1

1 Яъқуб, ки бандаи Худо ва Исои Масеҳи Худованд аст, ба дувоздаҳ қабилае ки пароканда мебошанд, салом мерасонад."

2 Эй бародарони ман, вақте ки ба озмоишҳои гуногун дучор мешавед, инро барои худ шодии бузург ҳисоб кунед,"

3 чун медонед, ки имтиҳони имони шумо сабрро ба вуҷуд меоварад;"

4 ва сабр бояд амали комил дошта бошад, то шумо комил ва болиғ буда, ҳеҷ камбудие надошта бошед."

5 Ва агар касе аз шумо аз ҳикмат камӣ дошта бошад, бигзор дархост кунад аз Худое ки ба ҳама бо саховат ва бе сарзаниш медиҳад, ва ба вай дода мешавад."

6 Валекин бигзор бо имон дархост кунад ва ҳеҷ шубҳа надошта бошад, чунки шубҳакунанда ба мавҷи баҳр монанд аст, ки бо вазиши шамол ба ҳар сӯ ронда мешавад."

7 Бигзор чунин кас гумон накунад, ки аз Худованд чизе ба даст меоварад."

8 Шахси дудила дар ҳамаи роҳҳои худ ноустувор аст."

9 Бигзор бародари бечора бо сарбаландии худ фахр намояд,"

10 ва сарватманд — бо бечорагии худ, чунки ӯ мисли гули алаф даргузар аст."

11 Офтоб бо гармо баромада, алафро мехушконад, ва гули он рехта, зебоии намуди он нест мешавад; сарватманд низ дар роҳҳои худ ҳамин гуна пажмурда мешавад."

12 Хушо касе ки дар озмоиш устувор мемонад, зеро озмуда шуда, тоҷи ҳаётро ба даст меоварад, ки Худованд ба дӯстдорони Худ ваъда кардааст."

13 Дар озмоиш бигзор ҳеҷ кас нагӯяд: «Маро Худо меозмояд»; чунки Худо бо бадӣ озмуда намешавад ва Худаш ҳеҷ касро намеозмояд,"

14 балки ҳар кас саргарм ва фирефтаи ҳаваси худ гардида, ба озмоиш дучор мешавад;"

15 баъд ҳавас ҳомила шуда, гуноҳро мезояд, ва гуноҳ ба камол расида, маргро таваллуд мекунад."

16 Эй бародарони азизи ман, фирефта нашавед."

17 Ҳар як ҳадяи нек ва ҳар як тӯҳфаи комил аз боло, аз ҷониби Падари нурҳо фуруд меояд, ки дар ӯ на тағйиротест ва на сояи дигаргуние."

18 Ӯ, аз рӯи хости Худ, моро ба воситаи каломи ростӣ ба дунё овард, то ки навбаре аз офаридаҳои Ӯ бошем."

19 Пас, эй бародарони азизи ман, бигзор ҳар кас дар шунидан бошитоб, дар гуфтан оҳиста ва дар хашм оҳиста бошад;"

20 зеро ки хашми одамизод ростии Худоро ба амал намеоварад."

21 Бинобар ин ҳар нопокӣ ва бадии боқимондаро як сӯ гузошта, каломеро, ки дар шумо кошта шудааст, бо фурӯтанӣ қабул кунед, ки он метавонад ҷонҳои шуморо наҷот диҳад."

22 Пас иҷрокунандагони калом бошед, на танҳо шунавандагоне ки худро фиреб медиҳанд,"

23 зеро, касе ки каломро мешунаваду иҷро намекунад, ба шахсе монанд аст, ки тарҳи рӯяшро дар оина мебинад."

24 Ба чеҳраи худ нигоҳ карду рафт, ва дарҳол фаромӯш кард, ки он чӣ гуна аст."

25 Аммо касе ки ба шариати комил, ба шариати озодӣ диққат мекунад ва дар он устувор мемонад, дар ҳолате ки на шунавандаи фаромӯшхотир, балки иҷрокунандаи кор мебошад, хушо он кас дар кори худ."

26 Агар касе аз шумо гумон кунад, ки ба Худо ибодат мекунад, ва лаҷоми забони худро накашад, балки дили худро фирефта намояд, ибодати вай бефоида аст."

27 Ибодати пок ва беайб пеши Худо ва Падар ин аст, ки ятимон ва бевазанонро дар душвориҳои онҳо дастгирӣ кунем ва худро аз олудагии ҷаҳон нигоҳ дорем."

2

1 Эй бародарони ман! Ба Худованди мо Исои Масеҳ, ки Худованди ҷалол аст, бе рӯйбинӣ имон дошта бошед."

