1

1

Përderisa shumë veta kanë marrë përsipër të rrëfejnë ngjarjet që janë përmbushur ndër ne,

2 siç na i kanë përçuar ata që i panë me sytë e tyre dhe që qenë shërbëtorë të fjalës që nga fillimi,

3 edhe mua, meqë kam ndjekur me kujdes nga afër gjithçka që nga fillimi, më është dukur gjë e mirë të tʼi shkruaj me radhë, i përndritshëm Teofil,

4 me qëllim që të njohësh palëkundshmërinë e mësimeve që ke marrë.

5

Në ditët kur Herodi ishte mbreti i Judesë , një prift me emrin Zakaria, nga kasta e Abiut, kishte për grua njërën prej bijave nga fisi i Aaronit që quhej Elizabetë.

6 Që të dy ishin të drejtë para Perëndisë dhe jetonin pa të metë, sipas të gjitha ligjeve dhe urdhërimeve të Zotit.

7 Nuk kishin fëmijë, se Elizabeta ishte shterpë dhe të dy ishin të shkuar në moshë.

8

Ndërsa Zakaria po kryente shërbesën e tij priftërore, para Perëndisë, kur ishte radha e kastës së tij,

9 sipas zakonit të shërbesës priftërore, i ra shorti të hynte në shenjtëroren e Zotit për të djegur temjanin.

10 Ndërsa digjej temjani, tërë populli lutej përjashta.

11

Zakarisë iu shfaq engjëlli i Zotit, i cili rrinte në të djathtë të altarit të temjanit.

12 Kur e pa, Zakaria u trondit dhe e pushtoi frika.

13 Por engjëlli i tha:

«Mos ki frikë, Zakari, se lutja jote është dëgjuar dhe Elizabeta, gruaja jote, do të të lindë një djalë dhe ti do tʼia vësh emrin Gjon .

14 Do të gëzohesh e do të ngazëllehesh dhe shumë veta do tʼi gëzohen lindjes së tij.

15 Ai do të jetë i madh para Zotit dhe nuk do të pijë verë dhe as pije dehëse . Do të jetë i mbushur me Shpirtin e Shenjtë që në bark të nënës.

16

Shumë bij të Izraelit do tʼi kthejë te Zoti, Perëndia i tyre.

17 Do të vijë përpara Zotit me shpirtin dhe fuqinë e Elias, për tʼi kthyer zemrat e etërve drejt bijve dhe kryeneçët në urtinë e të drejtëve, për tʼi bërë gati Zotit një popull të përgatitur».

18

Zakaria i tha engjëllit: «Si do ta marr vesh këtë gjë? Se unë jam i vjetër dhe gruaja ime e moshuar».

19

Engjëlli iu përgjigj: «Unë jam Gabrieli, që rri në praninë e Zotit dhe jam dërguar për të folur me ty dhe për të të dhënë këtë lajm të mirë.

20 Ja, ti do të mbetesh memec dhe nuk do të mund të flasësh deri ditën kur do të ndodhin këto gjëra, sepse nuk u ke besuar fjalëve të mia, që do të përmbushen kur tʼu vijë koha».

21

Populli priste Zakarian dhe ishte i habitur për vonesën e tij në tempull.

22

Po kur doli, ai nuk mundi tʼu fliste dhe ata e kuptuan se kishte parë një vegim në tempull. Ai u bënte shenja dhe nuk fliste dot.

23 Kur u mbushën ditët e shërbesës së tij, Zakaria u kthye në shtëpi.

24 Pas këtyre ditëve, Elizabeta, gruaja e tij, mbeti shtatzënë dhe për pesë muaj rrinte fshehur dhe thoshte:

25 «Kështu bëri për mua Zoti në ditët kur hodhi sytë mbi mua, për të më hequr turpin para njerëzve».

26

Në muajin e gjashtë engjëlli Gabriel u dërgua nga Perëndia në një qytet të Galilesë me emrin Nazaret,

27 te një virgjëreshë që ishte e fejuar me një burrë që quhej Jozef, nga shtëpia e Davidit. Virgjëresha quhej Mari.

28 Engjëlli shkoi tek ajo dhe i tha: «Gëzohu, hirplotë, Zoti është me ty ».

29

Ajo u trondit nga këto fjalë dhe mendonte për domethënien e kësaj përshëndetjeje.

30 Engjëlli i tha: «Mos ki frikë, Mari, sepse ke gjetur hir para Perëndisë.

31 Ja, do të mbetesh shtatzënë, do të lindësh një djalë dhe do tʼia vësh emrin Jezu .

32 Ai do të jetë i madh dhe do të quhet Bir i më të Lartit dhe Zoti Perëndi do tʼi japë fronin e Davidit, atit të tij.

33 Ai do të mbretërojë mbi shtëpinë e Jakobit përgjithmonë dhe mbretëria e tij nuk do të ketë mbarim».

34

Por Maria i tha engjëllit: «Si do të ndodhë kjo, se unë nuk njoh burrë?».

35

Engjëlli iu përgjigj: «Shpirti i Shenjtë do të zbresë mbi ty dhe fuqia e më të Lartit do të të mbulojë me hijen e vet, prandaj i Shenjti që do të lindë do të quhet Bir i Perëndisë.

36 Ja, edhe Elizabeta, kushërira jote, pret tʼi lindë një djalë në pleqërinë e saj dhe është në muajin e gjashtë, ajo që quhej shterpë.

37 Për Perëndinë asgjë nuk është e pamundur».

38

Atëherë Maria tha: «Unë jam shërbëtorja e Zotit. Më ndodhtë sipas fjalës sate». Dhe engjëlli u largua prej saj.

39

Ato ditë Maria u ngrit e shkoi me nxitim në një krahinë malore, në një qytet të Judesë.

40 Ajo hyri në shtëpinë e Zakarias dhe përshëndeti Elizabetën.

41 Sapo Elizabeta dëgjoi përshëndetjen e Marisë, i kërceu foshnja në bark.

Elizabeta u mbush me Shpirtin e Shenjtë,

42 thirri me zë të lartë e tha: «E bekuar je ndër gratë dhe i bekuar është fryti i barkut tënd!

43 Nga më vjen kjo dhuratë, që nëna e Zotit të vijë tek unë?

44 Ja, sapo zëri i përshëndetjes sate arriti në veshët e mi, foshnja kërceu nga gëzimi në barkun tim.

45 Lum ajo që ka besuar, se do të përmbushet çfarë i qe thënë prej Zotit!».

46 Maria tha:

«Gjithë qenia ime e madhëron Zotin

47
dhe shpirti im ngazëllehet
për Perëndinë, Shpëtimtarin tim,

48
sepse ai hodhi sytë
mbi përulësinë e shërbëtores së vet
dhe, ja, të gjitha breznitë
do të më quajnë të lume.

49
Gjëra të mëdha
ka bërë për mua i fuqishmi.
I shenjtë është emri i tij.

50
Mëshira e tij
zgjat nga breznia në brezni
për ata që e druajnë.

51
Bëri vepra të fuqishme me krahun e tij,
hodhi poshtë
ata që mburreshin
me mendimet e zemrës së tyre,

52
rrëzoi të fuqishmit nga froni
dhe lartësoi të përulurit.

53
Të uriturit
i mbushi me të mira,
ndërsa të pasurit
i nisi duarzbrazët.

54
E ndihmoi Izraelin, shërbëtorin e vet,
duke sjellë ndër mend mëshirën,

55
siç u kishte thënë etërve tanë,
Abrahamit
dhe pasardhësve të tij përgjithmonë».

56

Maria ndenji rreth tre muaj me Elizabetën, pastaj u kthye në shtëpinë e vet.

57

Elizabetës i erdhi koha për të lindur dhe lindi djalë.

58 Fqinjët dhe farefisi i saj dëgjuan se Zoti tregoi mëshirë të madhe për Elizabetën dhe gëzoheshin bashkë me të.

59

Ditën e tetë erdhën për të rrethprerë fëmijën dhe donin tʼi vinin emrin Zakaria, sipas emrit të të atit.

60 Atëherë e ëma e tij tha: «Jo, ai do të quhet Gjon».

61

Ata i thanë: «Askush nga të afërmit tuaj nuk quhet me këtë emër».

62 Atëherë e pyetën të atin me shenja se çʼemër donte tʼi vinte.

63

Ai kërkoi një dërrasë, mbi të cilën shkroi: «Gjon është emri i tij». Të gjithë u mrekulluan.

64 Përnjëherë Zakarias iu hap goja dhe iu zgjidh gjuha dhe filloi të fliste duke bekuar Perëndinë.

65

Të gjithë banorët aty pranë i zuri frika dhe në mbarë krahinën malore të Judesë flitej për këto gjëra.

66 Ata që i dëgjuan këto gjëra i mbajtën në zemër dhe thanë: «Çʼdo të bëhet vallë ky djalë?». Dhe dora e Zotit ishte me të.

67

Zakaria, ati i tij, u mbush me Shpirtin e Shenjtë dhe profetizoi kështu:

68

«Bekuar qoftë Zoti,
Perëndia i Izraelit,
se erdhi dhe shpengoi popullin e tij.

69
Ai ngriti për ne bririn e shpëtimit
në shtëpinë e Davidit,
shërbëtorit të vet,

70
siç e kishte thënë
me gojën e profetëve të tij të shenjtë
që prej shekujsh;

71
shpëtim nga armiqtë tanë
dhe nga dora e të gjithëve atyre
që na urrejnë,

72
për të treguar mëshirë me etërit tanë
dhe për tʼu kujtuar
për besëlidhjen e tij të shenjtë;

73
për betimin që i bëri Abrahamit,
atit tonë,
për të na lejuar

74
që, pasi të na çlironte
nga duart e armiqve tanë,
tʼi shërbenim pa frikë,

75
në shenjtëri dhe në drejtësi
para tij
për të gjitha ditët e jetës sonë.

76
Dhe ti, foshnjë,
do të quhesh profet i më të Lartit,
sepse do të ecësh përpara Zotit
për të përgatitur udhët e tij,

77
për tʼi dhënë popullit të tij
njohjen e shpëtimit
me anë të faljes së mëkateve,

78
falë zemrës së mëshirshme
të Perëndisë tonë,
me të cilën
do të na vijë së larti agimi,

79
që shndrit mbi ata që rrinë
në errësirë
e në hijen e vdekjes
dhe për të drejtuar
hapat tanë
në udhën e paqes».

80

Fëmija rritej, forcohej shpirtërisht dhe rrinte shkretëtirave gjer në ditën kur do tʼi dëftohej Izraelit.

2

1

Në ato ditë Cezar Augusti nxori një dekret për regjistrimin e tërë popullsisë.

2 Regjistrimi i parë ishte bërë kur Kuirini qeveriste Sirinë .

3

Të gjithë shkonin për tʼu regjistruar, secili në qytetin e vet.

4 Edhe Jozefi, që ishte nga Galileja, nga qyteti i Nazaretit, shkoi në Jude, në qytetin e Davidit, që quhet Betlehem, sepse ishte nga shtëpia dhe nga fisi i Davidit,

5 për tʼu regjistruar së bashku me Marinë, të fejuarën e tij, që ishte shtatzënë.

6 Ndërsa ndodheshin në Betlehem, i erdhën ditët për të lindur

7 dhe lindi djalin e saj të parë . E mbështolli në pelena dhe e vuri në grazhd, sepse në bujtinë nuk kishte vend për ta.

8

Në atë vend gjendeshin disa barinj që kalonin natën nëpër ara duke ruajtur tufën e tyre.

9 Një engjëll i Zotit iu shfaq atyre dhe lavdia e Zotit i mbështolli me dritë. Ata u trembën shumë,

10 por engjëlli u tha: «Mos kini frikë! Ja, po ju jap lajmin e mirë, një gëzim të madh për të gjithë popullin:

11 Sot, në qytetin e Davidit ka lindur për ju një shpëtimtar që është Krishti Zot.

12 Shenja për ju do të jetë kjo: do të gjeni një fëmijë të mbëshjellë në pelena dhe të shtrirë në grazhd».

13

Papritur bashkë me engjëllin u duk një ushtri e madhe qiellore, që lavdëronte Perëndinë kështu:

14

«Lavdi i qoftë Perëndisë
në lartësitë qiellore
dhe paqe në tokë
njerëzve që ai i ka për zemër».

15

Kur u larguan engjëjt prej tyre dhe u kthyen në qiell, barinjtë i thanë njëri-tjetrit: «Të shkojmë në Betlehem e të shohim çfarë ka ndodhur, atë që na ka bërë të ditur Zoti».

16 Ata shkuan me nxitim dhe gjetën Marinë me Jozefin dhe fëmijën të shtrirë në grazhd.

17

Kur e panë, shpallën çfarë u qe thënë për foshnjën.

18 Dhe të gjithë ata që dëgjuan mbetën të habitur nga tregimi i barinjve.

19 Maria i ruante dhe i shqyrtonte të gjitha këto në zemrën e saj.

20

Atëherë barinjtë u kthyen duke përlëvduar Perëndinë e duke i thurur lavde për gjithçka panë e dëgjuan, ashtu siç u qe thënë.

21

Pas tetë ditësh, kur e rrethprenë, i vunë emrin Jezu, emrin që i kishte vënë engjëlli para se të ngjizej.

22

Kur erdhi koha e pastrimit të tyre në tempull, sipas ligjit të Moisiut, Jozefi dhe Maria e çuan Jezuin në Jerusalem për tʼia paraqitur Zotit,

23 siç është shkruar në ligjin e Zotit: Çdo djalë i parë do tʼi kushtohet Zotit,

24 dhe për të kushtuar flinë siç thuhet në ligjin e Zotit: Një çift turtujsh ose dy pëllumba të vegjël.

25

Në atë kohë jetonte në Jerusalem një njeri me emrin Simeon. Ky njeri ishte i drejtë e i përkushtuar ndaj Perëndisë. Ai priste ngushëllimin e Izraelit dhe Shpirti i Shenjtë ishte me të.

26 Shpirti i Shenjtë i kishte zbuluar se nuk do të vdiste pa e parë Krishtin e Zotit.

27

I udhëhequr nga Shpirti i Shenjtë ai erdhi në tempull dhe kur prindërit sollën Jezuin foshnjë, për të përmbushur me të kërkesat e ligjit të Moisiut,

28 Simeoni e mori Jezuin në krahë dhe bekoi Perëndinë kështu:

29

«Tani, o Zot,
lëre shërbëtorin tënd të shkojë
në paqe, sipas fjalës sate,

30
sepse me sytë e mi
e pashë shpëtimin tënd,

31
që ti e përgatite
në sytë e të gjithë popujve,

32
dritë
për të ndriçuar kombet
dhe lavdi
për popullin tënd, Izraelin».

33

I ati dhe e ëma e Jezuit mrekulloheshin nga gjërat që thuheshin për të.

34 Atëherë Simeoni i bekoi dhe i tha Marisë, nënës së Jezuit: «Ja, ky fëmijë do të jetë shkak për rënien dhe ngritjen e shumë vetave në Izrael dhe shenjë kundërshtimi,

35 që të zbulohen mendimet e shumë zemrave. Ndërsa ty një shpatë do të ta përshkojë shpirtin».

36

Aty gjendej edhe një profeteshë, Ana, bija e Fanuelit, nga fisi i Asherit. Ajo ishte e shkuar në moshë, kishte jetuar shtatë vjet me burrin e saj

37 e pastaj jetoi si vejushë derisa u bë tetëdhjetë e katër vjeç. Ajo nuk largohej nga tempulli, por adhuronte Zotin ditë e natë, duke agjëruar e duke u lutur.

38

Meqenëse ndodhej aty në atë çast, filloi edhe ajo të lavdëronte Zotin dhe u fliste për fëmijën atyre që prisnin shpengimin e Jerusalemit.

39

Kur kryen gjithçka sipas ligjit të Zotit, u kthyen në Galile, në qytetin e tyre Nazaret.

40 Fëmija rritej e forcohej plot urti dhe hiri i Zotit ishte me të.

41

Prindërit e Jezuit shkonin çdo vit në Jerusalem për festën e Pashkës.

42 Kur ai mbushi dymbëdhjetë vjeç , shkuan përsëri atje, sipas zakonit.

43 Si kaluan ditët e festës, ata u nisën për tʼu kthyer. Fëmija Jezu mbeti në Jerusalem, por prindërit nuk e morën vesh këtë gjë.

44 Meqë mendonin se ai ishte bashkë me udhëtarët e tjerë, ata udhëtuan gjithë ditën dhe pastaj filluan ta kërkonin te të afërmit e të njohurit,

45 por nuk e gjetën dhe u kthyen në Jerusalem për ta kërkuar.

46

Pas tri ditësh e gjetën në tempull. Ishte ulur në mes të mësuesve që i dëgjonte dhe i pyeste.

47 Të gjithë ata që e dëgjonin mahniteshin nga zgjuarsia dhe përgjigjet e tij.

48

Kur e panë, u habitën dhe e ëma i tha: «Bir, pse na e bëre këtë? Unë dhe yt atë po të kërkonim gjithë ankth».

49

Jezui u përgjigj: «Pse po më kërkonit? A nuk e dinit se duhet të merrem me punët e Atit tim?».

50 Por ata nuk i kuptuan fjalët e tij.

51

Pastaj u nis bashkë me ta, u kthye në Nazaret dhe u bindej. Nëna e tij i ruante të gjitha këto gjëra në zemër.

52 Jezui rritej në urti, në moshë e në hir para Perëndisë dhe njerëzve.

3

1

Në vitin e pesëmbëdhjetë të mbretërimit të Cezar Tiberit , kur Ponc Pilati ishte qeveritar i Judesë dhe Herodi , tetrark i Galilesë, ndërsa vëllai i tij Filipi , tetrark i krahinës së Ituresë dhe Trakonitidës, kur Lisania ishte tetrark i Abilenës

2 dhe kryepriftërinj ishin Hanai dhe Kajafa, Gjonit, birit të Zakarisë, iu dha fjala e Perëndisë në shkretëtirë.

3 Ai shkoi në mbarë krahinën përreth Jordanit dhe u predikonte njerëzve që të pendoheshin e të pagëzoheshin, që tʼu faleshin mëkatet.

4 Siç është shkruar në librin e profetit Isaia:

Një zë thërret në shkretëtirë:
bëni gati udhën për Zotin,
drejtoni shtigjet e tij.

5
Çdo luginë le të mbushet
dhe çdo mal e kodër
le të rrafshohet.
Drejtoni udhët e shtrembra
dhe rrafshoni rrugët e ashpra.

6
Çdo njeri do ta shohë
shpëtimin e Perëndisë.

7

Gjoni u thoshte turmave që vinin për tʼu pagëzuar tek ai: «Pjellë nepërkash! Kush ju mësoi tʼi ikni zemërimit që po vjen?

8 Tregojeni me vepra se jeni penduar dhe mos filloni tʼi thoni vetes: kemi për atë Abrahamin. Unë po ju them se Perëndia mund tʼi japë bij Abrahamit edhe nga këta gurë.

9 Që tani pemëve u është vënë sëpata në rrënjë. Çdo pemë që nuk jep fryt të mirë, pritet e hidhet në zjarr».

10

Turmat e pyetën: «Çʼduhet të bëjmë, atëherë?».

11

Gjoni u përgjigj: «Kush ka dy tunika, le tʼia japë njërën atij që nuk ka. Ai që ka për të ngrënë, le të veprojë po kështu».

12

Erdhën për tʼu pagëzuar edhe tagrambledhësit dhe i thanë: «Mësues, çʼduhet të bëjmë?».

13

Ai u tha: «Mos mblidhni më shumë nga çʼju është ngarkuar».

14

Edhe disa ushtarë e pyetën: «Po ne, çʼduhet të bëjmë?». Gjoni u tha: «Mos i merrni askujt gjë me dhunë dhe duke mashtruar, por kënaquni me pagën tuaj».

15

Populli ishte në pritje dhe të gjithë mendonin në zemrat e tyre se mos Gjoni ishte Krishti.

16

Atëherë Gjoni u tha: «Unë po ju pagëzoj me ujë, por po vjen dikush më i fuqishëm se unë, të cilit unë nuk jam i denjë as tʼi zgjidh sandalet. Ai do tʼju pagëzojë me Shpirtin e Shenjtë dhe me zjarr.

17 Ai e mban në dorë terploten për ta ndarë grurin nga kashta. Grurin do ta mbledhë në grunarin e tij, ndërsa kashtën do ta djegë në zjarrin që nuk shuhet kurrë».

18

Gjoni ia shpallte lajmin e mirë popullit edhe me shumë porosi të tjera.

19 Herod Tetrarku, të cilin Gjoni e kishte qortuar për shkak të Herodiadës, gruas së vëllait të vet, si edhe për të gjitha të këqijat që kishte bërë,

20 bëri edhe këtë të keqe: e futi Gjonin në burg.

21

Kur u pagëzua gjithë populli, u pagëzua edhe Jezui dhe kur po lutej, u hap qielli

22 dhe mbi të zbriti Shpirti i Shenjtë në trajtë trupore si pëllumb. Atëherë u dëgjua një zë nga qielli: «Ti je Biri im i dashur. Me ty jam i kënaqur».

