1

1 Paulus un Silvanus un Timotheus a de Gmeinde in Thessalonich in Gott, unsam Vada (Babbe), un däm Herrn Jesus Chrischtus:

2Gnade isch mit äich un Friede vu Gott, unsam Vada (Babbe), un däm Herrn Jesus Chrischtus!

3 Mir mehn Gott alliziit fir äich danke, lebi Breda, we sich's kert. Denn äira Glaube wachst arg, un äiri gegesietigi Lebi (Liebe) nimmt zue bi äich alle.

4 Drum rehme ma (mir) uns (us) äich unda d Gmeinde Gottes wägä äira Geduld un äires Glaube in alla Vufolgig un Not, de ihr erdulde,

5 ä Azeiche dfir, daß Gott recht richte wird un ihr wirdigt sin dem Rich Gottes, fir des ihr au liede.

6 Denn s isch Grecht bi Gott, Vufolgig zruck z ge däne, de äich agriffä,

7 äich aba, de ihr Vufolgig liede, Rueh z ge mit uns (us), wenn dr Herr Jesus sich zeige (offenbare) wird vum Himmel her mit d Engel sinere Macht

8 in Fiirflamme, Vugeltig z ebe a däne, de Gott nit kenne un de nit hörig sin däm Evangelium unsares Herrn Jesus.

9 De wäre Schtrof liede, des ewige End, vum Agsicht vum Herrn her un vu sinere herrliche Macht,

10 wenn na (er) kumme wird, daß sa (er) vuherrlicht wär bi sinene Heilige un wundabar erschint bi alle Gläubige, a däm Dag; denn was ma (mir) äich beziigt hän, des des ihr glaubt hän.

11 Wägä däm bäte ma (mir) au alliziit fir äich, daß unsa Gott äich bruchba macht dr Bruefig un vollbringt alle Wohlgfalle a Guetem un des Gschäfft am Glaube in Kraft,

12 dmit in äich vuherrlicht wär dr Name unsares Herrn Jesus un ihr in nem, nohch dr Gnade unsares Gottes un vum Herrn Jesus Chrischtus.

2

1 Was etze des Kumme unsares Herrn Jesus Chrischtus agoht un unsri Vubindig mit nem, so bitte ma (mir) äich, lebi Breda,

2 daß ihr äich in äirem Sinn (Gmeht) nit so schnell wacklig wäre noh erschrecke len - nit durch ä Wissagig noh durch ä Wort odr ä Bref, der vu uns (us) si soll -, als isch dr Dag vum Herrn scho do.

3 Len äich vu nemads vufihre, in kei Art; denn zvor mueß des Wäggoh vu Gott kumme un dr Mensch dr Bosheit sich zeige (offenbare), dr Bue vum Vuderbe.

4 Er isch dr Fäind (Find, Gegna), der sich hoch hebt iba alles, was Gott odr Gottesdenscht heißt, so daß sa (er) sich in d Tempel Gottes hockt un vorgit, er isch Gott.

5 Erinnere ihr äich nit dra, daß i (ich) äich des gsait ha, als i (ich) noh bi äich war?

6 Un ihr wißt jo, was nen noh ufhaltet, bis sa (er) zeigt (offenbart) wird zue sinere Ziit.

7 Denn s regt sich scho des Gheimnis dr Bosheit; nur mueß der, der`s etzed noh ufhaltet, wägdoe wäre,

8 un dann (dnoh) wird dr Bese zeigt (offenbart) wäre. Sella wird dr Herr Jesus umbringe mit däm Häuch vu sinem Mul (Gosch) un wird nem ä End mache durch sini Erschinig, wenn na (er) kummt.

9 Dr Bese aba wird in dr Macht vum Sadan ufträte mit großa Kraft un vulogene Zeiche un Wunda

10 un mit jegi Vufihrig zue d Ungrechtigkeit bi däne, de vulore wäre, wel sie de Lebi (Liebe) zue d Wohret nit agnumme hän, des sie grettet hät.

