1

1 Почеток од Евангелието на Исус Христос, Син Божји.

2 Како што е напишано кај пророк Исаија: „Еве, Јас го испраќам пред лицето Твое Мојот ангел, кој ќе го приготви Твојот пат пред Тебе:

3 ,Гласот на оној, што вика во пустината: пригответе го патот на Господ, израмнете ги патеките Негови.‘“

4 Се јави Јован, крштавајќи во пустината и проповедајќи покајно крштавање за проштавање на гревовите.

5 И доаѓаа кај него од целата Јудејска страна и од Ерусалим, и тој ги крштаваше сите во реката Јордан, а тие ги исповедаа своите гревови.

6 А Јован носеше облека од камилски влакна и појас од кожа околу половината своја, и се хранеше со скакулци и див мед.

7 Тој проповедаше, велејќи: „По мене иде Посилниот од мене, на Кого не сум достоен да се наведнам и да Му ги одврзам ремењата од обувките Негови.

8 Јас ве крстив со вода, а Тој ќе ве крсти со Дух Свети.”

9 А во оние дни дојде Исус од Назарет Галилејски и се крсти од Јован во Јордан.

10 И кога излегуваше од водата, веднаш виде како се отвораат небесата, и Духот, во вид на гулаб, како слегува над Него.

11 И се чу глас од небесата: „Ти си Мојот возљубен Син, Кој е по Мојата волја.”

12 Веднаш потоа Духот Го изведе во пустината.

13 И беше таму, во пустината, четириесет дни искушуван од сатаната; беше со ѕверови и ангелите Му служеа.

14 А потоа, откако Јован беше затворен, дојде Исус во Галилеја и ја проповедаше радосната вест за царството Божјо,

15 и велеше: „Времето се исполни и царството Божјо наближи; покајте се и верувајте во Евангелието.”

16 И, одејќи покрај Галилејското Море, Исус го виде Симон и брат му Андреј како фрлаат мрежа во морето, зашто беа рибари.

17 Исус им рече: „Врвете по Мене и Јас ќе ве направам ловци на луѓе!”

18 И тие веднаш ги оставија мрежите и тргнаа по Него.

19 Па, штом одмина малку, го виде Јаков Заведеев и брат му Јован, исто така во кораб како ги крпат мрежите свои;

20 веднаш ги повика и нив. И тие, оставајќи го татка си Заведеј во коработ со наемниците, тргнаа по Него.

21 И дојдоа во Капернаум; и веднаш во саботата Тој влезе во синагогата и поучуваше.

22 И се чудеа на Неговата наука, зашто Тој ги учеше како Оној што има власт, а не како книжниците.

23 Имаше во синагогата нивна човек со нечист дух, и извика, говорејќи:

24 „Што имаш Ти со нас, Исусе од Назарет! Си дошол ли да не погубиш? Те знам Кој си Ти, Светец Божји!”

25 Но Исус му заповеда, велејќи: „Молкни и излези од него!”

26 Тогаш го стресе нечистиот дух, па извика со силен глас и излезе од него.

27 И сите се стресоа од ужас, така што еден со друг се прашуваа и велеа: „Што е ова!? Ново учење со власт; Тој и на нечистите духови им заповеда, и тие Му се покоруваат!”

28 И одеднаш се разнесе глас за Него по целиот Галилејски крај.

29 Штом излегоа од синагогата, дојдоа со Јаков и Јован во куќата на Симон и Андреј.

30 А тештата на Симон лежеше од треска; и веднаш Му јавија за неа.

31 Тој пристапи, ја фати за рака и ја подигна; и треската веднаш ја остави; и таа стана и ги служеше.

32 А приквечер, кога заоѓаше сонцето, кај Него донесуваа секакви болни и бесомачни.

33 И целиот град се беше собрал пред портата.

34 И излекува мнозина што страдаа од разни болести; истера многу демони и не им дозволуваше на демоните да зборуваат, зашто Го знаеја.

35 А утредента, во темни зори, стана, излезе и отиде на пусто место и таму се молеше.

36 А Симон, и оние што беа со Него, тргнаа да Го бараат;

37 па, кога Го најдоа, Му рекоа: „Сите Те бараат!”

38 А Тој им рече: „Да појдеме до блиските села и градови, и таму да проповедам, зашто затоа сум дошол.”

39 И проповедаше во нивните синагоги.

40 И дојде кај Него еден лепрозен, па, молејќи Го, падна пред Него и Му рече: „Ако сакаш, можеш да ме очистиш.”

41 Смилувајќи се, Исус протегна рака, се допре до него и му рече: „Сакам! Очисти се!”

42 И штом го рече тоа, се изгуби лепрата од него, и тој стана чист;

43 откако му заповеда, го отпушти,

44 и му рече: „Гледај, никому ништо да не кажуваш; но оди, покажи му се на свештеникот и принеси дар за очистување, како што заповедал Мојсеј - ним за сведоштво.”

45 А тој, штом излезе, почна да раскажува многу и да разгласува, така што Исус не можеше јавно да влезе во градот, а се задржуваше надвор, во осамени места. И доаѓаа кај Него отсекаде.

2

1 По неколку дена, Тој пак дојде во Капернаум; и се чу дека е в куќи.

2 Веднаш се собраа мнозина, така што и пред вратата не можеа да се сместат; а Тој им го објавуваше Словото.

3 И дојдоа кај Него со еден фатен, кого го носеа четворица;

4 па, бидејќи не можеа да се приближат до Него од народот, го открија и го пробија покривот од куќата, каде што беше Тој и ја спуштија постелката, на која лежеше фатениот.

5 А Исус, кога ја виде нивната вера, му рече на фатениот: „Синко, ти се простуваат гревовите твои!”

6 Таму седеа некои од книжниците и си помислија во срцата свои:

7 „Што хули Овој на Бога? Кој друг може да простува гревови, освен единиот Бог?”

8 Исус, веднаш штом дозна со Својот дух дека тие така мислат во себе, им рече: „Зошто го помислувате тоа во срцата свои?

9 Што е полесно да му кажам на фатениот: ,ти се простуваат гревовите‘, или да речам: ,дигни се, земи ја постелката своја и оди‘?

10 Но за да знаете дека Синот Човечки има власт на земјата да ги простува гревовите” - му рече на фатениот -

11 „Тебе ти велам: стани, земи ја постелката своја и оди си дома!”

12 И тој стана веднаш, па, штом ја зеде постелката, се појави пред сите - така што сите се восхитуваа и Го славеа Бога, велејќи: „Никогаш вакво нешто не сме виделе!”

13 И излезе Исус пак покрај морето, и сиот народ доаѓаше кај Него, и Тој ги поучуваше.

14 И кога одеше, го виде Левиј Алфеев, кој седеше во царинарницата и му рече: „Врви по Мене!” Тој стана и тргна по Него.

15 А кога седеше Исус на трпезата во неговата куќа, заедно со Него седеа и учениците Негови, и многу цариници и грешници; зашто тие беа мнозина и врвеа по Него.

16 Книжниците и фарисеите, штом Го видоа како јаде со цариници и грешници, им рекоа на учениците Негови: „Зошто Тој со цариници и грешници јаде и пие?”

17 Кога го чу тоа Исус, им рече: „Здравите немаат потреба од лекар, туку болните. Не сум дошол да ги повикам праведниците, туку грешниците (на покајание).”

18 Учениците на Јован и на фарисеите постеа. И приоѓаа некои, па Му велеа: „Зошто учениците Јованови и на фарисеите постат, а Твоите ученици не постат?”

19 Исус им рече: „Зар можат сватовите да постат кога младоженецот е со нив!? Додека е со нив младоженецот, тие не можат да постат;

20 но ќе дојдат дни, кога ќе им го одземат младоженецот и тогаш, во тие дни, и тие ќе постат.

21 Никој не крпи стара облека со нова крпа; инаку, новозашиената крпа ќе се отшие од старото, и отворот ќе биде уште поголем.

22 Никој не става ново вино во стари мевови; инаку, новото вино ќе ги расцепи мевовите и виното ќе истече, а мевовите ќе се упропастат; туку ново вино треба да се става во нови мевови.”

23 И Му се случи во саботен ден да минува преку нивјето, и врвејќи, учениците Негови почнаа да кинат класје.

24 А фарисеите Му рекоа: „Гледај, зошто го прават учениците во сабота тоа, што не треба да се прави?”

25 Но Тој им рече: „Зар никогаш не сте читале што направи Давид, кога огладне тој и оние, што беа со него?

26 Како влезе во храмот Божји, во времето на првосвештеникот Авијатар, ги изеде приставените лебови од жртвеникот, што не требаше да ги јаде никој друг освен свештениците, па им даде и на оние, што беа со него!”

27 Потоа продолжи: „Саботата е создадена за човекот, а не човекот за саботата.

28 Па така, Синот Човечки е господар и на саботата.”

3

1 И влезе пак во синагогата, а таму имаше еден човек со исушена рака.

2 И пазеа на Него, дали ќе го исцели во саботен ден, за да Го обвинат.

3 А Тој му рече на човекот со исушената рака: „Застани насреде!”

4 Ним, пак, им кажа: „Во сабота дозволено ли е да прави човек добро или зло; да спаси една душа или да ја погуби?”

5 Па, кога ги изгледа со гнев, зашто Му беше тешко поради нивните скаменети срца, му рече на човекот: „Протегни ја раката своја!” Тој ја протегна и таа му стана здрава, како и другата.

6 Фарисеите, штом излегоа, веднаш се собраа со Иродовците на совет против Него, како да Го погубат.

7 Исус, пак, отиде со Своите ученици кон морето и по Него одеше многу народ од Галилеја и од Јудеја,

8 од Ерусалим и од Идумеја и отаде Јордан. Па и од Тир и Сидон, откако чуја какви дела врши, во голем број дојдоа кај Него.

9 И им порача на учениците Свои да Му приготват кораб, поради народот, за да не Го туркаат;

10 зашто мнозина беше излекувал, така што сите, кои беа болни, навалуваа кон Него за да се доближат до Него.

11 И нечистите духови, штом ќе Го видеа, паѓаа пред Него, викаа и говореа: „Ти си Син Божји!”

12 Но Тој строго им забрануваше да разгласуваат за Него.

