1

1 Im Afang war des Wort, un des Wort war bi Gott, un Gott war des Wort. (d)

2Säll war im Afang bi Gott.

3 Alli Sache sin durch säll gmacht, un ohni säll isch nigs gmacht, was gmacht isch. *

4 In däm war des Läbä, un des Läbä war des Lecht dr Mensche.

5 Un des Lecht schient ins Dunkle, uns (us) Dunkle het's nit packt (blickt).

6 S war ä Mensch, vu Gott gschickt, der hieß Johannes.

7 Der kummt zum Ziignis, um vum Lecht z schwätze, dmit sie alli durch nen glaube.

8 Er war nit des Lecht, sundern na (er) soll vuzehle vum Lecht.

9 Des war des echte Lecht, des alli Mensche alaichtet, des in d Welt kumme sollt.

10 Er war in d Welt, un d Welt isch durch nen gmacht; aba d Welt het nen nit erkennt.

11 Er kummt in si Bsitz; un Sini nähmä nen nit uf.

12 We vieli nen aba ufnähme, däne git er Macht, Gottes Kinda z wäre, däne, de an si Name glaube,

13 de nit üs däm Bloet noh üs däm Wille vum Fleisch noh üs däm Wille vumä Ma, sundern vu Gott uf d Welt kumme sin.

14 Un des Wort ward Fleisch un het unda uns (us) gwohnt, un ma (mir) sähn (d) sini Herrlichkeit, ä Herrlichkeit als einzige Bue vum Vada (Babbe), volla Gnade un Wohret.

15 Johannes git Ziignis vu nem un rueft: Des war´s, vum däm i (ich) gsait ha: Nohch ma (mir) wird kumme, der vor ma (mir) gsi isch; denn na (er) war vor ma (mir) do.

16 Un vu sinere Massig (Fülle) hän ma (mir) alli gnumme Gnade um Gnade.

17 Denn des Gsetz isch durch Moses ge; d Gnade un Wohret isch durch Jesus Chrischtus wore.

18 Nemad het Gott je gsähne; dr Einzige Bue, der uf fem Vada (Babbe) sinem Schoß isch, der het nen uns (us) vukindigt.

19 Un des isch des Ziignis vum Johannes, als d Jude zue nem schickte Prieschter un Leviten vu Jerusalem, daß sie nen froge: Wer bisch dü?

20 Un na (er) vukindigt un legt nit, un na (er) het gsait: Ich bi nit dr Chrischtus.

21 Un sie froge nen: Was dann (dnoh)? Bisch dü Elia? Er sait: Ich bi's nit. Bisch dü dr Prophet? Un na (er) sait: Nei.

22 Do sag sie zue nem: Wer bisch dü dann (dnoh)? daß ma (mir) Antwort ge däne, de uns (us) gschickt hän. Was saisch dü vu dir selba?

23 Er sait: "Ich bi ä Schtimm vumä Prediga in dr Wüschte: Ebnet d Wäg vum Herrn!", we dr Prophet Jesaja gsait het (Jesaja 40,3).

24 Un sie ware vu d Pharisäer gschickti,

25 un sie froge nen un sage zue nem: Wurum daufsch dü denn, wenn dü nit dr Chrischtus bisch noh Elia noh dr Prophet?

26 Johannes git zantwort ne un sait: Ich dauf mit Wassa; aba na (er) isch midde unda äich ku, den na nit kennt.

27 Der wird nohch ma (mir) kumme, un i (ich) bi nit wert, daß i (ich) sini Schuehreme les.

28 Des isch bassiert in Betanien gegeiba vum Jordans, wo Johannes dauft het.

29 Am nägschte Dag sieht Johannes, daß Jesus zue nem kummt, un sait: Luege, des isch Gottes Lamm, des dr Welt Sinde trait!

30 Der isch's, vu däm i (ich) gsait ha: Nohch ma (mir) kummt ä Ma, der vor ma (mir) gsi isch, denn na (er) war vor ma (mir).

31 Un i (ich) ha nen nit kennt. Aba dmit da (er) Israel zeigt (offenbart) wird, drum bi i (ich) kumme, z daufe mit Wassa.

32 Un Johannes bezigt un sait: Ich ha gsäh, daß dr Geischt rabgfahre isch we ä Dube vum Himmel un bliebt uf fem.

33 Un i (ich) ha nen nit kennt. Aba der mi gschickt het, z daufe mit Wassa, der het zue ma (mir) gsait: Uf wen dü siehsch d Geischt rabfahre un uf fem bliebe, der isch's, der mit däm heilige Geischt dauft.

34 Un i (ich) ha´s gsähne un beziig: Des isch Gottes Bue.

35 Am nägschte Dag schtoht Johannes abamols do un zwei vu sinene Jinger;

36 un als sa (er) Jesus vorbigo sieht, sait da (er): Lueg, des isch Gottes Lamm!

37 Un de zwei Jinger hän nen ghärt schwätze un folge Jesus nohch.

38 Jesus aba drillt sich um un sieht sie nohchfolge, un sait zue nene: Was sueche ihr? De aba sage zue nem: Rabbi - des heißt ibasetzt: Meischta -, wo isch di Herberge?

39 Er sait zue nene: Kumme un luege! Sie kumme un sähn's un bliebe dän Dag bi nem. S war aba um di zehnti Schtund.

40 Eina vu däne zwei, de Johannes ghärt hän un Jesus nohchgange ware, war Andreas, d Brueda vum Simon Petrus.

41 Der findet zerscht si Brueda Simon un sait zue nem: Mir hän d Messias gfunde, des heißt ibasetzt: dr Gesalbte.

42 Un na (er) fihrt nen zue Jesus. Als Jesus nen sieht, sait da (er): Dü bisch Simon, dr Bue vum Johannes; dü sollsch Kephas heiße, des heißt ibasetzt: Fels.

43 Am nägschte Dag wot Jesus nohch Galiläa go un findet Philippus un sait zue nem: Folg ma (mir) nohch!

44 Philippus aba war üs Betsaida, üs d Schtadt vum Andreas un Petrus.

45 Philippus findet Nathanael un sait zue nem: Mir hän nen gfunde, (d) vu däm Moses im Gsetz un de Prophete gschriebe hän, Jesus, Josef si Bue, üs Nazareth.

46 Un Nathanael sait zue nem: Was ka üs Nazareth Guetes kumme! Philippus sait zue nem: Kumm un lueg!

47 Jesus sieht Nathanael kumme un sait vu nem: Lueg, ä rechte Israelit, in däm kei Falsch isch.

48 Nathanael sait zue nem: Woher kennsch dü mi? Jesus git zantwort un sait zue nem: Noh bvor Philippus di gruefe het, als dü unda däm Fiegebaum warsch, ha i (ich) di gsähne.

49 Nathanael git zantwort nem: Rabbi, dü bisch Gottes Bue, dü bisch dr Kenig vu Israel!

50 Jesus git zantwort un sait zue nem: Dü glaubsch, wel i (ich) dir gsait ha, daß i (ich) di gsähne ha unda däm Fiegebaum. Dü wirsch noh Greßeres als des äh.

51 Un na (er) sait zue nem: Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Ihr den d Himmel uff säh un d Engel Gottes nuf- un rabfahre iba däm Menschebue.

2

1 Un am dritte Dag war ä Hochziit in Kana in Galiläa, un d Muetter vu Jesus war do.

2 Jesus aba un sini Jinger ware au zue d Hochziit glade.

3 Un als d Wi üsgange isch, sait d Muetter vu Jesus zue nem: Sie hän kei Wi me.

4 Jesus sait zue narä: Was goht's di a, Wieb, was i (ich) doe? Mini Schtund isch noh nit kumme.

5 Si Muetter sait zue d Diena: Was er äich sait, des den.

6 S sin aba dert sechs steinerni Wassakreg gschtande fir´s Sufa mache wäre si nohch d jüdische Sitte, un in jede gehn zwei odr dräi Maß.

7 Jesus sait zue nene: Fillä de Wassakreg mit Wassa! Un sie fillä sie bis obena.

8 Un na (er) sait zue nene: Schepfe etze un bringe däm Ässmeista! Un sie bringe's nem.

9 Als aba dr Ässmeista d Wi brobiert het, der Wassa gsi isch, un nit gwißt het, wuher er kummt - d Diena aba hän`s gwißt, de des Wassa gschepft hän -, rueft dr Ässmeista d Bräutigam

10 un sait zue nem: Jedama git zerscht d guete Wi un, wenn sie bsofe wäre, d gringere; dü aba hesch d guete Wi bis etzed zruckbhalte.

11 Des isch des erschte Zeiche, des Jesus doe het, gschähe in Kana in Galiläa, un er het sini Herrlichkeit zeigt. Un sini Jinger glaube a nen.

12 Dnohch goht Jesus nab nohch Kapernaum, er, si Muetter, sini Breda un sini Jinger, un sie bliebe nit lang do.

13 Un des Passafescht vu d Jude war nooch, un Jesus zeht nuf nohch Jerusalem. (d)

14 Un na (er) findet im Tempel d Händla, Rinda, Schof un Duebe vukäufa, un d Geldwechsla, de do hocke.

15 Un na (er) macht ä Geißle üs Seila un trieb sie alli zum Tempel üsä samt d Schof un Rinda un schittet d Wechsla s Geld üs un schuckt alli Tisch um

16 un sait zue däne, de de Duebe vukaufe: Trage des wäg un mache nit des Hus vu minem Vada (Babbe) zum Kaufhus!

17 Sini Jinger aba denke dra, daß gschriebe schtoht (Psalm 69,10): "D Eifa um di Hus wird mi frässä."

18 Do fange d Jude a un sage zue nem: Was zeigsch dü uns (us) fir ä Zeiche, daß dü des doe darfsch?

19 Jesus git zantwort un sait zue nene: Breche dän Tempel ab, un in dräi Däg will i (ich) nen ufrichte.

20 Do sage d Jude: D Tempel isch in sechsevierzig Johr bäut worde, un dü willsch nen in dräi Däg ufrichte?

21 Er aba schwätzt vum Tempel vu sinem Leib (Ranze).

22 Als sa (er) etze ufgschtande war vu d Dote, hän sini Jinger dra denkt, daß sa (er) des gsait het, un glaube d Schrift un däm Wort, des Jesus gsait het.

23 Als sa (er) aba am Passafescht in Jerusalem war, glaube vieli an si Name, do sie de Zeiche sähn, de na (er) doet.

24 Aba Jesus vuträut sich ne nit a; denn na (er) kennt sie alli

25 un brucht sie nit, daß nem jemads Ziignis git vu d Mensche; denn er het gwißt, was im Mensch war.

3

1 S war aba ä Mensch unda d Pharisäer mit Name Nikodemus, eina vu d Obere dr Jude.

2 Der kummt zue Jesus bi Nacht un sait zue nem: Meischta, ma (mir) wisse, dü bisch ä Lehrer, vu Gott kumme; denn nemads ka de Zeiche doe, de dü doesch, s`isch denn Gott mit nem.

3 Jesus git zantwort un sait zue nem: Gwiß, gwiß, i (ich) sag dir: S`isch denn, daß jemads vu naiem uf d Welt kumme (gebore) wäre, so ka er des Rich Gottes nit säh.

4 Nikodemus sait zue nem: We ka ä Mensch uf d Welt kumme (gebore), wenn na alt isch? Kann er denn wieda in d Leib (Ranze) vu sinere Muetter go un uf d Welt kumme?

5 Jesus git zantwort: Gwiß, gwiß, i (ich) sag dir: S`isch denn, daß jemads uf d Welt kummt (gebore) üs Wassa un Geischt, so ka er nit in des Rich Gottes kumme.

6 Was vum Fleisch uf d Welt kumme (gebore) isch, des isch Fleisch; un was vum Geischt uf d Welt kumme (gebore) isch, des isch Geischt.

7 Wundere di nit, daß i (ich) dir gsait ha: Ihr mehn vu naiem uf d Welt kumme (gebore) wäre.

8 D Wind blost, wo na (er) will, un dü hersch si Sause wohl; aba dü weiß nit, woher er kummt un wohi er fahrt. So isch s bi jedem, der üs däm Geischt uf d Welt kumme (gebore) isch.

9 Nikodemus git zantwort un sait zue nem: We ka des gschähe?

10 Jesus git zantwort un sait zue nem: Bisch dü Israels Lehrer un weisch des nit?

11 Gwiß, gwiß, i (ich) sag dir: Mir schwätze, was ma (mir) wisse, un beziige, was ma (mir) gsähne hän; ihr aba riße unsa Ziignis nit a.

12 Ihr Glaubt nit, wenn i (ich) äich vu irdische Dinge sag, we wen ihr glaube, wenn i (ich) äich vu himmlische Dinge sag?

13 Un nemads isch gen Himmel ufgfahre üßa däm, der vum Himmel rabkumme isch, nämlich dr Menschebue.

14 Un we Moses in dr Wüschte d Schlange hoch gmacht het, so mueß dr Menschebue hoch gmacht wäre,

15 dmit alli, de a nen glaube, des ewige Läbä hän.

16 Denn eso het Gott d Welt gliebt (leb ka), daß sa (er) si einzige Bue git, dmit alli, de a nen glaube, nit vulore wäre, sundern des ewige Läbä hän.

17 Denn Gott het si Bue nit in d Welt gschickt, daß sa (er) d Welt richtet, sundern daß d Welt durch nen grettet wird.

18 Wer a nen glaubt, der wird nit grichtet; wer aba nit glaubt, der isch scho grichtet, denn na (er) glaubt nit a d Name vum eingeborene Bue Gottes.

19 Des isch aba des Gricht, daß des Lecht in d Welt kumme isch, un d Mensche liebte s Dunkle me als des Lecht, denn ihri Werke ware bes.

20 Wer Beses doet, der haßt s Lecht un kummt nit zum Lecht, dmit sini Werke nit ufdeckt wäre.

21 Wer aba d Wohret doet, der kummt zum Lecht, dmit bekannt wird, daß sini Werke in Gott gmacht sin.

22 Dnohch kummt Jesus mit sinene Jinger in des Land Judäa un bliebt dert ä Wieli mit ne un het dauft.

23 Johannes aba het au noh dauft in Änon, nohch bi Salim, denn s war do viel Wassa; un sie kumme un len sich daufe.

24 Denn Johannes war noh nit ins Gfängnis (Loch) gworfe.

25 Do gits sich ä Händel zwische d Jinger vum Johannes un nem Jude iba`s Sufa wäre.

26 Un sie kumme zue Johannes un sag zue nem: Meischta, der bi dir war gegeiba vum Jordan, däm dü des Ziignis ge hesch, lueg, der dauft, un jeda kummt zue nem.

27 Johannes git zantwort un sait: Ä Mensch ka nigs nähmä, wenn`s nem nit vum Himmel ge isch.

28 Ihr selbscht sin mini Ziige, daß i (ich) gsait ha: Ich bi nit dr Chrischtus, sundern vor nem her gschickt.

29 Wer d Braut het, der isch d Bräutigam; dr Fründ (Freund) vum Bräutigam aba, der däbischtoht un nem zuehert, freut sich arg iba de Schtimm vum Bräutigam. Mi Fräid (Freud) isch etze do.

30 Er mueß wachse, i (ich) aba mueß abneh.

31 Der vu obe her kummt, isch iba allem. Wer vu dr Erde isch, der isch vu d Erde un schwätzt vu d Erde. Der vum Himmel kummt, dr isch iba allem

32 un beziigt, was sa (er) gsähne un ghärt het; un si Ziignis nimmt nemads a.

33 Wer`s aba animmt, der bsiegelt, daß Gott wohr isch.

34 Denn der, den Gott gschickt het, schwätzt Gottes Wort; denn Gott git d Geischt ohni Maß.

35 Dr Vada (Babbe) het d Bue leb un het nem alles in sini Hand ge.

36 Wer a d Bue glaubt, der het des ewige Läbä. Wer aba däm Bue nit hörig isch, der wird des Läbä nit säh, sundern d Zorn (Wuet) Gottes bliebt iba nem.

4

1 Als etze Jesus ghert het, daß d Pharisäer z Ohre kumme war, daß sa (er) me zue Jinger macht un dauft het als Johannes

2 - obwohl Jesus nit selba dauft het, sundern sini Jinger -,

3 vuloßt er Judäa un goht wieda nohch Galiläa.

4 Er moeß aba durch Samarien reise.

5 Do kummt er in ä Schtadt Samariens, de heißt Sychar, nooch bi däm Feld, des Jakob sinem Bue Josef ge het.

6 S war aba dert d Jakobs Brunne. Wel etze Jesus med war vu dr Reise, het da (er) sich anekockt am Brunne; s war um di sechsti Schtund.

