1
Fillimi i ungjillit të Jezu Krishtit, Birit të Perëndisë .2 Ndodhi sikurse është shkruar te profeti Isaia:
Ja, unë po dërgoj lajmëtarin tim3
Ai është zëri
që thërret në shkretëtirë:
bëni gati udhën për Zotin,
drejtoni shtigjet e tij.
4
Gjon Pagëzori doli në shkretëtirë dhe u predikonte njerëzve të pendoheshin e të pagëzoheshin, që tʼu faleshin mëkatet.5
Njerëz nga e gjithë krahina e Judesë dhe të gjithë banorët e Jerusalemit shkonin tek ai dhe pagëzoheshin prej tij në lumin Jordan, duke rrëfyer haptazi mëkatet e tyre.6
Gjoni ishte i veshur me një rrobë prej leshi deveje, mbante një brez lëkure rreth ijëve dhe hante karkaleca e mjaltë të egër.7
Ai predikonte e thoshte: «Pas meje vjen ai që është më i fortë se unë, të cilit nuk jam i denjë të ulem as për tʼi zgjidhur lidhëset e sandaleve .8 Unë ju pagëzova me ujë, ndërsa ai do tʼju pagëzojë me Shpirtin e Shenjtë».
9
Gjatë atyre ditëve Jezui erdhi nga Nazareti i Galilesë dhe u pagëzua prej Gjonit në Jordan.10 Menjëherë, ndërsa po dilte nga uji, pa qiejt që po hapeshin dhe Shpirtin e Shenjtë si një pëllumb duke zbritur mbi të.
11 Atëherë u dëgjua një zë nga qielli: «Ti je Biri im i dashur. Me ty jam i kënaqur».
12
Menjëherë Shpirti i Shenjtë e çoi Jezuin në shkretëtirë.13 Ai qëndroi në shkretëtirë dyzet ditë, i tunduar nga Satani. Rrinte me egërsira dhe engjëjt i shërbenin.
14
Pas arrestimit të Gjonit, Jezui shkoi në Galile, ku predikonte ungjillin e Perëndisë15 dhe thoshte: «Erdhi koha, mbretëria e Perëndisë është afër; pendohuni dhe besoni në ungjill».
16
Ndërsa po kalonte bregut të Liqenit të Galilesë , Jezui pa Simonin dhe Andrean, vëllanë e Simonit, që po hidhnin rrjetat në liqen. Ata ishin peshkatarë.17 Jezui u tha: «Ejani pas meje dhe unë do tʼju bëj peshkatarë njerëzish».
18 Ata lanë menjëherë rrjetat dhe shkuan pas tij.
19
Pak më tutje Jezui pa Jakobin, birin e Zebedeut, dhe Gjonin, vëllanë e tij, që ishin në varkë duke qepur rrjetat20 dhe i thirri menjëherë. Ata lanë në varkë Zebedeun, atin e tyre, bashkë me shërbëtorët dhe shkuan pas tij.
21
Pastaj shkuan në Kafarnaum dhe menjëherë, ditën e shtunë, Jezui hyri në sinagogë e filloi të mësonte njerëzit.22
Ata mahniteshin nga mësimi i tij, se i mësonte me autoritet dhe jo si skribët.23 Në sinagogë ishte një njeri i pushtuar nga një shpirt i ndyrë,
24 që filloi të thërrasë: «Çfarë ke me ne, o Jezu i Nazaretit? A ke ardhur të na shkatërrosh? Unë e di kush je: ti je i Shenjti i Perëndisë».
25
Por Jezui e qortoi e i tha: «Hesht e dil prej tij!».26 Shpirti i ndyrë doli prej tij, duke e shkundur dhe duke thirrur me zë të lartë.
27
Të gjithë u mahnitën dhe pyesnin njëri-tjetrin: «Çʼështë kjo? Një mësim i ri, i dhënë me autoritet! Ai urdhëron deri edhe shpirtrat e ndyrë dhe ata i binden».28 E sakaq fama e tij u përhap kudo nëpër rrethinat e Galilesë.
29
Kur doli nga sinagoga, Jezui shkoi menjëherë në shtëpinë e Simonit e të Andreas, bashkë me Jakobin e Gjonin.30 Sapo hyri, i treguan për vjehrrën e Simonit, që dergjej në shtrat me ethe.
31 Ai iu afrua, e mori për dore dhe e ngriti. Atëherë atë e lanë ethet dhe filloi tʼu shërbente.
32
Në mbrëmje, në perëndim të diellit , sollën tek ai të gjithë të sëmurët dhe të pushtuarit nga djalli.33 I tërë qyteti ishte mbledhur te dera.
34 Jezui shëroi shumë veta që vuanin nga sëmundje të ndryshme dhe dëboi shumë djaj. Ai nuk i lejonte djajtë të flisnin, sepse ata e dinin kush ishte.
35
Në mëngjes herët, shumë kohë përpara se të agonte, Jezui u ngrit e shkoi në një vend të shkretë për tʼu lutur.36 Simoni dhe të tjerët që ishin me të shkuan pas tij,
37 e gjetën dhe i thanë: «Të gjithë po të kërkojnë».
38
Ai u tha: «Le të shkojmë më tej në fshatrat e tjera, që të predikoj edhe atje, sepse për këtë gjë kam ardhur».39 Dhe shkonte nëpër gjithë Galilenë, duke predikuar në sinagogat e tyre dhe duke dëbuar djajtë.
40
Një i lebrosur shkoi tek ai dhe, duke iu përgjëruar e duke i rënë në gjunjë, i tha: «Po të duash, ti mund të më pastrosh».41
Jezui ndjeu dhembshuri, shtriu dorën, e preku dhe i tha: «Dua. Pastrohu!».42 Dhe lebra e la menjëherë e ai u pastrua.
43
Jezui e largoi menjëherë dhe e urdhëroi rreptësisht:44 «Mos i trego njeriu, por shko paraqitu te prifti dhe kushto për pastrimin tënd atë që ka urdhëruar Moisiu. Kjo do tʼu shërbejë si dëshmi ».
45
Por sapo doli, ai filloi të hapte fjalë e ta shpallte këtë gjë, saqë Jezui nuk mundi të hyjë më haptas në qytet, por qëndroi jashtë nëpër vende të shkreta. Dhe njerëzit vinin tek ai nga çdo anë.1
Pas disa ditësh, kur Jezui u kthye në Kafarnaum, u hap fjala se ai ishte në një shtëpi .2 Atje u mblodhën aq shumë njerëz, saqë nuk kishte më ku të rrinin, as edhe te dera.
Ai u predikonte fjalën.3 Atëherë erdhën dhe i sollën një të paralizuar, të cilin e mbartnin katër burra.
4 Meqë nuk mund tʼi afroheshin për shkak të turmës, hapën çatinë sipër tij dhe ulën poshtë vigun ku gjendej i paralizuari.
5
Kur pa besimin e tyre, Jezui i tha të paralizuarit: «Biri im, të janë falur mëkatet».6
Disa skribë që rrinin aty filluan të mendonin në zemrat e tyre:7 «Përse flet kështu ky njeri? Ai po fyen Perëndinë. E kush tjetër, përveç Perëndisë, mund tʼi falë mëkatet?».
8
Jezui e kuptoi menjëherë në shpirtin e tij se ata po mendonin kështu, prandaj u tha: «Përse mendoni kështu në zemrat tuaja?9 Çfarë është më e lehtë, tʼi thuhet të paralizuarit “të janë falur mëkatet”, apo tʼi thuhet “ngrihu, merre vigun tënd dhe ec”?
10 Mirëpo, që ta dini se Biri i njeriut ka pushtetin të falë mëkatet mbi tokë,» - i tha të paralizuarit -
11 «po të them, ngrihu, merre vigun e shko në shtëpi».
12
Ai u ngrit, mori menjëherë vigun e doli para të gjithëve. Të gjithë u mahnitën dhe përlëvduan Perëndinë e thanë: «Nuk kemi parë asnjëherë diçka të tillë».13
Jezui doli përsëri në breg të liqenit. Gjithë turma u mblodh rreth tij e ai i mësonte.14 Teksa po ecte më tej, pa Levin, birin e Alfeut, që rrinte ulur në bankën e tagrave dhe i tha: «Më ndiq!». Ai u ngrit dhe i shkoi pas.
15
Ndërsa ishte ulur për të ngrënë, në shtëpinë e Levit, shumë tagrambledhës e mëkatarë u ulën me Jezuin dhe me dishepujt e tij. Ata që e ndiqnin ishin shumë.16
Kur panë se po hante me mëkatarët e tagrambledhësit, skribët e farisenjve u thanë dishepujve: «Përse ha ai me tagrambledhësit e mëkatarët?».17
Kur e dëgjoi këtë, Jezui tha: «Nuk janë të shëndoshët ata që kanë nevojë për mjekun, por të sëmurët. Unë nuk kam ardhur të thërras të drejtët, por mëkatarët ».18
Dishepujt e Gjonit dhe farisenjtë po agjëronin. Disa prej tyre shkuan e i thanë Jezuit: «Përse dishepujt e Gjonit dhe të farisenjve agjërojnë, ndërsa dishepujt e tu nuk agjërojnë?».19
Jezui u tha: «A mund të agjërojnë dasmorët kur dhëndri është me ta? Jo, nuk mund të agjërojnë për sa kohë kanë dhëndrin.20 Por do të vijë dita kur do tʼua rrëmbejnë dhëndrin dhe atëherë, në atë ditë, do të agjërojnë.
21
Askush nuk qep një arnë prej një cope të re në një rrobë të vjetër, sepse arna prej copës së re e gris rrobën e vjetër dhe grisja bëhet më e madhe.22
Askush nuk hedh verë të re në kacekë të vjetër, se vera i çan kacekët dhe kështu humbasin edhe vera, edhe kacekët. Prandaj vera e re hidhet në kacekë të rinj».23
Një të shtunë po ecnin përmes një fushe me grurë. Tek po kalonin andej, dishepujt e tij filluan të këpusnin kallinj gruri24 dhe farisenjtë i thanë: «Ja, përse po bëjnë atë që nuk është e lejueshme të bëhet të shtunën?».
25
Por Jezui u tha: «A e keni lexuar ndonjëherë se çfarë bëri Davidi kur u gjet ngushtë dhe e kishte marrë uria, atë dhe ata që ishin me të?26 Se si hyri në shtëpinë e Perëndisë, kur ishte kryeprift Abiatari dhe hëngri bukët e kushtimit, që nuk lejohet tʼi hajë askush, përveç priftërinjve dhe se si ua dha edhe atyre që ishin me të?».
27
Pastaj u tha: «E shtuna është bërë për njeriun dhe jo njeriu për të shtunën.28 Kështu Biri i njeriut është Zot edhe i së shtunës».
1
Jezui hyri përsëri në një sinagogë dhe aty gjendej një njeri që e kishte dorën të tharë.2 Farisenjtë e vëzhgonin me kujdes për të parë nëse do ta shëronte ditën e shtunë, që të mund ta padisnin.
3
Jezui i tha njeriut që e kishte dorën të tharë: «Ngrihu e dil në mes!».4 Pastaj iu drejtua atyre: «A është e lejueshme të bësh mirë apo të bësh keq të shtunën, të shpëtosh një jetë apo të vrasësh?». Por ata heshtën.
5
Jezui pa përreth i zemëruar dhe, me keqardhje për ngurtësimin e zemrës së tyre, i tha atij njeriu: «Shtrije dorën!». Ai e shtriu dhe dora iu shërua plotësisht.6
Farisenjtë dolën përjashta dhe u këshilluan me herodianët që ta vrisnin.7
Jezui shkoi bashkë me dishepujt drejt liqenit, ku e ndoqi një turmë e madhe njerëzish nga Galileja dhe Judeja,8 nga Jerusalemi e Idumeja , nga bregu tjetër i Jordanit, nga rrethinat e Tirit e të Sidonit . Ishte një turmë e madhe që, me të dëgjuar çfarë bënte, erdhi tek ai.
9 Jezui u tha dishepujve tʼi bënin gati një varkë të vogël, që të mos e shtypte turma,
10 sepse ai kishte shëruar aq shumë veta, saqë të gjithë ata që kishin sëmundje shtyheshin drejt tij për ta prekur.
