1 Оғози Инҷили Исои Масеҳ, Писари Худо,"
2 чунон ки дар навиштаҳои пайғамбарон омадааст:
“Инак, Ман қосиди Худро пешопеши Ту мефиристам,
То роҳи Туро пеши Ту омода кунад”;"
3 “Овози нидокунандае дар биёбон:
Роҳи Худовандро тайёр кунед,
Роҳҳои Ӯро рост кунед”.
4 Яҳёи Таъмиддиҳанда ба биёбон омада, барои бахшоиши гуноҳҳо таъмиди тавбаро мавъиза мекард."
5 Тамоми мардуми сарзамини Яҳудия ва сокинони Уршалим берун омада, назди вай мерафтанд ва ба гуноҳҳои худ иқрор шуда, дар дарёи Урдун аз вай таъмид мегирифтанд."
6 Яҳё либосе аз пашми шутур дар бар ва камарбанде аз чарм дар камар дошт, малах ва асали ёбоӣ мехӯрд."
7 Ва мавъиза карда, мегуфт: «Аз паси ман Касе меояд, ки аз ман тавонотар аст, ва ман сазовори он нестам, ки хам шуда, банди пойафзоли Ӯро кушоям;"
8 ман шуморо бо об таъмид додам, лекин Ӯ шуморо бо Рӯҳулқудс таъмид медиҳад»."
9 Дар он айём чунин шуд, ки Исо аз Носираи Ҷалил омада, дар Урдун аз Яҳё таъмид гирифт."
10 Чун аз об баромад, дарҳол дид, ки осмон шикофта аст ва Рӯҳ монанди кабӯтаре бар Ӯ мефурояд."
11 Ва овозе аз осмон расид: «Ту Писари дӯстдоштаи Ман ҳастӣ; Ман аз Ту хушнудам»."
12 Пас аз он фавран Рӯҳ Ӯро ба биёбон бурд."
13 Ва Ӯ чил рӯз дар биёбон буд, ва шайтон Ӯро меозмуд; бо ҳайвонҳои ваҳшӣ буд, ва фариштаҳо ба Ӯ хизмат мекарданд."
14 Пас аз он ки Яҳё таслим карда шуд, Исо ба Ҷалил омад ва Инҷили Подшоҳии Худоро мавъиза карда, гуфт:"
15 «Вақт расидааст ва Подшоҳии Худо наздик аст. Тавба кунед ва ба Инҷил бовар кунед»."
16 Ва чун аз канори кӯли Ҷалил мегузашт, Шимъун ва бародараш Андриёсро дид, ки дар кӯл тӯр меандохтанд, чунки моҳигир буданд."
17 Ва Исо ба онҳо гуфт: «Маро пайравӣ кунед, ва Ман шуморо сайёди одамон гардонам»."
18 Дарҳол онҳо тӯрҳои худро монда, аз пайи Ӯ равона шуданд."
19 Чун аз он ҷо каме пеш рафт, Яъқуб ибни Забдой ва бародари вай Юҳанноро дид, ки дар киштӣ тӯрҳои худро соз мекунанд,"
20 ва дарҳол онҳоро даъват намуд. Онҳо падари худ Забдойро дар киштӣ бо коргарон гузошта, аз пайи Ӯ равона шуданд."
21 Ва онҳо ба Кафарнаҳум омаданд; ва дере нагузашта Ӯ дар рӯзи шанбе ба куништ даромада, ба таълим додан сар кард."
22 Мардум аз таълими Ӯ дар ҳайрат монданд, чунки онҳоро ҳамчун соҳибқудрат таълим медод, на ҳамчун китобдонон."
23 Дар куништи онҳо касе буд, ки рӯҳи нопок дошт, ва якбора фарёд зада,"
24 гуфт:«Ба мо чӣ кор дорӣ, эй Исои Носирӣ? Ту барои нест кардани мо омадаӣ! Ман медонам, ки Ту кистӣ; Ту Қуддуси Худоӣ!»"
25 Исо вайро манъ карда, гуфт: «Хомӯш шав ва аз вай берун ой!»"
26 Рӯҳи нопок вайро ба ларза андохта, бо овози баланд фарёд заду аз вай берун шуд."
27 Ҳама ба воҳима афтоданд, ба дараҷае ки аз якдигар мепурсиданд: «Ин чист? Ин чӣ таълимоти навест, ки Ӯ ба рӯҳҳои нопок низ боқудратона мефармояд, ва онҳо ба Ӯ итоат мекунанд?»"
28 Ва овозаи Ӯ зуд дар тамоми сарзамини Ҷалил паҳн шуд."
29 Ва аз куништ баромада, дарҳол бо Яъқуб ва Юҳанно ба хонаи Шимъун ва Андриёс омаданд."
30 Хушдомани Шимъун таб карда, хобида буд, ва дарҳол Ӯро аз ин ҳолати вай хабардор карданд."
31 Ва Ӯ наздик шуда, дасти вайро гирифта, бархезонд; таби вай дарҳол паст шуду вай онҳоро пазироӣ кард."
32 Бегоҳӣ, ки офтоб фурӯ рафта буд, ҳамаи беморон ва девзадагонро назди Ӯ оварданд."
33 Ва тамоми аҳли шаҳр пеши дари хона гирд омаданд."
34 Ва Ӯ бисёр касонро, ки ба бемориҳои гуногун гирифтор буданд, шифо бахшид ва бисёр девҳоро берун кард ва намонд, ки девҳо сухан ронанд, чунки Ӯро мешинохтанд."
35 Пагоҳӣ, хеле барвақт хеста, берун рафт ва ба ҷои хилвате расида, дар он ҷо дуо гуфт."
36 Шимъун ва касоне ки наздаш буданд, аз пайи Ӯ шитофтанд;"
37 чун Ӯро ёфтанд, гуфтанд: «Ҳама Туро меҷӯянд»."
38 Ӯ ба онҳо гуфт: «Ба деҳоту шаҳрҳои наздик равем, то Ман дар он ҷо низ мавъиза кунам, чунки Ман барои ҳамин омадаам»."
39 Ва Ӯ дар тамоми Ҷалил дар куништҳои онҳо мавъиза мекард ва девҳоро берун мекард."
40 Махавие назди Ӯ омада, зорӣ кард ва зону зада, гуфт: «Агар хоҳӣ, метавонӣ маро пок кунӣ»."
41 Исо, раҳмаш омада, дасташро дароз карда ба вай расонд ва гуфт: «Мехоҳам, пок шав!»"
42 Баъд аз ҳамин сухан махав дарҳол аз баданаш нест шуду вай пок гардид."
43 Ва вайро бо таъкиди ҷиддӣ дарҳол аз Худ дур намуда,"
44 ба вай гуфт: «Огоҳ бош, ба касе чизе нагӯй, балки рафта худро ба коҳин нишон деҳ ва барои пок шудани худ он чиро, ки Мусо фармудааст, тақдим кун, то барои онҳо шаҳодате бошад»."
45 Лекин вай берун рафта, ин воқеаро овоза ва нақл кардан гирифт, ба дараҷае ки Исо дигар ошкоро ба шаҳре даромада наметавонист, балки берун аз шаҳр дар ҷойҳои беодам мемонд. Ва мардум аз ҳар сӯ назди Ӯ меомаданд."
1 Пас аз чанд рӯз Ӯ боз ба Кафарнаҳум омад; овоза шуд, ки Ӯ дар хона аст."
2 Дарҳол мардуми бисёр ҷамъ омаданд, ба андозае ки назди дари хона низ дигар ҷой набуд; ва Ӯ ба онҳо Каломро баён мекард."
3 Ва назди Ӯ бо марди шале омаданд, ки вайро чор кас бардошта буданд;"
4 Ва чун ба сабаби бисёрии мардум ба Ӯ наздик омада натавонистанд, боми он ҷоеро, ки Ӯ буд, кушода шикоф карданд ва бистареро, ки марди шал дар болояш хобида буд, поён фуроварданд."
5 Ва Исо имони онҳоро дида, ба шал гуфт: «Эй фарзанд, гуноҳҳои ту бахшида шуданд»."
6 Баъзе китобдонон, ки дар он ҷо нишаста буданд, дар дили худ андеша доштанд,"
7 ки «чаро Ӯ чунин куфр мегӯяд? Ғайр аз Худо кист, ки гуноҳҳоро бахшида тавонад?»"
8 Исо дарҳол дар рӯҳи Худ дарёфт, ки онҳо чунин андеша доранд, ва ба онҳо гуфт: «Барои чӣ дар дили худ ин тавр андеша доред?»"
9 Кадомаш осонтар аст: ба ин шал гуфтани он ки “гуноҳҳои ту бахшида шуданд”, ё гуфтани он ки “бархез, бистари худро бардор ва равона шав”?"
10 Лекин то донед, ки Писари Одам дар рӯи замин қудрати бахшидани гуноҳҳоро дорад...», — ба шал гуфт:"
11 «Ба ту мегӯям: бархез, бистари худро бардор ва ба хонаи худ равона шав»."
12 Вай дарҳол бархест ва бистари худро бардошта, дар пеши назари ҳама равона шуд, ба тавре ки ҳама ҳайрон шуданд ва Худоро ҳамду сано хонда, гуфтанд: «Монанди инро ҳаргиз надидаем».
Даъват шудани Левӣ (Матто)"
13 Ва боз ба канори кӯл рафт; мардум назди Ӯ омаданд, ва Ӯ онҳоро таълим медод."
14 Ҳангоми рафтанаш Левӣ ибни Ҳалфойро дид, ки дар боҷгоҳ нишаста буд, ва ба вай гуфт: «Аз пайи Ман биё». Вай бархеста, аз пайи Ӯ равона шуд."
15 Ва ҳангоме ки Ӯ дар хонаи вай нишаста буд, бисёре аз боҷгирон ва гуноҳкорон низ бо Исо ва шогирдонаш менишастанд; зеро бисёр буданд, ва Ӯро пайравӣ менамуданд."
16 Чун китобдонон ва фарисиён диданд, ки Ӯ бо боҷгирон ва гуноҳкорон хӯрок мехӯрад, ба шогирдонаш гуфтанд: «Чаро Ӯ бо боҷгирон ва гуноҳкорон мехӯраду менӯшад?»"
17 Исо инро шунида, ба онҳо гуфт: «На тандурустон, балки беморон ба табиб эҳтиёҷ доранд. Ман омадаам, ки на росткоронро, балки гуноҳкоронро ба тавба даъват кунам»."
18 Шогирдони Яҳё ва фарисиён рӯза медоштанд. Ва назди Ӯ омада, гуфтанд: «Чаро шогирдони Яҳё ва фарисиён рӯза медоранду шогирдони Ту рӯза намедоранд?»"
19 Исо ба онҳо гуфт: «Оё меҳмонони базми арӯсӣ, то замоне ки домод бо онҳост, рӯза дошта метавонанд? То даме ки домод бо онҳост, наметавонанд рӯза доранд;"
20 лекин рӯзҳое фаро мерасанд, ки домод аз онҳо гирифта мешавад, ва дар он рӯзҳо рӯза медоранд."
21 Ҳеҷ кас ба либоси кӯҳна аз матои нав дарбеҳ намемонад: чунки дарбеҳи нав аз чизи кӯҳна ҷудо шуда, ҷои даридаи он боз ҳам бадтар мешавад."
22 Ва ҳеҷ кас майи навро ба машки кӯҳна намеандозад: вагарна майи нав машкро медаронад, май ҳам мерезад, машк ҳам ҳайф мешавад; балки майи навро ба машки нав андохтан даркор аст»."
23 Ва чунин шуд, ки Ӯ рӯзи шанбе аз киштзор мегузашт, ва шогирдонаш ҳангоми роҳравӣ ба хӯшачинӣ сар карданд."
24 Фарисиён ба Ӯ гуфтанд: «Инак, чаро онҳо дар рӯзи шанбе кореро мекунанд, ки раво нест?»"
25 Ӯ ба онҳо гуфт: «Магар ҳаргиз нахондаед, ки Довуд дар эҳтиёҷмандӣ чӣ кард, ҳангоме ки худаш ва ҳамроҳонаш гурусна буданд?"
26 Чӣ гуна вай дар замони Абётори саркоҳин ба хонаи Худо даромада, нони тақдимро хӯрд, ки хӯрдани он, ғайр аз коҳинон, ба касе раво набуд, ва ба ҳамроҳони худ низ дод?»"
27 Ба онҳо гуфт: «Шанбе барои инсон муқаррар шудааст, на инсон барои шанбе;"
28 бинобар ин Писари Одам хоҷаи рӯзи шанбе низ мебошад»."
1 Ва боз ба куништ даромад; дар он ҷо шахсе буд, ки дасти хушкшудае дошт."
2 Ва аз пайи Исо мепоиданд, ки шояд вайро дар рӯзи шанбе шифо диҳад, то Ӯро айбдор кунанд."
3 Пас ба шахси дастхушк гуфт: «Дар миёнҷо исто»."
4 Ва ба онҳо гуфт: «Дар рӯзи шанбе кадом кор раво аст — некӣ кардан, ё бадӣ кардан? Ҷонеро наҷот додан, ё ҳалок кардан?» Лекин онҳо хомӯш монданд."
5 Ва ба онҳо бо ғазаб нигариста ва аз сахтдилиашон ғамгин гашта, ба он шахс гуфт: «Дасти худро дароз кун». Вай дароз кард, ва он монанди дасти дигараш сиҳат шуд."
6 Фарисиён фавран берун рафта, бо ҳиродиён дар ҳаққи Ӯ машварат намуданд, ки чӣ тавр Ӯро ҳалок кунанд."
7 Лекин Исо бо шогирдонаш сӯи кӯл рафт, ва мардуми бисёре аз Ҷалил, Яҳудия,"
8 Уршалим, Адум ва он тарафи Урдун аз пайи Ӯ равона шуданд; ва аз атрофи Сур ва Сидун мардуми бисёре, чун корҳои Ӯро шуниданд, назди Ӯ омаданд."
9 Ва ба шогирдони Худ фармуд, ки ба сабаби бузургии издиҳом киштие барои Ӯ омода бошад, то ки Ӯро фишор надиҳанд."
10 Зеро бисёр касонро Ӯ шифо дода буд, бинобар ин ҳар кӣ захме дошт, назди Ӯ мешитофт, то ба Ӯ даст расонад."
11 Ва рӯҳҳои нопок, чун Ӯро медиданд, пешаш меафтиданд ва фарёдзанон мегуфтанд: «Ту Писари Худо ҳастӣ»."
