1 Павлус ва Тимотиюс, бандагони Исои Масеҳ, ба ҳамаи муқаддасон дар Масеҳ Исо, ки дар Филиппӣ мебошанд, бо нигаҳбонон ва хизматгузорон:"
2 Файз ва осоиш аз ҷониби Худо, Падари мо, ва Худованд Исои Масеҳ бар шумо бод."
3 Ҳар боре ки шуморо ёд мекунам, Худои худро шукр мегӯям"
4 ва ҳамеша дар ҳар дуои худ барои ҳамаи шумо бо шодӣ дуо мегӯям,"
5 барои иштироки шумо дар башорат аз рӯзи аввал то ҳол,"
6 ва дилпурам, ки Ӯ ки дар шумо кори хайрро сар кардааст, онро то рӯзи Исои Масеҳ ба анҷом мерасонад;"
7 чунон ки маро сазовор аст дар бораи ҳамаи шумо ҳамин гуна фикр кунам, чунки шумо дар дили ман ҷойгир шудаед, ки ҳам дар занҷирҳоям ва ҳам дар муҳофизату исботи Инҷил ҳамаатон шарики ман дар файз ҳастед."
8 Худо маро шоҳид аст, ки ман бо меҳри Исои Масеҳ пазмони ҳамаи шумо ҳастам."
9 Ва дар он хусус дуо мегӯям, ки муҳаббати шумо дар дониш ва камоли фаҳм торафт афзунтар гардад,"
10 то дарёбед, ки чӣ беҳтар аст. Он гоҳ дар рӯзи Масеҳ пок ва беайб мешавед,"
11 ва аз самарҳои росткорӣ пур мешавед, ки онҳо ба воситаи Исои Масеҳ барои ҷалол ва ситоиши Худоянд."
12 Эй бародарон, мехоҳам донед, ки он чи бо ман рӯй дод, боиси пешрафти зиёдтари башорат гардидааст."
13 Занҷирҳои ман ба хотири Масеҳ ба тамоми сарбозхона ва ба ҳамаи дигарон маълум шудааст,"
14 ва аксари бародарон дар Худованд аз занҷирҳои ман устувор гардида, бештар ҷуръат мекунанд, ки каломи Худоро бе тарс гӯянд."
15 Дуруст аст, ки баъзе аз ҳасад ва рақобат, ва баъзеи дигар аз хайрхоҳӣ Масеҳро мавъиза менамоянд."
16 Баъзеҳо аз худхоҳӣ, на бо дили соф Масеҳро мавъиза менамоянд, ба гумони он ки гаронии занҷирҳои маро афзун мекунанд,"
17 вале дигарон аз муҳаббат, чун медонанд, ки ман барои муҳофизати Инҷил /дар ин ҷо/ гузошта шудаам."
18 Хайр, чӣ мешавад? Масеҳро ба ҳар тарз, риёкорона ё самимона, мавъиза намоянд ҳам, ман аз ин шодам, ва шодӣ хоҳам кард,"
19 зеро медонам, ки ин боиси халосии ман мешавад, ба воситаи дуои шумо ва бо ёрии Рӯҳи Исои Масеҳ,"
20 ва бо майли том мунтазир ва умедворам, ки дар ҳеҷ хусус шарманда намешавам, балки бо камоли ҷуръат акнун ҳам, чунон ки ҳамеша буд, Масеҳ дар баданам бузургӣ меёбад, хоҳ дар зиндагӣ, хоҳ дар марг."
21 Зеро барои ман зиндагӣ Масеҳ аст, ва марг — фоида."
22 Аммо агар дар ҷисм зистанам ба кори ман самаре мебахшида бошад, пас намедонам кадомашро интихоб намоям."
23 Ҳар дуяш ҳам маро ҷалб мекунад: орзу дорам, ки равам ва ҳамроҳи Масеҳ бошам, чунки ин беандоза беҳтар аст;"
24 валекин дар ҷисм монданам барои шумо заруртар аст."
25 Ва ман аз ин дилпур буда, медонам, ки мемонам ва барои пешрафт ва шодии имони шумо бо ҳамаи шумо меистам,"
26 то фахри шумо дар Масеҳ Исо ба воситаи ман афзунтар шавад, чун бори дигар назди шумо биёям."
27 Фақат ин ки шоистаи Инҷили Масеҳ умр гузаронед, то ман — хоҳ омада шуморо бинам, хоҳ аз шумо дур бошам — дар бораи шумо шунавам, ки шумо дар як рӯҳ пойдор буда, якдилона барои имони Инҷил ҷидду ҷаҳд менамоед,"
28 ва дар ҳеҷ хусус аз душманон наметарсед, ки ин барои онҳо аломати ҳалокат аст, вале барои шумо аломати наҷот аст, ва ин аз ҷониби Худост."
