1

1

Kjo është zbulesa e Jezu Krishtit, që Perëndia ia dha për tʼu treguar shërbëtorëve të tij ato që duhet të ndodhin së shpejti. Jezui ia bëri të njohura shërbëtorit të tij Gjon duke i dërguar engjëllin e tij.

2 Gjoni dëshmoi gjithçka që pa: fjalën e Perëndisë dhe dëshminë e Jezu Krishtit.

3

Lum ai që i lexon dhe lum ata që i dëgjojnë fjalët e kësaj profecie e i zbatojnë ato që janë shkruar në të, sepse koha e përmbushjes së tyre po afron.

4

Gjoni u shkruan shtatë kishave që ndodhen në Azi:

qoftë me ju hiri
dhe paqja nga Perëndia,
që është,
që ishte
dhe që po vjen;
nga shtatë shpirtrat
që janë para fronit të tij

5
dhe nga Jezu Krishti,
dëshmitari,
besniku,
i pari i ngjallur prej të vdekurve
dhe prijësi i mbretërve të tokës.
Ai na deshi,
na çliroi nga mëkatet tona
me gjakun e tij

6
dhe na bëri mbretëri priftërinjsh
të Perëndisë dhe Atit.
Atij i qoftë lavdia dhe pushteti
në shekuj të shekujve!
Amen!

7
Ja, ai vjen me retë!
Të gjithë do ta shohin,
edhe ata që e shpuan me heshtë.
Gjithë fiset e dheut
do të vajtojnë për të.
Po, amen!

8

«Unë jam Alfa dhe Omega. » - thotë Zoti Perëndi, i gjithëpushtetshmi, ai që është, që ishte dhe që po vjen.

9

Unë Gjoni, vëllai juaj, që në Jezuin ndaj me ju pikëllimin, pritjen e mbretërisë dhe qëndresën, isha në ishullin që quhet Patmos për shkak të fjalës së Perëndisë dhe të dëshmisë për Jezu Krishtin.

10 Ditën e Zotit, i rrëmbyer nga Shpirti i Shenjtë, dëgjova pas meje një zë të fortë si trumbetë,

11 që tha: «Atë që shikon, shkruaje në një libër dhe dërgojua shtatë kishave: në Efes, në Smirnë, në Pergam, në Tiatirë, në Sardë, në Filadelfi dhe në Laodice».

12

U ktheva për të parë zërin që po më fliste. Atëherë pashë shtatë shandanë të artë

13 dhe në mes të shandanëve pashë dikë që ngjante me bir njeriu, të veshur me rrobë të gjatë dhe me brez të artë rreth kraharorit.

14 Koka dhe flokët e tij ishin të bardhë porsi leshi i bardhë dhe si dëbora, ndërsa sytë e tij si flakë zjarri.

15 Këmbët e tij ngjanin me bronz të kulluar të pastruar në furrë, ndërsa zëri i tij si ushëtima e ujërave të detit.

16 Në dorën e djathtë mbante shtatë yje, ndërsa nga goja i dilte një shpatë e mprehtë me dy tehe. Fytyra e tij ishte si dielli kur ndriçon me gjithë forcën e tij.

17

Kur e pashë, rashë si i vdekur para këmbëve të tij. Ai vuri dorën e djathtë mbi mua e më tha:

«Mos ki frikë! Unë jam i pari dhe i fundit.

18 Unë jam ai që jeton. Isha i vdekur por ja ku jam i gjallë në shekuj të shekujve. Unë kam çelësat e vdekjes dhe të ferrit.

19 Shkruaj, pra, gjërat që pe: ato që po ndodhin dhe ato që do të ndodhin më vonë.

20 Ja e fshehta e shtatë yjeve që pe në dorën time të djathtë dhe e shtatë shandanëve të artë: shtatë yjet janë engjëjt e shtatë kishave, ndërsa shtatë shandanët janë shtatë kishat.»

2

1

«Engjëllit të kishës në Efes shkruaji:

Kështu thotë ai që mban shtatë yjet në dorën e tij të djathtë, ai që ecën mes shtatë shandanëve të artë:

2

I njoh veprat e tua, mundimin dhe durimin tënd. Di edhe se nuk i duron të këqijtë dhe i vure në provë ata që e quajnë veten apostuj, por që në të vërtetë nuk janë dhe që të dolën gënjeshtarë.

3 Ke bërë durim, ke vuajtur për emrin tim dhe nuk je lodhur.

4

Por, kam diçka kundër teje. Dashurinë tënde të parë e harrove.

5 Kujtohu, pra, sa poshtë ke rënë, pendohu dhe bëj veprat e para. Nëse nuk pendohesh, do të vij dhe do ta heq shandanin tënd nga vendi.

6 Por ti ke këtë të mirë, se i urren veprat e nikolaitëve , që edhe unë i urrej.

7

Kush ka veshë, le të dëgjojë çfarë u thotë kishave Shpirti i Shenjtë: atij që fiton, do tʼi jap të hajë nga pema e jetës, që është në parajsën e Perëndisë.»

8

«Engjëllit të kishës në Smirnë shkruaji:

Kështu thotë i pari dhe i fundit, që vdiq, por u kthye në jetë:

9

E njoh pikëllimin dhe varfërinë tënde, por je i pasur. I di edhe fyerjet që thonë kundër teje ata që hiqen se janë judenj e që në të vërtetë nuk janë, por janë sinagogë e Satanit.

10

Mos ki frikë nga ato që do të vuash! Ja, djalli do të hedhë disa prej jush në burg, që të viheni në provë dhe për dhjetë ditë do të keni pikëllim. Qëndro besnik deri në vdekje dhe do të të jap kurorën e jetës.

11

Kush ka veshë, le të dëgjojë çfarë u thotë kishave Shpirti i Shenjtë: ai që fiton nuk do të preket nga vdekja e dytë.»

12

«Engjëllit të kishës në Pergam shkruaji:

Kështu thotë ai që ka shpatën e mprehtë me dy tehe:

13

E di ku banon, atje ku është froni i Satanit. E ke ruajtur emrin tim dhe nuk e ke mohuar besimin në mua edhe gjatë ditëve të Antipës dëshmitarit tim besnik, që u vra mes jush atje ku banon Satani.

14

Por kam disa gjëra kundër teje. Ke aty disa që ndjekin mësimin e Balaamit, që e mësonte Balakun tʼi shtynte në mëkat bijtë e Izraelit, tʼi bënte të hanin flijime idhujsh dhe të jepeshin pas kurvërisë.

15 Ke edhe nga ata që ndjekin mësimin e nikolaitëve .

16 Pendohu, pra! Përndryshe do të vij së shpejti dhe do tʼi luftoj me shpatën e gojës time.

17

Kush ka veshë le të dëgjojë çfarë u thotë kishave Shpirti i Shenjtë: atij që fiton do tʼi jap nga mana e fshehur. Do tʼi jap edhe një gur të bardhë, ku do të jetë shkruar një emër i ri që askush nuk e di, përveç atij që e merr.»

18

«Engjëllit të kishës në Tiatirë shkruaji:

Kështu thotë Biri i Perëndisë, ai që i ka sytë si flakë zjarri dhe këmbët e të cilit ngjajnë me bronz të kulluar:

19

I njoh veprat e tua, dashurinë, besimin, shërbimin dhe durimin tënd. Di edhe që veprat e tua të fundit janë më të shumta se të parat.

20 Por kam diçka kundër teje. Ti lejon Jezabelën , një grua që e quan veten profeteshë, të mësojë dhe të mashtrojë shërbëtorët e mi, duke i shtyrë të jepen pas kurvërisë dhe të hanë flijime idhujsh.

21 I dhashë kohë të pendohet, por ajo nuk dëshiron të heqë dorë nga kurvëria e saj.

22

Ja, unë do ta bëj të zërë shtratin dhe ata që bëjnë tradhti bashkëshortore me të do të kenë vuajtje të mëdha nëse nuk pendohen për ato që bëjnë.

23 Bijtë e saj do tʼi ndëshkoj me vdekje dhe le ta marrin vesh të gjitha kishat se unë jam ai që shqyrton mendimet dhe dëshirat . Secilit prej jush do tʼi jap sipas veprave të tij.

24

Ju të tjerëve në Tiatirë, që nuk i ndiqni mësimet e saj dhe nuk i njihni ato që i quajnë ‘thellësitë e Satanit’, nuk do tʼju vë barrë tjetër,

25 por mbani fort ato që keni, derisa të kthehem unë.

26

Atij që fiton dhe bën deri në fund veprat e mia,

do tʼi jap pushtet mbi kombet,

27
të cilat ai do tʼi udhëheqë me skeptër të hekurt
dhe do tʼi thyejë si enë balte,

28

ashtu siç e mora edhe unë pushtetin nga Ati im. Atij do tʼi jap edhe yllin e mëngjesit.

29

Kush ka veshë le të dëgjojë çfarë u thotë kishave Shpirti i Shenjtë.»

3

1

«Engjëllit të kishës në Sardë shkruaji:

Kështu thotë ai që ka shtatë shpirtrat e Perëndisë dhe shtatë yjet:

I njoh veprat e tua. Thuhet se jeton, por je i vdekur.

2 Rri zgjuar dhe jepu forcë të tjerëve, atyre që janë në prag të vdekjes, se veprat e tua para Perëndisë nuk i gjeta të përsosura.

3 Kujto çfarë ke marrë dhe ke dëgjuar! Zbatoji dhe pendohu! Po të mos zgjohesh do të vij si vjedhës dhe nuk do ta dish orën kur kam për të ardhur kundër teje.

4

Por ka disa nga ju në Sardë që nuk i keni përlyer rrobat. Ju do të jetoni me mua veshur me të bardha, sepse jeni të denjë.

