1

1 Павлус, расули Исои Масеҳ бо хости Худо, аз рӯи ваъдаи ҳаёт, ки дар Масеҳ Исо аст,"

2 ба Тимотиюс, фарзанди азизам: файз, марҳамат ва осоиш аз ҷониби Худои Падар ва Худованди мо Масеҳ Исо бод."

3 Шукргузорӣ менамоям Худоеро, ки аз аҷдоди худ бо виҷдони пок Ӯро ибодат мекунам, ҳангоме ки туро шабу рӯз пайваста дар дуоҳоям ба ёд меоварам."

4 Пазмони дидори ту ҳастам, — дар ҳолате ки ашкҳои туро дар ёд дорам, — то аз шодӣ пур шавам,"

5 зеро имони бериёи туро, ки пештар дар бибият Лӯис ва модарат Авнико сокин буд, ба ёд меоварам ва дилпур ҳастам, ки он дар ту низ /сокин аст/."

6 Аз ин сабаб ба ёди ту меоварам, ки он атои Худоро, ки ба воситаи гузоштани дастҳои ман дар туст, барафрӯзӣ;"

7 зеро Худо ба мо на рӯҳи тарсро, балки рӯҳи қувват ва муҳаббат ва парҳезгориро додааст."

8 Пас, аз шаҳодат додан дар бораи Худованди мо ва аз ман, ки бандии Ӯ ҳастам, шарм накун, балки барои Инҷил дар қуввати Худо бо мо азоб каш,"

9 ки Ӯ моро наҷот додааст ва бо даъвати муқаддас хондааст, на мувофиқи амалҳои мо, балки аз рӯи нақшаи Худ ва он файзе ки ба мо аз замонҳои азал дар Масеҳ Исо ато шудааст,"

10 вале акнун ба воситаи зоҳир шудани Наҷотдиҳандаи мо Исои Масеҳ ошкор гардидааст, ки Ӯ маргро ҳеҷ кард ва ҳаёт ва бефаноиро ба воситаи Инҷил дурахшон намуд,"

11 ки барои он ман воиз ва расул ва муаллими халқҳо таъйин шудаам."

12 Ва ба ин сабаб ман чунин азоб мекашам, лекин хиҷил намешавам, зеро медонам ба Кӣ имон овардаам, ва ман дилпур ҳастам, ки Ӯ қодир аст амонати маро то он рӯз нигоҳ дорад."

13 Намунаи суханони солимро, ки аз ман шунидаӣ, бо имон ва муҳаббате ки дар Масеҳ Исо аст, пайравӣ намо."

14 Он амонати некро ба воситаи Рӯҳулқудсе ки дар мо сокин аст, нигоҳ дор."

15 Ту медонӣ, ки ҳамаи онҳое ки дар вилояти Осиё ҳастанд, маро тарк кардаанд; аз он ҷумла Фиҷелус ва Ҳармуҷанис."

16 Худованд ба аҳли хонаи Анисифурус марҳамат намояд барои он ки ӯ чандин бор маро роҳат бахшид ва аз занҷирҳоям хиҷил нашуд,"

17 балки, ҳангоме ба Рум омад, бисёр маро ҷустуҷӯ намуда, ёфт."

18 Худованд ба ӯ ато кунад, ки аз Худованд дар он рӯз марҳамат ёбад. Ва хизмати бисёреро, ки ӯ дар Эфесус кардааст, ту хубтар медонӣ."

2

1 Пас ту, эй фарзандам, бо файзе ки дар Масеҳ Исо аст, зӯрманд бош."

2 Ва он чиро, ки аз ман дар ҳузури шоҳидони бисёр шунидаӣ, ба одамони бовариноке супор, ки аз ӯҳдаи таълим додани дигарон низ бароянд."

3 Пас ту чун сарбози неки Исои Масеҳ ба азобҳо тоб овар."

4 Ҳеҷ сарбоз худро бо корҳои рӯзгор банд намекунад, то ба фармондеҳ писанд афтад."

5 Ва агар касе паҳлавонӣ кунад ҳам, соҳиби тоҷ намешавад, агар аз рӯи қоида паҳлавонӣ накарда бошад."

6 Зироаткори меҳнаткаш бояд аввалин шахс бошад, ки аз ҳосил баҳра мебарад."

7 Дар бораи он чи мегӯям, фикр кун, ва Худованд дар ҳама чиз ба ту фаҳм диҳад."

8 Исои Масеҳро дар ёд нигоҳ дор, ки аз насли Довуд буд, ва аз мурдагон бархест; ин аст Инҷили ман,"

9 ки барои он, чун бадкоре, то ба ҳадди занҷир азоб мекашам, аммо каломи Худо занҷирбанд нест."

