1 Des isch d Offenbarig Jesu Chrischti, de nem Gott ge het, sinene Knecht z zeigä, was in Kiirzi gschähe soll; un na (er) het sie durch si Engel gschickt un sinem Knecht Johannes kundgmacht,
2 der beziigt het s Wort Gottes un s Zignis vu Jesus Chrischtus, alles, was sa (er) gsähne het.
3 Selig isch, der liest un der härt de Wort vu d Wissagig un bhalte, was drin gschriebe isch; denn de Ziit isch nohch.
4 Johannes an de siebä Gmeinde in dr Provinz Asien: Gnade isch mit äich un Friede vum, der do isch un der do war un der do kummt, un vu d siebä Geischta, de vor sinem Thron sin,
5 un vu Jesus Chrischtus, wela isch dr treue Ziige, vu d Erschtgeborene vu d Dote un Herr iba d Kenig uf Erde! Ihm, der uns (us) liebt (leb het) un uns (us) erlest het vu unsere Sinde mit sinem Bloet
6 un uns (us) zue Kenige un Prieschta (Pfarra) gmacht het vor Gott, sinem Vada (Babbe), däm isch Ehri un Gwalt vu Ewigkeit zue Ewigkeit! Amen.
7 Lueg, er kummt mit d Wolke, un s wäre nen säh alli Auge un alli, de nen durchbohrt hän, un s wäre jommerä sinetwägä alli Gschlechta vu d Erde. Jo, Amen.
8 Ich bi des A un des O, sait Gott dr Herr, der do isch un der do war un der do kummt, dr Allmächtige.
9 Ich, Johannes, aicha Brueda un Gfolgsma an dr Vufolgig un am Rich un a dr Geduld in Jesus, war uf dr Insel, de Patmos heißt, um s Wort Gottes wille un wägä däm Ziigniss vu Jesus.
10 Ich bi vum Geischt packt wore am Dag vum Herrn un ha ghärt hinda ma (mir) ä großi Schtimm we vu eina Päpere,
11 de sait: Was dü siehsch, des schrieb in ä Boech un schick`s an de siebä Gmeinde: nohch Ephesus un nohch Smyrna un nohch Pergamon un nohch Thyatira un nohch Sardes un nohch Philadelphia un nohch Laodizea.
12 Un i (ich) drill mi um, z luege nohch dr Schtimm, de mit ma (mir) schwätzt. Un als i (ich) mi umedrillt ha, sieh i (ich) siebä goldeni Laichta
13 un midde unda d Laichta eina, der war nem Menschebue glich, azogä mit nem lange Gwand (Häß) un girtlet um d Bruscht mit nem goldene Girtel.
14 Si Schädel aba un sini Hoor ware wiß we wißi Wolle, we d Schnee, un sini Auge we ä Fiirflamme
15 un sini Feß we Golderz, des im Ofe gleht, un sini Schtimm we großes Wassarausche;
16 un na (er) het siebä Schterne in sinere rechte Hand, un üs sinem Mul (Gosch) goht ä scharfes, zweischniediges Schwert, un si Visasch (Gsicht) laichtet, we d Sunne schient in ihra Macht.
17 Un als i (ich) nen sieh, fleg i (ich) zue sinene Feß we dot; un na (er) legt sini rechti Hand uf mi un sait zue ma (mir): Fircht di nit! Ich bi dr Erschte un dr Letschte
18 un dr Lebändige. Ich war dot, un lueg, i (ich) bi lebändig vu Ewigkeit zue Ewigkeit un ha de Schlissel vum Dod un d Hell.
19 Schrieb, was dü gsähne hesch un was isch un was gschähe soll dnohch.
20 Des Gheimnis vu d siebä Schterne, de dü gsähne hesch in minere rechte Hand, un de siebä goldene Laichta isch des: De siebä Schterne sin Engel vu d siebä Gmeinde, un de siebä Laichta sin siebä Gmeinde.
1 Dem Engel vu d Gmeinde in Ephesus schrieb: Des sait, der do hebet (haltet) de siebä Schterne in sinere Rechte, der do wandelt midde unda d siebä goldene Laichta:
2 Ich kenne dini Werke un di Abmehe un di Geduld un weiß, daß dü de Bese nit vutrage kasch; un dü hesch de breft, de sage, sie saje Aposchtel, un sin's nit, un hesch sie als Vulogeni gfunde,
3 un hesch Geduld un hesch wägä minem Namen de Lascht trage un bisch nit med wore.
4 Aba i (ich) ha gege di, daß dü di erschti Lebi (Liebe) vulo hesch.
5 So denk etze dra, wovu dü abgfloge bisch, un doe Buße un doe di erschte Werke wida! Wenn aba nit, wäre i (ich) iba di kumme un di Laichta wägschla vu sinem Platz - wenn dü nit Buße doesch.
6 Aba des hesch dü fir di, daß dü de Werke dr Nikolaiten hassesch, de i (ich) au hass.
7 Wer Ohre het, der härt, was dr Geischt d Gmeinde sait! Wer ibawindet, däm will i (ich) z ässä ge vum Baum vum Läbä, der im Paradies Gottes isch.
8 Un däm Engel dr Gmeinde in Smyrna schrieb: Des sait dr Erschte un dr Letschte, der dot war un isch lebändig wore:
9 Ich kenn di Vufolgig un di Armuet - dü bisch aba rich - un des Läschtere vu däne, de sage, sie sin Jude, un sin's nit, sundern sin d Synagoge (Gotteshus) vum Sadan.
10 Fircht di nit vor rem, was dü liede wirsch! Lueg, dr Deufel wird ä baar vu äich ins Gfängnis (Loch) werfe, dmit ihr vusuecht wäre, un ihr wäre in d Vufolgig si zehn Däg. Bi treu bis a d Dod, so will i (ich) dir de Krone vum Läbä ge.
11 Wer Ohre het, der härt, was dr Geischt d Gmeinde sait! Wer ibawindet, däm soll kei Leid gschähe vum zweite Dod.
12 Un däm Engel dr Gmeinde in Pergamon schrieb: Des sait, der do het des scharfe, zweischniedige Schwert:
13 Ich weiß, wo dü wohnsch: do, wo d Thron vum Sadan isch; un dü hebsch an minem Name fescht un hesch d Glaube a mi nit vuliignet, au nit in d Däg, als Antipas, mi treue Ziige, bi äich umbrocht worde isch, do, wo d Sadan wohnt.
14 Aba einiges ha i (ich) gege di: dü hesch Lit dert, de sich a de Lehr Bileams fescht hebe, de d Balak glehrt het, d Israelite z vufihre, vum Götzeopfa z ässä un Hurarai z tribä.
15 So hesch dü au Lit, de sich in gliecha Art a de Lehr dr Nikolaiten hebe.
16 Doe Buße; wenn aba nit, so wäre i (ich) bald iba di kumme un gege sie schtriete mit däm Schwert in minem Mul (Gosch).
17 Wer Ohre het, der soll härä, was dr Geischt d Gmeinde sait! Wer ibawindet, däm will i (ich) ge vum vuschteckte Manna un will lem ge ä wieße Schtei (Wackes); un uf däm Schtei (Wackes) isch ä näji (naii) Name gschriebe, den nemads kennt als der, der nen gregt.
18 Un däm Engel d Gmeinde in Thyatira schrieb: Des sait dr Bue Gottes, der Auge het we Fiirflamme, un sini Feß sin we Golderz:
19 Ich kenn dini Werke un di Lebi (Liebe) un di Glaube un di Denscht un di Geduld un weiß, daß dü je länga je me doesch.
20 Aba i (ich) ha gege di, daß dü Isebel duldesch, des Wieb, des sait, sie isch ä Prophetin, un lehrt un vufihrt mini Knecht, Hurarai z tribä un Götzeopfa z ässä.
21 Un i (ich) ha ihr Ziit ge, Buße z doe, un sie will nit umkähre vu ihra Hurarai.
22 Lueg, i (ich) werf sie ufs Bett, un de mit ihr d Ehe broche hän in großi Trebsal, wenn sie nit umkähre vu ihre Werke,
23 un ihri Kinda will i (ich) mit däm Dod schlat. Un alli Gmeinde solle erkenne, daß i (ich)`s bi, der d Niere un`s Herz erforscht, un i (ich) wäre ge jedem vu äich nohch äire Werke.
24 Äi (ich) aba sag i (ich), d andere in Thyatira, de solchi Lehr nit hän un nigs wiße iba de Defi vum Sadan, we sie sage: Ich will nit noh ä Lascht uf äich werfe;
25 doch was ihr hän, des hebet (haltet) fescht, bis i kumm.
26 Un wer ibawindet un hebet (haltet) mi Werk bis ans End, däm will i (ich) Macht ge iba d Heide,
27 un na (er) soll sie weide mit isernem Schtägä (Bängel), un we de Töpf vumä Töpfa soll la (er) sie vuschmetere,
28 we au i (ich) Macht gregt ha vu minem Vada (Babbe); un i (ich) will lem ge d Morgeschtern.
29 Wer Ohre het, der soll härä, was dr Geischt d Gmeinde sait!
1 Un däm Engel d Gmeinde in Sardes schrieb: Des sait, der de siebä Geischta Gottes het un de siebä Schterne: Ich kenn dini Werke: Dü hesch d Name, daß dü läbsch, un bisch dot.
2 Wär wach un schtärk des andare, des schterbe will, denn i (ich) ha dini Werke nit als ganz guet bfunde vor minem Gott.
3 So denk etze dra, was dü gregt un ghärt hesch, un heb s fescht un doe Buße! Wenn dü aba nit wache wirsch, wäre i (ich) kumme we ä Deb, un dü wirsch nit wisse, zue wela Schtund i (ich) iba di kumme doe.
4 Aba dü hesch ä baar in Sardes, de ihri Kleida nit bsudelt hän; de wäre mit ma (mir) rumlaufe in wieße Kleida, denn sie sin's wert.