7 Do kummt ä Wieb üs Samarien, um Wassa zue schöpfe. Jesus sait zue nare: Gib ma (mir) z trinke!

8 Denn sini Jinger ware in d Schtadt gange, um Ässä z kaufe.

9 Do sait des samaritische Wieb zue nem: We, dü bittesch mi um ebis z trinke, wo dü ä Jud bisch un i (ich) ä samaritisches Wieb? Denn d Jude hän keini Gmeinschaft mit d Samariter. -

10 Jesus git zantwort un sait zue nare: Wenn dü kenne dätsch de Gabe Gottes un wer des isch, der zue dir sait: Gib ma (mir) z trinke!, dü bätesch nen, un der gäb dir lebendiges Wassa.

11 Do sait zue nem des Wieb: Herr, hesch dü doch nigs, womit dü schöpfe könntesch, un d Brunne isch def; woher hesch dü dann (dnoh) lebendiges Wassa?

12 Bisch dü me als unsa Vada (Babbe) Jakob, der uns (us) dän Brunne ge het? Un na (er) het drus trunke un sini Kinda un sini Viecha.

13 Jesus git zantwort un sait zue ihr: Wer vu däm Wassa trinkt, der wird wieda durschtig;

14 wer aba vum Wassa trinke wird, des i (ich) nem gib, d wird in Ewigkeit nit durschtig, sundern des Wassa, des i (ich) nem ge wär, des wird in nem ä Quelle vum Wassa wäre, des in des ewige Läbä quillt.

15 Do sait des Wieb zue nem: Herr, git ma (mir) des Wassa, dmit i (ich) nit durschtig bin un i (ich) nit herkumme mueß, um z schöpfe!

16 Jesus sait zue ihr: Gang hi, ruf di Ma un kumm wieda her!

17 Des Wieb git zantwort un sait zue nem: Ich ha kei Ma. Jesus sait zue ihr: Dü hesch recht gantwortet: Ich ha kei Ma.

18 Fünf Männa hesch dü ka, un der, den dü etzed hesch, isch nit di Ma; des hesch dü recht gsait.

19 Des Wieb sait zue nem: Herr, i (ich) sieht, daß dü ä Prophet bisch.

20 Unseri Vädare hän uf däm Berg abätet , un ihr sage, in Jerusalem isch d Platz, wo ma abäte (ahimmle) soll.

21 Jesus sait zue ihr: Glaube ma (mir), Wieb, s kummt de Ziit, daß ihr nit uf däm Berg nohch in Jerusalem d Vada (Babbe) abäte (ahimmle) den.

22 Ihr wißt nit, was ihr abäte den; ma (mir) wisse aba, was ma (mir) abäte (ahimmle); den des Heil kummt vu d Jude.

23 Aba s kummt de Ziit un isch scho etzed, in der di wahre (rechte) Abäta d Vada (Babbe) abäte (ahimmle) wäre im Geischt un in dr Wohret; denn au d Vada (Babbe) will solchi Abäta ha.

24 Gott isch Geischt, un de nen abäte (ahimmle), de mehn nen im Geischt un in dr Wohret abäte (ahimmle).

25 Do sait des Wieb zue nem: Ich weiß, daß d Messias kummt, der do Chrischtus heißt. Wenn der kummt, wird da (er) uns (us) alles vukündige.

26 Jesus sait zue ihr: Ich bi's, der mit dir schwätzt.

27 Inzwische kumme sini Jinger, un sie wundre sich, daß sa (er) mit nem Wieb schwätzt; doch gsait het nemads: Was frogsch dü? odr: Was schwätzesch dü mit ihr?

28 Do losst des Wieb ihre Krög schtoh un goht in d Schtadt un sait zue d Lit:

29 Kummt, luege ä Mensch, der ma (mir) alles gsait het, was i (ich) doe ha, ob ba (er) nit d Chrischtus isch!

30 Do gehn sie üs d Schtadt üsä un kumme zue nem.

31 Inzwische mahnte nen d Jinger un sage: Rabbi, iß!

32 Er aba sait zue nene: Ich ha ä Ässä z ässä, vu däm ihr nigs wißt.

33 Do sag d Jinger undaänanda: Het nem jemads z ässä brocht?

34 Jesus sait zue nene: Mi Ässä isch des, daß i (ich) doe was d Wille vu däm isch, der mi gschickt het, un vollend si Gschaffenes.

35 Sage ihr nit selba: Das ses noh vier Monet sin, dann (dnoh) kummt d Ernte? Lueg, i (ich) sag äich: Hebt äiri Aug uf un luege uf d Felda, denn sie sin rief zue d Ernte.

36 Wer erntet, gregt scho si Lohn un sammlet Frucht zum ewige Läbä, dmit sich mitänanda sich fräie, der do sajt un dr do erntet.

37 Denn do isch d Spruch wohr: Der eine sajt, dr andere erntet.

38 Ich ha äich gschickt, z ernten, wo ihr nigs gschafft hän; anderi hän gschafft, un äich isch ihri Arbet zguet kumme.

39 S glaube aba a nen vieli vu d Samariter üs d Schtadt wägä däm Wieb, de beziigt het: Er het ma (mir) alles gsait, was i (ich) doe ha.

40 Als etze d Samariter zue nem kumme, bitt sie nen, bi nene z bliebe; un na (er) bliebt zwei Däg do.

41 Un noh viel me glaube wägä sinem Wort

42 un sage zue däm Wieb: Vu etze a glaube ma (mir) nimi wägä dir; denn ma (mir) hän selba ghärt un wißet: Des isch gwiß dr Welt Heiland.

43 Aba nohch zwei Däg goht da (er) vu dert witer nohch Galiläa.

44 Denn na (er) selba, Jesus, beziigt, daß ä Prophet dheim nigs gilt.

45 Als sa (er) etze nohch Galiläa kummt, nähmä nen de Galiläer uf, de alles gsähne hän, was sa (er) in Jerusalem uf fem Fescht doe het; denn sie ware au zum Fescht kumme.

46 Un Jesus kummt abamols nohch Kana in Galiläa, wo na (er) des Wassa zue Wi gmacht het. Un s war ä Ma im Denscht vum Kenig; däm si Bue liet krank in Kapernaum.

47 Wo der ghärt het, daß Jesus üs Judäa nohch Galiläa kummt, goht da hi zue nem un bittet nen, rabzkumme un sinem Bue zue helfe; denn na war dodkrank.

48 Un Jesus sait zue nem: Wenn ihr nit Zeiche un Wunda sähn, so glaube na nit.

49 Dr Ma sait zue nem: Herr, kumm rab, bvor mi Kind schtirbt!

50 Jesus sait zue nem: Gang hi, di Bue läbt! Der Ma glaubt däm Wort, des Jesus zue nem gsait het, un goht hi.

51 Un während er nabgoht, träffe nen sini Knecht un sage: Di Kind läbt.

52 Do frogt er si nohch d Schtund, in der`s bessa mit nem wore war. Un sie antworte nem: Geschtern um di siebti Schtund het nen des Feba vuloße.

53 Do het d Vada (Babbe) gmerkt, daß ses de Schtund war, in däre Jesus zue nem gsait het: Di Bue läbt. Un na (er) het glaubt mit sinem ganze Hus.

54 Des isch etze des zweite Zeiche, des Jesus doe het, als sa (er) üs Judäa nohch Galiläa kumme isch.

5

1 Dnohch war ä Fescht vu d Jude, un Jesus zeht nuf nohch Jerusalem.

2 S isch aba in Jerusalem bim Schaftor ä Teich, der heißt uf hebräisch Betesda. Dert sin fünf Hallene;

3 in däne sin vieli Kranki gläge, Blindi, Lahmi, Üszehrti. De warte druf, daß sich des Wassa bwegt. 1.9

4 Denn dr Engel vum Herrn fahrt vu Ziit zue Ziit rab in d Teich un bwegt des Wassa. Wer etze zerscht niigoht, nohchdem sich des Wassa bwegt het, der wird gsund, an wela Kranket er au lietet.

5 S war aba dert ä Mensch, der liet achtdädrißig Johr krank do.

6 Als Jesus den liege sieht un ghärt het, daß sa scho so lang gläge het, sait da (er) zue nem: Willsch dü gsund wäre?

7 D Kranke git nem zantwort: Herr, i (ich) ha kei Mensch, der mi in d Teich hole doet, wenn des Wassa sich bwegt het; wenn i (ich) aba hikumm, so schtiegt ä andere vor ma inä.

8 Jesus sait zue nem: Schtand uf, nimm di Bett un gang Heim!

9 Un gli druf wird der Mensch gsund un nimmt si Bett un goht Heim.

10 Do sage de Jude zuecdem, der gsund wore war: S isch hiit Sabbat; dü darfsch di Bett nit schleipfe (schläppe).

11 Er git ne zantwort: Der mi gsund gmacht het, sait zue ma (mir): Nimm di Bett un gang Heim!

12 Do froge sie nen: Wer isch des gsi, der zue dir gsait het: Nimm di Bett un gang Heim?

13 Der aba gsund wore war, het nit gwißt, wer s war; denn Jesus war wäg, well so viel Lit a däm Platz ware.

14 Dnohch findet nen Jesus im Tempel un sait zue nem: Lueg, dü bisch gsund wore; sündige etze nimi, daß dir nit ebis Schlimmeres bassiert.

15 Der Mensch goht hi un vuzehlt d Jude, s isch Jesus, dr mi gsund gmacht het.

16 Drum vufolgte d Jude Jesus, wel la (er) des am Sabbat doe het.

17 Jesus aba git ne zantwort: Mi Vada (Babbe) schafft (wirkt) bis uf däne Dag, un i (ich) schaff (wirkt) au.

18 Drum vulange d Jude noh viel me dnohch, nen umzbringe, wel er nit ällei d Sabbat bricht, sundern au gsait het, Gott isch si Vada (Babbe), un macht sich selbscht Gott glich.

19 Do git Jesus zantwort un sait zue nene: Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Dr Bue ka nigs vu sich üs doe, sundern nur, was sa (er) d Vada (Babbe) doe sieht; denn was der doet, des gliche doet au dr Bue.

20 Denn dr Vada (Babbe) het d Bue leb (lieb) (leeb) un zeigt nem alles, was sa (er) doe soll, un doet nem noh greßeri Sache (Werke) zeigä, so daß ihr äich vuwundere den.

21 Denn we d Vada (Babbe) di Dote uferweckt un sie lebändig macht, so macht au d Bue lebändig, weli er will.

22 Denn d Vada (Babbe) richtet nemads, sundern het alles Gricht däm Bue ibage,

23 dmit sie alli d Bue ehre (priise), we sie d Vada (Babbe) ehre. Wer d Bue nit ehrt, der ehrt d Vada (Babbe) nit, der nen gschickt het.

24 Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Wer mi Wort härt un glaubt däm, der mi gschickt het, der het des ewige Läbä un kummt nit in`s Gricht, sundern na (er) isch vum Dod zum Läbä durigange.

25 Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: S kummt de Schtund un isch scho etzed do, daß di Dote härä wäre d Schtimm vum Bue Gottes, un de sie härä wäre, de wäre läbä.

26 Denn we d Vada (Babbe) des Läbä het in sich selba, so het da (er) au däm Bue ge, des Läbä z ha in sich selba;

27 un na (er) het nem Vollmacht ge, des Gricht z mache (hebe, halte), wel la (er) d Menschebue isch.

28 Wundere äich dodriba nit. Denn s kummt de Schtund, in der alli, de in d Gräber sin, sini Schtimm härä wäre,

29 un wäre voekumme, de wo Guetes doe hän, zue d Uferschtehig zum Läbä, de wo aba Beses doe hän, zue d Uferschtehig zum Gricht.

30 Ich ka nigs vu ma (mir) üs doe. We i (ich) her, so richte i (ich), un mi Gricht isch Grecht; denn i (ich) suech nit mi Wille, sundern d Wille vu däm, der mi gschickt het.

31 Wenn i (ich) vu ma (mir) selbscht ziige bi, so isch mi Ziignis nit wohr.

32 Ä andere isch's, der vu ma (mir) ziigt (zeugt); un i (ich) weiß, daß des Ziignis wohr isch, des sa (er) vu ma (mir) git.

33 Ihr hän zue Johannes gschickt, un na (er) het de Wohret beziigt.

34 Ich aba nihm nit Ziignis vu nem Mensch a; sundern i (ich) sag des, dmit ihr selig wäre.

35 Er war ä brennendes un scheinendes Lecht; ihr aba wellet ä kleini Wieli frehlich si in sinem Lecht.

36 Ich aba ha ä greßeres Ziignis als des vum Johannes; denn de Sache (Werke), de ma (mir) d Vada (Babbe) ge het, dmit i (ich) sie mach (vollbring), ebe de Sache (Werke), de i (ich) doe ha, beziige vu ma (mir), daß mi d Vada (Babbe) gschickt het.

37 Un d Vada (Babbe), der mi gschickt het, het vu ma (mir) Ziignis ge. Ihr hän nemols sini Schtimm ghärt noh sini Gschtalt gsähne,

38 un si Wort len na nit in äich huse; denn ihr glaube däm nit, den na gschickt het.

39 Ihr sueche in d Schrift, denn ihr meine, ihr hän des ewige Läbä drin; un sie isch's, de vu ma (mir) ziigt (zeugt);

40 aba ihr wen nit zue ma (mir) kumme, daß ihr des Läbä hättet.

41 Ich nihm nit Ehri vu Mensche;

42 aba i (ich) kenn äich, daß ihr nit Gottes Lebi (Liebe) in äich hän.

43 Ich bi kumme im Name vu minem Vada (Babbe), un ihr nähmä mi nit a. Wenn ä andere kumme wird in sinem eigene Name, den den na anähme.

44 We kenne ihr glaube, de ihr Ehri vuänanda nähmä den, un d Ehri, de vum älleinige Gott isch, suecht da nit?

45 Ihr mehn nit meine, daß i (ich) äich vor rem Vada (Babbe) vuklage wär; s isch eina, der äich vuklagt: Moses, uf den ihr hofft.

46 Wenn ihr Moses glaubte dätet, so au ma (mir); denn er het vu ma (mir) gschriebe.

47 Wenn ihr aba sinere Schrift nit glaubt, we den na dann (dnoh) minem Wort glaube?

6

1 Dnohch fahrt Jesus wäg iba des Galiläische Meer, der au See vu Tiberias heißt.

2 Un s goht nem viel Volk nohch, wel sie de Zeiche gsäh hän, de na (er) a d Kranke doet.

3 Jesus aba goht uf ä Berg un het sich anekockt mit sinene Jinger.

4 S war aba kurz vor rem Passa, däm Fescht vu d Jude.

5 Do hebt Jesus sini Auge uf un sieht, daß viel Volk zue nem kummt, un sait zue Philippus: Wo kaufe ma (mir) Brot, dmit de z ässä hän?

6 Des het da gsait, um ne z prefe; denn na (er) het wohl gwißt, was sa doe wot.

7 Philippus git nem zantwort: Fir zweihundat Silbagrosche Brot isch nit gnoe fir sie, dmit jeda ä weng gregt.

8 Do sait eina vu sinene Jinger, d Andreas, dr Brueda vum Simon Petrus:

9 S isch ä Kind do, des het fünf Gerschtebrot un zwei Fisch; aba was isch des fir so vieli?

10 Jesus aba sait: Len de Lit sich lagere. S war aba viel Gras an däm Platz. Do lagrete sich etwa fünfdusig Männa.

11 Jesus aba nimmt de Brot, dankt un git sie däne, de sich glagret hän; gnau so au vu d Fisch, soviel sie wen.

12 Als sie aba satt ware, sait da (er) zue sinene Jinger: Sammle di ibrige Brocke uf, dmit nigs umkummt (vudorbe wird).

13 Do sammle sie un fillä vu d fünf Gerschtebrot zwöelf Kerb mit Brocke, de däne ibrigbliebe sin, de gässä hän.

14 Als etze de Lit des Zeiche gsäh hän, des Jesus doe het, sage sie: Des isch gwiß dr Prophet, der in d Welt kumme soll.

15 Als Jesus etze gmerkt het, daß sie kumme däte un nen packe, um nen zum Kenig z mache, haut da ab wieda uf d Berg, er selba ällei.

16 Am Obend aba gehn sini Jinger nab an d See,

17 schtiege in ä Boot un fahre iba d See nohch Kapernaum. Un s war scho finschta wore, un Jesus war noh nit zue nene kumme.

18 Un d See wird ufgwehlt (wild) vu nem schtarken Wind.

19 Als sie etze etwa ä Schtund grödert hän, sähn sie Jesus uf fem See go un nohch ans Boot kumme; un sie hän sich gfirchtet.

