1 Павлус, расули Исои Масеҳ бо фармони Худое ки Наҷотдиҳандаи мост, ва Худованд Исои Масеҳ, ки умеди мост,"
2 ба Тимотиюс, ки фарзанди ҳақиқӣ дар имон аст: файз, марҳамат ва осоиш аз ҷониби Падари мо Худо ва Худованди мо Масеҳ Исо бод."
3 Вақте ки ба Мақдуния равона шудам, аз ту хоҳиш кардам, ки дар Эфесус монӣ, то баъзе касонро фармоӣ, ки таълимоти дигарро паҳн накунанд"
4 ва бо қиссаҳо ва насабномаҳои бепоён машғул нашаванд, ки ин чизҳо на ба ободии хонаи Худо, ки дар имон аст, балки бештар ба баҳсҳо оварда мерасонад."
5 Мақсади ин фармуда муҳаббат аст, ки аз дили соф ва виҷдони нек ва имони бе дурӯягӣ падид меояд,"
6 ки баъзе касон аз он дур шуда, ба беҳудагӯӣ моил шудаанд,"
7 дар ҳоле ки мехоҳанд муаллимони шариат бошанд, аммо он чи мегӯянд ва он чи даъво мекунанд, намефаҳманд."
8 Лекин мо медонем, ки шариат нек аст, кас агар онро ба дурустӣ ба кор барад,"
9 ва инро донад, ки шариат на барои росткор дар миён гузошта шудааст, балки барои бадкорон ва саркашон, худонотарсон ва гуноҳкорон, нопокон ва худобехабарон, барои таҳқиркунандагони падар ва модар, барои одамкушон,"
10 барои фосиқон, бачабозон, одамдуздон, дурӯғгӯён, савгандшиканон ва барои ҳар амале ки бар хилофи таълимоти солим аст,"
11 аз рӯи Инҷили ҷалоли Худои муборак, ки ба ман супурда шудааст."
12 Пас Худовандамон Масеҳ Исоро шукргузорӣ мекунам, ки Ӯ ба ман қувват бахшид ва маро боваринок дониста, ба хизматгузорӣ таъйин намуд, —"
13 маро, ки пештар куфргӯ ва таъқибкунанда ва озордеҳ будам, лекин ба ман марҳамат карда шуд, чунки аз рӯи нодонӣ дар беимонӣ амал мекардам."
14 Ва файзи Худованди мо бо имон ва муҳаббате ки дар Масеҳ Исо аст, беандоза зиёд шуд."
15 Ин сухан боварибахш аст ва сазовори қабули комил, ки Масеҳ Исо ба дунё омад, то гуноҳкоронро наҷот диҳад, ва ман бадтарини онҳо ҳастам."
16 Лекин ба ман барои он марҳамат карда шуд, ки Исои Масеҳ тамоми пурсабриро аввал дар ман нишон диҳад, то ба онҳое ки барои ҳаёти абадӣ ба Ӯ имон меоваранд, намунаи ибрат бошам."
17 Ба Подшоҳи абадӣ, ба Худои нобуднашаванда, нонамоён ва хирадманди якто то абад иззат ва ҷалол бод. Омин."
18 Ба ту, эй фарзандам Тимотиюс, мувофиқи пайғамбариҳое ки пештар дар ҳаққи ту шуданд, ин фармударо месупорам, то аз рӯи онҳо дар набарди нек ҷанг кунӣ,"
19 ва имон ва виҷдони некро нигоҳ дорӣ, ки баъзе касон онро рад карданд, ва киштии имонашон ғарқ шуд;"
20 аз он ҷумла Ҳименоюс ва Искандар, ки онҳоро ба шайтон супурдам, то ибрат гирифта, /дигар/ куфр нагӯянд."
1 Пас, дар навбати аввал хоҳишмандам, ки илтимосҳо, дуоҳо, шафоатҳо ва шукронаҳо барои ҳамаи одамон ба ҷо оварем,"
2 /аз он ҷумла/ барои подшоҳон ва барои ҳамаи ҳукуматдорон, то ки ором ва осуда, бо камоли худотарсӣ ва сарбаландӣ умр гузаронем."
