1
Në fillim ishte Fjala.2
Fjala ishte që në fillim
me Perëndinë.
3
Gjithçka u bë nëpërmjet tij
dhe asgjë e krijuar nuk u bë pa të.
4
Në të gjendej jeta
dhe jeta ishte drita e njerëzve.
5
Drita ndriçon në errësirë
dhe errësira nuk e mundi dot .
6
Perëndia dërgoi një njeri
që quhej Gjon .
7
Ai erdhi të jepte dëshmi
për dritën,
që të gjithë të besojnë
nëpërmjet tij.
8
Ai nuk ishte drita,
por dëshmitar i dritës.
9
Fjala ishte drita e vërtetë,
e cila vjen në botë
dhe ndriçon çdo njeri.
10
Ai ishte në botë
dhe bota u bë
nëpërmjet tij,
por bota nuk e njohu.
11
Ai erdhi në vendin e vet,
por njerëzit e tij nuk e pranuan.
12
Atyre që e pranuan
dhe besuan në emrin e tij,
u dha të drejtën
të bëhen bij të Perëndisë.
13
Ata nuk u lindën prej gjakut,
as prej vullnetit njerëzor
a prej dëshirës së burrit,
por prej Perëndisë.
14
Dhe Fjala u mishërua
e banoi mes nesh.
Ne e pamë lavdinë e tij,
lavdi e Birit të vetëmlindur të Atit,
plot hir dhe të vërtetë.
15
Gjoni dëshmoi për të. Ai tha me zë të lartë: «Ky është ai për të cilin thashë: Ai që vjen pas meje është më i madh se unë, sepse ishte para meje».16
Ne të gjithë morëm hir mbi hir prej plotësisë së tij.17 Ligji u dha përmes Moisiut, por hiri dhe e vërteta erdhën përmes Jezu Krishtit.
18 Askush nuk e ka parë ndonjëherë Perëndinë. Biri i vetëmlindur që është në gjirin e Atit, ai na e bëri të njohur.
19
Kjo është dëshmia e Gjonit kur të parët e judenjve nga Jerusalemi i dërguan priftërinj dhe levitë që ta pyesin: «Kush je ti?».20 Ai nuk ngurroi të përgjigjej, por rrëfeu: «Unë nuk jam Krishti».
21 Ata e pyetën: «Atëherë, kush je ti? A mos je Elia?». Gjoni tha: «Jo, nuk jam». «A mos je profeti?». Ai u përgjigj: «Jo».
22
Atëherë i thanë: «Kush je ti? Se duhet tʼu japim një përgjigje atyre që na dërguan. Çʼthua për veten tënde?».23
Gjoni tha: «Unë jam zëri që thërret në shkretëtirë: Bëni gati udhën për Zotin!». Kështu kishte thënë edhe profeti Isaia.24
Të dërguarit ishin nga farisenjtë.25 Ata e pyetën: «Nëse ti nuk je Krishti, as Elia dhe as profeti, atëherë, përse pagëzon?».
26
Gjoni u përgjigj: «Unë pagëzoj me ujë, por mes jush qëndron ai që ju nuk e njihni.27 Ai vjen pas meje, por unë nuk jam i denjë as tʼi zgjidh lidhëset e sandaleve».
28 Të gjitha këto ndodhën në Betani , në anën tjetër të lumit Jordan, ku Gjoni po pagëzonte.
29
Të nesërmen Gjoni pa Jezuin që po vinte drejt tij dhe tha: «Ja Qengji i Perëndisë, që merr mbi vete mëkatin e botës!30 Ky është ai për të cilin ju thashë: “Pas meje vjen dikush që është më i madh se unë, sepse ishte përpara meje.”
31 Unë nuk e njihja atë, prandaj erdha të pagëzoj me ujë që tʼia zbuloj Izraelit».
32
Gjoni dëshmoi: «Pashë Shpirtin e Perëndisë tek zbriste prej qiellit si pëllumb dhe që qëndroi mbi të.33 Unë nuk e njihja atë, por ai që më dërgoi të pagëzoj me ujë më tha: “Ai mbi të cilin do të shohësh Shpirtin duke zbritur dhe duke qëndruar mbi të, është ai që do të pagëzojë me Shpirtin e Shenjtë.”
34 Unë e kam parë dhe dëshmoj se ky është Biri i Perëndisë».
35
Të nesërmen, Gjoni po qëndronte sërish atje bashkë me dy prej dishepujve të tij36 dhe kur pa Jezuin që po kalonte, tha: «Ja Qengji i Perëndisë!».
37 Dy dishepujt, kur dëgjuan çfarë tha Gjoni, i shkuan pas Jezuit.
38
Jezui u kthye, dhe kur pa se po i shkonin pas, i pyeti: «Çfarë kërkoni?». Ata i thanë: «Rabbi - që do të thotë mësues - ku banon?».39
Jezui u tha: «Ejani dhe shihni!». Ata shkuan, panë se ku banonte dhe atë ditë qëndruan me të. Ora ishte rreth katër e pasdites .40
Andrea, vëllai i Simon Pjetrit, ishte njëri prej atyre të dyve që ndoqën Jezuin, pasi dëgjuan çfarë tha Gjoni.41 Ai takoi të parin vëllanë e vet, Simonin, dhe i tha: «Gjetëm Mesinë!», domethënë Krishtin.
42
Pastaj e çoi atë te Jezui, i cili sapo e pa, i tha: «Ti je Simoni, biri i Gjonit. Ti do të quhesh Kefa», që do të thotë Pjetër, shkëmb.43
Të nesërmen, Jezui vendosi të shkojë në Galile. Ai takoi Filipin dhe i tha: «Më ndiq!».44 Filipi ishte nga Betsaida , nga qyteti i Andreas dhe Pjetrit.
45
Filipi gjeti Natanaelin dhe i tha: «E gjetëm atë për të cilin kanë shkruar Moisiu në ligj dhe profetët, Jezuin nga Nazareti, të birin e Jozefit».46
Natanaeli e pyeti: «A mund të dalë ndonjë gjë e mirë nga Nazareti?». «Eja e shih!» - iu përgjigj Filipi.47
Jezui pa Natanaelin që po shkonte drejt tij dhe tha për të: «Ja një izraelit i vërtetë tek i cili nuk ka mashtrim!».48
Natanaeli e pyeti: «Nga më njeh?». Jezui iu përgjigj: «Të pashë kur ishe nën fik, përpara se të të thërriste Filipi».49
Natanaeli tha: «Mësues, ti je Biri i Perëndisë! Ti je mbreti i Izraelit!».50
Jezui i tha: «Ti beson vetëm sepse të thashë se të pashë nën fik? Do të shohësh gjëra edhe më të mëdha!».51 Pastaj Jezui i tha: «Me të vërtetë po ju them: do të shihni qiellin e hapur dhe engjëjt e Perëndisë duke u ngjitur dhe duke zbritur mbi Birin e njeriut».
1
Pas dy ditësh u bë një dasmë në Kanë të Galilesë. Atje ndodhej edhe e ëma e Jezuit.2 Në dasmë ishte i ftuar edhe Jezui me dishepujt e tij.
3
Kur mbaroi vera, e ëma i tha Jezuit: «Nuk kanë më verë».4
Jezui iu përgjigj: «Çfarë do nga unë, o grua? Koha ime nuk ka ardhur ende!».5
Atëherë, e ëma e Jezuit u tha shërbëtorëve: «Bëni gjithçka që do tʼju thotë!».6
Atje ndodheshin gjashtë qypa prej guri, që përdoreshin për ritin e pastrimit të judenjve. Secili prej tyre mbante tetëdhjetë deri në njëqind e njëzet litra .7 Atëherë, Jezui u tha shërbëtorëve: «Mbushini qypat me ujë!». Ata i mbushën deri në grykë.
8 Pastaj u tha: «Tani, mbushni nga qypat dhe çojani të parit të dasmës!».
Dhe ata ia çuan.9 I pari i dasmës nuk e dinte nga vinte vera, por shërbëtorët që e kishin nxjerrë nga qypat e dinin. Ai, pasi e provoi ujin e bërë verë, thirri dhëndrin
10 dhe i tha: «Të gjithë nxjerrin për të pirë në fillim verën më të mirë dhe, pasi të jenë dehur dasmorët, sjellin të keqen, ndërsa ti e ke ruajtur verën e mirë deri tani!».
11
Kjo qe mrekullia e parë që bëri Jezui në Kanë të Galilesë. Ai shfaqi kështu lavdinë e tij dhe dishepujt besuan tek ai.12 Pastaj ai shkoi në Kafarnaum bashkë me të ëmën, vëllezërit dhe dishepujt e tij dhe qëndruan atje për pak ditë.
13
Meqenëse po afrohej Pashka e judenjve, Jezui shkoi në Jerusalem.14 Në tempull ai gjeti tregtarët e qeve, të deleve dhe pëllumbave, si dhe këmbyesit e parave që rrinin ulur.
15 Pasi bëri një fshikull me litarë, i dëboi të gjithë prej tempullit bashkë me delet dhe qetë, derdhi të hollat e këmbyesve të parave dhe pastaj përmbysi tryezat e tyre.
16
Ndërsa tregtarëve të pëllumbave u tha: «Hiqini këto gjëra që këtej dhe mos e bëni vend tregtie shtëpinë e Atit tim!».17
Dishepujve të tij iu kujtua ajo pjesë e Shkrimit të shenjtë që thotë: Zelli për shtëpinë tënde do të më djegë.18
Atëherë ndërhynë disa judenj dhe e pyetën: «Me çfarë mrekullie na bind se mund tʼi bësh këto gjëra?».19
Jezui iu përgjigj: «Shkatërrojeni këtë tempull dhe për tri ditë unë do ta ringre».20
Atëherë judenjtë i thanë: «U deshën dyzet e gjashtë vjet për ta ndërtuar këtë tempull dhe ti do ta ringresh për tri ditë?».21
Por ai po fliste për tempullin e trupit të tij.22 Kur u ngjall prej të vdekurve, dishepujt e tij kujtuan këto fjalë dhe i besuan Shkrimit të shenjtë dhe fjalëve që kishte thënë Jezui.
23
Gjatë qëndrimit të Jezuit në Jerusalem për festën e Pashkës shumë veta i besuan atij pasi panë mrekullitë që bënte.24 Por vetë Jezui nuk u zinte besë atyre, sepse i njihte të gjithë.
25 Ai nuk kishte nevojë që tʼi tregonin asgjë për njerëzit, pasi e dinte se çʼkishte përbrenda njeriut.
1
Midis farisenjve ishte një njeri që quhej Nikodem. Ky ishte njëri nga krerët e judenjve.2 Ai shkoi natën te Jezui dhe i tha: «Mësues, e dimë se vjen nga Perëndia, sepse askush nuk mund të bëjë mrekullitë që bën ti, nëse Perëndia nuk është me të».
3
Jezui u përgjigj: «Me të vërtetë po të them se ai që nuk lindet përsëri , nuk mund ta shohë mbretërinë e Perëndisë».4
Nikodemi i tha: «Si mund të lindet përsëri një njeri kur është i thyer në moshë? A mund të hyjë për së dyti në barkun e nënës dhe të lindet përsëri?».5
Jezui u përgjigj: «Me të vërtetë po të them se ai që nuk lind nga uji dhe nga Shpirti i Shenjtë, nuk mund të hyjë në mbretërinë e Perëndisë.6 Ajo që ka lindur nga njeriu është njerëzore, ajo që ka lindur nga Shpirti i Shenjtë është shpirt.
7 Mos u çudit se të thashë: “Duhet të lindeni përsëri.”
8 Era fryn ku të dojë; ushtimën ia dëgjon, por nuk e di nga vjen e ku shkon. Kështu janë edhe ata që linden nga Shpirti i Shenjtë».
9
Nikodemi e pyeti: «Si mund të ndodhin këto gjëra?».10
Jezui u përgjigj: «Ti je mësues i Izraelit dhe nuk i kupton këto gjëra?11 Me të vërtetë po të them: flasim atë që dimë dhe dëshmojmë atë që kemi parë, por ju nuk e pranoni dëshminë tonë.
12 Nëse nuk më besoni kur ju flas për gjërat tokësore, si do të më besoni po tʼju flas për gjërat qiellore?
13
Askush nuk është ngjitur në qiell, përveç Birit të njeriut që ka zbritur prej qiellit .14 Ashtu si Moisiu lartësoi gjarprin prej bronzi në shkretëtirë, kështu duhet të ngrihet lart edhe Biri i njeriut,
15 që kushdo që beson në të , të ketë jetën e amshuar.
16
Perëndia e deshi aq shumë botën, sa dha Birin e tij të vetëmlindur, që kushdo që beson në të, të mos humbasë, por të ketë jetën e amshuar.17 Perëndia nuk e dërgoi Birin në botë për ta gjykuar botën, por që bota të shpëtohet nëpërmjet tij.
18 Kush beson në të nuk gjykohet, ndërsa kush nuk beson në të është gjykuar tashmë, sepse nuk ka besuar në emrin e Birit të vetëmlindur të Perëndisë.
19
Gjykimi është ky: Drita ka ardhur në botë, por njerëzit kanë dashur errësirën më shumë se dritën, sepse veprat e tyre ishin të liga.20 Kush bën gjëra të këqija e urren dritën dhe nuk del në dritë, që të mos zbulohen veprat e tij.
21 Ndërsa kush bën të vërtetën del në dritë, që të shfaqet se veprat e tij janë bërë me fuqinë e Perëndisë».
22
Pastaj Jezui shkoi bashkë me dishepujt e tij në krahinën e Judesë. Atje qëndroi për pak kohë me ta dhe pagëzonte.23
Por edhe Gjoni pagëzonte në Enon, afër Salimit , sepse atje kishte shumë ujë dhe njerëzit shkonin tek ai dhe pagëzoheshin.24 Në atë kohë Gjoni nuk ishte burgosur ende.
25
Atëherë, dishepujt e Gjonit filluan të diskutonin me një jude rreth ritit të pastrimit.26 Ata shkuan te Gjoni dhe i thanë: «Mësues, ai që ishte me ty përtej Jordanit, për të cilin ti dëshmove, ja, po pagëzon dhe të gjithë po shkojnë tek ai».
27
Gjoni u përgjigj: «Askush nuk mund të marrë asgjë, nëse nuk i është dhënë prej qiellit.28 Vetë ju keni qenë dëshmitarë kur thashë: “Unë nuk jam Krishti, por jam dërguar përpara tij.”
29
Ai që ka nusen është dhëndri, ndërsa miku i dhëndrit që rri dhe e dëgjon, ngazëllehet nga zëri i dhëndrit. Ky pra është gëzimi im dhe tani është bërë i plotë.30 Krishti duhet të rritet, ndërsa unë të zvogëlohem.»
31
«Ai që vjen nga lart është mbi të gjithë, ndërsa ai që vjen nga toka është prej tokës dhe flet për gjërat e saj. Ai që vjen nga qielli është mbi të gjithë32 dhe dëshmon për atë që ka parë e ka dëgjuar, por askush nuk e pranon dëshminë e tij.
33 Kush pranon dëshminë e tij, pohon se Perëndia është i vërtetë.
34 Ai që ka dërguar Perëndia, flet fjalët e Perëndisë, sepse Perëndia ia jep Shpirtin e Shenjtë pa masë.
35
Ati e do Birin dhe i ka lënë gjithçka në dorë.36 Kush beson në Birin, ka jetën e amshuar, ndërsa kush nuk i bindet Birit, nuk do ta shohë jetën, por mbetet nën zemërimin e Perëndisë».
