1

1 Яҳудо, бандаи Исои Масеҳ ва бародари Яъқуб, ба даъватшудагоне ки дар Худои Падар муқаддас гардидаанд ва дар Исои Масеҳ нигоҳ дошта шудаанд:"

2 марҳамат ва осоиш ва муҳаббат бар шумо фаровон бод."

3 Эй азизон! Азбаски майли комил дорам ба шумо дар бораи наҷоти муштараки мо нависам, зарур донистам насиҳате нависам, то шумо барои имоне ки як бор ба муқаддасон супурда шуд, мубориза баред."

4 Зеро баъзе касон пинҳонӣ даромадаанд, ки кайҳо барои ин маҳкумият муқаррар шуда буданд. Ин худонотарсон файзи Худои моро ба бадахлоқӣ табдил медиҳанд ва Фармонравои ягона, Худо ва Худованди мо Исои Масеҳро инкор мекунанд."

5 Ман он чиро, ки медонед, мехоҳам ба шумо хотиррасон намоям, ки агарчи Худованд қавмро аз замини Миср халос кард, сонӣ беимононро ба ҳалокат расонд,"

6 ва фариштаҳоеро, ки мартабаи худро нигоҳ надоштанд, балки манзили худро тарк карданд, дар банди абадӣ, дар торикӣ, барои доварии рӯзи бузург нигоҳ дошт;"

7 ҳамчунин Садӯм ва Амуро ва шаҳрҳои атрофашон, ки монанди онҳо ба зино дода шуда, аз пайи шаҳватҳои ғайритабиӣ рафта буданд, гирифтори ҷазои оташи абадӣ гардида, ҳамчун дарси ибрат муқаррар карда шуданд."

8 Бо вуҷуди ин, ҳамин гуна ин гирифторони хобу хаёл низ ҷисмро палид месозанд, сарваронро рад мекунанд ва дар ҳаққи бузургон бадгӯӣ мекунанд."

9 Ҳангоме ки сардори фариштагон Микоил бо иблис гуфтугӯ карда, дар бораи ҷасади Мусо баҳс менамуд, ҷуръат накард, ки ҳукми бадгӯие ба забон ронад, балки гуфт: “Худованд туро ҷазо диҳад”."

10 Валекин инҳо ба ҳар чизе ки намефаҳманд, бадгӯӣ мекунанд, ва бо ҳар чизе ки ҳамчун ҳайвоноти безабон табиатан медонанд, худро фосид мекунанд."

11 Вой бар онҳо, чунки бо роҳи Қоин рафтаанд, ва чун Билъом дар ивази музд ба гумроҳӣ дода шудаанд, ва чун Қӯраҳ дар саркашӣ ба ҳалокат расидаанд."

12 Инҳо олудагие дар зиёфатҳои муҳаббати шумо мебошанд, ҳангоме ки ҳамроҳи шумо бе ҳаросе айшу нӯш карда, шиками худро мепарваранд; инҳо абрҳои беобе ҳастанд, ки бо шамол ронда мешаванд; инҳо дарахтони тирамоҳ ҳастанд, ки бесамар буда, ду бор мурдаанд ва решакан шудаанд;"

13 инҳо мавҷҳои пуртуғёни баҳр ҳастанд, ки кафки расвоиҳои худро боло мебароваранд; инҳо ситораҳои оворае ҳастанд, ки барояшон сиёҳии торикӣ то абад нигоҳ дошта шудааст."

14 Ҳанӯх низ, ки пас аз Одам насли ҳафтум буд, дар бораи инҳо пайғамбарӣ карда гуфтааст: “Инак, Худованд бо ҳазорон ҳазор муқаддасони Худ омад."

15 Ӯ бар ҳама доварӣ мекунад ва ҳамаи худонотарсонро байни онҳо маҳкум менамояд ба сабаби тамоми корҳое ки дар худонотарсӣ кардаанд, ва ҳамаи суханони зиште ки дар ҳаққи Ӯ гуноҳкорони худонотарс гуфтаанд”."

16 Инҳо шикояткунандагони аз ҳар чиз норозӣ ҳастанд, ки мувофиқи ҳавасҳои худ рафтор мекунанд, бо даҳони худ суханони дабдабанок мегӯянд ва барои манфиат ба рӯй хушомадгӯӣ менамоянд."

17 Аммо шумо, эй азизон, суханонеро ба хотир оваред, ки пештар расулони Худованди мо Исои Масеҳ гуфтаанд:"

18 Онҳо ба шумо гуфтаанд, ки дар замони охир масхаракунандагоне пайдо мешаванд, ки мувофиқи ҳавасҳои худонотарсонаи худ рафтор мекунанд."

19 Инҳо касоне ҳастанд, ки ҷудоиҳо ба миён меоваранд; инҳо касони нафсоние ҳастанд, ки Рӯҳ надоранд."

20 Валекин шумо, эй азизон, худро бо имони муқаддастарини худ обод кунед, ва дар Рӯҳулқудс дуо гӯед;"

21 худро дар муҳаббати Худо нигоҳ доред ва марҳамати Худованди мо Исои Масеҳро, ки ҳаёти абадӣ меоварад, мунтазир бошед."

22 Баъзе касонро фарқ карда, ба онҳо раҳмдил бошед;"

23 баъзеи дигарро бо эҳтиёт наҷот дода, аз оташ берун оваред; ҳатто аз либосе ки бо ҷисм палид шудааст, нафрат намоед."

24 Худо қодир аст онҳоро аз пешпо хӯрдан нигоҳ дорад ва шуморо беайб бо шодӣ ба ҳузури ҷалоли Худ истонад."

25 Худои хирадманди якто, Наҷотдиҳандаи моро ҷалол ва шукӯҳ, тавоноӣ ва қудрат бод ҳоло ва то абад. Омин. "