1

1 Павлус, ки бо хости Худо расули Исои Масеҳ аст, ва бародар Тимотиюс ба ҷамоати Худо, ки дар Қуринтус аст, бо ҳамаи муқаддасоне ки дар тамоми Охоия мебошанд:"

2 файз ва осоиш аз ҷониби Падари мо Худо ва Худованд Исои Масеҳ бар шумо бод."

3 Муборак аст Худо ва Падари Худованди мо Исои Масеҳ, Падари марҳамат ва Худои ҳар тасаллӣ,"

4 ки моро дар ҳар андӯҳи мо тасаллӣ медиҳад, то мо бо ҳамон тасаллие ки худамон аз Худо меёбем, андӯҳгинонро дар ҳар андӯҳашон тасаллӣ дода тавонем."

5 Зеро ба андозае ки азобҳои Масеҳ дар мо зиёд мешавад, тасаллии мо низ ба воситаи Масеҳ меафзояд."

6 Агар андӯҳгин шавем, ин барои тасаллӣ ва наҷоти шумост, ки он ба воситаи тоқат кардан ба ҳамон азобҳое ба амал меояд, ки мо ҳам онҳоро аз сар мегузаронем; агар тасаллӣ ёбем, ин барои тасаллӣ ва наҷоти шумост;"

7 ва умеди мо дар бораи шумо устувор аст, зеро медонем, ки ҳам дар азобҳо ва ҳам дар тасаллӣ шумо шарик ҳастед."

8 Зеро намехоҳем, ки шумо, эй бародарон, аз андӯҳе ки дар вилояти Осиё ба сари мо афтод, бехабар бошед, ки он бар мо аз ҳад зиёд, ба андозаи аз қувват берун гарон омад, ба тавре ки аз зиндагӣ ҳам умеди худро кандем;"

9 ва мо дар дили худ ҳукмномаи маргро доштем, то ба худ боварӣ накунем, балки ба Худо, ки мурдагонро бармехезонад."

10 Ӯ моро аз чунин марг халос кард ва /ҳанӯз/ халос мекунад, ва ба Ӯ умед мебандем, ки боз ҳам халос хоҳад кард,"

11 бо ёрии дуое ки шумо низ барои мо мегӯед, то барои он чи бо дуои касони бисёр ба мо ато шудааст, бисёриҳо барои шумо шукргузор бошанд."

12 Зеро фахри мо ин аст, ки виҷдони мо гувоҳӣ медиҳад, ки дар ҷаҳон, хусусан нисбат ба шумо дар покӣ ва самимияти илоҳӣ рафтор кардаем, ва ин ба воситаи ҳикмати ҷисмонӣ набуд, балки аз файзи Худо буд."

13 Зеро чизе ба шумо наменависем, магар он чи шумо мехонед ва мефаҳмед, ва умедворам, ки то ба охир мефаҳмед,"

14 ҳамон тавре ки ҳоло қисман фаҳмидаед, ки барои шумо боиси фахр мешавем, чунон ки шумо низ барои мо дар рӯзи Худованд Исо."

15 Ва бо ҳамин эътимод ният доштам аввал назди шумо биёям, то дубора файз ёбед,"

16 ва аз маҳалли шумо гузашта ба Мақдуния равам ва боз аз Мақдуния назди шумо биёям, ва шумо маро ба Яҳудия гусел кунед."

17 Пас, ҳангоме ки чунин ният кардам, оё сабукфикрона рафтор намудам? Ё он чи ман ният менамоям, оё ҷисмонӣ ният менамоям, ба тавре ки аз ман дар як вақт “ҳа, ҳа” ва “не, не” мешавад?"

18 Худо вафодор аст, ки сухани мо ба шумо дар як вақт “ҳа” ва “не” набуд."

19 Зеро Писари Худо Исои Масеҳ, ки мо, яъне ман ва Силвонус ва Тимотиюс, дар миёни шумо Ӯро мавъиза намудаем, “ҳа” ва “не” набуд, балки дар Ӯ танҳо “ҳа” буд,"

20 Зеро ҳамаи ваъдаҳои Худо дар Ӯ “ҳа” буд ва дар Ӯ “омин” буд, — барои ҷалоли Худо, ба воситаи мо."

21 Ва Он ки мову шуморо дар Масеҳ устувор мегардонад ва моро масҳ кардааст, Худост,"

22 ки Ӯ низ моро мӯҳр задааст ва гарави Рӯҳро дар дилҳои мо андохтааст."

23 Ман Худоро ба шоҳидӣ бар ҷони худ даъват менамоям, ки ба шумо раҳм карда, то ҳол ба Қуринтус наомадаам."

24 На ин ки бар имони шумо ҳукмфармо мешуда бошем, балки барои шодмонии шумо ҳамкорем; зеро дар имон пойдор ҳастед."

2

1 Ва ман дар дили худ қарор додам, ки назди шумо боз дар ғам наоям."

2 Зеро, агар ман шуморо ғамгин гардонам, кист, ки маро шод мекарда бошад, ғайр аз касе ки аз дасти ман ғамгин шудааст?"

3 Ва ҳаминро ба шумо навишта будам, ки мабодо дар омаданам ғамгин шавам аз онҳое ки бояд боиси шодии ман бошанд; зеро бар ҳамаатон эътимод дорам, ки шодии ман шодии ҳамаи шумост."

4 Зеро аз бисёрии андӯҳ ва дилтангӣ ба шумо бо ашки фаровон навишта будам, на аз барои он ки шуморо ғамгин гардонам, балки барои он ки муҳаббати зиёдеро, ки ба шумо дорам, фаҳмед."

5 Ва агар касе сабаби ғамгинӣ шуда бошад, маро ғамгин накардааст, балки қисман, — то сухан бисёр нашавад, — ҳамаи шуморо ғамгин кардааст."

6 Барои чунин шахс ин танбеҳе ки аз касони бисёр дидааст, басанда аст,"

7 ва акнун, баръакс, шумо ӯро бахшед ва дилбардорӣ кунед, то ки ғами аз ҳад зиёд ӯро фурӯ набарад;"

8 бинобар ин аз шумо хоҳишмандам, ки ба ӯ муҳаббати худро нишон диҳед."

