1 Ваҳйи Исои Масеҳ, ки Худо ба Ӯ ато намуд, то ба бандагони Худ нишон диҳад, ки чиҳо бояд ба зудӣ рӯй диҳанд. Ва Ӯ онро ба воситаи фариштаи Худ ба бандаи Худ Юҳанно фиристода, ошкор сохт,"
2 ки вай ба каломи Худо, ва ба шаҳодати Исои Масеҳ, ва ба ҳар чизе ки дида буд, гувоҳӣ дод."
3 Хушо касе ки суханони ин пайғамбариро мехонад ва касоне ки онҳоро мешунаванд, ва он чи дар он навишта шудааст, риоя мекунанд, зеро вақт наздик аст."
4 Юҳанно ба ҳафт ҷамоате ки дар /вилояти/ Осиё мебошанд: файз ва осоиш бар шумо бод аз ҷониби Худо, ки ҳаст ва буд ва меояд, ва аз ҷониби ҳафт рӯҳе ки дар пеши тахти Ӯ ҳастанд,"
5 ва аз ҷониби Исои Масеҳ, ки шоҳиди боваринок, нахустзода аз мурдагон ва фармонфармои подшоҳони замин аст. Ӯро, ки моро дӯст медорад, ва моро аз гуноҳҳоямон бо Хуни Худ шустааст,"
6 ва моро назди Худо ва Падари Худ подшоҳон ва коҳинон гардонд, то абад ҷалол ва қудрат бод! Омин.
7 Инак, Ӯ бо абрҳо меояд,
Ва Ӯро ҳар чашм мебинад,
Ва онҳое /низ/, ки Ӯро найза заданд;
Ва ҳамаи қабилаҳои рӯи замин дар ҳаққи Ӯ навҳа мекунанд.
Оре, омин.
8 «Ман алфа ва омега ҳастам», мегӯяд Худованд Худо, Он ки ҳаст ва буд ва меояд, он Қодири Мутлақ."
9 Ман, Юҳанно, ки бародари шумо ва шарики душвориҳо ва подшоҳӣ ва сабри Масеҳ Исо ҳастам, аз барои каломи Худо ва шаҳодати Исои Масеҳ дар ҷазираи Патмус будам."
10 Дар рӯзи Худованд дар Рӯҳ будам ва аз қафои худ овози баланде монанди садои карнай шунидам,"
11 ки мегуфт: «Он чиро, ки мебинӣ, дар китобе навис ва ба ҳафт ҷамоат фирист: ба Эфесус ва Исмирно ва Паргомус ва Тиётиро ва Сардис ва Филоделфия ва Лоудикия»."
12 Ва рӯ баргардондам, то ба /сӯи/ овозе, ки ба ман сухан мегуфт, нигарам; ва чун рӯ баргардондам, ҳафт чароғдони тилло дидам,"
13 ва дар миёни ҳафт чароғдон Касеро монанди Писари Одам, ки камзӯли дарозе дар бар дошт ва бар синааш камарбанди тилло баста буд;"
14 сари Ӯ ва мӯи Ӯ чун пашм ё барф сафед буд; ва чашмони Ӯ чун шӯълаи оташ;"
15 ва пойҳои Ӯ монанди мисе ки дар кӯра сурх шуда бошад; ва овози Ӯ чун шувваси обҳои бисёр;"
16 ва Ӯ дар дасти рости Худ ҳафт ситора дошт, ва аз даҳони Ӯ шамшери тези дудама берун меомад; ва рӯи Ӯ чун офтобе буд, ки дар қувваташ медурахшад."
17 Ва ҳангоме ки Ӯро дидам, бар пойҳояш чун мурда афтодам; ва Ӯ дасти рости Худро бар ман гузошта, гуфт: «Натарс; Манам аввалин ва охирин"
18 ва Зинда; ва Ман мурда будам, ва инак то абад зинда ҳастам, омин; ва калидҳои дунёи мурдагон ва марг дар дасти Ман аст."
19 Навис он чи дидаӣ, ва он чи ҳаст, ва он чи пас аз ин бояд рӯй диҳад."
20 Сирри ҳафт ситорае ки дар дасти рости Ман дидӣ, ва ҳафт чароғдони тилло /чунин аст/: ҳафт ситора фариштаҳои ҳафт ҷамоат ҳастанд, ва ҳафт чароғдон ҳафт ҷамоат мебошанд."
1 Ба фариштаи ҷамоати Эфесус навис: Ӯ, ки дар дасти рости Худ ҳафт ситора дорад ва дар миёни ҳафт чароғдони тилло мегардад, чунин мегӯяд:"
2 “Амалҳои туро медонам, ва меҳнати туро, ва сабри туро, ва ин ки ту ба бадкорон наметавонӣ тоб оварӣ; ва онҳоеро, ки худро расул меноманд, вале чунин нестанд, имтиҳон кардаӣ ва онҳоро дурӯғгӯ ёфтаӣ;"
3 ва сабр дорӣ, ва барои номи Ман /бисёр чизҳоро/ аз сар гузарондаӣ, ва хаста нагаштаӣ."
4 Аммо эроде бар ту дорам, ки муҳаббати аввалини худро тарк кардаӣ."
5 Пас ба ёд ор, ки аз куҷо афтодаӣ, ва тавба кун ва амалҳои пештараро ба ҷо овар; вагарна назди ту ба зудӣ меоям ва чароғдонатро аз ҷояш меҷунбонам, агар тавба накунӣ."
6 Лекин фазилати ту ин аст, ки аз амалҳои никулосиён нафрат дорӣ, ки Ман низ аз амалҳои онҳо нафрат дорам."
7 Он ки гӯш дорад, шунавад, ки Рӯҳ ба ҷамоатҳо чӣ мегӯяд. Ҳар кӣ ғолиб ояд, ба вай ато мекунам, ки аз дарахти ҳаёте ки дар биҳишти Худои ман аст, хӯрад”."
8 Ва ба фариштаи ҷамоати Исмирно навис: аввалин ва охирин, ки мурда буд ва зинда шуд, чунин мегӯяд:"
9 “Амалҳои туро медонам, ва душвориҳои туро, ва бенавоии туро, — валекин ту сарватманд ҳастӣ, — ва бадгӯии онҳоеро, ки худро яҳудӣ мегӯянд, вале чунин нестанд, балки куништи шайтонанд."
10 Аз азобе ки бояд ба сарат ояд, натарс. Инак, иблис баъзеро аз шумо ба зиндон меандозад, то озмуда шавед, ва даҳ рӯз ранҷ мекашед. То дами марг вафодор бош, ва тоҷи ҳаётро ба ту медиҳам."
11 Он ки гӯш дорад, шунавад, ки Рӯҳ ба ҷамоатҳо чӣ мегӯяд. Ҳар кӣ ғолиб ояд, аз марги дуюм зараре намебинад”."
12 Ва ба фариштаи ҷамоати Паргомус навис: Ӯ, ки шамшери тези дудама дорад, чунин мегӯяд:"
13 “Амалҳои туро медонам, ва манзили туро, ки тахти шайтон дар он ҷост; ва ту номи Маро маҳкам нигоҳ медорӣ ва дар айёме ки шоҳиди вафодори Ман Антипос дар миёни шумо, дар ҷое ки шайтон сокин аст, кушта шуд, имони Маро тарк накардаӣ."
14 Аммо эроди каме бар ту дорам, чунки дар он ҷо назди ту пайравони таълимоти Билъом ҳастанд, ки вай Болоқро таълим дода буд, ки дар сари роҳи банӣ-Исроил васваса андозад, то қурбониҳои бутҳоро хӯранд ва фосиқӣ кунанд."
15 Ҳамчунин назди ту пайравони таълимоти никулосиён ҳастанд."
16 Тавба кун, вагарна назди ту ба зудӣ меоям ва бо шамшери даҳони Худ бо онҳо ҷанг мекунам."
17 Он ки гӯш дорад, шунавад, ки Рӯҳ ба ҷамоатҳо чӣ мегӯяд. Ҳар кӣ ғолиб ояд, ба вай аз манни ниҳонӣ медиҳам; ва ба вай санги сафеде медиҳам, ва бар ин санг номи наве навишта шудааст, ки онро ҳеҷ кас намедонад, ғайр аз касе ки онро гирифтааст”."
18 Ва ба фариштаи ҷамоати Тиётиро навис: Писари Худо, ки чашмонаш чун шӯълаи оташ аст, ва пойҳояш чун миси дурахшон аст, чунин мегӯяд:"
19 “Амалҳои туро медонам, ва муҳаббати туро, ва хизмати туро, ва имони туро, ва сабри туро, ва ин ки амалҳои охиринат аз аввалинат бештар аст."
20 Аммо эроде бар ту дорам, зеро ба занат Изобал, ки худро пайғамбар меномад, роҳ медиҳӣ; вай бандагони Маро таълим дода, гумроҳ мекунад, то фосиқӣ кунанд ва қурбониҳои бутҳоро хӯранд."
21 Ва ман ба вай фурсат додам, ки аз фосиқии худ тавба кунад, валекин вай тавба кардан намехоҳад."
22 Инак, Ман вайро бар бистаре меандозам, ва онҳоеро, ки бо вай зино мекунанд, гирифтори азоби сахте мегардонам, агар аз амалҳое ки бо вай кардаанд, тавба накунанд."
23 Ва фарзандони вайро ба ҳалокат мерасонам, ва ҳамаи ҷамоатҳо хоҳанд донист, ки Ман санҷандаи гурдаҳо ва дилҳо ҳастам, ва ба ҳар яке аз шумо мувофиқи амалҳояш ато мекунам."
24 Валекин ба шумо, яъне ба касони дигаре ки дар Тиётиро ҳастанд, ҳамаи онҳое ки ин таълимотро надоранд ва, чунон ки мегӯянд, аз сирҳои ниҳони шайтон хабар надоранд, мегӯям: бар шумо бори дигаре намегузорам;"
25 фақат он чи доред, маҳкам нигоҳ доред, то даме ки биёям."
26 Ва ҳар кӣ ғолиб ояд ва амалҳои Маро то ба охир риоя кунад, ба вай бар халқҳо қудрат мебахшам,"
27 ва онҳоро вай бо асои оҳанин чӯпонӣ мекунад, ва онҳо чун кӯзаи кулол мешикананд, — чунон ки Ман низ аз Падари Худ /қудрат/ ёфтаам."
28 Ва ба вай ситораи субҳро ато мекунам."
29 Он ки гӯш дорад, шунавад, ки Рӯҳ ба ҷамоатҳо чӣ мегӯяд”."
1 Ва ба фариштаи ҷамоати Сардис навис: Ӯ, ки ҳафт рӯҳи Худо ва ҳафт ситора дорад, чунин мегӯяд:
“Амалҳои туро медонам: ту ном дорӣ, ки зинда ҳастӣ, валекин мурда ҳастӣ."
2 Бедор бош ва боқимондаеро, ки партофтанӣ будӣ, нигоҳ дор, зеро Ман амалҳои туро дар пеши Худои Худ комил наёфтаам."
