1

¹ Rodowód Jezusa Chrystusa, potomka Dawida i Abrahama.

² Abraham był ojcem Izaaka, Izaak ojcem Jakuba, a Jakub ojcem Judy i jego braci.

³ Juda zaś miał z Tamarą Faresa i Zarę, Fares był ojcem Ezrona, a Ezron ojcem Arama.

⁴ Aram był ojcem Aminadaba, Aminadab ojcem Nassona, Nasson ojcem Salomona.

⁵ Salomon miał z Rachabą Boaza, a Boaz Jobeda z Rutą. Jobed zaś był ojcem Izaja.

⁶ Izaj był ojcem króla Dawida, który był ojcem Salomona, a matką była żona Uriasza.

⁷ Salomon był ojcem Roboama, Roboam ojcem Abiasza, a Abiasz ojcem Asafa.

⁸ Asaf był ojcem Jozefata, Jozefat ojcem Jorama, a Joram ojcem Ozjasza.

⁹ Ozjasz był ojcem Joatama, Joatam ojcem Achaza, a Achaz zaś ojcem Ezechiasza.

¹⁰ Ezechiasz był ojcem Manassesa, a Manasses ojcem Amona, Amon zaś ojcem Jozjasza.

¹¹ Jozjasz był ojcem Jechoniasza i jego braci uprowadzonych do Babilonu.

¹² Tam, w Babilonie, Jechoniasz został ojcem Salatiela, a Salatiel ojcem Zerubabela.

¹³ Zerubabel był ojcem Abijuda, Abijud ojcem Eliakima, Eliakim zaś ojcem Adzora.

¹⁴ Adzor był ojcem Sadoka, Sadok ojcem Achima, a Achim ojcem Eliuda.

¹⁵ Eliud był ojcem Eleazara, Eleazar ojcem Matana, Matan zaś ojcem Jakuba.

¹⁶ Jakub był ojcem Józefa, męża Marii, która była matką Jezusa, zwanego też Chrystusem.

¹⁷ Tak więc wszystkich pokoleń od Abrahama do Dawida jest czternaście; od Dawida do uprowadzenia do Babilonu - pokoleń czternaście i od niewoli babilońskiej do Chrystusa - pokoleń czternaście.

¹⁸ Oto w jakich okolicznościach przyszedł na świat Jezus Chrystus: Jego matka, Maria, była narzeczoną Józefa. Zanim się pobrali, okazało się, że Maria z mocy Ducha Świętego spodziewa się dziecka.

¹⁹ Ponieważ Józef był dobrym człowiekiem i nie chciał jej publicznie oskarżać, postanowił bez rozgłosu zerwać zaręczyny.

²⁰ Ta myśl nie dawała mu spokoju. Pewnego razu, gdy zasnął, ukazał mu się Anioł Pana i powiedział: - Józefie, synu Dawida, nie obawiaj się małżeństwa z Marią, gdyż dziecko, którego się spodziewa, poczęte jest z mocy Ducha Świętego.

²¹ Urodzi ona syna, któremu dasz na imię Jezus (to znaczy: Pan jest zbawieniem), bo On wyzwoli lud od grzechu.

²² A to wszystko stało się dlatego, aby spełniło się Słowo Pana, wypowiedziane przez proroka:

²³ Oto panna zostanie matką i urodzi syna, który otrzyma imię Emanuel, to znaczy: Bóg jest z nami.

²⁴ Gdy Józef się obudził, postąpił tak, jak mu polecił Anioł Pana - ożenił się z Marią,

²⁵ ale nie współżył z nią, dopóki nie urodziła syna, któremu dał na imię Jezus.

2

¹ Jezus urodził się za panowania króla Heroda, w Betlejem, położonym . w Judei. Wkrótce potem przybyli do Jerozolimy mędrcy ze Wschodu i dowiadywali się:

² - Gdzie jest to dziecko, które ma być królem Żydów? Widzieliśmy jego gwiazdę, jaśniejącą na Wschodzie i przyszliśmy złożyć mu hołd.

³ Na wieść o tym niepokój ogarnął króla Heroda i całą Jerozolimę.

⁴ Wezwał więc wszystkich kapłanów i biegłych w Prawie i postawił im pytanie: - Gdzie ma się urodzić Mesjasz?

⁵ Odpowiedzieli: - W Judei, w Betlejem, bo tak napisał prorok:

⁶ Ty, Betlejem w ziemi judzkiej, wcale nie jesteś najmniejsze spośród miast książęcych Judei, gdyż z ciebie będzie pochodził władca - pasterz mojego ludu izraelskiego.

⁷ Herod kazał potajemnie sprowadzić do siebie mędrców i wypytywał ich dokładnie, kiedy pojawiła się gwiazda.

⁸ Potem posłał ich do Betlejem: - Idźcie - powiedział - wybadajcie, komu urodził się syn i dajcie mi znać, bo ja też chcę oddać mu hołd.

⁹ Mędrcy wysłuchali króla i ruszyli dalej, a gwiazda, którą przedtem ujrzeli na Wschodzie, wskazywała im drogę, aż stanęła nad miejscem, gdzie było to dziecko.

¹⁰ Na widok gwiazdy ucieszyli się ogromnie.

¹¹ Weszli do domu, a gdy zobaczyli dziecko z jego matką, Marią, padli przed nim na kolana i oddali mu hołd. Potem rozłożyli swe dary i ofiarowali mu złoto, kadzidło i mirrę.

¹² Ostrzeżeni zaś we śnie, by nie wstępowali do Heroda, inną już drogą wracali do swego kraju.

¹³ Gdy mędrcy odjechali, ukazał się we śnie Józefowi Anioł Pana i powiedział: - Wstań, weź dziecko oraz jego matkę i uciekaj do Egiptu, bo Herod zamierza zabić to dziecko. Pozostań tam, dopóki nie dam ci znać.

¹⁴ Tej samej nocy wyruszył więc Józef z dzieckiem i jego matką do Egiptu. Przebywali tam aż do śmierci Heroda.

¹⁵ Tak spełniło się to, co zapowiedział Pan przez proroka: Z Egiptu wezwałem mojego Syna.

¹⁶ Herod widząc, że został wyprowadzony w pole, z wielkiej złości kazał pozabijać w Betlejem i w okolicy wszystkich chłopców w wieku do dwóch lat, zgodnie z tym, czego dowiedział się od mędrców.

¹⁷ W ten sposób spełniła się przepowiednia proroka Jeremiasza:

¹⁸ Słychać było krzyk w Rama, płacz i wielkie narzekanie. To Rachel płacze nad dziećmi - nie ma dla niej pociechy, bo i dzieci już nie ma.

¹⁹ Po śmierci Heroda ukazał się Józefowi w Egipcie podczas snu Anioł Pana i powiedział:

²⁰ - Wstań, weź dziecko i jego matkę i wracaj do Izraela, gdyż ci, co czyhali na jego życie, już nie żyją.

²¹ Wrócił Józef z dzieckiem i jego matką do Izraela.

²² Gdy jednak dowiedział się, że po Herodzie panuje w Judei jego syn Archelaus, bał się tam iść. Skierował się do Galilei, zgodnie z poleceniem otrzymanym we śnie.

²³ Gdy tam dotarł, zamieszkał w miasteczku Nazaret, aby się spełniła prorocka przepowiednia: Będą go nazywać Nazaretańczykiem.

3

¹ W tym właśnie czasie pojawił się na pustyni judzkiej Jan Chrzciciel i wołał:

² - Nawróćcie się! Królestwo Niebios już blisko!

³ To o nim prorok Izajasz powiedział: Głos rozlega się na pustyni: Przygotujcie drogę dla Pana, Prostujcie przed nim ścieżki!

⁴ Jan miał na sobie płaszcz z wełny wielbłądziej, związany w pasie rzemieniem, żywił się szarańczą i miodem dzikich pszczół.

⁵ Schodzili się do niego ludzie z Jerozolimy i całej Judei, a także z okolic nadjordańskich.

⁶ Wyznawali swoje grzechy, a on chrzcił ich w wodach Jordanu.

⁷ Gdy jednak widział, że do chrztu przychodziło także wielu faryzeuszy i saduceuszy, wołał: - Wy, podłe gady, nie myślcie, że uciekniecie przed nadchodzącym gniewem!

⁸ Czynem dajcie dowód swego nawrócenia!

⁹ Niech się wam nie zdaje, że możecie powoływać się na Abrahama jako swego praojca. Zapewniam was: Bóg może nawet te kamienie przemienić w potomków Abrahama.

¹⁰ Co więcej - już siekiera jest przyłożona do korzenia i każde drzewo, które nie rodzi dobrych owoców zostanie wycięte i wrzucone w ogień.

¹¹ Ja was chrzczę wodą na znak nawrócenia, ale ten, co idzie za mną, jest potężniejszy ode mnie. Nie jestem godny, by podawać mu sandały. On was ochrzci ogniem Ducha Świętego.

¹² Trzyma w rękach szuflę, aby oczyścić pszenicę na klepisku; ziarno zgarnie do spichlerza, a plewy wrzuci do ognia, który nie gaśnie.

¹³ Wtedy to przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan, aby dać się ochrzcić.

¹⁴ Ale Jan nie chciał tego zrobić i zapytał: - Dlaczego do mnie przychodzisz? To raczej ty powinieneś mnie ochrzcić.

¹⁵ Jezus odpowiedział: - Ustąp mi, bo tak powinniśmy teraz uczynić. I Jan mu ustąpił.

¹⁶ Zaraz po chrzcie Jezus wyszedł z wody, a wtedy otworzyło się nad nim niebo i zobaczył Ducha Bożego, który jakby lotem gołębia zniżył się i spoczął na nim.

¹⁷ Rozległ się też głos z nieba: - To jest mój ukochany Syn, którego wybrałem.

4

¹ Potem Duch zaprowadził Jezusa na pustynię, gdzie diabeł poddał go . próbie.

² Po czterdziestu dniach postu Jezus poczuł wielki głód.

³ Wtedy zbliżył się do niego kusiciel i powiedział: - Jeśli jesteś Synem Boga, rozkaż, by te kamienie zamieniły się w chleb.

⁴ A Jezus odpowiedział: - Pismo Święte mówi: Nie samym chlebem żywi się człowiek, ale każdym słowem, pochodzącym od Boga.

⁵ Potem zabrał go diabeł do świętego miejsca, postawił na szczycie świątyni

⁶ i powiedział: - Jeśli jesteś Synem Boga, skocz w dół, bo Pismo mówi: Polecił aniołom swoim nosić cię na rękach, abyś nie zranił nogi o kamień.

⁷ A Jezus na to: - Są w Piśmie także słowa:Pana, twego Boga, nie będziesz wystawiał na próbę.

⁸ Następnie wziął go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał mu wszystkie królestwa świata i całą ich świetność,

⁹ po czym powiedział: - Dam ci to wszystko, jeśli upadniesz na twarz i oddasz mi hołd.

¹⁰ Na to odpowiedział mu Jezus: - Wynoś się, szatanie! W Piśmie są bowiem słowa: Panu. twemu Bogu, będziesz oddawał hołd i tylko jemu będziesz służył.

¹¹ I zostawił go diabeł w spokoju. Odtąd aniołowie byli na jego rozkazy.

¹² Gdy Jezus dowiedział się, że Jana wtrącono do więzienia, powrócił do Galilei.

¹³ Przeniósł się jednak z Nazaretu i zamieszkał w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu krain Zebulona i Naftalego.

¹⁴ Tak spełniła się zapowiedź proroka Izajasza:

¹⁵ Kraina Zebulona i kraina Naftalego, wzdłuż drogi nad jeziorem. Zajordanie. Galilea - kraj pogański.

¹⁶ Lud pogrążony w ciemności ujrzy wielkie światło; nad tymi, którzy przebywają w krainie mroków śmierci, rozbłyśnie jasność.

¹⁷ Od tej chwili Jezus zaczął wzywać: - Nawróćcie się, bo Królestwo Niebios już blisko!

¹⁸ Gdy Jezus szedł brzegiem Jeziora Galilejskiego, zobaczył dwóch rybaków: Szymona - zwanego później Piotrem - i jego brata Andrzeja, którzy zarzucali sieć w jezioro.

¹⁹ Zawołał do nich: - Chodźcie ze mną, a nauczę was łowić ludzi.

²⁰ Natychmiast zostawili sieci i poszli za nim.

²¹ Idąc dalej brzegiem, Jezus zobaczył w łodzi dwóch innych braci, Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy razem z ojcem naprawiali sieci. Ich także zawołał.

²² Zostawili więc łódź i ojca i natychmiast poszli z Jezusem.

²³ Odtąd chodził Jezus po całej Galilei, nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Dobrą Nowinę o Królestwie Bożym i leczył ludzi z wszelkich chorób i słabości.

²⁴ Wieść o nim rozeszła się po całej prowincji syryjskiej, dlatego przynoszono do niego wszystkich, którzy się źle czuli i cierpieli z powodu różnych chorób i dolegliwości, obłąkanych, epileptyków i sparaliżowanych, a on ich uzdrawiał.

²⁵ Ciągnęły więc za nim gromady ludzi z Galilei, Dziesięciogrodu, z Jerozolimy i spoza Jordanu.

5

¹ Widząc ten tłum, Jezus wyszedł na wzgórze i usiadł, a gdy podeszli do niego uczniowie

² zaczerpnął tchu i zaczął nauczać:

³ Szczęśliwi, którzy są świadomi swej nędzy, bo mają udział w Królestwie Niebios.

⁴ Szczęśliwi, którzy są zasmuceni, bo Bóg ich pocieszy.

⁵ Szczęśliwi, którzy są łagodni, bo zawładną Ziemią.

⁶ Szczęśliwi, którzy są spragnieni Bożej sprawiedliwości, bo stanie się to, czego pragną.

⁷ Szczęśliwi, którzy są wrażliwi na cudzą niedolę, bo sami doznają współczucia.

⁸ Szczęśliwi, którzy są czystego serca, bo zobaczą Boga.

⁹ Szczęśliwi, którzy są krzewicielami pokoju, bo będą nazwani synami Boga.

¹⁰ Szczęśliwi, którzy są prześladowani za wypełnianie woli Boga, bo mają udział w jego Królestwie.

¹¹ Gdy z mojego powodu spadną na was obelgi, prześladowania, wszelkiego rodzaju złe i kłamliwe słowa, uważajcie się za szczęśliwych.

¹² Cieszcie się i bądźcie dobrej myśli, bo czeka was w niebie wielka nagroda; prorocy, którzy żyli przed wami, tak samo byli prześladowani.

¹³ Wy jesteście dla świata jak sól; gdy sól straci moc, nadaje się tylko do wyrzucenia.

¹⁴ Wy jesteście dla świata jak światło; miasto położone na wzgórzu widać z daleka.

¹⁵ Gdy ktoś zapala świecę, nie chowa jej pod korcem, ale stawia na świeczniku, aby świeciła wszystkim w domu.

¹⁶ Niech tak świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i oddawali cześć waszemu Ojcu, który jest w niebie.

¹⁷ Nie myślcie, że przyszedłem unieważnić Prawo lub proroctwa. Nie! Przyszedłem je spełnić.

¹⁸ Zapewniam was: Dopóki niebo i ziemia będą istnieć, najmniejsza litera ani znak w Prawie Mojżesza nie utracą ważności.

¹⁹ Kto unieważni choćby najmniejsze przykazanie i tak będzie nauczał ludzi, ten zostanie uznany za ostatniego w Królestwie Niebios; a kto będzie postępował zgodnie z przykazaniami i tak też nauczał, będzie się cieszył uznaniem w Królestwie Niebios.

²⁰ Ostrzegam was jednak: Jeśli nie będziecie przewyższać w spełnianiu woli Boga znawców Prawa i faryzeuszy, nie wejdziecie do Królestwa Niebios.

²¹ Znacie przykazanie dane praojcom: Nie będziesz zabijał, a kto zabije będzie oddany pod sąd.

²² A ja wam mówię: Kto się gniewa na swego brata, będzie oddany pod sąd: a kto powie do bliźniego - ty durniu! - winien stanąć przed trybunałem. Kto zaś powie - ty bezbożniku! - tego czeka ogień w piekle.

²³ Gdybyś więc szedł złożyć ofiarę na ołtarzu, a przypomniałbyś sobie, że twój brat gniewa się na ciebie,

²⁴ zostaw swój dar przed ołtarzem i najpierw idź pogodzić się z bratem, później dopiero złóż w ofierze swój dar.

²⁵ Staraj się dojść do zgody ze swoim wierzycielem, dopóki jeszcze idziecie razem, aby wierzyciel nie przyprowadził ciebie do sędziego, który kazałby strażnikom osadzić cię w więzieniu.

²⁶ Ostrzegam: Nie wyjdziesz stamtąd, dopóki nie oddasz długu aż do ostatniego grosza.

²⁷ Znacie przykazanie: Nie będziesz łamał wierności małżeńskiej.

²⁸ A ja wam mówię: Gdy ktoś patrząc na kobietę, chciałby ją mieć, ten już w myślach złamał wierność małżeńską.

²⁹ Jeśli twoje prawe oko prowadzi cię do zguby, daj się raczej oślepić, bo lepiej utracić jedno oko, niż całe ciało wydać na zagładę w piekle.

³⁰ Jeśli twoja prawa ręka prowadzi cię do zguby, daj ją sobie odciąć, bo lepiej utracić jedną część ciała, niż z nieuszkodzonym ciałem pójść na zagładę w piekle.

³¹ Jest takie prawo: Kto chce się rozwieść, winien dać żonie list rozwodowy.

³² A ja wam mówię: Kto się rozwodzi, ten łamie wierność małżeńską, chyba że przyczyną rozwodu jest rozwiązłe życie; również ten, kto poślubia osobę rozwiedzioną, łamie wierność małżeńską.

³³ Znacie przykazanie dane praojcom: Nie będziesz składał fałszywej przysięgi, lecz dotrzymasz przysięgi przed Bogiem.

³⁴ A ja wam mówię: Nie przysięgajcie w ogóle ani na niebo, bo to tron Boga,

³⁵ ani na ziemię, bo to podnóżek jego stóp, ani na Jerozolimę, bo to miasto wielkiego króla,

³⁶ ani na swoją głowę, bo nie od ciebie zależy, czy masz włosy jasne czy ciemne.

³⁷ Zawsze macie mówić "tak" albo "nie". Każde zbędne słowo pochodzi od Złego.

³⁸ Znacie przykazanie: Oko za oko, ząb za ząb.

³⁹ A ja wam mówię: Nie szukajcie zemsty na tym, kto wam wyrządził krzywdę; jeśli ktoś uderzy cię w prawy policzek, nadstaw mu i lewy.

⁴⁰ Kto by chciał podać cię do sądu z powodu koszuli, temu oddaj i płaszcz.

⁴¹ Gdy ktoś nalega na ciebie, byś poszedł z nim jedną milę, przejdź z nim dwie.

⁴² Temu, kto cię o coś prosi - daj; od tego, kto chce pożyczyć od ciebie - nie odwracaj się.

