1

1 I zawołał Jahwe Mojżesza, i powiedział doń z przybytku spotkania:

2 "Mów do synów Izraela i powiedz im: Jeśliby ktoś z was chciał złożyć ofiarę dla Jahwe ze zwierząt domowych, to z bydła albo z trzody możecie złożyć wasze ofiary.

3 Jeśliby całopaleniem była jego ofiara i z bydła, to cielca bez skazy winien przywieść przed wejście do przybytku spotkania, ofiarując go dla pozyskania sobie upodobania u Jahwe.

4 I położy rękę swą na głowę tej ofiary, aby była przyjęta na ubłaganie zań.

5 I zabije cielca przed Jahwe, a synowie Aarona zaniosą krew i skropią tą krwią dookoła ołtarza, znajdującego się przy wejściu do przybytku spotkania.

6 Następnie ściągnie skórę z tej ofiary i poćwiartuje ją na części.

7 A synowie Aarona, kapłani, rozniecą ogień na ołtarzu i położą na ogień drwa.

8 A potem położą synowie Aarona, kapłani, na drwa złożone na ogniu płonącym na ołtarzu takie części: głowę i tłuszcz.

9 A obmywszy wnętrzności i golenie w wodzie, spali to wszystko kapłan na ołtarzu. Jest to ofiara całopalenia, ofiara spalana przez ogień, woń przyjemna dla Jahwe.

10 Jeśliby zaś z trzody była jego ofiara, to winien przywieść na ofiarę całopalenia baranka lub kozła bez wady.

11 I zabije go po północnej stronie ołtarza, przed Jahwe, i wyleją synowie Aarona, kapłani, krew jego dookoła ołtarza.

12 I poćwiartuje go na części, i wraz z głową i tłuszczem położy go kapłan na drwa złożone na ogniu płonącym na ołtarzu.

13 A obmywszy wnętrzności i golenie jego w wodzie, ofiaruje to wszystko i spali na ołtarzu. Jest to ofiara całopalenia, ofiara spalana przez ogień, woń przyjemna dla Jahwe.

14 Jeśliby zaś z ptaków była jego ofiara na całopalenie dla Jahwe, to z synogarlic albo z gołąbków będzie ta ofiara.

15 I winien ją przynieść kapłan przed ołtarz, i naderwie im szyję i po wycieknięciu krwi naprzeciw ołtarza, spali na ołtarzu.

16 A usunąwszy wole z zawartością jego, musi je na wschodnią stronę ołtarza, gdzie wysypuje się popiół.

17 I nadłamie im skrzydła nie odrywając ich, spali je kapłan na ołtarzu na drwach, które są na ogniu. Jest to ofiara całopalenia, ofiara spalana przez ogień, woń przyjemna dla Jahwe.

2

1 Jeśliby ktoś chciał złożyć ofiarę mączną dla Jahwe, to ofiara jego winna być z najlepszej mąki pszennej, którą winien polać oliwą i posypać wonnym kadzidłem.

2 I winien ją [tj. ofiarę] zanieść synom Aarona, kapłanom. Potem winien wziąć stąd pełną garść tej mąki pszennej wraz z oliwą i wszystko kadzidło, a kapłan winien spalić na ołtarzu to, co jest pamiątką. Jest to ofiara spalana przez ogień na woń przyjemną dla Jahwe.

3 A co pozostanie z tej ofiary, przypadnie Aaronowi i jego synom. Jest to rzecz najświętsza z ofiar spalanych przez ogień dla Jahwe.

4 Jeśli chciałbyś złożyć w ofierze mącznej z tego, co upieczone zostało w piecu, to ciastka będą z mąki pszennej, niekwaszonej, rozrobione na oliwie albo placki niekwaszone, polane oliwą.

5 Jeśliby zaś twoja ofiara mączna była z tego, co upieczone zostało na blasze, to winna być sporządzona z wyborowej mąki pszennej niekwaszonej, rozrobiona na oliwie.

6 I winieneś połamać ją na drobne kawałki, i winieneś polać ją oliwą. Jest to ofiara mączna.

7 Jeśliby wreszcie twoja ofiara mączna była z tego, co upieczone zostało na patelni, to winna być mąka pszenna rozrobiona oliwą.

8 I winieneś przynieść dla Jahwe ofiarą przygotowaną z tych przedmiotów, i winieneś ją oddać kapłanowi, a on złoży na ołtarzu.

9 Kapłan winien podnieść z tej ofiary mącznej to, co ma być pamiątką, i spalić to na ołtarzu. Jest to ofiara [spalana przez ogień] na woń przyjemną dla Jahwe.

10 A co pozostanie z tej ofiary, przypadnie Aaronowi i jego synom. Jest to rzecz najświętsza z ofiar [spalanych] przez ogień dla Jahwe.

11 Wszelka ofiara, jaką będziecie składać dla Jahwe, nie może być przygotowana z jakiejś rzeczy zakwaszonej, gdyż ani kwasu, ani miodu nie możecie składać na ofiarę [spalaną] przez ogień dla Jahwe.

12 Możecie je składać w ofierze dla Jahwe jako pierwociny, ale nie mogą być złożone na ołtarzu jako woń przyjemna.

13 Wszelki dar składany w ofierze winieneś posolić solą i nie możesz dopuścić, aby w twej ofierze brakowało soli przymierza z Bogiem twoim. Każdą z twych ofiar winieneś złożyć ze solą.

14 Jeśli chciałbyś składać ofiarę dla Jahwe z pierwocin, to winna być ona z kłosów uprażonych na ogniu, albo z roztartego świeżego zboża, i to złożysz na ofiarę z twych pierwocin.

15 I winieneś na nią wylać oliwę i posypać kadzidłem. Jest to bowiem ofiara bezkrwawa.

16 Kapłan winien spalić to, co jest pamiątką i z roztartego świeżego zboża, i z oliwy oraz wszystko kadzidło. Jest to ofiara [spalana] przez ogień dla Jahwe.

3

1 Jeśliby ofiarą biesiadną była jego ofiara i jeśliby z bydła chciał ją złożyć, to może przywieść przed Jahwe albo cielca, albo jałowicę, ale bez wady.

2 I winien położyć rękę swą na głowę tej ofiary i zabić ją u wejścia do przybytku spotkania, a synowie Aarona, kapłani, winni wylać krew dookoła ołtarza.

3 I winien na ofiarę spalaną przez ogień dla Jahwe złożyć z ofiary biesiadnej tłuszcz, który pokrywa wnętrzności, i wszystek tłuszcz, który znajduje się na wnętrznościach;

4 ponadto obie nerki z tłuszczem, który do nich przylega i który jest na lędźwiach. Winien też usunąć przeponę, która jest nad wątrobą i nad nerkami.

5 A synowie Aarona winni to spalić na ołtarzu po ofierze całopalenia na drwach położonych na ogniu. Jest to ofiara spalana przez ogień na woń przyjemną dla Jahwe.

6 Jeśliby zaś z trzody był jego dar na ofiarę biesiadną dla Jahwe, to może przyprowadzić samca lub samicę, ale bez wady.

7 Jeśli owcą byłoby to, co ofiaruje, to winien przywieść ją przed oblicze Jahwe.

8 I winien położyć rękę swą na głowie tej ofiary i zabić ją przed przybytkiem spotkania, a synowie Aarona winni wylać krew dookoła ołtarza.

9 I winien przynieść z ofiary biesiadnej na ofiarę spalaną przez ogień dla Jahwe tłuszcz, a cały ogon aż do kręgosłupa winien oddzielić, jak i tłuszcz, który pokrywa wnętrzności i który znajduje się na wnętrznościach;

10 ponadto obie nerki z tłuszczem, który do nich przylega, i który jest na lędźwiach. Winien też oddzielić przeponę, która jest nad wątrobą i nerkami.

11 A kapłan winien to spalić na ołtarzu. Jest to pokarm spalany przez ogień na ofiarę dla Jahwe.

12 A jeśliby jego ofiarą była koza, to winien przywieść ją przed Jah we.

13 I winien położyć ręką swą na jej głową i zabić ją przed przybytkiem spotkania, a synowie Aarona winni wylać krew dokoła ołtarza.

14 I winien przynieść z ofiary biesiadnej na ofiarą spalaną przez ogień dla Jahwe tłuszcz, który pokrywa wnętrzności, i wszystek tłuszcz, który znajduje się na wnętrznościach;

15 ponadto obie nerki z tłuszczem, który do nich przylega i który jest na lędźwiach. Winien też usunąć przeponą, która jest nad wątrobą i nerkami.