1
Kur Jezui mori vesh se farisenjtë kishin dëgjuar se ai po bënte më shumë dishepuj se Gjoni dhe se po pagëzonte,2 ndonëse nuk pagëzonte Jezui vetë, por dishepujt e tij,
3 la Judenë dhe shkoi përsëri në Galile.
4 Për të arritur atje, i duhej të kalonte nëpër Samari.
5 Kështu mbërriti në një qytet të Samarisë që quhet Sihar, pranë arës që Jakobi i kishte dhënë Jozefit, birit të tij.
6 Atje ndodhej pusi i Jakobit . Jezui, i lodhur nga rruga, u ul te pusi. Ora ishte rreth dymbëdhjetë e drekës .
7
[7-8] Ndërkohë që dishepujt kishin shkuar në qytet për të blerë ushqime, një grua nga Samaria erdhi për të mbushur ujë. Jezui i tha: «Më jep të pi!».8
9
Gruaja samaritane i tha: «Ti që je jude, si kërkon të pish ujë nga unë që jam grua samaritane?». Dihet se judenjtë nuk shoqërohen me samaritanët .10
Jezui u përgjigj: «Sikur ta njihje dhuratën e Perëndisë dhe atë që po të kërkon për të pirë, atëherë ti do të kërkoje prej tij dhe ai do të të jepte ujë të gjallë».11
Gruaja i tha: «Zotëri, ti nuk ke kovë dhe pusi është i thellë. Ku do ta gjesh ujin e gjallë?12 Mos je ti më i madh se Jakobi, ati ynë, që na e dha këtë pus? Ai vetë ka pirë prej këtij pusi bashkë me të bijtë dhe me bagëtitë».
13
Jezui u përgjigj: «Kushdo që pi nga ky ujë do të ketë etje përsëri,14 por ai që do të pijë nga uji që do tʼi jap unë, nuk do të ketë kurrë më etje. Uji që unë do tʼi jap do të bëhet brenda tij burim për jetën e amshuar».
15
Gruaja i tha: «Zotëri, jepma këtë ujë, që të mos kem më etje dhe të mos vij më këtu për të mbushur ujë».16
Jezui i tha: «Shko, thirr burrin tënd dhe kthehu këtu».17
Gruaja iu përgjigj: «Nuk kam burrë». Jezui i tha: «Mirë e the, nuk ke burrë,18 sepse ke pasur pesë burra dhe ky që ke tani nuk është burri yt. Këtu ke thënë të vërtetën».
19
Gruaja i tha: «Zotëri, po shoh se je profet.20 Etërit tanë samaritanë e kanë adhuruar Perëndinë në këtë mal , ndërsa ju judenjtë thoni se vendi ku duhet adhuruar Perëndia është në Jerusalem».
21
Atëherë Jezui i tha: «Më beso, o grua, se po vjen koha kur nuk do ta adhuroni Atin as në këtë mal, as në Jerusalem.22 Ju adhuroni atë që nuk e njihni. Ne adhurojmë atë që njohim, sepse shpëtimi vjen nga judenjtë.
23 Po vjen koha, e tashmë ka ardhur, kur adhuruesit e vërtetë do ta adhurojnë Perëndinë në shpirt dhe në të vërtetë, sepse të tillë janë adhuruesit që kërkon Ati.
24 Perëndia është shpirt dhe ata që e adhurojnë duhet ta adhurojnë në shpirt dhe në të vërtetë».
25
Gruaja i tha: «Unë e di se do të vijë Mesia që quhet Krisht. Kur të vijë, ai do të na tregojë gjithçka».26
Jezui i tha: «Unë jam, unë që po të flas».27
Ndërkohë mbërritën dishepujt e tij dhe u çuditën që ai po fliste me një grua. Megjithatë askush nuk i tha: «Çfarë kërkon?», apo: «Përse flet me të?».28
Gruaja la shtambën dhe shkoi në qytet për tʼu thënë njerëzve:29 «Ejani e shikoni një njeri që më tregoi gjithçka që kam bërë. Të jetë vallë ai Krishti?».
30 Atëherë ata dolën nga qyteti dhe shkuan te Jezui.
31
Ndërkohë dishepujt po i luteshin: «Mësues, ha diçka!».32
Por ai u tha: «Unë kam një ushqim që ju nuk e njihni».33
Atëherë dishepujt filluan të pyesin njëri-tjetrin: «Mos i solli ndokush për të ngrënë?».34
Jezui u tha: «Ushqimi im është të bëj vullnetin e atij që më dërgoi dhe të përmbush veprën e tij.35 Ju keni një thënie: “Edhe katër muaj dhe vijnë të korrat”. Ndërsa unë ju them: “Hapni sytë e shikoni fushat që verdhojnë, gati për tʼu korrur!”
36 Ai që korr merr shpërblimin dhe grumbullon fryte për jetën e amshuar, që të gëzohen së bashku, si mbjellësi ashtu dhe korrësi.
37 Sepse është e vërtetë fjala “Njëri mbjell dhe tjetri korr.”
38 Unë ju dërgova të korrni atë për çʼka ju nuk u munduat. Të tjerë u munduan dhe ju gëzuat frytet e mundimit të tyre».
39
Shumë nga samaritanët e atij qyteti besuan në Jezuin nga dëshmia e gruas që thoshte: «Më tregoi gjithçka që kam bërë».40 Kur shkuan tek ai, samaritanët iu lutën të qëndronte me ta dhe ai qëndroi atje dy ditë.
41
Edhe më shumë njerëz besuan në të kur dëgjuan fjalët e tij.42 Ndërsa gruas i thoshin: «Tani nuk besojmë më vetëm nga fjalët e tua, sepse e dëgjuam vetë dhe e dimë se ky është me të vërtetë Shpëtimtari i botës!».
43
Pas këtyre dy ditëve, Jezui iku prej andej dhe shkoi në Galile.44 Vetë ai kishte thënë se asnjë profet nuk nderohet në vendlindjen e tij,
45 po kur mbërriti në Galile, galileasit e pritën mirë, sepse kishin parë gjithë sa kishte bërë gjatë festës në Jerusalem, pasi edhe ata kishin qenë atje për festë.
46
Jezui shkoi përsëri në Kanë të Galilesë, ku kishte kthyer ujin në verë. Një nëpunës mbretëror , që kishte të birin sëmurë në Kafarnaum,47 kur dëgjoi se Jezui kishte ardhur nga Judeja në Galile, shkoi dhe i kërkoi të zbriste deri në Kafarnaum dhe tʼi shëronte të birin që ishte duke vdekur.
48
Atëherë Jezui i tha: «Ju nuk besoni nëse nuk shikoni mrekulli dhe shenja».49
Nëpunësi i tha: «Zotëri, eja para se të më vdesë fëmija».50
Jezui i tha: «Shko në shtëpi! Yt bir do të jetojë». Ai u besoi fjalëve të Jezuit dhe shkoi.51
Dhe teksa ishte duke zbritur për në shtëpi, shërbëtorët i dolën para e i thanë se djali i tij ishte mirë.52 Atëherë ai i pyeti për orën kur u bë më mirë djali dhe ata i thanë: «Dje, në orën një të drekës e lanë ethet».
53
Atëherë i ati e kuptoi se ajo ishte ora kur Jezui i kishte thënë: «Yt bir do të jetojë». Kështu besoi ai vetë dhe të gjithë ata të shtëpisë së tij.54
Kjo ishte mrekullia e dytë që bëri Jezui kur u kthye nga Judeja në Galile.1
Pastaj judenjtë kishin një festë dhe Jezui shkoi në Jerusalem.2 Në Jerusalem, afër Portës së Dhenve, kishte një pishinë me pesë portikë që në hebraisht quhet Betzata .
3
Atje dergjeshin shumë të sëmurë, të verbër, të çalë e të paralizuar .4
[4-5] Aty ishte dhe një njeri i sëmurë, që kishte tridhjetë e tetë vjet që vuante.5
6 Jezui, kur e pa që dergjej i sëmurë dhe duke e ditur se kishte shumë kohë që vuante, i tha: «A dëshiron të shërohesh?».
7
I sëmuri iu përgjigj: «Zotëri, nuk kam njeri që të më fusë në pishinë kur trazohet uji. Kur përpiqem të hyj unë, dikush tjetër zbret para meje».8
Jezui i tha: «Ngrihu, merre shtrojën tënde dhe ec!».9 Ai njeri u shërua në çast, mori shtrojën dhe eci. Por, meqenëse atë ditë ishte e shtunë,
10 judenjtë i thanë të shëruarit: «Sot është e shtunë dhe nuk të lejohet të mbartësh shtrojën».
11
Ai u përgjigj: «Ai që më shëroi më tha: merre shtrojën tënde dhe ec!».12
Ata e pyetën: «Cili është ky njeri që të tha: merre shtrojën dhe ec?».13 I shëruari nuk e dinte kush ishte, sepse në të vërtetë Jezui kishte humbur mes turmës së njerëzve që ndodheshin aty.
14
Më vonë Jezui e gjeti atë në tempull dhe i tha: «Ja ku u shërove! Mos mëkato më, që mos të të ndodhë ndonjë e keqe më e madhe».15 Ai njeri shkoi e u tregoi judenjve se ai që e kishte shëruar ishte Jezui.
16 Atëherë judenjtë filluan ta përndjekin Jezuin, meqenëse ai i bënte këto gjëra të shtunën.
17
Ndërsa Jezui u tha: «Ati im vepron gjithmonë, prandaj edhe unë veproj».18 Kështu judenjtë kërkonin edhe më shumë ta vrisnin, sepse jo vetëm që shkelte ligjin e së shtunës, por edhe thoshte se Perëndia ishte Ati i tij, duke e bërë veten të barabartë me Perëndinë.
19
Atëherë Jezui u tha: «Me të vërtetë po ju them se Biri nuk mund të bëjë asgjë nga vetja, përveç asaj që sheh se bën Ati. Ato gjëra që bën Ati, bën edhe Biri.20 Ati e do Birin dhe i tregon gjithçka që bën. Ai do tʼi tregojë vepra edhe më të mëdha, që ju të mrekulloheni.
21 Sepse ashtu si Ati ngjall të vdekurit dhe u jep jetë, kështu edhe Biri u jep jetë atyre që dëshiron.
22 Ati nuk gjykon njeri, por gjithë gjykimin ia ka lënë në dorë Birit,
23 që të gjithë ta nderojnë Birin ashtu siç nderojnë Atin. Kush nuk nderon Birin, nuk e nderon as Atin që e ka dërguar.
24 Me të vërtetë po ju them se ai që dëgjon fjalët e mia dhe i beson atij që më ka dërguar, ka jetën e amshuar dhe nuk do të gjykohet, pasi ka kaluar tashmë nga vdekja në jetë.
25
Me të vërtetë po ju them se po vjen një kohë, dhe madje ajo ka ardhur, kur të vdekurit do të dëgjojnë zërin e Birit të Perëndisë dhe ata që do ta dëgjojnë, do të jetojnë.26 Sikurse Ati është burimi i jetës, kështu e ka bërë edhe Birin të jetë burim jete
27 dhe i ka dhënë të drejtën të gjykojë, sepse ai është Biri i njeriut.
28
Mos u habisni për këtë, sepse po afron koha kur të gjithë të vdekurit do të dëgjojnë zërin e tij29 dhe do të dalin nga varret. Ata që kanë bërë të mirën do të ngjallen për të jetuar, ndërsa ata që bënë të keqen do të ngjallen për tʼu gjykuar.
30
Unë nuk mund të bëj asgjë nga vetja ime. Unë gjykoj sipas asaj që dëgjoj nga Ati im dhe gjykimi im është i drejtë, sepse nuk kërkoj të bëhet vullneti im, por vullneti i atij që më dërgoi».31
«Nëse unë dëshmoj për veten time, atëherë kjo dëshmi mund të mos ishte e vërtetë.32 Por dikush tjetër dëshmon për mua dhe unë e di se dëshmia e tij është e vërtetë.
33 Ju dërguat njerëz te Gjoni dhe ai tha të vërtetën.
34 Unë nuk kam nevojë për dëshminë e ndonjë njeriu, por i përmenda këto që të shpëtoheni.
35 Gjoni ishte pishtari i ndezur që shndrit dhe juve ju pëlqeu të ngazëlleheshit për pak kohë në dritën e tij.
36
Por dëshmia ime është më e madhe se ajo e Gjonit. Veprat që më dha Ati për të bërë, veprat që unë bëj, ato dëshmojnë për mua se më ka dërguar Ati.37
Dhe vetë Ati që më dërgoi ka dëshmuar për mua. Ju nuk e keni dëgjuar kurrë zërin e tij dhe nuk e keni parë kurrë fytyrën e tij.38 Fjala e tij nuk qëndron në ju, sepse nuk i besoni atij që ai dërgoi.
39
Ju shqyrtoni Shkrimet e shenjta, sepse mendoni se në to gjeni jetën e amshuar dhe pikërisht ato dëshmojnë për mua,40 por, megjithatë, nuk doni të vini tek unë që të keni jetë.
41
Unë nuk marr lavdi nga njerëzit.42 Ju njoh dhe e di se nuk keni në ju dashurinë e Perëndisë.
43 Unë kam ardhur në emër të Atit tim dhe nuk më pranoni. Nëse dikush tjetër do të vinte në emër të vetes, atë do ta pranonit.
44 Si mund të besoni ju që i thurni lavdi njëri-tjetrit dhe nuk kërkoni lavdinë prej të vetmit Perëndi?
45
Mos mendoni se do tʼju padis unë tek Ati. Moisiu, tek i cili keni varur shpresën, ai do tʼju padisë.46 Sepse po tʼi besonit Moisiut do të më besonit edhe mua, sepse ai ka shkruar për mua.
47 Por nëse nuk u besoni atyre që ai shkroi, si do tʼu besoni fjalëve të mia?».
1
Pak kohë më vonë, Jezui shkoi në bregun tjetër të Liqenit të Galilesë së Tiberiadës.2 Një turmë e madhe i shkonte pas, sepse shihnin mrekullitë që bënte për të sëmurët.
3 Atëherë Jezui u ngjit në mal dhe atje u ul me dishepujt.
4 Po afrohej Pashka, festa e judenjve.
5
Kur hodhi sytë dhe pa se një turmë e madhe po shkonte drejt tij, Jezui i tha Filipit: «Ku mund të blejmë bukë që të hanë gjithë këta njerëz?».6 Këtë e tha për të vënë në provë Filipin, pasi ai vetë e dinte se çfarë do të bënte.
7
Filipi iu përgjigj: «As dyqind denarë bukë nuk do të mjaftonin që të hajë secili nga një copëz».8
Njëri prej dishepujve, Andrea, vëllai i Simon Pjetrit, tha:9 «Këtu është një djalosh që ka pesë bukë elbi dhe dy peshq, por çfarë janë këto për kaq njerëz?».
10
Jezui tha: «U thoni njerëzve të ulen!». Në atë vend kishte shumë bar. Atëherë ata u ulën. Numri i tyre arrinte rreth pesë mijë burra .11 Pastaj Jezui mori bukën dhe, si falënderoi Perëndinë, ua ndau atyre që ishin ulur. U ndau edhe peshq, aq sa deshën.
12
Kur u ngopën, Jezui u tha dishepujve: «Mblidhini copat që kanë tepruar, që të mos shkojë asgjë dëm».13 Kështu i mblodhën të gjitha dhe mbushën dymbëdhjetë shporta me copat që u kishin tepruar atyre që kishin ngrënë prej pesë bukëve të elbit.