10 Бинобар ин ман ба ҳар чиз ба хотири интихобшудагон тоб меоварам, то онҳо низ наҷотеро, ки дар Масеҳ Исо аст, бо ҷалоли абадӣ ба даст оваранд."

11 Ин сухан боварибахш аст:

Агар бо Ӯ мурдаем,

Бо Ӯ зиндагӣ ҳам хоҳем кард;"

12 Агар тоб оварем,

Бо Ӯ ҳукмронӣ ҳам хоҳем кард;

Агар инкор кунем,

Ӯ низ моро инкор хоҳад кард;"

13 Агар мо бевафо бошем,

Ӯ вафодор мемонад;

Худро инкор карда наметавонад.

"

14 Ҳаминро хотиррасон карда, ба ҳузури Худованд онҳоро қасам деҳ, ки дар бораи калимаҳо мунозира накунанд, ки он ҳеҷ фоида намебахшад, балки шунавандагонро гумроҳ месозад."

15 Саъю кӯшиш намо, ки худро ба Худо муносиб нишон диҳӣ, ҳамчун коркуне ки аз кор хиҷил намешавад ва каломи ростиро дуруст таълим медиҳад."

16 Вале аз беҳудагӯии худобехабарона канорагирӣ намо; зеро ин кор мардумро боз ҳам зиёдтар аз Худо дур мекунад,"

17 ва суханашон чун мараз паҳн мешавад. Дар миёни онҳо Ҳименоюс ва Филитус ҳастанд,"

18 ки аз ростӣ дур шуда, мегӯянд, ки “растохез аллакай воқеъ шудааст”, ва имони баъзе касонро хароб мекунанд."

19 Аммо бунёди мустаҳками Худо пойдор аст ва чунин мӯҳре дорад: “Худованд касони Худро мешиносад”; ва “Ҳар кӣ номи Худовандро хонад, аз беинсофӣ канорагирӣ намояд”."

20 Вале дар хонаи калон на танҳо зарфҳои тилло ва нуқра, балки чӯбин ва гилин ҳам ҳастанд: баъзе барои истифодаи иззатнок, ва баъзе барои истифодаи одӣ."

21 Пас, агар касе худро аз инҳо пок кунад, зарфе барои истифодаи иззатнок мешавад: муқаддас ва фоиданок барои соҳибаш, тайёр ба ҳар кори нек."

22 Аз майлҳои ҷавонӣ гурез ва бо онҳое ки Худовандро бо дили пок мехонанд, аз пайи росткорӣ, имон, муҳаббат ва осоиш рав."

23 Аз баҳсҳои аблаҳона ва бехирадона канорагирӣ намо, чун медонӣ, ки онҳо ҷанҷолҳоро ба вуҷуд меоваранд;"

24 лекин бандаи Худованд набояд ҷанҷол кунад, балки бо ҳама меҳрубон, омӯзгор ва пуртоқат бошад,"

25 бо нармдилӣ мухолифонро насиҳат диҳад, ки шояд Худо ато кунад, ки онҳо тавба карда, ба дониши ростӣ расанд,"

26 ва аз доми иблис, ки онҳоро асири хости худ гардондааст, раҳоӣ ёбанд."

3

1 Ва инро бидон, ки дар рӯзҳои охирин замонҳои сахт фаро мерасанд."

2 Зеро одамон худпараст мешаванд, пулпараст, лофзан, мағрур, бадзабон, беитоат ба падару модарон, кӯрнамак, нопок,"

3 бемеҳр, номуросо, ғайбатгар, бепарҳез, бераҳм, душмани некӣ,"

4 хиёнаткор, берӯй, ҳавобаланд, ки дилхуширо бештар аз Худо дӯст медоранд"

5 ва намуди зоҳирии худотарсиро доранд, вале қуввати онро инкор мекунанд. Аз чунин шахсон канорагирӣ намо."

6 Зеро ба онҳо касоне тааллуқ доранд, ки бо ҳила ба хонаҳо даромада, занони сабукфикреро фирефта мекунанд, ки дар гуноҳҳо ғӯтидаанд, ба ҳавасҳои гуногун моил шудаанд."

7 Ин занон ҳамеша таълим мегиранд, вале ҳаргиз ба дониши ростӣ расида наметавонанд."

8 Чунон ки Янис ва Ямбрис ба муқобили Мусо бархеста буданд, онҳо низ, ки мардуми олудафикр ва дар имон ноком мебошанд, ба муқобили ростӣ бармехезанд."

9 Аммо бисёр комёб намешаванд, зеро аблаҳии онҳо ба ҳама ошкор мешавад, чунон ки бо он /ду/ низ шуда буд."

10 Лекин ту таълим, рафтор, мақсад, имон, тоқат, муҳаббат ва сабри маро медонӣ,"

11 /ҳамчунин/ таъқибот ва азобҳоеро, ки дар Антокия, Қуния ва Листра ба сари ман омаданд. Чунин таъқиботро ман аз сар гузарондам, ва Худованд маро аз ҳамаи инҳо халосӣ дод."