12 Лекин Ӯ онҳоро сахт таъкид мекард, ки нагӯянд Ӯ кист."
13 Пас аз он ба кӯҳе баромада, ҳар киро, ки хост, назди Худ даъват намуд; ва онҳо назди Ӯ омаданд."
14 Ва дувоздаҳ нафарро таъйин кард, то ҳамроҳи Ӯ бошанд ва онҳоро барои мавъиза фиристад,"
15 ва онҳо қудрат дошта бошанд, ки бемориҳоро шифо диҳанд ва девҳоро берун кунанд:"
16 Шимъунро, ки Петрус ном гузошт;"
17 ва Яъқуб ибни Забдой ва Юҳанно бародари Яъқубро, ки ба онҳо Банӣ-Рагаш, яъне «писарони тундар» ном гузошт;"
18 ва Андриёс, Филиппус, Барталмо, Матто, Тумо, Яъқуб ибни Ҳалфой, Шимъуни Ғаюр"
19 ва Яҳудои Исқарютиро, ки Ӯро таслим кард."
20 Ва чун ба хонае даромаданд, боз тӯдаи мардум гирд омаданд, ба дараҷае ки онҳо фурсати нон хӯрдан ҳам надоштанд."
21 Ва хешовандони Ӯ, чун шуниданд, барои бурдани Ӯ омаданд, зеро мегуфтанд, ки Ӯ бехуд шудааст."
22 Китобдононе ки аз Уршалим омада буданд, мегуфтанд, ки Ӯ Баал-Забул дорад ва ба воситаи сарвари девҳо девҳоро берун мекунад."
23 Пас онҳоро наздаш талабида, ба онҳо бо масалҳо сухан гуфт: «Чӣ гуна метавонад шайтон шайтонро берун кунад?"
24 Агар подшоҳие дар худ ҷудоӣ дорад, он подшоҳӣ устувор истода наметавонад;"
25 ва агар хонаводае дар худ ҷудоӣ дорад, он хона устувор истода наметавонад;"
26 ва агар шайтон бар зидди худ бархеста, аз ҳам ҷудо шуда бошад, вай устувор истода наметавонад, балки поёнаш фаро мерасад."
27 Ҳеҷ кас наметавонад ба хонаи шахси зӯрманде даромада, чизҳои вайро ғорат кунад, бе он ки аввал он зӯрмандро бандад, — ва пас аз он хонаи вайро ғорат мекунад."
28 Ба ростӣ ба шумо мегӯям: ҳамаи гуноҳҳои банӣ-одам ва ҳар куфре ки гуфта бошанд, бахшида мешаванд;"
29 лекин ҳар кӣ ба Рӯҳулқудс куфр гӯяд, то абад бахшида намешавад, балки ба азоби абадӣ маҳкум мегардад»."
30 Зеро гуфтанд: «Ӯ рӯҳи нопок дорад»."
31 Модар ва бародарони Ӯ омада, дар берун истоданд ва назди Ӯ касеро фиристода, Ӯро талабиданд."
32 Дар гирди Ӯ мардум нишаста буданд. Ва ба Ӯ гуфтанд: «Инак, модарат ва бародаронат ва хоҳаронат дар берун истода, Туро металабанд»."
33 Ва дар ҷавоби онҳо гуфт: «Кист модари Ман ва бародарони Ман?»"
34 Ва ба онҳое ки гирди Ӯ нишаста буданд, нигариста, гуфт: «Инак модари Ман ва бародарони Ман;"
35 зеро ҳар кӣ хости Худоро ба ҷо оварад, ҳамон кас бародару хоҳару модари Ман аст»."
1 Ва боз дар канори кӯл ба таълим додан сар кард; ва мардуми бисёре назди Ӯ ҷамъ омаданд, бинобар ин Ӯ ба киштӣ даромада, дар кӯл қарор гирифт, ва тамоми мардум дар канори кӯл меистоданд."
2 Ва бо масалҳо онҳоро чизҳои бисёр меомӯхт ва дар таълими Худ ба онҳо мегуфт:"
3 «Гӯш диҳед, инак корандае барои пошидани тухм берун рафт;"
4 ва чун тухм мепошид, миқдоре дар канори роҳ афтод, ва парандагон омада, онро хӯрданд."
5 Миқдоре бар санглох афтод, дар ҷое ки хок бисёр набуд, ва бо тезӣ сабзид, зеро хок чуқур набуд."
6 Чун офтоб баромад, пажмурда шуд ва, азбаски реша надошт, хушк шуд."
7 Миқдоре дар миёни хорҳо афтод, ва хорҳо қад кашида онро пахш карданд, ва самаре надод."
8 Миқдоре дар хоки нағз афтод ва самар дод, ки он сабзид ва нашъунамо ёфт, ва бор овард, баъзе сӣ баробар, баъзе шаст ва баъзе сад»."
9 Ва гуфт: «Ҳар кӣ гӯши шунаво дорад, шунавад!»"
10 Ҳангоме ки танҳо монд, онҳое ки дар гирдаш буданд, бо он дувоздаҳ нафар шарҳи ин масалро аз Ӯ пурсиданд."
11 Ва ба онҳо гуфт: «Ба шумо донистани сирри Подшоҳии Худо дода шудааст, лекин ба онҳое ки дар берунанд, ҳама чиз бо масалҳо мешавад,"
12 то
“Бо чашмони худ нигаранд, вале набинанд,
Бо гӯшҳои худ шунаванд, вале нафаҳманд,
Мабодо /ба Худо/ рӯ оваранд
Ва гуноҳҳои онҳо бахшида шаванд”».
13 Ва ба онҳо гуфт: «Оё ин масалро нафаҳмидед? Пас чӣ тавр дигар масалҳоро мефаҳмед?"
14 Коранда каломро мекорад."
15 Кошташудагон дар канори роҳ касоне мебошанд, ки дар онҳо калом кошта мешавад, ва чун шуниданд, дарҳол шайтон омада, каломи кошташударо аз дили онҳо мерабояд."
16 Ҳамчунин кошташудагон дар санглох касоне мебошанд, ки чун каломро шунаванд, дарҳол онро қабул мекунанд;"
17 лекин дар худ реша надоранд ва ноустуворанд; ва чун аз боиси калом сахтие ё таъқибе рӯй диҳад, дарҳол ба васваса меафтанд."
18 Кошташудагон дар миёни хорҳо касоне мебошанд, ки чун каломро шунаванд,"
19 ташвишҳои ин зиндагӣ, фиребандагии сарват ва ҳаваси чизҳои дигар дохил шуда, каломро пахш мекунанд, ва он бесамар мегардад."
20 Кошташудагон дар хоки нағз касоне мебошанд, ки каломро шунида, қабул мекунанд, ва бор меоваранд, баъзе сӣ баробар, баъзе шаст ва баъзе сад»."
21 Ва ба онҳо гуфт: «Оё шамъро меоваранд, то зери зарфе ё кате гузоранд? Оё на барои он ки ба шамъдон гузоранд?"
22 Зеро чизи ниҳоне нест, ки ошкор нагардад; ва ҳеҷ чизи махфие нест, ки аён нашавад."
23 Ҳар кӣ гӯши шунаво дорад, шунавад!»"
24 Ва ба онҳо гуфт: «Диққат диҳед, ки чӣ мешунавед: ба ҳар андозае ки чен кунед, ба шумо чен карда мешавад ва ба шумо, ки мешунавед, боз ҳам меафзояд."
25 Зеро, ҳар кӣ дорад, ба вай дода мешавад; ва ҳар кӣ надорад, аз вай он чи низ дорад, гирифта мешавад»."
26 Ва гуфт: «Подшоҳии Худо монанди касест, ки тухм бар замин мепошад,"
27 ва шабу рӯз мехобаду бармехезад, ва тухм чӣ гуна месабзаду нашъунамо меёбад, вай намедонад."
28 Зеро замин худ аз худ бор меоварад, аввал майса, баъд хӯша, пас аз он донаи пурра дар хӯша."
29 Ва чун ҳосил расад, фавран досро ба кор меандозад, чунки вақти дарав расидааст»."
30 Ва гуфт: «Подшоҳии Худоро ба чӣ монанд кунем ва бо кадом масал онро тасвир намоем?"
31 Монанди донаи хардалест: ҳангоме ки ба замин кошта мешавад, хурдтарини тухмҳои рӯи замин аст."
32 Лекин чун кошта шуд, месабзад ва аз ҳамаи растаниҳо бузургтар мегардад ва шохаҳои калон мерасонад, ба тавре ки парандагони осмон зери сояи он метавонанд паноҳ баранд»."
33 Ва бо ин гуна масалҳои бисёр, ба қадре ки тавоноии шунидан доштанд, Каломро ба онҳо баён мекард."
34 Бе масал ба онҳо сухан намегуфт, лекин дар хилват ҳама чизро ба шогирдони Худ мефаҳмонд."
35 Бегоҳии ҳамон рӯз ба онҳо гуфт: «Биёед, ба соҳили дигар гузарем»."
36 Онҳо мардумро рухсати рафтан дода, Ӯро ҳамон тавре ки дар киштӣ буд, бурданд; ва чанд киштии дигар низ ҳамроҳи Ӯ буд."
37 Ва тундбоди сахте бархест, ва мавҷҳо ба киштӣ бармехӯрданд, ба тавре ки он пур аз об мешуд."
38 Ва Ӯ дар ақиби киштӣ бар болине хобида буд. Ӯро бедор карда, гуфтанд: «Эй Устод, оё Туро парвое нест, ки мо ҳалок мешавем?»"
39 Ӯ бархеста, бодро манъ кард ва ба кӯл гуфт: «Хомӯш шав! Ором бош!» Бод хомӯш шуд, ва оромии комил фаро расид."
40 Ва ба онҳо гуфт: «Барои чӣ чунин ҳаросонед? Чаро имон надоред?»"
41 Ва онҳо хеле ба ҳарос афтода, ба якдигар гуфтанд: «Ин кист, ки боду кӯл низ ба Ӯ итоат мекунанд?»"
1 Пас ба он канори кӯл ба сарзамини ҷадариён расиданд."
2 Чун аз киштӣ берун омад, дарҳол касе ки рӯҳи нопок дошт, аз миёни қабрҳо баромада, бо Ӯ рӯ ба рӯ шуд,"
3 ки бошишгоҳи вай қабристон буд; ва ҳеҷ кас наметавонист бо занҷир ҳам вайро бандад,"
4 зеро борҳо вайро бо завлона ва занҷирҳо баста буданд, лекин занҷирҳоро канда ва завлонаҳоро шикаста буд; ва ҳеҷ кас наметавонист вайро ром кунад."
5 Ва ҳамеша, шабу рӯз, дар кӯҳҳо ва дар миёни қабрҳо фарёд мекашид ва худро бо сангҳо мезад."
6 Чун Исоро аз дур дид, давон-давон омада, ба Ӯ саҷда кард."
7 Ва бо овози баланд фарёд зада, гуфт: «Бо ман чӣ кор дорӣ, эй Исо, Писари Худои Таоло? Туро ба Худо қасам медиҳам, ки маро азоб надиҳӣ!»"
8 Зеро ба вай гуфта буд: «Эй рӯҳи нопок, аз ин шахс берун шав»."
9 Ва аз вай пурсид: «Номи ту чист?» Вай ҷавоб дод: «Номи ман легион аст, чунки мо бисёрем»."
10 Ва аз Ӯ бисёр илтимос мекард, ки онҳоро аз он сарзамин берун накунад."
11 Ва назди он кӯҳҳо галаи бузурги хукҳо мечарид."
12 Ва ҳамаи девҳо аз Ӯ илтимос карда, гуфтанд: «Моро ба хукҳо равона кун, то дар онҳо дохил шавем»."
13 Исо дарҳол ба онҳо иҷозат дод. Ва рӯҳҳои нопок берун шуда, ба хукҳо даромаданд ва он гала аз баландӣ якбора ба кӯл ҷаст, ва онҳо қариб ду ҳазор буданд ва дар кӯл ғарқ шуданд."
14 Ва хукбонҳо гурехта рафтанд ва дар шаҳру деҳот инро нақл карданд. Ва мардум барои дидани он чи рӯй дод, берун рафтанд."
15 Ва назди Исо омада, он девзадаро нишаста диданд, ки дар вай легион буд, ва либос пӯшидааст ва ақлаш солим гаштааст; ва тарсиданд."
16 Касоне ки дида буданд, саргузашти девзадаро, ва он чиро, ки ба хукон рӯй дод, ба онҳо нақл карданд."
17 Ва аз Ӯ илтимос карданд, ки аз ҳудуди онҳо берун равад."
18 Ва чун ба киштӣ савор шуд, он ки девзада буд, аз Ӯ иҷозат пурсид, ки бо Ӯ бошад."
19 Аммо Исо иҷозат надод, балки ба вай гуфт: «Ба хона назди хешони худ рав ва хабар деҳ аз он чи Худованд бо ту кардааст, ва чӣ гуна ба ту марҳамат намудааст»."
20 Пас вай равона шуда, он чиро, ки Исо бо вай карда буд, дар Декаполис мавъиза кардан гирифт. Ва ҳама дар ҳайрат мемонданд."
21 Чун Исо боз бо киштӣ ба он сӯи кӯл гузашт, мардуми бисёре назди Ӯ ҷамъ омаданд; ва Ӯ дар канори кӯл буд."
22 Ва инак яке аз сардорони куништ омад, ки Ёир ном дошт; ва чун Ӯро дид, назди пояш афтод,"
23 ва аз Ӯ хеле илтимос карда, гуфт: «Духтараки ман дар ҳолати мурдан аст; биё ва даст ба вай гузор, то шифо ёбад ва зинда монад»."
24 Пас бо вай равона шуд; ва мардуми бисёре аз пайи Ӯ рафта, Ӯро фишор медоданд."
25 Зане дувоздаҳ сол боз гирифтори хунравӣ буд"
26 ва азоби бисёре аз табибони зиёд кашида, ҳамаи дороии худро сарф карда, ҳеҷ фоидае надида буд, балки аҳволаш торафт бадтар мешуд."
27 Чун овозаи Исоро шунид, дар миёни он мардум аз пас омада, ба либоси Ӯ даст расонд;"
28 зеро гуфт: «Агар ба либоси Ӯ фақат даст расонам, шифо меёбам»."
29 Ва дарҳол чашмаи хуни вай хушк шуд, ва дар ҷисми худ ҳис кард, ки аз беморӣ шифо ёфтааст."
