1 Дар ибтидо Калом буд, ва Калом бо Худо буд, ва Калом Худо буд."
2 Он дар ибтидо бо Худо буд."
3 Ҳама чиз ба воситаи Ӯ ба вуҷуд омад, ва ҳар он чи вуҷуд ёфт, бе Ӯ вуҷуд наёфт."
4 Дар Ӯ ҳаёт буд, ва ҳаёт нури одамиён буд."
5 Ва нур дар торикӣ медурахшад, ва торикӣ онро дарнаёфт."
6 Шахсе аз ҷониби Худо фиристода шуд; номаш Яҳё буд."
7 Вай барои шаҳодат омад, ки бар Нур шаҳодат диҳад, то ҳама ба воситаи вай имон оваранд."
8 Вай он Нур набуд, балки бояд бар Нур шаҳодат медод."
9 Он Нури ҳақиқӣ, ки ҳар одамро пурнур мегардонад, ба ҷаҳон омаданӣ буд."
10 Ӯ дар ҷаҳон буд, ва ҷаҳон ба воситаи Ӯ ба вуҷуд омад, ва ҷаҳон Ӯро нашинохт."
11 Ӯ ба мулки Худ омад, ва қавмаш Ӯро қабул накард."
12 Лекин ба онҳое ки Ӯро қабул карданд ва ба номи Ӯ имон оварданд, ҳақ дод, ки фарзандони Худо гарданд,"
13 ки на аз хун, на аз хоҳиши ҷисм, на аз хоҳиши марде, балки аз Худо таваллуд ёфтаанд."
14 Ва Калом ҷисм гардид ва дар миёни мо сокин шуд, пур аз файз ва ростӣ; ва мо ҷалоли Ӯро дидем, ки ҷалоли Писари ягонаи Падар аст."
15 Ва Яҳё бар Ӯ шаҳодат дод, ва нидо карда, мегуфт: «Ин аст он ки дар бораи Ӯ гуфтам: “Он ки пас аз ман меояд, аз ман бузургтар аст, зеро пеш аз ман будааст”»."
16 Ва аз пуррагии Ӯ ҳамаи мо баҳраманд шудем, файз аз пайи файз;"
17 чунки шариат ба воситаи Мусо дода шуд, аммо файз ва ростӣ ба воситаи Исои Масеҳ омад."
18 Худоро ҳаргиз касе надидааст; Писари ягонае ки дар оғӯши Падар аст, Ӯро шиносонд."
19 Ва ин аст шаҳодати Яҳё ҳангоме ки яҳудиён аз Уршалим коҳинон ва левизодагонро фиристоданд, то аз вай пурсанд, ки «ту кистӣ?»"
20 Вай иқрор кард ва инкор накард, балки эътироф намуд: «Ман Масеҳ нестам»."
21 Аз вай пурсиданд: «Пас кистӣ? Оё Илёс ҳастӣ?» Гуфт: «Не». «Оё он пайғамбар ҳастӣ?» Ҷавоб дод: «Не»."
22 Он гоҳ ба вай гуфтанд: «Пас кистӣ? То ба он касоне ки моро фиристодаанд, ҷавоб диҳем: дар бораи худ чӣ мегӯӣ?»"
23 Гуфт: «Ман “овози нидокунандае дар биёбонам: роҳи Худовандро рост кунед”, чунон ки Ишаъёи пайғамбар гуфтааст»."
24 Он фиристодагон аз фарисиён буданд."
25 Ва онҳо аз вай пурсиданд: «Агар ту на Масеҳ ҳастӣ, на Илёс ва на он пайғамбар, пас барои чӣ таъмид медиҳӣ?»"
26 Яҳё дар ҷавоби онҳо гуфт: «Ман бо об таъмид медиҳам; лекин дар миёни шумо Касе истодааст, ки шумо Ӯро намешиносед:"
27 Ӯ он аст, ки пас аз ман меояд, аммо бар ман бартарӣ ёфтааст; ва ман сазовори он нестам, ки банди пойафзоли Ӯро кушоям»."
28 Ин дар Байт-Абора, ки он тарафи Урдун аст, дар ҷое ки Яҳё таъмид медод, рӯй дод."
29 Фардои он, Яҳё Исоро дид, ки ба сӯи вай меояд, ва гуфт: «Инак Барраи Худо, ки гуноҳи ҷаҳонро мебардорад;"
30 ин аст Он ки ман дар бораи Ӯ гуфтам: “Пас аз ман марде меояд, ки бар ман бартарӣ ёфтааст, зеро пеш аз ман будааст”;"
31 ман Ӯро намешинохтам; лекин барои он ки Ӯ ба Исроил ошкор гардад, омадам ва бо об таъмид медодам»."
32 Ва Яҳё шаҳодат дода, гуфт: «Ман Рӯҳро дидам, ки чун кабӯтаре аз осмон фуруд омада, бар Ӯ қарор гирифт;"
33 ман Ӯро намешинохтам; лекин Он ки маро фиристод, то бо об таъмид диҳам, ба ман гуфт: “Бар Касе бинӣ, ки Рӯҳ фуруд омада, бар Ӯ қарор гирифт, Ӯ Ҳамон аст, ки бо Рӯҳулқудс таъмид медиҳад”."
34 Ва ман дида, шаҳодат додам, ки Ӯ Писари Худост»."
35 Фардои он, боз Яҳё бо ду шогирди худ истода буд."
36 Чун дид, ки Исо аз он ҷо мегузарад, гуфт: «Инак Барраи Худо»."
37 Он ду шогирд суханони вайро шунида, аз пайи Исо равона шуданд."
38 Исо ба ақиб нигоҳ карда, дид, ки онҳо меоянд, ва гуфт: «Чӣ мехоҳед?» Ба Ӯ гуфтанд: «Раббӣ (ки тарҷумааш «эй Устод» аст), дар куҷо истиқомат дорӣ?»"
39 Ӯ ба онҳо гуфт: «Биёед ва бинед». Онҳо омаданд ва диданд, ки дар куҷо истиқомат дорад, ва он рӯз назди Ӯ монданд. Тақрибан соат даҳ буд."
40 Яке аз он ду нафар, ки суханони Яҳёро шунида, аз пайи Ӯ омада буданд, Андриёс, бародари Шимъуни Петрус буд."
41 Ин шахс аввал бародари худ Шимъунро ёфта, ба вай гуфт: «Мо Масеҳро (ки тарҷумааш “масҳшуда” аст) ёфтем»."
42 Вайро назди Исо овард. Исо ба вай нигариста, гуфт: «Ту Шимъун, писари Юнус ҳастӣ; акнун номат Кифо мешавад (ки тарҷумааш “Петрус” аст)»."
43 Фардои он, Исо хост ба Ҷалил равад, ва Филиппусро ёфта, ба вай гуфт: «Аз пайи Ман биё»."
44 Филиппус аз Байт-Сайдо, аз шаҳри Андриёс ва Петрус буд."
45 Филиппус Натанъилро ёфта, ба вай гуфт: «Он Касеро, ки дар бораи Ӯ Мусо дар Таврот ва пайғамбарон навиштаанд, ёфтаем. Ӯ Исо, писари Юсуф, аз Носира аст»."
46 Вале Натанъил ба вай гуфт: «Оё аз Носира чизи некӯе буда метавонад?» Филиппус ба вай гуфт: «Биё ва бин»."
47 Исо чун дид, ки Натанъил сӯи Ӯ меояд, дар бораи вай гуфт: «Инак исроилии ҳақиқӣ, ки дар вай фиребе нест»."
48 Натанъил ба Ӯ гуфт: «Маро аз куҷо мешиносӣ?» Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Пеш аз он ки Филиппус туро даъват кунад, ҳангоме ки зери дарахти анҷир будӣ, Ман туро дидам»."
49 Натанъил дар ҷавоби Ӯ гуфт: «Эй Устод! Ту Писари Худоӣ, Ту Подшоҳи Исроил ҳастӣ»."
50 Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Оё азбаски ба ту гуфтам, ки туро зери дарахти анҷир дидам, имон меоварӣ? Чизҳои бузургтар аз ин хоҳӣ дид»."
51 Ва ба вай гуфт: «Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: минбаъд осмонро кушода ва фариштаҳои Худоро, ки бар Писари Одам болову поён мераванд, мебинед»."
1 Дар рӯзи сеюм дар Қонои Ҷалил базми арӯсӣ буд, ва модари Исо дар он ҷо буд."
2 Исо ва шогирдонашро низ ба базм даъват карда буданд."
3 Чун май камӣ кард, модари Исо ба Ӯ гуфт: «Май надоранд»."
4 Исо ба вай гуфт: «Ба Ману ту чӣ, эй зан? Соати Ман ҳанӯз нарасидааст»."
5 Модараш ба хизматгузорон гуфт: «Ҳар чи Ӯ ба шумо гӯяд, ба ҷо оваред»."
6 Дар он ҷо, мувофиқи расми покшавии яҳудиён, шаш хуми сангин истода буд, ки ғунҷоиши ҳар яке ду ё се бат буд."
7 Исо ба онҳо гуфт: «Зарфҳоро аз об пур кунед». Ва онҳоро лабрез карданд."
8 Ва ба онҳо гуфт: «Акнун каме гирифта, ба сардори базм баред». Ва онҳо бурданд."
9 Чун сардор оби ба май табдилёфтаро чашид ва надонист, ки аз куҷост, зеро танҳо хизматгузороне ки обро кашида буданд, медонистанд, сардор домодро ҷеғ зада,"
10 ба вай гуфт: «Ҳар кас аввал майи хубро медиҳад, ва чун маст шуданд, бадашро меоварад, лекин ту майи хубро то ҳол нигоҳ доштаӣ»."
11 Ин саршавии муъҷизаҳое буд, ки Исо дар Қонои Ҷалил нишон дода, ҷалоли Худро аён кард, ва шогирдонаш ба Ӯ имон оварданд."
12 Пас аз он Ӯ бо модараш, бародаронаш ва шогирдонаш ба Кафарнаҳум омаданд, ва дар он ҷо рӯзҳои каме монданд."
13 Ва чун иди Песаҳи яҳудиён наздик буд, Исо ба Уршалим рафт."
14 Ва дид, ки дар ибодатгоҳ фурӯшандагони гову гӯсфанду кабӯтар ва саррофон нишастаанд."
15 Ва тозиёнае аз арғамчин сохта, ҳамаро бо гову гӯсфандон аз ибодатгоҳ берун ронд, ва тангаҳои саррофонро пош дода, мизҳошонро чаппа кард;"
16 ва ба кафтарфурӯшон гуфт: «Инҳоро аз ин ҷо гирифта баред ва хонаи Падари Маро хонаи савдогарӣ насозед»."
17 Ва шогирдони Ӯ ба хотир оварданд, ки навишта шудааст: «Рашки хонаи Ту Маро хӯрдааст»."
18 Он гоҳ яҳудиён ба Ӯ рӯ оварда, гуфтанд: «Ба мо чӣ аломате нишон медиҳӣ, ки ҳуқуқи инро дорӣ?»"
19 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Ин ибодатхонаро вайрон кунед, ва дар се рӯз Ман онро барпо мекунам»."
20 Яҳудиён гуфтанд: «Ин ибодатхонаро дар чилу шаш сол сохтаанд, ва Ту онро дар се рӯз барпо мекунӣ?»"
21 Лекин Ӯ дар бораи ибодатхонаи бадани Худ сухан мегуфт."
22 Ҳангоме ки Ӯ аз мурдагон бархест, шогирдонаш ба хотир оварданд, ки Ӯ инро гуфта буд, ва ба Китоб ва ба сухане ки Исо гуфта буд, бовар карданд."
23 Ва ҳангоме ки дар иди Песаҳ дар Уршалим буд, бисёр касон муъҷизаҳоеро, ки Ӯ нишон медод, дида, ба номи Ӯ имон оварданд."
24 Лекин Исо Худ ба онҳо боварӣ надошт, чунки ҳамаро мешинохт,"
25 ва эҳтиёҷ надошт, ки касе дар бораи инсон гувоҳӣ диҳад, зеро он чи дар инсон аст, Худ медонист."
1 Дар байни фарисиён шахсе ки Никӯдимус ном дошт, сардори яҳудиён буд."
2 Вай шабона назди Исо омада, гуфт: «Эй Устод! Мо медонем, ки Ту Устоде ҳастӣ, ки аз ҷониби Худо омадаӣ. Зеро муъҷизаҳоеро, ки Ту нишон медиҳӣ, ҳеҷ кас наметавонад нишон диҳад, магар ин ки Худо бо вай бошад»."
3 Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Ба ростӣ, ба ростӣ ба ту мегӯям: кас агар аз нав таваллуд наёбад, Подшоҳии Худоро дида наметавонад»."
4 Никӯдимус ба Ӯ гуфт: «Одами пир чӣ гуна метавонад таваллуд ёбад? Оё метавонад боз ба шиками модараш баргашта, таваллуд ёбад?»"
5 Исо ҷавоб дод: «Ба ростӣ, ба ростӣ ба ту мегӯям: кас агар аз об ва Рӯҳ таваллуд наёбад, ба Подшоҳии Худо даромада наметавонад:"
6 Он чи аз ҷисм таваллуд меёбад, ҷисм аст, ва он чи аз Рӯҳ таваллуд меёбад, рӯҳ аст."
7 Аз он чи ба ту гуфтам, ҳайрон нашав: бояд шумо аз нав таваллуд ёбед."
8 Бод ҳар ҷо ки хоҳад, мевазад, ту овози онро мешунавӣ, лекин намедонӣ, ки аз куҷо меояд ва ба куҷо меравад: чунин аст ҳар кӣ аз Рӯҳ таваллуд ёфта бошад»."
9 Никӯдимус дар ҷавоби Ӯ гуфт: «Чӣ гуна метавонад чунин шавад?»"
10 Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Ту ки як устоди Исроил ҳастӣ, инро намедонӣ?»"
11 Ба ростӣ, ба ростӣ ба ту мегӯям: Мо аз он чи медонем, сухан мегӯем ва бар он чи дидаем, шаҳодат медиҳем, лекин шумо шаҳодати Моро қабул намекунед."
12 Ҳангоме ки ба шумо аз чизҳои заминӣ сухан гуфтам, бовар накардед, пас ҳар гоҳ аз чизҳои осмонӣ сухан ронам, чӣ гуна бовар мекунед?"
13 Ҳеҷ кас ба осмон боло нарафтааст, магар танҳо он ки аз осмон фуруд омадааст, яъне Писари Одам, ки дар осмон аст."
14 Ва чунон ки Мусо дар биёбон морро боло бардошт, Писари Одам низ бояд ончунон боло бурда шавад,"
15 то ҳар кӣ ба Ӯ имон оварад, ҳалок нашавад, балки ҳаёти абадӣ ёбад."
16 Зеро Худо ҷаҳонро чунон дӯст дошт, ки Писари ягонаи Худро дод, то ҳар кӣ ба Ӯ имон оварад, ҳалок нашавад, балки ҳаёти абадӣ ёбад."
17 Зеро Худо Писари Худро ба ҷаҳон барои он нафиристод, ки бар ҷаҳон доварӣ кунад, балки барои он ки ҷаҳон ба воситаи Ӯ наҷот ёбад."
18 Ҳар кӣ ба Ӯ имон дорад, маҳкум намешавад; лекин ҳар кӣ имон надорад, аллакай маҳкум шудааст, чунки ба номи Писари ягонаи Худо имон наовардааст."
19 Ва ҳукм ин аст, ки нур ба ҷаҳон омад; вале одамон торикиро бештар аз рӯшноӣ дӯст доштанд, чунки корҳои онҳо бад аст."
20 Зеро ҳар кӣ кори бад мекунад, аз рӯшноӣ нафрат дорад ва пеши рӯшноӣ намеояд, то корҳояш фош нашаванд;"
21 лекин ҳар кӣ росткор аст, пеши рӯшноӣ меояд, то ошкор шавад, ки корҳояш дар Худо карда шудаанд»."
22 Пас аз он Исо бо шогирдонаш ба сарзамини Яҳудия омад ва дар он ҷо бо онҳо монда, таъмид медод."
23 Ва Яҳё низ дар Энӯн, ки дар наздикии Шалим аст, таъмид медод, чунки дар он ҷо об бисёр буд; ва мардум омада, таъмид мегирифтанд."
24 Зеро Яҳё ҳанӯз ба зиндон андохта нашуда буд."
25 Ва байни шогирдони Яҳё ва як яҳудӣ оид ба расми покшавӣ баҳс шуд;"
26 ва назди Яҳё омада, ба вай гуфтанд: «Эй устод! Он Касе ки дар он тарафи Урдун бо ту буд, ва ту бар Ӯ шаҳодат дода будӣ, акнун таъмид медиҳад, ва ҳама назди Ӯ меоянд»."
27 Яҳё дар ҷавоб гуфт: «Кас наметавонад чизе ба даст оварад, магар ин ки аз осмон ба вай дода шавад."
28 Шумо худ шоҳид ҳастед, ки гуфтам: «Ман Масеҳ нестам, балки фақат пешопеши Ӯ фиристода шудаам»."
29 Касе ки арӯс дорад, домод аст; аммо дӯсти домод, ки истода, ба овози вай гӯш медиҳад, аз шунидани овози домод бисёр шод мегардад: ҳамин шодии ман акнун комил шудааст."
30 Ӯ бояд бузург шавад, ва ман — хурд."
31 Он ки аз боло меояд, бартар аз ҳама аст; он ки аз замин аст, заминӣ аст ва чун заминӣ сухан мегӯяд; он ки аз осмон меояд, бартар аз ҳама аст."
32 Ва он чиро дидааст ва шунидааст, бар он шаҳодат медиҳад, ва ҳеҷ кас шаҳодати Ӯро қабул намекунад."
33 Ва касе ки шаҳодати Ӯро қабул кард, тасдиқ кардааст, ки Худо ҳақ аст."
34 Зеро Он ки Худо Ӯро фиристод, суханони Худоро мегӯяд; зеро Худо Рӯҳро ба андоза намедиҳад."
35 Падар Писарро дӯст медорад ва ҳама чизро ба дасти Ӯ додааст."
36 Касе ки ба Писар имон дорад, ҳаёти абадӣ дорад. Касе ки ба Писар имон надорад, ҳаёт намебинад, балки хашми Худо бар вай мемонад»."
1 Чун Худованд дарёфт, ки фарисиён шунидаанд, ки Ӯ беш аз Яҳё шогирдон пайдо мекунад ва таъмид медиҳад,"
2 гарчанде ки на Худи Исо, балки шогирдонаш таъмид медоданд,"
3 Яҳудияро тарк карда, ба Ҷалил рафт."
4 Ва Ӯро лозим буд аз Сомара гузашта равад."
5 Пас ба яке аз шаҳрҳои Сомара омад, ки Сухар ном дошта, дар наздикии қитъаи замине буд, ки Яъқуб ба писари худ Юсуф дода буд."
