1 Павлус ва Силвонус ва Тимотиюс ба ҷамоати тасолуникиён, ки дар Худои Падар ва Худованд Исои Масеҳ аст: файз ва осоиш аз ҷониби Худо, Падари мо, ва Худованд Исои Масеҳ бар шумо бод."
2 Ҳамеша Худоро барои ҳамаи шумо шукргузорӣ намуда, дар дуоҳои худ шуморо зикр мекунем,"
3 ва доимо кори имон ва меҳнати муҳаббат ва сабри умеди шуморо, ки ба Худованди мо Исои Масеҳ доред, ба ҳузури Худо ва Падари мо ба ёд меоварем,"
4 чун медонем, ки шумо, эй бародарон ва эй дӯстдоштагони Худо, интихоб шудаед;"
5 зеро Инҷили мо ба шумо на танҳо дар сухан, балки низ дар қувват ва дар Рӯҳулқудс ва дар эътимоди бузурге расид; ва медонед, ки мо дар миёни шумо бароятон чӣ гуна будем."
6 Ва шумо тақлидкунандагони мо ва Худованд гардида, каломеро дар ранҷи бисёр бо шодии Рӯҳулқудс қабул кардед,"
7 ба тавре ки барои ҳамаи имондорони Мақдуния ва Охоия намунаи ибрат шудед."
8 Зеро аз шумо каломи Худованд на танҳо дар Мақдуния ва Охоия шунида шуд, балки имоне ки шумо ба Худо доред, дар ҳама ҷо овоза шуд, ба дараҷае ки ҳоҷат нест чизе гӯем."
9 Зеро худи онҳо дар бораи мо ҳикоят мекунанд, ки чӣ гуна мо ба миёни шумо дохил шудем, ва чӣ гуна шумо аз бутҳо гашта ба Худо рӯ овардед, то Худои зинда ва ҳақиқиро бандагӣ кунед"
10 ва Писари Ӯро аз осмон мунтазир шавед, ки /Худо/ Ӯро аз мурдагон бархезонд, яъне Исоро, ки моро аз ғазаби оянда халосӣ медиҳад."
1 Зеро худи шумо, эй бародарон, медонед, ки ба миёни шумо дохил шудани мо бе натиҷа набуд;"
2 мо пеш аз он дар Филиппӣ, чунон ки медонед, азоб кашида, гирифтори таҳқир шуда будем, вале дар Худои худ далер гардидем, то бо ҷидду ҷаҳди зиёд Инҷили Худоро ба шумо мавъиза намоем."
3 Зеро мавъизаи мо аз гумроҳӣ ё аз нопокӣ ё бо фиреб нест,"
4 балки, чунон ки Худо моро сазовор донист, то Инҷил ба мо супурда шавад, ҳамчунин сухан мегӯем ва хоҳони он нестем, ки ба одамон писанд оем, балки ба Худое ки дилҳои моро имтиҳон мекунад."
5 Зеро, чунон ки медонед, мо ҳаргиз хушомадгӯӣ накардаем ва бо баҳона тамаъ надоштаем — Худо шоҳид аст! —"
6 ва эҳтиромро аз одамизод наҷустаем, на аз шумо ва на аз дигарон. Мо, ҳамчун расулони Масеҳ, метавонистем бо ихтиёру қудрат рафтор кунем,"
7 аммо дар миёни шумо мулоим будем, монанди модари ширдеҳ, ки кӯдакони худро навозиш мекунад."
8 Мо чунон ба шумо дил бастем, ки хостем ба шумо на танҳо Инҷили Худоро расонем, балки ҷонҳои худро низ барои шумо фидо созем, чунки шумо ба мо азиз шудед."
9 Зеро шумо, эй бародарон, заҳмат ва ранҷи моро дар хотир доред: шабу рӯз кор кардем, бе он ки ба касе аз шумо гаронӣ кунем, мо Инҷили Худоро ба шумо мавъиза менамудем."