5 Wer ibawindet, der soll mit wieße Kleida azogä wäre, un i (ich) doe si Name nit uslesche üs sem Boech vum Läbä, un i (ich) will si Name bekannt mache vor minem Vada (Babbe) un vor sinene Engel.
6 Wer Ohre het, der soll härä, was dr Geischt d Gmeinde sait!
7 Un däm Engel dr Gmeinde in Philadelphia schrieb: Des sait d Heilige, d Erliche (d Woret), der do het d Schlissel David, der ufdoet, un nemads schleßt zue, der zueschleßt, un nemads doet uf:
8 Ich kenn dini Werke. Lueg, i (ich) ha vor dir ä Dire ufdoe, un nemads ka sie zueschleße; denn dü hesch ä kleini Kraft un hesch mi Wort bwahrt un hesch mi Name nit vuliignet.
9 Lueg, i (ich) wär schicke ä baar üs dr Synagoge (Gotteshus) vum Sadan, de sage, sie sin Jude, un sin's nit, sundern lege; lueg, i (ich) will sie dzue bringe, daß sie kumme solle un zue dinene Feß aneflege un erkenne, daß i (ich) di gliebt (leb ka) ha.
10 Wel dü mi Wort vu d Geduld bwahrt hesch, will au i (ich) di bwahre vor dr Schtund d Vusuechig, de kumme wird iba d ganze Weltkreis, zue vusueche, de uf Erde huse.
11 Lueg, i (ich) kumm bald; hebe, was dü hesch, daß nemads di Krone nihmt!
12 Wer ibawindet, den will i (ich) mache zum Pfiela im Tempel vu minem Gott, un na (er) soll nimi nusgoh, un i (ich) will uf fen schriebe d Name vu minem Gott un d Name vum näji (naii) Jerusalem, dr Schtadt vu minem Gott, de vum Himmel rabkummt vu minem Gott, un minem näji (naii) Name.
13 Wer Ohre het, der soll härä, was dr Geischt d Gmeinde sait!
14 Un däm Engel dr Gmeinde in Laodizea schrieb: Des sait, der Amen heißt, dr treue un erliche (wore) Ziige, d Afang vu d Schöpfig Gottes:
15 Ich kenn dini Werke, daß dü nit kalt noh warm bisch. Ach, daß dü kalt odr warm wärsch!
16 Wel dü aba lau bisch un nit warm noh kalt, doe i (ich) di üsschpucke üs minem Mul (Gosch).
17 Dü saisch: Ich bi rich un ha gnoe un bruuch nigs! un weißsch nit, daß dü elend un jämmalich bisch, arm, blind un bloß.
18 Ich rot dir, daß dü Gold vu ma (mir) kaufsch, des im Fiir gläutert isch, dmit dü rich wirsch, un wießi Kleida, dmit dü sie azehsch un de Schande dinere Nackedei (Blöße) nit bekannt wäre, un Augensalbi, um dini Auge z salbe, dmit dü säh kasch.
19 Weli i (ich) leb (lieb) ha, de wies i (ich) zrecht un schla i (ich). So bisch etze flisig un doesch Buße!
20 Lueg, i (ich) schtand vor d Dire un klopf a. Wenn jemads mi Schtimm häre wird un d Dire ufdoet, zue däm wäre i (ich) inegoh un des Obendässä mit däm ha un na (er) mit ma (mir).
21 Wer ibawindet, däm will i (ich) ge, mit ma (mir) uf minem Thron z hocke, we au i (ich) ibawunde (bsiegt) ha un mich anekockt ha mit minem Vada (Babbe) uf sinem Thron.
22 Wer Ohre het, der soll härä, was dr Geischt d Gmeinde sait!
1 Dnohch sieh i (ich), un lueg, ä Dire war ufdoe im Himmel, un de erschte Schtimm, de i (ich) ghärt ha mit ma (mir) schwätze we ä Päpere, de sait: Schtieg ruff, i (ich) will dir zeigä, was nohch däm gschähe soll.
2 Druf wärd i (ich) vum Geischt packt. Un sieh, ä Thron schtoht im Himmel, un uf däm Thron hockt eina.
3 Un der do hockt, war azluege we dr Schtei (Wackes) Jaspis un Sarder; un ä Rägeboge war um d Thron, azluege we ä Smaragd.
4 Un um d Thron ware vieräzwanzig Throne, un uf d Throne hocke vieräzwanzig Älteste, mit wieße Kleida azogä, un hän uf ihrem Kepf goldeni Krone.
5 Un vum Thron gehn üs Blitze, Stimme un Dunnda; un siebä Fackle mit Fiir hän brennt vor rem Thron, des sin de siebä Geischta Gottes.
6 Un vor rem Thron war s we ä gläsernes Meer, glich we Kristall, un in dr Midde am Thron un um d Thron vier himmlische Gschtalte, volla Auge vorne un hinte.
7 Un de erschte Gschtalt war glich nem Löwen, un de zweite Gschtalt war glich nem Schtier, un de dritti Gschtalt het ä Üsgsäh we ä Mensch, un de vierte Gschtalt war glich nem flegende Adla.
8 Un jede vu d vier Gschtalte het sechs Fligel, un sie ware uße un inne volla Auge, un sie hän kei Rueh Dag un Nacht un sage: Heilig, heilig, heilig isch Gott dr Herr, dr Allmächtige, der do war un der do isch un der do kummt.
9 Un wenn de Gschtalte Pries un Ehri un Dank gän däm, der uf fem Thron hockt, der do läbt vu Ewigkeit zue Ewigkeit,
10 flege de vieräzwanzig Älteschte ane vor däm, der uf fem Thron hockt, un bäte nen a, der do läbt vu Ewigkeit zue Ewigkeit, un lege ihri Krone ane vor rem Thron un sage:
11 Herr, unsa Gott, dü bischs wert, z neh Pries un Ehri un Kraft; denn dü hesch alli Sache gschaffe, un durch di Wille ware sie un wäre sie gschaffe.
1 Un i (ich) sieh in d rechte Hand vu däm , der uf däm Thron hockt, ä Boech, bschriebe inne un uße, vusieglet mit siebä Siegel.
2 Un i (ich) sieh ä schtarken Engel, der reft mit großa Schtimm: Wer isch`s wert, des Boech ufzmache un sini Siegel z breche?
3 Un nemads, nit im Himmel noh uf Erde noh unda dr Erde, ka des Boech ufdoe un ineluege.
4 Un i (ich) ha arg ghiilt, wel nemads fir wert gfunde wird, des Boech ufzmache un ineluege.
5 Un eina vu d Älteschte sait zue ma (mir): Hiil nit! Lueg, s het ibawunde (bsiegt) dr Löwe üs däm Schtamm Juda, d Wurzle David, ufzmache des Boech un sini siebä Siegel.
6 Un i (ich) sieh midde zwische däm Thron un d vier Gschtalte un midde unda d Älteschte ä Lamm schtoh, we gschlachtet; s het siebä Herna un siebä Auge, des sin de siebä Geischta Gottes, gschickt in alli Land.
7 Un s kummt un nimmt des Boech üs dr rechte Hand vu däm, der uf fem Thron hockt.
8 Un als ses des Boech nimmt, do flege de vier Gschtalte un de vieräzwanzig Älteschte ane vor rem Lamm, un jeda het ä Harfe un goldeni Schale voll Räuchawerk, des sin de Gebete vu d Heilige,
9 un sie sangen ä näjes (naies) Led: Dü bisch`s wert, z neh des Boech un ufzmache sini Siegel; denn dü bisch gschlachtet un hesch mit dinem Bloet Mensche fir Gott kauft üs ällei Stämm un Schproche un Mensche un Natione
10 un hesch sie unsam Gott zue Kenige un Prieschta (Pfarra) gmacht, un sie wäre herrsche uf Erde.
11 Un i (ich) sieh, un i (ich) ha ghärt ä Schtimm viela Engel um d Thron un um de Gschtalte un um de Älteschte her, un ihri Zahl war vieldusigmol dusig;
12 de sage mit großa Schtimm: Des Lamm, des gschlachtet isch, isch`s wert, z neh Kraft un Richtum un Wisheit un Schtärk un Ehri un Pries un Lob.
13 Un jedes Gschepf, des im Himmel isch un uf Erde un unda dr Erde un uf fem Meer un alles, was drin isch, ha i (ich) ghärt sage: Dem, der uf fem Thron hockt, un däm Lamm isch Lob un Ehri un Pries un Gwalt vu Ewigkeit zue Ewigkeit!
14 Un de vier Gschtalte sage: Amen! Un de Älteschte flege ane un bäte a.
1 Un i (ich) ha gsäh, daß des Lamm des erschte vu d siebä Siegel ufgmacht het, un i (ich) ha ghärt eina vu d vier Gschtalte sage we mit eina Dunndaschtimm: Kumm!
2 Un i (ich) sieh, un lueg, ä wieße Gaul. Un der druf hockt, het ä Bogen, un däm wird ä Krone ge, un na (er) zeht üs sieghaft un um z siege.
3 Un als ses des zweite Siegel ufgmacht het, ha i (ich) ghärt de zweiti Gschtalt sage: Kumm!
4 Un s kummt üsä ä zweite Gaul, der war fiirrot. Un däm, der druf hockt, wird Macht ge, d Friede vu dr Erde z neh, daß sie sich undaänanda umbringe, un däm wird ä großes Schwert ge.
5 Un als ses des dritte Siegel ufgmacht het, ha i (ich) ghärt de dritti Gschtalt sage: Kumm! Un i (ich) sieh, un lueg, ä schwarze Gaul. Un der druf hockt, het ä Woog (Waage) in sinere Hand.
6 Un i (ich) ha ghärt ä Schtimm midde unda d vier Gschtalte sage: Ä Maß Weize fir ä Silbagrosche un dräi Maß Gerschte fir ä Silbagrosche; aba däm El un Wi doe kei Schadä a!
