1

¹ Книга за родословот на Исус Христос, син Давидов, син Авраамов.

² Авраам го роди Исак, Исак го роди Јаков, а Јаков ги роди Јуда и неговите браќа;

³ Јуда ги роди Фарес и Зара, со Тамара; Фарес го роди Есром, а Есром го роди Арам;

⁴ Арам го роди Аминадав; Аминадав го роди Наасон, а Наасон го роди Салмон;

⁵ Салмон го роди Вооз со Раав; Вооз го роди Овид со Рута, а Овид го роди Јесеј;

⁶ Јесеј го роди царот Давид, а царот Давид со поранешната жена на Урија го роди Соломон;

⁷ Соломон го роди Ровоам; Ровоам го роди Авија, а Авија го роди Аса;

⁸ Аса го роди Јосафат; Јосафат го роди Јорам, а Јорам го роди Озија;

⁹ Озија го роди Јоатам; Јоатам го роди Ахаз, а Ахаз го роди Езекија;

¹⁰ Езекија го роди Манасија; Манасија го роди Амон, а Амон го роди Јосија;

¹¹ Јосија го роди Јехонија и браќата негови за време на преселувањето во Вавилон.

¹² А по вавилонското преселување Јехонија го роди Салатиил, а Салатиил го роди Зоровавел;

¹³ Зоровавел го роди Авиуд; Авиуд го роди Елијаким, а Елијаким го роди Азор;

¹⁴ Азор го роди Садок; Садок го роди Ахим, а Ахим го роди Елиуд;

¹⁵ Елиуд го роди Елеазар; Елеазар го роди Матан, а Матан го роди Јаков;

¹⁶ Јаков го роди Јосиф, мажот на Марија, од која се роди Исус, наречен Христос.

¹⁷ И така, сите родови од Авраам до Давид се четиринаесет; и од Давид до преселувањето во Вавилон се четиринаесет родови; а и од преселувањето вавилонско до Христос - родови четиринаесет.

¹⁸ А раѓањето на Исус Христос стана вака: по свршувачката на мајка Му Марија за Јосиф, уште пред да заживеат во заедница, се виде дека е тешка од Светиот Дух.

¹⁹ А Јосиф, нејзиниот маж, бидејќи беше праведен, не сакаше да ја посрами и намисли тајно да ја напушти.

²⁰ Но, штом помисли така, ангел Господов му се јави на сон и рече: „Јосифе, сине Давидов, не плаши се да ја земеш Марија, својата жена, зашто зачнатото во неа е од Светиот Дух.

²¹ Таа ќе роди Син и ќе Му ставиш име Исус, зашто Тој ќе го спаси народот Свој од неговите гревови.”

²² А сето тоа стана за да се исполни кажаното од Господ преку пророкот, кој вели:

²³ „И ете, девица ќе зачне во утробата своја и ќе роди Син, и ќе го наречат Емануил - што значи: со нас е Бог!”

²⁴ Штом се разбуди Јосиф од сонот, направи така како што му беше заповедал ангелот Господов и ја зеде својата жена.

²⁵ И не се доближи до неа, додека таа не Го роди својот Сини Го нарече Исус.

2

¹ А кога се роди Исус во Витлеем Јудејски, во времето кога царуваше Ирод, ете, дојдоа во Ерусалим мудреци од исток и рекоа:

² „Каде е новородениот Јудејски Цар? Ја видовме Неговата ѕвезда на исток, па дојдовме да Му се поклониме.”

³ Штом го чу тоа, царот Ирод се вознемири и цел Ерусалим со него.

⁴ И кога ги собра сите првосвештеници и книжници од народот, ги праша: „Каде треба да се роди Христос?”

⁵ А тие му одговорија: „Во Витлеем Јудејски; зашто така е напишано преку пророкот:

⁶ ,И ти, Витлееме, земјо Јудина, по ништо не си помал меѓу војводствата Јудини; зашто од тебе ќе излезе Водач што ќе го пасе Мојот народ - Израел.‘ “

⁷ Тогаш Ирод тајно ги повика мудреците и го дозна од нив за времето кога се појавила ѕвездата,

⁸ па, испраќајќи ги во Витлеем, им рече: „Одете и распрашајте се добро за Младенецот и, штом ќе Го најдете, јавете ми за да одам и јас да Му се поклонам.”

⁹ Тие, откако го ислушаа царот, си заминаа. И, ете, ѕвездата, што ја беа виделе на исток, врвеше пред нив, додека не пристигна и се запре над местото каде што беше Младенецот.

¹⁰ А кога ја видоа ѕвездата, тие се зарадуваа со многу голема радост.

¹¹ И штом влегоа во куќата, Го видоа Младенецот со мајка Му Марија, и паднаа, па Му се поклонија; потоа ги отворија своите ковчежиња и Му принесоа дарови: злато, ливан и смирна.

¹² И откако примија предупредување на сон, не се вратија веќе кај Ирод, туку си заминаа по друг пат за својата земја.

¹³ А штом си отидоа тие, ете, ангел Господов му се јави на Јосиф на сон, велејќи: „Стани, земи Го Младенецот и мајка Му, па бегај во Египет и остани таму додека не ти кажам, бидејќи Ирод ќе Го бара Младенецот за да Го погуби.”

¹⁴ И тој стана, Го зеде Младенецот и мајка Му ноќно време, па отиде во Египет.

¹⁵ И таму остана до смртта на Ирод, за да се исполни реченото од Господ преку пророкот, кој вели: „Од Египет Го повикав Синот Свој.”

¹⁶ Тогаш Ирод, кога виде дека мудреците го надитрија, се разгневи многу и испрати да ги погубат сите машки новороденчиња во Витлеем и по целата негова околина од двегодишна возраст и помали, според времето што точно го беше дознал од мудреците.

¹⁷ Тогаш се исполни кажаното преку пророкот Еремија, кој говори:

¹⁸ „Глас се слуша во Рама, плач и ридање, и пискот голем: Рахила ги оплакува своите чеда и не сака да се утеши, зашто ги нема.”

¹⁹ А по смртта на Ирод, ангел Господов му се јави на сон на Јосиф во Египет

²⁰ и му рече: „Стани, земи го Младенецот и мајка Му, и врати се во земјата израелска, зашто изумреа оние што ја бараа душата на Младенецот.”

²¹ Тој стана, Го зеде Младенецот и мајка Му, и дојде во земјата израелска.

²² Но, кога чу дека во Јудеја царува Архелај, на местото татка си Ирод, се уплаши да оди таму; и откако доби порака на сон, тој замина во галилејските предели.

²³ А кога пристигна, се насели во градот наречен Назарет за да се исполни реченото преку пророците дека Тој ќе се нарече Назареец.

3

¹ Во тие дни дојде Јован Крстител, кој проповедаше во Јудејската пустина

² и говореше: „Покајте се, зашто се приближи царството небесно.”

³ Зашто ова е, навистина, Оној за Кого говореше пророкот Исаија, кој вели: „Гласот на оној, што вика во пустината: ,Пригответе го патот на Господ и исправете ги патеките Негови!‘“

⁴ А Јован носеше облека од камилски влакна и кожен појас околу слабините, а храната му се состоеше од скакулци и див мед.

⁵ Тогаш од Ерусалим и цела Јудеја и од целиот Јордански крај доаѓаа кај него

⁶ и се крштаваа од него во реката Јордан, исповедајќи ги своите гревови.

⁷ А штом виде Јован дека кај него доаѓаат мнозина фарисеи и садукеи за да се крстат, им рече: „Рожби змиини! Кој ви кажа да бегате од гневот што иде?

⁸ Направете плод достоен за покајание

⁹ и немојте да говорите во себе: ,Наш татко е Авраам‘, зашто Бог може, ви велам, и од овие камења да му подигне чеда на Авраам.

¹⁰ Секирата веќе лежи до коренот на дрвото: зашто секое дрво, што не дава добар плод, се сече и се фрла во оган.

¹¹ Јас ве крштавам со вода за покајание, но Оној што иде по мене е посилен од мене; јас не сум достоен да Му ги понесам ни обувките; Тој ќе ве крсти со Светиот Дух и со оган.

¹² Лопатата е во рацете Негови и Тој ќе го очисти гумното Свое и ќе Си го прибере житото во амбар, а плевата ќе ја изгори со оган што не гасне.”

¹³ Тогаш дојде Исус од Галилеја на Јордан кај Јован за да биде крстен од него.

¹⁴ А Јован Го одвраќаше, велејќи: „Јас треба од Тебе да бидам крстен, а Ти кај мене ли доаѓаш!?”

¹⁵ Но Исус му одговори и рече: „Остави го сега тоа, зашто нам ни претстои да ја исполниме секоја правда.” Тогаш Јован се сложи.

¹⁶ И штом се крсти, Исус веднаш излезе од водата. Одеднаш Му се отворија небесата и Го виде Духот Божји како слегува како гулаб и се спушта над Него.

¹⁷ И ете, глас од небесата говореше: „Овој е Мојот возљубен Син, Кој е по Мојата волја!”

4

¹ Тогаш Духот Го одведе Исус во пустината за да биде искушуван од ѓаволот.

² И откако постеше четириесет дни и четириесет ноќи, најпосле огладне.

³ А кога се приближи до Него, искушувачот Му рече: „Ако си Син Божји, заповедај овие камења да станат лебови.”

⁴ А Тој му одговори и рече: „Напишано е - ,Човек не живее само од леб, туку и од секој збор што излегува од устата на Бога.‘“

⁵ Тогаш ѓаволот Го одведе во Светиот град и Го постави на стреата од храмот

⁶ и Му рече: „Ако си Син Божји, скокни долу, зашто напишано е: ,На ангелите Свои ќе им заповеда за Тебе да Те запазат и на раце ќе Те земат за да не Си ја сопнеш ногата од камен.‘“

⁷ А Исус му рече: „Напишано е исто така - ,Не искушувај Го Господ, Твојот Бог.‘“

⁸ Потоа ѓаволот го одведе на многу висока планина и Му ги покажа сите царства на светот и нивната слава

⁹ и Му рече: „Сето ова ќе Ти го дадам, ако паднеш и ми се поклониш.”

¹⁰ Но, Исус му рече: „Бегај од Мене, сатано, зашто е напишано: ,На Господ, Твојот Бог, да Му се поклонуваш и само Нему да Му служиш!‘“

¹¹ Тогаш ѓаволот Го остави и веднаш дојдоа ангели и Му служеа.

¹² А кога Исус чу дека Јован е предаден, отиде во Галилеја.

¹³ И кога го остави Назарет, дојде и се насели во Капернаум, на морскиот брег, во пределите Завулонови и Нефталимови,

¹⁴ за да се исполни реченото преку пророкот Исаија, кој вели:

¹⁵ „Земјата Завулонова и земјата Нефталимова, на пат кон морето, отаде Јордан, е незнабожечка Галилеја.

¹⁶ Народот, што седеше во мрак, виде голема светлина и на оние, што седеа во пределот на смртна сенка, им изгреа светлина.”

¹⁷ Оттогаш Исус почна да проповеда и да говори: „Покајте се, зашто се приближи царството небесно!”

¹⁸ И одејќи покрај Галилејското Море, ги виде двајцата браќа, Симон, наречен Петар, и брат му Андреј, како фрлаат мрежа во морето бидејќи беа рибари.

¹⁹ И им рече: „Појдете по Мене и Јас ќе ве направам ловци на луѓе.”

²⁰ И ете, тие веднаш ги оставија мрежите и тргнаа по Него.

²¹ Потоа, одејќи понатаму виде други двајца браќа: Јаков Заведеев и брат му Јован, во кораб со Заведеј, таткото нивни, кои си ги крпеа мрежите свои, и нив ги повика.

²² И тие веднаш го оставија коработ и татка си и тргнаа по Него.

²³ И одеше Исус по цела Галилеја поучувајќи по синагогите, проповедајќи го Евангелието на Царството и лекувајќи секаква болест и немоќ кај народот.

²⁴ Па се разнесе глас за Него по цела Сирија и ги доведуваа кај Него сите болни, нападнати од различни болести и страдања, опседнати од демони, месечари, фатени, а Тој ги оздравуваше.

²⁵ И по Него одеше многу народ од Галилеја, Десеттоградието, Ерусалим и Јудеја, отаде Јордан.

5

¹ Кога го виде народот, Тој се искачи на гората. И штом седна, учениците Негови се приближија до Него.

² И откако ја отвори устата Своја, ги поучуваше и говореше:

³ „Блажени се бедните по дух, зашто нивно е царството небесно!

⁴ Блажени се оние што плачат, зашто тие ќе се утешат!

⁵ Блажени се кротките, зашто тие ќе ја наследат земјата!

⁶ Блажени се гладните и жедните за правда, зашто тие ќе се наситат!

⁷ Блажени се милостивите, зашто тие ќе бидат помилувани!

⁸ Блажени се чистите по срце, зашто тие ќе Го видат Бога!

⁹ Блажени се миротворците, зашто тие ќе се наречат синови Божји!

¹⁰ Блажени се гонетите заради правда, бидејќи нивно е царството небесно!

¹¹ Блажени сте вие, кога ќе ве срамат и прогонуваат и кога лажно ќе говорат против вас секакви лоши зборови - заради Мене!

¹² Радувајте се и веселете се, зашто голема е вашата награда на небесата! Така ги гонеа и пророците што беа пред вас.”

¹³ „Вие сте солта на земјата. Но, ако солта го изгуби вкусот, со што ќе се соли? Таа веќе не е за ништо, освен да се фрли надвор и изгази од луѓето.

¹⁴ Вие сте светлината на светот. Не може да се сокрие град, што се наоѓа на врв планина.

¹⁵ Ниту, пак, светило се пали и става под поклопец, туку на свеќник, и им свети на сите в куќи.

¹⁶ Така треба да свети пред луѓето и вашата светлина, за да ги видат вашите добри дела и да Го прослават вашиот Отец небесен!”

¹⁷ „Немојте да мислите дека сум дошол да го поништам Законот или Пророците; не сум дошол да ги поништам, туку да ги исполнам.

¹⁸ Зашто, вистина, ви велам: дури постојат небото и земјата, ниту една буквичкаили црта од Законот нема да се измени, додека не се исполни се!

¹⁹ И така, оној што ќе наруши една од тие најмали заповеди и така ги научи луѓето, ќе се нарече најмал во царството небесно, а оној што ќе ги исполни и поучи, тој ќе се нарече голем во царството небесно.

²⁰ Зашто ви велам, ако вашата праведност не ја надмине праведноста на книжниците и фарисеите, вие нема да влезете во царството небесно!”

²¹ „Сте слушале дека им било речено на старите: ,Не убивај! А кој ќе убие, ќе биде осуден пред судот.‘

²² Јас, пак, ви велам дека секој, што се гневи на брата си (без причина), ќе биде осуден пред судот; а оној што ќе го нарече брата си ,празноглав‘, ќе биде осуден пред врховниот суд; оној, пак, што ќе рече ,будала‘, ќе биде осуден за во пеколот.

²³ И така, ако принесуваш дар на жртвеникот и таму се сетиш дека брат ти има нешто против тебе,

²⁴ тогаш остави го дарот таму, пред жртвеникот, па оди и најнапред помири се со брата си, а потоа дојди и принеси го дарот.

²⁵ Измири се со противникот твој навреме, уште додека си на пат со него, за да не те предаде на судијата, а судијата - на служителот и да бидеш фрлен в затвор;

²⁶ вистина ти велам: нема да излезеш оттаму, се додека не ја дадеш и последната пара.”

²⁷ „Сте слушале дека на старите им било речено: ,Не прељубодејствувај!‘

²⁸ Јас, пак, ви велам дека секој што ќе погледне на жена со желба, тој веќе извршил прељуба со неа во срцето свое.

²⁹ Ако те наведува на грев десното око, извади го и фрли го од себе; зашто подобро ти е да изгубиш еден дел од твоето тело, отколку целото да биде фрлено во пеколот.

³⁰ И десната рака, ако те наведува на грев, исечи ја и фрли ја од себе; зашто подобро ти е да изгубиш еден дел, отколку целото твое тело да биде фрлено во пеколот.”

³¹ „Речено било исто така: ,Ако некој ја остави својата жена, нека и даде разводно писмо.‘

³² А Јас пак ви велам: секој што ќе ја остави својата жена, освен за прељуба, тој ја тера да прељубодејствува; и кој ќе се ожени со така напуштена, тој прељубодејствува.”

³³ „Сте го слушале уште и тоа дека им било речено на старите - ,Не колни се криво, а заклетвите пред Господ исполнувај ги.‘

³⁴ Јас, пак, ви велам: не колнете се воопшто - ниту во небото, зашто тоа е престол Божји;

³⁵ ниту во земјата, зашто таа е подножје на нозете Негови; ниту во Ерусалим, зашто е град на великиот Цар.

³⁶ Не колни се ни во главата своја, зашто не можеш ниту едно влакно од косата своја да направиш бело или црно.

³⁷ Но зборот ваш да биде: ,да‘, ,да‘, или ,не‘, ,не‘, а се што е повеќе од тоа, од лукавиот е.”

³⁸ „Сте слушале дека е речено: ,Око за око, заб за заб.‘

³⁹ Јас, пак, ви велам: не противете се на лукавиот. Ако некој те удри по десниот образ, заврти му го и другиот.

