1

1

Unë, Pali, jam shërbëtor i Krishtit Jezu dhe Perëndia më ka thirrur për të qenë apostull e më ka ndarë veç për të predikuar ungjillin e Perëndisë.

2 Ky ungjill, që Perëndia e premtoi që më parë përmes profetëve të tij në Shkrimet e shenjta,

3 flet për Birin e tij, Zotin tonë Jezu Krisht. Për sa i takon natyrës njerëzore, ai është pasardhës i Davidit,

4 ndërsa me fuqinë e Shpirtit që shenjtëron, ai u dëftua Bir i Perëndisë kur u ngjall prej të vdekurve.

5

Përmes tij Perëndia na ka dhënë hirin për të qenë apostuj, që të çojmë gjithë kombet drejt bindjes ndaj ungjillit dhe besimit në Krishtin, për lavdi të emrit të tij.

6 Ndër këto kombe bëni pjesë edhe ju, sepse u thirrët nga Jezu Krishti.

7

Po ju shkruaj të gjithëve ju në Romë, që Perëndia ju do e ju ka thirrur për të qenë të shenjtë:

Paçi hir dhe paqe nga Perëndia, Ati ynë dhe nga Zoti Jezu Krisht!

8

Së pari, e falënderoj Perëndinë tim përmes Jezu Krishtit për ju të gjithë, sepse besimi juaj po bëhet i njohur në tërë botën.

9 Perëndia, të cilit i shërbej me gjithë shpirt në predikimin e ungjillit të Birit të tij, është dëshmitari im se ju kujtoj pa pushim

10 në lutjet e mia, gjithmonë. I kërkoj Perëndisë, që, nëse është vullneti i tij, të mund të vij te ju më në fund.

11 Kam shumë dëshirë tʼju shoh për tʼju dhënë ndonjë dhunti shpirtërore që të forcoheni

12 dhe kështu të ngushëllohemi së bashku përmes besimit të njëri-tjetrit, besimit tuaj dhe besimit tim.

13

Dua ta dini, o vëllezër, se shumë herë kam pasur ndërmend të vij te ju, që vepra ime të kishte fryt edhe te ju si te kombet e tjera, por kam qenë i penguar deri tani.

14 Unë e kam për detyrë tʼu predikoj ungjillin si grekëve të qytetëruar, ashtu edhe barbarëve të paqytetëruar, si të diturve, ashtu edhe të paditurve.

15 Prandaj, për sa më takon mua, jam i gatshëm tʼjua shpall ungjillin edhe juve që jeni në Romë.

16

Unë nuk kam turp për ungjillin, sepse ai është fuqia e Perëndisë për shpëtimin e të gjithëve atyre që besojnë, për judeun së pari, si dhe për paganin .

17 Në ungjill zbulohet se Perëndia i bën njerëzit të drejtë përmes besimit të plotë , sikurse thotë Shkrimi i shenjtë: I drejti do të jetojë prej besimit.

18

Zemërimi i Perëndisë zbulohet nga qielli kundër çdo mosbesimi e padrejtësie të njerëzve, që me padrejtësi i zënë frymën së vërtetës.

19 Perëndia është i zemëruar me ta për shkak se gjithçka që mund të njihet për të është e dukshme, sepse vetë Perëndia ua ka bërë të dukshme atyre.

20 Që nga krijimi i botës cilësitë e padukshme të Perëndisë, fuqia e tij e përjetshme dhe natyra e tij hyjnore kuptohen dhe duken qartë prej gjërave që ka bërë. Prandaj ata nuk mund të kenë asnjë shfajësim.

21 Sepse, ndonëse e njohën Perëndinë, nuk e përlëvduan dhe nuk e falënderuan si Perëndi, por u marrosën në arsyetimet e tyre dhe zemra e tyre e pandjeshme u errësua.

22 Duke e mbajtur veten për të ditur, u bënë të marrë

23 dhe e shndërruan lavdinë e Perëndisë së pavdekshëm në një shëmbëllim të ngjashëm me njeriun e vdekshëm, me shpendët, me katërkëmbëshat dhe me rrëshqanorët.

24

Prandaj Perëndia i dorëzoi ata në epshet e ndyra të zemrave të tyre, që të çnderojnë trupat e njëri-tjetrit.

25 Ata e shndërruan të vërtetën e Perëndisë në gënjeshtër, adhuruan dhe i shërbyen krijesës në vend të Krijuesit, që është i bekuar përjetë. Amen!

26

Prandaj Perëndia i dorëzoi ata në epshe të turpshme. Gratë e tyre i shndërruan marrëdhëniet e natyrshme në marrëdhënie kundër natyrës.

27 Po ashtu edhe burrat, duke lënë marrëdhëniet e natyrshme me gratë, u ndezën në epshin e tyre për njëri-tjetrin. Burra kryen vepra të pahijshme me burra, duke marrë mbi vete shpagimin e duhur për fajin e tyre.

28

Meqenëse ata nuk pranuan ta njihnin Perëndinë, ai i dorëzoi në një mendje të çoroditur për të bërë gjëra që nuk duhen bërë.

29 Ata janë plot me padrejtësi, keqdashje , lakmi, ligësi, plot smirë, vrasje, grindje, dredhi dhe poshtërsi. Ata janë përgojues,

30 shpifës, armiq të Perëndisë, të pacipë, fodullë, mburravecë, trillues ligësish, të pabindur ndaj prindërve,

31 të pamend, të pabesë, pa dashuri dhe të pamëshirshëm.

32 Ata e njohin urdhërimin e Perëndisë, që thotë se kush bën gjëra të tilla, meriton të vdesë. Megjithatë, ata jo vetëm i bëjnë këto, por edhe miratojnë të tjerët që i bëjnë.

2

1

Ti, o njeri, që gjykon të tjerët, kushdo qofsh, nuk ke asnjë shfajësim. Duke gjykuar tjetrin, dënon vetveten, sepse ti që gjykon, bën të njëjtat gjëra.

2 Ne e dimë se gjykimi i Perëndisë për ata që bëjnë këto gjëra është sipas së vërtetës.

3 A mendon se do tʼi shpëtosh gjykimit të Perëndisë, o njeri, që gjykon ata që bëjnë të njëjtat gjëra që i bën edhe ti?

4 Apo i përçmon pasuritë e mirësisë, të durimit dhe zemërgjerësisë së Perëndisë pa e ditur se mirësia e tij të çon në pendim?

5

Por me ashpërsinë tënde dhe me zemrën e papenduar po i përgatit vetes një zemërim të madh për ditën kur Perëndia do të zbulojë zemërimin dhe gjykimin e tij të drejtë.

6 Perëndia do ta shpërblejë çdonjërin sipas veprave të veta.

7 Atyre që me durim kërkojnë lavdi, nder e pavdekësi në vepra të mira, do tʼu japë jetën e amshuar,

8 ndërsa ata që janë kryeneçë e nuk i binden së vërtetës, por i binden padrejtësisë, i pret zemërimi dhe tërbimi i Perëndisë.

9 Për çdo qenie njerëzore që bën ligësi do të ketë mundim e ankth, së pari për judeun, por edhe për paganin.

10 Po për këdo që bën të mirën, do të ketë lavdi, nder e paqe, së pari për judeun, por edhe për paganin.

11 Sepse Perëndia nuk është i njëanshëm.

12

Të gjithë ata që kanë mëkatuar pa e njohur ligjin e Moisiut, nuk do të ndëshkohen sipas këtij ligji, ndërsa të gjithë ata që kanë mëkatuar duke e njohur ligjin e Moisiut, do të gjykohen sipas tij.

13 Të drejtë para Perëndisë nuk janë ata që e dëgjojnë ligjin e Moisiut, por ata që e zbatojnë atë.

14

Kur kombet pagane që nuk e kanë ligjin e Moisiut, zbatojnë vetvetiu çfarë thotë ky ligj, megjithëse nuk e kanë ligjin e Moisiut, ato veprojnë si ta kishin atë brenda vetes së tyre.

15 Me këtë ata tregojnë se urdhërimet e ligjit të Moisiut janë të shkruara në zemrat e tyre, gjë për të cilën dëshmon edhe ndërgjegjja e tyre, edhe mendimet e tyre të brendshme, që herë i akuzojnë për faj e herë i shfajsojnë.

16 Kjo do të dalë në dritë ditën kur Perëndia do të gjykojë të fshehtat e njerëzve përmes Krishtit Jezu, siç e pohon ungjilli që predikoj unë.

17

Çfarë të themi për ty që e quan veten jude? Ti mbështetesh në ligjin e Moisiut dhe mburresh me Perëndinë,

18 e njeh vullnetin e tij dhe ligji i Moisiut të ka mësuar të dallosh të mirën.

19 Ti je i bindur se je udhëheqës i të verbërve dhe dritë për ata që janë në errësirë,

20 edukator i të panxënëve dhe mësues i të miturve në besim, sepse në ligjin e Moisiut ke dijen e plotë dhe gjithë të vërtetën.

21

Ti, pra, që mëson të tjerët, nuk mëson dot veten? Ti që predikon se nuk duhet vjedhur, vjedh?

22 Ti që thua se nuk duhet bërë tradhti bashkëshortore, bën tradhti bashkëshortore? Ti që ke neveri idhujt, plaçkit tempuj?