3 Зеро ин ба Худо, ки Наҷотдиҳандаи мост, хуб ва писандида аст,"
4 ки Ӯ мехоҳад ҳамаи одамон наҷот ёбанд ва ба дониши ростӣ расанд."
5 Зеро Худо яктост, ва Миёнарав байни Худо ва одамон /низ/ яктост, ки Масеҳ Исои одамизод аст,"
6 ки Худро чун фидияе барои ҳама дод. Ин шаҳодатест, ки дар замони муайян дода шудааст,"
7 ва барои ин ман воиз ва расул ва муаллими халқҳо дар имон ва ростӣ таъйин шудаам, — дар Масеҳ рост мегӯям, дурӯғ не."
8 Пас хоҳиш дорам, ки мардон дастҳои муқаддасро бе ғазаб ва шубҳа боло бардошта, дар ҳар ҷо дуо гӯянд;"
9 ва занон низ дар сару либоси шоиста шармгин ва покдоман бошанд ва худро на бо мӯйбофӣ, на бо тилло, на бо марворид ва на бо либосҳои гаронбаҳо оро диҳанд,"
10 балки бо корҳои нек, чунон ки ба заноне ки даъвои худотарсӣ мекунанд, муносиб аст."
11 Бигзор зан дар хомӯшӣ бо камоли фармонбардорӣ таълим гирад;"
12 ва ба зан иҷозат намедиҳам, ки таълим диҳад ва ба мард ҳукмрон шавад, балки хомӯш бошад."
13 Зеро аввал Одам сиришта шудааст, ва баъд Ҳавво;"
14 ва Одам фирефта нашудааст, балки зан фирефта гардида, ба хато дучор шудааст;"
15 лекин /зан/ бо зоидани фарзанд нигоҳ дошта мешавад, агар дар имон ва муҳаббат ва муқаддасӣ бо покдоманӣ устувор монад."
1 Ин сухан боварибахш аст, ки агар касе нигаҳбони /ҷамоат/ будан хоҳад, кори хубе орзу мекунад."
2 Аммо нигаҳбон бояд беайб, шавҳари як зан, ҳушёр, боандеша, боодоб, меҳмоннавоз ва омӯзгор бошад;"
3 на майпараст, на ҷангара, на тамаъкор, балки нармдил ва на ситезаҷӯ, на пулпараст;"
4 аҳли хонаи худро ба хубӣ идора кунад, фарзандонашро бо камоли эҳтиром дар фармонбардорӣ нигоҳ дорад;"
5 зеро агар кас надонад чӣ гуна аҳли хонаи худро идора кунад, чӣ гуна вай дар бораи ҷамоати Худо ғамхорӣ карда метавонад?"
6 Навимон набошад, мабодо ҳавобаланд шуда, зери ҳукми иблис афтад."
7 Ва ҳамчунин назди онҳое ки берун /аз ҷамоатанд/, ӯ бояд некном бошад, то ба расвоӣ ва доми иблис гирифтор нашавад."
8 Хизматгузорон низ соҳибэҳтиром бошанд, на дузабон, на моили шаробнӯшии зиёд, на тамаъкор,"
9 /балки/ сирри имонро дар виҷдони пок нигоҳ доранд."
10 Валекин онҳо бигзор аввал озмуда шаванд ва баъд, агар беайб бошанд, хизмат кунанд."
11 Ҳамчунин занонашон бояд соҳибэҳтиром бошанд, на ғайбаткунанда, балки ҳушёр ва аз ҳар ҷиҳат боваринок."
12 Хизматгузорон бояд шавҳари як зан бошанд, фарзандон ва аҳли хонаи худро ба хубӣ идора кунанд;"
13 зеро онҳое ки нағз хизмат кардаанд, барои худ мартабаи олӣ ва ҷуръати азим дар имоне ки дар Масеҳ Исо аст, муҳайё мекунанд."