23

Kur Jezui e filloi shërbesën e vet, ishte rreth tridhjetë vjeç. Jezuin e pandehnin se ishte biri i Jozefit. Jozefi ishte bir i Eliut,

24 bir i Matatit, bir i Levit, bir i Melkiut, bir i Janait, bir i Jozefit,

25 bir i Matatisë, bir i Amosit, bir i Naumit, bir i Esliut, bir i Nagait,

26 bir i Mahatit, bir i Matatisë, bir i Semeinit, bir i Josekut, bir i Jodës,

27 bir i Joananit, bir i Resës, bir i Zorobabelit, bir i Salatielit, bir i Nerit,

28 bir i Melkiut, bir i Adiut, bir i Kosamit, bir i Elmadamit, bir i Erit,

29 bir i Jozueut, bir i Eliezerit, bir i Jorimit, bir i Matatit, bir i Levit,

30 bir i Simeonit, bir i Judës, bir i Jozefit, bir i Jonamit, bir i Eliakimit,

31 bir i Meleas, bir i Menait, bir i Matatës, bir i Natamit, bir i Davidit,

32 bir i Jeseut, bir i Jobedit, bir i Boozit, bir i Salait, bir i Naasonit,

33 bir i Aminadabit, bir i Adminit, bir i Arnit, bir i Esromit, bir i Faresit, bir i Judës,

34 bir i Jakobit, bir i Isakut, bir i Abrahamit, bir i Tarait, bir i Nahorit,

35 bir i Serukut, bir i Ragaut, bir i Falekut, bir i Eberit, bir i Salait,

36 bir i Kainamit, bir i Arfaksadit, bir i Semit, bir i Noeut, bir i Lamekut,

37 bir i Matusalait, bir i Enokut, bir i Jaretit, bir i Maleleelit, bir i Kainamit,

38 bir i Enout, bir i Setit, bir i Adamit, bir i Perëndisë.

4

1

Jezui, plot me Shpirtin e Shenjtë, u kthye nga Jordani dhe Shpirti i Shenjtë e çoi në shkretëtirë.

2 Atje u tundua nga djalli për dyzet ditë. Gjatë këtyre ditëve nuk hëngri asgjë dhe kur kaluan ato ditë, e mori uria.

3

Djalli i tha: «Nëse je Biri i Perëndisë, thuaji këtij guri të bëhet bukë».

4

Por Jezui iu përgjigj: «Shkrimi i shenjtë thotë: Njeriu nuk jeton vetëm me bukë ».

5

Pastaj djalli e ngjiti lart, i tregoi të gjitha mbretëritë e botës në një çast

6 dhe i tha: «Unë do të ta jap gjithë pushtetin dhe lavdinë e tyre, sepse më është dhënë mua dhe unë mund tʼia jap kujt të dua.

7 Gjithçka do të jetë e jotja nëse bie në gjunjë para meje».

8

Dhe Jezui i tha: «Shkrimi i shenjtë thotë:

Adhuro Zotin, Perëndinë tënd
dhe shërbeji vetëm atij».

9

Pastaj djalli e çoi në Jerusalem, e vuri në pikën më të lartë të tempullit dhe i tha: «Nëse je Biri i Perëndisë, hidhu që këtu,

10 sepse Shkrimi i shenjtë thotë:

Do tʼi urdhërojë engjëjt e tij
të të ruajnë

11

dhe

do të të mbajnë në duart e tyre,
që mos të të ndeshë këmba në gur».

12

Por Jezui iu përgjigj: «Shkrimi i shenjtë thotë: Mos e tundo Zotin, Perëndinë tënd».

13

Pasi e tundoi Jezuin në të gjitha mënyrat, djalli u largua prej tij për një farë kohe.

14

Jezui u kthye në Galile me fuqinë e Shpirtit të Shenjtë dhe për të u hap fjala në mbarë rrethinat e atij vendi.

15 Ai i mësonte njerëzit nëpër sinagogat e tyre dhe të gjithë e përlëvdonin.

16

Jezui shkoi në Nazaret, atje ku ishte rritur. Ditën e shtunë, sipas zakonit, shkoi në sinagogë. U ngrit për të lexuar

17 dhe i dhanë librin e profetit Isaia. Ai e hapi librin dhe gjeti vendin ku ishte shkruar:

18

«Shpirti i Zotit është mbi mua,
sepse ai më ka vajosur
për tʼu shpallur
ungjillin të varfërve .
Më ka dërguar
për tʼu shpallur
robërve lirinë
dhe për tʼu kthyer
të verbërve shikimin,
për të çliruar
të shtypurit

19
dhe për të shpallur
vitin e hirit të Zotit».

20

E mbylli librin, ia dha shërbestarit dhe u ul. Sytë e të gjithëve në sinagogë ishin drejtuar tek ai.

21

Jezui filloi tʼu thoshte: «Sot u përmbush kjo pjesë e Shkrimit të shenjtë që e dëgjuat me veshët tuaj».

22

Të gjithë flisnin mirë për të dhe mrekulloheshin nga fjalët plot hir që dilnin nga goja e tij dhe thoshin: «A nuk është ky i biri i Jozefit?».

23

Jezui u tha:

«Ju do të më përmendni padyshim këtë thënie: mjek, shëro veten. Bëj edhe këtu në vendin tënd çfarë kemi dëgjuar se ke bërë në Kafarnaum».

24 Dhe vazhdoi: «Me të vërtetë po ju them se asnjë profet nuk pranohet në vendlindjen e tij.

25

Por, me të vërtetë po ju them: në kohën e Elias kishte shumë vejusha në Izrael kur qielli ishte i mbyllur për tre vjet e gjashtë muaj, kur në mbarë tokën ra zia e bukës.

26 Megjithatë, Elia nuk qe dërguar tek asnjëra prej tyre, por vetëm në Sarepta, në tokën e Sidonit, te një grua e ve.

27 Në kohën e profetit Elise kishte shumë të lebrosur në Izrael e, megjithatë, asnjëri prej tyre nuk u pastrua, por vetëm Namani nga Siria».

28

Të gjithë ata që ishin në sinagogë u mbushën me zemërim kur e dëgjuan këtë.

29 U ngritën, e nxorën jashtë qytetit dhe e çuan në majë të kodrës, ku ishte ndërtuar qyteti i tyre, që ta hidhnin në humnerë.

30 Por Jezui kaloi përmes tyre dhe u largua.

31

Jezui shkoi në Kafarnaum, në një qytet të Galilesë dhe po i mësonte njerëzit ditën e shtunë.

32 Ata mahniteshin nga mësimi i tij, se fliste me autoritet.

33 Në sinagogë gjendej një njeri që ishte i pushtuar nga shpirti i një demoni të ndyrë. Ai bërtiti me zë të lartë:

34 «Çfarë ke me ne, o Jezui i Nazaretit? Ke ardhur të na shkatërrosh? Unë e di kush je: ti je i Shenjti i Perëndisë».

35

Por Jezui e qortoi e i tha: «Hesht e dil prej tij!». Shpirti i ndyrë e përplasi njeriun në mes të turmës dhe doli prej tij pa e dëmtuar.

36

Të gjithë u mrekulluan dhe i thoshin njëri-tjetrit: «Çʼështë kjo fjalë? Ai i urdhëron shpirtrat e ndyrë me pushtet e me fuqi dhe ata dalin».

37 Dhe për të u hap fjala kudo në ato rrethina.

38

Jezui u ngrit, doli nga sinagoga dhe shkoi në shtëpinë e Simonit. Vjehrra e Simonit ishte sëmurë me ethe të forta, prandaj iu lutën që ta shëronte.

39 Jezui u përkul mbi të, qortoi ethet dhe ato e lanë. Ajo u ngrit menjëherë dhe filloi tʼu shërbente.

40

Në perëndim të diellit, të gjithë ata që kishin të sëmurë që vuanin nga sëmundje të ndryshme i sillnin te Jezui. Ai vendoste duart mbi secilin prej tyre dhe i shëronte.

41 Prej shumë vetave dilnin shpirtra të ndyrë që bërtisnin: «Ti je Biri i Perëndisë!». Por Jezui i qortonte dhe nuk i lejonte të flisnin, sepse ata e dinin se ai ishte Krishti.

42

Kur agoi dita, Jezui doli nga qyteti e shkoi drejt një vendi të shkretë. Një turmë e madhe shkoi për ta kërkuar dhe kur e gjetën, nuk donin që ai të largohej prej tyre,

43 por Jezui u tha: «Më duhet ta shpall ungjillin e mbretërisë së Perëndisë edhe në qytetet e tjera, se për këtë gjë jam dërguar».

44 Dhe predikonte nëpër sinagogat e Judesë.

5

1

Jezui gjendej pranë Liqenit të Gjenesaretit dhe turma shtyhej drejt tij për të dëgjuar fjalën e Perëndisë.

2 Ai pa dy varka në breg të liqenit, por peshkatarët kishin dalë nga varkat e po lanin rrjetat.

3 Si hipi në njërën prej tyre, në atë të Simonit, i kërkoi ta largonte pak nga bregu. Pastaj u ul dhe mësonte turmën nga varka.

4

Kur mbaroi së foluri, i tha Simonit: «Shko drejt thellësisë e hidhi rrjetat për peshkim».

5

Simoni iu përgjigj: «Mësues, jemi munduar gjithë natën e nuk kemi zënë asgjë, po për hir të fjalës sate do tʼi hedh rrjetat».

6 Si bënë kështu, kapën aq shumë peshk, saqë po u griseshin rrjetat.

7 Atëherë u bënë shenjë atyre që ishin në varkën tjetër që të vinin e tʼi ndihmonin. Ata erdhën dhe të dyja varkat u mbushën aq shumë sa po fundoseshin.

8

Kur e pa këtë gjë, Simon Pjetri ra në gjunjë para Jezuit dhe tha: «O Zot, largohu prej meje, se jam njeri mëkatar».

9 Ai dhe të gjithë ata që ishin me të u çuditën nga sasia e madhe e peshkut që kishin zënë.

10 Aty ishin edhe Jakobi e Gjoni, bijtë e Zebedeut, që ishin të afërm të Simonit.

Atëherë Jezui i tha Simonit: «Mos ki frikë, që tani do të bëhesh peshkatar njerëzish».

11 Si i nxorën varkat në breg, ata lanë gjithçka dhe shkuan pas Jezuit.

12

Ndërsa Jezui gjendej në një qytet, erdhi një burrë që e kishte mbuluar lebra. Kur e pa Jezuin, ra përmbys dhe iu lut: «O Zot, po të duash, ti mund të më pastrosh».

13

Jezui shtriu dorën, e preku dhe i tha: «Dua. Pastrohu!». Dhe lebra e la menjëherë.

14 Jezui e urdhëroi të mos i tregonte askujt dhe i tha: «Shko e paraqitu te prifti dhe kushto një fli për pastrimin tënd, siç ka urdhëruar Moisiu. Kjo tʼu shërbejë si dëshmi».

15

Megjithatë, fjala për Jezuin përhapej gjithnjë e më shumë dhe turma të mëdha mblidheshin për ta dëgjuar e për tʼu shëruar nga sëmundjet e tyre.

16 Por ai u tërhoq në vende të shkreta dhe lutej.

17

Një ditë Jezui po mësonte njerëzit dhe aty gjendeshin disa farisenj dhe mësues të ligjit të Moisiut, që kishin ardhur nga çdo fshat i Galilesë, nga Judeja e nga Jerusalemi.

Fuqia e Zotit ishte me Jezuin që ai të shëronte.

18 Atëherë disa burra po sillnin në një vig një njeri të paralizuar. Ata po mundoheshin ta fusnin në shtëpinë ku ishte Jezui dhe ta vinin para tij,

19 por nuk dinin nga të hynin për shkak të turmës. Atëherë hipën mbi çati, hoqën tjegullat dhe e ulën në mes bashkë me vigun, para Jezuit.

20

Kur e pa besimin e tyre, Jezui i tha të paralizuarit: «O njeri, të janë falur mëkatet».

21

Skribët dhe farisenjtë filluan të thonë me vete: «Kush është ky që fyen Perëndinë? E kush tjetër, përveç Perëndisë, mund tʼi falë mëkatet?».

22

Jezui i kuptoi mendimet e tyre dhe u tha: «Përse mendoni kështu në zemrat tuaja?

23 Çfarë është më e lehtë, të thuash “të janë falur mëkatet”, apo të thuash “ngrihu dhe ec”?

24 Mirëpo, që ta dini se Biri i njeriut ka pushtetin të falë mëkatet mbi tokë» — i tha të paralizuarit — «po të them: ngrihu, merre vigun e shko në shtëpi».

25

Ai u ngrit menjëherë para tyre, mori vigun dhe shkoi në shtëpi duke përlëvduar Perëndinë.

26 Të gjithë u mahnitën, përlëvduan Perëndinë dhe plot frikë thanë: «Sot kemi parë gjëra të çuditshme».

27

Pastaj Jezui doli, pa një tagrambledhës me emrin Levi që rrinte ulur në bankën e tagrave dhe i tha: «Më ndiq!».

28 Ai la gjithçka, u ngrit dhe i shkoi pas.

29

Levi shtroi për Jezuin një festë të madhe në shtëpinë e tij. Në tryezë me ta ishin ulur një turmë e madhe tagrambledhësish dhe njerëzish të tjerë.

30

Atëherë farisenjtë dhe skribët e tyre murmurisnin kundër dishepujve e thoshin: «Përse hani e pini me tagrambledhës e mëkatarë?».

31

Jezui iu përgjigj: «Nuk janë të shëndoshët ata që kanë nevojë për mjekun, por të sëmurët.

32 Unë nuk kam ardhur të thërras të drejtët, por mëkatarët që të pendohen».

33

Atëherë farisenjtë i thanë Jezuit: «Dishepujt e Gjonit agjërojnë shpesh e luten. Po kështu bëjnë edhe dishepujt e farisenjve, ndërsa të tutë hanë e pijnë».

34

Jezui u tha: «A mund të agjërojnë dasmorët kur dhëndri është me ta?

35 Por do të vijnë ditët kur do tʼua rrëmbejnë dhëndrin dhe atëherë, në ato ditë, do të agjërojnë».

36

Pastaj u tregoi këtë shëmbëlltyrë:

«Askush nuk pret një copë prej një rrobe të re për të arnuar me të një rrobë të vjetër, sepse copa nga rroba e re do të griset dhe nuk do tʼi përshtatet së vjetrës.

37

Askush nuk hedh verë të re në kacekë të vjetër, se vera e re do tʼi çajë kacekët dhe do të derdhet, ndërsa vetë kacekët do të shkojnë dëm.

38 Prandaj vera e re hidhet në kacekë të rinj .

39

Askush nuk dëshiron të pijë verë të re pasi ka pirë verë të vjetër, sepse thotë: “E vjetra është më e mirë”».

6

1

Një të shtunë , ndërsa Jezui po ecte përmes një fushe me grurë, dishepujt këpusnin kallinj, i shkoqnin me duar dhe hanin.

2

Disa nga farisenjtë thanë: «Përse po bëni atë që nuk është e lejueshme të shtunën?».

3

Jezui u përgjigj: «A nuk e keni lexuar se çfarë bëri Davidi kur e mori uria, atë dhe ata që ishin me të?

4 Se si hyri në shtëpinë e Perëndisë, mori bukën e kushtimit, hëngri vetë dhe u dha edhe atyre që ishin me të, bukë që nuk lejohet tʼi hajë askush përveç priftërinjve?».

5

Pastaj u tha: «Biri i njeriut është Zot i së shtunës».

6

Një të shtunë tjetër Jezui hyri në një sinagogë dhe filloi të mësonte njerëzit. Aty gjendej një njeri që e kishte dorën e djathtë të tharë.

7 Skribët dhe farisenjtë e vëzhgonin me kujdes Jezuin për të parë nëse do të shëronte të shtunën, që të gjenin një shkak për ta paditur.

8

Jezui, edhe pse e dinte se çfarë mendonin ata, i tha njeriut që e kishte dorën të tharë: «Ngrihu e qëndro në mes!». Dhe ai u ngrit.

9 Pastaj u tha atyre: «Po ju pyes: a është e lejueshme të bësh mirë apo të bësh keq të shtunën? Të shpëtosh një jetë apo ta shkatërrosh atë?».

10

Dhe, ndërsa po i shikonte të gjithë ata që ishin përreth, i tha të sëmurit: «Shtrije dorën!». Ai e shtriu dhe dora iu shërua tërësisht.

11

Por ata u tërbuan dhe filluan të flisnin me njëri-tjetrin se çfarë mund tʼi bënin Jezuit.

12

Gjatë këtyre ditëve Jezui shkoi në mal për tʼu lutur dhe e gdhiu duke iu lutur Perëndisë.

13 Kur u bë ditë, i thirri dishepujt pranë vetes, zgjodhi dymbëdhjetë prej tyre dhe i quajti apostuj.

14 Këta ishin: Simoni, të cilit ia vuri emrin Pjetër, dhe vëllai i tij Andrea, Jakobi dhe Gjoni, Filipi dhe Bartolomeu,

15 Mateu dhe Thomai, Jakobi i Alfeut dhe Simoni që quhej Zelltar,

16 Juda i Jakobit dhe Judë Iskarioti, që u bë tradhtar.

17

Jezui zbriti së bashku me ta dhe u ndal në një vend të rrafshët, ku gjendeshin shumë nga dishepujt e tij. Aty gjendej edhe një turmë e madhe njerëzish nga e gjithë Judeja, Jerusalemi dhe bregu i Tirit e i Sidonit.

18 Kishin ardhur për ta dëgjuar dhe për tʼu shëruar nga sëmundjet e tyre. Ata që vuanin nga shpirtrat e ndyrë shëroheshin

19 dhe të gjithë përpiqeshin ta preknin, sepse prej tij dilte një forcë që i shëronte.

20

Atëherë Jezui ngriti sytë, pa nga dishepujt e tha:

«Lum ju që jeni të varfër,
se e juaja do të jetë mbretëria e Perëndisë!

21
Lum ju që tani keni uri,
se do të ngopeni!
Lum ju që tani qani,
se do të qeshni!

22
Lum ju kur njerëzit tʼju urrejnë, kur tʼju përjashtojnë, kur tʼju shajnë dhe të shpifin për ju, për shkak se keni besuar në Birin e njeriut.

23
Kur të vijë ajo ditë, gëzohuni e kërceni nga hareja, se shpërblimi juaj do të jetë i madh në qiell. Kështu kanë bërë etërit e tyre edhe me profetët.

24
Por mjerë ju që jeni të pasur,
se ju e keni marrë ngushëllimin tuaj
në këtë jetë!

25
Mjerë ju që tani e keni barkun plot,
se do të keni uri!
Mjerë ju që tani qeshni,
se do tʼju zërë trishtimi
dhe do të qani!

26
Mjerë ju kur të gjithë do të flasin mirë për ju, se kështu kanë bërë etërit e tyre me profetët e rremë!»

27

«Por unë po ju them juve që më dëgjoni:

Duajini armiqtë tuaj, bëjuni mirë atyre që ju urrejnë.

28 Bekojini ata që ju mallkojnë dhe lutuni për ata që ju keqtrajtojnë.

29 Nëse dikush të qëllon në njërën faqe, ktheja edhe tjetrën. Kushdo që të merr mantelin, mos e pengo të të marrë edhe tunikën.

30 Jepi kujtdo që të kërkon ndonjë gjë dhe, nëse dikush të merr ndonjë gjë tënden, mos ia kërko.

31 Bëjuni të tjerëve ashtu siç do të donit tʼju bëjnë ata juve.

32

Sepse, nëse doni vetëm ata që ju duan, çfarë merite keni? Edhe mëkatarët i duan ata që i duan.

33 Dhe nëse u bëni mirë vetëm atyre që ju bëjnë mirë, çfarë merite keni? Edhe mëkatarët bëjnë kështu.

34 Nëse u jepni hua vetëm atyre prej të cilëve shpresoni se do tʼjua kthejnë, çfarë merite keni? Edhe mëkatarët u japin hua mëkatarëve, që të marrin prej tyre çfarë kanë dhënë.

35

Ju, përkundrazi, duajini armiqtë tuaj, bëjuni mirë atyre dhe jepni hua pa pritur që tʼju kthehet. Kështu do të merrni një shpërblim të madh dhe do të jeni bij të më të lartit Perëndi, sepse ai është i mirë me mosmirënjohësit dhe të këqijtë.

36 Jini të mëshirshëm, sikurse është i mëshirshëm edhe Ati juaj.»

37

«Mos gjykoni dhe Perëndia nuk do tʼju gjykojë. Mos dënoni dhe Perëndia nuk do tʼju dënojë. Falni dhe Perëndia do tʼju falë.

38 Jepni dhe Perëndia do tʼju japë. Ai do të vendosë në prehrin tuaj një dhuratë të mirë, të begatë, të përsosur e të pamasë, sepse me masën që do të matni të tjerët, do të mateni edhe ju nga Perëndia».

39

Jezui u foli përsëri me shëmbëlltyra:

«A mund tʼi prijë një i verbër një të verbri tjetër? A nuk do të bien të dy në gropë?

40 Dishepulli nuk është më i madh se mësuesi. Edhe po të mësojë gjithçka, do të jetë si mësuesi i tij.

41

Përse shikon ashklën në syrin e vëllait tënd dhe nuk shikon traun që është në syrin tënd?