6 Ва дар он ҷо чоҳи Яъқуб буд. Ва Исо аз сафар монда шуда, бар сари он чоҳ нишаст; тақрибан соат шаш буд."
7 Зане аз сомариён барои об кашидан омад. Исо ба вай гуфт: «Ба Ман об деҳ»."
8 Зеро шогирдонаш барои харидани хӯрок ба шаҳр рафта буданд."
9 Зани сомарӣ ба Ӯ гуфт: «Чӣ гуна Ту, ки яҳудӣ ҳастӣ, аз ман об мехоҳӣ, дар ҳоле ки ман зани сомариам?» Зеро яҳудиён бо сомариён рафтуомад надоранд."
10 Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Агар атои Худоро медонистӣ, ва кист, ки ба ту мегӯяд: “Ба Ман об деҳ”, пас худ аз Ӯ хоҳиш мекардӣ, ва Ӯ ба ту оби ҳаёт медод»."
11 Зан ба Ӯ гуфт: «Эй Хоҷа! Ту зарфе надорӣ, ки об кашӣ, ва чоҳ чуқур аст, пас, аз куҷо оби ҳаёт дорӣ?"
12 Магар Ту аз падари мо Яъқуб бузургтар ҳастӣ, ки ин чоҳро ба мо дод, ва худаш ва фарзандонаш ва чорвояш аз он менӯшиданд?»"
13 Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Ҳар кӣ аз ин об нӯшад, боз ташна мемонад;"
14 лекин ҳар кӣ аз обе ки Ман ба вай медиҳам, нӯшад, то абад ташна намемонад, балки обе ки Ман ба вай медиҳам, дар вай чашмаи обе мегардад, ки то ҳаёти абадӣ меҷӯшад»."
15 Зан ба Ӯ гуфт: «Эй Хоҷа! Ба ман аз он об деҳ, то дигар ташна намонам ва ба ин ҷо барои об кашидан наоям»."
16 Исо ба вай гуфт: «Рав, ва шавҳаратро ҷеғ зан, ва ба ин ҷо биё»."
17 Зан дар ҷавоб гуфт: «Ман шавҳар надорам». Исо ба вай гуфт: «Ту рост гуфтӣ, ки шавҳар надорӣ;"
18 зеро панҷ шавҳар доштӣ, ва касе ки акнун дорӣ, шавҳари ту нест; он чи гуфтӣ, рост аст»."
19 Зан ба Ӯ гуфт: «Эй Хоҷа! Мебинам, ки Ту пайғамбар ҳастӣ;"
20 падарони мо дар болои ин кӯҳ парастиш мекарданд, вале шумо мегӯед, ки ҷое ки дар он бояд парастиш кард, дар Уршалим мебошад»."
21 Исо ба вай гуфт: «Эй зан! Ба Ман бовар кун, соате мерасад, ки на дар болои ин кӯҳ Падарро парастиш мекунед, ва на дар Уршалим."
22 Шумо он чиро, ки намедонед, парастиш мекунед, вале мо он чиро, ки медонем, парастиш мекунем, зеро наҷот аз яҳудиён аст."
23 Лекин соате мерасад, ва акнун расидааст, ки парастандагони ҳақиқӣ Падарро дар рӯҳ ва ростӣ парастиш мекунанд, зеро Падар ҷӯёи ин гуна парастандагони Худ аст:"
24 Худо Рӯҳ аст, ва онҳое ки Ӯро парастиш мекунанд, бояд дар рӯҳ ва ростӣ парастиш кунанд»."
25 Зан ба Ӯ гуфт: «Медонам, ки Масеҳ, яъне Масҳшуда, меояд: чун Ӯ ояд, аз ҳар чиз ба мо хабар медиҳад»."
26 Исо ба вай гуфт: «Ман, ки ба ту сухан мегӯям, Ҳамонам»."
27 Ҳамин вақт шогирдонаш омада, ҳайрон шуданд, ки Ӯ бо зане гуфтугӯ мекунад. Лекин ҳеҷ кас нагуфт: «Чӣ мехоҳӣ?» ё «Барои чӣ ба вай сухан мегӯӣ?»"
28 Зан кӯзаи худро монда, ба шаҳр рафт ва ба одамон гуфт:"
29 «Биёед ва Касеро бинед, ки ҳар он чи кардаам, ба ман гуфт; оё Ӯ Масеҳ нест?»"
30 Онҳо аз шаҳр берун шуда, назди Ӯ меомаданд."
31 Дар ин миён шогирдон аз Ӯ илтимос карда, гуфтанд: «Эй Устод! Хӯр!»"
32 Ба онҳо гуфт: «Ман ғизое барои хӯрдан дорам, ки шумо онро намедонед»."
33 Шогирдон ба якдигар гуфтанд: «Магар касе ба Ӯ хӯрданӣ овардааст?»"
34 Исо ба онҳо гуфт: «Ғизои Ман ин аст, ки хости Фиристандаи Худро ба ҷо оварам ва кори Ӯро ба анҷом расонам."
35 Оё шумо намегӯед, ки боз чор моҳ мондааст, ва дарав фаро мерасад? Инак, Ман ба шумо мегӯям: ба атроф нигоҳ карда, киштзорро бинед, ки барои дарав сафед шудааст."
36 Даравгар музди худро мегирад ва маҳсулеро барои ҳаёти абадӣ ҷамъ мекунад, то коранда ва даравгар бо ҳам шодӣ кунанд;"
37 зеро дар ин ҷо гуфтае дуруст аст, ки «яке мекорад ва дигаре дарав мекунад»."
38 Ман шуморо барои даравидани маҳсуле фиристодаам, ки барои он шумо меҳнат накардаед: дигарон меҳнат кардаанд, ва шумо дар меҳнати онҳо дохил шудаед»."
39 Ва аз рӯи сухани он зан, ки шаҳодат дода буд: «Ҳар он чи кардаам, Ӯ ба ман гуфт», аз он шаҳр бисёр сомариён ба Ӯ имон оварданд."
40 Бинобар ин, чун сомариён пеши Ӯ омаданд, аз Ӯ хоҳиш карданд, ки назди онҳо монад; ва Ӯ ду рӯз дар он ҷо монд."
41 Ва боз бисёре аз рӯи сухани Ӯ имон оварданд."
42 Ва ба он зан гуфтанд: «Пас аз ин имони мо аз рӯи сухани ту нест, зеро худ шунидем ва донистем, ки Ӯ ба ростӣ Масеҳ ва Наҷотдиҳандаи ҷаҳон аст»."
43 Пас аз ду рӯз Ӯ аз он ҷо берун омада, ба Ҷалил равона шуд;"
44 агарчи Худи Исо гувоҳӣ додааст, ки пайғамбар дар ватани худ беқадр аст."
45 Чун Ӯ ба Ҷалил омад, аҳли Ҷалил Ӯро пазируфтанд, зеро ҳар он чи дар Уршалим дар ид карда буд, дида буданд, чунки онҳо низ ба ид рафта буданд."
46 Ва Исо бори дигар ба Қонои Ҷалил омад, ки дар он ҷо обро май гардонда буд. Ва шахсе аз дарбориён буд, ки писараш дар Кафарнаҳум бемор буд."
47 Чун шунид, ки Исо аз Яҳудия ба Ҷалил омадааст, назди Ӯ рафта илтимос кард, ки омада писарашро шифо диҳад, зеро вай дар дами марг буд."
48 Исо ба вай гуфт: «Агар аломатҳо ва муъҷизаҳо набинед, имон намеоваред»."
49 Дарборӣ ба Ӯ гуфт: «Эй Хоҷа! Пеш аз он ки фарзандам мурад, биё»."
50 Исо ба вай гуфт: «Рав, писарат зинда аст».
Он шахс ба сухане ки Исо гуфт, бовар карда, равона шуд."
51 Ва ҳангоме ки мерафт, ғуломонаш вайро пешвоз гирифтанд, ва хабар доданд: «Бачаат зинда аст»."
52 Аз онҳо пурсид: «Дар кадом соат аҳволаш беҳтар шуд?» Ба вай гуфтанд: «Дирӯз дар соати ҳафт таб вайро тарк кард»."
53 Ва падар донист, ки ин ҳамон соате буд, ки Исо ба вай гуфт: «Писарат зинда аст». Ва худаш ва тамоми аҳли хонааш имон оварданд."
54 Ин муъҷизаи дуюм буд, ки Исо пас аз омаданаш аз Яҳудия ба Ҷалил нишон дод."
1 Пас аз он яҳудиёнро иде буд, ва Исо ба Уршалим омад."
2 Дар Уршалим дар назди дарвозаи Меш ҳавзе ҳаст, ки ба ибронӣ Байт-Ҳасдо мегӯянд, ва он панҷ айвон дорад:"
3 Дар он ҷо шумораи зиёди беморон, кӯрон, лангон ва шалон хобида, мунтазири ҳаракати об буданд."
4 Зеро фариштае гоҳ-гоҳ ба ҳавз фуромада, обро ҳаракат медод, ва ҳар кӣ пас аз ҳаракати об аввал ба ҳавз дарояд, аз ҳар беморие ки дошт, шифо меёфт."
5 Ва касе дар он ҷо буд, ки сию ҳашт сол гирифтори беморӣ буд."
6 Чун Исо вайро хобида дид ва донист, ки муддати дарозе бемор аст, ба вай гуфт: «Оё мехоҳӣ шифо ёбӣ?»"
7 Бемор ҷавоб дод: «Эй Хоҷа! Касе надорам, ки чун об ба ҳаракат ояд, маро ба ҳавз андозад; пеш аз он ки ман оям, дигаре ба ҳавз мефарояд»."
8 Исо ба вай гуфт: «Бархез, бистаратро бардор ва рав»."
9 Ҳамон дам бемор шифо ёфт ва бистарашро бардошта, ба роҳ даромад. Он рӯз рӯзи шанбе буд."
10 Яҳудиён ба касе ки шифо ёфта буд, гуфтанд: «Имрӯз шанбе аст, ва раво нест, ки бистари худро бардорӣ»."
11 Вай дар ҷавоби онҳо гуфт: «Он Кас, ки маро шифо дод, ба ман гуфт: “Бистаратро бардор ва рав”»."
12 Аз вай пурсиданд: «Кист он Кас, ки ба ту гуфт: “Бистаратро бардор ва рав”?»"
13 Лекин он ки шифо ёфта буд, намедонист, ки Ӯ кист; зеро он ҷо мардуми бисёре буданд, ва Исо дар байнашон нопадид шуда рафт."
14 Пас аз он Исо вайро дар ибодатгоҳ ёфта, гуфт: «Инак, шифо ёфтаӣ; дигар гуноҳе накун, то ба ҳоли бадтаре дучор нашавӣ»."
15 Он шахс рафта, ба яҳудиён хабар дод, ки шифодиҳандаи вай Исо аст."
16 Аз ин сабаб яҳудиён Исоро таъқиб мекарданд ва Ӯро мехостанд кушанд, чунки ин корро дар рӯзи шанбе карда буд."
17 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Падари Ман то кунун кор мекунад, ва Ман низ кор мекунам»."
18 Аз ин сабаб бештар қасд карданд, ки Ӯро кушанд, зеро на танҳо шанберо риоя намекард, балки Худоро низ Падари Худ гуфта, Худро бо Худо баробар медонист."
19 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: Писар наметавонад аз Худ чизе ба амал оварад, магар он чи бинад, ки Падар ба амал меоварад: зеро он чи Ӯ мекунад, Писар низ мекунад."
20 Зеро Падар Писарро дӯст медорад ва ҳар он чи Худ мекунад, ба Писар нишон медиҳад; ва корҳои бузургтар аз ин ҳам ба Ӯ нишон медиҳад, то шумо ҳайрон шавед."
21 Зеро, ҳамчунон ки Падар мурдагонро бармехезонад ва зинда мегардонад, Писар низ ончунон ҳар киро хоҳад, зинда мегардонад."
22 Зеро Падар ҳеҷ касро доварӣ намекунад, балки тамоми довариро ба Писар супурдааст,"
23 то ҳама Писарро эҳтиром кунанд, ончунон ки Падарро эҳтиром мекунанд. Касе ки Писарро эҳтиром накунад, Падарро, ки Фиристандаи Ӯст, эҳтиром накардааст."
24 Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: ҳар кӣ сухани Маро шунавад ва ба Фиристандаи Ман имон оварад, ҳаёти абадӣ дорад ва ба доварӣ намеояд, балки аз марг ба ҳаёт гузаштааст."
25 Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: соате мерасад, ва акнун расидааст, ки мурдагон овози Писари Худоро мешунаванд, ва ҳар кӣ шунавад, зинда мегардад."
26 Зеро, ҳамчунон ки Падар дар Худ ҳаёт дорад, ба Писар низ ончунон ато кардааст, ки дар Худ ҳаёт дошта бошад;"
27 ва ба Ӯ қудрат додааст, ки доварӣ кунад, зеро Ӯ Писари Одам аст»."
28 Аз ин ҳайрон нашавед, зеро соате мерасад, ки ҳамаи онҳое ки дар гӯр мебошанд, овози Ӯро мешунаванд,"
29 ва берун меоянд — некӯкорон барои растохези ҳаёт ва бадкорон барои растохези доварӣ."
30 Ман аз Худ чизе ба амал оварда наметавонам. Ончунон ки мешунавам, доварӣ мекунам, ва доварии Ман одилона аст, зеро на ҷӯёи хости Худ, балки ҷӯёи хости Падаре ҳастам, ки маро фиристодааст."
31 Агар Ман бар Худ шаҳодат диҳам, шаҳодати Ман рост нест."
32 Дигаре ҳаст, ки бар Ман шаҳодат медиҳад, ва Ман медонам, ки шаҳодате ки вай бар Ман медиҳад, рост аст."
33 Шумо назди Яҳё фиристодед; вай ба ростӣ шаҳодат дод."
34 Аммо Ман шаҳодати одамро қабул намекунам, вале ин суханонро мегӯям, то шумо наҷот ёбед."
35 Вай чароғе буд, ки месӯхт ва медурахшид; ва шумо хостед, ки соате дар рӯшноии вай шодӣ кунед."
36 Лекин Ман шаҳодате дорам, ки аз шаҳодати Яҳё бузургтар аст: зеро корҳое ки Падар ба Ман супурдааст, то анҷом диҳам, яъне ин корҳое ки Ман мекунам, бар Ман шаҳодат медиҳанд, ки Падар Маро фиристодааст."
37 Ва Худи Падар, ки Маро фиристод, бар Ман шаҳодат додааст. Ва шумо ҳаргиз на овози Ӯро шунидаед ва на сурати Ӯро дидаед,"
38 ва каломи Ӯ дар дилҳои шумо ҷой надорад, чунки шумо ба Он ки Ӯ фиристодааст, имон намеоваред."
39 Шумо Китобро тадқиқ мекунед, зеро гумон доред, ки ба воситаи он ҳаёти абадӣ пайдо мекунед, вале он бар Ман шаҳодат медиҳад."
40 Ва шумо намехоҳед назди Ман оед, то ҳаёт ёбед."
41 Эҳтиромро аз одамон қабул намекунам."
42 Лекин шуморо мешиносам: дар дили худ муҳаббати Худоро надоред."
43 Ман ба номи Падари Худ омадаам, ва Маро қабул намекунед, ва агар дигаре ба номи худ биёяд, вайро қабул мекунед."
44 Шумо чӣ гуна метавонед имон оваред, дар ҳоле ки эҳтиромро аз якдигар қабул мекунед, лекин эҳтиромеро, ки аз Худои ягона аст, ҷӯё нестед?"
45 Гумон накунед, ки Ман назди Падар шуморо айбдор мекунам: айбдоркунандаи шумо Мусо аст, ки ба вай умед бастаед."
46 Зеро агар ба Мусо бовар медоштед, ба Ман ҳам бовар мекардед, чунки вай дар бораи Ман навиштааст."
47 Аммо агар ба навиштаҳои вай бовар накунед, ба суханони Ман чӣ гуна бовар мекунед?»"
1 Пас аз он Исо ба он тарафи кӯли Ҷалил, ё кӯли Табария рафт;"
2 ва мардуми бисёре аз паси Ӯ равона шуданд, зеро он муъҷизаҳоеро, ки ба беморон нишон медод, медиданд."
3 Исо ба кӯҳе баромада, бо шогирдони Худ дар он ҷо нишаст."
4 Иди Песаҳи яҳудиён наздик буд."
5 Исо чашм андохта, дид, ки мардуми бисёре назди Ӯ меоянд, ва ба Филиппус гуфт: «Аз куҷо нон харем, то инҳо хӯранд?»"
6 Лекин инро барои озмоиш ба вай гуфт; зеро Худ медонист, чӣ кардан мехост."
7 Филиппус дар ҷавоби Ӯ гуфт: «Дусад динор барои онҳо кифоят намекунад, то ҳар яке андаке нон хӯранд»."
8 Яке аз шогирдонаш, Андриёс, бародари Шимъуни Петрус, ба Ӯ гуфт:"
9 «Ин ҷо бачае ҳаст, ки панҷ нони ҷав ва ду моҳӣ дорад; лекин барои ин қадар одам чӣ мешавад?»"
10 Исо гуфт: «Одамонро шинонед». Дар он ҷо сабза бисёр буд, ва мардон, ки қариб панҷ ҳазор буданд, нишастанд."
11 Исо нонҳоро гирифта, шукр гуфт ва пора карда, ба шогирдон дод, ва шогирдон ба нишастагон доданд, ва ҳамчунин аз моҳиҳо низ ба қадре ки хостанд."
12 Ва чун сер шуданд, Исо ба шогирдон гуфт: «Пораҳои боқимондаро ғундоред, то чизе ҳайф нашавад»."
13 Ва ғундошта, аз пораҳои панҷ нони ҷав, ки аз хӯрандагон зиёдатӣ монда буд, дувоздаҳ сабадро пур карданд."
14 Ҳангоме ки одамон ин муъҷизаро, ки Исо нишон дод, диданд, гуфтанд: «Ин ба ростӣ он пайғамбар аст, ки бояд ба ҷаҳон ояд»."
15 Лекин Исо чун дарёфт, ки мехоҳанд омада, Ӯро ба зӯрӣ баранд ва подшоҳ кунанд, боз танҳо ба кӯҳ баромад.
Қадам задани ,,,," Исо бар кӯл"
16 Шомгоҳон шогирдонаш сӯи кӯл фуромаданд."
17 Ва ба киштие савор шуда, ба он тарафи кӯл, сӯи Кафарнаҳум равона шуданд. Ва ҳаво торик шуд, ва Исо назди онҳо наомада буд."
18 Ва боди сахте вазида, кӯл ба талотум омад."
19 Ҳангоме ки ба дурии тақрибан бисту панҷ ё сӣ стадия киштӣ ронда буданд, Исоро диданд, ки бар кӯл қадам зада, ба киштӣ наздик меояд, ва тарсиданд."
20 Лекин Ӯ ба онҳо гуфт: «Ин Манам, натарсед»."
