1

1

Unë, Pali, apostull i Krishtit Jezu përmes vullnetit të Perëndisë , dhe vëllai ynë Timoteu, po i shkruajmë kishës së Perëndisë që është në Korint dhe gjithë besimtarëve të krishterë që janë në mbarë Akainë:

2

Hiri dhe paqja e Perëndisë, Atit tonë, dhe e Zotit Jezu Krisht qofshin me ju!

3

Bekuar qoftë Perëndia dhe Ati i Zotit tonë, Jezu Krishtit, Ati i mëshirës dhe Perëndia i çdo ngushëllimi!

4 Ai na ngushëllon në të gjitha vuajtjet tona, që edhe ne të mund të ngushëllojmë ata që vuajnë, me ngushëllimin me të cilin na ngushëlloi Perëndia.

5 Sikurse janë të shumta vuajtjet e Krishtit për ne, edhe ngushëllimi ynë është i plotë përmes Jezu Krishtit.

6 Kur vuajmë, kjo ndodh për ngushëllimin dhe shpëtimin tuaj. Kur Perëndia na ngushëllon, kjo ndodh për ngushëllimin tuaj që ju forcon për të mbartur me durim të njëjtat vuajtje që po kalojmë edhe ne.

7 Shpresa jonë për ju është e palëkundshme, sepse e dimë se, sikurse merrni pjesë në vuajtjet tona, merrni pjesë edhe në ngushëllimin tonë.

8

Vëllezër, nuk duam që të mos jeni në dijeni për vuajtjet që kaluam në Azi, se aty gjendja jonë u rëndua përtej fuqive tona dhe aq shumë, saqë e kishim humbur edhe shpresën për të jetuar.

9 Menduam se ishim dënuar me vdekje dhe kjo që të mos shpresonim te vetja, por te Perëndia, që ngjall të vdekurit.

10 Ai që na shpëtoi nga rreziku i vdekjes, do të vazhdojë të na shpëtojë. Tek ai shpresojmë se do të na shpëtojë,

11 por edhe ju do të na ndihmoni me anë të lutjeve tuaja e kështu shumë vetë do të falënderojnë Perëndinë për ne.

12

Ne krenohemi e për këtë dëshmon edhe ndërgjegjja jonë, se kemi jetuar në botë, e veçanërisht mes jush, me thjeshtësi dhe me sinqeritetin që vjen nga Perëndia, të udhëhequr nga hiri i tij e jo nga urtia njerëzore.

13 Nuk po ju shkruajmë gjë tjetër, përveç asaj që lexoni e kuptoni. Unë shpresoj se deri në fund do ta kuptoni plotësisht,

14 sikurse deri diku na keni kuptuar edhe ne, se në Ditën e Zotit Jezu ne do të krenohemi me ju dhe ju do të krenoheni me ne.

15

Me këtë bindje desha të vija së pari te ju, që të gëzoheshit dyfish.

16 Doja të kaloja nga ju për të shkuar në Maqedoni dhe nga Maqedonia të kthehesha përsëri te ju, që të më përcillnit për në Jude.

17 Kur vendosa të bëja kështu, mos vallë po veproja me mendjelehtësi? Mos vallë i marr vendimet sipas gjykimeve njerëzore, që të them ‘po’ dhe ‘jo’ njëherësh?

18 Perëndia dëshmon se fjala jonë për ju nuk ka qenë ‘po’ dhe ‘jo’ njëherësh,

19 se Biri i Perëndisë, Jezu Krishti, që e shpallëm mes jush unë, Silvani dhe Timoteu, nuk ishte ‘po’ edhe ‘jo’ njëherësh. Përkundrazi ai u bë ‘po’-ja e Perëndisë.

20

Përmes Jezuit merr ‘po’ çdo premtim i Perëndisë, prandaj përmes tij ne lavdërojmë Perëndinë duke i thënë ‘amen’.

21 Është vetë Perëndia ai që na forcon bashkë me ju në jetën me Krishtin, ai që na vajos,

22 dhe ai që na ka vulosur duke vënë Shpirtin e tij në zemrat tona si kapar.

23

Po për këtë thërras Perëndinë si dëshmitar për shpirtin tim: unë nuk u ktheva në Korint, sepse nuk doja tʼju bëhesha barrë.

24 Nuk duam të sillemi si zota të besimit tuaj, por si bashkëpunëtorë të gëzimit tuaj, meqenëse qëndroni të fortë në besim.

2

1

Kështu vendosa të mos kthehem te ju, që të mos trishtoheni përsëri.

2 Nëse unë ju trishtoj, nga kush pres të marr gëzim, nga ata që kam trishtuar?

3 Ju shkrova kështu me qëllim që, kur të vija, të mos trishtohesha nga ata që duhej të më gëzonin. Unë jam i bindur se, kur gëzohem unë, gëzoheni edhe ju të gjithë.

4 Ju shkrova me pikëllim të madh, me ankth në zemër e me lotë jo për tʼju trishtuar, por që të njihni dashurinë e madhe që kam për ju.

5

Nëse dikush ka trishtuar dikë, nuk më ka trishtuar mua, por deri diku, pa e tepruar, të gjithë ju.

6 Këtij njeriu i mjafton dënimi që mori nga shumica,

7 prandaj ju, përkundrazi, duhet ta falni e ta ngushëlloni, që të mos e pushtojë një trishtim më i madh.

8 Kështu, ju porosis që të tregoni dashuri ndaj tij.

9

Prandaj ju shkrova, që tʼju vija në provë dhe të shihja a bindeni në gjithçka.

