоро берун кунанд ва ҳар беморӣ ва нотобиро шифо диҳанд."

² Ва номҳои дувоздаҳ расул инҳоянд: аввал Шимъун, ки Петрус номида шуда буд, ва бародараш Андриёс, Яъқуб ибни Забдой ва бародараш Юҳанно,"

³ Филиппус ва Барталмо, Тумо ва Маттои боҷгир, Яъқуб ибни Ҳалфой ва Лаббой, ки лақабаш Таддо буд,"

⁴ Шимъуни Ғаюр ва Яҳудои Исқарютӣ, ки Ӯро таслим кард."

⁵ Ин дувоздаҳро Исо фиристод ва ба онҳо фармуда, гуфт: «Ба роҳи ғайрияҳудиён наравед ва ба шаҳри сомариён надароед;"

⁶ балки назди гӯсфандони гумшудаи хонадони Исроил равед."

⁷ Ва чун меравед, мавъиза карда, гӯед, ки Подшоҳии Осмон наздик аст."

⁸ Беморонро шифо диҳед, махавиёнро пок кунед, девҳоро берун кунед; муфт ёфтаед, муфт диҳед."

⁹ Дар камарбанди худ тилло ё нуқра ё мис захира накунед,"

¹⁰ ва барои сафар на тӯрбае дошта бошед, на ду пероҳан, на пойафзол ва на асо; зеро меҳнаткаш сазовори хӯроки худ аст."

¹¹ Ва дар ҳар шаҳр ё деҳа, ки медароед, пурсед, ки дар он ҷо шахси шоиста кист, ва то вақти баромаданатон дар он ҷо монед."

¹² Ҳангоме ки ба хонае медароед, салом гӯед;"

¹³ агар аҳли он хона шоиста бошанд, саломи шумо бар онҳо қарор мегирад; ва агар шоиста набошанд, саломатон сӯи шумо бармегардад."

¹⁴ Ва агар касе шуморо қабул накунад, ва ба суханони шумо гӯш надиҳад, аз он хона ва ё шаҳр берун рафта, чанги пойҳои худро афшонед."

¹⁵ Ба ростӣ ба шумо мегӯям: ҳолати замини Садӯм ва Амуро дар рӯзи доварӣ аз ҳолати он шаҳр сабуктар мешавад."

¹⁶ Инак, Ман шуморо монанди гӯсфандон ба миёни гургон мефиристам. Пас, монанди морон зирак ва монанди кабӯтарон сода бошед."

¹⁷ Лекин аз одамон эҳтиёт бошед: зеро шуморо ба додгоҳҳо месупоранд ва дар куништҳои худ шуморо қамчинкорӣ мекунанд;"

¹⁸ ва ба хотири Ман шуморо назди ҳокимону подшоҳон мебаранд, то барои онҳо ва халқҳо шаҳодате шавад."

¹⁹ Лекин чун шуморо таслим кунанд, андеша накунед, ки чӣ гуна ва ё чӣ бояд гӯед; зеро дар он соат ба шумо ато мешавад, ки чӣ бояд гуфт."

²⁰ Зеро гӯянда шумо нестед, балки Рӯҳи Падари шумост, ки дар шумо гӯянда аст."

²¹ Ва бародар бародарро ва падар фарзандро ба марг месупорад; ва фарзандон бар зидди падарону модарон бархеста, онҳоро ба ҳалокат мерасонанд."

²² Ва ҳама барои номи Ман аз шумо нафрат мекунанд; лекин ҳар кӣ то охир сабр кунад, наҷот меёбад."

²³ Агар дар шаҳре шуморо таъқиб кунанд, ба дигаре гурезед; зеро ба ростӣ ба шумо мегӯям: пеш аз он ки ҳамаи шаҳрҳои Исроилро тай кунед, Писари Одам меояд."

²⁴ Шогирд аз устоди худ ва ғулом аз хоҷаи худ беҳтар нест:"

²⁵ Басанда аст, ки шогирд чун устоди худ бошад, ва ғулом чун хоҷаи худ бошад. Агар соҳиби хонаро Баал-Забул номида бошанд, аҳли хонаи вайро чӣ қадар зиёдтар меноманд."

²⁶ Пас, аз онҳо натарсед: зеро ҳеҷ чизи ниҳоне нест, ки ошкор нагардад, ва ҳеҷ чизи махфие нест, ки маълум нашавад."

²⁷ Он чи дар торикӣ ба шумо мегӯям, дар рӯшноӣ гӯед; ва он чи дар гӯш мешунавед, дар болои бомҳо мавъиза кунед."

²⁸ Ва аз онҳое ки ҷисмро мекушанд ва ҷонро кушта наметавонанд, натарсед; балки аз Ӯ ҳаросон бошед, ки ҳам ҷисм ва ҳам ҷонро дар дӯзах нобуд карда метавонад."

²⁹ Оё ду гунҷишк ба як тин фурӯхта намешаванд? Ва ҳеҷ яке аз онҳо бе хости Падари шумо ба замин намеафтад;"

³⁰ ва ҳатто ҳамаи мӯйҳои сари шумо шумурда шудаанд."

³¹ Пас, натарсед: шумо аз бисёр гунҷишкон арзандатар ҳастед."

³² Пас, ҳар кӣ Маро назди одамон эътироф кунад, Ман низ ӯро назди Падари Худ, ки дар осмон аст, эътироф мекунам."

³³ Лекин, ҳар кӣ Маро назди одамон инкор кунад, Ман низ ӯро назди Падари Худ, ки дар осмон аст, инкор мекунам."

³⁴ Гумон накунед, ки омадаам, то осоиш ба замин биёрам; наомадаам ки осоиш биёрам, балки шамшер;"

³⁵ чунки омадаам, то одамро аз падараш, духтарро аз модараш ва келинро аз хушдоманаш ҷудо кунам."

³⁶ Ва душмани одам аҳли хонаи ӯ мешаванд."

³⁷ Ҳар кӣ падар ё модарашро аз Ман бештар дӯст медорад, шоистаи Ман нест; ва ҳар кӣ писар ё духтарашро аз Ман бештар дӯст медорад, шоистаи Ман нест;"

³⁸ ва ҳар кӣ салиби худро бардошта, Маро пайравӣ намекунад, шоистаи Ман нест."

³⁹ Ҳар кӣ ҷони худро нигоҳдорӣ кунад, онро барбод медиҳад; ва ҳар кӣ ҷони худро дар роҳи Ман барбод диҳад, онро нигоҳдорӣ мекунад."

⁴⁰ Ҳар кӣ шуморо қабул кунад, Маро қабул мекунад; ва ҳар кӣ Маро қабул кунад, Фиристандаи Маро қабул мекунад."

⁴¹ Ҳар кӣ пайғамбарро ба хотири пайғамбар буданаш қабул кунад, подоши пайғамбарро меёбад; ва ҳар кӣ росткорро ба хотири росткор буданаш қабул кунад, подоши росткорро меёбад."

⁴² Ва ҳар кӣ яке аз ин хурдонро фақат як коса оби сард нӯшонад, чунки номи шогирд дорад, ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки бе подош намемонад."

11

¹ Чун Исо фармон доданро ба дувоздаҳ шогирди Худ ба анҷом расонд, аз он ҷо равона шуд, то дар шаҳрҳои онҳо таълим диҳад ва мавъиза кунад."

² Ҳангоме ки Яҳё дар зиндон корҳои Масеҳро шунид, ду нафар аз шогирдони худро фиристод,"

³ то ба Ӯ гӯянд: «Оё Ту ҳамон ҳастӣ, ки бояд биёяд, ё мунтазири дигаре бошем?»"

⁴ Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Равед ва он чи мешунавед ва мебинед, ба Яҳё гӯед:"

⁵ кӯрҳо мебинанд ва лангҳо роҳ мераванд, махавиён пок мешаванд ва карҳо мешунаванд, мурдагон бармехезанд ва ба бенавоён башорат дода мешавад;"

⁶ ва хушо касе ки аз Ман норозӣ нест»."

⁷ Ва ҳангоме ки онҳо рафтанд, Исо ба мардум дар бораи Яҳё сухан оғоз кард: «Барои дидани чӣ чиз ба биёбон рафта будед? Оё барои дидани найе ки аз бод меларзад?"

⁸ Пас барои дидани чӣ чиз рафта будед? Оё барои дидани шахсе ки сару либоси нарм дар бар дорад? Онҳое ки сару либоси нарм дар бар доранд, дар қасрҳои подшоҳонанд."

⁹ Пас барои дидани чӣ чиз рафта будед? Оё барои дидани як пайғамбар? Ҳа, ба шумо мегӯям, ки вай аз пайғамбар ҳам бузургтар аст."

¹⁰ Зеро вай ҳамон аст, ки дар бораи вай навишта шудааст:

“Инак, Ман қосиди Худро пешопеши Ту мефиристам,

То роҳи Туро пеши Ту омода кунад”.

¹¹ Ба ростӣ ба шумо мегӯям: аз миёни онҳое ки аз зан таваллуд шудаанд, бузургтар аз Яҳёи Таъмиддиҳанда барнахост; лекин он ки дар Подшоҳии Осмон хурдтарин аст, аз вай бузургтар аст."

¹² Ва аз айёми Яҳёи Таъмиддиҳанда то ҳол Подшоҳии Осмон бо зӯр гирифта мешавад, ва зӯрмандон онро ба даст меоваранд."

¹³ Зеро тамоми пайғамбарон ва Таврот то Яҳё пешгӯӣ кардаанд."

¹⁴ Ва агар қабул кардан хоҳед, вай Илёс аст, ки бояд биёяд."

¹⁵ Ҳар кӣ гӯши шунаво дорад, шунавад!"

¹⁶ Лекин ин наслро ба кӣ монанд кунам? Ҳамчун кӯдаконест, ки дар бозор нишаста ва ба рафиқони худ муроҷиат карда,"

¹⁷ мегӯянд: “Барои шумо най навохтем, рақс накардед; барои шумо навҳагарӣ кардем, нагиристед”."

¹⁸ Зеро Яҳё омад, намехӯрад ва наменӯшад; ва мегӯянд: “Дев дорад”."

¹⁹ Писари Одам омад, мехӯрад ва менӯшад; ва мегӯянд: “Инак Шахси пурхӯр ва майнӯш, ки дӯсти боҷгирон ва гуноҳкорон аст”. Ва ҳикмат аз тарафи фарзандони он тасдиқ карда мешавад»."

²⁰ Он гоҳ Ӯ ба сарзаниши шаҳрҳое сар кард, ки бештари муъҷизаҳои Ӯ дар он ҷо рӯй дода буданд, чунки тавба накарда буданд:"

²¹ «Вой бар ту, эй Кӯразин! Вой бар ту, эй Байт-Сайдо! Зеро, агар муъҷизаҳое ки дар шумо рӯй доданд, дар Сур ва Сидун рӯй медоданд, кайҳо палоспӯш ва хокистарнишин шуда, тавба мекарданд."

²² Лекин ба шумо мегӯям: дар рӯзи доварӣ ҳолати Сур ва Сидун аз ҳолати шумо сабуктар мешавад."

²³ Ва ту, эй Кафарнаҳум, ки сар ба осмон афрохтаӣ, ба дунёи мурдагон сарнагун мешавӣ; чунки агар муъҷизаҳое ки дар ту рӯй доданд, дар Садӯм рӯй медоданд, он то имрӯз боқӣ мемонд."

²⁴ Лекин ба шумо мегӯям, ки дар рӯзи доварӣ ҳолати сарзамини Садӯм аз ҳолати ту сабуктар мешавад»."

²⁵ Дар он вақт Исо суханашро давом дода, гуфт: «Туро, эй Падар, эй Фармонравои осмону замин, ситоиш мекунам, ки ин чизҳоро аз хирадмандон ва доноён пинҳон доштӣ ва ба кӯдакон ошкор кардӣ."

²⁶ Оре, эй Падар! Зеро хушнудии Ту дар ин буд."

²⁷ Ҳама чизро Падарам ба Ман супурдааст, ва ҳеҷ кас Писарро, ғайр аз Падар, намешиносад; ва ҳеҷ кас Падарро намешиносад, ғайр аз Писар ва касе ки Писар ба вай ошкор кардан хоҳад."

²⁸ Назди Ман оед, эй ҳамаи заҳматкашон ва гаронборон, ва Ман ба шумо оромӣ мебахшам;"

²⁹ юғи Маро ба гардани худ гиред ва аз Ман таълим ёбед, чунки Ман нармдил ва фурӯтан ҳастам, ва ҷонҳои шумо оромӣ меёбанд;"

³⁰ чунки юғи Ман хуш ва бори Ман сабук аст»."

12

¹ Дар он вақт Исо рӯзи шанбе аз киштзор мегузашт; ва шогирдонаш гурусна монда, ба чидан ва хӯрдани хӯшаҳо сар карданд."

² Фарисиён инро дида, ба Ӯ гуфтанд: «Инак, шогирдони Ту коре мекунанд, ки кардани он дар рӯзи шанбе раво нест»."

³ Ба онҳо гуфт: «Магар нахондаед, ки Довуд чӣ кард, ҳангоме ки худаш ва ҳамроҳонаш гурусна буданд?"

⁴ Чӣ гуна вай ба хонаи Худо даромада, нони тақдимро хӯрд, ки хӯрдани он ба вай ва ҳамроҳонаш раво набуд, балки танҳо ба коҳинон раво буд?"

⁵ Ё дар Таврот нахондаед, ки коҳинон дар рӯзҳои шанбе дар ибодатгоҳ оини шанберо риоя намекунанд ва бо вуҷуди он бегуноҳанд?"

⁶ Лекин ба шумо мегӯям, ки дар ин ҷо шахсе ҳаст, ки аз ибодатгоҳ бузургтар аст."

⁷ Ва агар медонистед, ки “марҳамат мехоҳам, на қурбонӣ” чӣ маъно дорад, бегуноҳонро маҳкум намекардед."

⁸ Зеро Писари Одам хоҷаи рӯзи шанбе мебошад»."

⁹ Ва аз он ҷо рафта, ба куништи онҳо даромад."

¹⁰ Ва инак, дар он ҷо шахсе буд, ки дасти хушкшудае дошт. Аз Исо пурсида, гуфтанд: «Оё дар рӯзи шанбе шифо додан раво аст?» Қасдашон ин буд, ки Ӯро айбдор кунанд."

¹¹ Ба онҳо гуфт: «Кист аз шумо, ки як гӯсфанд дошта бошад, ва он дар рӯзи шанбе ба чоҳе афтаду онро гирифта набарорад?"

¹² Пас одам аз гӯсфанд чӣ қадар азизтар аст! Бинобар ин дар рӯзҳои шанбе некӣ кардан раво аст»."

¹³ Он гоҳ ба он шахс гуфт: «Дасти худро дароз кун». Вай дароз кард; ва он монанди дасти дигараш сиҳат шуд."

¹⁴ Лекин фарисиён берун рафта, дар ҳаққи Ӯ машварат намуданд, ки чӣ тавр Ӯро ҳалок кунанд."

¹⁵ Лекин Исо онро дарёфта, аз он ҷо дур шуд. Ва мардуми бисёре аз пайи Ӯ равона шуданд, ва Ӯ ҳамаи онҳоро шифо бахшид."

¹⁶ Ва ба онҳо фармуд, ки овозаи Ӯро паҳн накунанд,"

¹⁷ то ба амал ояд каломе ки бо забони Ишаъёи пайғамбар гуфта шудааст:

¹⁸ “Инак Бандаи Ман, ки Ӯро интихоб кардаам,

Дӯстдоштаи Ман, ки Ман аз Ӯ хушнудам;

Рӯҳи Худро бар Ӯ мениҳам,

То ростиро ба халқҳо эълон кунад;"

¹⁹ Ситеза ва фиғоне намекунад,

Ва касе дар кӯчаҳо овози Ӯро намешунавад;"

²⁰ Найи хамидаро намешиканад

Ва пилтаи нимсӯхтаро хомӯш намекунад,

То даме ки ростиро ба пирӯзӣ оварда расонад;"

²¹ Ва халқҳо ба номи Ӯ умед мебанданд”.

"

²² Он гоҳ девзадаеро назди Ӯ оварданд, ки кӯр ва гунг буд; Ӯ вайро шифо бахшид, ба тавре ки он кӯр ва гунг гӯё ва бино шуд."

²³ Ва тамоми мардум ҳайрон шуда, гуфтанд: «Оё ин Шахс Писари Довуд нест?»"

²⁴ Лекин фарисиён инро шунида, гуфтанд: «Ӯ девҳоро фақат ба воситаи Баал-Забул, сарвари девҳо, берун мекунад»."

²⁵ Лекин Исо андешаҳои онҳоро дарёфта, ба онҳо гуфт: «Ҳар подшоҳие ки дар худ ҷудоӣ дорад, рӯ ба харобӣ меоварад; ва ҳар шаҳр ё хонаводае ки дар худ ҷудоӣ дорад, устувор истода наметавонад."

²⁶ Ва агар шайтон шайтонро берун кунад, вай дар худ ҷудоӣ дорад: пас подшоҳии вай чӣ гуна устувор истода метавонад?"

²⁷ Ва агар Ман девҳоро ба воситаи Баал-Забул берун мекарда бошам, писарони шумо онҳоро ба воситаи кӣ берун мекунанд? Бинобар ин онҳо довари шумо мешаванд."

²⁸ Лекин агар Ман девҳоро ба воситаи Рӯҳи Худо берун мекарда бошам, пас Подшоҳии Худо ба шумо омада расидааст."

²⁹ Ё касе чӣ гуна ба хонаи шахси зӯрманде даромада, чизҳои вайро ғорат карда метавонад, бе он ки аввал он зӯрмандро бандад, ва пас аз он хонаи вайро ғорат кунад?"