3 Акнун ба ёд ор, ки /он чи дорӣ,/ чӣ гуна ёфтаӣ ва чӣ гуна шунидаӣ, ва онро нигоҳдорӣ намо ва тавба кун. Ва агар бедор набошӣ, Ман чун дузд бар сари ту меоям, ва ту намедонӣ, ки дар кадом соат бар сари ту меоям."
4 Валекин назди ту дар Сардис якчанд нафар ҳастанд, ки либоси худро нопок накардаанд ва дар либоси сафед бо Ман мегарданд, чунки онҳо сазовори ин мебошанд."
5 Ҳар кӣ ғолиб ояд, либоси сафед дар бар мекунад; ва Ман номи вайро аз дафтари ҳаёт пок намекунам, ва номи вайро дар ҳузури Падари Худ ва дар ҳузури фариштаҳои Ӯ эътироф мекунам."
6 Он ки гӯш дорад, шунавад, ки Рӯҳ ба ҷамоатҳо чӣ мегӯяд”."
7 Ва ба фариштаи ҷамоати Филоделфия навис: он Қуддус ва Ҳақ, ки калиди Довудро дорад, Он ки мекушояд ва ҳеҷ кас намебандад, ғайр аз Он ки мекушояд, ва ҳеҷ каси /дигар/ намекушояд, чунин мегӯяд:"
8 “Амалҳои туро медонам; инак, дари кушодае пеши рӯи ту гузоштаам, ва ҳеҷ кас наметавонад онро бандад; зеро ту қуввати каме дорӣ, ва каломи Маро риоя намудаӣ, ва номи Маро инкор накардаӣ."
9 Инак, Ман тавре амал мекунам, ки аз куништи шайтон, аз онҳое ки худро яҳудӣ мегӯянд, вале чунин нестанд, балки дурӯғ мегӯянд, — инак, тавре амал мекунам, ки онҳо омада, пеши пойҳои ту афтанд ва донанд, ки туро дӯст доштаам."
10 Азбаски ту каломи сабри Маро нигоҳдорӣ намудаӣ, Ман низ туро аз соати озмоиш нигоҳдорӣ мекунам, ки он бар тамоми ҷаҳон меояд, то ки сокинони рӯи заминро имтиҳон кунад."
11 Ба зудӣ меоям; он чи дорӣ,маҳкам нигоҳ дор, то ки касе тоҷи туро нагирад."
12 Ҳар кӣ ғолиб ояд, вайро дар ибодатхонаи Худои Худ сутуне мегардонам, ва дигар берун намеравад; ва номи Худои Худро ва номи шаҳри Худои Худро, яъне Уршалими навро, ки аз осмон аз ҷониби Худои ман фуруд меояд, ва номи нави Худро бар вай менависам."
13 Он ки гӯш дорад, шунавад, ки Рӯҳ ба ҷамоатҳо чӣ мегӯяд”."
14 Ва ба фариштаи ҷамоати Лоудикия навис: он Омин, ки шоҳиди боваринок ва ҳақ, ибтидои офариниши Худост, чунин мегӯяд:"
15 “Амалҳои туро медонам: на сард ҳастӣ на гарм. Кошки сард ё гарм мебудӣ!"
16 Лекин азбаски ширгарм ҳастӣ, яъне на гарм ва на сард, бинобар ин туро аз даҳони Худ қай мекунам."
17 Зеро мегӯӣ: «Сарватдор ҳастам, сарват ғун кардаам ва ба ҳеҷ чиз эҳтиёҷ надорам»; аммо намедонӣ, ки ту бечора ва бадбахт ва камбағал ва кӯр ва луч ҳастӣ."
18 Ба ту маслиҳат медиҳам, ки аз Ман тиллои дар оташ сурхшударо харӣ, то сарватманд шавӣ; ва либоси сафедро, то пӯшӣ, ва расвоии лучии ту аён нашавад; ва ба чашмони худ марҳамро бимол, то бино шавӣ."
19 Ҳар киро Ман дӯст дорам, сарзаниш мекунам ва ҷазо медиҳам. Пас боғайрат бош ва тавба кун."
20 Инак, назди дар истода, тақ-тақ мекунам: агар касе овози Маро шунида, дарро воз кунад, пас назди ӯ даромада, бо ӯ хӯроки шом мехӯрам, ва ӯ бо Ман."
21 Ҳар кӣ ғолиб ояд, ба вай ато мекунам, ки бо Ман бар тахт нишинад, чунон ки Ман низ ғолиб омада, бо Падари Худ бар тахти Ӯ нишастам."
22 Он ки гӯш дорад, шунавад, ки Рӯҳ ба ҷамоатҳо чӣ мегӯяд”»."
1 Пас аз ин нигоҳ кардам, ва инак, дари кушодае дар осмон буд, ва он овози аввал, ки ҳамчун /садои/ карнай шунида будам, ки ба ман сухан меронд, /бори дигар/ гуфт: «Ба ин ҷо боло биё, то он чиро, ки пас аз ин бояд рӯй диҳад, ба ту нишон диҳам»."
2 Ва дарҳол ман дар Рӯҳ шудам; ва инак, тахте дар осмон меистод, ва бар тахт Нишинандае буд;"
3 ва намуди Ӯ монанди санги алмос ва ақиқи сурх буд, ва рангинкамоне гирдогирди тахт, /ва/ намуди он монанди зумуррад."
4 Ва гирдогирди тахт бисту чор тахт; ва бар тахтҳо бисту чор пир нишаста буданд, ки либоси сафед пӯшида буданд ва бар сарҳошон тоҷҳои тилло /доштанд/."
5 Ва аз тахт чароғакҳо ва тундарҳо ва овозҳо мебаромаданд, ва ҳафт машъали оташин дар пеши тахт фурӯзон буданд, ки ҳафт рӯҳи Худо мебошанд."
6 Ва дар пеши тахт чизе чун баҳре аз шиша буд, монанди булӯр; ва дар миёнаи тахт ва гирдогирди тахт чор мавҷуди зинда, ки аз пеш ва аз пас пур аз чашмон буданд."
7 Ва мавҷуди зиндаи якум — монанди шер, ва мавҷуди зиндаи дуюм — монанди наргов, ва мавҷуди зиндаи сеюм симои одам дошт, ва мавҷуди зиндаи чорум — монанди уқобе ки дар парвоз мебошад."
8 Ва ҳар яке аз он чор мавҷуди зинда шаш бол дошт; онҳо гирдогирд ва аз дарун пур аз чашмонанд, ва рӯзу шаб ором нагирифта, мегӯянд:
«Қуддус аст, Қуддус аст, Қуддус аст
Худованд Худои Қодири Мутлақ,
Он ки буд, ҳаст ва меояд».
9 Ва ҳангоме ки он мавҷудҳои зинда ба Тахтнишин, ки то абад зинда аст, ҷалол ва иззат ва сипос медиҳанд, —"
10 он бисту чор пир пеши Тахтнишин афтода, ба Ӯ, ки то абад зинда аст, саҷда мекунанд, ва тоҷҳои худро пеши тахт гузошта, мегӯянд:
11 «Эй Худованд Худои мо,
Эй Қуддус,
Ту сазовори он ҳастӣ,
Ки ҷалол, иззат ва қудрат ёбӣ,
Зеро Ту ҳама чизро офаридаӣ,
Ва /ҳама чиз/ бо хости Ту вуҷуд дошт ва офарида шудааст».
"1 Ва дар дасти рости Тахтнишин китобе дидам, ки аз дарун ва берун навишта ва бо ҳафт мӯҳр баста шуда буд."
2 Ва фариштаи боқуввате дидам, ки бо овози баланд нидо мекард: «Кист сазовори он ки ин китобро воз кунад ва мӯҳрҳои онро бардорад?»"
3 Ва ҳеҷ кас дар осмон, дар боло, ва бар замин ва дар зери замин натавонист он китобро воз кунад ва ба он нигоҳ кунад."
4 Ва ман бисёр гиря кардам дар бораи он ки ҳеҷ каси сазоворе ёфт нашуд, ки он китобро воз карда хонад ва ё ба он нигоҳ кунад."
5 Ва яке аз он пирон ба ман гуфт: «Гиря накун; инак, он шер аз қабилаи Яҳудо, ки решаи Довуд аст, ғолиб омад, /ва/ китоб ва ҳафт мӯҳри онро мекушояд»."
6 Ва дидам, ки дар миёнаи тахт ва он чор мавҷуди зинда ва дар миёнаи он пирон Баррае, чун кушташуда, истодааст ва ҳафт шох ва ҳафт чашм дошт, ки онҳо ҳафт рӯҳи Худо ҳастанд, ки ба тамоми замин фиристода шудаанд."
7 Ва Ӯ омада, /китобро/ аз дасти рости Тахтнишин гирифт."
8 Ва ҳангоме ки Ӯ китобро гирифт, он чор мавҷуди зинда ва бисту чор пир пеши Барра афтоданд. Ҳар яке чанг ва косаи тилло пур аз бухур дошт, ки он дуоҳои муқаддасон аст."
9 Ва суруди наве хонда, мегӯянд:
«Ту сазовори он ҳастӣ, ки китобро гирӣ ва мӯҳрҳои онро кушоӣ;
Зеро Ту кушта шудӣ ва бо хуни Худ моро барои Худо
Аз ҳар қабила ва забон ва қавм ва халқ харидӣ,"
10 Ва онҳоро подшоҳон ва коҳинони Худои мо гардондӣ;
Ва бар замин подшоҳӣ хоҳанд кард».
11 Ва дидам, ва овозе чун овози фариштаҳои бисёр шунидам, ки гирдогирди тахт ва /гирдогирди/ он мавҷудҳои зинда ва пирон буданд, ва шумораи онҳо даҳ ҳазорон даҳ ҳазор ва ҳазорон ҳазор буд,"
12 ки бо овози баланд мегуфтанд:
«Барраи кушташуда сазовори он аст,
Ки қудрат ва сарват ва ҳикмат ва қувват
Ва иззат ва ҷалол ва ситоиш ёбад».
13 Ва ҳар офаридае ки дар осмон, ва бар замин, ва дар зери замин аст, ва он чи дар баҳр аст, ва ҳар он чи дар онҳост, шунидам, ки мегуфт:
«Тахтнишин ва Барраро то абад
Ситоиш ва иззат ва ҷалол ва қудрат бод.
Омин».
14 Ва он чор мавҷуди зинда гуфтанд: «Омин». Ва он пирон афтода, саҷда карданд."
1 Ва дидам, ки Барра яке аз ҳафт мӯҳрро кушод, нигоҳ кардам ва шунидам, ки яке аз он чор мавҷуди зинда бо овози монанди тундар гуфт: «Биё ва бин»."
2 Ва инак, аспи сафед; ва савораш камон дошт, ва ба ӯ тоҷ дода шуд, ва ӯ пирӯзмандона берун омад, то ғалаба кунад."
3 Ва ҳангоме ки Ӯ мӯҳри дуюмро кушод, мавҷуди зиндаи дуюмро шунидам, ки гуфт: «Биё»."
4 Ва аспи дигари оташгун берун омад, ва ба савораш /ихтиёр/ дода шуд, ки осоишро аз замин гирад, то /одамон/ якдигарро кушанд; ва ба вай шамшери бузурге дода шуд."
