1 Des isch des Boech vu d Gschichte vu Jesus Chrischtus, vum Bue David, vum Bue Abrahams.
2 Abraham ziigt (zeugt) Isaak. Isaak ziigt (zeugt) Jakob. Jakob ziigt (zeugt) Juda un sini Breda.
3 Juda ziigt (zeugt) Perez un Serach mit dr Tamar. Perez ziigt (zeugt) Hezron. Hezron ziigt (zeugt) Ram.
4 Ram ziigt (zeugt) Amminadab. Amminadab ziigt (zeugt) Nachschon. Nachschon ziigt (zeugt) Salmon.
5 Salmon ziigt (zeugt) Boas mit dr Rahab. Boas ziigt (zeugt) Obed mit dr Rut. Obed ziigt (zeugt) Isai.
6 Isai ziigt (zeugt) d Kenig David. David ziigt (zeugt) Salomo mit däm Wieb vum Uria.
7 Salomo ziigt (zeugt) Rehabeam. Rehabeam ziigt (zeugt) Abija. Abija ziigt (zeugt) Asa.
8 Asa ziigt (zeugt) Joschafat. Joschafat ziigt (zeugt) Joram. Joram ziigt (zeugt) Usija.
9 Usija ziigt (zeugt) Jotam. Jotam ziigt (zeugt) Ahas. Ahas ziigt (zeugt) Hiskia.
10 Hiskia ziigt (zeugt) Manasse. Manasse ziigt (zeugt) Amon. Amon ziigt (zeugt) Josia.
11 Josia ziigt (zeugt) Jojachin un sini Breda um de Ziit dr babylonische Gfangeschaft.
12 Nohch dr babylonische Gfangeschaft ziigt (zeugt) Jojachin Schealtiél. Schealtiél ziigt (zeugt) Serubbabel.
13 Serubbabel ziigt (zeugt) Abihud. Abihud ziigt (zeugt) Eljakim. Eljakim ziigt (zeugt) Asor.
14 Asor ziigt (zeugt) Zadok. Zadok ziigt (zeugt) Achim. Achim ziigt (zeugt) Eliud.
15 Eliud ziigt (zeugt) Eleasar. Eleasar ziigt (zeugt)Mattan.Mattan ziigt (zeugt) Jakob.
16 Jakob ziigt (zeugt) Josef, d Ma dr Maria, vu däre Jesus uf d Welt kumme isch, der Chrischtus heißt.
17 Alli Glieda vu Abraham bis zum David sin vierzehn Glieda. Vu David bis zue d babylonische Gfangeschaft sin`s vierzehn Glieda. Vu d babylonische Gfangeschaft bis zum Chrischtus sin`s vierzehn Glieda.
18 We Jesus Chrischtus uf d Welt kummt isch so isch`s bassiert: Als Maria, sini Muetter, de mit däm Josef vuträut (vulobt) war, s war so, zvor na (er) sie heimgholt het, isch sie schwanga gsi vum heilige Geischt.
19 Josef aba, ihr Ma, war fromm un will sie nit in Vulägeheit bringe, het aba denkt, sie heimlich zvulosse.
20 Als sa so nohch denkt het, Lueg, do erschient däm dr Engel vum Herrn im Träum un het gsait: Josef, dü Bue David, fircht di nit, Maria, di Wib, zue da z neh; denn was sie gregt het, des isch vum heilige Geischt.
21 Un sie wird ä Bue uf d Welt bringe, däm sollsch dü d Name Jesus ge, denn na (er) wird si Volk rette vu ihre Sinde.
22 Des isch aba alles bassiert, dmit itreffe doet, was dr Herr durch sini Prophete gsait het, der do sait (Jesaja 7,14): "
23 Gib obacht, ä Jungfrau wird schwanga si un ä Bue uf d Welt bringe, un sie wäre nem d Name Immanuel ge", des heißt ibasetzt: Gott isch mit uns (us).
24 Als drno Josef vum Schlof uf gwacht isch, doet da (er) des, we nem dr Engel vum Herrn bfohle het, un nimmt si Wieb zue sich.
25 Un na (er) langt sie nit a, bis sie ä Bue uf d Welt brocht het; un na (er) git däm d Name Jesus.
1 Als Jesus uf d Welt war in Bethlehem in Judäa zue d Ziit vum Kenig Herodes, lueg (gib obacht), do kumme Weise üs sem Morgeland nohch Jerusalem un hän gsait:
2 Wo isch dr naigeborene Kenig dr Jude? Mir hän si Schtern gsähne im Morgeland un sin kumme, nen azbäte.
3 Als des dr Kenig Herodes ghärt het, isch scha (er) arg vuschrocke un mit nem ganz Jerusalem,
4 un na (er) losst zämekumme alli Hohenpriester un Schriftglehrti vum Volk un forscht nohch vu nene, wo dr Chrischtus uf d Welt kumme wäre soll.
5 Un sie sage nem: In Bethlehem in Judäa; denn so schtoht`s gschribe in d Prophete (Micha 5,1): "
6 Un dü, Bethlehem im jüdische Land, bisch keinewäg di kleinschte unda d Schtädt in Juda; denn üs dir wird kumme dr First, der mi Volk Israel weide soll."
7 Do reft Herodes di Weise heimlich zue sich un frogt genau, wenn dr Schtern erschiene isch,
8 un schickt sie nohch Bethlehem un het gsait: Gehn ane un forsche flißig nohch däm Kindli; un wenn ihr's finde, so sage ma (mir)'s wieda, daß au i (ich) kumm un`s abäte doe.
9 Als sie drno d Kenig ghärt hän, zen sie hi. Un lueg (gib obacht), dr Schtern, der sie im Morgeland gsähne hän, goht vor rene her, bis sa iba däm Platz schtoht, wo des Kindli war.
10 Als sie d Schtern sähn, hän sie argi fräit
11 un gehn in`s Hus un finde des Kindli mit Maria, dr Muetter, un flege uf d Knie un bäte`s a un gän ihri Schätz un schenkte nem Gold, Weihrauch un Myrrhe.
12 Un Gott bfihlt tene im Träum, nit wieda zum Herodes zgoh; un sie zen uf nem andere Wäg wieda in ihr Land.
13 Als sie aba wegzoge sin, lueg (gib obacht), do erschient dr Engel vum Herrn däm Josef im Träum un het gsait: Schtand uf, nimm des Kindli un sini Muetter mit dir un flieh nohch Ägypte un blieb dert, bis i (ich) dir's sage doe; denn d Herodes het vor, des Kindli z soeche, um`s umzbringe.
14 Do schtod da (er) uf un nimmt des Kindli un sini Muetter mit sich bi Nacht un flieht nohch Ägypte
15 un bliebt dert bis nohch rem Dod vum Herodes, dmit itreffe dät, was dr Herr durch d Prophete gsait het, der do sait (Hosea 11,1): "Üs Ägypte ha i (ich) mi Bue gruefe."
16 Als Herodes drno gsäh het, daß sa (er) vu d Weise üstrickst worde isch, isch scha (er) arg zornig gsi un schickt üs un losst alli Kinda in Bethlehem un in dr ganze Gegend umbringe, di zweijährige un de wu drunda ware, nohch dr Ziit, de na (er) vu d Weise genau gsait gregt het.
17 Do isch itroffe, was gsait worde isch durch d Prophet Jeremia, der do sait (Jeremia 31,15): "
18 In Rama het ma ä Gschrei ghärt, vieli Hiile un Wehklage; Rahel hiilt um ihri Kinda un willt sich nit treschte lo, denn s war üs mit tene."
19 Als aba d Herodes gschtorbe war, lueg (gib obacht), do erschient dr Engel vum Herrn däm Josef im Träum in Ägypte
20 un het gsait: Schtand uf, nimm des Kindli un sini Muetter mit dir un zeh hi in s Land Israel; sie sin gschtorbe, de däm Kindli nohch rem Läbä trachtet hän.
21 Do schtod da (er) uf un nimmt des Kindli un sini Muetter mit sich un kummt in s Land Israel.
22 Als sa (er) aba ghärt het, daß Archelaus in Judäa Kenig war anschtatt si Vada (Babbe) Herodes, firchtet da (er) sich, derthi z go. Un im Träum gregt da (er) ä Wort vu Gott un zeht ins galiläische Land
23 un kummt un wohnt in dr Schtadt Nazareth, dmit itreffe doet, was gsait isch durch d Prophete: Er soll Nazoräer heiße.
1 Zue däre Ziit kummt Johannes dr Däufer un predig in dr Wüschte vu Judäa
2 un het gsait: Den Buße, denn s Himmelrich isch nooch kumme!
3 Denn der isch's, vum däm dr Prophet Jesaja gschwätzt un gsait het (Jesaja 40,3): "S isch ä Schtimme vu mä Prediga in dr Wüschte: Richtet däm Herrn d Wäg un macht ebe sini Wägli!"
4 Er aba, Johannes, het ä Gwand (Häß) üs Kamelhore a un ä läderne Girtel um sini Lende; si Ässä aba war Heigummba un wilde Honig.
5 Do sin sie zue nem üsä gange d Schtadt Jerusalem un ganz Judäa un alli Lända am Jordan
6 un hän sich daufe lo vu nem im Jordan un hän ihri Sinde gsait.
7 Als sa (er) drno vieli Pharisäer un Sadduzäer gsäh het zue sinere Daufi kumme, sait da (er) zue nene: Ihr Schlangebröt, wer het denn äich gwiß gmacht, daß ihr däm kinftige Zorn (Wuet) entrinne den?
8 Luege zue, bringe rechtschaffendi Frucht dr Buße!
9 Denke nur nit, daß ihr bi äich sage kenntet: Mir hän Abraham zum Vada (Babbe). Denn i (ich) sag äich: Gott vumag däm Abraham üs däne Schtei (Wackes) Kinda z mache.
10 S isch scho d Axt d Baim an d Wurzle glegt. Drum: jeda Baum, der nit gueti Frucht git, wird abghaue un ins Fiir gworfe.
11 Ich dauf äich mit Wassa zue d Buße; der aba nohch ma (mir) kummt, isch schtärka als i (ich), un i (ich) bi nit wert, nem d Latsche z schleipfe; der wird äich mit däm heilige Geischt un mit Fiir daufe.
12 Er het sini Worfschufle in dr Hand; er wird sini Tenne fäge un si Weize in d Schichä sammle; aba d Schpreu wird da (er) vubrennen mit nem ewige Fiir.
13 Zue däre Ziit kummt Jesus üs Galiläa an d Jordan zum Johannes, daß sa (er) sich vu nem daufe losst.
14 Aba Johannes wehrt nem un het gsait: Ich brüch`s, daß i (ich) vu dir dauft wir, un dü kummsch zue ma (mir)?
15 Jesus aba git zantwort un het gsait zue nem: Loss ses etzed bassiere! Denn so soll`s si fir uns (us), alli Grechtigkeit z doe. Do losst da`s (er's) bassiere.
16 Un als Jesus dauft war, schtiegt da (er) gli üs sem Wassa. Un lueg (gib obacht), do doet sich nem dr Himmel uf, un na (er) het gsähne d Geischt Gottes we nä Duebe abefahre un iba sich kumme.
17 Un lueg (gib obacht), ä Schtimme vum Himmel nab het gsait: Des isch mi liebe Bue, an däm i (ich) großi freud ha.
1 Do isch Jesus vum Geischt in d Wüschte gfihrt worde, dmit da (er) vum Deufel vusöcht wird.
2 Un do na (er) vierzig Däg un vierzig Nächt gfaschtet het, het da (er) hunga ka.
3 Un dr Vusöcha goht zue nem un het gsait: Bisch dü Gottes Bue, so sag, daß de Schtei (Wackes) Brot wäre.
4 Er aba het gsait: S schtoht gschribe (5. Moses 8,3): "D Mensch läbt nit vum Brot älleinig, sundern vu nem jede Wort, des üs sem Mul (Gosch) Gottes goht."
5 Do fihrt nen dr Deufel mit sich in d heilige Schtadt un schtellt nen uf d Rand vum Tempel
6 un het gsait zue nem: Bisch dü Gottes Bue, so wirf di nab; denn s schtoht gschribe (Psalm 91,11.12): "Er wird sinene Engel dinetwäge Bfehl ge; un sie den di uf Hände trage, dmit dü di Foeß nit a nä Schtei (Wackes) schtosches."
7 Do het Jesus zue nem gsait: Au schtoht gschribe (5. Moses 6,16): "Dü sollsch d Herrn, di Gott, nit vusöche."
8 Dodruf fihrt nen dr Deufel mit sich uf ä ganz hohe Berg un zeigt nem alli Lända vu d Welt un ihri Herrlichkeit
9 un het gsait zue nem: Des alles will i (ich) dir ge, wenn dü anekniee doesch un mi abätesch.
10 Do het Jesus zue nem gsait: Wäg mit dir, Sadan! denn s schtoht gschribe (5. Moses 6,13): "Dü sollsch nur abäte (ahimmle) d Herr, di Gott, un nem älleinig diene."
11 Do vuloßt den dr Deufel. Un lueg (gib obacht), do kumme Engel zue nem un diene nem.
12 Als drno Jesus ghärt het, daß Johannes gfangegnu worde war, zeht er sich nohch Galiläa zruck.
13 Un na (er) vuloßt Nazareth, kummt un wohnt in Kapernaum, des am See liet in d Gegend vu Sebulon un Naftali,
14 dmit itreffe doet, was gsait isch durch d Prophet Jesaja, der do sait (Jesaja 8,23; 9,1): "
15 Des Land Sebulon un des Land Naftali, des Land am Meer, des Land gegeiba vum Jordans, vum heidnische Galiläa,
16 vum Volk, des im Dunkle hockt, het ä großes Lecht gsähne; un däne, de hocke am Platz un im Schatte vum Dod, isch ä Lecht ufgange".
17 Siet der Ziit fangt Jesus an z predige: Den Buße, denn des Himmelrich isch nooch herkumme!
18 Als drno Jesus am Galiläischen Meer glofe isch, het da (er) zwei Breda gsäh, Simon, der Petrus gnennt wird, un Andreas, si Brueda; de werfe ihri Netz ins Meer; denn sie ware Fischa.
19 Un na (er) het gsait zue nene: Folge ma (mir) nohch; i (ich) will äich zue Menschefischa mache!
20 Gli vuloße sie ihri Netz un folge nem nohch.
21 Un als sa (er) vu dert wietagoht, het da (er) zwei anderi Breda gsäh, Jakobus, d Bue vum Zebedäus, un Johannes, si Brueda, im Boot mit ihrem Vada (Babbe) Zebedäus, we sie ihri Netz flicke. Un na (er) reft sie.
22 Gli vuloße sie des Boot un ihr Vada (Babbe) un folg nem nohch.
23 Un Jesus zeht umä in ganz Galiläa, lehrt in ihre Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un predigt des Evangelium vum Rich un heilt alli Krankkete un alli Gebreche im Volk.
24 Un d Kunde vu nem hallt durch ganz Syrien. Un sie bringe zue nem alli Kranke, mit manchali Liede un Plage bhaftet, Bsesseni, Mondsüchtigi un Gelähmti; un na (er) macht sie gsund
25 Un s goht nem ä großi Schar Lit üs Galiläa, üs d Zehn Schtädt, üs Jerusalem, üs Judäa un gegeiba vum Jordans nohch.
1 Als sa (er) aba s Volk gsäh het, goht da (er) uf ä Berg un het sich anekockt; un sini Jinger schtehn zue nem.
2 Un na (er) doet si Mul (Gosch) uf, lehrt sie un het gsait:
3 Selig sin, de do geischtlich arm sin; denn ihra isch des Himmelrich.
4 Selig sin, de do Leid hän; denn sie solle treschtet wäre.
5 Selig sin de Sanftmuetige; denn sie wäre des Land bsitze.
6 Selig sin, de do hunga hän un durschtig sin nohch dr Grechtigkeit; denn sie solle satt wäre.
7 Selig sin de Barmherzige; denn sie wäre Barmherzigkeit gregä.
8 Selig sin, de sufare (reine) Herzen`s sin; denn sie wäre Gott säh.
9 Selig sin di Friedfertige; denn sie wäre Gottes Kinda heiße.
10 Selig sin, de um dr Grechtigkeit wille vufolgt wäre; denn ihra isch des Himmelrich.
11 Selig sin ihr, wenn äich d Mensche wägä ma (mir) bschimpfe un jage un schwätze allaläi Schlechtes gege äich, wenn sie dmit lege.
12 Sin frehlich un getroscht; s wird äich im Himmel viel blohnt wäre. Denn ebeso hän sie vufolgt d Prophete, de vor äich gsi sin.
13 Ihr sin des Salz dr Erde. Wenn drno des Salz nimi salzt, womit soll ma salze? S isch zue nigs me nütz, als daß ma`s wägschittet un losst`s vu d Lit vutrambe.
14 Ihr sin des Lecht dr Welt. S ka ä Schtadt, de uf nem Berg liet, nit vuborge si.
15 Ma zindet au nit ä Lecht a un doet`s unda ä Scheffel, sundern uf ä Laichta; so laichtet`s allene, de im Hus sin.
16 So len aicha Lecht laichte vor d Lit, dmit sie äiri guete Werke sähn un äire Vada (Babbe) im Himmel priese (lobe).
17 Ihr sollt nit meine, daß i (ich) kumme bi, s Gsetz odr d Prophete ufzlese; i (ich) bi nit kumme ufzlese, sundern z erfille.
18 Denn gwiß, i (ich) sag äich: Bis Himmel un Erde vugehn, wird nit dr klienschte Boechschtabe noh ä Tipfele vum Gsetz vugoh, bis alles bassiert isch.
19 Wer drno eins vu däne klienschte Gebote uflest un lehrt d Lit so, der wird dr Klienschte heiße im Himmelrich; wer`s aba doet un lehrt, der wird groß heiße im Himmelrich.
20 Denn i (ich) sag äich: Wenn äiri Grechtigkeit nit bessa isch als de vu d Schriftglehrti un Pharisäer, so kumme ihr nit in`s Himmelrich.
21 Ihr hän ghärt, daß zue d Alte gsait isch (2. Moses 20,13; 21,12): "Dü sollsch nemets umbringe"; wer aba jemads umbringt, der soll vor rem Gricht schuldig si.
22 Ich aba sag äich: Wer mit sinem Brueda zirnt, der isch vor rem Gricht schuldig; wer aba zue sinem Brueda sait: Dü Nigsnutz!, der isch vor rem Hohe Rot schuldig; wer aba sait: Dü Narr!, der isch vor rem helle Fiir schuldig.
23 Drum: wenn dü dini Gabe uf fem Altar opferscht un dert kummt dir in d Sinn (Gmeht), daß di Brueda ebis gege di het,
24 so loßes dert vor rem Altar un gang zerscht hi un vusöhn di mit dinem Brueda un dann (dnoh) kumm un opfa dini Gabe.
25 Vutrag di mit dinem Gegna gli druf, solang dü noh mit däm uf fem Wäg bisch, dmit dich dr Gegna nit däm Richta ibagit un dr Richta däm Grichtsdiena un dü ins Gfängnis (Loch) gworfe wirsch.
26 Gwiß, i (ich) sag dir: Dü wirsch nit vu dert rüskumme, bis dü au d letschte Pfennig vugeldet (zruckzahlt) hesch.
27 Ihr hän ghärt, daß gsait isch (2. Moses 20,14): "Dü sollsch nit ehebreche."
28 Ich aba sag äich: Wer ä Wieb asieht, un sie wott, der het scho mit ihr d Ehe broche in sinem Herz.
29 Wenn dich aba di rechtes Aug zum Wäggoh vufihrt, so rießes üs un wirf's vu da. S isch bessa fir di, daß eins vu dinene Glieda vugoht un nit dr ganze Leib (Ranze) in d Hell gworfe wird.
30 Wenn dich di rechti Hand zum Wäggoh vufihrt, so hau sie ab un wirf sie vu da. S isch bessa fir di, daß eins vu dinene Glieda vugoht un nit dr ganze Leib (Ranze) in d Hell fahrt.
31 S isch au gsait (5. Moses 24,1): "Wer sich vu sinem Wieb schiedet, der soll ihr ä Schiedebref ge."
32 Ich aba sag äich: Wer sich vu sinem Wieb schiedet, s isch denn wägä Ehebruch, der macht, daß sie d Ehe bricht; un wer ä Gschiedeni hirotet, der bricht d Ehe.
33 Ihr hän witer ghärt, daß zue d Alte gsait isch (3. Moses 19,12; 4. Moses 30,3): "Dü sollsch kei falsche Eid schwör un sollsch däm Herrn di Eid hebed."