42 Si mund tʼi thuash vëllait tënd “vëlla, më lër të ta heq ashklën nga syri”, ti që nuk sheh traun që është në syrin tënd? Hipokrit! Hiq më parë traun nga syri yt dhe atëherë do të shohësh qartë për të hequr ashklën nga syri i vëllait tënd.»

43

«Nuk ka pemë të mirë që jep fryte të këqija dhe as pemë të kalbur që jep fryte të mira.

44 Çdo pemë njihet nga frytet e saj. Askush nuk mund të vjelë fiq nga ferrat dhe as rrush nga shkurret.

45 Njeriu i mirë nxjerr të mirën nga thesari i mirë i zemrës së tij dhe njeriu i keq nxjerr të keqen nga thesari i tij i keq, sepse çʼka zemra, nxjerr goja .»

46

«Përse më thërrisni “Zot, Zot” dhe nuk bëni çfarë ju them unë?

47 Po ju tregoj kujt i ngjan ai që vjen tek unë dhe që i dëgjon e i zbaton fjalët e mia.

48 Ai i ngjan një njeriu që ndërtoi një shtëpi, gërmoi thellë dhe i hodhi themelet në shkëmb. Kur erdhi përmbytja, lumi vërshoi drejt asaj shtëpie, por nuk e tundi dot vendit, sepse shtëpia ishte ndërtuar mirë.

49 Ndërsa ai që i dëgjon, por nuk i zbaton fjalët e mia, i ngjan një njeriu që ndërtoi një shtëpi mbi dhè, pa themele. Kur vërshoi lumi, ajo u shemb menjëherë e i madh qe shkatërrimi i saj».

7

1

Kur mbaroi së thëni të gjitha fjalët për popullin që po e dëgjonte, Jezui shkoi në Kafarnaum.

2 Aty gjendej një centurion që kishte një shërbëtor të cilin e vlerësonte shumë, por që ishte shumë i sëmurë, gati duke vdekur.

3 Kur dëgjoi për Jezuin, centurioni dërgoi tek ai disa pleq të judenjve, që tʼi luteshin të vinte për tʼi shëruar shërbëtorin.

4

Si arritën te Jezui, ata iu lutën me këmbëngulje e i thanë: «Ai e meriton ta ndihmosh,

5 sepse e do popullin tonë dhe na ka ndërtuar edhe sinagogën».

6 Atëherë Jezui shkoi me ta, por nuk ishin larg nga shtëpia kur centurioni dërgoi disa miq për tʼi thënë: «O Zot, mos u shqetëso! Unë nuk jam i denjë që të hysh nën çatinë time.

7 Prandaj nuk mʼu duk vetja i denjë të vija vetë, por thuaj një fjalë e shërbëtori im do të shërohet.

8 Sepse edhe unë jam nën urdhrat e eprorëve të mi dhe kam nën vete ushtarë. Kur i them njërit: “shko”, ai shkon dhe kur i them tjetrit: “eja”, ai vjen. Kur i them shërbëtorit tim: “bëje këtë”, ai e bën».

9

Kur dëgjoi këto fjalë, Jezui u mrekullua me centurionin. Atëherë u kthye dhe i tha turmës që po e ndiqte: «Po ju them se as në Izrael nuk e kam gjetur një besim kaq të madh».

10

Pastaj të dërguarit u kthyen në shtëpinë e centurionit dhe e gjetën shërbëtorin të shëruar.

11

Jezui shkoi në një qytet që quhej Nain , i shoqëruar nga dishepujt e tij e nga një turmë e madhe.

12 Kur iu afruan portës së qytetit, pa se po çonin për të varrosur një të vdekur. Ai kishte qenë djalë i vetëm dhe e ëma ishte e ve. Një turmë e madhe nga qyteti po e shoqëronte.

13

Kur Zoti e pa, ndjeu dhembshuri për të e i tha: «Mos qaj!».

14

Pastaj u afrua dhe preku vigun. Ata që e mbanin, u ndalën. Jezui tha: «Djalosh, po të them: ngrihu!».

15 I vdekuri u ngrit e filloi të fliste. Jezui e çoi tek e ëma.

16

Të gjithë i zuri frika dhe përlëvdonin Perëndinë duke thënë: «Një profet i madh është shfaqur mes nesh» dhe «Perëndia i ka kthyer sytë mbi popullin e vet».

17

Atëherë u përhap fjala për të në mbarë Judenë e në krahinat përreth.

18

Dishepujt e Gjonit i treguan atij për gjithçka. Gjoni thirri dy prej tyre

19 e i dërgoi te Zoti për ta pyetur: «A je ti ai që duhet të vijë, apo duhet të presim një tjetër?».

20

Kur arritën te Jezui i thanë: «Gjon Pagëzori na ka dërguar te ti për të të pyetur: “A je ti ai që duhet të vijë, apo duhet të presim një tjetër?”».

21

Jezui sapo kishte shëruar shumë njerëz nga sëmundjet e nga mundimet, i kishte çliruar nga shpirtrat e këqij e u kishte kthyer shikimin shumë të verbërve.

22 Atëherë u përgjigj: «Shkoni e i tregoni Gjonit për ato që patë e dëgjuat. Të verbërit po shohin përsëri dhe të çalët po ecin, të lebrosurit po pastrohen dhe të shurdhrit po dëgjojnë, të vdekurit po ngjallen dhe të varfërve po u shpallet ungjilli.

23 Lum ai që nuk humbet besimin në mua».

24

Kur u larguan të dërguarit e Gjonit, Jezui filloi tʼu fliste turmave për Gjonin e tha:

«Çfarë shkuat të shihnit në shkretëtirë? Një kallam që e lëkund era?

25 Çfarë shkuat të shihnit, pra? Një njeri të veshur me rroba të buta? Ata që vishen me rroba të kushtueshme e që jetojnë në kënaqësi gjenden në pallatet mbretërore.

26 Çfarë shkuat të shihnit, atëherë? Një profet? Po, po ju them madje më shumë se një profet.

27 Gjoni është ai për të cilin Shkrimi i shenjtë thotë:

Ja, unë po dërgoj lajmëtarin tim
përpara teje,
që të përgatisë udhën tënde.

28

Me të vërtetë po ju them se asnjë grua nuk ka lindur njeri më të madh se Gjon Pagëzorin. Por më i vogli në mbretërinë e Perëndisë është më i madh se ai.»

29

Të gjithë ata që e dëgjuan këtë gjë, përfshirë edhe tagrambledhësit, pranuan se Perëndia është i drejtë dhe u pagëzuan nga Gjoni.

30 Por farisenjtë dhe mësuesit e ligjit të Moisiut iu kundërvunë vullnetit të Perëndisë e nuk u pagëzuan nga Gjoni.

31

Pastaj Jezui tha:

«Me kë mund tʼi krahasoj njerëzit e kësaj breznie, me kë ngjajnë?

32 Ata u ngjajnë fëmijëve që ulen shesheve dhe i thërrasin njëri-tjetrit e i thonë:

“I ramë fyellit për ju
e nuk kërcyet,
vajtuam
e ju nuk qatë.”

33

Erdhi Gjon Pagëzori, që as ha bukë e as pi verë, e ju thoni: “Është i pushtuar nga djalli.”

34 Erdhi Biri i njeriut, që ha e pi, e ju thoni: “Ja grykësi e pijaneci, miku i tagrambledhësve e i mëkatarëve.”

35 Por urtia e Perëndisë dëftehet se është e drejtë nga të gjithë bijtë e saj».

36

Një farise e ftoi Jezuin për të ngrënë me të. Jezui shkoi në shtëpinë e fariseut e u ul në tryezë.

37

Një grua nga ai qytet, që ishte mëkatare, kur mori vesh se Jezui ishte në shtëpinë e fariseut, solli një enë alabastri me mirrë.

38 Ajo rrinte prapa Jezuit te këmbët e tij duke qarë e filloi tʼia lagte këmbët me lot e tʼia thante me flokët e saj. Pastaj vazhdoi tʼi puthte këmbët e tʼia lyente me mirrë.

39

Kur fariseu që e kishte ftuar Jezuin e pa këtë gjë, tha me vete: «Po të ishte profet ky njeri, do ta dinte kush është e çfarë është kjo grua që po e prek: ajo është mëkatare».

40

Jezui i tha fariseut: «Simon, kam diçka për të të thënë».

Simoni iu përgjigj: «Fol, mësues».

41

«Dy njerëz kishin detyrime ndaj një huadhënësi. Njëri detyrohej pesëqind denarë e tjetri pesëdhjetë.

42 Meqë as njëri e as tjetri nuk mund ta shlyenin detyrimin, ai ua fali atë të dyve. Cili prej të dyve do ta dojë më shumë?».

43

Simoni iu përgjigj: «Ma do mendja se ai të cilit i fali detyrimin më të madh».

E Jezui i tha: «Ke gjykuar drejt».

44

Pastaj u kthye nga gruaja e i tha Simonit: «A e sheh këtë grua? Erdha në shtëpinë tënde e ti nuk më dhe as ujë për këmbët , ndërsa ajo mʼi lau me lotët e saj e mʼi thau me flokët e saj.

45 Ti nuk më përshëndete me puthje, ndërsa ajo nuk ka pushuar së puthuri këmbët e mia që kur hyra brenda.

46 Ti nuk ma leve kokën me mirrë, ndërsa ajo mʼi leu këmbët me mirrë.

47 Po të them se dashuria e madhe që ajo shfaqi tregon se mëkatet e saj të shumta janë falur. Por ai të cilit i është falur pak, tregon pak dashuri».

48

Pastaj i tha asaj: «Të janë falur mëkatet».

49

Por ata që ishin me të në tryezë filluan të thoshin me njëri-tjetrin: «Kush është ky që fal edhe mëkatet?».

50

Ndërsa Jezui i tha gruas: «Besimi yt të shpëtoi, shko në paqe».

8

1

Pas këtyre gjërave Jezui shkoi nëpër qytete e fshatra duke predikuar e duke shpallur ungjillin e mbretërisë së Perëndisë e të dymbëdhjetët ishin me të.

2 Ishin edhe disa gra që Jezui i kishte shëruar nga shpirtrat e këqij e nga sëmundjet: Maria, që quhej Magdalenë, prej së cilës ishin dëbuar shtatë djaj,

3 Joana, gruaja e Kuzit, kujdestarit të pasurisë së Herodit, Suzana dhe shumë të tjera që kishin vënë pasuritë e veta në shërbim të Jezuit e të dishepujve.

4

Kur u mblodh një turmë e madhe me njerëz që vinin tek ai nga qytete të ndryshme, Jezui foli me shëmbëlltyra:

5

«Një mbjellës doli për të mbjellë farën. Ndërsa po mbillte, disa fara ranë në rrugë dhe njerëzit i shkelën dhe zogjtë e qiellit i hëngrën.

6 Disa të tjera ranë në gurishtë dhe sapo mbinë, u thanë se nuk kishin ujë.

7 Disa të tjera ranë ndër ferra. Ferrat u rritën së bashku me to e ua zunë frymën.

8 Por disa të tjera ranë në tokë të mirë dhe kur u rritën, prodhuan njëqindfish». Pastaj tha: «Kush ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë!».

9

Pastaj dishepujt e pyetën se çfarë kuptimi kishte kjo shëmbëlltyrë.

10 Jezui u përgjigj:

«Juve ju janë bërë të njohura të fshehtat e mbretërisë së Perëndisë, ndërsa të tjerëve u flas me shëmbëlltyra, që

të kenë sy
e të mos shohin
dhe të dëgjojnë
e të mos kuptojnë

11

«Shëmbëlltyra është kjo: fara është fjala e Perëndisë.

12 Farat që ranë në rrugë janë ata që e dëgjojnë atë. Pastaj vjen djalli dhe e rrëmben fjalën nga zemrat e tyre, që të mos besojnë e të mos shpëtohen.

13 Farat që ranë në gurishtë janë ata që e dëgjojnë fjalën dhe e pranojnë me gëzim, por nuk e lënë të zërë rrënjë. Ata besojnë vetëm për pak dhe në kohën e sprovës e braktisin besimin.

14

Fara që ra ndër ferra janë ata që e dëgjojnë, por gjatë udhës ua zënë frymën shqetësimet, pasuria dhe kënaqësitë e jetës dhe frytet e tyre nuk piqen.

15 Fara që bie në tokë të mirë janë ata që e dëgjojnë fjalën dhe e ruajnë në një zemër të ndershme e të mirë. Këta mbesin besnikë e japin fryte».

16

«Askush nuk e ndez kandilin për ta vënë nën magje apo nën shtrat. Përkundrazi, vihet në mbajtësen e vet, që ta shohin dritën ata që hyjnë brenda.

17 Asgjë e fshehur nuk do të mbetet pa u zbuluar dhe asnjë e fshehtë nuk do të mbetet pa u njohur e pa dalë në dritë.

18 Kini kujdes për mënyrën sesi dëgjoni, sepse atij që ka do tʼi jepet edhe më shumë, por atij që nuk ka do tʼi merret edhe ajo pak që mendon se ka».

19

Nëna dhe vëllezërit e Jezuit shkuan për ta takuar, por nuk mundën të arrinin tek ai për shkak të turmës.

20 Atëherë i thanë Jezuit: «Nëna jote e vëllezërit e tu janë përjashta dhe duan të të shohin».

21

Por ai u tha: «Nëna ime dhe vëllezërit e mi janë ata që e dëgjojnë dhe e zbatojnë fjalën e Perëndisë».

22

Një ditë Jezui hipi në një varkë me dishepujt e u tha: «Le të shkojmë në bregun tjetër të liqenit ». Kështu u nisën.

23 Ndërsa po lundronin, Jezuin e zuri gjumi.

Papritur filloi një erë e fortë mbi liqen. Varka po mbushej me ujë e ata ishin në rrezik.

24 Dishepujt iu afruan Jezuit, e zgjuan dhe i thanë: «Mësues, mësues, po mbytemi».

Ai u zgjua e qortoi erën dhe dallgët kërcënuese, të cilat pushuan. Pastaj u bë bunacë.

25 Jezui u tha dishepujve: «Ku është besimi juaj?».

Ata ishin të trembur e të mahnitur dhe i thanë njëri-tjetrit: «Vallë, kush është ky që urdhëron edhe erërat, edhe ujin e ata i binden?».

26

Pastaj arritën në krahinën e gerasenëve , që është nga ana tjetër e liqenit, përballë Galilesë.

27 Kur zbriti në breg, Jezuit i doli përpara një njeri nga ai qytet. Ky njeri ishte i pushtuar nga djajtë dhe kishte kohë që nuk vishej e nuk banonte në shtëpi, por në varreza.

28

Kur e pa Jezuin, lëshoi një britmë, ra përmbys para tij e tha me zë të lartë: «Çfarë ke me mua, o Jezu, Biri i Perëndisë më të lartë? Të lutem, mos më mundo!»,

29 sepse Jezui e urdhëroi shpirtin e ndyrë të dilte prej atij njeriu.

Shpirti i ndyrë e kishte pushtuar atë disa herë, prandaj e lidhnin me zinxhirë dhe e mbanin në pranga, por ai i thyente prangat dhe djalli e shtynte në shkretëtirë.

30

Atëherë Jezui e pyeti: «Si e ke emrin?».

Ai u përgjigj: «Legjion», sepse brenda tij kishin hyrë shumë djaj.

31 Dhe djajtë i luteshin Jezuit që të mos i urdhëronte të shkonin në humnerë.

32

Aty gjendej një tufë e madhe derrash që po kullosnin në mal dhe djajtë iu lutën Jezuit që tʼi lejonte të hynin te derrat. Jezui i lejoi.

33 Sapo dolën nga ai njeri, djajtë u futën te derrat. Tufa vrapoi të hidhej nga humnera në liqen e u mbyt.

34

Kur panë çfarë ndodhi, ata që ruanin derrat ua mbathën këmbëve dhe e përhapën lajmin në qytet e nëpër fshatra.

35 Njerëzit erdhën për të parë çfarë kishte ndodhur. Kur arritën te Jezui, gjetën njeriun prej të cilit kishin dalë djajtë. Ai ishte ulur te këmbët e Jezuit, ishte i veshur e me mendje në rregull. Ata i zuri frika.

36

Ata që e kishin parë ngjarjen treguan sesi ishte shëruar i pushtuari nga djalli.

37 Atëherë tërë populli i krahinës së gerasenëve i kërkoi Jezuit të largohej prej tyre, sepse kishin shumë frikë. Jezui hipi në një varkë e u kthye.

38 Njeriu prej të cilit kishin dalë djajtë i kërkoi të rrinte me të, por Jezui e nisi dhe i tha:

39 «Kthehu në shtëpinë tënde e trego çfarë ka bërë Perëndia për ty». Ai u largua duke shpallur në mbarë qytetin çfarë kishte bërë për të Jezui.

40

Kur po kthehej, Jezuit i doli para turma, sepse të gjithë po e prisnin.

41 Atëherë iu afrua një njeri me emrin Jair, që ishte kryetar i sinagogës. Ai i ra ndër këmbë Jezuit dhe iu lut që të shkonte në shtëpinë e tij,

42 se vajza e tij e vetme, që ishte dymbëdhjetë vjeç, ishte duke vdekur.

Gjatë udhës turmat e shtynin nga të gjitha anët.

43 Dhe një grua që vuante prej dymbëdhjetë vjetësh nga hemorragjia, megjithëse kishte shpenzuar gjithçka që kishte pasur, askush nuk kishte mundur ta shëronte.

44 Ajo iu afrua nga pas, i preku cepin e mantelit e menjëherë iu ndal hemorragjia.

45

Atëherë Jezui tha: «Kush më preku?». Meqenëse të gjithë e mohuan, Pjetri i tha: «Mësues, turmat po të rrethojnë e po të shtyjnë ».

46

Por Jezui tha: «Dikush më preku, sepse ndjeva fuqinë që doli prej meje».

47 Atëherë gruaja, kur pa se nuk mund të fshihej, erdhi duke u dridhur, i ra ndër këmbë dhe tregoi para gjithë popullit përse e kishte prekur Jezuin e si ishte shëruar menjëherë.

48

Jezui i tha: «Bijë, besimi yt të shpëtoi. Shko në paqe».

49

Ndërsa po fliste, erdhi dikush nga shtëpia e kryetarit të sinagogës dhe i tha: «Jot bijë vdiq. Mos e shqetëso më mësuesin».

50

Kur e dëgjoi këtë, Jezui i tha: «Mos ki frikë, vetëm beso e ajo do të shpëtojë».

51

Kur arriti te shtëpia, nuk lejoi askënd të hynte me të, përveç Pjetrit, Gjonit, Jakobit dhe nënës e babait të vajzës.

52 Të gjithë e qanin dhe e vajtonin, por Jezui tha: «Mos qani! Ajo nuk ka vdekur, por po fle».

53 Por ata e përqeshën, sepse e dinin se kishte vdekur.

54

Atëherë Jezui e mori për dore dhe thirri: «Vashëz, ngrihu!».

55 Asaj iu kthye shpirti e u ngrit menjëherë. Pastaj Jezui u tha tʼi jepnin për të ngrënë.

56 Prindërit e saj u mrekulluan, por ai i urdhëroi të mos i tregonin askujt për çfarë kishte ndodhur.

9

1

Jezui i thirri të dymbëdhjetët dhe u dha fuqi e pushtet mbi të gjithë djajtë si edhe për të shëruar sëmundjet.

2 Pastaj i dërgoi të predikonin mbretërinë e Perëndisë e të shëronin të sëmurët.

3 Atëherë u tha: «Mos merrni asgjë me vete për udhëtim, as shkop, as trastë, as bukë, as para e mos mbani dy tunika.

4 Në atë shtëpi që të hyni, rrini aty derisa të niseni.

5 Nëse ndokush nuk ju pranon, kur të dilni prej atij qyteti shkundni pluhurin nga këmbët tuaja, si dëshmi kundër tyre».

6

Dishepujt u nisën e shkuan nëpër fshatra, duke shpallur ungjillin e duke shëruar kudo.

7

Herod tetrarku dëgjoi për gjithçka që kishte ndodhur e u shqetësua, sepse disa thoshin se Gjoni ishte ngjallur prej të vdekurve,

8 disa të tjerë thoshin se ishte shfaqur Elia e të tjerë se ishte ngjallur një nga profetët e vjetër.

9 Herodi tha: «Gjonit ia kam prerë kokën, por kush është ky për të cilin po dëgjoj këto gjëra?». Dhe kërkonte ta shihte.

10

Kur u kthyen, apostujt i treguan Jezuit për gjithçka që kishin bërë. Ai i mori apostujt e u largua vetëm me ta drejt një qyteti të quajtur Betsaidë.

11 Kur turmat e morën vesh këtë gjë, i shkuan pas. Jezui i mirëpriti, u foli për mbretërinë e Perëndisë dhe shëroi ata që kishin nevojë për shërim.

12

Dita po mbaronte e të dymbëdhjetët iu afruan Jezuit e i thanë: «Nise turmën që të shkojë në fshatrat e fushat përreth, që të strehohen e të ushqehen, sepse ky vend është i shkretë».

13

Por Jezui u tha: «Jepuni ju ndonjë gjë për të ngrënë!».

