1
Libri i breznive të Jezu Krishtit, birit të Davidit, birit të Abrahamit.2
Abrahamit i lindi Isaku, Isakut i lindi Jakobi, Jakobit i lindi Juda dhe vëllezërit e tij;3 Judës i lindën prej Tamarës Faresi dhe Zara, Faresit i lindi Hesromi, Hesromit i lindi Arami,
4 Aramit i lindi Aminadabi, Aminadabit i lindi Naasoni, Naasonit i lindi Salmoni,
5 Salmonit i lindi Boezi prej Rahabës, Boezit i lindi Jobedi prej Rutës, Jobedit i lindi Jeseu,
6 Jeseut i lindi Davidi, mbreti.
Davidit i lindi Solomoni nga gruaja e Urias,7 Solomonit i lindi Roboami, Roboamit i lindi Abiu, Abiut i lindi Asafi,
8 Asafit i lindi Josafati, Josafatit i lindi Jorami, Joramit i lindi Ozia,
9 Ozisë i lindi Joatami, Joatamit i lindi Akazi, Akazit i lindi Ezekia,
10 Ezekisë i lindi Manaseu, Manaseut i lindi Amosi, Amosit i lindi Josia,
11 Josisë i lindi Jekonia dhe vëllezërit e tij, në kohën e shpërnguljes në Babiloni.
12
Pas shpërnguljes në Babiloni, Jekonisë i lindi Salatieli, Salatielit i lindi Zorobabeli,13 Zorobabelit i lindi Abiudi, Abiudit i lindi Eliakimi, Eliakimit i lindi Azori,
14 Azorit i lindi Sadoku, Sadokut i lindi Akimi, Akimit i lindi Eliudi,
15 Eliudit i lindi Eleazari, Eleazarit i lindi Matani, të cilit i lindi Jakobi.
16 Jakobit i lindi Jozefi, burri i Marisë, prej së cilës lindi Jezui, i quajtur Krisht.
17
Breznitë nga Abrahami deri te Davidi janë gjithsej katërmbëdhjetë, nga Davidi deri te shpërngulja në Babiloni katërmbëdhjetë dhe nga shpërngulja në Babiloni deri te Krishti, katërmbëdhjetë brezni.18
Lindja e Jezu Krishtit ndodhi kështu: Maria, nëna e tij, ishte e fejuar me Jozefin, por përpara se të bashkoheshin, ajo mbeti shtatzënë nga Shpirti i Shenjtë.19 Por, meqenëse Jozefi, burri i saj, ishte njeri i drejtë dhe nuk donte ta turpëronte, vendosi ta ndante fshehurazi.
20
Ndërsa po mendonte këto gjëra, një engjëll i Zotit iu shfaq në ëndërr dhe i tha: «Jozef, bir i Davidit, mos ki frikë ta marrësh për grua Marinë. Fëmija që është ngjizur në të është nga Shpirti i Shenjtë.21 Ajo do të lindë një djalë dhe ti do tʼia vësh emrin Jezu , sepse ai do ta shpëtojë popullin e tij nga mëkatet e tyre».
22
E gjithë kjo ndodhi që të përmbushej çfarë kishte thënë Zoti nëpërmjet profetit:23
Virgjëresha do të ngjizet24
Kur u zgjua nga gjumi, Jozefi bëri siç e kishte urdhëruar engjëlli i Zotit dhe e mori Marinë për grua,25 por nuk pati marrëdhënie me të, derisa ajo lindi të birin , të cilit Jozefi i vuri emrin Jezu.
1
Kur u lind Jezui në Betlehem të Judesë, në kohën kur ishte mbret Herodi, disa dijetarë erdhën nga Lindja në Jerusalem2 dhe pyetën: «Ku është mbreti i sapolindur i judenjve? Sepse pamë yllin e tij në Lindje dhe erdhëm ta adhurojmë».
3
Kur e dëgjoi këtë mbreti Herod, u shqetësua ai dhe tërë Jerusalemi.4 Atëherë mblodhi të gjithë kryepriftërinjtë e skribët e popullit dhe i pyeti se ku duhej të lindte Krishti.
5
Ata i thanë: «Në Betlehem të Judesë, sepse kështu shkruan profeti:6
E ti, Betlehem,7
Atëherë Herodi thirri fshehurazi dijetarët dhe mori vesh prej tyre kohën e saktë se kur ishte shfaqur ylli.8 Pastaj i nisi për në Betlehem dhe u tha: «Shkoni e pyesni me hollësi për fëmijën dhe kur ta gjeni, më lajmëroni që të vij edhe unë e ta adhuroj».
9
Pasi dëgjuan mbretin, u nisën. Dhe ja, ylli që kishin parë në lindje u printe derisa u ndal në vendin ku ishte fëmija.10 Kur panë yllin, ata u gëzuan shumë.
11
Si hynë në shtëpi, panë fëmijën me Marinë, nënën e tij, e ranë në gjunjë dhe e adhuruan. Pastaj hapën thesaret e tyre dhe i dhuruan ar, temjan dhe mirrë .12 Të lajmëruar në ëndërr që të mos ktheheshin te Herodi, u kthyen në vendin e tyre nga një rrugë tjetër.
13
Si u nisën dijetarët, engjëlli i Zotit iu shfaq në ëndërr Jozefit dhe i tha: «Ngrihu, merre fëmijën dhe të ëmën, ik në Egjipt dhe rri atje derisa të them unë, sepse Herodi do ta kërkojë fëmijën për ta vrarë».14
Ai u ngrit, mori fëmijën dhe të ëmën e u nis nëpër natë për në Egjipt.15 Qëndroi atje derisa vdiq Herodi, që të përmbushej çfarë kishte thënë Zoti përmes profetit: Nga Egjipti e thirra birin tim.
16
Kur mori vesh se dijetarët e kishin mashtruar, Herodi u zemërua shumë dhe dërgoi të vrisnin në Betlehem dhe në mbarë atë krahinë të gjithë fëmijët meshkuj që ishin dy vjeç e poshtë, sipas kohës së saktë që kishte marrë vesh nga dijetarët.17
Atëherë u përmbush çfarë kishte thënë profeti Jeremia:18
U dëgjua një zë në Ramë,19
Kur vdiq Herodi, një engjëll i Zotit iu shfaq në ëndërr Jozefit në Egjipt20 dhe i tha: «Ngrihu, merr me vete fëmijën dhe të ëmën dhe nisu për në tokën e Izraelit, sepse ata që kërkonin jetën e fëmijës kanë vdekur».
21
Jozefi u ngrit, mori me vete fëmijën dhe të ëmën e u nis për në tokën e Izraelit.22 Por pati frikë të shkojë atje kur mori vesh se në Jude sundonte Arkelau , në vend të Herodit, atit të tij. I lajmëruar në ëndërr, shkoi në krahinën e Galilesë
23 dhe u vendos në një qytet të quajtur Nazaret, që të përmbushej thënia e profetëve: «Do të quhet nazaretas ».
1
Ato ditë erdhi Gjon Pagëzori, që predikonte në shkretëtirën e Judesë.2 Ai thoshte: «Pendohuni, se mbretëria e qiejve është afër».
3
Gjoni është ai për të cilin është folur përmes profetit Isaia, që ka thënë: Një zë thërret në shkretëtirë:4
Gjoni ishte i veshur me një rrobë prej leshi deveje dhe mbante një brez lëkure rreth ijëve. Ai ushqehej me karkaleca dhe mjaltë të egër.5
Atëherë njerëz nga Jerusalemi, nga gjithë Judeja dhe nga mbarë krahina e Jordanit shkonin tek ai6 dhe, duke rrëfyer haptazi mëkatet e tyre, pagëzoheshin prej tij në lumin Jordan.
7
Kur pa Gjoni se shumë farisenj dhe saducenj vinin për tʼu pagëzuar tek ai, u tha: «Pjellë nepërkash! Kush ju mësoi tʼi ikni zemërimit që po vjen?8 Tregojeni me vepra se jeni penduar
9 dhe mos mendoni se do tʼi thoni vetes: kemi për atë Abrahamin. Unë po ju them se Perëndia mund tʼi japë bij Abrahamit edhe nga këta gurë.
10 Sëpata gjendet tashmë te rrënjët e pemëve. Çdo pemë që nuk jep fryte të mira do të pritet e do të hidhet në zjarr.
11
Unë po ju pagëzoj me ujë, që të pendoheni, por pas meje vjen një që është më i fortë se unë, të cilit nuk jam i denjë as tʼi zgjidh sandalet. Ai do tʼju pagëzojë me Shpirtin e Shenjtë dhe me zjarr.12 Ai e mban në dorë terploten dhe do të ndajë grurin nga kashta. Grurin do ta mbledhë në grunar, ndërsa kashtën do ta djegë në një zjarr që nuk shuhet kurrë».
13
Atëherë Jezui erdhi nga Galileja në Jordan te Gjoni për tʼu pagëzuar prej tij.14 Por Gjoni e kundërshtoi dhe i tha: «Jam unë ai që duhet të pagëzohem prej teje, e ti vjen tek unë?».
15
Jezui iu përgjigj: «Lëre për tani, se kështu duhet, që të përmbushim tërë drejtësinë». Dhe Gjoni pranoi.16
Pasi u pagëzua, Jezui doli menjëherë nga uji. Dhe ja, qiejt u hapën dhe ai pa Shpirtin e Perëndisë duke zbritur në formë pëllumbi e duke ardhur tek ai.17 Atëherë u dëgjua një zë nga qielli, që tha: «Ky është Biri im i dashur, me të cilin jam i kënaqur».
1
Pastaj, i shtyrë nga Shpirti i Shenjtë, Jezui shkoi në shkretëtirë që të tundohej nga djalli.2 Pasi agjëroi për dyzet ditë dhe dyzet net, Jezuin e mori uria.
3 Atëherë erdhi tunduesi tek ai e i tha: «Nëse je Biri i Perëndisë, thuaju këtyre gurëve të bëhen bukë».
4
Por Jezui iu përgjigj: «Shkrimi i shenjtë thotë: Njeriu nuk jeton5
Pastaj djalli e çoi në qytetin e shenjtë, e vuri në pikën më të lartë të tempullit6 dhe i tha: «Nëse je Biri i Perëndisë, hidhu poshtë, sepse Shkrimi i shenjtë thotë:
Do tʼi urdhërojë engjëjt e tij7
Jezui i tha: «Shkrimi i shenjtë thotë edhe: Mos e tundo Zotin,8
Djalli e çoi sërish në një mal shumë të lartë e i tregoi të gjitha mbretëritë e botës dhe lavdinë e tyre.9 Dhe i tha Jezuit: «Do të tʼi jap të gjitha këto nëse bie në gjunjë dhe më adhuron».
10
Atëherë Jezui i tha: «Largohu, Satan, sepse Shkrimi i shenjtë thotë: Adhuro Zotin, Perëndinë tënd11
Atëherë djalli u largua nga Jezui dhe, ja, erdhën engjëjt dhe i shërbenin.12
Kur Jezui dëgjoi se Gjonin e kishin burgosur, u largua për në Galile.13 Nuk qëndroi në Nazaret, por shkoi për të jetuar në Kafarnaum, qytet pranë liqenit , në tokën e Zabulonit e të Neftalimit ,
14 që të përmbushej çfarë kishte thënë profeti Isaia:
15
Tokë e Zabulonit16
Populli që ishte në errësirë
pa një dritë të madhe
dhe për ata që ishin
në vendin e hijes së vdekjes
zbardhi drita.
17
Që atëherë Jezui filloi të predikonte e të thoshte: «Pendohuni, se mbretëria e qiejve është afër».18
Ndërsa po ecte bregut të Liqenit të Galilesë, Jezui pa dy vëllezër, Simonin që quhej Pjetër dhe Andrean, vëllain e tij, që po hidhnin rrjetat në liqen. Ata ishin peshkatarë.19 Jezui u tha: «Ejani pas meje dhe unë do tʼju bëj peshkatarë njerëzish».
20 Ata lanë menjëherë rrjetat dhe shkuan pas tij.
21
Pak më tutje Jezui pa dy vëllezër të tjerë, Jakobin, birin e Zebedeut dhe Gjonin, vëllain e tij, që ishin në një varkë bashkë me Zebedeun, atin e tyre, duke qepur rrjetat dhe i thirri.22 Ata lanë menjëherë varkën dhe atin e tyre dhe shkuan pas tij.
23
Jezui shkonte nëpër Galile duke mësuar njerëzit në sinagoga, duke shpallur ungjillin e mbretërisë dhe duke shëruar çdo sëmundje e lëngatë në popull.24 Kështu për të u hap fjala në gjithë Sirinë . Atëherë i sollën gjithë të sëmurët, njerëz të prekur nga sëmundje dhe dhimbje të ndryshme, të pushtuar nga djalli, epileptikë dhe të paralizuar, dhe ai i shëroi.
25
Turma të mëdha njerëzish nga Galileja e Dekapoja, nga Jerusalemi, Judeja e përtej Jordanit shkonin pas tij.1
Kur pa turmat, Jezui u ngjit në mal e pasi u ul, iu afruan dishepujt e vet.2 Atëherë mori fjalën e filloi tʼi mësonte kështu:
3
«Lum të varfrit në shpirt,4
Lum ata që vajtojnë,
se do të ngushëllohen.
5
Lum zemërbutët,
se do të trashëgojnë tokën.
6
Lum të uriturit e të eturit për drejtësi,
se do të ngopen.
7
Lum të mëshirshmit,
se do të mëshirohen.
8
Lum të pastrit në shpirt,
se do të shohin Perëndinë.
9
Lum paqebërësit,
se do të quhen bij të Perëndisë.
10
Lum të përndjekurit për shkak të drejtësisë,
se e tyre është mbretëria e qiejve.
11
Lum ju kur tʼju shajnë e tʼju përndjekin dhe me gënjeshtra të thonë të gjitha të këqijat kundër jush, për shkak se keni besuar në mua.
12
Gëzohuni dhe ngazëlleni, se shpërblimi juaj do të jetë i madh në qiej. Kështu përndoqën edhe profetët përpara jush.»
13
«Ju jeni kripa e tokës. Por nëse kripa e humbet shijen, si mund ta rifitojë atë? Nuk ka më asnjë vlerë, përveçse të hidhet e të shkelet prej njerëzve.14
Ju jeni drita e botës. Nuk mund të fshihet qyteti i ngritur mbi një mal.15 Askush nuk e ndez kandilin për ta vënë nën magje, por e vë në mbajtësen e vet, që të ndriçojë të gjithë ata që janë në shtëpi .
16 Kështu duhet të shndrisë drita juaj para njerëzve, që të shohin veprat tuaja të mira dhe të përlëvdojnë Atin tuaj që është në qiej.»
17
«Mos mendoni se kam ardhur për të shfuqizuar ligjin e Moisiut apo profetët. Unë nuk kam ardhur për tʼi shfuqizuar, po për tʼi përmbushur.18 Me të vërtetë po ju them: derisa të jetë qielli e toka, asnjë ‘i’ dhe asnjë pikë mbi ‘i’ nuk do tʼi hiqet ligjit të Moisiut para se të ndodhë gjithçka.
19
Prandaj, kushdo që e shpërfill njërin nga këto urdhërime, qoftë edhe më të voglin, dhe do tʼi mësojë edhe të tjerët të bëjnë po ashtu, ai do të jetë më i vogli në mbretërinë e qiejve. Ndërsa ai që do tʼi zbatojë dhe do tʼua mësojë të tjerëve, do të jetë i madh në mbretërinë e qiejve.20 Ja, unë po ju them: nëse drejtësia juaj nuk do të jetë më e madhe se drejtësia e skribëve dhe e farisenjve, nuk do të hyni në mbretërinë e qiejve.»
21
«Keni dëgjuar se të parëve u qe thënë: Mos vrit. Ai që vret, do të dalë në gjyq.22 Por unë po ju them: kushdo që zemërohet kundër vëllait të vet , do të dalë në gjyq, por kush i thotë vëllait të vet “i pamend”, do të përgjigjet para sinedrit, dhe nëse i thotë “i marrë”, do të përgjigjet në zjarrin e ferrit.
23
Nëse kur sjell dhuratën e blatimit në altar, kujtohesh se vëllai yt ka diçka kundër teje,24 atëherë lëre dhuratën aty para altarit, shko e pajtohu më parë me vëllain tënd, pastaj kthehu e kushtoje dhuratën tënde.
25
Shpejto të merresh vesh me kundërshtarin tënd ndërsa je ende rrugës me të, që ai të mos të dorëzojë te gjykatësi, gjykatësi te roja dhe të përfundosh në burg.26 Me të vërtetë po të them se nuk do të dalësh që andej pa paguar deri edhe qindarkën e fundit .»
27
«Keni dëgjuar se është thënë: Mos bëj tradhti bashkëshortore.28 Por unë po ju them: kushdo që e shikon një grua me dëshirim, ka bërë tashmë tradhti bashkëshortore me të në zemrën e vet.
29 Nëse syri yt i djathtë të çon në mëkat, nxirre dhe hidhe larg teje, se është më mirë për ty të humbasësh njërën nga gjymtyrët, sesa të të hidhet i tërë trupi në ferr.
30 Dhe nëse dora jote e djathtë të çon në mëkat, preje e hidhe larg teje, sepse është më mirë për ty të humbasësh vetëm njërën nga gjymtyrët, sesa të të shkojë i tërë trupi në ferr.»
31
«Është thënë edhe: Kushdo që e ndan gruan, duhet tʼi japë asaj letrën e ndarjes.32 Por unë po ju them: kushdo që e ndan gruan e vet, përveç rastit të kurvërisë, e shtyn atë në tradhti bashkëshortore dhe kushdo që martohet me një grua të ndarë, bën tradhti bashkëshortore.»
33
«Keni dëgjuar edhe se u qe thënë të parëve: Mos bëj betim të rremë, por bëj atë për të cilën je betuar para Zotit.34 Ndërsa unë po ju them: mos u betoni kurrë. As për qiellin, se është froni i Perëndisë,
35 as për tokën, se është shtroja e këmbëve të tij, as për Jerusalemin, se është qyteti i mbretit të madh.
36 Mos u beto as për kokën tënde, se as edhe një fije floku nuk mund ta bësh të bardhë a të zezë.
37 Kur të flisni, thoni ‘po’ kur është ‘po’ dhe ‘jo’ kur është ‘joʼ. Çfarë thuhet më shumë, vjen nga i ligu.»
38
«Keni dëgjuar se është thënë: Sy për sy e dhëmb për dhëmb .39 Por unë po ju them: mos hyr në luftë me të ligun! Përkundrazi, nëse dikush të jep një shuplakë në faqen e djathtë, ktheji edhe tjetrën.
40 Nëse dikush do që të të hedhë në gjyq për të të marrë tunikën, jepi edhe mantelin.
41 Nëse të kërkon të ecësh një milje, bëj me të dy milje.
42 Jepi atij që të kërkon dhe mos ia kthe shpinën atij që të kërkon hua.»
43
«Keni dëgjuar se është thënë: Duaje tjetrin, por urreje armikun tënd.44 Por unë po ju them: duajini armiqtë tuaj dhe lutuni për ata që ju përndjekin,
45 që të bëheni bij të Atit tuaj që është në qiej, sepse ai bën të lindë dielli i tij mbi të këqijtë e mbi të mirët dhe të bjerë shiu mbi të drejtët e mbi të padrejtët.