34 Ich aba sag äich, daß ihr ibahaupt nit schwör sollt, nit bim Himmel, denn na (er) isch Gottes Thron;
35 noh bi d Erde, denn sie isch dr Schemel vu sinene Feß; noh bi Jerusalem, denn sie isch d Schtadt vum große Kenig.
36 Au sollsch dü nit bi dinem Schädel schwör; denn dü vumagst nit ä einziges Hoor wiß odr schwarz z mache.
37 Aicha Schwätze aba isch: Jo, jo; nei, nei. Was driba isch, des isch vum Bese.
38 Ihr hän ghärt, daß gsait isch (2. Moses 21,24): "Aug um Aug, Zahn um Zahn."
39 Ich aba sag äich, daß ihr nit widerschtrebe sollt däm Üble, sundern: wenn di jemads uf di rechti Backe schlat, däm gib di anderi au.
40 Un wenn jemads mit dir rechte will un dir di Rock nähmä, däm loß au d Mandel.
41 Un wenn di jemads netigt, ä Meile mitzgoh, so gang mit nem zwei.
42 Gib däm, der di bittet, un wend di nit ab vu däm, der ebis vu dir borge will.
43 Ihr hän ghärt, daß gsait isch (3. Moses 19,18): "Dü sollsch di Nächschte liebe" un di Fäind hasse.
44 Ich aba sag äich: Liebt (Leb hän) äiri Gegna (Feinde) un bittet fir de, de äich jage,
45 dmit ihr Kinda sin äires Vada (Babbe) im Himmel. Denn na (er) losst sini Sunne ufgoh iba Besi un Gueti un losst rägnä iba Grechti un Ungrechti.
46 Denn wenn ihr liebt (leb hän), de äich liebe, was hän ihr fir Lohn? Den nit desselbe au de Zöllna?
47 Un wenn ihr nur zue äire Breda fründlig sin, was den ihr Bsunderes? Den nit desselbe au d Heide?
48 Drum solle ihr ganz guet si, we aicha Vada (Babbe) im Himmel ganz guet isch.
1 Hän acht uf äira Fromm si, daß ihr des nit ebe den vor d Lit, um vu nene gsähne z wäre; ihr hän sunscht kei Lohn bi äirem Vada (Babbe) im Himmel.
2 Wenn dü drno Almose gibsch, sollsch dü`s nit vor dir herpäpere losse, we`s de Heuchla den in d Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un uf d Gasse, dmit sie vu d Lit globt wäre. Gwiß, i (ich) sag äich: Sie hän ihr Lohn scho ka.
3 Wenn dü aba Almose gibsch, so loß di linki Hand nit wisse, was di rechti macht,
4 dmit di Almose vuborge bliebt; un di Vada (Babbe), der s Vuborgene sieht, wird dir's zruck ge.
5 Un wenn ihr bäte den, sollt ihr nit si we d Heuchla, de gern in d Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un an d Schtroßecke schtehn un bäte, dmit sie vu d Lit gsähne wäre. Gwiß, i (ich) sag äich: Sie hän ihr Lohn scho ka.
6 Wenn dü aba bätesch, so gang in di Kämmerli un schleß di Dire zue un bät zue dinem Vada (Babbe), der im Vuborgene isch; un di Vada (Babbe), der in`s Vuborgene sieht, wird dir's zruck ge.
7 Un wenn ihr bäte den, sollt ihr nit viel plappere we d Heide; denn sie meine, sie wäre ghärt worde, wenn sie vieli Wort mache.
8 Drum solle ihr nä nit gliche. Denn aicha Vada (Babbe) weiß, was ihr bruche, bvor ihr nen bitte.
9 Drum sollt ihr so bäte: Unsa Vada (Babbe) im Himmel! Di Name wäre gheiligt.
10 Di Rich kummt. Di Wille gschiht we im Himmel so uf d Erde.
11 Unsa däglich Brot gib uns (us) hiit.
12 Un vugib uns (us) unseri Schuld, we au ma (mir) vugen unsere Schuldiga.
13 Un fihr uns (us) nit in Vusuechig, sundern erles uns (us) vum Bese. (Denn di isch des Rich un d Kraft un d Herrlichkeit in Ewigkeit. Amen.)
14 Denn wenn ihr d Mensche ihri Vufehlige vugen, so wird äich aicha himmlischa Vada (Babbe) au vuge.
15 Wenn ihr aba d Mensche nit vugen, so wird äich aicha Vada (Babbe) äiri Vufehlige au nit vuge.
16 Wenn ihr faschte den, sollt ihr nit sür driluege we d Heuchla; denn sie vuschtelle ihr Gsicht (Visasch), um sich vor d Lit z zeigä mit ihrem Faschte. Gwiß, i (ich) sag äich: Sie hän ihr Lohn scho ka.
17 Wenn dü aba faschtesch, so salb di Schädel un wäsch di Gsicht (Visasch),
18 dmit dü di nit vor d Lit zeigsch mit dinem Faschte, sundern vor dinem Vada (Babbe), der im Vuborgene isch; un di Vada (Babbe), der in`s Vuborgene sieht, wird dir's zruck ge.
19 Ihr sollt äich nit Schätz sammle uf d Erde, wo sie d Motte un dr Roscht frässä un wo Diebe ibreche un schtähle.
20 Sammle äich aba Schätz im Himmel, wo sie nit Motte noh d Roscht frässä un wo de Diebe nit ibreche un schtähle.
21 Denn wo di Schatz isch, do isch au di Herz.
22 Des Aug isch des Lecht vum Leib (Ranze). Wenn di Aug luta isch, so wird di ganza Leib (Ranze) lecht si.
23 Wenn aba di Aug bes isch, so wird di ganza Leib (Ranze) finschta si. Wenn drno des Lecht, des in dir isch, Dunkel isch, we groß wird dann (dnoh) des Dunkel si!
24 Nemad ka zwei Herre diene: entweda na (er) wird d eine hasse un d andere liebe, odr na (er) wird an däm eine hänge un d andere vuachte. Ihr kennt nit Gott diene un däm Mammon.
25 Drum sag i (ich) äich: Sorgt nit um aicha Läbä, was ihr ässä un trinke den; au nit um äiri Leiba (Ranze), was ihr azege den. Isch nit des Läbä me als ses Ässä un dr Leib (Ranze) me als d Klamotte?
26 Luege d Vegel unda däm Himmel a: sie saje nit, sie ernte nit, sie sammle nit in d Schiche; un aicha himmlische Vada (Babbe) git ne z ässä. Sin ihr denn nit viel me als de?
27 Wer isch unda äich, der vu sinem Läbä ä Spanne dzue mache kennt, we arg ga (er) sich au drum sorgt?
28 Un wurum sorge ihr äich um d Klamotte? Lueg d Lilie uf fem Feld a, we sie wachse: sie schaffe nit, au schpinne sie nit.
29 Ich sag äich, daß au Salomo in alla sinere Herrlichkeit nit azogä gsi isch we eini vu nene.
30 Wenn drno Gott des Gras uf fem Feld so azeht, des doch hiit schtoht un morge in d Ofe gworfe wird: soll la (er) des nit viel me fir äich doe, ihr Kleigläubige?
31 Drum sollt ihr nit sorge un sage: Was wäre ma (mir) ässä? Was wäre ma (mir) trinke? Womit wäre ma (mir) uns (us) azege?
32 Nohch däm allem vulange d Heide. Denn aicha himmlische Vada (Babbe) weiß, daß ihr all des brucht.
33 Trachte zerscht nohch däm Rich Gottes un nohch sinere Grechtigkeit, so wird äich des alles zuefalle (ge).
34 Drum sorgt nit fir morge, denn dr morgige Dag wird fir`s Sine sorge. S isch gnoe, daß jeda Dag sini eigeni Plag het.
1 Richtet nit, dmit ihr nit grichtet wäre.
2 Denn nohch welem Recht ihr richte den, wäre ihr grichtet un mit welem Maß ihr mäßt, wird äich zuegmässä wäre.
3 Was siehsch dü aba d Schplitta in dinem Brueda sinem Aug un nimmsch nit wohr d Balkä in dinem Aug?
4 Odr we kasch dü sage zue dinem Brueda: Halt, i (ich) will dir d Schplitta üs dinem Aug ze?, un lueg (gib obacht), ä Balkä isch in dinem Aug.
5 Dü Heuchla, zeh zerscht d Balkä üs dinem Aug; dnohch lueg zue, we dü d Schplitta üs dinem Brueda sinem Aug zehsch.
6 Ihr sollt s Heilige nit d Hund ge, un äiri Perle sollt ihr nit vor d Säu werfe, dmit de sie nit vutrambe mit ihre Feß un sich umwende un äich vurieße.
7 Bittet, so wird äich ge; suechet, so den ihr finde; klopfet a, so wird äich ufdoe.
8 Denn wer do bittet, der gregt; un wer do suecht, der findet; un wer do aklopft, däm wird ufdoe.
9 Wer isch unda äich Mensche, der sinem Bue, wenn na (er) nen bittet um ä Brot, ä Schtei (Wackes) git?
10 odr, wenn na (er) nen bittet um ä Fisch, ä Schlange git?
11 Wenn drno ihr, de ihr doch bes sin, trozdem äire Kinda gueti Gabe ge kennt, weviel me wird aicha Vada (Babbe) im Himmel Guetes ge däne, de nen bitte!
12 Alles des, was ihr wen, daß äich d Lit doe solle, des den nene au! Des isch`s Gsetz un d Prophete.
13 Gehn inä durch di engi Pforte. Denn d Pforte isch wit, un dr Wäg isch breit, der zue d Vudammnis fihrt, un vieli sin's, de uf fem inegehn.
14 We eng isch d Pforte un we schmal dr Wäg, der zum Läbä fihrt, un wenig sin's, de nen finde!
15 Sähn äich vor vor d falsche Prophete, de in Schofskleida zue äich kumme, vu innä aba sin`s besi Wöelf.
16 An ihre Fricht sollt ihr sie erkenne. Kann ma denn Triebel läse vu d Dorne odr Fiege vu d Dischtle?
17 So het jeda guete Baum gueti Fricht; aba ä fule Baum het schlechti Fricht.
18 Ä guete Baum ka nit schlechti Fricht bringe, un ä fule Baum ka nit gueti Fricht bringe.
19 Jeda Baum, der nit gueti Fricht het, wird abghaue un ins Fiir gworfe.
20 Drum: an ihre Fricht sollt ihr sie erkenne.
21 S wäre nit alli, de zue ma (mir) sage: Herr, Herr!, ins Himmelrich kumme, sundern de d Wille vu minem Vada (Babbe) im Himmel den.
22 S wäre vieli zue ma (mir) sage an däm Dag: Herr, Herr, hän ma (mir) nit in dinem Name gwiessagt (vorusgsait)? Hän ma (mir) nit in dinem Name besi Geischta üstriebe? Hän ma (mir) nit in dinem Name vieli Wunda doe?
23 Dann (Dnoh) wäre i (ich) ne bekannt mache: Ich ha äich noh ne kennt; gehn vu ma (mir), ihr Ibeltäta!
24 Drum, wer mich ghärt het un des doet, der glicht nem schlaue Ma, der si Hus uf fem Felse bäut het.
25 Als drno ä Platzrägä kummt un de Wassa kumme un dr Wind weht un schtoße an`s Hus, flegt s nit i; denn s war uf fem Felse grindet.
26 Un wer mich ghärt het un des nit doet, der glicht nem dumme Ma, der si Hus uf fem Sand bäut het.
27 Als drno ä Platzrägä kummt un de Wassa kumme un dr Wind weht un schtoße an`s Hus, do flegt s i, un si Schade war groß.
28 Un s isch bassiert, als Jesus des alles Gsait het, daß sich s Volk ärgat iba sini Lehre;
29 denn na (er) lehrt sie mit Vollmacht un nit we ihri Schriftglehrti.
1 Als sa (er) aba vum Berg rabgoht, goht mit nem ä großi Schar Lit.
2 Un lueg (gib obacht), ä Üssätzige kummt rah un flegt vor nem ane un het gsait: Herr, wenn dü willsch, kasch dü mi sufa mache.
3 Un Jesus schtreckt d Hand üs, rihrt nen an un het gsait: Ich will's doe; bi sufa! Un gli druf isch scha (er) vu sinem Ussatz sufa gsi.
4 Un Jesus het gsait zue nem: Lueg zue, sag`s nemads, sundern gang hi un zeig di däm Prieschta (Pfarra) un opfa de Gabe, de Moses bfohle het, däne zum Ziignis.
5 Als aba Jesus nohch Kapernaum nigoht, kunnt ä Hauptma zue nem; der bittet nen
6 un het gsait: Herr, mi Knecht liet d Heim un isch glähmt un liedet großi Quale.
7 Jesus het gsait zue nem: Ich will kumme un nen gsund mache.
8 Dr Hauptma git zantwort un het gsait: Herr, i (ich) bi`s nit wert, daß dü unda mi Dach kummsch, sundern sag nur ei Wort, so wird mi Knecht gsund.
9 Denn au i (ich) bi ä Mensch, dr Obrigkeit folgsam, un ha Soldate unda ma (mir); un wenn i (ich) zue nem sag: Gang hi!, so goht da (er); un zue nem andere: Kumm her!, so kummt da; un zue minem Knecht: Doe des!, so doet er's.
10 Als des Jesus ghärt het, vuwundret er sich un het gsait zue däne, de nem nochfolgte: Gwiß, i (ich) sag äich: So ä Glaube ha i (ich) in Israel bi keinem gfunde!
11 Aba i (ich) sag äich: Vieli wäre kumme vu Oschte un vu Weschte un mit Abraham un Isaak un Jakob im Himmelrich z Disch hocke;
12 aba de Kinda vum Rich wäre nüsgworfe in`s Dunkle; do wird si Hiile un Zähneklappere.
13 Un Jesus het gsait zue däm Hauptma: Gang hi; dir gschiht, we dü glaubt hesch. Un si Knecht isch gsund wore zue dselbe Schtund.
14 Un Jesus kummt in des Hus vum Petrus un als sa gsäh het, daß däm si Schwiegamuetter im Bett liet un Feba het.
15 Do packt er ihri Hand, un`s Feba het sie gli vuloße . Un sie schtod uf un dient nem.
16 Am Obend aba bringe sie vieli Bsessene zue nem; un na (er) trieb de Geischta üs durch si Wort un macht alli Kranke gsund,
17 dmit itreffe doet, was gsait isch durch d Prophet Jesaja, der do sait (Jesaja 53,4): "Er het unsri Schwachheit uf sich gnumme, un unsri Kranket het da (er) trage (gschleipft)."
18 Als aba Jesus d Lit um sich gsäh het, bpfiehlt da (er), niba ans andare Ufa z fahre.
19 Un s kunnt ä Schriftglehrte dzue un het gsait zue nem: Meischta, i (ich) will dir folge, wohi dü gohsch.
20 Jesus sait zue nem: D Füchs hän Gruebe, un d Vegel unda däm Himmel hän Neschta; aba dr Menschebue het nigs, wo na (er) si Schädel hinlege ka.
21 Un ä andere unda d Jinger het gsait zue nem: Herr, gschtat ma (mir), daß i (ich) zvor higang un mi Vada (Babbe) ins Grab bring.
22 Aba Jesus sait zue nem: Folg dü ma (mir) nohch, un loß di Dote ihri Dote vugrabe (beerdige)!
23 Un na (er) schtiegt in`s Boot, un sini Jinger folg nem.
24 Un lueg (gib obacht), do kummt ä gwaltige Schturm uf fem See, so daß au s Boot vu d Wellä zuedeckt wird. Er aba schloft.
25 Un sie gehn zue nem, weckte nen uf un hän gsait: Herr, hilf, ma (mir) kumme um!
26 Do sait da (er) zue nene: Ihr Kleigläubigi, wurum hän ihr so Angscht? Un schtod uf un schelt d Wind un`s Meer. Do isch`s ganz schtill.
27 D Mensche aba vuwundrete sich un hän gsait: Was isch des fir ä Ma, daß nem d Wind un`s Meer hörig sin?
28 Un na (er) kummt ans andare Ufa in de Gegend vu d Gadarener. Do laufe nem zwei Bsessene entgegä; de kumme üs d Grabhöhle un ware arg gfährlich, so daß nemads uf däre Schtroß go ka.
29 Un lueg (gib obacht), sie brellä: Was willsch dü vu uns (us), dü Bue Gottes? Bisch dü herkumme, uns (us) z quäle, bvor s Ziit isch?
30 S war aba wiet vu nene ä großi Herde Säue uf dr Weid .
31 Do bitte nen di bese Geischta un hän gsait: Willsch dü uns (us) üstriebe, so loß uns (us) in de Herde Säue fahre.
32 Un na (er) het gsait: Fahre üs! Do fahre sie üs un fahre in de Säue. Un lueg (gib obacht), de ganzi Herde schtürmt d Schtich abe in d See, un sie vusuffe im Wassa.
33 Un de Schäfa (Hirte) haue ab un gehn hi in d Schtadt un vuzehle des allene un we`s d Besessene ergange isch.
34 Un lueg (gib obacht), do goht di ganz Schtadt üsä Jesus entgegä. Un als sie nen sähn, bitte sie nen, daß sa (er) ihre Gegend vulosst.
1 Do schtiegt da (er) in ä Boot un fahrt niba un kummt in sini Schtadt.
2 Un lueg (gib obacht), do bringe sie zue nem ä Glähmte, der liet uf fem Bett. Als drno Jesus ihr Glaube gsäh het, het da (er) gsait zue däm Glähmte: Kasch froh si, mi Bue, dini Sinde sin da vuge.
3 Un lueg (gib obacht), ä baar unda d Schriftglehrte sage bi sich selba: Der läschtert Gott.
4 Als aba Jesus ihr denke gsäh het, het da (er) gsait: Wurum denke ihr so Beses in äirem Herz?
5 Was isch denn lichta, z sage: Dir sin dini Sinde vuge, odr z sage: Schtand uf un gang umä?
6 Dmit ihr aba wißt, daß dr Menschebue Vollmacht het, uf Erde d Sinde z vuge - het da (er) gsait zue däm Glähmte: Schtand uf, heb di Bett uf un gang heim!
7 Un na (er) schtod uf un goht heim.
8 Als des Volk des gsäh het, firchte sie sich un priese Gott, der solchi Macht d Mensche ge het.
9 Un als Jesus vu dert wäggoht, sieht da (er) ä Mensch am Zoll hocke, der heißt Matthäuns (us); un na (er) het zue nem gsait: Folg ma (mir) nohch! Un na (er) schtod uf un goht mit nem.
10 Un s isch bassiert, als sa (er) z Disch hockt im Hus, lueg (gib obacht), do kumme vieli Zöllna un Sinda un hocke z Disch mit Jesus un sinene Jinger.
11 Als des d Pharisäer sähn, sage sie zue sinene Jinger: Wurum ißt aicha Meischta mit d Zöllna un Sinda?
12 Als des Jesus ghärt het, het da (er) gsait: Di Starke bruche d Dokta nit, sundern di Kranke.
13 Gehn aba hi un lernt, was des heißt (Hosea 6,6): "Ich ha Wohlgfalle an Barmherzigkeit un nit am Opfa." Ich bi kumme, d Sinda z röfä un nit di Grechte.
14 Do kumme d Jinger vum Johannes zue nem un hän gsait: Wurum faschte ma (mir) un d Pharisäer so viel, un dini Jinger faschte nit?
15 Jesus git ne zantwort: We kenne d Hochziitsgäscht Leid ha, solang dr Bräutigam bi nene isch? S wird aba de Ziit kumme, daß dr Bräutigam vu nene gnumme wird; dann (dnoh) wäre sie faschte.
16 Nemad flickt ä altes Kleid mit nem näji (naii) Lappe; denn dr Lappe rißt doch wieda vum Häß (Kleid) ab, un dr Riß wird ärga.
17 Ma fillt au nit näji (naii) Wi in alti Schliich; sunscht vurieße d Schliich, un dr Wi wird vuschittet, un d Schliich vuderbe. Sundern ma fillt näji (naii) Wi in näji (naii) Schliich, so bliebe beidi mitänanda ganz.
18 Als sa (er) so mit ne schwätzt, lueg (gib obacht), do kummt eina vu d Vorschteha vu d Gmeinde, flegt vor nem ane un het gsait: Mini Dochta isch ebe gschtorbe, aba kumm un lege di Hand uf sie, so wird sie lebändig.
19 Un Jesus schtod uf un goht mit nem un sini Jinger.
20 Un lueg (gib obacht), ä Wieb, des sit zwöelf Johr d Bloetfluß het, kunnt vu hinte an nen rah un brihrt d Saum vu sinem Gwand (Häß).