23 Ti që mburresh me ligjin e Moisiut, çnderon Perëndinë duke e shkelur këtë ligj?

24 Sepse, siç thotë Shkrimi i shenjtë: për shkakun tuaj emri i Perëndisë shahet ndër kombet pagane.

25

Rrethprerja është e dobishme nëse ti zbaton ligjin e Moisiut; por nëse je shkelës i tij, rrethprerja jote nuk vlen .

26 Prandaj, nëse i parrethpreri respekton urdhërimet e ligjit të Moisiut, a nuk do tʼia njohë atij Perëndia parrethprerjen si rrethprerje?

27 Ai që është i parrethprerë, por e zbaton ligjin e Moisiut, do të të gjykoj ty, që, megjithëse je i rrethprerë dhe e ke të shkruar ligjin e Moisiut, je shkelës i këtij ligji.

28

Sepse jude i vërtetë nuk është ai që duket i tillë së jashtmi dhe rrethprerja nuk është diçka e jashtme apo trupore;

29 por jude i vërtetë është ai që është i tillë së brendshmi. Rrethprerja e vërtetë është ajo e zemrës, që bëhet me Shpirtin e Shenjtë e jo me shkronjën e ligjit të Moisiut. Lavdia e judeut të vërtetë nuk vjen nga njerëzit, por nga Perëndia.

3

1

Pra, cila është epërsia e judeut? Apo çfarë dobie ka rrethprerja?

2 Ajo ka shumë dobi nga çdo pikëpamje. Së pari, sepse judenjve iu besuan fjalët e Perëndisë.

3 E çfarë pra? Nëse disa prej tyre nuk i qëndruan besnik Perëndisë, mos vallë mosbesimi i tyre do të shfuqizonte besnikërinë e tij?

4 Larg qoftë! Perëndia është i vërtetë në çdo gjë, megjithëse të gjithë njerëzit janë gënjeshtarë! Sikurse thotë Shkrimi i shenjtë:

Që ti të dalësh i drejtë
në fjalët e tua
dhe të triumfosh
kur të gjykohesh.

5

Por, nëse padrejtësia jonë nxjerr në pah drejtësinë e Perëndisë, çfarë të themi atëherë? Po të arsyetoja si njeri, do të shtroja pyetjen: Mos vallë është i padrejtë Perëndia kur na ndëshkon?

6 Larg qoftë! Përndryshe, si do ta gjykojë Perëndia botën?

7 Nëse gënjeshtra ime nxjerr më në pah të vërtetën e Perëndisë dhe i jep më shumë lavdi atij, përse u dashka të gjykohem ende si mëkatar?

8 Atëherë, përse të mos themi: «Le të bëjmë të keqen, që të vijë e mira!», siç na përflasin disa dhe na akuzojnë se paskemi thënë? Këta e meritojnë ndëshkimin.

9

Çfarë pra? A kemi epërsi ne judenjtë? Aspak! Sepse sapo e treguam se të gjithë, si judenjtë edhe paganët janë nën mëkat,

10 sikurse thotë edhe Shkrimi i shenjtë:

Asnjeri nuk është i drejtë,
as edhe një.

11
Nuk gjendet
asnjë që kupton.
Nuk gjendet
asnjë që kërkon Perëndinë.

12
Të gjithë kanë dalë nga udha
dhe janë rrënuar.
Asnjeri nuk bën të mirën,
as edhe një i vetëm.

13
Gryka e tyre është varr i hapur.
Me gjuhë
kanë mashtruar.
Nën buzë
kanë helm nepërkash.

14
Gojën
e kanë plot me mallkime e hidhësi.

15
Këmbët e tyre
vrapojnë për të derdhur gjak.

16
Në udhët e tyre
ka rrënim e mjerim.

17
Ata nuk e kanë njohur
udhën e paqes

18
dhe nuk e kanë parasysh
frikën e Perëndisë.

19

Ne e dimë se çfarëdo që thotë ligji i Moisiut, e thotë për ata që janë nën këtë ligj, kështu që çdo gojë të heshtë dhe gjithë bota të gjykohet prej Perëndisë.

20 Asnjeri nuk do të bëhet i drejtë para Perëndisë nga veprat që urdhëron ligji i Moisiut, sepse nëpërmjet këtij ligji vjen vetëm njohja e mëkatit.

21

Por tani na është shfaqur se Perëndia na bën të drejtë pa ndërmjetësinë e ligjit të Moisiut, gjë që e kanë dëshmuar ligji i Moisiut e profetët.

22 Perëndia i bën të drejtë, përmes besimit në Jezu Krishtin, të gjithë ata që besojnë në të. Perëndia nuk bën dallim mes judenjve dhe paganëve,

23 sepse të gjithë kanë mëkatuar dhe nuk e kanë lavdinë e Perëndisë.

24 Ata u bënë të drejtë falas, me hirin e tij, përmes Krishtit Jezu, që i shpengoi nga mëkati.

25 Perëndia e kushtoi Jezuin si fli pajtimi, që përmes besimit në gjakun e tij të tregojë drejtësinë e tij për faljen e mëkateve të kryera më parë.

26 Në atë kohë Perëndia ishte i duruar me mëkatin, ndërsa në kohën e tanishme ai dëfton sesi i bën të drejtë njerëzit, duke dashur të tregojë se është vetë i drejtë dhe se bën të drejtë ata që besojnë në Jezuin.

27

Ku shkoi mburrja? Ajo mori fund. Prej cilit ligj? Atij të veprave? Jo prej tij, por nëpërmjet ligjit të besimit.

28 Ne, pra, mendojmë se njeriu bëhet i drejtë prej besimit, pa veprat që urdhëron ligji i Moisiut.

29 A është vallë Perëndia, Perëndi i judenjve? A nuk është ai edhe Perëndia i kombeve të tjera? Po, ai është edhe Perëndi i kombeve të tjera,

30 sepse ka vetëm një Perëndi. Ai do të bëjë të drejtë të rrethprerët prej besimit dhe të parrethprerët nëpërmjet besimit.

31 Mos vallë nëpërmjet besimit shfuqizojmë ligjin e Moisiut? Larg qoftë! Përkundrazi, e vëmë në vendin e vet.

4

1

Çʼtë themi, pra, për Abrahamin, stërgjyshin tonë? Çfarë fitoi ai si njeri?

2 Nëse Abrahami do të ishte bërë i drejtë falë veprave, atëherë ai do të kishte pse të mburrej, por jo para Perëndisë.

3 Çfarë thotë Shkrimi i shenjtë? Abrahami i besoi Perëndisë dhe për shkak të besimit Perëndia e bëri atë të drejtë.

4

Shpërblimi që i jepet punëtorit nuk është dhuratë, por është një detyrim ndaj tij.

5 Ndërsa ai që nuk ka vepra, por i beson Perëndisë që bën të drejtë mëkatarin, për shkak të besimit, bëhet i drejtë.

6 Po ashtu edhe Davidi e quan të lum njeriun që Perëndia e bën të drejtë pa vepra:

7

Lum ata të cilëve
u janë falur paudhësitë
dhe u janë fshirë mëkatet!

8
Lum njeriu të cilit Zoti
nuk do tʼia llogarisë mëkatin!

9

A vlen kjo lumni vetëm për të rrethprerët apo edhe për të parrethprerët? Ne sapo thamë: Për shkak të besimit Perëndia e bëri të drejtë Abrahamin.

10 Po kur e bëri të drejtë? Kur ishte i rrethprerë apo kur ishte i parrethprerë? Jo kur ishte i rrethprerë, po kur ishte i parrethprerë.

11

Abrahami e mori shenjën e rrethprerjes si vulë që tregonte se ishte bërë i drejtë përmes besimit kur ishte ende i parrethprerë. Kështu, ai u bë ati i të gjithë atyre që besojnë në Perëndinë pa u rrethprerë, në mënyrë që Perëndia tʼi bëjë të drejtë për shkak të besimit.

12 Ai u bë edhe ati i atyre të rrethprerëve që nuk janë vetëm të rrethprerë, por që edhe ecin në gjurmët e besimit që kishte ati ynë, Abrahami, para se të rrethpritej.

13

Perëndia i premtoi Abrahamit dhe pasardhësve të tij se Abrahami do të trashëgonte botën jo përmes bindjes ndaj ligjit të Moisiut, por përmes besimit që e bëri atë të drejtë.

14 Nëse ata që i binden ligjit të Moisiut do të bëheshin trashëgimtarë të premtimit, atëherë besimi do të ishte i kotë dhe premtimi nuk do të kishte më vlerë.

15

Sepse ligji i Moisiut sjell zemërimin e Perëndisë, por ku nuk ka ligj, nuk ka as shkelje të ligjit.

16 Prandaj, premtimi përmbushet prej besimit, që të jetë nga hiri i Perëndisë dhe të jetë i sigurt për të gjithë pasardhësit e Abrahamit, jo vetëm për ata që e zbatojnë ligjin e Moisiut, por edhe për ata që besojnë si Abrahami. Ai është ati i ne të gjithëve,

17 sikurse thotë Shkrimi i shenjtë: Të kam bërë atë të shumë kombeve. Ai është ati ynë para Perëndisë të cilit i besoi, Perëndisë që u jep jetë të vdekurve dhe që me anë të fjalës së tij krijoi gjithçka që nuk ekzistonte më parë.

18

Kundër çdo shprese, Abrahami besoi me shpresë se do të bëhej atë i shumë kombeve, sipas asaj që ishte thënë: Kështu do të jenë pasardhësit e tu.