20 Er aba sait zue nene: Ich bi's; firchte äich nit!

21 Do wen sie nen ins Boot nähmä; un gli druf war des Boot am Land, wohi sie fahre wen.

22 Am nägschte Dag sähn de Lit, de am andere Ufa vum Sees schtehn, daß kei anderes Boot do war als des ällei, un daß Jesus nit mit sinene Jinger in des Boot gschtiege war, sundern sini Jinger ware ällei weggfahre.

23 S kumme aba anderi Boot vu Tiberias zue däm Platz, wo sie des Brot gässä hän unda d Danksagig vum Herrn.

24 Als etze des Volk sieht, daß Jesus nit do war un sini Jinger au nit, schtiege sie in ihri Boot un fahre nohch Kapernaum un sueche Jesus.

25 Un als sie nen finde am andere Ufa vum Sees, froge sie nen: Rabbi, wenn bisch dü herkumme?

26 Jesus git zantwort un sait: Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Ihr sueche mi nit, wel ihr Zeiche gsähne hän, sundern wel ihr vu däm Brot gässä hän un satt wore sin.

27 Schaffe äich Zässä, des nit vugoht, sundern des bliebt zum ewige Läbä. Des wird äich d Menschebue ge; denn uf däm isch des Siegel Gottes vum Vada (Babbe).

28 Do froge sie nen: Was solle ma (mir) doe, daß ma (mir) Gottes Sache (Arbet,Werke) den?

29 Jesus git zantwort un sait zue nene: Des isch Gottes Sach (Arbet,Werk,Gschafftes), daß ihr an den glaubt, den na gschickt het.

30 Do sage sie zue nem: Was doesch dü fir ä Zeiche, dmit ma (mir) sähn un dir glaube? Was fir ä Sach (Werk) doesch dü?

31 Unseri Vädare hän in d Wüschte s Manna gässä, we gschriebe schtoht (Psalm 79,24): "Er git ne Brot vum Himmel z ässä".

32 "Do sait Jesus zue nene: Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Nit Moses het äich des Brot vum Himmel ge, sundern mi Vada (Babbe) git äich des wahre Brot vum Himmel.

33 Denn Gottes Brot isch des, des vum Himmel kummt un git d Welt s Läbä.

34 Do sage sie zue nem: Herr, gib uns (us) alliziit des Brot.

35 Jesus aba sait zue nene: Ich bi des Brot vum Läbä. Wer zue ma (mir) kummt, der wird nimmi hunga ha; un wer an mi glaubt, der wird nimmi durscht ha.

36 Aba i (ich) ha äich gsait: Ihr hän mi gsähne un glaube doch nit.

37 Alles, was ma (mir) mi Vada (Babbe) git, des kummt zue ma (mir); un wer zue ma (mir) kummt, den wär i (ich) nit nüsstoße.

38 Denn i (ich) bi vum Himmel kumme, nit dmit i (ich) mi Wille doe, sundern d Wille vu däm, der mi gschickt het.

39 Des isch aba dr Wille vu däm, der mi gschickt het, daß i (ich) nigs vulier vu allem, was sa (er) ma (mir) ge het, sundern daß ich's uferweck am Jingschte Dag.

40 Denn des isch dr Wille vu minem Vada (Babbe), daß, wer d Bue sieht un glaubt a nen, des ewige Läbä het; un i (ich) wär nen uferwecke am Jingschte Dag.

41 Do hän de Jude iba nengschtängert, wel la (er) gsait het: Ich bi des Brot, des vum Himmel kumme isch,

42 un sage: Isch der nit Jesus, ä Bue vum Josef, däm si Vada (Babbe) un Muetter ma (mir) kenne? Wieso sait da (er) dann (dnoh): Ich bi vum Himmel kumme?

43 Jesus git zantwort un sait zue nene: Murre nit undaänanda.

44 S ka nemads zue ma (mir) kumme, s isch denn, dr Vada (Babbe) zeht nen, der mi gschickt het, un i (ich) wär nen uferwecke am Jingschte Dag.

45 S schtoht gschriebe in d Prophete (Jesaja 54,13): "Sie wäre alli vu Gott glehrt si." Wer s vum Vada (Babbe) härt un lernt, der kummt zue ma (mir).

46 Nit als ob jemads d Vada (Babbe) gsähne het üßa däm, der vu Gott kumme isch; der het d Vada (Babbe) gsähne.

47 Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Wer glaubt, der het des ewige Läbä.

48 Ich bi des Brot vum Läbä.

49 Euri Vädare hän in d Wüschte des Manna gässä un sin gschtorbe.

50 Des isch des Brot, des vum Himmel kummt, dmit, wer dvu ißt, nit schtirbt.

51 Ich bi des lebändige Brot, des vum Himmel kumme isch. Wer vu däm Brot ißt, der wird läbä in Ewigkeit. Un des Brot isch mi Fleisch, des i (ich) ge wär fir des Läbä vu d Welt.

52 Do schtritte d Jude undaänanda un sage: We ka der uns (us) si Fleisch z ässä ge?

53 Jesus sait zue nene: Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Wenn ihr nit des Fleisch vum Menschebue ässä un si Bloet trinke den, so hän ihr kei Läbä in äich.

54 Wer mi Fleisch ißt un mi Bloet trinkt, der het des ewige Läbä, un i (ich) wär nen am Jingschte Dag uferwecke.

55 Denn mi Fleisch isch des wahre Ässä, un mi Bloet isch dr wahr Trunk.

56 Wer mi Fleisch ißt un mi Bloet trinkt, der bliebt in ma (mir) un i (ich) in nem.

57 We mi d lebändige Vada (Babbe) gschickt het un i (ich) läb um mi Vada (Babbe) wille, so wird au, wer mi ißt, läbä wägä ma (mir).

58 Des isch des Brot, des vum Himmel kumme isch. S isch nit we bi d Vädere, de gässä hän un gschtorbe sin. Wer des Brot ißt, der wird läbä in Ewigkeit.

59 Des het da (er) in dr Synagoge (Gotteshus) gsait, als sa in Kapernaum glehrt het.

60 Vieli etze vu sinene Jinger, de des ghärt hän, sage: Des isch ä härtes Wort; wer ka des härä?

61 Do Jesus aba bi sich selbscht gmerkt het, daß sini Jinger doriba gschtängert hän, sait da (er) zue nene: Ärgert äich des?

62 We, wenn ihr etze säh das d Menschebue uffahre doet dohi, wo na (er) zvor war?

63 Dr Geischt isch's, der lebändig macht; des Fleisch isch nigs nütze. De Wort, de i (ich) zue äich gsait ha, de sin Geischt un sin Läbä.

64 Aba s git ä baar unda äich, de glaube nit. Denn Jesus het gwißt vu Afang a, wer de ware, de nit glaube, un wer nen vurote wird.

65 Un na (er) sait: Drum ha i (ich) äich gsait: Nemad ka zue ma (mir) kumme, s isch nem denn vum Vada (Babbe) ge.

66 Vu do a wendte sich vieli vu sinene Jinger ab un gehn etze nimmi mit nem.

67 Do het Jesus de Zwöelf gfrogt: Wen ihr au weggoh?

68 Do git nem Simon Petrus zantwort: Herr, wohi solle ma (mir) go? Dü hesch ä Wort vum ewige Läbä;

69 un ma (mir) hän glaubt un wißet das: Dü dr Heilige Gottes bisch.

70 Jesus git ne zantwort: Ha i (ich) nit äich Zwöelf üsgwählt? Un eina vu äich isch ä Deufel.

71 Er schwätzt aba vu Judas, däm Bue vum Simon Iskariot. Der het nen vurote un war eina vu d Zwöelf.

7

1 Dnohch zeht Jesus umä in Galiläa; denn na (er) wot nit in Judäa umherzehe, wel nem d Jude noh rem Läbä vulange.

2 S war aba nooch des Laubhittefescht vu d Jude.

3 Do sage sini Breda zue nem: Mach di uf vu do un gang nohch Judäa, dmit au dini Jinger de Sache (Werke) sähn, de dü doesch.

4 Nemad doet ebis im Vuborgene un will doch vor ällei ebis gelte. Willsch dü des, so zeig di vor d Welt.

5 Denn au sini Breda glaubte nit a nen.

6 Do sait Jesus zue nene: Mini Ziit isch noh nit do, äiri Ziit isch allewäg do.

7 D Welt ka äich nit hass. Mich aba haßt sie, denn i (ich) beziig vu ihr, daß ihri Sache (Werke) bes sin.

8 Gehn ihr nuf zum Fescht! Ich will nit nufgoh zue däm Fescht, denn mi Ziit isch noh nit do.

9 Des het da gsait un bliebt in Galiläa.

10 Als aba sini Breda nufgange ware zum Fescht, do goht au er nuf, nit vor ällei, sundern heimlich.

11 Do suechte nen d Jude uf fem Fescht un froge: Wo isch scha?

12 Un s war ä großes Gemurmel (Tuschelei) iba nen im Volk. Ä baar sage: Er isch guet; anderi aba sage: Nei, sundern na (er) vufihrt s Volk (d Lit).

13 Nemad aba schwätzt vor d Lit (offe) iba nen üs Angscht vor d Jude.

14 Aba midde im Fescht goht Jesus nuf in d Tempel un lehrt.

15 Un d Jude vuwundrete sich un sage: We ka der de Schrift vuschtoh, wenn na (er)`s doch nit gelernt het?

16 Jesus git ne zantwort un sait: Mini Lehr isch nit vu ma (mir), sundern vu däm, der mi gschickt het.

17 Wenn jemads däm si Wille doe will, wird da (er) merke, ob de Lehr vu Gott isch odr ob i (ich) vu ma (mir) selbscht üs schwätz.

18 Wer vu sich selbscht üs schwätzt, der suecht sini eigene Ehri; wer aba de Ehri vu däm suecht, der nen gschickt het, der isch wohr, un keini Ungrechtigkeit isch in nem.

19 Het äich nit Moses des Gsetz ge? Un nemads unda äich doet`s Gsetz. Wurum sueche ihr mi umzbringe?

20 D Lit gän zantwort: Dü bisch bsesse; wer suecht di umzbringe?

21 Jesus git zantwort un sait zue nene: Ä einzigi Sach ha i (ich) doe, un s wundert äich alli.

22 Moses het äich doch de Bschniedig ge - nit daß sie vu Moses kummt, sundern vu d Vädere -, un ihr bschniedet d Mensche au am Sabbat.

23 Wenn etze ä Mensch am Sabbat de Bschniedig gregt, dmit nit s Gsetz vum Moses broche wär, was zirne ihr dann (dnoh) ma (mir), wel i (ich) am Sabbat d ganze Mensch gsund gmacht ha?

24 Richte nit nohch däm, was vor Aug isch, sundern richte Grecht.

25 Do sage ä baar üs Jerusalem: Isch des nit der, den sie umzbringe sueche?

26 Un lueg, er schwätzt fräi un vor ällei, un sie sage nem nigs. Hän unseri Obere etze gmerkt, daß sa (er) dr Chrischtus isch?

27 Doch ma (mir) wisse, woher der isch; wenn aba d Chrischtus kumme wird, so wird nemads wisse, woher er isch.

28 Do reft Jesus, der im Tempel glehrt het: Ihr kenne mich alli un wißt, wuher i (ich) bi. Aba nit vu ma (mir) selba üs bi i (ich) kumme, sundern s isch ä Echte (Wore), der mi gschickt het, den na nit kennt.

29 Ich aba kenn nen; denn i (ich) bi vu nem, un na (er) het mi gschickt.

30 Do sueche sie nen z packe (fange); aba nemads legt Hand a nen, denn sini Schtund war noh nit do.

31 Aba vieli üs sem Volk glaube a nen un sage: Wenn d Chrischtus kumme wird, wird da (er) etwa me Zeiche doe, als der doe het?

32 Un`s kummt d Pharisäer z Ohre, daß im Volk des Gemurmel (Getuschle) iba nen war. Do schickte d Hohenpriester un Pharisäer Knecht üs, de nen packe (fange) solle.

33 Do sait Jesus zue nene: Ich bi nohch ä kleini Ziit bi äich, un dann (dnoh) gang i (ich) hi zue däm, der mi gschickt het.

34 Ihr den mi sueche un nit find; un wo i (ich) bi, kenne na nit hikumme.

35 Do sage d Jude undaänanda: Wo will la higo, daß ma (mir) nen nit find kennte? Will er zue däne go, de in d Zrstreuig unda d Grieche huse, un d Grieche lehre?

36 Was isch des fir ä Wort, des sa (er) uns (us) sait: Ihr den mi sueche un nit find; un wo i (ich) bi, do kenne na nit hikumme ?

37 Aba am letschte Dag vum Fescht, der d hechschte war, kunnt Jesus uf un reft: (d) Wer do durschtig isch, der kummt zue ma (mir) un trinkt!

38 Wer a mi glaubt, we d Schrift sait, vu däm sinem Leib (Ranze) wäre großi Bäch vu lebändigem Wassa fleße.

39 Des het da gsait aba vum Geischt, den de gregä solle, de a nen glaube; denn dr Geischt war noh nit do; denn Jesus war noh nit vuherrlicht.

40 Ä baar etze üs sem Volk, de de Wort ghärt hän, sage: Des isch d Prophet.

41 Anderi sage: Er isch dr Chrischtus. Wieder anderi sage: Soll dr Chrischtus üs Galiläa kumme?

42 Sait nit d Schrift: üs sem Gschlecht David un üs sem Dorf Bethlehem, wo David war, soll dr Chrischtus kumme?

43 So isch sinetwägä Zwitracht in´s Volk kumme.

44 S wen aba ä baar nen packe (fange); aba nemads legt Hand a nen.

45 D Knecht kumme zue d Hohenpriester un Pharisäer; un de froge sie: Wurum hän ihr nen nit brocht?

46 D Knecht sage: Nohch ne het ä Mensch so gschwätzt we der.

47 Do antworte ne de Pharisäer: Hän ihr äich au vufihre losse?

48 Glaubt denn eina vu d Obere odr Pharisäer a nen?

49 Nur de Lit den's, de nigs vum Gsetz wißet; vufluecht isch`s.

50 Nikodemus sait zue nene , der schomol zue nem kumme war un der eina vu nene war:

51 Richtet denn unsa Gsetz ä Mensch, bvor ma nen vuhert het, was sa (er) doe het?

52 Sie antworte un sage zue nem: Bisch dü au ä Galiläer? Forsch un lueg: Üs Galiläa schtoht kei Prophet uf.

53 Un jeda goht heim.

8

1 Jesus aba goht zum Elberg.

2 Un frehmorgens kummt da wieda in d Tempel, un alles Volk kummt zue nem, un na (er) het sich anekockt un lehrt sie.

3 Aba d Schriftglehrti un Pharisäer bringe ä Wieb zue nem, de bim Ehebruch packt wore isch, un schtelle sie in d Middi

4 un sage zue nem: Meischta, des Wieb isch uf frischa Tat bim Ehebruch packt wore.

5 Moses aba het uns (us) im Gsetz bpfohle, solchi Wieba z schteinige. Was saisch dü?

6 Des sage sie aba, um ne z vusueche, dmit sie nen vuklage kennte. Aba Jesus buckt sich un schribt mit däm Finga uf d Bode.

7 Als sie etze wieda mache, nen z froge, schtoht da uf un sait zue nene: Wer unda äich ohni Sinde isch, der werf d erschte Schtei (Wackes) uf sie.

8 Un na (er) buckt sich wieda un schribt uf d Bode.

9 Als sie aba des ghärt hän, gehn sie wäg, eina nohch rem andere, di Älteschte zerscht; un Jesus bliebt ällei mit däm Wieb, de in d Middi schtoht.

10 Jesus aba schtoht uf un het sie gfrogt: Wo sin sie, Wieb? Het di nemads vudammt?

11 Sie git zantwort: Nemads, Herr. Un Jesus sait: So vudamm i (ich) di au nit; gang hi un sindige etze nimi.

12 Do schwätzt Jesus abamols zue nene un sait: Ich bi des (d) Lecht dr Welt. Wer ma (mir) nachfolgt, der wird nit wandle im Dunkle, sundern wird des Lecht vum Läbä ha.

13 Do sage d Pharisäer zue nem: Dü gibsch Ziignis vu dir selbscht; di Ziignis isch nit wohr.

14 Jesus git zantwort un sait zue nene: Au wenn i (ich) vu ma (mir) selbscht ziig, isch mi Ziignis wohr; denn i (ich) weiß, woher i (ich) kumme bi un wohi i (ich) gang; ihr aba wißet nit, woher i (ich) kumm odr wohi i (ich) gang.

