1

1 Am Afang vum Evangelium vu Jesus Chrischtus, vum Herr-Gott sinem Bue,

2we s bi de Prophete stoht: lueg, i (ich) schick mi Knecht vor da her, der macht di Wäg.

3 S isch ä Schtimme vu nem Prediga in d Wüeschde: richtet d Wäg vum Herr, macht sini Wägli richtig!

4 Johannes isch in d Wüschde gsi, er het dauft un predigt, ma soll sich zue dr Buße daufe lo, das ma d Sindevugebig kregt.

5 S ganze Jüdische Land isch zue nem üsä gange, au de vu Jerusalem un hän sich alli im Jordan daufe lo un hän ihri Sinde gsaid.

6 Johannes het ä Häß (Kleid) üs Kamelhoor un ä läderne Girtel agha, er het Heigumper un wildä Hunig gässe.

7 Er het predigt un gsaid, s kund eina nooch ma (mir), der isch stärker als i (ich); i (ich) bi nit wert, das i (ich) mich vor rem buck un sini Schuehreme ufbind.

8 Ich dauf äich mit Wassa; aber der doet äich mit däm Heiligä Geischt daufe.

9 S isch de Ziit ku, wo Jesus vu Galiläa vu Nazareth ku isch un het sich vum Johannes im Jordan daufe lo.

10 Drno isch Jesus üs sem Wassa gschdiegä un het gsäh, we sich dr Himmel ufdoe het un d Geischt we ne Duebe uf nen abeku isch.

11 Un ä Schtimmä isch vum Himmel ku: Dü bisch mi gliebte Bue, wägä dir ha i viel freud.

12 Un gli het nen d Geischt in d Wüschde gjagt.

13 Do isch scha vierzig Dag lang gsi, un dr Sadan het nen vusoecht, un na isch bi d wildä Tiere gsi, un d Engel hän nem dent.

14 Wo Johannes gfange gsi isch, isch Jesus uf Galiläa ku un het s Evangelium vum Rich Gottes predigt un het gsaid:

15 D Ziit isch z end, un s Rich Gottes isch kummä. Den Buße un glaube an´s Evangelium!

16 Wo Jesus am Galiläische Meer rumglaufe isch, het da dr Simon un däm si Broeder, dr Andreas gsähnä; sie hän ihri Netz ins Wassa gworfe, wel sie Fischa ware.

17 Do het Jesus zue nene gsaid: Kummä mit ma (mir), i (ich) mach üs äich Menschefischa!

18 Gli hän sie ihri Netz liege lo un sin mit nem gange.

19 Wo na dann (dnoh) ä weng gege gange isch, het da d Jakobus, im Zebedäus si Bue, un däm si Broeder, d Johannes gsaeh; sie hän im Schiff d Netz gflickt, un gli het da sie gruefä.

20 Sie hän d Vadr Zebedäus mit d Helfa im Schiff glo un sin mit Jesus gange.

21 Dann (Dnoh) sin sie uf Kapernaum gange, un gli isch scha am Sabbat in d Synagoge un het glehrt.

22 Alli hän sich iba sini Lehr arg gwunderet, wel la ganz gwaltig predigt het, nit so we d Schriftglehrte.

23 In dr Synagoge isch ä Mensch gsi, der isch vu nem usuebere Geischt bsesse gsi, der het brellt

24 un gsaid: Halt, was hän ma (mir) mit dir zdoe, Jesus vu Nazaret? Bisch dü kumme um uns (us) z vuderbe. Ich kenn di: Dr Heilige Gottes.

25 Un Jesus het nem droht un gsaid: Bisch ruhig un fahr üsä vu däm!

26 Do het nen dr Geischt hin un her grisse un het lüt brellt un isch vu nem üsgfahre.

27 Do hän sich alli gwunderet un hän änander gfrogt un gsaid: Was isch des fir ä neui lehr? Er bfliehlt mit Gwalt de usuebere Geischter un sie folg nem.

28 Im ganze galiläische Land het ma vu nem gschwätzt.

29 Un Drno sin sie üs d Synagoge üsegange un mit nem Jakobus un Johannes ins Hus vum Simon un Andreas ku.

30 Im Simon si Schiegamueter het Feber gha un sie hän nem s gsaid.

31 Er isch zue n ere gange, het sie an dr Hand gnu un ufgrichtet, uns (us) Feber isch wäg gange; drno het sie däne s Ässä ge.

32 Z obe, wo d Sunne untergange isch, hän sie vieli Kranki un Bsesseni zue nem brocht.

33 Un de ganzi Stadt het sich vor d Dire vusammelt.

34 Er het vieläne ghulfe, wo vuschiedeni Krankete gha hän, er het vieli Deufel üstriebe, de hän aba nit sage derfe, das se nen kenne

35 Am Morge, wo s noh dunkel gsi isch, isch Jesus ufgstande un üsegange an ä Schtell, wo na älleinig gsi isch un het dert bätet. er

36 Petrus un de, wo bi nem gsi sin, sin nem nochgange.

37 Wo se nen gfunde hän, hän se zue nem gsaid: Alli soeche di.

38 Er het ne aba als Antwort ge: Len uns (us) in de andere Schtädt go, wel i (ich) au dert predige; denn wägä däm bin i kumme.

39 Er het in d Synagoge in ganz Galiläa predigt un het vieli besi Geischter üstriebe.

40 Do isch ä Üssätzige zue nem ku, der isch vor nem anegniet un het gsaid: Wenn dü wilsch, kasch dü mich gsund mache.

41 Jesus het Mitleid mit nem gha, het si Hand üsgstreckt, het nen agrirt un gsaid: Ich will´s mache: bi sufer!

42 Un wo na des so gsaid het, isch dr Üssatz gli vu nem weck gange, un dr Ma isch gsund gsi.

43 Jesus het nen bedrot un het nen furtgschickt

44 un zue nem gsaid: lueg zue, das dü keinem dvu ebis saisch: sondern gang un zeig di däm Prieschter un opfre fir dini Xundheit, des was Moses vuordnet het, dähne zum zigniss.

45 Wo dr Ma aba furtgange isch, het da (er) ällei dvu vuzellt, un de Gschicht isch ibaall vuzellt wore; dorum het Jesus vu etzed a nimmi am Dag in d Schtadt go kenne; er isch drusse gsi an neme insame Eckli, un de sin zue nem ku vu ällei Ecke un Ende.

2

1 Ä baar Däg schpeta ischa wieder uf Kapernaum gange, un s het sich rum gschbroche, das sa im Hus gsi isch.

2 Un bal hän sich vieli vusammlet, das sie kei Platz me gha hän, au nit drusse vor dr Dire, un na (er) het ne s Wort vukündet.

3 Do sin ä baar Männa ku, de hän ä Gichtbrichige brocht, z viert hän se nen trait.

4 Un wel sie vu lütter Lit nit hän kenne zue nem ku, hän sie s Dach abdeckt un hän s Bett mit nem Kranke abäglo.

5 Wo Jesus ihr Glaubä gsähne het, het da zuem Gichtbrichige gsait: Mi Bue, dini Sinde sin da vugäbe.

6 S sin aba ä baar Schriftglehrti do gsässe, de hän in ihrem Herz dengt:

7 We ka der Mensch so Gott läschtere? Numme Gott ka Sinde vugeh.

8 Un Jesus het im Geischt gli gmerkt, was de denge un het zue nene gsait: Was denge ihr so ebbis in äirem Herz?

9 Was isch lichda zue däm Gichtbrichige sagä: Dir sin dini Sinde vugäbe, odr zue sagä: Schtand uf, nimm di Bett un lauf?

10 Uf das sa aba wisse d, das de Menschebue Vollmacht het, zue vugäbe de Sinde uf dr Erde - het da zuem Gichtbrichige gsait:

11 Ich sag da, schtand uf, nimm di Bett un gang Heim!

12 Un gli ischa ufgstandä, het si Bett gnu un isch üsä gange, das alli sich vuwunderet hän; sie hän Gott globt un hän gsait: So ebbis hämma noh ne gsähne.

13 Jesus isch wieda üsä gange an dr See, un vieli Lit sin zue nem ku, un na het sie glehrt.

14 Wo Jesus witergange isch, het da dr Levi, im Alphäus si Bue, am Zoll hocke gsäh un het nem gsait: Kumm mit ma (mir). Un dr Levi isch ufgstande un isch mit nem gange.

15 Un s isch basiert, das sa in däm sinem Hus bim Ässä gsi isch, do sin vieli Zöllna un Sinda zue nem un zue sinene Jinger gsässä s sin nähmlich vieli gsi, de imma nohchgloffe sin.

16 Wo d Schriftglehrti un d Pharisäer gsähne hän, das Jesus mit dä Zöllna un Sinda ißt, hän sie d Jinger gfrogt: Wurum ißt un trinkt da mit d Zöllna un Sinda?

17 Wo Jesus des ghärt het, het da zue nene gsait: Di Schtarkä bruche kei Dokta, nur di Kranke. Ich bin kumme d Sinda z röfe un nit di Grechte.

18 Im Johannes sini Jinger un de vu dä Pharisäer hän viel gfaschtet; un s sin ä baar ku un hän zuem Jesus gsait: Wurum faschte im Johannes sini Jinger un de vu dä Pharisäer, un dini Jinger nit?

19 Do het Jesus zue nene gsait: we kenne de Hochzitlit faschte, wenn d Bräutigam bi nene isch? Solang d Bräutigam bi nene isch, kenne si nit faschte.

20 S wird aba de Ziit ku, das d Bräutigam vu nene weggnu wird, dann (dnoh) dehn si faschte.

21 keiner flickt ä Labbä vu nem näji (naii) Duch uf ä altä Rock; denn d näji (naii) Labbä rißt doch vum altä, un d Riß wird greßer.

22 Un keiner nimmt jungä Wi in alti Schlich; sunscht vurißt d jungä Wi d Schlich, un d Wi kummt um mit samt d Schlich. aba ma doet jungä Wi in naii Schlich.

23 Un s isch basiert, das sa am Sabbat durch d Ährefelda gloffe isch, un sini Jinger hän unterwägs agfange Ähre abzrisse.

24 24 Do hän d Pharisäer zue nem gsait: Lueg doch, was dini Jinger am Sabbat dehn, des isch doch nit recht?

25 Jesus het ne zuer Antwort ge: hän ihr net glähse, was Davit dü het, als sa in Not war un na het hunga ka mit däne, de bi nem ware:

26 We na ins Hus Gottes gange isch um de Ziit vum Hoheprieschter Abjathars un gässe het vu d Schaubrot, de nemand essä derf we d Prieschter, un na gib si au dä, de bi nem ware?

27 Un na het witer gsait: D Sabbat isch fir d Mensch gmacht un nit d Mensch fir d Sabbat.

28 28 So isch d Mensche Bue d Herr au iba d Sabbat

3

1 Jesus isch wieda in d Synagoge gange. Do isch ä Mensch gsi mit nere glähmte Hand.

2 Un si hän ufpasst, oba de Ma au am Sabbat heile doet, das si nen het vuklage kenne.

3 Jesus het zue däm Ma mit dr glähmte Hand gsait: kumm vor!

4 Dann (Dnoh) het da d Lit gfrogt: Soll ma am Sabbat Guetes dü odr Beses, s Läbä neh odr geh? Si sin aba alli schtill gsi.

5 Un na het si nohchänander agluegt un na isch trurig gsi wägä ihrem härte Herz un het zue däm Ma gsait: Schtreck dini Hand uns (us)! Der het si usgschtreckt, un d Hand isch gsund gsi wie di andri.

6 Un d Pharisäer sin üsä gange mit de Herodianer un hän gli ibalegt, we si Jesus umbinge kenne

7 Un Jesus isch vuschwunde mit sinene Jinger an dr See; un s isch ä großi Lit im nochgange vu Galiläa un Judäa

8 un vu Jerusalem, un üs Idumäa un vu de andere Sitä vum Jordan, un üs dr Gegend vu Tyrus un Sidon sin d Lit ku in Große Schare, wel si vu sinene Wunda ghört hän.

9 Jesus het sine Jinger gsait, si soll ne Boot parat halte, das d Lit nen nit so arg dränge dehn.

10 Er het nämlich vieli vu nene gheilt, drum hän sich alli, wo mit nem Lide plogt gsi sin, um en dränkt, das si nen agrihre kennte.

11 Un wenn nen di uns (us)übere Geischter gsäh hän, sin si vor nem uf d Knie gflogä, si hän brellt un gsait: Dü bisch im Herr-Gott si Bue.