⁴³ Znacie przykazanie: Będziesz kochał bliźniego swego, a wroga będziesz nienawidził.

⁴⁴ A ja wam mówię: Kochajcie swoich wrogów i módlcie się za tych, którzy was gnębią,

⁴⁵ abyście mogli być synami swojego niebiańskiego Ojca; On bowiem każe słońcu świecić zarówno dla dobrych, jak i dla złych. On też zsyła deszcz dla tych, którzy postępują zgodnie z jego wolą i dla tych. którzy jej nie spełniają.

⁴⁶ Bo cóż w tym dziwnego, że będziecie życzliwi wobec tych, którzy do was odnoszą się życzliwie, przecież i celnicy tak samo postępują.

⁴⁷ Albo cóż w tym nadzwyczajnego, jeżeli będziecie pozdrawiali tylko swoich współbraci? Obcy też to potrafią.

⁴⁸ Niech waszym celem będzie doskonałość, której pełnia jest w waszym niebiańskim Ojcu.

6

¹ Nie bądźcie pobożni na pokaz, bo nie otrzymacie nagrody od waszego . Ojca, który jest w niebie.

² Gdy udzielasz wsparcia ubogiemu, nie każ trąbić o tym w synagogach i na ulicach, jak to czynią obłudnicy, by zdobyć uznanie. Zapewniam was - oni już otrzymują swoją zapłatę.

³ Gdy ty udzielasz ubogiemu wsparcia, niech o tym nie wiedzą nawet twoi najbliżsi.

⁴ Niech twoja dobroczynność pozostanie w ukryciu, a twój Ojciec, który widzi i to, co ukryte, wynagrodzi cię.

⁵ Gdy się modlicie, nie postępujcie jak obłudnicy. Lubią oni modlić się w synagogach i na ulicach, by ich ludzie widzieli. Zapewniam was, oni już otrzymują swoją zapłatę.

⁶ Ale ty, gdy się modlisz, zamknij za sobą drzwi i módl się do swego Ojca w ukryciu, a twój Ojciec, który widzi i to, co ukryte, wynagrodzi cię.

⁷ Nie bądźcie w modlitwie gadatliwi jak poganie, którym wydaje się, że dzięki gadulstwu zostaną wysłuchani.

⁸ Nie bądźcie podobni do nich, gdyż Bóg, Ojciec wasz wie, czego wam potrzeba, zanim jeszcze go o coś poprosicie.

⁹ Wy zatem tak się módlcie: Ojcze nasz, który jesteś w niebie, Twoje imię niech będzie święte,

¹⁰ Twoje Królestwo niech nastanie, Twoja wola niech się dzieje, jak w niebie, tak i na ziemi.

¹¹ Chleba powszedniego daj nam dzisiaj,

¹² nasze winy przebacz nam, jak i my przebaczamy naszym winowajcom.

¹³ I nie wystawiaj nas na próbę, ale wybaw nas od złego. Do ciebie bowiem należy Królestwo, moc i chwała na wieki. Amen.

¹⁴ Jeśli przebaczycie ludziom ich przewinienia, to Ojciec niebiański wam przebaczy,

¹⁵ a jeśli nie przebaczycie ludziom, to i wasz Ojciec nie przebaczy wam.

¹⁶ Nie udawajcie smutnych w czasie postu jak obłudnicy, którzy chodzą z brudną twarzą, by widziano, że zachowują post. Zapewniam was - oni już otrzymują swoją zapłatę,

¹⁷ A ty na czas postu uczesz się i umyj twarz,

¹⁸ bo nie ludziom, ale Ojcu, który działa w ukryciu, powinieneś pokazać, że pościsz. Ojciec widzi to, co ukryte i nagrodzi cię.

¹⁹ Nie zdobywajcie majątku na ziemi, gdzie mole i rdza niszczą go i gdzie złodzieje grasują i kradną.

²⁰ Ale zdobywajcie majątek w niebie, gdzie mole ani rdza go nie zniszczą i gdzie złodzieje nie grasują i nie kradną.

²¹ Gdzie twój skarb, tam twoje serce.

²² Światło dociera do człowieka przez oko. Gdy twoje oko jest czyste, światło rozjaśnia całe twoje wnętrze.

²³ Gdy zaś nie jest czyste, całe twoje wnętrze tonie w ciemnościach. Jeśli więc światło w tobie nie rozprasza ciemności, to jakże wielka musi być ta ciemność.

²⁴ Nikt nie może być sługą dwóch panów, bo albo jednego znienawidzi, a drugiego pokocha, albo jednemu będzie oddany, a drugiego zaniedba. Nie możecie być sługami Boga i mamony.

²⁵ Dlatego mówię wam: nie martwcie się o swoje życie, czy będziecie mieli co jeść i pić, ani o ciało, w co się ubrać, bo życie to coś więcej niż jedzenie, a ciało to coś więcej niż ubranie.

²⁶ Przypatrzcie się ptakom - nie sieją, nie zbierają plonów, ani nie gromadzą zapasów, a wasz niebiański Ojciec troszczy się o nie. Czy wy nie jesteście więcej warci niż ptaki?

²⁷ Kto z was może przedłużyć sobie życie o jeden dzień, choćby jak najbardziej o to zabiegał?

²⁸ A czemu troszczycie się o ubranie? Popatrzcie na kwiaty polne - nie pracują i nie przędą,

²⁹ a zapewniam was: nawet Salomon z całym swoim przepychem nie wyglądał tak pięknie, jak jeden z nich.

³⁰ Jeśli więc Bóg tak przystroił rośliny na polu, które dziś kwitną, a jutro pójdą do pieca, to o was więcej się troszczy - wy, ludzie małej wiary.

³¹ Nie martwcie się i nie narzekajcie, co będziemy jedli i pili, albo w co się ubierzemy,

³² bo za tym właśnie uganiają się ludzie tego świata. Wasz Ojciec w niebie wie, czego wam potrzeba.

³³ Przede wszystkim szukajcie Królestwa Bożego i jego sprawiedliwości, a wtedy wszystko inne dostaniecie.

³⁴ Nie martwcie się więc o dzień jutrzejszy, bo jutro będziecie mieli inne troski, a i dziś zmartwień wam nie braknie.

7

¹ Nie osądzajcie innych, aby Bóg was nie osądził,

² bo jak wy osądzacie, tak samo będziecie osądzeni; jaką miarą mierzycie, taką i wam odmierzą.

³ Dlaczego dostrzegasz źdźbło w oku swego brata, a belki w swoim nie widzisz?

⁴ Jak możecie mówić do brata: Pozwól, że wyjmę ci źdźbło z oka, skoro w twoim tkwi belka?

⁵ Obłudniku! Najpierw wyjmij belkę z własnego oka, a wtedy poprawi ci się wzrok i będziesz mógł usunąć źdźbło z oka swojego brata.

⁶ Tego, co święte nie dawajcie psom, nie rzucajcie pereł przed świnie, bo najpierw je podepczą, a potem odwrócą się i pogryzą was.

⁷ Proście, a dostaniecie, szukajcie, a znajdziecie, pukajcie, a otworzą wam.

⁸ Bo ten, kto prosi - otrzymuje, kto szuka - znajduje, a temu, kto puka - otwierają.

⁹ Czy jest wśród was człowiek, który dałby synowi kamień, gdy prosi o chleb?

¹⁰ Albo węża, gdy prosi o rybę?

¹¹ Jeśli więc wy, choć nie jesteście dobrzy, dajecie swoim dzieciom rzeczy dobre, to tym bardziej wasz Ojciec w niebie da rzeczy dobre tym, którzy go proszą.

¹² A więc postępujcie z ludźmi tak, jak byście chcieli, żeby oni z wami postępowali, bo taki jest sens Prawa i proroków.

¹³ Wchodźcie przez ciasną bramę, bo szeroka brama i wygodna droga prowadzi do zguby, a wielu nią idzie.

¹⁴ Natomiast ciasna brama i wąska droga prowadzi do życia, ale niewielu ją znajduje.

¹⁵ Miejcie się na baczności przed fałszywymi prorokami, którzy przychodzą do was w owczej skórze, choć w istocie to drapieżne wilki.

¹⁶ Poznacie ich po tym, jakie przynoszą owoce. Czy z głogu można zrywać winogrona albo figi z ostu?

¹⁷ Tylko szlachetne drzewo rodzi dobre owoce, a dzikie rodzi złe.

¹⁸ Jak szlachetne drzewo nie może rodzić złych owoców, tak dzikie drzewo nie może rodzić dobrych.

¹⁹ Drzewo, które nie przynosi dobrych owoców, nadaje się tylko do wycięcia i spalenia.

²⁰ Tak więc poznacie ich po tym, jakie przynoszą owoce.

²¹ Nie każdy, kto mówi do mnie: Ach, Panie, Panie! - dostanie się do Królestwa Bożego, lecz ten, kto wypełnia wolę mego Ojca, który jest w niebie.

²² W dniu sądu wielu będzie mówić do mnie: Panie, czy nie prorokowaliśmy w twoim imieniu? Panie, czy nie ujarzmialiśmy demonów i czy w twoim imieniu nie dokonywaliśmy wielu cudów?

²³ Ale ja oświadczę: Nie znam was! Idźcie ode mnie wy, którzy dopuszczacie się bezprawia.

²⁴ A zatem każdy, kto słucha moich słów i zgodnie z nimi postępuje, podobny jest do człowieka mądrego, który zbudował sobie dom na skale.

²⁵ I chociaż potem spadł ulewny deszcz, wezbrały potoki i w dom uderzyła wichura, jednak nie zawalił się, bo był postawiony na skale.

²⁶ Natomiast ten, kto słucha tych moich słów, lecz według nich nie postępuje, podobny jest do człowieka głupiego, który zbudował sobie dom na piasku.

²⁷ A gdy spadł deszcz ulewny, potoki wezbrały i uderzyła wichura, dom zawalił się i legł w ruinie.

²⁸ Tak zakończył Jezus swoje kazanie, a tłumy podziwiały jego naukę,

²⁹ bo nie nauczał ich jak znawcy Prawa, ale jak ten, kto ma pełnię władzy.

8

¹ Gdy Jezus schodził ze wzgórza, szły za nim tłumy ludzi.

² Wtedy zbliżył się do niego pewien trędowaty, pokłonił się przed nim aż do ziemi i powiedział: - Panie, jeśli zechcesz, możesz mnie uzdrowić.

³ Jezus wyciągnął rękę, dotknął go i powiedział: - Chcę, bądź oczyszczony. W tej samej chwili trędowaty został uzdrowiony.

⁴ A Jezus dodał: - Pamiętaj, nie mów o tym nikomu - idź jednak do kapłana, niech cię zbada i stwierdzi, że jesteś czysty, potem złóż ofiarę nakazaną przez Mojżesza.

⁵ Kiedy Jezus wszedł do Kafarnaum, przyszedł do niego setnik z taką prośbą:

⁶ - Panie, mój służący leży w domu porażony paraliżem i bardzo cierpi.

⁷ Jezus odpowiedział: - Przyjdę i wyleczę go.

⁸ Na to setnik: - Panie, zbyt wielki to dla mnie zaszczyt, abyś przychodził do mnie, wystarczy, że powiesz jedno słowo, a mój sługa wyzdrowieje.

⁹ Przecież i ja podlegam władzy, mam też pod sobą żołnierzy i gdy mówię jednemu "idź" - to idzie, a drugiemu "chodź tu" - to przychodzi, a do tego, co jest na służbie mówię "zrób to" - i on robi.

¹⁰ Gdy to Jezus usłyszał, zdziwił się i powiedział do tych, którzy mu towarzyszyli: - Doprawdy! Mówię wam, że u nikogo w Izraelu nie spotkałem się z taką wiarą.

¹¹ Dlatego zapewniam was, wielu obcych ze Wschodu i Zachodu przyjdzie i razem z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem zasiądą do uczty w Królestwie Niebios,

¹² a ci, którzy byli wybrańcami Boga, zostaną wyrzuceni w ciemną noc, gdzie będzie słychać płacz i zgrzytanie zębów.

¹³ Potem zwrócił się Jezus do setnika: - Uwierzyłeś, niech więc się tak stanie. W tym samym czasie służący wyzdrowiał.

¹⁴ Następnie wszedł Jezus do domu Piotra i zobaczył, że jego teściowa leży w gorączce.

¹⁵ Dotknął jej ręki i gorączka ustąpiła; wtedy kobieta wstała i zaczęła podawać do stołu.

¹⁶ O zmierzchu przyprowadzono do Jezusa wielu obłąkanych, a On słowem ujarzmiał demony i uzdrawiał wszystkich cierpiących.

¹⁷ W ten sposób spełniła się zapowiedź proroka Izajasza: On wziął na siebie nasze słabości i znosił nasze choroby.

¹⁸ Gdy Jezus zobaczył, że wokół niego gromadzi się tłum, kazał odpłynąć na drugą stronę jeziora.

¹⁹ Tam podszedł do niego pewien znawca Prawa i powiedział: - Dokąd ty pójdziesz, Nauczycielu, ja pójdę z tobą.

²⁰ - Lisy mają nory, a ptaki gniazda - odpowiedział Jezus - Syna Człowieczego nie ma nigdzie schronienia.

²¹ Inny spośród jego uczniów powiedział: - Panie! Pozwól, że najpierw zajmę się pogrzebem mojego ojca.

²² A Jezus na to: - Chodź ze mną, a martwym pozostaw grzebanie umarłych.

²³ Potem Jezus wsiadł do łodzi. Jego uczniowie też z nim popłynęli.

²⁴ Wtem na jeziorze zerwała się gwałtowna burza i fale zalewały łódź. On tymczasem spał.

²⁵ Rzucili się więc uczniowie do niego i obudzili go: - Panie, ratuj! Giniemy!

²⁶ A on na to: - Dlaczego się boicie, wy ludzie słabej wiary? Potem wstał, ujarzmił wiatr i fale. Zapanowała cisza.

²⁷ Ludzie pytali ze zdumieniem: - Kto to jest, że nawet wichry i fale go słuchają?

²⁸ Gdy przepłynął na drugi brzeg w okolice Gadary, przybiegli do niego dwaj ludzie, opanowani przez demony, którzy mieli kryjówkę w grobach. Ponieważ byli groźni dla otoczenia, nikt nie miał odwagi tamtędy przechodzić.

²⁹ Obaj zaczęli krzyczeć: - Zostaw nas w spokoju, Synu Boga! Już teraz przyszedłeś nas dręczyć?

³⁰ A w pobliżu pasło się duże stado świń.

³¹ Demony zaczęły go błagać: - Jeśli już nas wyrzucasz, pozwól nam wejść w to stado świń.

³² Powiedział do nich: - Precz stąd! Opuściły więc tych ludzi i wpadły między świnie. A całe stado zerwało się, pognało po zboczu do jeziora i utonęło.

³³ Ci, którzy pilnowali świń uciekli do miasteczka i opowiedzieli o całym zajściu z obłąkanymi.

³⁴ Wtedy mieszkańcy miasta wyszli na spotkanie Jezusa, a gdy go zobaczyli, błagali, aby odszedł z tej okolicy.

9

¹ Wsiadł więc do łodzi i popłynął z powrotem do swojego miasta.

² Tam przynieśli do niego na noszach człowieka sparaliżowanego. Jezus, widząc z jaką wiarą przychodzą, powiedział do chorego: - Synu, bądź dobrej myśli, jesteś wolny od swoich grzechów.

³ Znawcy Prawa pomyśleli sobie: to przecież bluźnierstwo!

⁴ Ale Jezus przejrzał ich myśli i zapytał: - Czemu tak źle o mnie myślicie?

⁵ Co jest łatwiej powiedzieć: jesteś wolny od swoich grzechów, czy też: wstań i zacznij chodzić?

⁶ Musicie wiedzieć, że Syn Człowieczy ma na ziemi prawo uwalniać od grzechów, dlatego mówię teraz sparaliżowanemu:

⁷ Wstań, zabierz nosze i idź do domu. A on wstał i poszedł do domu.

⁸ Gdy to ludzie zobaczyli, przelękli się i sławili Boga za to, że obdarzył człowieka taką mocą.

⁹ Odchodząc stamtąd Jezus zobaczył człowieka, który pobierał cło; miał on na imię Mateusz. Powiedział mu: - Choć ze mną!

¹⁰ On wstał i poszedł z Jezusem. Potem, gdy Jezus odpoczywał w domu za stołem, zeszło się tam wielu poborców podatków i ludzi o złej sławie, którzy zajęli miejsce koło Jezusa i jego uczniów.

¹¹ Z tego powodu faryzeusze pytali uczniów Jezusa: - Dlaczego wasz Nauczyciel zasiada przy jednym stole z poborcami podatków i ludźmi o złej sławie?

¹² Jezus usłyszał to i powiedział: - Tylko ludzie chorzy potrzebują lekarza, a nie zdrowi.

¹³ A teraz nauczcie się, co to naprawdę znaczy - Miłości chcę, a nie ofiary. Nie przyszedłem nawoływać nieskazitelnych, ale zbłąkanych.

¹⁴ Potem przyszli do niego uczniowie Jana i zapytali: - Dlaczego my i faryzeusze zachowujemy post, a twoi uczniowie nie zachowują?

¹⁵ Jezus im odpowiedział: - Goście weselni nie mogą być smutni, dopóki pan młody jest wśród nich. Ale nadejdzie czas, że zabiorą im pana młodego - wtedy będą pościć.

¹⁶ Nikt nie łata starego ubrania kawałkiem nowego sukna, bo tkanina się rozrywa i robi się jeszcze większa dziura.

¹⁷ Nie wlewa się też młodego wina do starych bukłaków, bo pękają i marnują się, a wino wycieka. Młode wino trzeba nalewać do nowych bukłaków - wtedy się nie zniszczy.

¹⁸ Gdy Jezus to do nich mówił, wszedł pewien zwierzchnik synagogi, pokłonił się przed nim aż do ziemi i powiedział: - Moja córka przed chwilą umarła, ale przyjdź połóż na nią rękę, a wróci do życia.

¹⁹ Wstał więc Jezus i razem z uczniami poszedł do niego.

²⁰ Po drodze zdarzyło się, że pewna kobieta, która od dwunastu lat miewała krwotoki, zbliżyła się do Jezusa z tyłu i dotknęła jego płaszcza,

²¹ bo pomyślała sobie: gdybym tylko mogła dotknąć jego płaszcza byłabym zdrowa.

²² A Jezus odwrócił się, zobaczył ją i powiedział: - Bądź dobrej myśli córko, twoja wiara cię ocaliła. W tej samej chwili kobieta wyzdrowiała.

²³ Gdy Jezus przyszedł do domu zwierzchnika synagogi i zobaczył żałobnych flecistów i hałaśliwy tłum,

²⁴ zawołał: - Wyjdźcie stąd! To dziecko nie umarło, tylko śpi. Wtedy zaczęli się z niego naśmiewać.

²⁵ Gdy wypędzono tłum, on wszedł do izby, wziął dziewczynkę za rękę i ona wstała.

²⁶ Wiadomość o tym wydarzeniu rozeszła się po całej okolicy.