19 Abrahamit nuk iu dobësua besimi edhe kur ishte rreth njëqind vjeç dhe kuptoi se trupi i tij dhe i Sarës ishin pothuaj të vdekur e kështu nuk mund të lindnin fëmijë.

20 Ai nuk e humbi besimin dhe nuk dyshoi në premtimin e Perëndisë, por u forcua prej besimit dhe i dha lavdi Perëndisë.

21

Ai ishte plotësisht i bindur se Perëndia ishte në gjendje të bënte gjithçka kishte premtuar.

22 Prandaj, për shkak të besimit, Perëndia e bëri të drejtë.

23 Fjalët ‘u bë i drejtë’ nuk u shkruan vetëm për të,

24 por edhe për ne. Të drejtë do të na bëjë edhe ne që i besojmë atij që e ngjalli Zotin tonë Jezu prej të vdekurve.

25 Ai iu dorëzua vdekjes për shkak të paudhësive tona dhe u ngjall që ne të bëhemi të drejtë.

5

1

Përderisa jemi bërë të drejtë prej besimit, kemi paqe me Perëndinë përmes Zotit tonë Jezu Krisht.

2 Përmes tij kemi hyrë me besim në hirin e Perëndisë, hir në të cilin qëndrojmë dhe krenohemi me shpresën se do të marrim pjesë në lavdinë e Perëndisë.

3 Dhe jo vetëm kaq, por ne krenohemi edhe kur kalojmë vuajtje, sepse e dimë se vuajtja sjell durimin,

4 durimi sjell qëndresën në sprova dhe sprovat sjellin shpresën.

5 Shpresa nuk na turpëron, sepse dashuria e Perëndisë është derdhur në zemrat tona përmes Shpirtit të Shenjtë që na u dha.

6

Kur ne ishim ende të dobët në besim, Krishti vdiq në kohën e caktuar për ata që jetonin pa besim në Perëndinë.

7 Në të vërtetë, vështirë se dikush do të jepte jetën për një njeri të drejtë. Ndoshta për një njeri të mirë dikush edhe do të guxonte të vdiste.

8 Kur ishim ende mëkatarë, Krishti vdiq për ne. Me këtë Perëndia e tregoi dashurinë e tij për ne.

9

Për më tepër, ne që tashmë jemi bërë të drejtë prej gjakut të Krishtit, do të shpëtojmë përmes tij edhe nga zemërimi i Perëndisë.

10 Nëse u pajtuam me Perëndinë përmes vdekjes së Birit të tij kur ende ishim armiq me të, aq më tepër do të shpëtohemi prej jetës së Birit të tij tani që jemi pajtuar me të.

11 Dhe jo vetëm kaq, por ne edhe krenohemi me Perëndinë përmes Zotit tonë Jezu Krisht, nëpërmjet të cilit tashmë jemi pajtuar me të.

12

Mëkati hyri në botë nëpërmjet një njeriu e nëpërmjet mëkatit hyri vdekja. Kështu vdekja depërtoi te të gjithë njerëzit, sepse të gjithë mëkatuan.

13 Në të vërtetë, mëkati ishte në botë edhe përpara se të jepej ligji i Moisiut, mirëpo mëkati nuk njihej si i tillë përderisa nuk kishte ligj.

14 Megjithatë, që nga koha e Adamit e deri te Moisiu vdekja mbretëroi edhe mbi ata që nuk bënë të njëjtin mëkat si të Adamit, i cili shkeli urdhërimin e Perëndisë.

Adami është shembulli i atij që do të vinte.

15 Por dhurata e hirit të Perëndisë nuk mund të krahasohet me shkeljen e Adamit. Nëse prej shkeljes së një njeriu të vetëm vdiqën të gjithë, aq më shumë do të teprojnë për të gjithë hiri i Perëndisë dhe dhurata me anë të hirit e bërë nga një njeri i vetëm, Jezu Krishti.

16

Dhurata e Perëndisë nuk është si e keqja që solli mëkati i një njeriu; sepse gjykimi që erdhi nga mëkati i një njeriu solli ndëshkim; ndërsa dhurata e hirit që na u dha pas shumë shkeljesh, na bëri të drejtë.

17 Nëse vdekja mbretëroi përmes një njeriu të vetëm për shkak të shkeljes së tij, aq më tepër do të mbretërojnë në jetë ata që përmes një njeriu, Jezu Krishtit, marrin hirin e begatë dhe dhuratën e Perëndisë, që na bën të drejtë.

18

Prandaj, sikurse përmes shkeljes së një njeriu të vetëm erdhi ndëshkimi për të gjithë njerëzit, ashtu edhe përmes veprës së drejtë të një njeriu Perëndia i bën të drejtë dhe u jep jetë të gjithë njerëzve.

19 Sikurse përmes mosbindjes së një njeriu të vetëm të gjithë u bënë mëkatarë, ashtu edhe përmes bindjes së një njeriu të vetëm të gjithë do të bëhen të drejtë.

20

Po kur erdhi ligji i Moisiut, u pa sesa të shumta ishin shkeljet. Mirëpo, aty ku mëkati ishte i shumtë, edhe më i shumtë ishte hiri i Perëndisë.

21 Kështu, sikurse mëkati mbretëroi me anë të vdekjes, ashtu do të mbretërojë edhe hiri, duke na bërë të drejtë për të na çuar në jetën e amshuar përmes Jezu Krishtit, Zotit tonë.

6

1

Çfarë të themi, pra? A do të vazhdojmë të jetojmë në mëkat, që Perëndia të na japë më shumë hir?

2 Larg qoftë! Ne kemi vdekur për sa i përket mëkatit. E si mund të jetojmë ende në të?

3 Apo nuk e dini se të gjithë ne që u pagëzuam për tʼu bashkuar me Krishtin Jezu, u pagëzuam duke u bashkuar me vdekjen e tij?

4 Prandaj ne jemi varrosur me të përmes pagëzimit për tʼu bashkuar me të në vdekjen e tij, në mënyrë që sikurse Krishti u ngjall prej të vdekurve përmes lavdisë së Atit, ashtu edhe ne të mund të jetojmë një jetë të re.

5

Pra, nëse jemi bashkuar me të në vdekjen e tij, do të bashkohemi me të edhe në ngjalljen e tij.

6 Ne e dimë se njeriu i vjetër që ishte në ne u kryqëzua me Krishtin që të shkatërrohet natyra jonë mëkatare e të mos jemi më skllevër të mëkatit.

7 Kush ka vdekur, është çliruar nga mëkati.

8

Nëse kemi vdekur me Krishtin, besojmë se do të jetojmë bashkë me të.

9 Ne e dimë se Krishti u ngjall prej të vdekurve dhe nuk mund të vdesë më, sepse vdekja nuk ka më pushtet mbi të.

10 Kur vdiq, Krishti vdiq një herë e përgjithmonë për sa i përket mëkatit, por tani që jeton, jeton për Perëndinë.

11 Kështu edhe ju duhet ta quani veten të vdekur për sa i përket mëkatit, por të gjallë për Perëndinë, me Krishtin Jezu .

12

Prandaj mos lejoni të mbretërojë mëkati në trupin tuaj të vdekshëm që tʼju bëjë tʼi bindeni dëshirave të tij.

13 Mos i vini gjymtyrët tuaja në shërbim të mëkatit si mjete padrejtësie, por kushtojani veten Perëndisë, si njerëz që kanë kaluar nga vdekja në jetë. Përkundrazi, gjymtyrët tuaja i vini në shërbim të Perëndisë, si mjete drejtësie.

14 Sepse mëkati nuk do të ketë më pushtet mbi ju, përderisa ju nuk jeni nën ligjin e Moisiut, por nën hirin e Perëndisë.

15

Çfarë pra? A të mëkatojmë se nuk jemi nën ligjin e Moisiut, por nën hirin e Perëndisë? Larg qoftë!

16 A nuk e dini se, duke u bërë skllevër të dikujt dhe duke iu bindur atij, ju bëheni skllevër të atij që i bindeni, qoftë të mëkatit që të çon në vdekje, qoftë të bindjes ndaj Perëndisë që të çon në një jetë të drejtë?

17 Por i qofshim falë Perëndisë, sepse ju dikur ishit skllevër të mëkatit, ndërsa tani i jeni bindur me gjithë zemër mësimit që keni marrë.

18 Ju u çliruat nga mëkati dhe u bëtë shërbëtorë të drejtësisë së Perëndisë.

19

Po flas me shembuj njerëzorë, për shkak të natyrës suaj të dobët që nuk kupton. Sikurse dikur i vinit gjymtyrët tuaja në shërbim të ndyrësisë dhe të paudhësisë që të çojnë në një jetë pa ligjin e Perëndisë, kështu tani tʼi vini gjymtyrët tuaja në shërbim të drejtësisë së Perëndisë, që të çon në një jetë të shenjtë.

20

Kur ishit skllevër të mëkatit, ju ishit të lirë për sa i përket drejtësisë së Perëndisë.

21 Çfarë fituat, pra, nga gjërat që bënit në atë kohë e për të cilat tani keni turp? Fundi i këtyre gjërave është vdekja.

22 Por tani që jeni çliruar nga mëkati dhe jeni vënë në shërbim të Perëndisë, ju keni fituar udhëtimin drejt një jete të shenjtë, fundi i të cilit është jeta e amshuar.

