1 Vieli hän s scho undanu, Bericht z ge vu d Gschichte de unda uns (us) gschähe sin,
2we`s uns (us) de ibaliefert hän, de s vu Afang a selbscht gsähne hän un Diena vum Wort gsi sin.
3 So ha au ich's fir guet ghalte, nochdem i (ich) ällei vu Afang a genau erkundet ha, s fir di, hocha Theophilus, in gueter Ordnig ufzschribe,
4 dmit dü d sichere Grund vu dr Lehr erfahrsch, in dr dü undarichtet bisch.
5 Zue dr Ziit vum Herodes, vum Kenig vu Judäa, läbt ä Prieschter vu dr Ordnig Abija, mit Name Zacharias, un si Wieb war üs sem Gschlecht Aaron un het Elisabeth gheiße.
6 Sie ware aba alli beidi fromm vor Gott un läbte in alle Gebot un Satzunge vum Herrn untadelig.
7 Un sie hän kei Kind; denn Elisabeth war unfruchtbar, un beidi ware alt.
8 Un s isch bassiert, als Zacharias d Prieschterdienst vor Gott vusäh het, do wo sini Ordnig an dr Reihe war,
9 daß nen nohch rem Bruch vu dr Prieschterschaft s Los trofe het, s Rauchopfa darzbringe; un er goht in d Tempel vum Herrn.
10 Un di ganze Lit schtehn druße un bäte zue d Schtund vum Rauchopfa.
11 Do erschient nem dr Engel vum Herrn un schtoht an dr rechte Site vum Räuchaaltar.
12 Un als Zacharias nen aluegt, vuschrekt er, un s kummt Angscht iba nen.
13 Aba dr Engel sait zue nem: Fircht di nit, Zacharias, denn di Gebet isch ghärt worde, un di Wieb Elisabeth wird dir ä Bue uf d Welt bringe, un dü sollsch nem d Name Johannes ge.
14 Un dü wirsch Fräid (Freud) un Wonne ha, un vieli wäre sich iba si kumme fräie.
15 Denn er wird groß si vor rem Herrn; Wi un Schnaps (Schtarkes) wird er nit trinke un wird scho vu Mueterleib a voll wäre mit däm heilige Geischt.
16 Un na (er) wird vum Volk Israel vieli zum Herrn, ihrem Gott, umkehre.
17 Un na (er) wird vor nem hergoh im Geischt un in dr Kraft vum Elia, zum umkehre vu d Herze dr Vädare zue d Kinda un de Unfolgsamen zue dr Schläue vu d Grechte, zuezrichte däm Herrn ä Volk, des wohl gmacht isch (parat isch).
18 Un Zacharias sait zue däm Engel: Wora soll i (ich) des erkenne? Denn i (ich) bi alt, un mi Wieb isch betagt.
19 Dr Engel git zantwort un sait zue nem: Ich bi Gabriel, dr vor Gott schtoht, un bi gschickt, mit dir z schwätze un dir des zsage (zue vukündige).
20 Un lueg, dü wirsch schtumm wäre un nit schwätze kenne bis zue däm Dag, an däm des gschähe wird, wel dü minem Wort nit glaubt hesch, de erfillt wäre solle zue ihra Ziit.
21 Un s Volk het gwartet uf Zacharias un vuwundret sich, daß er so lang im Tempel bliebt.
22 Als er aba üsäkummt, ka er nit mit tene schwätze; un sie hän gmerkt, daß er ä Erschinig ka het im Tempel. Un na (er) winkt ne un bliebt schtumm.
23 Un s isch bassiert, als d Ziit vu sinem Denscht um war, do goht er heim in si Hus.
24 Nohch däne Däg wird si Wieb Elisabeth schwanger un haltet sich fünf Monet vuborge un sait:
25 So het dr Herr an ma (mir) doe in d Däg, als er mi agsähne het, um mi Schmach unda d Mensch vu ma (mir) z neh.
26 Un im sechste Monet wird dr Engel Gabriel vu Gott gschickt in ä Schtadt in Galiläa, de heißt Nazareth,
27 zue einarä Jungfrau, de vulobt war nem Ma mit Name Josef vum Hus David; un de Jungfrau hieß Maria.
28 Un dr Engel kummt zue nere inä un sait: Friede mit dir, dü Begnadeti! Dr Herr isch mit dir!
29 Sie aba vuschrekt iba des Gsaite un het denkt: Welch ä Größ isch des?
30 Un dr Engel sait zue ihr: Fircht di nit, Maria, dü hesch Gnade bi Gott gfunde.
31 Lueg, dü wirsch schwanger wäre un ä Bue uf d Welt bringe, un dü sollsch nem d Name Jesus ge.
32 Der wird groß si un Bue vum Hechschte gnennt wäre; un Gott dr Herr wird nem d Thron vu sinem Vada (Babbe) David ge,
33 un er wird Kenig si iba des Hus Jakob in Ewigkeit, un si Rich wird kei End ha.
34 Do sait Maria zum Engel: We soll des zögoh, do i (ich) doch vu keinem Ma wiß?
35 Dr Engel git zantwort un sait zue ihr: Dr heilige Geischt wird iba di kumme, un d Kraft vum Hechschte wird di ibaschatte; drum wird au des Heilige, des uf d Welt kummt, Gottes Bue gnennt wäre.
36 Un lueg, Elisabeth, di Vuwandti, isch au schwanger mit nem Bue, in ihrem Altr, un isch etzed im sechste Monet, vu der ma sait, daß sie unfruchtbar isch.
37 Denn bi Gott isch kei Ding unmeglich.
38 Maria aba sait: Lueg, i (ich) bi vum Herrn d Magd; ma (mir) gschiht, we dü gsait hesch. Un dr Engel goht vu ihr.
39 Maria aba macht sich uf in däne Däg un goht schnell in d Berge zue einarä Schtadt in Juda
40 un kummt in des Hus vum Zacharias un greßt Elisabeth.
41 Un s isch bassiert, als Elisabeth d Größ Marias ghärt het, hupft des Kind in ihrem Leib (Ranze). Un Elisabeth wird vum heilige Geischt erfillt
42 un reft lut un sait: Globt bisch dü unda d Wieba, un globt isch de Frucht vu dinem Leib (Ranze)!
43 Un we bassiert ma (mir) des, daß d Muetter vu minem Herrn zue ma (mir) kummt?
44 Denn lueg, als i (ich) de Schtimm vu dinem Größ ghärt het, hupft des Kind vor Fräid (Freud) in minem Leib (Ranze).
45 Un selig bisch dü, de dü glaubt hesch! Denn s wird gmacht wäre, was dir gsait isch vum Herrn.
46 Un Maria sait:
47 un mi Geischt freut sich Gottes, vu minem Heiland;
48 denn er het d Niedrigkeit vu sinere Magd agsähne. Lueg, vu etze a wäre mi selig preise alli Kindeskinda.
49 Denn er het großi Sach a ma (mir) doe, der do mächtig isch un däm si Name heilig isch.
50 Un sini Barmherzigkeit währt vu Gschlecht zue Gschlecht bi däne, de nen firchte.
51 Er ebt Gwalt mit sinem Arm un vudeilt, de schtolz sin in ihrem Herz Sinn.
52 Er wirft de Gewaltige vum Thron un hebt hoch de Niedrige.
53 Die Hungrige fillt er mit Gabe un losst di Riche leer üsgoh.
54 Er denkt an d Barmherzigkeit un hilft sinem Diena Israel uf,
55 we er gsait het zue unsari Vädere, Abraham un sinene Kinda in Ewigkeit.
56 Un Maria bliebt bi ihr etwa dräi Monet; dnohch kehrt sie wieda heim.
57 Un fir Elisabeth kummt de Ziit, daß sie ihr Kind uf d Welt bringe soll; un sie gebar ä Bue.
58 Un ihri Nochbere un Vuwandte hän ghärt, daß dr Herr großi Barmherzigkeit a ihr doe het, un freut sich mit ihr.
59 Un s isch bassiert am achte Dag, do kumme sie, des Kindli z bschnide, un wen s nohch sinem Vada (Babbe) Zacharias nenne.
60 Aba sini Muetter git zantwort un sait: Nei, sundern er soll Johannes heiße.
61 Un sie sage zue ihr: S`isch doch nemads in dinere Vuwandtschaft, der so heißt.
62 Un sie winke sinem Vada (Babbe), we er nen nenne losse wot.
63 Un na (er) forderet ä kleini Dafle un schribt: Er heißt Johannes. Un sie wundre sich alli.
64 Un gli druf wird si Mul (Gosch) ufdoe un sini Zunge glest, un er schwätzt un lobt Gott.
65 Un s kummt Angscht iba alli Nochbere; un de ganzi Gschichte wird bekannt uf däm ganze Berge Judäas.
66 Un alli, de s ghärt hän, nähmes sich z Herze un sage: Was meinsch dü, was wird üs däm Kindli wäre? Denn de Hand vum Herrn war mit nem.
67 Un si Vada (Babbe) Zacharias wird vum heilige Geischt erfillt, wissagt un sait:
68 Globt isch dr Herr, dr Gott Israels! Denn er het bsuecht un erlest si Volk
69 un het uns (us) ufgrichtet ä Macht vum Heil im Hus vu sinem Diena David
70 - we er vorziite gsait het durch de Mül (Gosche) vu sinene heilige Prophete -,
71 daß er uns (us) rettet vu unsari Gegna (Feinde) un üs dr Hand vu allene, de uns (us) hasse,
72 un Barmherzigkeit zeigt het unsa Vädere un denkt het an si heilige Packt (Abkumme)
73 un an d Eid, den er gschwore het unsam Vada (Babbe) Abraham, uns (us) z ge,
74 daß ma (mir), erlest üs dr Hand unsrer Gegna (Feinde),
75 nem diene ohni Angscht unsa Läbä lang in Heiligkeit un Grechtigkeit vor sinene Auge.
76 Un dü, Kindli, wirsch ä Prophet vum Hechschte heiße. Denn dü wirsch däm Herrn vorusgoh, daß dü si Wäg machsch,
77 un s Wisse vum Heil gibsch sinem Volk in dr Vugebig ihra Sinde,
78 durch de herzlichi Barmherzigkeit vu unsrem Gott, durch de uns (us) bsueche wird des ufschtiegende Lecht üs dr Hechi,
79 dmit`s erschint däne, de hocke im Dunkle un Schatte vum Dod, un richte unseri Feß uf d Wäg vum Friede.
80 Un des Kindli isch gwachse un wird stark im Geischt. Un na (er) war in dr Wüschte bis zum Dag, an däm er vor des Volk Israel träte soll.
1 S isch bassiert zue dr Ziit, daß ä Gebot vum Kaisa Augustus üsgange isch, daß alli Welt gschätzt wird.
2 Un de Schätzig war de allaerschti un isch bassiert zue d Ziit, do Quirinius Schtadthaltr in Syrien war.
3 Un jeda goht, dmit da sich schätze lo ka, in si Schtadt.
4 Do macht sich au Josef uf üs Galiläa, üs dr Schtadt Nazareth, in des jüdische Land zue d Schtadt David, de do heißt Bethlehem, wel er üs däm Hus un Gschlecht David war,
5 dmit er sich schätze losst mit Maria, sinem vutraute Wib; de war schwanger.
6 Un als sie dert ware, kummt de Ziit, daß sie ihr Kind uf d Welt bringe soll.
7 Un sie gregt ihren erschte Bue un wickelt nen in Windle un legt nen in ä Krippe; denn sie hän sunscht kei Platz in dr Herberge.
8 Un s ware Hirte in dselbe Gegend uf fem Feld bi d Hürde, de hete in d Nacht ihri Herde.
9 Un dr Engel vum Herrn kunnt zue nene, un d Herrlichkeit vum Herrn laichtet um sie; un sie firchte sich arg.
10 Un dr Engel sait zue nene: Firchte äich nit! Lueg, i (ich) vuzehl äich großi Fräid (Freud), de alle Velka widafahre wird;
11 denn äich isch hiit dr Heiland uf d Welt kumme , welcha isch Chrischtus, dr Herr, in dr Schtadt David.
12 Un des hän zum Zeiche: ihr finde des Kind in Windle gwickelt un in einarä Krippe liege.
13 Un drno war do bi däm Engel ä Schar vu himmlische Heerschare, de lobe Gott un sage:
14 Ehri kert Gott in dr Hechi un Friede uf d Erde bi d Mensch vu sinem Wohlgfalle.
15 Un als de Engel vu nene in d Himmel fahre, sage de Hirte undaänanda: Len uns (us) etze go nohch Bethlehem un de Gschichte aluege, de do gschähe isch, de uns (us) dr Herr kundgmacht het.
16 Un sie kumme schnell un find beidi, Maria un Josef, dzue des Kind in dr Krippe liege.
17 Als sie s aba gsähne hän, vukündige sie des Wort , des zue nene vu däm Kind gsait war.
18 Un alli, vor de s kummt, wundre sich iba des, was ne de Hirte gsait hän.
19 Maria aba merkt sich alli de Wort un bwegt sie in ihrem Herz.
20 Un de Hirte kähre wieda um, priese un lobe Gott fir alles, was sie ghärt un gsähne hän, we denn zue nene gsait war.
21 Un als acht Däg um ware un ma des Kind bschnide moeß, git ma nem d Name Jesus, we er gnennt war vum Engel, bvor ra (er) im Muetterleib gregt war.
22 Un als de Däg vum Sufa wäre nohch rem Gesetz vum Moses ume ware, bringe sie nen nohch Jerusalem, um nen däm Herrn s zeig,
23 we gschriebe schtoht im Gesetz vum Herrn (2. Moses 13,2.15): "Alles Männliche, des zerscht d Muetterschoß durchbricht, soll däm Herrn heiligt heiße,
24 un um des Opfa darzbringe, we s gsait isch im Gesetz vum Herrn: " ä Baar Turtelduebe odr zwei jungi Dueben" (3. Moses 1,6-8).
25 Un lueg, ä Ma war in Jerusalem, mit Name Simeon; un der Ma war fromm un gottesfirchtig un het gwartet uf d Troscht Israels, un dr heilige Geischt war mit nem.
26 Un nem war ä Wort zdeil wore vum heilige Geischt, er soll d Dod nit säh, er het denn zvor d Chrischtus vum Herrn gsähne.
27 Un na (er) kummt uf Arege vum Geischt in d Tempel. Un als d Eltere des Kind Jesus in d Tempel bringe, um mit nem z doe, we`s Bruech isch nohch rem Gesetz,
28 do nimmt er nen uf sini Arm un lobt Gott un sait:
29 Herr, etze losch dü di Diena in Friede fahre, we dü gsait hesch;
30 denn mini Auge hän di Heiland gsähne,
31 den dü gmacht hesch vor alle Mensch,
32 ä Lecht, zum laichte de Heide un zum Pries vu dinem Volk Israel.
33 Un si Vada (Babbe) un sini Muetter wundre sich iba des, was vu nem gsait wird.
34 Un Simeon segnet sie un sait zue Maria, vu sinere Muetter: Lueg, der isch bschtimmt zum Fall un zum Ufschtoh fir vieli in Israel un zue nem Zeiche, däm dägege gschwätzt wird
35 - un au durch di Seele wird ä Schwert goh -, dmit viele Herze`s denke gwahr wird.
36 Un s war ä Prophetin, Hanna, ä Dochta Phanuëls, üs däm Stamm Asser; de war alt. Sie het siebä Johr mit ihrem Ma gläbt, nochdem sie ghirotet het,
37 un war etze ä Witwe an de vierunachtzig Johr; de wich nit vum Tempel un dient Gott mit Faschte un Bäte Dag un Nacht.
38 De kunnt au dzue zue dselbe Schtund un priest Gott un schwätzt vu nem zue alle, de uf d Erlesig Jerusalems warte.
39 Un als sie alles gmacht hän nohch rem Gesetz vum Herrn, kähre sie wieda zruck nohch Galiläa in ihri Schtadt Nazareth.
40 Des Kind aba isch gwachse un wird stark, volla Wisheit, un Gottes Gnade war bi nem.
41 Un sini Eltere gehn alli Johr nohch Jerusalem zum Passafescht.
42 Un als er zwöelf Johr alt war, gehn sie nuf nohch rem Bruch vum Fescht.
43 Un als de Däg vorbi ware un sie wieda Heim gehn, bliebt des Bebli Jesus in Jerusalem, un sini Eltere wußte's nit.
44 Sie meine aba, er wär unda d Freunde, un kumme ä Dagesreise wit un suechte nen unda d Vuwandte un Bekannte.
45 Un do sie nen nit finde, gehn sie wieda nohch Jerusalem un suechte nen.
46 Un s isch bassiert nohch dräi Däg, do finde sie nen im Tempel hocke, midde unda d Lehra, we er ne zuehert un sie gfrogt het.
47 Un alli, de nem zueghert hä, vuwundrete sich iba si Vuschtand un sini Antworte.
48 Un als sie nen sähn, vuschrecke sie sich. Un sini Muetter sait zue nem: Mensch Bue, wurum hesch dü uns (us) des a doe? Lueg, di Vada (Babbe) un i (ich) hän di arg gsuecht.
49 Un na (er) sait zue nene: Wurum hän ihr mich gsuecht? Wißt ihr nit, daß i (ich) si mueß in däm, was vu minem Vada (Babbe) isch?
50 Un sie vuschten des Wort nit, des er zue nene gsait het.
51 Un na (er) goht mit ne nab un kummt nohch Nazareth un war ne folgsam. Un sini Muetter merkt sich alli de Sach in ihrem Herz.
52 Un Jesus nimmt zue a Wisheit, Altr un Gnade bi Gott un d Mensch.
1 Im fünfzehnte Johr dr Herrschaft vum Kaisa Tiberius, als Pontius Pilatus Schtadthaltr in Judäa war un Herodes Landesfirscht vu Galiläa un si Brueda Philippus Landesfirscht vu Ituräa un dr Landschaft Trachonitis un Lysanias Landesfirscht vu Abilene,
2 als Hannas un Kaiphas Hohepriester ware, do isch bassiert (kummt) des Wort Gottes zum Johannes, däm Bue vum Zacharias, in dr Wüschte.
3 Un na (er) kummt in de ganzi Gegend um d Jordan un predigt de Daufi vu dr Buße zue d Vugebig dr Sinde,
4 we gschriebe schtoht im Boech vum Gsaite vum Prophete Jesaja (Jesaja 40,3-5): "S isch ä Schtimm vumä Prediga in dr Wüschte: Richtet d Wäg vum Herrn un macht sini Wägli ebe!
5 Alli Däla solle hoch gmacht wäre, un alli Berge un Higel solle niedrig gmacht wäre; un was krumm isch, soll gerad wäre, un was unebe isch, soll ä ebene Wäg wäre.
6 Un alli Mensche wäre d Heiland Gottes aluege."
7 Do sait Johannes zue dr Lit, de üsä gange sin, um sich vu nem daufe z losse: Ihr Schlangebruet, wer het denn äich gwiß gmacht, daß ihr däm künftige (kinftige) Zorn entrinne den?
8 Luege zue, bringe rechtschaffene Fricht dr Buße; un bringe (riße) äich nit vor z sage: Mir hän Abraham zum Vada (Babbe). Denn i (ich) sag äich: Gott ka däm Abraham üs däne Schtei (Wackes) Kinda mache.
9 S isch scho d Axt fir d Baim an d Wurzle glegt; jeda Baum, der nit gueti Frucht bringt, wird abghaue un ins Fiir gworfe.
10 Un de Lit froge nen un hän gsait: Was solle ma (mir) denn doe?
11 Er git zantwort un sait zue nene: Wer zwei Hemb het, der gib däm, der keins het; un wer z ässä het, doets ebeso.
12 S kumme au de Zöllna, um sich daufe z losse, un sage zue nem: Meischta, was solle denn ma (mir) doe?
13 Er sait zue nene: Fordere ne meh, als äich vorgschriebe isch!
14 Do froge nen au de Soldate un sage: Was soll denn ma (mir) doe? Un na (er) sait zue nene: Den nemads Gwalt odr Unrecht un len äich guet si an äirem Sold!
15 Als aba des Volk voll Erwartig war un alli denkt hän in ihrem Herz vu Johannes, ob er villicht dr Chrischtus wär,
16 git zantwort Johannes un sait zue allene: Ich dauf äich mit Wassa; s kummt aba eina, der isch schtärka als i (ich), un i (ich) bi nit wert, daß i (ich) nem d Reme vu sinene Schoeh les; der wird äich mit däm heilige Geischt un mit Fiir daufe.
17 In sinere Hand isch d Wurfschufle, un er wird sini Tenne fäge un wird d Weize in sini Schichä sammle, d Schpreu aba wird er mit unleschbarem Fiir vubrenne.
18 Un mit vielem anderem me vumahnt er s Volk un vukindigt däm s Heil.
19 Der Landesfirscht Herodes aba, der vum Johannes zrechtgwiese wird wägä dr Herodias, dem Wieb vu sinem Brueda, un wägä allem Bese, des er doe het,
20 macht zue allem noh des dzue: er wirft Johannes ins Gfängnis (Loch).
21 Un s isch bassiert, als d Lit sich daufe glo hän un Jesus au dauft worde war un bätet het, do doet sich dr Himmel uf,
22 un dr heilige Geischt isch abe gfahre uf nen in sichtbara Gschtalt we ä Dube, un ä Schtimm kummt üs sem Himmel: Dü bisch mi liebe Bue, an dir ha i (ich) Wohlgfalle.