5 Ai që fiton do të vishet me rroba të bardha. Emrin e tij nuk do ta fshij nga libri i jetës, por do ta rrëfej para Atit tim dhe para engjëjve të tij.

6

Kush ka veshë, le të dëgjojë çfarë u thotë kishave Shpirti i Shenjtë.»

7

«Engjëllit të kishës në Filadelfi shkruaji:

Kështu thotë

i Shenjti, i Vërteti,
ai që ka çelësin e Davidit,
ai që hap e askush nuk mund të mbyllë,
ai që mbyll e askush nuk mund të hapë:

8

I njoh veprat e tua. E di që nuk ke shumë fuqi, megjithatë e ke zbatuar fjalën time dhe nuk e ke mohuar emrin tim. Ja tek kam vënë para teje një derë të hapur, që askush nuk mund ta mbyllë.

9 Ja se çʼdo tʼu bëj atyre nga sinagoga e Satanit që thonë se janë judenj, por nuk janë dhe gënjejnë. Do tʼi bëj të vijnë e të bien në gjunjë para këmbëve të tua, që ta marrin vesh se unë të kam dashur.

10

Ti e ke zbatuar fjalën time dhe ke bërë durim, prandaj edhe unë do të të ruaj nga sprova e ardhshme që do të vijë mbi gjithë botën për të sprovuar banorët e tokës.

11 Po vij shpejt. Mbaji fort ato që ke, që askush mos të ta rrëmbejë kurorën.

12

Atë që fiton, do ta bëj kolonë në tempullin e Perëndisë tim dhe ai nuk do të dalë kurrë jashtë tij. Në të do të shkruaj emrin e Perëndisë tim dhe emrin e qytetit të Perëndisë tim, të Jerusalemit të ri, që zbret prej qiellit nga Perëndia im. Do të shkruaj edhe emrin tim të ri.

13

Kush ka veshë, le të dëgjojë çfarë u thotë kishave Shpirti i Shenjtë.»

14

«Engjëllit të kishës në Laodice shkruaji:

Kështu thotë Amen-i, dëshmitari besnik dhe i vërtetë, burimi i çdo gjëje të krijuar nga Perëndia:

15

I njoh veprat e tua. Nuk je as i ftohtë, as i nxehtë. Sa mirë do të ishte të ishe i ftohtë ose i nxehtë!

16 Por meqenëse je kështu i vakët, as i nxehtë, as i ftohtë, do të të vjell nga goja.

17 Ti thua: “Jam i pasur dhe kam vënë pasuri të madhe. Nuk kam nevojë për asgjë.” Por ti nuk e di që je i mjerë dhe i gjorë, i varfër, i verbër dhe i zhveshur.

18

Të këshilloj të blesh nga unë ar të pastruar në zjarr, që të pasurohesh, si dhe rroba të bardha që të mbulohesh dhe të mos duket turpi i lakuriqësisë sate. Lyej edhe sytë me kolir që të shohësh.

19

Unë i qortoj dhe i ndëshkoj ata që dua. Ji, pra, i zellshëm dhe pendohu!

20 Ja, unë qëndroj te dera dhe trokas. Nëse dikush ma dëgjon zërin dhe ma hap derën, unë do të hyj dhe do të ha darkë me të dhe ai me mua.

21 Atë që fiton do ta vë të ulet me mua në fronin tim, ashtu siç fitova unë dhe u ula me Atin tim në fronin e tij.

22

Kush ka veshë le të dëgjojë çfarë u thotë kishave Shpirti i Shenjtë».

4

1

Pastaj pashë një derë të hapur në qiell dhe zëri që kisha dëgjuar më parë të më fliste si trumbetë më tha: «Ngjitu këtu lart! Do të të tregoj ato që duhet të ndodhin më pas».

2 U rrëmbeva menjëherë nga Shpirti i Shenjtë. Atje në qiell ndodhej një fron dhe mbi fron rrinte ulur dikush

3 që i ngjante nga pamja një guri diaspri dhe sardi. Fronin e rrethonte një ylber që ngjante nga pamja me gur smeraldi.

4

Rreth e qark fronit kishte njëzet e katër frone. Mbi këto frone rrinin ulur njëzet e katër pleq veshur me të bardha dhe me kurora të arta në kokë.

5 Nga froni dilnin vetëtima, zëra e bubullima. Para tij digjeshin shtatë shandanë të ndezur, që janë shtatë shpirtrat e Perëndisë.

6 Para fronit ishte diçka si det i qelqtë, që ngjante si kristal.

Në qendër, rreth e rrotull fronit ndodheshin katër gjallesa plot me sy para dhe prapa.

7 Gjallesa e parë ngjante me një luan, e dyta me një viç, e treta e kishte fytyrën si fytyrë njeriu, ndërsa e katërta ngjante me një shqiponjë në fluturim.

8 Secila prej të katër gjallesave kishte nga gjashtë krahë. Përreth dhe nga brenda ishin plot me sy dhe nuk pushonin as ditën e as natën së thëni:

«I shenjtë, i shenjtë, i shenjtë
është Zoti, Perëndia i gjithëpushtetshëm,
ai që ishte, që është dhe që po vjen».

9

Ndërkohë që gjallesat lëvdonin, nderonin e falënderonin atë që rrinte ulur mbi fron, atë që jeton në shekuj të shekujve,

10 të njëzet e katër pleqtë binin përmbys para atij që rrinte ulur mbi fron dhe adhuronin atë që jeton në shekuj të shekujve, hidhnin kurorat e tyre para fronit dhe thoshin:

11

«I denjë je ti, Zoti dhe Perëndia ynë,
të marrësh lavdinë, nderimin e fuqinë,
sepse ti ke krijuar gjithçka
dhe me vullnetin tënd u bë e u krijua gjithçka».

5

1

Në të djathtë të atij që rrinte ulur në fron pashë një libër të shkruar në të dyja anët , të vulosur me shtatë vula.

2 Pashë edhe një engjëll të fuqishëm që shpallte me zë të lartë: «Kush është i denjë të thyejë shtatë vulat dhe të hapë librin?».

3 Por, askush, as në qiell, as mbi tokë, as nën tokë, nuk mund ta hapte librin e ta shihte atë.

4

Atëherë unë fillova të qaj shumë, ngaqë nuk u gjet askush i denjë për ta hapur librin dhe për ta parë atë.

5 Një nga pleqtë më tha: «Mos qaj! Ja! Luani nga fisi i Judës, rrënja e Davidit, ngadhënjeu dhe mund tʼi thyejë të shtatë vulat dhe të hapë librin».

6

Pastaj, pashë një qengj që qëndronte në mes të fronit, të katër gjallesave dhe pleqve. Ai dukej si i therur dhe kishte shtatë brirë e shtatë sy, që janë shtatë shpirtrat e Perëndisë, të dërguara në të gjithë dheun.

7

Ai shkoi e mori librin nga dora e djathtë e atij që rrinte ulur në fron.

8 Kur Qengji mori librin, katër gjallesat dhe njëzet e katër pleqtë ranë përmbys para tij. Secili kishte nga një harpë dhe kupa të arta të mbushura me temjan, që janë lutjet e besimtarëve të krishterë .

9 Ata këndonin një këngë të re dhe thoshin:

«I denjë je për të marrë librin
dhe për të thyer vulat e tij,
sepse u there dhe me gjakun tënd ke blerë për Perëndinë
njerëz nga çdo fis, gjuhë, popull dhe komb.

10
I bëre mbretër dhe priftërinj për Perëndinë tonë
dhe ata do të mbretërojnë mbi dhè».

11

Pastaj pashë përsëri dhe dëgjova zërin e shumë engjëjve që kishin rrethuar fronin, gjallesat dhe pleqtë. Numri i tyre ishte me mijëra, me dhjetëra mijëra.

12 Ata thoshin me zë të lartë:

«I denjë është Qengji i therur për të marrë
pushtetin, pasurinë, urtinë, fuqinë,
nderin, lavdinë dhe bekimin».

13

Pastaj dëgjova çdo krijesë në qiell, mbi tokë, nën tokë, në det, gjithë krijesat e gjithësisë që thoshin:

«Atij që rri ulur në fron dhe qengjit
u qoftë bekimi, nderi, lavdia dhe pushteti
në shekuj të shekujve».

14

Katër gjallesat thanë: «Amen!» ndërsa pleqtë ranë përmbys dhe adhuruan .

6

1

Pastaj e pashë Qengjin që theu një nga shtatë vulat dhe dëgjova një nga katër gjallesat që më tha me një zë që gjëmonte: «Eja !».

2 Pashë një kalë të bardhë dhe kalorësin që mbante një hark. Atij iu dha një kurorë. Ai u nis si fitimtar dhe për të fituar.

3

Kur Qengji theu vulën e dytë, dëgjova zërin e gjallesës së dytë që më tha: «Eja!».

4 Pastaj doli një kalë tjetër, një kalë i kuq, dhe kalorësit iu dha pushteti të hiqte paqen nga toka, që njerëzit të vrisnin njëri-tjetrin. Atij iu dha një shpatë e madhe.

5

Kur theu vulën e tretë, dëgjova zërin e gjallesës së tretë që më tha: «Eja!». Pashë një kalë të zi dhe kalorësin që mbante një peshore në dorë.

6 Dëgjova edhe një si zë që dilte nga mesi i katër gjallesave që tha: «Një kilogram grurë për një denar dhe tre kilogramë elb për një denar. Vajin dhe verën mos i prek!».

7

Kur theu vulën e katërt, dëgjova zërin e gjallesës së katërt që më tha: «Eja!».

8 Pashë një kalë të zbehtë dhe kalorësin që e kishte emrin Vdekja. Pas tij vinte ferri. Atyre iu ishte dhënë pushteti për të vrarë një të katërtën e tokës me shpatë, me zi buke, me epidemi dhe me bishat e tokës.