³⁰ Ҳар кӣ бо Ман нест, ба Ман зид аст; ва ҳар кӣ бо Ман ҷамъ намекунад, пароканда мекунад."

³¹ Аз ин сабаб ба шумо мегӯям: ҳар гуноҳ ва куфри одамизод бахшида мешавад; лекин куфри одамизод бар зидди Рӯҳ бахшида намешавад."

³² Ҳар кӣ бар зидди Писари Одам сухане гӯяд, бахшида мешавад; лекин ҳар кӣ бар зидди Рӯҳулқудс сухане гӯяд, бахшида намешавад, на дар ин давра, ва на дар давраи оянда."

³³ Агар дарахти шумо хуб бошад, мевааш хуб аст; дарахти шумо бад бошад, мевааш бад аст; зеро дарахт аз мевааш шинохта мешавад."

³⁴ Эй афъизодагон! Шумо чӣ тавр суханони нек гуфта метавонед, дар ҳоле ки худатон бад ҳастед? Зеро забон аз пурии дил сухан мегӯяд."

³⁵ Шахси нек аз ганҷинаи нек чизи нек берун меоварад; ва шахси бад аз ганҷинаи бад чизи бад берун меоварад."

³⁶ Лекин ба шумо мегӯям, ки одамон барои ҳар сухани беҳудае ки мегӯянд, дар рӯзи доварӣ ҷавоб медиҳанд:"

³⁷ Чунки аз суханони худ сафед мешавӣ ва аз суханони худ маҳкум мешавӣ."

³⁸ Он гоҳ баъзе аз китобдонон ва фарисиён дар ҷавоби Ӯ гуфтанд: «Эй Устод! Мехоҳем аломате аз Ту бинем»."

³⁹ Дар ҷавоби онҳо гуфт: «Насли бад ва зинокор аломате металабад: ва ба вай ғайр аз аломати Юнуси пайғамбар аломате дода намешавад."

⁴⁰ Зеро, чунон ки Юнус се шабонарӯз дар шиками моҳӣ буд, Писари Одам низ се шабонарӯз дар оғӯши замин мешавад."

⁴¹ Мардони Нинве дар рӯзи доварӣ бар ин насл бархеста, онро маҳкум мекунанд, чунки онҳо бо мавъизаи Юнус тавба карданд; ва инак, Шахсе аз Юнус бузургтар ин ҷост."

⁴² Маликаи Ҷануб дар рӯзи доварӣ бар ин насл бархеста, онро маҳкум мекунад, чунки вай барои шунидани ҳикмати Сулаймон аз канорҳои замин омад; ва инак, Шахсе аз Сулаймон бузургтар ин ҷост."

⁴³ Ҳангоме ки рӯҳи нопок аз одам берун меояд, дар ҷустуҷӯи роҳат дар ҷойҳои беоб гардиш мекунад ва намеёбад."

⁴⁴ Он гоҳ мегӯяд: “Ба хонаи худ, ки аз он берун омадам, бармегардам”. Ва гашта омада, онро холӣ, ҷорӯбзада ва ороста меёбад."

⁴⁵ Он гоҳ рафта, ҳафт рӯҳи дигари аз худаш бадтарро ҳамроҳи худ меоварад, ва даромада, дар он ҷо зиндагӣ мекунанд; ва анҷоми он шахс бадтар аз аввалаш мешавад. Ҳоли ин насли бад низ ҳамин тавр мешавад»."

⁴⁶ Ҳанӯз Ӯ бо мардум сухан мегуфт, ки модар ва бародаронаш омада, дар берун истоданд ва мехостанд бо Ӯ гуфтугӯ кунанд."

⁴⁷ Ва шахсе ба Ӯ гуфт: «Инак, модарат ва бародаронат дар берун истодаанд ва мехоҳанд бо Ту гуфтугӯ кунанд»."

⁴⁸ Лекин Ӯ дар ҷавоби он шахс гуфт: «Кист модари Ман, ва кистанд бародарони Ман?»"

⁴⁹ Ва бо дасти Худ шогирдони Худро нишон дода, гуфт: «Инак модари Ман ва бародарони Ман;"

⁵⁰ зеро ҳар кӣ хости Падари Маро, ки дар осмон аст, ба ҷо оварад, ҳамон кас бародару хоҳару модари Ман аст»."

13

¹ Ва ҳамон рӯз Исо аз хона берун омада, дар канори кӯл нишаст."

² Ва тӯдаҳои калони мардум назди Ӯ ҷамъ омаданд, бинобар ин Ӯ ба киштӣ даромада, нишаст, ва тамоми мардум дар канори кӯл меистоданд."

³ Ва бо масалҳо чизҳои бисёрро ба онҳо омӯхта, гуфт: «Инак, корандае барои пошидани тухм берун рафт;"

⁴ ва чун тухм мепошид, миқдоре дар канори роҳ афтод, ва парандагон омада, онро хӯрданд."

⁵ Миқдоре бар санглох афтод, дар ҷое ки хок бисёр набуд, ва бо тезӣ сабзид, зеро хок чуқур набуд."

⁶ Чун офтоб баромад, пажмурда шуд ва азбаски реша надошт, хушк шуд."

⁷ Миқдоре дар миёни хорҳо афтод, ва хорҳо қад кашида, онро пахш карданд."

⁸ Миқдоре дар хоки нағз афтод ва бор овард: баъзе сад баробар, баъзе шаст ва баъзе сӣ."

⁹ Ҳар кӣ гӯши шунаво дорад, шунавад!»"

¹⁰ Ва шогирдонаш омада, ба Ӯ гуфтанд: «Чаро ба онҳо бо масалҳо сухан мегӯӣ?»"

¹¹ Дар ҷавоби онҳо гуфт: «Чунки ба шумо донистани сирҳои Подшоҳии Осмон дода шудааст, лекин ба онҳо дода нашудааст;"

¹² зеро ҳар кӣ дорад, ба вай дода ва афзун мешавад; лекин ҳар кӣ надорад, аз вай он чи низ дорад, гирифта мешавад."

¹³ Аз он сабаб ба онҳо бо масалҳо сухан мегӯям, ки онҳо нигариста, намебинанд, ва гӯш дода, намешунаванд ва намефаҳманд;"

¹⁴ ва дар ҳаққи онҳо пайғамбарии Ишаъё ба амал меояд, ки гуфтааст:

“Бо гӯш мешунавед, вале намефаҳмед;

Бо чашм менигаред, вале намебинед;"

¹⁵ Зеро дили ин қавм сахт шудааст

Ва бо гӯшҳои вазнин мешунаванд

Ва чашмони худро бастаанд,

Мабодо бо чашмон бинанд

Ва бо гӯшҳо шунаванд

Ва бо дил фаҳманд

Ва рӯ оваранд

Ва Ман онҳоро шифо диҳам”.

¹⁶ Лекин хушо чашмони шумо, ки мебинанд, ва гӯшҳои шумо, ки мешунаванд;"

¹⁷ зеро ба ростӣ ба шумо мегӯям, бисёре аз пайғамбарон ва росткорон мехостанд он чиро, ки шумо мебинед, бинанд, ва надиданд, ва он чиро, ки шумо мешунавед, шунаванд ва нашуниданд."

¹⁸ Пас шумо маънои масали корандаро шунавед:"

¹⁹ Ҳар кӣ каломи Подшоҳиро шунавад, ва нафаҳмад, шарир назди вай омада, он чиро, ки дар дили вай кошта шудааст, мерабояд: ин ҳамон аст, ки дар роҳ кошта шудааст."

²⁰ Кошташуда дар санглох он кас аст, ки каломро мешунавад ва дарҳол бо шодӣ қабул мекунад;"

²¹ лекин дар худ реша надорад ва ноустувор аст, ва чун аз боиси калом сахтие ё таъқибе рӯй диҳад, дарҳол ба васваса меафтад."

²² Кошташуда дар миёни хорҳо он кас аст, ки каломро мешунавад, лекин ташвиши ин зиндагӣ ва фиребандагии сарват каломро пахш мекунанд, ва он бесамар мегардад."

²³ Кошташуда дар хоки нағз он кас аст, ки каломро мешунавад ва мефаҳмад ва бор ҳам меоварад: баъзе сад баробар, баъзе шаст ва баъзе сӣ»."

²⁴ Ва масали дигаре барои онҳо оварда, гуфт: «Подшоҳии Осмон монанди касест, ки дар киштзори худ тухми некӯ коштааст."

²⁵ Лекин ҳангоме ки одамон дар хоб буданд, душмани вай омада, дар миёни гандум алафи бегона кошт ва рафт."

²⁶ Чун киштзор сабзид, ва самараш ба назар намоён шуд, алафи бегона ҳам пайдо шуд."

²⁷ Ғуломони соҳиби киштзор омада, гуфтанд: “Эй хоҷа! Оё дар киштзори худ тухми некӯ накоштаӣ? Пас алафи бегона аз куҷо пайдо шуд? ”"

²⁸ Вай ба онҳо гуфт: “Ин кори душман аст”. Ғуломон ба вай гуфтанд: “Оё мехоҳӣ равем ва онро чида гирем? ”"

²⁹ Вай гуфт: “Не, мабодо дар вақти чида гирифтани алафи бегона гандумро ҳам аз реша канед."

³⁰ Бигзоред, ки то вақти дарав ҳар ду бо ҳам рӯянд; ва дар мавсими дарав ба даравгарон мегӯям: аввал алафи бегонаро чида гиреду барои сӯзондан банд-банд кунед; лекин гандумро дар анбори ман ҷамъ кунед”»."

³¹ Масали дигаре барои онҳо оварда, гуфт: «Подшоҳии Осмон монанди донаи хардалест, ки касе онро гирифта, дар киштзори худ коштааст,"

³² ва гарчанде ки хурдтарини тухмҳост, чун рӯяд, аз ҳамаи растаниҳои боғ бузургтар мешавад ва дарахт мегардад, ба тавре ки парандагони осмон омада, дар шохаҳояш лона месозанд»."

³³ Ва масали дигаре ба онҳо гуфт: «Подшоҳии Осмон монанди хамиртурушест, ки зане онро гирифта, ба се ченак орд андохт, то тамоми хамир расид»."

³⁴ Ҳамаи инҳоро Исо ба мардум бо масалҳо баён мекард, ва бе масал ба онҳо сухан намегуфт,"

³⁵ то ба амал ояд каломе ки бо забони пайғамбар гуфта шудааст:

“Даҳони Худро барои масалҳо мекушоям;

Чизҳоеро, ки аз вақти бунёдшавии ҷаҳон пинҳон мондааст, баён менамоям”.

"

³⁶ Он гоҳ Исо мардумро рухсати рафтан дода, ба хона даромад. Ва шогирдонаш назди Ӯ омада, гуфтанд: «Масали алафи бегонаи киштзорро ба мо фаҳмон»."

³⁷ Дар ҷавоби онҳо гуфт: «Корандаи тухми некӯ Писари Одам аст,"

³⁸ киштзор ин ҷаҳон аст; ва тухми некӯ писарони Подшоҳӣ ҳастанд, ва алафҳои бегона писарони шарир мебошанд;"

³⁹ ва душмане ки онҳоро кошт, иблис аст; мавсими дарав охири ин давра аст, ва даравгарҳо фариштаҳоянд."

⁴⁰ Пас, чӣ тавре ки алафҳои бегонаро ҷамъ карда, дар оташ месӯзонанд, охири ин давра низ ҳамон тавр мешавад:"

⁴¹ Писари Одам фариштаҳои Худро мефиристад, ва онҳо аз Подшоҳии Ӯ ҳамаи васвасакорон ва бадкирдоронро ҷамъ мекунанд,"

⁴² ва онҳоро ба кӯраи оташ мепартоянд; дар он ҷо гиря ва ғиҷирроси дандон мешавад."

⁴³ Он гоҳ росткорон дар Подшоҳии Падари худ чун офтоб дурахшон мешаванд. Ҳар кӣ гӯши шунаво дорад, шунавад!

Масалҳо дар бораи ганҷи ниҳон, марворид ва тӯр"

⁴⁴ Боз Подшоҳии Осмон монанди ганҷест, ки дар киштзор ниҳон бошад, ва онро касе ёфта, пинҳон кард; ва аз шодии он рафта, ҳар чи дошт, фурӯхт ва он киштзорро харид."

⁴⁵ Боз Подшоҳии Осмон монанди савдогарест, ки марворидҳои хуб меҷуст;"

⁴⁶ ва чун як марвориди гаронбаҳо ёфт, рафта, ҳар чи дошт, фурӯхт ва онро харид."

⁴⁷ Боз Подшоҳии Осмон монанди тӯрест, ки ба баҳр андохта шуд, ва ҳар навъ моҳӣ ба он даромад,"

⁴⁸ ва чун пур шуд, онро ба соҳил кашиданд ва нишаста, хубҳоро дар зарфҳо ҷамъ карданд, лекин бадҳоро дур партофтанд."

⁴⁹ Дар охири ин давра ҳамин тавр мешавад: фариштаҳо берун омада, бадкоронро аз миёни росткорон ҷудо мекунанд,"

⁵⁰ ва онҳоро ба кӯраи оташ мепартоянд: дар он ҷо гиря ва ғиҷирроси дандон мешавад»."

⁵¹ Исо ба онҳо гуфт: «Оё ҳамаи инро фаҳмидед?» Ба Ӯ гуфтанд: «Ҳа, эй Хоҷа!»"

⁵² Ба онҳо гуфт: «Бинобар ин ҳар китобдоне ки дар Подшоҳии Осмон таълим ёфтааст, монанди соҳиби хонаест, ки аз ганҷинаи худ чизҳои нав ва кӯҳна берун меоварад»."

⁵³ Ҳангоме ки Исо ин масалҳоро ба охир расонд, аз он ҷо равона шуд;"

⁵⁴ ва ба шаҳри Худ омада, онҳоро дар куништҳошон таълим дод, ба тавре ки онҳо ҳайрон монда, мегуфтанд: «Аз куҷост дар Ӯ чунин ҳикмат ва муъҷизаҳо?"

⁵⁵ Оё Ӯ писари устои хонасоз нест? Оё номи модараш Марям нест, ва бародаронаш Яъқуб, Юсӣ, Шимъун ва Яҳудо?"

⁵⁶ Ва оё ҳамаи хоҳаронаш дар байни мо намебошанд? Пас, аз куҷост дар Ӯ ҳамаи ин чизҳо?»"

⁵⁷ Ва аз Ӯ норозӣ буданд. Лекин Исо ба онҳо гуфт: «Пайғамбар беқадр нест, ҷуз дар шаҳри худ ва дар хонаи худ»."

⁵⁸ Ва дар он ҷо ба сабаби беимонии онҳо муъҷизаи бисёр нишон надод."

14

¹ Дар он ҳангом овозаи Исо ба гӯши тетрарх Ҳиродус расид,"

² ва ба хизматгорони худ гуфт: «Ин Яҳёи Таъмиддиҳанда аст; вай аз мурдагон бархестааст, ва аз ин сабаб ин муъҷизаҳо аз вай ба амал меоянд»."

³ Зеро Ҳиродус Яҳёро ба хотири Ҳиродия, зани бародари худ Филиппус, дастгир карда ва баста, ба зиндон андохта буд;"

⁴ зеро Яҳё ба вай гуфта буд: «Вайро ба занӣ гирифтани ту раво нест»."

⁵ Ва Ҳиродус хост ӯро кушад, лекин аз мардум тарсид, чунки ӯро пайғамбар медонистанд."

⁶ Аммо ҳангоме ки Ҳиродус зодрӯзи худро ҷашн мегирифт, духтари Ҳиродия дар пеши аҳли базм рақсид, ва ин ба Ҳиродус бисёр писанд афтод;"

⁷ аз ин рӯ ба вай савганд ёд карда, ваъда дод, ки ҳар он чи хоҳад, ба вай медиҳад."

⁸ Пас вай, бо ангезиши модари худ, гуфт: «Сари Яҳёи Таъмиддиҳандаро дар ҳамин ҷо дар табақе ба ман тӯҳфа кун»."

⁹ Подшоҳ ғамгин шуд; лекин барои поси савгандаш ва ба хотири ононе ки ҳамроҳаш нишаста буданд, фармуд, ки дода шавад;"

¹⁰ ва фиристода, дар зиндон сари Яҳёро аз танаш ҷудо кард."

¹¹ Ва сари ӯро дар табақе оварда, ба духтар доданд, ва онро вай ба модари худ бурд."

¹² Ва шогирдонаш омада, ҷасади вайро бардошта бурданду гӯр карданд; ва рафта, ба Исо хабар доданд."

¹³ Чун Ӯ инро шунид, ба киштӣ савор шуда, аз он ҷо танҳо ба ҷои хилвате рафт.

Сер шудани панҷ ҳазор мард

Ва мардум, чун шуниданд, аз паси Ӯ аз шаҳрҳо пиёда равон шуданд."

¹⁴ Ва Исо берун омада, мардуми бисёрро дид, ва ба онҳо раҳмаш омад, ва беморони онҳоро шифо дод."

¹⁵ Чун бегоҳ шуд, шогирдонаш назди Ӯ омада, гуфтанд: «Ин ҷо ҷои беодам аст, вақт ҳам дер шуд; мардумро рухсат деҳ, то ба деҳот рафта, барои худ хӯроке харанд»."

¹⁶ Ба онҳо гуфт: «Даркор нест, ки онҳо раванд: шумо ба онҳо хӯрок диҳед»."

¹⁷ Ба Ӯ гуфтанд: «Мо дар ин ҷо танҳо панҷ нон ва ду моҳӣ дорем»."