Ata iu përgjigjën: «Ne kemi vetëm pesë bukë e dy peshq. A të shkojmë e të blejmë ushqim për gjithë këtë popull?».

14 Aty ishin rreth pesë mijë burra.

Jezui u tha dishepujve: «Ulini njerëzit në grupe nga pesëdhjetë veta!».

15 Ata vepruan ashtu dhe i ulën të gjithë.

16 Jezui mori pesë bukët e dy peshqit, ngriti sytë drejt qiellit, tha lutjen e bekimit, i theu bukët dhe ua dha dishepujve tʼia shtronin turmës.

17

Të gjithë hëngrën e u ngopën. Çfarë teproi u mblodh dhe u mbushën dymbëdhjetë shporta me copa buke.

18

Një herë, kur Jezui po lutej në një vend të veçuar e dishepujt ishin me të, ai i pyeti: «Kush thonë turmat se jam unë?».

19

Ata iu përgjigjën: «Disa thonë se je Gjon Pagëzori, të tjerë se je Elia, të tjerë se është ngjallur ndonjëri nga profetët e vjetër».

20

Atëherë u tha: «Po ju, kush thoni se jam unë?».

Pjetri u përgjigj: «Ti je Krishti i Perëndisë».

21

Jezui i urdhëroi rreptësisht të mos i tregonin askujt për këtë

22 dhe u tha se Biri i njeriut duhej të vuante shumë dhe se nuk do të pranohej nga pleqtë, kryepriftërinjtë dhe skribët. Pastaj do ta vrisnin, por ditën e tretë do të ngjallej.

23

Atëherë u tha të gjithëve:

«Kush dëshiron të vijë pas meje, le ta mohojë veten, të marrë kryqin e vet çdo ditë dhe të më ndjekë.

24 Sepse kushdo që dëshiron ta shpëtojë jetën e vet, do ta humbasë atë dhe kushdo që e humbet jetën e vet për shkakun tim, do ta shpëtojë atë.

25 Çʼdobi do të kishte njeriu po të fitonte mbarë botën, por të humbte dhe të rrënonte veten?

26 Por edhe Biri i njeriut, kur të vijë me lavdinë e tij e me lavdinë e Atit dhe të engjëjve të shenjtë, do të ketë turp për ata që kanë turp nga unë ose nga fjalët e mia.

27 Me të vërtetë po ju them se disa nga ata që janë këtu, nuk do të provojnë vdekjen pa e parë mbretërinë e Perëndisë».

28

Rreth tetë ditë pasi tha këto fjalë, Jezui mori me vete Pjetrin, Gjonin, Jakobin dhe u ngjit në mal për tʼu lutur.

29 Ndërsa po lutej, pamja e fytyrës së tij ndryshoi e rrobat morën një bardhësi vezulluese.

30 Pastaj panë dy burra që po flisnin me Jezuin. Ishin Moisiu dhe Elia,

31 që u shfaqën në lavdi e po flisnin për veprën që do të përmbushte Jezui me vdekjen e tij në Jerusalem.

32

Pjetri dhe ata që e shoqëronin kishin rënë në gjumë të thellë, por u zgjuan dhe panë lavdinë e tij dhe të dy burrave që ishin me të.

33

Kur po ndaheshin, Pjetri i tha Jezuit: «Mësues, sa mirë që jemi këtu! Le të ngremë tri tenda, një për ty, një për Moisiun e një për Elian». Pjetri nuk dinte çfarë po thoshte.

34

Ndërsa po fliste, erdhi një re e i mbështolli. Kur hynë në re, dishepujt i zuri frika.

35 Pastaj nga reja u dëgjua një zë që tha: «Ky është Biri im i zgjedhur. Dëgjojeni!».

36

Si u dëgjua zëri, Jezui mbeti vetëm. Ata heshtën e në ato ditë nuk i treguan askujt për gjërat që kishin parë.

37

Të nesërmen, pasi kishin zbritur nga mali, Jezuin e takoi një turmë e madhe.

38 Atëherë një burrë nga turma thirri: «Mësues, të lutem shikoje tim bir, se e kam djalë të vetëm!

39 Atë e pushton një shpirt që e bën të bërtasë, e shkund me dhunë, derisa nxjerr shkumë nga goja. E mundon dhe largohet me vështirësi prej tij.

40 Iu luta dishepujve të tu që ta dëbonin, por nuk mundën».

41

Jezui u përgjigj: «O brezni e pafe dhe e mbrapshtë! Edhe sa kohë do të jem me ju? Deri kur do tʼju duroj?

Sille këtu tët bir!».

42 Kur po e sillnin, djalli e përplasi përtokë djaloshin dhe e përpëliti. Por Jezui e qortoi shpirtin e ndyrë, e shëroi djaloshin dhe ia ktheu të atit.

43 Të gjithë u mrekulluan nga madhështia e Perëndisë.

Ndërsa të gjithë mrekulloheshin me gjithçka që kishte bërë, Jezui u tha dishepujve:

44 «Vëruni veshin mirë fjalëve që po ju them: Biri i njeriut do të dorëzohet në duart e njerëzve».

45 Por ata nuk i kuptuan këto fjalë. Kuptimi i tyre u mbeti i fshehur, kështu që nuk e morën vesh dhe kishin frikë ta pyesnin.

46

Mes dishepujve lindi pyetja se kush prej tyre ishte më i madhi.

47 Por Jezui, që i njihte mendimet e zemrës së tyre, mori një fëmijë dhe e mbajti pranë.

48 Atëherë u tha dishepujve: «Kush e pranon këtë fëmijë në emrin tim, më pranon mua dhe kush më pranon mua, pranon atë që më ka dërguar. Më i vogli ndër të gjithë ju, ai është më i madhi».

49

Atëherë Gjoni i tha: «Mësues, pamë një njeri që dëbonte djajtë në emrin tënd dhe ia ndaluam, sepse nuk të ndjek pas bashkë me ne».

50

Por Jezui i tha: «Mos ia ndaloni, sepse kush nuk është kundër jush, është me ju».

51

Kur po afroheshin ditët e ngritjes së tij në qiell, Jezui mori vendim të prerë për të shkuar në Jerusalem

52 dhe dërgoi përpara lajmëtarët. Gjatë rrugës u ndalën në një fshat samaritanësh për të bërë përgatitjet për Jezuin,

53 por ata nuk e pranuan, sepse po shkonte drejt Jerusalemit.

54 Kur dishepujt e tij, Jakobi dhe Gjoni, e panë këtë gjë, i thanë: «Zot, a do që të urdhërojmë të zbresë zjarri nga qielli e tʼi përpijë ?».

55

Por Jezui u kthye e i qortoi .

56 Pastaj shkuan në një fshat tjetër.

57

Ndërsa po ecnin rrugës, dikush i tha: «Do të të ndjek kudo që të shkosh».

58

Por Jezui i tha: «Dhelprat kanë strofka dhe zogjtë e qiellit kanë fole, ndërsa Biri i njeriut nuk ka as ku të mbështesë kokën».

59

Një tjetri i tha: «Më ndiq!». Por ai iu përgjigj: «Zot, më lejo të shkoj e të varros më parë tim atë!».

60

Jezui i tha: «Lëri të vdekurit të varrosin të vdekurit e tyre, ndërsa ti shko e shpall mbretërinë e Perëndisë».

61

Një tjetër i tha: «Unë do të të ndjek, Zot, por më lejo të ndahem më parë me ata të shtëpisë».

62

Jezui iu përgjigj: «Kushdo që vë dorë në parmendë dhe e kthen kokën pas, nuk është i përshtatshëm për mbretërinë e Perëndisë».

10

1

Pas këtyre gjërave, Zoti caktoi shtatëdhjetë e dy të tjerë dhe i dërgoi përpara dy nga dy në çdo qytet dhe në çdo vend ku do të shkonte ai vetë.

2 Dhe u tha:

«Të korrat janë të mëdha, por punëtorë ka pak. Lutjuni të zotit të të korrave të dërgojë punëtorë në të korrat e veta.

3 Shkoni! Ja, po ju dërgoj si qengjat mes ujqërve.

4 Mos merrni me vete as para, as trastë, as sandale. Udhës mos përshëndetni askënd.

5 Në cilëndo shtëpi të hyni, së pari thoni: “Paqja me këtë shtëpi!”

6 Nëse dikush aty është bir i paqes, paqja juaj do të zbresë mbi të; nëse jo, do të kthehet te ju.

7 Qëndroni në atë shtëpi dhe hani e pini çfarë tʼju shtrojnë përpara, sepse punëtori ka të drejtë të shpërblehet. Mos u endni nga një shtëpi në tjetrën.

8

Në çdo qytet që të hyni e tʼju mirëpresin, hani çfarë tʼju vënë përpara,

9 shëroni të sëmurët që gjenden aty e u thoni: “Mbretëria e Perëndisë është pranë jush.”

10

Por nëse hyni në një qytet e nuk ju mirëpresin, dilni nëpër sheshet e tij e thoni:

11 “Edhe pluhurin e qytetit tuaj që na është ngjitur këmbëve, po e shkundim kundër jush. Por veç ta dini se mbretëria e Perëndisë është afër.”

12 Unë po ju them se atë ditë Sodoma do ta ketë më të lehtë se ai qytet.»

13

«Mjerë ti, Korazin! Mjerë ti, Betsaidë! Po të ishin bërë në Tir e në Sidon mrekullitë që u bënë ndër ju, ata do të ishin penduar me kohë, duke veshur thasë e duke u ulur në hi.

14 Megjithatë, Tiri e Sidoni do ta kenë më të lehtë se ju në ditën e gjykimit.

15 Po ti, Kafarnaum,

mos vallë do të lartësohesh deri në qiell?
Në ferr do të plandosesh.

16

Kush ju dëgjon ju, më dëgjon mua dhe kush nuk ju pranon ju, nuk më pranon as mua. Kush nuk më pranon mua, nuk pranon as atë që më ka dërguar».

17

Të shtatëdhjetë e dy dishepujt u kthyen me gëzim dhe i thanë: «Zot, edhe djajtë na nënshtrohen në emrin tënd!».

18 Jezui u tha:

«E pashë Satanin tek binte nga qielli si rrufe.

19 Ja, ju kam dhënë pushtet që të shkelni mbi gjarpërinj e akrepa, si edhe mbi tërë fuqinë e armikut. Asgjë nuk do tʼju bëjë keq.

20 Megjithatë, mos u gëzoni që ju nënshtrohen shpirtrat, por gëzohuni që emrat tuaj janë shkruar në qiell».

21

Në atë çast Jezui u mbush me gëzim nga Shpirti i Shenjtë e tha:

«Të falënderoj, o Atë, Zot i qiellit e i tokës, se ua ke fshehur këto gjëra të urtëve e të mençurve dhe ua ke zbuluar fëmijëve të vegjël. Po, o Atë, se kështu të ka pëlqyer ty.

22

Gjithçka më është dhënë nga Ati im. Askush nuk e njeh Birin përveç Atit dhe askush nuk e njeh Atin përveç Birit dhe atij të cilit Biri dëshiron tʼia zbulojë».

23

Pastaj Jezui u kthye drejt dishepujve dhe u tha veçmas: «Lum sytë që shohin çfarë shihni ju!

24 Sepse po ju them se shumë profetë e mbretër kanë dëshiruar të shohin çfarë po shihni ju e nuk i panë, të dëgjonin çfarë po dëgjoni ju e nuk i dëgjuan».

25

Atëherë një mësues i ligjit të Moisiut u ngrit për ta vënë në provë Jezuin dhe i tha: «Mësues, çfarë duhet të bëj për të trashëguar jetën e amshuar?».

26

Jezui i tha: «Çfarë shkruhet në ligjin e Moisiut? Çfarë lexon atje?».

27

Ai iu përgjigj: «Duaje Zotin, Perëndinë tënd, me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd, me gjithë forcën tënde e me gjithë mendjen tënde dhe duaje tjetrin si veten».

28

Jezui i tha: «U përgjigje drejt. Bëj kështu e do të jetosh».

29

Por ai, meqenëse donte tʼi jepte të drejtë vetes, i tha Jezuit: «Kush është tjetri?».

30

Jezui iu përgjigj:

«Një njeri po zbriste nga Jerusalemi për në Jeriko dhe ra në duart e kusarëve që e zhveshën, e rrahën e pastaj ikën dhe e lanë gjysmë të vdekur.

31

Rastësisht një prift po zbriste asaj rruge dhe, kur e pa, kaloi në anën tjetër.

32 Po kështu edhe një levit, kur arriti tek ai vend dhe e pa, kaloi në anën tjetër.

33

Por një samaritan që po udhëtonte andej, iu afrua dhe kur e pa, ndjeu dhembshuri për të.

34 Shkoi tek ai, i derdhi vaj e verë mbi plagë dhe ia lidhi. Pastaj e ngarkoi mbi kafshën e vet, e çoi në një bujtinë dhe u kujdes për të.

35 Të nesërmen nxori dy denarë, ia dha të zotit të bujtinës e i tha: “Kujdesu për të dhe kur të kthehem, do të të paguaj për çfarë do të shpenzosh më tepër.”

36

Cili prej këtyre të treve, mendon ti, u bë “tjetri” për atë që ra në duart e kusarëve?».

37

Ai tha: «Ai që tregoi mëshirë».

Jezui i tha: «Shko e bëj edhe ti kështu!».

38

Ndërsa po udhëtonin, Jezui hyri në një fshat, ku një grua me emrin Marta e priti në shtëpi.

39 Ajo kishte një motër që quhej Mari, që u ul te këmbët e Zotit dhe dëgjonte fjalët e tij.

40 Por Marta ishte e zënë me punë të shumta, prandaj erdhi te Jezui e i tha: «Zot, a nuk e vë re se motra ime më ka lënë tʼi bëj të gjitha punët vetëm? Thuaji, pra, të më ndihmojë!».

41

Por Zoti iu përgjigj: «Martë, Martë, ti je e shqetësuar dhe e zënë me shumë gjëra,

42 por vetëm një gjë është e nevojshme. Maria zgjodhi pjesën më të mirë, që nuk do tʼi merret».

11

1

Jezui po lutej në një vend. Kur mbaroi, njëri nga dishepujt i tha: «Zot, na mëso të lutemi, sikurse Gjoni mësoi dishepujt e vet».

2

Ai u tha: «Kur të luteni thoni:

Atë , u shenjtëroftë emri yt,
ardhtë mbretëria jote !

3
Bukën tonë të përditshme
na e jep çdo ditë

4
e na i fal mëkatet tona,
sepse edhe ne ua falim fajtorëve tanë.
E mos na shtjer në tundim ».

5

Pastaj u tha:

«E zëmë se njëri nga ju ka një mik, shkon tek ai në mesnatë e i thotë: “Mik, mʼi jep tri bukë,

6 se më ka ardhur një miku im e nuk kam asgjë për tʼi vënë përpara.”

7 E ai përgjigjet nga brenda: “Mos më shqetëso! Tani e kam mbyllur derën dhe kemi rënë në gjumë edhe unë, edhe fëmijët. Nuk mund të çohem për të të dhënë gjë.”

8

Unë po ju them se edhe pse nuk do të çohet për tʼi dhënë gjë ngaqë e ka mik, do të çohet për tʼi dhënë aq sa ka nevojë të paktën për shkak të këmbënguljes së tij.

9

Dhe unë po ju them: lypni e do tʼju jepet; kërkoni e do të gjeni; trokitni e do tʼju hapet,

10 sepse kush lyp, merr; kush kërkon, gjen dhe atij që troket, do tʼi hapet.

11 A ka ndër ju ndonjë baba që do tʼi jepte fëmijës së vet, që i kërkon peshk, gjarpër në vend të peshkut?

12 Ose, nëse fëmija i lyp vezë, do tʼi jepte një akrep?

13 Nëse ju që jeni të këqij, dini tʼu jepni fëmijëve tuaj gjëra të mira, aq më shumë Ati juaj do tʼua japë prej qiellit Shpirtin e Shenjtë atyre që ia kërkojnë!».

14

Jezui po dëbonte një djall që ishte djalli i memecërisë. Kur u dëbua djalli, memeci foli dhe turmat u mrekulluan.

15 Por disa prej tyre thanë: «Ai i dëbon djajtë me fuqinë e Beelzebulit, kryetarit të djajve».

16

Të tjerë, për ta vënë në provë, i kërkonin një mrekulli nga qielli.

17 Por Jezui që i njihte mendimet e tyre u tha:

«Çdo mbretëri e përçarë shkretohet dhe shtëpitë e saj shemben njëra pas tjetrës.

18 Nëse edhe Satani është i përçarë, si mund të qëndrojë mbretëria e tij meqë ju po thoni se unë i dëbuakam djajtë me fuqinë e Beelzebulit?

19 Nëse unë i dëboj djajtë me fuqinë e Beelzebulit, me fuqinë e kujt i dëbojnë bijtë tuaj? Për këtë arsye ata do të jenë gjykatësit tuaj.

20 Por nëse unë i dëboj djajtë me fuqinë e Perëndisë, atëherë mbretëria e Perëndisë ka ardhur te ju.

21

Kur një njeri i fortë dhe i armatosur mirë e ruan shtëpinë e vet, pasuria e tij është e sigurt.

22 Por nëse dikush më i fortë se ai e sulmon dhe e mund, ia merr armët te të cilat kishte varur shpresën dhe u shpërndan të tjerëve ato që ka plaçkitur.

23 Kush nuk është me mua, është kundër meje dhe kush nuk mbledh me mua, shpërndan.»

24

«Kur del nga njeriu, shpirti i ndyrë endet nëpër vende pa ujë, duke kërkuar prehje dhe kur nuk gjen, thotë: “Po kthehem te shtëpia ime prej nga dola.”

25 Kur vjen, e gjen të pastruar e të zbukuruar.

26 Pastaj shkon e sjell me vete shtatë shpirtra të tjerë më të këqij se vetja dhe hyjnë e banojnë aty. Kështu, gjendja e fundit e atij njeriu bëhet më e keqe se e mëparshmja».

27

Ndërsa po thoshte këto gjëra, një grua nga turma ngriti zërin e i tha: «Lum barku që të ka mbajtur dhe gjinjtë që të kanë mëkuar!».

28

Por Jezui i tha: «Më mirë, lum ata që e dëgjojnë fjalën e Perëndisë dhe e zbatojnë!».

29

Ndërsa turmat po shtoheshin, Jezui filloi të thoshte:

«Kjo brezni është e mbrapshtë. Ajo kërkon një mrekulli, por asaj nuk do tʼi jepet asnjë mrekulli, përveç mrekullisë së Jonait.

30 Sikurse Jonai u bë shenjë mrekullie për popullin e Ninivës, ashtu do të jetë edhe Biri i njeriut për këtë brezni.

31 Mbretëresha e Jugut do të ngjallet ditën e gjykimit bashkë me njerëzit e kësaj breznie e do tʼi dënojë, se ajo erdhi nga fundi i dheut për të dëgjuar urtinë e Solomonit. Dhe ja, këtu është dikush më i madh se Solomoni.

32 Njerëzit e Ninivës do të ngjallen ditën e gjykimit bashkë me këtë brezni e do ta dënojnë, sepse ata u penduan kur predikoi Jonai. Dhe ja, këtu është dikush më i madh se Jonai.»

33

«Askush nuk e ndez kandilin për ta vënë në një vend të fshehtë apo nën magje. Përkundrazi, vihet në mbajtësen e vet, që ta shohin dritën ata që hyjnë brenda.

34 Drita e trupit është syri. Nëse syri yt është i fortë, tërë trupi yt do të jetë i ndriçuar, por nëse syri yt është i sëmurë, trupi yt do të jetë në errësirë.

35 Prandaj ki kujdes që drita që është në ty të mos jetë errësirë.

36 Nëse, pra, tërë trupi yt është plot me dritë e pa asnjë pjesë në errësirë, gjithçka do të jetë e shndritshme, siç është kur një kandil shndrit me tërë shkëlqimin e tij».

37

Ndërsa Jezui po fliste, një farise e ftoi për të ngrënë në shtëpinë e tij. Jezui shkoi e u ul në tryezë.

38 Fariseu u çudit kur pa se Jezui nuk bëri ritin e larjes para se të hante.

39 Atëherë Zoti i tha:

«Tani, ju farisenjtë pastroni pjesën e jashtme të kupës e të pjatës, por përbrenda jeni plot grykësi e ligësi.

40 Të marrë! Ai që bëri pjesën e jashtme, a nuk bëri edhe të brendshmen?

41 Prandaj, jepni lëmoshë me gjërat e brendshme dhe kështu do të keni të pastër gjithçka.

42

Por, mjerë ju, farisenj! Ju i kushtoni Perëndisë një të dhjetën e mendrës, të ryzës e të çdo barishteje, por lini pas dore drejtësinë dhe dashurinë e Perëndisë. Këto duhet të zbatoni, pa lënë pas dore të tjerat.

43

Mjerë ju, farisenj, që ju pëlqen të zini vendet e para nëpër sinagoga e të merrni përshëndetje nëpër sheshe!

44 Mjerë ju që jeni si varre pa shenjë, që njerëzit i shkelin pa e ditur».

45

Njëri nga mësuesit e ligjit të Moisiut iu përgjigj: «Mësues, ti na fyen edhe ne duke thënë këto gjëra».