15 Ihr richte nohch rem Fleisch, i (ich) richt nemads.

16 Wenn i (ich) aba richt, so isch mi Richte Grecht; denn i (ich) bi's nit ällei, sundern i (ich) un d Vada (Babbe), der mi gschickt het.

17 Au schtoht in äirem Gsetz gschriebe, daß zweier Mensch Ziignis wohr isch.

18 Ich bi's, der vu sich selbscht ziigt (zeugt); un d Vada (Babbe), der mi gschickt het, ziigt (zeugt) au vu ma (mir).

19 Do froge sie nen: Wo isch di Vada (Babbe)? Jesus git zantwort: Ihr kennt mi nit noh mi Vada (Babbe); wenn ihr mi kenne dätet, so däte na au mi Vada (Babbe) kenne.

20 De Wort het Jesus an däm Gotteskaschte gschwätzt, als sa (er) glehrt het im Tempel; un nemads het nen packt, denn sini Schtund war noh nit kumme.

21 Do sait Jesus abamols zue nene: Ich gang wäg, un ihr den mi sueche un in äira Sinde schterbe. Wo i (ich) higang, do kennt ihr nit hikumme.

22 Do sage d Jude: Will er sich denn selbscht umbringe, daß sa (er) sait: Wohi i (ich) gang, do kennt ihr nit hikumme?

23 Un na (er) sait zue nene: Ihr sin vu unde her, i (ich) bi vu obe her; ihr sin vu d Welt, i (ich) bi nit vu d Welt.

24 Drum ha i (ich) äich gsait, daß ihr schterbe den in äire Sinde; denn wenn ihr nit glaube den, daß i (ich)`s bi, den na schterbe in äire Sinde.

25 Do froge sie nen: Wer bisch dü denn? Un Jesus sait zue nene: Zerst des, was i (ich) äich au sag.

26 Ich ha viel vu äich z sage un z richte. Aba der mi gschickt het, isch wohr, un was i (ich) vu nem ghärt ha, des sag i (ich) zue d Welt.

27 D Lit vuschten aba nit, daß sa zue nene vum Vada (Babbe) schwätzt.

28 Do sait Jesus zue nene: Wenn ihr d Menschebue hoch hebe den, dann (dnoh) wäre na erkenne, daß i (ich)`s bi un nigs vu ma (mir) selba doe, sundern, we mi d Vada (Babbe) glehrt het, so schwätz i (ich).

29 Un der mi gschickt het, isch mit ma (mir). Er losst mi nit ällei; denn i (ich) doe alliziit, was nem gfallt.

30 Als sa (er) des gsait het, glaube vieli a nen.

31 Do sait etze Jesus zue d Jude, de a nen glaube: Wenn ihr bliebe den an minem Wort, so sin na wirglich mini Jinger

32 un den d Wohret erkenne, un d Wohret wird äich fräi mache.

33 Do antworte sie nem: Mir sin Abrahams Kinda un sin nemols jemandes Knecht gsi. We saisch dü dann (dnoh): Ihr sollet fräi wäre?

34 Jesus git ne zantwort un sait: Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Wer Sindige doet, der isch dr Sinde Knecht.

35 D Knecht bliebt nit ewig im Hus; dr Bue bliebe ewig.

36 Wenn äich etze d Bue fräi macht, so sin na wirklich fräi.

37 Ich weiß wohl, daß ihr Abrahams Kinda sin; aba ihr suecht mi umzbringe, denn mi Wort findet bi äich kei Platz.

38 Ich sag, was i (ich) vu minem Vada (Babbe) gsähne ha; un ihr den, was ihr vu äirem Vada (Babbe) ghärt hän.

39 Sie antworte un sage zue nem: Abraham isch unsa Vada (Babbe). Do sait Jesus zue nene: Wenn ihr Abrahams Kinda wäret, so dätt da Abrahams Werke.

40 Etze aba sueche na mi umzbringe, ä Mensch, der äich d Wohret gsait het, we i (ich) sie vu Gott ghärt ha. Des het Abraham nit doe.

41 Ihr den de Werke vu äirem Vada (Babbe). Do sage sie zue nem: Mir sin nit unehelich uf d Welt kumme ; ma (mir) hän ä Vada (Babbe): Gott.

42 Jesus sait zue nene: Wär Gott aicha Vada (Babbe), so däteda mich liebe; denn i (ich) bi vu Gott üsgange un kumm vu nem; denn i (ich) bi nit vu selbscht kumme, sundern na (er) het mi gschickt.

43 Wurum vuschtehn ihr denn mi Schproch nit? Wel la mi Wort nit härä kennt!

44 Ihr hän d Deufel zum Vada (Babbe), un nohch äirem Vada (Babbe) sinere Luscht wen na läbä. Der isch ä Mörda vu Afang a un schtoht nit in d Wohret; denn d Wohret isch nit in nem. Wenn er Lüge schwätzt, so schwätzt da üs sem Eigene; denn na isch ä Vulogene (Lugebaitel) un dr Vada (Babbe) vum Lege.

45 Wel i (ich) aba d Wohret sag, glaube na ma (mir) nit.

46 (d) Wer vu äich ka mi eina Sinde wägä azeige? Wenn i (ich) aba d Wohret sag, wurum glaube na ma (mir) nit?

47 Wer vu Gott isch, der härt Gottes Wort; ihr härt nit, wel la nit vu Gott sin.

48 Do antwortete d Jude un sage zue nem: Sage ma nit mit Recht, daß dü ä Samariter bisch un ä bese Geischt hesch?

49 Jesus git zantwort: Ich ha kei bese Geischt, sundern i (ich) ehr mi Vada (Babbe), aba ihr vuwert ma (mir) d Ehri.

50 Ich suech nit mi Ehri; s isch aba eina, der sie suecht, un na (er) richtet.

51 Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Wer mi Wort fescht hebt (haltet), der wird d Dod nit säh in Ewigkeit.

52 Do sage d Jude zue nem: Etze erkenne ma, daß dü ä bese Geischt hesch. Abraham isch gschtorbe un d Prophete, un dü saisch: Wer mi Wort fescht hebt (haltet), der wird d Dod nit schmeckä in Ewigkeit.

53 Bisch dü me als unsa Vada (Babbe) Abraham, der gschtorbe isch? Un d Prophete sin gschtorbe. Was machsch dü üs dir selbscht?

54 Jesus git zantwort: Wenn i (ich) mich selba ehr, so isch mi Ehri nigs. S isch aba mi Vada (Babbe), der mi ehrt, vu däm ihr sage: Er isch unsa Gott;

55 un ihr kennt nen nit; i (ich) aba kenn nen. Un wenn i (ich) sage wot: Ich kenn nen nit, so wird i (ich) ä Vulogene (Lugebaitel), we ihr sin. Aba i (ich) kenn nen un halt si Wort.

56 Abraham, äich Vada (Babbe), war froh, daß sa (er) mi Dag säh soll, un na (er) het nen gsäh un freut sich.

57 Do sage d Jude zue nem: Dü bisch noh nit fuchzig Johr alt un hesch Abraham gsähne?

58 Jesus sait zue nene: Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Ehe Abraham war, bi i (ich).

59 Do hebe sie Schtei (Wackes) uf, um uf nen z werfe. Aba Jesus vuschteckt sich un goht zum Tempel üsä.

9

1 Un Jesus goht vorbi un sieht ä Mensch, der blind uf d Welt kumme war.

2 Un sini Jinger froge nen un sage: Meischta, wer het gsindigt, der odr sini Eltere, daß sa (er) blind uf d Welt kumme isch?

3 Jesus git zantwort: S het nit der gsindigt noh sini Eltere, sundern s solle de Werke Gottes bekannt wäre a nem.

4 Mir mehn de Werke, vu däm der mi gschickt het doe, solang`s Dag isch; s kummt d Nacht, do nemads wirke ka.

5 Solang i (ich) in d Welt bi, bi i (ich) des Lecht dr Welt.

6 Als sa (er) des gsait het, spuckt da uf d Bode, macht drus ä Brei un strich d Brei uf d Aug vum Blindä.

7 Un na (er) sait zue nem: Gang zum Teich Siloah - des heißt ibasetzt: gschickt - un wäsch di! Do goht da (er) hi un wäscht sich un kummt sehend wieda.

8 D Nochbere etze un de, de nen freher als Bettler gsähne hän, sage: Isch des nit der Ma, der dogsäße un bettlet het?

9 Ä baar sage: Er isch's; andere: Nei, aba na (er) isch nem ähnlich. Er selbscht aba sait: Ich bi's.

10 Do froge sie nen: We sin dini Auge ufdoe worde?

11 Er git zantwort: Der Mensch, der Jesus heißt, het ä Brei gmacht un schtricht nen uf mini Auge un sait: Gang zum Teich Siloah un wäsch di! Ich bi higange un ha mi gwäsche un ka wieda säh.

12 Do froge sie nen: Wo isch scha? Er git zantwort: Ich weiß ses nit.

13 Do fihre sie nen, der dvor blind gsi war, zue d Pharisäer.

14 S war aba Sabbat a däm Dag, als Jesus d Brei macht un sini Auge ufdoe het.

15 Do froge nen au d Pharisäer, we na sehend wore wa. Er aba sait zue nene: Ä Brei het da ma (mir) uf Auge glegt, un i (ich) ha mi gwäsche un bi etze sehend.

16 Do sage ä baar vu d Pharisäer: Der Mensch isch nit vu Gott, wel la d Sabbat nit hebet (haltet). Anderi aba sage: We ka ä sindige Mensch solchi Zeiche doe? Un s entschtoht Zwitracht unda ne.

17 Do sage sie wieda zum Blindä: Was saisch dü vu nem, daß sa dini Auge ufdoe het? Er aba sait: Er isch ä Prophet.

18 Etze glaube d Jude nit vu nem, daß sa blind gsi un sehend wore wa, bis sie däm sini Eltere refe, der sehend wore wa,

19 un sie froge sie un sage: Isch des aicha Bue, vu däm ihr sage, er isch blind uf d Welt kumme ? Wieso isch scha (er) etze sehend?

20 Sini Eltere antworte ne un sage: Mir wisse, daß der unsa Bue isch un daß sa blind uf d Welt kumme isch.

21 Aba wieso er etze säh ka, wisse ma (mir) nit, un wer nem sini Auge ufdoe het, wisse ma (mir) au nit. Froge nen, er isch alt gnoe; len nen fir sich selbscht schwätze.

22 Des sage sini Eltere, denn sie firchte sich vor d Jude. Denn d Jude hän sich scho geinigt: wenn jemads nen als d Chrischtus bekenne doet, der soll üs dr Synagoge (Gotteshus) üsgschtoße wäre.

23 Drum sage sini Eltere: Er isch alt gnoe, froge nen selbscht.

24 Do refe sie noh mol, der blind gsi war, un sage zue nem: Gib Gott d Ehri! Mir wisse, daß der Mensch ä Sinda isch.

25 Er git zantwort: Isch er ä Sinda? Des weiß i (ich) nit; ebis aba weiß i (ich): daß i (ich) blind war un bi etze sehend.

26 Do froge sie nen: Was het da (er) mit dir doe? We het da (er) dini Auge ufdoe?

27 Er git ne zantwort: Ich ha`s äich scho gsait, un ihr hän's nit ghärt ! Was wen ihr's abamols härä? Wellet ihr au sini Jinger wäre?

28 Do schmähe sie nen un sage: Dü bisch si Jinger; ma (mir) aba sin Moses sini Jinger.

29 Mir wisse, daß Gott mit Moses gschwätzt het; woher aba der isch, wisse ma (mir) nit.

30 Der Mensch git zantwort un sait zue nene: Des isch komisch, daß ihr nit wißet, woher er isch, un na (er) het mini Auge ufdoe.

31 Mir wisse, daß Gott d Sinda nit erhäre doet; sundern den, der gottesfirchtig isch un si Wille doet, den erhärt da.

32 Vu Afand dr Welt a het ma nit ghärt , daß jemads nem Blindgeborenen d Auge ufdoe het.

33 Wär der nit vu Gott, kennt da nigs doe.

34 Sie sage zue nem: Dü bisch ganz in Sinde uf d Welt kumme un lehrsch uns (us)? Un sie schtoße nen üsä.

35 S kummt vor Jesus, daß sie nen üsgschtoße hän. Un als sa (er) nen findet, het da gfrogt: Glaubsch dü an d Menschebue?

36 Er git zantwort un sait: Herr, wer isch's? daß i (ich) a nen glaube ka.

37 Jesus sait zue nem: Dü hesch nen gsähne, un der mit dir schwätzt, der isch's.

38 Er aba sait: Herr, i (ich) glaub, un bätet nen a.

39 Un Jesus sait: Ich bi zum Gricht in d Welt kumme, dmit, de nit sähn, sehend wäre, un de sähn, blind wäre.

40 Des hän ä baar vu d Pharisäer ghärt, de bi nem ware, un froge nen: Sind ma (mir) denn au blind?

41 Jesus sait zue nene: Wärt ihr blind, so hättet ihr keini Sinde; wel ihr aba sage: Mir sin sehend, bliebe äiri Sinde.

10

1 Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Wer nit zue d Dire inegoht in d Schofschtall, sundern schtiegt anderswo inä, der isch ä Deb un ä Raiba (Deb, Vubrecha).

2 Der aba zue d Dire inegoht, der isch d Schäfa (Hirte) vu d Schof.

3 Dem macht d Ufbasser uf, un de Schof härä sini Schtimm; un na (er) rueft sini Schof mit Name un fihrt sie üsä.

4 Un wenn na (er) alli sini Schof nüsglo het, goht da (er) vor ne her, un sini Schof folge nem nohch; denn sie kennen sini Schtimm.

5 Nem Fremde aba folge sie nit nohch, sundern haue ab vor nem; denn sie kenne de Schtimm vum Fremde nit.

6 Des Glichnis het Jesus zue nene gsait; sie vuschten aba nit, was sa (er) ne dmit gsait het.

7 Do sait Jesus wieda: Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Ich bi de Dire zue d Schof.

8 Alli, de vor ma (mir) kumme sin, de sin Diebe un Raiba (Deb, Vubrecha); aba d Schof hän nene nit ghorcht.

9 Ich bi de Dire; wenn jemads durch mi inegoht, wird da (er) selig wäre un wird i- und üsgoh un Weid (Heet) (Gras, Frässä) finde.

10 Ä Deb kummt nur, um z schtähle, z schlachte un umzbringe. Ich bi kumme, dmit sie des Läbä un alles hän was sie bruche.

11 Ich bi dr guete Schäfa (Hirte). Dr guete Schäfa (Hirte) (d) losst si Läbä fir d Schof.

12 Dr Knecht aba, der nit Schäfa (Hirte) isch, däm d Schof nit ghäre, sieht d Wolf kumme un vulosst de Schof un haut ab - un dr Wolf schtirzt sich uf de Schof un vudeilt sie -,

13 denn na (er) isch ä Knecht un kimmat sich nit um de Schof.

14 Ich bi dr guete Schäfa (Hirte) un kenn Mini, un Mini kenne mi,

15 we mi mi Vada (Babbe) kennt, un i (ich) kenne d Vada (Babbe). Un i (ich) loss mi Läbä fir de Schof.

16 Un i (ich) ha noh anderi Schof, de sin nit üs däm Stall; au sälli mueß i (ich) herbringe, un sie wäre mi Schtimm härä, un s wird ei Herde un ei Schäfa (Hirte) si.

17 Drum liebt (leb hän) mi mi Vada (Babbe), wel i (ich) mi Läbä loss, daß ich's wiedanihm.

18 Nemad nimmt`s vu ma (mir), sundern i (ich) selba losses. Ich ha Macht, s zue losse, un ha Macht, s wiedazneh. Des Gebot ha i (ich) gregt vu minem Vada (Babbe).

19 Do entschtoht abamols Zwitracht unda d Jude wägä däm Wort.

20 Vieli unda ne sage: Er het ä bese Geischt un isch vu Sinne; was häre ihr nem zue?

21 Anderi sage: Des sin nit Wort vumä Besessene; ka denn ä bese Geischt d Auge vu Blindä ufdoe?

22 S war dertmols des Fescht vu d Tempelweihe in Jerusalem, un s war Winta.

23 Un Jesus goht umä im Tempel in dr Halle Salomos.

24 Do umzingle nen d Jude un sage zue nem: We lang losch dü uns (us) im Ungwisse? Bisch dü dr Chrischtus, so sag`s fräi üsä.

25 Jesus git ne zantwort: Ich ha`s äich gsait, un ihr glaubt nit. De Sache (Werke), de i (ich) doe im Name vu minem Vada (Babbe), de ziige vu ma (mir).