12 Er het ene bfohle keinem vu nem zvuzelle.

13 Dann (Dnoh) ischa uf ä Berg gschtiegä un het alli de, wo na het welle, zue sich gröfe, un de sin zue nem ku.

14 Un na het zwöelf bschtimmt, de na au Aposchtel bnennt het, das si bi nem si soll un das sa si rüsschickt zum predige

15 un das si Macht hän, di bese Geischter ustribe.

16 Un na setzt de Zwöelf i un git däm Simon de Name Petrus;

17 Jakobus, de Bue vum Zebedäus, un Johannes, de Bröder vum Jakobus, un git däm de Namen Boanerges, des heißt: Dunnerbuebe;

18 witer: Andreas un Philippus un Bartholomäus un Matthäus un Thomas un Jakobus, de Bue vum Alphäus, un Thaddus un Simon Kananäus

19 un Judas Iskariot, der nen vurode het.

20 Un na isch in ä Hus gange. Un do sin vieli Lit kumme, so das si nimmi ässe hän kenne.

21 Un als d Familie s ghört het, hän si sich aufgmacht un hänen festhalte welle; denn si hän gsait: Er isch Vuruckt.

22 D Schriftgelehrti aba, de vu Jerusalem abe ku sin, hän gsait: Er het dr Deufel, un: na tribt di bese Geischter mit nem Oberschte uns (us).

23 Jesus aba reft si zämme un sait zü nene in Glichnissen: We kann dr Sadan d Satan ustribe?

24 Wenn ä Rich mit sich selba ueis isch, kas nit bschdo.

25 Un wenn ä Hus mit sich selba ueins wird, kas nit bschdo.

26 Schdot dr Sadan gege sich selba uf un isch mit sich selba ueins, so ka na nit bschtdo, sundern s isch uns (us) mit däm.

27 Keina ka aba in s Hus vum Schtarke ibreche un sini Sache schtäle, wenn na nit zvor d Schtarke fesselt; erscht dann (dnoh) ka na si Hus usraube.

28 Gib obacht, i (ich) sag äich: Alli Sinde weerdä d Menschekinda vugeh, au d Läschterunge, soviel si au läschtere d;

29 wer aba d heilige Geischt läschtert, der het keini Vugebig fir Immer un Ewig, sundern isch ewig sini Sinde schuldig.

30 Denn si hän gsait: Na het ä uns (us)übere Geischt.

31 Un s isch si Muetter un sini Brüeder ku un schten druße, un hän eber zue nem ine gschickt un hän nen refä lo.

32 Un Lit hocke umen rum . Un si sage zue nem: Lueg, di Muetter un dini Brüeder un dini Schweschtere druße froge nohch dir.

33 Un na sait tene: Wer isch mi Muetter un mini Brüeder?

34 Un na luegt um sich rum uf de, de um nen im Kreis gsäße sin, un sait: Luege, des isch mi Muetter un des sin mini Brüeder!

35 Wer aba Gottes Willä doet, isch mi Brüeder un mi Schweschter un mi Muetter.

4

1 Un na het wieda agfange, am See z lehre. Un s het sich vusammelt ä ganz großi Lit bi nem, so daß sa in ä Boot schtige het meße, des im Wassa glege isch; do hockt da ane, un alli Lit schten uf fem Land bim See.

2 Un na lehrt sie viel in Glichnisse; un in sinere Predigt sait da zue nene:

3 Here zue! gen obacht, s isch ä mol ä Säma uns (us) gange zum säe.

4 Un s isch bariert, während da gsät het, daß manches uf d Wäg gfloge isch; do sin d Vegel kumme un freße's uf.

5 manches flegt uf schteinige Bode, wo s nit viel Dreck het, un goht bald uf, wel s aba kei defi Erde het.

6 Wo dann (dnoh) d Sunne ufgange isch, vuwelkt s, un wel s keini Wurzle het, vudorrt s.

7 Un manches flegt under d Dorne, un d Dorne wachse hoch un vuschtickte's, un s het kei Frucht brocht.

8 Un menges flegt uf guetes Land, got uf un wachst un het Frucht brocht, un menges het drißigfach un menges sechzigfach un menges hundartfach.

9 Un na sait Wer Ohre het zum härä, der soll härä!

10 Un als sa älleinig war, frogte nen, de um en ware, samt d Zwölf, nach d Glichniss.

11 Un na sait zue nene: Äi (ich) isch s Geheimnis vum Rich Gottes gib; däne aba drauße widerfahrt s ällei in Glichnisse,

12 dmit sie s mit d Augen sähn un doch nit erkenne, un mit herende Ohren härä un doch nit vuschtoh d, dmit sie sich nit au noh bekehre un nene vgeh wird.

13 Un na sait zue nene: Vuschtehn ihr des Glichnis nit, we wenn ihr dann (dnoh) de andere alli vuschtoh?

14 Dr Säma sajt s Wort.

15 Des aba sin de uf fem Wäg: wenn s Wort gsät wird un sie s ghärt hän, kummt sofort dr Sadan un nimmt s Wort wäg, des in sie gsät worde isch.

16 Genauso au de, bi dene uf schteingem Bode gsät isch: wenn sie s Wort ghärt hän, nähmä sie s gli mit Fräid (Freud) uf,

17 aba sie hän keini Wurzle in sich, sundern sin wacklig; wenn s Not odr Vufolgig um s Wort wägä gib, so flege sie gli ab.

18 Un die andere sin de, bi dene under d Dorne gsät isch: die härä s Wort,

19 un d Sorge dr Welt un dr betrug vum Richt wede un d Luscht nach ällei andere kummt ine un vuschtickt s Wort, un s bliebt kei Frucht.

20 De do aba sin's, bi dene uf em guete Acka gsät isch: de härä s Wort un nehme's a un bringe Frucht, mengi drißigfach un menge sechzigfach un menge hundartfach.

21 Un na sait zue nene: Zindet ma ä Lecht a, um s under d Scheffel odr under d Bank zschtelle? äneweg nit, sundern um s uf d Laichta zschtelle.

22 Denn s isch nigs vuborge, des nit bekannt were soll, un isch nigs geheim, des nit an de Dag kumme soll.

23 Wer Ohre het um zhere, der soll härä!

24 Un na sait zue nene: Lueg zue, was sa härä! Mit däm Maß wo na meße d, doet ma äich au mese, un ma doet äich noh druf.

25 Denn wer do het, däm wird gegäbe; un wer nit het, däm wird ma au des nähmä, was sa het.

26 Un na sait: Mit dm Rich Gottes isch s so, we wenn ä Mensch Some ufs Land wirft

27 un schloft un ufschtoht, Nacht un Dag; un d Same goht uf un wachst - na weiß nit, we.

28 Denn vu selba bringt d Acka d Frucht, zerscht d Halm, dnoh d Ähr, dnoh d volle Weizä in dr Ähre.

29 Wenn sie aba d Frucht brocht het, so schickt da bal d Sichle ane; denn d Ernte isch do.

30 Un na sait: Mit was welle ma s Rich Gottes vugliche, un durch welli Glichnis welle ma s abbilde?

31 S isch we ä Senfkorn: wenn s gsät wird ufs Land, so isch's des kleinschte under ällei Samenkerner uf d Erde;

32 un wenn s gsät isch, so goht s uf un wird greßa als ällei Krut un tribt großi Zwig, so daß d Vegel under rem Himmel under sinem Schatte wohne kenne.

33 Un durch vieli solchi Glichniss sait da ne s Wort so, we sie s zum härä fir s guet war.

34 Un ohni Glichniss schwätzt da nit zue nene; aba wenn sie alleinig ware, erklaert da sinene Jinger ällei genau.

35 Un am Obend am gliche Dag sait da zue nene: Len uns (us) überifahre.

36 Un sie len d Lit goh un nähmä nen mit, we na im Boot war, un s ware noh anderi Boot bi nem.

37 Un s kummt ä großä Windwirbel, un d Wellä hän ins Boot gschlage, so daß ses Boot scho voll worde isch.

38 Un na war hine im Boot un het gschlofe uf fenem Kissi. Un sie weckte nen uf un sage zue nem: Meischta, frogsch dü nit dnohch, daß ma umkomme?

39 Un na schtodt uf un bedroht d Wind un sait zum Meer: Rueig un schwig! Un dr Wind härt uf, un s isch ä großi Schtili.

40 Un na sait zue nene: Was sin na d so angschthase? Hen na d noh kei Glaube?

41 De aba firchte sich noh ärger un sage undre einander: Wer isch der? Au d Wind un s Meer sin nem hörig!

5

1 Un sie kumme ans andre Ufa vum See in d Gegend vu dä Gerasena.

2 Un als sa uns (us) sem Boot kunnt, lauft däm bald vu d Gräba her ä Mensch entgegä mit nem unsubere Geischt,

3 der het sini Wohnunig in d Grabhehlene. Un keina het d binde kenne, au nit mit Kettene;

4 denn na war vieli mol mit Fessle un Kettene gbunde worde un het d Kettene vurisse un d Fessle vurieben; un keina het d kenne bändige.

5 Un na war alliziit, Dag un Nacht, in d Grabhehlene un uf fem Berg, brellt rum un schlat sich selba mit Schtei (Wackes).

6 Als sa aba Jesus sieht vu wiidem, lauft da ane un flegt vor rem ane

7 un brellt lut: Was willsch dü vu ma (mir), Jesus, dü Bue Gottes, vum Allahechschte? Ich bschwer di bi Gott: Quäl mi nit! a

8 Denn na het zue nem gsait: Fahr uns (us), dü unsubere Geischt, vu däm Mensch!

9 Un na frogt d: We heißesch dü? Un na sait: Legion heiß i (ich); denn ma (mir) sin vieli.

10 Un na bittet Jesus arg, daß sa sie nit uns (us) dr Gegend vutribt.

11 s ware aba dert an däm Berg ä großi Herd Säue uf dr Weid.

12 Un d unsubere Geischta bite ne un sage: Loß uns (us) in de Säue fahre!

13 Un na willigt i. Do fahre de unsubere Geischta uns (us) un sin in d Säue gfahre, un d Herd Säue schtirme d Schtich abe in d See, ungfähr zweidausig, un sie sin alli vusoffe im See.

14 Un d Säuehirde sin gflohe un vuzelle des in dr Schtadt un uf fem Land. Un d Lit gen üse, um zluege, was basiert isch,

15 un kumme zue Jesus un sähn d Bsessene, we na dositzt, azogä un normal, sele, der de Legion unsufere Geischta gha het; un sie firchte sich.

16 Un de s gsehne hän, vuzehle ne, was mit däm Bsessene gscheh isch, un des vu d Säue.

17 Un sie fange a un bitte Jesus, üs ihra Gegent fortzgoh.

18 Un als sa in s Boot trete isch, bittet d d Bsessene, daß sa bi nem bliebe darf.

19 Aba na loßt d nit , sundern sait zue nem: Gang heim in di Hus zue Dinene un sag gene, weli großi Tat dir dr Herr gmacht het un we na dir gnädig gsi isch.

20 Un na got un fangt a, in d Zehn Schtädt uszruefe, welchi großi Wohldat Jesus fir nen gmacht het; un jeder ma het sich vuwundert .

21 Un als Jesus wieda überigfahre isch mit däm Boot, vusammle sich ä großi Schar bi nem, un na war am See.

22 Do kummt eina vu de Vorschteha dr Synagoge, na heißt Jaïrus. Un als sa Jesus gsäh het, flegt da rem vor Dfeß

23 un bittet d arg un sait: Mi Döchterli liet in Schterbe; kumm doch un leg dini Händ (Pfode) uf sie, dmit sie gesund wird un lebt.

24 Un na got mit däm ane.Un s goht däm ä großi Schar, un sie dränge nen.

25 Un do war ä Wieb, de het d Bloetfluß sit zwöelf Johr

26 un het viel glitte vu viele Dokta un all ihr Guet dofir ufgwendet; un s het dare nit ghulfe, sundern s war noh schlimma mit dere wore.

27 Als de vu Jesus ghärt het, kummt sie in dr Schar vu hine ane un berihrten an sinem Gwand (Häß).

28 Denn sie sait sich: Wenn i (ich) nur sini Kleida arihre kennt, so wer i gsund.

29 Un sofort schtopt de Quelle vu ihrem Bloet, un sie spir s am Leib, daß sie vu ihra Plag gheilt gsi isch.

30 Un Jesus het gschpirt an sich selba, daß Kraft vu nem usgange war, un drillt sich um in dr Schar un sait: Wer het mini Gleida berihrt?