46 Sepse, nëse doni vetëm ata që ju duan, çʼshpërblim do të keni? A nuk bëjnë kështu edhe tagrambledhësit?
47 Dhe nëse përshëndetni vetëm vëllezërit tuaj, çʼgjë të veçantë bëni? A nuk bëjnë kështu edhe paganët ?
48 Jini, pra, të përsosur, sikurse është i përsosur edhe Ati juaj qiellor.»
1
«Ruhuni të mos i bëni veprat e mira në sy të njerëzve për tʼu dukur para tyre, se kështu nuk do të keni shpërblim tek Ati juaj që është në qiej.2
Kur të japësh lëmoshë, mos trumbeto me të madhe për të tërhequr vëmendjen, siç bëjnë hipokritët nëpër sinagoga e nëpër rrugë, që të marrin lëvdata nga njerëzit. Me të vërtetë po ju them: ata e kanë marrë tashmë shpërblimin e tyre.3
Po kur të japësh lëmoshë, dora jote e majtë të mos e dijë çfarë bën e djathta,4 në mënyrë që lëmosha jote të mbetet e fshehtë dhe Ati yt, që sheh në fshehtësi, do të ta shpërblejë.»
5
«Kur të luteni, mos u bëni si hipokritët, të cilëve u pëlqen të luten në këmbë nëpër sinagoga dhe udhëkryqe, për tʼu dukur para njerëzve. Me të vërtetë po ju them se ata e kanë marrë shpërblimin e tyre.6
Po kur ti të lutesh, hyr në dhomën tënde, mbylle derën dhe lutju Atit tënd që është aty në fshehtësi, e Ati yt që sheh në fshehtësi do të ta shpërblejë.7
Kur të luteni, mos thoni fjalë të shumta si paganët. Ata mendojnë se duke folur shumë, do të dëgjohen.8 Mos bëni si ata, se Ati juaj e di mirë për çfarë keni nevojë përpara se tʼia kërkoni.
9 Prandaj ju lutuni kështu:
Ati ynë që je në qiej,10
ardhtë mbretëria jote,
u bëftë vullneti yt,
si në qiell, edhe në tokë.
11
Bukën tonë të përditshme
na e jep sot.
12
Na i fal fajet tona,
siç ua falim ne fajtorëve tanë.
13
E mos na shtjer në tundim,
por na çliro nga i ligu .
14
Nëse ua falni njerëzve paudhësitë, atëherë edhe Ati juaj qiellor do tʼjua falë juve,15 por nëse ju nuk do tʼua falni njerëzve paudhësitë, atëherë as Ati juaj nuk do tʼjua falë juve ato.»
16
«Kur të agjëroni, mos merrni hije të rëndë, siç bëjnë hipokritët. Ata e shtrembërojnë fytyrën për tʼu treguar njerëzve se po agjërojnë. Me të vërtetë po ju them se ata e kanë marrë shpërblimin e tyre.17 Ndërsa ti, kur të agjërosh, lyeje kokën me erë të mirë dhe laje fytyrën,
18 që agjërimi yt të mos duket para njerëzve, por të duket para Atit tënd që është në fshehtësi. E Ati yt, që sheh në fshehtësi, do të ta shpërblejë .»
19
«Mos mblidhni për vete thesare mbi tokë, ku i brejnë tenja e ndryshku, ku vjedhësit thyejnë shtëpinë e plaçkitin.20 Prandaj, mblidhni thesare në qiell! Atje nuk ka as tenjë e as krimb që tʼi brejë, nuk ka as vjedhës, që plaçkitin e vjedhin.
21 Sepse atje ku është thesari yt, atje do të jetë edhe zemra jote.»
22
«Syri është drita e trupit. Nëse syri yt është i fortë, tërë trupi yt do të jetë i ndriçuar.23 Por, nëse syri yt është i sëmurë, tërë trupi yt do të jetë në errësirë. Nëse drita që është në ty është errësirë, sa e madhe do të jetë errësira!»
24
«Askush nuk mund tʼu shërbejë dy zotërinjve. Ai ose do të urrejë njërin e do të dojë tjetrin, ose do të jepet pas njërit e do të lërë pas dore tjetrin. Nuk mund tʼi shërbeni edhe Perëndisë, edhe parasë.»25
«Prandaj po ju them: mos u shqetësoni për jetën tuaj se çfarë do të hani e çfarë do të pini, as për trupin tuaj se çfarë do të vishni. A nuk vlen jeta më shumë se ushqimi dhe trupi më shumë se veshja?26 Shikoni zogjtë e qiellit! Ata as mbjellin, as korrin, as mbledhin në grunarë e megjithatë Ati juaj qiellor i ushqen. A nuk vleni ju më shumë?
27 Kush nga ju, me gjithë përkujdesjen për veten, do të mund ta zgjaste qoftë edhe pak jetën e vet?
28 Po për veshjet, përse shqetësoheni? Shikoni si rriten zambakët e fushave. Ata as nuk lodhen e as nuk endin,
29 por unë po ju them se as vetë Solomoni, në gjithë madhështinë e tij, nuk ishte veshur si ndonjë prej tyre.
30 Nëse Perëndia vesh kështu barin e fushës, që sot është e nesër hidhet në furrë, a nuk do të kujdeset shumë më tepër për ju, o besimpakë?
31
Mos u shqetësoni, pra, e mos thoni: “Çfarë do të hamë?”, “Çfarë do të pimë?”, apo “Me se do të vishemi?”.32 Janë paganët ata që i kërkojnë të gjitha këto gjëra, ndërsa Ati juaj qiellor e di se ju keni nevojë për të gjitha këto.
33 Kërkoni së pari mbretërinë e Perëndisë e drejtësinë e tij dhe ai do tʼjua japë edhe ato gjëra.
34
Prandaj mos u shqetësoni për të nesërmen. E nesërmja ka shqetësimet e veta. Çdo dite i mjafton pikëllimi i vet.»1
«Mos gjykoni, që të mos ju gjykojë Perëndia,2 sepse ashtu siç gjykoni, do të gjykoheni, dhe me masën që do të matni të tjerët, do të mateni edhe ju nga Perëndia.
3
Përse shikon ashklën në syrin e vëllait tënd dhe nuk shikon traun që është në syrin tënd?4 Dhe si mund tʼi thuash vëllait tënd “më lër të ta heq ashklën nga syri” kur ke traun në syrin tënd?
5 Hipokrit! Hiq më parë traun nga syri yt e pastaj do të shohësh qartë për të hequr ashklën nga syri i vëllait tënd.
6
Mos u jepni qenve gjërat e shenjta dhe mos i hidhni margaritarët tuaj para derrave, që të mos i shkelin e pastaj të kthehen kundër jush e tʼju shqyejnë.»7
«Lypni e do tʼju jepet; kërkoni e do të gjeni; trokitni e do tʼju hapet,8 sepse kush lyp, merr; kush kërkon, gjen dhe atij që troket, do tʼi hapet.
9 Kush prej jush do tʼi jepte gur fëmijës së vet po tʼi kërkonte bukë?
10 Ose, do tʼi jepte gjarpër po tʼi kërkonte peshk?
11 Nëse ju, që jeni të këqij dini tʼu jepni fëmijëve tuaj gjëra të mira, aq më shumë Ati juaj, që është në qiej do tʼu japë gjëra të mira atyre që ia kërkojnë.
12
Bëjuni të tjerëve atë që dëshironi tʼju bëjnë ata juve. Në këtë përmblidhen ligji i Moisiut dhe profetët.»13
«Hyni nëpër derën e ngushtë, sepse e madhe është dera dhe e gjerë është udha që çon në humbje dhe të shumtë janë ata që kalojnë nëpër të.14 Por e ngushtë është dera dhe e ngushtë është udha që çon në jetë e të paktë janë ata që e gjejnë.»
15
«Ruhuni nga profetët e rremë, që vijnë të veshur si dele, por që përbrenda janë ujq grabitqarë.16 Ata do tʼi njihni nga frytet e tyre. A vilet rrush nga ferrat apo fiq nga murrizat?
17 Kështu, çdo pemë e mirë jep fryte të mira, ndërsa pema e kalbur jep fryte të këqija.
18 Pema e mirë nuk mund të japë fryte të këqija dhe as pema e kalbur nuk jep fryte të mira.
19 Çdo pemë që nuk jep fryt të mirë pritet e hidhet në zjarr.
20 Kështu, pra, prej fryteve të tyre do tʼi njihni.»
21
«Jo kushdo që më thotë: “O Zot, o Zot!”, do të hyjë në mbretërinë e qiejve, por ai që bën vullnetin e Atit tim që është në qiej.22 Atë ditë shumë veta do të më thonë: “O Zot, o Zot, a nuk profetizuam në emrin tënd? A nuk dëbuam djajtë në emrin tënd? A nuk bëmë mrekulli në emrin tënd?”.
23 Atëherë do tʼu them: “Kurrë nuk ju kam njohur, largohuni nga unë, ju që keni bërë paudhësi.”»
24
«Kushdo që i dëgjon dhe i zbaton fjalët e mia, i ngjan një njeriu të mençur, që e ka ndërtuar shtëpinë në shkëmb.25 Ra shi, erdhën përrenjtë, frynë erërat dhe u vërsulën kundër kësaj shtëpie, por ajo nuk u shemb, sepse i kishte themelet në shkëmb.
26
Kushdo që i dëgjon, por nuk i zbaton fjalët e mia, i ngjan një njeriu të pamend, që e ka ndërtuar shtëpinë në rërë.27 Ra shi, erdhën përrenjtë, frynë erërat dhe u vërsulën kundër kësaj shtëpie, dhe ajo u shemb. I madh qe shkatërrimi i saj».
28
Dhe kur Jezui mbaroi së foluri, turmat mbetën të habitura nga mësimi i tij,29 se i mësonte me autoritet dhe jo si skribët.
1
Kur Jezui zbriti nga mali, një turmë e madhe i shkoi pas.2 Dhe ja, një i lebrosur iu afrua dhe i ra në gjunjë e i tha: «O Zot, po të duash ti mund të më pastrosh».
3
Jezui shtriu dorën, e preku dhe i tha: «Dua. Pastrohu!». Dhe ai u pastrua menjëherë nga lebra.4 Jezui i tha: «Mos i trego njeriu, por shko paraqitu te prifti dhe kushto dhuratën që ka urdhëruar Moisiu. Kjo do tʼu shërbejë si dëshmi».
5
Kur Jezui hyri në Kafarnaum, iu afrua një centurion dhe iu lut:6 «O Zot, shërbëtori im dergjet në shtëpi i paralizuar dhe po vuan shumë».
7
Jezui i tha: «Do të vij ta shëroj».8
Centurioni i tha: «O Zot, unë nuk jam i denjë që të hysh nën çatinë time, por thuaj vetëm një fjalë dhe shërbëtori im do të shërohet.9 Sepse edhe unë jam nën urdhrat e eprorëve të mi dhe kam nën vete ushtarë. Kur i them njërit: “shko”, ai shkon dhe kur i them tjetrit: “eja”, ai vjen. Kur i them shërbëtorit tim: “bëje këtë”, ai e bën».
10
Kur dëgjoi këto fjalë, Jezui u mrekullua dhe u tha atyre që po e ndiqnin: «Me të vërtetë po ju them, se nuk e kam gjetur një besim kaq të madh tek asnjeri në Izrael.11 Prandaj po ju them se shumë do të vijnë nga lindja e nga perëndimi dhe do të ulen në tryezë me Abrahamin, Isakun e Jakobin në mbretërinë e qiejve,
12 ndërsa bijtë e mbretërisë do të hidhen përjashta në errësirë, ku do të ketë vajtim e kërcëllimë dhëmbësh».
13
Pastaj i tha centurionit: «Shko dhe u bëftë sipas besimit tënd!». Dhe shërbëtori u shërua në atë çast.14
Kur shkoi në shtëpinë e Pjetrit, Jezui pa vjehrrën e Pjetrit që dergjej në shtrat me ethe.15 Ai ia preku dorën dhe atë e lanë ethet. Atëherë ajo u ngrit që tʼu shërbente.
16
Në mbrëmje sollën tek ai shumë të pushtuar nga djalli. Me anë të fjalës ai dëboi shpirtrat e ndyrë dhe shëroi të gjithë të sëmurët,17 që kështu të përmbushej fjala e profetit Isaia:
Mori mbi vete dobësitë tona18
Kur pa se ishte i rrethuar nga një turmë e madhe, Jezui urdhëroi të shkonin në bregun tjetër.19 Një skrib iu afrua e i tha: «Mësues, do të të ndjek kudo që të shkosh».
20
Jezui i tha: «Dhelprat kanë strofka dhe zogjtë e qiellit kanë fole, ndërsa Biri i njeriut nuk ka as ku të mbështesë kokën».21
Një tjetër, një nga dishepujt, i tha: «Zot, më lejo të shkoj e të varros më parë tim atë».22
Por Jezui i tha: «Ti më ndiq mua dhe lëri të vdekurit të varrosin të vdekurit e tyre».23
Pastaj hipi në varkë i ndjekur nga dishepujt e vet.24 Dhe ja, në liqen u ngrit një stuhi e madhe, aq sa varka u mbulua nga dallgët.
Ndërkohë ai flinte.25 Ata iu afruan, e zgjuan dhe i thanë: «O Zot, na shpëto se po mbytemi!»
26
Ai u tha: «Përse keni frikë, o besimpakë?». Atëherë u ngrit e qortoi erërat dhe liqenin. Pastaj u bë bunacë e madhe.27
Njerëzit, të mahnitur, i thanë njëri-tjetrit: «Kush është ky që i binden edhe erërat, edhe liqeni?».28
Kur arriti në bregun tjetër, në vendin e gadarenëve , i dolën përpara dy të pushtuar nga djalli, që erdhën nga varrezat. Ata ishin aq të egër, saqë askush nuk guxonte të kalonte asaj rruge.29 Dhe ja, ata filluan të bërtisnin e të thoshin: «Çfarë ke me ne, o Biri i Perëndisë? Ke ardhur të na mundosh para kohe?».
30
Jo larg tyre kulloste një tufë e madhe derrash31 dhe djajtë iu lutën Jezuit: «Nëse na dëbon, na dërgo te kjo tufë derrash».
32 Ai u tha: «Shkoni!». Atëherë, pasi dolën, ata shkuan te derrat dhe e tërë tufa u hodh nga humnera në liqen e u mbyt në ujë.
33
Ata që ruanin derrat ua mbathën këmbëve e shkuan në qytet që të tregonin për të pushtuarit nga djalli dhe për gjithçka ndodhi.34 Dhe ja, i gjithë qyteti i doli para Jezuit dhe kur e panë, iu lutën që të largohej nga krahina e tyre.
1
Si hipi në varkë, Jezui kaloi në bregun tjetër dhe erdhi në qytetin e vet.2 Atëherë i sollën një të paralizuar, të shtrirë në një vig. Kur pa besimin e tyre, Jezui i tha të paralizuarit: «Merr zemër, biri im, të janë falur mëkatet».
3
Disa nga skribët thanë me vete: «Ky po fyen Perëndinë».4
Meqenëse Jezui i njihte mendimet e tyre, u tha: «Pse keni këto mendime të këqija në zemrat tuaja?5 Çfarë është më e lehtë, të thuash “të janë falur mëkatet”, apo të thuash “ngrihu dhe ec”?
6 Mirëpo, që ta dini se Biri i njeriut ka pushtetin të falë mëkatet mbi tokë» - i tha të paralizuarit - «ngrihu, merre vigun e shko në shtëpi!».
7 Ai u ngrit e shkoi në shtëpi.
8 Kur panë këtë gjë, turmat i zuri frika dhe përlëvduan Perëndinë, që u kishte dhënë njerëzve një pushtet kaq të madh.
9
Si u largua prej andej, Jezui pa një njeri që rrinte ulur në bankën e tagrave dhe që quhej Mate. Jezui i tha: «Më ndiq!». Ai u ngrit dhe i shkoi pas.10
Ndërsa ishin ulur për të ngrënë në shtëpinë e Mateut, erdhën shumë tagrambledhës e mëkatarë, që u ulën në tryezë me Jezuin dhe me dishepujt e tij.11 Kur panë këtë gjë, farisenjtë u thanë dishepujve: «Përse mësuesi juaj ha me tagrambledhës e me mëkatarë?».
12
Por kur e dëgjoi këtë, Jezui tha: «Nuk janë të shëndoshët ata që kanë nevojë për mjekun, por të sëmurët.13 Shkoni e mësoni çfarë do të thotë: Dua mëshirë dhe jo flijime. Unë nuk kam ardhur të thërras të drejtët, por mëkatarët».
14
Atëherë iu afruan dishepujt e Gjonit dhe i thanë: «Përse ne dhe farisenjtë agjërojmë shumë, ndërsa dishepujt e tu nuk agjërojnë?».15
Jezui u tha: «A mund të mbajnë zi dasmorët kur dhëndri është me ta? Por do të vijë dita kur do tʼua rrëmbejnë dhëndrin e atëherë do të agjërojnë.16
Askush nuk vë një arnë prej një cope të re në një rrobë të vjetër, sepse arna e gris rrobën dhe grisja bëhet më e madhe.17
Askush nuk hedh verë të re në kacekë të vjetër, se kacekët çahen, vera derdhet e kështu humbasin edhe kacekët. Prandaj, vera e re hidhet në kacekë të rinj e kështu ruhen që të dyja».18
Ndërsa Jezui po fliste me ta, iu afrua një kryetar sinagoge, që i ra në gjunjë dhe i tha: «Sapo më vdiq vajza, por eja vëri duart mbi të dhe ajo do të jetojë».19
Jezui u ngrit e shkoi pas tij bashkë me dishepujt.20
Dhe ja, një grua që vuante nga hemorragjia prej dymbëdhjetë vjetësh iu afrua nga pas dhe i preku cepin e mantelit.21 Sepse thoshte me vete: «Sikur tʼi prek vetëm mantelin, do të shpëtoj».
22
Jezui u kthye, e pa dhe i tha: «Merr zemër, bija ime, besimi yt të shpëtoi». Dhe që nga ai çast ajo grua u shërua.23
Kur arriti te shtëpia e kryetarit të sinagogës dhe pa fyelltarët e turmën e zhurmshme,24 Jezui tha: «Largohuni se vajza nuk ka vdekur, por po fle». Por ata e përqeshën.
25 Kur e nxorën turmën përjashta, ai hyri, e mori vajzën për dore dhe ajo u ngrit.
26
Lajmi për këtë mrekulli u përhap në mbarë krahinën.27
Kur Jezui u largua që andej, i shkuan pas dy të verbër, që thërrisnin: «Ki mëshirë për ne, Biri i Davidit!».28
Si arritën në shtëpi, të verbërit iu afruan dhe Jezui u tha: «A besoni se mund ta bëj këtë gjë?». Ata i thanë: «Po, o Zot!».29
Atëherë ai u preku sytë dhe u tha: «U bëftë sipas besimit tuaj!».30 Dhe atyre iu hapën sytë. Jezui i urdhëroi: «Kini kujdes se mos e merr vesh njeri».