2 Зеро, агар ба ҷамъомади шумо касе ангуштарини тилло дар даст ва либоси зебо дар тан биёяд, ва камбағале низ либоси чиркин дар тан биёяд,"

3 ва шумо ба соҳиби либоси зебо нигоҳ карда, гӯед: “Ту дар ҷои некӯ шин”, ва ба камбағал гӯед: “Ту он ҷо ист” ё ки: “Ин ҷо, поини пои ман шин”,"

4 оё шумо миёни худ фарқ нагузоштаед ва оё доварони соҳиби фикрҳои бад нестед?"

5 Гӯш диҳед, эй бародарони азизи ман: оё Худо камбағалони оламро интихоб накардааст, ки дар имон сарватманд ва ворисони Подшоҳие бошанд, ки онро Ӯ ба дӯстдорони Худ ваъда кардааст?"

6 Валекин шумо камбағалро хор шумурдаед. Оё сарватмандон шуморо ба танг намеоваранд, ва оё онҳо шуморо ба маҳкамаҳо намекашанд?"

7 Оё онҳо ба номи неке ки бар шумост, куфр намегӯянд?"

8 Агар шумо шариати шоҳонаро, мувофиқи навиштаи: “Ёратро монанди худат дӯст дор” ба ҷо меоварда бошед, хуб мекунед;"

9 аммо агар рӯйбинӣ мекарда бошед, гуноҳ мекунед, ва шариат шуморо вайронкунанда ҳисоб мекунад."

10 Касе ки тамоми шариатро нигоҳ дошта, валекин дар як чиз хато кунад, нисбат ба ҳама чиз айбдор мешавад."

11 Зеро Он ки “зино накун” гуфтааст, “накуш” ҳам гуфтааст. Бинобар ин, агар ту зино накунӣ, вале одамкушӣ кунӣ, шариатро вайрон кардаӣ."

12 Ҳамчун касоне ки мувофиқи шариати озодӣ доварӣ карда мешаванд, сухан гӯед ва амал кунед,"

13 зеро бар касе ки марҳамат накардааст, доварӣ бе марҳамат мешавад; марҳамат бар доварӣ ғалаба меёбад."

14 Эй бародарони ман, чӣ фоидае ҳаст, агар касе гӯяд, ки имон дорад, лекин амалҳо надошта бошад? Оё чунин имон метавонад ӯро наҷот диҳад?"

15 Агар бародаре ё хоҳаре бе пӯшок буда, хӯроки ҳаррӯза надошта бошад,"

16 ва касе аз шумо ба онҳо гӯяд: “Бо осоиш рафта, гарм ва сер шавед”, валекин он чи барои ҷисм даркор аст, ба онҳо надиҳад, чӣ фоидае ҳаст?"

17 Ҳамчунин имон низ, агар амалҳо надошта бошад, дар худ мурда аст."

18 Ва касе мегӯяд: “Ту имон дорӣ, вале ман амалҳо дорам. Имони худро бе амалҳо ба ман нишон деҳ, вале ман ба ту имони худро аз амалҳои худ нишон медиҳам”."

19 Ту имон дорӣ, ки Худо ягона аст? Хуб мекунӣ; девҳо низ имон доранд ва меларзанд."

20 Аммо, эй одами бемағз, оё мехоҳӣ донӣ, ки имон бе амалҳо мурда аст?"

21 Оё падари мо Иброҳим, ки писари худ Исҳоқро ба қурбонгоҳ гузошта буд, бо амалҳо сафед нашуд?"

22 Оё ту мебинӣ, ки имон ба амалҳои ӯ мадад кард, ва имон ба воситаи амалҳо ба камол расид?"

23 Ва он навишта иҷро шуд, ки мегӯяд: “Иброҳим ба Худо имон дошт, ва ин барои ӯ росткорӣ ҳисобида шуд”, ва ӯ дӯсти Худо номида шуд."

24 Пас мебинед, ки одамизод ба воситаи амалҳо сафед мешавад, на танҳо ба воситаи имон."

25 Ба ҳамин тарз Роҳоби фоҳиша низ, ки фиристодагонро қабул карда, бо роҳи дигар равона кард, оё ба воситаи амалҳо сафед нашуд?"

26 Зеро, чунон ки бадан бе рӯҳ мурда аст, имон низ бе амалҳо мурда аст."

3

1 Эй бародарони ман! Бисёре аз шумо муаллим нашавед, чун медонед, ки мо ба доварии бештаре дучор мешавем,"

2 зеро ки ҳамаи мо бисёр хато мекунем. Касе ки дар сухан хато намекунад, вай марди комил аст, ки метавонад ҷилави тамоми баданро кашад."

3 Инак, мо ба даҳони аспҳо лаҷом меандозем, то ба мо итоат кунанд, ва тамоми бадани онҳоро идора мекунем."

