1

1 Дар бораи он чи аз ибтидо буд, ва мо онро шунидаем ва бо чашмони худ дидаем ва ба он нигаристаем, ва онро даст-даст кардаем, дар бораи Каломи ҳаёт, —"

2 ва ҳаёт зоҳир шуд, ва мо дидаем ва шаҳодат медиҳем ва ба шумо аз ҳаёти абадие хабар медиҳем, ки бо Падар буд ва ба мо зоҳир шуд, —"

3 дар бораи он чи дидаем ва шунидаем, ба шумо хабар медиҳем, то шумо низ бо мо мушоракат дошта бошед; ва мушоракати мо бо Падар ва бо Писари Ӯ Исои Масеҳ аст."

4 Ва инро ба шумо менависем, то шодии мо комил бошад."

5 Ва ин аст паёме ки мо аз Ӯ шунидаем ва ба шумо хабар медиҳем: Худо нур аст, ва дар Ӯ ҳеҷ торикие нест."

6 Агар мо гӯем, ки бо Ӯ мушоракат дорем, вале дар торикӣ гардем, мо дурӯғ мегӯем ва аз рӯи ростӣ амал намекунем;"

7 аммо агар дар нур мегашта бошем, чунон ки Ӯ дар нур аст, бо якдигар мушоракат дорем, ва хуни Писари Ӯ Исои Масеҳ моро аз ҳар гуноҳ пок менамояд."

8 Агар гӯем, ки мо гуноҳе надорем, худамонро фиреб медиҳем, ва дар мо ростӣ нест."

9 Агар мо гуноҳҳои худро эътироф кунем, Ӯ бовафо ва росткор аст, ки гуноҳҳои моро бахшад ва моро аз ҳар ноинсофӣ пок намояд."

10 Агар гӯем, ки мо гуноҳе накардаем, Ӯро дурӯғгӯй месозем, ва каломи Ӯ дар мо нест."

2

1 Эй фарзандонам! Инро ба шумо менависам, то гуноҳ накунед; ва агар касе гуноҳ кунад, мо назди Падар Шафоатгаре дорем, яъне Исои Масеҳи Росткор."

2 Ва Ӯ кафорат аст барои гуноҳҳои мо, ва на танҳо барои гуноҳҳои мо, балки барои гуноҳҳои тамоми ҷаҳон низ."

3 Аз ин медонем, ки Ӯро мешиносем, агар фармудаҳои Ӯро риоя кунем."

4 Касе ки гӯяд: “Ман Ӯро мешиносам”, аммо фармудаҳои Ӯро риоя накунад, вай дурӯғгӯй аст, ва дар вай ростӣ нест."

5 Валекин касе ки каломи Ӯро риоя мекунад, дар вай ба ростӣ муҳаббати Худо ба камол расидааст. Аз ин медонем, ки мо дар Ӯ ҳастем."

6 Касе гӯяд, ки дар Ӯ мемонад, вай бояд тавре рафтор кунад, ки Ӯ рафтор мекард."

7 Эй бародарон! Ба шумо фармудаи наве наменависам, балки фармудаи қадимие ки шумо аз ибтидо доштед; фармудаи қадимӣ каломест, ки шумо аз ибтидо шунидаед."

8 Лекин дар айни ҳол ба шумо фармудаи наве менависам, ки ростии он ҳам дар Ӯст ва ҳам дар шумост, чунки торикӣ гузарон аст, ва акнун нури ҳақиқӣ медурахшад."

9 Ҳар кӣ гӯяд, ки дар нур аст, валекин аз бародари худ нафрат дошта бошад, ҳанӯз дар торикист."

10 Касе ки бародари худро дӯст медорад, дар нур сокин аст, ва дар вай васвасае нест."

11 Вале касе ки аз бародари худ нафрат дорад, дар торикист, ва дар торикӣ мегардад, ва намедонад, ки куҷо меравад, чунки торикӣ чашмонашро кӯр кардааст.

Ҷаҳон ва зиддимасеҳон"

12 Ба шумо, эй фарзандон, менависам, чунки гуноҳҳои шумо ба хотири номи Ӯ бахшида шудаанд."

