1

1 Павлус, бандаи Исои Масеҳ, расули даъватшуда ва барои Инҷили Худо ҷудо кардашуда,"

2 ки онро Худо пештар, ба воситаи пайғамбарони Худ, дар Китоби Муқаддас ваъда карда буд,"

3 яъне Инҷил дар бораи Писари Худ, ки аз ҷиҳати ҷисм аз насли Довуд ба дунё омадааст,"

4 ва аз ҷиҳати рӯҳи қудсият, ба воситаи бархестанаш аз мурдагон, чун Писари Худо бо қувват маълум шудааст, яъне дар бораи Худованди мо Исои Масеҳ,"

5 ки ба воситаи Ӯ мо файз ва вазифаи расулиро пайдо кардаем, то ба хотири номи Ӯ ҳамаи халқҳоро ба итоати имон дароварем,"

6 ки дар миёни онҳо шумо низ даъватшудагони Исои Масеҳ ҳастед, —"

7 ба ҳамаи дӯстдоштагони Худо, муқаддасони даъватшуда, ки дар Рум ҳастанд, аз ҷониби Падари мо Худо ва Худованд Исои Масеҳ файз ва осоиш бар шумо бод."

8 Пеш аз ҳама ба Худои худ ба воситаи Исои Масеҳ барои ҳамаи шумо шукр мегӯям, ки имони шумо дар тамоми ҷаҳон шӯҳрат ёфтааст."

9 Худое ки Ӯро дар башорати Писараш бо рӯҳи худ ибодат мекунам, маро шоҳид аст, ки чӣ гуна пайваста шуморо ба ёд меоварам"

10 ва ҳамеша дар дуоҳои худ илтимос мекунам, ки хости Худо ягон вақт ба ман мусоидат намояд, ки назди шумо биёям."

11 Зеро хеле орзуманди дидани шумо мебошам, то як атои рӯҳоние барои устувор шуданатон ба шумо тақдим намоям,"

12 яъне бо якҷоягии шумо аз имони умумиамон, аз имони шумо ва худам, тасаллӣ ёбам."

13 Эй бародарон, намехоҳам бехабар бошед ки борҳо ният доштам назди шумо биёям, — лекин то кунун чизе ба ман монеъ мешуд, — то дар миёни шумо низ, чун дар халқҳои дигар, самаре ҳосил кунам."

14 Ман нисбат ба юнониён ва барбариён, нисбат ба хирадмандон ва нодонон, қарзе ба гардан дорам;"

15 пас, хоҳони онам, ки ба шумо низ, ки дар Рум ҳастед, башорат диҳам."

16 Зеро аз Инҷили Масеҳ шармсор нестам, чунки он қуввати Худост барои наҷоти ҳар касе ки имон оварад: ҳам, аввалан, яҳудӣ ва ҳам юнонӣ."

17 Зеро росткории Худо дар он аз имон ба имон ошкор мешавад, чунон ки навишта шудааст: “Вале росткор бо имон зиндагӣ мекунад”."

18 Зеро ғазаби Худо аз осмон зоҳир мешавад бар ҳар гуна худонотарсӣ ва бадкирдории одамоне ки ростиро бо бадкирдорӣ поймол мекунанд."

19 Зеро ки он чи дар бораи Худо донистан мумкин аст, ба онҳо маълум аст, чунки Худо ба онҳо маълум кардааст;"

20 зеро моҳияти нонамоёни Ӯ, яъне қуввати абадӣ ва илоҳияти Ӯ, аз офариниши ҷаҳон ба воситаи дидани офаридаҳояш ба назар намоён аст, бинобар ин онҳо ҳеҷ узре надоранд."

21 Агарчи онҳо Худоро шинохтанд, Ӯро чун Худо ситоиш накарданд ва шукр нагуфтанд, балки хаёлоти онҳо ҳеҷ гардиданд, ва дили бефаросати онҳо тира шуд."

22 Худро хирадманд номида, аҳмақ шуданд,"

23 ва ҷалоли Худои нобуднашавандаро ба сурате табдил доданд, ки ба одами нобудшаванда, ба парандагон, чорпоён ва хазандагон монанд аст."

24 Бинобар ин Худо онҳоро бо шаҳватҳои дилашон ба нопокӣ гирифтор кард, ба тавре ки онҳо баданҳои худро бо ҳамдигар нангин карданд;"

25 онҳо ростии Худоро ба дурӯғ иваз карданд ва парастишу ибодат карданд офаридаро ба ҷои Офаридгоре ки то абад муборак аст, омин."

26 Аз ин сабаб Худо онҳоро ба ҳавасҳои нангин гирифтор кард: занони онҳо алоқаи табииро ба алоқаи ғайритабиӣ иваз карданд;"

27 ҳамчунин мардон алоқаи табииро бо занон тарк карда, оташи шаҳваташон ба якдигар баланд шуд, ва мард бо мард ба кирдори нангин машғул шуда, сазои гумроҳии худро дар худашон диданд."

28 Ва азбаски Худоро бо ақли худ шинохтан нахостанд, Худо онҳоро ба фикрҳои ношоиста вогузошт, то ки корҳои носазо кунанд,"

29 бинобар ин онҳо аз ҳар гуна норостӣ, фосиқӣ, бадӣ, тамаъ ва кина, ҳамчунин аз ҳасад, куштор, ҷанҷол, фиреб ва бадхӯӣ пур ҳастанд,"

30 бадгап, тӯҳматчӣ, худобадбин, дилозор, мағрур, худсито ва бадандеш ҳастанд, ба падару модарон итоат намекунанд,"

31 бефаҳм, аҳдшикан, номеҳрубон, оштинопазир ва бераҳманд."

32 Агарчи доварии Худоро медонанд, ки кунандагони чунин корҳо сазовори марганд, на фақат худашон ин корҳоро мекунанд, балки аз кунандагони дигар низ хуш ҳастанд."

2

1 Бинобар ин ту, эй одами ҳукмкунанда, ҳар кӣ бошӣ, узре надорӣ, чунки бо он чи дигареро ҳукм мекунӣ, худатро маҳкум менамоӣ, зеро ту, ки ҳукм мекунӣ, худи ҳамон корҳоро мекунӣ."

2 Лекин мо медонем, ки доварии Худо бар кунандагони чунин корҳо барҳақ аст."

3 Наход ки ту, эй одамизод, гумон мекунӣ, ки бо ҳукм кардани кунандагони чунин корҳо аз доварии Худо халос мешавӣ, дар ҳоле ки худат ҳамон корҳоро мекунӣ?"

4 Ё ту фаровонии меҳрубонӣ, тоқат ва пурсабрии Ӯро хор мешуморӣ, бехабар аз он ки меҳрубонии Худо туро ба тавба роҳнамоӣ мекунад?"

5 Аммо, аз боиси саркашӣ ва дили тавбанопазири худ, ту ғазабро барои худ дар рӯзи ғазаб ва ошкоршавӣ ва доварии одилонаи Худо зиёд мегардонӣ,"

6 ки Ӯ ба ҳар кас мувофиқи корҳояш сазо медиҳад:"

7 ба онҳое ки доим кори нек карда, ҷалол, иззат ва бефаноӣ меҷӯянд, ҳаёти абадӣ медиҳад;"

8 вале онҳоеро, ки худхоҳ буда, ба ростӣ итоат намекунанд, ва ба норостӣ итоат мекунанд, ба хашму ғазаб гирифтор мекунад."

9 Мусибату тангӣ ояд бар ҷони ҳар одаме ки кори бад мекунад: ҳам, аввалан, бар яҳудӣ ва ҳам бар юнонӣ!"

10 Лекин ҷалол, иззат ва осоиш ояд ба ҳар касе ки кори нек мекунад: ҳам, аввалан, ба яҳудӣ ва ҳам ба юнонӣ!"

11 Зеро ки Худо рӯйбинӣ надорад."

12 Онҳое ки бе шариат буда, гуноҳ кардаанд, берун аз шариат низ ҳалок мешаванд; вале онҳое ки зери шариат буда, гуноҳ кардаанд, ба воситаи шариат маҳкум мешаванд,"

13 чунки на шунавандагони шариат пеши Худо росткоранд, балки иҷрокунандагони шариат сафед карда мешаванд."

14 Зеро, вақте халқҳое ки шариат надоранд, табиатан фармудаҳои шариатро ба ҷо меоваранд, шариат надошта бошанд ҳам, худашон барои худ шариат ҳастанд;"

15 рафторашон нишон медиҳад, ки амали шариат дар дилашон навишта шудааст; виҷдон ва фикрҳояшон низ, ки якдигарро гоҳе айбдор ва гоҳе сафед мекунанд, дар ин бора гувоҳӣ медиҳанд, —"

16 дар ҳамон рӯзе ки Худо, мувофиқи Инҷили ман, сирри одамонро ба воситаи Исои Масеҳ доварӣ мекунад."

17 Инак, ту яҳудӣ ном дорӣ, ва ба шариат такя мекунӣ, ва аз шинохтани Худо фахр мекунӣ,"

18 ва хости Ӯро медонӣ, ва азбаски шариатро омӯхтаӣ, фарқи неку бадро мефаҳмӣ;"

19 ва дилпур ҳастӣ, ки ту роҳнамои кӯрон, нуре барои бошандагони торикӣ,"

20 тарбиятгари нодонон ва муаллими кӯдакон ҳастӣ, ва дар шариат намунаи дониш ва ростиро дорӣ."

21 Пас, ту, ки дигаронро таълим медиҳӣ, оё худатро таълим намедиҳӣ?"

22 Ту, ки бар зидди дуздӣ мавъиза мекунӣ, оё худат дуздӣ мекунӣ? Ту, ки мегӯӣ, зино набояд кард, оё худат зино мекунӣ? Ту, ки аз бутҳо нафрат дорӣ, оё ибодатхонаҳоро ғорат мекунӣ?"