23 Un Jesus war, als er agfange het, etwa driißig Johr alt un wird ghalte fir ä Bue vum Josef, der war ä Bue vum Eli,
24 der war ä Bue vum Mattat, der war ä Bue Levis, der war ä Bue Melchis, der war ä Bue Jannais, der war ä Bue vum Josef,
25 der war ä Bue Mattitjas, der war ä Bue vum Amos, der war ä Bue Nahums, der war ä Bue Heslis, der war ä Bue Naggais,
26 der war ä Bue Mahats, der war ä Bue Mattitjas, der war ä Bue Schimis, der war ä Bue Josechs, der war ä Bue Jodas,
27 der war ä Bue Johanans, der war ä Bue Resas, der war ä Bue Serubbabels, der war ä Bue Schealtïls, der war ä Bue Neris,
28 der war ä Bue Melchis, der war ä Bue Addis, der war ä Bue Kosams, der war ä Bue Elmadams, der war ä Bue Ers,
29 der war ä Bue Joschuas, der war ä Bue Elisers, der war ä Bue Jorims, der war ä Bue vum Mattat, der war ä Bue Levis,
30 der war ä Bue Simeons, der war ä Bue Judas, der war ä Bue vum Josef, der war ä Bue Jonams, der war ä Bue Eljakims,
31 der war ä Bue Meleas, der war ä Bue Mennas, der war ä Bue Mattatas, der war ä Bue Nathans, der war ä Bue David,
32 der war ä Bue Isais, der war ä Bue Obeds, der war ä Bue vum Boas, der war ä Bue Salmas, der war ä Bue Nachschons,
33 der war ä Bue Amminadabs, der war ä Bue Admins, der war ä Bue Arnis, der war ä Bue Hezrons, der war ä Bue vum Perez, der war ä Bue Judas,
34 der war ä Bue Jakobs, der war ä Bue Isaaks, der war ä Bue Abrahams, der war ä Bue Terachs, der war ä Bue Nahors,
35 der war ä Bue Serugs, der war ä Bue Regus, der war ä Bue Pelegs, der war ä Bue Ebers, der war ä Bue Schelachs,
36 der war ä Bue Kenans, der war ä Bue Arpachschads, der war ä Bue Sems, der war ä Bue Noahs, der war ä Bue Lamechs,
37 der war ä Bue Metuschelachs, der war ä Bue Henochs, der war ä Bue Jereds, der war ä Bue Mahalalels, der war ä Bue Kenans,
38 der war ä Bue vum Enosch, der war ä Bue Sets, der war ä Bue Adams, der war Gottes.
1 Jesus aba, voll heiligem Geischt, kummt zruck vum Jordan un wird vum Geischt in d Wüschte gfihrt
2 un vierzig Däg lang vum Deufel vusuecht. Un na (er) het nigs gässe in däne Däg, un als sie ä End hän, het da (er) hunga ka.
3 Dr Deufel aba sait zue nem: Bisch dü Gottes Bue, so sag zue däm Schtei (Wackes), daß sa Brot wäre soll.
4 Un Jesus git nem zantwort: S schtoht gschriebe (5. Moses 8,3): "Dr Mensch läbt nit ällei vum Brot.".
5 Un dr Deufel fihrt nen hoch nuf un zeige nem alli Lända vu dr Welt in nem Nuu
6 un sait zue nem: Alli Macht will i (ich) dir ge un ihri Herrlichkeit; denn sie isch ma (mir) ibage, un i (ich) gib sie, wäm i (ich) will.
7 Wenn dü mi etze abätesch, so soll sie ganz di si.
8 Jesus git nem zantwort un sait: S schtoht gschriebe (5. Moses 6,13): "Dü sollsch d Herrn, di Gott, abäte (ahimmle) un nem ällei diene."
9 Un na (er) fihrt nen nohch Jerusalem un schtellt nen uf d Zinne vum Tempel un sait zue nem: Bisch dü Gottes Bue, so wirf di vu do abe;
10 denn s schtoht gschriebe (Psalm 91,11.12): "Er wird sinene Engel dinetwege bfehle, daß sie dich bwahre.
11 Un sie wäre di uf d Händ (Pfode) trage (schleipfe), dmit dü dini Feß nit an ä Schtei (Wackes) schtosesch."
12 Jesus git zantwort un sait zue nem: S isch gsait (5. Moses 6,16): "Dü sollsch d Herrn, di Gott, nit vusueche."
13 Un als dr Deufel alli Vusuechrig gmacht het, goht er vu nem ä Ziitlang wäg.
14 Un Jesus kummt in dr Kraft vum Geischt wieda nohch Galiläa, un d Kunde vu nem hallt durch alli umliegende Derfa (Käffa).
15 Un na (er) lehrt in ihre Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un wird vu jedem globt.
16 Un na (er) kummt nohch Nazareth, wo er ufgwachse war, un goht nohch sinere Gwohnet am Sabbat in d Synagoge (Gotteshus) un schtoht uf un wot läse.
17 Do wird nem des Boech vum Prophete Jesaja ge. Un als sa des Boech ufgmacht het, findet da (er) de Schtell, wo gschriebe schtoht (Jesaja 61,1.2): "
18 Dr Geischt vum Herrn isch uf ma (mir), wel er mi gsalbt het, z vukündige s Evangelium d Arme; er het mi gschickt, z predige d Gfangene, daß sie fräi si solle, un d Blindä, daß sie luege solle, un d Vuschlagene, daß sie fräi un ledig si solle,
19 z vukündige s Gnadejohr vum Herrn. "
20 Un als er s Boech zuegmacht het, git er's däm Diena un het sich anekockt . Un alli Aug in dr Synagoge (Gotteshus) sähn uf nen.
21 Un na (er) fangt a, zue nene zue schwätze: Hiit isch des Wort vu d Schrift erfillt vor äire Ohre.
22 Un sie gän alli Ziignis vu nem un wundre sich, daß solchi Wort dr Gnade üs sinem Mul (Gosch) kumme, un sage: Isch des nit im Josef si Bue?
23 Un na (er) sait zue nene: Ihr den zue ma (mir) des Sprichwort sage: Dokta, hilf dir selba! Denn welchi großi Sach hän ma (mir) ghärt , de in Kapernaum gschähe sin! Doe des au do d Heim (in dinere Vadaschtadt)!
24 Er sait aba: Gwiß, i (ich) sag äich: Kei Prophet gilt ebis d Heim (Vadaland).
25 Aba erlich, i (ich) sag äich: S ware vieli Witwe in Israel zue d Ziit vum Elia, als dr Himmel vuschlosse war dräi Johr un sechs Monet un ä großi Hungasnot isch gsi im ganze Land,
26 un zue keinarä vu nene wird Elia gschickt als ällei zue einarä Witwe nohch Sarepta in d Gegend vu Sidon.
27 Un vieli Üssätzige ware in Israel zue d Ziit vum Prophete Elisa, un keina vu nene wird sufa als ällei Naaman üs Syrien.
28 Un alli, de in dr Synagoge (Gotteshus) ware, sin vum Zorn erfillt, als sie des ghärt hän.
29 Un sie sin uf gschtande un schtoße nen zue d Schtadt üsä un fihre nen an d Schtich vum Berg, uf däm ihri Schtadt bäut war, um nen abe zwerfe.
30 Aba na (er) goht midde durch sie wäg.
31 Un na (er) goht nab nohch Kapernaum, einarä Schtadt in Galiläa, un lehrt sie am Sabbat.
32 Un sie vuwundrete sich iba sini Lehr; denn er predigt mit Vollmacht.
33 Un s war ä Mensch in dr Synagoge (Gotteshus), bsesse vu nem bese Geischt, un der brellt lut:
34 Halt, was willsch dü vu uns (us), Jesus vu Nazareth? Dü bisch kumme, uns (us) z vunichte. Ich weiß, wer dü bisch: dr Heilige Gottes!
35 Un Jesus schelt nen un sait: Halt s Mul (Gosch) un fahr üs vu nem! Un dr bese Geischt wirft nen midde unda sie un fahrt vu nem üs un doet nem kei Schadä.
36 Un s kummt ä Angscht iba sie alli, un sie schwätze mitänanda un sage: Was isch des fir ä Wort? Er schwätzt mit Vollmacht un Gwalt zue d bese Geischta, un sie fahre üs.
37 Un d Kunde vu nem hallt in alli Derfa (Käffa) vum umliegende Land.
38 Un na (er) macht sich uf üs dr Synagoge (Gotteshus) un kummt ins Hus vum Simon. Un im Simon sini Schwiegamuetter het hoches Feba, un sie bitt nen fir sie.
39 Un na (er) kunnt zue narä un bfielt däm Feba, un s het sie vuloße . Un gli druf schtoht sie uf un dient ne.
40 Un als d Sunne undagange isch, bringe alli ihri Kranke mit manchali Lide zue nem. Un na (er) legt d Händ (Pfode) uf jede un macht sie gsund
41 Vu vielä fahre au die bese Geischta üs un brellä: Dü bisch dr Bue Gottes! Un na (er) schelt sie un het sie nit schwätze glo ; denn sie hän gwißt, daß er dr Chrischtus war.
42 Als ses aba Dag wird, goht er üsä an ä insames Plätzli; un des Volk suecht nen, un sie kumme zue nem un wen nen feschthebä, dmit er nit vu nene go dät.
43 Er sait aba zue nene: Ich mueß au in die andere Schtädt des Evangelium predige vum Rich Gottes; denn dzue bi i (ich) gschickt.
44 Un na (er) predigt in d Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) Judäas.
1 S isch bassiert, als sich d Lit zue nem drängt hän, um des Wort Gottes z häre, do schtoht er am See Genezareth
2 un sieht zwei Boot am Ufer liege; d Fischa aba ware üsgschtiege un wäsche ihri Netze.
3 Do schtiegt er in ei Boot, des im Simon ghärt het, un bittet nen, ä weng vum Land wegzfahre. Un na (er) het sich anekockt un lehrt d Lit vum Boot üs.
4 Un als er ufghert het z schwätze, sait da (er) zum Simon: Fahr üsä, wo`s def isch, un werfe äiri Netze zum Fange üs!
5 Un Simon git zantwort un sait: Meischta, ma (mir) hän die ganzi Nacht gschafft un nigs gfange; aba uf di Wort hi will i (ich) d Netze üswerfe.
6 Un als sie des gmacht hän, fange sie ä großi Schar Fisch, un ihri Netze fange a z riße.
7 Un sie winke ihre Freunde, de im andere Boot ware, sie solle kumme un mit tene ze. Un sie kumme un fillä beidi Boot voll, so daß sie schier absufe.
8 Als des Simon Petrus sieht, flegt er Jesus vor d Feß un sait: Herr, gang wäg vu ma (mir)! Ich bi ä sindige Mensch.
9 Denn ä Angscht het nen erfaßt un alli, de bi nem ware, iba den Fang, den sie mitänanda doe hän,
10 ebeso au Jakobus un Johannes, d Buebä vum Zebedäuns (us), Simon sini Freunde. Un Jesus sait zum Simon: Fircht di nit! Vu etze a wirsch dü Mensche fange.
11 Un sie bringe de Boot ans Land un vuloße alles un folge nem nohch.
12 Un s isch bassiert aba, als er in einarä Schtadt war, lueg, do war ä Ma volla Ussatz. Als der Jesus sieht, flegt er ane uf si Visasch (Gsicht) un bittet nen un sait: Herr, willsch dü, so kannsch dü mich sufa mache.
13 Un na (er) schtreckt si Hand üs un rihrt nen a un sait: Ich will's doe, etze bisch sufa! Un gli druf wich dr Ussatz vu nem.
14 Un na (er) bfielt nem, daß er's nemads sage soll. Gang aba hi un zeig di däm Prieschter un opfa fir di Sufa wäre, we Moses gsait het, däne zum Ziignis.
15 Aba d Kunde vu nem breitet sich imma witer üs, un s kummt ä großi Schar Lit zsämme, zum häre un gsund z wäre vu ihre Krankheite.
16 Er aba het sich zruck zoge in d Wüschte un bätet.
17 Un s isch bassiert eines Dages, als er glehrt het, daß au Pharisäer un Schriftglehrti dogsäße sin, de kumme ware üs alle Derfa (Käffa) in Galiläa un Judäa un üs Jerusalem. Un d Kraft vum Herrn war mit nem, daß er heile ka.
18 Un lueg, ä baar Männa bringe ä Mensch uf nem Bett; der war glähmt. Un sie vusuechte, nen inäzbringe un vor nen z lege.
19 Un wel sie wägä dr Lit kei Igang find, nen inäzbringe, schtiege sie uf s Dach un lenen durch d Ziegel abe mit däm Bett midde unda sie vor Jesus.
20 Un als er ihr Glaube sieht, sait da (er): Mensch, dini Sinde sin dir vuge.
21 Un d Schriftglehrti un Pharisäer fange a z ibalege un sage: Wer isch der, daß er Gottesläschterig schwätzt? Wer ka Sinde vuge als ällei Gott?
22 Als aba Jesus ihr denke gmerkt het, git er zantwort un sait zue nene: Was denke ihr in äirem Herz?
23 Was isch lichta, z sage: Dir sin dini Sinde vuge, odr z sage: Schtand uf un gang umä?
24 Dmit ihr aba wißt, daß dr Menschebue Vollmacht het, uf Erde Sinde z vuge - sait da (er) zum Glähmte: Ich sag dir, schtand uf, nimm di Bett un gang heim!
25 Un gli druf schtoht er uf vor ihre Auge un nimmt s Bett, uf däm er gläge het, un goht heim un priest Gott.
26 Un sie vuschrecke alli un priese Gott un wäre mit Angscht erfillt un sage: Mir hän hiit ä seltsami Sach gsähne.
27 Un dnohch goht er üsä un sieht ä Zöllna mit Name Levi am Zoll hocke un sait zue nem: Folg ma (mir) nohch!
28 Un na (er) vuloßt alles, schtoht uf un goht dem nohch.
29 Un Levi richte nem ä großes Ässä zue in sinem Hus, un vieli Zöllna un andari hocke mit nem am Disch.
30 Un d Pharisäer un ihri Schriftglehrti hän gschtängert un sage zue sinene Jinger: Wurum ässä un trinke ihr mit d Zöllna un Sinda?
31 Un Jesus git zantwort un sait zue nene: Die Xunde bruche d Dokta nit, sundern die Kranke.
32 Ich bi kumme, d Sinda zue d Buße z röfä un nit die Grechte.
33 Sie aba sage zue nem: D Jinger vum Johannes faschte me (oft) un bäte viel, ebeso d Jinger vu dr Pharisäer; aba dini Jinger ässä un trinke.
34 Jesus sait aba zue nene: Ihr kennt d Hochziitsgäscht nit faschte losse, solang dr Bräutigam bi nene isch.
35 S wird aba de Ziit kumme, daß dr Bräutigam vu nene gnumme wird; dann (dnoh) den sie faschte, in däne Däg.
36 Un na (er) sait zue nene ä Glichnis: Nemad rißt ä Lappe vu nem näji (naii) Häß (Kleid) un flickt nen uf ä altes Häß (Kleid); sunscht vurißt ma des näji (naii), un dr Lappe vum näji (naii) paßt nit uf des alte.
37 Un nemads fillt näji (naii) Wi in alti Schliich; sunscht vurißt dr näji (naii) Wi d Schliich un wird vuschittet, un d Schliich vuderbe.
38 Sundern näji (naii) Wi soll ma in näji (naii) Schliich fille.
39 Un nemads, der vum alte Wi trinkt, will näji (naii); denn er sait: D alte isch milda.
1 Un s isch bassiert an einem Sabbat, daß er durch ä Kornfeld goht; un sini Jinger riße ä baar Ähre üs un vuriebe sie mit d Händ (Pfode) un ässä.
2 Ä baar vu dr Pharisäer aba sage: Wurum den ihr, was am Sabbat nit recht isch?
3 Un Jesus git zantwort un sait zue nene: Hän ihr nit des gläse, was David doe het, als sa hunga ka het un de, de bi nem ware?
4 we er ins Hus Gottes goht un d Schaubrot nimmt un ißt, des doch nemads ässä het derfe als de Prieschter ällei, un we er sie au däne git, de bi nem ware?
5 Un na (er) sait zue nene: Dr Menschebue isch au dr Herr iba d Sabbat.
6 S isch bassiert aba a nem anderem Sabbat, daß er in d Synagoge (Gotteshus) goht un lehrt. Un do war ä Mensch, däm si rechti Hand war vudorrt.
7 Aba d Schriftglehrti un Pharisäer gän acht druf, ob er au am Sabbat heile wird, dmit sie ebis find däte, nen z vuklage.
8 Er aba merkt ihr denke un sait zue däm Ma mit dr vutrocknete Hand: Schtand uf un kumm viiri! Un na (er) schtoht uf un kunnt vor.
9 Do sait Jesus zue nene: Ich frog äich: Isch's recht, am Sabbat Guetes z doe odr Beses, Läbä z ge odr vunichte?
10 Un na (er) luegt sie alli ringsum a un sait zue nem: Schtreck di Hand üs! Un na (er) doet's; do wird sini Hand wieda zrechtgmacht.
11 De aba wäre ganz Vuruckt un schwätze mitänanda, was sie Jesus a doe wen.
12 S isch bassiert zue dr Ziit, daß er uf ä Berg goht, um z bäte; un er bliebt d Nacht iba im Gebet zue Gott.
13 Un als ses Dag wird, reft er sini Jinger un bschtimmt zwöelf vu nene, de er au Aposchtel gheiße het:
14 Simon, den er au Petrus gheiße het, un Andreas, si Brueda, Jakobus un Johannes; Philippus un Bartholomäus;
15 Matthäus un Thomas; Jakobus, d Bue vum Alphäus, un Simon, gnennt dr Zelot;
16 Judas, d Bue vum Jakobus, un Judas Iskariot, der zum Vuräter wird.
17 Un na (er) goht mit tene nab un kunnt uf ä ebenes Feld. Un um nen war ä großi Schar vu sinene Jinger un ä großi Schar vum Volk üs ganz Judäa un Jerusalem un üs däm Küschteland vu Tyrus un Sidon,
18 de kumme ware, nen zue häre un vu ihre Krankheite gheilt z wäre; un de vu schlechte Geischta umtriebe ware, wäre gsund
19 Un alles Volk suecht, nen z berihre; denn s goht Kraft vu nem üs, un er heilt sie alli.
20 Un na (er) hebt sini Auge uf iba sini Jinger un sait: Selig sin ihr Armi; denn des Rich Gottes isch äich.
21 Selig sin ihr, de ihr etzed hunga hän; denn ihr solle satt wäre. Selig sin ihr, de ihr etzed hiile; denn ihr den lache.
22 Selig sin ihr, wenn äich de Mensch hasse un äich üsschtoße un bschimpfe un vuwerfe äiri Name als besi wägem Menschebue.
23 Freue äich an däne Däg un springe vor Freuid; denn luege, aicha Lohn isch groß im Himmel. Denn`s gliche hän ihri Vädare d Prophete doe.
24 Aba dgege: Weh äich Riche! Denn ihr hän airen Troscht scho ka.
25 Weh äich, de ihr etzed satt sin! Denn ihr den hunga ha. Weh äich, de ihr etzed lache den! Denn ihr den hiile un klage.
26 Weh äich, wenn äich alli guet schwätze! Denn des gliche hän ihri Vädare d falsche Prophete doe.
27 Aba i (ich) sag äich, de ihr grad zuehert: Liebt (Leb hän) äiri Gegna (Feinde); den wohl däne, de äich hasse;
28 segnet, de äich vuflueche; bittet fir de, de äich beleidigä:.
29 Un wer dir uf d Backe schlat, däm gib die andere au; un wer dir d Mandel nimmt, däm vuwer au d Rock nit.
30 Wer dich bittet, däm gib; un wer dir des was Dir isch nimmt, vu däm vulang`s nit zruck.
31 Un we ihr wen, daß äich de Lit doe solle, so den nene au!
32 Un wenn ihr de leb (lieb) hän, de äich liebe, was fir ä Dank hän ihr dvu? Denn au d Sinda liebe ihri Freunde.
33 Un wenn ihr äire Wohltäta wohlden, was fir ä Dank hän ihr dvu? Denn d Sinda den desselbe au.
34 Un wenn ihr däne leiht, vu däne ihr ebis z gregä meinet, was fir ä Dank hän ihr dvu? Au d Sinda leihe d Sinda, dmit sie des Gliche gregä.
35 Vielmeh liebt (leb hän) äiri Gegna (Feinde); den Guetes un leiht, wo ihr nigs dfir z gregä hofft. So wird aicha Lohn groß si, un ihr den Kinda vum Allahechschte si; denn er isch gütig gege die Undankbare un Bese.
36 Sin barmherzig, we au aicha Vada (Babbe) barmherzig isch.
37 Un richte nit, so wäre na au nit grichtet. Vudamme nit, so wäre ihr nit vudammt. Vugen, so wird äich vuge.
38 Gen, so wird äich ge. Ä volles, drucktes, gritteltes un ibafließendes Maß wird ma in airen Schoß ge; denn ebe mit däm Maß, mit däm ihr meßt, wird ma äich wieda meße.