13 Потоа се искачи на гората и ги повика кај Себе оние, кои Сам ги одбра и тие дојдоа кај Него.

14 Избра дванаесетмина кои ги нарече апостоли да бидат со Него и да ги праќа да проповедаат;

15 и да имаат власт да лекуваат болести и да изгонуваат демони:

16 првиот Симон, кого го нарече Петар;

17 па Јаков Заведеев и брат му Јован, на кои им даде име Воанергес, што значи, синови на громот;

18 потоа Андреј, Филип, Вартоломеј, Матеј, Тома, Јаков Алфеев, Тадеј, Симон Хананеецот

19 и Јуда Искариот, кој и Го предаде.

20 И дојдоа в куќи; и пак се собра народ, така што тие не можеа ни леб да јадат.

21 И кога чуја Неговите, отидоа да Го приберат, зашто се говореше дека не бил на Себеси.

22 А книжниците, што беа слегнале од Ерусалим, велеа дека во Него е Велзевул и дека демоните ги истерува со силата на заповедникот на демоните.

23 И кога ги повика, им говореше во параболи: „Како може сатаната да изгонува сатана?

24 Ако едно царство се раздели на делови, еден против друг, тоа царство не може да се одржи;

25 и, ако еден дом се раздели на делови, еден против друг, тој дом не може да опстане;

26 ако и сатаната се дигнал против себеси, и се разделил, не ќе може да се одржи, но му дошол крајот.

27 Никој не може, кога ќе влезе во куќата на силен човек, да му ја ограби покуќнината, ако најнапред не го врзе силниот; и тогаш ќе му ја земе покуќнината.

28 Вистина, ви велам: на човечките синови ќе им се простат сите гревови и хули, какви и да бидат тие;

29 но, кој похули на Светиот Дух, нему нема да му се прости никогаш, а ќе биде виновен пред вечниот суд.”

30 Зашто велеа: „Нечист дух има во Него.”

31 И дојдоа мајка Му и браќата Негови, па, стоејќи надвор, порачаа да Го викнат.

32 А околу Него седеше народ, и Му рекоа: „Ете, мајка Ти и браќата Твои, и сестрите Твои, надвор се и Те бараат.”

33 А Тој им одговори, велејќи: „Која е Мојата мајка и кои се браќата Мои?”

34 Па, упатувајќи поглед кон оние што седеа околу Него, рече: „Еве ги Мојата мајка и Моите браќа.

35 Зашто оној, кој ја исполнува волјата Божја, тој Ми е брат, и сестра, и мајка!”

4

1 И пак почна да поучува покрај морето; и се собра околу Него многу народ; Тој влезе тогаш во кораб во морето и седеше, а сиот народ стоеше на суво, покрај морето.

2 И ги поучуваше многу со параболи, и во поуките Свои им велеше:

3 „Слушајте! Ете излезе еден сејач да сее;

4 и се случи, кога сееше, едни зрна да паднат покрај патот, па долетаа птиците небески и ги исколваа.

5 Други паднаа на каменито место, каде што немаше многу земја, и набргу изникнаа, зашто земјата не беше длабока;

6 а кога изгреа сонцето, тие свенаа, па бидејќи немаа корен, се исушија.

7 Некои паднаа на трње; и израсна трњето, ги задуши и не дадоа плод.

8 А други паднаа на добра земја и почнаа да даваат плод, што израсна и узреа; и принесоа: кое триесет, кое шеесет, кое сто.”

9 И им рече: „Кој има уши да слуша, нека чуе!”

10 А кога остана Сам, оние што беа околу Него, заедно со дванаесетте, Го прашаа за параболата.

11 И им кажа: „Вам ви е дадено да ја знаете тајната на царството Божјо, а на оние, надворешните, се ќе им се кажува во параболи,

12 за да гледаат со очи и да не видат; да слушаат со уши и да не разбираат; зашто се плашат да не се обратат некогаш, па да им се простат гревовите.”

13 И им рече: „Зар не ја разбирате оваа парабола? Како тогаш ќе ги разберете сите параболи?

14 Сејачот го сее словото.

15 Посеаното покрај патот ги означува оние, кај кои се сее словото, но кај кои, откако ќе го чујат, веднаш доаѓа сатаната и им го грабе словото, посеано во срцата нивни.

16 Исто така и посеаното на каменито место ги означува оние, кои, штом го чујат словото, веднаш со радост го примаат,

17 но немаат во себе корен и се непостојани; па, кога ќе настане жалост или гонење заради словото, веднаш се соблазнуваат.

18 Посеаното во трње ги означува оние што го слушаат словото,

19 но грижите за овој век, примамливото богатство и други желби, кои, кога ќе се вселат во нив, го задушуваат словото и тоа останува бесплодно.

20 А посеаните зрна на добра земја се оние, што го слушаат словото и го примаат и донесуваат плод: едни триесет, други шеесет, а други сто.”

21 И им рече: „Зар се внесува светило за да се стави под поклопец? Или под кревет? Не затоа ли, да се стави на свеќник?

22 Зашто нема ништо тајно, што не ќе стане јавно; ниту пак, нешто сокриено, што нема да излезе на видело.

23 Ако некој има уши да слуша, нека чуе!”

24 И им велеше: „Внимавајте на она што слушате: со каква мерка мерите, со таква ќе ви се мери, и ќе ви се придодаде.

25 Зашто, кој има, нему ќе му се даде; а кој нема, од него ќе се одземе и она што го има.”

26 Па рече: „Царството Божјо прилега на човек што фрлил семе в земја,

27 па спие, и станува ноќе и дење; а како никнува и како расте семето, тој не знае.

28 Зашто земјата сама од себе донесува плод, најнапред стебленце, па клас, а потоа и полно зрно во класот.

29 А кога ќе узрее плодот, веднаш испраќа срп, зашто дошло времето за жетва.”

30 Пак продолжи: „Со што да го споредиме царството Божјо или со каква парабола да го прикажеме?

31 Тоа е како синапово зрно, кое, кога се сее в земја, е помало од сите земни семиња;

32 а кога ќе се посее, израснува и станува поголемо од сите грмушки, и пушта големи гранки, така што под неговата сенка можат да се засолнуваат птиците небески.”

33 И со многу такви параболи им го проповедаше словото, колку што можеа да слушаат.

34 И без параболи не им говореше, а на учениците Свои насамо се им објаснуваше.

35 Тој ден вечерта им рече: „Да минеме на спротивната страна!”

36 И кога го отпуштија народот, учениците Го зедоа со себе, како што беше во коработ, а го следеа и други кораби.

37 И се подигна голема бура, и брановите се префрлуваа во коработ, така што коработ веќе пропаѓаше.

38 Тој, пак, беше на кормилото и спиеше на возглавница; Го разбудија и Му рекоа: „Учителе, зар не Ти е грижа што загинуваме?”

39 А Тој стана, му се заповеда на ветрот и му рече на морето: „Молкни, престани!” И ветрот стивна, и настана голема тишина.

40 Па им рече: „Што сте толку плашливи? Зар се уште немате вера?”

41 И ги опфати голем страв, и говореа еден на друг: „Кој е, пак, Овој, што и ветрот и морето Го слушаат?”

5

1 Преминаа отаде море, во Гадаринската земја.

2 И кога Тој излезе од коработ, веднаш Го пресретна од гробиштата еден човек со нечист дух.

3 Тој живееше во гробовите, и дури и со вериги никој не можеше да го врзе;

4 зашто многупати беше во окови и во вериги врзан, ама ги кршеше оковите и ги раскинуваше веригите, и никој не можеше да го скроти;

5 и секогаш, ноќе и дење, по гробиштата и по ридиштата викаше и се удираше со камења.

6 Штом Го виде Исус оддалеку, притрча и Му се поклони.

7 Па, како извика со силен глас, рече: „Што имаш, Ти, со мене, Исусе, Сине на Севишниот Бог? Те заколнувам во Бога, не мачи ме!”

8 Зашто му беше рекол: „Духу нечист, излези од човекот!”

9 И го праша: „Како те викаат?” А тој одговори и рече: „Легијами е името, зашто сме многу.”

10 И многу Го молеа да не ги брка од тој крај.

11 А таму, по ридот, пасеше големо крдо свињи.

12 И Го молеа и велеа: „Прати не во свињине, да влеземе во нив.”

13 И Исус веднаш им дозволи. Откако излегоа, нечистите духови влегоа во свињите, и јурнаа свињите по стрмнината во морето, а беа околу две илјади; и се издавија во морето.

14 А оние, што ги пасеа свињите, побегнаа и известија во градот и по околијата. И мнозина излегоа да видат што станало.

15 И дојдоа кај Исус, и го видоа бесомачниот како седи облечен, и со здрав ум, во кого имаше легија, и се уплашија.

16 А оние, кои беа виделе, раскажуваа што стана со обземениот од зол дух и со свињите.

17 И почнаа да Го молат да си оди од нивните краишта.

18 А кога влезе во коработ, оној, што беше порано бесомачен, Го помоли да биде со Него.

19 Исус не му дозволи, но му рече: „Оди дома кај своите, па раскажи им што стори Господ за тебе и како те помилува.”

20 Си отиде, и почна да раскажува по Десеттоградието што му направи Исус. И сите се чудеа.

21 А кога премина Исус со коработ пак на другата страна, кај Него се собра многу народ. И беше покрај морето.

22 И ете, дојде еден од началниците на синагогата, по име Јаир; па, штом Го виде, падна пред нозете Негови

23 и усрдно Го молеше многу, говорејќи: „Ќерка ми е на умирање; дојди и положи ги рацете над неа, за да оздрави и биде жива!”

24 И појде со него. А по Него врвеше многу народ и Го притискаа.

25 Една жена, што страдаше од крвавење дванаесет години,

26 и големи маки беше претрпела од мнозина лекари, потрошила се што имала и никаква полза не видела, а и станало дури уште полошо,

27 штом чу за Исус, се приближи одзади меѓу народот и се допре до облеката Негова;

28 зашто си велеше: „Само ако се допрам до облеката Негова, ќе оздравам.”

29 И веднаш престана крвавењето, и таа осети во телото свое дека е излекувана од болеста.

30 А Исус одеднаш почувствува во Себе како излезе сила од Него и се сврте кон народот и рече: „Кој се допре до облеката моја?”