23 Ту, ки бо шариат фахр мекунӣ, оё шариатро вайрон карда, ба Худо беҳурматӣ мекунӣ?"

24 Зеро ба воситаи шумо, чунон ки навишта шудааст, дар миёни халқҳо номи Худоро хор медоранд."

25 Хатна фоиданок аст, ба шарте ки шариатро риоя кунӣ; аммо агар шариатро вайрон кунӣ, хатнаи ту бехатнагӣ шуд."

26 Пас, агар бехатнае фармудаҳои шариатро риоя кунад, оё бехатнагии вай хатна шумурда намешавад?"

27 Ва бехатнаи табиӣ, ки шариатро ба ҷо меоварад, оё туро ҳукм намекунад, ки дорои Китоб ва хатна ҳастию шариатро вайрон мекунӣ?"

28 Зеро яҳудӣ на он кас аст, ки зоҳиран чунин бошад, ва хатна на он чиз аст, ки бар ҷисм намоён бошад,"

29 балки яҳудӣ он кас аст, ки дар ботин чунин бошад, ва хатна он чиз аст, ки дар дил мувофиқи рӯҳ, на мувофиқи ҳарф, ҷо дошта бошад; ва ситоиши чунин одам на аз ҷониби одамон, балки аз ҷониби Худост."

3

1 Пас, яҳудӣ чӣ бартарӣ дорад, ё ки хатна чӣ фоида дорад?"

2 Бартарии бузурге аз ҳар ҷиҳат, ва пеш аз ҳама аз он ҷиҳат, ки ба дасташон суханони Худо супурда шудаанд."

3 Зеро чӣ гӯем? Агар баъзеашон бевафо бошанд, оё бевафоии онҳо вафои Худоро ҳеҷ мекунад?"

4 Ҳеҷ гоҳ. Балки Худо барҳақ аст, агарчи ҳар одам дурӯғгӯй бошад, чунон ки навишта шудааст:

“То ки Ту дар суханони Худ ҳақ бароӣ

Ва дар мурофиа ғолиб оӣ”.

5 Лекин агар бадкирдории мо росткории Худоро ошкор мекарда бошад, чӣ гӯем? Оё Худо, ҳангоме ки ба ғазаб меояд, ноҳақ аст? — Инро ба таври одамӣ мегӯям."

6 Ҳеҷ гоҳ. Вагарна Худо чӣ гуна метавонад ҷаҳонро доварӣ кунад?"

7 Зеро агар ба воситаи дурӯғи ман ростии Худо барои ҷалоли Ӯ афзун мешуда бошад, пас чаро ман боз ҳамчун гуноҳкоре ҳукм мешавам?"

8 Ва магар чунон кунем, ки баъзеҳо ба мо тӯҳмат карда, даъво менамоянд, гӯё мо мегуфта бошем: “Биёед бадӣ кунем, то некӣ ҳосил шавад”? Маҳкумияти чунин касон одилона аст."

9 Пас чӣ гӯем? Оё мо бартарӣ дорем? Не, надорем, зеро пеш аз ин даъво кардаем, ки ҳам яҳудиён ва ҳам юнониён, ҳама зери ҳукми гуноҳ ҳастанд,"

10 чунон ки навишта шудааст:

“Касе росткор нест, як нафар ҳам нест;"

11 Касе бофаҳм нест; касе худоҷӯй нест;"

12 Ҳама гумроҳ шудаанд, аз як сар ношояманд:

Некӯкоре нест, як нафар ҳам нест."

13 Гулӯяшон қабри кушода аст;

Бо забонашон фиреб медиҳанд;

Зери лабонашон заҳри мори афъӣ аст;"

14 Даҳонашон пур аз дашном ва талхист;"

15 Пойҳошон барои хунрезӣ шитобон ҳастанд;"

16 Вайронӣ ва бадбахтӣ дар роҳҳои онҳост;"

17 Онҳо роҳи осоишро намедонанд."

18 Дар пеши чашмашон тарси Худо нест”.

19 Лекин мо медонем, ки ҳар чи шариат мегӯяд, ба аҳли шариат мегӯяд, то ҳар даҳоне баста шавад ва тамоми ҷаҳон пеши Худо айбдор гардад,"

20 чунки бо корҳои шариат ҳеҷ башаре пеши Ӯ сафед намешавад; зеро гуноҳ ба воситаи шариат дониста мешавад."

21 Аммо акнун, берун аз шариат, росткории Худо ошкор шудааст, ки Таврот ва пайғамбарон бар он гувоҳӣ медиҳанд, —"

22 росткории Худо ба воситаи имон ба Исои Масеҳ барои ҳама кас ва бар ҳамаи имондорон; зеро ҳеҷ фарқе нест,"

23 чунки ҳама гуноҳ карда, аз ҷалоли илоҳӣ маҳрум шудаанд"

24 ва муфт, бо файзи Ӯ, ба воситаи раҳоие ки дар Исои Масеҳ аст, сафед карда мешаванд,"

25 ки Ӯро Худо пешниҳод кард, то ки дар хуни Ӯ ба воситаи имон кафорате бошад, барои нишон додани адолати Ӯ дар нодида гирифтани гуноҳҳои пештара дар замони пурсабрии Худо,"

26 ва барои нишон додани адолати Ӯ дар замони ҳозира, то ки Ӯ одил бошад ва ҳар киро, ки ба Исо имон меоварад, сафед кунад."

27 Пас, чӣ ҷои фахр аст? Он аз байн рафтааст. Бо кадом шариат? Оё бо шариати амалҳо? Не, балки бо шариати имон."

28 Пас, чунин меҳисобем, ки одамизод, бе корҳои шариат, ба воситаи имон сафед мешавад."

29 Ё Худо фақат Худои яҳудиён аст? Магар Худои халқҳо ҳам нест? Албатта, Ӯ Худои халқҳо ҳам ҳаст;"

30 чунки Худо ягона аст, ва Ӯ аҳли хатнаро аз рӯи имон ва бехатнагонро ба воситаи имон сафед мекунад."

31 Пас, оё мо шариатро ба воситаи имон ҳеҷ мегардонем? Ҳеҷ гоҳ, балки шариатро устувор мегардонем."

4

1 Пас, чӣ гӯем, ки падари мо Иброҳим аз ҷиҳати ҷисм чӣ чизе пайдо кард?"

2 Агар Иброҳим бо корҳо сафед шуда бошад, метавонист фахр кунад, аммо пеши Худо чунин нест."

3 Зеро Китоб чӣ мегӯяд: “Ва Иброҳим ба Худо имон овард, ва ин барои ӯ росткорӣ ҳисобида шуд”."

4 Барои касе ки кор мекунад, муздаш на аз рӯи файз, балки аз рӯи ӯҳдадорӣ ҳисоб карда мешавад;"

5 лекин барои касе ки кор намекунад, балки имон меоварад ба Он ки худонотарсонро сафед мекунад, имонаш росткорӣ ҳисобида мешавад."

6 Чунон ки Довуд низ одамеро хушбахт меномад, ки Худо ба вай росткориро новобаста ба корҳояш ба ҳисоб мегирад:

7 “Хушо касоне ки хатоҳошон бахшида шудаанд

ва гуноҳҳошон пӯшонда шудаанд;"

8 хушо касе ки Худованд гуноҳи вайро ба ҳисоб намеоварад”.

9 Оё ин хушбахтӣ барои аҳли хатна аст ё барои бехатнагон низ? Зеро гуфтем, ки барои Иброҳим имонаш росткорӣ ҳисобида шуд."

10 Кай ҳисобида шуд? Пас аз хатна ё пеш аз хатна? Пас аз хатна не, балки пеш аз хатна буд."

11 Ва аломати хатнаро ӯ, ҳамчун мӯҳри росткорӣ мувофиқи имоне ки дар ҳолати бехатнагии худ дошт, пайдо кард, бинобар ин ӯ падари ҳамаи имондорони бехатна шуд, то барои онҳо низ росткорӣ ҳисобида шавад;"

12 ва ҳамчунин падари аҳли хатна шуд, ки онҳо на танҳо аз аҳли хатнаанд, балки низ имонеро, ки Иброҳим дар ҳолати бехатнагӣ дошт, пайравӣ мекунанд."

13 Зеро ба Иброҳим, ё ба наслаш, ваъдаи он ки ӯ вориси ҷаҳон мешавад, ба воситаи шариат не, балки ба воситаи росткории имон дода шудааст."

14 Зеро агар аҳли шариат ворис бошанд, дар он ҳол имон ҳеҷ асту ваъда пуч;"

15 чунки шариат сабаби ғазаб мешавад, зеро дар ҷое ки шариат нест, вайронкунии он ҳам нест."

16 Бинобар ин мувофиқи имон аст, то аз рӯи файз бошад, то ки ваъда ба тамоми насл таъмин шавад, на танҳо ба аҳли шариат, балки низ ба аҳли имони Иброҳим, ки ӯ падари ҳамаи мост,"

17 чунон ки навишта шудааст: “Ман туро падари халқҳои бисёр гардондам”, пеши Худое ки Иброҳим ба Ӯ имон овард, пеши Худое ки мурдагонро зинда мекунад ва номавҷудро ҳамчун мавҷуд мехонад."

18 Дар ҳоле ки ҳеҷ умеде набуд, Иброҳим умедвор шуда, имон овард, то падари халқҳои бисёр шавад, аз рӯи он чи гуфта шудааст: “Насли ту чунин мешавад”."