14
Njerëzit, kur panë mrekullinë që bëri, thanë: «Ky është me të vërtetë profeti që duhet të vijë në botë!».15 Jezui, duke e ditur se kishin ndër mend të vinin ta merrnin me forcë për ta bërë mbret, u largua sërish për në mal fill i vetëm.
16
Në muzg dishepujt zbritën në liqen,17 hipën në varkë dhe po shkonin drejt bregut tjetër të liqenit, për në Kafarnaum. Tashmë ishte errur, por Jezui nuk kishte mbërritur ende tek ata.
18 Liqeni po trazohej nga era e fortë që frynte.
19
Pasi kishin lundruar rreth tri a katër milje , panë Jezuin që po ecte mbi liqen duke iu afruar varkës dhe u frikësuan.20 Ai u tha: «Jam unë. Mos kini frikë!».
21 Ata deshën ta merrnin në varkë, por menjëherë varka arriti në bregun ku po shkonin.
22
Të nesërmen, turma që kishte qëndruar në bregun tjetër të liqenit, pa se atje nuk kishte veçse një varkë. Ata e dinin se Jezui nuk kishte hipur në varkë bashkë me dishepujt, porse dishepujt ishin nisur vetëm.23 Varka të tjera erdhën nga Tiberiada afër atij vendi ku kishin ngrënë bukën pasi Zoti kishte thënë lutjen e falënderimit.
24 Njerëzit, kur panë se Jezui dhe dishepujt nuk ishin atje, hipën edhe ata nëpër varka dhe shkuan në Kafarnaum për ta kërkuar.
25 Kur e gjetën në bregun tjetër të liqenit, i thanë: «Mësues, kur erdhe këtu?».
26
Jezui u përgjigj: «Me të vërtetë po ju them se ju nuk më kërkoni pse patë mrekulli, por sepse hëngrët prej bukëve dhe u ngopët.27 Mos punoni për ushqimin që prishet, po për ushqimin që mbetet për jetën e amshuar, të cilin do tʼjua japë Biri i njeriut, sepse atij ia dha të drejtën Perëndia, Ati».
28
Atëherë ata i thanë: «Çfarë duhet të bëjmë që të kryejmë veprat e Perëndisë?».29
Jezui u përgjigj: «Kjo është vepra e Perëndisë: të besoni në atë që ai dërgoi!».30
Ata i thanë: «Çfarë mrekullie mund të bësh që ta shohim dhe të të besojmë? Çfarë vepre mund të bësh?31 Etërit tanë hëngrën manën në shkretëtirë, ashtu siç thonë Shkrimet e shenjta: U dha për të ngrënë bukë prej qiellit».
32
Jezui u tha: «Me të vërtetë po ju them: nuk jua dha Moisiu bukën prej qiellit, por Ati im ju jep bukën e vërtetë prej qiellit,33 sepse buka e Perëndisë është ai që zbret prej qiellit dhe i jep jetë botës».
34
Atëherë ata i thanë: «Zot, na e jep përherë këtë bukë!».35
Jezui u tha: «Unë jam buka e jetës. Kush vjen tek unë nuk do të ketë më uri dhe kush beson në mua nuk do të ketë më kurrë etje.36 Por ju thashë se më keni parë dhe megjithatë nuk besoni.
37 Të gjithë ata që më jep Ati do të vijnë tek unë dhe atë që vjen tek unë nuk do ta hedh kurrë jashtë,
38 sepse nuk kam zbritur prej qiellit për të bërë vullnetin tim, por vullnetin e atij që më dërgoi.
39 Vullneti i atij që më dërgoi është të mos humbas asnjë nga ata që më dha, por tʼi ngjall në ditën e fundit.
40 Vullneti i Atit tim është që të gjithë ata që shikojnë Birin dhe besojnë në të, të kenë jetë të amshuar dhe unë do tʼi ngjall në ditën e fundit».
41
Atëherë judenjtë filluan të murmurisnin kundër Jezuit sepse kishte thënë: «Unë jam buka që zbriti prej qiellit».42 Ata thoshin: «A nuk është ky Jezui, i biri i Jozefit, nënën dhe babanë e të cilit i njohim? Si na thënka tani “unë kam zbritur prej qiellit”?».
43
Jezui u përgjigj: «Mos murmurisni me njëri-tjetrin!44 Askush nuk mund të vijë tek unë nëse nuk e tërheq Ati që më dërgoi dhe unë ta ngjall në ditën e fundit.
45 Profetët kanë shkruar: Të gjithë do të mësojnë prej Perëndisë. Kushdo që dëgjon Atin dhe mëson prej tij, vjen tek unë.
46
Kjo nuk do të thotë se ndokush e ka parë Atin. Vetëm ai që është pranë Perëndisë e ka parë Atin.47 Me të vërtetë po ju them: ai që beson ka jetën e amshuar.
48
Unë jam buka e jetës.49 Etërit tuaj hëngrën manën në shkretëtirë dhe vdiqën.
50 Por kjo është buka që zbret prej qiellit. Kush ha prej saj nuk vdes kurrë.
51 Unë jam buka e gjallë që zbret prej qiellit. Kush ha nga kjo bukë do të jetojë në amshim. Buka që do të jap unë është mishi im, që e jap për jetën e botës».
52
Atëherë judenjtë filluan të grinden me njëri-tjetrin e thoshin: «Si mundet ky të na japë mishin e vet për të ngrënë?».53
Jezui u tha: «Me të vërtetë po ju them: nëse nuk hani mishin e Birit të njeriut dhe nuk pini gjakun e tij, ju nuk keni jetë.54 Kush ha mishin tim dhe pi gjakun tim, ka jetë të amshuar dhe unë do ta ngjall në ditën e fundit,
55 sepse mishi im është ushqim i vërtetë dhe gjaku im pije e vërtetë.
56 Kush ha mishin tim dhe pi gjakun tim mbetet në mua dhe unë në të.
57
Ashtu si Ati i gjallë më dërgoi e unë jetoj nëpërmjet tij, kështu edhe kush më ha mua do të jetojë nëpërmjet meje.58 Kjo është buka që zbriti prej qiellit, jo si mana që hëngrën etërit tuaj dhe vdiqën. Kush ha këtë bukë do të jetojë në amshim».
59
Jezui i tha këto në sinagogë kur mësonte njerëzit në Kafarnaum.60
Shumë nga dishepujt e tij kur dëgjuan këto, thanë: «Fjala e tij është shumë e ashpër. Kush mund ta dëgjojë?».61
Jezui, duke e ditur se dishepujt po murmurisnin për këto, u tha: «Kjo ju skandalizon?62 Po kur ta shikoni Birin e njeriut të ngjitet atje ku ishte më parë?
63 Shpirti i Shenjtë jep jetë, ndërsa gjërat njerëzore nuk sjellin asnjë dobi. Fjalët që ju thashë janë shpirt dhe jetë».
64 Por ka disa nga ju që nuk besojnë. Në të vërtetë Jezui e dinte që në fillim cilët ishin ata që nuk besonin dhe kush ishte ai që do ta tradhtonte.
65
Dhe u tha: «Prandaj ju thashë se askush nuk mund të vijë tek unë, nëse nuk i është dhënë prej Atit».66
Që atëherë shumë nga dishepujt e tij u tërhoqën dhe nuk u shoqëruan më me të.67 Atëherë Jezui u tha të dymbëdhjetëve: «Mos doni të ikni edhe ju?».
68 Simon Pjetri iu përgjigj: «Zot, te kush të shkojmë? Ti i ke fjalët e jetës së amshuar.
69 Ne kemi besuar dhe e dimë se ti je i Shenjti i Perëndisë ».
70
Jezui u tha: «A nuk ju zgjodha unë ju, të dymbëdhjetët? Dhe megjithatë njëri prej jush është djall».71 Këtë e tha për Judën e Simon Iskariotit, sepse ky do ta tradhtonte ndonëse ishte një nga të dymbëdhjetët.
1
Pastaj Jezui vazhdoi të përshkonte Galilenë. Ai nuk donte të kalonte nëpër Jude, pasi judenjtë kërkonin ta vrisnin.2 Po afronte festa e Kasolleve , një nga festat e judenjve,
3 dhe vëllezërit e vet i thanë: «Largohu prej këtej dhe shko në Jude, që edhe dishepujt e tu të shohin veprat që bën!
4 Kush kërkon të jetë i njohur, nuk i fsheh ato që bën. Nëse ti bën vepra të tilla, shfaqja veten botës!».
5 Në të vërtetë as vëllezërit e tij nuk besonin në të.
6
Atëherë Jezui u tha: «Koha ime nuk ka ardhur ende, ndërsa për ju çdo kohë është e përshtatshme.7 Bota nuk mund tʼju urrejë ju, ndërsa mua më urren, sepse unë dëshmoj se veprat e saj janë të liga.
8 Ju, shkoni në festë! Unë nuk do të vij në këtë festë, sepse koha ime nuk ka ardhur ende».
9 U tha këto dhe qëndroi në Galile.
10
Pasi vëllezërit e tij shkuan në festë, shkoi edhe Jezui, jo haptas por fshehurazi.11
Judenjtë e kërkonin në festë dhe pyesnin: «Ku është ai?».12 Nëpër turmë pëshpëritej shumë për të. Disa thoshin: «Është i mirë». Të tjerë thoshin: «Jo. Ai po mashtron turmën!»,
13 por asnjë nuk fliste hapur për të, sepse kishin frikë nga judenjtë.
14
Nga mesi i festës Jezui shkoi në tempull dhe filloi të mësonte njerëzit.15 Judenjtë habiteshin dhe thoshin: «Nga i njeh ky Shkrimet e shenjta pa ia mësuar njeri?».
16
Jezui u përgjigj: «Mësimi im nuk është i imi, por i atij që më dërgoi.17 Kush dëshiron të bëjë vullnetin e tij do ta kuptojë nëse mësimi im është prej Perëndisë apo nëse unë flas nga vetja ime.
18 Kush flet nga vetja kërkon lavdi për vete, ndërsa kush kërkon lavdinë e atij që e dërgoi, thotë të vërtetën dhe në të nuk ka gënjeshtër.
19 A nuk jua dha Moisiu ligjin? Megjithatë asnjë prej jush nuk e zbaton. Përse kërkoni të më vrisni?».
20
Turma iu përgjigj: «Ty të ka pushtuar djalli. Kush kërkon të të vrasë?».21
Jezui u tha: «Një mrekulli bëra dhe u habitët të gjithë.22 Moisiu ju dha rrethprerjen, e cila në fakt nuk është dhënë nga Moisiu, por nga etërit, e, megjithatë, ju e rrethpritni njeriun të shtunën.
23 Nëse një njeri rrethpritet të shtunën, që të mos shkelet ligji i Moisiut, përse zemëroheni me mua, sepse shërova tërësisht një njeri të shtunën?
24 Mos gjykoni nga pamja e jashtme, por gjykoni me drejtësi».
25
Disa nga Jerusalemi thoshin: «A nuk është ky ai që e kërkojnë për ta vrarë?26 Ja, ai po flet lirisht dhe nuk i thonë gjë! A mos kanë pranuar me të vërtetë krerët se ky është Krishti?
27 Por ne e dimë nga është ky, ndërsa kur të vijë Krishti, askush nuk do ta dijë nga është».
28
Atëherë Jezui, ndërsa mësonte njerëzit në tempull, thirri: «Po, mua më njihni dhe e dini nga jam. Megjithatë unë nuk kam ardhur nga vetja ime, por ai që më dërgoi është i vërtetë dhe atë ju nuk e njihni.29 Por unë e njoh atë, sepse vij prej tij dhe ai më dërgoi».
30 Atëherë kërkonin ta kapnin, por askush nuk vuri dorë mbi të, pasi nuk i kishte ardhur ende koha.
31 Shumë nga turma besuan në Jezuin dhe thoshin: «A thua kur të vijë Krishti do të bëjë më shumë mrekulli se ky?».
32
Farisenjtë dëgjuan se turma pëshpëriste këto gjëra për Jezuin, prandaj, së bashku me kryepriftërinjtë, dërguan roja për ta kapur.33 Atëherë Jezui u tha atyre: «Edhe për pak kohë jam me ju e pastaj do të shkoj tek ai që më dërgoi.
34 Do të më kërkoni dhe nuk do të më gjeni, sepse ju nuk mund të vini atje ku jam unë».
35
Judenjtë pyesnin njëri-tjetrin: «Ku ka ndër mend të shkojë ky, që ne nuk mund ta gjejmë? Mos ka ndër mend të shkojë te judenjtë e shpërndarë mes grekëve dhe të mësojë grekët ?36 Çʼdo të thonë fjalët: “do të më kërkoni dhe nuk do të më gjeni, sepse ju nuk mund të vini atje ku jam unë”».
37
Ditën e fundit dhe më të madhen e festës Jezui u ngrit në këmbë dhe thirri: «Nëse dikush ka etje, le të vijë tek unë dhe të pijë!38 Kush beson në mua, lumenj uji të gjallë do të rrjedhin nga brenda tij. Kështu thotë Shkrimi i shenjtë».
39 Këtë e tha për Shpirtin e Shenjtë që do të merrnin ata që do të besonin në të. Shpirti i Shenjtë nuk ishte dhënë ende, sepse Jezui ende nuk ishte ngritur në lavdi.
40
Kur dëgjuan këto fjalë, disa njerëz nga turma thanë: «Ky është me të vërtetë profeti»,41 të tjerë thoshin: «Ky është Krishti», ndërsa të tjerë: «Vallë nga Galileja vjen Krishti?
42 A nuk thotë Shkrimi i shenjtë: “Krishti vjen nga fara e Davidit dhe nga Betlehemi, fshati nga ishte Davidi”?»
43 Kështu pati përçarje në turmë për shkak të Jezuit.
44 Disa prej tyre donin ta kapnin, por askush nuk vuri dorë mbi të.
45
Rojat u kthyen te kryepriftërinjtë e farisenjtë, që i pyetën: «Përse nuk e sollët?».46
Ata iu përgjigjën farisenjve: «Kështu si ai nuk ka folur asnjëherë ndonjë njeri».47
Farisenjtë u thanë: «Mos u mashtruat edhe ju?48 A ka besuar në të ndonjë prej krerëve apo prej farisenjve?
49 Por kjo turmë që nuk e njeh ligjin e Moisiut është e mallkuar».
50
Nikodemi, njëri prej farisenjve që kishte shkuar më parë te Jezui, tha:51 «A e gjykon ligji ynë ndonjë njeri pa e dëgjuar më parë dhe pa marrë vesh se çfarë ka bërë?».
52
Ata iu përgjigjën: «Mos je edhe ti nga Galileja? Kërko dhe shiko se asnjë profet nuk vjen nga Galileja ».53
Dhe secili shkoi në shtëpinë e vet.1
Ndërsa Jezui shkoi në Malin e Ullinjve.2 Në të gdhirë, ai u kthye përsëri në tempull dhe gjithë populli shkonte pranë tij. Ai u ul dhe mësonte njerëzit.
3
Atëherë skribët dhe farisenjtë i çuan një grua që e kishin kapur duke bërë tradhti bashkëshortore dhe pasi e vunë në mes,4 i thanë: «Mësues, kjo grua u kap duke bërë tradhti bashkëshortore.
5 Në ligj Moisiu na ka urdhëruar që tʼi vrasim me gurë gra të tilla. Po ti, çʼthua?».
6
Këtë e thanë për ta zënë në kurth, që të kishin për çfarë ta padisnin, por Jezui u ul dhe filloi të shkruante me gisht në tokë.7
Meqenëse ata po vazhdonin ta pyesnin, ai u ngrit e tha: «Kush është pa mëkat ndër ju le të hedhë i pari gurin mbi të!».8 Pastaj u ul përsëri dhe shkruante në tokë.