⁴⁰ А оној што сака да се суди со тебе и да ти ја земе кошулата, дај му ја и наметката.

⁴¹ И ако некој те присили да одиш со него една милја, ти оди две.

⁴² На оној што бара од тебе, дај му, и не одбивај го оној што ти сака нешто на заем.”

⁴³ „Сте слушале дека е кажано: ,Љуби го својот ближен, а мрази го непријателот.‘

⁴⁴ А јас, пак, ви велам: љубете ги непријателите свои, (благословувајте ги оние што ве колнат, правете им добро на оние што ве мразат) и молете се за оние што ве (навредуваат и) гонат,

⁴⁵ за да бидете синови на Вашиот Отец небесен; зашто Тој го остава Своето сонце да грее и над лошите и над добрите, и им праќа дожд и на праведните и на грешните.

⁴⁶ Зашто, ако ги сакате оние што вас ве сакаат, каква ќе ви биде наградата? Зар не го прават тоа и цариниците?

⁴⁷ И, ако ги поздравувате само браќата свои, што особено правите? Не постапуваат ли така и незнабошците?

⁴⁸ Но бидете совршени како што е совршен вашиот Отец небесен.”

6

¹ „Гледајте да не ја покажувате својата праведност пред луѓето само за да бидете забележани; инаку, нема да имате награда од вашиот Отец небесен.

² И така, кога даваш милостина не разгласувај, како што прават лицемерите по синагогите и по улиците, за да ги фалат луѓето. Навистина ви велам, тие веќе ја добиле својата награда.

³ А ти, кога даваш милостина, да не знае твојата лева рака што прави десната,

⁴ за да биде твојата милостина тајна; и тогаш, твојот небесен Отец, Кој гледа тајно, ќе те награди јавно.”

⁵ „И кога се молиш, не биди како лицемерите, кои сакаат да стојат по синагогите и крстопатите за да се молат и да се покажуваат пред луѓето. Вистина ви велам, тие веќе си ја добиле својата награда.

⁶ Но ти, кога се молиш, влези во својата скришна соба и, откако ќе ја затвориш вратата, помоли Му се на твојот Отец, Кој е во тајност; и Тој, Кој гледа тајно, ќе те награди (јавно).

⁷ Кога се молите, не говорете многу како незнабошците, зашто тие мислат дека за своите многубројни зборови ќе бидат услишени;

⁸ вие, пак, немојте да бидете како нив, зашто вашиот Отец небесен знае од што имате потреба уште пред да Го помолите.

⁹ Туку молете се вака: Оче наш, Кој си на небесата, да се свети името Твое;

¹⁰ да дојде царството Твое; да биде волјата Твоја, како на небото, така и на земјата;

¹¹ лебот наш насушен дај ни го денес;

¹² и прости ни ги долговите наши, како што и ние им ги проштеваме на нашите должници;

¹³ и не воведувај не во искушение, но избави не од лукавиот, (зашто Твое е царството, и силата, и славата во сите векови. Амин!).

¹⁴ Бидејќи, ако им ги простите на луѓето гревовите нивни и вам ќе ви ги прости вашиот Отец небесен.

¹⁵ Ако, пак, не им ги простите гревовите на луѓето и вашиот Отец нема да ви ги прости вашите.”

¹⁶ „Кога постите, не бидете жалосни како лицемерите; зашто тие си ги прават лицата нажалени за да се покажат пред луѓето дека постат. Вистина ви велам дека тие веќе ја добиле својата награда.

¹⁷ А ти кога постиш, помажи ја главата своја и измиј го лицето свое,

¹⁸ па да се покажеш дека постиш не пред луѓето, туку пред твојот Отец, Кој е во тајност; и твојот Отец, Кој гледа во тајност, ќе те награди јавно.”

¹⁹ „Не собирајте богатства на земјата, каде што ги јаде молецот и рѓата, и каде што крадците ги поткопуваат и крадат;

²⁰ но собирајте си богатства на небото, каде што ни молец, ниту рѓа ги јаде, и каде што крадци не ги поткопуваат, ниту крадат.

²¹ Зашто, каде што е богатството ваше, таму ќе биде и срцето ваше.”

²² „Светило за телото е окото. И така, ако твоето око биде здраво и целото твое тело ќе биде светло;

²³ ако, пак, твоето око биде лошо, целото тело ќе ти биде темно. И така, ако светлината, што е во тебе, е темнина, тогаш каква ли ќе е темнината?”

²⁴ „Никој не може да им слугува на двајца господари: зашто, или едниот ќе го замрази, а другиот ќе го засака; или кон едниот ќе се приврзе, а другиот ќе го презре. Не можете да им служите на Бога и на Мамон.

²⁵ Затоа ви велам: немојте да се грижите за вашата душа - што ќе јадете или што ќе пиете; ниту за телото, во што ќе се облечете. Зар не чини вашата душа повеќе од храната, и телото - од облеката?

²⁶ Погледнете ги птиците небески: тие ни сеат, ни жнеат, ниту во амбар собираат, но вашиот небесен Отец ги храни. Зар не сте вие многу поскапи од нив?

²⁷ А кој од вас, грижејќи се, може на својот раст да му придаде макар еден лакт?

²⁸ Зошто се грижите и за облеката? Погледнете ги полските кринови како растат! Не се трудат, ниту предат;

²⁹ но ви велам дека ни Соломон, во целата своја слава не се облече така, како еден од нив.

³⁰ Па, ако полската трева, што денеска ја има, а утре во оган се фрла, Бог така ја облекува, а колку повеќе ќе стори за вас, маловерни!?

³¹ Па затоа, не грижете се и не говорете: ,што да јадеме, или што да пиеме‘, или ,во што да се облечеме?‘

³² Зашто сето тоа го бараат незнабошците, а вашиот Отец небесен знае дека за сето ова имате потреба.

³³ Но барајте го најнапред царството на Бога и Неговата правда, и се ова ќе ви се придодаде.

³⁴ И затоа, немојте да се грижите за утре, зашто утрешниот ден ќе се грижи за своето; на секој ден доволна е неговата неволја.”

7

¹ „Не судете, за да не бидете судени;

² зашто, со каков суд судите, со таков ќе бидете судени; со каква мерка мерите, со таква и ќе ви се мери.

³ Зошто ја гледаш раската во окото на твојот брат, а гредата во своето око не ја чувствуваш?

⁴ Или, како ќе му кажеш на твојот брат: ,чекај да ти ја извадам раската од окото‘, кога во твоето око има греда?

⁵ Лицемере, извади ја прво гредата од твоето око, па тогаш ќе видиш како да ја извадиш раската од окото на твојот брат!

⁶ Светото не давајте им го на кучињата, и не фрлајте си го бисерот пред свињите, за да не го изгазат со своите нозе, и, да се вратат, и да ве раскинат.”

⁷ „Посакајте и ќе ви се даде; барајте и ќе најдете; чукајте и ќе ви се отвори;

⁸ зашто секој што моли, добива, и кој бара, наоѓа, и на оној што чука ќе му се отвори.

⁹ Има ли меѓу вас човек, кој, ако му посака неговиот син леб, ќе му даде камен,

¹⁰ и кога ќе посака риба, ќе му даде змија?

¹¹ И така, ако вие кои сте лоши, умеете да им давате на своите чеда добри дарови, колку ли повеќе вашиот Отец небесен ќе им даде добра на оние што Му бараат?

¹² Се она што сакате да ви прават луѓето, правете им го и вие; зашто тоа е Законот и пророците.”

¹³ „Влезете низ тесната врата; зашто широки се вратите и широк е патот што води кон пропаст, и мнозина минуваат низ нив;

¹⁴ а тесни се вратите и тесен е патот што водат кон животот, и малкумина ги наоѓаат.”

¹⁵ „Пазете се од лажните пророци, кои доаѓаат во овча кожа, а одвнатре се волци грабливи.

¹⁶ По нивните плодови ќе ги познаете. Се бере ли грозје од трње, или смокви од чичка?

¹⁷ Па така, секое добро дрво дава добри плодови, а лошо дрво дава лоши плодови;

¹⁸ не може добро дрво да дава лоши плодови, ниту лошо дрво да дава добри плодови.

¹⁹ Секое дрво, што не дава добар плод, го сечат и го фрлаат во оган.

²⁰ И така, по нивните плодови ќе ги познаете.”

²¹ „Не секој што Ми вели: ,Господи, Господи‘, ќе влезе во царството небесно, туку оној што ја исполнува волјата на Мојот Отец небесен.

²² Мнозина ќе Ми речат во оној ден ,Господи, Господи, нели во Твое име пророкувавме? И зар во Твое име демони не изгонувавме? И нели во Твое име многу чуда правевме?‘

²³ И тогаш Јас ќе им кажам: ,Никогаш не сум ве познавал; бегајте од Мене вие што правите незаконски дела!‘“

²⁴ „И така, секој што ги слуша и ги исполнува овие Мои зборови, ќе биде како мудар човек кој си изградил куќа на камен.

²⁵ И заврна дожд и надојдоа реки, и дувнаа ветрови, и навалија на таа куќа, но таа не падна, зашто беше изградена на камен.

²⁶ А секој, што ги слуша овие Мои зборови и не ги исполнува, прилега на глупав човек, кој си изградил куќа на песок.

²⁷ И заврна дожд, и надојдоа реки, и дувнаа ветрови, и навалија на таа куќа, и таа падна, а паѓањето и беше страшно.”

²⁸ И кога ги заврши овие зборови, народот се чудеше на Неговото учење,

²⁹ зашто Тој ги поучуваше како Оној Кој има власт, а не како книжниците.

8

¹ А кога се симна од гората, по Него врвеше многу народ.

² И ете, се приближи еден лепрозен. Му се поклонуваше и говореше: „Господи, ако сакаш, можеш да ме очистиш.”

³ А Исус кога ја подаде раката, се допре до него и рече: „Сакам, очисти се!” И тој веднаш се очисти од лепрата.

⁴ И му рече Исус: „Гледај, никому да не кажеш; а оди, покажи им се на свештениците и принеси дар, како што заповедал Мојсеј, ним за сведоштво.”

⁵ А кога влезе Исус во Капернаум, се приближи до Него еден стотники Го молеше говорејќи:

⁶ „Господи, слугата мој лежи дома фатен и многу страда.”

⁷ Исус му рече: „Ќе дојдам и ќе го излекувам.”

⁸ А стотникот одговори и рече: „Господи, не сум достоен да влезеш под мојот покрив; но кажи само збор и слугата мој ќе оздрави;

⁹ зашто и јас сум човек подвластен, а имам и потчинети војници; па кога ќе му речам на еден од нив: ,Оди!‘ и тој оди; на другиот: ,Дојди!‘ и тој доаѓа; и на слугата: ,Направи тоа!‘ и тој прави.”

¹⁰ Кога го чу тоа, Исус се восхити и им рече на оние што врвеа по Него: „Вистина ви велам: ни во Израел не најдов толку голема вера.

¹¹ И ви велам дека мнозина ќе дојдат од Исток и од Запад и ќе седнат на трпеза со Авраам, Исак и Јаков во царството небесно,

¹² а наследниците на царството ќе бидат фрлени во крајната темнина; таму ќе биде плач и крцкање со заби.”

¹³ И му рече Исус на стотникот: „Оди си и, нека ти биде според верата твоја!” И слугата негов во истиот час оздраве.

¹⁴ Кога дојде во домот на Петар, Исус ја виде тештата негова како лежи болна од треска,

¹⁵ и се допре до раката нејзина, и треската и помина; таа стана и им служеше.

¹⁶ А кога се стемни, доведоа кај Него мнозина обземени од демони, и Тој со еден збор ги изгони духовите и ги излекува сите болни,

¹⁷ за да се исполни кажаното преку пророкот Исаија, кој вели: „Тој врз Себе ги зеде нашите немоќи и ги понесе болестите.”

¹⁸ Кога виде околу Себе многу народ, им заповеда на учениците да минат на другата страна.

¹⁹ Тогаш се приближи до Исус еден книжник и му рече: „Учителе, ќе Те следам каде и да одиш.”

²⁰ А Исус му рече: „Лисиците имаат легла и птиците небески - гнезда; а Синот Човечки нема каде глава да наслони.”

²¹ Друг, пак од учениците Му рече: „Господи, дозволи ми најнапред да отидам да го погребам татко ми.”

²² Но Исус му рече: „Врви по мене, и остави ги мртвите да ги погребуваат своите мртовци!”

²³ И кога влезе во коработ, по Него влегоа и учениците Негови.

²⁴ И ете, голема бура го зафати морето, така што брановите го покриваа коработ, а Тој спиеше.

²⁵ Тогаш се приближија учениците до Него, Го разбудија и рекоа: „Господи, спаси не: загинуваме!”

²⁶ А Тој им рече: „Зошто сте толку плашливи, маловерни?” Потоа стана, им се закани на ветровите и на морето, и настана голема тишина.

²⁷ А луѓето се зачудија и рекоа: „Кој е Овој, та и ветровите и морето Му се покоруваат?”

²⁸ И кога пристигна на другата страна во земјата Гергесинска, Го сретнаа двајца обземени од демони, кои излегоа откај гробиштата; беа толку лоши што никој не смееше да мине по тој пат.

²⁹ И ете, извикаа и рекоа: „Што имаш со нас Ти, Исусе, Сине Божји!? Зар си дошол тука пред време да не мачиш?”

³⁰ А недалеку од нив пасеа голем број свињи.

³¹ И демоните Го молеа и говореа: „Ако не изгониш, дозволи ни да влеземе во свињине!”

³² И Тој им рече: „Отидете!” И тие излегоа и влегоа во свињите. И одеднаш сите свињи јурнаа низ стрмнината во морето и се издавија во водата.

³³ А свињарите побегнаа и кога дојдоа во градот, раскажаа за сето тоа и за она што се беше случило со бесомачните.

³⁴ И ете, излезе целиот град да Го пресретне Исус и кога Го видоа, Го замолија да си оди од нивниот крај.

9

¹ Тогаш Тој влезе во еден кораб, се врати назад и пристигна во Својот град.

² И ете, донесоа кај Него еден фатен, положен на постела. Па кога ја виде Исус нивната вера, на фатениот му рече: „Не плаши се, чедо! Ти се простуваат гревовите твои!”

³ Тогаш некои од книжниците си рекоа во себе: „Овој богохулствува!”

⁴ А Исус ги разбра нивните мисли, и им рече: „Зошто мислите лошо во срцата ваши?

⁵ Или, што е полесно? Да кажам: ,Ти се простуваат гревовите твои!‘ или да кажам: ,Стани и оди!?‘

⁶ Но да знаете дека Синот Човечки има власт на земјата да проштава гревови.” Тогаш му рече на фатениот: „Стани, земи си ја постелата и оди си дома!”

⁷ И тој стана, ја зеде постелата своја и си отиде дома.

⁸ А народот кога го виде тоа, се восхити и Го прослави Бога, Кој им даде таква власт на луѓето.

⁹ А кога си одеше оттаму, Исус виде еден човек, по име Матеј, како седи во царинарницата и му рече: „Врви по Мене!” И тој стана и тргна по Него.

¹⁰ И кога седеше Исус на трпеза дома, одеднаш мнозина цариници и грешници дојдоа и седнаа до Него и до учениците Негови.

¹¹ Но штом го видоа тоа фарисеите, им рекоа на учениците Негови: „Зошто вашиот Учител јаде и пие со цариници и грешници?”

¹² А Исус, кога го чу тоа, им рече: „Здравите немаат потреба од лекар, туку болните;

¹³ одете и научете се што значи: ,Милост сакам, а не жртва‘. Зашто не дојдов да ги повикам праведниците, туку грешниците на покајание.”

¹⁴ Тогаш кај Него дојдоа учениците Јованови и рекоа: „Зошто ние и фарисеите постиме многу, а Твоите ученици не постат!?”

¹⁵ А Исус им рече: „Зар можат сватовите да бидат нажалени додека е со нив младоженецот? Но ќе дојде време кога младоженецот ќе се оттргне од нив, па тогаш и тие ќе постат.

¹⁶ Никој не крпи стара облека со нова крпа, зашто таа ќе се отшие од старото и отворот ќе биде поголем;

¹⁷ ниту, пак, се става ново вино во стари мевови; инаку, мевовите ќе напукнат, и виното ќе истече и мевовите ќе пропаднат; туку ново вино се става во нови мевови, па така ќе се запази и едното и другото.”

¹⁸ Додека Тој им говореше за тоа, ете еден началник се приближи до Него, Му се поклонуваше и велеше: „Ќерка ми штотуку умре; туку дојди, положи ја раката Своја над неа и таа ќе оживее.”

¹⁹ И како стана Исус, тргна по него, заедно со учениците Свои;

²⁰ и ете, една жена, која беше страдала дванаесет години од крвавење, се приближи одзади и се допре до крајот на облеката Негова.

²¹ Зашто си велеше: „Само ако се допрам до облеката Негова, ќе оздравам.”

²² А Исус штом се заврти и ја виде, рече: „Не плаши се, ќерко, верата твоја те спаси!” И оздраве жената во тој час.