11 Kur e shihnin, shpirtrat e ndyrë binin përmbys para tij, duke thirrur: «Ti je Biri i Perëndisë».
12 Dhe ai i urdhëroi rreptësisht që të mos u tregonin të tjerëve për të.
13
Pastaj u ngjit në mal dhe thirri pranë vetes ata që donte. Ata shkuan tek ai14 dhe ai caktoi të dymbëdhjetët që i quajti apostuj , që të qëndronin me të dhe tʼi dërgonte të predikonin,
15 duke u dhënë pushtet për të dëbuar djajtë.
16 Ja të dymbëdhjetët : Simoni, të cilit i vuri emrin Pjetër,
17 Jakobi, biri i Zebedeut, dhe Gjoni, vëllai i Jakobit, të cilëve u vuri emrin Boanerges, që do të thotë ‘bijtë e bubullimës’,
18 Andrea dhe Filipi, Bartolomeu dhe Mateu, Thomai dhe Jakobi, biri i Alfeut, Tadeu, Simon kananeasi
19 dhe Judë Iskarioti, ai që e tradhtoi.
20
Pastaj Jezui shkoi në një shtëpi dhe përsëri u mblodh një turmë, sa nuk mundën as të hanin bukë.21 Kur e morën vesh këtë gjë, të afërmit e tij erdhën ta merrnin, sepse thoshin: «Nuk është në vete».
22
Por skribët që kishin ardhur nga Jerusalemi thoshin: «Ka Beelzebulin brenda dhe i dëbon djajtë me fuqinë e kryetarit të djajve».23
Jezui i thirri ata pranë vetes dhe filloi tʼu fliste me shëmbëlltyra: «E si është e mundur që Satani të dëbojë Satanin?24 Nëse një mbretëri është e përçarë, kjo mbretëri nuk mund të qëndrojë më këmbë.
25 Dhe nëse një shtëpi është e përçarë, kjo shtëpi nuk mund të qëndrojë më këmbë.
26 Nëse Satani është ngritur kundër vetes dhe është përçarë, nuk mund të qëndrojë më këmbë, por ka marrë fund.
27
Por askush nuk mund të hyjë në shtëpinë e një njeriu të fortë e ta plaçkitë nëse nuk e ka lidhur më parë të fortin. Vetëm atëherë mund tʼia plaçkitë shtëpinë.28
Me të vërtetë po ju them se gjithçka do tʼu falet bijve të njerëzve, edhe mëkatet që kanë bërë, edhe fyerjet ndaj Perëndisë,29 por kushdo që fyen Shpirtin e Shenjtë, nuk do të falet në amshim. Ai është fajtor me mëkat të amshuar».
30
Jezui i tha të gjitha këto, sepse ata thoshin: «Është i pushtuar nga një shpirt i ndyrë».31
Ndërkaq erdhën nëna dhe vëllezërit e tij. Ata u ulën përjashta dhe dërguan dikë për ta thirrur.32 Një turmë rrinte ulur rreth tij dhe dikush i tha: «Nëna jote, vëllezërit e tu dhe motrat janë përjashta dhe po të kërkojnë».
33
Ai iu përgjigj: «Kush është nëna ime dhe kush janë vëllezërit e mi?».34 Pastaj vështroi ata që ishin ulur rreth tij e tha: «Ja nëna ime dhe vëllezërit e mi.
35 Kushdo që bën vullnetin e Perëndisë është vëllai im, motra ime dhe nëna ime».
1
Jezui filloi përsëri tʼi mësonte njerëzit në breg të liqenit dhe ja një turmë shumë e madhe u mblodh pranë tij. Ai hipi në varkën që ishte në liqen dhe u ul. E tërë turma qëndronte në breg të liqenit.2 Ai i mësonte me anë të shumë shëmbëlltyrave dhe, teksa i mësonte, u tha:
3
«Dëgjoni! Një mbjellës doli për të mbjellë4 dhe ndërsa po mbillte, disa fara ranë në rrugë dhe erdhën zogjtë e i hëngrën.
5 Disa fara të tjera ranë në gurishtë, ku nuk kishte shumë dhè. Ato mbinë menjëherë, sepse dheu nuk ishte i thellë,
6 por u vyshkën kur doli dielli dhe, ngaqë nuk kishin rrënjë, u thanë.
7 Disa fara të tjera ranë ndër ferra dhe ferrat u rritën, ua zunë frymën e nuk dhanë fryt.
8 Fara të tjera ranë në tokë të mirë dhe ndërsa rriteshin dhe zhvilloheshin, dhanë fryt e prodhuan njëra tridhjetë, tjetra gjashtëdhjetë dhe një tjetër njëqindfish».
9
Pastaj u tha: «Kush ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë!».10
Kur mbeti vetëm, ata që ishin rreth tij bashkë me të dymbëdhjetët e pyetën për shëmbëlltyrat.11 Dhe ai u tha:
«Juve ju është bërë e njohur e fshehta e mbretërisë së Perëndisë, ndërsa atyre që janë përjashta u jepet gjithçka me shëmbëlltyra,12 që,
megjithëse kanë sy për të parë,13
Jezui u tha: «A nuk e kuptoni këtë shëmbëlltyrë? E si do tʼi merrni vesh të gjitha shëmbëlltyrat e tjera?14 Mbjellësi mbjell fjalën.
15 Farat që gjenden rrugës ku është mbjellë fjala, janë ata që sapo e kanë dëgjuar fjalën, por menjëherë vjen Satani dhe e rrëmben fjalën që është mbjellë në ta .
16 Farat që janë mbjellë në gurishtë janë ata që e pranojnë fjalën me gëzim sapo e dëgjojnë,
17 por nuk kanë rrënjë në vetvete, sepse janë të përkohshëm dhe, kur vijnë vështirësitë dhe përndjekja për shkak të fjalës, largohen nga besimi.
18
Farat që kanë rënë në ferra janë ata që e kanë dëgjuar fjalën,19 por shqetësimet e kësaj jete, joshja e pasurisë dhe lakmia për gjëra të tjera hyjnë brenda tyre, ia zënë frymën fjalës dhe e bëjnë të pafrytshme.
20 Por ka edhe nga ata që janë mbjellë në tokë të mirë. Këta e dëgjojnë fjalën, e pranojnë dhe japin fryt tridhjetë, gjashtëdhjetë e njëqindfish».
21
Dhe u tha: «A mos ndizet kandili për ta vënë nën magje a nën shtrat? A nuk duhet vënë mbi mbajtësen e vet?22 Sepse nuk ka asnjë sekret që sʼdo të zbulohet dhe asnjë të fshehtë që sʼdo të dalë në dritë.
23 Kush ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë».
24
Pastaj u tha: «Kujdes çfarë dëgjoni! Me masën që do të matni të tjerët, do të mateni edhe ju nga Perëndia, madje edhe më shumë.25 Atij që ka, do tʼi jepet edhe më shumë. Atij që nuk ka, do tʼi merret edhe ajo që ka».
26
Dhe tha: «Mbretëria e Perëndisë është si ai njeriu që ka hedhur farën në tokë.27 Në gjumë apo zgjuar, natë a ditë, fara mbin dhe rritet pa e ditur as ai sesi.
28 Vetvetiu toka prodhon më parë filizin, pastaj kallirin e më pas kallirin plot me kokrra.
29 Dhe kur piqet fryti, i vihet menjëherë drapri, se është koha e të korrave».
30
Pastaj tha: «Me çfarë ta krahasojmë mbretërinë e Perëndisë? Me cilën shëmbëlltyrë mund ta përfytyrojmë?31 Ajo është si fara e sinapit. Kur mbillet në arë, është më e vogla ndër farërat që ka toka,
32 por pasi të jetë mbjellë, rritet e bëhet më e madhja ndër të gjitha barishtet dhe nxjerr degë aq të mëdha, saqë zogjtë e qiellit mund të strehohen nën hijen e saj».
33
Jezui u shpallte atyre fjalën e Perëndisë me shumë shëmbëlltyra të tilla, në masën që ata ishin në gjendje të kuptonin.34 Nuk u fliste pa shëmbëlltyra, po kur ishin vetëm, ua shpjegonte të gjitha dishepujve të vet.
35
Po atë ditë, kur ra mbrëmja, Jezui u tha: «Le të shkojmë në bregun tjetër».36 Ata e lanë pas turmën dhe e morën Jezuin me varkën në të cilën ndodhej. Me ta ishin edhe disa varka të tjera.
37 Atëherë filloi një erë e fortë . Valët përplaseshin mbi varkë dhe gati e mbushën plot me ujë.
38
Jezui ishte në kiç, kishte vënë kokën mbi nënkresë e po flinte. Ata e zgjuan dhe i thanë: «Mësues, a nuk shqetësohesh se po mbytemi?».39
Jezui u ngrit, qortoi erën dhe i tha liqenit: «Hesht! Fashitu!». Era pushoi dhe u bë bunacë e madhe.40
Pastaj u tha: «Përse keni frikë? Ende nuk keni besim?».41
Atëherë ata i zuri një frikë e madhe dhe i thanë njëri-tjetrit: «Vallë, kush është ky që i binden edhe era, edhe liqeni?».1
Arritën në bregun tjetër të liqenit, në vendin e gerasenëve2 dhe menjëherë, sapo doli Jezui nga varka, erdhi nga varrezat tek ai një njeri i pushtuar nga një shpirt i ndyrë.
3 Ai banonte në varreza dhe askush nuk mund ta lidhte më as me zinxhirë,
4 sepse disa herë e kishin lidhur me pranga e zinxhirë, por ai i kishte këputur zinxhirët dhe i kishte thyer prangat dhe askush nuk mund ta zbuste dot.
5 Natë e ditë rrinte nëpër varre e nëpër male, duke bërtitur dhe duke e goditur veten me gurë.
6
Kur e pa Jezuin nga larg, ai vrapoi, ra në gjunjë para tij7 dhe thirri me zë të lartë: «Çfarë ke me mua, o Jezu, Biri i Perëndisë më të lartë? Të përbej për Perëndinë, mos më mundo!».
8 Jezui i tha: «Shpirt i ndyrë, dil nga ky njeri!».
9
Dhe e pyeti: «Si e ke emrin?». Ai iu përgjigj: «Emri im është Legjion , sepse jemi shumë».10 Dhe djalli i lutej shumë Jezuit që të mos e dëbonte jashtë atij vendi.
11
Aty pranë malit gjendej një tufë e madhe derrash që po kullosnin.12 Shpirtrat e ndyrë iu lutën Jezuit e i thanë: «Na dërgo të hyjmë te derrat!».
13 Dhe ai i lejoi. Atëherë shpirtrat e ndyrë, me të dalë prej tij, u futën te derrat dhe tufa, që gati arrinte numrin dy mijë, u hodh nga humnera në liqen e u mbyt.
14
Ata që ruanin derrat ua mbathën këmbëve dhe e përhapën lajmin në qytet e nëpër fshatra dhe njerëzit erdhën për të parë çfarë kishte ndodhur.15 Ata erdhën pranë Jezuit dhe kur panë të pushtuarin nga djalli, atë që kishte pasur Legjionin, që rrinte ulur dhe ishte i veshur e me mendje në rregull, i zuri frika.
16
Ata që e kishin parë ngjarjen treguan se çfarë kishte ndodhur me të pushtuarin nga djalli dhe me derrat.17 Atëherë ata iu lutën Jezuit që të largohej nga krahina e tyre.
18
Ndërsa Jezui po hipte në varkë, njeriu që kishte qenë i pushtuar nga djalli i lutej që të rrinte me të.19 Jezui nuk e lejoi, por i tha: «Shko në shtëpi te njerëzit e tu dhe tregoju çfarë ka bërë Zoti dhe sesi tregoi mëshirë për ty».
20
Atëherë ai u largua dhe nëpër mbarë Dekapojën shpallte atë që kishte bërë Jezui për të dhe të gjithë mahniteshin.21
Jezui kaloi përsëri me varkë në bregun tjetër dhe një turmë e madhe u mblodh rreth tij. Kur ishte në breg të liqenit,22 erdhi njëri prej kryetarëve të sinagogës me emrin Jair dhe sapo e pa Jezuin, i ra ndër këmbë
23 e iu lut shumë duke i thënë: «Vajza ime e vogël është në çastet e fundit, prandaj eja, vëri duart mbi të, që të shpëtojë dhe të jetojë!».
