1 Павлус, ки бо хости Худо расули даъватшудаи Исои Масеҳ аст, ва бародар Сӯстинис,"
2 ба ҷамоати Худо, ки дар Қуринтус аст, ба муқаддасони даъватшуда, ки дар Масеҳ Исо муқаддас гардидаанд, бо ҳамаи онҳое ки дар ҳар ҷо номи Худованди мо Исои Масеҳро мехонанд, ки Ӯ Худованди онҳо ва Худованди мост,"
3 файз ва осоиш аз ҷониби Падари мо Худо ва Худованд Исои Масеҳ бар шумо бод."
4 Худои худро ҳамеша барои шумо шукр мегӯям, барои файзи Худо, ки ба шумо дар Масеҳ Исо ато шудааст,"
5 чунки дар Ӯ шумо аз ҳар чиз: аз ҳар сухан ва аз ҳар дониш бой шудаед,"
6 зеро шаҳодати Масеҳ дар шумо устувор гардидааст,"
7 ба тавре ки шумо аз ҳеҷ ато норасоӣ надоред, модоме ки мунтазири ошкор шудани Худованди мо Исои Масеҳ мебошед,"
8 ки Ӯ низ шуморо то ба охир устувор мекунад, то дар рӯзи Худованди мо Исои Масеҳ беайб бошед."
9 Бовафо аст Худое ки шуморо ба мушоракати Писари Худ Исои Масеҳи Худованди мо даъват намудааст.
Ҷудоиҳо ва ҳикмати одамон"
10 Аз шумо, эй бародарон, ба номи Худованди мо Исои Масеҳ илтимос мекунам, ки ҳамаатон айни як суханро гӯед, ва дар байни шумо ҷудоие набошад, балки шумо дар як рӯҳ ва дар як фикр муттаҳид бошед."
11 Зеро аз аҳли хонаи Хлӯӣ ба ман дар бораи шумо, эй бародаронам, маълум шудааст, ки дар байнатон ҷанҷол ҳаст."
12 Ман онро дар назар дорам, ки ҳар яке аз шумо мегӯяд: “Ман аз они Павлус ҳастам”; “Ман аз они Апуллус”; “Ман аз они Кифо”; “Ман аз они Масеҳ”."
13 Оё Масеҳ ҷудо шудааст? Оё Павлус барои шумо ба салиб кашида шудааст? Ё ки шумо ба номи Павлус таъмид ёфтаед?"
14 Худоро шукр мегӯям, ки ман ҳеҷ яке аз шуморо, ғайр аз Криспус ва Ғоюс, таъмид надодаам,"
15 то касе нагӯяд, ки ман ӯро ба номи худ таъмид додаам."
16 Ман ҳамчунин аҳли хонаи Истефанусро таъмид додаам; ғайр аз инҳо дар ёд надорам, ки каси дигареро таъмид дода бошам."
17 Зеро Масеҳ маро нафиристодааст, ки таъмид диҳам, балки башорат диҳам, на дар ҳикмати суханварӣ, то салиби Масеҳ бетаъсир нашавад."
18 Зеро паёми салиб барои гирифторони ҳалокат беақлӣ аст, вале барои мо, ки дар роҳи наҷот ҳастем, қуввати Худост."
19 Зеро навишта шудааст:
“Ҳикмати хирадмандонро ҳеҷ мегардонам
Ва фаҳми бофаҳмонро нопадид мекунам”.
20 Куҷост хирадманд? Куҷост китобдон? Куҷост файласуфи ин давра? Оё Худо ҳикмати ин ҷаҳонро ба беақлӣ табдил надодааст?"
21 Зеро, дар ҳикмати Худо, модоме ки ҷаҳон бо ҳикмати худ Худоро нашинохт, Худо чунин писандид, ки ба воситаи беақлии мавъиза имондоронро наҷот диҳад,"
22 зеро яҳудиён муъҷизаҳо металабанд, ва юнониён ҳикмат меҷӯянд;"
23 лекин мо Масеҳро, ки ба салиб кашида шудааст, мавъиза мекунем, ки барои яҳудиён сабаби норозигӣ ва барои юнониён беақлӣ аст."
24 Аммо барои худи даъватшудагон, чи яҳудиён, чи юнониён, Масеҳро мавъиза мекунем, ки Ӯ қуввати Худо ва ҳикмати Худост;"
25 чунки беақлии Худо аз ҳикмати одамон пурҳикматтар аст, ва нотавонии Худо аз қуввати одамон тавонотар аст."
26 Зеро, эй бародарон, нигаред, ки шумо, ҳангоме ки даъват шудед, чӣ будед: бисёре аз ҷиҳати ҷисм хирадманд нестед, бисёре тавоно нестед, бисёре ашрофзода нестед;"
27 лекин Худо нодонони ҷаҳонро интихоб кард, то хирадмандонро шарманда кунад, ва нотавонони ҷаҳонро интихоб кард, то тавонгаронро шарманда кунад;"
28 ва Худо он чиро, ки барои ҷаҳон паст ва ҳақир ва ҳеҷ аст, интихоб кард, то он чиро, ки ҳаст, ҳеҷ гардонад, —"
29 то ҳеҷ ҷисме дар пеши Худо фахр накунад."
30 Ва аз Ӯ шумо дар Исои Масеҳ ҳастед, ки барои мо ҳикмате аз ҷониби Худо, яъне росткорӣ ва муқаддасшавӣ ва раҳоӣ шудааст,"
31 то, чунон ки навишта шудааст, “фахркунанда бигзор ба Худованд фахр кунад”."
1 Ва ҳангоме ки ман, эй бародарон, назди шумо омадам, на бо суханпардозӣ ё ҳикмат омадам, то шаҳодати Худоро ба шумо эълон намоям,"
2 зеро ман қарор додам, ки дар миёни шумо, ғайр аз Исои Масеҳ, Он ҳам ба салиб кашидашуда, чизе надонам;"
3 ва ман дар нотавонӣ ва дар тарсу ларзи бузурге назди шумо будам,"
4 ва сухану мавъизаи ман на дар суханони исботкоронаи ҳикмати инсонӣ, балки дар далели Рӯҳ ва қувват буд,"
5 то имони шумо на бар ҳикмати инсон, балки бар қуввати Худо қарор ёбад."
6 Аммо дар бораи ҳикмат мо дар миёни комилон сухан меронем, вале на дар бораи ҳикмати ин давра ва мирони ин давра, ки гузарон ҳастанд,"
7 балки дар бораи ҳикмати Худо дар сирре сухан меронем, дар бораи ҳикмати ниҳоние ки Худо пеш аз давраҳои ҷаҳон барои ҷалоли мо муқаррар кардааст,"
8 ки онро ҳеҷ яке аз мирони ин давра надонист; зеро, агар медонистанд, Худованди ҷалолро ба салиб намекашиданд."
9 Аммо, чунон ки навишта шудааст:
“Он чиро, ки чашме надидааст,
Гӯше нашунидааст ва ба дили инсон наомадааст,
Худо барои дӯстдорони Худ омода кардааст”.
10 Вале ба мо Худо онро ба воситаи Рӯҳи Худ ошкор сохтааст; зеро Рӯҳ ҳама чизро, ҳатто умқҳои Худоро тадқиқ мекунад."
11 Зеро кист аз одамон, ки фикрҳои инсонро донад, ғайр аз рӯҳи инсон, ки дар ӯст? Ҳамчунин фикрҳои Худоро ҳеҷ кас намедонад, ғайр аз Рӯҳи Худо."
12 Лекин мо на рӯҳи ҷаҳонро, балки Рӯҳеро қабул кардаем, ки аз Худост, то он чиро, ки Худо ба мо ато кардааст, донем;"
13 ва инро на бо суханоне ки ҳикмати инсон таълим додааст, балки бо суханоне ки Рӯҳулқудс таълим додааст, мегӯем ва чизи рӯҳониро ба таври рӯҳонӣ баён мекунем."
14 Аммо одами нафсонӣ он чиро, ки аз Рӯҳи Худост, қабул намекунад, чунки он дар назари ӯ нодонӣ аст; ва онро фаҳмида наметавонад, чунки он ҳукми рӯҳониро металабад."
15 Лекин одами рӯҳонӣ дар бораи ҳама чиз ҳукм мекунад, вале касе наметавонад дар бораи ӯ дуруст ҳукм кунад."
16 Зеро “кист, ки фикри Худовандро дониста бошад, то Ӯро таълим диҳад?” Лекин мо фикри Масеҳро дорем."
1 Ва ман, эй бародарон, натавонистам ба шумо чун ба касони рӯҳонӣ сухан ронам, балки чун ба касони ҷисмонӣ, ё кӯдакон дар Масеҳ."
2 Шуморо шир хӯрондам, на ғизои сахт, зеро шумо ҳанӯз омодагӣ барои он надоштед ва ҳоло низ надоред,"
3 чунки шумо ҳанӯз ҷисмонӣ ҳастед. Зеро, модоме ки дар миёни шумо ҳасад, ҷанҷол ва ҷудоиҳо ҳаст, оё шумо ҷисмонӣ нестед ва оё ба таври инсонӣ рафтор намекунед?"
4 Зеро, вақте ки яке: “Ман аз они Павлус ҳастам” ва дигаре: “Ман аз они Апуллус” мегӯяд, — оё шумо ҷисмонӣ нестед?"
5 Пас, Павлус кист? Ва Апуллус кист? Онҳо танҳо хизматгузороне ҳастанд, ки ба воситаи онҳо шумо имон овардаед; ва ҳар яке чунон ки Худованд ба вай ато кардааст, хизмат мекунад."
