1 Paulus, ä Aposchtel Chrischti Jesus durch d Wille Gottes nohch dr Vuheißig vum Läbä in Chrischtus Jesus,
2a mi liebe Bue Timotheus:
3 Ich dank Gott, däm i (ich) dien vu mine Vorfahre her mit reine (sufare) Gwisse, wenn i (ich) ohni Undaloß a di denk in minem Gebet, Dag un Nacht.
4 Un wenn i (ich) a dini Träne denke, vulangt mi, di z säh, dmit i (ich) mit Fräid (Freud) ufgfillt wir.
5 Denn i (ich) erinnre mi a d echte Glaube in da, der zvor scho gwohnt het in dinere Großmuetter Lois un in dinere Muetter Eunike; i (ich) bi aba gwiß, au in dir.
6 Üs däm Grund erinnre i (ich) di dra, daß dü ufwecksch de Gabe Gottes, de in dir isch durch des Uflege mit minene Händ (Pfode).
7 Denn Gott het uns (us) nit ge d Geischt vu d Angscht, sundern vu d Kraft un dr Lebi (Liebe) un dr Besunneheit.
8 Drum schäm di nit zum Ziigniss vu unsam Herrn noh wägä mir, der i (ich) si Gfangene bi, sundern lied mit ma (mir) fir des Evangelium in dr Kraft Gottes.
9 Er het uns (us) selig gmacht un bruefe mit nem heilige Ruef, nit nohch unsare Werkli, sundern nohch sinem Rotschluß un nohch dr Gnade, de uns (us) ge isch in Chrischtus Jesus vor d Ziit dr Welt,
10 etzed aba zeigt (offenbart) isch durch de Erschinig unsares Heilands Chrischtus Jesus, der däm Dod de Macht gnumme un des Läbä un ä unvugängliches Wäse ans Lecht brocht het durch des Evangelium,
11 fir des i (ich) igsetzt bi als Prediga un Aposchtel un Lehrer.
12 Üs däm Grund lied i (ich) des alles; aba i (ich) schäm mi däm nit; denn i (ich) weiß, a wen i (ich) glaub, un bi gwiß, er ka ma bwahre, was ma (mir) avuträut isch, bis a d Dag.
13 Halt di a des Vorbild dr heilsame Wort, de dü vu ma (mir) ghärt hesch, im Glaube un in dr Lebi (Liebe) in Chrischtus Jesus.
14 Des koschtbare Guet, des dir avuträut isch, doe druf ufbasse durch d heilige Geischt, der in uns (us) wohnt.
15 Dü weisch, daß sich alli vu ma (mir) abgewandt hän, de in dr Provinz Asien sin, unda ne Phygelus un Hermogenes.
16 Dr Herr soll Barmherzigkeit däm Hus vum Onesiphorus ge; denn na (er) isch ma oft ä fraid gsi un het sich wägä mine Kette nit gschämt,
17 sundern als sa (er) in Rom war, suecht da (er) mi flisig un findet mi au.
18 Dr Herr gib nem, daß sa (er) Barmherzigkeit find bi däm Herrn a däm Dag wo na kummt. Un wele Denscht da (er) in Ephesus gleischtet het, weisch dü am beschte.
1 Bi etze stark, mi Bue, durch de Gnade in Chrischtus Jesus.
2 Un was dü vu ma (mir) ghärt hesch vor viele Ziige, des bfiehl treue Mensche a, de tichtig sin, au anderi z lehre.
3 Lied mit als ä guete Schtrita (Kämpfa) Chrischti Jesus.
4 Wer in d Kreg zeht, vuwickelt sich nit in Gschäft vum normale Läbä, dmit da (er) däm gfallt, der nen agworbe het.
5 Un wenn jemads au kämpft, wird da (er) doch nit blohnt, er kämpft denn recht.
6 S soll dr Bur, der d Acka bäut, de Fricht als erschta ha.
7 Denk, was i (ich) sag! Dr Herr aba wird dir in alle Ding Vuschtand ge.
8 Halt im Adenke Jesus Chrischtus, der ufgschtande isch vu d Dote, üs däm Gschlecht David, nohch minem Evangelium,
9 fir wel i (ich) lied bis dohi, daß i (ich) bunde bi we ä Ibeltäta; aba Gottes Wort isch nit bunde.