46

Por Jezui i tha:

«Mjerë edhe ju, mësues të ligjit të Moisiut, sepse i ngarkoni njerëzit me barrë të rënda, por vetë nuk lëvizni as gishtin për tʼi mbajtur!

47 Mjerë ju, se ndërtoni varret e profetëve që etërit tuaj i vranë!

48 Kështu dëshmoni se i miratoni veprat e etërve tuaj, sepse ata i vranë profetët, ndërsa ju u ndërtoni varret.

49

Prandaj edhe Perëndia në urtinë e tij ka thënë: “Unë do tʼu dërgoj profetë dhe apostuj, por ata do tʼi vrasin e disa do tʼi përndjekin”,

50 që kjo brezni të fajësohet për gjakun e derdhur të të gjithë profetëve që nga themelimi i botës,

51 që nga gjaku i Abelit, te gjaku i Zakarias, që e vranë mes altarit dhe shenjtërores. Po, po ju them se për këtë gjë do të fajësohet kjo brezni.

52

Mjerë ju, mësues të ligjit të Moisiut, sepse keni marrë për vete çelësin e dijes! Kështu, as vetë nuk hytë, por edhe të tjerët i penguat që të hyjnë».

53

Kur Jezui doli, skribët dhe farisenjtë filluan të zemëroheshin e ta sulmonin me lloj-lloj pyetjesh,

54 duke i ngritur kurth që ta kapnin për ndonjë gjë që do të thoshte.

12

1

Atëherë, ndërsa mijëra njerëz ishin mbledhur turmë, aq sa shkelnin njëri-tjetrin, Jezui filloi tʼu fliste më parë dishepujve të vet:

«Ruhuni nga tharmi i farisenjve, që është hipokrizia.

2 Nuk ka asgjë të mbuluar që sʼdo të zbulohet dhe asnjë të fshehtë që sʼdo të merret vesh.

3 Prandaj, çfarëdo që keni thënë në errësirë, do të dëgjohet në dritë dhe çfarë keni pëshpëritur me dyer të mbyllura, do të shpallet nga çatitë.»

4

«Miqtë e mi, unë po ju them: mos kini frikë nga ata që vrasin trupin, por pastaj nuk mund të bëjnë asgjë më tepër.

5 Ja cilin duhet të kini frikë: atë që pas vdekjes ka pushtetin tʼju hedhë në ferr. Po, po ju them, nga ky të keni frikë.

6

A nuk shiten pesë harabela për dy qindarka ? Megjithatë Perëndia nuk lë në harresë asnjërin prej tyre.

7 Madje edhe fijet e flokëve tuaj janë të gjitha të numëruara. Prandaj mos kini frikë! Ju vleni më tepër se shumë harabela.»

8

«Unë po ju them se kushdo që më rrëfen para njerëzve, edhe Biri i njeriut do ta rrëfejë atë para engjëjve të Perëndisë.

9 Por, kush më mohon para njerëzve, edhe Biri i njeriut do ta mohojë atë para engjëjve të Perëndisë.

10 Kush flet kundër Birit të njeriut do të falet, por ai që do të fyejë Shpirtin e Shenjtë, nuk do të falet.

11

Kur tʼju dërgojnë para sinagogave, krerëve dhe autoriteteve, mos u shqetësoni sesi do të mbroheni apo se çfarë do të thoni.

12 Shpirti i Shenjtë do tʼju mësojë se çfarë të thoni në atë çast».

13

Pastaj dikush nga turma i tha: «Mësues, thuaji vëllait tim ta ndajë trashëgiminë me mua».

14

Por Jezui i tha: «Kush më vuri mua gjykatës apo ndarës mes jush, o njeri?».

15

Pastaj u tha: «Kini kujdes! Ruhuni nga çdo dëshirë për pasuri, se jeta e njeriut nuk varet nga pasuria e tij».

16

Atëherë u tregoi një shëmbëlltyrë:

«Toka e një pasaniku dha shumë prodhim.

17 Kështu ai mendoi me vete: “Çfarë të bëj, se nuk kam vend ku të mbledh të korrat?”

18

Pastaj tha: “Ja çfarë do të bëj: do të rrëzoj grunarët e mi e do të ndërtoj disa më të mëdhenj. Kështu do të mbledh në ta gjithë grurin e të gjitha të mirat e mia.

19 E do tʼi them shpirtit tim: Shpirti im, ke shumë të mira për shumë vite. Pusho, ha, pi e kënaqu!”

20

Por Perëndia i tha: “I pamend! Pikërisht këtë natë do të të merret shpirti. Po ato që grumbullove, kujt do tʼi mbeten?”

21

Kështu u ndodh atyre që mbledhin thesare për vete dhe nuk bëhen të pasur në sytë e Perëndisë».

22

Jezui u tha dishepujve të vet:

«Prandaj po ju them: mos u shqetësoni për jetën tuaj se çfarë do të hani, as për trupin tuaj se çfarë do të vishni.

23 Se jeta vlen më shumë se ushqimi dhe trupi më shumë se veshja.

24 Shikoni korbat! Ata as mbjellin, as korrin, as nuk kanë qilarë apo grunarë, e megjithatë Perëndia i ushqen. Por ju vleni shumë më tepër se shpendët.

25 Kush nga ju, me gjithë përkujdesjen për veten, do të mund ta zgjaste qoftë edhe pak jetën e vet?

26 Nëse ju, pra, nuk mund të bëni një vogëlsirë si kjo, pse shqetësoheni për të tjerat?

27

Shikoni si rriten zambakët. Ata as nuk punojnë e as nuk endin, por unë po ju them se as vetë Solomoni në gjithë madhështinë e tij nuk ishte veshur si ndonjë prej tyre.

28 Nëse Perëndia vesh barin e fushës që sot është e nesër hidhet në furrë, a nuk do të kujdeset shumë më tepër për ju, o besimpakë?

29

Mos u shqetësoni se çfarë do të hani e çfarë do të pini dhe mos u brengosni.

30 Janë paganët e kësaj bote që i kërkojnë të gjitha këto gjëra, ndërsa Ati juaj e di se ju keni nevojë për këto.

31 Kërkoni mbi të gjitha mbretërinë e Perëndisë dhe ai do tʼjua japë edhe ato.

32

Mos ki frikë, grigjë e vogël, se Atit i ka pëlqyer tʼjua japë mbretërinë.

33 Shitini pasuritë tuaja dhe jepni lëmoshë. Bëni për vete pasuri që nuk vjetrohen dhe mblidhni në qiej një thesar që nuk shteron kurrë. Atje vjedhësi nuk mund të afrohet e tenja nuk mund të brejë.

34 Sepse, atje ku është thesari juaj, atje do të jetë edhe zemra juaj.»

35

«Ngjeshini ijët për punë e mbajini kandilat ndezur.

36 Jini si ata që presin të zotin e tyre që kthehet nga dasma, për tʼi hapur derën sapo të trokasë.

37 Lum ata shërbëtorë që, kur vjen i zoti, i gjen zgjuar. Me të vërtetë po ju them se ai do të ngjeshë ijët dhe do tʼu thotë të ulen për të ngrënë. Pastaj do të vijë dhe do tʼu shërbejë.

38 Nëse vjen nga mesnata apo në mëngjes herët e i gjen zgjuar, lum ata!

39 Por dijeni këtë: po ta dinte i zoti i shtëpisë se në çʼorë do të vinte vjedhësi, nuk do të lejonte tʼi vidhej shtëpia.

40 Jini gati, se nuk e dini orën kur do të vijë Biri i njeriut».

41

Pjetri i tha: «Zot, këtë shëmbëlltyrë po e thua për ne apo për të gjithë?».

42

Atëherë Zoti i tha:

«Cili është ai shërbëtor besnik e i mençur, të cilin i zoti e ka vënë mbi shërbëtorët e tjerë për tʼu dhënë ushqimin në kohën e duhur?

43 Lum ai shërbëtor që, kur të vijë i zoti, do ta gjejë duke vepruar kështu.

44 Me të vërtetë po ju them se këtij shërbëtori do tʼia besojë të gjitha pasuritë e veta.

45

Por nëse ai shërbëtor thotë me vete: “Zotëria im po vonon të vijë” dhe fillon të rrahë shërbëtorët e tjerë, burra e gra, të hajë e të pijë dhe të dehet,

46 atëherë i zoti i këtij shërbëtori do të vijë ditën që ai nuk e pret dhe në orën që ai nuk e di, do ta dënojë ashpër dhe do ta hedhë atje ku dënohen të pafetë.

47

Ai shërbëtor që e di se çfarë dëshiron i zoti i tij, por nuk është gati të veprojë sipas dëshirës së të zotit, do të marrë shumë të rrahura.

48 Por ai që nuk e dinte dhe bëri gjëra për të cilat meriton të rrihet, do të rrihet më pak. Kujt i është dhënë shumë, do tʼi kërkohet shumë. Kujt i është besuar shumë, do tʼi kërkohet edhe më shumë.»

49

«Unë erdha që të sjell zjarrin mbi tokë e sa shumë dëshiroj të ndizet!

50 Kam një pagëzim me të cilin do të pagëzohem e me sa padurim e pres të përmbushet.

51 Mos vallë mendoni se erdha të sjell paqen mbi tokë? Jo paqe, po ju them, por përçarje.

52 Që tani e tutje nëse në një shtëpi do të jenë pesë veta, do të ndahen tre kundër dyve e dy kundër treve.

53 Do të ndahen

ati nga i biri
dhe biri nga i ati,
nëna nga e bija
dhe bija nga e ëma,
vjehrra nga nusja
dhe nusja nga e vjehrra».

54

Pastaj u tha turmave:

«Kur shihni renë që ngrihet në perëndim, ju menjëherë thoni se do të bjerë shi e kështu ndodh.

55 Kur shihni se po fryn juga, ju thoni se do të bëjë i nxehtë i madh e kështu ndodh.

56 Hipokritë! Dukuritë e tokës e të qiellit dini tʼi shpjegoni, po si nuk ditkeni të shpjegoni kohën e tanishme?»

57

«Pse nuk gjykoni vetë se çʼështë e drejtë?

58 Nëse je rrugës për te gjykatësi bashkë me kundërshtarin tënd, përpiqu të merresh vesh me të rrugës, që kur të dalësh para gjykatësit, ai të mos të dorëzojë te roja e pastaj roja të të fusë në burg.

59 Unë po të them se nuk do të dalësh që andej pa paguar deri edhe qindarkën e fundit».

13

1

Në atë kohë erdhën disa njerëz te Jezui e i treguan për galileasit, gjakun e të cilëve Pilati e kishte përzier me gjakun e flijimeve.

2 Jezui i pyeti:

«A mendoni se galileasit që vuajtën këtë gjë ishin më mëkatarë se galileasit e tjerë?

3 Jo po ju them, por nëse nuk pendoheni, do të përfundoni të gjithë si ata.

4 Po për ata të tetëmbëdhjetët, mbi të cilët ra kulla e Siloamit e i vrau, a mendoni se ishin fajtorë më të mëdhenj se njerëzit e tjerë që banojnë në Jerusalem?

5 Jo po ju them, por nëse nuk pendoheni, do të përfundoni të gjithë si ata».

6

Pastaj Jezui tregoi këtë shëmbëlltyrë:

«Një njeri kishte një fik të mbjellë në vreshtin e tij. Erdhi që të kërkonte ndonjë fryt në të, por nuk gjeti.

7 Atëherë i tha vreshtarit: “Ja, erdha tre vjet me radhë që të kërkoja ndonjë fryt nga ky fik, por ende nuk kam gjetur asnjë. Preje! Pse ta zërë tokën kot?”.

8

Vreshtari iu përgjigj: “Zotëri, lëre edhe këtë vit, që ta prashis e ta plehëroj,

9 se mos jep fryt vitin e ardhshëm. Nëse jo, preje”».

10

Një të shtunë Jezui po mësonte njerëzit në një sinagogë.

11 Aty gjendej edhe një grua e pushtuar nga një shpirt që e kishte mbajtur për tetëmbëdhjetë vjet të kërrusur. Ajo nuk mund të rrinte drejt.

12 Jezui e pa, e thirri dhe i tha: «Grua, je e çliruar nga sëmundja jote».

13 Kur e preku gruan me dorën e tij, ajo u drejtua e filloi të përlëvdonte Perëndinë.

14

Por, kryetari i sinagogës u zemërua që Jezui shëroi ditën e shtunë, prandaj i tha turmës: «Ka gjashtë ditë në të cilat mund të punohet. Gjatë këtyre ditëve ejani për tʼu shëruar e jo ditën e shtunë».

15

Atëherë Zoti iu përgjigj: «Hipokritë! A nuk e zgjidh secili nga ju kaun ose gomarin nga grazhdi ditën e shtunë dhe e çon për tʼi dhënë ujë?

16 Atëherë kjo grua, që është bijë e Abrahamit e që Satani e ka lidhur për tetëmbëdhjetë vjet, nuk u dashka çliruar nga këto pranga ditën e shtunë?».

17 Pasi i tha Jezui këto, të gjithë kundërshtarët e tij u turpëruan dhe mbarë turma gëzohej për gjërat e mrekullueshme që bënte ai.

18

Atëherë Jezui tha: «Me çfarë ngjan mbretëria e Perëndisë? Me çfarë mund ta krahasoj?

19 Ajo ngjan me farën e sinapit, që një njeri e mori dhe e mbolli në kopsht. Fara u rrit, u bë pemë dhe zogjtë e qiellit bënë foletë në degët e saj».

20

Jezui tha përsëri: «Me çfarë ta krahasoj mbretërinë e Perëndisë?

21 Ajo ngjan me tharmin që e mori një grua dhe e përzjeu me tri masa mielli, derisa u mbrujt i gjithë brumi».

22

Rrugës për në Jerusalem, Jezui përshkonte qytete e fshatra duke mësuar njerëzit.

23 Dikush e pyeti: «Zot, a janë pak ata që shpëtohen?».

Atëherë Jezui i tha:

24

«Përpiquni të hyni nëpër derën e ngushtë, sepse po ju them se shumë do të mundohen të hyjnë, por nuk do të mundin.

25 Nëse i zoti i shtëpisë është ngritur dhe e ka mbyllur derën e ju filloni të rrini përjashta e të trokisni në derë duke thënë: “Zot, na e hap derën!”, ai do të përgjigjet: “Nuk e di nga vini.”

26

Atëherë do të filloni të thoni: “Ne kemi ngrënë e kemi pirë me ty dhe ti na ke mësuar nëpër sheshe.”

27

Por ai do të thotë: “Nuk e di nga vini. Largohuni nga unë të gjithë ju që bëni padrejtësi.”

28

Atje do të ketë të qara e kërcëllimë dhëmbësh kur të shihni Abrahamin, Isakun e Jakobin bashkë me të gjithë profetët në mbretërinë e Perëndisë, ndërsa juve do tʼju kenë hedhur përjashta.

29 Atëherë do të vijnë nga lindja e nga perëndimi, nga veriu e nga jugu dhe do të hanë në mbretërinë e Perëndisë.

30 Dhe ja, të fundit do të jenë të parët e të parët do të jenë të fundit».

31

Në atë çast disa farisenj erdhën e i thanë Jezuit: «Largohu që këtej se Herodi kërkon të të vrasë».

32 Dhe Jezui u tha:

«Shkoni e i thoni asaj dhelpre: “Ja, unë po dëboj djajtë e po shëroj sot e nesër. Ditën e tretë e mbaroj veprën time.

33 Megjithatë, sot, nesër e pasnesër unë do të eci udhës sime, sepse nuk është e mundur që një profet të vritet jashtë Jerusalemit.”

34 Jerusalem, Jerusalem, ti që vret profetët dhe që me gurë vret të dërguarit e Perëndisë! Sa herë kam dashur tʼi mbledh bijtë e tu, siç mbledh klloçka zogjtë e vet nën krahë, por ju nuk deshët.

35 Ja, shtëpia juaj do të mbetet e shkretë. Unë po ju them se nuk do të më shihni më, derisa të thoni:

Bekuar qoftë
ai që vjen në emër të Zotit!».

14

1

Një të shtunë Jezui shkoi për të ngrënë në shtëpinë e njërit prej kryetarëve të farisenjve dhe ata po e vëzhgonin me kujdes.

2 Përballë Jezuit gjendej një njeri që vuante nga hidropizia.

3 Jezui i pyeti mësuesit e ligjit të Moisiut dhe farisenjtë: «E lejon ligji i Moisiut që të shërosh ditën e shtunë apo jo?».

4 Por ata heshtën.

Atëherë Jezui e preku të sëmurin, e shëroi dhe e lejoi të shkonte.

5 Pastaj u tha atyre: «Kush është ai që, po tʼi binte fëmija apo kau në pus ditën e shtunë, nuk do ta nxirrte menjëherë?».

6 Ata nuk mundën tʼi përgjigjeshin.

7

Jezui vuri re sesi të ftuarit zgjidhnin vendet e nderit dhe u tregoi një shëmbëlltyrë:

8

«Kur të ftojnë në dasmë, mos u ul në vendin e nderit, se ndoshta është i ftuar ndokush më i nderuar se ti

9 dhe ai që ju ka ftuar të dyve mund të vijë e të të thotë: “lërja këtë vend këtij.” Dhe atëherë, i turpëruar, do të zësh vendin e fundit.

10

Po kur të të ftojnë, shko e ulu në vendin e fundit, që kur të vijë ai që të ka ftuar, të të thotë: “Mik, eja më lart!”. E kështu do të jesh i nderuar nga të gjithë ata që janë në tryezë me ty.

11 Sepse kush e lartëson vetveten, do të përulet, e kush e përul vetveten, do të lartësohet».

12

Atij që e kishte ftuar, Jezui i tha:

«Kur të shtrosh një drekë a një darkë, mos fto miqtë e tu, vëllezërit, të afërmit e tu apo fqinjët e pasur, duke shpresuar se edhe ata do të të ftojnë e kështu do të shpërblehesh.

13 Përkundrazi, kur të shtrosh një gosti, fto njerëz të varfër, të kërrusur, të çalë e të verbër.

14 Atëherë do të jesh i lum, se ata nuk do të kenë me çfarë të të shpërblejnë, por ti do ta marrësh shpërblimin në ngjalljen e të drejtëve.»

15

Njëri nga të ftuarit, pasi kishte dëgjuar gjithçka, i tha Jezuit: «Lum kush ha bukë në mbretërinë e Perëndisë!».

16

Por Jezui i tha:

«Dikush shtroi një darkë të madhe e thirri shumë veta.

17 Kur erdhi koha e darkës, dërgoi shërbëtorin e vet që tʼu thoshte atyre që kishte ftuar: “Ejani, se çdo gjë është gati.”

18

Por të gjithë, njëri pas tjetrit, filluan të gjenin shkaqe për të mos shkuar. I pari i tha: “Kam blerë një copë tokë e më duhet të dal e ta shoh. Të lutem më ndje!”

19

Dikush tjetër tha: “Unë kam blerë pesë pendë qe e po shkoj tʼi provoj. Të lutem më ndje!”

20

Dikush tjetër tha: “Sapo jam martuar, prandaj nuk mund të vij.”

21

E kështu shërbëtori u kthye dhe e njoftoi të zotin për të gjitha. Atëherë i zoti i shtëpisë u zemërua dhe i tha shërbëtorit të vet: “Dil menjëherë në sheshet e në rrugët e qytetit e sill këtu të varfrit, të kërrusurit, të verbërit e të çalët.”

22

Dhe shërbëtori i tha: “Zotëri, bëmë siç urdhërove dhe ka prapë vend.”

23

Atëherë i zoti i tha shërbëtorit: “Dil nëpër rrugë e shtigje dhe detyroji njerëzit të hyjnë brenda, që të mbushet shtëpia ime.”

24 Unë po ju them: asnjë nga ata që ishin të ftuar nuk do ta shijojë darkën time».

25

Jezuin po e ndiqnin turma të mëdha, por ai u kthye dhe u tha:

26

«Kush vjen pas meje dhe nuk e urren babanë e nënën, gruan e fëmijët, vëllezërit e motrat, madje edhe vetë jetën e tij, nuk mund të jetë dishepulli im.

27

Kush nuk e mbart kryqin e vet për të ardhur pas meje, nuk mund të jetë dishepulli im.

28

Kush nga ju nëse dëshiron të ndërtojë një kullë, nuk ulet më parë të bëjë llogaritë për të parë a ka sa i duhen për ta mbaruar?

29 Përndryshe, nëse i ka hedhur themelet e nuk është në gjendje ta përfundojë, ata që e shohin do të fillojnë ta tallin

30 e do tʼi thonë: “Ky njeri filloi të ndërtonte, por nuk qe i zoti ta mbaronte.”

31

Ose, cili mbret, kur del në luftë për tʼu ndeshur me një mbret tjetër, nuk ulet më parë të shqyrtojë a është i aftë që me dhjet mijë veta tʼi bëjë ballë atij që vjen me njëzet mijë?

32 Atëherë, nëse nuk mundet, i dërgon një përfaqësi për tʼi kërkuar kushtet e paqes ndërsa ai është ende larg.

33 Prandaj, asnjëri nga ju nuk mund të bëhet dishepulli im nëse nuk heq dorë nga tërë pasuria që zotëron.»

34

«Kripa është e mirë, por nëse e humbet shijen, si mund ta rifitojë atë?

