1 Simon Petrus, ä Knecht un Aposchtel Jesus Chrischti, an alli, de mit uns (us) dselbe diire Glaube gregt hän durch d Grechtigkeit, de unsa Gott git un dr Heiland Jesus Chrischtus:
2Gott gib äich viel Gnade un Friede durch s Wisse iba Gott un Jesus, unsares Herrn!
3 Alles, was zum Läbä un zue d Fromm si dient, het uns (us) sini göttlichi Kraft gschenkt durch s Wisse iba den, der uns (us) bruefe het durch sini Herrlichkeit un Kraft.
4 Durch sie sin uns (us) de diire un allagreschte Vuheißige (Vuschpreche) gschenkt, dmit ihr dodurch Adeil gregt an dr göttliche Natur, de ihr gflohe sin dr vuderbliche Luscht in d Welt.
5 So wendet alli Meh dra un zeigt in äirem Glaube Tugend un in d Tugend s Wisse
6 un im Wisse Maß un im Maß Geduld un in dr Geduld Fromm si
7 un im Fromm si Bredalebi un in dr Bredalebi d Lebi zue ällei Lit.
8 Denn wenn des alles viel bi äich isch, wird's äich nit ful un unfruchtbar si losse im Wisse iba unsaren Herrn Jesus Chrischtus.
9 Wer des aba nit het, der isch blind un dappt im Dunkle un het vugässä, daß sa (er) sufa wore isch vu sinene frehere (alde) Sinde.
10 Drum, lebi Breda, bmehe äich desto me, äiri Bruefig un Erwählig feschtzmache. Denn wenn ihr des den, den ihr nit hiflege,
11 un so wird äich viel ge wäre dr Igang in s ewige Rich unsares Herrn un Heiland Jesus Chrischtus.
12 Drum will ich's nit losse, äich alliziit dra z erinnere, obwohl ihr's wißt un gschtärkt sin in dr Wohret, de unda äich isch.
13 Ich halt s aba fir richtig, solang i (ich) in der Hitte bi, äich z erinnere;
14 denn i (ich) weiß, daß i (ich) mi Hitte bald vulo mueß, we s ma (mir) au unsa Herr Jesus Chrischtus gsait (vurote, ereffnet) het.
15 Ich will mi aba bmehe, daß ihr des alliziit au nohch minem Schterbe im Adenke bhalte kennt.
16 Denn ma (mir) sin nit usdenkte Fable gfolgt, als ma (mir) äich kundgmacht hän de Kraft un des Kumme unsares Herrn Jesus Chrischtus; sundern ma (mir) hän sini Herrlichkeit selba gsähne.
17 Denn na (er) empfing vu Gott, däm Vada (Babbe), Ehri un Pries durch ä Schtimm, de zue nem kummt vu dr große Herrlichkeit: Des isch mi liebe Bue, a däm i (ich) Wohlgfalle ha.
18 Un de Schtimm hän ma (mir) ghärt vum Himmel kumme, als ma (mir) mit nem ware uf däm heilige Berg.
19 Um so feschta hän ma (mir) des prophetische Wort, un ihr den guet dra, daß ihr druf achte als uf ä Lecht, des do schient a nem dunkle Platz, bis der Dag abricht un dr Morgeschtern ufgoht in äirem Herz.
20 Un des sollt ihr vor ällei wisse, daß keini Wissagig in dr Schrift ä Sach eigena Uslegung isch.
21 Denn s isch noh ne ä Wissagig üs menschlichem Wille vorbrocht worde, sundern triebe vum heilige Geischt hän Lit im Name Gottes gschwätzt.
1 S ware aba au falschi Prophete unda rem Volk, we au unda äich si wäre falschi Lehra, de schlechti Irrlehren ifihre un vuliigne d Herr, der sie kauft het; de wäre iba sich selbscht herbringe ä schnelles End.
2 Un vieli wäre ne folge in ihre Abarte; wägä däne wird dr Wäg vu d Wohret gläschtert wäre.
3 Un üs Habsucht wäre sie äich mit Gschichte z gwinne sueche. Des Gricht iba sie isch gmacht sit langem, un ihr End schloft nit.
4 Denn Gott het selbscht de Engel, de gsindigt hän, nit vuschont, sundern het sie mit Kette der Nacht in d Hell gschtoße un ibage, dmit sie fir des Gricht vuwahrt wäre;
5 un het de frehere Welt nit vuschont, sundern ällei Noah bwahrt, d Prediga vu d Grechtigkeit, mit siebä andere, als sa (er) d Sintflut iba d Welt vu d Gottlosen het ku lo;
6 un het de Schtädt Sodom un Gomorra zue Schutt un Asche gmacht un zum Untagang (Absufe) vuurdeilt un dmit ä Baischpiel bschtimmt d Gottlose, de dnoh kumme däte;
7 un het d grechte Lot grettet, däm de schändliche Lit viel Leid adoe hän mit ihrem abartige Läbä.
8 Denn d Grechte, der unda ne gwohnt het, moeß alles mit aluege un ahäre un si grechti Seele vu Dag zue Dag quäle losse durch ihri bese Sache.
9 Dr Herr weiß de Fromme üs dr Vusuechig zue rette, de Ungrechte aba feschtzhalte fir d Dag vum Gricht, um sie z schtrofe,
10 am meischte aba de, de nohch rem Fleisch läbä in dreckiga Luscht un jedi Herrschaft vuachte. Frech un eigensinnig, schrecke sie nit dvor zruck, himmlische Mächte zue läschtere,
11 wo doch d Engel, de Greßa, Schtärka un Macht hän, kei Vudammungsurteil gege sie vor d Herrn bringe.