31 Учениците Негови Му рекоа: „Гледаш дека народот Те притиска, а прашуваш: ,Кој се допре до Мене?‘“

32 Но Тој гледаше наоколу, за да ја види онаа, што го направи тоа.

33 Жената, пак, се уплаши и трепереше; па, знаејќи што стана со неа, се приближи, падна пред Него и Му ја кажа целата вистина.

34 А Тој и рече: „Ќерко, верата твоја те спаси; оди си со мир и биди здрава од болеста своја!”

35 Додека Тој уште зборуваше, дојдоа од кај началникот на синагогата и рекоа: „Ќерка ти умре; што Му создаваш уште труд на Учителот!”

36 Но Исус, откако ги чу тие зборови, му рече на началникот на синагогата: „Не плаши се, само верувај!”

37 И никому не му дозволи да оди со Него, освен на Петар, на Јаков, и на Јован, братот на Јаков.

38 Дојде во куќата на началникот на синагогата и виде растревоженост, плачење и силно врискање.

39 И кога влезе, им рече: „Што сте се развикале и расплакале? Девојчето не е умрено, туку спие!”

40 А тие Му се потсмеваа. Тој, пак, откако ги истера сите, ги зеде таткото и мајката на девојчето и оние што беа со Него, и влезе каде што лежеше девојчето.

41 И кога ја фати раката на девојчето, рече: „Талита, куми!” - што значи: „Девојко, тебе ти велам, стани!”

42 И девојката одеднаш стана и почна да оди. А имаше дванаесет години. И сите се зачудија многу.

43 А Тој строго им заповеда, никој да не разбере за тоа и рече: „Дајте и да јаде!”

6

1 Па излезе оттаму и дојде во Својот крај; а по Него одеа и учениците Негови.

2 И кога дојде саботата, Тој почна да поучува во синагогата и мнозина, што слушаа, се чудеа и говореа: „Од каде во Него ова? И каква е оваа мудрост што Му е дадена, та такви чуда стануваат преку Неговите раце?

3 Не е ли Тој дрводелецот, Синот на Марија, брат на Јаков, Јосија, Јуда и Симон? И не се ли овде меѓу нас сестрите Негови?” И се соблазнија заради Него.

4 А Исус им рече: „Пророкот никаде не е без почест, освен во својата земја, меѓу роднините и во својот дом.”

5 И не можеше тука да изврши никакво чудо; освен што излекува малку болни, полагајќи ги рацете врз нив.

6 И се чудеше на нивното неверие. Па одеше по околните села и поучуваше.

7 И ги повика дванаесетте, и почна да ги праќа по двајца, и им даде власт над нечистите духови.

8 Па им заповеда да не земаат ништо за по пат освен по еден стап; ни торба, ни леб, ни пари во појасот.

9 Но да се обуени во сандали и да не облекуваат по две облеки.

10 И им рече: „Ако влезете негде во куќа, останете во неа, се додека не си отидете оттаму.

11 А ако негде не ве примат, ниту ве послушаат, штом излезете оттаму, истресете го правот од нозете свои, ним за сведоштво.”

12 Тие појдоа и проповедаа покајание.

13 Изгонуваа многу нечисти духови, и многумина болни помазуваа со масло и лекуваа.

14 И цар Ирод разбра за Исус, зашто името Негово беше прочуено, па рече: „Јован Крстител воскреснал од мртвите и затоа стануваат чуда преку него.”

15 Едни велеа: „Илија е!”, а други: „Пророк е, или како еден од пророците.”

16 А Ирод, штом чу рече: „Тоа е Јован, на кого јас му ја отсеков главата; тој воскреснал од мртвите!”

17 Бидејќи сам Ирод прати да го фатат Јован, го врза и го фрли во затвор, заради Иродијада, жената на брат му Филип, зашто се ожени со неа.

18 Бидејќи Јован му велеше на Ирод: „Не ти е дозволено да ја имаш жената на твојот брат!”

19 А Иродијада се озлоби против него и сакаше да го убие, но не можеше.

20 зашто Ирод се плашеше од Јован, знаејќи дека е тој човек праведен и свет и го пазеше; многу беше збунет додека го слушаше, а со задоволство го слушаше.

21 И настана погоден ден кога Ирод, по повод својот роденден, им приготви вечера на своите кнезови, војводи и старешини Галилејски;

22 и влезе ќерката на Иродијада, играше и им угоди на гостите и на Ирод. Тогаш царот и рече на девојката: „Барај од мене што сакаш и ќе ти дадам!”

23 И и се заколна: „Што и да побараш од мене, ќе ти дадам, дури и половината од моето царство.”

24 А таа излезе и ја праша мајка си: „Што да побарам?” Таа и одговори: „Главата на Јован Крстител!”

25 И таа веднаш влезе кај царот и побара, говорејќи: „Сакам уште сега да ми ја дадеш на чинија главата на Јован Крстител!”

26 Царот се загрижи, но заради ветувањето и гостите свои не сакаше да откаже.

27 И веднаш, откако испрати ?елат, царот нареди да ја донесат главата негова.

28 А тој отиде, му ја отсече главата во затворот и ја донесе на чинија, па и ја предаде на девојката, а девојката ја даде на мајка си.

29 Кога неговите ученици разбраа, дојдоа и го зедоа телото негово и го погребаа.

30 И се собраа апостолите кај Исус, па Го известија за се што направиле и поучувале.

31 А Тој им рече: „Дојдете и вие во осамено место и одморете се малку.” Зашто мнозина доаѓаа и си одеа, така што немаа кога ни да јадат.

32 И отидоа со кораб сами во осамено место.

33 И ги виде народот кога си одеа; и Го познаа мнозина, па пеш од сите градови тргнаа таму; и ги испреварија (и се собраа околу Него).

34 А Исус, кога излезе, виде многу народ и се смилува над нив, зашто беа како овци без пастир; и почна да ги поучува многу.

35 И бидејќи веќе времето поизмина, учениците Негови пристапија кон Него и рекоа: „Овде е местово пусто, а и доцна е;

36 распушти ги за да отидат по околните села и колиби и да си купат леб, зашто нема што да јадат.”

37 Тој им одговори и рече: „Дајте им вие да јадат!” А тие Му рекоа: „Да појдеме и да купиме за двесте денарии леб, па да им дадеме да јадат?”

38 Потоа Тој ги праша: „Колку лебови имате? Отидете и видете!” И кога видоа рекоа: „Пет леба и две риби.”

39 Тогаш Исус им рече на сите да поседнат на купчиња по зелената трева.

40 И поседнаа во групи по сто и по педесет.

41 Тој ги зеде петте леба и двете риби, па, погледна кон небото, ги благослови лебовите и ги прекрши, и им ги даде на учениците Свои, за да им ги стават пред нив; исто така им ги раздели и двете риби на сите.

42 И јадеа сите и се наситија.

43 И собраа парчиња, од лебот и од рибите, полни дванаесет кошеви.

44 А оние, што јадеа од лебовите, беа околу пет илјади мажи.

45 И веднаш ги натера учениците Свои да влезат во кораб и да отидат порано од Него на другата страна кон Витсаида, дури Тој не го распушти народот.

46 А Тој, одделувајќи се од нив, отиде во гората за да се помоли.

47 Приквечер коработ беше сред морето, а Тој сам на копното.

48 И ги виде како се мачат при пловењето, зашто ветрот им беше спротивен; а околу четвртата ноќна стража се приближи до нив и, одејќи по морето, сакаше само да помине покрај нив.

49 А тие, кога го видоа како оди по морето, помислија дека е тоа привидение, и почнаа да викаат;

50 Зашто сите Го видоа и се уплашија. Тој веднаш почна да говори со нив и им рече: „Не плашете се! Јас сум, не бојте се!”

51 И влезе кај нив во коработ и ветрот стивна. А тие многу се уплашија и се чудеа во себе.

52 Зашто не се вразумија (од чудото) со лебовите, бидејќи срцето им беше скаменето.

53 И кога преминаа, дојдоа во земјата Генисаретска и се задржаа таму.

54 А штом излегоа од коработ, веднаш Го познаа.

55 Брзо ја обиколија целата таа околија и почнаа на носилки да носат болни таму, каде што слушаа дека Тој се наоѓа.

56 И каде да влегуваше: во села, во градови или населби - на крстопатите полагаа болни и Го молеа да се допрат барем до полата од облеката Негова. И сите што се допираа до Него, оздравуваа.

7

1 Се собраа кај Него фарисеите и некои од книжниците, што беа дошле од Ерусалим.

2 И кога видоа дека некои од Неговите ученици јадат леб со нечисти, односно со немиени раце, ги укорија.

3 (Зашто фарисеите и сите Јудејци, држејќи го преданието на старите, не јадат, дури не ги измијат рацете до лактите;

4 и кога ќе се вратат од пазар, не јадат, дури не се измијат; и уште многу друго има што примиле и го држат; миење чаши, чинии, котли и столови.)

5 Потоа фарисеите и книжниците Го прашаа: „Зошто учениците Твои не постапуваат според преданието на старите, но со неизмиени раце јадат леб?”

6 А Тој им одговори и рече: „Добро пророкувал Исаија за вас лицемерите, како што е напишано: ,Овој народ со уста Ме почитува, но срцето им е далеку од Мене;

7 но напразно Ме почитува, зашто проповеда човечки повелби.‘

8 Зашто, вие, оставајќи ја Божјата заповед, го држите преданието човечко: миење чинии и чаши, и вршите многу други слични работи.”

9 И им рече: „И така ја отфрлате Божјата заповед, за да го запазите вашето предание.

10 Зашто Мојсеј рече: ,Почитувај ги татка си и мајка си‘ и ,Кој го злослови таткото свој или мајка си, со смрт да се казни.‘

11 А вие велите: ,Ако некој каже на татка си или на мајка си: она, со кое би можел да те издржувам е корбан, односно, прилог е‘,

12 тогаш таквиот не го оставате веќе ништо да стори за својот татко или за својата мајка,

13 престапувајќи го словото Божјо со вашето предание, што сте го предале вие; многу такви слични работи вршите.”