39 Er sait tene aba au ä Glichnis: Kann au ä Blindä in nem Blindä d Wäg zeigä? Werde sie nit alli beidi in de Gruebe flege?
40 Dr Jinger schtoht nit iba däm Meischta; wenn er ganz guet isch, so isch er we si Meischta.
41 Was siehsch dü aba d Schplitta in dinem Brueda sinene Auge, un d Balkä in dinene Auge nimmsch dü nit wohr?
42 We kannsch dü sage zue dinem Brueda: Halt schtill, Brueda, i (ich) will d Schplitta üs dinem Aug ze, un dü siehsch selba nit d Balkä in dinem Aug? Dü Heuchla, ze zerscht d Balkä üs dinem Aug un lueg dann (dnoh) zue, daß dü d Schplitta vu dinem Brueda sinem Aug zehsch!
43 Denn s git kei guete Baum, der fuli Frucht trait, un kei fule Baum, der gueti Frucht trait.
44 Denn jeda Baum wird an sinere eigene Frucht erkennt. Ma pflickt jo nit Feige vu d Dorne, au liest ma nit Trübe vu d Hecke.
45 Ä guete Mensch bringt Guetes viiri üs däm guete Schatz vu sinem Herz; un ä bese bringt Beses viiri üs däm bese. Denn mit was des Herz voll isch, dvu goht s Mül (d Gosche) iba.
46 Was sage ihr zue ma (mir) aba Herr, Herr, un den nit, was i (ich) äich sag?
47 Wer zue ma (mir) kummt un härt mini Werter (Worte) un doet`s au i (ich) will äich zeigä, wäm er glich isch.
48 Er glich nem Mensch, dr ä Hus bäut het un grabt def un legt d Grund uf fen Felsä. Als aba ä Wasserflut kummt, do riß dr Strom an däm Hus un ka s nit bewege; denn`s war guet bäut.
49 Wer aba härt un nit doet, der glicht nem Mensch, der ä Hus bäut het uf d Bode, ohni Grund z lege; un dr Strom rißt a nem un s flegt gli zsämme, un si Ischturz isch groß.
1 Nohchdem Jesus alles Gsait het vor rem Volk, goht er nohch Kapernaum.
2 Ä Hauptma aba het ä Knecht, der nem leb (lieb) un wert war; der liet dodkrank do.
3 Als sa aba vu Jesus ghärt het, schickt er d Älteschte vu d Jude zue nem un bittet nen, z kumme un si Knecht gsund z machen.
4 Als sie aba zue Jesus kumme, bitt sie nen arg un sage: Er isch s wert, daß dü nem de Bitte erfillsch;
5 denn er het unsa Volk leb (lieb), un d Synagoge (Gotteshus) het da (er) uns (us) bäut.
6 Do goht Jesus mit tene. Als er aba ni mi wiet vum Hus war, schickt dr Hauptma Freunde zue nem un loßt tem sage: Ach Herr, bmeh di nit; i (ich) bi nit wert, daß dü unda mi Dach gohsch;
7 drum ha au i mi nit selba fir würdig gachtet, zue dir z kumme; sundern sag ä Wort, so wird mi Knecht gsund
8 Denn au i (ich) bi ä Mensch, dr Obrigkeit folgsam, un ha Soldate unda ma (mir); un wenn i (ich) zue nem sag: Gang hi!, so goht er hi; un zue nem anderä: Kumm her!, so kummt er; un zue minem Knecht: Doe des!, so doet er's.
9 Als aba Jesus des ghärt het, vuwundret er sich iba nen un drillt sich um un sait zum Volk, des sem nohch gfolgt isch: Ich sag äich: So ä Glaube ha i (ich) in Israel nit gfunde.
10 Un als de Bote wieda Heim kumme, find sie d Knecht gsund
11 Un s isch bassiert dnohch, daß er in ä Schtadt mit Name Nain goht; un sini Jinger gehn mit nem un ä großi Schar Lit.
12 Als er aba nooch an`s Stadttor kummt, lueg, do trait ma ä Dote üsä, der dr einzige Bue vu sinere Muetter war, un sie war ä Witwe; un ä großi Schar Lit üs dr Schtadt goht mit ihrä.
13 Un als sie dr Herr aluegt, het sen gjammat wägä ihrä, un er sait zue narä: Hiel nit!
14 Un kunnt dzue un brihrt d Sarg, un de Träga bliebe schtoh. Un na (er) sait: Bebli, i (ich) sag dir, schtand uf!
15 Un dr Dote richte sich uf un fangt a zue schwätze, un Jesus git nen sinere Muetter.
16 Un Angscht gregä sie alli, un sie priese Gott un sage: S isch ä große Prophet unda uns (us) ufgschtande, un: Gott het si Volk bsuecht.
17 Un d Kunde vu nem hallt in ganz Judäa un im ganze umliegende Land.
18 Un d Jinger vum Johannes vuzehle des alles. Un Johannes reft zwei vu sinene Jinger zue sich
19 un schickt sie zum Herrn un froge nen: Bisch dü, der do kumme soll, odr sollä ma (mir) uf ä anderä warte?
20 Als aba de Männa zue nem kumme, sage sie: Johannes dr Däufa het uns (us) zue dir gschickt un losst di froge: Bisch dü, der do kumme soll, odr soll ma (mir) uf ä andere warte?
21 Zue däre Schtund macht Jesus vieli gsund vu Krankheite un Plage un bese Geischta, un vielene Blindä schenkt da s Augelecht.
22 Un Jesus git zantwort un sait zue nene: Gehn un vuzehle Johannes, was ihr gsähne un ghärt hän: Blindi luege, Lahmi gehn, Üssätzige wäre sufa, Daubi häre, Doti schtehn wieda uf, Arme wird s Evangelium predigt;
23 un selig isch, wer sich nit ärgert an ma (mir).
24 Als aba de Bote vum Johannes fortgange sin, fangt Jesus a, zum Volk iba Johannes z schwätze: Was sin ihr nüsgange in de Wüschte z luege? Wellet da ä Rohr säh, des vum Wind bwegt wird?
25 Odr was sin ihr nüsgange z luege? Wellet da ä Mensch säh in weiche Kleida? Luege, de de herrlichi Kleida hän un fett läbä, de sin bi d kenigliche Hef.
26 Odr was sin ihr nüsgange z luege? Wellet da ä Prophet säh? Nur, i (ich) sag äich: Er isch me als ä Prophet.
27 S isch's, vu nem gschriebe un schtoht (Maleachi 3,1): "Lueg, i (ich) schick mi Bote vor da her, der di Wäg vor da mache soll."
28 Ich sag äich, daß unda däne, de vu einem Wieb uf d Welt kumme sin, keina greßa isch als Johannes; der aba dr Klinschte isch im Rich Gottes, der isch greßa als er.
29 Un allem Volk, des nen ghärt het, un d Zöllna gän Gott recht un len sich daufe mit dr Daufi vum Johannes.
30 Aba d Pharisäer un Schriftglehrti hän nen vuachtet, was Gott däne ge het, un len sich nit vu nem daufe.
31 Mit wäm soll i (ich) de Mensche vu däm Gschlecht vuglichä, un wäm sin sie glich?
32 Sie sin d Kinda glich, de uf fem Markt hocke un röfä änanda zue: Mir hän äich ufgschpielt, un ihr hän nit danzt; ma (mir) hän drürigi Leda gsunge, un ihr hän nit ghilt.
33 Denn Johannes dr Däufa isch kumme un ißt kei Brot un trinkt kei Wi; so sage ihr: Er isch bsesse.
34 Dr Menschebue isch kumme, ißt un trinkt; so sage ihr: Lueg, der Mensch isch ä Fressa un Wisüfa, ä Fründ (Freund) vu dä Zöllna un Sinda!
35 Un doch isch d Wisheit grecht bfunde worde vu alle ihre Kinda.
36 S bittet nen aba eina vu dr Pharisäer, bi nem z ässä. Un na (er) goht inä in des Hus vum Pharisäer un het sich anekockt an d Disch.
37 Un lueg, ä Wieb war in dr Schtadt, de war ä Sindarin. Als de ghärt het, daß er am Disch sitzt im Hus vum Pharisäer, holt sie ä Glas mit Salbel
38 un kunnt vu hinte zue sinene Feß, hiilt un fangt a, sini Feß mit Träne z benetzä un mit d Hoor vu ihrem Kopf z trockne, un küßt sini Feß un salbt sie mit Salbel.
39 Als aba des dr Pharisäer sieht, der nen iglade het, sait da (er) bi sich selba un het gsait: Wenn der ä Prophet wär, so wüßt er, wer un was fir ä Wieb des isch, de nen arihrt; denn sie isch ä Sindarin.
40 Jesus git zantwort un sait zue nem: Simon, i (ich) ha dir ebis z sag. Er aba sait: Meischta, sag`s!
41 Ä Gläubiga het zwei Schuldna. Eina war fünfhundat Silbagrosche schuldig, dr andere fuchzig.
42 Wel sie aba nit zahle hän kenne, schenkt er's beidene. Wer vu nene wird nen am meischte liebe?
43 Simon git zantwort un sait: Ich denke, der, däm ma am meischte gschenkt het. Er aba sait zue nem: Dü hesch recht gurdeilt.
44 Un na (er) drillt sich zue dem Wieb un sait zum Simon: Siehsch dü des Wieb? Ich bi in di Hus kumme; dü hesch ma (mir) kei Wassa fir mini Feß ge; de aba het mini Feß mit Träne bnetzt un mit ihrem Hoor trocknet.
45 Dü hesch ma (mir) kei Kuß ge; de aba het, sit i (ich) inekumme bi, nit ufkert, mini Feß z küsse.
46 Dü hesch mi Kopf nit mit El gsalbt; sie aba het mini Feß mit Salbel gsalbt.
47 Wägä däm sag i (ich) dir: Ihri vieli Sinde sin vuge, denn sie het viel Liebe (Lebi) zeigt; wäm aba äweng vuge wird, der liebt (lebt) nur äweng.
48 Un na (er) sait zue ihrä: Dir sin dini Sinde vuge.
49 Do fange de a, de mit am Disch hocke, un sage bi sich selba: Wer isch der, der au Sinde vugit?
50 Er aba sait zue dem Wieb: Di Glaube het dir ghulfe; gang hi im Friede!
1 Un s isch bassiert dnohch, daß er durch Schtädt un Derfa (Käffa) zoge isch un predigt un vukindigt s Evangelium vum Rich Gottes; un de Zwöelf ware mit nem,
2 dzue ä baar Wieba, de er gsund gmacht het vu bese Geischta un Krankheite, nämlich Maria, gnennt Magdalena, vun der siebä besi Geischta üsgfahre ware,
3 un Johanna, des Wieb vum Chuzas, vumä Vuwalta vum Herodes, un Susanna un vieli anderi, de nene diene mit ihrer Habe.
4 Als etze ä großi Schar Lit binanda war un sie üs d Schtädt zue nem kumme sin, schwätzt er in nem Glichnis:
5 S goht ä Säma üs, z saje si Same. Un indäm er sajt, flegt einiges uf d Wäg un wird vutrammt, un d Vegel unda rem Himmel fräßen's uf.
6 Un einiges flegt uf d Fels; un als ses ufgoht, vudorrt`s, wel`s keini Fiichtigkeit het.
7 Un einiges flegt midde unda d Dorne; un de Dorne gehn mit uf un erstickte's.
8 Un einiges flegt uf guetes Land; un s goht uf un trait hundertfach Frucht. Als er des gsait het, reft er: Wer Ohre het z häre, der soll härä!
9 S froge nen aba sini Jinger, was des Glichnis beditet.
10 Er aba sait: Äi (ich) isch's ge, de Gheimniss vum Rich Gottes z vuschtoh, d andere aba in Glichnisse, dmit sie`s nit sähn, au wenn sie`s sähn, un nit vuschtehn, au wenn sie`s häre.
11 Des Glichnis aba beditet des: Dr Same isch des Wort Gottes.
12 De aba uf fem Wäg, des sin de, de s häre; dnohch kummt dr Deufel un nimmt des Wort üs ihrem Herz, dmit sie nit glaube un selig wäre.
13 De aba uf fem Felse sin de: wenn sie`s häre, nähmä sie des Wort mit Fräid (Freud) uf. Doch sie hän keini Wurzle; ä Ziitlang glaube sie, un zue dr Ziit wenn d Afechtig kunnt flege sie ab.
14 Was aba unda d Dorne flegt, sin de, de s häre un gehn hi un erschticke unda d Sorge, däm Richtum un d Fräid (Freud) am Läbä un bringe keini Frucht.
15 Des aba uf fem guete Land sin de, de des Wort häre un bhalte in nem feine, guete Herz un bringe Frucht in Geduld.
16 Nemad aba zindet ä Lecht a un deckt`s mit nem Gfäß zue odr hockt`s unda ä Bank; sundern er hockt`s uf ä Laichta, dmit, wer inegoht, des Lecht sieht.
17 Denn s isch nigs vuborge, was nit bekannt wäre soll, au nigs geheim, was nit bekannt wird un an d Dag kumme soll.
18 So luege etze druf, we ihr zuehert; denn wer do het, däm wird ge; wer aba nit het, däm wird au des gnumme, was er meinet z ha.
19 S kumme aba sini Muetter un sini Breda zue nem un kenne wägä dr Lit nit zue nem glange.
20 Do wird nem gsait: di Muetter un dini Breda schtehn druße un wen di säh.
21 Er aba git zantwort un sait zue nene: Mi Muetter un mini Breda sin de, de Gottes Wort häre un den.
22 Un s isch bassiert an nem der Däg, daß er in ä Boot schtiegt mit sinene Jinger; un er sait zue nene: Len uns (us) iba d See fahre. Un sie schtoße vum Land ab.
23 Un als sie fahre, schloft er i. Un s kummt ä Windwirbel iba d See, un d Wellä ibafalle sie, un sie ware in großa Gfahr.
24 Do gehn sie zue nem un weckte nen uf un sage: Meischta, Meischta, ma (mir) kumme um! Do schtoht er uf un schelt d Wind un d Woge vum Wassa, un sie lege sich, un s entschtoht ä Schtilli.
25 Er sait aba zue nene: Wo isch aicha Glaube? Sie aba firchte sich un vuwundrete sich un sage zueänanda: Wer isch der? Au däm Wind un däm Wassa bfiehlt er, un sie sin nem hörig.
26 Un sie fahre witer in d Gegend dr Gerasener, de Galiläa gege ibalit.
27 Un als er ans Land kunnt, trifft da ä Ma üs dr Schtadt, der het besi Geischta; er trait sit langa Ziit keini Kleida me un bliebt in keinem Hus, sundern in d Grabhöhlene.
28 Als er aba Jesus sieht, brellt er uf un flegt vor rem ane un reft lut: Was willsch dü vu ma (mir), Jesus, dü Bue Gottes vum Allahechschte? Ich bitt di: Quäl mi nit!
29 Denn er het däm schlechte Geischt bpfohle, üs däm Mensch üszfahre. Denn der het nen langi Ziit plagt; un er wird mit Kette un Fessle bunde un gfange ghalte, doch er vuriß sini Fessle un wird vu däm bese Geischt in d Wüschte triebe.
30 Un Jesus het nen gfrogt: We heißesch dü? Er git zantwort: Legion. Denn s ware vieli besi Geischta in nen gfahre.
31 Un sie bitt nen, daß er ne nit bpfiehlt, in d Abgrund z fahre.
32 S war aba dert uf däm Berg ä großi Herde Säu uf dr Weid (Heet). Un sie bitt nen, daß er ne gschtatet, in de Säu z fahre. Un na (er) gschtatet s dene.
33 Do fahre de bese Geischta vum Mensch üs un fahre in d Säu; un d Herde schtürmt d Schtich abe in d See un vusüfft.
34 Als aba d Hirte sähn, was do bassiert isch, haue sie ab un vuzehle`s in dr Schtadt un in d Derfa (Käffa).
35 Do gehn d Lit üsä, um sich des a zluege, was gschähe war, un kumme zue Jesus un find d Mensch, vum däm besi Geischta üsgfahre ware, sitzend zue d Feß Jesus, azogä un vuninftig, un sie vuschrekä.
36 Un des gsähne hän, vuzehle ne, we dr Bsessene gsund wore war.
37 Un di ganze Lit üs däm umliegende Land dr Gerasener bitte nen, vu nene fortzgoh; denn s het sie großi Angscht packt. Un na (er) schtiegt ins Boot un kehrt zruck.
38 Aba dr Ma, vum däm de bese Geischta üsgfahre ware, bittet nen, daß er bi nem bliebe dirft. Aba Jesus schickt nen fort un sait:
39 Gang wieda heim un sag, was fir ä großi Sach Gott an dir doe het. Un na (er) goht hi un vukindigt iba all in dr Schtadt, was fir ä großi Sach Jesus a nem doe het.
40 Als Jesus zruckkummt, nimmt nen des Volk uf; denn sie warte alli uf nen.
41 Un lueg, do kummt ä Ma mit Name Jaïrus, der ä Vorschteha vu dr Synagoge (Gotteshus) war, un flegt Jesus vor d Feß un bittet nen, in si Hus z kumme;
42 denn er het ä einzigi Dochta vu etwa zwöelf Johr, de liet in d letschte Zig. Un als er inegoht, drängt nen des Volk.
43 Un ä Wieb het d Bloetfluß sit zwöelf Johr; de het alles, was sie zum Läbä het, fir d Dokta ufgwendet un ka vu keinem gheilt wäre.
44 De kunnt vu hinte a nen rah un brihrt d Saum vu sinem Gwand (Häß); un gli druf härt ihr Bloetfluß uf.
45 Un Jesus het gfrogt: Wer het mi brihrt? Als ses aba alli abschtritte, sait Petrus: Meischta, des Volk drängt un druckt di.
46 Jesus aba sait: S het mi jemads brihrt; denn i (ich) ha gschpirt, daß ä Kraft vu ma (mir) üsgange isch.
47 Als aba des Wieb sieht, daß s nit vuborge bliebe ka, kummt sie mit Zittre un flegt vor rem ane un vukindet vor alle Lit, wurum sie nen agrihrt het, un we sie gli druf gsund wore war.
48 Er aba sait zue ihrä: Mini Dochta, di Glaube het dir ghulfe. Gang hi in Friede!
49 Als er noh schwätzt, kummt eina vu d Lit vum Vorschteha vu dr Synagoge (Gotteshus) un sait: di Dochta isch gschtorbe; bmeh d Meischta nimi.
50 Als aba Jesus des ghärt het, git er nem zantwort: Fircht di nit; glaub nur, so wird sie gsund!
51 Als er aba in des Hus kummt, losst er nemads mit inegoh als Petrus un Johannes un Jakobus un d Vada (Babbe) un d Muetter vum Kind.
52 Sie hilä aba alli un klage um sie. Er aba sait: Hilet nit! Sie isch nit gschtorbe, sundern sie schloft.
53 Un sie lache nen uns (us), denn sie wiße, daß sie gschtorbe war.
54 Er aba nimmt sie bi dr Hand un reft: Kind, schtand uf!
55 Un ihr Geischt kummt wieda, un sie schtoht gli druf uf. Un na (er) bpfiehlt, ma soll ihr z ässä ge.
56 Un ihri Eltere vuschrecke arg. Er aba bfielt tene, nemads zue sage, was gschähe war.
1 Er reft aba de Zwöelf zsämme un git tene Gwalt un Macht iba alli bese Geischta, un daß sie Krankheite heile kenne,
2 un schickt sie üs, z predige s Rich Gottes un die Kranke z heile.
3 Un na (er) sait zue nene: Ihr sollt nigs mit uf d Wäg nähmä, nit Schtock noh Daschä noh Brot noh Geld; es soll au eina nit zwei Hemb ha.
4 Un wenn ihr in ä Hus gehn, dann (dnoh) bliebe dert, bis ihr witagehn.
5 Un wenn sie äich nit ufnähmä, dann (dnoh) gehn fort üs dr Schtadt un schittle d Schtaub vu äire Feß zum Ziignis gege sie.
6 Un sie gehn üsä un zen vu Dorf (Kaff) zue Dorf (Kaff), predige s Evangelium un mache d Lit gsund in alle Derfa (Käffa).
7 S kummt aba vor Herodes, d Landesfirscht, alles, was bassiert isch; un er wird zapplig, wel vu ä baar gsait wird: Johannes isch vu d Dote ufgschtande;
8 vu ä baar aba: Elia isch erschiene; vu andere aba: Eina vu d alte Prophete isch ufgschtande.
9 Un Herodes sait: Johannes, selle ha i (ich) köpft; wer isch aba des, iba den i (ich) des her? Un er wot nen gern säh.
10 Un d Aposchtel kumme zruck un vuzehle Jesus, was fir großi Sach sie doe hän. Un na (er) nimmt sie zue sich, un er zeht sich mit tene ällei in d Schtadt zruck, de heißt Betsaida.
11 Als d Lit des gmerkt hän, zegä sie däne nohch. Un na (er) losst sie zue sich un vuzehlt tene vum Rich Gottes un macht gsund, de de Heilig brücht hän.
12 Aba dr Dag fangt a, sich z neige. Do kumme de Zwöelf zue nem un sage: Loß de Lit go, dmit sie higo in d Derfa (Käffa) un Höf ringsum un Herberge un Ässä finde; denn ma (mir) sin do in d Wüschte.