9 Kur e dëgjuan këtë, ata u larguan njëri pas tjetrit duke filluar nga më të moshuarit. Mbeti vetëm Jezui me gruan që qëndronte në mes.
10
Jezui u ngrit dhe i tha: «Grua, ku janë paditësit e tu? Askush nuk të dënoi?».11
Ajo u përgjigj: «Askush, zotëri». Jezui i tha: «Atëherë as unë nuk po të dënoj. Shko dhe mos mëkato më që tani e tutje!».12
Atëherë Jezui foli përsëri me ta dhe u tha: «Unë jam drita e botës. Kush vjen pas meje nuk do të ecë kurrë në errësirë, por do të ketë dritën e jetës».13
Farisenjtë i thanë: «Ti po dëshmon për veten. Dëshmia jote nuk është e vërtetë».14
Jezui u përgjigj: «Edhe nëse unë dëshmoj për veten time, dëshmia ime është e vërtetë, sepse unë e di nga kam ardhur dhe ku po shkoj, ndërsa ju nuk e dini as nga vij dhe as ku po shkoj.15 Ju gjykoni si njerëz , ndërsa unë nuk gjykoj askënd.
16 Po edhe kur unë gjykoj, gjykimi im është i drejtë, sepse nuk jam vetëm, por jemi unë dhe Ati që më dërgoi.
17 Në ligjin e Moisiut shkruhet se dëshmia e dy njerëzve është e vërtetë.
18 Unë dëshmoj për veten time dhe Ati që më dërgoi dëshmon për mua».
19
Ata i thanë: «Ku është Ati yt?». Jezui u përgjigj: «Ju nuk më njihni as mua, as Atin tim. Po të më njihnit mua, do të njihnit edhe Atin tim».20
Ai i tha këto fjalë te vendi i thesarit , teksa mësonte njerëzit në tempull dhe askush nuk e kapi, sepse nuk i kishte ardhur ende koha.21
Jezui u tha përsëri farisenjve: «Unë po shkoj dhe ju do të më kërkoni, por do të vdisni në mëkatin tuaj. Ju nuk mund të vini atje ku po shkoj unë».22
Judenjtë thoshin: «Mos do të vrasë veten kur thotë “ju nuk mund të vini atje ku po shkoj unë”?».23
Ai u tha: «Ju jeni prej këtu poshtë, unë jam prej së larti. Ju jeni nga kjo botë, unë nuk jam nga kjo botë.24 Prandaj ju thashë se do të vdisni në mëkatet tuaja. Nëse nuk besoni se unë jam, do të vdisni në mëkatet tuaja».
25
Ata i thanë: «Kush je ti?». Jezui u përgjigj: «Që në fillim jua kam thënë se kush jam.26 Kam shumë për të thënë dhe për të gjykuar lidhur me ju, por ai që më dërgoi është i vërtetë dhe unë i them botës ato që dëgjova prej tij».
27
Ata nuk e kuptuan se po u fliste për Atin.28
Atëherë Jezui u tha: «Kur ta keni lartësuar Birin e njeriut, atëherë do ta kuptoni se unë jam dhe se nuk bëj asgjë nga vetja, por flas si më mësoi Ati.29 Ai që më dërgoi është me mua dhe nuk më ka lënë vetëm, sepse unë bëj gjithnjë çfarë i pëlqen atij».
30
Shumë njerëz besuan në Jezuin kur e dëgjuan të fliste kështu.31
Jezui u tha judenjve që besuan në të: «Nëse qëndroni në fjalën time, do të jeni me të vërtetë dishepujt e mi,32 do të njihni të vërtetën dhe e vërteta do tʼju bëjë të lirë».
33
Ata iu përgjigjën: «Ne jemi pasardhës të Abrahamit dhe nuk kemi qenë kurrë skllevër të askujt. Si mund të thuash: “Do të bëheni të lirë”?».34
Jezui u përgjigj: «Me të vërtetë po ju them se kushdo që mëkaton është skllav i mëkatit.35 Skllavi nuk rri përgjithmonë në shtëpi, ndërsa biri rri gjithmonë.
36 Nëse Biri do tʼju bëjë të lirë, do të jeni me të vërtetë të lirë.
37 E di se jeni pasardhës të Abrahamit, por kërkoni të më vrisni, sepse fjala ime nuk gjen vend në ju.
38 Unë them ato që kam parë pranë Atit tim, ndërsa ju bëni ato që keni dëgjuar nga ati juaj».
39
Ata i thanë: «Ati ynë është Abrahami». Jezui u tha: «Po të ishit bij të Abrahamit, do të bënit veprat e tij.40 Tani kërkoni të më vrisni mua, njeriun që ju kam thënë të vërtetën që dëgjova nga Perëndia. Abrahami nuk e bëri këtë.
41 Ju bëni veprat e atit tuaj».
Atëherë judenjtë i thanë: «Ne nuk kemi lindur nga kurvëria. Ne kemi një Atë të vetëm, Perëndinë».42
Jezui u tha: «Po të ishte Perëndia Ati juaj, do të më donit edhe mua, sepse unë dola nga Perëndia dhe kam ardhur prej tij. Nuk kam ardhur nga vetja ime, por ai më dërgoi.43 Përse nuk i kuptoni këto që ju them? Sepse nuk mund të dëgjoni fjalën time.
44 Ati juaj është djalli dhe ju doni të bëni vullnetin e atit tuaj. Ai ishte njeri-vrasës që nga fillimi dhe nuk qëndroi tek e vërteta, sepse në të nuk ka të vërtetë. Kur thotë gënjeshtra, flet nga vetja e tij, sepse është gënjeshtar dhe ati i gënjeshtrës.
45
Ndërsa mua që them të vërtetën, nuk më besoni.46 Kush nga ju mund ta vërtetojë se kam mëkatuar? Nëse them të vërtetën, përse nuk më besoni?
47 Ai që është prej Perëndisë, dëgjon fjalët e Perëndisë. Ju prandaj nuk dëgjoni, sepse nuk jeni prej Perëndisë».
48
Judenjtë i thanë Jezuit: «A nuk e kemi mirë kur themi se je samaritan dhe ke djallin?».49
Jezui u përgjigj: «Unë nuk kam djallin, por nderoj Atin tim, ndërsa ju më poshtëroni.50 Unë nuk kërkoj lavdinë time. Ka se kush e kërkon dhe se kush gjykon.
51 Me të vërtetë po ju them se kush do të zbatojë fjalët e mia, nuk do ta shohë vdekjen kurrë».
52
Atëherë judenjtë i thanë: «Tani e dimë se ke djallin. Abrahami vdiq. Po ashtu dhe profetët, ndërsa ti thua: “Kush do të zbatojë fjalët e mia, nuk do ta shijojë vdekjen kurrë”.53 A mos je ti më i madh se ati ynë Abrahami që ka vdekur? Edhe profetët kanë vdekur. Për kë e mban veten?».
54
Jezui u përgjigj: «Nëse unë përlëvdoj veten time, lavdia ime nuk është asgjë. Ati im, për të cilin ju thoni se është Perëndia juaj, është ai që më përlëvdon.55 Ju nuk e keni njohur, ndërsa unë e njoh. Po të them se nuk e njoh, do të jem gënjeshtar si ju. Por unë e njoh dhe e zbatoj fjalën e tij.
56 Ati juaj, Abrahami, u ngazëllua që do të shikonte ditën time. E pa dhe u gëzua».
57
Atëherë judenjtë i thanë: «Nuk je as pesëdhjetë vjeç dhe e paske parë Abrahamin?».58
Jezui u tha: «Me të vërtetë po ju them se, para se të kishte lindur Abrahami, Unë Jam».59 Ata morën gurë për tʼi gjuajtur, por Jezui u fsheh dhe doli nga tempulli .
1
Ndërsa po ecte, Jezui pa një njeri që kishte lindur i verbër.2 Dishepujt e pyetën: «Mësues, kush ka mëkatuar që ai ka lindur i verbër, ai vetë apo prindërit e tij?».
3
Jezui u përgjigj: «Nuk kanë mëkatuar as ai e as prindërit e tij, por ka lindur i verbër që në të të shfaqen veprat e Perëndisë.4 Sa është ditë, duhet të bëjmë veprat e atij që më dërgoi. Po vjen nata kur askush nuk mund të veprojë.
5 Për sa kohë të jem në botë, jam drita e botës».
6
Si tha këto, Jezui pështyu në tokë, bëri baltë me pështymë dhe ia leu sytë me baltë të verbërit.7 Pastaj i tha: «Shko dhe lahu te pishina e Siloamit !», që do të thotë i Dërguari. Ai shkoi, u la dhe kur u kthye, shikonte.
8
Atëherë fqinjët dhe ata që më përpara e kishin parë duke lypur, thoshin: «A nuk është ky ai që rrinte ulur dhe lypte?».9 Disa thoshin: «Ai është», ndërsa të tjerë: «Jo, nuk është ai, por i ngjan». Ndërsa ai vetë thoshte: «Unë jam».
10
Atëherë ata e pyetën: «Si tʼu hapën sytë?».11
Ai u përgjigj: «Njeriu që quhet Jezu bëri baltë, mʼi leu sytë dhe më tha: “Shko te pishina e Siloamit dhe lahu!”. Unë shkova, u lava dhe pashë».12
Ata e pyetën: «Ku është ai njeri?». Ai u përgjigj: «Nuk e di».13
Atëherë atë që kishte qenë dikur i verbër e çuan te farisenjtë.14 Atë ditë që Jezui bëri baltën dhe hapi sytë e të verbërit, ishte e shtunë.
15 Farisenjtë e pyetën përsëri sesi e fitoi dritën e syve. Ai u tha: «Më vuri baltë mbi sy, u lava dhe tani shoh».
16
Disa nga farisenjtë thoshin: «Ky njeri nuk është nga Perëndia, sepse nuk e respekton të shtunën». Disa të tjerë thoshin: «Si mund të bëjë mrekulli të tilla një njeri mëkatar?». Dhe u përçanë mes tyre.17 Ata e pyetën përsëri të verbërin: «Ti çfarë thua për atë që tʼi hapi sytë?».
Ai u tha: «Është profet».18
Por derisa thirrën prindërit e tij, judenjtë nuk donin të besonin se ai kishte qenë i verbër dhe tani shihte.19 Pastaj i pyetën prindërit e tij: «A është ky biri juaj, për të cilin ju thoni se ka lindur i verbër? E si shihka tani?».
20
Prindërit e tij u përgjigjën: «E dimë se ky është biri ynë dhe se ka lindur i verbër,21 por nuk e dimë sesi sheh tani, as se kush ia hapi sytë. Pyeteni vetë, ai e ka moshën për të folur për veten e tij».
22
Prindërit e tij i thanë këto sepse kishin frikë nga judenjtë, të cilët kishin vendosur të përjashtonin nga sinagoga këdo që do të rrëfente se Jezui është Krishti.23 Prandaj edhe prindërit e tij thanë: «Ai e ka moshën, pyeteni vetë!».
24
Atëherë thirrën përsëri njeriun që kishte qenë i verbër dhe i thanë: «Jepi lavdi Perëndisë! Ne e dimë se ai njeri është mëkatar».25
Ai u përgjigj: «Në është mëkatar apo jo nuk e di. Një gjë di, që isha i verbër dhe tani shoh».26
Ata e pyetën: «Çfarë të bëri? Si tʼi hapi sytë?».27
Ai u përgjigj: «Jua thashë një herë dhe nuk më dëgjuat. Përse doni ta dëgjoni përsëri? Mos doni të bëheni edhe ju dishepuj të tij?».28
Ata e fyen dhe i thanë: «Ti je dishepull i tij, ndërsa ne jemi dishepuj të Moisiut.29 Ne e dimë se Perëndia i ka folur Moisiut, ndërsa për atë nuk e dimë as nga është».
30
Ai u përgjigj: «Është për tʼu habitur! Ju nuk e dini nga është e megjithatë ai më hapi sytë.31 E dimë se Perëndia nuk i dëgjon mëkatarët, por dëgjon atë që e respekton dhe që bën vullnetin e tij.
32 Nuk është dëgjuar kurrë që dikush të ketë hapur sytë e dikujt që ka lindur i verbër.
33 Nëse ai nuk do të ishte nga Perëndia, nuk do të mund të bënte asgjë».
34
Ata i thanë: «Ti ke lindur i tëri në mëkate dhe do që të na mësosh ne?». Dhe e nxorën jashtë.35
Kur Jezui mori vesh se e kishin nxjerrë jashtë, e gjeti dhe i tha: «A beson ti në Birin e njeriut?».36
Ai u përgjigj: «Kush është, zotëri, që të besoj në të?».37
Jezui i tha: «Ti e ke parë. Është ai që po flet me ty».38
«Besoj, o Zot!», i tha ai dhe ra në gjunjë para tij.39
Pastaj Jezui tha: «Unë kam ardhur për të bërë gjyq në këtë botë, që të shohin ata që nuk shohin dhe të verbohen ata që shohin».40
Disa nga farisenjtë që ishin me të, kur dëgjuan këto fjalë, i thanë: «A mos jemi dhe ne të verbër?».41
Jezui u tha: «Po të ishit të verbër, nuk do të kishit mëkat, por tani thoni se shihni prandaj mëkati juaj mbetet.»1
«Me të vërtetë po ju them: kush nuk hyn nga dera në vathën e deleve, por hyn nga një anë tjetër duke u kacavjerrë, është vjedhës dhe kusar.2 Kush hyn nga dera, ai është bariu i deleve.
3 Rojtari i hap atij derën dhe delet ia dëgjojnë zërin. Ai i thërret delet e tij me emër dhe u prin përjashta.
4
Pasi i ka nxjerrë delet e veta, ecën para tyre dhe ato i shkojnë pas, sepse ia njohin zërin.5 Një të huaji nuk i shkojnë pas, por largohen prej tij, sepse të huajve nuk ia njohin zërin».
6
Jezui u tregoi këtë shëmbëlltyrë, por ata nuk e kuptuan për çfarë u foli.7
Jezui u tha përsëri: «Me të vërtetë po ju them: Unë jam dera e deleve.8 Të gjithë sa erdhën para meje janë vjedhës dhe kusarë, por delet nuk i dëgjuan.
9 Unë jam dera. Kush hyn nëpërmjet meje do të shpëtojë. Do të hyjë e do të dalë dhe do të gjejë kullotë.
10
Vjedhësi vjen vetëm për të vjedhur, për të vrarë e për të shkatërruar. Unë erdha që të kenë jetë dhe ta kenë të plotë.11 Unë jam bariu i mirë. Bariu i mirë jep jetën për delet.
12 Ndërsa rrogëtari, që nuk është bari dhe nuk i ka delet të tijat, kur shikon ujkun duke ardhur, i lë delet dhe ikën. Ujku i rrëmben ato dhe i shpërndan,
13 sepse rrogëtari është rrogëtar dhe nuk shqetësohet për delet.
14
Unë jam bariu i mirë. Unë i njoh delet e mia dhe ato më njohin mua,15 ashtu si Ati më njeh mua edhe unë e njoh Atin dhe jap jetën për delet.
16 Kam edhe dele të tjera që nuk janë prej kësaj vathe. Duhet tʼi mbledh edhe ato. Do ta dëgjojnë zërin tim e do të bëhen një tufë dhe një bari.