14 И кога го повика сиот народ, им рече: „Слушајте Ме сите и разберете:

15 ништо, што влегува во устата на човекот однадвор, не може да го оскверни; туку она што излегува од него, тоа го осквернува човекот.

16 Ако некој има уши да слуша, нека чуе!”

17 И кога се оддалечи од народот и влезе во една куќа, учениците Негови Го прашаа за параболата.

18 А Тој им рече: „Зар сте и вие така неразумни? Не разбирате ли дека ништо, што влегува во човекот однадвор, не може да го оскверни?

19 Зашто, тоа не оди во срцето, туку во стомакот, и излегува надвор, чистејќи ја сета храна.”

20 И уште им рече: „Она што излегува од човекот, тоа го осквернува човекот.

21 Зашто однатре, од срцето човечко, излегуваат лоши помисли, прељубодејства, блудства, убиства,

22 кражби, лакомства, лукавства, пакости, злоби, око завидливо, богохулство, гордост, безумство.

23 Сето тоа зло одвнатре излегува и го осквернува човекот.”

24 И кога се крена оттаму, отиде во пределите Тирски и Сидонски; и кога влезе во една куќа, сакаше никој да не Го дознае. Но не можеше да се сокрие.

25 Зашто чу за Него една жена, чија ќерка имаше нечист дух, па дојде и падна пред нозете Негови.

26 А таа жена беше друговерка, по потекло Сирофеничанка; и Го молеше да го истера демонот од ќерка и.

27 Но Исус и рече: „Остави најнапред да се нахранат децата; зашто не е право да се земе лебот од децата и да им се фрли на кучињата.”

28 А таа одговори и Му рече: „Да, Господи! Но и кучињата јадат под трпезата, од трошките на децата.”

29 И и рече: „За ова што го рече - можеш да си одиш! Демонот излезе од ќерка ти.”

30 И кога се врати дома, ја најде ќерка си како лежи на постела, а демонот беше излегол од неа.

31 И пак излезе Исус од пределите Тирски и Сидонски и отиде кон Галилејското Море, низ пределите на Десеттоградието.

32 И доведоа кај Него еден глув и тепкав, па Го молеа да положи над него рака.

33 Исус, откако го одведе настрана од народот, ги стави Своите прсти во неговите уши; а кога плукна, го допре неговиот јазик;

34 потоа погледна на небото, воздивна и му рече: „Ефата!” - што значи: „Отвори се!”

35 И веднаш му се отвори слухот, и се разврзаа врските на неговиот јазик и говореше чисто.

36 И им заповеда никому да не кажуваат. Но, колку повеќе Тој им забрануваше, толку повеќе тие разгласуваа.

37 И прекумерно се чудеа и велеа: „Се добро прави: и глувите ги прави да слушаат и немите да зборуваат!”

8

1 Во тие дни, кога се беше собрал многу народ и немаше што да јадат, Исус ги повика учениците Свои и им рече:

2 „Ми е жал за народот, зашто веќе три дни стојат кај Мене и нема што да јадат.

3 Ако ги пуштам да си одат гладни по куќите нивни, ќе премалеат по патот, зашто некои се дојдени оддалеку.”

4 Учениците Му одговорија: „Од каде може човек сите овие да ги нахрани со леб, овде во пустинава?”

5 И ги праша: „Колку лебови имате?” А тие одговорија: „Седум.”

6 Тогаш му заповеда на народот да поседне по земјата; па, откако ги зеде седумте лебови, заблагодари, ги раскрши и им ги даде на учениците Свои да ги разделат; и тие ги разделија на народот.

7 Имаа и малку риби; ги благослови и заповеда да ги раздадат и нив.

8 И јадеа, и се наситија; и собраа седум кошници останати парчиња.

9 А оние, што јадеа, беа околу четири илјади души. И ги пушти да си одат.

10 И веднаш влезе во кораб со учениците Свои и дојде во пределите Далманутски.

11 И излегоа фарисеите и почнаа да се препираат со Него, па искушувајќи Го, Му бараа чудесен знак од небото.

12 А Тој воздивна длабоко и рече: „Зошто овој род бара чудесен знак? Вистина ви велам: нема да му се даде чудесен знак на овој род.”

13 И кога ги остави, пак влезе во коработ и премина на другата страна.

14 А тие, пак, беа заборавиле да земат леб и во коработ имаа само еден леб.

15 А Тој им заповеда и рече: „Внимавајте, чувајте се од квасот фарисејски и од квасот Иродов!”

16 И си размислуваа меѓу себе, велејќи: „Тоа е затоа што немаме леб.”

17 А Исус, кога ги разбра, им рече: „Зошто зборувате за тоа што немате леб? Зар уште не знаете и не разбирате? Уште ли е скаменето вашето срце?

18 Очи имате, не гледате ли? Уши имате, не слушате ли? И не помните ли?

19 Кога ги раскршив петте леба, за пет илјади души, колку полни кошеви со парчиња собравте?” Му рекоа: „Дванаесет.”

20 „А седумте - за четири илјади, колку кошници со останати парчиња собравте?” Тие одговорија: „Седум.”

21 И им рече: „Па како тогаш не разбирате?”

22 Потоа дојде во Витсаида; и доведоа кај Него слеп и Го молеа да се допре до него.

23 И кога го зеде слепиот за рака, го изведе надвор од селото и, откако плукна на очите негови, ги положи рацете над него, па го праша дали гледа нешто.

24 Тој, кога погледна, рече: „Ги гледам луѓето како дрвја, но тие одат.”

25 Потоа пак ги положи рацете над очите негови и му рече да погледа. И му се поврати видот и ги гледаше сите јасно.

26 И го испрати во домот негов и му рече: „Не навраќај в село!”

27 И излезе Исус со учениците Свои по селата на Кесарија Филипова. По патот ги праша учениците Свои и им рече: „За кого Ме мислат луѓето?”

28 Тие одговорија: „За Јован Крстител, некои за Илија, а други, пак, за некој од пророците.”

29 Тој, пак, им рече: „А вие, за кого Ме мислите?” Петар Му одговори и рече: „Ти си Христос!”

30 И им заповеда никому да не говорат за Него.

31 Па почна да ги учи дека Синот Човечки треба многу да пострада, да биде отфрлен од старешините, првосвештениците и книжниците, и да биде убиен и на третиот ден да воскресне.

32 И говореше за тоа отворено. Но Петар, Го повлече настрана и почна да Го одвраќа.

33 А Тој, кога се заврте и ги погледна учениците Свои, му забрани на Петар да говори и рече: „Бегај од Мене, сатано! Зашто не мислиш на она што е Божјо, туку на она што е човечко!”

34 И кога го повика народот и учениците Свои, им рече: „Кој сака да врви по Мене, нека се одрече од себе, и нека го земе крстот свој и нека оди по Мене.

35 Зашто, кој сака да го спаси својот живот, ќе го загуби; а кој го загуби животот свој заради Мене и Евангелието, тој ќе го спаси.

36 Зашто каква полза има човек, ако го придобие целиот свет, а на душата своја и напакости?

37 Или каков откуп ќе даде човек за својата душа?

38 Зашто, кој се срами од Мене и од зборовите Мои во овој прељубодеен и грешен род, и Синот Човечки ќе се срами од него, кога ќе дојде во славата на Својот Отец со светите ангели.”

9

1 И им рече: „Вистина ви велам: тука стојат некои, што нема да вкусат смрт, додека не го видат царството Божјо, дојдено во сила.”

2 А по шест дни, Исус ги зеде со Себе Петар, Јаков и Јован и ги одведе сами на висока гора, насамо, и се преобрази пред нив.

3 Алиштата Му станаа светли, многу бели, како снег, какви што белило на земјата не може да избели.

4 И им се јави Илија со Мојсеј, и разговараа со Исус.

5 Тогаш проговори Петар и Му рече на Исус: „Рави, добро ни е да бидеме овде; да направиме три колиби: една за Тебе, една за Мојсеј и една за Илија.”

6 Зашто не знаеше што да каже, бидејќи беа многу уплашени.

7 И се појави облак, па ги засени; и од облакот дојде глас, кој велеше: „Овој е Мојот возљубен Син, Него слушајте Го!”

8 И одеднаш, кога погледнаа наоколу, никого веќе не видоа покрај себе, освен Исус.

9 А кога слегуваа од гората, им заповеда никому да не кажуваат што виделе, додека Синот Човечки не воскресне од мртвите.

10 И го задржаа тој збор во себе, прашувајќи се еден со друг што значи тоа: „Да воскресне од мртвите?”

11 И Го прашаа, велејќи: „А зошто книжниците велат дека најнапред треба да дојде Илија?”

12 А Тој, пак, одговори и рече: „Илија ќе дојде порано и ќе уреди се; а Синот Човечки, како што е напишано за Него, треба да пострада многу и да биде понизен.

13 Но ви велам дека и Илија дојде, како што е напишано за Него, и му направија што сакаа.”

14 И кога дојде кај учениците Свои, виде многу народ околу нив и книжници, кои се препираа со нив.

15 И штом Го виде, сиот народ се исплаши; а кога се приближија, Го поздравуваа.

16 Ги праша книжниците: „Зошто се препирате со нив?”

17 Тогаш еден од народот одговори и рече: „Учителе, го доведов кај Тебе син ми, во кого има нем дух;

18 и секогаш, каде и да го фати, го кутнува, и тој се запенува, и крцка со забите, и се здрвува. И им кажав на учениците Твои да го изгонат, но тие не можеа.”

19 А Исус одговори и рече: „О, роде неверен, до кога ќе бидам со вас? До кога ќе ве трпам? Доведете го кај Мене!”

20 И кога го доведоа кај Него - штом го виде, веднаш духот го стресе; и тој падна наземи и се валкаше запенет.

21 Го праша Исус татко му: „Колку време има откако станува тоа со него?” Тој одговори: „Од детството;

22 и многупати духот го фрлал во оган, и во вода, за да го погуби: но, ако можеш, смилувај се над нас и помогни ни!”

23 А Исус му рече: „Ако можеш да поверуваш - се е можно за оној што верува!”

24 И одеднаш таткото на момчето извика и со солзи рече: „Верувам, Господи, помогни му на моето неверие!”

25 А Исус, штом виде дека се собра народ, строго му заповеда на нечистиот дух и му рече: „Духу нем и глув. Јас ти заповедам: излези од него, и не влегувај веќе во него!”