26 Aba ihr glaubt nit, denn ihr sin nit vu minene Schof.

27 Mini Schof härä mi Schtimm, un i (ich) kenn sie, un sie folge ma (mir);

28 un i (ich) gib ne s ewige Läbä, un sie wäre nemeh umkumme, un nemads wird sie üs minere Hand riße.

29 Mi Vada (Babbe), der sie ma (mir) ge het, isch greßa als alles, un nemads ka sie üs d Hand vum Vada (Babbe) riße.

30 Ich un dr Vada (Babbe) sin eins.

31 Do hebe d Jude abamols Schtei (Wackes) uf, um nen z schteinige.

32 Jesus sait zue nene: Vieli gueti Sache (Werke) ha i (ich) äich zeigt vum Vada (Babbe); fir was vu däne Sache (Werke) wen na mich schteinige?

33 D Jude antworte nem un sage: Wäge nem guete Ding (Werk) schteinige ma (mir) di nit, sundern wägä dr Gottesläschterig, denn dü bisch ä Mensch un machsch di selbscht zue Gott.

34 Jesus git ne zantwort: Schtoht nit gschriebe in äirem Gsetz (Psalm 82,6): "Ich ha gsait: Ihr sin Götta"?

35 Wenn er de Götta nennt, zue däne des Wort Gottes gschwätzt wore isch, - un d Schrift ka doch nit broche (falsch si) wäre -,

36 we sage ihr dann (dnoh) zue, däm der d Vada (Babbe) gheiligt un in d Welt gschickt het: Dü läschtersch Gott -, wel i (ich) sag: Ich bi Gottes Bue?

37 Dät i (ich) nit de Sache (Werke) vu minem Vada (Babbe), so glaubet ma (mir) nit;

38 doe i (ich) sie aba, so glaubet doch d Wunda (Werke), wenn na ma (mir) nit glaube wen, dmit da wißt, daß dr Vada (Babbe) in ma (mir) isch un i (ich) in nem.

39 Do suechte sie abamols, nen z packe. Aba er haut ab.

40 Dann (Dnoh) goht da (er) wieda fort uf di anderi Site vum Jordans a d Platz, wo Johannes zvor dauft het, un bliebt dert.

41 Un vieli kumme zue nem un sage: Johannes het kei Zeiche doe; aba alles, was Johannes vu däm gsait het, des isch wohr.

42 Un s glaube dert vieli a nen.

11

1 S liet aba eina krank do, Lazarus üs Betanien, däm Dorf (Kaff) vu d Maria un ihra Schweschta Marta.

2 Maria aba war`s, de d Herr (Jesus) mit Salbel gsalbt un sini Feß mit ihre Hoor trocknet het. Däre ihr Brueda Lazarus war krank.

3 Do schickte de Schweschtare zue Jesus un len nem sage: Herr, lueg, der, den dü leb (lieb) hesch, liet krank do.

4 Als Jesus des ghärt het, sait da (er): De Kranket isch nit zum Dod, sundern zue d Vuherrlichung Gottes, dmit dr Bue Gottes dodurch vuherrlicht wird.

5 Jesus aba het Marta leb (lieb) un ihri Schweschta un Lazarus.

6 Als sa etze ghärt het, daß sa (er) krank war, bliebt er noh zwei Däg a däm Platz, wo na war;

7 dnohch sait da zue sinene Jinger: Len uns (us) wieda nohch Judäa ze!

8 Sini Jinger aba sage zue nem: Meischta, ebe noh wen d Jude di schteinige, un dü willsch wieda derthi ze?

9 Jesus git zantwort: Het nit d Dag wöelf Stunden? Wer am Dag umägoht, der flegt sich nit nah; denn na sieht s Lecht vu d Welt.

10 Wer aba bi Nacht umägoht, der flegt ane; denn s isch kei Lecht in nem.

11 Des het da gsait, un dnoh sait da (er) zue nene: Lazarus, unsa Fründ (Freund), schloft, aba i (ich) gang hi, nen ufzwecke.

12 Do sage sini Jinger: Herr, wenn na schloft (pfüssä), wird's bessa mit nem.

13 Jesus aba schwätzt vu sinem Dod; sie meine aba, er schwätzt vum normale Schlof (Pfüss).

14 Do het`s ne Jesus fräi üsä gsait: Lazarus isch gschtorbe;

15 un i (ich) bi froh um äich, daß i (ich) nit dogsi bi, dmit da glaubt. Aba len uns (us) zue nem go!

16 Do sait Thomas, der Zwilling gnennt wird, zue d Jinger: Len uns (us) mit nem go, daß ma (mir) mit nem schterbe!

17 Als Jesus kummt, findet da Lazarus scho vier Däg im Grab liege.

18 Betanien aba war nohch bi Jerusalem, etwa ä halbe Schtund wäg.

19 Un vieli Jude ware zue Marta un Maria kumme, sie z tröschte wägä ihrem Brueda.

20 Als Marta etze ghärt het, daß Jesus kummt, goht sie nem entgegä; Maria aba bliebt dheim hocke.

21 Do sait Marta zue Jesus: Herr, wärsch dü do gsi, mi Brueda wär nit gschtorbe.

22 Aba au etzed weiß i (ich): Was dü bittesch vu Gott, des wird dir Gott ge.

23 Jesus sait zue ihr: Di Brueda wird ufschtoh.

24 Marta sait zue nem: Ich weiß wohl, daß sa ufschtoh wird - bi dr Uferschtehig am Jingschte Dag.

25 Jesus sait zue ihr: Ich bi d Uferschtehig un des Läbä. Wer an mi glaubt, der wird läbä, au wenn na schtirbt;

26 un wer do läbt un glaubt an mi, der wird nimmi schterbe. Glaubsch dü des?

27 Sie sait zue nem: Jo, Herr, i (ich) glaub, daß dü dr Chrischtus bisch, dr Bue Gottes, der in d Welt kumme isch.

28 Un als sie des gsait het, goht sie hi un reft ihri Schweschta Maria heimlich un sait zue ihr: Dr Meischta isch do un rueft di.

29 Als Maria des ghärt het, schtoht sie schnell uf un kummt zue nem.

30 Jesus aba war noh nit in des Dorf (Kaff) kumme, sundern war noh dert, wo nem Marta begegnet war.

31 Als d Jude, de bi ihr im Hus ware un sie tröschtet hän, sähn, daß Maria schnell ufschtod un üsä gange isch, gehn sie ihr nohch, wel sie denkt hän: Sie goht zum Grab, um dert z hiile.

32 Als etze Maria dohi kummt, wo Jesus war, un sieht nen, flegt sie nem vor d Feß un sait zue nem: Herr, wärsch dü do gsi, mi Brueda wär nit gschtorbe.

33 Als Jesus sieht, we sie hiilt un we au d Jude hiilä, de mit ihr kumme ware, wird da bes im Geischt un wird arg trurig

34 un sait: Wo hän ihr nen higlegt? Sie sage nem: Herr, kumm un lueg`s da a!

35 Un Jesus gehn d Auge iba.

36 Do sage d Jude: Lueg, we het da (er) nen leb (lieb) ka!

37 Ä baar aba unda ne sage: Er het däm Blindä d Auge ufdoe; ka er nit au mache, daß der nit schterbe moeß?

38 Do wird Jesus abamols bes un kummt zum Grab. S war aba ä Höhli, un ä Schtei (Wackes) liet dvor.

39 Jesus sait: Hebt d Schtei (Wackes) wäg! Do sait zue nem Marta, de Schweschta vum Vuschtorbene: Herr, er stinkt scho; denn na liet sit vier Däg do.

40 Jesus sait zue ihr: Hab i (ich) dir nit gsait: Wenn dü glaubsch, wirsch dü d Herrlichkeit Gottes säh?

41 Do hebe sie d Schtei (Wackes) wäg. Jesus aba hebt sini Auge uf un sait: Vada (Babbe), i (ich) dank dir, daß dü mi ghärt hesch.

42 Ich weiß, daß dü mi alliziit hersch; aba um d Lit wägä, de do sin, sag ich's, dmit sie glaube, daß dü mi gschickt hesch.

43 Als sa (er) des gsait het, reft er mit luta Schtimm: Lazarus, kumm üsä!

44 Un dr Vuschtorbene kummt üsä, bunde mit Grabdecha an d Feß un Händ (Pfode), un si Gsicht (Visasch) war vuhillt mit nem Schweißduech. Jesus sait zue nene: Lese de Bindene un len nen go!

45 Vieli etze vu d Jude, de zue Maria kumme ware un gsäh hän, was Jesus doe het, glaube a nen.

46 Ä baar aba vu nene gehn hi zue d Pharisäer un sage ne, was Jesus doe het.

47 Do vusammle d Hohenpriester un d Pharisäer d Hohe Rot un sage: Was den ma (mir)? Der Mensch doet vieli Zeiche.

48 Losse man so, dann (dnoh) wäre sie alli a nen glaube, un dann (dnoh) kumme d Röma un nähmä uns (us) s Land un d Lit.

49 Eina aba vu nene, Kaiphas, der in däm Johr Hoherpriester war, sait zue nene: Ihr wißt nigs;

50 ihr bedenkt au nit: S isch bessa fir äich, ä Mensch schtierbt fir s Volk, als daß des ganze Volk vugoht.

51 Des het da aba nit vu sich üs gsait, sundern wel la in däm Johr Hoherpriester war, wissagt er. Denn Jesus soll schterbe fir s Volk,

52 un nit fir des Volk ällei, sundern au, um de vuschtraite Kinda Gottes zämmezbringe.

53 Vu däm Dag a war`s fir sie bschlosse, daß sie nen umbringe däte.

54 Jesus aba goht nimi fräi umä unda d Jude, sundern goht vu dert wäg in ä Gegend nohch bi d Wüschte, in ä Schtadt mit Name Ephraim, un bliebt dert mit d Jinger.

55 S war aba nohch des Passafescht vu d Jude; un vieli üs dr Gegend gehn nuf nohch Jerusalem vor rem Fescht, daß sie sich sufa gmacht hän.

56 Do froge sie nohch Jesus un schwätze mitänanda, als sie im Tempel gschtande sin: Was meinet ihr? Er wird doch nit zum Fescht kumme?

57 D Hohenpriester un Pharisäer aba hän Bfehl ge: Wenn jemads weiß, wo na (er) isch, soll la (er)'s azeige, dmit sie nen packe kennte.

12

1 Sechs Däg vor rem Passafescht kummt Jesus nohch Betanien, wo Lazarus war, den wo Jesus uferweckt het vu d Dote.

2 Dert mache sie nem ä Ässä, un Marta dient nem; Lazarus aba war eina vu däne, de mit nem am Disch hocke.

3 Do nimmt Maria ä Pfund Salbel vu unvufälschta, koschtbara Narde un salbt d Feß vu Jesus un trocknet mit ihre Hoor sini Feß; des Hus aba wird voll vum Duft vum El.

4 Do sait eina vu sinne Jinger, Judas Iskariot, der nen dnoh vurote het:

5 Wurum isch des El nit fir draihundat Silbagrosche vukauft worde un di Arme ge?

6 Des het da (er) aba nit gsait, wel la nohch d Arme gfrogt hät, sundern na (er) war ä Deb, denn er het d Geldbiidel un nimmt a sich, was ge war.

7 Do sait Jesus: Loß sie in Friede! S soll gelte fir d Dag vu minem Begräbniss.

8 Di Arme hän ihr alliziit bi äich; mich aba hän ihr nit alliziit.

9 Do gregt ä großi Schar Lit vu d Jude mit, daß sa (er) dert war, un sie kumme nit ällei wägä Jesus, sundern um au Lazarus z säh, den na vu d Dote ufgweckt het.

10 Aba d Hohenpriester bschlosse, au Lazarus umzbringe;

11 denn sinetwägä gehn vieli Jude hi un glaube an Jesus.

12 Als am nägschte Dag de großi Schar Lit, de ufs Fescht kumme ware, ghärt het, daß Jesus nohch Jerusalem käm,

13 nähmä sie Palmzwiegle un gehn üsä nem entgegä un refe: Hosianna! Globt isch, der do kummt im Name vum Herr, dr Kenig vu Israel!

14 Jesus aba findet ä junge Esel un ritt druf, we gschriebe schtoht (Sacharja 9,9): "

15 Fircht di nit, dü Dochta Zion! Lueg, di Kenig kummt un rietet uf nem Esele."

16 Des vuschten sini Jinger zerscht nit; doch als Jesus vuherrlicht war, do hän sie dra denkt, daß des vu nem gschriebe schtoht un ma so mit nem doe het.

17 D Lit aba, de bi nem ware, als sa Lazarus üs sem Grabe reft un vu d Dote ufgweckt het, vuzehlte de Tat.

18 Drum gehn nem au d Lit entgegä, wel sie ghärt hän, er he des Zeiche doe.

19 D Pharisäer aba sage undaänanda: Ihr sähn, daß sa nigs üsrichte; lueg, alli Welt lauft däm nohch.

20 S ware aba ä baar Grieche unda däne, de rufkumme ware, um azbäte uf fem Fescht.

21 De kumme zue Philippus, der vu Betsaida üs Galiläa war, un bitte nen un sage: Herr, ma (mir) wen Jesus gerne säh.

22 Philippus kummt un sait s Andreas, un Philippus un Andreas sages Jesus witer.

23 Jesus aba git zantwort un sait ne: De Ziit isch kumme, daß dr Menschebue vuherrlicht wird.

24 Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Wenn des Weizekorn nit in d Erde flegt un schtirbt, blibts ällei; wenn`s aba schtirbt, bringts viel Frucht.

25 Wer si Läbä leb (lieb) het, der wird's vuliere; un wer si Läbä uf der Welt haßt, der wird's gregä zum ewige Läbä.

26 Wer ma (mir) diene will, der folgt ma (mir) nohch; un wo i (ich) bi, do soll mi Diena au si. Un wer ma (mir) diene wird, den wird mi Vada (Babbe) ehre.

27 Etze isch mi Seele trurig. Un was soll i (ich) sage? Vada (Babbe), hilf ma (mir) üs der Schtund? Doch drum bi i (ich) in de Schtund kumme.

28 Vada (Babbe), vuherrlich di Name! Do kummt ä Schtimm vum Himmel: Ich ha nen vuherrlicht un will nen abamols vuherrliche.

29 Do sait des Volk, des däbischtoht un zuehert: S het dunnderet. Di andere sage: Ä Engel het mit nem gschwätzt.

30 Jesus git zantwort un sait: De Schtimm isch nit wägä ma (mir) gschähe, sundern wägä äich.

31 Etze goht des Gricht iba d Welt; etze wird dr Firscht vu d Welt usgschtoße wäre.

32 Un i (ich), wenn i (ich) hoch gmacht bi vum Bode, so will i (ich) alli zue ma ze.

33 Des het er aba gsait, um azdiite, was fir ä Dod er schterbe wird.

34 Do git nem des Volk zantwort: Mir hän üs sem Gsetz ghärt , daß dr Chrischtus in Ewigkeit bliebe dät; wieso saisch dü dann (dnoh): Dr Menschebue mueß hoch gmacht wäre? Wer isch dr Menschebue?

35 Do sait Jesus zue nene: S isch des Lecht noh ä kleini Ziit bi äich. Gehn (Schafe), solang ihr des Lecht hän, dmit äich d Nacht nit ibafalle doet. Wer in dr Nacht goht, der weiß nit, wo na higoht.

36 Glaubt ans Lecht, solang ihr's hän, dmit ihr Kinda vum Licht sin. Des sait Jesus un goht wäg un vuschteckt sich vor ne.

37 Un obwohl la (er) solchi Zeiche vor ihre Auge doe het, glaube sie doch nit a nen,

38 dmit erfillt wär dr Spruch vum Prophete Jesaja, der do gsait het (Jesaja 53,1): "Herr, wer glaubt unsam Predigen? Un wäm isch dr Arm vum Herrn zeigt worde (offenbart)?"

39 Drum kenne sie nit glaube, denn Jesaja het nomol gsait (Jesaja 6,9.10): "

40 Er het ihri Auge vublendet un ihr Herz vuschtockt, dmit sie nit etwa mit d Auge sähn un mit däm Herz vuschtehn un sich umkähre, un i (ich) ne hilf."

41 Des het Jesaja gsait, wel la (er) sini Herrlichkeit gsäh het un schwätzt vu nem.

42 Doch au vu d Obere glaube vieli a nen; aba wägä d Pharisäer sage sie`s nit, um nit üs dr Synagoge (Gotteshus) usgschtoße z wäre.