7 Un als ses des vierte Siegel ufgmacht het, ha i (ich) ghärt de Schtimm dr vierte Gschtalt sage: Kumm!
8 Un i (ich) sieh, un lueg, ä glaprige (fahle) Gaul. Un der druf hockt, däm si Name war: Dr Dod, un d Hell goht däm nohch. Un dene wird Macht ge iba d vierte Deil vu d Erde, umzbringe mit Schwert un Hunga un Pescht un durch wildi Tiere uf d Erde.
9 Un als ses des fünfte Siegel ufgmacht het, sieh i (ich) unde am Altar d Seele dera, de umbrocht worde ware um`s Wortes Gottes un wägä ihrem Ziigniss.
10 Un sie brellä mit luta Schtimm: Herr, dü Heiliger un Echta (Wora), we lang richtesch dü nit un rächsch nit unsa Bloet an däne, de uf d Erde huse?
11 Un dene wird ge jedem ä wießes Gwand (Häß), un dene wird gsait, daß sie ruehe mehn noh ä kleini Ziit, bis vollzählig däzuekumme ihri Mitknechte un Breda, de au noh umbrocht wäre solle we sie.
12 Un i (ich) sieh: als ses des sechste Siegel ufgmacht het, do isch ä großes Erdbebe bassiert, un d Sunne wird finschta we ä schwarze Sack, un d ganz Mond wird we Bloet,
13 un d Schterne vum Himmel flege uf d Erde, we wenn ä Fiegebaum sini Fiege abwirft, wenn na (er) vum schtarke Wind bwegt wird.
14 Un d Himmel wiecht we ä Schriftrolle, de zämmegrollt wird, un alli Berg un Insle wäre wägbwegt vu ihrem Platz.
15 Un de Kenig uf Erde un de Große un de Obaschte un de Riche un de Gwaltige un alli Sklave un alli Fraie vuschtecke sich in d Klufte un Felse dr Berg
16 un sage zue d Berg un Felse: Flege iba uns (us) un vuschtecke uns (us) vor rem Visasch (Gsicht) vu däm, der uf däm Thron hockt, un vor rem Zorn (Wuet) vum Lamm!
17 Denn s isch kumme dr große Dag vu ihrem Zorn (Wuet), un wer ka bschtoh?
1 Dnohch sieh i (ich) vier Engel schtoh an d vier Ecke vu d Erde, de hebe (halte) de vier Winde dr Erde fescht, dmit kei Wind iba d Erde blost noh iba des Meer noh iba irgendeinen Baum.
2 Un i (ich) sieh ä andere Engel ufschtiege vum Ufgang dr Sunne her, der het des Siegel vum lebändige Gott un reft mit großa Schtimm zue d vier Engel, däne Macht ge war, d Erde un däm Meer Schadä z doe:
3 Den d Erde un däm Meer un d Baim kei Schadä, bis ma (mir) de Knecht unsares Gottes a ihra Schtirn vusieglet hän.
4 Un i (ich) ha ghärt de Zahl dera, de vusieglet wäre: hundatvierävierzigdusig, de vusieglet ware üs ällei Schtämm Israels:
5 üs däm Schtamm Juda zwöelfdusig vusiegelti, üs däm Schtamm Ruben zwöelfdusig, üs däm Schtamm Gad zwöelfdusig,
6 üs däm Schtamm Asser zwöelfdusig, üs däm Schtamm Naftali zwöelfdusig, üs däm Schtamm Manasse zwöelfdusig,
7 üs däm Schtamm Simeon zwöelfdusig, üs däm Schtamm Levi zwöelfdusig, üs däm Schtamm Issachar zwöelfdusig,
8 üs däm Schtamm Sebulon zwöelfdusig, üs däm Schtamm Josef zwöelfdusig, üs däm Schtamm Benjamin zwöelfdusig vusiegelti.
9 Dnohch sieh i (ich), un lueg, ä großi Schar, de nemads zehle ka, üs ällei Natione un Schtämm un Mensche un Schproche; de gschtande sin vor däm Thron un vor rem Lamm, azogä mit wieße Kleida un mit Palmzwiege in ihre Händ (Pfode),
10 un refe mit großa Schtimm: Des Heil isch bi däm, der uf däm Thron hockt, unsam Gott, un däm Lamm!
11 Un alli Engel sin rings um d Thron gschtande un um di Älteschte un um de vier Gschtalte un flege ane vor rem Thron uf ihr Visasch (Gsicht) un bäte Gott a
12 un sage: Amen, Lob un Ehri un Wisheit un Dank un Pries un Kraft un Schtärk isch unsam Gott vu Ewigkeit zue Ewigkeit! Amen.
13 Un eina vu d Älteschte fangt a un sait zue ma (mir): Wer sin de, de mit d wieße Kleida azogä sin, un woher sin sie kumme?
14 Un i (ich) sag zue nem: Herr, dü weisch`s. Un na (er) sait zue ma (mir): De sin's, de kumme sin üs dr große Trebsal un hän ihri Kleida gwäsche un hän ihri Kleida hell gmacht im Bloet vum Lamm.
15 Drum sin sie vor rem Thron Gottes un diene nem Dag un Nacht in sinem Tempel; un der uf däm Thron hockt, wird iba ne huse.
16 Sie wäre nimi hunga ha noh durscht; s wird au nit uf fene laschte d Sunne odr irgendeine Hitz;
17 denn des Lamm midde uf däm Thron wird sie weide un leite zue d Quelle vum lebändige Wassa, un Gott wird abwische alli Träne vu ihre Auge.
1 Un als des Lamm des siebte Siegel ufgmacht het, entschtoht ä Schtilli im Himmel etwa ä halbe Schtund lang.
2 Un i (ich) sieh de siebä Engel, de vor Gott schtehn, un dene wäre siebä Päpare ge.
3 Un ä andere Engel kummt un kunnt a d Altar un het ä goldenes Räuchagfäß; un däm wird viel Räuchawerk ge, daß sa (er)`s darbringt mit d Gebete vu ällei Heilige uf däm goldene Altar vor rem Thron.
4 Un dr Rauch vum Räuchawerk schtiegt mit d Gebete vu d Heilige vu d Hand vum Engel nuf vor Gott.
5 Un dr Engel nimmt des Räuchagfäß un fillt`s mit Fiir vum Altar un schittet`s uf d Bode. Un do gschähe Dunnda un Stimme un Blitze un Erdbebe.
6 Un de siebä Engel mit d siebä Päpare hän sich parrat gmacht z blose.
7 Un d erschte blost in sini Päpere; un s kummt Hagel un Fiir, mit Bloet vumengt, un flegt uf d Erde; un dr dritte Deil dr Erde isch vubrennt, un dr dritte Deil dr Baim isch vubrennt, un alles grene Gras isch vubrennt.
8 Un dr zweite Engel blost in sini Päpere; un s flegt ebis we ä große Berg mit Fiir brennend ins Meer, un dr dritte Deil vum Meer wird zue Bloet,
9 un dr dritte Deil dr lebändige Viecha im Meer schtirbt, un dr dritte Deil vu d Schiffe wird vunichtet.
10 Un dr dritte Engel blost in sini Päpere; un s flegt ä große Schtern vum Himmel, der het brennt we ä Fackle un flegt uf d dritte Deil vu d Wassaflüß un uf d Wassaquelle.
11 Un dr Name vum Sterns heißt Wermut. Un dr dritte Deil vum Wassa wird zue Wermut, un vieli Lit schterbe vu däm Wassa, wel s bitta wore war.
12 Un dr vierte Engel blost in sini Päpere; un s wird gschla dr dritte Deil vu d Sunne un dr dritte Deil vum Mond un dr dritte Deil vu d Schterne, so daß ihr dritta Deil dunkel wird un d dritte Deil vum Dag so s Lecht nit schient, un in d Nacht gnau so.
13 Un i (ich) sieh, un i (ich) ha ghärt, we ä Adla midde durch d Himmel flegt un gsait het mit großa Schtimm: Mai, mai, mai däne, de uf Erde huse wägä dr andere Päpare vu d dräi Engel, de noh blose solle!
1 Un dr fünfte Engel blost in sini Päpere; un i (ich) sieh ä Schtern, vum Himmel uf d Erde flege; un däm wird dr Schlissel zum Brunne vum Abgrund ge.
2 Un na (er) doet d Brunne vum Abgrund uf, un s schtiegt uf ä Rauch üs däm Brunne we d Rauch vumä große Ofe, un s wäre dunkel d Sunne un d Luft vum Rauch vum Brunne.
3 Un üs däm Rauch kumme Heigumba uf d Erde, un dene wird Macht ge, we d Skorpione uf d Erde Macht hän.
4 Un s wird dene gsait, sie solle nit Schadä doe däm Gras uf d Erde noh allem Grene noh irgendeinem Baum, sundern ällei d Lit, de nit des Siegel Gottes hän an ihra Schtirn.
5 Un dene wird Macht ge, nit daß sie sie umbringe däte, sundern sie quäle den fünf Monet lang; un ihri Qual war we ä Qual vu nem Skorpion, wenn na (er) ä Mensch schticht.
6 Un in däne Däg wäre de Lit d Dod sueche un nit finde, sie wäre wotte schterbe, un dr Dod wird vu nene haue ab.
7 Un de Heigumba sähn üs we Ross, de zum Kreg parrat sin, un uf ihre Kepf (Schädel) war ebis we goldeni Krone, un ihr Üsgsäh war glich dr Mensche
8 un sie hän Hoor we Wiebahoor un Zähn we Löwezähn
9 un hän Panza we iserne Panza, un des Rassle ihra Fligel war we des Rassle dr Kärre vu viele Ross, de in d Kreg laufe,
10 un hän Schwänz we Skorpione un hän Schtachle, un in ihre Schwänz war ihri Kraft, Schadä z doe d Mensche fünf Monet lang;
11 sie hän iba sich ä Kenig, d Engel vum Abgrund; si Name heißt uf hebräisch Abaddon, un uf griechisch het da (er) d Name Apollyon.