²⁷ Gdy Jezus odchodził stamtąd, szli za nim dwaj niewidomi, głośno wołając: - Synu Dawida, zlituj się nad nami!

²⁸ A kiedy wszedł do domu, niewidomi zbliżyli się do niego. Zapytał ich więc: - Czy wierzycie, że mogę coś dla was zrobić? Odpowiedzieli: - Tak, Panie!

²⁹ Wtedy dotknął ich oczu i powiedział: - Niech tak będzie, jak wierzycie.

³⁰ I niewidomi odzyskali wzrok, ale Jezus zażądał: - Pamiętajcie, aby nikt się o tym nie dowiedział.

³¹ Oni jednak poszli i rozsławili jego imię po całej okolicy.

³² Zaledwie tamci odeszli, przyprowadzono do Jezusa niemowę, który był opanowany przez demona.

³³ Jezus uwolnił go z jego mocy i niemy zaczął mówić, a ludzie dziwili się i wołali: - Nigdy w Izraelu nie wydarzyło się nic podobnego.

³⁴ Ale faryzeusze oświadczyli: - On uwalnia od demonów, bo tę władzę otrzymał od ich księcia.

³⁵ Mimo to Jezus chodził po miastach i wsiach, nauczał w synagogach i głosił Dobrą Nowinę o Królestwie Bożym, a także leczył z każdej choroby i dolegliwości.

³⁶ Gdy patrzył na lud, było mu go bardzo żal, że taki udręczony i zagubiony jak owce bez pasterza.

³⁷ Powiedział wtedy swoim uczniom: - Wiele jest roboty przy żniwach, ale brak robotników;

³⁸ proście więc Gospodarza, aby posłał robotników na swoje żniwa.

10

¹ Potem zawołał swoich dwunastu uczniów i dał im moc ujarzmiania demonów i uzdrawiania z różnych chorób i dolegliwości.

² A oto imiona dwunastu apostołów: najpierw Szymon, zwany też Piotrem, potem jego brat Andrzej oraz Jakub i jego brat Jan, synowie Zebedeusza.

³ Filip, Bartłomiej, Tomasz, celnik Mateusz, Jakub - syn Alfeusza i Tadeusz,

⁴ Szymon ze stronnictwa zelotów i Judasz z Kariotu, który potem zdradził Jezusa.

⁵ Tych dwunastu Jezus wysłał z takim poleceniem: - Nie chodźcie do pogan i omijajcie miasta samarytańskie.

⁶ Idźcie natomiast do owiec, które zginęły z zagrody Izraela.

⁷ Idźcie więc i rozgłaszajcie wieść: Królestwo Niebios jest blisko.

⁸ Przywracajcie chorym zdrowie, a umarłym życie, uzdrawiajcie trędowatych, uwalniajcie od demonów. Róbcie to za darmo - darmo otrzymaliście, za darmo dawajcie.

⁹ Nie bierzcie ze sobą żadnych pieniędzy złotych, srebrnych, a nawet miedzianych.

¹⁰ Tak samo torby na drogę, dwóch ubrań, sandałów czy laski, bo kto pracuje, jest wart swego wynagrodzenia.

¹¹ Gdy wejdziecie do jakiegoś miasta lub wioski, dowiedzcie się, kto tam by was godnie przyjął. U niego się zatrzymajcie, zanim pójdziecie dalej.

¹² Wchodząc pozdrówcie domowników życzeniem pokoju.

¹³ Jeśli godnie was przyjmą, niech zapanuje w tym domu pokój, jeśli was nie przyjmą, niech się życzenie pokoju nie spełni.

¹⁴ Opuśćcie taki dom i miasto, gdzie was nie przyjmą i nie zechcą słuchać i otrząśnijcie proch ze swoich nóg.

¹⁵ Zapewniam was: Mieszkańcom Sodomy i Gomory lżej będzie w dniu sądu niż obywatelom takiego miasta.

¹⁶ Uważajcie, posyłam was jakby owce między wilki; bądźcie czujni jak węże, ale ufni jak gołębie.

¹⁷ Bądźcie przygotowani na to, że ludzie będą was ciągać po sądach i bić w synagogach.

¹⁸ Z mojego powodu będą was stawiać przed urzędami i władcami; będziecie wtedy mogli świadczyć o mnie wobec nich i pogan.

¹⁹ Gdy już staniecie przed sądem, nie martwcie się o to, co i jak macie mówić. Będziecie to wiedzieli o właściwej porze,

²⁰ bo to nie wy, lecz Duch waszego Ojca mówić będzie przez was.

²¹ Brat wyda brata na śmierć, a ojciec syna; dzieci wystąpią przeciw rodzicom i wydadzą ich na śmierć.

²² Wszyscy was znienawidzą z mojego powodu; kto jednak wytrwa do końca, będzie ocalony.

²³ A kiedy was będą prześladować w jednym mieście, schrońcie się do innego. Zapewniam was, nie zdążycie obejść miast w Izraelu, a Syn Człowieczy przyjdzie.

²⁴ Uczeń nie przewyższa nauczyciela, ani sługa nie jest ważniejszy niż jego pan.

²⁵ Dobrze jest, gdy uczeń osiągnie to, co nauczyciel, a sługa to, co jego pan. Skoro pana domu przezwali Belzebubem, to tym gorzej nazwą domowników.

²⁶ Ale nie bójcie się, bo wszystko, co ukryte, będzie ujawnione, a to, co tajne, też wyjdzie na jaw.

²⁷ Co ja wam mówię w mroku nocy, wy mówcie w blasku dnia, a czego dowiedzieliście się w tajemnicy - rozgłaszajcie publicznie.

²⁸ Nie bójcie się więc tych, którzy zabijają ciało, ale duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej tego, kto może i ciało, i duszę zniszczyć w Gehennie.

²⁹ Czy nie sprzedaje się pary wróbli za jeden grosz? A przecież żaden z nich nie spadnie za ziemię, jeśli wasz Ojciec tego nie zechce.

³⁰ Nawet wszystkie włosy na waszej głowie są policzone.

³¹ A więc nie bójcie się; jesteście więcej warci niż wiele wróbli.

³² Kto zatem przyzna się do mnie przed ludźmi, do tego ja się przyznam przez moim Ojcem w niebie.

³³ A kto by się wyrzekł mnie przed ludźmi, tego i ja się wyrzeknę przed moim Ojcem w niebie.

³⁴ Nie myślcie, że z moim przyjściem zapanuje na ziemi pokój, nie, raczej walka.

³⁵ Przyszedłem poróżnić syna z ojcem, córkę z matką i synową z teściową.

³⁶ Tak więc najbliżsi krewni staną się dla siebie wrogami.

³⁷ Kto kocha swego ojca lub matkę bardziej niż mnie, ten nie jest mnie godny; kto kocha syna lub córkę bardziej niż mnie, ten nie jest mnie godny.

³⁸ Nie jest mnie godny również ten, kto nie bierze swego krzyża i nie idzie za mną.

³⁹ Kto kurczowo chwyta się życia, ten je straci, a kto poświęci swoje życie dla mnie, ten je odzyska.

⁴⁰ Kto was przyjmuje w swoim domu, ten mnie przyjmuje, a kto mnie przyjmuje, ten przyjmuje tego, który mnie posłał.

⁴¹ Kto przyjmuje proroka jako męża Bożego, otrzyma godną zapłatę; także ten, kto przyjmuje człowieka sprawiedliwego jako miłego Bogu, otrzyma godną zapłatę.

⁴² A kto by podał kubek zimnej wody najbiedniejszemu człowiekowi jako memu uczniowi - zapewniam was - nie minie go nagroda.

11

¹ Jezus skończył wydawać polecenia dwunastu uczniom i odszedł stamtąd, aby w ich miasteczkach nauczać i głosić Słowo Boże.

² Kiedy Jan w więzieniu usłyszał o działalności Chrystusa, posłał do niego uczniów z zapytaniem:

³ - Czy to ty jesteś tym, który miał przyjść, czy mamy czekać na kogoś innego?

⁴ A Jezus na to: - Idźcie i zdajcie sprawę Janowi z tego, co słyszycie i co widzicie:

⁵ niewidomi odzyskują wzrok, kulawi zaczynają dobrze chodzić, trędowaci wracają do zdrowia, głusi odzyskują słuch, umarli wstają do życia, a ludzie biedni słuchają Dobrej Nowiny.

⁶ Szczęśliwy ten, kto nie straci wiary we mnie.

⁷ Po ich odejściu zaczął Jezus mówić do zgromadzonych ludzi o Janie: - Po co poszliście na pustynię? Oglądać trzcinę chwiejącą się na wietrze?

⁸ Po co więc poszliście? Zobaczyć człowieka pięknie ubranego? Ludzie pięknie wystrojeni mieszkają w królewskich pałacach.

⁹ No więc, po co poszliście? Zobaczyć proroka? Możecie być pewni - kogoś znaczniejszego niż proroka!

¹⁰ To ten, o którym mówi Pismo: Wysyłam przed tobą mojego zwiastuna, który przygotuje ci drogę.

¹¹ Zapewniam was, że nikt z ludzi nie jest większy od Jana Chrzciciela, ale nawet najmniej ważny w Królestwie Niebios znaczy więcej niż on.

¹² Od czasów Jana Chrzciciela aż do tej chwili różni ludzie gwałtem chcą się wedrzeć do Królestwa Niebios i zagarnąć je dla siebie.

¹³ bo zapowiedzieli to prorocy i Prawo dawno przez Janem.

¹⁴ Zechciejcie to zrozumieć - on jest Eliaszem, który miał znowu przyjść.

¹⁵ Nie puszczajcie mimo uszu tego, co słyszycie.

¹⁶ Do kogo mam porównać dzisiejszych ludzi? Chyba do dzieci, które bawią się na placu i przygadują sobie:

¹⁷ Graliśmy wam na piszczałce, nie chcieliście tańczyć, śpiewaliśmy żałobne pieśni, nie chcieliście płakać.

¹⁸ A kiedy pojawił się Jan, pościł, nie pił wina, mówiono: To fanatyk.

¹⁹ A gdy przyszedł Syn Człowieczy, który je i pije, to mówią: Żarłok i pijak, zadaje się z ludźmi o złej sławie. Oto cała ich mądrość.

²⁰ Potem zaczął ganić te miasta, w których dokonał największych czynów, za to, że się nie nawróciły:

²¹ Biada tobie Chorazynie, biada tobie Betsaido! Gdyby w Tyrze i Sydonie wydarzyły się te cuda, jakie wydarzyły się u was, mieszkańcy ich od dawna pokutowaliby we włosiennicy i z popiołem na głowie.

²² Ale zapewniam was: Tyrowi i Sydonowi lżej będzie w dniu sądu, niż wam.

²³ A ty, Kafarnaum, czy masz być wywyższone aż pod niebo? Nie! Będziesz strącone aż na dno przepaści, bo gdyby w Sodomie działy się takie cuda, jakie wydarzyły się w twoich murach, przetrwałaby do dziś.

²⁴ Ale powtarzam: Ziemi sodomskiej lżej będzie w dniu sądu, aniżeli tobie.

²⁵ Potem Jezus odezwał się: - Ojcze, Panie nieba i ziemi, dziękuję ci za to, że te sprawy zakryłeś przed mądrymi i uczonymi, a odsłoniłeś je ludziom prostym.

²⁶ Wiem Ojcze, że taka jest twoja wola.

²⁷ Ojciec przekazał mi wszystko, bo tylko Ojciec zna Syna i tylko Syn zna Ojca oraz ten, komu Syn zechce go objawić.

²⁸ Przychodźcie do mnie wy - ludzie zapracowani i przeciążeni - ja dam wam wytchnienie.

²⁹ Bierzcie na siebie tylko takie jarzmo, jakie ja dźwigam, a nauczę was nosić je z pogodą ducha i bez skargi. Wtedy znajdziecie wytchnienie,

³⁰ bo to, czym ja was obciążam, udźwigniecie bez trudu.

12

¹ W dzień sabatu szedł Jezus wśród łanów zboża. Uczniowie poczuli głód, zaczęli więc zrywać kłosy i jeść ziarno.

² Gdy faryzeusze to zobaczyli, powiedzieli do Jezusa: - Popatrz, twoi uczniowie robią coś, czego w sabat robić nie wolno!

³ On odpowiedział: - Czytaliście, co zrobił Dawid i jego towarzysze, gdy byli głodni?

⁴ Wszedł do Domu Bożego i jadł święcone chleby, których nie wolno było jeść ani jemu, ani jego ludziom, tylko kapłanom.

⁵ Chyba czytaliście w księdze Prawa, że nawet kapłani co tydzień naruszają w świątyni przepis o sabacie, a nie ponoszą winy.

⁶ A ja wam mówię, że chodzi tu o coś więcej niż o świątynię.

⁷ O, gdybyście mogli pojąć sens tych słów: Miłości chcę, a nie ofiary! - nie potępialibyście niewinnych.

⁸ Tak! Syn Człowieczy jest Panem sabatu.

⁹ Potem Jezus oddalił się stamtąd i poszedł do synagogi.

¹⁰ Był tam człowiek z bezwładną ręką. Faryzeusze chcąc Jezusa oskarżyć, zapytali go: - Czy wolno w sabat leczyć?

¹¹ A on odpowiedział: - Jeśli ktoś z was ma jedną owcę i ta w sabat wpadnie do studni, czy nie pójdzie i nie wyciągnie jej?

¹² O ileż więcej wart jest człowiek niż taka owca. Chyba więc wolno czynić w sabat coś dobrego?

¹³ Potem powiedział do chorego: - Wyprostuj rękę!

¹⁴ On ją wyprostował i miał znów obie ręce sprawne. A faryzeusze wyszli i naradzali się jak zgładzić Jezusa.

¹⁵ On, wiedząc o tym, oddalił się.

¹⁶ Szło za nim wielu ludzi, a on leczył wszystkich chorych.

¹⁷ I ostrzegał ich, aby go nie ujawniali; tak spełniła się zapowiedź proroka Izajasza:

¹⁸ To jest mój sługa, którego sobie wybrałem, mój ukochany, który jest mi bardzo miły. Obdarzę go swym duchem, a on zapowie narodom mój sąd.

¹⁹ Nie będzie się kłócił ani krzyczał, nikt nie usłyszy na ulicy jego głosu.

²⁰ Trzciny nadłamanej nie dołamie ani knota gasnącego nie dogasi, dopóki nie zatriumfuje sprawiedliwość

²¹ i nie zaufają mu obce narody.

²² Potem przyniesiono do Jezusa człowieka, któremu demon odebrał wzrok i mowę, a on mu je przywrócił.

²³ Wszyscy dziwili się i zastanawiali: - To chyba jest syn Dawida!

²⁴ Usłyszeli to faryzeusze i stwierdzili: - On na pewno ujarzmia demony z rozkazu ich władcy, Belzebuba.

²⁵ Jezus, świadom tego, co o nim myślą, powiedział: - Każde państwo rozdarte niezgodą jest skazane na zagładę. Tak samo każde miasto, a nawet dom, gdzie nie ma jedności, nie może się ostać.

²⁶ Gdyby szatan miał ujarzmiać szatana, sam z sobą byłby w niezgodzie. Czy jego państwo mogłoby się ostać?

²⁷ Jeżeli ja ujarzmiam demony mocą Belzebuba, to z czyjego rozkazu wypędzają demony wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami.

²⁸ Ale jeżeli ja ujarzmiam demony mocą Ducha Bożego, znaczy to, że nastało już dla was Królestwo Boże.

²⁹ Nikt przecież nie może włamać się do domu siłacza i zrabować jego rzeczy, zanim go nie zwiąże; dopiero potem może ograbić jego dom.

³⁰ Kto więc nie jest ze mną, jest przeciwko mnie, a kto nie gromadzi razem ze mną, ten trwoni.

³¹ Nadto ostrzegam was: Każdy grzech i każde obelżywe słowo mogą być ludziom wybaczone, ale obelżywe słowo przeciwko Duchowi Świętemu nie będzie nikomu wybaczone.

³² Nawet gdyby ktoś powiedział złe słowo przeciw Synowi Człowieczemu, otrzyma przebaczenie, ale nie otrzyma przebaczenia ani teraz, ani w wieczności ten, kto będzie występował przeciw Duchowi Świętemu.

³³ Jeżeli odmiana drzewa jest szlachetna, to i jego owoc będzie dorodny, a jeśli drzewo zdziczeje, to i owoc z niego marny. Stan drzewa poznaje się po owocach.

³⁴ Wy, podłe gady! Jak możecie powiedzieć coś dobrego, gdy sami jesteście źli. Usta mówią przecież to, co nagromadziło się w sercu.

³⁵ Dobry człowiek czerpie to, co dobre ze skarbca dobra, zły człowiek czerpie to, co złe ze skarbca zła.

³⁶ Zapewniam was, że w dniu sądu zda człowiek rachunek z każdego niepotrzebnego słowa, które kiedykolwiek wypowiedział.

³⁷ Na podstawie swoich słów będziesz uniewinniony i na podstawie swoich słów będziesz skazany.

³⁸ Wtedy grupa faryzeuszy i znawców Prawa zwróciła się do Jezusa z żądaniem: - Nauczycielu, chcemy, abyś nam pokazał jakiś wiarygodny znak.

³⁹ Odpowiedział im: - Ludzie źli i wiarołomni domagają się znaku, ale nie zobaczą, chyba tylko znak proroka Jonasza.

⁴⁰ Przez trzy doby przebywał Jonasz we wnętrzu wielkiej ryby - podobnie i Syn Człowieczy będzie przez trzy doby w głębi ziemi.

⁴¹ Mieszkańcy Niniwy staną przed sądem razem z waszym pokoleniem i oskarżą was, bo gdy wystąpił Jonasz i napominał ich, zmienili swoje życie. A przecież stoi teraz przed wami ktoś większy niż Jonasz.

⁴² Królowa z Południa też stanie przed sądem razem z waszym pokoleniem i oskarży was, bo przybyła tu z dalekich stron, by poznać mądrość Salomona. A przecież stoi teraz przed wami ktoś większy niż Salomon.

⁴³ Gdy demon opuści człowieka, błąka się po pustyni, ale nie może znaleźć wytchnienia.

⁴⁴ Wtedy mówi sobie: wrócę chyba tam, skąd wyszedłem. Wraca i zastaje swoje dawne mieszkanie wolne, posprzątane i przystrojone.

⁴⁵ Wtedy sprowadza do siebie jeszcze siedem demonów, gorszych niż on sam i mieszkają tam razem. Dlatego też stan końcowy takiego człowieka jest o wiele gorszy niż początkowy. Tak stanie się z waszym złym pokoleniem.

⁴⁶ Gdy Jezus przemawiał jeszcze do tłumu, jego matka i bracia zatrzymali się przed domem, chcąc z nim mówić.

⁴⁷ Ktoś zwrócił się wtedy do niego: - Spójrz! Twoja matka i bracia są tutaj; chcą z tobą mówić.

⁴⁸ Wtedy Jezus powiedział do tego, kto mu o tym doniósł: - Kto to jest moja matka? Kto to są moi bracia?