16 A kapłan winien to spalić na ołtarzu. Jest to pokarm spalany przez ogień w ofierze na woń przyjemną dla Jahwe. Wszelki tłuszcz przynależy do Jahwe.

17 To jest rozporządzenie wieczyste dla wszystkich pokoleń waszych we wszelkich miejscach zamieszkania, że nie możecie spożywać ani żadnego tłuszczu, ani też [pić] żadnej krwi".

4

1 Potem rzekł Jahwe tak do Mojżesza:

2 "Powiedz synom Izraela w ten sposób: Jeśli ktoś nieświadomie dopuści się grzechu przeciw jednemu z przykazań Jahwe i postąpi tak, jak się nie powinno postępować, i wykona jedną z tych [czynności zakazanych],

3 a jeśli to będzie kapłan namaszczony, który dopuści się grzechu i stanie się przez to winny cały naród, wtedy winien za swój grzech, którego się dopuścił, złożyć dla Jahwe przebłagalną ofiarę z cielca bez wady.

4 A winien przywieść tego cielca przed wejście do przybytku spotkania, przed oblicze Jahwe, gdzie winien włożyć swoją rękę na głowę cielca, a potem zabić cielca przed Jahwe.

5 Następnie winien kapłan namaszczony wziąć trochę z krwi tego cielca i zanieść ją do przybytku spotkania.

6 A zanurzywszy kapłan palec swój w tej krwi, winien pokropić nią przed obliczem Jahwe w kierunku zasłony przybytku.

7 Z kolei winien kapłan namaścić tą krwią rogi ołtarza kadzenia przed Jahwe w przybytku spotkania, a wszystką pozostałą krew cielca winien wylać u podstaw ołtarza całopalenia, który stoi u wejścia do przybytku spotkania.

8 Następnie winien oddzielić wszelki tłuszcz cielca, ofiary za grzech, a mianowicie tłuszcz, który pokrywa wnętrzności, i wszelki tłuszcz, który jest na wnętrznościach,

9 obie nerki i tłuszcz, który jest na nich i który znajduje się na lędźwiach, a przeponę nad wątrobą i nerkami winien oddzielić,

10 jak się oddziela przy ofierze biesiadnej z bydła. I winien spalić go kapłan na ołtarzu całopalenia.

11 Lecz skórę cielca i mięso jego razem z głową i goleniami, razem z wnętrznościami i ich zawartością,

12 czyli całego cielca, winien wynieść za obóz, na miejsce czyste, gdzie się wysypuje popiół z tłuszczów, i winien je spalić na ogniu z drew; na miejscu wysypywania popiołów winien to spalić.

13 A jeśli cała społeczność izraelska zbłądziła nieświadomie, a będzie to zakryte przed oczyma zebrania, co uczyniła przeciw jakiemuś przykazaniu Jahwe, a czego nie powinno się czynić, stanie się odpowiedzialną.

14 Gdy później pozna grzech, jakiego się dopuściła, wtedy winno całe ze branie złożyć cielca na ofiarę, przywodząc go przed przybytek spotkania.

15 A starsi społeczności winni włożyć ręce swe na głowę cielca przed Jahwe i winni zabić cielca przed Jahwe,

16 a kapłan namaszczony winien zanieść trochę krwi tego cielca do przybytku spotkania.

17 A zanurzywszy kapłan palec swój w tej krwi, winien pokropić nią przed obliczem Jahwe w kierunku zasłony przybytku.

18 Z kolei winien namaścić tą krwią rogi ołtarza, który jest w przybytku spotkania, a wszystką pozostałą krew cielca winien wylać u podstaw ołtarza całopalenia, który stoi u wejścia do przybytku spotkania.

19 Następnie winien oddzielić z cielca wszelki tłuszcz i winien spalić go na ołtarzu.

20 I winien postąpić z tym cielcem tak, jak postąpił z cielcem ofiarowanym za grzech, a kapłan dokona nad nimi obrzędu przebłagania i będzie im przebaczone.

21 I winien cielca wynieść z obozu i spalić, jak spalił poprzedniego cielca. Jest to bowiem ofiara za grzech społeczności.

22 A jeśli książę zgrzeszy i uczyni coś nieświadomie przeciw jakiemuś przykazaniu Jahwe, Boga swego, czego nie powinno się czynić, stanie się winnym,

23 lub gdy później zwróci mu ktoś uwagę na grzech, jakiego się dopuścił, wtedy winien złożyć w ofierze kozła bez wady.

24 I winien włożyć rękę swą na głowę kozła i winien go zabić na miejscu, gdzie zabija się zwierzęta na ofiarę całopalenia przed Jahwe. Jest to ofiara za grzech.

25 Potem winien kapłan wziąć trochę krwi z tej ofiary za grzech na palec swój i winien namaścić nią rogi ołtarza całopalenia, a wszystką pozostałą krew winien wylać u podstaw ołtarza całopalenia.

26 Następnie winien spalić wszelki tłuszcz na ołtarzu całopalenia, jak [spalił] tłuszcz ofiary biesiadnej. W ten to sposób kapłan winien dokonać nad nim obrzędu przebłagania za jego grzech i będzie mu przebaczony.

27 A jeśli ktoś z ludu ziemi zgrzeszy nieświadomie, czyniąc coś przeciw jakiemuś przykazaniu Jahwe, czego się nie powinno czynić, stanie się winnym,

28 gdy później zwróci mu ktoś uwagę na grzech, jakiego się dopuścił, wtedy winien złożyć w ofierze kozę bez wady za grzech popełniony.

29 I winien włożyć rękę swą na głowę ofiary za grzech i winien zabić tę ofiarę za grzech na miejscu [zabijania] ofiar całopalenia.

30 Potem winien kapłan wziąć trochę jej krwi na palec swój i winien namaścić rogi ołtarza całopalenia, a wszystką pozostałą krew winien wylać u podstaw ołtarza.

31 Następnie winien usunąć wszelki tłuszcz, jak się usuwa tłuszcz z ofiar biesiadnych. I winien go kapłan spalić na ołtarzu na woń przyjemną dla Jahwe. W ten to sposób winien dokonać kapłan na nim obrzędu przebłagania i będzie mu odpuszczone.

32 Jeśli zaś owcę będzie chciał złożyć na ofiarę za grzech, to może złożyć i owcę, ale bez wady.

33 I winien włożyć rękę swą na głowę ofiary za grzech i winien zabić tę ofiarę za grzech na miejscu [zabijania] ofiar całopalenia.

34 Potem winien kapłan wziąć trochę krwi z ofiary za grzech na palec swój i winien namaścić rogi ołtarza całopalenia, a wszystką pozostałą krew wylać u podstaw ołtarza całopalenia.

35 Następnie winien usunąć wszelki tłuszcz, jak się usuwa tłuszcz barani z ofiar biesiadnych. I winien go spalić kapłan na ołtarzu na ogniu ofiar Jahwe. W ten sposób winien dokonać kapłan nad nim obrzędu przebłagania za jego grzech, jaki popełnił, i będzie mu odpuszczone.

5

1 A jeśliby ktoś zgrzeszył, gdyż słyszał głos zaklęcia, aby był świadkiem, bo albo sam widział, albo wiedział o tym, a nie chciał świadczyć, weźmie na siebie winę;

2 albo jeśli ktoś dotknie się jakiejś rzeczy nieczystej, czy to padliny nieczystego zwierzęcia dzikiego, czy to padliny nieczystego bydlęcia domowego, czy też padliny nieczystego płazu, a byłoby to zakryte przed nim, to stanie się on nieczysty i winny;

3 albo jeśli ktoś dotknie się jakichś nieczystości człowieka, a dotyczy to wszelkich jego nieczystości, którymi się ktoś może splamić, a byłoby to zakryte przed nim, to, gdy się dowie o tym, stanie się winnym;

4 albo jeśli ktoś przysięgnie nierozważnie [jedynie] wargami, [nie zastanawiając się], czy spowoduje zło czy dobro, a byłoby to zakryte przed nim, to, gdy się dowie o tym, stanie się winnym jedynie tych rzeczy;

5 a jeśli on jest winny jednej z tych rzeczy, winien wyznać swój grzech, którego się dopuścił,

6 a na przebłaganie za grzech, którego się dopuścił, winien złożyć w ofierze jakąś samicę z trzody, owcę albo kozę. I dokona kapłan nad nim obrzędu przebłagania za jego grzech.