10 Atij që do tʼi falni ndonjë faj, ia fal edhe unë. Prandaj edhe unë, kur kam falur ndonjë faj, nëse më është dashur të fal, këtë e kam bërë për ju para Krishtit,

11 që të mos dalë i fituar Satani. Ne i njohim mirë synimet e tij.

12

Kur arrita në Troadë për të shpallur ungjillin e Krishtit, megjithëse Zoti më hapi një derë për të predikuar,

13 nuk kisha prehje në shpirt, se nuk gjeta aty Titin, vëllanë tim. Atëherë u ndava prej tyre dhe shkova në Maqedoni.

14

Por i qofsha falë Perëndisë që na bën gjithmonë ngadhënjimtarë përmes Krishtit dhe që, përmes nesh, përhap njohjen e Krishtit si aromë të këndshme në çdo vend.

15 Ne jemi aroma e këndshme e Krishtit, që i kushtohet Perëndisë dhe përhapet ndër ata që shpëtohen dhe ndër ata që shkojnë në humbje.

16 Për këta të fundit është aromë vdekjeje dhe çon në vdekje, ndërsa për të tjerët është aromë jete dhe çon në jetë.

Kush është i aftë ta përmbushë këtë detyrë?

17 Ne nuk jemi si shumë të tjerë që bëjnë tregti me fjalën e Perëndisë, por flasim me sinqeritet para Perëndisë, si të dërguar prej tij përmes Krishtit.

3

1

A mos po fillojmë përsëri tʼi rrisim vlerën vetes? Apo mos kemi nevojë edhe ne si disa për letra porosie për ju a prej jush?

2 Letra jonë jeni ju, e shkruar në zemrat tona, që të gjithë njerëzit ta njohin e ta lexojnë.

3 Ju e tregoni se jeni letër e Krishtit, e hartuar prej nesh, jo e shkruar me bojë, por me shpirtin e Perëndisë së gjallë, jo në rrasa guri, por në rrasat e zemrave njerëzore.

4

Ky është besimi që ne kemi në Perëndinë, përmes Krishtit.

5 Ne nuk e mbajmë veten të aftë që të mendojmë se vjen ndonjë gjë prej nesh. Aftësia jonë vjen prej Perëndisë,

6 që na bëri të aftë të jemi shërbëtorë të besëlidhjes së re, jo të germës, por të Shpirtit. Sepse germa vret, por Shpirti jep jetë.

7

Nëse besëlidhja e Moisiut, që ishte e gdhendur me germa në gur dhe çonte në vdekje, ishte aq e lavdishme saqë bijtë e Izraelit nuk mund ta shikonin dot Moisiun, për shkak të lavdisë së përkohshme të fytyrës së tij,

8 sa më e lavdishme do të jetë besëlidhja e Shpirtit të Shenjtë?

9 Nëse vepra e besëlidhjes që sjell dënimin ishte e rrethuar me lavdi, aq më shumë do të jetë e lavdishme vepra e besëlidhjes që na bën të drejtë.

10 Në të vërtetë ajo që ishte e lavdishme dikur, e humbi lavdinë për shkak të lavdisë së tanishme që është më e madhe.

11 Nëse ajo që ishte e përkohshme ishte e lavdishme, atëherë ajo që mbetet përgjithmonë do të jetë shumë më e lavdishme.

12

Meqenëse kemi një shpresë të tillë, mund të flasim hapur,

13 jo si Moisiu që vuri një vel në fytyrë, me qëllim që bijtë e Izraelit të mos e shihnin fundin e lavdisë që po perëndonte.

14 Por mendjet e tyre u errësuan. Edhe sot e kësaj dite ata e kanë atë vel kur lexojnë besëlidhjen e vjetër dhe nuk e heqin, sepse ai hiqet vetëm nëpërmjet Krishtit.

15

Madje, dhe deri më sot, kur lexohet Moisiu, një vel ndehet në zemrat e tyre.

16 Megjithatë, kur dikush kthehet drejt Zotit, bie veli.

17 Mirëpo Zoti është Shpirti dhe ku është Shpirti i Zotit, atje është liria.

18 Prandaj të gjithë ne që e shohim lavdinë e Zotit si në pasqyrë, pa pasur vel në fytyrë, shndërrohemi në shëmbëllimin e tij nga lavdia në lavdi. Dhe kjo vjen nga Zoti, që është Shpirti.

4

1

Prandaj nuk ligështohemi, sepse Perëndia na e dha këtë shërbesë prej mëshirës së tij.

2 Ne i kemi mohuar gjërat e fshehta dhe të turpshme. Nuk jetojmë me dinakëri dhe nuk e shtrembërojmë fjalën e Perëndisë. Përkundrazi, ne e shfaqim të vërtetën dhe kështu e dorëzojmë veten para gjykimit të njerëzve dhe para Perëndisë.

3 Edhe po të jetë i mbuluar ungjilli ynë, është i mbuluar për ata që shkojnë në humbje.

4

Atyre që nuk besojnë, ua ka verbuar mendjen perëndia i kësaj bote, i cili nuk i lejon të shohin dritën e ungjillit të lavdisë së Krishtit që është shëmbëllim i Perëndisë.

5 Në të vërtetë, ne nuk predikojmë veten tonë, por Jezu Krishtin Zot, dhe e quajmë veten shërbëtorët tuaj për hir të Jezuit.

6 Sepse Perëndia ka thënë: «Le të ndriçojë drita në errësirë!». Ai i ka ndriçuar zemrat tona për të na dhënë dritë, që të njohim lavdinë e Perëndisë në fytyrën e Jezu Krishtit.

7

Por ne i mbajmë këto thesare brenda vetes si në enë balte, që të duket qartë se kjo fuqi madhështore vjen prej Perëndisë e jo prej nesh.