31 Un sini Jinger sage zue nem: Dü sihsch, daß di de Schar drängt, un frogsch: Wer het mi brihrt?

32 Un na luegt sich um nohch dere, de des gmacht het.

33 De Wieb aba firchtet sich un het zitteret, denn sie het gwißt, was sa re gscheh isch; sie kummt un flegt vor rem ane un sait däm die ganz Wohrhet.

34 Er aba sait zue nere: Mi Töchterle, di Glaube het di gsund gmacht; gang im Friede un bi gsund vu dinere Plag!

35 Als sa noh so schwätzt, kumme ä baar uns (us) sem Hus vum Vorschteher vu d Synagoge un sage: Di Töchterle isch gschtorbe; was bmehsch dü witer d Meischta?

36 Jesus aba hets mit aghert,* was gsait wore isch, un sait zue nem Vorschteher: Fircht di nit, glaub nur! (*S ka au ibasetzt werde: "Jesus aba hets ibahert... ".)

37 Un na losch keine mit ne goh als Petrus un Jakobus un Johannes, d Brueda vum Jakobus.

38 Un sie kumme in des Hus vum Vorschteher, un na sieht des Durchänander, un we arg sie hiele un gjomeret hän.

39 Un na goht ine un sait zue nene: Was brele un hiele na so? Des Kind isch nit gschtorbe, sundern s schloft nur.

40 Un sie vulachte nen. Er aba trieb sie alli üsä un nihm mit sich d Vata vum Kind un d Muetter un de bi nem ware, un goht ine, wo s Kind gläge isch,

41 un nihmt s Kind bi dr Hand un sait zue nem: Talita kum! - des heißt ibasetzt: Maidele, i (ich) sag da, schtand uf!

42 Un sofort schtoht des Maidele uf un goht umenanda; s war aba erscht zwöelf Johr alt. Un sie sin ganz arg vuschrocke.

43 Un na vubiedet de fescht, daß ses nemats wiss darf, un sait, sie soll re ebbis zässe ge.

6

1 Un na isch vu dert wäg gange un kummt in sini Vatarschtadt, un sini Jinger folg nem nohch.

2 Un als dr Sabbat kummt, fangt da a, zlähre in d Synagoge. Un vieli, de zueghert hän, wundere sich un sage: Wuher het da des? Un was isch des fir ä Schleui, de nem ge wore isch? Un solch mächtige Tade, de durch sini Hände gscheh sin?

3 Isch scha nit dr Zimmerma, Marias Bue, un dr Broeder vum Jakobus un Joses un Judas un Simon? Sin nit au sini Schweschtere do bi uns (us)? Un sie ärgere sich an nem.

4 Jesus aba sait zue nene: ä Prophet gilt nemeds weniga als in sinem Vataland un bi sinene Vuwandte un in sinem Hus.

5 Un na het kei Tat dert doe kene, außa daß sa wenige Kranke d Händ (Pfode) ufglegt het un sie gheilt het.

6 Un na wundret sich iba ihre Unglaube. Un na isch reium gange in d Derfer un het sie glehrt.

7 Un na reft sini Zwölf zue sich un fangt a, sie uszsende imma zwei un zwei, un gib tene Macht iba die usubere Geischter

8 un gebitet ne, nigs mitznehme uf fem Wäg als ällei ä Schtock, kei Brot, kei Dasche, kei Geld im Girtel,

9 wohl aba Latsche, un nit zwei Hemdä azszieh.

10 Un na sait zue nene: Wo na in ä Hus gehn d, do bliebe, bis sa vu dert witerziehn.

11 Un wo ma äich nit ufnimmt un nit härt, do gehn üsä un schittle d Schtaub vu äire Feß däne zum Ziignis gege sie.

12 Un sie sin uszoge un hän predigt, ma soll Buße doe,

13 un triebe vieli besi Geischter uns (us) un salbte vieli Kranki mit El un hän sie gsund gmacht.

14 Un s kummt däm Kenig Herodes z Ohre; denn dr Name Jesus war scho bekannt. Un d Lit hän gsait: Johannes dr Däufer isch vu d Dote ufgschtande; drum doet da solchi Sache.

15 Mengi aba sage: Er isch de Elia; anderi aba: Er isch ä Prophet we alli Prophete.

16 Als ses aba Herodes ghärt het, spricht da: S isch Johannes, d ni kepft ha, der isch ufgschtande.

17 Denn Herodes, het usgsandt un Johannes gfange ne lo un ins Gfängnis (Loch) gworfe wägä dr Herodias wege, d Wieb vu sinem Broeder Philippus; denn na het sie ghirotet.

18 Johannes het nämlich zuem Herodes gsait: S isch nit recht, daß dü d Wieb vu dinem Broeder hesch.

19 Herodias aba het d vufolgt un welle nen umbringe un hets nit kenne.

20 Denn Herodes het sich vor Johannes gfirchtet, wel la gwißt het, daß sa ä fromme un heilige Ma war, un het d in Gwahrsam glo; un wenn nan ghärt het, isch scha arg unruehig wore; doch ghärt het dan gern.

21 Un s isch ä Dag ku, als dr Herodes an sinem Geburtsdag ä Fescht ge het fir sine Große un d Oberschte un d Vornehmschte vu Galiläa.

22 Do kummt d Tochta vun d Herodias ine un tanzt un s gfelt däm Herodes un däne, de mit am Tisch gsäße sin. Do sait d Kenig zue däm Maidle: Bitt vu ma (mir), was dü willsch, i (ich) will dir's ge.

23 Un na schwert ihre mit Eid: Was dü vu ma (mir) bittsch, will i (ich) dir´s ge, bis zur d Helfti vu minem Kenigrich.

24 Un sie isch üsä gange un frogt ihri Muetter: Was soll nen bitte? De sait: D Kopf vum Johannes.

25 Do goht sie gli zue nem ine, bittet d un sait: Ich will, daß dü ma (mir), etze gli uf ner Schale, d Kopf vum Johannes gisch.

26 Un d Kenig isch arg drürig worde. Doch wege sinem Eid un dene, de mit am Disch gsäße sin, het da sie nit welle zruckwiese.

27 Un gli het dr Kenig d Henker hi gschickt un bfehl geh, d Kopf vum Johannes herzbringe. Der got hi un köpft d im Gfängnis (Loch)

28 un bringt si Kopf her uf färe Schale un hets däm Maidle ge, un s Maidle hets sinere Muetter ge.

29 Un als des sini Jinger ghärt hän, sin sie kumme un nähmä si Leichnam un hän nen in ä Grab glegt.

30 Un d Aposchtel kumme bi Jesus zsämme un vuzelle nem ällei, was sie gmacht un glehrt hän.

31 Un na sait zue nene: Gehn ihr älleinig an ä insame Platz un ruehe äich ä weng uns (us). Denn s ware vieli, de kumme un gange sin, un sie hän nit Ziit genoeg ka um z Ässä.

32 Un sie sin in nem mä Boot an ä insame Platz gfahre fir sich ällei.

33 Un ma het sie wegfahre gsäh, un vieli hän sichs gmerkt un sin nene nohch glofe, uns (us) ällei Schtädt, derthi un sinene zvor ku.

34 Un Jesus stigt uns (us) un sieht de großi Schar; un s jammerten wägä ne, denn sie ware we Schof, de kei Hirte hän. Un na fangt ä langi Predigt a.

35 Als dann (dnoh) d Dag schier zend war, träte sini Jinger zue nem un sage: S isch wescht do, un d Dag isch schier zend;

36 loß sie go, dmit sie in d Hef un Derfa (Käffa) ringsum go känne un sich Brot kaufe känne.

37 Er aba gib dene zantwort un sait: Gen ihr ne zässe! Un sie sage zue nem: Solle wir anego un fir zweihundart Silbagrosche Brot kaufe un nene zässe ge?

38 Er aba sait zue nene: Weviel Brot hän na? Gehn ane un luege nohch! Un als sie gluegt hän, sage sie: Fünf Brot un zwei Fisch.

39 Un na sait dene, daß sie sich alli lagere soll, dischwis, uf s grene Gras.

40 Un sie setze sich ane, in Gripple zhundart un zfünfzig.

41 Un na het de fünf Brot gnu un de zwei Fisch un het ufä zum Himmel gluegt, het dankt un bricht d Brot un gib sie d Jinger, dmit sie unda dene usdeilt werde, un de zwei Fisch deilt da unda sie alli.

42 Un sie hän alli gässe un sin satt wore.

43 Un sie hän d Brocke uf gsammlet, zwöelf Kerb voll, un vu d Fisch.

44 Un de de de Brot gässe hän, ware fünfdusend Ma.

45 Un gli trib da sini Jinger, in s Boot zschtige un sie soll vor rem ibaifahre nach Betsaida, bis sa d Lit go lo het.

46 Un als sa sie furtgschickt het, isch scha uf d Berg gange, um z bete.

47 Un am Obend war s Boot mide uf fem See un Jesus uf fem Land älleinig.

48 Un na sieht, daß sie sich abplogte bim Roedere, denn d Wind isch gege sie gsi. Um d vierti Nachtwache kummt da zue nene un got uf fem See un will an nene vubigo.

49 Un als sie nen sähn uf fem See laufe, hän sie gmeint, s wär ä Gschpenscht, un brelle lut;

50 denn sie hän nen alleinig gsähne un sin vuschroke. Aba gli schwätzt da mit dene un sait zue nene: Sin gtroscht, i (ich) bin's; firchte äich nit!

51 un got zue nene ins Boot, un d Wind het sich glegt. Un sie sin arg vuschreckt;

52 denn sie ware nit schlauer gworden obwohl dr Brot wägä, sundern ihr Herz war vuhärtet.

53 Un als sie ibaigfahre ware ans Land, kumme sie nach Genezareth un lege a.

54 Un als sie uns (us) sem Boot gschtiege ware, erkenne nen d Lit gli

55 un sin im ganze Land ume glofe un fange a, di Kranke uf Tragene ibaall derthi z schleipfe, wo sie ghärt hän, daß sa war.

56 Un wo na in Derfa (Käffa), Schtädt un Hef inegange isch, do hän sie di Kranke uf fen Markt glegt un bite nen, daß de au nur d Zipfel vu sinem Gwand (Häß) brihre derfte; un alli, de nen brihrt hän, sin gsund worde.

7

1 Un s vusammle sich bi nem d Pharisäer un ä baar vu d Schriftglehrte, de üs Jerusalem gkumme ware.

2 Un sie sähn ä baar vu sinene Jinger mit dreckige, des heißt: d Händ (Pfode) ware nit gwäsche, s Brot ässe gsähne.

3 Denn d Pharisäer un alli Jude ässe nigs, wenn sie nit d Händ (Pfode) mit na Hand voll Wassa gwäsche hän, un halte so d Vorschrifte vu de Älteschte;

4 un wenn sie vum Markt kumme, ässe sie nit, wenn sie sich nit gwäsche hän. Un s gib vieli andari Sache, de sie z halte agnumme hän, we: Trinkbecha un Krueg un dr Kessel un Bänk z wäsche.

5 Do froge nen d Pharisäer un Schriftglehrte: Wurum läbä dini Jinger nit nach d Vorschrifte vu de Älteschte, sundern ässe s Brot mit dreckige Händ (Pfode)?

6 Er aba sait zue nene: We gnau het vu äich Lumpä Jesaja gwaissagt, we gschriebe stoht (Jesaja 29,13): "Des Volk ehrt mich mit d Lippe; aba s Herz isch fern vu ma (mir).

7 Vugäblich diene sie ma (mir), wel sie lähre solchi Lähre, de nigs sin als Menschegbot."

8 Ihr vuloße Gottes Gbot un halte d Mensche Vorschrifte.

9 Un na sait zue nene: We gnau d na Gottes Gbot ufhebe, dmit da äiri Vorschrifte ufrichte käne!

10 Denn Moses het gsait (2. Mose 20,12; 21,17): "Dü sollsch di Vada (Babbe) un dini Muetter ehre", un: "Wer Vada (Babbe) odr Muetter flöcht, sela soll schterbe."

