1

1 Петрус, расули Исои Масеҳ, ба ғарибоне ки дар вилоятҳои Понтус, Ғалотия, Каппадокия, Осиё ва Битуния пароканда мебошанд"

2 ва мувофиқи пешдонии Худои Падар, бо муқаддасгардонии Рӯҳ, барои итоат ва пошидани хуни Исои Масеҳ интихоб шудаанд: файз ва осоиш бар шумо фаровон бод."

3 Муборак аст Худо ва Падари Худованди мо Исои Масеҳ, ки бо марҳамати бузурги Худ, ба воситаи растохези Исои Масеҳ аз мурдагон, моро таваллуди наве бахшид барои умеди зинда,"

4 барои мероси нобуднашаванда, беолоиш ва нопажмурданӣ, ки дар осмон барои шумо маҳфуз аст,"

5 ки бо қуввати Худо ба воситаи имон нигоҳ дошта мешавед барои наҷоте ки омода шудааст, то дар замони охир ошкор шавад."

6 Дар ин бора шодӣ мекунед, ҳарчанд акнун, агар даркор шавад, аз озмоишҳои гуногун андаке андӯҳгин мешавед."

7 Имони шумо аз тилло, ки бо вуҷуди дар оташ озмуда шуданаш нобудшаванда мебошад, гаронбаҳотар аст. Ин имон аз имтиҳон мегузарад ва барои ситоиш ва иззат ва ҷалол ҳангоми зоҳир шудани Исои Масеҳ пок ба миён меояд."

8 Шумо Ӯро надида дӯст медоред, ва агарчи Ӯро ҳанӯз надидаед, ба Ӯ имон доред ва бо шодмонии васфнопазир ва пурҷалол шодӣ мекунед,"

9 чунки ба мақсади имони худ, яъне ба наҷоти ҷонҳотон мерасед."

10 Тафтишот ва тадқиқоти пайғамбарон ба ҳамин наҷот тааллуқ дошт, ва онҳо файзеро, ки барои шумост, пешгӯӣ кардаанд."

11 Онҳо тадқиқ намудаанд, ки кадом ва чӣ гуна замонро Рӯҳи Масеҳ, ки андаруни онҳо буд, нишон додааст, ҳангоме ки Он аз азобҳои Масеҳ ва аз ҷалоле ки пас аз он фаро мерасад, пешакӣ шаҳодат медод."

12 Ба онҳо ошкор шуд, ки на ба худ, балки ба шумо хизмат кардаанд бо он чи акнун аз он хабар ёфтаед ба воситаи онҳое ки бо Рӯҳулқудси аз осмон фиристодашуда ба шумо башорат додаанд, яъне он чи фариштаҳо мехоҳанд андарунаш назар андозанд."

13 Бинобар ин, камари ақли худро маҳкам баста ва ҳушёр шуда, ба файзе ки ҳангоми зоҳир шудани Исои Масеҳ ба шумо бахшида мешавад, комилан умедвор бошед."

14 Ҳамчун бачаҳои фармонбардор, ба ҳавасҳои пештарае ки дар вақти нодонии худ доштед, мувофиқат накунед,"

15 балки, чунон ки даъваткунандаи шумо қуддус аст, худатон низ дар тамоми рафторатон муқаддас бошед,"

16 зеро навишта шудааст: “Муқаддас бошед, чунки Ман қуддус ҳастам”."

17 Ва агар шумо Ӯро Падар мехонед, ки бе рӯйбинӣ ҳар касро аз рӯи амалаш доварӣ мекунад, пас замони ғарибии худро бо худотарсӣ гузаронед,"

18 зеро медонед, ки шумо на бо чизҳои нобудшаванда чун нуқра ё тилло бозхарида шудаед аз зиндагии ҳеҷу пуч, ки аз падарони худ мерос гирифтаед,"

19 балки бо хуни гаронбаҳои Масеҳ, ҳамчун барраи беайб ва бенуқс,"

20 ки пеш аз бунёдшавии ҷаҳон пешбинӣ шуда буд, лекин дар замонҳои охир барои шумо зоҳир шудааст,"

21 ки ба воситаи Масеҳ шумо ба Худое имон овардаед, ки Масеҳро аз мурдагон бархезонд ва ба Ӯ ҷалол бахшид, то шумо ба Худо имон ва умед дошта бошед."