26 И кога извика, силно го стресе и излезе; а момчето беше како мртво, така што мнозина велеа дека умрело.

27 Исус, пак, откако го фати за рака, го исправи; и тоа стана.

28 И кога влезе Исус во една куќа, учениците Негови Го прашаа насамо: „Зошто ние не можевме да го истераме?”

29 Им одговори: „Овој род со ништо не може да се истера, освен со молитва и пост.”

30 И кога излегоа оттаму, минуваа преку Галилеја; и Тој не сакаше некој да разбере.

31 Зашто ги учеше учениците Свои и им велеше дека Синот Човечки ќе биде предаден во човечки раце, и ќе Го убијат, и на третиот ден по убивањето ќе воскресне.

32 Но тие не ги разбираа овие зборови и се плашеа да Го прашаат.

33 И дојде во Капернаум; и кога беше дома, ги праша: „Што размислувавте меѓу себе патем?”

34 Тие молчеа, зашто патем се препираа меѓу себе, кој е поголем.

35 Тој седна и ги повика дванаесетте, па им рече: „Кој сака да биде прв, нека биде последен од сите, и слуга на - сите!”

36 И тогаш зеде едно дете, го постави меѓу нив, го гушна и им рече:

37 „Кој прима едно такво дете во Мое име, Мене Ме прима, а кој Ме прима Мене, не Ме прима Мене, туку Оној, Кој Ме пратил.”

38 Тогаш Јован Му одговори и рече: „Учителе, видовме еден, кој во Твое име изгонува демони, а не врви по нас; и му забранивме, зашто не оди по нас.”

39 А Исус рече: „Не бранете му, зашто никој, што прави чудо во Мое име, не ќе може наскоро да говори зло за Мене.

40 Зашто, кој не е против вас, тој е со вас.

41 И кој ве напои со чаша вода во Мое име, затоа што сте Христови, вистина ви велам, нема да остане без награда.”

42 „А кој ќе соблазни едно од овие малите, што веруваат во Мене, за него е подобро да му обесат воденички камен на вратот и да го фрлат в море.

43 И ако те соблазнува раката твоја, отсечи ја; подобро е за тебе без рака да влезеш во животот, отколку да имаш две раце и да отидеш во пеколот, во неизгасливиот оган,

44 (каде што нивниот црв не умира, и огнот не изгаснува.)

45 И, ако те соблазнува ногата твоја, отсечи ја; подобро е за тебе сакат да влезеш во животот, отколку да ги имаш двете нозе и да бидеш фрлен во пеколот, во неизгасливиот оган,

46 (каде што нивниот црв не умира ни огнот не изгаснува.)

47 И, ако окото твое те соблазнува, извади го; подобро е за тебе со едно око да влезеш во царството Божјо, отколку да имаш две очи и да бидеш фрлен во огнениот пекол,

48 каде што нивниот црв не умира, и огнот не изгаснува.

49 Зашто секој со оган ќе се посоли, (и секоја жртва со сол ќе се осоли).

50 Солта е добра; но, ако солта облутави, со што ќе ја осолите? Затоа имајте сол во себе, и мир имајте меѓу себе!”

10

1 И откако стана Исус оттаму, пре мина во пределите Јудејски, преку страната што е отаде Јордан. И пак се слеваше народ кон Него; а Тој, по Својот обичај, ги поучуваше.

2 И пристапија фарисеите и Го прашаа, искушувајќи Го: „Допуштено ли е, да ја остави човек својата жена?”

3 А Тој им одговори и рече: „Како ви заповеда Мојсеј?”

4 Тие рекоа: „Мојсеј дозволи да се напише разводно писмо и да се отпушти.”

5 Одговори Исус и им рече: „Поради вашето жестоко срце ви ја напишал таа заповед.

6 Во почетокот на создавањето, пак, Бог ги создаде машко и женско.

7 Затоа човек ќе го остави татка си и мајка си, ќе се прилепи до жената своја

8 и обата ќе бидат во едно тело; и така, тие веќе не се двајца, туку едно тело.

9 Значи, тоа што Бог го сврзал, човек да не го разделува.”

10 И во домот, учениците Негови пак Го прашаа за тоа.

11 И им рече: „Кој ќе ја напушти својата жена и се ожени со друга, тој прељубодејствува кон неа;

12 а и жена, ако го напушти својот маж и се омажи за друг, прељубодејствува.”

13 И донесуваа кај Него деца, за да се допре до нив, но учениците им забрануваа (на оние што ги носеа).

14 И кога го виде тоа Исус, негодуваше и рече: „Оставете ги децата да доаѓаат кај Мене и не пречете им, зашто на такви е царството Божјо.

15 Вистина ви велам, кој не го прима царството Божјо како дете, тој нема да влезе во него.”

16 Прегрнувајќи ги, ги положи рацете врз нив и ги благословуваше.

17 А кога излегуваше на пат, дотрча некој, падна на колена пред Него и Го праша: „Учителе добар, што треба да направам, за да наследам живот вечен?”

18 Исус му рече: „Зошто ме нарекуваш добар? Никој не е добар, освен единиот Бог!

19 Заповедите ги знаеш: не прељубодејствувај; не кради; не сведочи лажно; не навредувај; почитувај ги татка си и мајка си.”

20 А тој Му одговори и рече: „Учителе, сето тоа сум го запазил уште од младоста своја.”

21 Кога го погледна Исус, му омиле, па рече: „Уште една работа ти недостасува: оди и продај се што имаш, раздај го на сиромаси и ќе имаш богатство на небото; па дојди и врви по Мене.”

22 Кога ги чу овие зборови, тој се изненади и си отиде нажален, зашто имаше големо богатство.

23 И кога погледа Исус, им рече на учениците Свои: „Колку е тешко за богатите да влезат во царството Божјо!”

24 А учениците се уплашија од зборовите Негови. Но Исус пак им одговори и рече: „Чеда, колку им е тешко на оние, што се надеваат на богатството, да влезат во царството Божјо!

25 Полесно камила ќе влезе низ иглени уши, отколку богат човек во царството Божјо.”

26 А тие се чудеа многу и си велеа меѓу себе: „Тогаш, кој може да се спаси?”

27 Кога ги погледа Исус, им рече: „За луѓето тоа не е можно, но не и за Бога; зашто за Бога се е можно!”

28 И Петар почна да Му говори: „Ете, ние оставивме се и по Тебе одиме.”

29 А Исус одговори и рече: „Вистина ви велам: нема таков што оставил куќа, или браќа, или сестри, или татко, или мајка, или жена, или деца, или имот, заради Мене и Евангелието,

30 а да не примил, и тоа сега, во ова време, стопати повеќе од куќи, и браќа, и сестри, и татко, и мајка, и деца, и нивје, а во идниот век - и живот вечен.

31 И мнозина први ќе бидат последни, а последните - први.”

32 Кога беа на пат, искачувајќи се кон Ерусалим, Исус одеше пред нив, а тие беа в?ашени, па, врвејќи по Него, се исплашија. И кога ги повика повторно дванаесетте, почна да им зборува за она што ќе се случи со Него.

33 „Ете, се искачуваме кон Ерусалим и Синот Човечки ќе биде предаден на првосвештениците и книжниците, и ќе Го осудат на смрт и ќе Го предадат на незнабошците.

34 И ќе Го исмеат, и ќе Го бијат, и ќе Го плукаат, и ќе го убијат, и на третиот ден ќе воскресне.”

35 Тогаш пристапија кон Него Заведеевите синови, Јаков и Јован и рекоа: „Учителе, сакаме да ни го исполниш она, што ќе го побараме.”

36 Тој ги праша: „Што сакате да сторам за вас?”

37 А тие Му одговорија„ „Дај ни да седнеме до Тебе, едниот оддесно, а другиот одлево, во славата Твоја.”

38 Но Тој им рече: „Не знаете што барате! Можете ли да ја испиете чашата што ја пијам Јас и да се крстите со крштавањето, со кое се крштавам Јас?”

39 Тие одговорија: „Можеме.” А Исус им рече: „Чашата, што ја пијам Јас, ќе ја пиете и вие, и со крштавањето, со кое се крштавам Јас, ќе се крстите;

40 но, да дозволам да се седи од Мојата десна или лева страна, не зависи од Мене; тоа е за оние, за кои е приготвено.”

41 Десетте, пак, штом го чуја тоа, негодуваа против Јаков и Јован.

42 Исус, кога ги повика, им рече: „Знаете дека оние, што се сметаат за народни кнезови, господарат над нив, и управниците управуваат над нив.

43 Но меѓу вас нека не биде така; а кој меѓу вас сака да биде поголем, нека ви биде слуга;

44 и кој сака меѓу вас да биде прв, нека ви биде роб на сите.

45 Зашто и Синот Човечки не дојде за да Му служат, но да послужи и да го даде животот Свој за откуп на мнозина.”

46 Потоа пристигнаа во Ерихон. И кога излегуваше Исус од Ерихон со учениците Свои и со многу народ, Тимеевиот син, Вартимеј, кој беше слеп, седеше покрај патот и просеше.

47 Па, кога чу дека е тоа Исус од Назарет, почна да вика и да вели: „Исусе, сине Давидов, смилувај ми се!”

48 И мнозина му велеа да молчи, но тој уште повеќе викаше: „Сине Давидов, смилувај ми се!”

49 Исус застана и рече да го викнат. И го повикаа слепиот, говорејќи му: „Не плаши се, стани, те вика!”

50 Тој, кога ја фрли горната облека, стана и отиде кај Исус.

51 А Исус, одговарајќи му, го запраша: „Што сакаш да сторам за тебе?” Слепиот Му рече: „Да прогледам, Учителе!”

52 Исус му рече: „Оди си, верата твоја те спаси!” И тој веднаш прогледа, па тргна патем по Исус.

11

1 И кога се приближи до Ерусалим, во Витфагија и Витанија, кај Маслиновата Гора, испрати Исус двајца од учениците,

2 и им рече: „Одете во селоно, што е наспроти вас, па штом ќе влезете во него, ќе најдете врзано младо магаре, што ниеден човек не го јавал; одврзете го и доведете го!