9

Kur theu vulën e pestë, pashë nën altar shpirtrat e atyre që ishin vrarë për fjalën e Perëndisë dhe për dëshminë që kishin dhënë.

10 Ata thirrën me zë të lartë: «Deri kur, o Sundues i shenjtë dhe i vërtetë, do të presësh për të gjykuar dhe për të marrë shpagim për gjakun tonë nga ata që banojnë mbi tokë?».

11

Secilit prej tyre iu dha nga një rrobë e bardhë dhe iu tha të presin edhe pak kohë, derisa të plotësohej numri i bashkëshërbëtorëve dhe i vëllezërve që do të vriteshin si ata.

12

Kur pashë Qengjin të thyejë vulën e gjashtë, ra një tërmet i madh. Dielli u errësua si rrobë vajtimi dhe hëna u bë e tëra si gjak.

13 Yjet e qiellit ranë në tokë, ashtu si bien kokrrat e papjekura nga fiku kur e tund era e fortë.

14 Qielli u zhduk si një pergamenë që mblidhet, ndërsa malet dhe ishujt lëvizën nga vendi.

15

Mbretërit e tokës, të mëdhenjtë, prijësit e ushtrisë, të pasurit, të fortët, të gjithë, skllevër dhe të lirë, u fshehën nëpër shpella e nëpër shkëmbinjtë e maleve

16 dhe u thoshin maleve dhe shkëmbinjve: «Bini mbi ne dhe na fshihni nga sytë e atij që rri ulur në fron dhe nga zemërimi i Qengjit,

17 sepse erdhi dita e madhe e zemërimit të tyre; e kush mund tʼi bëjë ballë asaj?».

7

1

Pastaj pashë katër engjëj që qëndronin në katër cepat e tokës. Ata mbanin katër erërat e tokës, në mënyrë që të mos frynte erë mbi tokë, mbi det apo mbi ndonjë pemë.

2 Pashë edhe një engjëll tjetër, që ngjitej andej nga lind dielli dhe kishte vulën e Perëndisë së gjallë. Ai thirri me zë të fortë katër engjëjt, të cilëve u ishte dhënë pushteti të dëmtojnë tokën dhe detin

3 dhe u tha: «Mos e dëmtoni as tokën, as detin dhe as pemët, derisa të vulosim në ballë shërbëtorët e Perëndisë tonë».

4

Dëgjova numrin e atyre që ishin vulosur: njëqind e dyzet e katër mijë të vulosur nga gjithë fiset e bijve të Izraelit.

5

Dymbëdhjetë mijë të vulosur nga fisi i Judës,
dymbëdhjetë mijë nga fisi i Rubenit,
dymbëdhjetë mijë nga fisi i Gadit,

6
dymbëdhjetë mijë nga fisi i Asherit,
dymbëdhjetë mijë nga fisi i Neftalimit,
dymbëdhjetë mijë nga fisi i Manaseut,

7
dymbëdhjetë mijë nga fisi i Simeonit,
dymbëdhjetë mijë nga fisi i Levit,
dymbëdhjetë mijë nga fisi i Isaharit,

8
dymbëdhjetë mijë nga fisi i Zabulonit,
dymbëdhjetë mijë nga fisi i Jozefit,
dymbëdhjetë mijë nga fisi i Beniaminit.

9

Pastaj pashë një turmë të madhe nga çdo komb, fis, popull dhe gjuhë, që askush nuk mund ta numëronte. Turma qëndronte para fronit dhe para Qengjit veshur në të bardha dhe me palma në duar.

10 Njerëzit e turmës thërrisnin me zë të lartë:

«Shpëtimi vjen nga Perëndia ynë
që rri ulur në fron dhe nga Qengji».

11

Të gjithë engjëjt qëndronin përreth fronit, pleqve dhe katër gjallesave. Pastaj ranë përmbys para fronit me fytyrë përdhe dhe adhuruan Perëndinë

12 kështu:

«Amen! Bekimi, lavdia, urtia,
falënderimi, nderi, fuqia
dhe pushteti janë të Perëndisë tonë në shekuj të shekujve. Amen!».

13

Atëherë një nga pleqtë më pyeti: «Kush janë këta të veshur me rroba të bardha? Nga kanë ardhur?».

14

Unë iu përgjigja: «Imzot, ti e di». Ai më tha:

«Këta janë ata
që kanë ardhur nga përndjekja e madhe.
Ata i kanë larë rrobat
dhe i kanë zbardhur ato
me gjakun e Qengjit.

15
Prandaj qëndrojnë
para fronit të Perëndisë
dhe i shërbejnë ditë e natë
në tempullin e tij.
Ai që rri në fron
do të banojë përherë mes tyre.

16
Nuk do të kenë më
as uri,
as etje
dhe as dielli
e as i nxehti
nuk do tʼi djegë më.

17
Qengji që rri në mes të fronit
do të jetë bariu i tyre
dhe do tʼi drejtojë
për te burimet e ujërave të jetës
dhe Perëndia do të fshijë çdo lot
nga sytë e tyre».

8

1

Kur Qengji theu vulën e shtatë, në qiell u bë heshtje për rreth gjysmë ore.

2 Pastaj pashë shtatë engjëjt që qëndronin para Perëndisë. Atyre iu dhanë shtatë trumbeta.

3

Erdhi edhe një engjëll tjetër dhe qëndroi para altarit duke mbajtur një temjanicë të artë. Atij iu dha shumë temjan, që ta kushtonte bashkë me lutjet e gjithë besimtarëve të krishterë mbi altarin e artë që ndodhet përballë fronit.

4 Nga dora e engjëllit u ngjit drejt Perëndisë tymi i temjanit bashkë me lutjet e besimtarëve të krishterë .

5

Pastaj engjëlli mori temjanicën, e mbushi me zjarr nga altari dhe e hodhi mbi tokë. Atëherë shpërthyen bubullima, zëra, vetëtima dhe tërmete.

6

Shtatë engjëjt, që mbanin shtatë trumbetat , i bënë gati për tʼu rënë.

7

I ra trumbetës engjëlli i parë. Atëherë shpërtheu breshër e zjarr përzier me gjak dhe u lëshua mbi tokë. Një e treta e tokës u dogj bashkë me një të tretën e pemëve dhe me gjithë barin e gjelbër.

8

I ra trumbetës engjëlli i dytë. Atëherë diçka si shkëmb i madh që digjej zjarr u lëshua në det. Një e treta e detit u bë gjak,

9 një e treta e gjallesave të detit ngordhi dhe një e treta e anijeve u shkatërrua.

10

I ra trumbetës engjëlli i tretë. Atëherë një yll i madh që digjej si pishtar, ra nga qielli mbi një të tretën e lumenjve dhe mbi burimet e ujërave.

11 Emri i yllit ishte Pelin . Një e treta e ujërave u bë e hidhur si pelini dhe shumë njerëz vdiqën nga ujërat e hidhur.

12

I ra trumbetës engjëlli i katërt. Atëherë u godit një e treta e diellit, një e treta e hënës dhe një e treta e yjeve, që të errësohej një e treta e tyre. Kështu dita humbi një të tretën e ndriçimit, po ashtu edhe nata.

13

Pastaj pashë dhe dëgjova një shqiponjë që fluturonte në mes të qiellit duke thirrur me zë të lartë: «Mjerë! Mjerë! Mjerë banorët e tokës, kur të dëgjojnë tingullin e trumbetave të tjera, të cilave do tʼu bien tre engjëjt!».

9

1

I ra trumbetës engjëlli i pestë. Atëherë pashë një yll që kishte rënë nga qielli në tokë. Atij iu dha çelësi i pusit të humnerës.

2 Ai hapi pusin e humnerës dhe prej tij doli tym si tymi i një furre të madhe. Dielli dhe ajri u errësuan nga tymi i pusit.

3 Nga tymi dolën karkaleca mbi tokë dhe atyre iu dha e njëjta fuqi si fuqia e akrepave.

4

Atyre iu tha të mos dëmtonin bimët, as barin dhe as pemët e tokës, por vetëm njerëzit që nuk e kanë vulën e Perëndisë në ballë.

5 Dhe iu dha urdhër të mos i vrasin njerëzit, por tʼi mundojnë për pesë muaj. Dhimbja që i mundonte ishte si dhimbja e pickimit të akrepit.

6 Gjatë atyre ditëve njerëzit do ta kërkojnë vdekjen dhe nuk do ta gjejnë. Do të duan të vdesin, por vdekja do të largohet prej tyre.

7

Nga pamja karkalecat ngjanin me kuaj të bërë gati për luftë dhe në kokë mbanin diçka si kurora të arta. Fytyrat i kishin si fytyra njerëzish.

8 Flokët i kishin si flokë grash, ndërsa dhëmbët si dhëmbë luanësh.

9 Në kraharor kishin diçka si parzmore hekuri, ndërsa zhurma që bënin krahët e tyre ngjante me zhurmën e shumë qerreve me kuaj, që vrapojnë për luftë.

10 Kishin bishta me thumba si të akrepave dhe gjithë fuqia e tyre për të lënduar njerëzit për pesë muaj qëndronte te bishtat.

11 Për mbret kishin engjëllin e humnerës, i cili në hebraisht quhet Abadon, ndërsa në greqisht e ka emrin Apolion.

12

Njëri mjerim shkoi. Ja tek po vijnë edhe dy mjerime të tjera pas tij.

13

I ra trumbetës engjëlli i gjashtë. Atëherë dëgjova një zë që dilte nga të katër qoshet e altarit të artë, që ndodhet para Perëndisë.

14 Zëri i tha engjëllit të gjashtë, që kishte trumbetën: «Zgjidhi katër engjëjt, që janë lidhur te lumi i madh i Eufratit !».