12 Des erschte Wehe isch vorbi; lueg, s kumme noh zwei Wehe dnohch.
13 Un dr sechste Engel blost in sini Päpere; un i (ich) ha ghärt ä Schtimm üs d vier Ecke vum goldene Altar vor Gott;
14 de sait zue däm sechste Engel, der de Päpere het: Loß los de vier Engel, de bunde sin an däm große Schtrom Euphrat.
15 Un sie wäre losglosse de vier Engel, de parat ware fir de Schtund un d Dag un d Monet un des Johr, umzbringe d dritte Deil vu d Mensche.
16 Un de Zahl vum ritende Heer war vieldusigmol dusig; i (ich) ha ihri Zahl ghärt.
17 Un so sieh i (ich) in dr Erschinig d Ross un der druf hockt: Sie hän fiirroti un blaui un schwefelgelbi Panza, un de Kepf (Schädel) vu d Ross ware we de Kepf vu Löwe, un üs ihrem Mul (Gosch) kummt Fiir un Rauch un Schwefel.
18 Vu däne dräi Plage wird umbrocht dr dritte Deil dr Mensche, vu däm Fiir un Rauch un Schwefel, der üs ihrem Mul (Gosch) kummt.
19 Denn de Kraft vu d Ross war in ihrem Mul un in ihrem Schwanz; denn ihri Schwänz ware d Schlange glich un hän Kepf, un mit däne hän sie Schadä gmacht.
20 Un de ibrige Lit, de nit umbrocht wäre vu däne Plage, kehre nit um vu d Werke ihra Händ (Pfode), daß sie nimi abäte den de bese Geischta un de goldene, silberne, eherne, schteinerne un hölzerne Götze, de nit sähn noh häre noh go kenne,
21 un sie kehre au nit um vu ihrem Morde, ihra Zaubarai, ihra Unzucht un ihra Schtälarei.
1 Un i (ich) sieh ä andere schtarke Engel vum Himmel rabkumme, mit einare Wolke azogä, un d Rägeboge uf sinem Schädel un si Üsgsäh we d Sunne un sini Feß we Fiirsäule.
2 Un na (er) het in sinere Hand ä Bechli, des war ufdoe. Un na (er) het sich anegschtellt si rechte Fueß uf s Meer un d linke uf d Erde,
3 un na (er) brellt mit großa Schtimm, we ä Löwe brellt. Un als sa brellt, hebe de siebä Dunnda ihri Schtimm.
4 Un als de siebä Dunnda gschwätzt hän, wot i (ich) s ufschriebe. Do ha i (ich) ä Schtimm vum Himmel ghärt zue ma (mir) sage: Vusiegle, was de siebä Dunnda gsait hän, un schrib s nit uf!
5 Un dr Engel, den i (ich) schtoh sieh uf fem Meer un uf d Erde, hebt sini rechti Hand uf zum Himmel
6 un schwoert bi däm, dr do läbt vu Ewigkeit zue Ewigkeit, der d Himmel gschaffe het un was drin isch, un d Erde un was drin isch, un des Meer un was drin isch: S soll etze kei Ziit me si,
7 sundern in d Däg, wenn dr siebte Engel si Schtimm hebt un sini Päpere blose wird, dann (dnoh) isch`s gmacht des Gheimnis Gottes, we na (er) s vukindigt het sinene Knecht, d Prophete.
8 Un de Schtimm, de i (ich) vum Himmel ghärt ha, schwätzt abamols mit ma (mir) un sait: Gang hi, nimm des offene Bechli üs dr Hand vum Engel, der uf fem Meer un uf d Erde schtoht!
9 Un i (ich) gang hi zum Engel un sag zue nem: Gib ma (mir) des Bechli! Un na (er) sait zue ma (mir): Nimm un iße`s! Un s wird dir bitta im Buch (Ranze) si, aba in dinem Mul (Gosch) wird's seß si we Honig.
10 Un i (ich) nimmt des Bechli üs dr Hand vum Engel un has gäßä. Un s war seß in minem Mul (Gosch) we Honig, un als ich's gässä ha, war´s ma (mir) bitta im Buch (Ranze).
11 Un ma (mir) wird gsait: Dü mueß abamols weissage iba Mensche un Natione un Schproche un vieli Kenig.
1 Un s wird ma (mir) ä Rohr ge, nem Meßschtab (Zollschtock) glich, un ma (mir) wird gsait: Schtand uf un miß d Tempel Gottes un d Altar un de dert abäte (ahimmle).
2 Aba d üßere Vorhof vum Tempel loß wäg un miß sen nit, denn na (er) isch d Heide ge; un di heilige Schtadt wäre sie vutrammbe zweievierzig Monet lang.
3 Un i (ich) will mini zwei Ziige Macht ge, un sie solle weissage dusigzweihundatunsechzig Däg lang, azogä mit Trauakleida.
4 Des sin de zwei Elbaium un de zwei Laichta, de vor rem Herrn dr Erde schtehn.
5 Un wenn nene jemads Schadä doe will, so kummt Fiir üs ihrem Mul (Gosch) un gässä (vuzehrt) ihri Gegna (Feinde); un wenn nene jemads Schadä doe will, mueß sa (er) so umbrocht wäre.
6 De hän Macht, d Himmel z vuschleße, dmit s nit regnet in d Däg ihra Wissagig, un hän Macht iba`s Wassa, des in Bloet z vuwandle un d Erde z schla mit Plage alla Art, sooft sie wen.
7 Un wenn sie ihr Zignis gmacht hän, so wird des Tier, des üs däm Abgrund ufschtiegt, mit tene kämpfe un wird sie ibawinde un wird sie umbringe.
8 Un ihr Leichnam wäre liege uf fem Marktplatz vu d große Schtadt, de heißt geischtlich: Sodom un Ägypte, wo au ihr Herr kriizigt wird.
9 Un Lit vu ällei Mensche un Schtämm un Schproche un Natione sähn ihr Leichnam dräi Däg un ä halbe un losse nit zue, daß ihr Leichnam ins Grab glegt wäre.
10 Un de uf d Erde huse, fräie sich doriba un sin frehlich un wäre änanda Gschenkli schicke; denn de zwei Prophete hän quält, de uf d Erde husste.
11 Un nohch dräi Däg un nem halbe fahrt in sie dr Geischt vum Läbä vu Gott, un sie schtelle sich uf ihri Feß; un ä großi Angscht flegt uf de, de sie sähn.
12 Un sie hän ghärt ä großi Schtimm vum Himmel zue nene sage: Schtiege ruff! Un sie schtiege ruf in d Himmel in einare Wolke, un s sähn sie ihri Gegna (Feinde).
13 Un zue dselbe Schtund bassiert ä großes Erdbebe, un d zehnte Deil vu d Schtadt flegt zämme; un s wäre umbrocht in däm Erdbebe siebedusig Lit, un de andere vuschrekä un gän däm Gott vum Himmel d Ehri.
14 Des zweite Wehe isch vorbi; lueg, des dritte Wehe kummt schnell.
15 Un dr siebte Engel blost sini Päpere; un s erhebe sich großi Schtimme im Himmel, de sage: S sin de Lända vu d Welt unsares Herrn un vu sinem Chrischtus kumme, un na (er) wird regiere vu Ewigkeit zue Ewigkeit.
16 Un de vieräzwanzig Älteschte, de vor Gott uf ihre Throne hocke, flege ane uf ihr Visasch (Gsicht) un bäte Gott a
17 un sage: Mir danke dir, Herr, allmächtiga Gott, der dü bisch un der dü warsch, daß dü an di gnumme hesch di großi Macht un herrschesch!
18 Un de Velka sin zornig wore; un s isch kumme di Zorn (Wuet) un de Ziit, di Dote z richte un d Lohn z ge dinene Knecht, d Prophete un d Heilige un däne, de di Name firchte, d Kliene un d Greschte, un z vunichte, de d Erde vunichte.
19 Un dr Tempel Gottes im Himmel wird ufdoe, un d Lade vu sinem Packt (Abkumme) wird in sinem Tempel sichtbar; un s gschähe Blitze un Schtimme un Dunnda un Erdbebe un ä große Hagel.
1 Un s erschient ä großes Zeiche am Himmel: ä Wieb, mit d Sunne azogä, un dr Mond unda ihre Feß un uf ihrem Schädel ä Krone mit zwöelf Schterne.
2 Un sie war schwanga un brellt in Kindsnete un het großi Quale bis der uf d Welt kummt.
3 Un s erschient ä anderes Zeiche am Himmel, un lueg, ä große, rote Drache, der het siebä Kepf un zehn Herna un uf sinene Kepf siebä Krone,
4 un si Wedel (Schweif) fägt d dritte Deil vu d Schterne vum Himmel wäg un wirft sie uf d Erde. Un dr Drache kunnt vor des Wieb, de uf d Welt bringe soll, dmit da (er), wenn`s uf d Welt kumme dät, ihr Kind fräße kennt.
5 Un sie gebar ä Bue, Bebli, der alli Velka weide soll mit isernem Schtägä (Bängel). Un ihr Kind wird vufrachtet ( wägbrocht) zue Gott un sinem Thron.
6 Un des Wieb entfloh in d Wüschte, wo sie ä Platz het, gmacht vu Gott, daß sie dert z ässä gregt dusigzweihundatunsechzig Däg.
7 Un s gibt ä Kampf im Himmel: Michael un sini Engel kämpfte gege d Drache. Un dr Drache kämpfte un sini Engel,
8 un sie siegte nit, un ihr Platz wird nimi gfunde im Himmel.
9 Un s wird nusgworfe dr große Drache, di alte Schlange, de do heißt: Deufel un Sadan, der di ganz Welt vufihrt, un na (er) wird uf d Erde gworfe, un sini Engel wäre mit nem dohi gworfe.