6 Ман кишт кардам, Апуллус об дод, лекин Худо сабзонд."
7 Бинобар ин на кишткунанда аҳамият дорад, на обдиҳанда, балки Худои сабзонанда."
8 Кишткунанда ва обдиҳанда баробаранд, лекин ҳар яке музди худро мувофиқи меҳнати худ мегирад."
9 Зеро ки мо ҳамкорони Худо ҳастем; шумо киштзори Худо, иморати Худо ҳастед."
10 Аз рӯи файзи Худо, ки ба ман ато шудааст, ман, чун меъмори доно, таҳкурсӣ ниҳодам, ва дигаре бар он иморат месозад; лекин ҳар кас бохабар бошад, ки чӣ гуна месозад."
11 Зеро ҳеҷ кас таҳкурсии дигаре ниҳода наметавонад, ғайр аз он ки ниҳода шудааст, ки он Исои Масеҳ аст."
12 Ва агар касе бар ин таҳкурсӣ иморате аз тилло, нуқра, сангҳои қиматбаҳо, ё чӯб, хасбеда, коҳ бино кунад,"
13 кори ҳар кас аён мешавад; зеро он рӯз нишон медиҳад, чунки дар оташ ошкор мешавад, ва оташ кори ҳар касро озмоиш мекунад, ки он чӣ гуна аст."
14 Агар кори касе ки бар он сохтааст, пойдор монад, вай музд мегирад."
15 Ва агар кори касе сӯзад, вай зиён мебинад; валекин худаш наҷот меёбад, аммо тавре ки гӯё аз даруни оташ гузашта бошад."
16 Оё намедонед, ки ибодатхонаи Худо ҳастед, ва Рӯҳи Худо дар шумо сокин аст?"
17 Агар касе ибодатхонаи Худоро вайрон кунад, Худо ӯро хонавайрон мекунад, зеро хонаи Худо муқаддас аст, ва он шумо ҳастед."
18 Касе худро фиреб накунад: агар касе аз шумо худро дар ин давра хирадманд медониста бошад, бигзор нодон шавад, то хирадманд гардад."
19 Зеро ки ҳикмати ин ҷаҳон пеши Худо нодонӣ аст, чунки навишта шудааст: “хирадмандонро ба макри худашон гирифтор мекунад”."
20 Ва боз: “Худованд фикрҳои хирадмандонро медонад, ки ҳеҷ аст”."
21 Хуллас, ҳеҷ кас бо одамон фахр накунад, зеро ҳамааш аз они шумост:"
22 хоҳ Павлус, хоҳ Апуллус, хоҳ Кифо, хоҳ ҷаҳон, хоҳ ҳаёт, хоҳ марг, хоҳ ҳозира, хоҳ оянда — ҳамааш аз они шумост;"
23 ва шумо аз они Масеҳ ҳастед, ва Масеҳ аз они Худост."
1 Пас, ҳар кас бояд моро ходимони Масеҳ ва вакилони сирҳои Худо ҳисоб кунад;"
2 ва аз вакилон талаб карда мешавад, ки ҳар яке боваринок бошад."
3 Барои ман хеле кам аҳамият дорад, ки шумо, ё одамони дигар, дар ҳаққи ман ҳукм мекунед; худи ман ҳам ҳукме дар ҳаққи худ намекунам."
4 Зеро дар худ айбе намебинам, лекин бо ин сафед нестам; ҳукмкунандаи ман Худованд аст."
5 Бинобар ин ба чизе пеш аз вақт, яъне то даме ки Худованд биёяд, ҳукм накунед, ки маҳз Ӯ чизҳои дар торикӣ пинҳонро равшан ва ниятҳои дилҳоро ошкор мекунад, ва он гоҳ ҳар кас аз ҷониби Худо таҳсин меёбад."
6 Ва инро, эй бародарон, ман ба хотири шумо ба худам ва ба Апуллус нисбат додам, то шумо аз мо ёд гиред, ки дар фикр аз он чи навишта шудааст, берун наравед, ва ҳеҷ як аз шумо бо яке ба муқобили дигаре наболад."
7 Зеро кист, ки туро бартарӣ додааст? Ва чӣ дорӣ, ки ба ту дода нашуда бошад? Ва агар ба ту дода шудааст, чаро фахр мекунӣ, ки гӯё ба ту дода нашуда бошад?"
8 Шумо аллакай сер шудаед, аллакай сарватманд шудаед ва бе мо подшоҳӣ мекунед. Кошки подшоҳӣ мекардед, то мо низ бо шумо подшоҳӣ кунем!"
9 Зеро гумон мекунам, ки Худо мо, расулонро монанди касони охири саф, ки ба марг маҳкум шудаанд, намоён кардааст, чунки мо барои ҷаҳон, ҳам барои фариштаҳо ва ҳам барои одамон, тамошогоҳе шудаем."
10 Мо ба хотири Масеҳ нодон ҳастем, лекин шумо дар Масеҳ доно ҳастед; мо нотавонем, лекин шумо тавоно; шумо муҳтарам, лекин мо хор."
11 То ҳамин соат гурусна ва ташнаем, бараҳнаем, лату кӯб мешавем, овора ҳастем,"
12 ва заҳмат кашида, бо дастҳои худ кор мекунем. Дашном шунида, баракат мехоҳем; таъқиб шуда, тоқат мекунем;"
13 гирифтори тӯҳмат шуда, бо меҳрубонӣ ҷавоб медиҳем; мо то ҳамин вақт чун хасрӯбаи ҷаҳон ва ахлоти ҳама шудаем."
14 Ин суханонро на аз барои он навиштаам, ки шуморо хиҷил кунам, балки шуморо чун фарзандони азизи худ насиҳат медиҳам."
15 Зеро, агарчи шумо даҳ ҳазор муаллим дар Масеҳ доред, лекин падарони бисёр надоред: ман шуморо дар Масеҳ Исо ба воситаи Инҷил ба дунё овардаам."
16 Бинобар ин аз шумо илтимос мекунам: ба ман тақлид намоед."
17 Барои ҳамин ман Тимотиюсро назди шумо фиристодам, ки ӯ фарзанди азиз ва бовариноки ман дар Худованд аст; ва ӯ роҳҳои маро дар Масеҳ ба ёди шумо меоварад, чунон ки ман дар ҳама ҷо дар ҳар ҷамоат таълим медиҳам."
18 Баъзе касон ҳавобаланд шудаанд, ба гумони он ки ман назди шумо намеоям;"
19 аммо ба қарибӣ, агар Худованд хоҳад, назди шумо меоям, ва на сухани ҳавобаландонро, балки қуввати онҳоро мефаҳмам,"
20 зеро Подшоҳии Худо на дар сухан, балки дар қувват аст."
21 Чӣ мехоҳед? Оё бо калтак назди шумо биёям, ё бо муҳаббат ва рӯҳи мулоимат?"
1 Овозае ба гӯш мерасад, ки дар байни шумо фосиқӣ ҳаст, он ҳам чунон фосиқӣ, ки ҳатто дар байни бутпарастон шунида нашудааст, яъне шахсе зани падари худро гирифтааст."
2 Ва шумо ҳавобаланд шудаед, ба ҷои он ки мотам гиред, то касе ки чунин коре кардааст, аз миёни шумо бадар шавад."
3 Зеро ман, агарчи ҷисман ғоибам, лекин рӯҳан ҳозирам, аллакай, гӯё ки ҳозирам, дар ҳаққи шахсе ки чунин коре кардааст, ҳукм намудам:"
4 ба номи Худованди мо Исои Масеҳ, ҳангоме ки шумо бо рӯҳи ман ва бо қуввати Худованди мо Исои Масеҳ ҷамъ шавед,"
5 он шахс барои ҳалокати ҷисм ба шайтон супурда шавад, то рӯҳ дар рӯзи Худованд Исо наҷот ёбад."
6 Фахри шумо хуб нест. Оё намедонед, ки андак хамиртуруш тамоми хамирро метуршонад?"
7 Пас, худро аз хамиртуруши кӯҳна тоза кунед, то хамири нав бошед, чунки бе хамиртуруш ҳастед. Зеро /барраи/ Песаҳи мо, Масеҳ, барои мо кушта шудааст."
8 Бинобар ин идро на бо хамиртуруши кӯҳна, на бо хамиртуруши кина ва бадӣ, балки бо фатири покӣ ва ростӣ ба ҷо меоварем."
9 Ба шумо дар нома навиштаам, ки бо фосиқон рафтуомад накунед;"
10 лекин на умуман бо фосиқони ин ҷаҳон, ё бо тамаъкорон, ё бо ғоратгарон, ё бо бутпарастон, зеро дар ин сурат бояд аз ҷаҳон берун мешудед;"
11 балки ба шумо акнун навиштаам, ки бо касе рафтуомад накунед, ки худро бародар номида, фосиқ, ё тамаъкор, ё бутпараст, ё бадзабон, ё бадмаст, ё ғоратгар бошад; бо чунин одам якҷоя хӯрок ҳам нахӯред."
12 Зеро чаро ман дар бораи онҳое ки берун /аз ҷамоатанд/, доварӣ кунам? Оё шумо дар бораи онҳое ки дар дохиланд, доварӣ намекунед?"
13 Дар бораи онҳое ки дар берунанд, Худо доварӣ мекунад. Пас шумо бадкорро аз миёни худ бадар кунед."