43 Denn sie hän lieba d Ehri bi d Mensche als Ehri bi Gott.

44 Jesus aba reft: Wer an mi glaubt, der glaubt nit an mich, sundern an den, der mi gschickt het.

45 Un wer mi sieht, der sieht den, der mi gschickt het.

46 Ich bi in d Welt kumme als ä Lecht, dmit, wer aa mich glaubt, nit im Dunkle blieb.

47 Un wer mi Wort härt un bwahrt sie nit, den wär i (ich) nit richte; denn i (ich) bi nit kumme, daß i (ich) d Welt richt, sundern daß i (ich) d Welt rett.

48 Wer mich vuachtet un nimmt mi Wort nit a, der het scho si Richta: Des Wort, des i (ich) gsait ha, des wird nen richte am Jingschte Dag.

49 Denn i (ich) ha nit üs ma (mir) selbscht gschwätzt, sundern d Vada (Babbe), der mi gschickt het, der het ma (mir) ä Gebot ge, was i (ich) doe un schwätze soll.

50 Un i (ich) weiß: si Gebot isch des ewige Läbä. Drum: was i (ich) sag, des sag i (ich) so, we`s ma (mir) dr Vada (Babbe) gsait het.

13

1 Vor rem Passafescht aba het Jesus gmerkt, daß sini Schtund kumme war, daß sa (er) üs dr Welt goht zum Vada (Babbe); un we na (er) sini Lit gliebt (leb ka) het, de in d Welt ware, so het da sie bis ans End leb (lieb) ka.

2 Un bim Obendässä, als scho dr Deufel däm Judas, Simons Bue, vum Iskariot, ins Herz ge het, nen z vurote,

3 Jesus aba het gwißt, daß nem dr Vada (Babbe) alles in sini Händ (Pfode) ge het un daß sa vu Gott kumme war un zue Gott goht,

4 do schtoht er vum Ässä uf, legt si Obagwand ab un nimmt ä Schurz un zegt den a.

5 Dnohch nimmt da Wassa in ä Becke, un fangt a, d Jinger de Feß z wäsche, un trocknet sie mit däm Schurz ab.

6 Do kummt da zue Simon Petrus; der sait zue nem: Herr, solltscht dü ma (mir) d Feß wäsche?

7 Jesus git zantwort un sait zue nem: Was i (ich) doe, des vustohsch dü etzed nit; dü wirsch`s aba dnoh härä.

8 Do sait Petrus zue nem: Nemeh sollsch dü ma (mir) d Feß wäsche! Jesus git zantwort: Wenn i (ich) dini nit wäsch, so hesch dü kei Deil an ma.

9 Simon Petrus sait: Herr, nit de Feß ällei, sundern au d Händ (Pfode) un d Schädel!

10 Do sait Jesus zue nem: Wer gwäsche isch, bruuch nigs, als daß nem d Feß gwäsche wäre; denn na (er) isch ganz sufa. Un ihr sin sufa, aba nit alli.

11 Denn na het si Vuräter; kennt drum sait da: Ihr sin nit alli sufa.

12 Als sa (er) etze ihri Feß gwäsche het, nimmt da sini Kleida un het sich anekockt un sait zue nene: Wißt ihr, was i (ich) äich doe ha?

13 Ihr sage zue ma (mir) Meischta un Herr un des mit Recht, denn i (ich) bi's au.

14 Wenn etze i (ich), aicha Herr un Meischta, äich d Feß gwäsche ha, so solle au ihr äich undaänanda d Feß wäsche.

15 Ä Baischpiel ha i (ich) äich ge, dmit ihr den, we i (ich) äich doe ha.

16 Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Dr Knecht isch nit greßa als si Herr un dr Aposchtel nit greßa als der, der nen gschickt het.

17 Wenn ihr des wißt - selig sin ihr, wenn ihr's den.

18 Des sag i (ich) nit vu äich ällei; i (ich) wiß, weli i (ich) üsgwählt ha. Aba s mueß d Schrift erfillt wäre (Psalm 41,10): "Der mi Brot ißt, muckt gege mi uf."

19 Etze sag ich's äich, bvor`s bassiert, dmit ihr, wenn`s gschähe isch, glaube, daß i (ich)`s bi.

20 Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Wer jemand ufnimmt, den i (ich) schicke doe, der nimmt mich uf; wer aba mich ufnimmt, der nimmt den uf, der mich gschickt het.

21 Als Jesus des gsait het, wird da trurig im Geischt un beziigt un sait: Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Eina unda äich wird mi vurote.

22 Do sähn sich d Jinger undaänanda a, un s wird ne bang, vu wäm ma (er) wohl schwätzt.

23 S war aba eina unda sine Jinger, den Jesus leb (lieb) het, der liet bi Disch an dr Bruscht Jesus.

24 Däm winkt Simon Petrus, daß sa froge soll, wer`s wär, vum däm ma schwätzt.

25 Do liet da sich a d Bruscht Jesus un het nen gfrogt: Herr, wer isch's?

26 Jesus git zantwort: Der isch's, däm i (ich) ä schtuck Brot dunk un gib. Un na nimmt ä schtuck, dunkt`s un git`s däm Judas, däm Bue vum Simon Iskariot.

27 Un als sa des Schtuck nimmt, fahrt dr Sadan in nen. Do sait Jesus zue nem: Was dü doesch, des doe bald!

28 Aba nemads am Disch het gwißt, wozue na des gsait het.

29 Ä baar meine, wel Judas d Geldbiidel het, sait Jesus zue nem: Kaufe, was ma fir s Fescht nedig hän!, odr daß sa d Arme ebis ge soll.

30 Als sa etze d Bisse gnumme het, goht da drno üsä. Un s war Nacht.

31 Als Judas etze nüsgange war, sait Jesus: Etze isch dr Menschebue vuherrlicht, un Gott isch vuherrlicht in nem.

32 Isch Gott vuherrlicht in nem, so wird Gott nen au vuherrliche in sich un wird nen bald vuherrliche.

33 Lebi (Liebe) Kinda, i (ich) bi noh ä kleini Wieli bi äich. Ihr wäre mi sueche. Un we i (ich) zue d Jude gsait het, sag i (ich) etzed au zue äich: Wo i (ich) higang, do kennt ihr nit hikumme.

34 Ä näjes (naies) Gebot gib i (ich) äich, daß ihr äich undaänanda liebt (leb hän), we i (ich) äich gliebt (leb ka) ha, dmit au ihr änanda leb (lieb) hän.

35 Dodra wird jeda erkenne, daß ihr mini Jinger sin, wenn ihr Lebi (Liebe) undaänanda hän.

36 Simon Petrus sait zue nem: Herr, wo gohsch dü hi? Jesus git zantwort: Wo i (ich) higang, kasch dü ma (mir) diesmol nit folge; aba dü wirsch ma (mir) schpeta folge.

37 Petrus sait zue nem: Herr, wurum ka i (ich) dir diesmol nit folge? Ich will mi Läbä fir di losse.

38 Jesus git zantwort: Dü willsch di Läbä fir mi losse? Gwiß, gwiß, i (ich) sag da: Dr Guller wird nit krähän, bis dü mi draimol vuliignet hesch.

14

1 Aira Herz soll nit vuschrecke! Glaube an Gott un glaube an mich!

2 In dem Hus vu minem Vada (Babbe) sin vieli Zimma (Schtubene). Wenn's nit so wär, hät i (ich) dann (dnoh) zue äich gsait: Ich gang hi, äich Platz z mache?

3 Un wenn i (ich) higang, äich Platz zue mache, will i (ich) wieda kumme un äich zue ma nähmä, dmit ihr do sin, wo i (ich) bi.

4 Un wo i (ich) higang, d Wäg wiße na.

5 Do sait d Thomas zue nem: Herr, ma (mir) wisse nit, wo dü higosch; we kenne ma d Wäg wisse?

6 Jesus sait zue nem: Ich bi dr Wäg un d Wohret un s Läbä; (d) nemads kummt zum Vada (Babbe) üsa durch mi.

7 Wenn na mich kenne den, dann (dnoh) den na au mi Vada (Babbe) kenne. Un vu etze a kenne na d Vada (Babbe) un hän nen gsähne.

8 Do sait d Philippus zue nem: Herr, zeig uns (us) d Vada (Babbe), un s längt uns (us).

9 Jesus sait zue nem: So lang bi i (ich) bi äich, un dü kennsch mi nit, Philippus? Wer mich sieht, der sieht d Vada (Babbe)! We saisch dü dann (dnoh): Zeig uns (us) d Vada (Babbe)?

10 Glaubsch dü nit, daß i (ich) im Vada (Babbe) bi un dr Vada (Babbe) in ma (mir)? De Wort, de i (ich) zue äich gsait ha, de sag i (ich) nit vu ma (mir) selbscht. Un dr Vada (Babbe), der in ma (mir) wohnt, der doet sini Sache (Werk).

11 Glaube ma (mir), daß i (ich) im Vada (Babbe) bi un dr Vada (Babbe) in ma (mir); wenn nit, so glaube ma (mir) doch wägä d Sache (Werke, Wunda).

12 Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Wer a mich glaubt, der wird de Sache (Werke) au doe, de i (ich) doe ha, un na wird nohch greßeri als i (ich) doe; denn i (ich) gang zum Vada (Babbe).

13 (d) Un was sa bitte den in minem Name, des will i (ich) doe, dmit dr Vada (Babbe) vuherrlicht wird im Bue.

14 Was sa mich bitte den in minem Name, des will i (ich) doe.

15 Wenn na mich Liebt (Leb hän), so den na mi Gebot hebe (halte).

16 Un i (ich) will d Vada (Babbe) bitte, un na (er) wird äich ä andere Treschta ge, daß sa (er) bi äich isch in Ewigkeit:

17 d d Geischt dr Wohret, den de Welt nit gregt ka, denn sie sieht nen nit un kennt nen nit. Ihr kenn nen, denn na (er) bliebt bi äich un wird in äich si.

18 Ich will äich nit als Waisekinda zrucklo; i (ich) kumm zue äich.

19 S isch noh ä kleini Ziit, dann (dnoh) wird mi de Welt nimi säh. Ihr aba sollt mi säh, denn i (ich) läb, un ihr sollet au läbä.

20 An däm Dag wäre na merke, daß i (ich) in minem Vada (Babbe) bi un ihr in ma (mir) un i (ich) in äich.

21 Wer mini Gebote het un hebet (haltet) sie, der isch's, der mi liebt (leb het). Wer mich aba liebt (leb het), der wird vu minem Vada (Babbe) gliebt (leb gnume) wäre, un i (ich) wär nen liebe (leb ha) un mich nem zeige (offenbare).

22 Do sait d Judas zue nem, nit dr Iskariot: Herr, was beditet des, daß dü dich uns (us) zeige (offenbare) willsch un nit d Welt?

23 Jesus git zantwort un sait zue nem: Wer mich liebt (leb het), dr wird mi Wort hebed (halte); un mi Vada (Babbe) wird nen liebe (leb ha), un ma (mir) wäre zue nem kumme un bi nem Huse.

24 Wer aba mich nit liebt (leb het), der hebet (haltet) mi Wort nit. Un des Wort, des sa härt, isch nit mi Wort, sundern des vum Vada (Babbe), der mi gschickt het.

25 Des ha i (ich) zue äich gsait, solang i (ich) bi äich gsi bi.

26 Aba dr Treschta, dr heilige Geischt, den mi Vada (Babbe) schicke wird in minem Name, der wird äich alles lehre un äich an alles erinnere, was i (ich) äich gsait ha.

27 Den Friede los i (ich) äich, mi Friede gib i (ich) äich. Nit gib i (ich) äich, we de Welt git. Aira Herz soll nit vuschrecke un fircht sich nit.

28 Ihr hän ghärt , daß i (ich) äich gsait ha: Ich gang hi un kumm wieda zue äich. Hätte na mich leb (lieb), so däte na äich fräie, daß i (ich) zum Vada (Babbe) gang; denn dr Vada (Babbe) isch greßa als i (ich).

29 Un etzed ha ich's äich gsait, bvor s bassiert, dmit da glaubt, wenn`s etze gschähe wird.

30 Ich doe nimi viel mit äich schwätze, denn`s kummt d Firscht vu d Welt. Er het keini Macht iba mich;

31 aba de Welt soll merke, daß i (ich) d Vada (Babbe) liebe (leb ha) un doe, we ma (mir) dr Vada (Babbe) bpfohle het. Schtehn uf un len uns (us) vu do wäggo.

15

1 Ich bi dr wahre Wischtock, un mi Vada (Babbe) dr Wigärtna.

2 Jedi Räbe an ma (mir), de kei Frucht bringt, wird da (er) wägnähme; un jedi, de Frucht brint, wird da (er) sufa mache, daß sie me Frucht bringt.

3 Ihr sin scho sufa wägä d Worte, de i (ich) zue äich gschwätzt ha.

4 Bliebe in ma (mir) un i (ich) in äich. We d Räbe kei Frucht bringe ka üs sich selbscht, wenn sie nit am Wischtock bliebt, so au ihr nit, wenn ihr nit in ma (mir) bliebe.

5 Ich bi dr Wischtock, ihr sin d Räbe. Wer in ma (mir) bliebt un i (ich) in nem, der brint viel Frucht; denn ohni mich kennt da nigs doe.

6 Wer nit in ma (mir) bliebt, der wird wäggworfe we ä Räbe un vudorrt, un ma sammlet sie un wirft sie ins Fiir, un sie mehn brenne.

7 Wenn ihr in ma (mir) bliebe un mini Wort in äich bliebe, wenn na bitte, was ihr wen, un s wird äich widafahre.

8 Dodra wird mi Vada (Babbe) vuherrlicht, daß ihr viel Frucht binge un mini Jinger werde.

9 We mich mi Vada (Babbe) liebt (leb het), so liebe (leb) i (ich) äich au. Bliebe in minere Lebi (Liebe)!

10 Wenn ihr mini Gebote hebet (haltet), so bliebe na in minere Lebi (Liebe), we i (ich) vu minem Vada (Babbe) Gebote halt un blieb in sinere Lebi (Liebe).

11 Des sag i (ich) äich, dmit mi Fräid (Freud) in äich bliebt un äiri Fräid (Freud) ganz groß isch.

12 Des isch mi Gebot, daß ihr äich undaänanda liebt (leb hän), we i (ich) äich liebe (leb ha).

13 Nemad het greßeri Lebi (Liebe) als de, daß sa (er) si Läbä losst fir sini Freunde.

14 Ihr sin mini Freunde, wenn na den, was i (ich) äich sag (bpfiehlt).

15 Ich sag etze nit, daß sa Knechte sin; denn ä Knecht weiß nit, was si Herr doet. Äi (ich) aba ha i (ich)`s gsait, daß ihr Freunde sin; denn alles, was i (ich) vu minem Vada (Babbe) ghärt ha, ha i (ich) äich kundgmacht.

16 Nit ihr hän mich üsgwählt, sundern i (ich) ha äich üsgwählt un bschtimmt, daß sa higehn un Frucht bringe un äiri Frucht bliebt, dmit, wenn na d Vada (Babbe) bitte in minem Name, er's äich git.

17 Des bpfiehl i (ich) äich, daß sa äich undaänanda liebt (leb hän).

18 Wenn äich d Welt haßt, so wißt, daß sie mich vor äich ghaßt het.

19 Wäret da vu d Welt, so het de Welt des Ihre leb (lieb). Wel ihr aba nit vu d Welt sin, sundern i (ich) äich üs d Welt üsgwählt ha, drum haßt äich de Welt.

20 Denke an des Wort, des i (ich) äich gsait ha: Dr Knecht isch nit greßa als si Herr. Hän sie mich vufolgt, so wäre sie äich au jage; hän sie mini Wort ghalte, so wäre sie äires au hebed (halte).

21 Aba des alles wäre sie äich doe wägä minem Name; denn sie kenne den nit, der mi gschickt het.

22 Wenn i (ich) nit kumme wär un hät´s ne gsait, so hätte sie keini Sinde; etze aba kenne sie nigs vorbringe, um ihri Sinde zue entschuldige.

23 Wer mich haßt, der haßt au mi Vada (Babbe).

24 Hätt i (ich) nit de Sache (Werke) doe unda ne, de kei andere doe het, so hätte sie keini Sinde. Etze aba hän sie`s gsähne, un doch hasse sie mich un mi Vada (Babbe).

25 Aba s mueß des Wort erfillt wäre, des in ihrem Gsetz gschriebe schtoht: "Sie hass mi ohni Grund" (Psalm 69,5).

26 Wenn aba der Treschta kumme wird, den i (ich) äich schicke wär vum Vada (Babbe), d Geischt dr Wohret, der vum Vada (Babbe) üsgoht, der wird Ziignis ge vu ma (mir).