⁴⁹ Potem wskazał ręką na uczniów i dodał: - To jest moja matka i moi bracia;

⁵⁰ Bo bratem moim, siostrą i matką jest każdy, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie.

13

¹ Jezus wyszedł pewnego dnia z domu i usiadł nad brzegiem jeziora.

² Ponieważ zgromadziło się wokół niego dużo ludzi, wszedł do łodzi i usiadł, a tłum stał na brzegu.

³ On zaś mówił im o wielu sprawach w przypowieściach. Powiedział tak: - Pewien siewca poszedł siać zboże.

⁴ I gdy siał, niektóre ziarna padły na pobocze drogi, a ptaki przylatywały i zjadały je.

⁵ Inne padły na grunt kamienisty, gdzie gleba była płytka; po wschodziły wprawdzie szybko z powodu cienkiej warstwy ziemi,

⁶ ale gdy słońce przygrzało uschły, zanim zdążyły się zakorzenić.

⁷ Inne ziarna wpadły między chwasty, które się rozpleniły i zagłuszyły je.

⁸ Jeszcze inne padły na żyzną glebę i obficie obrodziły: jedne kłosy dały sto ziaren, drugie sześćdziesiąt, a inne trzydzieści.

⁹ Nie puszczajcie mimo uszu tego, co słyszycie.

¹⁰ Wtedy uczniowie podeszli i zapytali go: - Dlaczego mówiąc do nich używasz przypowieści?

¹¹ A on odpowiedział: - Wam dano poznać tajemnicę Królestwa Niebios, a innym nie dano;

¹² bo kto już coś zyskał, dostanie więcej i będzie opływał we wszystko, a kto nic nie zyskał, straci nawet to, co ma.

¹³ Przemawiam do nich, używając przypowieści, bo oni patrzą, a nie widzą, słuchają, a nie słyszą i niczego nie pojmują.

¹⁴ Tak spełnia się wobec nich proroctwo Izajasza: Będziecie się przysłuchiwać, a nie pojmiecie, będziecie się wpatrywać, a nie zobaczycie.

¹⁵ Nieczułe jest serce tego ludu, ich uszy dotknięte głuchotą, a oczy ślepotą, bo nie chcą ani widzieć, ani słyszeć, ani rozumieć, żeby się nie nawrócili i żebym ich nie uleczył.

¹⁶ Wy jednak macie szczęście, że możecie widzieć i słyszeć,

¹⁷ bo zapewniam was, że wielu proroków i ludzi miłych Bogu chciało zobaczyć i usłyszeć to, co wy, a nie mogli.

¹⁸ Posłuchajcie zatem wyjaśnienia przypowieści o siewcy.

¹⁹ Do tego, kto słucha o Królestwie Bożym, a nie rozumie, przychodzi Zły i wyrywa to, co zasiane w jego sercu. Tak właśnie jest z ziarnem, które padło na pobocze drogi.

²⁰ Z innymi jest jak z glebą kamienistą, na którą pada ziarno. Słuchają Słowa i natychmiast przyjmują je z radością,

²¹ ale nie dają mu się zakorzenić; brak im stałości i gdy nadchodzi cierpienie lub prześladowanie z powodu Słowa Bożego, natychmiast się załamują.

²² Z innymi jest tak, jak z ziarnem, które padło między chwasty. Słuchają wprawdzie Słowa, ale troski życia codziennego i ułuda dobrobytu zagłuszają Słowo, tak, że nie odnosi skutku.

²³ Są zaś tacy, co przyjmują ziarno na dobrą glebę. Ci słuchają Słowa, rozumieją je i jedni z nich przynoszą plon sto razy większy, drudzy sześćdziesiąt, a inni trzydzieści razy większy.

²⁴ Opowiedział im Jezus znowu taką przypowieść: - Z Królestwem Niebios jest podobnie jak z człowiekiem, który swoje pole obsiał czystym ziarnem.

²⁵ Ale w nocy, gdy wszyscy spali, zjawił się jego nieprzyjaciel i cichaczem nasiał kąkolu między pszenicę.

²⁶ Z biegiem czasu zboże wyrosło i wykłosiło się, ale pojawił się w nim także kąkol.

²⁷ Wtedy przyszli do gospodarza pracownicy i powiedzieli: - Przecież twoje pole zostało obsiane czystym ziarnem. Skąd więc wziął się ten kąkol?

²⁸ - To musiał zrobić mój wróg - odpowiedział. Wtedy pracownicy zapytali: Czy mamy pójść i powyrywać te chwasty?

²⁹ - Nie - odpowiedział - bo wyrywając kąkol moglibyście zniszczyć również pszenicę.

³⁰ Niech rosną razem aż do żniw; dopiero wtedy każecie żniwiarzom zebrać najpierw kąkol w wiązki i spalić, a potem zwieźć pszenicę do mojej stodoły.

³¹ Opowiedział im jeszcze jedną przypowieść: - Królestwo Niebios przypomina ziarnko gorczycy, które pewien człowiek zasiał na swoim polu.

³² Jest ono wprawdzie najmniejsze z nasion, lecz gdy urośnie, przewyższa inne rośliny, wygląda jak drzewo, nawet ptaki siadają na nim i wiją gniazda pośród jego gałęzi.

³³ Powiedział im jeszcze jedną przypowieść: - Królestwo Niebios przypomina zakwas, rozczyniony przez kobietę w pewnej ilości mąki, dzięki czemu całe ciasto wyrasta.

³⁴ W formie przypowieści właśnie, a nie inaczej przemawiał Jezus do ludzi,

³⁵ aby spełniła się zapowiedź proroka, który mówił: Będę przemawiał w formie przypowieści, ujawnię sprawy tajemne od pradawnych czasów.

³⁶ Potem kazał ludziom rozejść się, a sam poszedł do domu. Wtedy podeszli do niego uczniowie i prosili: - Wyjaśnij nam przypowieść o kąkolu.

³⁷ I wyjaśnił: - Tym, który sieje ziarno jest Syn Człowieczy.

³⁸ Pole - to świat, czyste ziarno - to ci, którzy służą Bogu, a kąkol - to ci, którzy są sługami zła.

³⁹ Wrogiem, który nasiał kąkolu jest diabeł, żniwa oznaczają koniec świata, a żniwiarze aniołów.

⁴⁰ Przy końcu świata, podobnie jak przy żniwach kąkol będzie zebrany i spalony.

⁴¹ Syn Człowieczy wyśle aniołów, aby w jego Królestwie zebrali wszystkich złych i tych, którzy dopuszczają się bezprawia.

⁴² Wrzucę ich do rozpalonego pieca, gdzie będzie słychać płacz i zgrzytanie zębów.

⁴³ Ale posłuszni Bogu zajaśnieją jak słońce u boku swego Ojca. Nie puszczajcie mimo uszu tego, co słyszycie.

⁴⁴ Królestwo Niebios jest jak ukryty w ziemi skarb. Człowiek, który go znalazł, zakopuje go z powrotem, odchodzi uradowany, wyprzedaje się ze wszystkiego i kupuje tamto pole.

⁴⁵ Albo inaczej: Królestwo Niebios przypomina postępowanie kupca, który poszukuje pięknych pereł.

⁴⁶ Gdy natrafi na okaz niezwykle cenny, wyprzedaje się ze wszystkiego i kupuje tę perłę.

⁴⁷ Albo jeszcze inaczej: Królestwo Niebios przypomina zarzuconą do jeziora sieć, która zagarnia rozmaite ryby.

⁴⁸ Gdy jest pełna, rybacy wyciągają sieć na brzeg, siadają i wybierają: dobre ryby do kosza, a to, co nieprzydatne odrzucają.

⁴⁹ Tak samo będzie przy końcu świata: wyruszą aniołowie, spośród dobrych wybiorą złych

⁵⁰ i wrzucą do rozpalonego pieca, gdzie będzie słychać płacz i zgrzytanie zębów.

⁵¹ Czy pojęliście to wszystko? Odpowiedzieli: Tak, Panie!

⁵² Widzicie więc - powiedział - każdy znawca Prawa, który przyswoi sobie naukę o Królestwie Bożym da się porównać z gospodarzem, który sięga do swego skarbca po nowe i stare rzeczy.

⁵³ Gdy Jezus skończył przypowieści, odszedł stamtąd

⁵⁴ i wrócił do swego rodzinnego miasta. Tam przemawiał w synagodze, a słuchacze z wielkim zdziwieniem pytali się: - Skąd u niego tyle mądrości i ta niezwykła moc?

⁵⁵ Przecież to syn cieśli, Maria to jego matka, a Jakub, Józef, Szymon i Juda to jego bracia.

⁵⁶ I wszystkie jego siostry też są wśród nas. Skąd więc to wszystko wzięło się u niego?

⁵⁷ I byli oburzeni z tego powodu. A Jezus rzekł: - Tylko w ojczyźnie i we własnym domu pogardza się prorokiem.

⁵⁸ Dlatego, z braku wiary u nich, niewiele mógł tam zdziałać.

14

¹ W tym czasie Herod, zarządca prowincji, dowiedział się o Jezusie

² i powiedział do swoich dworzan: - Z pewnością Jan Chrzciciel wstał z martwych i stąd w nim ta niezwykła moc.

³ To właśnie Herod kazał Jana pochwycić, zakuć w kajdany i zamknąć w więzieniu z powodu Herodiady, żony swego brata, Filipa,

⁴ gdy Jan go napominał: - Nie masz prawa brać jej sobie za żonę!

⁵ Chciał go zabić, ale bał się ludu, który uważał Jana za proroka.

⁶ Podczas urodzin Heroda, córka Herodiady tańczyła przed gośćmi i tak mu się spodobała,

⁷ że obiecał spełnić każde jej życzenie.

⁸ Ona zaś, namówiona przez matkę, poprosiła: - Daj mi na tacy głowę Jana Chrzciciela!

⁹ Król znalazł się w kłopotliwej sytuacji, ale ponieważ dał słowo przy gościach, kazał spełnić jej życzenie.

¹⁰ Wydał więc rozkaz, aby ścięto Jana w więzieniu.

¹¹ Przynieśli jego głowę i na tacy wręczyli dziewczynie, a ona zaniosła ją matce.

¹² Uczniowie Jana przyszli, zabrali ciało i pochowali, a o tym, co się stało, zawiadomili Jezusa.

¹³ Gdy on to usłyszał, odpłynął łodzią na pustkowie. A ludzie w miastach dowiedzieli się o tym i pośpieszyli za nim piechotą.

¹⁴ Jezus wysiadł na brzeg, zobaczył wielki tłum, zaczął więc uzdrawiać chorych, pełen głębokiego współczucia.

¹⁵ Gdy zapadł wieczór, podeszli do niego uczniowie i powiedzieli: - Okolica tu pustynna i godzina późna, każ ludziom rozejść się po wioskach. Niech sobie kupią coś do jedzenia.

¹⁶ A Jezus na to: - Po co mają chodzić, wy im dajcie jeść.

¹⁷ Oni jednak stwierdzili: - Oprócz pięciu bochenków chleba i dwóch ryb niczego przy sobie nie mamy.

¹⁸ - Podajcie im to - polecił.

¹⁹ A potem kazał ludziom rozsiąść się na trawie, wziął pięć chlebów i dwie ryby, podniósł oczy ku niebu, podziękował Bogu, zaczął dzielić i podawać uczniom, a oni rozdawali ludziom.

²⁰ Wszyscy najedli się do syta, a ponadto nazbierali dwanaście pełnych koszy okruszyn.

²¹ Wśród tych, co jedli było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

²² Zaraz potem przynaglał uczniów, żeby wsiedli do łodzi i pierwsi przeprawili się na drugi brzeg, a sam żegnał się z ludźmi.

²³ Gdy się z nimi pożegnał, wszedł na wzgórze, aby się modlić. Dawno już zapadł wieczór, a on przebywał tam w samotności.

²⁴ Łódź tymczasem odpłynęła już daleko od brzegu, choć fale mocno nią rzucały, bo szła pod wiatr.

²⁵ Tuż przed świtem Jezus zbliżył się do nich, idąc po falach.

²⁶ Uczniowie zobaczyli, że idzie po wodzie, przerazili się i zaczęli krzyczeć: - To zjawa!

²⁷ Ale Jezus odezwał się do nich: - Uspokójcie się, to ja, nie macie się czego obawiać.

²⁸ Wtedy Piotr zawołał: - Jeśli to ty, Panie, każ mi przyjść do siebie po wodzie!

²⁹ - Chodź! - powiedział. Wtedy Piotr wyskoczył z łodzi, zaczął stawiać kroki na powierzchni wody i zbliżył się do Jezusa.

³⁰ Wtem poczuł siłę wiatru, przeraził się, zaczął tonąć i krzyknął: - Panie, ratuj mnie!

³¹ Jezus natychmiast wyciągnął rękę, chwycił go i powiedział: - Ach, ty niedowiarku, czemu zwątpiłeś?

³² Gdy już weszli do łodzi, wiatr ucichł.

³³ A ci, co w niej siedzieli, skłonili przed nim głowy i wyznali: - Ty naprawdę jesteś Synem Boga.

³⁴ Dopłynęli do drugiego brzegu Jeziora Genezaret.

³⁵ Tamtejsi mieszkańcy poznali go i roznieśli wieść po całej okolicy. Przyniesiono więc do niego wszystkich chorych.

³⁶ Prosili go, żeby mogli choć dotknąć jego płaszcza. I wszyscy, którzy go dotknęli, odzyskiwali zdrowie.

15

¹ Wkrótce potem przyszli z Jerozolimy do Jezusa faryzeusze i znawcy Prawa z takim pytaniem:

² - Dlaczego twoi uczniowie nie trzymają się dawnej tradycji i nie myją rąk przed jedzeniem?

³ A on na to: - A dlaczego wy przez wzgląd na tradycję przekraczacie przykazania Boże?

⁴ Bóg powiedział przecież: Czcij ojca i matkę; oraz: Kto by lżył ojca lub matkę, podlega karze śmierci.

⁵ Wy zaś mówicie, że kto oświadczy któremuś z rodziców: Moją należność dla ciebie przeznaczyłem na ofiarę w świątyni,

⁶ ten jest zwolniony od powinności należnych ojcu albo matce. W ten sposób - przez wzgląd na tradycję - podważyliście wartość Słowa Bożego.

⁷ Obłudnicy! Miał słuszność prorok Izajasz, gdy powiedział o was:

⁸ Ten lud czci mnie wargami, lecz sercem jest ode mnie daleko.

⁹ Na próżno oddają mi cześć, skoro ich zasady są ustanowione przez człowieka.

¹⁰ Potem przywołał do siebie ludzi i powiedział: - Słuchajcie i starajcie się zrozumieć.

¹¹ Nie może powodować nieczystości człowieka to, co on je, lecz to, co mówi może powodować jego nieczystość.

¹² Potem zwrócili się do niego uczniowie: - Czy wiesz, że te słowa mocno oburzyły faryzeuszy?

¹³ A on na to: - Każda roślina, której nie zasadził niebiański Ojciec, zostanie wyrwana z korzeniami.

¹⁴ Zostawcie ich w spokoju, to są ślepi przewodnicy. Gdy ślepy prowadzi ślepego, w końcu razem spadną w jakiś dół.

¹⁵ Wtedy Piotr poprosił: - Wyjaśnij nam sens tej przenośni.

¹⁶ A on zapytał: - Czy wy także tego nie rozumiecie?

¹⁷ Wiecie przecież, że pokarm przez usta dostaje się do żołądka, a następnie jest wydalany.

¹⁸ Natomiast to, co powstaje w sercu i co mówią usta, może spowodować nieczystość człowieka.

¹⁹ Z serca bowiem pochodzą złe myśli, które prowadzą do zabójstwa, łamania wierności małżeńskiej, nierządu, kradzieży, fałszywych zeznań i obrażania Boga.

²⁰ To wszystko powoduje nieczystość człowieka, a nie to, że nie myje rąk przed jedzeniem.

²¹ Jezus odszedł stamtąd i udał się w okolice Tyru i Sydonu.

²² Pewna kobieta kanaańska, która tam mieszkała, zaczęła wołać: - Panie, Synu Dawida, zmiłuj się nade mną, moja córka jest w mocy demona i bardzo cierpi!

²³ Ale on nie odezwał się do niej ani słowem. Wtedy uczniowie zwrócili się do niego: - Każ jej odejść, bo nam tu wciąż lamentuje.

²⁴ On odpowiedział: - Zostałem posłany tylko do owiec, które zginęły z zagrody Izraela.

²⁵ Kobieta jednak zbliżyła się, upadła mu do nóg i powiedziała: - Panie, pomóż mi!

²⁶ On zaś na to: - Nie należy odbierać chleba dzieciom i rzucać szczeniętom.

²⁷ - To prawda - odpowiedziała - ale i szczenięta zjadają okruszyny, które spadają ze stołu ich właścicieli.

²⁸ Wtedy Jezus oświadczył: - Mocną masz wiarę, kobieto. Niech będzie tak, jak chcesz. I w tej chwili jej córka wyzdrowiała.

²⁹ Potem Jezus odszedł stamtąd i wrócił nad Jezioro Galilejskie. Wszedł na wzgórze i usiadł.

³⁰ Ściągnęło do niego mnóstwo ludzi, wśród nich inwalidzi: kulawi, niewidomi, głuchoniemi i wielu innych. Kładziono ich przed Jezusem u jego nóg, a on przywracał im zdrowie.

³¹ Podziw ogarniał ludzi, gdy widzieli, jak niemi zaczynają mówić, niepełnosprawni wracają do zdrowia, kulawi stają na nogi, a niewidomi odzyskują wzrok. Wszyscy wysławiali Boga Izraela.

³² Potem Jezus przywołał uczniów i powiedział: - Żal mi tych ludzi, już trzy dni są ze mną i nie mają co jeść. Nie chcę, by odeszli głodni, bo pomdleją w drodze.

³³ A uczniowie na to: - Skąd mamy tu, na odludziu, wziąć tyle chleba, by nakarmić takie tłumy?

³⁴ Jezus zapytał: - A ile macie chleba? Odpowiedzieli: - Siedem bochenków, prócz tego kilka rybek.

³⁵ Wtedy kazał ludziom usiąść na ziemi.

³⁶ Wziął te siedem chlebów i ryby, podziękował Bogu, dzielił i rozdawał uczniom, a oni ludziom.

³⁷ Wszyscy najedli się do syta, a pozostałych okruszyn zebrali siedem pełnych koszy.

³⁸ Wśród tych, co jedli, było około czterech tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

³⁹ Wtedy dopiero pozwolił ludziom odejść, a sam wsiadł do łodzi i popłynął w okolice Magadanu.

16

¹ Pewnego razu przyszli faryzeusze i saduceusze, aby wystawić Jezusa na próbę. Namawiali go, aby pokazał im znak od Boga.

² Wtedy on odpowiedział: - Gdy nadchodzi wieczór, a niebo się czerwieni, przepowiadacie, że będzie pogoda.