21 Denn sie het gsait bi sich selbscht: Kennt i (ich) nur si Gwand (Häß) berihre, so wär i (ich) gsund
22 Do drillt sich Jesus um un het sie gsäh un het gsait: Kasch froh si, mi Dochta, di Glaube het dir ghulfe. Un des Wieb isch gsund gsi zue dselbe Schtund.
23 Un als sa (er) in des Hus vum Vorschteha kummt un gsäh het d Flöteschpiela un des Gwimmel vu Lit,
24 het da (er) gsait: Gehn üsä! denn des Maidle isch nit dot, sundern s schloft. Un sie lache nen üs.
25 Als aba d Lit nüstriebe ware, goht da (er) inä un packt sie bi dr Hand. Do schtod des Maidle uf.
26 Un si Ruef hallt durch des ganze Land.
27 Un als Jesus vu dert wietagoht, folge nem zwei Blindi, de brellä: He, dü Bue David, erbarm dich unsa!
28 Un als sa heimkummt, kumme di Blindä zue nem. Un Jesus het gsait zue nene: Glaube ihr, daß i (ich) des doe ka? Do sage sie zue nem: Ja, Herr.
29 Do brihrt da (er) ihri Auge un sait: Äich gschiht nohch äirem Glaube!
30 Un ihri Auge wäre ufdoe. Un Jesus drohte ne un sait: Luege zue, daß ses nemads erfahrt!
31 Aba sie gehn üsä un vubreite d Gschichte vu nem in däm ganze Land.
32 Als de drno nüsgange ware, lueg (gib obacht), do bringe sie zue nem ä Mensch, der war schtumm un bsesse.
33 Als aba dr bese Geischt üstriebe war, schwätzt dr Schtumme. Un s Volk vuwundret sich un het gsait: So ebis isch noh ne in Israel gsähne worde.
34 Aba d Pharisäer hän gsait: Er tribt di bese Geischta üs durch ihr Obaschte.
35 Un Jesus goht ringsum in alli Schtädt un Derfa (Käffa), lehrt in ihre Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un predigt s Evangelium vum Rich un heilt alli Krankkete un alli Gebreche.
36 Un als sa (er) s Volk gsäh het, jammat`s nen; denn sie ware vuschmachtet un vuschtreit we Schof, de kei Schäfa (Hirte) hän.
37 Do sait da (er) zue sinene Jinger: D Ernte isch groß, aba wenig sin Arbeita.
38 Drum bitte d Herr vu d Ernte, daß sa Arbeita in sini Ernte schickt.
1 Un na (er) reft sini zwöelf Jinger zue sich un git ne Macht iba di schlechte Geischta, daß sie`s üstribe un heile alli Krankkete un alli Gebreche.
2 D Näme aba vu d zwöelf Aposchtel sin de: zerscht Simon, gnennt Petrus, un Andreas, si Brueda; Jakobus, dr Bue vum Zebedäus, un Johannes, si Brueda;
3 Philippus un Bartholomäus; Thomas un Matthäus, dr Zöllna; Jakobus, dr Bue vum Alphäus, un Thaddäus;
4 Simon Kananäus un Judas Iskariot, der nen vurote het.
5 De Zwöelf schickt Jesus üs, bfielt tene un het gsait: Gehn nit d Wäg zue d Heide un zehn in kei Schtadt vu d Samariter,
6 sundern gehn hi zue d vulorene Schof üs sem Hus Israel.
7 Gehn aba un predige un sage: Des Himmelrich isch nooch herkumme.
8 Macht Kranki gsund, weckt Doti uf, macht Üssätzigi sufa, tribä besi Geischta üs. Umsunscht hän ihr's gregt, umsunscht gen`s au.
9 Ihr sollt nit Gold noh Silba noh Kupfer in äirem Girtel ha,
10 au kei Däsche, au nit zwei Hembte, keini Schoeh, au kei Schtäckä. Denn ä Arbeita isch si Ässä wert.
11 Wenn ihr aba in ä Schtadt odr ä Dorf (Kaff) gehn, do froge nohch, ob jemads drin isch, der`s wert isch; un bi däm bliebe, bis sa witagehn.
12 Wenn ihr aba in ä Hus gehn, so greßt`s;
13 un wenn`s des Hus wert isch, wird aicha Friede uf sie kumme. Isch`s aba nit wert, so wird sich aicha Friede wieda zue äich wende.
14 Un wenn äich jemads nit ufnihmt un äiri Wort nit härä wird, so gehn üsä üs däm Hus odr dr Schtadt un schittle d Schtaub vu äire Feß.
15 Gwiß, i (ich) sag äich: Dem Land vu d Sodomer un Gomorrer wird`s bessa ergoh am Dag vum Gricht als der Schtadt.
16 Lueg (gib obacht), i (ich) schick äich we Schof midde unda d Wöelf. Drum sin schlau we de Schlange un ohni Falsch we de Duebe.
17 Hete äich aba vor d Mensche; denn sie wäre äich d Grichte ibaantworte un wäre äich üsbeitsche in ihre Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa).
18 Un ma wird äich vor Schtadthaltr un Kenig fihre wägä ma (mir), däne un d Heide zum Ziignis.
19 Wenn sie äich drno ibaantworte wäre, so sorge nit, we odr was sa schwätze sollt; denn`s soll äich zue dr Schtund ge wäre, was sa schwätze solle.
20 Denn nit ihr sin`s, de do schwätze, sundern vum Vada (Babbe) d Geischt isch`s, der durch äich schwätzt.
21 S wird aba ä Brueda d andre däm Dod priesge un dr Vada (Babbe) d Bue, un d Kinda wäre sich gege ihri Eltere schtelle un wäre sie umbringe helfe.
22 Un ihr wäre ghaßt wäre vu jedem wägä minem Name. Wer aba bis an`s End vuharrt, der wird selig wäre.
23 Wenn sie äich aba in einare Schtadt jage, so haue ab in ä anderi. Gwiß, i (ich) sag äich: Ihr sin mit d Schtädt Israels nit zue End, bis dr Menschebue kummt.
24 Dr Jinger schtoht nit iba sinem Meischta un dr Knecht nit iba sinem Herr.
25 S isch fir d Jinger gnoe, daß sa (er) isch we si Meischta un dr Knecht we si Herr. Hän sie d Husherr Beelzebul gnennt, weviel me wäre sie sini Husgnosse so nenne!
26 Drum firchtet äich nit vor ne.
27 Was i (ich) äich sag im Dunkle, des schwätzt im Lecht; un was äich gsait wird in`s Ohr, des predigt uf d Dächa.
28 Un firchte äich nit vor däne, de d Leib (Ranze) umbringe, doch d Seele nit umbringe kenne; firchtet äich aba viel me vor däm, der Leib (Ranze) un Seele vuderbe ka in dr Hell.
29 Kauft ma nit zwei Schpatze fir ä Grosche? Trozdäm flegt keina vu nene uf d Bode ohni äira Vada (Babbe).
30 Etze aba sin au äiri Hoor uf fem Schädel alli zehlt.
31 Drum firchte äich nit; ihr sin bessa als vieli Schpatze.
32 Wer drno mich bekannt macht vor d Lit, den will i (ich) au bekannt mache vor minem himmlische Vada (Babbe).
33 Wer mich aba vuliignet vor d Lit, den will i (ich) au vuliigne vor minem himmlische Vada (Babbe).
34 Ihr sollt nit meine, daß i (ich) kumme bi, Friede z bringe uf d Erde. Ich bi nit kumme, Friede z bringe, sundern s Schwert.
35 Denn i (ich) bi kumme, d Mensche z entzweie mit sinem Vada (Babbe) un Dochta mit ihra Muetter un d Schwiegadochta mit ihra Schwiegamuetter.
36 Un des Mensche Gegna (Feinde) wäre sini eigene Husgnosse si.
37 Wer Vada (Babbe) odr Muetter me liebt (leb het) als mich, der isch`s ma (mir) nit wert; un wer Bue odr Dochta me liebt (leb het) als mich, der isch`s ma (mir) nit wert.
38 Un wer nit si Kriiz uf sich nimmt un goht ma (mir) nohch, der isch`s ma (mir) nit wert.
39 Wer si Läbä findet, der wird's vuliere; un wer si Läbä vuliert wägä ma (mir), der wird's finde.
40 Wer äich ufnimmt, der nimmt mich uf; un wer mich ufnimmt, der nimmt den uf, der mich gschickt het.
41 Wer ä Prophete ufnimmt, wel`s ä Prophet isch, der wird d Lohn vumä Prophet gregä. Wer ä Grechte ufnimmt, wel s ä Grechte isch, der wird d Lohn vumä Grechte gregä.
42 Un wer einem vu d Geringe au nur ei Becha kaltes Wassa z trinke git, wel`s ä Jinger isch, gwiß i (ich) sag äich: s wird nem nit unbelohnt bliebe.
1 Un s isch bassiert, als Jesus mit d Gebote an sini zwöelf Jinger fertig war, daß sa (er) vu dert wietagoht, um in ihre Schtädt z lehre un predige.
2 Als aba Johannes im Gfängnis (Loch) vu d Werke Chrischti ghärt het, schickt da (er) sini Jinger
3 un losst froge: Bisch dü`s, der do kumme soll, odr solle ma (mir) uf ä andere warte?
4 Jesus git zantwort un het gsait zue nene: Gehn hi un sage Johannes des, was ihr ghärt un gsähne hän:
5 Blindi luege wida un Lahmi gehn, Üssätzige wäre sufa un Daubi härä, Doti schtehn uf, un Arme wird`s Evangelium predigt;
6 un selig isch, wer sich nit an ma (mir) ärgert.
7 Als sie fortgange sin, fangt Jesus an, zue d Lit iba Johannes z schwätze a: Was sin ihr nüsgange in d Wüschte z säh? Wellet da ä Rohr säh, des dr Wind hi un her weht?
8 Odr was sin ihr nüsgange z säh? Wellet da ä Mensch in schene Kleida säh? lueg (gib obacht), de de scheni Kleida hän, sin in d Hisa vu d Kenig.
9 Odr was sin ihr nüsgange z säh? Wellet da ä Prophet säh? Nur, i (ich) sag äich: er isch me als ä Prophet.
10 Des ischa, vum däm gschribe schtoht (Maleachi 3,1): "Lueg, i (ich) schick mi Bote vor da her, der di Wäg vor dir mache soll."
11 Gwiß, i (ich) sag äich: Unda alle, däne de vu me Wieb uf d Welt kumme sin, isch keina ufträte, der greßa isch als Johannes dr Däufer; der aba isch dr Klienschte im Himmelrich, s isch keina greßa als sa (er).
12 Aba vu d Däg Johannes a vum Däufa bis hiit liedet s Himmelrich Gwalt, un di Gwalttätige riße`s an sich.
13 Denn alli Prophete un s Gsetz hän gwiessagt (vorusgsait) bis hi zue Johannes;
14 un wenn ihr's annehme wen: er isch Elia, der do kumme soll.
15 Wer Ohre het, der soll härä!
16 Mit wäm soll i (ich) aba des Gschlecht vuglichä? S glicht d Kinda, de uf fem Markt hocke un röfä d andere zue:
17 Mir hän äich ufgschpielt, un ihr wen nit tanze; ma (mir) hän drürigi Leda gsunge, un ihr wellet nit hiile.
18 Johannes isch kumme, ißt nit un trinkt nit; so sage sie: Er isch bsesse.
19 Dr Menschebue isch kumme, ißt un trinkt; so sage sie: lueg (gib obacht), was isch der Mensch fir ä Frässa un Wisüfa, ä Fründ (Freund) dr Zöllna un Sinda! Un doch isch d Wisheit grecht bfunde worde üs ihre Werke.
20 Do fangt da (er) a, de Schtädt z schelte, in däne di meischte vu sinene Tade bassiert ware; denn sie hän nit Buße doe:
21 Wehe dir, Chorazin! Mai dir, Betsaida! Wäre solchi Tade in Tyrus un Sidon bassiert, we sie bi äich bassiert sin, sie hättä längscht in Sack un Asche Buße doe.
22 Doch i (ich) sag äich: S wird Tyrus un Sidon bessa ergoh am Dag vum Gricht als äich.
23 Un dü, Kapernaum, wirsch dü bis zum Himmel ghobe wäre? Dü wirsch bis in d Hell nabgschtoße wäre. Denn wenn in Sodom de Tade bassiert wäre, de in dir bassiert sin, s schtünd noh hiit.
24 Doch i (ich) sag äich: S wird däm Land dr Sodomer bessa ergoh am Dag vum Gricht als dir.
25 Zue därä Ziit fangt Jesus an un het gsait: Ich pries (lobe) di, Vada (Babbe), Herr vum Himmel un dr Erde, wel dü des d Schlaue vuborge hesch un hesch`s d Unmindige zeigt (offenbart).
26 Gel, Vada (Babbe); denn so het`s dir gfalle.
27 Alles isch ma (mir) ibage vu minem Vada (Babbe); un nemads kennt d Bue als nur dr Vada (Babbe); un nemads kennt d Vada (Babbe) als nur dr Bue un wäm`s dr Bue zeige (offenbare) will.
28 Kummt her zue ma (mir), alli, de ihr mühselig un blade sin; i (ich) will äich erquicke.
29 Nähme uf äich mi Joch un lernt vu ma (mir); denn i (ich) bi sanftmuetig un vu Herze demuetig; so den ihr Rueh find fir äiri Seele.
30 Denn mi Joch isch sanft, un mi Lascht isch liecht.
1 Zue der Ziit goht Jesus durch ä Kornfeld am Sabbat; un sini Jinger ware hungrig un fange a, Ähre abzrieße un z ässä.
2 Als des d Pharisäer sähn, sage sie zue nem: lueg (gib obacht), dini Jinger den, was am Sabbat nit recht isch.
3 Er aba het gsait zue nene: Hän ihr nit gläse, was David doe het, als sa un de bi nem ware hunga ka hän?
4 we na (er) in des Zelt (Gotteshus) goht un ißt de Schaubrot, de doch nit er noh de bi nem ware, ässä dürfe, sundern ällei d Prieschta (Pfarra)?
5 Odr hän ihr nit gläse im Gsetz, we d Prieschta (Pfarra) am Sabbat im Tempel d Sabbat breche un sin doch ohni Schuld?
6 Ich sag äich aba: Do isch Größeres als dr Tempel.
7 Wenn ihr aba wüßtet, was des heißt (Hosea 6,6): "Ich ha Wohlgfalle an Barmherzigkeit un nit am Opfa", dann (dnoh) hätte ihr de Unschuldige nit vudammt.
8 Dr Menschebue isch d Herr iba d Sabbat.
9 Un na (er) goht vu dert witer un kummt in ihri Synagoge (Gotteshus).
10 Un lueg (gib obacht), do war ä Mensch, der het ä vudorrti Hand. Un sie froge nen un hän gsait: Isch's recht, am Sabbat z heile?, dmit sie nen vuklage kennte.
11 Aba na (er) het gsait zue nene: Wer isch unda äich, der si einziges Schof, wenn`s nem am Sabbat in ä Gruebe flegt, nit packt un nem rushilft?
12 Weviel me isch drno ä Mensch als ä Schof! Drum darf ma am Sabbat Guetes doe.
13 Do het da (er) gsait zue däm Mensch: Schtreck di Hand üs! Un na (er) schtreckt sie üs; un sie isch nem wieda gsund wore we di anda.
14 Do gehn d Pharisäer üsä un halte Rot iba nen, we sie nen umbringe.
15 Aba als Jesus des erfahrt (gwahr nimmt), vuschwindet da (er) vu dert. Un ä großi Schar Lit goht mit nem, un na (er) heilt sie alli
16 un bfielt däne, daß sie nen nit bekannt mache solle,
17 dmit itreffe doet, was gsait isch durch d Prophet Jesaja, der do sait (Jesaja 42,1-4): "
18 lueg (gib obacht), des isch mi Knecht, den i (ich) üsgwählt ha, un mi Gliebte, an däm mi Seele Wohlgfalle het; i (ich) will mi Geischt uf nen lege, un na (er) soll d Heide s Recht vuzele.
19 Er wird nit schtriete noh brelle, un ma wird sini Schtimm nit härä uf d Gasse;
20 s knickte Rohr wird da (er) nit vubreche, un d glimmenden Docht wird da (er) nit uslesche, bis sa (er) s Recht nusfihrt zum Sieg;
21 un d Heide wäre uf si Name hoffe."
22 Do isch ä Besessene zue Jesus brocht wore, der war blind un schtumm; un na (er) heilt nen, so daß d Schtumme schwätzt un wida gsäh het.
23 Un alli Lit schtaune un hän gfrogt: Isch der nit David`s Bue?
24 Aba als d Pharisäer des ghärt hän, sage sie: Er tribt di bese Geischta nit andascht üs als durch Beelzebul, ihr Obaschte.
25 Jesus erkennt aba ihr denke un het gsait zue nene: Jedes Rich, des mit sich selbscht ueis isch, wird vuwüschtet; un jedi Schtadt odr jedes Hus, des mit sich selbscht ueis isch, ka nit bschtoh.
26 Wenn drno dr Sadan d Sadan ustreibt, so mueß sa (er) mit sich selbscht ueis si; we ka dann (dnoh) si Rich bschtoh?
27 Wenn i (ich) aba di bese Geischta durch Beelzebul üstrib, durch wen tribä äiri Buebä sie üs? Drum wäre sie äiri Richta si.
28 Wenn i (ich) aba di bese Geischta durch d Geischt Gottes üstrib, so isch jo s Rich Gottes zue äich kumme.
29 Odr we ka jemads in`s Hus vumä Starke indringe un nem sini Sache schtähle, wenn na (er) nit zvor d Starke fesselt? Erst dann (dnoh) ka er si Hus üsraube.
30 Wer nit mit ma (mir) isch, der isch gege mich; un wer nit mit ma (mir) sammlet, der vuschtreit.
31 Drum sag i (ich) äich: Alli Sinde un Läschterige wird d Mensche vuge; aba s Läschtere gege d Geischt wird nit vuge.
32 Un wer ebis schwätzt gege d Menschebue, däm wird`s vuge; aba wer ebis schwätzt gege d heilige Geischt, däm wird's nit vuge, nit in der noh in sella Welt.
33 Nähme a, ä Baum isch guet, so wird au sini Frucht guet si; odr nähmä a, ä Baum isch ful, so wird au sini Frucht ful si. Denn an dr Frucht kennet da d Baum.
34 Ihr Schlangebruet, we kennt ihr Guetes schwätze, de ihr bes sin? Mit was des Herz voll isch, vum däm lauft d Gosch iba.
35 Ä guete Mensch holt Guetes viiri üs däm guete Schatz vu sinem Herz; un ä bese Mensch holt Beses viiri üs sinem bese Schatz.
36 Ich sag äich aba, daß d Mensche Antwort ge mehn am Dag vum Gricht iba jedes nigsnutzige Wort, des sie gsait hän.
37 Üs dinem Wort wirsch dü grecht bfunde wäre, un üs dinem Wort wirsch dü vudammt wäre.
38 Do fange ä baar vu d Schriftglehrti un Pharisäer a un sage zue nem: Meischta, ma (mir) wen gern ä Zeiche vu dir säh.
39 Un na (er) git zantwort un het zue nene gsait: Ä beses un abtrinniges Gschlecht fordert ä Zeiche, aba s wird nem kei Zeiche ge wäre, s isch denn des Zeiche vum Prophet Jona.
40 Denn we Jona dräi Däg un dräi Nächte im Ranze vum Fisches war, so wird dr Menschebue dräi Däg un dräi Nächte im Schoß dr Erde si.
41 De Lit vu Ninive wäre ufträte bim Jingschte Gricht mit däm Gschlecht un wäre`s vudamme; denn sie hän Buße doe nohch dr Predigt vum Jona. Un lueg (gib obacht), do isch me als Jona.
42 D Kenigin vum Süde wird ufträte bim Jingschte Gricht mit däm Gschlecht un wird`s vudamme; denn sie kummt vum End dr Erde, um Salomos Wisheit z härä. Un lueg (gib obacht), do isch me als Salomo.
43 Wenn dr dräckige (bese) Geischt vu nem Mensche üsgfahre isch, so durchschtrieft da (er) dürri Schtätt, suecht Rueh un findet sie nit.
44 Dann (Dnoh) sait da (er): Ich will wieda zruckgo in mi Hus, üs däm i (ich) furtgange bi. Un wenn na (er) kummt, so findet er's leer, gwischt un gschmückt.