7 A jeśliby nie mógł nabyć wymaganej trzody, to może złożyć w ofierze dla Jahwe za grzech, który popełnił, parę synogarlic albo parę gołębi, jednego [ptaka] na ofiarę za grzech, a drugiego na całopalenie.

8 Winien je oddać kapłanowi, który najpierw, składając ofiarę za grzech, naderwie jej szyję z boku, nie urywając jej,

9 aby krwią z tej ofiary za grzech pokropić bok ołtarza, a resztę tej krwi winien wycisnąć u podstaw ołtarza. Jest to ofiara za grzech.

10 Drugiego zaś [ptaka] winien złożyć na ofiarę całopalenia według przepisów. I dokona kapłan obrzędu przebłagania za grzech, i będzie mu przebaczone.

11 A jeśliby ktoś nie mógł nabyć pary synogarlic lub pary gołębi, to winien złożyć w ofierze za grzech dziesiątą część efy wybornej mąki pszennej, ale nie może dolać do niej oliwy ani nie może położyć kadzidła, gdyż to jest ofiara za grzech.

12 I winien ją oddać kapłanowi, a kapłan weźmie z niej pełną garść i spali ją na ołtarzu jako pamiątkę na ofiarach spalanych przez ogień dla Jahwe.

13 I dokona kapłan obrzędu przebłagania za grzech jego, jaki popełnił przeciw jednemu z przykazań, i będzie mu przebaczone. I przypadnie reszta kapłanowi, jak przy [zwyczajnej] ofierze mącznej".

14 I rzekł Jahwe w ten sposób do Mojżesza:

15 "Jeśli ktoś dopuści się przestępstwa i zgrzeszy nieuważnie [postępując] z rzeczami świętymi Jahwe, to powinien na wynagrodzenie złożyć Jahwe barana bez wady ze swej trzody, wartości kilku syklów według wagi sykla przybytku, na ofiarę za przewinę.

16 A za grzeszne postąpienie z rzeczami świętymi winien dać wynagrodzenie i doda jeszcze piątą część, i odda to kapłanowi, a kapłan dokona obrzędu przebłagania zań przez barana i będzie mu przebaczone.

17 A jeśli ktoś zgrzeszy i uczyni coś przeciw jednemu z przykazań Jahwe, czego nie wolno czynić, a nie wie o tym, gdy uświadomi sobie winę, poniesie za to karę.

18 Powinien przeto do kapłana przyprowadzić barana bez wady ze swej trzody, wartości zwyczajnej, na ofiarę za przewinę, a kapłan dokona obrzędu przebłagania zań, za grzech, jaki popełnił, nie wiedząc o tym, i będzie mu przebaczone.

19 To jest ofiara za przewinę, bo obciążył się winą przeciw Jahwe".

6

1 I powiedział Jahwe tak do Mojżesza:

2 "Nakaż Aaronowi i jego synom tak: To jest prawo ofiary całopalenia. Ofiara całopalenia winna być spalana na palenisku ołtarza [płonącego] przez całą noc aż do rana, a ogień ołtarza ma być utrzymany w płomieniu.

3 A kapłan winien wdziać swą lnianą tunikę i spodnie lniane włożyć na swe ciało, i usunąć popiół z ołtarza, na którym spalił ogień ofiarę całopalenia, i złożyć go na boku ołtarza.

4 A winien zdjąć te szaty swoje i przywdziać inne ubranie, gdy musi wynieść popiół spalony poza obóz, na miejsce czyste.

5 A ogień ołtarza ma być utrzymywany w płomieniu i nie może wygasać i winien każdego poranka zapalać na nim drwa, a potem kłaść na nie ofiarę całopalenia i spalać tłuste części ofiar biesiadnych.

6 Ogień ołtarza będzie utrzymywany w płomieniu i nie może wygasać.

7 To jest prawo ofiary mącznej, którą synowie Aarona winni złożyć przed Jahwe na przedniej stronie ołtarza.

8 I weźmie stąd garść pełną wyborowej mąki pszennej na ofiarę bezkrwawą i oliwy oraz wszystko kadzidło, które leży na ofierze, i spali na ołtarzu jako woń przyjemną i jako pamiątkę dla Jahwe.

9 Resztę zaś z tego winni spożyć Aaron i jego synowie. W formie zaś chlebów niekwaszonych winna być spożyta; na miejscu świętym, w przedsionku przybytku spotkania winni ją spożyć.

10 Nie można piec z kwasem części, jakie daję z moich ofiar spalanych przez ogień. To jest rzecz najświętsza jak [i część] z ofiar za grzech i ofiar za przewinę.

11 Każdy męski potomek spośród synów Aarona według postanowienia dla pokoleń waszych może jeść z ofiar spalanych przez ogień dla Jahwe. Ktokolwiek się z tym zetknie, świętym będzie".

12 I powiedział Jahwe tak do Mojżesza:

13 "To jest ofiara Aarona i jego synów, jaką winni złożyć w dniu, w którym został on namaszczony: jedną dziesiątą część efy wyborowej mąki pszennej, jako ustawiczną ofiarę mączną, połowa z tego rankiem, a połowa wieczorem.

14 Na blasze winna być wymieszana z oliwą i wyrobiona. Przyniósłszy ją, na kawałki połamiesz, i tak ją winieneś ofiarować Jahwe na miłą woń.

15 A kapłan ten i ktoś z jego synów, namaszczony w miejsce jego, uczyni tak samo. Jest to wieczne prawo. Dla Jahwe winno to być w całości spalone.

16 Każda ofiara mączna kapłana będzie ofiarą całopalenia".

17 I powiedział Jahwe tak do Mojżesza:

18 "Nakaż Aaronowi i jego synom tak: To jest prawo ofiary za grzech. Na miejscu, gdzie się zabija ofiarę całopalenia, winno się też zabijać i ofiarę za grzech przed obliczem Jahwe. Jest to bowiem rzecz najświętsza.

19 Kapłan, który będzie składał ofiarę za grzech, spożyje z niej w miejscu świętym w przedsionku przybytku spotkania.

20 Ktokolwiek by dotknął się jej mięsa, stanie się święty, a jeżeliby coś z krwi trysnęło na jego ubranie, winien wyprać na miejscu świętym to, na które ona trysnęła.

21 A gliniane naczynie, w którym ubranie było gotowane, winno być rozbite, a jeśli było gotowane w naczyniu miedzianym, naczynie winno być wyskrobane i wodą obmyte.

22 Każdy męski potomek kapłana może je spożywać, jest to rzecz bardzo święta.

23 Jednak z ofiar za grzech, których krew wnosi się do przybytku spotkania, aby dokonać przebłagania w miejscu świętym, nie wolno spożywać, ale winno się je spalić w ogniu.

24 - - -

25 - - -

26 - - -

27 - - -

28 - - -

29 - - -

30 - - -

7

1 A to jest prawo ofiary za przewinę. Jest to rzecz bardzo święta.

2 Na miejscu, gdzie ubijacie ofiarę całopalenia, winiście ubijać i ofiarę za przewinę, a krwią jej [kapłan] winien skropić dokoła ołtarza.

3 Wszystkie jej tłuste części winien złożyć w ofierze: ogon i tłuszcz, który pokrywa wnętrzności, i wszystek tłuszcz, który jest na wnętrznościach,

4 obie nerki i tłuszcz, który jest na nich i który się znajduje na lędźwiach, a przeponę nad wątrobą i nerkami winien oddzielić.

5 I winien spalić ją kapłan na ołtarzu jako ofiarę spalaną przez ogień dla Jahwe.

6 Każdy męski potomek kapłanów może ją spożywać. Na miejscu świętym można ją spożywać, jest to rzecz bardzo święta.

7 Jak ofiara za grzech, tak i ofiara za przewinę mają jedno prawo. Przypada ona kapłanowi, który dokonuje przez nią obrzędu przebłagania.

8 A kapłan, który składa czyjąś ofiarę całopalenia, otrzymuje skórę z ofiary całopalenia, jaką złożył. Dla tego kapłana, dla niego ona będzie.

9 A wszelka ofiara mączna, która jest upieczona w piecu, i wszystko, co jest przygotowane na patelni i na płycie metalowej, należy się kapłanowi, który to składa w ofierze, dla niego to będzie.

10 A każda ofiara mączna zarobiona oliwą lub sucha będzie dla wszystkich synów Aarona, zarówno dla jednego, jak i dla drugiego.

11 A to jest prawo ofiary biesiadnej, jaką się składa Jahwe.

12 Jeśliby składał ją na ofiarę pochwalną, wówczas winien złożyć wraz z ofiarą pochwalną niekwaszone ciasta zarobione oliwą i niekwaszone cienkie placki posmarowane oliwą, oraz wyborową mąkę pszenną jako ciasto pomieszane z oliwą.