11 Drum schickt ne Gott de Macht dr Vufihrig, so daß sie dem Lug glaube,

12 dmit grichtet sin alli, de dr Wohret nit glaube, sundern Luscht hän a d Ungrechtigkeit.

13 Mir aba mehn Gott alliziit fir äich danke, vum Herrn gliebti Breda, daß Gott äich als erschti zue d Seligkeit üsgwählt het, in dr Heiligung durch d Geischt un im Glaube a d Wohret,

14 wozue na (er) äich au bruefe het durch unsa Evangelium, dmit ihr de Herrlichkeit unsares Herrn Jesus Chrischtus gregä.

15 So schtohn etze fescht, lebi Breda, un hebet (halte) äich a de Lehr, in der ihr durch uns (us) undawiese worde sin, s isch durch Wort odr Bref vu uns (us).

16 Er aba, unsa Herr Jesus Chrischtus, un Gott, unsa Vada (Babbe), der uns (us) gliebt (leb ka het) un uns (us) ä ewige Trost ge het un ä gueti Hoffnig durch Gnade,

17 der trescht äiri Herze un schtärkt äich in allem guete Gschäfft un Wort.

3

1 Wieda, lebi Breda, bäte den fir uns (us), daß des Wort vum Herrn laufe un globt wäre we bi eucha

2 un daß ma (mir) erlest wäre vu d falsche un bese Mensch; denn dr Glaube isch nit jedermanns Ding.

3 Aba dr Herr isch treu; dr wird äich schtärke un bwahre vor rem Bese.

4 Mir hän aba des Vuträue zue äich in däm Herrn, daß ihr den un doe d, was ma (mir) gebieten.

5 Der Herr aba richte äiri Herz üs uf de Lebi (Liebe) Gottes un uf de Geduld Chrischti.

6 Mir sage äich aba, lebi Breda, im Name unsares Herrn Jesus Chrischtus, daß ihr äich zrückzehn vu jedem Brueda, der schludrig läbt un nit nohch dr Lehr, de ihr vu uns (us) gregt hän.

7 Denn ihr wißt jo, we ihr uns (us) nohchfolge solle. Denn ma (mir) hän nit schludrig bi äich gläbt,

8 hän au nit umsunscht Brot vu jemads gnumme, sundern mit Meh un Plog hän ma (mir) Dag un Nacht gschafft, um keinem vu äich z Lascht z flege.

9 Nit, daß ma (mir) dzue nit s Recht ka hän, sundern ma (mir) wen uns (us) selbscht äich zum Vorbild ge, dmit ihr uns (us) nohchfolge.

10 Denn scho als ma (mir) bi äich ware, bpfohle ma (mir) äich: Wer nit schaffe will, der soll au nit ässä.

11 Denn ma (mir) härä, daß ä baar unda äich schludrig läbä un nigs schaffe, sundern unnützi Sache tribä.

12 So nem aba sage ma`s (mir`s) scho un vumahne nen in däm Herrn Jesus Chrischtus, daß sa schtill sinare Arbet nohchgoh un si eignes Brot ässä soll.

13 Ihr aba, lebi Breda, len's äich nit madig mache (vusäue), Guetes z doe.

14 Wenn aba jemads unsam Wort in däm Bref nit härä will, den merke äich un hän nigs mit nem z schaffe, dmit da (er) schamrot wär.

15 Doch hebet (haltet) nen nit fir ä Fäind, sundern wiese nen zrecht als ä Brueda.

16 Er aba, dr Herr vum Friede, gib äich Friede alliziit un uf alli Art. D Herr isch mit äich alle!

17 D Größ vu mir, vum Paulus, mit d Hand. Des isch des Zeiche in alle Bref; so schrieb i (ich).

18 D Gnade unsares Herrn Jesus Chrischtus isch mit äich alle!