10 Un i (ich) ha ghärt ä großi Schtimm, de sait im Himmel: Etze isch des Heil un d Kraft un des Rich unsares Gottes wore un d Macht vu sinem Chrischtus; denn dr Vukläga unsra Breda isch rüssgworfe, der sie vuklagt het Dag un Nacht vor unsrem Gott.
11 Un sie hän nen ibawunde (bsiegt) durch des Lammes Bloet un durch des Wort vu ihrem Ziigniss un hän ihr Läbä nit gliebt (leb ka), bis hi zum Dod.
12 Drum fräie äich, ihr Himmel un de drin huse! Mai aba dr Erde un däm Meer! Denn dr Deufel kummt zue äich nab un het ä große Zorn (Wuet) un weiß, daß sa (er) nur ä weng Ziit het.
13 Un als dr Drache sieht, daß sa (er) uf d Erde gworfe war, vufolgt da (er) s Wieb, de s Bebli uf d Welt brocht het.
14 Un s wäre däm Wieb zwei Fligel ge vum große Adlers, daß sie in d Wüschte flege ka an ihr Platz, wo sie z ässä gregä soll ä Ziit un zwei Ziite un ä halbi Ziit wiet vum Gsicht (Visasch) vu d Schlange.
15 Un de Schlange schuckt üs ihrem Rache Wassa üs we ä Schtrom hinda däm Wieb her, um sie z vusufe lo.
16 Aba d Erde hilft däm Wieb un doet ihr Mul (Gosch) uf un vuschlingt d Schtrom, den d Drache üsschpuckt üs sinem Rache.
17 Un dr Drache wird zornig iba`s Wieb un goht hi, z kämpfe gege de ibrige vu ihrem Gschlecht, de Gottes Gebote hebe un hän des Zignis Jesus.
18 Un na (er) kunnt an d Schtrand vum Meer.
1 Un i (ich) sieh ä Tier üs sem Meer schtiege, des het zehn Herna un siebä Kepf un uf sinene Herna zehn Krone un uf sinene Kepf läschter Name.
2 Un des Tier, des i (ich) gsäh ha, war glich nem Pantha un sini Feß we Bärefeß un si Rache we ä Löwerache. Un d Drache git nem sini Kraft un si Thron un großi Macht.
3 Un i (ich) sieh eina vu sinene Kepf, als wära arg vuwundet, un si argi Wunde wird heil. Un de ganzi Erde vuwundret sich sich iba des Tier,
4 un sie bäte d Drache a, wel la (er) däm Tier de Macht git, un bäte des Tier a un sage: Wer isch däm Tier glich, un wer ka mit nem kämpfe?
5 Un s wird nem ä Mul ge, z schwätze großi Sache un Läschterunge, un nem wird Macht ge, des z doe zweievierzig Monet lang.
6 Un s doet si Mul uf z Läschtere gege Gott, z läschtere si Name un si Hus un de im Himmel huse.
7 Un däm wird Macht ge, z kämpfe mit d Heilige un sie z ibawinde; un däm wird Macht ge iba alli Schtämm un Velka un Schproche un Natione.
8 Un alli, de uf Erde huse, bäte s a, dere Name nit vum Afang dr Welt a gschriebe schtehn in däm Läbänsbuech vum Lamm, des gschlachtet isch.
9 Het jemads Ohre, der soll härä!
10 Wenn jemads ins Gfängnis (Loch) soll, dann (dnoh) wird da (er) ins Gfängnis (Loch) kumme; wenn jemads mit däm Schwert umbrocht wäre soll, dann (dnoh) wird da (er) mit däm Schwert umbrocht wäre. Do isch Geduld un Glaube vu d Heilige!
11 Un i (ich) sieh ä zweites Tier ufschtiege üs d Erde; des het zwei Herna we ä Lamm un schwätzt we ä Drache.
12 Un s ebt alli Macht vum erschte Tier üs vor sinene Auge, un s macht, daß d Erde un de druf huse, des erschte Tier abäte (ahimmle), däm si argi Wunde heil wore isch.
13 Un s doet großi Zeiche, so daß ses au Fiir vum Himmel uf d Erde flege losst vor d Auge vu d Lit;
14 un s vufihrt, de uf d Erde huse, durch de Zeiche, de z doe nem Macht ge isch vor d Auge vum Tier; un sait däne, de uf d Erde huse, daß sie ä Bild mache solle däm Tier, des de Wunde vum Schwert het un lebändig wore isch.
15 Un s wird nem Macht ge, Geischt zue vuleihe däm Bild vum Tier, dmit des Bild vum Tier schwätzt un mache kann, daß alli, de des Bild vum Tier nit abäte, umbrocht wäre.
16 Un s macht, daß sie allisamt, de Kliene un Greschte, de Riche un Arme, de Fraie un Sklave, sich ä Zeiche mache an ihra rechte Hand odr a ihra Schtirn,
17 un daß nemads kaufe odr vukaufe ka, wenn na (er) nit des Zeiche het, nämlich d Name vum Tier odr de Zahl vu sinem Name.
18 Do isch Wisheit nedig! Wer Vuschtand het, der ibalegt sich de Zahl vum Tier; denn s isch de Zahl vumä Mensch, un sini Zahl isch sechshundatsechsunsechzig.
1 Un i (ich) sieh, un lueg, des Lamm schtoht uf fem Berg Zion un mit däm Hundatvierunvierzigdusig, de hän si Name un d Name vu sinem Vada (Babbe) uf ihra Schtirn gschriebe.
2 Un i (ich) ha ghärt ä Schtimm vum Himmel we de Schtimm vumä große Wassa un we de Schtimm vumä große Dunnda, un de Schtimm, de i (ich) ghärt ha, war we vu Harfeschpiela, de uf ihra Harfe schpiele.
3 Un sie singe ä näjes (naies) Led vor rem Thron un vor d vier Gschtalte un d Älteschte; un nemads ka des Led lerne üßa d Hundatvierunvierzigdusig, de kauft sin vu d Erde.
4 De sin's, de sich mit Wieba nit bfleckt hän, denn sie sin jungfräulich; de folge däm Lamm nohch, wohi`s goht. De sin kauft üs d Mensche als Erschtling fir Gott un s Lamm,
5 un in ihrem Mul (Gosch) wird kei Falsch gfunde; sie sin untadelig.
6 Un i (ich) sieh ä andere Engel flege midde durch d Himmel, der het ä ewiges Evangelium z vukündige däne, de uf Erde huse, ällei Natione un Schtämm un Schproche un Mensche.
7 Un na (er) sait mit großa Schtimm: Firchte Gott un gen nem d Ehri; denn de Schtund vu sinem Gricht isch kumme! Un bäte den a, der Himmel un Erde un Meer un d Wassaquelle gmacht het!
8 Un ä zweite Engel goht, der sait: Sie isch gfalle, sie isch gfalle, Babylon, de großi Schtadt; denn sie het mit däm Wi ihra Hurarai ällei Velka z trinke ge.
9 Un ä dritte Engel goht un sait mit großa Schtimm: Wenn jemads des Tier abätet un si Bild un nimmt des Zeiche an sini Schtirn odr an sini Hand,
10 der wird vum Wi vum Zorn (Wuet) Gottes trinke, der unvumischt igschenkt isch in d Kelch vu sinem Zorn (Wuet), un na (er) wird quält wäre mit Fiir un Schwefel vor d heilige Engel un vor rem Lamm.
11 Un dr Rauch vu ihra Qual wird ufschtiege vu Ewigkeit zue Ewigkeit; un sie hän keini Rueh Dag un Nacht, de des Tier abäte (ahimmle) un si Bild, un wer des Zeiche vu sinem Namen animmt.
12 Do isch Geduld vu d Heilige! Do sin, de do fescht hebe de Gebote Gottes un d Glaube an Jesus!
13 Un i (ich) ha ghärt ä Schtimm vum Himmel zue ma (mir) sage: Schrieb: Selig sin de Dote, de im Herrn schterbe vu etze a. Jo, sait dr Geischt, sie solle ruehe vu ihrem Abmehe; denn ihri Werke folge ne nohch.
14 Un i (ich) sieh, un lueg, ä wißi Wolke. Un uf dr Wolke hockt eina, der glich war nem Menschebue; der het ä goldeni Krone uf sinem Schädel un in sinere Hand ä scharfi Sichle.
15 Un ä andre Engel kummt üs sem Tempel un reft däm, der uf dr Wolke hockt, mit großa Schtimm zue: Holl di Sichle un ernt; denn d Ziit z ernte isch kumme, denn d Ernte vu d Erde isch rief wore.
16 Un der uf dr Wolke hockt, wirft sini Sichle an d Erde, un d Erde wird abgerntet.
17 Un ä andre Engel kummt üs sem Tempel im Himmel, der het ä scharfes Winzamessa.
18 Un ä andre Engel kummt vum Altar, der het Macht iba des Fiir un reft däm, der des scharfe Messa het, mit großa Schtimm zue: Holl di scharfes Winzamessa un schnied (herbscht) de Triebel am Wischtock vu d Erde, denn sini Bäre sin rief!
19 Un dr Engel het sich ufgmacht mit sinem Winzamessa zue d Erde un schnitt de Triebel am Wischtock vu d Erde ab un wirft sie in de großi Kelter vum Zorn (Wuet) Gottes.
20 Un de Kelter wird druße vor d Schtadt tramt, un des Bloet goht vu dr Kelter bis an de Zäume (Gschier) vu d Gäul (Pferde), dusigsechshundat Stadien wit.
1 Un i (ich) sieh ä andres Zeiche am Himmel, des war groß un wundabar: siebä Engel, de hän di letschte siebä Plage; denn mit dene isch d Zorn (Wuet) Gottes gmacht.