21 Онҳо мехостанд Ӯро ба киштӣ дароваранд; ҳамон дам киштӣ ба соҳиле ки сӯи он равона буданд, расид."
22 Фардои он, мардуме ки дар он сӯи кӯл истода буданд, диданд, ки дар он ҷо ҳеҷ киштие набуд, ғайр аз он ки шогирдони Ӯ дохили он шуда буданд, ва Исо бо шогирдони Худ ба он киштӣ надаромада буд, балки шогирдонаш танҳо рафта буданд;"
23 лекин киштиҳои дигаре аз Табария наздики ҳамон ҷое ки пас аз шукргузории Худованд нон хӯрда буданд, расиданд;"
24 ва чун мардум диданд, ки Исо ва шогирдонаш дар он ҷо нестанд, онҳо низ ба киштиҳо савор шуда, ба ҷустуҷӯи Исо ба Кафарнаҳум омаданд."
25 Ва Ӯро дар он сӯи кӯл ёфта, ба Ӯ гуфтанд: «Эй Устод! Кай ба ин ҷо омадӣ?»"
26 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: Маро на ба сабаби аломатҳое ки дидед, балки ба он сабаб ҷустуҷӯ мекунед, ки нон хӯрда, сер шудед."
27 На аз барои ғизои гузарон, балки барои ғизое меҳнат кунед, ки то ҳаёти абадӣ боқӣ мемонад, ва Писари Одам онро ба шумо медиҳад; зеро Худои Падар бар Ӯ мӯҳр задааст»."
28 Ба Ӯ гуфтанд: «Чӣ бояд кунем, ки корҳои писандидаи Худоро ба ҷо оварда бошем?»"
29 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Кори писандидаи Худо ин аст, ки ба он Касе ки Ӯ фиристод, имон оваред»."
30 Ба Ӯ гуфтанд: «Пас, Ту чӣ муъҷизае нишон медиҳӣ, то дида, ба Ту имон оварем? Чӣ кор мекунӣ?"
31 Падарони мо дар биёбон манн хӯрданд, чунон ки навишта шудааст: “Аз осмон ба онҳо нон дод, то хӯранд”»."
32 Исо ба онҳо гуфт: «Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: на Мусо нонро ба шумо аз осмон додааст, балки Падари Ман нони ҳақиқиро ба шумо аз осмон медиҳад;"
33 зеро нони Худо Он аст, ки аз осмон фуруд омада, ба ҷаҳон ҳаёт мебахшад»."
34 Он гоҳ ба Ӯ гуфтанд: «Эй Хоҷа! Ҳамеша ин нонро ба мо деҳ»."
35 Исо ба онҳо гуфт: «Ман нони ҳаёт ҳастам; касе ки назди Ман ояд, ҳаргиз гурусна намемонад, ва касе ки ба Ман имон оварад, ҳаргиз ташна намемонад."
36 Лекин Ман ба шумо гуфтам, ки Маро дидаед, ва имон намеоваред."
37 Ҳар он чи Падар ба Ман диҳад, назди Ман меояд, ва ҳар кӣ назди Ман ояд, бадар намеронам."
38 Зеро аз осмон фуруд омадаам на аз барои он ки ба хости Худ амал кунам, балки ба хости Фиристандаи Худ."
39 Ва хости Падаре ки Маро фиристод, ин аст, ки аз он чи ба Ман дода шудааст, чизе аз даст надиҳам, балки дар рӯзи вопасин онро бархезонам."
40 Ва хости Фиристандаи Ман ин аст, ки ҳар кӣ Писарро дид ва ба Ӯ имон овард, ҳаёти абадӣ дошта бошад; ва Ман дар рӯзи вопасин вайро бармехезонам»."
41 Яҳудиён аз Ӯ шикоят карданд, чунки гуфта буд: «Манам он ноне ки аз осмон фуруд омад»."
42 Ва гуфтанд: «Оё ин Исои писари Юсуф нест, ки мо падару модари Ӯро мешиносем? Пас чӣ гуна мегӯяд, ки “Ман аз осмон фуруд омадаам”?»"
43 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Байни якдигар шикоят накунед."
44 Ҳеҷ кас наметавонад назди Ман ояд, магар ин ки Падаре ки Маро фиристод, вайро ҷалб кунад; ва Ман вайро дар рӯзи вопасин бармехезонам."
45 Дар навиштаҳои пайғамбарон омадааст: “Ва ҳама аз Худо таълим хоҳанд ёфт”. Ва ҳар кӣ аз Падар шунида ва таълим гирифта бошад, назди Ман меояд."
46 На ин ки касе Падарро дидааст, магар Он ки аз ҷониби Худост: Ӯ Падарро дидааст."
47 Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: ҳар кӣ ба Ман имон оварад, ҳаёти абадӣ дорад."
48 Ман нони ҳаёт ҳастам."
49 Падарони шумо дар биёбон манн хӯрданд ва мурданд;"
50 валекин ин ҷо нонест, ки аз осмон фуруд омад, то ҳар кӣ аз он хӯрад, намурад."
51 Ман ҳастам он нони зинда, ки аз осмон фуруд омад. Касе ки аз ин нон хӯрад, то абад зинда мемонад. Ва ноне ки Ман медиҳам, ҷисми Ман аст, ки онро барои ҳаёти ҷаҳон медиҳам»."
52 Яҳудиён бо ҳамдигар баҳс карда, мегуфтанд: «Чӣ гуна ин Шахс метавонад ҷисми Худро диҳад, то мо хӯрем?»"
53 Исо ба онҳо гуфт: «Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: агар ҷисми Писари Одамро нахӯред ва хуни Ӯро нанӯшед, дар худ ҳаёт надоред."
54 Ҳар кӣ ҷисми Маро хӯрад ва хуни Маро нӯшад, ҳаёти абадӣ дорад, ва Ман дар рӯзи вопасин вайро бармехезонам;"
55 зеро ҷисми Ман ғизои ҳақиқист, ва хуни Ман нӯшокии ҳақиқӣ."
56 Ҳар кӣ ҷисми Маро хӯрад ва хуни Маро нӯшад, дар Ман мемонад, ва Ман дар вай."
57 Чунон ки Падари Зинда Маро фиристод, ва Ман ба воситаи Падар зинда ҳастам, ҳамчунин касе ки Маро хӯрад, ба воситаи Ман зинда мемонад."
58 Ин аст ноне ки аз осмон фуруд омад; ин монанди он манн нест, ки падарони шумо хӯрданд ва мурданд; ҳар кӣ ин нонро хӯрад, то абад зинда мемонад»."
59 Ин суханонро дар куништ гуфт, ҳангоме ки дар Кафарнаҳум таълим медод.
Ҷудоӣ дар байни шогирдон"
60 Бисёре аз шогирдони Ӯ, инро шунида, гуфтанд: «Ин сухани сахт аст; кӣ метавонад онро шунавад?»"
61 Чун Исо дар дили Худ донист, ки шогирдонаш дар ин бора шикоят мекунанд, ба онҳо гуфт: «Оё ин шуморо нороҳат мекунад?"
62 Пас, агар Писари Одамро бинед, ки ба ҷои аввалааш боло меравад, чӣ мегӯед?"
63 Рӯҳ аст, ки ҳаёт мебахшад, лекин аз ҷисм фоидае нест. Суханоне ки Ман ба шумо мегӯям, рӯҳ ва ҳаётанд;"
64 лекин баъзе аз шумо ҳастанд, ки имон надоранд». Зеро Исо аз ибтидо медонист, ки киҳо имон надоранд ва кӣ Ӯро таслим мекунад."
65 Ва гуфт: «Аз ин сабаб ба шумо гуфтам, ки ҳеҷ кас наметавонад назди Ман биёяд, магар ин ки Падари Ман инро ба вай ато кунад»."
66 Аз он вақт бисёре аз шогирдонаш аз Ӯ дур шуда, дигар Ӯро пайравӣ накарданд."
67 Ва Исо ба он дувоздаҳ гуфт: «Оё шумо ҳам рафтан мехоҳед?»"
68 Шимъуни Петрус дар ҷавоби Ӯ гуфт: «Хоҷаам! Назди кӣ равем? Суханони ҳаёти абадӣ назди Туст,"
69 ва мо имон овардаем ва донистаем, ки Ту Масеҳ, Писари Худои зинда ҳастӣ»."
70 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Оё Ман шумо дувоздаҳро интихоб накардаам? Бо вуҷуди ин яке аз шумо иблис аст»."
71 Инро Ӯ дар бораи Яҳудо ибни Шимъуни Исқарютӣ гуфт, зеро вай, ки яке аз дувоздаҳ буд, мехост Ӯро таслим кунад."
1 Пас аз он Исо дар Ҷалил мегашт, зеро намехост дар Яҳудия бошад, чунки яҳудиён қасди куштани Ӯ доштанд."
2 Ва иди яҳудиён, ки иди Хаймаҳо аст, наздик буд."
3 Пас бародаронаш ба Ӯ гуфтанд: «Ин ҷоро тарк карда, ба Яҳудия равона шав, то шогирдонат низ он корҳоеро, ки Ту ба ҷо меоварӣ, бинанд;"
4 зеро касе ки мехоҳад машҳур бошад, дар ниҳон амал намекунад. Агар Ту чунин корҳоро ба ҷо меоварӣ, Худро ба ҷаҳон нишон деҳ»."
5 Зеро бародаронаш низ ба Ӯ имон наоварда буданд."
6 Исо ба онҳо гуфт: «Вақти Ман ҳанӯз нарасидааст, лекин барои шумо ҳар вақт муносиб аст."
7 Ҷаҳон наметавонад аз шумо нафрат дошта бошад, лекин аз Ман нафрат дорад, чунки Ман бар он гувоҳӣ медиҳам, ки корҳояш бад аст."
8 Шумо ба ин ид равед, аммо Ман ҳоло ба ин ид намеравам, чунки вақти Ман ҳанӯз пур нашудааст»."
9 Инро ба онҳо гуфта, дар Ҷалил монд."
10 Пас аз он бародаронаш ба ид рафтанд, Ӯ низ рафт, на ошкоро, балки дар ниҳон."
11 Аммо яҳудиён Ӯро дар ид ҷустуҷӯ намуда, мегуфтанд: «Ӯ куҷост?»"
12 Ва дар миёни мардум дар бораи Ӯ гуфтугӯи бисёре буд. Баъзе мегуфтанд: «Ӯ некӯст», аммо дигарон мегуфтанд: «Не, Ӯ мардумро гумроҳ мекунад»."
13 Лекин, аз тарси яҳудиён, ҳеҷ кас дар бораи Ӯ ошкоро сухан намегуфт."
14 Чун нисфи ид гузашт, Исо ба ибодатгоҳ рафта, ба таълим додан сар кард."
15 Ва яҳудиён ҳайрон шуда, гуфтанд: «Ин Шахс Китобро чӣ гуна медонад, дар ҳоле ки ҳаргиз таълим наёфтааст?»"
16 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Таълими Ман аз они Ман нест, балки аз они Фиристандаи Ман аст."
17 Касе ки хости Ӯро ба амал овардан мехоҳад, дар бораи ин таълим хоҳад донист, ки оё он аз Худост, ё ки Ман аз Худ сухан мегӯям."
18 Ҳар кӣ аз худ сухан гӯяд, ҷалоли худро меҷӯяд; вале ҳар кӣ ҷалоли Фиристандаи Худро меҷӯяд, Ӯ ростгӯй аст, ва дар Ӯ норостӣ нест."
19 Оё Мусо ба шумо шариатро надод? Ва касе аз шумо аз рӯи шариат амал намекунад. Чаро мехоҳед Маро кушед?»"
20 Мардум дар ҷавоб гуфтанд: «Ту дев дорӣ. Кӣ мехоҳад Туро кушад?»"
21 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Як кор кардам, ва ҳамаи шумо ҳайрон мондед."
22 Мусо ба шумо хатнаро дод, ки он на аз Мусо, балки аз падарон буд, ва шумо касро дар рӯзи шанбе хатна мекунед."
23 Пас агар кас дар рӯзи шанбе низ хатна мешавад, то шариати Мусо вайрон нашавад, чаро бар Ман хашмгин мешавед, ки дар рӯзи шанбе касеро пурра шифо додаам?"
24 Аз рӯи зоҳир доварӣ накунед, балки аз рӯи ростӣ доварӣ кунед»."
25 Он гоҳ баъзе аз уршалимиён гуфтанд: «Оё ин ҳамон Касе нест, ки Ӯро мехоҳанд кушанд?"
26 Инак, Ӯ ошкоро сухан мегӯяд, ва ба Ӯ чизе намегӯянд: оё сардорон ҳақиқатан донистаанд, ки Ӯ ба ростӣ Масеҳ аст?"
27 Лекин мо медонем, ки ин Шахс аз куҷост, аммо чун Масеҳ ояд, касе намедонад, ки Ӯ аз куҷост»."
28 Ва Исо ҳангоме ки дар ибодатгоҳ таълим медод, нидо карда, гуфт: «Маро мешиносед, ва низ медонед, ки Ман аз куҷо ҳастам; ва Ман аз Худ наомадаам, вале Фиристандаи Ман ҳақ аст, ки шумо Ӯро намешиносед."
29 Ман Ӯро мешиносам, чунки Ман аз ҷониби Ӯ ҳастам, ва Ӯ Маро фиристодааст»."
30 Он гоҳ хостанд Ӯро дастгир кунанд, вале касе даст бар Ӯ наандохт, чунки ҳанӯз соаташ нарасида буд."
31 Лекин бисёре аз мардум ба Ӯ имон оварданд ва гуфтанд: «Оё чун Масеҳ ояд, аз ин Шахс бештар муъҷизаҳо нишон медиҳад?»"
32 Ва фарисиён шуниданд, ки мардум дар бораи Ӯ пинҳонӣ чунин мегӯянд, пас фарисиён ва сардорони коҳинон нигаҳбононро фиристоданд, то Ӯро дастгир кунанд."
33 Ва Исо гуфт: «Боз муддати каме Ман назди шумо ҳастам, пас аз он назди Фиристандаи Худ меравам."
34 Шумо Маро хоҳед ҷуст ва нахоҳед ёфт; ва ба он ҷое ки Ман ҳастам, наметавонед биёед»."
35 Ва яҳудиён ба якдигар гуфтанд: «Ӯ ба куҷо мехоҳад равад, ки мо Ӯро ёфта наметавонем? Оё мехоҳад назди онҳое равад, ки дар байни юнониён пароканда ҳастанд, ва юнониёнро таълим диҳад?"
36 Чист маънои суханоне ки Ӯ гуфт: “Маро хоҳед ҷуст ва нахоҳед ёфт; ва ба он ҷое ки Ман ҳастам, наметавонед биёед”?»
Ҷудоӣ дар байни мардум"
37 Ва дар рӯзи охир, ки рӯзи бузурги ид буд, Исо истода, нидо карда, гуфт: «Ҳар кӣ ташна бошад, назди Ман ояд ва нӯшад."
38 Ҳар кӣ ба Ман имон оварад, чунон ки дар Китоб гуфта шудааст, аз даруни вай дарёҳои оби ҳаёт ҷорӣ мешаванд»."
39 Инро Ӯ дар бораи Рӯҳ гуфт, ки ҳар кӣ ба Ӯ имон оварад, онро меёбад; зеро Рӯҳулқудс ҳанӯз дода нашуда буд, чунки Исо ҳанӯз ҷалол наёфта буд."
40 Бисёре аз мардум ин суханро шунида, гуфтанд: «Ба ростӣ ин Шахс ҳамон пайғамбар аст»."
41 Дигарон гуфтанд: «Ин Масеҳ аст». Лекин баъзеи дигар гуфтанд: «Магар Масеҳ аз Ҷалил меояд?"
42 Оё дар Китоб гуфта нашудааст, ки Масеҳ аз насли Довуд ва аз Байт-Лаҳм, ки деҳи Довуд буд, бояд ояд?»"
43 Инак, дар бораи Ӯ дар байни мардум ҷудоӣ афтод."
44 Баъзе аз онҳо хостанд Ӯро дастгир кунанд, лекин касе ба Ӯ даст наандохт."
45 Пас нигаҳбонон назди сардорони коҳинон ва фарисиён баргаштанд, ва инҳо ба онон гуфтанд: «Чаро Ӯро наовардед?»"
46 Нигаҳбонон ҷавоб доданд: «Касе ҳаргиз монанди ин Шахс сухан нагуфтааст»."
47 Фарисиён дар ҷавоб ба онҳо гуфтанд: «Оё шумо низ гумроҳ шудаед?"
48 Оё касе аз сардорон ё аз фарисиён ба Ӯ имон овардааст?"
49 Аммо ин мардуме ки шариатро намедонанд, лаънатӣ мебошанд»."
50 Никӯдимус, ки шабона назди Ӯ омада буд ва яке аз онҳо буд, ба онҳо гуфт:"
51 «Оё шариати мо касеро маҳкум менамояд бе он ки аввал суханашро шунаванд ва донанд, ки вай чӣ кор кардааст?»"
52 Онҳо дар ҷавоби вай гуфтанд: «Магар ту низ аз Ҷалил ҳастӣ? Таҳқиқ кун ва бин, ки ҳеҷ пайғамбаре аз Ҷалил барнахостааст»."
53 Пас ҳар кас ба хонаи худ рафт."
1 Лекин Исо ба кӯҳи Зайтун рафт."
2 Ва саҳарии барвақт боз ба ибодатгоҳ омад, ва тамоми мардум омаданд; ва Ӯ нишаста, онҳоро таълим медод."
3 Дар ин вақт китобдонон ва фарисиён занеро, ки дар амали зино дастгир карда буданд, назди Ӯ оварданд, ва дар миёна ба по ниҳода,"
4 барои озмоиш ба Ӯ гуфтанд: «Устод! Ин зан дар ҳолати зино кардан дастгир шуд."
5 Ва Мусо дар шариат ба мо фармудааст, ки чунин занон бояд сангсор шаванд; аммо Ту чӣ мегӯӣ?»"
6 Инро барои озмоиш ба Ӯ гуфтанд, то далеле ёфта, Ӯро айбдор кунанд. Лекин Исо хам шуда, бо ангушт бар рӯи замин менавишт ва /ба онҳо/ аҳамият намедод."
7 Чун пурсиданро давом доданд, Ӯ рост шуда, ба онҳо гуфт: «Он ки аз миёни шумо бегуноҳ аст, ба вай санги якумро партояд»."
8 Ва боз хам шуда, бар замин навиштан гирифт."
9 Чун шуниданд, виҷдонашон нороҳат шуд, ва аз пирон сар карда, паси якдигар баромада рафтанд; ва Исо танҳо монд, ва зан дар миёна меистод."
10 Исо чун рост шуд ва ғайр аз зан ҳеҷ касро надид, ба вай гуфт: «Он даъвогарони ту куҷо шуданд? Оё касе туро маҳкум накард?»"