15 Të katër engjëjt, që ishin bërë gati për atë orë, për atë ditë, për atë muaj dhe për atë vit, u zgjidhën për të vrarë një të tretën e njerëzve.

16

Dëgjova numrin e ushtarëve të kalorësisë. Ishte dyqind milionë.

17 Kuajt dhe kalorësit që pashë në vegim kishin parzmore të kuqe si zjarri, të kaltra si hiacinti dhe të verdha si squfuri. Kokat e kuajve ishin si koka luanësh, ndërsa nga goja e tyre dilte zjarr, tym dhe squfur.

18 Nga këto tri plagë, nga zjarri, tymi dhe squfuri që dilte nga goja e kuajve, vdiq një e treta e njerëzve.

19 Sepse fuqia e kuajve qëndronte te goja dhe te bishti i tyre. Bishtat e tyre ngjanin si gjarpërinj, që me kokën e tyre u sillnin dëm njerëzve.

20

Pjesa tjetër e njerëzve, ata që nuk vdiqën nga këto plagë, nuk u penduan për veprat që kishin bërë, por vazhdonin të adhuronin djajtë dhe idhujt prej ari, argjendi, bronzi, guri apo druri, të cilët nuk mund të shohin, as të dëgjojnë, as të ecin.

21 Nuk u penduan as për vrasjet e tyre, as për magjitë e tyre, as për kurvërinë e tyre dhe as për vjedhjet e tyre.

10

1

Pastaj pashë një engjëll tjetër të fortë që zbriste prej qiellit. Ai ishte i mbështjellë me re dhe në kokë kishte një ylber. Fytyra e tij ishte si dielli, ndërsa këmbët i kishte si kolona zjarri.

2 Ai mbante në dorë një libër të vogël të hapur. Këmbën e djathtë e vuri mbi det, të majtën mbi tokë

3 dhe thirri me zë të fortë siç ulërin luani. Kur thirri engjëlli, gjëmuan edhe shtatë bubullimat.

4

Kur gjëmuan shtatë bubullimat, doja të shkruaja, por dëgjova një zë nga qielli që më tha: «Mbaji të fshehta ato që thanë shtatë bubullimat dhe mos i shkruaj».

5

Engjëlli që pashë të qëndronte mbi det dhe mbi tokë

ngriti dorën e djathtë drejt qiellit

6
dhe u betua për atë që jeton në shekuj të shekujve,

atë që bëri qiellin, tokën, detin dhe sa janë në to. Ai tha: «Nuk do të vonojnë

7 ditët kur engjëlli i shtatë do tʼi bjerë trumbetës dhe atëherë do të përmbushet plani i fshehtë i Perëndisë sipas ungjillit që u dha profetëve, shërbëtorëve të tij».

8

Zëri që dëgjova prej qiellit më foli përsëri dhe më tha: «Shko dhe merr librin e hapur nga dora e engjëllit që qëndron mbi det dhe mbi tokë!».

9

Shkova tek engjëlli dhe i thashë të më jepte librin e vogël. Ai më tha: «Merre dhe gëlltite! Do të ta hidhërojë barkun, por në gojën tënde do të jetë i ëmbël si mjalti».

10 E mora librin e vogël nga dora e engjëllit dhe e gëlltita. Ishte i ëmbël si mjalti në gojën time, po kur e hëngra, mʼu hidhërua barku.

11

Atëherë më thanë: «Duhet të profetizosh përsëri në shumë popuj, kombe, gjuhë dhe mbretër».

11

1

Pastaj më dhanë një shkop matës, që ngjante me një skeptër dhe më thanë:

«Ngrihu dhe mat tempullin e Perëndisë e altarin dhe numëro ata që adhurojnë atje.

2 Oborrin e jashtëm të tempullit lëre mënjanë e mos e mat, sepse u është dhënë paganëve, që do ta shkelin qytetin e shenjtë për dyzet e dy muaj.

3 Gjatë atyre njëmijë e dyqind e gjashtëdhjetë ditëve do të dërgoj dy dëshmitarët e mi të veshur me rroba zie për të profetizuar.

4

Këta janë dy ullinjtë dhe dy shandanët që qëndrojnë para Zotit të tokës.

5 Nëse dikush dëshiron tʼu bëjë keq, nga goja e tyre do të dalë zjarr që do tʼi përpijë armiqtë e tyre. Kështu do të vritet ai që dëshiron tʼu bëjë keq.

6 Ata kanë pushtet për të mbyllur qiellin, që të mos bjerë asnjë pikë shi gjatë ditëve kur ata do të profetizojnë. Kanë edhe pushtet tʼi kthejnë ujërat në gjak dhe ta godasin tokën me epidemi sa herë të duan.

7

Kur të kenë mbaruar së dëshmuari, bisha që ngjitet prej humnerës do të bëjë luftë me ta, do tʼi mundë e do tʼi vrasë.

8 Kufomat e tyre do të dergjen në sheshin e qytetit të madh, i cili në mënyrë simbolike quhet Sodomë dhe Egjipt, qyteti ku u kryqëzua Zoti i tyre.

9

Njerëzit nga të gjithë popujt, fiset, gjuhët dhe kombet do tʼi shohin kufomat e tyre për tri ditë e gjysmë dhe nuk do të lejojnë tʼi varrosin.

10 Banorët e tokës do të gëzohen për ta, do të festojnë dhe do tʼi dërgojnë dhurata njëri-tjetrit, sepse dy profetët i kishin munduar.

11 Por, pas tri ditë e gjysmë shpirti i jetës erdhi nga Perëndia dhe hyri tek ata. Dy dëshmitarët u ngritën në këmbë dhe ata që i shikonin i zuri një frikë e madhe.

12

Atëherë dëgjuan një zë të fortë nga qielli, që u tha: “Ngjituni këtu lart!”. Ata u ngjitën në qiell mbi një re dhe armiqtë e tyre i panë.

13 Në atë çast ra një tërmet i madh dhe u shkatërrua një e dhjeta e qytetit. Nga tërmeti u vranë shtatëmijë njerëz, ndërsa të tjerëve u hyri frika dhe i dhanë lavdi Perëndisë së qiellit».

14

Mjerimi i dytë shkoi. Ja ku po vjen me shpejtësi mjerimi i tretë.

15

I ra trumbetës engjëlli i shtatë. Atëherë në qiell u dëgjuan zëra të lartë që thoshin:

«Mbretërimi i botës i përket Zotit tonë
dhe Krishtit të tij
dhe ai do të mbretërojë në shekuj të shekujve».

16

Njëzet e katër pleqtë që qëndronin të ulur nëpër frone para Perëndisë ranë me fytyrë përdhe dhe adhuruan Perëndinë

17 kështu:

«Të falënderojmë, o Zot, Perëndi i gjithëpushtetshëm,
që je dhe që ishe ,
sepse e more në dorë fuqinë tënde të madhe
dhe mbretëron.

18
Paganët u zemëruan,
por ja ku erdhi zemërimi yt!
Erdhi koha për të gjykuar të vdekurit,
për tʼu dhënë shpërblimin shërbëtorëve të tu, profetëve,
besimtarëve të krishterë , atyre që e druajnë emrin tënd,
të vegjëlve dhe të mëdhenjve
dhe për të shkatërruar ata që shkatërrojnë tokën».

19

Pastaj u hap tempulli i Perëndisë në qiell dhe atje u duk arka e besëlidhjes së tij. Atëherë shpërthyen vetëtima, zëra, bubullima, tërmet dhe një breshër i fortë.

12

1

Pastaj në qiell u shfaq një shenjë e madhe. Ishte një grua e veshur me diell, e cila nën këmbë kishte hënën, ndërsa mbi kokë mbante një kurorë me dymbëdhjetë yje.

2 Ngaqë ishte shtatzënë, gruaja bërtiste nga dhembjet dhe mundimet e lindjes.

3

Në qiell u shfaq edhe një shenjë tjetër. Ishte një dragua i madh i kuq, që kishte shtatë kokë e dhjetë brirë dhe mbi kokë shtatë kurora të vogla.

4 Bishti i tij tërhoqi një të tretën e yjeve të qiellit dhe e hodhi mbi tokë. Dragoi qëndroi para gruas që ishte gati për të lindur, që të gëlltiste foshnjën e saj sapo të lindte.

5

Gruaja lindi djalë. Ai do të sundonte kombet me skeptër të hekurt. Atëherë foshnja u rrëmbye dhe u dërgua pranë Perëndisë dhe fronit të tij.

6 Pastaj gruaja iku në shkretëtirë. Atje kishte një vend që ia kishte bërë gati Perëndia. Në atë vend do ta ushqenin për njëmijë e dyqind e gjashtëdhjetë ditë.

7

Atëherë në qiell u bë luftë. Mikaeli dhe engjëjt e tij luftuan kundër dragoit. Dragoi luftoi bashkë me gjithë engjëjt e tij,

8 por nuk fitoi dhe për ta nuk kishte më vend në qiell.

9 Dragoi i madh, gjarpëri i lashtë, që quhet Djall dhe Satan, mashtruesi i gjithë botës, u hodh në tokë e bashkë me të edhe engjëjt e tij.

10 Atëherë dëgjova një zë të fortë në qiell që tha:

«Tani erdhi shpëtimi, fuqia
dhe mbretëria e Perëndisë tonë
dhe pushteti i Krishtit të tij.
Paditësi i vëllezërve tanë,
ai që i padit para Perëndisë tonë ditë e natë, u hodh poshtë.

11
Ata e mundën me gjakun e Qengjit
dhe me fjalën e dëshmisë së tyre
dhe ishin gati të jepnin jetën e të vdisnin .

12
Prandaj, gëzohuni, o qiej
dhe ju që banoni atje!
Mjerë ju, o tokë e det,
se djalli zbriti te ju
shumë i zemëruar,
duke e ditur se i ka mbetur pak kohë».