35 Nuk është e përshtatshme më as për tokën, as për plehun, por vetëm për tʼu hedhur. Kush ka veshë, le të dëgjojë».

15

1

Të gjithë tagrambledhësit dhe mëkatarët po i afroheshin Jezuit për ta dëgjuar.

2 Farisenjtë dhe skribët murmurisnin e thoshin: «Ky pranuaka mëkatarët e ha me ta».

3

Atëherë Jezui u tregoi këtë shëmbëlltyrë:

4

«Cili nga ju nëse ka njëqind dele dhe njëra prej tyre i humb, nuk i lë të nëntëdhjetë e nëntat në shkretëtirë për të kërkuar atë që ka humbur, derisa ta gjejë?

5 Dhe kur e gjen, e ngarkon mbi shpatulla i gëzuar.

6 Pasi kthehet në shtëpi, mbledh miqtë e vet e të afërmit e u thotë: “Gëzohuni me mua, se e gjeta delen që më kishte humbur.”

7

Unë po ju them se kështu ndodh edhe në qiell. Aty ka më shumë gëzim për një mëkatar që pendohet sesa për nëntëdhjetë e nëntë të drejtë që nuk kanë nevojë të pendohen.»

8

«Ose, përsëri, nëse një grua ka dhjetë monedha argjendi dhe njëra i humb, a nuk shkon e ndez një kandil për të ndriçuar shtëpinë, që të kërkojë me kujdes derisa ta gjejë?

9 E pasi e ka gjetur, thërret shoqet e saj e fqinjat e u thotë: “Gëzohuni me mua, se e gjeta monedhën që më kishte humbur.”

10

Unë po ju them: kështu gëzohen edhe engjëjt e Perëndisë për një mëkatar që pendohet».

11

Pastaj Jezui tha:

«Një njeri kishte dy djem.

12 Më i vogli i tha të atit: “Baba, ma jep pjesën e pasurisë që më takon.” Kështu i ati ua ndau pasurinë djemve.

13

Pak ditë më vonë djali i vogël mblodhi gjithçka kishte e shkoi në një vend të largët. Atje ai e çoi dëm pasurinë duke jetuar në shthurje.

14 Dhe si shpenzoi gjithçka, në atë vend ra një zi e madhe buke dhe ai filloi të mbetej pa gjë.

15

Atëherë shkoi e gjeti punë te njëri nga qytetarët e atij vendi dhe ky e dërgoi në ara që të ruante derrat.

16 Atje do të kishte dashur shumë të ushqehej me lendet që hanin derrat, por askush nuk ia jepte.

17

Si erdhi në vete, tha: “Shumë nga punëtorët e tim ati kanë bukë e u tepron, ndërsa unë këtu po vdes urie.

18 Do të çohem, do të shkoj tek im atë e do tʼi them: Atë, kam mëkatuar kundër qiellit dhe para teje.

19 Nuk jam më i denjë të quhem biri yt. Më mbaj si një nga punëtorët e tu.”

20

Kështu u nis e shkoi tek i ati. Por ndërsa ishte ende larg, i ati e pa dhe ndjeu dhembshuri për të. Vrapoi, e mbështolli në krahët e tij dhe e puthi.

21

Atëherë i biri i tha: “Atë, kam mëkatuar kundër qiellit dhe para teje. Nuk jam më i denjë të quhem biri yt.”

22

Por i ati u tha shërbëtorëve: “Sillni shpejt rrobën më të mirë e vishjani. Vërjani unazën në gisht e sandalet në këmbë.

23 Merrni viçin e majmë e thereni. Le të hamë e të bëjmë festë,

24 se ky biri im kishte vdekur e u ngjall, kishte humbur e u gjet!”. Dhe filluan të festonin.

25

Djali i tij më i madh gjendej në arë. Kur erdhi dhe iu afrua shtëpisë, dëgjoi muzikë e valle.

26 Atëherë thirri njërin nga shërbëtorët dhe e pyeti se çfarë po ndodhte.

27

Ai iu përgjigj: “Vëllai yt ka ardhur dhe yt atë ka therur viçin e majmë, se ai është kthyer shëndoshë e mirë.”

28 Atëherë ai u zemërua dhe nuk pranoi të hynte brenda.

I ati doli përjashta për tʼiu lutur që të hynte,

29 por ai iu përgjigj: “Unë kam punuar si një shërbëtor gjatë gjithë këtyre viteve për ty e nuk të kam thyer asnjë urdhër, megjithatë ti nuk më ke dhënë as edhe një kec që të bëj festë me miqtë e mi.

30 Ndërsa kur u kthye yt bir, ai që e prishi pasurinë tënde me lavire, ti there për të viçin e majmë.”

31

Pastaj i ati i tha: “Bir, ti je gjithmonë me mua e gjithçka që kam unë është edhe jotja.

32 Por ne duhet të festojmë e të gëzohemi, se vëllai yt kishte vdekur e u kthye në jetë, kishte humbur e u gjet”».

16

1

Pastaj Jezui u tha dishepujve të vet:

«Një i kamur kishte për kujdestar të pasurisë një njeri, të cilin e paditi se i shpërdoronte pasurinë.

2 Atëherë ai e thirri e i tha: “Çʼështë kjo që po dëgjoj për ty? Më jep llogari për punën tënde, se nuk mund të jesh më kujdestari i pasurisë.”

3

Atëherë kujdestari tha me vete: “Zotëria im do të ma heqë kujdestarinë. Çʼtë bëj? Të gërmoj nuk kam fuqi, të lyp kam turp.

4 E di se çfarë do të bëj që kur të më heqin si kujdestar, njerëzit të më pranojnë në shtëpitë e tyre.”

5

Kështu i thirri një nga një huamarrësit e zotërisë së vet e i tha të parit: “Sa i detyrohesh zotërisë tim?”

6

Ai i tha: “Njëqind masa vaj.”

Kujdestari i tha: “Ja, merre shkresën, ulu menjëherë e shkruaj pesëdhjetë.”

7

Pastaj pyeti një tjetër: “Po ti, sa i detyrohesh?”.

Ai u përgjigj: “Njëqind masa drithë.”

Kujdestari i tha: “Ja, merre shkresën e shkruaj tetëdhjetë.”

8

Dhe zotëria i tij e lavdëroi kujdestarin e pandershëm, sepse kishte vepruar me zgjuarsi. Bijtë e kësaj bote janë më të zgjuar se bijtë e dritës në punët me njëri-tjetrin.

9

Dhe unë po ju them: bëni miq me anë të pasurive të padrejta, që pasi të mbarojë pasuria, tʼju pranojnë në banesat e tyre të amshuara.

10 Kush është besnik në pak, është besnik edhe në shumë e kush është i pandershëm në pak, është i pandershëm edhe në shumë.

11 Nëse nuk keni qenë besnikë në pasuritë e pandershme, kush do tʼjua besojë pasuritë e vërteta?

12 Dhe nëse nuk keni qenë besnikë në atë që i përket dikujt tjetër, kush do tʼjua japë atë që është juaja?

13 Asnjë shërbëtor nuk mund tʼu shërbejë dy zotërinjve. Ai ose do të urrejë njërin e do të dojë tjetrin, ose do të jepet pas njërit e do të lërë pas dore tjetrin. Nuk mund tʼi shërbeni edhe Perëndisë, edhe parasë».

14

Farisenjtë, që janë lakmitarë parash, dëgjonin gjithçka dhe e përqeshnin Jezuin.

15 Atëherë ai u tha:

«Ju jeni ata që para njerëzve shfaqeni si të drejtë, por Perëndia i njeh zemrat tuaja. Megjithatë, ajo që është e madhërishme për njerëzit, për Perëndinë është fundërrinë.

16

Ligji i Moisiut e profetët ishin deri te Gjoni. Pastaj u shpall ungjilli i mbretërisë së Perëndisë dhe të gjithë mundohen ta fitojnë atë me përpjekje të mëdha .

17 Megjithatë, është më e lehtë që të kalojnë qielli e toka, sesa tʼi hiqet ligjit të Moisiut qoftë edhe një pikë.

18

Kushdo që e ndan gruan e vet e martohet me një tjetër, bën tradhti bashkëshortore dhe kushdo që martohet me një grua të ndarë, bën tradhti bashkëshortore.»

19

«Ishte një njeri i pasur, që vishej me rroba purpuri e liri të çmueshëm dhe jetonte çdo ditë në luks.

20 Te dera e tij rrinte një i varfër me emrin Lazar. Ai ishte i mbuluar me plagë

21 e dëshironte të ngopej me thërrimet që binin nga tryeza e pasanikut. Edhe qentë vinin e i lëpinin plagët.

22 I varfri vdiq dhe engjëjt e çuan të rrinte me Abrahamin.

Edhe pasaniku vdiq e u varros.

23 Në ferr, ku po vuante torturat, ngriti sytë e pa diku larg Abrahamin me Lazarin përbri.

24 Atëherë tha me zë të lartë: “Atë Abraham, ki mëshirë për mua e dërgoje Lazarin që ta ngjyejë gishtin në ujë e të më freskojë gjuhën, se këto flakë po më mundojnë.”

25

Por Abrahami i tha: “Biri im, kujtohu se ti i more të mirat e tua gjatë jetës sate, ndërsa Lazari mori të këqijat. Tani ky gëzon këtu, ndërsa ti vuan.

26 Pastaj, midis jush e nesh është caktuar një hendek i madh, në mënyrë që ata që do të donin të kalonin që këndej te ju, të mos munden dhe askush nuk mund të kalojë që andej te ne.”

27

Pasaniku i tha: “Atëherë, o atë, po të lutem ta dërgosh te shtëpia e tim ati,

28 se kam pesë vëllezër. Le tʼi paralajmërojë që të mos vijnë edhe ata në këtë vend mundimesh.”

29

Abrahami u përgjigj: “Kanë Moisiun e profetët. Ata duhet të dëgjojnë.”

30

Ai tha: “Jo, atë Abraham, por nëse shkon dikush nga të vdekurit, do të pendohen.”

31

Abrahami i tha: “Nëse nuk dëgjojnë Moisiun e profetët, atëherë nuk do të binden edhe sikur dikush të ngjallet prej të vdekurve”».

17

1

Jezui u tha dishepujve të vet:

«Është e pamundur të mos vijnë tundimet për të mëkatuar, por mjerë kush i shkakton!

2 Për të do të ishte më mirë që të lidhte në qafë një gur mulliri dhe të hidhej në det, sesa të bëhej shkak mëkati për këta të vegjlit.

3 Kini kujdes!

Nëse vëllai yt mëkaton, qortoje. Nëse pendohet, fale.

4 Nëse mëkaton kundër teje shtatë herë në ditë e shtatë herë kthehet e të thotë “pendohem”, fale».

5

Atëherë apostujt i thanë Zotit: «Na e shto besimin!».

6

Dhe Zoti u tha:

«Po të kishit besim sa fara e sinapit, do tʼi thoshit këtij mani “shkulu që këtu e mbillu në det”, dhe ai do tʼju bindej.

7

Cili nga ju po të kishte një shërbëtor që plugon ose ruan dhentë, do tʼi thoshte atij kur të kthehej nga ara: “Eja menjëherë e ulu në tryezë!”?

8 A nuk do tʼi thoshte: “Ma bëj gati darkën, përvish mëngët e më shërbe që të ha e të pi unë e pastaj mund të hash e të pish edhe ti.”?

9 Mos vallë e falënderon shërbëtorin sepse bëri detyrën?

10 Kështu edhe ju, kur të bëni çfarë keni për detyrë, thoni: “Jemi shërbëtorë të padobishëm. Kemi bërë detyrën”».

11

Kur po shkonte drejt Jerusalemit, Jezui kaloi përmes Samarisë e Galilesë.

12 Si hyri në një fshat, iu afruan dhjetë të lebrosur. Ata rrinin larg

13 dhe thërrisnin: «Jezu, mësues, ki mëshirë për ne!».

14

Jezui i pa dhe u tha: «Shkoni e paraqituni te priftërinjtë».

Dhe ndërsa po shkonin, u pastruan.

15 Pastaj njëri prej tyre, kur pa se ishte pastruar, u kthye e përlëvdonte Perëndinë me zë të lartë.

16 Ai ra përmbys para këmbëve të Jezuit dhe e falënderoi. Ai ishte samaritan.

17

Atëherë Jezui pyeti: «A nuk ishin dhjetë ata që u pastruan? Po nëntë të tjerët, ku janë?

18 Nuk u gjet asnjë prej tyre që të kthehej e tʼi jepte lavdi Perëndisë përveç këtij të huaji?».

19 Pastaj i tha atij: «Ngrihu e shko. Besimi yt të shpëtoi».

20

Një herë, kur farisenjtë e pyetën Jezuin se kur do të vinte mbretëria e Perëndisë, Jezui u përgjigj: «Mbretëria e Perëndisë nuk vjen me bujë.

21 Nuk do të thonë: “Ja ku është këtu!”, apo “Ja atje!”. Sepse Mbretëria e Perëndisë është brenda jush».

22

Jezui u tha dishepujve:

«Po vijnë ditë në të cilat do të dëshironi të shihni njërën nga ditët e Birit të njeriut, por nuk do ta shihni.

23 Atëherë do tʼju thonë: “Ja ku është atje!”, apo “Ja këtu!”. Mos shkoni atje e mos i ndiqni!

24 Sikurse vetëtima shkëlqen nga qielli dhe e ndriçon atë nga njëri skaj në tjetrin, ashtu do të jetë edhe Biri i njeriut në ditën e tij.

25 Por më parë ai duhet të vuajë shumë dhe nuk do të pranohet nga kjo brezni.

26 Dhe sikurse ndodhi në ditët e Noeut, kështu do të ndodhë edhe në ditët e Birit të njeriut.

27 Në atë kohë njerëzit hanin e pinin, martoheshin e martonin deri ditën kur Noeu hyri në arkë e pastaj erdhi përmbytja e përmbyti gjithçka.

28

Sikurse ndodhi edhe në ditët e Lotit, njerëzit hanin e pinin, blinin e shisnin, mbillnin e ndërtonin,

29 por ditën kur Loti u largua nga Sodoma, ra zjarr e squfur nga qielli e i vrau të gjithë,

30 kështu do të ndodhë atë ditë kur do të shfaqet Biri i njeriut.

31

Nëse atë ditë dikush do të ndodhet mbi çati, por do tʼi ketë gjërat e veta në shtëpi, të mos zbresë për tʼi marrë. Dhe nëse dikush do të ndodhet në arë, as ai të mos kthehet.

32 Kujtoni gruan e Lotit!

33

Kush mundohet ta ruajë jetën e vet, do ta humbasë atë dhe ai që do ta humbasë jetën e vet, do ta shpëtojë atë.

34 Unë po ju them: atë natë, prej dy vetave që do të jenë në të njëjtin shtrat, njëri do të merret e tjetri do të lihet.

35 [35‏-36] Prej dy grave që do të jenë te mulliri për të bluar, njëra do të merret e tjetra do të lihet ».

36

37

Pastaj e pyetën: «Po ku, o Zot?».

Ai u tha: «Ku është kufoma, mblidhen edhe skifterët».

18

1

Pastaj Jezui u tha një shëmbëlltyrë për tʼu treguar se duhet të luten gjithmonë, pa hequr dorë.

2

Ai u tha: «Në një qytet ishte një gjykatës që nuk e druante Perëndinë e as kishte respekt për njerëzit.

3 Në atë qytet gjendej edhe një vejushë që shkonte tek ai e i thoshte: “Më jep të drejtë para kundërshtarit tim!”.

4

Për një farë kohe ai nuk donte, por pastaj tha me vete: “Edhe pse nuk e druaj Perëndinë e as kam respekt për njerëzit,

5 meqë kjo vejushë po më shqetëson, do tʼia jap të drejtën, se përndryshe, duke ardhur vazhdimisht, do të më bëjë ta humb durimin”».

6

E Zoti tha:

«Dëgjoni se çfarë thotë gjykatësi i padrejtë.

7 Po Perëndia, a nuk do të vendosë drejtësi për të zgjedhurit e tij që e thërrasin ditë e natë? A do të vonohet tʼi ndihmojë?

8 Unë po ju them se ai do të vendosë shpejt drejtësi. Por prapëseprapë, kur të vijë Biri i njeriut, a do të gjejë ende besim në tokë?».

9

Edhe disave që e mbanin veten si të drejtë dhe përçmonin të tjerët, Jezui u tregoi këtë shëmbëlltyrë:

10

«Dy njerëz shkuan për tʼu lutur në tempull. Njëri ishte farise, tjetri tagrambledhës.

11 Fariseu rrinte në këmbë e lutej duke thënë me vete: “Perëndi, unë të falënderoj që nuk jam si njerëzit e tjerë, vjedhës, i padrejtë, burrë që bën tradhti bashkëshortore apo si ky tagrambledhës.

12 Unë agjëroj dy herë në javë dhe jap të dhjetën e gjithë të ardhurave të mia.”

13

Ndërsa tagrambledhësi që rrinte larg e nuk guxonte as të ngrinte sytë drejt qiellit, godiste gjoksin e thoshte: “Perëndi, ki mëshirë për mua mëkatarin!”

14

Unë po ju them: ky njeri e jo fariseu u kthye në shtëpi i bërë i drejtë nga Perëndia. Sepse kush e lartëson vetveten, do të përulet e kush e përul vetveten, do të lartësohet».

15

Disa njerëz sillnin foshnjat te Jezui, që ai tʼi prekte, po kur i shihnin, dishepujt i ndalonin.

16 Atëherë Jezui i thirri fëmijët pranë vetes e tha: «Lërini fëmijët të vijnë tek unë dhe mos i pengoni, sepse mbretëria e Perëndisë u përket atyre që janë si ata.

17 Me të vërtetë po ju them se ai që nuk e pranon mbretërinë e Perëndisë si një fëmijë, nuk do të hyjë në të».

18

Një nga krerët e judenjve e pyeti: «Mësues i mirë, çʼduhet të bëj që të trashëgoj jetën e amshuar?».

19

Jezui i tha: «Përse më quan të mirë? Askush nuk është i mirë, përveç Perëndisë.

20

Ti i njeh urdhërimet: Mos bëj tradhti bashkëshortore, mos vrit, mos vidh, mos bëj dëshmi të rreme, ndero babanë e nënën!».

21 Atëherë ai i tha: «Të gjitha këto i kam bërë që nga rinia ime».

22

Kur e dëgjoi këtë, Jezui i tha: «Të mungon vetëm një gjë: shit gjithçka që ke, jepua të varfërve dhe do të kesh një thesar në qiell. Pastaj eja e më ndiq!».

23 Po kur i dëgjoi këto, ai u trishtua, se ishte shumë i pasur.

24

Jezui pa se ai u trishtua, prandaj tha: «Sa e vështirë është për ata që kanë pasuri të hyjnë në mbretërinë e Perëndisë!

25 Është më e lehtë të kalojë një deve nëpër vrimën e gjilpërës, sesa të hyjë një i pasur në mbretërinë e Perëndisë».

26

Ata që po e dëgjonin e pyetën: «Po atëherë, kush do të mund të shpëtohet?».

27

Jezui u përgjigj: «Ajo që është e pamundur për njerëzit, është e mundur për Perëndinë».

28

Atëherë Pjetri i tha: «Ja, ne lamë gjithçka kishim dhe erdhëm pas teje».

29

Dhe Jezui u përgjigj: «Me të vërtetë po ju them se askush nga ata që kanë lënë shtëpi a grua, vëllezër a fëmijë për shkakun e mbretërisë së Perëndisë,

30 nuk do të mbetet pa marrë shumë më tepër në këtë kohë dhe do të marrë jetën e amshuar në botën tjetër».

31

Jezui i mori mënjanë të dymbëdhjetët e u tha:

«Po shkojmë në Jerusalem dhe gjithçka që shkruan profetët për Birin e njeriut do të përmbushet.

32 Ai do tʼu dorëzohet paganëve që do ta tallin, do ta shajnë e do ta pështyjnë

33 dhe, pasi ta kenë fshikulluar, do ta vrasin, por ditën e tretë ai do të ngjallet».

34

Ata nuk kuptuan asgjë, sepse ajo që u tha Jezui ishte e fshehtë për ta dhe nuk e morën vesh çfarë tha.

35

Ndërsa Jezui po i afrohej Jerikosë, një i verbër rrinte ulur ndanë udhës e lypte.

36 Kur dëgjoi se po kalonte një turmë, pyeti se çfarë po ndodhte.

37 Ata i thanë: «Po kalon Jezui i Nazaretit.»

38 Atëherë ai thirri me zë të lartë: «Jezu, Biri i Davidit, ki mëshirë për mua!».

39 Ata që ecnin përpara e urdhëruan të heshtte, por ai thirri edhe më fort: «Biri i Davidit, ki mëshirë për mua!».

40

Jezui ndaloi dhe urdhëroi tʼi sillnin të verbrin. Kur ai u afrua, Jezui e pyeti:

41 «Çfarë dëshiron të bëj për ty?».

Ai i tha: «Zot, dua që të shoh përsëri!».

42

Dhe Jezui i tha: «Shih përsëri! Besimi yt të shpëtoi».

43 Atij iu kthye menjëherë shikimi dhe shkoi pas Jezuit, duke përlëvduar Perëndinë. Të gjithë ata që e panë, lavdëruan Perëndinë.

