1 Павлус, бандаи Худо ва расули Исои Масеҳ, дар хизмати имони интихобшудагони Худо ва дониши ростие ки дар худотарсист,"
2 ба умеди ҳаёти абадӣ, ки Худо, ки наметавонад дурӯғ гӯяд, онро аз азал ваъда кардааст,"
3 ва дар замони муайян каломи Худро дар мавъизае ошкор намудааст, ки он бо фармони Наҷотдиҳандаи мо Худо ба ман супурда шудааст, —"
4 ба Титус, фарзанди ҳақиқиам, ки ҳар дуи мо дар як имон шарикем, файз, марҳамат ва осоиш аз ҷониби Худои Падар ва Наҷотдиҳандаи мо Худованд Исои Масеҳ бод."
5 Барои он туро дар Крит мондаам, ки корҳои нотамомро ба анҷом расонӣ ва дар ҳар шаҳр пиронро таъйин намоӣ, чунон ки ба ту фармудаам:"
6 агар касе беайб ва шавҳари як зан буда, фарзандони имондоре дошта бошад, ки дар бадахлоқӣ ё саркашӣ сарзаниш намешаванд."
7 Зеро нигаҳбони /ҷамоат/ бояд, чун масъули кори Худо, беайб бошад, на худсар, на зудхашм, на майпараст, на ҷангара, на тамаъкор,"
8 балки меҳмоннавоз, хайрхоҳ, боандеша, росткор, муқаддас, худдор."
9 Ӯ бояд дар каломи боварибахш, ки мувофиқи таълимот аст, пойдор бошад, то тавонад бо таълимоти солим насиҳат диҳад ва мухолифонро сарзаниш кунад."
10 Зеро беҳудагӯён ва фиребгарон бисёр ва саркаш мебошанд, хусусан онҳое ки аз аҳли хатна ҳастанд."
11 Даҳонашонро бояд баст, чунки онҳо аз сабаби фоидаи нангин чизҳои ношоистаро таълим дода, хонаводаҳоро ба пуррагӣ хароб мекунанд."
12 Яке аз онҳо, ки пайғамбари худи онҳост, гуфтааст: “Критиён ҳамеша дурӯғгӯ ҳастанд, ва дарандагони бадкин, ва шикампарастони танбал”."
13 Ин шаҳодат дуруст аст. Ба ин сабаб онҳоро сахт сарзаниш намо, то дар имон солим бошанд,"
14 ва ба афсонаҳои яҳудиён ва ба фармудаҳои одамоне ки аз ростӣ рӯй мегардонанд, гӯш наандозанд."
15 Барои покон ҳама чиз пок аст; вале барои олудагон ва беимонон ҳеҷ чиз пок нест, балки ҳам хиради онҳо ва ҳам виҷдонашон олуда гардидааст."
16 Онҳо мегӯянд, ки Худоро мешиносанд, лекин бо корҳояшон Ӯро инкор менамоянд, дар ҳолате ки зишткор ва беитоат буда, ба ҳеҷ кори нек қобил нестанд."
1 Аммо ту он чиро, ки ба таълимоти солим мувофиқ аст, гӯй."
2 /Ба/ пирамардон /гӯй/, ки ҳушёр, соҳибэҳтиром ва боандеша буда, дар имон, муҳаббат ва сабр солим бошанд;"
3 монанди ҳамин, пиразанон тавре рафтор кунанд, ки ба муқаддасон муносиб аст, на ғайбаткунанда, на бандагони шаробнӯшии зиёд, балки муаллимаҳои некӣ /бошанд/,"
4 то ба ҷавонзанон ёд диҳанд, ки шавҳарон ва кӯдакони худро дӯст доранд,"
5 боандеша, пок, ғамхори хона, меҳрубон ва ба шавҳарон фармонбардор бошанд, мабодо дар ҳаққи каломи Худо бадгӯӣ карда шавад."
6 Монанди ҳамин, ҷавононро насиҳат намо, ки боандеша бошанд."
7 Худ дар ҳама чиз намунаи корҳои нек бош. Дар таълим додан садоқат, ҷиддият, самимият"
8 ва гуфтори солим ва беайбро /кор фармо/, то душман ҳеҷ чизи баде дар ҳаққи мо гуфта натавонад ва шарманда шавад."