²³ И кога дојде Исус во куќата на началникот и ги виде свирачите и народот ожалостени,

²⁴ им рече: „Излезете надвор, зашто девојката не е умрена, туку спие.” А тие Му се потсмеваа.

²⁵ Но штом го истера народот, Тој влезе, ја фати девојката за рака и таа стана.

²⁶ И се расчу тоа по целиот тој крај.

²⁷ А кога Исус си одеше оттаму, тргнаа по него двајца слепи и викаа: „Смилувај ни се, Исусе, сине Давидов!”

²⁸ А штом дојде в куќи, слепите се приближија до Него. И Исус им рече: „Верувате ли дека можам да го направам тоа?” Тие Му рекоа: „Да, Господи!”

²⁹ Тогаш се допре до очите нивни и рече: „Нека ви биде според верата ваша!”

³⁰ И очите им се отворија; а Исус им заповеда строго: „Гледајте, никој да не дознае!”

³¹ А тие, штом излегоа, разгласија за Него по целата таа земја.

³² Додека тие излегуваа, ете, кај Него еден човек нем и бесомачен.

³³ По изгонувањето на демонот, немиот проговори. А народот се чудеше и говореше: „Никогаш такво нешто не станало во Израел.”

³⁴ А фарисеите велеа: „Тој ги изгонува демоните со силата на началникот на демоните.”

³⁵ И одеше Исус по сите градови и села и поучуваше по нивните синагоги, го проповедаше Евангелието за Царството и лекуваше секаква болест и немоќ во народот.

³⁶ А штом виде многу народ, се сожали, зашто беа изморени и беспомошни како овци без пастир.

³⁷ Тогаш им рече на Своите ученици: „Жетвата е голема, а работници има малку;

³⁸ Затоа молете Го Господарот на жетвата да испрати работници на Својата жетва.”

10

¹ И кога ги повика Своите дванаесет ученици, им даде власт над нечистите духови, да ги изгонуваат и да лекуваат секаква болест и секаква немоќ.

² А имињата на дванаесетте апостоли се овие: првиот Симон, наречен Петар и Андреј братот негов; Јаков Заведеев и Јован, братот негов;

³ Филип и Вартоломеј, Тома и Матеј, цариник, Јаков Алфеев и Левиј, наречен Тадеј;

⁴ Симон Хананеец и Јуда Искариот, кој и Го предаде.

⁵ Тие дванаесет души ги испрати Исус и им заповеда, говорејќи: „По пат кон незнабошци не одете и во самарјански град не влегувајте;

⁶ а одете најнапред кај загубените овци на Израеловиот дом.

⁷ И одејќи, проповедајте и кажувајте дека се приближи царството небесно;

⁸ болни лекувајте, лепрозни очистувајте, мртви воскреснувајте, демони изгонувајте! Бесплатно добивте, бесплатно давајте!

⁹ Не носете во појасите ваши ни злато, ни сребро, ниту бакар,

¹⁰ ни торба за пат, ни двојни алишта, ниту обувки, ниту стап; зашто работникот ја заслужува својата награда!

¹¹ А штом влезете во некој град или село, распрашајте кој е во него достоен, и таму останете додека не си одите.

¹² И кога ќе влезете во некоја куќа, поздравете ја говорејќи: ,Нека има мир во таа куќа!‘

¹³ И ако куќата биде достојна, вашиот мир ќе дојде на неа; ако ли не е достојна, тогаш вашиот мир ќе се врати кај вас!

¹⁴ Ако, пак, негде не ве примат и не ги послушаат зборовите ваши, излезете од таа куќа или од тој град и истресете го правот од нозете ваши!

¹⁵ Вистина ви велам: полесно ќе и биде на земјата содомска и гоморска во судниот ден отколку на тој град!”

¹⁶ „Ете, Јас ве праќам како овци меѓу волци: бидете мудри како змии и незлобни како гулаби.

¹⁷ Пазете се од луѓето, зашто тие ќе ве предаваат на судовите и по синагогите нивни ќе ве тепаат.

¹⁸ И ќе ве одведат пред управници и цареви заради Мене, за да сведочите пред нив и пред незнабошците.

¹⁹ Кога ќе ве предадат, не грижете се како или што ќе зборувате, зашто во тој час ќе ви биде дадено што да кажете.

²⁰ Бидејќи не сте вие што ќе говорите, туку Духот на вашиот Отец ќе говори во вас.

²¹ И ќе предаде брат брата си на смрт, и татко - чедото свое; и ќе станат деца против родителите и ќе ги убијат;

²² и ќе бидете намразени од сите заради Моето име, но, кој претрпи до крај, ќе биде спасен.

²³ Ако ве бркаат од еден град, бегајте во друг. Зашто, вистина, ви велам: нема да ги обиколите израелските градови додека дојде Синот Човечки.

²⁴ Нема ученик поголем од својот учител, ниту слуга - поголем од својот господар;

²⁵ Доста е за ученикот да биде како неговиот учител и на слугата да биде како неговиот господар. Ако стопанот на куќата го нарекле Велзевул, тогаш колку повеќе неговите домашни!?”

²⁶ „И така, не плашете се од нив; зашто нема ништо сокриено што не ќе се открие, или тајно, што нема да се дознае.

²⁷ Тоа што ви го говорам во темнина, кажете го на видело; и она што ви се шепоти, разгласувајте го од покривите!

²⁸ И не плашете се од оние што го убиваат телото, а душата не можат да ја убијат; туку плашете се повеќе од Оној Кој може и душата и телото да ги погуби во пеколот!

²⁹ Не се продаваат ли две врапчиња за еден денар? И ни едно од нив нема да падне на земја без волјата на вашиот Отец.

³⁰ А вам и влакната на главата ви се изброени.

³¹ Но не плашете се: вие сте поскапи од многу врапчиња.”

³² „И така, секој што ќе Ме признае Мене пред луѓето, ќе го признаам и Јас него пред мојот Отец небесен.

³³ А кој ќе се одрече од Мене пред луѓето, и јас ќе се одречам од него пред Мојот Отец небесен.”

³⁴ „Немојте да мислите дека дојдов да донесам мир на земјата; не дојдов да донесам мир, туку меч.

³⁵ Зашто дојдов да разделам човек од татко си, и ќерка од мајка си, и снаа од свекрвата нејзина.

³⁶ И непријатели на човека ќе бидат неговите домашни.

³⁷ Кој љуби татко или мајка повеќе од Мене, не е достоен за Мене; и кој љуби син или ќерка повеќе од Мене, не е достоен за Мене;

³⁸ и кој не го земе крстот свој и не оди по Мене, не е достоен за Мене.

³⁹ Кој си го чува животот свој, ќе го загуби, а кој ќе го загуби животот свој заради Мене, повторно ќе си го најде.”

⁴⁰ „Кој ве прима вас, Ме прима Мене; а кој Ме прима Мене, Го прима Оној што Ме пратил.

⁴¹ Кој прима пророк во пророчко име, ќе добие пророчка награда; и кој прима праведник во праведничко име, ќе добие праведничка награда.

⁴² И кој ќе напои еден од овие најбезначајните само со чаша студена вода во име на ученик, вистина ви велам, нема да ја загуби својата награда.”

11

¹ И кога ги заврши Исус овие заповеди кон дванаесетте Свои ученици, замина оттаму за да поучува и да проповеда по нивните градови.

² А Јован, штом чу во затворот за Христовите дела, испрати двајца свои ученици

³ и му рече: „Ти ли си Оној што треба да дојде или да чекаме друг?”

⁴ Исус им одговори и рече: „Одете и кажете му на Јован што слушате и што гледате:

⁵ слепи прогледуваат и сакати проодуваат; лепрозни се очистуваат и глуви прослушуваат; мртви воскреснуваат и на бедните им се проповеда Евангелието.

⁶ И блажен е оној што не се соблазнува поради Мене.”

⁷ А кога си отидоа овие, Исус почна да му зборува на народот за Јован: „Што сте излегле да видите во пустината? Трска ли, што се лулее од ветрот?

⁸ Но, што излеговте да видите? Човек ли, облечен во меки алишта? Ете, оние што носат меки алишта, по царски палати се.

⁹ Па, што излеговте да видите? Пророк ли? Да, ви велам, и повеќе од пророк!

¹⁰ Зашто тој е оној за кого е напишано: ,Ете, Јас го праќам Мојот ангел пред лицето Твое; тој ќе го приготви патот Твој пред Тебе.‘

¹¹ Вистина ви велам: меѓу родените од жена не се јавил поголем од Јован Крстител, но најмалиот во царството небесно е поголем од него!

¹² А од деновите на Јован Крстител па до сега, царството небесно насила се зема и силните го грабаат,

¹³ зашто сите Пророци и Законот пророкуваа до доаѓањето на Јован.

¹⁴ И, ако сте подготвени да го прифатите, тој е Илија, кој треба да дојде.

¹⁵ Кој има уши да слуша, нека чуе!”

¹⁶ „А со кого да го споредам овој род? Тој личи на деца што седат по пазариштата, па им довикуваат на своите другари

¹⁷ и велат: ,Ви свиревме и не игравте; ви пеевме жални песни и не плачевте.‘

¹⁸ Зашто дојде Јован, кој не јаде, ниту пие, а тие велат: ,Демон има во Него.‘

¹⁹ Дојде Синот Човечки, Кој и јаде и пие, и велат: ,Еве човек ненаситен и пијаница, пријател на цариници и грешници.‘ Но мудроста се оправда преку своите дела.”

²⁰ Тогаш почна Исус да ги укорува градовите во кои се извршија повеќето Негови чуда, бидејќи не се покајаа.

²¹ „Тешко тебе, Хоразине! Тешко тебе, Витсаидо! Ако во Тир и Сидон беа чуда, што станаа кај вас, тие одамна би се покајале во вреќиште и пепел;

²² но ви велам: на Тир и на Сидон ќе им биде полесно во судниот ден отколку вам!

²³ И ти, Капернауме, што си се воздигнал до небото, до пеколот ќе бидеш спуштен; зашто, ако во Содом се беа извршиле чудата што станаа во тебе, тој и до ден денес ќе останеше.

²⁴ Но ви велам дека на земјата Содомска ќе и биде полесно на судниот ден, отколку тебе.”

²⁵ Во тоа време, откако продолжи Исус, рече: „Те прославувам, Оче, Господи на небото и на земјата, зашто си го скрил тоа од мудрите и разумните, а си им го открил на децата!

²⁶ Да, Оче, зашто таква беше волјатаТвоја.

²⁷ Се ми е предадено од Мојот Отец и никој не Го познава Синот, освен Отецот; ниту Отецот Го познава некој освен Синот, и кому што сака Синот да Го открие.

²⁸ Дојдете кај Мене сите изморени и обременети и Јас ќе ве успокојам;

²⁹ Земете го Мојот јарем на себе и поучете се од Мене, бидејќи сум кроток и смирен по срце, и ќе најдете мир за душите ваши;

³⁰ Зашто јаремот Мој е благ и бремето Мое е лесно.”

12

¹ Во тоа време, една сабота, Исус минуваше преку нивите, а учениците Негови огладнеа, па почнаа да кинат класје и да јадат.

² Фарисеите, штом го видоа тоа, Му рекоа: „Ете, учениците Твои го прават она што не треба да се прави во сабота!”

³ А Тој им рече: „Не сте ли читале што направи Давид, кога огладне тој и оние што беа со него?

⁴ Како влезе во домот Божји, ги изеде лебовите од жртвеникот, што не требаше да ги јаде ни тој, ниту оние што беа со него, туку само свештениците.

⁵ Или, не сте ли читале во Законот дека во саботен ден свештениците ја нарушуваат саботата и пак не се виновни?

⁶ Но Јас ви велам дека тука е Оној Кој е поголем од храмот;

⁷ и, ако знаевте што значи: ,Милост сакам, а не жртва‘, немаше да ги осудувате невините;

⁸ Зашто Синот Човечки е господар и на саботата.”

⁹ И штом замина оттаму, дојде во синагогата нивна.

¹⁰ И ете, таму беше еден човек, кој имаше исушена рака. И за да Го обвинат, Го прашаа Исус: „Допуштено ли е во сабота да се лекува?”

¹¹ А Тој им рече: „Кој е тој од вас, ако има една овца и таа падне во саботен ден во јама, што не ќе ја прифати и извади?

¹² А колку ли, пак, човекот е поскап од една овца!? И така во сабота е допуштено да се прави добро.”

¹³ Тогаш му рече на човекот: „Испружи ја раката!” И тој ја испружи. И таа стана здрава како и другата.

¹⁴ А фарисеите, штом излегоа, се договорија како да Го погубат. Но Исус кога разбра, се оддалечи оттаму.

¹⁵ И тргна по него многу народ и Тој ги исцели сите.

¹⁶ И им забрани да разгласуваат за Него.

¹⁷ За да се исполни кажаното преку пророкот Исаија, кој вели:

¹⁸ „Ете Го слугата Мој; Него Го избрав, Мојот возљубен, што го благоволи Мојата душа. Ќе го положам Духот Свој над Него и на народите ќе им објави правда;

¹⁹ Нема да се кара, ниту ќе вика, и никој нема да го чуе гласот Негов по крстопатите.

²⁰ Трските прекршени нема да ги докрши, ниту запалените светила ќе ги угасне, додека не го доведе судот до победа.

²¹ И во Неговото име народите ќе ја положат својата надеж.”

²² Тогаш доведоа кај Него еден бесомачен од зол дух, кој беше слеп и нем; и го излекува, така што слепонемиот прогледа и проговори.

²³ И сиот народ се чудеше и велеше: „Да не е Овој Христос, синот Давидов?”

²⁴ А фарисеите, штом го чуја тоа, рекоа: „Тој не ги истерува демоните на друг начин освен преку Велзевул, началникот на демоните!”

²⁵ Но Исус, знаејќи ги нивните помисли, им рече: „Секое царство, ако се раздели, запустува; и секој град или дом, ако се раздели на противни групи, ќе пропадне.

²⁶ И ако сатаната изгонува сатана, тој се разделил сам против себе; тогаш како може да се запази царството негово?

²⁷ И ако Јас ги истерувам демоните преку Велзевул, синовите ваши, преку кого ги изгонуваат? Затоа тие ќе ви бидат судии.

²⁸ Ако, пак, Јас истерувам демони со Духот Божји, тоа значи дека до вас дошло царството Божјо.

²⁹ Или, како може да влезе некој во куќата на силен човек и да му ја плени покуќнината, ако најнапред не го врзе силниот, па дури тогаш да му ја ограби куќата?

³⁰ Кој не е со Мене, против Мене е; и кој не собира со Мене, тој растура.

³¹ Затоа ви велам: секој грев и хула ќе им се прости на луѓето, но хулата против Светиот Дух нема да им се прости на луѓето.

³² И ако некој каже збор против Синот Човечки, ќе му се прости; но ако каже нешто против Светиот Дух, нема да му се прости ни на овој, ни на оној свет.”

³³ „Или, ако насадите добро дрво и плодот ќе му биде добар; а ако насадите лошо дрво и плодот ќе му биде лош; зашто по плодот се познава дрвото.

³⁴ Змиски рожби! Како можете да говорите добро, кога сте лоши? Зашто устата го зборува она што излегува од преполнетото срце.

³⁵ Добриот човек од доброто сокровиште изнесува добро, а лошиот човек од лошото сокровиште - лошо.

³⁶ И ви велам дека за секој лош збор, што ќе го изговорат луѓето, ќе одговараат на судниот ден;

³⁷ зашто по зборовите свои ќе бидеш оправдан, и по зборовите свои ќе бидеш суден.”

³⁸ Тогаш некои од книжниците и фарисеите одговорија и рекоа: „Учителе, сакаме да видиме знак од Тебе!”

³⁹ А Тој им одговори и рече: „Лукав и прељуботворен род бара знак; но нема да му се даде знак освен знакот на пророкот Јона;

⁴⁰ зашто, како што Јона беше во утробата на китот три дни и три ноќи, така и Синот Човечки ќе биде во срцето на земјата три дни и три ноќи.

⁴¹ Ниневјаните ќе излезат на суд со овој род и ќе го осудат, зашто тие се покајаа од проповедта на Јона; а ете, тука има поголем од Јона.

⁴² И царицата јужна ќе излезе на суд со овој род и ќе го осуди; зашто таа дојде од крај земја за да ја чуе мудроста на Соломон, но ете, тука е многу поголем од Соломон.”

⁴³ „Кога нечистиот дух ќе излезе од човекот, минува преку безводни места, барајќи спокој и не го наоѓа;

⁴⁴ тогаш ќе рече: ,Да се вратам во мојот дом, откаде што излегов.‘ И штом дојде го наоѓа празен, изметен и уреден.

⁴⁵ Тогаш оди и доведува други седум духови, полоши од себе, и штом ќе влезат, таму и ќе живеат; и последната состојба на тој човек станува полоша од првата. Така ќе биде и со овој пакосен род.”

⁴⁶ Додека му зборуваше на народот, мајка Му и браќата Негови стоеја надвор и сакаа да зборуваат со Него.

⁴⁷ Некој Му кажа: „Ете, мајка Ти и браќата Твои стојат надвор и сакаат да зборуваат со Тебе.”