24 Jezui shkoi me të dhe një turmë e madhe, që shtyhej nga të gjitha anët, i shkoi pas.
25
Një grua kishte dymbëdhjetë vjet që vuante nga hemorragjia .26 Ajo kishte hequr shumë nga mjekë të ndryshëm dhe kishte shpenzuar gjithçka që kishte pa kurrfarë dobie dhe sa vinte e përkeqësohej.
27
Me të dëgjuar për Jezuin, ajo hyri mes turmës dhe i preku nga pas mantelin.28 Ajo thoshte me vete: «Sikur tʼia prek vetëm rrobat, do të shpëtoj».
29 Rrjedhja e gjakut iu ndërpre në çast dhe ajo ndjeu në trupin e saj se u shërua nga sëmundja.
30
Jezui e ndjeu menjëherë forcën që doli prej tij dhe si iu drejtua turmës, tha: «Kush mʼi preku rrobat?».31
Dishepujt i thanë: «Ti e sheh turmën që të shtyn nga të gjitha anët dhe thua kush më preku?».32 Por ai shikonte rreth e rrotull për të parë atë që e kishte prekur.
33
Atëherë gruaja, e frikësuar dhe duke u dridhur, ngaqë e dinte atë që i kishte ndodhur, erdhi, i ra ndër këmbë dhe i tha gjithë të vërtetën.34
Jezui i tha: «Bijë, besimi yt të shpëtoi. Shko në paqe dhe qofsh e shëruar».35
Ndërsa po fliste, erdhën disa prej njerëzve të kryetarit të sinagogës dhe i thanë: «Jot bijë vdiq. Përse e shqetëson ende mësuesin?».36
Por Jezui, kur i dëgjoi këto fjalë, i tha kryetarit të sinagogës: «Mos ki frikë, vetëm beso!».37
Dhe nuk lejoi askënd që ta shoqëronte përveç Pjetrit, Jakobit e Gjonit, vëllait të Jakobit.38 Si arritën në shtëpinë e kryetarit të sinagogës, Jezui pa rrëmujë dhe njerëz që qanin e vajtonin me zë të lartë.
39 Kur hyri, u tha: «Përse bërtisni e qani? Fëmija nuk ka vdekur, por po fle».
40 Ata e përqeshën.
Por ai i nxori të gjithë përjashta, mori me vete babanë dhe nënën e fëmijës dhe ata që e shoqëronin dhe hynë atje ku ishte fëmija.41 Ai e kapi fëmijën për dore dhe i tha: «Talitha kum », që përkthehet: «Vashëz, unë po të them: ngrihu!».
42 Vajza e vogël u ngrit menjëherë dhe filloi të ecte. Ajo ishte dymbëdhjetë vjeçe.
Të gjithë u habitën pa masë.43 Jezui i urdhëroi rreptësisht që askush të mos e merrte vesh këtë gjë dhe u tha që tʼi jepnin për të ngrënë.
1
Si iku që andej, Jezui shkoi në vendlindjen e tij dhe dishepujt i shkuan pas.2 Kur erdhi e shtuna, filloi të mësojë njerëzit në sinagogë dhe shumë nga ata që e dëgjonin mrekulloheshin e thoshin: «Nga i vijnë këto gjëra? Çʼështë kjo dituri që i është dhënë dhe këto mrekulli që bëhen prej duarve të tij?
3 A nuk është ky zdrukthëtari, i biri i Marisë, vëllai i Jakobit, i Josesë, i Judës dhe i Simonit? A nuk janë edhe motrat e tij këtu te ne?». Dhe kjo i pengonte të besonin në të.
4
Por Jezui u tha: «Asnjë profet nuk përçmohet askund, përveçse në vendlindjen e tij, te të afërmit e tij dhe në shtëpinë e tij».5 Dhe atje nuk mundi të bënte asnjë mrekulli, përveçse shëroi disa të sëmurë, duke vënë duart mbi ta.
6 Ai u çudit për shkak të mosbesimit të tyre.
Kështu, Jezui shkonte nëpër fshatra dhe mësonte njerëzit.7 Ai i thirri pranë vetes të dymbëdhjetët dhe filloi tʼi dërgojë dy nga dy. U dha pushtet mbi shpirtrat e ndyrë
8 dhe i porositi që të mos merrnin asgjë me vete për udhëtim përveç një shkopi, të mos merrnin as bukë, as trastë, as para në brez,
9 por të vishnin sandalet dhe të mos mbanin dy tunika.
10 Pastaj u tha: «Qëndroni në atë shtëpi në të cilën hyni, derisa të niseni prej aty.
11 E nëse ka ndonjë vend ku nuk do tʼju pranojnë dhe nuk do tʼju dëgjojnë, kur të dilni që andej, shkundni pluhurin nga këmbët tuaja, si dëshmi kundër tyre ».
12
Dishepujt u nisën dhe predikonin që njerëzit të pendoheshin13 si dhe dëbonin shumë djaj, lyenin me vaj shumë të sëmurë dhe i shëronin.
14
Mbreti Herod dëgjoi për Jezuin, sepse emri i tij ishte bërë i njohur dhe disa thoshin: «Gjon Pagëzori është ngjallur prej të vdekurve, prandaj veprojnë këto fuqi në të».15 Disa të tjerë thoshin: «Ky është Elia ». Dhe të tjerë: «Ky është profet si profetët e tjerë».
16 Kur i dëgjoi këto gjëra, Herodi tha: «Ky është Gjoni, të cilit i kam prerë kokën dhe është ngjallur».
17
Në të vërtetë, Herodi ishte ai që kishte dërguar njerëz që ta kapnin Gjonin, ta lidhnin e ta fusnin në burg, për shkak të Herodiadës, gruas së Filipit , vëllait të tij, me të cilën ishte martuar.18 Gjoni i kishte thënë Herodit: «Nuk të lejohet ta marrësh për grua, gruan e vëllait tënd».
19
Herodiada e urrente për këtë dhe donte ta vriste, por nuk mundte,20 sepse Herodi e kishte frikë Gjonin, meqenëse e njihte si njeri të drejtë dhe të shenjtë; prandaj e mbronte. Atij nuk i vinte mirë nga ato që dëgjonte prej Gjonit, por e dëgjonte me ëndje.
21
Një ditë erdhi rasti i duhur kur Herodi, për ditëlindjen e vet, shtroi një darkë për të mëdhenjtë, komandantët e kohortave dhe për parinë e Galilesë.22 Bija e Herodiadës kërceu një valle që i pëlqeu Herodit dhe të ftuarve. Atëherë mbreti i tha vajzës: «Më kërko çfarë të duash e unë do të ta jap».
23 Dhe iu betua: «Çfarëdo që të më kërkosh do të ta jap, deri edhe gjysmën e mbretërisë sime!».
24
Ajo doli dhe i tha së ëmës: «Çfarë të kërkoj?». Ajo i tha: «Kokën e Gjon Pagëzorit».25
Në çast u kthye me nxitim te mbreti dhe i bëri këtë kërkesë: «Dua që të më japësh menjëherë kokën e Gjon Pagëzorit në një pjatë».26
Mbreti u trishtua shumë, por nuk deshi ta shkelte premtimin për shkak të betimit dhe të ftuarve.27 Menjëherë mbreti dërgoi një rojë dhe e urdhëroi të sillte kokën e Gjonit. Roja shkoi dhe ia preu kokën në burg,
28 pastaj e solli kokën e tij në një pjatë, ia dha vajzës dhe vajza ia dha së ëmës.
29
Dishepujt e Gjonit, sapo e morën lajmin, erdhën dhe morën kufomën e tij dhe e vunë në një varr.30
Apostujt u mblodhën pranë Jezuit dhe i treguan për gjithçka që kishin bërë e që u kishin mësuar njerëzve.31 Ai u tha: «Ejani veçmas në një vend të vetmuar që të pushoni pak!». Në të vërtetë, aq shumë njerëz vinin e shkonin, saqë nuk kishin kohë as të hanin.
32 Kështu u nisën me varkë drejt një vendi të shkretë për të ndenjur vetëm.
33 Kur i panë se po largoheshin, shumë veta e kuptuan këtë dhe nga të gjitha qytetet vrapuan e arritën përpara tyre .
34
Kur po zbrisnin nga varka, Jezui pa një turmë të madhe e cila iu dhimbs, sepse ishin si delet pa bari. Atëherë ai filloi tʼu mësojë shumë gjëra.35
Tashmë ishte bërë vonë, prandaj dishepujt iu afruan dhe i thanë: «Vendi është i shkretë dhe është bërë vonë.36 Lëri të shkojnë nëpër fushat dhe fshatrat përreth, që të blejnë diçka për të ngrënë!».
37
Ai u përgjigj: «Jepuni ju të hanë!». Ata i thanë: «A të shkojmë të blejmë dyqind denarë bukë, që tʼu japim për të ngrënë?».38
Jezui u tha: «Sa bukë keni? Shkoni e shikoni». Ata e dinin, prandaj i thanë: «Pesë bukë e dy peshq».39 Atëherë ai u dha urdhër dishepujve tʼi ulnin të gjithë në grupe mbi barin e gjelbër.
40 Ata u ulën në grupe nga njëqind e nga pesëdhjetë.
41
Pasi mori pesë bukët dhe dy peshqit, Jezui ngriti sytë drejt qiellit, tha lutjen e bekimit, theu bukët dhe ua dha dishepujve të vet, që tʼi shtronin. Edhe dy peshqit ua ndau të gjithëve.42
Të gjithë hëngrën e u ngopën43 dhe mblodhën copat që tepruan, aq sa u mbushën dymbëdhjetë shporta, bashkë me ato që tepruan nga peshqit.
44
Ata që hëngrën bukët ishin pesë mijë burra.45
Menjëherë Jezui i urdhëroi dishepujt të hipnin në varkë e të shkonin përpara tij në bregun tjetër, nga ana e Betsaidës, derisa ai të shpërndante turmën.46 Kur u nda prej tyre, shkoi në mal për tʼu lutur.
47
Kur ra mbrëmja, varka ishte në mes të liqenit dhe ai gjendej i vetëm në breg.48 Jezui pa se dishepujt ishin lodhur duke vozitur, sepse kishin erën kundër dhe, në të gdhirë , erdhi drejt tyre duke ecur mbi liqen e donte tʼi kalonte.
49
Kur ata e panë duke ecur mbi liqen, menduan se ishte fantazmë dhe bërtitën,50 sepse të gjithë e kishin parë dhe ishin trembur. Por menjëherë ai u tha: «Merrni zemër! Jam unë. Mos kini frikë!».
51 Pastaj hipi në varkë tek ata dhe era pushoi. Ata u çuditën së tepërmi.
52 Nuk kishin kuptuar asgjë për bukët, se zemra e tyre ishte ngurtësuar.
53
Si kaluan në bregun tjetër, arritën në krahinën e Gjenesaretit dhe lidhën varkën.54 Sapo dolën nga varka, njerëzit e njohën menjëherë Jezuin
55 dhe vrapuan nëpër gjithë atë krahinë e filluan të mbartnin të sëmurët në vigje dhe tʼia sillnin kudo që merrnin vesh se ishte.
56 Kudo që hynte, në fshatra, në qytete a nëpër ara, vendosnin të sëmurët nëpër sheshe dhe i luteshin tʼi preknin së paku cepin e mantelit. Të gjithë ata që e preknin, shëroheshin.
1
Farisenjtë dhe skribët që kishin ardhur nga Jerusalemi shkuan pranë tij.2 Ata panë disa prej dishepujve të tij që po hanin bukë me duar të papastra, domethënë të palara .
3
Farisenjtë dhe të gjithë judenjtë nuk hanë pa i larë duart me kujdes deri në bërryl, sipas traditës së të parëve4 dhe, pasi kthehen nga tregu , nuk hanë pa u larë. Janë edhe shumë gjëra të tjera, që sipas traditës duhet tʼi ruajnë, si larje gotash, brokash, enësh bakri dhe shtretërish.
5
Prandaj farisenjtë dhe skribët e pyetën: «Përse dishepujt e tu nuk sillen sipas traditës së të parëve, por hanë bukë me duar të palara?».6
Por ai u tha: «Hipokritë! Mirë profetizoi Isaia për ju kur shkroi: Ky popull më nderon me buzë,7
Më kot më nderojnë,
përderisa japin si mësim të Zotit
urdhrat e njerëzve.