27 Un au ihr sin mini Ziige, denn ihr sin vu Afang a bi ma (mir) gsi.

16

1 Des ha i (ich) zue äich gsait, dmit ihr nit wäggehn (abfallt).

2 Sie wäre äich üs dr Synagoge (Gotteshus) üsschtoße. S kummt aba de Ziit, daß, wer äich umbringt, meine wird, er doet Gott ä Denscht dmit.

3 Un des wäre sie nit dorum doe, sundern wel sie nit mi Vada (Babbe) nohch mich kenne.

4 Aba des ha i (ich) zue äich gsait, dmit, wenn ihri Schtund kumme wird, ihr dra denkt, daß ich's äich gsait ha. Am Afang aba ha i (ich)`s äich nit gsait, denn i (ich) war jo bi äich.

5 Etze aba gang i (ich) hi zue dem, der mi gschickt het; un nemads vu äich frogt mi: Wo gohsch dü hi?

6 Doch wel i (ich) des zue äich gsait ha, isch aicha Herz arg Trurig.

7 Aba i (ich) sag äich d Wohret: S isch guet fir äich, daß i (ich) wäggang. Denn wenn i (ich) nit wäggang, kummt d Treschta nit zue äich. Wenn i (ich) aba gang, will i (ich) nen zue äich schicke.

8 Un wenn na (er) kummt, wird da d Welt d Auge ufdoe iba d Sinde un iba d Grechtigkeit un iba s Gricht;

9 iba d Sinde: wel sie nit a mi glaube; iba

10 d Grechtigkeit: wel i (ich) zum Vada (Babbe) gang un ihr mi etze nit sähn

11 iba des Gricht: wel d Firscht dr Welt grichtet isch.

12 Ich ha äich noh viel z sage; aba ihr kennt`s etzed nit vutrage.

13 Wenn aba sella, d Geischt dr Wohret, kumme wird, wird da (er) äich in alli Wohret leite. Denn na (er) wird nit üs sich selba schwätze; sundern was sa härä wird, des wird da schwätze, un was schbeda isch, wird da äich vukündige.

14 Er wird mich vuherrliche; denn vum Mir wird er's nähmä un äich vukündige.

15 Alles, was d Vada (Babbe) het, des isch mi. Drum ha i (ich) gsait: Er wird's vum Mir nähmä un äich vukündige.

16 Nohch ä kleini Wieli, dann (dnoh) den na mich nimi säh un abamols ä kleini Wieli, dann (dnoh) den na mich säh.

17 Do sage ä baar vu sinene Jinger undaänanda: Was beditet des, was sa (er) zue uns (us) sait: Nohch ä kleini Wieli, dann (dnoh) den na mich nit säh; un abamols ä kleini Wieli, dann (dnoh) den na mich säh; un: Ich gang zum Vada (Babbe)?

18 Do sage sie: Was beditet des, was sa sait: Nohch ä kleini Wieli? Mir wisse nit, was sa schwätzt.

19 Do het Jesus gmerk, daß sie nen froge wen, un sait zue nene: Wurum froge ihr äich undaänanda, daß i (ich) gsait ha: Nohch ä kleini Wieli, dann (dnoh) den na mich nit säh; un abamols ä kleini Wieli, dann (dnoh) den na mich säh?

20 Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Ihr wäre hiile un klage, aba d Welt wird sich fräie; ihr wäre trurig si, doch äiri Trurigkeit soll in Fräid (Freud) vuwandlet wäre.

21 Ä Wieb, wenn sie gebiert, so het sie Weh (Schmerz), denn ihri Schtund isch kumme. Wenn sie aba des Kind uf d Welt brocht het, denkt sie nimi an d Angscht um dr Fräid (Freud) wägä, daß ä Mensch uf d Welt kumme isch.

22 Un au ihr hän etze Trurigkeit; aba i (ich) will äich wiedasäh, un aicha Herz soll sich fräie, un äiri Fräid (Freud) soll nemads vu äich nähmä.

23 An däm Dag wäre na mich nigs froge. Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Wenn ihr d Vada (Babbe) um ebis bitte den in minem Name, wird er's äich ge.

24 Sunscht hän ihr um nigs gfrogt in minem Name. Bitte, so das ihr nähmä, daß äiri Fräid (Freud) ganz guet isch.

25 Des ha i (ich) äich in Bilda gsait. S kummt de Ziit, daß i (ich) nigs me in Bilda mit äich schwätze doe, sundern äich fräi üsä vukündig vu minem Vada (Babbe).

26 An däm Dag den ihr bitte in minem Name. Un i (ich) sag äich nit, daß i (ich) d Vada (Babbe) fir äich bitte will;

27 denn er selbscht, d Vada (Babbe), het äich leb (lieb), wel ihr mich liebt (leb hän) un glaube, daß i (ich) vu Gott üsgange bi.

28 Ich bi vum Vada (Babbe) üsgange un in de Welt kumme; i (ich) vuloss de Welt wieda un gang zum Vada (Babbe).

29 Do sage zue nem sini Jinger: Lueg, etze schwätzesch dü fräi üsä un nimi in Bilda.

30 Etze wisse ma, daß dü alli Sach weisch un bruchsch des nit, daß di jemads frogt. Drum glaube ma (mir), daß dü vu Gott üsgange bisch.

31 Jesus git ne zantwort: Etze glaube na?

32 Lueg, s kummt de Schtund un isch scho do, daß ihr vudeilt wäre, jeda in des Sine (heim goht), un mich ällei len. Aba i (ich) bi nit ällei, denn d Vada (Babbe) isch bi ma (mir).

33 Des ha i (ich) mit äich gsait, dmit ihr in ma (mir) Friede hän. In d Welt hän na Angscht; aba sin froh, i (ich) ha d Welt ibawunde (bsiegt).

17

1 So schwätzt Jesus, un hebt sini Aug uf zum Himmel un sait: Vada (Babbe), d Schtund isch do: vuherrlich di Bue, dmit dr Bue dich vuherrlich;

2 denn dü hesch nem Macht ge iba alli Mensche, dmit da (er) des ewige Läbä gib ällei, de dü nem ge hesch.

3 Des isch aba des ewige Läbä, daß sie dich, der dü ällei wahre Gott bisch, un den dü gschickt hesch, Jesus Chrischtus, erkenne.

4 Ich ha dich vuherrlicht uf d Erde un des alles gmacht, des dü ma (mir) ge hesch, dmit i (ich)`s doe.

5 Un etze, Vada (Babbe), vuherrlich dü mich bi dir mit d Herrlichkeit, de i (ich) bi dir ka ha, bvor d Welt war.

6 Ich ha di Name d Mensch zeigt (offenbart), de dü ma (mir) üs d Welt ge hesch. Sie ware di, un dü hesch sie ma (mir) ge, un sie hän di Wort bwahrt.

7 Etze wisse sie, daß alles, was dü ma (mir) ge hesch, vu dir kummt.

8 Denn de Wort, de dü ma (mir) ge hesch, ha i (ich) ne ge, un sie hän sie agnumme un wiße, daß i (ich) vu dir üsgange bi, un sie glaube, daß dü mich gschickt hesch.

9 Ich bitt fir sie un bitt nit fir d Welt, sundern fir de, de dü ma (mir) ge hesch; denn sie sin di.

10 Un alles, was mi isch, des isch di, un was di isch, des isch mi; un i (ich) bi in nene vuherrlicht.

11 Ich bi nimi in d Welt; de aba sin in d Welt, un i (ich) kummt zue dir. Heiliger Vada (Babbe), bwahr sie in dinem Name, den dü ma (mir) ge hesch, daß sie eins sin we ma (mir).

12 Solang i (ich) bi nene war, ha isch sie i (ich) bwahrt in dinem Name, den dü ma (mir) ge hesch, un i (ich) ha sie bwahrt, un keina vu nene isch vulore üßa däm Bue vum Vuderbe, dmit d Schrift erfillt wär.

13 Etze aba kummt i (ich) zue dir un sag des in d Welt, dmit mi Fräid (Freud) in nene ganz guet isch.

14 Ich ha nene di Wort ge, un de Welt het sie ghaßt; denn sie sin nit vu d Welt, we au i (ich) nit vu d Welt bi.

15 Ich bitt di nit, daß dü sie üs d Welt nimmsch, sundern daß dü sie bwahrsch vor rem Bese.

16 Sie sin nit vu d Welt, we au i (ich) nit vu d Welt bi.

17 Heilig sie in d Wohret; di Wort isch d Wohret.

18 We dü mich gschickt hesch in d Welt, so schick i (ich) sie au in d Welt.

19 Ich heilig mich selba fir sie, dmit au de gheiligt sin in d Wohret.

20 Ich bitt aba nit ällei fir de alli, sundern au fir de, de durch ihr Wort a mich glaube wäre,

21 dmit sie alli eins sin. We dü, Vada (Babbe), in ma (mir) bisch un i (ich) in dir, so soll au sie in uns (us) si, dmit de Welt glaubt, daß dü mich gschickt hesch.

22 Un i (ich) ha nene d Herrlichkeit ge, de dü ma (mir) ge hesch, dmit sie eins sin, we ma (mir) eins sin,

23 i (ich) in nene un dü in ma (mir), dmit sie ganz guet eins sin un d Welt erkennt, daß dü mich gschickt hesch un sie leb hesch (liebsch), we dü mi leb hesch (liebsch).

24 Vada (Babbe), i (ich) will, daß, wo i (ich) bi, au de bi ma (mir) sin, de dü ma (mir) ge hesch, dmit sie mi Herrlichkeit sähn, de dü ma (mir) ge hesch; wel dü hesch mi gliebt (leb ka), bvor d Grund vu d Welt glegt war.

25 Grechter Vada (Babbe), de Welt kennt dich nit; i (ich) aba kenn dich, un de hän gmerkt, daß dü mi gschickt hesch.

26 Un i (ich) ha nene di Name kundgmacht un wär ne kundmache, dmit de Lebi (Liebe), mit der dü mich leb hesch (liebsch), in nene isch un i (ich) in nene.

18

1 Als Jesus des gsait het, goht da (er) üsä mit sinene Jinger iba d Bach Kidron; do war ä Garte, in den gehn Jesus un sini Jinger.

2 Judas aba, der nen vurote het, het d Platz au kennt, denn Jesus vusammlet sich me (oft) dert mit sinene Jinger.

3 Als etze Judas de Schar an Soldate mit sich gnumme het un Knecht vu d Hohenpriester un Pharisäer, kummt er dohi mit Fackle, Lampe (Funzle) un mit Waffe (Schwerta).

4 Wel wo Jesus alles wißt het, was nem begegne soll, goht da (er) üsä un sait zue nene: Wen sueche na?

5 Sie antworte nem: Jesus vu Nazareth. Er sait zue nene: Ich bi's! Judas aba, der nen vurote het, schtoht au bi nene.

6 Als etze Jesus zue nene gsait het: Ich bi's!, flege sie zruck un flege dbi ane.

7 Do het da (er) sie abamols gfrogt: Wen sueche na? Sie sage aba: Jesus vu Nazareth.

8 Jesus git zantwort: Ich ha äich gsait, daß i (ich)`s bi. Sueche na mich, so len de go!

9 Dmit soll des Wort erfillt wäre, des sa (er) gsait het: Ich ha keine vu däne vulore, de dü ma (mir) ge hesch.

10 Simon Petrus aba het ä Schwert un zeh`s un schlat nohch rem Knecht vum Hohenpriester un haut nem si rechtes Ohr ab. Un dr Knecht het Malchus gheiße.

11 Do sait Jesus zue Petrus: Schteck di Schwert in d Dasche (Sack)! Soll i (ich) d Kelch nit trinke, den ma (mir) mi Vada (Babbe) ge het?

12 De Schar aba un ihri Afihra un d Knecht vu d Jude nähmä Jesus un binde nen

13 un fihre nen zerscht zue Hannas; der war d Schwiegavada vum Kaiphas, der in däm Johr Hoherpriester war.

14 Kaiphas aba war`s, der d Jude grote het, s wär guet, ei Mensch schtirbt fir des ganze Volk.

15 Simon Petrus aba goht Jesus nohch un ä andere Jinger au. Den Jinger het d Hohenpriester kennt un goht mit Jesus inä in d Palascht vum Hohenpriester.

16 Petrus aba schtoht druße vor d Dire. Do kummt d andere Jinger, den d Hohenpriester kennt het, üsä un schwätzt mit d Direheteri un fihrt Petrus inä.

17 Do sait de Magd, de Direheteri, zue Petrus: Bisch dü nit au eina vu d Jinger? Er sait: Ich bi's nit.

18 Sin aba de Knecht un Diena do gschtande un hän ä Kohlefiir gmacht, denn s war kalt, un sich gwärmt. Aba au Petrus schtoht bi nene un wärmt sich.

19 Dr Hohepriester bfrogt etze Jesus iba sini Jinger un iba sini Lehr.

20 Jesus git nem zantwort: Ich ha fräi un offe vor alla Welt gschwätzt. Ich ha alliziit glehrt in dr Synagoge (Gotteshus) un im Tempel, wo alli Jude zsämmekomme, un ha nigs im Vuborgene gsait.

21 Was frogsch dü mich? Frog de, de ghärt hän, was i (ich) zue nene gsait ha. Lueg, sie wisse, was i (ich) gsait ha.

22 Als sa (er) so schwätzt, schlat eina vu d Knecht, de däbischtehn, Jesus ins Gsicht (Visasch) un sait: Sollsch dü däm Hohenpriester sowas sage?

23 Jesus git zantwort: Habe i (ich) schlecht gswätzt, so bwies, daß ses bes isch; ha i (ich) aba recht gswätzt, was schlasch dü mich?

24 Un Hannas schickt nen bunde zum Hohenpriester Kaiphas.

25 Simon Petrus aba schtoht do un wärmte sich. Do sage sie zue nem: Bisch dü nit eina vu sinene Jinger? Er legt un sait: Ich bi's nit.

26 Do sait eina vu d Knecht vum Hohenpriester, ä Vuwandte vu däm, däm Petrus s Ohr abghaue het: Ha i (ich) di nit im Garte bi nem gsäh?

27 Do legt Petrus abamols, un drno kräht d Guller.

28 Do fihre sie Jesus vu Kaiphas zum Prätorium; s war freh am Morge. Un sie gehn nit inä, dmit sie nit dreckig wäre, sundern des Passamahl ässä kennte.

29 Do kummt Pilatus zue nene üsä un het gfrogt: Was fir ä Ding hän ihr gege dän Ma?

30 Sie antworte un sage zue nem: Wäre der nit ä Ibeltäta, ma (mir) hätte nen dir nit ibaantwortet.

31 Do sait Pilatus zue nene: So riße ihr nen hi un richte nen nohch äirem Gsetz. Do sage d Jude zue nem: Mir derfe nemads umbringe.

32 So soll des Wort Jesus erfillt wäre, des sa (er) gsait het, um azeige, was fir ä Dod er schterbe wird.

33 Do goht Pilatus wieda inä ins Prätorium un reft Jesus un het nen gfrogt: Bisch dü d Kenig vu d Jude?

34 Jesus git zantwort: Saisch dü des vu dir üs, odr hän dir's anderi iba mich gsait?

35 Pilatus git zantwort: Bin i (ich) nä Jud? D Lit un de Hohenpriester hän dich ma (mir) ibaantwortet. Was hesch dü doe?

36 Jesus git zantwort: Mi Rich isch nit vu däre Welt. Wär mi Rich vu däre Welt, mini Diena däte drum kämpfe, daß i (ich) d Jude nit ibaantwortet wir; etze aba isch mi Rich nit vu däre Welt.

37 Do het nen Pilatus gfrogt: So bisch dü trozdem ä Kenig? Jesus git zantwort: Dü saisch`s, i (ich) bi ä Kenig. Ich bi dzue uf d Welt kumme un in de Welt kumme, daß i (ich) d Wohret beziige soll. Wer üs d Wohret isch, der härt mi Schtimm.

38 Do sait Pilatus zue nem: Was isch Wohret?

39 S bschtoht aba de Gwohnet bi äich, daß i (ich) äich eina zum Passafescht losgib; wenn ihr etze, daß i (ich) äich d Kenig vu d Jude losgib?

40 Do brellä sie nomol: Nit der, sundern Barabbas! Barabbas aba war ä Raiba (Deb, Vubrecha).

19

1 Do nimmt Pilatus Jesus un losst nen üsbeitsche.

2 Un d Soldate mache ä Krone üs Dorne un drucke sie uf si Schädel un lege nem ä Purpurgwand a

3 un kumme zue nem un sage: Friede mit dir, Kenig vu d Jude! un schle nem ins Gsicht (Visasch).