11 Зан гуфт: «Ҳеҷ касе, эй Хоҷа!» Исо гуфт: «Ман низ туро маҳкум намекунам; рав ва дигар гуноҳ накун»."
12 Ва Исо боз ба мардум гуфт: «Ман нури ҷаҳон ҳастам; ҳар кӣ Маро пайравӣ кунад, дар торикӣ роҳ намеравад, балки нури ҳаётро дорад»."
13 Он гоҳ фарисиён ба Ӯ гуфтанд: «Ту бар Худ шаҳодат медиҳӣ, шаҳодати Ту рост нест»."
14 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Гарчанде Ман бар Худ шаҳодат медиҳам, шаҳодати Ман рост аст, зеро Ман медонам, ки аз куҷо омадаам ва ба куҷо меравам; лекин шумо намедонед, ки Ман аз куҷо омадаам ва ба куҷо меравам."
15 Шумо аз рӯи ҷисм доварӣ мекунед, вале Ман ҳеҷ касро доварӣ намекунам."
16 Ва агар Ман доварӣ кунам, доварии Ман рост аст, чунки Ман танҳо нестам, балки Падаре ки Маро фиристод, бо Ман аст."
17 Ва низ дар шариати шумо навишта шудааст, ки шаҳодати ду кас рост аст."
18 Ман бар Худ шаҳодат медиҳам, ва низ Падаре ки Маро фиристод, бар Ман шаҳодат медиҳад»."
19 Ба Ӯ гуфтанд: «Падари Ту куҷост?» Исо ҷавоб дод: «Шумо на Маро мешиносед ва на Падари Маро; агар Маро мешинохтед, Падари Маро низ мешинохтед»."
20 Ин суханонро Исо дар назди ганҷина, ҳангоме ки дар ибодатгоҳ таълим медод, гуфт; ва ҳеҷ кас Ӯро дастгир накард, чунки соати Ӯ ҳанӯз нарасида буд."
21 Боз Исо ба онҳо гуфт: «Ман меравам, ва шумо Маро меҷӯед, ва дар гуноҳҳои худ мемуред; ба он ҷое ки Ман меравам, шумо наметавонед оед»."
22 Яҳудиён гуфтанд: «Оё Ӯ мехоҳад Худро кушад, ки мегӯяд: “Ба он ҷое ки Ман меравам, шумо наметавонед оед”?»"
23 Ба онҳо гуфт: «Шумо аз поин мебошед, Ман аз боло; шумо аз ин ҷаҳон ҳастед, лекин Ман аз ин ҷаҳон нестам."
24 Аз ин сабаб ба шумо гуфтам, ки дар гуноҳҳои худ мемуред; зеро агар бовар накунед, ки ин Ман ҳастам, дар гуноҳҳои худ мемуред»."
25 Ба Ӯ гуфтанд: «Ту кистӣ?» Исо ба онҳо гуфт: «Ҳамонам, ки аз аввал ҳам ба шумо гуфтам."
26 Ман чизҳои бисёр дорам, ки дар бораи шумо гӯям ва доварӣ кунам; лекин Фиристандаи Ман ҳақ аст, ва Ман ҳар чи аз Ӯ шунидаам, ба ҷаҳон мегӯям»."
27 Онҳо нафаҳмиданд, ки Ӯ ба онҳо дар бораи Падар сухан мегӯяд."
28 Исо ба онҳо гуфт: «Ҳангоме ки Писари Одамро баланд бардоштед, мефаҳмед, ки ин Ман ҳастам, ва аз Худ коре намекунам, балки он чиро, ки Падарам ба Ман таълим дод, мегӯям."
29 Фиристандаи Ман бо Ман аст; Падар Маро танҳо нагузоштааст, зеро Ман ҳамеша корҳои писандидаи Ӯро ба ҷо меоварам»."
30 Чун инро гуфт, бисёр касон ба Ӯ имон оварданд."
31 Он гоҳ Исо ба яҳудиёне ки ба Ӯ имон оварданд, гуфт: «Агар шумо дар каломи Ман монед, ба ростӣ шогирдони Ман ҳастед,"
32 ва ростиро мешиносед, ва ростӣ шуморо озод мекунад»."
33 Ба Ӯ ҷавоб доданд: «Мо аз насли Иброҳим ҳастем ва ҳеҷ гоҳ ғуломи касе набудем; пас чӣ гуна Ту мегӯӣ, ки “озод мешавед”?»"
34 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: ҳар кӣ гуноҳ мекунад, ғуломи гуноҳ аст."
35 Лекин ғулом ҳамеша дар хона намемонад; писар ҳамеша мемонад."
36 Пас, агар Писар шуморо озод кунад, ба ростӣ озод мешавед."
37 Медонам, ки аз насли Иброҳим ҳастед; лекин Маро куштан мехоҳед, чунки каломи Ман дар шумо намеғунҷад."
38 Ман он чи назди Падари Худ дидаам, мегӯям; ва шумо он чи назди падари худ дидаед, мекунед»."
39 Онҳо дар ҷавоби Ӯ гуфтанд: «Падари мо Иброҳим аст». Исо ба онҳо гуфт: «Агар фарзандони Иброҳим мебудед, корҳои Иброҳимро ба ҷо меовардед;"
40 валекин ҳоло Маро куштан мехоҳед, ва Ман Шахсе ҳастам, ки ростиро, ончунон ки аз Худо шунидаам, ба шумо мегӯям; Иброҳим чунин коре накардааст."
41 Шумо корҳои падари худро мекунед». Ба Ӯ гуфтанд: «Мо аз фосиқӣ таваллуд нашудаем; мо як Падар дорем — Худо»."
42 Исо ба онҳо гуфт: «Агар Худо падари шумо мебуд, Маро дӯст медоштед, чунки Ман аз ҷониби Худо баромада, назди шумо омадаам; зеро Ман ба хости Худ наомадаам, балки Ӯ Маро фиристод."
43 Чаро сухани Маро намефаҳмед? Чунки каломи Маро наметавонед шунавед."
44 Падари шумо иблис аст, ва шумо орзуҳои падари худро ба амал овардан мехоҳед. Вай аз ибтидо одамкуш буд ва дар ростӣ устувор намонд, зеро дар вай ростӣ нест. Ҳангоме ки вай сухани дурӯғ мегӯяд, аз они худро мегӯяд, зеро вай дурӯғгӯй ва падари дурӯғ аст."
45 Лекин азбаски Ман сухани ростро ба шумо мегӯям, ба Ман имон намеоваред."
46 Кист аз шумо, ки Маро ба гуноҳе таъна зада тавонад? Пас агар Ман сухани ростро гӯям, чаро ба Ман имон намеоваред?"
47 Касе ки аз Худост, ба суханони Худо гӯш медиҳад; шумо ба он сабаб гӯш намедиҳед, ки аз Худо нестед»."
48 Он гоҳ яҳудиён дар ҷавоби Ӯ гуфтанд: «Оё дуруст нагуфтаем, ки Ту сомарӣ ҳастӣ ва дев дорӣ?»"
49 Исо ҷавоб дод: «Ман дев надорам, балки Падари Худро эҳтиром мекунам, вале шумо ба Ман беэҳтиромӣ мекунед."
50 Ман ҷалоли Худро намеҷӯям: Яке ҳаст, ки меҷӯяд ва доварӣ мекунад."
51 Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: касе ки каломи Маро риоя кунад, то абад маргро намебинад»."
52 Яҳудиён ба Ӯ гуфтанд: «Акнун донистем, ки Ту дев дорӣ. Иброҳим ва пайғамбарон мурданд, вале Ту мегӯӣ: “Касе ки каломи Маро риоя кунад, то абад маргро намечашад”."
53 Оё Ту аз падари мо Иброҳим, ки мурд, ва аз пайғамбарон, ки низ мурданд, бузургтар ҳастӣ? Ту Худро кӣ медонӣ?»"
54 Исо ҷавоб дод: «Агар Ман Худро ҷалол диҳам, ҷалоли Ман ҳеҷ аст; Маро Падари Ман ҷалол медиҳад, ки дар бораи Ӯ шумо мегӯед: “Ӯ Худои мост”."
55 Ва Ӯро нашинохтаед, лекин Ман Ӯро мешиносам; ва агар гӯям, ки Ӯро намешиносам, монанди шумо дурӯғгӯй мешавам. Лекин Ман Ӯро мешиносам ва каломи Ӯро риоя мекунам."
56 Падари шумо Иброҳим шод буд, ки рӯзи Маро бинад; ва дид ва шод гардид»."
57 Яҳудиён ба Ӯ гуфтанд: «Ҳанӯз панҷоҳсола ҳам нестӣ, ва Ту Иброҳимро дидаӣ?»"
58 Исо ба онҳо гуфт: «Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: пеш аз он ки Иброҳим бошад, Ман ҳастам»."
59 Он гоҳ санг бардоштанд, то Ӯро сангсор кунанд. Лекин Исо пинҳон шуд ва аз миёни онҳо гузашта, аз ибодатгоҳ берун шуд ва рафт."
1 Ва чун мерафт, як кӯри модарзодро дид."
2 Шогирдон аз Ӯ пурсида, гуфтанд: «Эй Устод! Кӣ гуноҳ кард: ин одам ё падару модараш, ки вай кӯр зоида шуд?»"
3 Исо ҷавоб дод: «На ин одам гуноҳ кард ва на падару модараш, балки дар вай корҳои Худо бояд ошкор мегардиданд."
4 То вақте ки рӯз аст, Ман бояд корҳои Фиристандаи Худро ба ҷо оварам; шаб ки ояд, ҳеҷ кас наметавонад коре кунад."
5 То вақте ки Ман дар ҷаҳон ҳастам, нури ҷаҳонам»."
6 Инро гуфта, оби даҳон бар замин андохт, ва бо он об гил сохт, ва он гилро бар чашмони кӯр молид,"
7 ва ба вай гуфт: «Рав ва дар ҳавзи Шилӯаҳ (ки тарҷумааш “фиристода” аст) шустушӯй кун». Вай рафта, шустушӯй кард, ва бино шуда, омад."
8 Ҳамсоягон ва касоне ки пеш аз он вайро дар ҳолати кӯрӣ дида буданд, гуфтанд: «Оё ин ҳамон нест, ки нишаста, гадоӣ мекард?»"
9 Баъзе гуфтанд: «Ҳамон аст». Ва дигарон гуфтанд: «Танҳо ба вай монанд аст». Вале худи вай гуфт: «Ман ҳамонам»."
10 Ба вай гуфтанд: «Пас чӣ гуна чашмони ту воз шуданд?»"
11 Вай дар ҷавоб гуфт: «Касе ки Исо номида мешавад, гил сохта, ба чашмонам молид ва гуфт: “Рав ва дар ҳавзи Шилӯаҳ шустушӯй кун”. Ман рафта, шустушӯй кардам ва бино шудам»."
12 Ва ба вай гуфтанд: «Ӯ куҷост?» Гуфт: «Намедонам»."
13 Он одамро, ки пештар кӯр буд, назди фарисиён бурданд."
14 Ва он рӯзе ки Исо гил сохта, чашмони вайро воз кард, шанбе буд."
15 Фарисиён низ аз вай пурсиданд, ки чӣ гуна бино шуд. Ба онҳо гуфт: «Гил сохта, ба чашмонам гузошт, ва ман шустушӯй карда, бино шудам»."
16 Баъзе аз фарисиён гуфтанд: «Он Шахс аз ҷониби Худо нест, чунки шанберо нигоҳ намедорад». Дигарон гуфтанд: «Чӣ гуна як шахси гуноҳкор чунин муъҷизаҳо нишон дода метавонад?» Ва дар байни онҳо ҷудоӣ афтод."
17 Боз ба он кӯр гуфтанд: «Дар бораи Ӯ, ки чашмони туро кушод, чӣ мегӯӣ?» Гуфт: «Пайғамбар аст»."
18 Яҳудиён бовар накарданд, ки вай кӯр буду бино шуд, то ин ки падару модари он биношударо даъват намуда,"
19 аз онҳо пурсиданд: «Оё ин аст писари шумо, ки мегӯед: кӯр зоида шудааст? Пас чӣ гуна вай акнун бино шудааст?»"
20 Падару модари вай дар ҷавоби онҳо гуфтанд: «Мо медонем, ки ин писари мост, ва кӯр зоида шудааст;"
21 лекин акнун чӣ гуна бино шудааст, намедонем; ва чашмони вайро кӣ воз кардааст, намедонем. Вай болиғ аст, аз худаш пурсед, то аҳволи худро баён кунад»."
22 Падару модараш чунин гуфтанд, чунки аз яҳудиён метарсиданд; зеро яҳудиён пештар забон як карда буданд, ки ҳар кӣ Ӯро Масеҳ донад, аз куништ ронанд."
23 Аз ин сабаб падару модараш гуфтанд, ки «вай болиғ аст, аз худаш пурсед»."
24 Он гоҳ бори дигар он одамро, ки кӯр буд, ҷеғ зада, гуфтанд: «Худоро ҷалол деҳ; мо медонем, ки он Шахс гуноҳкор аст»."
25 Дар ҷавобашон гуфт: «Гуноҳкор буданашро намедонам; як чизро медонам, ки кӯр будам ва акнун бино ҳастам»."
26 Боз ба вай гуфтанд: «Бо ту чӣ кор кард? Чӣ гуна чашмони туро воз кард?»"
27 Ба онҳо ҷавоб дод: «Ба шумо гуфта будам, ва гӯш надодед; чаро дубора шунидан мехоҳед? Оё шумо низ шогирдони Ӯ шудан мехоҳед?»"
28 Вайро дашном дода, гуфтанд: «Ту шогирди Ӯ ҳастӣ, мо шогирдони Мусоем."
29 Мо медонем, ки Худо ба Мусо сухан гуфт; лекин ин Шахсро намедонем аз куҷост»."
30 Он одам дар ҷавоби онҳо гуфт: «Ин аҷиб аст, ки шумо аз куҷо будани Ӯро намедонед, ва ҳол он ки Ӯ чашмони маро воз кард."
31 Мо медонем, ки Худо дуои гуноҳкоронро намешунавад, лекин агар касе худотарс бошаду хости Ӯро ба ҷо оварад, дуояшро мешунавад."
32 Аз азал шунида нашудааст, ки касе чашмони кӯри модарзодро воз карда бошад."
33 Агар Ӯ аз ҷониби Худо намебуд, ҳеҷ кор карда наметавонист»."
34 Дар ҷавоби вай гуфтанд: «Ту, ки комилан дар гуноҳ таваллуд шудаӣ, моро таълим медиҳӣ?» Пас вайро бадар ронданд."
35 Исо чун шунид, ки вайро бадар ронданд, вайро ёфта, гуфт: «Оё ту ба Писари Худо имон дорӣ?»"
36 Дар ҷавоб гуфт: «Хоҷаам, Ӯ кист, то ба Ӯ имон оварам?»"
37 Исо ба вай гуфт: «Ту Ӯро дидаӣ, ва Ӯ ҳамон аст, ки ҳоло бо ту гуфтугӯ мекунад»."
38 Гуфт: «Имон дорам, Худовандо!» Ва ба Ӯ саҷда кард."
39 Ва Исо гуфт: «Ман барои доварӣ ба ин ҷаҳон омадаам, то кӯрон бино ва биноён кӯр шаванд»."
40 Баъзе аз фарисиён, ки назди Ӯ буданд, чун шуниданд, ба Ӯ гуфтанд: «Оё мо низ кӯр ҳастем?»"
41 Исо ба онҳо гуфт: «Агар кӯр мебудед, гуноҳ намедоштед; аммо чун мегӯед, ки бино ҳастед, пас гуноҳи шумо мемонад»."
1 «Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: ҳар кӣ ба оғили гӯсфандон аз дар надарояд, балки аз роҳи дигар дохил шавад, вай дузд ва роҳзан аст."
2 Лекин ҳар кӣ аз дар дарояд, чӯпони гӯсфандон аст."
3 Дарбон дарро барои вай мекушояд, гӯсфандон ба овози вай гӯш медиҳанд, вай гӯсфандони худро ном ба ном ҷеғ мезанад ва берун мебарад."
4 Чун гӯсфандони худро баровард, пешопеши онҳо меравад; ва гӯсфандон аз паси вай мераванд, чунки овозашро мешиносанд."
5 Лекин аз паси бегона намераванд, балки аз вай мегурезанд, чунки овози бегонаро намешиносанд»."
6 Ҳамин масалро Исо ба онҳо гуфт. Лекин онҳо нафаҳмиданд, ки Ӯ ба онҳо чӣ гуфт."
7 Боз Исо ба онҳо гуфт: «Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: Ман барои гӯсфандон дар ҳастам."
8 Ҳамаи касоне ки омаданд, дузд ва роҳзан ҳастанд; лекин гӯсфандон ба овози онҳо гӯш надоданд."
9 Ман дар ҳастам: ҳар кӣ ба воситаи Ман дарояд, наҷот меёбад, ва ба даруну берун меравад, ва чарогоҳ пайдо мекунад."
10 Дузд меояд, то дуздад, кушад ва нобуд кунад; Ман омадаам, то онҳо ҳаёт ёбанд ва онро ба фаровонӣ дошта бошанд."
11 Ман чӯпони некам: чӯпони нек ҷони худро барои гӯсфандон фидо мекунад."
12 Лекин шахси кирошудае ки чӯпон нест, ва гӯсфандон аз они худаш нестанд, чун бинад, ки гург меояд, гӯсфандонро монда мегурезад; ва гург гӯсфандонро мегирад ва пароканда мекунад."
13 Шахси кирошуда мегурезад, чунки кирошуда аст, ва ғами гӯсфандонро намехӯрад."
14 Ман чӯпони некам, ва гӯсфандони Худро мешиносам, ва гӯсфандонам Маро мешиносанд,"
15 чунон ки Падар Маро мешиносад ва Ман Падарро мешиносам; ва ҷони Худро барои гӯсфандон фидо мекунам."
16 Ман гӯсфандони дигар низ дорам, ки аз ин оғил нестанд; ва онҳоро низ бояд оварам, онҳо низ овози Маро мешунаванд, ва як рамаву як чӯпон мешаванд."
17 Аз ин сабаб Падар Маро дӯст медорад, ки Ман ҷони Худро фидо мекунам, то онро боз ёбам."
18 Ҳеҷ кас онро аз Ман намегирад, балки Худи Ман онро фидо мекунам. Қудрат дорам, ки онро фидо кунам, ва қудрат дорам, ки онро боз ёбам. Ин фармударо аз Падари Худ гирифтаам»."
19 Ба сабаби ин суханон боз дар байни яҳудиён ҷудоӣ афтод."
20 Бисёре аз онҳо гуфтанд: «Ӯ дев дорад ва аз ақл бегона аст; чаро ба суханонаш гӯш медиҳед?»"
21 Дигарон гуфтанд: «Ин суханони девзада нест; оё дев метавонад чашми кӯронро воз кунад?»"