9 Ғуломонро /насиҳат намо/, ки ба хоҷагони худ фармонбардор бошанд, дар ҳар хусус дили онҳоро ёбанд, эътироз накунанд,"
10 дуздӣ накунанд, балки камоли вафои некро нишон диҳанд, то таълимоти Наҷотдиҳандаи мо Худоро аз ҳар ҷиҳат ороиш диҳанд."
11 Зеро файзи Худо, ки барои ҳамаи одамон наҷотбахш аст, зоҳир шудааст"
12 ва моро таълим медиҳад, ки худонотарсӣ ва майлҳои дунявиро рад намуда, дар давраи ҳозира андешамандона, росткорона ва худотарсона зиндагӣ кунем,"
13 ва мунтазири умеди муборак ва зоҳиршавии ҷалоли Худои бузург ва Наҷотдиҳандаи мо Исои Масеҳ бошем,"
14 ки Худро барои мо фидо кард, то моро аз ҳар бадӣ халосӣ диҳад ва барои Худ ҳамчун қавми махсусе ки дар корҳои нек ғайратманд аст, пок намояд."
15 Инро гӯй ва насиҳат деҳ ва бо тамоми қудрат сарзаниш кун. Ҳеҷ кас туро хор нашуморад."
1 Ба онҳо ёдрас кун, ки ба сарварон ва ҳукуматдорон фармонбардорӣ ва итоат намоянд, барои ҳар кори нек тайёр бошанд,"
2 дар ҳаққи ҳеҷ кас бадгӯӣ накунанд, ҷангара набошанд, /балки/ меҳрубон буда, ба ҳамаи одамон бо камоли нармдилӣ рафтор намоянд."
3 Зеро мо низ як вақте бефаҳм, беитоат, гумроҳ ва бандагони ҳавасҳо ва ҳаловатҳои гуногун будем, бо кина ва ҳасад умр ба сар мебурдем ва нафратзадаи дигарон буда, аз якдигар нафрат доштем."
4 Аммо ҳангоме ки меҳрубонӣ ва инсондӯстии Наҷотдиҳандаи мо Худо зоҳир шуд,"
5 Ӯ моро на мувофиқи амалҳои росткоронае ки мо мекардем, балки аз рӯи марҳамати Худ наҷот дод, ба воситаи шустушӯи таваллуди дубора ва навшавие ки аз Рӯҳулқудс аст,"
6 ки Ӯро бар мо ба воситаи Наҷотдиҳандаи мо Исои Масеҳ ба фаровонӣ рехт,"
7 то ки мо, бо файзи Ӯ сафед шуда, аз рӯи умед ворисони ҳаёти абадӣ гардем."
8 Ин сухан боварибахш аст, ва ман мехоҳам, ки ту ин чизҳоро таъкид кунӣ, то онҳое ки ба Худо имон овардаанд, дар фикри он бошанд, ки корҳои нек кунанд: ин барои одамон хуб ва фоиданок аст."
9 Аммо аз баҳсҳои аблаҳона ва насабномаҳо ва ҷанҷол ва мунозираҳо оид ба шариат рӯй гардон, зеро онҳо бефоида ва ҳеҷу пуч мебошанд."
10 Аз шахси ҷудоиандоз, пас аз он ки як-ду бор насиҳат додаӣ, канорагирӣ намо,"
11 чун медонӣ, ки чунин шахс гумроҳ шудааст ва гуноҳ карда, худро маҳкум менамояд."
12 Вақте ки Артемос ё Тихиқусро назди ту равона кунам, саъю кӯшиш намо, ки ба Никӯпулис назди ман биёӣ, зеро қарор додаам зимистонро дар он ҷо гузаронам."
13 Зеноси қонундон ва Апуллусро бо ғамхорӣ ба сафар тайёр намо, то ки аз ҳеҷ чиз камӣ надошта бошанд."
14 Ва бигзор одамони мо низ ёд гиранд, ки машғули корҳои нек бошанд, то эҳтиёҷоти заруриро қонеъ намоянд ва бесамар набошанд."
15 Ҳамаи онҳое ки бо мананд, ба ту салом мерасонанд. Ба онҳое ки моро дар имон дӯст медоранд, салом расон. Файз бо ҳамаи шумо бод. Омин.
"