30 Дар айни замон Исо дар Худ ҳис кард, ки қуввае аз Ӯ берун рафт, ва ба мардум муроҷиат карда, гуфт: «Кист, ки ба либоси Ман даст расонд?»"
31 Шогирдонаш ба Ӯ гуфтанд: «Мебинӣ, ки мардум Туро фишор медиҳанд, ва мегӯӣ: “Кист, ки ба Ман даст расонд? ”»."
32 Аммо Ӯ ба гирду пеш менигарист, то он занро, ки ин тавр амал кардааст, бинад."
33 Он зан, чун донист, ки ба вай чӣ ҳодиса рӯй дод, тарсону ларзон омада, пеши Ӯ афтод ва тамоми ҳақиқатро ба Ӯ гуфт."
34 Ӯ ба вай гуфт: «Духтарам! Имонат туро шифо бахшид; бо осоиш рав ва аз балои худ дар амон бош»."
35 Ӯ ҳанӯз сухан мегуфт, ки аз хонаи сардори куништ омада, гуфтанд: «Духтарат мурд; боз барои чӣ Устодро ташвиш медиҳӣ?»"
36 Аммо Исо ин суханонро шунида, ба сардори куништ гуфт: «Натарс, танҳо имон дошта бошу бас»."
37 Ва ғайр аз Петрус, Яъқуб ва Юҳанно бародари Яъқуб, касеро иҷозат надод, ки аз паяш равад."
38 Чун ба хонаи сардори куништ расид, мардуми парешонҳолро дид, ки гиря ва навҳаи бисёр мекарданд."
39 Ва даромада, ба онҳо гуфт: «Чаро парешонҳол шудаед ва гиря мекунед? Духтар намурдааст, балки хобидааст»."
40 Ва онҳо бар Ӯ хандиданд. Лекин Ӯ ҳамаро берун карда, бо падару модари духтар ва бо ҳамроҳонаш ба ҳуҷрае ки духтар хобида буд, даромад."
41 Ва дасти духтарро гирифта, гуфт: «Талито, қумӣ», ки маънояш ин аст: «Эй духтар, ба ту мегӯям, бархез»."
42 Дарҳол духтар бархеста, равон шуд, чунки дувоздаҳсола буд. Онҳо хеле ҳайрон шуданд."
43 Ва Ӯ ба онҳо бо қатъият фармуд, ки касе аз он огоҳ нашавад, ва гуфт, то хӯроке ба вай диҳанд."
1 Аз он ҷо баромада, ба шаҳри Худ омад, ва шогирдонаш аз ақиби Ӯ омаданд."
2 Чун рӯзи шанбе расид, дар куништ ба таълим додан сар кард, ва бисёр шунавандагон ҳайрон монда, мегуфтанд: «Аз куҷост дар Ӯ ин чизҳо? Чӣ ҳикматест, ки ба Ӯ ато шудааст, ки чунин муъҷизаҳо аз дасти Ӯ содир мегарданд?"
3 Оё ин ҳамон устои хонасоз нест, ки писари Марям ва бародари Яъқуб, Юсӣ, Яҳудо ва Шимъун аст? Оё хоҳарони Ӯ ин ҷо дар байни мо намебошанд?» Ва аз Ӯ норозӣ буданд."
4 Лекин Исо ба онҳо гуфт: «Пайғамбар беқадр нест, ҷуз дар шаҳри худ ва дар байни хешовандон ва дар хонаи худ»."
5 Ва дар он ҷо ҳеҷ муъҷиза нишон дода натавонист, ғайр аз он ки дастҳояшро бар чанд беморе гузошта, онҳоро шифо дод."
6 Ва аз беимонии онҳо ҳайрон шуд. Дар деҳоти атроф гашта, таълим медод."
7 Пас он дувоздаҳро назди Худ хонда, ба ҷуфт-ҷуфт фиристодани онҳо сар кард ва ба онҳо бар рӯҳҳои нопок қудрат дод."
8 Ва фармуд, ки барои роҳ бо худ чизе, ғайр аз асое, нагиранд: на тӯрбае, на ноне, на пуле дар камарбанд,"
9 балки пойафзоле дар по кашанд ва ду пероҳан дар бар накунанд."
10 Ва ба онҳо гуфт: «Ҳар ҷо, ки ба хонае даромадед, то вақти сафар кардан дар он ҷо монед."
11 Ва ҳар ҷо, ки шуморо қабул накунанд ва ба суханони шумо гӯш надиҳанд, аз он ҷо берун рафта, чанги пойҳои худро афшонед, то шаҳодате бар онҳо гардад. Ба ростӣ ба шумо мегӯям: ҳолати Садӯм ва Амуро дар рӯзи доварӣ аз ҳолати он шаҳр сабуктар мешавад»."
12 Онҳо равона шуда, мавъиза мекарданд, ки бояд тавба кард;"
13 бисёр девҳоро берун карданд ва ба бисёр беморон равған молида, шифо доданд."
14 Чун подшоҳ Ҳиродус шунид, — зеро номи Ӯ шӯҳрат ёфта буд, — гуфт, ки Яҳёи Таъмиддиҳанда аз мурдагон бархестааст, ва аз ин сабаб ин муъҷизаҳо аз вай ба амал меоянд."
15 Баъзе мегуфтанд, ки ин Илёс аст. Аммо баъзе мегуфтанд, ки ин пайғамбарест монанди яке аз пайғамбарон."
16 Лекин Ҳиродус, чун шунид, гуфт: «Ин ҳамон Яҳёст, ки ман сарашро аз танаш ҷудо кардам; вай аз мурдагон бархестааст»."
17 Зеро Ҳиродус одам фиристода, Яҳёро дастгир карда ба зиндон андохта буд, ба хотири Ҳиродия зани бародараш Филиппус, ки вайро ба никоҳи худ дароварда буд."
18 Зеро Яҳё ба Ҳиродус гуфта буд: «Зани бародари худро гирифтани ту раво нест»."
19 Пас Ҳиродия ба Яҳё кина баста буд ва мехост ӯро кушад, лекин наметавонист."
20 Зеро Ҳиродус аз Яҳё метарсид, вайро марди росткору муқаддас медонист ва рӯихотир мекард; ба гапаш гӯш дода, бисёр корҳо мекард ва суханонашро ба хушӣ мешунид."
21 Фурсате расид, ки Ҳиродус ба муносибати зодрӯзи худ барои мансабдорони худ, ба мириҳазорон ва калонтарони Ҷалил базме орост,"
22 ва духтари Ҳиродия /ба базм/ даромада рақсид ва Ҳиродусу ононеро, ки ҳамроҳаш нишаста буданд, шод намуд. Подшоҳ ба духтар гуфт: «Ҳар чи мехоҳӣ, аз ман хоҳиш кун, то ба ту диҳам»."
23 Ва қасам ёд кард, ки «ҳар чи аз ман хоҳиш кунӣ, ҳатто нисфи қаламрави ман бошад ҳам, ба ту медиҳам»."
24 Духтар берун рафта, аз модари худ пурсид, ки «чӣ хоҳиш кунам?» Модараш ҷавоб дод: «Сари Яҳёи Таъмиддиҳандаро»."
25 Вай дарҳол назди подшоҳ шитофт ва хоҳиш кард: «Мехоҳам сари Яҳёи Таъмиддиҳандаро ҳамин дам дар табақе ба ман диҳӣ»."
26 Подшоҳ басе ғамгин шуд; лекин барои поси савгандаш ва ба хотири ононе ки ҳамроҳаш нишаста буданд, хоҳиши вайро рад кардан нахост."
27 Дарҳол подшоҳ ҷаллодеро фиристода, фармуд, ки сари вайро биёрад."
28 Ҷаллод рафта, дар зиндон сари вайро аз тан ҷудо кард ва бар табақе гузошта овард ва ба духтар дод, ва духтар онро ба модари худ дод."
29 Чун шогирдонаш шуниданд, омада, ҷасади вайро бардошта бурданду ба қабр монданд."
30 Расулон назди Исо ҷамъ омада, ҳар он чиро, ки ба ҷо оварда ва таълим дода буданд, ба Ӯ нақл карданд."
31 Ӯ ба онҳо гуфт: «Шумо ба танҳоӣ ба ягон ҷои хилват оед ва каме истироҳат кунед». Зеро омаду рафт чунон бисёр буд, ки фурсати хӯрок хӯрдан ҳам надоштанд."
32 Пас ба танҳоӣ бо киштӣ ба ҷои хилвате равона шуданд."
33 Чун онҳоро диданд, бисёре Ӯро шинохтанд, аз ҳамаи шаҳрҳо пиёда ба он сӯ шитофтанд ва аз онҳо пеш гузашта, назди Ӯ ҷамъ шуданд."
34 Исо берун омада, мардуми бисёрро дид ва ба онҳо раҳмаш омад, зеро онҳо монанди гӯсфандоне буданд, ки чӯпон надоштанд. Ва онҳоро бисёр таълим додан гирифт."
35 Азбаски вақт хеле гузашта буд, шогирдонаш назди Ӯ омада, гуфтанд: «Ин ҷо ҷои беодам аст, вақт ҳам дер шуд;"
36 инҳоро рухсати рафтан деҳ, то ки ба бошишгоҳҳо ва деҳоти атроф рафта, барои худ ноне харанд; зеро ҳеҷ хӯроке надоранд»."
37 Ӯ дар ҷавобашон гуфт: «Шумо ба онҳо хӯрок диҳед». Ба Ӯ гуфтанд: «Магар мо рафта, ба дусад динор нон харем ва барои хӯрдани онҳо диҳем?»"
38 Аз онҳо пурсид: «Чандто нон доред? Рафта бинед». Пас дарёфта, гуфтанд: «Панҷ нон ва ду моҳӣ»."
39 Он гоҳ фармуд, ки ҳамаро гурӯҳ-гурӯҳ бар сабза шинонанд."
40 Пас қатор-қатор, саднафарӣ ва панҷоҳнафарӣ нишастанд."
41 Ӯ панҷ нону ду моҳиро гирифта ва ба осмон нигариста, баракат дод ва нонро пора карда, ба шогирдонаш дод, то пеши онҳо гузоранд; ду моҳиро низ ба ҳама тақсим кард."
42 Ҳама хӯрданду сер шуданд;"
43 ва аз пораҳои нон ва моҳӣ дувоздаҳ сабадро пур карда бардоштанд;"
44 ва хӯрандагони нон панҷ ҳазор мард буданд."
45 Дарҳол Ӯ шогирдонашро фармуд, ки ба киштӣ савор шуда, пеш аз Ӯ ба он соҳил сӯи Байт-Сайдо равона шаванд, то Ӯ мардумро рухсати рафтан диҳад."
46 Ва чун онҳоро рухсати рафтан дод, барои дуо гуфтан ба кӯҳе баромад."
47 Шомгоҳон киштӣ ба миёнаи кӯл расида буд, ва Ӯ танҳо бар хушкӣ буд."
48 Ва онҳоро дар рондани киштӣ беҳол дид, чунки боди мухолиф мевазид. Тахминан поси чоруми шаб бар кӯл қадам зада, назди онҳо омад, ва мехост аз онҳо гузарад."
49 Онҳо чун Ӯро диданд, ки бар кӯл қадам мезанад, гумон карданд, ки ин шабаҳ аст, ва фарёд заданд,"
50 зеро ҳама Ӯро дида, тарсиданд. Дарҳол Ӯ ба онҳо хитоб карда, гуфт: «Хотирҷамъ бошед; ин Манам, натарсед»."
51 Ва назди онҳо ба киштӣ даромад; ва бод ором шуд. Ва онҳо хеле ҳайрон шуданд ва тааҷҷуб карданд."
52 Зеро муъҷизаи нонро дарк накарда буданд, чунки дилашон сахт буд."
53 Ва аз кӯл гузашта, ба сарзамини Ҷинесор омаданд ва лангар андохтанд."
54 Чун аз киштӣ баромаданд, дарҳол мардум Ӯро шинохтанд."
55 Ва ба сар то сари он атроф шитофтанд ва беморонро бар бистарҳо ба ҳар ҷое ки мешуниданд Ӯ он ҷост, меоварданд."
56 Ва ба ҳар ҷо, ки Ӯ ба деҳот ё шаҳрҳо ё бошишгоҳҳо меомад, беморонро дар сари гузар мегузоштанд ва аз Ӯ илтимос менамуданд, ки фақат ба домани либоси Ӯ даст расонанд; ва ҳар кӣ даст расонд, шифо ёфт."
1 Фарисиён ва баъзе китобдонон, ки аз Уршалим омада буданд, назди Ӯ ҷамъ шуданд;"
2 ва чун диданд, ки баъзе шогирдони Ӯ бо дастҳои ҳаром, яъне ношуста, нон мехӯранд, сарзаниш карданд."
3 Зеро фарисиён ва ҳамаи яҳудиён ба ривоятҳои пирон пайравӣ намуда, то дастҳои худро бо диққат нашӯянд, хӯрок намехӯранд;"
4 ва чун аз бозор оянд, то шустушӯ накунанд, чизе намехӯранд. Ва бисёр расмҳои дигар ҳаст, ки нигоҳ медоранд; монанди шустани пиёлаҳо, кӯзаҳо, зарфҳои мисин ва курсиҳо."
5 Пас фарисиён ва китобдонон аз Ӯ пурсиданд: «Чаро шогирдони Ту ба ривоятҳои пирон пайравӣ намекунанд, балки бо дастҳои ношуста нон мехӯранд?»"
6 Ӯ дар ҷавоби онҳо гуфт: «Ишаъё дар бораи шумо, эй дурӯягон, некӯ пайғамбарӣ кардааст, чунон ки навишта шудааст:
“Ин мардум бо лабони худ Маро эҳтиром мекунанд,
Лекин дилашон аз Ман дур аст."
7 Пас Маро беҳуда парастиш мекунанд,
Зеро фармудаҳои инсониро таълим медиҳанд”.
8 Зеро шумо фармудаи Худоро тарк карда, ривоятҳои инсониро, монанди шустани кӯзаҳо ва пиёлаҳо, нигоҳ медоред ва бисёр расмҳои дигарро ба ҷо меоваред»."
9 Ва ба онҳо гуфт: «Оё хуб аст, ки шумо фармудаи Худоро ба як сӯ мегузоред, то ривояти худро риоя намоед?"