45 Dann (Dnoh) goht da (er) hi un nimmt mit sich siebä andari Geischta, de besa sin als sa (er) selbscht; un wenn sie inekumme, huse sie drin; un s wird mit däm Mensch dnoh ärga, als ses dvor war. So wird's au däm bese Gschlecht ergoh.
46 Als sa (er) noh zue d Lit schwätzt, lueg (gib obacht), do sin sini Muetter un sini Breda druße gschtande, de wen mit nem schwätze.
47 Do het eina zue nem gsait: lueg (gib obacht), di Muetter un dini Breda schtehn druße un wen mit dir schwätze.
48 Er git zantwort aba un het gsait zue däm, der`s nem agsait het: Wer isch mini Muetter, un wer sin mini Breda?
49 Un na (er) schtreckt d Hand üs iba sini Jinger un het gsait: lueg (gib obacht) do, des isch mi Muetter, un des sin mi Breda!
50 Denn wer d Wille doet vu minem Vada (Babbe) im Himmel, der isch ma (mir) Brueda un Schweschta un Muetter.
1 An demselbe Dag goht Jesus üs däm Hus un het sich anekockt an d See.
2 Un s vusammlet sich ä großi Schar Lit bi nem, so daß sa (er) in ä Boot schtiegt un sich anekockt het, un alli Lit schtehn am Ufa.
3 Un na (er) schwätzt vieles zue nene in Glichnisse un het gsait: lueg (gib obacht), s goht ä Säma üs, z saje.
4 Un indäm er sajt, flegt ebis uf d Wäg; do kumme d Vegel un fräße's uf.
5 Ebis flegt uf felsige Bode, wo`s nit viel Erde het, un goht bald uf, wel`s kei defi Erde het.
6 Als aba d Sunne ufgoht, vuwelkt`s, un wel`s keini Wurzle het, vudorrt`s.
7 Ebis flegt unda d Dorne; un d Dorne wuchse nuff un erschtickte's.
8 Ebis flegt uf guetes Land un trait Frucht, ebis hundertfach, ebis sechzigfach, ebis driißigfach.
9 Wer Ohre het, der soll härä!
10 Un d Jinger schtehn zue nem hii un hän gsait: Wurum schwätzesch dü zue nene in Glichniss?
11 Er git zantwort un het gsait zue nene: Äi (ich) isch's ge, d Gheimniss vum Himmelrich z vuschtoh, däne aba isch's nit ge.
12 Denn wer do het, däm wird ge, daß sa (er) d Massig (Fülle) het; wer aba nit het, däm wird au des gnumme, was sa (er) het.
13 Drum schwätz i (ich) zue nene in Glichnisse. Denn mit d Auge luege sie nit un mit d Ohre härä sie nit; un sie vuschtehn`s nit.
14 Un an nene wird d Wissagig Jesajas itreffe, de do sait (Jesaja 6,9.10): "Mit d Ohre den ihr härä un den`s nit vuschtoh; un mit d Auge den ihr luege un den`s nit erkenne.
15 Denn des Herz vu d Lit isch vuschtockt: ihri Ohre härä schwer, un ihri Auge sin zue, dmit sie nit etwa mit d Auge luege un mit d Ohre härä un mit däm Herz vuschtehn un sich umkähre, un i (ich) ne hilf."
16 Aba selig sin äiri Auge, daß sie luege, un äiri Ohre, daß sie härä.
17 Gwiß, i (ich) sag äich: Vieli Prophete un Grechti hätte gern, agluegt, was ihr aluege, un hän's nit gsähne, un gern ghärt, was ihr härä, un hän's nit ghärt.
18 So härt drno ihr des Glichnis vum Säma:
19 Wenn jemads des Wort vum Rich härt un nit vuschtoht, so kummt dr Bese un rißt wäg, was in si Herz gsajt isch; des isch der, bi däm uf d Wäg gsajt isch.
20 Bi däm aba uf felsigem Bode gsajt isch, des isch, der`s Wort härt un`s gli mit Fräid (Freud) ufnimmt;
21 aba na (er) het keini Wurzle in sich, sundern na (er) isch wetterwendisch; wenn sich not odr Vufolgig hoch kumme um des Wortes wägä, so flegt er gli ab.
22 Bi däm aba unda d Dorne gsajt isch, des isch, der`s Wort härt, un d Sorge vu d Welt un dr betrug vum Richtum erschticke s Wort, un na (er) het kei Frucht.
23 Bi däm aba uf guetes Land gsajt isch, des isch, der`s Wort härt un vuschtoht un dann (dnoh) au Frucht bringt; un eina trait hundatfach, dr andre sechzigfach, dr dritte driißigfach.
24 Er legt tene ä anderes Glichnis vor un het gsait: Des Himmelrich glicht nem Mensche, der guete Some uf si Acka sajt.
25 Als aba d Lit schlofe, kummt si Fäind un sajt Unkrut zwische d Weize un goht dvu.
26 Als drno d Saat gwachse isch un Frucht bringt, do findet sich au des Unkrut.
27 Do schtehn d Knecht zum Husvada un hän gsait: Herr, hesch dü nit guete Some uf di Acka gsajt? Woher het da (er) denn des Unkrut?
28 Er het gsait zue nene: Des het ä Fäind doe. Do sage d Knecht: Willsch dü denn, daß ma (mir) higehn un`s üsjäte?
29 Er het gsait: Nei! dmit ihr nit au d Weize mit üsriße, wenn ihr`s Unkrut üsjätet.
30 Len beides mitänanda wachse bis zue d Ernte; un um d Ernteziit will i (ich) zue d Schnitter sage: Sammle zerscht`s Unkrut un bindet`s in Bindel, dmit ma`s vubrenne ka; aba d Weize sammlet ma (mir) in mi Schichä.
31 Ä anderes Glichnis legt er ne vor un het gsait: Des Himmelrich glicht nem Senfkorn, des ä Mensch nimmt un uf si Acka sajt;
32 des isch`s klienschte unda ällei Samenkerna; wenn`s aba gwachse isch, so isch`s greßa als alles andare Krut un wird ä Baum, so daß d Vegel unda däm Himmel kumme un huse in sinene Äscht.
33 Ä anderes Glichnis het da (er) ne gsait: S Himmelrich glicht nem Surdeig, den ä Wieb nimmt un unda ä halbe Zentna Mehl mengt, bis ses ganz durchgsäuert war.
34 Des alles schwätzt Jesus in Glichnisse zue d Lit, un ohni Glichnisse schwätzt da (er) nigs zue nene,
35 dmit itreffe doet, was gsait isch durch d Prophet, der do sait (Psalm 78,2): "Ich will mi Mul (Gosch) ufdoe in Glichnisse un will schwätze, was vuborge war vum Afang dr Welt a."
36 Do losst Jesus d Lit go un kummt heim. Un sini Jinger schtehn zue nem un hän gsait: Sag uns (us) des Glichnis vum Unkrut uf fem Acka.
37 Er git zantwort un het gsait zue nene: Dr Menschebue isch's, der d guete Some sajt.
38 Dr Acka isch d Welt. Dr guete Some sin d Kinda vum Rich. Des Unkrut sin de Kinda vum Bese.
39 Dr Fäind, der`s Unkrut sajt, isch dr Deufel. D Ernte isch s End vu d Welt. D Schnitta sin d Engel.
40 Wenn ma drno des Unkrut üsjätet un mit Fiir vubrennt, so wird's au am End dr Welt go.
41 Dr Menschebue wird sini Engel schicke, un sie wäre sammle üs sinem Rich alles, was zum Wäggoh vufihrt, un de do Unrecht den,
42 un sie wäre in d Fiirofe gworfe; do wird Hiile un s Zähneklappere si.
43 Dann (Dnoh) wäre di Grechte laichte we d Sunne im Vada (Babbe) sinem Rich. Wer Ohre het, der soll härä!
44 Des Himmelrich glicht nem Schatz, vuborge im Acka, den ä Mensch findet un vuschteckt; un in sinere Fräid (Freud) goht da (er) hi un vukauft alles, was sa het, un kauft d Acka.
45 Ebeso glicht s Himmelrich nem Kaufma (Händla), der gueti Perle suecht,
46 un als sa (er) ä koschtbari Perle findet, goht da (er) hi un vukauft alles, was sa (er) het, un kauft sie.
47 Ebeso glich s Himmelrich nem Netz, des ins Meer gworfe wird un Fisch alla Art fangt.
48 Wenn`s aba voll isch, zen sie`s üsä an`s Ufa, un den anesitzä un läse di guete in Töpf zsämme, aba di schlechte werfe sie wäg.
49 So wird`s au am End dr Welt go: d Engel wäre üsgoh un di Bese vu d Grechte trenne
50 un wäre sie in d Fiirofe werfe; do wird Hiile un Zähneklappere si.
51 Hän ihr des alles vuschtande? Sie sage: Jo.
52 Do het da (er) gsait: Drum glicht jeda Schriftglehrte, der ä Jinger vum Himmelrich wore isch, nem Husvada, der üs sinem Schatz Näjes (Naies) un Altes vorholt.
53 Un s isch bassiert, als Jesus de Glichnisse gmacht het, daß sa (er) dvugange isch
54 un kummt Heim (in si Vadaschtadt) un lehrt sie in ihra Synagoge (Gotteshus), so daß sie sich vuschrecke un froge: Woher het der solchi Wisheit un solchi Tade?
55 Isch er nit dr Bue vum Zimmama? Heißt nit si Muetter Maria? Un sini Breda Jakobus un Josef un Simon un Judas?
56 Un sini Schweschtare, sin sie nit alli bi uns (us)? Woher kummt nem denn des alles?
57 Un sie ärgerte sich a nem. Jesus aba het gsait zue nene: Ä Prophet gilt nirgends weniger als Dheim un in sinem Hus.
58 Un na (er) doet dert nit vieli Zeiche wägä ihrem Unglaube.
1 Zue der Ziit kummt d Kunde vu Jesus vor d Landesfirscht Herodes.
2 Un na (er) het gsait zue sinene Lit: Des isch Johannes dr Däufer; er isch vu d Dote ufgschtande, drum doet da (er) solchi Tade.
3 Denn Herodes het Johannes packt, gfesselt un in`s Gfängnis (Loch) gworfe wägä dr Herodias, des Wieb vu sinem Brueda Philippus.
4 Denn Johannes het zue nem gsait: S isch nit recht, daß dü sie hesch.
5 Un na (er) hät nen gern umbrocht, firchtet sich aba vor rem Volk; denn sie hän nen fir ä Prophet ghalte.
6 Als aba Herodes si Geburtstag gfiirt het, do tanzt d Dochta vu d Herodias vor nene. Des het däm Herodes guet gfalle.
7 Dert het da (er) ihr mit nem Eid vuschproche, er wott ihr ge, was sie fordare doet.
8 Un we sie zvor vu ihra Muetter agschtiftet war, het sie gsait: Gib ma (mir) do uf einare Schale d Schädel vum Johannes däm Däufa!
9 Un dr Kenig isch trurig gsi; doch wägä däm Eid un dänä, de mit nem z Disch hockt sin, bpfiehlt er, ihr`s z ge,
10 un schickt hi un hän Johannes im Gfängnis (Loch) köpft.
11 Un si Schädel isch ritrage wore uf einare Schale un däm Maidle ge worde; un sie bringts ihra Muetter.
12 Do kumme sini Jinger un nähmä si Leiche un beerdige nen; un sie kumme un vuzehle des Jesus.
13 Als des Jesus ghärt het, fahrt er vu dert wäg in nem Boot an ä insami Gegend ällei. Un als d Lit des ghärt hän, gehn sie zue nem z Foeß üs d Schtädt.
14 Un Jesus schtiegt üs un als sa sie gsäh het de großi Schar Lit; do jammerts nen, un er heilt ihri Kranke.
15 Am Obend aba gehn sini Jinger zue nem un hän gsait: De Gegend isch öd, un d Nacht bricht ri; loß d Lit go, dmit sie in de Derfa (Käffa) go kenne un sich z ässä kaufe.
16 Aba Jesus het zue nene gsait: S isch nit nedig, daß sie fortgehn; gen ihr ne z ässä.
17 Sie sage zue nem: Mir hän doch nigs als fünf Brot un zwei Fisch.
18 Un na (er) het gsait: Hole sie ma (mir) her!
19 Un na (er) losst de Lit sich uf`s Gras sitze un nimmt de fünf Brot un de zwei Fisch, luegt ufe zum Himmel, dankt un bricht's un git de Brot d Jinger, un de Jinger gän sie d Lit.
20 Un sie ässä alli un wäre satt un sammle uf, was an Brocke ibrigbliebt, zwöelf Kerb voll.
21 De aba gässä hän, ware etwa fünfdusig Ma, ohni Wieba un Kinda.
22 Un drno trieb Jesus sini Jinger, in`s Boot z schtiege un vor nem nibazfahre, bis sa (er) de Lit go lo het.
23 Un als sa (er) des Volk het go losse, schtiegt da (er) ällei uf ä Berg, um z bäte. Un am Obend war er dert ällei.
24 Un des Boot war scho wit vum Land wäg un kummt in Not durch d Wellä; denn dr Wind schtod ne entgegä.
25 Aba in dr vierte Nachtwache kummt Jesus zue nene un goht uf fem See.
26 Un als nen d Jinger sähn uf fem See go, vuschrekä sie un refe: S isch ä Gschpenscht! un brellä vor Angscht.
27 Aba gli druf schwätzt Jesus mit ne un het gsait: Sin getroscht, i (ich) bi's; firchte äich nit!
28 Petrus aba git zantwort un het gsait: Herr, bisch dü`s, so bfiehl ma (mir), zue da z kumme uf fem Wassa.
29 Un na (er) het gsait: Kumm her! Un Petrus schtiegt üs däm Boot un goht uf fem Wassa un kummt uf Jesus zue.
30 Als sa (er) aba d schtarke Wind gsäh het, vuschrekt er un fangt a z sinke un brellt: Herr, hilf ma!
31 Jesus aba schtreckt gli druf d Hand üs un packt nen un het gsait zue nem: Dü Kleigläubiga, wurum hesch dü zwiefelt?
32 Un sie schtiege ins Boot, un dr Wind legt sich.
33 De aba im Boot ware, flege vor rem ane un hän gsait: Dü bisch wirklich Gottes Bue!
34 Un sie fahre niba un kumme ans Land in Genezareth.
35 Un als de Lit an däm Platz Jesus erkenne, schickte sie d Botschaft ringsum in des ganze Land un bringe alli Kranke zue nem
36 un bitt nen, daß sie nur d Saum vu sinem Gwand (Häß) berihre derfte. Un alli, de nen berihrt hän, wäre gsund
1 Do kumme zue Jesus Pharisäer un Schriftglehrti üs Jerusalem un hän gsait:
2 Wurum ibaträte dini Jinger d Satzunge vu d Älteschte? Denn sie wäsche ihri Händ (Pfode) nit, wenn sie Brot ässä.
3 Er git zantwort un het gsait zue nene: Wurum ibaträte denn ihr Gottes Gebot um äira Satzunge wägä?
4 Denn Gott het bpfohle (2. Moses 20,12; 21,17): "Due sollsch Vada (Babbe) un Muetter ehre; wer aba Vada (Babbe) un Muetter fluecht, der soll schterbe."
5 Aba ihr lehrt: Wer zum Vada (Babbe) odr Muetter sait: Ä Opfagabe soll`s si, was dir vu ma (mir) zueschtoht,
6 der brucht si Vada (Babbe) nit z ehre. Dmit hän ihr Gottes Gebot ufghobe wägä äira Satzunge.
7 Ihr Heuchla, we fain het Jesaja vu äich gwiessagt (vorusgsait) un gschwätzt (Jesaja 29,13): "
8 Des Volk ehrt mi mit sinene Lippe, aba ihr Herz isch wiet vu ma (mir);
9 vugeblich diene sie ma (mir), wel sie lehre solchi Lehre, de nigs als Menschegebote sin."
10 Un na (er) reft d Lit zue sich un het gsait zue nene: Häre zue un begrieftes:
11 Was zum Mul (Gosch) inegoht, des macht d Mensch nit dreckig; sundern was üs sem Mul (Gosch) ruskummt, des macht d Mensch dreckig.
12 Do schtehn sini Jinger zue nem un froge: Weisch dü au, daß d Pharisäer an däm Wort Aschtoß nähmä, als sie`s ghärt hän?
13 Aba na (er) git zantwort un het gsait: Alli Pflanze, de mi himmlische Vada (Babbe) nit abäut het, de wäre üsgrisse.
14 Len sie, sie sin blindi Blindefihrer! Wenn aba ä Blindä d andere fihrt, so flege sie beide in d Gruebe.
15 Do git zantwort Petrus un het gsait zue nem: Sag uns (us) des Glichnis!
16 Un Jesus het zue nene gsait: Sin denn au ihr noh imma unvuschtändig?
17 Merkt ihr nit, daß alles, was zum Mul (Gosch) inegoht, des goht in d Ranze un wird dnoh in d Gruebe üsgleert?
18 Was aba üs sem Mul (Gosch) ruskummt, des kummt üs sem Herz, un des macht d Mensch dreckig.
19 Denn üs sem Herz kummt beses denke, Mord, Ehebruch, Unzucht, Diebschtahl, falsches Ziignis, Läschtere.
20 Des sin de Sach, de d Mensch dreckig mache. Aba mit ungwäschene Händ (Pfode) ässä, macht d Mensch nit dreckig.
21 Un Jesus goht wäg vu dert un zeht sich zruck in de Gegend vu Tyrus un Sidon.
22 Un lueg (gib obacht), ä kanaanäische Wieb kummt üs däm Gebiet un brellt: Ach Herr, dü Bue David, erbarm dich wägä ma (mir)! Mini Dochta wird vu nem bese Geischt schlecht plagt.
23 Un na (er) git zantwort ihr kei Wort. Do kumme sini Jinger zue nem, bitte nen un hän gsait: Loß sie doch go, denn sie brellt uns (us) noh zämme.
24 Er git zantwort aba un het gsait: Ich bi nur gschickt zue d vulorene Schof vum Hus Israel.
25 Sie aba kummt un flegt vor nem ane un het gsait: Herr, hilf ma (mir)!
26 Aba na (er) git zantwort un het gsait: S isch nit recht, daß ma d Kinda ihr Brot nihmt un wirft`s vor d Hund.
27 Sie het gsait: Jo, Herr; aba doch frässä d Hund vu d Brosame, de vum Disch ihra Herre flege.
28 Do git zantwort Jesus un het zue ihr gsait: Wieb, di Glaube isch groß. Dir gschiht, we dü willsch! Un ihri Dochta isch gsund wore zue dselbe Schtund.
29 Un Jesus goht vu dert witer un kummt an des Galiläische Meer un goht uf ä Berg un het sich anekockt.
30 Un s kummt ä großi Schar Lit zue nem; de hän bi sich Gelähmti, Vukrippelti, Blindi, Schtummi un vieli anderi Kranki un lege sie Jesus vor de Feß, un na (er) heilt sie,
31 so daß sich d Lit vuwundrete, als sie sähn, daß di Schtumme schwätze, di Vukrippelte gsund wäre, di Glähmte gehn, di Blindä sähn; un sie priese d Gott Israels.
32 Un Jesus reft sini Jinger zue sich un het gsait: Des Volk jammert mich ; denn sie sin scho dräi Däg bi ma (mir) un hän nigs z ässä; un i (ich) will sie nit hungrig go losse, dmit sie nit vuschmachte uf fem Wäg.
33 Do sage sini Jinger zue nem: Woher soll ma (mir) soviel Brot nähmä in dr Wüschte, um ä so großi Schar Lit satt z ässä lo?
34 Un Jesus het gsait zue nene: We vieli Brot hän ihr? Sie antwortete: Siebe un ä baar Fisch.
35 Un na (er) losst d Lit sich uf d Bode lagere
36 un nimmt de siebä Brot un de Fisch, dankt, bricht sie un git sie sinene Jinger, un d Jinger gän sie d Lit.
37 Un sie ässä alli un wäre satt; un sie sammle uf, was an Brocke ibrigbliebe, siebä Kerb voll.
38 Un de gässä hän, ware vierdusig Männa, ohni Wieba un Kinda.
39 Un als sa (er) des Volk go losse het, schtiegt da (er) ins Boot un kummt in des Gebiet vu Magadan.
1 Do schtehn d Pharisäer un Sadduzäer zue nem; de vusuechte nen un vulangte, das sie ä Zeiche vum Himmel aluege derfte.
2 Aba na (er) git zantwort un het gsait: Am Obend sage ihr: S wird ä schene Dag wäre, denn dr Himmel isch rot.
3 Un am Morge sage ihr: S wird hiit ä Unwetta kumme, denn dr Himmel isch rot un treb. Iba`s Üssähe vum Himmel kennt da urteile; kennt ihr denn nit au iba de Zeiche vu d Ziit urteile?