14 Инро ба ту менависам ба умеди он ки ба қарибӣ назди ту биёям."
15 Аммо агар дер монам, туро лозим аст донӣ, ки чӣ гуна дар хонаи Худо рафтор бояд кард, ки он ҷамоати Худои зинда, сутун ва бунёди ростист."
16 Ва бечуну чаро бузург аст сирри худотарсӣ:
Худо дар ҷисм зоҳир шуд,
Дар Рӯҳ тасдиқ гардид,
Ба фариштаҳо намоён шуд,
Дар миёни халқҳо мавъиза шуд,
Дар ҷаҳон бо имон пазируфта шуд,
Дар ҷалол боло бурда шуд.
"1 Аммо Рӯҳ кушоду равшан мегӯяд, ки дар замонҳои оянда баъзе касон аз имон гашта, ба рӯҳҳои фиребанда ва таълимотҳои девҳо рӯ меоваранд,"
2 ба воситаи дурӯягии дурӯғгӯёне ки виҷдонашон гӯё бо доғе беҳис шудааст,"
3 никоҳро манъ мекунанд ва аз хӯрокҳое парҳез /мефармоянд/, ки онҳоро Худо офаридааст, то имондорон ва донандагони ростӣ бо шукргузорӣ истеъмол кунанд."
4 Зеро ҳар офаридаи Худо хуб аст, ва ҳеҷ чиз набояд рад карда шавад, агар онро бо шукргузорӣ истеъмол кунанд,"
5 чунки он бо каломи Худо ва бо дуо муқаддас мегардад."
6 Агар инро ба бародарон ёдовар шавӣ, хизматгузори неки Исои Масеҳ мешавӣ, ки аз суханони имон ва таълимоти неке ки пайравӣ кардаӣ, ғизо мегирад."
7 Аммо аз афсонаҳои худобехабаронаи пиразанҳо рӯй гардон, балки худро дар худотарсӣ машқ деҳ;"
8 зеро машқи ҷисмонӣ кам фоида дорад, вале худотарсӣ барои ҳама чиз фоиданок аст, ки ваъдаи ҳаёти ҳозира ва ояндаро дорад."
9 Ин сухан боварибахш аст ва сазовори қабули комил."
10 Зеро барои ҳамин ҳам мо меҳнат мекунем ва хорӣ мебинем, ки ба Худои зинда умед бастаем, ки Ӯ Нигаҳдорандаи ҳамаи одамон, хусусан имондорон аст."
11 Ҳаминро фармо ва таълим деҳ."
12 Бигзор ҳеҷ кас туро ба сабаби ҷавонӣ хор нашуморад; балки барои имондорон дар сухан, дар рафтор, дар муҳаббат, дар рӯҳ, дар имон, дар покӣ намунаи ибрат бош."
13 То омаданам бо китобхонӣ, насиҳат ва таълим машғул шав."
14 Ба атое ки дар туст, беаҳамиятӣ накун, ки он ба ту ба воситаи пайғамбарӣ бо гузоштани дастҳои пирон дода шудааст."
15 Ба ин чизҳо ғамхорӣ намо, худро ба онҳо бахш, то ки пешрафти ту ба ҳама намоён шавад."
16 Ба худ ва ба таълим диққат деҳ, ҳамеша бо онҳо машғул бош; зеро, агар чунин кунӣ, ҳам худро нигоҳ медорӣ ва ҳам шунавандагонатро."
1 Пирамардро сарзаниш накун, балки чун падар насиҳат деҳ; ҷавононро чун бародарон;"
2 пиразанонро чун модарон; ҷавонзанонро чун хоҳарон, бо камоли покӣ."
3 Бевазанонро, ки ҳақиқатан бевазанон бошанд, эҳтиром намо."
4 Вале агар бевазане соҳиби фарзандон ва ё набераҳо бошад, онҳо аввал нисбат ба оилаи худ худотарс буданро ёд гиранд ва падару модаронро қадрдонӣ кунанд, зеро ин писандидаи Худост."