22 Чун ҷонҳои худро бо итоати ростӣ ба воситаи Рӯҳ барои бародардӯстии бе дурӯягӣ пок кардаед, доимо якдигарро аз таҳти дил дӯст доред,"

23 ҳамчун касоне ки аз нав зода шудаед на аз тухми нобудшаванда, балки аз тухми нобуднашаванда, ба воситаи каломи Худо, ки зинда аст ва то абад боқист."

24 Зеро

“Ҳар ҷисм чун алаф аст,

Ва ҳар ҷалоли одамӣ чун гули алаф;

Алаф хушк мешавад, ва гули он мерезад;"

25 Аммо каломи Худованд то абад боқист”.

Ва ин аст каломе ки ба шумо башорат дода шудааст."

2

1 Пас, ҳар кина ва ҳар фиребу дурӯягиву ҳасад ва ҳар бадгӯиро аз худ дур карда,"

2 чун кӯдакони навзод ташнаи шири поки калом бошед, то ки аз он нашъунамо ёбед,"

3 агар ҳақиқатан чашидаед, ки Худованд некӯст."

4 Бо наздик шудан ба Ӯ, яъне ба санги зиндае ки одамон рад кардаанд, вале назди Худо интихобшуда ва гаронбаҳост,"

5 худатон низ, ҳамчун сангҳои зинда, чун хонаи рӯҳонӣ, коҳинии муқаддас бино шавед, то қурбониҳои рӯҳонии писандидаи Худоро ба воситаи Исои Масеҳ тақдим кунед,"

6 зеро дар Китоб гуфта шудааст:

“Инак, Ман дар Сион санги гӯша мегузорам,

Ки интихобшуда ва гаронбаҳост;

Ва касе ки ба Ӯ имон оварад, шарманда намешавад”.

7 Пас, Ӯ барои шумо, имондорон, гаронбаҳост, аммо барои беитоатон “сангест, ки бинокорон рад кардаанд, лекин он санги гӯшаи бино гардидааст”,"

8 ва “санги пешпо ва кӯҳпораи монеа”, зеро онҳо, ба калом итоат накарда, пешпо мехӯранд, ки барои ҳамин муқаррар шудаанд."

9 Лекин шумо насли интихобшуда, коҳинии шоҳона, халқи муқаддас, қавми хоси Худо ҳастед, то аз камолоти Ӯ, ки шуморо аз торикӣ ба рӯшноии аҷоиби Худ даъват намудааст, нақл кунед,"

10 шумо, ки як вақте қавм набудед, вале акнун қавми Худо ҳастед; як вақте аз марҳамат маҳрум будед, вале акнун марҳамат ёфтаед."

11 Эй азизон! Аз шумо, ҳамчун ғарибон ва муҳоҷирон, хоҳишмандам, ки аз ҳавасҳои ҷисм, ки бар зидди ҷон бармехезанд, парҳез намоед."

12 Рафторатон дар миёни халқҳо нек бошад, то онҳо ба ҷои он ки дар ҳаққи шумо ҳамчун бадкирдорон бадгӯӣ кунанд, корҳои некатонро дида, Худоро дар рӯзи бозхост ҳамду сано хонанд."

13 Пас, ба хотири Худованд ба ҳар роҳбарияти одамӣ фармонбардор бошед: хоҳ ба подшоҳ, ҳамчун ҳокимияти олӣ,"

14 хоҳ ба ҳокимон, ҳамчун касоне ки аз ҷониби вай фиристода мешаванд, то бадкирдоронро ҷазо диҳанд ва некӯкоронро таҳсин кунанд,"

15 зеро чунин аст хости Худо, ки бо некӯкории худ нодонии мардуми бефаҳмро хомӯш созед,"

16 ҳамчун касони озод, на ҳамчун касоне ки озодиро барои рӯпӯш кардани бадӣ истифода мебаранд, балки ҳамчун бандагони Худо."

17 Ҳамаро ҳурмат кунед, бародариро дӯст доред, аз Худо тарсед, подшоҳро иззат кунед."