10 Drum duld i (ich) alles um dr Üserwählte wille, dmit au de de Seligkeit gregä in Chrischtus Jesus mit ewige Herrlichkeit.
11 Des isch gwiß wohr: Schterbä ma (mir) mit, so wäre ma (mir) mit läbä;
12 dulde ma (mir), so wäre ma (mir) mit herrsche; vuliigne ma (mir), so wird da (er) uns (us) au vuliigne;
13 sin ma (mir) untreu, so bliebt da (er) doch treu; denn na (er) ka sich selba nit vuliigne.
14 Dodra erinner sie un vumahn sie ischtändig vor Gott, daß sie nit um Wort schtriete, was zue nigs nutzt, als de z vuwirre, de zuehäre.
15 Bmeh di drum, di vor Gott z erwiese als ä rechtschaffene un untadelige Arbeita, der des Wort dr Wohret recht üsdeilt.
16 Halt di wiet vu ungeischtlichem losem Gschwätz; denn s fihrt me un me zue ungettlichem Wäse,
17 un ihr Wort frißt um sich we dr Kräbs. Unda ne sin Hymenäus un Philetus,
18 de vu dr Wohret abgirrt sin un sage, de Uferschtehig isch scho gschähe, un bringe ä baar vum Glaube ab.
19 Aba dr feschte Grund Gottes bschtoht un het des Siegel: Dr Herr kennt di Eigene; un: S loss ab vu d Ungrechtigkeit, wer d Name vum Herrn sait.
20 In nem große Hus aba sin nit alles goldeni un silberni Tepf, sundern au helzerne un erdene, di eine zue ehrvollem, di andere zue nit ehrvollem Gebruuch.
21 Wenn etze jemads abschtand het vu däne Lit, der wird ä Gfäß si zue ehrvollem Gebruuch, gheiligt, fir d Husherr bruuchbar un gmacht zue allem guete Gschäfft.
22 Hau ab vor d Luscht de ma als junge Ma het! Jag aba nohch dr Grechtigkeit, däm Glaube, dr Lebi (Liebe), däm Friede mit alle, de d Herr aruefe üs reine (sufare) Herze.
23 Aba di dumme un unnitze Froge wies zruck; denn dü weisch, daß sie nur Händel bringe.
24 Ä Knecht vum Herrn aba soll nit schtrietsichtig si, sundern fründlig gege jeda, im Lehre gschickt, der Beses vutrage kanna
25 un mit Sanftmuet di Widaschpenstige zrechtwiest, ob ne Gott villicht Buße git, de Wohret zue erkenne
26 um wieda nichtern z wäre üs d Vuschtrickig vum Deufel, wo sie gfange sin, z doe si Wille.
1 Des sollsch dü aba wisse, daß in d letschte Däg ä schlimmi Ziit kumme wird.
2 Denn d Mensche wäre viel vu sich hebed (Ibildet si), geldgierig si, prahle, hochmetig si, Läschtere, d Eltere unghorsam, undankbar, gottlos,
3 lieblos, unvusehnlich, legä, sin nit folgsam, wild, däm Guete ä feind,
4 Vuräter, tolpatschig dumm, ufblose. Sie liebe d Wolluscht me als Gott;
5 sie hän d Schien vum Fromm si, aba dere Kraft vuliigne sie; solche Mensche gang üs säm wäg!
6 Zue ne ghäre au de, de sich in d Hiisa ischlieche un gwissi Wieba ifange, de mit Sinde blade sin un vu manchali Luscht triebe wäre,
7 de imma uf näji (naii) Lehre üs sin un nee zum Wisse iba d Wohret kumme kenne.
8 We Jannes un Jambres däm Moses widaschtande isch, so widaschtehn au de d Wohret: s sin Mensche mit vurittete Sinn, untichtig zum Glaube.
9 Aba sie wäre dmit nit wit kumme; denn ihri Dümmi wird jedem bekannt wäre, we`s au bi däne bassiert isch.
10 Dü aba bisch ma (mir) gfolgt in d Lehr, im Läbä, im Schtrebe, im Glaube, in d Langmuet, in d Lebi (Liebe), in d Geduld,
11 in d Vufolgig, in d Liede, de ma (mir) widafahre sin in Antiochia, in Ikonion, in Lystra. Weli Vufolgig i (ich) do au trage ha! Un üs allem het mi dr Herr erlest.