13 Ба шумо, эй падарон, менависам, чунки Ӯро, ки аз ибтидост, шинохтаед. Ба шумо, эй ҷавонон, менависам, чунки бар шарир ғолиб шудаед."

14 Ба шумо, эй бачаҳо, менависам, чунки Падарро шинохтаед.

Ба шумо, эй падарон, навиштаам, чунки Ӯро, ки аз ибтидост, шинохтаед.

Ба шумо, эй ҷавонон, навиштаам, чунки пурзӯр ҳастед, ва каломи Худо дар шумо сокин аст, ва бар шарир ғолиб шудаед."

15 Ҷаҳонро дӯст надоред, на он чиро, ки дар ҷаҳон аст. Касе ки ҷаҳонро дӯст медорад, дар вай муҳаббати Падар нест;"

16 зеро ҳар чи дар ҷаҳон аст: ҳаваси ҷисм, ҳаваси чашмон ва ғурури зиндагонӣ аз Падар нест, балки аз ҷаҳон аст."

17 Ва ҷаҳон бо ҳавасҳояш гузарон аст, аммо касе ки хости Худоро ба ҷо меоварад, то абад боқист."

18 Эй бачаҳо! Соати охирин аст, ва чунон ки шунидаед, зиддимасеҳ меояд, ва ҳоло зиддимасеҳони зиёде пайдо шудаанд, аз ин рӯ медонем, ки соати охирин аст."

19 Онҳо аз мо берун рафтанд, аммо аз мо набуданд; зеро, агар аз мо мебуданд, бо мо мемонданд; лекин берун рафтанд, то маълум шавад, ки ҳеҷ кадоми онҳо аз мо нестанд."

20 Валекин шумо аз ҷониби Қуддус масҳ ёфтаед ва ҳама чизро медонед."

21 Ман ба шумо на аз он сабаб навиштаам, ки ростиро намедониста бошед, балки аз он сабаб, ки онро медонед, ҳамчунин инро, ки ҳеҷ дурӯғ аз ростӣ нест."

22 Кист дурӯғгӯ, ғайр аз касе ки Масеҳ будани Исоро инкор мекунад? Вай зиддимасеҳ аст, ки Падар ва Писарро инкор мекунад."

23 Ҳар кӣ Писарро инкор мекунад, Падарро низ надорад."

24 Пас, он чи шумо аз ибтидо шунидаед, бигзор дар шумо монад. Агар он чи аз ибтидо шунидаед, дар шумо монад, шумо низ дар Писар ва дар Падар мемонед."

25 Ва ваъдае ки Ӯ ба мо додааст, ҳаёти абадист."

26 Инро ба шумо дар бораи онҳое навиштаам, ки шуморо гумроҳ мекунанд."

27 Валекин масҳе ки шумо аз Ӯ ёфтаед, дар шумо сокин аст, ва шумо эҳтиёҷе надоред, ки касе шуморо таълим диҳад; аммо чунон ки он масҳ ба шумо ҳар чизро таълим медиҳад, ва он рост аст ва дурӯғ нест, ва ҳамон тавре ки шуморо таълим додааст, дар Ӯ мемонед."

28 Пас, эй фарзандон, дар Ӯ монед, то ки ҳангоми зоҳир шудани Ӯ мо ҷуръат дошта бошем ва пеши Ӯ дар вақти омадани Ӯ шарманда нашавем."

29 Агар донистаед, ки Ӯ росткор аст, пас донед, ки ҳар кӣ ростиро ба амал меоварад, аз Ӯ таваллуд ёфтааст."

3

1 Бинед, ки Падар ба мо чӣ гуна муҳаббате ато намудааст, то мо фарзандони Худо номида шавем. Ҷаҳон шуморо аз он сабаб намешиносад, ки Ӯро нашинохт."

2 Эй азизон! Мо акнун фарзандони Худо ҳастем, ва ҳанӯз маълум нашудааст он чи мешавем. Фақат ҳамин қадарашро медонем, ки ҳангоми зоҳир шуданаш монанди Ӯ мешавем, зеро Ӯро, чунон ки ҳаст, мебинем."