13 Er aba sait zue nene: Gän ihr ne z ässä. Sie sage: Mir hän nit me als fünf Brot un zwei Fisch, s isch denn, daß ma (mir) higo sollä un fir alli de Lit Ässä kaufe.
14 Denn s ware etwa fünfdusig Männa. Er sait aba zue sinene Jinger: Len sie anesitzä in Grubbä zue je fuchzig.
15 Un sie hän`s gmacht das alli sich anesitzä.
16 Do nimmt er de fünf Brot un zwei Fisch un luegt ufä zum Himmel un dankt, bricht sie un git sie d Jinger, dmit sie`s däm Volk üsdeile.
17 Un sie ässä un wäre alli satt; un d Rescht wird ufgsammelt, was sie an Brocke ibrig glo hän, zwöelf Kerb voll.
18 Un s isch bassiert, als Jesus ällei war un bätet un nur sini Jinger bi nem ware, do het da (er) sie gfrogt un sait: Was sage d Lit, daß i (ich) bi?
19 Sie antworte un sage: Sie sage, dü bisch Johannes dr Däufa; ä baar aba, dü bisch Elia; anderi aba, s isch eina vu d alte Prophete ufgschtande.
20 Er aba sait zue nene: Was sage ihr aba, wer i (ich) bi? Do git Petrus antwort un sait: Dü bisch dr Chrischtus Gottes!
21 Er aba bfielt tene, daß sie des nemads sage solle,
22 un sait: Dr Menschebue mueß viel liede un rüssgworfe wäre vu d Älteschte un Hohenpriester un d Schriftglehrti un umbrocht wäre un am dritte Dag ufschtoh.
23 Do sait da (er) zue nene ällei: Wer ma (mir) folge will, der vuleuignet sich selba un nihmt si Kriiz uf sich jede Dag un goht ma (mir) nohch.
24 Denn wer si Läbä gregä will, der wird s vuliere; wer aba si Läbä vuliert wägä ma (mir), der wird's gregä.
25 Denn was fir ä Nutze het dr Mensch, wenn er die ganzi Welt gwinnt un vuliert sich selbscht odr nihmt Schadä a sich selbscht?
26 Wer sich aba wägä ma (mir) un minem Wort schämt, däm wird sich dr Menschebue au schäme, wenn er kumme wird in sinere Herrlichkeit vor rem Vada (Babbe) un dr heilige Engel.
27 Ich sag äich aba gwiß: Ä baar vu däne, de do schtehn, wäre d Dod nit schmeckä, bis sie s Rich Gottes sähn.
28 Un s isch bassiert, etwa acht Däg nohch däm, daß er mit sich nimmt Petrus, Johannes un Jakobus un goht uf ä Berg, um z bäte.
29 Un als er bätet, wird si Gsichts andascht, un si Gwand (Häß) wird wiß un glänzt.
30 Un lueg, zwei Männa schwätze mit nem; des ware Moses un Elia.
31 Sie erschiene vuklärt un schwätze vu sinem End, des er in Jerusalem erfille soll.
32 Petrus aba un de bi nem ware, ware volla Schlof. Als sie aba ufgwacht sin, sähn sie, we er vuklärt war, un de zwei Männa, de bi nem gschtande sin.
33 Un s isch bassiert, als sie vu nem schiede, do sait Petrus zue Jesus: Meischta, do isch`s fir uns (us) guet si! Len uns (us) dräi Hitte bäue, dir eini, Moses eini un Elia eini. Er wußt aba nit, was er schwätzt.
34 Als er aba des gschwätzt het, kummt ä Wolke un ibaschattet sie; un sie vuschrekä, als sie in de Wolke inekume.
35 Un s isch bassiert ä Schtimm üs dr Wolke, de sait: Des isch mi üserwählte Bue; uf den sollt da häre!
36 Un als de Schtimm wäg war, find sie Jesus ällei. Un sie schwiege driba un vuzehle in däne Däg nemads, was sie gsähne hän.
37 S isch bassiert, als sie am nägschte Dag vum Berg kumme, do kummt nem ä großi Schar Lit entgegä.
38 Un lueg, ä Ma reft: Meischta, i (ich) bitt di, lueg doch nohch minem Bue; denn er isch mi einzige Bue.
39 Lueg, ä Geischt packt nen, daß er pletzlig brellt, un er rißt nen, daß er Schum vor rem Mul (Gosch) het, un losst kum vu nem ab un ribt nen ganz uf.
40 Un i (ich) ha dini Jinger gfrogt, daß sie nen üstribe, un sie kenne`s nit.
41 Do git Jesus zantwort un sait: O dü ungläubiges un vukehrtes Gschlecht, we lang soll i (ich) bi äich si un äich ertrage? Bring di Bue her!
42 Un als er zue nem kummt, riß nen dr bese Geischt un zerrt nen. Jesus aba schelt d schlechte Geischt un macht des Bebli gsund un git nen sinem Vada (Babbe) wieda.
43 Un sie vuschrecke alli iba d Herrlichkeit Gottes.
44 Len de Wort in äiri Ohre goh: Dr Menschebue wird ibaantwortet wäre in d Händ (Pfode) dr Menschä.
45 Aba des Wort vuschten sie nit, un s war vor rene vuborge, so daß sie s nit begriffä. Un sie firchte sich, nen nohch däm Wort z froge.
46 S kummt aba unda dene s denke uf, wer vu nene dr Greschte isch.
47 Als aba Jesus s denke vu ihrem Herz sieht, nimmt er ä Kind un schtellt`s näbe sich
48 un sait zue nene: Wer des Kind ufnimmt in minem Name, der nimmt mich uf; un wer mich ufnimmt, der nimmt den uf, der mich gschickt het. Denn wer dr Klinschte isch unda äich alle, der isch groß.
49 Do fangt Johannes a un sait: Meischta, ma (mir) sähn eina, der trieb besi Geischta üs in dinem Name; un ma (mir) len nen nit, denn er folgt dir nit nohch mit uns (us).
50 Un Jesus sait zue nem: Wehrt nem nit! Denn wer nit gege äich isch, der isch fir äich.
51 S isch bassiert, als de Ziit erfillt war, daß er weggnumme wäre soll, do drillt er si Visasch (Gsicht), stracks nohch Jerusalem z wanderä.
52 Un na (er) schickt Bote vor sich her; de gehn hi un kumme in ä Dorf (Kaff) vu dr Samariter, nem Herberge z mache.
53 Un sie aba nähmä nen nit uf, wel er si Visasch (Gsicht) gwandt het, nohch Jerusalem z wanderä.
54 Als aba des sini Jinger Jakobus un Johannes sähn, sage sie: Herr, willsch dü, so wen ma (mir) sage, daß Fiir vum Himmel flegt un sie frißt (vuzehrt).
55 Jesus aba drillt sich um un wiest sie zrecht.
56 Un sie gehn in ä andres Dorf (Kaff).
57 Un als sie uf fem Wäg ware, sait eina zue nem: Ich will dir folge, wohi dü gohsch.
58 Un Jesus sait zue nem: D Füchs hän Gruebe, un de Vegel unda däm Himmel hän Neschta; aba dr Menschebue het nigs, wo er si Kopf hinlege ka.
59 Un na (er) sait zue nem anderem: Folg ma (mir) nohch! Der sait aba: Herr, gschtat ma (mir), daß i (ich) zvor higang un mi Vada (Babbe) ins Grab bring.
60 Aba Jesus sait zue nem: Loß die Dote ihri Dote beerdige; dü aba gang hi un vuzehl des Rich Gottes!
61 Un ä anderä sait: Herr, i (ich) will dir nohchfolge; aba gschtat ma (mir) zvor, daß i (ich) Abschied nihmt vu däne, de in minem Hus sin.
62 Jesus aba sait zue nem: Wer sini Hand a d Pflug legt un luegt zruck, der isch nit gschickt fir s Rich Gottes.
1 Dnohch het sich dr Herr anekockt witeri zweiesiebzig Jinger üszsörä un schickt sie zwei un zwei vor sich her in alli Schtädt un Derfa (Käffa), wohi er go wot,
2 un sait zue nene: D Ernt isch groß, dr Arbeita aba sin wenig. Drum bittet das d Herrn vu dr Ernt, daß er Arbeita üssendet in sini Ernte.
3 Gehn hi; luege, i (ich) schick äich we Lämma midde unda d Wölf.
4 Trage kei Geldbiidel bi äich, keini Daschä un keini Schoeh, un greßt nemads undawägs.
5 Wenn ihr in ä Hus kummt, sage zerscht: Friede däm Hus!
6 Un wenn dert ä Kind vum Friede isch, so wird aicha Friede uf nem ruehe; wenn aba nit, so wird sich aicha Friede wieda zue äich wende.
7 In demselbe Hus aba bliebe, ässä un trinke, was ma äich git; denn ä Arbeita isch si Lohn wert. Ihr sollt nit vu einem Hus zum andere go.
8 Un wenn ihr in ä Schtadt kummt, un sie äich ufnähmä, dann (dnoh) ässä, was äich vorgsetzt wird,
9 un heilt die Kranke, de dert sin, un sage ne: S Rich Gottes isch nooch zue äich kumme.
10 Wenn ihr aba in ä Schtadt kummt, un sie äich nit ufnähmä, so gehn üsä uf ihri Schtroße un sage:
11 Au d Schtaub üs äira Schtadt, der sich an unsre Feß ghängt het, schittle ma (mir) ab uf äich. Doch solle na wisse: s Rich Gottes isch nooch herkumme.
12 Ich sag äich: S wird Sodom bessa go an däm Dag als däre Schtadt.
13 Weh dir, Chorazin! Weh dir, Betsaida! Denn wäre solchi Tade in Tyrus un Sidon gschähe, we sie bi äich gschähe sin, sie het längscht in Sack un Asche gsässä un Buße doe.
14 Doch s wird Tyrus un Sidon bessa ergoh im Gricht als äich.
15 Un dü, Kapernaum, we dü bis zum Himmel erhoben worde bisch? Dü wirsch bis in d Hell nabgschtoße wäre.
16 Wer äich härt, der härt mich; un wer äich vuachtet, der vuachtet mich; wer aba mich vuachtet, der vuachtet den, der mich gschickt het.
17 De Zweiesiebzig aba kumme zruck voll Fräid (Freud) un sage: Herr, au die bese Geischta sin uns (us) folgsam in dinem Name.
18 Er sait aba zue nene: Ich ha d Sadan gsähne vum Himmel flege we ä Blitz.
19 Luege, i (ich) ha äich Macht ge, z träte uf Schlange un Skorpione, un Macht iba alli Gwalt vum Fäind; un nigs wird äich schade.
20 Doch doriba freuet äich nit, daß äich de Geischta folgsam sin. Fräie (Freuet) äich aba, daß äiri Name im Himmel agschriebe sin.
21 Zue der Schtund freut sich Jesus im heilige Geischt un sait: Ich lob di, Vada (Babbe), Herr vum Himmel un dr Erde, wel dü des d Weise un Schlaue vuborge hesch un hesch s d Unmindige zeigt (offenbart). Jo, Vada (Babbe), so het`s dir gfalle.
22 Alles isch ma (mir) ibage vu minem Vada (Babbe). Un nemads weiß, wer dr Bue isch, als nur dr Vada (Babbe), noh, wer dr Vada (Babbe) isch, als nur dr Bue un wäm s dr Bue zeige (offenbare) will.
23 Un na (er) drillt sich zue sinene Jinger um un sait zue nene alle: Selig sin de Auge, de sähn, was ihr sähn.
24 Denn i (ich) sag äich: Vieli Prophete un Kenig wodä säh, was ihr agluegt hän, un hän's nit gsähne, un häre, was ihr ghärt hän, un hän's nit ghärt.
25 Un lueg, do schtoht ä Schriftglehrte uf, vusuecht nen un sait: Meischta, was mueß i (ich) doe, daß i (ich) des ewige Läbä greg (ererbe)?
26 Er aba sait zue nem: Was schtoht im Gesetz gschriebe? Was liesesch dü?
27 Er git zantwort un sait: "Dü sollsch d Herrn, di Gott, liebe vu ganzem Herze, vu ganza Seele, vu alle Kräfte un vu ganzem Gmet, un di Nächschte we dich selbscht" (5. Moses 6,5; 3. Moses 19,18).
28 Er aba sait zue nem: Dü hesch recht gantwortet; doe des, so wirsch dü läbä.
29 Er aba wot sich selbscht guet schtellä un sait zue Jesus: Wer isch denn mi Nächschte?
30 Do git Jesus antwort un sait: S war ä Mensch, der goht vu Jerusalem nab nohch Jericho un flegt unda d Raiba (Deb, Vubrecha); de zen nen üs un schle nen un mache sich dvu un len nen halbdot liege.
31 Ä Prieschter isch aba di selbi Schtroß abezoge; un als er nen sieht, goht er vorbi.
32 genau so au ä Levit: als er zue dr Schtell kummt un nen sieht, goht er vorbi.
33 Ä Samariter aba, der uf dr Reise war, kummt dohi; un als er nen sieht, jammat`s nen;
34 un er goht zue nem, gießt El un Wi uf sini Wunde un vubindet sie, hebt nen uf si Tier un bringt nen in ä Herberge un vusorgt nen.
35 Am nägschte Dag zeht er zwei Silbagrosche üsä, git sie däm Wirt un sait: Vusorg nen; un wenn dü me üsgibscht, will i (ich) dir's zahle, wenn i (ich) wiedakumm.
36 Wer vu däne draie, meinsch dü, isch dr Nächste gsi däm, der unda d Raiba (Deb, Vubrecha) gflogä war?
37 Er sait: Der d Barmherzigkeit a nem doet het. Do sait Jesus zue nem: So gang hi un doe`s gnau so!
38 Als sie aba witazen, kummt er in ä Dorf (Kaff). Do war ä Wieb mit Name Marta, de nimmt nen uf.
39 Un sie het ä Schweschta, de hieß Maria; de het sich anekockt sich däm Herrn z Feß un härt sinene Gschichte zue.
40 Marta aba macht sich viel z schaffe, um ne z diene. Un sie kunnt dzue un sait: Herr, frogsch dü nit dnohch, daß mich mi Schweschta ällei diene losst? Sag ihrä doch, daß sie ma (mir) helfe soll!
41 Der Herr aba git zantwort un sait zue ihr: Marta, Marta, dü hesch vieli Sorge un Meh.
42 Eins aba isch not. Maria het des guete Deil gwählt; des soll nit vu ihrä gnumme wäre.
1 Un s isch bassiert, daß er a nem Platz war un bätet. Als er ufghert het, sait eina vu sinene Jinger zue nem: Herr, lehr uns (us) bäte, we au Johannes sini Jinger glehrt het.
2 Er aba sait zue nene: Wenn ihr bäte den, so sage: Vada (Babbe)! Di Name werd gheiligt. Di Rich soll kumme.
3 Unsa Brot gib uns (us) Dag fir Dag
4 un vugib uns (us) unsreri Sinde; denn au ma (mir) vugen alle, de an uns (us) schuldig wäre. Un fihr uns (us) nit in Vusuechig, sondern erles uns (us) vum Bese.
5 Un na (er) sait zue nene: Wenn jemads unda äich ä Fründ (Freund) het un goht zue nem midde in d Nacht un sait zue nem: Lebe (Lieba) Fründ (Freund), leih ma (mir) dräi Brot;
6 denn mi Fründ (Freund) isch zue ma (mir) kumme uf dr Reise, un i (ich) ha nigs, was i (ich) nem ge ka,
7 un der drinne wird sage un schwätze: Mach ma (mir) kei Unroeh! Dire isch scho zue, un mini Kinda un i (ich) liege scho z Bett; i (ich) ka nit ufschtoh un dir ebis ge.
8 Ich sag äich: Un wenn er scho nit ufschtoht un nem ebis git, wel er si Fründ (Freund) isch, dann (dnoh) wird da doch wägä sinem unvuschämte Dränge ufschtoh un nem ge, soviel er bruuch.
9 Un i (ich) sag äich au: Bittet, so wird äich ge; suechet, so den ihr finde; klopfet a, so wird äich ufdoe.
10 Denn wer do bittet, der gregt; un wer do suecht, der findet; un wer do aklopft, däm wird ufdoe.
11 Wo isch unda äich ä Vada (Babbe), der sinem Bue, wenn der nen um ä Fisch bittet, ä Schlange fir d Fisch git?
12 odr der nem, wenn er um ä Ei bittet, ä Skorpion dfir git?
13 Wenn etze ihr, de ihr bes sin, äire Kinda gueti Gabe ge kennt, weviel me wird dr Vada (Babbe) im Himmel d heilige Geischt däne ge, de nen bitte!
14 Un na (er) trieb ä bese Geischt üs, der war schtumm. Un s isch bassiert, als dr Geischt üsgfahre isch, do schwätzt der Stumme. Un de Lit vuwundrete sich.
15 Ä baar aba unda dene sage: Er tribt di bese Geischta üs durch d Beelzebul, ihrem Obaschte.
16 Anderi aba vusuechte nen un vulangte vu nem ä Zeiche vum Himmel.
17 Er aba weiß ihri Gedanke un sait zue nene: Jedes Rich, des mit sich selbscht ueis isch, wird vuwüschtet, un ä Hus flegt iba des andre.
18 Isch aba dr Sadan mit sich selbscht ueis, we ka si Rich bschtoh? Denn na sage, i (ich) trib di bese Geischta üs durch d Beelzebul.
19 Wenn aba i (ich) di bese Geischta durch Beelzebul üstrib, durch wen tribä äiri Buebä sie üs? Drum wäre sie äiri Richta si.
20 Wenn i (ich) aba durch Gottes Finga di bese Geischta üstrib, so isch jo des Rich Gottes zue äich kumme.
21 Wenn ä Schtarke gwappnet si Palascht bwacht, so bliebt, was er het, in Friede.
22 Wenn aba ä Schtärkare iba nen kummt un ibawindet nen, so nimmt er nem sini Rischtung, uf de er sich vuloßt, un vudeilt sini Habe.
23 Wer nit mit ma (mir) isch, der isch gege mi; un wer nit mit ma (mir) sammlet, dr vudeilt.
24 Wenn dr schlechte Geischt vu nem Mensch üsgfahre isch, so durchschtreift er dürri Schtätte, suecht Rueh un findet sie nit; dann (dnoh) sait da (er): Ich will wieda zruckgo in mi Hus, üs däm i (ich) furtgange bi.
25 Un wenn er kummt, so findet er's gwischt un gschmückt.
26 Dann (Dnoh) goht er hi un nimmt siebä andari Geischta mit sich, de besa sin als er selbscht; un wenn sie inekumme, huse sie drin, un s wird mit däm Mensch dnoh ärger als zvor.
27 Un s isch bassiert, als er so schwätzt, do hebt ä Wieb im Volk ihri Schtimm un sait zue nem: Selig isch der Leib (Ranze), der di trait het, un d Buse, a däne dü gsugt hesch.
28 Er aba sait: Jo, selig sin, de des Wort Gottes häre un bwahre.
29 D Lit aba dränge dzue. Do fangt er a un het gsait: Des Gschlecht isch ä beses Gschlecht; s fordert ä Zeiche, aba s wird nem kei Zeiche ge wäre als nur des Zeiche vum Jona.
30 Denn we Jona ä Zeiche war fir de Lit vu Ninive, so wird s au dr Menschebue si fir des Gschlecht.
31 D Kenigin vum Süde wird ufträte bim Jingschte Gricht mit d Lit vu däm Gschlecht un wird sie vudamme; denn sie kummt vum End vu dr Welt, z häre de Wisheit Salomos. Un lueg, do isch me als Salomo.
32 D Lit vu Ninive wäre ufträte bim Jingschte Gricht mit däm Gschlecht un wäre's vudamme; denn sie hän Buße gmacht nohch dr Predigt vum Jona. Un lueg, do isch me als Jona.
33 Nemad zindet ä Lecht a un hockt s in ä Eck, au nit unda ä Scheffel, sundern uf d Laichta, dmit, wer inegoht, des Lecht sieht.
34 Di Aug isch des Lecht vum Leib (Ranze). Wenn etze di Aug luta isch, so isch di ganze Leib (Ranze) lecht; wenn s aba bes isch, so isch au di Leib (Ranze) finschta.
35 So lueg druf, daß nit des Lecht in dir Dunkel isch.
36 Wenn etze di Leib (Ranze) ganz lecht isch un kei Deil a nem finschta isch, dann (dnoh) wird er ganz lecht si, we wenn di s Lecht alaichtet mit hellem Schien.
37 Als er noh schwätzt, bittet nen ä Pharisäa, mit nem zue ässä. Un na (er) goht inä un het sich anekockt an d Disch.
38 Als des dr Pharisäa sieht, vuwundret sich er sich, daß sa sich nit vor rem Ässä gwäsche het.
39 Dr Herr aba sait zue nem: Ihr Pharisäer, ihr halte d Becher un Schissle uße sufa; aba aicha Inneres isch voll Raub, Gier un Bosheit.