18 Эй ғуломон, бо камоли тарс ба хоҷагони худ фармонбардор бошед, на танҳо ба хоҷагони нек ва меҳрубон, балки ба хоҷагони тундхӯ низ."

19 Зеро писандида аст, ки кас аз рӯи виҷдон ба хотири Худо ноҳақ азоб кашида, ба дард тоб оварад."

20 Зеро чӣ фахре ҳаст агар шумо гуноҳ карда, шаллоқ хӯред ва тоқат кунед? Аммо агар некӯӣ карда, азоб кашед ва тоқат кунед, ин писандидаи Худост."

21 Зеро шумо барои ҳамин даъват шудаед, чунки Масеҳ низ барои мо азоб кашида, ба шумо сармашқ гузошт, то аз пайи Ӯ равона шавед.

22 “Ӯ гуноҳе накардааст,

Ва дар забонаш фиребе набуд”;"

23 Гирифтори бадгӯӣ гардида, Ӯ ҷавобан бадгӯӣ намекард;

Азоб кашида, таҳдид намекард,

Балки Худро ба Довари одил месупурд;"

24 Ӯ шахсан гуноҳҳои моро дар бадани Худ ба дор бардошт,

То барои гуноҳҳо мурда, барои росткорӣ зиндагӣ кунем.

Шумо аз захмҳои Ӯ шифо ёфтед."

25 Зеро шумо чун гӯсфандони гумшудае будед, лекин акнун сӯи Чӯпон ва Нигаҳбони ҷонҳои худ баргаштаед."

3

1 Ҳамчунин шумо, эй занон, ба шавҳарони худ фармонбардор бошед, то ки, агар баъзе аз онҳо ба калом итоат накунанд, ба воситаи рафтори занон бе калом ҷалб шаванд,"

2 вақте ки рафтори поки худотарсонаи шуморо мушоҳида кунанд."

3 Зебоии шумо на ороиши зоҳирӣ: мӯй бофтан, зевари тилло бастан ё либосҳои зебо пӯшидан,"

4 балки одамияти ботинии самимӣ дар рӯҳи мулоиму ороми нобуднашаванда бошад, ки ин пеши Худо гаронбаҳост."

5 Зеро як вақте занони муқаддас низ, ки ба Худо умед доштанд, худро ҳамин гуна оро медоданд ва ба шавҳарони худ фармонбардор буданд,"

6 ба монанди Соро, ки ба Иброҳим итоат намуда, ӯро хоҷа меномид. Шумо фарзандони вай шудаед, агар некӣ кунед ва аз ҳеҷ хавфе натарсед."

7 Ҳамчунин шумо, эй шавҳарон, дар зиндагӣ бо занон, ки зарфи сусттар ҳастанд, бомулоҳиза бошед, ва онҳоро муҳтарам доред, чунки бо шумо ворисони файзи ҳаёт мебошанд, то дуоҳои шумо боздошта нашаванд."

8 Ниҳоят, ҳамаатон ҳамфикр, ҳамдард, бародардӯст, дилсӯз ва меҳрубон бошед;"

9 дар ивази бадӣ бадӣ накунед, ё дар ивази дашном дашном надиҳед; баръакс, баракат хоҳед, чун медонед, ки шумо барои он даъват шудаед, ки вориси баракат гардед."

10 Зеро

“Касе ки ҳаётро дӯст медорад

Ва мехоҳад рӯзҳои нек бинад,

Бигзор забонашро аз бадӣ нигоҳ дорад

Ва лабҳояшро аз гуфтори фиребанда,"

11 Аз бадӣ дур шавад ва некӣ кунад,

Осоишро ҷӯяд ва дар пайи он бошад,"

12 Чунки чашмони Худованд бар росткоронанд,

Ва гӯшҳои Ӯ — ба сӯи дуои онҳо,

Аммо рӯи Худованд ба муқобили бадкорон аст”.

13 Ва кист, ки ба шумо бадӣ кунад, агар дар пайи некӯкорӣ бошед?"