1 Касе аз шумо, ки ба дигаре даъво дорад, чӣ гуна ҷуръат мекунад мурофиаи худро назди беинсофон барад, на назди муқаддасон?"
2 Магар намедонед, ки муқаддасон ҷаҳонро доварӣ хоҳанд кард? Ва агар шумо ҷаҳонро доварӣ мекарда бошед, оё сазовори он нестед, ки корҳои хурдтарро доварӣ кунед?"
3 Магар намедонед, ки мо фариштаҳоро доварӣ хоҳем кард? Пас чӣ қадар бештар корҳои ин зиндагиро!"
4 Лекин шумо, ҳангоме ки оид ба ин зиндагӣ мурофиа доред, онҳоеро, ки дар ҷамоат эътиборе надоранд, ба доварӣ мешинонед."
5 Барои шарм доштанатон мегӯям: оё дар байни шумо як бохирад ҳам нест, ки дар миёни бародарони худ доварӣ карда тавонад?"
6 Аммо бародар бо бародар мурофиа мекунад, он ҳам дар пеши беимонон."
7 Худи ҳамин ҳам барои шумо айб аст, ки байни худ мурофиа доред. Чаро ба беинсофӣ дучор шуданро беҳтар намеҳисобед? Чаро зарар диданро беҳтар намеҳисобед?"
8 Балки худатон беинсофӣ мекунед ва зарар мерасонед, он ҳам ба бародарони худ."
9 Оё намедонед, ки беинсофон вориси Подшоҳии Худо намешаванд? Фирефта нашавед: фосиқон, бутпарастон, зинокорон, шаҳватпарастон, бачабозон,"
10 дуздон, тамаъкорон, бадмастон, бадзабонон, ғоратгарон вориси Подшоҳии Худо намешаванд."
11 Ва баъзе аз шумо чунин будед; аммо шуста шудед, муқаддас гардидед, сафед шудед дар номи Худованд Исо ва дар Рӯҳи Худои мо."
12 Ҳама чиз барои ман равост, лекин на ҳар чиз фоиданок аст. Ҳама чиз барои ман равост, лекин набояд чизе маро бандаи худ гардонад."
13 Хӯрок барои шикам аст, ва шикам барои хӯрок; аммо Худо инро ва онро нест мекунад. Лекин бадан на барои фосиқӣ, балки барои Худованд аст, ва Худованд барои бадан аст."
14 Ва Худо бо қуввати Худ ҳам Худовандро бархезонд ва ҳам моро бармехезонад."
15 Магар намедонед, ки баданҳои шумо узвҳои Масеҳанд? Пас оё узвҳои Масеҳро мегирам, то онҳоро узвҳои фоҳиша гардонам? Ҳеҷ гоҳ!"
16 Оё намедонед, ки ҳар кӣ бо фоҳиша пайвандад, бо вай як тан мешавад? Зеро гуфта шудааст: “Ҳар ду як тан мешаванд”."
17 Аммо ҳар кӣ бо Худованд пайвандад, бо Ӯ як рӯҳ аст."
18 Аз фосиқӣ гурезед. Ҳар гуноҳе ки инсон мекунад, аз бадан берун аст, лекин фосиқ ба бадани худ гуноҳ мекунад."
19 Оё намедонед, ки бадани шумо ибодатхонаи Рӯҳулқудс аст, ки дар шумост ва Онро аз Худо ёфтаед, ва аз они худ нестед?"
20 Зеро ба нархи гарон харида шудаед. Пас, дар бадани худ ва дар рӯҳи худ Худоро ҷалол диҳед, ки онҳо аз они Худоянд."
1 Дар бораи он чи ба ман навишта будед: барои одам хуб аст, ки ба зан даст нарасонад."
2 Аммо, барои пешгирии фосиқӣ, бигзор ҳар мард зани худро ва ҳар зан шавҳари худро дошта бошад."
3 Бигзор шавҳар ба зани худ таваҷҷӯҳи даркорӣ намояд; ҳамчунин зан ба шавҳари худ."
4 Зан бар бадани худ ихтиёрдор нест, балки аз они шавҳар аст; ҳамчунин шавҳар бар бадани худ ихтиёрдор нест, балки аз они зан аст."
5 Аз якдигар канорагирӣ накунед, магар ба муддате, бо ризоии ҳар ду, то бо рӯзаву дуо машғул бошед ва аз нав якҷоя шавед, то шайтон шуморо, ба сабаби худдорӣ накарданатон, ба васваса наандозад."
6 Лекин инро чун иҷозат мегӯям, на чун фармон."
7 Зеро мехоҳам, ки ҳамаи одамон чун ман бошанд; аммо ҳар кас аз Худо атои худро дорад, яке ин гуна, дигаре он гуна."
8 Лекин ба муҷаррадон ва бевазанон мегӯям: барои онҳо хуб аст, ки чун ман монанд."
9 Аммо агар худдорӣ карда натавонанд, бигзор оиладор шаванд; зеро оиладор шудан аз сӯхтан дар оташи шаҳват беҳтар аст."
10 Ба онҳое ки оиладор шуданд, на ман мефармоям, балки Худованд: зан аз шавҳар ҷудо нашавад,"
11 — ва агар ҷудо шуда бошад, бояд танҳо монад, ё бо шавҳар оштӣ шавад, — ва шавҳар занашро талоқ надиҳад."
12 Ба дигарон ман мегӯям, на Худованд: агар бародаре зани беимон дорад, ва он зан розӣ аст бо ӯ зиндагӣ кунад, ӯ набояд ба вай талоқ диҳад."
13 Ва зане ки шавҳари беимон дорад, ва он шавҳар розӣ аст бо вай зиндагӣ кунад, вай набояд аз ӯ ҷудо шавад."
14 Зеро шавҳари беимон ба воситаи зани имондораш муқаддас аст, ва зани беимон ба воситаи шавҳари имондораш муқаддас аст; вагарна фарзандони шумо нопок мебуданд, ҳол он ки онҳо муқаддасанд."
15 Аммо агар беимон ҷудо шудан хоҳад, бигзор ҷудо шавад. Дар чунин вазъият бародар ё хоҳар вобаста нест; Худо моро ба осоиш даъват намудааст."
16 Зеро ту чӣ донӣ, эй зан, ки шавҳаратро наҷот дода метавонӣ? Ё ту чӣ донӣ, эй шавҳар, ки занатро наҷот дода метавонӣ?
Ҳолатҳои гуногуни даъватшудагон"
17 Ба ҳар ҳол ҳар кас чунон ки Худо насиб кардааст, ва ҳар кас чунон ки Худованд даъват намудааст, он гуна рафтор кунад. Дар ҳамаи ҷамоатҳо ман чунин дастур медиҳам."
18 Агар шахси хатнашудае даъват шуда бошад, бехатна нашавад; ва агар бехатнае даъват шуда бошад, хатна накунад."
19 Хатна ҳеҷ аст, бехатнагӣ ҳам ҳеҷ аст, балки аз ҳама муҳимтар риояи фармудаҳои Худост."
20 Ҳар кас дар ҳар ҳолате ки даъват шудааст, дар ҳамон монад."
21 Агар дар ҳолати ғуломӣ даъват шуда бошӣ, нороҳат нашав; лекин агар озод шуда тавонӣ ҳам, аз фурсат истифода бар."
22 Зеро ғуломе ки дар Худованд даъват шудааст, озоди Худованд аст; ҳамчунин шахси озоде ки даъват шудааст, ғуломи Масеҳ аст."
23 Шумо ба нархи гарон харида шудаед; ғуломи одамон нагардед."
24 Ҳар кас дар ҳар ҳолате ки даъват шудааст, эй бародарон, дар ҳамон назди Худо монад."
25 Дар хусуси бокираҳо аз Худованд фармоне надорам, лекин ҳамчун шахсе ки ба воситаи марҳамати Худованд бовафост, ақидаи худро баён мекунам."
26 Пас ба сабаби тангии вазъияти ҳозира беҳтар меҳисобам, ки барои одам хуб аст чунон ки ҳаст, монад."
27 Агар бо зан баста шудаӣ, ҷудоӣ наҷӯй. Агар аз зан озодӣ, зан наҷӯй."
28 Аммо агар оиладор ҳам шавӣ, гуноҳе намекунӣ; ва агар бокирае оиладор шавад, гуноҳе намекунад. Лекин чунин касон дар ҷисм азоб мекашанд, ва ман инро бароятон намехоҳам."
29 Эй бародарон, инро мегӯям: вақт танг аст. Пас зандорон бояд чун безанон бошанд;"
30 ва гирёнон чунон ки гирён набошанд; ва шодмонон чунон ки шод набошанд; ва харидорон чунон ки хариде накарда бошанд;"
31 ва онҳое ки аз ин ҷаҳон фоида мебаранд, чунон ки фоидабар набошанд; зеро сурати ин ҷаҳон гузарон аст."
32 Ман хоҳиш дорам, ки шумо беғам бошед. Марди безан дар бораи он чи ба Худованд оид аст, ғамхорӣ мекунад, ки чӣ гуна ба Худованд писанд афтад;"
33 аммо марди зандор дар бораи он чи ба ҷаҳон оид аст, ғамхорӣ мекунад, ки чӣ гуна ба занаш писанд афтад."
34 Дар миёни зани шавҳардор ва бокира фарқе ҳаст. Зани бешавҳар дар бораи он чи ба Худованд оид аст, ғамхорӣ мекунад, то ҳам дар бадан ва ҳам дар рӯҳ муқаддас бошад; аммо зани шавҳардор дар бораи он чи ба ҷаҳон оид аст, ғамхорӣ мекунад, ки чӣ гуна ба шавҳараш писанд афтад."