¹⁸ Гуфт: «Онҳоро ин ҷо назди Ман биёред»."

¹⁹ Ва мардумро фармуд, ки бар сабза шинанд, ва панҷ нону ду моҳиро гирифта, ба осмон нигаристу баракат дод ва нонро пора карда, ба шогирдонаш дод, ва шогирдонаш ба мардум доданд."

²⁰ Ҳама хӯрданду сер шуданд; ва аз пораҳои боқимонда дувоздаҳ сабадро пур карда бардоштанд;"

²¹ ва хӯрандагон, ба ғайр аз занону кӯдакон, тақрибан панҷ ҳазор мард буданд.

Қадам задани ,,,," Исо бар кӯл"

²² Дарҳол Исо шогирдонашро фармуд, ки ба киштӣ савор шуда, пеш аз Ӯ ба соҳили дигар равона шаванд, то Ӯ мардумро рухсати рафтан диҳад."

²³ Ва чун мардумро рухсати рафтан дод, барои дуо гуфтан танҳо ба кӯҳе баромад. Бегоҳ шуд ва Ӯ он ҷо танҳо буд."

²⁴ Ва киштӣ ҳанӯз дар миёни кӯл буд ва ба мавҷҳо гирифтор буд, чунки боди мухолиф мевазид."

²⁵ Ва дар поси чоруми шаб Исо бар кӯл қадам зада, назди онҳо омад."

²⁶ Шогирдон чун Ӯро диданд, ки бар кӯл қадам мезанад, ба ҳарос афтода, гуфтанд: «Ин шабаҳ аст!» Ва аз тарс фарёд заданд."

²⁷ Лекин Исо дарҳол ба онҳо хитоб карда, гуфт: «Хотирҷамъ бошед; ин Манам, натарсед»."

²⁸ Петрус дар ҷавоби Ӯ гуфт: «Хоҷаам! Агар ин Туӣ, ба ман фармо, то бар рӯи об назди Ту биёям»."

²⁹ Гуфт: «Биё». Ва Петрус аз киштӣ баромада, бар рӯи об равона шуд, то назди Исо биёяд;"

³⁰ лекин чун боди сахтро дид, тарсид ва дар ҳолате ки ғарқ мешуд, фарёд зад: «Хоҷаам! Маро наҷот деҳ»."

³¹ Исо фавран дасташро дароз карда, вайро нигоҳ дошт ва гуфт: «Эй сустимон! Чаро шубҳа кардӣ?»"

³² Ҳангоме ки ба киштӣ даромаданд, бод ором шуд."

³³ Онҳое ки дар киштӣ буданд, назди Ӯ омада, саҷда карданд ва гуфтанд: «Ба ростӣ Ту Писари Худо ҳастӣ»."

³⁴ Ва аз кӯл гузашта, ба сарзамини Ҷинесор омаданд."

³⁵ Ва сокинони он ҷо Ӯро шинохтанд ва ба тамоми гирду атроф касонро фиристода, ҳамаи беморонро назди Ӯ оварданд,"

³⁶ ва аз Ӯ илтимос менамуданд, ки фақат ба домани либоси Ӯ даст расонанд; ва ҳар кӣ даст расонд, шифо ёфт."

15

¹ Он гоҳ китобдонон ва фарисиён, ки аз Уршалим буданд, назди Исо омада, гуфтанд:"

² «Чаро шогирдони Ту ривоятҳои пиронро вайрон мекунанд? Онҳо пеш аз хӯрдани нон дастҳои худро намешӯянд»."

³ Ӯ дар ҷавоби онҳо гуфт: «Чаро худи шумо ба хотири ривоятҳои худ фармудаи Худоро вайрон мекунед?"

⁴ Худо фармудааст: “Падару модари худро эҳтиром намо”; ва “Ҳар кӣ падар ё модари худро дашном диҳад, бояд кушта шавад”."

⁵ Лекин шумо мегӯед: “Касе ки ба падар ё модари худ гӯяд: 'Ҳар ёрдаме ки аз ман гирифтанатон мумкин мебуд, ҳадия барои Худост', набояд падар ё модари худро эҳтиром намояд”."

⁶ Ҳамин тавр шумо фармудаи Худоро бо ривояти худ бартараф намудаед."

⁷ Эй дурӯягон! Ишаъё дар бораи шумо некӯ пешгӯӣ карда, гуфтааст:

⁸ “Ин мардум бо забони худ ба Ман наздик мешаванд

Ва бо лабони худ Маро эҳтиром мекунанд,

Лекин дилашон аз Ман дур аст."

⁹ Пас Маро беҳуда парастиш мекунанд,

Зеро фармудаҳои инсониро таълим медиҳанд”».

¹⁰ Ва мардумро даъват намуда, гуфт: «Гӯш диҳед ва фаҳмед:"

¹¹ На он чи ба даҳон медарояд, одамро ҳаром мекунад; балки он чи аз даҳон мебарояд, одамро ҳаром мекунад»."

¹² Он гоҳ шогирдонаш назди Ӯ омада, гуфтанд: «Оё медонӣ, ки фарисиён ин суханро шунида, аз ин норозӣ буданд?»"

¹³ Дар ҷавоб гуфт: «Ҳар ниҳоле ки Падари осмонии Ман нашинонда бошад, решакан мешавад."

¹⁴ Онҳоро ба ҳоли худашон гузоред; онҳо кӯроне ҳастанд, ки ба кӯрон роҳнамоӣ мекунанд; ва ҳар гоҳ кӯре ба кӯри дигаре роҳнамоӣ кунад, ҳар ду дар чоҳ меафтанд»."

¹⁵ Петрус дар ҷавоби Ӯ гуфт: «Ин масалро ба мо фаҳмонда деҳ»."

¹⁶ Исо гуфт: «Оё шумо низ то ҳанӯз бефаҳм ҳастед?"

¹⁷ Оё ҳанӯз нафаҳмидед, ки ҳар он чи ба даҳон медарояд, ба шикам меравад ва аз он хориҷ мешавад?"

¹⁸ Лекин ҳар он чи аз даҳон мебарояд, аз дил пайдо мешавад; ва ин чизҳо одамро ҳаром мекунанд."

¹⁹ Зеро аз дил фикрҳои бад, куштор, зино, фосиқӣ, дуздӣ, гувоҳии бардурӯғ ва куфр пайдо мешаванд."

²⁰ Ин чизҳо одамро ҳаром мекунанд; лекин бо дасти ношуста хӯрок хӯрдан одамро ҳаром намекунад»."

²¹ Ва Исо аз он ҷо берун шуда, ба ҳудуди Сур ва Сидун рафт."

²² Ва инак, як зани канъонӣ дар он ҳудуд пеш омада, фарёдкунон ба Ӯ гуфт: «Хоҷаам, Писари Довуд, ба ман марҳамат кун! Чунки духтарам сахт девзада аст»."

²³ Лекин Ӯ ба вай ҳеҷ ҷавоб надод. Ва шогирдонаш назди Ӯ омада, илтимос карданд: «Вайро ҷавоб деҳ, чунки аз паси мо фарёд мезанад»."

²⁴ Дар ҷавоб гуфт: «Ман танҳо барои гӯсфандони гумшудаи хонадони Исроил фиристода шудаам»."

²⁵ Лекин зан омада, ба Ӯ саҷда кард ва гуфт: «Хоҷаам! Ба ман ёрӣ деҳ»."

²⁶ Дар ҷавоб гуфт: «Нони бачаҳоро гирифта, пеши сагон партофтан хуб нест»."

²⁷ Зан гуфт: «Ҳа, Хоҷаам! Лекин сагон низ нонрезаҳоеро, ки аз мизи хоҷаҳошон меафтанд, мехӯранд»."

²⁸ Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Эй зан! Имони ту бузург аст; пас он чи хостӣ, барои ту шавад». Ва духтари вай ҳамон соат шифо ёфт."

²⁹ Исо аз он ҷо рафта, назди кӯли Ҷалил омад ва ба кӯҳе баромада, дар он ҷо нишаст."

³⁰ Ва мардуми бисёре назди Ӯ бо лангон, кӯрон, гунгон, маъюбон ва хеле беморони дигар омада, онҳоро пеши пойҳои Исо гузоштанд; ва Ӯ онҳоро шифо дод,"

³¹ ба тавре ки мардум гунгонро гӯё, маъюбонро солим, лангонро равон ва кӯронро бино дида, дар ҳайрат монданд. Ва Худои Исроилро ҳамду сано хонданд."

³² Ва Исо шогирдонашро назди Худ хонда, гуфт: «Ба ин мардум дилам месӯзад, зеро се рӯз аст, ки назди Ман мебошанд, ва барои хӯрдан чизе надоранд; намехоҳам онҳоро гурусна баргардонам, ки мабодо дар роҳ беҳол шаванд»."

³³ Шогирдонаш ба Ӯ гуфтанд: «Аз куҷо дар биёбон ин қадар нон ёбем, ки чунин тӯдаи одамонро сер кунем?»"

³⁴ Исо ба онҳо гуфт: «Чанд нон доред?» Гуфтанд: «Ҳафт нон, ва андак моҳии майда»."

³⁵ Пас мардумро фармуд, ки бар замин шинанд;"

³⁶ ва ҳафт нон ва моҳиёнро гирифт, шукр гуфт, пора кард ва ба шогирдонаш дод, ва шогирдон ба мардум доданд."

³⁷ Ва ҳама хӯрда сер шуданд; ва аз пораҳои боқимонда ҳафт сабадро пур карда бардоштанд."

³⁸ Хӯрандагон, ғайр аз занону кӯдакон, чор ҳазор мард буданд."

³⁹ Пас Ӯ мардумро рухсати рафтан дода, ба киштӣ савор шуд ва ба ҳудуди Маҷдал омад."

16

¹ Фарисиён ва саддуқиён омаданд ва Ӯро озмуда, хоҳиш карданд, ки аломати осмонӣ ба онҳо нишон диҳад."

² Дар ҷавоби онҳо гуфт: «Шомгоҳон шумо мегӯед: “Ҳаво хуб мешавад, чунки осмон сурх аст”;"

³ бомдодон мегӯед: “Имрӯз ҳаво бад мешавад, чунки осмон сурх ва гирифта мебошад”. Эй дурӯягон! Симои осмонро фарқ карда метавонед, аммо аломатҳои замонҳоро фарқ карда наметавонед?"

⁴ Насли бад ва зинокор аломате металабад, ва ба вай ғайр аз аломати Юнуси пайғамбар дода намешавад». Ва онҳоро тарк карда, равона шуд."

⁵ Ва чун шогирдон ба соҳили дигар гузаштанд, нон гирифтанро фаромӯш карда буданд."

⁶ Исо ба онҳо гуфт: «Бохабар бошед, аз хамиртуруши фарисиён ва саддуқиён ҳазар кунед»."

⁷ Онҳо дар дили худ андешида мегуфтанд: «Ин аз он сабаб аст, ки нон нагирифтаем»."

⁸ Исо инро дарёфта, ба онҳо гуфт: «Эй сустимонҳо, чаро дар дили худ андеша мекунед, ки нон нагирифтаед?"

⁹ Оё ҳанӯз намефаҳмед ва дар ёд надоред он панҷ нон ва панҷ ҳазор нафар ва чанд сабадро, ки пур карда бардоштед,"

¹⁰ ва он ҳафт нон ва чор ҳазор нафар ва чанд сабадро, ки пур карда бардоштед?"

¹¹ Чаро намефаҳмед, ки ҳангоме ба шумо гуфтам, ки аз хамиртуруши фарисиён ва саддуқиён ҳазар кунед, дар бораи нон нагуфтаам?»"

¹² Он гоҳ фаҳмиданд, ки Ӯ ба онҳо на аз хамиртуруши нон, балки аз таълими фарисиён ва саддуқиён ҳазар карданро фармудааст."

¹³ Ҳангоме ки Исо ба ҳудуди Қайсарияи Филиппус омад, аз шогирдони Худ пурсид: «Одамон Маро, ки Писари Одам ҳастам, кӣ мегӯянд?»"

¹⁴ Гуфтанд: «Баъзе мегӯянд, ки Яҳёи Таъмиддиҳандаӣ, баъзе мегӯянд, ки Илёсӣ, ва баъзе мегӯянд, ки Ирмиёӣ ё яке аз пайғамбаронӣ»."

¹⁵ Ӯ ба онҳо гуфт: «Шумо Маро кӣ мегӯед?»"

¹⁶ Шимъуни Петрус дар ҷавоб гуфт: «Ту Масеҳ, Писари Худои зинда ҳастӣ»."

¹⁷ Ва Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Хушо ту, эй Шимъун ибни Юнус, чунки ҷисму хун инро ба ту ошкор накардааст, балки Падари Ман, ки дар осмон аст."

¹⁸ Ва Ман ба ту мегӯям: ту Петрус ҳастӣ; ва бар ин харсанг Ман ҷамоати Худро бино мекунам, ва дарвозаҳои дунёи мурдагон бар он ғолиб намешаванд."

¹⁹ Ва калидҳои Подшоҳии Осмонро ба ту месупорам; ва он чи ту бар замин бандӣ, дар осмон баста мешавад; ва он чи бар замин кушоӣ, дар осмон кушода мешавад»."

²⁰ Он гоҳ ба шогирдони Худ фармуд, то ба ҳеҷ кас нагӯянд, ки Ӯ Исои Масеҳ аст."

²¹ Аз ҳамон вақт Исо ба фаҳмондан ба шогирдони Худ оғоз намуд, ки Ӯ бояд ба Уршалим равад ва аз дасти пирон, сардорони коҳинон ва китобдонон бисёр азоб кашад, ва кушта шавад, ва пас аз се рӯз бархезад."

²² Ва Петрус Ӯро ба як сӯ бурда, ба эътироз намудан сар кард: «Ҳошо Туро, эй Хоҷа! Ин ба Ту ҳаргиз рӯй надиҳад!»"

²³ Лекин Ӯ баргашта ба Петрус гуфт: «Эй шайтон, аз Ман дур шав! Ту васвасакоре барои Ман ҳастӣ, зеро ту на оид ба чизҳои илоҳӣ, балки оид ба чизҳои инсонӣ андеша мекунӣ»."

²⁴ Он гоҳ Исо ба шогирдони Худ гуфт: «Агар касе аз пайи Ман омадан хоҳад, бояд худро инкор кунад ва салиби худро бардошта, Маро пайравӣ намояд."

²⁵ Зеро ҳар кӣ ҷони худро раҳондан хоҳад, онро барбод медиҳад; ва ҳар кӣ ҷони худро дар роҳи Ман барбод диҳад, онро пайдо мекунад."

²⁶ Ба одам чӣ фоида дорад, ки агар вай тамоми дунёро ба даст оварад ва ҷони худро аз даст диҳад? Ё ки одамизод ба ивази ҷони худ чӣ фидияе медиҳад?"

²⁷ Зеро Писари Одам дар ҷалоли Падари Худ бо фариштаҳои Худ меояд, ва он вақт ба ҳар кас мувофиқи корҳояш сазо медиҳад."

²⁸ Ба ростӣ ба шумо мегӯям: аз истодагон дар ин ҷо баъзе ҳастанд, ки то Писари Одамро, ки дар Подшоҳии Худ меояд, набинанд, маргро намечашанд»."

17

¹ Пас аз шаш рӯз Исо Петрус, Яъқуб ва бародари вай Юҳанноро ҳамроҳи Худ бурд ва онҳоро танҳо ба кӯҳи баланде баровард"

² ва дар пеши назари онҳо дигаргун шуд: чеҳрааш чун офтоб дурахшид, ва либосаш чун нур сафед гардид."

³ Ва инак, Мусо ва Илёс ба онҳо намоён шуданд, ки бо Ӯ гуфтугӯ мекарданд."

⁴ Он гоҳ Петрус ба Исо гуфт: «Хоҷаам! Дар ин ҷо будани мо некӯст; агар хоҳӣ, дар ин ҷо се соябон месозем: яке барои Ту, яке барои Мусо ва яке барои Илёс»."

⁵ Ҳанӯз вай сухан мегуфт ва инак абри дурахшандае бар онҳо соя андохт; ва инак овозе аз даруни абр баромад, ки мегуфт: «Ин аст Писари дӯстдоштаи Ман, ки аз Ӯ хушнудам; Ӯро гӯш кунед»."

⁶ Чун шогирдон инро шуниданд, рӯй ба замин афтоданд ва бисёр тарсиданд."

⁷ Лекин Исо наздик омада, ба онҳо даст расонд ва гуфт: «Бархезед ва натарсед»."

⁸ Ва онҳо чашмони худро кушода, ғайр аз Исо касеро надиданд."

⁹ Чун аз кӯҳ мефуромаданд, Исо таъкид намуда, гуфт: «То Писари Одам аз мурдагон барнахезад, ин рӯъёро ба касе нагӯед»."

¹⁰ Ва шогирдонаш аз Ӯ пурсиданд: «Чаро китобдонон мегӯянд, ки Илёс бояд аввал биёяд?»"

¹¹ Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Дуруст аст, ки Илёс аввал меояд ва ҳама чизро соз мекунад;"

¹² лекин ба шумо мегӯям, ки Илёс аллакай омад, ва онҳо вайро нашинохтанд, ва бо вай он чи хостанд, карданд. Писари Одам низ аз дасти онҳо азоб хоҳад дид»."

¹³ Он гоҳ шогирдон фаҳмиданд, ки Ӯ дар бораи Яҳёи Таъмиддиҳанда ба онҳо сухан мегуфт."

¹⁴ Чун онҳо назди тӯдаи мардум омаданд, марде пеш омада, назди Ӯ зону зад,"

¹⁵ ва гуфт: «Хоҷаам! Ба писари ман марҳамат кун; вай бемории шабгардӣ дорад ва сахт азоб мекашад, чунки тез-тез ба оташ ё ба об меафтад."