4 Инак, киштиҳо низ, ҳарчанд бузург бошанд ва ҳарчанд бо бодҳои пурзӯр ронда шаванд ҳам, ба воситаи суккони хурде, ба куҷое ки суккондор хоҳад, равона карда мешаванд."

5 Ҳамчунин забон низ узви хурд аст, вале бисёр лоф мезанад. Бубин, оташи хурде чӣ гуна ҷангали бузургро месӯзонад."

6 Забон низ оташ аст, ҷаҳонест аз норостӣ. Забон дар миёни узвҳои мо чунин гузошта шудааст: тамоми баданро палид мекунад ва доираи ҳаётро оташ медиҳад ва худаш аз дӯзах оташ мегирад."

7 Зеро ки ҳама гуна дарандагон ва парандагон, хазандагон ва ҳайвоноти баҳрӣ ба воситаи одамизод ром шудаанд,"

8 валекин забонро ҳеҷ кас аз одамон ром карда наметавонад: он бадиест боздоштанашаванда ва пур аз заҳри марговар."

9 Бо он мо Худо ва Падарро ситоиш мекунем, ва бо он мо одамонро, ки ба сурати Худо офарида шудаанд, дашном медиҳем."

10 Аз айни як даҳон ситоиш ва дашном мебарояд. Эй бародарони ман, набояд ин тавр шавад."

11 Оё аз як сӯрохи чашма ҳам оби ширин ва ҳам оби талх ҷорӣ мешавад?"

12 Эй бародарони ман, магар дарахти анҷир метавонад зайтун оварад, ё токи ангур анҷир? Ҳамчунин як чашма наметавонад оби шӯр ва ширин диҳад.

Ҷангу ҷидол"

13 Кист хирадманд ва бофаҳм байни шумо? Бигзор инро дар рафтори неки худ бо фурӯтании хирадмандона дар амал нишон диҳад."

14 Аммо агар шумо дар дили худ ҳасади талх ва худсарӣ доред, фахр накунед ва зидди ростӣ дурӯғ нагӯед."

15 Ин ҳикмате нест, ки аз боло фуруд омада бошад, балки ҳикмати заминӣ, нафсонӣ ва шайтонӣ мебошад;"

16 зеро ҳар ҷое ки ҳасад ва худсарӣ бошад, он ҷо носозӣ ва ҳар кори бад ҳувайдост."

17 Валекин ҳикмате ки аз болост, аввалан пок аст, сипас осоишта, меҳрубон, насиҳатпазир, пур аз марҳамат ва самарҳои нек, бе ғараз ва дурӯягӣ мебошад."

18 Ва самари росткорӣ дар осоиш кошта мешавад барои онҳое ки осоишро ба амал меоваранд."

4

1 Ҷангу ҷидол дар миёни шумо аз куҷост? Оё на аз ҳавасҳои шумост, ки дар узвҳои баданатон меҷанганд?"

2 Ҳавас мекунед ва надоред; мекушед ва ҳасад мебаред ва наметавонед ба даст оваред; ҷангу ҷидол мекунед; надоред, чунки илтимос намекунед;"

3 илтимос мекунед ва ба даст намеоваред, чунки бо нияти бад илтимос мекунед, то барои ҳавасҳои худ истифода намоед."

4 Эй мардону занони зинокор! Оё намедонед, ки дӯстӣ бо ҷаҳон душманӣ бо Худост? Пас, касе ки мехоҳад дӯсти ҷаҳон бошад, душмани Худо мегардад."

5 Оё шумо гумон мекунед, ки Китоб беҳуда мегӯяд: “Рӯҳе ки дар мо сокин аст, то ба дараҷаи рашк дӯст медорад”?"

6 Лекин файзи бештаре мебахшад; барои ҳамин ҳам мегӯяд:

“Худо ба мағрурон муқобилат мекунад,

Вале ба фурӯтанон файз мебахшад”.

7 Пас, ба Худо фармонбардор шавед. Ба иблис муқобилат кунед, ва ӯ аз шумо мегурезад."

8 Ба Худо наздик шавед, ва Ӯ ба шумо наздик мешавад. Дастҳои худро шӯед, эй гуноҳкорон, ва дилҳои худро пок кунед, эй дудилагон."

9 Андӯҳгин шуда, гиря ва нола кунед. Бигзор хандаи шумо ба гиря ва шодии шумо ба ғусса табдил ёбад."

10 Дар ҳузури Худованд фурӯтан шавед, ва ӯ шуморо сарафроз мекунад."

11 Эй бародарон, дар ҳаққи якдигар бадгӯӣ накунед. Касе ки бародарашро бадгӯӣ кунад ва бародарашро ҳукм намояд, вай шариатро бадгӯӣ мекунад ва шариатро ҳукм менамояд. Ва агар ту шариатро ҳукм намоӣ, пас иҷрокунандаи шариат нестӣ, балки довар ҳастӣ."