17
Prandaj më do Ati, sepse unë e jap jetën time që ta marr përsëri.18 Askush nuk mund të ma marrë, por unë e jap vetë. Kam pushtet ta jap dhe kam pushtet ta marr përsëri. Këtë urdhërim mora nga Ati im».
19
Këto fjalë shkaktuan përsëri përçarje mes judenjve.20 Shumë prej tyre thoshin: «Ka djallin dhe është i marrë. Përse e dëgjoni?».
21
Ndërsa të tjerë thoshin: «Këto fjalë nuk dalin nga një që ka djallin. A mundet djalli të hapë sytë e të verbërve?».22
Në Jerusalem po kremtohej festa e Kushtimit . Ishte dimër.23 Jezui po ecte në tempull në portikun e Solomonit .
24 Atëherë judenjtë e rrethuan dhe i thanë: «Deri kur do të na e mbash mendjen pezull? Nëse je ti Krishti, na e thuaj hapur».
25
Jezui u përgjigj: «Unë jua thashë, por ju nuk besoni. Veprat që unë bëj në emër të Atit tim dëshmojnë për mua,26 por ju nuk besoni, sepse nuk jeni nga delet e mia.
27 Delet e mia e dëgjojnë zërin tim, unë i njoh dhe ato më ndjekin pas.
28 Unë u jap atyre jetën e amshuar. Ato nuk do të humbasin kurrë dhe askush nuk do tʼi rrëmbejë nga dora ime.
29 Ati im, që mʼi ka dhënë, është më i madh se të gjithë dhe askush nuk mund të rrëmbejë gjë nga dora e tij.
30 Unë dhe Ati jemi një».
31
Judenjtë morën përsëri gurë për ta vrarë.32 Jezui iu përgjigj: «Shumë vepra të mira nga Ati kam bërë para jush. Për cilën nga ato doni të më vrisni me gurë?».
33
Judenjtë iu përgjigjën: «Nuk duam të të vrasim me gurë për ndonjë vepër të mirë, po për fyerje ndaj Perëndisë, sepse ti, duke qenë njeri, e bën veten Perëndi».34
Jezui u përgjigj: «A nuk është shkruar në ligjin tuaj: Unë thashë: Jeni perëndi.35 Perëndia i quajti perëndi ata të cilëve iu drejtua fjala e tij dhe Shkrimi i shenjtë nuk mund të hidhet poshtë.
36 Atëherë, si mund tʼi thoni ju atij që Ati e shenjtëroi dhe e dërgoi në botë: “Fyen Perëndinë”, vetëm sepse kam thënë: “Jam Biri i Perëndisë”?
37 Nëse nuk bëj veprat e Atit tim, mos më besoni,
38 por nëse i bëj, edhe nëse nuk më besoni mua, besojuni veprave të mia, që të shihni dhe të kuptoni se Ati është në mua dhe unë në Atin».
39
Përsëri donin ta kapnin, por ai u iku nga duart.40
Jezui shkoi sërish në bregun tjetër të Jordanit, në vendin ku më parë pagëzonte Gjoni dhe qëndroi atje.41 Shumë njerëz shkuan tek ai dhe thoshin: «Gjoni nuk bëri asnjë mrekulli, por gjithçka që tha për të është e vërtetë».
42 Dhe atje shumë njerëz besuan në të.
1
Në atë kohë dergjej i sëmurë Lazari nga Betania, fshati i Marisë dhe i motrës së saj, Martës.2 Maria, motra e Lazarit të sëmurë, ishte ajo që leu Zotin me mirrë dhe ia fshiu këmbët me flokët e saj.
3 Atëherë motrat i çuan fjalë Jezuit: «Zot, miku yt i dashur është sëmurë».
4
Kur e dëgjoi këtë, Jezui tha: «Kjo sëmundje nuk është për vdekje, po për lavdinë e Perëndisë dhe që të përlëvdohet nëpërmjet saj Biri i Perëndisë».5
Jezui i donte shumë Martën, motrën e saj Marinë dhe Lazarin.6 Kur dëgjoi se Lazari ishte sëmurë, qëndroi edhe dy ditë atje ku ishte
7 dhe pastaj u tha dishepujve: «Le të kthehemi përsëri në Jude!».
8
Dishepujt i thanë: «Mësues, pak më parë judenjtë kërkonin të të vrisnin me gurë dhe ti do që të shkosh përsëri atje?».9
Jezui u përgjigj: «A nuk ka dita dymbëdhjetë orë ? Nëse dikush ecën ditën, nuk pengohet, sepse sheh dritën e kësaj bote.10 Por nëse dikush ecën natën, pengohet, sepse në të nuk ka dritë».
11 Pasi u tha këto, shtoi: «Lazari, miku ynë, ka fjetur, por po shkoj ta zgjoj».
12
Dishepujt i thanë: «Zot, nëse ka fjetur do të shpëtojë».13 Por Jezui u kishte folur për vdekjen e Lazarit, ndërsa ata pandehën se ai u kishte folur për gjumin e zakonshëm.
14
Atëherë Jezui u tha hapur: «Lazari ka vdekur.15 Gëzohem që nuk ndodhesha atje, në mënyrë që ju të besoni. Le të shkojmë tek ai!».
16
Atëherë Thomai, i quajtur Binjak, u tha dishepujve të tjerë: «Të shkojmë edhe ne të vdesim me të!».17
Kur erdhi Jezui, Lazari kishte katër ditë që ishte në varr.18 Betania ndodhej rreth tri kilometra larg Jerusalemit
19 dhe shumë judenj kishin shkuar te Marta dhe Maria, që tʼi ngushëllonin për vdekjen e vëllait.
20
Kur dëgjoi se po vinte Jezui, Marta shkoi për ta takuar, ndërsa Maria qëndroi në shtëpi.21 Atëherë Marta i tha Jezuit: «Zot, po të kishe qenë këtu, im vëlla nuk do të kishte vdekur.
22 Por e di se, edhe tani, Perëndia do të të japë gjithçka që do tʼi kërkosh».
23
Jezui i tha: «Yt vëlla do të ngjallet».24
Marta i tha: «E di se do të ngjallet në ngjallje në ditën e fundit».25
Jezui i tha: «Unë jam ngjallja dhe jeta. Kush beson në mua do të jetojë, edhe nëse vdes.26 Kushdo që jeton dhe beson në mua, nuk do të vdesë kurrë. A e beson këtë?».
27
Ajo i tha: «Po, Zot. Unë besoj se ti je Krishti, Biri i Perëndisë, që vjen në botë».28
Pasi tha këto, ajo shkoi, thirri mënjanë Marinë, motrën e saj, dhe i tha: «Mësuesi është këtu dhe të kërkon».29 Maria, sapo e dëgjoi, u ngrit me nxitim dhe shkoi tek ai,
30 sepse Jezui nuk kishte arritur ende në fshat, por po rrinte atje ku e kishte takuar Marta.
31 Judenjtë që ishin me Marinë në shtëpi për ta ngushëlluar, kur panë se ajo u ngrit me nxitim dhe doli, i shkuan pas duke menduar se po shkonte te varri për të qarë atje.
32
Maria shkoi atje ku ishte Jezui dhe kur e pa, i ra ndër këmbë e i tha: «Zot, po të kishe qenë këtu, im vëlla nuk do të kishte vdekur».33
Jezui, kur e pa se ajo dhe judenjtë që kishin ardhur me të po qanin, u prek në shpirt, u turbullua34 dhe tha: «Ku e keni vënë?».
Ata i thanë: «Zot, eja dhe shih!».35
Jezui u përlot.36 Atëherë judenjtë thanë: «Shih sa e donte!».
37
Por disa nga ata thoshin: «Ky që hapi sytë e të verbërit, a nuk mund të bënte që edhe Lazari të mos vdiste?».38
Jezui u prek përsëri në shpirt dhe shkoi te varri, që ishte një shpellë me një gur në hyrje .39 Jezui tha: «Hiqeni gurin!». Marta, motra e të vdekurit, i tha: «Zot, ai qelbet tashmë, se ka katër ditë në varr».
40
Jezui i tha: «A nuk të thashë se po të besosh do të shohësh lavdinë e Perëndisë?».41
Atëherë ata ngritën gurin, ndërsa Jezui ngriti sytë lart dhe tha: «Të falënderoj, o Atë, që më dëgjove.42 Unë e dija se ti gjithmonë më dëgjon, por e thashë për turmën përreth, që të besojnë se ti më dërgove».
43
Pasi tha këto, thirri me zë të lartë: «Lazar, dil jashtë!».44 I vdekuri doli me këmbë e duar të lidhura me rripa pëlhure, ndërsa fytyrën e kishte të mbështjellë me rizë.
Jezui u tha: «Zgjidheni e lëreni të shkojë!».45
Shumë nga judenjtë që kishin ardhur te Maria, kur panë ato që bëri Jezui, besuan në të,46 por disa prej tyre shkuan te farisenjtë dhe u treguan çfarë kishte bërë Jezui.
47 Atëherë kryepriftërinjtë dhe farisenjtë mblodhën këshillin dhe thanë: «Çfarë të bëjmë? Ky njeri po bën kaq shumë mrekulli!
48 Po ta lëmë të vazhdojë kështu, të gjithë do të besojnë në të e atëherë do të vijnë romakët dhe do të rrënojnë tempullin dhe kombin tonë».
49
Njëri prej tyre, Kajafa , që ishte kryeprifti atë vit, u tha: «Ju nuk kuptoni asgjë.50 A nuk e kuptoni se për ju është më mirë të vdesë një njeri për popullin sesa të shkatërrohet gjithë kombi?».
51 Këtë nuk e tha nga vetja, por, meqenëse ishte kryeprift i atij viti, profetizoi se Jezui do të vdiste për kombin.
52 Dhe jo vetëm për kombin, por edhe për të mbledhur e për të bërë një bijtë e shpërndarë të Perëndisë.
53 Që nga ajo ditë ata vendosën ta vrasin.
54
Prandaj Jezui nuk ecte më haptas mes judenjve, por shkoi në një vend pranë shkretëtirës, në një qytet të quajtur Efraim dhe ndenji atje me dishepujt.55
Po afrohej Pashka e judenjve dhe shumë njerëz nga i gjithë vendi shkuan në Jerusalem, përpara Pashkës, për ritin e pastrimit .56 Ata e kërkonin Jezuin dhe kur ishin në tempull, pyesnin njëri-tjetrin: «Si mendoni? A do të vijë në festë?».
57
Kryepriftërinjtë dhe farisenjtë kishin dhënë urdhër që, po ta dinte ndokush se ku ndodhej Jezui, të lajmëronte, që ta kapnin.1
Gjashtë ditë përpara Pashkës, Jezui shkoi në Betani, ku jetonte Lazari, të cilin e kishte ngjallur prej të vdekurve.2 Atje i shtruan darkën. Marta u shërbente, ndërsa Lazari ishte një nga ata që rrinin në tryezë me Jezuin.
3
Atëherë Maria mori rreth gjysmë litri mirrë prej nardi të kulluar, shumë të shtrenjtë dhe ia leu me të këmbët Jezuit. Pastaj ia fshiu ato me flokët e saj. Shtëpia u mbush me aromën e mirrës.4
Atëherë, Judë Iskarioti, njëri prej dishepujve, ai që do ta tradhtonte, tha:5 «Përse të mos shitej kjo mirrë për treqind denarë dhe tʼu jepeshin të varfërve?».
6 Këtë e tha, jo se shqetësohej për të varfrit, por sepse ishte vjedhës. Ai mbante qesen e parave dhe merrte prej saj çfarë hidhej në të.
7
Por Jezui tha: «Lëre të qetë! Ajo e bëri këtë për ditën e varrimit tim!8 Të varfrit i keni gjithmonë me ju, ndërsa mua nuk më keni gjithmonë».
9
Një turmë e madhe judenjsh morën vesh se Jezui ndodhej atje dhe shkuan jo vetëm për të, por edhe që të shikonin Lazarin, që Jezui e kishte ngjallur prej të vdekurve.10 Kryepriftërinjtë vendosën të vrasin edhe Lazarin,
11 sepse shumë nga judenjtë largoheshin prej tyre për shkakun e tij dhe besonin në Jezuin.
12
Të nesërmen, turma e madhe që kishte ardhur në festë, kur dëgjoi se Jezui po vinte në Jerusalem,13 mori degë palmash dhe i doli para duke thirrur:
«Hosana!14
Jezui gjeti një kërriç dhe hipi në të, siç është shkruar në Shkrimin e shenjtë:15
Mos ki frikë,16
Në fillim dishepujt nuk i kuptonin këto, po kur Jezui u ngrit në lavdi, u kujtuan se këto gjëra i kishin bërë për të, ashtu siç thoshte Shkrimi i shenjtë.17
Turma që kishte qenë me Jezuin, kur ai kishte thirrur Lazarin të dilte nga varri dhe e kishte ngjallur prej të vdekurve, dëshmonte për të.18 Prandaj turma i kishte dalë para, sepse kishin dëgjuar se kishte bërë këtë mrekulli.
19 Atëherë farisenjtë i thanë njëri-tjetrit: «A e shihni se nuk keni çʼbëni? Ja, gjithë bota po shkon pas tij!».
20
Midis atyre që kishin shkuar në Jerusalem për të adhuruar gjatë festës ishin edhe disa grekë .21 Ata shkuan te Filipi që ishte nga Betsaida e Galilesë dhe iu lutën: «Zotëri, duam të takojmë Jezuin».
22 Filipi shkoi dhe i tha Andreas. Pastaj Andrea dhe Filipi shkuan dhe i thanë Jezuit.
23 Jezui u përgjigj:
«Erdhi ora që të përlëvdohet Biri i njeriut!24 Me të vërtetë po ju them se nëse kokrra e grurit, që ka rënë në tokë, nuk vdes, mbetet e vetme, por nëse vdes, jep shumë fryt.
25 Kush e do jetën e vet, do ta humbasë atë dhe kush e urren jetën e vet në këtë botë, do ta ruajë për jetën e amshuar.
26 Nëse dikush më shërben mua, le të vijë pas meje dhe ku jam unë, atje do të jetë edhe shërbëtori im. Nëse dikush më shërben mua, Ati do ta nderojë.»
27
«Tani shpirti im është i tronditur, por çfarë të them? Të them: “Atë, shpëtomë nga kjo orë”? Por unë erdha pikërisht për këtë orë.28 O Atë, përlëvdoje emrin tënd!».
Atëherë erdhi një zë nga qielli: «E kam përlëvduar dhe përsëri do ta përlëvdoj».29 Turma që rrinte dhe dëgjonte, tha: «Ishte një bubullimë». Të tjerë thanë: «I foli një engjëll».
30
Jezui u përgjigj: «Ky zë nuk erdhi për mua, po për ju.31 Tani bëhet gjykimi i kësaj bote! Tani do të hidhet jashtë sundimtari i kësaj bote!
32 Kur unë të lartësohem nga toka, do tʼi tërheq të gjithë pranë vetes».
33 Këtë e tha për të treguar me çʼvdekje do të vdiste.
34
Turma iu përgjigj: «Ne kemi dëgjuar nga ligji i Moisiut se Krishti mbetet përjetë. Si mund të thuash ti se Biri i njeriut duhet të lartësohet? Kush është ky Biri i njeriut?».35
Jezui u tha: «Edhe për pak kohë drita është me ju. Ecni sa keni dritë, që të mos ju zërë errësira. Kush ecën në errësirë nuk e di ku shkon.36 Për sa kohë keni dritën, besoni në dritën, që të bëheni bij të dritës».