19

1

Jezui hyri në Jeriko dhe po kalonte nëpër qytet.

2 Aty ishte një njeri me emrin Zake. Ai ishte kryetagrambledhës dhe ishte i pasur.

3 Zakeu po përpiqej të shihte kush ishte Jezui, por ishte i shkurtër e nuk mund ta shihte për shkak të turmës.

4 Atëherë vrapoi përpara dhe hipi në një fik për ta parë, sepse Jezui po kalonte asaj rruge.

5

Kur Jezui arriti aty, ngriti sytë e i tha: «Zake, zbrit shpejt, se sot duhet të ndalem në shtëpinë tënde».

6 Zakeu zbriti me nxitim dhe u gëzua që do të priste Jezuin në shtëpi.

7

Të gjithë ata që e panë këtë, filluan të murmurisnin: «Ky shkoi mik te një mëkatar».

8

Zakeu, që rrinte në këmbë, i tha Zotit: «Ja, Zot, unë po u jap të varfërve gjysmën e pasurisë sime e nëse i kam marrë ndokujt para me mashtrim, do tʼia kthej katërfish».

9

Atëherë Jezui i tha: «Sot erdhi shpëtimi në këtë shtëpi, sepse edhe ky është bir i Abrahamit.

10 Biri i njeriut ka ardhur për të kërkuar e për të shpëtuar atë që kishte humbur».

11

Ndërsa po e dëgjonin, Jezui u tregoi edhe këtë shëmbëlltyrë, meqë ishte afër Jerusalemit dhe ata besonin se mbretëria e Perëndisë do të shfaqej nga çasti në çast.

12 Ai u tha:

«Një fisnik shkoi në një vend të largët të kurorëzohej mbret e pastaj do të kthehej.

13 Thirri dhjetë nga shërbëtorët e vet, u dha dhjetë monedha e u tha: “Vërini në punë derisa të kthehem unë!”

14

Por qytetarët e tij e urrenin dhe i dërguan nga pas një përfaqësi për tʼi thënë: “Nuk duam që ky të mbretërojë mbi ne.”

15

Kur ai u kthye, pasi u bë mbret, urdhëroi të thërrisnin shërbëtorët që u kishte dhënë para për të parë sesi i kishin përdorur.

16

Erdhi i pari e i tha: “Zotëri, monedha jote ka dhënë dhjetë të tjera.”

17

Ai i tha: “Të lumtë, shërbëtor i mirë! Meqenëse u tregove besnik në gjënë më të vogël, do të kesh pushtet mbi dhjetë qytete.”

18

Pastaj erdhi i dyti e i tha: “Zotëri, monedha jote ka dhënë pesë të tjera.”

19

Ai i tha: “Edhe ti qeveris pesë qytete!”

20

Pastaj erdhi tjetri e tha: “Zotëri, ja ku e ke monedhën tënde. Unë e mbështolla me një garzë,

21 se kisha frikë nga ti, që je i rreptë, që merr çfarë nuk ke dhënë e korr çfarë nuk ke mbjellë.”

22

Ai i tha: “Shërbëtor i mbrapshtë, unë do të të gjykoj nga fjalët e tua. Ti e paske ditur se unë qenkam i rreptë, se marrkam çfarë nuk kam dhënë dhe korrkam çfarë nuk kam mbjellë?

23 Atëherë pse nuk e fute në bankë paranë time, që kur të kthehesha ta merrja bashkë me fitimin?”

24

Pastaj u tha atyre që ishin aty: “Merrjani monedhën e jepjani atij që ka dhjetë!”

25

Ata i thanë: “Zotëri, po ai i ka dhjetë monedha.”

26

Ai u përgjigj: “Unë po ju them se kujtdo që ka, do tʼi jepet edhe më shumë, por atij që nuk ka, do tʼi merret edhe ajo që ka.

27 Ndërsa ata armiqtë e mi që nuk dëshironin të bëhesha mbreti i tyre, sillini këtu e vritini para syve të mi!”».

28

Pasi tha këto, Jezui u priu për në Jerusalem.

29 Kur iu afrua Betfagës dhe Betanisë , në vendin që quhet Mali i Ullinjve, dërgoi dy prej dishepujve

30 dhe u tha: «Shkoni në fshatin përballë dhe kur të hyni, do të gjeni të lidhur një kërriç, mbi të cilin nuk ka hipur kurrë njeri. Zgjidheni dhe silleni.

31 Nëse dikush ju pyet “përse po e zgjidhni?”, i thoni kështu: “Zoti ka nevojë për të”».

32

Atëherë, ata që dërgoi Jezui, u nisën dhe gjetën gjithçka, siç u kishte thënë ai.

33 Kur po e zgjidhnin kërriçin, të zotët i pyetën: «Përse po e zgjidhni kërriçin?».

34

Ata thanë: «Zoti ka nevojë për të».

35

Atëherë ia sollën kërriçin Jezuit, i hodhën përsipër rrobat e tyre dhe Jezui u ul mbi të.

36 Gjatë udhës njerëzit shtronin në rrugë rrobat e tyre.

37 Kur iu afrua rrugës që zbret nga Mali i Ullinjve, mbarë turma e dishepujve filloi të lavdërojë Perëndinë me gëzim e me zë të lartë për të gjitha veprat e fuqishme që kishin parë.

38 Ata thoshin:

«Bekuar qoftë mbreti
që vjen në emër të Zotit!
Paqe në qiell
e lavdi në lartësitë e qiejve!».

39

Disa nga farisenjtë që ishin në turmë i thanë Jezuit: «Mësues, urdhëroji dishepujt të heshtin».

40

Por Jezui u përgjigj: «Unë po ju them, edhe po të heshtnin këta, gurët do të bërtisnin».

41

Kur iu afrua qytetit dhe e pa, Jezui qau për të

42 e tha:

«Ah sikur ta kuptoje edhe ti sot se nga vjen paqja! Por kjo është e fshehtë për sytë e tu.

43 Po vijnë ditët kur armiqtë e tu do të hapin llogore rreth teje, do të të rrethojnë e do të të shtrëngojnë nga çdo anë.

44 Pastaj do të të shtrijnë përdhe ty e fëmijët e tu dhe nuk do të të lënë gur mbi gur, sepse ti nuk e njohe kohën kur Perëndia erdhi për të të ndihmuar».

45

Pastaj Jezui hyri në tempull e filloi të dëbonte ata që shisnin aty.

46 Dhe u tha: «Shkrimi i shenjtë thotë:

Shtëpia ime
është shtëpi lutjeje,
por ju e keni bërë shpellë kusarësh».

47

Jezui mësonte njerëzit çdo ditë në tempull. Kryepriftërinjtë, skribët dhe krerët e popullit kërkonin ta vrisnin,

48 por nuk dinin çfarë të bënin, sepse i gjithë populli mrekullohej kur e dëgjonte.

20

1

Një ditë, kur Jezui po mësonte njerëzit në tempull dhe po u shpallte të gjithëve ungjillin, erdhën kryepriftërinjtë, skribët e pleqtë

2 dhe i thanë: «Na thuaj, me çʼautoritet i bën këto gjëra? Kush ta ka dhënë këtë autoritet?».

3

Jezui u tha: «Edhe unë kam një pyetje për ju: më thoni,

4 pagëzimi i Gjonit vinte prej qiellit apo prej njerëzve?».

5

Atëherë ata i thanë njëri-tjetrit: «Po të themi “prej qiellit”, do të na thotë: “Pse nuk i besuat atij?”.

6 Po të themi “prej njerëzve”, populli do të na vrasë me gurë, sepse është i bindur se Gjoni ishte profet».

7

Prandaj iu përgjigjën: «Nuk e dimë prej nga vinte».

8

Dhe Jezui u tha: «As unë nuk ju them se me çʼautoritet i bëj këto gjëra».

9

Jezui filloi tʼi tregonte popullit këtë shëmbëlltyrë:

«Një njeri mbolli një vresht, ua dha disa vreshtarëve me qira dhe u largua në një vend të huaj për një kohë të gjatë.

10 Kur erdhi koha e të vjelave, dërgoi një shërbëtor te vreshtarët që tʼi jepnin pjesën e tij nga prodhimi i vreshtit, por vreshtarët e rrahën dhe e nisën duarzbrazët.

11 Pastaj dërgoi një shërbëtor tjetër. Edhe atë e rrahën, e shanë dhe e nisën duarzbrazët.

12 Përsëri dërgoi një të tretë, por edhe këtë e plagosën dhe e dëbuan.

13

Atëherë i zoti i vreshtit tha: “Çfarë të bëj? Do të dërgoj birin tim të dashur, se ndoshta për të do të kenë respekt.”

14

Po kur e panë të birin, vreshtarët i thanë njëri-tjetrit: “Ky është trashëgimtari. Ta vrasim e kështu trashëgimia bëhet e jona.”

15 Pastaj e dëbuan nga vreshti dhe e vranë.

Çfarë do tʼu bëjë atyre i zoti i vreshtit?

16 Ai do të vijë e do tʼi vrasë ata vreshtarë dhe do tʼua japë vreshtin të tjerëve».

Kur e dëgjuan këtë gjë, njerëzit thanë: «Larg qoftë!».

17 Por Jezui hodhi sytë drejt tyre dhe tha: «Çʼkuptim kanë këto fjalë të Shkrimit të shenjtë:

Guri që ndërtuesit e hodhën tej,
u bë guri i qoshes?

18

Kushdo që bie mbi atë gur, do të bëhet copë dhe, nëse ai gur bie mbi ndonjërin, do ta copëtojë».

19

Skribët dhe kryepriftërinjtë e kuptuan që Jezui e kishte thënë këtë shëmbëlltyrë kundër tyre, prandaj donin ta kapnin që në atë çast, por kishin frikë nga populli.

20

Dhe filluan ta vëzhgonin me kujdes Jezuin, prandaj i vunë spiunë që shtireshin sikur ishin njerëz të drejtë, me qëllim që ta zinin gabim në ndonjë fjalë dhe tʼia dorëzonin pushtetit dhe autoritetit të qeveritarit.

21 Ata e pyetën: «Mësues, ne e dimë se flet dhe mëson drejt, se nuk ndikohesh nga njerëzit, por u mëson të tjerëve me vërtetësi udhën e Perëndisë.

22 A është e lejueshme tʼi paguajmë taksa Cezarit, apo jo?».

23

Por Jezui e kuptoi dinakërinë e tyre dhe u tha :

24 «Më tregoni një monedhë. Figurën dhe mbishkrimin e kujt mban kjo monedhë?».

Ata i thanë: «Të Cezarit».

25

Jezui u tha: «Atëherë, jepini Cezarit çʼështë e Cezarit dhe Perëndisë çʼështë e Perëndisë».

26 Kështu, ata nuk mundën ta zinin në fjalë përpara popullit dhe, të mrekulluar me përgjigjen e tij, heshtën.

27

Atëherë erdhën te Jezui disa saducenj. Këta thonë se nuk ka ngjallje,

28 prandaj e pyetën:

«Mësues, Moisiu na ka lënë të shkruar: Nëse një njeriu i vdes vëllai dhe lë pas gruan pa fëmijë, ky duhet të martohet me gruan e ve për tʼi dhënë trashëgimtarë të vëllait.

29

Na ishin shtatë vëllezër. I pari u martua dhe vdiq pa lënë fëmijë.

30 I dyti

31 e pastaj i treti u martuan me gruan e tij dhe që të shtatë nuk lanë fëmijë kur vdiqën.

32 Në fund vdiq edhe gruaja.

33 Pas ngjalljes, gruaja e kujt do të jetë ajo, meqenëse të shtatë e patën për grua?».

34

Jezui u tha:

«Bijtë e kësaj bote martohen dhe martojnë,

35 por ata që janë vlerësuar të denjë tʼi përkasin botës tjetër dhe të arrijnë ngjalljen prej të vdekurve, as martohen, as martojnë.

36 Ata as nuk mund të vdesin më, sepse janë si engjëjt dhe janë bij të Perëndisë, meqenëse janë bij të ngjalljes.

37

Edhe Moisiu e ka treguar se të vdekurit do të ngjallen kur te shkurrja e quan Zotin, Perëndi të Abrahamit, Perëndi të Isakut dhe Perëndi të Jakobit.

38 Pra, ai nuk është Perëndia i të vdekurve, por i të gjallëve, sepse të gjithë jetojnë për Perëndinë».

39

Atëherë disa nga farisenjtë i thanë: «Mësues, fole mirë».

40 Dhe nuk guxonin ta pyesnin më.

41

Pastaj Jezui u tha: «Si mund të thonë se Krishti është Biri i Davidit?

42 Davidi vetë thotë në librin e Psalmeve:

I tha Zoti, Zotit tim:
ulu në të djathtën time,

43
derisa tʼi vë armiqtë e tu
si shtrojë e këmbëve të tua.

44

Nëse Davidi e quan Zot, si mund të jetë ai biri i tij?».

45

Kur gjithë populli po dëgjonte, Jezui u tha dishepujve të vet:

46

«Ruhuni nga skribët, të cilëve u pëlqen të shëtisin me veshje të gjata dhe dëshirojnë tʼi përshëndesin nëpër sheshe, të zënë vendet e para nëpër sinagoga dhe vendet e nderit nëpër festa.

47 Ata përlajnë gjithçka nga shtëpitë e vejushave dhe thonë lutje të gjata për tʼu dukur. Kështu, ata do të marrin një dënim më të rëndë».

21

1

Jezui ngriti sytë dhe pa të pasurit tek hidhnin dhuratat e tyre në thesar.

2 Ai pa edhe një vejushë të varfër, që hodhi dy monedha të vogla bakri

3 dhe tha: «Me të vërtetë po ju them se kjo vejushë e varfër ka hedhur më shumë se ata të gjithë,

4 sepse ata hodhën nga tepricat e tyre te dhuratat e thesarit, ndërsa ajo dha nga varfëria e saj gjithçka që kishte për të jetuar».

5

Kur disa po flisnin për tempullin, sesi ishte i stolisur me gurë të bukur dhe i zbukuruar me dhurata kushtuar Perëndisë, Jezui tha:

6 «Do të vijnë ditë kur, nga këto që po shihni, nuk do të mbesë gur mbi gur pa u rrëzuar».

7

Atëherë e pyetën Jezuin: «Mësues, kur do të ndodhin këto gjëra dhe cila do të jetë shenja se ato po ndodhin?».

8

Ai tha:

«Hapni sytë se mos ju mashtrojnë, sepse do të vijnë shumë veta në emrin tim e do të thonë: “Jam unë”, ose “U afrua koha”. Mos shkoni pas tyre.

9 Kur të dëgjoni për luftëra e trazira, mos u tmerroni, sepse këto gjëra duhet të ndodhin më parë, por prapë fundi nuk do të vijë menjëherë».

10

Pastaj u tha: «Një komb do të ngrihet kundër një kombi tjetër dhe një mbretëri kundër një mbretërie tjetër.

11 Do të bien tërmete të mëdha dhe në disa vende do të ketë zi buke e murtaja. Do të ketë edhe dukuri të frikshme e shenja të mëdha nga qielli,

12 por para se të ndodhin të gjitha këto, do tʼju kapin e do tʼju përndjekin. Do tʼju dorëzojnë nëpër sinagoga e nëpër burgje dhe do tʼju çojnë para mbretërve e qeveritarëve për shkak të emrit tim.

13 Kështu do të mund të dëshmoni.

14

Jini të vendosur dhe mos u shqetësoni për vetëmbrojtjen tuaj,

15 sepse unë do tʼju jap zotësinë për të folur dhe një urti të tillë saqë askush nga kundërshtarët tuaj nuk do tʼi bëjë ballë dhe nuk do ta kundërshtojë dot.

16 Deri edhe prindërit e vëllezërit, të afërmit e miqtë do tʼju tradhtojnë dhe do të vrasin disa prej jush.

17 Të gjithë do tʼju urrejnë për shkak të emrit tim,

18 por asnjë fije floku nuk do tʼju bjerë nga koka.

19 Me qëndresën tuaj do të fitoni shpirtrat tuaj.»

20

«Kur ta shihni Jerusalemin të rrethuar nga ushtritë, atëherë dijeni se shkretimi i tij është afër.

21 Kështu, ata që janë në Jude të arratisen maleve, ata që janë në Jerusalem të dalin jashtë tij dhe ata që janë nëpër fshatra të mos hyjnë në Jerusalem,

22 sepse këto janë ditët e shpagimit, në të cilat do të plotësohet çfarë është shkruar.

23 Mjerë gratë shtatzëna dhe ato që mëkojnë fëmijë në ato ditë, sepse do të bjerë mjerim i madh mbi tokë dhe zemërim kundër këtij populli!

24 Ata do të bien nga tehu i shpatës e do të bëhen robër ndër të gjithë popujt paganë dhe Jerusalemi do të shkelet nga paganët, derisa tʼu mbarojë koha paganëve.»

25

«Do të ketë shenja në diell, në hënë dhe në yje. Në tokë popujt paganë do tʼi zërë tmerri dhe ankthi nga buçima e detit dhe e valëve.

26 Njerëzit për pak sa nuk do të vdesin nga frika dhe nga pritja e asaj që është duke rënë mbi botën, sepse pushtetet qiellore do të tronditen.

27 Atëherë do të shohin Birin e njeriut duke ardhur mbi re me pushtet e me lavdi të madhe.

28 Kur të fillojnë të ndodhin këto gjëra, ngrihuni dhe ngrijeni kokën, sepse shpengimi juaj është afër».

29

Pastaj Jezui u tregoi një shëmbëlltyrë:

«Shikojeni fikun dhe të gjitha pemët.

30 Sapo të shihni se kanë nxjerrë sythe, ju e dini se po afrohet vera.

31 Kështu edhe ju, kur të shihni se po ndodhin këto gjëra, ta dini se mbretëria e Perëndisë është afër.

32 Me të vërtetë po ju them se kjo brezni nuk do të kalojë pa ndodhur të gjitha këto gjëra.

33 Qielli e toka do të shkojnë, por fjalët e mia jo.»

34

«Ruhuni që të mos ju rëndohen zemrat nëpër shfrenitë, dehjet dhe ankthet e kësaj jete e të mos ju kapë në befasi ajo ditë

35 si të ishte një kurth. Ajo do të bjerë mbi të gjithë ata që jetojnë në mbarë faqen e dheut.

36 Prandaj jini të vëmendshëm gjatë gjithë kohës dhe lutuni që të mund tʼu ikni të gjitha këtyre gjërave që do të ndodhin e që të mund të qëndroni para Birit të njeriut».

37

Gjatë ditës Jezui mësonte njerëzit në tempull, ndërsa natën e kalonte në një vend që quhej Mali i Ullinjve .

38 Gjithë populli zgjohej herët në mëngjes për të dëgjuar Jezuin në tempull.

22

1

Ndërkaq po afrohej Festa e Bukëve të Pambrujtura, që quhet Pashkë.

2 Kryepriftërinjtë dhe skribët po kërkonin sesi ta vrisnin Jezuin, por kishin frikë nga populli.

3 Atëherë Satani hyri te Juda që quhej Iskariot dhe që ishte njëri prej të dymbëdhjetëve.

4

Ky shkoi për tʼu marrë vesh me kryepriftërinjtë dhe rojat sesi mund tʼua dorëzonte Jezuin.

5 Ata u gëzuan shumë dhe ranë në një mendje për tʼi dhënë para.

6 Kështu Juda pranoi dhe kërkonte rastin që tʼua dorëzonte pa qenë e pranishme turma.

7

Kur erdhi dita e Festës së Bukëve të Pambrujtura, kur flijohej qengji i Pashkës,

8 Jezui dërgoi Pjetrin e Gjonin dhe u tha: «Shkoni dhe bëni përgatitjet që të hamë Pashkën».

9

Ata e pyetën: «Ku dëshiron që ta përgatisim?».

10

Jezui u tha: «Dëgjoni, kur të hyni në qytet do të takoni një njeri që mban një shtambë me ujë. Shkojini pas deri te shtëpia ku do të hyjë ai

11 dhe i thoni të zotit të shtëpisë: “Mësuesi na ka dërguar të të pyesim: ku është dhoma e pritjes ku mund të ha Pashkën me dishepujt e mi?”.

12 Në katin e sipërm ai do tʼju tregojë një dhomë të madhe e të bërë gati. Aty shtrojeni darkën».

13

Ata shkuan, gjetën gjithçka siç u kishte thënë Jezui dhe përgatitën darkën e Pashkës.

14

Kur erdhi koha, Jezui u ul për të ngrënë bashkë me dishepujt.

15 Ai u tha: «Sa shumë kam dëshiruar ta ha këtë Pashkë me ju para se të vuaj,

16 sepse po ju them, nuk do të ha më nga kjo Pashkë, derisa ajo të përmbushet në mbretërinë e Perëndisë».

17

Pastaj mori kupën, tha lutjen e falënderimit dhe tha: «Merreni dhe ndajeni këtë mes jush.

18 Unë po ju them se që tani nuk do të pi më nga fryti i hardhisë, derisa të vijë mbretëria e Perëndisë».

19

Pastaj mori bukën, tha lutjen e falënderimit, e theu, ua dha dishepujve dhe tha: «Ky është trupi im, që jepet për ju. Bëjeni këtë në përkujtimin tim».