8
Ju lini pas dore urdhërimin e Perëndisë për tʼiu përmbajtur traditës së njerëzve ».9 Dhe u tha: «Ju shpërfillni pa të keq urdhërimin e Perëndisë, për të mbajtur traditën tuaj.
10 Në të vërtetë Moisiu ka thënë: Ndero babanë tënd e nënën tënde dhe kush flet keq për babanë e nënën, të dënohet me vdekje.
11 Por ju thoni: “Nëse dikush i thotë babait ose nënës se ndihmën që do tʼju jepja, po e bëj korban - që do të thotë dhuratë për Perëndinë -
12 atëherë ai është i çliruar nga detyrimi për të ndihmuar babanë ose nënën.”
13 Kështu, ju shfuqizoni fjalën e Perëndisë me anë të traditës që keni trashëguar. Ju bëni edhe shumë gjëra të ngjashme me këto».
14
Jezui e thirri turmën pranë vetes dhe tha: «Dëgjomëni të gjithë e merrni vesh!15 [15-16] Njeriun nuk mund ta ndotë asgjë që hyn tek ai nga jashtë, por e ndotin ato që dalin prej tij ».
16
17
Kur u nda nga turma e hyri në shtëpinë ku po rrinin, dishepujt e pyetën për shëmbëlltyrën.18 Ai u tha: «As ju nuk e keni kuptuar? A nuk e kuptoni se njeriun nuk mund ta ndotë çfarë hyn tek ai nga jashtë,
19 sepse nuk hyn në zemër, por në bark e pastaj jashtëqitet?». Kështu Jezui i shpalli të pastra të gjitha ushqimet.
20
Dhe vazhdoi: «Çfarë del prej njeriut është ajo që e ndot njeriun,21 sepse prej zemrës së njeriut dalin mendimet e liga, kurvëritë, vjedhjet, vrasjet,
22 tradhtitë bashkëshortore, grykësitë, ligësitë, dinakëria, fëlligështia, smira, fyerjet, mburrja dhe marrëzia.
23 Të gjitha këto gjëra dalin nga brenda dhe e ndotin njeriun».
24
Jezui u nis prej aty e shkoi në krahinën e Tirit . Ai hyri në një shtëpi dhe kjo nuk mundi të mbetej e fshehtë, megjithëse Jezui nuk donte që të merrej vesh.25 Menjëherë një grua, bija e së cilës ishte e pushtuar nga një shpirt i ndyrë, dëgjoi të flitej për të dhe erdhi e i ra ndër këmbë.
26 Kjo grua ishte greke, me prejardhje sirofenikase, dhe i lutej që tʼi dëbonte djallin prej së bijës.
27 Dhe ai i tha: «Le të ngopen fëmijët më parë, sepse nuk është mirë të marrësh bukën e fëmijëve e tʼua hedhësh qenve».
28
Ajo u përgjigj: «Zot, edhe qentë nën tryezë hanë thërrimet e fëmijëve!».29
Atëherë ai i tha: «Për hir të fjalëve që the, shko! Djalli ka dalë prej bijës sate».30 Ajo u kthye në shtëpi dhe e gjeti fëmijën të shtrirë në shtrat. Djalli kishte dalë.
31
Pastaj, ndërsa po kthehej nga krahina e Tirit, shkoi nëpër Sidon drejt Liqenit të Galilesë, përmes krahinës së Dekapojës.32 Aty i sollën një të shurdhët që fliste me vështirësi dhe iu lutën që të vinte duart mbi të.
33
Si e ndau veç nga turma, ia vuri gishtat në veshë. Pastaj ia preku gjuhën me pështymë34 dhe ngriti sytë drejt qiellit, psherëtiu e i tha: «Effatha!», që do të thotë «Hapu!».
35 Menjëherë atij iu hapën veshët, iu zgjidh gjuha dhe filloi të fliste rrjedhshëm.
36
Jezui i porositi që të mos i tregonin askujt, por sa më shumë i porosiste, aq më shumë e shpallnin37 dhe, të mrekulluar tej mase, thoshin: «Të gjitha gjërat i ka bërë mirë. Ai i bën të shurdhët të dëgjojnë e memecët të flasin».
1
Ato ditë përsëri u mblodh një turmë e madhe dhe meqë nuk kishin çʼtë hanin, Jezui i thirri pranë vetes dishepujt dhe u tha:2 «Më dhimbset turma, sepse kanë tri ditë që rrinë me mua dhe nuk kanë asgjë për të ngrënë.
3 Nëse i nis në shtëpi të uritur, do të mbeten rrugës dhe disa prej tyre kanë ardhur nga larg».
4
Por dishepujt iu përgjigjën: «E si mund tʼi ngopim me bukë këta njerëz këtu në shkretëtirë?».5
Jezui i pyeti: «Sa bukë keni?». Ata iu përgjigjën: «Shtatë».6
Ai e urdhëroi turmën të ulej përdhe, mori shtatë bukët, tha lutjen e falënderimit, i theu, ua dha dishepujve tʼi shtronin dhe ata ia shtruan turmës.7 Kishin edhe ca peshq të vegjël dhe, pasi i bekoi, u tha dishepujve që tʼi shtronin edhe këto.
8
Ata hëngrën e u ngopën dhe mblodhën copat e mbetura. U mbushën shtatë shporta.9 Aty ishin gjithsej rreth katër mijë veta. Pastaj Jezui i shpërndau.
10 Ai hipi menjëherë në varkë bashkë me dishepujt dhe shkoi në krahinën e Dalmanutës .
11
Atëherë erdhën farisenjtë dhe filluan të diskutonin me të. Ata i kërkonin një mrekulli nga qielli për ta vënë në provë.12 Jezui psherëtiu thellë e tha: «Përse kjo brezni kërkon një mrekulli? Me të vërtetë po ju them se kësaj breznie nuk do tʼi jepet asnjë mrekulli».
13 Pastaj u largua prej tyre, hipi në varkë dhe kaloi në bregun tjetër.
14
Dishepujt kishin harruar të merrnin bukë. Në varkë kishin vetëm një bukë.15 Jezui i porositi: «Kini kujdes e ruhuni nga tharmi i farisenjve dhe nga tharmi i Herodit».
16
Por ata i thanë njëri-tjetrit: «Flet kështu sepse nuk kemi bukë me vete».17
Jezui e dinte këtë gjë dhe u tha: «Çfarë po thoni? Se nuk keni bukë? Nuk kuptoni dhe nuk merrni vesh? A ju është ngurtësuar zemra?18 Keni sy dhe nuk shikoni? Keni veshë dhe nuk dëgjoni? Nuk ju kujtohet vallë
19 kur theva pesë bukët për pesë mijë veta? Sa shporta plot me copa mblodhët?».
Ata i thanë: «Dymbëdhjetë».20
«Po kur theva shtatë bukët për katër mijë veta? Sa shporta plot me copa mblodhët?». Ata i thanë: «Shtatë».21
Ai u tha: «Ende nuk kuptoni?».22
Pastaj arritën në Betsaidë , ku i sollën një të verbër dhe iu lutën që ta prekte.23 Ai e mori të verbrin për dore, e nxori jashtë fshatit, pështyu në sytë e tij dhe e pyeti: «A sheh gjë?».
24 Ai ngriti sytë e tha: «Shoh njerëzit që duken si pemë që ecin».
25
Jezui ia vuri përsëri duart mbi sy. I verbri filloi të shihte, u shërua e shikonte gjithçka qartë.26 Jezui e dërgoi në shtëpi dhe i tha: «Mos hyr fare në fshat ».
27
Pastaj Jezui shkoi bashkë me dishepujt e tij në fshatin e Cezaresë së Filipisë dhe, gjatë rrugës, i pyeti dishepujt: «Kush thonë njerëzit se jam unë?».28
Ata iu përgjigjën: «Disa thonë se je Gjon Pagëzori, të tjerë se je Elia e të tjerë se je njëri nga profetët».29
Dhe ai i pyeti: «Po ju, kush thoni se jam unë?». Pjetri iu përgjigj: «Ti je Krishti».30
Jezui i urdhëroi rreptësisht të mos i tregonin askujt për të.31
Ai filloi tʼi mësonte se Biri i njeriut duhej të vuante shumë dhe se nuk do të pranohej nga pleqtë, kryepriftërinjtë dhe skribët. Pastaj do ta vrisnin, por pas tri ditësh do të ngjallej.32 Ai ua tha haptas këto fjalë.
Atëherë Pjetri e mori mënjanë dhe filloi ta qortojë.33 Por Jezui u kthye, pa nga dishepujt dhe e qortoi Pjetrin e i tha: «Largohu prej meje, Satan, sepse nuk mendon sipas Perëndisë, por sipas njerëzve».
34
Dhe thirri pranë vetes turmën bashkë me dishepujt e u tha: «Kush dëshiron të vijë pas meje, le të mohojë veten, të marrë kryqin e vet dhe të më ndjekë.35 Sepse kushdo që dëshiron ta shpëtojë jetën e vet, do ta humbasë atë dhe kushdo që e humbet jetën e vet për shkakun tim dhe të ungjillit, do ta shpëtojë atë.
36 Çʼdobi do të kishte njeriu po të fitonte mbarë botën, por të humbte jetën e vet?
37 Çfarë do të jepte njeriu në këmbim të jetës së vet?
38
Nëse dikush ka turp për mua dhe për fjalët e mia para kësaj breznie të pafe dhe mëkatare, po ashtu do të ketë turp për ta edhe Biri i njeriut kur të vijë me engjëjt e shenjtë në lavdinë e Atit të tij».1
Jezui u tha: «Me të vërtetë po ju them se disa nga ata që janë këtu nuk do ta provojnë vdekjen pa e parë mbretërinë e Perëndisë, duke ardhur me fuqi».2
Pas gjashtë ditësh Jezui mori me vete Pjetrin, Jakobin dhe Gjonin e i çoi në një mal të lartë, në një vend të veçuar. Atëherë ai u shndërrua para tyre3 e rrobat iu bënë vezulluese dhe aq të bardha, sa askush mbi tokë nuk mund tʼi zbardhte aq shumë.
4 Pastaj atyre iu shfaqën Elia me Moisiun, që po flisnin me Jezuin.
5
Pjetri i tha Jezuit: «Mësues , sa mirë që jemi këtu! Le të ngremë tri tenda, një për ty, një për Moisiun e një për Elian».6 Në të vërtetë nuk dinte çʼtë thoshte, sepse u kishte hyrë tmerri.
7
Atëherë doli një re që i mbuloi me hijen e saj dhe nga reja u dëgjua një zë: «Ky është Biri im i dashur. Dëgjojeni!».8 Dhe, befas, kur shikuan përreth, nuk panë askënd përveç Jezuit që ishte me ta.
9
Kur po zbrisnin nga mali, Jezui i urdhëroi të mos i tregonin askujt çfarë kishin parë, derisa Biri i njeriut të ngjallej prej të vdekurve.10 Ata e mbajtën fjalën dhe pyesnin veten: çʼdo të thotë të ngjallesh prej të vdekurve?
11
Pastaj e pyetën Jezuin: «Përse thonë skribët se duhet të vijë më parë Elia?».12
Ai u tha: «Është e vërtetë se Elia do të vijë më parë për të vënë gjithçka në vendin e vet. Po përse thotë Shkrimi i shenjtë se Biri i njeriut do të vuajë shumë dhe do të përçmohet?13 Megjithatë unë po ju them se Elia ka ardhur dhe me të bënë çfarë deshën, ashtu si Shkrimi i shenjtë thotë për të».
14
Kur erdhën te dishepujt e tjerë, panë rreth tyre një turmë të madhe dhe skribët që po diskutonin me ta.15
Tërë ajo turmë u habit kur e pa Jezuin. Njerëzit vrapuan tek ai dhe e përshëndetën.16
Jezui i pyeti: «Çfarë po diskutoni me ta?».17
Njëri nga turma iu përgjigj: «Mësues, të kam sjellë tim bir, se e mundon një shpirt që nuk e lë të flasë.18 Kudo që e kap, e përplas përdhe dhe ai nxjerr shkumë nga goja, kërcëllin dhëmbët e mpihet. U thashë edhe dishepujve të tu që tʼia dëbojnë, por nuk mundën».