19 Ва дар имон суст нашуда, ба он нигоҳ накард, ки бадани ӯ дар синни қариб садсолагӣ аллакай мурдааст, ва бачадони Соро низ мурдааст;"

20 ва ба ваъдаи Худо аз беимонӣ шубҳа накард, балки дар имонаш устувор истода, Худоро ҳамду сано хонд,"

21 ва боварии комил дошт, ки Ӯ ба иҷрои ваъдаи Худ низ қодир аст."

22 Аз ҳамин сабаб барои ӯ росткорӣ ҳисобида шуд."

23 Аммо на танҳо дар ҳаққи ӯ навишта шудааст, ки барои ӯ ҳисобида шуд,"

24 балки дар ҳаққи мо низ: барои мо низ ҳисобида мешавад, ки имон дорем ба Он ки Худованди мо Исоро аз мурдагон бархезонд,"

25 ки Ӯ ба сабаби хатоҳои мо таслим гардид ва барои сафед кардани мо бархезонда шуд."

5

1 Пас, мо бо имон сафед шуда, бо Худо ба воситаи Худованди мо Исои Масеҳ осоиш дорем,"

2 ки ба воситаи Ӯ мо бо имон сӯи ин файзе роҳ ёфтаем, ки дар он истодаем ва бо умеди ҷалоли илоҳӣ фахр мекунем."

3 Ва на танҳо бо ин, балки бо азобҳо низ фахр мекунем, зеро медонем, ки азоб сабрро ба вуҷуд меоварад,"

4 ва сабр — ботаҷрибагиро, ва ботаҷрибагӣ — умедро,"

5 ва умед шарманда намекунад, чунки муҳаббати Худо дар дилҳои мо ба воситаи Рӯҳулқудс, ки ба мо дода шуд, ҷорӣ шудааст."

6 Зеро Масеҳ, ҳангоме ки мо ҳанӯз нотавон будем, дар вақти муқарраршуда барои худонотарсон мурд."

7 Зеро гумон намеравад, ки касе барои росткоре мурад, вале эҳтимол дорад, ки барои ягон некӯкоре касе ба мурдан ҷуръат кунад."

8 Лекин Худо муҳаббати Худро нисбат ба мо бо ҳамин исбот мекунад, ки ҳангоме ҳанӯз гуноҳкор будем, Масеҳ барои мо мурд."

9 Пас, хусусан акнун, ки бо Хуни Ӯ сафед шудаем, ба воситаи Ӯ аз ғазаб наҷот меёбем."

10 Зеро агар бо Худо, ҳангоми душман будани худ, ба воситаи марги Писари Ӯ оштӣ карда бошем, пас, хусусан баъд аз оштӣ кардан, мо ба воситаи ҳаёти Ӯ наҷот меёбем."

11 Ва на танҳо ин, балки низ бо Худо ба воситаи Худованди мо Исои Масеҳ фахр мекунем, ки ба воситаи Ӯ акнун оштӣ ба даст овардаем.

Ҳаёт бо ,,,," Масеҳ ва марг бо Одам"

12 Пас, чунон ки ба воситаи як одам гуноҳ ба ҷаҳон дохил шуд ва бо гуноҳ марг омад, ончунон низ ба ҳамаи одамон гузашт, чунки ҳама гуноҳ карданд."

13 Зеро пеш аз шариат ҳам гуноҳ дар ҷаҳон буд, лекин ҳангоме ки шариат нест, гуноҳ ҳисобида намешавад."

14 Бо ин ҳама, аз Одам то Мусо марг бар онҳое низ ҳукмрон буд, ки хатое монанди гуноҳи Одам накарда буданд, ки ӯ намунаи Шахси оянда аст."

15 Лекин атои файз ба хато монанд нест. Зеро агар бо хатои як кас бисёр касон гирифтори марг шуда бошанд, пас, хусусан файзи Худо ва тӯҳфаи он барои бисёр касон ба воситаи файзи як Одам, яъне Исои Масеҳ, фаровон мегардад."

16 Ва тӯҳфа ба он чи ба воситаи як гуноҳкор омад, монанд нест; зеро доварӣ пас аз як хато сабаби маҳкумият мешавад, лекин атои файз пас аз хатоҳои бисёр сафед мекунад."

17 Зеро агар бо хатои як кас марг ба воситаи ҳамин як кас ҳукмрон шуда бошад, пас, хусусан онҳое ки фаровонии файз ва тӯҳфаи росткориро қабул мекунанд, дар ҳаёт ба воситаи Исои Масеҳи ягона ҳукмрон мешаванд."

18 Бинобар ин, чунон ки ба воситаи хатои як кас ҳамаи одамон маҳкум шуданд, ончунон ба воситаи росткории як Кас ҳамаи одамон барои ҳаёт сафед шуданд."

19 Зеро, чунон ки ба воситаи беитоатии як кас бисёр касон гуноҳкор шуданд, ончунон ба воситаи итоати як Кас бисёр касон росткор мешаванд."

20 Аммо шариат баъд ба майдон омад, то хато зиёд шавад; ва ҳангоме ки гуноҳ зиёд шуд, файз хеле фаровон гардид,"

21 то ки, чунон ки гуноҳ ба воситаи марг ҳукмрон шуд, ончунон файз ҳам ба воситаи росткорӣ барои ҳаёти абадӣ ба воситаи Худованди мо Исои Масеҳ ҳукмрон шавад."

6

1 Пас чӣ гӯем? Оё дар гуноҳ монем, то файз зиёд шавад? Ҳеҷ гоҳ."

2 Мо, ки нисбат ба гуноҳ мурдаем, чӣ гуна метавонем дар он боз зиндагӣ кунем?"

3 Оё намедонед, ки ҳамаи мо, ки дар Масеҳ Исо таъмид ёфтаем, дар марги Ӯ таъмид ёфтаем?"

4 Пас мо, дар маргаш таъмид ёфта, бо Ӯ гӯронда шудаем, то ки, чунон ки Масеҳ бо ҷалоли Падар аз мурдагон бархезонда шуд, ончунон мо низ дар ҳаёти нав қадамгузор шавем."

5 Зеро агар мо дар монандии марги Ӯ бо Ӯ пайванд шуда бошем, дар монандии растохези Ӯ низ пайванд мешавем."

6 Зеро медонем, ки инсони кӯҳнаи мо бо Ӯ ба салиб кашида шудааст, то бадани пургуноҳ ҳеҷ гардад, ва мо дигар бандагони гуноҳ набошем;"

7 чунки мурда аз гуноҳ озод аст."

8 Агар мо бо Масеҳ мурда бошем, боварӣ дорем, ки бо Ӯ зиндагӣ низ мекунем."

9 Зеро медонем, чун Масеҳ аз мурдагон бархезонда шуд, дигар намемурад: марг дигар бар Ӯ ҳукмронӣ намекунад."

10 Зеро, ин ки Ӯ мурд, як бор барои ҳамеша нисбат ба гуноҳ мурд, аммо ин ки зинда аст, барои Худо зинда аст."

11 Ҳамин тавр шумо низ худро нисбат ба гуноҳ мурда, аммо барои Худо дар Худованди мо Масеҳ Исо зинда ҳисоб кунед."

12 Пас, бигзор гуноҳ дар бадани мирандаи шумо подшоҳӣ накунад, то ба он дар ҳавасҳои бадан итоат накунед;"

13 ва узвҳои худро чун асбоби бадкирдорӣ ба гуноҳ насупоред, балки худро, ҳамчун касони аз мурдагон зиндашуда, ба Худо супоред ва узвҳои худро чун асбоби росткорӣ дар ихтиёри Худо вогузор намоед."

14 Зеро гуноҳ бар шумо ҳукмронӣ намекунад, чунки на зери шариат, балки зери файз ҳастед."

15 Пас чӣ кунем? Оё гуноҳ кунем, зеро на зери шариат, балки зери файз ҳастем? Ҳеҷ гоҳ."

16 Оё намедонед, ки ба ҳар кӣ худро чун бандагон барои итоат супоред, бандагони ҳамон кас ҳастед, ки ба вай итоат мекунед, хоҳ гуноҳе барои марг бошад, хоҳ итоате барои росткорӣ?"

17 Аммо, Худоро шукр, ки агарчи бандагони гуноҳ будед, аз таҳти дил ба ҳамон тарзи таълим фармонбардор шудаед, ки ба он супорида шудаед."

18 Ва аз гуноҳ озод шуда, бандагони росткорӣ гардидаед."

19 Ба хотири нотавонии ҷисматон, ба таври одамӣ мегӯям: чунон ки шумо узвҳои худро ба бандагии нопокӣ ва бадкорӣ супорида, ба бадкорӣ афтода будед, ончунон акнун узвҳои худро ба бандагии росткорӣ барои муқаддасшавӣ вогузор намоед."

20 Зеро вақте ки бандагони гуноҳ будед, аз росткорӣ озод будед."

21 Пас он вақт чӣ самаре доштед? Корҳое мекардед, ки акнун аз онҳо шарм медоред, чунки анҷоми онҳо марг аст."

22 Лекин акнун, ки аз гуноҳ озод шуда, бандагони Худо гардидаед, самари шумо муқаддасшавист, ва анҷоми кор ҳаёти абадист."

23 Зеро музди гуноҳ марг аст, аммо атои Худо ҳаёти абадист дар Худованди мо Масеҳ Исо."

7

1 Эй бародарон, магар намедонед, — зеро ба донандагони шариат сухан мегӯям, — ки шариат бар одамизод дар вақти зиндагии вай ҳукмронӣ мекунад?"

2 Зеро зани шавҳардор мувофиқи шариат ба шавҳари зинда вобаста аст, ва агар шавҳараш мурад, вай аз шариати шавҳардорӣ озод мешавад."

3 Бинобар ин агар вай дар вақти зиндагии шавҳараш аз марди дигаре шавад, зинокор номида мешавад; лекин агар шавҳараш мурад, вай аз шариат озод мешавад ва ҳар гоҳ аз марди дигар шавад, зинокор ҳисоб намеёбад."