¹⁶ Вайро назди шогирдони Ту овардам, онҳо шифо дода натавонистанд»."

¹⁷ Исо дар ҷавоб гуфт: «Эй насли беимону каҷрафтор! То кай бо шумо бошам? То кай шуморо тоқат кунам? Вайро ин ҷо назди Ман биёред»."

¹⁸ Ва Исо ба вай фармуд, ва дев аз вай берун рафт; ва он писар дарҳол шифо ёфт."

¹⁹ Шогирдонаш назди Исо омада, ба танҳоӣ аз Ӯ пурсиданд: «Чаро мо онро берун карда натавонистем?»"

²⁰ Исо ба онҳо гуфт: «Ба сабаби беимонии шумо; зеро ба ростӣ ба шумо мегӯям: агар ба андозаи донаи хардал имон дошта бошед ва ба ин кӯҳ гӯед: “Аз ин ҷо ба он ҷо кӯч кун”, он кӯч мекунад, ва ҳеҷ чиз барои шумо ғайриимкон нест."

²¹ Лекин ин ҷинс танҳо ба воситаи дуо ва рӯза берун меравад»."

²² Ҳангоме ки онҳо дар Ҷалил мегаштанд, Исо ба онҳо гуфт: «Писари Одам ба дасти одамон супурда мешавад,"

²³ ва Ӯро мекушанд, ва дар рӯзи сеюм бармехезад». Ва онҳо бисёр ғамгин шуданд."

²⁴ Чун онҳо ба Кафарнаҳум расиданд, ҷамъкунандагони андози ибодатгоҳ назди Петрус омада, гуфтанд: «Оё Устоди шумо ду дирҳамро намедиҳад?»"

²⁵ Гуфт: «Ҳа». Ва чун ба хона даромад, пеш аз он ки чизе гӯяд, Исо ба вай гуфт: «Эй Шимъун, фикри ту чист? Подшоҳони ҷаҳон боҷ ва андоз аз киҳо мегиранд? Аз фарзандони худ ё аз бегонагон?»"

²⁶ Петрус ба Ӯ гуфт: «Аз бегонагон». Исо ба вай гуфт: «Пас фарзандон озоданд."

²⁷ Лекин барои он ки онҳоро норозӣ накунем, ба соҳили кӯл рафта, шаст андоз, ва аввалин моҳиро, ки банд шуд, гир; ва даҳонашро кушода, тангае меёбӣ; онро гирифта, барои Ман ва барои худат ба онҳо деҳ»."

18

¹ Дар он соат шогирдон назди Исо омада, гуфтанд: «Кӣ дар Подшоҳии Осмон бузургтар аст?»"

² Исо кӯдакеро ҷеғ зада, дар миёни онҳо ба по гузошт,"

³ ва гуфт: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям: агар сӯи Худо бознагардед ва монанди кӯдакон нашавед, ба Подшоҳии Осмон намедароед."

⁴ Пас, ҳар кӣ худро монанди ин кӯдак фурӯтан созад, дар Подшоҳии Осмон бузургтар аст;"

⁵ ва ҳар кӣ яке аз ин гуна кӯдаконро ба номи Ман қабул кунад, Маро қабул мекунад."

⁶ Ва ҳар кӣ яке аз ин хурдонро, ки ба Ман имон доранд, ба васваса андозад, барои вай беҳтар аст, ки санги осиёе ба гарданаш овехта, дар қаъри баҳр ғарқ кунанд."

⁷ Вой бар ҳоли ҷаҳон ба сабаби васвасаҳо; зеро васвасаҳо ҳатман рӯй медиҳанд, лекин вой бар ҳоли он касе ки сабаби васваса гардад."

⁸ Пас, агар дастат ё поят туро ба васваса андозад, онҳоро бурида, аз худ дур парто; барои ту беҳтар аст, ки ланг ва ё шал шуда ба ҳаёт дароӣ, аз ин ки бо ду даст ва бо ду по дар оташи абадӣ партофта шавӣ."

⁹ Ва агар чашмат туро ба васваса андозад, онро канда, аз худ дур парто; барои ту беҳтар аст, ки якчашма шуда ба ҳаёт дароӣ, аз ин ки бо ду чашм ба оташи дӯзах партофта шавӣ."

¹⁰ Огоҳ бошед, ки ҳеҷ яке аз ин хурдонро хор нашуморед; чунки ба шумо мегӯям, ки фариштаҳои онҳо дар осмон ҳамеша рӯи Падари Маро, ки дар осмон аст, мебинанд."

¹¹ Зеро Писари Одам омадааст, то гумшударо наҷот диҳад."

¹² Фикри шумо чист? Агар касе сад гӯсфанд дошта бошад, ва яке аз онҳо гум шавад, оё вай наваду нӯҳро дар кӯҳсор гузошта, ба ҷустуҷӯи он як гумшуда намеравад?"

¹³ Ва агар чунин шавад, ки онро ёбад, ба ростӣ ба шумо мегӯям: барои он яке бештар шодӣ мекунад, аз он ки барои он наваду нӯҳ гумнашуда."

¹⁴ Ба ҳамин тариқ, хости Падари шумо, ки дар осмон аст, ин нест, ки яке аз ин хурдон нобуд шавад."

¹⁵ Агар бародарат ба ту гуноҳ кунад, рафта байни худат ва ӯ ба танҳоӣ гуноҳашро фаҳмон: агар ба сухани ту гӯш диҳад, бародари худро дарёфтӣ;"

¹⁶ ва агар гӯш надиҳад, як ё ду каси дигарро ҳамроҳи худ гир, то аз забони ду ё се гувоҳ ҳар сухан тасдиқ шавад."

¹⁷ Ва агар ба онҳо гӯш надиҳад, ба ҷамоат гӯй; ва агар ба ҷамоат низ гӯш надиҳад, бигзор ӯ барои ту чун бутпараст ва ё чун боҷгир бошад."

¹⁸ Ба ростӣ ба шумо мегӯям: он чи шумо бар замин бандед, дар осмон баста мешавад; ва он чи бар замин кушоед, дар осмон кушода мешавад."

¹⁹ Ҳамчунин ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки агар ду нафар аз шумо бар замин дар бораи хоҳиш кардани ҳар чиз бо ҳам розӣ шаванд, аз тарафи Падари Ман, ки дар осмон аст, ба онҳо бахшида мешавад."

²⁰ Зеро дар ҷое ки ду ё се кас ба номи Ман ҷамъ шаванд, Ман дар миёни онҳо ҳастам»."

²¹ Он гоҳ Петрус назди Ӯ омада, гуфт: «Хоҷаам! Чанд бор бародари худро, ки нисбати ман гуноҳ карда бошад, бахшам? Оё то ҳафт бор?»"

²² Исо ба вай гуфт: «Ба ту намегӯям: “То ҳафт бор”, балки то ҳафтод бор ҳафт."

²³ Аз ин рӯ Подшоҳии Осмон монанди подшоҳест, ки мехост бо ғуломони худ ҳисобӣ кунад."

²⁴ Ҳангоме ки ба ҳисобӣ намудан сар кард, якеро назди вай оварданд, ки даҳ ҳазор талант аз вай қарз дошт."

²⁵ Чун чизе барои адои қарз надошт, хоҷааш фармуд, ки худаш, занаш, фарзандонаш ва ҳамаи дороияшро фурӯхта, қарзашро адо кунанд."

²⁶ Ғулом рӯй ба замин ниҳода, ба вай саҷда бурд ва гуфт: “Хоҷаам! Ба ман мӯҳлат деҳ, ва ман ҳамаашро ба ту адо мекунам”."

²⁷ Ва хоҷаи он ғулом, раҳмаш омада, вайро озод кард ва қарзашро ба вай бахшид."

²⁸ Лекин чун он ғулом берун рафт, яке аз рафиқони худро ёфт, ки аз ӯ сад динор қарздор буд; вайро сахт дошта ва гулӯяшро фишурда, гуфт: “Он қарзатро ба ман адо кун”."

²⁹ Он рафиқаш ба пойҳои ӯ афтода ва илтимос намуда, гуфт: “Ба ман мӯҳлат деҳ, ва ман ба ту адо мекунам”."

³⁰ Аммо ӯ розӣ нашуд, балки рафта, вайро ба зиндон партофт, то даме ки қарзашро адо кунад."

³¹ Чун рафиқонаш ин воқеаро диданд, бисёр ғамгин шуданд ва назди хоҷаи худ омада, ҳар он чи рӯй дода буд, ба вай нақл карданд."

³² Он гоҳ хоҷааш ӯро назди худ даъват намуда, гуфт: “Эй ғуломи бадкор! Тамоми қарзатро ман ба ту бахшидам, чунки ту аз ман илтимос кардӣ;"

³³ оё туро низ лозим набуд, ки ба рафиқи худ марҳамат кунӣ, чунон ки ман ба ту марҳамат кардам? ”"

³⁴ Ва хоҷааш ба хашм омада, ӯро ба шиканҷакунандагон супурд, то даме ки тамоми қарзашро адо кунад."

³⁵ Ҳамин тавр Падари осмонии Ман бо шумо низ амал мекунад, агар ҳар яке аз шумо гуноҳҳои бародари худро аз самими дил набахшад»."

19

¹ Ҳангоме ки Исо ин суханонро ба анҷом расонд, аз Ҷалил баромада, ба он сӯи Урдун, ба ҳудуди Яҳудия омад."

² Мардуми бисёре аз паси Ӯ омаданд, ва Ӯ онҳоро шифо дод."

³ Ва фарисиён наздик омаданд ва Ӯро озмуданӣ шуда, гуфтанд: «Оё раво аст, ки мард зани худро бо ҳар сабаб талоқ диҳад?»"

⁴ Дар ҷавоби онҳо гуфт: «Оё нахондаед, ки Офаридгор аз ибтидо онҳоро марду зан офарид?"

⁵ Ва гуфт: “Аз ин сабаб мард падару модари худро тарк карда, бо зани худ мепайвандад, ва ҳар ду як тан мешаванд”,"

⁶ ба тавре ки онҳо акнун ду тан не, балки як тан мебошанд. Пас, он чиро, ки Худо бо ҳам пайвастааст, одам набояд ҷудо кунад»."

⁷ Ба Ӯ гуфтанд: «Пас чаро Мусо фармудааст, ки мард талоқномае дода, аз зан ҷудо шавад?»"

⁸ Ба онҳо гуфт: «Ба сабаби дилсахтии шумо Мусо ба шумо иҷозат додааст, ки занони худро талоқ диҳед; лекин аз ибтидо чунин набуд."

⁹ Аммо Ман ба шумо мегӯям: ҳар кӣ зани худро, ғайр аз сабаби фосиқӣ, талоқ диҳад ва зани дигаре гирад, зино мекунад; ва ҳар кӣ зани талоқшударо гирад, зино мекунад."

¹⁰ Шогирдонаш ба Ӯ гуфтанд: «Агар аҳволи мард бо занаш чунин бошад, зан нагирифтан беҳтар аст»."

¹¹ Ба онҳо гуфт: «На ҳама метавонанд ин каломро қабул кунанд, балки танҳо касоне ки ба онҳо ато шудааст;"

¹² чунки ахтаҳое ҳастанд, ки аз шиками модар чунин таваллуд шудаанд; ва ахтаҳое ҳастанд, ки аз дасти одамон ахта шудаанд; ва ахтаҳое ҳастанд, ки ба хотири Подшоҳии Осмон худро ахта кардаанд. Ҳар кӣ қабул карда метавонад, қабул кунад»."

¹³ Дар ин вақт кӯдаконро назди Ӯ оварданд, то дастҳои Худро бар онҳо гузошта, дуо кунад; лекин шогирдон ба онҳо монеъ шуданд."

¹⁴ Исо гуфт: «Кӯдаконро гузоред, ки назди Ман оянд, ва ба онҳо монеъ нашавед, зеро Подшоҳии Осмон аз они чунин касон аст»."

¹⁵ Ва дастҳои Худро ба онҳо гузошта, аз он ҷо равона шуд.

Ҷавони сарватманд"

¹⁶ Ва инак, яке назди Ӯ омада, гуфт: «Эй Устоди некӯ! Чӣ кори нек кунам, то ҳаёти абадӣ ёбам?»"

¹⁷ Ба вай гуфт: «Чаро Маро некӯ мегӯӣ? Ҳеҷ кас некӯ нест, ғайр аз Худо. Лекин агар мехоҳӣ дохили ҳаёт шавӣ, фармудаҳоро нигоҳ дор»."

¹⁸ Ба Ӯ гуфт: «Кадом фармудаҳоро?» Исо гуфт: «Накуш; зино накун; дуздӣ накун; гувоҳии бардурӯғ надеҳ;"

¹⁹ падару модаратро эҳтиром намо; ва ёратро монанди худат дӯст дор»."

²⁰ Ҷавон ба Ӯ гуфт: «Ҳамаи инро ман аз кӯдакӣ нигоҳ доштаам; дигар чӣ камбудӣ дорам?»"

²¹ Исо ба вай гуфт: «Агар хоҳӣ комил шавӣ, рафта, ҳар он чи дорӣ, фурӯш ва ба камбағалон деҳ; ва дар осмон ганҷе меёбӣ; ва омада, Маро пайравӣ кун»."

²² Чун ҷавон ин суханро шунид, ғамгин шуда, рафт, чунки молу мулки бисёр дошт."

²³ Ва Исо ба шогирдони Худ гуфт: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки ба Подшоҳии Осмон даромадани сарватманд душвор аст."

²⁴ Ва боз ба шумо мегӯям: аз сӯрохии сӯзан гузаштани шутур осонтар аст аз он ки сарватманд ба Подшоҳии Худо дохил шавад»."

²⁵ Чун шогирдон инро шуниданд, хеле ҳайрон шуда, гуфтанд: «Пас кӣ метавонад наҷот ёбад?»"

²⁶ Исо ба онҳо нигоҳ карда, гуфт: «Барои одамизод ин ғайриимкон аст, лекин барои Худо ҳама чиз имконпазир аст»."

²⁷ Он гоҳ Петрус дар ҷавоби Ӯ гуфт: «Инак, мо ҳама чизро тарк карда, Туро пайравӣ намудаем; чӣ чизе насиби мо мешавад?»"

²⁸ Исо ба онҳо гуфт: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям, шумо, ки Маро пайравӣ намудаед, дар ҳаёти нав, ҳангоме ки Писари Одам бар тахти ҷалоли Худ нишинад, шумо низ бар дувоздаҳ тахт нишаста, бар дувоздаҳ қабилаи Исроил доварӣ мекунед."

²⁹ Ва ҳар кӣ ба хотири номи Ман хонаҳо ё бародарон ё хоҳарон ё падар ё модар ё зан ё фарзандон ё киштзорҳоро тарк кунад, сад чандон меёбад ва вориси ҳаёти абадӣ мешавад."

³⁰ Лекин бисёре ки аввалин ҳастанд, охирин мешаванд, ва охиринҳо — аввалин."

20

¹ Зеро Подшоҳии Осмон монанди соҳиби хонаест, ки бомдодон берун рафт, то барои токзори худ коргарон киро кунад."

² Ва бо коргарон рӯзе як динор паймон карда, онҳоро ба токзори худ фиристод."

³ Ва тақрибан дар соати се берун рафта, дигаронро дид, ки дар бозор бекор истодаанд,"

⁴ ва ба онҳо гуфт: “Шумо низ ба токзори ман равед, ва он чи ҳаққи шумо бошад, ба шумо медиҳам”."

⁵ Ва онҳо рафтанд. Боз тақрибан дар соатҳои шаш ва нӯҳ берун рафта, ҳамчунин кард."

⁶ Ва тақрибан дар соати ёздаҳ берун рафта, дигаронро дид, ки бекор истодаанд, ва ба онҳо гуфт: “Барои чӣ шумо тамоми рӯз дар ин ҷо бекор истодаед? ”"

⁷ Ба вай гуфтанд: “Касе моро киро накард”. Ба онҳо гуфт: “Шумо низ ба токзори ман равед, ва он чи ҳаққи шумо бошад, ба шумо медиҳам”."

⁸ Чун шом расид, соҳиби токзор ба амалдори худ гуфт: “Коргаронро ҷеғ зада, муздашонро аз охиринҳо то аввалинҳо деҳ”."

⁹ Онҳое ки тақрибан дар соати ёздаҳ омада буданд, ҳар яке диноре гирифтанд."

¹⁰ Ва аввалинҳо омада, хаёл карданд, ки бештар мегиранд; лекин онҳо низ ҳар яке диноре гирифтанд."

¹¹ Ва чун гирифтанд, аз соҳиби хона шикоят карда,"

¹² гуфтанд: “Ин охиринҳо як соат кор карданд, ва ту онҳоро бо мо, ки сахтӣ ва гармии рӯзро аз сар гузарондем, баробар донистӣ”."

¹³ Лекин вай дар ҷавоби яке аз онҳо гуфт: “Эй рафиқ! Ба ту беинсофӣ накардаам; оё ту ба як динор бо ман паймон накардӣ?"

¹⁴ Музди худро гирифта, рав; мехоҳам ба ин охирин монанди ту диҳам."

¹⁵ Оё ҳақ надорам, ки бо чизи худ он чи хоҳам, кунам? Оё аз он ки ман некдил ҳастам, ту ҳасад мебарӣ? ”"

¹⁶ Пас охиринҳо аввалин мешаванд, ва аввалинҳо — охирин; чунки даъватшудагон бисёранд, аммо интихобшудагон — кам»."