19
Jezui tha: «O brezni e pafe! Edhe sa kohë do të jem me ju? Deri kur do tʼju duroj? Sillmani këtu!».20
Ata e sollën djaloshin tek ai. Kur e pa Jezuin, shpirti e shkundi menjëherë djalin. Ai ra përdhe dhe u rrotullua duke i dalë shkumë nga goja.21
Jezui e pyeti babanë e djalit: «Sa kohë ka që është kështu?». Ai u përgjigj: «Që në fëmijëri.22 Disa herë e ka hedhur në zjarr dhe në ujë për ta vrarë. Nëse mundesh, ki dhembshuri për ne dhe na ndihmo!».
23
Jezui i tha: «Nëse mundem? Gjithçka është e mundur për atë që beson».24
Menjëherë babai i fëmijës thirri: «Besoj o Zot. Ndihmomë në besimin tim të pakët !».25
Kur pa Jezui se turma po mblidhej me vrap, e qortoi shpirtin e ndyrë dhe i tha: «Shpirt shurdh e memec, po të urdhëroj, dil prej tij e mos hyr më kurrë!».26
Shpirti bërtiti dhe si e shkundi mirë, doli prej tij e djali mbeti si i vdekur, saqë të gjithë thoshin: «Ka vdekur».27 Por Jezui e mori për dore dhe e ngriti. Atëherë djali u ngrit në këmbë.
28
Kur hyri në shtëpinë ku po rrinin, dishepujt e pyetën veçmas: «Përse ne nuk mundëm ta dëbonim?».29
Jezui u tha: «Ky lloj shpirti nuk mund të dëbohet ndryshe, përveçse me lutje ».30
Pastaj u larguan që aty dhe kaluan nëpër Galile. Jezui nuk donte ta merrte vesh njeri.31 Ai po mësonte dishepujt e tij dhe u tha: «Biri i njeriut do të dorëzohet në duart e njerëzve, ata do ta vrasin dhe, pas tri ditësh, ai do të ngjallet».
32 Por ata nuk i kuptuan këto fjalë dhe kishin frikë ta pyesnin.
33
Arritën në Kafarnaum dhe kur hyri në shtëpinë ku po rrinin, i pyeti: «Për çfarë po bisedonit me njëri-tjetrin gjatë rrugës?».34 Ata heshtën, sepse gjatë rrugës kishin biseduar se kush nga ata ishte më i madhi.
35
Pasi u ul, i thirri të dymbëdhjetët dhe u tha: «Nëse dikush dëshiron të jetë i pari, le të bëhet i fundit i të gjithëve dhe shërbëtori i të gjithëve».36
Pastaj mori një fëmijë, e vuri mes tyre dhe duke e marrë në krahë, u tha:37 «Kush pranon në emrin tim një fëmijë si ky, më pranon mua dhe kush më pranon mua, nuk më pranon mua, por atë që më ka dërguar».
38
Gjoni i tha Jezuit: «Mësues, pamë një njeri që dëbonte djajtë në emrin tënd dhe ia ndaluam, sepse nuk vinte pas nesh».39
Por Jezui i tha: «Mos ia ndaloni, se askush nuk mund të flasë keq për mua sapo bën një vepër të fuqishme në emrin tim.40 Kush nuk është kundër nesh, është me ne.
41 Nëse dikush do tʼju japë të pini një gotë ujë për shkak se jeni të Krishtit, me të vërtetë po ju them se ai nuk do ta humbasë shpërblimin e tij».
42
«Nëse dikush shtyn në mëkat njërin prej këtyre të vegjëlve që besojnë në mua, për atë do të ishte më mirë të lidhte në qafë një gur të madh mulliri dhe të hidhej në det.43 [43-44] Nëse dora jote të çon në mëkat, preje! Është më mirë të hysh i gjymtuar në jetën e vërtetë, sesa tʼi kesh të dyja duart e të shkosh në ferr, në zjarrin që nuk shuhet .
44
45 [45-46] Dhe nëse këmba jote të çon në mëkat, preje! Është më mirë të hysh i çalë në jetën e vërtetë, sesa tʼi kesh të dyja këmbët e të të hedhin në ferr .
46
47 Nëse syri të çon në mëkat, nxirre! Është më mirë të hysh me një sy në mbretërinë e Perëndisë, sesa tʼi kesh të dy sytë e të të hedhin në ferr,
48 atje ku tenja nuk ngordh dhe zjarri nuk shuhet.
49
Në të vërtetë, gjithçka do të kripet me zjarr .50
Kripa është e mirë, por nëse e humbet shijen, si do tʼia ktheni? Kini kripë në veten tuaj dhe jetoni në paqe me njëri-tjetrin».1
Jezui u largua që andej e shkoi në krahinën e Judesë, përtej Jordanit, e përsëri turmat u mblodhën pranë tij. Ai filloi përsëri tʼi mësonte, siç e kishte zakon.2
Disa farisenj iu afruan dhe, për ta zënë në kurth, e pyetën: «A është e lejueshme që burri ta ndajë gruan?».3 Jezui u përgjigj: «Çfarë ju ka urdhëruar Moisiu?».
4
Ata i thanë: «Moisiu ka lejuar tʼi shkruhet gruas letra e ndarjes dhe të lihet».5
Jezui u tha: «Ai jua ka shkruar këtë urdhërim për shkak të ngurtësisë së zemrës suaj,6 por që nga fillimi i krijimit Perëndia bëri mashkullin e femrën.
7 Për këtë arsye burri do ta lërë babanë e nënën e tij dhe do të bashkohet me gruan e vet
8 e të dy do të bëhen një trup i vetëm. Kështu, ata nuk do të jenë më dy, por një trup i vetëm.
9 Prandaj atë që ka bashkuar Perëndia, njeriu të mos e ndajë!».
10
Kur u kthyen në shtëpinë ku po rrinin, dishepujt e pyetën përsëri për këtë gjë.11 Ai u tha: «Kushdo që e ndan gruan e vet dhe martohet me një tjetër, bën tradhti bashkëshortore ndaj saj,
12 dhe kushdo që e ndan burrin e vet dhe martohet me një tjetër, bën tradhti bashkëshortore».
13
Atëherë i sollën disa fëmijë, që të vinte duart mbi ta, por dishepujt i qortuan.14
Kur i pa, Jezui u zemërua dhe u tha: «Lërini fëmijët të vijnë tek unë dhe mos i pengoni, sepse mbretëria e Perëndisë u përket atyre që janë si ata.15 Me të vërtetë po ju them se ai që nuk e pranon mbretërinë e Perëndisë si një fëmijë, nuk do të hyjë në të».
16 Pastaj i mori në krahë dhe i bekoi duke vënë duart mbi ta.
17
Ndërsa po nisej për rrugë, dikush erdhi me vrap, i ra në gjunjë dhe e pyeti: «Mësues i mirë, çʼduhet të bëj që të trashëgoj jetën e amshuar?».18
Jezui i tha: «Përse më quan të mirë? Askush nuk është i mirë, përveç Perëndisë.19 Ti i njeh urdhërimet: Mos vrit, mos bëj tradhti bashkëshortore, mos vidh, mos bëj dëshmi të rreme, mos mashtro, ndero babanë e nënën!».
20
Ai i tha: «Mësues, të gjitha këto i kam bërë që nga rinia ime».21
Jezui e vështroi, ndjeu dashuri për të e i tha: «Të mungon një gjë: shko, shit çfarë ke, jepua të varfërve dhe do të kesh një thesar në qiell. Pastaj eja e më ndiq!».22
Por ai u trishtua nga këto fjalë e u largua i mërzitur, se kishte shumë pasuri.23
Jezui vështroi rreth e rrotull e u tha dishepujve: «Sa e vështirë është për ata që kanë pasuri të hyjnë në mbretërinë e Perëndisë!».24 Dishepujt u shtangën nga fjalët e tij, por Jezui u tha përsëri: «Bijtë e mi, sa e vështirë është të hysh në mbretërinë e Perëndisë .
25 Është më e lehtë të kalojë një deve nëpër vrimën e gjilpërës, sesa të hyjë një i pasur në mbretërinë e Perëndisë».
26
Ata u habitën tej mase e i thanë njëri-tjetrit: «Po atëherë, kush do të mund të shpëtohet?».27
Jezui i vështroi e tha: «Kjo është e pamundur për njerëzit, por jo për Perëndinë, sepse për Perëndinë gjithçka është e mundur».28
Atëherë Pjetri mori fjalën e tha: «Ja, ne lamë gjithçka dhe erdhëm pas teje».29
Jezui tha: «Me të vërtetë po ju them se askush nga ata që lanë shtëpi, vëllezër a motra, nënë a babë, fëmijë ose ara për shkakun tim dhe për shkak të ungjillit30 nuk do të mbetet pa marrë, tani, në këtë kohë, së bashku me përndjekjet, njëqindfish shtëpi, vëllezër, motra, nënë, fëmijë e ara, dhe jetën e amshuar në botën e ardhshme.
31 Por shumë nga ata që janë të parët do të jenë të fundit dhe të fundit do të jenë të parët».
32
Rrugës për në Jerusalem Jezui u printe dishepujve. Dishepujt ishin të tmerruar, ndërsa të tjerët që i ndiqnin kishin frikë. Si i mori përsëri mënjanë të dymbëdhjetët, Jezui filloi tʼu tregonte çfarë do tʼi ndodhte:33
«Ja, ne po shkojmë në Jerusalem dhe Biri i njeriut do tʼu dorëzohet kryepriftërinjve dhe skribëve. Ata do ta dënojnë me vdekje dhe do tʼua dorëzojnë paganëve.34 Këta do ta tallin e do ta pështyjnë, do ta fshikullojnë e do ta vrasin, por pas tri ditësh ai do të ngjallet».
35
Jakobi e Gjoni, bijtë e Zebedeut, iu afruan dhe i thanë: «Mësues, duam të bësh për ne gjithçka që të kërkojmë».36
Ai u tha: «Çfarë doni të bëj për ju?».37 Ata i thanë: «Na lejo që në lavdinë tënde të ulemi njëri në të djathtën e tjetri në të majtën tënde».
38
Por Jezui u tha: «Ju nuk dini çfarë kërkoni. A mund ta pini ju kupën që do të pi unë, apo të pagëzoheni me pagëzimin me të cilin do të pagëzohem unë?».39
Ata iu përgjigjën: «Mundemi». Jezui u tha: «Kupën që do të pi unë do ta pini edhe ju dhe do të pagëzoheni me pagëzimin me të cilin do të pagëzohem edhe unë,40 por që të uleni në të djathtën a në të majtën time, nuk më takon mua ta vendos, sepse vendet u takojnë atyre për të cilët janë përgatitur».
41
Kur e dëgjuan këtë gjë, dhjetë të tjerët u zemëruan me Jakobin dhe me Gjonin.42 Por Jezui i thirri pranë vetes dhe u tha:
«Ju e dini se ata që e mbajnë veten si krerë të kombeve sundojnë mbi to dhe të mëdhenjtë e tyre ushtrojnë pushtet mbi to.43 Me ju nuk duhet të ndodhë kështu, por nëse dikush nga ju dëshiron të bëhet i madh, le të jetë shërbëtori juaj,
44 dhe nëse dikush dëshiron të jetë i pari, le të bëhet shërbëtor i të gjithëve,
45 sepse edhe Biri i njeriut nuk erdhi që tʼi shërbejnë, por erdhi për të shërbyer e për të dhënë jetën e vet si shpengim për shumë njerëz».
46
Kështu arritën në Jeriko. Ndërsa po nisej që andej bashkë me dishepujt dhe me një turmë të madhe, një lypës i verbër, Bartimeu, biri i Timeut, rrinte ulur në anë të rrugës.47 Kur dëgjoi se po kalonte Jezui i Nazaretit, ai nisi të bërtiste: «Jezu, Biri i Davidit, ki mëshirë për mua!».
48 Shumë veta e qortonin që të heshtte, por ai thërriste edhe më fort: «Biri i Davidit, ki mëshirë për mua!».
49
Jezui ndaloi dhe tha: «Thirreni!». Ata e thirrën të verbrin e i thanë: «Merr zemër! Ngrihu! Ai po të thërret».50 Ai hodhi tej mantelin, brofi në këmbë e shkoi te Jezui.