4 Шумо низ, эй бародарони ман, ба воситаи бадани Масеҳ нисбат ба шариат ба марг супурда шудаед, то аз они Дигаре бошед, яъне аз они Ӯ, ки аз мурдагон бархезонда шуд, то барои Худо самаре оварем."

5 Зеро, ҳангоме ки дар ҷисм будем, ҳавасҳои гуноҳҳое ки ба воситаи шариат барангехта мешуданд, дар узвҳои мо амал мекарданд, то барои марг самаре оварем."

6 Лекин акнун нисбат ба шариате ки моро баста буд, мурда, аз он озод шудаем, то бо Рӯҳи нав бандагӣ намоем, на бо ҳарфи кӯҳна."

7 Пас чӣ гӯем? Оё шариат гуноҳ аст? Ҳеҷ гоҳ. Лекин агар шариат намебуд, гуноҳро намешинохтам. Зеро агар шариат намегуфт, ки “тамаъ накун”, ман намедонистам, ки тамаъ чист."

8 Аммо гуноҳ, аз фармуда фурсат ёфта, дар ман ҳар гуна тамаъро ба вуҷуд овард, зеро бе шариат гуноҳ мурда аст."

9 Ман замоне бе шариат зинда будам, аммо вақте ки фармуда ба майдон омад, гуноҳ зинда шуд,"

10 ва ман мурдам, ва он фармудае ки барои ҳаёт дода шуда буд, сабаби марги ман шуд;"

11 чунки гуноҳ, аз фармуда фурсат ёфта, маро фирефта кард ва ба воситаи он кушт."

12 Бинобар ин шариат муқаддас аст, фармуда муқаддас, одилона ва нек."

13 Пас, оё чизи нек барои ман сабаби марг шуд? Ҳеҷ гоҳ. Балки гуноҳ ба воситаи чизи нек ба ман марг овард, то ҳамчун гуноҳ ошкор шавад ва бадии беандозаи гуноҳ ба воситаи фармуда маълум гардад."

14 Зеро мо медонем, ки шариат рӯҳонӣ мебошад, вале ман ҷисмонӣ ҳастам ва ба гуноҳ фурӯхта шудаам."

15 Зеро он чи мекунам, намефаҳмам; чунки он чи мехоҳам, намекунам, балки он чи бад мебинам, ба ҷо меоварам."

16 Аммо агар он чи намехоҳам, ба ҷо меоварам, бо ҳамин қабул мекунам, ки шариат нек аст."

17 Ва акнун кунандаи он ман нестам, балки гуноҳест, ки дар ман сокин аст."

18 Зеро медонам, ки дар ман, яъне дар ҷисми ман, чизи нек сокин нест; чунки ҳарчанд майли кардани кори нек дар ман ҳаст, онро карда наметавонам."

19 Зеро он кори неке ки мехоҳам, ба ҷо намеоварам, лекин кори баде ки намехоҳам, мекунам."

20 Аммо агар он чи намехоҳам, ба ҷо меоварам, акнун кунандаи он ман нестам, балки гуноҳест, ки дар ман сокин аст."

21 Пас чунин қонун пайдо мекунам, ки ҳангоме ман мехоҳам кори нек кунам, аз ман кори бад сар мезанад."

22 Зеро ботинан аз шариати Худо лаззат мебарам,"

23 лекин дар узвҳои худ қонуни дигаре мебинам, ки ба муқобили қонуни хиради ман меҷангад ва маро асири қонуни гуноҳ мегардонад, ки дар узвҳои ман аст."

24 Вой бар ман, ки шахси бечора ҳастам! Кӣ маро аз ин бадани гирифтори марг раҳоӣ медиҳад?"

25 Худоро ба воситаи Худованди мо Исои Масеҳ шукр мегӯям. Пас ман бо ақли худ шариати Худоро бандагӣ менамоям, вале бо ҷисми худ қонуни гуноҳро."

8

1 Пас ҳеҷ маҳкумияте нест барои онҳое ки дар Масеҳ Исо ҳастанд ва на аз рӯи ҷисм, балки аз рӯи Рӯҳ рафтор мекунанд,"

2 чунки қонуни Рӯҳи ҳаёт дар Масеҳ Исо маро аз қонуни гуноҳ ва марг озод кардааст."

3 Зеро, азбаски шариат бо айби ҷисм нотавон шуда, ноилоҷ монда буд, Худо Писари Худро ба сурати ҷисми пургуноҳ ва барои гуноҳ фиристода, гуноҳро дар ҷисм маҳкум кард,"

4 то ки фармудаҳои одилонаи шариат дар мо, ки на аз рӯи ҷисм, балки аз рӯи Рӯҳ рафтор мекунем, ба амал оянд."

5 Зеро онҳое ки ҷисмонианд, дар фикри чизҳои ҷисмонӣ ҳастанд, вале онҳое ки рӯҳонианд, дар фикри чизҳои рӯҳонӣ."

6 Фикрҳои ҷисмонӣ марг аст, аммо фикрҳои рӯҳонӣ ҳаёт ва осоиш,"

7 чунки фикрҳои ҷисмонӣ душманӣ ба Худост, зеро ба шариати Худо фармонбардор нест ва буда ҳам наметавонад."

8 Бинобар ин онҳое ки дар ҷисманд, ба Худо писанд афтода наметавонанд."

9 Лекин шумо на дар ҷисм, балки дар Рӯҳ ҳастед, агар ҳақиқатан Рӯҳи Худо дар шумо сокин бошад. Аммо агар касе дорои Рӯҳи Масеҳ набошад, вай аз они Ӯ нест."

10 Ва агар Масеҳ дар шумо бошад, бадан ба воситаи гуноҳ мурда аст, вале рӯҳ ба воситаи росткорӣ зинда аст."

11 Ва агар Рӯҳи Он ки Исоро аз мурдагон бархезонд, дар шумо сокин бошад, Он ки Масеҳро аз мурдагон бархезонд, баданҳои мирандаи шуморо низ бо Рӯҳи Худ, ки дар шумо сокин аст, зинда мекунад."

12 Пас, эй бародарон, мо ӯҳдадори ҷисм нестем, то аз рӯи ҷисм зиндагӣ кунем;"

13 зеро агар аз рӯи ҷисм зиндагӣ кунед, мемуред; аммо агар амалҳои баданро ба воситаи Рӯҳ кушед, зинда мемонед."

14 Зеро ҳамаи онҳое ки роҳнамояшон Рӯҳи Худост, писарони Худо ҳастанд;"

15 чунки шумо рӯҳи бандагиро қабул накардаед, ки боз тарсон бошед, балки Рӯҳи писархондагиро қабул кардаед, ки бо Ӯ мо нидо мекунем: “Эй Або, эй Падар! ”"

16 Ҳамон Рӯҳ бо рӯҳи мо шаҳодат медиҳад, ки мо фарзандони Худо ҳастем."

17 Ва агар фарзандон бошем, ворисон низ ҳастем: ворисони Худо ва ҳамроҳи Масеҳ ворисонем, агар ҳақиқатан бо Ӯ азоб кашем, то низ бо Ӯ ҷалол ёбем."

18 Зеро ман дилпурам, ки азобҳои замони ҳозира дар муқоиса бо он ҷалоле ки дар мо ошкор мешавад, ҳеҷ аст."

19 Зеро офариниш бо майли том мунтазири ошкоршавии писарони Худо аст,"

20 чунки офариниш на бо ихтиёри худ, балки бо хости фармонравои худ фармонбардори нестшавӣ шудааст, ба умеди он ки"

21 худи офариниш ҳам аз бандагии нобудшавӣ халосӣ ёфта, ба озодии ҷалоли фарзандони Худо шарик шавад."

22 Зеро медонем, ки тамоми офариниш бо ҳам то ҳол менолад ва дарди зоиш мекашад;"

23 ва на танҳо он, балки худи мо низ, ки соҳиби навбари Рӯҳ ҳастем, дар даруни худ менолем ва мунтазири писархондагӣ ва раҳоии бадани худ мебошем."

24 Зеро бо умед наҷот ёфтаем. Аммо умед, вақте ки онро мебинанд, дигар умед нест; зеро кас агар чизеро бинад, чаро боз дар умеди он бошад?"

25 Аммо агар мо дар умеди чизе бошем, ки онро намебинем, бо сабр мунтазираш мешавем."

26 Ва ҳамчунин Рӯҳ низ дар нотавониҳои мо ёрӣ медиҳад; зеро намедонем дар чӣ хусус ба таври бояду шояд дуо гӯем, лекин Худи Рӯҳ барои мо бо нолаҳои баённошуданӣ шафоат мекунад."

27 Санҷандаи дилҳо аз фикри Рӯҳ огоҳ аст, чунки Ӯ барои муқаддасон мувофиқи хости Худо шафоат мекунад."

28 Ва мо медонем, ки ба дӯстдорони Худо, ки мувофиқи нақшаи Ӯ даъват шудаанд, ҳама чиз барои некӣ хизмат мекунад;"

29 зеро онҳоеро, ки пешакӣ шинохтааст, низ пешакӣ муайян кардааст, ки ба сурати Писараш монанд шаванд, то Ӯ дар миёни бародарони бисёр нахустзода бошад;"

30 ва онҳоеро, ки пешакӣ муайян кардааст, низ даъват намудааст; ва онҳоеро, ки даъват намудааст, низ сафед кардааст; ва онҳоеро, ки сафед кардааст, низ ҷалол додааст."

31 Пас мо ба ин чӣ гӯем? Агар Худо бо мост, кӣ метавонад зидди мо бошад?"

32 Он ки Писари Худро дареғ надоштааст, балки Ӯро барои ҳамаи мо фидо кардааст, чӣ гуна ҳамроҳи Ӯ ҳама чизро ба мо намебахшад?"