35 Инро ман ба фоидаи шумо мегӯям, на аз барои он ки банду боре бар шумо андозам, балки барои он ки шумо боодобона ва пайдарҳам дар ибодати Худованд бошед, бе он ки чизе ба ин монеъ шавад."
36 Лекин агар касе рафторашро ба бокираи худ номуносиб донад, ки вай ба синни балоғат расидааст, ва ӯ ночор мемонад, бигзор он чи мехоҳад, кунад, — гуноҳе намекунад; бигзор онҳо оиладор шаванд."
37 Аммо касе ки дар дили худ устувор аст ва эҳтиёҷе надорад, балки иродаи қавӣ дошта, дар дили худ қарор додааст, ки бокираи худро нигоҳ дорад, ӯ кори хуб мекунад."
38 Бинобар ин, касе ки ба шавҳар медиҳад, кори хуб мекунад, ва касе ки ба шавҳар намедиҳад, кори хубтар мекунад."
39 Зан, мувофиқи шариат, то даме ки шавҳараш зинда аст, ба ӯ баста аст; пас аз он ки шавҳараш ба хоби /марг/ меравад, вай озод аст ба ҳар касе ки хоҳад, оиладор шавад, фақат дар Худованд бошад."
40 Лекин, ба фикри ман, агар чунин монад, хушбахттар аст; ва ба гумонам, ман низ Рӯҳи Худоро дорам."
1 Дар бораи қурбониҳои бутҳо, мо медонем, ки ҳамаамон соҳиби дониш ҳастем. Дониш ҳавобаланд мегардонад, аммо муҳаббат обод мекунад."
2 Агар касе гумон кунад, ки чизе медонад, ҳанӯз чунон ки донистан даркор аст, намедонад;"
3 аммо касе ки Худоро дӯст медорад, назди Ӯ шинохта шудааст."
4 Пас, дар бораи хӯрдани қурбониҳои бутҳо мо медонем, ки бут дар ҷаҳон ҳеҷ аст, ва ғайр аз Худои Ягона худои дигаре нест."
5 Зеро, ҳарчанд ба ном худоён чи дар осмон, чи дар замин ҳастанд, — чунки худоёни бисёр ва худовандони бисёр ҳастанд, —"
6 мо як Худо дорем, яъне Падар, ки ҳама чиз аз ӯст, ва мо барои ӯ ҳастем, ва як Худованд дорем, яъне Исои Масеҳ, ки ҳама чиз ба воситаи Ӯст, ва мо ба воситаи Ӯ ҳастем."
7 Аммо ҳама дорои ин дониш нестанд: баъзе касон то ҳол ба будани бут эътимод дошта, ин хӯрокро чун қурбонии бут мехӯранд, ва виҷдони онҳо, ки нотавон аст, нопок мешавад."
8 Хӯрок моро ба Худо наздик намекунад, зеро на бо хӯрдан беҳтар мешавем, на бо нахӯрдан бадтар."
9 Аммо бохабар бошед, ки ин озодии шумо сабаби пешпо хӯрдани нотавонон нашавад."
10 Зеро, агар касе туро, ки соҳиби дониш ҳастӣ, бинад, ки дар сари дастархони бутхона нишастаӣ, оё виҷдони ӯ, ки нотавон аст, ӯро ба хӯрдани қурбониҳои бутҳо моил намекунад?"
11 Ва аз дониши ту он бародари нотавон, ки Масеҳ барои ӯ мурд, нобуд мешавад."
12 Ва ҳамин тавр зидди бародарон гуноҳ карда ва ба виҷдони нотавони онҳо осеб расонда, шумо зидди Масеҳ гуноҳ мекунед."
13 Бинобар ин, агар хӯрок бародари маро ба васваса меандохта бошад, ҳаргиз гӯшт намехӯрам, то бародари худро ба васваса наандозам."
1 Оё ман расул нестам? Оё ман озод нестам? Оё ман Худованди мо Исои Масеҳро надидаам? Оё шумо амали ман дар Худованд нестед?"
2 Агар барои дигарон расул набошам, барои шумо ҳастам, зеро мӯҳри расулии ман дар Худованд шумо ҳастед."
3 Ҷавоби ман ба онҳое ки маро сарзаниш мекунанд, ҳамин аст."
4 Оё мо ҳаққи хӯрдан ва нӯшидан надорем?"
5 Оё ҳақ надорем чун расулони дигар ва бародарони Худованд ва Кифо хоҳареро ба занӣ гирифта, ҳамроҳи худ барем?"
6 Оё танҳо ман ва Барнаббо ҳақ надорем кор накунем?"
7 Кист, ки ягон вақт хизмати сарбозиро бо харҷи худ ба ҷо оварда бошад? Кист, ки ток шинонда, аз ангураш намехӯрда бошад? Ё кист, ки рамаро чаронда, аз шири рама намехӯрда бошад?"
8 Оё инро фақат ба таври инсонӣ мегӯям? Оё шариат низ инро намегӯяд?"
9 Зеро дар Тавроти Мусо навишта шудааст: “Вақте ки барзагов хирман мекӯбад, даҳонашро набанд”. Оё Худо дар фикри барзаговон аст?"
10 Ё албатта барои мо гуфта шудааст? Оре, ин барои мо навишта шудааст, ки шудгоркунанда бояд бо умед шудгор кунад, ва хирманкӯб бо умеди гирифтани ҳиссаи худ хирман кӯбад."
11 Модоме ки мо дар миёни шумо чизҳои рӯҳониро коштаем, оё ин як кори бузург аст, ки назди шумо чизҳои ҷисмониро дарав кунем?"
12 Агар дигарон назди шумо ҳақ дошта бошанд, оё ҳаққи мо зиёдтар нест? Лекин мо аз ин ҳақ истифода набурдем, балки ба ҳар чиз тоб меоварем, то ба Инҷили Масеҳ монеае нагузорем."
13 Магар намедонед, ки онҳое ки дар ибодатгоҳ кор мекунанд, аз ибодатгоҳ мехӯранд? Ва онҳое ки хизмати қурбонгоҳро мекунанд, аз қурбонгоҳ ҳиссае мегиранд?"
14 Ҳамчунин Худованд фармудааст, ки онҳое ки Инҷилро мавъиза мекунанд, аз Инҷил зиндагӣ кунанд."
15 Лекин ман аз инҳо ҳеҷ якеро истифода накардаам. Ва инро на аз барои он навиштаам, ки барои ман ҳамин тавр бошад; зеро барои ман мурдан беҳтар аст аз он ки касе ин фахри маро нест кунад."
16 Зеро, агар башорат диҳам, ин барои ман сабаби фахр нест, чунки ин барои ман як кори зарурӣ аст: вой бар ман, агар башорат надиҳам!"
17 Зеро, агар инро ихтиёрӣ ба ҷо оварам, подош мегирам; лекин агар ғайриихтиёрӣ бошад, ин як вазифаи маъмуриест, ки бар ман гузошта шудааст."
18 Пас подоши ман чист? Он аст, ки Инҷилро мавъиза намуда, дар бораи Масеҳ бемузд башорат медиҳам ва аз ҳаққи башоратдиҳандагии худ истифода намебарам."
19 Зеро, агарчи аз ҳама озодам, худро ғуломи ҳама гардондам, то шумораи бештари одамонро ба Масеҳ ҷалб намоям."
20 Барои яҳудиён чун яҳудӣ шудам, то яҳудиёнро ҷалб намоям; барои аҳли шариат чун аҳли шариат шудам, то аҳли шариатро ҷалб намоям;"
21 барои бешариатон чун бешариат шудам, — ҳарчанд ки пеши Худо бешариат нестам, балки аз аҳли шариати Масеҳам, — то бешариатонро ҷалб намоям."
22 Барои нотавонон чун нотавон шудам, то ки нотавононро ҷалб намоям. Барои ҳама кас ҳама чиз шудам, то бо ҳар роҳ баъзе касонро наҷот диҳам."
23 Инро барои Инҷил мекунам, то шарики он бошам."
24 Оё намедонед, ки давандагони майдони мусобиқа ҳама медаванд, аммо танҳо як нафар мукофот мегирад? Чунон давед, ки соҳиби он гардед."
25 Ҳамаи варзишгарон аз ҳар чиз худдорӣ мекунанд: онҳо барои гирифтани тоҷи нобудшаванда, лекин мо барои гирифтани тоҷи нобуднашаванда."
26 Бинобар ин ман медавам на он тавре ки беҳуда бошад; мушт мезанам на он тавре ки фақат барои задани ҳаво бошад;"
27 балки бадани худро азоб медиҳам ва ғулом мегардонам, то ба дигарон мавъиза намуда, худам маҳрум набошам."
1 Намехоҳам, эй бародарон, ки шумо бехабар бошед аз он ки падарони мо ҳама дар зери абр буданд, ва ҳама аз баҳр гузаштанд;"
2 ва ҳама дар абр ва дар баҳр ба Мусо таъмид ёфтанд;"
3 ва ҳама аз як хӯроки рӯҳонӣ мехӯрданд, ва ҳама аз як нӯшокии рӯҳонӣ менӯшиданд;"
4 зеро аз кӯҳпораи рӯҳоние менӯшиданд, ки аз пасашон меомад; ва он кӯҳпора Масеҳ буд."
5 Лекин аз аксари онҳо Худо хушнуд набуд; зеро онҳо дар биёбон ба ҳалокат расиданд."