51
Jezui i tha: «Çfarë dëshiron të bëj për ty?». I verbri iu përgjigj: «Mësues, dua që të shoh përsëri».52
Atëherë Jezui i tha: «Shko! Besimi yt të shpëtoi». Atij iu kthye menjëherë shikimi dhe shkoi pas Jezuit.1
Kur iu afruan Jerusalemit, pranë Betfagës e Betanisë, afër Malit të Ullinjve , Jezui dërgoi dy prej dishepujve2 dhe u tha: «Shkoni në fshatin përballë dhe sapo të hyni, do të gjeni të lidhur një kërriç mbi të cilin nuk ka hipur ende askush. Zgjidheni dhe silleni!
3 Nëse dikush ju thotë “çʼpo bëni?”, i thoni: “Zoti ka nevojë për të dhe do tʼjua kthejë përsëri”».
4
Ata shkuan dhe e gjetën kërriçin të lidhur afër një dere përjashta në rrugë dhe e zgjidhën.5 Disa njerëz që po rrinin aty u thanë: «Përse po e zgjidhni kërriçin?».
6 Dy dishepujt u përgjigjën siç u kishte thënë Jezui dhe ata i lejuan.
7
Pastaj e sollën kërriçin te Jezui, i hodhën përsipër rrobat e tyre dhe Jezui u ul mbi të.8 Shumë veta shtruan në rrugë rrobat e tyre, ndërsa të tjerë shtruan degë të këputura nëpër fusha.
9
Ata që ecnin përpara tij dhe ata pas tij, thërrisnin: «Hosana!10
Bekuar qoftë mbretëria që vjen, mbretëria e Davidit, atit tonë!
Hosana në lartësitë e qiejve!».
11
Jezui hyri në Jerusalem e shkoi në tempull. Ai vështroi gjithçka rreth e rrotull dhe meqenëse tashmë ishte vonë, doli për të shkuar në Betani bashkë me të dymbëdhjetët.12
Të nesërmen, pasi u kthyen nga Betania, Jezuin e mori uria.13 Nga larg pa një fik që kishte gjethe dhe shkoi të shihte nëse do të gjente ndonjë fryt. Kur iu afrua, nuk gjeti asgjë përveç gjetheve, se nuk ishte koha e fiqve.
14 Atëherë i tha fikut: «Mos ngrëntë njeri kurrë fryt prej teje!». Dhe dishepujt e dëgjuan.
15
Kur arritën në Jerusalem, Jezui hyri në tempull dhe nisi të dëbonte ata që shisnin e blinin aty. Pastaj përmbysi tryezat e këmbyesve të parave dhe tryezat e tregtarëve të pëllumbave16 dhe sʼlejonte njeri të mbartte sende nëpër tempull.
17 Jezui i mësonte dhe u thoshte: «A nuk thotë Shkrimi i shenjtë:
Shtëpia ime18
Kryepriftërinjtë dhe skribët dëgjuan për këtë dhe kërkonin sesi ta vrisnin. Në të vërtetë e kishin frikë, sepse tërë turma mahnitej me mësimin e tij.19
Kur ra muzgu, ata dolën nga qyteti.20
Në mëngjes, ndërsa po kalonin andej, panë fikun të tharë që në rrënjë.21 Pjetri u kujtua dhe i tha Jezuit: «Mësues, shiko! Fiku që mallkove është tharë».
22
Jezui u tha: «Kini besim në Perëndinë!23 Me të vërtetë po ju them se nëse dikush i thotë këtij mali “ngrihu e hidhu në det” dhe nuk ka dyshime në zemër, por beson se ajo që thotë do të ndodhë, kështu do të bëhet.
24 Prandaj po ju them se çfarëdo që të kërkoni në lutje, besoni se do ta merrni dhe kështu do të bëhet.
25
[25-26] Dhe kur ngriheni për tʼu lutur, nëse keni diçka kundër dikujt, faleni atë, që edhe Ati juaj që është në qiell tʼjua falë paudhësitë tuaja ».26
27
Kur erdhën përsëri në Jerusalem, Jezui po ecte në tempull dhe kryepriftërinjtë, skribët e pleqtë iu afruan28 dhe i thanë: «Me çʼautoritet i bën këto gjëra? Kush ta ka dhënë këtë autoritet që të bësh këto gjëra?».
29
Jezui u tha: «Unë do tʼju bëj vetëm një pyetje. Përgjigjmuni dhe do tʼju tregoj me çʼautoritet i bëj këto gjëra.30 Pagëzimi i Gjonit, vinte prej qiellit apo prej njerëzve? Përgjigjmuni!».
31
Atëherë ata i thanë njëri-tjetrit: «Po të themi “prej qiellit”, do të na thotë: “Pse nuk i besuat atij?”.32 Po sikur të themi “prej njerëzve”?».
Por kishin frikë nga turma, se të gjithë e mbanin Gjonin për profet të vërtetë.33 Prandaj i thanë Jezuit: «Nuk e dimë».
Dhe Jezui u tha: «As unë nuk ju them se me çʼautoritet i bëj këto gjëra».1
Pastaj Jezui filloi tʼu fliste me shëmbëlltyra: «Një njeri mbolli një vresht, e thuri me gardh, hapi një gropë për të shtrydhur rrushin dhe ngriti një kullë. Vreshtin ua dha me qira disa vreshtarëve dhe u largua në një vend të huaj.2 Kur erdhi koha e të vjelave, dërgoi një shërbëtor te vreshtarët, që të merrte pjesën e vet nga prodhimi i vreshtit.
3 Vreshtarët e kapën, e rrahën dhe e kthyen duarzbrazët.
4
Atëherë ai dërgoi edhe një shërbëtor tjetër, por ata e goditën në kokë dhe e poshtëruan.5 Dërgoi edhe një tjetër, por edhe këtë e vranë. Dërgoi edhe shumë të tjerë, por disa i rrahën e disa i vranë.
6
I kishte mbetur vetëm një, biri i tij i dashur. Në fund e dërgoi tek ata duke thënë: “Për tim bir do të kenë respekt.”7 Por vreshtarët i thanë njëri-tjetrit: “Ky është trashëgimtari. Ejani ta vrasim dhe trashëgimia do të na mbetet neve.”
8 Atëherë e kapën, e vranë dhe e hodhën jashtë vreshtit.
9
Çʼdo të bëjë i zoti i vreshtit? Do të vijë, do tʼi vrasë vreshtarët dhe do tʼua japë vreshtin të tjerëve.10 A nuk i keni lexuar këto fjalë të Shkrimit të shenjtë:
Guri që ndërtuesit e hodhën tej,11
Kjo është vepra e Zotit
dhe është e mrekullueshme në sytë tanë».
12
Atëherë ata kërkonin ta kapnin, sepse e kuptuan se shëmbëlltyrën e kishte thënë kundër tyre, por kishin frikë nga turma, prandaj e lanë dhe ikën.13
Pastaj dërguan te Jezui disa nga farisenjtë dhe disa nga herodianët për ta zënë në kurth për ndonjë fjalë.14 Kur erdhën, i thanë: «Mësues, e dimë se je i vërtetë dhe, pa pyetur për njeri e pa u ndikuar nga askush, u mëson të tjerëve me vërtetësi udhën e Perëndisë. A është e lejueshme tʼi paguhen taksat Cezarit, apo jo? Duhet tʼia paguajmë apo nuk duhet?».
15
Por Jezui, duke e njohur hipokrizinë e tyre, u tha: «Përse më vini në provë? Më sillni një monedhë që ta shoh!».16
Ata ia sollën. Atëherë ai u tha: «E kujt është kjo figurë e ky mbishkrim?». Ata i thanë: «Të Cezarit».17
Jezui u tha: «Jepini Cezarit çʼështë e Cezarit dhe Perëndisë çʼështë e Perëndisë». Dhe ata u mrekulluan me të.18
Atëherë erdhën te Jezui disa saducenj. Këta thonë se nuk ka ngjallje, prandaj e pyetën:19
«Mësues, Moisiu na ka lënë të shkruar: Nëse një njeriu i vdes vëllai dhe lë pas gruan, por nuk lë fëmijë, ky duhet të martohet me gruan e ve për tʼi dhënë trashëgimtarë të vëllait.20 Na ishin shtatë vëllezër. I pari u martua dhe kur vdiq nuk la fëmijë.
21 Me të venë u martua edhe i dyti, por edhe ky vdiq pa lënë fëmijë. Po kështu edhe i treti,
22 dhe që të shtatë nuk lanë fëmijë. Në fund vdiq edhe gruaja.
23 Pas ngjalljes, gruaja e kujt do të jetë ajo, meqenëse të shtatë e patën për grua?».
24 Jezui u tha:
«Gaboheni, sepse nuk njihni as Shkrimet e shenjta, as fuqinë e Perëndisë.25 Kur të ngjallen prej të vdekurve, njerëzit as nuk do të martohen, as nuk do të martojnë, por do të jenë si engjëjt në qiej.
26 Sa për ngjalljen e të vdekurve, a nuk e keni lexuar në librin e Moisiut, në pjesën që flet për shkurren, sesi Perëndia i tha: Unë jam Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut dhe Perëndia i Jakobit.
27 Ai nuk është Perëndia i të vdekurve, por i të gjallëve. Gaboheni rëndë!».
28
Një skrib, që i kishte dëgjuar tek diskutonin, kur pa se u ishte përgjigjur drejt, e pyeti: «Cili është urdhërimi më i rëndësishëm?».29
Jezui u përgjigj: «Urdhërimi më i rëndësishëm është: Dëgjo Izrael! Zoti, Perëndia ynë, është i vetmi Zot30 dhe ti duaje Zotin, Perëndinë tënd, me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd, me gjithë mendjen tënde dhe me gjithë forcën tënde.
31 Ndërsa urdhërimi i dytë është: Duaje tjetrin si veten! Nuk ka urdhërime më të mëdha se këto».
32
Skribi i tha: «Mirë, mësues, ti ke të drejtë kur thua se ai është një dhe se nuk ka të tjerë përveç tij.33 Ta duash me gjithë zemër, me gjithë mendje , me gjithë forcë dhe të duash tjetrin si veten vlen më shumë se të gjitha shkrumbimet e kafshëve dhe flijimet».
34
Kur pa se iu përgjigj me mend, Jezui i tha: «Ti nuk je larg nga mbretëria e Perëndisë». Dhe askush nuk kishte guxim ta pyeste më.35
Ndërsa po mësonte njerëzit në tempull, Jezui i pyeti: «E si mund të thonë skribët se Krishti është Biri i Davidit?36 Vetë Davidi ka thënë me anë të Shpirtit të Shenjtë:
I tha Zoti Zotit tim:37
Kur vetë Davidi e thërret Zot, si mund të jetë ai biri i tij?». Dhe turma e madhe e dëgjonte me ëndje.38
Dhe ndërsa i mësonte, u thoshte: «Ruhuni nga skribët që kënaqen kur mbajnë rroba të gjata, me qëllim që të tjerët tʼi përshëndesin shesheve publike,39 që zënë vendet e para nëpër sinagoga dhe kryet e vendit nëpër festa,
40 që përlajnë pasuritë e vejushave dhe luten gjatë për të rënë në sy. Këta do të marrin ndëshkim më të rëndë».
41
Si u ul përballë arkës së thesarit, Jezui shikonte turmën që hidhte monedha të vogla në thesar. Shumë të pasur hidhnin shumë para.42 Aty erdhi një vejushë e varfër dhe hodhi dy monedha bakri, domethënë një kuadrant .
43 Jezui thirri dishepujt e u tha:
«Me të vërtetë po ju them se kjo vejushë e varfër hodhi në arkën e thesarit më shumë se të gjithë të tjerët,44 sepse të gjithë dhanë nga tepricat e tyre, ndërsa ajo, në varfërinë e saj, dha gjithçka që kishte për të jetuar».
1
Kur dolën nga tempulli, njëri prej dishepujve i tha: «Mësues, shiko çʼgurë e çʼndërtesa!».2
Jezui i tha: «A i sheh këto ndërtesa të mëdha? Nuk do të mbesë gur mbi gur pa u rrëzuar».3
Kur u ul në Malin e Ullinjve përballë tempullit, Pjetri, Jakobi, Gjoni dhe Andrea e pyetën Jezuin veçmas:4 «Na thuaj, kur do të ndodhin këto gjëra dhe cila do të jetë shenja se të gjitha ato do të përmbushen?».