22 Дар Уршалим иди Таҷдид барпо шуд; ва зимистон буд."
23 Ва Исо дар ибодатгоҳ, дар айвони Сулаймон мегашт."
24 Яҳудиён гирди Ӯро гирифта, ба Ӯ гуфтанд: «То кай моро дар шубҳа мегузорӣ? Агар Ту Масеҳ бошӣ, ошкоро гӯй»."
25 Исо ба онҳо ҷавоб дод: «Ман ба шумо гуфтам, ва бовар намекунед. Корҳое ки Ман ба номи Падари Худ ба ҷо меоварам, бар Ман шаҳодат медиҳанд;"
26 лекин шумо бовар намекунед, зеро аз гӯсфандони Ман нестед, чунон ки ба шумо гуфтам."
27 Гӯсфандони Ман ба овози Ман гӯш медиҳанд, ва Ман онҳоро мешиносам, ва онҳо Маро пайравӣ мекунанд;"
28 ва Ман ба онҳо ҳаёти абадӣ мебахшам, ва онҳо то абад нобуд намешаванд, ва ҳеҷ кас наметавонад онҳоро аз дасти Ман кашида гирад."
29 Падаре ки онҳоро ба Ман дод, аз ҳама бузургтар аст, ва ҳеҷ кас наметавонад онҳоро аз дасти Падари Ман кашида гирад."
30 Ман ва Падар як ҳастем»."
31 Боз яҳудиён санг бардоштанд, то Ӯро сангсор кунанд."
32 Исо ба онҳо ҷавоб дод: «Аз ҷониби Падари Худ ба шумо бисёр корҳои нек нишон додаам; аз барои кадоми онҳо Маро сангсор мекунед?»"
33 Яҳудиён дар ҷавоби Ӯ гуфтанд: «Туро барои кори нек сангсор намекунем, балки барои куфр, зеро Ту, ки одам ҳастӣ, Худро Худо мехонӣ»."
34 Исо ба онҳо ҷавоб дод: «Оё дар шариати шумо навишта нашудааст: “Ман гуфтам: шумо худоён ҳастед”?"
35 Агар онҳоеро, ки каломи Худо сӯяшон фуруд омад, худоён номидааст, ва Китоб наметавонад беэътибор шавад,"
36 пас ба Касе ки Падар Ӯро муқаддас шуморида, ба ҷаҳон фиристод, чӣ гуна шумо мегӯед, ки “куфр мегӯӣ”, чунки гуфтам: “Писари Худо ҳастам”?"
37 Агар корҳои Падари худро ба ҷо наоварам, ба Ман бовар накунед;"
38 ва агар ба ҷо оварам, ҳарчанд шумо ба Ман бовар намекунед, пас ба корҳо бовар кунед, то донед ва бовар кунед, ки Падар дар Ман аст, ва Ман дар Ӯ»."
39 Он гоҳ бори дигар хостанд Ӯро дастгир кунанд; лекин Ӯ аз дасташон раҳо шуд."
40 Ва боз ба он тарафи Урдун, ба ҳамон ҷое ки пештар Яҳё таъмид медод, рафт ва дар он ҷо монд."
41 Ва бисёр касон назди Ӯ омаданд ва гуфтанд: «Яҳё ҳеҷ муъҷизае нишон надод; лекин ҳар он чи Яҳё дар бораи ин Шахс гуфт, рост буд»."
42 Ва бисёр касон дар он ҷо ба Ӯ имон оварданд."
1 Элъозор ном шахсе аз аҳли Байт-Анё, деҳаи Марям ва хоҳараш Марто, бемор буд."
2 Марям ҳамон буд, ки ба Худованд равғани хушбӯй молида, пойҳои Ӯро бо мӯи худ хушконд; бародараш Элъозор бемор буд."
3 Ва хоҳарон ба Ӯ кас фиристода, гуфтанд: «Эй Хоҷа! Инак, он касе ки дӯст медорӣ, бемор аст»."
4 Чун Исо шунид, гуфт: «Ин беморӣ барои марг нест, балки барои ҷалоли Худост, то Писари Худо ба воситаи он ҷалол ёбад»."
5 Исо Марто ва хоҳараш ва Элъозорро дӯст медошт."
6 Чун шунид, ки вай бемор аст, дар ҷое ки буд, ду рӯз монд."
7 Пас аз он ба шогирдонаш гуфт: «Боз ба Яҳудия равем»."
8 Шогирдонаш ба Ӯ гуфтанд: «Эй Устод! Бисёр нагузаштааст, ки яҳудиён мехостанд Туро сангсор кунанд, ва Ту мехоҳӣ боз ба он ҷо равӣ?»"
9 Исо ҷавоб дод: «Оё рӯз дувоздаҳ соат нест? Касе ки рӯзона роҳ меравад, пешпо намехӯрад, чунки нури ин ҷаҳонро мебинад."
10 Лекин касе ки шабона роҳ меравад, пешпо мехӯрад, чунки дар вай нур нест»."
11 Инро ба забон ронд ва пас аз он ба онҳо гуфт: «Дӯсти мо Элъозор хобидааст, лекин Ман меравам, то вайро бедор кунам»."
12 Пас шогирдонаш гуфтанд: «Эй Хоҷа! Агар хобида бошад, шифо меёбад»."
13 Исо дар бораи вафоти вай сухан меронд, лекин онҳо гумон карданд, ки дар бораи хоби одӣ сухан меронад."
14 Он гоҳ Исо ба онҳо ошкоро гуфт: «Элъозор мурдааст;"
15 ва барои шумо шодам, ки дар он ҷо набудам, то имон оваред; вале акнун назди вай равем»."
16 Тумо, ки Дугоник номида мешуд, ба шогирдони дигар гуфт: «Биёед мо ҳам равем, то бо Ӯ мурем»."
17 Чун Исо омад, фаҳмид, ки чор рӯз аст вай дар қабр мебошад."
18 Байт-Анё дар наздикии Уршалим, дар масофаи тақрибан понздаҳ стадия буд;"
19 ва бисёре аз яҳудиён ба касоне ки назди Марто ва Марям буданд, ҳамроҳ шуданд, то онҳоро барои бародарашон тасаллӣ диҳанд."
20 Чун Марто шунид, ки Исо меояд, ба пешвози Ӯ берун рафт; лекин Марям дар хона монд."
21 Марто ба Исо гуфт: «Хоҷаам! Агар Ту дар ин ҷо мебудӣ, бародарам намемурд."
22 Лекин ҳоло низ медонам, ки ҳар чи аз Худо хоҳиш кунӣ, Худо онро ба Ту медиҳад»."
23 Исо ба вай гуфт: «Бародари ту бармехезад»."
24 Марто ба Ӯ гуфт: «Медонам, ки дар растохез, дар рӯзи вопасин бармехезад»."
25 Исо ба вай гуфт: «Ман растохез ва ҳаёт ҳастам; ҳар кӣ ба Ман имон оварад, агар мурад ҳам, зинда мешавад;"
26 ва ҳар кӣ зинда бошад ва ба Ман имон оварад, то абад намемурад. Оё ба ин бовар мекунӣ?»"
27 Ба Ӯ гуфт: «Ҳа, Хоҷаам! Ман бовар мекунам, ки Ту Масеҳ Писари Худо ҳастӣ, он Шахс, ки ба ҷаҳон меояд»."
28 Чун инро гуфт, рафта хоҳари худ Марямро пинҳонӣ ҷеғ зад ва гуфт: «Устод ин ҷост ва туро ҷеғ мезанад»."
29 Инро шунида, вай зуд бархест ва назди Ӯ омад."
30 Исо ҳанӯз ба деҳа надаромада буд, балки дар ҳамон ҷое буд, ки Марто Ӯро пешвоз гирифт."
31 Яҳудиёне ки дар хона бо вай буданд ва тасаллӣ медоданд, чун диданд, ки Марям зуд бархеста, берун рафт, аз пайи вай равона шуданд ва мегуфтанд, ки «ба сари қабр меравад, то дар он ҷо гиря кунад»."
32 Чун Марям ба он ҷое ки Исо буд, омад, Ӯро дида, ба пойҳои Ӯ афтод ва гуфт: «Хоҷаам, агар дар ин ҷо мебудӣ, бародарам намемурд»."
33 Ҳангоме ки Исо вайро ашкрезон ва яҳудиёни бо вай омадаро низ гирён дид, дар рӯҳ оҳ кашиду ба изтироб афтод,"
34 ва гуфт: «Вайро куҷо гузоштаед?» Ба Ӯ гуфтанд: «Эй Хоҷа! Биё ва бин»."
35 Исо гиря кард."
36 Яҳудиён гуфтанд: «Нигаред, чӣ қадар вайро дӯст медошт!»"
37 Баъзе аз онҳо гуфтанд: «Оё ин Шахс, ки чашмони кӯрро воз кард, наметавонист коре кунад, то ин ҳам намурад?»"
38 Исо, дар ҳолате ки дар худ оҳ мекашид, ба сари қабр омад. Ва он як ғоре буд, ки санге бар даҳанааш гузошта буданд."
39 Исо гуфт: «Сангро бардоред». Марто, хоҳари мурда, ба Ӯ гуфт: «Хоҷаам! Акнун бадбӯй шудааст; зеро чор рӯз гузаштааст»."
40 Исо ба вай гуфт: «Оё ба ту нагуфтам, ки агар имон оварӣ, ҷалоли Худоро мебинӣ?»"
41 Пас сангро аз он ҷое ки мурда гузошта шуда буд, бардоштанд. Исо чашмони Худро сӯи осмон боло карда, гуфт: «Эй Падар! Туро шукр мегӯям, ки сухани Маро шунидӣ."
42 Ва Ман медонистам, ки ҳамеша сухани Маро мешунавӣ; лекин барои мардуме ки дар ин ҷо истодаанд, гуфтам, то бовар кунанд, ки Ту Маро фиристодаӣ»."
43 Чун инро гуфт, бо овози баланд нидо кард: «Эй Элъозор, берун ой!»"
44 Ва мурда, ки дастҳо ва пойҳояш ба кафан печида ва рӯяш бо рӯймоле пӯшида буд, берун омад. Исо ба онҳо гуфт: «Вайро воз кунед ва монед, ки равад»."
45 Бисёре аз яҳудиён, ки бо Марям омада буданд, чун кори Исоро диданд, ба Ӯ имон оварданд."
46 Лекин баъзе аз онҳо назди фарисиён рафта, он чи Исо карда буд, ба онҳо гуфтанд."
47 Сардорони коҳинон ва фарисиён дар шӯро ҷамъ омаданд ва гуфтанд: «Чӣ бояд кард? Ин Шахс муъҷизаҳои зиёде нишон медиҳад."
48 Агар Ӯро чунин вогузорем, ҳама ба Ӯ имон меоваранд, ва румиён омада, кишвар ва халқи моро мегиранд»."
49 Яке аз онҳо, ки Қаёфо ном дошт ва дар он сол саркоҳин буд, ба онҳо гуфт: «Шумо чизе намедонед,"
50 ва фикр ҳам намекунед, ки барои мо беҳтар аст агар як кас барои қавм мурад, ва тамоми халқ нобуд нашавад»."
51 Лекин вай инро аз худ нагуфт, балки, чун дар он сол саркоҳин буд, пайғамбарӣ кард, ки Исо бояд барои халқ мурад,"
52 ва на танҳо барои халқ, балки низ барои он ки фарзандони Худоро, ки пароканда ҳастанд, якҷоя кунад."
53 Аз ҳамон рӯз машварат карданд, ки Ӯро кушанд."
54 Бинобар ин Исо дигар дар миёни яҳудиён ошкоро намегашт, балки аз он ҷо ба ҷое ки наздики биёбон буд, ба шаҳре ки Эфроим ном дошт, равона шуд ва бо шогирдони Худ дар он ҷо монд."
55 Чун Песаҳи яҳудиён наздик шуд, бисёре аз аҳли кишвар пеш аз Песаҳ ба Уршалим омаданд, то худро пок гардонанд."
56 Ва онҳо дар ҷустуҷӯи Исо буданд ва дар ибодатгоҳ истода, ба якдигар мегуфтанд: «Фикри шумо чист? Оё Ӯ ба ид намеояд?»"
57 Лекин сардорони коҳинон ва фарисиён фармоне дода буданд, ки агар касе донад Ӯ куҷост, бояд хабар диҳад, то Ӯро дастгир кунанд."
1 Пас шаш рӯз пеш аз Песаҳ Исо ба Байт-Анё омад, ба он ҷое ки Элъозор мезист, ки мурда буд ва Ӯ вайро аз мурдагон бархезонда буд."
2 Дар он ҷо барои Ӯ хӯроки шом тайёр карданд, ва Марто хизмат мекард; ва Элъозор яке аз онҳое буд, ки бо Ӯ бар сари дастархон менишастанд."
3 Он гоҳ Марям паймонае аз равғани хушбӯи сунбули холиси гаронбаҳо гирифта, ба пойҳои Исо молид ва пойҳои Ӯро бо мӯи худ хушконд; ва хона аз бӯи хуши равған пур шуд."
4 Ва яке аз шогирдонаш, Яҳудо ибни Шимъуни Исқарютӣ, ки мехост Ӯро таслим кунад, гуфт:"
5 «Чаро ин равғани хушбӯй ба сесад динор фурӯхта нашуд, то ба камбағалон дода шавад?»"
6 Ва инро на аз барои он гуфт, ки ғамхори камбағалон буд, балки барои он ки дузд буд: ҳамёни пул дар дасташ буд, ва аз пуле ки дар он меандохтанд, барои худ мегирифт."
7 Пас Исо гуфт: «Вайро ором гузор, вай инро барои рӯзи дафни Ман нигоҳ доштааст;"
8 зеро камбағалон ҳамеша назди шумо ҳастанд, лекин Ман ҳамеша бо шумо нестам»."
9 Мардуми бисёре аз яҳудиён чун хабар ёфтанд, ки Ӯ дар он ҷост, омаданд, то на танҳо Исоро, балки низ Элъозорро, ки аз мурдагон бархезонда буд, бинанд."
10 Он гоҳ сардорони коҳинон қарор доданд, ки Элъозорро низ кушанд,"
11 чунки ба хотири вай бисёре аз яҳудиён ба он ҷо меомаданд ва ба Исо имон меоварданд."
12 Фардои он, мардуми бисёре ки ба ид омада буданд, чун шуниданд, ки Исо ба Уршалим меояд,"
13 шохаҳои дарахти хурморо гирифта, ба пешвози Ӯ баромаданд ва фарёд мекарданд:
«Ҳӯшионо!
Муборак аст Подшоҳи Исроил,
Ки ба номи Худованд меояд!»
14 Ва Исо харкуррае ёфта, бар он савор шуд, чунон ки навишта шудааст:
15 «Натарс, эй духтари Сион!
Инак, Подшоҳи ту бар куррае савор шуда, меояд».
16 Шогирдонаш аввал ин чизҳоро нафаҳмиданд, лекин чун Исо ҷалол ёфт, он гоҳ ба ёд оварданд, ки ин чизҳо дар бораи Ӯ навишта шуда буд, ва ҳамчунон барои Ӯ ба ҷо оварда шуд."
17 Ва мардуме ки бо Ӯ буданд, шаҳодат доданд, ки Ӯ Элъозорро аз қабр ҷеғ зад ва аз мурдагон бархезонд."
18 Ба ин сабаб низ мардум ба пешвози Ӯ баромаданд, зеро шунида буданд, ки Ӯ ин муъҷизаро нишон додааст."
19 Лекин фарисиён ба якдигар гуфтанд: «Оё мебинед, ки ҳеҷ фоида намебаред? Инак, ҳама ҷаҳон аз пайи Ӯ меравад»."
20 Дар байни онҳое ки дар ид барои парастиш омада буданд, баъзе юнониҳо буданд."
21 Онҳо назди Филиппус, ки аз Байт-Сайдои Ҷалил буд, омаданд, ва илтимос намуда, гуфтанд: «Эй хоҷа! Мо мехоҳем Исоро бинем»."
22 Филиппус омада, ба Андриёс гуфт; баъд Андриёс бо Филиппус ба Исо гуфтанд."
23 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Соати он расидааст, ки Писари Одам ҷалол ёбад."
24 Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: агар донаи гандум дар хок афтода намурад, он танҳо мемонад; лекин агар мурад, самари фаровон меоварад."
25 Касе ки ҷони худро дӯст медорад, онро барбод медиҳад; ва касе ки аз ҷони худ дар ин ҷаҳон нафрат дорад, то ҳаёти абадӣ онро нигоҳ медорад."
26 Ҳар кӣ ба Ман хизмат мекунад, бояд Маро пайравӣ намояд; ва ҳар куҷо ки бошам, хизматгузори Ман низ он ҷо хоҳад буд; ва ҳар кӣ ба Ман хизмат мекунад, Падар вайро гиромӣ медорад."
27 Акнун ҷони Ман парешон аст; чӣ гӯям? Эй Падар! Маро аз ин соат раҳо намо! Аммо маҳз барои ҳамин соат Ман омадаам."
28 Эй Падар! Номи Худро ҷалол деҳ!» Дарҳол овозе аз осмон даррасид: «Ҷалол додаам, ва боз ҷалол медиҳам»."
29 Пас мардуме ки дар он ҷо истода буданд, инро шунида, гуфтанд: «Тундар буд». Дигарон гуфтанд: «Фариштае бо Ӯ сухан гуфт»."
30 Исо дар ҷавоб гуфт: «Ин овоз на аз барои Ман, балки барои шумо омад."
31 Акнун доварӣ бар ин ҷаҳон аст; акнун мири ин ҷаҳон бадар ронда мешавад;"
32 ва ҳангоме ки Ман аз замин боло бурда шавам, ҳамаро сӯи Худ мекашам»."
33 Инро гуфт, то ишора кунад, ки бо чӣ марг Ӯ бояд мурад."
34 Мардум дар ҷавоби Ӯ гуфтанд: «Мо аз Таврот шунидаем, ки Масеҳ то абад мемонад; пас чӣ гуна мегӯӣ, ки Писари Одам бояд боло бурда шавад? Ин Писари Одам кист?»"
35 Исо ба онҳо гуфт: «Боз муддати кӯтоҳе нур бо шумост; то даме ки нур бо шумост, роҳ равед, то торикӣ шуморо фаро нагирад. Ва касе ки дар торикӣ роҳ меравад, намедонад куҷо меравад."
36 То даме ки нур бо шумост, ба нур имон оваред, то писарони нур гардед». Ин суханонро гуфта, Исо аз пеши онҳо рафт ва пинҳон шуд."
37 Бо вуҷуди муъҷизаҳои бисёре ки дар пеши назарашон нишон дод, ба Ӯ имон наоварданд,"
38 то сухани Ишаъёи пайғамбар ба амал ояд, ки гуфта буд:
«Худовандо! Кӣ ба пайғоми мо бовар кард,
Ва бозуи Худованд ба кӣ ошкор гардид?»