13

Kur dragoi pa se u hodh në tokë, filloi të ndjekë gruan që kishte lindur foshnjën.

14 Gruas iu dhanë dy krahët e një shqiponje të madhe, që të fluturonte për në vendin e saj në shkretëtirë, ku do të ushqehej për tri vjet e gjysmë larg gjarpërit.

15

Atëherë gjarpëri nxori nga goja ujë si një lumë pas gruas, që atë ta rrëmbente rrjedha.

16 Por gruan e ndihmoi toka, e cila hapi gojën dhe përpiu lumin që kishte nxjerrë dragoi nga goja.

17 Dragoi u zemërua me gruan dhe shkoi për të luftuar me pasardhësit e tjerë të saj, me ata që zbatojnë urdhërimet e Perëndisë dhe dëshmojnë për Jezuin.

18 Ai mbeti mbi rërën e detit.

13

1

Pastaj pashë një bishë që doli nga deti. Bisha kishte dhjetë brirë dhe shtatë kokë. Mbi brirë kishte dhjetë kurora të vogla, ndërsa mbi koka kishte emra fyes.

2 Bisha që pashë ngjante me një leopard. Këmbët i kishte si të ariut, ndërsa gojën si të luanit. Dragoi i dha bishës fuqinë, fronin dhe pushtetin e tij të madh.

3 Njëra nga kokat e saj dukej si e plagosur për vdekje, por plaga vdekjeprurëse u shërua. Atëherë të gjithë njerëzit e tokës u mrekulluan pas bishës

4 dhe adhuruan dragoin që i kishte dhënë pushtetin bishës. Adhuruan edhe bishën e thanë: «Kush i ngjan bishës? Kush mund të luftojë kundër saj?».

5

Bishës iu dha një gojë për të thënë fjalë të mëdha fyese dhe ky pushtet iu dha për dyzet e dy muaj.

6 Atëherë ajo hapi gojën për të fyer Perëndinë, emrin e tij, banesën e tij, si dhe të gjithë ata që banojnë në qiell.

7 Asaj iu dha pushteti të luftojë kundër besimtarëve të krishterë dhe tʼi mundë ata. Iu dha pushteti edhe mbi çdo fis, popull, gjuhë e komb.

8 Bishën do ta adhurojnë të gjithë banorët e tokës, të cilët që nga krijimi i botës nuk e kanë emrin të shkruar në librin e jetës që i përket Qengjit të therur.

9

Kush ka veshë le të dëgjojë:

10

Kush është për tʼu zënë rob,
rob do të zihet.
Kush është për tʼu vrarë me shpatë,
nga shpata do të vritet.

Këtu do të duket durimi dhe besimi i besimtarëve të krishterë .

11

Pastaj pashë një bishë tjetër që doli nga toka. Bisha kishte dy brirë si brirë qengji dhe fliste si dragua.

12 Ajo ushtronte gjithë pushtetin e bishës së parë para syve të saj dhe detyronte tokën me gjithë banorët e saj të adhuronin bishën e parë, së cilës i qe shëruar plaga vdekjeprurëse.

13 Bisha tjetër bënte mrekulli të mëdha, sa edhe zjarrin e bënte të zbriste nga qielli në tokë në prani të njerëzve.

14

Ajo mashtronte banorët e tokës me mrekullitë për të cilat i ishte dhënë pushteti të bënte para syve të bishës së parë. Ajo u tha banorëve të tokës tʼi bënin një shëmbëlltyrë bishës që jetonte ende, megjithëse ishte e plagosur nga shpata.

15 Asaj iu dha fuqi për tʼi dhënë shpirt shëmbëlltyrës së bishës, që shëmbëlltyra të fliste dhe tʼi bënte të vriteshin të gjithë ata që nuk e adhuronin.

16 Bisha i detyroi të gjithë, të mëdhenj e të vegjël, të pasur e të varfër, të lirë e skllevër, të merrnin një damkë në dorën e djathtë dhe në ballë.

17 Askush nuk mund të blinte apo të shiste pa pasur damkën me emrin e bishës apo me numrin e emrit të saj.

18

Këtu duhet urti! Kush ka mend, le ta përllogarisë numrin e bishës, sepse ai është numër njeriu. Numri i saj është gjashtëqind e gjashtëdhjetë e gjashtë.

14

1

Pastaj pashë Qengjin që qëndronte mbi Malin e Sionit. Bashkë me të ishin edhe njëqind e dyzet e katër mijë njerëz, që kishin të shkruar në ballë emrin e tij dhe emrin e Atit të tij.

2 Atëherë dëgjova një zë nga qielli, që ngjante si ushtima e detrave dhe si gjëmimi i një bubullime të madhe. Zëri që dëgjova ishte si tingulli që lëshon harpa kur i bien harpistët.

3 Para fronit dhe para katër gjallesave e pleqve këndonin një këngë të re. Askush nuk mund ta mësonte këngën, përveç njëqind e dyzet e katër mijë të shpërblyerve nga toka.

4 Këta janë ata që nuk u përlyen me gra, por mbetën të virgjër. Janë ata që shkojnë pas Qengjit, kudo ku ai shkon. Ata u shpërblyen prej njerëzve për të qenë frytet e para për Perëndinë dhe Qengjin.

5 Nga goja e tyre nuk ka dalë asnjë gënjeshtër, sepse janë të paqortueshëm.

6

Pastaj pashë një engjëll tjetër, që fluturonte në mes të qiellit dhe që kishte një ungjill të amshuar për tʼu shpallur banorëve të tokës nga çdo komb, fis, gjuhë e popull.

7 Ai tha me zë të lartë: «Druajeni Perëndinë dhe jepini lavdi, se erdhi ora e gjykimit të tij. Adhurojeni atë që bëri qiellin e tokën, detin e burimet e ujërave!».

8

Një engjëll tjetër erdhi pas të parit dhe tha: «Ra, ra Babilonia e madhe , ajo që dehu gjithë kombet me verën e zemërimit të kurvërisë së saj».

9

Një engjëll i tretë erdhi pas tyre dhe tha me zë të lartë:

«Kush adhuron bishën dhe shëmbëlltyrën e saj dhe merr damkën në ballë e në dorë,

10 do të pijë nga vera e zemërimit të Perëndisë, që është e papërzier në kupën e zemërimit të tij. Ai do të mundohet me zjarr e squfur para engjëjve të shenjtë dhe para Qengjit.

11

Tymi i mundimit të tyre do të ngrihet në shekuj të shekujve dhe ata që adhurojnë bishën e shëmbëlltyrën e saj dhe kanë marrë damkën e emrit të saj, nuk do të gjejnë prehje as ditë, as natë.

12 Këtu do të duket durimi i besimtarëve të krishterë , i atyre që zbatojnë urdhërimet e Perëndisë dhe ruajnë besimin e Jezuit».

13

Atëherë dëgjova një zë nga qielli që më tha: «Shkruaj: Lum ata që do të vdesin të bashkuar me Zotin që tani e tutje».

«Po, thotë Shpirti i Shenjtë. Ata do të prehen nga mundimet, sepse veprat e tyre do tʼi shoqërojnë pas.»

14

Pastaj pashë një re të bardhë, mbi të cilën ishte ulur dikush që ngjante si njeri. Në kokë kishte një kurorë të artë, ndërsa në dorë një drapër të mprehtë.

15 Nga tempulli doli një engjëll tjetër, që i thirri me zë të lartë atij që rrinte ulur mbi re: «Merre drapërin e korr, se erdhi koha e korrjes dhe të korrat e tokës janë pjekur».

16 Atëherë ai që rrinte ulur mbi fron e hodhi drapërin në tokë dhe toka u korr.

17

Nga tempulli që ishte në qiell doli edhe një engjëll tjetër. Edhe ai mbante një drapër të mprehtë.

18 Një engjëll tjetër doli nga altari. Ai kishte pushtet mbi zjarrin dhe i thirri me zë të lartë atij që kishte drapërin e mprehtë: «Merre drapërin tënd të mprehtë dhe vil bistakët e vreshtit të tokës, se u poq rrushi».

19 Engjëlli e hodhi drapërin në tokë, voli vreshtin e tokës dhe rrushin e hodhi në vozën e madhe të zemërimit të Perëndisë.

20 Rrushi i vozës u shtrydh jashtë qytetit dhe prej saj doli gjak që arrinte deri te frerët e kuajve dhe u përhap deri në rreth treqind kilometra larg .

15

1

Pastaj pashë në qiell një shenjë të madhe e të mahnitshme, shtatë engjëj që kishin shtatë plagët e fundit. Me to përfundoi zemërimi i Perëndisë.

2

Pashë edhe diçka si det të qelqtë përzier me zjarr, si edhe ata që kishin mundur bishën, shëmbëlltyrën e saj dhe numrin e emrit të saj. Ata qëndronin mbi detin e qelqtë me harpat e Perëndisë në duar

3 dhe këndonin këngën e Moisiut, shërbëtorit të Perëndisë dhe këngën e Qengjit:

«Të mëdha e të mrekullueshme janë veprat e tua,
o Zot, Perëndi i gjithëpushtetshëm!
Të drejta e të vërteta udhët e tua,
o mbret i kombeve !

4
Kush nuk do të të druajë ty o Zot
dhe kush nuk do ta përlëvdojë emrin tënd?
Vetëm ti je i shenjtë
dhe gjithë kombet do të vijnë
e do të të adhurojnë,
sepse u shfaqën të gjitha veprat e tua të drejta».

5

Pastaj pashë se u hap tempulli i tendës së dëshmisë në qiell.