31 Por ata, sapo dolën, e përhapën lajmin në mbarë krahinën.
32
Ndërsa po dilnin, i sollën një shurdhmemec që ishte i pushtuar nga djalli.33 Kur u dëbua djalli, shurdhmemeci foli dhe turmat u mrekulluan e thanë: «Nuk është parë asnjëherë një gjë e tillë në Izrael».
34
Por farisenjtë thanë: «Ai i dëbon djajtë me fuqinë e kryetarit të djajve».35
Jezui i përshkoi të gjitha qytetet dhe fshatrat duke mësuar njerëzit në sinagogat e tyre, duke predikuar ungjillin e mbretërisë dhe duke shëruar çdo sëmundje e lëngatë.36 Kur pa turmat, iu dhimbsën, sepse ishin të lodhura dhe të braktisura, si delet pa bari.
37 Atëherë u tha dishepujve: «Të korrat janë të mëdha, por punëtorë ka pak.
38 Lutjuni të zotit të të korrave të dërgojë punëtorë në të korrat e veta».
1
Pasi thirri pranë vetes dymbëdhjetë dishepujt, Jezui u dha atyre pushtet për të dëbuar shpirtrat e ndyrë dhe për të shëruar çdo sëmundje e lëngatë.2 Këta janë emrat e dymbëdhjetë apostujve: i pari Simoni, që quhet Pjetër, dhe Andrea, vëllai i tij; Jakobi i Zebedeut dhe Gjoni, vëllai i tij;
3 Filipi dhe Bartolomeu; Thomai dhe Mate tagrambledhësi; Jakobi, biri i Alfeut, dhe Tadeu ;
4 Simon kananeasi dhe Judë Iskarioti, ai që e tradhtoi.
5
Jezui i dërgoi këta dymbëdhjetë dishepuj e i porositi kështu: «Mos shkoni udhëve të paganëve dhe mos hyni në asnjë qytet samaritanësh ,6 por shkoni te delet e humbura të shtëpisë së Izraelit.
7 Ndërsa shkoni, predikoni e thoni: “Mbretëria e qiejve është afër”.
8 Shëroni të sëmurët, ngjallni të vdekurit, pastroni të lebrosurit, dëboni djajtë. Falas morët, falas jepni.
9 Mos merrni me vete as ar, as argjend, as bakër,
10 as torbë për udhëtim, as dy tunika, as sandale, as shkop, sepse punëtori ka të drejtë të ushqehet.
11
Në çfarëdo qyteti a fshati që të hyni, kërkoni atë që është i gatshëm tʼju presë në shtëpinë e tij dhe rrini atje derisa të niseni.12 Kur të hyni në një shtëpi, përshëndetini.
13 Nëse ajo shtëpi ju pret mirë, le të vijë mbi të paqja juaj, por nëse nuk ju pret mirë, le të kthehet paqja juaj te ju.
14 Dhe nëse ndokush nuk do tʼju pranojë, apo nuk do të dëgjojë fjalët tuaja kur të dilni nga ajo shtëpi apo nga ai qytet, shkundni pluhurin nga këmbët tuaja.
15 Me të vërtetë po ju them se në ditën e gjykimit më lehtë do ta ketë Sodoma e Gomorra sesa ai qytet.»
16
«Ja, po ju dërgoj si delet mes ujqërve, prandaj jini të zgjuar si gjarpërinjtë dhe të pastër si pëllumbat.17 Ruhuni nga njerëzit, se do tʼju dorëzojnë nëpër sinedra dhe do tʼju fshikullojnë në sinagogat e tyre.
18 Do tʼju tërheqin zvarrë para qeveritarëve e mbretërve për shkakun tim, që të jepni dëshmi para tyre e para paganëve.
19 Kur tʼju dorëzojnë, mos u shqetësoni sesi do të flisni apo se çfarë do të thoni, sepse ajo që do të thoni do tʼju jepet në atë çast.
20 Nuk jeni ju ata që do të flisni, por Shpirti i Atit tuaj që do të flasë përmes jush.
21
Vëllai do ta dorëzojë vëllanë që ta dënojnë me vdekje e babai të birin. Bijtë do të ngrihen kundër prindërve dhe do tʼi çojnë drejt vdekjes.22 Të gjithë do tʼju urrejnë për shkak të emrit tim, por ai që do të qëndrojë deri në fund do të shpëtohet.
23 Kur tʼju përndjekin në një qytet, shkoni në një tjetër. Me të vërtetë po ju them se nuk do tʼi keni përshkuar të gjitha qytetet e Izraelit, para se të vijë Biri i njeriut.
24
Dishepulli nuk është më i madh se mësuesi dhe shërbëtori nuk është më i madh se i zoti.25 Dishepullit i mjafton të jetë si mësuesi i tij dhe shërbëtorit të jetë si i zoti. Nëse e quajtën Beelzebul të zotin e shtëpisë, aq më shumë do tʼi quajnë ashtu ata të shtëpisë së tij.»
26
«Prandaj mos kini frikë prej tyre, sepse nuk ka asgjë të mbuluar që sʼdo të zbulohet, apo të fshehtë që sʼdo të merret vesh.27 Çfarë po ju them në errësirë, thojeni në dritë dhe çfarë ju pëshpëritet në vesh, shpalleni nga çatitë.
28 Mos kini frikë nga ata që vrasin trupin, por nuk mund të vrasin shpirtin. Kini frikë atë që mund të shkatërrojë edhe shpirtin, edhe trupin në ferr.
29 A nuk shiten dy harabela për një qindarkë ? Megjithatë asnjë prej tyre nuk bie në tokë pa vullnetin e Atit tuaj.
30 Madje edhe fijet e flokëve tuaj janë të gjitha të numëruara.
31 Prandaj, mos kini frikë! Ju vleni më tepër se shumë harabela.»
32
«Kështu, kushdo që më rrëfen para njerëzve, edhe unë do ta rrëfej para Atit tim që është në qiej,33 por kushdo që më mohon para njerëzve, edhe unë do ta mohoj para Atit tim që është në qiej.»
34
«Mos mendoni se erdha të sjell paqen në tokë. Nuk erdha të sjell paqen, por shpatën.35 Kam ardhur të ndaj
birin nga i ati,36
dhe armiqtë e njeriut
do të jenë ata të shtëpisë së tij.
37
Kush e do babanë apo nënën e vet më shumë se mua, nuk është i denjë për mua dhe ai që e do të birin ose të bijën më shumë se mua, nuk është i denjë për mua.38 Kush nuk e merr kryqin e vet për të më ndjekur, nuk është i denjë për mua.
39 Kush e gjen jetën e vet, do ta humbasë atë dhe ai që e humb jetën e vet për shkakun tim, do ta gjejë atë.»
40
«Kush ju pranon ju, më pranon mua dhe kush më pranon mua, pranon atë që më ka dërguar.41 Kush pranon një profet se është profet, do të marrë shpërblimin e profetit dhe kush pranon një njeri të drejtë se është i drejtë, do të marrë shpërblimin e njeriut të drejtë.
42 Kushdo që i jep njërit prej këtyre të vegjëlve qoftë edhe një gotë ujë të ftohtë, sepse është dishepull, me të vërtetë po ju them se ai nuk do ta humbasë shpërblimin e tij».
1
Si u mësoi këto gjëra dymbëdhjetë dishepujve, Jezui u largua që andej dhe shkoi për të mësuar njerëzit e për të predikuar në qytetet përreth.2
Gjoni ishte në burg dhe, kur dëgjoi për veprat e Krishtit, i çoi fjalë përmes dishepujve të vet3 për tʼi thënë: «A je ti ai që duhet të vijë, apo duhet të presim një tjetër?».
4
Jezui u përgjigj kështu: «Shkoni e i tregoni Gjonit për atë që po dëgjoni e po shihni.5 Të verbërit po shohin përsëri dhe të çalët po ecin, të lebrosurit po pastrohen dhe të shurdhrit po dëgjojnë, të vdekurit po ngjallen dhe të varfërve po u shpallet ungjilli.
6 Lum ai që nuk humbet besimin në mua».
7
Kur u larguan ata, Jezui filloi tʼu fliste turmave për Gjonin e tha: «Çfarë shkuat të shihnit në shkretëtirë? Një kallam që e lëkund era?8 Çfarë shkuat të shihnit, pra? Një njeri të veshur me rroba të buta? Ata që vishen me rroba të buta gjenden në pallatet mbretërore.
9 Çfarë shkuat të shihnit, atëherë? Një profet? Po, po ju them, madje më shumë se një profet.
10 Gjoni është ai për të cilin Shkrimi i shenjtë thotë:
Ja, unë po dërgoj11
Me të vërtetë po ju them se asnjë grua nuk ka lindur njeri më të madh se Gjon Pagëzori. Por, më i vogli në mbretërinë e qiejve është më i madh se ai.12
Që nga dita e Gjon Pagëzorit e deri tani mbretëria e qiejve fitohet me përpjekje të mëdha dhe atë e fitojnë ata që përpiqen .13 Të gjithë profetët dhe ligji i Moisiut profetizuan deri në kohën e Gjonit.
14 Dhe doni apo sʼdoni ta pranoni, ai është Elia që duhej të vinte.
15 Kush ka veshë, le të dëgjojë.
16
Me çfarë mund ta krahasoj këtë brezni? Ajo u ngjan fëmijëve që ulen shesheve dhe u thërrasin të tjerëve17 e u thonë:
“I ramë fyellit për ju18
Erdhi Gjoni që as ha e as pi, e njerëzit thonë: “Është i pushtuar nga djalli”.19 Erdhi Biri i njeriut që ha e pi, e njerëzit thonë: “Ja grykësi e pijaneci, miku i tagrambledhësve e i mëkatarëve”. Por, urtia e Perëndisë dëftehet se është e drejtë nga vetë veprat e veta ».
20
Atëherë Jezui filloi të qortojë qytetet ku u bënë pjesa më e madhe e mrekullive të tij, por që nuk ishin penduar:21
«Mjerë ti, Korazin! Mjerë ti, Betsaidë ! Po të ishin bërë në Tir e në Sidon mrekullitë që u bënë ndër ju, ata do të ishin penduar me kohë, duke veshur thasë e duke hedhur hi mbi kokë .22 Por unë po ju them se Tiri e Sidoni do ta kenë më të lehtë se ju në ditën e gjykimit.
23
Po ti, Kafarnaum, mos vallë do të lartësohesh deri në qiell?24 Por po ju them se toka e Sodomës do ta ketë më të lehtë se ju në ditën e gjykimit».
25
Atëherë Jezui tha: «Të falënderoj, o Atë, Zot i qiellit e i tokës, se ua ke fshehur këto gjëra të urtëve e të mençurve dhe ua ke zbuluar fëmijëve të vegjël.26 Po, o Atë, se kështu të ka pëlqyer ty.
27
Gjithçka më është dhënë nga Ati im. Askush nuk e njeh Birin përveç Atit dhe askush nuk e njeh Atin përveç Birit dhe atij të cilit Biri dëshiron tʼia zbulojë.28
Ejani tek unë të gjithë ju që jeni të lodhur e të munduar, sepse unë do tʼju çlodh.29 Merrni mbi vete zgjedhën time dhe mësoni nga unë, sepse kam zemër të butë e të përulur. Kështu do të gjeni prehje për shpirtrat tuaj,
30 sepse zgjedha ime është e butë dhe barra ime është e lehtë».
1
Një të shtunë Jezui po ecte përmes një fushe me grurë. Dishepujt e tij ishin të uritur dhe filluan të këpusnin kallinj gruri e të hanin.2 Po kur farisenjtë e panë këtë gjë, i thanë Jezuit: «Ja, dishepujt e tu po bëjnë atë që nuk është e lejueshme të bëhet të shtunën».
3
Jezui u tha: «A nuk e keni lexuar se çfarë bëri Davidi kur e mori uria, atë dhe ata që ishin me të?4 Se si hyri në shtëpinë e Perëndisë dhe hëngri bukët e kushtimit, që nuk lejohej tʼi hante as ai e as ata që ishin me të, por vetëm priftërinjtë?
5 Ose, nuk e keni lexuar në ligjin e Moisiut sesi priftërinjtë ditën e shtunë e thyejnë ligjin e së shtunës në tempull dhe janë të pafajshëm?
6 Por unë po ju them se këtu është dikush më i madh se tempulli.
7 Dhe po ta kishit ditur se çfarë do të thotë: dëshiroj mëshirën dhe jo flijimin, nuk do të kishit dënuar të pafajshmit.
8 Biri i njeriut është Zot i së shtunës».
9
Jezui u largua që andej dhe hyri në sinagogën e tyre.10 Aty gjendej një njeri që e kishte dorën të tharë. Atëherë, që të mund ta padisnin, ata e pyetën: «A është e lejueshme të shërosh të shtunave ?».
11
Por Jezui u tha: «Kush nga ju, po tʼi binte në gropë një dele ditën e shtunë, nuk do ta kapte e ta nxirrte?12 Sa herë më shumë vlen një njeri se një dele? Prandaj është e lejueshme të bësh mirë të shtunën».
13 Pastaj i tha atij njeriu: «Shtrije dorën!». Ai e shtriu dhe ajo u shërua tërësisht si tjetra.
14
Por farisenjtë dolën përjashta dhe u këshilluan me njëri-tjetrin që ta vrisnin.15
Kur e mori vesh këtë gjë, Jezui u largua që andej. Turma të mëdha e ndoqën pas e ai i shëroi të gjithë të sëmurët16 dhe i urdhëroi rreptësisht që të mos u tregonin të tjerëve për të.
17 Kjo ndodhi që të përmbushej çfarë ishte thënë përmes profetit Isaia:
18
Ja shërbëtori19
Nuk do të ankohet,
as do të bërtasë.
Askush nuk do ta dëgjojë në rrugë
zërin e tij.
20
Nuk do ta thyejë
kallamin e shkelur
dhe as do ta shuajë
flakëzën që nxjerr tym,
derisa të ngadhënjejë e drejta.
21
E në emrin e tij
do të shpresojnë paganët.
22
Pastaj i sollën një shurdhmemec të verbër, që ishte i pushtuar nga djalli. Jezui e shëroi dhe ai filloi të fliste e të shikonte.23 Të gjithë njerëzit u mahnitën e thanë: «A mos është ky Biri i Davidit?».
24
Po kur e dëgjuan këtë gjë, farisenjtë thanë: «Ky i dëbon djajtë vetëm me fuqinë e Beelzebulit, kryetarit të djajve».25
Jezui, që i njihte mendimet e tyre, u tha: «Çdo mbretëri e përçarë shkretohet dhe asnjë qytet a shtëpi që është e përçarë nuk mund të qëndrojë në këmbë.26 Nëse Satani dëbon Satanin, do të thotë se është i përçarë. E si mund të qëndrojë, atëherë, mbretëria e tij?
27 Nëse unë i dëboj djajtë me fuqinë e Beelzebulit, me ndihmën e kujt i dëbojnë bijtë tuaj? Prandaj këta do të jenë gjykatësit tuaj.
28 Por, nëse unë i dëboj djajtë me fuqinë e Shpirtit të Perëndisë, atëherë mbretëria e Perëndisë ka ardhur te ju.
29 Si mund të hyjë dikush në shtëpinë e një njeriu të fortë e ta plaçkitë, pa e lidhur më parë të fortin? Vetëm atëherë mund tʼia plaçkitë shtëpinë.
30
Kush nuk është me mua, është kundër meje. Kush nuk mbledh me mua, shpërndan.31 Prandaj po ju them se njerëzve do tʼu falet çdo mëkat e fyerje ndaj Perëndisë, por nuk do tʼu falet fyerja ndaj Shpirtit të Shenjtë.
32 Kushdo që thotë një fjalë kundër Birit të njeriut, do të falet, por ai që flet kundër Shpirtit të Shenjtë, nuk do të falet as në këtë jetë e as në jetën që vjen.»
33
«Po të jetë pema e mirë, do të merrni fryte të mira. Po të jetë pema e kalbur, do të merrni fryte të këqija, sepse pema njihet nga frytet që jep.34 Pjellë nepërkash! E si mund të flisni mirë nëse jeni të këqij? Çʼka zemra, nxjerr goja.
35 Njeriu i mirë nxjerr të mira nga thesari i tij i mirë dhe njeriu i keq nxjerr të këqija nga thesari i tij i keq.
36 Unë po ju them se në ditën e gjykimit njerëzit do të përgjigjen për çdo fjalë të kotë që do të thonë,
37 sepse nga fjalët tuaja do të bëheni të drejtë dhe nga fjalët tuaja do të dënoheni».
38
Pastaj disa skribë dhe farisenj i thanë: «Mësues, duam të shohim një mrekulli prej teje».39
Por ai u përgjigj: «Kjo brezni e ligë dhe e pafe kërkon mrekulli, por asaj nuk do tʼi jepet asnjë mrekulli, përveç mrekullisë së profetit Jona.40 Ashtu si Jonai ndenji tri ditë e tri net në barkun e peshkut të madh, kështu do të rrijë edhe Biri i njeriut tri ditë e tri net në zemër të tokës.
41 Banorët e Ninivës do të ngjallen ditën e gjykimit bashkë me këtë brezni e do ta dënojnë atë, sepse ata u penduan pas predikimit të Jonait. Dhe ja, këtu është dikush më i madh se Jonai.
42 Mbretëresha e Jugut do të ngjallet ditën e gjykimit bashkë me këtë brezni dhe do ta dënojë atë, sepse ajo erdhi nga fundi i dheut për të dëgjuar urtinë e Solomonit. Dhe ja, këtu është dikush më i madh se Solomoni.»
43
«Kur del nga njeriu, shpirti i ndyrë endet nëpër vende pa ujë duke kërkuar prehje, por nuk gjen.44 Atëherë thotë: “Do të kthehem te shtëpia ime, prej nga dola”. Kur vjen, e gjen shtëpinë të zbrazët, të pastruar e të zbukuruar.
45 Pastaj shkon e sjell me vete shtatë shpirtra të tjerë më të këqij se vetja dhe hyjnë e banojnë aty. Kështu, gjendja e fundit e atij njeriu bëhet më e keqe se e mëparshmja. Kështu do tʼi ndodhë edhe kësaj breznie të ligë».
46
Ndërsa Jezui po u fliste ende turmave, përjashta prisnin nëna dhe vëllezërit e tij, që kërkonin të flisnin me të.47 Dikush i tha: «Nëna jote dhe vëllezërit e tu janë përjashta dhe duan të flasin me ty».
48
Por Jezui iu përgjigj: «Kush është nëna ime dhe kush janë vëllezërit e mi?».49 Pastaj shtriu dorën drejt dishepujve e tha: «Ja nëna ime dhe vëllezërit e mi.