29 Зеро ба шумо ба хотири Масеҳ ато шудааст, ки ба Ӯ на танҳо имон оваред, балки барои Ӯ азоб ҳам кашед,"
30 бо ҳамон ҷидду ҷаҳде ки шумо дар ман дидаед ва акнун дар бораи ман мешунавед."
1 Пас агар тасаллие дар Масеҳ бошад, агар хушнудии муҳаббат бошад, агар мушоракати Рӯҳ бошад, агар дилсӯзӣ ва марҳамат бошад,"
2 пас шодии маро бо он пурра кунед, ки дорои як фикр бошед, дорои як муҳаббат буда, якдил ва ҳамфикр бошед;"
3 аз рӯи худхоҳӣ ё шӯҳратпарастӣ ҳеҷ коре накунед, балки бо фурӯтанӣ якдигарро аз худ беҳтар донед;"
4 ҳар яке на танҳо дар бораи кори худ, балки дар бораи кори дигарон низ ғамхорӣ намояд."
5 Зеро дар шумо низ бояд ҳамон фикр бошад, ки дар Масеҳ Исо буд,"
6 ки
Ӯ, агарчи дар сурати Худо буд,
Бо Худо баробар буданро
Ғанимат нашумурд,"
7 Балки аз он даст кашида,
Ба сурати ғулом даромад
Ва ба одамон монанд гардид;
Ва дар симо чун одамизод шуда,"
8 Худро хор сохт
Ва то ба марг, то ба марги салиб
Ба Худо фармонбардор гардид."
9 Бинобар ин Худо низ Ӯро бисёр сарафроз кард
Ва ба Ӯ номе дод,
Ки аз ҳар ном болотар аст,"
10 То ба номи Исо
Ҳар зонуе,
Ки дар осмон ва бар замин ва зери замин аст, хам шавад,"
11 Ва ҳар забон эътироф намояд,
Ки Исои Масеҳ Худованд аст,
Барои ҷалоли Худои Падар.
12 Пас, эй азизонам, чунон ки ҳамеша фармонбардор будед, — на танҳо дар будани ман, балки боз ҳам зиёдтар акнун дар набудани ман, — бо тарсу ларз наҷоти худро ба амал оваред,"
13 зеро Худост, ки дар шумо барои хушнудии Худ ҳам хоҳиш ва ҳам амалро ба вуҷуд меоварад."
14 Ҳар корро бе шикоят ва шубҳа ба ҷо оваред,"
15 то бенуқсон ва пок, фарзандони беайби Худо бошед, дар миёни насли саркаш ва фосид, ки дар он шумо монанди ситорагон дар ҷаҳон медурахшед."
16 Каломи ҳаётро нигоҳ доред, то ман дар рӯзи Масеҳ фахр намоям, ки беҳуда даводавӣ накардаам ва беҳуда меҳнат накардаам."
17 Лекин, агар ман қурбонии рехтание бар қурбонӣ ва ибодати имони шумо шавам ҳам, аз ин шодам ва бо ҳамаи шумо шодӣ мекунам;"
18 шумо низ аз ин шод бошед ва бо ман шодӣ кунед."
19 Ва дар Худованд Исо умедворам, ки Тимотиюсро ба зудӣ назди шумо фиристонам, то ман низ аз аҳволатон хабар ёфта, рӯҳбаланд шавам."
20 Зеро каси дигаре монанди ӯ надорам, ки дар бораи аҳволи шумо аз таҳти дил ғамхорӣ мекарда бошад;"
21 чунки ҳама дар пайи корҳои худ ҳастанд, на корҳои Масеҳ Исо."
22 Вале шумо бовафоии ӯро медонед, чунки ӯ бо ман, монанди фарзанд ба падар, дар башорат бандагӣ намудааст."
23 Пас, умедворам, ки ӯро дарҳол равона кунам, чун бинам, ки аҳволи ман чӣ мешавад."
24 Вале дар Худованд боварӣ дорам, ки худам низ ба зудӣ меоям."
25 Аммо лозим донистам, ки Эпафрудитусро назди шумо равона кунам. Ӯ бародар ва ҳамкор ва ҳамсафи ман аст, ки шумо ӯро чун ходим дар мӯҳтоҷиям фиристода будед."