23 Sepse paga e mëkatit është vdekja, por dhurata e hirit të Perëndisë është jeta e amshuar që kemi me Krishtin Jezu, Zotin tonë.

7

1

O vëllezër, si njerëz që e njihni mirë ligjin e Moisiut, a nuk e dini se ky ligj sundon mbi njeriun për sa kohë ai jeton?

2 Kështu, me këtë ligj gruaja e martuar është e lidhur me burrin për sa kohë që ky jeton; por nëse burri vdes, ligji i jep asaj lirinë nga burri.

3 Por, nëse ajo bëhet gruaja e një burri tjetër kur e ka burrin ende gjallë, ajo do të quhet grua që ka bërë tradhti bashkëshortore. Nëse burri i saj vdes, ajo është e lirë nga ligji i Moisiut dhe po të martohet me një burrë tjetër, ajo nuk bën tradhti bashkëshortore.

4

Në të njëjtën mënyrë, o vëllezërit e mi, edhe ju keni vdekur për sa i përket ligjit të Moisiut, meqenëse jeni bashkuar me trupin e Krishtit. Kështu, ju i përkisni një tjetri, atij që është ngjallur prej të vdekurve, me qëllim që të japim fryte për Perëndinë.

5 Kur ne jetonim sipas natyrës sonë, dëshirat mëkatare, të nxitura përmes ligjit të Moisiut, vepronin në gjymtyrët tona dhe ne jepnim fryte që të çojnë në vdekje.

6 Por tani jemi të lirë për sa i përket ligjit të Moisiut, sepse kemi vdekur ndaj atij që na mbante lidhur. Kështu, i shërbejmë Perëndisë jo sipas mënyrës së vjetër nën germën e ligjit të Moisiut, por sipas një jete të re në Shpirtin e Shenjtë.

7

Çʼtë themi, pra? A është ligji i Moisiut mëkat? Larg qoftë! Mirëpo nëse nuk do të ishte ky ligj, unë nuk do ta kisha njohur mëkatin. Unë nuk do ta kisha njohur lakminë nëse ligji i Moisiut nuk do të thoshte: Mos lakmo!

8 Por duke marrë shkas prej urdhërimit, mëkati bëri që të lindin brenda meje gjithfarë lakmish. Pa ligj, mëkati është i vdekur.

9 Dikur unë jetoja pa ligjin e Moisiut, po kur u dha urdhërimi i këtij ligji, mëkati mori jetë

10 dhe unë vdiqa. Kështu urdhërimi që duhej të më çonte në jetë më çoi drejt vdekjes.

11 Sepse mëkati, duke marrë shkas prej urdhërimit, më mashtroi dhe përmes tij më vrau.

12 Mirëpo ligji i Moisiut është i shenjtë dhe urdhërimi është i shenjtë, i drejtë dhe i mirë.

13

Mos vallë e mira u bë shkak për vdekjen time? Larg qoftë! Vdekjen ma solli mëkati duke përdorur të mirën. Kështu, mëkati e tregoi qartë natyrën e tij të vërtetë dhe përmes urdhërimit u bë mëkat edhe më i rëndë.

14 Ne e dimë se ligji i Moisiut është shpirtëror. Ndërsa unë kam natyrë njerëzore dhe jam i shitur si skllav te mëkati.

15 Nuk di çfarë bëj, sepse nuk bëj atë që dua, por bëj atë që urrej.

16 Nëse bëj atë që nuk dua, atëherë pranoj se ligji është i mirë.

17 Tani nuk jam më unë që veproj kështu, por mëkati që banon brenda meje.

18

Unë e di se e mira nuk banon brenda meje, domethënë në natyrën time. Unë dua të bëj të mirën, por nuk mundem.

19 Sepse nuk bëj të mirën që dua, por bëj të keqen që nuk dua.

20 Por nëse bëj atë që nuk dua, nuk veproj më unë, por mëkati që banon në mua.

21

Kështu kam zbuluar parimin sipas të cilit sa herë që dua të bëj të mirën, brenda meje gjej vetëm aftësinë për të bërë të keqen.

22 Në të vërtetë, thellë brenda meje unë gjej kënaqësi në ligjin e Perëndisë,

23 por shoh në gjymtyrët e mia një ligj tjetër, që lufton kundër ligjit të mendjes sime dhe më bën rob të ligjit të mëkatit, që gjendet në gjymtyrët e mia.

24 Sa njeri i mjerë që jam! Kush do të më çlirojë nga ky trup që po më tërheq drejt vdekjes?

25 I qofshim falë Perëndisë përmes Jezu Krishtit, Zotit tonë.

Kështu pra, me mendje i shërbej ligjit të Perëndisë, por me trup i shërbej ligjit të mëkatit.

8

1

Prandaj, tanimë nuk ka asnjë dënim për ata që i përkasin Krishtit Jezu,

2 sepse ligji i Shpirtit të Shenjtë, që jep jetë përmes Krishtit Jezu, ju çliroi nga ligji i mëkatit dhe i vdekjes.

3 Atë që nuk mund ta bënte ligji i Moisiut për shkak të dobësisë së natyrës njerëzore, e bëri Perëndia duke dërguar Birin e vet në përngjasim me natyrën njerëzore mëkatare. Për sa i takon mëkatit, ai e ndëshkoi mëkatin në natyrën njerëzore

4 në mënyrë që kërkesat e drejta të ligjit të Moisiut të përmbushen në ne që nuk jetojmë sipas natyrës njerëzore, por sipas Shpirtit të Shenjtë.

5

Ata që jetojnë sipas natyrës njerëzore, e kanë mendjen te gjërat e natyrës njerëzore, por ata që jetojnë sipas Shpirtit të Shenjtë, e kanë mendjen te gjërat e Shpirtit të Shenjtë.

6 Mendja te gjërat e natyrës njerëzore të çon në vdekje, ndërsa mendja te gjërat e Shpirtit të Shenjtë të çon në jetë dhe paqe.

7 Prandaj mendja te gjërat e natyrës njerëzore është në armiqësi me Perëndinë, pasi nuk i nënshtrohet ligjit të Perëndisë dhe as nuk mundet.

8 Ata që jetojnë sipas natyrës njerëzore, nuk mund tʼi pëlqejnë Perëndisë.

9

Ju nuk jetoni sipas natyrës njerëzore, por jetoni në Shpirtin e Shenjtë, përderisa Shpirti i Perëndisë banon në ju. Nëse ndonjë nuk e ka Shpirtin e Krishtit, ai nuk i përket Krishtit.

10 Nëse Krishti është në ju, trupi juaj do të vdesë për shkak të mëkatit, por Shpirti i Shenjtë ju jep jetë, për shkak se Perëndia ju ka bërë të drejtë.

11 Nëse Shpirti i atij që e ngjalli Jezuin prej të vdekurve banon në ju, atëherë Perëndia që e ngjalli Krishtin prej të vdekurve, do tʼu japë jetë edhe trupave tuaj vdekatarë përmes Shpirtit të tij që banon në ju.

12

Prandaj, o vëllezër, detyrimi që kemi nuk është kundrejt natyrës njerëzore për të jetuar sipas saj.

13 Nëse jetoni sipas natyrës njerëzore, ju do të vdisni; por nëse me anë të Shpirtit të Shenjtë do tʼi shkatërroni për vdekje veprat e natyrës njerëzore, ju do të jetoni.

14 Ata që udhëhiqen prej Shpirtit të Perëndisë janë bij të Perëndisë.

15 Sepse Shpirti që keni marrë, nuk është një shpirt që ju bën skllevër për të pasur sërish frikë, por keni marrë Shpirtin e Shenjtë, që ju bën bij të Perëndisë, nëpërmjet të cilit thërrasim: Abba, o Atë!

16 Ky Shpirt i Shenjtë dëshmon me shpirtin tonë se jemi bij të Perëndisë.

17 Nëse jemi bij, jemi edhe trashëgimtarë; trashëgimtarë të Perëndisë si dhe bashkëtrashëgimtarë të Krishtit, sepse, nëse vuajmë bashkë me të, edhe do të përlëvdohemi bashkë me të.

18

Unë mendoj se vuajtjet e kohës së tanishme as nuk ia vlen të krahasohen me lavdinë që do të na zbulohet në të ardhmen.

19 Gjithçka e krijuar nga Perëndia pret me padurim që ai të shfaqë bijtë e tij.

20 Në të vërtetë, gjithçka e krijuar iu nënshtrua prishjes jo me vullnetin e vet, po për shkak të atij që e nënshtroi. Megjithatë ka shpresë

21 se gjithçka e krijuar do të çlirohet nga robëria e kalbjes për të hyrë në lirinë e lavdisë së bijve të Perëndisë.

22 Ne e dimë se deri tani gjithçka e krijuar rënkon dhe vuan bashkë me ne si një grua në dhimbjet e lindjes;

23 dhe jo vetëm gjithçka e krijuar, por edhe vetë ne që i kemi marrë frytet e para të Shpirtit të Shenjtë rënkojmë përbrenda vetes, duke pritur me padurim birësimin dhe shpengimin e trupave tanë.

24 Sepse u shpëtuam me anë të shpresës, por shpresa që shihet nuk është shpresë. Përse duhet ta shpresojë njeriu atë që sheh?