13 Obok ciast z zakwaszonego chleba winien on złożyć swój dar ofiarny wraz ze swoją pochwalną ofiarą biesiadną.

14 I winien złożyć jedno z każdego daru ofiarnego jako daninę podniesienia dla Jahwe; dla kapłana, który kropi krwią ofiary biesiadne, dla niego to będzie.

15 Mięso pochwalnej ofiary biesiadnej winno być spożyte w dniu złożenia tej ofiary, a nie powinno się pozostawić nic z niego aż do rana.

16 A jeśliby jego dar ofiarny był ofiarą ślubowaną lub dobrowolną, to w dniu składania tej ofiary winna ona być spożyta i w dniu następnym można z niej spożyć resztę.

17 A pozostała część mięsa z ofiary w dniu trzecim winna być w ogniu spalona.

18 A jeśliby jadł z mięsa ofiary biesiadnej w dniu trzecim, nie będzie to przyjemne, a ofiarowującemu ją nie będzie policzona, ale obrzydliwą będzie, a ten, kto ją będzie spożywał, poniesie karę.

19 A mięsa, które się styka z czymś nieczystym, nie można spożywać, ale się je winno spalić, może zaś każdy spożywać czyste mięso.

20 Kto by jadł mięso z ofiary biesiadnej, które należy do Jahwe, a byłby w stanie nieczystości, winien być wyłączony ze swego ludu.

21 A kto by dotknął się jakiejkolwiek nieczystości, nieczystości człowieka czy nieczystości by dla lub jakiejś obrzydliwej nieczystości, i jadł z mięsa ofiary biesiadnej, należącej do Jahwe, taka osoba będzie wykluczona z grona swego ludu".

22 I powiedział Jahwe tak do Mojżesza:

23 "Poleć synom Izraela: Nie możecie spożywać żadnego tłuszczu z bydła, owcy i kozy.

24 Nie możecie też spożywać tłuszczu padliny i rozszarpanego zwierzęcia. Może ono służyć do wszelkiego użytku, ale nie możecie go spożywać.

25 Ktokolwiek spożywałby tłuszcz zwierzęcia, które ofiaruje się Jahwe, jako ofiarę spalaną przez ogień, winien być wyłączony ze swego ludu.

26 A żadnej krwi nie możecie spożywać we wszelkich waszych miejscach zamieszkania, ani z ptaków, ani z bydła domowego.

27 Ktokolwiek spożywałby jakąkolwiek krew, winien być odłączony od swego ludu".

28 I powiedział Jahwe tak do Mojżesza:

29 "Mów w ten sposób do synów Izraela: Ktokolwiek chce złożyć dla Jahwe ofiarę biesiadną, winien złożyć dar dla Jahwe ze swej ofiary biesiadnej.

30 Jego ręce złożą w ofierze spalany przez ogień tłuszcz razem z mostkiem i wykonasz nim obrzęd kołysania przed Jahwe.

31 I [kapłan] winien spalić tłuszcz na ołtarzu i przypadnie w udziale mostek Aaronowi i jego synom.

32 I prawe udo z waszej ofiary biesiadnej winien dać kapłanom, jako ofiarę podniesienia.

33 Temu zaś z synów Aarona, który złoży na ofiarę biesiadną krew i tłuszcz, winno przypaść prawe udo.

34 Albowiem mostek kołysania i udo podnoszenia wziąłem Ja od synów Izraela z ich ofiar biesiadnych i dałem je Aaronowi, kapłanowi, i jego synom. Jest to trwałe uprawnienie dla synów Izraela".

35 To jest dział Aarona i dział jego synów w ofiarach spalanych przez ogień dla Jahwe, od dnia, kiedy on kazał im przystąpić i objąć urząd kapłański.

36 Ten [to dział] nakazał Jahwe dawać im od dnia, gdy ich namaścił spośród synów Izraela. Jest to wieczne uprawnienie dla ich rodów.

37 Takie jest prawo ofiary całopalenia, ofiary mącznej, ofiary za grzech, ofiary za przewinę, ofiary wyświęcenia i ofiary biesiadnej,

38 które Jahwe przekazał Mojżeszowi na górze Synaj w dniu, gdy polecił synom Izraela składać ofiary Jahwe na górze Synaj.

8

1 I powiedział Jahwe tak do Mojżesza:

2 "Weź Aarona, a z nim jego synów oraz szaty i olej do namaszczenia i młodego cielca na ofiarę przebłagania i dwa barany oraz kosz z chlebem niekwaszonym.

3 Cała zaś społeczność niech się zgromadzi u wejścia do przybytku spotkania".

4 I uczynił Mojżesz według nakazu Jahwe, i zebrała się społeczność u wejścia do namiotu spotkania.

5 I powiedział Mojżesz do społeczności to, co mu Jahwe nakazał uczynić.

6 I kazał się przybliżyć Mojżesz Aaronowi i jego synom, i umył ich wodą.

7 Potem ubrał go w tunikę, przepasał go pasem, wdział nań suknię, włożył nań efod, umocnił go pasem efodu i dobrze mu go ułożył.

8 Następnie ubrał go w pektorał i włożył do pektorału urim i tummim.

9 Z kolei włożył na głowę jego tiarę i umieścił na tiarze, na przedniej jej stronie, przepaskę złotą, diadem święty, jak ta Jahwe nakazał Mojżeszowi.

10 Potem wziął Mojżesz olej do namaszczenia i namaścił przybytek i wszystko, co w nim się znajdowało, i poświęcił je.

11 Później skropił nim [tj. olejem] ołtarz siedem razy i namaścił ołtarz i wszystkie jego sprzęty, kadź i jej podstawę, i poświęcił je.

12 I wylał olej namaszczenia na głowę Aarona i namaścił, i poświęcił go.

13 Z kolei kazał się zbliżyć Mojżesz synom Aarona i ubrał ich w tunikę, przepasał ich pasem i okrył im głowy mitrą, jak rozkazał Jahwe Mojżeszowi.

14 Potem kazał przywieść cielca, jako ofiarę za grzech, i położył Aaron i synowie jego ręce swe na głowę cielca [stanowiącego] ofiarę za grzech.

15 A gdy go zabili, wówczas Mojżesz wziął krew jego i pomaścił palcem wskazującym rogi ołtarza dokoła i oczyścił ołtarz, a resztę krwi wylał u podstawy ołtarza i poświęcił go, dokonując na nim obrzędu przebłagania.

16 A pozbierawszy tłuszcz, który pokrywa wnętrzności i przeponę nad wątrobą i obie nerki, i tłuszcz, który jest na nich, spalił Mojżesz na ołtarzu.

17 Skórę zaś z cielca, jego mięso i wnętrzności spalił w ogniu poza obozem, jak rozkazał Jahwe Mojżeszowi.

18 Potem kazał przywieść barana [przeznaczonego na] całopalenie, i położyli Aaron i jego synowie ręce swe na głowę tego barana.

19 I zabił potem tego barana, i pokropił krwią jego ołtarz dokoła.

20 I podzielił barana na części, i spalił Mojżesz głowę, części i tłuszcz.

21 A wnętrzności i golenie obmył w wodzie, spalił Mojżesz całego barana na ołtarzu. Jest to ofiara całopalenia przez ogień na woń przyjemną dla Jahwe, stosownie do rozkazu, jaki otrzymał Mojżesz od Jahwe.

22 A potem kazał przywieść drugiego barana wyświęcenia i położyli Aaron i jego synowie ręce swe na głowę barana.

23 I zabił barana, a wziąwszy Mojżesz nieco krwi, namaścił wierzch prawego ucha Aarona i wielki palec prawej jego ręki i wielki palec prawej jego nogi.

24 Następnie kazał się zbliżyć synom Aarona, a wziąwszy Mojżesz nieco krwi, namaścił wierzch ich prawych uszu i wielkie palce ich prawych rąk i wielkie palce ich prawych nóg. I pokropił Mojżesz krwią ołtarz wokoło.

25 A wziąwszy tłuszcz i ogon, i tłuszcz pokrywający wnętrzności i przeponę, wątrobę i obie nerki, i tłuszcz, który jest na nich, i prawe udo,

26 a z kosza bochen przaśników, które są przed Jahwe, wziął bochen jeden niekwaszony i ciasto na oliwie zaczynione oraz placek jeden i położył nad tłuszczem i nad prawym udem.