6 Nga tempulli dolën shtatë engjëjt që kishin shtatë plagët. Ata ishin veshur me pëlhura të pastra dhe të shndritshme, ndërsa kraharorët i kishin ngjeshur me breza të artë.

7 Njëra nga katër gjallesat u dha shtatë engjëjve shtatë kupa të arta, të mbushura me zemërimin e Perëndisë që jeton në shekuj të shekujve.

8 Tempulli u mbush me tymin e lavdisë e të fuqisë së Perëndisë dhe askush nuk mund të hynte në tempull, derisa të mbaronin të shtatë plagët e shtatë engjëjve.

16

1

Pastaj nga tempulli dëgjova një zë të lartë që u tha shtatë engjëjve: «Shkoni dhe derdhni në tokë shtatë kupat e zemërimit të Perëndisë».

2

Engjëlli i parë shkoi dhe derdhi kupën e tij në tokë. Atëherë një plagë e keqe dhe e dhimbshme i zuri njerëzit që kishin damkën e bishës dhe ata që adhuronin shëmbëlltyrën e saj.

3

Engjëlli i dytë e derdhi kupën e tij në det dhe uji i detit u bë gjak si gjaku i të vdekurit dhe të gjitha gjallesat e detit ngordhën.

4

Engjëlli i tretë e derdhi kupën e tij në lumenjtë e në burimet e ujërave dhe ato u bënë gjak.

5 Pastaj dëgjova engjëllin e ujërave që tha:

«I drejtë je ti, o i shenjtë, që je dhe që ishe,
sepse gjykove drejt.

6
Ata derdhën gjak të krishterësh e profetësh
dhe ti gjak u dhe për të pirë,
se e meritonin».

7

Pastaj dëgjova një zë nga altari që tha:

«Po, o Zot, Perëndi i gjithëpushtetshëm,
të vërteta e të drejta janë gjykimet e tua».

8

Engjëlli i katërt e derdhi kupën e tij mbi diell, të cilit iu dha pushtet të djegë njerëzit me zjarr.

9 Njerëzit u dogjën nga nxehtësia e madhe dhe fyen emrin e Perëndisë që ka pushtetin mbi këto plagë, por nuk u penduan për tʼi dhënë lavdi atij.

10

Engjëlli i pestë e derdhi kupën e tij mbi fronin e bishës. Atëherë mbretëria e saj u mbulua nga errësira dhe njerëzit kafshonin gjuhën nga dhembja.

11 Ata fyen Perëndinë e qiellit për dhembjet e plagët, por nuk u penduan për veprat e tyre.

12

Engjëlli i gjashtë e derdhi kupën e tij mbi lumin e madh të Eufratit. Ujërat e lumit u thanë për të përgatitur udhën për mbretërit që vijnë nga lindja e diellit.

13 Pastaj nga goja e dragoit, nga goja e bishës dhe nga goja e profetit të rremë pashë të dilnin tre shpirtra të këqij, që ngjanin me bretkosa.

14 Ata janë shpirtra djajsh, që bëjnë mrekulli dhe janë nisur për të mbledhur mbretërit e gjithë botës për betejën e ditës së madhe të Perëndisë së gjithëpushtetshëm.

15

«Ja ku po vij si vjedhës! Lum ai që rri zgjuar e i ruan rrobat, që të mos ecë i zhveshur e të turpërohet në sytë e të gjithëve».

16

Shpirtrat i mblodhën njerëzit në vendin që hebraisht quhet ‘Armagedon’ .

17

Engjëlli i shtatë e derdhi kupën e tij në ajër. Nga froni i tempullit doli një zë i lartë që tha: «U krye!».

18 Atëherë shpërthyen vetëtima, zëra, bubullima dhe ra një tërmet i madh. Një tërmet i tillë nuk kishte rënë kurrë mbi tokë që nga krijimi i njeriut. Kaq i fortë qe tërmeti!

19 Qyteti i madh u nda në tri pjesë, ndërsa qytetet e paganëve ranë. Perëndisë iu kujtua Babilonia e madhe dhe i dha asaj kupën e verës së zemërimit të tij të tmerrshëm.

20 Ishujt lëvizën nga vendi, ndërsa malet nuk u panë më.

21 Nga qielli filluan të binin mbi njerëzit kokrra të mëdha breshëri të fortë që peshonin secila rreth dyzet kilogramë . Njerëzit fyen Perëndinë për plagën e breshërit, sepse ajo plagë ishte shumë e rëndë.

17

1

Pastaj, njëri nga shtatë engjëjt që mbanin shtatë kupat erdhi e më tha: «Eja të të tregoj gjykimin e lavires së madhe, që shtrihet përgjatë ujërave të shumtë.

2 Me të kurvëruan mbretërit e tokës dhe nga vera e kurvërisë së saj u dehën banorët e tokës».

3

Dhe më çoi në shkretëtirë, rrëmbyer nga Shpirti i Shenjtë. Atje pashë një grua që rrinte ulur mbi një bishë të kuqe plot me emra fyes. Bisha kishte shtatë kokë e dhjetë brirë.

4 Gruaja ishte veshur me të purpurta e të kuqe, e zbukuruar me ar, gurë të çmuar e margaritarë. Në dorë mbante një kupë të artë mbushur me fëlliqësitë dhe ndyrësitë e kurvërisë së saj.

5 Mbi ballë kishte të shkruar një emër me kuptim të fshehtë ‘Babilonia e madhe, nëna e lavireve dhe e fëlliqësive të dheut’.

6 Pastaj pashë gruan që ishte dehur me gjakun e besimtarëve dhe dëshmorëve të Jezuit.

Kur e pashë, shtanga nga habia e madhe.

7 Atëherë engjëlli më tha:

«Përse habitesh? Unë do të të tregoj të fshehtën e gruas dhe të bishës me shtatë kokë e dhjetë brirë, që e mban gruan.

8 Bisha që pe jetonte, por nuk jeton më. Ajo do të dalë nga humnera dhe do të shkojë drejt shkatërrimit. Banorët e tokës, që nuk e kanë të shkruar emrin në librin e jetës që nga krijimi i botës, do të mrekullohen duke parë bishën që jetonte dhe nuk jeton më, por që do të vijë përsëri.

9

Këtu duhet mendje e urtë! Shtatë kokët janë shtatë kodra mbi të cilat rri ulur gruaja. Janë edhe shtatë mbretërit.

10 Pesë prej tyre ranë. Njëri është këtu, ndërsa tjetri nuk ka ardhur ende, po kur të vijë, duhet të qëndrojë për pak kohë.

11

Bisha që jetonte dhe nuk jeton më, është mbreti i tetë, por është edhe një nga të shtatët dhe shkon drejt shkatërrimit.

12

Dhjetë brirët që pe janë dhjetë mbretër, që nuk kanë filluar ende të mbretërojnë. Ata do ta marrin pushtetin si mbretër vetëm për një orë bashkë me bishën.

13 Ata do të jenë në një mendje: Fuqinë dhe pushtetin e tyre do tʼia japin bishës.

14 Ata do të luftojnë me Qengjin, por Qengji do tʼi mposhtë, sepse është Zoti i zotërve dhe Mbreti i mbretërve. Me të do të fitojnë edhe ata që janë të thirrur, të zgjedhur dhe besimtarë».

15

Pastaj më tha: «Ujërat që pe, ku rri ulur lavirja, janë popuj, turma, kombe dhe gjuhë.

16 Dhjetë brirët që pe dhe bisha do ta urrejnë laviren dhe do ta shkretojnë, do ta zhveshin, do tʼia hanë mishin me dhëmbë dhe do ta djegin në zjarr.

17 Sepse Perëndia u dha në zemër të vepronin sipas mendimit të tij, të ishin në një mendje dhe tʼia jepnin mbretërinë e tyre bishës, derisa të plotësoheshin fjalët e Perëndisë.

18

Gruaja që pe është qyteti i madh, që sundon mbi mbretërit e tokës».

18

1

Pastaj pashë një engjëll tjetër që po zbriste nga qielli. Ai kishte pushtet të madh dhe toka u ndriçua nga lavdia e tij.

2 Atëherë engjëlli thirri me zë të lartë:

«Ra, ra Babilonia e madhe!
Ra dhe u bë banesë djajsh
dhe strofull e çdo shpirti të ndyrë,
shpendi të papastër
dhe bishe të fëlliqur e të urryer.

3
Me verën e zemërimit të kurvërisë së saj
u dehën gjithë kombet.
Mbretërit e tokës bënë kurvëri me të,
ndërsa tregtarët e tokës u pasuruan me luksin e saj të shfrenuar».

4

Pastaj dëgjova një zë tjetër nga qielli që tha:

«Populli im, dilni prej saj,
që të mos bëheni pjesëtarë të mëkateve të saj
dhe të mos merrni plagë
nga plagët e saj.

5
Sepse, mëkatet e saj arritën deri në qiell
dhe Perëndia i kujtoi padrejtësitë e saj.

6
Silluni me të siç u soll ajo me ju,
shpërblejani dyfish veprat,
ndërsa kupën që ju dha të pini, mbushjani dy herë më shumë.

7
Jepini asaj po aq mundim e vajtim,
sa i dha lavdi e luks vetes,
ajo që vazhdon të thotë në zemrën e vet:
“Unë rri ulur si mbretëreshë,
nuk jam vejushë
dhe nuk kam për të parë kurrë vajtim me sy.”

8
Prandaj në një ditë të vetme do të mblidhen plagët e saj:
vdekja, vajtimi dhe zia e bukës.
Ajo do të digjet e tëra në zjarr,
sepse Zoti Perëndi që e gjykon është i fuqishëm.

9

Mbretërit e tokës, që bënë kurvëri me të dhe dëfryen me luksin e saj, do ta qajnë e do të vajtojnë kur të shohin tymin e flakëve të saj.

