1 Павлус ва Силвонус ва Тимотиюс ба ҷамоати тасолуникиён, ки дар Худо, Падари мо, ва Худованд Исои Масеҳ аст:"
2 файз ва осоиш аз ҷониби Худо, Падари мо, ва Худованд Исои Масеҳ бар шумо бод."
3 Эй бародарон, мо бояд ҳамеша Худоро барои шумо, чунон ки сазовор аст, шукргузорӣ намоем, чунки имони шумо беандоза афзоиш меёбад ва дар миёни ҳамаи шумо муҳаббати ҳар яке ба ҳамдигар зиёд мешавад."
4 Аз ин рӯ худи мо дар ҷамоатҳои Худо аз шумо фахр мекунем, дар хусуси сабр ва имони шумо дар ҳамаи таъқибот ва азобҳое ки аз сар мегузаронед."
5 Ин гувоҳиест бар доварии одилонаи Худо, то шумо сазовори Подшоҳии Худо ҳисоб ёбед, ки барои он низ ранҷ мекашед."
6 Зеро ба назари Худо одилона аст, ки азобдиҳандагони шуморо азоб диҳад,"
7 ва шуморо, ки азоб мекашед, бо мо оромӣ бахшад, ҳангоме ки Худованд Исо аз осмон бо фариштаҳои қудрати Худ"
8 дар оташи фурӯзон зоҳир шуда, аз онҳое ки Худоро намешиносанд ва ба Инҷили Худованди мо Исои Масеҳ итоат намекунанд, қасос мегирад."
9 Ҷазои онҳо ҳалокати абадӣ, дурӣ аз ҳузури Худованд ва маҳрумият аз ҷалоли қуввати Ӯ мешавад,"
10 дар он рӯзе ки Ӯ омада, дар муқаддасони Худ ҷалол меёбад ва дар ҳамаи имондорон ба ҳайрат меоварад, чунки шумо ба шаҳодати мо бовар кардед."
11 Барои ҳамин ҳам мо ҳамеша барои шумо дуо мегӯем, то ки Худои мо шуморо сазовори даъваташ гардонад ва ҳар писандидаи нек ва кори имони /шуморо/ бо қуввати /Худ/ ба амал оварад,"
12 то номи Худованди мо Исо дар шумо ҷалол ёбад, ва шумо дар Ӯ /ҷалол ёбед/, мувофиқи файзи Худои мо ва Худованд Исои Масеҳ."
1 Валекин аз шумо, эй бародарон, илтимос мекунем, ки дар хусуси омадани Худованди мо Исои Масеҳ ва пайвастани мо бо Ӯ"
2 дар фикр зуд ба шубҳа наафтед ва аз /пайғамбарии/ рӯҳ, аз сухан ва аз номае ки гӯё мо фиристода бошем, ҳаросон нашавед, ки гӯё рӯзи Масеҳ фаро расидааст."
3 Ҳеҷ кас ба ҳеҷ тариқе набояд шуморо фирефта кунад, зеро ҳатман аввал бояд аз имон гаштан рӯй диҳад ва марди гуноҳ, яъне писари ҳалокат ошкор шавад."
4 Вай ба ҳар чизе ки Худо ном дорад ё парастиш мешавад, муқобилат менамояд ва худро аз он баланд мегирад, ба тавре ки чун Худо дар ибодатхонаи Худо нишаста, худро Худо эълон мекунад."
5 Оё дар хотир надоред, ки ҳангоме ки ҳанӯз назди шумо будам, инро ба шумо мегуфтам?"
6 Ва акнун шумо медонед он чист, ки ба вай монеъ мешавад, то дар вақти муайян ошкор гардад."
7 Зеро сирри бадӣ аллакай амал мекунад, фақат то даме ки он ки ҳоло монеъ мешавад, аз миён бардошта шавад, —"
8 он гоҳ бадкор ошкор мегардад, ҳамон ки Худованд ӯро бо нафаси даҳонаш мекушад ва бо зуҳури омадани Худ нобуд мекунад."
9 Омадани ин /бадкор/ бо ҳар гуна қувват ва аломатҳо ва муъҷизаҳои дурӯғин аз рӯи амали шайтон аст,"
10 ва бо ҳар гуна фиреби беинсофӣ барои нобудшавандагон, чунки муҳаббати ростиро қабул накарданд, то наҷот ёбанд."