39 Бинобар ин натавонистанд имон оваранд, чунон ки Ишаъё боз гуфтааст:
40 «Чашмони онҳоро кӯр кардааст
Ва дили онҳоро сахт гардондааст,
То бо чашмони худ набинанд
Ва бо дили худ нафаҳманд
Ва рӯ наоваранд
Ва Ман онҳоро шифо надиҳам».
41 Чунин гуфт Ишаъё, ҳангоме ки ҷалоли Ӯро дид ва дар бораи Ӯ сухан ронд."
42 Бо вуҷуди ин ҳатто бисёре аз сардорон ба Ӯ имон оварданд, аммо аз тарси фарисиён иқрор накарданд, ки мабодо аз куништ ронда шаванд;"
43 зеро эҳтироми одамонро бештар аз эҳтироми Худо дӯст медоштанд."
44 Лекин Исо нидо карда, гуфт: «Ҳар кӣ ба Ман имон оварад, ба Ман не, балки ба Фиристандаи Ман имон овардааст;"
45 ва ҳар кӣ маро бинад, Фиристандаи Маро дидааст."
46 Ман нур ҳастам, ки ба ҷаҳон омадаам, то ҳар кӣ ба Ман имон оварад, дар торикӣ намонад."
47 Ва агар касе суханони Маро шунида, имон наоварад, Ман бар вай доварӣ намекунам; зеро наомадаам, ки бар ҷаҳон доварӣ кунам, балки ҷаҳонро наҷот бахшам."
48 Ҳар кӣ Маро рад карда, суханонамро қабул накунад, доваре бар худ дорад: каломе ки гуфтам, дар рӯзи вопасин бар вай доварӣ мекунад."
49 Зеро Ман аз Худ нагуфтаам, балки Падаре ки Маро фиристод, ба Ман фармудае дод, ки чӣ гӯям ва чӣ гуна сухан ронам;"
50 ва Ман медонам, ки фармудаи Ӯ ҳаёти абадист. Пас, он чи Ман мегӯям, ҳамон аст, ки Падар фармудааст, то гӯям»."
1 Пеш аз иди Песаҳ, чун Исо медонист, ки соати Ӯ расидааст, то аз ин ҷаҳон назди Падар равад, Ӯ, ки одамони Худро дар ин ҷаҳон дӯст медошт, онҳоро то ба охир дӯст дошт."
2 Ва пас аз хӯроки шом, ки иблис дар дили Яҳудо ибни Шимъуни Исқарютӣ андохта буд, ки Ӯро таслим кунад,"
3 ва Исо медонист, ки Падар ҳама чизро ба дасти Ӯ додааст, ва Ӯ аз ҷониби Худо омада буд ва ба сӯи Худо меравад,"
4 аз сари дастархон бархеста, ҷомаи Худро кашид ва дастмоле гирифта, ба камар баст;"
5 пас аз он ба тағорае об рехта, ба шустани пойҳои шогирдонаш ва хушкондани онҳо бо дастмоле ки ба камараш баста буд, сар кард."
6 Чун назди Шимъуни Петрус омад, вай гуфт: «Хоҷаам! Магар Ту пойҳои маро мешӯӣ?»"
7 Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Он чи Ман мекунам, ҳоло намедонӣ, лекин баъд мефаҳмӣ»."
8 Петрус ба Ӯ гуфт: «Пойҳои маро ҳаргиз намешӯӣ». Исо ба вай ҷавоб дод: «Агар нашӯям, туро бо Ман ҳиссае нест»."
9 Шимъуни Петрус ба Ӯ гуфт: «Хоҷаам! На танҳо пойҳои маро, балки дастҳо ва сари маро низ шӯй»."
10 Исо ба вай гуфт: «Касе ки шустушӯй кардааст, танҳо ба шустани пойҳояш эҳтиёҷ дорад, чунки вай тамоман пок аст; ва шумо пок ҳастед, лекин на ҳама»."
11 Зеро таслимкунандаи Худро медонист, бинобар ин гуфт: «На ҳама пок ҳастед»."
12 Чун пойҳои онҳоро шуст, ҷомаи Худро пӯшида, боз нишаст ва ба онҳо гуфт: «Оё медонед барои шумо чӣ кардам?"
13 Шумо Маро Устод ва Хоҷа мегӯед ва рост мегӯед, зеро Ман чунин ҳастам."
14 Пас агар ман, ки Хоҷа ва Устод ҳастам, пойҳои шуморо шустаам, шумо ҳам бояд пойҳои якдигарро шӯед;"
15 зеро ба шумо намунае нишон додам, то, чунон ки Ман ба шумо кардам, шумо низ кунед."
16 Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: ғулом аз хоҷаи худ бузургтар нест, ва фиристода бузургтар аз фиристандаи худ нест."
17 Ҳар гоҳ инро донистед, хушо шумо, агар инро ба амал оваред."
18 Дар бораи ҳамаи шумо намегӯям; онҳоеро, ки интихоб кардаам, медонам. Лекин ин навишта бояд ба амал ояд: «Он ки бо Ман нон мехӯрд, пошнаи худро бар Ман баланд кардааст»."
19 Акнун, пеш аз рӯй додан, ба шумо мегӯям, то ки ҳангоми рӯй доданаш бовар кунед, ки ин Ман ҳастам."
20 Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: ҳар кӣ фиристодаи Маро қабул кунад, Маро қабул мекунад; ва ҳар кӣ Маро қабул кунад, Фиристандаи Маро қабул мекунад»."
21 Чун Исо инро гуфт, дар рӯҳ ошуфта шуд, ва гувоҳӣ дода, гуфт: «Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки яке аз шумо Маро таслим мекунад»."
22 Шогирдон ба якдигар нигоҳ карда, ҳайрон шуданд, ки инро дар бораи кӣ мегӯяд."
23 Яке аз шогирдонаш, ки Исо вайро дӯст медошт, дар сандуқи синаи Исо такя зада буд."
24 Шимъуни Петрус ба вай ишора кард, то пурсад: он кист, ки дар борааш чунин гуфт."
25 Вай ҳамчунон бар сандуқи синаи Исо такя зада, пурсид: «Хоҷаам! Он кист?»"
26 Исо ҷавоб дод: «Он аст, ки тиккаи нонро ғӯтонда ба вай медиҳам». Ва тиккаро ғӯтонда, ба Яҳудо ибни Шимъуни Исқарютӣ дод."
27 Пас аз он ки тиккаро гирифт, шайтон ба даруни вай рафт. Он гоҳ Исо ба вай гуфт: «Он чи мекунӣ, ба зудӣ кун»."
28 Лекин аз нишастагон ҳеҷ кас нафаҳмид, ки чаро ба вай чунин гуфт."
29 Баъзе гумон карданд, ки чун ҳамён дар дасти Яҳудост, Исо ба вай фармуд, ки ҳар чи барои ид ба мо даркор аст, харид кунад ё чизе ба камбағалон диҳад."
30 Вай тиккаро гирифта, дарҳол берун рафт; ва шаб буд."
31 Чун вай берун рафт, Исо гуфт: «Акнун Писари Одам ҷалол ёфт, ва Худо дар Ӯ ҷалол ёфт."
32 Агар Худо дар Ӯ ҷалол ёфт, Худо низ Ӯро дар Худ ҷалол медиҳад, ва ба зудӣ Ӯро ҷалол медиҳад."
33 Эй фарзандон! Боз муддати каме бо шумо ҳастам; баъд Маро ҷустуҷӯ мекунед, ва чунон ки ба яҳудиён гуфтам, акнун ба шумо низ мегӯям: ба он ҷое ки Ман меравам, шумо наметавонед оед."
34 Ба шумо фармудаи наве медиҳам, ки якдигарро дӯст доред; чунон ки Ман шуморо дӯст доштаам, шумо низ якдигарро дӯст доред."
35 Аз рӯи ҳамин ҳама медонанд, ки шогирдони Ман ҳастед, агар якдигарро дӯст доред»."
36 Шимъуни Петрус ба Ӯ гуфт: «Хоҷаам! Куҷо меравӣ?» Исо ба вай ҷавоб дод: «Ба ҷое ки ман меравам, ҳоло наметавонӣ аз паси Ман биёӣ, лекин дертар аз паси Ман меоӣ»."
37 Петрус ба Ӯ гуфт: «Хоҷаам! Чаро ҳоло аз паси Ту наметавонам биёям? Ҷони худро барои Ту фидо мекунам»."
38 Исо ба вай ҷавоб дод: «Ҷони худро барои Ман фидо мекунӣ? Ба ростӣ, ба ростӣ ба ту мегӯям: пеш аз он ки хурӯс бонг занад, Маро се бор инкор мекунӣ»."
1 «Дили шумо парешон нашавад. Ба Худо имон оваред, ба Ман низ имон оваред."
2 Дар хонаи Падари Ман манзил бисёр аст; ва агар чунин намебуд, ба шумо мегуфтам. Меравам, то барои шумо ҷой тайёр кунам."
3 Ва чун равам ва барои шумо ҷой тайёр кунам, боз омада, шуморо бо Худ мебарам, то дар он ҷое ки Ман ҳастам, шумо низ бошед."
4 Ҷое ки Ман меравам, шумо медонед, роҳро низ медонед»."
5 Тумо ба Ӯ гуфт: «Хоҷаам! Намедонем куҷо меравӣ; пас чӣ гуна метавонем роҳро донем?»"
6 Исо ба вай гуфт: «Ман роҳ ва ростӣ ва ҳаёт ҳастам; касе наметавонад назди Падар ояд, магар ин ки ба воситаи Ман."
7 Агар маро мешинохтед, Падари Маро низ мешинохтед; ва аз ҳамин дам Ӯро мешиносед ва Ӯро дидаед»."
8 Филиппус ба Ӯ гуфт: «Хоҷаам! Падарро ба мо нишон деҳ, ва ин барои мо басанда аст»."
9 Исо ба вай гуфт: «Ин қадар вақт Ман бо шумо будам, ва ту Маро нашинохтӣ, Филиппус? Ҳар кӣ Маро бинад, Падарро дидааст; пас чӣ гуна мегӯӣ: “Падарро ба мо нишон деҳ”?"
10 Оё бовар намекунӣ, ки Ман дар Падар ҳастам, ва Падар дар Ман? Суханоне ки Ман ба шумо мегӯям, аз Худ намегӯям; ва Падаре ки дар Ман сокин аст, Ӯ ин корҳоро мекунад."
11 Ба Ман бовар кунед, ки Ман дар Падар ҳастам, ва Падар дар Ман; вагарна, ба хотири он корҳо ба Ман бовар кунед."
12 Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: ҳар кӣ ба Ман имон оварад, корҳоеро, ки Ман мекунам, вай низ мекунад ва ҳатто бузургтар аз он ҳам мекунад, зеро Ман назди Падарам меравам."
13 Ва ҳар чиро, ки ба номи Ман хоҳиш кунед, ба ҷо меоварам, то Падар дар Писар ҷалол ёбад."
14 Агар чизе ба номи Ман аз Ман хоҳиш кунед, онро ба ҷо меоварам."
15 Агар Маро дӯст доред, фармудаҳои Маро риоя кунед."
16 Ва Ман аз Падар илтимос мекунам, ва Ӯ ба шумо Пуштибони дигаре медиҳад, то ҳамеша бо шумо монад,"
17 яъне Рӯҳи ростӣ, ки ҷаҳон наметавонад Ӯро қабул кунад, зеро Ӯро намебинад ва намешиносад, лекин шумо Ӯро мешиносед, зеро Ӯ бо шумо мемонад ва дар шумо мешавад."
18 Шуморо ятим намегузорам; назди шумо меоям."
19 Пас аз андак муддате ҷаҳон дигар Маро намебинад; лекин шумо Маро мебинед, ва азбаски Ман зиндаам, шумо низ хоҳед зист."
20 Дар он рӯз шумо мефаҳмед, ки Ман дар Падар ҳастам, ва шумо дар Ман, ва Ман дар шумо."
21 Ҳар кӣ фармудаҳои Маро дорад ва онҳоро риоя кунад, касест, ки Маро дӯст медорад; ва ҳар кӣ Маро дӯст дорад, Падари Ман вайро дӯст медорад, ва Ман вайро дӯст медорам ва Худро ба вай ошкор месозам»."
22 Яҳудо, на он Яҳудои Исқарютӣ, ба Ӯ гуфт: «Хоҷаам! Ин чист, ки Ту мехоҳӣ Худро ба мо ошкор созӣ ва на ба ҷаҳон?»"
23 Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Ҳар кӣ Маро дӯст дорад, каломи Маро риоя мекунад; ва Падари Ман вайро дӯст медорад, ва Мо ба пеши вай омада, дар назди вай манзил мегирем."
24 Касе ки Маро дӯст надорад, суханони Маро риоя намекунад; ва каломе ки мешунавед, аз они Ман нест, балки аз они Падарест, ки Маро фиристод»."
25 Ин суханонро ба шумо гуфтам, ҳангоме ки бо шумо будам."
26 Лекин Пуштибон, яъне Рӯҳулқудс, ки Падар Ӯро ба номи Ман мефиристад, ҳама чизро ба шумо таълим медиҳад ва ҳар чиро, ки ба шумо гуфтам, ба ёди шумо меоварад."
27 Осоишро ба шумо мегузорам, осоиши Худро ба шумо медиҳам; на ончунон ки ҷаҳон медиҳад, Ман ба шумо медиҳам. Дили шумо парешон нашавад ва ҳаросон набошад."
28 Шунидед, ки ба шумо гуфтам: “Меравам ва назди шумо бармегардам”. Агар Маро дӯст медоштед, шод мешудед, ки гуфтам: “Назди Падар меравам”; зеро Падар аз Ман бузургтар аст."
29 Ва инак, пеш аз рӯй додан ба шумо гуфтам, то ҳангоми рӯй доданаш имон оваред."
30 Пас аз ин ба шумо бисёр гуфтугӯ намекунам, чунки мири ҷаҳон меояд, ва бар Ман қудрате надорад."
31 Лекин то ҷаҳон донад, ки Ман Падарро дӯст медорам, чунон ки Падар ба Ман фармудааст, амал мекунам: бархезед, аз ин ҷо равем."
1 Ман токи ҳақиқӣ ҳастам, ва Падари Ман токдор аст."
2 Ҳар навдаеро, ки дар Ман мева намеоварад, Ӯ мебурад; ва онро, ки мева меоварад, пок месозад, то бештар мева оварад."
3 Шумо аллакай ба воситаи каломе ки ба шумо гуфтам, пок ҳастед."
4 Дар Ман монед, ва Ман дар шумо мемонам. Чунон ки навда наметавонад худ аз худ мева диҳад, агар дар ток намонад, ҳамчунин шумо низ, агар дар Ман намонед."
5 Ман ток ҳастам, ва шумо навдаҳо. Касе ки дар Ман монад, ва Ман дар вай, меваи фаровон меоварад; зеро бе Ман ҳеҷ коре наметавонед кунед."
6 Касе ки дар Ман намонад, чун навдае бурида мешавад ва мехушкад; ва чунин навдаҳоро ҷамъ карда, ба оташ мепартоянд, ва онҳо месӯзанд."
7 Агар дар ман монед, ва суханони Ман дар шумо монанд, ҳар чи мехоҳед, хоҳиш мекунед, ва он ба шумо дода мешавад."
8 Ҷалоли Падари Ман дар ин аст, ки шумо меваи фаровон оваред ва шогирдони Ман шавед."
9 Чунон ки Падар Маро дӯст доштааст, Ман низ шуморо дӯст медорам; дар муҳаббати Ман монед."
10 Агар фармудаҳои Маро риоя кунед, дар муҳаббати Ман мемонед, чунон ки Ман фармудаҳои Падари худро риоя кардаам, ва дар муҳаббати Ӯ мемонам."
11 Инро ба шумо гуфтам, то шодии Ман дар шумо монад ва шодии шумо комил бошад."
12 Фармудаи Ман ин аст, ки якдигарро дӯст доред, чунон ки Ман шуморо дӯст доштаам."
13 Касе муҳаббати бузургтар аз ин надорад, ки ҷони худро барои дӯстони худ фидо кунад."
14 Шумо дӯстони Ман ҳастед, агар фармудаҳои Маро ба ҷо оваред."
15 Дигар шуморо банда намегӯям, зеро банда намедонад, ки хоҷааш чӣ мекунад; лекин шуморо дӯст гуфтаам, чунки ҳар чи аз Падар шунидаам, ба шумо баён кардаам."
16 На шумо Маро интихоб кардаед, балки Ман шуморо интихоб кардаам ва шуморо таъйин кардаам, ки шумо равед ва мева оваред, ва меваи шумо монад, то ҳар чи аз Падар ба номи Ман хоҳиш кунед, ба шумо диҳад."
17 Ин чизҳоро ба шумо мефармоям, то якдигарро дӯст доред."
18 Агар ҷаҳон аз шумо нафрат дошта бошад, донед, ки пеш аз шумо аз Ман нафрат доштааст."
19 Агар шумо аз ҷаҳон мебудед, ҷаҳон аз они худро дӯст медошт; лекин шумо аз ҷаҳон нестед, балки Ман шуморо аз ҷаҳон интихоб кардаам, аз ин сабаб ҷаҳон аз шумо нафрат дорад."
20 Каломеро, ки ба шумо гуфтам, дар хотир нигоҳ доред: “Ғулом бузургтар аз хоҷаи худ нест”. Агар Маро таъқиб карданд, шуморо низ таъқиб мекунанд; агар каломи Маро риоя карданд, каломи шуморо низ риоя мекунанд."
21 Лекин ҳамаи инро барои номи Ман ба шумо мекунанд, чунки Фиристандаи Маро намешиносанд."
22 Агар Ман намеомадам ва ба онҳо сухан намегуфтам, гуноҳе намедоштанд; лекин акнун барои гуноҳи худ узре надоранд."
23 Ҳар кӣ аз Ман нафрат дошта бошад, аз Падари Ман низ нафрат дорад."
24 Агар дар миёни онҳо корҳоеро намекардам, ки дигаре ҳаргиз накардааст, гуноҳе намедоштанд; лекин акнун он корҳоро дида, ҳам аз Ман ва ҳам аз Падари Ман нафрат доранд,"
25 то ба амал ояд сухане ки дар Тавроташон навишта шудааст: “Бе сабаб аз Ман нафрат доранд”."
26 Лекин чун Пуштибон, ки Ӯро аз ҷониби Падар назди шумо мефиристам, ояд, яъне Рӯҳи ростӣ, ки аз Падар мебарояд, Ӯ бар Ман шаҳодат медиҳад;"
27 ва шумо низ шаҳодат медиҳед, зеро аз ибтидо бо Ман будаед."
1 Инро ба шумо гуфтам, то ба васваса наафтед."
2 Шуморо аз куништҳо хоҳанд ронд; ва ҳатто соате мерасад, ки ҳар кӣ шуморо кушад, гумон мекунад, ки хизмате ба Худо мекунад."