Pasi tha këto, Jezui iku dhe u fsheh prej tyre.37 Megjithëse kishte bërë kaq mrekulli para syve të tyre, ata nuk besonin në të,
38 që të përmbushej fjala e profetit Isaia që ka thënë:
Zot, kush i besoi lajmit tonë?39
Prandaj nuk mund të besonin, sepse Isaia ka thënë edhe:40
I verboi sytë e tyre41
Këto tha Isaia sepse e pa lavdinë e Jezuit dhe foli për të.42 Megjithatë shumë nga krerët e judenjve besuan në Jezuin, por nuk e rrëfenin haptas, nga frika e farisenjve, që të mos përjashtoheshin nga sinagogat.
43 Ata donin më shumë lavdinë e njerëzve se lavdinë e Perëndisë.
44
Jezui tha me zë të lartë: «Kush beson në mua, nuk beson në mua, por në atë që më dërgoi.45 Kush më sheh mua, sheh atë që më dërgoi.
46 Unë, drita, erdha në botë, që kushdo që beson në mua, të mos mbetet në errësirë.
47
Nëse dikush dëgjon fjalët e mia, por nuk i zbaton, unë nuk e gjykoj sepse nuk kam ardhur për ta gjykuar botën, po për ta shpëtuar atë.48 Atë që më hedh poshtë mua dhe nuk pranon fjalët e mia, ka kush e gjykon. Fjala që fola, ajo do ta gjykojë në ditën e fundit.
49 Sepse unë nuk fola nga vetja ime, por Ati që më dërgoi, ai më urdhëroi çʼtë them e çʼtë flas.
50 Unë e di se urdhërimi i tij është jetë e amshuar. Ato që them, unë i them siç mʼi tha Ati».
1
Ishte para festës së Pashkës. Jezui e dinte se kishte ardhur ora të shkonte nga kjo botë tek Ati. Ai i kishte dashur të vetët që ishin në botë dhe i kishte dashur deri në fund.2
Gjatë darkës djalli kishte futur tashmë tradhtinë në zemrën e Judës së Simon Iskariotit.3
Jezui e dinte se Ati i kishte dhënë gjithçka në dorë dhe se nga Perëndia kishte dalë e te Perëndia po kthehej.4 Atëherë u ngrit nga darka, hoqi mantelin, mori një peshqir dhe e lidhi në brez.
5 Pastaj hodhi ujë në një enë dhe filloi tʼua lante këmbët dishepujve e tʼua fshinte me peshqirin që kishte lidhur në brez.
6
Kur mbërriti te Simon Pjetri, ky i tha: «Zot, ti të më lash këmbët?».7
Jezui iu përgjigj: «Tani ti nuk e kupton këtë që po bëj, por do ta kuptosh më vonë».8
Pjetri i tha: «Nuk do të mʼi lash kurrë këmbët!». Jezui u përgjigj: «Po nuk tʼi lava, nuk ke pjesë me mua».9
Simon Pjetri i tha: «Zot, jo vetëm këmbët, por edhe duart, edhe kokën».10
Jezui i tha: «Kush është i larë, është krejt i pastër dhe nuk ka nevojë të lajë veçse këmbët. Ju jeni të pastër, por jo të gjithë».11 Jezui e dinte kush do ta tradhtonte prandaj tha: «Ju nuk jeni të gjithë të pastër».
12
Pasi u lau këmbët, Jezui veshi rrobat, u ul përsëri e u tha: «E kuptoni këtë që ju bëra?13 Ju më quani Mësues dhe Zot dhe mirë thoni, sepse jam.
14 Nëse unë pra, Zoti dhe Mësuesi, ju lava këmbët, edhe ju duhet tʼia lani këmbët njëri-tjetrit.
15 Ju dhashë shembullin që të bëni siç bëra unë.
16 Me të vërtetë po ju them se asnjë shërbëtor nuk është më i madh se i zoti dhe asnjë i dërguar nuk është më i madh se ai që e ka dërguar.
17 Nëse i keni kuptuar këto gjëra dhe nëse i zbatoni, do të jeni të lum.
18
Nuk po flas për të gjithë ju. Unë i njoh ata që kam zgjedhur, por duhet të përmbushet kjo pjesë e Shkrimit të shenjtë: Ai që ha bukë me mua ka ngritur thembrën kundër meje.19 Po ju them që tani, përpara se të ndodhë, që kur të ketë ndodhur të besoni se unë jam.
20 Me të vërtetë po ju them se kush pranon atë që do të dërgoj unë, më pranon mua dhe kush më pranon mua, pranon atë që më dërgoi».
21
Si tha këto, Jezui u trondit në shpirt dhe tha: «Me të vërtetë po ju them se njëri prej jush do të më tradhtojë».22 Dishepujt filluan të shikonin njëri-tjetrin, sepse nuk e dinin për kë e kishte fjalën.
23
Njëri prej dishepujve të tij, ai që Jezui e donte, ishte mbështetur te kraharori i Jezuit.24 Atëherë Simon Pjetri i bëri shenjë ta pyeste Jezuin për kë e kishte fjalën.
25 Ai u përkul mbi kraharorin e Jezuit dhe i tha: «Zot, kush është?».
26
Jezui u përgjigj: «Është ai të cilit do tʼi jap kafshatën që do të ngjyej». Pasi e ngjeu kafshatën, ia dha Judës së Simon Iskariotit.27 Si mori kafshatën, tek ai hyri Satani.
Atëherë Jezui i tha: «Çʼke për të bërë, bëje shpejt!».28 Asnjë nga ata që ishin ulur nuk e kuptoi përse i tha ashtu.
29 Disa nga ata, meqenëse Juda mbante qesen e parave, kujtuan se Jezui i kishte thënë të shkonte e të blinte çʼnevojitej për festën apo ndonjë gjë për tʼu dhënë të varfërve.
30 Juda mori kafshatën dhe doli menjëherë jashtë.
Ishte natë.31
Kur doli Juda, Jezui tha: «Tani u përlëvdua Biri i njeriut dhe Perëndia u përlëvdua në të.32 Nëse Perëndia u përlëvdua në të, Perëndia do ta përlëvdojë në veten e tij dhe do ta përlëvdojë menjëherë.
33
Bijtë e mi, edhe pak kohë jam me ju. Do të më kërkoni, por tani po ju them atë që u thashë judenjve: “Atje ku po shkoj unë, ju nuk mund të vini”.34 Po ju jap një urdhërim të ri: duajeni njëri-tjetrin sikurse ju kam dashur unë.
35 Të gjithë do tʼju njohin që jeni dishepujt e mi nëse keni dashuri për njëri-tjetrin».
36
Simon Pjetri i tha: «Zot, ku po shkon?». Jezui u përgjigj: «Atje ku po shkoj unë tani ti nuk mund të më ndjekësh, por do të më ndjekësh më vonë».37
Pjetri i tha: «Zot, përse nuk mund të të ndjek tani? Unë do të jepja edhe jetën për ty».38
Jezui u përgjigj: «Ti do të japësh jetën për mua? Me të vërtetë po të them se gjeli nuk do të këndojë, para se të më mohosh tri herë.»1
«Le të mos ju tronditet zemra! Besoni në Perëndinë, besoni edhe në mua!2 Në shtëpinë e Atit tim ka shumë banesa, përndryshe nuk do tʼju thosha se po shkoj tʼju bëj gati vendin.
3 Kur të shkoj dhe tʼju bëj gati vendin do të kthehem përsëri dhe do tʼju marr pranë vetes, që edhe ju të jeni atje ku jam unë.
4 Ju e dini udhën për atje ku po shkoj unë».
5
Thomai i tha: «Zot, ne nuk e dimë ku po shkon, si mund ta dimë udhën?».6
Jezui i tha: «Unë jam udha, e vërteta dhe jeta. Askush nuk shkon tek Ati veçse nëpërmjet meje.7 Nëse më keni njohur mua do të njihni edhe Atin tim. Madje, që tani e njihni dhe e keni parë».
8
Filipi i tha: «Zot, na trego Atin dhe kjo na mjafton».9
Jezui i tha: «Ka kaq kohë që jam me ju dhe nuk më ke njohur, Filip? Kush më ka parë mua, ka parë Atin. Si mund të thuash: “Na trego Atin”?10 Nuk beson ti se unë jam në Atin dhe Ati është në mua? Fjalët që ju them nuk i them nga vetja, por Ati që banon në mua i bën këto vepra.
11
Më besoni, unë jam në Atin dhe Ati është në mua. Në mos, besoni për shkak të vetë veprave.12 Me të vërtetë po ju them se kush beson në mua do të bëjë edhe ai veprat që bëj unë, madje do të bëjë vepra edhe më të mëdha, sepse unë po shkoj tek Ati.
13 Unë do të bëj çdo gjë që do të kërkoni në emrin tim, që Ati të përlëvdohet në Birin.
14 Çfarëdo që të më kërkoni në emrin tim, unë do ta bëj.»
15
«Nëse më doni, do të zbatoni urdhërimet e mia.16 Unë do tʼi kërkoj Atit tʼju japë një Ngushëllues tjetër, që të jetë përherë me ju,
17 Shpirtin e së vërtetës, të cilin bota nuk mund ta marrë, sepse nuk e shikon dhe nuk e njeh. Ju e njihni, sepse qëndron pranë jush dhe do të jetë në ju.
18
Nuk do tʼju lë jetimë. Do të vij te ju.19 Edhe pak e bota nuk do të më shohë më, ndërsa ju do të më shihni. Ju do të jetoni sepse jetoj unë.
20 Atë ditë ju do të kuptoni se unë jam në Atin tim, ju në mua dhe unë në ju.
21 Kush i ka urdhërimet e mia dhe i zbaton ato, ai më do. Atë që më do mua, do ta dojë Ati im. Edhe unë do ta dua dhe do tʼi shfaqem».
22
Juda, jo Iskarioti, i tha: «Zot, përse do të na shfaqesh neve e jo botës?»23
Jezui i tha: «Kush më do mua do të zbatojë fjalën time. Ati im do ta dojë dhe unë e Ati do të vijmë dhe do të banojmë tek ai.24 Kush nuk më do, nuk i zbaton fjalët e mia. Fjala që dëgjoni nuk është e imja, por e Atit që më dërgoi.
25
Këto gjëra jua thashë sa jam ende me ju.26 Ngushëlluesi, Shpirti i Shenjtë, që Ati do ta dërgojë në emrin tim, ai do tʼju mësojë gjithçka dhe do tʼju kujtojë gjithçka që ju thashë.
27
Po ju lë paqen, po ju jap paqen time. Unë nuk jua jap paqen siç jua jep bota. Le të mos ju tronditet zemra, as të mos ju frikësohet!28
Më dëgjuat kur ju thashë: “Po shkoj dhe do të vij përsëri te ju.” Po të më donit do të gëzoheshit që po shkoj tek Ati, sepse Ati është më i madh se unë.29
Jua thashë që tani përpara se të ndodhë, që të besoni kur të ndodhë.30 Nuk do të flas më gjatë me ju, sepse po vjen sundimtari i kësaj bote. Ai nuk ka asnjë pushtet mbi mua.
31 Por bota duhet ta dijë se unë e dua Atin dhe bëj atë që më urdhëroi Ati të bëj.
Ngrihuni të ikim prej këtej!»1
«Unë jam hardhia e vërtetë dhe Ati im është vreshtari.2 Çdo shermend që është në mua dhe që nuk jep fryt, ai e këput, ndërsa çdo shermend që jep fryt ai e krasit dhe e pastron, që të japë më shumë fryt.
3 Fjala që unë ju kam folur ju ka pastruar tashmë.
4
Qëndroni në mua dhe unë do të qëndroj në ju. Sikurse shermendi nuk mund të japë fryt vetvetiu, pa qëndruar në hardhinë, kështu as ju nuk do të mund të jepni fryt nëse nuk qëndroni në mua.5 Unë jam hardhia, ju jeni shermendet. Kush qëndron në mua dhe unë në të, jep shumë fryt, sepse pa mua nuk mund të bëni asgjë.
6 Nëse dikush nuk qëndron në mua do të hidhet jashtë si shermendi dhe do të thahet. Këta shermende do tʼi mbledhin, do tʼi hedhin në zjarr e do të digjen.
7
Po të qëndroni në mua dhe fjalët e mia të qëndrojnë në ju, kërkoni çfarë të doni dhe do tʼju jepet.8 Në këtë përlëvdohet Ati im: që të jepni shumë fryt e të bëheni dishepujt e mi.
9 Unë ju kam dashur, ashtu siç më ka dashur Ati mua. Qëndroni në dashurinë time!
10 Po të zbatoni urdhërimet e mia do të qëndroni në dashurinë time, sikurse unë kam zbatuar urdhërimet e Atit tim dhe qëndroj në dashurinë e tij.
11
Këto jua thashë që gëzimi im të jetë në ju dhe gëzimi juaj të jetë i plotë.12 Ky është urdhërimi im: duajeni njëri-tjetrin ashtu siç ju desha unë juve.
13 Nuk ka dashuri më të madhe se të japësh jetën për miqtë.
14 Ju jeni miqtë e mi nëse bëni ato që ju urdhëroj.
15 Nuk ju quaj më shërbëtorë, sepse shërbëtori nuk e di çʼbën i zoti. Por unë ju kam quajtur miq, sepse ju bëra të njohur gjithçka që dëgjova prej Atit tim.
16
Nuk më zgjodhët ju mua, por unë ju zgjodha juve. Ju caktova të shkoni dhe të jepni fryt, që fryti juaj të mbetet dhe që Ati tʼju japë çfarëdo që tʼi kërkoni në emrin tim.17 Këtë po ju urdhëroj: duajeni njëri-tjetrin.»
18
«Nëse bota ju urren, dijeni se më ka urryer mua para jush.19 Po të ishit prej kësaj bote, atëherë bota do tʼju donte si të vetët. Por, ngaqë ju kam zgjedhur nga bota dhe nuk jeni prej kësaj bote, prandaj dhe ju urren.
20 Kujtoni fjalët që ju thashë: shërbëtori nuk është më i madh se i zoti. Nëse më përndoqën mua do tʼju përndjekin edhe ju. Nëse kanë zbatuar fjalën time do të zbatojnë edhe tuajën.
21
Por të gjitha këto do tʼjua bëjnë për shkak të emrit tim, sepse nuk e njohin atë që më dërgoi.22 Po të mos kisha ardhur e të mos u kisha folur, nuk do të kishin mëkat, por tani nuk kanë shfajësim për mëkatin e tyre.
23
Kush më urren mua, urren edhe Atin tim.24 Po të mos kisha bërë mes tyre veprat që askush tjetër nuk i ka bërë, nuk do të kishin mëkat, por tani kanë parë dhe më kanë urryer edhe mua, edhe Atin tim.
25 Por kjo ndodhi që të përmbushet fjala e shkruar në ligjin e tyre: Më urryen pa asnjë shkak.
26
Kur të vijë Ngushëlluesi që unë do tʼju dërgoj prej Atit, Shpirti i së vërtetës, i cili del nga Ati, ai do të dëshmojë për mua.27 Edhe ju do të dëshmoni, sepse keni qenë me mua që nga fillimi.»
1
«Jua thashë këto që të mos ju tronditet besimi.2 Do tʼju përjashtojnë nga sinagogat. Madje, po vjen ora kur kushdo që do tʼju vrasë do të mendojë se i shërben Perëndisë.