10 Ata do tʼi qëndrojnë larg nga frika e vuajtjeve të saj dhe do të thonë:

“Mjerë! Mjerë ti, o qytet i madh,
o qytet i fortë, Babiloni,
se brenda një ore të erdhi ndëshkimi!”.

11

Tregtarët e tokës do të qajnë e do të vajtojnë për të, sepse askush nuk ua blen më mallin,

12 mall prej ari e argjendi, gurë të çmuar e margaritarë, pëlhura liri e purpuri, mëndafshi e të kuqe, si dhe gjithfarë drurësh erëmirë e gjithfarë sendesh fildishi e druri shumë të çmuar, bronzi, hekuri e mermeri,

13 kanellë e parfume, temjane, mirrë e livandë, verë e vaj, majë mielli e grurë, gjedhë e dhen, kuaj e qerre, trupa e shpirtra njerëzish.

14 Ata do tʼi thonë:

“Gjithë të mirat që dëshironte shpirti yt
ikën,
gjithë pasuritë e lukset
morën fund
dhe nuk do tʼi gjesh më.”

15

Tregtarët që u pasuruan prej saj do të qëndrojnë larg nga frika e vuajtjeve të saj, do të qajnë e do të vajtojnë

16 duke thënë:

“Mjerë! Mjerë ti, o qytet i madh,
veshur me li të purpurt e të kuq
dhe zbukuruar me ar, gurë të çmuar e margaritarë,

17

sepse gjithë kjo pasuri u shkretua për një orë!”.

Të gjithë kapitenët e anijeve dhe udhëtarët, detarët dhe ata që punonin në lundrim qëndronin larg

18 e thërrisnin duke parë tymin e flakëve të saj: “Cili qytet ngjan me qytetin e madh?”.

19

Hidhnin dhè mbi kokë e thërrisnin, duke qarë e duke vajtuar:

“Mjerë! Mjerë qyteti i madh,
me pasurinë e të cilit u pasuruan të gjithë ata që kishin anije në det!
Mjerë, sepse u shkretua për një orë.”

20
Gëzohu për shkatërrimin e saj, o qiell!
Gëzohuni edhe ju besimtarë të Krishtit , apostuj e profetë,
se Perëndia e gjykoi për të keqen që ju bëri».

21

Pastaj një engjëll i fuqishëm ngriti një gur të madh sa një gur mulliri, e hodhi në det dhe tha:

«Po kaq furishëm do të hidhet tej
edhe Babilonia, qyteti i madh,
dhe nuk do të gjendet kurrë më.

22
Tingulli i harpave dhe i muzikantëve,
fyelltarëve e trumbetarëve,
nuk do të dëgjohet më te ti.
Asnjë mjeshtër, i çfarëdo mjeshtërie
nuk do të gjendet më aty
dhe zhurma e mullirit
nuk do të dëgjohet më kurrë.

23
Drita e pishtarit
nuk do të ndriçojë më
dhe nuk do të dëgjohet më
as zë dhëndri dhe as zë nuseje.
Tregtarët e tu ishin të mëdhenjtë e tokës
dhe me magjinë tënde u mashtruan të gjitha kombet.

24
Në ty u gjet gjak profetësh, e besimtarësh të Krishtit
dhe gjaku i të gjithë atyre që u vranë mbi tokë».

19

1

Pastaj dëgjova në qiell një si zë të lartë turme të madhe, që tha:

«Aleluja!
Shpëtimi, lavdia e fuqia i përkasin Perëndisë tonë,

2
sepse gjykimet e tij janë të vërteta e të drejta.
Ai e gjykoi laviren e madhe,
që e çoi tokën në shthurje me kurvërinë e saj
dhe mori shpagim për gjakun e shërbëtorëve të tij
të vrarë nga duart e saj».

3

Pastaj thanë përsëri:

«Aleluja!
Tymi i shkrumbimit të saj ngjitet lart në shekuj të shekujve».

4

Atëherë të njëzet e katër pleqtë e të katër gjallesat ranë përmbys dhe adhuruan Perëndinë që rri ulur në fron duke thënë:

«Amen! Aleluja!».

5

Pastaj nga froni doli një zë që tha:

«Lëvdoni Perëndinë tonë
të gjithë ju shërbëtorët e tij
dhe ju që e druani,
të mëdhenj e të vegjël».

6

Dëgjova edhe një si zë turme të madhe, posi ushtimë detrash e bubullimash të forta që tha:

«Aleluja!
Mbretëroi Zoti,
Perëndia ynë i gjithëpushtetshëm.

7
Le të gëzohemi e të ngazëllehemi,
le tʼi japim lavdi atij,
sepse erdhi dasma e Qengjit
dhe nusja është bërë gati».

8
Asaj i dhanë për të veshur
një rrobë të ndritshme prej liri të pastër.
Kjo rrobë përfaqëson veprat e drejta të besimtarëve të Krishtit .

9

Pastaj engjëlli më tha: «Shkruaj! Lum ata që janë ftuar në darkën e dasmës së Qengjit». Dhe shtoi: «Këto janë fjalët e vërteta të Perëndisë».

10

Unë rashë përmbys para këmbëve të tij për ta adhuruar, ndërsa ai më tha: «Mos! Unë jam shërbëtor si ti dhe si vëllezërit e tu që ruajnë dëshminë e Jezuit. Adhuro Perëndinë!». Dhe dëshmia e Jezuit është shpirti i profecisë.

11

Pastaj pashë qiellin të hapur dhe një kalë të bardhë. Kalorësi quhej ‘Besimtar dhe i Vërtetë’. Ai gjykon e lufton me drejtësi.

12 Sytë e tij ishin si flakë zjarri, ndërsa mbi kokë mbante shumë kurora të vogla. Ai kishte të shkruar një emër që nuk e dinte askush përveç tij.

13

Ishte i veshur me rroba të ngjyera në gjak dhe mbante emrin ‘Fjala e Perëndisë’.

14 Pas tij vinin ushtritë e qiellit, hipur mbi kuaj të bardhë dhe veshur me rroba të ndritshme prej liri të pastër.

15 Nga goja e tij dilte një shpatë e mprehtë, me të cilën do të mposhtë kombet. Ai do tʼi sundojë me skeptër të hekurt dhe do ta shtrydhë rrushin në vozën e verës së zemërimit të tmerrshëm të Perëndisë së gjithëpushtetshëm.

16 Mbi rrobë dhe mbi kofshë kishte të shkruar emrin: ‘Mbreti i mbretërve dhe Zoti i zotërve’.

17

Pastaj pashë një engjëll që qëndronte në diell. Ai u foli me zë të fortë të gjithë shpendëve që fluturonin në mes të qiellit: «Ejani e mblidhuni në darkën e madhe të Perëndisë,

18 që të hani mish mbretërish, prijësish ushtarakë e të fortësh, mish kuajsh e kalorësish, mishin e të gjithë njerëzve, të lirë e skllevër, të vegjël e të mëdhenj».

19

Atëherë pashë bishën dhe mbretërit e tokës me ushtritë e tyre, që ishin mbledhur për të luftuar kundër atij që rrinte mbi kalë dhe ushtrisë së tij.

20 Bisha u kap dhe bashkë me të edhe profeti i rremë, që në prani të saj bënte mrekulli, me të cilat mashtronte ata që kishin marrë damkën e bishës dhe që kishin adhuruar shëmbëlltyrën e saj. Pastaj, që të dy u hodhën të gjallë në liqenin e zjarrtë që digjet me squfur.

21 Të tjerët u vranë nga shpata që dilte nga goja e kalorësit dhe të gjithë shpendët u ngopën me mishin e tyre.

20

1

Pastaj pashë një engjëll që zbriste nga qielli. Ai kishte çelësin e humnerës dhe në dorë mbante një zinxhir të madh.

2 Ai e kapi dragoin, gjarpërin e lashtë, që është Djalli dhe Satani dhe e lidhi për njëmijë vjet.

3 E hodhi në humnerë, e mbylli dhe e vulosi, që të mos mashtronte më kombet, derisa të mbusheshin njëmijë vjet. Më pas duhej të zgjidhej edhe për pak kohë.

4

Pastaj pashë disa frone. Atyre që u ulën mbi to iu dha pushteti të gjykojnë. Pashë edhe shpirtrat e atyre që ishin therur për dëshminë e Jezuit dhe për fjalën e Perëndisë, që nuk e kishin adhuruar bishën e as shëmbëlltyrën e saj dhe nuk e kishin marrë damkën në ballë e në dorë. Ata u kthyen në jetë dhe mbretëruan me Krishtin për njëmijë vjet.

5

Të vdekurit e tjerë nuk u kthyen në jetë, derisa u mbushën njëmijë vjet. Kjo është ngjallja e parë.

6 I lum dhe i shenjtë është ai që merr pjesë në ngjalljen e parë.

Mbi ta nuk do të ketë pushtet vdekja e dytë, por do të jenë priftërinj të Perëndisë e të Krishtit dhe do të mbretërojnë me të për njëmijë vjet.

7

Kur të mbushen të njëmijë vjetët, Satani do të zgjidhet nga burgu

8 dhe do të dalë të mashtrojë kombet në të katër qoshet e tokës, Gogun e Magogun , që tʼi mbledhë për luftë. Numri i tyre do të jetë sa rëra e detit.

9 Ata u përhapën anekënd tokës dhe rrethuan fushimin e besimtarëve të Krishtit dhe qytetin e dashur, por nga qielli zbriti flakë dhe i përpiu.

10 Atëherë djallin që i kishte mashtruar, e hodhën në liqenin e zjarrtë të squfurit, ku ishin edhe bisha me profetin e rremë. Atje do të mundohen ditë e natë në shekuj të shekujve.