8 Megjithëse na mundojnë nga çdo anë, nuk ligështohemi. Jemi të pështjelluar, por nuk dëshpërohemi.

9 Na përndjekin, por Perëndia nuk na braktis. Na kanë hedhur tej, por nuk kemi marrë fund.

10 Ne mbartim gjithmonë në trupin tonë vdekjen e Jezuit, që edhe jeta e tij të bëhet e dukshme në trupin tonë.

11 Ne vërtetë jemi gjallë, por në çdo çast i dorëzohemi vdekjes për hir të Jezuit, që edhe jeta e tij të bëhet e dukshme në trupin tonë të vdekshëm.

12 Kështu, ne na kërcënon vdekja, ndërsa ju fitoni jetën.

13

Por ne kemi të njëjtin shpirt të besimit, sikurse thotë Shkrimi i shenjtë: Besova, prandaj fola. Edhe ne besojmë, prandaj flasim,

14 sepse e dimë se ai që e ngjalli Zotin Jezu, do të na ngjallë edhe ne me Jezuin e bashkë me ju do të na paraqesë para vetes.

15 Gjithçka bëhet për ju, në mënyrë që sa më shumë njerëz të pranojnë hirin e Perëndisë dhe ta falënderojnë gjithnjë e më shumë atë e tʼi japin lavdi.

16

Prandaj nuk ligështohemi. Megjithëse së jashtmi shkojmë drejt kalbjes, nga brenda ripërtërihemi dita-ditës.

17 Ky pikëllim i lehtë që po kalojmë tani po na përgatit për një lavdi të pashoqe, të begatë e të amshuar.

18 Ne nuk jemi përqendruar tek gjërat që duken, por tek ato që nuk duken, sepse gjërat e dukshme janë të përkohshme, ndërsa të padukshmet janë të amshuara.

5

1

Ne e dimë se tenda në të cilën banojmë, domethënë trupi ynë tokësor, do të shkatërrohet, por ne kemi në qiej një tjetër banesë të amshuar, të ndërtuar nga Perëndia e jo nga duar njerëzore.

2 Në këtë banesë njerëzore ne rënkojmë ndërsa presim me padurim të veshim banesën tonë qiellore.

3 Kur të kemi zhveshur banesën tokësore, nuk do të jemi lakuriq.

4

Ndërsa jemi ende në këtë tendë, rënkojmë nën peshën e saj, jo se duam të zhvishemi prej saj, por se duam të veshim banesën e re, në mënyrë që ajo që është e vdekshme, të përpihet nga jeta.

5 Ai që na ka përgatitur për këtë gjë, është Perëndia. Ai na ka dhënë Shpirtin e Shenjtë si kapar.

6

Ne kemi marrë zemër dhe e dimë se, për sa kohë banojmë në këtë trup, banojmë larg nga Zoti,

7 sepse jetojmë përmes besimit dhe jo përmes asaj që shohim.

8 Ne kemi shpresë dhe dëshirojmë më shumë të largohemi nga ky trup për të banuar pranë Zotit.

9 Por, mbi të gjitha ne duam tʼi pëlqejmë Perëndisë, qoftë duke qëndruar në këtë banesë, qoftë duke e lënë atë.

10 Të gjithë ne duhet të dalim para Krishtit për tʼu gjykuar prej tij, në mënyrë që secili të marrë shpërblimin sipas veprave që ka bërë gjatë jetës së vet, qofshin këto të mira apo të këqija.

11

Prandaj ne që e njohim frikën ndaj Zotit, përpiqemi të bindim të tjerët. Perëndia na njeh mirë, por shpresoj që thellë në ndërgjegjet tuaja edhe ju të na njihni mirë.

12 Nuk duam të lavdërohemi edhe një herë para jush, por po ju japim rastin të krenoheni me ne, që të mund tʼu përgjigjeni atyre që mburren me pamjen e jashtme e jo me çfarë kanë në zemër.

13

Nëse sillemi si të marrë, këtë e bëjmë për Perëndinë dhe nëse sillemi me urti, këtë e bëjmë për ju.

14 Dashuria e Krishtit na jep zemër, sepse jemi të bindur se njëri ka vdekur për të gjithë dhe si pasojë të gjithë kanë vdekur.

15 Krishti vdiq për të gjithë, në mënyrë që ata që jetojnë, të mos jetojnë më për veten e tyre, por të jetojnë për atë që vdiq e u ngjall për ta.

16

Prandaj ne nuk shohim më askënd vetëm në mënyrë njerëzore. Edhe pse dikur e njihnim Krishtin në këtë mënyrë, tani nuk e njohim më ashtu.

17 Kështu, kush bashkohet me Krishtin, bëhet një krijesë e re. Gjërat e vjetra shkuan dhe, ja, u bënë të reja.

18 E gjithë kjo vjen prej Perëndisë, i cili na pajtoi me veten e tij përmes Krishtit dhe na ngarkoi me shërbesën për të pajtuar njerëzit me të.

19

Perëndia e pajtoi botën me veten e tij përmes Krishtit duke mos ua marrë parasysh njerëzve paudhësitë dhe duke na besuar predikimin e pajtimit.

20 Kështu ne jemi përfaqësues të Krishtit, dhe, kur ju flasim ne, është si tʼju fliste Perëndia. Ju përgjërohemi që për hir të Krishtit të pajtoheni me Perëndinë.

21 Atë që nuk njihte mëkat, Perëndia e ngarkoi me mëkatet tona, në mënyrë që përmes tij Perëndia të na bëjë të drejtë.

6

1

Ne jemi bashkëpunëtorë të tij, prandaj ju porosisim që të mos shkojë kot hiri i Perëndisë që keni marrë.