2 Un i (ich) sieh, un s war we ä gläsernes Meer, mit Fiir vumengt; un de d Sieg bhalte hän iba des Tier un si Bild un iba d Zahl vu sinem Name, de sin gschtande an däm gläserne Meer un hän Gottes Harfe
3 un singe des Led vum Moses, vum Knecht Gottes, un des Led vum Lamm: Groß un wundabar sin dini Werke, Herr, allmächtiga Gott! Grecht un wohr sin dini Wäg, dü Kenig dr Velka.
4 Wer soll di, Herr, nit firchte un di Name nit preise? Denn dü ällei bisch heilig! Jo, alli Velka wäre kumme un abäte (ahimmle) vor dir, denn dini Grechte Gricht sin bekannt wore.
5 Dnohch sieh i (ich): s wird ufdoe dr Tempel, d Schtiftshitte im Himmel,
6 un üs sem Tempel kumme siebä Engel, de de siebä Plage hän, azogä mit reine (sufare), hellem Leine un girtlet um d Bruscht mit goldene Girtel.
7 Un eina vu d vier Gschtalte git d siebä Engel siebä goldeni Schale voll vum Zorn (Wuet) Gottes, der do läbt vu Ewigkeit zue Ewigkeit.
8 Un d Tempel wird voll Rauch vu dr Herrlichkeit Gottes un vu sinere Kraft; un nemads ka in d Tempel go, bis de siebä Plage vu d siebä Engel fertig ware.
1 Un i (ich) ha ghärt ä großi Schtimm üs sem Tempel, de sait zue d siebä Engel: Gehn hi un geße üs de siebä Schale vum Zorn (Wuet) Gottes uf d Erde!
2 Un dr erschte goht hi un gißt sini Schale üs uf d Erde; un s entschtoht ä beses un schlimmes Gschwir an d Mensch, de des Zeiche vum Tier hän un de si Bild abäte.
3 Un dr zweite Engel gißt sini Schale üs ins Meer; un s wird zue Bloet we vu nem Dote, un alli lebändige Wäse im Meer schterbe.
4 Un dr dritte Engel gißt sini Schale üs in d Wassaflüß un in d Wassaquelle; un sie wäre zue Bloet.
5 Un i (ich) ha ghärt d Engel vu d Wassa sage: Grecht bisch dü, der dü bisch un der dü warsch, dü Heiliga, daß dü des Urdeil gsait hesch;
6 denn sie hän des Bloet vu d Heilige un vu d Prophete vuschittet, un Bloet hesch dü nene z trinke ge; sie sin's wert.
7 Un i (ich) ha ghärt d Altar sage: Jo, Herr, allmächtiga Gott, dini Gricht sin wohr un Grecht.
8 Un dr vierte Engel gißt sini Schale üs iba d Sunne; un s wird ihr Macht ge, d Mensch zue vubrenne mit Fiir.
9 Un de Lit wäre vubrennt vu d große Hitz un läschtere d Name Gottes, der Macht het iba de Plage, un bekehre (kehre nit um) sich nit, nem d Ehri z ge.
10 Un dr fünfte Engel gißt sini Schale üs uf d Thron vum Tier; un si Rich wird dunkel, un de Mensch vubisse ihri Zunge vor Schmerz
11 un läschtere Gott im Himmel wägä ihrem Schmerz un wägä ihre Gschwire un bekehre (kehre nit um) sich nit vu ihre Werke.
12 Un dr sechste Engel gißt sini Schale üs uf d große Schtrom Euphrat; un si Wassa trocknet üs, dmit dr Wäg gmacht fir wird d Kenige vum Ufgang vu d Sunne.
13 Un i (ich) sieh üs däm Rache vum Drache un üs däm Rache vum Tier un üs däm Mul (Gosch) vum falsche Prophet dräi dräckigi Geischta kumme, glich we Frösch;
14 s sin Geischta vu Deufel, de doen Zeiche un gehn üs zue d Kenige vu d ganze Welt, sie z vusammle zum Kampf am große Dag Gottes, vum Allmächtige. -
15 Lueg, i (ich) kummt we ä Deb. Selig isch, der do wacht un sini Kleida bwahrt, dmit da (er) nit nackt go mueß un ma sini Nackedei (Blöße) sieht. -
16 Un na (er) versammelte sie a ä Platz, der heißt uf hebräisch Harmagedon.
17 Un dr siebte Engel gißt sini Schale üs in d Luft; un s kummt ä großi Schtimm üs sem Tempel vum Thron, de sait: S isch gschähe!
18 Un gschähe sin Blitze un Schtimme un Dunnda, un s isch bassiert ä großes Erdbebe, we s noh ne gsi isch, sit Mensch uf Erde sin - ä Erdbebe, so groß.
19 Un üs dr große Schtadt wäre dräi Deil, un de Schtädt vu d Heide stirze i. Un Babylon, dr große, an de wird denkt vor Gott, daß ihr ge wäre dr Kelch mit däm Wi vu sinem grimmige Zorn (Wuet).
20 Un alli Insle sin vuschwunde, un d Berg wäre nimi gfunde.
21 Un ä große Hagel we Zentnaschwer flegt vum Himmel uf d Mensche; un de Mensche läschtere Gott wägä nem Hagels; denn de Plag isch arg groß.
1 Un s kummt eina vu d siebä Engel, de de siebä Schale ka hän, schwätzt mit ma (mir) un sait: Kumm, i (ich) will dir zeigä des Gricht iba de großi Hure, de an viele Wassa hockt,
2 mit der de Kenig uf d Erde Hurarai triebe hän; un de uf d Erde huse, sin bsofe wore vum Wi ihra Hurarai.
3 Un na (er) holt mi im Geischt in d Wüschte. Un i (ich) sieh ä Wieb uf fem scharlachrote Tier hocke, des war voll läschterliche Name un het siebä Kepf un zehn Herna.
4 Un des Wieb war azogä mit Purpur un Scharlach un gschmückt mit Gold un Edelschtei un Perle un het ä goldene Becha in dr Hand, voll vu d Greuel un Dreck ihra Hurarai,
5 un uf ihra Schtirn war gschriebe ä Name, ä Gheimnis: Des große Babylon, d Muetter vu d Hurarai un alli Greuel uf d Erde.
6 Un i (ich) sieh des Wieb, bsofe vum Bloet dr Heilige un vum Bloet dr Ziige Jesus. Un i (ich) vuwundret mi arg, als i (ich) sie aluegt.
7 Un dr Engel sait zue ma (mir): Wurum wundrsch dü di? Ich will dir sage des Gheimnis vum Wieb un vum Tier, des sie trait un siebä Kepf un zehn Herna het.
8 Des Tier, des dü gsähne hesch, isch gsi un isch etzed nit un wird wieda ufschtiege üs däm Abgrund un wird in d Vudammnis fahre. Un s wäre sich wundre, de uf d Erde huse, däre Name nit gschriebe schtehn im Boech vum Läbä vum Afang dr Welt a, wenn sie des Tier sähn, deß gsi isch un etzed nit isch un wieda si wird.
9 Do isch Sinn (Gmeht), zue däm Wisheit ghärt !
10 Fünf sin gfalle, eina isch do, dr andar isch noh nit kumme; un wenn na (er) kummt, mueß sa (er) ä kleini Ziit bliebe.
11 Un des Tier, des gsi isch un etzed nit isch, des isch dr achte un isch eina vu d siebä un fahrt in d Vudammnis.
12 Un de zehn Herna, de dü gsähne hesch, des sin zehn Kenig, de ihr Rich noh nit gregt hän; aba we Kenig wäre sie fir ä Schtund Macht gregä zsämme mit däm Tier.
13 De sin vu einäm Gmeht (Sinn) un gen ihri Kraft un Macht däm Tier.
14 De wäre gege s Lamm kämpfe, un des Lamm wird sie ibawinde, denn s isch dr Herr alla Herre un dr Kenig alla Kenig, un de mit nem sin, sin de Bruefene un Üserwählte un Gläubige.
15 Un na (er) sait zue ma (mir): De Wassa, de dü gsähne hesch, an däne de Hure hockt, sin Velka un Scharen un Natione un Schproche.
16 Un de zehn Herna, de dü gsähne hesch, un des Tier, de wäre de Hure hasse un wäre sie üsplindere un entblöße (Nackt üszeh) un wäre ihr Fleisch ässä un wäre sie mit Fiir vubrenne.
17 Denn Gott het's sene in ihr Herz ge, nohch sinem Sinn (Gmeht) z handle un vu einäm Gmeht (Sinn) si um ihr Rich däm Tier z ge, bis gmacht (erfillt) wäre alli Wort Gottes.
18 Un des Wieb, des dü gsähne hesch, isch de großi Schtadt, de d Herrschaft het iba de Kenig uf d Erde.
1 Dnohch sieh i (ich) ä andere Engel nabfahre vum Himmel, der het großi Macht, un d Erde wird aglaichtet vu sinem Glanz.
2 Un na (er) reft mit mächtiga Schtimm: Sie isch gfalle, sie isch gfalle, Babylon, di Große, un isch ä Hus dr Deufel wore un ä Gfängnis (Loch) vu ällei schlechte Geischta un ä Gfängnis (Loch) vu ällei schlechte Vegel un ä Gfängnis (Loch) vu ällei schlechte un vuhaßte Tiere.
3 Denn vum Zorn (Wuet) Wi ihra Hurarai hän alli Velka trunke, un de Kenig uf d Erde hän mit ihr Hurarai triebe, un d Kauflit uf d Erde sin rich wore vu ihrem große Ibafluss.
4 Un i (ich) ha ghärt ä andari Schtimm vum Himmel, de sait: Gehn üsä üs ihr, mi Volk, daß ihr nit teilhän an ihre Sinde un nigs abgrege vu ihre Plage!
5 Denn ihri Sinde gehn bis an d Himmel, un Gott denkt a ihri Schand (Frevel).
6 Vugelde (Heimzahle) ihr, we sie vugeldet (heimzahlt) het, un gen ihr zweifach zruck nohch ihre Werke! Un in d Kelch, in der sie äich igschenkt het, schenkt ihr zweifach i!