9 Зеро барои ҳамин низ навишта будам, то дар амал донам, ки оё шумо дар ҳар ҷиҳат фармонбардор ҳастед."

10 Ва касеро шумо бахшед, ман низ ӯро мебахшам; зеро ман низ, агар касеро дар чизе бахшида бошам, ба хотири шумо пеши рӯи Масеҳ бахшидаам,"

11 то шайтон моро фирефта накунад; зеро аз ниятҳои вай бехабар нестем."

12 Ва ҳангоме ки барои башорати Инҷили Масеҳ ба Трӯос омадам, агарчи даре барои ман дар Худованд воз шуда буд,"

13 барои рӯҳи худ оромӣ надоштам, чунки бародари худ Титусро наёфтам; ва бо онҳо хайрухуш карда, ба Мақдуния равона шудам."

14 Аммо Худоро шукр, ки Ӯ ҳамеша ба мо дар Масеҳ пирӯзӣ мебахшад ва бӯи хуши дониши Худро ба воситаи мо дар ҳар ҷо паҳн мекунад."

15 Зеро мо барои Худо бӯи хуши Масеҳ ҳастем, ҳам дар миёни наҷотёбандагон ва ҳам дар миёни нобудшавандагон:"

16 он барои баъзе касон бӯи марг аст, ки марг меоварад, ва барои касони дигар бӯи ҳаёт аст, ки ҳаёт меоварад. Ва кист, ки ба ин қобил бошад?"

17 Зеро мо чун дигарон нестем, ки каломи Худоро харидуфурӯш мекунанд, балки аз самими дил ва аз ҷониби Худо, дар ҳузури Худо, дар Масеҳ сухан мегӯем."

3

1 Оё боз худро тавсия намоем? Оё чун баъзеҳо, ба тавсияномаҳо ба шумо ё тавсияномаҳо аз шумо эҳтиёҷ дорем?"

2 Шумо номаи мо ҳастед, ки он дар дили мо навишта шудааст, ва онро ҳамаи одамон мешиносанд ва мехонанд;"

3 зеро ба ҳама маълум аст, ки шумо номаи Масеҳ ҳастед, ки он ба воситаи хизмати мо на бо сиёҳӣ, балки бо Рӯҳи Худои зинда, на бар лавҳаҳои сангин, балки бар лавҳаҳои гӯшти дил навишта шудааст."

4 Чунин аст эътимоди мо ба Худо ба воситаи Масеҳ,"

5 на ба он сабаб ки мо қобилият дорем чизеро аз худ фикр кунем, ки он гӯё аз мо бошад, балки қобилияти мо аз Худост,"

6 ки Ӯ ба мо қобилият додааст, то хизматгузорони Аҳди Нав бошем, на аз рӯи ҳарф, балки аз рӯи Рӯҳ, зеро ҳарф мекушад, аммо Рӯҳ зинда мекунад."

7 Лекин агар хизмати марг, ки дар ҳарфҳо бар санг нақш баста буд, он қадар ҷалол дошта бошад, ки банӣ-Исроил наметавонистанд ба рӯи Мусо нигоҳ кунанд, ба сабаби ҷалоли рӯи ӯ, ки гузарон буд,"

8 пас оё хизмати Рӯҳ ҷалоли зиёдтаре надорад?"

9 Зеро, агар хизмати маҳкумкунӣ ҷалол дошта бошад, пас хизмати сафедкунӣ хеле зиёдтар ҷалол дорад."

10 Зеро ҳатто он чи соҳиби ҷалол шудааст, дар муқоиса бо ин ҷалоли беандоза, ҷалоле надорад."

11 Зеро, агар чизи гузарон ҷалол дошта бошад, пас чизи бобақо хеле зиёдтар дар ҷалол аст."

12 Бинобар ин мо, ки чунин умед дорем, бо камоли ҷасорат амал мекунем,"

13 ва на монанди Мусо, ки ба рӯи худ парда мепӯшид, то банӣ-Исроил ба анҷоми чизи гузарон назар наандозанд."

14 Аммо зеҳни онҳо кунд шудааст: зеро то имрӯз ҳангоми хондани Аҳди Қадим ҳамон парда боқӣ мондааст ва бардошта нашудааст, чунки он дар Масеҳ бартараф мешавад."

15 Лекин то имрӯз, ҳангоме ки онҳо Мусоро мехонанд, парда бар дилашон гузошта шудааст;"

16 аммо ҳангоме ки ба Худованд рӯ меоваранд, парда бардошта мешавад."

17 Худованд Рӯҳ аст, ва ҳар куҷо Рӯҳи Худованд аст, он ҷо озодист."

18 Аммо ҳамаи мо, бо рӯи кушода, монанди он ки дар оина бошад, ба ҷалоли Худованд нигариста, ба ҳамон сурат аз ҷалол ба ҷалол табдил меёбем, ва ин аз Худованд, яъне аз Рӯҳ аст."

4

1 Бинобар ин мо, ки дорои чунин хизмат ҳастем, ки он аз рӯи марҳамат ба мо ато шудааст, ноумед намешавем;"

2 аммо корҳои пинҳонии нангинро рад карда, ҳиларо ба кор намебарем ва каломи Худоро таҳриф намекунем, балки ростиро ошкор карда, худро ба виҷдони ҳар кас пеши рӯи Худо вогузор менамоем."

3 Вале, ҳатто агар Инҷили мо пӯшида бошад, он барои нобудшавандагон пӯшида аст,"

4 барои беимонҳое ки худои ин дунё зеҳнашонро кунд кардааст, то нури Инҷили ҷалоли Масеҳ, ки Ӯ сурати Худост, барои онҳо надурахшад."

5 Зеро мо на худро, балки Масеҳ Исоро мавъиза менамоем, ки Ӯ Худованд аст, ва мо ғуломони шумоем ба хотири Исо."

6 Зеро Худое ки гуфт: “Аз торикӣ нур дурахшад”, Ҳамон аст, ки дар дилҳои мо дурахшид, то бо дониши ҷалоли Худо дар шахси Исои Масеҳ моро пурнур созад."

7 Лекин мо ин ганҷро дар зарфҳои хокӣ дорем, то бартарии қувват аз они Худо бошад, на аз ҷониби мо."