40 Ihr Narre, het nit der, der s Ußere gschaffe het, au s Innere gschaffe?
41 Gen (Gib) doch, was drinne isch, als Almose, lueg, dann (dnoh) isch äich alles sufa.
42 Aba weh äich Pharisäer! Denn ihr gen (gebt) d Zehnte vu d Minze un d Raute un allaläi Gmes, aba am Recht un an dr Liebe (Lebi) Gottes gehn ihr vorbi. Doch des soll ma doe un jenes nit losse.
43 Weh äich Pharisäer! Denn ihr hockt gern obena in d Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un wen greßt si uf fem Markt.
44 Weh äich! Denn ihr sin we die zödeckte Gräba, iba de d Lit laufe, un wisse`s nit.
45 Do git zantwort eina vu d Schriftglehrte un sait zue nem: Meischta, mit däne Wort schmähsch dü uns (us) au.
46 Er aba sait: Weh au äich Schriftglehrti! Denn ihr ladet d Lit unmeglichi Laschte uf, un ihr selbscht rihrt sie nit mit nem Finga a.
47 Weh äich! Denn ihr bäut d Prophete Grabmäla; äiri Vädare aba hän sie umbrocht.
48 So beziige ihr de Tade äira Vädare; denn sie hän sie umbrocht; un ihr bäut tene Grabmäla!
49 Drum sait d Wisheit Gottes: Ich will Prophete un Aposchtel zue nene schicke, un ä baar vu nene wäre sie umbringe un jage,
50 dmit gforderet wär vu däm Gschlecht des Bloet vu alle Prophete, des vuschittet isch sit Erschaffig vu dr Welt,
51 vu Abels Bloet a bis hi zum Bloet vum Secharja, der umkumme isch zwische nem Altar un Tempel. Nur, i (ich) sag äich: S wird gforderet wäre vu däm Gschlecht.
52 Weh äich Schriftglehrti! Denn ihr hän d Schlissel fir`s Wisse wäggnumme. Ihr selbscht sin nit inegange un hän au däne gwehrt, de ine wen.
53 Un als er vu dert üsä gange isch, fange d Schriftglehrti un Pharisäer a, arg uf nen izdringe un nen mit viele Froge uszhorche,
54 un sin uf d lauer, ob sie ebis üs sinem Mul (Gosch) ha kennte.
1 Wärend däm kumme ä baar dusig Lit zämme, so daß sie ibaränanda kumme (uf d Feß schtehn). Do fangt er a un sait zerscht zue sinene Jinger: Hete äich vor rem Surdeig vu d Pharisäer, des isch d Heuchelei.
2 S isch aba nigs vuborge, was nit bekannt wird, un nigs geheim, was ma nit wisse wird.
3 Drum, was ihr im Dunkle sage den, des wird ma im Lecht häre; un was ihr ins Ohr flischteret in dr Kamma, des wird ma uf d Dächa predige.
4 Ich sag äich aba, Freunde: Firchte äich nit vor däne, de d Leib (Ranze) umbringe un dnohch nigs me doe kenne.
5 Ich will äich aba zeigä, vor wäm ihr äich firchte sollt: Firchte äich vor däm, der, nochdem er umbrocht het, au Macht het, in d Hell z werfe. Nur, i (ich) sag äich, vor däm firchtet äich.
6 Vukauft ma nit fünf Schpatze fir zwei Grosche? Trozdäm isch vor Gott nit eina vu nene vugässä.
7 Aba au d Hoor uf äirem Kopf sin alli zehlt. Drum firchtet äich nit; ihr sin bessa als vieli Schpatze.
8 Ich sag äich aba: Wer mich bekannt macht vor d Mensch, den wird au dr Menschebue bekannt mache vor d Engel Gottes.
9 Wer mich aba vuliignet vor d Mensch, der wird vuliignet wäre vor d Engel Gottes.
10 Un wer ä Wort gege d Menschebue sait, däm soll s vuge wäre; wer aba d heilige Geischt läschtert, däm soll s nit vuge wäre.
11 Wenn sie äich aba abfihre wäre in de Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un vor d Machthaba un de Obrigkeite, so sorge äich nit, we odr womit ihr äich vuantworte odr was sa sage solle;
12 denn dr heilige Geischt wird äich in dr Schtund lehre, was ihr sage sollt.
13 S sait aba eina üs sem Volk zue nem: Meischta, sag minem Brueda, daß er mit ma (mir) des Erbe deile soll.
14 Er aba sait zue nem: Mensch, wer het mich zum Richta odr Erbschlichta iba äich bschtimmt?
15 Un na (er) sait zue nene: Luege zue un hete äich vor alla Habgier; denn nemads läbt dvu, daß er vieli Sache het.
16 Un na (er) sait tene ä Glichnis : S war ä riche Mensch, däm si Feld het guet trage.
17 Un na (er) het denkt bi sich selbscht un sait: Was soll i (ich) doe? Ich ha nigs, wohi i (ich) mi Frucht sammle kennt.
18 Un sait: Des will i (ich) doe: i (ich) will mi Schiche abbreche un greßeri bäue, un will drin sammle all mi Korn un mini Vorrät
19 un sag zue minere Seele: Lebi Seele, dü hesch ä große Vorrat fir vieli Johr; ha etze Rueh di üs, iß, trink un ha guete Muet!
20 Aba Gott sait zue nem: Dü Narr! De Nacht wird ma di Seele vu da fordare; un wäm wird dann (dnoh) des ghäre, was dü aghuft hesch?
21 So goht s däm, der sich Schätze sammlet un isch nit rich bi Gott.
22 Er sait aba zue sinene Jinger: Drum sag i (ich) äich: Sorge nit um aicha Läbä, was ihr ässä sollt, au nit um äire Leib (Ranze), was ihr azege sollt.
23 Denn des Läbä isch me als ses Ässä un dr Leib (Ranze) me als d Klamotte.
24 Luege d Rabe a: sie saje nit, sie ernten au nit, sie hän au kei Kella un keini Schichä, un Gott vusorgt sie doch. Weviel bessa sin ihr als de Vegel!
25 Wer isch unda äich, der, we arg ga (er) sich au drum sorgt, vu sinem Läbä ä Spanne dzue mache kennt?
26 Wenn ihr etze au des Gringschte nit kennt, wurum sorge ihr äich um des andare?
27 Luege d Lilie a, we sie wachse: sie schpinne nit, sie webe nit. Ich sag äich aba, daß au Salomo in alla sinere Herrlichkeit nit azogä gsi isch we eini vu nene.
28 Wenn etze Gott des Gras, des hiit uf fem Feld schtoht un morge in d Ofen gworfe wird, so azeht, weviel me wird er äich azeget, ihr Kleigläubige!
29 Drum au ihr, froge nit dnohch, was ihr ässä odr was ihr trinke sollt, un macht äich kei Unroeh.
30 Nohch däm allem vulange d Heide in dr Welt; aba aicha Vada (Babbe) weiß, daß ihr des brucht.
31 Trachte vielme nohch sinem Rich, so wird äich des alles zuefalle (ge).
32 Fircht di nit, dü kleini Herde! Denn s het äirem Vada (Babbe) gfalle, äich des Rich z ge.
33 Vukauft, was ihr hän, un gen Almose. Macht äich Geldbiidel, de nit alt wäre, ä Schatz, der nemols abnimmt, im Himmel, wo kei Dieb hikummt un den keini Motte frässä.
34 Denn wo aicha Schatz isch, do wird au aicha Herz si.
35 Len äiri Lenden umgirtet si un äiri Lechta brenne
36 un sin glich d Lit, de uf ihren Herrn warte, wenn er ufbreche wird vu dr Hochziit, dmit, wenn er kummt un aklopft, sie nem gli druf ufden.
37 Selig sin de Knecht, de dr Herr, wenn er kummt, wachend findet. Gwiß, i (ich) sag äich: Er wird sich schirze un wird sie z Disch bitte un kumme un nene diene.
38 Un wenn er kummt in dr zweite odr in dr dritte Nachtwache un findet's so: selig sin sie.
39 Des soll da aba wisse: Wenn ä Husherr gwüßt hät, zue welcha Schtund dr Dieb kummt, so loscht er nen nit in si Hus ibreche.
40 Sin au ihr parat! Denn dr Menschebue kummt zue einarä Schtund, do ihr's nit meinet.
41 Petrus aba sait: Herr, saisch dü des Glichnis zue uns (us) odr au zue alle?
42 Dr Herr aba sait: Wer isch denn dr treue un schlaue Vuwalta, den dr Herr iba sini Lit hockt, dmit da (er) nene zue d rechte Ziit git, was nem zueschtoht?
43 Selig isch dr Knecht, den si Herr, wenn er kummt, des doe sieht.
44 Gwiß, i (ich) sag äich: Er wird nen iba alli sini Sache anesetzä.
45 Wenn aba selle Knecht in sinem Herz sait: Mi Herr kummt noh lang nit, un fangt a, de Knecht un Mägde z schlat, au z ässä un z trinke un sich vollzsufe,
46 dann (dnoh) wird dr Herr vu däm Knecht kumme a nem Dag, an däm er's nit meint, un zue einarä Schtund, de na (er) nit kennt, un wird nen in Stückle schlat losse un wird nem si Deil ge bi d Ungläubige.
47 Dr Knecht aba, der d Wille vu sinem Herrn kennt, het aba nigs gmacht nohch nohch sinem Wille doe, der wird vieli Schläg lied mese.
48 Wer nen aba nit kennt un doe het, was Schläg vudent, wird weng Schläg lied. Denn wäm viel ge isch, bi däm wird ma viel sueche; un wäm viel avuträut isch, vu däm wird ma um so me fordare.
49 Ich bi kumme, ä Fiir azinde uf Erde; was wot i (ich) me liebe, als daß ses scho brennt!
50 Aba i (ich) mueß mi zvor daufe losse mit einarä Daufi, un we isch`s ma (mir) so bang, bis sie parat isch!
51 Meint ihr, daß i (ich) kumme bi, Friede z bringe uf Erde? Ich sag: Nei, sundern Zwitracht.
52 Denn vu etze a wäre fünf in nem Hus ueis si, dräi gege zwei un zwei gege dräi.
53 S wird dr Vada (Babbe) gege d Bue si un dr Bue gege d Vada (Babbe), d Muetter gege d Dochta un d Dochta gege d Muetter, d Schwiegamuetter gege d Schwiegadochta un de Schwiegadochta gege d Schwiegamuetter.
54 Er sait aba zue d Lit: Wenn ihr ä Wolke ufschtiege sähn vum Weschte her, so sage ihr gli: S git Rägä. Un s bassiert so.
55 Un wenn dr Südwind weht, so sage ihr: S wird heiß wäre. Un s bassiert so.
56 Ihr Heuchla! Iba des Ussähe dr Erde un vum Himmel kennt da urteile; wurum aba kennt ihr iba de Ziit nit urteile?
57 Wurum aba urdeilt ihr nit au vu äich üs doriba, was recht isch?
58 Denn wenn dü mit dinem Gegner zum Gricht gohsch, so bmeh di uf fem Wäg, vu nem loszkumme, dmit da (er) nit etwa dich vor d Richta zeht, un dr Richta ibagit di däm Grichtsdiena, un de Grichtsdiena werfe di ins Gfängnis (Loch).
59 Ich sag dir: Dü wirsch vu dert nit ruskumme, bis dü d allaletschte Heller zahlt hesch.
1 S kumme aba zue dr Ziit ä baar, de vuzehle nem vu d Galiläern, dere Bloet Pilatus mit ihrem Opfa vumischt het.
2 Un Jesus git zantwort un sait zue nene: Meine ihr, daß de Galiläer me gsindigt hän als alli andere Galiläer, wel sie des glitte hän?
3 Ich sag äich: Nei; sundern wenn ihr nit Buße den, wäre ihr alli au so umkumme.
4 Odr meinet ihr, daß de achzehn, uf de dr Turm in Siloah flegt un erschlat sie, schuldiga gsi sin als alli andere Lit, de in Jerusalem huse?
5 Ich sag äich: Nei; sundern wenn ihr nit Buße den, wäre ihr alli au so umkumme.
6 Er sait tene aba des Glichnis: S het eina ä Fiegebaum, der war abäut in sinem Wiberg, un er kummt un suecht Frucht druf un findet keini.
7 Do sait da (er) zum Wigärtna: Lueg, i (ich) bi etze dräi Johr lang kumme un ha Frucht gsuecht a däm Fiegebaum, un find keini. So hau nen ab! Was nimmt er däm Boden d Kraft?
8 Er aba git zantwort un sait zue nem: Herr, loß nen noh des Johr, bis i (ich) um nen grabe un nen dünge;
9 villicht hole er doch noh Frucht; wenn aba nit, so hau nen ab.
10 Un na (er) lehrt in einarä Synagoge (Gotteshus) am Sabbat.
11 Un lueg, ä Wieb war do, de het sit achzehn Johr ä Geischt, dr sie krank macht; un sie war vukribelt un ka sich nimi ufrichte.
12 Als aba Jesus sie aluegt, reft er sie zue sich un sait zue ihrä: Wieb, dü bisch fräi vu dinere Kranket!
13 Un legt d Händ (Pfode) uf sie; un gli druf richte sie sich uf un priest Gott.
14 Do git zantwort dr Vorschteha vu dr Synagoge (Gotteshus), denn er war unwillig, daß Jesus am Sabbat heilt, un sait zue d Lit: S sin sechs Däg, an däne ma schaffe soll; an däne kummt un len äich heile, aba nit am Sabbatdag.
15 Do git zantwort nem dr Herr un sait: Ihr Heuchla! Bindet nit jeda vu äich am Sabbat si Ochs odr si Esel vu dr Krippe los un fihrt nen zue d Tränke?
16 Solltet dann (dnoh) nit de, de doch Abrahams Dochta isch, de dr Sadan scho achzehn Johr bunde het, am Sabbat vu der Fessle glest wäre?
17 Un als er des gsait het, mehn sich alli schäm , de gege nen gsi sin. Un alli Lit freut sich iba alli herrliche Tade, de durch nen gschähe sin.
18 Er aba sait: Wem glicht des Rich Gottes, un womit soll ich's vuglichä?
19 S glicht nem Senfkorn, des ä Mensch nimmt un in sinem Garte sajt; un s isch gwachse un wird ä Baum, un d Vegel vum Himmel husste in sinene Äscht.
20 Un nomol sait da (er): Womit soll i (ich) des Rich Gottes vuglichä?
21 S glich nem Surdeig, den ä Wieb nimmt un unda ä halbe Zentna Mehl mengt, bis ses ganz durchsäuert war.
22 Un na (er) goht durch d Schtädt un Derfa (Käffa) un lehrt un nimmt si Wäg nohch Jerusalem.
23 S sait aba eina zue nem: Herr, meinsch dü, daß nur wenig selig wäre? Er aba sait zue nene:
24 Kämpfe drum, daß ihr durch de enge Pforte inegehn; denn vieli, des sag i (ich) äich, wäre dnohch vulange, we sie inekumme, un wäre's nit kenne.
25 Wenn dr Husherr ufgschtande isch un de Dire vuschlosse het, un ihr afange, druße z schtoh un a d Dire z boldare un sage: Herr, doe uns (us) uf!, dann (dnoh) wird er sage un zue äich sage: Ich kenn äich nit; wo sin ihr her?
26 Dann (Dnoh) den ihr afange z sage: Mir hän vor dir gässä un trunke, un uf unsere Schtroße hesch dü glehrt.
27 Un na (er) wird zue äich sage: Ich kenn äich nit; wo sin ihr her? Gehn alli vu ma (mir), ihr Ibeltäta!
28 Do wird Hiele un Zähneklappere si, wenn ihr d Abraham, Isaak un Jakob un alli Prophete im Rich Gottes aluege, äich aba nüsgworfe sähn.
29 Un s wäre kumme vu Oschte un vu Weschte, vu Norde un vum Süde, de z Disch hocke wäre im Rich Gottes.
30 Un lueg, s sin Letschte, de wäre die Erschte si, un sin Erschte, de wäre die Letschte si.
31 Zue der Schtund kumme ä baar Pharisäer un sage zue nem: Mach di uf un gang wäg vu do; denn d Herodes will di umbringe.
32 Un na (er) sait zue nene: Gehn hi un sage däm Fuchs: Lueg, i (ich) trib bese Geischta üs un mach gsund hiit un morge, un am dritte Dag wäre i (ich) gmacht si.
33 Doch mueß i (ich) hiit un morge un in d nägschte Däg nohch wanderä; denn s goht nit a, daß ä Prophet umkumme doet üßahalb vu Jerusalem.
34 Jerusalem, Jerusalem, de dü umbringsch d Prophete un schteinigsch, de zue dir gschickt wäre, we me (oft) ha i (ich) dini Kinda vusammle welle we ä Henne ihri Gigile (Bibile) (Bibile) unda ihri Fligel, un ihr hän nit welle!
35 Luege, "aicha Hus soll äich wescht glo wäre" (Jeremia 22,5; Psalm 69,26). Aba i (ich) sag äich: Ihr den mi nime aluege, bis de Ziit kummt, do ihr sage den: Globt isch, der do kummt in däm Name vum Herrn!
1 Un s isch bassiert, daß er a nem Sabbat in des Hus vumä Obere vu dr Pharisäer kummt, des Brot z ässä, un sie gän acht uf nen.
2 Un lueg, do war ä Mensch vor rem, der war wassasichtige.
3 Un Jesus fangt a un sait zue d Schriftglehrti un Pharisäer: Isch's recht, am Sabbat z heile odr nit?
4 De aba schwiege schtill. Un na (er) langt nen a un heilt nen un losst nen go.
5 Un na (er) sait zue nene: Wer isch unda äich, däm si Bue odr si Ochs in d Brunne flegt, un der nen nit drno ruszeht, au am Sabbat?
6 Un sie kenne nem druf kei Antwort ge.
7 Er sait aba ä Glichnis zue d Gäscht, als er gmerkt het, we sie sueche, obena zue hocke, un sait zue nene:
8 Wenn dü vu jemads zue d Hochziit glade bisch, so hock di nit obena; denn s kennt eina iglade si, der vornehma isch als dü,
9 un dann (dnoh) kummt da, der di iglade het, un sait zue dir: Mach platz däm!, un dü mueß dann (dnoh) bschämt unte ane hocke.
10 Sundern wenn dü iglade bisch, so gang hi un hock di unte ane, dmit, wenn der kummt, der di iglade het, er zue dir sait: Fründ (Freund), ruck nuf! Dann (Dnoh) wirsch dü Ehri hän vor alle, de mit dir am Disch hocke.
11 Denn wer sich selbscht hoch gmacht het, dr soll niedrig gmacht wäre; un wer sich selbscht niedrig gmacht het, der soll hoch gmacht wäre.
12 Er sait aba au zue, däm der nen iglade het: Wenn dü ä Mittag - odr Obendässä machsch, so lad nit dini Freunde noh dini Breda noh dini Vuwandte noh riche Nochbere i, dmit sie dich nit etwa wieda ilade un dir zruck gen.
13 Sundern wenn dü ä Ässä machsch, so lad Armi, Vukrippelti, Lahmi un Blindi i,
14 dann (dnoh) wirsch dü selig si, denn sie hän nigs, um s dir zruck ge; s wird dir aba zruck gen wäre bi dr Uferstehig vu dr Grechte. 1. Kor 15,23; Apg 24,15
15 Als aba eina des ghärt het, der mit am Disch ghockt isch, sait da (er) zue Jesus: Selig isch, der des Brot ißt im Rich Gottes!
16 Er aba sait zue nem: S war ä Mensch, der macht ä großes Obendässä un ladet vieli dzue i.
17 Un na (er) schickt sini Knecht üs zue d Schtund vum Obendässä, d Igladene z sage: Kummt, denn s isch alles parat!
18 Un sie fange a alli nohchänanda, ä üsred z ha. D erschte sait zue nem: Ich ha ä Acka kauft un mueß nusgoh un nen bschaue; i (ich) bitt di, entschuldig mi.
19 Un dr zweite sait: Ich ha fünf Gschpann Ochse kauft un i (ich) gang etzed hi, sie z bschaue; i (ich) bitt di, entschuldig mi.
20 Un dr dritte sait: Ich ha ä Wieb gnumme; drum ka i (ich) nit kumme.
21 Un d Knecht kummt zruck un sage alles ihrem Herrn. Do wird dr Husherr zornig un sait zue sinem Knecht: Gang schnell üsä uf d Schtroß un Gasse vu dr Schtadt un fihr die Arme, Vukrippelte, Blindä un Lahme ri.
22 Un dr Knecht sait: Herr, s isch gschähe, was dü gsait hesch; s isch aba noh Platz do.
23 Un dr Herr sait zue däm Knecht: Gang üsä uf d Landschtroß un a d Zäun un nötig sie rizkumme, daß mi Hus voll wäre.
24 Denn i (ich) sag äich, daß keina vu däne Männa, de iglade ware, mi Obendässä schmeckä dät.
25 S goht aba ä großi Schar Lit mit nem; un er drillt sich um un sait zue nene:
26 Wenn jemads zue ma (mir) kummt un haßt nit si Vada (Babbe), Muetter, Wieb, Kinda, Breda, Schweschtare un dzue sich selbscht, der ka nit mi Jinger si.
27 Un wer nit si Kriiz trait un ma (mir) nachfolgt, der ka nit mi Jinger si.
28 Denn wer isch unda äich, der ä Turm bäue will un hockt sich nit zvor hi un ibaschlat d Koschte, ob er genoe het, um s zmache?