⁴⁸ Тој му одговори на оној што Му зборуваше и рече: „Која е Мојата мајка и кои се Моите браќа?”

⁴⁹ И покажувајќи со рака на учениците Свои рече: „Еве ја Мојата мајка и еве ги Моите браќа!

⁵⁰ Зашто кој ја исполнува волјата на Мојот небесен Отец, Кој е на небесата, тој Ми е брат, и сестра, и мајка.”

13

¹ Излегувајќи тој ден од куќата, Исус седна покрај морето.

² И се собра околу Него многу народ, така што Тој влезе во кораб и седна, а сиот народ стоеше на брегот.

³ И им говореше многу во параболи, велејќи: „Ете, излезе сејач да сее;

⁴ и кога сееше, едни зрна паднаа покрај патот; долетаа птици и ги исколваа.

⁵ Други паднаа на каменито место, каде што немаше многу земја, и набргу проникнаа, зашто земјата не беше длабока.

⁶ Но, штом изгреа сонцето, тие свенаа, па, бидејќи немаа корен, се исушија.

⁷ Некои паднаа во трње и израсна трњето и ги задуши.

⁸ Други паднаа на добра земја и дадоа добар плод; едно сто, друго шеесет, а трето триесет.

⁹ Кој има уши да слуша, нека чуе.”

¹⁰ И кога се приближија до Него учениците, Му рекоа: „Зошто им зборуваш во парабола?”

¹¹ А Тој им одговори и рече: „Зашто вам ви е дадено да ги знаете тајните на царството небесно, а ним не им е дадено.

¹² Кој има ќе му се даде и ќе му се преумножи; а кој нема, ќе му се земе и она што го има.

¹³ Затоа им зборувам во параболи, зашто гледаат и не видат; слушаат и не можат да чујат, ниту пак, разбираат;

¹⁴ и над нив се исполнува пророштвото на Исаија, кој вели: ,Со уши ќе чуете и нема да разберете, со очи ќе гледате и нема да видите;

¹⁵ срцето на овие луѓе закоравело и со ушите тешко слушаат; и ги затвориле очите свои за да не можат никогаш со очите да видат и со ушите да чујат и со срцето да разберат, та да се покајат и да ги исцелам.‘

¹⁶ Вашите, пак, очи се блажени, бидејќи гледаат и ушите ваши - бидејќи слушаат;

¹⁷ зашто вистина ви велам: многу пророци и праведници сакаа да видат што гледате вие, и не видоа, и да чујат што слушате вие, и не чуја.”

¹⁸ „Вие, пак, чујте ја параболата за сејачот.

¹⁹ Кај секого, што го слуша словото за царството и не го разбира, доаѓа лукавиот и го граба посеаното во срцето негово; ете, тоа означува посеаното покрај патот.

²⁰ А посеаното на камен е оној што го слуша словото и веднаш со радост го прима;

²¹ но нема во себе корен и е непостојан: дојдат ли неволји или гонење заради словото, веднаш отстапува.

²² Посеаното, пак, во трње е оној што го слуша словото, но грижите од овој свет и примамливото богатство го задушуваат словото и тоа останува без род.

²³ А посеаното на добра земја е оној што го слуша словото и го разбира, и дава плод: еден сто, друг шеесет, а трет триесет.”

²⁴ И друга парабола им кажа, велејќи: „Царството небесно прилега на човек што посеал добро семе на својата нива.

²⁵ Но, додека спиеја луѓето, дојде неговиот непријател и посеја меѓу житото какол, па си отиде.

²⁶ А кога израсна растението и донесе плод, тогаш се појави и каколот.

²⁷ И кога дојдоа слугите на стопанот, му рекоа: ,Господаре, нели добро семе посеа на нивата своја? Од каде сега, пак, овој какол во неа?‘

²⁸ А тој им рече: ,Непријателот го направи тоа!‘ Слугите, пак, му рекоа: ,Сакаш ли да одиме и да го исплевиме?‘

²⁹ Но тој им рече: ,Не, да не би, корнејќи го каколот, да искорнете заедно со него и жито;

³⁰ оставете нека расте и едното и другото, до жетвата; а по жетвата ќе им кажам на жетварите: соберете го најнапред каколот и врзете го во снопови, за да се изгори; а, житото приберете го во мојата житница.‘“

³¹ И друга парабола им кажа, кога рече: „Царството небесно прилега на синапово зрно, кое човек го зел и го посеал на нивата своја;

³² Тоа е најмало од сите семиња, но кога ќе израсне, поголемо е од сите грмушки, па станува дури и дрво, така што птиците небески долетуваат и застануваат на неговите гранки.”

³³ И друга парабола им кажа: „Царството небесно прилега на квасец, што го зема жена и го клава во три мери брашно, дури не скисне сето.”

³⁴ Сето ова му го зборуваше Исус на народот во параболи и без параболи не им говореше ништо;

³⁵ за да се исполни реченото преку пророкот кој вели: „Со параболи ќе ја отворам устата Своја; ќе ги искажам тајните од создавањето на светот.”

³⁶ Тогаш Исус го остави народот и влезе во една куќа. А учениците се приближија до Него и Му рекоа: „Протолкувај ни ја параболата за каколот на нивата!”

³⁷ А Тој им одговори и рече: „Сејачот на доброто семе е Синот Човечки.

³⁸ Нивата е овој свет; доброто семе тоа се синовите на царството, а каколот -синовите на лукавиот;

³⁹ Непријателот, пак, што го посеа, е ѓаволот; жетвата е крајот на светот, а жетварите се ангелите.

⁴⁰ И така, како што се собира плевата и се гори во оган, така ќе биде и при крајот на овој свет.

⁴¹ Ќе испрати Синот Човечки Свои ангели и ќе ги соберат сите причинители на гревот од Неговото царство, и оние што вршат незаконски дела,

⁴² и ќе ги фрлат во вжарена печка; таму ќе има плач и крцкање со заби.

⁴³ Тогаш праведниците ќе заблескаат како сонце во царството на нивниот Отец. Кој има уши да слуша, нека чуе!”

⁴⁴ „Царството небесно прилега уште и на богатство сокриено во нива, кое го нашол човек и прикрил, па, од радост за него, отишол и продал се што имал, и ја купил таа нива.”

⁴⁵ „Царството небесно прилега и на трговец, кој бара убави бисери;

⁴⁶ па, штом најде едно зрно скапоцен бисер, оди и продава се што има и го купува.”

⁴⁷ „Царството небесно прилега, исто така, и на мрежа, која се фрла во морето и уловува секакви риби;

⁴⁸ и кога ќе се наполни, ја извлекуваат на брегот и седнуваат, па добрите риби ги собираат во садови, а лошите ги фрлаат.

⁴⁹ Така ќе биде и при крајот на светот: ќе излезат ангелите и ќе ги одделат лошите од праведните,

⁵⁰ и ќе ги фрлат во вжарена печка: таму ќе има плач и крцкање со заби.”

⁵¹ И ги праша Исус: „Дали го разбравте сето ова?” Тие Му одговорија: „Да, Господи!”

⁵² А Тој им рече: „Затоа секој книжник, кој се научил за царството небесно, прилега на домаќин што изнесува од своето сокровиште ново и старо.”

⁵³ И, откако ги кажа Исус овие параболи, си замина оттаму.

⁵⁴ А штом дојде во Својот роден крај, го поучуваше народот во синагогите нивни. И сите се чудеа и велеа: „Од каде кај Него ваква мудрост и моќ?

⁵⁵ Нели е Овој син на дрводелецот? Мајка Му нели се вика Марија, и браќата Негови - Јаков и Јосија, Симон и Јуда?

⁵⁶ И сестрите Негови не се ли сите меѓу нас? Од каде, пак, сето тоа кај Него?”

⁵⁷ И се соблазнија заради Него. А Исус им рече: „Нема пророк без чест, освен во земјата негова и во домот негов.”

⁵⁸ И не направи таму многу чуда поради нивното неверие.

14

¹ Во тоа време гласот за Исус дојде и до Ирод четворовласникот,

² кој им рече на своите потчинети: „Тоа е Јован Крстител; тој воскреснал, па затоа и стануваат чуда преку него!”

³ Зашто Ирод, кога го фати Јован, го врза и го фрли во затвор заради Иродијада, жената на брат му Филип;

⁴ бидејќи Јован му велеше: „Не доликува да биде твоја!”

⁵ И сакаше да го убие, но се плашеше од народот, зашто го сметаа за пророк.

⁶ А кога му беше роденден на Ирод, ќерката на Иродијада играше пред гостите и му угоди на Ирод;

⁷ затоа тој и се заколна дека ќе и даде што и да побара.

⁸ И таа, подучена од мајка си, рече: „Дај ми ја овде на чинија главата на Јован Крстител!”

⁹ И се загрижи царот; но, заради заклетвата и гостите свои, нареди да и ја дадат.

¹⁰ Па прати, та ја отсекоа главата на Јован во затворот.

¹¹ И ја донесоа главата негова на чинија и и ја дадоа на девојката, а таа ја однесе на мајка си.

¹² Учениците, пак, негови, дојдоа, го земаа неговото тело и го погребаа; па отидоа и му јавија на Исус.

¹³ Штом го чу тоа Исус, замина оттаму со кораб во пусто место, Сам; а народот, штом дозна за тоа, тргна по Него пеш од градовите.

¹⁴ И кога излезе Исус, виде многу свет; и се смилува над нив и ги излекува нивните болни.

¹⁵ А на стемнување се приближија до Него учениците Негови и рекоа: „Местово е пусто, а и доцна е веќе; пушти го народот да оди по селата и да си купи храна.”

¹⁶ Но Исус им рече: „Нема потреба да одат; дајте им вие да јадат!”

¹⁷ А тие Му рекоа: „Ние имаме само пет леба и две риби.”

¹⁸ Тој им рече: „Донесете Ми ги тука!”

¹⁹ И откако му заповеда на народот да седне по тревата, ги зеде петте леба и двете риби, погледна кон небото, ги благослови, ги прекрши и им ги даде лебовите на учениците, а учениците - на народот.

²⁰ И јадеа сите и се наситија; и кренаа дванаесет кошеви полни со останати парчиња.

²¹ А оние што јадеа беа околу пет илјади мажи, покрај жените и децата.

²² И веднаш ги повика Исус учениците Свои да влезат во кораб и да минат на другата страна пред Него, додека Тој да го распушти народот.

²³ Па штом го распушти народот, Тој се искачи на планината за да се помоли насамо. И таа вечер остана таму Сам.

²⁴ А коработ беше веќе на сред море и брановите го удираа, зашто ветрот дуваше спротивно.

²⁵ Но на четвртата стражапреку ноќта, дојде Исус кај нив, одејќи по морето.

²⁶ А учениците, штом Го видоа како оди по морето, се уплашија и рекоа: „Тоа е привидение!” и од страв извикаа.

²⁷ Но Исус веднаш почна да зборува со нив и им рече: „Не бојте се! Јас сум, не плашете се!”

²⁸ А Петар, одговарајќи Му, рече: „Господи, ако си Ти, заповедај да дојдам кај Тебе по водата!”

²⁹ И Исус му рече: „Дојди!” Па штом излезе од коработ, Петар тргна по водата за да оди кај Исус;

³⁰ но, кога го виде силниот ветар, се уплаши, почна да тоне и извика: „Господи, спаси ме!”

³¹ Исус веднаш му подаде рака, го фати и му рече: „Маловернику, зошто се посомнева?”

³² И кога влегоа во коработ, ветрот престана.

³³ А оние што беа во коработ Му пристапија, Му се поклонија и рекоа: „Навистина, Ти си Синот Божји!”

³⁴ Па откако преминаа, дојдоа во земјата генисаретска.

³⁵ Луѓето од тоа место, штом Го познаа, разгласија по целата таа околија и ги донесоа кај Него сите болни.

³⁶ И Го молеа да се допрат барем до крајот од Неговата облека; и тие што се допреа, се излекуваа.

15

¹ Тогаш пристапија кон Исус ерусалимските книжници и фарисеи, велејќи:

² „Зошто учениците Твои не го запазуваат преданието на старите? Зошто не си ги мијат рацете кога јадат леб?”

³ А Тој им одговори и рече: „Па зошто и вие ја престапувате Божјата заповед заради вашето предание?

⁴ Зашто Бог заповедал и рекол: ,Почитувај ги татко си и мајка си‘, и ,кој говори лошо против таткото свој или мајка си, со смрт да се казни‘.

⁵ А вие велите: ,Ако некој му рече на татка си или на мајка си: она, со што би можел да се ползуваш од мене, е ветено за Господ‘,

⁶ тогаш тој може да не го почитува својот татко или својата мајка! Така ја нарушивте заповедта Божја заради вашето предание!

⁷ Лицемери, добро пророкувал за вас Исаија, велејќи:

⁸ ,Овој народ се приближува до Мене со устата своја и со усните Ме почитува, а срцето негово стои далеку од Мене;

⁹ но напразно Ме почитува, зашто проповеда човечки повелби.‘“

¹⁰ И како ги повика луѓето, им рече: „Слушајте и разберете!

¹¹ Не го осквернува човекот она што влегува во устата, туку она што излегува од устата, тоа го осквернува човекот.”

¹² Тогаш Неговите ученици Му се приближија и рекоа: „Знаеш ли дека фарисеите, штом го чуја тој збор, се соблазнија?”

¹³ А Тој, одговарајќи им, рече: „Секоја садница, што не ја насадил Мојот Отец небесен, ќе се искорне;

¹⁴ оставете ги: тие се слепи водачи на слепи: а кога слеп води слеп, обата ќе паднат во јама.”

¹⁵ Петар, пак, Му одговори и рече: „Објасни ни ја оваа парабола.”

¹⁶ А Исус им рече: „Ама вие, уште ли не сфаќате?

¹⁷ Уште ли не разбирате дека се што влегува во устата, минува преку стомакот и се исфрлува надвор?

¹⁸ А она што излегува од устата, иде од срцето и тоа го осквернува човекот;

¹⁹ зашто од срцето излегуваат лоши помисли, убиства, прељубодејства, блудства, кражби, лажни сведоштва, хули;

²⁰ тоа го осквернува човекот. А јадењето со неизмиени раце не го осквернува човекот.”

²¹ И кога излезе оттаму Исус, замина во земјата Тирска и Сидонска.

²² И ете, една жена Хананејка, излезе од оние краишта, повика кон Него, велејќи: „Смилувај ми се, Господи, Сине Давидов! Ќерка ми жестоко ја мачи демон.”

²³ Но Тој не и одговори ниту збор. И пристапувајќи до Него, учениците Негови Го молеа и велеа: „Отпушти ја, зашто вика по нас.”

²⁴ А Тој одговори и рече: „Јас сум пратен само кај загубените овци на домот израелски.”

²⁵ Но таа, кога пристапи, Му се поклони и велеше: „Господи, помогни ми!”

²⁶ Тој, одговарајќи и рече: „Не е добро да се земе лебот од децата и да се фрли на кучињата.”

²⁷ Но таа Му рече: „Да, Господи, но и кучињата јадат од трошките што паѓаат од трпезата на нивните господари.”

²⁸ Тогаш Исус одговори и рече: „О, жено, голема е твојата вера; нека ти биде по желбата твоја!” И во тој час оздраве ќерката нејзина.

²⁹ Штом замина оттаму, Исус дојде кај Галилејското Море, се искачи на гората и седна таму.

³⁰ И дојде кај Него многу народ, кој имаше со себе куци, слепи, неми, фатени и многу други, и ги положија пред нозете на Исус, и Тој ги исцели,

³¹ така што народот се восхитуваше гледајќи како неми зборуваат, фатени оздравуваат, куци се движат и слепи прогледуваат и Го прославуваше Бога Израелов.

³² А Исус, кога ги повика учениците Свои, рече: „Жал ми е за луѓето, зашто три дни веќе стојат кај Мене и немаат што да јадат; да ги распуштам гладни, не би сакал, за да не премалеат по патот.”

³³ Но учениците Негови Му рекоа: „Каде ќе земеме толку леб во пустинава за да нахраниме толку народ?”

³⁴ Исус ги праша: „Колку лебови имате?” А тие одговорија: „Седум и неколку риби.”

³⁵ Тогаш му заповеда Исус на народот да поседне по земјата.

³⁶ И земајќи ги седумте лебови и рибите, благодари, ги прекрши и им ги даде на учениците Свои, а учениците - на народот.

³⁷ И јадеа сите и се наситија; и кренаа останати парчиња седум полни кошници.

³⁸ А оние што јадеа беа четири илјади мажи, покрај жените и децата.

³⁹ Па, штом го распушти народот, влезе во кораб и пристигна во Магдалските предели.

16

¹ Тогаш пристапија кон Исус фарисеите и садукеите и, искушувајќи Го, побараа да им покаже чудо од небото.

² Тој, одговарајќи им, рече: „Навечер велите: ,ќе биде ведро, зашто небото е црвено‘;

³ а наутро: ,денес ќе има невреме, зашто небото е матно.‘ Лицемери, изгледот на небото можете да го распознавате, а знаците на времињата не можете?

⁴ Род лукав и прељуботворен бара знак, но знак нема да му се даде освен знакот на пророкот Јона.” Па оставајќи ги, си замина.