8 Мо аз ҳар ҷиҳат ба фишор дучор мешавем, вале дар тангӣ нестем; ҳайронем, вале рӯҳафтода намешавем;"

9 гирифтори таъқиботем, вале партофта нашудаем; сарнагун гардидаем, вале нобуд нашудаем;"

10 ҳамеша марги Худованд Исоро дар бадани худ бардошта мегардем, то ҳаёти Исо низ дар бадани мо зоҳир шавад."

11 Зеро мо, зиндаҳо, доимо ба хотири Исо ба марг супурда мешавем, то ҳаёти Исо низ дар ҷисми мирандаи мо зоҳир шавад."

12 Бинобар ин марг дар мо амал мекунад, вале ҳаёт дар шумо."

13 Аммо азбаски ҳамон рӯҳи имонро дорем, чунон ки навишта шудааст: “Имон доштам, бинобар ин мегуфтам”, мо низ имон дорем, бинобар ин мегӯем,"

14 чун медонем, ки Бархезонандаи Худованд Исо моро низ ба воситаи Исо бархезонда, бо шумо ба по хоҳад хезонд."

15 Зеро ҳама чиз барои шумост, то файзе ки дар бисёр касон фаровон шудааст, шукргузории боз ҳам зиёдтарро барои ҷалоли Худо ба амал оварад."

16 Бинобар ин ноумед намешавем, ва ҳарчанд одами зоҳирии мо фарсуда мешавад, одами ботинӣ рӯз ба рӯз нав мешавад."

17 Зеро азоби сабуки мо, ки кӯтоҳмуддат аст, ҷалоли абадиро барои мо ба фаровонии беандоза ба вуҷуд меоварад,"

18 ҳангоме ки мо на ба чизҳои намоён, балки ба чизҳои нонамоён нигоҳ мекунем; зеро он чи намоён аст, муваққатист, аммо он чи нонамоён аст, абадист."

5

1 Зеро медонем, ки агар хонаи заминии мо, ин хайма, хароб шавад, мо иморате аз ҷониби Худо дорем, хонаи бо даст сохтанашудаи абадӣ, ки дар осмон аст."

2 Аз ин рӯ мо оҳ мекашем, дар орзуи он ки хонаи худро, ки дар осмон аст, дар бар кунем:"

3 то ки мо, либосе дар бар дошта, бараҳна ёфт нашавем."

4 Зеро мо, ки дар ин хайма мебошем, дар таҳти боре оҳ мекашем, чунки намехоҳем либос кашем, балки дар бар кунем, то ки чизи миранда ба воситаи ҳаёт фурӯ бурда шавад."

5 Худо моро маҳз барои ҳамин ба вуҷуд оварда, ба мо гарави Рӯҳро низ додааст."

6 Бинобар ин мо ҳамеша зиндадил ҳастем ва медонем, ки то даме ки дар бадан ҷой гирифтаем, мо аз Худованд дур мебошем,"

7 зеро бо имон рафтор мекунем, на бо дидор."

8 Пас зиндадил ҳастем ва беҳтар меҳисобем, ки аз бадан берун рафта, назди Худованд ҷой гирем;"

9 ва ба ин сабаб саъю кӯшиш менамоем, ки хоҳ дар ин ҷой бошем ва хоҳ набошем, ба Ӯ писанд афтем."

10 Зеро ҳамаи мо бояд пеши курсии доварии Масеҳ ҳозир шавем, то ҳар яке сазои амалҳоеро, ки дар бадан кардааст, гирад, хоҳ нек бошад ва хоҳ бад."

11 Пас, мо, ки тарси Худовандро медонем, ба мардум насиҳат медиҳем; мо ба Худо ошкор ҳастем, ва умедворам, ки ба виҷдонҳои шумо низ ошкорам."

12 Зеро худро ба шумо аз нав тавсия намекунем, балки ба шумо асосе медиҳем барои он ки аз мо фахр намоед, то ҷавобе дошта бошед барои онҳое ки бо чизи зоҳирӣ фахр менамоянд, на бо он чи дар дил аст."

13 Зеро, агар мо бехуд шуда бошем, ин барои Худост; ва агар солимфикр бошем, ин барои шумост."

14 Зеро муҳаббати Масеҳ моро водор менамояд, ки чунин муҳокима ронем: агар яке барои ҳама мурда бошад, пас ҳама мурданд."

15 Ва Ӯ барои ҳама мурд, то зиндаҳо акнун на барои худ зиндагӣ кунанд, балки барои Ӯ, ки ба хотири онҳо мурд ва бархест."

16 Бинобар ин мо минбаъд ҳеҷ касро аз рӯи ҷисм намешиносем. Ва агар Масеҳро аз рӯи ҷисм шинохта бошем, акнун дигар намешиносем."

17 Пас, касе ки дар Масеҳ аст, офаридаи навест; чизҳои қадима гузаштанд, инак ҳама чиз нав шудааст."

18 Ва ҳама чиз аз ҷониби Худост, ки моро ба воситаи Исои Масеҳ бо Худ оштӣ дод ва хизмати оштиро ба мо супурд,"

19 чунки Худо дар Масеҳ буда, аҳли ҷаҳонро бо Худ оштӣ дод, хатоҳои онҳоро ба ҳисобашон надаровард ва каломи оштиро ба мо супурд."

20 Пас, мо сафирони Масеҳ ҳастем, гӯё ки Худо ба воситаи мо хоҳиш мекунад. Мо аз тарафи Масеҳ илтимос мекунем: бо Худо оштӣ намоед."

21 Зеро Ӯро, ки аз гуноҳ бехабар буд, барои мо гуноҳ сохт, то мо дар Ӯ росткории Худо шавем."

6

1 Мо, ки ҳамкорони Ӯ ҳастем, аз шумо хоҳиш мекунем, ки файзи Худоро бефоида қабул накунед."

2 Зеро Ӯ мегӯяд:

“Дар вақти муносиб туро шунидам

Ва дар рӯзи наҷот ба ту мадад кардам”.

Инак, акнун вақти муносиб аст, инак, акнун рӯзи наҷот аст."