27 I położył to wszystko na dłonie Aarona i na dłonie jego synów, i dokonał obrzędu kołysania przed Jahwe.

28 I wziął je potem Mojżesz z rąk ich, i spalił na ołtarzu całopalenia, jako ofiarę wyświęcenia i jako woń przyjemną. Jest to ofiara spalana przez ogień dla Jahwe.

29 Potem wziął Mojżesz mostek z barana ofiarowanego na wyświęcenie i wykonał nim obrzęd kołysania przed Jahwe, i przypadł Mojżeszowi w udziale, jak rozkazał Jahwe Mojżeszowi.

30 I wziął Mojżesz z oleju do namaszczania i krwi, która była na ołtarzu, i pokropił Aarona i jego szaty, jego synów i szaty jego synów. I poświęcił Aarona i jego szaty, jego synów i szaty jego synów.

31 Potem rzekł Mojżesz do Aarona i jego synów: "Ugotujcie mięso przy wejściu do namiotu spotkania. I będziecie je tam spożywać i chleb wyświęcenia, który jest w koszu, jak to mi zostało nakazane: Aaron i jego synowie winni to spożyć.

32 A co pozostało z mięsa i chleba winniście spalić w ogniu.

33 Od wejścia przybytku spotkania nie możecie się oddalić przez siedem dni, aż do dnia, kiedy zostaniecie wprowadzeni w urząd, gdyż przez siedem dni będzie was wyświęcał.

34 Jak on w dniu dzisiejszym uczynił, tak Jahwe polecił [dalej] czynić, aby uczynić za was przebłaganie.

35 I tak winniście pozostać przy wejściu do przybytku spotkania dniem i nocą przez siedem dni i powinniście przestrzegać polecenia Jahwe, abyście nie pomarli, gdyż taki mi dano rozkaz".

36 Aaron oraz jego synowie wykonali wszystkie te polecenia, jakie im Jahwe nakazał przez Mojżesza.

9

1 W dniu ósmym zawołał Mojżesz Aarona i jego synów, i starszych Izraela

2 i powiedział do Aarona: "Weź młodego cielca z bydła twego na ofiarę za grzech i barana na ofiarę całopalenia, oba bez wady zwierzęta, i zaprowadź je przed Jahwe.

3 I powiesz tak do synów Izraela: Weźcie kozła na ofiarę za grzech, a cielca i barana, oba jednoroczne i bez wady zwierzęta, na ofiarę całopalenia.

4 Ponadto złożycie wołu i barana jako ofiarę biesiadną, zabijając je przed Jahwe. A także ofiarę bezkrwawą: ciasto zaczynione oliwą, gdyż dzisiaj Jahwe chce się wam objawić".

5 I przywiedli to, co Mojżesz nakazał, przed przybytek zebrania, a cała społeczność zbliżyła się i stanęła przed Jahwe.

6 Mojżesz zaś powiedział: "To jest to, co Jahwe nakazał uczynić, aby się ukazała wam chwała Jahwe".

7 Wtedy powiedział Mojżesz do Aarona: "Przybliż się do ołtarza i złóż swą ofiarę za grzechy swe i całopalenia, i dokonaj obrzędu przebłagania za siebie i za lud, i złóż ofiarę ludu i dokonaj przebłagania zań, jak nakazał Jahwe".

8 I przystąpił Aaron do ołtarza, i zabił cielca na ofiarę za grzech za siebie.

9 Przynieśli zaś synowie Aarona krew do niego, a on zanurzywszy swój palec we krwi, namaścił nią rogi ołtarza, a [resztę] wylał u podstawy ołtarza.

10 Tłuszcz zaś i nerki oraz wątrobę z żółcią spalił na ołtarzu, jako ofiarę przebłagania, jak rozkazał Jahwe Mojżeszowi.

11 Mięso natomiast i skórę spalił w ogniu poza obozem.

12 Następnie zabił ofiarę całopalenia, a synowie Aarona przynieśli mu krew i pokropili nią dokoła ołtarza.

13 I przynieśli mu ofiarę całopalną na kawałki poćwiartowaną razem z głową, i spalił ją na ołtarzu.

14 I obmył wnętrzności i golenie, i spalił je na ołtarzu całopalenia.

15 Teraz kazał przywieść ofiarę ludu, a wziąwszy kozła [przeznaczonego na] ofiarę za grzech ludu, zabił go i złożył na ofiarę za grzech jak pierwszą [ofiarę].

16 Potem kazał przywieść ofiarę całopalenia i uczyni! według przepisu.

17 Następnie kazał przynieść ofiarę mączną, a napełniwszy dłoń swą wyborową mąką pszenną, spalił ją na ołtarzu, niezależnie od rannej ofiary całopalenia.

18 Później zabił wołu i kozła na ofiarę biesiadną za lud, a synowie Aarona przynieśli mu krew i skropili nią dokoła ołtarza.

19 Co się tyczy tłustych części wołu i barana, a mianowicie ogona i tłuszczu, który pokrywa wnętrzności, i tłuszczu, który jest na wątrobie, i obie nerki,

20 to położyli te części na piersiach i spalił Aaron na ołtarzu te części tłuste.

21 A z mostkiem i prawym udem wykonał Aaron obrzęd kołysania przed Jahwe, jak nakazał Mojżesz.

22 Potem podniósł Aaron rękę swą ku ludowi i pobłogosławił go, i zstąpił na dół, gdyż złożył ofiarę za grzech, całopalenia, biesiadną.

23 A Mojżesz i Aaron weszli do przybytku spotkania i wyszli znowu błogosławiąc lud, a chwała Jahwe ukazała się wszystkiemu ludowi.

24 Wyszedł ogień od Jahwe i spalił ofiarę całopalenia [złożoną] na ołtarzu i części tłuste, a cały lud widząc, cieszył się, upadając na oblicze.

10

1 Synowie Aarona, Nadab i Abihu, wzięli swe kadzielnice i włożyli do nich ogień, i wsypali nań kadzidło, i przynieśli przed Jahwe ogień obcy, co im zakazał Jahwe.

2 Wówczas ogień wyszedł od Jahwe i pochłonął ich, tak że pomarli przed Jahwe.

3 Mojżesz zaś rzekł do Aarona: ,To jest to, co Jahwe myślał, gdy powiedział: Okazuję się jako święty tym, którzy zbliżają się do mnie i okazuję moją chwałę całemu swemu ludowi". Aaron zaś milczał.

4 Potem przywołał Mojżesz Misaela i Elzafana, synów Uriego, krewnych Aarona, i powiedział do nich: "Idźcie tam i wynieście braci waszych z przybytku na jakieś miejsce poza obozem".

5 I poszli, i wynieśli w ich tunikach poza obóz, jak im nakazał Mojżesz.

6 Mojżesz zaś powiedział do Aarona, do Eleazara i Itamara, synów jego: "Nie powinniście rozpuszczać w nieładzie waszych włosów i rozrywać waszych szat, abyście nie pomarli i aby nie spadł gniew na całe zgromadzenie. Wasi bracia natomiast, cały dom Izraela, mogą opłakiwać klęskę spalenia, jaką Jahwe zapalił.

7 A od wejścia do przybytku spotkania nie możecie się oddalić, abyście nie pomarli. Olej namaszczenia Jahwe jest na was". I nie oddalali się, stosownie do nakazu Mojżesza.

8 Jahwe rzekł do Aarona:

9 ,Wina i moszczu nie możesz pić ani ty sam, ani twoi synowie, którzy są z tobą, gdy wchodzicie do przybytku spotkania, abyście nie pomarli. To jest prawo na wieki dla pokoleń waszych,

10 aby istniał podział między świętym a nieświętym, między nieczystym, a czystym,

11 i aby pouczało ono synów Izraela wszelkich przepisów, jakie ogłosił Jahwe, Bóg wasz, przez Mojżesza".

12 Mojżesz powiedział do Aarona i do pozostałych synów jego, Eleazara i Itamara: ,Weźcie pozostałą część ze spalanej ofiary mącznej dla Jahwe i spożywajcie chleby niekwaszone obok ołtarza, gdyż to jest rzecz bardzo święta.

13 Winniście zaś spożyć to na miejscu świętym, albowiem to jest cząstka przypadająca tobie i cząstka przypadająca synom twoim z ofiar spalanych dla Jahwe. Takie im dano rozkazanie.

14 I mostek kołysany i udo podniesione winniście spożyć na miejscu czystym ty i synowie twoi, i córki twoje z tobą, albowiem to jest cząstka przypadająca dla ciebie i cząstka przypadająca dla synów twoich z ofiar synów Izraela.