5 Ва ҳангоме ки Ӯ мӯҳри сеюмро кушод, мавҷуди зиндаи сеюмро шунидам, ки гуфт: «Биё ва бин». Ва инак, аспи сиёҳ; ва савораш тарозуе дар даст дошт."
6 Ва овозе аз миёни он чор мавҷуди зинда шунидам, ки мегуфт: «Як андозаи гандум ба як динор, ва се андозаи ҷав ба як динор; вале ба равғани зайтун ва май зарар нарасон»."
7 Ва ҳангоме ки Ӯ мӯҳри чорумро кушод, мавҷуди зиндаи чорумро шунидам, ки гуфт: «Биё ва бин»."
8 Ва инак, аспи рангпарида; ва номи савораш «марг» буд; ва дунёи мурдагон аз қафояш меомад, ва ба вай ихтиёр бар чоряки замин дода шуд, то бо шамшер ва гуруснагӣ, ва бо вабо ва ҳайвонҳои ваҳшии замин /одамонро/ кушад."
9 Ва ҳангоме ки Ӯ мӯҳри панҷумро кушод, дар таги қурбонгоҳ ҷонҳои онҳоеро дидам, ки барои каломи Худо ва шаҳодат дар бораи Барра кушта шуда буданд."
10 Ва онҳо бо овози баланд фарёд зада гуфтанд: «То ба кай, эй Фармонраво, Қуддус ва Ҳақ, доварӣ намекунӣ ва қасоси хуни моро аз сокинони замин намегирӣ?»"
11 Ва ба ҳар яке аз онҳо либоси сафед дода шуд, ва ба онҳо гуфта шуд, ки боз муддате ором бошанд, то шумораи ҳамкорон ва бародарони онҳо, ки монанди онҳо кушта мешаванд, пурра шавад."
12 Ва ҳангоме ки Ӯ мӯҳри шашумро кушод, нигоҳ кардам, ва инак, заминҷунбии сахте руй дод, ва офтоб чун палоси пашмин сиёҳ шуд, ва моҳ чун хун гашт;"
13 ва ситораҳои осмон ба замин афтоданд, монанди дарахти анҷире ки аз шамоли сахт ҷунбида, анҷирҳои хоми худро мепартояд;"
14 ва осмон чун китоби лӯлапеч печида, нопадид шуд; ва ҳар кӯҳ ва ҷазира аз ҷои худ ҷунбид;"
15 ва подшоҳони замин ва бузургон ва мириҳазорон ва давлатмандон ва қудратмандон ва ҳар ғулому озод дар ғорҳо ва шахҳои кӯҳҳо пинҳон шуданд,"
16 ва ба кӯҳҳо ва сангҳо мегуфтанд: «Бар мо афтед ва моро аз пеши рӯи Тахтнишин ва аз ғазаби Барра пинҳон кунед;"
17 зеро рӯзи бузурги ғазаби Ӯ омадааст, ва кист, ки тавонад истодагарӣ намояд?»"
1 Ва пас аз ин чор фариштаи дар чор гӯшаи замин истодаро дидам, ки чор боди заминро нигоҳ медоштанд, то ба замин, ба баҳр ва ба ҳеҷ дарахте бод навазад."
2 Ва фариштаи дигаре дидам, ки аз ҷониби офтоббаро боло шуд ва мӯҳри Худои зиндаро дошт. Ва бо овози баланд ба чор фариштае ки вазифаашон ба замину баҳр зарар расондан буд, нидо карда,"
3 гуфт: «Ба замин, ба баҳр, ба дарахтон зараре нарасонед, то даме ки бар пешонии бандагони Худои мо мӯҳр занем»."
4 Ва шумораи мӯҳршудагонро шунидам: 144 000 мӯҳршудагон аз ҳамаи қабилаҳои банӣ-Исроил:"
5 аз қабилаи Яҳудо 12 000 мӯҳршудагон; аз қабилаи Реубен 12 000; аз қабилаи Ҷод 12 000;"
6 аз қабилаи Ашер 12 000; аз қабилаи Нафтолӣ 12 000; аз қабилаи Менашше 12 000;"
7 аз қабилаи Шимъун 12 000; аз қабилаи Левӣ 12 000; аз қабилаи Иссокор 12 000;"
8 аз қабилаи Забулун 12 000; аз қабилаи Юсуф 12 000; аз қабилаи Бинёмин 12 000 мӯҳршудагон."
9 Пас аз ин нигоҳ кардам, ва инак, мардуми бисёр, ки /онҳоро/ ҳеҷ кас наметавонист ба шумор оварад, аз ҳамаи халқҳо ва қабилаҳо ва қавмҳо ва забонҳо дар пеши тахт ва дар пеши Барра истода буданд, ки либоси сафед дар тан доштанд ва шохаҳои нахл ба даст."
10 Ва онҳо бо овози баланд нидо карда, гуфтанд:
«Наҷот аз они Худои мо, ки бар тахт нишастааст, ва аз они Барра аст!»
11 Ва ҳамаи фариштаҳо гирдогирди тахт ва он пирон ва чор мавҷуди зинда меистоданд, ва пеши тахт бар рӯи худ афтода, ба Худо саҷда карданд,"
12 ва гуфтанд:
«Омин! Ситоиш ва ҷалол ва ҳикмат ва сипос ва иззат ва қудрат ва қувват то абад аз они Худои мо бод! Омин».
13 Ва яке аз он пирон ба сухан оғоз карда, ба ман гуфт: «Ин сафедпӯшон кистанд, ва аз куҷо омадаанд?»"
14 Ба ӯ гуфтам: «Эй хоҷаи ман, ту медонӣ». Ва ӯ ба ман гуфт: «Инҳо касоне ҳастанд, ки аз азоби сахт омадаанд; инҳо либоси худро шуста, бо хуни Барра сафед кардаанд."
15 Бинобар ин дар пеши тахти Худоянд ва рӯзу шаб дар ибодатхонаи Ӯ ба Ӯ ибодат мекунанд, ва Тахтнишин хаймаи Худро бар онҳо барпо мекунад."
16 Онҳо дигар гурусна ва ташна намемонанд, ва онҳоро офтоб ва ҳеҷ гармо намесӯзонад;"
17 зеро Баррае ки дар миёнаи тахт аст, онҳоро чӯпонӣ мекунад, ва онҳоро ба чашмаҳои оби ҳаёт мебарад, ва Худо ҳар ашкро аз чашмонашон пок мекунад»."
1 Ва ҳангоме ки Ӯ мӯҳри ҳафтумро кушод, дар осмон тақрибан ним соат хомӯшӣ ҳукмфармо шуд."
2 Ва ҳафт фариштаро дидам, ки дар пеши Худо истодаанд, ва ба онҳо ҳафт карнай дода шуд."
3 Ва фариштаи дигаре омада, назди қурбонгоҳ истод, дар ҳолате ки бухурдони тилло дар дасташ буд; ва ба вай бухури бисёре дода шуд, то онро бо дуоҳои ҳамаи муқаддасон бар қурбонгоҳи тиллои пеши тахт тақдим кунад."
4 Ва дуди бухур бо дуоҳои муқаддсасон аз дасти фаришта ба ҳузури Худо боло шуд."
5 Ва фаришта бухурдонро гирифта, аз оташи қурбонгоҳ пур кард, ва бар замин партофт; ва садоҳо ва тундарҳо ва чароғакҳо ва заминҷунбӣ рӯй доданд."
6 Ва он ҳафт фариштае ки ҳафт карнай доштанд, ба навохтан тайёр шуданд."
7 Якумаш карнай навохт, ва жола ва оташ омехта бо хун ба вуҷуд омад, ва ба замин борид; ва сеяки замин сӯхт, ва сеяки дарахтон сӯхт, ва тамоми алафи сабз сӯхт."
8 Фариштаи дуюм карнай навохт, ва чизе монанди кӯҳи бузурги афрӯхта ба баҳр партофта шуд; ва сеяки баҳр ба хун табдил ёфт,"
9 ва сеяки офаридаҳои зиндаи баҳр мурданд, ва сеяки киштиҳо нобуд шуданд."
10 Фариштаи сеюм карнай навохт, ва аз осмон ситораи бузурге афтод, ки монанди машъал фурӯзон буд, ва он бар сеяки дарёҳо ва бар чашмаҳои об афтод."
11 Ва номи ин ситора Явшон буд; ва сеяки обҳо ба явшон табдил ёфт, ва бисёре аз одамон аз обҳо мурданд, чунки /обҳо/ талх шуда буданд."
12 Фариштаи чорум карнай навохт, ва сеяки офтоб ва сеяки моҳ ва сеяки ситораҳо зарар дид, ба тавре ки сеяки онҳо торик шуд, ва сеяки рӯз, — ва ҳамчунин /сеяки/ шаб, — равшан набуд."
13 Ва як уқобро дидам ва шунидам, ки дар миёнаи осмон парвоз карда, бо овози баланд гуфт: «Вой, вой, вой бар ҳоли сокинони замин аз садоҳои дигари карнайҳои се фаришта, ки навохтанӣ ҳастанд!»"
1 Фариштаи панҷум карнай навохт, ва ситораи аз осмон ба замин афтодаро дидам, ва ба вай калиди чоҳи асфалуссофилин дода шуд."
2 Вай чоҳи асфалуссофилинро воз кард, ва аз чоҳ дуде мисли дуди кӯрае берун омад; ва офтоб ва ҳаво аз дуди чоҳ торик шуд."
3 Ва аз дуд бар замин малахҳо баромаданд, ва ба онҳо қудрате чун қудрати каждумҳои замин дода шуд."
4 Ва ба онҳо гуфта шуд, ки ба алафи замин, ва ба ҳеҷ сабзае, ва ба ҳеҷ дарахте зарар нарасонанд, балки ба одамоне ки бар пешонии худ мӯҳри Худоро надоранд."
5 Ва ба онҳо /ихтиёр/ дода шуд, ки /одамонро/ накушанд, балки /фақат/ панҷ моҳ азоб диҳанд; ва азоби онҳо монанди азоби /неши/ каждум буд, вақте ки одамро мегазад."
6 Дар он рӯзҳо одамон маргро меҷӯянд, вале онро намеёбанд; мурданро орзу мекунанд, вале марг аз онҳо мегурезад."
7 Намуди он малахҳо чун аспҳое буд, ки барои ҷанг ороста шуда бошанд; бар сарҳошон гӯё тоҷҳои тиллое буданд, ва рухсорҳошон чун рухсорҳои одамон;"
8 ва мӯйҳо чун мӯйи занон доштанд, ва дандонҳошон чун дандонҳои шер буданд;"
9 ва ҷавшанҳо чун ҷавшанҳои оҳанин доштанд, ва садои болҳошон чун садои аспҳо ва аробаҳои бисёре буд, ки ба ҷанг мераванд;"
10 онҳо чун каждумҳо думҳо ва нешҳо доштанд, ва дар думҳошон қудрат доштанд, ки ба одамон панҷ моҳ зарар расонанд."
11 Онҳо бар худ подшоҳе доштанд, ки фариштаи асфалуссофилин аст; номи он ба забони ибрӣ Абаддӯн ва ба забони юнонӣ Апӯллийӯн аст."