10 Шумо шоҳид ҳастед ва Худо /низ/, ки чӣ гуна бо шумо, имондорон, мо муқаддасона ва росткорона ва беайб рафтор кардем,"
11 ва шумо медонед, ки чӣ гуна ҳар яке аз шуморо, чун падар фарзандони худро,"
12 насиҳат медодем, дилдорӣ мекардем ва вазифадор менамудем, ки шоистаи Худо, ки шуморо ба Подшоҳӣ ва ҷалоли Худ даъват менамояд, рафтор кунед."
13 Ба ин сабаб мо низ пайваста Худоро шукргузорӣ мекунем, ки чун шумо каломи Худоро аз мо шунида қабул кардед, онро на ҳамчун каломи одамизод қабул кардед, балки ҳамчун каломи Худо, ки он дар ҳақиқат чунин аст ва он дар шумо, имондорон, амал мекунад."
14 Зеро шумо, эй бародарон, ба ҷамоатҳои Худо, ки дар Яҳудия дар Масеҳ Исо мебошанд, тақлид намудед, чунки шумо аз дасти ҳамватанони худ ҳамон азобро дидаед, ки онҳо низ аз дасти яҳудиён дидаанд,"
15 ки Худованд Исо ва пайғамбарони худро куштанд, ва моро гирифтори таъқибот карданд, ва ба Худо писанд намеоянд, ва ба ҳамаи одамон муқобиланд,"
16 ва ба мо монеъ мешаванд ба халқҳо сухан гӯем, то наҷот ёбанд, ва ба ин восита ҳамеша зарфи гуноҳҳои худро лабрез мекунанд; аммо, ниҳоят, ба ғазаб гирифтор шуданд."
17 Лекин мо, эй бародарон, баъд аз он ки ба муддати кӯтоҳе ҷисман, на қалбан, аз шумо ҷудо шудем, бо хоҳиши бештар кӯшиш намудем, ки рӯи шуморо бинем."
18 Ба ин сабаб мо, — яъне ман, Павлус, — як-ду бор хостем назди шумо биёем, вале шайтон ба мо монеъ шуд."
19 Зеро кист умеди мо, ё шодмонии мо, ё тоҷи фахри мо дар ҳузури Худованди мо Исо ҳангоми омадани Ӯ? Магар шумо нестед?"
20 Оре, шумо ҷалол ва шодмонии мо ҳастед."
1 Бинобар ин мо дигар сабр карда натавонистем ва розӣ шудем дар Атино танҳо монем,"
2 ва Тимотиюсро, ки бародари мо ва хизматгузори Худо ва ҳамкори мо дар Инҷили Масеҳ аст, фиристодем, то шуморо дар имонатон устувор гардонад ва тасаллӣ диҳад,"
3 то ҳеҷ кас дар ин азобҳо дудила нашавад, зеро худи шумо медонед, ки чунин аст насиби мо."
4 Зеро мо ҳамон вақт ҳам, ки назди шумо будем, ба шумо пешгӯӣ кардем, ки моро азоб дар пеш аст, чунон ки низ рӯй дод, ва шумо медонед."
5 Аз ин рӯ ман ҳам дигар сабр карда натавонистам ва ӯро фиристодам, ки имони шуморо фаҳмам, ки мабодо озмоянда шуморо озмуда бошад ва меҳнати мо бенатиҷа шуда бошад."
6 Аммо акнун Тимотиюс аз пеши шумо назди мо омад ва хушхабари имон ва муҳаббати шуморо ба мо расонд; ва /хабар дод/, ки шумо ҳамеша моро ба некӣ ёд мекунед ва хоҳони дидори мо ҳастед, чунон ки мо низ /хоҳони дидори шумо/ ҳастем."
7 Пас мо, эй бародарон, бо вуҷуди тамоми андӯҳ ва азоби худ, дар хусуси шумо ба сабаби имонатон тасаллӣ ёфтем;"
8 чунки акнун мо зинда ҳастем, модоме ки шумо дар Худованд пойдор мебошед."