3 Ҳеҷ касро намеранҷонем, то хизмати мо ба таъна дучор нашавад,"

4 балки дар ҳар чиз худро ҳамчун хизматгузорони Худо нишон медиҳем: дар сабри бисёр, дар сахтиҳо, дар мӯҳтоҷиҳо, дар тангиҳо,"

5 дар зери зарбаҳо, дар зиндонҳо, дар ошӯбҳо, дар меҳнатҳо, дар бехобиҳо, дар рӯзадориҳо,"

6 дар покӣ, дар дониш, дар бурдборӣ, дар меҳрубонӣ, дар Рӯҳулқудс, дар муҳаббати бе дурӯягӣ,"

7 дар каломи ростӣ, дар қуввати Худо, бо аслиҳаи росткорӣ дар дасти рост ва чап,"

8 дар шараф ва бешарафӣ, дар бадномӣ ва некномӣ; моро фиребгар мешуморанд, лекин мо ростгӯ ҳастем;"

9 гӯё гумномем, лекин мо шинохта ҳастем; гӯё мирандагонем, вале инак, мо зинда ҳастем; ҷазо мебинем, лекин мо намемурем;"

10 гӯё ғамгинем, лекин мо ҳамеша шодӣ мекунем; гӯё бенавоем, вале мо бисёр касонро сарватманд мегардонем; гӯё чизе надорем, лекин мо дорои ҳама чиз ҳастем."

11 Даҳони мо, эй қуринтиён, сӯи шумо кушода ва дили мо фарох шудааст."

12 Барои шумо дар мо ҷой танг нест, лекин андаруни худатон ҷой танг аст."

13 Дар ивази ин, — чун ба фарзандони худ мегӯям, — шумо низ бояд фарохдил бошед."

14 Зери юғи бегона бо беимонон сар хам накунед. Зеро росткорӣ бо бадкорӣ чӣ пайванде дорад? Ва нур бо торикӣ чӣ умумияте дорад?"

15 Масеҳ бо балиол чӣ созгорӣ дорад? Ё имондор бо беимон чӣ монандие дорад?"

16 Ва ибодатхонаи Худо бо бутҳо чӣ мувофиқат дорад? Зеро шумо ибодатхонаи Худои зинда ҳастед, чунон ки Худо гуфтааст:

“Андаруни онҳо сокин шуда,

Дар миёни онҳо роҳ хоҳам рафт;

Ва Худои онҳо хоҳам буд,

Ва онҳо қавми Ман хоҳанд буд”."

17 “Бинобар ин аз миёни онҳо берун оед

Ва ҷудо шавед,

—мегӯяд Худованд, —

Ва ба чизи нопок нарасед,

Ва Ман шуморо қабул хоҳам кард”;"

18 “Ва Падари шумо хоҳам буд,

Ва шумо писарон ва духтарони Ман хоҳед буд”,

—мегӯяд Худованди Қодири Мутлақ.

"

7

1 Пас, эй азизон, дар ҳоле ки чунин ваъдаҳо дорем, худро аз ҳар нопокии ҷисм ва рӯҳ тоза карда, муқаддасии худро дар тарси Худо мукаммал намоем."

2 /Дар дилҳои худ/ ба мо ҷой диҳед: мо ба касе беинсофӣ накардаем, ба касе осеб нарасондаем, аз касе истифода набурдаем."

3 На аз барои таъна мегӯям: зеро пештар гуфта будам, ки шумо дар дили мо ҳастед, то бо ҳам мурем ва бо ҳам зист кунем."

4 Умеди ман аз шумо бисёр аст, фахри ман аз шумо бузург аст; бо вуҷуди тамоми азобҳоямон, пур аз тасаллӣ ҳастам ва шодии фаровон дорам."

5 Зеро, вақте ки ба Мақдуния омадем, ҷисми мо оромӣ надошт, балки аз ҳар сӯ ба фишор дучор шудем: аз берун кашмакашҳо, аз дарун тарсҳо буданд."

6 Аммо Худое ки ба фурӯтанон тасаллӣ мебахшад, бо омадани Титус моро тасаллӣ дод,"

7 ва на танҳо бо омадани ӯ, балки бо он тасаллие низ, ки ӯ дар шумо ёфта буд, вақте ки аз пазмонии шумо, аз гиряи шумо ва аз ғайрате ки дар ҳаққи ман доред, ба мо нақл кард, ки ин маро бештар шод кард."

8 Бинобар ин, ҳарчанд шуморо бо нома ғамгин кардаам, пушаймон нестам, гарчи пушаймон ҳам будам; зеро мебинам, ки он нома шуморо соате бошад ҳам, ғамгин кард."

9 Акнун шодам на аз он ки ғамгин шудаед, балки аз он ки ғами шумо боиси тавба гардидааст, зеро ғами шумо мувофиқи /хости/ Худо буд, то аз мо ҳеҷ зиёне набинед."

10 Зеро ғаме ки мувофиқи /хости/ Худост, тавбаро дар роҳи наҷот ба амал меоварад, ки аз он пушаймонӣ нест, лекин ғами дунё маргро ба амал меоварад."

11 Зеро бинед, ғаме ки мувофиқи /хости/ Худост, чӣ гуна ҷидду ҷаҳдро, чӣ гуна узрро, чӣ гуна норизоиро, чӣ гуна тарсро, чӣ гуна пазмониро, чӣ гуна ғайратро, чӣ гуна сазодиҳиро дар шумо ба амал овард! Ва дар ҳамааш шумо нишон додед, ки дар ин кор пок ҳастед."

12 Хуллас, агарчи ба шумо навишта будам, ин на ба хотири бадкор ва на ба хотири касе ки бадӣ дидааст, балки барои он буд, ки ҷидду ҷаҳди мо дар ҳаққи шумо пеши рӯи Худо ба шумо ошкор гардад."

13 Ба ин сабаб мо аз тасаллии шумо тасаллӣ ёфтем; лекин боз ҳам зиёдтар мо аз шодии Титус шод шудем, чунки рӯҳи ӯ ба воситаи ҳамаатон ором шудааст."