4 Ä beses un abtrinniges Gschlecht fordert ä Zeiche; doch soll nem kei Zeiche ge wäre, s isch denn des Zeiche vum Jona. Un na (er) het sie schtoh glo un goht dvu.
5 Un als d Jinger ans andare Ufa kumme ware, hän sie vugässä, Brot mitzneh.
6 Jesus aba het gsait zue nene: Luege zue un hete äich vor rem Surdeig vu d Pharisäer un Sadduzäer!
7 Do denkte sie bi sich selbscht un hän gsait: Des wird's si, daß ma (mir) kei Brot mitgnumme hän.
8 Als des Jesus gmerkt het, het da (er) gsait zue nene: Ihr Kleigläubige, was jommere ihr doch, daß ihr kei Brot hän?
9 Vuschtehn ihr noh nit? Denkt ihr nit an de fünf Brot fir de fünfdusig un weviel Kerb voll ihr do ufgsammelt hän?
10 au nit an de siebä Brot fir de vierdusig un weviel Kerb voll ihr do ufgsammelt hän?
11 Wieso vuschtehn ihr denn nit, daß i (ich) nit vum Brot des zue äich gsait ha? Hete äich vielme vor rem Surdeig vu d Pharisäer un Sadduzäer!
12 Do vuschten sie, daß sa (er) nit gsait het, sie solle sich hete vor rem Surdeig vum Brot, sundern vor dr Lehr vu d Pharisäer un Sadduzäer.
13 Do kummt Jesus in de Gegend vu Cäsarea Philippi un frogt sini Jinger un het gsait: Wer sage d Lit, daß dr Menschebue isch?
14 Sie hän gsait: Ä baar sage, dü bisch Johannes dr Däufer, anderi, dü bisch Elia, wieda anderi, dü bisch Jeremia odr eina vu d Prophete.
15 Er frogt sie: Was sage denn ihr, daß i (ich) bi?
16 Do git zantwort Simon Petrus un het gsait: Dü bisch Chrischtus, vum lebändige Gott d Bue!
17 Un Jesus git zantwort un het gsait zue nem: Selig bisch dü, Simon, Jonas Bue; denn Fleisch un Bloet hän dir des nit zeigt (offenbart), sundern mi Vada (Babbe) im Himmel.
18 Un i (ich) sag dir au: Dü bisch Petrus, un uf dän (dinem) Felse will i (ich) mi Gmeinde bäue, un d Pforte vu d Hell solle sie nit ibawältige.
19 Ich will dir d Schlissel vum Himmelrich ge: alles, was dü uf d Erde binde wirsch, soll au im Himmel bunde si, un alles, was dü uf Erde löse wirsch, soll au im Himmel glest si.
20 Do bfielt er sinene Jinger, nemads z sage, daß sa (er) dr Chrischtus isch.
21 Siet der Ziit fangt Jesus a, sinene Jinger z zeigä, we na (er) nohch Jerusalem go muess un viel liede müss vu d Älteschte un Hohenpriester un Schriftglehrti un umbrocht wird un am dritte Dag ufschtoht.
22 Un Petrus nimmt nen uf d siete un fahrt nen a un het gsait: Gott bewahr di, Herr! Des bassiert dir nur nit!
23 Er aba drillt sich um un het gsait zue Petrus: Gang wäg vu ma (mir), Sadan! Dü bisch ma (mir) ä Ärgernis; denn dü meinsch nit, was göttlich isch, sundern was menschlich isch.
24 Do het Jesus zue sinene Jinger gsait: Will ma (mir) jemads nohchfolge, der vuleuignet sich selbscht un nihmt si Kriiz uf sich un folg ma (mir).
25 Denn wer si Läbä gregä will, dr wird's vuliere; wer aba si Läbä vuliert wägä ma (mir), der wird's finde.
26 Was hülf`s däm Mensch, wenn na (er) di ganz Welt gwönne un nähm doch Schadä an sinere Seele? Odr was ka dr Mensch ge, womit er sini Seele üslese?
27 Denn s wird bassiere, daß dr Menschebue kummt in dr Herrlichkeit vu sinem Vada (Babbe) mit sinene Engel, un dann (dnoh) wird da (er) jedem zruck ge nohch sinene Tade.
28 Gwiß, i (ich) sag äich: S schtehn ä baar do, de wäre d Dod nit schmeckä, bis sie d Menschebue kumme sähn in sinem Rich.
1 Un nohch sechs Däg nimmt Jesus mit sich Petrus un Jakobus un Johannes, däm si Brueda, un fihrt sie ällei uf ä hohe Berg.
2 Un na (er) isch vuklärt vor ne, un si Gsicht (Visasch) laichtet we d Sunne, un sini Kleida wäre wiß we`s Lecht.
3 Un lueg (gib obacht), do erschiene Moses un Elia; de schwätze mit nem.
4 Petrus aba fangt an un het gsait zue Jesus: Herr, do isch guet si! Willsch dü, so will i (ich) do dräi Hitte bäue, dir eini, Moses eini un Elia eini.
5 Als sa (er) noh so schwätzt, lueg (gib obacht), do ibaschattet sie ä lichti Wolke. Un lueg (gib obacht), ä Schtimm üs dr Wolke het gsait: Des isch mi liebe Bue, an däm i (ich) Wohlgfalle ha; uf dän solle na härä!
6 Als des d Jinger ghärt hän, flege sie uf ihri Gsicht (Visasch) un vuschrekä arg.
7 Jesus aba kunnt zue nene, rihrt sie an un het gsait: Schtehn uf un firchte äich nit!
8 Als sie aba ihri Auge ufhebe, sähn sie nemads als Jesus ällei.
9 Un als sie vum Berg nabgehn, bfielt ne Jesus un het gsait: Ihr sollt vu der Erschinig nemads sage, bis dr Menschebue vu d Dote ufgschtande isch.
10 Un sini Jinger froge nen un hän gsait: Wurum sage denn d Schriftglehrti, zerscht müsse Elia kumme?
11 Jesus git zantwort un het gsait zue nene: Elia soll scho kumme un alles zrechtbringe.
12 Doch i (ich) sag äich: Elia isch scho kumme, aba sie hän nen nit agnumme, sundern hän mit nem doe, was sie wen. So wird au dr Menschebue durch sie liede mese.
13 Do vuschten d Jinger, daß sa (er) vu Johannes däm Däufer zue nene gschwätzt het.
14 Un als sie zue d Lit kumme, kunnt ä Mensch zue nem, flegt nem vor d Feß
15 un het gsait: Herr, erbarm di iba mi Bue! denn na (er) isch mondsüchtig un het schwer zue liede; er flegt me (oft) ins Fiir un me (oft) ins Wassa;
16 un i (ich) ha nen zue dinene Jinger brocht, un sie kenne nem nit helfe.
17 Jesus aba git zantwort un het gsait: O dü ungläubiges un vukehrtes Gschlecht, we lang soll i (ich) bi äich si? We lang soll i (ich) äich ertrage? Hole nen ma (mir) her!
18 Un Jesus schelt nen; un dr bese Geischt fahrt üs vu nem, un des Bebli isch gsund gsi zue dselbe Schtund.
19 Do kumme sini Jinger zue nem, als sie ällei ware, un froge: Wurum kenne ma (mir) nen nit üstriebe?
20 Er aba het gsait zue nene: Wägä äirem kliene Glaube. Denn gwiß, i (ich) sag äich: Wenn ihr Glaube hän we ä Senfkorn, so kennt ihr sage zue däm Berg: Heb di derthi!, so wird da (er) sich hebe; un äich wird nigs unmeglich si.
21
22 Als sie aba binanda ware in Galiläa, het Jesus zue nene gsait: Dr Menschebue wird ibaantwortet wäre in d Händ (Pfode) dr Mensche,
23 un sie wäre nen umbringe, un am dritte Dag wird da (er) ufschtoh. Un sie wäre arg trurig.
24 Als sie drno nohch Kapernaum kumme, kumme zue Petrus, de d Tempelgrosche inähme, un hän gsait: Doet aicha Meischta nit d Tempelgrosche ge?
25 Er het gsait: Doch. Un als sa (er) heimkummt, kummt nem Jesus zvor un het gfrogt: Was meinsch dü, Simon? Vu wäm nähmä d Kenig uf d Erde Zoll odr Schtiire (Zinsgrosche): vu ihre Kinda odr vu d Fremde?
26 Als sa (er) git zantwort: Vu d Fremde, het Jesus zue nem gsait: So sin d Kinda fräi.
27 Dmit ma (mir) däne aba kei Aschtoß ge wän, gang hi an d See un wirf d Angle üs, un d erschte Fisch, der rufkummt, sälla nimm; un wenn dü si Mul ufmachsch, wirsch dü ä zweigroscheschtickli finde; des nimm un gib's ne fir mich un dich.
1 Zue dselbe Schtund kumme d Jinger zue Jesus un froge: Wer isch dr Greschte im Himmelrich?
2 Jesus reft ä Kind zue sich un schtellt`s midde unda sie
3 un het gsait: Gwiß, i (ich) sag äich: Wenn ihr nit umkehrt un sin we d Kinda, so wäre ihr nit ins Himmelrich kumme.
4 Wer drno sich selbscht niedrig macht un wird we des Kind, der isch dr Greschte im Himmelrich.
5 Un wer ä Kind ufnimmt in minem Name, der nimmt mich uf.
6 Wer aba eins vu däne Kliene, de an mi glaube, zum Wäggoh vufihrt, fir den wär`s bessa, daß ä Mihlischtei an si Hals ghängt wird un na (er) ersäuft wird im Meer, wo`s am defschte isch.
7 Mai dir Welt dr Vusöhrige wägä! S mehn jo Vusöhrige kumme; doch mai däm Mensche, der zum Wäggoh vufihrt!
8 Wenn aba di Hand odr di Foeß dich zum Wäggoh vufihrt, so hau sie ab un wirf sie vu da. S isch bessa fir di, daß dü lahm odr vukrippelt zum Läbä igohsch, als daß dü zwei Händ (Pfode) odr zwei Feß hesch un wirsch ins ewige Fiir gworfe.
9 Un wenn dich di Aug zum Wäggoh vufihrt, reißes üs un wirf's vu da. S isch bessa fir di, daß dü einäugig zum Läbä igohsch, als daß dü zwei Auge hesch un wirsch ins helle Fiir gworfe.
10
11 Luege zue, daß ihr nit eines vu däne Kliene vuachtet. Denn i (ich) sag äich: Ihri Engel im Himmel sähn alliziit d Gsicht (Visasch) vu minem Vada (Babbe) im Himmel. "Denn dr Menschebue isch kumme, selig zue mache, was vulore isch."
12 Was meinet ihr? Wenn ä Mensch hundat Schof het un eins vu däne doet sich vuirre: losst er nit de nineninzig uf d Berge, goht hi un suecht des vuirrte?
13 Un wenn`s bassiert, daß er's findet, gwiß, i (ich) sag äich: er fräit sich doriba me als iba de nineninzig, de sich nit vuirrt hän.
14 So isch's au nit dr Wille bi äirem Vada (Babbe) im Himmel, daß au nur eins vu däne Kliene vulore wäre.
15 Sindigt aba di Brueda an dir, so gang hi un wies nen zrecht zwische dir un nem ällei. Härt er uf di, so hesch dü di Brueda gwunne.
16 Härt er nit uf di, so nimm noh eina odr zwei zue da, dmit jedi Sach durch`s Mul (Gosch) vu zwei odr dräi Ziige bschtätigt wird.
17 Härt er uf di nit, so sag`s dr Gmeinde. Härt er au uf d Gmeinde nit, so isch scha (er) fir di we ä Heide un Zöllna.
18 Gwiß, i (ich) sag äich: Was ihr uf Erde binden den, soll au im Himmel bunde si, un was ihr uf Erde löse den, soll au im Himmel glest si.
19 Gwiß, i (ich) sag äich au: Wenn zwei unda äich eins wäre uf Erde, worum sie bitte den, so soll`s ne widafahre vu minem Vada (Babbe) im Himmel.
20 Denn wo zwei odr dräi vusammelt sin in minem Name, do bi i (ich) midde unda ne.
21 Do kunnt Petrus zue nem un het gfrogt: Herr, we me (oft) mueß i (ich) denn minem Brueda, der an ma (mir) sindigt, vuge? Längt`s siebemol?
22 Jesus het gsait zue nem: Ich sag dir: nit siebemol, sundern siebzigmol siebemol.
23 Drum glicht s Himmelrich nem Kenig, dr mit sinene Knecht abrechne wot.
24 Un als sa (er) afangt abzrechne, isch eina vor ren brocht, der war nem zehndusig Zentna Silba schuldig.
25 Do er's drno nit zahle ka, bpfiehlt dr Herr, den un si Wieb un sini Kinda un alles, was sa het, z vukaufe un dmit z zahle.
26 Do flegt nem dr Knecht vor d Feß un fleht nen a un het gsait: Ha Geduld mit ma (mir); i (ich) will dir alles zahle.
27 Do het dr Herr Erbarme mit däm Knecht un losst nen fräi, un d Schuld losst er nem au.
28 Do goht dr Knecht üsä un trift eina vu sinene Mitknecht, der war nem hundat Silbagrosche schuldig; un na (er) packt un würgt nen un het gsait: Zahl, was dü ma (mir) schuldig bisch!
29 Do flegt si Mitknecht ane un bittet nen un het gsait: Ha Geduld mit ma (mir); i (ich) will dir's zahle.
30 Er wot aba nit, sundern goht hi un wirft nen ins Gfängnis (Loch), bis sa (er) vugeldet (heimzahlt) het, was sa (er) schuldig war.
31 Als aba sini Mitknechte des sähn, wäre sie arg trurig un kumme un bringe bi ihrem Herrn alles vor, was sich begebe het.
32 Do forderet nen si Herr vor sich un het gsait zue nem: Dü bese Knecht! Was isch mit Dir di ganzi Schuld ha i (ich) dir erlosse, wel dü mi gfrogt hesch;
33 hättesch dü di do nit au erbarme solle iba di Mitknecht, we i (ich) mi iba di erbarmt ha?
34 Un si Herr isch zornig un ibaantwortet nen d Peiniger, bis er alles vugeldet (heimzahlt) het, was sa (er) nem schuldig war.
35 So wird au mi himmlische Vada (Babbe) an äich doe, wenn ihr änanda nit vu Herze vugen, jeda sinem Brueda. CAPTION Vu Ehe, Ehescheidig, Ehelosigkeit /CAPTION
1 Un s isch bassiert, als Jesus des Gschwätzt het, daß sa (er) sich ufgmacht het üs Galiläa un kummt in des Gebiet vu Judäa gegeiba vum Jordan;
2 un ä großi Schar Lit goht nem nohch, un na (er) heilt sie dert.
3 Do kumme Pharisäer zue nem un vusuechte nen un hän gsait: Isch's recht, daß sich ä Ma üs irgendeinem Grund vu sinem Wieb schiedet?
4 Er aba git zantwort un het gsait: Hän ihr nit gläse: Der im Afang d Mensch gschaffe het, het sie als Ma un Wieb gschaffe
5 un het gsait (1. Moses 2,24): "Drum wird ä Ma Vada (Babbe) un Muetter vulo un an si Wieb hänge, un de zwei wäre ei Fleisch si"?
6 So sin sie drno nimi zwei, sundern ei Fleisch. Was drno Gott zsämmegfegt het, des soll dr Mensch nit trenne!
7 Do froge sie: Wurum het dann (dnoh) Moses bpfohle, ihr ä Scheidebref z ge un sich vu ihr z trenne?
8 Er het zue nene gsait: Moses het äich des recht ge, äich z trenne vu äire Wieba, wägä äirem härte Herz; vu Afang a aba isch's nit so gsi.
9 Ich aba sag äich: Wer sich vu sinem Wieb schiedet, s isch denn wägä Ehebruch, un hirotet ä anderi, der bricht d Ehe.
10 Do sage sini Jinger zue nem: Schtehn de Sache vumä Ma mit sinem Wieb so, dann (dnoh) isch's nit guet z hirote.
11 Er het aba zue nene gsait: Des Wort fasse (blicke) nit alli, sundern nur de, däne`s ge isch.
12 Denn ä baar sin uf d Welt unfähig zue d Ehe; anderi sin vu d Mensche dzue unfähig gmacht; un wieda anderi hän sich selbscht dzue unfähig gmacht um`s Himmelrich wille. Wer`s fasse (blicke) ka, der fasses (blickts)!
13 Do wäre Kinda zue nem brocht, dmit da (er) d Händ (Pfode) uf sie legt un bätet. D Jinger aba brelle sie an.
14 Aba Jesus het gsait: Len de Kinda un wehret ne nit, zue ma (mir) z kumme; denn däne ghärt s Himmelrich.
15 Un na (er) legt d Händ (Pfode) uf sie un zeht vu dert witer.
16 Un lueg (gib obacht), eina kunnt zue nem un het gfrogt: Meischta, was soll i (ich) Guetes doe, dmit i (ich) s ewige Läbä ha?
17 Er aba het gsait zue nem: Was frogsch dü mich nohch däm, was guet isch? Guet isch nur Eina. Willsch dü aba ins Läbä igo, so halt d Gebote.
18 Do het da (er) nen gfrogt: Weli? Jesus aba het gsait: "Dü sollsch nit umbringe; dü sollsch nit ehebreche; dü sollsch nit schtähle; dü sollsch nit falschi Ziignis ge;
19 ehre Vada (Babbe) un Muetter" (2. Moses 20,12- 16); un: "Dü sollsch di Nächschte liebe we dich selbscht" (3. Moses 19,18).
20 Do het des Bebli zue nem gsait: Des ha i (ich) alles ghalte; was fehlt ma (mir) noh?
21 Jesus git zantwort nem: Willsch dü ganz guet si, so gang hi, vukauf, was dü hesch, un gib's d Arme, so wirsch dü ä Schatz im Himmel ha; un kumm un folg ma (mir) nohch!
22 Als des Bebli des Wort ghärt het, goht da (er) trurig dvu; denn na (er) het vieli Sache.
23 Jesus aba het zue sinene Jinger gsait: Gwiß, i (ich) sag äich: Ä Richä wird schwer ins Himmelrich kumme.
24 Un witer sag i (ich) äich: S isch lichta, daß ä Kamel durch ä Nodelöhr goht, als daß ä Richä ins Rich Gottes kummt.
25 Als des sini Jinger ghärt hän, vuschrecke sie sich arg un hän gsait: Ha, wer ka dann (dnoh) selig wäre?
26 Jesus aba het sie a gluegt un het gsait zue nene: Bi d Mensche isch's unmeglich; aba bi Gott sin alli Sache meglich.
27 Do fangt Petrus a un het gsait zue nem: lueg (gib obacht), ma (mir) hän alles vulo un sin dir nochgange; was wird uns (us) dfir ge?
28 Jesus aba het zue nene gsait: Gwiß, i (ich) sag äich: Ihr, de ihr ma (mir) nochgange sin, ihr den bi d Wiedageburt, wenn dr Menschebue hocke wird uf fem Thron sinere Herrlichkeit, au hocke uf zwöelf Throne un richte de zwöelf Schtämm Israels.
29 Un wer Hiisa odr Breda odr Schweschtare odr Vada (Babbe) odr Muetter odr Kinda odr Äcker vulosst wägä minem Name, der wird's hundatfach gregä un s ewige Läbä erbe.
30 Aba vieli, de di Erschte sin, wäre di Letschte un di Letschte wäre di Erschte si.
1 Denn des Himmelrich glicht nem Husherr, der freh am Morge üsgange isch, um Arbeita fir si Wiberg izschtelle.
2 Un als sa (er) mit d Arbeita einig isch iba ä Silbagrosche als Daglohn, schickt da (er) sie in si Wiberg.
3 Un na (er) goht üs um di dritti Schtund un het anderi gsäh müßig uf fem Markt schtoh
4 un het gsait zue nene: Gehn ihr au hi in d Wiberg; i (ich) will äich ge, was recht isch.
5 Un sie gehn hi. Abamols goht da (er) üs um di sechsti un um di ninti Schtund un doet desselbe.
6 Um di elfti Schtund aba goht da (er) üs un findet anderi un het gsait zue nene: Was schtehn ihr d ganze Dag müßig do?
7 Sie sage zue nem: S het uns (us) nemads igschtellt. Er het zue nene gsait: Gehn ihr au hi in d Wiberg.
8 Als ses drno Obend isch, het dr Herr vum Wiberg zue sinem Vuwalta gsait: Ruef d Arbeita un gib ne d Lohn un fang a bi d letschte bis zue d erschte.