25 Por nëse shpresojmë atë që nuk e shohim, atëherë e presim me durim.

26

Po ashtu edhe Shpirti i Shenjtë na ndihmon, sepse jemi të dobët. Ne nuk dimë as për çfarë e as si duhet të lutemi, por vetë Shpirti i Shenjtë ndërmjetëson për ne me psherëtima të pashqiptueshme.

27 Perëndia që shqyrton zemrat e di se cili është vullneti i Shpirtit të Shenjtë, sepse ai ndërmjetëson për besimtarët e krishterë siç i pëlqen Perëndisë.

28 Ne e dimë se Perëndia bën që të gjitha gjërat të bashkëveprojnë për mirë për ata që e duan atë dhe që janë thirrur sipas qëllimit të tij.

29 Sepse Perëndia i njihte ata që më përpara dhe i paracaktoi për tʼu bërë të ngjashëm me shëmbëllimin e Birit të tij, në mënyrë që Biri të jetë i parëlinduri mes shumë vëllezërve.

30 Ata që i paracaktoi, edhe i thirri; ata që i thirri, edhe i bëri të drejtë; ata që i bëri të drejtë, edhe i përlëvdoi.

31

Çʼtë themi, pra, për këto gjëra? Nëse Perëndia është me ne, kush mund të jetë kundër nesh? Ai që vërtetë nuk e kurseu Birin e vet,

32 por e dha për ne të gjithë, a nuk do të na dhurojë bashkë me të edhe çdo gjë tjetër?

33 Kush do tʼi padisë të zgjedhurit e Perëndisë? Askush, sepse Perëndia është ai që i bën të drejtë.

34 Kush është ai që do tʼi dënojë? Askush, sepse Krishti Jezu është ai që vdiq, e për më tepër është ai që u ngjall. Është ai që rri në të djathtë të Perëndisë dhe ndërmjetëson për ne.

35 Kush do të na ndajë nga dashuria e Krishtit? Mos vallë pikëllimi a hidhërimi, përndjekja a uria, të zhveshurit a rreziku apo shpata?

36 Sikurse thotë Shkrimi i shenjtë:

Për ty po vritemi
gjithë ditën;
po na trajtojnë si delet
që i çojnë për tʼu therur.

37

Por në të gjitha këto gjëra ne dalim më shumë se fitimtarë me anë të atij që na deshi.

38 Unë jam i bindur se as vdekja, as jeta, as engjëjt, as sundimtarët, as gjërat e tashme, as ato që po vijnë, as pushtetet,

39 as forcat qiellore, as forcat e botës së nëndheshme, as ndonjë krijesë tjetër nuk do të mund të na ndajnë nga dashuria e Perëndisë, që u tregua përmes Krishtit Jezu, Zotit tonë.

9

1

Po ju them të vërtetën dhe kam Krishtin si dëshmitar se nuk gënjej. Për këtë dëshmon edhe ndërgjegjja ime e udhëhequr nga Shpirti i Shenjtë,

2 se kam një pikëllim të madh dhe një dhimbje të pareshtur në zemër.

3 Do të doja më mirë të isha unë i mallkuar nga Perëndia dhe i ndarë nga Krishti për hir të vëllezërve të mi bashkëkombës.

4 Ata janë izraelitë dhe të birësuar nga Perëndia. Atyre u janë dhënë lavdia e Perëndisë, besëlidhjet, ligji i Moisiut, shërbesa e adhurimit të Perëndisë dhe premtimet e tij.

5 Ata janë pasardhësit e patriarkëve dhe prej tyre, për sa i përket natyrës së tij njerëzore, rrjedh edhe Krishti, që është mbi të gjithë, Perëndi i bekuar në amshim. Amen!

6

Fjala e Perëndisë nuk ka dështuar, sepse jo të gjithë ata që rrjedhin nga Izraeli janë izraelitë.

7 As ata që rrjedhin nga fara e Abrahamit nuk janë të gjithë bijtë e tij, por pasardhësit e tu do të rrjedhin nga fara e Isakut.

8 Kjo do të thotë se nuk janë bijtë nga gjaku ata që janë bij të Perëndisë, por janë bijtë e premtimit ata që njihen si pasardhës.

9 Sepse kjo është fjala e premtimit: Në kohën e duhur do të vij te ti dhe Sara do të bëhet me djalë.

10

Jo vetëm kaq, por edhe Rebeka mbeti shtatzënë nga po ky burrë, nga Isaku ati ynë.

11 Binjakët nuk kishin lindur ende dhe nuk kishin bërë ndonjë të mirë a të keqe kur Perëndia, për të treguar se qëllimi i tij mbështetet vetëm në zgjedhjen e tij,

12 jo te veprat e njeriut, por tek ai që e thërret, i tha Rebekës: Më i madhi do tʼi shërbejë më të voglit.

13 Sikurse thotë Shkrimi i shenjtë:

Jakobin e desha,
por Esaun e urreva.

14

Çʼtë themi pra? A është Perëndia i padrejtë? Larg qoftë!

15 Sepse ai i thotë Moisiut:

Do të kem mëshirë
për atë që dua të mëshiroj
dhe do të kem dhembshuri
për atë që dua të kem dhembshuri.

16

Pra, nuk varet as nga vullneti e as nga përpjekjet e njeriut, por nga Perëndia që ka mëshirë.

17 Sepse në Shkrimin e shenjtë Perëndia i thotë faraonit: Pikërisht për këtë gjë të kam lartësuar, që të shfaq fuqinë time në ty dhe që të shpallet emri im në të gjithë tokën.

18 Kështu pra, Perëndia ka mëshirë për atë që do dhe bën kokëfortë atë që do.

19

Por ti do të më thuash: «Pse atëherë Perëndia ende na fajëson? Kush mund tʼi bëjë ballë vullnetit të tij?».

20 Po kush je ti o njeri që tʼi kundërpërgjigjesh Perëndisë? A mund tʼi thotë krijesa Krijuesit: «Përse më ke bërë kështu?».

21 A nuk ka të drejtë poçari që të bëjë nga e njëjta masë argjile një enë të kushtueshme dhe një tjetër të zakonshme?

22

Megjithëse Perëndia donte të shfaqte zemërimin e tij dhe të bënte të njohur pushtetin e tij, ai u tregua shumë i duruar me enët që e meritonin zemërimin e tij dhe që ishin bërë për tʼu shkatërruar.

23 Ai donte edhe tʼu bënte të njohur pasuritë e lavdisë së tij atyre të cilëve u tregoi mëshirën e tij dhe që i parapërgatiti për lavdi.

24 Këta jemi ne që na thirri Perëndia, jo vetëm nga judenjtë, por edhe nga kombet.

25 Sikurse thotë te Hosea:

Atë që nuk ishte populli im,
do ta quaj populli im;
atë që nuk ishte e dashur,
do ta quaj të dashur.

26
Dhe në vendin ku u qe thënë:
«Ju nuk jeni populli im»,
atje ata do të quhen
bij të Perëndisë së gjallë.

27

Edhe Isaia thërret për Izraelin:

Sikur numri i bijve të Izraelit
të jetë si rëra e detit,
vetëm një pjesë e mbetur prej tyre
do të shpëtohet.

28
Sepse Zoti
do ta përmbushë fjalën e tij
me shpejtësi mbi tokë.

29

Dhe sikurse kishte parathënë Isaia:

Nëse Zoti i ushtrive
nuk do të na linte pasardhës,
do të ishim bërë
si Sodoma
dhe do të ngjanim
si Gomorra.

30

Çʼtë themi pra? Kombet pagane që nuk kërkonin të bëheshin të drejtë nga Perëndia, u bënë të drejtë përmes besimit;

31 ndërsa Izraeli që kërkonte një ligj për tʼu bërë i drejtë, nuk e përmbushi ligjin e Moisiut.

32 Përse? Sepse donte të bëhej i drejtë jo përmes besimit, por përmes veprave të ligjit të Moisiut. Kështu u penguan te guri i pengesës.

33 Sikurse thotë Shkrimi i shenjtë:

Ja, po vë në Sion një gur pengese,
një shkëmb që i rrëzon.
Kushdo që beson në të,
nuk do të turpërohet.

10

1

O vëllezër, e dëshiroj me gjithë zemër shpëtimin e Izraelit dhe për këtë i lutem Perëndisë.

2 Unë dëshmoj se ata kanë zell për Perëndinë, por zelli i tyre nuk mbështetet në njohurinë e vërtetë.

3 Ata nuk donin të kuptonin se është vetëm Perëndia ai që i bën të drejtë njerëzit, por kërkuan të bëhen të drejtë me veprat e tyre. Kështu ata nuk iu nënshtruan Perëndisë që mund tʼi bënte të drejtë.

4 Krishti i jep fund ligjit të Moisiut me qëllim që të bëhet i drejtë kushdo që beson në të.

5

Moisiu shkruan sesi njeriu mund të bëhet i drejtë përmes ligjit dhe thotë: Njeriu që i zbaton urdhërimet e ligjit do të jetojë prej tyre.

6

Ndërsa për atë që bëhet i drejtë përmes besimit, Moisiu thotë kështu: Mos thuaj në zemrën tënde: «Kush do të ngjitet në qiell?». Me këtë donte të thoshte se Krishti do të zbriste poshtë.

7 As mos thuaj: «Kush do të zbresë në ferr?» Me këtë donte të thoshte se Krishti do të ngjallej prej të vdekurve.

8

Por çfarë thotë, pra?