12 Як “вой” гузашт; инак, аз қафои он боз ду “вой” меоянд."
13 Фариштаи шашум карнай навохт, ва аз чор шохи қурбонгоҳи тилло, ки дар пеши Худо истода буд, овозе шунидам,"
14 ки ба фариштаи шашуми карнайдор мегуфт: «Он чор фариштаро, ки назди дарёи бузурги Фурот баста шудаанд, озод намо»."
15 Ва он чор фаришта озод гардиданд, ки барои соат ва рӯз ва моҳ ва соли /муайян/ тайёр шуда буданд, то сеяки одамонро кушанд."
16 Шумораи лашкари савора даҳ ҳазорон даҳ ҳазор буд; ман шумораи онро шунидам."
17 Ҳамин тавр ман дар рӯъё аспон ва саворони онҳоро дидам, ки ҷавшанҳои оташгун ва нилгун ва зарди кибритӣ доштанд; сарҳои аспон чун сарҳои шерон буданд, ва аз даҳони онҳо оташ, дуд ва кибрит мебаромад."
18 Аз ин се чиз, яъне оташ, дуд ва кибрит, ки аз даҳони онҳо мебаромад, сеяки одамон кушта шуданд;"
19 зеро қудрати аспон дар даҳонашон ва дар думҳошон буд; ва думҳошон монанди морҳо буда, сар доштанд, ва ба воситаи онҳо /низ/ осеб мерасонданд."
20 Ва боқии одамон, ки аз ин балоҳо кушта нашуданд, аз амалҳои дастҳои худ тавба накарданд, ва парастиши девҳо ва бутҳои тилло, нуқра, мис, санг ва чӯбро, ки ба дидан, шунидан ва роҳ рафтан қодир нестанд, тарк накарданд."
21 Ва онҳо аз одамкушиҳо, ҷодугариҳо, фосиқӣ ва дуздиҳои худ тавба накарданд."
1 Ва фариштаи зӯрманде дидам, ки аз осмон фуруд меомад, ва бо абре фаро гирифта шуда буд, рангинкамоне бар сараш буд ва рухсораш монанди офтоб ва пойҳояш чун сутунҳои оташ;"
2 дар дасташ китобчаи кушодае буд. Ва пои росташро бар баҳр гузошт, ва пои чапашро бар замин,"
3 ва бо овози баланд нидо кард, чунон ки шер наъра мезанад; ва ҳангоме ки нидо кард, ҳафт тундар бо садоҳои худ сухан гуфтанд."
4 Ва ҳангоме ки ҳафт тундар сухан гуфтанд, мехостам нависам; лекин овозе аз осмон шунидам, ки гуфт: «Он чи ҳафт тундар гуфтанд, мӯҳр зан ва инро нанавис»."
5 Ва он фаришта, ки ӯро дидам бар баҳр ва бар замин истода буд, дасти росташро сӯи осмон бардошт,"
6 ва ба Ӯ, — ки то абад зинда аст, ва осмон ва ҳар чиро, ки дар он аст, ва замин ва ҳар чиро, ки дар он аст, ва баҳр ва ҳар чиро, ки дар он аст, офаридааст, — қасам ёд кард, ки дигар вақт намешавад,"
7 балки дар айёме ки садои фариштаи ҳафтум барояд, /яъне/ вақте ки вай карнай навозад, сирри Худо анҷом меёбад, чунон ки Ӯ ба бандагони Худ пайғамбарон башорат додааст."
8 Ва овозе ки аз осмон шунидам, боз ба ман сухан ронда, гуфт: «Рав ва китобчаи кушодаро аз дасти фариштае ки бар баҳр ва бар замин истодааст, гир»."
9 Ва назди фаришта рафта, ба вай гуфтам, ки китобчаро ба ман диҳад. Ба ман гуфт: «Онро гир ва хӯр; он шикаматро талх мекунад, аммо дар даҳонат монанди асал ширин мешавад»."
10 Ва китобчаро аз дасти фаришта гирифта, хӯрдам; ва он дар даҳонам монанди асал ширин буд; лекин вақте ки онро хӯрдам, шикамам талх шуд."
11 Ва ба ман гуфтанд: «Ту боз дар бораи қавмҳо ва халқҳо ва забонҳо ва подшоҳони бисёр бояд пайғамбарӣ кунӣ»."
1 Ва ба ман найе дода шуд, ки монанди асо буд; ва фаришта истода буд, ва гуфт:«Бархез ва ибодатхонаи Худо ва қурбонгоҳро андоза намо ва касонеро, ки дар он парастиш мекунанд, /шумор/;"
2 вале бо ҳавлии берунии ибодатхона коре надошта бош ва андоза накун, зеро он ба халқҳо дода шудааст: онҳо шаҳри муқаддасро 42 моҳ поймол мекунанд."
3 Ва ба ду шоҳиди Худ /қудрате/ ато мекунам, ки палос дар бар карда, 1260 рӯз пайғамбарӣ кунанд»."
4 Инҳо ду дарахти зайтун ва ду чароғдоне ҳастанд, ки дар пеши Худованди замин истодаанд."
5 Ва агар касе онҳоро озор додан хоҳад, аз даҳонашон оташ баромада, душманони онҳоро мехӯрад; ҳар кӣ онҳоро озор додан хоҳад, ҳамин тавр кушта мешавад."
6 Онҳо қудрат доранд осмонро банданд, то дар рӯзҳои пайғамбариашон борон наборад; ва бар обҳо қудрат доранд, ки онҳоро ба хун табдил диҳанд, ва заминро, ҳар вақте ки хоҳанд, ба ҳар гуна бало гирифтор кунанд."
7 Ва ҳангоме ки шаҳодати худро анҷом диҳанд, ҳайвони ваҳшие ки аз асфалуссофилин мебарояд, бо онҳо ҷангида, бар онҳо ғолиб меояд, ва онҳоро мекушад."
8 Ва ҷасадҳои онҳо дар кӯчаи шаҳри бузург, ки ба маънои маҷозӣ Садӯм ва Миср ном дорад, ва дар он ҷо Худованди онҳо низ ба салиб кашида шудааст, мемонанд."
9 Ва /мардуми зиёде/ аз қавмҳо ва қабилаҳо ва забонҳо ва халқҳо сею ним рӯз ба ҷасадҳои онҳо нигариста, намегузоранд, ки ҷасадҳои онҳоро ба гӯр супоранд."
10 Ва сокинони замин аз ин шод шуда, хурсандӣ мекунанд ва ба якдигар тӯҳфаҳо медиҳанд, чунки ин ду пайғамбар сокинони заминро азоб дода буданд."
11 Валекин пас аз сею ним рӯз рӯҳи ҳаёт аз ҷониби Худо ба онҳо дохил шуд, ва онҳо ба по бархестанд ва касонеро, ки ба онҳо менигаристанд, тарси азиме фаро гирифт."
12 Ва овози баланде аз осмон шунидам, ки ба онҳо мегуфт: «Ба ин ҷо боло шавед». Ва онҳо дар абр ба осмон боло шуданд; ва душманонашон ба онҳо менигаристанд."
13 Ва дар ҳамон рӯз заминҷунбии сахте рӯй дод, ва даҳяки шаҳр фурӯ ғалтид, ва дар заминҷунбӣ ҳафт ҳазор одам кушта шуданд; ва боқимондагон ба ҳарос афтоданд ва Худои осмонро ҷалол доданд."
14 “Вой”-и дуюм гузашт; инак, “вой”-и сеюм ба зудӣ меояд."
15 Ва фариштаи ҳафтум карнай навохт, ва дар осмон овозҳои баланд баромаданд, ки мегуфтанд:
«Подшоҳии ҷаҳон аз они Худованди мо
Ва Масеҳи Ӯ шудааст,
Ва Ӯ то абад подшоҳӣ мекунад».
16 Ва он бисту чор пир, ки дар пеши тахти Худо бар тахтҳои худ нишастаанд, ба рӯй афтоданд, ва Худоро парастиш карда,"
17 гуфтанд:
«Туро шукр мегӯем, эй Худованд Худои Қодири Мутлақ,
Эй Он ки ҳастӣ ва будӣ,
Зеро қудрати бузурги Худро ба даст гирифта,
Подшоҳиро оғоз кардаӣ."
18 Халқҳо хашмгин шуданд;
Ва ғазаби Ту омад,
Ва вақти он расид, ки мурдагонро доварӣ намоӣ
Ва ба бандагони Худ пайғамбарон
Ва ба муқаддасон ва касоне ки аз номи Ту метарсанд,
Ҳам ба хурдон ва ҳам ба бузургон подош диҳӣ
Ва нобудкунандагони заминро нобуд кунӣ».
19 Ва ибодатхонаи Худо дар осмон воз шуд, ва сандуқи аҳди Худованд дар ибодатхонаи Ӯ дида шуд; ва чароғакҳо ва садоҳо ва тундарҳо ва заминҷунбӣ ва жолаи бузурге рӯй доданд."
1 Ва аломати бузурге дар осмон намоён шуд: зане ки либосаш офтоб буд, моҳ дар зери пойҳояш, ва тоҷе иборат аз дувоздаҳ ситора бар сараш."
2 Вай ҳомиладор буд, ва аз дард ва азоби зоиш фарёд мезад."
3 Ва аломати дигаре дар осмон намоён шуд: инак, аждаҳои бузурги оташгун, ки ҳафт сар ва даҳ шох дошт, ва бар сарҳояш ҳафт тоҷ;"
4 думи он сеяки ситораҳоро аз осмон кашида, бар замин афканд. Ин аждаҳо пеши зане ки бояд мезоид, истод, то ки ҳангоми зоидани вай фарзанди вайро фурӯ барад."
5 Вай писаре зоид, писарбачае ки бояд ҳамаи халқҳоро бо асои оҳанин чӯпонӣ кунад; ва фарзанди вай сӯи Худо ва тахти Ӯ бурда шуд."
6 Ва он зан ба биёбон гурехт, ки дар он ҷо барои вай аз ҷониби Худо маконе муҳайё гардидааст, то ба вай 1 260 рӯз ғизо дода шавад."
7 Ва дар осмон ҷанг шуд: Микоил ва фариштаҳояш ба муқобили аждаҳо меҷангиданд,"
8 ва аждаҳо ва фариштаҳояш меҷангиданд. Аммо /аждаҳо/ натавонист истодагарӣ кунад, ва дар осмон барои вай дигар ҷое ёфт нашуд."
9 Ва аждаҳои бузург сарнагун шуд, яъне он мори қадимӣ, ки иблис ва шайтон ном дорад ва тамоми ҷаҳонро фиреб мекунад. Вай ба замин партофта шуд, ва фариштаҳояш бо вай партофта шуданд."
10 Ва овози баланде дар осмон шунидам, ки мегуфт:
«Акнун наҷот ва қудрат
Ва подшоҳии Худои мо
Ва ҳукмронии Масеҳи Ӯ фаро расид,
Чунки айбдоркунандаи бародарони мо
Ки онҳоро рӯзу шаб дар пеши Худои мо айбдор мекард,
Сарнагун шуд."