3 Ва ин корҳоро мекунанд, чунки на Падарро шинохтаанд ва на Маро."
4 Лекин инро ба шумо барои он гуфтам, ки ҳангоми расидани он соат ба ёд оваред, ки Ман ба шумо гуфтаам. Ва инро аз ибтидо ба шумо нагуфтам, зеро бо шумо будам."
5 Аммо акнун Ман назди Фиристандаи Худ меравам, ва касе аз байни шумо аз Ман намепурсад: “Куҷо меравӣ?”"
6 Вале чун инро ба шумо гуфтам, дили шумо пур аз ғам шуд."
7 Лекин ба шумо рост мегӯям: рафтани Ман барои шумо беҳтар аст; зеро агар Ман наравам, Пуштибон назди шумо намеояд; ва агар равам, Ӯро назди шумо мефиристам."
8 Ва чун Ӯ ояд, хатои ҷаҳонро бар гуноҳ ва бар ростӣ ва бар доварӣ исбот мекунад."
9 Бар гуноҳ, зеро ба Ман имон намеоваранд;"
10 бар ростӣ, зеро назди Падари Худ меравам, ва дигар Маро намебинед;"
11 бар доварӣ, зеро мири ин ҷаҳон маҳкум шудааст."
12 Боз бисёр чизҳои дигар дорам, ки ба шумо гӯям, лекин шумо ҳоло онҳоро наметавонед бардоред."
13 Лекин чун Ӯ, яъне Рӯҳи ростӣ ояд, шуморо ба тамоми ростӣ раҳнамоӣ мекунад; зеро аз худ намегӯяд, балки ҳар чи мешунавад, онро мегӯяд, ва аз рӯйдодҳои оянда ба шумо хабар медиҳад."
14 Он гоҳ Ӯ Маро ҷалол медиҳад, чунки аз он чи аз они Ман аст, гирифта, ба шумо хабар медиҳад."
15 Ҳар он чи Падар дорад, аз они Ман аст; бинобар ин гуфтам, ки аз он чи аз они Ман аст, гирифта, ба шумо хабар медиҳад."
16 Дере нагузашта Маро намебинед, ва боз дере нагузашта Маро мебинед; зеро Ман назди Падар меравам».
Ғаму шодии шогирдон"
17 Баъзе аз шогирдонаш ба якдигар гуфтанд: «Чист, ки Ӯ ба мо мегӯяд: “Дере нагузашта Маро намебинед, ва боз дере нагузашта Маро мебинед” ва: “Ман назди Падар меравам”?»"
18 Ва онҳо гуфтанд: «Ин чист, ки Ӯ мегӯяд: “Дере нагузашта”? Намедонем, чӣ мегӯяд»."
19 Исо чун донист, ки мехоҳанд аз Ӯ пурсанд, ба онҳо гуфт: «Оё ба якдигар дар ин бора баҳс мекунед, ки Ман гуфтам: “Дере нагузашта Маро намебинед, ва боз дере нагузашта маро мебинед”?"
20 Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: он гоҳ шумо гиря ва нола мекунед, лекин ҷаҳон шод мешавад; шумо ғамгин мешавед, лекин ғами шумо ба шодӣ табдил меёбад."
21 Зан ҳангоми зоидан ғамгин аст, чунки соати вай расидааст; лекин чун кӯдакро зоид, ғамашро фаромӯш мекунад ба сабаби шодии он ки одаме дар ҷаҳон таваллуд шуд."
22 Шумо низ акнун ғамгин ҳастед; лекин боз шуморо мебинам, ва дили шумо шод мешавад, ва ҳеҷ кас наметавонад он шодиро аз шумо гирад."
23 Ва дар он рӯз аз Ман чизе намепурсед. Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: ҳар он чи аз Падар ба номи Ман хоҳиш кунед, ба шумо медиҳад."
24 То кунун ба номи ман чизе хоҳиш накардаед; хоҳиш кунед, то гиред ва шодии шумо комил гардад."
25 Ин чизҳоро бо масалҳо ба шумо гуфтам; лекин соате мерасад, ки дигар ба шумо бо масалҳо ҳарф намезанам, балки аз Падар ба шумо кушоду равшан хабар медиҳам."
26 Дар он рӯз ба номи Ман хоҳиш мекунед, ва Ман ба шумо намегӯям, ки аз Падар барои шумо илтимос мекунам;"
27 зеро Худи Падар шуморо дӯст медорад, чунки шумо Маро дӯст доштаед, ва шумо бовар кардаед, ки Ман аз ҷониби Худо омадаам."
28 Ман аз ҷониби Падар омадам ва ба ҷаҳон ворид шудам; боз ҷаҳонро тарк мекунам ва назди Падар меравам»."
29 Шогирдонаш ба Ӯ гуфтанд: «Инак, акнун кушоду равшан сухан мегӯӣ, на бо масалҳо;"
30 акнун медонем, ки Ту ҳама чизро медонӣ, ва эҳтиёҷ надорӣ, ки касе аз Ту чизе пурсад; аз ин рӯ бовар мекунем, ки Ту аз ҷониби Худо омадаӣ»."
31 Исо ба онҳо ҷавоб дод: «Акнун бовар мекунед?"
32 Инак, соате мерасад, ва акнун расидааст, ки шумо пароканда шуда, ҳар яке сӯи хонаи худ меравед ва Маро танҳо мегузоред; лекин Ман танҳо нестам, зеро Падар бо Ман аст."
33 Ин чизҳоро ба шумо гуфтам, то дар Ман осоиш дошта бошед. Дар ҷаҳон ранҷ мекашед, лекин хотирҷамъ бошед: Ман бар ҷаҳон ғолиб шудаам»."
1 Исо, чун инро гуфт, чашмони Худро сӯи осмон боло карда, гуфт: «Эй Падар! Соат расидааст; Писари Худро ҷалол деҳ, то Писарат низ Туро ҷалол диҳад."
2 Зеро Ӯро бар тамоми башарият қудрат додаӣ, то ба ҳар кӣ Ту ба Ӯ бахшидаӣ, ҳаёти абадӣ диҳад."
3 Ва ҳаёти абадӣ ин аст, ки Туро, ки ягона Худои ҳақиқӣ ҳастӣ, ва Исои Масеҳро, ки фиристодаӣ, шиносанд."
4 Ман Туро дар рӯи замин ҷалол додам ва кореро, ки ба Ман супурда будӣ, то кунам, ба анҷом расондам."
5 Ва акнун Ту, эй Падар, Маро назди Худ ҷалол деҳ ба ҳамон ҷалоле ки пеш аз ҳастии ҷаҳон назди Ту доштам."
6 Номи Туро ба одамоне ки аз ҷаҳон ба Ман додӣ, шиносондам. Онҳо аз они Ту буданд, ва Ту онҳоро ба Ман додӣ, ва онҳо каломи Туро нигоҳ доштаанд."
7 Ва акнун донистанд, ки ҳар он чи ба Ман додаӣ, аз ҷониби Туст;"
8 зеро суханонеро, ки ба Ман додӣ, ба онҳо супурдам, ва онҳо қабул карданд ва ба ростӣ донистанд, ки Ман аз ҷониби Ту омадаам, ва бовар карданд, ки Ту Маро фиристодаӣ."
9 Ман барои онҳо илтимос мекунам: на барои ҷаҳон, балки барои онҳое ки Ту ба Ман додаӣ, зеро онҳо аз они Ту мебошанд;"
10 ва он чи аз они Ман аст, аз они Туст, ва он чи аз они Туст, аз они Ман аст; ва Ман дар онҳо ҷалол ёфтаам."
11 Ман дигар дар ҷаҳон нестам, лекин онҳо дар ҷаҳон ҳастанд, ва Ман назди Ту меоям. Эй Падари Қуддус! Инҳоро, ки ба Ман додаӣ, ба номи Худ нигоҳ дор, то як бошанд, чунон ки Мо ҳастем."
12 Ҳангоме ки бо онҳо дар ҷаҳон будам, онҳоро ба номи Ту нигоҳ доштам; онҳоеро, ки Ту ба Ман додӣ, нигаҳбонӣ кардам, ва ҳеҷ яке аз онҳо ҳалок нашуд, ғайр аз писари ҳалокат, то /гуфтаҳои/ Китоб ба амал оянд."
13 Вале акнун назди Ту меоям, ва инро дар ҷаҳон мегӯям, то шодии Ман дар онҳо комил бошад."
14 Ман каломи Туро ба онҳо супурдам, ва ҷаҳон аз онҳо нафрат дорад, чунки онҳо аз ҷаҳон нестанд, чунон ки Ман низ аз ҷаҳон нестам."
15 Илтимос намекунам, ки Ту онҳоро аз ҷаҳон барӣ, балки онҳоро аз шарир нигоҳ дорӣ."
16 Онҳо аз ҷаҳон нестанд, чунон ки Ман низ аз ҷаҳон нестам."
17 Онҳоро бо ростии Худ муқаддас гардон: каломи Ту ростист."
18 Чунон ки Ту Маро ба ҷаҳон фиристодӣ, Ман низ онҳоро ба ҷаҳон фиристодам;"
19 ва Худро барои онҳо муқаддас мегардонам, то онҳо низ бо ростӣ муқаддас гардонда шаванд."
20 Танҳо барои онҳо илтимос намекунам, балки низ барои касоне ки ба воситаи сухани онҳо ба Ман имон меоваранд,"
21 то ҳама як бошанд; чунон ки Ту, эй Падар, дар Ман ҳастӣ ва Ман дар Ту, онҳо низ дар Мо як бошанд, то ҷаҳон бовар кунад, ки Ту Маро фиристодӣ."
22 Ва Ман ҷалолеро, ки ба Ман додаӣ, ба онҳо додаам, то як бошанд, чунон ки Мо як ҳастем."
23 Ман дар онҳо ҳастам, ва Ту дар Ман; то онҳо дар ягонагӣ комил бошанд, ва ҷаҳон донад, ки Ту Маро фиристодӣ ва онҳоро дӯст медорӣ, чунон ки Маро дӯст медорӣ."
24 Эй Падар! Мехоҳам онҳое ки ба Ман додаӣ, дар он ҷое ки мебошам, бо Ман бошанд, то ҷалоли Маро ки ба Ман додаӣ, бинанд, чунки Маро пеш аз бунёдшавии ҷаҳон дӯст доштӣ."
25 Эй Падари росткор! Ҷаҳон Туро намешиносад; лекин Ман Туро мешиносам, ва инҳо медонанд, ки Ту Маро фиристодӣ."
26 Ва Ман ба онҳо номи Туро шиносондам ва боз ҳам мешиносонам, то он муҳаббате ки Ту ба Ман дорӣ, дар онҳо бошад, ва Ман низ дар онҳо бошам»."
1 Чун Исо инро гуфт, бо шогирдони Худ ба он тарафи дараи Қидрӯн рафт; дар он ҷо боғе буд, ки Ӯ ва шогирдонаш ба он даромаданд."
2 Ва Яҳудои таслимкунандаи Ӯ низ он ҷойро медонист, чунки Исо бо шогирдонаш борҳо дар он ҷо ҷамъ омада буд."
3 Пас Яҳудо як даста сарбозон ва нигаҳбононро аз сардорони коҳинон ва фарисиён гирифта, бо чароғҳо ва машъалҳо ва аслиҳа ба он ҷо омад."
4 Исо, ки огоҳ буд аз он чи бояд ба Ӯ рӯй диҳад, берун омада, ба онҳо гуфт: «Киро ҷустуҷӯ мекунед?»"
5 Ба Ӯ ҷавоб доданд: «Исои Носириро». Исо ба онҳо гуфт: «Ман ҳастам». Яҳудои таслимкунандаи Ӯ низ бо онҳо истода буд."
6 Чун Исо ба онҳо гуфт: «Ман ҳастам», — онҳо пас рафта, ба замин афтоданд."
7 Боз аз онҳо пурсид: «Киро ҷустуҷӯ мекунед?» Гуфтанд: «Исои Носириро»."
8 Исо ҷавоб дод: «Ман ба шумо гуфтам, ки Ман ҳастам; пас, агар маро ҷустуҷӯ мекунед, инҳоро монед раванд», —"
9 то он сухане ки Ӯ гуфта буд, ба амал ояд: «Аз онҳое ки ба Ман додаӣ, якеро аз даст надодаам»."
10 Он гоҳ Шимъуни Петрус, ки шамшер дошт, онро кашида, ба ғуломи саркоҳин, ки Малик ном дошт, зад, ва гӯши рости вайро бурид."
11 Исо ба Петрус гуфт: «Шамшери худро ғилоф кун. Оё он косаеро, ки Падар ба Ман додааст, нанӯшам?»"
12 Он гоҳ дастаи сарбозон бо мириҳазори худ ва нигаҳбонони яҳудӣ Исоро дастгир карда, бастанд,"
13 ва аввал Ӯро назди Ҳонон бурданд, зеро вай падарарӯси Қаёфо, саркоҳини ҳамон сол, буд."
14 Ва ин ҳамон Қаёфо буд, ки ба яҳудиён тавсия дода буд, ки беҳтар аст як кас барои мардум мурад."
15 Шимъуни Петрус ва як шогирди дигар аз паси Исо рафтанд. Азбаски он шогирд ба саркоҳин шинос буд, бо Исо ба даруни ҳавлии саркоҳин даромад."
16 Аммо Петрус дар берун, назди дар истод. Баъд он шогирди дигар, ки ба саркоҳин шинос буд, берун омада, ба дарбон чизе гуфт ва Петрусро ба дарун бурд."
17 Он канизе ки дарбон буд, ба Петрус гуфт: «Оё ту низ аз шогирдони ин Шахс нестӣ?» Вай гуфт: «Нестам»."
18 Дар ин миён ғуломон ва нигаҳбонон бо ангишт оташ афрӯхта буданд, чунки ҳаво хунук буд, ва гирди он истода, худро гарм мекарданд; Петрус низ бо онҳо истода, худро гарм мекард."
19 Саркоҳин аз Исо дар бораи шогирдонаш ва таълимаш пурсид."
20 Исо ба вай ҷавоб дод: «Ман ба ҷаҳон ошкоро сухан гуфтаам; Ман ҳар вақт дар куништ ва дар ибодатгоҳ, ки дар он ҷо яҳудиён ҳамеша ҷамъ меомаданд, таълим додаам ва пинҳонӣ чизе нагуфтаам;"
21 чаро аз Ман мепурсӣ? Аз онҳое ки шунидаанд, пурс, ки Ман ба онҳо чӣ гуфтаам; инак, онҳо медонанд, ки Ман чӣ гуфтаам»."
22 Ҳангоме ки инро гуфт, яке аз нигаҳбонон, ки дар он ҷо истода буд, Исоро як торсакӣ зада, гуфт: «Ба саркоҳин ин гуна ҷавоб медиҳӣ?»"
23 Исо ба вай ҷавоб дод: «Агар бад гуфтам, ба бадӣ гувоҳӣ деҳ; ва агар хуб гуфтам, барои чӣ Маро мезанӣ?»"
24 Ҳонон Ӯро дастбаста назди Қаёфои саркоҳин фиристода буд."
25 Ва Шимъуни Петрус истода, худро гарм мекард. Ба вай гуфтанд: «Оё ту низ аз шогирдони Ӯ нестӣ?» Вай инкор карда, гуфт: «Нестам»."
26 Яке аз ғуломони саркоҳин, хеши он касе ки Петрус гӯшашро бурида буд, гуфт: «Магар ман туро дар боғ бо Ӯ надидам?»"
27 Петрус боз инкор кард; ва ҳамон дам хурӯс бонг зад."
28 Аз ҳавлии Қаёфо Исоро ба қасри ҳоким бурданд. Ва саҳарии барвақт буд; ва онҳо ба қасри ҳоким надаромаданд, то нопок нашаванд ва Песаҳро хӯранд."
29 Пилотус назди онҳо баромада, гуфт: «Чӣ даъвое бар ин Шахс доред?»"
30 Онҳо дар ҷавоби вай гуфтанд: «Агар Ӯ бадкор намебуд, ба ту таслим намекардем»."
31 Пилотус ба онҳо гуфт: «Шумо Ӯро гиред ва мувофиқи шариати худ бар Ӯ доварӣ кунед». Яҳудиён ба вай гуфтанд: «Ба мо раво нест, ки касеро кушем», —"
32 то он сухани Исо ба амал ояд, ки Ӯ дар бораи чигунагии мурдани Худ ишора карда гуфта буд."
33 Он гоҳ Пилотус боз ба қасри ҳоким даромада, Исоро хонд ва ба Ӯ гуфт: «Оё Ту Подшоҳи яҳудиён ҳастӣ?»"
34 Исо ба вай ҷавоб дод: «Оё ту инро аз худ мегӯӣ, ё ки дигарон дар бораи Ман ба ту гуфтаанд?»"
35 Пилотус ҷавоб дод: «Магар ман яҳудӣ ҳастам? Халқи Ту ва сардорони коҳинон Туро ба ман таслим кардаанд; чӣ кор кардаӣ?»"
36 Исо ҷавоб дод: «Подшоҳии Ман аз ин ҷаҳон нест; агар Подшоҳии Ман аз ин ҷаҳон мебуд, навкарони Ман меҷангиданд, то Ман ба яҳудиён таслим карда нашавам; лекин ҳоло Подшоҳии Ман аз ин ҷо нест»."
37 Пилотус ба Ӯ гуфт: «Пас, Ту подшоҳ ҳастӣ?» Исо ҷавоб дод: «Ту худ мегӯӣ, ки Ман подшоҳ ҳастам. Ман барои он таваллуд ёфтаам ва барои он ба ҷаҳон омадаам, ки бар ростӣ шаҳодат диҳам; ва ҳар кӣ аз ростист, овози Маро мешунавад»."
38 Пилотус ба Ӯ гуфт: «Ростӣ чист?» Чун инро гуфт, боз назди яҳудиён баромада, ба онҳо гуфт: «Ман дар Ӯ ҳеҷ айбе намеёбам»;"
39 лекин шумо одате доред, ки бандиеро дар Песаҳ барои шумо озод кунам; оё мехоҳед, ки Подшоҳи яҳудиёнро барои шумо озод кунам?»"
40 Боз ҳама фарёд зада, гуфтанд: «Ӯро не, балки Барабборо». Бараббо як роҳзан буд."
1 Он гоҳ Пилотус Исоро гирифта, фармуд тозиёнааш зананд."
2 Ва сарбозон тоҷе аз хор бофта, бар сараш гузоштанд, ва ҷомаи арғувон ба Ӯ пӯшонданд,"
3 ва гуфтанд: «Салом, эй Подшоҳи яҳудиён!» Ва Ӯро торсакӣ мезаданд."
4 Боз Пилотус баромада, ба онҳо гуфт: «Инак, Ӯро пеши шумо мебарорам, то донед, ки ман дар Ӯ ҳеҷ айбе намеёбам»."