15 Udo podniesione i mostek kołysany winny być razem przyniesione z częściami tłustymi przeznaczonymi na ofiarę przez ogień, aby uczynić nimi obrzęd kołysania przed Jahwe. One winny przypaść tobie i twym synom, którzy są u ciebie, jako trwałe uprawnienie, jak nakazał Jahwe.

16 Usilnie wypytywał się Mojżesz o kozła [przeznaczonego na] ofiarę za grzech i oto [dowiedział się, że] był spalony. Rozgniewał się przeto na Eleazara i Itamara, pozostałych synów Aarona, i powiedział:

17 "Dlaczego nie zjedliście ofiary za grzech w miejscu świętym? Jest to przecież rzecz bardzo święta, którą dał wam Jahwe, aby usunąć grzech społeczności przez dokonanie przebłagania za grzech przed Jahwe.

18 Krew nie była wnoszona do przybytku, dlatego winniście ją złożyć w miejscu świętym, stosownie do mego nakazu".

19 Aaron rzekł do Mojżesza: "Dziś złożyli oni ofiarę za grzech i całopalenia przed Jahwe, a potem zdarzyło się mnie czynić podobnie. Jeśli bym jadł ofiarę za grzech dziś, czyż byłoby to dobre przed oczyma Jahwe?"

20 Mojżesz wysłuchał tej odpowiedzi i zadowolił się nią.

11

1 I powiedział Jahwe tak do Mojżesza i Aarona:

2 "Powiedzcie w ten sposób do synów Izraela: Takie to zwierzęta możecie jeść ze wszystkich zwierząt lądowych:

3 Wszystkie możecie spożywać, które mają. rozwidlone kopyta i rozdzielone racice, i które przeżuwają.

4 Nie możecie zaś jeść z przeżuwających i mających rozwidlone kopyta: wielbłąda, który przeżuwa, ale nie ma rozwidlonych kopyt i dlatego będzie dla was nieczysty.

5 Borsuk, który wprawdzie przeżuwa, ale nie ma rozwidlonych kopyt.

6 A także i zająca, który również przeżuwa, ale także nie ma rozwidlonych kopyt.

7 Wreszcie dzik, który wprawdzie ma rozwidlone kopyta i rozdzielone racice, ale nie przeżuwa i dlatego będzie dla was nieczysty.

8 Mięsa ich nie możecie jeść, ani ich padliny dotykać, gdyż są one dla was nieczyste.

9 Możecie zaś jeść to wszystko, co żyje w wodzie i co ma płetwy i łuski, zarówno [to, co przebywa] w wodzie mórz czy rzek, to możecie jeść.

10 To zaś, co nie ma płetw i łusek zarówno w morzach, jak i w potokach, ze wszystkich małych zwierząt wodnych i ze wszystkich wielkich zwierząt żyjących w wodzie, będzie dla was obrzydliwością.

11 Obrzydliwością będzie dla was i nie możecie spożywać ich mięsa, obrzydliwością będzie ich padlina.

12 Wszystko zaś, co nie ma płetw, łusek, a przebywa w wodzie, będzie dla was obrzydliwością.

13 Spośród zaś ptaków będzie dla was obrzydliwością i nie możecie spożywać jako obrzydliwe: orła, gryfa, sępa,

14 kani czerwonej, wszelkiego rodzaju sępów,

15 wszelkiego rodzaju kruków,

16 strusiów, jastrzębia, mewy i wszelkiego rodzaju krogulców,

17 sowy, kormorana, ibisa,

18 pelikana, nurki,

19 bociana, wszelkiego rodzaju czapli, dudka i nietoperza.

20 Również wszelkie owady skrzydlate chodzące na czterech [nogach] będą dla was obrzydliwością.

21 Takie zaś owady skrzydlate możecie spożywać, które chodzą na czterech [nogach], ale mają dłuższe tylne nogi, którymi skaczą po ziemi.

22 Te z nich możecie jeść, a mianowicie szarańczę arbe, w rozmaitych jej odmianach, szarańczę solam w jej różnych odmianach, szarańczę chargol w jej różnych odmianach, szarańczę horgol w jej różnych odmianach i szarańczę chegab w jej różnych odmianach.

23 Ale wszystkie inne uskrzydlone owady, które chodzą na czterech nogach, będą wam obrzydliwością.

24 A przez te [zwierzęta] stajecie się nieczystymi; ktokolwiek dotknąłoy się ich padliny, stanie się nieczysty aż do wieczora,

25 jak ktokolwiek niósłby coś z ich padliny, musi wyprać swe ubranie i będzie nieczysty aż do wieczora.

26 Wszelkie zwierzęta, które mają rozwidlone kopyta i nie rozdzielają racic oraz nie przeżuwają, będą wam nieczyste i ktokolwiek by się ich dotknął, stanie się nieczysty.

27 A wszelkie [zwierzęta], które chodzą na przednich nogach, spośród tych, które mają cztery nogi, będą nieczyste dla was i ktokolwiek dotknąłby się ich padliny, będzie nieczysty aż do wieczora,

28 jak i ktokolwiek wziąłby coś z ich padliny, musi wyprać swe ubranie i będzie nieczysty aż do wieczora. Będą one was czynić nieczystymi.

29 Takie zaś będą nieczyste dla was spośród płazów pełzających po ziemi: kret i mysz, jaszczurka w jej różnych odmianach,

30 jak anaka, koach, letaa, chomis i tinszamet.

31 Przez te spośród wszystkich płazów staniecie się nieczystymi i ktokolwiek dotknąłby się ich padliny, stanie się nieczysty aż do wieczora.

32 A wszystko, na co by upadło coś z ich padliny, stanie się nieczyste: wszelkie naczynie z drzewa, czy ubranie, czy skóra, czy wór, czy jakikolwiek inny przedmiot sporządzony do wykonania na nim jakiejś pracy, musi być wrzucony do wody i pozostanie nieczysty aż do wieczora, i stanie się dopiero wtedy czysty.

33 A wszelkie naczynie gliniane, do którego wnętrza wpadłoby coś z padliny, stanie się zanieczyszczone i winno być stłuczone.

34 Wszelki pokarm, jaki się zwykle spożywa, [ugotowany] na wodzie [z takiego naczynia] zaczerpniętej, będzie nieczysty. Wszelki też napój, jaki się zwykło czerpać, stanie się w takim naczyniu nieczysty.

35 A wszystko, na co upadnie coś z ich padliny, stanie się nieczyste: czy to piec piekarski, czy kuchnia, i winno być zniszczone, gdyż stało się nieczyste i będziecie je uważać za nieczyste.

36 Jednak źródło czy cysterna, gdzie się gromadzą wody, pozostaną czyste, ale kto się dotknął padliny [znajdującej się w wodzie], stanie się nieczysty.

37 Również, gdy coś z padliny padnie na zasiane zboże, zostanie nieczyste.

38 Lecz jeśli wylano wodę na zboże i potem spadło coś z padliny na to, stanie się ono nieczyste.

39 Jeżeli coś z waszego bydła, co wam mogło służyć za pokarm padło, to ten, który się dotyka tej padliny, będzie nieczysty aż do wieczora.

40 Kto zaś zjadł coś z tej padliny, musi uprać swe ubranie i będzie nie czysty aż do wieczora, kto by wreszcie niósł tę padlinę, musi też uprać swe ubranie i będzie nieczysty aż do wieczora.

41 Wszelkie płazy pełzające po ziemi będą wam obrzydliwością i nie mogą być spożywane.

42 Wszystko, co na brzuchu się czołga, i wszystko, co chodzi na czterech [nogach], oraz to, co ma więcej nóg, i wszystkie płazy, które pełzają na ziemi, nie może być spożywane, gdyż te zwierzęta są obrzydliwością.

43 Nie możecie czynić sami siebie obrzydliwością przez wszystkie te płazy, które pełzają, i nie możecie się czynić nieczystymi przez nie.

44 Albowiem ja jestem Jahwe, Bóg wasz, i winniście się uświęcać i być świętymi, gdyż ja jestem święty, i nie powinni się czynić nie czystymi przez szarańczę, która pełza po ziemi.

45 Albowiem ja jestem Jahwe, który was wywiodłem z Egiptu, aby być Bogiem waszym. I winniście być świętymi, bo ja jestem święty.

46 To jest prawo dotyczące bydła, ptaków i innych istot, które żyją w wodzie, i innych istot, które pełzają po ziemi.

47 Abyście umieli rozróżniać między nieczystymi i czystymi, między zwierzętami, które można spożywać, a zwierzętami, których nie można spożywać".