5 Бевазани ҳақиқӣ ва бекас ба Худо умед мебандад ва шабу рӯз ба зорӣ ва дуо машғул аст,"
6 лекин бевазане ки дар айшу нӯш умр мегузаронад, зинда ба зинда мурда аст."
7 Ҳаминро ба онҳо фармо, то беайб бошанд."
8 Аммо агар касе ба хешу табораш ва хусусан ба аҳли хонааш ғамхорӣ накунад, вай тарки имон кардааст ва аз беимон бадтар аст."
9 Ба рӯйхат номи бевазане сабт шавад, ки синну солаш аз шаст кам набошад ва як шавҳар карда бошад"
10 ва дар бораи корҳои некаш шаҳодате дошта бошад: фарзандонро тарбия дода, ғарибонро меҳмондорӣ карда, пойҳои муқаддасонро шуста, аламзадагонро дастгирӣ намуда ва ҳар кори некро пайравӣ карда бошад."
11 Лекин бевазанони ҷавонтарро рад кун, зеро вақте ки шаҳват онҳоро аз Масеҳ дур месозад, шавҳар кардан мехоҳанд;"
12 бинобар ин маҳкум мешаванд, чунки имони пештараро рад кардаанд."
13 Ва илова бар ин, хона ба хона гашта, омӯхта мешаванд, ки бекор бошанд, ва на танҳо бекор, балки низ сергап ва кунҷков, ки суханони ношоиста мегӯянд."
14 Пас, хоҳиши ман ин аст, ки ҷавонзанон шавҳар кунанд, бача зоянд, бо рӯзгори хона машғул шаванд ва ба душман ҳеҷ асосе надиҳанд, ки бадгӯӣ кунад;"
15 зеро аллакай баъзеи онҳо аз пайи шайтон рафта, гумроҳ шудаанд."
16 Агар мард ё зани имондоре бевазанон дошта бошад, бигзор ба онҳо мадад расонад ва бар ҷамоат гаронӣ накунад, то ҷамоат ба бевазанони ҳақиқӣ мадад расонда тавонад."
17 Пироне ки нағз сардорӣ мекунанд, эҳтироми дучандро сазоворанд, хусусан онҳое ки дар калом ва таълим меҳнат мекунанд,"
18 зеро Китоб мегӯяд: “Даҳони барзаговеро, ки хирман мекӯбад, набанд”; ва: “Меҳнаткаш сазовори музди худ аст”."
19 Шикоятро дар ҳаққи пире, бе он ки ду ё се шоҳид бошад, қабул накун."
20 Онҳоеро, ки гуноҳ мекунанд, дар ҳузури ҳама сарзаниш кун, то дигарон низ тарсанд."
21 Дар пеши Худо ва Худованд Исои Масеҳ ва фариштаҳои интихобшуда туро қасам медиҳам, ки инро бе пешдоварӣ риоя намоӣ ва ҳеҷ кореро бо рӯйбинӣ накунӣ."
22 Дастҳоро бар ҳеҷ кас шитобкорона нагузор ва ба гуноҳҳои дигарон шарик нашав; худро пок нигоҳ дор."
23 Дигар фақат об нанӯш, балки барои меъдаат ва нотобиҳои зиёди худ каме май ба кор бар."
24 Гуноҳҳои баъзе касон ошкоранд ва рост сӯи маҳкумият мебаранд, лекин гуноҳҳои дигарон баъдтар ошкор мешаванд."
25 Ҳамчунин корҳои нек ошкоранд, ва агар ин тавр набошанд ҳам, пинҳон монда наметавонанд."
1 Ҳамаи онҳое ки зери юғи ғуломӣ ҳастанд, бояд хоҷагони худро сазовори эҳтироми комил донанд, то ҳеҷ кас номи Худо ва таълимотро бадгӯӣ накунад."