11 Онҳо бар вай ба воситаи хуни Барра
Ва каломи шаҳодати худ ғолиб омаданд
Ва ҷони худро то ба ҳадди марг гиромӣ надоштанд."
12 Пас, шодӣ кунед, эй осмонҳо
Ва сокинони онҳо!
Вой бар ҳоли замин ва баҳр,
Чунки назди шумо иблис
Бо хашми зӯре фуруд омадааст,
Чун медонад, ки вақташ кам мондааст!»
13 Ва чун аждаҳо дид, ки бар замин партофта шуд, занеро ки писарбача зоида буд, таъқиб намуд."
14 Ва ба он зан ду боли уқоби бузурге дода шуд, то аз пеши мор ба биёбон ба макони худ парвоз кунад, ва дар он ҷо дар давоми як замон ва ду замон ва нисфи замон ғизо гирад."
15 Ва мор аз даҳонаш аз ақиби зан обе мисли дарё сар дод, то ки дарё вайро барад."
16 Лекин замин ба зан ёрӣ дод, ва замин даҳонашро кушода, он дарёро, ки аждаҳо аз даҳонаш сар дода буд, фурӯ бурд."
17 Ва аждаҳо аз зан дар ғазаб шуда, рафт, то бо боқии насли вай, ки фармудаҳои Худоро риоя мекунанд ва шаҳодати Исоро доранд, ҷанг кунад."
18 Ва бар реги баҳр истодам."
1 Ва ҳайвони ваҳшиеро дидам, ки аз баҳр берун меомад, ва ҳафт сар ва даҳ шох дошт, ва бар шохҳояш даҳ тоҷ, ва бар сарҳояш номҳои куфр."
2 Ҳайвони ваҳшие ки ман дидам, монанди паланг буд, пойҳояш чун пойҳои хирс, ва даҳонаш чун даҳони шер; ва аждаҳо қуввати худ ва тахти худ ва қудрати бузурге ба вай дод."
3 Ва дидам, ки яке аз сарҳои вай гӯё захми марговар бардоштааст, валекин он захми марговар шифо ёфтааст. Ва тамоми аҳли замин аз ҳайвони ваҳшӣ дар ҳайрат афтоданд;"
4 ва аждаҳоро, ки ба ҳайвони ваҳшӣ қудрат дода буд, парастиш карданд; ва ба ҳайвони ваҳшӣ саҷда карда, гуфтанд: «Кист, ки ҳамтои ин ҳайвони ваҳшӣ бошад, ва кист, ки тавонад бо вай ҷанг кунад?»"
5 Ва ба вай даҳоне дода шуд, ки суханони пурғурур ва куфромез гӯяд, ва ба вай қудрат дода шуд, ки 42 моҳ амал кунад."
6 Ва даҳонашро барои куфри Худо воз кард, то ба номи Ӯ ва хаймаи Ӯ ва сокинони осмон куфр гӯяд."
7 Ва ба вай ато шуд, ки бо муқаддасон ҷангида, бар онҳо ғолиб ояд; ва ба вай қудрат бар ҳар қабила ва қавм ва забон ва халқ дода шуд."
8 Ва ҳамаи сокинони замин вайро парастиш мекунанд, /яъне/ онҳое ки номҳошон дар дафтари ҳаёти Барраи кушташуда аз вақти бунёдшавии ҷаҳон навишта нашудаанд."
9 Ҳар кӣ гӯш дорад, шунавад:
10 Ҳар кӣ ба асирӣ мебарад, /ба асирӣ/ меравад;
Ҳар кӣ бо шамшер мекушад, бояд бо шамшер кушта шавад.
Ин ҷо сабр ва имони муқаддасон /даркор/ аст."
11 Ва ҳайвони ваҳшии дигаре дидам, ки аз замин берун меомад; вай ду шох дошт монанди /шохҳои/ барра, ва чун аждаҳо сухан мегуфт."
12 Вай дар пеши ҳайвони ваҳшии якум бо тамоми қудраташ амал мекард, ва замин ва сокинони онро водор менамуд, ки ба ҳайвони ваҳшии якум, ки захми марговараш шифо ёфтааст, саҷда кунанд;"
13 ва аломатҳои бузурге ба амал меовард, ба тавре ки оташро низ дар пеши одамон аз осмон ба замин фурӯ меовард."
14 Ва бо муъҷизаҳое ки дар пеши ҳайвони ваҳшӣ метавонист нишон диҳад, мардуми маро, ки сокинони заминанд, фиреб дода, ба онҳо гуфт, ки ҳайкали он ҳайвони ваҳширо, ки аз шамшер захмдор шуда, зинда мондааст, созанд."
15 Ва ба вай ато шуд, ки ба он ҳайкали ҳайвони ваҳшӣ ҳаёт бахшад, то ҳайкали ҳайвони ваҳшӣ тавре сухан гӯяд ва амал кунад, ки ҳамаи онҳое ки ба ҳайкали ҳайвони ваҳшӣ саҷда намекарданд, кушта шаванд."
16 Ва тавре рафтор мекард, ки ҳамаи хурдон ва бузургон, сарватмандон ва бенавоён, озодон ва ғуломон бояд бар дасти росташон ё бар пешониашон нишона зананд,"
17 ва ҳеҷ кас харидан ё фурӯхтан натавонад, ғайр аз касе ки чунин нишона: номи ҳайвони ваҳшӣ ё шумораи номи онро дошт."
18 Ин ҷо ҳикмат /даркор/ аст. Ҳар кӣ ақл дорад, шумораи ҳайвони ваҳширо ҳисоб кунад, зеро он шумораи одамизод аст; шумораи он 666 мебошад. 144 000 харидашудагон"
1 Ва нигоҳ кардам, ва инак, Барра бар кӯҳи Сион истодааст, ва бо Ӯ миқдори саду чилу чор ҳазор нафар, ки бар пешониҳошон номи Ӯ ва номи Падари Ӯ навишта шудааст."
2 Ва овозе аз осмон шунидам, чун шувваси обҳои бисёр ва монанди садои тундари пурзӯр; ва овозе ки шунидам, овози чангнавозоне буд, ки чангҳои худро менавохтанд."
3 Онҳо дар пеши тахт ва дар пеши он чор мавҷуди зинда ва пирон гӯё суруди наве месуруданд; ва ҳеҷ кас натавонист он сурудро ёд гирад, ғайр аз он саду чилу чор ҳазор нафар, ки аз замин харида шуда буданд."
4 Инҳо касоне ҳастанд, ки бо занон нопок нашудаанд, зеро чун бокира /пок/анд; инҳо касоне ҳастанд, ки ҳар куҷо Барра равад, аз ақибаш мераванд. Онҳо аз миёни одамон аз Исо харида шудаанд, то навбар барои Худо ва Барра бошанд;"
5 ва дар даҳонашон дурӯғе ёфт нашудааст, зеро беайбанд."
6 Ва фариштае дидам, ки дар миёнаи осмон парвоз мекард ва Инҷили абадӣ дошт, то ба сокинони замин, ба ҳар халқ ва қабила ва забон ва қавм башорат диҳад;"
7 ва ӯ бо овози баланд мегуфт: «Аз Худованд тарсед ва Ӯро ҷалол диҳед, зеро соати доварии Ӯ фаро расидааст; ва Ӯро, ки осмон ва замин, ва баҳр ва чашмаҳои обро офаридааст, парастиш кунед»."
8 Ва фариштаи дуюм аз ақиби ӯ омада, мегуфт: «Бобили бузург, фурӯ ғалтид, фурӯ ғалтид, чунки ҳамаи халқҳоро аз майи ғазабовари фосиқии худ нӯшонд»."
9 Ва фариштаи сеюм аз ақиби онҳо омада, бо овози баланд мегуфт: «Ҳар кӣ ҳайвони ваҳшӣ ва ҳайкали онро парастиш кунад ва бар пешонии худ ё бар дасти худ нишона занад, —"
10 вай ҳамчунин аз майи хашми Худо, аз майи холисе ки дар косаи ғазаби Ӯ муҳайё шудааст, менӯшад, ва дар пеши фариштаҳои муқаддас ва дар пеши Барра дар оташ ва кибрит азоб мекашад;"
11 ва дуди азоби онҳо то абад баланд мешавад, ва касоне ки ҳайвони ваҳшӣ ва ҳайкали онро парастиш менамоянд ва нишонаи номи онро қабул мекунанд, на рӯз ором мегиранд, на шаб»."
12 Ин ҷо сабри муқаддасон /даркор/ аст, ин ҷо онҳое /даркоранд/, ки фармудаҳои Худо ва имон ба Исоро риоя мекунанд."
13 Ва овозе аз осмон шунидам, ки мегуфт: «Навис: хушо мурдагоне ки аз ин пас дар Худованд мемуранд; оре, мегӯяд Рӯҳ, инҳо аз меҳнатҳои худ ором мегиранд, ва амалҳошон аз қафояшон мераванд»."
14 Ва нигоҳ кардам, ва инак, абри сафед; ва бар абр Касе монанди Писари Одам нишаста буд, ки бар сараш тоҷи тилло, ва дар дасташ доси тез дошт."
15 Ва фариштаи дигар аз ибодатхона баромад ва бо овози баланд ба нишинандаи абр нидо кард: «Доси Худро ба кор андоз ва дарав кун, чунки вақти дарав расидааст; зеро ҳосили замин пухтааст»."
16 Ва нишинандаи абр доси Худро бар замин андохт, ва замин даравида шуд."
17 Ва фариштаи дигар аз ибодатхонае ки дар осмон аст, берун омад, ки ӯ низ доси тез дошт."
18 Ва фариштаи дигар, ки бар оташ қудрат дошт, аз қурбонгоҳ берун омад ва бо овози баланд ба он ки доси тез дошт, нидо карда, гуфт: «Доси тези худро ба кор андоз ва сарҳои ангури заминро бур, чунки ангураш пухтааст»."
19 Ва он фаришта доси худро бар замин андохт, ва сарҳои ангури заминро бурид, ва онҳоро ба чархушти бузурги ғазаби Худо афканд,"
20 ва чархушт дар беруни шаҳр пойкӯб шуд, ва хун аз чархушт то ба ҷилави аспон, ба масофаи 1 600 стадия ҷорӣ шуд."
1 Ва дар осмон аломати дигаре дидам, ки бузург ва аҷиб буд: ҳафт фаришта, ки ҳафт балои охирин доштанд, чунки хашми Худо бо онҳо анҷом ёфт."
2 Ва гӯё баҳре аз шиша дидам, ки бо оташ омехта буд; ва касоне ки бар ҳайвони ваҳшӣ ва ҳайкали он ва шумораи номи он ғолиб омада буданд, назди ин баҳри шиша истодаанд, ва чангҳое дар даст доштанд, ки Худо ба онҳо дода буд,"
3 ва суруди Мусои бандаи Худо ва суруди Барраро хонда, мегуфтанд:
«Бузург ва аҷибанд амалҳои Ту,
Эй Худованд Худои Қодири Мутлақ!
Одилона ва ростанд роҳҳои Ту,
Эй Подшоҳи халқҳо!"
4 Кист, ки аз Ту, эй Худованд, натарсад
Ва номи Туро ҷалол надиҳад?