9 Зеро чӣ гуна мо метавонем ба Худо барои шумо, барои тамоми шодмоние ки дар бораи шумо ба ҳузури Худои мо дорем, шукргузорӣ кунем?"
10 Шабу рӯз бо тамоми ҷидду ҷаҳд дуо мегӯем, ки бо шумо рӯ ба рӯ шавем ва камии имони шуморо пур кунем."
11 Худи Худо, Падари мо, ва Худованди мо Исои Масеҳ роҳи моро сӯи шумо рост оварад."
12 Ва Худованд муҳаббати шуморо ба якдигар ва ба ҳар кас афзун ва фаровон гардонад, — чунон ки мо низ ба шумо /муҳаббат/ дорем, —"
13 то ки ҳангоми омадани Худованди мо Исои Масеҳ бо ҳамаи муқаддасони Худ дилҳои шумо дар муқаддасӣ назди Худо ва Падари мо устувор ва беайб бошанд. Омин."
1 Ва акнун, эй бародарон, аз шумо дар Худованд Исо хоҳиш ва илтимос мекунем, ки чунон ки аз мо пазируфтаед, ки чӣ гуна бояд рафтор кунед ва ба Худо писанд оед, боз ҳам зиёдтар кӯшиш кунед;"
2 зеро медонед, ки аз ҷониби Худованд Исо ба шумо чӣ гуна фармудаҳое додаем."
3 Зеро хости Худост, ки шумо муқаддас бошед ва аз фосиқӣ парҳез кунед;"
4 ва ҳар яке аз шумо донад чӣ гуна бадани худро дар муқаддасӣ ва шараф нигоҳ дорад,"
5 на дар оташи шаҳват, монанди халқҳое ки Худоро намешиносанд;"
6 ва ҳеҷ кас дар ин кор ба бародари худ дасти таҷовуз ё тамаъ дароз накунад, чунки Худованд барои ҳамаи ин корҳо қасос мегирад, чунон ки пештар низ ба шумо гуфтем ва шаҳодат додем."
7 Зеро Худо моро на ба нопокӣ, балки ба муқаддасӣ даъват кардааст."
8 Бинобар ин, ҳар кӣ саркашӣ мекунад, на ба одамизод, балки ба Худо саркашӣ мекунад, ки Ӯ Рӯҳулқудси Худро ба шумо ато намудааст."
9 Аммо дар бораи бародардӯстӣ ба шумо навиштан ҳоҷат надорад, зеро худи шумо аз Худо омӯхтаед, ки ба якдигар муҳаббат дошта бошед;"
10 ва шумо бо ҳамаи бародарон дар ҳамаи Мақдуния ҳамин тавр рафтор мекунед. Лекин мо, эй бародарон, шуморо даъват мекунем, ки боз ҳам зиёдтар чунин кунед"
11 ва саъю кӯшиш намоед, ки оромона зиндагӣ кунед ва кори худро ба ҷо оваред ва бо дастҳои худ кор кунед, чунон ки ба шумо дастур додаем,"
12 то назди онҳое ки берун /аз ҷамоатанд/, боодобона рафтор кунед ва ба ҳеҷ кас мӯҳтоҷ набошед."
13 Лекин мо, эй бародарон, намехоҳем, ки шумо дар бораи ба хоби /марг/ рафтагон бехабар бошед, то мабодо чун дигарон, ки умед надоранд, андӯҳгин шавед."
14 Зеро, агар мо бовар кунем, ки Исо мурд ва бархест, ба ҳамин тарз низ Худо онҳоеро, ки дар Исо ба хоби /марг/ рафтаанд, бо Ӯ меоварад,"
15 зеро инро ба шумо бо каломи Худованд мегӯем, ки мо, зиндаҳо, ки то омадани Худованд боқӣ мондаем, аз онҳое ки ба хоби /марг/ рафтаанд, пешдастӣ намекунем,"
16 чунки Худи Худованд бо фармони баландовоз, бо овози сардори фариштагон ва /садои/ карнайи Худо, аз осмон фуруд меояд, ва онҳое ки дар Масеҳ мурдаанд, аввал бармехезанд."