29 dmit nit, wenn er d Grund glegt het un ka's nit fertig mache, alli, de s aluege, afange, iba nen zue scheltte,
30 un sage: Der Ma het agfange zue bäue un ka's nit fertig mache.
31 Odr welcha Kenig will sich uf ä Kreg ilo gege ä andere Kenig un hockt sich nit zvor hi un haltet Rot, ob er mit Zehndusig mit däm kämpfe ka, der iba nen kummt mit Zwanzigdusig?
32 Wenn nit, so schickt da (er) ä Gsandtschaft, solang selle noh wiet isch, un bittet um Friede.
33 So au jeda unda äich, der sich nit lossait vu allem, was er het, der ka nit mi Jinger si.
34 Des Salz isch ebis Guetes; wenn aba des Salz nimi salzt, womit soll ma wirze?
35 S isch nit fir d Acka noh fir d Mist z ha, sundern ma wird's wägwerfe. Wer Ohre het z häre, der härt zue!
1 S kumme zue nem aba Zöllna un Sinda, um nen z häre.
2 Un d Pharisäer un Schriftglehrti hän gschtängert un sage: Der nimmt de Sinda a un ißt mit tene.
3 Er sait aba zue nene des Glichnis:
4 Wela Mensch isch unda äich, der hundat Schof het un, wenn er eins vu nene vuliert, nit de nineninzig in dr Wüschte lost un goht däm vulorene nohch, bis er's findet?
5 Un wenn er's gfunde het, so legt er sich's uf d Schulta volla Fräid (Freud).
6 Un wenn er heimkummt, rueft er sini Freunde un Nochbere un sait zue nene: Fräie (Freuet) äich mit ma (mir); denn i (ich) ha mi Schof gfunde, des vulore war.
7 Ich sag äich: So wird au Fräid (Freud) im Himmel si iba ei Sinda, der Buße doet, me als iba nineninzig Grechti, de d Buße nit bruche.
8 Odr wel Wieb, de zehn Silbagrosche het un einä dvu vuliert, zindet nit ä Lecht a un kehrt s Hus un suecht mit Fließ, bis sie nen findet?
9 Un wenn sie nen gfunde het, rueft sie ihri Freundinne un Nochbare un sait: Fräie (Freuet) äich mit ma (mir); denn i (ich) ha mi Silbagrosche gfunde, den i (ich) vulore ha.
10 So, sag i (ich) äich, wird Fräid (Freud) si vor d Engel Gottes iba ei Sinda, der Buße doet.
11 Un na (er) sait: Ä Ma het zwei Buebä.
12 Un dr jingere vu nene sait zum Vada (Babbe): Gib ma (mir), Vada (Babbe), des Erbdeil, des ma (mir) zueschtoht. Un na (er) deilt Hab un Guet unda sie.
13 Un nit lang dnohch sammlet dr jingere Bue alles zämme un zeht in ä fernes Land; un dert bringt da (er) si Erbdeil durch mit Prasse.
14 Als sa (er) etze all des vubrucht het, kummt ä großi Hungasnot iba jenes Land, un er fangt a z darbe
15 un goht hi un hängt sich a ä Birga vu däm Land; der schickt nen uf si Acka, d Säue z hete.
16 Un na (er) wot, si Ranze mit d Schote fille, de de Säue fräße; un nemads git sem.
17 Do goht da (er) in sich un sait: We vieli Dagelehna het mi Vada (Babbe), de Brot in Massig (Fülle) hän, un i (ich) vugang do vor Hunga!
18 Ich will mi ufmache un zue minem Vada (Babbe) go un zue nem sage: Vada (Babbe), i (ich) ha gsindigt gege d Himmel un vor dir.
19 Ich bi etze nimi wert, daß i (ich) di Bue heiß; mach mi zue einem vu dinene Dagelehna!
20 Un na (er) macht sich uf un kummt zue sinem Vada (Babbe). Als sa (er) aba noh wit wäg war, luegt si Vada (Babbe), nohch rem uns (us) un s jammat nen; do lauft er un flegt nem um d Hals un küßt nen.
21 D Bue aba sait zue nem: Vada (Babbe), i (ich) ha gsindigt gege d Himmel un vor dir; i (ich) bi etze nimi wert, daß i (ich) di Bue heiße doe.
22 Aba dr Vada (Babbe) sait zue sinene Knecht: Hole schnell des beschte Gwand (Häß) her un zeht s nem a un gen nem ä Ring a sini Hand un Schoeh a sini Feß
23 un hole des gmäschtete Kalb un schlachtet's; len uns (us) ässä un fröhlich si!
24 Denn der mi Bue war dot un isch wieda lebändig wore; er war vulore un isch gfunde worde. Un sie fange a, fröhlich z si.
25 Aba dr eltere Bue war uf fem Feld. Un als er nooch zum Hus kummt, härt er Singe un Tanze
26 un reft zue sich eina vu d Knecht, un frogt, was des wär.
27 Der aba sait nem: Di Brueda isch kumme, un di Vada (Babbe) het des gmäschtete Kalb gschlachtet, wel er nen gsund wieda het.
28 Do wird er zornig un wot nit inegoh. Do goht si Vada (Babbe) üsä un bittet nen.
29 Er git zantwort aba un sait zue sinem Vada (Babbe): Lueg, so vieli Johr dien i (ich) dir un ha di Gebot noh ne ibaträte, un dü hesch ma (mir) ne ä Bock ge, daß i (ich) mit minene Freunde fröhlich gsi wär.
30 Etze aba, do der di Bue kumme isch, der di Hab un Guet mit Hure vupraßt het, hesch dü nem des gmäschtete Kalb gschlachtet.
31 Er aba sait zue nem: Mi Bue, dü bisch alliziit bi ma (mir), un alles, was mi isch, des isch di.
32 Dü solltscht aba fröhlich un guete Muetes si; denn der di Brueda war dot un isch wieda lebändig wore, er war vulore un isch wiedagfunde.
1 Er sait aba au zue d Jinger: S war ä riche Ma, dr het ä Vuwalta; der wird bi nem agschwärzt, er vuschwändet si Hab un Guet.
2 Un na (er) losst nen röfä un sait zue nem: Was her i (ich) do vu dir? Gib Antwort iba di Vuwaltig; denn dü kannsch etze nimi Vuwalta si.
3 Dr Vuwalta sait bi sich selbscht: Was soll i doe? Mi Herr nimmt ma (mir) s Amt; grabe ka i nit, au schäm i (ich) mi z bettle.
4 Ich weiß, was i (ich) doe will, dmit sie mi in ihri Hiisa ufnähmä, wenn i vum Amt wäg wäre.
5 Un na (er) reft zue sich de Schuldna vu sinem Herrn, jeda fir sich, un frogt d erschte: Weviel bisch dü minem Herrn schuldig?
6 Er sait: Hundat Eima El. Un na (er) sait zue nem: Nimm di Schuldbref, hock di hi un schrib gschwind fuchzig.
7 Dnohch frogt er d zweite: Dü aba, weviel bisch dü schuldig? Er sait: Hundat Sack Weize. Un na (er) sait zue nem: Nimm di Schuldbref un schrib achtzig.
8 Un dr Herr lobt d untreue Vuwalta, wel er schlau gfeilscht het; denn de Kinda vu d Welt sin unda sich schlaua als de Kinda vum Lecht.
9 Un i (ich) sag äich: Mache äich Freunde mit däm ungrechte Mammon, dmit, wenn er z End goht, sie äich ufnähmä in d ewige Hitte.
10 Wer im Kleinschte treu isch, dr isch au im Greschte treu; un wer im Kleinschte ungrecht isch, dr isch au im Greschte ungrecht.
11 Wenn ihr etze mit däm ungrechte Mammon nit treu sin, wer wird äich des wahre Guet avuträue?
12 Un wenn ihr mit däm fremdi Guet nit treu sin, wer wird äich ge, was äich isch?
13 Kei Knecht ka zwei Herren diene; entweda er wird d eine hasse un d andere liebe, odr er wird an däm eine hänge un d andere vuachte. Ihr kennt nit Gott diene un däm Mammon.
14 Des alles häre d Pharisäer. De ware geldgierig un schelte iba nen.
15 Un na (er) sait zue nene: Ihr sin's, de ihr äich selbscht grecht mache vor d Lit; aba Gott kennt äiri Herze; denn was hoch isch bi d Mensche, des isch ä Greuel vor Gott.
16 Des Gesetz un de Prophete gehn bis zue Johannes. Vu do a wird des Evangelium vum Rich Gottes predigt, un jeda drängt sich mit Gwalt inä.
17 S isch aba lichta, daß Himmel un d Erde vugoh, als daß ä Tipfele vum Gesetz abflegt.
18 Wer sich schiedet vu sinem Wieb un hirotet ä anderi, der bricht d Ehe; un wer de vu ihrem Ma Gschiedeni hirotet, der bricht au d Ehe.
19 S war aba ä riche Ma, der het Klamotte in Purpur un koschtbare Leine un läbt alli Däg herrlich un in Fräid (Freud).
20 S war aba ä Arme mit Name Lazarus, der liet vor sinere Dire voll mit Gschwire
21 un wot, sich satt ässä mit däm, was vum Riche Disch abeflegt; dzue kumme au d Hund un leckte sini Gschwire.
22 S isch bassiert, daß der Arme schtirbt, un er wird vu d Engel trage in Abrahams Schoß. D riche Ma aba schtirbt au un wird beerdigt.
23 Als sa (er) etze in dr Hell war, hebt er sini Auge uf vu sinere Qual un sieht Abraham vu wietem un Lazarus in sinem Schoß.
24 Un na (er) reft: Vada (Babbe) Abraham, erbarm di un schick Lazarus, dmit da (er) d Schpitze vu sinem Finga ins Wassa täucht un ma (mir) d Zunge kehlt; denn i (ich) lied Pein in däne Flamme.
25 Abraham aba sait: Bedenk, Bue, daß dü di Guetes gregt hesch in dinem Läbä, Lazarus dgege het Beses gregt; etze wird er do treschtet, un dü wirsch gquällt.
26 Un dribanüs bschtoht zwische uns (us) un äich ä großi Kluft, daß nemads, der vu do zue äich niba will, derthi kumme ka un au nemads vu dert zue uns (us) riba.
27 Do sait da (er): So bitt i (ich) di, Vada (Babbe), daß dü nen schicksch zue minem Vada (Babbe) ins Hus;
28 denn i (ich) ha noh fünf Breda, de soll la warne, dmit sie nit au kumme an dän Platz dr Qual.
29 Abraham sait: Sie hän Moses un d Prophete; de solle sie häre.
30 Er aba sait: Nei, Vada (Babbe) Abraham, sundern wenn eina vu d Dote zue nene goht, so däte sie Buße doe.
31 Er sait zue nem: Häre sie Moses un d Prophete nit, so wäre sie sich au nit ibaziige losse, wenn jemads vu d Dote ufschtoh dät.
1 Er sait aba zue sinene Jinger: S isch unmeglich, daß keini Vusöhrige kumme; aba weh däm, durch den sie kumme!
2 S wär bessa fir nen, daß ma ä Mihlischtei an si Hals hängt un werft nen ins Meer, als daß er eina vu dr Kliene zum Wäggoh vufihrt.
3 Hete äich!
4 Un wenn er siebemol am Dag an da sindige doet un siebemol wieda zue da kummt un sait: S reut mi!, so sollsch dü nem vuge.
5 Un d Aposchtel sage zum Herrn: Schtärk uns (us) d Glaube!
6 Der Herr aba sait: Wenn ihr Glaube hättet so groß we ä Senfkorn, dann (dnoh) kennte ihr zue däm Mulbeerbaum sage: Rieß di üs un pflanz di ins Meer!, un er wird äich folg.
7 Wer unda äich het ä Knecht, der pflögt odr doet Viecha weide, un sait nem, wenn na vum Feld heimkummt: Kumm gli her un hock di a d Disch?
8 Wird er nit vielme zue nem sage: Mach ma s Obendässä, schirz di un dien ma, bis i (ich) gässä un trunke ha; dnohch sollsch dü au ässä un trinke?
9 Dankt da etwa däm Knecht, daß er doe het, was bfohle war?
10 So au ihr! Wenn ihr alles doe hän, was äich bfohle isch, so sage na: Mir sin unnütze Knecht; ma (mir) hän doe, was ma (mir) z doe schuldig ware.
11 Un s isch bassiert, als er nohch Jerusalem gwanderet isch, daß er durch Samarien un Galiläa hi zeht.
12 Un als er in ä Dorf (Kaff) kummt, träffe nem zehn üssätzigi Männa; de schtehn vu wietem
13 un hebe ihri Schtimm un sage: Jesus, läbt Meischta, erbarm di uns (us)!
14 Un als er sie aluegt, sait da (er) zue nene: Gehn hi un zeige äich d Prieschta (Pfarra)! Un s isch bassiert, als sie higehn, do wäre sie sufa.
15 Eina aba unda dene, als er sieht, daß sa gsund wore war, kehrt da um un priest Gott mit luta Schtimm
16 un flegt ane uf si Visasch (Gsicht) vor d Feß vu Jesus; un dankt nem. Un des war ä Samariter.
17 Jesus aba git zantwort un sait: Sind nit alli zehn sufa wore? Wo sin aba de nin?
18 Het sich sunscht keina gfunde, der wieda umchehrt isch, um Gott d Ehri z ge, als nur der Fremde?
19 Un na (er) sait zue nem: Schtand uf, gang hi; di Glaube het dir ghulfe.
20 Als sa (er) aba vu d Pharisäer gfrogt wird: Wenn kummt s Rich Gottes?, git zantwort er dene un sait: S Rich Gottes kummt nit so, daß ma zueluege ka;
21 ma wird au nit sage: Lueg, do isch s! odr: Do isch s! Denn lueg, s Rich Gottes isch midde unda äich.
22 Er sait aba zue d Jinger: S wird de Ziit kumme, in der na wotte , aluege eina vu d Däg vum Menschebue, un wäre nen nit aluege.
23 Un sie wäre zue äich sage: Lueg, do! odr: Lueg, dert! Gehn nit hi un lauft tene nit nohch!
24 Denn we dr Blitz ufblitzt un laichtet vu einem End vum Himmel bis zum andre, so wird dr Menschebue an sinem Dag si.
25 Zvor aba mueß sa viel liede un rüssgworfe wäre vu däm Gschlecht.
26 Un we s bassiert isch zue d Ziit vum Noah, so wird's au gschähe in d Däg vum Menschebue:
27 sie ässä, sie trinke, sie hirote, sie len sich hirote bis zue däm Dag, a däm Noah in d Arche goht un d Sintflut kummt un sie kumme alli um.
28 Ebenso, we s bassiert isch zue d Ziit vum Lot: Sie ässä, sie trinke, sie kaufe, sie vukaufe, sie pflanze, sie bäue;
29 a däm Dag aba, als Lot üs Sodom goht, do rägnet s Fiir un Schwefel vum Himmel un sie kumme alli um.
30 Uf de Art wird's au däne go a däm Dag, wenn dr Menschebue bekannt gmacht wird .
31 Wer an däne Däg uf fem Dach isch un sini Sache im Hus het, der schtiegt nit abe, um sie zue holen. Un ebeso, wer uf fem Feld isch, der wend sich nit um nohch rem, was hinda nem isch.
32 Denkt an Lot si Wieb!
33 Wer si Läbä z gregä suecht, der wird s vuliere; un wer s vuliere wird, der wird s gwinne.
34 Ich sag äich: In sellare Nacht wäre zwei uf fem Bett liege; dr eine wird agnumme, dr andre wird priesge wäre.
35
36 Zwei Wieba wäre mitänanda Korn mahle; de eini wird agnumme, de andri wird priesge wäre. Zwei wäre uf fem Feld si; dr eine wird agnumme, dr andre wird priesge werden (vgl. Mt 24,40).
37 Un sie fange a un froge nen: Herr, wo? Er aba sait zue nene: Wo d Kadaver isch, do sammle sich au d Geia.
1 Er sait tene aba ä Glichnis doriba, daß sie alliziit bäte un nit nohlen,
2 un sait: S war ä Richta in eina Schtadt, der firchtet sich nit vor Gott un schiecht sich vor keinem Mensch.
3 S war aba ä Witwe in dselbe Schtadt, de kummt zue nem un sait: Schaff ma Recht gege mini Find!
4 Un na (er) wot lang nit. Dnohch aba het da (er) denkt bi sich selbscht: Wenn i (ich) mi scho vor Gott nit fircht noh vor keinem Mensch mi schiech,
5 will i (ich) doch däre Witwe, wel sie ma (mir) soviel Meh macht, Recht schaffe, dmit sie nit zletscht kummt un ma (mir) ins Gsicht (Visasch (Gsicht)) schlat.
6 Do sait dr Herr: Häre, was dr ungrechte Richta sait!
7 Soll do Gott nit au Recht schaffe sinene Üserwählte, de zue nem Dag un Nacht röfä, un soll er's bi nene lang nuszeh?
8 Ich sag äich: Er wird dene Recht schaffe in Kürzi. Doch wenn dr Menschebue kumme wird, meinsch dü, er wäre Glaube find uf Erde?
9 Er sait aba zue ä baar, de sich ibilde, fromm zue si, un hän nen vuachtet, des Glichnis:
10 S gehn zwei nuf in d Tempel, um z bäte, dr eine ä Pharisäer, dr andre ä Zöllna.
11 Der Pharisäer schtoht fir sich un bäte so: Ich dank dir, Gott, daß i (ich) nit bi we de andre Lit, Raiba (Deb, Vubrecha), Gauna, Ehebrecha odr au we der Zöllna.
12 Ich fascht zweimol in dr Wuche un gib d Zehnte vu allem, was i (ich) inihm.
13 Dr Zöllna aba schtoht vu wietem, wot au de Auge nit ufhebe zum Himmel, sundern schlat a sini Bruscht un sait: Gott, bi ma (mir) Sinda gnädig!
14 Ich sag äich: Der goht fir grecht bfunde nab in si Hus, nit selle. Denn wer sich selbscht hoch macht , der wird niedrig gmacht wäre; un wer sich selbscht niedrig macht, dr wird hoch gmacht wäre.
15 Sie bringe au kleini Kinda zue nem, dmit da (er) sie arihre soll. Als des aba d Jinger sähn, fahre sie sie a.
16 Aba Jesus reft sie zue sich un sait: Len de Kinda zue ma kumme un wehret dene nit, denn däne ghärt des Rich Gottes.
17 Gwiß, i (ich) sag äich: Wer nit des Rich Gottes animmt we ä Kind, der wird nit inekumme.
18 Un s frogt nen eina vu Obe un sait: Guete Meischta, was mueß i (ich) doe, dmit i (ich) s ewige Läbä greg (ererbe)?
19 Jesus aba sait zue nem: Was saisch dü zue ma (mir) guet? Nemad isch guet als Gott ällei.
20 Dü kennsch d Gebote: "Dü sollsch nit ehebreche; dü sollsch nemet umbringe; dü sollsch nit schtähle; dü sollsch nit falschi Ziignis schwätze; dü sollsch di Vada (Babbe) un di Muetter ehre!"
21 Er aba sait: Des ha i (ich) alles ghalte vu klei uf.
22 Als Jesus des ghärt het, sait da (er) zue nem: S fehlt dir noh eis. Vukauf alles, was dü hesch, un gib's d Arme, so wirsch dü ä Schatz im Himmel ha, un kumm un folg ma (mir) nohch!
23 Als sa des aba ghärt het, wird er trurig; denn er war arg rich.
24 Als aba Jesus sieht, daß er trurig wore isch, sait da (er): We schwer kumme de Riche in s Rich Gottes!
25 Denn s isch lichta, daß ä Kamel durch ä Nodelöhr goht, als daß ä Richä in s Rich Gottes kummt.
26 Do sage, de des ghärt hän: Wer ka dann (dnoh) selig wäre?
27 Er aba sait: Was bi d Lit unmeglich isch, des isch bi Gott meglich.
28 Do sait Petrus: Lueg, ma (mir) hän, was ma (mir) ka hän, vulo un sin dir nohchgange.
29 Er aba sait zue nene: wiß, i (ich) sag äich: S isch nemads, der Hus odr Wieb odr Breda odr Eltere odr Kinda vulosst um s Rich Gottes wille,
30 der s nit vielfach wieda gregt in der Ziit un in dr zuekinftige Welt s ewige Läbä.
31 Er nimmt aba zue sich de Zwöelf un sait zue nene: Luege, ma (mir) gehn nuf nohch Jerusalem, un s wird alles gmacht wäre, was gschriebe isch durch d Prophete vum Menschebue.
32 Denn er wird ibaantwortet wäre d Heide, un er wird gscholte un gschla un agschpuckt wäre,
33 un sie wäre nen üsbeitsche un umbringe; un am dritte Dag wird da ufschtoh.
34 De aba begriffä nigs dvu, un dr Sinn vum Gsaite war rene vuborge, un sie vuschten nit, was dmit gmeint war.
35 S isch bassiert, als sa in d Nechi vu Jericho kummt, daß ä Blindä am Wäg hockt un bettlet het.
36 Als sa (er) aba de Lit ghärt het, de vorbigehn, frogt da, was des wär.
37 Do vuzehle sie nem, Jesus vu Nazareth goht vorbi.
38 Un na (er) reft: Jesus, dü Bue David, erbarm di wägä ma (mir)!
39 De aba vornedra gehn, fahre nen a, er soll schwiege. Er aba brellt noh viel me: Dü Bue David, erbarm di wägä ma (mir)!