¹⁷ Ва ҳангоме ки Исо ба Уршалим мерафт, дар роҳ дувоздаҳ шогирдашро танҳо назди Худ хонда, ба онҳо гуфт:"

¹⁸ «Инак, мо сӯи Уршалим меравем, ва Писари Одам ба дасти сардорони коҳинон ва китобдонон супурда мешавад, ва Ӯро ба марг маҳкум мекунанд,"

¹⁹ ва Ӯро ба дасти ғайрияҳудиён месупоранд, то масхара намоянд, тозиёна зананд ва ба салиб кашанд; ва дар рӯзи сеюм Ӯ бармехезад»."

²⁰ Он гоҳ модари писарони Забдой бо писарони худ назди Ӯ омада ва саҷда бурда, аз Ӯ чизе илтимос кард."

²¹ Исо ба вай гуфт: «Чӣ хоҳиш дорӣ?» Гуфт: «Фармо, ки ду писари ман дар Подшоҳии Ту яке дар тарафи ростат ва дигаре дар тарафи чапат шинанд»."

²² Исо дар ҷавоб гуфт: «Шумо намефаҳмед, ки чӣ мехоҳед. Оё метавонед он косаеро, ки Ман менӯшам, нӯшед ва он таъмидеро, ки Ман меёбам, ёбед?» Ба Ӯ гуфтанд: «Метавонем»."

²³ Ба онҳо гуфт: «Косаи Маро менӯшед, ва таъмидеро, ки Ман меёбам, меёбед; лекин имконияти дар тарафи росту чапи Ман нишастан дар дасти Ман нест, ки диҳам; ҷуз ба онҳое ки аз ҷониби Падари Ман барояшон омода шуда бошад»."

²⁴ Ва он даҳ нафар, чун инро шуниданд, аз он ду бародар норозӣ шуданд."

²⁵ Аммо Исо онҳоро назди Худ хонда, гуфт: «Шумо медонед, ки мирони халқҳо бар онҳо ҳукмронӣ мекунанд, ва бузургон бар онҳо фармонраво мешаванд."

²⁶ Лекин дар миёни шумо набояд ин тавр шавад: балки ҳар кӣ дар байни шумо бузург будан хоҳад, бояд хизматгузори шумо шавад;"

²⁷ ва ҳар кӣ дар байни шумо аввалин будан хоҳад, бояд ғуломи шумо шавад;"

²⁸ чунон ки Писари Одам низ на барои он омад, ки ба Ӯ хизмат кунанд, балки барои он ки хизмат кунад ва ҷони Худро барои фидияи бисёр касон диҳад»."

²⁹ Ва ҳангоме ки онҳо аз Ариҳо мебаромаданд, мардуми бисёре аз паси Ӯ мерафтанд."

³⁰ Ва инак, ду кӯр, ки дар канори роҳ нишаста буданд, гузаштани Исоро шунида, фарёдкунон гуфтанд: «Эй Хоҷа, Писари Довуд! Ба мо марҳамат кун»."

³¹ Мардум онҳоро ба хомӯш шудан водор мекарданд, лекин онҳо боз ҳам бештар фарёд мезаданд: «Эй Хоҷа, Писари Довуд! Ба мо марҳамат кун»."

³² Исо истода, онҳоро назди Худ хонд ва гуфт: «Чӣ мехоҳед, ки барои шумо кунам?»"

³³ Ба Ӯ гуфтанд: «Эй Хоҷа! Мехоҳем чашмони мо кушода шаванд»."

³⁴ Пас Исо ба онҳо раҳм карда, ба чашмҳошон даст расонд; ва дарҳол чашмҳошон бино гаштанд, ва онҳо аз паси Ӯ равона шуданд."

21

¹ Чун ба Уршалим наздик шуда, ба Байт-Фоҷии назди кӯҳи Зайтун расиданд, Исо ду шогирдро фиристода,"

² ба онҳо гуфт: «Ба ин деҳа, ки рӯ ба рӯи шумост, равед; ва дарҳол модахареро баста меёбед, ки куррааш назди вай аст; онҳоро воз карда, назди Ман биёред."

³ Ва агар касе ба шумо ҳарфе занад, гӯед, ки Худованд ба инҳо эҳтиёҷ дорад; ва дарҳол онҳоро мефиристад»."

⁴ Ин ҳама рӯй дод, то ба амал ояд сухане ки бо забони пайғамбар гуфта шудааст:

⁵ “Ба духтари Сион гӯед:

«Инак, Подшоҳи ту бар харе, яъне куррае, бачаи модахаре савор шуда,

Бо фурӯтанӣ назди ту меояд»”.

⁶ Шогирдон рафтанд ва он чи Исо фармуда буд, ба ҷо оварданд:"

⁷ Модахар ва курраро оварда, ҷомаҳои худро бар онҳо партофтанд, ва Ӯ бар онҳо савор шуд."

⁸ Мардуми бисёре ҷомаҳои худро бар роҳ густурданд, ва дигарон шохаҳои дарахтонро бурида, бар роҳ густурданд."

⁹ Ва мардуме ки аз пеш ва аз пас равона буданд, фарёд мекарданд:

«Ҳӯшионо ба Писари Довуд!

Муборак аст Он ки ба номи Худованд меояд!

Ҳӯшионо дар арши аъло!»

¹⁰ Ва ҳангоме ки Ӯ ба Уршалим ворид шуд, тамоми аҳли шаҳр ба ҳаяҷон омада, мегуфтанд: «Ин кист?»"

¹¹ Мардум мегуфтанд: «Ин аст Исои пайғамбар аз Носираи Ҷалил»."

¹² Ва Исо ба ибодатгоҳи Худо даромада, ҳамаи онҳоеро, ки дар ибодатгоҳ харидуфурӯш мекарданд, берун ронд, мизҳои саррофон ва курсиҳои кафтарфурӯшонро чаппа кард."

¹³ Ва ба онҳо гуфт: «Навишта шудааст, ки “хонаи Ман хонаи дуо номида мешавад; аммо шумо онро дуздхона кардаед”»."

¹⁴ Дар ибодатгоҳ назди Ӯ кӯрон ва лангон омаданд, ва Ӯ онҳоро шифо дод."

¹⁵ Чун сардорони коҳинон ва китобдонон диданд, ки Ӯ муъҷизаҳоро ба амал овард, ва кӯдакон дар ибодатгоҳ “ҳӯшионо ба Писари Довуд! ” гӯён хитоб мекарданд, норозӣ шуда,"

¹⁶ ба Ӯ гуфтанд: «Оё Ту мешунавӣ, ки онҳо чӣ мегӯянд?» Исо ба онҳо гуфт: «Ҳа! Магар нахондаед: “Аз даҳони кӯдакон ва ширмакон ситоишро ба вуҷуд овардаӣ”?»"

¹⁷ Ва онҳоро тарк карда, аз шаҳр сӯи Байт-Анё рафт ва шабро дар он ҷо гузаронд."

¹⁸ Бомдодон, ҳангоме ки ба шаҳр бармегашт, гурусна монд."

¹⁹ Дар сари роҳ дарахти анҷире дида, назди он рафт ва ғайр аз баргҳо, чизе бар он наёфта, ба он гуфт: «Пас аз ин то абад мевае аз ту нарӯяд» . Ва ҳамон дам дарахти анҷир хушк шуд."

²⁰ Шогирдон инро дида, ҳайрон монданд ва гуфтанд: «Чӣ гуна ин дарахти анҷир зуд хушк шуд?»"

²¹ Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям: агар имон дошта бошед ва шубҳа накунед, на танҳо онро, ки ба дарахти анҷир рӯй дод, ба амал меоваред, балки агар ба ин кӯҳ гӯед, ки “бархеста, худро ба баҳр парто”, — чунин мешавад."

²² Ва ҳар он чи дар дуо бо имон хоҳиш кунед, ба даст меоваред»."

²³ Ва ҳангоме ки ба ибодатгоҳ омада таълим медод, сардорони коҳинон ва пирони қавм назди Ӯ омада, гуфтанд: «Бо кадом ҳуқуқ ин корҳоро мекунӣ? Ва кист, ки ин ҳуқуқро ба Ту додааст?»"

²⁴ Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Ман ҳам аз шумо чизе мепурсам; агар шумо онро ба Ман гӯед, Ман ҳам ба шумо мегӯям, ки бо кадом ҳуқуқ ин корҳоро мекунам:"

²⁵ Таъмиди Яҳё аз куҷо буд, аз осмон ё аз инсон?» Онҳо дар дили худ андеша карда, мегуфтанд: «Агар гӯем, ки “аз осмон буд”, Ӯ мегӯяд: “Пас чаро ба вай бовар накардед? ”"

²⁶ Ва агар гӯем, ки “аз инсон буд” — аз мардум метарсем, чунки ҳама Яҳёро пайғамбар медонанд»."

²⁷ Ва дар ҷавоби Исо гуфтанд: «Намедонем». Ӯ ба онҳо гуфт: «Ман ҳам ба шумо намегӯям, ки бо кадом ҳуқуқ ин корҳоро мекунам."

²⁸ Лекин фикри шумо чист? Шахсе ду фарзанд дошт; ва назди якумӣ омада, гуфт: “Писарам! Имрӯз ба токзори ман рафта кор кун”."

²⁹ Дар ҷавоб гуфт: “Намехоҳам”; аммо баъд пушаймон шуд ва рафт."

³⁰ Назди дуюмӣ омада, ҳамон гапро гуфт. Вай дар ҷавоб гуфт: «Меравам, эй хоҷа»; ва нарафт."

³¹ Кадом як аз ин ду нафар хоҳиши падарро ба ҷо овард?» Ба Ӯ гуфтанд: «Якумӣ». Исо ба онҳо гуфт: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки боҷгирон ва фоҳишагон пеш аз шумо ба Подшоҳии Худо дохил мешаванд."

³² Чунки Яҳё назди шумо бо роҳи росткорӣ омад, ва шумо ба ӯ бовар накардед, лекин боҷгирон ва фоҳишагон ба ӯ бовар карданд; ва шумо, инро дида, пас аз он ҳам пушаймон нашудед, то ба ӯ бовар кунед."

³³ Масали дигаре шунавед. Соҳиби хонае буд, ки ток шинонд, деворе гирдаш кашид, чархуште дар он сохт, бурҷе барпо кард ва онро ба токдорон супурду ба сафар рафт."

³⁴ Чун мавсими мева расид, ғуломони худро назди токдорон фиристод, то меваи худро гирад."

³⁵ Лекин токдорон ғуломони ӯро гирифта, баъзеро заданд, баъзеро куштанд ва баъзеро сангборон карданд."

³⁶ Боз ӯ ғуломони дигарро фиристод, ки аз пештара зиёдтар буданд; ба онҳо низ ҳамон тавр амал карданд."

³⁷ Дар охир писари худро назди онҳо фиристода, гуфт: “Аз писарам шарм хоҳанд дошт”."

³⁸ Лекин токдорон чун писарро диданд, ба якдигар гуфтанд: “Ин ворис аст; биёед, вайро кушем ва соҳиби мерос шавем”."

³⁹ Ва ӯро гирифта, аз токзор берун бароварданд ва куштанд."

⁴⁰ Пас, чун соҳиби токзор ояд, бо он токдорон чӣ мекунад?»"

⁴¹ Ба Ӯ гуфтанд: «Он бадкоронро бо сахтӣ нобуд карда, токзорро ба токдорони дигаре месупорад, ки меваро дар мавсимаш ба ӯ диҳанд»."

⁴² Исо ба онҳо гуфт: «Магар дар Китоб ҳаргиз нахондаед:

“Санге ки бинокорон рад карданд,

Санги сари гӯшаи бино гардид:

Ин аз ҷониби Худованд шуд

Ва дар назари мо ҳайратангез аст”?

⁴³ Бинобар ин ба шумо мегӯям, ки Подшоҳии Худо аз шумо гирифта, ба халқе дода мешавад, ки меваи онро биёрад."

⁴⁴ Ва ҳар кӣ бар ин санг афтад, пора-пора мешавад; ва агар он бар касе афтад, вайро гард-гард мекунад»."

⁴⁵ Сардорони коҳинон ва фарисиён масалҳои Ӯро шунида, донистанд, ки Ӯ дар бораи онҳо сухан меронад."

⁴⁶ Ва хостанд Ӯро дастгир кунанд; лекин аз мардум тарсиданд, чунки Ӯро пайғамбар медонистанд."

22

¹ Ва Исо суханашро бо масалҳо давом дода, ба онҳо гуфт:"

² «Подшоҳии Осмон монанди подшоҳест, ки барои писари худ базми арӯсӣ барпо кард."

³ Ва ғуломони худро фиристод, то ки даъватшудагонро ба базми арӯсӣ хонанд; лекин онҳо нахостанд биёянд."

⁴ Боз ғуломони дигарро фиристод ва гуфт: “Ба даъватшудагон гӯед, ки «инак, дастархони худро оростаам, говҳо ва парвориҳои ман кушта шудаанд, ва ҳама чиз тайёр аст; ба базми арӯсӣ биёед»”."

⁵ Лекин онҳо эътибор надода, яке ба киштзори худ ва дигаре ба савдои худ рафтанд."

⁶ Ва дигарон ғуломони ӯро гирифта, ҳақорат доданд ва куштанд."

⁷ Подшоҳ, чун инро шунид, хашмгин шуд ва лашкарҳои худро фиристода, он кушандагонро нобуд кард ва шаҳрашонро оташ зад."

⁸ Он гоҳ ба ғуломони худ гуфт: “Базми арӯсӣ тайёр аст, лекин даъватшудагон сазовори он набуданд;"

⁹ пас, ба сари гузар бароед ва ҳар киро ёбед, ба базми арӯсӣ даъват кунед”."

¹⁰ Ва ғуломон ба сари роҳҳо баромада, ҳар киро ёфтанд, хоҳ нек буд хоҳ бад, ҷамъ карданд; ва базмгоҳ аз меҳмонон пур шуд."

¹¹ Подшоҳ барои дидани аҳли маҷлис даромада, шахсеро дид, ки ҷома барои базми арӯсӣ напӯшидааст."

¹² Ва ба вай гуфт: “Эй рафиқ, чӣ тавр ба ин ҷо даромадӣ, дар ҳолате ки ҷома барои базми арӯсӣ надорӣ? ” Лекин вай хомӯш монд."

¹³ Подшоҳ ба хизматгузорони худ гуфт: “Дасту пои вайро баста, ба торикии берун бароварда партоед: дар он ҷо гиря ва ғиҷирроси дандон мешавад”."

¹⁴ Чунки даъватшудагон бисёранд, аммо интихобшудагон — кам»."

¹⁵ Он вақт фарисиён рафта, машварат карданд, ки чӣ тавр Ӯро аз сухани Худаш ба дом афтонанд."

¹⁶ Ва шогирдони худро бо ҳиродиён назди Ӯ фиристода, гуфтанд: «Эй Устод! Медонем, ки Ту ҳақгӯй ҳастӣ ва роҳи Худоро ба ростӣ таълим медиҳӣ ва аз касе парвое надорӣ, чунки ҳеҷ рӯбинӣ намекунӣ;"

¹⁷ пас ба мо гӯй, ки фикри Ту чист? Оё ба қайсар андоз додан раво аст, ё не?»"

¹⁸ Аммо Исо бадандешии онҳоро дарёфта, гуфт: «Эй дурӯягон, чаро Маро меозмоед?"

¹⁹ Тангаи андозро ба Ман нишон диҳед». Онҳо ба Ӯ диноре оварданд."

²⁰ Ба онҳо гуфт: «Ин сурат ва навишта аз они кист?»"

²¹ Ба Ӯ гуфтанд: «Аз они қайсар». Ба онҳо гуфт: «Пас, он чи аз они қайсар аст, ба қайсар диҳед, ва он чи аз они Худост — ба Худо»."

²² Чун инро шуниданд, ҳайрон монданд ва Ӯро гузошта, рафтанд."

²³ Ҳамон рӯз саддуқиён, ки растохезро инкор мекунанд, назди Ӯ омада, пурсиданд:"

²⁴ «Эй Устод! Мусо гуфтааст, ки агар касе мурад ва фарзанде надошта бошад, бояд бародараш зани вайро ба никоҳи худ дароварад ва барои бародари худ насле ба вуҷуд оварад."

²⁵ Назди мо ҳафт бародар буданд. Якумӣ зан гирифта, мурд ва чун фарзанд надошт, занашро ба бародари худ гузошт;"

²⁶ ҳамчунин дуюмӣ ва сеюмӣ, то ҳафтум."

²⁷ Баъд аз ҳама зан низ мурд."

²⁸ Пас, дар рӯзи растохез вай зани кадоме аз он ҳафт мешавад? Зеро ҳама вайро ба занӣ гирифта буданд»."

²⁹ Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Шумо гумроҳ ҳастед, аз он рӯ ки на Китобро медонед, на қуввати Худоро;"

³⁰ зеро дар растохез на зан мегиранд ва на шавҳар мекунанд, балки монанди фариштаҳои Худо дар осмон мебошанд."

³¹ Аммо дар бораи растохези мурдагон оё каломеро, ки Худо ба шумо гуфтааст, нахондаед:"

³² “Манам Худои Иброҳим ва Худои Исҳоқ ва Худои Яъқуб”? Худо на Худои мурдагон, балки Худои зиндагон аст»."

³³ Ва мардум шунида, аз таълими Ӯ дар ҳайрат монданд."

³⁴ Аммо чун фарисиён шуниданд, ки Ӯ даҳони саддуқиёнро бастааст, бо ҳам ҷамъ омаданд."

³⁵ Ва яке аз онҳо, ки шариатдон буд, барои озмудани Ӯ савол дода, гуфт:"

³⁶ «Эй Устод! Кадом фармуда дар Таврот бузургтар аст?»"