3 И, ако ви рече некој: ,Зошто го правите тоа?‘ Кажете дека Му е потребно на Господ; и тој веднаш ќе го прати тука.”

4 Тие отидоа и го најдоа младото магаре, врзано за портата однадвор, на крстопатот и го одврзаа.

5 И некои од оние, што стоеја таму, им рекоа: „Што правите? Зошто го одврзувате?”

6 А овие им одговорија, како што им беше заповедал Исус и тие ги оставија.

7 И го доведоа младото магаре кај Исус, ги кладоа врз него алиштата свои и Тој седна на него.

8 И мнозина ги постилаа своите облеки по патот.

9 А оние, што одеа пред Него и по Него, викаа и велеа: „Осана! Благословен е Оној што иде во името Господово!

10 Благословено е царството на нашиот татко Давид, кое иде во името Господово! Осана во висините!”

11 И влезе Исус во Ерусалим, во храмот, разгледа се, па, бидејќи веќе беше доцна, излезе и отиде со дванаесетте во Витанија.

12 А утредента, кога излегоа од Витанија, Тој огладне;

13 и кога оддалеку виде една смоква, покриена со лисја, се приближи, не би ли нашол нешто на неа; но, кога се доближи до неа, не најде ништо освен лисја, зашто уште не беше времето за смокви.

14 И Исус и рече: „Отсега никој довека да не вкуси плод од тебе!” И го чуја тоа учениците Негови.

15 И пак дојдоа во Ерусалим. Кога влезе Исус во храмот, почна да ги брка оние, што продаваа и купуваа во храмот, и им ги преврте масите на менувачите на пари и столовите на оние, што продаваа гулаби;

16 и не дозволуваше никој преку храмот да пренесе каков и да било сад.

17 И ги поучуваше, велејќи: „Не е ли напишано: ,Домот Мој, дом за молитва на сите народи ќе се нарече‘? А вие го направивте како разбојничко гнездо!”

18 И кога го чуја тоа книжниците и првосвештениците, гледаа како да Го погубат, бидејќи се плашеа од Него, зашто сиот народ се восхитуваше на Неговото учење.

19 А кога се стемни, Тој излезе надвор од градот.

20 Утредента, минувајќи, ја видоа смоквата исушена откорен.

21 И кога се сети, Петар Му рече: „Рави, погледај! Смоквата, што ја проколна, се исушила!”

22 А Исус им одговори и рече:

23 „Имајте вера во Бога. Зашто, вистина ви велам ако некој и рече на оваа планина: „Дигни се и фрли се в море!‘ и не се посомнева во срцето свое, туку поверува дека ќе биде како што рекол, ќе му се исполни, што и да каже.

24 Затоа ви велам: се што ќе побарате во молитва, верувајте дека ќе го добиете - и ќе ви биде.

25 И кога стоите на молитва, простувајте, ако имате нешто против некого, па и вашиот небесен Отец да ви ги прости вашите гревови.

26 Ако ли, пак, вие не простувате, и вашиот небесен Отец нема да ви ги прости гревовите ваши.”

27 И пак дојдоа во Ерусалим; а кога одеше низ храмот, се приближија до Него првосвештениците и книжниците и старешините,

28 па Му рекоа: „Со каква власт го правиш тоа? Или кој Ти ја дал таа власт, да го правиш тоа?”

29 Исус им одговори и рече: „Ќе ве прашам и Јас за нешто и одговорете Ми, а потоа и Јас ќе ви кажам, со каква власт го вршам тоа.

30 Крштавањето Јованово од небото ли беше, или од луѓето? Одговорете Ми!”

31 А тие си мислеа во себе и велеа: „Ако кажеме ,Од небото‘ - ќе рече: ,Па зошто не му поверувавте?‘

32 Но, ако кажеме, ,Од луѓето‘“ - се плашеа од народот; зашто сите го сметаа Јован за вистински пророк.

33 И одговарајќи Му на Исус, рекоа: „Не знаеме.” А Исус им одговори и рече: „Ни јас не ви кажувам, со каква власт го вршам тоа.”

12

1 И почна да им говори во параболи: „Еден човек насади лозје и го загради со ограда, па ископа бунар и соѕида кула; и откако им го предаде на лозарите, си отиде.

2 А кога дојде времето, испрати кај лозарите еден слуга, за да го прибере од нив плодот на лозјето.

3 Но тие го фатија слугата, го натепаа и го испратија празен.

4 И пак испрати кај нив друг слуга; и нему, со камења му ја расцепија главата, па го отпуштија посрамен.

5 Испрати и друг; него, пак го убија; и мнозина други, или натепаа, или пак ги убија.

6 Па, бидејќи имаше уште еден син, кој му беше мил, го испрати најпосле него кај нив, велејќи: ,Ќе се засрамат од сина ми.‘

7 Но лозарите си рекоа меѓу себе: ,Овој е наследникот! Ајде да го убиеме и наследството ќе биде наше!‘

8 И го фатија, го убија и го исфрлија надвор од лозјето.

9 Што ќе направи, пак, господарот на лозјето? Ќе дојде и ќе ги погуби лозарите, а лозјето ќе го даде на други.

10 Зар не сте читале во Писмото: ,Каменот, што го отфрлија ѕидарите, стана камен темелник.‘

11 Од Господ е тоа, и чудесно е во очите наши.”

12 И сакаа да Го фатат, но се уплашија од народот, зашто разбраа дека за нив ја кажа параболата па Го оставија, и си отидоа.

13 А пратија кај Него некои од фарисеите и од Иродовците, за да Го фатат на збор.

14 Тие дојдоа и Му рекоа: „Учителе, знаеме дека си правичен и дека не се плашиш од никого, зашто не гледаш кој е кој, туку вистински поучуваш за патот Божји. Треба ли да му се дава данок на царот или не? Да даваме ли, или да не даваме?”

15 А Тој, знаејќи ја нивната лицемерност, им рече: „Зошто ме искушувате? Донесете ми еден денариј да го видам!”

16 И тие донесоа. Па им рече: „Чиј е овој лик и натпис?” Му рекоа: „На царот.”

17 Тогаш Исус им одговори и рече: „Давајте му го царевото на царот, а Божјото на Бога!” И тие Му се чудеа.

18 Дојдоа кај Него и садукеите, кои велат дека нема воскресение, па Го прашаа, говорејќи:

19 „Учителе, Мојсеј ни напиша: ,Ако некому умре братот и остави жена, а деца не остави, тогаш брат му нека ја земе жената негова и нека го подигне потомството на својот брат.‘

20 Беа седуммина браќа: првиот зеде жена и кога умре, не остави пород.

21 Неа ја зеде вториот брат, и умре, но и тој не остави пород; исто така и третиот.

22 Ја зедоа сите седуммина, и не оставија пород. По нив умре и жената.

23 При воскресението, кога ќе воскреснат, на кого од нив таа ќе биде жена? Зашто седуммина ја имаа како жена.”

24 А Исус им одговори и рече: „Зар не се лажете, бидејќи не ги познавате ни Писмата, ниту силата Божја?

25 Зашто, кога ќе воскреснат од мртвите, ниту ќе се женат, ниту ќе се мажат, туку се како ангели на небесата.

26 А за мртвите, дека ќе воскреснат, не сте ли читале во книгата на Мојсеј, како му рече Бог кај капината: ,Јас сум Бог Авраамов, и Бог Исаков, и Бог Јаковов‘?

27 Но Тој не е Бог на мртвите, туку Бог на живите. Вие, пак, многу се лажете!”

28 Тогаш пристапи еден од книжниците, кој ги слушаше како се препираат и увиде дека Исус им одговараше добро, па Го запраша: „Која е прва од сите заповеди?”

29 А Исус му одговори: „Најважна од сите заповеди е: ,Чуј Израеле! Господ, Бог наш, е еден Господ.

30 Затоавозљуби Го Господа, твојот Бог, со сето свое срце и со сета своја душа, и со сиот свој разум, и со сета своја сила!‘ Ова е најважната заповед.

31 А втората е слична на неа: ,Возљуби го својот ближен како себеси!‘ Друга заповед, поголема од овие, нема.”

32 Книжникот Му рече: „Добро, Учителе. Право кажа дека Бог е еден, и дека нема друг, освен Него;

33 и дека, да Го љубиш со сето срце, и со сиот разум, и со сета своја душа, и со сета сила, и да го љубиш ближниот свој како себеси е повеќе од сите прилози и жртви.”

34 Исус, пак, кога виде дека умно одговори, му рече: „Не си далеку од царството Божјо.” Потоа никој веќе не осмелуваше да Го прашува.

35 И кога одговараше Исус, поучувајќи во храмот, рече: „Како тоа книжниците велат дека Христос е син Давидов,

36 кога самиот Давид кажа преку Светиот Дух: ,Му рече Господ на мојот Господ: седи од Мојата десна страна, додека не ги положам Твоите непријатели за подножје на нозете Твои!‘

37 И така, сам Давид Го нарече Господ; од каде тогаш да Му е Тој син?” И многу народ Го слушаше со задоволство.

38 И им рече потоа во Својата поука: „Чувајте се од книжниците, кои сакаат да одат во долги облеки и да ги поздравуваат по улиците,

39 и заземаат предни седишта во синагогите, како и први места на гозбите.

40 Тие, што ги подјадуваат домовите на вдовиците и лицемерно долго се молат, ќе бидат потешко осудени.”

41 Па седна Исус спроти ковчежето и гледаше како народот пушта пари во него. Мнозина богати пуштаа многу.

42 И кога дојде една бедна вдовица, пушти две лепти, што изнесува еден кодрант.

43 А Исус, кога ги повика учениците Свои, им рече: „Вистина ви велам дека оваа сиромашна вдовица даде повеќе од сите, што пуштија во касата на храмот;

44 зашто сите пуштија од својот вишок, а таа од својата сиромаштија даде се што имаше, целиот свој имот.”

13

1 А кога излегуваше од храмот, еден од учениците Негови Му рече: „Учителе, гледај какви камења и какви згради!”

2 Исус, пак, му одговори и рече: „Ги гледаш ли овие големи згради? Ни камен на камен нема да остане овде, што не ќе биде урнат!”