2 Ai thotë:

Të dëgjova në kohën e volitshme
dhe të ndihmova në ditën e shpëtimit.

Ja, tani është koha e volitshme; ja, tani është dita e shpëtimit!

3

Ne nuk vëmë pengesa në udhën e askujt, që të mos e njollosim shërbesën tonë;

4 përkundrazi, ne tregojmë se në çdo rrethanë jemi shërbëtorë të Perëndisë kur durojmë shumë mundime, kur jemi të pikëlluar, në nevojë, në vështirësi,

5 kur na rrahin, kur na burgosin, kur ngrihen kundër nesh, kur na mundojnë, kur jemi pa gjumë, kur agjërojmë,

6 me pastërtinë tonë shpirtërore, me dijen tonë, me zemërgjerësinë, me mirësinë, me Shpirtin e Shenjtë, me dashurinë e sinqertë,

7 me predikimin e së vërtetës dhe me fuqinë e Perëndisë. Në të djathtë e në të majtë mbajmë armët e drejtësisë

8 edhe kur na nderojnë, edhe kur na përçmojnë; edhe kur na shajnë, edhe kur na lavdërojnë. Na mbajnë për gënjeshtarë, por ne themi të vërtetën;

9 na trajtojnë si të panjohur, por në të vërtetë të gjithë na njohin mirë; na shohin si të ishim duke vdekur, por ja ku jemi gjallë; na ndëshkojnë, por nuk na vrasin dot;

10 na brengosin, por ne kemi gjithmonë gëzim; jemi të varfër, por bëjmë të pasur shumë veta; nuk kemi asgjë, por në të vërtetë kemi gjithçka.

11

Ne kemi folur hapur me ju, o korintas, dhe zemra jonë është e hapur për ju.

12 Ne nuk e mbyllëm zemrën tonë për ju, por ju e mbyllët zemrën tuaj ndaj nesh.

13 Po ju drejtohem si bijve të mi: Veproni edhe ju si ne dhe hapini zemrat tuaja për ne!

14

Mos u vini nën të njëjtën zgjedhë me jobesimtarët. Çfarë kanë të përbashkët të drejtët me të paudhët? Çfarë ka të përbashkët drita me errësirën?

15 Ku takohen Krishti dhe Beliari? Ose, çfarë mund të ndajnë me njëri-tjetrin një besimtar dhe një jobesimtar?

16 Çʼka të përbashkët tempulli i Perëndisë me idhujt? Ne jemi tempull i Perëndisë së gjallë, sikurse tha Perëndia:

Do të banoj mes tyre
e do të jetoj me ta.
Unë do të jem Perëndia i tyre
e ata do të jenë populli im.

17
Prandaj dilni prej tyre
e ndahuni, thotë Zoti.
Mos prekni asgjë të ndyrë,
e atëherë do tʼju pranoj.

18
Unë do të jem Ati juaj
e ju do të jeni
bijtë e mi e bijat e mia,
thotë Zoti i gjithëpushtetshëm.

7

1

Fort të dashur, meqë kemi marrë këto premtime, le të pastrohemi nga çdo ndyrësi e trupit dhe e shpirtit dhe ta përfundojmë shenjtërimin tonë duke iu druajtur Perëndisë.

2

Bëni vend për ne në zemrat tuaja. Ne nuk i kemi bërë padrejtësi askujt, nuk kemi dëmtuar askënd dhe nuk kemi shfrytëzuar askënd.

3 Këtë gjë nuk e them për tʼju dënuar, sepse, siç ju kam thënë edhe më parë, ju jeni në zemrat tona dhe ne jemi të bashkuar me ju si në vdekje, ashtu edhe në jetë.

4 Unë flas hapur me ju dhe krenohem shumë me ju. Megjithëse kam shumë mundime, gjej shumë ngushëllim dhe mbushem plot me gëzim.

5

Edhe kur shkuam në Maqedoni, nuk gjetëm prehje, hasëm vështirësi nga të gjitha anët, luftë jashtë e frikë përbrenda.

6 Por Perëndia që i ngushëllon të përulurit, na ngushëlloi me ardhjen e Titit,

7 dhe jo vetëm me ardhjen e tij, por edhe me ngushëllimin që kishte marrë prej jush. Ai na tregoi për mallin, për lotët dhe për dashurinë tuaj të zjarrtë për mua, prandaj u gëzova edhe më shumë.

8

Edhe nëse ju kam trishtuar me këtë letër, tani nuk më vjen keq. Megjithëse në fillim më erdhi keq, sepse ajo letër ju trishtoi për ca kohë,

9 tani gëzohem jo se u trishtuat, por sepse ky trishtim, që e kaluat sipas vullnetit të Perëndisë, ju çoi në pendim. Kështu, ne nuk ju bëmë asnjë dëm.

10 Trishtimi që kalojmë sipas vullnetit të Perëndisë të çon në pendimin që sjell shpëtim, për të cilin njeriu nuk ndërron mendje. Përkundrazi, trishtimi që vjen nga shqetësimet e kësaj bote, të çon në vdekje.

11

Shikoni çfarë përkushtimi solli te ju, trishtimi sipas vullnetit të Perëndisë! Ju solli dëshirën për të mbrojtur besimin tuaj, zemërimin ndaj së keqes, druajtjen, mallin për mua, zellin dhe gatishmërinë për të ndëshkuar të keqen! E keni dëshmuar në të gjitha mënyrat se jeni të pastër në këto gjëra.

12 Edhe pse ju shkrova, nuk ju shkrova që të ndëshkoj atë që bëri padrejtësi e as për tʼi dalë në mbrojtje atij që iu bë padrejtësi, por që të duket qartë mes jush përkushtimi që keni ndaj nesh, para Perëndisë.