³⁷ Исо ба вай гуфт: «“Худованд Худои худро бо тамоми дил ва бо тамоми ҷон ва бо тамоми ҳуши худ дӯст дор”."

³⁸ Ҳамин аст фармудаи муҳимтарин ва бузургтарин."

³⁹ Ва дуюмаш монанди он аст: “Ёратро монанди худат дӯст дор”."

⁴⁰ Бар ин ду фармуда тамоми Таврот ва навиштаҳои пайғамбарон асос ёфтаанд»."

⁴¹ Ҳангоме ки фарисиён бо ҳам ҷамъ омаданд, Исо ба онҳо савол дода,"

⁴² гуфт: «Дар бораи Масеҳ чӣ фикр доред? Ӯ писари кист?» Ба Ӯ гуфтанд: «Писари Довуд»."

⁴³ Ба онҳо гуфт: «Пас чӣ гуна Довуд, бо илҳоми Рӯҳ, Ӯро Худованд хонда, чунин мегӯяд:

⁴⁴ “Худованд ба Худованди ман гуфт:

Аз дасти рости Ман нишин,

То даме ки душманони Туро пойандози Ту созам”?

⁴⁵ Модоме ки Довуд Ӯро Худованд мехонад, чӣ гуна Ӯ писари вай будааст?»"

⁴⁶ Ва ҳеҷ кас дар ҷавоби Ӯ сухане гуфта натавонист; ва пас аз он рӯз касе ҷуръат накард, ки аз Ӯ чизе пурсад."

23

¹ Он гоҳ Исо ба мардум ва ба шогирдони Худ хитоб кард"

² ва гуфт: «Китобдонон ва фарисиён бар курсии Мусо нишастаанд."

³ Пас, он чи ба шумо гӯянд, ба ҷо оваред ва риоя кунед; лекин аз рӯи корҳои онҳо рафтор накунед, чунки мегӯянд ва намекунанд."

⁴ Борҳои гарон ва душворро баста, бар дӯши одамон мегузоранд, лекин худашон намехоҳанд онҳоро ҳатто бо як ангушт ҳаракат диҳанд."

⁵ Ҳамаи корҳои худро барои он мекунанд, ки ба одамон нишон диҳанд: оятдонҳои худро васеътар мекунанд ва пӯпакҳои ҷомаи худро калонтар месозанд."

⁶ Ва дӯст медоранд, ки дар зиёфатҳо болонишин бошанд ва дар ҷойҳои беҳтарини куништҳо нишинанд,"

⁷ ва дар кӯчаву бозор одамон ба онҳо салом гӯянд ва онҳоро “Устод! Устод! ” хонанд."

⁸ Лекин шумо набояд устод хонда шавед, чунки Устоди шумо якест, яъне Масеҳ аст, ва ҳамаи шумо бародаронед."

⁹ Ва ҳеҷ касро дар замин падари худ нахонед, чунки Падари шумо якест, ки дар осмон аст."

¹⁰ Ва набояд роҳнамо хонда шавед, зеро Роҳнамои шумо якест, яъне Масеҳ аст."

¹¹ Бузургтарини шумо хизматгузори шумо бошад."

¹² Зеро ҳар кӣ худро баланд кунад, паст мегардад; ва ҳар кӣ худро фурӯтан созад, сарбаланд мегардад."

¹³ Вой бар шумо, эй китобдонон ва фарисиёни дурӯя, ки хонаҳои бевазанонро фурӯ мебаред ва намоишкорона дуру дароз дуо мегӯед: ба ин сабаб сахттар маҳкум мешавед."

¹⁴ Вой бар шумо, эй китобдонон ва фарисиёни дурӯя, ки дари Подшоҳии Осмонро пеши одамон мебандед; чунки на худ медароед ва на мегузоред онҳое ки даромадан мехоҳанд, дароянд."

¹⁵ Вой бар шумо, эй китобдонон ва фарисиёни дурӯя, ки баҳр ва хушкиро давр мезанед, то якеро ба дини худ гардонед; ва ҳангоме ки ин ба шумо муяссар шавад, вайро ду баробар аз худатон зиёдтар писари дӯзах месозед."

¹⁶ Вой бар шумо, эй пешвоёни кӯр, ки мегӯед: “Ҳар кӣ ба ибодатхона қасам хӯрад, ҳеҷ гап не; лекин ҳар кӣ ба тиллои ибодатхона қасам хӯрад, бояд вафо кунад”."

¹⁷ Эй аблаҳон ва кӯрон! Кадомаш бузургтар аст: тилло ё ибодатхона, ки тиллоро муқаддас мегардонад?"

¹⁸ Ҳамчунин мегӯед: “Ҳар кӣ ба қурбонгоҳ қасам хӯрад, ҳеҷ гап не; лекин ҳар кӣ ба қурбоние ки бар он аст, қасам хӯрад, бояд вафо кунад”."

¹⁹ Эй аблаҳон ва кӯрон! Кадомаш бузургтар аст: қурбонӣ ё қурбонгоҳ, ки қурбониро муқаддас мегардонад?"

²⁰ Пас, ҳар кӣ ба қурбонгоҳ қасам хӯрад, ба он ва ба ҳар чи бар он аст, қасам хӯрда бошад."

²¹ Ва ҳар кӣ ба ибодатхона қасам хӯрад, ба он ва ба Ӯ, ки сокини он буд, қасам хӯрда бошад."

²² Ва ҳар кӣ ба осмон қасам хӯрад, ба тахти Худо ва ба Ӯ, ки бар он нишастааст, қасам хӯрда бошад."

²³ Вой бар шумо, эй китобдонон ва фарисиёни дурӯя, ки аз пудина, шибит ва зира даҳяк медиҳед, лекин бузургтарин фармудаҳои Таврот, яъне инсоф, марҳамат ва имонро тарк кардаед; бояд онҳоро ба ҷо оварда, инҳоро низ тарк намекардед."

²⁴ Эй пешвоёни кӯр, ки пашшаро софӣ карда, шутурро фурӯ мебаред!"

²⁵ Вой бар шумо, эй китобдонон ва фарисиёни дурӯя, ки беруни пиёла ва табақро тоза мекунед, дар ҳоле ки даруни онҳо аз дуздӣ ва беинсофӣ пур аст."

²⁶ Эй фарисии кӯр! Аввал даруни пиёла ва табақро тоза кун, то беруни он низ тоза бошад."

²⁷ Вой бар шумо, эй китобдонон ва фарисиён, ки монанди қабрҳои сафед кардашуда ҳастед, ки аз берун зебо метобанд, лекин дарунашон аз устухонҳои мурдагон ва ҳар хел нопокӣ пур аст."

²⁸ Ҳамчунин шумо низ аз берун ба одамон росткор метобед, лекин дарунатон аз дурӯягӣ ва бадӣ пур аст."

²⁹ Вой бар шумо, эй китобдонон ва фарисиёни дурӯя, ки мақбараҳои пайғамбаронро месозед ва биноҳои ёдгории росткоронро ороиш медиҳед,"

³⁰ ва мегӯед: “Агар дар айёми падарони худ мебудем, дар рехтани хуни пайғамбарон ба онҳо шарик намешудем”."

³¹ Ба ҳамин роҳ худатон бар зидди худ гувоҳӣ медиҳед, ки фарзандони кушандагони пайғамбарон ҳастед;"

³² пас, шумо ҳам зарфи падарони худро лабрез кунед."

³³ Эй морон ва афъизодагон! Аз маҳкумияти дӯзах чӣ тавр гурехта метавонед?"

³⁴ Бинобар ин, инак, Ман назди шумо пайғамбарон ва хирадмандон ва китобдононро мефиристам; ва шумо баъзеро мекушед ва баъзеро ба салиб мекашед, ва баъзеро дар куништҳои худ тозиёна зада, аз шаҳре ба шаҳре таъқиб мекунед;"

³⁵ то тамоми хуни росткорон, ки бар замин рехта шуд, бар сари шумо фуруд ояд, аз хуни Ҳобили росткор то хуни Закарё ибни Баракё, ки вайро шумо дар миёни ибодатхона ва қурбонгоҳ куштед."

³⁶ Ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки ин ҳама бар сари ин насл меояд."

³⁷ Эй Уршалим, Уршалим, ки пайғамбаронро мекушӣ ва онҳоеро, ки назди ту фиристода шудаанд, сангсор мекунӣ! Чанд бор хостам фарзандони туро ҷамъ кунам, монанди мокиёне ки чӯҷаҳои худро зери болаш ҷамъ мекунад, ва шумо нахостед!"

³⁸ Инак, хонаи шумо ба шумо вайрон гузошта мешавад."

³⁹ Зеро ба шумо мегӯям: аз ин пас Маро намебинед, то даме ки гӯед: “Муборак аст Он ки ба номи Худованд меояд!”»"

24

¹ Ва Исо аз ибодатгоҳ баромада, равон шуд. Ва шогирдонаш назди Ӯ омаданд, то иморатҳои ибодатгоҳро ба Ӯ нишон диҳанд."

² Исо ба онҳо гуфт: «Оё ҳамаи инҳоро мебинед? Ба ростӣ ба шумо мегӯям: дар ин ҷо санге бар санге намемонад; ҳамааш хароб мешавад»."

³ Ва ҳангоме ки Ӯ бар кӯҳи Зайтун нишаста буд, шогирдонаш ба танҳоӣ назди Ӯ омада, пурсиданд: «Моро огоҳ кун, ки ин кай рӯй медиҳад? Ва аломати омадани Ту ва охири ин давра чӣ гуна аст?»"

⁴ Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Ҳушёр бошед, ки касе шуморо гумроҳ накунад;"

⁵ зеро бисёр касон бо номи Ман омада, мегӯянд, ки “ман Масеҳ ҳастам”, ва мардуми бисёрро гумроҳ мекунанд."

⁶ Ҳамчунин ҷангҳо ва овозаи ҷангҳоро мешунавед. Огоҳ бошед, натарсед; чунки ҳамаи ин бояд рӯй диҳад; лекин ин ҳанӯз поёни кор нест."

⁷ Чунки халқе бар зидди халқе ва подшоҳие бар зидди подшоҳие бармехезад, ва дар ҳар ҷо гуруснагиҳо, вабоҳо ва заминҷунбиҳо рӯй медиҳанд."

⁸ Аммо ҳамаи инҳо саршавии дардҳои зоиш мебошанд."

⁹ Он гоҳ шуморо ба шиканҷаҳо супурда, мекушанд; ва ҳамаи халқҳо барои номи Ман аз шумо нафрат мекунанд."

¹⁰ Дар он замон бисёр касон ба васваса меафтанд, ва якдигарро таслим мекунанд ва ба якдигар кина меварзанд."

¹¹ Ва бисёр пайғамбарони дурӯғин ба майдон омада, мардуми зиёдро гумроҳ мекунанд;"

¹² ва ба сабаби афзудани бадӣ, муҳаббати бисёр касон сард мешавад."

¹³ Лекин ҳар кӣ то охир сабр кунад, наҷот меёбад."

¹⁴ Ва ин Инҷили Подшоҳӣ дар тамоми ҷаҳон мавъиза карда мешавад, то барои ҳамаи халқҳо шаҳодате шавад; ва он гоҳ поёни кор фаро мерасад."

¹⁵ Пас, чун зиштии харобиро, ки Дониёли пайғамбар ба забон овардааст, дар ҷои муқаддас бар по бинед, — ҳар кӣ хонад, диққат диҳад, —"

¹⁶ он гоҳ онҳое ки дар Яҳудия мебошанд, ба кӯҳистон гурезанд;"

¹⁷ ва ҳар кӣ бар бом бошад, барои гирифтани чизе аз хонаи худ поён нафурояд;"

¹⁸ ва он ки дар киштзор аст, барои гирифтани ҷомаи худ барнагардад."

¹⁹ Лекин вой бар ҳомиладорон ва ширдорон дар он рӯзҳо!"

²⁰ Дуо кунед, ки гурехтани шумо дар зимистон ва ё рӯзи шанбе рӯй надиҳад;"

²¹ зеро дар он рӯзҳо чунон мусибати бузурге мешавад, ки аз ибтидои ҷаҳон то ҳол нашудааст, ва бори дигар намешавад."

²² Ва агар он айём кӯтоҳ намешуд, ҳеҷ кас наҷот намеёфт; лекин аз барои интихобшудагон он айём кӯтоҳ мешавад."

²³ Дар он ҳангом агар касе ба шумо гӯяд: “Инак, Масеҳ дар ин ҷост” ё “дар он ҷост”, бовар накунед;"

²⁴ зеро масеҳони дурӯғин ва пайғамбарони дурӯғин ба майдон омада, аломатҳо ва муъҷизаҳои бузурге нишон медиҳанд, то ки, агар мумкин бошад, интихобшудагонро низ гумроҳ кунанд."

²⁵ Инак, Ман пешакӣ ба шумо гуфтам."

²⁶ Пас, агар ба шумо гӯянд: “Инак, дар биёбон аст”, — берун наравед; “инак, дар ҳуҷра аст”, — бовар накунед."

²⁷ Зеро, чунон ки барқ дар шарқ падид омада, дар ғарб ҳам намудор мегардад, омадани Писари Одам чунин мешавад."

²⁸ Зеро ҳар ҷо, ки лошае бошад, каргасон дар он ҷо ҷамъ мешаванд."

²⁹ Ва фавран, пас аз мусибати он рӯзҳо, офтоб хира мешавад, ва моҳ рӯшноии худро намедиҳад, ва ситорагон аз осмон фурӯ мерезанд, ва қувваҳои осмон ба ларза меоянд."

³⁰ Он гоҳ аломати Писари Одам дар осмон намудор мешавад; ва он гоҳ ҳамаи қабилаҳои рӯи замин навҳа мекунанд ва Писари Одамро мебинанд, ки бо қуввату ҷалоли бузург бар абрҳо меояд."

³¹ Ва фариштаҳои Худро бо карнайи баландовоз мефиристад, ва онҳо интихобшудагони Ӯро аз чор тараф, аз як канори осмон то канори дигараш гирд меоваранд."

³² Акнун аз дарахти анҷир масал омӯзед: чун шохааш нарм шуда, барг бароварад, медонед, ки тобистон наздик аст."

³³ Ҳамчунин шумо чун ҳамаи ин чизҳоро мебинед, донед, ки наздик аст, назди дар аст."

³⁴ Ба ростӣ ба шумо мегӯям: то ин ҳама рӯй надиҳад, ин насл дарнамегузарад."

³⁵ Осмону замин гузарон аст, лекин каломи Ман гузарон нест."

³⁶ Аммо он рӯзу соатро, ғайр аз Падари Ман, ҳеҷ кас намедонад, ҳатто фариштаҳои осмон намедонанд."

³⁷ Чунон ки дар айёми Нӯҳ буд, дар омадани Писари Одам низ чунин мешавад."

³⁸ Зеро, чунон ки дар айёми пеш аз тӯфон, то он рӯзе ки Нӯҳ ба киштӣ даромад, мехӯрданд, менӯшиданд, зан мегирифтанд ва шавҳар мекарданд,"

³⁹ ва чизе намефаҳмиданд, то даме ки тӯфон омада, ҳамаро бо худ бурд, — омадани Писари Одам низ чунин мешавад."

⁴⁰ Он вақт аз ду нафаре ки дар киштзор ҳастанд, яке гирифта ва дигаре гузошта мешавад;"

⁴¹ ва аз ду зане ки бо дастос машғуланд, яке гирифта ва дигаре гузошта мешавад."

⁴² Пас, бедор бошед, зеро намедонед, ки Худованди шумо дар кадом соат меояд."

⁴³ Ҳаминро донед, ки агар соҳиби хона медонист, ки дар кадом поси шаб дузд меояд, бедор монда, намегузошт, ки девори хонаашро сӯрох кунад."

⁴⁴ Бинобар ин шумо низ тайёр бошед, зеро дар соате ки гумон надоред, Писари Одам меояд."

⁴⁵ Пас он ғуломи бовафо ва доно кист, ки хоҷааш вайро бар хизматгорони худ таъйин карда бошад, то ба онҳо дар сари вақт хӯрок диҳад?"

⁴⁶ Хушо он ғуломе ки хоҷааш омада, вайро машғули ҳамин кор ёбад."

⁴⁷ Ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки вайро бар тамоми дороии худ таъйин мекунад."

⁴⁸ Лекин агар он ғулом бадкирдор бошад ва дар дили худ гӯяд, ки “хоҷаи ман ба зудӣ намеояд”,"

⁴⁹ ва ба задани ғуломони дигар сар кунад ва бо бадмастон ба хӯрдан ва нӯшидан машғул шавад,"

⁵⁰ хоҷаи он ғулом дар рӯзе ки ӯ мунтазир нест, ва дар соате ки гумон надорад, меояд,"

⁵¹ ва ӯро ду пора карда, насибашро бо дурӯягон баробар мекунад: дар он ҷо гиря ва ғиҷирроси дандон мешавад»."

25

¹ «Дар он замон Подшоҳии Осмон монанди даҳ бокира мешавад, ки чароғҳои худро бардошта, ба пешвози домод берун рафтанд."

² Аз онҳо панҷ нафар доно ва панҷ нафар нодон буданд."

³ Нодонон чароғҳои худро гирифтанд, вале бо худ равған нагирифтанд;"

⁴ лекин доноён ҳамроҳи чароғҳои худ дар зарфҳо низ равған гирифтанд."

⁵ Чун домод дер монд, ҳама пинак рафта, хобиданд."

⁶ Ва дар нисфи шаб овозе баланд шуд: “Инак, домод меояд, ба пешвози вай берун оед”."

⁷ Он гоҳ ҳамаи бокираҳо бархеста, чароғҳои худро тайёр карданд."