7 Weviel Herrlichkeit un Ibafluss sie ka het, soviel Qual un Leid schenkt ihr i! Denn sie sait in ihrem Herz: Ich thron do un bi ä Kenigin un bi kei Witwe, un Leid wär i (ich) nit säh.
8 Drum wäre ihri Plage a nem Dag kumme, Dod, Leid un Hunga, un mit Fiir wird sie vubrennt wäre; denn stark isch Gott dr Herr, der sie grichte het.
9 Un s wäre um sie hiile un klage de Kenig uf d Erde, de mit ihr rumghurt un praßt hän, wenn sie sähn wäre d Rauch vu ihrem Brand, in däm sie vubrennt.
10 Sie wäre fernab schtoh üs Angscht vor ihra Qual un schwätze: Mai, mai, dü großi Schtadt Babylon, dü schtarki Schtadt, in eina Schtund isch di Gricht kumme!
11 Un de Kauflit uf d Erde wäre hiile un Leid schleipfe um sie, wel ihri Ware nemads me kaufe wird:
12 Gold un Silba un Edelschtei un Perle un fienes Leine un Purpur un Seide un Scharlach un allaläi wohlriechende Helzer un allaläi Grät üs Elfebein un allaläi Grät üs wertvollem Holz un Erz un Ise un Marmor
13 un Zimt un Balsam un Räuchawerk un Myrrhe un Weihrauch un Wi un El un fienem Mehl un Weize un Viecha un Schof un Gäul (Pferde) un Kärre un Leiba (Ranze) un Seele vu Mensche.
14 Un des Obst, an däm di Seele Luscht het, isch dohi; un alles, was glänzend un herrlich war, isch fir di vulore, un ma wird s nimi finde.
15 De Kauflit, de durch d Handel mit ihr rich wore sin, wäre fernab schtoh üs Angscht vor ihra Qual, wäre hiile un klage:
16 Mai, mai, dü großi Schtadt, de azogä war mit fienem Leine un Purpur un Scharlach un gschmückt war mit Gold un Edelschtei un Perle,
17 denn in eina Schtund isch vuwüschtet solcha Richtum!
18 un brellä, als sie d Rauch vu ihrem Brand sähn: Wer isch d große Schtadt glich?
19 Un sie werfe Schtaub uf ihri Kepf un brellä, hiilä un klage: Mai, mai, dü großi Schtadt, vu derem Ibafluß rich wore sin alli, de Schiff uf fem Meer hän; denn in eina Schtund isch sie vuwüschtet!
20 Freue di iba sie, Himmel, un ihr Heilige un Aposchtel un Prophete! Denn Gott het sie grichtet um airetwillen.
21 Un ä schtarke Engel hebt ä Schtei (Wackes) uf, groß we ä Mihlischtei, wirft nen ins Meer un sait: So wird in nem Schturm nabgworfe de großi Schtadt Babylon un nimi gfunde wäre.
22 Un de Schtimm dr Sänga un Saiteschpiela, Flötenschpiela un Posaunepäpara soll nimi in dir ghärt wäre, un kei Handwerka irgendeines Handwerks soll me in dir gfunde wäre, un des Gräusch vu d Mihli soll nimi in dir ghärt wäre,
23 un des Lecht vu d Lampe soll nimi in dir laichte, un d Schtimm vum Bräutigam un dr Braut soll nimi in dir ghärt wäre. Denn dini Kauflit ware Fürschte uf d Erde, un durch di Zaubarai sin vufihrt worde alli Velka;
24 un des Bloet vu d Prophete un dr Heilige isch in ihr gfunde worde, un des Bloet alla dera, de uf d Erde umbrocht worde sin.
1 Dnohch ha i (ich) ebis ghärt we ä großi Schtimm vu einarä große Schar im Himmel, de sait: Halleluja! S Heil un d Herrlichkeit un d Kraft kähre unsarem Gott!
2 Denn wohr un Grecht sin sini Gricht, daß sa (er) de großi Hure vuurdeilt het, de d Erde mit ihra Hurarai vudorbe het, un het des Bloet vu sinene Knecht grächt, des ihri Händ (Pfode) vuschittet hän.
3 Un sie sage zum zweitenmol: Halleluja! Un ihr Rauch schtiegt uf in Ewigkeit.
4 Un de vieräzwanzig Älteschte un de vier Gschtalte flege ane un bäte Gott a, der uf fem Thron hockt, un sage: Amen, Halleluja!
5 Un ä Schtimm goht üs vum Thron: Lobt unseren Gott, alli sini Knecht un de nen firchte, klei un groß!
6 Un i (ich) ha ebis ghärt we ä Schtimm eina große Schar un we ä Schtimm großa Wassa un we ä Schtimm schtarka Dunnda, de sait: Halleluja! Denn dr Herr, unsa Gott, dr Allmächtige, het des Rich ignumme!
7 Len uns (us) fräie un frehlich si un nem d Ehri ge; denn d Hochziit vum Lamm isch kumme, un sini Braut het sich parrat gmacht.
8 Un s wird ihr ge, sich azdoe mit schenem reine (sufare) Leine. Des Leine aba isch d Grechtigkeit dr Heilige.
9 Un na (er) sait zue ma (mir): Schrieb: Selig sin, de zum Hochziitsässä vum Lamm bruefe sin. Un na (er) sait zue ma (mir): Des sin erliche (wori) Wort Gottes.
10 Un i (ich) flegt ane zue sinene Feß, um nen azbäte. Un na (er) sait zue ma (mir): Doe s nit! Ich bi di un dinene Breda Mitknecht, de des Zignis Jesus hän. Bät Gott a! Des Zignis Jesus aba isch d Geischt dr Wissagig.
11 Un i (ich) sieh d Himmel ufdoe; un lueg, ä wießes Ross (Gaul). Un der druf hockt, hieß: Treu un Gwiß, un na (er) richte un kämpft mit Grechtigkeit.
12 Un sini Auge sin we ä Fiirflamme, un uf sinem Schädel sin vieli Krone; un na (er) trait ä Name gschriebe, den nemads kennt als sa (er) selbscht.
13 Un na (er) war azogä mit nem Gwand (Häß), des mit Bloet tränkt war, un si Name isch: Des Wort Gottes.
14 Un nem goht des Heer vum Himmel uf wieße Gäul (Pferde, Ross)nohch, azogä mit wießa, reina (sufare) Leine.
15 Un üs sinem Mul (Gosch) goht ä scharfes Schwert, daß sa (er) dmit d Velka schlat; un na (er) wird sie regiere mit isernem Schtägä (Bängel); un na (er) trammt de Kelter, voll vum Wi vum grimmige Zorn (Wuet) Gottes, vum Allmächtige,
16 un trait ä Name gschriebe uf sinem Gwand (Häß) un uf vu sinere Hüfte (Siete): Kenig alla Kenig un Herr alla Herren.
17 Un i (ich) sieh ä Engel in d Sunne schtoh, un na (er) reft mit großa Schtimm ällei Vegel zue, de hoch am Himmel flege: Kummt, vusammelt äich zum große Ässe Gottes
18 un ässä des Fleisch vu d Kenig un d Hauptlit un des Fleisch vu d Starke un dr Gäul (Pferde, Ross) un vu däne, de druf hocke, un des Fleisch vu ällei Fraie un Sklave, dr Kliene un dr Greschte!
19 Un i (ich) sieh des Tier un d Kenig uf Erde un ihri Heere vusammelt, Kreg z fihre mit däm, der uf fem Gaul (Ross) hockt, un mit sinem Heer.
20 Un des Tier wird packt un mit nem dr falsche Prophet, der vor sinene Auge de Zeiche doe het, durch weli na (er) de vufihrt het, de des Zeiche vum Tier agnumme un des Bild vum Tier abäte hän Lebendig wäre de beidi in d fiirpfuhl gworfe, der mit Schwefel brennt.
21 Un de andere wäre erschla mit däm Schwert, des üs däm Mul (Gosch) vu däm goht, der uf fem Gaul (Ross) hockt. Un alli Vegel wäre satt vu ihrem Fleisch.
1 Un i (ich) sieh ä Engel vum Himmel rabfahre, der het d Schlissel zum Abgrund un ä großi Kette in sinere Hand.
2 Un na (er) packt d Drache, di alte Schlange, des isch dr Deufel un dr Sadan, un fesslet nen fir dusig Johr,
3 un wirft nen in d Abgrund un vuschleßt nen un het ä Siegel obe druf gmacht, dmit da (er) d Velka nimi vufihre soll, bis de dusig Johr ume wäre. Dnohch mueß sa (er) losglosse wäre ä kleini Ziit.
4 Un i (ich) sieh Throne, un sie hocke sich druf, un dene wird des Gricht ibage. Un i (ich) sieh de Seele dera, de köpft ware um des Ziigniss vu Jesus un um s Wort Gottes wille, un de nit abätet hän des Tier un si Bild un de si Zeiche nit agnumme hän an ihri Schtirn un uf ihra Hand; de wäre lebändig un regiere mit Chrischtus dusig Johr.
5 Di andere Dote aba wäre nit wieda lebändig, bis de dusig Johr um ware. Des isch di erschti Uferschtehig.
6 Selig isch der un heilig, der teilhet an dr erschte Uferschtehig. Iba de het dr zweite Dod keini Macht; sundern sie wäre Prieschter Gottes un Chrischti si un mit nem regiere dusig Johr.
7 Un wenn de dusig Johr um sin, wird dr Sadan losglosse wäre üs sinem Gfängnis (Loch)
8 un wird üszehe, zue vufihre de Velka an d vier Ende vu d Erde, Gog un Magog, um sie zum Kampf zue vusammle; dere Zahl isch we d Sand am Meer.
9 Un sie schtiege ruff uf d Ebeni vu d Erde un umzingle des Heerlaga vu d Heilige un di gliebte Schtadt. Un s flegt Fiir vum Himmel un gässä (vuzehrt) sie.