3 Dhe do tʼi bëjnë këto, sepse nuk kanë njohur as Atin, as mua.
4 Por këto gjëra jua thashë që, kur të vijë koha, tʼju kujtohet që unë jua kam thënë.»
«Nuk jua thashë këto që në fillim, meqenëse isha me ju.5 Por tani po shkoj tek ai që më dërgoi dhe asnjeri nga ju nuk po më pyet: “Ku po shkon?”
6 Madje, zemra juaj është mbushur me trishtim ngaqë ju thashë këto gjëra.
7 Por unë po ju them të vërtetën: Është më mirë për ju që unë të shkoj, sepse po nuk shkova unë, Ngushëlluesi nuk do të vijë te ju, ndërsa po të shkoj, atëherë do tʼjua dërgoj.
8
Kur të vijë, ai do ta bindë botën se është fajtore në lidhje me mëkatin, drejtësinë dhe gjykimin.9 Në lidhje me mëkatin, sepse nuk beson në mua.
10 Në lidhje me drejtësinë, sepse unë po shkoj tek Ati dhe nuk do të më shihni më.
11 Në lidhje me gjykimin, sepse princi i kësaj bote është gjykuar.
12
Kam edhe shumë gjëra të tjera për tʼju thënë, por tani nuk mund tʼi mbani.13 Po kur të vijë Shpirti i së vërtetës, ai do tʼju drejtojë tek e gjithë e vërteta. Ai nuk do të flasë nga vetja, por do të flasë ato që do të dëgjojë dhe do tʼju njoftojë gjërat që do të ndodhin.
14 Ai do të më përlëvdojë, sepse do të marrë nga gjërat e mia dhe do tʼjua lajmërojë.
15 Gjithçka që ka Ati është imja, prandaj ju thashë se do të marrë nga gjërat e mia dhe do tʼjua lajmërojë.»
16
«Edhe pak e nuk do të më shihni më. Edhe pak pastaj e do të më shihni sërish ».17
Disa nga dishepujt i thanë njëri-tjetrit: «Çʼështë kjo që na thotë: “Edhe pak e nuk do të më shihni më. Edhe pak pastaj e do të më shihni sërish” apo “Unë po shkoj tek Ati”?».18 Ata thoshin: «Çʼështë kjo “edhe pak” që thotë? Nuk po kuptojmë çfarë thotë!».
19
Jezui e kuptoi se donin ta pyesnin, ndaj u tha: «Po diskutoni me njëri-tjetrin sepse thashë: “Edhe pak e nuk do të më shihni më. Edhe pak pastaj e do të më shihni sërish”?20 Me të vërtetë po ju them se do të qani dhe do të vajtoni, ndërsa bota do të gëzohet. Ju do të hidhëroheni, por hidhërimi juaj do të kthehet në gëzim.
21
Kur gruaja është duke lindur, hidhërohet, se i erdhi ora e dhimbjeve, po kur lind foshnja, ajo e harron vuajtjen nga gëzimi se ka lindur një njeri në botë.22 Kështu dhe ju tani jeni të hidhëruar, po kur tʼju shoh përsëri, do tʼju gëzohet zemra dhe askush nuk do tʼjua marrë gëzimin.
23 Atë ditë nuk do të më pyesni për asgjë. Me të vërtetë po ju them se çdo gjë që tʼi kërkoni Atit në emrin tim, do tʼjua japë.
24 Deri tani nuk keni kërkuar asgjë në emrin tim. Kërkoni dhe do të merrni, që gëzimi juaj të jetë i plotë.»
25
«Këto gjëra jua thashë me përngjasime, por po vjen koha kur nuk do tʼju flas më me përngjasime, por do tʼju flas hapur për Atin.26 Atë ditë do të kërkoni në emrin tim dhe nuk ju them se do tʼi lutem Atit për ju.
27 Vetë Ati ju do, sepse më keni dashur mua dhe keni besuar se unë kam dalë prej Perëndisë.
28 Unë kam dalë prej Atit dhe kam ardhur në botë. Po e lë përsëri botën dhe po kthehem tek Ati».
29
Dishepujt i thanë: «Ja, tani ti po flet hapur dhe nuk po thua asgjë me përngjasime.30 Tani e dimë se ti di gjithçka dhe nuk ke nevojë që ndokush të të pyesë. Prandaj besojmë se ke dalë prej Perëndisë».
31
Jezui u përgjigj: «Tani besoni?32 Ja ku po vjen ora dhe madje ka ardhur kur ju do të shpërndaheni secili në shtëpi të vet dhe do të më lini vetëm. Por unë nuk jam vetëm, sepse Ati është me mua.
33 Jua thashë këto që të keni paqe në mua. Në botë do të keni shtrëngime, por kini guxim! Unë e kam mundur botën!».
1
Si tha këto, Jezui ngriti sytë drejt qiellit e tha: «O Atë, erdhi ora. Përlëvdoje Birin tënd që edhe Biri të të përlëvdojë ty.2 Ti i ke dhënë pushtet mbi çdo njeri, në mënyrë që edhe ai tʼu japë jetën e amshuar të gjithë atyre që ti ua ke dhënë.
3 Kjo është jeta e amshuar: të të njohin ty, të vetmin Perëndi të vërtetë dhe Jezu Krishtin që dërgove.
4 Unë të kam përlëvduar mbi tokë duke kryer veprën që më dhe për të bërë.
5 E tani, më përlëvdo ti, o Atë, në praninë tënde, me lavdinë që kisha pranë teje, përpara se të bëhej bota.
6
Emrin tënd ua shfaqa njerëzve që ti më dhe nga kjo botë. Ishin të tutë, ti mʼi ke dhënë dhe e kanë mbajtur fjalën tënde.7 Tani ata e dinë se gjithçka që më ke dhënë është prej teje,
8 sepse fjalët që më dhe mua ua dhashë atyre. Ata i pranuan, kuptuan se unë kam dalë me të vërtetë prej teje dhe besuan se ti më dërgove.
9 Unë po lutem për ata. Nuk po lutem për botën, po për ata që më ke dhënë, sepse janë të tutë.
10 Gjithçka e imja është e jotja dhe gjithçka e jotja është e imja dhe në ta jam përlëvduar.
11
Unë nuk jam më në botë. Ata janë në botë, ndërsa unë po vij te ti. O Atë i shenjtë, ruaji në emrin tënd, në emrin që më dhe mua, që të jenë një, sikurse ne.12 Kur isha me ta , i ruaja në emrin tënd, në emrin që ti më dhe. I mbrojta dhe asnjë prej tyre nuk humbi, përveç birit të humbjes që të përmbushet Shkrimi i shenjtë.
13
Tani po vij te ti dhe këto gjëra i them në botë, që ta kenë të plotë gëzimin tim në veten e tyre.14 Unë u dhashë atyre fjalën tënde dhe bota i urreu, sepse ata nuk janë nga bota sikurse dhe unë nuk jam nga bota.
15
Nuk të kërkoj tʼi heqësh nga bota, por tʼi ruash nga i ligu.16 Ata nuk janë nga bota, sikurse dhe unë nuk jam nga bota.
17 Shenjtëroji me të vërtetën; fjala jote është e vërteta.
18 Sikurse ti më dërgove mua në botë, ashtu edhe unë i dërgova ata në botë.
19 Unë e shenjtëroj veten time për ta, që edhe ata të jenë të shenjtëruar me të vërtetën.
20
Nuk të lutem vetëm për ta, por edhe për ata që do të besojnë në mua nëpërmjet fjalës së tyre,21 kështu që të gjithë të jenë një. Sikurse ti, o Atë, je në mua dhe unë në ty, edhe ata të jenë në ne, që të besojë bota se ti më ke dërguar.
22
Unë u dhashë atyre lavdinë që ti më dhe, që të jenë një sikurse edhe ne jemi një.23 Unë jam në ta dhe ti në mua, që të jenë plotësisht një, që bota të kuptojë se ti më dërgove dhe se i ke dashur ata ashtu siç më ke dashur edhe mua.
24
O Atë, dua që atje ku jam unë, të jenë me mua edhe ata që më ke dhënë, që të shohin lavdinë time, që ti ma ke dhënë, sepse më ke dashur përpara se të krijohej bota.25 O Atë i drejtë, bota nuk të njohu, por unë të kam njohur dhe këta e dinë se ti më dërgove.
26 Ua kam bërë të njohur emrin tënd dhe do ta bëj të njohur, që dashuria me të cilën më ke dashur mua të jetë në ta, sikurse dhe unë jam në ta».
1
Si tha këto, Jezui doli bashkë me dishepujt e shkoi përtej përroit të Kedronit . Atje ishte një kopsht ku ai hyri me dishepujt.2 Atë vend e njihte edhe Juda, ai që e tradhtoi, sepse Jezui mblidhej shpesh atje me dishepujt.
3
Kështu, Juda shkoi te kopshti pasi kishte marrë me vete kohortën dhe disa roja nga kryepriftërinjtë e farisenjtë me fenerë, pishtarë dhe armë në duar.4 Jezui, duke ditur gjithçka që do tʼi ndodhte, u doli para dhe u tha: «Kë kërkoni?».
5 Ata iu përgjigjën: «Jezuin e Nazaretit». Ai u tha: «Unë jam».
Me ta ishte edhe Juda, ai që e tradhtoi.6 Kur Jezui u tha: «Unë jam», ata u zmbrapsën dhe ranë përdhe.
7 Atëherë Jezui i pyeti përsëri: «Kë kërkoni?».
Ata i thanë: «Jezuin e Nazaretit».8
Jezui u përgjigj: «Ju thashë se unë jam. Nëse më kërkoni mua, lërini këta të shkojnë».9 Kështu u vërtetua fjala që kishte thënë: «Nuk humba asnjë nga ata që më ke dhënë».
10
Simon Pjetri kishte një shpatë. E nxori, i ra shërbëtorit të kryepriftit dhe i preu veshin e djathtë. Shërbëtori quhej Malk.11 Atëherë Jezui i tha Pjetrit: «Fute shpatën në mill! Të mos e pi kupën e vuajtjeve që më dha Ati?».
12
Atëherë kohorta, komandanti i saj dhe rojat e judenjve e kapën Jezuin, e lidhën13 dhe e çuan së pari te Hanai, vjehrri i Kajafës. Kajafa ishte kryeprifti i atij viti.
14 Kishte qenë ky që i kishte këshilluar judenjtë se ishte më mirë që një njeri të vdiste për popullin.
15
Jezuin e ndoqën Simon Pjetri dhe një dishepull tjetër. Dishepulli tjetër ishte një i njohur i kryepriftit, prandaj hyri bashkë me Jezuin në oborrin e pallatit të kryepriftit.16 Por Pjetri mbeti jashtë te porta. Atëherë dishepulli tjetër, i njohuri i kryepriftit, doli jashtë tʼi fliste shërbëtores që ruante derën dhe e futi Pjetrin brenda.
17 Shërbëtorja që ruante derën i tha Pjetrit: «Mos je dhe ti një nga dishepujt e atij njeriu?».
Ai tha: «Nuk jam».18
Shërbëtorët dhe rojat bënë një zjarr me qymyr dhe qëndronin rreth tij e ngroheshin, sepse bënte ftohtë. Edhe Pjetri rrinte me ta e ngrohej.19
Atëherë kryeprifti e pyeti Jezuin për dishepujt dhe për mësimin e tij.20 Jezui u përgjigj: «Unë i kam folur hapur botës. Gjithmonë kam mësuar njerëzit nëpër sinagoga dhe në tempull ku mblidhen gjithë judenjtë dhe nuk kam folur kurrë fshehtas.
21 Përse më pyet mua? Pyet ata që kanë dëgjuar fjalët që kam folur. Ata e dinë çfarë kam thënë».
22
Kur Jezui tha këto fjalë, një nga rojat që ndodhej atje, i ra me shuplakë dhe i tha: «Kështu i përgjigjesh kryepriftit?».23
Jezui u përgjigj: «Nëse fola keq, më thuaj ku qëndron e keqja; por nëse fola mirë, përse më godet?».24 Atëherë Hanai e dërgoi të lidhur te kryeprifti Kajafa.
25
Ndërsa Simon Pjetri rrinte e ngrohej, ata i thanë: «Mos je edhe ti një nga dishepujt e tij?». Ai e mohoi dhe tha: «Nuk jam».26
Një nga shërbëtorët e kryepriftit, që ishte farefis i atij të cilit Pjetri i kishte prerë veshin, i tha: «A nuk të pashë në kopsht me të?».27
Pjetri e mohoi përsëri dhe atë çast këndoi gjeli.28
Pastaj Jezuin e çuan nga Kajafa në pretorium. Ishte mëngjes herët dhe judenjtë nuk hynë në pretorium që të mos ndyheshin e që të mund të hanin Pashkën.29
Atëherë Pilati doli përjashta dhe u tha: «Çfarë padie ngrini kundër këtij njeriu?».30
Ata iu përgjigjën: «Po të mos ishte keqbërës ky njeri, nuk do të ta dorëzonim ty».31
Pilati u tha: «Atëherë merreni ju dhe gjykojeni sipas ligjit tuaj». Judenjtë i thanë: «Neve nuk na lejohet të vrasim njeri».32 Kjo, që të vërtetohej fjala që kishte thënë Jezui kur kishte treguar se me çʼvdekje do të vdiste.
33
Pilati hyri përsëri në pretorium, e thirri Jezuin dhe i tha: «A je ti mbreti i judenjve?».34
Jezui u përgjigj: «Këtë e thua nga vetja apo ta kanë thënë të tjerë?».35
Pilati i tha: «Mos jam jude unë? Kombi yt dhe kryepriftërinjtë të dorëzuan tek unë. Çfarë ke bërë?».36
Jezui u përgjigj: «Mbretëria ime nuk është prej kësaj bote. Po të ishte mbretëria ime prej kësaj bote, shërbëtorët e mi do të luftonin që të mos bija në dorë të judenjve. Por mbretëria ime nuk është prej këtej».37
Atëherë Pilati i tha: «Pra, ti qenke mbret?». Jezui u përgjigj: «Ti vetë po e thua se unë jam mbret. Unë prandaj kam lindur dhe kam ardhur në botë, që të dëshmoj të vërtetën. Kushdo që është prej së vërtetës e dëgjon zërin tim».38
Pilati i tha: «Çfarë është e vërteta?». Pasi tha këto fjalë, Pilati doli përsëri dhe u tha judenjve: «Unë nuk gjej asnjë shkak për ta dënuar.39 Ju keni zakonin tʼju liroj për Pashkë një të dënuar. A doni, pra, tʼju liroj mbretin e judenjve?».
40
Ata thirrën përsëri: «Jo këtë, por Barabën». Baraba ishte kusar .1
Atëherë Pilati urdhëroi të merrej Jezui e të rrihej me fshikull.2 Ushtarët thurën një kurorë me gjemba dhe ia vunë në kokë. Pastaj e veshën me një mantel të purpurt,
3 i afroheshin, e godisnin me shuplaka dhe i thoshin: «Të përshëndesim, o mbreti i judenjve!».
4
Pilati doli përsëri jashtë dhe u tha judenjve: «Ja, po jua sjell jashtë, që të shihni se nuk gjej tek ai asnjë arsye për ta dënuar».5
Jezui doli jashtë me kurorën e gjembave në kokë dhe i veshur me mantelin e purpurt. Pilati u tha: «Ja njeriu!».6
Kur e panë, kryepriftërinjtë dhe rojat thirrën: «Kryqëzoje! Kryqëzoje!». Pilati u tha: «Merreni ju dhe kryqëzojeni, sepse unë nuk gjej tek ai asnjë arsye për ta dënuar».7
Judenjtë u përgjigjën: «Ne kemi një ligj dhe sipas tij ai duhet të vdesë, sepse e bëri veten Bir të Perëndisë».8
Kur dëgjoi këto fjalë, Pilati u frikësua më shumë,9 hyri përsëri në pretorium dhe e pyeti Jezuin: «Nga je ti?». Jezui nuk i dha asnjë përgjigje.