13 Kjo gjë na ngushëllon.

Përveç ngushëllimit që na dhatë, u gëzuam edhe më shumë me gëzimin e Titit, sepse të gjithë ju ia qetësuat shpirtin.

14 Unë u krenova me ju para Titit dhe nuk kam mbetur i zhgënjyer për këtë, por, ashtu siç është e vërtetë gjithçka që ju kemi thënë, ashtu doli e vërtetë para Titit edhe krenaria që kemi për ju.

15 Atij i bëhet zemra mal kur i kujtohet bindja e të gjithëve ju dhe kur i kujtohet sesi e pritët me druajtje e drithërim.

16 Jam i gëzuar, sepse mund të mbështetem te ju për gjithçka.

8

1

Vëllezër, dëshirojmë tʼju tregojmë për hirin e Perëndisë, që u është dhuruar kishave të Maqedonisë.

2 Në provën e vështirë të vuajtjeve, gëzimi i tyre qe kaq i madh, saqë u bënë shumë zemërgjerë, edhe pse ishin të varfër.

3 Unë dëshmoj se ata dhanë me dëshirë, sipas mundësive, madje përtej mundësive të tyre.

4 Ata na u lutën me këmbëngulje tʼu jepnim nderin për të marrë pjesë në dërgimin e ndihmave në dobi të besimtarëve të krishterë .

5 Ata jo vetëm dhuruan më shumë sesa shpresonim, por ia kushtuan veten së pari Zotit dhe pastaj neve, sipas vullnetit të Perëndisë.

6

Kështu, ne i kërkuam Titit që, ashtu siç e kishte filluar tashmë, tʼju ndihmonte të çonit deri në fund veprën e ndihmës për besimtarët e krishterë.

7 Tani që jeni të begatë në gjithçka: në besim, në fjalë, në dije e në përkushtim të plotë, dhe tani që gëzoni dashurinë tonë, dëshirojmë të jeni të begatë edhe në këtë vepër ndihme për besimtarët e krishterë.

8

Këtë nuk po e them si urdhër, por, duke ju treguar përkushtimin e të tjerëve, po vë në provë sinqeritetin e dashurisë suaj.

9 Ju e njihni hirin e Zotit tonë Jezu Krisht, i cili edhe pse ishte i pasur, u bë i varfër për ju, që të bëheshit të pasur me varfërinë e tij.

10

Për këtë gjë po ju jap një mendim: është në dobinë tuaj që atë që fillluat të bëni vitin e shkuar, jo vetëm ta bëni, por edhe të dëshironi ta bëni.

11 Tani çojeni deri në fund atë që keni filluar të bëni. Ashtu siç patët dëshirën për ta filluar, ashtu edhe përfundojeni, sipas mundësive që keni.

12 Sepse, aty ku ka vullnet të mirë, Perëndia pranon sipas asaj që njeriu ka dhe jo sipas asaj që njeriu nuk ka.

13

Këtë nuk e them që të tjerët të lehtësohen e ju të futeni në vështirësi, por e them për hir të barazisë.

14 Tani ju keni mjaftueshëm dhe mund të ndihmoni ata që janë në nevojë, kështu që edhe ata tʼju ndihmojnë kur të kenë mjaftueshëm e kur ju të jeni në nevojë, që të ketë barazi,

15 siç thotë Shkrimi i shenjtë:

Asgjë nuk i teproi
atij që kishte shumë
dhe asgjë nuk i mungoi
atij që kishte pak.

16

Lavdi i qoftë Perëndisë që të njëjtin përkushtim që kam unë për ju, e vuri edhe në zemrën e Titit.

17 Ai jo vetëm që e pranoi kërkesën tonë, por, duke qenë edhe më i përkushtuar, vendosi vetë të vijë te ju.

18 Bashkë me të po dërgojmë edhe vëllanë që e lavdërojnë të gjitha kishat për shërbimin që i ka bërë ungjillit.

19 Përveç kësaj, ai është caktuar nga kishat që të na shoqërojë për ta çuar deri në fund veprën e ndihmës suaj për lavdinë e Zotit dhe për të treguar vullnetin tonë të mirë,

20 duke shmangur kështu çdo fajësim që mund të na bëhej në lidhje me administrimin e kësaj dhurate të madhe,

21 sepse dëshirojmë të bëjmë çfarë është e drejtë jo vetëm në sytë e Zotit, por edhe në sytë e njerëzve.

22

Bashkë me ta po ju dërgojmë edhe vëllanë tonë, të cilin e kemi vënë në provë shpesh dhe e kemi parë se është i përkushtuar në shumë gjëra, por që tani është më i përkushtuar se kurrë për shkak të besimit të madh që ka te ju.

23 Për sa i përket Titit, ai është shoku dhe bashkëpunëtori im për ju. Për sa u përket vëllezërve tanë, ata janë apostujt e kishave dhe lavdia e Krishtit.

24 Për këtë arsye tregojuni atyre hapur para kishave provën e dashurisë suaj dhe të arsyes që kemi për tʼu krenuar me ju.

9

1

Është e tepërt tʼju shkruaj për shërbesën e ndihmës për besimtarët e krishterë ,

2 sepse e njoh vullnetin tuaj të mirë, për të cilin krenohem para maqedonasve duke thënë: «Akaia u bë gati që vitin e shkuar». Zelli juaj ka vënë në lëvizje shumicën e tyre.

3 Megjithatë po ju dërgoj vëllezërit që të vërtetohet se në këtë rast mburrja jonë me ju nuk ka qenë e kotë dhe që ju të jeni gati, sikurse kam thënë se jeni.