11 Ihr aba lähret: Wenn eina zö sinem Vada (Babbe) odr d Muetter sait: Korban - des heißt: Opfagabe des isch´s, was dir vu ma (mir) zöschtoht -,

12 so lehn ihr nen nigs me doe fir si Vada (Babbe) odr sini Muetter

13 un hebe so Gottes Wort uf durch äiri Vorschrifte, de na ibalieferet hän; un so mache na viel.

14 Un na reft d Lit wieda zue sich un sait zue nene: Here ma (mir) alli mol zue un begrife's was i mein!

15

16 S gib nigs, was vu uße in d Mensch inegoht, des sen dreckig mache kennt; sundern was uns (us) sem Mensch usekummt, des isch's, was d Mensch dreckig macht.

17 Un als sa vu d Lit ins Hus kummt, frogten nen sini Jinger nochem Glichnis.

18 Un na sait zue nene: Sin na denn au so dumm? Merge na nit, daß ällei, was vu uße in d Mensch inegoht, nen nit dreckig mache ka?

19 Denn s goht nit in si Herz, sundern in d Buch, un kummt rus in d Gruebe. Dmit het da ällei Ässä fir sufa erklährt.

20 Un na sait: Was uns (us) sem Mensch usekummt, des macht d Mensch dreckig;

21 denn vu inne, uns (us) sem Herz dr Mensch, kumme rus besi Gedanke, Huchä, Schtäle, Morde,

22 Ehebreche, Habgier, Bosheit, Arglischt, Usschweifig, Mißgunst, Läschtere, Schtolz, Dummheide.

23 Alli de bese Sache kumme vu inne rus un mache d Mensch dreckig.

24 Un na schtod uf un goht vu dert i d Gegennt vu Tyrus. Dert isch scha in ä Hus gange des het da nemeds wisse lo un het doch nit vuborge bliebe kenne,

25 sundern gli härt ä Wieb vu nem, dere ihr Döchterli het ä dreckige Geischt gha. Un sie kummt un flegt ane zue sinene Feße

26 - de Wieb war aba ä Griechin uns (us) Syrophönizien - un bitet d, daß sa d bese Geischt vu nere ustribe döht.

27 Jesus aba sait zue nere: Loß zerscht d Kinda satt werde; s isch nit recht, daß ma d Kinda s Brot wegnihmt un wirft s vor d Hund.

28 Sie sait aba zue nem: Ja, Herr; aba doch fressen d Hündle under rem Disch vu d Brosame vu de Kinda.

29 Un na sait zue nere: Wäge däm Wort gang ane, d bese Geischt isch vu dinere Dochta usgfahre.

30 Un sie goht heim in ihr Hus un findet s Kind uf fem Bett liege, un d bese Geischt war usgfahre.

31 Un als sa wieda furtgange isch uns (us) d Gegent vu Tyrus, kummt da durch Sidon ans Galiläische Meer, mitte in Gegent vu d Zehn Schtädt.

32 Un sie bringe zue nem eina, der daub un schtumm war, un bitte nen, daß sa d Hand uf nen legt.

33 Un na nihmt nen uns (us) dr Lit uf d site un legt nem d Finga in d Ohre un na brihrt si Zungä mit Spucke un

34 luegt ufe zum Himmel un seifzt un sait zue nem: Hefata!, des heißt: Dö di uf!

35 Un sofort d sich sini Ohre uf, un d Fessle vu sinere Zunge lese sich uf, un na schwätzt guet.

36 Un na gbitet dene, sie soll's nemeds sage. Um so me na's aba vubote het, um so me hän sie s usplauderet.

37 Un sie wundere sich iba d Maße un hän gsait: Er het ällei guet gmacht; die Daube heren un die Schtumme schwätzen wieda.

8

1 In sellare Ziit, wo vieli Mensche do ware un sie nigs z ässe gha hän, reft Jesus d Jinger zue sich un sait zue nene:

2 Ich ha mittleid mit dene, denn sie hän scho dräi Tag bi ma (mir) usghalte un sie hän nigs z ässe.

3 Un wenn i (ich) sie hungrig heimgoh loße dö, werde sie uf fem Wäg not leide; denn ä baar sin vu wit wäg gkumme.

4 Sini Jinger sage nem: We kann sie eina do in d Wüschte mit Brot satt mache?

5 Un na het sie gfrogt: Weviel Brot hän na? Sie sage: Siebä.

6 Un na bfielt däm Volk, sich uf d Bode z setze. Un na nimmt de siebä Brot, dankt un brich sie un git sie sinene Jingern, dmit sie se usdeile, un sie deile sie under s Volk uns (us).

7 Un sie hän au noh ä baar Fisch gha, un na dankt nochmol un losch au de usdeile.

8 De äße aba un sin satt wore un sammle dann (dnoh) die ibrige Brocke uf, siebä Kerb voll.

9 Un s ware etwa vierdusig; un na losch sie go.

10 Un dno schtieg da in s Boot mit sinene Jinger un kummt in d Gegend vu Dalmanuta.

11 Do kumme d Pharisäer üse un fange a, mit nem z schtritä, vusöche nen un fulange vu nem ä Wunda vum Himmel.

12 Un na süfzget in sinem Geischt un sait: Was forderet doch des Gschlecht ä Wunda? Gwiß, i (ich) sags äich: S wird däm Gschlecht kei Wunda ge werde!

13 Un na lost sie schto un schtigt wieda in s Boot un fahrt ibai.

14 Sie hän vugesse, Brot mitzneh, un hän nur ei Brot im Boot.

15 Un na gbitet ne un sait: luege daß sa äich vor rem Surdeig vu d Pharisäer un vor rem Surdeig vum Herodes in acht nähmä.

16 Un sie denke hin un her, wel sie kei Brot hän.

17 Jesus merkt des un sait zue nene: Was kimmere ihr äich drum, daß sa kei Brot hän? Vuschtehn na noh nit, un begrife na noh nigs? Hen na noh imma ä herts Herz in äich?

18 Hen Auge un sähn nigs, un hän Ohre un härä nigs? un vugesse:

19 als i (ich) de fünf Brot broche ha fir de fünfdusig, wevieli Kerb voll Brocke hän na dert ufgsammlet? Do sage sie: Zwölf.

20 Un dert wo i (ich) de siebä broche han fir de vierdusig, weviel Kerb voll Brocke hän na dert ufgsammlet? Sie sage: Siebä.

21 Un na sait zue nene: Begrife na des nit?

22 Un sie kumme nach Betsaida. Un sie bringe zue nem ä Blinde un na bittet d, daß sa nen arihre döt.

23 Un Jesus nihmt d Blinde bi dr Hand un fihrt d üsä vor s Dorf (Kaff), döt Schpugi uf sini Auge, legt sini Händ (Pfode) uf fen un frogt d: Siehsch dü ebis?

24 Un na luegt hoch un sait: Ich sieh d Mensch, we Baium umelaufe.

25 Dno legt da nochmol d Händ (Pfode) uf sini Auge. Dann (Dnoh) het da ditlich gsähne un isch wieda zruckbrocht worde, als sa ällei scharf sähne het kenne.

26 Un Jesus schickt ten heim un sait: Gang nit ine in s Dorf (Kaff)!

27 Un Jesus isch fort gange mit sinene Jingern in d Derfa (Käffa) bi Cäsarea Philippi. Un uf fem Wäg frogt da sini Jinger un sait zue nene: Wer sage d Lit, daß i (ich) bin?

28 Sie dän nem zantwort: ä baar sage, dü bisch Johannes dr Däufer; anderi sage, dü bisch Elia; un wieda anderi, dü bisch eina vu d Propheten.

29 Un na frogt sie: Ihr aba, was sage ihr, wer i (ich) bin? Do sait Petrus zue nem: Dü bisch dr Chrischtus!

30 Un na gebitet dene, daß sie nemads dvu sage soll.

31 Un na fangt a, sie z lehre: Dr Menschebue möß viel leide un vuworfe werde vu d Älteschte un Hoheprieschter un Schriftglehrte un umbrocht werde un nohch dräi Dag wieda ufschtoh vu d Dode.

32 Un na schwätzt des fräi un offe. Un Petrus nihmt d uf dsite un fangt a, nem z wehre.

33 Jesus aba wändet sich ume, luegt sini Jinger a un droht däm Petrus un het zue nem gsait: Gang wäg vu ma (mir), Sadan! denn dü meinsch nit, was vu Gott isch, sundern was Mensche d.

34 Un na reft Lit samt sinene Jinger zue sich un sait zue nene: Wer ma (mir) nohchfolge will, der vulaignet sich selba un nihmt si Kriz uf un goht ma (mir) nohch.

35 Denn wer si Läbä bhalte will, der wird's vuliere; un wer si Läbä vuliert wägä ma (mir) un wägä nem Evangelium, der wird's ha.

36 Denn was hilft s däm Mensch, wenn na die ganz Welt gwinne dät un nähm a sinere Seele Schade?

37 Denn was ka d Mensch ge, wumit da sini Seele uslese ka?

38 Wer sich aba wägä ma (mir) un minem Wort schämt under däm abtrinnige un sindige Gschlecht, wägä däm wird sich au d Menschebue schäme, wenn na kumme wird in dr Herrlichkeit vu sinem Vada (Babbe) mit d heilige Engel.

9

1 Un na sait zue nene: Gwiß, i (ich) sag äich: S schtehn ä baar do, de währe d Dod nit schmecke, bis sie s Rich Gottes kumme sähn mit Graft.

2 Un nach sexs Dag nihmt Jesus d Petrus, Jakobus un Johannes mit sich un fihrt sie uf ä hohe Berg, nur de älleinig. Un na wird vor rene vuklärt;

3 un sini Kleida sin hell wore un arg wiß, we sie kei Bleicha uf d Welt so wiß mache ka.

4 Un s erschint tene Elia mit däm Moses, un sie schwätze mit Jesus.

5 Un Petrus fangt a un sait zue Jesus: Rabbi (Meischda), do isch´s fir uns (us) guet tzsi. Mir wen dräi Hittene bäue, dir eini, Moses eini un nem Elia eini.

6 Er het aba nit gwißt, was sa schwätzt; denn sie ware ganz vuschtert.

7 Un s isch ä Wolke ku, de sie ibaschattet het. Un ä Schtimm isch üs d Wolke ku: Des isch mi gliebte Bue; uf d na härä soll!

8 Un uf eimol, als sie um sich luege, sähn sie nemads me bi sich we Jesus alleinig.

9 Als sie aba vum Berg abegange sin, vubitet Jesus dene, daß sie nemadem sage soll, was sie gsähne hän, bis dr Menschebue ufgschtande isch vu d Dote.

10 Un sie bhalte des Wort un hän sich änanda gfrogt: Was isch des, ufschtoh vu d Dote?

11 Un sie froge nen un sage: Sage nit die Schriftglehrte, daß zvor Elia kumme möß?

12 Er aba sait zue nene: Elia soll scho zvor kumme un ällei wieder zrechtbringe. Un wo schtoht dann (dnoh) gschriebe vum Menschebue, daß sa viel leide möß un vuachtet wird?

13 Aba i (ich) sag äich: Elia isch scho gkumme, un sie hän nem adö, was sie hän welle, we vu nem gschriebe schtoht.

14 Un sie kumme zue d Jinger un sähn ä großi Schar um sie rum un d Schriftglehrte, d mit tene schtritte.

15 Un we sie nen sähn, vuschrecke alli, laufe na un greße nen.

16 Un na frogt sie: Was schtritte na mit dene?

17 Eina aba uns (us) d Schar het gsait: Meischda, i (ich) ha mi Bue herbrocht zue dir, der het ä schtumme Geischt.

18 Un wenn nan vuwischt, rißt da ren rum; un na het Schüm vor rem Mul un knirscht mit de Zähn un wird gstief. Un i (ich) ha mit dinene Jingern gschwätzt, daß sie nen ustribe soll, un sie hän´s nit kenne.

19 Er aba sait dene: O ihr ungläubiges Gschlecht, we lang soll i (ich) noh bi äich si? We lang soll i (ich) äich dulde? Bringe nen her zue ma (mir)!

20 Un sie bringe nen zue nem. Un gli, als d Geischt Jesus gsäh het, rißt dann (dnoh) um. Un na flegt uf d Bode, wälzt sich ume un het Schum vor rem Mul.

21 Un Jesus frogt si Vada (Babbe): We lang isch des so, daß sem des basiert? Er sait: Vu Kind uf.

22 Un me (oft) het dan ins Fir odr ins Wassa gworfe, daß sa ren umbringt. Wenn dü aba ebis kannsch, so ha erbarme mit uns (us) un hilf uns (us)!