³ A gdy rano niebo się czerwieni i jest pochmurno, mówicie: Dziś będzie padać. Potraficie więc wytłumaczyć zjawiska przyrody, a znaków czasu nie możecie rozpoznać.

⁴ Ludzie źli i wiarołomni domagają się znaku, ale nie zobaczą, chyba tylko znak proroka Jonasza. Tak ich zostawił i odszedł.

⁵ Uczniowie przeprawiając się na drugi brzeg, zapomnieli zabrać chleba.

⁶ Jezus powiedział: - Miejcie się na baczności i trzymajcie się z dala od zaczynu faryzeuszy i saduceuszy.

⁷ Wtedy oni zaczęli się zastanawiać, czy chodzi o to, że nie wzięli chleba.

⁸ Jezus, świadom tego, powiedział: - Cóż to, rozmawiacie o tym, że nie wzięliście chleba? A gdzież wasza wiara?

⁹ Nie pojmujecie nawet teraz? Zapomnieliście o pięciu chlebach, które wystarczyły dla pięciu tysięcy ludzi i ile jeszcze zebraliście koszy okruszyn?

¹⁰ Albo o siedmiu chlebach dla czterech tysięcy ludzi i ile zebraliście koszy?

¹¹ Jak to? Nie rozumiecie, że nie o chlebie mówiłem? Dlatego trzymajcie się z dala od zaczynu faryzeuszy i saduceuszy.

¹² Dopiero wtedy pojęli, że nie chodziło tu o zaczyn chlebowy, lecz o to, czego uczą faryzeusze i saduceusze, a czego oni powinni się wystrzegać.

¹³ Następnie Jezus przyszedł w pobliże Cezarei Filipa i zapytał uczniów: - Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?

¹⁴ - Jedni za Jana Chrzciciela - odpowiedzieli - inni za Eliasza, a jeszcze inni za Jeremiasza, albo za jednego z proroków.

¹⁵ - A waszym zdaniem - zapytał - kim jestem?

¹⁶ Wtedy Szymon Piotr odpowiedział: - Ty jesteś Mesjasz, Syn Żywego Boga.

¹⁷ A Jezus powiedział: - Szczęśliwy jesteś Szymonie, synu Jonasza, że ukazał ci to nie człowiek, ale mój Ojciec z nieba.

¹⁸ Więcej ci powiem: Ty jesteś, Piotrze, jak skała, na tej skale zbuduję mój Kościół i nie zwycięży go nawet potęga śmierci.

¹⁹ Tobie dam też klucze Królestwa Niebios; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi będzie rozwiązane i w niebie.

²⁰ Potem stanowczo nakazał uczniom, aby nikomu nie mówili, że on jest Mesjaszem.

²¹ Od tej chwili Jezus zaczął dawać uczniom do zrozumienia, że będzie musiał pójść do Jerozolimy, doznać wielu cierpień od przywódców, arcykapłanów i znawców Prawa, że będzie musiał ponieść śmierć, ale trzeciego dnia zostanie przywrócony do życia.

²² Wtedy Piotr wziął Jezusa na bok i zaczął go ostro upominać: - Co też ty mówisz, Panie! Przecież to niemożliwe.

²³ Ale on obrócił się i rzekł do Piotra: - Precz mi z oczu, kusicielu! Zawiodłem się na tobie. Ty, rozumując po ludzku, nie pojmujesz sprawy Bożej.

²⁴ Potem Jezus powiedział do uczniów: - Jeśli kto chce pójść w moje ślady, niech zaprze się siebie samego, niech dźwiga swój krzyż i idzie za mną;

²⁵ bo kto chce ocalić swoje życie, ten je straci, ale kto poświęci swoje życie dla mnie, ten je ocali.

²⁶ Cóż będzie miał człowiek z tego, że zdobędzie cały świat, a straci życie, lub co może dać człowiek w zamian za swoje życie?

²⁷ Gdy Syn Człowieczy w blasku majestatu Ojca przyjdzie z jego aniołami, będzie sądził wszystkich według ich postępowania.

²⁸ Zapewniam was, że niektórzy z obecnych tutaj nie umrą, dopóki nie zobaczą, jak Syn Człowieczy przychodzi jako król.

17

¹ Po sześciu dniach wziął Jezus z sobą Piotra, Jakuba i jego brata Jana . i zaprowadził ich na wysoką górę.

² Tam, w ich obecności, nastąpiło jego przemienienie. Twarz Jezusa zajaśniała jak słońce, a szata stała się biała jak światło.

³ Wtem ukazali się Mojżesz i Eliasz, którzy z nim rozmawiali.

⁴ Wtedy Piotr odezwał się: - O, jak tu pięknie, Panie! Jeśli chcesz postawię tu trzy namioty - dla ciebie, Mojżesza i Eliasza.

⁵ Jeszcze nie skończył mówić, gdy otoczył ich jasny obłok a z niego rozległy się słowa: - To jest mój ukochany Syn, którego wybrałem, bądźcie mu posłuszni.

⁶ Gdy uczniowie usłyszeli ten głos, bardzo przestraszeni padli na twarz.

⁷ Jezus podszedł, dotknął ich i powiedział: - Wstańcie, nie bójcie się!

⁸ Podnieśli oczy i nie zobaczyli już nikogo prócz Jezusa.

⁹ W drodze powrotnej Jezus zabronił im mówić o tym widzeniu, dopóki Syn Człowieczy nie powstanie z martwych.

¹⁰ Uczniowie zapytali: - Dlaczego więc znawcy Prawa twierdzą, że najpierw musi przyjść Eliasz?

¹¹ Jezus na to: - Tak, Eliasz przyjdzie i wszystko odnowi.

¹² A nawet wam powiem, że Eliasz już przyszedł, ale go nie poznali i zrobili z nim, co chcieli. W podobny sposób Syn Człowieczy będzie przez nich cierpiał.

¹³ Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił o Janie Chrzcicielu.

¹⁴ Gdy Jezus zbliżył się do tłumu, podszedł jakiś człowiek, upadł przed nim na kolana

¹⁵ i powiedział: - Panie, zlituj się nad moim synem! Ma padaczkę i bardzo cierpi. Często wpada to w ogień, to w wodę.

¹⁶ Przyprowadziłem go do twoich uczniów, ale oni nie mogli go uleczyć.

¹⁷ Jezus odpowiedział: - O, nieufni i przewrotni ludzie! Jak długo jeszcze mam być z wami? Jak długo jeszcze mam was znosić? Dajcie mi go tutaj!

¹⁸ Jezus krzyknął na niego tak, że demon opuścił chłopca, który w tej samej chwili wyzdrowiał.

¹⁹ Potem, gdy zostali sami, podeszli uczniowie do Jezusa i spytali: - A dlaczego nam się to nie udało?

²⁰ - Bo macie słabą wiarę - odpowiedział. - Bądźcie pewni, gdybyście mieli choć odrobinę wiary, moglibyście powiedzieć tej górze: przenieś się stąd na inne miejsce, a przeniosłaby się. Nie byłoby dla was nic niemożliwego.

²¹ Ten rodzaj demonów nie daje się ujarzmić inaczej, jak tylko przez modlitwę i post.

²² Podczas pobytu w Galilei Jezus powiedział do uczniów: - Zbliża się czas, że Syn Człowieczy wpadnie w ręce ludzi,

²³ którzy pozbawią go życia, ale na trzeci dzień wstanie z grobu. Bardzo ich to zasmuciło.

²⁴ Gdy przyszli do Kafarnaum, poborcy podatku na rzecz świątyni zbliżyli się do Piotra i zapytali: - Czy wasz Nauczyciel płaci ten podatek?

²⁵ Odpowiedział: - Owszem. A kiedy wszedł do domu, zanim zdążył coś powiedzieć, odezwał się Jezus: - Jak myślisz, Szymonie, od kogo królowie pobierają cło lub podatek, od swoich czy od obcych?

²⁶ Odpowiedział: - Od obcych. Jezus na to: - Tak więc swoi są zwolnieni od podatku,

²⁷ ale żeby nie drażnić poborców, idź nad jezioro i zarzuć wędkę; pierwszej złowionej rybie otworzysz pyszczek, znajdziesz tam stater, weźmiesz go i zapłacisz za mnie i za siebie.

18

¹ W pewnej chwili podeszli do Jezusa uczniowie i zapytali: - Kto będzie najważniejszy, gdy nastanie Królestwo Niebios?

² Przywołał wtedy do siebie dziecko, a gdy stanęło wśród nich

³ powiedział: - Zapewniam was! Dopóki się nie zmienicie, żeby stać się jak dzieci, nic nie będziecie znaczyć;

⁴ ale kto się stanie tak mały, jak to dziecko, ten dopiero będzie coś znaczył w Królestwie Niebios.

⁵ Kto w moim imieniu przyjmuje takie dziecko, mnie samego przyjmuje.

⁶ Ale temu, kto podważa wiarę we mnie u prostodusznych ludzi, należałoby przywiązać kamień młyński do szyi i utopić go na głębokiej wodzie.

⁷ Nieszczęsny świat z powodu odstępstw! Odstępstwa to rzecz nieunikniona, ale nieszczęsny człowiek, który podważa wiarę.

⁸ Jeżeli twoja ręka lub noga prowadzi cię do upadku, obetnij ją i odrzuć, bo lepiej byś zyskał życie będąc kaleką, niż z obiema rękami i nogami zginął na zawsze.

⁹ A jeżeli twoje oko prowadzi cię do zguby, wyłup je i odrzuć, bo lepiej, abyś zyskał życie jako jednooki, niż z dwojgiem oczu zginął w ogniu Gehenny.

¹⁰ Miejcie się na baczności i nie pogardzajcie żadnym z tych prostodusznych ludzi; możecie być pewni, że ich aniołowie w niebie mają stały dostęp do mojego niebiańskiego Ojca.

¹¹ Syn Człowieczy przyszedł przecież, by ratować tych, co zginęli.

¹² Jak się wam wydaje, co robi człowiek mający sto owiec, gdy jedna z nich się zabłąka? Czy nie zostawia tych dziewięćdziesięciu dziewięciu, by pasły się na zboczu i nie idzie szukać zaginionej?

¹³ A gdy udaje mu się ją odnaleźć - zapewniam was - cieszy się tą jedną bardziej niż dziewięćdziesięcioma dziewięcioma, które się nie zabłąkały.

¹⁴ Tak samo wasz Ojciec w niebie nie chce, aby zginął ktokolwiek, nawet ten najmniej wart.

¹⁵ Gdyby twój brat zawinił wobec ciebie, idź i porozmawiaj z nim w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, odzyskałeś brata.

¹⁶ Jeśli jednak nie usłucha, dobierz sobie jednego lub dwóch świadków, gdyż w każdej sprawie spornej potrzebne jest zeznanie dwóch albo trzech świadków.

¹⁷ Jeśli ich nie usłucha, przedstaw sprawę zborowi; jeśli zboru nie usłucha, możesz traktować go jak obcego i celnika.

¹⁸ Oświadczam wam, że cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie i cokolwiek rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.

¹⁹ Zapewniam was, że jeśli we dwóch będziecie się zgodnie modlić o coś na ziemi, otrzymacie to od mojego Ojca, który jest w niebie.

²⁰ Bowiem tam, gdzie dwoje lub troje zbiera się w moim imieniu, jestem wśród nich.

²¹ Wtedy Piotr podszedł do Jezusa i spytał: - Panie! Ile razy mam przebaczyć mojemu bratu, jeśli wobec mnie zawinił? Czy rzeczywiście aż siedem razy?

²² Jezus na to: - Nie siedem razy masz przebaczyć, ale siedemdziesiąt siedem.

²³ Dlatego też Królestwo Niebios przypomina postępowanie pewnego władcy, który chciał rozliczyć się ze swoimi podwładnymi.

²⁴ Gdy zaczął sprawdzać rachunki, przyprowadzono do niego dłużnika, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów.

²⁵ Ponieważ nie miał z czego oddać, władca kazał go sprzedać razem z żoną, dziećmi i z tym, co jeszcze posiadał, aby odebrać swą należność.

²⁶ Dłużnik padł przed nim na twarz i błagał: - Panie! Miej jeszcze trochę cierpliwości, a oddam ci cały dług.

²⁷ Władca zlitował się nad nim. puścił go na wolność i dług darował.

²⁸ Dłużnik odszedł i zaraz spotkał swego podwładnego, który był mu winien sto denarów. Dopadł go, zaczął dusić i wołał: - Oddaj, coś mi winien!

²⁹ Podwładny upadł mu do nóg i błagał: - Miej jeszcze trochę cierpliwości, a oddam ci.

³⁰ On jednak nie chciał czekać i kazał zamknąć go w więzieniu, dopóki nie odda długu.

³¹ Inni podwładni, widząc, co się stało, bardzo się przejęli, poszli do władcy i wszystko mu opowiedzieli.

³² Pan wezwał swego dłużnika i powiedział: - Jesteś złym człowiekiem, ja darowałem ci cały dług, bo mnie o to prosiłeś.

³³ Czy nie powinieneś był i ty zlitować się nad swoim dłużnikiem, jak ja zlitowałem się nad tobą?

³⁴ Pan bardzo się rozgniewał i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu.

³⁵ Tak samo postąpi z wami mój Ojciec w niebie, jeśli każdy z was dobrowolnie nie przebaczy swemu bratu.

19

¹ Gdy Jezus skończył o tym mówić, wyruszył z Galilei ku granicom Judei, po drugiej stronie Jordanu.

² Znowu szło za nim dużo ludzi, a on ich leczył.

³ Przyszli do niego też faryzeusze i wystawiając go na próbę, zapytali: - Czy każda przyczyna uprawnia do rozwodu z żoną?

⁴ On odpowiedział: - Czytaliście przecież, że Stwórca, gdy na początku stworzył mężczyznę i kobietę,

⁵ powiedział: Opuści mężczyzna ojca i matkę, aby połączyć się z żoną i staną się oboje jednym ciałem.

⁶ Tego więc, co Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela.

⁷ A oni: - To dlaczego Mojżesz pozwala dać żonie list rozwodowy i rozejść się z nią?

⁸ - Dlatego, że jesteście bez serca - odpowiedział Jezus. - Pozwolił wam Mojżesz na rozwody, ale na początku tak nie było.

⁹ A ja wam mówię, że kto się rozwodzi i żeni z inną, ten łamie wierność małżeńską, chyba że przyczyną rozwodu jest rozwiązłe życie.

¹⁰ Wtedy odezwali się uczniowie do Jezusa: - Jeżeli małżeństwo nakłada takie zobowiązania, nie warto się żenić.

¹¹ - Nie wszyscy pojmują te sprawy właściwie - powiedział Jezus. - Tylko ci, których natchnął Bóg.

¹² Są przecież niektórzy od urodzenia niezdatni do małżeństwa; inni zostali przez ludzi pozbawieni męskości, jeszcze inni się jej pozbawili, aby lepiej służyć Bogu. Kto może, niech stara się to zrozumieć.

¹³ Potem ludzie przychodzili do Jezusa z dziećmi, aby nakładał na nie ręce i modlił się za nie, ale uczniowie nie chcieli na to pozwolić.

¹⁴ A Jezus powiedział: - Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im, bo tacy jak one mają swoje miejsce w Królestwie Niebios.

¹⁵ I kładł na nie ręce, a potem odszedł stamtąd.

¹⁶ Pewien człowiek przyszedł do Jezusa i zapytał: - Nauczycielu, co dobrego mam uczynić, aby zdobyć życie wieczne?

¹⁷ Jezus odpowiedział: - Dlaczego pytasz o to, co dobre? Jedynie Bóg jest dobry, a co się tyczy zyskania życia, to przestrzegaj przykazań.

¹⁸ - Których? - zapytał. Jezus rzekł: - Nie zabijaj, nie łam wierności małżeńskiej, nie kradnij, nie składaj fałszywych zeznań.

¹⁹ Czcij ojca i matkę, kochaj bliźniego, jak samego siebie.

²⁰ - Czego jeszcze mi brak? Tego wszystkiego przestrzegałem - powiedział młody człowiek.

²¹ Jezus na to: - Chcesz być doskonały? Idź, sprzedaj wszystko, co masz i rozdaj nędzarzom, a będziesz miał skarb w niebie; potem chodź ze mną.

²² Gdy młody człowiek to usłyszał, odszedł smutny, bo miał wielki majątek.

²³ Wtedy Jezus powiedział do uczniów: - Tak, tak! Trudno będzie bogatemu wejść do Królestwa Niebios.

²⁴ Powiem więcej - prędzej wielbłąd przejdzie przez ucho igielne, niż bogaty wejdzie do Królestwa Bożego.

²⁵ Uczniowie słysząc to, bardzo się zaniepokoili. - W takim razie - zapytali - kto może być ocalony?

²⁶ Jezus spojrzał na nich i rzekł: - Dla ludzi to niemożliwe, ale Bóg może wszystko.

²⁷ Wtedy odezwał się Piotr: - Widzisz! A my zostawiliśmy wszystko, poszliśmy z tobą i co z tego mamy?

²⁸ Jezus na to: - Zapewniam was, że przy odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na tronie chwały, i wy, którzy poszliście ze mną zasiądziecie na dwunastu tronach i będziecie panować nad dwunastoma plemionami izraelskimi.

²⁹ Kto dla mnie opuści dom, rodzeństwo, rodziców, dzieci lub ziemię, otrzyma sto razy więcej i zyska życie wieczne.

³⁰ Wielu pierwszych znajdzie się na końcu, a wielu ostatnich na czele.

20

¹ Jest podobieństwo między Królestwem Niebios, a tym co uczynił pewien gospodarz, który wcześnie rano poszedł wynająć robotników do swej winnicy.

² Gdy umówił się z kilkoma po denarze za dniówkę, posłał ich do winnicy.

³ Potem wyszedł około dziewiątej rano, a widząc innych, którzy stali bezczynnie na rynku,

⁴ powiedział: - Wy także idźcie do winnicy, zapłacę wam za dniówkę, ile trzeba.

⁵ I poszli. Wyszedł znowu w południe i o trzeciej po południu i zrobił to samo.

⁶ Gdy około piątej po południu spotkał jeszcze innych bez pracy, zapytał: - Cóż to, przez cały dzień stoicie tu bezczynnie?

⁷ Oni na to: - Przecież nikt nas nie najął! Powiedział więc: - To i wy idźcie do winnicy.

⁸ Wieczorem właściciel polecił rządcy: - Zwołaj robotników i zapłać im; najpierw tym, co przyszli na końcu, a potem tym, co byli od rana.

⁹ Podeszli więc ci, których wynajął o piątej po południu i otrzymali po denarze.

¹⁰ Gdy podeszli ci pierwsi, myśleli, że dostaną więcej, lecz także otrzymali po denarze.

¹¹ Wzięli zapłatę i zaczęli wypominać gospodarzowi:

¹² - Jak to? Ci ostatni pracowali tylko godzinę, a potraktowałeś ich tak, jak nas, choć przez cały dzień ciężko pracowaliśmy w upale.

¹³ Ale on zwrócił się do jednego z nich: - Przyjacielu, chyba nie czujesz się pokrzywdzony! Zgodziłeś się przecież na denara za dniówkę.