4

Përndryshe, nëse vijnë me mua disa maqedonas dhe shohin se nuk jeni gati, ne do të dilnim të turpëruar që u krenuam me ju, për të mos thënë pastaj sesa të turpëruar do të dilnit ju.

5 Prandaj mʼu duk e nevojshme tʼu kërkoja vëllezërve që të vinin më parë te ju për të bërë gati dhuratën që keni premtuar, në mënyrë që ajo të jetë gati si dhuratë zemërgjerësie e jo kopracie.

6

Sepse, kush mbjell me kursim, do të korrë pak dhe kush mbjell me zemërgjerësi, do të korrë me begati.

7

Secili nga ju le të japë sa tʼi dojë zemra, jo me keqardhje e as me detyrim, sepse Perëndia e do atë që jep me gëzim.

8 Perëndia mund tʼju japë me begati çdo të mirë, në mënyrë që gjithmonë të keni mjaftueshëm prej çdo gjëje dhe kështu të mund të jepni për çdo vepër të mirë.

9 Sikurse thotë Shkrimi i shenjtë:

Ai shpërndan me zemërgjerësi,
u jep të varfërve
dhe drejtësia e tij
qëndron në amshim.

10

Ai që i jep farën mbjellësit dhe bukën për të ngrënë, do tʼjua japë edhe juve farën për ta mbjellë dhe do ta shumojë. Ai do tʼi shumojë frytet e drejtësisë suaj.

11 Ju do të pasuroheni në gjithçka, që të mund të jeni zemërgjerë, dhe shumë veta do të falënderojnë Perëndinë përmes nesh.

12

Kjo shërbesë ndihme jo vetëm që plotëson nevojat e besimtarëve të krishterë , por bën edhe që të burojnë shumë falënderime për Perëndinë.

13 Kur të shohin shërbesën tuaj të ndihmës, ata do të përlëvdojnë Perëndinë për bindjen tuaj ndaj ungjillit të Krishtit dhe për zemërgjerësinë që tregoni ndaj tyre dhe ndaj gjithë të tjerëve.

14 Dhe ata do të luten për ju e do të tregojnë shumë dashuri ndaj jush për shkak të hirit të pashoq që ju dha Perëndia.

15 Lavdi i qoftë Perëndisë për dhuratën e tij të patregueshme!

10

1

Vetë unë, Pali, që qenkam i përulur kur gjendem përballë jush, por i guximshëm kur jam larg jush, ju bëj thirrje me butësinë dhe mirësinë e Krishtit

2 dhe ju kërkoj që kur të vij te ju, të mos më duhet të tregohem i guximshëm, kur të kundërshtoj me vendosmëri ata që mendojnë se ne veprojmë sipas natyrës njerëzore.

3 Megjithëse jemi njerëz, ne nuk luftojmë për gjërat njerëzore,

4 sepse armët e luftës sonë nuk janë njerëzore, por kanë fuqinë e Perëndisë, me të cilën mund të shkatërrojmë fortesat. Ne shembim çdo arsyetim

5 dhe çdo pengesë që ngrihet kundër njohjes së Perëndisë, dhe çdo mendim e nënshtrojmë për tʼiu bindur Krishtit.

6 Kur të jetë përsosur bindja juaj, ne do të jemi gati të ndëshkojmë çdo mosbindje.

7

Shikojini gjërat siç janë. Nëse dikush është i bindur se është i Krishtit, le ta mendojë edhe një herë këtë gjë, sepse sikurse ai është i Krishtit, ashtu jemi edhe ne.

8 Edhe pse krenohem shumë me autoritetin që Zoti na e dha për tʼju ndihmuar të rriteni në besim e jo për tʼju shkatërruar, nuk ka pse të më vijë turp.

9 Nuk dua të jap përshtypjen se kërkoj tʼju tremb me letrat e mia.

10 Disa thonë: «Letrat e tij janë të ashpra e të forta, ndërsa kur është i pranishëm vetë, është i dobët dhe fjalët e tij lënë për të dëshiruar».

11 Ai që mendon kështu, ta dijë mirë se, edhe kur të vijmë atje, do të jemi po ata që kemi shkruar këtë letër kur ishim larg jush.

12

Ne nuk guxojmë të renditemi apo të krahasohemi me ata që lavdërojnë veten. Por ata janë të marrë kur marrin veten e tyre si masë për tʼu krahasuar me njëri-tjetrin.

13 Ndërsa ne nuk do të krenohemi tej mase, por do të krenohemi brenda fushës së veprimit që na ka caktuar Perëndia e që na ka sjellë deri te ju.

14 Nuk do të krenoheshim kaq shumë, po të mos kishim ardhur te ju. Por ne kemi ardhur të parët për tʼju predikuar ungjillin e Krishtit.

15

Ne nuk krenohemi tej mase me mundin e të tjerëve, por shpresojmë se, duke u rritur besimi juaj, do të zgjerohet shumë edhe fusha jonë e veprimit,

16 që të mund ta shpallim ungjillin edhe më tej, pa u krenuar me punën e bërë në fushën e veprimit të dikujt tjetër.

17

Kush krenohet, le të krenohet me ato që ka bërë Zoti.

18 Në të vërtetë, i sprovuar është ai që e lavdëron Zoti dhe jo ai që lavdëron veten.

11

1

Ah sikur ta duronit pak marrëzi nga ana ime. Më duroni, pra!

2 Ndiej për ju një lakmi që vjen prej Perëndisë. Ju fejova me një burrë të vetëm dhe ju paraqita te Krishti si një virgjëreshë të pastër.

3 Por kam frikë se, sikurse e mashtroi gjarpri Evën me dinakërinë e tij, edhe mendimet tuaja do të shmangen nga përkushtimi i çiltër dhe i pastër ndaj Krishtit.