23 Jesus aba sait zue nem: Due saisch: Wenn dü kasch - alli Sache sin meglich däm, der do glaubt.

24 gli brellt d Vada (Babbe) vum Kind: Ich glaub; hilf minem Uglaube!

25 Als Jesus sieht, da ses Volk dezue laufe döt, droht da däm uns (us)übere Geischt un sait zue nem: Due stume un daube Geischt, i (ich) bfiel da: Fahr vu nem uns (us) un fahr nimmi in nen ine!

26 Do brellt da un rißt d arg un fahrt uns (us). Un des Beble isch do gläge we dot, so daß d Schar gsait het: Er isch dot.

27 Jesus aba nimmt d bi dr Hand un hebt d uf, un na isch ufgschtrande.

28 Un als sa heimkume war, frogen nen sini Jinger fir sich alleinig: Wurum hän ma (mir) nen nit ustribe kenne.

29 Un na sait: De Art kann durch nigs usfahre als durch Bäte.

30 Un sie sin vu dert wäg gange un zen durch Galiläa; un na het nit welle, daß ses eba weiss.

31 Denn na het sini Jinger glehrt un zue nene gsait: D Menschebue wird ibage werde in d Hände vu d Mensche, un sie werde nen umbringe; un wenn na umbrocht wore isch, so wird da nach dräi Dag ufschtoh.

32 De aba vuschten des Wort nit un firchte sich, nen z froge.

33 Un sie kumme nach Kapernaum. Un als sie dheim ware, frogt da sie: Was hän na uf fem Wäg vuhandlet?

34 Sie aba hän gschwige; denn sie hän uf fem Wäg mitdenander vuhandlet, wer d Greschte isch.

35 Un na setzt sich ane un reft de Zwölf un sait zue nene: Wenn eina d Erschte si will, der soll d Letschte si vu ällei un jedem Diena.

36 Un na nihmt ä Kind, schtellt s midde unda sie un herzt s un sait zue nene:

37 Wer so ä Kind in minem Name ufnimmt, der nimmt mich uf; un wer mich ufnimmt, der nimmt nit mich uf, sundern dän, der mich gschickt het.

38 Johannes sait zue nem: Meischda, ma (mir) hän eine gsäh, der tribt besi Geischter in dinem Namen uns (us), un ma (mir) hän sem vubote, wel la uns (us) nit nachgfolgt isch.

39 Jesus aba sait: Ihr sollt's sem nit vubiete. Denn nemands, der ä Wunda doet in minem Namen, ka so bald iebel vu ma (mir) schwätze.

40 Denn wer nit gege uns (us) isch, der isch fir uns (us).

41 Denn wer äich ei Becha Wassa z trinke gib deswäge, wel la Chrischtus agheret, gwiß, i (ich) sags äich: S wird däm nit uvugolte bliebe.

42 Un wer einem vu däne Kline, de an mich glaube, zum Abfall vufihrt, fir d wär s bessa, daß sem ä Mihlischtei an d Hals ghängt wird un na ins Meer gworfe wird.

43

44 Wenn dich aba di Hand zum Abfall vufihrt, so schla sie ab! S isch bessa fir dich, daß da vukrippelt ins Lebe (Lieba) inegohsch, als daß da zwei Händ (Pfode) hesch un fahrsch in d Hell, ins Fir, des ne üsgoht.

45

46 Wenn dich di Fueß zum Abfall vufihrt, so hauen ab! S isch bessa fir dich, daß dü lahm zum Lebe (Lieba) inegohsch, als daß dü zwei Feß hesch un wirsch in d Hell gworfe.

47 Wenn dich dini Auge zum Abfall vufihre, so wirf sie vu da! S isch bessa fir dich, daß dü blind in d Rich Gottes gohsch, als daß dü zwei Augen hesch un wirsch in d Hell gworfe,

48 wo ihr Wurm nit schtirbt un s Fir nit üsgoht.

49 Denn jeda wird mit Fir gsalze werde. a

50 Salz isch guet; wenn aba s Salz nimmi salzt, we wird ma's wirze? Ihr soll Salz bi äich ha un hän Friede underänanda!

10

1 Un na macht sich uf un kummt vu dert ins Gebiet vu Judäa gegeiba vum Jordan. Aba wieda lauft s Volk in Schare bi nem zämme, un we s sini Gwohnet war, het da sie abamols glehrt.

2 Un d Pharisäer trete zue nem un hän nen gfrogt, ob ä Ma sich schide lo derf vu sinere Wieb; un sie hän nen vusöcht dmit.

3 Er aba git tene zantwort: Was het äich Moses gsait?

4 Sie hän gsait: Moses het zöglo, ä Scheidebref z schribe un sich z schide.

5 Jesus aba sait zue nene: Wägä airer Herzens Härti wägä het da äich des Gbot gschribe;

6 aba vum Afang a (vu dr Schepfig) het Gott sie gschaffe als Ma un Wib.

7 Drum wird ä Ma si Vada (Babbe) un si Muetter vulo un wird sinem Wib ahänge,

8 un de zwei wäre ei Fleisch si. So sin sie dann (dnoh) aba nimmi zwei, sundern ei Fleisch.

9 Was aba Gott zämmegfirt het, des soll d Mensch nit schide.

10 Un däheim froge nen abamols sini Jinger dnohch.

11 Un na sait zue nene: Wer sich schidet vu sinere Wieb un hirotet ä anderi, der bricht ihrä gegeiba d Ehe;

12 un wenn sich ä Wieb schidet vu ihrem Ma un hirotet ä anderä, bricht sie ihri Ehe.

13 Un sie hän Kinda zue nem brocht, dmit da sie arihrt. D Jinger aba brelle sie a.

14 Als ses aba Jesus sieht, wird da bes un sait zue nene: Len doch de Kinda zue ma (mir) ku un wehre ne nit; denn dähne ghärt s Rich Gottes.

15 Gwiß, i (ich) sag äich: Wer s Rich Gottes nit animmt we ä Kind, der wird nit inekumme.

16 Un Jesus herzt sie un legt dene d Händ (Pfode) uf un segnet sie.

17 Un als sa sich uf d Wäg gmacht het, lauft eina her, kniet vor rem ane un frogt d: Guete Meischda, was soll i (ich) dö, dmit i (ich) s ewige Läbä erb?

18 Aba Jesus sait zue nem: Was heißesch dü mich guet? Nemads isch guet als we Gott allei.

19 Dü kennsch Gbot: "Dü sollsch keine umbringe; dü sollsch nit ehebreche; dü sollsch nit schtähle; dü sollsch nit falsches Ziignis ge; dü sollsch nemads üsraube; ehre Vada (Babbe) un Muetter."

20 Er aba sait zue nem: Meischda, des ha i (ich) ällei ghalte vu klei uf.

21 Un Jesus sieht d a un het d megä un het zue nem gsait: Ei´s fehlt da noh. Gang hi, vukauf ällei, was da hesch, un git's d Arme, so wirsch dü ä Schatz im Himmel ha, un kumm un folg ma (mir) nohch!

22 Er aba isch bes wore iba des Wort un trurig dvu gange; denn na het viel ka.

23 Un Jesus luegt um sich un sait zue sinene Jinger: We schwer kumme die Riche in s Rich Gottes !

24 D Jinger aba sin vuschrocke iba sini Wort. Aba Jesus het d ne gantwortete un gsait zue nene: Lebie Kinda, we schwer ist's, ins Rich Gottes z kumme!

25 S isch lichter, daß ä Kamel durch s Nodelöhr goht, als daß ä Riche ins Rich Gottes kummt.

26 Do sin sie noh äger vuschrocke un sage underenanda: Wer ka dann (dnoh) selig wäche?

27 Jesus aba luegt sie a un sait: Bi d Mensche isch's unmeglich, aba nit bi Gott; denn alli Sache sin meglich bi Gott.

28 Do fangt Petrus a un sait zue nem: Lueg, ma (mir) hän ällei vulo un sin dir nochgfolgt.

29 Jesus spricht: Gwiß, i (ich) sag äich: S isch nemands, der Hus oda Breda oda Schweschtere oda Muetter oda Vada (Babbe) oda Kinda oda Äckere vuloßt wägä ma (mir) un wägä nem Evangelium ,

30 der s nit hundartfach zruck gregt: etzed in däre Ziit Hisa un Breda un Schweschtere un Metere un Kinda un Äckere mitte under d Vufolgig un in d zukinftige Welt s ewige Läbä.

31 Vieli aba werde die Letschte si, de die Erschte sin, un die Erschte werde de si, de die Letschte sin.

32 Sie ware aba uf fem Wäg ruff nach Jerusalem, un Jesus isch ne vorus gange; un sie sin vuschrocke; de nem aba nochgange sin, hän angscht gha. Un na nihmt abamols de Zwölf zue sich un fangt a, zue nene zsage, was sem basiere wird:

33 Luege, ma (mir) gehn ruff nach Jerusalem, un d Menschebue wird ibage werde d Hoheprieschter un d Schriftglehrte, un sie werde nen zum Dod vuurteile un d Heide ibage.

34 De denen dann (dnoh) vuschpotte un anschpuke un usbeitsche un umbringe, un nach dreii Dag wird da ufschtoh vu d Dode.

35 Do sin zue nem gange d Jakobus un d Johannes, d Sehn vum Zebedäus, un hän gsait: Meischda, ma (mir) wen, daß dü fir uns (us) doesch, um was ma dich bitte d.

36 Er sait zue nene: Was wen na, des i (ich) fir äich doe soll?

37 Sie sage zue nem: Gib uns (us), daß ma (mir) hocke eina zoe dinere Rechte un eina zoe dinere Linke in dinere Herrligkeit.

38 Jesus aba sait zue nene: Ihr wißet ganit, was sa bitte. Kenne na d Becha trinke, der wo i (ich) trink, odr äich daufe lo mit dr Daufi, mit dere i (ich) dauft wir?

39 Sie sage zue nem: Ja, des kenne ma (mir). Jesus aba spait zue nene: Ihr were au d Becha trinke, der wo i (ich) trink, un dauft were mit dr Daufi, mit dere i (ich) dauft wir;

40 aba s hocke zue minere Rechte odr zue minere Linke, des schtoht ma (mir) nit zue, äich zgeh, sundern des wird dene zteil, fir de s bschtimmt isch.

41 Un als des de Zehn ghärt hän, sin sie bes wore iba Jakobus un Johannes.

42 Do reft Jesus sie zue sich un sait zue nene: Ihr wiße doch, de de Herrscha sin, drucke ihri Gvolkschaft abe, un ihri Große d nene Gwalt a.

43 Aba so isch s unda äich nit; sundern der wo groß si will unda äich, der soll aier Diena si;

44 un der unda äich d Erschte si will, der soll ällei ä Knecht si.

45 Denn au d Menschebue isch nit gku, daß sa sich bdiene losst, sundern daß sa dient un si Läbä git als Priis fir vieli.

46 Un sie kumme nach Jericho. Un als sa uns (us) Jericho weggange isch, er un sini Jinger un ä großi Schar, do gsäße war isch ä blinde Bettla am Wäg, Bartimäuns (us), dr Bue vum Timäuns (us).

47 Un als sa ghärt het, daß ses Jesus vu Nazareth war, fang da a, z brelle un z refe: Jesus, dü Bue Davids, erbarm dich wägä ma (mir)!

48 Un vieli schimpfe mit däm, er soll schwige. Er aba brellt noh viel meh: Due Bue Davids, erbarm dich wägä ma (mir)!

49 Un Jesus bliebt schtoh un sait: Röfen her! Un sie refe d Blinde un sage zue nem: Da kasch froh si, schtand uf! Er reft dich!

50 Do wirft da si Mandel weck, springt uf un kummt zue Jesus.

51 Un Jesus sait zue nem: Was willsch dü, des i (ich) fir dich mache soll? D Blinde sait zue nem: Rabbuni, daß i (ich) säh ka.

52 Jesus aba sait zue nem: Gang, di Glaube het dir ghulfe. Un gli het da säh kenne un isch schem nohch gange uf fem Wäg.

11

1 Un als sie in d Nächi vu Jerusalem kumme sin, nohch Betfage un Betanien an d Elberg, schickt da zwei vu sinene Jinger

2 un sait zue nene: Gehn ane in s Dorf (Kaff), des vor äich liit. Un soweh na inekumme, werde na ä jungä Esel abunde find, uf däm noh ne ä Mensch gsässä het; binde nen los un fihre nen her!