11

Pastaj pashë një fron të madh të bardhë dhe atë që rrinte ulur në të, para syve të të cilit ishin zhdukur toka dhe qielli e nuk shiheshin më.

12 Pashë edhe të vdekurit, të mëdhenj e të vegjël, që qëndronin para fronit. Atëherë u hapën librat. U hap edhe një libër tjetër, libri i jetës. Të vdekurit u gjykuan sipas veprave të tyre, që ishin shkruar në libra.

13

Deti i ktheu të vdekurit që mbante. Po ashtu edhe vdekja e ferri i kthyen të vdekurit që kishin. Secili u gjykua sipas veprave.

14 Pastaj vdekja e ferri u hodhën në liqenin e zjarrit. Liqeni i zjarrit është vdekja e dytë.

15 Kush nuk u gjet i shkruar në librin e jetës, u hodh në liqenin e zjarrit.

21

1

Pastaj pashë një qiell të ri dhe një tokë të re. Qielli i parë dhe toka e parë ishin zhdukur dhe as deti nuk ishte më.

2 Pashë edhe qytetin e shenjtë, Jerusalemin e ri, që zbriste nga qielli prej Perëndisë, si një nuse e zbukuruar për dhëndrin e saj.

3

Atëherë dëgjova një zë të lartë nga froni që tha:

«Ja banesa e Perëndisë me njerëzit! Ai do të banojë me ta dhe ata do të jenë populli i tij. Vetë Perëndia do të jetë me ta dhe ai do të jetë Perëndia i tyre.

4 Ai do të fshijë çdo lot nga sytë e tyre dhe nuk do të ketë më as vdekje, as zi, as vajtim, as dhimbje, sepse bota e mëparshme mori fund».

5

Ai që rrinte ulur në fron tha:

«Ja, unë i bëj të reja të gjitha gjërat!». Pastaj më tha: «Shkruaj, sepse këto fjalë janë të besueshme dhe të vërteta!».

6 Dhe shtoi: «U kryen! Unë jam Alfa e Omega, fillimi e mbarimi. Atij që ka etje, do tʼi jap të pijë falas nga burimi i ujit të jetës.

7 Ai që fiton, do tʼi trashëgojë këto. Unë do të jem Perëndia i tij dhe ai do të jetë biri im.

8

Ndërsa frikacakët, të pafetë, ndyrësirat, vrasësit, kurvarët, magjistarët, idhujtarët dhe të gjithë gënjeshtarët do ta kenë vendin në liqenin që digjet me zjarr dhe me squfur». Kjo është vdekja e dytë.

9

Pastaj erdhi një nga shtatë engjëjt, që kishin shtatë kupat e mbushura me shtatë plagët e fundit dhe më tha: «Eja të të tregoj nusen, gruan e Qengjit!».

10 Atëherë u rrëmbeva nga Shpirti i Shenjtë dhe engjëlli më çoi në majën e një mali të madh e të lartë. Atje më tregoi qytetin e shenjtë, Jerusalemin, që zbriste nga qielli prej Perëndisë.

11

Qyteti kishte lavdinë e Perëndisë dhe shkëlqente si gur i çmuar, si gur diaspri kristalor .

12 Ai kishte një mur të madh e të lartë me dymbëdhjetë porta dhe mbi to qëndronin dymbëdhjetë engjëj. Mbi porta ishin shkruar emrat e dymbëdhjetë fiseve të Izraelit.

13 Tri porta ishin nga lindja, tri nga veriu, tri nga jugu e tri nga perëndimi.

14 Muri i qytetit kishte dymbëdhjetë themele, mbi të cilat ishin shkruar dymbëdhjetë emrat e dymbëdhjetë apostujve të Qengjit.

15

Ai që fliste me mua kishte një shkop të artë matës për të matur qytetin, portat dhe murin e tij.

16 Qyteti shtrihej në formë katrore dhe e kishte gjatësinë sa gjerësia. Engjëlli e mati qytetin me matës dhe ishte dymijë e katërqind kilometra i gjatë. Gjatësia, gjerësia dhe lartësia ishin të barabarta.

17 Mati edhe murin që ishte gjashtëdhjetë e gjashtë metra . Engjëlli përdori të njëjtën masë që përdor njeriu.

18

Veshja e murit ishte prej diaspri, ndërsa qyteti vetë ishte prej ari të kulluar, të pastër si qelqi.

19 Themelet e murit të qytetit ishin zbukuruar me të gjithë gurët e çmuar. Themeli i parë ishte prej diaspri, i dyti prej safiri, i treti prej kalcedoni, i katërti prej smeraldi,

20 i pesti prej sardoniku, i gjashti prej sardi, i shtati prej krizoliti, i teti prej berili, i nënti prej topazi, i dhjeti prej krisopazi, i njëmbëdhjeti prej hiacinti dhe i dymbëdhjeti prej ametisti.

21 Dymbëdhjetë portat kishin dymbëdhjetë margaritarë. Secila portë ishte bërë nga i njëjti margaritar, ndërsa sheshi i qytetit ishte prej ari të kulluar si qelq i tejdukshëm.

22

Tempull nuk pashë në qytet, sepse tempulli i tij është Zoti Perëndi i gjithëpushtetshëm dhe Qengji.

23 Qyteti nuk ka nevojë as për diell e as për hënë që të ndriçohet, sepse atë e ndriçon lavdia e Perëndisë dhe pishtari i tij është Qengji.

24

Kombet do të ecin me dritën e tij dhe mbretërit e tokës do të sjellin aty lavdinë e tyre.

25 Ditën portat nuk do të mbyllen kurrë dhe atje nuk do të ketë natë.

26 Atje do të sjellin lavdinë dhe nderin e kombeve.

27 Në të nuk do të hyjë asgjë e papastër dhe askush që bën gjëra të pështira a të gënjeshtërta, por vetëm ata që janë shkruar në librin e jetës, libër që i përket Qengjit.

22

1

Pastaj më tregoi lumin e ujit të jetës, që shkëlqente si kristal dhe buronte nga froni i Perëndisë dhe i Qengjit.

2 Në mes të sheshit të qytetit, në të dyja anët e lumit ishte pema e jetës, që jep dymbëdhjetë fryte, nga një në çdo muaj, ndërsa gjethet e saj shërbejnë për shërimin e kombeve.

3

Nuk do të ketë më asnjë mallkim, por atje do të jetë froni i Perëndisë dhe i Qengjit dhe shërbëtorët e tij do ta adhurojnë.

4 Do të shohin fytyrën e Perëndisë dhe emrin e tij do ta kenë të shkruar në ballë.

5 Nuk do të ketë më natë dhe nuk do të kenë nevojë as për dritën e pishtarit e as për dritën e diellit, sepse do tʼi ndriçojë Zoti Perëndi dhe do të mbretërojnë në shekuj të shekujve.

6

Pastaj engjëlli më tha:

«Këto fjalë janë të besueshme dhe të vërteta. Zoti Perëndi, frymëzuesi i profetëve, dërgoi engjëllin e vet tʼu tregojë shërbëtorëve të tij gjërat që duhet të ndodhin së shpejti.

7 “Ja ku po vij shpejt!” - thotë Jezui. Lum ai që zbaton fjalët profetike të këtij libri!».

8

Unë, Gjoni, i pashë dhe i dëgjova këto gjëra. Kur mbarova së dëgjuari e së pari, rashë përmbys para këmbëve të engjëllit që mʼi tregoi, për ta adhuruar atë.

9

Por ai më tha:

«Mos! Unë jam shërbëtor si ti, si vëllezërit e tu profetë dhe si ata që zbatojnë fjalët e këtij libri. Adhuro Perëndinë!».

10

Pastaj më tha: «Mos i mbaj të fshehta fjalët profetike të këtij libri, sepse koha e tyre është afër.

11

I padrejti le të vazhdojë të jetë i padrejtë dhe i ndoturi le të vazhdojë të jetë i ndotur. I drejti le të vazhdojë të jetë i drejtë dhe i shenjti le të vazhdojë të shenjtërohet.»

12

«Ja ku po vij shpejt!» - thotë Jezui. «Me vete kam shpërblimin që do tʼi jap secilit sipas veprave të tij.

13 Unë jam Alfa e Omega, i pari e i fundit, fillimi e mbarimi.

14

Lum ata që i lajnë rrobat e veta me gjakun e Qengjit , se do të kenë të drejtë të hanë nga pema e jetës dhe të hyjnë në qytet nga portat.

15 Jashtë janë qentë, magjistarët, kurvarët, vrasësit, idhujtarët dhe të gjithë ata që e duan dhe e vënë në zbatim gënjeshtrën.

16

Unë, Jezui, ju kam dërguar engjëllin tim për tʼju dëshmuar këto gjëra nëpër kisha. Unë jam rrënja dhe fisi i Davidit, jam ylli i shndritshëm i mëngjesit».

17

Shpirti i Shenjtë dhe nusja thonë: «Eja!».

Edhe kush dëgjon, le të thotë: «Eja!».

Kush ka etje, le të vijë. Kush dëshiron, le të marrë falas ujin e jetës.

18

Unë, Gjoni, po u them të gjithë atyre që dëgjojnë fjalët profetike të këtij libri, se kush u shton ndonjë gjë atyre, edhe Perëndia do tʼi shtojë atij plagët që shkruhen në këtë libër.

19 Atij që heq ndonjë gjë nga fjalët profetike të këtij libri, Perëndia do tʼia heqë pjesën nga pema e jetës dhe nga qyteti i shenjtë, që përshkruhen në këtë libër.

20

Ai që i dëshmon këto, thotë: «Po, po vij shpejt».

Amen! Eja Zoti Jezu!

21

Hiri i Zotit Jezu qoftë me të gjithë!