26 Чунки ӯ пазмони ҳамаи шумо буд ва бисёр андӯҳгин шуд аз он ки овозаи бемории ӯ ба гӯши шумо расидааст."
27 Ҳақиқатан бемор ва дар остонаи марг буд; лекин Худо ба ӯ марҳамат кард, ва на танҳо ба ӯ, балки ба ман низ, то бар ғуссаи ман ғуссае илова нашавад."
28 Бинобар ин ба фиристодани ӯ шитоб намудам, то шумо ӯро аз нав дида, хурсанд шавед, ва ғуссаи ман низ сабук гардад."
29 Пас ӯро дар Худованд бо камоли хурсандӣ пазироӣ намоед, ва чунин шахсонро қадрдонӣ кунед."
30 Зеро ӯ барои кори Масеҳ ба мурдан наздик буд ва ҷонашро дареғ надошт, то камии хизмати шуморо барои ман пур кунад."
1 Пас, эй бародаронам, дар Худованд шод бошед. Ҳамон чизҳоро /такроран/ ба шумо навиштан барои ман гарон нест, лекин барои бехатарии шумост."
2 Аз "сагон" эҳтиёт шавед, аз бадкирдорон эҳтиёт шавед, аз аҳли хатнаи бардурӯғ эҳтиёт шавед;"
3 зеро аҳли хатна моем, ки дар Рӯҳи Худо ибодат менамоем, ва бо Исои Масеҳ фахр мекунем, ва ба ҷисм эътимод надорем,"
4 гарчанде ки маро асосе ҳаст ба ҷисм ҳам эътимод дошта бошам. Агар каси дигар гумон кунад, ки метавонад ба ҷисм эътимод дошта бошад, ман — бештар,"
5 ки ман дар рӯзи ҳаштум хатна шудам, аз насли Исроил ҳастам, аз қабилаи Бинёмин, ибронӣ аз иброниён, аз ҷиҳати шариат фарисӣ,"
6 аз ҷиҳати ғайрат таъқибкунандаи ҷамоат, аз ҷиҳати росткории шариатӣ беайб."
7 Лекин он чиро барои ман фоида буд, ба хотири Масеҳ зиён донистам."
8 Ва ҳанӯз ҳамаашро ба хотири бартарии дониши Худованди ман Масеҳ Исо зиён медонам, ки барои Ӯ ман аз ҳамааш даст кашидам ва ҳамаашро ахлот медонам, то ки Масеҳро пайдо кунам"
9 ва дар Ӯ пайдо шавам, на бо росткории худ, ки аз шариат аст, балки бо он чи ба воситаи имон ба Масеҳ аст, яъне бо росткорие ки аз Худо дар асоси имон аст."
10 Мехоҳам Ӯро, ва қуввати растохези Ӯро, ва иштирок дар азобҳои Ӯро фаҳмам ва дар марги Ӯ ба Ӯ монанд шавам,"
11 ба умеди он ки ба растохез аз мурдагон расам."
12 На ин ки аллакай ба даст оварда бошам, ё комил шуда бошам, балки аз пайи он медавам, ки шояд ман низ онро ба даст оварам, ки барои он Масеҳ Исо маро ба даст овардааст."
13 Эй бародарон, гумон намекунам, ки ман ба даст оварда бошам, балки /танҳо/ як корро /мекунам/: он чиро, ки дар қафост, аз ёд бароварда ва сӯи он чи дар пеш аст, ҳаракат карда,"
14 ман сӯи мақсаде медавам, сӯи мукофоти даъвати осмонии Худо, /ки/ дар Масеҳ Исо /аст/."
15 Пас, ҳар касе аз мо, ки комил бошад, бояд ҳамин гуна фикр ронад; вале агар шумо фикри дигаре дошта бошед, Худо инро ҳам ба шумо ошкор месозад."
16 Аммо ба ҳар чи мо расидаем, бояд аз рӯи ҳамон қоида рафтор намоем ва ҳамон гуна фикр кунем."
17 Эй бародарон, ба ман тақлид намоед ва ба касоне нигоҳ кунед, ки мувофиқи намунае ки дар мо доред, рафтор мекунанд."
18 Зеро бисёр касон, ки дар бораи онҳо ба шумо борҳо гуфтаам, ва акнун низ бо гиря мегӯям, ҳамчун душманони салиби Масеҳ рафтор мекунанд;"
19 оқибати онҳо ҳалокат аст, худои онҳо шикам аст, ва ҷалоли онҳо дар нанг аст: онҳо дар бораи чизҳои заминӣ фикр мекунанд."