3 Un wenn jemads zue äich sage doet: Wurum d na des?, dann (dnoh) sage: Dr Herr bedarfs, un na schickts s gli wieda her.

4 Un sie gen ane un find s Esili abunde an nere Dire druße am Wäg un hän`s los bunde.

5 Un ä baar, de dert gschtande sin, sage zue nene: Was mache ihr do, daß sa des Esili losbinde?

6 Sie sage aba zue nene, we nene Jesus gsait het, un de len's zue.

7 Un sie hän`s Esili zö nem gfihrt un lege ihri Kleida druf, un na het sich druf gsetzt.

8 Un vieli lege ihri Kleida uf d Wäg, anderi aba greni Zwiigli, de sie uf fem Acka abghaue hän.

9 Un de de vorusgange un de nochgfolgt sin, brelle: Hosianna! Globt isch, der do kummt im Name vum Herr!

10 Globt isch s Rich vu unsrem Vada (Babbe) David, des do kummt! Hosianna in dr Hächi!

11 Un Jesus goht ine nohch Jerusalem in d Tempel, un na bschaut ringsum ällei, un schbot am Obend goht da üsä nohch Betanien mit sinene zwöelf.

12 Un am nägschte Dag, als sie vu Betanien weggange sin, isch scha hungrig gsi.

13 Un na sieht ä Figebaum vu wiedem, der Blätta gha het; do goht da ane, ob ba ebis druf fänd. Un als sa zue nem kumme isch, findet da nigs als Blätta; denn s war noh nit Ziit fir Fige.

14 Do fangt Jesus a un sait zue nem: Ab etze ißt nemads me ä Frucht vu dir fir imma (in Ewigkeit)! Un sini Jinger härä des.

15 Un sie kumme nohch Jerusalem. Un Jesus goht in d Tempel un fangt a, de Vukäufer un Käufa üsä ztribe im Tempel; un d Disch vu d Geldwechsla un d Schtänd vu d Dubehändla wirft da um

16 un losch nit zue, daß jemad ebis durch d Tempel trait.

17 Un na lehrt un sait zue nene: schtoht nit gschriebe (Jesaja 56,7): "Mi Hus soll ä Bäthus heiße fir alli Velka"? Ihr aba hän ä Raibahehli drüs gmacht.

18 Un s kummt vor d Hoheprieschter un Schriftglehrte, un sie hän ibalegt, we sie nen umbringe. Sie firchtete sich nämlich vor rem; denn alli Lit vuwundrete sich iba sini Lehr.

19 Z Obe sin sie wieda üsä gange vor d Schtadt.

20 Un als sie am Morge a d Figebaum vorbigange sin, sähn sie, daß sa vudorrt war bis zue d Wurzle.

21 Un Petrus denkt dra un sait zue nem: Rabbi, lueg, dr Figebaum, der dü vuflöcht hesch, isch vudorrt.

22 Un Jesus git zantwort un sait zue nene: Ha Glaube an Gott!

23 Gwiß, i (ich) sag äich: Wer zue däm Berg sage dät: Heb dich un wirf dich ins Meer! un zwiflet nit in sinem Herz, sundern glaubt, daß ses gschehe dät, was sa sait, so wird's sem gschehe.

24 Drum sag i (ich) äich: Alles, was sa bitte d in äirem Gebät, glaubes nur, daß sa's gregä, so wird's äich zteilwerde.

25 Un wenn na schtehn un bäte, so vugen änanda, wenn na ebis gege jemaden hän, dmit auch aier Vada (Babbe) im Himmel äich vugiit äiri Sinde. (vgl. Mt 6,15).

26

27 Un sie kumme wieda nohch Jerusalem. Un als sa im Tempel rumgange isch, kumme zue nem d Hoheprieschter un Schriftgelehrte un Älteschte

28 un frogte nen: Üs welcha Vollmacht doesch dü des? odr wer het dir de Vollmacht geh, daß dü des doesch?

29 Jesus aba sait zue nene: Ich will äich au ä Sach froge; sage ma (mir), so will i (ich) äich sage, üs welcha Vollmacht i (ich) des doe.

30 D Daufi vum Johanes - war sie vum Himmel odr vu d Mensche? Sage`s ma (mir)!

31 Un sie bedenke bi sich selbscht un sage: Sage ma (mir), sie war vum Himmel, so wird da sage: Wurum hän ihr rem dann (dnoh) nit glaubt?

32 Odr soll ma (mir) sage, sie war vu d Mensche? - do hän sie sich gfirchtet vor d Lit. Denn sie halte alli Johanes wirklich fir ä Prophet.

33 Un sie antwortete un sage zue Jesus: Mir wissen's nit. Un Jesus sait zue nene: So sag i (ich) äich au nit, üs welcha Vollmacht i (ich) des doe.

12

1 Un na fangt a, zue nene in Glichnisse z schwätze: Ä Mensch het ä Wibag bäut un macht ä Gater drum un grabt ä Kelter un bäut ä Turm un vudlenten an Winza un goht wäg.

2 Un na schickt, als d Ziit kummt, ä Knecht zue d Winza, dmit da vu d Winza si Adeil vu d Frucht holt.

3 Sie nähmä nen aba, schlat nen un schickte nen mit läre Händ (Pfode) furt.

4 Abamols schickt da zue nene ä andere Knecht; d schlat sie uf d Kopf un vuschpotte nen.

5 Un na schickt noh ä andere, d schlan sie dot; un vieli anderi au: de schlat sie, anderi bringe sie um.

6 Do het da noh eina, si gliebte Bue; d schickt da als letschte au zue nene un sait sich: Sie werche sich vor minem Bue firchte.

7 De aba, d Winza, sage undrenanda: Des isch Si Erbe; kumm, len nen uns (us) dot schla, dnoh wird s Erbe unsa si!

8 Un sie nähmä nen un bloetig un werfe nen üsä vor d Wibag.

9 Was wird dr Herr vum Wibag mache? Er wird kumme un de Winza umbringe un d Wibag andere geh.

10 Hen ihr denn nit des Schriftwort gläse (Psalm 118,22.23): "D Schtei (Wackes), d d Bäulit wäg gworfe hän, isch zum Eckschtei wore.

11 Vum Herrn isch des gschäh un isch ä Wunda vor unsari Auge"?

12 Un sie hän vusöcht, nen z vuhafte, un hän aba sich doch gfirchtet vor d Lit; denn sie hän`s vuschtande, daß sa s Glichniss uf sie gminzt het. Un sie len nen go un sin dvu gange.

13 Un sie schicke zue nem ä baar vu d Pharisäer un vu d Ahänger vum Herodes, daß sie nen fange mit sine eigene Wort.

14 Un sie kumme un sage zue nem: Meischda, ma (mir) wisse, daß dü wahrhaftig bisch un frogsch nohch nemads; denn dü achtesch nit s Asäh bi d Mensche, sundern dü lehrsch d Wäg Gottes recht. Isch's recht, daß ma däm Kaisa Schtiire zahlt odr nit? Solle ma (mir) sie zahle odr nit zahle?

15 Er aba merkt ihri Haichelei un sait zue nene: Was vusöchet ihr mich? Bringe ma (mir) ä Silbagrosche, daß i (ich) nen aluege ka!

16 Un sie bringe eine. Do sait da: Wem sie Bild un Ufschrift isch des? Sie sage zue nem: Vum Kaisa.

17 Do sait Jesus zue nene: So gen nem Kaisa, was däm Kaisa kert, un Gott, was Gott kert! Un sie vuwundrete sich iba nen.

18 Do träte d Sadduzäer zue nem, de lehre, s gib kei Uferschtehig; de froge nen un sage:

19 Meischda, Moses het uns (us) gschriebe (5. Mose 25,5.6): "Wenn jemads schtirbt un hindaloßt ä Wieb, aba keini Kinda, dann (dnoh) soll si Brueda sie als Wieb neh un sinem Brueda Nochkumme schenke."

20 Jetz ware do siebe Breda. Dr erschte nihmt de Wieb; un schtirbt un hindaloßt keini Kinda.

21 Un dr zweite nihmt sie un schtirbt un hindaloßt au keini Kinda. Un dr dritte ebeso.

22 Un alli siebe hindalen keini Kinda. Zletscht noh schtirbt de Wieb au.

23 In d Uferschtehig, wenn sie uferschtehn: wäm sie Wieb wird sie si unda dene? Denn alli siebe hän sie als Wieb ka.

24 Do sait Jesus zue nene: S`isch nit so? Ihr irrt äich, wel ihr nit d Schrift kennt noh d Kraft Gottes.

25 Wenn sie vu d Dote uferschtehn d, so werde sie nit hirote noh sich vuhirote, sundern sie sin we d Engel im Himmel.

26 Aba vu d Dote, daß sie uferschtehn, hän ihr nit glese im Boech vum Moses, bim Dornbusch, we Gott zue nem gsait het (2. Mose 3,6): "Ich bin dr Gott Abrahams un dr Gott Isaaks un dr Gott Jakobs"?

27 Gott isch nit ä Gott dr Dote, sundern dr Lebendige. Ihr irrt äich arg.

28 Un s kunnt zue nem ä Schriftglehrte, der nene zueghert het, we sie mitänanda gstritte hän. Un als sa sieht, daß sa dene guet gantwortet het, frogt da: Wel isch des hechschte Gbot vu ällei?

29 Jesus aba git zantwort däm: Des hechschte Gbot isch des: "Her, Israel, dr Herr, unsa Gott, isch dr Herr allai,

30 un dü sollsch d Herrn, di Gott, liebe vu ganze Herz, vu ganza Seele, vu ganzem Gmet un vu alla dinere Kraft" (5. Mose 6,4.5).

31 Des andre isch des: "Due sollsch di Nächschte liebe we dich selbscht" (3. Mose 19,18). S isch kei andres Gbot greßa als des.

32 Un dr Schriftglehrte sait zue nem: Meischda, dü hesch wahrhaftig recht gschwätzt! Gott isch nur eina, un isch kei andre üßa rem;

33 un ma ren liebt (leb hän) vu ganzem Herz, vu ganzem Gmet un mit alla Kraft, un sini Nächschte liebt (leb hän) we sich selbscht, des isch hufe als alli Brandopfa un Schlachtopfa.

34 Als Jesus aba sieht, daß sa vuständig gantwortet het, sait da zue nem: Due bisch nit wit weck vum Rich Gottes. Un nemads me het sich dräut, nen z froge.

35 Un Jesus fangt a un sait, als sa im Tempel glehrt het: Wieso sage d Schriftglehrte, dr Chrischtus isch im David si Bue?

36 David selba het durch d heilige Geischt gsait (Psalm 110,1): "Dr Herr sait zue minem Herr: Setz dich zue minare Rechte, bis i (ich) dini Gegna unda dini Feß glegt ha."

37 Do nennt d jo David selba si Herr. Woher isch scha denn si Bue? Un alli Lit härä nen gern.

38 Un na lehrt sie un sait zue nene: Sähn äich vor vor d Schriftglehrte, de gern in lage Gwända laufe un len sich uf fem Markt greße

39 un hocke gern obena in d Synagoge un am Disch bim Ässä;

40 sie fresse d Hiisa vu d Witwe un vurichte zum Schin langi Gbete. De werde ä um so härteres Urdeil gregä.

41 Un Jesus setzt sich däm Gotteskaschte gegeiba un luegt zue, we d Lit Geld inelege in d Gotteskaschte. Un vieli Riche lege viel ine.

42 Un s kummt ä armi Witwe un legt zwei Scherfli ine.

43 Un na reft sini Jinger zue sich un sait zue nene: Gwiß, i (ich) sag äich: De armi Witwe het hufe in d Gotteskaschte glegt als alli, de ebis ineglegt hän.

44 Denn sie hän alli ebis vu ihrem Ibafluß ineglegt; de aba het vu ihra Armut ihri ganzi Hab ineglegt, ällei, was sie zum Läbä ka het.

13

1 Un als sa uns (us) sem Tempel goht, sait zue nem eina sina Jinger: Meischda, lueg, was fir Schtei (Wackes) un was fir ä Bäu!

2 Un Jesus sait zue nem: Siehsch dü des große Bäuwerk? Nit ei Schtei (Wackes) wird uf fem andere bliebe, der nit vubroche wird.