Зеро танҳо Ту қуддус ҳастӣ.
Ҳамаи халқҳо омада,
Дар пеши Ту саҷда хоҳанд кард,
Зеро корҳои одилонаи Ту ошкор шудаанд».
5 Ва пас аз ин нигоҳ кардам, ва ибодатхона, яъне хаймаи шаҳодат дар осмон воз шуд,"
6 ва аз ибодатхона ҳафт фаришта баромаданд, ки ҳафт бало доштанд, ва катони тоза ва дурахшон дар бар карда ва то синаашон камарбанди тилло баста буданд."
7 Ва яке аз он чор мавҷуди зинда ба ҳафт фаришта ҳафт косаи тиллои пур аз ғазаби Худоро дод, ки Ӯ то абад зинда аст."
8 Ва ибодатхона аз ҷалоли Худо ва аз қуввати Ӯ пур аз дуд шуд, ва то ҳафт балои ҳафт фаришта анҷом наёфтанд, ҳеҷ кас натавонист ба ибодатхона дарояд."
1 Ва овози баланде аз ибодатхона шунидам, ки ба ҳафт фаришта мегуфт: «Равед ва ҳафт косаи ғазаби Худоро ба замин резед»."
2 Якумӣ рафта, косаи худро бар замин рехт, ва бар одамоне ки нишонаи ҳайвони ваҳширо доштанд ва ба ҳайкали он саҷда мекарданд, захми бад ва дарднок пайдо шуд."
3 Фариштаи дуюм косаи худро ба баҳр рехт; ва он ба хуне чун хуни мурда табдил ёфт, ва тамоми ҷондорони баҳр мурданд."
4 Сеюмӣ косаи худро ба дарёҳо ва чашмаҳои об рехт, ва онҳо ба хун табдил ёфтанд."
5 Ва фариштаи обҳоро шунидам, ки мегуфт:
«Одилӣ Ту, ки ҳастӣ ва будӣ,
Ва қуддус мебошӣ, зеро чунин ҳукм кардаӣ."
6 Азбаски хуни муқаддасон ва пайғамбаронро рехтаанд,
Ту ба онҳо хун додӣ, ки нӯшанд: ин сазои онҳост».
7 Ва қурбонгоҳро шунидам, ки гуфт:
«Оре, эй Худованд Худои Қодири Мутлақ,
Довариҳои Ту рост ва одилона мебошанд».
8 Фариштаи чорум косаи худро бар офтоб рехт, ва ба он /қудрате/ ато шуд, ки одамонро бо оташ сӯзонад."
9 Ва одамонро гармои зӯре сӯзонд, ва онҳо ба номи Худо, ки бар ин балоҳо ихтиёр дорад, куфр мегуфтанд ва тавба накарданд, то Ӯро ҷалол диҳанд."
10 Панҷумӣ косаи худро бар тахти ҳайвони ваҳшӣ рехт, ва подшоҳии он торик шуд, ва онҳо забонҳои худро аз дард мегазиданд,"
11 ва ба Худои осмон аз сабаби дардҳо ва захмҳои худ куфр мегуфтанд, ва аз амалҳои худ тавба накарданд."
12 Шашумӣ косаи худро бар дарёи бузурги Фурот рехт, ва оби он хушк шуд, то барои подшоҳоне ки аз ҷониби офтоббаро ҳастанд, роҳ муҳайё шавад."
13 Ва дидам, ки аз даҳони аждаҳо ва аз даҳони ҳайвони ваҳшӣ ва аз даҳони пайғамбари дурӯғин се рӯҳи нопок монанди қурбоққаҳо баромаданд."
14 Онҳо рӯҳҳои деванд, ки аломатҳо ба амал меоваранд; онҳо ба пеши подшоҳони тамоми ҷаҳон мебароянд, то онҳоро барои ҷанги он рӯзи бузурги Худои Қодири Мутлақ ҷамъ оваранд."
15 «Инак, чун дузд меоям. Хушо касе ки ҳушёр аст ва либоси худро нигоҳ медорад, то луч роҳ наравад, ва расвоии ӯро набинанд»."
16 Ва онҳоро ба ҷое ҷамъ оварданд, ки ба забони ибрӣ Ҳармаҷидӯн ном дорад."
17 Ҳафтумӣ косаи худро ба ҳаво рехт, ва аз ибодатхонаи осмон аз ҷониби тахт овози баланде баромад, ки мегуфт: «Ба амал омад!»"
18 Ва садоҳо, тундарҳо ва чароғакҳо рӯй доданд, ва заминҷунбии сахте ба амал омад, ки мислаш, аз замоне ки одамон бар замин ҳастанд, рӯй надода буд, — он қадар заминҷунбии пурзӯр ва сахт буд!"
19 Ва шаҳри бузург ба се қисм аз ҳам ҷудо шуд, ва шаҳрҳои халқҳо фурӯ ғалтиданд, ва Бобили бузург дар пеши Худо зикр ёфт, то косаи майи ғазаби хурӯшони Худро ба он диҳад."
20 Ва ҳар ҷазира гурехт, ва кӯҳҳо нопайдо гаштанд;"
21 ва жолаи бузурге ки /донааш/ ба вазни як талант буд, аз осмон бар одамон борид; ва одамон барои балои жола ба Худо куфр гуфтанд, чунки он бало хеле сахт буд."
1 Ва яке аз он ҳафт фаришта, ки ҳафт коса доштанд, омад ва ба ман сухан ронда, гуфт: «Ин ҷо биё, то довариро дар ҳаққи фоҳишаи бузурге ки бар обҳои бисёре нишастааст, ба ту нишон диҳам,"
2 ки подшоҳони замин бо вай фосиқӣ кардаанд, ва сокинони замин аз майи фосиқии вай маст шудаанд»."
3 Ва маро дар Рӯҳ ба биёбон бурд; ва занеро дидам, ки бар ҳайвони ваҳшии қирмизӣ, ки аз номҳои куфр пур буд, ва ҳафт сар ва даҳ шох дошт, нишаста буд."
4 Ва он зан либоси арғувонӣ ва қирмизӣ дошт, ва бо тилло, сангҳои гаронбаҳо ва марворид зинат ёфта буд, ва дар дасташ косаи тиллое нигоҳ медошт, ки аз зиштиҳо ва нопокии фосиқии вай пур буд;"
5 ва бар пешонии вай номи сирре навишта шуда буд: «Бобили бузург, модари фоҳишагон ва зиштиҳои замин»."
6 Ва дидам, ки он зан аз хуни муқаддасон, аз хуни шоҳидони Исо маст аст, ва аз дидани вай сахт ҳайрон шудам."
7 Ва фаришта ба ман гуфт: «Чаро ҳайрон шудӣ? Ман сирри ин зан ва он ҳайвони ваҳширо, ки зан бар он савор аст, ва ҳафт сар ва даҳ шох дорад, ба ту мегӯям."
8 Он ҳайвони ваҳшӣ, ки ту дидӣ, буд ва нест; ва аз асфалуссофилин мебарояд ва сӯи ҳалокат меравад; ва он сокинони замин, ки номҳошон аз вақти бунёдшавии ҷаҳон дар дафтари ҳаёт навишта нашудаанд, аз дидани ҳайвони ваҳшие ки буд ва нест ва меояд, дар ҳайрат меафтанд."
9 Ин ҷо ақле даркор аст, ки ҳикмат дорад. Ҳафт сар ҳафт кӯҳест, ки он зан бар онҳо нишастааст,"
10 ва инҳо ҳафт подшоҳ ҳастанд, ки панҷ нафарашон фурӯ ғалтидаанд, яке ҳаст, ва дигаре ҳанӯз наомадааст, ва ҳангоме ки меояд, муддати каме бояд монад."
11 Ва он ҳайвони ваҳшӣ, ки буд ва нест, ҳаштум аст, ва аз ҷумлаи ҳафт аст, ва сӯи ҳалокат меравад."
12 Ва он даҳ шох, ки дидӣ, даҳ подшоҳ ҳастанд, ки ҳанӯз ба подшоҳӣ нарасидаанд, лекин барои як соат бо ҳайвони ваҳшӣ қудрати шоҳонро пайдо мекунанд."
13 Онҳо як ният доранд, ва қудрату ҳукмронии худро ба ҳайвони ваҳшӣ медиҳанд."
14 Онҳо бо Барра ҷанг мекунанд, ва Барра бар онҳо ғолиб меояд; зеро Ӯ Худованди худовандон ва Подшоҳи подшоҳон аст ва онҳое ки бо Ӯ ҳастанд, даъватшудагон ва интихобшудагон ва вафодорон мебошанд»."
15 Ва /он фаришта/ ба ман гуфт: «Обҳое ки дидӣ, ки он ҷо фоҳиша нишастааст, қавмҳо ва мардумон ва халқҳо ва забонҳо мебошанд."
16 Ва даҳ шох, ки дидӣ, ва ҳайвони ваҳшӣ аз фоҳиша нафрат мекунанд, ва ӯро хонавайрон менамоянд, ва ӯро луч мекунанд, ва ҷисми ӯро мехӯранд, ва ӯро дар оташ месӯзонанд;"
17 чунки Худо дар дили онҳо андохтааст, ки хости Ӯро ба ҷо оваранд, ба тавре ки ҳама якдилона подшоҳии худро ба ҳайвони ваҳшӣ диҳанд, то суханони Худо иҷро шаванд."
18 Ва он зане ки дидӣ, шаҳри бузург аст, ки бар подшоҳони замин подшоҳӣ мекунад»."
1 Пас аз ин фариштае дидам, ки аз осмон фуруд меомад ва қудрати бузурге дошт; ва замин аз ҷалоли ӯ равшан шуд."
2 Ва ӯ бо овози пурқувват нидо карда, гуфт: «Фурӯ ғалтид, фурӯ ғалтид Бобили бузург! Вай манзили девҳо ва зиндони ҳар рӯҳи нопок ва зиндони ҳар парандаи нопоку нафратовар гардид;"
3 зеро ҳамаи халқҳо аз майи ғазабовари фосиқии вай нӯшиданд, ва подшоҳони замин бо вай фосиқӣ карданд, ва тоҷирони замин аз айшу нӯши бузурги вай сарватманд шуданд»."
4 Ва овози дигаре аз осмон шунидам, ки гуфт: «Аз вай берун оед, эй қавми Ман, то дар гуноҳҳояш шарик нашавед ва ба балоҳояш дучор нагардед;"
5 зеро гуноҳҳои вай то ба осмон расидаанд, ва Худо беинсофиҳои вайро ба хотир овардааст.
6 Сазояшро диҳед, чунон ки вай низ сазо додааст,
Ва мувофиқи амалҳои вай сазояшро дучанд диҳед;
Дар косае ки вай май тайёр карда буд, барои вай дучанд тайёр кунед."
7 Ҳар қадар вай ҷалол ёфта, айшу нӯш мекард, ҳамон қадар бо азоб ва дард сазояшро диҳед.
Зеро дар дили худ мегӯяд: “Малика шуда нишастаам, ва бева нестам, ва дард намебинам”."