14 Зеро, агар ман дар бораи шумо пеши ӯ аз чизе фахр карда бошам, хиҷил нашудам, балки, чунон ки мо ҳар гапро дар хусуси шумо ба ростӣ гуфта будем, фахри мо низ ончунон пеши Титус рост баромад."

15 Ва дили ӯ боз ҳам зиёдтар сӯи шумо моил мешавад, ҳангоме ки итоаткории ҳамаатонро ба ёд меоварад, ки чӣ гуна шумо ӯро бо тарсу ларз пазироӣ намудаед."

16 Пас шодмонам, ки дар ҳар чиз метавонам аз шумо дилпур бошам."

8

1 Шуморо, эй бародарон, дар бораи файзи Худо, ки ба ҷамоатҳои Мақдуния ато шудааст, огоҳ менамоем;"

2 зеро дар миёни имтиҳони бузурги сахтиҳо фаровонии шодии онҳо ва бенавоии сахти онҳо дар саховати беканорашон пурра аён шуд;"

3 зеро ман шоҳиди онам, ки онҳо ба андозаи қувваташон ва берун аз қувваташон сахӣ буданд:"

4 онҳо бо исрори зиёд аз мо илтимос карданд, ки дар кори хайр ба мадади муқаддасон шарики мо бошанд;"

5 ва на танҳо ба тавре ки умед доштем, балки худро пешкаш карданд, аввалан ба Худованд ва баъд ба мо, мувофиқи хости Худо;"

6 бинобар ин мо аз Титус хоҳиш намудем, ки ӯ, чунон ки сар карда буд, ончунон ин кори хайрро дар миёни шумо низ ба анҷом расонад."

7 Аммо, чунон ки шумо дар ҳар чиз: дар имон ва калом, дар дониш ва ҳар гуна ҷидду ҷаҳд ва дар муҳаббати худ нисбат ба мо афзун ҳастед, ончунон дар ин кори хайр ҳам афзун бошед."

8 Инро ба таври фармон намегӯям, балки ба воситаи ҷидду ҷаҳди дигарон самимияти муҳаббати шуморо низ меозмоям."

9 Зеро файзи Худованди мо Исои Масеҳро медонед, ки Ӯ сарватманд буда, барои шумо бенаво шуд, то шумо ба воситаи бенавоии Ӯ сарватманд шавед."

10 Дар ин хусус ман фикри худро баён мекунам; зеро ин ба шумо фоиданок аст, чунки соли гузашта на танҳо ин корро сар кардед, балки онро орзу ҳам карда будед."

11 Ва акнун корро ба охир низ расонед, то он чи бо дилгармӣ орзу мекардед, мувофиқи дороиятон анҷом ёбад."

12 Зеро, кас агар дилгармӣ дошта бошад, аз рӯи он чи ӯ дорад, писанд меояд, на аз рӯи он чи ӯ надорад."

13 На он тавр, ки ба дигарон сабук ва ба шумо гарон афтад, балки ба таври баробарӣ: акнун зиёдатии шумо камии онҳоро пур мекунад,"

14 то ки /баъд/ зиёдатии онҳо низ камии шуморо пур кунад, ва баробарӣ ба амал ояд,"

15 чунон ки навишта шудааст: “Касе ки бисёр ҷамъ карда буд, зиёдатӣ надошт, ва касе ки кам ҷамъ карда буд, камӣ надошт”."

16 Худоро шукр, ки чунин ҷидду ҷаҳдро нисбат ба шумо дар дили Титус ҷо кардааст,"

17 зеро ӯ ба илтимоси мо гӯш андохт ва, азбаски ҷидду ҷаҳди зиёде дошт, бо ихтиёри худ сӯи шумо равона шуд."

18 Бо ӯ мо бародареро равона кардем, ки дар ҳамаи ҷамоатҳо барои башорат сазовори таҳсин гардидааст,"

19 ва ғайр аз ин, аз ҷамоатҳо интихоб шудааст, ки дар ин кори хайр ба мо ҳамроҳ шавад, ки хизмати онро мо барои ҷалоли Худованд ва исботи дилгармии шумо ба ҷо меоварем,"

20 ва эҳтиёт мекунем, ки касе дар ҳаққи мо тӯҳмате нагӯяд, оид ба ин ҳадияи фаровоне ки бо хизмати мо ба даст оварда мешавад;"

21 зеро кӯшиш мекунем кори некро на танҳо пеши Худованд, балки пеши одамон низ ба ҷо оварем."

22 Бо онҳо бародари худро низ фиристодем, ки ҷидду ҷаҳди ӯро дар бисёр чизҳо борҳо санҷидаем, ва акнун аз боиси эътимоди бузурге ки ӯ ба шумо дорад, ҷидду ҷаҳдаш боз ҳам зиёд шудааст."

23 Дар бораи Титус бояд гӯям, ки ӯ рафиқ ва ҳамкори ман аст назди шумо; дар бораи бародаронамон бояд гӯям, ки онҳо фиристодагони ҷамоатҳо ва ҷалоли Масеҳанд."

24 Пас, муҳаббати худро, ва он фахреро, ки мо аз шумо дорем, пеши ҷамоатҳо ба онҳо исбот кунед."

9

1 Дар бораи хизмате ки ба мадади муқаддасон аст, ба шумо навиштанам зиёдатист,"

2 зеро дилгармии шуморо медонам ва аз шумо пеши аҳли Мақдуния фахр менамоям, ки Охоия аз соли гузашта тайёр шудааст; ва ғайрати шумо аксариятро барангехтааст."

3 Бародаронро барои он фиристодам, ки фахри мо аз шумо беҳуда набошад, то шумо, чунон ки гуфтаам, тайёр бошед,"

4 то ки, агар аз аҳли Мақдуния бо ман омада, шуморо тайёр наёбанд, мо, — намегӯем, ки “шумо”, — аз чунин эътимоде ки бо он фахр кардаем, хиҷил нашавем."

5 Бинобар ин лозим донистам аз бародарон илтимос кунам, ки аз ман пештар назди шумо рафта, ин хайроти ваъдагии шуморо пешакӣ муҳайё кунанд, то он ҳамчун хайроте тайёр бошад, на ҳамчун хироҷе."

6 Хуллас, касе ки кам мекорад, кам дарав мекунад, ва касе ки фаровон мекорад, фаровон дарав мекунад."