3 Un als sa uf fem Elberg gsäße isch gegeiba vum Tempel, frogt nen Petrus un Jakobus un Johanes un Andreas, als sie älleinig ware:

4 Saisch dü uns (us), wenn wird des gschähe? un was wird s Zeiche si, wenn des ällei basiire soll?

5 Jesus fangt a un sait zue nene: Luege, daß äich nit jemads vufihrt!

6 S werde vieli kumme unda minem Name un sage: Ich bin's, un werden so vieli vufihre.

7 Wenn na aba härä d vum Kreg un Kregsgschrei, so firchte äich nit. S möß so gschähe. Aba s End isch noh nit do.

8 Denn s wird sich ei Volk gege s andere ufmache un ei Kenigrich gege s andre. S werde Erdbebe gschähe do un dert, s wird au Hungasnet ge. Des isch dr Afang vu d Wehe.

9 Ihr aba sähn äich vor! Denn sie werde äich däm Gericht ibaantworte, un in d Synagoge werde na geißlet werde, un vor Schtadthalta un Kenig werde na gfihrt werde wägä ma (mir), dene zum Zaignis.

10 Un des Evagelium möß zvor predigt werde unda ällei Mensche des git.

11 Wenn sie äich dann (dnoh) hifihre un ibaantworte d, so sorge äich nit dvor, was sa sage soll; sundern was äich in däre Schtund ge wird, des sage. Denn ihr sin's nit, de do schwätze, sundern d heilige Geischt is.

12 Un s wird ei Broeder d andre däm Dod prisge un d Vada (Babbe) d Bue, un d Kinda d sich uflehne gege ihri Eltre un werde sie umbringe helfe.

13 Un äich wird ma haße un zwar vu jedem wägä ma (mir). Wer aba üshaltet bis zum End, der wird selig.

14 Wenn ihr aba des Greuelbild sähn vu dr Veruwüstig do schtoh, wo s nit soll - wer des liest, der git etzed acht! -, drno, der in Judäa isch, der soll uf d Berge haue ab.

15 Der wo uf fem Dach isch, der goht nit abe un goht nit ine, ebis üs sinem Hüs z holen.

16 Un der wo uf fem Feld isch, der graid sich nit um, si Mandel z hole.

17 Wehe aba däne Schwagere un d Schtillende zue däre Ziit!

18 Bitte aba, daß ses nit im Winda gschiht.

19 Denn in däne Dag wird ä so argi Not si, we sie noh ne gsi isch bis etzed vum Afang vu d Schepfig, de Gott gschaffe het, un auch nit wieda si wird.

20 Un wenn dr Herr de Däg nit vukirzt hät, dät kei Mensch selig werde; aba wägä dr Üsawählte, de na (er) üsawählt het, het da de Däg vukirzt.

21 Wenn do jemads zue äich sage döt: Luege, do isch dr Chrischtus! luege, do isch scha (er)!, so glaubet s nit.

22 Denn s werde sich falschi Chrischtuse un falschi Prophete ufmache, de d Zeiche un Wunda, so daß sie sogar de Üsawählte vufihre d, wenn s meglich wär.

23 Ihr aba sähn äich vor! Ich ha äich ällei zvor gsait!

24 Aba in selare Ziit, nohch dere Not, wird d Sunne sich vudunkle un dr Mond si Schin vuliere,

25 un d Sterne werde vum Himmel flege, un d Kraft vum Himmel wird afange z Wake.

26 Un drno sähn sie d Menschebue kumme in d Wolke mit großa Kraft un Herrlichkeit.

27 Un drno wird da d Engel schicke un wird sini Üsawählte vusammle vu d vier Wind, vum End vu dr Erde bis ans End vum Himml.

28 Am Figenbaum aba lerne na ä Glichnis: Wenn etzed sini Zwig saftig werde un Blätta tribä, so wiße na, daß dr Summa nooch isch.

29 Ebeso au: wenn na sähn, daß des gschieht, do wiße na, daß sa nooch vor dr Dire isch.

30 Gwiß, i (ich) sag äich: Des Gschlecht wird nit vugoh, bis des ällei gschieht.

31 Himmel un Erde d vugoh; mi Wort aba wird nit vugoh.

32 Vu däm Dag aba un dere Schtund weiß nemads, au d Engel im Himmel wißs nit, au dr Bue nit, sundern älleinig d Vada (Babbe).

33 Sähn äich vor, halte wache (gen obacht)! denn na wißet nit, wenn de Ziit do isch.

34 des isch we bi einem Mensch, der ibas Land zoge isch un vuloßt si Hüs un git sinene Knecht d Vollmacht, jedem si Arbet, un bfiehlt däm Wächta vu d Dire, er soll wache:

35 so wache ihr au; denn na wiße nit, wen dr Herr vum Hus kummt, ob am Obend odr z mitt`s in d Nacht odr um wenn d Gockel brellt odr am Morge,

36 dmit da äich nit schlofend findet, wenn na pletzlig kummt.

37 Was i (ich) aba äich sag, des sag i (ich) ällei: halte wache (gen obacht)!

14

1 S ware noh zwei Däg bis zum Passafescht un d Däg vu d seße Brot. Un d Hohenprieschter un d Schriftglehrte hän gsoecht, we sie nen mit Lischt fange un umbringe kennte.

2 Denn sie hän gsait: Jo nit bim Fescht, dmit s nit ä Ufschtand unda d Lit git.

3 Un als sa in Betaien war im Hus vum Simon däm Üssätzige un am Disch gsäße isch, do kummt ä Wieb, de het ä Glas mit echtem diirem Nardel ka, un sie vubricht des Glas un gißt s uf si Kopf.

4 Do werde ä baar bes un schwätze undaänanda: Was soll de Vuschwendig vu däm Salbel?

5 Ma hät des El fir hufe als draihundart Silbagrosche vukaufe kenne un des Geld d Arme ge. Un sie brelle sie a.

6 Jesus aba sait: Lehn sie in Friede! Wurum ärgere ihr sie? Sie het ä guets Werk a ma (mir) doe.

7 Denn ihr hän alliziit die Arme bi äich, un wenn na wen, kenne ihr dene imma Guetes doe; mich aba hän na nit alliziit.

8 Sie het gmacht, was sie kenne het; sie het mi Leib im vorus gsalbt fir mini Beerdigung.

9 Gwiß, i (ich) sage äich: Wo des Evagelium predigt wird uf d Welt, do wird ma au des sage um an sie zdenke, was sie etzed gmacht het.

10 Un Judos Iskariot, eina vu d zwöelf, isch ane gange zue d Hohenprieschter, daß sa nen an sie vurode doet.

11 Als de des ghärt hän, sin sie froh gsi un vuschpreche, nem Geld z geh. Un na het gsoecht, we na ren binere guede Glägeheit vurode kennt.

12 Un am erschte Dag vu d seße Brot, do wo ma s Passalamm opferet, sage sini Jinger zue nem: Wo willsch dü, daß wir anegehn un s Passalamm herrichte, dmit dü`s ässe kasch?

13 Un na (er) schickt zwei Jinger un sait zue nene: Gehn in d Schtadt, un s wird äich ä Mensch iba d Wäg laufe, der trait ä Krög mit Wassa; gehn nem nohch,

14 un wo na (er) inegoht, do schwätze zum Hüsherr: Dr Meischda losch dir sage: Wo isch dr Saal, in däm i (ich) s Passalamm ässe ka mit minene Jinger?

15 Un na (er) wird äich ä große Saal zeige, der mit Polschter hergrichtet isch; dert richte na fir uns (us) ällei ane.

16 Un d Jinger gehn hi un kumme in d Schtadt un find's, we na`s zue nene gsait het, un richtes s Passalamm.

17 Un am Obend kummt da mit ällei zwöelf.

18 Un als sie am Disch ware un äße, sait Jesus: Gwiß, i (ich) sag äich: Eina unda äich, der mit ma (mir) ißt, wird mich vurote.

19 Un sie werde trürig un froge nen, eina nohch rem andre: Bin ich's?

20 Er aba sait zue nene: Eina vu dene zwöelf, der mit ma (mir) si Brot in d Schissle dungt.

21 D Menschebue goht zwar hi, we vu nem gschriebe stoht; wehe aba däm Mensche, durch d d Menschebue vurote wird! S wär fir d Mensche bessa, wenn na ne uf d Welt kumme wär.

22 Un als sie noh gäße hän, nihmt Jesus des Brot, dankt un bricht's un gib's ne un sait: Nähme; des isch mi Leib.

23 Un na (er) nihmt d Kelch, dankt un gib`s ne; un sie trinke alli drüs.

24 Un na (er) sait zue nene: Des isch mi Bloet des Packt (Abkumme), des fir vieli vuschittet wird.

25 Gwiß, i (ich) sage äich, daß i (ich) nigs me trinke doe vum Rebschtock bis zue däm Dag, an däm i (ich) ufs näji (naii) dvu trinke doe im Rich Gottes.

26 Un als sie d Lobgsang gsunge hän, sin sie üsä gange an d Elberg.

27 Un Jesus sait zue nene: Ihr d noh alli mich im schtich lo; denn s schtoht gschriebe (Sacharja 13,7): "Ich werd d Hirte schla, un d Schof d sich vuschtreue."

28 Wenn i (ich) aba uferschtande bin, will i (ich) äich vor goh nohch Galiläa.

29 Petrus aba sait zue nem: Un wenn sie alli dich im schtich len, i (ich) gwiß nit!

30 Un Jesus sait zue nem: Gwiß, i (ich) sag da: Hiit, in däre Nacht, bevor d Gogel zweimol kräht, wirsch dü mich dräimol vulaigne.

31 Er aba sait: Au wenn i (ich) mit dir schterbe meßt, doe i (ich) dich nit vulaignen! Des gliche sage sie alli au.

32 Un sie kumme zue näm Garde der heißt Gethsemane. Un na (er) sait zue sinene Jinger: Hocke äich do ane, bis i (ich) bätet ha.

33 Un na nihmt mit sich Petrus un Jakobus un d Johannes un fangt a zittere un z vuzage

34 un sait zue nene: Mini Seele isch drürig bis an d Dod; bliebe do un halte wache mit ma (mir)!

35 Un na (er) goht ä weng witer, wirft sich uf d Bode un bätet, daß, wenn s meglich wär, de Schtund an nem vubigoh dät,

36 un sait: Abba, Baba, ällei isch dir meglich; nimm d Kelch vu ma (mir) weck; doch nit, was i (ich) will, sundern was dü willscht!

37 Un na (er) kummt un findet sie we sie schlofe (pfuse) un sait zum Petrus: Simon, schlofsch dü? kannsch dü nit, ei Schtund mit ma (mir) wache?

38 Den wache un bäte, daß sa nit in Vusuchig kumme! D Geischt isch willig; aba s Fleisch isch schwach.

39 Un na (er) goht wieda ane un bätet un sait`s gliche

40 un kummt zruck un findet sie abamols we sie schlofe (pfuse); denn ihre Auge ware volla Schlof, un sie hän nit gwißt, was sie nem zantwort ge soll.

41 Un na (er) kummt zum dritte Mol un sait zue nene: Ach, wen ihr wida schlofe (pfuse) un röhe? S isch genög; de Schtund isch kumme. Luege, d Menschebue wird ibageh in d Händ (Pfode) vu d Sinda.

42 Schtehn uf, lehn uns (us) goh! Luege, der mich vurotet, isch nooch.

43 Un gli druf, während er noh schwätzt, kummt d Judas her, eina vu d zwöelf, un mit nem ä Schar mit Schwerter un mit Schtange, vu d Hohenprieschter un d Schriftglehrti un Älteschte.

44 D Vuräter het ne ä Zeiche ge un gsait: Dem wo i (ich) ä kuß git, der isch's; d packe un fihre nen sicha ab.

45 Un als sa kummt, kunnt er gli zue nem un sait: Rabbi! un küßt nen.

46 De aba lege gli Hand an nen un packe nen.

47 Eina aba vu dene, de däbigschtande sin, zeht si Schwert un schlat uf d Knecht vum Hohenprieschter un haut nem ei Ohr ab.

48 Un Jesus sait zue nene: Ihr sin uszoge we gege ä Raiber mit Schwerter un mit Schtange, mich z fange.

49 Ich bin jede Dag bi äich im Tempel gsi un ha glehrt, un ihr hän mich nit packt. Aba so möß d Schrift erfillt werde.

50 Do vulehn nen alli un sin gflohe.

51 Ei jungi Man aba goht tene nohch, der het ä Line Gwand (Häß) aka uf dr blutte Hut; un sie griffe nohch nem.

52 Er aba losch des Gewand fahre un isch nackt dvuglofe.

53 Un sie fihre Jesus zum Hoheprieschter; un s vusammle sich alli Hohenprieschter, Älteschte un Schriftglehrti.

54 Petrus aba folg ne nohch vu wittem, bis ine in d Palascht vum Hoheprieschter, un hockt dert bi d Knecht un wärmt sich am Fiir.