20 Лекин шаҳрвандии мо дар осмон аст, ки аз он ҷо Худованд Исои Масеҳро, ҳамчун Наҷотдиҳанда, интизор ҳастем."
21 Ӯ бадани ночизи моро ба монандии бадани пурҷалоли Ӯ бо амали ҳамон қуввате дигаргун хоҳад кард, ки бо он Ӯ ҳама чизро ба Худ тобеъ намуда метавонад."
1 Пас, эй бародарони азиз ва дилхоҳи ман, эй шодмонӣ ва тоҷи сари ман, дар Худованд ҳамин гуна истодагарӣ намоед, эй азизон."
2 Аз Авудия илтимос мекунам ва аз Синтихӣ илтимос мекунам, ки дар Худованд ҳамфикр бошанд."
3 Ва аз ту низ, эй ҳамкори самимӣ, хоҳишмандам, ки ба ин занон кӯмак расонӣ. Онҳо барои башорат бо ман ва бо Климентус ва бо ҳамкорони дигарам, ки номашон дар дафтари ҳаёт аст, ҷидду ҷаҳд кардаанд."
4 Ҳамеша дар Худованд шод бошед; боз мегӯям: шод бошед."
5 Бигзор нармдилии шумо ба ҳамаи одамон маълум гардад; Худованд наздик аст."
6 Ҳеҷ ғам нахӯред, балки дар ҳар чиз бо дуо ва илтимос ҳамроҳи шукргузорӣ хоҳишҳои худро ба Худо ошкор намоед, —"
7 ва осоиши Худо, ки аз ҳар хирад болотар аст, дилҳои шумо ва фикрҳои шуморо дар Масеҳ Исо нигоҳ медорад."
8 Хулоса, эй бародарон, ҳар он чи рост аст, ва шоиста аст, ва боинсоф аст, ва пок аст, ва хушоянд аст, ва некном аст, ва ҳар он чи некӯ ва шоёни ситоиш аст, дар бораи онҳо фикр кунед."
9 Он чи шумо дар ман омӯхтаед, ва қабул кардаед, ва шунидаед, ва дидаед, онҳоро ба ҷо оваред, ва Худои осоиш бо шумо мешавад."
10 Ва ман дар Худованд хеле шод шудам, ки акнун шумо ғамхории худро дар ҳаққи ман аз нав ривоҷ додаед; пештар ҳам ғамхорӣ менамудед, вале фурсат надоштед."
11 Инро на ба сабаби мӯҳтоҷӣ мегӯям; зеро ман ёд гирифтаам, ки дар ҳар ҳолате ки бошам, қаноат намоям:"
12 Дар камбағалӣ ҳам зиста метавонам, дар фаровонӣ ҳам; ба ҳар чиз ва ба ҳама чиз, ба серӣ ва гуруснагӣ, фаровонӣ ва камӣ омӯхта шудаам;"
13 ҳамааш аз дастам меояд, бо /ёрии/ Масеҳ, ки маро қувват мебахшад."
14 Лекин хуб кардед, ки дар душвориҳои ман шарик шудед."
15 Ва шумо, эй филиппиён, ҳамчунин медонед, ки дар ибтидои башорат, ҳангоме ки аз Мақдуния баромадам, ҳеҷ як ҷамоат дар кори додану гирифтан бо ман шарикӣ накард, ба ғайр аз шумо;"
16 ҳатто ба Тасолуникӣ як-ду дафъа барои эҳтиёҷоти ман чиз фиристодед."
17 На ин ки ман хоҳони ҳадия бошам, балки хоҳони самаре ҳастам, ки ба фоидаи шумо афзояд."
18 Ман ҳамаашро гирифтам ва ба қадри барзиёд дорам; ва ман аз ҳар чиз пур гаштам, ҳангоме ки /ҳадияи/ фиристодаи шуморо, ҳамчун бӯи хуш, ҳамчун қурбонии мақбули писандидаи Худо, аз дасти Эпафрудитус гирифтам."
19 Ва Худои ман ҳар эҳтиёҷи шуморо аз рӯи сарвати ҷалоли Худ дар Масеҳ Исо пур мекунад."
20 Худо, Падари моро то абад ҷалол бод, омин."
21 Ба ҳар як муқаддас дар Масеҳ Исо салом гӯед. Бародароне ки бо ман мебошанд, ба шумо салом мегӯянд."
22 Ҳамаи муқаддасон, хусусан онҳое ки аз хонадони қайсар ҳастанд, ба шумо салом мегӯянд."
23 Файзи Худованди мо Исои Масеҳ бо ҳамаи шумо бод, омин.
"