¹⁴ Zabieraj, co dostałeś i idź. Ja mam ochotę dać temu ostatniemu tyle, co tobie!

¹⁵ Z tym, co moje, wolno mi zrobić, co zechcę. Dlaczego masz mi za złe, że ja jestem dobry?

¹⁶ W ten sposób ostatni znajdą się na czele, a pierwsi na końcu.

¹⁷ Jezus miał zamiar pójść do Jerozolimy, zabrał więc ze sobą dwunastu uczniów i po drodze mówił do nich:

¹⁸ - Pójdziemy teraz do Jerozolimy, gdzie Syn Człowieczy zostanie wydany w ręce arcykapłanów i znawców Prawa, a oni skażą go na śmierć.

¹⁹ Potem oddadzą obcym, aby go wyśmiali, wysmagali biczami i ukrzyżowali, ale trzeciego dnia wstanie z grobu.

²⁰ Wtedy przyszła do Jezusa żona Zebedeusza z synami. Chcąc go o coś poprosić, upadła mu do nóg.

²¹ Zapytał ją: - Czego chcesz? - Obiecaj mi - powiedziała - że obaj moi synowie zajmą przy tobie najważniejsze miejsce w twoim Królestwie.

²² Ale Jezus powiedział: - Sami nie wiecie, czego żądacie! Czy wystarczy wam sił, aby tak cierpieć, jak ja będę cierpiał? Odpowiedzieli: - Wystarczy!

²³ Wtedy powiedział im: - Cierpieć jak ja, będziecie na pewno. To zaś, komu przypadnie najważniejsze miejsce obok mnie, nie zależy ode mnie, lecz od mojego Ojca, bo on je przygotował.

²⁴ Pozostali uczniowie oburzyli się na dwóch braci, gdy usłyszeli ich prośbę.

²⁵ Wtedy Jezus zawołał ich do siebie i powiedział: - Wiecie, że władcy tyranizują swoje narody, a ich dworzanie nadużywają władzy.

²⁶ Nie może tak być między wami. Kto chciałby być wśród was wielki, niech wam służy.

²⁷ A kto z was chciałby stać na czele, niech wam służy.

²⁸ Tak samo Syn Człowieczy nie przyszedł po to, aby mu służono, lecz aby sam służył i oddał swoje życie jako okup za wielu ludzi.

²⁹ Gdy wychodzili z Jerycha, szło za Jezusem wiele osób.

³⁰ Przy drodze siedzieli dwaj niewidomi. Słysząc, że to Jezus przechodzi tamtędy, zaczęli wołać: - Zmiłuj się nad nami, Panie, Synu Dawida!

³¹ Ludzie kazali im milczeć, ale oni tym głośniej wołali: - Panie! Synu Dawida, zlituj się nad nami!

³² Jezus zatrzymał się i zapytał: - Czego chcecie? Co mam dla was zrobić?

³³ A oni na to: - Panie! Przywróć nam wzrok.

³⁴ Jezus ulitował się nad nimi i dotknął ich oczu. Natychmiast odzyskali wzrok i poszli za nim.

21

¹ Gdy w drodze do Jerozolimy doszli do Betfage, na Górę Oliwną,

² posłał Jezus dwóch uczniów z takim poleceniem: - Wstąpcie do wioski leżącej przed nami, tam znajdziecie uwiązaną oślicę z osiołkiem, odwiążcie je i przyprowadźcie do mnie.

³ Gdyby ktoś was pytał, powiedzcie, że są potrzebne Panu.

⁴ W ten sposób spełniła się zapowiedź proroka:

⁵ Powiedzcie miastu u stóp Syjonu: Patrzcie, wasz łaskawy król jedzie na ośle, a źrebię biegnie przy nim.

⁶ Uczniowie poszli i wypełnili polecenie Jezusa.

⁷ Przyprowadzili oślicę z osiołkiem; zarzucili jej na grzbiet swoje płaszcze i pomogli mu wsiąść.

⁸ Były tam wielkie tłumy ludzi, którzy kładli przed nim płaszcze na drodze, a inni zrywali gałązki z drzew i rzucali na drogę.

⁹ Tłum, który szedł przed nim i za nim, wołał: Hosanna! Szczęść Boże Synowi Dawida! Chwała temu, kto przychodzi w imieniu Pana. Hosanna! Szczęść Boże z wysokości!

¹⁰ Gdy Jezus wjechał do Jerozolimy, w całym mieście było poruszenie i pytano: - Kto to taki?

¹¹ A z tłumu odpowiadano: - To Jezus, prorok z Nazaretu w Galilei.

¹² Potem Jezus wszedł do świątyni i powyrzucał stamtąd wszystkich handlarzy, powywracał stragany sprzedawców gołębi i stoły tych, którzy wymieniali pieniądze.

¹³ Rzekł im: Mój dom ma być domem modlitwy, a wy zamieniliście go w jaskinię zbójców.

¹⁴ W świątyni zbliżyli się do Jezusa niewidomi i kulawi, a on ich uzdrowił.

¹⁵ Gdy arcykapłani i znawcy Prawa zobaczyli, że dokonuje niezwykłych rzeczy i usłyszeli w świątyni okrzyki dzieci: "Hosanna! Szczęść Boże Synowi Dawida!".

¹⁶ byli bardzo oburzeni i pytali go: - Czy słyszysz, co one wołają? Jezus odpowiedział: - Słyszę. A wy nie znacie tych słów - Kwilenie niemowląt i osesków przysporzy ci chwały.

¹⁷ Z tym ich zostawił i poszedł z miasta do Betanii, gdzie przenocował.

¹⁸ Nazajutrz, w drodze powrotnej do miasta poczuł głód.

¹⁹ Przy drodze zobaczył figowiec, podszedł bliżej, ale oprócz liści niczego na nim nie znalazł. Powiedział więc: - Bodaj byś nigdy więcej nie owocował! Drzewo zaraz uschło.

²⁰ Widząc to uczniowie bardzo się zdziwili, że figowiec tak prędko usechł.

²¹ Wtedy Jezus powiedział: - Zapewniam was, gdybyście mieli niezachwianą wiarę, nie takich rzeczy moglibyście dokonać, jak z tym drzewem. Moglibyście rozkazać tej górze - unieś się i rzuć w morze - a tak by się stało.

²² Wszystko, o co tylko z ufnością prosić będziecie w modlitwie - otrzymacie.

²³ Gdy Jezus przyszedł do świątyni i zaczął nauczać, podeszli do niego arcykapłani oraz członkowie Najwyższej Rady i zapytali: - Jakim prawem to robisz? Kto cię to tego upoważnił?

²⁴ Jezus odpowiedział: - Ja też postawię wam jedno pytanie. Jeżeli mi odpowiecie, to i ja wam powiem, jakim prawem to robię.

²⁵ Czy Jan chrzcił z nakazu Bożego, czy ludzkiego? Wtedy oni zaczęli się naradzać: - Jeżeli powiemy, że z Bożego, to zapyta, dlaczego nie uwierzyliście mu?

²⁶ A jeśli powiemy, że z ludzkiego, to narazimy się tłumowi, bo wszyscy uważają Jana za proroka.

²⁷ Odpowiedzieli więc Jezusowi: - Nie wiemy! - To i ja wam nie powiem - odpowiedział Jezus - jakim prawem to robię.

²⁸ A co myślicie o tym: - Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się raz do jednego z nich: Idź, chłopcze, popracuj dziś w winnicy!

²⁹ Nie chce mi się - odpowiedział. Później jednak zawstydził się i poszedł.

³⁰ Tymczasem ojciec zwrócił się do drugiego z tym samym poleceniem. Już idę, ojcze - odpowiedział, ale nie poszedł.

³¹ Który z nich spełnił wolę ojca? - Ten pierwszy - odpowiedzieli. Na to Jezus: - Zapewniam was, że celnicy i dziewczyny uliczne prędzej niż wy znajdą się w Królestwie Bożym.

³² Przyszedł Jan, aby wam pokazać właściwą drogę, ale mu nie uwierzyliście; natomiast dziewczyny uliczne i celnicy uwierzyli. Wy patrzyliście na to wszystko, a nie było wam wstyd i nie uwierzyliście Janowi.

³³ Posłuchajcie jeszcze innej przypowieści: Pewien gospodarz założył winnicę, ogrodził ją, wykuł w skale tłocznię do wina, zbudował wieżyczkę strażniczą, potem wynajął dzierżawcom i odjechał.

³⁴ Gdy nadszedł czas winobrania, posłał do nich swoich ludzi, aby odebrali należność.

³⁵ Ale dzierżawcy schwytali tych ludzi, jednego pobili, drugiego zabili, trzeciego zatłukli kamieniami.

³⁶ Wkrótce gospodarz posłał większą liczbę ludzi niż za pierwszym razem, ale dzierżawcy postąpili z nimi tak samo.

³⁷ W końcu posłał do nich swego syna, myśląc: Mojego syna chyba uszanują.

³⁸ Gdy dzierżawcy zobaczyli, że on nachodzi, powiedzieli sobie: To syn właściciela; chodźcie, zabijemy go, a jego posiadłość przypadnie nam!

³⁹ Złapali go więc, wywlekli poza winnicę i zabili.

⁴⁰ Co teraz zrobi z tymi dzierżawcami właściciel winnicy, gdy przyjdzie?

⁴¹ Odpowiedzieli: - Surowo rozprawi się z tymi, co tak źle postąpili, a winnicę wydzierżawi innym, którzy będą mu oddawać należność we właściwym czasie.

⁴² Zapytał ich Jezus: - Czy nie czytaliście w Pismach: Kamień, który odrzucili budowniczowie stał się kamieniem węgielnym. Uczynił to Pan i to nas zdumiewa.

⁴³ Dlatego oświadczam wam, że stracicie dostęp do Królestwa Bożego, a zyskają go ludzie, którzy spełniają swoją powinność.

⁴⁴ Kto potknie się o ten kamień, roztrzaska się; a na kogo ten kamień spadnie, zostanie zmiażdżony.

⁴⁵ Gdy faryzeusze i arcykapłani wysłuchali tych przypowieści, zrozumieli, że to o nich mówił.

⁴⁶ Starali się więc dostać go w swoje ręce, ale bali się tłumów, które widziały w nim proroka.

22

¹ Jezus opowiedział im jeszcze jedną przypowieść.

² - Królestwo Niebios przypomina postępowanie pewnego króla, który wyprawił swemu synowi wesele

³ i rozesłał służących, żeby zaprosili gości, ale ci nie chcieli przyjść.

⁴ Posłał jeszcze raz innych służących do zaproszonych i kazał im tak powiedzieć: Wszystko jest gotowe, przeznaczyłem na ucztę swoje woły i utuczone owce, zapraszam na wesele!

⁵ Ale oni to zlekceważyli i poszli sobie - ten na swój folwark, tamten na bazar,

⁶ a inni złapali posłańców, sponiewierali ich i pozabijali.

⁷ Król dowiedział się o tym, wpadł w gniew, wysłał żołnierzy, którzy wycięli w pień morderców i spalili ich miasto.

⁸ A do służących powiedział: Wesele jest wprawdzie przygotowane, ale tamci nie zasługiwali na zaproszenie.

⁹ Idźcie więc na skrzyżowanie dróg, zaproście na wesele, kogo tam spotkacie.

¹⁰ Służący wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których spotkali, złych i dobrych, tak że sala zapełniła się gośćmi.

¹¹ Wszedł król, by zobaczyć, kto jest przy stole i spostrzegł człowieka nie ubranego odświętnie.

¹² Przyjacielu - powiedział do niego - jak się tu dostałeś bez odświętnego stroju? Ale on nie wiedział, co odpowiedzieć.

¹³ Wtedy król polecił służącym: Zwiążcie go i wyrzućcie z domu w ciemność, gdzie będzie słychać płacz i zgrzytanie zębów.

¹⁴ Zaproszonych jest wielu, ale niewielu wybranych.

¹⁵ Wtedy faryzeusze odeszli i naradzali się, jak sprowokować Jezusa podchwytliwymi pytaniami.

¹⁶ Wysłali więc do niego swoich uczniów wraz ze zwolennikami Heroda i zapytali: - Nauczycielu, wiemy, że jesteś człowiekiem prawym i nauczasz, jak postępować zgodnie z prawdziwą wolą Boga, na opinii ci nie zależy i nie obawiasz się narazić ludziom.

¹⁷ Powiedz więc nam, jakie jest twoje zdanie, czy należy płacić podatek cesarzowi, czy nie?

¹⁸ Jezus znał jednak ich złe zamiary i powiedział: - Chcecie mnie wystawić na próbę, obłudnicy!

¹⁹ Podajcie mi monetę, którą się płaci podatek. I podali mu denara.

²⁰ Wtedy zapytał: - Czyja to twarz i czyje imię?

²¹ Odpowiedzieli: - Cesarza. Wtedy on rzekł: - Co się należy cesarzowi, oddajcie cesarzowi, a co się należy Bogu, oddajcie Bogu!

²² Zaskoczeni taką odpowiedzią wycofali się i odeszli.

²³ Jeszcze tego samego dnia przyszli do Jezusa saduceusze - to ci, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania - i zapytali:

²⁴ - Nauczycielu! Mojżesz nakazał, by wdowę po bezdzietnym bracie poślubił drugi brat i w ten sposób zapewnił mu potomstwo.

²⁵ Otóż, było u nas siedmiu braci. Pierwszy ożenił się i umarł bezdzietny, a wdowa została żoną jego brata.

²⁶ Z drugim i trzecim, aż do siódmego, było tak samo.

²⁷ W końcu zmarła i ta kobieta.

²⁸ Czyją żoną będzie po zmartwychwstaniu? Należała przecież do każdego z siedmiu braci.

²⁹ Jezus im odpowiedział: - Jesteście w błędzie, nie znacie Pism ani mocy Boga.

³⁰ Po zmartwychwstaniu nikt nie będzie się żenił ani wychodził za mąż; wszyscy będą żyli jak aniołowie w niebie.

³¹ Czy nie zauważyliście związku między powstaniem umarłych, a tym, co powiedział Bóg:

³² - Ja jestem Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. Nie jest on więc Bogiem umarłych, lecz żywych.

³³ Ludzie, którzy to słyszeli, byli pełni podziwu dla jego nauki.

³⁴ Gdy faryzeusze dowiedzieli się, że Jezus zmusił saduceuszy do milczenia, zebrali się wokół niego.

³⁵ A jeden z nich, znawca Prawa, zadał mu podchwytliwe pytanie:

³⁶ - Nauczycielu, które przykazanie w zbiorze Praw jest najważniejsze?

³⁷ Jezus odpowiedział: - Będziesz kochał Pana, swego Boga, całym sercem, całym swoim jestestwem i każdą myślą.

³⁸ To jest pierwsze i najważniejsze przykazanie.

³⁹ A drugie brzmi podobnie: Będziesz kochał bliźniego, jak siebie samego.

⁴⁰ Te dwa przykazania są podstawą całego Prawa i Pism proroków.

⁴¹ Następnie Jezus zwrócił się z pytaniem do zgromadzonych faryzeuszy:

⁴² - Co sądzicie o Mesjaszu, czyim jest synem? - Dawida - odpowiedzieli.

⁴³ A Jezus zapytał: - To dlaczego Dawid w natchnieniu nazywa go Panem -

⁴⁴ Powiedział Bóg do mego Pana, zasiądź u mego boku, dopóki twoich wrogów nie rzucę ci do nóg.

⁴⁵ Jeżeli więc Dawid nazywa go Panem, to jak Mesjasz może być jego synem?

⁴⁶ Nikt nie potrafił mu na to odpowiedzieć i od tej chwili nikt nie śmiał go o nic pytać.

23

¹ Potem Jezus przemówił do tłumu i do uczniów:

² - Znawcy Prawa i faryzeusze są upoważnieni do objaśniania zbioru Praw Mojżesza.

³ Spełniajcie więc wszystko i przestrzegajcie, co wam nakazują, ale nie naśladujcie ich postępowania, bo sami nie robią tego, czego nauczają.

⁴ Dodają ciężar do ciężaru i kładą ludziom na ramiona, lecz sami żadnego ciężaru nawet palcem nie ruszą.

⁵ A jeśli coś robią, to tylko na pokaz, chcąc, by ludzie uważali ich za bardzo pobożnych, obnoszą się ze swoimi dewocjonaliami i chodzą w odświętnych szatach.

⁶ Lubią zasiadać na pierwszych miejscach w synagodze.

⁷ Lubią, gdy ludzie ich pozdrawiają na rynku i tytułują "Rabbi, nauczycielu".

⁸ Nie pozwalajcie się jednak tak tytułować, bo macie tylko jednego Nauczyciela, a wy wszyscy jesteście jego braćmi.

⁹ Tu, na ziemi, nie mówcie do nikogo "ojcze", bo macie tylko jednego Ojca, w niebie.

¹⁰ Nie pozwalajcie też nikomu mówić do siebie "mistrzu", bo macie tylko jednego Mistrza - jest nim Chrystus.

¹¹ A kto z was chciałby więcej znaczyć, niech służy innym.

¹² Kto się będzie wywyższał, zostanie upokorzony, a kto się upokorzy, będzie wywyższony.

¹³ Biada wam, zakłamani znawcy Prawa i faryzeusze! Zamykacie przed ludźmi dostęp do Królestwa Niebios. Sami tam nie wchodzicie i innym nie pozwalacie.

¹⁴ Biada wam, zakłamani znawcy Prawa i faryzeusze! Pod pozorem długich modlitw zagarniacie wdowi grosz! Czeka was surowy wyrok.

¹⁵ Biada wam, zakłamani znawcy Prawa i faryzeusze! Przemierzacie morza i lądy, by zdobyć choć jednego nowego wyznawcę, a gdy go pozyskacie, robicie z niego potępieńca gorszego niż wy sami.

¹⁶ Biada wam, ślepi wodzowie, którzy mówicie: "Przysięga na świątynię nie wiąże człowieka; przysięga na skarbiec w świątyni musi być dotrzymana".

¹⁷ Wy, ślepe błazny, co jest ważniejsze, skarby czy świątynia, która je uświęca?

¹⁸ Mówicie też: "Przysięga na ołtarz nie wiąże człowieka; przysięga na dar złożony na ołtarzu musi być dotrzymana".

¹⁹ Wy, ślepcy, co jest ważniejsze, dar czy ołtarz, którzy ten dar uświęca?

²⁰ Przysięgając na ołtarz, przysięgacie także na wszystko, co się na nim znajduje.

²¹ Przysięgając na świątynię, przysięgacie przede wszystkim na tego, który w niej mieszka.

²² Przysięgając na niebo, przysięgacie przede wszystkim na Boga i jego majestat.

²³ Biada wam, zakłamani znawcy Prawa i faryzeusze! Dajecie na ofiarę dziesiątą część nawet z mięty, kopru i kminku, a łamiecie ważniejsze nakazy Prawa, jak sprawiedliwość, współczucie i wierność wobec Boga; właśnie tych nakazów winniście przestrzegać, a tamtych nie pomijać.