14 Лекин ҳатто агар барои росткорӣ азоб кашед, хушо шумо. “Аз он чи онҳо метарсанд, натарсед ва бим надошта бошед,"

15 балки Худованд Худоро дар дили худ муқаддас гардонед”; ва ҳамеша тайёр бошед ба ҳар касе ки аз шумо дар бораи сабаби умедатон пурсад, бо ҳалимӣ ва эҳтиром ҷавоб диҳед."

16 Бигзор виҷдони шумо пок бошад, то онҳое ки рафтори некатонро дар Масеҳ таҳқир мекунанд, бо он чи шуморо бадгӯӣ мекунанд, шарманда шаванд."

17 Зеро, агар хости Худо бошад, барои корҳои нек азоб кашидан беҳтар аст аз он ки кас барои корҳои бад азоб кашад."

18 Чунки Масеҳ низ, барои он ки шуморо сӯи Худо оварад, як бор барои гуноҳҳо азоб кашид, яъне росткор барои бадкорон дар ҷисм кушта шуд, аммо ба воситаи Рӯҳ зинда гардид."

19 Дар ҳамон Рӯҳ Ӯ рафта, ба рӯҳҳо, ки дар зиндонанд, мавъиза намуда буд."

20 Онҳо пештар беитоат буданд, вақте ки Худо дар айёми Нӯҳ пурсаброна интизорӣ мекашид, ҳангоме ки киштӣ сохта мешуд, ки дар он мардуми каме, яъне ҳашт нафар, аз об наҷот ёфтанд."

21 Ва тимсоли он таъмид аст, ки на дур кардани нопокии ҷисм, балки шаҳодати виҷдони пок аст ба ҳузури Худо, ки акнун моро низ ба воситаи растохези Исои Масеҳ наҷот медиҳад,"

22 ки Ӯ ба осмон рафта, аз дасти рости Худо /нишастааст/ ва фариштаҳо, қудратҳову қувваҳо фармонбардори Ӯ шудаанд."

4

1 Пас, чун Масеҳ барои мо дар ҷисм азоб кашидааст, шумо низ бо ҳамон фикр мусаллаҳ шавед; зеро касе ки дар ҷисм азоб кашад, аз гуноҳ рӯ мегардонад,"

2 то ки боқии умри ҷисмониро на аз рӯи ҳавасҳои одамӣ, балки мувофиқи хости Худо ба сар барад."

3 Зеро мо дар умри гузашта ба андозаи кофӣ мувофиқи хости халқҳо рафтор кардаем, ба бадахлоқӣ, ҳавасҳо, мастигарӣ, айшу нӯш ва бутпарастии зишт дода шудаем."

4 Ба ҳамин сабаб онҳо ҳайрон мешаванд, ки шумо бо онҳо дар ҳамон бадахлоқӣ иштирок надоред, ва дар ҳаққи шумо бадгӯӣ мекунанд;"

5 онҳо ба Оне ки тайёр аст зиндагон ва мурдагонро доварӣ кунад, ҳисобот медиҳанд."

6 Зеро барои ҳамин ба мурдагон низ башорат дода шудааст, то онҳо дар ҷисм мувофиқи одамизод ба доварӣ дучор гарданд, вале дар рӯҳ мувофиқи Худо зиндагӣ кунанд."

7 Аммо поёни ҳама чиз наздик аст. Пас бомулоҳиза ва барои дуо ҳушёр бошед."

8 Ва пеш аз ҳама ба якдигар муҳаббати пурзӯр дошта бошед, чунки муҳаббат гуноҳҳои зиёдро рӯпӯш мекунад."

9 Якдигарро бе шикоят меҳмоннавозӣ кунед."

10 Ба якдигар, ҳар яке аз рӯи атое ки ёфтаед, ҳамчун коргузорони неки файзи гуногуни Худо хизмат кунед."

11 Касе агар сухан гӯяд, ҳамчун суханони Худо гӯяд; касе агар хизмат кунад, мувофиқи қуввате ки Худо ба вай медиҳад, хизмат кунад, то дар ҳама чиз Худо ба воситаи Исои Масеҳ ҷалол ёбад, ки Ӯро ҷалол ва қудрат то абад бод. Омин."