12 Un alli, de fromm läbä wen in Chrischtus Jesus, mese Vufolgig liede.
13 Mit d bese Mensche aba un Schwindla wird's je länga, desto ärga: sie vufihre un wäre vufihrt.
14 Dü aba blieb bi däm, was dü glernt hesch un was dir avuträut isch; dü weisch jo, vu wäm dü glernt hesch
15 un daß dü vu Kind uf a de heiligi Schrift kennsch, de di undawiese ka zue d Seligkeit durch d Glaube a Chrischtus Jesus.
16 Denn alli Schrift, vu Gott ige, isch nitz zue d Lehr, zue d Zrechtwiesig, zue d Besserig, zue d Zucht in dr Grechtigkeit,
17 daß dr Mensch Gottes ganz guet isch, un zue allem guete Gschäfft gschickt.
1 So vumahn i (ich) di ischtändig vor Gott un Chrischtus Jesus, der do kumme wird z richte di Lebändige un di Dote, un bi sinere Erschinig vu sinem Rich:
2 Predig des Wort, schtand dzue, s isch Ziit odr zue d Unziit; wies zrecht, droh, vumahn mit alla Geduld un Lehr.
3 Denn s wird ä Ziit kumme, do sie de heilsami Lehr nit vutrage wäre; sundern nohch ihre eigene Glüscht wäre sie sich selba Lehre uflade, nohch däne ne d Ohre jucke,
4 un wäre d Ohre vu d Wohret abdoe un sich d Fable zuewende.
5 Dü aba bisch nichtern in alle Ding, lied willig, doe des Gschäfft vumä Prediga vum Evangelium, richt di Amt guet üs.
6 Denn i (ich) wir scho gopfat, un de Ziit vu minem Schiede isch kumme.
7 Ich ha d guete Kampf gkämpft, i (ich) ha d Lauf gmacht, i (ich) ha d Glaube bhalte;
8 etze liet fir mi parat de Krone dr Grechtigkeit, de ma (mir) dr Herr, dr Grechte Richta, a däm Dag ge wird, nit aba mir ällei, sundern au alle, de sini Erschinig leb (lieb) hän.
9 Schick di, daß dü bald zue ma (mir) kummsch.
10 Denn Demas het mi vulo un d Welt lebgwunne un isch nohch Thessalonich zoge, Kreszens nohch Galatie, Titus nohch Dalmatie.
11 Lukas isch ällei bi ma (mir). Markus nimm zue dir un bring nen mit dir; denn na (er) isch ma (mir) nitzlig zum Denscht.
12 Tychikus ha i (ich) nohch Ephesus gschickt.
13 D Mandel, den i (ich) in Troas glo ha bi Karpus, bring mit, wenn dü kummsch, un de Becha, bsunders de Pergamentli.
14 Alexander, d Schmied, het ma (mir) viel Beses adoe; dr Herr wird nem zruck ge nohch sinene Werk.
15 Vor däm het dü di au; denn na (er) het sich unsare Wort arg dgegä gschtämt.
16 Bi minem erschte Vuher isch ma (mir) nemads bäi gschtande, sundern sie hän mi alli vuloße. S soll ne nit zuegrechnet wäre.
17 Dr Herr aba schtoht ma (mir) bäi un schtärkt mi, dmit durch mi de Botschaft üsbreitet wird un alli Heide sie ghärt hän , so wir i (ich) erlest üs däm Mul (Rache) vum Löwe.
18 Dr Herr aba wird mi erlese vu allem Schlechte (Übel) un mi rette in si himmlisches Rich. Däm isch Ehri vu Ewigkeit zue Ewigkeit! Amen.
19 Greß Priska un Aquila un des Hus vum Onesiphorus.
20 Erastus isch in Korinth bliebe, Trophimus aba ha i (ich) krank in Milet glo.
21 Schick di, daß dü vor rem Winta kummsch. S greße di Eubulus un Pudens un Linus un Klaudia un alli Breda.
22 Dr Herr isch mit dinem Geischt! D Gnade isch mit äich!