²⁴ Wy, ślepi wodzowie! Odcedzacie komara, a połykacie wielbłąda.

²⁵ Biada wam, zakłamani znawcy Prawa i faryzeusze! Kubek i miskę czyścicie od zewnątrz, a ich zawartość pochodzi z rabunku i chciwości.

²⁶ Ślepy faryzeuszu, najpierw wyczyść zawartość, aby i z zewnątrz kubek był czysty.

²⁷ Biada wam, zakłamani znawcy Prawa i faryzeusze! Jesteście jak pobielone grobowce - z zewnątrz okazałe i czyste, w środku pełne kości i zgnilizny.

²⁸ Tak właśnie w oczach ludzi jesteście pobożni, ale naprawdę pełno w was obłudy i zła.

²⁹ Biada wam, zakłamani znawcy Prawa i faryzeusze, bo budujecie grobowce prorokom, ozdabiacie pomniki prawych ludzi

³⁰ i mówicie: "Gdybyśmy żyli w czasach naszych przodków, nie zabijalibyśmy proroków, jak oni".

³¹ Ale tym samym przyznajecie się do tego, że jesteście potomkami tych, co zabijali proroków.

³² Tak więc i wy dorównujecie swoim ojcom.

³³ Żmije, podłe gady - niech się wam nie zdaje, że unikniecie kary i odrzucenia.

³⁴ Patrzcie, dlatego posyłam do was proroków, ludzi mądrych i nauczycieli, a wy jednych będziecie zabijać i krzyżować, innych biczować w synagogach i ścigać z miasta do miasta.

³⁵ Dlatego spadnie na was odpowiedzialność za krew wszystkich niewinnych na świecie, od niewinnego Abla do Zachariasza, syna Berechiasza, który został zabity na terenie świątyni w pobliżu ołtarza.

³⁶ Zapewniam was, że kara za to wszystko spadnie na to pokolenie.

³⁷ Jerozolimo, Jerozolimo! Zabijasz proroków i kamienujesz tych, których Bóg przysłał do ciebie. Ileż razy usiłowałem zebrać twe dzieci, jak kwoka pisklęta pod skrzydła, ale wy nie chcieliście.

³⁸ Wasza świątynia legnie w gruzach.

³⁹ Powiem wam jeszcze, że zobaczycie mnie dopiero wtedy, gdy będziecie wołać: Chwała temu, kto przychodzi w imieniu Pana.

24

¹ Gdy Jezus opuścił świątynię, podeszli do niego uczniowie, by razem . z nim obejrzeć jej zabudowania.

² Wtedy zapytał: - Widzicie to wszystko? Zapewniam was, że kamień na kamieniu nie zostanie z tego, co tu stoi.

³ A potem, gdy siedział na Górze Oliwnej, zbliżyli się do niego uczniowie i zapytali poufnie: - Powiedz nam, kiedy to się stanie i jaki znak poprzedzi twoje ponowne przyjście i koniec naszej ery?

⁴ A Jezus im odpowiedział: - Nie dajcie się nikomu oszukać.

⁵ Przyjdzie wielu takich, którzy będą się podszywać pode mnie; będą mówić o sobie "Jestem Mesjaszem!" i niejeden da się oszukać.

⁶ Potem usłyszycie wieści o wojnach i wrzawę wojenną, ale nie dajcie się zastraszyć, bo musi tak być. Lecz nie koniec na tym.

⁷ Narody i państwa wystąpią przeciw sobie, nastanie głód, a w wielu miejscach trzęsienie ziemi.

⁸ To wszystko dopiero początek cierpień.

⁹ Padniecie ofiarą donosów, tortur i śmierci. Będziecie znienawidzeni z mojego powodu przez wszystkie narody.

¹⁰ Wielu się wtedy załamie, jedni na drugich będą donosić i zapanuje wzajemna nienawiść.

¹¹ Pojawi się też wielu fałszywych proroków i niejeden im uwierzy,

¹² a ponieważ nasili się bezprawie, u wielu wygaśnie miłość,

¹³ lecz ten, kto wytrwa do końca, będzie ocalony.

¹⁴ Mimo to Dobra Nowina o Królestwie Bożym będzie głoszona po całej ziemi, na dowód prawdy dla wszystkich narodów i wtedy nastąpi koniec.

¹⁵ Gdy więc zobaczycie haniebne zniszczenie świątyni, o którym prorokował Daniel - czytelniku uważaj! -

¹⁶ mieszkańcy Judei niech wtedy uciekają w góry.

¹⁷ Kto będzie na tarasie, niech nie wraca do mieszkania, aby zabrać coś z sobą.

¹⁸ Kto będzie na polu, niech nie wraca po płaszcz.

¹⁹ Najgorzej będzie wtedy kobietom w ciąży i tym, które karmią.

²⁰ Módlcie się, abyście nie musieli uciekać w zimie lub w sabat.

²¹ Nastanie wtedy wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż po dziś dzień i jakiego już nie będzie.

²² Nikt nie ocaleje, jeśli ten okres nie zostanie skrócony, lecz przez wzgląd na wybranych, nie będzie to trwało tak długo.

²³ Jeśli ktoś wam wtedy powie - "Mesjasz jest tu! Mesjasz jest tam!" - nie wierzcie,

²⁴ bo pojawią się różni fałszywi mesjasze i prorocy, którzy będą robić wielkie cuda i dziwy, aby - o ile się da - wprowadzić w błąd nawet wybranych.

²⁵ O tym właśnie was uprzedzam.

²⁶ Gdy wam ktoś powie - ,,On się tu ukrył!" - nie wierzcie.

²⁷ Syn Człowieczy przyjdzie jak błyskawica rozjaśniająca niebo ze wschodu na zachód.

²⁸ Tam, gdzie jest padlina, zlatują się sępy.

²⁹ Gdy tylko minie okres ucisku, nastąpi zaćmienie słońca, księżyc także zgaśnie, gwiazdy zaczną spadać z nieba i rozprzęgną się moce kosmiczne.

³⁰ Wtedy pojawi się na niebie znak, że Syn Człowieczy nadchodzi. Trwoga ogarnie wszystkich ludzi na świecie, będą się szamotać w przerażeniu, będą płakać i zobaczą, jak Syn Człowieczy pełen mocy i majestatu przychodzi otoczony chmurami.

³¹ Wyśle swoich aniołów, którzy donośnie zatrąbią, aby zgromadzić swoich wybranych z czterech stron świata, z jednego krańca horyzontu po drugi.

³² Zwróćcie uwagę na figowiec. Gdy pokażą się świeże pędy i wypuszczą listki, wiecie, że zaczyna się lato.

³³ Podobnie, gdy to wszystko zobaczycie, poznacie, że koniec jest blisko - u progu.

³⁴ Zapewniam was, że wszystko to nastąpi zanim wymrą ludzie tego pokolenia.

³⁵ Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.

³⁶ Nikt jednak nie wie, kiedy nadejdzie ten dzień i godzina. Nawet aniołowie z nieba, ani Syn. Wie tylko Ojciec.

³⁷ To, co się działo w czasach Noego, stanie się, gdy Syn Człowieczy znów się pojawi.

³⁸ Jak przed potopem ludzie żyli sobie beztrosko, urządzali śluby i wesela aż do chwili, kiedy Noe wszedł do arki

³⁹ i niczego się nie spodziewał aż nastąpił potop i wszystkich pochłonął, tak samo będzie, gdy Syn Człowieczy znów się pojawi.

⁴⁰ Z dwóch ludzi w polu jeden zostanie zabrany, a drugi nie.

⁴¹ Z dwóch kobiet przy żarnach jedna zostanie zabrana, a druga nie.

⁴² Bądźcie więc czujni, bo nie wiecie, którego dnia wasz Pan przyjdzie.

⁴³ Pomyślcie, że gdyby gospodarz mógł przewidzieć, o jakiej porze zjawi się złodziej, miałby się na baczności i nie dopuściłby do włamania.

⁴⁴ Wy też bądźcie czujni, bo Syn Człowieczy przyjdzie o takiej porze, której nie możecie przewidzieć.

⁴⁵ Któż więc jest tym wiernym i mądrym sługą, który z polecenia swego pana dba o to, by podwładni otrzymywali posiłek o właściwej porze?

⁴⁶ Szczęśliwy ten sługa, którego pan po powrocie zastanie przy pracy.

⁴⁷ Możecie być pewni, że odda mu w zarząd cały swój majątek.

⁴⁸ Gdyby zaś taki sługa był nieodpowiedzialny i myślał sobie: "Mój pan chyba nieprędko wróci",

⁴⁹ zaczął swoich podopiecznych bić, a sam ucztować i upijać się z kompanami,

⁵⁰ to po nieoczekiwanym powrocie - czego sługa nie przewidział -

⁵¹ pan go wyrzuci i osadzi razem z ludźmi zakłamanymi tam, gdzie słychać płacz i zgrzytanie zębów.

25

¹ Królestwo Niebios przypomina postępowanie dziesięciu dziewcząt, . które z lampkami w dłoniach wyszły na spotkanie pana młodego.

² Wśród nich było pięć lekkomyślnych i pięć przezornych.

³ Lekkomyślne wzięły lampki, ale nie zabrały oliwy,

⁴ a przezorne wzięły i lampki, i zapas oliwy.

⁵ Ponieważ pan młody długo nie przychodził, znużone dziewczęta zasnęły.

⁶ Nagle, o północy, rozległo się wołanie: Idzie pan młody! Wyjdźcie naprzeciw!

⁷ Dziewczęta zbudziły się i oczyściły knoty swych lampek.

⁸ Wtedy te lekkomyślne zwróciły się do przezornych: Pożyczcie trochę oliwy, bo nam lampki gasną.

⁹ Nie możemy - odpowiedziały - gdyż mogłoby i nam, i wam zabraknąć; biegnijcie na bazar i kupcie sobie!

¹⁰ Pobiegły więc po oliwę, a wtedy nadszedł pan młody i te, które były przygotowane, poszły z nim na wesele. Drzwi zostały zamknięte.

¹¹ Nadbiegły wkrótce i tamte dziewczęta. Zaczęły wołać: Panie, Panie, otwórz nam!

¹² On jednak odpowiedział: - Niestety, nie znam was.

¹³ Tak więc bądźcie czujni, bo nie znacie dnia ani godziny.

¹⁴ Może bowiem tak się stać, jak z tym człowiekiem, który przed odjazdem zawołał swoich podwładnych i powierzy! im swój majątek.

¹⁵ Jednemu powierzył pięć talentów, drugiemu dwa, a trzeciemu jeden talent, zgodnie z ich zdolnościami. Potem odjechał.

¹⁶ Ten, który otrzymał pięć talentów, zaraz przystąpił do interesów i podwoił tę sumę.

¹⁷ Także ten, który otrzymał dwa talenty, podwoił sumę.

¹⁸ Natomiast ten, który otrzymał jeden talent, wykopał schowek w ziemi i tam ukrył pieniądze swego pana.

¹⁹ Po dłuższym czasie pan powrócił i zażądał rozliczenia od swoich podwładnych.

²⁰ Ten, co otrzymał pięć talentów, podszedł z pieniędzmi i powiedział: Panie, powierzyłeś mi pięć talentów, a tu jest dalszych pięć, które zarobiłem.

²¹ Pan na to: To dobrze! Jesteś solidny i zasługujesz na zaufanie. Mogłem polegać na tobie w mniej ważnych sprawach, teraz powierzę ci znacznie więcej; chodź i ciesz się razem ze mną.

²² Potem ten, co otrzymał dwa talenty, podszedł i powiedział: Panie, powierzyłeś mi dwa talenty, tu są dalsze dwa, które zarobiłem.

²³ Pan na to: To dobrze! Jesteś solidny i zasługujesz na zaufanie. Mogłem na tobie polegać w mniej ważnych sprawach, teraz powierzę ci znacznie więcej; chodź i ciesz się razem ze mną.

²⁴ W końcu podszedł i ten, któremu powierzono jeden talent i powiedział: Wiem, panie, że jesteś człowiekiem surowym i chcesz zbierać plon tam, gdzie nie siałeś i zgarniać tam, gdzie nie rozsypałeś.

²⁵ Bałem się. poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Masz z powrotem, co twoje.

²⁶ Wtedy jego pan powiedział: Jesteś leń i nicpoń! Skoro wiedziałeś, że zbieram plon tam, gdzie nie siałem i zgarniam tam, gdzie nie rozsypałem,

²⁷ powinieneś był dać moje pieniądze do banku, a po powrocie odebrałbym je z procentem.

²⁸ Zabierzcie mu więc ten talent i dajcie temu, który ma dziesięć.

²⁹ Kto już coś zyskał, dostanie więcej i będzie opływał we wszystko, a kto nic nie zyskał, straci nawet to, co ma.

³⁰ A tego próżniaka wyrzućcie do ciemności, które panują na zewnątrz, gdzie słychać płacz i zgrzytanie zębów.

³¹ Syn Człowieczy obejmie rządy, kiedy przyjdzie w blasku majestatu ze wszystkimi aniołami.

³² Ludzie ze wszystkich narodów zgromadzą się przed nim, a on dokona podziału jak pasterz, który oddziela owce od kóz.

³³ Owce ustawi po swojej prawej stronie, a kozy po lewej.

³⁴ Wtedy jako król powie do tych, którzy stoją po prawej stronie: Zbliżcie się! Mój Ojciec wam błogosławi. Bierzcie w posiadanie Królestwo przeznaczone dla was od samego początku.

³⁵ To wy daliście mi jeść, gdy byłem głodny, daliście mi pić, gdy byłem spragniony, przyjęliście mnie pod swój dach, gdy byłem tułaczem.

³⁶ Ubraliście mnie, gdy byłem nagi, odwiedzaliście mnie, gdy byłem chory, przychodziliście do mnie, gdy byłem w więzieniu.

³⁷ Wtedy ci wszyscy, którzy spełniali wolę Boga, zapytają: Panie! Kiedy widzieliśmy ciebie spragnionego i daliśmy ci pić, albo głodnego i nakarmiliśmy?

³⁸ Kiedy widzieliśmy, że jesteś tułaczem albo nagim i przyjęliśmy cię pod swój dach i dali ubranie?

³⁹ Kiedy widzieliśmy, że jesteś chory lub w więzieniu i odwiedzaliśmy cię?

⁴⁰ Wtedy król powie: Bądźcie pewni, że to, co zrobiliście choć dla jednego z tych najbardziej pogardzanych naszych braci, zrobiliście dla mnie.

⁴¹ Natomiast do tych z lewej strony powie: Jesteście przeklęci. Precz ode mnie w ogień wieczny, przeznaczony dla diabła i jego sług.

⁴² Gdy byłem głodny, nie daliście mi jeść,

⁴³ gdy byłem tułaczem w łachmanach, nie przyjęliście mnie pod swój dach i nie daliście mi ubrania, a gdy byłem chory i w więzieniu, nie odwiedzaliście mnie.

⁴⁴ Wtedy zapytają: Panie! Kiedy to widzieliśmy ciebie głodnego, spragnionego, tułacza w łachmanach, albo chorego i w więzieniu, a nie przyszliśmy ci z pomocą?

⁴⁵ Wtedy odpowie: Bądźcie pewni, że czego nie zrobiliście dla jednego z tych najbardziej pogardzanych, nie zrobiliście dla mnie!

⁴⁶ Zostaną oni skazani na zagładę, natomiast ci, co spełniają wolę Boga, otrzymają życie wieczne.

26

¹ Gdy Jezus skończył już mówić o tym wszystkim, zwrócił się do uczniów:

² - Wiecie, że pojutrze zaczyna się święto Paschy; wtedy Syn Człowieczy zostanie zdradzony i przybity do krzyża.

³ W tym samym czasie arcykapłani i członkowie Rady Najwyższej zebrali się w pałacu arcykapłana Kaifasza

⁴ i rozważali, jak to zrobić, żeby podstępnie schwytać i zgładzić Jezusa.

⁵ - Byle nie w święta - mówili - żeby nie wywołać rozruchów wśród ludzi.

⁶ Tymczasem Jezus zatrzymał się w Betanii u Szymona, którego nazywano Trędowatym.

⁷ Zjawiła się tam kobieta z alabastrową amforą bardzo drogiego balsamu, podeszła do Jezusa i balsamem namaściła mu głowę.

⁸ Na ten widok uczniowie zaczęli się oburzać:

⁹ - Co za marnotrawstwo! Można to było przecież sprzedać za drogie pieniądze i rozdać biednym.

¹⁰ Jezus zwrócił na to uwagę i powiedział: - Dlaczego sprawiacie przykrość tej kobiecie? Ona przecież zrobiła dla mnie coś wspaniałego.

¹¹ Biednych zawsze macie u siebie, a mnie nie zawsze będziecie mieli.

¹² Wylewając balsam na mnie, przygotowała moje ciało do pogrzebu.

¹³ Zapewniam was, że pamięć o tym, co ona zrobiła, przetrwa w każdym zakątku ziemi, dokąd dotrze ta Dobra Nowina.

¹⁴ Wtedy jeden z dwunastu uczniów, Judasz z Kariotu, podszedł do arcykapłanów

¹⁵ i zapytał: - Ile mi dacie za to, że wam go wskażę? Dali mu trzydzieści srebrnych monet.

¹⁶ Od tej chwili szukał okazji do zdrady.

¹⁷ W pierwszym dniu świąt Przaśnego Chleba przyszli do Jezusa uczniowie z takim zapytaniem: - Gdzie mamy ci przygotować wieczerzę paschalną?

¹⁸ Odpowiedział: - Wstąpcie w mieście do pewnego człowieka i powiedzcie: Tak mówi Nauczyciel - mój czas nadchodzi, chcę w twoim domu z moimi uczniami zjeść wieczerzę paschalną.

¹⁹ Uczniowie wykonali to polecenie i przygotowali wieczerzę.

²⁰ Gdy zapadł wieczór, Jezus z dwunastoma uczniami zajął miejsce przy stole.

²¹ Podczas posiłku powiedział: - Oświadczam wam, że jeden z was mnie zdradzi!

²² Uczniowie bardzo tym przygnębieni, zaczęli mówić jeden przez drugiego: - Panie, to chyba nie ja?

²³ A on na to: - Zdradzi mnie ten, kto razem ze mną sięgnął ręką do półmiska.

²⁴ Syn Człowieczy odchodzi zgodnie z zapowiedzią Pisma, ale co za los człowieka, który zdradzi Syna Człowieczego! Bodajby się taki nigdy nie urodził!

²⁵ Wtedy Judasz, który go zdradził, powiedział: - To chyba nie ja, Mistrzu! - A jednak to ty - odpowiedział Jezus.

²⁶ W czasie wieczerzy Jezus wziął chleb, podziękował Bogu, dzielił, rozdawał uczniom i mówił: - Bierzcie, jedzcie - to jest moje ciało.

²⁷ Potem wziął kielich, podziękował Bogu, podał im i powiedział:

²⁸ - Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja krew, krew Przymierza, przelana dla uwolnienia wielu ludzi od grzechów.