12

1 I powiedział Jahwe tak do Mojżesza:

2 "Mów w ten sposób do synów Izraela: Jeśli kobieta pocznie i zrodzi chłopca, będzie nieczysta przez siedem dni, jak przez czas swego zanieczyszczenia z powodu miesięcznej słabości będzie nieczysta.

3 W dniu zaś ósmym winno być obrzezane ciało jego napletka.

4 Przez trzydzieści trzy dni oczyszczania się jej krwi winna pozostawać w domu i nie może się dotknąć niczego świętego, i nie może iść do miejsca świętego, aż się skończą dni jej oczyszczenia.

5 A jeśli zrodzi dziewczynkę, będzie nieczysta przez czternaście dni, jak przez czas swego zanieczyszczenia z powodu miesięcznej słabości, a potem winna przez sześćdziesiąt sześć dni pozostać w domu z powodu oczyszczania się jej krwi.

6 Gdy się zaś skończą dni oczyszczania po [urodzeniu] czy to chłopca czy dziewczynki, winna złożyć kapłanom baranka jednorocznego w ofierze całopalnej i gołąbka albo synogarlicę w ofierze przebłagalnej za grzech przy wejściu do przybytku spotkania.

7 I złoży je w ofierze [kapłan] przed Jahwe i dokona obrzędu oczyszczenia, aby była znów czysta od płynięcia swej krwi. To jest prawo dla kobiety, która porodziła chłopca czy dziewczynkę.

8 A jeśli nie może postarać się o baranka, wówczas weźmie dwie synogarlice albo dwa młode gołąbki, jedno na ofiarę całopalną, a jedno na ofiarę przebłagalną za grzech, i dokona kapłan obrzędu oczyszczenia i będzie czysta".

13

1 I powiedział Jahwe tak do Mojżesza i Aarona:

2 "Jeśli jakiś człowiek będzie miał na skórze swego ciała nabrzmienie lub ranę, albo plamę, która się może rozwinąć na skórze jego ciała w chorobę trądu, winien być zaprowadzony do Aarona, kapłana, lub do jego synów, kapłanów.

3 I winien oglądnąć kapłan schorzenie na skórze jego ciała i czy włosy na schorzeniu nie stały się białe, i czy rana nie wydaje się być głębszą od skóry ciała, gdyż to byłby trąd. Gdy to zobaczy kapłan, winien go uznać za nieczystego.

4 A gdyby to była jedynie biała plama skóry jego ciała i jeśliby nie wydawała się być głębszą od skóry, i jeśliby włosy na niej [rosnące] nie stały się białe, wówczas winien kapłan oddzielić dotkniętego [tą chorobą] na siedem dni.

5 I winien oglądnąć go kapłan siódmego dnia. Gdy się zaś ukaże oczom jego, że rozszerzyła się rana na skórze, wówczas winien kapłan oddzielić go powtórnie na siedem dni.

6 I winien oglądnąć go powtórnie siódmego dnia. Gdy się zaś okaże, że rana zbielała i nie poszerzyła się rana na skórze, wówczas kapłan winien uznać go za czystego, gdyż to jest tylko wyrzut skóry. Winien jedynie wyprać ubranie swoje i będzie czysty.

7 Jeśli zaś ów wyrzut na skórze rozszerzył się jeszcze bardziej, po oglądnięciu go przez kapłana dla uznania go za czystego, wówczas winien jeszcze raz pokazać się kapłanowi,

8 a kapłan winien oglądnąć go. Gdy się okaże, że wyrzut na skórze poszerzył się, to kapłan winien uznać go za nieczystego, gdyż to jest trąd.

9 Gdy się ukaże choroba trądu na jakimś człowieku, to winien być zaprowadzony do kapłana,

10 a kapłan winien go oglądnąć. Gdy ukaże się nabrzmienie białe na skórze i jest ono takie, że włosy stały się białe na skórze i że urosło mięso żywe na nabrzmieniu,

11 jest to zastarzały trąd na skórze jego ciała. Kapłan winien uznać go za nieczystego bez oddzielania go, gdyż jest nieczysty.

12 Gdy trąd na skórze wytryśnie tak silny, że pokrywa całą skórę chorego od jego głowy aż do jego nóg, cokolwiek mogą dostrzec oczy kapłana,

13 winien oglądnąć kapłan i gdy ujrzy, że trąd okrył całe ciało, to winien on chorego uznać za czystego, gdyż on cały zmienił się na białego i dlatego jest czysty.

14 Gdy się ukaże na nim żywe ciało, jest on nieczysty.

15 Kapłan winien oglądnąć żywe ciało i uznać go za nieczystego, gdyż żywe ciało jest nieczyste, ponieważ jest trądem.

16 Albo też, gdy żywe ciało zniknie i stanie się białe, to winien on udać się do kapłana,

17 a kapłan winien to oglądnąć. Gdy się okaże, że rana stała się biała, to winien kapłan uznać chorego za czystego.

18 Gdy na ciele, a mianowicie na jego skórze ukaże się wrzód i zostanie wyleczony,

19 ale na miejscu wrzodu powstanie nabrzmienie białe lub plama biało-czerwona, to powinien zjawić się u kapłana,

20 a kapłan powinien je oglądnąć. Gdy się okaże, że jest ona niższa od skóry i że włosy na niej [rosnące] stały się białe, to winien go kapłan uznać za nieczystego, gdyż to jest trąd, który wytrysł na wrzodzie.

21 Gdy kapłan oglądnie ją i okaże się, że włosy na niej nie są białe, i że nie jest ona niższa od skóry i jest blada, wówczas winien oddzielić go na siedem dni.

22 Gdy się później rozszerzy na skórze, winien go kapłan uznać za nieczystego, gdyż to jest choroba [trądu].

23 Gdy jednak plama na dawnym miejscu pozostanie bez zmiany i nie rozszerzyła się, to są tylko pozostałości po wrzodzie i winien go kapłan uznać za czystego.

24 Albo [inny przypadek]: Gdy na ciele, na jego skórze powstanie oparzelina i część ciała objęta oparzeliną powiększy się i ukaże się jako biało-czerwona albo blada plama,

25 winien oglądnąć ją kapłan. Gdy się okaże, że włosy na plamie stały się białe i [plama] jest głębsza od skóry, to jest trąd, który wytrysł z oparzeliny, a kapłan winien uznać go za nie czystego, ponieważ jest to choroba trądu.

26 I jeśli oglądnie kapłan i zobaczy, że [plama] nie ma białego włosa i nie jest niższa od skóry i jest nadto blada, winien oddzielić go kapłan na przeciąg siedmiu dni.

27 I winien go kapłan znów po siedmiu dniach oglądnąć. Gdyby się plama na skórze rozszerzyła, to kapłan winien go uznać za nieczystego, gdyż to jest choroba trądu.

28 Gdy jednak plama pozostała na dawnym miejscu nie zmieniona i blada, to chodzi tu tylko o nabrzmiałość z oparzeliny i winien go kapłan uznać za czystego, gdyż tu chodzi jedynie o pozostałość z oparzeliny.

29 Jeśli u mężczyzny lub kobiety zjawi się rana na głowie lub na brodzie,

30 winien ranę oglądnąć kapłan. Gdy okaże się, że jest ona niższa od skóry i że się znajdują tu płowe i słabe włosy, to winien go kapłan uznać za nieczystego, gdyż to jest choroba włosów, świerzb, trąd głowy i brody.

31 Gdy oglądnie kapłan ranę chorych włosów i okaże się, że nie jest ona niższa od skóry, ale nie znajdują się w niej czarne włosy, wtedy winien [dotkniętego] chorobą świerzbu oddzielić na siedem dni,

32 a w siódmym dniu winien kapłan ranę powtórnie oglądnąć. Gdy okaże się, że rana się nie zwiększyła i nie znajdują się płowe włosy, i rana nie wydaje się być głębsza od [otaczającej] ją skóry,

33 to winien chory się ostrzyc, tylko nie powinien ostrzyc miejsca świerzbu, a kapłan winien tego chorego pozostawić na siedem dni oddzielnie.

34 Kapłan winien świerzb w siódmym dniu znów oglądnąć. Gdy się okaże, że świerzb nie rozszerzył się na skórę, a [otaczająca] skóra nie jest głębsza, wówczas kapłan winien chorego uznać za czystego. Chory musi jednak wyprać swe ubranie i będzie czysty.