Fjala është pranë teje,
në gojën dhe në zemrën tënde.

Kjo është fjala e besimit që ne predikojmë.

9 Nëse rrëfen me gojë se Jezui është Zot dhe nëse beson me zemër se Perëndia e ngjalli atë prej të vdekurve, ti do të shpëtohesh.

10 Sepse njeriu beson me zemër dhe Perëndia e bën të drejtë, rrëfen me gojë dhe Perëndia e shpëton.

11

Shkrimi i shenjtë thotë: Kush beson në të, nuk do të turpërohet.

12 Sepse nuk ka dallim ndërmjet judeut e paganit: Zoti është i njëjtë për të gjithë dhe është zemërgjerë me të gjithë ata që e thërrasin emrin e tij.

13 Sepse Shkrimi i shenjtë thotë: Kush thërret emrin e Zotit, do të shpëtohet.

14

Por si do ta thërrasin atë të cilit nuk i besuan? Dhe si mund tʼi besojnë atij për të cilin nuk kanë dëgjuar? Dhe si do të dëgjojnë nëse nuk ka njeri që tʼu predikojë?

15 Dhe si mund të predikojnë nëse nuk i ka dërguar Zoti? Shkrimi i shenjtë thotë: Sa të bukura janë këmbët e atyre që shpallin lajme të mira !

16 Por jo të gjithë iu bindën ungjillit. Isaia thotë: O Zot, kush i besoi lajmit tonë?

17

Pra, besimi vjen nga dëgjimi dhe dëgjimi vjen përmes fjalës së Krishtit .

18 Por unë pyes: Mos vallë nuk kanë dëgjuar ata? Patjetër që kanë dëgjuar:

Zëri i tyre u përhap
në të gjithë tokën
dhe fjalët e tyre
deri në skajet e botës.

19

Përsëri pyes: Mos vallë nuk kuptoi Izraeli? Moisiu tha i pari:

Unë do tʼju bëj
të keni zili një komb
që nuk është fare komb;
do tʼju bëj
të zemëroheni me një komb
të pamend.

20

Isaia pati guximin të thotë:

Ata që nuk më kërkonin,
më gjetën;
iu shfaqa
atyre që nuk më kërkonin.

21

Po për Izraelin ai thotë:

Gjithë ditën
i shtriva dorën
një populli të pabindur
e kundërshtues.

11

1

Prandaj pyes: Mos vallë Perëndia e ka hedhur poshtë popullin e vet? Larg qoftë! Unë vetë jam izraelit, nga pasardhësit e Abrahamit, prej fisit të Beniaminit.

2 Perëndia nuk e ka hedhur poshtë popullin e vet, të cilin e zgjodhi që më parë. Apo nuk e dini çfarë thotë Shkrimi i shenjtë për Elian? Ai iu drejtua Perëndisë kundër Izraelit dhe i tha:

3 «O Zot, ata vranë profetët e tu dhe rrënuan altarët e tu. Vetëm unë kam mbetur, ata kërkojnë jetën time».

4

Por si u përgjigj Perëndia? «Kam ruajtur për vete shtatë mijë burra që nuk i kanë rënë në gjunjë Baalit ».

5 Kështu, edhe në kohën e tanishme ka mbetur një numër izraelitësh që Perëndia i ka zgjedhur me hirin e tij.

6 Perëndia i zgjodhi ata me anë të hirit të tij dhe jo me anë të veprave të tyre, përndryshe hiri nuk do të ishte më hir .

7

E çfarë ndodhi? Izraeli nuk e mori atë që kërkoi, por e morën vetëm ata që zgjodhi Perëndia, ndërsa pjesa tjetër u bë e paaftë për të kuptuar,

8 sikurse thotë Shkrimi i shenjtë:

Perëndia u dha atyre
një shpirt plogështie,
sy
për të mos parë
dhe veshë
për të mos dëgjuar
deri në ditët e sotme.

9

Dhe Davidi thotë:

Tryeza e tyre
u bëftë kurth e lak,
pengesë për rrëzimin
dhe ndëshkimin e tyre!

10
Sytë e tyre
u errësofshin për të mos parë
dhe kurrizi i tyre
u kërrustë gjithmonë!

11

Prandaj pyes: Mos vallë izraelitët u penguan që të shkatërroheshin përfundimisht? Larg qoftë! Por përmes rënies së tyre u erdhi shpëtimi kombeve pagane për të nxitur zilinë e izraelitëve.

12 Nëse rënia e tyre u bë pasuri për botën dhe humbja e tyre u bë pasuri për kombet pagane, sa më e madhe do të jetë ajo kur gjithë Izraeli të kthehet te Perëndia!

13

Tani po ju flas juve, kombeve pagane, sepse unë jam me të vërtetë apostull i kombeve pagane. Unë po e lavdëroj shërbesën time

14 për të nxitur disi zilinë e popullit tim dhe për të shpëtuar disa prej tyre.

15 Nëse hedhja e tyre poshtë solli pajtimin e botës me Perëndinë, a nuk do të jetë pranimi i tyre nga Perëndia si kthim nga vdekja në jetë?

16 Nëse mielli është i shenjtë, edhe brumi është i shenjtë, nëse rrënjët janë të shenjta, edhe degët janë të shenjta.

17

Disa nga degët u prenë dhe në vend të tyre u shartove ti që je filiz ulliri të egër dhe kështu ushqehesh nga të mirat e rrënjës së ullirit.

18 Prandaj mos u mburr kundër degëve. Nëse mburresh, mos harro se nuk je ti që mban rrënjën, por është rrënja që të mban ty.

19

Por ti do të thuash: «Degët u prenë që të shartohesha unë».

20 Mirë e the. Degët u prenë për shkak se nuk besuan, ndërsa ti qëndron sepse ke besuar. Mos u mburr, por druaju.

21 Në qoftë se Perëndia nuk kurseu degët natyrore, ai nuk do të të kursejë as ty që u shartove.

22

Shih sesi e tregon Perëndia mirësinë dhe ashpërsinë e tij: ai është i ashpër me ata që ranë, por është i mirë me ty, nëse do të qëndrosh në mirësinë e tij. Përndryshe do të pritesh edhe ti.

23

Ndërsa ata, nëse nuk vazhdojnë të mos i besojnë Perëndisë, do të shartohen, sepse Perëndia ka fuqinë për tʼi shartuar përsëri.

24 Në qoftë se ti je prerë prej një ulliri të egër nga natyra dhe përkundër natyrës u shartove në një ulli të butë, aq më tepër degët e ullirit të butë do të shartohen në trungun e vet!

25

O vëllezër, që të mos mbaheni për të mençur, dua që tʼju bëj të njohur këtë plan të fshehtë të Perëndisë: një pjesë e Izraelit do të vazhdojë në kokëfortësinë e tij, derisa të gjitha kombet e tjera të hyjnë në shpëtimin e Perëndisë.

26 Dhe kështu i gjithë Izraeli do të shpëtohet, sikurse thotë Shkrimi i shenjtë:

Çlirimtari do të vijë
nga Sioni;
dhe do ta zhdukë mosbesimin
nga Jakobi.

27
Kjo është besëlidhja ime me ta,
kur tʼi fshij mëkatet e tyre.

28

Meqenëse ata e kundërshtuan ungjillin, u bënë armiq të Perëndisë dhe kjo për të mirën tuaj, ndërsa, duke u zgjedhur nga Perëndia, janë të dashur për shkak të etërve.

29 Thirrja dhe dhuratat e Perëndisë janë të pakthyeshme.

30

Ju dikur nuk i bindeshit Perëndisë, por tani keni marrë mëshirë për shkak të mosbindjes së tyre.

31 Po ashtu edhe këta tani nuk i binden Perëndisë, që për shkak të mëshirës që u tregua për ju, të gjejnë edhe ata mëshirë.

32 Perëndia i kyçi të gjithë në mosbindje, që të tregonte mëshirë për të gjithë.

33

O thellësi e pasurive, e urtisë dhe e njohjes së Perëndisë! Sa të padepërtueshme janë gjykimet e tij dhe sa të pagjurmueshme janë udhët e tij!

34

Po kush e njohu mendjen e Zotit?
Apo kush u bë këshilltar i tij?

35
Kush i ka dhënë ndonjëherë
ndonjë gjë Perëndisë,
që të kërkojë shpërblim prej tij?

36

Sepse prej tij, përmes tij dhe për të janë të gjitha gjërat. Atij i qoftë lavdia në amshim! Amen!

12

1

Prandaj, o vëllezër, po ju bëj thirrje që për hir të dhembshurisë së Perëndisë ta paraqitni veten si fli të gjallë, të shenjtë e të pëlqyeshme për Perëndinë. Ky është adhurimi i duhur.

2 Mos u pajtoni me frymën e kësaj bote, por ndryshohuni duke përtërirë mendjen, që të dalloni se cili është vullneti i mirë, i pëlqyeshëm dhe i përsosur i Perëndisë.

3

Përmes hirit që më është dhënë, po i them çdonjërit prej jush, të mos e mbajë veten më të madh sesa duhet, por të mendojë ashtu siç duhet, secili sipas masës së besimit që i ka dhënë Perëndia.

4 Sikurse një trup ka shumë gjymtyrë por jo të gjitha gjymtyrët kanë të njëjtën detyrë,

5 ashtu edhe ne, që jemi shumë, jemi një trup i vetëm të bashkuar me Krishtin, secili gjymtyrë e tjetrit.