8 Бинобар ин дар як рӯз балоҳо, марг ва дард ва гуруснагӣ ба сари вай меоянд. Вай дар оташ месӯзад, зеро пурқувват аст Худо Худованд, ки вайро доварӣ мекунад."
9 Ва подшоҳони замин, ки бо вай фосиқӣ ва айшу нӯш кардаанд, вақте ки дуди сӯхтори вайро бинанд, дар ҳаққи вай гиря карда, мотам мегиранд,"
10 ва аз тарси азоби вай дуртар истода, мегӯянд: “Вой, вой бар ҳоли ту, эй шаҳри бузурги Бобил, эй шаҳри мустаҳкам! Зеро дар як соат доварии ту омадааст”."
11 Ва тоҷирони замин дар ҳаққи вай гиря карда, мотам мегиранд, чунки моли онҳоро дигар ҳеҷ кас намехарад:"
12 моли тилло ва нуқра ва сангҳои гаронбаҳо ва марворид ва катон ва арғувон ва абрешим ва қирмиз ва ҳар чӯби муаттар ва ҳар зарфи оҷ ва ҳар зарф аз чӯби гаронбаҳо, аз мис ва оҳан ва мармар,"
13 ва дорчин ва бухур ва равғани хушбӯй ва лодан ва май ва равғани зайтун ва орд ва гандум ва чорво ва гӯсфандон ва аспҳо ва аробаҳо ва ҷисмҳо ва ҷонҳои одамӣ.
14 Аз меваҳое ки ҷони ту орзу дошт, маҳрум гаштаӣ,
Ва ҳар чизи фарбеҳ ва боҳашамати ту барбод рафтааст,
Онро дигар намеёбӣ.
15 Тоҷирони ин чизҳо, ки аз ин сарватманд шудаанд, аз тарси азоби вай дуртар истода, гирён ва мотамдор,"
16 мегӯянд: “Вой, вой бар ҳоли ин шаҳри бузург, ки катон ва арғувон ва қирмиз дар бар дошт ва бо тилло ва сангҳои гаронбаҳо ва марворид зинат ёфта буд!"
17 Зеро дар як соат чунин сарват нобуд шуд”. Ва ҳар суккондор ва ҳамаи киштинишинон ва маллоҳон ва ҳамаи онҳое ки дар баҳр тиҷорат мекунанд, дуртар истода"
18 ва дуди сӯхтори вайро дида, фарёдзанон гуфтанд: “Кадом шаҳр монанди ин шаҳри бузург будааст!”"
19 Ва ба сарҳошон хок пошиданд ва фарёд зада, бо гиря ва мотам гуфтанд: “Вой бар ҳоли ин шаҳри бузург, ки аз чизҳои гаронбаҳояш ҳамаи онҳое ки дар баҳр киштӣ доштанд, сарватманд шудаанд! Зеро дар як соат вай хароб гардидааст”.
20 Бар вай шодӣ кун, эй осмон,
/Шодӣ кунед/, эй муқаддасон, расулон ва пайғамбарон,
Зеро Худо қасоси шуморо аз вай гирифтааст».
21 Ва як фариштаи зӯрманд санги бузургеро монанди санги осиё бардошта, ба баҳр партофт ва гуфт: «Бо чунин шиддат шаҳри бузурги Бобил сарнагун мешавад, ва дигар ёфт намешавад.
22 Ва садои чангнавозон ва сарояндагон
Ва найнавозон ва карнайнавозон
Дар ту дигар шунида намешавад,
Ва ҳеҷ як санъатгар аз ҳеҷ як санъат
Дар ту дигар ёфт намешавад,
Ва садои сангҳои осиё
Дар ту дигар шунида намешавад;"
23 Ва рӯшноии чароғ
Дар ту дигар намедурахшад,
Ва овози домод ва арӯс
Дар ту дигар шунида намешавад,
Зеро тоҷирони ту бузургони рӯи замин буданд,
Ва аз ҷодуи ту ҳамаи халқҳо гумроҳ шудаанд.
24 Ва дар вай хуни пайғамбарон ва муқаддасон ва ҳамаи кушташудагони рӯи замин ёфт шудааст»."
1 Пас аз ин ман овози баланде чун овози мардуми бисёр дар осмон шунидам, ки мегуфт:
«Ҳалелуёҳ!
Наҷот ва қудрат ва ҷалол аз они Худои мост,"
2 Зеро довариҳои Ӯ рост ва одилона мебошанд!
Чунки Ӯ фоҳишаи бузургеро маҳкум намуд,
Ки заминро бо фосиқии худ фосид карда буд,
Ва хуни бандагони Худро аз дасти вай ситонд».
3 Ва дубора гуфт:
«Ҳалелуёҳ!
Дуди /Бобил/ то абад баланд мешавад».
4 Ва он бисту чор пир ва чор мавҷуди зинда ба рӯй афтода, Худоеро, ки бар тахт нишастааст, парастиш карданд ва гуфтанд:
«Омин! Ҳалелуёҳ!»
5 Ва овозе аз ҷониби тахт баромад, ки мегуфт:
«Худои моро ситоиш кунед,
Эй ҳамаи бандагони Ӯ
Ва тарсгорони Ӯ,
Хурдон ва бузургон!»
6 Ва чизе шунидам чун овози мардуми бисёр, чун шувваси обҳои бисёр, чун садои тундарҳои пурзӯр, ки мегуфтанд:
«Ҳалелуёҳ!
Зеро Худованд Худои мо, он Қодири Мутлақ /акнун/ подшоҳӣ мекунад."
7 Шодӣ кунем ва ба ваҷд оем ва Ӯро ҷалол диҳем,
Зеро базми арӯсии Барра фаро расидааст, ва арӯси Ӯ худро тайёр кардааст."
8 Ва ба вай ато шуд, ки катони тоза ва дурахшон дар бар кунад».
Зеро он катон росткории муқаддасон аст."
9 Ва ба ман гуфт: «Навис: “Хушо онҳое ки ба базми арӯсии Барра даъват шудаанд”». Ва ба ман гуфт: «Инҳо суханони ҳақиқии Худоянд»."
10 Ман назди пойҳояш афтодам, то ба ӯ саҷда кунам; лекин ӯ ба ман гуфт: «Зинҳор, чунин накун; ман бо ту ва бо бародарони ту, ки шаҳодати Исоро доранд, ҳамкор ҳастам. Ба Худо саҷда кун, зеро шаҳодати Исо рӯҳи пайғамбарӣ аст»."
11 Ва осмони кушодаро дидам, ва инак, аспи сафед, ва савори он Бовафо ва Ҳақ ном дорад, ва Ӯ аз рӯи адолат доварӣ мекунад ва меҷангад."
12 Чашмони Ӯ чун шӯълаи оташ мебошанд, ва бар сари Ӯ тоҷҳои бисёр; Ӯ номҳои навишта дорад, ва номи навиштае ки онро ғайр аз Худи Ӯ ҳеҷ кас намедонад;"
13 ва Ӯ либоси хунолуде дар бар дорад, ва номи Ӯ хонда шудааст: Каломи Худо."
14 Ва лашкарҳои осмон бар аспҳои сафед, катони сафеди тоза дар тан, аз пайи Ӯ мерафтанд."
15 Ва аз даҳони Ӯ шамшери тези дудама берун меояд, то халқҳоро бо он занад. Ӯ онҳоро бо асои оҳанин чӯпонӣ мекунад; Ӯ чархушти майи ғазаби хурӯшони Худои Қодири Мутлақро пойкӯб мекунад."
16 Бар либос ва бар рони Ӯ ин ном навишта шудааст: «Подшоҳи подшоҳон ва Худованди худовандон»."
17 Ва фариштаеро дидам, ки дар офтоб меистод; ва ӯ бо овози баланд нидо карда, ба ҳамаи парандагоне ки дар миёнаи осмон парвоз мекарданд, гуфт: «Биёед, ба зиёфати бузурги Худо ҷамъ шавед,"
18 то гӯшти подшоҳон, гӯшти мириҳазорон, гӯшти зӯрмандон, гӯшти аспон ва саворонашон, гӯшти ҳамаи озодон ва ғуломон, хурдон ва бузургонро хӯред»."
19 Ва ҳайвони ваҳшӣ ва подшоҳони замин ва лашкарҳошонро дидам, ки ҷамъ шуда буданд, то бо савори асп ва бо лашкари Ӯ ҷанг кунанд."
20 Ва ҳайвони ваҳшӣ ва бо вай он пайғамбари дурӯғин дастгир шуд, ки дар пеши вай муъҷизаҳо ба амал оварда буд, ки ба воситаи онҳо касонеро, ки нишонаи ҳайвони ваҳширо қабул карда, ба ҳайкали он саҷда менамуданд, фиреб мекард: ҳар ду зинда ба кӯли оташ партофта шуданд, ки дар он кибрит месӯхт;"
21 ва касони боқимонда бо шамшере ки аз даҳони аспсавор берун омада буд, кушта шуданд; ва ҳамаи парандагон аз гӯшти онҳо сер шуданд."
1 Ва фариштае дидам, ки аз осмон фуруд меомад, ва калиди асфалуссофилин ва занҷири бузурге дар дасташ буд."
2 Ва ӯ аждаҳо, яъне мори қадимиро, ки иблис ва шайтон ва фиребдиҳандаи тамоми дунёст, дастгир карда, ба муддати ҳазор сол занҷирбанд намуд,"
3 ва онро ба асфалуссофилин партофт, ва дарро баст, ва бар он мӯҳр зад, то халқҳоро дигар фиреб надиҳад, то даме ки он ҳазорсола анҷом ёбад; пас аз ин вай бояд ба муддати каме озод шавад."
4 Ва тахтҳо дидам, бар онҳо касоне нишаста буданд, ки ихтиёри доварӣ ба онҳо дода шуда буд; ва ҷонҳои касонеро /дидам/, ки барои шаҳодати Исо ва барои каломи Худо сар бурида шуда буданд, ва онҳоеро /дидам/, ки ба ҳайвони ваҳшӣ ва ба ҳайкали он саҷда накарда буданд ва нишонаи /онро/ бар пешонӣ ва дасти худ назада буданд. Онҳо зинда шуданд ва бо Масеҳ дар он ҳазорсола подшоҳӣ карданд;"
5 вале боқии мурдагон зинда нашуданд, то даме ки он ҳазорсола анҷом ёбад.
Ин растохези якум аст."
6 Хушбахт ва муқаддас аст касе ки дар растохези якум иштирок дорад. Бар онҳо марги дуюм қудрат надорад, балки онҳо коҳинони Худо ва Масеҳ мешаванд ва бо Ӯ ҳазор сол подшоҳӣ мекунанд."
7 Ва ҳангоме ки он ҳазорсола анҷом ёбад, шайтон аз зиндони худ озод мешавад,"
8 ва берун меояд, то халқҳоеро, ки дар чор гӯшаи замин ҳастанд, яъне Ҷуҷ ва Моҷуҷро фиреб кунад, ва онҳоро барои ҷанг ҷамъ оварад; шумораи онҳо чун реги баҳр аст."