⁵ И преоѓајќи на спротивната страна, учениците Негови заборавија да земат леб.

⁶ Исус им рече: „Внимавајте и чувајте се од квасецот фарисејски и садукејски!”

⁷ А тие помислија во себе и си рекоа: „Тоа е што не зедовме леб!”

⁸ Но Исус ги разбра и им рече: „Маловерни, зошто мислите во себе дека не сте зеле леб?

⁹ Уште ли не разбирате и не помните за петте леба на пет илјади души, и колку кошеви собравте?

¹⁰ Ниту за седумте леба на четири илјади души, и колку кошници собравте?

¹¹ Како не разбирате дека не ви зборував за леб: ,Чувајте се од квасот фарисејски и садукејски!‘“

¹² Тогаш разбраа дека Тој им беше рекол да се пазат не од лебниот квас, туку од учењето фарисејско и садукејско.

¹³ И кога дојде Исус во областа на Кесарија Филипова, ги праша учениците Свои и рече: „Што велат луѓето, кој е Синот Човечки?”

¹⁴ Тие одговорија: „Едни дека е Јован Крстител, други дека е Илија, а некои дека е Еремија или дека е еден од пророците.”

¹⁵ А Тој им рече: „А вие, што мислите, Кој сум Јас?”

¹⁶ Симон Петар одговори и рече: „Ти си Христос, Синот на живиот Бог.”

¹⁷ Тогаш Исус му одговори и рече: „Блажен си ти, Симоне, сине Јонин, зашто тело и крв не ти го открија тоа, туку Мојот Отец, Кој е на небесата.

¹⁸ А Јас тебе ти велам: ти си Петар и на тој каменќе ја изградам црквата Своја, и вратите на пеколот нема да ја надвладеат.

¹⁹ И ќе ти ги дадам клучевите од небесното царство, и што ќе сврзеш на земјата, ќе биде сврзано на небесата; а што ќе разврзеш на земјата, ќе биде разврзано и на небесата.”

²⁰ Тогаш Исус им заповеда на учениците Свои да не кажуваат никому дека Тој е Христос.

²¹ Оттогаш почна Исус на Своите ученици да им открива дека Тој треба да отиде во Ерусалим и да пострада многу од старешините, првосвештениците и книжниците и да биде убиен, и на третиот ден да воскресне.

²² А Петар Го повлече настрана, почна да Му говори, зборувајќи: „Биди милостив кон Себе, Господи; тоа со Тебе нема да се случи!”

²³ Но Тој се заврте и му рече на Петар: „Бегај од Мене, сатано! Ти си Ми соблазна, зашто мислиш не за она што е Божјо, туку за она што е човечко!”

²⁴ Тогаш Исус им рече на учениците Свои: „Ако некој сака да врви по Мене, нека се одрече од себе, нека го земе својот крст и нека Ме следи;

²⁵ зашто, кој сака да го спаси животот свој, ќе го загуби; а кој ќе го загуби својот живот заради Мене, ќе го најде:

²⁶ зашто, каква полза е за човек ако го придобие целиот свет, а на душата своја и напакости? Или каков откуп ќе даде човек за својата душа?

²⁷ Зашто Синот Човечки ќе дојде во славата на Својот Отец, со ангелите Свои, и тогаш ќе му даде на секој според делата негови.

²⁸ Вистина ви велам: тука стојат некои што нема да вкусат смрт додека не Го видат Синот Човечки како доаѓа во царството Свое.”

17

¹ А по шест дни Исус ги зеде со Себе Петар, Јаков и брат му Јован, и ги изведе на висока гора сами;

² и се преобрази пред нив; и лицето Негово светна како сонце, а алиштата Му станаа бели како светлина.

³ И ете, им се јавија Мојсеј и Илија, кои разговараа со Него.

⁴ Тогаш Петар Му одговори на Исус и рече: „Господи, добро ни е да бидеме овде; ако сакаш ќе направам тука три колиби: една за Тебе, една за Мојсеј и една за Илија.”

⁵ Додека уште говореше, ете, ги засени светол облак; и се чу глас од облакот кој велеше: „Овој е Мојот возљубен Син, во Кого е Мојата волја; Него послушајте Го!”

⁶ И кога го чуја тоа учениците, паднаа ничкум и многу се уплашија.

⁷ Но Исус, штом се приближи, се допре до нив и им рече: „Станете и не плашете се!”

⁸ А тие, кога ги подигнаа очите, не видоа никој друг освен Исус.

⁹ Исус им заповеда и рече: „Никому не кажувајте што видовте додека Синот Човечки не воскресне од мртвите!”

¹⁰ Потоа учениците Негови Го прашаа, говорејќи: „Зошто, пак, книжниците велат дека најнапред треба да дојде Илија?”

¹¹ Исус им одговори и рече: „Илија ќе дојде порано и ќе уреди се;

¹² но ви велам дека Илија веќе дојде и не го познаа, туку му направија се што сакаа; така и Синот Човечки ќе пострада од нив.”

¹³ Тогаш учениците разбраа дека Тој им зборува за Јован Крстител.

¹⁴ Кога дојдоа кај народот, пристапи кон Него еден човек, кој падна на колена

¹⁵ и рече: „Господи, смилувај се на мојот син, зашто при нова месечина го напаѓа зол дух и се мачи многу; често паѓа во оган и често - во вода;

¹⁶ го одведов кај Твоите ученици, но тие не можеа да го излекуваат.”

¹⁷ А Исус одговори и рече: „О, роде безверен и развратен! До кога ќе бидам со вас? До кога ќе ве трпам? Доведете Ми го тука!”

¹⁸ И му нареди Исус на демонот и тој излезе од момчето; и тоа оздраве во тој час.

¹⁹ Тогаш учениците пристапија кон Исус насамо и Му рекоа: „Зошто не можевме ние да го истераме?”

²⁰ А Исус им рече: „Заради вашето безверие: зашто, вистина, ви велам, ако имате вера колку синапово зрно, ќе и речете на оваа планина: ,Премести се одовде таму! И таа ќе се премести, и ништо нема да биде за вас неможно.

²¹ (Овој, пак, род се истерува само со молитва и пост.)”

²² А кога беа во Галилеја, Исус им рече: „Синот Човечки ќе биде предаден во раце човечки,

²³ и ќе Го убијат, и на третиот ден ќе воскресне.” И тие многу се нажалија.

²⁴ А кога пристигнаа во Капернаум, му пристапија на Петар оние што собираа дидрахми и му рекоа: „Учителот ваш не плаќа ли дидрахми?”

²⁵ Тој одговори: „Плаќа.” И кога влезе дома, Исус го испревари и рече: „Како ти се чини, Симоне? Земните цареви од кого земаат царина или данок? Од своите синови или од туѓи?”

²⁶ Петар Му одговори: „Од туѓите.” Исус му рече: „Значи, синовите не плаќаат;

²⁷ но, за да не ги соблазниме, отиди до морето, фрли јадица и првата риба што ќе се улови, земи ја; и, кога ќе и ја отвориш устата, ќе најдеш статир; земи го и подај им го за Мене и за себе!”

18

¹ Во тој час се приближија уче ниците до Исус и рекоа: „Кој е најголем во царството небесно?”

² И Исус повика едно дете, го постави меѓу нив

³ и им рече: „Вистина ви велам, ако не се промените и не бидете како деца, нема да влезете во царството небесно:

⁴ кој ќе биде понизен како ова дете, тој е најголем во царството небесно;

⁵ и кој прима такво дете во Мое име, Мене Ме прима.”

⁶ „Кој ќе соблазни едно од овие мали, за него е подобро да му се обеси воденички камен на вратот и да потоне во морска длабочина.

⁷ Тешко му на светот од соблазни, зашто соблазните треба да дојдат; но тешко му на оној човек, преку кого доаѓа соблазната.

⁸ Ако те соблазнува раката твоја или ногата твоја, отсечи ја и фрли ја од себе: подобро е за тебе да влезеш во животот без една рака или нога, отколку со двете раце и двете нозе да бидеш фрлен во вечниот оган;

⁹ и ако те соблазнува окото твое, извади го и фрли го од себе: подобро е за тебе да влезеш во животот со едно око, отколку да ги имаш и двете очи, а да бидеш фрлен во огнениот пекол.”

¹⁰ „Гледајте да не презрете едно од овие мали, зашто, ви велам, нивните ангели на небесата секогаш го гледаат лицето на Мојот Отец небесен.

¹¹ (Зашто Синот Човечки дојде да го бара и спаси загубеното.)

¹² Што мислите? Ако некој има сто овци и една од нив се загуби, нема ли да ги остави деведесет и деветте в планина и да појде да ја бара загубената овца?

¹³ Па, ако ја најде, ве уверувам дека ќе се радува за неа повеќе отколку за деведесет и деветте незагубени.

¹⁴ Така и вашиот Отец небесен не сака да загине ниедно од овие, маливе.”

¹⁵ „Ако згреши против тебе братот твој, оди и искарај го насамо; ако те послуша, си го придобил брата си;

¹⁶ ако не те послуша, поведи со себе уште еден или двајца, па со устата на двајца или тројца сведоци нека се потврди секој збор;

¹⁷ ако, пак, не ги послуша и нив, кажи и на црквата; па, ако и црквата не ја послуша, тогаш нека ти биде тој како незнабожец и цариник.”

¹⁸ „Вистина ви велам: се што ќе сврзете на земјата, ќе биде сврзано и на небото; и се што ќе разврзете на земјата, ќе биде разврзано и на небото.

¹⁹ Пак ви велам: ако двајца од вас се согласат на земјата да молат за нешто, што и да било, ќе им биде дадено од Мојот Отец небесен;

²⁰ зашто, каде се двајца или тројца собрани во Мое име, таму сум и Јас среде нив.”

²¹ Тогаш Петар пристапи кон Него и рече: „Господи, колкупати да му простам на брата си, кога ќе згреши против мене? До седумпати ли?”

²² Исус му одговори: „Не ти велам до седум, туку до седумдесетпати по седум.”

²³ „Затоа царството небесно прилега на царот кој побарал да ја расчисти сметката со своите слуги.

²⁴ Кога почна да ја расчистува сметката, доведоа кај него еден што му должеше десет илјади таланти;

²⁵ па, бидејќи немаше со што да плати, господарот негов нареди да го продадат него, и жена му, и децата негови, и се што имаше, за да наплати.

²⁶ Тогаш тој слуга падна пред него на колена и му се поклонуваше говорејќи: ,Господаре, стрпи се спрема мене и се ќе ти платам.‘

²⁷ А господарот на тој слуга се смилува, го пушти и му го прости долгот.

²⁸ Слугата, пак, штом излезе, најде еден од другарите свои, кој му должеше сто денарии, и кога го фати, го давеше и му велеше: ,Врати ми го долгот!‘

²⁹ Тогаш неговиот другар падна ничкум пред нозете негови, го молеше и велеше: ,Стрпи се спрема мене и се ќе ти исплатам!‘

³⁰ Но тој не сакаше, туку отиде и го фрли во затвор, додека не му го исплати долгот.

³¹ Другарите, пак, негови, кога видоа што се случи, многу се огорчија, па отидоа и му кажаа на својот господар за се што се случи.

³² Тогаш господарот негов го повика и рече: ,Зол слуго, јас ти го простив целиот долг, зашто ми се молеше;

³³ не требаше ли и ти да се смилуваш над својот другар, како што се смилував и јас над тебе?‘

³⁴ И се разгневи господарот негов, па го предаде на мачители, додека не му го исплати целиот долг.

³⁵ Така и Мојот Отец небесен ќе постапи со вас, ако секој од вас не му прости од срце на брата си.”

19

¹ Кога ги заврши Исус тие зборови, тргна од Галилеја и пристигна во пределите јудејски, отаде Јордан.

² По Него појде многу народ и Тој ги исцели таму.

³ И дојдоа кај Него фарисеите што Го искушуваа, па Му рекоа: „Може ли човек да ја остави жената своја за каква и да било причина?”

⁴ Тој им одговори и рече: „Не ли сте читале, дека Оној што ги создаде во почетокот, маж и жена ги создаде, и рече:

⁵ ,Затоа ќе остави човек татко и мајка и ќе се прилепи до жената своја и ќе бидат обата едно тело.‘

⁶ Па така, тие веќе не се двајца, туку едно тело. А Бог што соединил човек да не разделува.”

⁷ Тие Му рекоа: „Зошто тогаш Мојсеј заповеда да и даде мажот разводно писмо и да ја напушти?”

⁸ Тој им одговори: „Заради вашите жестоки срца Мојсеј ви дозволи да ги оставате жените свои; но во почетокот не беше така.

⁹ Јас, пак, ви велам: оној што ќе ја остави својата жена, освен заради прељуба, и се ожени со друга, тој извршува прељуба; и оној, што ќе се ожени со напуштена, исто така прељубодејствува.”

¹⁰ А учениците Негови Му рекоа: „Ако е таква должноста на човекот кон жената, тогаш не треба ни да се жени!”

¹¹ Но Тој рече: „Секој не може да го прифати ова учење, туку само оние на кои им е дадено;

¹² зашто има скопени, така родени од мајчината утроба; а има скопени и од луѓе, но има и скопени, кои самите себе се скопиле заради царството небесно. Кој може да прифати, нека прифати.”

¹³ Тогаш кај Него доведоа деца, за да ги положи рацете над нив и да се помоли, а учениците им забрануваа.

¹⁴ Но Исус рече: „Оставете ги децата и не пречете им да доаѓаат кај Мене, зашто на такви е царството небесно.”

¹⁵ И откако ги положи рацете над нив, Исус си отиде оттаму.

¹⁶ И ете, еден човек, кога пристапи до него, Му рече: „Учителе добар, какво добро треба да направам за да имам живот вечен?”

¹⁷ А Тој му одговори: „Зошто Ме нарекуваш добар? Само Еден е добар. А ако сакаш да влезеш во животот, запазувај ги заповедите.”

¹⁸ Тој Му рече: „Кои?” А Исус одговори: „Не убивај, не прељубодејствувај, не кради, не сведочи лажно;

¹⁹ почитувај ги татка си и мајка си; сакај го ближниот свој како себеси!”

²⁰ Младиот човек Му рече: „Сето тоа сум го запазил уште од детството; што ми е уште потребно?”

²¹ Исус му кажа: „Ако сакаш да бидеш совршен, оди, продај го имотот свој и раздели го на сиромаси, и ќе имаш богатство на небото; па дојди и врви по Мене!”

²² Штом ги чу младиот човек овие зборови, си отиде нажален, бидејќи имаше голем имот.

²³ А Исус им рече на учениците Свои: „Вистина, ви велам, богат мачно ќе влезе во царството небесно;

²⁴ и уште ви велам: полесно и е на камилата да мине низ иглени уши, отколку на богатиот да влезе во царството Божјо.”

²⁵ Кога го чуја тоа учениците, многу се зачудија и рекоа: „Тогаш кој може да се спаси?”

²⁶ Исус, ги погледна и им рече: „За луѓето тоа не е можно, но за Бога се е можно.”

²⁷ Тогаш Петар одговори и Му рече: „Ете, ние оставивме се, и по Тебе одиме: што ќе стане, со нас?”

²⁸ А Исус им рече: „Вистина ви велам дека вие што врвите по Мене, во новиот свет, кога Синот Човечки ќе седне на престолот на славата Своја, ќе седнете и вие на дванаесет престоли и ќе судите над дванаесетте Израелови колена;

²⁹ и секој што ќе остави куќа, или брат, или сестра, или татко, или мајка, или жена, или деца, или ниви, заради Моето име, ќе наследи стопати повеќе и ќе добие живот вечен.

³⁰ Но мнозина први ќе бидат последни, а последните први.”

20

¹ „Зашто царството небесно прилега на домаќин, кој излегол наутро рано да изнајми работници за своето лозје.

² Па, штом се спогоди со работниците по денариј на ден, ги прати во лозјето свое.

³ Потоа, кога излезе околу третиотчас и виде други како стојат на пазариштето без работа,

⁴ им рече: ,Одете и вие во моето лозје, па што е право, ќе ви дадам.‘ И тие отидоа.

⁵ Пак излезе околу шестиот и деветтиотчас и направи исто.

⁶ А околу единаесеттиотчас одново излезе и најде други, како стојат без работа, и им рече: ,Зошто стоите тука цел ден без работа?‘

⁷ Тие му одговорија: ,Никој не не повика.‘ А тој им рече: ,Одете во моето лозје.‘ (И што е право ќе добиете.)

⁸ А кога се стемни, господарот на лозјето му рече на својот настојник: ,Повикај ги работниците и плати им, почнувајќи од последните па до првите.‘

⁹ И дојдените околу единаесеттиот час добија по денариј.

¹⁰ А кога дојдоа првите, помислија дека ќе примат повеќе; но и тие добија по денариј;

¹¹ и штом добија, негодуваа против господарот

¹² и велеа: ,Оние последните работеа еден час, а ти ги изедначи со нас, што ја претрпевме тежината на денот и жегата.‘

¹³ А тој им одговори и му рече на еден од нив: ,Пријателе, не те онеправдувам: нели се погоди со мене за денариј?