6

Ne kemi dhunti të ndryshme sipas hirit që na është dhënë. Kush ka dhuratën e profecisë, le të profetizojë sipas masës së besimit;

7 kush ka dhuntinë e shërbimit, le të shërbejë; kush ka dhuntinë për të mësuar të tjerët, le tʼi mësojë ata;

8 kush ka dhuntinë për të këshilluar të tjerët, le tʼi këshillojë ata; kush ndan të mirat e tij me të tjerët, le ta bëjë me thjeshtësi; kush drejton, le ta bëjë këtë me zell; kush bën vepra bamirësie, le tʼi bëjë me gëzim.

9

Dashuria duhet të jetë e sinqertë. Urreni të keqen, kapuni fort tek e mira.

10 Duajeni njëri-tjetrin si vëllezër. Nderojeni tjetrin më shumë se veten.

11 Mos tʼju mungojë zelli, por me zjarr në shpirt tʼi shërbeni Zotit.

12 Ngazëlloni në shpresë, duroni në vuajtje, këmbëngulni në lutje.

13 Jepni për nevojat e besimtarëve të krishterë , jini mikpritës.

14

Bekoni ata që ju përndjekin, bekoni dhe mos mallkoni.

15 Gëzoni me ata që gëzojnë, vajtoni me ata që vajtojnë.

16 Jini në një mendje me njëri-tjetrin; mos jini mendjemëdhenj, por përfillni të përulurit. Mos e mbani veten për të mençur.

17 Mos ia ktheni askujt të keqen me të keqe. Kujdesuni që të bëni të mirën në sytë e të gjithë njerëzve.

18 Nëse është e mundur, për aq sa varet prej jush, jetoni në paqe me të gjithë njerëzit.

19

Fort të dashur! Mos kërkoni shpagim, por bëni vend për zemërimin e Perëndisë. Sepse Shkrimi i shenjtë thotë:

Shpagimi më përket mua
dhe unë jam ai
që do të marrë shpagim, thotë Zoti.

20
Por, nëse armiku yt ka uri,
jepi të hajë;
nëse ka etje,
jepi të pijë.
Duke bërë kështu
do të grumbullosh thëngjij të ndezur
mbi kokën e tij.

21

Mos u mposhtni nga e keqja, por mposhteni të keqen me të mirën.

13

1

Çdo njeri tʼu nënshtrohet autoriteteve që ka mbi vete. Sepse nuk ka autoritet që nuk është nga Perëndia. Të gjitha autoritetet janë caktuar nga Perëndia.

2 Pra, kush kundërshton autoritetin, i kundërvihet Perëndisë që e ka caktuar atë. Ata që e kundërshtojnë, i pret gjykimi i Perëndisë.

3 Nuk ka pse ta ketë frikë eprorin ai që bën të mirën, por ai që bën të keqen. A dëshiron të mos kesh frikë nga autoriteti? Bëj të mirën dhe do të marrësh lavdërime prej tij.

4 Sepse ai është shërbëtor i Perëndisë për të mirën.

Por nëse ti bën të keqen, duhet të kesh frikë sepse ai nuk e mban më kot shpatën. Ai është shërbëtor i Perëndisë dhe hakmerret e ndëshkon keqbërësit.

5 Kështu duhet të nënshtroheni jo vetëm për shkak të ndëshkimit, por edhe për shkak të ndërgjegjes.

6

Prandaj i paguani edhe taksat, sepse autoritetet që merren me këtë punë janë shërbëtorë të Perëndisë.

7 Jepuni të gjithëve çfarë u takon: taksën atij që i takon taksa, taksën e doganës atij që i takon taksa e doganës, frikën atij që i takon tʼi frikësoheni, nderimin atij që i takon nderimi.

8

Mos i kini asnjë detyrim askujt, përveç detyrimit për të dashur njëri-tjetrin. Kush e do tjetrin, e ka përmbushur ligjin e Moisiut.

9 Urdhërimet: Mos bëj tradhti bashkëshortore, mos vrit, mos vidh , mos lakmo dhe urdhërimet e tjera përmblidhen në këtë fjalë: Duaje tjetrin si veten.

10 Kush e do tjetrin, nuk i bën keq atij. Prandaj dashuria është përmbushja e ligjit të Moisiut.

11

Bëjeni këtë, sepse ju e dini se në çʼkohëra jetojmë. Tashmë ka ardhur ora për tʼu zgjuar nga gjumi. Shpëtimi ynë është më afër tani sesa kur besuam.

12 Nata kaloi, ndërsa dita po afron. Prandaj të hedhim tej veprat e errësirës dhe të ngjeshim armët e dritës.

13 Të jetojmë me ndershmëri si ditën, jo në shthurje e dehje, jo në kurvëri e fëlligështi, jo në grindje e smirë.

14 Por vishuni me Zotin Jezu Krisht dhe mos u përpiqni të plotësoni epshet e natyrës njerëzore.

14

1

Pranojeni atë që është i dobët në besim dhe mos e gjykoni për mendimet e tij.

2 Dikush beson se mund të hajë çdo gjë, ndërsa dikush tjetër, që është i dobët në besim, ha vetëm perime .

3 Ai që ha çdo gjë, të mos e përbuzë atë që nuk ha, dhe ai që nuk ha çdo gjë, të mos e gjykojë atë që ha, sepse Perëndia e ka pranuar edhe atë.

4 Kush je ti që të gjykosh shërbëtorin e tjetrit? Vetëm i zoti mund të gjykojë nëse shërbëtori i tij qëndron i fortë në detyrë ose jo. Por ai do të qëndrojë i fortë, sepse Zoti ka pushtetin ta bëjë këtë.

5

Dikush e vlerëson një ditë më shumë se një ditë tjetër, ndërsa dikush tjetër i vlerëson të gjitha ditët njëlloj. Secili të jetë plotësisht i bindur për atë që bën.

6 Ai që e vlerëson një ditë si të veçantë, e vlerëson për Zotin . Ai që ha nga çdo gjë, ha për Zotin, sepse falënderon Perëndinë. Po ashtu edhe ai që nuk ha çdo gjë, nuk ha për Zotin dhe falënderon Perëndinë.

7

Asnjëri nga ne nuk jeton për vete dhe nuk vdes për vete.

8 Nëse jetojmë, jetojmë për Zotin dhe nëse vdesim, vdesim për Zotin. Prandaj, edhe nëse jetojmë, edhe nëse vdesim, ne i përkasim Zotit.

9 Për këtë arsye Krishti vdiq dhe u ngjall, për të qenë Zot i të gjallëve dhe i të vdekurve.

10 Pse e gjykon vëllanë tënd? Pse e përbuz vëllanë tënd? Ne të gjithë do të qëndrojmë para gjyqit të Perëndisë.

11 Shkrimi i shenjtë thotë:

Unë jetoj, thotë Zoti,
çdo gju
do të përkulet para meje
dhe çdo gjuhë
do të përlëvdojë Perëndinë.

12

Kështu pra, çdonjëri prej nesh do të përgjigjet para Perëndisë për veten e vet.

13

Prandaj të mos gjykojmë më njëri-tjetrin, por më mirë të kemi kujdes për të mos i vënë vëllait gur pengese e as lak.

14 Unë e di dhe jam i bindur prej Zotit Jezu se asgjë nuk është e papastër vetvetiu. Por nëse dikush e vlerëson diçka si të papastër, atëherë ajo është e papastër për të.

15

Nëse vëllai yt lëndohet për shkak të ushqimit tënd, atëherë ti nuk po sillesh më me dashuri ndaj tij. Për shkak të ushqimit mos e ço drejt humbjes vëllanë tënd, për të cilin vdiq Krishti.

16 Mos bëni që të shahet ajo që është e mirë për ju.

17 Sepse mbretëria e Perëndisë nuk është të ngrënët e të pirët, por drejtësi, paqe dhe gëzim në Shpirtin e Shenjtë.

18 Kush i shërben kështu Krishtit, i pëlqen Perëndisë dhe miratohet prej njerëzve.

19 Prandaj, të kërkojmë gjërat që sjellin paqen dhe rritjen shpirtërore të të gjithëve.

20

Mos e shkatërro veprën e Perëndisë për shkak të ushqimit. Të gjitha ushqimet janë të pastra, por bën keq ai që me ushqimin e tij bëhet gur pengese për tjetrin.

21 Është mirë të mos hash mish, të mos pish verë e as të mos bësh ndonjë gjë tjetër që do të bëhej gur pengese për vëllanë tënd .

22 Besimin që ke, mbaje për vete para Perëndisë. Lum ai që nuk e dënon ndërgjegjja për ushqimet që zgjedh të hajë.

23 Por kush është me dy mendje për sa i përket ushqimit, e megjithatë ha, ai është i dënuar, sepse nuk vepron sipas asaj që beson. Gjithçka që nuk vjen prej besimit, është mëkat.

15

1

Ne që jemi të fortë në besim, duhet të mbajmë dobësitë e atyre që janë të dobët në besim dhe të mos bëjmë atë që na pëlqen neve.

2 Secili prej nesh të bëjë çfarë i pëlqen tjetrit, për të mirën e tij, që ai të rritet në besim.

3 Sepse edhe Krishti nuk bëri çfarë i pëlqente atij, por sikurse thotë Shkrimi i shenjtë: Sharjet e atyre që të shanin ty, ranë mbi mua.