4 Në të vërtetë, nëse vjen dikush dhe ju predikon një tjetër Jezu nga ai që ju predikuam ne, nëse merrni një tjetër shpirt nga ai që morët apo një ungjill të ndryshëm nga ai që pranuat, ju e duroni me dëshirë.

5 Unë mendoj se nuk jam aspak më i vogël se këta kryeapostuj.

6 Edhe po të isha më i dobët në gojëtari, nuk jam në dije dhe këtë gjë jua kemi bërë të ditur në çdo mënyrë e në gjithçka.

7

A mos bëra mëkat se përula veten që të lartësoheshit ju duke ju predikuar falas ungjillin e Perëndisë?

8 Kam marrë nga kishat e tjera çfarë më duhej për të jetuar dhe u kam hyrë në pjesë për tʼju shërbyer juve.

9 Kur isha te ju e kur isha në nevojë, nuk iu bëra barrë askujt, sepse mʼi plotësuan nevojat vëllezërit nga Maqedonia. Kështu jam ruajtur e do të ruhem që të mos ju bëhem barrë.

10 Për të vërtetën e Krishtit që është në mua, mburrja ime nuk do të heshtë në krahinën e Akaisë.

11 E pse? Se nuk ju dua? Perëndia e di se ju dua.

12

Atë që po bëj do të vazhdoj ta bëj, që tʼua heq mundësinë atyre që e dëshirojnë një mundësi për tʼu njohur si të barabartë me ne në gjërat për të cilat mburren.

13 Këta janë apostuj të rremë, punëtorë mashtrues, që hiqen si apostuj të Krishtit.

14 E mos u çuditni! Edhe Satani hiqet si engjëll drite.

15 Prandaj nuk është gjë e madhe nëse edhe shërbëtorët e tij hiqen si shërbëtorë të drejtësisë. Siç kanë veprat, ashtu edhe do të përfundojnë.

16

Po e përsëris: të mos mendojë askush se jam i marrë! Por, nëse mendoni kështu, atëherë më pranoni si të marrë, që të krenohem pak edhe unë.

17 Atë që po them tani nuk po e them sipas Zotit, por si të isha një i marrë që mendon se mund të krenohet.

18 Meqenëse shumë veta krenohen me gjëra njerëzore, atëherë do të krenohem edhe unë,

19 sepse ju që jeni të ditur, i duroni lehtësisht të marrët.

20 Nëse dikush ju trajton si skllevër, ju shfrytëzon, ju plaçkit, ju përçmon, ju qëllon në fytyrë, ju e duroni.

21 Më vjen turp të them se kemi qenë tepër të dobët, por, nëse dikush merr guximin të krenohet me ndonjë gjë - po flas si të isha i marrë - atëherë do të guxoja edhe unë.

22 A janë ata hebrenj? Edhe unë jam. Janë izraelitë? Edhe unë jam. Janë pasardhës të Abrahamit? Edhe unë jam.

23 Janë shërbëtorë të Krishtit? Po flas si të isha i çmendur: unë jam edhe më shumë. Kam kaluar më shumë mundime se ata, më kanë burgosur më shumë se ata, kam vuajtur fshikullima të panumërta e shpesh kam qenë në rrezik për vdekje.

24

Judenjtë më rrahën pesë herë me nga tridhjetë e nëntë fshikuj.

25 Tri herë më kanë rrahur me shkop. Një herë më kanë goditur me gurë, tri herë më është mbytur anija e për një natë e një ditë jam endur nëpër det.

26 Kam udhëtuar shumë në këmbë, kam përjetuar rreziqe nga lumenjtë, rreziqe nga kusarët, rreziqe nga bashkëkombësit, rreziqe nga paganët, rreziqe në qytet, rreziqe në shkretëtirë, rreziqe në det dhe rreziqe nga vëllezërit e rremë.

27

Kam kaluar mundime e vështirësi, shumë netë pa gjumë, i uritur e i etur, shpesh pa ushqim, në të ftohtë e i zhveshur.

28 Përveç këtyre më mundonte çdo ditë përkujdesja për të gjitha kishat.

29 Nëse dikush është i dobët, atëherë edhe unë bëhem i dobët. Nëse dikush bie në mëkat, atëherë vuaj edhe unë me të.

30

Nëse duhet të krenohem, krenohem me dobësitë e mia.

31 Perëndia dhe Ati i Zotit Jezu, që është i bekuar në amshim, e di se nuk gënjej.

32 Kur isha në Damask, qeveritari i mbretit Aret , vuri roja në gjithë qytetin e Damaskut për të më kapur,

33 por më zbritën me një kosh nga një dritare në mur dhe u ika nga duart.

12

1

Megjithëse nuk është mirë të krenohem, duhet ta bëj dhe prandaj do tʼju flas për vegimet dhe zbulesat që më ka dhënë Zoti.

2 Njoh një njeri , që beson në Krishtin, i cili para katërmbëdhjetë vjetësh u mor në qiellin e tretë, nuk e di nëse me trup apo pa trup, Perëndia e di.

3

Di edhe se ky njeri, nuk e di nëse me trup apo pa trup, Perëndia e di,

4 u mor në parajsë dhe dëgjoi fjalë të patregueshme dhe që nuk mund tʼi thotë asnjeri.

5 Me këtë njeri do të krenohem e jo me veten time. Unë do të krenohem vetëm me dobësitë e mia.

6

Edhe po të dëshiroja të krenohesha, nuk do të isha i marrë, sepse do të thosha të vërtetën. Por nuk po e bëj këtë, që askush të mos më vlerësojë më tepër nga çʼdukem e nga çʼthem,

7 edhe pse zbulesat janë të jashtëzakonshme. Prandaj, që të mos mbahem me të madh, mʼu dha një gjemb në trup, një engjëll i Satanit, që të më torturonte për të mos mʼu rritur mendja.