7 Бигзор ҳар кас мувофиқи хости дилаш диҳад, на бо ғамгинӣ ва на ба таври маҷбурӣ; зеро Худо он касро дӯст медорад, ки бо хушӣ медиҳад."

8 Ва Худо қодир аст ҳар гуна файзро барои шумо афзун кунад, то ҳамеша аз ҳар ҷиҳат ба қадри кофӣ қонеъ буда, барои ҳар кори хайр афзун бошед,"

9 чунон ки навишта шудааст:

“Тақсим кардааст: ба бенавоён додааст;

росткории Ӯ то абад пойдор аст”.

10 Ва бигзор Он ки ба коранда тухм ва барои хӯрдан нон омода менамояд, кишти шуморо омода ва фаровон кунад ва самарҳои росткории шуморо рӯёнад,"

11 то дар ҳар чиз барои ҳар гуна саховат сарватманд гардед, ки он ба воситаи мо шукри Худоро ба амал меоварад."

12 Зеро ба ҷо овардани ин хизмат, на танҳо норасоии муқаддасонро пур мекунад, балки шукри Худоро низ беандоза афзун мегардонад;"

13 зеро дар натиҷаи ин хизмат онҳо Худоро ҳамду сано мехонанд барои фармонбардории шумо ба Инҷили Масеҳ, ки эътироф менамоед, ва барои саховати кӯмаки шумо ба онҳо ва ба ҳама,"

14 ва онҳо бо дуо дар ҳаққи шумо, ба хотири файзи Худо, ки дар шумо фаровон аст, хоҳони дидори шумоянд."

15 Ва Худоро шукр барои атои васфнопазираш!"

10

1 Лекин ман, Павлус, ки ба ҳузури шумо хоксорам, вале ғоибона бар шумо ҷасорат дорам, шуморо бо нармдилӣ ва меҳрубонии Масеҳ насиҳат медиҳам;"

2 ва илтимос мекунам, ки маро маҷбур насозед дар омадани худ он ҷасорати қатъиро ба кор барам, ки ният дорам ба муқобили баъзе касоне нишон диҳам, ки ба гумонашон мо аз рӯи ҷисм рафтор менамоем."

3 Зеро, агарчи дар ҷисм рафтор мекунем, аз рӯи ҷисм намеҷангем;"

4 зеро аслиҳаи ҷанги мо ҷисмонӣ нест, балки назди Худо тавоност барои хароб кардани қалъаҳо;"

5 мо ақидаҳо ва ҳар баландгириро, ки зидди дониши Худо бармехезад, сарнагун месозем ва ҳар фикрро ба итоати Масеҳ асир мекунем,"

6 ва тайёр ҳастем ҳар беитоатиро ҷазо диҳем, вақте ки итоати шумо комил гардад."

7 Оё ба намуди зоҳирӣ менигаред? Агар касе ба худ эътимод дорад, ки ӯ аз они Масеҳ аст, бигзор низ аз худ хулоса барорад, ки чунон ки вай аз они Масеҳ аст, ончунон мо низ аз они Масеҳ ҳастем."

8 Зеро бо қудрате ки Худованд барои ободӣ, на барои харобии шумо, ба мо додааст, андаке бештар фахр намоям ҳам, хиҷил намешавам,"

9 вале ба назар чунин натобад, ки гӯё ман шуморо бо номаҳо тарсонда истодаам,"

10 чунки мегӯянд: “Номаҳо гарон ва пурзӯранд, аммо ҳузури шахсии ӯ суст, ва суханаш ночиз аст”."

11 Чунин шахс донад, ки мо дар каломи номаҳои ғоибона чӣ гунае ки бошем, амалан дар ҳузури шахсӣ низ ҳамон гунаем."

12 Зеро ҷуръат намекунем худро бо касони худсито баробар кунем ё муқоиса намоем: онҳое ки худро бо худ андоза мекунанд ва худро бо худ муқоиса менамоянд, хирад надоранд."

13 Лекин мо берун аз андоза фахр намекунем, балки ба андозаи он ҳудуди кор, ки Худо ҳамчун андоза барои мо муайян кардааст, то ба шумо ҳам расем."

14 Мо аз ҳадди худ намегузарем, ки гӯё ба шумо нарасида бошем, зеро бо Инҷили Масеҳ ба шумо ҳам расидаем."

15 Мо берун аз андоза бо меҳнатҳои дигарон фахр намекунем, лекин умед дорем, ки ҳар қадар имонатон зиёдтар шавад, ҳудуди кори мо низ дар миёни шумо афзоиш меёбад,"

16 то дар ҷойҳои аз шумо дуртар ҳам Инҷилро мавъиза намоем ва бо он чи дар ҳудуди кори дигарон муҳайё шудааст, фахр накунем."

17 “Ва ҳар кӣ фахр мекунад, бигзор бо Худованд фахр кунад”."

18 Зеро на он кас арзанда аст, ки худро ситоиш мекунад, балки он кас, ки Худованд ӯро ситоиш мекунад."

11

1 Кошки беақлии маро андаке бардошт кунед! Лекин маро бардошт ҳам мекунед."

2 Зеро ман дар ҳаққи шумо бо рашки Худо рашк менамоям, чунки шуморо ба Марди ягонае номзад сохтаам, то чун бокираи поке ба Масеҳ пешниҳод намоям."

3 Аммо тарси он дорам, ки чунон ки мор бо макри худ Ҳавворо фирефта намуд, ончунон фикри шумо низ вайрон шуда, аз самимияте ки ба Масеҳ аст, рӯ тобад."

4 Зеро, агар касе омада, Исои дигареро мавъиза намояд, ғайр аз Он, ки мо Ӯро мавъиза кардем, ё шумо рӯҳи дигаре гиред, ғайр аз Он, ки гирифтед, ё Инҷили дигаре, ғайр аз он чи қабул кардед, шумо онро ба хубӣ бардошт менамоед."

5 Аммо ман гумон мекунам, ки аз он “расулони олӣ” ҳеҷ камӣ надорам."

6 Агарчи дар сухан моҳир нестам, аммо на дар дониш. Лекин мо аз ҳар хусус ба шумо комилан маълум ҳастем."