6 Ва инҳо барои мо намунае буданд, то мо бадиро орзу накунем, чунон ки онҳо орзу мекарданд."
7 Ҳамчунин, монанди баъзеи онҳо, бутпараст набошед, чунон ки навишта шудааст: “Қавм ба хӯрдану нӯшидан нишастанд, ва барои рақсу бозӣ бархестанд”."
8 Фосиқӣ накунем, чунон ки баъзеи онҳо фосиқӣ карданд, ва дар як рӯз бисту се ҳазор нафарашон ба ҳалокат расиданд."
9 Масеҳро наозмоем, чунон ки баъзеи онҳо озмуданд ва аз морҳо нобуд шуданд."
10 Шикоят накунед, чунон ки баъзеи онҳо шикоят карданд ва аз дасти ҳалоккунанда нобуд шуданд."
11 Ҳамаи ин ба онҳо чун намунае рӯй дод, ва барои огоҳии мо навишта шуд, ки охири давраҳо насиби мо гардидааст."
12 Бинобар ин ҳар ки гумон мекунад, ки рост истодааст, эҳтиёт кунад, ки наафтад."
13 Озмоише ки ба сари шумо омадааст, ғайр аз озмоиши одии инсонӣ чизи дигаре нест; ва Худо бовафо аст, ва Ӯ намегузорад, ки шумо берун аз қуввати худ озмуда шавед, балки дар баробари озмоиш сабукӣ ҳам медиҳад, то тоб оварда тавонед."
14 Хуллас, эй азизонам, аз бутпарастӣ гурезед."
15 Ба касони бохирад сухан мегӯям; дар бораи он чи мегӯям, худатон ҳукм кунед."
16 Oё косаи баракат, ки онро баракат медиҳем, шарик шудан ба хуни Масеҳ нест? Оё ноне ки пора мекунем, шарик шудан ба бадани Масеҳ нест?"
17 Чунон ки нон яктост, мо низ, ки бисёрем, як тан ҳастем, зеро ҳамаамон аз як нон ҳиссае мегирем."
18 Ба Исроил аз рӯи ҷисм нигоҳ кунед: оё онҳое ки қурбониҳоро мехӯранд, шарики қурбонгоҳ нестанд?"
19 Пас чӣ гӯям? Оё бут ё қурбонии бут чизе ҳаст?"
20 Не, балки он чи халқҳо қурбонӣ мекунанд, ба девҳо қурбонӣ мекунанд, на ба Худо; лекин ман намехоҳам шумо бо девҳо шарик бошед."
21 Шумо наметавонед ҳам косаи Худовандро нӯшед, ҳам косаи девҳоро; наметавонед ҳам аз дастархони Худованд ҳиссае гиред, ҳам аз дастархони девҳо."
22 Оё мехоҳем рашки Худовандро барангезем? Оё аз Ӯ пурзӯртарем?"
23 Ҳама чиз барои ман равост, лекин на ҳар чиз фоиданок аст; ҳама чиз барои ман равост, лекин на ҳар чиз обод мекунад."
24 Ҳеҷ кас дар пайи фоидаи худ набошад, балки фоидаи дигарон."
25 Ҳар он чи дар бозор фурӯхта мешавад, хӯред ва ба хотири виҷдон ҳеҷ тафтиш накунед;"
26 зеро “замин ва ҳар он чи дар он аст, аз они Худованд аст”."
27 Агар касе аз беимонон шуморо даъват намояд ва шумо рафтан хоҳед, — аз ҳар чизе ки пешатон мемонанд, хӯред ва ба хотири виҷдон ҳеҷ тафтиш накунед."
28 Лекин агар касе ба шумо гӯяд, ки “ин қурбонии бут аст”, ба хотири касе ки хабар дод, ва ба хотири виҷдон нахӯред; зеро “замин ва ҳар чи дар он аст, аз они Худованд аст”."
29 Аммо на дар бораи виҷдони худ, балки виҷдони он каси дигар мегӯям; зеро чаро виҷдони каси дигар бар озодии ман доварӣ кунад?"
30 Агар ман бо шукргузорӣ мехӯрда бошам, чаро бар ман барои он чизе ки барояш шукргузорӣ мекунам, бадгӯӣ кунанд?"
31 Хуллас, хоҳ мехӯред, хоҳ менӯшед, ё кори дигаре мекунед, ҳамааашро барои ҷалоли Худо ба ҷо оваред."
32 На яҳудиёнро ранҷонед, на юнониёнро, на ҷамоати Худоро,"
33 чунон ки ман низ аз ҳар ҷиҳат дили ҳамаро меёбам, ва дар пайи фоидаи худ не, балки фоидаи касони бисёр ҳастам, то онҳо наҷот ёбанд."
1 Ба ман тақлид кунед, чунон ки ман ба Масеҳ тақлид мекунам."
2 Шуморо, эй бародарон, барои он таҳсин менамоям, ки дар ҳар хусус маро дар хотир доред ва ривоятҳоро, ончунон ки ба шумо супурдаам, нигоҳ медоред."
3 Ҳамчунин мехоҳам донед, ки сари ҳар мард Масеҳ аст, сари зан мард аст, ва сари Масеҳ Худост."
4 Ҳар марде ки сари пӯшида дуо гӯяд ё пайғамбарӣ кунад, сари худро расво мекунад;"
5 ва ҳар зане ки сари нопӯшида дуо гӯяд ё пайғамбарӣ кунад, сари худро расво мекунад, зеро ин монанди он аст, ки сараш тарошида бошад;"
6 зеро агар зан сари худро напӯшонад, бигзор мӯяшро низ қайчӣ кунад; ва агар барои зан қайчӣ кардан ё тарошидани мӯяш шармовар бошад, бигзор сари худро пӯшонад."
7 Хуллас, мард набояд сари худро пӯшонад, чунки ӯ сурат ва ҷалоли Худост; аммо зан ҷалоли мард аст."
8 Зеро на мард аз зан аст, балки зан аз мард;"
9 ва на мард барои зан офарида шудааст, балки зан барои мард."
10 Бинобар ин зан бояд бар сараш /нишонаи/ ихтиёрро ба хотири фариштаҳо дошта бошад."
11 Лекин дар Худованд на мард бе зан аст, на зан бе мард."
12 Зеро чунон ки зан аз мард аст, ончунон мард низ ба воситаи зан аст; ва ҳамаи ин аз Худост."
13 Худатон фикр кунед, оё аз рӯи одоб аст, ки зан сари нопӯшида ба Худо дуо гӯяд?"
14 Оё худи табиат шуморо таълим намедиҳад, ки агар мард мӯи дароз дошта бошад, ин барои ӯ нанг аст,"
15 аммо агар зан мӯи дароз дошта бошад, барои вай ҷалол аст, чунки мӯй /ба вай/ ба ҷои ҳиҷоб дода шудааст?"
16 Ва агар касе мунозира карданӣ бошад, мо ва ҷамоатҳои Худо чунин одат надорем."
17 Лекин ин дастурро дода, шуморо таҳсин намекунам, зеро ҷамъомадҳои шумо на беҳтар, балки бадтар мешаванд."
18 Зеро, аввалан, шунидам, ки ҳангоме дар ҷамоат ҷамъ мешавед, дар миёни шумо ҷудоиҳо рӯй медиҳанд, ки ба ин то андозае бовар мекунам."
19 Зеро ночор дар миёни шумо гуногунии ақидаҳо +ҳизбҳо низ бояд бошад, то корозмудагон дар миёни шумо аён шаванд."
20 Сипас дар як ҷо ҷамъ шуданатон барои хӯрдани хӯроки шоми Худованд нест;"
21 зеро ҳар кас хӯроки худро пештар гирифта мехӯрад, ва яке гурусна мемонад, дигаре маст мешавад."
22 Магар шумо хона надоред, ки дар он хӯред ва нӯшед? Ё ҷамоати Худоро хор мешуморед ва нодоронро хиҷолат медиҳед? Ба шумо чӣ гӯям? Оё барои ин шуморо таҳсин кунам? Таҳсин намекунам."
23 Зеро ман аз Худованд чунин қабул кардам ва ба шумо низ супурдам, ки Худованд Исо дар он шабе ки ӯро таслим карданд, нонро гирифт"
24 ва шукргузорӣ намуда, пора кард ва гуфт: “Гиред, хӯред, ин бадани Ман аст, ки барои шумо пора карда мешавад; инро барои ёдоварии Ман ба ҷо оваред”."
25 Ҳамчунин косаро пас аз хӯроки шом гирифта, гуфт: “Ин коса аҳди нав аст дар хуни Ман; инро, ҳар боре ки менӯшед, барои ёдоварии Ман ба ҷо оваред”."
26 Зеро ҳар боре ки ин нонро мехӯред ва ин косаро менӯшед, марги Худовандро эълон мекунед, то даме ки Ӯ биёяд."
27 Бинобар ин ҳар кӣ ба таври ношоиста ин нонро хӯрад ё косаи Худовандро нӯшад, нисбат ба бадани Худованд ва хуни Худованд айбдор мешавад."
28 Пас, одамизод бояд худро санҷад, ва ҳамин гуна аз он нон хӯрад ва аз он коса нӯшад."
29 Зеро, кас агар дар бораи бадани Худованд мулоҳиза накарда, ба таври ношоиста хӯрад ва нӯшад, вай ба маҳкумияти худ мехӯрад ва менӯшад."
30 Ба ҳамин сабаб бисёре аз шумо беқувват ва бемор ҳастанд, ва бисёре ба хоби /марг/ рафтаанд."