12 Aba sie sin we Tiere, de vu Natur dzue uf d Welt kumme sin, daß sie gfange un gschlachtet wäre; sie läschtere des, wovu sie nigs vuschtehn, un wäre au in ihrem vudorbene Wäse umkumme
13 un d Lohn dvutrage. Sie hebed s fir ä Luscht, am helle Dag zue schlemme, sie sin Schandflecke, schwelge in ihre Gaunareie, wenn sie mit äich prasse,
14 hän Auge volla Ehebruch, nimma satt dr Sinde, locke a sich liechtfertige Lit, hän ä Herz triebe vu Habsucht - vufluechti Lit!
15 De vulehn d richtige Wäg un gehn in d Irri un folge däm Wäg vum Bileam, vum Sohn Beors, der d Lohn dr Ungrechtigkeit liebte,
16 gregt aba ä Schtrof fir sini Ibatretig: des schtumme Laschttier schwätzt mit Menscheschtimm un wehrt dr Dümmi vum Prophet.
17 Des sin Brunne ohni Wassa un Wolke, vum Wirbelwind beutelt, ihr Los isch di dunkelschti Nacht.
18 Denn sie schwätze schtolzi Wort, hinda däne nigs isch, un locke durch Unzucht zue d fleischliche Luscht de, de kum gflohe ware däne, de im Irrtum ihr Läbä fihre,
19 un vuschpreche ne Fräiheit, obwohl sie selbscht Knecht vum Vuderbe sin. Denn vu wäm jemads ibawunde (bsiegt) isch, däm si Knecht isch scha (er) wore.
20 Denn wenn sie durch des Wisse iba unsares Herrn un Heilands Jesus Chrischtus entflohen sin däm Unrat vu d Welt, wäre aba nomol in däm vuschtrickt (gfange) un vu nem ibawunde (bsiegt), dann (dnoh) isch's mit tene am End ärga wore als dvor.
21 Denn s wär bessa fir sie gsi, daß sie d Wäg dr Grechtigkeit nit gwißt hädä, als daß sie nen kenne un sich abwende vum heilige Gebot, des ne ge isch.
22 An dene het sich erwiese d Wohret vum Schprichwort: Dr Hund frißt wieda, was sa (er) uskotzt het; un: D Sau wälzt sich nohch d Schwemme wieda im Dreck.
1 Des isch etze dr zweite Bref, den i (ich) äich schrieb, ihr Liebi, in welem i (ich) äire echte Sinne (Gmeht) weck un äich erinnare,
2 daß ihr denkt an de Wort, de zvor gsait sin vu d heilige Prophete, un a des Gebot vum Herrn un Heiland, des vuzehlt isch durch äiri Aposchtel.
3 Ihr sollt vor ällei wisse, daß in d letschte Däg Spötta (Motza) kumme wäre, de ihr Schpott tribä, ihra eigene Luscht nochgehn
4 un sage: Wo bliebe de Vuheißig vu sinem Kumme? Denn nohchdem d Vädare igschlofe (gschtorbe) sin, bliebt alles, we`s vu Afang a dr Schöpfig gsi isch.
5 Denn sie wen nigs dvu wisse, daß dr Himmel vorziite au war, dzue d Erde, de üs Wassa un durch Wassa Bschtande het durch Gottes Wort;
6 trozdem wird dertmols d Welt dodurch in dr Sintflut vunichtet.
7 So wäre au dr Himmel, der etzed isch, un d Erde durch desselbe Wort ufghebt fir des Fiir, ufbwahrt fir d Dag vum Gricht un d Vudammnis vu d gottlose Lit.
8 Eins aba isch äich nit vuborge, ihr Liebi, daß ä Dag vor rem Herrn we dusig Johr isch un dusig Johr we ä Dag.
9 Dr Herr vuhindat nit de Vuheißig, we s ä baar fir ä Vuhindarig hebe (halte); sundern na (er) het Geduld mit äich un will nit, daß jemads vulore wäre, sundern daß jeda zue d Buße findet.
10 S wird aba des Herrn Dag kumme we ä Deb; dann (dnoh) wäre de Himmel vugoh mit großem Krache; de Elemente aba wäre vor Hitzi schmelze, un d Erde un de Werke, de druf sin, wäre ihr Urdeil finde.
11 Wenn etze des alles so vugoh wird, we mehn ihr dann (dnoh) doschtoh in heiligem Wandel un fromme Wäse,
12 de ihr des Kumme vum Dag Gottes schnella macht un ha wen, an däm de Himmel vum Fiir vugoh un de Elemente vor Hitzi vuschmelze wäre.
13 Mir warte aba uf ä näji (naii) Himmel un ä näji (naii) Erde nohch sinere Vuheißig, in däne Grechtigkeit wohnt.
14 Drum, mini Liebi, während ihr druf wartet, sin bmeht, daß ihr vor nem unbfleckt un untadelig im Friede gfunde wäre,
15 un de Geduld unsares Herrn hebet (haltet) fir äiri Rettig, we au unsa liebe Brueda Paulus nohch dr Wisheit, de nem ge isch, äich gschriebe het.
16 Dvu schwätzt da (er) in ällei Bref, in däne ä baar Sache schwer zue vuschtoh sin, weli de Unwissende un Liechtfertige vudrille, we au de andere Schrifte, zue ihra eigene Vudammnis.
17 Ihr aba, mini Liebi, wel ihr des im vorus wißt, so hete äich, daß ihr nit durch d Irrtum vu däne bese Lit mit tene äich vufihrt un flege üs äirem feschte Schtand.
18 Waxe aba in dr Gnade un im Wisse iba unsa Herrn un Heiland Jesus Chrischtus. Ihm isch Ehri etzed un fir ewige Ziit! Amen.