7 Оё ман гуноҳ кардам, ки худро хор кардам, то шуморо сарбаланд гардонам, чунки Инҷили Худоро ба шумо бемузд мавъиза намудам?"

8 Ҷамоатҳои дигарро бо гирифтани музд ғорат кардам, то хизмати шуморо ба ҷо оварам."

9 Ва ҳангоме ки назди шумо буда, мӯҳтоҷӣ кашидам, ба касе гаронӣ накардам, зеро бародароне ки аз Мақдуния омаданд, норасоии маро пур карданд; худам низ худдорӣ намудам ва хоҳам намуд, то дар ҳеҷ чиз ба шумо гаронӣ накунам."

10 Бо ростии Масеҳ, ки дар ман аст, /мегӯям/: ин фахр дар кишварҳои Охоия аз ман кашида гирифта намешавад."

11 Аз чӣ сабаб? Оё аз он сабаб ки ман шуморо дӯст намедорам? Худо медонад!"

12 Аммо он чи мекунам, боз ҳам хоҳам кард, то фурсати онҳоеро беасос кунам, ки фурсат меҷӯянд, то дар он чи фахр мекунанд, худро бо мо баробар созанд."

13 Зеро онҳо расулони дурӯғин ва коргузорони фиребгар ҳастанд, ки шакли расулони Масеҳро мегиранд."

14 Ва ин аҷиб нест, зеро худи шайтон шакли фариштаи нурро мегирад."

15 Бинобар ин кори бузург нест, ки агар хизматгузорони вай низ шакли хизматгузорони ростиро гиранд; лекин оқибаташон аз рӯи корҳояшон мешавад."

16 Боз мегӯям: касе маро беақл наҳисобад; ва агар чунин набошад, маро ақаллан ҳамчун беақле қабул кунед, то ман ҳам андаке фахр намоям."

17 Он чи мегӯям, на аз ҷониби Худованд мегӯям, балки гӯё аз рӯи беақлӣ, бо чунин эътимоде ки дар фахр аст."

18 Азбаски бисёр касон ҷисмонӣ фахр мекунанд, ман низ фахр мекунам."

19 Зеро шумо, ки боақл ҳастед, беақлонро бо майли тамом бардошт менамоед."

20 Зеро, агар касе шуморо ғулом гардонад, агар касе ҳаққи шуморо хӯрад, агар касе шуморо ғорат кунад, агар касе худро баланд гирад, агар касе шуморо торсакӣ занад, шумо ӯро бардошт менамоед."

21 Бо хиҷолат мегӯям, ки гӯё қуввати мо ба ин корҳо нарасидааст.

Лекин агар касе дар чизе ҷуръат дошта бошад, аз рӯи беақлӣ мегӯям, ки ман низ ҷуръат дорам."

22 Онҳо ибронӣ ҳастанд? Ман низ ҳастам. Исроилӣ ҳастанд? Ман низ ҳастам. Насли Иброҳим ҳастанд? Ман низ ҳастам."

23 Хизматгузорони Масеҳ ҳастанд? Чун касе ки ақлашро гум кардааст, мегӯям, ки ман боз ҳам бештар ҳастам: дар заҳматҳо бештар, дар зери зарбаҳо аз андоза берун, дар зиндонҳо бештар, дар чанголи марг борҳо."

24 Панҷ бор аз яҳудиён як кам чил тозиёна хӯрдам;"

25 се бор маро калтаккорӣ карданд, як бор сангсор карданд, се бор киштии ман ғарқ шуд, як шабонарӯзро дар баҳр гузарондам;"

26 борҳо дар сафарҳо будам, дар хатарҳои дарёҳо, дар хатарҳои роҳзанон, дар хатарҳо аз ҷониби қавми худ, дар хатарҳо аз ҷониби халқҳо, дар хатарҳо дар шаҳр, дар хатарҳо дар биёбон, дар хатарҳо дар баҳр, дар хатарҳо дар миёни бародарони дурӯғин,"

27 дар меҳнат ва дар заҳмат, борҳо бе хоб, дар гуруснагӣ ва ташнагӣ, борҳо дар рӯзадорӣ, дар сармо ва дар бараҳнагӣ."

28 Ғайр аз чизҳои дигар, ҳар рӯз ғамхорӣ дар бораи ҳамаи ҷамоатҳо бар дӯши ман аст."

29 Касе беҳол шавад, оё ман беҳол намешавам? Касе ба васваса афтад, оё ман намесӯзам?"

30 Агар фахр кардан лозим бошад, аз нотавонии худ фахр мекунам."

31 Худо ва Падари Худованд Исои Масеҳ, ки то абад муборак аст, медонад, ки дурӯғ намегӯям."

32 Дар Димишқ волии подшоҳ Ҳорис шаҳри димишқиёнро посбонӣ карда, мехост маро дастгир намояд;"

33 ва маро аз тиреза дар сабад аз девори шаҳр фуроварданд, ва ман аз дасти вай халос шудам."

12

1 Агарчи фахр карданам фоида надорад, ба рӯъёҳо ва ваҳйҳои Худованд мегузарам."

2 Шахсеро дар Масеҳ мешиносам, ки чордаҳ сол пеш то осмони сеюм бурда шуд, — намедонам, оё дар бадан буд ё берун аз бадан, Худо медонад."

3 Ва ин шахсро мешиносам, — намедонам, оё дар бадан буд ё берун аз бадан, Худо медонад, —"

4 ки ба биҳишт бурда шуд ва суханони баённашаванда шунид, ки ба одамизод раво нест онҳоро ба забон оварад."

5 Аз чунин шахс фахр мекунам; лекин аз худам, ғайр аз нотавониҳоям, фахр намекунам."

6 Агар фахр кардан хоҳам ҳам, беақл намешавам, чунки рости гапро мегӯям; лекин худдорӣ менамоям, то касе дар ҳаққи ман аз он чи дар ман мебинад ё аз ман мешунавад, зиёдтар гумон накунад."

7 Ва барои он ки ман ба сабаби фавқулодагии ин ваҳйҳо худро баланд нагирам, неше дар ҷисми ман ҷой дода шудааст, яъне қосиди шайтон барои задани ман, то ки худро баланд нагирам."