²⁹ Mówię wam, że już nie będę pił wina aż do dnia, kiedy znowu będę pił je z wami w Królestwie mojego Ojca.

³⁰ Potem zaśpiewali psalm i poszli na Górę Oliwną.

³¹ Tam Jezus powiedział: - Tej nocy wszyscy się załamiecie z mojego powodu, bo tak mówi Pismo: Uderzę pasterza, a stado owiec rozbiegnie się na wszystkie strony.

³² Ale gdy już wstanę z grobu, wcześniej niż wy będę w Galilei.

³³ Wtedy odezwał się Piotr: - Gdyby nawet wszyscy się załamali, to ja nigdy się nie załamię.

³⁴ Na to Jezus: - Zapewniam cię, jeszcze tej nocy, zanim kogut zapieje, ty trzy razy się mnie zaprzesz.

³⁵ Piotr odpowiedział: - Choćbym miał zginąć razem z tobą, niczego takiego nie powiem. Podobnie mówili też wszyscy inni uczniowie.

³⁶ Potem Jezus poszedł z nimi do ogrodu w Getsemane i powiedział: - Usiądźcie tutaj, ja odejdę dalej i będę się modlił.

³⁷ Wziął ze sobą tylko Piotra i obu synów Zebedeusza; tam zaczął ogarniać go smutek i lęk.

³⁸ Powiedział więc do nich: - Ciężko mi na sercu i tak już będzie aż do śmierci. Zostańcie ze mną i bądźcie czujni!

³⁹ Odszedł jeszcze trochę dalej, padł na twarz i tak się modlił: - Ojcze mój! Jeśli to możliwe, niech mnie ominie ten kielich cierpienia, ale niech się stanie, jak ty chcesz, a nie tak, jak ja.

⁴⁰ Gdy wrócił do uczniów i zobaczył, że śpią, powiedział do Piotra: - Cóż to, nawet przez godzinę nie mogliście czuwać razem ze mną?

⁴¹ Nie śpijcie, ale módlcie się, aby się nie załamać podczas wielkiej próby; duch wprawdzie jest pełen zapału, ale ciało słabe.

⁴² Jeszcze raz odszedł i tak się modlił: - Ojcze mój! Jeśli ten kielich cierpienia nie może mnie ominąć i muszę go wypić, to niech się spełni twoja wola.

⁴³ Zbliżył się do uczniów i znów zobaczył, że śpią, bo oczy im się kleiły.

⁴⁴ Zostawił ich wtedy i odszedł po raz trzeci, aby znów się modlić.

⁴⁵ Potem powrócił do uczniów i powiedział: - Wciąż śpicie i odpoczywacie, a przecież nadeszła już pora i Syn Człowieczy zostanie wydany w ręce złych ludzi.

⁴⁶ Wstawajcie, idziemy, bo zbliża się ten, który mnie zdradzi.

⁴⁷ Właśnie gdy Jezus to mówił, nadszedł Judasz, jeden z dwunastu, razem z gromadą ludzi uzbrojonych w miecze i pałki, wysłanych przez arcykapłanów i Radę Najwyższą.

⁴⁸ A zdrajca ustalił z nimi taki znak: - To będzie ten, którego pocałuję. Zabierzcie go.

⁴⁹ Zbliżył się do Jezusa i powiedział: - Witam cię, Mistrzu! i zaraz go pocałował.

⁵⁰ A Jezus zapytał: - Po co przyszedłeś, przyjacielu? Wtedy oni podeszli, chwycili Jezusa i obezwładnili go.

⁵¹ Jeden z otoczenia Jezusa sięgnął po miecz, uderzył sługę arcykapłana i obciął mu ucho.

⁵² Ale Jezus powiedział: - Schowaj ten miecz, bo ci, co chwytają za miecz, od miecza giną.

⁵³ Jak ci się zdaje, czy Ojciec nie przysłałby mi na pomoc co najmniej dwunastu legionów wojsk anielskich, gdybym go o to prosił?

⁵⁴ Ale jak spełniłaby się wtedy zapowiedź Pisma, że to musi się stać?

⁵⁵ Potem Jezus zwrócił się do tłumu: - Przyszliście z mieczami i pałkami, żeby mnie uwięzić jak zbrodniarza. Co dzień przecież przebywałem w świątyni i nauczałem, dlaczego wtedy nie ujęliście mnie?

⁵⁶ Stało się tak dlatego, aby spełniły się przepowiednie proroków. Wtedy wszyscy uczniowie opuścili go i uciekli.

⁵⁷ Ci, którzy ujęli Jezusa, zaprowadzili go do arcykapłana Kaifasza, gdzie zebrali się znawcy Prawa i członkowie Rady Najwyższej.

⁵⁸ Piotr jednak szedł w znacznej odległości za nim i trafił aż na dziedziniec pałacu arcykapłana. Tam usiadł wśród służby, chcąc zobaczyć, jak to się skończy.

⁵⁹ Tymczasem arcykapłani i cała Rada Najwyższa starali się oskarżyć Jezusa na podstawie fałszywych zeznań świadków, by wydać na niego wyrok śmierci.

⁶⁰ Lecz nic nie ustalono, chociaż zeznawało wielu fałszywych świadków. W końcu przyszło dwóch takich,

⁶¹ którzy oświadczyli: - On powiedział: Mogę zburzyć świątynię Boga i w ciągu trzech dni ją odbudować.

⁶² Wtedy wstał arcykapłan i zapytał Jezusa: - Nic nie mówisz, chociaż te zeznania świadczą przeciw tobie?

⁶³ Jezus nadal milczał. Wtedy arcykapłan wezwał go: - Odpowiedz pod przysięgą na Boga Żywego, czy jesteś Mesjaszem, Synem Boga?

⁶⁴ Jezus odpowiedział: - Tak jest, jak powiedziałeś. Ponadto oświadczam wam, że niebawem zobaczycie jak Syn Człowieczy, siedzący po prawicy Wszechmogącego, będzie wśród obłoków schodził z nieba.

⁶⁵ Wtedy arcykapłan rozdarł szaty na piersiach i zawołał: - Bluźni! Więcej świadków nam nie trzeba. Przecież sami słyszeliście to bluźnierstwo!

⁶⁶ Jakie jest wasze zdanie? Odpowiedzieli: - Zasłużył na karę śmierci!

⁶⁷ Potem pluli mu w twarz i policzkowali, a inni bili go pięściami

⁶⁸ i drwili: - Mesjaszu! Teraz prorokuj, kto cię uderzył!

⁶⁹ Przez cały ten czas Piotr siedział na dziedzińcu. Podeszła do niego jedna dziewczyna spośród służby i zaczepiła go: - Ty też byłeś z Jezusem Galilejczykiem!

⁷⁰ Wtedy Piotr zaprzeczył przy wszystkich: - Nie rozumiem, o czym mówisz!

⁷¹ Gdy zbliżył się do bramy, zobaczyła go inna dziewczyna i powiedziała do wartowników: - On też był z Jezusem Nazaretańczykiem!

⁷² I znowu wyparł się pod przysięgą: - Nie znam tego człowieka!

⁷³ Za chwilę podeszli do Piotra ci, co tam stali i stwierdzili: - Ty jednak też jesteś jednym z nich, poznać to przecież po twojej wymowie.

⁷⁴ Wtedy zaczął się zaklinać i przysięgać, że nie zna tego człowieka. W tej samej chwili zapiał kogut.

⁷⁵ I przypomniał sobie Piotr słowa Jezusa: - Zanim kogut zapieje, ty trzy razy oświadczysz, że mnie nie znasz. Odszedł stamtąd i gorzko zapłakał.

27

¹ Wcześnie rano wszyscy arcykapłani i członkowie Rady Najwyższej powzięli decyzję, że Jezusa należy zgładzić.

² Wtedy kazali go związać i zaprowadzić do gubernatora Piłata.

³ Gdy Judasz, zdrajca, dowiedział się o skazaniu Jezusa na śmierć, poczuł żal i odniósł arcykapłanom i Radzie trzydzieści sztuk srebra.

⁴ - Zgrzeszyłem - powiedział - bo zdradziłem niewinnego człowieka. Ale oni odpowiedzieli: - Co nas to obchodzi? To twoja sprawa.

⁵ Porzucił więc srebrniki w świątyni, uciekł i powiesił się.

⁶ Arcykapłani zebrali srebrniki, ale stwierdzili, że do skarbca świątyni nie wolno ich złożyć, bo są splamione krwią.

⁷ Przeznaczyli je na zakup pola od pewnego garncarza pod cmentarz dla cudzoziemców.

⁸ Dlatego po dziś dzień nazywają to pole Krwawym Polem.

⁹ W ten sposób spełniła się zapowiedź proroka Jeremiasza:

¹⁰ Wzięli trzydzieści srebrników, cenę należną w Izraelu za niewolnika i zapłacili za pole garncarza, zgodnie z nakazem Pana.

¹¹ Tymczasem Jezusa doprowadzono do gubernatora, który postawił mu pytanie: - To ty jesteś królem Żydów? - Tak jest, jak mówisz - odpowiedział Jezus.

¹² Potem arcykapłani i członkowie Rady oskarżali go, ale na to nie odpowiedział.

¹³ Piłat zapytał: - Czy nie słyszysz, jakie ci stawiają zarzuty?

¹⁴ Ale i jemu nie odpowiedział ani słowa i gubernator bardzo się dziwił.

¹⁵ Z okazji świąt gubernator zwalniał zazwyczaj jednego więźnia, którego tłum sobie życzył.

¹⁶ W tym czasie siedział w więzieniu niejaki Jezus Bar Abba, znany przestępca.

¹⁷ Piłat zapytał zgromadzonych: - Co wolicie? Kto ma być zwolniony, Jezus Bar Abba czy Jezus, nazywany Chrystusem?

¹⁸ Wiedział on, że Jezusa wydali z nienawiści.

¹⁹ Gdy Piłat zasiadł na podium, jego żona przekazała mu prośbę: - Daj spokój temu niewinnemu człowiekowi, bo męczył mnie dziś w nocy przykry sen o nim.

²⁰ Tymczasem arcykapłani i członkowie Rady podjudzili tłum, aby się domagał zwolnienia Bar Abby i stracenia Jezusa.

²¹ Gubernator raz jeszcze zapytał: - Którego z tych dwóch mam więc wam wypuścić? Zawołali: - Bar Abbę!

²² Zapytał Piłat: - A co mam zrobić z Jezusem, którego nazywają Chrystusem? A wszyscy zawołali: - Ukrzyżować!

²³ Zapytał raz jeszcze: - A cóż on złego zrobił? Ale oni krzyczeli: - Na krzyż! Na krzyż z nim!

²⁴ Piłat widząc, że nic nie może osiągnąć, a nawet podnosi się jeszcze większa wrzawa, kazał przynieść wody, umył ręce na oczach tłumu i oświadczył: - Nie jestem winien śmierci tego człowieka. On jest niewinny! To wasza sprawa.

²⁵ Na to cały tłum zawołał: - Krew jego niech spadnie na nas i na dzieci nasze!

²⁶ Kazał więc uwolnić Bar Abbę, Jezusa wysmagać biczami, a następnie przystąpić do egzekucji.

²⁷ Żołnierze gubernatora wzięli wtedy Jezusa na dziedziniec pałacu i sprowadzili tam całą kohortę.

²⁸ Rozebrali go i zarzucili mu na ramiona czerwony płaszcz.

²⁹ Spletli wieniec cierniowy, wcisnęli mu na głowę, a do prawej ręki włożyli trzcinę, potem padali przed nim na kolana, śmiali się i szydzili: - Witaj nam, królu Żydów!

³⁰ Pluli na niego i trzciną bili po głowie.

³¹ Gdy się już dość naśmiali, zdjęli z niego płaszcz, ubrali go w jego własną szatę i poprowadzili na ukrzyżowanie.

³² Wychodząc z miasta spotkali mieszkańca Cyrenajki, Szymona. Dali mu rozkaz, żeby niósł jego krzyż.

³³ Po przyjściu na miejsce straceń zwane Golgotą, co znaczy "Czaszka",

³⁴ podali mu wino zaprawione goryczą, ale skosztował i nie chciał wypić.

³⁵ Gdy go przybili do krzyża, zaczęli losować, komu przypadną jego szaty.

³⁶ Potem usiedli i pilnowali go,

³⁷ a nad jego głową przybili napis z uzasadnieniem wyroku: To jest Jezus, król Żydów.

³⁸ Powieszono też na krzyżach dwóch przestępców, jednego po prawej, a drugiego po lewej stronie.

³⁹ Przechodnie rzucali przekleństwa, wyśmiewali się z niego

⁴⁰ i drwili: - Hej, ty, co burzysz świątynię i w trzy dni stawiasz ją na nowo, ratuj się! Jeśli jesteś Synem Boga, to zejdź z krzyża.

⁴¹ Arcykapłani, znawcy Prawa i członkowie Rady także kpili z niego:

⁴² - Patrzcie! Ratował innych, a siebie uratować nie może. I to ma być król Izraela? Niech zejdzie z krzyża, to mu uwierzymy.

⁴³ Zaufał Bogu, to niech go Bóg ratuje, o ile zechce. Mówił przecież, że jest Synem Boga.

⁴⁴ Tak samo urągali mu skazańcy, którzy obok zawiśli na krzyżach.

⁴⁵ Między godziną dwunastą a trzecią po południu nad całym krajem zapanowały ciemności.

⁴⁶ Około trzeciej po południu Jezus głośno zawołał: - Eli, Eli, lama sabachtani! To znaczy: Boże mój, Boże mój, dlaczegoś mnie opuścił!

⁴⁷ Niektórzy ze stojących w pobliżu słysząc to myśleli, że wzywa Eliasza.

⁴⁸ Jeden z nich zaraz pobiegł, wziął gąbkę, zamoczył ją w skwaśniałym winie, zatknął na trzcinę i przyłożył mu do ust.

⁴⁹ Inni mówili: - Zostaw, zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, aby go ocalić.

⁵⁰ Ale Jezus raz jeszcze głośno zawołał i skonał.

⁵¹ W tej samej chwili zasłona w świątyni rozerwała się od góry do dołu, zatrzęsła się ziemia, zaczęły pękać skały.

⁵² Pootwierały się grobowce, w których spoczywała ciała wielu pobożnych. Powstali teraz do życia,

⁵³ powychodzili z grobów, a po zmartwychwstaniu Jezusa weszli do świętego miasta i ukazali się wielu ludziom.

⁵⁴ Dowódca oddziału egzekucyjnego i jego ludzie, którzy pilnowali Jezusa, widząc trzęsienie ziemi i to wszystko, co się działo, przerazili się i zawołali: - To był naprawdę Syn Boga!

⁵⁵ Wiele kobiet przyglądało się temu z daleka. Przyszły one z Jezusem aż z Galilei i służyły mu pomocą.

⁵⁶ Była wśród nich Maria z Magdali, Maria matka Jakuba i Józefa, a także żona Zebedeusza.

⁵⁷ Pod wieczór zjawił się Józef, zamożny mieszkaniec Arymatei, który także należał do uczniów Jezusa.

⁵⁸ Udał się on do Piłata z prośbą o wydanie ciała Jezusa, na co Piłat zezwolił.

⁵⁹ Wziął więc Józef ciało, owinął w czyste lniane płótno

⁶⁰ i złożył w swoim nowym grobowcu wykutym w skale, przytoczył ciężki kamień i zamknął otwór grobowca, po czym odszedł.

⁶¹ A Maria z Magdali i ta druga Maria siedziały naprzeciw grobowca.

⁶² Następnego dnia - było to w sabat - arcykapłani i faryzeusze przyszli do Piłata

⁶³ i prosili go: - Panie, przypomnieliśmy sobie, co ten oszust jeszcze za życia powiedział, że po trzech dniach wstanie z grobu.

⁶⁴ Wydaj więc rozkaz, aby zabezpieczono grobowiec aż do trzeciego dnia, bo jego uczniowie mogliby przyjść i wykraść ciało, a potem rozgłaszać przed ludem, że wstał z grobu. To drugie oszustwo byłoby o wiele gorsze niż to pierwsze.

⁶⁵ Piłat na to: - Weźcie strażników i zabezpieczcie, jak tylko potraficie.

⁶⁶ Oni poszli i zabezpieczyli grób; przyłożyli pieczęcie, postawili straż.

28

¹ Po sabacie, w niedzielę o świcie, Maria z Magdali i ta druga Maria poszły zobaczyć grób.

² Nagle nastąpił silny wstrząs, bo anioł Pana zszedł z niebios, zbliżył się do grobu, odsunął kamień i usiadł na nim.

³ Zjawił się jak błyskawica w śnieżnobiałej szacie.

⁴ Na jego widok strażnicy zadrżeli z przerażenia i zamarli w bezruchu.

⁵ Wtedy anioł przemówił do kobiet: - Nie bójcie się! Wiem, że szukacie Jezusa, który został ukrzyżowany.

⁶ Tutaj go nie ma, wstał z grobu, jak zapowiedział. Możecie zobaczyć miejsce, gdzie spoczywał.

⁷ A teraz pobiegnijcie i powiedzcie uczniom, że zmartwychwstał i będzie w Galilei przed wami. Tam się z nim zobaczycie. To właśnie miałem wam powiedzieć.

⁸ Do głębi wstrząśnięte, ale bardzo uradowane odeszły od grobu i pobiegły zawiadomić o tym uczniów.

⁹ Wtem Jezus zastąpił im drogę i pozdrowił je. Kobiety podeszły i w pokłonie pochyliły się przed nim aż do nóg.

¹⁰ Wtedy Jezus powiedział: - Nie bójcie się, idźcie powiedzieć braciom, by poszli do Galilei, tam się zobaczymy.

¹¹ Gdy były w drodze, kilku strażników dotarło już do miasta i o wszystkim, co się stało, donieśli arcykapłanom,

¹² którzy zwołali naradę z członkami Rady Najwyższej. Na tej naradzie postanowili przekupić żołnierzy nie żałując pieniędzy.

¹³ Kazali im rozpowiadać, że w nocy, gdy sen ich zmorzył, uczniowie Jezusa przyszli i wykradli ciało.

¹⁴ - Nawet gdyby gubernator dowiedział się o tym, nic wam nie grozi. My go o wszystkim uprzedzimy.

¹⁵ Wzięli więc pieniądze i zrobili tak, jak im polecono. Taka wersja rozeszła się wśród Żydów i znana jest do dziś.

¹⁶ Jedenastu uczniów poszło do Galilei, na tę górę, gdzie im Jezus wyznaczył spotkanie.

¹⁷ Kiedy go zobaczyli, oddali mu pokłon, ale niektórzy mieli wątpliwości.

¹⁸ Jezus zbliżył się do nich i powiedział: - Została mi dana cała władza w niebie i na ziemi,

¹⁹ wy zaś ruszajcie w drogę, pozyskujcie uczniów wśród wszystkich narodów i chrzcijcie ich w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.

²⁰ Uczcie ich zachowywać wszystko, co wam nakazałem. Pamiętajcie: Ja zawsze jestem z wami aż do końca świata.