10 Зеро Мусо гуфтааст: “Падару модари худро эҳтиром намо”; ва: “Ҳар кӣ падар ё модари худро дашном диҳад, бояд кушта шавад”."
11 Лекин шумо мегӯед: “Агар касе ба падар ё модари худ гӯяд: ‘Ҳар ёрдаме ки аз ман гирифтанатон мумкин мебуд, қурбон, яъне ҳадия барои Худост’ ”,"
12 он гоҳ дигар намегузоред, ки вай барои падар ё модари худ ягон чиз кунад."
13 Ҳамин тавр каломи Худоро бо ривояти худ, ки ҷорӣ сохтаед, бартараф менамоед; ва бисёр расмҳои монанди инро ба ҷо меоваред»."
14 Ва тамоми он мардумро назди Худ даъват намуда, гуфт: «Ҳама ба Ман гӯш диҳед ва фаҳмед."
15 Чизе нест, ки аз берун ба даруни одам даромада, ӯро ҳаром карда тавонад; балки чизе ки аз дарунаш баромада бошад, одамро ҳаром мекунад."
16 Ҳар кӣ гӯши шунаво дорад, шунавад!»"
17 Ва чун аз назди мардум ба хона даромад, шогирдонаш маънои ин масалро аз Ӯ пурсиданд."
18 Ӯ ба онҳо гуфт: «Оё шумо низ бефаҳм ҳастед? Оё намедонед, ки ҳар чизе аз берун ба даруни одам дарояд, наметавонад ӯро ҳаром кунад?"
19 Зеро ба даруни дилаш намедарояд, балки ба шикамаш меравад ва аз он хориҷ мешавад. Ҳамин тариқ, ҳар хӯрок пок аст»."
20 Баъд гуфт: «Он чи аз одам берун ояд, одамро ҳаром месозад."
21 Зеро аз даруни дили одам фикрҳои бад, зино, фосиқӣ, куштор,"
22 дуздӣ, тамаъ, кина, макр, чашмгуруснагӣ, ҳасад, куфр, ғурур ва аҳмақӣ пайдо мешаванд."
23 Тамоми ин чизҳои бад аз дарун пайдо шуда, одамро ҳаром мекунанд."
24 Ва аз он ҷо равона шуда, ба ҳудуди Сур ва Сидун расид; ва ба хонае даромада, нахост, ки касе Ӯро шиносад; лекин натавонист пинҳон монад."
25 Зеро зане ки духтараш рӯҳи нопок дошт, хабари Ӯро шунид ва ҳамон дам омада, пеши пои Ӯ афтод;"
26 ва он зан юнонӣ, аз аҳли Финиқияи Сурия буд; ва аз Ӯ илтимос намуд, ки девро аз духтараш берун кунад."
27 Лекин Исо ба вай гуфт: «Бигзор аввал бачаҳо сер шаванд, чунки нони бачаҳоро гирифта, пеши сагон партофтан хуб нест»."
28 Зан дар ҷавоб гуфт: «Ҳа, Хоҷаам! Лекин сагон низ нонрезаҳои бачаҳоро зери миз мехӯранд»."
29 Ба вай гуфт: «Ба хотири ин суханат рав, ки дев аз духтарат берун шуд»."
30 Чун зан ба хонаи худ омад, девро беруншуда ва духтарро бар бистар хобида ёфт."
31 Боз аз ҳудуди Сур ва Сидун баромада, Ӯ ба воситаи ҳудуди Декаполис сӯи кӯли Ҷалил равона шуд."
32 Назди Ӯ кареро оварданд, ки бо душворӣ гап мезад, ва илтимос карданд, ки даст бар вай гузорад."
33 Вайро аз миёни мардум ба хилват бурда, ангуштони Худро дар гӯшҳои вай ниҳод ва туф карда, ба забонаш расид;"
34 ва ба осмон нигариста, оҳе кашид ва ба вай гуфт: «Ифатаҳ», яъне: «Воз шав»."
35 Дарҳол гӯшҳояш кушода ва гиреҳи забонаш воз шуда, ба дурустӣ сухан гуфт."
36 Ва ба онҳо фармуд, ки ба касе хабар надиҳанд. Лекин ҳар қадар бештар ба онҳо манъ мекард, онҳо бештар овоза мекарданд."
37 Ва хеле ҳайрон шуда, мегуфтанд: «Ҳар корро нағз мекунад: карҳоро шунаво ва гунгҳоро гӯё мегардонад»."
1 Дар он рӯзҳо, ки мардуми бисёре ҷамъ омада буданд ва барои хӯрдан чизе надоштанд, Исо шогирдонро назди Худ хонда, ба онҳо гуфт:"
2 «Ба ин мардум дилам месӯзад, зеро се рӯз аст, ки назди Ман мебошанд, ва барои хӯрдан чизе надоранд."
3 Агар онҳоро гурусна ба хонаҳошон баргардонам, дар роҳ беҳол мешаванд, чунки баъзе аз онҳо аз роҳи дур омадаанд»."
4 Шогирдонаш ба Ӯ ҷавоб доданд: «Аз куҷо касе метавонад дар ин биёбон онҳоро аз нон сер кунад?»"
5 Аз онҳо пурсид: «Чанд нон доред?» Гуфтанд: «Ҳафтто»."
6 Пас мардумро фармуд, ки бар замин шинанд; ва ҳафт нонро гирифт, шукр гуфт, пора кард ва ба шогирдонаш дод, то пеши мардум гузоранд, ва онҳо гузоштанд."
7 Ва чанд моҳии хурд низ доштанд; баракат дода, фармуд, ки онҳоро низ пеши мардум гузоранд."
8 Онҳо хӯрда сер шуданд; ва аз пораҳои боқимонда ҳафт сабадро пур карда, бардоштанд."
9 Хӯрандагон қариб чор ҳазор нафар буданд. Ва онҳоро рухсати рафтан дод."
10 Дарҳол бо шогирдонаш ба киштӣ савор шуда, ба ҳудуди Далмонуто омад."
11 Фарисиён берун омада, бо Ӯ ба баҳс даромаданд ва Ӯро озмуда, аломати осмонӣ аз Ӯ талаб карданд."
12 Ӯ аз дил оҳе кашида, гуфт: «Чаро ин насл аломате талаб мекунад? Ба ростӣ ба шумо мегӯям: аломате ба ин насл дода намешавад»."
13 Пас онҳоро гузошта, боз ба киштӣ савор шуд ва ба соҳили дигар гузашт."
14 Онҳо нон гирифтанро фаромӯш карданд ва бо худ дар киштӣ танҳо як нон доштанд."
15 Ӯ ба онҳо фармуд: «Бохабар бошед, аз хамиртуруши фарисиён ва аз хамиртуруши Ҳиродус ҳазар кунед»."
16 Онҳо бо якдигар муҳокима ронда, мегуфтанд: «Ин аз он сабаб аст, ки нон надорем»."
17 Исо инро дарёфта, ба онҳо гуфт: «Чаро андеша мекунед, ки нон надоред? Оё ҳанӯз нафаҳмидаед ва дарк накардаед? Оё то ҳол дили шумо сахт аст?"
18 Чашм дореду намебинед? Гӯш дореду намешунавед? Ва дар ёд надоред,"
19 ҳангоме ки панҷ нонро барои панҷ ҳазор нафар пора кардам, чанд сабад пур аз пораҳо бардоштед?» Ба Ӯ гуфтанд: «Дувоздаҳ»."
20 «Ва ҳангоме ки ҳафт нонро барои чор ҳазор нафар пора кардам, чанд сабад пур аз пораҳо бардоштед?» Гуфтанд: «Ҳафт»."
21 Ба онҳо гуфт: «Пас чаро намефаҳмед?»"
22 Чун ба Байт-Сайдо омад, кӯреро назди Ӯ оварда, зорӣ намуданд, ки ба вай даст расонад."
23 Ӯ дасти кӯрро гирифта, вайро аз деҳа берун бурд ва ба чашмони вай туф карда, дастҳои Худро бар вай гузошт ва пурсид: «Оё чизе мебинӣ?»"
24 Вай нигариста, гуфт: «Одамонро чун дарахтон мебинам, ки роҳ мераванд»."
25 Он гоҳ дастҳояшро бори дигар бар чашмони вай гузошта, фармуд, ки нигарад. Вай шифо ёфт ва ҳама чизро ба хубӣ дид."
26 Пас вайро ба хонааш фиристода, гуфт: «Ба деҳа надаро ва дар он ҷо ба касе нагӯй»."
27 Ва Исо бо шогирдонаш ба деҳоти Қайсарияи Филиппус рафт. Дар роҳ аз шогирдонаш пурсид: «Одамон Маро кӣ мегӯянд?»"
28 Онҳо ҷавоб доданд: «Мегӯянд, ки Яҳёи Таъмиддиҳандаӣ; баъзе мегӯянд, ки Илёсӣ; ва баъзе мегӯянд, ки яке аз пайғамбаронӣ»."
29 Ӯ ба онҳо гуфт: «Шумо Маро кӣ мегӯед?» Петрус дар ҷавоб гуфт: «Ту Масеҳ ҳастӣ»."
30 Пас ба онҳо фармуд, ки дар бораи Ӯ ба ҳеҷ кас гап назананд."
31 Он гоҳ ба таълими онҳо оғоз намуда, гуфт, ки «Писари Одам бояд бисёр азоб кашад ва аз тарафи пирон, сардорони коҳинон ва китобдонон рад карда ва кушта шавад ва пас аз се рӯз бархезад»."
32 Чун ин суханро ошкоро мегуфт, Петрус Ӯро ба як сӯ бурда, ба эътироз намудан сар кард."
33 Лекин Ӯ баргашта, ба шогирдонаш нигарист ва Петрусро манъ карда, гуфт: «Эй шайтон, аз Ман дур шав, зеро ту на оид ба чизҳои илоҳӣ, балки оид ба чизҳои инсонӣ андеша мекунӣ»."
34 Пас мардумро бо шогирдонаш назди Худ хонда, гуфт: «Агар касе аз пайи Ман омадан хоҳад, бояд худро инкор кунад ва салиби худро бардошта, Маро пайравӣ намояд."
35 Зеро ҳар кӣ ҷони худро раҳондан хоҳад, онро барбод медиҳад; ва ҳар кӣ ҷони худро дар роҳи Ман ва Инҷил барбод диҳад, онро мераҳонад."
36 Зеро ба одам чӣ фоида дорад, ки агар вай тамоми дунёро ба даст оварад ва ҷони худро аз даст диҳад?"
37 Ё ки одамизод ба ивази ҷони худ чӣ фидияе медиҳад?"
38 Зеро, ҳар кӣ дар ин насли зинокор ва гуноҳкор аз Ман ва аз суханони Ман шарм кунад, Писари Одам низ, ҳангоме ки бо фариштаҳои муқаддас дар ҷалоли Падари Худ меояд, аз вай шарм мекунад»."
1 Ва ба онҳо гуфт: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям: аз истодагон дар ин ҷо баъзе ҳастанд, ки то Подшоҳии Худоро, ки бо қувват меояд, набинанд, маргро намечашанд»."
2 Ва пас аз шаш рӯз Исо Петрус, Яъқуб ва Юҳанноро ҳамроҳи Худ бурд ва онҳоро танҳо ба кӯҳи баланде баровард ва дар пеши назари онҳо дигаргун шуд:"
3 либосаш дурахшон ва чун барф хеле сафед шуд, ки дар рӯи замин ҳеҷ шустагаре наметавонад чунин сафед кунад."
4 Ва Илёс бо Мусо ба онҳо намоён шуданд, ки бо Исо гуфтугӯ мекарданд."
5 Он гоҳ Петрус ба Исо гуфт: «Эй Устод! Дар ин ҷо будани мо некӯст; пас се соябон месозем: яке барои Ту, яке барои Мусо ва яке барои Илёс»."
6 Зеро намедонист, чӣ гӯяд: чунки сахт тарсида буданд."
7 Ва абре пайдо шуда, бар онҳо соя андохт, ва овозе аз даруни абр баромад, ки мегуфт: «Ин аст Писари дӯстдоштаи Ман; Ӯро гӯш кунед»."
8 Баногоҳ, чун ба атрофи худ нигаристанд, касеро ғайр аз Исо назди худ надиданд."
9 Чун аз кӯҳ мефуромаданд, Исо фармуд, ки то Писари Одам аз мурдагон барнахезад, он чи дидаанд, ба касе нагӯянд."
10 Ва онҳо ин суханонро дар ёд дошта, аз якдигар мепурсиданд, ки аз мурдагон бархестан чист?"
11 Ва аз Ӯ пурсиданд: «Чаро китобдонон мегӯянд, ки Илёс бояд аввал биёяд?»"
12 Ӯ дар ҷавоби онҳо гуфт: «Дуруст аст, ки Илёс аввал меояд ва ҳама чизро соз мекунад; ва Писари Одам, чунон ки дар бораи Ӯ навишта шудааст, бояд ранҷи бисёр бинад ва хор шумурда шавад."
13 Лекин ба шумо мегӯям, ки Илёс ҳам омад ва бо вай он чи хостанд, карданд, чунон ки дар бораи вай навишта шудааст»."
14 Чун назди шогирдонаш омад, мардуми бисёрро гирди онҳо дид, ва китобдононро, ки бо онҳо баҳс мекарданд."
15 Дарҳол тамоми мардум, чун Ӯро диданд, дар ҳайрат монданд ва давон-давон омада, ба Ӯ салом доданд."
16 Ӯ аз китобдонон пурсид: «Бо инҳо чӣ баҳс мекунед?»"
17 Яке аз байни мардум дар ҷавоб гуфт: «Эй Устод! Писари худро назди Ту овардам, ки рӯҳи гунге дорад:"
18 Ҳар ҷо, ки вайро гирад, ба замин мезанад, вай кафк бароварда, дандонҳо бо ҳам месояд ва карахт мешавад. Ба шогирдони Ту гуфтам, ки онро берун кунанд, лекин натавонистанд»."
19 Ӯ дар ҷавоби вай гуфт: «Эй насли беимон! То кай бо шумо бошам? То кай шуморо тоқат кунам? Вайро назди Ман биёред»."
20 Вайро назди Ӯ оварданд. Чун Ӯро дид, рӯҳ вайро ба ларза андохт; вай ба замин афтода ва ғел зада, кафк баровард."
21 Ва Исо аз падари вай пурсид: «Аз кай ба ин ҳолат гирифтор аст?» Гуфт: «Аз кӯдакӣ;"
22 борҳо вайро ба оташ ва ба об партофт, то вайро ҳалок кунад; лекин, агар метавонӣ, ба мо раҳм кун ва ёрӣ расон»."