50 Kushdo që bën vullnetin e Atit tim, që është në qiej, është vëllai im, motra ime dhe nëna ime».
1
Po atë ditë Jezui doli nga shtëpia dhe u ul në breg të liqenit .2 Turma të mëdha u mblodhën pranë tij. Ai hipi në një varkë dhe u ul, ndërsa e tërë turma qëndronte në breg.
3 Jezui u tregoi shumë gjëra me shëmbëlltyra dhe u tha:
«Një mbjellës doli për të mbjellë.4 Ndërsa po mbillte, disa fara ranë në rrugë dhe erdhën zogjtë e i hëngrën.
5 Disa fara të tjera ranë në gurishtë, ku nuk kishte shumë dhe. Ato mbinë menjëherë, sepse dheu nuk ishte i thellë,
6 por u vyshkën kur doli dielli dhe ngaqë nuk kishin rrënjë, u thanë.
7 Disa fara të tjera ranë ndër ferra dhe ferrat u rritën e ua zunë frymën.
8 Fara të tjera ranë në tokë të mirë dhe dhanë fryt, disa njëqindfish, disa gjashtëdhjetë e disa tridhjetë.
9 Kush ka veshë le të dëgjojë».
10
Pastaj erdhën dishepujt dhe i thanë: «Përse u flet me shëmbëlltyra?».11
Jezui u përgjigj: «Juve ju janë bërë të njohura të fshehtat e mbretërisë së qiejve, ndërsa atyre jo.12 Atij që ka, do tʼi jepet edhe më shumë e do të ketë me tepri, por atij që nuk ka, do tʼi merret edhe ajo që ka.
13 Atyre u flas me shëmbëlltyra, sepse megjithëse shikojnë, nuk shohin dhe megjithëse dëgjojnë, nuk marrin vesh e as kuptojnë.
14 Te këta plotësohet profecia e Isaisë që thotë:
do të dëgjoni,15
Sepse zemra e këtij populli
është mpirë,
veshët e tyre
dëgjojnë me vështirësi
dhe sytë
i kanë të mbyllur,
që të mos shohin me sy,
të mos dëgjojnë me veshë,
të mos kuptojnë me zemër
dhe që të mos kthehen tek unë
për tʼi shëruar.
16
Por lum sytë tuaj që shohin dhe veshët tuaj që dëgjojnë.17 Me të vërtetë po ju them se shumë profetë dhe njerëz të drejtë kanë dëshiruar të shohin çfarë po shihni ju e nuk i panë, të dëgjonin çfarë po dëgjoni ju e nuk i dëgjuan.»
18
«Ju e dëgjuat shëmbëlltyrën e mbjellësit.19
Kur dikush e dëgjon fjalën e mbretërisë dhe nuk e kupton, vjen i ligu dhe i rrëmben atë që është mbjellë në zemrën e tij. Ky njeri është fara që u mboll në rrugë.20 Ajo që u mboll në gurishtë është ai njeri që e dëgjon fjalën dhe e pranon menjëherë plot gëzim,
21 por nuk ka rrënjë në vetvete dhe është i përkohshëm, kështu që kur vjen mundimi apo përndjekja për shkak të fjalës së Perëndisë, menjëherë humbet besimin.
22
Ajo që u mboll mes ferrash është ai njeri që e dëgjon fjalën, por shqetësimet e kësaj jete dhe joshja e pasurisë ia zënë frymën fjalës dhe e bëjnë të pafrytshme.23 Ajo që u mboll në tokë të mirë, është ai njeri që e dëgjon fjalën dhe e kupton. Ai jep fryt dhe prodhon njëri njëqindfish, tjetri gjashtëdhjetë e tjetri tridhjetë».
24
Pastaj u tregoi një shëmbëlltyrë tjetër: «Mbretëria e qiejve i ngjan një njeriu që mbolli farën e mirë në fushën e vet,25 por ndërsa njerëzit po flinin, erdhi armiku i tij dhe mbolli egjër në mes të grurit e u largua.
26
Kështu, kur bimët u rritën e dhanë fryt, atëherë u duk edhe egjra.27 Shërbëtorët e të zotit të shtëpisë erdhën e i thanë: “Zotëri, a nuk mbolle farë të mirë në fushën tënde? Nga na doli egjra?”.
28
Ai u tha: “Këtë e ka bërë armiku.” Shërbëtorët i thanë: “A do që të shkojmë e ta mbledhim?”.29
Por ai u tha: “Jo, sepse duke mbledhur egjrën, bashkë me të mund të shkulni edhe grurin.30 Le të rriten të dyja bashkë deri në të korra dhe kur të vijë koha e të korrave, do tʼu them korrësve: korrni më parë egjrën, lidheni në tufëza për tʼi djegur, ndërsa grurin mblidheni në grunar”».
31
Pastaj Jezui u tregoi një shëmbëlltyrë tjetër: «Mbretëria e qiejve ngjan me një farë sinapi që një njeri e mori dhe e mbolli në arën e vet.32 Ajo është më e vogla ndër të gjitha farërat, por pasi rritet, është më e madhja ndër barishtet dhe bëhet pemë, saqë zogjtë e qiellit vijnë e bëjnë fole në degët e saj».
33
U tregoi edhe një shëmbëlltyrë tjetër: «Mbretëria e qiejve ngjan me tharmin që e mori një grua dhe e përzjeu me tri masa mielli , derisa u mbrujt i gjithë brumi».34
Jezui ua tha turmave të gjitha këto gjëra me shëmbëlltyra dhe nuk u fliste pa shëmbëlltyra,35 që të përmbushet çfarë është thënë përmes profetit:
Do të flas me shëmbëlltyra,36
Pastaj Jezui i la turmat dhe shkoi në një shtëpi. Dishepujt erdhën tek ai dhe i thanë: «Na e shpjego shëmbëlltyrën e egjrës në arë».37 Ai u përgjigj:
«Ai që mbjell farën e mirë është Biri i njeriut,38 ara është bota dhe farat e mira janë bijtë e mbretërisë, ndërsa egjra janë bijtë e të ligut.
39 Armiku që i ka mbjellë është djalli. Të korrat janë fundi i botës, ndërsa korrësit janë engjëjt.
40
Ashtu siç mblidhet dhe digjet me zjarr egjra, kështu do të ndodhë në fundin e botës.41 Biri i njeriut do të dërgojë engjëjt e tij dhe ata do të mbledhin e do të hedhin jashtë mbretërisë gjithçka që shtyn në mëkat dhe të gjithë ata që shkelin ligjin e Moisiut,
42 dhe do tʼi hedhë në furrën e zjarrit. Atje do të ketë vajtim e kërcëllimë dhëmbësh.
43 Pastaj të drejtët do të shkëlqejnë si dielli në mbretërinë e Atit të tyre. Kush ka veshë, le të dëgjojë.»
44
«Mbretëria e qiejve ngjan me një thesar të fshehur në një arë. Një njeri, pasi e gjeti, e mbuloi dhe plot gëzim shkoi e shiti gjithçka që kishte dhe e bleu atë arë.45
Mbretëria e qiejve ngjan edhe me një tregtar që kërkon margaritarë të mirë,46 i cili, pasi gjeti një margaritar me vlerë të madhe, shkoi e shiti gjithçka që kishte dhe e bleu.
47
Mbretëria e qiejve ngjan edhe me një rrjetë që është hedhur në liqen dhe ka mbledhur peshq të çdo lloji.48 Kur u mbush plot, e nxorën në breg, u ulën dhe i mblodhën peshqit e mirë në enë dhe të këqijtë i hodhën përjashta.
49 Kështu do të ndodhë në fundin e botës. Engjëjt do të dalin e do të ndajnë të këqijtë nga të drejtët,
50 e do tʼi hedhin në furrën e zjarrit. Atje do të ketë vajtim e kërcëllimë dhëmbësh.»
51
«A i kuptuat të gjitha këto?». Ata iu përgjigjën: «Po ».52
Atëherë ai u tha: «Prandaj çdo skrib që është bërë dishepull i mbretërisë së qiejve i ngjan të zotit të shtëpisë, që nxjerr nga thesari i tij gjëra të reja dhe të vjetra».53
Si mbaroi së treguari këto shëmbëlltyra, Jezui u largua që andej.54 Kur erdhi në vendlindjen e tij, i mësonte njerëzit nëpër sinagogat e tyre. Ata mrekulloheshin e thoshin: «Nga i vjen gjithë kjo urti dhe kjo fuqi për të bërë mrekulli?
55 A nuk është ky i biri i zdrukthëtarit? A nuk quhet Mari nëna e tij? A nuk janë vallë Jakobi, Jozefi, Simoni e Juda vëllezërit e tij?
56 Po motrat e tij a nuk janë të gjitha këtu te ne? Nga i vijnë këtij të gjitha këto?».
57 Dhe kjo i pengonte të besonin në të. Por Jezui u tha:
«Profeti nuk përçmohet askund përveçse në vendlindjen dhe në shtëpinë e vet».58 Aty nuk bëri shumë mrekulli, për shkak të mosbesimit të tyre.
1
Atëherë Herod tetrarku dëgjoi për Jezuin2 dhe u tha shërbëtorëve të vet: «Ky është Gjon Pagëzori. Ai është ngjallur prej të vdekurve, prandaj veprojnë këto fuqi në të».
3
Në të vërtetë Herodi e kishte kapur Gjonin, e kishte lidhur dhe e kishte futur në burg për shkak të Herodiadës , gruas së Filipit, vëllait të vet,4 sepse Gjoni i kishte thënë: «Nuk të lejohet ta marrësh për grua».
5 Herodi donte ta vriste, por kishte frikë nga populli që e mbante Gjonin për profet.
6
Po kur festohej ditëlindja e Herodit, vajza e Herodiadës kërceu para të ftuarve dhe i pëlqeu Herodit7 aq shumë, sa i premtoi me betim tʼi jepte çfarëdo që tʼi kërkonte.
8 Ajo, e shtyrë nga e ëma, tha: «Më jep këtu në një pjatë kokën e Gjon Pagëzorit».
9
Mbretit i erdhi keq, po për shkak të betimit dhe të ftuarve urdhëroi që tʼia japin.10 Ai dërgoi dikë që i preu kokën Gjonit në burg.
11 Kokën e tij e sollën në një pjatë, ia dhanë vajzës dhe ajo ia çoi së ëmës.
12 Pastaj erdhën dishepujt e Gjonit, e morën trupin, e varrosën dhe shkuan e i treguan Jezuit.
13
Kur i dëgjoi këto, Jezui u largua që andej me varkë dhe u tërhoq mënjanë në një vend të shkretë. Por turmat, kur e morën vesh, i shkuan pas më këmbë nga qytetet.14 Si arriti në breg, ai pa një turmë të madhe, e cila iu dhimbs dhe shëroi të sëmurët e tyre.
15
Në mbrëmje erdhën dishepujt e i thanë: «Ky vend është i shkretë dhe tashmë është bërë vonë. Lëri turmat të shkojnë nëpër fshatra e të blejnë ushqim».16
Jezui u tha: «Nuk është nevoja të shkojnë, jepuni ju të hanë».17
Ata i thanë: «Ne kemi vetëm pesë bukë e dy peshq me vete».18 Jezui tha: «Mʼi sillni këtu».
19 Pastaj, si i urdhëroi turmat të uleshin në bar, mori pesë bukët e dy peshqit, ngriti sytë drejt qiellit, tha lutjen e bekimit, theu bukën, ua dha dishepujve dhe dishepujt ua dhanë turmave.
20
Të gjithë hëngrën e u ngopën. Me copat e bukës që tepruan u mbushën plot dymbëdhjetë shporta.21
Ata që hëngrën ishin rreth pesë mijë burra, përveç grave e fëmijëve.22
Pastaj Jezui u dha urdhër dishepujve të hipnin në varkë e të shkonin përpara tij në bregun tjetër, derisa ai të shpërndante turmat.23 Pasi shpërndau turmat, u ngjit i vetëm në mal për tʼu lutur. Në mbrëmje ai ishte ende aty i vetëm,
24 ndërsa varka ishte tashmë shumë larg bregut dhe rrihej prej dallgëve, sepse era ishte kundër.
25 Në agim , Jezui erdhi tek ata duke ecur mbi liqen.
26 Po kur e panë dishepujt duke ecur mbi liqen, u tmerruan e thanë: «Është fantazmë!». Dhe bërtitën nga frika.
27
Por menjëherë Jezui u tha: «Merrni zemër! Jam unë. Mos kini frikë!».28
Pjetri u përgjigj: «Zot, nëse je ti, më urdhëro të vij te ti mbi ujë».29
Jezui i tha: «Eja!». Pjetri zbriti nga varka, eci mbi ujë dhe shkoi te Jezui,30 po kur pa erën e fortë, u tremb dhe teksa filloi të fundosej, bërtiti: «Zot, më shpëto!».
31
Jezui menjëherë zgjati dorën, e kapi dhe i tha: «Përse dyshove, njeri besimpakët?».32
Dhe kur ata hipën në varkë, era pushoi.33
Ata që gjendeshin në varkë i ranë në gjunjë dhe i thanë: «Ti je me të vërtetë Biri i Perëndisë».34
Si kaluan në bregun tjetër, arritën në krahinën e Gjenesaretit .35 Kur e njohën, njerëzit e atij vendi çuan fjalë në të gjithë krahinën përreth, i sollën të gjithë të sëmurët
36 dhe iu lutën që të mund tʼi preknin vetëm cepin e mantelit. Kështu, ata që e prekën, u shëruan.
1
Farisenjtë dhe skribët erdhën te Jezui nga Jerusalemi dhe i thanë:2 «Përse dishepujt e tu e shkelin traditën e të parëve? Ata nuk i lajnë duart kur hanë».
3
Jezui u përgjigj: «Po ju, pse e shkelni urdhërimin e Perëndisë për hir të traditës suaj?4 Se Perëndia ka thënë: Ndero babanë tënd e nënën tënde dhe kush flet keq për babanë e nënën, të dënohet me vdekje.
5 Por ju thoni: “Kush i thotë babait apo nënës se ndihmën që do tʼju jepja juve po ia kushtoj Perëndisë,
6 ai është i çliruar nga detyrimi për të nderuar babanë .” Kështu, për shkak të traditës suaj keni shfuqizuar fjalën e Perëndisë.
7 Hipokritë! Mirë profetizoi Isaia për ju, kur tha:
8
Ky popull9
Më kot më nderojnë,
përderisa japin si mësim të Zotit
urdhrat e njerëzve.»
10
Pastaj e thirri turmën pranë vetes dhe tha: «Dëgjoni e merrni vesh!11 Njeriun nuk e ndot çfarë hyn në gojë, por e ndot ajo që del prej saj».
12
Atëherë erdhën dishepujt e i thanë: «A e di se farisenjtë janë skandalizuar kur e kanë dëgjuar këtë gjë?».13
Jezui u përgjigj: «Çdo bimë që nuk është mbjellë nga Ati im, do të shkulet me gjithë rrënjë.14 Lërini ata! Ata janë të verbër që udhëheqin të verbër. Nëse një i verbër i prin një të verbri tjetër, do të bien të dy në gropë».
15
Por Pjetri i tha: «Na e shpjego këtë shëmbëlltyrë».16
Jezui tha: «Ende nuk e keni kuptuar?17 A nuk e dini se çfarë hyn në gojë, kalon në bark e pastaj jashtëqitet?
18 Ndërsa çfarë del nga goja rrjedh nga zemra dhe kjo e ndot njeriun.
19 Nga zemra dalin mendimet e këqija, vrasjet, tradhtitë bashkëshortore, kurvëritë, vjedhjet, dëshmitë e rreme dhe fyerjet.
20 Këto e ndotin njeriun dhe jo ngrënia me duar të palara».
21
Jezui u largua që andej e shkoi në rrethinat e Tirit e të Sidonit.22 Dhe ja, një grua kananease nga ajo krahinë shkoi dhe i tha me zë të lartë: «Ki mëshirë për mua, o Zot, Biri i Davidit, se vajzën time e ka pushtuar keq djalli».
23 Por Jezui nuk iu përgjigj. Dishepujt e tij iu afruan e i thanë: «Largoje atë, se na vjen nga pas duke bërtitur».
24
Ai u përgjigj: «Unë jam dërguar vetëm te delet e humbura të shtëpisë së Izraelit».25
Por ajo erdhi, i ra në gjunjë e i tha: «O Zot, më ndihmo!».26
Ai iu përgjigj: «Nuk është mirë të marrësh bukën e fëmijëve e tʼua hedhësh qenve».27
Ajo i tha: «Po, o Zot, por edhe qentë hanë thërrimet që bien nga tryeza e të zotëve».28
Pastaj Jezui iu përgjigj: «O grua, i madh është besimi yt! Le të bëhet ashtu siç dëshiron». Vajza e saj u shërua që në atë çast.29
Jezui u largua që andej dhe shkoi bregut të Liqenit të Galilesë. U ngjit në mal dhe u ul aty.30 Turma të mëdha erdhën tek ai duke sjellë me vete të çalë, të verbër, të gjymtuar, memecë e shumë të tjerë. I ulën te këmbët e tij dhe ai i shëroi.
31 Kështu turmat u mrekulluan kur panë memecët që po flisnin, të gjymtuarit që shëroheshin, të çalët që ecnin, të verbërit që shikonin dhe përlëvduan Perëndinë e Izraelit.
32
Pastaj Jezui thirri pranë vetes dishepujt dhe u tha: «Më dhimbset turma, sepse kanë tri ditë që rrinë me mua e nuk kanë asgjë për të ngrënë. Nuk dua tʼi lë të shkojnë të uritur e të mbeten rrugës».33
Dishepujt i thanë: «Ku do ta gjejmë ne gjithë atë bukë në shkretëtirë për të ushqyer tërë këtë turmë?».34
Jezui i pyeti: «Sa bukë keni?». Ata iu përgjigjën: «Shtatë bukë dhe disa peshq të vegjël».35
Pasi urdhëroi turmën të ulej përdhe,36 mori shtatë bukët dhe peshqit, tha lutjen e falënderimit, i theu bukët, ua dha dishepujve dhe dishepujt ua dhanë turmave.
37
Të gjithë hëngrën e u ngopën dhe morën me vete shtatë shporta me copat që tepruan.38
Ata që hëngën ishin katër mijë burra, përveç grave e fëmijëve.39
Jezui i shpërndau turmat, hipi në varkë e shkoi në krahinën e Magadanit .1
Atëherë erdhën farisenjtë e saducenjtë dhe, për ta vënë në provë Jezuin, i kërkuan tʼu bënte një mrekulli nga qielli.2 Por ai iu përgjigj:
«Kur bie mbrëmja, ju thoni se do të bëjë mot i mirë, sepse qielli është i kuq.3 Ndërsa në agim thoni: “Sot kemi stuhi, sepse qielli është i kuq dhe i vranët”. Ju që dini të shpjegoni dukuritë e qiellit, nuk mund të shpjegoni shenjat e kohës?