31 Зеро, агар худамонро доварӣ мекардем, ба доварӣ дучор намешудем."
32 Модоме ки ба доварӣ дучор шудаем, аз ҷониби Худованд ҷазо мебинем, то бо аҳли ҷаҳон маҳкум нагардем."
33 Бинобар ин, эй бародаронам, ҳангоме ки барои хӯрдан ҷамъ мешавед, мунтазири якдигар бошед."
34 Ва агар касе гурусна бошад, дар хонааш хӯрад, то ки ҷамъ шуданатон сабаби маҳкумияти шумо нагардад. Чизҳои дигарро пас аз омаданам дуруст мекунам."
1 Аммо дар хусуси чизҳои рӯҳонӣ, эй бародарон, намехоҳам бехабар монед."
2 Медонед, ки шумо, вақте ки /аз ҷумлаи/ халқҳо будед, назди бутҳои безабон тавре мерафтед, ки гӯё шуморо кашида мебурданд."
3 Бинобар ин шуморо огоҳ менамоям, ки ҳеҷ кас, ки дар Рӯҳи Худо сухан мегӯяд, наметавонад лаънат бар Исо гӯяд, ва ҳеҷ кас наметавонад Исоро Худованд хонад, магар дар Рӯҳулқудс."
4 Атоҳо гуногунанд, лекин Рӯҳ ҳамон як аст;"
5 ва хизматҳо гуногунанд, аммо Худованд ҳамон як аст;"
6 ва амалҳо гуногунанд, аммо Худо ҳамон як аст, ки ҳама чизро дар ҳама ба амал меоварад."
7 Лекин ба ҳар кас зоҳир шудани Рӯҳ барои манфиати ҳамагон бахшида мешавад:"
8 зеро ба яке ба воситаи Рӯҳ каломи ҳикмат бахшида мешавад, ба дигаре каломи дониш, мувофиқи ҳамон Рӯҳ;"
9 ба яке имон, дар ҳамон Рӯҳ; ба дигаре атоҳои шифо додан, дар ҳамон Рӯҳ;"
10 ба дигаре муъҷизанамоӣ, ба дигаре пайғамбарӣ, ба дигаре фарқ кардани рӯҳҳо; ба яке забонҳои гуногун ва ба дигаре тарҷумаи забонҳо."
11 Ҳамаи инро ҳамон як Рӯҳ ба амал меоварад, ки шахсан ба ҳар кас мувофиқи хости Худ тақсим мекунад."
12 Зеро, чунон ки бадан як аст, лекин узвҳои бисёр дорад, ва ҳамаи узвҳои як бадан, агарчи бисёранд, як тан мебошанд, ончунон Масеҳ низ."
13 Зеро ҳамаи мо, хоҳ яҳудиён, хоҳ юнониён, хоҳ ғуломон, хоҳ озодон, дар як Рӯҳ ба як бадан таъмид ёфтаем, ва ҳама ба як Рӯҳ нӯшонида шудаем."
14 Зеро бадан на аз як узв, балки аз узвҳои бисёр иборат аст."
15 Агар по гӯяд: “Азбаски даст нестам, аз бадан намебошам”, оё ба ин сабаб аз бадан нест?"
16 Ва агар гӯш гӯяд: “Азбаски чашм нестам, аз бадан намебошам”, оё ба ин сабаб аз бадан нест?"
17 Агар тамоми бадан чашм бошад, шунавоӣ куҷост? Агар ҳамааш шунавоӣ бошад, бӯидан куҷост?"
18 Аммо акнун Худо ба узвҳо, ба ҳар яке аз онҳо, дар бадан, мувофиқи хости Худ ҷой додааст."
19 Ва агар ҳама як узв мебуданд, бадан куҷост?"
20 Ва инак узвҳо бисёранд, лекин бадан як аст."
21 Чашм наметавонад ба даст гӯяд: “Ба ман даркор нестӣ”; ё сар низ ба пойҳо гӯяд: “Ба ман даркор нестед”."
22 Баръакс, он узвҳои бадан, ки ба назар заифтар менамоянд, заруранд,"
23 ва узвҳоеро, ки эҳтиромашон дар бадан ба назари мо камтар аст, бештар ҳурмат мекунем; ва узвҳои бадсурати мо зеботар пӯшонда мешаванд;"
24 вале узвҳои хушсурати мо ба ин эҳтиёҷ надоранд. Лекин Худо баданро тавре ба соз овардааст, ки ба узви номукаммалтар ҳурмати бештаре додааст,"
25 то дар бадан носозӣ пайдо нашавад, балки узвҳо ба якдигар як хел ғамхорӣ кунанд."
26 Ва агар як узв дардманд шавад, ҳамаи узвҳо бо он ҳамдард мешаванд; ва агар як узв сазовори таҳсин гардад, бо он ҳамаи узвҳо хурсанд мешаванд."
27 Шумо бадани Масеҳ ҳастед, вале ҷудо-ҷудо узвҳои Ӯ мебошед."
28 Ва Худо баъзеро дар ҷамоат аввалан расул, дуюм пайғамбар, сеюм муаллим таъйин кардааст; сипас қувваҳои муъҷизакор, ҳамчунин атоҳои шифо додан, мадад расондан, идора кардан ва забонҳои гуногунро бахшидааст."
29 Оё ҳама расуланд? Оё ҳама пайғамбаранд? Оё ҳама муаллиманд? Оё ҳама муъҷизакоранд?"
30 Оё ҳама атоҳои шифодиҳӣ доранд? Оё ҳама бо забонҳо сухан мегӯянд? Оё ҳама тарҷума мекунанд?"
31 Хоҳони атоҳои беҳтар бошед, ва ман ба шумо роҳи боз ҳам хубтарро нишон медиҳам."
1 Агар ба забонҳои одамон ва фариштаҳо сухан гӯям, лекин муҳаббат надошта бошам, ман миси ҷарангосзанандае ё санҷи садодиҳандае гардидаам."
2 Ва агар пайғамбарӣ дошта бошам, ва тамоми сирҳо ва ҳар гуна донишро донам, ва агар дорои тамоми имон бошам, ба тавре ки кӯҳҳоро кӯчонда тавонам, лекин муҳаббат надошта бошам, ман ҳеҷ ҳастам."
3 Ва агар тамоми дороии худро тақсим кунам ва бадани худро ба сӯхтан диҳам, лекин муҳаббат надошта бошам, ҳеҷ фоида намебинам."
4 Муҳаббат пурсабр ва меҳрубон аст, муҳаббат ҳасад намебарад, муҳаббат худситоӣ намекунад, ҳавобаланд намешавад,"
5 рафтори ношоиста намекунад, фоидаи худро намеҷӯяд, ба хашм намеояд, ба дил кина намегирад,"
6 аз беинсофӣ шод намешавад, балки аз ростӣ хурсанд мешавад;"
7 ҳама чизро рӯпӯш мекунад, ба ҳама чиз бовар мекунад, ба ҳама чиз умед мебандад, ба ҳама чиз тоб меоварад."
8 Муҳаббат ҳаргиз поён намеёбад, агарчи пайғамбариҳо аз байн мераванд, забонҳо хомӯш мешаванд ва дониш аз байн меравад."
9 Зеро қисман медонем ва қисман пайғамбарӣ мекунем;"
10 аммо ҳангоме ки камол меояд, он чи қисман вуҷуд дошт, аз байн меравад."
11 Вақте ки кӯдак будам, кӯдаквор гап мезадам, кӯдаквор фикр мекардам, кӯдаквор далел меовардам; аммо вақте ки мард шудам, кӯдакиро тарк кардам."
12 Зеро ҳоло дар оина, ба таври муаммо мебинем, лекин он вақт рӯ ба рӯ мебинем; ҳоло қисман медонам, лекин он вақт медонам ба монанди он ки худам низ дониста шудаам."
13 Аммо ҳоло ин се чиз боқӣ мемонад: имон, умед, муҳаббат; вале муҳаббат калонтарини онҳост."
1 Дар пайи муҳаббат бошед; хоҳони атоҳои рӯҳонӣ низ бошед, хусусан пайғамбарӣ."
2 Зеро касе ки ба забоне сухан мегӯяд, вай на ба одамон, балки ба Худо сухан мегӯяд, чунки ҳеҷ кас намефаҳмад: вай дар рӯҳ сирҳоро ба забон меоварад."
3 Аммо касе ки пайғамбарӣ мекунад, ба одамон барои обод кардан ва насиҳату тасаллӣ додан сухан мегӯяд."
4 Касе ки ба забоне сухан мегӯяд, худро обод мекунад; аммо касе ки пайғамбарӣ мекунад, ҷамоатро обод мекунад."
5 Мехоҳам, ки ҳамаатон ба забонҳо сухан гӯед; лекин беҳтар аст, ки пайғамбарӣ кунед, зеро он ки пайғамбарӣ мекунад, бузургтар аст аз он ки ба забонҳо сухан мегӯяд, магар ин ки тарҷума ҳам кунад, то ҷамоат обод шавад."
6 Ва акнун, эй бародарон, агар назди шумо биёям ва ба забонҳо сухан гӯям, чӣ фоидае ба шумо мерасонам, магар ин ки бо ваҳйе, ё донише, ё пайғамбарие, ё таълиме ба шумо сухан гӯям?"
7 Аммо агар асбоби беҷони садодиҳанда, най ё чанг, садоҳои аз ҳам ҷудо набарорад, кас чӣ гуна мефаҳмад, ки бо най ё чанг чӣ оҳанге менавозанд?"