5 Ва Исо, тоҷи аз хор бофтае бар сар ва ҷомаи арғувон дар бар, берун омад. Ва Пилотус ба онҳо гуфт: «Инак он Одам!»"
6 Чун сардорони коҳинон ва нигаҳбонон Ӯро диданд, фарёд зада, гуфтанд: «Ӯро ба салиб каш, ба салиб каш!» Пилотус ба онҳо гуфт: «Шумо Ӯро гирифта, ба салиб кашед, чунки ман дар Ӯ айбе намеёбам»."
7 Яҳудиён ба вай ҷавоб доданд: «Мо шариате дорем, ва мувофиқи шариати мо Ӯ бояд мурад, чунки Худро Писари Худо кардааст»."
8 Чун Пилотус ин суханро шунид, зиёдтар тарсид."
9 Ва боз ба қаср даромада, ба Исо гуфт: «Ту аз куҷоӣ?» Лекин Исо ба вай ҷавоб надод."
10 Пилотус ба Ӯ гуфт: «Ба ман сухан намегӯӣ? Магар намедонӣ, ки қудрат дорам Туро ба салиб кашам ва қудрат дорам Туро озод кунам?»"
11 Исо ҷавоб дод: «Ҳеҷ қудрате бар Ман намедоштӣ, агар аз боло дода намешуд; аз ин рӯ он касе ки Маро ба ту таслим кард, гуноҳи бештаре дорад»."
12 Ва аз он вақт Пилотус кӯшиш дошт Ӯро озод кунад. Лекин яҳудиён фарёд зада, гуфтанд: «Агар Ӯро озод кунӣ, дӯсти қайсар нестӣ; ҳар кӣ даъвои подшоҳӣ кунад, зидди қайсар сухан мегӯяд»."
13 Чун Пилотус инро шунид, Исоро берун овард ва дар он ҷое ки Сангфарш ва ба ибронӣ Ҷабто номида мешуд, бар курсии доварӣ нишаст."
14 Рӯзи тайёрии Песаҳ буд, ки тақрибан дар соати шаш ба яҳудиён гуфт: «Инак Подшоҳи шумо!»"
15 Лекин онҳо фарёд заданд: «Ӯро нест кун, нест кун, ба салиб каш!» Пилотус ба онҳо гуфт: «Оё Подшоҳи шуморо ба салиб кашам?» Сардорони коҳинон ҷавоб доданд: «Ғайр аз қайсар подшоҳе надорем»."
16 Ниҳоят, Ӯро ба дасти онҳо супурд, то ба салиб кашанд. Ва онҳо Исоро гирифта бурданд."
17 Ва Ӯ салиби Худро бардошта, ба маҳалле ки “Ҷои косахонаи сар” ва ба ибронӣ Ҷолҷолто ном дошт, равона шуд;"
18 ва дар он ҷо Ӯро ба салиб кашиданд ва бо Ӯ ду каси дигарро: яке аз ин тараф ва дигаре аз он тараф, ва Исо дар миёна."
19 Пилотус айбномае навишта, бар салиб овехт, ки чунин навишта шуда буд: «Исои Носирӣ, Подшоҳи яҳудиён»."
20 Бисёре аз яҳудиён он айбномаро хонданд, зеро ҷое ки Исо ба салиб кашида шуд, ба шаҳр наздик буд, ва айбномаро ба забонҳои ибронӣ, юнонӣ ва румӣ навишта буданд."
21 Сардорони коҳинони яҳудӣ ба Пилотус гуфтанд: «Нанавис: “Подшоҳи яҳудиён”, балки навис: “Ӯ мегуфт, ки Манам Подшоҳи яҳудиён”»."
22 Пилотус ҷавоб дод: «Он чи навиштам, навиштам»."
23 Ва сарбозон, чун Исоро ба салиб кашиданд, либоси Ӯро гирифта, ба чор ҳисса тақсим карданд, ба ҳар сарбоз як ҳисса; ва пероҳанро низ гирифтанд. Лекин пероҳан дарз надошт, балки аз боло то поён бофта шуда буд."
24 Пас онҳо ба якдигар гуфтанд: «Онро пора накунем, балки қуръа бар он партофта бинем, ки аз они кӣ мешавад», то /гуфтаи/ Китоб ба амал ояд, ки мегӯяд: “Сару либоси Маро дар миёни худ тақсим карданд ва бар пероҳани Ман қуръа партофтанд”. Ва сарбозон чунин карданд."
25 Дар назди салиби Исо модари Ӯ, хоҳари модараш, Марями зани Клӯпо ва Марями Маҷдалия истода буданд."
26 Чун Исо модари Худ ва он шогирдеро, ки вайро дӯст медошт, дар он ҷо истода дид, ба модари Худ гуфт: «Эй зан, инак писари ту!»"
27 Сипас ба шогирди Худ гуфт: «Инак модари ту!» Аз ҳамон соат он шогирд вайро ба хонаи худ бурд."
28 Пас аз он Исо чун дид, ки ҳама чиз ба анҷом расидааст, то /гуфтаи/ Китоб ба амал ояд, гуфт: «Ташнаам»."
29 Дар он ҷо зарфе пур аз сирко истода буд. Пас исфанҷеро аз сирко пур карда, бар сари зуфо гузоштанд ва наздики даҳони Ӯ бурданд."
30 Чун Исо сиркоро чашид, гуфт: «Иҷро шуд». Ва сар фурӯ оварда, ҷон дод."
31 Азбаски рӯзи тайёрии ид буд, — зеро он шанбе иди бузург буд, — яҳудиён аз Пилотус хоҳиш карданд, ки соқи пойҳои онҳоро шикананд ва поён фуроваранд, то ки ҷасадҳоро бар салиб дар рӯзи шанбе намонанд."
32 Сарбозон омада, соқи пойҳои нафари якум ва нафари дигарро, ки бо Ӯ ба салиб кашида шуда буданд, шикастанд."
33 Чун назди Исо омаданд ва диданд, ки аллакай мурдааст, соқи пойҳои Ӯро нашикастанд,"
34 балки яке аз сарбозон ба паҳлуи Ӯ найза зад, ва ҳамон дам хун ва об ҷорӣ шуд."
35 Ва он касе ки дид, шаҳодат дод, ва шаҳодати вай рост аст; вай медонад, ки рост мегӯяд, то шумо низ имон оваред."
36 Зеро ин рӯй дод, то /гуфтаи/ Китоб ба амал ояд, ки мегӯяд: “Ҳеҷ як устухони Ӯ шикаста намешавад”."
37 Ва Китоб боз дар ҷои дигар мегӯяд: “Ба он Касе ки найза задаанд, хоҳанд нигарист”.
Қабри ,,,," Исо"
38 Пас аз он Юсуф, ки аз аҳли Ромо ва аз тарси яҳудиён шогирди ниҳонии Исо буд, аз Пилотус хоҳиш кард, ки ҷасади Исоро гирад. Ва Пилотус ба вай иҷозат дод. Вай омада, ҷасади Исоро гирифт."
39 Ва Никӯдимус, ки пештар шабона назди Исо омада буд, низ омад ва тақрибан сад паймона мурр ва уди омехта овард."
40 Онҳо ҷасади Исоро гирифтанд ва мувофиқи одати дафни яҳудиён, хушбӯиҳо пошида, ба кафан печонданд."
41 Дар он ҷое ки Ӯ ба салиб кашида шуд, боғе буд, ва дар боғ қабри наве ки дар он ҳанӯз ҳеҷ кас гузошта нашуда буд."
42 Дар он ҷо Исоро гузоштанд, чунки рӯзи тайёрии иди яҳудиён буд, ва он қабр наздик буд."
1 Дар рӯзи якуми ҳафта, саҳарии барвақт, ки ҳаво ҳанӯз торик буд, Марями Маҷдалия ба сари қабр омад ва дид, ки санг аз қабр бардошта шудааст."
2 Вай давида назди Шимъуни Петрус ва он шогирди дигаре ки Исо ӯро дӯст медошт, омада, ба онҳо гуфт: «Хоҷаамонро аз қабр бурдаанд, ва намедонем, ки Ӯро куҷо гузоштаанд»."
3 Дарҳол Шимъуни Петрус ва он шогирди дигар берун омада, сӯи қабр рафтанд."
4 Ҳар ду бо ҳам медавиданд, вале он шогирди дигар зудтар давида, аз Петрус пеш гузашт ва аввал ба сари қабр омад,"
5 ва хам шуда, кафани гузоштаро дид; лекин ба дарун надаромад."
6 Баъд Шимъуни Петрус аз пайи вай омада, ба қабр даромад ва кафани гузоштаро дид"
7 ва рӯймолеро, ки бар сари Ӯ буд, на бо кафан, балки дар гӯшае алоҳида печида дид."
8 Пас он шогирди дигар, ки аввал ба сари қабр омада буд, низ ба дарун даромад, ва дид, ва бовар кард."
9 Зеро онҳо ҳанӯз Китобро нафаҳмида буданд, ки Ӯ бояд аз мурдагон бархезад."
10 Ва шогирдон ба хонаи худ баргаштанд."
11 Аммо Марям дар беруни қабр истода, гиря мекард. Ва чун мегирист, хам шуда, ба даруни қабр нигоҳ кард."
12 Ва ду фариштаи сафедпӯшро дид, ки дар он ҷое ки ҷасади Исо гузошта шуда буд, яке назди сар ва дигаре назди пой нишаста буданд."
13 Онҳо ба вай гуфтанд: «Эй зан! Чаро гиря мекунӣ?» Ба онҳо гуфт: «Хоҷаи маро бурдаанд, ва намедонам, ки Ӯро куҷо гузоштаанд»."
14 Чун инро гуфт, ба пас рӯ овард ва Исоро истода дид; вале надонист, ки ин Исо аст."
15 Исо ба вай гуфт: «Эй зан! Чаро гиря мекунӣ? Киро ҷустуҷӯ мекунӣ?» Вай ба гумони он ки ин боғбон аст, ба Ӯ гуфт: «Эй хоҷа! Агар ту Ӯро бурда бошӣ, ба ман гӯй, ки Ӯро куҷо гузоштаӣ, то ман Ӯро гирифта барам»."
16 Исо ба вай гуфт: «Эй Марям!» Вай рӯ оварда, ба Ӯ гуфт: «Раббунӣ!», яъне: «Устод!»"
17 Исо ба вай гуфт: «Ба Ман даст нарасон, чунки ҳанӯз назди Падари Худ боло нарафтаам. Лекин назди бародарони Ман рафта, ба онҳо гӯй: Ман назди Падари Худ ва Падари шумо, назди Худои Худ ва Худои шумо боло меравам»."
18 Марями Маҷдалия омада, ба шогирдон хабар дод, ки Худовандро дидааст, ва Ӯ ба вай чунин гуфтааст."
19 Бегоҳии худи ҳамон рӯзи якуми ҳафта, ҳангоме ки шогирдон дар хонае гирд омада, аз тарси яҳудиён дарҳои онро баста буданд, Исо омада, дар миёни онҳо истод ва ба онҳо гуфт: «Салом ба шумо!»"
20 Инро гуфта, дастҳо ва паҳлуи Худро ба онҳо нишон дод. Шогирдон Худовандро дида, шод гардиданд."
21 Боз Исо ба онҳо гуфт: «Салом ба шумо! Чунон ки Падар Маро фиристод, Ман низ шуморо мефиристам»."
22 Чун инро гуфт, бар онҳо дамид ва гуфт: «Рӯҳулқудсро қабул кунед."
23 Гуноҳҳои касеро, ки бахшед, бахшида мешаванд; ва гуноҳҳои касеро, ки набахшида нигоҳ доред, набахшида мемонанд»."
24 Лекин Тумо, ки яке аз он дувоздаҳ буд ва Дугоник номида мешуд, ҳангоме ки Исо омад, бо онҳо набуд."
25 Шогирдони дигар ба вай гуфтанд: «Мо Худовандро дидаем». Вай ба онҳо гуфт: «То дар дастҳои Ӯ ҷои мехҳоро набинам, ва ангушти худро дар ҷои мехҳо нагузорам, ва дасти худро дар паҳлуи Ӯ намонам, бовар намекунам»."
26 Пас аз ҳашт рӯз боз шогирдони Ӯ дар хона буданд, ва Тумо низ бо онҳо буд, ва дарҳо баста. Агарчи дарҳо баста буданд, Исо омада, дар миёни онҳо истод ва гуфт: «Салом ба шумо!»"
27 Пас аз он ба Тумо гуфт: «Ангушти худро ин ҷо биёр ва дастҳои Маро бин; ва дасти худро биёр ва дар паҳлуи Ман гузор; ва беимон набош, балки имон дошта бош»."
28 Тумо дар ҷавоби Ӯ гуфт: «Эй Худованди ман ва эй Худои ман!»"
29 Исо ба вай гуфт: «Ба хотири он ки Маро дидаӣ, имон овардӣ; хушо касоне ки надида, имон меоваранд»."
30 Боз бисёр муъҷизаҳои дигаре Исо дар назди шогирдонаш нишон дод, ки дар ин китоб навишта нашуданд."
31 Аммо ин қадараш навишта шуд, то шумо имон оваред, ки Исо Масеҳ ва Писари Худост; ва имон оварда, ба номи Ӯ ҳаёт ёбед."
1 Пас аз он боз Исо дар соҳили кӯли Табария ба шогирдон намоён шуд. Намоён шуданаш чунин буд:"
2 Шимъуни Петрус, Тумо, ки Дугоник номида мешуд, Натанъил, ки аз Қонои Ҷалил буд, писарони Забдой ва ду нафари дигар аз шогирдони Ӯ бо ҳам буданд."
3 Шимъуни Петрус ба онҳо гуфт: «Ман ба моҳигирӣ меравам». Ба вай гуфтанд: «Мо низ ҳамроҳи ту меравем». Дарҳол рафта, ба киштӣ савор шуданд, ва он шаб чизе сайд накарданд."
4 Ҳангоме ки субҳ шуд, Исо дар соҳил истода буд, лекин шогирдон надонистанд, ки ин Исо аст."
5 Исо ба онҳо гуфт: «Эй бачаҳо! Оё хӯроке надоред?» Ба Ӯ ҷавоб доданд: «Не»."
6 Ӯ ба онҳо гуфт: «Тӯрро ба тарафи рости киштӣ андозед, ва меёбед». Онҳо андохтанд, ва аз бисёрии моҳӣ онро кашида натавонистанд."
7 Он шогирде ки Исо вайро дӯст медошт, ба Петрус гуфт: «Ин Худованд аст». Чун Шимъуни Петрус шунид, ки ин Худованд аст, ҷомаашро ба худ печонд, чунки бараҳна буд, ва худро дар кӯл андохт."
8 Ва шогирдони дигар бо киштӣ омаданд, зеро аз соҳил дур набуданд, балки қариб ба дусад оринҷ, ва тӯри пур аз моҳиро мекашиданд."
9 Ва чун ба хушкӣ баромаданд, оташи бо ангишт афрӯхта ва моҳии бар он гузошта ва нонро диданд."
10 Исо ба онҳо гуфт: «Аз он моҳие ки ҳоло гирифтед, биёред»."
11 Шимъуни Петрус рафта, тӯрро пур аз моҳиёни калон, ки саду панҷоҳу се адад буданд, ба хушкӣ кашид, ва бо вуҷуди бисёрии моҳӣ тӯр надарид."
12 Исо ба онҳо гуфт: «Биёед, ноништа кунед». Лекин аз шогирдон касе ҷуръат накард, ки аз Ӯ пурсад: «Ту кистӣ?» Зеро медонистанд, ки Худованд аст."
13 Ва Исо пеш омада, нонро гирифт ва ба онҳо дод, ва ҳамчунин моҳиро."
14 Ин бори сеюм буд, ки Исо, пас аз бархестанаш аз мурдагон, ба шогирдони Худ намоён шуд."
15 Пас аз ноништа карданашон Исо ба Шимъуни Петрус гуфт: «Эй Шимъун ибни Юнус! Оё Маро бештар аз инҳо дӯст медорӣ?» Ба Ӯ гуфт: «Ҳа, Хоҷаам! Ту медонӣ, ки Туро дӯст медорам». Ба вай гуфт: «Барраҳои Маро чарон»."
16 Боз бори дигар ба вай гуфт: «Эй Шимъун ибни Юнус! Оё Маро дӯст медорӣ?» Ба Ӯ гуфт: «Ҳа, Хоҷаам! Ту медонӣ, ки Туро дӯст медорам». Ба вай гуфт: «Гӯсфандони Маро чӯпонӣ намо»."
17 Ва бори сеюм ба вай гуфт: «Эй Шимъун ибни Юнус! Оё Маро дӯст медорӣ?» Петрус ғамгин шуд, ки бори сеюм аз вай пурсид: «Оё Маро дӯст медорӣ?» ва ба Ӯ гуфт: «Хоҷаам! Ту аз ҳама чиз бохабар ҳастӣ; Ту медонӣ ки Туро дӯст медорам». Исо ба вай гуфт: «Гӯсфандони Маро чарон."
18 Ба ростӣ, ба ростӣ ба ту мегӯям: ҳангоме ки ҷавон будӣ, камаратро худат мебастӣ, ва ба ҳар ҷое ки мехостӣ, мерафтӣ; лекин ҳангоме ки пир шавӣ, дастҳоятро дароз мекунӣ, ва дигаре туро баста, ба он ҷое ки намехоҳӣ, мебарад»."
19 Чунин гуфт, то ишора кунад, ки бо чӣ гуна марг вай бояд Худоро ҷалол диҳад. Ва чун инро гуфт, ба вай фармуд: «Аз пайи Ман биё»."
20 Петрус ба атроф нигоҳ карда, дид, ки он шогирде ки Исо ӯро дӯст медошт, аз паси онҳо меояд, ва ин ҳамон буд, ки ҳангоми хӯроки шом ба сандуқи синаи Ӯ такя зада, гуфта буд: «Хоҷаам! Кист он ки Туро таслим мекунад?»"
21 Чун Петрус вайро дид, ба Исо гуфт: «Хоҷаам! Пас вай чӣ мешавад?»"
22 Исо ба вай гуфт: «Агар хости Ман бошад, ки то вақти омаданам вай монад, ин ба ту чӣ дахл дорад? Аз пайи Ман биё»."
23 Бинобар ин дар миёни бародарон чунин сухан паҳн шуд, ки он шогирд намемурад. Лекин Исо ба вай нагуфт, ки вай намемурад, балки: «Агар хости Ман ин бошад, ки то вақти омаданам вай монад, ин ба ту чӣ дахл дорад?»"
24 Ва ин шогирдест, ки ба ин чизҳо шаҳодат медиҳад ва инҳоро навишт; ва мо медонем, ки шаҳодати вай рост аст."
25 Боз бисёр корҳои дигаре Исо ба ҷо овард, ки агар як ба як навишта шавад, ба гумонам, тамоми ҷаҳон ҳам он китобҳои навишташударо ғунҷоиш дода наметавонист. Омин.
"