⁸ Ва нодонон ба доноён гуфтанд: “Аз равғани худ ба мо диҳед, чунки чароғҳои мо хомӯш мешаванд”."

⁹ Аммо доноён дар ҷавоб гуфтанд: “Не, мабодо барои мо ва шумо камӣ кунад; беҳтар аст, ки шумо назди фурӯшандагон рафта, барои худ харед”."

¹⁰ Ва ҳангоме ки онҳо барои харидан рафтанд, домод омад, ва онҳое ки тайёр буданд, бо вай ба базми арӯсӣ даромаданд, ва дар баста шуд."

¹¹ Пас аз он, бокираҳои дигар низ омада, гуфтанд: “Эй хоҷа! Эй хоҷа! Ба мо кушо”."

¹² Лекин вай дар ҷавоби онҳо гуфт: “Ба ростӣ ба шумо мегӯям: шуморо намешиносам”."

¹³ Пас, бедор бошед, зеро намедонед, ки Писари Одам дар кадом рӯз ва кадом соат меояд."

¹⁴ Зеро монанди касест, ки ба сафари дур рафтанӣ шуда, ғуломони худро ҷеғ зад ва молу мулкашро ба онҳо супурд:"

¹⁵ Ба яке панҷ талант, ба дигаре ду, ба сеюмӣ як, яъне ба ҳар кадом ба қадри қобилияташ дода, дарҳол ба сафар рафт."

¹⁶ Он ки панҷ талант гирифта буд, рафта ба тиҷорат машғул шуд ва панҷ таланти дигар фоида кард."

¹⁷ Ҳамчунин он ки ду талант гирифта буд, ду таланти дигар ба даст овард."

¹⁸ Лекин он ки як талант гирифта буд, рафта заминро канд ва пули хоҷаи худро пинҳон кард."

¹⁹ Пас аз муддати дуру дарозе хоҷаи он ғуломон омада, аз онҳо ҳисобот талаб кард."

²⁰ Он ки панҷ талант гирифта буд, панҷ таланти дигарро ҳам оварда, гуфт: “Хоҷаам! Ту ба ман панҷ талант дода будӣ; инак, бо онҳо панҷ таланти дигар ба даст овардам”."

²¹ Хоҷааш ба вай гуфт: “Офарин, эй ғуломи нек ва боваринок! Ту дар чизи андак боваринок будӣ, туро бар чизҳои бисёр таъйин мекунам; ба шодии хоҷаи худ шарик шав”."

²² Ҳамчунон он ки ду талант гирифта буд, назди вай омада, гуфт: “Хоҷаам! Ту ба ман ду талант дода будӣ, инак, бо онҳо ду таланти дигар ба даст овардам”."

²³ Хоҷааш ба вай гуфт: “Офарин, эй ғуломи нек ва бовафо! Ту дар чизи андак бовафо будӣ, туро бар чизҳои бисёр таъйин мекунам; ба шодии хоҷаи худ шарик шав”."

²⁴ Пас он ки як талант гирифта буд, назди вай омада, гуфт: “Хоҷаам! Медонистам, ки ту марди дилсахте ҳастӣ, аз ҷое ки накоштаӣ, медаравӣ, ва аз ҷое ки напошидаӣ, ҷамъ мекунӣ."

²⁵ Бинобар ин тарсидам ва рафта, таланти туро дар замин пинҳон кардам; инак, моли ту ин ҷост”."

²⁶ Хоҷааш дар ҷавоби вай гуфт: “Эй ғуломи бад ва танбал! Ту медонистӣ, ки ман аз ҷое ки накоштаам, медаравам, ва аз ҷое ки напошидаам, ҷамъ мекунам."

²⁷ Аз ин рӯ ту бояд пули маро ба саррофон медодӣ, ва ман омада, пули худро бо фоидааш мегирифтам."

²⁸ Пас он талантро аз вай гирифта, ба касе ки даҳ талант дорад, диҳед."

²⁹ Зеро ҳар кӣ дорад, ба вай дода ва афзуда мешавад; лекин ҳар кӣ надорад, аз вай он чи низ дорад, гирифта мешавад."

³⁰ Ва он ғуломи нобакорро ба торикии берун бароварда партоед: дар он ҷо гиря ва ғиҷирроси дандон мешавад”."

³¹ Лекин ҳангоме ки Писари Одам дар ҷалоли Худ бо ҳамаи фариштаҳои муқаддас меояд, он гоҳ бар тахти ҷалоли Худ менишинад,"

³² ва ҳамаи халқҳо дар назди Ӯ ҷамъ мешаванд; ва онҳоро аз якдигар ҷудо мекунад, монанди чӯпоне ки гӯсфандонро аз бузҳо ҷудо мекунад."

³³ Ва гӯсфандонро дар тарафи рост ва бузҳоро дар тарафи чапи Худ ҷой медиҳад."

³⁴ Он гоҳ Подшоҳ ба онҳое ки ба тарафи рости Ӯ ҳастанд, мегӯяд: “Биёед, эй баракатёфтагон аз Падари Ман, Подшоҳиеро, ки аз вақти бунёдшавии ҷаҳон барои шумо омода шудааст, мерос гиред;"

³⁵ чунки гурусна будам, ба Ман хӯрок додед; ташна будам, ба Ман об додед; ғариб будам, Маро пазируфтед;"

³⁶ бараҳна будам, Маро пӯшондед; бемор будам, Маро хабар гирифтед; дар зиндон будам, ба дидани Ман омадед”."

³⁷ Он гоҳ росткорон дар ҷавоб мегӯянд: “Худовандо! Кай Туро гурусна дидему хӯрок додем? Ё ташна дидему об додем?"

³⁸ Кай Туро ғариб дидему пазируфтем? Ё бараҳна дидему пӯшондем?"

³⁹ Кай Туро бемор ё дар зиндон дидему ба дидани Ту омадем? ”"

⁴⁰ Ва Подшоҳ дар ҷавоби онҳо мегӯяд: “Ба ростӣ ба шумо мегӯям: он чи ба яке аз ин бародарони хурдтарини Ман кардаед, ба Ман кардаед”."

⁴¹ Он гоҳ ба онҳое ки ба тарафи чапи Ӯ ҳастанд, мегӯяд: “Эй лаънатиҳо, аз Ман дур шавед ва ба оташи абадие ки барои иблис ва фариштаҳои вай омода шудааст, равед;"

⁴² чунки гурусна будам, ба Ман хӯрок надодед; ташна будам, ба Ман об надодед;"

⁴³ ғариб будам, Маро напазируфтед; бараҳна будам, Маро напӯшондед; бемор ва дар зиндон будам, Маро хабар нагирифтед”."

⁴⁴ Онҳо низ дар ҷавоб мегӯянд: “Худовандо! Кай Туро гурусна ё ташна ё ғариб ё бараҳна ё бемор ё дар зиндон дидему ба Ту хизмат накардем? ”"

⁴⁵ Он гоҳ дар ҷавоби онҳо мегӯяд: “Ба ростӣ ба шумо мегӯям: он чи шумо ба яке аз ин хурдтаринҳо накардаед, ба Ман накардаед”."

⁴⁶ Ва онҳо ба азоби абадӣ мераванд, вале росткорон — ба ҳаёти абадӣ»."

26

¹ Чун Исо ҳамаи ин суханонро ба поён расонд, ба шогирдони Худ гуфт:"

² «Шумо медонед, ки пас аз ду рӯз иди Песаҳ аст, ва Писари Одам таслим карда мешавад, то ба салиб кашида шавад»."

³ Он гоҳ сардорони коҳинон ва китобдонон ва пирони қавм дар ҳавлии саркоҳин, ки Қаёфо ном дошт, ҷамъ омаданд,"

⁴ ва машварат карданд, ки Исоро бо ҳила дастгир карда, кушанд."

⁵ Лекин мегуфтанд: «На дар ид, мабодо мардум ба шӯр оянд»."

⁶ Ва ҳангоме ки Исо дар Байт-Анё дар хонаи Шимъуни махавӣ буд,"

⁷ зане бо зарфи гаҷине пур аз равғани хушбӯйи гаронбаҳо назди Ӯ омад ва дар ҳолате ки Ӯ дар сари дастархон нишаста буд, бар сари Ӯ рехт."

⁸ Ва шогирдонаш, чун инро диданд, норозӣ шуда, гуфтанд: «Ин исрофкорӣ барои чист?"

⁹ Зеро равғани хушбӯйро ба нархи баланд фурӯхта, ба камбағалон додан мумкин буд»."

¹⁰ Лекин Исо инро дарёфта, ба онҳо гуфт: «Чаро занро меранҷонед? Вай барои Ман кори некӯ кард;"

¹¹ зеро камбағалон ҳар вақт дар назди шумо ҳастанд, лекин Ман ҳамеша бо шумо нестам."

¹² Вай ин равғани хушбӯйро бар бадани Ман рехта, Маро барои гӯрондан тайёр кард."

¹³ Ба ростӣ ба шумо мегӯям: дар тамоми ҷаҳон ҳар ҷо, ки Инҷил мавъиза шавад, кори вай низ барои ёдоварии вай зикр меёбад»."

¹⁴ Он гоҳ яке аз он дувоздаҳ, ки Яҳудои Исқарютӣ ном дошт, пеши сардорони коҳинон рафт"

¹⁵ ва гуфт: «Ба ман чӣ медиҳед, то Ӯро ба шумо таслим кунам?» Онҳо ба вай сӣ тангаи нуқра пешниҳод карданд."

¹⁶ Ва аз он дам вай фурсат меҷуст, ки Ӯро таслим кунад."

¹⁷ Дар рӯзи аввали иди Фатир шогирдон назди Исо омада, ба Ӯ гуфтанд: «Куҷо мехоҳӣ Песаҳро барои хӯрдани Ту тайёр кунем?»"

¹⁸ Гуфт: «Ба шаҳр назди фалонӣ равед ва гӯед: “Устод мегӯяд: вақти Ман наздик аст, ва Песаҳро бо шогирдони Худ дар хонаи ту мегузаронам”»."

¹⁹ Ва шогирдон он чи Исо фармуда буд, ба ҷо оварданд, ва Песаҳро тайёр карданд."

²⁰ Бегоҳи рӯз Ӯ бо он дувоздаҳ дар сари дастархон нишаст."

²¹ Ва ҳангоме ки хӯрок мехӯрданд, гуфт: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки яке аз шумо Маро таслим мекунад»."

²² Онҳо бисёр ғамгин шуданд ва паси ҳамдигар ба Ӯ мегуфтанд: «Хоҷаам, оё он манам?»"

²³ Ӯ дар ҷавоб гуфт: «Он ки бо Ман даст ба табақ меандозад, ҳамон кас Маро таслим мекунад."

²⁴ Албатта Писари Одам ончунон, ки дар бораи Ӯ навишта шудааст, меравад, лекин вой бар он касе ки Писари Одам ба воситаи вай таслим шавад: барои вай беҳтар мебуд, ки таваллуд намешуд»."

²⁵ Дар ҷавоб Яҳудо, ки таслимкунандаи Ӯ буд, гуфт: «Эй Устод, оё ин манам?» Ба вай гуфт: «Ту гуфтӣ»."

²⁶ Ва ҳангоме ки хӯрок мехӯрданд, Исо нонро гирифта, шукргузорӣ намуд ва пора карда, ба шогирдон доду гуфт: «Гиред, хӯред, ин бадани Ман аст»."

²⁷ Ва косаро гирифта, шукргузорӣ намуд ва ба онҳо дода, гуфт: «Ҳама аз ин нӯшед;"

²⁸ зеро ин аст хуни Ман аз аҳди нав, ки барои бисёр касон баҳри бахшидани гуноҳҳо рехта мешавад."

²⁹ Аммо ба шумо мегӯям, ки минбаъд аз ин шираи ангур наменӯшам, то ҳамон рӯзе ки дар Подшоҳии Падари Худ онро бо шумо нав нӯшам»."

³⁰ Ва суруд хонда, ба сӯи кӯҳи Зайтун равона шуданд."

³¹ Он гоҳ Исо ба онҳо гуфт: «Ҳамаи шумо имшаб Маро тарк мекунед, чунки навишта шудааст: «Чӯпонро мезанам, ва гӯсфандони рама пароканда мешаванд»."

³² Аммо пас аз растохезам, пеш аз шумо ба Ҷалил меравам»."

³³ Петрус дар ҷавоби Ӯ гуфт: «Агар ҳама Туро тарк кунанд ҳам, ман ҳаргиз тарк намекунам»."

³⁴ Исо ба вай гуфт: «Ба ростӣ ба ту мегӯям, ки дар ҳамин шаб, пеш аз он ки хурӯс бонг занад, Маро се бор инкор мекунӣ»."

³⁵ Петрус ба Ӯ гуфт: «Агар бо Ту мурданам лозим ояд ҳам, Туро инкор намекунам». Шогирдони дигар низ ҳаминро гуфтанд.

Ҷатсимонӣ"

³⁶ Пас аз ин Исо бо онҳо ба маконе ки Ҷатсимонӣ ном дошт, омад, ва ба шогирдон гуфт: «Дар ин ҷо шинед, то дар он ҷо дуо гӯям»."

³⁷ Ва Петрус ва ҳар ду писари Забдойро бо Худ бурд; ва хеле ғамгин ва дилтанг шуд."

³⁸ Ва Исо ба онҳо гуфт: «Ҷони Ман аз шиддати ғам наздик ба марг аст; дар ин ҷо монед ва бо Ман бедор бошед»."

³⁹ Ва каме пештар рафта, рӯ ба замин афтод ва дуо карда, гуфт: «Эй Падари Ман! Агар мумкин бошад, ин коса аз Ман гузарад; лекин на хости Ман, балки хости Ту шавад»."

⁴⁰ Ва назди шогирдон омада, онҳоро хобида ёфт, ва ба Петрус гуфт: «Оё натавонистед соате бо Ман бедор бошед?"

⁴¹ Бедор бошед ва дуо гӯед, то ба озмоиш дучор нашавед: рӯҳ хоҳон аст, лекин ҷисм нотавон»."

⁴² Бори дигар рафта, боз дуо кард ва гуфт: «Эй Падари ман! Агар мумкин набошад, ки ин коса, бе он ки онро нӯшам, аз ман гузарад, пас он чи хости Туст, шавад»."

⁴³ Ва омада, боз онҳоро хобида ёфт, зеро чашмонашон хоболуд буданд."

⁴⁴ Ва онҳоро гузошта, боз рафт ва бори сеюм бо ҳамон суханон дуо гуфт."

⁴⁵ Он гоҳ назди шогирдонаш омада, ба онҳо гуфт: «Шумо ҳанӯз мехобед ва истироҳат мекунед? Инак, соат расидааст, ва Писари Одам ба дасти гуноҳкорон супурда мешавад."

⁴⁶ Бархезед, равем; инак, он ки Маро таслим мекунад, наздик омад»."

⁴⁷ Ва ҳанӯз ки Ӯ сухан мегуфт, инак, Яҳудо, ки яке аз он дувоздаҳ буд, ва бо вай мардуми бисёре аз ҷониби сардорони коҳинон ва пирони қавм бо шамшеру калтакҳо омаданд."

⁴⁸ Таслимкунандаи Ӯ ишорае ба онҳо дода, гуфта буд: «Ҳар киро бӯсам, Ӯ ҳамон аст, Ӯро дастгир кунед»."

⁴⁹ Ва дарҳол назди Исо омада, гуфт: «Салом, эй Устод!» Ва Ӯро бӯсид."

⁵⁰ Исо ба вай гуфт: «Эй рафиқ, барои чӣ омадӣ?» Ва онҳо наздик омада, дастҳои худро бар Исо андохтанд, ва Ӯро гирифтанд."

⁵¹ Ва ногоҳ яке аз ҳамроҳони Исо даст ба шамшер бурда, онро аз ғилоф кашид ва ба ғуломи саркоҳин зада, гӯши вайро бурид."

⁵² Исо ба вай гуфт: «Шамшери худро ғилоф кун, зеро ҳар кӣ шамшер кашад, аз шамшер мемурад."

⁵³ Ё гумон мекунӣ, ки ҳоло наметавонам аз Падари Худ хоҳиш намоям, ки барои Ман зиёда аз дувоздаҳ фавҷ фариштаҳоро равона кунад?"

⁵⁴ Лекин дар он сурат /гуфтаҳои/ Китоб чӣ гуна ба амал меоянд, ки ҳамин тавр бояд шавад?»"

⁵⁵ Дар ҳамон соат Исо ба мардум гуфт: «Гӯё бар зидди роҳзане бо шамшеру калтакҳо берун омадаед, то Маро дастгир кунед. Ҳар рӯз Ман назди шумо дар ибодатгоҳ нишаста, таълим медодам, ва шумо Маро дастгир накардед."

⁵⁶ Лекин ин ҳама шуд, то ки навиштаҳои пайғамбарон ба амал оянд». Он гоҳ ҳамаи шогирдон Ӯро вогузошта, гурехтанд."

⁵⁷ Ва онҳое ки Исоро дастгир карданд, Ӯро назди саркоҳин Қаёфо оварданд, ки дар он ҷо китобдонон ва пирон ҷамъ омада буданд."

⁵⁸ Лекин Петрус аз дур, то ҳавлии саркоҳин, аз пайи Ӯ равона шуд; ва ба даруни он даромада, бо нигаҳбонон нишаст, то анҷоми корро бинад."

⁵⁹ Сардорони коҳинон ва пирон ва тамоми шӯро дар ҷустуҷӯи гувоҳии бардурӯғе бар зидди Исо буданд, то Ӯро кушанд."