23 Исо ба вай гуфт: «Агар имон оварда тавонӣ, барои имондор ҳама чиз имконпазир аст»."
24 Дарҳол падари кӯдак фарёд зада, гирякунон гуфт: «Имон меоварам, Хоҷаам! Ёрӣ деҳ, ки бар беимонии худ ғолиб оям»."
25 Чун Исо дид, ки мардум сӯяш шитоб мекунанд, ба рӯҳи нопок фармуд: «Эй рӯҳи гунг ва кар! Ба ту мефармоям, ки аз вай берун рав ва дигар ба вай дохил нашав»."
26 Пас дод зада, вайро сахт ба ларза андохта, берун рафт; вай монанди мурда гашт, чунон ки бисёр касон гуфтанд, ки вай мурдааст."
27 Лекин Исо дасташро гирифта, бархезонд; ва вай ба по истод."
28 Ва чун ба хона даромад, шогирдонаш аз Ӯ ба танҳоӣ пурсиданд: «Чаро мо онро берун карда натавонистем?»"
29 Ба онҳо гуфт: «Ин ҷинс бо ҳеҷ восита берун намеравад, ҷуз бо дуо ва рӯза»."
30 Ва аз он ҷо равона шуда, аз Ҷалил мегузаштанд; ва Ӯ намехост, ки касе инро донад."
31 Зеро шогирдони Худро таълим дода мегуфт, ки Писари Одам ба дасти одамон супурда мешавад, ва Ӯро мекушанд; пас аз кушта шудан, рӯзи сеюм бармехезад."
32 Лекин онҳо ин суханонро нафаҳмиданд ва тарсиданд, ки аз Ӯ пурсанд."
33 Ба Кафарнаҳум омад; чун дар хона буд, аз онҳо пурсид: «Дар роҳ бо якдигар дар бораи чӣ баҳс мекардед?»"
34 Онҳо хомӯш монданд, чунки дар роҳ бо якдигар баҳс мекарданд, ки кист бузургтар."
35 Ӯ нишаста, он дувоздаҳро наздаш хонд ва ба онҳо гуфт: «Ҳар кӣ мехоҳад аввалин бошад, бояд охирин ва хизматгузори ҳама шавад»."
36 Пас кӯдакеро гирифта, дар миёни онҳо ба по гузошт ва дар оғӯш гирифта, ба онҳо гуфт:"
37 «Ҳар кӣ яке аз ин гуна кӯдаконро ба номи Ман қабул кунад, Маро қабул мекунад; ва ҳар кӣ Маро қабул кунад, на Маро, балки Фиристандаи Маро қабул мекунад»."
38 Он гоҳ Юҳанно дар ҷавоб гуфт: «Эй Устод! Мо касеро дидем, ки ба номи Ту девҳоро берун мекард, лекин моро пайравӣ намекард, ва мо ӯро манъ кардем, чунки моро пайравӣ намекард»."
39 Исо гуфт: «Ӯро манъ накунед; зеро ҳеҷ касе нест, ки ба номи Ман муъҷиза ба амал овараду ба зудӣ дар ҳаққи Ман бад гуфта тавонад."
40 Зеро ҳар кӣ зидди шумо нест, бо шумост."
41 Ва ҳар кӣ ба номи Ман шуморо, аз он рӯ ки пайрави Масеҳ ҳастед, косаи обе диҳад, ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки бе подош намемонад."
42 Ва ҳар кӣ яке аз ин хурдонро, ки ба Ман имон доранд, ба васваса андозад, барои ӯ беҳтар аст, ки санги осиёе ба гарданаш овехта, ба баҳр партоянд."
43 Ва агар дастат туро ба васваса андозад, онро бур: барои ту беҳтар аст, ки маъюб шуда ба ҳаёт дароӣ, аз ин ки бо ду даст ба дӯзах равона шавӣ, ба оташе ки хомӯшнашаванда аст,"
44 ки дар он ҷо кирми онҳо намемурад ва оташ хомӯш намешавад."
45 Ва агар поят туро ба васваса андозад, онро бур: барои ту беҳтар аст, ки ланг шуда ба ҳаёт дароӣ, аз ин ки бо ду по ба дӯзах партофта шавӣ, ба оташе ки хомӯшнашаванда аст,"
46 ки дар он ҷо кирми онҳо намемурад ва оташ хомӯш намешавад."
47 Ва агар чашмат туро ба васваса андозад, онро кан; барои ту беҳтар аст, ки якчашма шуда ба Подшоҳии Худо дароӣ, аз ин ки бо ду чашм ба оташи дӯзах партофта шавӣ,"
48 ки дар он ҷо кирми онҳо намемурад ва оташ хомӯш намешавад."
49 Зеро ҳар кас бо оташ намакин мешавад, ва ҳар қурбонӣ бо намак намакин мешавад."
50 Намак хуб аст; лекин агар намак шӯр набошад, бо чӣ шумо онро ислоҳ мекунед? Пас дар худ намак дошта бошед, ва бо якдигар муросо кунед»."
1 Аз он ҷо баромада, аз он сӯи Урдун ба ҳудуди Яҳудия омад. Боз мардум назди Ӯ ҷамъ шуданд; ва Ӯ, аз рӯи одаташ, боз онҳоро таълим медод."
2 Фарисиён наздик омаданд ва Ӯро озмуданӣ шуда, пурсиданд: «Оё раво аст, ки мард зани худро талоқ диҳад?»"
3 Дар ҷавоби онҳо гуфт: «Мусо ба шумо чӣ фармудааст?»"
4 Гуфтанд: «Мусо иҷозат додааст, ки талоқномае навишта, ҷудо шаванд»."
5 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Ба сабаби дилсахтии шумо ин фармударо барои шумо навиштааст;"
6 лекин аз ибтидои офариниш Худо онҳоро марду зан офарид."
7 Аз ин сабаб мард падару модари худро тарк карда, бо зани худ мепайвандад,"
8 ва ҳар ду як тан мешаванд, ба тавре ки онҳо акнун ду тан не, балки як тан мебошанд."
9 Пас он чиро, ки Худо бо ҳам пайвастааст, одам набояд ҷудо кунад."
10 Дар хона шогирдонаш боз дар ин бора аз Ӯ пурсиданд."
11 Ӯ ба онҳо гуфт: «Ҳар кӣ зани худро талоқ дода, зани дигаре гирад, дар ҳаққи вай зино мекунад;"
12 ва агар зане аз шавҳари худ ҷудо шуда, ба никоҳи дигаре дарояд, низ зино мекунад»."
13 Кӯдаконро назди Ӯ оварданд, то ба онҳо даст расонад; лекин шогирдон ба оварандагон монеъ шуданд."
14 Чун Исо дид, норозӣ шуда, гуфт: «Кӯдаконро гузоред, ки назди Ман оянд, ва ба онҳо монеъ нашавед, зеро Подшоҳии Худо аз они чунин касон аст»."
15 Ба ростӣ ба шумо мегӯям: ҳар кӣ Подшоҳии Худоро монанди кӯдак қабул накунад, ба он дохил намешавад."
16 Ва онҳоро ба оғӯш гирифт ва даст ба онҳо гузошта, онҳоро баракат дод."
17 Вақте ки ба роҳ мебаромад, касе назди Ӯ шитофта, зону бар замин зад ва пурсид: «Эй Устоди некӯ, чӣ кунам, то вориси ҳаёти абадӣ шавам?»"
18 Исо ба вай гуфт: «Чаро Маро некӯ мегӯӣ? Ҳеҷ кас некӯ нест, ғайр аз Худо."
19 Фармудаҳоро медонӣ: “Зино накун; накуш; дуздӣ накун; гувоҳии бардурӯғ надеҳ; озор надеҳ; падару модаратро эҳтиром намо”»."
20 Вай дар ҷавоби Ӯ гуфт: «Эй Устод! Ҳамаи инро ман аз кӯдакӣ нигоҳ доштаам»."
21 Исо ба вай нигариста, меҳр пайдо кард ва гуфт: «Туро як чиз намерасад: рав, ҳар он чи дорӣ, фурӯш ва ба камбағалон деҳ, ва дар осмон ганҷе меёбӣ; ва биё, салибро бардошта, Маро пайравӣ кун»."
22 Лекин вай аз ин сухан ошуфта ва ғамгин шуда, рафт, чунки молу мулки бисёр дошт."
23 Исо ба гирду пеш нигариста, ба шогирдонаш гуфт: «Ба Подшоҳии Худо даромадани сарватмандон чӣ гуна душвор аст!»"
24 Шогирдон аз суханони Ӯ ҳайрон шуданд. Исо боз дар ҷавоби онҳо гуфт: «Эй фарзандон! Ба онҳое ки ба сарват такя мекунанд, даромадан ба Подшоҳии Худо чӣ гуна душвор аст!"
25 Аз сӯрохии сӯзан гузаштани шутур осонтар аст аз он ки сарватманд ба Подшоҳии Худо дохил шавад»."
26 Онҳо хеле ҳайрон шуда, ба якдигар мегуфтанд: «Пас кӣ метавонад наҷот ёбад?»"
27 Исо ба онҳо нигоҳ карда гуфт: «Барои одамизод ин ғайриимкон аст, лекин на барои Худо; чунки барои Худо ҳама чиз имконпазир аст»."
28 Он гоҳ Петрус ба Ӯ гап сар кард: «Инак, мо ҳама чизро тарк карда, Туро пайравӣ намудаем»."
29 Исо дар ҷавоб гуфт: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям: касе нест, ки хона ё бародарон ё хоҳарон ё падар ё модар ё зан ё фарзандон ё киштзорҳоро ба хотири Ман ва Инҷил тарк кунаду"
30 акнун, дар ин замон, дар миёни таъқибот, сад чандон хонаҳо ва бародарон ва хоҳарон ва модарон ва фарзандон ва киштзорҳо ва дар давраи оянда ҳаёти абадӣ наёбад."
31 Лекин бисёре ки аввалин ҳастанд, охирин мешаванд, ва охиринҳо — аввалин»."
32 Чун дар роҳ сӯи Уршалим буданд, Исо пешопеши онҳо мерафт, ва онҳо ҳайрон буданд, ва чун аз паси Ӯ мерафтанд, метарсиданд. Ва Ӯ он дувоздаҳро назди Худ хонда, боз ба гуфтани он чи бо Ӯ рӯй медиҳад, сар кард:"
33 «Инак, мо сӯи Уршалим меравем, ва Писари Одам ба дасти сардорони коҳинон ва китобдонон супурда мешавад, ва Ӯро ба марг маҳкум мекунанд ва ба дасти ғайрияҳудиён месупоранд;"
34 ва Ӯро масхара мекунанд, тозиёна мезананд, туфборон мекунанд ва мекушанд; ва дар рӯзи сеюм Ӯ бармехезад»."
35 Он гоҳ Яъқуб ва Юҳанно, писарони Забдой, назди Ӯ омада, гуфтанд: «Эй Устод! Мехоҳем, он чи аз Ту хоҳиш мекунем, барои мо ба ҷо оварӣ»."
36 Ба онҳо гуфт: «Чӣ мехоҳед, ки барои шумо кунам?»"
37 Онҳо ба Ӯ гуфтанд: «Ба мо иҷозат деҳ, ки дар ҷалоли Ту яке дар тарафи ростат ва дигаре дар тарафи чапат шинем»."
38 Исо ба онҳо гуфт: «Шумо намефаҳмед, ки чӣ мехоҳед. Оё метавонед он косаеро, ки Ман менӯшам, нӯшед ва он таъмидеро, ки Ман меёбам, ёбед?»"
39 Онҳо ба Ӯ гуфтанд: «Метавонем». Аммо Исо ба онҳо гуфт: «Косаеро, ки Ман менӯшам, менӯшед ва таъмидеро, ки Ман меёбам, меёбед;"
40 лекин имконияти дар тарафи росту чапи Ман нишастан дар дасти Ман нест, ки диҳам, ҷуз ба онҳое ки барояшон омода шуда бошад»."
41 Ва он даҳ нафар, чун инро шуниданд, аз Яъқуб ва Юҳанно норозӣ шуданд."
42 Аммо Исо онҳоро назди Худ хонда, гуфт: «Шумо медонед, ононе ки мири халқҳо ба шумор мераванд, бар онҳо ҳукмронӣ мекунанд, ва бузургонашон бар онҳо фармонраво мешаванд."
43 Лекин дар миёни шумо набояд ин тавр шавад: балки ҳар кӣ дар байни шумо бузург будан хоҳад, бояд хизматгузори шумо шавад;"
44 ва ҳар кӣ дар байни шумо аввалин будан хоҳад, бояд ғуломи шумо шавад."
45 Зеро Писари Одам низ на барои он омад, ки ба Ӯ хизмат кунанд, балки барои он ки хизмат кунад ва ҷони Худро барои фидияи бисёр касон диҳад»."
46 Ба Ариҳо омаданд. Ҳангоме ки Ӯ бо шогирдонаш ва мардуми бисёр аз Ариҳо мебаромад, Бартимай ибни Тимай ном кӯре дар канори роҳ нишаста, гадоӣ мекард."
47 Чун шунид, ки ин Исои Носирист, фарёдкунон гуфт: «Эй Исо, Писари Довуд! Ба ман марҳамат кун»."
48 Бисёр касон вайро ба хомӯш шудан водор мекарданд; лекин вай боз ҳам бештар фарёд мезад: «Эй Писари Довуд! Ба ман марҳамат кун»."
49 Исо истода, фармуд, ки вайро ҷеғ зананд. Онҳо кӯрро ҷеғ зада, гуфтанд: «Осуда бош, бархез, ки туро ҷеғ мезанад»."
50 Вай ҷомаи худро кашида, бархесту назди Исо омад."
51 Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Чӣ мехоҳӣ, ки барои ту кунам?» Кӯр ба Ӯ гуфт: «Эй Устод! Мехоҳам бино шавам»."
52 Исо ба вай гуфт: «Рав, имонат туро шифо бахшид». Вай дарҳол бино гашта, аз паси Исо дар роҳ равона шуд."
1 Чун наздики Уршалим, ба Байт-Фоҷӣ ва Байт-Анё, назди кӯҳи Зайтун расиданд, Ӯ ду шогирди Худро фиристода,"
2 ба онҳо гуфт: «Ба ин деҳа, ки рӯ ба рӯи шумост, равед; чун даромадед, харкурраеро баста меёбед, ки ҳанӯз касе бар он савор нашудааст; онро воз карда, ин ҷо биёред."