4 Do goht Pilatus wieda üsä un sait zue nene: Luege, i (ich) fihr nen üsä zue äich, dmit ihr wißet den, daß i (ich) kei Schuld a nem find.

5 Un Jesus kummt üsä un trait de Dornenkrone un des Purpurgwand. Un Pilatus sait zue nene: Luege, was fir ä Mensch!

6 Als nen de Hohenpriester un de Knecht sähn, brellä sie: Kriizig! kriizig nen! Pilatus sait zue nene: Nähme ihr nen doch un kriizige nen, denn i (ich) find kei Schuld a nem.

7 D Jude sage nem: Mir hän ä Gsetz, un nohch rem Gsetz mueß er schterbe, denn er het sich selbscht zue Gottes Bue gmacht.

8 Als Pilatus des Wort ghärt het, firchtet er sich noh me

9 un goht wieda inä in`s Prätorium un sait zue Jesus: Woher bisch dü? Aba Jesus git nem kei Antwort.

10 Do sait Pilatus zue nem: schwätzesch dü nit mit ma (mir)? Weisch dü nit, daß i (ich) Macht ha, dich loszge, un Macht ha, dich z kriizige?

11 Jesus git zantwort: Dü hättesch kei Macht iba mich, wenn s dir nit vu obe her ge wär. Drum: der mich dir ibaantwortet het, der het greßeri Sinde.

12 Vu do a vusuecht Pilatus, nen fräizlo. D Jude aba brellä: Losch dü dän fräi, so bisch dü nit d Fründ (Freund) vum Kaisa; denn wer sich zum Kenig macht, der isch gege d Kaisa. St zue Dan 2,1

13 Wo d Pilatus de Wort ghärt het, fihrt da Jesus üsä un het sich anekockt uf d Richtaschtuehl a d Platz, der do heißt Schteipflaschta, uf hebräisch Gabbata.

14 S war aba am Rischtdag fir des Passafescht um di sechsti Schtund. Un na (er) sait zue d Jude: Luege, des isch aicha Kenig!

15 Sie brellä aba: Wäg, wäg mit däm! Kriizig nen! Do sait Pilatus zue nene: Soll i (ich) äira Kenig kriizige? D Hohenpriester sage: Mir hän kei Kenig als d Kaisa.

16 Do ibaantwortet er ne Jesus, daß sa kriizigt wird.

17 Sie nähmä nen aba, un na (er) trait si Kriiz un goht üsä zue dem Platz, der do heißt Schädelstätte, uf hebräisch Golgatha.

18 Dert kriizige sie nen un mit nem zwei anderi uf beidi Siete, Jesus aba in d Middi.

19 Pilatus aba schribt ä Däfili un lossts abringe uf des Kriiz; un s war gschriebe: Jesus vu Nazareth, dr Kenig vu d Jude.

20 De Ufschrift läse vieli Jude, an dem Platz, wo Jesus kriizigt wird, der war nohch bi d Schtadt. Un s war gschriebe in hebräischer, lateinischer un griechischer Schproch.

21 Do sage d Hohenpriester vu d Jude zue Pilatus: Schreibe nit: Dr Kenig vu d Jude, sundern, daß sa (er) gsait het: Ich bi dr Kenig vu d Jude.

22 Pilatus git zantwort: Was i (ich) gschriebe ha, des ha i (ich) gschriebe.

23 Als aba d Soldate Jesus kriizigt hän, nähmä sie sini Kleida un mache vier Deil drüs, fir jede Soldate ä Deil, dzue au des Gwand (Häß). Des war aba nit gnaiht, sundern vu obe a gwebt in nem Schtuck.

24 Do sage sie undaänanda: Len uns (us) des nit vudeile, sundern drum lose, wäm`s ghäre soll. So soll d Schrift erfillt wäre, de sait (Psalm 22,19): "Sie hän mi Kleida unda sich deilt un hän iba mi Gwand (Häß) s Los gworfe." Des hän de Soldate gmacht.

25 S sin aba bi däm Kriiz vu Jesus sini Muetter un vu sinere Muetter d Schweschta, Maria, s Wieb vum Klopas, un Maria vu Magdala gschtande.

26 Als etze Jesus sini Muetter sieht un bi ihr d Jinger, den na leb (lieb) het, sait da zue sinere Muetter: Wieb, lueg, des isch di Bue!

27 Dnohch sait da zum Jinger: Lueg, des isch di Muetter! Un vu der Schtund a nimmt sie d Jinger zue sich.

28 Dnohch, als Jesus gwißt het, daß scho alles parat war, sait da, dmit d Schrift erfillt wird: Ich bi durschtig.

29 Do schtoht ä Gfäß voll Essig. Sie aba fillä ä Schwamm mit Essig un schtecke nen uf ä Ysoprohr un halte s nem ans Mul (Gosch).

30 Als etze Jesus d Essig gnumme het, sait da: S isch parat (fertig)! un neigt d Schädel un schtirbt.

31 Wel s aba Rischtdag war un d Leichnam nit am Kriiz bliebe solle d Sabbat iba - denn dr Sabbat war ä hohe Feschtdag -, bitte d Jude Pilatus, daß ne d Bei broche un sie abgnumme wäre.

32 Do kumme d Soldate un bräche däm erschte d Bei un au däm andere, der mit nem kriizigt war.

33 Als sie aba zue Jesus kumme un sähn, daß sa scho gschtorbe war, bräche sie nem d Bei nit;

34 sundern eina vu d Soldate schticht mit däm Speer in sini Site, un gli druf kummt Bloet un Wassa üsä.

35 Un der des gsähne het, der het`s beziigt, un si Ziignis isch wohr, un na wiß, daß sa d Wohret sait, dmit au ihr glaubt.

36 Denn des isch gschähe, dmit d Schrift erfillt wird (2. Moses 12,46): "Ihr sollt nem kei Bei breche."

37 Un nomol sait de Schrift an eina andere Schtell (Sacharja 12,10): "Sie wäre nen säh, den sie durchbohrt hän."

38 Dnohch bittet Josef vu Arimathäa, der ä Jinger Jesus war, doch heimlich, üs Angscht vor d Jude, d Pilatus, daß sa d Leiche Jesus abneh dirft. Un Pilatus gschtatet`s. Do kummt da un nimmt d Leiche Jesus ab.

39 S kummt aba au Nikodemus, der vormols in d Nacht zue Jesus kumme war, un brint Myrrhe gmischt mit Aloe, etwa hundat Pfund.

40 Do nähmä sie d Leiche Jesus un binde nen in Liendecha mit guetschmeckendem El, we d Jude z beerdige pflege.

41 S war aba an dem Platz, wo na kriizigt wird, ä Garte un im Garte ä näjes (naies) Grab, in des nohch ne jemads glegt worde war.

42 Dohi lege sie Jesus wägä nem Rischtdag vu d Jude, wel des Grab nohch war.

20

1 Am erschte Dag vu d Wuche kummt Maria vu Magdala freh, als ses noh finschta war, zum Grab un sieht, daß dr Schtei (Wackes) vum Grab wäg war.

2 Do lauft sie un kummt zum Simon Petrus un zum andere Jinger, den wo Jesus leb (lieb) het, un sait zue nene: Sie hän d Herr wäggnumme üs säm Grab, un ma (mir) wisse nit, wo sie nen higlegt hän.

3 Do goht Petrus un dr andere Jinger üsä, un sie kumme zum Grab.

4 Sin aba de zwei mitänanda glofe, un dr andere Jinger lauft vorus, schneller als Petrus, un kummt zerscht zum Grab,

5 luegt inä un sieht d Liendecha liege; er goht aba nit inä.

6 Do kummt Simon Petrus nohch un goht in s Grab inä un sieht d Liendecha liege,

7 aba des Schweißduech, des Jesus um d Schädel bunde war, nit bi d Liendecha liege, sundern dnäbe, zsämmegwickelt a nem bsundere Plätzli.

8 Do goht au d andere Jinger inä, der wo zerscht zum Grab kumme war, un luegt un glaubt.

9 Denn sie vuschten d Schrift noh nit, daß sa (er) vu d Dote ufschtoh mueß.

10 Do gehn de Jinger wieda heim.

11 Maria aba schtoht druße vor rem Grab un hiilt. Als sie etze hiilt, luegt sie in`s Grab

12 un sieht zwei Engel in wieße Gwända hocke, eina am Kopf un d andere bi d Feß, wo sie d Leiche vu Jesus higlegt hän.

13 Un de sage zue nare: Wieb, was hiilsch dü? Sie sait zue nene: Sie hän mi Herr wäggnumme, un i (ich) weiß nit, wo sie nen higlegt hän.

14 Un als sie des gsait het, drillt sie sich um un sieht Jesus do schtoh un weiß nit, daß ses Jesus isch.

15 Do sait Jesus zue nare: Wieb, was hiilsch dü? Wen suechsch dü? Sie meint, s isch dr Gärtna, un sait zue nem: Herr, hesch dü nen wägtrage, so sag ma, wo dü nen higlegt hesch; dann (dnoh) will i (ich) nen holen.

16 Do sait Jesus zue nare: Maria! Do drillt sie sich um un sait zue nem uf hebräisch: Rabbuni!, des heißt: Meischta!

17 Do sait Jesus zue nare: Läng mi nit a! denn i (ich) bi noh nit ufgfahre zum Vada (Babbe). Gang aba hi zue minene Breda un sag nene: Ich fahr uf zue minem Vada (Babbe) un zue äirem Vada (Babbe), zue minem Gott un zue äirem Gott.

18 Maria vu Magdala goht un vukindigt d Jinger: Ich ha d Herr gsähne, un des het da zue ma (mir) gsait.

19 Am Obend aba vum erschte Dag vu d Wuche, als d Jinger vusammelt un d Direne vuschlosse ware üs Angscht vor d Jude, kummt Jesus un kunnt midde unda sie un sait zue nene: Friede isch mit äich!

20 Un als sa des gsait het, zeigt da ne d Händ (Pfode) un sini Site. Do wäre d Jinger froh, daß sie d Herr sähn.

21 Do sait Jesus abamols zue nene: Friede isch mit äich! We mich dr Vada (Babbe) gschickt het, so schick i (ich) äich.

22 Un als sa des gsait het, blost er sie a un sait zue nene: Nähme hi d heilige Geischt!

23 Wem ihr d Sinde erlenn, däne däm sin sie erlosse; un wem ma sie bhaltet, däm sin sie bhalte.

24 Thomas aba, der Zwilling gnennt wird, eina vu d Zwöelf, war nit bi nene, als Jesus kumme war.

25 Do sag di andere Jinger zue nem: Mir hän d Herr gsähne. Er aba sait zue nene: Wenn i (ich) nit in sinene Händ (Pfode) de Nägelmal sieh un mi Finga in de Nägelmal lege un mi Hand in sini Site lege darf, ka ich's nit glaube.

26 Un nohch acht Däg ware sini Jinger abamols drinne vusammelt, un Thomas war bi nene. Do kummt Jesus, als de Direne vuschlosse ware, un kummt midde unda sie un sait: Friede isch mit äich!

27 Dnohch sait da zue Thomas: Bring dini Finga her un lueg mini Händ (Pfode) a un schtreck di Hand her un leg sie in mi Site, un blib nit ungläubig, sundern glaub!

28 Thomas git zantwort un sait zue nem: Mi Herr un mi Gott!

29 Do sait Jesus zue nem: Wel dü mich gsähne hesch, Thomas, drum glaubsch dü. Selig sin, de nit sähn un doch glaube!

30 Nohch vieli andere Zeiche doet Jesus vor sinene Jinger, de nit gschriebe sin in däm Boech.

31 De aba sin gschriebe, dmit da glaubt, daß Jesus dr Chrischtus isch, dr Bue Gottes, un dmit da durch d Glaube des Läbä hän in sinem Name.

21

1 Dnohch het sich Jesus abamols d Jinger am See Tiberias zeigt. Er zeigt sich aba so:

2 S ware binanda Simon Petrus un Thomas, der Zwilling gnennt wird, un d Nathanael üs Kana in Galiläa un de Buebä vum Zebedäus un zwei anderi vu sinene Jinger.

3 Do sait Simon Petrus zue nene: Ich will fische go. Sie sage zue nem: So wen ma mit dir go. Sie gehn üsä un schtiege in s Boot, un in d Nacht fange sie nigs.

4 Als ses aba scho Morge war, schtoht Jesus am Ufa, aba de Jinger wiße nit, daß ses Jesus war.

5 Do sait Jesus zue nene: Kinda, hän na nigs z ässä? Sie antworte nem: Nei.

6 Er aba sait zue nene: Werfe des Netz Rechts vum Boot nüs, so den na fange. Do werfe sie`s üs un kenne's nimi rieze wägä d Lascht vu d Fisch.

7 Do sait d Jinger, der wo Jesus leb (lieb) het, zue Petrus: S isch dr Herr! Als Simon Petrus ghärt het, daß ses dr Herr war, legt da sich s Obagwand um, denn na war nackt, un wirft sich ins Wassa.

8 Di andere Jinger aba kumme mit däm Boot, denn sie ware nit wiet vum Land wäg, nur etwa zweihundat Elle, un zen des Netz mit d Fische.

9 Als sie etze ans Land schtiege, sähn sie ä Kohlefiir un Fisch druf un Brot.

10 Do sait Jesus zue nene: Hole vu däne Fische, de na etzed gfange hän!

11 Simon Petrus schtiegt inä un zeht s Netz an Land, voll mit große Fisch, hundatdraijefuchzig (153). Un obwohl`s so vieli ware, vuriß doch s Netz nit.

12 Do sait Jesus zue nene: Kummt un len uns (us) Ässä! Nemads aba unda d Jinger het sich träut, nen zue froge: Wer bisch dü? Denn sie hän gwißt, daß ses dr Herr war.

13 Do kummt Jesus un nimmt des Brot un git's ne, gnau so au d Fisch.

14 Des isch etze des dritte Mol, daß Jesus sich d Jinger zeigt (offenbart) het, nohchdem ma vu d Dote ufgschtande war.

15 Als sie etze des Ässä ghalte hän, sait Jesus zue Simon Petrus: Simon, Bue vum Johannes, hesch dü mich leba (lieber), als mich de hän? Er sait zue nem: Häjo, Herr, dü weisch, daß i (ich) dich leb (lieb) ha. Do sait Jesus zue nem: Weid mini Lämma (Schäfli)!

16 Do sait da zum zweite Mol zue nem: Simon, Bue vum Johannes, hesch dü mich leb (lieb)? Er sait zue nem: Häjo, Herr, dü weisch, daß i (ich) dich leb (lieb) ha. Do sait Jesus zue nem: Heet mini Schof!

17 Do sait da zum dritte Mol zue nem: Simon, Bue vum Johannes, hesch dü mich leb (lieb)? Petrus wird trurig, wel la zum dritte Mol zue nem gsait het: Hesch dü mich leb (lieb)?, un sait zue nem: Herr, dü weisch um alli Sache, dü weisch, daß i (ich) dich leb (lieb) ha. Do sait Jesus zue nem: Weid mini Schof!

18 Gwiß, gwiß, i (ich) sag da: Wo dü jung warsch, hesch dü dich selba aglegt un bisch higange, wona dü hi hesch welle; wenn dü aba alt wirsch, wirsch dü dini Händ (Pfode) üsschtrecke, un ä andere wird dich alege un fihre, wohi dü nit hi willsch.

19 Des het da aba gsait, um azdiite, mit welem Dod er Gott priese (groß mache) wird. Un als sa des gsait het, sait da zue nem: Folg ma (mir) nohch!

20 Petrus aba drillt sich um un sieht d Jinger folge, der Jesus leb (lieb) het, der au bim Obendässä an sinere Bruscht gläge un gsait het: Herr, wer isch's, der wo dich vurotet?

21 Als (Wo) Petrus den sieht, sait da zue Jesus: Herr, was wird aba mit däm?

22 Jesus sait zue nem: Wenn i (ich) will, daß sa bliebt, bis i (ich) kummt, was goht`s dich a? Folg dü ma (mir) nohch!

23 Do kummt unda d Breda des Gschwätz uf: Der Jinger schtirbt nit. Aba Jesus het nit zue nem gsait: Er schtirbt nit, sundern: Wenn i (ich) will, daß sa bliebt, bis i (ich) kummt, was goht`s dich a?

24 Des isch der Jinger, der des alles beziigt un ufgschriebe het, un ma (mir) wisse, daß si Ziignis wohr isch.

25 Sin nohch vieli anderi Sach, de Jesus doe het. Wenn aba eins nohch rem andere ufgschriebe wäre soll, so dät, mein i (ich), d Welt de Becha nit fassen, de z schriebe wäre.