10 Un dr Deufel, der sie vufihrt het, wird gworfe in d Pfuhl vu Fiir un Schwefel, wo au des Tier un dr falsche Prophet ware; un sie wäre quält wäre Dag un Nacht, vu Ewigkeit zue Ewigkeit.
11 Un i (ich) sieh ä große, wieße Thron un der, der druf hockt; vor siner Gsicht (Visasch) haue ab d Erde un d Himmel, un s wird kei Platz fir sie gfunde.
12 Un i (ich) sieh di Dote, groß un klei, schtoh vor rem Thron, un Becha wäre ufdoe. Un ä andres Boech wird ufdoe, welches isch des Boech vum Läbä. Un di Dote wäre grichtet nohch däm, was in d Becha gschriebe schtoht, nohch ihre Werke.
13 Un des Meer git di Dote üsä, de drin ware, un dr Dod un si Rich gän di Dote üsä, de drin ware; un sie wäre grichtet, jeda nohch sinene Werke.
14 Un dr Dod un si Rich wäre gworfe in d Fiirpfuhl. Des isch dr zweite Dod: dr Fiirpfuhl.
15 Un wenn jemads nit gfunde wird gschriebe in däm Boech vum Läbä, der wird gworfe in d Fiirpfuhl.
1 Un i (ich) sieh ä näji (naii) Himmel un ä näji (naii) Erde; denn dr erschte Himmel un di erschte Erde sin vugange, un des Meer isch nimi.
2 Un i (ich) sieh di heilige Schtadt, des näji (naii) Jerusalem, vu Gott üs sem Himmel rabkumme, gmacht we ä gschmückte Bräut fir ihren Ma.
3 Un i (ich) ha ghärt ä großi Schtimm vum Thron her, de sait: Lueg do, d Hitte Gottes bi d Mensche! Un na (er) wird bi nene huse, un sie wäre si Volk si, un na (er) selbscht, Gott mit tene, wird ihr Gott si;
4 un Gott wird abwische alli Träne vu ihre Auge, un dr Dod wird nimi si, noh Leid noh Gschrei (Geblär) noh Schmerz wird me si; denn des Erschte isch vugange.
5 Un der uf fem Thron hockt, sait: Lueg, i (ich) mach alles näi! Un na (er) sait: Schrieb, denn de Wort sin wohr un gwiß!
6 Un na (er) sait zue ma (mir): S isch gschähe. Ich bi des A un des O, dr Afang un des End. Ich will däm Durschtige ge vu dr Quelle vum lebändige Wassa umsuscht.
7 Wer ibawindet, der wird alles ererben, un i (ich) wäre si Gott si, un na (er) wird mi Bue si.
8 De Fäige aba un Ungläubige un Frevla un Mörda un Unzüchtige un Zaubera un Götzediena un alli Vulogene, dere Deil wird in däm Pfuhl si, der mit Fiir un Schwefel brennt; des isch dr zweite Dod.
9 Un s kummt zue ma (mir) eina vu d siebä Engel, de de siebä Schale mit d letschte siebä Plage hän, un schwätzt mit ma (mir) un sait: Kumm, i (ich) will dir des Wieb zeigä, d Braut vum Lamm.
10 Un na (er) fihrt mi hi im Geischt uf ä große un hohe Berg un zeigt ma (mir) de heilige Schtadt Jerusalem nabkumme üs sem Himmel vu Gott,
11 de het d Herrlichkeit Gottes; ihr Lecht war glich däm allaedelschte Schtei (Wackes), nem Jaspis, klar we Kristall;
12 sie het ä großi un hohi Muche un het zwöelf Tore un uf d Tore zwöelf Engel un Name druf gschriebe, nämlich de Name vu d zwöelf Schtämm vu d Israelite:
13 vu Oschte dräi Tore, vu Norde dräi Tore, vu Süde dräi Tore, vu Weschte dräi Tore.
14 Un de Muche vu d Schtadt het zwöelf Grundschtei un uf dene de zwöelf Name vu d zwöelf Aposchtel vum Lamm.
15 Un der mit ma (mir) schwätzt, het ä Meßschtab (Zollschtock), ä goldenes Rohr, um de Schtadt z mese un ihri Tore un ihri Muche.
16 Un de Schtadt isch viereckig aglegt, un ihri Längi isch so groß we d Breiti. Un na (er) mäßt de Schtadt mit däm Rohr: zwöelfdusig Stadien. D Längi un d Breiti un d Hechi vu d Schtadt sin glich.
17 Un na (er) mäßt ihri Muche: hundatvierunvierzig Ellen nohch Menschemaß, des dr Engel baucht het.
18 Un ihri Muche war üs Jaspis un d Schtadt üs reinem (sufaren) Gold, glich reinem (sufaren) Glas.
19 Un d Grundschtei vu d Muche um de Schtadt ware gschmückt mit allaläi Edelschtei. Dr erschte Grundschtei war ä Jaspis, dr zweite ä Saphir, dr dritte ä Chalzedon, dr vierte ä Smaragd,
20 dr fünfte ä Sardonyx, dr sechste ä Sarder, dr siebte ä Chrysolith, dr achte ä Beryll, dr ninte ä Topas, dr zehnte ä Chrysopras, dr elfte ä Hyazinth, dr zwöelfte ä Amethyst.
21 Un de zwöelf Tore ware zwöelf Perle, jedes Dor war üs eina einzige Perle, un dr Marktplatz vu d Schtadt war üs reinem (sufaren) Gold we durchschienendes Glas.
22 Un i (ich) ha kei Tempel drin gsähne; denn dr Herr, dr allmächtige Gott, isch ihr Tempel, er un des Lamm.
23 Un de Schtadt bruuch kei Sunne noh d Mondes, daß sie ihr schiene; denn d Herrlichkeit Gottes laichtet fir sie, un ihr Lecht isch des Lamm.
24 Un d Velka wäre wandle in ihrem Lecht; un de Kenig uf d Erde wäre ihri Herrlichkeit in sie bringe.
25 Un ihri Tore wäre nit vuschlosse am Däg; denn do wird kei Nacht si.
26 Un ma wird de Pracht un d Richtum vu d Velka in sie bringe.
27 Un nigs Dreckiges wird inekumme un keina, der Greuel doet un Lege (Schwindle), sundern ällei, de gschriebe schtehn in däm Läbänsboech vum Lamm.
1 Un na (er) zeigt ma (mir) ä Schtrom lebändiges Wassa, klar we Kristall, der üsgoht vum Thron Gottes un vum Lamm;
2 midde uf fem Platz un uf beidi Siete vum Schtrom Baim vum Läbä, de hän zwöelfmol Fricht, jede Monet bringe sie ihri Frucht, un de Blätta vu d Baim diene zue d Heilig (Gsundheit) vu d Velka.
3 Un s wird nigs Vufluechtes me si. Un dr Thron Gottes un vum Lamm wird in dr Schtadt si, un sini Knecht wäre nem diene
4 un si Gsicht (Visasch) aluege, un si Name wird an ihra Schtirn si.
5 Un s wird kei Nacht me si, un sie bruche kei Lecht au nit Lecht vu d Sunne; denn Gott dr Herr wird sie alaichte, un sie wäre regiere vu Ewigkeit zue Ewigkeit.
6 Un na (er) sait zue ma (mir): De Wort sin gwiß un wohr; un dr Herr, dr Gott vum Geischt vu d Prophete, het si Engel gschickt, sinene Knecht zeigä, was bald gschähe mueß.
7 Lueg, i (ich) kummt bald. Selig isch, der de Wort vu d Wissagig in däm Boech bwahrt.
8 Un i (ich), Johannes, bi s, der des ghärt un gsähne het. Un als ich's ghärt un gsähne ha, fleg i (ich) ane, um azbäte zue d Feß vum Engel, der ma (mir) des zeige het.
9 Un na (er) sait zue ma (mir): Doe s nit! Denn i (ich) bi di Mitknecht un dr Mitknecht dina Breda, dr Prophete, un dera, de bwahre de Wort vu däm Boech. Bät Gott a!
10 Un na (er) sait zue ma (mir): Vusiegle nit de Wort vu d Wissagig in däm Boech; denn de Ziit isch nohch!
11 Wer Beses doet, der doet wietahi Beses, un wer dreckig isch, dr isch wietahi dreckig; aba wer Grecht isch, der ebt wietahi Grechtigkeit, un wer heilig isch, der isch wietahi heilig.
12 Lueg, i (ich) kumm bald un mi Lohn mit ma (mir), jedem z ge, we sini Werke sin.
13 Ich bi des A un des O, dr Erschte un dr Letschte, dr Afang un des End.
14 Selig sin, de ihri Kleida wäsche, daß sie teilhän an däm Baum vum Läbä un zue d Tore inegehn in d Schtadt.
15 Druße sin de Hund un de Zaubera un di Unzüchtige un de Mörda un de Götzediena un alli, de s Lege liebe un den.
16 Ich, Jesus, ha mi Engel gschickt, äich des z beziige fir d Gmeinde. Ich bi d Wurzle un des Gschlecht David, dr helle Morgeschtern.
17 Un dr Geischt un d Braut sage: Kumm! Un wer s härt, der sait: Kumm! Un wer durschtig isch, der kummt; un wer do will, der nihmt des Wassa vum Läbä umsuscht.
18 Ich beziig alle, de do häre de Wort vu d Wissagig in däm Boech: Wenn jemads ebis dzuedoet, so wird Gott nem de Plage zuefege lo, de in däm Boech gschriebe schtehn.
19 Un wenn jemads ebis wägnimmt vu d Wort vum Boech vu d Wissagig, so wird Gott nem si Adeil wägnähme am Baum vum Läbä un a dr heilige Schtadt, vu däne in däm Boech gschriebe schtehn.
20 Des sait, der des beziigt: Sowieso (Jo), i (ich) kumm bald. - Amen, jo,
21 D Gnade vum Herrn Jesus isch mit alle!