5
Atëherë Jezui filloi tʼu thoshte: «Hapni sytë se mos ju mashtron njeri.6 Shumë veta do të vijnë në emrin tim e do të thonë: “Unë jam Krishti” dhe do të mashtrojnë shumë njerëz.
7
Kur të dëgjoni për luftëra e lajme luftërash, mos u tronditni. Këto duhet të ndodhin, por ky nuk do të jetë ende fundi.8 Një komb do të ngrihet kundër një kombi tjetër dhe një mbretëri kundër një mbretërie tjetër. Në disa vende do të ketë tërmete e zi buke . Ky do të jetë fillimi i dhimbjeve të lindjes.
9
Por kini kujdes për veten, se do tʼju dorëzojnë nëpër sinedra dhe do tʼju rrahin nëpër sinagoga. Për shkakun tim do tʼju nxjerrin që të dëshmoni para princërve e mbretërve.10 Por më parë ungjilli duhet tʼu predikohet të gjitha kombeve.
11
Kur tʼju dorëzojnë, mos u shqetësoni se çfarë do të thoni, por thoni çfarë tʼju jepet në atë çast, sepse nuk do të jeni ju ata që flisni, por Shpirti i Shenjtë.12
Vëllai do ta dorëzojë vëllanë, që ta dënojnë me vdekje e babai të birin. Bijtë do të ngrihen kundër prindërve dhe do tʼi çojnë drejt vdekjes.13 Të gjithë do tʼju urrejnë për shkak të emrit tim, por ai që do të qëndrojë deri në fund, do të shpëtohet.»
14
«Po kur të shihni tmerrin e shkretimit , që qëndron atje ku nuk i takon - kush lexon le ta kuptojë - atëherë ata që janë në Jude le të arratisen maleve.15 Ai që do të ndodhet mbi çati, të mos zbresë e të mos hyjë brenda për të marrë gjë nga shtëpia e tij!
16 Ai që do të jetë në arë, të mos kthehet prapa për të marrë mantelin!
17 Mjerë gratë shtatzëna dhe ato që mëkojnë fëmijë në ato ditë!
18 Lutuni që kjo të mos ndodhë në dimër,
19 sepse në ato ditë do të bjerë një mjerim i paparë ndonjëherë deri më sot, që kur Perëndia krijoi gjithçka, dhe të tillë mjerim nuk do të ketë më kurrë.
20 Po të mos i kishte shkurtuar Zoti ato ditë, nuk do të shpëtonte asnjeri, po për hir të atyre që ka zgjedhur, ai i shkurtoi ato ditë.
21
Nëse dikush ju thotë “ja ku është Krishti!”, ose “ja, është këtu!”, mos i besoni.22 Do të dalin krishtë të rremë e profetë të rremë, që do të bëjnë mrekulli e shenja, që mundësisht të mashtrojnë edhe të zgjedhurit.
23 Por kini kujdes! Unë ju paralajmërova për të gjitha.»
24
«Në ato ditë, pas pikëllimit, dielli do të errësohet25
Yjet do të bien nga qielli
dhe pushtetet që janë në qiell
do të tronditen.
26
Pastaj do të shohin Birin e njeriut duke ardhur mbi re me pushtet të madh e me lavdi.27 Atëherë ai do të dërgojë engjëjt dhe do të mbledhë të zgjedhurit e tij nga të katër anët, prej skajeve të dheut deri te skajet e qiellit.»
28
«Mësoni nga shëmbëlltyra e fikut. Sapo dega e tij bëhet e njomë dhe nxjerr gjethe, ju e dini se po afrohet vera.29 Kështu edhe ju, kur të shihni se po ndodhin këto gjëra, ta dini se fundi është afër, te dera.
30 Me të vërtetë po ju them se kjo brezni nuk do të kalojë pa ndodhur të gjitha këto gjëra.
31 Qielli e toka do të shkojnë, por fjalët e mia jo.»
32
«Askush nuk e di atë ditë apo atë orë. As engjëjt në qiell, as Biri, por vetëm Ati.33 Kini kujdes dhe rrini zgjuar , se nuk e dini kur do të vijë koha.
34 Kjo është si puna e atij njeriut që niset për rrugë. Ai largohet nga shtëpia, i cakton secilit shërbëtor punën e vet dhe e urdhëron rojtarin e derës që të rrijë zgjuar.
35 Prandaj rrini zgjuar se nuk e dini kur do të vijë i zoti i shtëpisë, në mbrëmje a në mesnatë, në agim a në mëngjes,
36 që nëse vjen befasisht, të mos ju gjejë në gjumë.
37 Atë që ju them juve, ua them të gjithëve: rrini zgjuar!».
1
Pas dy ditësh ishte Pashka dhe Festa e Bukëve të Pambrujtura. Kryepriftërinjtë dhe skribët kërkonin sesi ta kapnin me dredhi e ta vrisnin Jezuin.2 Prandaj thoshin: «Jo gjatë festës, që të mos ndodhë ndonjë trazirë në popull».
3
Jezui ishte në Betani, në shtëpinë e Simon të lebrosurit. Ndërsa po rrinte në tryezë, erdhi një grua që mbante një enë alabastri me mirrë nardi të kulluar, që kushtonte shumë shtrenjtë. Ajo e theu enën dhe e derdhi mirrën mbi kokën e Jezuit.4 Aty gjendeshin disa veta, që i thanë njëri-tjetrit të zemëruar: «Pse u bë gjithë ky shpenzim i kotë i mirrës?
5 Kjo mirrë mund të ishte shitur për më shumë se treqind denarë dhe këto tʼu ishin dhënë të varfërve». Dhe e qortuan gruan.
6
Por Jezui u tha: «Lëreni të qetë! Përse e mundoni? Ajo bëri për mua një vepër të mirë.7 Të varfrit i keni gjithmonë me ju dhe mund tʼu bëni mirë kur të doni, por mua nuk më keni gjithmonë.
8 Ajo bëri atë që kishte mundësi. Që tani ma leu trupin me mirrë për varrim.
9 Me të vërtetë po ju them se kudo që të shpallet ungjilli, në mbarë botën, do të tregohet në kujtim të saj kjo që bëri».
10
Atëherë Judë Iskarioti, njëri prej të dymbëdhjetëve, shkoi te kryepriftërinjtë, që tʼua dorëzonte Jezuin.11 Kur e dëgjuan këtë gjë, ata u gëzuan dhe i premtuan se do tʼi jepnin para. Kështu, ai kërkonte kohën e përshtatshme për ta tradhtuar.
12
Ditën e parë të Festës së Bukëve të Pambrujtura, kur flijohej qengji i Pashkës, dishepujt i thanë Jezuit: «Ku dëshiron të shkojmë e ta përgatisim darkën e Pashkës?».13
Ai dërgoi dy prej dishepujve të tij dhe u tha: «Shkoni në qytet e do të takoni një njeri që mban një shtambë me ujë. Ndiqeni14 dhe atje ku të hyjë ai, i thoni të zotit të shtëpisë: “Mësuesi pyet ku është dhoma e pritjes ku mund të ha darkën e Pashkës me dishepujt e mi?”.
15 Dhe në katin e sipërm ai do tʼju tregojë një dhomë të madhe e të bërë gati. Aty na e shtroni darkën».
16
Dishepujt u nisën, shkuan në qytet, gjetën gjithçka siç u kishte thënë Jezui dhe përgatitën darkën e Pashkës.17
Në mbrëmje Jezui erdhi me të dymbëdhjetët.18 Ndërsa ishin ulur e po hanin, Jezui tha: «Me të vërtetë po ju them se njëri nga ju që po ha me mua do të më tradhtojë».
19
Ata filluan të trishtohen dhe i thoshin një nga një: «Mos jam unë ?»20
Ai u tha: «Është njëri nga të dymbëdhjetët, ai që po ngjyen kafshatën në të njëjtën pjatë me mua.21 Biri i njeriut po shkon, sikurse është shkruar për të, por mjerë ai njeri që tradhton Birin e njeriut! Për atë njeri do të kishte qenë më mirë të mos kishte lindur».
22
Kur po hanin, mori bukën, tha lutjen e bekimit, e theu, ua dha atyre dhe tha: «Merrni, ky është trupi im».23
Mori edhe kupën, tha lutjen e falënderimit, ua dha atyre e ata pinë të gjithë prej saj.24 Dhe u tha: «Ky është gjaku im, gjaku i besëlidhjes , që derdhet për shumë njerëz.
25 Në të vërtetë po ju them se nuk do të pi më nga fryti i hardhisë, deri ditën që do ta pi të re në mbretërinë e Perëndisë».
26 E si kënduan një himn , shkuan në Malin e Ullinjve.
27
Jezui u tha: «Ju të gjithë do të humbisni besimin në mua, sepse Shkrimi i shenjtë thotë: Do të godas bariun28
Po kur të ngjallem, do të shkoj përpara jush në Galile».29
Pjetri i tha: «Edhe nëse të gjithë do të humbasin besimin, unë nuk do ta humbas».30
Jezui i tha: «Me të vërtetë po të them se po këtë natë, para se të këndojë gjeli dy herë, ti do të më mohosh tri herë».31
Por ai nguli këmbë: «Edhe nëse duhet të vdes me ty, nuk do të të mohoj». Kështu thanë të gjithë.32
Pastaj shkuan në një vend që quhej Gjetsemani dhe Jezui u tha dishepujve të tij: «Rrini këtu sa të lutem».33
Mori me vete Pjetrin, Jakobin e Gjonin dhe filloi të ndiente frikë dhe ankth.34 Pastaj u tha: «Shpirti im është i trishtuar deri në vdekje. Qëndroni këtu dhe rrini zgjuar».
35
Pasi shkoi pak më tej, ra përdhe dhe lutej që, po të ishte e mundur, të largoheshin prej tij ato çaste vuajtjesh.36 Atëherë tha: «Abba, Atë, gjithçka është e mundur për ty; largoje këtë kupë prej meje. Megjithatë, jo çfarë dua unë, por çfarë do ti».
37
Pastaj erdhi e i gjeti duke fjetur dhe i tha Pjetrit: «Simon, po fle? A nuk munde të rrish zgjuar as edhe një orë?38 Rrini zgjuar dhe lutuni që të mos bini në tundim, se shpirti është i gatshëm, por trupi është i dobët».
39
Sërish u largua dhe u lut, duke thënë të njëjtat fjalë.40 Kur u kthye përsëri, i gjeti duke fjetur, sepse u ishin rënduar sytë. Ata nuk dinin si tʼi përgjigjeshin.
41
Pastaj erdhi për të tretën herë dhe u tha: «Ende po flini e po pushoni? Mjafton. Erdhi ora. Ja, Biri i njeriut po dorëzohet në duart e mëkatarëve.42 Ngrihuni të shkojmë. Ja, po afrohet ai që po më tradhton».
43
Dhe në atë çast, ndërsa Jezui ishte ende duke folur, erdhi Juda, njëri prej të dymbëdhjetëve, bashkë me një turmë me shpata e shkopinj, të dërguar nga kryepriftërinjtë, skribët dhe pleqtë.44 Tradhtari u kishte dhënë këtë shenjë: «Jezui është ai që unë do të puth. Kapeni dhe ruajeni mirë!».
45
Dhe menjëherë iu afrua Jezuit e i tha: «Mësues!» dhe e puthi.46 Atëherë ata e kapën dhe e arrestuan.
47
Njëri nga ata që ishin aty, nxori shpatën, goditi shërbëtorin e kryepriftit dhe i preu veshin.48
Jezui u tha: «Paskeni ardhur të më merrni me shpata e shkopinj si të isha kusar?49 Unë isha çdo ditë mes jush në tempull duke mësuar njerëzit dhe nuk më kapët. Por kjo u bë që të përmbushen Shkrimet e shenjta».
50
Atëherë të gjithë e braktisën dhe ikën.51
Një i ri, i mbështjellë vetëm me një copë prej liri, po e ndiqte. Rojat e kapën,52 por ai lëshoi copën prej liri e iku lakuriq.