9 Do kumme, de um d elfte Schtund igschtellt ware, un jeda gregt si Silbagrosche.
10 Als aba di erschte kumme, meine sie, sie däte me gregä; un au sie gregä jeda si Silbagrosche.
11 Un als sie des gregt, hän schtängere sie gege d Husherr
12 un hän gsait: Di letschte hän nur ä Schtund gschafft, doch dü hesch sie uns (us) glichgschtellt, de ma (mir) am Dag Lascht un Hitzi trage hän.
13 Er git zantwort aba un het zue nene gsait: Mi Fründ (Freund), i (ich) doe dir nit Unrecht. Bisch dü nit mit ma (mir) einig wore iba ä Silbagrosche?
14 Nimm, was di isch, un gang! Ich will aba däm letschte desselbe ge we dir.
15 Odr ha i (ich) nit Macht zue doe, was i (ich) will, mit däm, was mi isch? Siehsch dü schreg dri, wel i (ich) so gütig bi?
16 So wäre di Letschte di Erschte un di Erschte di Letschte si. "Denn vieli sin bruefe, aba wenig sin üserwählt" (vgl. 22,14).
17 Un Jesus zeht nuf nohch Jerusalem un nimmt de zwöelf Jinger uf d siete un het gsait zue nene uf fem Wäg:
18 luegä (gän obacht), ma (mir) zehn nuf nohch Jerusalem, un dr Menschebue wird d Hohenpriester un Schriftglehrte ibaantwortet wäre; un sie wäre nen zum Dod vuurteile
19 un wäre nen d Heide ibaantworte, dmit sie nen vuschpotte un üsbeitsche un kriizige; un am dritte Dag wird da (er) ufschtoh.
20 Do kunnt zue nem d Muetter dr Buebä vum Zebedäus mit ihre Sehn, flegt vor nem ane un wot nen um ebis bitte.
21 Un na (er) het gsait zue ihr: Was willsch dü? Sie het zue nem gsait: Loß mini beidi Buebä hocke in dinem Rich eina zue dinere Rechte un d andere zue dinere Linke.
22 Aba Jesus git zantwort un het gsait: Ihr wißt nit, was ihr bitte. Kennt ihr d Kelch trinke, den i (ich) trinke wir? Sie sage nem: Häjo, des kenne ma (mir).
23 Er het zue nene gsait: Mi Kelch den ihr zwar trinke, aba des Sitze zue minere Rechte un Linke zge, schtoht ma (mir) nit zue. Des wird däne zdeil, fir de`s bschtimmt isch vu minem Vada (Babbe).
24 Als des de Zehn hän, wäre sie unwillig iba de zwei Breda.
25 Aba Jesus reft sie zue sich un het gsait: Ihr wißt, daß d Herrscha ihri Velka niedrighalte un de Mächtige ne Gwalt aden.
26 So soll`s nit si unda äich; sundern wer unda äich groß si will, der isch aicha Diena;
27 un wer unda äich dr Erschte si will, der isch aicha Knecht,
28 so we dr Menschebue nit kumme isch, daß sa (er) sich diene losst, sundern daß sa (er) dient un gib si Läbä zuenare Erlesig fir vieli.
29 Un als sie vu Jericho fortgange sin, goht nem ä großi Schar Lit nohch.
30 Un lueg (gib obacht), zwei Blindi hocke am Wäg; un als sie häre, daß Jesus vorbigange isch, brellä sie: Ach Herr, dü Bue David, erbarm di unsa!
31 Aba d Lit fahrt sie a, daß sie schwiege solle. Doch sie brellä noh viel me: Ach Herr, dü Bue David, erbarm di unsa!
32 Jesus aba bliebt schtoh, reft sie un het gsait: Was wen ihr, daß i (ich) fir äich doe soll?
33 Sie sag zue nem: Herr, daß unseri Auge ufdoe wäre.
34 Un s jammat Jesus, un na (er) brihrt ihri Auge; un gli druf wäre sie wieda sehend, un sie folg nem nohch.
1 Als sie drno in d Nechi vu Jerusalem kumme, nohch Betfage an d Elberg, schickt Jesus zwei Jinger vorus
2 un het gsait zue nene: Gehn hi in des Dorf (Kaff), des vor äich liet, un gli den ihr ä Eselin abunde find un ä Esili bi ihr; binde sie los un fihrt sie zue ma (mir)!
3 Un wenn äich jemads ebis sag wird, so sage: D Herr bruucht ihra. Gli wird da (er) sie äich ibalosse.
4 Des isch bassiert aba, dmit itreffe doet, was gsait isch durch d Prophete, der do sait (Sacharja 9,9): "
5 Sagt d Dochta Zion: lueg (gib obacht), di Kenig kummt zue dir sanftmütig un rietet uf nem Esel un uf nem Esili, däm Junge vumä Laschttiers."
6 D Jinger gehn hi un hän alles gmacht, we nene Jesus bfohle het,
7 un bringe d Eselin un des Esili un lege ihri Kleida druf, un na (er) het sich druf ghockt.
8 Aba ä arg großi Schar Lit legt ihri Kleida uf d Wäg; anderi haue Zwiegli vu d Baim un schtreute sie uf d Wäg.
9 D Lit aba, de nem vorusgange un nohch gfolgt sin, brelle: Hosianna däm Bue David! Globt isch, der do kummt in däm Name vum Herrn! Hosianna in dr Hechi!
10 Un als sa (er) in Jerusalem izeht, regte sich di ganzi Schtadt un het gfrogt: Wer isch der?
11 D Lit aba hän gsait: Des isch Jesus, dr Prophet üs Nazareth in Galiläa.
12 Un Jesus goht in d Tempel inä un trieb üsä alli Vukäufa un Käufa im Tempel un schuckt de Tisch vu d Geldwechsla um un de Ständ vu d Dubehändla
13 un het gsait zue nene: S schtoht gschribe (Jesaja 56,7): "Mi Hus soll ä Bäthus heiße"; ihr aba macht ä Raibahehli drus.
14 Un s gehn zue nem Blindi un Lahmi im Tempel, un na (er) heilt sie.
15 Als aba d Hohenpriester un Schriftglehrti de Wunda sähn, de na (er) doet, un d Kinda, de im Tempel brellä: Hosianna däm Bue David!, ärgere sie sich
16 un sage zue nem: Hersch dü au, was de sage? Jesus git zantwort ne: Häjo! Hän ihr ne gläse (Psalm 8,3): "Us däm Mul (Gosch) vu d Unmindige un Säuglinge hesch dü dir Lob gmacht"?
17 Un na (er) het sie schtoh glo un goht zue d Schtadt üsä nohch Betanien un bliebt dert iba Nacht.
18 Als sa (er) aba am Morgen wieda in d Schtadt goht, het da (er) hunga ka.
19 Un na (er) het ä Fiegebaum am Wäg gsäh, goht hi un findet nigs dra als Blätta un het gsait zue nem: Etze wachst uf dir nemols me Frucht! Un d Fiegebaum vudorrt gli druf.
20 Un als des d Jinger sähn, vuwundrete sie sich un froge: We isch der Fiegebaum so gschwind vudorrt?
21 Jesus aba git zantwort un het gsait zue nene: Gwiß, i (ich) sag äich: Wenn ihr Glaube hän un nit zwieflet, so den ihr nit ällei Tade we de mit däm Fiegebaum, sundern, wenn ihr zue däm Berg sage: Heb di un wirf di ins Meer!, so wird's bassiere.
22 Un alles, was ihr bittet im Gebet, wenn ihr glaube, so den ihr's gregä.
23 Un als sa (er) in d Tempel kummt un lehrt, kumme d Hohenpriester un di Älteschte vum Volk zue nem un froge: Üs wela Vollmacht doesch dü des, un wer het dir de Vollmacht ge?
24 Jesus aba git zantwort un het gsait zue nene: Ich will äich au ä Sach froge; wenn ihr ma (mir) des sage den, will i (ich) äich au sage, üs wela Vollmacht i (ich) des doe.
25 Wuher war de Daufe vum Johannes? War sie vum Himmel odr vu d Mensche? Do luege sie's sich a un hän gsait: Sage ma (mir), sie war vum Himmel, so wird da (er) zue uns (us) sage: Wurum hän ihr nem dann (dnoh) nit glaubt?
26 Sage ma (mir) aba, sie war vu Mensche, so mehn ma (mir) uns (us) vor rem Volk firchte, denn sie meine alli Johannes war ä Prophete.
27 Un sie antworte Jesus un hän gsait: Mir wissen's nit. Do het er zue nene gsait: So sag i (ich) äich au nit, üs wela Vollmacht i (ich) des doe.
28 Was meinet ihr aba? S het ä Ma zwei Buebä un goht zue däm erschte un het gsait: Mi Bue, gang hi un schaff hiit im Wiberg.
29 Er git zantwort aba un het gsait: Nei, i (ich) will nit. Dnohch reut`s nen, un na (er) goht hi.
30 Un dr Vada (Babbe) goht zum zweite Bue un het desselbe gsait. Der aba git zantwort un het gsait: Ja, Herr! un goht nit hi.
31 Wer vu däne beidi het d Wille vum Vada (Babbe) doe? Sie antworte: Dr erschte. Jesus het gsait zue nene: Gwiß, i (ich) sag äich: D Zöllna un Hure kumme eher ins Rich Gottes als ihr.
32 Denn Johannes kummt zue äich un lehrt äich d rechte Wäg, un ihr glaubtet nem nit; aba de Zöllna un Hure glaube nem. Un obwohl ihr's gsähne hän, den ihr trozdem nit Buße, so daß ihr nem dann (dnoh) au glaubt hättet.
33 Häre ä anderes Glichnis: S war ä Husherr, der legt ä Wiberg a un zeht ä Zaun drum un grabt ä Kelter dri un bäut ä Turm un vudlehnt nen an Wigärtna un goht üßa Land.
34 Als drno de Ziit vu d Fricht kunnt, schickt da (er) sini Knecht zue d Wigärtna, dmit sie sini Fricht hole däte.
35 Do nähmä de Wigärtna sini Knecht: eina schlen sie, d zweite bringe sie um, d dritte schteinigte sie.
36 Abamols schickt da (er) anderi Knecht, me als des erschte Mol; un sie hän mit ne desselbe gmacht.
37 Zletscht aba schickt da (er) si Bue zue nene un het sich gsait: Sie wäre sich vor minem Bue firchte.
38 Als aba de Wigärtna d Bue sähn, sage sie zueänanda: Des isch dr Erbe; kummt, len uns (us) nen umbringe un si Erbguet an uns (us) bringe!
39 Un sie nähmä nen un schtoße nen zum Wiberg üsä un den nen umbringe.
40 Wenn drno dr Herr vum Wiberg kumme wird, was wird da (er) mit däne Wigärtna doe?
41 Sie antworte nem: Er wird d Bese ä beses End mache un si Wiberg andere Wigärtna vupachte, de nem d Fricht zue d rechte Ziit gän.
42 Jesus het gsait zue nene: Hän ihr ne gläse in dr Schrift (Psalm 118,22.23): "Dr Schtei (Wackes), den d Bäulit rüssgworfe hän, der isch zum Eckschtei wore. Vum Herrn isch des bassiert un isch ä Wunda vor unsari Auge"?
43 Drum sag i (ich) äich: Des Rich Gottes wird vu äich gnumme un nem Volk ge wäre, des sini Fricht git.
44 Un wer uf den Schtei (Wackes) flegt, der wird zerschelle; uf wen aba na (er) flegt, den wird da (er) zermalme.
45 Un als de Hohenpriester un Pharisäer sini Glichnisse ghärt hän, erkenne sie, daß sa (er) vu nene schwätzt.
46 Un sie vulange dnohch, nen zue ergriefe; aba sie firchte sich vor rem Volk, denn sie hebet (haltet) nen fir ä Prophete.
1 Un Jesus fangt a un schwätzt abamols in Glichnisse zue nene un het gsait:
2 Des Himmelrich glich nem Kenig, der sinem Bue d Hochziit usgrichtet het.
3 Un na (er) schickt sini Knecht üs, d Gäscht zue d Hochziit z laden; doch sie wen nit kumme.
4 Abamols schickt da (er) anderi Knecht üs un het gsait: Sage d Gäscht: lueg (gib obacht), mi Ässä ha i (ich) gmacht, mi Ochs un mi Viech isch gschlachtet, un alles isch parat; kumme zue d Hochziit!
5 Aba sie hän nen vuachtet un gehn wäg, eina uf si Acka, dr andere a si Gschäft.
6 Ä baar aba packe sini Knecht, schellte un den sie umbringe.
7 Do isch dr Kenig zornig un schickt si Heer üs un hole d Mörda un zinde ihri Schtadt a.
8 Dann (Dnoh) het da (er) zue sinene Knecht gsait: D Hochziit isch zwar parat, aba d Gäscht ware's nit wert.
9 Drum gehn üsä uf d Schtroße un lade zue d Hochziit i, wen na finde.
10 Un d Knecht gehn uf d Schtroße üsä un bringe zsämme, wen sie finde, Besi un Gueti; un d Tische wäre alli voll.
11 Do goht dr Kenig inä, sich d Gäscht azluege, un het do ä Mensch gsäh, der het kei Hochziitsgwand a,
12 un het zue nem gsait: Fründ (Freund), we bisch dü do inekumme un hesch doch kei Hochziitsgwand a? Er aba isch vuschtummt.
13 Do het dr Kenig zue sinene Diena gsait: Bindet nem d Händ (Pfode) un Feß un werfe nen in d Nacht üsä! Do wird Hiile un Zähneklappere si.
14 Denn vieli sin bruefe, aba wenig sin üserwählt.
15 Do gehn d Pharisäer hi un halte Rot, we sie nen in sinene Wort fange kennte;
16 un schickte zue nem ihri Jinger samt d Ahänger vum Herodes. De hän gsait: Meischta, ma (mir) wisse, daß dü wohr bisch un lehrsch d Wäg Gottes recht un frogsch nohch nemads; denn dü achtesch nit des Asähe vu d Mensche.
17 Drum sag uns (us), was meinsch dü: Isch's recht, daß ma däm Kaisa Schtiire (Zinsgrosche) zahlt odr nit?
18 Als drno Jesus ihri Bosheit gmerkt het, het da (er) gsait: Ihr Heuchla, was vusuecht ihr mi?
19 Zeigt ma (mir) ä Stiirminze! Un sie gän nem ä Silbagrosche.
20 Un na (er) het zue nene gsait: Wem si Bild un Ufschrift isch des?
21 Sie sage zue nem: Vum Kaisa. Do het da (er) zue nene gsait: So gen däm Kaisa, was vum Kaisa isch, un Gott, was Gottes isch!
22 Als sie des ghärt hän, wundre sie sich, len vu nem ab un gehn dvu.
23 An demselbe Dag kumme d Sadduzäer zue nem, de lehre, s gibt keini Uferschtehig, un froge nen
24 un hän gsait: Meischta, Moses het gsait (5. Moses 25,5.6): "Wenn eina schtirbt un het keini Kinda, so soll si Brueda si Wieb hirote un sinem Brueda Nochkumme mache."
25 Etze ware bi uns (us) siebä Breda. Dr erschte hirotet un schtirbt; un wel la (er) keini Nochkumme het, hintaloßt er si Wieb sinem Brueda;
26 gnau so d zweite un d dritte bis zum siebte.
27 Zletscht noh ällei schtirbt des Wieb.
28 Etze in dr Uferschtehig: wäm si Wieb wird sie si vu däne siebä? Sie hän sie jo alli ka.
29 Jesus aba git zantwort un het gsait zue nene: Ihr blicke`s nit, wel ihr nit d Schrift kennt noh d Kraft Gottes.
30 Denn in dr Uferschtehig wäre sie nit hirote noh sich hirote losse, sundern sie sin we Engel im Himmel.
31 Hän ihr denn nit gläse vu d Uferschtehig vu d Dote, was äich gsait isch vu Gott, der do sait (2. Moses 3,6): "
32 Ich bi d Gott Abrahams un d Gott Isaaks un d Gott Jakobs"? Gott isch nit ä Gott vu d Dote, sundern dr Lebändige.
33 Un als d Lit des ghärt hän, vuschrecke sie iba sini Lehr.
34 Als aba d Pharisäer ghärt hän, daß sa (er) d Sadduzäern s Mul gschtopft het, vusammle sie sich.
35 Un eina vu nene, ä Schriftglehrte, vusuecht nen un het gfrogt:
36 Meischta, welches isch des hechschte Gebot im Gsetz?
37 Jesus aba git zantwort nem: "Dü sollsch d Herrn, di Gott, liebe vu ganzem Herze, vu ganza Seele un vu ganzem Gmet" (5. Moses 6,5).
38 Des isch des hechschte un greschte Gebot.
39 Des andere aba isch däm glich: "Dü sollsch di Nächschte liebe we di selbscht" (3. Moses 19,18).
40 In däne beidi Gebote hängt des ganze Gsetz un d Prophete.
41 Als drno d Pharisäer binanda ware, het sie Jesus gfrogt:
42 Was denkt ihr vum Chrischtus? Wem si Bue isch scha (er)? Sie antwortete: David.
43 Do het da (er) sie gfrogt: We ka nen dann (dnoh) David durch d Geischt Herr nenne, wenn na (er) sait (Psalm 110,1): "
44 Dr Herr het zue minem Herrn gsait: Hock di zue mina Rechte, bis i (ich) dini Gegna (Feinde) unda dini Feß lege"?
45 Wenn drno David nen Herr nennt, we isch scha (er) dann (dnoh) si Bue?
46 Un nemads ka nem ä Wort sage, au träut nemads vu däm Dag a, nen ebis z froge.
1 Do schwätzt Jesus zum Volk un zue sinene Jinger
2 un het gsait: Uf däm Schtuehl vum Moses hocke d Schriftglehrti un Pharisäer.
3 Alles drno, was sie äich sage, des den un hebet (haltet); aba nohch ihre Werke sollt ihr nit handle; denn sie sages zwar, dens aba nit.
4 Sie binde schwäri un unerträglichi Laschte un lege sie d Lit uf d Schulta; aba sie selbscht wen kei Finga dfir krumm mache.
5 Alli ihri Werke aba den sie, dmit sie vu d Lit gsähne wäre. Sie mache ihri Gebetsrieme breit un de Quaschte an ihre Kleida groß.
6 Sie hocke gern obena bim Disch un in d Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa)
7 un hän's gern, daß sie uf fem Markt greßt un vu d Lit Rabbi gnennt wäre.
8 Aba ihr sollt äich nit Rabbi nenne losse; denn eina isch aicha Meischta; ihr aba sin alles Breda.
9 Un ihr sollt nemads unda äich Vada (Babbe) nenne uf Erde; denn eina isch aicha Vada (Babbe), der im Himmel isch.
10 Un ihr sollt äich nit Lehrer nenne losse; denn eina isch aicha Lehrer: Chrischtus.
11 Der greschte unda äich soll aicha Diena si.
12 Denn wer sich selbscht hoch gmacht het, der wird niedrig gmacht; un wer sich selbscht niedrig macht, der wird hoch gmacht .
13 Mai äich, Schriftglehrti un Pharisäer, ihr Heuchla, de ihr s Himmelrich zueschleßt vor d Mensche! Ihr gehn nit inä, un de inä wen, len ihr nit inegoh.
14 "Weh äich, Schriftglehrti un Pharisäer, ihr Heuchla, de ihr d Hiisa vu d Witwe freßt un zum Schien langi Gebete vurichtet! Drum wäre ihr ä um so härteres Urdeil gregä" (vgl. Mk 12,40).
15 Mai äich, Schriftglehrti un Pharisäer, ihr Heuchla, de ihr Land un Meer durchzeht, dmit ihr ä Judengenosse gwinnt; un wenn er's wore isch, macht ihr üs nem ä Kind vu d Hell, doppelt so schlimm we ihr.
16 Mai äich, ihr vublendeti Führer, de ihr sage: Wenn eina schwört bi däm Tempel, des gilt nit; wenn aba eina schwört bi däm Gold vum Tempel, der isch bunde.
17 Ihr Narre un Blindi! Was isch me: des Gold odr dr Tempel, der des Gold heilig macht?
18 Odr: Wenn eina schwört bi däm Altar, des gilt nit; wenn aba eina schwört bi däm Opfa, des druf liet, der isch bunde.
19 Ihr Blindi! Was isch me: des Opfa odr dr Altar, der des Opfa heilig macht?
20 Drum, wer schwört bi däm Altar, der schwört bi nem un bi allem, was druf liet.
21 Un wer schwört bi däm Tempel, der schwört bi nem un bi däm, der drin wohnt.
22 Un wer schwört bi däm Himmel, der schwört bi däm Thron Gottes un bi däm, der druf hockt.
23 Mai äich, Schriftglehrti un Pharisäer, ihr Heuchla, de ihr d Zehnte gen vu Minze, Dill un Kümmel un len des Wichtigschte im Gsetz uf d siete, nämlich des Recht, d Barmherzigkeit un d Glaube! Doch des soll ma doe un jenes nit losse.