33 Кӣ интихобшудагони Худоро айбдор мекунад? Худост, ки сафед мекунад."

34 Кист, ки маҳкум мекунад? Масеҳ аст, ки мурдааст, вале низ бархезонда шудааст, ва низ ба дасти рости Худост, ва дар ҳаққи мо шафоат низ мекунад."

35 Кӣ моро аз муҳаббати Масеҳ ҷудо мекунад? Оё мусибат, ё тангӣ, ё таъқибот, ё гуруснагӣ, ё бараҳнагӣ, ё хатар, ё шамшер?"

36 Чунон ки навишта шудааст:

“Ба хотири Ту мо ҳар рӯз кушта мешавем,

чун гӯсфандони куштанӣ ба шумор меравем”.

37 Аммо бар ҳамаи ин мо ба воситаи Оне ки моро дӯст доштааст, пурра ғолиб меоем."

38 Зеро ман дилпурам, ки на марг, на ҳаёт, на фариштаҳо, на сарвариҳо, на қувваҳо, на ҳозира, на оянда,"

39 на баландӣ, на пастӣ, на ҳар гуна офаридаи дигар моро аз муҳаббати Худо, ки дар Худованди мо Масеҳ Исо аст, ҷудо карда наметавонад."

9

1 Дар Масеҳ рост мегӯям, дурӯғ намегӯям, виҷдонам дар Рӯҳулқудс б ман шаҳодат медиҳад,"

2 ки ғуссаи бузургест барои ман, ва сӯзи дили ман поён надорад."

3 Зеро мехостам ба хотири бародаронам, ки аз ҷиҳати ҷисм хешони мананд, худам аз Масеҳ маҳрум шавам."

4 Онҳо исроилиёнанд; писархондагӣ ва ҷалол, аҳдҳо ва шариат, ибодат ва ваъдаҳо аз они онҳост;"

5 ва падарон аз онҳоянд, ва Масеҳ аз ҷиҳати ҷисм аз онҳост, ки Ӯ бар ҳама то абад Худои муборак аст, мин."

6 Аммо чунин нест, ки каломи Худо нопойдор шуда бошад. Зеро на ҳама исроилиянд, ки аз Исроил бошанд,"

7 ва на ҳама фарзандони Иброҳиманд, ки наслаш ҳастанд; балки “насли ту аз Исҳоқ хонда мешавад”."

8 Яъне на фарзандони ҷисм фарзандони Худо ҳастанд, балки фарзандони ваъда насл ҳисоб меёбанд."

9 Зеро каломи ваъда чунин аст: “Дар ҳамин вақт меоям, ва Соро писардор мешавад”."

10 Ва на танҳо ин, балки Ривқо низ аз яке, яъне аз падарамон Исҳоқ ҳомила буд."

11 Зеро пеш аз таваллуди кӯдакон, ки ҳанӯз ҳеҷ кори неке ё баде накарда буданд, барои он ки нақшаи Худо дар интихобашон на аз корҳо, балки аз Даъваткунанда устувор монад,"

12 ба вай гуфта шуд: “Калонӣ бандаи хурдӣ мешавад”."

13 Чунон ки навишта шудааст: “Яъқубро дӯст доштам, аммо Эсавро бад дидам”."

14 Пас чӣ гӯем? Магар назди Худо беинсофӣ ҳаст? Ҳеҷ гоҳ."

15 Зеро Ӯ ба Мусо мегӯяд: “Ҳар киро марҳамат кардан хоҳам, марҳамат мекунам, ва ба ҳар кӣ меҳрубонӣ кардан хоҳам, меҳрубонӣ мекунам”."

16 Пас, гап на дар он кас аст, ки майл дорад ва саъю кӯшиш мекунад, балки дар Худост, ки марҳамат мекунад."

17 Зеро Китоб ба фиръавн мегӯяд: “Барои он туро ба по гузоштаам, ки қуввати Худро дар ту нишон диҳам ва номи Ман дар тамоми рӯи замин шӯҳрат ёбад”."

18 Пас, Ӯ ба ҳар кӣ хоҳад, марҳамат мекунад, ва ҳар киро хоҳад, сангдил мегардонад."

19 Пас ба ман мегӯӣ: “Чаро Ӯ боз сарзаниш мекунад? Зеро кист, ки ба хости Ӯ муқобилат карда тавонад?”"

20 Аммо ту кистӣ, эй одамизод, ки бо Худо баҳс мекунӣ? Оё сохташуда ба созанда мегӯяд: “Чаро маро чунин сохтӣ? ”"

21 Оё кӯзагар бар гил ихтиёр надорад, ки аз ҳамон як хамира зарфе иззатнок ва зарфе беиззат созад?"

22 Пас, чӣ ҷои баҳс аст, ки агар Худо, бо мақсади нишон додани ғазаби Худ ва ошкор сохтани тавоноии Худ, зарфҳои ғазабро, ки барои ҳалокат муҳайё шудаанд, бо пурсабрии бузурге бардошт карда бошад,"

23 то фаровонии ҷалоли Худро бар зарфҳои марҳамат, ки Ӯ пешакӣ онҳоро барои ҷалол омода кардааст, ошкор созад."

24 Ва он зарфҳои марҳамат моем, ки Ӯ моро на танҳо аз байни яҳудиён, балки аз байни халқҳо низ даъват намудааст,"

25 чунон ки дар китоби Ҳушаъ низ мегӯяд:

«Онҳоеро, ки қавми Ман нестанд, қавми Худ хоҳам хонд,

ва онро, ки маҳбуба нест, маҳбуба хоҳам хонд;"

26 ва дар он ҷое ки ба онҳо гуфта шудааст: “Шумо қавми Ман нестед”,

онҳо писарони Худои зинда номида хоҳанд шуд».

27 Ва Ишаъё дар бораи Исроил нидо мекунад:

“Шумораи банӣ-Исроил чун реги баҳр бошад ҳам,

бақияе наҷот хоҳад ёфт;"

28 зеро Худованд коре ба анҷом мерасонад

ва ба зудӣ аз рӯи адолат ҳал мекунад,

кори қатъие бар замин мекунад”.

29 Ва чунон ки Ишаъё пешгӯӣ кардааст:

“Агар Худованди лашкарҳо барои мо насле боқӣ намегузошт,

мо чун Садӯм мешудем ва ба Амуро монандӣ медоштем”.

"

30 Пас чӣ гӯем? Халқҳое ки дар пайи росткорӣ набуданд, росткорӣ ба даст оварданд: росткорие ки аз имон аст;"

31 аммо Исроил, ки дар пайи шариати росткорӣ буд, ба шариати росткорӣ нарасид."

32 Чаро? Чунки на аз роҳи имон, балки бо корҳои шариат дар пайи он буданд. Зеро онҳо ба санги пешпое пешпо хӯрданд,"

33 чунон ки навишта шудааст:

“Инак, дар Сион санги пешпо ва харсанги монеа мегузорам,

ва ҳар кӣ ба Ӯ имон оварад, шарманда намешавад”.

"

10

1 Эй бародарон! Орзуи дили ман ва зории ман аз Худо барои Исроил ин аст, ки онҳо наҷот ёбанд."

2 Зеро дар бораи онҳо шаҳодат медиҳам, ки ғайрат барои Худо доранд, аммо на аз рӯи фаҳм."

3 Зеро ба росткории Худо сарфаҳм нарафта, росткории худашонро барпо карданӣ шуданд ва ба ин сабаб ба росткории Худо фармонбардор нашуданд;"

4 чунки Масеҳ анҷоми шариат аст барои росткории ҳар касе ки имон меоварад."

5 Мусо дар бораи росткорие ки аз рӯи шариат аст, чунин менависад: “Одам онҳоро ба ҷо оварда, бо онҳо зинда мемонад”."

6 Аммо росткорие ки аз рӯи имон аст, чунин мегӯяд: «Дар дили худ нагӯ: “Кӣ ба осмон боло меравад?”» — яъне то Масеҳро поён фурорад."

7 Ё: “Кӣ ба ҷаҳони зерин поён меравад? ” — яъне то Масеҳро аз мурдагон боло барорад."

8 Аммо он чӣ мегӯяд? “Калом наздики туст, дар даҳони ту ва дар дили туст”, яъне каломи имон, ки мо онро мавъиза мекунем."

9 Зеро агар ту бо даҳони худ эътироф кунӣ, ки Исо Худованд аст, ва бо дили худ имон оварӣ, ки Худо Ӯро аз мурдагон бархезонд, наҷот меёбӣ;"

10 чунки одам бо дили худ имон меоварад, то росткор шавад, ва бо даҳони худ эътироф мекунад, то наҷот ёбад."

11 Зеро Китоб мегӯяд: “Ҳар кӣ ба Ӯ имон оварад, шарманда намешавад”."

12 Ва ҳеҷ фарқе миёни яҳудӣ ва юнонӣ нест, зеро ҳама ҳамон Худовандро доранд, ки барои ҳамаи онҳое ки Ӯро мехонанд, сарватманд аст."

13 Зеро “ҳар кӣ номи Худовандро хонад, наҷот меёбад”."

14 Аммо чӣ гуна онҳо хонанд Касеро, ки ба Ӯ имон наовардаанд? Чӣ гуна имон оваранд ба Касе ки дар бораи Ӯ чизе нашунидаанд? Чӣ гуна бе воиз чизе шунаванд?"

15 Ва чӣ гуна мавъиза кунанд бе он ки фиристода шаванд? Чунон ки навишта шудааст: “Чӣ зебоянд пойҳои онҳое ки аз осоиш башорат медиҳанд, аз некӣ башорат медиҳанд!”"