12 Эй азизон! Аз оташе ки барои имтиҳони шумо дар миёнатон аст, ҳайрон нашавед, ки гӯё воқеаи аҷибе ба шумо рӯй дода бошад,"

13 балки аз ин ки шумо дар азобҳои Масеҳ иштирок доред, шодӣ кунед, то дар вақти зоҳир шудани ҷалоли Ӯ низ ба ваҷд омада, хурсандӣ кунед."

14 Агар дар ҳаққи шумо ба хотири номи Масеҳ бадгӯӣ кунанд, хушо шумо, чунки Рӯҳи ҷалол, Рӯҳи Худо бар шумо қарор мегирад; онҳо Ӯро хорӣ медиҳанд, лекин шумо ҷалол медиҳед."

15 Бигзор ҳеҷ яке аз шумо ҳамчун одамкуш, ё дузд, ё бадкирдор, ё дахолаткунанда дар кори дигарон азоб накашад."

16 Аммо агар касе ҳамчун масеҳӣ азоб кашад, шарм надорад, балки барои чунин қисматаш Худоро ҳамду сано хонад."

17 Зеро вақти он расидааст, ки доварӣ аз хонаи Худо оғоз шавад; ва агар аввал аз мо оғоз шавад, пас оқибати онҳое ки ба Инҷили Худо итоат намекунанд, чӣ гуна мешавад?"

18 Ва агар росткор базӯр наҷот меёфта бошад, пас худонотарс ва гуноҳкор чӣ мекунад?"

19 Пас, онҳое ки аз рӯи хости Худо азоб мекашанд, ҷонҳои худро ба Офаридгори бовафо супоранд ва некӣ кунанд."

5

1 Ман, ки низ пир ва шоҳиди азобҳои Масеҳ ҳастам, ва шарики ҷалоле мешавам, ки бояд зоҳир шавад, аз пирони шумо хоҳишмандам:"

2 рамаи Худоро, ки назди шумост, чӯпонӣ ва нигаҳбонӣ кунед, на маҷбурӣ, балки ихтиёрӣ, ва на аз барои фоидаи нангин, балки аз сидқи дил,"

3 ва на ҳамчун касоне ки бар насиби худ ҳукмронӣ мекунанд, балки ба рама намунаи ибрат бошед;"

4 ва ҳангоме ки Сарчӯпон зоҳир мешавад, тоҷи ҷалолро, ки пажмурда намешавад, меёбед."

5 Ҳамчунин шумо, эй ҷавонон, ба пирон фармонбардор бошед; ва ҳамаатон, ба якдигар фармонбардор буда, фурӯтаниро дар бар кунед, чунки “Худо ба мағрурон муқобилат мекунад, вале ба фурӯтанон файз мебахшад”."

6 Пас, дар зери дасти пурзӯри Худо фурӯтан бошед, то Ӯ шуморо дар замони Худ сарафроз кунад;"

7 ҳамаи ғамҳои худро ба Ӯ вогузор кунед, зеро Ӯ ба шумо ғамхорӣ мекунад."

8 Ҳушёр ва бедор бошед: душмани шумо, иблис, чун шери ғуррон гаштугузор карда, касеро меҷӯяд, то ба коми худ кашад;"

9 ба вай бо имони устувор муқобилат кунед, чун медонед, ки ин гуна азобҳо ба сари бародарони шумо низ, ки дар сар то сари ҷаҳон ҳастанд, меоянд."

10 Ва Худои ҳар файз, ки шуморо ба ҷалоли абадии Худ дар Масеҳ Исо даъват намудааст, пас аз андаке азоб кашиданатон, шуморо комил, устувор, пурзӯр ва пойдор мекунад."

11 Ӯро ҷалол ва қудрат то абад бод. Омин."

12 Ба воситаи Силвонус, ки ба фикри ман бародари боваринок аст, ба шумо мухтасар навиштам, то шуморо насиҳат ва шаҳодат диҳам, ки ҳамин аст файзи ҳақиқии Худо, ки дар он шумо устувор ҳастед."

13 Зани /ман/, ки дар Бобил аст ва монанди шумо интихоб шудааст, ба шумо салом мерасонад, ҳамчунин писарам Марқус."

14 Ба якдигар бо бӯсаи муҳаббат салом гӯед. Бар ҳамаи шумо, ки дар Масеҳ Исо ҳастед, осоиш бод. Омин. 

"