24 Ihr vublendeti Führer, de ihr Mücke üssiebe den, aba Kamele vuschlucke den!
25 Mai äich, Schriftglehrti un Pharisäer, ihr Heuchla, de ihr d Becha un Schissle uße reinigt, innen aba sin sie volla Raub un Gier!
26 Dü blinde Pharisäer, reinige zerscht s Innere vum Becha, dmit au s Ußere sufa wird!
27 Mai äich, Schriftglehrti un Pharisäer, ihr Heuchla, de ihr sin we di ibatünchte Gräba, de vu uße hübsch ussehn, aba inne sin sie volla Dotebei un luta Unrat!
28 So au ihr: vu uße schient ihr vor d Mensch fromm, aba inne sin ihr volla Haichelei un Unrecht.
29 Mai äich, Schriftglehrti un Pharisäer, ihr Heuchla, de ihr d Prophete Grabmäla bäut un de Gräba vu d Grechte schmückt
30 un sage: Hätte ma (mir) zue d Ziit unsera Vädare gläbt, so wäre ma (mir) nit mit ne schuldig wore am Bloet vu d Prophete!
31 Dmit beziige ihr vu äich selbscht, daß ihr Kinda dera sin, de d Prophete umbrocht hän.
32 Wohlau, macht au ihr des Maß äira Vädare voll!
33 Ihr Schlange, ihr Otternbruet! We wen ihr dr höllische Vudammnis entrinne?
34 Drum: lueg (gib obacht), i (ich) schick zue äich Prophete un Schriftglehrti; un vu däne den ihr ä baar umbringe un kriizige, un ä baar den ihr üsbeitsche in äire Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un den sie jage vu einare Schtadt zue d andere,
35 dmit iba äich kummt all des Grechte Bloet, des vuschittet isch uf d Erde, des Bloet vum Grechte Abel a bis uf des Bloet vum Secharja, vum Bue Berechjas, den ihr umbrocht hän zwische Tempel un Altar.
36 Gwiß, i (ich) sag äich: des alles wird iba des Gschlecht kumme.
37 Jerusalem, Jerusalem, de dü umbringsch d Prophete un schteinigsch, de zue dir gschickt sin! We me (oft) ha i (ich) dini Kinda vusammle welle, we ä Henne ihri Gigile (Bibile) vusammelt unda ihri Fligel; un ihr hän nit welle!
38 lueg (gib obacht), "äira Hus soll äich wescht wäre" (Jeremia 22,5; Psalm 69,26).
39 Denn i (ich) sag äich: Ihr den mi vu etzed a nit aluege, bis ihr sage den: Globt isch, der do kummt im Name vum Herrn!
1 Un Jesus goht üs sem Tempel fort, un sini Jinger kumme zue nem un zeigte nem de Mure vum Tempel.
2 Er aba het gsait zue nene: Sähn ihr des allees? Gwiß, i (ich) sag äich: S wird do nit ei Schtei (Wackes) uf fem andere bliebe, de nit vubroche wäre.
3 Un als sa (er) uf fem Elberg hockt, kumme sini Jinger zue nem un sage, als sie ällei ware: Sag uns (us), wenn wird des bassiere? un was wird des Zeiche si fir di Kumme un fir s End vu d Welt?
4 Jesus aba git zantwort un het gsait zue nene: Luege zue, daß äich nit jemads vufihrt.
5 Denn s wäre vieli kumme unda minem Name un sage: Ich bi dr Chrischtus, un sie wäre vieli vufihre.
6 Ihr den härä vu Kreg un Kregsgschrei; luege zue un erschreckt nit. Denn des mueß so bassiere; aba s isch noh nit s End do.
7 Denn s wird sich ä Volk gege s andere erhebe un ä Kenigrich gege des andere; un s wäre Hungasnet si un Erdbebe do un dert.
8 Des alles aba isch dr Afang vu d Wehe.
9 Dann (Dnoh) wäre sie äich dr Vufolgig priesge un äich umbringe. Un ihr den ghaßt wäre wägä minem Name wille vu ällei Mensche.
10 Dann (Dnoh) wäre vieli abfege un wäre sich undaänanda vurote un wäre sich undaänanda hasse.
11 Un s wäre sich vieli falsche Prophete erhebe un wäre vieli vufihre.
12 Un wel de Ungrechtigkeit ibahand nähmä wird, wird d Lebi (Liebe) in viele erkalte.
13 Wer aba vuharrt bis ans End, der wird selig wäre.
14 Un s wird predigt wäre des Evangelium vum Rich in dr ganze Welt zum Ziignis fir alli Velka, un dann (dnoh) wird s End kumme.
15 Wenn ihr drno aluege den des Greuelbild vum Undagang schtoh am heilige Platz, wovu gsait isch durch d Prophet Daniel (Daniel 9,27; 11,31), - wenn das liesesch, dann (dnoh) merk uf! -,
16 alsdann haue ab uf d Berg, wer in Judäa isch;
17 un wer uf fem Dach isch, der schtiegt nit abe, ebis üs sinem Hus z holen;
18 un wer uf fem Feld isch, der kähr nit zruck, si Mandel z hole.
19 Mai aba d Schwangere un d Schtillende zue sellare Ziit!
20 Bittet aba, daß äiri Flucht nit gschiht im Winta odr am Sabbat.
21 Denn s wird dann (dnoh) ä großi Vufolgig si, we sie nit gsi isch vum Afang dr Welt bis etzed un au nit wieda wäre wird.
22 Un wenn d Däg nit vukirzt wäre, so dät kei Mensch selig wäre; aba um dr Üserwählte wille wäre de Däg vukirzt.
23 Wenn dann (dnoh) jemads zue äich sage wird: lueg (gib obacht), do isch dr Chrischtus! odr do!, so sollt ihr's nit glaube.
24 Denn`s wäre falschi Christuse un falsche Prophete ufschtoh un großi Zeiche un Wunda doe, so daß sie, wenn`s meglich wär, au di Üserwählte vufihrte.
25 lueg (gib obacht), i (ich) ha`s äich vorusgsait.
26 Wenn sie eso zue äich sage wäre: lueg (gib obacht), er isch in dr Wüschte!, so gehn nit üsä; lueg (gib obacht), er isch drinne im Hus!, so glaubet`s nit.
27 Denn we dr Blitz üsgoht vum Oschte un laichtet bis zum Weschte, so wird au des Kumme vum Menschebue si.
28 Wo d Kadaver isch, do sammle sich d Geia.
29 Gli aba nohch dr Vufolgig um selli Ziit wird d Sunne sich vudunkle un dr Mond si Schien vuliere, un d Schterne wäre vum Himmel flege, un de Kräfte dr Himmel wäre ins Wanke kumme.
30 Un dann (dnoh) wird erschiene des Zeiche vum Menschebue am Himmel. Un dann (dnoh) wäre jommerä alli Gschlechta uf Erde un wäre aluege d Menschebue kumme uf d Wolke vum Himmel mit großa Kraft un Herrlichkeit.
31 Un na (er) wird sini Engel schicke mit helle Päpare, un sie wäre sini Üserwählte sammle vu d vier Wind, vu einem End vum Himmel bis zum andere.
32 An däm Fiegebaum lernt ä Glichnis: wenn sini Zwiegli etzed saftig wäre un Blätta tribä, so wißt ihr, daß dr Summa nooch isch.
33 Ebeso au: wenn ihr des alles luege, so wißt, daß sa (er) nooch vor dr Dire isch.
34 Gwiß, i (ich) sag äich: Des Gschlecht wird nit vugoh, bis des alles bassiert.
35 Himmel un Erde wäre vugoh; aba mini Wort wäre nit vugoh.
36 Vu däm Dag aba un vu dr Schtund weiß nemads, au d Engel im Himmel nit, au dr Bue nit, sundern ällei dr Vada (Babbe).
37 Denn we`s in d Däg Noahs war, so wird au si des Kumme vum Menschebue.
38 Denn we sie ware in d Däg vor dr Sintflut - sie ässä, sie trinke, sie hirote un len sich hirote bis an d Dag, an däm Noah in d Arche nigoht;
39 un sie beachtete`s nit, bis d Sintflut kummt un rafft sie alli dohi -, so wird`s au si bim Kumme vum Menschebue.
40 Dann (Dnoh) wäre zwei uf fem Feld si; dr eine wird agnumme, dr andere wird priesge.
41 Zwei Wieba wäre mahle mit d Miihli; di eine wird agnumme, di andere wäre priesge.
42 Drum wache; denn ihr wißt nit, an welem Dag aicha Herr kummt.
43 Des solle na aba wisse: Wenn ä Husvada gwüßt hät, zue wela Schtund in d Nacht dr Deb kummt, so dät er jo wache un nit in si Hus ibreche losse.
44 Drum sin au ihr parat! Denn dr Menschebue kummt zue nare Schtund, do ihr's nit meinet.
45 Wer isch drno dr treue un schlaue Knecht, den d Herr iba sini Lit bschtimmt het, dmit da (er) ne zue d rechte Ziit z ässä git?
46 Selig isch der Knecht, den si Herr, wenn na (er) kummt, des doe sieht.
47 Gwiß, i (ich) sag äich: Er wird nen iba alli sini Sache schtellä.
48 Wenn aba sella als ä bese Knecht in sinem Herz sait: Mi Herr kummt noh lang nit,
49 un fangt an, sini Mitknecht z schla, ißt un trinkt mit d Bsofene:
50 dann (dnoh) wird dr Herr vum Knecht kumme an nem Dag, an däm er's nit meint, un zue na Schtund, de na (er) nit kennt,
51 un na (er) wird nen in Schtickli haue losse un nem si Deil ge bi d Heuchla; do wird si Hiile un Zähneklappere.
1 Dann (Dnoh) wird des Himmelrich gliche zehn Jungfraue, de ihri Lampe (Funzle) nähmä un gehn üsä, däm Bräutigam entgegä.
2 Aba fünf vu nene ware dumm, un fünf ware schlau.
3 Di dumme nähmä ihri Lampe (Funzle), aba sie nähmä kei El mit.
4 Di schlaue aba nähmä El mit in ihre Kanne, samt ihre Lampe (Funzle).
5 Als drno dr Bräutigam lang usbliebt, wäre sie alli med un schlofe i.
6 Um midde in d Nacht aba hert ma lutes Ruefe: lueg (gib obacht), dr Bräutigam kummt! Gehn üsä, nem entgegä!
7 Do sin de Jungfraue ufgschtande un mache ihri Lampe (Funzle) parat.
8 Di dumme aba sage zue d schlaue: Gen uns (us) vu äirem El, denn unsri Lampe (Funzle) gen üs.
9 Do antworte di schlaue un hän gsait: Nei, sunscht doet s fir uns (us) un äich nit gnoe si; gehn aba zum Kaufma (Händla) un kaufe fir äich selba El.
10 Un als sie higehn z kaufe, kummt dr Bräutigam; un de parat ware, gehn mit nem inä zue d Hochziit, un Dire isch vuschlosse.
11 Schpäta kumme au di andere Jungfraue un hän gsait: Herr, Herr, doe uns (us) uf!
12 Er git zantwort aba un het gsait: Gwiß, i (ich) sag äich: Ich kenn äich nit.
13 Drum wachet! Denn ihr wißt nit Dag noh Schtund.
14 Denn s isch we mit nem Mensch, der üßa Land goht: er reft sini Knecht un vuträut ne si Vumöge (Hab un Guet) a;
15 däm eine git da (er) fünf Zentna Silba, däm andere zwei, däm dritte eina, jeda we na Tichtig isch, un zeht fort.
16 Gli goht der hi, der fünf Zentna gregt het, un handelt mit ne un gwinnt witeri fünf dzue.
17 Ebeso gwinnt der, der zwei Zentna gregt het, zwei witeri dzue.
18 Der aba eina gregt het, goht hi, grabt ä Loch in d Erde un vuschteckt des Geld vu sinem Herr.
19 Nohch langa Ziit kummt dr Herr vu d Knecht un forderet Antwort vu nene.
20 Do kunnt dzue, der fünf Zentna gregt het, un legt witeri fünf Zentna dzue un het gsait: Herr, dü hesch ma (mir) fünf Zentna avuträut; lueg (gib obacht) do, i (ich) ha dmit witeri fünf Zentna gwunne.
21 Do het si Herr zue nem gsait: Recht so, dü tichtige un treue Knecht, dü bisch iba wenigem treu gsi, i (ich) will di iba viel anesitzä; gang inä zue dines Herrn Fräid (Freud)!
22 Do kunnt au dzue, der zwei Zentna gregt het, un het gsait: Herr, dü hesch ma (mir) zwei Zentna avuträut; lueg (gib obacht) do, i (ich) ha dmit zwei witeri gwunne.
23 Si Herr het gsait zue nem: Recht so, dü tichtige un treue Knecht, dü bisch iba wenigem treu gsi, i (ich) will di iba viel anesitzä; gang inä zue dines Herrn Fräid (Freud)!
24 Do kunnt au dzue, dr ei Zentna gregt het, un het gsait: Herr, i (ich) ha gwüßt, daß dü ä härte Ma bisch: dü erntesch, wo dü nit gsajt hesch, un sammelsch i, wo dü nit üsgschtreut hesch;
25 un i (ich) ha mi gfirchtet, bi hi gange un ha di Zentna in dr Erde vuschteckt. lueg (gib obacht), do hesch dü des was Dir isch.
26 Si Herr aba git zantwort un het gsait zue nem: Dü bese un fule Knecht! Dü hesch gwüßt, daß i (ich) ernte, wo i (ich) nit gsajt ha, un isammle, wo i (ich) nit üsgschtreut ha?
27 Dann (Dnoh) hättesch dü mi Geld zue d Wechsler bringe solle, un wenn i (ich) kumme wär, hät i (ich) Mins wiedagregt mit Zinse.
28 Drum riße nem d Zentna wäg un gen nen däm, der zehn Zentna het.
29 Denn wer do het, däm wird ge wäre, un na (er) wird d Massig (Fülle) ha; wer aba nit het, däm wird au, was sa (er) het, gnumme wäre.
30 Un den unnütze Knecht werft ins Dunkle üsä; do wird si Hiile un Zähneklappere.
31 Wenn aba dr Menschebue kumme wird in sinere Herrlichkeit, un alli Engel mit nem, dann (dnoh) wird da (er) hocke uf fem Thron sinere Herrlichkeit,
32 un alli Velka wäre vor nem vusammelt wäre. Un er wird sie vuänanda trenne, we ä Hirt d Schof vu d Böcke schiedet,
33 un wird d Schof zue sinere Rechte schtelle un d Böck zue d Linke.
34 Do wird dann (dnoh) dr Kenig sage zue däne zue sinere Rechte: Kummt her, ihr Gsegneti vu minem Vada (Babbe), erbt des Rich, des äich gmacht isch vum Afang vu d Welt!
35 Denn i (ich) bi hungrig gsi, un ihr hän ma (mir) z ässä ge. Ich bi durschtig gsi, un ihr hän ma (mir) z trinke ge. Ich bi ä Fremde gsi, un ihr hän mi ufgnumme.
36 Ich bi nackt gsi, un ihr hän mi azogä. Ich bi krank gsi, un ihr hän mi bsuecht. Ich bi im Gfängnis (Loch) gsi, un ihr sin zue ma (mir) kumme.
37 Dann (Dnoh) wäre nem di Grechte sage: Herr, wenn hän ma (mir) dich hungrig gsähne un hän dir z ässä ge? odr durschtig un hän dir z trinke ge?
38 Wenn hän ma (mir) dich als Fremde gsähne un hän di ufgnumme? odr nackt un hän di azogä?
39 Wenn hän ma (mir) di krank odr im Gfängnis (Loch) gsähne un sin zue da kumme?
40 Un dr Kenig wird sage zue nene: Gwiß, i (ich) sag äich: Was ihr doe hän einem vu däne minene gringschte Breda, des hän ihr ma (mir) doe.
41 Dann (Dnoh) wird da (er) au zue däne zue d Linke sage: Gehn wäg vu ma (mir), ihr Vufluechti, ins ewige Fiir, des gmacht isch däm Deufel un sinene Engel!
42 Denn i (ich) bi hungrig gsi, un ihr hän ma (mir) nit z ässä ge. Ich bi durschtig gsi, un ihr hän ma (mir) nit z trinke ge.
43 Ich bi ä Fremde gsi, un ihr hän mi nit ufgnumme. Ich bi nackt gsi, un ihr hän mi nit azogä. Ich bi krank un im Gfängnis (Loch) gsi, un ihr hän mi nit bsuecht.
44 Dann (Dnoh) wäre sie nem au sage: Herr, wenn hän ma (mir) dich hungrig odr durschtig gsähne odr als Fremde odr nackt odr krank odr im Gfängnis (Loch) un hän dir nit dient?
45 Dann (Dnoh) wird da (er) ne sage: Gwiß, i (ich) sag äich: Was ihr nit doe hän einem vu däne Kleinschte, des hän ihr ma (mir) au nit doe.
46 Un sie wäre higo: zue d ewige Schtrof, aba di Grechte ins ewige Läbä.
1 Un s isch bassiert, als Jesus alles des Gsaite het, daß sa (er) dann (dnoh) zue sinene Jinger gsait het:
2 Ihr wißt, daß in zwei Däg Passa isch; un dr Menschebue wird ibaantwortet wäre, daß sa (er) kriizigt wär.
3 Do vusammle sich d Hohenpriester un d Älteschte vum Volk im Palascht vum Hohenpriester, der hieß Kaiphas,
4 un halte Rot, we sie Jesus mit Lischt ergriefe un umbringe kennte.
5 Sie sage aba: Jo nit bim Fescht, dmit s nit ä Ufruhr git im Volk.
6 Als drno Jesus in Betanien war im Hus Simons vum Üssätzige,
7 kunnt zue nem ä Wieb, de het ä Glas mit wertvollem Salbel un gießt`s uf si Schädel, als sa (er) am Disch hockt.
8 Als des d Jinger sähn, wäre sie unwillig un hän gsait: Wozue de Vuschwendig?
9 S het diir vukauft un des Geld d Arme ge wäre kenne.
10 Als Jesus des gmerkt het, het da (er) zue nene gsait: Was mache ihr des Wieb trurig? Sie het ä gueti Sach an ma (mir) doe.
11 Di Arme hän ihr alliziit bi äich, mi aba hän ihr nit alliziit.
12 Daß sie des El uf mi Leib (Ranze) gschittet het, des het sie fir mi Beerdigung doe.
13 Gwiß, i (ich) sag äich: Wo des Evangelium predigt wird in dr ganze Welt, do wird ma au des vuzehle zue ihrem Adenke, was sie doe het.
14 Do goht eina vu d Zwöelf, mit Name Judas Iskariot, hi zue d Hohenpriester
15 un het gsait: Was wen ihr ma (mir) ge? Ich will nen äich vurote. Un sie wen nem driißig Silberlinge ge.
16 Un vu do a suecht er ä Glegeheit, daß sa (er) nen vurote kennt.
17 Aba am erschte Dag vu d Ungsäuerte Brot kumme d Jinger zue Jesus un froge: Wo willsch dü, daß ma (mir) dir s Passalamm zum Ässä mache?
18 Er het gsait: Gehn hi in d Schtadt zue däm un däm sage zue nem: Dr Meischta losst dir sage: Mini Ziit isch nooch; i (ich) will bi dir s Passa fieche mit minene Jinger.
19 Un d Jinger hän gmacht, we ne Jesus bfohle het, un richte s Passalamm.
20 Un am Obend het da (er) sich anekockt an d Disch mit d Zwöelf.
21 Un als sie ässä, het da (er) gsait: Gwiß, i (ich) sag äich: Eina unda äich wird mi vurote.
22 Un sie wäre arg trurig un fange a, jeda einzelne, nen z froge: Herr, bi ich's?
23 Er git zantwort un het gsait: Der d Hand mit ma (mir) in d Schissle täucht, der wird mi vurote.
24 Dr Menschebue goht zwar dohi, mai vu däm gschribe schtoht; doch mai däm Mensch, wägä däm dr Menschebue vurote wird! S wär fir den Mensch bessa, wenn na (er) nee uf d Welt kumme wär.