⁶⁰ Лекин наёфтанд; бо вуҷуди он ки бисёр гувоҳони дурӯғин омада буданд, ҳеҷ наёфтанд. Дар охир, ду гувоҳи дурӯғин омада,"

⁶¹ гуфтанд: «Ӯ мегуфт: “Метавонам ибодатхонаи Худоро вайрон кунам ва дар се рӯз онро аз нав созам”»."

⁶² Ва саркоҳин бархеста, ба Ӯ гуфт: «Ҳеҷ ҷавоб намедиҳӣ? Ин чист, ки инҳо бар зидди Ту гувоҳӣ медиҳанд?»"

⁶³ Аммо Исо хомӯш монд. Ва саркоҳин ба Ӯ гуфт: «Туро ба Худои зинда қасам медиҳам, ба мо гӯй, ки оё Ту Масеҳ, Писари Худо ҳастӣ?»"

⁶⁴ Исо ба вай гуфт: «Ту гуфтӣ. Аммо Ман ба шумо мегӯям: пас аз ин Писари Одамро мебинед, ки аз дасти рости Қудрат нишаста, бар абрҳои осмон меояд»."

⁶⁵ Он гоҳ саркоҳин ҷомаи худро даронда, гуфт: «Ӯ куфр гуфт! Дигар ба гувоҳон чӣ эҳтиёҷ дорем? Инак, акнун шумо куфри Ӯро шунидед!"

⁶⁶ Чӣ фикр доред?» Дар ҷавоб гуфтанд: «Сазовори марг аст»."

⁶⁷ Он гоҳ ба рӯи Ӯ туф мекарданд, ва Ӯро мезаданд; баъзеҳо Ӯро торсакӣ мезаданд"

⁶⁸ ва мегуфтанд: «Эй Масеҳ, ба мо пайғамбарӣ кун, кӣ Туро задааст?»"

⁶⁹ Аммо Петрус дар берун, дар рӯи ҳавлӣ нишаста буд. Ва канизе назди вай омада, гуфт: «Ту низ бо Исои ҷалилӣ будӣ»."

⁷⁰ Лекин вай дар назди ҳамаи онҳо инкор карда, гуфт: «Намедонам, чӣ мегӯӣ»."

⁷¹ Ҳангоме ки аз дарвоза берун мерафт, канизи дигаре вайро дида, ба онҳое ки дар он ҷо буданд, гуфт: «Ин ҳам бо Исои Носирӣ буд»."

⁷² Вай бори дигар инкор карда, қасам хӯрд, ки он одамро намешиносад."

⁷³ Пас аз муддате онҳое ки истода буданд, наздик омада, ба Петрус гуфтанд: «Ба ростӣ ту низ яке аз онҳо мебошӣ, зеро аз лаҳҷаат аён аст»."

⁷⁴ Он гоҳ вай ба савганду қасам хӯрдан сар карда, гуфт: «Он одамро намешиносам». Ва ҳамон дам хурӯс бонг зад."

⁷⁵ Ва Петрус суханони Исоро ба ёд овард, ки ба вай гуфта буд: «Пеш аз он ки хурӯс бонг занад, Маро се бор инкор мекунӣ». Ва берун рафта, зор-зор гирист."

27

¹ Чун бомдод расид, ҳамаи сардорони коҳинон ва пирони қавм дар бораи Исо машварат карданд, ки Ӯро кушанд."

² Ва Ӯро баста бурданд ва ба ҳоким Понтиюс Пилотус супурданд."

³ Таслимкунандаи Ӯ, Яҳудо, чун дид, ки Ӯро маҳкум карданд, пушаймон шуд ва сӣ тангаи нуқраро ба сардорони коҳинон ва пирон гардонда дод,"

⁴ ва гуфт: «Ман гуноҳ кардам, ки хуни бегуноҳро таслим кардам». Онҳо ба вай гуфтанд: «Ба мо чӣ? Худат медонӣ»."

⁵ Ва тангаҳои нуқраро вай дар ибодатхона партофта, баромада рафт ва худро овехта кушт."

⁶ Лекин сардорони коҳинон тангаҳои нуқраро гирифта, гуфтанд: «Инро ба ганҷинаи ибодатгоҳ андохтан раво нест, чунки ин хунбаҳост»."

⁷ Ва машварат карда, ба ин пул киштзори кӯзагарро барои гӯристони ғарибон харида гирифтанд."

⁸ Ба ин сабаб он киштзор то имрӯз “Киштзори хун” номида мешавад."

⁹ Он гоҳ каломе ки бо забони Ирмиёи пайғамбар гуфта шудааст, ба амал омад: “Онҳо сӣ тангаи нуқраро гирифтанд, яъне арзиши Он нархмондашудаеро ки банӣ-Исроил ба Ӯ гузоштанд."

¹⁰ Ва онро барои киштзори кӯзагар доданд, чунон ки Худованд ба ман гуфт”."

¹¹ Исо бошад дар назди ҳоким истода буд. Ва ҳоким аз Ӯ пурсид: «Оё Ту Подшоҳи яҳудиён ҳастӣ?» Исо ба вай гуфт: «Ту мегӯӣ»."

¹² Ҳангоме ки сардорони коҳинон ва пирон Ӯро айбдор мекарданд, Ӯ ҳеҷ ҷавоб намедод."

¹³ Он гоҳ Пилотус ба Ӯ гуфт: «Оё намешунавӣ, чӣ қадар зидди Ту гувоҳӣ медиҳанд?»"

¹⁴ Лекин дар ҷавоби вай сухане ҳам нагуфт, ба тавре ки ҳоким бисёр ҳайрон монд."

¹⁵ Ҳоким одат дошт, ки ба муносибати ид як бандиро, ки мехостанд, барои мардум озод мекард."

¹⁶ Дар он вақт дар он ҷо бандии машҳуре буд, ки Бараббо ном дошт."

¹⁷ Пас, ҳангоме ки онҳо ҷамъ шуданд, Пилотус ба онҳо гуфт: «Киро мехоҳед, ки барои шумо озод кунам: Барабборо, ё Исоро, ки Масеҳ меноманд?»"

¹⁸ Зеро медонист, ки Ӯро аз рӯи ҳасад таслим карда буданд."

¹⁹ Ҳангоме ки бар курсии доварӣ нишаста буд, занаш кас фиристода, гуфт: «Бо он росткор туро коре набошад, чунки имрӯз дар хоб аз боиси Ӯ заҳмати бисёре кашидам»."

²⁰ Лекин сардорони коҳинон ва пирон мардумро барангехта буданд, ки озодии Бараббо ва марги Исоро хоҳанд."

²¹ Пас ҳоким ба онҳо рӯ оварда, гуфт: «Аз ин ду кадомашро мехоҳед, ки барои шумо озод кунам?» Онҳо гуфтанд: «Барабборо»."

²² Пилотус ба онҳо гуфт: «Пас бо Исо, ки Масеҳ меноманд, чӣ кунам?» Ҳама ба ӯ гуфтанд: «Ӯро ба салиб каш!»"

²³ Ҳоким гуфт: «Ӯ чӣ бадӣ кардааст?» Лекин онҳо боз ҳам зиёдтар фарёд заданд: «Ӯро ба салиб каш!»"

²⁴ Пилотус чун дид, ки ҳеҷ гап фоида надорад, балки ошӯб бештар мегардад, об хост ва дасти худро дар назди мардум шуст ва гуфт: «Ман аз хуни ин росткор бегуноҳ ҳастам; худатон донед»."

²⁵ Тамоми қавм дар ҷавоб гуфт: «Хуни Ӯ бар гардани мо ва фарзандони мо бошад»."

²⁶ Пас Барабборо барои онҳо озод кард, ва фармуд Исоро тозиёна зананд, ва Ӯро барои ба салиб кашидан супурд."

²⁷ Он гоҳ сарбозони ҳоким Исоро ба сарбозхона бурда, тамоми фавҷро гирди Ӯ ҷамъ оварданд;"

²⁸ ва либоси Ӯро кашида, ҷомаи қирмизӣ ба Ӯ пӯшонданд."

²⁹ Ва тоҷе аз хор бофта, бар сараш гузоштанд ва чӯбе ба дасти рости Ӯ доданд; ва назди Ӯ зону зада, масхаракунон гуфтанд: «Салом, эй Подшоҳи яҳудиён!»"

³⁰ Ва бар Ӯ туф мекарданд ва чӯбро гирифта, бар сараш мезаданд."

³¹ Пас аз он ки Ӯро хеле масхара карданд, ҷомаро аз танаш кашида, либоси Худашро пӯшонданд ва Ӯро берун бурданд, то ба салиб кашанд."

³² Чун берун рафтанд, Шимъун ном шахси қайравониро дида, маҷбур карданд, ки салиби Ӯро бардорад."

³³ Ва чун ба ҷое ки Ҷолҷолто, яъне “Ҷои косахонаи сар” ном дошт, расиданд,"

³⁴ сиркои бо заҳра омехтае барои нӯшиданаш доданд; лекин чун чашид, нӯшидан нахост."

³⁵ Ононе ки Ӯро ба салиб кашиданд, либоси Ӯро қуръа партофта тақсим карданд."

³⁶ Ва дар он ҷо нишаста, Ӯро посбонӣ карданд."

³⁷ Ва айбномае болои сари Ӯ овехтанд, ки чунин буд: «Ин аст Исо, Подшоҳи яҳудиён»."

³⁸ Бо Ӯ ду роҳзанро ба салиб кашиданд, якеро аз дасти рост ва дигареро аз дасти чапи Ӯ."

³⁹ Ва роҳгузарон Ӯро дашном дода ва сар ҷунбонда,"

⁴⁰ мегуфтанд: «Ту ки ибодатхонаро вайрон карда, дар се рӯз аз нав месозӣ, худатро наҷот деҳ! Агар Ту Писари Худо бошӣ, аз салиб фуруд ой!»"

⁴¹ Ҳамчунин сардорони коҳинон бо китибдонону пирону фарисиён Ӯро масхара карда, мегуфтанд:"

⁴² «Дигаронро наҷот медод, лекин Худашро наҷот дода наметавонад! Агар Ӯ Подшоҳи Исроил бошад, акнун аз салиб фуруд ояд, то ба Ӯ имон оварем."

⁴³ Ба Худо боварӣ дошт: акнун Ӯро раҳо кунад, агар дӯсташ медорад. Зеро Ӯ гуфта буд: “Ман Писари Худо ҳастам”»."

⁴⁴ Ҳамчунин роҳзаноне ки бо Ӯ ба салиб кашида шуда буданд, Ӯро дашном медоданд."

⁴⁵ Ва аз соати шаш бар тамоми рӯи замин то соати нӯҳ торикӣ фаро расид."

⁴⁶ Ва наздик ба соати нӯҳ Исо бо овози баланд фарёд зада гуфт: «Элӣ, Элӣ! Лама шабақтанӣ?», яъне: «Худои Ман, Худои Ман! Чаро Маро тарк кардаӣ?»"

⁴⁷ Баъзе аз ҳозирон, чун шуниданд, гуфтанд: «Ӯ Илёсро ҷеғ мезанад»."

⁴⁸ Дарҳол яке аз онҳо шитобон исфанҷеро гирифта, аз сирко пур кард ва бар сари най гузошта, наздики даҳони Ӯ бурд, то нӯшад."

⁴⁹ Лекин дигарон гуфтанд: «Истед, бинем, ки оё Илёс меояд, то Ӯро наҷот диҳад»."

⁵⁰ Аммо Исо боз бо овози баланд фарёд зада, ҷон дод."

⁵¹ Ва инак, пардаи ибодатхона аз боло то поён дарида, ду пора шуд, ва замин ҷунбид, ва сангҳо шикофта шуданд."

⁵² Ва қабрҳо кушода шуданд; ва бисёр ҷасадҳои муқаддасон, ки оромида буданд, бархестанд,"

⁵³ ва пас аз растохези Ӯ аз қабрҳо баромада, ба шаҳри муқаддас рафтанд ва ба бисёр касон намоён шуданд."

⁵⁴ Мирисад ва онҳое ки бо вай Исоро посбонӣ мекарданд, ҷунбиши замин ва рӯйдодҳои дигарро дида, сахт тарсиданд ва гуфтанд: «Ба ростӣ Ӯ Писари Худо буд»."

⁵⁵ Ҳамчунин занони бисёре ки аз Ҷалил аз пайи Исо омада буданд, ва ба Ӯ хизмат мекарданд, дар он ҷо истода, аз дур нигоҳ мекарданд;"

⁵⁶ дар миёни онҳо Марями Маҷдалия ва Маряме ки модари Яъқуб ва Юсӣ буд, ва модари писарони Забдой низ буданд.

Қабри ,,,," Исо"

⁵⁷ Ва чун бегоҳ шуд, Юсуф ном давлатманде ки аз Ромо ва низ аз шогирдони Исо буд, омад."

⁵⁸ Ва назди Пилотус рафта, ҷасади Исоро хоҳиш кард. Пилотус фармон дод, ки дода шавад."

⁵⁹ Юсуф ҷасадро гирифта, ба катони тозае печонд."

⁶⁰ Ва онро дар қабри наве ки дар санг барои худ тарошида буд, гузошт ва санги калонеро бар даҳанаи қабр ғелонда, рафт."

⁶¹ Марями Маҷдалия ва он Марями дигар дар он ҷо, дар рӯ ба рӯи қабр нишаста буданд."

⁶² Фардои он, ки баъди рӯзи тайёрӣ ба шанбе буд, сардорони коҳинон ва фарисиён назди Пилотус ҷамъ омаданд,"

⁶³ ва гуфтанд: «Эй хоҷа! Дар хотир дорем, ки он фиребгар, ҳангоме ки зинда буд, гуфта буд, ки “пас аз се рӯз зинда мешавам”."

⁶⁴ Пас, фармо, ки қабрро то рӯзи сеюм посбонӣ кунанд, то шогирдонаш шабона Ӯро дуздида, ба мардум нагӯянд, ки аз мурдагон бархест; ва фиреби охирин аз аввалин бадтар шавад»."

⁶⁵ Пилотус ба онҳо гуфт: «Шумо посбонҳо доред; биравед ва, чунон ки медонед, посбонӣ кунед»."

⁶⁶ Онҳо рафта, дар назди қабр посбононро гузоштанд ва санги онро мӯҳр карданд."

28

¹ Пас аз гузаштани шанбе, сапедадами рӯзи якуми ҳафта, Марями Маҷдалия ва он Марями дигар барои дидани қабр омаданд."

² Ногоҳ заминҷунбии сахт рӯй дод; чунки фариштаи Худованд аз осмон фуромада, сангро аз даҳанаи қабр ғелонд ва бар он нишаст."

³ Намуди вай монанди барқ ва либосаш чун барф сафед буд."

⁴ Посбонон аз вай тарсида, ба ларза афтоданд ва монанди мурда шуданд."

⁵ Аммо фаришта ба занон рӯ оварда, гуфт: «Натарсед, зеро медонам, ки Исои ба салиб кашидашударо ҷустуҷӯ мекунед."

⁶ Ӯ дар ин ҷо нест, зеро, чунон ки гуфта буд, зинда шуд. Биёед ва ҷоеро, ки Худованд хобида буд, бинед,"

⁷ Ва ба зудӣ рафта, ба шогирдонаш гӯед, ки Ӯ аз мурдагон бархест ва инак, пеш аз шумо ба Ҷалил меравад: дар он ҷо Ӯро мебинед; инак ба шумо гуфтам»."

⁸ Ва онҳо шитобон аз қабр баромада, бо тарс ва шодии бузург давида рафтанд, то ба шогирдони Ӯ хабар диҳанд."

⁹ Ҳангоме ки барои огоҳ кардани шогирдони Ӯ мерафтанд, инак Исо ба онҳо вохӯрда, гуфт: «Салом бар шумо!» Онҳо наздик омада, ба пойҳояш часпиданд ва ба Ӯ таъзим карданд."

¹⁰ Он гоҳ Исо ба онҳо гуфт: «Натарсед; рафта, ба бародаронам хабар диҳед, ки ба Ҷалил раванд; ва дар он ҷо Маро мебинанд»."

¹¹ Чун онҳо мерафтанд, баъзе аз посбонон ба шаҳр омада, ба сардорони коҳинон тамоми воқеаро хабар доданд."

¹² Ва онҳо бо пирон ҷамъ омада ва машварат карда, ба сарбозон пули бисёре доданд"

¹³ ва гуфтанд: «Гӯед, ки шогирдони Ӯ шабона омада, ҳангоме ки мо дар хоб будем, Ӯро дуздидаанд."

¹⁴ Ва агар ин хабар ба гӯши ҳоким расад, мо вайро розӣ мекунем ва шуморо аз хатар раҳо менамоем»."

¹⁵ Онҳо пулро гирифта, мувофиқи он нишондод амал карданд. Ва ин овоза то имрӯз дар миёни яҳудиён паҳн шудааст."

¹⁶ Аммо ёздаҳ шогирд ба Ҷалил, ба кӯҳе ки Исо ба онҳо фармуда буд, рафтанд,"

¹⁷ Ва Ӯро дида, ба Ӯ саҷда карданд; лекин баъзе аз онҳо ба шубҳа афтоданд."

¹⁸ Ва Исо наздик омада, ба онҳо гуфт: «Ба Ман ҳамаи қудрат дар осмон ва бар замин дода шудааст."

¹⁹ Пас, равед ва ҳамаи халқҳоро шогирд созед ва онҳоро ба номи Падару Писару Рӯҳулқудс таъмид диҳед,"

²⁰ ва онҳоро таълим диҳед, то ҳамаи он чиро, ки ба шумо фармудаам, ба ҷо оваранд; ва инак, Ман ҳамарӯза то охири ин давра бо шумо ҳастам». Омин. 

"