16 Лекин на ҳама башоратро гӯш карданд. Зеро Ишаъё мегӯяд: “Худовандо! Кӣ ба паёми мо бовар кардааст?”"

17 Пас, имон аз шунидани паём аст ва шунидани паём ба воситаи каломи Худост."

18 Аммо мегӯям: оё онҳо нашунидаанд? Баръакс:

“Овози онҳо дар тамоми замин паҳн шуд,

Ва суханонашон то канорҳои дунё расид”.

19 Аммо мегӯям: оё Исроил намедонист? Аввал Мусо мегӯяд:

“Ман ба воситаи он чи халқ нест, рашки шуморо ба вуҷуд меоварам,

Ба воситаи халқи бефаҳм шуморо ба хашм меоварам”.

20 Ва Ишаъё далерона мегӯяд:

“Касоне ки Маро намеҷустанд, Маро ёфтанд,

Ба касоне ки Маро пурсуҷӯй накарданд, Худро ошкор сохтам”.

21 Аммо дар бораи Исроил Ӯ мегӯяд:

“Тамоми рӯз дастҳои Худро сӯи қавми беитоат ва гарданкаш дароз кардам”."

11

1 Пас мегӯям: магар Худо қавми Худро рад кардааст? Ҳеҷ гоҳ. Зеро ман низ исроилӣ, аз насли Иброҳим, аз қабилаи Бинёмин ҳастам."

2 Худо қавми Худро, ки пешакӣ шинохта буд, рад накардааст. Оё намедонед, ки Китоб дар ҳикояти Илёс чӣ мегӯяд? Чӣ гуна ӯ ба Худо аз Исроил шикоят карда, мегӯяд:"

3 “Худовандо! Пайғамбарони Туро куштанд, ва қурбонгоҳҳои Туро вайрон карданд; ва танҳо ман мондаам, дар қасди ҷони ман низ мебошанд”."

4 Аммо ҷавоби Худо ба ӯ чӣ буд? “Ҳафт ҳазор мардро, ки назди Баал зону назадаанд, барои Худ нигоҳ доштаам”."

5 Ҳамчунин дар замони ҳозира низ, мувофиқи интихоби файз, бақияе мондааст."

6 Аммо агар ин мувофиқи файз бошад, пас мувофиқи амалҳо нест, вагарна файз дигар файз нест. Ва агар мувофиқи амалҳо бошад, пас ин дигар файз нест, вагарна амал дигар амал нест."

7 Пас чӣ гӯем? Исроил он чиро, ки меҷуст, ба даст наовард. Аммо интихобшудагон ба даст оварданд, ва касони боқӣ сангдил шуданд,"

8 чунон ки навишта шудааст:

“Худо ба онҳо рӯҳи хоби гарон дод,

Ва чашмоне ки намебинанд,

Ва гӯшҳое ки то имрӯз намешунаванд”.

9 Довуд низ мегӯяд:

“Бигзор дастархони онҳо барояшон банде ва доме ва қапқоне ва сазое гардад;"

10 Бигзор чашмони онҳо торик шаванд, то набинанд,

Ва тахтапушти онҳоро ҳамеша хам гардон”.

"

11 Пас, ман мегӯям: оё онҳо пешпо хӯрдаанд, ки фурӯ ғалтанд? Ҳеҷ гоҳ. Аммо аз пешпохӯрии онҳо ба халқҳо наҷот омад, то рашки онҳоро ба вуҷуд оварад."

12 Ва агар пешпохӯрии онҳо сарвати ҷаҳон ва шикасти онҳо сарвати халқҳо бошад, камоли онҳо чанд маротиба зиёдтар фоидабахш мешавад."

13 Зеро ба шумо, эй халқҳо, мегӯям: ҳамчун расули халқҳо ман хизмати худро ситоиш мекунам:"

14 ба умеди он ки рашки ҳамқавмони худро ба вуҷуд оварам ва баъзеи онҳоро наҷот диҳам."

15 Зеро, агар радшавии онҳо оштии ҷаҳон шуда бошад, пас қабулшавии онҳо, ғайр аз ҳаёт аз мурдагон, чӣ мешавад?"

16 Агар навбар муқаддас бошад, хамир низ муқаддас аст; ва агар реша муқаддас бошад, шохаҳо низ муқаддасанд."

17 Аммо агар баъзе аз шохаҳо шикаста ҷудо шуда бошанд, ва ту, ки зайтуни ёбоӣ будӣ, байни онҳо пайванд гашта, ба реша ва шираи зайтун шарик шуда бошӣ,"

18 пас назди он шохаҳо ҳавобаланд машав; ва агар ҳавобаланд шавӣ, дон, ки ту решаро нигоҳ намедорӣ, балки реша туро нигоҳ медорад."

19 Шояд гӯӣ: “Шохаҳо шикаста ҷудо шудаанд, то ман пайванд шавам”."

20 Бале. Ба сабаби беимонӣ шикаста ҷудо шудаанд, аммо ту ба воситаи имон истодагӣ мекунӣ: ҳавобаландӣ макун, балки битарс."

21 Зеро ки агар Худо шохаҳои табииро амон надода бошад, туро низ амон намедиҳад."

22 Пас, некӯӣ ва сахтгирии Худоро бин: Ӯ сахтгир аст ба онҳое ки афтода ҷудо шудаанд, ва некӯ аст ба ту, агар дар некӯии Ӯ монӣ; вагарна ту низ бурида мешавӣ."

23 Лекин онҳо низ, агар дар беимонӣ намонанд, пайванд мешаванд, зеро Худо қодир аст онҳоро боз пайванд кунад."

24 Зеро, агар ту аз зайтуни табиатан ёбоӣ бурида шуда, бар хилофи табиат ба зайтуни хуб пайванд шуда бошӣ, пас инҳо, ки шохаҳои табиӣ ҳастанд, чӣ қадар осонтар ба зайтуни худ пайванд мешаванд."

25 Зеро, эй бародарон, ман намехоҳам, ки шумо худро доно пиндошта, аз чунин сир бехабар монед, ки як қисми Исроил ба сангдилӣ гирифтор шудааст то вақте ки шумораи пурраи ғайрияҳудиён дохил шаванд."

26 Ва он гоҳ тамоми Исроил наҷот меёбад, чунон ки навишта шудааст:

“Аз Сион Раҳонанда меояд

Ва худонотарсиро аз Яъқуб дур мекунад;"

27 Ва ин аст аҳди Ман бо онҳо

Дар замоне ки гуноҳҳошонро аз миён бардорам”.

28 Ба сабаби Инҷил, онҳо душманонанд ба хотири шумо, лекин ба сабаби интихоб, онҳо дӯстдоштагонанд ба хотири падарон;"

29 зеро атоҳо ва даъвати Худо тағйирнопазиранд."

30 Зеро, чунон ки шумо низ як вақте ба Худо итоат накардед, вале акнун, ба сабаби беитоатии онҳо, марҳамат ёфтаед,"

31 ҳамчунин онҳо низ акнун итоат накарданд, то худашон низ ба воситаи ҳамон марҳамате ки шумо ёфтаед, марҳамат ёбанд."

32 Зеро Худо ҳамаро дар банди беитоатӣ ниҳодааст, то ба ҳама марҳамат кунад."

33 Ваҳ чӣ амиқ аст сарвати ҳикмат ва дониши Худо! Чӣ ақлнорас аст довариҳои Ӯ ва таҳқиқнопазир аст роҳҳои Ӯ!

34 Зеро кӣ фикри Худовандро донистааст?

Ё кӣ мушовири Ӯ шудааст?"

35 Ё кӣ ба Ӯ пешакӣ чизе додааст,

То подошашро ба вай баргардонад?

36 Зеро ҳама чиз аз Ӯст, ба воситаи Ӯст ва барои Ӯст. Ӯро то абад ҷалол бод. Омин."

12

1 Пас шуморо, эй бародарон, дар партави марҳамати Худо даъват менамоям, ки баданҳои худро ҳамчун қурбонии зинда, муқаддас ва писандидаи Худо тақдим кунед: ибодати оқилонаи шумо ҳамин аст;"

2 ва худро ба ин дунё ҳамшакл насозед, балки бо нав шудани фикратон дигаргун шавед, то дарёбед, ки хости нек, писандида ва комили Худо чист."

3 Зеро бо файзе ки ба ман дода шудааст, ба ҳар яки шумо мегӯям: дар ҳаққи худ бештар аз он чи шоён аст, фикр накунед, балки хоксорона, ба андозаи имоне ки Худо ба ҳар кас насиб кардааст, фикр кунед."

4 Зеро, чунон ки дар як бадан узвҳои бисёре дорем, лекин на ҳамаи узвҳо ҳамон як корро ба ҷо меоваранд,"

5 ҳамчунин мо, ки бисёрем, як бадан дар Масеҳ ҳастем, аммо ҳар яке ба танҳоӣ узвҳои якдигарем;"

6 ва мувофиқи файзе ки ба мо дода шудааст, атоҳои гуногун дорем; агар атои касе пайғамбарӣ бошад, ба андозаи имон ба кор барад;"

7 агар хизмат бошад, хизмат кунад; агар касе муаллим бошад, таълим диҳад;"

8 агар насиҳатгӯй бошад, насиҳат диҳад; агар бахшанда бошад, бо саховат чунин кунад; агар сардор бошад, бо ҷидду ҷаҳд сардорӣ кунад; агар меҳрубон бошад, хурсандона чунин кунад."

9 Муҳаббат бе дурӯягӣ бошад; аз бадӣ нафрат кунед, ба некӣ часпед;"

10 якдигарро бо муҳаббати бародарӣ дӯст доред; ҳар яке дигареро бештар аз худ эҳтиром кунед."

11 Ғайрати шумо суст нашавад, рӯҳи пурҳарорат дошта бошед; Худовандро бандагӣ намоед."