3 Ва ҳар кӣ аз Ӯ чунин умед дорад, худро пок менамояд, чунон ки Ӯ пок аст."

4 Ҳар кӣ гуноҳ мекунад, шариатро мешиканад, ва гуноҳ шикастани шариат аст."

5 Ва шумо медонед, ки Ӯ барои бардоштани гуноҳҳои мо зоҳир шуд, ва дар Ӯ гуноҳе нест."

6 Ҳар кӣ дар Ӯ монад, гуноҳ намекунад; ҳар кӣ гуноҳ мекунад, Ӯро надидааст ва Ӯро нашинохтааст."

7 Эй фарзандон! Бигзор ҳеҷ кас шуморо гумроҳ накунад. Касе ки ростиро ба амал меоварад, росткор аст, чунон ки Ӯ росткор аст."

8 Касе ки гуноҳ мекунад, аз иблис аст, чунки иблис аз ибтидо гуноҳ мекунад. Барои ҳамин ҳам Писари Худо зоҳир шуд, ки корҳои иблисро вайрон кунад."

9 Ҳар кӣ аз Худо таваллуд ёфтааст, гуноҳ намекунад, чунки тухми Ӯ дар вай мемонад; вай гуноҳ карда наметавонад, чунки аз Худо таваллуд ёфтааст."

10 Фарзандони Худо ва фарзандони иблис ин тавр шинохта мешаванд: ҳар кӣ ростиро ба амал намеоварад, аз Худо нест, ҳамчунин касе ки бародари худро дӯст намедорад."

11 Зеро паёме ки шумо аз ибтидо шунидаед, чунин аст, ки мо бояд якдигарро дӯст дорем,"

12 на ҳамчун Қобил, ки аз шарир буд ва бародари худро кушт. Ва чаро вайро кушт? Аз барои он ки корҳои худаш бад буданд, вале корҳои бародараш — росткорона."

13 Ҳайрон нашавед, эй бародаронам, агар ҷаҳон аз шумо нафрат кунад."

14 Мо медонем, ки аз марг ба ҳаёт гузаштаем, чунки бародаронро дӯст медорем. Касе ки бародарашро дӯст намедорад, дар марг сокин аст."

15 Ҳар кӣ аз бародари худ нафрат дорад, одамкуш аст; ва шумо медонед, ки ҳеҷ як одамкуш ҳаёти абадие надорад, ки дар вай сокин бошад."

16 Мо муҳаббатро аз он донистем, ки Ӯ ҷони Худро барои мо фидо кард. Мо ҳам бояд ҷонҳои худро барои бародарон фидо кунем."

17 Ва агар касе ки моли дунё дорад ва бародари худро мӯҳтоҷ дида, раҳмдилии худро аз вай дареғ дорад, — чӣ гуна муҳаббати Худо дар ӯ сокин аст?"

18 Эй фарзандонам! На бо сухан ва забон, балки бо амал ва ростӣ дӯст дорем."

19 Ва аз ин медонем, ки мо аз ростӣ ҳастем, ва дили худро дар ҳузури Ӯ ором мекунем,"

20 дар ҳар чизе ки дил моро маҳкум менамояд, чунки Худо аз дили мо бузургтар аст ва ҳар чизро медонад."

21 Эй азизон! Агар дили мо моро маҳкум накунад, мо назди Худо ҷуръат дорем,"

22 ва ҳар чи хоҳиш кунем, аз Ӯ меёбем, чунки фармудаҳои Ӯро риоя мекунем ва он чи пеши Ӯ писандида аст, ба амал меоварем."

23 Ва фармудаи Ӯ ин аст, ки мо ба номи Писари Ӯ Исои Масеҳ имон оварем ва якдигарро дӯст дорем, чунон ки Ӯ фармудааст."

24 Ва касе ки фармудаҳои Ӯро нигоҳ медорад, дар Ӯ сокин аст, ва Ӯ дар вай. Ва аз ин медонем, ки Ӯ дар мо сокин аст, яъне аз он Рӯҳе ки Ӯ ба мо додааст."