4 Kjo brezni e ligë dhe e pafe kërkon mrekulli, por asaj nuk do tʼi jepet asnjë mrekulli, përveç mrekullisë së Jonait».
Pastaj u largua prej tyre.5
Kur arritën në bregun tjetër, dishepujt panë se kishin harruar të merrnin bukë.6 Atëherë Jezui u tha: «Kini kujdes e ruhuni nga tharmi i farisenjve e saducenjve».
7
Ndërsa ata i thanë njëri-tjetrit: «Nuk kemi marrë bukë me vete».8
Por Jezui e dinte këtë gjë dhe u tha: «Çfarë po i thoni njëri-tjetrit, o besimpakë? Se nuk keni bukë?9 Nuk kuptoni? A nuk ju kujtohen pesë bukët që iu ndamë pesë mijë vetave dhe sesa shporta mblodhët?
10 Po shtatë bukët që iu ndamë katër mijë vetave? Sa shporta mblodhët?
11 Si nuk e kuptoni që nuk ju fola për bukën? Ruhuni, pra, prej tharmit të farisenjve e saducenjve».
12
Atëherë e kuptuan se nuk u kishte thënë të ruheshin nga tharmi i bukës, por nga mësimi i farisenjve e saducenjve.13
Kur erdhi në krahinën e Cezaresë së Filipisë , Jezui i pyeti dishepujt e vet: «Kush thonë njerëzit se është Biri i njeriut?».14
Ata i thanë: «Disa thonë se është Gjon Pagëzori, të tjerë se është Elia dhe të tjerë se është Jeremia ose njëri nga profetët».15
Ai u tha: «Po ju, kush thoni se jam unë?».16
Atëherë Simon Pjetri u përgjigj: «Ti je Krishti, Biri i Perëndisë së gjallë».17
Jezui i tha: «Lum ti, Simon, biri i Jonait, se as mishi, as gjaku nuk ta zbuluan këtë gjë, por Ati im që është në qiej!18 Dhe unë po të them: ti je Pjetri . Mbi këtë shkëmb unë do të ndërtoj kishën time dhe fuqitë e ferrit nuk do ta mposhtin atë.
19 Ty do të të jap çelësat e mbretërisë së qiejve. Çfarëdo që të lidhësh në tokë, do të jetë e lidhur në qiej dhe çfarëdo që të zgjidhësh në tokë, do të jetë e zgjidhur në qiej».
20
Pastaj i urdhëroi dishepujt të mos i tregonin askujt se ai ishte Krishti.21
Që nga ajo kohë, Jezui filloi tʼu tregonte dishepujve se duhej të shkonte në Jerusalem dhe të vuante shumë për shkak të pleqve, kryepriftërinjve dhe skribëve. Pastaj do ta vrisnin, por ditën e tretë do të ngjallej.22
Pjetri e mori mënjanë dhe filloi ta qortojë e i tha: «Larg qoftë o Zot! Kjo mos të ndodhtë kurrë».23
Por Jezui u kthye nga ai e i tha: «Largohu prej meje, Satan! Ti po më pengon, sepse nuk mendon sipas Perëndisë, por sipas njerëzve».24
Pastaj Jezui u tha dishepujve: «Kush dëshiron të vijë pas meje, le ta mohojë veten, të marrë kryqin e vet dhe të më ndjekë.25 Sepse kushdo që dëshiron ta shpëtojë jetën e vet, do ta humbasë atë dhe kushdo që e humbet jetën e vet për shkakun tim, do ta gjejë atë.
26 Çʼdobi do të kishte njeriu po të fitonte mbarë botën, por të humbte jetën e vet? Apo çfarë do të jepte njeriu në këmbim të jetës së vet?
27
Biri i njeriut do të vijë me engjëjt e tij në lavdinë e Atit të vet dhe atëherë do të shpërblejë çdo njeri sipas veprave që ka bërë.28 Me të vërtetë po ju them se disa nga ata që janë këtu nuk do të provojnë vdekjen pa e parë Birin e njeriut duke ardhur në mbretërinë e tij».
1
Pas gjashtë ditësh Jezui mori me vete Pjetrin, Jakobin dhe vëllanë e tij, Gjonin, e i çoi në një mal të lartë, në një vend të vetmuar.2 Atëherë ai u shndërrua para tyre. Fytyra i shkëlqeu si dielli dhe rrobat iu bënë të bardha si drita.
3
Pastaj atyre iu shfaqën Moisiu dhe Elia, që po flisnin me Jezuin.4 Pjetri i tha Jezuit: «Zot, sa mirë që jemi këtu! Nëse dëshiron, do të ngre këtu tri tenda, një për ty, një për Moisiun dhe një për Elian».
5
Ndërsa ai ishte ende duke folur, një re e shndritshme i mbuloi me hijen e saj dhe një zë nga reja tha: «Ky është Biri im i dashur, me të cilin jam i kënaqur. Dëgjojeni!».6 Kur e dëgjuan këtë, dishepujt ranë me fytyrë përdhe dhe i zuri një frikë e madhe.
7 Por Jezui u afrua, i preku dhe u tha: «Ngrihuni e mos kini frikë!».
8 Kur ngritën sytë, nuk panë askënd përveç Jezuit.
9
Kur po zbrisnin nga mali, Jezui i urdhëroi: «Mos i thoni askujt çfarë keni parë, derisa Biri i njeriut të ngjallet prej të vdekurve».10
Atëherë dishepujt e pyetën: «Përse thonë skribët se duhet të vijë më parë Elia?».11
Jezui u përgjigj: «Po, Elia po vjen dhe ai do të vërë gjithçka në vendin e vet.12 Madje po ju them se Elia ka ardhur, por ata nuk e njohën dhe bënë me të çfarë deshën. Kështu do të vuajë edhe Biri i njeriut në duart e tyre».
13 Atëherë dishepujt e kuptuan se po u fliste për Gjon Pagëzorin.
14
Kur arritën te turma, Jezuit iu afrua një njeri, i ra në gjunjë15 e i tha: «Zot, ki mëshirë për djalin tim, sepse është epileptik dhe vuan shumë. Shpeshherë bie në zjarr dhe në ujë.
16 Ua solla dishepujve të tu, por ata nuk mundën ta shëronin».
17
Jezui tha: «O brezni e pafe dhe e mbrapshtë! Edhe sa kohë do të jem me ju? Deri kur do tʼju duroj? Sillmani këtu!».18 Jezui e qortoi djallin. Atëherë djalli doli prej djaloshit dhe ai u shërua në çast.
19
Pastaj dishepujt erdhën te Jezui dhe kur ishin vetëm, i thanë: «Përse ne nuk mundëm ta dëbonim?».20
[20-21] Ai u tha: «Për shkak të besimit tuaj të pakët. Me të vërtetë po ju them se po të kishit besim sa një farë sinapi, do tʼi thoshit këtij mali “lëviz që këtej” dhe ai do të lëvizte. Asgjë nuk do të ishte e pamundur për ju ».21
22
Kur ishin në Galile, Jezui u tha: «Biri i njeriut do të dorëzohet në duart e njerëzve,23 ata do ta vrasin dhe ditën e tretë, ai do të ngjallet». Atëherë dishepujt u pikëlluan shumë.
24
Kur arritën në Kafarnaum, mbledhësit e tagrit të tempullit iu afruan Pjetrit dhe i thanë: «A e paguan tagrin mësuesi juaj?».25
Ai u tha: «E paguan». Sapo Pjetri u kthye në shtëpi, Jezui iu drejtua i pari: «Si mendon ti Simon? Nga kush i marrin mbretërit e kësaj bote tagrat ose detyrimet? Nga bijtë e tyre apo nga të tjerët?».26
Pjetri u përgjigj: «Nga të tjerët». Jezui i tha: «Atëherë bijtë janë të lirë.27 Po për të mos i skandalizuar ata, shko te liqeni, hidh grepin dhe kap peshkun e parë që do të bjerë në të. Kur tʼi hapësh gojën, do të gjesh një monedhë . Merre e paguaj për mua e për vete».
1
Atëherë dishepujt erdhën te Jezui dhe e pyetën: «Kush është më i madhi në mbretërinë e qiejve?».2 Jezui thirri një fëmijë, e vuri mes tyre
3 dhe tha:
«Me të vërtetë po ju them se, nëse nuk ktheheni dhe bëheni si fëmijë, nuk do të hyni në mbretërinë e qiejve.4 Kush përulet si ky fëmijë, ai është më i madhi në mbretërinë e qiejve.
5 Kush pranon në emrin tim një fëmijë si ky, më pranon mua.»
6
«Nëse dikush shtyn në mëkat njërin prej këtyre të vegjëlve që besojnë në mua, për atë do të ishte më mirë të lidhte në qafë një gur të madh mulliri dhe të mbytej thellë në det.7 Mjerë bota për gjërat që i shtyjnë njerëzit në mëkat! Ato duhet të vijnë, por mjerë ai njeri që i shkakton ato!
8
Nëse dora apo këmba jote të çon në mëkat, preje e hidhe tej! Është më mirë të hysh i gjymtuar ose i çalë në jetën e vërtetë, sesa tʼi kesh të dyja duart dhe këmbët e të të hedhin në zjarrin e amshuar.9 Dhe nëse syri yt të çon në mëkat, nxirre dhe hidhe tej! Është më mirë të hysh me një sy në jetën e vërtetë, sesa tʼi kesh të dy sytë e të të hedhin në zjarrin e ferrit.»
10
[10-11] «Kini kujdes se mos përçmoni ndonjërin prej këtyre të vegjëlve, sepse po ju them se engjëjt e tyre në qiej shikojnë gjithnjë fytyrën e Atit tim që është në qiej .11
12 Si mendoni? Nëse një njeri ka njëqind dele dhe njëra prej tyre humb rrugën, a nuk do tʼi lërë ai të nëntëdhjetë e nëntat në male për të kërkuar atë që humbi rrugën?
13 Dhe nëse e gjen, me të vërtetë po ju them se ai gëzohet më shumë për të sesa për të nëntëdhjetë e nëntat, që nuk e kishin humbur rrugën.
14 Po kështu edhe vullneti i Atit tuaj në qiej nuk është që të humbasë ndonjë prej këtyre të vegjëlve.»
15
«Nëse vëllai yt mëkaton kundër teje, shko dhe qortoje vetëm për vetëm. Po të dëgjoi, e ke fituar vëllanë tënd.16 Por, nëse nuk të dëgjon, merr edhe një ose dy të tjerë me vete, që çdo fjalë të mund të mbështetet me dëshminë e dy ose tre dëshmitarëve.
17 Nëse nuk pranon tʼi dëgjojë, tregoja kishës dhe, po nuk pranoi të dëgjojë as kishën, le të jetë për ty si një pagan dhe tagrambledhës.»
18
«Me të vërtetë po ju them: çfarëdo që të lidhni në tokë, do të jetë e lidhur në qiell dhe çfarëdo të zgjidhni në tokë, do të jetë e zgjidhur në qiell.19 Përsëri po ju them se nëse dy prej jush bien në një mendje për diçka që duan të kërkojnë, Ati im në qiell do tʼua japë.
20 Sepse atje ku janë të mbledhur dy a tre veta në emrin tim, unë jam aty, mes tyre».
21
Atëherë Pjetri erdhi te Jezui e i tha: «Zot, sa herë duhet ta fal vëllain që mëkaton kundër meje? Deri në shtatë herë?».22
Jezui i tha: «Jo deri në shtatë herë, por deri në shtatëdhjetë herë shtatë.23 Prandaj mbretëria e qiejve i ngjan mbretit që deshi të bënte llogaritë me shërbëtorët e vet.
24 Kur filloi, i sollën njërin që i detyrohej dhjetë mijë talenta
25 dhe meqenëse ky nuk kishte të paguante, i zoti urdhëroi që të shitej së bashku me gruan, fëmijët dhe gjithçka që kishte, që të shlyhej detyrimi.
26
Atëherë shërbëtori i ra në gjunjë duke iu përgjëruar: “Ki durim me mua se do të paguaj gjithçka!”.27 I zoti i këtij shërbëtori, i shtyrë nga dhembshuria që pati për të, e liroi dhe ia fali detyrimin.
28
Por, po ai shërbëtor, kur doli jashtë, takoi njërin prej shërbëtorëve të tjerë si ai, i cili i detyrohej njëqind denarë. E kapi për gryke dhe i tha: “Më kthe atë që më detyrohesh!”.29
Atëherë ky shërbëtor i ra në gjunjë duke iu përgjëruar: “Ki durim me mua se do të ta kthej detyrimin!”.30 Ai nuk pranoi, por shkoi dhe e futi në burg derisa tʼi paguante detyrimin.
31
Kur e panë çfarë ndodhi, shërbëtorët e tjerë u pikëlluan shumë dhe shkuan e i treguan të zotit gjithçka që kishte ndodhur.32 Atëherë i zoti e thirri shërbëtorin dhe i tha: “Shërbëtor i mbrapshtë! Unë ta fala tërë detyrimin se ti mʼu përgjërove.
33 A nuk duhej të kishe mëshirë edhe ti për shërbëtorin tjetër, siç pata unë mëshirë për ty?”.
34 I zoti ua dorëzoi me zemërim rojave të burgut, derisa të shlyente tërë detyrimin e tij.
35 Kështu do të veprojë me ju edhe Ati im qiellor nëse nuk i falni vëllezërit tuaj me gjithë zemër».
1
Pasi mbaroi së treguari këto gjëra, Jezui u largua nga Galileja dhe shkoi në krahinën e Judesë, përtej Jordanit.2 Atje e ndoqën turma të mëdha dhe ai i shëroi të sëmurët.
3
Disa farisenj shkuan tek ai dhe u munduan ta zinin në kurth duke e pyetur: «A është e lejueshme ta ndash gruan për çfarëdolloj shkaku?».4
Jezui u përgjigj: «A nuk e keni lexuar se ai që i ka krijuar që nga fillimi i bëri mashkull e femër?».5 Dhe tha: «Për këtë arsye burri do ta lërë babanë dhe nënën e tij, për tʼu bashkuar me gruan e vet e të dy do të bëhen një trup i vetëm.
6 Kështu, ata nuk janë më dy, por një trup i vetëm. Prandaj, atë që ka bashkuar Perëndia, njeriu të mos e ndajë!».
7
Ata i thanë: «Atëherë, përse urdhëroi Moisiu tʼi jepet gruas letra e ndarjes dhe të lihet?».8
Jezui u tha: «Moisiu ju lejoi të ndaheni prej grave tuaja për shkak të ngurtësisë së zemrave tuaja, por në fillim nuk ka qenë kështu.9 Unë po ju them se kushdo që e ndan gruan e vet, përveç rastit të kurvërisë dhe martohet me një grua tjetër, bën tradhti bashkëshortore ».
10
Dishepujt i thanë: «Nëse ndodh kështu me një burrë e një grua, atëherë është më mirë të mos martohet njeri».11
Por ai u tha: «Jo të gjithë mund tʼi kuptojnë këto fjalë, por vetëm ata të cilëve u ka dhënë aftësinë Perëndia.12 Ka eunukë që janë të tillë që nga lindja dhe ka eunukë që janë bërë të tillë nga njerëzit, por ka edhe eunukë që janë bërë të tillë për shkak të mbretërisë së qiejve. Kush mund të kuptojë, le ta kuptojë».
13
Pastaj i sollën disa fëmijë, që të vinte duart mbi ta dhe të lutej, por dishepujt i qortuan.14 Atëherë Jezui u tha: «Lërini fëmijët të vijnë tek unë dhe mos i pengoni, sepse mbretëria e qiejve u përket atyre që janë si ata».
15 Pastaj vuri duart mbi ta dhe u largua që andej.
16
Dikush erdhi te Jezui e i tha: «Mësues, çʼtë mirë duhet të bëj që të fitoj jetën e amshuar?».17
Jezui i tha: «Përse më pyet për të mirën ? Vetëm njëri është i mirë. Nëse dëshiron të hysh në jetën e amshuar, zbato urdhërimet».18
Ai i tha: «Cilat?». Jezui iu përgjigj: «Mos vrit, mos bëj tradhti bashkëshortore, mos vidh, mos bëj dëshmi të rreme,19 ndero babanë e nënën dhe duaje tjetrin si veten!».
20 Djaloshi i tha: «Të gjitha këto i kam bërë . Çfarë më mungon ende?».
21
Jezui i tha: «Nëse dëshiron të jesh i përsosur, shko, shit çfarë ke, jepua të varfërve dhe do të kesh një thesar në qiell. Pastaj eja e më ndiq!».22 Kur e dëgjoi këtë gjë, djaloshi u largua i trishtuar, se kishte shumë pasuri.
23
Jezui u tha dishepujve të vet: «Me të vërtetë po ju them se i pasuri do ta ketë të vështirë të hyjë në mbretërinë e qiejve.24 Po ju them edhe se është më e lehtë të kalojë një deve nëpër vrimën e gjilpërës, sesa të hyjë një i pasur në mbretërinë e Perëndisë».
25
Kur e dëgjuan këtë gjë, dishepujt mbetën shumë të habitur e thanë: «Po atëherë, kush do të mund të shpëtohet?».26
Por Jezui i vështroi e u tha: «Kjo është e pamundur për njerëzit, po për Perëndinë gjithçka është e mundur».27
Atëherë Pjetri i tha: «Ja, ne lamë gjithçka dhe erdhëm pas teje. Po me ne çʼdo të bëhet?».28
Jezui u tha: «Me të vërtetë po ju them se në krijimin e ri, kur Biri i njeriut të ulet në fronin e tij të lavdishëm, ju që keni ardhur pas meje do të uleni në dymbëdhjetë frone për të gjykuar dymbëdhjetë fiset e Izraelit.29 Dhe kushdo që ka lënë shtëpi, vëllezër a motra, babë a nënë, fëmijë ose ara për hir të emrit tim, do tʼi marrë njëqindfish dhe do të trashëgojë jetën e amshuar.
30 Por shumë nga ata që janë të parët do të jenë të fundit dhe të fundit do të jenë të parët.»
1
«Mbretëria e qiejve është si i zoti i shtëpisë, që doli në mëngjes herët për të gjetur punëtorë për vreshtin e vet.2 Pasi u mor vesh me punëtorët që tʼi paguante për një denar në ditë, i dërgoi në vreshtin e vet.
3
Kur doli rreth orës nëntë , pa disa të tjerë që po rrinin pa punë te tregu4 dhe u tha: “Shkoni edhe ju në vresht dhe do tʼju jap aq sa është e drejtë.”
5 Dhe ata shkuan.
Ai doli përsëri rreth orës dymbëdhjetë dhe rreth orës tre .6
Doli edhe rreth orës pesë , gjeti të tjerë që po rrinin dhe u tha: “Përse rrini kot këtu gjithë ditën?”.7
Ata i thanë: “Sepse askush nuk na ka marrë në punë.” Ai u tha: “Shkoni edhe ju në vresht .”8
Kur erdhi mbrëmja, i zoti i vreshtit i tha nëpunësit të tij: “Thirri punëtorët dhe jepu shpërblimin, duke filluar nga i fundit e deri tek i pari.”9 Kur erdhën ata që kishte thirrur rreth orës pesë, secili prej tyre mori nga një denar.