12 Дар умед шодмон бошед; дар азоб пуртоқат бошед; ҳамеша дуо гӯед."

13 Дар рафъи эҳтиёҷоти муқаддасон иштирок кунед; дар меҳмоннавозӣ кӯшиш кунед."

14 Баракат хоҳед барои онҳое ки шуморо таъқиб мекунанд; баракат хоҳед, вале лаънат нагӯед."

15 Бо шодикунандагон шодӣ кунед ва бо гирякунандагон гиря кунед."

16 Бо якдигар ҳамфикр бошед; ҳавобаландӣ накунед, балки фурӯтан бошед; худро доно мапиндоред."

17 Ба ҳеҷ кас дар ивази бадӣ бадӣ накунед; пеши ҳамаи одамон дар пайи некӣ бошед."

18 Ба қадри имкон, то ҳадде ки ба шумо вобаста аст, бо ҳамаи одамон дар осоиш зиндагӣ кунед."

19 Эй азизон, қасоси худро нагиред, балки ба ғазаби Худо вогузор кунед; зеро навишта шудааст: “Қасос аз ҷониби Ман аст, Ман сазо медиҳам, мегӯяд Худованд”."

20 “Пас, агар душманат гурусна бошад, ба ӯ хӯрок деҳ; агар ташна бошад, ба ӯ об деҳ; зеро бо чунин рафторат бар сари ӯ оташпораҳо фурӯ мерезӣ”."

21 Ба бадӣ мағлуб нашав, балки бадиро бо некӣ мағлуб кун."

13

1 Ҳар шахс бояд ба ҳокимиятҳои боло фармонбардор бошад; зеро ҳеҷ ҳокимияте нест, ки аз Худо набошад, ва ҳокимиятҳои мавҷуда аз ҷониби Худо барпо шудаанд."

2 Бинобар ин ҳар кӣ ба ҳокимият муқобилат кунад, бар зидди тартиби Худо исён кардааст; ва исёнгарон гирифтори маҳкумият мешаванд."

3 Зеро ҳокимон на барои некӯкорон, балки барои бадкорон хавфноканд. Оё мехоҳӣ аз ҳокимият тарсе надошта бошӣ? Корҳои нек кун, ва аз он таҳсин мешунавӣ;"

4 чунки вай хизматгузори Худост ба фоидаи ту. Аммо агар корҳои бад кунӣ, битарс; зеро вай шамшерро беҳуда бардошта нагаштааст; вай хизматгузори Худост ва бо ғазаб аз бадкорон қасос мегирад."

5 Бинобар ин на танҳо аз тарси ҷазо, балки низ аз рӯи виҷдон фармонбардор будан даркор аст."

6 Ба ҳамин сабаб шумо андоз ҳам медиҳед; зеро онҳо ходимони Худо ҳастанд, ки доим бо ин кор машғуланд."

7 Пас, ба ҳар кас он чиро, ки ҳаққи ӯст, диҳед: андозро — ба касе ки андоз меситонад; боҷро — ба касе ки боҷ мегирад; тарсро — ба касе ки сазовори тарс аст; иззатро — ба касе ки шоистаи иззат аст."

8 Аз касе чизе қарздор нашавед, ғайр аз қарзи муҳаббат ба якдигар; зеро ҳар кӣ каси дигарро дӯст медорад, шариатро ба ҷо овардааст."

9 Зеро /фармудаҳои/ “зино накун”, “накуш”, “дуздӣ накун”, “тамаъ накун” ва ҳар фармудаи дигар дар ин калом ҷамъбаст шудааст: “Ёратро монанди худат дӯст дор”."

10 Муҳаббат ба ёр бадӣ намекунад; пас, муҳаббат иҷрои пурраи шариат аст."

11 Дар айни ҳол вақтро медонем, ки аллакай соати аз хоб бедор шуданамон расидааст; зеро акнун наҷоти мо назар ба он вақте ки имон овардем, наздиктар аст."

12 Шаб гузашту рӯз наздик омад, пас, биёед, амалҳои торикиро бадар кунем ва аслиҳаи нурро дар бар кунем."

13 Монанди он ки рӯзона бошад, боодобона рафтор кунем: на бо базмҳо ва мастигарӣ, на бо шаҳватпарастӣ ва бадахлоқӣ, на бо ҷанҷол ва ҳасад;"

14 балки Худованд Исои Масеҳро дар бар кунед ва дар бораи ҳавасҳои ҷисм ғамхорӣ накунед."

14

1 Касеро, ки дар имон суст аст, қабул кунед бе он ки дар бораи ақидаҳо баҳс намоед."

2 Яке боварӣ дорад, ки хӯрдани ҳама чиз раво аст, вале он ки суст аст, танҳо сабзавот мехӯрад."

3 Касе ки мехӯрад, набояд он касро, ки намехӯрад, хор шуморад; ва касе ки намехӯрад, набояд он касро, ки мехӯрад, ҳукм кунад: чунки Худо ӯро қабул кардааст."

4 Ту кистӣ, ки бандаи Каси дигарро ҳукм мекунӣ? Ӯ пеши хоҷаи худ меистад ё меафтад; аммо ба по меистад, зеро Худо қодир аст ӯро ба по истонад."

5 Як кас як рӯзро аз рӯзи дигар муҳимтар меҳисобад; лекин каси дигар ҳамаи рӯзҳоро баробар меҳисобад. Бигзор ҳар яке дар ақидаи худ устувор бошад."

6 Он ки рӯзеро муҳимтар меҳисобад, барои Худованд муҳимтар меҳисобад; ва он ки рӯзеро муҳимтар намеҳисобад, барои Худованд муҳимтар намеҳисобад. Он ки мехӯрад, барои Худованд мехӯрад, зеро Худоро шукр мегӯяд. Ва он ки намехӯрад, барои Худованд намехӯрад ва Худоро шукр мегӯяд."

7 Зеро ҳеҷ яке аз мо барои худ зиндагӣ намекунад, ва ҳеҷ яке барои худ намемурад."

8 Зеро агар зиндагӣ кунем, барои Худованд зиндагӣ мекунем, ва агар мурем, барои Худованд мемурем. Бинобар ин, хоҳ зиндагӣ кунем, хоҳ мурем, аз они Худованд ҳастем."

9 Зеро Масеҳ барои он мурд ва бархест ва аз нав зиндагӣ кард, ки ҳам бар мурдагон ва ҳам бар зиндагон Худованд бошад."

10 Пас чаро ту бародаратро ҳукм мекунӣ? Ё низ ту чаро бародаратро хор мешуморӣ? Ҳамаи мо пеши курсии доварии Масеҳ ҳозир мешавем."

11 Зеро навишта шудааст:

“Қасам ба ҳаёти Худам, мегӯяд Худованд,

Пеши Ман ҳар зонуе хам хоҳад шуд,

Ва ҳар забоне Худоро эътироф хоҳад кард”.

12 Пас, ҳар яке аз мо дар бораи худ ба Худо ҳисобот хоҳад дод."

13 Пас якдигарро дигар ҳукм накунем; балки беҳтар аст дар он хусус муҳокима кунед, ки дар роҳи бародар пешпое ё васвасае нагузоред."

14 Ман медонам ва дар Худованд Исо дилпур ҳастам, ки ҳеҷ чизе дар худ ҳаром нест; танҳо барои касе ки чизеро ҳаром мешуморад, он ҳаром аст."

15 Ва агар бародарат барои хӯрокат озурда шавад, ту дигар аз рӯи муҳаббат рафтор намекунӣ; бо хӯроки худ он касро, ки Масеҳ барои ӯ мурдааст, нобуд накун."

16 Пас эҳтиёт бошед, ки аз кори неки шумо бадгӯӣ накунанд."

17 Зеро Подшоҳии Худо аз хӯрдан ва нӯшидан иборат нест, балки росткорӣ, осоиш ва шодмонӣ дар Рӯҳулқудс аст."

18 Ва ҳар кӣ бо ин чизҳо Масеҳро бандагӣ менамояд, писандидаи Худо ва пазируфтаи одамон аст."

19 Пас дар роҳи осоиш ва ободии якдигар кӯшиш кунем."

20 Барои хӯрок кори Худоро вайрон накун. Ҳама чиз пок аст, лекин агар ба сабаби хӯрдан касе пешпо хӯрад, ин кор дуруст нест."

21 Беҳтар аст, ки гӯшт нахӯрӣ, май нанӯшӣ ва коре накунӣ, ки боиси пешпо хӯрдан, ё ба васваса афтодан ё суст шудани бародарат гардад."

22 Ту имон дорӣ? Онро барои худ, пеши Худо дошта бош. Хушо касе ки худро барои он чи дуруст меҳисобад, маҳкум накунад."

23 Аммо он ки шубҳа дорад, агар хӯрад, маҳкум мегардад, чунки ин корро аз рӯи имон накард; ва ҳар коре ки мувофиқи имон нест, гуноҳ аст."

24 Ба Ӯ, ки қодир аст шуморо устувор гардонад ва аз рӯи Инҷили ман ва мавъиза дар бораи Исои Масеҳ, аз рӯи ошкоршавии он сирре ки аз замонҳои азал ниҳон буд,"

25 вале акнун ошкор шуда, ба воситаи Китоби пайғамбарон, бо амри Худои абадӣ ба ҳамаи халқҳо маълум шудааст, то ба итоати имон дароянд,"

26 ба Худои хирадманди якто, ба воситаи Исои Масеҳ, то абад ҷалол бод. Омин."

15

1 Ва мо, ки тавоно ҳастем, бояд сустиҳои нотавононро бардорем ва дар пайи хушнудии худ набошем:"

2 ҳар яке аз мо бигзор дар пайи хушнудии ёри худ бошад дар он чи ба фоидаи вай ва барои ободии вай аст."