4 Gjithçka që u shkrua më parë në Shkrimin e shenjtë, u shkrua për mësimin tonë, që nëpërmjet durimit e ngushëllimit që na jep Shkrimi i shenjtë të kemi shpresë.

5 Perëndia i durimit e i ngushëllimit dhëntë që ju të jeni në një mendje me njëri-tjetrin sipas Krishtit Jezu,

6 në mënyrë që, së bashku me një zë, të përlëvdoni Perëndinë dhe Atin e Zotit tonë Jezu Krisht.

7

Prandaj pranojeni njëri-tjetrin sikurse Krishti ju pranoi, që të përlëvdohet Perëndia.

8 Po ju them se Krishti u bë shërbëtor i të rrethprerëve për të përmbushur premtimet e dhëna etërve dhe për të treguar se Perëndia është i vërtetë.

9 Ai erdhi edhe që kombet pagane të përlëvdojnë Perëndinë për mëshirën e tij, sikurse thotë Shkrimi i shenjtë:

Prandaj do të të përlëvdoj
ndër kombe
dhe do të lavdëroj
emrin tënd.

10

Përsëri thotë:

Ngazëlloni, o kombe,
me popullin e Perëndisë.

11

Dhe sërish:

Lavdëroni Zotin
të gjitha ju kombe
dhe të gjithë popujt
e lavdërofshin atë!

12

Isaia thotë edhe:

Do të vijë rrënja e Jeseut,
ai që do të ngrihet
për të sunduar kombet.
Në të do të shpresojnë kombet.

13

Perëndia i shpresës ju mbushtë plot me gëzim e paqe në besimin tuaj, në mënyrë që me fuqinë e Shpirtit të Shenjtë të jeni plot me shpresë.

14

Sa për ju, vëllezërit e mi, jam i bindur se jeni plot me mirësi, plot me dije dhe të aftë për të këshilluar njëri-tjetrin.

15 Në disa pjesë të letrës ju shkrova më me ashpërsi për tʼju kujtuar ato që tashmë ju i njihni. E bëra këtë me hirin që më ka dhënë Perëndia

16 për të qenë shërbëtor i Krishtit Jezu për kombet pagane, për të shërbyer si prift për ungjillin e Perëndisë, në mënyrë që kombet të bëhen fli kushtimi që i pëlqen Perëndisë dhe që është e shenjtëruar prej Shpirtit të Shenjtë.

17

Prandaj, falë Krishtit Jezu, unë krenohem me gjithçka që bëj për Perëndinë.

18 Nuk do të guxoja të flisja për asgjë tjetër përveçse për ato që bëri Krishti përmes meje, që tʼi sillte në bindje ndaj Perëndisë kombet pagane. Këtë e bëra me fjalë e me vepra,

19 me fuqinë e mrekullive e të shenjave dhe me fuqinë e Shpirtit të Perëndisë. Kështu, e kam shpallur plotësisht ungjillin e Krishtit, nga Jerusalemi e përqark deri në Iliri .

20 Jam përpjekur të shpall ungjillin atje ku emri i Krishtit nuk njihej, në mënyrë që të mos ndërtoja mbi themelin e tjetërkujt,

21 sikurse thotë Shkrimi i shenjtë:

Do ta shohin ata të cilëve
ai nuk u ishte shpallur
dhe ata që nuk kishin dëgjuar,
do të kuptojnë.

22

Kjo më ka penguar shumë që të vij te ju.

23 Tani e kam mbaruar punën time në këto krahina. Ka shumë vite që dua të vij te ju

24 dhe shpresoj ta bëj këtë kur të udhëtoj për në Spanjë. Gjatë udhëtimit shpresoj tʼju shoh dhe shpresoj të më ndihmoni për të vazhduar udhëtimin pasi të jem kënaqur sadopak me ju.

25

Tani po shkoj në Jerusalem për tʼu shërbyer besimtarëve të krishterë .

26 Besimtarët e Maqedonisë dhe të Akaisë dhanë me kënaqësi një dhuratë ndihme për të varfrit e besimtarëve të krishterë në Jerusalem.

27 Këtë e bënë me kënaqësi, sepse u detyrohen atyre. Nëse kombet pagane morën prej tyre bekime shpirtërore, atëherë duhet tʼu shërbejnë atyre me të mirat tokësore.

28 Kur ta kem mbaruar këtë punë dhe tʼua kem dorëzuar zyrtarisht këtë ndihmë do të vij te ju rrugës për në Spanjë.

29 E di se kur të vij te ju do të vij plot me bekimin e Krishtit.

30

Ju lutem, o vëllezër, për hir të Zotit tonë Jezu Krisht dhe për hir të dashurisë së Shpirtit të Shenjtë, që bashkë me mua të këmbëngulni në lutje për mua te Perëndia.

31 Lutuni që të shpëtoj nga të pafetë në Jude dhe që shërbesa ime në Jerusalem të jetë e pranueshme për besimtarët e krishterë

32 që, në dashtë Perëndia, të vij te ju me gëzim dhe të çlodhem bashkë me ju.

33 Perëndia i paqes qoftë me ju të gjithë! Amen!

16

1

Po ju lë në kujdesin tuaj motrën tonë Febën, që shërben në kishën e Kenkreas.

2 Pranojeni në emër të Zotit, siç u ka hije besimtarëve të krishterë dhe qëndrojini përkrah në çdo gjë që të ketë nevojë për ju, sepse ajo ka ndihmuar shumë veta dhe më ka ndihmuar edhe mua.

3

Përshëndetni bashkëpunëtorët e mi në veprën e Krishtit Jezu, Priskën dhe Akuilin,

4 që vunë kokën e tyre në rrezik për jetën time. Ata i falënderoj jo vetëm unë, por edhe të gjitha kishat e kombeve pagane.

5 Përshëndetni edhe kishën që mblidhet në shtëpinë e tyre.

Përshëndetni mikun tim të dashur Epenetin, që është fryti i parë për Krishtin në Azi .

6 Përshëndetni Marinë që u mundua shumë për ju.

7

Përshëndetni kushërinjtë e mi Andronikun dhe Junën, që kanë qenë në burg me mua dhe janë të shquar ndër apostujt. Në të vërtetë, ata kanë besuar në Krishtin përpara meje.

8

Përshëndetni Ampliatin, mikun tim të dashur në Zotin.

9

Përshëndetni bashkëpunëtorin tonë në veprën e Krishtit, Urbanin dhe mikun tim të dashur Stakun.

10

Përshëndetni Apelin, që është i sprovuar për Krishtin.

Përshëndetni ata të shtëpisë së Aristobulit.

11

Përshëndetni kushëririn tim Herodionin.

Përshëndetni ata të shtëpisë së Narcisit, që besojnë në Zotin.

12

Përshëndetni Trifenën dhe Trifozën, që mundohen për Zotin.

Përshëndetni Persidën e dashur, që është munduar shumë për Zotin.

13

Përshëndetni Rufin, të zgjedhurin nga Zoti dhe nënën e tij, që e kam si nënë edhe unë.

14

Përshëndetni Asinkritin, Flegontin, Hermesin, Patrobin, Hermasin dhe vëllezërit që janë me ta.

15

Përshëndetni Filologun dhe Julian, Nereun dhe motrën e tij, Olimpin dhe të gjithë besimtarët e krishterë që janë me ta.

16

Përshëndetni njëri-tjetrin me puthjen e dashurisë vëllazërore .

Të gjitha kishat e Krishtit ju përshëndesin.

17

Po ju bëj thirrje, o vëllezër, të ruheni nga ata që shkaktojnë përçarje dhe bëhen pengesë, në kundërshtim me mësimin që keni marrë. Largohuni prej tyre.

18 Njerëz të tillë nuk i shërbejnë Zotit tonë Krisht, por barkut të tyre. Përmes fjalëve të bukura dhe lajkave ata mashtrojnë zemrat e të paditurve.

19 Ngazëlloj me ju pasi të gjithë kanë dëgjuar për bindjen tuaj ndaj Zotit. Dua që të jeni të urtë për të bërë të mirën, por të pastër përballë së keqes.

20 Perëndia i paqes do ta shtypë së shpejti Satanin nën këmbët tuaja. Hiri i Zotit tonë Jezu Krisht qoftë me ju!

21

Ju përshëndesin bashkëpunëtori im Timoteu dhe kushërinjtë e mi Luci, Jasoni dhe Sosipatri.

22

Ju përshëndes në emër të Zotit unë Terti që po shkruaj këtë letër.

23

[23-24] Ju përshëndet Gaji, mikpritësi im dhe i gjithë kishës. Ju përshëndet Erasti, thesarmbajtësi i qytetit dhe vëlla Kuarti .

24

25

Qoftë i lavdëruar Perëndia që ka pushtetin tʼju forcojë në besim me ungjillin që predikoj unë për Jezu Krishtin, sipas zbulesës së planit të fshehtë të Perëndisë. Ky plan ka qenë ruajtur në heshtje që prej shumë shekujsh,

26 ndërsa tani u shfaq dhe iu bë i njohur të gjitha kombeve përmes Shkrimeve profetike, sipas urdhërit të Perëndisë së amshuar për tʼi bërë ato ti binden dhe tʼi besojnë Perëndisë.

27 Të vetmit Perëndi të urtë i qoftë lavdia në amshim, përmes Jezu Krishtit! Amen!