3 Ва агар касе ба шумо гӯяд: “Чаро чунин мекунед?” — гӯед, ки Худованд ба он эҳтиёҷ дорад; ва дарҳол онро ба ин ҷо мефиристад»."
4 Онҳо рафта, курраеро дар кӯча назди дарвоза баста ёфтанд; ва онро воз карданд."
5 Баъзе касоне ки дар он ҷо истода буданд, ба онҳо гуфтанд: «Чаро курраро воз мекунед?»"
6 Ба онҳо он чиро гуфтанд, ки Исо фармуда буд; ва онҳоро ба ҳоли худ гузоштанд."
7 Ва курраро назди Исо оварда, ҷомаҳои худро бар он партофтанд, ва ба он савор шуд."
8 Бисёр касон ҷомаҳои худро бар роҳ густурданд, ва дигарон шохаҳои дарахтонро бурида, бар роҳ густурданд."
9 Ва онҳое ки аз пеш ва аз пас равона буданд, фарёд мекарданд:
«Ҳӯшионо!
Муборак аст он ки ба номи Худованд меояд!"
10 Муборак аст Подшоҳии падари мо Довуд,
Ки ба номи Худованд меояд!
Ҳӯшионо дар арши аъло!»
11 Ва Исо вориди Уршалим шуда, ба ибодатгоҳ даромад; ва ҳама чизро аз назар гузаронд, ва чун рӯз бевақт шуда буд, бо он дувоздаҳ ба Байт-Анё рафт."
12 Рӯзи дигар, чун аз Байт-Анё берун омаданд, гурусна монд."
13 Ва аз дур дарахти анҷирро, ки барг дошт, дида, омад, то шояд чизе бар он ёбад; чун наздик шуд, ғайр аз баргҳо чизе наёфт, зеро мавсими анҷир ҳанӯз нарасида буд."
14 Ва Исо ба он гуфт: «Пас аз ин то абад касе аз ту мева нахӯрад». Ва шогирдонаш инро шуниданд."
15 Ба Уршалим омаданд. Исо ба ибодатгоҳ даромада, ба берун рондани онҳое ки дар ибодатгоҳ харидуфурӯш мекарданд, сар кард; мизҳои саррофон ва курсиҳои кафтарфурӯшонр чаппа кард."
16 Ва нагузошт, ки касе барои бурдани чизе аз миёни ибодатгоҳ гузарад."
17 Ва онҳоро таълим дода, мегуфт: «Оё навишта нашудааст, ки “онаи Ман барои ҳамаи халқҳо хонаи дуо номида мешавад”? Аммо шумо онро дуздхона кардаед»."
18 Чун китобдонон ва сардорони коҳинон шуниданд, дар пайи он буданд, ки чӣ тавр Ӯро нобуд кунанд; зеро аз Ӯ метарсиданд, чунки тамоми мардум аз таълимоти Ӯ дар ҳайрат буданд."
19 Чун рӯз бевақт шуд, Ӯ аз шаҳр берун рафт."
20 Бомдодон, вақте ки мегузаштанд, дарахти анҷирро диданд, ки то реша хушк шудааст."
21 Ва Петрус ба ёд оварда, гуфт: «Эй Устод! Инак, дарахти анҷире ки лаънат кардаӣ, хушк шудааст»."
22 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт:"
23 «Ба Худо имон дошта бошед. Зеро ба ростӣ ба шумо мегӯям: ҳар кӣ ба ин кӯҳ гӯяд: “Бархоста, худро ба баҳр парто”, ва дар дили худ шубҳа надошта бошад, балки бовар кунад, ки он чи гӯяд мешавад, — ҳар чи гӯяд, ба вай ато мешавад."
24 Бинобар ин ба шумо мегӯям: ҳар он чи дар дуо хоҳиш мекунед, бовар кунед, ки ба даст меоваред, — ва ба шумо ато мешавад»."
25 Ва ҳангоме ки дар дуо меистед, агар аз касе озор дида бошед, вайро бахшед, то ки Падари шумо низ, ки дар осмон аст, хатоҳои шуморо бахшад."
26 Аммо агар набахшед, Падари шумо низ, ки дар осмон аст, хатоҳои шуморо намебахшад»."
27 Боз ба Уршалим омаданд. Ва ҳангоме ки Ӯ дар ибодатгоҳ мегашт, сардорони коҳинон, китобдонон ва пирон назди Ӯ омада,"
28 гуфтанд: «Бо кадом ҳуқуқ ин корҳоро мекунӣ? Ва кист, ки ин ҳуқуқро ба Ту додааст, то ин корҳоро кунӣ?»"
29 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Ман ҳам аз шумо чизе мепурсам, ба Ман ҷавоб диҳед; он гоҳ Ман ҳам ба шумо мегӯям, ки бо кадом ҳуқуқ ин корҳоро мекунам."
30 Таъмиди Яҳё аз осмон буд, ё аз инсон? Ба Ман ҷавоб диҳед»."
31 Онҳо дар дили худ андеша карда, мегуфтанд: «Агар гӯем, ки “аз осмон буд”, Ӯ мегӯяд: “Пас чаро ба вай бовар накардед? ”"
32 Ва агар гӯем, ки “аз инсон буд”» — аз мардум метарсиданд; зеро ҳама Яҳёро пайғамбари барҳақ медонистанд."
33 Ба Исо ҷавоб дода, гуфтанд: «Намедонем». Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Ман ҳам ба шумо намегӯям, ки бо кадом ҳуқуқ ин корҳоро мекунам»."
1 Пас бо масалҳо ба онҳо гап сар карда, гуфт: «Шахсе ток шинонд, деворе гирдаш кашид, чархуште сохт, бурҷе барпо кард ва онро ба токдорон супурду ба сафар рафт."
2 Чун мавсим расид, ғуломеро назди токдорон фиристод, то аз меваи токзор аз токдорон гирад:"
3 Лекин онҳо вайро дошта заданд ва дастхолӣ равона карданд."
4 Боз ғуломи дигарро назди онҳо фиристод; вайро низ сангборон карда, сарашро кафонданд ва беҳурматӣ карда баргардонданд."
5 Боз як нафари дигарро фиристод: вайро куштанд; ва бисёр касони дигарро — баъзеро заданд ва баъзеро куштанд."
6 Як писари дӯстдоштааш буд; ва дар охир вайро низ назди онҳо фиристода, дар дили худ гуфт: “Аз писарам шарм хоҳанд дошт”."
7 Лекин токдорон ба якдигар гуфтанд: “Ин ворис аст; биёед, вайро кушем, то ки мерос аз они мо гардад”."
8 Вайро дастгир карда, куштанд ва аз токзор берун бароварда партофтанд."
9 Пас соҳиби токзор чӣ мекунад? Омада, токдоронро нобуд мекунад ва токзорро ба дигарон месупорад."
10 Магар ин навиштаро нахондаед:
“Санге ки бинокорон рад карданд,
Санги сари гӯшаи бино гардид:"
11 Ин аз ҷониби Худованд шуд
Ва дар назари мо ҳайратангез аст”?»
12 Ва хостанд Ӯро дастгир кунанд, лекин аз мардум тарсиданд; зеро фаҳмиданд, ки ин масалро дар ҳаққи онҳо мегӯяд. Пас Ӯро вогузашта, рафтанд."
13 Ва чанд нафар аз фарисиён ва ҳиродиёнро назди Ӯ фиристоданд, то Ӯро аз сухани Худаш ба дом афтонанд."
14 Онҳо омада, ба Ӯ гуфтанд: «Эй Устод! Медонем, ки Ту ҳақгӯй ҳастӣ ва аз касе парвое надорӣ; зеро ҳеҷ рӯбинӣ намекунӣ, балки роҳи Худоро ба ростӣ таълим медиҳӣ; оё ба қайсар андоз додан раво аст ё не? Диҳем ё надиҳем?»"
15 Аммо Ӯ дурӯягии онҳоро дарёфта, гуфт: «Чаро Маро меозмоед? Диноре ба Ман биёред, то онро бинам»."
16 Онҳо оварданд. Он гоҳ ба онҳо гуфт: «Ин сурат ва навишта аз они кист?» Онҳо ба Ӯ гуфтанд: «Аз они қайсар»."
17 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Он чи аз они қайсар аст, ба қайсар диҳед, ва он чи аз они Худост — ба Худо». Ва аз Ӯ ҳайрон монданд."
18 Ва саддуқиён, ки растохезро инкор мекунанд, назди Ӯ омада, пурсиданд:"
19 «Эй Устод! Мусо ба мо навиштааст, ки агар бародари касе мурад ва зане аз худ гузошта ва фарзанде надошта бошад, бояд бародараш зани вайро ба никоҳи худ дароварад ва барои бародари худ насле ба вуҷуд оварад."
20 Ҳафт бародар буданд. Якумӣ зан гирифта, мурд ва фарзанде нагузошт."
21 Вайро дуюмӣ ба занӣ гирифта, мурд ва фарзанде нагузошт; сеюмӣ низ ҳамчунин."
22 Ҳамаи он ҳафт вайро гирифтанд ва насле нагузоштанд. Баъд аз ҳама зан низ мурд."
23 Пас, дар рӯзи растохез, чун бармехезанд, вай зани кадоми онҳо мешавад? Зеро ҳар ҳафт вайро ба занӣ гирифта буданд»."
24 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Магар гумроҳ нестед аз он рӯ, ки на Китобро медонед, на қуввати Худоро?»"
25 Зеро, ҳангоме ки аз мурдагон бармехезанд, на зан мегиранд ва на ба шавҳар мераванд, балки монанди фариштаҳо дар осмон мебошанд."
26 Аммо дар бораи мурдагон, ки бармехезанд, магар дар китоби Мусо нахондаед, ки чӣ гуна Худо дар назди бутта ба вай гуфт: “Манам Худои Иброҳим ва Худои Исҳоқ ва Худои Яъқуб”?"
27 Ӯ на Худои мурдагон, балки Худои зиндагон аст. Пас шумо хеле гумроҳ шудаед»."
28 Яке аз китобдонон гуфтугӯи онҳоро шунида, дид, ки ба онҳо ҷавоби некӯ дод, ва пеш омада, аз Ӯ пурсид: «Муҳимтарини ҳамаи фармудаҳо кадом аст?»"
29 Исо ба вай ҷавоб дод: «Муҳимтарин фармуда ин аст: “Гӯш кун, эй Исроил! Худованд Худои мо Худованди ягона аст;"
30 ва Худованд Худои худро бо тамоми дил ва бо тамоми ҷон ва бо тамоми ҳуш ва бо тамоми қуввати худ дӯст дор”; муҳимтарин фармуда ҳамин аст!"
31 Ва дуюмаш монанди он аст: “Ёратро монанди худат дӯст дор”; фармудаи дигаре бузургтар аз инҳо нест»."
32 Китобдон ба Ӯ гуфт: «Офарин, эй Устод! Ту рост гуфтӣ, ки Худо ягона аст ва ғайр аз Ӯ дигаре нест;"
33 ва Ӯро бо тамоми дил ва бо тамоми фаҳм ва бо тамоми ҷон ва бо тамоми қувват дӯст доштан ва ёратро монанди худат дӯст доштан аз ҳамаи қурбониҳои сӯхтанӣ ва ҳадияҳо муҳимтар аст»."
34 Чун Исо дид, ки вай оқилона ҷавоб дод, ба вай гуфт: «Ту аз Подшоҳии Худо дур нестӣ». Пас аз он касе ҷуръат накард, ки аз Ӯ чизе пурсад."
35 Ва Исо, ҳангоме ки дар ибодатгоҳ таълим медод, пурсид: «Чӣ гуна китобдонон мегӯянд, ки Масеҳ писари Довуд аст?"
36 Ва ҳол он ки худи Довуд бо илҳоми Рӯҳулқудс мегӯяд:
“Худованд ба Худованди ман гуфт:
Аз дасти рости Ман нишин,
То даме ки душманони Туро пойандози Ту созам”.
37 Инак, худи Довуд Ӯро Худованд меномад: пас чӣ гуна Ӯ писари вай будааст?» Ва мардуми бисёр суханони Ӯро бо хушнудӣ мешуниданд."
38 Ва Ӯ ба онҳо таълим дода, мегуфт: «Аз китобдонон ҳазар кунед, ки дӯст медоранд либосҳои дароз пӯшида гарданд, ва дар кӯчаву бозор салом шунаванд,"
39 ва дар ҷойҳои беҳтарини куништҳо нишинанд ва дар зиёфатҳо болонишин бошанд;"
40 онҳо ки хонаҳои бевазанонро фурӯ мебаранд ва намоишкорона дуру дароз дуо мегӯянд, сахттар маҳкум карда мешаванд»."
41 Ва Исо дар рӯ ба рӯи ганҷина нишаста нигоҳ мекард, ки чӣ гуна мардум ба ганҷина пул меандозанд. Аксари сарватмандон бисёр меандохтанд."
42 Ва бевазани камбағале омада, ду танга андохт, ки як тин мешавад."
43 Пас шогирдонашро пеши Худ хонда, гуфт: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки ин бевазани камбағал аз ҳамаи ононе ки ба ганҷина андохтанд, бештар дод;"
44 зеро ҳама аз зиёдатии худ доданд, лекин вай аз камбағалии худ ҳар чи дошт, андохт, яъне тамоми рӯзии худро дод»."
1 Чун Исо аз ибодатгоҳ мебаромад, яке аз шогирдонаш ба Ӯ гуфт: «Эй Устод! Нигоҳ кун, чӣ гуна сангҳо ва чӣ гуна иморатҳост!»"
2 Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Ин иморатҳои бузургро мебинӣ? Санге бар санге намемонад; ҳамааш хароб мешавад»."
3 Ва ҳангоме ки Ӯ бар кӯҳи Зайтун рӯ ба рӯи ибодатгоҳ нишаста буд, Петрус, Яъқуб, Юҳанно ва Андриёс ба танҳоӣ аз Ӯ пурсиданд:"
4 «Моро огоҳ кун, ки ин кай рӯй медиҳад, ва аломати рӯй додани ҳамаи ин чӣ гуна аст?»"
5 Он гоҳ дар ҷавоби онҳо ба гуфтан сар кард: «Ҳушёр бошед, ки касе шуморо гумроҳ накунад;"
6 зеро бисёр касон бо номи Ман меоянд ва мегӯянд, ки “ман Ҳамонам”, ва мардуми бисёрро гумроҳ мекунанд."