4

1 Эй азизон! Ба ҳар рӯҳ бовар накунед, балки рӯҳҳоро имтиҳон кунед, ки оё аз Худо ҳастанд, чунки бисёр пайғамбарони дурӯғин ба сар то сари дунё рафтаанд."

2 Рӯҳи Худо бо ин шинохта мешавад: ҳар рӯҳе ки Исои Масеҳи дар ҷисм омадаро эътироф кунад, аз Худост;"

3 ва ҳар рӯҳе ки Исои Масеҳи дар ҷисм омадаро эътироф накунад, аз Худо нест, балки рӯҳи зиддимасеҳ аст, ки дар бораи он шунидаед, ки он меояд, ва он акнун дар ҷаҳон аст."

4 Шумо, эй фарзандон, аз Худо ҳастед, ва бар онҳо ғолиб шудаед, зеро Ӯ, ки дар шумост, аз он ки дар ҷаҳон аст, бузургтар аст."

5 Онҳо аз ҷаҳон ҳастанд, бинобар ин онҳо ба таври дунёӣ сухан меронанд, ва ҷаҳон ба онҳо гӯш мекунад."

6 Мо аз Худо ҳастем; ҳар кӣ Худоро мешиносад, ба мо гӯш медиҳад; касе ки аз Худо нест, ба мо гӯш намедиҳад. Аз рӯи ҳамин мо рӯҳи ростӣ ва рӯҳи гумроҳиро мешиносем."

7 Эй азизон! Якдигарро дӯст дорем, чунки муҳаббат аз Худост, ва ҳар кӣ дӯст медорад, аз Худо таваллуд ёфтааст ва Худоро мешиносад."

8 Касе ки дӯст намедорад, вай Худоро нашинохтааст, чунки Худо муҳаббат аст."

9 Муҳаббати Худо ба мо дар он ошкор шуд, ки Худо Писари ягонаи Худро ба ҷаҳон фиристод, то ба воситаи Ӯ ҳаёт ёбем."

10 Муҳаббат дар ин аст, ки на мо Худоро дӯст доштаем, балки Ӯ моро дӯст дошт ва Писари Худро барои кафорати гуноҳҳои мо фиристод."

11 Эй азизон! Агар Худо моро ин гуна дӯст дошта бошад, мо низ бояд якдигарро дӯст дорем."

12 Худоро ҳаргиз касе надидааст; агар мо якдигарро дӯст дорем, Худо дар мо сокин аст, ва муҳаббати Ӯ дар мо комил шудааст."

13 Мо медонем, ки дар Ӯ сокин ҳастем ва Ӯ дар мо, зеро Ӯ аз Рӯҳи Худ ба мо додааст."

14 Ва мо дидаем ва шаҳодат медиҳем, ки Падар Писарро фиристод, то Наҷотдиҳандаи ҷаҳон гардад."

15 Ҳар кӣ эътироф мекунад, ки Исо Писари Худост, Худо дар Ӯ сокин аст, ва Ӯ дар Худо."

16 Ва мо муҳаббатеро, ки Худо ба мо дорад, медонем ва ба он бовар мекунем. Худо муҳаббат аст, ва ҳар кӣ дар муҳаббат сокин аст, дар Худо сокин аст ва Худо дар вай."

17 Муҳаббат дар мо чунон ба камол расидааст, ки мо дар рӯзи доварӣ ҷуръат дорем, зеро чунон ки Ӯ ҳаст, ончунон мо низ дар ин ҷаҳон ҳастем."

18 Дар муҳаббат тарсе нест, балки муҳаббати комил тарсро бадар меронад, чунки тарс азоб дорад; ва касе ки метарсад, дар муҳаббат комил нест."

19 Мо Ӯро дӯст медорем, чунки аввал Ӯ моро дӯст дошт."

20 Агар касе гӯяд “ман Худоро дӯст медорам”, вале аз бародари худ нафрат кунад, вай дурӯғгӯй аст; зеро касе ки бародари худро, ки дидааст, дӯст намедорад, чӣ гуна метавонад Худоро, ки надидааст, дӯст дорад?"