40 Jesus aba bliebt schtoh un losst nen zue sich fihre. Als sa aba necha kummt, frogt er nen:
41 Was willsch dü, daß i (ich) fir di doe soll? Er sait: Herr, daß i (ich) luege ka.
42 Un Jesus sait zue nem: Lueg etze! Di Glaube het dir ghulfe.
43 Un gli druf kann na luege un goht nem nohch un priest Gott. Un alli Lit, des s gsähne hän, lobe Gott.
1 Un na (er) goht nohch Jericho inä un zeht durch.
2 Un lueg, do war ä Ma mit Name Zachäuns (us), der war ä Oberschte vu d Zöllna un war rich.
3 Un na (er) wot, Jesus gern aluege, wer ra wär, un ka s nit wägä d Lit; denn er war klei vu Gschtalt.
4 Un na (er) lauft vorus un schtiegt uf ä Mulbeerbaum, um nen z säh; denn dert soll er durchkumme.
5 Un als Jesus an de Schtell kummt, luegt da ufe un sait zue nem: Zachäuns (us), schtieg schnell rab; denn i (ich) mueß hiit in dinem Hus ikehre.
6 Un na (er) schtiegt schnell rab un nimmt nen uf mit Fräid (Freud).
7 Als sie des sähn, hän sie alli gschtängert un gsait: Bi nem Sinda isch er ikehrt.
8 Zachäuns (us) aba kunnt vor d Herr un sait: Lueg, Herr, d Hälfti vu minem Hab un Guet gib i (ich) d Arme, un wenn i (ich) eina bschiese ha, so gib i (ich) s vierfach zruck.
9 Jesus aba sait zue nem: Hiit isch däm Hus Heil widafahre, denn au er isch Abrahams Bue.
10 Denn dr Menschebue isch kumme, zum sueche un selig z machen, was vulore isch.
11 Als sie etze zueghert hä, sait da (er) ä witares Glichnis; denn er war nooch bi Jerusalem, un sie meine, s Rich Gottes dät gli druf bekannt wäre.
12 Un na (er) sait: Ä Firscht zeht in ä fernes Land, um ä Kenigrich z gregä un dann (dnoh) zruckzku.
13 Der losst zehn vu sinene Knecht röfä un git tene zehn Pfund un sait zue nene: Handle (Feilsche) dmit, bis i (ich) wiedakumm!
14 Sini Birga aba ware nem bess un schickte ä Gsandtschaft hinda nem her un len sage: Mir wen nit, daß der iba uns (us) herrscht.
15 Un s isch bassiert, als er wiedakummt, nochdem er des Kenigrich gregt het, do losst da de Knecht röfä, däne er des Geld ge het, um z häre, was jeda gfeilscht het.
16 Do kunnt d erschte dzue un sait: Herr, di Pfund het zehn Pfund ibrocht.
17 Un na (er) sait zue nem: Recht so, dü tichtige Knecht; wel dü im Kleinschte treu gsi bisch, sollsch dü Macht ha iba zehn Schtädt.
18 D zweite kummt au un sait: Herr, di Pfund het fünf Pfund ibrocht.
19 Zue däm sait da (er) au: Un dü sollsch iba fünf Schtädt si.
20 Un dr dritte kummt un sait: Herr, lueg, do isch di Pfund, des i (ich) in ä Duech vuwahrt ha;
21 denn i (ich) ha mi gfirchtet vor dir, wel dü ä härte Ma bisch; dü nimmsch, was dü nit aglegt hesch, un erntesch, was dü nit gsajt hesch.
22 Er sait zue nem: Mit dinem eigene Wort richte i (ich) di, dü bese Knecht. Dü hesch gwißt, daß i (ich) ä härte Ma bi, nimm, was i (ich) nit aglegt ha, un ernt, was i (ich) nit gsajt ha:
23 wurum hesch dü dann (dnoh) mi Geld nit zue d Bank brocht? Un wenn i (ich) zruchkumme wär, hät ich's mit Zinse igfordert.
24 Un na (er) sait zue däne, de däbischtehn: Nähme des Pfund vu nem un gän's däm, der de zehn Pfund het.
25 Un sie sage zue nem: Herr, er het doch scho zehn Pfund.
26 Ich sag äich aba: Wer do het, däm wird ge wäre; vum däm aba, der nit het, wird au des gnumme wäre, was sa het.
27 Doch de mini Gegna (Feinde), de nit wen, daß i (ich) ihr Kenig wäre, hole sie her un macht sie vor ma (mir) ane.
28 Un als er des gsait het, goht da (er) vora un zeht nuf nohch Jerusalem.
29 Un s isch bassiert, als er nohch vu Betfage un Betanien a d Berg kummt, dr Elberg heißt, do schickt da (er) zwei Jinger
30 un sait: Gehn hi in des Dorf (Kaff), des vor uns (us) liet. Un wenn na rikumme, den na ä Esili abunde find, uf däm noh ne ä Mensch gsässä het; bindet s los un hole's her!
31 Un wenn äich jemads froge doet: Wurum bindet ihr s los?, dann (dnoh) sage na: Dr Herr bruuch`s.
32 Un de na (er) gschickt het, gehn hi un find's, we er zue nene gsait het.
33 Als sie aba des Esili losbinde, sage sini Herre zue nene: Wurum binde ihr des Esili los?
34 De aba sage: Dr Herr bruuch`s.
35 Un sie bringe's zue Jesus un werfe ihri Kleida uf des Esili un hocke Jesus druf.
36 Als sa (er) etze nazeht, lege sie ihri Kleida uf d Wäg.
37 Un als er scho nohch am Schtich vum Elberg war, fange de ganze Lit mit d Jinger a, mit Fräid (Freud) Gott z lobe mit luta Schtimm iba alli Tade, de sie gsähne hän,
38 un sage: Globt isch, der do kummt, dr Kenig, in däm Name vum Herrn! Friede isch im Himmel un Ehri in dr Hechi!
39 Un ä baar Pharisäer sage zue nem: Meischta, wies doch dini Jinger zrecht!
40 Er git zantwort un sait: Ich sag äich: Wenn de schwiege den, so wäre de Schtei (Wackes) brelle.
41 Un als er nooch hikummt, luegt er de Schtadt a un hiilt iba sie
42 un sait: Wenn doch au dü kenne dätsch zue d Ziit, was da zum Friede dient! Aba etze isch's vor dinene Auge vuborge.
43 Denn s wird ä Ziit iba di kumme, do wäre dini Gegna (Feinde) um di ä Wall ufwerfe, dich belagere un vu alle Siete agriffä,
44 un wäre di däm Bode gliechmache samt dinene Kinda in dir un kei Schtei (Wackes) uf däm andere losse in dir, wel dü de Ziit nit wißet da hesch, in der dü heimgsuecht worde bisch.
45 Un na (er) goht in d Tempel un fangt a, d Händla usztriebe,
46 un sait zue nene: S schtoht gschriebe (Jesaja 56,7): "Mi Hus soll ä Bäthus si"; ihr aba hän s zue nare Raibahehli gmacht.
47 Un na (er) lehrt jede Dag im Tempel. Aba d Hohenpriester un Schriftglehrti un de Agsähene vum Volk vulange dnohch, daß sie nen umbringe,
48 un find nit, we sie s mache solle; denn des ganze Volk hengt nem a un het uf nen ghärt.
1 Un s isch bassiert amä Dag, als er des Volk lehrt im Tempel un predigt s Evangelium, do kumme zue nem d Hohenpriester un Schriftglehrti mit d Älteschte
2 un sage zue nem: Sag uns (us), üs welcha Vollmacht doesch dü des? odr wer het dir de Vollmacht ge?
3 Er aba git zantwort un sait zue nene: Ich will äich au ä Sach froge; sage ma (mir):
4 De Daufi vum Johannes - war sie vum Himmel odr vu Mensche?
5 Sie aba luege bi sich selbscht un sage: Sage ma (mir), vum Himmel, so wird er sage: Wurum hän ihr nem nit glaubt?
6 Sagen ma (mir) aba, vu Mensche, so wird uns (us) alles Volk schteinige; denn sie sin ibaziigt, daß Johannes ä Prophet war.
7 Un sie antwortete, sie wüßte nit, wo sie her wär.
8 Un Jesus sait zue nene: So sag i (ich) äich au nit, üs welcha Vollmacht i (ich) des doe.
9 Er fangt aba a, däm Volk des Glichnis zue sage: Ä Mensch legt ä Wiberg a un vudlehnten an Wigärtna un goht üßa Landes fir ä lang Ziit.
10 Un als de Ziit kummt, schickt da (er) ä Knecht zue d Wigärtna, dmit sie nem si Adeil gen vu d Frucht vum Wiberg. Aba de Wigärtna schlen nen un schickte nen mit leere Händ (Pfode) fort.
11 Un na (er) schickt noh ä zweite Knecht; sie aba schlen den au un schellte nen un schickte nen mit leere Händ (Pfode) fort.
12 Un na (er) schickt noh ä dritte; sie aba schlen nen au bloetig un schtoße nen üsä.
13 Do sait dr Herr vum Wiberg: Was soll i (ich) doe? Ich will mi liebe Bue schicke; vor däm wäre sie sich doch scheue.
14 Als aba de Wigärtna d Bue sähn, denke sie bi sich selbscht un sage: Des isch dr Erbe; len uns (us) nen umbringe, dmit s Erbe unsa isch!
15 Un sie schtoße nen üsä vor d Wiberg un bringe nen um. Was wird etze dr Herr vum Wiberg mit tene doe?
16 Er wird kumme un de Wigärtna umbringen un si Wiberg andere ge.
17 Er aba luegt sie a un sait: Was beditet dann (dnoh) des, was gschriebe schtoht (Psalm 118,22): "Dr Schtei (Wackes), den d Bäulit rüssgworfe hän, der isch zum Eckschtei gworden"?
18 Wer uf däne Schtei (Wackes) flegt, der wird zerschelle; uf wen er aba flegt, den wird da zermalme.
19 Un de Schriftglehrti un Hohenpriester vulange dnohch, Hand a nen zue lege noh in dselbe Schtund, un firchte sich doch vor rem Volk; denn sie hän vuschtande, daß er uf sie hi des Glichnis gsait het.
20 Un sie gän acht un schickte Lit üs, de sich schtelle solle, als wäre sie fromm; de solle nen fange in sinene Worte, dmit ma nen ibaantworte kennt dr Obrigkeit un Gwalt vum Schtatthalta.
21 Un sie froge nen un sage: Meischta, ma (mir) wisse, daß dü ufrichtig schwätzesch un lehrsch un achtesch nit des Asähe dr Lit, sundern dü lehrsch d Wäg Gottes recht.
22 Isch's recht, daß ma (mir) däm Kaisa Schtiire (Zinsgrosche) zahle odr nit?
23 Er aba merkt ihri Lischt un sait zue nene:
24 Zeigt ma ä Silbagrosche! Wem si Bild un Ufschrift het da? Sie sage: Des Kaisa`s.
25 Er aba sait zue nene: So gen däm Kaisa, was vum Kaisa isch, un Gott, was Gottes isch!
26 Un sie kenne nen in sinene Worte nit fange vor rem Volk un wundre sich iba sini Antwort un schwiege schtill.
27 Do kumme zue nem ä baar Sadduzäer, de lehre, s git keini Uferschtehig, un froge nen un sage:
28 Meischta, Moses het uns (us) vorgschriebe (5. Moses 25,5.6): "Wenn jemads schtirbt, der ä Wieb het, aba keini Kinda, so soll si Brueda sie zum Wieb nähmä un sinem Brueda Nochkumme mache."
29 Do ware siebä Breda. Der erschte nimmt ä Wieb un schtirbt kinderlos.
30 Un dr zweite nimmt sie,
31 un dr dritte; gnau so alli siebä, sie hindalen keini Kinda un schterbe.
32 Zletscht schtirbt au des Wieb.
33 Aba in dr Uferschtehig: wäm si Wieb wird sie si unda däne? Denn alli siebä hän sie als Wieb ka.
34 Un Jesus sait zue nene: De Kinda vu d Welt hirote un losse sich hirote;
35 wer aba gwirdigt wäre, säli Welt z gregä in de Uferschtehig vu d Dote, de wäre nit hirote noh sich hirote losse.
36 Denn sie kenne etze au nit schterbe; denn sie sin d Engel glich un Gottes Kinda, wel sie Kinda vu d Uferschtehig sin.
37 Daß aba de Dote ufschtoh den, druf het au Moses hiditet bim Dornbusch, wo er d Herrn nennt Gott Abrahams un Gott Isaaks un Gott Jakobs (2. Moses 3,6).
38 Gott aba isch nit ä Gott vu d Dote, sundern dr Lebändige; denn in nem läbä sie alli.
39 Do antworte ä baar Schriftglehrti un sage: Meischta, dü hesch`s recht gsait.
40 Un sie dräut (wagt) nimi, nen ebis zue froge.
41 Er sait aba zue nene: Wieso sag sie, dr Chrischtus isch David Bue?
42 Denn David selbscht sait im Psalmbuech (Psalm 110,1): "Dr Herr sait zue minem Herrn: Hock di zue minere Rechte,
43 bis i (ich) dini Gegna (Feinde) zum Schemel dina Feß mach."
44 David nennt nen also ä Herrn; we isch er dann (dnoh) si Bue?
45 Als aba alli Lit zuehere, sait da (er) zue sinene Jinger:
46 Hete äich vor d Schriftglehrti, denn de liebe, in lange Gwända rumzlaufe, un len sich gern greße uf fem Markt un hocke gern obena in d Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un bi Disch;
47 sie frässä de Hiisa vu d Witwe un vurichte zum Schien langi Gebete. De wäre ä um so härteres Urdeil gregä.
1 Er luegt aba uf un sieht, we de Riche ihri Opfa in d Gotteskaschte inelege.
2 Er sieht aba au ä armi Witwe, de legt dert zwei Scherfli ine.
3 Un na (er) sait: Gwiß, i (ich) sag äich: De armi Witwe het me als de alli ineglegt.
4 Denn de alli hän ebis vu ihrem Ibafluß zum Opfa ineglegt; sie aba het vu ihra Armut alles ineglegt, was sie zum Läbä het.
5 Un als ä baar vum Tempel sage, daß er mit schene Schtei (Wackes) un Kleinode gschmückt isch, sait da (er):
6 S wird de Ziit kumme, in der vu allem, was ihr aluege, nit ei Schtei (Wackes) uf fem andere glo wird, der nit vubroche wär.
7 Sie froge nen aba: Meischta, wenn wird des gschähe? un was wird s Zeiche si, wenn des gschähe wird?
8 Er aba sait: Luege zue, len äich nit vufihre. Denn vieli wäre kumme unda minem Name un sage: Ich bi's, un: De Ziit isch herkumme. - Folgt tene nit nohch!
9 Wenn ihr aba häre den vu Kreg un Ufruhr, so vuschrecke äich nit. Denn des mueß zvor gschähe; aba des End isch noh nit so bald do.
10 Dann (Dnoh) sait da (er) zue nene: Ä Volk wird sich erhebe gege des andere un ä Rich gege des andere,
11 un s wäre gschähe großi Erdbebe un do un dert Hungasnet un Seuche; au wäre Schrecknisse un vum Himmel her großi Zeiche gschähe.
12 Aba vor däm allem wäre sie Hand an äich lege un äich jage, un wäre äich ibaantworte d Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un Gfängnisse un äich vor Kenig un Schtadthaltr fihre um mines Namens wille.
13 Des wird äich widafahre zue nem Ziignis.
14 So nähmä etze äich zue Herze, daß ihr äich nit dvor sorgt, we ihr äich vuantworte sollt.
15 Denn i (ich) will äich in`s Mul (Gosch) Wisheit ge, der alli äiri Gegner nit widaschtehn noh ufmucke kenne.
16 Ihr wäre aba vurote vu Eltere, Breda, Vuwandte un Freunde; un ma wird ä baar vu äich umbringe.
17 Un ihr wäre ghaßt si vu jedem um mines Namens wille.
18 Un kei Haar vu äirem Kopf soll vulore go.
19 Sin schtandhaft, un ihr den aicha Läbä gwinne.
20 Wenn ihr aba sähn, daß Jerusalem vu nem Heer blagret wird, dann (dnoh) wißet da, daß si Untagang nooch herkumme isch.
21 Alsdann, wer in Judäa isch, dr haue ab in d Berge, un wer in dr Schtadt isch, gang üsä, un wer uf fem Land isch, kummt nit ri.
22 Denn des sin de Däg dr Vugeltig, daß erfillt wäre alles, was gschriebe isch.
23 Weh aba d Schwangere un d Schtillende in däne Däg! Denn s wird großi Not uf Erde si un Zorn iba des Volk kumme,
24 un sie wäre flege durch de Schärfe vum Schwert un gfange wäggfihrt unda alli Velka, un Jerusalem wird vutrammt wäre vu d Heide, bis de Ziit dr Heide erfillt isch.
25 Un s wäre Zeiche gschähe an Sunne un Mond un Schterne, un uf d Erde wird`s d Lit bang si, un sie wäre vuzage vor rem Bräuse un Woge vum Meer,
26 un d Lit wäre vugoh vor Angscht un in Erwartig dr Sach, de kumme soll iba de ganzi Erde; denn de Kräfte dr Himmel wäre ins Wanke kumme.
27 Un alsdann wäre sie sähne d Menschebue kumme in einarä Wolke mit großa Kraft un Herrlichkeit.
28 Wenn aba des afangt z gschähe, dann (dnoh) luege uf un hebt hoch äiri Kepf, wel sich äiri Erlesig naht.
29 Un na (er) sait tene ä Glichnis: Luege d Fiegebaum un alli Baim a:
30 wenn sie etzed usschlage un ihr sähn s, so wiße na selba, daß etzed dr Summa nooch isch.
31 So au ihr: wenn ihr sähn, daß des alles bassiert, so wiße na, daß des Rich Gottes nohch isch.
32 Gwiß, i (ich) sag äich: Des Gschlecht wird nit vugoh, bis alles bassiert.
33 Himmel un Erde wäre vugoh; aba mi Wort vugoh nit.
34 Hete äich aba, daß äiri Herze nit bschwert wäre mit Frässä un Sufe un mit Sorge un der Dag nit pletzlig iba äich kummt we ä Falle;
35 denn er wird iba alli kumme, de ihr uf d ganze Erde huse.
36 So sin alliziit wach un bäte den, daß ihr stark sin, z entfliehe däm allem, was gschähe soll, un z schtoh vor rem Menschebue.
37 Er lehrt am Dag im Tempel; in d Nacht aba goht da (er) üsä un bliebt a däm Berg, den ma d Elberg nennt.
38 Un alli Lit mache sich freh uf zue nem, um nen im Tempel z häre.
1 S war aba nooch des Fescht vu d Ungesäuerte Brot, des Passa heißt.
2 Un d Hohenpriester un Schriftglehrti vulange dnohch, we sie nen umbringe kennte; denn sie firchte sich vor rem Volk.
3 S fahrt aba dr Sadan in d Judas, gnennt Iskariot, der zue d Zahl dr Zwöelf ghärt het.
4 Un na (er) goht hi un schwätzt mit d Hohenpriester un mit d Hauptlit driba, we er nen an sie vurote kennt.
5 Un sie wäre froh un vuschpreche, nem Geld z ge.
6 Un na (er) sait zue un suecht ä Glegeheit, daß er nen an sie vurotet ohni Ufsähe.
7 S kummt etze dr Dag vu d Ungsäuerte Brot, a däm ma des Passalamm opfare moeß.
8 Un na (er) schickt Petrus un Johannes un sait: Gehn hi un mache uns (us) des Passalamm, dmit ma (mir)'s ässä.
9 Sie aba froge nen: Wo willsch dü, daß ma (mir)'s mache?
10 Er sait zue nene: Luege, wenn ihr rikumme in de Schtadt, wird äich ä Mensch begegne, der trait ä Wassakrueg; gehn in des Hus, in des er inegoht,
11 un sage zum Husherr: D Meischta losst dir sage: Wo isch d Platz, an däm i (ich) des Passalamm ässä ka mit minene Jinger?
12 Un na (er) wird äich ä große Saal zeigä, der mit Polschta vusähe isch; dert mache s.
13 Sie gehn hi un find's, we er nene gsait het, un richte des Passalamm.
14 Un als de Schtund kummt, het da (er) sich anekockt un de Aposchtel mit nem.
15 Un na (er) sait zue nene: Mich het herzlich vulangt, des Passalamm mit äich z ässä, bvor i (ich) lied.
16 Denn i (ich) sag äich, daß i (ich) s nimi ässä wäre, bis ses erfillt wird im Rich Gottes.
17 Un na (er) nimmt den Kelch, dankt un sait: Nähme nen un deilt nen unda äich;
18 denn i (ich) sag äich: Ich wäre vu etze a nit trinke vum Wischtock, bis des Rich Gottes kummt.
19 Un na (er) nimmt des Brot, dankt un bricht's un git's sene un sait: Des isch mi Leib (Ranze), der fir äich ge wird; des den zue minem Adenke.