10
Kur erdhën të parët, mendonin se do të merrnin më shumë, por edhe secili prej tyre mori nga një denar.11 Kur e morën, iu ankuan të zotit të shtëpisë
12 dhe i thanë: “Këta të fundit punuan vetëm një orë dhe i pagove aq sa ne që kemi duruar mundin e ditës dhe të nxehtin.”
13
Por ai iu përgjigj njërit prej tyre: “Mik, nuk po të bëj padrejtësi. A nuk u morëm vesh për një denar?14 Merr atë që të takon e shko. Unë do tʼi jap këtij të fundit sa ty.
15 A nuk më lejohet mua të bëj çfarë dua me gjënë time? Apo ke zili që jam i mirë?”.
16
Kështu, të fundit do të jenë të parët dhe të parët do të jenë të fundit ».17
Kur po shkonte në Jerusalem, Jezui mori mënjanë dymbëdhjetë dishepujt dhe gjatë rrugës u tha:18
«Ja, ne po shkojmë në Jerusalem dhe Biri i njeriut do tʼu dorëzohet kryepriftërinjve dhe skribëve. Ata do ta dënojnë me vdekje,19 do tʼua dorëzojnë paganëve që ta tallin, ta fshikullojnë dhe ta kryqëzojnë, por ditën e tretë ai do të ngjallet».
20
Atëherë erdhi te Jezui nëna e bijve të Zebedeut bashkë me djemtë e saj, i ra në gjunjë dhe i kërkoi diçka.21 Jezui i tha: «Çfarë dëshiron?». Ajo i tha: «Urdhëro që këta dy djemtë e mi të ulen njëri në të djathtën dhe tjetri në të majtën tënde, në mbretërinë tënde».
22
Por Jezui iu përgjigj: «Ju nuk dini çfarë kërkoni. A mund ta pini ju kupën që do të pi unë ?». Ata iu përgjigjën: «Mundemi».23
Jezui u tha: «Kupën time do ta pini , por që të uleni në të djathtën dhe në të majtën time nuk më takon mua ta vendos, sepse vendet u takojnë atyre që ua ka bërë gati Ati im».24
Kur e dëgjuan këtë gjë, dhjetë të tjerët u zemëruan me dy vëllezërit.25 Por Jezui i thirri pranë vetes dhe u tha:
«Ju e dini se krerët e paganëve sundojnë mbi ta dhe të mëdhenjtë e tyre ushtrojnë pushtet mbi ta.26 Me ju nuk duhet të ndodhë kështu, por nëse dikush nga ju dëshiron të bëhet i madh, le të bëhet shërbëtori juaj
27 dhe nëse dikush dëshiron të jetë i pari, le të jetë shërbëtori juaj,
28 sikurse edhe Biri i njeriut nuk erdhi që tʼi shërbejnë, por erdhi për të shërbyer e për të dhënë jetën e vet si shpengim për shumë njerëz».
29
Kur po dilnin nga Jerikoja, Jezuin po e ndiqte një turmë e madhe.30 Dy të verbër që rrinin ulur në anë të rrugës, kur dëgjuan se po kalonte Jezui, bërtitën: «Ki mëshirë për ne, o Zot, Biri i Davidit!».
31
Turma i qortoi që të heshtnin, por ata bërtitën edhe më fort: «Ki mëshirë për ne, o Zot, Biri i Davidit!».32
Jezui ndaloi, i thirri e u tha: «Çfarë doni të bëj për ju?».33
Ata i thanë: «Zot, duam të na hapen sytë!».34
Jezui ndjeu dhembshuri për ta e u preku sytë. Atyre iu kthye menjëherë shikimi dhe shkuan pas tij.1
Kur iu afruan Jerusalemit dhe erdhën në Betfagë, në Malin e Ullinjve , Jezui dërgoi dy dishepuj përpara2 dhe u tha: «Shkoni në fshatin përballë dhe menjëherë do të gjeni të lidhur një gomaricë dhe një kërriç. Zgjidhini dhe sillini tek unë.
3 Nëse ju thotë gjë njeri, i thoni: “Zoti ka nevojë për ta dhe do tʼjua kthejë menjëherë”».
4
Kjo ndodhi që të përmbushej çfarë ishte thënë përmes profetit:5
I thoni bijës së Sionit:6
Dishepujt shkuan dhe vepruan siç i urdhëroi Jezui.7 Sollën gomaricën me kërriçin, u vunë përsipër rrobat e tyre dhe Jezui u ul mbi to.
8
Shumë veta nga turma shtruan në rrugë rrobat e tyre, ndërsa të tjerë prisnin degët e pemëve dhe i shtronin në rrugë.9 Turmat që ecnin përpara Jezuit dhe ato pas tij thërrisnin:
«Hosana birit të Davidit,10
Kur Jezui hyri në Jerusalem, u vu në lëvizje mbarë qyteti. Njerëzit pyesnin: «Kush është ky?».11
Dhe turmat thoshin: «Ky është profeti Jezu nga Nazareti i Galilesë».12
Jezui hyri në tempull dhe dëboi që andej të gjithë ata që shisnin e blinin. Përmbysi tezgat e këmbyesve të parave dhe ndenjëset e tregtarëve të pëllumbave.13 Dhe u tha: «Shkrimi i shenjtë thotë:
Shtëpia ime14
Kur ishte në tempull, Jezuit i çonin të verbërit e të çalët dhe ai i shëronte.15 Por kryepriftërinjtë e skribët, kur panë mrekullitë që bëri dhe fëmijët që thërrisnin në tempull: «Hosana Birit të Davidit!», u zemëruan
16 dhe i thanë: «A e dëgjon çfarë thonë këta?».
Jezui u tha: «Po. A nuk e keni lexuar ndonjëherë: Nga goja e fëmijëve dhe e foshnjave more lavdi?».17 Pastaj ai u largua e shkoi jashtë qytetit, në Betani , ku kaloi natën.
18
Në mëngjes herët, ndërsa po kthehej në qytet, Jezuin e mori uria.19 Ai pa një fik ndanë rrugës, iu afrua, por nuk gjeti asgjë përveç gjetheve. Atëherë i tha fikut: «Mos dhënsh më kurrë fryt!». Dhe fiku u tha në çast.
20
Kur dishepujt e panë këtë gjë, u çuditën dhe pyetën: «Si u tha kaq shpejt fiku?».21 Jezui u përgjigj: «Me të vërtetë po ju them se po të kishit besim dhe të mos ngurronit, do të bënit jo vetëm çfarë i bëra unë fikut, por do tʼi thoshit këtij mali “ngrihu e hidhu në det” dhe kjo do të ndodhte.
22 Çfarëdo që të kërkoni me besim përmes lutjes, do ta merrni».
23
Jezui kishte hyrë në tempull dhe po mësonte njerëzit kur kryepriftërinjtë e pleqtë shkuan tek ai dhe e pyetën: «Me çʼautoritet i bën këto gjëra? Kush ta ka dhënë këtë autoritet?».24
Jezui u tha: «Edhe unë kam një pyetje për ju. Nëse më përgjigjeni, atëherë edhe unë do tʼju tregoj me çʼautoritet i bëj këto gjëra.25 Prej nga vinte pagëzimi i Gjonit? Prej qiellit apo prej njerëzve?».
Atëherë ata i thanë njëri-tjetrit: «Po të themi “prej qiellit”, do të na thotë: “Pse nuk i besuat atij?”.26 Po të themi “prej njerëzve”, kemi frikë nga turma, se të gjithë e mbajnë Gjonin për profet».
27 Prandaj i thanë Jezuit: «Nuk e dimë».
Dhe Jezui u tha: «As unë nuk ju them se me çʼautoritet i bëj këto gjëra.»28
«Më thoni, si e mendoni këtë gjë: Një njeri kishte dy djem. Shkoi tek i pari e i tha: “Bir, shko e puno në vresht sot.”29 Ai iu përgjigj: “Nuk dua.” Por më vonë u pendua dhe shkoi.
30 Shkoi te djali tjetër dhe i tha të njëjtën gjë. Ai iu përgjigj: “Po, imzot”, por nuk shkoi.
31 Cili nga të dy bëri vullnetin e të atit?».
Ata iu përgjigjën: «I pari». Jezui u tha: «Me të vërtetë po ju them: tagrambledhësit dhe laviret do të shkojnë përpara jush në mbretërinë e Perëndisë.32 Gjoni erdhi te ju në udhën e drejtësisë dhe ju nuk i besuat, por tagrambledhësit dhe laviret i besuan. Ndërsa ju, edhe pasi e patë këtë gjë, nuk ndërruat mendje dhe nuk besuat.»
33
«Dëgjoni një shëmbëlltyrë tjetër: I zoti i një shtëpie mbolli një vresht, e rrethoi me gardh, hapi një gropë për të shtrydhur rrushin dhe ngriti një kullë. Vreshtin ua dha me qira disa vreshtarëve dhe u largua në një vend të huaj.34
Kur afroi koha e të vjelave, dërgoi shërbëtorët e vet te vreshtarët që të merrnin pjesën e tij të prodhimit.35 Por vreshtarët i kapën shërbëtorët dhe njërin e rrahën, tjetrin e vranë dhe një tjetër e vranë me gurë.
36 U dërgoi edhe shërbëtorë të tjerë, më shumë se të parët, por vreshtarët bënë të njëjtën gjë me ta.
37
Pastaj dërgoi të birin duke thënë: “Për tim bir do të kenë respekt.”38 Po kur panë të birin, vreshtarët i thanë njëri-tjetrit: “Ky është trashëgimtari. Ejani ta vrasim e tʼi marrim trashëgiminë.”
39 Atëherë e kapën, e nxorën jashtë vreshtit dhe e vranë.
40
Kur të vijë i zoti i vreshtit, çfarë do tʼu bëjë këtyre vreshtarëve?».41
Ata i thanë: «Do tʼi vrasë pa mëshirë vreshtarët e këqij dhe vreshtin do tʼua japë vreshtarëve të tjerë, që do tʼi japin të vjelat në kohën e duhur».42
Jezui u tha: «A nuk i keni lexuar kurrë Shkrimet e shenjta që thonë: guri që ndërtuesit e hodhën tej,43
Prandaj po ju them: «Mbretëria e Perëndisë do tʼju hiqet juve dhe do tʼi jepet një kombi që do të japë fryte në të.44 Kushdo që bie mbi këtë gur do të bëhet copë dhe, nëse ai gur bie mbi ndonjërin, do ta thërrmojë».
45
Kur kryepriftërinjtë dhe farisenjtë i dëgjuan shëmbëlltyrat e Jezuit, e kuptuan se po fliste për ta46 dhe donin ta kapnin, por kishin frikë nga turma që e mbante Jezuin për profet.
1
Jezui filloi tʼu fliste përsëri me shëmbëlltyra:2
«Mbretëria e qiejve i ngjan mbretit që bëri dasmë për të birin.3 Ai dërgoi shërbëtorët e vet për të thirrur ata që ishin ftuar në dasmë, por këta nuk donin të vinin.
4 Përsëri dërgoi shërbëtorë të tjerë dhe u tha: “U thoni të ftuarve, gostia është gati. Demat e bagëtitë e majmura i kam therur dhe gjithçka është përgatitur. Ejani në dasmë.”
5
Por këta nuk ua vunë veshin dhe shkuan kush në arën e vet e kush për punët e veta,6 ndërsa të ftuarit e tjerë i kapën shërbëtorët, i rrahën dhe i vranë.
7
Mbreti u zemërua dhe dërgoi ushtarët e vet, që i vranë ata vrasës dhe i vunë zjarrin qytetit të tyre.8 Atëherë u tha shërbëtorëve të vet: “Dasma është gati, por të ftuarit nuk ishin të denjë,
9 prandaj dilni nëpër udhëkryqe dhe ftoni në dasmë këdo që të gjeni.”
10 Shërbëtorët dolën nëpër rrugë dhe mblodhën të gjithë ata që gjetën, të këqij e të mirë; kështu dhoma e dasmës u mbush plot.
11
Po kur hyri për të parë të ftuarit, mbreti pa një njeri që nuk ishte i veshur si për dasmë12 dhe i tha: “Mik, si ke hyrë këtu pa rrobën e dasmës?”. Ai nuk e hapi gojën.
13 Pastaj mbreti u tha shërbëtorëve: “Lidheni këmbë e duar dhe hidheni përjashta në errësirë. Atje do të ketë vajtim e kërcëllimë dhëmbësh.”
14 Shumë janë të thirrur, por pak të zgjedhur».
15
Pastaj farisenjtë shkuan e u këshilluan si ta zinin Jezuin në kurth për ndonjë fjalë.16 Kështu dërguan te Jezui dishepujt e tyre dhe disa herodianë, që i thanë: «Mësues, e dimë se je i vërtetë dhe se u mëson të tjerëve me vërtetësi udhën e Perëndisë, pa pyetur për njeri dhe pa u ndikuar nga askush.
17 Na thuaj, pra, çfarë mendon, a është e lejueshme tʼi paguhen taksat Cezarit, apo jo?».
18
Por Jezui, duke e njohur ligësinë e tyre, u tha: «Përse më vini në provë, o hipokritë?19 Ma tregoni monedhën e taksës». Ata i sollën një monedhë.
20 Jezui u tha: «E kujt është kjo figurë e ky mbishkrim?».
21
Ata i thanë: «Të Cezarit». Atëherë Jezui u tha: «Jepini, pra, Cezarit çʼështë e Cezarit dhe Perëndisë çʼështë e Perëndisë».22 Kur e dëgjuan këtë, ata u mrekulluan. Pastaj e lanë Jezuin dhe ikën që andej.
23
Po atë ditë erdhën te Jezui disa saducenj. Këta thonë se nuk ka ngjallje, prandaj e pyetën:24
«Mësues, Moisiu ka thënë: Nëse një njeri vdes pa lënë fëmijë, vëllai i tij duhet të martohet me të venë për tʼi dhënë trashëgimtarë të vëllait.25
Na ishin shtatë vëllezër. I pari u martua, vdiq pa lënë fëmijë dhe i la të venë vëllait të vet.26 Kështu ndodhi me të dytin, të tretin, e deri te i shtati.
27 Pas të gjithë atyre vdiq edhe gruaja.
28 Pas ngjalljes, gruaja e cilit prej të shtatëve do të jetë ajo, meqenëse të gjithë e patën për grua?».
29
Por Jezui u përgjigj: «Gaboheni, sepse nuk njihni as Shkrimet e shenjta, as fuqinë e Perëndisë.30 Pas ngjalljes njerëzit as nuk do të martohen, as nuk do të martojnë, por do të jenë si engjëjt në qiell.
31 Për sa i përket ngjalljes së të vdekurve, a nuk e keni lexuar çfarë ju ka thënë Perëndia:
32 Unë jam Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut dhe Perëndia i Jakobit. Ai nuk është Perëndia i të vdekurve, por i të gjallëve».
33
Dhe turmat mahniteshin kur dëgjonin mësimin e tij.34
Kur dëgjuan se Jezui ua kishte mbyllur gojën saducenjve, farisenjtë u mblodhën35 dhe njëri prej tyre, një mësues i ligjit të Moisiut, e pyeti për ta zënë në kurth:
36 «Mësues, cili është urdhërimi më i madh i ligjit të Moisiut?».
37
Jezui i tha: «Duaje Zotin, Perëndinë tënd me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd dhe me gjithë mendjen tënde.38 Ky është urdhërimi më i madh dhe i pari.
39 Dhe urdhërimi i dytë, i ngjashëm me këtë, është: Duaje tjetrin si veten.
40 Nga këto dy urdhërime varen tërë ligji i Moisiut dhe profetët».
41
Ndërsa farisenjtë ishin të mbledhur së bashku, Jezui i pyeti:42 «Çfarë mendoni për Krishtin? Biri i kujt është?».
Ata i thanë: «Biri i Davidit».43
Jezui u tha: «Si vallë, i frymëzuar nga Shpirti i Shenjtë, Davidi e quan atë Zot kur thotë:44
I tha Zoti Zotit tim:45
Nëse Davidi e quan Krishtin Zot, si mund të jetë ai Biri i Davidit?».46 Askush nuk mundi tʼi përgjigjej qoftë edhe me një fjalë. Që nga ajo ditë askush nuk guxoi ta pyeste më.
1
Atëherë Jezui u tha turmave dhe dishepujve:2
«Skribët dhe farisenjtë kanë për detyrë tʼju mësojnë ligjin e Moisiut.3 Bëni dhe zbatoni gjithçka që ju thonë ata, por mos veproni sipas veprave të tyre, sepse ata nuk veprojnë ashtu siç thonë.
4
Lidhin barrë të rënda që mbahen me vështirësi dhe ua vënë njerëzve mbi shpatulla, por vetë nuk duan tʼi lëvizin as me gisht.5 Të gjitha veprat i bëjnë që të duken para njerëzve. Thekët i mbajnë të gjera dhe cepat e mantelit të gjata.
6 U pëlqen të kenë vendin e nderit nëpër festa dhe vendet e para nëpër sinagoga.
7 Duan që njerëzit tʼi përshëndesin nëpër sheshe dhe tʼi thërrasin “mësues” .
8
Por ju mos lejoni tʼju thërrasin mësues, sepse një është mësuesi juaj dhe ju jeni të gjithë vëllezër.9 Mos e quani askënd mbi tokë atin tuaj, sepse Ati juaj është një: ai që është në qiell.
10 Mos lejoni tʼju thërrasin prijës, sepse ju e keni një prijës, Krishtin.
11 Kush është më i madhi ndër ju, le të jetë shërbëtori juaj.
12 Kush do ta lartësojë veten, atë do ta përulë Zoti dhe kush do të përulë veten, atë do ta lartësojë Zoti.»
13
[13-14] «Mjerë ju, o skribë e farisenj hipokritë, që u mbyllni njerëzve mbretërinë e qiellit! As vetë nuk hyni brenda dhe as nuk lejoni të hyjnë ata që duan të hyjnë .»14
15
«Mjerë ju, o skribë e farisenj hipokritë, që përshkoni detin e tokën për të kthyer një njeri në besimin tuaj , dhe më pas e bëni atë bir të ferrit dy herë më shumë se veten tuaj!».16
«Mjerë ju, o udhërrëfyes të verbër që thoni: “Nëse dikush betohet për tempullin, sʼka gjë, por nëse betohet për arin e tempullit, është i detyruar ta mbajë betimin.”17 Të marrë dhe të verbër! Çfarë është më i rëndësishëm, ari apo tempulli që e shenjtëron arin?
18
Ju thoni: “Nëse dikush betohet për altarin, sʼka gjë, por nëse betohet për dhuratën që gjendet mbi altar, është i detyruar të mbajë betimin.”19 Të verbër ! Çfarë është më e rëndësishme, dhurata apo altari që e shenjtëron dhuratën?