21 Ва мо аз Ӯ чунин фармудае дорем, ки ҳар кӣ Худоро дӯст медорад, бародари худро низ дӯст дорад."

5

1 Ҳар кӣ имон дорад, ки Исо Масеҳ аст, аз Худо таваллуд ёфтааст, ва ҳар кӣ Волидро дӯст медорад, аз Ӯ таваллудшударо низ дӯст медорад."

2 Аз ин медонем, ки фарзандони Худоро дӯст медорем, агар Худоро дӯст дорем ва фармудаҳои Ӯро риоя кунем."

3 Зеро муҳаббат ба Худо ҳамин аст, ки мо фармудаҳои Ӯро риоя кунем; ва фармудаҳои Ӯ вазнин нестанд,"

4 зеро ҳар кӣ аз Худо таваллуд ёфтааст, бар ҷаҳон ғолиб мешавад; ва ин ғалабае ки бар ҷаҳон ғолиб шудааст, имони мост."

5 Кист, ки бар ҷаҳон ғолиб мешавад, ғайр аз касе ки имон дорад, ки Исо Писари Худост?"

6 Ӯ Исои Масеҳ аст, ки бо об ва хун омадааст, на танҳо бо об, балки бо об ва хун; ва Рӯҳ шаҳодат медиҳад, чунки Рӯҳ ростист."

7 Зеро се ҳастанд, ки шаҳодат медиҳанд:"

8 Рӯҳ, об ва хун; ва ин се мувофиқат мекунанд."

9 Агар мо шаҳодати одамиро қабул кунем, шаҳодати Худо бузургтар аст, зеро ин шаҳодати Худост, ки Ӯ дар бораи Писари Худ шаҳодат додааст."

10 Касе ки ба Писари Худо имон дорад, дар худ шаҳодат дорад; касе ки ба Худо имон надорад, Ӯро дурӯғгӯ донистааст, зеро ба шаҳодате ки Худо дар бораи Писари Худ додааст, имон наовардааст."

11 Ва ин шаҳодат аз он иборат аст, ки Худо ба мо ҳаёти абадӣ додааст, ва ин ҳаёт дар Писари Ӯст."

12 Касе ки Писарро дорад, ҳаёт дорад, касе ки Писари Худоро надорад, ҳаёт надорад."

13 Ба шумо, ки ба номи Писари Худо имон доред, инро навиштаам, то донед, ки ҳаёти абадӣ доред, ва то дар имон ба Писари Худо монед."

14 Ва ҷуръате ки мо назди Ӯ дорем, дар он аст, ки агар мо мувофиқи хости Ӯ чизеро хоҳиш кунем, Ӯ моро мешунавад;"

15 ва агар донем, ки Ӯ моро дар ҳар он чи хоҳиш кунем, мешунавад, онро низ медонем, ки он чи аз Ӯ хоҳиш кардаем, меёбем."

16 Агар касе бародари худро бинад, ки гуноҳе мекунад, ки анҷомаш марг нест, бигзор дуо гӯяд, ва Худо ӯро зиндагӣ мебахшад, дар бораи онҳое мегӯям, ки анҷоми гуноҳашон марг нест. Гуноҳе ҳаст, ки анҷомаш марг аст; дар бораи чунин гуноҳ намегӯям, ки дуо гӯед."

17 Ҳар ноинсофӣ гуноҳ аст, лекин гуноҳе ҳаст, ки анҷомаш марг нест."

18 Мо медонем, ки ҳар кӣ аз Худо таваллуд ёфтааст, гуноҳ намекунад, балки касе ки аз Худо таваллуд ёфт, худро нигоҳ медорад, ва шарир ба вай даст намерасонад."

19 Мо медонем, ки мо аз Худо ҳастем ва тамоми ҷаҳон зери фармони шарир аст."

20 Валекин мо медонем, ки Писари Худо омада, ба мо хирад бахшид, то Ҳақро шиносем, ва мо дар Ҳақ, дар Писари Ӯ Исои Масеҳ ҳастем. Ӯ Худои ҳақиқӣ ва ҳаёти абадӣ мебошад."

21 Эй фарзандон! Худро аз бутҳо нигоҳ доред. Омин. 

"