8

Tri herë iu luta Zotit që të më çlironte nga kjo torturë,

9 por ai mʼu përgjigj: «Hiri im të mjafton, sepse fuqia ime tregohet e plotë në dobësinë tënde». Prandaj do të krenohem edhe më shumë me dobësitë e mia, që të banojë tek unë fuqia e Krishtit.

10 Prandaj gëzohem edhe kur jam i dobët, edhe kur më shajnë, edhe kur jam në nevojë, edhe kur më përndjekin, edhe kur jam në vështirësi për shkak të Krishtit. Në të vërtetë, kur jam i dobët, atëherë jam i fortë.

11

U bëra i marrë, por më detyruat ju. Ju duhej të më kishit lavdëruar, se, edhe pse nuk jam asgjë, nuk jam aspak më i vogël se ata që e mbajnë veten mbi apostujt.

12 Unë jam apostull i vërtetë dhe këtë e tregojnë mrekullitë, shenjat dhe veprat e fuqishme që kam kryer para jush me shumë durim.

13 Në çfarë gjëje paskeni mbetur prapa kishave të tjera? Mos ndoshta ngaqë unë nuk u bëra barrë për ju? Falmani këtë padrejtësi.

14

Ja, jam gati të vij te ju për të tretën herë e nuk do tʼju bëhem barrë, sepse nuk kërkoj gjërat tuaja, por ju kërkoj ju. Nuk janë fëmijët ata që duhet të mbledhin thesar për prindërit, por prindërit për fëmijët.

15 Me gëzim të madh do të shpenzoj e do të shpenzohem krejtësisht për ju. Megjithëse unë ju dua më shumë, ju më doni më pak.

16 Unë nuk ju jam bërë barrë, por e zëmë se unë paskam qenë dinak e ju paskam mashtruar me dredhi.

17 A mos ju kam shfrytëzuar me anë të atyre që kam dërguar te ju?

18 Iu luta Titit që të vinte dhe dërgova me të edhe vëllanë që ju e njihni. Titi nuk ju ka shfrytëzuar, apo jo? A nuk jemi sjellë edhe ne në të njëjtën frymë? A nuk kemi ecur në të njëjtat gjurmë?

19

A mos keni menduar deri tani se po përpiqemi të mbrojmë veten para jush? Ne flasim para Perëndisë, të mbështetur në Krishtin dhe gjithçka që bëjmë, fort të dashur, është për rritjen tuaj shpirtërore.

20

Kam frikë se, kur të vij, nuk do tʼju gjej siç dëshiroj dhe nuk do të më gjeni siç dëshironi. Kam frikë se mes jush do të gjej grindje, smirë, zemërime, rivalitete, thashetheme, murmuritje, mendjemadhësi dhe rrëmujë.

21 Kam frikë se kur të vij përsëri, Perëndia im do të më përulë para jush e se do të mbaj zi për shumë veta që kanë mëkatuar dikur e nuk janë penduar për ndyrësinë, kurvërinë dhe fëlligështinë e tyre.

13

1

Është hera e tretë që do të vij te ju dhe sikurse thotë Shkrimi i shenjtë: Çdo padi duhet të jetë e mbështetur në fjalën e dy apo tre dëshmitarëve.

2 Ata që kanë mëkatuar dikur dhe të gjithë të tjerët i kisha paralajmëruar kur isha me ju për herë të dytë dhe po i paralajmëroj edhe tani që nuk jam aty, se nëse vij përsëri nuk do të tregohem i butë me askënd.

3 Me sa duket ju kërkoni një provë që Krishti flet përmes meje. Dijeni, pra, se Krishti nuk u tregua i dobët mes jush, por i fuqishëm.

4 Vërtet ai u kryqëzua për shkak të dobësisë, por jeton prej fuqisë së Perëndisë. Ne jemi të dobët bashkë me të, por prej fuqisë së Perëndisë do të jetojmë bashkë me të, mes jush.

5

Shqyrtojeni veten për të parë nëse po jetoni me besim. Vëreni veten në provë. A nuk e kuptoni se në ju jeton Jezu Krishti? Nëse nuk e kuptoni këtë, atëherë nuk e keni kaluar provën.

6 Shpresoj se do ta merrni vesh se ne e kemi kaluar provën.

7 Megjithatë ne i lutemi Perëndisë që të mos bëni asnjë të keqe, jo që të duket se ne e kaluam provën, por që ju të bëni çfarë është e drejtë, edhe pse mund të duket se ne dështuam.

8

Ne nuk mund të bëjmë asgjë kundër së vërtetës, por vetëm për të vërtetën.

9 Ne gëzohemi kur ne jemi të dobët e ju jeni të fortë dhe lutemi që ju të përsoseni.

10 Këto gjëra po i shkruaj ndërsa jam larg, që, kur të vij, të mos më duhet të jem i rreptë dhe pushtetin që më ka dhënë Zoti ta përdor për të ndërtuar e jo për të shkatërruar.

11

Së fundi, vëllezër, gëzohuni, ndrequni, ngushëlloni njëri-tjetrin, jini të një mendjeje, jetoni në paqe dhe Perëndia i dashurisë e i paqes qoftë me ju.

12 Përshëndetni njëri-tjetrin me puthjen e dashurisë vëllazërore . Ju përshëndesin të gjithë besimtarët e krishterë .

13

Hiri i Zotit tonë Jezu Krishtit, dashuria e Perëndisë dhe bashkësia me Shpirtin e Shenjtë qofshin me ju të gjithë!