3 А кога седеше на Маслиновата Гора, спроти храмот, Го прашаа насамо Петар, Јаков, Јован и Андреј:

4 „Кажи ни, кога ќе биде тоа и кој е знакот, кога ќе се сврши сето тоа?”

5 Исус, одговарајќи им почна да зборува: „Чувајте се да не ве прелаже некој!

6 Зашто мнозина ќе дојдат во Мое име, говорејќи дека сум Јас; и ќе прелажат мнозина.

7 А кога ќе чуете за војни и гласови за војни, не плашете се; зашто сето тоа треба да се случи; но тоа уште не е крајот.

8 Ќе се дигне народ против народ, и царство против царство; а на некои места ќе има и земјотреси и глад. Тоа е почетокот на болките.

9 Но вие чувајте се, зашто ќе ве предадат на судови; а по синагогите ќе ве бијат, и пред управници и пред цареви ќе бидете изведувани заради Мене, за сведоштво пред нив.

10 И кај сите народи најнапред треба да се проповеда Евангелието.

11 Кога, пак, ќе ве поведат, за да ве предадат, не грижете се однапред што ќе говорите, ниту размислувајте; туку она, што ќе ви се даде во тој час, тоа кажете го; не сте вие што ќе зборувате, туку Светиот Дух.

12 И брат брата ќе предаде на смрт, и татко чедо, и ќе се дигнат децата против родителите, и ќе ги предадат на смрт.

13 Ќе бидете намразени од сите заради Моето име; кој ќе претрпи до крај, тој ќе биде спасен.”

14 „А кога ќе видите дека гнасниот пустошник се сместил каде што не треба - кој чита, нека разбере - тогаш, оние што се во Јудеја, нека бегаат по планините;

15 и кој е на покривот, да не слегува во куќата, ниту да влегува да земе нешто од куќата своја;

16 и кој е на нива, да не се враќа за да ја земе облеката своја!

17 Но тешко на бремените и на оние што дојат во тие дни!

18 Туку молете се, бегањето ваше да не биде зиме!

19 Зашто во тие дни ќе има мака, каква немало досега од почетокот на светов, што го создаде Бог, а и нема да има.

20 И ако Бог не ги скратеше тие дни, тогаш не би се спасил ниеден човек; но заради избраните, кои ги избра Тој, ќе ги скрати дните.

21 Тогаш, ако ви каже некој: ,Еве, овде е Христос‘, или ,Ене, таму е‘, не верувајте!

22 Зашто, ќе се појават лажни христоси и лажни пророци, и ќе покажат знаци и чуда, за да ги прелажат, ако е можно, и избраните.

23 Но вие - чувајте се! Ете, се однапред ви кажав!

24 Во тие дни, по маките, сонцето ќе потемни и месечината нема да ја дава својата светлина,

25 и ѕвездите небески ќе паѓаат, и силите, што се на небото, ќе попуштат.

26 И тогаш ќе Го видат Синот Човечки, како иде на облаци со голема сила и слава.

27 Тогаш Тој ќе ги испрати ангелите Свои и ќе ги собере Своите избрани од четирите ветра, од крајот на земјата до крајот на небото.

28 Со смоквата направете споредба: кога нејзините гранки се подмладуваат и пуштаат лисја, знаете дека е близу летото.

29 Па така и вие, кога ќе видите дека сето тоа се случува, знајте дека е близу, пред врата!

30 Вистина ви велам: нема да помине овој род, додека сето тоа не се исполни.

31 Небото и земјата ќе исчезнат, но зборовите Мои нема да исчезнат!”

32 „А за тој ден и час никој не знае, ни ангелите небесни, ниту Синот, а само Отецот.

33 Внимавајте, бидете будни и молете се, зашто не знаете кога ќе биде часот.

34 Како човек, кој заминувајќи, ја остава куќата своја и им дава власт на слугите свои, секому своја работа, на вратарот му заповеда да биде буден.

35 Бидете будни, зашто не знаете кога ќе дојде домаќинот на куќата, приквечер ли, или на полноќ, или петлите кога ќе пропеат, или наутро,

36 па да не дојде ненадејно и да ве затече како спиете.

37 Што ви зборувам вам, им го зборувам на сите: Бидете будни!”

14

1 По два дни беше Пасха и празникот Бесквасници. А првосвештениците и книжниците сакаа да Го фатат на измама и да Го убијат;

2 но велеа: „На празникот не, за да не стане бунт меѓу луѓето.”

3 А кога беше Тој во Витанија, во куќата на Симон Лепрозниот, и седеше на трпеза, дојде една жена со шишенце скапоцен и чист нардов мирис и, кога го искрши шишенцето, го изли мирисот врз главата Негова.

4 А некои негодуваа во себе и говореа: „Зошто мирисот да се растура?

5 Тоа можеше да се продаде за повеќе од триста денарии, и да им се раздадат на сиромасите.” И негодуваа против неа.

6 Но Исус рече: „Оставете ја неа; зошто ја буните? Таа направи добро дело за Мене!

7 Сиромасите секогаш ги имате со вас и кога сакате, можете да им направите добро; но Мене Ме немате секогаш.

8 Тоа што можеше, таа го направи: однапред го помаза телото Мое за погребение.

9 Вистина ви велам: каде и да се проповеда ова Евангелие, по целиот свет ќе се прикажува за нејзин спомен и тоа, што го направи таа.”

10 Тогаш Јуда Искариот, еден од дванаесетте, отиде кај првосвештениците за да им Го предаде.

11 А тие, штом чуја, се зарадуваа и ветија да му дадат пари. И бараше погодно време за да Го предаде.

12 Во првиот ден на Бесквасници, кога го колеа Пасхалното јагне, учениците Негови Му рекоа: „Каде сакаш да отидеме и да приготвиме, за да ја јадеш Пасхата?”

13 И прати двајца од учениците Свои, па им рече: „Отидете в град; и ќе ве сретне еден човек, што ќе носи вода во стомна; одете по него.

14 И каде што ќе влезе тој, кажете му на домаќинот: ,Учителот прашува: каде е собата, во која ќе ја јадам Пасхата со учениците Свои?‘

15 И тој ќе ви покаже голема соба, послана, приготвена; таму згответе ни.”

16 И излегоа учениците Негови и дојдоа во градот, и најдоа како што им беше рекол, па ја приготвија Пасхата.

17 А кога се стемни, Тој дојде со дванаесетте.

18 И кога седеа и јадеа, Исус им рече: „Вистина ви велам: еден од вас, што јаде со Мене, ќе Ме предаде.”

19 Тие се разжалостија и почнаа еден по друг да прашуваат: „Да не сум јас?”

20 А Тој им одговори и рече: „Еден од дванаесетте е, што мака со Мене во чинијата.

21 Но Синот Човечки заминува, како што е пишано за Него. Само тешко му на оној човек, преку кого Синот Човечки ќе биде предаден; подобро ќе беше за тој човек, да не се беше родил!”

22 И кога јадеа, зеде Исус леб, го благослови, го прекрши, па им даде и рече: „Земете, јадете; тоа е Моето тело.”

23 Потоа ја зеде чашата, заблагодари и им ја даде; и се напија од неа сите.

24 И им рече: „Тоа е Мојата крв на Новиот завет, која се пролива за мнозина.

25 Вистина ви велам: Јас нема да пијам веќе од лозовиот плод се до оној ден, кога ќе пијам нов во царството Божјо.”

26 Па, откако испеаја благодарствена песна, се искачија на Маслиновата Гора.

27 И им рече Исус: „Сите ќе се соблазните заради Мене во оваа ноќ, зашто е напишано: ,Ќе го удрам пастирот и ќе се разбегаат овците.‘

28 Но после, кога ќе воскреснам, ќе отидам во Галилеја пред вас.”

29 А Петар Му рече: „Дури и сите да се соблазнат, јас не!”

30 Му рече Исус: „Вистина, ти велам дека уште денес, во оваа ноќ, пред да запее петел двапати, ти трипати ќе се откажеш од Мене!”

31 Но тој уште повеќе тврдеше: „Ако треба дури и да умрам со Тебе, нема да се одречам од Тебе.” И сите така рекоа.

32 Пристигнаа во пределот, по име Гетсиманија; и им рече на учениците Свои: „Седете овде, додека отидам да се помолам!”

33 И ги зеде со Себе Петар, Јаков и Јован; се замисли и почна да тагува,

34 па им рече: „Душата Ми е до смрт нажалена; останете тука и бидете будни!”

35 И штом се оддалечи малку, се фрли на земја и се молеше, за да Го одмине овој час, ако е можно;

36 и велеше: „Ава, Оче! Се е можно за Тебе; отклони ја од Мене оваа чаша; сепак не како Јас што сакам, туку како Ти!”

37 Па дојде и ги затече да спијат, и му рече на Петар: „Симоне, спиеш ли? Не можеше ли еден час да бидеш буден?

38 Бидете будни и молете се да не паднете во искушение: духот е бодар, но телото е слабо.”

39 И пак отиде и се помоли, изговарајќи ги истите зборови.

40 А кога се врати, ги најде пак како спијат, зашто очите им беа натежнале; и не знаеја што да Му одговорат.

41 И по третпат дојде и им рече: „Само спиете и почивате! Свршено е, дојде часот; еве, се предава Синот Човечки во рацете на грешници.

42 Станете да одиме! Еве, наближи оној што Ме предава.”

43 И веднаш, додека Тој се уште говореше, Јуда, еден од дванаесетте, дојде, и со него многу народ со мечеви и со стапови, испратени од првосвештениците, книжниците и старешините.

44 А оној, што Го предаваше, им беше дал знак, велејќи: „Кого ќе Го целивам, Тој е: фатете Го и водете Го претпазливо!”

45 Па, кога дојде, веднаш се приближи до Него и рече: „Рави!” И Го целива.

46 А тие ги кладоа рацете свои на Него и Го фатија.

47 Еден, пак, од оние, што стоеја таму, извади нож, го удри слугата на првосвештеникот и му го отсече увото.

48 Исус им одговори и рече: „Зар како на разбојник сте излегле со ножеви и колови, за да Ме фатите?

49 Секој ден бев со вас во храмот и поучував, и не Ме фативте. Но, нека се исполнат Писмата.”

50 И откако Го оставија, сите се разбегаа.