7 Аммо чун ҷангҳо ва овозаи ҷангҳоро шунавед, натарсед: зеро ин бояд рӯй диҳад; лекин ин ҳанӯз поёни кор нест."
8 Зеро халқе бар зидди халқе ва подшоҳие бар зидди подшоҳие бармехезад; ва дар ҳар ҷо заминҷунбиҳо рӯй медиҳанд, ва гуруснагиҳо ва нооромиҳо мешаванд. Инҳо саршавии дардҳои зоиш мебошанд."
9 Лекин шумо худро эҳтиёт кунед; зеро шуморо ба додгоҳҳо мекашанд, ва дар куништҳо тозиёна мезананд, ва шуморо ба хотири Ман назди ҳокимону подшоҳон мебаранд, то барои онҳо шаҳодате гардад."
10 Ва даркор аст, ки Инҷил аввал дар байни тамоми халқҳо мавъиза карда шавад."
11 Чун шуморо барои таслим кардан гирифта баранд, пешакӣ ғамхорӣ ва андеша накунед, ки чӣ бояд гӯед; балки он чи дар он соат ба шумо ато шавад, онро гӯед: зеро гӯянда шумо нестед, балки Рӯҳулқудс аст."
12 Он гоҳ бародар бародарро ва падар фарзандро ба марг месупорад; ва фарзандон бар зидди падарону модарон бархеста, ба куштани онҳо мусоидат мекунанд."
13 Ва ҳама барои номи Ман аз шумо нафрат мекунанд; лекин ҳар кӣ то охир сабр кунад, наҷот меёбад»."
14 Чун зиштии харобиро, ки Дониёли пайғамбар ба забон овардааст, дар ҷое ки намебояд, бар по бинед, — ҳар кӣ хонад, диққат диҳад, — он гоҳ онҳое ки дар Яҳудия мебошанд, ба кӯҳистон гурезанд;"
15 ва ҳар кӣ бар бом бошад, поён нафурояд ва барои гирифтани чизе ба хонаи худ надарояд;"
16 ва он ки дар киштзор аст, барои гирифтани ҷомаи худ барнагардад."
17 Лекин вой бар ҳомиладорон ва ширдорон дар он рӯзҳо!"
18 Дуо кунед, ки гурехтани шумо дар зимистон рӯй надиҳад."
19 Зеро дар он рӯзҳо чунон мусибате мешавад, ки аз ибтидои офариниш, ки Худо офарид, то ҳол нашудааст ва бори дигар намешавад."
20 Ва агар Худованд он айёмро кӯтоҳ намекард, ҳеҷ кас наҷот намеёфт; лекин аз барои интихобшудагоне ки Ӯ интихоб намудааст, он айёмро кӯтоҳ кардааст."
21 Дар он ҳангом агар касе ба шумо гӯяд: “Инак, Масеҳ дар ин ҷост”, ё “дар он ҷост”, — бовар накунед;"
22 зеро масеҳони дурӯғин ва пайғамбарони дурӯғин ба майдон омада, аломатҳо ва муъҷизаҳо нишон медиҳанд, то ки, агар мумкин бошад, интихобшудагонро низ гумроҳ кунанд."
23 Лекин шумо ҳушёр бошед; инак, Ман ҳамаашро ба шумо пешакӣ гуфтам."
24 Лекин дар он рӯзҳо, пас аз он мусибат, офтоб хира мешавад ва моҳ рӯшноии худро намедиҳад."
25 Ва ситорагон аз осмон фурӯ мерезанд, ва қувваҳои осмон ба ларза меоянд."
26 Он гоҳ Писари Одамро мебинанд, ки бо қуввату ҷалоли бузург бар абрҳо меояд."
27 Ва он гоҳ Ӯ фариштаҳои Худро фиристода, интихобшудагони Худро аз чор тараф, аз канори замин то канори осмон гирд меоварад."
28 Акнун аз дарахти анҷир масал омӯзед; чун шохааш нарм шуда, барг бароварад, медонед, ки тобистон наздик аст."
29 Ҳамчунин шумо чун мебинед, ки ин чизҳо рӯй медиҳанд, донед, ки наздик аст, назди дар аст."
30 Ба ростӣ ба шумо мегӯям: то ин ҳама рӯй надиҳад, ин насл дарнамегузарад."
31 Осмону замин гузарон аст, лекин каломи Ман гузарон нест."
32 Аммо он рӯзу соатро, ғайр аз Падар, ҳеҷ кас намедонад, ҳатто фариштаҳои осмон ва Писар намедонанд."
33 Пас, огоҳ ва бедор бошед ва дуо гӯед; зеро намедонед, ки он вақт кай фаро мерасад."
34 Ин монанди касест, ки ба сафар рафта ва хонаи худро тарк карда, ба ғуломони худ ихтиёр дод ва барои ҳар яке кори хосе супурд ва дарбонро фармуд, ки бедор бошад."
35 Пас, бедор бошед; зеро намедонед, ки соҳиби хона кай меояд, дар бегоҳ, ё ними шаб, ё ҳангоми бонги хурӯс, ё саҳарӣ;"
36 мабодо ногаҳон омада, шуморо хобида ёбад."
37 Аммо он чи ба шумо мегӯям, ба ҳама мегӯям: «Бедор бошед»."
1 То иди Песаҳ ва Фатир ду рӯз монда буд; сардорони коҳинон ва китобдонон роҳе меҷустанд, ки чӣ гуна бо ҳила Ӯро дастгир карда, кушанд;"
2 лекин мегуфтанд: «На дар ид, мабодо мардум ба шӯр оянд»."
3 Ва ҳангоме ки Ӯ дар Байт-Анё, дар хонаи Шимъуни махавӣ назди дастархон нишаста буд, — зане бо зарфи гаҷине пур аз равғани хушбӯйи сунбули холиси гаронбаҳо омад ва зарфро шикаста, бар сари Ӯ рехт."
4 Баъзе касон норозӣ шуда, дар байни худ гуфтанд: «Чаро ин равғани хушбӯй исроф шуд?»"
5 Зеро онро ба зиёда аз сесад динор фурӯхта, ба камбағалон додан мумкин буд». Ва он занро сарзаниш карданд."
6 Лекин Исо гуфт: «Вайро ором гузоред; чаро вайро меранҷонед? Вай барои Ман кори некӯ кард."
7 Зеро камбағалон ҳар вақт дар назди шумо ҳастанд ва ҳар гоҳ, ки хоҳед, ба онҳо некӣ карда метавонед; лекин Ман ҳамеша бо шумо нестам."
8 Вай он чи метавонист, ба ҷо овард: бадани Маро барои гӯрондан пешакӣ равған молид."
9 Ба ростӣ ба шумо мегӯям: дар тамоми ҷаҳон ҳар ҷо, ки Инҷил мавъиза шавад, кори вай низ барои ёдоварии вай зикр меёбад»."
10 Ва Яҳудои Исқарютӣ, ки яке аз он дувоздаҳ буд, пеши сардорони коҳинон рафт, то Ӯро ба онҳо таслим кунад."
11 Онҳо чун сухани вайро шуниданд, шод гаштанд ва ваъда карданд, ки ба вай пул медиҳанд. Вай дар ҷустуҷӯи фурсати мувофиқ буд, ки Ӯро таслим кунад."
12 Дар рӯзи аввали иди Фатир, ки барои Песаҳ қурбонӣ мекарданд, шогирдонаш ба Ӯ гуфтанд: «Куҷо мехоҳӣ, ки Песаҳро хӯрӣ, то рафта тайёр кунем?»"
13 Пас ду нафарро аз шогирдонаш фиристода, ба онҳо гуфт: «Ба шаҳр равед; марде ба шумо рӯ ба рӯ мешавад, ки кӯзаи обро бардошта мебарад; аз паси вай равона шавед,"
14 ва ба куҷое ки дарояд, ба соҳиби хона гӯед: «Устод мегӯяд: меҳмонхона куҷост, ки он ҷо Песаҳро бо шогирдони Худ хӯрам?»"
15 Ва он кас ба шумо болохонаи калони густурдашуда ва тайёрро нишон медиҳад; дар он ҷо барои мо тайёр кунед»."
16 Шогирдонаш равона шуда, ба шаҳр омаданд, ва чунон ки Ӯ гуфта буд, ёфтанд; ва Песаҳро тайёр карданд."
17 Бегоҳи рӯз Ӯ бо он дувоздаҳ омад."
18 Ва ҳангоме ки нишаста хӯрок мехӯрданд, Исо гуфт: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки яке аз шумо, ки бо Ман хӯрок мехӯрад, Маро таслим мекунад»."
19 Онҳо ғамгин шуда, паси ҳамдигар ба Ӯ гуфтанд: «Оё ин манам?» Ва дигаре: «Оё ин манам?»"
20 Лекин Ӯ дар ҷавоби онҳо гуфт: «Яке аз дувоздаҳ, ки бо Ман даст ба табақ меандозад."
21 Албатта Писари Одам ончунон, ки дар бораи Ӯ навишта шудааст, меравад, лекин вой бар он касе ки Писари Одам ба воситаи вай таслим карда шавад: барои вай беҳтар мебуд, ки таваллуд намешуд»."
22 Ва ҳангоме ки хӯрок мехӯрданд, Исо нонро гирифта, баракат дод ва пора карда, ба онҳо доду гуфт: «Гиред, хӯред, ин бадани Ман аст»."
23 Ва косаро гирифта, шукргузорӣ намуд ва ба онҳо дод; ва ҳама аз он нӯшиданд."
24 Ва ба онҳо гуфт: «Ин аст хуни Ман аз аҳди нав, ки барои бисёр касон рехта мешавад."
25 Ба ростӣ ба шумо мегӯям: Ман дигар аз шираи ангур наменӯшам, то ҳамон рӯзе ки дар Подшоҳии Худо онро нав нӯшам»."
26 Ва суруд хонда, ба сӯи кӯҳи Зайтун равона шуданд."
27 Ва Исо ба онҳо гуфт: «Ҳамаи шумо имшаб Маро тарк мекунед; чунки навишта шудааст: “Чӯпонро мезанам, ва гӯсфандон пароканда мешаванд”."
28 Аммо пас аз растохезам, пеш аз шумо ба Ҷалил меравам»."
29 Петрус ба Ӯ гуфт: «Агар ҳама тарк кунанд ҳам, ман тарк намекунам»."
30 Исо ба вай гуфт: «Ба ростӣ ба ту мегӯям, ки ту имрӯз, дар ҳамин шаб, пеш аз он ки хурӯс ду бор бонг занад, Маро се бор инкор мекунӣ»."
31 Лекин вай бо таъкиди бисёр мегуфт: «Агар бо Ту мурданам лозим ояд ҳам, Туро инкор намекунам». Дигарон низ ҳаминро гуфтанд.
Ҷатсимонӣ"
32 Ба маконе омаданд, ки Ҷатсимонӣ ном дошт; ва Ӯ ба шогирдонаш гуфт: «Дар ин ҷо шинед, то Ман дуо гӯям»."
33 Ва Петрус, Яъқуб ва Юҳанноро бо Худ бурд; ва парешону дилтанг шуд."
34 Ва ба онҳо гуфт: «Ҷони Ман аз шиддати ғам наздик ба марг аст; дар ин ҷо монед ва бедор бошед»."
35 Ва каме пештар рафта, рӯ ба замин афтод ва дуо гуфт, ки агар мумкин бошад, он соат аз Ӯ гузарад;"
36 ва гуфт: «Аббо, Падар! Ҳама чиз ба Ту мумкин аст; ин косаро аз Ман гузарон; лекин на хости Ман, балки хости Ту шавад»."
37 Ва омада, онҳоро хобида ёфт, ва ба Петрус гуфт: «Эй Шимъун! Ту хобидаӣ? Оё натавонистӣ соате бедор бошӣ?"
38 Бедор бошед ва дуо гӯед, то ба озмоиш дучор нашавед; рӯҳ хоҳон аст, лекин ҷисм нотавон»."
39 Ва боз рафта бо ҳамон суханон дуо гуфт."
40 Ва баргашта, боз онҳоро хобида ёфт, зеро чашмонашон хоболуд буданд; ва онҳо намедонистанд, ки ба Ӯ чӣ ҷавоб диҳанд."
41 Ва бори сеюм омада, ба онҳо гуфт: «Шумо ҳанӯз мехобед ва истироҳат мекунед? Бас аст, соат расидааст. Инак, Писари Одам ба дасти гуноҳкорон супурда мешавад."
42 Бархезед, равем: инак, он ки Маро таслим мекунад, наздик омад»."
43 Ва дарҳол, ҳанӯз ки Ӯ сухан мегуфт, Яҳудо, ки яке аз он дувоздаҳ буд, ва бо вай мардуми бисёре аз ҷониби сардорони коҳинон, китобдонон ва пирон бо шамшеру калтакҳо омаданд."
44 Таслимкунандаи Ӯ ишорае ба онҳо дода, гуфта буд: «Ҳар киро бӯсам, Ӯ ҳамон аст; Ӯро дастгир кунед ва зери назорати сахт баред»."
45 Ва чун омад, дарҳол ба Ӯ наздик шуда, гуфт: «Эй Устод! Эй Устод!» Ва Ӯро бӯсид."
46 Ва онҳо дастҳои худро бар Ӯ андохта, Ӯро гирифтанд."
47 Аммо яке аз онҳое ки истода буданд, шамшери худро кашида, ба ғуломи саркоҳин зад ва як гӯши вайро бурид."
48 Исо ба онҳо рӯ оварда, гуфт: «Гӯё бар зидди роҳзане бо шамшеру калтакҳо берун омадаед, то Маро дастгир кунед."
49 Ҳар рӯз Ман назди шумо дар ибодатгоҳ будам ва таълим медодам, ва шумо Маро дастгир накардед. Лекин бигзор /гуфтаҳои/ Китоб ба амал оянд»."
50 Он гоҳ ҳама Ӯро вогузошта, гурехтанд."
51 Ҷавоне ҷисми бараҳнаи худро бо порчаи катоне печонда, аз паси Ӯ мерафт; ва сарбозон вайро дастгир карданд."
52 Лекин вай порчаи катонро партофта, тани бараҳна аз дасти онҳо гурехт."
53 Ва Исоро назди саркоҳин оварданд; ва ҳамаи сардорони коҳинон ва пирон ва китобдонон назди вай гирд омаданд."