8 Се бор ман аз Худованд илтимос намудам, ки он аз ман дур шавад,"

9 вале ба ман гуфт: “Барои ту файзи Ман басанда аст, зеро қуввати Ман дар нотавонӣ комил мешавад”. Ба ин сабаб ман бо майли бештар аз нотавониҳои худ фахр менамоям, то қуввати Масеҳ дар ман сокин гардад."

10 Бинобар ин ман аз нотавониҳо, озорҳо, мӯҳтоҷиҳо, таъқибот ва ситамҳое ки ба хотири Масеҳ мебинам, хушнудам, зеро вақте ки нотавонам, он гоҳ боқувватам."

11 Бо фахр карданам то ба дараҷаи беақлӣ расидаам; шумо маро маҷбур сохтед. Шумо бояд маро ситоиш менамудед, зеро ман аз он “расулони олӣ” аз ҳеҷ ҷиҳат камӣ надорам, гарчанде ки ҳеҷам."

12 Нишонаҳои расул дар миёни шумо бо камоли сабр дар аломатҳо, муъҷизаҳо ва қувваҳо ба амал оварда шуданд."

13 Зеро дар чӣ шумо аз ҷамоатҳои дигар камӣ доред? Магар танҳо дар он ки ман ба шумо гаронӣ накардаам. Ин беинсофии маро бахшед!"

14 Инак, бори сеюм аст, ки ман тайёрам назди шумо биёям, ва ба шумо гаронӣ нахоҳам кард, чунки на чизу чораи шуморо, балки худатонро меҷӯям. Зеро на фарзандон бояд барои падарону модарони худ захира кунанд, балки падарону модарон барои фарзандон."

15 Ман бо майли тамом барои ҷонҳои шумо моли худро сарф намуда, ҷони худро медиҳам, агарчи дар ивази муҳаббати зиёде ки ба шумо дорам, аз ҷониби шумо ба худам муҳаббати камтаре мебинам."

16 Мегӯед, ки ман ба шумо гаронӣ накардаам, лекин, ҳамчун шахси ҳилагар, шуморо бо фиреб ба дом даровардаам."

17 Оё ба воситаи яке аз онҳое ки назди шумо фиристодам, фоидае аз шумо ба даст овардам?"

18 Аз Титус илтимос намуда, бародареро бо ӯ равона кардам; магар Титус аз шумо фоидае ба даст овард? Оё мо дар як рӯҳ ва як равиш рафтор накардем?"

19 Оё боз ҳам гумон доред, ки мо худро пеши шумо сафед карда истодаем? Мо пеши рӯи Худо, дар Масеҳ сухан меронем, ва ҳамаи ин, эй азизон, барои обод кардани шумост."

20 Зеро метарсам, ки дар омаданам шуморо, ончунон ки мехоҳам, наёбам, ва шумо низ маро, ончунон ки мехоҳед, наёбед; /метарсам/, ки байни шумо ҷанҷол, ҳасад, хашм, худхоҳӣ, тӯҳмат, ғайбат, ҳавобаландӣ ва бетартибӣ бошад;"

21 /метарсам/, ки боз, ҳангоме оям, Худои ман маро назди шумо хор созад, ва ман азо гирам барои бисёр касоне ки пештар гуноҳ кардаанд ва аз нопокӣ, фосиқӣ ва бадахлоқие ки ба амал овардаанд, тавба накардаанд."

13

1 Бори сеюм аст, ки назди шумо меоям. “Бо гувоҳии ду ё се шоҳид ҳар сухан исбот мешавад”."

2 Онҳоеро, ки пештар гуноҳ кардаанд, ва ҳамаи дигаронро, — ҳам он вақте ки бори дуюм омада будам, ва ҳам ҳоло ки ғоиб ҳастам, — таъкид намудаам ва бо навиштан таъкид менамоям, ки агар боз оям, амон намедиҳам."

3 Шумо далели онро меҷӯед, ки оё Масеҳ дар ман сухан меронад: Ӯ барои шумо нотавон нест, балки дар миёни шумо тавоност."

4 Зеро, агарчи Ӯ дар ҳолати нотавонӣ ба салиб кашида шуд, лекин бо қуввати Худо зинда аст; мо низ дар Ӯ нотавон ҳастем, лекин ҳамроҳи Ӯ бо қуввати Худо, ки дар шумост, зиндагӣ мекунем."

5 Худро тафтиш намоед, ки оё дар имон ҳастед? Худро санҷед. Ё худро намешиносед, ки Исои Масеҳ дар шумост? Магар ин ки шумо на ончунон ҳастед, ки бояд бошед."

6 Дар хусуси мо, умедворам, шумо хоҳед донист, ки мо ончунон ҳастем, ки бояд бошем."

7 Ва ба Худо дуо мекунам, ки шумо ҳеҷ бадӣ накунед; на ба хотири он ки мо худро ончунон нишон диҳем, ки бояд бошем; балки ба хотири он ки шумо некӣ кунед, агарчи мо на ончунон ба назар намоем, ки бояд бошем."

8 Зеро мо на бар зидди ростӣ, балки /танҳо/ барои ростӣ қувват дорем."

9 Зеро шодӣ мекунем, ҳангоме ки мо нотавон ҳастем, вале шумо боқувват; ва барои ҳамин, яъне дар хусуси комил шуданатон, мо дуо мегӯем."

10 Аз он сабаб ман инро дар вақти набуданам менависам, ки дар омаданам сахтгирӣ накунам аз рӯи он ихтиёре ки Худованд ба ман, на барои харобкорӣ, балки барои бунёдкорӣ додааст."

11 Хуллас, эй бародарон, шод бошед! Комил шавед, тасаллӣ ёбед, якдил бошед, осоишро нигоҳ доред, ва Худои муҳаббат ва осоиш бо шумо хоҳад буд."

12 Ба якдигар бо бӯсаи муқаддас салом расонед. Ҳамаи муқаддасон ба шумо салом мерасонанд."

13 Файзи Худованд Исои Масеҳ ва муҳаббати Худо ва мушоракати Рӯҳулқудс бо ҳамаатон бод. Омин. 

"