¹⁴ Земи си го своето и оди си; и на овој последниов, сакам да му дадам колку и тебе;

¹⁵ зар немам право да чинам со своето што сакам? Или ти е окото завидливо, зашто сум дарежлив?‘

¹⁶ Така ќе бидат последните први, а првите - последни; (зашто мнозина се повикани, но малкумина се избрани).”

¹⁷ И кога се искачуваше Исус кон Ерусалим, ги зеде насамо дванаесетте ученици и по патот им рече:

¹⁸ „Ете, се искачуваме кон Ерусалим и Синот Човечки ќе им биде предаден на првосвештениците и книжниците, и ќе Го осудат на смрт,

¹⁹ и ќе Го предадат на незнабошците за да биде исмеан, и тепан, и распнат; и на третиот ден ќе воскресне.”

²⁰ Тогаш пристапи до Него мајката на Заведеевите синови, заедно со своите синови и, поклонувајќи Му се, Го молеше нешто.

²¹ А Тој и рече: „Што бараш?” Таа Му одговори: „Заповедај овие мои два сина да седат до Тебе, едниот од десно, а другиот од лево во Твоето царство!”

²² Исус одговори и им рече: „Не знаете што барате! Можете ли да ја пиете чашата што ќе ја пијам Јас; или да се крстите со крштавањето со кое се крштавам Јас?” Тие Му одговорија: „Можеме.”

²³ И им рече: „Чашата Моја ќе ја пиете, и со крштавањето, со кое се крштавам Јас, ќе се крстите, но да се седи на Мојата десна или лева страна, тоа не зависи од Мене; таму ќе седнат оние за кои е подготвено од Мојот Отец.”

²⁴ И десетте, штом го чуја тоа, негодуваа против двајцата браќа.

²⁵ Но Исус ги повика и им рече: „Знаете дека кнезовите народни владеат над народите, и управниците господарат над нив;

²⁶ меѓу вас, пак, нека не биде така; а кој меѓу вас сака да биде поголем, нека ви биде слуга;

²⁷ и кој сака меѓу вас да биде прв, нека ви служи;

²⁸ како што и Синот Човечки не дојде да Му служат, туку дојде да послужи и да го даде животот Свој за откуп на мнозина.”

²⁹ И кога излегуваше од Ерихон, по Него врвеше многу народ.

³⁰ И ете, двајца слепи, седнати покрај патот, штом чуја дека минува Исус, извикаа и рекоа: „Смилувај ни се, Господи, Сине Давидов!”

³¹ А народот им заповеда да молчат; но тие уште посилно викаа и велеа: „Смилувај ни се, Господи, Сине Давидов!”

³² Исус застана, ги повика и рече: „Што сакате да сторам за вас?”

³³ Тие Му одговорија: „Да ни се отворат очите наши.”

³⁴ И Исус се смилува и се допре до нивните очи, и веднаш им прогледаа очите нивни; и тие тргнаа по Него.

21

¹ А кога наближија до Ерусалим и дојдоа до Витфагија, кај Маслиновата Гора, Исус испрати двајца ученици

² и им рече: „Отидете во селоно, што е наспроти вас и веднаш ќе најдете врзана магарица и младо магаре со неа; одврзете ги и доведете Ми ги!

³ А ако некој ви рече нешто, кажете му дека Му се потребни на Господа, и веднаш ќе ги прати.”

⁴ А сето тоа стана за да се исполни кажаното преку пророкот, кој вели:

⁵ „Кажете и на ќерката Сионова: ете, твојот цар доаѓа кај тебе кроток, качен на магарица со младо магаре.”

⁶ Учениците отидоа и направија така, како што им беше заповедал Исус.

⁷ Ги дотераа магарицата и младото магаре и ги кладоа одозгора алиштата свои, и Тој седна над нив.

⁸ А мнозина од народот ги постилаа по патот облеките свои; други, пак, сечеа гранки од дрвјата и ги постилаа по патот;

⁹ а народот што врвеше пред Него и по Него, викаше велејќи: „Осана на Синот Давидов! Благословен е Тој што доаѓа во името Господово! Осана на висините!”

¹⁰ И кога влезе во Ерусалим, целиот народ збунето прашуваше: „Кој е овој?”

¹¹ А народот одговараше: „Овој е Исус, пророкот од Назарет галилејски.”

¹² И влезе Исус во храмот Божји и ги истера сите што продаваа и купуваа во храмот, ги растури масите на менувачите и столовите на оние што продаваа гулаби,

¹³ и им рече: „Напишано е: ,Домот Мој нека биде дом за молитва‘, а вие го направивте како разбојничка пештера.”

¹⁴ И дојдоа кај Него во храмот слепи и куци, и Тој ги излекува.

¹⁵ А првосвештениците и книжниците, гледајќи ги чудесните дела што ги направи Тој, и слушајќи ги децата како викаат во храмот и велат: „Осана на Давидовиот Син!”, се разгневија,

¹⁶ и му рекоа: „Слушаш ли што велат тие?” А Исус им рече: „Да! Зар никогаш не сте читале: ,Од устата на новороденчињата и од оние што цицаат Ти си приготвил пофалба?‘“

¹⁷ И кога ги остави, отиде надвор од градот, во Витанија, каде што преноќи.

¹⁸ А утредента, враќајќи се во градот, огладне;

¹⁹ и виде покрај патот смоква, па отиде до неа; откако не најде на неа ништо освен лисја, рече: „Од сега да нема плод на тебе довека!” И смоквата веднаш се исуши.

²⁰ Штом го видоа тоа, учениците се зачудија и рекоа: „Како веднаш се исуши смоквата!”

²¹ А Исус им одговори и рече: „Вистина, ви велам: ако имате вера и не се посомневате, не само тоа што стана со смоквата ќе го правите, туку, ако и на оваа планина и речете - дигни се и фрли се в море, ќе биде.

²² И се што ќе побарате во молитва со вера, ќе добиете”

²³ И кога дојде Тој во храмот и поучуваше, пристапија кон Него првосвештениците и старешините народни и рекоа: „Со каква власт го правиш тоа и кој Ти ја дал таа власт?”

²⁴ А Исус им одговори и рече: „И Јас ќе ве прашам нешто. Па, ако Ми одговорите, и Јас ќе ви кажам со каква власт го правам тоа.

²⁵ Крштавањето Јованово од каде беше: од небото или од луѓето?” А тие размислуваа меѓу себе и велеа: „Ако кажеме - од небото, ќе ни рече: ,Па зошто не му поверувавте?‘

²⁶ А ако речеме: - од луѓето, се плашиме од народот, зашто сите го сметаа Јован за пророк.”

²⁷ И, одговарајќи Му на Исус, рекоа: „Не знаеме.” А Тој им рече: „Ни Јас не ви кажувам со каква власт го правам тоа.”

²⁸ „Што мислите за ова? Еден човек имаше два сина; па отиде кај првиот и му рече: ,Сине, оди денес да работиш во моето лозје!‘

²⁹ Тој одговори и рече: ,Не сакам!‘ но потоа се покаја и отиде.

³⁰ Дојде и кај вториот, и му го рече истото. Тој одговори и рече: ,Ќе отидам, господаре.‘ Но не отиде.

³¹ Кој од двајцата ја исполни татковата волја?” Му одговорија: „Првиот.” Тогаш Исус им рече: „Вистина ви велам дека цариниците и блудниците ќе ве испреварат во царството Божјо:

³² зашто дојде кај вас Јован по патот на праведноста и вие не му поверувавте, а цариниците и блудниците му поверуваа; вие, пак, иако видовте, не се предомисливте отпосле за да му поверувате.”

³³ „Чујте друга парабола! Беше еден човек домаќин, кој насади лозје, го загради со плот, ископа бунар, направи кула и, откако им го предаде на лозарите, си отиде.

³⁴ И кога наближи времето за берба, тој ги испрати кај лозарите своите слуги за да му ги приберат плодовите.

³⁵ Но, лозарите, ги фатија неговите слуги, едниот го претепаа, другиот го убија, а третиот со камења го засипаа.

³⁶ Тој испрати сега други слуги, повеќе од првите; но и со нив постапија исто.

³⁷ Најпосле го испрати кај нив својот син, велејќи: ,Ќе се засрамат од син ми.‘

³⁸ Но лозарите, штом го видоа син му, си рекоа меѓу себе: ,Овој е наследникот; ајде да го убиеме и да го присвоиме наследството негово.‘

³⁹ Па, го фатија, го изведоа надвор од лозјето и го убија.

⁴⁰ Кога ќе дојде господарот на лозјето, што ќе им направи на тие лозари?”

⁴¹ Му одговорија: „Злосторниците ќе ги погуби, а лозјето ќе го даде на други лозари што ќе му ги даваат плодовите навреме.”

⁴² А Исус им рече: „Зар не сте читале во Книгите: ,Каменот што го отфрлија ѕидарите, стана камен темелник: тоа е од Господ и чудесно е во очите наши.‘

⁴³ Затоа ви велам дека царството Божјо ќе биде земено од вас и ќе се даде на народ што ги принесува неговите плодови.

⁴⁴ И кој падне врз тој камен, ќе се разбие; а врз кого тој ќе падне, ќе го здроби.”

⁴⁵ И слушајќи ги Неговите параболи, првосвештениците и фарисеите разбраа дека говори за нив,

⁴⁶ па гледаа да Го фатат; но се плашеа од народот, зашто Го сметаа за пророк.

22

¹ И одговарајќи, Исус пак им говореше во параболи и рече:

² „Царството небесно прилега на еден цар, кој направи свадба за својот син.

³ И ги испрати своите слуги да ги повикаат поканетите на свадба; а тие не сакаа да дојдат.

⁴ Потоа испрати други слуги и им рече: кажете им на поканетите: ,Ете, приготвив јадење; јунците мои и се што е угоено се заклани, и се е готово; дојдете на свадбата!‘

⁵ Но, тие не сакаа да знаат за тоа, туку си отидоа: кој на нива, кој по трговија;

⁶ а некои, пак, ги фатија неговите слуги, ги исмејаа и ги убија.

⁷ Штом чу за тоа царот, се налути, испрати своја војска и ги погуби убијците и им го изгоре нивниот град.

⁸ Тогаш им рече на слугите свои: ,Свадбата е готова, но поканетите не беа достојни.

⁹ Затоа одете по крстопатите и колкумина ќе најдете, поканете ги на свадба!‘

¹⁰ И излегоа слугите на крстопатите, ги собраа сите што ги најдоа - и лоши и добри; и се наполни свадбениот дом со гости.

¹¹ Кога влезе царот да ги види гостите, забележа еден необлечен во свадбени алишта.

¹² Па му рече: ,Пријателе, како влезе овде, необлечен во свадбена руба?‘ А тој молчеше.

¹³ Тогаш царот им рече на слугите: ,Врзете му ги рацете и нозете, земете го и фрлете го во крајната темнина; таму ќе биде плач и крцкање со заби!‘

¹⁴ зашто, мнозина се повикани, а малкумина избрани.”

¹⁵ Тогаш фарисеите отидоа и се договорија како да Го фатат во некој збор.

¹⁶ И ги испраќаа кај Него своите ученици, заедно со некои Иродовци, кои Му говореа: „Учителе, знаеме дека си правичен и навистина ги учиш луѓето на патот Божји, и не се плашиш од никого, зашто не гледаш кој е кој;

¹⁷ затоа кажи ни; што мислиш: треба ли да се дава данок на царот или не?”

¹⁸ Но Исус го проѕре лукавството нивно и рече: „Што Ме искушувате, лицемери?

¹⁹ Покажете Ми една пара од данокот.” Тие Му донесоа еден денариј.

²⁰ И им рече: „Чиј е овој лик и потпис?”

²¹ Тие одговорија: „На царот.” Тогаш им рече: „Подајте го царевото на царот, а Божјото на Бога!”

²² И штом го чуја тоа, тие занемеа и, оставајќи Го, си отидоа.

²³ Во истиот ден пристапија кон Него и садукеите, кои велат дека нема воскресение, и Го прашаа, говорејќи:

²⁴ „Учителе, Мојсеј рече: ,Ако умре некој без деца, тогаш брат му нека ја земе жената негова и нека му подигне потомство на својот брат!‘

²⁵ Кај нас имаше седуммина браќа; првиот се ожени и умре; па, бидејќи немаше пород, ја остави жената своја на брата си;

²⁶ исто така направи и вториот, и третиот, дури и седмиот;

²⁷ а по сите нив умре и жената.

²⁸ При воскресението, на кого од седуммината ќе биде таа жена, бидејќи со сите живеела?”

²⁹ Исус им одговори: „Се лажете, зашто не ги познавате Писмата, ниту силата Божја;

³⁰ зашто при воскреснувањето луѓето ниту ќе се женат, ниту ќе се мажат, туку ќе живеат како ангели Божји на небесата.

³¹ А за воскреснувањето на мртвите, не сте ли читале што ви рекол Бог, Кој вели:

³² ,Јас сум Бог Авраамов, Бог Исаков и Бог Јаковов.‘ Бог не е Бог на мртвите, туку на живите.”

³³ И народот, слушајќи го тоа, се восхитуваше на Неговата наука.

³⁴ Кога фарисеите слушнаа дека ги посрами садукеите, се здружија со нив.

³⁵ И еден од нив, познавач на Законот, искушувајќи Го, запраша и рече:

³⁶ „Учителе, која заповед е најголема во Законот?”

³⁷ А Исус му одговори: „,Возљуби Го Господа, својот Бог, со сето свое срце, и со сета своја душа, и со сиот свој разум;‘

³⁸ тоа е прва и најголема заповед;

³⁹ а втората е слична на неа: ,возљуби го својот ближен како себеси!‘

⁴⁰ На тие две заповеди се држат целиот Закон и Пророците.”

⁴¹ И кога се собраа фарисеите, Исус ги праша и рече:

⁴² „Што мислите за Христос? Чиј син е Тој?” Му одговорија: „Давидов.”

⁴³ Им рече: „Како тогаш Давид, преку Духот Го нарече Господ, велејќи:

⁴⁴ ,Му рече Господ на Мојот Господ: Седи од Мојата десна страна, додека не ги положам непријателите Твои во подножјето на нозете Твои.‘

⁴⁵ И така, ако Давид Го нарече Господ, како тогаш може Тој да Му е син?”

⁴⁶ И никој не можеше да Му одговори ниту збор, и од тој ден никој веќе не се осмели да Го праша.

23

¹ Тогаш Исус му проповедаше на народот и на учениците Свои,

² говорејќи: „На Мојсеевото седиште седнаа книжниците и фарисеите.

³ Затоа, се што ќе ви кажат пазете и извршувајте; а според делата нивни не постапувајте, зашто тие говорат, но не извршуваат;

⁴ врзуваат бремиња тешки и мачни за носење и ги клаваат врз плеќите на луѓето, а сами не сакаат ни со прст да ги помрднат.

⁵ И сите свои дела ги прават за да ги видат луѓето; ги прошируваат своите записи и ги продолжуваат ресите на својата облека;

⁶ сакаат прво место на гозбите и предни места во синагогите,

⁷ и поздрави по улиците, и да ги викаат луѓето ,Рави!‘

⁸ А вие немојте да се нарекувате ,Рави‘, зашто еден е вашиот Учител -Христос, а вие сте сите браќа.

⁹ И никого на земјата не викајте го свој Татко, зашто еден е вашиот Татко -Оној Небесниот;

¹⁰ и водачи немојте да се именувате, зашто еден е вашиот Водач - Христос.

¹¹ Но, најголемиот меѓу вас да ви биде слуга;

¹² зашто, кој се воздигнува, ќе биде понизен; а кој се понизува, ќе биде воздигнат.”

¹³ „Тешко вам, книжници и фарисеи, лицемери, затоа што го затворате царството небесно пред луѓето; зашто, ниту вие влегувате, ниту ги пуштате да влезат оние што сакаат да влезат.

¹⁴ (Тешко вам, книжници и фарисеи, лицемери, зашто ги подјадувате домовите на вдовиците и лицемерно долго се молите; заради тоа ќе добиете поголема осуда.)

¹⁵ Тешко вам книжници и фарисеи, лицемери, зашто обиколувате по море и по копно за да добиете еден следбеник, и кога ќе успеете во тоа, тогаш го правите син на пеколот, двапати полош од вас.

¹⁶ Тешко вам, водачи слепи, кои велите: ,Ако се заколне некој во храмот, не е ништо; но ако се заколне некој во злато на храмот, виновен е.‘

¹⁷ Безумни и слепи! Што е поголемо: златото или храмот кој го осветува златото?

¹⁸ Исто така велите: ,Ако некој се заколне во жртвеникот, ништо не е; но, ако некој се заколне во дарот што е на него, виновен е.‘

¹⁹ Безумни и слепи! Што е посвето: дарот или жртвеникот што го осветува дарот?

²⁰ А кој ќе се заколне во жртвеникот, се колне во него и во се што е врз него;

²¹ и кој ќе се заколне во храмот, се колне во него и во Оној Кој живее во него;

²² и кој ќе се заколне во небото, се колне во престолот Божји и во Оној, што седи на него.

²³ Тешко вам, книжници и фарисеи, лицемери, зашто давате десеток од нане, копра и ким, а сте го оставиле најважното во Законот: праведноста, милоста и верата; ова требаше да го правите, а и она да не го оставате.