9 Ва ба паҳнои сарзамин баромаданд ва лашкаргоҳи муқаддасон, шаҳри дӯстдоштаро иҳота карданд. Ва аз ҷониби Худо аз осмон оташ фуромада, онҳоро хӯрд;"
10 ва иблис, ки онҳоро фиреб мекард, ба кӯли оташу кибрит партофта шуд, ки он ҷо ҳайвони ваҳшӣ ва пайғамбари дурӯғин ҳастанд, ва онҳо рӯзу шаб то абад азоб мекашанд."
11 Ва тахти бузурги сафед ва нишинандаи онро дидам, ки аз ҳузури Ӯ замину осмон мегурехтанд, ва ҷое барои онҳо ёфт нашуд."
12 Ва мурдагонро, хурдон ва бузургонро дидам, ки дар пеши тахт истодаанд, ва дафтарҳо кушода шуданд; ва дафтари дигаре кушода шуд, ки дафтари ҳаёт аст; ва мурдагон мувофиқи он чи дар дафтарҳо навишта шудааст, яъне аз рӯи амалҳояшон доварӣ карда шуданд."
13 Ва баҳр мурдагонеро, ки дар он буданд, дод, ва марг ва дунёи мурдагон мурдагонеро, ки дар онҳо буданд, доданд; ва ҳар яке аз рӯи амалҳояшон доварӣ карда шуд."
14 Ва марг ва дунёи мурдагон ба кӯли оташ партофта шуданд. Кӯли оташ марги дуюм аст."
15 Ва ҳар кӣ дар дафтари ҳаёт навишта нашудааст, ба кӯли оташ партофта шуд."
1 Ва осмони нав ва замини навро дидам; зеро осмони пештара ва замини пештара гузашта буданд, ва баҳр дигар набуд."
2 Ва шаҳри муқаддас — Уршалими навро дидам, ки аз ҷониби Худо аз осмон фуруд меомад, ва муҳайё шуда буд чун арӯсе ки барои шавҳараш зебу зинат ёфтааст."
3 Ва овози баланде аз осмон шунидам, ки мегуфт:
«Инак, хаймаи Худо бо одамон,
Ва Ӯ бо онҳо сокин мешавад;
Онҳо қавмҳои Ӯ мешаванд,
Ва Худи Худо бо онҳо Худои онҳо мешавад;"
4 Ва ҳар ашкро аз чашмони онҳо пок мекунад,
Ва дигар на марг мешавад, на гиря, на фиғон, на дард;
Зеро он чи пештар буд, гузашт.
5 Ва тахтнишин гуфт: «Инак, ҳама чизро нав месозам». Ва ба ман гуфт: «Навис, зеро ин суханон рост ва боваринок мебошанд»."
6 Ва ба ман гуфт: «Ба амал омад! Ман алфа ва омега, оғоз ва анҷом ҳастам. Ба ташна аз чашмаи оби ҳаёт муфт медиҳам."
7 Касе ки ғолиб ояд, вориси ин чизҳо мешавад, ва Ман барои ӯ Худо мешавам, ва ӯ барои Ман писар мешавад."
8 Валекин тарсончакон ва беимонон ва гуноҳкорон ва палидон ва одамкушон ва фосиқон ва ҷодугарон ва бутпарастон ва ҳамаи дурӯғгӯёнро — насибашон дар кӯлест, ки бо оташ ва кибрит месӯзад; ин марги дуюм аст»."
9 Ва яке аз он ҳафт фаришта, ки ҳафт косаи пур аз ҳафт балои охирин доштанд, омад ва ба ман сухан ронда, гуфт: «Биё, то ба ту арӯсро, зани Барраро нишон диҳам»."
10 Ва маро дар Рӯҳ ба кӯҳи бузург ва баланде бурд ва шаҳри бузург — Уршалими муқаддасро ба ман нишон дод, ки аз осмон аз ҷониби Худо фуруд меомад,"
11 ки вай ҷалоли Худоро дошт. Дурахши вай ба санги хеле гаронбаҳо монанд буд, мисли санги алмосе ки чун булӯр шаффоф аст;"
12 вай девори бузург ва баланде дошт, ва дувоздаҳ дарвоза дошт, ва бар онҳо — дувоздаҳ фаришта; бар дарвозаҳо номҳо навишта шудаанд, ки номҳои дувоздаҳ қабилаи банӣ-Исроил мебошанд:"
13 аз шарқ се дарвоза, аз шимол се дарвоза, аз ҷануб се дарвоза, аз ғарб се дарвоза."
14 Девори шаҳр дувоздаҳ таҳкурсӣ дошт, ва бар онҳо — дувоздаҳ номи дувоздаҳ расули Барра."
15 Ва он ки ба ман гап мезад, найи андозагирии тиллоӣ дошт, то шаҳр ва дарвозаҳояш ва деворашро андоза кунад."
16 Шаҳр ба шакли чоркунҷа буда, дарозияш баробари фарохияш буд. Ва ӯ шаҳрро бо най андоза карда, 12 000 стадия ёфт; дарозӣ ва фарохӣ ва баландияш баробар буд."
17 Ва деворашро андоза карда, 144 оринҷ ба андозаи одамизод ёфт, ки онро фаришта /истифода мебурд/."
18 Девораш аз алмос сохта шудааст, ва шаҳр зари холис буда, ба шишаи покиза монандӣ дошт."
19 Таҳкурсиҳои девори шаҳр бо ҳар гуна сангҳои гаронбаҳо оро дода шудаанд: таҳкурсии якум — алмос, дуюм — лоҷвард, сеюм — ақиқи сафед, чорум — зумуррад,"
20 панҷум — ҷазъи ақиқӣ, шашум — ақиқи сурх, ҳафтум — забарҷад, ҳаштум — ёқути кабуд, нӯҳум — ёқути зард, даҳум — ақиқи сабз, ёздаҳум — фирӯза, дувоздаҳум — лаъли бунафш."
21 Ва дувоздаҳ дарвоза — дувоздаҳ марворид; ҳар дарвоза аз як марворид буд. Ва кӯчаи шаҳр — зари холис, монанди шишаи шаффоф."
22 Ва дар /шаҳр/ ибодатхонае надидам; зеро ибодатхонааш Худованд Худои Қодири Мутлақ ва Барра мебошанд."
23 Ва шаҳр эҳтиёҷ надорад, ки офтоб ва моҳтоб онро равшан кунанд, зеро ҷалоли Худо онро равшан кардааст, ва Барра чароғаш аст."
24 Ва халқҳо дар рӯшноии вай роҳ мераванд, ва подшоҳони замин ҷалолу иззати халқҳоро ба вай меоваранд."
25 Ва дарвозаҳои /шаҳр/ рӯзона баста намешаванд, зеро дар он ҷо шаб намешавад."
26 Ва ҷалолу иззати халқҳоро ба вай меоваранд."
27 Ва ҳеҷ ҳароме, ва ҳеҷ каси зишткор ва дурӯғгӯй вориди он намешавад, балки фақат онҳое ки дар дафтари ҳаёти Барра навишта шудаанд."
1 Ва дарёи покизаи оби ҳаётро ба ман нишон дод, ки чун булӯр дурахшон буда, аз тахти Худо ва Барра ҷорӣ мешуд."
2 Дар миёнаи кӯчаҳои шаҳр, дар ҳар ду канори дарё, дарахти ҳаёт буд, ки дувоздаҳ мева меовард, яъне ҳар моҳ меваи худро медод; ва баргҳои дарахт барои шифои халқҳо буд."
3 Ва дигар ҳеҷ лаънате намешавад; ва тахти Худо ва Барра дар вай мешавад, ва бандагони Ӯ ба Ӯ ибодат мекунанд,"
4 ва рӯи Ӯро мебинанд, ва номи Ӯ бар пешониҳошон мешавад."
5 Ва шаб он ҷо намешавад, ва онҳо ба чароғ ва рӯшноии офтоб мӯҳтоҷ намешаванд, зеро Худо Худованд ба онҳо рӯшноӣ мебахшад; ва то абад подшоҳӣ мекунанд."
6 Ва ба ман гуфт: «Ин суханон боваринок ва рост мебошанд; ва Худованд Худои рӯҳҳои пайғамбарон фариштаи Худро фиристод, то он чиро, ки бояд ба зудӣ рӯй диҳад, ба бандагони Худ нишон диҳад»."
7 «Инак, ба зудӣ меоям. Хушо касе ки суханони пайғамбарии ин китобро риоя мекунад»."
8 Ва ман, Юҳанно, ҳамон касе ҳастам, ки ин чизҳоро дидам ва шунидам. Ва пас аз он ки шунидам ва дидам, пеши пойҳои фариштае ки инҳоро ба ман нишон дода буд, афтодам, то саҷда кунам."
9 Лекин ӯ ба ман гуфт: «Зинҳор, чунин накун; зеро ман бо ту ва бо бародаронат — пайғамбарон ва бо онҳое ки суханони ин китобро риоя мекунанд, ҳамкор ҳастам; ба Худо саҷда кун»."
10 Ва ба ман гуфт: «Суханони пайғамбарии ин китобро мӯҳр накун; зеро вақт наздик аст."
11 Бигзор бадкор бадӣ кардан гирад, ва нопок худро нопок сохтан гирад, ва росткор ростӣ кардан гирад, ва муқаддас худро муқаддас кардан гирад."
12 Инак, ба зудӣ меоям, ва подоши Ман бо Ман аст, то ҳар касро мувофиқи амалаш сазо диҳам."
13 Ман алфа ва омега, аввалин ва охирин, оғоз ва анҷом ҳастам»."
14 Хушо онҳое ки фармудаҳои Ӯро риоя мекунанд, то ба дарахти ҳаёт ҳуқуқдор шаванд ва ба дарвозаҳои шаҳр дароянд."
15 Вале сагон ва ҷодугарон ва фосиқон ва одамкушон ва бутпарастон ва ҳар касе ки дурӯғро дӯст медорад ва ба амал меоварад, берун /аз он/ ҳастанд."
16 «Ман, Исо, фариштаи Худро фиристодаам, то дар ҷамоатҳо ба шумо аз ин чизҳо шаҳодат диҳад. Ман реша ва насли Довуд, ситораи дурахшони субҳ ҳастам»."
17 Ва Рӯҳ ва арӯс мегӯянд: «Биё!» Ва ҳар кӣ мешунавад, гӯяд: «Биё!» Бигзор ташна биёяд, ва ҳар кӣ хоҳад, оби ҳаётро муфт гирад."
18 Ман ба ҳар касе ки суханони пайғамбарии ин китобро мешунавад, шаҳодат медиҳам: агар касе ба онҳо чизе илова намояд, Худо ба ӯ балоҳое илова мекунад, ки дар бораи онҳо дар ин китоб навишта шудааст."
19 Ва агар касе аз суханони ин китоби пайғамбарӣ чизе кам кунад, Худо насиби ӯро аз дарахти ҳаёт ва аз шаҳри муқаддас ва аз ҳар чизе ки дар ин китоб навишта шудааст, кам мекунад."
20 Шаҳодатдиҳандаи ин мегӯяд: «Оре, ба зудӣ меоям!» Омин. Оре, биё, эй Худованд Исо!"
21 Файзи Худованд Исои Масеҳ бо ҳамаи муқаддасон бод. Омин."