55 Ab d Hohenprieschter un dr ganze Hohe Rot söcht Zügeüssage gege Jesus, daß sie nen zum Dod vuurteile kenne, un fide nigs.

56 Denn vieli gen falschi Zügnis ab gege nen; aba ihri Zügnis stimme nit iba i.

57 Un ä baar schtehn uf un gen falschi Zügnis ab gege nen un sage:

58 Mir hän ghärt, daß sa (er) gsait het: Ich will d Tempel, der mit Hände gmacht worde isch, abbreche un in dräi Dag ä andere bäue, der nit mit Hände gmacht worde isch.

59 Aba ihr Zügnis schtimmt au so nit iba.

60 D Hoheprieschter schtoht uf, kunnt in d Middi un frogt Jesus un sait: Antwortsch dü nigs uf des, was de gege dich sage?

61 Er aba isch schtill un git zantwort nigs. Do frogt nen d Hoheprieschter nochmol un sait zue nem: Bisch dü dr Chrischtus, dr Bue vum Hochglobte?

62 Jesus aba sait: Ich bin's; un ihr werde sähne d Menschebue hocke zue dr Rechte vu dr Kraft un kumme mit d Wolke vum Himmel.

63 Do vurißt d Hoheprieschter sini Kleida un sait: Was brüche wir noh Züge?

64 Ihr hän de Gottesläschterung ghärt. Was isch aier Urdeil? Sie aba vuurteile nen alli, daß sa schuldig isch zschterbe.

65 Do fange ä baar a, nen azspucke un si Gsicht (Gsicht (Visasch)) zödecke un nen mit d Fust z schlat un zue nem sage: Weissag uns (us)! Un d Knecht schlat nem ins Gsicht (Gsicht (Visasch)).

66 Un Petrus war unde im Hof. Do kummt ä Magd vum Hoheprieschter;

67 un als sie Petrus sieht, we na (er) sich wärmt, luegt sie nen a un sait: Un dü warsch au mit däm Jesus vu Nazareth.

68 Er leegt aba un sait: Ich weiß nit un vuschtahnt nit, was dü saisch. Un na (er) goht üsä in d Vorhof, un der Gogel kräht.

69 Un de Magd sieht nen un fangt nochmol a, däne z sage, de debischten: Des isch eina vu dene.

70 Un na (er) leegt nochmol. Un nohch einare Wili sait eina vu dene, de debischten, nochmol zum Petrus: , du bisch eina vu dene; denn du bisch au ä Galiläer.

71 Er aba fangt a, z floeche un z schwör: Ich kenn d Ma nit, vu däm ihr schätze d.

72 Un gli drno kräht d Gogel s zweite Mol. Do het d Petrus an des Wort denkt, des Jesus zue nem gsait het: Nohch bevor d Gogel zweimol kräht, wirsch dü mich dräimol vulaigne. Un na (er) fangt a z hiile.

15

1 Un bald druf am Morge halte d Hohenprieschter Rot mit d Älteschte un Schriftglehrte un nem ganze Hohe Rot, un sie binde Jesus, fihre nen ab un ibaantworte nen Pilatus.

2 Un Pilatus frogt d: Bisch dü dr Kenig vu d Jude? Er aba git zantwort un sait zue nem: Due sags sches.

3 Un d Hohenprieschter bschuldige nen härt.

4 Pilatus aba frogt nen nochmol: Antwortesch dü nigs? Lueg doch, we härt sie dich vuklage!

5 Jesus aba git zantwort garnigs me, so daß sich Pilatus vuwunderet.

6 Er het Gwonet ka zum Fescht ei Gfangene los zge, der sie hän welle.

7 S war aba eina, Barabbas het da gheiße, gfange mit d Ufrührer, de bim Ufruhr ä Mord gmacht hän.

8 Un s Volk goht ufä un bittet, daß sa (er) des doet, we na (er)`s imma gmacht het.

9 Pilatus aba git zantwort dene: Wen ihr, daß i (ich) äich dr Kenig vu d Jude losgib?

10 Denn na (er) het wohl gwißt, daß nen d Hohenprieschter üs Ifersucht üsglieferet hän.

11 Aba d Hohenprieschter hän d Lit ufghetzt, daß sa (er) ne viel leba d Barabbas losgit.

12 Pilatus aba fangt nochmol a un sait zue nene: Was wen na denn, daß i (ich) doe soll mit däm, d na dr Kenig d Juden heiße?

13 Sie brelle abamols: ans Kriiz mit nem!

14 Pilatus aba sait zue nene: Was hat er denn Beses gmacht? Aba sie brelle noh viel me: ans Kriiz mit nem!

15 Pilatus aba het d Lit zfriede schtelle welle un gib tene Barabbas los un losch Jesus üsgeißle un ibagit nen, daß sa (er) kriizigt wird.

16 D Soldate aba fihre nen in d Palascht, des isch ins Prätorium, un refe die ganz Abteilig zämme

17 un zege nem ä Purpurmatel a un flechte ä Dornekrone un setzte sie nem uf

18 un fange a, nen z greße: Giess di, Jude Kenig!

19 Un sie schlat nen mit nem Rohr uf d Kopf un spucke nen a un flege uf d Knie un huldige nem zum schpott.

20 Un als sie nen vuschpottet hän, zege sie nem d Purpurmatel üs un zege nem sini Kleida wieda a.Un sie fihre nen üsä, daß sie nen kriizige kenne.

21 Un sie zwinge eina, der vubigoht, der heißt Simon vu Kyrene, der vum Feld kummt, d Vada (Babbe) vum Alexader un vum Rufus, daß sa (er) nem s Kriiz trait.

22 Un sie bringe nen uf Golgatha, des heißt ibasetzt: Schädelstätte.

23 Un sie gän nem Myrrhe in d Wi z trinke; aba na (er) nihmt's nit.

24 Un sie kriizige nen. Un vuteile sini Kleida unda sich un werfe s Los, wer was krege soll.

25 Un s war die dritti Schtund, als sie nen kriizigt hän.

26 Un s schtoht iba nem gschriebe, welchi Schuld ma nem ge het, nämlich: Dr Kenig d Jude.

27

28 Un sie kriizige mit nem zwei Raiber, eina zue sinere Rechte un eina zue sinere Linke.

29 Un de wo vubigange sin, hän nen üsglacht un schittle d Kopf un sage: Ha, der dü d Tempel abrise doesch un bäusch nen uf in dräi Däg,

30 hilf dir doch selba un stig abe vum Kriiz!

31 Genau so vuschpotte nen au d Hohenprieschter undaänader samt d Schriftglehrte un sage: Er het andere ghulfe un kann sich selba nit helfe.

32 Isch er dr Chrischtus, dr Kenig vu Israel, so stig doch abä vum Kriiz, dmit wir sähn un glaube. Un de de mit nem kriizigt ware, hän nen au vuschpottet.

33 Un zue dr sechste Schtund kummt ä Finsternis iba des ganze Land bis zue dr ninte Schtund.

34 Un zue dr ninte Schtund reft Jesus lüt: Eli, Eli, lama asabtai? des heißt ibasetzt: Mi Gott, mi Gott, wurum hesch dü mich vulosse?

35 Un ä baar, de debigschdande sin, als sie des ghärt hän, sage sie: Luege, er reft d Elia.

36 Do lauft eina un fillt d Schwamm mit Essig, schteckt nen uf ä Rohr, gib nem z trinke un sait: Loß uns (us) sähne, ob Elia kummt un nen abeholt!

37 Aba Jesus brellt lüt un schtirbt.

38 Un d Vorhang im Tempel vurißt in zwei Schtickle vu obe abe bis unde üsä.

39 D Hauptma aba, der debigschdande isch, Jesus gegeiba, un sieht, daß sa (er) so vuschiede isch, sait: Gwiß, der Mensch isch Gottes Bue gsi!

40 Un s ware au Wieba do, de vu witem zuegluegt hän, unda dene ware Maria vu Magdola un Maria, d Muetter vum Jakobus' dr Kleine un vum Joses, un Salome,

41 de nem nochgfolgt ware, als sa in Galiläa war, un nem dient hän, un vieli anderi Wieba, de mit nem uf Jerusalem ufe gange sin.

42 Un als ses scho Obend wird, un wel`s Rischtdag war, des isch d Dag vor rem Sabbat,

43 kummt Josef vu Arimathäa, ä agsähene Rotsherr, der au uf des Rich Gottes gwartet het, der dräut sich un goht ine zue Pilatus un bittet um d Lichnam vu Jesus.

44 Pilatus aba wunderet sich, daß sa (er) scho dot isch, un reft d Hauptma un frogt nen, ob ba (er) scho lang gschtorbe isch.

45 Un als er's ghärt het vum Hauptma, gib er Josef d Lichnam.

46 Un der kauft ä Linwand un nihmt nen abe un wickelt nen in des Döch un legt nen in ä Grab, des war in ä Felse ghaue, un wälzt ä Schtei (Wackes) vor`s Grab.

47 Aba Maria vu Magdola un Maria, d Muetter vum Joses, sähn, wo na (er) Jesus higlegt het.

16

1 Un als der Sabbat vubi war, kaufe Maria vu Magdola un Maria, d Muetter vum Jakobus, un Salome ä baar Duftel, um hizgoh un nen z salbe.

2 Un sie kumme zum Grab am erschte Dag vu dr Wuche, ganz freh, als d Sunne ufgoht.

3 Un sie sage undaänander: Wer wälzt uns (us) d Schtei (Wackes) vor rem Grab wäg?

4 Un sie sähn hi un merke, daß dr Schtei (Wackes) weggwälzt war; denn na (er) war scho groß.

5 Un sie gehn ine in s Grab un sähn ä Jingling zur rechte hocke, der het ä langes wißs Gewand a, un sie vuschreche arg.

6 Er aba sait zue nene: Vuschrecke nit! Ihr söche Jesus vu Nazareth, d wo sie Kriizigt hän. Er isch uferschtande, er isch nit do. Luege do d Platz, wo sie nen higlegt hän.

7 Gehn aba ane un sage sinene Jingern un Petrus, daß sa (er) vor äich nohch Galiläa goht; dert werde ihr nen sieht, we na (er) äich gsait het.

8 Un sie gehn schnell üsä vum Grab; wel sie Angscht ka kän. Un sie sage nemandem ebis üs Furcht.

9 Als aba Jesus uferschtande war freh am erschte Dag vu d Wuche, erschient er zerscht dr Maria vu Magdola, vu däre er siebä besi Geischter ustriebe het.

10 Un sie goht hin un vuzellt s dene, de mit nem gsi sin un Leid schleipfe un ghielt hän.

11 Un als des ghärt hän, daß sa läbt un wär ihre erschiene, glaube sie`s nit.

12 Dnohch offebart er sich in andere Gschtalt zweie vu nene de undawägs ware, als sie iba`s Land gange sin.

13 Un de gehn au hi un vuzelle s d andere. Aba au dene glaubte sie`s nit.

14 Zletscht, als de Elf am Disch gsäße sin, offebart er sich dene un schalt ihre Unglaube un ihr hertes Herz, daß sie nit glaubt hän dene, de nen gsähne hän als Uferschtandena.

15 Un na (er) sait zue nene: Gehn hi in alli Welt un predigt des Evangelium allena Gschöpf.

16 Wer do glaubt un dauft wird, der wird selig werden; wer aba nit glaubt, der wird vudammt werde.

17 De Zeiche aba, de dene folg werde, de do glaube, sin de: in minem Name werden sie besi Geischter ustribe, in neie Zunge schwätze,

18 Schlage mit d Händ (Pfode) hochhebe, un wenn sie ebis Giftiges trinke, wird's ne nit schade; uf Kranki werden sie d Händ (Pfode) lege, so wird's bessa mit ne werde.

19 Nohchdem dr Herr Jesus mit ne gschwätzt het, isch scha (er) ufghobe worde in de Himmel un hockt dert uf dr rechte Site vu Gott.

20 De aba zoge üs un predigte an ällei Plätz. Un dr Herr isch mit sinere Kraft bi nene gsi un het s Wort durch Wunda un Zeiche bschtätigt.