20

Po ashtu, pas darkës, bëri edhe me kupën dhe tha: «Kjo kupë është besëlidhja e re në gjakun tim, që derdhet për ju.

21 Por ja, dora e atij që po më tradhton është me mua në tryezë.

22 Biri i njeriut po shkon sikurse është caktuar, por mjerë ai njeri që e tradhton».

23

Atëherë ata filluan të pyesnin njëri-tjetrin se cili prej tyre mund të ishte ai që do ta bënte këtë gjë.

24

Mes dishepujve lindi një grindje se kush prej tyre duhej të quhej më i madhi.

25 Por Jezui u tha:

«Mbretërit e paganëve sundojnë mbi ta dhe ata që kanë pushtet mbi ta quhen bamirës.

26 Me ju nuk duhet të ndodhë kështu. Përkundrazi, më i madhi nga ju duhet të bëhet si më i vogli dhe udhëheqësi si shërbëtori.

27 Kush është më i madh, ai që është në tryezë apo ai që shërben? A nuk është ai që rri në tryezë? Por unë jam mes jush si ai që shërben.

28

Ju jeni ata që keni qëndruar me mua në tundimet e mia

29 dhe unë po ju lë juve në dorë mbretërinë, ashtu si ma la mua Ati im,

30 që ju të mund të hani e të pini në tryezën e mbretërisë sime. Ju do të uleni në frone për të gjykuar dymbëdhjetë fiset e Izraelit.»

31

«Simon, Simon, ja, Satani kërkoi tʼju kalojë nëpër shoshë porsi grurin,

32 por unë jam lutur për ty që të mos shterojë besimi yt. Dhe ti, kur të kthehesh, forcoji vëllezërit e tu».

33

Pjetri i tha: «Zot, unë jam gati të vij me ty në burg dhe në vdekje».

34

Por Jezui iu përgjigj: «Pjetër, unë po të them se sot nuk do të ketë kënduar ende gjeli para se ti të mohosh tri herë që më njeh».

35

Pastaj Jezui u tha: «Kur ju dërgova pa para, pa trastë dhe pa sandale, a ju mungoi gjë?».

Ata i thanë: «Asgjë».

36

Atëherë ai u tha: «Por tani, kush ka para, le tʼi marrë me vete. Po ashtu edhe kush ka trastë. Dhe kush nuk ka shpatë, le të shesë mantelin e vet dhe të blejë një shpatë.

37 Unë po ju them se në mua duhet të përmbushet Shkrimi i shenjtë që thotë: U radhit me të paudhët. E me të vërtetë, çfarë është thënë për mua po përmbushet».

38

Ata i thanë: «Zot, ja, këtu janë dy shpata».

Ai u përgjigj: «Është mjaft».

39

Jezui doli e shkoi në Malin e Ullinjve, siç e kishte zakon, dhe dishepujt shkuan pas tij.

40 Kur arriti atje, u tha dishepujve: «Lutuni që të mos bini në tundim».

41

Pastaj u largua prej tyre sa një e hedhur guri, ra në gjunjë dhe u lut

42 kështu: «Atë, nëse do, largoje këtë kupë prej meje. Megjithatë, u bëftë jo vullneti im, por i yti!».

43

Pastaj iu shfaq një engjëll nga qielli dhe i dha forcë.

44 Kur e zuri ankthi i vdekjes, u lut edhe më fort. Atëherë djersa e tij u bë si pika gjaku që binin në tokë .

45

Kur u ngrit nga lutja, erdhi te dishepujt dhe i gjeti duke fjetur nga trishtimi.

46 Atëherë u tha: «Përse po flini? Ngrihuni dhe lutuni që të mos bini në tundim».

47

Ndërsa Jezui ishte ende duke folur, erdhi një turmë së cilës i printe njëri nga të dymbëdhjetët, ai që quhej Judë. Ai iu afrua Jezuit për ta puthur,

48 por Jezui i tha: «Judë, me puthje po e tradhton Birin e njeriut?».

49

Kur panë se çfarë po ndodhte, ata që ishin rreth tij i thanë: «Zot, a tʼu biem me shpata?».

50 Atëherë njëri prej tyre goditi shërbëtorin e kryepriftit dhe i preu veshin e djathtë,

51 por Jezui tha: «Mjaft me kaq!». Pastaj ia preku veshin dhe e shëroi.

52

Jezui u tha kryepriftërinjve, rojave të tempullit dhe pleqve që kishin ardhur për të: «Paskeni ardhur të më merrni me shpata e shkopinj si të isha kusar?

53 Unë isha çdo ditë me ju në tempull dhe nuk më kapët, por ky është çasti juaj dhe pushteti i errësirës».

54

Atëherë e kapën Jezuin, e morën dhe e çuan në shtëpinë e kryepriftit, ndërsa Pjetri e ndoqi nga larg.

55 Aty kishin ndezur një zjarr në mes të oborrit, ishin ulur së bashku dhe Pjetri ishte mes tyre.

56 Kur një shërbëtore e pa Pjetrin të ulur pranë zjarrit, ia nguli sytë dhe tha: «Edhe ky njeri ishte me të».

57

Por Pjetri e mohoi dhe tha: «Grua, unë nuk e njoh atë».

58

Pak më vonë dikush tjetër e pa Pjetrin dhe tha: «Edhe ti je një nga ata». Por Pjetri tha: «Nuk jam, o njeri».

59

Pas rreth një ore, edhe një tjetër nguli këmbë e tha: «Është e vërtetë që edhe ky ishte me të, sepse është galileas».

60

Por Pjetri tha: «O njeri, nuk e di për çfarë po flet». Atë çast, ndërkohë që ai po fliste, këndoi gjeli.

61

Atëherë Zoti u kthye dhe vështroi Pjetrin. Pjetrit iu kujtuan fjalët e Zotit kur i kishte thënë: «Sot, para se të këndojë gjeli, ti do të më mohosh tri herë».

62 Pastaj doli përjashta dhe qau me hidhërim.

63

Njerëzit që e ruanin Jezuin e tallnin dhe e rrihnin.

64 Ata ia lidhën sytë dhe e pyesnin: «Gjeje kush të goditi?».

65 Dhe e fyenin me shumë fjalë të tjera.

66

Kur u bë ditë, u mblodhën pleqësia e popullit, kryepriftërinjtë e skribët, dhe e çuan Jezuin në sinedrin e tyre

67 e i thanë: «Nëse je Krishti, na e thuaj».

Por Jezui u tha: «Po tʼjua them, nuk do të më besoni,

68 dhe po tʼju pyes, nuk do të më përgjigjeni,

69 por që tani Biri i njeriut do të ulet në të djathtën e Perëndisë të pushtetshëm».

70

Atëherë të gjithë thanë: «A je ti, pra, Biri i Perëndisë?».

Dhe Jezui u tha: «Ju po e thoni. Unë jam».

71

Dhe ata thanë: «Për çfarë dëshmie tjetër kemi nevojë? E dëgjuam vetë nga goja e tij».

23

1

Atëherë tërë turma e tyre u ngrit, e çuan Jezuin te Pilati

2 dhe filluan ta padisnin kështu: «E zumë këtë njeri duke e nxjerrë popullin tonë nga udha. Ai ndalon që tʼi paguhen taksat Cezarit, e quan veten Krisht dhe thotë se është mbret».

3

Atëherë Pilati e pyeti: «A je ti mbreti i judenjve?».

Jezui iu përgjigj: «Ti vetë po e thua».

4

Atëherë Pilati u tha kryepriftërinjve dhe turmave: «Nuk gjej asnjë faj te ky njeri».

5

Por ata ngulnin këmbë e thoshin: «Ai e ngre popullin në këmbë duke mësuar njerëzit nëpër tërë Judenë, që nga Galileja, deri këtu».

6

Kur e dëgjoi këtë, Pilati pyeti nëse ky njeri ishte galileas.

7 Si mori vesh se Jezui vinte nga krahina që qeverisej prej Herodit, e dërgoi tek ai, meqenëse Herodi gjendej në Jerusalem ato ditë.

8

Kur e pa Jezuin, Herodi u gëzua shumë. Ai kishte shumë kohë që donte ta shihte, sepse kishte dëgjuar për Jezuin dhe shpresonte ta shihte duke bërë ndonjë mrekulli.

9

Ai e pyeti gjatë, por Jezui nuk iu përgjigj.

10 Aty ishin edhe kryepriftërinjtë e skribët, të cilët e padisnin plot zemërim.

11

Edhe Herodi me ushtarët e vet e tallën dhe e përqeshën Jezuin. Pastaj i hodhën mbi supe një veshje të shndritshme dhe e dërguan te Pilati.

12 Atë ditë Herodi dhe Pilati u bënë miq me njëri-tjetrin, sepse më parë kishin qenë në armiqësi.

13

Atëherë Pilati thirri kryepriftërinjtë, krerët dhe popullin

14 e u tha: «Më keni sjellë këtë njeri e më thoni se ai e nxjerr popullin nga udha. Ja, unë e hetova para syve tuaj, por nuk e gjeta te ky njeri fajin për të cilin e padisni

15 dhe as Herodi, sepse ai e ktheu te ne. Ky nuk ka bërë asgjë që të meritojë vdekjen.

16 [16‏-17] Prandaj do ta ndëshkoj dhe do ta liroj ».

17

18

Atëherë ata bërtitën të gjithë së bashku: «Vrite këtë e na liro Barabën».

19 Barabën e kishin futur në burg për një kryengritje që kishte ndodhur në qytet dhe për vrasje.

20

Pilati, që dëshironte ta lironte Jezuin, iu drejtua përsëri atyre,

21 por ata bërtisnin e thoshin: «Kryqëzoje, kryqëzoje!».

22

Për të tretën herë ai u tha: «Përse, çʼtë keqe ka bërë? Nuk kam gjetur tek ai asnjë faj për ta dënuar me vdekje, prandaj do ta ndëshkoj e do ta liroj».

23

Por ata ngulnin këmbë dhe kërkonin me britma të mëdha që të kryqëzohej. Ulërimat e tyre bëheshin gjithnjë e më të forta.

24 Atëherë Pilati vendosi që tʼu plotësohej kërkesa.

25 Liroi njeriun që kishin kërkuar, atë që ishte futur në burg për kryengritje dhe vrasje, dhe u dorëzoi Jezuin, siç dëshironin ata.

26

Ndërsa po e çonin për ta kryqëzuar, morën një farë Simoni nga Kirena, i cili po vinte nga ara dhe i ngarkuan kryqin që ta mbartte pas Jezuit.

27

Një turmë e madhe njerëzish shkonin pas tij. Mes tyre ishin edhe disa gra që rrihnin kraharorin dhe qanin për të,

28 por Jezui u kthye drejt tyre dhe u tha:

«Bija të Jerusalemit, mos qani për mua, por qani për veten dhe për fëmijët tuaj.

29 Po vijnë ditët në të cilat do të thuhet: “Lum shterpat, lum ato që nuk lindën kurrë dhe gjinjtë që nuk mëkuan!”

30

Atëherë do të fillojnë tʼu thonë maleve:
“bini mbi ne”
dhe kodrave:
“na mbuloni!”.

31
Dhe nëse bëjnë kështu me drurin e njomë, çfarë do të ndodhë me të thatin?».

32

Ata sollën edhe dy keqbërës të tjerë për tʼi kryqëzuar bashkë me Jezuin.

33 Kur arritën te vendi që quhej ‘Kafka’, kryqëzuan aty Jezuin dhe të dy keqbërësit, njërin në të djathtë dhe tjetrin në të majtë të tij.

34

Pastaj Jezui tha: «Atë, fali, se nuk dinë çfarë bëjnë ».

Dhe ata hodhën short për të ndarë rrobat e tij.

35

Populli rrinte aty e shikonte, ndërsa krerët e përqeshnin dhe thoshin: «Të tjerët i shpëtoi. Nëse ai është Krishti i Perëndisë, i Zgjedhuri, le ta shpëtojë veten».

36

Edhe ushtarët e përqeshnin. Ata erdhën, i sollën uthull

37 e i thanë: «Nëse je mbreti i judenjve, shpëto veten!».

38

Mbi të gjendej ky mbishkrim : «Ky është mbreti i judenjve».

39

Njëri nga keqbërësit e varur në kryq e fyente duke i thënë: «A nuk je ti Krishti? Shpëto veten dhe ne!».

40

Por tjetri e qortoi dhe i tha: «A nuk e druan Perëndinë, ti që po vuan të njëjtin dënim si ai?

41 Ne jemi dënuar me të drejtë, se po marrim ndëshkimin e merituar për ato që kemi bërë, ndërsa ky nuk ka bërë asnjë të keqe».

42 Pastaj tha: «Jezu, kujtohu për mua kur të shkosh në mbretërinë tënde».

43

Jezui iu përgjigj: «Me të vërtetë po të them, sot ti do të jesh me mua në parajsë».

44

Aty nga mesdita , errësira mbuloi gjithë tokën deri në orën tre pasdite .

45 Dielli u zu dhe veli i tempullit u gris më dysh.

46 Atëherë Jezui thirri me zë të lartë e tha: «Atë, në duart e tua po e dorëzoj shpirtin tim». Pasi tha këto, dha shpirt.

47

Kur pa çfarë kishte ndodhur, centurioni përlëvdoi Perëndinë e tha: «Me të vërtetë ky njeri ishte i drejtë».

48

Të gjitha turmat që ishin mbledhur aty për të parë këtë ngjarje, panë se çfarë ndodhi dhe u kthyen duke rrahur kraharorin.

49 Ndërsa të gjithë të njohurit e tij, bashkë me gratë që e kishin ndjekur që nga Galileja, rrinin në një farë largësie dhe shikonin këto gjëra.

50

Aty ishte një njeri i mirë dhe i drejtë me emrin Jozef. Ai ishte anëtar i sinedrit,

51 por nuk e kishte miratuar vendimin dhe veprimin e të tjerëve. Jozefi ishte nga Arimateja, një qytet i Judesë, dhe priste mbretërinë e Perëndisë.

52 Ai shkoi te Pilati dhe i kërkoi trupin e Jezuit.

53 Atëherë e zbriti nga kryqi, e mbështolli me një pëlhurë prej liri dhe e vendosi në një varr të hapur në shkëmb, ku nuk ishte vënë ende askush.

54 Ishte e premte, duke u gdhirë e shtunë.

55

Gratë, që kishin ardhur nga Galileja me Jezuin, e ndoqën pas Jozefin. Ato e panë varrin dhe sesi ishte vendosur trupi i Jezuit.

56 Pastaj u kthyen dhe përgatitën vajra erëmirë dhe mirrë.

Të shtunën pushuan sipas ligjit të Moisiut.

24

1

Të dielën , herët në mëngjes, gratë erdhën te varri me vajrat erëmirë që kishin përgatitur.

2 Ato e gjetën gurin të rrokullisur nga varri,

3 u futën brenda, por nuk e gjetën trupin e Zotit Jezu.

4 Ndërsa ishin të hutuara nga kjo gjë, papritur u shfaqën përbri tyre dy burra me rroba vezulluese.

5 Gratë i zuri frika dhe ranë me fytyrë përdhe, por burrat u thanë: «Përse e kërkoni të gjallin ndër të vdekurit? Ai nuk është këtu. Është ngjallur.

6 Kujtohuni se çfarë ju tha kur ishte në Galile,

7 se si Biri i njeriut duhet tʼu dorëzohej mëkatarëve, të kryqëzohej dhe të tretën ditë të ngjallej».

8 Ato kujtuan fjalët e tij

9 dhe kur u kthyen nga varri, u treguan gjithçka të njëmbëdhjetëve dhe të gjithë të tjerëve.

10 Ishin Maria Magdalena, Joana, Maria nëna e Jakobit dhe gratë e tjera që rrinin me to. Ato ua treguan këto gjëra apostujve,

11 por atyre iu dukën të pakuptimta këto fjalë dhe nuk u besuan.

12

Megjithatë Pjetri u ngrit dhe vrapoi te varri. U përkul e shikoi brenda. Ai pa vetëm pëlhurat dhe u kthye në shtëpi i mrekulluar për çfarë kishte ndodhur.

13

Në të njëjtën ditë, dy prej tyre po shkonin në një fshat me emrin Emaus , që është rreth njëmbëdhjetë kilometra nga Jerusalemi.

14 Ata po flisnin me njëri-tjetrin rreth të gjitha gjërave që kishin ndodhur.

15 Ndërsa flisnin e bisedonin, Jezui iu afrua dhe eci bashkë me ta,

16 por diçka i pengonte ta njihnin.

17

Ai u tha: «Për çfarë po bisedonit me njëri-tjetrin duke ecur udhës?».

Ata u ndalën të trishtuar.

18 Atëherë njëri prej tyre, që quhej Kleopa, iu përgjigj: «A je ti i vetmi i huaj në Jerusalem që nuk e di çfarë ka ndodhur aty këto ditë?».

19

Ai i pyeti: «Çfarë?».

Ata i thanë:

«Gjërat rreth Jezuit të Nazaretit, që ishte profet i fuqishëm me vepra e me fjalë para Perëndisë e para gjithë njerëzve

20 dhe se si kryepriftërinjtë dhe krerët tanë e dorëzuan që të dënohej me vdekje dhe e kryqëzuan.

21 Ne shpresonim se ai do ta shpengonte Izraelin, por u bënë tri ditë që kur kanë ndodhur këto gjëra.

22

Disa gra nga grupi ynë na kanë çuditur. Ato ishin sot në mëngjes herët te varri

23 dhe, pasi nuk e gjetën aty trupin e tij, erdhën e na thanë se u janë shfaqur engjëj që u kanë thënë se ai është gjallë.

24 Disa nga ata që ishin me ne shkuan te varri dhe e gjetën ashtu siç u kishin thënë gratë, por atë nuk e panë».

25

Atëherë ai u tha: «O të pamend dhe të ngadaltë për të besuar çfarë kanë thënë të gjithë profetët!

26 A nuk duhej që Krishti të vuante këto gjëra e pastaj të hynte në lavdinë e tij?».

27 Pastaj ai u shtjelloi të gjitha pjesët e Shkrimit të shenjtë që flisnin për të, duke filluar nga Moisiu deri te të gjithë profetët.

28

Kur iu afruan fshatit ku po shkonin, Jezui eci përpara, sikur donte të vazhdonte,

29 por ata iu lutën shumë dhe i thanë: «Rri me ne, se po vjen mbrëmja e dita gati mbaroi». Atëherë ai shkoi e ndenji me ta.

30

Kur ishte në tryezë me ta, mori bukën, tha lutjen e bekimit, e theu dhe ua dha atyre.

31 Atëherë atyre iu hapën sytë dhe e njohën, por ai u zhduk prej tyre.

32 Ata i thanë njëri-tjetrit: «A nuk na digjte zemra kur na fliste gjatë udhës dhe kur na shpjegonte Shkrimet e shenjta?».

33 Në atë çast u ngritën dhe shkuan në Jerusalem, ku gjetën të njëmbëdhjetët dhe të tjerët që ishin me ta dhe që po rrinin së bashku.

34 Ata thoshin: «Zoti është ngjallur me të vërtetë dhe i është shfaqur Simonit».

35 Atëherë dy dishepujt u treguan çfarë kishte ndodhur gjatë udhës dhe sesi u ishte bërë i njohur në thyerjen e bukës.

36

Ndërsa po flisnin për këto gjëra, Jezui qëndroi mes tyre dhe u tha: «Paqja me ju!».

37 Ata u trembën e i zuri frika duke menduar se po shihnin një shpirt.

38

Por ai u tha: «Përse keni frikë dhe përse lindin dyshime në zemrat tuaja?

39 Shikojini duart e mia dhe këmbët e mia. Jam unë. Prekmëni e shikoni. Shpirti nuk ka mish e kocka siç shihni se kam unë».

40

Dhe, pasi tha këto, u tregoi duart dhe këmbët.

41 Ndërsa ata ende nuk po besonin nga gëzimi dhe çuditeshin, Jezui u tha: «A keni ndonjë gjë për të ngrënë?».

42 Ata i dhanë një copë peshk të pjekur .

43 Ai e mori dhe e hëngri në praninë e tyre.

44

Atëherë u tha: «Këto fjalë jua thashë kur isha ende me ju: gjithçka që është shkruar për mua në ligjin e Moisiut, te profetët dhe te psalmet, duhet të përmbushet».

45

Pastaj ua hapi mendjet që të kuptonin Shkrimet e shenjta

46 e u tha:

«Shkrimi i shenjtë thotë: Krishti duhet të vuajë e të ngjallet prej të vdekurve të tretën ditë

47 dhe të gjitha kombeve do tʼu shpallet pendimi e falja e mëkateve, duke filluar nga Jerusalemi.

48 Ju jeni dëshmitarët e këtyre gjërave.

49 Ja, unë po ju dërgoj premtimin e Atit tim, prandaj rrini këtu në qytet derisa të visheni me pushtet nga lart».

50

Pastaj u priu deri në Betani, ngriti duart e i bekoi.

51 Ndërsa po i bekonte, u largua prej tyre dhe u mor në qiell.

52 Ata e adhuruan dhe u kthyen me gëzim të madh në Jerusalem

53 ku rrinin vazhdimisht në tempull dhe bekonin Perëndinë.