25 Do git zantwort Judas, der nen vurote het, un het gsait: Bi ich's, Rabbi? Er het zue nem gsait: Dü saisch`s.
26 Als sie aba ässä, nimmt Jesus vum Brot, dankt un bricht's un git's d Jinger un het gsait: Nähmet, ässä; des isch mi Leib (Ranze).
27 Un na (er) nimmt d Kelch un dankt, git ne des un het gsait: Trinke alli drus;
28 des isch mi Bloet vum Bunde, des vuschittet wird fir vieli zue d Vugebig vu d Sinde.
29 Ich sag äich: Ich wär drno nimi vu däm Gwägs vum Wischtock trinke bis an den Dag, an däm i (ich) vu naiem dvu trinke wär mit äich in minem Vada (Babbe) sinem Rich.
30 Un als sie d Lobgsang gsunge hän, gehn sie üsä an d Elberg.
31 Do het Jesus zue nene gsait: In däre Nacht den ihr alli Ärgernis nähmä an ma (mir). Denn s schtoht gschribe (Sacharja 13,7): "Ich wär d Schäfa (Hirte) schla, un d Schof vu d Herde wäre sich vuschtreue."
32 Wenn i (ich) aba ufgschtande bi, will i (ich) vor äich higo nohch Galiläa.
33 Petrus aba git zantwort un het gsait zue nem: Wenn sie au alli Ärgernis nähmä, so will i (ich) doch nemols Ärgernis nähmä an dir.
34 Jesus het zue nem gsait: Gwiß, i (ich) sag dir: In däre Nacht, bvor d Guller kräht, wirsch dü mi draimol vuliigne.
35 Petrus het zue nem gsait: Un wenn i (ich) mit dir schterbe müßt, will i (ich) di nit vuliigne. Des gliche sage au alli Jinger.
36 Do kummt Jesus mit ne zue nem Garte, der heißt Gethsemane, un het gsait zue d Jinger: Setze äich do ane, solang i (ich) derthi gang un bät.
37 Un er nimmt mit sich Petrus un de zwei Buebä vum Zebedäus un fangt a trurig z si un vuzage.
38 Do het Jesus zue nene gsait: Mini Seele isch trurig bis an d Dod; bliebe do un wache mit ma (mir)!
39 Un na (er) goht ä weng witer, flegt ane uf si Gsicht (Visasch) un bätet un het gsait: Vada (Babbe), isch's meglich, so goht der Kelch an ma (mir) vorbi; doch nit we i (ich) will, sundern we dü willsch!
40 Un na (er) kummt zue sinene Jinger un findet sie schlofe un het zue Petrus gsait: Kennt ihr denn nit ä Schtund mit ma (mir) wache?
41 Wache un bäte den, dmit ihr nit in Afechtig fallt! Dr Geischt isch willig; aba s Fleisch isch schwach.
42 Zum zweite Mol goht da (er) wieda hi, bäte un het gsait: Vada (Babbe), isch's nit meglich, daß d Kelch an ma (mir) vorbigoht, ohni daß i (ich) nen trink, so gschiht di Wille!
43 Un na (er) kummt un findet sie abamols schlofe, un ihri Aug ware volla Schlof.
44 Un na (er) het sie glo un goht abamols hi un bäte zum dritte Mol un schwätzt dieselbe Wort.
45 Dann (Dnoh) kummt er zue sinene Jinger un het gsait zue nene: Ach, wen ihr witer schlofe un ruehe? lueg (gib obacht), de Schtund isch do, daß dr Menschebue in d Händ (Pfode) vu d Sinda ibaantwortet wird.
46 Schtehn uf, len uns (us) go! lueg (gib obacht), er isch do, der mi vurotet.
47 Un als sa (er) noh schwätzt, lueg (gib obacht), do kummt Judas, eina vu d Zwöelf, un mit nem ä großi Schar mit Schwerter un mit Stange, vu d Hohenpriester un Älteschte vum Volk.
48 Un dr Vuräter het ne ä Zeiche ge un gsait: Welcha i (ich) küsse wär, der isch's; den packe.
49 Un drno kunnt er zue Jesus un het gsait: Friede mit dir, Rabbi! un küßt nen.
50 Jesus aba het gsait zue nem: Mi Fründ (Freund), dzue bisch dü kumme? Do kumme sie rah un lege Hand an Jesus un packe nen.
51 Un lueg (gib obacht), eina vu däne, de bi Jesus ware, schtreckt d Hand üs un zeht si Schwert un schlat noh däm Knecht vum Hohenpriester un haut nem ä Ohr ab.
52 Do het Jesus zue nem gsait: Schteck di Schwert an si Platz! Denn wer s Schwert nimmt, der soll durch s Schwert umkumme.
53 Odr meinsch dü, i (ich) kennt mi Vada (Babbe) nit bitte, daß sa (er) ma (mir) gli druf me als zwöelf Legione Engel schickt?
54 We doet dann (dnoh) aba d Schrift itreffe, daß ses so bassiere mueß?
55 Zue der Schtund het Jesus zue d Schar gsait: Ihr sin usgzoge we gege ä Raiba (Deb, Vubrecha) mit Schwerter un mit Schtange, mi z fange. Ha i (ich) doch jede Dag im Tempel gsässä un glehrt, un ihr hän mi nit packt.
56 Aba des isch alles bassiert, dmit itreffe dät d Schrifte vu d Prophete. Do vuloße nen alli Jinger un haue ab.
57 De aba Jesus packt hän, fihre nen zum Hohenpriester Kaiphas, wo d Schriftglehrti un Älteschte sich vusammelt hän.
58 Petrus aba goht nem vu wietem bis zum Palascht vum Hohenpriester nohch un goht inä un het sich anekockt zue d Knecht, um azluege, woruf s üsä wot.
59 D Hohenpriester aba un d ganze Hohe Rot sueche ä falsches Ziignis gege Jesus, daß sie nen umbringe däte.
60 Un obwohl vieli falschi Ziige ruskumme, finde sie doch nigs. Zletscht kumme zwei dzue
61 un hän gsait: Er het gsait: Ich ka d Tempel Gottes abbreche un in dräi Däg ufbäue.
62 Un dr Hohepriester schtod uf un het gsait zue nem: Antwortesch dü nigs uf des, was de gege di beziige?
63 Aba Jesus schwieg schtill. Un dr Hohepriester het gsait zue nem: Ich bschwör di bi däm lebändige Gott, daß dü uns (us) saisch, ob dü d Chrischtus bisch, d Bue Gottes.
64 Jesus het zue nem gsait: Dü saisch`s. Doch sag i (ich) äich: Vu drno a das ihr säh den d Menschebue hocke zue d Rechte vu d Kraft un kumme uf d Wolke vum Himmel.
65 Do vuriß d Hohepriester sini Kleida un het gsait: Er het Gott gläschtert! Was bruche ma (mir) wiedari Ziige? lueg (gib obacht), etzed hän ihr d Gottesläschterig ghärt.
66 Was isch aicha Urdeil? Sie antwortete un hän gsait: Er isch d Dod schuldig.
67 Do schpucke sie nem in Gsicht (Visasch) un schle nen mit d Fuscht. Ä baar aba schle nem ins Gsicht
68 un hän gsait: Weissag uns (us), Chrischtus, wer isch's, der di schlat?
69 Petrus aba hockt druße im Hof; do kunnt ä Magd zue nem un het gsait: Un dü warsch au mit däm Jesus üs Galiläa.
70 Er legt aba vor ällei un het gsait: Ich weiß nit, was dü saisch.
71 Als sa (er) aba üsä gange isch in d Torhalle, het nen ä andere gsäh un het gsait zue däne, de do ware: Der war au mit däm Jesus vu Nazareth.
72 Un na (er) legt abamols un schwört dzue: Ich kenn den Mensch nit.
73 Un nohch eina kleine Wieli kumme dzue, de do gschtande sin, un sage zue Petrus: Gwiß, dü bisch au eina vu däne, denn di Schproch vurotet di.
74 Do fangt da (er) a, sich z vufluechen un z schwör: Ich kenn den Mensch nit. Un drno kräht d Guller.
75 Do het Petrus an des Wort denkt, des Jesus zue nem gsait het: Ehe d Guller kräht, wirsch dü mi draimol vuliigne. Un na (er) goht üsä un hiilt ganz arg.
1 Am Morge aba hän alli Hohenpriester un d Älteschte vum Volk d bschloße iba Jesus, nen umzbringe,
2 un sie hän nen gfesselt, fihre nen ab un ibaantwortete nen däm Schtadthaltr Pilatus.
3 Als Judas, der nen vurote het, gsäh het, daß sa (er) zum Dod vuurdeilt war, reut`s nen, un na (er) nimmt de driißig Silberlinge vu d Hohenpriester un Älteschte un git sie zruck
4 un het gsait: Ich ha Unrecht doe, daß i (ich) unschuldiges Bloet vurote ha. Sie aba hän gsait: Was goht uns (us) des a? Do lueg dü zue!
5 Un na (er) wirft de Silberlinge in d Tempel, goht fort un erhängt sich.
6 Aba d Hohenpriester nähmä de Silberlinge un hän gsait: S isch nit recht, daß ma (mir) sie in d Gotteskaschte lege; denn s isch Bluetgeld.
7 Sie bschlosse aba, d Töpferacka dvu z kaufe zur Beerdigig fir Fremdi.
8 Drum heißt der Acka Bluetacka bis uf d hiitige Dag.
9 Do isch itroffe, was gsait isch durch d Prophet Jeremia, der do sait: "Sie hän de driißig Silberlinge gnumme, d Pries fir d Vukaufte, der gschätzt isch bi d Israelite,
10 un sie hän des Geld fir d Töpferacka ge, we ma (mir) dr Herr bfohle het" (Jeremia 32,9; Sacharja 11,12.13).
11 Jesus aba schtod vor rem Schtadthaltr; un d Schtadthaltr het nen gfrogt un het gsait: Bisch dü d Kenig vu d Jude? Jesus aba het gsait: Dü saisch`s.
12 Un als sa (er) vu d Hohenpriester un Älteschte vuklagt isch, git zantwort er nigs.
13 Do het Pilatus zue nem gsait: Hersch dü nit, we hert sie di vuklage?
14 Un na (er) git zantwort nem nit uf kei einziges Wort, so daß sich d Schtadthaltr arg vuwundret het.
15 Zum Fescht aba het d Schtadthaltr de Gwohnet ka, däm Volk ä Gfangene loszge, was fir eina sie wen.
16 Sie hän aba zue der Ziit ä brüchtigte Gfangene, der het Jesus Barabbas gheiße.
17 Un als sie vusammelt ware, het Pilatus zue nene gsait: Welcha wen ihr? Wela soll i (ich) äich losge, Jesus Barabbas odr Jesus, vum däm gsait wird, er isch dr Chrischtus?
18 Denn na (er) het gwüßt, daß sie nen üs Näid ibaantwortet hän.
19 Un als sa (er) uf fem Richtaschtuehl hockt, schickt si Wieb zue nem un losst nem sage: Ha dü nigs z schaffe mit däm Grechte; denn i (ich) ha hiit viel glitte im Träum um sinetwägä.
20 Aba d Hohenpriester un Älteschte ibaräde s Volk, daß sie um Barabbas bitte, Jesus aba umbringe solle.
21 Do fangt d Schtadthaltr a un het gsait zue nene: Welcha wen ihr? Wen vu däne beidi soll i (ich) äich losge? Sie hän gsait: Barabbas!
22 Pilatus het zue nene gsait: Was soll i (ich) denn mache mit Jesus, vu däm gsait wird, er isch dr Chrischtus? Sie sage alli: Loß sen kriizige!
23 Er aba het gsait: Was het da (er) denn Beses doe? Sie brellä aba noh me: Loß sen kriizige!
24 Als aba Pilatus gsäh het, daß sa (er) nigs usgrichtet het, sundern des Gwimmel imma greßa isch, nimmt da (er) Wassa un wäscht sich d Händ (Pfode) vor rem Volk un het gsait: Ich bi unschuldig an sinem Bloet; luege ihr zue!
25 Do git zantwort s ganze Volk un het gsait: Si Bloet kummt iba uns (us) un unseri Kinda!
26 Do git da (er) ne Barabbas los, aba Jesus losst er üsbeitsche un ibaantwortet nen, daß sa (er) kriizigt wird.
27 Do nähmä d Soldate vum Schtatthalta Jesus mit sich in s Prätorium un vusammle di ganzi Abteilige um nen.
28 Un zen nen üs un lege nem ä Purpurmantel a
29 un flochte ä Dornekrone un hocke sie nem uf d Schädel un gän nem ä Rohr in sini rechti Hand un beugte ihri Knie vor rem un vuschpotte nen un hän gsait: Greßt bisch dü, dr Jude Kenig!
30 un schpucke nen a un nähmä s Rohr un schlen dmit si Schädel.
31 Un als sie nen gscholte hän, zen sie nem d Mandel üs un zen nem sini Kleida a un fihre nen ab, um nen z kriizige.
32 Un als sie rüsgehn, find sie ä Mensch üs Kyrene mit Name Simon; den zwinge sie, daß sa (er) nem si Kriiz trait.
33 Un als sie an d Platz kumme mit Name Golgatha, des heißt: Schädelstätte,
34 gän sie nem Wi z trinke mit Galle vumischt; un als er's schmeckt, wot da (er) nit trinke.
35 Als sie nen aba kriizigt hän, vudeilte sie sini Kleida un werfe s Los drum.
36 Un sie hocke do un bwache doet nen.
37 Un obe iba sinem Schädel mache sie ä Ufschrift mit d Ursache vu sinem Dod: Des isch Jesus, dr Jude Kenig.
38 Un do wäre zwei Raiba (Deb, Vubrecha) mit nem kriizigt, eina zue d Rechte un eina zue d Linke.
39 D aba vorbiigehn, läschtere nen un schittle ihri Kepfe
40 un hän gsait: Der dü d Tempel abbrichsch un bäusch nen uf in dräi Däg, hilf dir selba, wenn dü Gottes Bue bisch, un schtieg rab vum Kriiz!
41 eso schelte au d Hohenpriester mit d Schriftglehrte un Älteschte un hän gsait:
42 Andere het da (er) ghulfe un ka sich selba nit helfe. Isch er d Kenig vu Israel, so schtieg er drno vum Kriiz rab. Dann (Dnoh) wen ma (mir) a nen glaube.
43 Er het sich uf Gott vulo; der erles nen drno, wenn na (er) Gfalle a nem het; denn na (er) het gsait: Ich bi Gottes Bue.
44 Eso schmähe nen au d Raiba (Deb, Vubrecha), de mit nem kriizigt ware.
45 Un vu d sechste Schtund a kummt ä Nacht iba s ganze Land bis zue d ninte Schtund.
46 Un um di ninti Schtund brellt Jesus lut: Eli, Eli, lama asabtani? des heißt: Mi Gott, mi Gott, wurum hesch dü mi vulo?
47 Ä baar aba, de do gschtande sin, als sie des ghärt hän, sage sie: Der rueft nohch Elia.
48 Un gli druf lauft eina vu nene, nimmt ä Schwamm un fillt nen mit Essig un schteckt nen uf ä Rohr un git nem z trinke.
49 Di andere aba hän gsait: Halt, loß uns (us) luege, ob Elia kummt un nem z helfä!
50 Aba Jesus brellt abamols lut un schtirbt.
51 Un lueg (gib obacht), dr Vorhang im Tempel vuriß in zwei Schtickli vu obe a bis nab.
52 Un d Erde het bebt, un d Felse zerrisse, un d Gräba sin uf gange, un vieli Leiba (Ranze) vu d dote Heilige sin ufgschtande
53 un gehn üs d Gräba nohch sinere Uferschtehig un kumme in di heilige Schtadt un erschiene viele.
54 Als aba d Hauptma un de mit nem Jesus bwacht hän des Erdbebe sähn un was do so bassiert isch, vuschrekä sie arg un hän gsait: Gwiß, der isch Gottes Bue gsi!
55 Un s ware vieli Wieba do, de vu wietem zuegluegt hän; de ware Jesus üs Galiläa nohchgange un hän nem dient;
56 unda däne war Maria vu Magdala un Maria, d Muetter vum Jakobus un Josef, un d Muetter vu d Buebä vum Zebedäus.
57 Am Obend aba kummt ä riche Ma üs Arimathäa, der heißt Josef un war au ä Jinger Jesus.
58 Der goht zue Pilatus un bittet um d Leib (Ranze) Jesus. Do bpfiehlt Pilatus, ma sollen nem ge.
59 Un Josef nimmt d Leib (Ranze) un wickelt nen in ä sufares Lienduech
60 un legt nen in si eigenes näjes (naies) Grab, des sa (er) in ä Felse het haue losse, un wälzte ä große Schtei (Wackes) vor d Dire vum Grab un goht dvu.
61 S ware aba dert Maria vu Magdala un di anderi Maria; de hocke gegeiba vum Grab.
62 Am nägschte Dag, der uf d Rischtdag goht, kumme d Hohenpriester mit d Pharisäer zue Pilatus
63 un hän gsait: Herr, ma (mir) hän dra denkt, daß der Vufihra gsait het, als sa (er) noh gläbt het: Ich will nohch dräi Däg ufschtoh.
64 Drum bfiehl, daß ma des Grab bwache doet bis zum dritte Dag, dmit nit sini Jinger kumme un nen schtähle un zue d Lit sage: Er isch ufgschtande vu d Dote, un dr letschte Lug isch ärga als d erschte.
65 Pilatus het zue nene gsait: Do hän ihr d Wache; gehn hi un bwaches, so guet da kennt.
66 Sie gehn hi un sichere s Grab mit d Wache un vusiegle d Schtei (Wackes).
1 Als aba dr Sabbat vorbi war un d erschte Dag vu d Wuche abroche het, kumme Maria vu Magdala un di andre Maria, um nohch däm Grab z aluege.
2 Un lueg (gib obacht), s isch bassiert ä großes Erdbebe. Denn d Engel vum Herrn kummt vum Himmel rab, kunnt dzue un wälzte d Schtei (Wackes) wäg un het sich anekockt obe druf.
3 Sini Gschtalt war we d Blitz un si Gwand (Häß) wiß we d Schnee.
4 D Wache aba vuschrekä üs Angscht vor nem un ware, als wäre sie dot.
5 Aba d Engel het gsait zue d Wieba: Firchte äich nit! Ich weiß, daß ihr Jesus, d Gkriizigte, sueche.
6 Er isch nit do; er isch ufgschtande, we na (er) gsait het. Kummt her un luege d Platz a, wo na (er) gläge het;
7 un gehn schnell hi un sages sinene Jinger, daß sa (er) ufgschtande isch vu d Dote. Un lueg (gib obacht), er wird vor äich higo nohch Galiläa; dert den ihr nen säh. Lueg (gib obacht), i (ich) ha`s äich gsait.
8 Un sie gehn schnell wäg vum Grab mit Angscht un große Fräid (Freud) un laufe, um`s sinene Jinger z vukündige.
9 Un lueg (gib obacht), do trifft ne Jesus un het gsait: Sin greßt! Un sie kumme zue nem un umfaßte sini Feß un flege vor rem ane.
10 Do het Jesus zue nene gsait: Firchte äich nit! Gehn hi un vukindigt`s minene Breda, daß sie nohch Galiläa gehn: dert wäre sie mi säh.
11 Als sie aba higehn, lueg (gib obacht), do kumme ä baar vu d Wache in d Schtadt un vuzehle d Hohenpriester alles, was bassiert war.
12 Un sie kumme mit d Älteschte zsämme, halte Rot un gän d Soldate viel Geld
13 un hän gsait: Sage, sini Jinger sin in d Nacht kumme un hän nen gschtohle, während ma (mir) gschlofe hän.
14 Un wenn`s däm Schtadthaltr z Ohre kummt, wenn ma (mir) nen bschwichtige un dfir sorge, daß ihr sicha sin.
15 Sie nähmä des Geld un hän gmacht, we sie agwiese ware. Un so isch des zum Gschwätz wore bi d Jude bis uf d hiitige Dag.
16 Aba de elf Jinger gehn nohch Galiläa uf d Berg, wohi Jesus sie bschiede het.
17 Un als sie nen sähn, flege sie vor rem ane; ä baar aba hän zwieflet.
18 Un Jesus kunnt dzue un het gsait zue nene: Mir isch ge alli Gwalt im Himmel un uf d Erde.
19 Drum gehet hi un mache zue Jinger alli Velka: Tauft sie uf d Name vum Vada (Babbe) un vum Bue un vum heilige Geischt
20 un lehrt sie doe alles, was i (ich) äich bfohle ha. Un lueg (gib obacht), i (ich) bi bi äich alli Däg bis an dr Welt End.