17 Сипас мо, зиндаҳо, ки боқӣ мондаем, ҳамроҳи онҳо дар абрҳо бурда мешавем, то Худовандро дар ҳаво пешвоз гирем, ва ҳамин тавр ҳамеша бо Худованд мешавем."
18 Пас ҳамдигарро бо ин суханон дилбардорӣ кунед."
1 Аммо дар бораи замонҳо ва мӯҳлатҳо ба шумо, эй бародарон, навиштан ҳоҷат надорад,"
2 зеро худи шумо хуб медонед, ки рӯзи Худованд чун дузде ки шаб меояд, фаро мерасад."
3 Чун гӯянд: “Осоиш ва амният”, он гоҳ ногаҳон ба ҳалокат дучор мешаванд, чунон ки зани ҳомиладор ба дарди зоиш дучор мешавад, ва гурехта наметавонанд."
4 Лекин шумо, эй бародарон, дар торикӣ нестед, ки он рӯз бар шумо чун дузд ояд;"
5 ҳамаи шумо писарони нур ва писарони рӯз ҳастед. Мо ба шаб ва ба торикӣ тааллуқ надорем."
6 Пас, набояд монанди дигарон дар хоб бошем, балки бедор ва ҳушёр бошем."
7 Зеро хобидагон шабона мехобанд, ва мастон шабона маст мебошанд;"
8 вале мо, ки ба рӯз тааллуқ дорем, бояд ҳушёр бошем ва зиреҳи имону муҳаббат ва хӯди умеди наҷотро дар бар кунем,"
9 чунки Худо моро на барои ғазаб таъйин кардааст, балки барои ёфтани наҷот ба воситаи Худованди мо Исои Масеҳ,"
10 ки барои мо мурд, то мо, хоҳ бедор бошем, хоҳ хобида, бо якҷоягии Ӯ зист кунем."
11 Бинобар ин ҳамдигарро рӯҳбаланд кунед ва якдигарро обод намоед, чунон ки низ мекунед."
12 Аммо аз шумо, эй бародарон, илтимос мекунем, ки он касонро қадрдонӣ намоед, ки дар миёни шумо меҳнат мекунанд, ва сарварони шумо дар Худованд буда, шуморо насиҳат медиҳанд,"
13 ва онҳоро барои фаъолияташон бо камоли муҳаббат иззат кунед; бо якдигар дар сулҳ зист кунед."
14 Инчунин аз шумо, эй бародарон, хоҳишмандем, ки танбалонро насиҳат кунед, беҷуръатонро дилдорӣ намоед, нотавононро дастгирӣ кунед, бо ҳар кас пурсабр бошед."
15 Бохабар бошед, ки касе ба касе дар ивази бадӣ бадӣ накунад, балки ҳамеша барои якдигар ва барои ҳама дар пайи некӣ бошед."
16 Ҳамеша шод бошед."
17 Пайваста дуо гӯед."
18 Дар ҳама ҳолат шукр гӯед, зеро чунин аст хости Худо дар ҳаққи шумо дар Масеҳ Исо."
19 Рӯҳро хомӯш накунед."
20 Пайғамбариҳоро хор нашуморед."
21 Ҳама чизро озмоиш кунед, чизи хубро нигоҳ доред."
22 Аз ҳар гуна бадӣ худдорӣ кунед."
23 Худи Худои осоиш шуморо комилан муқаддас гардонад ва рӯҳу ҷону тани шумо ҳангоми омадани Худованди мо Исои Масеҳ пурра беайб нигоҳ дошта шавад."
24 Даъваткунандаи шумо бовафо аст ва инро ба амал меоварад."
25 Эй бародарон, барои мо дуо гӯед."
26 Ба ҳамаи бародарон бо бӯсаи муқаддас салом расонед."
27 Шуморо ба ҳузури Худованд қасам медиҳам, ки ин номаро ба ҳамаи бародарони муқаддас хонед."
28 Файзи Худованди мо Исои Масеҳ бо шумо бод. Омин. "