²⁴ Водачи слепи, вие комарецот го цедите, а камилата ја проголтувате!

²⁵ Тешко вам, книжници и фарисеи, лицемери, зашто ги чистите чашата и чинијата однадвор, додека внатре тие се полни со грабеж и алчност.

²⁶ Слеп фарисеју, очисти ги чашата и чинијата најнапред внатре, за да бидат чисти и однадвор.

²⁷ Тешко вам, книжници и фарисеи, лицемери, зашто многу личите на варосани гробови, што однадвор изгледаат убаво, а внатре се полни со мртовечки коски и секаква нечистотија.

²⁸ Така и вие, однадвор им се покажувате на луѓето како праведни, а внатре сте полни со лицемерност и беззаконие.”

²⁹ „Тешко вам книжници и фарисеи, лицемери, зашто им ѕидате гробници на пророците и ги украсувате спомениците на праведните,

³⁰ па велите: ,Да живеевме во дните на нашите татковци, немаше да станеме нивни соучесници во крвта на пророците.‘

³¹ А со тоа сведочите сами против себе, дека сте синови на оние што ги убиле пророците.

³² Дополнете ја и вие мерата на татковците ваши!

³³ Змии и рожби аспидини, како ќе побегнете од пресудата за во пеколот?

³⁴ Затоа, ете, Јас праќам кај вас пророци и мудреци и книжници; едни ќе убиете и распнете, а други ќе тепате по синагогите и ќе ги прогонувате од град во град;

³⁵ за да падне врз вас сета праведна крв што е пролеана на земјата, од крвта на праведниот Авел па до крвта на Захарија, синот на Варахија, кого го убивте меѓу храмот и жртвеникот.

³⁶ Вистина, ви велам: сето тоа ќе падне врз овој род!”

³⁷ „Ерусалиме, Ерусалиме, што ги убиваш пророците и со камења ги засипуваш испратените кај тебе! Колкупати сакав да ги соберам чедата твои, како квачката што ги собира пилињата свои под крилјата, а вие не сакавте.

³⁸ Ете, ви се остава пуст вашиот дом.

³⁹ Зашто ви велам: нема да Ме видите од сега додека не кажете: ,Благословен е Оној, Кој иде во името Господово!‘“

24

¹ И кога излезе Исус од храмот и си одеше, се приближија до Него учениците Негови за да Му ги покажат зградите на храмот.

² А Исус им рече: „Го гледате ли сето тоа? Вистина, ви велам: нема да остане тука ни камен на камен, а да не биде урнат.”

³ И кога седеше во Маслиновата Гора, дојдоа кај Него учениците Негови насамо и Му рекоа: „Кажи ни, кога ќе биде тоа, и каков ќе биде знакот за Твоето доаѓање и за крајот на светот?”

⁴ А Исус им одговори и рече: „Пазете се, да не ве излаже некој;

⁵ зашто многумина ќе дојдат во Мое име, говорејќи: ,Јас сум Христос!‘ и ќе прелажат мнозина.

⁶ Ќе слушате за војни и повици на војни. Гледајте да не се уплашите, зашто сето тоа треба да биде; но тоа уште не е крајот.

⁷ Зашто ќе се крене народ против народ, и царство против царство, и на разни места ќе има глад, помор и потреси;

⁸ а сето тоа е почеток на страдањата.

⁹ Тогаш ќе ве предадат на мачење и ќе ве убијат; и ќе бидете мразени од сите народи, заради Моето име.

¹⁰ Тогаш мнозина ќе се соблазнат и еден со друг ќе се предаваат и еден со друг ќе се мразат;

¹¹ многу лажни пророци ќе се појават и ќе прелажат мнозина;

¹² и бидејќи беззаконијата ќе се умножат, кај мнозина љубовта ќе олади.

¹³ А кој ќе издржи до крај, тој ќе биде спасен.

¹⁴ И ќе биде проповедано ова Евангелие за царството по целиот свет, за сведоштво на сите народи; и тогаш ќе дојде крајот.”

¹⁵ „Па така, штом го видите гнасниот пустошник како стои на светото место, за кој зборува пророкот Даниел - кој чита нека разбере,

¹⁶ тогаш оние, што се наоѓаат во Јудеја, нека бегаат по планините;

¹⁷ кој е на покрив нека не слегува да земе нешто од куќата своја;

¹⁸ и кој е на нива, нека не се враќа дома за да ги земе алиштата свои!

¹⁹ Но тешко на бремените и на доилките во тие дни!

²⁰ Затоа молете се да не стане бегањето ваше зиме или во сабота;

²¹ зашто тогаш ќе има страдања, какви што немало од почетокот на светот па досега, ниту, пак, ќе ги има.

²² И ако не се скратат оние дни, никој не би се спасил; но заради избраните ќе се скратат тие дни.

²³ Тогаш, ако ви каже некој: ,Еве, овде е Христос‘ или ,таму е‘ - не верувајте!

²⁴ Зашто ќе се појават лажни месии и лажни пророци, и ќе покажат големи знаци и чуда, за да ги прелажат, ако е можно, дури и избраните.

²⁵ Ете, однапред ви кажав.

²⁶ И така, ако ви речат: ,Ете, Тој е во пустината‘ - не излегувајте; или, ,ете, во тајна соба е‘ - не верувајте!

²⁷ Зашто, како што молњата излегува од исток и се гледа дури до запад, така ќе биде доаѓањето на Синот Човечки.

²⁸ Зашто, каде што е мршата, таму се собираат и орлите.”

²⁹ „И веднаш, по маките на тие дни, сонцето ќе потемни и месечината нема да ја дава својата светлина, и ѕвезди ќе паѓаат од небото, и силите небески ќе се разнишаат.

³⁰ Тогаш ќе се јави на небото знакот на Синот Човечки и ќе се расплачат сите земни племиња, и ќе Го видат Синот Човечки како доаѓа на небесните облаци, со голема слава и сила;

³¹ и ќе ги испрати Своите ангели со силен трубен глас, и ќе ги соберат Неговите избраници од четирите ветра, од едниот до другиот крај на небесата.”

³² „Со смоквата направете споредба: штом ќе се подмладат нејзините гранки и пуштат лисја, знаете дека е близу летото;

³³ Така и вие, кога ќе го видите сето тоа, знајте дека е близу, пред вратата.

³⁴ Вистина ви велам: нема да мине овој род додека сето тоа не се исполни.

³⁵ Небото и земјата ќе минат, но зборовите Мои нема да минат.”

³⁶ „А за тој ден и час никој не знае, ниту ангелите небесни, туку само Мојот Отец;

³⁷ но, како што беше во деновите на Ное, така ќе биде и при доаѓањето на Синот Човечки;

³⁸ зашто, како што во деновите пред потопот јадеа и пиеја, се женеа и се мажеа до оној ден кога Ное влезе во ковчегот,

³⁹ и не сфатија додека не дојде потопот и истреби се - така ќе биде и доаѓањето на Синот Човечки.

⁴⁰ Тогаш ќе бидат двајца на нива: еден ќе биде земен, а другиот ќе биде оставен;

⁴¹ две жени ќе мелат со рачна мелница: едната ќе биде земена, а другата ќе биде оставена.

⁴² Па така, бидете будни, зашто не знаете во кој час ќе дојде вашиот Господ.

⁴³ Знајте го и тоа: кога домаќинот на куќата би знаел во кој час ќе дојде крадецот, тој би останал буден и не би дозволил да му провалат во куќата.

⁴⁴ Затоа и вие треба да бидете подготвени, зашто Синот Човечки доаѓа во часот кога не очекувате.”

⁴⁵ „Кој е, пак, тој верен и мудар слуга, кого ќе го постави господарот негов над слугите свои да им дава навреме храна?

⁴⁶ Блазе на тој слуга, кого, кога ќе дојде господарот негов, го наоѓа дека постапува така;

⁴⁷ вистина ви велам дека над целиот свој имот ќе го постави него.

⁴⁸ Ако, пак, тој слуга е лош и си рече во срцето свое: ,Господарот мој уште за долго време нема да дојде‘,

⁴⁹ па почне да ги тепа другарите свои и да јаде и пие со пијаниците,

⁵⁰ господарот на тој слуга ќе дојде во ден кога тој не го очекува, и во час што не го знае;

⁵¹ и ќе го исече на парчиња, и ќе му даде еднаква награда со лицемерите; таму ќе биде плач и крцкање со заби.”

25

¹ „Тогаш царството небесно ќе заприлега на десет девојки, кои ги зедоа своите светилки и излегоа да го пречекаат младоженецот.

² Петте од нив беа мудри, а петте неразумни.

³ Неразумните ги зедоа светилките свои, но не понесоа со себе масло;

⁴ а мудрите, заедно со светилките, зедоа во садовите свои и масло;

⁵ и бидејќи младоженецот се забави, сите задремаа и заспаа.

⁶ А на полноќ се чу викање: ,Еве го младоженецот, излезете да го пречекате!‘

⁷ Тогаш сите тие девојки станаа и ги приготвија своите светилки.

⁸ Неразумните, пак, им рекоа на мудрите: ,Дајте ни од вашето масло, зашто нашите светилки гаснат.‘

⁹ Мудрите им одговорија и рекоа: ,Но, може да не ни стигне и нам и вам: подобро одете кај продавачите и купете си!‘

¹⁰ А кога тие отидоа да купат, пристигна младоженецот и приготвените влегоа со него на свадбата, и вратите се затворија.

¹¹ Потоа дојдоа и другите девојки и викаа: ,Господаре, господаре, отвори ни!‘

¹² А тој им одговори и рече: ,Вистина, ви велам: не ве познавам!‘

¹³ И така, бидете будни, зашто не го знаете ни денот, ни часот, кога ќе дојде Синот Човечки.”

¹⁴ „Зашто, Тој ќе постапи како човекот, кој тргнувајќи на пат, ги повика слугите свои и им го предаде својот имот;

¹⁵ и на едниот му даде пет таланти, на другиот два, на третиот еден, секому според способноста негова; и веднаш замина.

¹⁶ Оној што зеде пет таланти, отиде, ги употреби во работа и спечали други пет таланти;

¹⁷ и исто така и оној што зеде два таланта, спечали други два;

¹⁸ а оној, што доби еден талант, отиде и го закопа в земја и така ги сокри парите на својот господар.

¹⁹ По долго време дојде господарот на тие слуги и побара да му поднесат сметка.

²⁰ И кога пристапи оној што беше примил пет таланти, донесе уште други пет и рече: ,Господаре, ти ми предаде пет таланти; ете, сум спечалил уште пет.‘

²¹ Господарот му рече: ,Убаво, добар и верен слуго! Во малку беше верен, над многу ќе те поставам; сподели ја радоста со својот господар!‘

²² Дојде, исто така, и оној што беше примил два таланта и рече: ,Господаре, ти ми предаде два таланта, ете, со нив спечалив уште два.‘

²³ Господарот му рече: ,Убаво, добар и верен слуго! Во малку беше верен,над многу ќе те поставам; сподели ја радоста со својот господар!‘

²⁴ Пристигна и оној што беше зел еден талант и рече: ,Господаре, те знаев дека си жесток човек: жнееш каде што не си сеел, и собираш каде што не си веел,

²⁵ па се уплашив и отидов, и го сокрив твојот талант в земја; ете ти го твоето.‘

²⁶ А господарот му одговори и рече: ,Зол и мрзлив слуго! Ако си знаел дека жнеам, каде што не сум сеел, и собирам каде што не сум садел,

²⁷ требаше моите пари да им ги дадеш на трговците, па кога ќе дојдам да си го приберам своето со добивка;

²⁸ земете го од него талантот и дајте му го на оној што има десет таланти;

²⁹ зашто секому, што има, ќе му се даде и преумножи, а од оној, што нема, ќе му се одземе и она што го има;

³⁰ а лошиот слуга фрлете го во крајна темнина: таму ќе биде плач и крцкање со заби.‘“ (Откако го рече тоа, извика: „Кој има уши да слуша, нека чуе.”)

³¹ „А кога ќе дојде Синот Човечки во Својата слава и сите свети ангели со Него, тогаш ќе седне на престолот на славата Своја,

³² и ќе се соберат пред Него сите народи, па ќе ги оддели едни од други, како што ги одделува овците од козите;

³³ и ќе ги постави овците од Својата десна страна, а козите од левата.

³⁴ Тогаш Царот ќе им каже на оние што Му се од десната страна: ,Дојдете, благословени од Мојот Отец; наследете го царството, подготвено за вас од почетокот на светот;

³⁵ зашто, гладен бев и Ми дадовте да јадам; жеден бев и Ме напоивте, странец бев и Ме примивте;

³⁶ необлечен бев и Ме облековте; болен бев и Ме посетивте; во затвор бев и дојдовте кај Мене.‘

³⁷ Тогаш праведниците ќе Му одговорат и речат: ,Господи, кога Те видовме гладен и Те нахранивме, или жеден и Те напоивме?

³⁸ Кога те видовме странец и Те прибравме, или необлечен и Те облековме?

³⁹ Кога Те видовме болен, или во затвор и Те посетивме?‘

⁴⁰ А Царот ќе им одговори и ќе рече: ,Вистина, ви велам: доколку сте го направиле тоа за еден од овие Мои најмали браќа, за Мене сте го направиле.‘

⁴¹ Тогаш ќе им каже и на оние што се од левата страна: ,Бегајте од Мене, проклети, во вечен оган, приготвен за ѓаволот и за неговите ангели!

⁴² Зашто, гладен бев и не Ми дадовте да јадам; жеден бев и не Ме напоивте;

⁴³ странец бев и не Ме прибравте; необлечен бев и не Ме облековте; болен и во затвор бев и не Ме посетивте.‘

⁴⁴ Тогаш и тие ќе Му одговорат и речат: ,Господи, кога Те видовме гладен, или жеден, или странец, или необлечен, или болен, или во затвор - не Ти послуживме?‘

⁴⁵ Тогаш ќе им одговори и рече: ,Доколку не сте го направиле тоа за еден од овие најмали браќа ни за Мене не сте го направиле.‘

⁴⁶ И тие ќе отидат во вечна мака, а праведниците - во живот вечен.”

26

¹ И кога ги заврши Исус овие зборови, им рече на учениците Свои:

² „Знаете дека по два дни ќе биде Пасха и Синот Човечки ќе биде предаден на распнување.”

³ Тогаш првосвештениците, книжниците и старешините народни се собраа во дворот на првосвештеникот, по име Кајафа,

⁴ и се советуваа како да Го фатат Исус со измама и да Го убијат;

⁵ но рекоа: „Само не на празникот, за да не стане бунт меѓу народот.”

⁶ А кога беше Исус во Витанија, во куќата на Симон Лепрозниот,

⁷ се приближи до Него една жена, која носеше шише со скапоцен мирис и го изли врз главата Негова, кога Тој седеше на трпезата.

⁸ И кога го видоа тоа учениците Негови, се расрдија и рекоа: „Какво е тоа растурање?

⁹ Зашто тој мирис можеше да се продаде многу скапо и парите да се разделат на сиромаси.”

¹⁰ Но Исус, разбирајќи го тоа, им рече: „Зошто ја буните жената? Таа направи добро дело за Мене!

¹¹ Бидејќи сиромасите ги имате секогаш покрај себе, а Мене Ме немате секогаш;

¹² таа, излевајќи го тој мирис врз телото Мое, Ме приготви за погреб.

¹³ Вистина, ви велам: каде и да биде проповедано ова Евангелие, по цел свет ќе се прикажува тоа што го направи таа, за нејзин спомен.”

¹⁴ Тогаш еден од дванаесетте, по има Јуда Искариот, отиде кај првосвештениците

¹⁵ и рече: „Што ќе ми дадете, па да ви Го предадам?” А тие му предложија триесет сребреници.

¹⁶ И оттогаш тој бараше погодно време да Го предаде.

¹⁷ А во првиот ден на празникот Бесквасници пристапија кон Исус учениците и Му рекоа: „Каде сакаш да ти приготвиме да јадеш Пасха?”

¹⁸ Тој им рече: „Одете в град кај тој и тој човек и кажете му: ,Учителот вели: времето Ми наближи, кај тебе ќе ја прославам Пасхата со учениците Свои.‘“

¹⁹ Учениците постапија како што им заповеда Исус и ја приготвија Пасхата.

²⁰ Кога се стемни, Тој седна на трпезата со дванаесетте.

²¹ И кога јадеа, им рече: „Вистина ви велам: еден од вас ќе Ме предаде.”

²² Тие многу се нажалија и секој од нив почна да Го прашува: „Да не сум јас, Господи?”

²³ А Тој им одговори и рече: „Оној што макна со Мене од чинијата, тој ќе Ме предаде.

²⁴ Синот, пак, Човечки, вистина си оди, како што е напишано за Него; но тешко му на оној човек преку кого Синот Човечки ќе биде предаден; подобро ќе беше за тој човек да не се беше родил.”

²⁵ А Јуда, што Го предаде, одговори и рече: „Да не сум јас, Рави?” Му одговори: „Ти рече.”

²⁶ И кога јадеа, Исус зеде леб, го благослови, го прекрши, и откако им го даде на учениците, рече: „Земете, јадете, ова е Моето тело.”