53
Atëherë e dërguan Jezuin te kryeprifti dhe mblodhën aty të gjithë kryepriftërinjtë, pleqtë dhe skribët.54 Pjetri e ndoqi nga larg, deri brenda oborrit të pallatit të kryepriftit, dhe u ul mes shërbëtorëve, duke u ngrohur pranë zjarrit.
55
Ndërkohë kryepriftërinjtë dhe gjithë sinedri kërkonin dëshmi kundër Jezuit për ta dënuar me vdekje, por nuk gjenin.56 Shumë veta jepnin dëshmi të rreme kundër tij, por dëshmitë e tyre nuk përkonin.
57 Disa të tjerë u ngritën e dhanë dëshmi të rreme kundër tij dhe thanë:
58 «Ne e kemi dëgjuar të thotë: “Do ta shkatërroj këtë tempull të bërë nga duart e njeriut dhe për tri ditë do të ndërtoj një tjetër, që nuk është ndërtuar nga duart e njeriut”».
59 Por as dëshmia e tyre nuk përkonte.
60
Atëherë kryeprifti u ngrit në mes të sinedrit dhe e pyeti Jezuin: «Nuk ke asgjë për të thënë për çfarë po dëshmojnë kundër teje?».61 Por Jezui heshti dhe nuk dha asnjë përgjigje. Kryeprifti e pyeti përsëri: «A je ti Krishti, Biri i të Bekuarit?».
62
Jezui iu përgjigj: «Unë jam. Do të shihni Birin e njeriut63
Kryeprifti shqeu rrobat e veta e tha: «Çʼna duhen më dëshmitarët?64 Ju e dëgjuat fyerjen që i bëri Perëndisë. Cili është vendimi juaj?». Dhe të gjithë e gjykuan se ishte fajtor për vdekje.
65
Disa filluan ta pështynin, tʼi mbulonin fytyrën dhe ta godisnin duke i thënë: «Gjeje kush të goditi!». Edhe rojat e godisnin me shuplaka.66
Ndërsa Pjetri ishte poshtë në oborr, erdhi njëra nga shërbëtoret e kryepriftit67 dhe, kur e pa Pjetrin duke u ngrohur, ia nguli sytë e i tha: «Edhe ti ishe me Jezuin e Nazaretit».
68
Por ai e mohoi dhe tha: «Nuk po e marr vesh dhe as nuk po e kuptoj se çʼthua». Pastaj doli jashtë, në hyrje të oborrit, dhe ndërkohë këndoi gjeli.69
Shërbëtorja e pa dhe filloi tʼu thoshte përsëri atyre që ishin aty: «Ky është një prej tyre».70
Por ai e mohoi përsëri. Pas pak, ata që ishin aty i thanë Pjetrit sërish: «Me siguri që je një nga ata, sepse je galileas ».71 Por ai filloi të mallkojë e të bënte be: «Nuk e njoh këtë njeri për të cilin po flisni».
72
Atë çast këndoi gjeli për të dytën herë. Atëherë Pjetrit iu kujtua çʼi kishte thënë Jezui: «Përpara se gjeli të këndojë dy herë, ti do të më mohosh tri herë». Dhe filloi të qante.1
Në mëngjes herët kryepriftërinjtë së bashku me pleqtë, skribët dhe gjithë sinedrin, pasi u këshilluan, e lidhën Jezuin, e morën dhe ia dorëzuan Pilatit .2
Pilati e pyeti: «A je ti mbreti i judenjve?». Jezui iu përgjigj: «Ti vetë po e thua».3
Ndërkaq kryepriftërinjtë e padisnin për shumë gjëra.4 Dhe Pilati e pyeti përsëri: «Nuk po jep asnjë përgjigje? Shiko për sa gjëra po të padisin».
5 Por Jezui nuk iu përgjigj për asgjë, gjë që e çuditi shumë Pilatin.
6
Për çdo festë Pashke Pilati lironte një të burgosur sipas kërkesës së turmës.7 Një njeri që quhej Baraba gjendej në burg bashkë me disa kryengritës të tjerë, që kishin bërë një vrasje në një kryengritje.
8 Atëherë erdhi turma dhe filloi tʼi kërkonte Pilatit atë që ai e kishte zakon të bënte për ta.
9
Pilati i pyeti: «A doni tʼju liroj mbretin e judenjve?».10 Sepse ai e kishte kuptuar se kryepriftërinjtë ia kishin dorëzuar Jezuin nga smira.
11
Por kryepriftërinjtë e nxitën turmën që në vend të tij të lironte Barabën.12
Pilati u tha përsëri: «Atëherë çfarë doni të bëj me atë që e quani mbret të judenjve?».13
Ata thirrën përsëri: «Kryqëzoje!».14
Por Pilati u tha: «Përse, çʼtë keqe ka bërë?». Atëherë ata thirrën edhe më fort: «Kryqëzoje!».15
Kështu Pilati, për të kënaqur turmën, liroi Barabën dhe, pasi e fshikulluan Jezuin, e dorëzoi që ta kryqëzonin.16
Atëherë ushtarët e morën Jezuin dhe e futën në oborrin e pallatit, domethënë në pretorium dhe mblodhën gjithë kohortën.17 E veshën me një mantel të purpurt dhe, pasi thurën një kurorë me gjemba, ia vunë në kokë.
18 Pastaj filluan tʼi thoshin: «Të përshëndesim, o mbreti i judenjve!».
19 E godisnin në kokë me kallam, e pështynin dhe duke rënë në gjunjë, përkuleshin para tij.
20
Pasi e tallën, ia hoqën mantelin e purpurt dhe e veshën me rrobat e veta. Pastaj e nxorën jashtë për ta kryqëzuar.21
Atëherë detyruan një kalimtar që po kthehej nga ara, një farë Simoni nga Kirena , i ati i Aleksandrit dhe i Rufit, të mbartte kryqin e Jezuit.22 Kështu e çuan Jezuin në vendin e Golgotës, që do të thotë ‘Vendi i Kafkës’
23 dhe i dhanë verë të përzier me mirrë , por ai nuk e mori.
24
Pastaj e kryqëzuan dhe hodhën short25
Ishte ora nëntë e mëngjesit kur e kryqëzuan.26 Mbishkrimi me shkakun e dënimit thoshte: «Mbreti i judenjve».
27 [27-28] Bashkë me të kryqëzuan edhe dy kusarë, njërin në të djathtë e tjetrin në të majtë të tij .
28
29
Kalimtarët e fyenin, tundnin kokën e thoshin: «Ti që do ta shkatërroje tempullin dhe do ta ndërtoje për tri ditë,30 shpëto veten dhe zbrit nga kryqi!».
31
Edhe kryepriftërinjtë me skribët e tallnin dhe thoshin: «Të tjerët i shpëtoi, ndërsa veten nuk e shpëtuaka dot.32 Krishti, mbreti i Izraelit, le të zbresë tani nga kryqi, që të shohim e të besojmë». Edhe ata që ishin kryqëzuar bashkë me të e përqeshnin.
33
Në mesditë u bë errësirë në gjithë tokën deri në orën tre të pasdites .34 Në orën tre pasdite Jezui thirri me zë të lartë: «Eloi, Eloi lema sabakthani?», që e përkthyer do të thotë: «Perëndia im, Perëndia im, përse më braktise?»
35
Disa nga ata që ishin aty, kur e dëgjuan, thanë: «Ja, po thërret Elian».36 Dikush shkoi me vrap dhe, pasi ngjeu një sfungjer në uthull, e vuri në një kallam, ia drejtoi Jezuit dhe tha: «Prisni, të shohim nëse do të vijë Elia për ta zbritur».
37 Jezui lëshoi një britmë të madhe e dha shpirt.
38
Atëherë veli i tempullit u gris më dysh nga lart deri poshtë.39
Dhe centurioni që rrinte përballë tij, kur e pa duke dhënë shpirt në atë mënyrë, tha: «Me të vërtetë ky njeri paska qenë Biri i Perëndisë».40
Aty gjendeshin edhe disa gra, që shikonin nga larg. Ndër to ishin Maria Magdalena, Maria nëna e Jakobit të vogël dhe e Josesë, si dhe Saloma,41 të cilat e kishin ndjekur dhe i kishin shërbyer kur Jezui ishte në Galile; ishin edhe shumë të tjera, që kishin ardhur me të në Jerusalem.
42
Tashmë kishte rënë mbrëmja dhe ishte e premte, domethënë vigjilja e së shtunës.43 Jozefi nga Arimateja, anëtar i respektuar i sinedrit, që gjithashtu priste mbretërinë e Perëndisë, shkoi me guxim te Pilati dhe i kërkoi trupin e Jezuit.
44
Pilati, i çuditur që tashmë kishte vdekur, thirri centurionin dhe e pyeti nëse kishte shumë kohë që kishte vdekur.45 Pasi u njoftua nga centurioni, ia dha kufomën Jozefit.
46
Ky bleu një pëlhurë prej liri, e zbriti kufomën nga kryqi dhe pasi e mbështolli, e vuri në një varr të hapur në shkëmb. Pastaj rrokullisi një gur mbi grykën e varrit.47
Ndërkaq, Maria Magdalena dhe Maria, nëna e Josesë, e panë ku e vunë Jezuin.1
Pasi kaloi e shtuna, Maria Magdalena, Maria nëna e Jakobit dhe Saloma blenë vajra erëmirë, që të shkonin për të lyer trupin e Jezuit.2 Të dielën , herët në mëngjes, shkuan te varri sapo kishte lindur dielli.
3 Ato i thanë njëra-tjetrës: «Kush do të na e rrokullisë gurin nga gryka e varrit?».
4 Por panë dhe vunë re se guri ishte rrokullisur, edhe pse ishte tepër i madh.
5
Hynë, pra, në varr dhe panë një djalosh të veshur me një rrobë të bardhë, që rrinte ulur në të djathtë dhe u shtangën.6
Por ai u tha: «Mos kini frikë! Ju kërkoni Jezuin e Nazaretit, të kryqëzuarin. Ai u ngjall. Nuk është këtu. Ja vendi ku e kishin vënë.7 Tani shkoni, u thoni dishepujve të tij dhe Pjetrit se ai po shkon përpara jush në Galile. Atje do ta shihni, siç ju ka thënë».
8
Ato dolën dhe ikën nga varri, se ishin të frikësuara dhe të tmerruara. Nga frika nuk i thanë gjë askujt.9
Pasi u ngjall në mëngjesin e së dielës , Jezui iu shfaq në fillim Maria Magdalenës, prej së cilës kishte dëbuar shtatë djaj.10 Kjo shkoi të lajmëronte ata që kishin ndenjur me të, që ishin në zi dhe vajtonin.
11 Kur dëgjuan se Jezui ishte gjallë dhe se ajo e kishte parë, ata nuk deshën ta besonin.
12
Pas këtyre, Jezui iu shfaq në një trajtë tjetër dy dishepujve, që po ecnin drejt fshatit.13 Edhe ata u kthyen për të lajmëruar të tjerët, por as këtyre nuk deshën tʼu besonin.
14
Në fund iu shfaq të njëmbëdhjetëve, ndërsa po hanin, dhe i qortoi për mosbesimin e tyre dhe për ngurtësinë e zemrës, ngaqë nuk u kishin besuar atyre që e kishin parë të ngjallur.15 Jezui u tha:
«Shkoni në të gjithë botën dhe i predikoni ungjillin çdo krijese.16 Ai që do të besojë dhe do të pagëzohet, do të shpëtojë; por ai që nuk do të besojë, do të dënohet.
17 Këto do të jenë shenjat që do të shoqërojnë ata që besojnë: do të dëbojnë djaj në emrin tim, do të flasin gjuhë të reja,
18 do të marrin gjarpërinj në duar dhe, nëse do të pijnë ndonjë helm, nuk do tʼu bëjë dëm, do të vënë duart mbi të sëmurët dhe këta do të shërohen».
19
Zoti Jezu, pasi foli me ta, u ngrit në qiell dhe u ul në të djathtën e Perëndisë.20 Atëherë ata u nisën dhe predikuan kudo, ndërkohë që Zoti vepronte së bashku me ta dhe e vërtetonte fjalën me mrekullitë që e shoqëronin.
Gratë ia treguan Pjetrit shkurtimisht të gjitha porositë. Pastaj vetë Jezui, nëpërmjet dishepujve, e përhapi nga lindja deri në perëndim predikimin e shenjtë dhe të paprishshëm të shpëtimit të amshuar. Amen!