8 Ва агар карнай садои номуайяне барорад, кӣ ба ҳарбу зарб омода мешавад?"
9 Ҳамчунин агар шумо суханони норавшане ба забон ронед, чӣ гуна мефаҳманд, ки шумо чӣ мегӯед? Шумо ба ҳаво сухан мегӯед."
10 Масалан, дар дунё чӣ қадар овозҳои гуногун ҳастанд, ва ҳеҷ яке аз онҳо бе садои махсусаш нест;"
11 аммо, агар маънои овозҳоро надонам, барои гӯянда хориҷӣ ҳастам, ва гӯянда барои ман хориҷист."
12 Ҳамчунин шумо, ки хоҳони атоҳои рӯҳонӣ ҳастед, саъю кӯшиш кунед, ки барои ободии ҷамоат онҳоро ба фаровонӣ дошта бошед."
13 Бинобар ин касе ки ба забоне сухан мегӯяд, бигзор дар бораи тарҷумаи он дуо кунад."
14 Зеро, ҳангоме ки ба забоне дуо мегӯям, рӯҳам дуо мегӯяд, лекин маро намефаҳманд."
15 Пас чӣ бояд кард? Бо рӯҳ дуо мегӯям, ва низ фаҳмо дуо мегӯям; бо рӯҳ суруд мехонам, ва низ фаҳмо суруд мехонам."
16 Зеро, агар ту бо рӯҳ ситоиш кунӣ, бехабаре ки дар он ҷо истода бошад, дар вақти шукргузории ту чӣ гуна “омин” гӯяд? Зеро ӯ он чиро, ки ту мегӯӣ, намедонад."
17 Ту нағз шукргузорӣ мекунӣ, лекин каси дигар обод намешавад."
18 Худоямро шукр мегӯям, ки ман беш аз ҳамаи шумо бо забонҳо сухан мегӯям."
19 Лекин дар ҷамоат фаҳмо гуфтани панҷ калимаро, то дигаронро низ насиҳат кунам, беҳтар меҳисобам аз он ки даҳ ҳазор калимаро ба забоне гӯям."
20 Эй бародарон! Дар фаҳм кӯдак набошед, балки нисбат ба бадӣ кӯдак бошед, ва дар фаҳм калонсол бошед."
21 Дар Таврот навишта шудааст:
“Бо забонҳои дигар ва бо лабҳои дигар ба ин қавм сухан хоҳам гуфт,
Лекин дар он вақт ҳам Маро гӯш намекунанд, мегӯяд Худованд”.
22 Пас забонҳо аломатанд на барои имондорон, балки барои беимонон; аммо пайғамбарӣ на барои беимонон, балки барои имондорон аст."
23 Агар тамоми ҷамоат дар як ҷо ҷамъ шавад, ва ҳама ба забонҳо сухан гӯянд, ва бехабарон ё беимонон дароянд, оё онҳо намегӯянд, ки шумо девона шудаед?"
24 Аммо вақте ки ҳама пайғамбарӣ мекунанд, ва каси беимоне ё бехабаре медарояд, вай ба воситаи ҳама маҳкум мешавад, ба воситаи ҳама доварӣ карда мешавад."
25 Ва ҳамин тавр сирҳои дилаш ошкор мегардад; бинобар ин ӯ рӯй ба замин ниҳода, ба Худо саҷда мекунаду нидо мекунад: “Ҳақиқатан Худо дар миёни шумост”."
26 Пас, эй бародарон, чӣ бояд кард? Вақте ки ҷамъ мешавед, ҳар яке аз шумо таронае аз Забур, ё таълиме, ё забоне, ё ваҳйе, ё тарҷумае дорад; бигзор ҳамааш барои обод кардан бошад."
27 Агар касе ба забоне сухан мегуфта бошад, ду нафар, ё бисёраш се нафар, он ҳам ҷудо-ҷудо, сухан гӯед, ва касе тарҷума кунад."
28 Ва агар тарҷумон набошад, бигзор дар ҷамоат хомӯш монад, ё ба худ ва ба Худо сухан гӯяд."
29 Ва аз пайғамбарон бигзор ду ё се нафар сухан гӯянд, ва дигарон муҳокима кунанд."
30 Аммо агар ба шахси дигаре аз нишастагон ваҳй ояд, бигзор шахси аввал хомӯш шавад."
31 Зеро ҳама пайи ҳам метавонед пайғамбарӣ кунед, то ҳама таълим гиранд ва ҳама тасаллӣ ёбанд."
32 Ва рӯҳҳои пайғамбарон дар итоати пайғамбарон мебошанд,"
33 чунки Худо Худои бетартибӣ нест, балки Худои осоиш аст."
34 Чунон ки дар ҳамаи ҷамоатҳои муқаддасон аст, бигзор занони шумо низ дар ҷамоатҳо хомӯш бошанд; зеро раво нест, ки сухан гӯянд, балки бояд фармонбардор бошанд, чунон ки Таврот низ мегӯяд."
35 Лекин агар онҳо хоҳанд чизе ёд гиранд, бигзор дар хона аз шавҳари худ пурсанд; зеро дар ҷамоатҳо сухан гуфтани зан шармовар аст."
36 Магар каломи Худо аз шумо баромадааст? Ё он танҳо ба шумо расидааст?"
37 Агар касе худро пайғамбар ё рӯҳонӣ ҳисоб кунад, бигзор фаҳмад, ки он чи ман ба шумо менависам, фармудаҳои Худованд аст;"
38 ва агар касе нафаҳмад, бигзор нафаҳмад."
39 Хуллас, эй бародарон, хоҳони он бошед, ки пайғамбарӣ кунед, ва ба забонҳо сухан гуфтанро манъ накунед."
40 Ҳамааш бояд бо тартибу интизом ба амал ояд."
1 Ва ман, эй бародарон, ба шумо Инҷилро хотиррасон мекунам, ки онро ба шумо башорат додаам, ва шумо онро қабул кардаед, ва дар он устувор ҳастед,"
2 ва дар он наҷот меёбед, ба шарте ки он чиро, ки ба шумо башорат додаам, риоя кунед, ба шарте ки имонатон беҳуда набошад."
3 Зеро дар аввал он чиро, ки низ қабул кардаам, ба шумо супурдаам, ки яъне
Масеҳ, мувофиқи Китоб, барои гуноҳҳои мо мурд,"
4 Ва Ӯ гӯронида шуд
Ва, мувофиқи Китоб, дар рӯзи сеюм бархест,"
5 Ва ба Кифо ва баъд ба он дувоздаҳ нафар зоҳир шуд.
6 Пас аз он ба зиёда аз панҷсад бародар дар як вақт зоҳир шуд, ки қисми зиёди онҳо то ҳол зиндаанд, вале баъзе ба хоби /марг/ рафтаанд."
7 Пас аз он ба Яъқуб, ва баъд ба ҳамаи расулон зоҳир шуд;"
8 ва пас аз ҳама ба ман низ, ки гӯё тифли норасид будам, зоҳир шуд."
9 Зеро ман хурдтарини расулонам, ва сазовори он нестам, ки расул номида шавам, чунки ҷамоати Худовандро таъқиб мекардам."
10 Аммо бо файзи Худо он чи ҳастам, ҳастам; ва файзи Ӯ бар ман беҳуда набуд, балки ман аз ҳамаи онҳо зиёдтар меҳнат кардам; аммо на ман, балки файзи Худо, ки бо ман аст."
11 Ба ҳар ҳол, хоҳ ман ва хоҳ онҳо, ҳамин тавр мавъиза мекунем, ва шумо ҳамин тавр имон овардед."
12 Лекин агар дар бораи Масеҳ мавъиза карда мешавад, ки Ӯ аз мурдагон бархест, пас чӣ тавр баъзе аз шумо мегӯянд, ки растохези мурдагон нест?"
13 Агар растохези мурдагон набошад, Масеҳ низ барнахестааст."
14 Ва агар Масеҳ барнахеста бошад, мавъизаи мо низ беҳуда аст, имони шумо низ беҳуда аст."
15 Дар айни ҳол мо низ шоҳидони дурӯғин дар бораи Худо мебудем, чунки дар бораи Худо шаҳодат медодем, ки Ӯ Масеҳро бархезондааст, ва ҳол он ки, агар ҳақиқатан мурдагон барнахезанд, Ӯро барнахезондааст."
16 Зеро, агар мурдагон барнахезанд, Масеҳ низ барнахестааст."
17 Ва агар Масеҳ барнахеста бошад, имони шумо беҳуда аст; шумо ҳанӯз дар гуноҳҳои худ мебошед;"
18 бинобар ин онҳое ҳам, ки дар Масеҳ ба хоби /марг/ рафтаанд, нобуд шудаанд."
19 Ва агар танҳо дар ҳамин зиндагӣ ба Масеҳ умедворем, мо аз ҳамаи одамон бадбахттарем."
20 Аммо Масеҳ аз мурдагон бархеста, навбари онҳое гардид, ки ба хоби /марг/ рафтаанд ."
21 Зеро, чунон ки марг ба воситаи инсон омад, растохези мурдагон низ ба воситаи инсон омад."
22 Чунон ки дар Одам ҳама мемуранд, ончунон дар Масеҳ ҳама зинда мешаванд."
23 Ҳар яке бо навбати худ: Масеҳ, ки навбар аст; баъд онҳое ки аз они Масеҳанд дар вақти омадани Ӯ;"
24 баъд охират, ки он вақт Ӯ Подшоҳиро ба Худои Падар месупорад ва ҳар гуна сарварӣ ва ҳар гуна қудрат ва қувватро барҳам медиҳад."