²⁷ И кога ја зеде чашата, заблагодари, им даде и рече: „Пијте од неа сите;

²⁸ зашто ова е Мојата крв на Новиот завет, која се пролева за мнозина, за простување на гревовите.

²⁹ И вам ви велам, зашто отсега нема да пијам од овој лозов плод се до оној ден, кога ќе пијам нов со вас, во царството на Мојот Отец.”

³⁰ И откако испеаја благодарствена песна, се искачија на Маслиновата Гора.

³¹ Тогаш Исус им рече: „Сите вие ќе Ме оставите уште оваа ноќ; зашто е напишано: ,Ќе удрам по пастирот и овците од стадото ќе се разбегаат.‘

³² А по воскресението Мое ќе отидам пред вас во Галилеја.”

³³ Тогаш Петар Му одговори и рече: „Дури и сите да се соблазнат поради Тебе, јас никогаш нема да се соблазнам.”

³⁴ Исус му рече: „Вистина, ти велам: оваа ноќ уште пред да пропее петел, трипати ќе се одречеш од Мене.”

³⁵ Петар Му кажа: „Ако затреба дури и да умрам со Тебе, нема да се откажам од Тебе!” Истото го говореа и сите ученици.

³⁶ Потоа отиде Исус со нив на едно место, наречено Гетсиманија, и им рече на учениците: „Поседете тука, додека отидам онаму да се помолам.”

³⁷ И кога ги поведе со себе Петар и двајцата Заведееви синови, се натажи и почна да тагува.

³⁸ Тогаш Исус им рече: „Смртно е нажалена Мојата душа; останете тука и бидете будни со Мене!”

³⁹ Оддалечувајќи се малку, падна ничкум; се молеше и говореше: „Оче Мој, ако е можно, нека Ме одмине оваа чаша; сепак, нека биде не како што сакам Јас, туку како што сакаш Ти.”

⁴⁰ Па дојде кај учениците и ги затече како спијат, и му рече на Петар: „Толку ли не можевте еден час да останете со Мене будни!?

⁴¹ Бидете будни и молете се, за да не паднете во искушение: духот е бодар, но телото е слабо.”

⁴² Повторно отиде и се помоли, говорејќи: „Оче Мој, ако не може да ме одмине оваа чаша без да ја пијам, тогаш нека биде волјата Твоја!”

⁴³ Кога дојде, пак ги најде како спијат, зашто очите им беа натежнале.

⁴⁴ Тогаш ги остави, отиде и се помоли по третпат, изговарајќи ги истите зборови.

⁴⁵ Потоа пак дојде кај учениците Свои и им рече: „Се уште спиете и почивате! Ете, наближи часот и Синот Човечки се предава во рацете на грешниците.

⁴⁶ Станете да одиме! Ете, се приближува оној што Ме предава.”

⁴⁷ Додека Тој уште говореше, ете, Јуда, еден од дванаесетте, дојде, и со него многу луѓе со ножеви и колови, испратени од страна на првосвештениците и старешините народни.

⁴⁸ А оној, што Го предаваше, им беше дал знак, велејќи: „Фатете Го Тој што ќе го бакнам!”

⁴⁹ И веднаш се приближи до Исус и Му рече: „Те поздравувам, Рави!” И Го бакна.

⁵⁰ А Исус му рече: „Пријателе, зошто си дошол?” Тогаш пристапија, положија раце на Исус и Го фатија.

⁵¹ И ете, еден од оние што беа до Исус, протегна рака и извади нож, па го удри слугата на првосвештеникот, и му го отсече увото.

⁵² Тогаш Исус му рече: „Врати го ножот во ножницата. Зашто сите што се фаќаат за нож, од нож ќе загинат;

⁵³ или мислиш дека не можам да Го помолам сега Својот Отец да Ми прати повеќе од дванаесет легиони ангели?

⁵⁴ Но, како ќе се исполнат Писмата, ако ова не стане?”

⁵⁵ Потоа Исус му рече на народот: „Како на разбојник сте излегле со ножеви и колови за да Ме фатите. Секој ден седев со вас, поучувајќи во храмот, и не Ме фативте.

⁵⁶ Но сето тоа стана за да се исполнат пророчките писма.” Тогаш сите ученици Го оставија и се разбегаа.

⁵⁷ А оние што Го фатија Исус, Го одведоа кај првосвештеникот Кајафа, каде што беа собрани книжниците и старешините.

⁵⁸ Петар, пак, одеше по Него оддалеку, до дворот на првосвештеникот; и влезе внатре, па седна со слугите за да го види крајот.

⁵⁹ А првосвештениците и старешините, и целиот Синедрион бараа лажно сведоштво против Исус за да Го погубат

⁶⁰ и не наоѓаа; и, макар што пристапија многу лажни сведоци, не најдоа. Но најпосле дојдоа двајца

⁶¹ и рекоа: „Овој кажа: ,Можам да го урнам Божјиот храм и за три дни да го соѕидам.‘“

⁶² Тогаш стана првосвештеникот и Му рече: „Ништо ли не одговараш? Што сведочат овие против Тебе?”

⁶³ Но Исус молчеше. А првосвештеникот Му рече: „Те заколнувам во живиот Бог да ни кажеш: Ти ли си Христос, Синот Божји?”

⁶⁴ Исус му одговори: „Ти рече! Ви велам отсега ќе Го гледате Синот Човечки како седи оддесно на Силата и како доаѓа на небесните облаци.”

⁶⁵ Тогаш првосвештеникот ја раскина облеката своја и рече: „Овој хули на Бога! Каква потреба имаме повеќе од сведоци? Ете, сега го чувте Неговото хулење!

⁶⁶ Како ви се чини?” А тие одговорија и рекоа: „Заслужува смрт!”

⁶⁷ Тогаш Го плукаа в лице и Го удираа по образите, а други Го тепаа

⁶⁸ и говореа: „Проречи ни, Христе, кој Те удри?”

⁶⁹ А Петар седеше надвор во дворот. И се приближи до него една слугинка и му рече: „И ти беше со Исус Галилеецот!”

⁷⁰ Но тој се одрече пред сите, велејќи: „Не знам што зборуваш!”

⁷¹ А кога одеше кон вратата, го виде друга и им рече на оние што беа таму: „И овој беше со Исус од Назарет!”

⁷² Но тој пак се одрече со заклетва: „Не Го познавам Човекот!”

⁷³ Малку потоа се приближија оние што стоеја таму и му рекоа на Петар: „Навистина, и ти си од нив, зашто и говорот твој те издава!”

⁷⁴ Тогаш тој почна да се колне, и се заколна: „Не Го познавам Човекот!” И веднаш запеа петел.

⁷⁵ И се сети Петар на Исусовите зборови што му ги рече: „Уште петел пред да запее, трипати ќе се одречеш од Мене.” Па излезе надвор и горко плачеше.

27

¹ А кога се раздени, сите првосвештеници и старешини направија договор против Исус за да Го убијат;

² и откако Го врзаа, Го одведоа и Го предадоа на управникот Понтиј Пилат.

³ Тогаш Јуда, што Го предаде, кога виде дека е Тој осуден, се покаја и им ги врати триесетте сребреници на првосвештениците и старешините,

⁴ велејќи им: „Згрешив, зашто предадов невина крв!” А тие му одговорија: „Што ни е грижа нам за тоа? Мисли му ти!”

⁵ Тој ги фрли сребрениците во храмот, излезе и отиде, та се обеси.

⁶ Првосвештениците ги собраа сребрениците и рекоа: „Не чини да се стават во црковната каса, бидејќи се платени за крв.”

⁷ Откако се советуваа, ја купија со нив грнчаревата нива, за да погребуваат во неа луѓе од други места.

⁸ Затоа и до денес таа нива се вика Крвна нива.

⁹ Тогаш се исполни реченото преку пророкот Еремија: „И ги зедоа триесетте сребреници, цената на Непроценливиот, Кого Го оценија синовите Израелови,

¹⁰ и ги дадоа за грнчаревата нива, како што ми кажа Господ.”

¹¹ И Исус застана пред управникот. И тој Го праша, велејќи: „Ти ли си Царот Јудејски?” Исус му одговори: „Ти велиш.”

¹² И кога Го обвинуваа првосвештениците и старешините, Тој ништо не одговараше.

¹³ Тогаш Пилат Му рече: „Не слушаш ли колку сведочат против Тебе?”

¹⁴ И не му одговори ниту на еден збор, така што управникот се чудеше многу.

¹⁵ А на секој празник Пасха управникот имаше обичај да му пушта на народот по еден затвореник, кого што би го побарале.

¹⁶ Тогаш тие имаа еден прочуен затвореник, по име Варава.

¹⁷ И кога се собраа, Пилат им рече: „Кого сакате да ви го пуштам: Варава ли, или Исус, наречен Христос?”

¹⁸ Зашто знаеше дека Го беа предале од завист.

¹⁹ Во тоа време, кога тој седеше во судот, жена му порача да му кажат: „Не прави му ништо на Тој Праведник, зашто денеска многу пострадав на сон заради Него.”

²⁰ Но првосвештениците и старешините го наговорија народот да го измоли Варава, а Исус да Го погуби.

²¹ Тогаш управникот ги праша: „Кого од двајцата сакате да ви го пуштам?” Тие одговорија: „Варава!”

²² Пилат им рече: „А што да правам со Исус, наречен Христос?” Му одговорија сите: „Да биде распнат!”

²³ Управникот рече: „Па какво зло направил?” Но тие уште посилно викаа и рекоа: „Да биде распнат!”

²⁴ Пилат, штом виде дека ништо не помага, а буната се зголемува, зеде вода, ги изми рацете пред народот и рече: „Невин сум за крвта на Овој Праведник; мислете му вие!”

²⁵ И одговарајќи целиот народ, рече: „Крвта Негова нека падне на нас и на нашите деца!”

²⁶ Тогаш им го пушти Варава, а Исус, откако Го камшикуваа, Го предаде да биде распнат.

²⁷ Потоа војниците на управникот Го зедоа Исус во судницата и ја собраа целата чета околу Него,

²⁸ па, откако Го соблекоа, Му облекоа багреница;

²⁹ исплетоа трнов венец, Му Го кладоа на главата и Му дадоа во десната рака трска; и паѓајќи на колена, Му се потсмеваа и велеа: „Те поздравуваме, Царе Јудејски!”

³⁰ И плукаа на Него и со трската Го удираа по главата.

³¹ А кога Го исмеаја, Му ја соблекоа багреницата, Му ги облекоа Неговите алишта и Го поведоа на распнување.

³² На излегување сретнаа еден Киринеец, по име Симон; него го натераа да Му го носи крстот.

³³ И кога дојдоа на местото наречено Голгота, што значи Черепница,

³⁴ Му дадоа да пие оцет, измешан со жолчка. Но Тој вкуси и не сакаше да пие.

³⁵ А штом Го распнаа, ги разделија алиштата Негови, фрлајќи ждрепка;

³⁶ па седеа таму и Го чуваа;

³⁷ и Му кладоа над главата натпис, со вината Негова: „Овој е Исус, Царот Јудејски.”

³⁸ Тогаш распнаа со Него и двајца разбојници; едниот од десната страна, а другиот од левата.

³⁹ А минувачите, вртејќи ги главите свои, Го хулеа

⁴⁰ и велеа: „Ти, што го уриваш храмот и за три дни го соѕидуваш, спаси се Себеси! Ако си Син Божји, симни се од крстот!”

⁴¹ Исто така и првосвештениците, заедно со книжниците, старешините, и фарисеите, потсмевајќи се говореа:

⁴² „Други спасуваше, а Сам Себе не може да се спаси! Ако е Тој Цар Јудејски, нека слезе од крстот, па ќе поверуваме во Него.

⁴³ Се надеваше на Бога, нека Го избави сега, ако е по волјата Негова, бидејќи говореше: ,Син Божји Сум!‘“

⁴⁴ И разбојниците, распнати со Него, Го хулеа исто така.

⁴⁵ А од шестиотчас настана темнина по целата земја, до деветтиот час;

⁴⁶ а околу деветтиотчас извика Исус со висок глас и рече: „Или! Или! Лама савахтани?” А тоа значи: „Боже Мој, Боже Мој, зошто Ме остави!”

⁴⁷ А некои од оние што стоеја таму, кога го чуја тоа, рекоа: „Овој го вика Илија!”

⁴⁸ И веднаш еден од нив отрча, зеде сунѓер, го натопи во оцет и го надена на трска, па Му даваше да пие.

⁴⁹ Другите, пак, велеа: „Чекајте, да видиме, дали ќе дојде Илија да Го спаси!”

⁵⁰ А Исус, откако повторно извика со силен глас, го испушти духот.

⁵¹ И наеднаш се расцепи завесата на храмот на две - од горе до долу; и земјата се затресе; и карпи паднаа.

⁵² и гробови се отворија; и многу тела на упокоени светии воскреснаа;

⁵³ па кога излегоа од гробовите, по воскреснувањето Негово, влегоа во светиот град и им се јавија на мнозина.

⁵⁴ А стотникот и оние што со него заедно Го чуваа Исус, откако го видоа земјотресот и се друго што стана, се уплашија многу и говореа: „Навистина Овој беше Син Божји!”

⁵⁵ Таму беа и гледаа оддалеку, исто така, многу жени, што Го следеа Исус од Галилеја и Му служеа.

⁵⁶ Меѓу нив беа Марија Магдалена и Марија, мајка им на Јаков и Јосиф, и мајката на Заведеевите синови.

⁵⁷ А кога се стемни, дојде еден богат човек од Ариматеја, по име Јосиф, кој Му беше, исто така, ученик на Исус;

⁵⁸ тој отиде кај Пилат и го побара телото Исусово. Тогаш Пилат нареди да му го дадат телото.

⁵⁹ А Јосиф, штом го зеде телото, Го завитка во чисто платно,

⁶⁰ и Го положи во својот нов гроб, што го беше издлабил во карпа; па, откако постави голем камен над гробната врата, си отиде.

⁶¹ А таму беа Марија Магдалена и другата Марија, кои седеа спроти гробот.

⁶² На другиот ден, по петокот, се собраа првосвештениците и фарисеите кај Пилат,

⁶³ и му рекоа: „Господаре, се сетивме дека Оној измамник, уште дури беше жив, рече: ,По три дни ќе воскреснам!‘

⁶⁴ Затоа нареди да се причува гробот до третиот ден, за да не отидат учениците Негови ноќе и да Го украдат, па да му речат на народот: ,Воскресна од мртвите!‘ Та последната измама ќе биде полоша од првата.”

⁶⁵ Пилат им рече: „Имате стража; одете и осигурајте го како што знаете.”

⁶⁶ Тие отидоа и со стража го осигураа гробот, а каменот го запечатија.

28

¹ Кога измина саботата, на осамнување во првиот ден на седмицата, дојдоа Марија Магдалена и другата Марија да го видат гробот.

² И ете, стана голем потрес; ангел Господов слезе од небото, пристапи, го отстрани каменот од гробната врата и седна на него;

³ лицето му беше како молња, а алиштата - бели како снег;

⁴ а стражарите, уплашени од него, трепереа и беа како мртви.

⁵ Ангелот им се обрати на жените и им рече: „Не плашете се; знам дека Го барате Исус распнатиот;

⁶ не е овде, воскресна, како што беше рекол; дојдете и видете го местото, каде што лежел Господ,

⁷ па отидете бргу и кажете им на учениците Негови дека Тој воскресна од мртвите. И ете, ќе отиде пред вас во Галилеја; таму ќе Го видите. Ете, ви кажав.”

⁸ И излегоа брзо од гробот, со страв и голема радост и отрчаа да им соопштат на учениците Негови.

⁹ Кога одеа да им јават на Неговите ученици, Исус, ги пресретна и им рече: „Радувајте се!” А тие се приближија, ги гушнаа нозете Негови и Му се поклонија.

¹⁰ Тогаш Исус им кажа: „Не плашете се; одете и соопштете им на браќата Мои, да отидат во Галилеја, и таму ќе Ме видат.”

¹¹ Кога одеа тие, ете, некои од стражарите, влегувајќи в град, им кажаа на првосвештениците за сето она што беше станало.

¹² И тие, кога се собраа со старешините и се посоветуваа, им дадоа многу пари на војниците,

¹³ велејќи: „Кажете дека: ,учениците Негови дојдоа и Го украдоа кога ние спиевме;‘

¹⁴ и, ако за тоа чуе управникот, ние ќе го смириме и ќе направиме и вам ништо да не ви се случи.”

¹⁵ А тие ги зедоа парите и направија, како што беа научени. И тој глас се пренесува меѓу Јудејците и до денес.

¹⁶ А единаесетте ученици отидоа во Галилеја, на гората, каде што им беше заповедал Исус;

¹⁷ па, штом Го видоа, Му се поклонија; а некои се посомневаа.

¹⁸ А Исус, кога се приближи, проговори и рече: „Ми се даде секаква власт на небото и на земјата.

¹⁹ Одете и научете ги сите народи, крштавајќи ги во името на Отецот, и Синот, и Светиот Дух,

²⁰ и учејќи ги да пазат се што сум ви заповедал; и ете, Јас сум со вас преку сите дни до свршетокот на светот.”