51 А по Него врвеше еден млад човек, наметнат со платниште на голо тело; и војниците го фатија.

52 Но тој, кога го остави платништето, побегна од нив необлечен.

53 И Го доведоа Исус кај првосвештеникот, и се собраа таму сите првосвештеници, старешини и книжници.

54 А Петар врвеше по Него оддалеку и влезе внатре, во дворот на првосвештеникот; па седна со слугите и се грееше на огнот.

55 Првосвештениците и целиот Синедрион бараа сведоштва против Исус, за да Го убијат, и не наоѓаа.

56 Зашто мнозина лажно сведочеа против Него, но тие сведоштва не се сложуваа.

57 И станаа некои, па сведочеа лажно против Него, велејќи:

58 „Чувме кога Тој говореше: ,Ќе го урнам овој ракотворен храм и по три дни ќе соѕидам друг, неракотворен.‘“

59 Но ни тоа нивно сведочење не беше еднакво.

60 И првосвештеникот, откако застана на средина, Го праша Исуса говорејќи: „Ништо ли не одговараш? Што сведочат овие против Тебе?”

61 Но Тој молчеше и ништо не одговараше. Првосвештеникот пак Го праша и Му рече: „Ти ли си Христос, Синот на Благословениот?”

62 Исус рече: „Јас сум; и ќе Го видите Синот Човечки како седи од десната страна на Силата и како иде на облаците небески.”

63 А првосвештеникот, пак, ја раскина облеката своја, рече: „Зошто ни се повеќе сведоци?

64 Чувте како хули на Бога; што мислите?” И сите тие се согласија дека заслужува смрт.

65 А некои почнаа да плукаат на Него, да Му го покриваат лицето, да Го удираат и да Му велат: „Проречи!” И слугите Го удираа по образите.

66 Кога Петар беше долу во дворот, дојде една од слугинките на првосвештеникот,

67 па, штом го виде Петар како се грее, погледна во него и рече: „И ти беше со Исус од Назарет.”

68 Но тој одрече, велејќи: „Не знам, ниту разбирам што говориш.” И излезе надвор пред дворот и запеа петел.

69 Слугинката, кога го виде повторно, почна да им зборува на оние што стоеја таму: „И овој е од нив!”

70 Тој пак одрече. Подоцна, оние, што стоеја таму, му рекоа на Петар: „Навистина, и ти си од нив; бидејќи си Галилеец, а и говорот ти е таков!”

71 А тој почна да се колне и се заколна: „Не Го познавам Овој Човек, за Кого говорите!”

72 И по вторпат петел запеа. Петар се сети на зборовите, што му ги кажа Исус: „Уште пред двапати петел да запее, трипати ќе се одречеш од Мене.” И почна да плаче.

15

1 И веднаш утредента првосвештениците, со старешините и книжниците, и целиот Синедрион, одржаа состанок, па Го врзаа Исус, Го одведоа и Го предадоа на Пилат.

2 А Пилат Го праша: „Ти ли си Царот Јудејски?” Тој одговори и рече: „Ти велиш.”

3 И првосвештениците Го обвинуваа многу. Но, Тој не одговори ништо.

4 А Пилат пак Го праша и рече: „Ништо ли не одговараш? Гледаш колку многу сведочат против Тебе!”

5 Но Исус ништо веќе не одговори, така што Пилат се чудеше.

6 А на секој празник им ослободуваше по еден осуденик, кого што ќе го побараа.

7 И имаше еден човек, по име Варава, во окови заедно со придружниците, што во една буна извршиле убиство.

8 И кога извика народот, почна да го моли Пилат да им го направи она, што го правел секогаш.

9 А тој им одговори и рече: „Сакате ли да ви Го пуштам Јудејскиот Цар?”

10 Зашто знаеше дека првосвештениците Го беа предале од завист.

11 Но првосвештениците го наговорија народот да бара да им го пушти Варава.

12 Пилат, пак, им одговори и рече: „Што сакате да направам со Оној, што Го именувавте Цар Јудејски?”

13 Тие одново извикаа, велејќи: „Распни Го!”

14 Пилат им рече: „Какво зло направил?” Но тие уште посилно извикаа: „Распни Го!”

15 Тогаш Пилат, сакајќи да му угоди на народот, им го пушти Варава, а Исус Го камшикуваше и Го предаде да Го распнат.

16 Војниците, пак, Го одведоа внатре во дворот, односно во преторијата, и повикаа цела чета,

17 па Му облекоа багреница, и откако сплетоа трнов венец, Му го кладоа на главата;

18 и почнаа да Го поздравуваат: „Те поздравуваме, Царе Јудејски!”

19 И Го удираа по главата со трска и плукаа на Него, Му се поклонуваа, паѓајќи на колена.

20 А кога Го исмеаја, Му ја соблекоа багреницата, Му ја облекоа Неговата облека и Го поведоа да Го распнат.

21 И го натераа некој си Симон Киринеец, таткото на Александар и на Руф, кој се враќаше од поле, да Му го носи крстот.

22 Па Го одведоа на местото Голгота, што значи: место на черепи.

23 И Му дадоа да пие вино со смирна, но Тој не зеде.

24 Тие што Го распнаа, ги разделија алиштата Негови, фрлајќи ждрепка кој што да земе.

25 Беше третиотчас, и Го распнаа.

26 И имаше натпис за вината Негова: „Цар Јудејски.”

27 А со Него распнаа и два разбојника, едниот од десната Негова страна, а другиот од левата.

28 (И се исполни Писмото, кое вели: „И меѓу грешници Го ставија.”)

29 А минувачите, вртејќи глава, Го хулеа и велеа: „Аха! Ти, што го уриваш храмот и за три дни го соѕидуваш,

30 спаси се Себеси и слези од крстот!”

31 Исто така и првосвештениците со книжниците Му се смееја и велеа: „Другите ги спасуваше, а Себе не може да се спаси!

32 Христос, Царот израелски, нека слезе сега од крстот, па да видиме и да поверуваме!” Го хулеа и распнатите со Него.

33 А во шестиот часнастана темнина по целата земја, до деветтиот час.

34 И во деветтиот час Исус извика гласно велејќи: „Елои, Елои, Лама савахтани?” А тоа значи: „Боже Мој, Боже Мој, зошто Ме остави?”

35 Некои од оние, што стоеја таму, штом го чуја тоа, рекоа: „Ете, го вика Илија!”

36 А еден отрча, натопи сунѓер во оцет, па како го закачи на трска, Му даваше да пие, велејќи: „Почекајте да видиме, ќе дојде ли Илија да Го симне.”

37 А Исус, пак, испуштајќи висок глас, издивна.

38 И завесата на храмот се расцепи на две, одозгора додолу.

39 А стотникот, што стоеше спроти Него, кога виде дека Тој, откако извика така и издивна, рече: „Навистина Овој Човек бил Син Божји!”

40 Имаше и жени што гледаа оддалеку; меѓу нив беше и Марија Магдалена, и Марија, мајката на малиот Јаков и на Јосија, и Саломија,

41 кои и тогаш, кога Тој беше во Галилеја, врвеа по Него и Му служеа, и многу други што беа дошле со Него во Ерусалим.

42 А кога се стемни веќе, бидејќи беше петок, односно ден спроти сабота,

43 дојде Јосиф од Ариматеја, прочуен член на советот, кој и сам го очекуваше царството Божјо, се осмели да влезе кај Пилат и го замоли за телото Исусово.

44 Пилат се зачуди дека Тој веќе умрел; и кога го извика стотникот, го праша дали одамна умрел.

45 Па штом дозна од стотникот, му го даде телото на Јосиф.

46 А Јосиф купи платно, Го симна и Го обви во плаштаница и Го положи во гроб, што беше издлабен во карпа и навали камен на гробната врата.

47 А Марија Магдалена и Марија Јосиева гледаа каде Го полагаат.

16

1 Штом мина саботата, Марија Магдалена, Марија Јаковова и Саломија купија мириси, за да дојдат и да Го помазаат Исус.

2 И во првиот ден од седмицата, дојдоа на гробот многу рано, кога изгреваше сонцето,

3 па си зборуваа меѓу себе: „Кој ќе ни го одвали каменот од вратата на гробот?”

4 И кога погледнаа, видоа дека каменот е одвален, а тој беше многу голем.

5 Штом влегоа во гробот, видоа еден млад човек, облечен во бели алишта, како седи од десната страна; и се уплашија многу.

6 А тој им рече: „Не плашете се! Вие Го барате Исус од Назарет, Распнатиот. Тој воскресна, не е овде! Еве го местото каде што беше положен.

7 Но одете, кажете им на учениците Негови и на Петар дека Тој пред вас ќе отиде во Галилеја; таму ќе Го видите, како што ви беше рекол.”

8 Па, штом излегоа, побегнаа од гробот, зашто ги опфати страв и ужас, и никому ништо не рекоа, зашто се плашеа.

9 А Исус, кога воскресна во првиот ден од седмицата, и се јави најнапред на Марија Магдалена, од која беше истерал седум демони.

10 Таа отиде и им јави на оние, што беа со Него и што плачеа и ридаа;

11 Но тие, кога чуја дека е Тој жив и дека таа Го видела, не поверуваа.

12 Потоа им се јави во друг лик на двајца од нив по пат, кога одеа в село.

13 И штом се вратија, тие им кажаа на другите; но и ним не им поверуваа.

14 Најпосле им се јави на единаесетте, кога беа на трпеза, и ги укори за нивното неверие и тврдокорност, зашто не им поверуваа на оние, кои Го видоа воскреснат.

15 Па им рече: „Одете по сиот свет и проповедајте го Евангелието на секое создание.

16 Кој ќе поверува и се крсти, ќе биде спасен; а кој не поверува, ќе биде осуден.

17 А знаците, на оние што ќе поверуваат, ќе им бидат овие: со Моето име ќе истеруваат демони; ќе говорат нови јазици;

18 ќе фаќаат змии и ако нешто смртоносно испијат, нема да им наштети; на болни ќе полагаат раце и тие ќе оздравуваат.”

19 А по разговорот со нив, Господ се вознесе на небо и седна од десната страна на Бога.

20 Тие, пак, отидоа и проповедаа насекаде; и Господ го поткрепуваше словото нивно со чуда, што се јавуваа. Амин!