11 Ва ба ин сабаб Худо ба онҳо неруи гумроҳкунандаро мефиристад, то ба дурӯғ бовар кунанд,"
12 то ҳамаи онҳое ки ба ростӣ бовар накарданд, балки беинсофиро писандиданд, маҳкум гарданд."
13 Валекин мо бояд ҳамеша Худоро барои шумо, эй бародарони дӯстдоштаи Худованд, шукргузорӣ намоем, ки Худо аз ибтидо, ба воситаи муқаддас гардидан аз Рӯҳ ва имон овардан ба ростӣ, шуморо барои наҷот интихоб кардааст."
14 Ӯ шуморо ба он ба воситаи Инҷили мо даъват намудааст, то ҷалоли Худованди мо Исои Масеҳро ба даст оваред."
15 Пас, эй бародарон, истодагарӣ кунед ва ривоятҳоеро, ки ё аз сухан, ё аз номаи мо омӯхтаед, нигоҳ доред."
16 Валекин Худи Худованди мо Исои Масеҳ ва Худо, Падари мо, ки моро дӯст доштааст ва тасаллии абадӣ ва умеди некро бо файз ато намудааст,"
17 бигзор дилҳои шуморо тасаллӣ диҳад ва шуморо дар ҳар сухан ва кори нек устувор гардонад."
1 Дигар ин ки, эй бародарон, дар ҳаққи мо дуо гӯед, то каломи Худованд паҳн шавад ва ҷалол ёбад, чунон ки дар миёни шумо шудааст,"
2 ва барои он ки мо аз одамони гумроҳ ва бад халос шавем; зеро на ҳар кас имон дорад."
3 Лекин Худованд бовафо аст, ки шуморо устувор гардонад ва аз шарир нигоҳ дорад."
4 Ва мо ба шумо дар Худованд эътимод дорем, ки он чи ба шумо фармоем, ба ҷо меоваред ва низ ба ҷо хоҳед овард."
5 Ва Худованд дилҳои шуморо ба муҳаббати Худо ва ба сабри Масеҳ роҳнамоӣ кунад.
Ҷамоат ва касони бекоргард"
6 Валекин ба шумо, эй бародарон, ба номи Худованди мо Исои Масеҳ дастур медиҳем, ки аз ҳар бародаре ки бекоргардӣ мекунад ва мувофиқи ривояте ки аз мо қабул кардаед, рафтор намекунад, дур шавед,"
7 зеро худатон медонед, ки чӣ гуна бояд ба мо тақлид намоед; зеро дар миёни шумо бекоргард набудем"
8 ва нони касеро муфт нахӯрдем, балки шабу рӯз ба меҳнат ва кор машғул шудем, то ба касе аз шумо гаронӣ накунем, —"
9 на аз он сабаб ки ҳақ надоштем, балки барои он ки худамонро ба шумо намунаи ибрат гардонем, то ба мо тақлид намоед."
10 Зеро, ҳангоме ки назди шумо будем, ба шумо чунин дастур додем: агар касе нахоҳад кор кунад, хӯрок ҳам нахӯрад."
11 Зеро шунидем, ки баъзе касон дар миёни шумо бекоргардӣ мекунанд, яъне ҳеҷ коре накарда, давуғеҷи барзиёд мекунанд."
12 Ба чунин шахсон ба номи Худованди мо Исои Масеҳ мефармоем ва насиҳат медиҳем, ки оромона кор карда, нони худро хӯранд."
13 Валекин шумо, эй бародарон, аз некӯкорӣ монда нашавед.
"14 Ва агар касе ба суханони мо дар ин нома гӯш надиҳад, ӯро дар хотир гиред ва бо ӯ рафтуомад накунед, то шарм дорад;"
15 аммо ӯро душман ҳисоб накунед, балки ҳамчун бародар насиҳат диҳед."
16 Валекин Худи Худованди осоиш ҳамеша дар ҳама чиз осоиш ба шумо ато намояд. Худованд бо ҳамаи шумо бод!"
17 Ман, Павлус, бо дасти худ салом мерасонам, ки ин аломате дар ҳар нома аст; ман чунин менависам:"
18 Файзи Худованди мо Исои Масеҳ бо ҳамаи шумо бод. Омин.
"