3 Зеро Масеҳ низ дар пайи хушнудии Худ набуд, балки чунон ки навишта шудааст: “Бадгӯиҳои бадгӯёни Ту бар Ман афтодаанд”."

4 Зеро ҳар он чи пештар навишта шудааст, барои омӯхтани мо пештар навишта шудааст, то аз Китоб сабр ва тасаллӣ пайдо карда, умед дошта бошем."

5 Ва Худои сабру тасаллӣ бигзор ба шумо ато кунад, ки бо ҳамдигар мувофиқи Масеҳ Исо ҳамфикр бошед,"

6 то якдилона, бо як забон Худо ва Падари Худованди мо Исои Масеҳро ҳамду сано гӯед."

7 Пас якдигарро қабул кунед, чунон ки Масеҳ низ шуморо барои ҷалоли Худо қабул кардааст."

8 Ва ман мегӯям, ки Масеҳ Исо ба хотири ростии Худо барои аҳли хатна хизматгузор шуд, то ваъдаҳои ба падарон додашударо тасдиқ кунад,"

9 ва барои он ки халқҳо Худоро ба хотири марҳамати Ӯ ҳамду сано гӯянд, чунон ки навишта шудааст:

“Бинобар ин Туро дар миёни халқҳо сипос хоҳам гуфт

Ва номи Туро хоҳам сароид”.

10 Ва боз гуфта шудааст:

“Эй халқҳо, бо қавми Ӯ шод бошед”.

11 Ва боз:

“Худовандро ситоиш кунед, эй ҳамаи халқҳо,

Ва Ӯро сипос гӯед, эй ҳамаи қавмҳо”.

12 Ишаъё низ мегӯяд:

“Решаи Ишой хоҳад омад,

Ва Ӯ барои ҳукмронӣ кардани халқҳо хоҳад бархест;

Халқҳо ба Ӯ умед хоҳанд баст”.

13 Пас, Худои умед бигзор шуморо дар имон аз ҳар гуна шодӣ ва осоиш пур кунад, то бо қуввати Рӯҳулқудс умедатон афзун гардад."

14 Худи ман ҳам, эй бародарон, дар бораи шумо дилпур ҳастам, ки шумо низ пур аз некӯӣ ва саршор аз ҳар гуна дониш мебошед ва дигаронро насиҳат карда метавонед."

15 Лекин ман каме ҷуръат намуда, ба шумо, эй бародарон, навиштам, то баъзе чизҳоро хотиррасон кунам, мувофиқи файзе ки Худо ба ман додааст,"

16 то ки барои халқҳо ходими Исои Масеҳ бошам ва коҳинии Инҷили Худоро ба ҷо оварам, то ҳадияи халқҳо аз Рӯҳулқудс муқаддас гардида, ба Худо писанд афтад."

17 Пас ман метавонам дар Масеҳ Исо пеши Худо фахр намоям;"

18 зеро ҷуръат намекунам чизе гӯям, ғайр аз он чи Масеҳ ба воситаи ман барои фармонбардор кардани халқҳо бо сухан ва амал,"

19 бо қуввати аломатҳову муъҷизаҳо, бо қуввати Рӯҳи Худо ба ҷо овардааст, ба тавре ки ман аз Уршалим ва атрофаш то Илурикӯн Инҷили Масеҳро паҳн кардаам."

20 Дар айни ҳол ман саъю кӯшиш намудаам на дар он ҷойҳое ки номи Масеҳ машҳур аст, башорат диҳам, то бар бунёде ки дигарон ниҳоданд, бино накунам,"

21 балки, чунон ки навишта шудааст:

“Онҳое ки аз Ӯ бехабар буданд, хоҳанд дид,

Онҳое ки нашунида буданд, хоҳанд фаҳмид”.

22 Ба ҳамин сабаб борҳо аз омадан назди шумо боздошта шудаам."

23 Лекин акнун, ки маро дар ин кишварҳо дигар коре нест, ва чандин сол боз орзумандам назди шумо биёям,"

24 ҳамин ки ба сафари Испания равам, назди шумо меоям. Зеро умедворам, ки ҳангоми гузашта рафтанам шуморо бинам, ва шумо маро, пас аз он ки аз дидоратон андаке сер шавам, ба он ҷо гусел намоед."

25 Аммо акнун ба Уршалим меравам, то ба муқаддасон хизмат кунам,"

26 зеро ба аҳли Мақдуния ва Охоия писанд омад, ки барои камбағалони муқаддасони Уршалим ёрии молӣ фиристанд."

27 Инро писандиданд, ва ба онҳо ӯҳдадор ҳам ҳастанд; зеро, модоме ки халқҳо ба онҳо дар чизҳои рӯҳонӣ шарик шудаанд, бояд ҳамчунин ба онҳо дар чизҳои ҷисмонӣ хизмат кунанд."

28 Пас ин корро анҷом дода ва ин самарро барои онҳо мӯҳр зада, ман бо роҳи кишвари шумо ба Испания меравам."

29 Ва дилпур ҳастам, ки чун назди шумо биёям, бо баракати пурраи Инҷили Масеҳ меоям."

30 Пас, эй бародарон, ба хотири Худованди мо Исои Масеҳ ва ба хотири муҳаббати Рӯҳ аз шумо илтимос дорам, ки ҳамроҳи ман дар дуоҳо барои ман назди Худо ҷидду ҷаҳд намоед,"

31 то аз беимонони Яҳудия раҳо шавам, ва хизмати ман барои Уршалим ба муқаддасон хуш ояд,"

32 ва ман, бо хости Худо, бо шодмонӣ назди шумо биёям ва бо шумо ором ёбам."

33 Ва Худои осоиш бо ҳамаи шумо бод. Омин."

16

1 Хоҳари мо Фибиро, ки хизматгузори ҷамоати Канхария аст, ба шумо мешиносонам,"

2 то вайро дар Худованд ба таври шоистаи муқаддасон қабул кунед ва дар ҳар чизе ки ба шумо мӯҳтоҷ бошад, ба вай мадад расонед; зеро вай низ ба бисёр касон ва ба худи ман мададгор буд."

3 Ба Приска ва Акило, ҳамкорони ман дар Масеҳ Исо, салом гӯед;"

4 онҳо ҷони худро барои ман ба хатар андохтаанд, ва аз онҳо на танҳо ман, балки ҳамаи ҷамоатҳои халқҳо низ миннатдоранд; ҳамчунин ба аҳли ҷамоате ки дар хонаи онҳо ҷамъ мешаванд, салом гӯед."

5 Ба азизи ман Апайнитус, ки барои Масеҳ навбари Охоия аст, салом гӯед."

6 Ба Марям, ки барои мо бисёр меҳнат кардааст, салом гӯед."

7 Ба хешони ман Андрониқус ва Юниёс, ки бо ман бандӣ буданд, салом гӯед; онҳо дар миёни расулон машҳуранд ва аз ман пештар дар Масеҳ буданд."

8 Ба Амплиёс, ки дар Худованд азизи ман аст, салом гӯед."

9 Ба Урбонус, ки дар Масеҳ ҳамкори мост, ва ба Истохис, ки азизи ман аст, салом гӯед."

10 Ба Апиллис, ки дар Масеҳ озмуда шудааст, салом гӯед. Ба аҳли хонаи Аристобулус салом гӯед."

11 Ба хеши ман Ҳиродиюн салом гӯед. Ба онҳое ки аз аҳли хонаи Наркисус дар Худованд ҳастанд, салом гӯед."

12 Ба Трифайно ва Трифусо, ки дар Худованд меҳнат мекунанд, салом гӯед. Ба Парсиси азиз, ки дар Худованд бисёр меҳнат мекунад, салом гӯед."

13 Ба Руфус, интихобшуда дар Худованд, ва ба модари ӯ, ки барои ман низ модар аст, салом гӯед."

14 Ба Асинкритус, Флигӯн, Ҳермос, Патрубос, Ҳермис ва бародароне ки бо онҳоянд, салом гӯед."

15 Ба Филӯлӯгус ва Юлиё, Нириёс ва хоҳараш, ва Улимпос, ва ҳамаи муқаддасоне ки бо онҳоянд, салом гӯед."

16 Ба якдигар бо бӯсаи муқаддас салом гӯед. Ҷамоатҳои Масеҳ ба шумо салом мегӯянд."

17 Шуморо, эй бародарон, даъват менамоям, ки аз касоне ки бар хилофи таълими омӯхтаатон ҷудоӣ ва васваса меандозанд, эҳтиёт бошед ва аз онҳо канорагирӣ кунед;"

18 зеро онҳо на бандаи Худованди мо Исои Масеҳ, балки бандаи шиками худ ҳастанд ва бо хушомадгӯӣ ва суханороӣ дилҳои содалавҳонро фиреб медиҳанд."

19 Итоати шумо ба ҳама маълум аст; ва ман низ аз шумо хурсандам, лекин орзумандам, ки шумо дар некӣ хирадманд ва дар бадӣ содадил бошед."

20 Ва Худои осоиш ба зудӣ шайтонро зери пойҳои шумо сарнагун мекунад. Файзи Худованди мо Исои Масеҳ бо шумо бод! Омин!"

21 Ҳамкорам Тимотиюс ва хешонам Лукюс, Ёсун ва Сӯсипатрус ба шумо салом мегӯянд."

22 Ман, Тартиюс, ки ин номаро навиштаам, ба шумо дар Худованд салом мегӯям."

23 Ғоюс, ки мизбони ман ва тамоми аҳли ҷамоат мебошад, ба шумо салом мегӯяд. Хазинадори шаҳр Арастус ва бародар Квартус ба шумо салом мегӯянд."

24 Файзи Худованди мо Исои Масеҳ бо ҳамаи шумо бод. Омин. 

"