12 Ва ҳамаи онҳое ки мехоҳанд бо худотарсӣ дар Масеҳ Исо зиндагӣ кунанд, ба таъқибот дучор мешаванд."

13 Вале одамони бад ва фиребгарон боз ҳам бадтар гардида, гумроҳ мекунанд ва гумроҳ мешаванд."

14 Лекин ту дар он чи омӯхтаӣ ва аз он дилпур ҳастӣ, пойдор бош, чун медонӣ аз кӣ онро омӯхтаӣ"

15 ва аз кӯдакӣ Китоби Муқаддасро медонӣ, ки метавонад туро ҳикмат омӯзад барои наҷот ба воситаи имоне ки дар Масеҳ Исо аст."

16 Тамоми Китоб аз рӯи илҳоми Худост ва барои омӯзиш, барои сарзаниш, барои ислоҳ, барои тарбия дар росткорӣ фоиданок аст,"

17 то одами Худо комил гардида, ба ҳар кори нек муҳайё шавад."

4

1 Пас, туро дар ҳузури Худо ва Худованд Исои Масеҳ, ки зиндагон ва мурдагонро доварӣ мекунад, ба хотири зоҳир шудани Ӯ ва Подшоҳии Ӯ қасам медиҳам,"

2 ки каломро мавъиза кунӣ ва дар вақти муносиб ё номуносиб омода бошӣ, бо тамоми пурсабрӣ ва омӯзгорӣ сарзаниш, танбеҳ ва насиҳат кунӣ."

3 Зеро замоне фаро мерасад, ки таълимоти солимро бардошт намекунанд, балки аз рӯи ҳавасҳои худ барои худ муаллимоне гирд меоваранд, ки суханонашон ба гӯшҳо хуш оянд;"

4 ва гӯшҳои худро аз ростӣ гардонда, ба афсонаҳо рӯ меоваранд."

5 Аммо ту дар ҳама чиз ҳушёр бош, ба азоб тоб овар, кори башоратдиҳандаро ба ҷо овар ва хизмати худро иҷро намо."

6 Зеро ман акнун қурбонии рехтанӣ мешавам, ва замони даргузаштанам фаро расидааст."

7 Дар кашмакаши неке талош кардам, давишро анҷом додам, имонро нигоҳ доштам;"

8 ва акнун барои ман тоҷи росткорӣ омода гардидааст, ки онро Худованд, Довари одил, дар он рӯз ба ман медиҳад; ва на танҳо ба ман, балки низ ба ҳамаи онҳое ки зоҳир шудани Ӯро дӯст доштаанд."

9 Саъю кӯшиш намо, ки ба зудӣ назди ман биёӣ."

10 Зеро Димос давраи ҳозираро дӯст дошта, маро тарк кард ва ба Тасолуникӣ равона шуд; Крискис ба Ғалотия /рафт/, ва Титус ба Далмотия;"

11 танҳо Луқо бо ман аст. Марқусро гирифта бо худ биёр, зеро ба ман барои хизматам фоиданок аст."

12 Ман Тихиқусро ба Эфесус фиристодам."

13 Ҳангоми омаданат ҷомаеро, ки ман дар Трӯос назди Карпус мондаам, биёр, китобҳоро низ, хусусан навиштаҳои пӯстиро."

14 Искандари мисгар ба ман бисёр бадӣ кард. Худованд сазои корҳояшро диҳад."

15 Ту низ аз ӯ эҳтиёт шав, зеро ӯ ба суханони мо сахт муқобилат кард."

16 Ҳангоми ҳимояи аввалинам ҳеҷ кас тарафи маро нагирифт, балки ҳама маро тарк карданд. Бигзор ин барояшон гуноҳ ҳисоб нашавад!"

17 Аммо Худованд ёри ман буд ва ба ман қувват дод, то ба воситаи ман мавъиза ба анҷом расад ва ҳамаи халқҳо онро шунаванд; ва ман аз даҳони шер раҳо шудам."

18 Ва Худованд маро аз ҳар кори бад халосӣ дода, барои Подшоҳии Осмонии Худ нигоҳ медорад. Ӯро то абад ҷалол бод. Омин."

19 Ба Приска ва Акило ва аҳли хонаи Анисифурус салом расон."

20 Арастус дар Қуринтус монд; ва Труфимусро дар Милитус бемор вогузоштам."

21 Саъю кӯшиш намо, ки пеш аз зимистон биёӣ. Авбулус ва Пудис ва Линус ва Клавдия ва ҳамаи бародарон ба ту салом мерасонанд."

22 Худованд Исои Масеҳ бо рӯҳи ту бод. Файз бо шумо бод. Омин. 

"