10
Atëherë Pilati i tha: «Mua nuk më flet? A nuk e di ti se unë kam pushtet të të liroj dhe kam pushtet të të kryqëzoj?».11
Jezui u përgjigj: «Ti nuk do të kishe asnjë pushtet mbi mua, po të mos të të ishte dhënë nga lart. Prandaj ai që më dorëzoi te ti, ka mëkat edhe më të madh.»12
Që nga ai çast Pilati kërkonte ta lironte Jezuin, por judenjtë thërrisnin: «Po e lirove këtë, nuk je më mik i Cezarit. Kushdo që e bën veten mbret, i kundërvihet Cezarit!».13
Pilati, kur dëgjoi këto fjalë, e solli Jezuin jashtë dhe u ul në fronin e gjykatësit, në vendin që quhej ‘Rruga e Gurtë’, në hebraisht ‘Gabbatha’.14 Ishte e premte, dita e përgatitjes së Pashkës, rreth orës dymbëdhjetë të drekës . Pilati u tha judenjve: «Ja mbreti juaj!».
15
Por ata thirrën: «Hiqe! Hiqe! Kryqëzoje!». Pilati u tha: «Mbretin tuaj të kryqëzoj?». Kryepriftërinjtë iu përgjigjën: «Ne nuk kemi mbret tjetër, përveç Cezarit».16 Pastaj Pilati ua dorëzoi që të kryqëzohej.
Kështu, ata e morën Jezuin.17 Duke mbajtur kryqin e vet, Jezui shkoi në vendin e quajtur ‘Kafka’, që në hebraisht quhet ‘Golgota ’.
18 Atje e kryqëzuan bashkë me dy të tjerë, njërin nga njëra anë dhe tjetrin nga ana tjetër, ndërsa Jezuin në mes të tyre.
19
Pilati shkroi edhe një mbishkrim dhe e vuri mbi kryq. Në të shkruhej: «Jezui i Nazaretit, mbreti i judenjve».20 Shumë judenj e lexuan atë mbishkrim, sepse vendi ku ishte kryqëzuar Jezui ndodhej afër qytetit dhe mbishkrimi ishte shkruar në hebraisht, latinisht dhe greqisht.
21 Atëherë kryepriftërinjtë e judenjve i thanë Pilatit: «Mos shkruaj “Mbreti i judenjve”, por shkruaj “Ky ka thënë: Jam mbreti i judenjve”».
22
Pilati u përgjigj: «Çfarë shkrova, shkrova».23
Pasi e kryqëzuan Jezuin, ushtarët morën rrobat e tij dhe i ndanë në katër pjesë, nga një pjesë për secilin. Morën edhe tunikën, por ajo ishte i paqepur, një copë e gjitha e endur nga lart deri poshtë.24 Atëherë ushtarët i thanë njëri-tjetrit: «Mos ta grisim, por të hedhim short për të parë kujt do tʼi takojë». Kjo, që të përmbushej pjesa e Shkrimit të shenjtë që thotë:
I ndanë rrobat e mia mes tyre25
Pranë kryqit të Jezuit qëndronin nëna e tij, motra e nënës së tij, Maria e Klopës dhe Maria Magdalena.26 Jezui, kur pa të ëmën dhe pranë saj dishepullin që donte, i tha asaj: «Grua, ja biri yt!».
27 Pastaj i tha dishepullit: «Ja nëna jote!». Që atëherë dishepulli e mori atë në shtëpinë e tij.
28
Pas këtyre gjërave, Jezui e dinte se tashmë gjithçka ishte kryer dhe, që të përmbushej Shkrimi i shenjtë, tha: «Kam etje!».29 Atje ndodhej një enë e mbushur me uthull. Atëherë ushtarët ngjyen një sfungjer në uthull, e vunë në një degë hisopi dhe ia afruan Jezuit te goja.
30 Pasi e provoi uthullën, Jezui tha: «U krye!». Pastaj vari kokën e dha shpirt.
31
Ishte e premte dhe e shtuna e nesërme ishte ditë e veçantë. Judenjtë i kërkuan Pilatit tʼu thyenin kërcinjtë të kryqëzuarve dhe tʼi zbrisnin nga kryqi, që trupat të mos mbeteshin mbi kryq atë të shtunë.32 Atëherë erdhën ushtarët dhe i thyen kërcinjtë të parit, pastaj edhe të dytit që ishte kryqëzuar me Jezuin.
33 Kur erdhën te Jezui dhe panë se tashmë kishte vdekur, nuk ia thyen kërcinjtë,
34 por njëri nga ushtarët i shpoi brinjën me heshtë dhe menjëherë doli gjak dhe ujë.
35 Këto gjëra i ka dëshmuar ai që i pa dhe dëshmia e tij është e vërtetë. Ai e di se thotë të vërtetën që edhe ju të besoni.
36 Këto gjëra ndodhën që të përmbushet ajo pjesë e Shkrimit të shenjtë që thotë: Nuk do tʼi thyhet asnjë eshtër
37 si dhe pjesa tjetër që thotë: Do të shikojnë atë që shpuan me heshtë.
38
Pas këtyre, Jozefi nga Arimateja , që ishte fshehtas dishepull i Jezuit nga frika e judenjve, i kërkoi Pilatit të merrte trupin e Jezuit dhe Pilati e lejoi. Atëherë ai erdhi dhe e mori trupin.39
Erdhi edhe Nikodemi, ai që dikur kishte shkuar natën te Jezui, dhe solli rreth tridhjetë litra përzierje mirre dhe aloeje .40 Ata e morën trupin e Jezuit, e mbështollën me pëlhura dhe e lyen me vajra erëmirë, siç e kanë zakon judenjtë kur varrosin dikë.
41 Në vendin ku u kryqëzua Jezui ndodhej një kopsht dhe brenda në kopsht ishte një varr i ri në të cilin ende nuk kishin varrosur njeri.
42 Aty e varrosën Jezuin, meqenëse ishte e premtja para festës së judenjve dhe varri ishte afër.
1
Të dielën , herët në mëngjes, ndërsa ishte ende errësirë, Maria Magdalena shkoi te varri dhe pa gurin të larguar nga hyrja.2 Atëherë ajo shkoi me vrap te Simon Pjetri dhe te dishepulli tjetër, ai të cilin Jezui e donte dhe u tha: «E kanë marrë Zotin nga varri dhe nuk e dimë ku e kanë vënë».
3
Pjetri dhe dishepulli tjetër dolën jashtë dhe shkuan te varri.4 Vraponin që të dy, por dishepulli tjetër vrapoi më shpejt se Pjetri dhe mbërriti i pari te varri.
5 U përkul dhe pa pëlhurat e lëna atje, por nuk hyri brenda.
6
Ndërkohë mbërriti edhe Simon Pjetri që po vinte pas tij dhe hyri në varr. Aty pa të lëna pëlhurat7 si dhe rizën që kishte qenë mbi kokën e Jezuit. Kjo nuk ishte me pëlhurat, por ishte e mbështjellë veç në një vend tjetër.
8 Atëherë hyri edhe dishepulli tjetër që kishte mbërritur i pari te varri. Ai pa dhe besoi.
9 Ata nuk e kishin kuptuar ende Shkrimin e shenjtë që thoshte se Jezui duhej të ngjallej prej të vdekurve.
10 Pastaj dishepujt u kthyen përsëri në shtëpi.
11
Maria qëndronte përjashta pranë varrit duke qarë. Ndërsa qante, u përkul drejt varrit12 dhe pa dy engjëj të veshur me të bardha që qëndronin atje ku kishte qenë shtrirë trupi i Jezuit, njëri te koka dhe tjetri te këmbët.
13 Ata i thanë: «Grua, përse po qan?».
Ajo u tha: «E kanë marrë Zotin tim dhe nuk e di ku e kanë vënë».14
Si tha këto, ajo u kthye prapa dhe pa Jezuin që qëndronte në këmbë, por nuk e dinte se ishte ai.15 Jezui i tha: «Grua, përse po qan? Kë po kërkon?».
Ajo, duke kujtuar se ishte kopshtari, i tha: «Zotëri, nëse e ke marrë ti, më thuaj ku e vure dhe unë do ta marr».16
Jezui i tha: «Mari!». Ajo u kthye dhe i tha në hebraisht: «Rabbuni!», që do të thotë mësues.17
Jezui i tha: «Mos më prek, se nuk jam ngjitur ende tek Ati. Por, shko te vëllezërit e mi dhe thuaju se unë po ngjitem tek Ati im dhe Ati juaj, Perëndia im dhe Perëndia juaj».18 Maria Magdalena shkoi dhe i lajmëroi dishepujt se kishte parë Zotin dhe se ai i kishte thënë asaj këto fjalë.
19
Në mbrëmjen e po asaj dite, të dielën , ndërsa dyert e vendit ku rrinin dishepujt ishin të mbyllura nga frika e judenjve, erdhi Jezui, qëndroi në mes dhe u tha: «Paqja me ju!».20 Si tha këto fjalë, u tregoi duart dhe brinjën. Dishepujt u gëzuan kur panë Zotin.
21
Pastaj Jezui u tha përsëri: «Paqja me ju! Sikurse Ati më dërgoi mua, ashtu edhe unë ju dërgoj ju».22 Pasi tha këto, hukati mbi ta dhe u tha: «Merrni Shpirtin e Shenjtë!
23 Atyre që ua falni mëkatet, do tʼu falen, atyre që nuk ua falni, nuk do tʼu falen».
24
Por një nga të dymbëdhjetët, Thomai, që e quanin Binjak, nuk kishte qenë me ta kur erdhi Jezui.25 Dishepujt e tjerë i thanë: «Kemi parë Zotin».
Ndërsa ai u tha: «Po të mos shoh shenjat e gozhdëve në duart e tij, po të mos vë gishtin te shenjat e gozhdëve dhe po të mos vë dorën te brinja e tij, unë nuk do të besoj».26
Pas tetë ditësh, dishepujt ishin përsëri brenda në dhomë dhe me ta ndodhej edhe Thomai. Atëherë erdhi Jezui, megjithëse dyert ishin mbyllur, qëndroi në mes dhe u tha: «Paqja me ju!».27 Pastaj i tha Thomait: «Vëre gishtin tënd këtu dhe shiko duart e mia, shtrije dorën dhe vëre te brinja ime. Dhe mos dysho, por beso!».
28
Thomai u përgjigj: «Zoti im dhe Perëndia im!».29
Jezui i tha: «Besove sepse më pe. Lum ata që besojnë pa parë!».30
Jezui bëri para dishepujve të tij edhe shumë mrekulli të tjera, që nuk janë shkruar në këtë libër.31 Këto u shkruan që ju të besoni se Jezui është Krishti, Biri i Perëndisë dhe që duke besuar të keni jetën në emrin e tij.
1
Më pas Jezui iu shfaq përsëri dishepujve pranë Liqenit të Tiberiadës, dhe iu shfaq kështu:2 Simon Pjetri, Thomai, që e quanin Binjak, Natanaeli nga Kana e Galilesë, bijtë e Zebedeut dhe dy dishepuj të tjerë ishin bashkë.
3 Simon Pjetri u tha: «Po shkoj të peshkoj».
Ata i thanë: «Po vijmë edhe ne me ty». Shkuan dhe hipën në varkë, por atë natë nuk zunë asgjë.4
Kur kishte zbardhur tashmë, Jezui po qëndronte në breg, por dishepujt nuk e njohën që ishte ai.5 Atëherë Jezui u tha: «Djem, mos keni ndonjë gjë për të ngrënë?».
Ata iu përgjigjën: «Jo».6
Ai u tha: «Hidhni rrjetën në të djathtë të varkës dhe do të kapni peshq». E hodhën rrjetën dhe nuk mund ta tërhiqnin nga numri i madh i peshqve.7
Dishepulli që Jezui e donte i tha Pjetrit: «Është Zoti». Kur dëgjoi se ishte Zoti, Simon Pjetri veshi rrobat, sepse ishte i zhveshur, dhe u hodh në liqen.8 Erdhën edhe dishepujt e tjerë me varkë duke tërhequr rrjetën e peshqve. Ata ishin rreth njëqind metra larg nga bregu.
9
Kur dolën në tokë, panë një zjarr me prush mbi të cilin ishte vënë peshk dhe bukë.10 Jezui u tha: «Sillni nga peshqit që sapo zutë!».
11
Simon Pjetri hipi në varkë dhe nxori në tokë rrjetën të mbushur plot me njëqind e pesëdhjetë e tre peshq të mëdhenj. Megjithëse ishin aq shumë, rrjeta nuk u shqye.12 Jezui u tha: «Ejani të hani!». Asnjë nga dishepujt nuk guxonte ta pyeste: «Kush je ti?», sepse e dinin që ishte Zoti.
13 Atëherë Jezui u afrua, mori bukën dhe ua dha. Po kështu bëri edhe me peshkun.
14 Kjo ishte tashmë hera e tretë që Jezui u ishte shfaqur dishepujve pasi ishte ngjallur prej të vdekurve.
15
Kur mbaruan së ngrëni, Jezui i tha Simon Pjetrit: «Simon i Gjonit, a më do më shumë se këta të tjerët?». Pjetri i tha: «Po, Zot, ti e di se të dua». Jezui i tha: «Kulloti qengjat e mi!».16
Jezui i tha përsëri për herë të dytë: «Simon i Gjonit, a më do?». Pjetri iu përgjigj: «Po, Zot, ti e di se të dua». Jezui i tha: «Ruaji delet e mia!».17
Jezui e pyeti për herë të tretë: «Simon i Gjonit, a më do?». Pjetri u trishtua që e pyeti për herë të tretë «A më do?», prandaj i tha: «Zot, ti i di të gjitha. Ti e di se të dua». Jezui i tha: «Kulloti delet e mia!18 Me të vërtetë po të them se kur ishe i ri, ngjeshje rripin në brez dhe shkoje ku të doje, po kur të plakesh do të shtrish duart dhe dikush tjetër do të ta ngjeshë rripin dhe do të të çojë atje ku ti nuk do të doje».
19
Këtë e tha për të treguar se me çʼvdekje do të përlëvdonte Pjetri Perëndinë. Pastaj i tha: «Më ndiq!».20
Pjetri u kthye dhe pa se po i ndiqte edhe dishepulli që Jezui e donte, ai që ishte mbështetur mbi kraharorin e Jezuit gjatë darkës dhe i kishte thënë: «Zot, kush është ai që po të tradhton?».21 Pjetri kur e pa, i tha Jezuit: «Zot, po me të çʼdo të bëhet?».
22
Jezui i tha: «Nëse dua që ai të mbetet derisa të vij unë, ty çʼtë duhet? Ti më ndiq!».23 Atëherë midis vëllezërve u përhap fjala se ai dishepull nuk do të vdiste, por Jezui nuk kishte thënë se ai nuk do të vdiste, por «Nëse dua që ai të mbetet derisa të vij unë, ty çʼtë duhet?».
24
Ky është dishepulli që dëshmon për këto gjëra dhe që i shkroi ato. Ne e dimë se dëshmia e tij është e vërtetë.25
Ka edhe shumë gjëra të tjera që bëri Jezui, që po të shkruheshin një nga një, them se do të bëheshin aq libra sa as bota e tërë nuk do tʼi nxinte.