2 Вале онҳое ки хоҷагони имондор доранд, набояд онҳоро ба сабаби бародар буданашон хор шуморанд; балки бояд зиёдтар бандагӣ намоянд, зеро онҳое ки баҳра мебинанд, имондор ва дӯстдоштаанд. Инро таълим деҳ ва насиҳат намо."
3 Агар касе таълимоти дигарро паҳн кунад ва ба суханони солими Худованди мо Исои Масеҳ ва ба таълимоти худотарсӣ пайравӣ накунад, —"
4 вай ҳавобаланд аст ва ҳеҷ чизро намедонад, балки ба бемории ҷидолҳо ва баҳсҳо дучор шудааст, ки аз онҳо ҳасад, ҷанҷол, бадзабониҳо, гумонҳои бад"
5 ва кашмакашҳои доимӣ дар миёни шахсони фикрашон фосид ва аз ҳақиқат дур ба амал меоянд, ки гумон мекунанд худотарсӣ манбаи фоида аст. Аз чунин шахсон канорагирӣ намо."
6 Аммо худотарсӣ бо қаноатмандӣ манфиати зиёде дорад."
7 Зеро мо ба дунё чизе наовардаем, ва равшан аст, ки чизе аз он бурдан ҳам наметавонем."
8 Пас, агар хӯрок ва либос дошта бошем, бояд аз он қонеъ шавем."
9 Лекин онҳое ки мехоҳанд сарватманд шаванд, гирифтори озмоиш ва дом ва бисёр ҳавасҳои беақлона ва зарарнок мешаванд, ки онҳо одамонро дар хонавайронӣ ва ҳалокат меғӯтонанд."
10 Зеро ки решаи ҳамаи бадиҳо пулпарастист, ки баъзе касон ба он орзуманд шуда, аз имон гаштаанд ва худро гирифтори дардҳои зиёде кардаанд."
11 Аммо ту, эй одами Худо, аз ин гурез ва аз пайи росткорӣ, худотарсӣ, имон, муҳаббат, сабр ва нармдилӣ рав."
12 Дар роҳи неки имон талош намо, ҳаёти абадиро ба даст овар, ки барои он даъват гардидаӣ ва дар пеши шоҳидони бисёр эътирофи нек кардаӣ."
13 Ба ҳузури Худое ки ҳамаро ҷон мебахшад, ва ба ҳузури Масеҳ Исо, ки дар пеши Понтиюс Пилотус эътирофи нек кардааст, ба ту мефармоям,"
14 ки фармударо то вақти зоҳир шудани Худованди мо Исои Масеҳ бенуқсон ва беайб риоя намоӣ,"
15 ки онро дар вақти худ нишон медиҳад:
Фармонгузори муборак ва ягона,
Подшоҳи подшоҳон
Ва Худованди худовандон,"
16 Ки танҳо Ӯ намиранда буда,
Дар нури дастнорас сокин аст,
Ва Ӯро ҳеҷ кас надидааст
Ва дида наметавонад.
Ӯро то абад иззат ва қудрат бод!
Омин.
"17 Сарватдорони давраи ҳозираро фармо, ки ҳавобаландӣ накунанд ва на ба сарвати бебақо, балки ба Худои зинда умед банданд, ки ҳама чизро барои лаззати мо ба фаровонӣ ато мекунад;"
18 бигзор онҳо некӣ кунанд ва аз корҳои нек сарватманд шаванд, саховатманд ва дасткушод бошанд,"
19 то барои худ /ганҷе/ ғун кунанд, ки барои оянда асоси нек гардад, ва ҳаёти абадиро ба даст оваранд."
20 Эй Тимотиюс! Он чиро, ки ба ту амонат гузошта шудааст, муҳофизат намо ва аз беҳудагӯии худобехабарона ва ақидаҳои мухолиф, ки бардурӯғ дониш номида мешаванд, рӯй гардон,"
21 ки баъзе касон онро пайравӣ карда, аз имон гаштаанд. Файз бо ту бод. Омин.
"