25 Зеро Ӯ бояд подшоҳӣ кунад то даме ки ҳамаи душманонро зери пойҳои Худ сарнагун созад."
26 Душмани охирине ки нобуд карда мешавад, марг аст,"
27 чунки “ҳама чизро зери пойҳои Ӯ мутеъ кардааст”. Вақте ки мегӯяд: ҳама чиз ба Ӯ мутеъ карда шуд, равшан аст, ки ин ба истиснои он Кас аст, ки ҳама чизро ба Ӯ мутеъ кардааст."
28 Ҳангоме ки ҳама чиз ба Ӯ мутеъ карда шуд, он гоҳ Худи Писар низ ба он Кас ки ҳама чизро ба Ӯ мутеъ кард, мутеъ мешавад, то Худо ҳама дар ҳама бошад."
29 Вагарна, онҳое ки барои мурдагон таъмид мегиранд, чӣ мекунанд? Агар мурдагон тамоман барнахезанд, чаро барои мурдагон таъмид мегиранд?"
30 Чаро мо низ ҳар соат ҷони худро ба хатар меандозем?"
31 Бо фахре ки дар Худованди мо Масеҳ Исо аз шумо дорам, қасам: ҳар рӯз бо марг рӯ ба рӯ мешавам."
32 Агар дар Эфесус бо ҳайвоноти даранда ба таври инсонӣ ҷанг карда бошам, ба ман чӣ фоида, агар мурдагон барнахезанд? “Биёед хӯрем ва нӯшем, зеро фардо мемурем!”"
33 Фирефта нашавед: ёрони бад ахлоқи некро фосид мекунанд."
34 Ба таври бояду шояд ҳушёр шавед ва гуноҳ накунед; зеро, барои хиҷил шуданатон мегӯям, ки баъзеҳо Худоро намешиносанд."
35 Лекин шояд касе гӯяд: “Мурдагон чӣ гуна бармехезанд? Ва дар чӣ гуна ҷисм меоянд?”"
36 Эй беақл! Он чи ту мекорӣ, агар намурад, зинда намешавад;"
37 ва ҳангоме ки мекорӣ, на ҷисми ояндаро мекорӣ, балки донаи лучи гандум ё ягон гиёҳи дигарро."
38 Лекин Худо ба он, аз рӯи хости Худ, ҷисм медиҳад, ва ба ҳар як тухм ҷисми ба он хосе."
39 Ҳамаи ҷисмҳо як нестанд, балки ҷисми одамон дигар аст, ҷисми чорпоён дигар, /ҷисми/ моҳиён дигар, /ҷисми/ парандагон дигар."
40 Ҷисмҳои осмонӣ ва ҷисмҳои заминӣ ҳаст, лекин ҷалоли ҷисмҳои осмонӣ дигар аст, ҷалоли ҷисмҳои заминӣ дигар,"
41 ҷалоли офтоб дигар, ҷалоли моҳ дигар, ҷалоли ситораҳо дигар; ва ситора аз ситора дар ҷалолаш фарқ дорад."
42 Дар растохези мурдагон низ ҳамин тавр аст: дар вайроншавандагӣ кошта мешавад, дар вайроннашавандагӣ бармехезад;"
43 дар хорӣ кошта мешавад, дар ҷалол бармехезад; дар нотавонӣ кошта мешавад, дар қувват бармехезад;"
44 ҷисми нафсонӣ кошта мешавад, ҷисми рӯҳонӣ бармехезад. Ҷисми нафсонӣ ҳаст, ҷисми рӯҳонӣ ҳаст."
45 Низ чунин навишта шудааст: “Одами аввалин, яъне Одам, ҷони зинда гашт”. Одами охирин рӯҳи ҳаётбахш шуд."
46 Лекин рӯҳонӣ пештар нест, балки нафсонӣ ва баъд рӯҳонӣ."
47 Одами якум аз замин аст, яъне хокист; одами дуюм Худованд аст аз осмон."
48 Хокӣ чӣ гунае ки бошад, хокиён ҳамон гунаанд; Осмонӣ чӣ гунае ки бошад, осмониён ҳамон гунаанд;"
49 ва чӣ гунае ки мо сурати одами хокиро ба худ гирифтаем, сурати Одами осмониро низ ба худ бояд гирем."
50 Лекин, эй бародарон, ҳаминро мегӯям, ки ҷисму хун наметавонад вориси Подшоҳии Худо шавад, ва вайроншаванда вориси вайроннашавандагӣ намешавад."
51 Инак, ба шумо сирре мегӯям: ҳамаи мо ба хоби /марг/ намеравем, балки ҳама дигаргун мешавем,"
52 баногоҳ, дар як мижа задан, баробари садои карнайи охирин; зеро карнай садо медиҳад, ва мурдагон дар вайроннашавандагӣ бармехезанд, ва мо дигаргун мешавем."
53 Зеро бояд он чи вайроншаванда аст, либоси вайроннашавандагӣ пӯшад, ва он чи миранда аст, либоси намирандагӣ пӯшад."
54 Ва чун ин вайроншаванда либоси вайроннашавандагӣ пӯшад, ва ин миранда либоси намирандагӣ пӯшад, он гоҳ ин каломе ки навишта шудааст, ба амал меояд:
“Ғалаба маргро фурӯ бурд”."
55 “Эй марг! Неши ту куҷост?
Эй дунёи мурдагон! Ғалабаи ту куҷост?”
56 Неши марг гуноҳ аст, ва қуввати гуноҳ шариат аст."
57 Худоро шукр, ки Ӯ ба воситаи Худованди мо Исои Масеҳ ба мо ғалаба бахшидааст!"
58 Хуллас, эй бародарони азизи ман, пойдору устувор бошед, ҳамеша дар кори Худованд машғул бошед, ва донед, ки меҳнати шумо дар Худованд беҳуда нест."
1 Дар хусуси ҷамъ кардани пул барои муқаддасон, чунон ки ба ҷамоатҳои Ғалотия дастур додаам, ҳамон тавр амал кунед:"
2 Дар рӯзи якуми ҳафта бигзор ҳар яке аз шумо, мувофиқи даромадаш, назди худ пасандоз карда нигоҳ дорад, то ки ҳангоми омаданам эҳтиёҷе ба ҷамъ кардан набошад."
3 Ва ҳангоме ки биёям, онҳоеро, ки шумо муносиб донед, бо мактубҳо мефиристам, то хайроти шуморо ба Уршалим баранд."
4 Ва агар рафтани ман ҳам зарур бошад, онҳо ҳамроҳи ман мераванд."
5 Пас аз он ки аз Мақдуния гузарам, назди шумо меоям, зеро аз Мақдуния мегузарам."
6 Лекин эҳтимол дорад, ки муддате назди шумо бошам ё ҳатто зимистонро гузаронам, то ба ҳар ҷое ки равам, шумо маро гусел намоед."
7 Зеро намехоҳам акнун бо шумо фақат дар байни роҳ дидорбинӣ кунам, балки умедворам, ки агар Худованд иҷозат диҳад, якчанд вақт назди шумо монам."
8 Аммо то иди пантикост ман дар Эфесус мемонам,"
9 зеро дари бузургу корсозе барои ман кушода шуд, ва мухолифон бисёранд."
10 Агар Тимотиюс ояд, бохабар бошед, ки ӯ назди шумо аз чизе тарс надошта бошад, зеро ӯ кори Худовандро ба ҷо меоварад, чунон ки ман низ."
11 Бинобар ин ҳеҷ кас ӯро хор нашуморад, балки ӯро бо осоиш гусел кунед, то назди ман биёяд, зеро ӯро бо бародарон мунтазирам."
12 Дар хусуси бародари мо Апуллус бошад, ман аз ӯ бисёр хоҳиш кардам, ки бо бародарон назди шумо биёяд, вале ӯ ҳеҷ розигӣ надод, ки акнун биёяд, балки ҳар гоҳ фурсат ёбад, меояд."
13 Ҳушёр бошед, дар имон устувор бошед, мард ва устувор бошед."
14 Бигзор ҳамаи корҳои шумо бо муҳаббат ба ҷо оварда шавад."
15 Аз шумо, эй бародарон, илтимос дорам: шумо хонаводаи Истефанусро мешиносед, ки навбари Охоия ҳастанд ва худро ба хизмати муқаддасон супурдаанд;"
16 шумо низ ба ин гуна шахсон ва ба ҳар касе ки ҳамкорӣ мекунад ва меҳнат менамояд, фармонбардор бошед."
17 Аз омадани Истефанус, Фортунатус ва Охойқус хурсандам, чунки онҳо ҷои холии шуморо пур карданд;"
18 зеро ба рӯҳи ману шумо қувват бахшиданд. Чунин одамонро шиносед."
19 Ҷамоатҳои вилояти Осиё ба шумо салом мерасонанд. Акило ва Прискила бо ҷамоате ки дар хонаи онҳост, ба шумо саломи бисёре дар Худованд мерасонанд."
20 Ҳамаи бародарон ба шумо салом мерасонанд. Ба якдигар бо бӯсаи муқаддас салом расонед."
21 Ман, Павлус, бо хати худ салом мерасонам."
22 Ҳар кӣ Худованд Исои Масеҳро дӯст надорад, лаънатӣ бод; мороното."
23 Файзи Худованд Исои Масеҳ бо шумо бод."
24 Муҳаббати ман бо ҳамаи шумо дар Масеҳ Исо аст. Омин.
"