54 Петрус аз дур, то даруни ҳавлии саркоҳин аз пайи Ӯ равона шуда, бо нигаҳбонон нишаст ва назди оташ худро гарм мекард."
55 Сардорони коҳинон ва тамоми шӯро дар ҷустуҷӯи гувоҳие бар зидди Исо буданд, то Ӯро кушанд, лекин наёфтанд."
56 Зеро бисёр касон бар зидди Ӯ гувоҳии бардурӯғ доданд, лекин ин гувоҳиҳо ба якдигар мувофиқ набуданд."
57 Ва баъзе касон бархеста, бар зидди Ӯ гувоҳии бардурӯғ дода, гуфтанд:"
58 «Мо шунидем, ки Ӯ мегуфт: “Ман ин ибодатхонаи бо дасти одам сохташударо вайрон мекунам ва дар се рӯз дигареро бино мекунам, ки бо дасти одам сохта нашуда бошад”»."
59 Лекин чунин гувоҳии онҳо низ мувофиқ набуд."
60 Пас саркоҳин бархест ва дар миёна истода, аз Исо пурсид: «Ҳеҷ ҷавоб намедиҳӣ? Ин чист, ки инҳо бар зидди Ту гувоҳӣ медиҳанд?»"
61 Аммо Ӯ хомӯш монд ва ҳеҷ ҷавоб надод. Боз саркоҳин аз Ӯ пурсида, гуфт: «Оё Ту Масеҳ, Писари Худои Муборак ҳастӣ?»"
62 Исо гуфт: «Ман ҳастам; ва шумо рӯзе Писари Одамро мебинед, ки аз дасти рости Қудрат нишаста, бо абрҳои осмон меояд»."
63 Он гоҳ саркоҳин ҷомаи худро даронда, гуфт: «Дигар ба гувоҳон чӣ эҳтиёҷ дорем?"
64 Шумо куфрро шунидед; чӣ мулоҳиза доред?» Пас ҳама Ӯро айбдор карда, сазовори марг донистанд."
65 Ва баъзе касон ба сару рӯи Ӯ туф кардан гирифтанд ва рӯяшро пӯшида, Ӯро мезаданд ва мегуфтанд: «Пайғамбарӣ кун». Ва нигаҳбонон Ӯро торсакӣ мезаданд."
66 Ҳангоме ки Петрус дар поён, дар рӯи ҳавлӣ буд, яке аз канизони саркоҳин омад"
67 ва чун дид, ки Петрус худро гарм мекунад, ба вай нигоҳ карда, гуфт: «Ту низ бо Исои Носирӣ будӣ»."
68 Лекин вай инкор карда, гуфт: «Намедонам ва намефаҳмам, ки ту чӣ мегӯӣ». Ва ба ҳавлии берун рафта буд, ки хурӯс бонг зад."
69 Каниз бори дигар вайро дида, ба онҳое ки истода буданд, гуфт: «Ин яке аз онҳост»."
70 Вай бори дигар инкор кард. Пас аз муддате онҳое ки истода буданд, ба Петрус гуфтанд: «Ба ростӣ ту яке аз онҳо мебошӣ; зеро ту ҷалилӣ ҳастӣ ва лаҳҷаи ту ҳамон хел аст»."
71 Лекин вай ба савганду қасам хӯрдан сар карда, гуфт: «Он одамро, ки мегӯед, намешиносам»."
72 Ва хурӯс бори дуюм бонг зад. Он гоҳ Петрус суханони Исоро ба ёд овард, ки вай гуфта буд: «Пеш аз он ки хурӯс ду бор бонг занад, Маро се бор инкор мекунӣ». Ва ба гиристан сар кард."
1 Бомдодон фавран сардорони коҳинон бо пирон ва китобдонон ва тамоми шӯро машварат карданд ва Исоро баста бурданд ва ба Пилотус супурданд."
2 Пилотус аз Ӯ пурсид: «Оё Ту Подшоҳи яҳудиён ҳастӣ?» Ӯ дар ҷавоб ба вай гуфт: «Ту мегӯӣ»."
3 Ва сардорони коҳинон Ӯро бисёр айбдор мекарданд."
4 Пилотус боз аз Ӯ пурсид: «Ту ҳеҷ ҷавобе намедиҳӣ? Бин, чӣ қадар зидди Ту гувоҳӣ медиҳанд»."
5 Лекин Исо боз ҳеҷ ҷавоб надод, ба тавре ки Пилотус дар ҳайрат монд."
6 Ба муносибати ид вай як бандиро, ки мехостанд, барои онҳо озод мекард."
7 Бараббо ном касе бо шариконаш дар ҳабс буд, ки онҳо дар вақти шӯриш одам кушта буданд."
8 Ва мардум фарёд зада, талаб карданд, ки он чиро, ки ҳамеша барои онҳо мекард, ба ҷо оварад."
9 Вай дар ҷавоби онҳо гуфт: «Оё мехоҳед, Подшоҳи яҳудиёнро барои шумо озод кунам?»"
10 Зеро медонист, ки сардорони коҳинон Ӯро аз рӯи ҳасад таслим карда буданд."
11 Лекин сардорони коҳинон мардумро барангехта буданд, ки Барабборо барои онҳо озод кунад, беҳтар аст."
12 Пилотус боз дар ҷавоби онҳо гуфт: «Пас бо он Касе ки Ӯро Подшоҳи яҳудиён меномед, чӣ кунам?»"
13 Онҳо боз фарёд заданд: «Ӯро ба салиб каш!»"
14 Пилотус ба онҳо гуфт: «Ӯ чӣ бадӣ кардааст?» Лекин онҳо боз ҳам зиёдтар фарёд заданд: «Ӯро ба салиб каш!»"
15 Пас Пилотус, мардумро хушнуд карданӣ шуда, Барабборо барои онҳо озод кард ва фармуд, ки Исоро тозиёна зананд, ва Ӯро барои ба салиб кашидан супурд."
16 Ва сарбозон Ӯро ба даруни ҳавлӣ, яъне ба сарбозхона бурданд ва тамоми фавҷро гирд оварданд;"
17 ва ҷомаи арғувон ба Ӯ пӯшонданд ва тоҷе аз хор бофта, бар сараш гузоштанд;"
18 ва ба салом гуфтан сар карданд: «Салом, эй Подшоҳи яҳудиён!»"
19 Ва най бар сараш мезаданд ва бар Ӯ туф мекарданд ва, зону зада, ба Ӯ таъзим мекарданд."
20 Пас аз он ки Ӯро хеле масхара карданд, ҷомаи арғувонро аз танаш кашида, либоси Худашро пӯшонданд ва Ӯро берун бурданд, то ба салиб кашанд."
21 Ва роҳгузари қайравониеро, ки Шимъун ном дошт ва падари Искандар ва Руфус буд ва аз саҳро меомад, маҷбур карданд, ки салиби Ӯро бардорад."
22 Ва Исоро ба ҷое бурданд, ки Ҷолҷолто, яъне “Ҷои косахонаи сар” ном дошт."
23 Ва майи бо мурр омехтаро барои нӯшиданаш доданд; лекин Ӯ нанӯшид."
24 Ононе ки Ӯро ба салиб кашиданд, либоси Ӯро қуръа партофта тақсим карданд, то ҳар кас чизе гирад."
25 Ва соат се буд, ки Ӯро ба салиб кашиданд."
26 Ва бар Ӯ чунин айбномае навишта шуда буд: «Подшоҳи яҳудиён»."
27 Бо Ӯ ду роҳзанро ба салиб кашиданд, якеро аз дасти рост ва дигареро аз дасти чапи Ӯ."
28 Пас ба амал омад он навиштае ки мегӯяд: «Аз бадкирдорон шумурда шуд»."
29 Ва роҳгузарон Ӯро дашном дода ва сар ҷунбонда, мегуфтанд: «Эй Ту, ки ибодатхонаро вайрон карда, дар се рӯз аз нав месозӣ!"
30 Худатро наҷот дода, аз салиб фуруд ой»."
31 Ҳамчунин сардорони коҳинон бо китобдонон Ӯро масхара карда, ба якдигар мегуфтанд: «Дигаронро наҷот медод, лекин Худашро наҷот дода наметавонад!"
32 Масеҳ, Подшоҳи Исроил, бигзор акнун аз салиб фуруд ояд, то бинем ва ба Ӯ имон оварем». Ҳамчунин онҳое ки бо Ӯ ба салиб кашида шуда буданд, Ӯро дашном медоданд."
33 Чун соат шаш шуд, тамоми заминро то соати нӯҳ торикӣ фаро гирифт."
34 Ва дар соати нӯҳ Исо бо овози баланд фарёд зада гуфт: «Элоҳӣ, Элоҳӣ! Лама шабақтанӣ?», яъне: «Худои Ман, Худои Ман! Чаро Маро тарк кардаӣ?»"
35 Баъзе аз ҳозирон, чун шуниданд, гуфтанд: «Инак, Илёсро ҷеғ мезанад»."
36 Пас шахсе шитобон исфанҷеро аз сирко пур кард ва бар сари най гузошта, ба Ӯ нӯшонданӣ шуд ва гуфт: «Истед, бинем, ки оё Илёс меояд, то Ӯро фуруд оварад?»"
37 Аммо Исо садои баланде бароварда, ҷон дод."
38 Ва пардаи ибодатхона аз боло то поён дарида, ду пора шуд."
39 Мирисаде ки рӯ ба рӯи Ӯ меистод, чун дид, ки Ӯ бо чунин садо ҷон дод, гуфт: «Ба ростӣ ин одам Писари Худо буд»."
40 Якчанд зан низ буданд, ки аз дур нигоҳ мекарданд: аз он ҷумла Марями Маҷдалия ва Маряме ки модари Яъқуби хурдӣ ва Юсӣ буд, ва Салӯмит,"
41 ки ҳангоми дар Ҷалил буданаш аз пайи Ӯ мерафтанд ва ба Ӯ хизмат мекарданд, ва бисёр занони дигар, ки ҳамроҳи Ӯ ба Уршалим омада буданд.
Қабри ,,,," Исо"
42 Ва чун бегоҳ шуд, зеро рӯзи тайёрӣ, яъне рӯзи пеш аз шанбе буд,"
43 Юсуф ном шахсе аз Ромо, узви боэътибори шӯро, ки худаш низ интизори Подшоҳии Худо буд, омад ва далерона назди Пилотус даромад ва ҷасади Исоро хоҳиш кард."
44 Пилотус ҳайрон шуд, ки Ӯ зуд мурдааст; ва мирисадро ҷеғ зада, аз вай пурсид, ки оё мурд?"
45 Ва чун аз мирисад фаҳмид, ҷасадро ба Юсуф дод."
46 Вай катоне харид ва ҷасадро аз салиб фуроварда, ба катон печонд ва ба қабре ки дар санг тарошида шуда буд, гузошт; ва сангеро бар даҳанаи қабр ғелонд."
47 Ва Марями Маҷдалия ва Марями модари Юсӣ диданд, ки куҷо гузошта шуд."
1 Пас аз гузаштани шанбе, Марями Маҷдалия ва Маряме ки модари Яъқуб буд, ва Салӯмит хушбӯиҳо хариданд, то рафта ба Ӯ моланд."
2 Ва хеле барвақт дар рӯзи якуми ҳафта, чун офтоб баромад, онҳо ба сари қабр омаданд."
3 Ва ба ҳамдигар мегуфтанд: «Сангро аз даҳанаи қабр барои мо кӣ меғелонад?»"
4 Чун нигаристанд, диданд, ки санг ғелонда шудааст; ва ҳол он ки он бисёр калон буд."
5 Ва чун ба қабр даромаданд, ҷавонеро дар тарафи рост нишаста диданд, ки либоси сафед дар бар дошт; ва тарсиданд."
6 Вай ба онҳо гуфт: «Натарсед. Исои Носирии ба салиб кашидашударо ҷустуҷӯ мекунед; Ӯ зинда шуд ва дар ин ҷо нест. Инак ҷое ки Ӯро гузошта буданд."
7 Лекин рафта, ба шогирдони Ӯ ва ба Петрус гӯед, ки Ӯ пеш аз шумо ба Ҷалил меравад; Ӯро, чунон ки ба шумо гуфта буд, дар он ҷо мебинед»."
8 Ва баромада, аз пеши қабр гурехтанд; онҳоро ларза ва даҳшат фаро гирифта буд, ва ба касе чизе нагуфтанд, чунки метарсиданд."
9 Саҳарии рӯзи якуми ҳафта Исо бархеста, аввал ба Марями Маҷдалия, ки аз вай ҳафт девро берун карда буд, намоён шуд."
10 Вай рафта, ба ҳамроҳони Ӯ, ки гирёну нолон буданд, хабар дод."
11 Лекин онҳо чун шуниданд, ки Ӯ зинда аст, ва Ӯро вай дидааст, бовар накарданд."
12 Пас аз он бо симои дигар ба ду нафари онҳо, ки ба деҳа мерафтанд, дар роҳ намоён шуд."
13 Ва онҳо баргашта, ба дигарон хабар доданд; лекин ба онҳо низ бовар накарданд."
14 Ниҳоят ба он ёздаҳ, ки дар сари дастархон нишаста буданд, намоён шуд ва онҳоро ба сабаби нобоварӣ ва дилсахтиашон сарзаниш кард, зеро ба онҳое ки Ӯро бархестагӣ дида буданд, бовар накарданд."
15 Ва ба онҳо гуфт: «Ба тамоми ҷаҳон равед ва Инҷилро ба ҳамаи офаридаҳо мавъиза кунед."
16 Ҳар кӣ имон оварда, таъмид гирад, наҷот меёбад; лекин ҳар кӣ имон наоварад, маҳкум мешавад."
17 Ва ин аломатҳо ҳамроҳи имондорон мешаванд: ба номи Ман девҳоро берун мекунанд, бо забонҳои нав сухан мегӯянд,"
18 морҳоро мегиранд, ва агар заҳри марговаре хӯранд, ба онҳо осеб намерасонад; даст бар беморон мегузоранд ва онҳо шифо меёбанд»."
19 Ва Худованд, пас аз он ки ба онҳо сухан гуфт, ба осмон боло бурда шуд ва аз дасти рости Худо нишаст."
20 Ва онҳо берун рафта, дар ҳар ҷо мавъиза мекарданд, ва Худованд ба онҳо ёрӣ мерасонд ва бо аломатҳои баъдина суханро тасдиқ мекард. Омин.
"