20 Sepse kush betohet për altarin, betohet për të dhe për gjithçka që gjendet mbi altar.
21 Kush betohet për tempullin, betohet për të dhe për atë që banon në tempull.
22 Kush betohet për qiellin, betohet për fronin e Perëndisë dhe për atë që rri ulur mbi fron.»
23
«Mjerë ju, o skribë e farisenj hipokritë! Ju i kushtoni Perëndisë një të dhjetën e mendrës, të koprës dhe të kuminit, por lini pas dore gjërat më me peshë të ligjit të Moisiut: drejtësinë, mëshirën dhe besnikërinë. Këto duhet të zbatoni, pa lënë pas dore të tjerat.24 Udhërrëfyes të verbër! Ju kulloni pijen për të hequr mushkonjën, por gëlltitni devenë!»
25
«Mjerë ju, o skribë e farisenj hipokritë! Ju pastroni anën e jashtme të kupës e të pjatës, por brenda ato janë plot me vjedhje dhe shfrenim.26 Farise i verbër, pastro më parë anën e brendshme të kupës e të pjatës, që të jetë e pastër edhe ana e jashtme.»
27
«Mjerë ju, o skribë e farisenj hipokritë! Ju ngjani me varre të zbardhura që duken të bukura nga jashtë, por brenda janë plot me eshtra njerëzish të vdekur dhe gjithfarë ndyrësish.28 Kështu nga jashtë ju shfaqeni para njerëzve si të drejtë, po përbrenda jeni plot hipokrizi dhe mbrapshti».
29
«Mjerë ju, o skribë e farisenj hipokritë, se ndërtoni varret e profetëve dhe stolisni përmendoret e të drejtëve!30 Ju thoni: “Po të kishim jetuar ne në kohën e etërve tanë, nuk do të kishim marrë pjesë në derdhjen e gjakut të profetëve.”
31 Kështu dëshmoni kundër vetes suaj, se jeni bij të atyre që vranë profetët.
32 Çojeni deri në fund veprën e nisur nga etërit tuaj.
33 Gjarpërinj dhe pjellë nepërkash, si do tʼi shmangeni dënimit të ferrit?
34
Prandaj unë po ju dërgoj juve profetë, të urtë dhe skribë. Disa prej tyre do tʼi vrisni dhe do tʼi kryqëzoni, të tjerë do tʼi rrihni në sinagogat tuaja dhe do tʼi përndiqni nga qyteti në qytet35 dhe kështu do të bjerë mbi ju tërë gjaku i drejtë i derdhur mbi tokë, që nga gjaku i Abelit të drejtë, deri te gjaku i Zakarias, birit të Barakut, që e vratë mes shenjtërores dhe altarit.
36 Me të vërtetë po ju them se të gjitha këto gjëra do të bien mbi këtë brezni.»
37
«Jerusalem, Jerusalem, ti që vret profetët dhe që me gurë i vret të dërguarit e Perëndisë! Sa herë kam dashur tʼi mbledh bijtë e tu, siç mbledh klloçka zogjtë e vet nën krahë, por ju nuk deshët!38 Ja, shtëpia juaj do të mbetet e shkretë.
39 Unë po ju them se nuk do të më shihni më, derisa të thoni:
Bekuar qoftë1
Kur Jezui doli nga tempulli dhe po largohej, erdhën dishepujt dhe i treguan ndërtesat e tempullit.2
Jezui u tha: «I shikoni të gjitha këto? Me të vërtetë po ju them se nuk do të mbesë gur mbi gur pa u rrëzuar».3
Kur Jezui po rrinte në Malin e Ullinjve, erdhën dishepujt dhe i thanë veçmas: «Na thuaj, kur do të ndodhin këto dhe cila do të jetë shenja e ardhjes sate dhe e fundit të botës?».4
Jezui u tha: «Hapni sytë se mos ju mashtron njeri,5 sepse do të vijnë shumë veta në emrin tim e do të thonë: “Unë jam Krishti” dhe do të mashtrojnë shumë njerëz.
6
Do të dëgjoni për luftëra e lajme luftërash, por mos u tronditni. Këto duhet të ndodhin, por ky nuk do të jetë ende fundi.7 Një komb do të ngrihet kundër një kombi tjetër dhe një mbretëri kundër një mbretërie tjetër. Do të ketë zi buke dhe tërmete në disa vende,
8 por ky do të jetë fillimi i dhimbjeve të lindjes.
9
Do tʼju dorëzojnë në mundime e do tʼju vrasin dhe të gjitha kombet do tʼju urrejnë për shkak të emrit tim.10 Do të ketë nga ata që do të largohen nga besimi, do të tradhtojnë dhe do të urrejnë njëri-tjetrin.
11 Do të dalin shumë profetë të rremë dhe do të mashtrojnë shumë njerëz.
12 Kaq shumë do të përhapet paudhësia, saqë për shkak të saj do të ftohet dashuria e shumë njerëzve.
13 Por kush qëndron deri në fund, do të shpëtohet.
14 Ky ungjill i mbretërisë do të shpallet në të gjithë botën si dëshmi për të gjitha kombet dhe atëherë do të vijë fundi.»
15
«Kur të shihni tmerrin e shkretimit në vendin e shenjtë, për të cilin ka folur profeti Daniel - kush lexon le ta kuptojë -16 atëherë ata që janë në Jude le të arratisen maleve.
17 Ai që do të ndodhet mbi çati, të mos zbresë e të mos hyjë brenda për të marrë gjë nga shtëpia e tij!
18 Ai që do të jetë në arë, të mos kthehet prapa për të marrë mantelin!
19 Mjerë gratë shtatzëna dhe ato që mëkojnë fëmijë në ato ditë!
20 Lutuni që arratia juaj të mos ndodhë në dimër apo të shtunën.
21 Atëherë do të bjerë një mjerim aq i madh, që nuk është parë nga fillimi i botës e deri tani dhe të tillë mjerim nuk do të ketë më kurrë.
22 Po të mos shkurtoheshin ato ditë, nuk do të shpëtonte asnjeri, po për hir të të zgjedhurve ato ditë do të shkurtohen.
23
Nëse dikush ju thotë: “Ja ku është Krishti!”, ose “Ja, është këtu!”, mos i besoni.24 Do të dalin krishtë të rremë e profetë të rremë, që do të bëjnë mrekulli të mëdha e shenja, që mundësisht të mashtrojnë edhe të zgjedhurit,
25 por, ja, unë ju paralajmërova.
26 Prandaj, nëse ju thonë: “Ja, është në shkretëtirë!”, mos shkoni atje. Po të thonë: “Ja, është i fshehur këtu!”, mos u besoni.
27 Biri i njeriut do të vijë si vetëtima që vetëtin nga lindja në perëndim.
28 Ku është kërma, mblidhen edhe skifterët.»
29
«Menjëherë pas pikëllimit të atyre ditëve, dielli do të errësohet30
Atëherë do të shfaqet në qiell shenja e Birit të njeriut dhe të gjitha fiset e tokës do të mbajnë zi e do të shohin Birin e njeriut duke ardhur mbi retë e qiellit me pushtet e me lavdi të madhe.31 Do të buçasë trumbeta e madhe dhe ai do të dërgojë engjëjt e tij në të katër anët e tokës për të mbledhur të zgjedhurit, nga njëri skaj në skajin tjetër të botës.»
32
«Mësoni nga shëmbëlltyra e fikut. Sapo dega e tij bëhet e njomë dhe nxjerr gjethe, ju e dini se po afrohet vera.33 Kështu edhe ju kur tʼi shihni të gjitha këto gjëra, ta dini se fundi është afër, te dera.
34 Me të vërtetë po ju them se kjo brezni nuk do të kalojë pa ndodhur të gjitha këto gjëra.
35 Qielli e toka do të shkojnë, por fjalët e mia jo.»
36
«Askush nuk e di atë ditë apo atë orë. As engjëjt e qiejve, as Biri, por vetëm Ati.37 Siç ishte në ditët e Noeut, kështu do të jetë edhe ardhja e Birit të njeriut.
38 Ashtu sikurse gjatë atyre ditëve përpara përmbytjes njerëzit hanin e pinin, martoheshin e martonin, deri në ditën kur Noeu hyri në arkë,
39 dhe nuk dinin gjë derisa erdhi përmbytja dhe i zhduku, kështu do të jetë edhe ardhja e Birit të njeriut.
40
Atëherë, prej dy vetave që do të gjenden në arë, njëri do të merret dhe tjetri do të lihet.41 Prej dy grave që do të jenë te mulliri për të bluar, njëra do të merret dhe tjetra do të lihet.
42 Prandaj rrini zgjuar, sepse nuk e dini në çʼditë vjen Zoti.
43 Po ta dinte i zoti i shtëpisë se në çʼorë të natës do të vinte vjedhësi, do të rrinte zgjuar dhe nuk do të lejonte tʼi vidhej shtëpia.
44 Prandaj jini gati, se Biri i njeriut do të vijë në një orë që nuk e prisni.»
45
«Cili është ai shërbëtor besnik dhe i mençur, të cilin i zoti e ka vënë mbi shërbëtorët e tjerë për tʼu dhënë ushqimin në kohën e duhur?46 Lum ai shërbëtor që kur të vijë i zoti, do ta gjejë duke vepruar kështu.
47 Me të vërtetë po ju them se këtij shërbëtori do tʼia besojë të gjitha pasuritë e veta.
48 Por, nëse ai shërbëtor i mbrapshtë thotë me vete: “Zotëria im po vonohet”
49 dhe fillon të rrahë shërbëtorët e tjerë dhe ha e pi me të dehurit,
50 atëherë i zoti i këtij shërbëtori do të vijë ditën që ai nuk e pret dhe në orën që ai nuk e di,
51 do ta dënojë ashpër dhe do ta hedhë atje ku dënohen hipokritët. Aty do të ketë vajtim dhe kërcëllimë dhëmbësh.»
1
«Mbretëria e qiejve mund të krahasohet me dhjetë virgjëresha, që morën kandilat dhe shkuan për të takuar dhëndrin.2 Pesë prej tyre ishin të marra dhe pesë të mençura.
3 Të marrat, kur morën kandilat, nuk morën vaj me vete,
4 ndërsa të mençurat morën enë vaji për kandilat.
5
Dhëndri u vonua dhe ato dremitën të gjitha e i zuri gjumi.6 Por në mesnatë dikush thirri: “Erdhi dhëndri, dilni për ta takuar.”
7
Atëherë të gjitha virgjëreshat u zgjuan për të bërë gati kandilat.8 Të marrat u thanë të mençurave: “Na jepni pak nga vaji juaj, se po na fiken kandilat.”
9
Por të mençurat u përgjigjën: “Jo, se pastaj nuk do të na mjaftojë as neve e as juve. Më mirë shkoni te tregtarët e blini.”10
Kur shkuan për të blerë, arriti dhëndri. Virgjëreshat që ishin gati hynë së bashku me të në dasmë dhe dera u mbyll.11 Pastaj erdhën virgjëreshat e tjera dhe thanë: “Zotëri, zotëri, na e hap derën!”.
12
Por ai u përgjigj: “Me të vërtetë po ju them se nuk ju njoh.”13
Rrini zgjuar, pra, se nuk e dini as ditën e as orën .»14
«Mbretëria e qiejve ngjan me një njeri që, para se të nisej për në një vend të huaj, thirri shërbëtorët e vet dhe u besoi pasurinë.15 Njërit i dha pesëqind monedha ari , një tjetri dyqind dhe tjetrit njëqind, secilit sipas aftësisë që kishte. Pastaj u nis për rrugë.
16
Ai që kishte marrë pesëqind monedha, shkoi menjëherë, bëri tregti me to dhe fitoi edhe pesëqind të tjera.17 Po ashtu ai që kishte marrë dyqind monedha, fitoi edhe dyqind të tjera.
18 Por, ai që kishte marrë njëqind monedha, shkoi, gërmoi tokën dhe i fshehu atje monedhat e zotërisë së vet.
19
Pas një kohe të gjatë i zoti i këtyre shërbëtorëve erdhi dhe bëri llogaritë me ta.20 Ai që kishte marrë pesëqind monedha, erdhi dhe solli edhe pesëqind të tjera dhe tha: “Zotëri, më dhe pesëqind monedha, ja, fitova edhe pesëqind të tjera.”
21
I zoti i tha: “Të lumtë, shërbëtor i mirë dhe besnik. U tregove besnik në gjëra të vogla, unë do të të besoj gjëra të mëdha. Hyr në gëzimin e tët zoti.”22
Edhe ai që kishte marrë dyqind monedha erdhi e tha: “Zotëri, më dhe dyqind monedha, ja, fitova edhe dyqind të tjera.”23
I zoti i tha: “Të lumtë, shërbëtor i mirë dhe besnik. U tregove besnik në gjëra të vogla, unë do të të besoj gjëra të mëdha. Hyr në gëzimin e tët zoti.”24
Edhe ai që kishte marrë njëqind monedha, erdhi e tha: “Zotëri, unë të njoh për njeri të rreptë, që korr ku nuk ke mbjellë dhe mbledh ku nuk ke shpërndarë,25 prandaj pata frikë dhe shkova e i fsheha në tokë monedhat që më dhe. Merri, ja ku i ke!”
26
Por i zoti iu përgjigj: “Shërbëtor i mbrapshtë dhe përtac. Ti e paske ditur se unë korr ku nuk kam mbjellë dhe mbledh ku nuk kam shpërndarë?27 Atëherë duhej tʼi kishe futur paratë e mia në bankë, që kur të kthehesha, tʼi merrja bashkë me fitimin.
28
Prandaj merrjani këtij monedhat dhe jepjani atij që ka një mijë,29 sepse atij që ka, do tʼi jepet edhe më shumë dhe do tʼi teprojë, por atij që nuk ka do tʼi merret edhe ajo që ka.
30 Shërbëtorin e pavlerë hidheni përjashta në errësirë, ku ka vajtim dhe kërcëllimë dhëmbësh.”»
31
«Kur Biri i njeriut të vijë në lavdinë e tij bashkë me të gjithë engjëjt, do të ulet mbi fronin e tij të lavdishëm.32 Të gjitha kombet do të mblidhen para tij dhe ai do tʼi ndajë njërin nga tjetri, siç ndan bariu delet nga dhitë.
33
Delet do tʼi vërë në të djathtë, ndërsa dhitë në të majtë.34 Pastaj mbreti do tʼu thotë atyre që janë në të djathtën e tij: “Ejani, o të bekuarit e Atit tim, trashëgojeni mbretërinë e përgatitur për ju që nga krijimi i botës,
35 sepse pata uri e më dhatë për të ngrënë, pata etje e më dhatë për të pirë, isha i huaj e më pritët,
36 isha i zhveshur e më veshët, isha i sëmurë dhe erdhët të më shihni, isha në burg dhe erdhët tek unë.”
37
Atëherë të drejtët do tʼi përgjigjen: “Zot, kur të pamë të uritur e të dhamë për të ngrënë? Ose të pamë të etur e të dhamë për të pirë?38 Dhe kur të pamë të huaj e të pritëm apo të pamë të zhveshur e të veshëm?
39 Kur të pamë të sëmurë ose në burg dhe erdhëm te ti?”.
40
Mbreti do tʼu përgjigjet: “Me të vërtetë po ju them se sa herë që e keni bërë këtë gjë për njërin nga këta vëllezërit e mi më të vegjël, ma keni bërë mua.”41
Pastaj do tʼu thotë atyre që janë në të majtën e tij: “Largohuni prej meje, o të mallkuar, në zjarrin e amshuar, që është përgatitur për djallin dhe engjëjt e tij,42 sepse pata uri e nuk më dhatë për të ngrënë, pata etje e nuk më dhatë për të pirë,
43 isha i huaj e nuk më pritët, isha i zhveshur e nuk më veshët, isha i sëmurë dhe në burg e nuk erdhët të më shihni.”
44
Atëherë edhe ata do të përgjigjen: “O Zot, kur të pamë të uritur, të etur, të huaj, të zhveshur, të sëmurë apo në burg e nuk të shërbyem?”.45
Ai do tʼu përgjigjet: “Me të vërtetë po ju them se sa herë që nuk e keni bërë këtë për ndonjërin nga vëllezërit e mi më të vegjël, nuk ma keni bërë as mua.”46
Këta do të shkojnë në dënimin e amshuar, ndërsa të drejtët në jetën e amshuar».1
Kur mbaroi së thëni këto fjalë, Jezui u tha dishepujve:2 «Ju e dini se pas dy ditësh është Pashka dhe Biri i njeriut do të dorëzohet për tʼu kryqëzuar».
3
Atëherë kryepriftërinjtë dhe pleqtë e popullit u mblodhën në oborrin e pallatit të kryepriftit që quhej Kajafa4 dhe së bashku vendosën që ta kapnin Jezuin me dredhi e ta vrisnin.
5 Prandaj thoshin: «Jo gjatë festës, që të mos ndodhë ndonjë trazirë në popull».
6
Jezui gjendej në Betani, në shtëpinë e Simon të lebrosurit.7 Ndërsa po rrinte në tryezë, iu afrua një grua që mbante një enë alabastri me mirrë shumë të kushtueshme dhe e derdhi mbi kokën e tij.
8 Kur e panë këtë gjë, dishepujt u zemëruan dhe thanë: «Përse u bë gjithë ky shpenzim?
9 Kjo mirrë mund të ishte shitur shtrenjtë dhe paratë tʼu jepeshin të varfërve».
10
Por Jezui e kuptoi se çfarë po thoshin e u tha: «Përse e mundoni këtë grua? Ajo bëri për mua një vepër të mirë.11 Të varfrit i keni gjithmonë me ju, ndërsa mua nuk më keni gjithmonë.
12 Ajo e derdhi këtë mirrë mbi trupin tim dhe këtë e bëri për të më përgatitur për varrim .
13 Me të vërtetë po ju them se kudo që të shpallet ungjilli, në mbarë botën do të tregohet në kujtim të saj kjo që bëri».
14
Atëherë, njëri prej të dymbëdhjetëve, ai që quhej Judë Iskarioti, shkoi te kryepriftërinjtë15 dhe u tha: «Çfarë do të më jepni po tʼjua dorëzoj?». Ata i dhanë tridhjetë monedha argjendi .
16 Që nga ai çast Juda kërkonte kohën e përshtatshme për ta tradhtuar.
17
Ditën e parë të Festës së Bukëve të Pambrujtura, dishepujt erdhën te Jezui dhe i thanë: «Ku dëshiron ta përgatisim darkën e Pashkës?».18
Jezui u tha: «Shkoni në qytet te filani dhe i thoni: “Mësuesi thotë se koha ime është afruar. Unë dhe dishepujt e mi do ta bëjmë Pashkën në shtëpinë tënde”».19 Dishepujt bënë siç i kishte urdhëruar Jezui dhe përgatitën darkën e Pashkës.
20
Në mbrëmje Jezui u ul në tryezë me të dymbëdhjetët21 dhe ndërsa po hanin, tha: «Me të vërtetë po ju them se njëri nga ju do të më tradhtojë».
22
Ata u trishtuan shumë dhe filluan ta pyesnin njëri pas tjetrit: «Mos jam unë, o Zot?».23
Ai u përgjigj: «Ai që e ngjeu kafshatën në të njëjtën pjatë me mua, ai do të më tradhtojë.24 Biri i njeriut po shkon, sikurse është shkruar për të, por mjerë ai njeri që tradhton Birin e njeriut! Për atë njeri do të kishte qenë më mirë të mos kishte lindur».