20 genau so au den Kelch nohch rem Ässä un sait: Der Kelch isch dr näji (naii) Packt (Abkumme) in minem Bloet, des fir äich vuschittet wird!
21 Doch lueg, de Hand vu minem Vuräta isch mit ma (mir) am Disch.
22 Denn dr Menschebue goht zwar dohi, we s bschlosse isch; doch weh däm Mensch, durch den er vurote wird!
23 Un sie fange a, undaänanda zue froge, wer s wohl wär vu nene, der des doe wird.
24 S hebt sich au ä Händel unda d Jinger, wer vu nene als dr Greschte gelte soll.
25 Er aba sait zue nene: D Kenig herrsche iba ihri Velka, un ihri Machthaba len sich Wohldätr nenne.
26 Ihr aba nit so! Sundern dr Greschte unda äich soll si we dr Jingschte, un dr Vornehmschte we ä Diena.
27 Denn wer isch greßa: der am Disch hockt odr der dient? Isch's nit der, der am Disch hockt? Ich aba bi unda äich we ä Diena.
28 Ihr aba sin's, de ihr usgharrt hän bi ma (mir) in minere Afechtig.
29 Un i (ich) will äich des Rich ge, we ma (mir)'s mi Vada (Babbe) ge het,
30 daß ihr ässä un trinke sollt an minem Disch in minem Rich un hocke uf Throne un richte de zwöelf Schtämm Israels.
31 Simon, Simon, lueg, dr Sadan het begehrt, äich z siebä we d Weize.
32 Ich aba ha fir di gfrogt, daß di Glaube nit ufhert. Un wenn dü dereinscht dich bekehrsch (umkert bisch), so stärk dini Breda.
33 Er aba sait zue nem: Herr, i (ich) bi parat, mit dir ins Gfängnis (Loch) un in d Dod z go.
34 Er aba sait: Petrus, i (ich) sag da: Dr Guller wird hiit nit krähe, bvor dü draimol gliignet hesch, daß dü mi kennsch.
35 Un na (er) sait zue nene: Als i (ich) äich usgsandt ha ohni Geldbiidel, ohni Daschä un ohni Schoeh, hän ihr do je Mangel ka? Sie sage: Nemols.
36 Do sait da (er) zue nene: Aba etze, wer ä Geldbiidel het, dr nihmt nen, gnau so au d Daschä, un wer's nit het, vukauft si Mandel un kauft ä Schwert.
37 Denn i (ich) sag äich: S mueß des a ma (mir) gmacht wäre, was gschriebe schtoht (Jesaja 53,12): "Er isch zue d Ibeltäta grechnet worde." Denn was vu ma (mir) gschriebe isch, des wird gmacht.
38 Sie sage aba: Herr, lueg, do sin zwei Schwerter. Er aba sait zue nene: S isch genoe.
39 Un na (er) goht nohch sinere Gwohnet üsä a d Elberg. S folg nem aba au d Jinger.
40 Un als er dohi kummt, sait da (er) zue nene: Bätet, dmit ihr nit in Afechtig fallet!
41 Un na (er) rißt sich vu nene los, etwa ä Schteiwurf wit, un kniet ane, bäte
42 un sait: Vada (Babbe), willsch dü, so nimm d Kelch vu ma (mir); doch nit mi, sundern di Wille gschiht!
43 S erschient nem aba ä Engel vum Himmel un stärkt nen.
44 Un na (er) ringt mit däm Dod un bäte heftiga. Un si Schweiß wird we Bloetstropfe, de uf d Erde flege.
45 Un na (er) schtoht uf vum Gebet un kummt zue sinene Jinger un findet we sie schlofe vor Trurigkeit
46 un sait zue nene: Was schlofe na? Schtehn uf un bäte , dmit da nit in Afechtig fallet!
47 Als sa (er) aba noh schwätzt, lueg, do kummt ä Schar; un eina vu d Zwölf, der mit däm Name Judas, goht vor rene her un goht zum Jesus, um nen z küsse.
48 Jesus aba sait zue nem: Judas, vurotsch dü d Menschebue mit nem Kuß?
49 Als aba, de um nen ware, sähn, was gschähe wird, sag sie: Herr, solle ma (mir) mit däm Schwert drischla?
50 Un eina vu nene schlat noh rem Knecht vum Hohenpriester un haut nem si rechtes Ohr ab.
51 Do sait Jesus: Len ab! Nit witer! Un na (er) rihrt si Ohr a un heilt nen.
52 Jesus aba sait zue d Hohenpriester un Hauptlit vum Tempel un d Älteschte, de zue nem herkumme ware: Ihr sin we gege ä Raiba (Deb, Vubrecha) mit Schwertern un mit Schtange usgzoge.
53 Ich bi jede Dag bi äich im Tempel gsi, un ihr hän nit Hand a mi glegt. Aba des isch äiri Schtund un de Macht vum Dunkle.
54 Sie packte nen aba un fihre nen ab un bringe nen in des Hus vum Hohenpriester. Petrus aba goht vu wietem nohch.
55 Do zinde sie ä Fiir a midde im Hof un hocke zämme; un Petrus het sich anekockt midde unda sie.
56 Do sieht nen ä Magd de am Fiir hocke un luegt ten genau a un sait: Der war au mit nem.
57 Er aba legt un sait: Wieb, i (ich) kenn nen nit.
58 Un noh einarä kleine Wieli sieht nen ä andere a un sait: Dü bisch au eina vu däne. Petrus aba sait: Mensch, i (ich) bi's nit.
59 Un nohch einarä Wieli, etwa nohch einarä Schtund, bschtätigt`s ä andere un sait: Gwiß, der war au mit nem; denn er isch ä Galiläer.
60 Petrus aba sait: Mensch, i (ich) weiß nit, was dü saisch. Un drno, während da noh schwätzt, kräht dr Guller.
61 Un dr Herr drillt sich um un luegt Petrus a. Un Petrus denkt an des Wort vum Herrn, we er zue nem gsait het: Ehe hiit dr Guller kräht, wirsch dü mich draimol vuliigne.
62 Un Petrus goht üsä un hiilt ganz arg.
63 De Männa aba, de Jesus gfange halte, vuschpotte nen un schlen nen,
64 deckte si Visasch (Gsicht) zue un froge: Weissag, wer isch's, der di schlat?
65 Un noh mit viele andere Läschterunge schmähe sie nen.
66 Un als ses Dag wird, vusammle sich d Älteschte vum Volk, d Hohenpriester un Schriftglehrti un fihre nen vor ihr Rot
67 un sage: Bisch dü dr Chrischtus, so sag`s uns (us)! Er sait aba zue nene: Sag ich's äich, so glaubt ihr's nit;
68 frog i (ich) aba, so antworte ihr nit.
69 Aba vu etze a wird dr Menschebue hocke zue d Rechte dr Kraft Gottes.
70 Do sage sie alli: Bisch dü denn Gottes Bue? Er sait zue nene: Ihr sage`s, i (ich) bi`s.
71 Sie aba sage: Was bruche ma (mir) noh fir ä Ziigniss? Mir hän's selbscht ghärt üs sinem Mul (Gosch).
1 Un de ganzi Vusammlig (Bagasch) schtoht uf, un sie fihre nen vor Pilatus
2 un fange a, nen z vuklage, un sage: Mir hän gfunde, daß der unsa Volk aufhetzt un vubietet, däm Kaisa Schtiire (Zinsgrosche) z ge, un sait, er isch Chrischtus, ä Kenig.
3 Pilatus aba het nen gfrogt un sait: Bisch dü dr Jude Kenig? Er git zantwort nem un sait: Dü saisch`s.
4 Pilatus sait zue d Hohenpriester un zum Volk: Ich find kei Schuld a däm Ma.
5 Sie aba wäre noh bambliga un sage: Er wiegelt s Volk uf, daß er lehrt do un dert in ganz Judäa, agfange vu Galiläa bis dona.
6 Als aba Pilatus des ghärt het, frogt da, ob der Ma üs Galiläa wär.
7 Un als er ghärt het, daß sa ä Gvolksma vum Herodes war, schickt da (er) nen zum Herodes, der in däne Däg au in Jerusalem war.
8 Als aba Herodes Jesus sieht, freut er sich arg; denn er het nen längscht gerne gsähne; denn er het vu nem ghärt un ghofft, er wird ä Zeiche vu nem säh.
9 Un na (er) het nen viel gfrogt. Er aba git zantwort nem nigs.
10 D Hohenpriester aba un Schriftglehrti sin däbi gschtande un vuklage nen arg.
11 Aba Herodes mit sinene Soldate vuachte un vuschpotte nen, lege nem ä wießes Gwand (Häß) a un schicke nen zruck zum Pilatus.
12 Sit däm Dag ware Herodes un Pilatus Freunde; denn dvor ware sie änanda feind.
13 Pilatus aba reft d Hohenpriester un d Obere un s Volk zsämme
14 un sait zue nene: Ihr hän den Mensch zue ma (mir) brocht als eina, der s Volk ufwiegelt; un luege, i (ich) ha nen vor äich vuhert un ha a däm Mensch kei Schuld gfunde, deretwäge ihr nen aklagt;
15 Herodes au nit, denn er het nen uns (us) zruckgschickt. Un lueg, er het nigs doe, was d Dod vudent.
16
17 Drum will i (ich) nen schla losse un losge.
18 Do brellä sie alli mitänanda: Wäg mit däm, gib uns (us) Barabbas los!
19 Der war wägä nem Ufruhr, der in dr Schtadt gschähe war, un wägä nem Mord ins Gfängnis (Loch) gworfe worde.
20 Do schwätzt Pilatus abamols uf sie i, wel er Jesus losge wot.
21 Sie refe aba: Kriizig, kriizig nen!
22 Er aba sait zum dritte Mol zue nene: Was het denn der Beses doe? Ich ha nigs a nem gfunde, was d Dod vudent; drum will i (ich) nen schla losse un losge.
23 Aba sie schellte mit großem Gschrei (Geblär) un vulange, daß er kriizigt wird. Un ihr Gschrei (Geblär) nimmt ibahand.
24 Un Pilatus urdeilt, daß ihri Bitte erfillt wird,
25 un hän den los glo, der wägä Ufruhr un Mord ins Gfängnis (Loch) gworfe worde war, aba Jesus ibagit da ihrem Wille.
26 Un als sie nen abfihre, packe sie ä Ma, Simon vu Kyrene, der vum Feld kummt, un lege s Kriiz uf nen, daß er's Jesus nochtrait.
27 S goht nem aba ä großi Schar un Wieba nooch, de klage un hiile iba nen.
28 Jesus aba drillt sich um zue nene un sait: Ihr Techta vu Jerusalem, hiile nit iba mich, sundern hiile iba äich selbscht un iba äiri Kinda.
29 Denn luege, s wird de Ziit kumme, in der ma sage wird: Selig sin de Unfruchtbare un de Leiba (Ranze), de nit uf d Welt brocht hän, un de Buse, de nit zässä ge hän!
30 Dann (Dnoh) wäre sie afange, z sage zue d Berge: Flege iba uns (us)! un zue d Higel: Deck uns (us) zue!
31 Denn wenn ma des am grene Holz doet, was wird ma am dirre doe?
32 S wäre aba au anderi higfihrt, zwei Ibeltäta, daß sie mit nem higrichtet wäre.
33 Un als sie kumme an d Platz, der heißt Schädelstätte, kriizige sie nen dert un de Ibeltäta mit nem, eina zue d Rechte un eina zue d Linke.
34 Jesus aba sait: Vada (Babbe), vugib bene; denn sie wisse nit, was sie den! Un sie vudeilte sini Kleida un werfe s Los drum.
35 Un s Volk schtoht do un luegt zue. Aba de Obere schelte un sage: Er het andere ghulfe; er soll sich selba helfe, isch er dr Chrischtus, dr Üserwählte Gottes.
36 So vuschpotte nen au d Soldate, stehn uf un bringe nem Essig
37 un sage: Bisch dü dr Jude Kenig, so hilf dir selba!
38 S war aba iba nem au ä Ufschrift: Des isch dr Jude Kenig.
39 Aba eina vu d Ibeltäta, der am Kriiz hangt, läschtert un sait: Bisch dü nit dr Chrischtus? Hilf dir selbscht un uns (us)!
40 Do wiest nen dr andere zrecht un sait: Un dü firchtesch di au nit vor Gott, dr dü doch in gliecha Vudammnis bisch?
41 Mir sin s zwar mit Recht, denn ma (mir) gregä, was unsri Tade vudene; der aba het nigs Unrechtes doe.
42 Un na (er) sait: Jesus, denk an mi, wenn dü in di Rich kummsch!
43 Un Jesus sait zue nem: Gwiß, i (ich) sag da: Hiit wirsch dü mit ma (mir) im Paradies si.
44 Un s war scho um d sechste Schtund, un s kummt ä Nacht iba des ganze Land bis zue d ninte Schtund,
45 un d Sunne het nit gschiene, un dr Vorhang vum Tempel riß midde entzwei.
46 Un Jesus reft lut: Vada (Babbe), i (ich) bfehl mi Geischt in dini Händ (Pfode)! Un als er des gsait het, isch er gschtorbe.
47 Als aba dr Hauptma sieht, was do bassiert isch, priest er Gott un sait: Gwiß, der isch ä fromme Mensch gsi!
48 Un als alli Lit, de däbi ware un zuegluege, sähn, was do bassiert isch, schlen sie sich an ihri Bruscht un kähre wieda um.
49 Do gschtande sin aba alli sini Bekannte vu wietem, au de Wieba, de nem üs Galiläa nohchgange ware, un sähn des alles.
50 Un lueg, do war ä Ma mit Name Josef, ä Rotsherr, dr war ä guete, fromme Ma
51 un het ihr Rot un ihr Handel nit billigt. Er war üs Arimathäa, ä Schtadt vu d Jude, un het gwartet uf des Rich Gottes.
52 Der goht zue Pilatus un bittet um d Leib (Ranze) vu Jesus
53 un nimmt nen ab, wickelt nen in ä Lienduech un legt nen in ä Felsegrab, in däm nooch ne jemads gläge het.
54 Un s war Rischtdag, un dr Sabbat bricht a.
55 S folge aba d Wieba nohch, de mit nem kumme ware üs Galiläa, un bschaute s Grab un we si Leib (Ranze) riglegt wird.
56 Sie kähre aba um un mache El un Salbe parrat. Un d Sabbat iba roehe sie nohch rem Gesetz. CAPTION Jesu Uferschtehig /CAPTION
1 Aba am erschte Dag vu d Wuche arg freh kumme sie zum Grab un trage bi sich des guetschmeckende El, des sie gmacht hän.
2 Sie find aba d Schtei (Wackes) wäggwälzt vorem Grab
3 un gehn inä un find d Leib (Ranze) vum Herrn Jesus nit.
4 Un als sie doriba trurig ware, lueg, do schtehn zue nene zwei Männa mit glänzende Kleida gegeiba.
5 Sie aba vuschrekä un neige ihr Visasch (Gsicht) zue d Erde. Do sage de zue nene: Was suecht ihr d Lebändige bi d Dote?
6 Er isch nit do, er isch ufgschtande. Denke dra, we er äich gsait het, als er noh in Galiläa war:
7 Dr Menschebue mueß ibaantwortet wäre in de Händ (Pfode) vu d Sinda un kriizigt wäre un am dritte Dag ufschtoh.
8 Un sie denke an si Wort.
9 Un sie gehn wieda wäg vum Grab un vukindigte des alles d elf Jinger un d andere alle.
10 S ware aba Maria vu Magdala un Johanna un Maria, vum Jakobus Muetter, un de andere mit tene; de sage des d Aposchteln.
11 Un s erschiente ne de Wort, als wär's Gschwätz, un sie glaube ne nit.
12 Petrus aba schtoht uf un lauft zum Grab un buckt sich inä un sieht nur d Liendecha un goht dvu un vuwundret sich iba des, was gschähe war.
13 Un lueg, zwei vu nene gehn an däm Dag in ä Dorf (Kaff), des war vu Jerusalem etwa zwei Wägschtunde wäg; däm si Name isch Emmaus.
14 Un sie schwätze mitänanda iba alli Gschichte.
15 Un s isch bassiert, als sie so schwätze un sich mitänanda bschproche hän, do kummt Jesus selbscht un goht mit tene.
16 Aba ihri Auge wäre ghalte, daß sie nen nit erkenne.
17 Er sait aba zue nene: Was sin des fir Sache, de ihr mitänanda vuhandle (feilsche) undawägs? Do bliebe sie trurig schtoh.
18 Un dr eine, mit Name Kleopas, git zantwort un sait zue nem: Bisch dü dr einzige unda d Fremde in Jerusalem, der nit weiß, was in däne Däg dert gschähe isch?
19 Un na (er) sait zue nene: Was denn? Sie aba sage zue nem: Des mit Jesus vu Nazareth, der ä Prophet war, mächtig in Tade un Wort vor Gott un alle Lit;
20 we nen unsri Hohenpriester un Obere zue d Dodesschtrof ibaantwortet un kriizigt hän.
21 Mir aba ghofft hän, er isch s, der Israel erlese doet. Un iba des alles isch hiit dr dritte Dag, daß des gschähe isch.
22 Au hän uns (us) erschreckt ä baar Wieba üs unsera Midde, de sin freh bi däm Grab gsi,
23 hän si Leib (Ranze) nit gfunde, kumme un sage, sie hän ä Erschinig vu Engel gsähne, de sage, er läbt.
24 Un ä baar vu uns (us) gehn hi zum Grab un find's so, we de Wieba sage; aba Jesus hän sie nit gsäh.
25 Un na (er) sait zue nene: O ihr Tore (Dummköpf), z trägi Herze, all däm z glaube, was de Prophete gsait hän!
26 Mueß nit d Chrischtus des liede un in sini Herrlichkeit igo?
27 Un na (er) fangt a bi Moses un alle Prophete un legt tene üs, was in dr ganze Schrift vu nem gsait war.
28 Un sie kumme nooch an des Dorf (Kaff), wo sie higehn. Un na (er) schtellt sich, als wot da (er) witago.
29 Un sie netige nen un sage: Blib bi uns (us); denn s will Obend wäre, un dr Dag het sich gwillt (gneigt). Un na (er) goht inä, bi nene z bliebe.
30 Un s isch bassiert, als sa (er) mit tene z Disch hockt, nimmt da (er) des Brot, dankt, bricht's un git's ne.
31 Do wäre ihri Auge ufdoe, un sie erkenne nen. Un na (er) vuschwindet vor rene.
32 Un sie sage undaänanda: het nit unsa Herz in uns (us) brennt, als sa (er) mit uns (us) gschwätzt het uf fem Wäg un uns (us) de Schrift ufdoe het?
33 Un sie sin ufgschtande zue dselbe Schtund, kähre zruck nohch Jerusalem un finde de Elf vusammelt un de bi nene ware;
34 de sage: Dr Herr isch erlich ufgschtande un däm Simon erschiene.
35 Un sie vuzehle ne, was uf fem Wäg gschähe war un we sie vu nem gwißt hän, als sa (er)`s Brot bricht.
36 Als sie aba dvu schwätze, kunnt er selbscht, Jesus, midde unda sie un sait zue nene: Friede isch mit äich!
37 Sie vuschrekä aba un firchte sich un meine, sie sähn ä Geischt.
38 Un na (er) sait zue nene: Was sin ihr so erschrocke, un wurum kummt so ä denke in aicha Herz?
39 Luege mini Händ (Pfode) un mini Feß, i (ich) bi's selba. Langt mi a un luege; denn ä Geischt het nit Fleisch un Knoche, we ihr sähn, daß i (ich) sie ha.
40 Un als sa (er) des gsait het, zeigt er ne d Händ (Pfode) un Feß.
41 Als sie aba noh nit glaube vor Fräid (Freud) un sich vuwundrete, sait da (er) zue nene: Hän ihr ebis do zum ässä?
42 Un sie lege nem ä Schtuck brotene Fisch vor.
43 Un na (er) nimmt's un ißt vor rene.
44 Er sait aba zue nene: Des sin mini Wort, de i (ich) zue äich gsait ha, als i (ich) nooch bi äich war: S mueß alles erfillt wäre, was vu ma (mir) gschriebe schtoht im Gesetz vum Moses, in d Prophete un in d Psalmen.
45 Do het da (er) des Vuschtändnis ufdoe, so daß sie d Schrift vuschten,
46 un sait zue nene: So schtoht's gschriebe, daß d Chrischtus liede wird un ufschtoht vu d Dote am dritte Dag;
47 un daß predigt wird in sinem Name Buße zue d Vugebig dr Sinde unda alle Mensche. Fangt a in Jerusalem,
48 un sin dfir Ziige.
49 Un lueg, i (ich) will uf äich rabschicke, was mi Vada (Babbe) vuheiße het. Ihr aba sollt in dr Schtadt bliebe, bis ihr üsgrischtet wäre mit d Kraft üs dr Hechi.
50 Er fihrt sie aba üsä bis nohch Betanien un hebt d Händ (Pfode) uf un segnet sie.
51 Un s isch bassiert, als sa (er) sie segnet, goht da (er) vu nene un fahrt uf gen Himmel.
52 Sie aba bäte nen a un kähre zruck nohch Jerusalem mit großa Fräid (Freud)
53 un ware alliziit im Tempel un priese Gott.