12 Шариатгузор якест, ва Ӯ қодир аст наҷот диҳад ва нобуд кунад. Вале ту кистӣ, ки дигареро ҳукм менамоӣ?

Ҳавобаландон ва сарватмандон"

13 Акнун гӯш кунед шумо, эй касоне ки мегӯед: “Имрӯз ё фардо ба фалон шаҳр рафта, дар он ҷо як солро мегузаронем, ва бо тиҷорат машғул шуда, фоида мекунем”,"

14 ва ҳол он ки шумо намедонед, ки фардо чӣ мешавад; зеро чист зиндагии шумо? Буғест, ки ба муддати кӯтоҳе намоён гардида, баъд нест мешавад."

15 Ба ҷои он шумо бояд гӯед: “Агар Худованд хоҳад ва зинда монем, чунин ё чунон мекунем”."

16 Лекин акнун шумо, ба сабаби ҳавобаландии худ, лоф мезанед. Ҳар лофи монанди ин бад аст."

17 Пас, касе ки некӣ карданро медонад ва намекунад, ба вай гуноҳ аст."

5

1 Акнун гӯш кунед шумо, эй сарватмандон: дар бораи балоҳое ки ба сари шумо меоянд, гиря ва нола кунед."

2 Сарвати шумо пӯсидааст, ва либоси шуморо куя задааст."

3 Тилло ва нуқраи шумо занг задааст, ва занги онҳо исботе ба муқобили шумо гардида, монанди оташ ҷисми шуморо мехӯрад; шумо дар рӯзҳои охирин ганҷ ҷамъ кардаед."

4 Инак, музди коргароне ки саҳроҳои шуморо даравидаанд, ва шумо онро надода нигоҳ доштаед, фиғон мекашад, ва фарёди даравгарон ба гӯши Худованди лашкарҳо расидааст."

5 Шумо дар рӯи замин айшу нӯш менамудед, ва дилҳои худро гӯё барои рӯзи куштан фарбеҳ кардаед."

6 Шумо росткорро маҳкум намуда, куштед; ӯ ба шумо муқобилат намекард."

7 Пас, эй бародарон, то вақти омадани Худованд сабр кунед. Инак, зироаткор самари гаронбаҳои заминро интизор мешавад ва барои ин сабр мекунад, то борони аввалин ва охирин борад."

8 Шумо низ сабр кунед, дилҳои худро устувор гардонед, чунки омадани Худованд наздик аст."

9 Эй бародарон, аз якдигар шикоят накунед, то доварӣ карда нашавед; инак, Довар назди дар истодааст."

10 Эй бародарони ман, аз пурсабрии пайғамбарон дар азоб ибрат гиред, ки онҳо ба номи Худованд сухан меронданд."

11 Инак, мо онҳоеро, ки сабр кардаанд, хушбахт мешуморем. Шумо дар бораи сабри Айюб шунидаед ва анҷоми кори Худовандро дидаед, зеро Худованд бисёр дилсӯз ва раҳмдил аст."

12 Вале пеш аз ҳама, эй бародарони ман, на ба осмон қасам ёд кунед, на ба замин, на ба ягон қасами дигаре; балки бигзор “ҳа”-и шумо “ҳа” бошад ва “не”-и шумо “не”, то ба дурӯягӣ гирифтор нашавед."

13 Оё касе аз шумо азоб мекашад? Бигзор дуо гӯяд. Оё касе шодмон аст? Бигзор таронае аз Забур хонад."

14 Оё касе аз шумо бемор аст? Бигзор пирони ҷамоатро назди худ даъват намояд, ва онҳо ӯро ба номи Худованд равған молида, дар ҳаққи ӯ дуо гӯянд,"

15 ва дуои имон беморро шифо медиҳад, ва Худованд ӯро ба по мехезонад; ва агар ӯ гуноҳ карда бошад, бахшида мешавад."

16 Ба хатоҳои худ назди якдигар иқрор шавед ва барои якдигар дуо гӯед, то шифо ёбед; дуои самимии шахси росткор қуввати бузурге дорад."

17 Илёс шахсе буд монанди мо, ва дуо гуфт, ки борон наборад, ва се солу шаш моҳ дар сарзамин борон набуд."

18 Ва боз дуо гуфт, ва осмон борон дод, ва замин самари худро рӯёнид."

19 Эй бародарон! Агар касе аз шумо аз роҳи ростӣ барояд, ва касе ӯро баргардонад,"

20 бигзор вай донад, ки шахсе ки гуноҳкорро аз роҳи нодуруст гардонад, ҷонеро аз марг наҷот дода, гуноҳҳои зиёдро рӯпӯш мекунад. 

"