25
Juda që e kishte tradhtuar, tha: «Mos jam unë, mësues?». Jezui i tha: «Ti vetë po e thua».26
Ndërsa po hanin, Jezui mori bukën, tha lutjen e bekimit, e theu, ua dha dishepujve dhe tha: «Merrni, hani, ky është trupi im».27
Mori edhe kupën dhe pasi tha lutjen e falënderimit, ua dha atyre dhe tha: «Pini të gjithë prej kësaj.28 Ky është gjaku im, gjaku i besëlidhjes që derdhet për shumë njerëz për faljen e mëkateve.
29 Unë po ju them se nuk do të pij më nga ky fryt i hardhisë, deri ditën që do ta pij të re së bashku me ju në mbretërinë e Atit tim».
30 E si kënduan një himn, shkuan në Malin e Ullinjve.
31
Pastaj Jezui u tha: «Në këtë natë ju të gjithë do të humbisni besimin në mua, sepse Shkrimi i shenjtë thotë: Do të godas bariun32
Po kur të ngjallem, do të shkoj përpara jush në Galile».33
Pjetri i tha: «Edhe nëse të gjithë do ta humbasin besimin në ty, unë nuk do ta humbas kurrë».34
Jezui i tha: «Me të vërtetë po të them se po këtë natë, para se të këndojë gjeli, ti do të më mohosh tri herë».35 Pjetri i tha: «Edhe nëse duhet të vdes me ty, nuk do të të mohoj».
Kështu thanë të gjithë dishepujt.36
Pastaj Jezui shkoi bashkë me dishepujt në një vend që quhet Gjetsemani dhe u tha: «Rrini këtu, se unë po shkoj më tej për tʼu lutur».37
Ai mori me vete Pjetrin dhe dy bijtë e Zebedeut e filloi të ndiente trishtim dhe ankth.38 Atëherë u tha: «Shpirti im është i trishtuar deri në vdekje. Qëndroni këtu dhe rrini zgjuar me mua».
39
Pasi shkoi pak më tej, ra me fytyrë përdhe dhe u lut: «Ati im, po të jetë e mundur, largoje këtë kupë prej meje. Megjithatë u bëftë jo si dua unë, por si do ti».40
Pastaj Jezui erdhi te dishepujt dhe i gjeti duke fjetur. Atëherë i tha Pjetrit: «Nuk mundët të rrinit zgjuar me mua as edhe një orë?41 Rrini zgjuar dhe lutuni që të mos bini në tundim, se shpirti është i gatshëm, por trupi është i dobët».
42
Jezui shkoi për të dytën herë dhe u lut: «Ati im, nëse kjo kupë nuk mund të hiqet pa e pirë unë, atëherë u bëftë vullneti yt!».43
Kur u kthye, i gjeti përsëri duke fjetur, sepse u ishin rënduar sytë.44 Pasi u largua përsëri, shkoi e u lut për të tretën herë me të njëjtat fjalë.
45
Pastaj erdhi te dishepujt dhe u tha: «Ende po flini e po pushoni? Ja, erdhi ora dhe Biri i njeriut po dorëzohet në duart e mëkatarëve.46 Ngrihuni të shkojmë. Ja, po afrohet ai që po më tradhton».
47
Ndërsa Jezui ishte ende duke folur, erdhi Juda, njëri prej të dymbëdhjetëve, bashkë me një turmë të madhe me shpata e shkopinj, të dërguar nga kryepriftërinjtë dhe pleqtë e popullit.48 Tradhtari u kishte dhënë këtë shenjë: «Jezui është ai që unë do të puth. Atë kapni!».
49
Dhe menjëherë iu afrua Jezuit dhe i tha: «Të përshëndes, mësues!» dhe e puthi.50
Jezui i tha: «Mik, bëj atë që ke ardhur të bësh!». Ata erdhën, e kapën Jezuin dhe e arrestuan.51 Dhe ja, njëri nga ata që ishin me Jezuin nxori shpatën, goditi shërbëtorin e kryepriftit dhe i preu veshin.
52
Atëherë Jezui i tha: «Ktheje shpatën aty ku e kishe, sepse të gjithë ata që rrokin shpatën, nga shpata do të vdesin.53 A mendoni se nuk mund tʼi lutem Atit tim që ai të më dërgojë menjëherë më shumë se dymbëdhjetë legjione engjëjsh?
54 Por si do të përmbusheshin Shkrimet e shenjta, që thonë se duhet të ndodhë kështu?».
55
Atëherë Jezui u tha turmave: «Paskeni ardhur të më merrni me shpata e shkopinj si të isha kusar? Unë isha çdo ditë në tempull duke mësuar njerëzit dhe nuk më kapët.56 Por të gjitha këto ndodhën që të përmbushen ato që kanë shkruar profetët».
Atëherë të gjithë dishepujt e braktisën dhe ikën.57
Pastaj ata që e kishin arrestuar, e çuan Jezuin te kryeprifti Kajafa, ku ishin mbledhur skribët dhe pleqtë.58 Pjetri e ndoqi Jezuin nga larg deri tek oborri i pallatit të kryepriftit dhe pasi u fut brenda, u ul mes shërbëtorëve për të parë si do të mbaronte kjo gjë.
59
Kryepriftërinjtë dhe gjithë sinedri kërkonin dëshmi të rreme kundër Jezuit për ta dënuar me vdekje,60 por nuk gjetën asnjë, edhe pse u paraqitën shumë dëshmitarë të rremë. Në fund dolën dy veta
61 dhe thanë: «Ky njeri ka thënë: “Unë mund ta shkatërroj tempullin e Perëndisë dhe ta ndërtoj për tri ditë”».
62
Atëherë kryeprifti u ngrit e tha: «Nuk ke asgjë për të thënë për çfarë po dëshmojnë kundër teje?».63 Jezui heshti. Kryeprifti i tha: «Të përbej për Perëndinë e gjallë, na thuaj a je ti Krishti, Biri i Perëndisë?».
64
Jezui i tha: «Ti vetë po e thua. Por unë po ju them se që tani e tutje65
Atëherë kryeprifti shqeu rrobat e tha: «Fyeu Perëndinë! Çʼna duhen më dëshmitarët? Ju e dëgjuat tani fyerjen që i bëri Perëndisë.66 Çfarë mendoni?».
Ata iu përgjigjën: «Meriton vdekjen».67 Atëherë filluan ta pështynin në fytyrë dhe ta godisnin me grushte. Disa i binin me shuplaka
68 dhe i thoshin: «Gjeje kush të goditi, o Krisht?».
69
Pjetri rrinte ulur përjashta në oborr. Një shërbëtore erdhi tek ai dhe i tha: «Edhe ti ishe me Jezu galileasin».70
Por Pjetri e mohoi para të gjithëve e tha: «Ti nuk di çʼpo flet!».71
Kur po dilte nga porta, atë e pa një shërbëtore tjetër dhe u tha atyre që ishin aty: «Ky njeri ishte me Jezuin e Nazaretit».72
Por Pjetri e mohoi përsëri duke u betuar: «Unë nuk e njoh këtë njeri».73
Pas pak, ata që ishin aty iu afruan Pjetrit e i thanë: «Me siguri je një nga ata, sepse të tradhton e folura».74
Pastaj Pjetri filloi të mallkojë e të bënte be: «Nuk e njoh këtë njeri». Atë çast këndoi gjeli75 dhe Pjetrit iu kujtuan fjalët e Jezuit: «Përpara se të këndojë gjeli, ti do të më mohosh tri herë». Pastaj doli përjashta e qau me hidhërim.
1
Në mëngjes herët të gjithë kryepriftërinjtë dhe pleqtë e popullit vendosën së bashku ta dënonin Jezuin me vdekje.2 Pasi e lidhën, e morën dhe ia dorëzuan Pilatit , qeveritarit.
3
Kur pa Juda, ai që e tradhtoi, se Jezuin e dënuan, u pendua, ia ktheu kryepriftit e pleqve tridhjetë monedhat e argjendta4 dhe u tha: «Kam mëkatuar se tradhtova gjakun e pafajshëm».
Ata i thanë: «E çʼna duhet neve?! Kjo është punë për ty».5 Pasi hodhi monedhat e argjendta në tempull, u largua dhe shkoi e vari veten.
6
Kryepriftërinjtë morën monedhat e argjendta dhe thanë: «Nuk është e lejueshme tʼi vëmë këto para në thesarin e tempullit, sepse janë para gjaku».7 Atëherë vendosën të blinin me to arën e një poçari për ta bërë varrezë të huajsh.
8 Për këtë arsye ajo arë është quajtur deri më sot ‘Ara e Gjakut’.
9 Kështu u përmbush çfarë qe thënë nga profeti Jeremia:
I morën10
dhe blenë me to arën e poçarit,
siç më kishte urdhëruar Zoti.
11
Jezui qëndronte para qeveritarit dhe ai e pyeti: «A je ti mbreti i judenjve?». Jezui i tha: «Ti vetë po e thua».12 Po kur e padisnin kryepriftërinjtë dhe pleqtë, nuk jepte asnjë përgjigje.
13
Atëherë Pilati i tha: «A nuk dëgjon sa gjëra po dëshmojnë kundër teje?».14 Por Jezui nuk iu përgjigj asnjë padie, gjë që e çuditi shumë qeveritarin.
15
Për çdo festë Pashke qeveritari e kishte bërë zakon të lironte një të burgosur sipas kërkesës së turmës.16 Në atë kohë kishin në burg një të burgosur shumë të njohur, që quhej Jezu Baraba.
17 Kur u mblodh turma, Pilati u tha: «Cilin doni tʼju liroj, Jezu Barabën, apo Jezuin që quhet Krisht?».
18 Sepse e dinte se Jezuin e kishin dorëzuar nga smira.
19
Ndërsa Pilati ishte ulur në fronin e gjykatësit, e shoqja i çoi fjalë: «Mos u ngatërro me atë njeri të drejtë, sepse sot kam vuajtur shumë në ëndërr për shkak të tij».20
Por kryepriftërinjtë dhe pleqtë ia mbushën mendjen turmës që të kërkonin Barabën dhe të vrisnin Jezuin.21 Qeveritari u tha përsëri: «Cilin nga të dy doni tʼju liroj?».
Ata iu përgjigjën: «Barabën!».22 Pilati i pyeti: «Atëherë çfarë të bëj me Jezuin që quhet Krisht?».
Të gjithë i thanë: «Të kryqëzohet !».23
Ai u tha: «Përse, çʼtë keqe ka bërë?». Por ata thirrën edhe më fort: «Të kryqëzohet!».24 Kur Pilati e pa se nuk po arrinte asgjë, por përkundrazi, po fillonte rrëmuja, mori ujë, lau duart para turmës dhe tha: «Unë nuk kam faj për gjakun e këtij njeriu. Është puna juaj!».
25
I gjithë populli u përgjigj: «Gjaku i tij rëntë mbi ne dhe mbi fëmijët tanë!».26
Atëherë Pilati liroi Barabën, ndërsa Jezuin, pasi e fshikulluan , e dorëzoi që ta kryqëzonin.27
Atëherë ushtarët e qeveritarit e futën Jezuin në pretorium dhe mblodhën tek ai tërë kohortën.28 Ia hoqën rrobat dhe e mbështollën me një mantel të kuq.
29 Pastaj thurën një kurorë me gjemba dhe ia vunë në kokë. Në dorë i dhanë një kallam dhe, duke rënë në gjunjë para tij, talleshin me të e i thoshin: «Të përshëndesim, o mbreti i judenjve!».
30 E pështynë, morën një kallam dhe e godisnin në kokë.
31
Pasi e tallën, ia hoqën mantelin, e veshën me rrobat e veta dhe e çuan për ta kryqëzuar.32
Kur dolën përjashta, ndeshën një njeri nga Kirena , që quhej Simon, të cilin e detyruan të mbartte kryqin e Jezuit.33
Kur arritën te një vend që quhet Golgota, që do të thotë ‘Vendi i Kafkës’,34 i dhanë të pijë verë me një përzierje të hidhur , po kur e provoi, Jezui nuk deshi ta pijë.
35
Pasi e kryqëzuan, hodhën short për të ndarë rrobat e tij.36 Pastaj u ulën dhe po e ruanin.
37 Mbi kokë i vunë shkrimin me shkakun e dënimit: «Ky është Jezui, mbreti i judenjve».
38 Bashkë me të kryqëzuan edhe dy kusarë, njërin në të djathtë e tjetrin në të majtë.
39
Kalimtarët e fyenin, tundnin kokën40 e thoshin: «Ti që do ta shkatërroje tempullin dhe do ta ndërtoje për tri ditë, shpëto veten nëse je Biri i Perëndisë dhe zbrit nga kryqi!».
41
Edhe kryepriftërinjtë me skribët dhe pleqtë e tallnin dhe thoshin:42 «Të tjerët i shpëtoi, ndërsa veten nuk e shpëtuaka dot. Ky që qenka mbreti i Izraelit, le të zbresë tani nga kryqi e atëherë do tʼi besojmë.
43 Ky ka besuar në Perëndinë dhe ka thënë se është Biri i Perëndisë! Atëherë le ta shpëtojë Perëndia nëse e do».
44 Edhe kusarët që ishin kryqëzuar bashkë me të e përqeshnin në të njëjtën mënyrë.
45
Që nga mesdita e deri në orën tre pasdite u bë errësirë në gjithë tokën.46 Rreth orës tre pasdite Jezui thirri me zë të lartë: «Eli, Eli, lema sabakthani?», që do të thotë: «Perëndia im, Perëndia im, përse më braktise?».
47
Disa nga ata që ishin aty kur e dëgjuan, thanë: «Ky po thërret Elian».48 Njëri prej tyre vrapoi, mori një sfungjer, e ngjeu në uthull , e vuri në një kallam dhe ia dha për ta pirë.
49
Të tjerët thoshin: «Prisni të shohim nëse do të vijë Elia për ta shpëtuar».50 Jezui thirri përsëri me zë të lartë e dha shpirt.
51
Atëherë veli i tempullit u gris më dysh nga lart deri poshtë, toka u drodh dhe shkëmbinjtë u çanë.52 Edhe varret u hapën dhe shumë besimtarë që kishin vdekur u ngjallën
53 dhe pasi dolën nga varret pas ngjalljes së tij, shkuan në qytetin e shenjtë dhe iu shfaqën shumë njerëzve.
54
Centurioni dhe të tjerët që ishin me të për të ruajtur Jezuin, kur panë tërmetin dhe gjithçka që ndodhi, u frikësuan shumë e thanë: «Me të vërtetë ky paska qenë Biri i Perëndisë».55
Aty gjendeshin edhe shumë gra që kishin shkuar pas Jezuit që nga Galileja dhe i kishin shërbyer. Ato po shikonin nga larg.56 Ndër to ishte Maria Magdalena, Maria, nëna e Jakobit dhe Jozefit, si dhe nëna e bijve të Zebedeut.
57
Në mbrëmje erdhi një njeri i pasur nga Arimateja me emrin Jozef. Edhe ai kishte qenë dishepull i Jezuit.58 Ai shkoi te Pilati dhe i kërkoi trupin e Jezuit. Atëherë Pilati urdhëroi që tʼia jepnin.
59 Jozefi e mori trupin e Jezuit, e mbështolli me një pëlhurë të pastër prej liri
60 dhe e vendosi në varrin e ri që kishte hapur për vete në shkëmb. Pastaj rrokullisi një gur të madh te gryka e varrit dhe u largua.
61
Maria Magdalena dhe Maria tjetër po rrinin përballë varrit.62
Të nesërmen ishte e shtunë . Kryepriftërinjtë dhe farisenjtë u mblodhën te Pilati63 dhe i thanë: «Zotëri, na kujtohet se ai mashtrues, kur ishte ende gjallë, ka thënë: “Pas tri ditësh do të ngjallem”.
64 Prandaj jep urdhër që të sigurohet varri deri ditën e tretë, që të mos shkojnë dishepujt e tij për ta vjedhur trupin e pastaj tʼi thonë popullit: “U ngjall prej të vdekurve”. Kështu mashtrimi i fundit do të jetë më i madh se i pari».
65
Pilati u tha: «Merrni roja dhe shkoni e siguroni varrin sa më mirë».66 Ata shkuan dhe pasi e vulosën gurin dhe vendosën roja, e siguruan varrin.
1
Pas së shtunës, në mëngjes herët, Maria Magdalena dhe Maria tjetër erdhën për të parë varrin.2 Papritur ra një tërmet i fortë dhe një engjëll i Zotit zbriti nga qielli, rrokullisi gurin dhe u ul mbi të.
3 Fytyra e engjëllit shndriste si vetëtima dhe rrobat i kishte të bardha si dëbora.
4 Rojat i zuri një frikë aq e madhe, saqë u drodhën dhe mbetën si të vdekur.
5
Engjëlli foli dhe u tha grave: «Mos kini frikë! E di se po kërkoni Jezuin, të kryqëzuarin.6 Nuk është këtu, se ai u ngjall siç pati thënë. Ejani e shihni vendin ku qe vënë .
7 Shkoni shpejt dhe u thoni dishepujve të tij se ai u ngjall prej të vdekurve dhe se do të shkojë përpara jush në Galile. Atje do ta shihni. Këto kisha për tʼju thënë».
8
Ato u larguan me të shpejtë nga varri dhe plot frikë e gëzim të madh vrapuan për të lajmëruar dishepujt.9 Dhe ja, Jezui u doli përpara e u tha: «Ju përshëndes!». Ato iu afruan, i rrokën këmbët dhe e adhuruan.
10 Atëherë Jezui u tha: «Mos kini frikë! Shkoni e u thoni vëllezërve të mi të shkojnë në Galile. Atje do të më shohin».
11
Ndërsa gratë ishin rrugës, disa roja shkuan në qytet dhe u treguan kryepriftërinjve gjithçka që kishte ndodhur.12 Kryepriftërinjtë dhe pleqtë u mblodhën dhe pasi ranë në një mendje, u dhanë ushtarëve një shumë të madhe parash
13 dhe u thanë: «Ju duhet të thoni se dishepujt e tij erdhën gjatë natës kur ju po flinit dhe e vodhën trupin e tij.
14 Po ta marrë vesh qeveritari, do ta bindim ne dhe nuk do të lejojmë që ju të ndëshkoheni».
15 Ata morën paratë dhe bënë siç i mësuan. Kështu këto fjalë janë përhapur ndër judenjtë deri në ditët e sotme.
16
Të njëmbëdhjetë dishepujt shkuan në Galile, në malin që u kishte thënë Jezui.17 Kur e panë Jezuin, e adhuruan, por disa prej tyre dyshuan.
18
Jezui iu afrua dhe u tha: «Mua më është dhënë çdo pushtet në qiell e në tokë,19 prandaj shkoni e i bëni dishepuj të gjitha kombet dhe pagëzojini në emër të Atit, të Birit e të Shpirtit të Shenjtë.
20 Mësojini të zbatojnë gjithë sa ju kam urdhëruar. Dhe ja, unë jam me ju të gjitha ditët, deri në mbarim të botës».