35 Gdy świerzb zniknie na głowie, to po stwierdzeniu jego czystości

36 winien go kapłan oglądnąć. Gdy okaże się, że choroba włosów na głowie rozszerzy, a się, to nie powinien kapłan szukać jeszcze płowych włosów, gdyż chory jest nieczysty.

37 Gdy jednak choroba włosów oczom jego ukazuje się taka sama i wyrósł czarny włos, wówczas choroba włosów została wyleczona. Chory jest czysty. Kapłan winien uznać go za czystego.

38 Jeżeli u mężczyzny lub kobiety zjawią się na skórze ich ciała liczne plamy białe,

39 to winien je kapłan oglądnąć. Gdy się okaże, że na skórze ciała są tylko blade, białe plamy, jest to wyrzut na skórze, który wytrysnął ze skóry, a chory jest czysty.

40 Gdy na głowie jakiegoś mężczyzny wypadają włosy i stał się z tyłu [głowy] łysy, jest czysty.

41 A jeśli na jego głowie od krańców oblicza wypadają włosy i stanie się z przodu [głowy] łysy, jest czysty.

42 Gdy na jego łysinie z tyłu [głowy] czy na łysinie z przodu [głowy] ukaże się biało-czerwona plama, jest to wyrzut ospy na tylnej czy przedniej łysinie,

43 a kapłan winien oglądnąć plamę. Gdy się okaże, że nabrzmiałość rany na tylnej czy przedniej łysinie jest biało-czerwona i wygląda jak trąd skóry ciała,

44 jest to człowiek trędowaty i nieczysty. Kapłan winien uznać go koniecznie za nieczystego, ponieważ ma na swej głowie plamę [trądu].

45 Co się tyczy trędowatego, który ma ranę, to powinno się podrzeć jego szaty, a włosy głowy winny swobodnie być spuszczone i brodę winno się osłonić. Ponadto winien wołać: "nieczysty, nieczysty".

46 Przez cały czas trwania rany będzie nieczysty i winien oddzielnie mieszkać i poza obozem jest jego miejsce pobytu.

47 Gdy na ubraniu ukaże się plama trądu, czy to na ubraniu z wełny, czy na ubraniu z płótna,

48 czy na jakiejś tkaninie, czy na jakichś wyrobach dzianych, czy na wyszyciu na płótnie, czy na wełnie, czy na jakimś kawałku skóry, czy też na czymkolwiek ze skóry wykonanym

49 i gdy plama na ubraniu lub na kawałku skóry, czy na tkaninie lub wyszyciu, albo na czymkolwiek ze skóry wykonanym jest żółta lub czerwona, to wtedy jest to plama trądu. Winno się ją pokazać kapłanowi,

50 a kapłan oglądnie plamę i oddzieli [dotknięte] plamą na siedem dni,

51 a w siódmym dniu winien plamę znowu oglądnąć. Jeżeli plama na ubraniu lub na tkaninie, czy na naszyciu, czy też na jakimś kawałku skóry lub na czymkolwiek ze skóry wykonanym rozszerzyła się, wówczas jest to trąd, który spowodował złowrogą plamę. A odnośna [rzecz] jest nieczysta.

52 Kapłan zaś winien spalić ubranie, tkaninę, naszycie z wełny lub z płótna, czy cokolwiek inne, na czym znajdzie się plama.

53 Gdy zaś kapłan oglądnie je i okaże się, że plama się nie rozszerzyła,

54 wówczas winien kapłan zarządzić, aby to, na czym plama się znajduje, uprano, i winno być jeszcze raz na siedem dni oddzielone,

55 i znów oglądnąć plamę, gdy została uprana [aby się przekonać], czy plama nie zmieniła swego wyglądu i czy plama się nie rozszerzyła; wówczas jest jedynie [ów kawałek] nieczysty, i w ogniu winien być spalony, gdyż został zniszczony na jednej i na drugiej stronie.

56 Gdy kapłan oglądnie ją na jednej i na drugiej stronie i okaże się, że plama stała się biała, gdy [to, na czym się znajduje] wyprał, oderwie tę część od ubrania, albo od skóry, albo od tkaniny czy od naszycia.

57 Gdyby jednak [plamę] ujrzano jeszcze raz na ubraniu, na tkaninie czy wyszyciu, czy na czymkolwiek wykonanym ze skóry, wówczas byłby to przejaw trądu, i dlatego winieneś spalić w ogniu to, na czym się plama znajduje.

58 Gdy jednak ubranie, tkanina czy wyszycie, czy cokolwiek ze skóry wykonane, cokolwiek by to było, straciło plamę, gdy je prałeś, wówczas winieneś jeszcze raz wyprać, i będzie czyste.

59 To jest pouczenie dotyczące plam trądu na wełnianym, lub płóciennym ubraniu, czy na czymkolwiek ze skóry wykonanym, i cokolwiek by to było".

14

1 I powiedział Jahwe tak do Mojżesza:

2 "Takie jest pouczenie dotyczące trędowatego. W dniu swego oczyszczenia winien być zawiedziony do kapłana,

3 który go winien wywieść za obóz i obejrzeć, i gdy się okaże, że rana trądu wygoiła się u trędowatego,

4 to winien polecić kapłan, aby wziął dla oczyszczenia dwa czyste ptaki i drzewo cedrowe, szkarłat i hizop

5 i winien też polecić kapłan, aby zabił ptaka jednego nad naczyniem glinianym nad wodą żywą.

6 Pozostałego zaś jeszcze przy życiu ptaka i drzewo cedrowe, karmazyn i hizop winien wziąć i zanurzyć razem z żyjącym ptakiem we krwi ptaka, który został zabity nad żywą wodą.

7 I pokropi nią oczyszczającego się z trądu siedem razy i w ten sposób go oczyści, a żyjącego ptaka winien wypuścić na wolność.

8 Później winien oczyszczający się uprać swe ubranie i ostrzyc swe włosy i wykąpać się w wodzie. Potem dopiero będzie mógł wejść do obozu, ale wpierw musiał jeszcze pozostać przez siedem dni za obozem.

9 Siódmego dnia winien na nowo ostrzyc wszystkie swe włosy na głowie, brodę i brwi oczu, w ogóle wszystkie swe włosy winien ostrzyc, a swe ubranie wyprać i umyć swe ciało w wodzie. W ten sposób stanie się czysty.

10 W ósmym dniu winien wziąć dwa baranki bez wady i jedną jednoroczną owcę bez wady i trzy dziesiąte efy najlepszej mąki pszennej na ofiarę mączną, jako na oliwie zaczynione ciasto i log oliwy.

11 A dokonujący oczyszczenia kapłan winien postawić oczyszczającego się człowieka i jego [rzeczy] przed Jahwe przy wejściu do przybytku spotkania.

12 Potem winien kapłan wziąć jednego baranka i złożyć go w ofierze przebłagania za grzech razem z logiem oliwy, i wykonać nim przed Jahwe ceremonię kołysania.

13 Potem winien zabić baranka w miejscu, gdzie się zabija ofiary przebłagalne i całopalne, w miejscu świętym, ponieważ jako ofiara przebłagalna za grzech tak i ofiara przebłagalna za przewinę należy do kapłana jak coś najświętszego.

14 Kapłan winien wziąć z krwi ofiary za przewinę i winien nią pomazać wierzch ucha prawego i wielki palec prawej ręki i wielki palec prawej nogi oczyszczającego się.

15 I winien wziąć kapłan z loga oliwy i wylać ją do swej lewej ręki.

16 Potem kapłan winien pokropić swoim prawym palcem [umoczonym] w tej oliwie, która jest w jego lewej ręce, siedem razy przed Jahwe.

17 Resztą zaś oliwy, która jest w jego ręku winien kapłan namaścić wierzch prawego ucha, wielki palec prawej ręki i wielki palec prawej nogi oczyszczającego się w miejscu [wylewania] krwi ofiary przebłagania za przewinę.

18 Resztę oliwy, która jest jeszcze w ręku kapłana, winien on wylać na głowę oczyszczającego się i w ten sposób dokona obrzędu przebłagania przed Jahwe.

19 Potem winien kapłan złożyć ofiarę przebłagalną za grzech i dokonać obrzędu przebłagania nad oczyszczającym się z jego nieczystości, a wreszcie złoży ofiarę całopalną.

20 I winien złożyć na ołtarzu ofiarę całopalną razem z ofiarą mączną i kapłan winien dokonać przebłagania, i stanie się czysty.

21 Jeżeli zaś jest on ubogi i nie może nabyć tego [do złożenia w ofierze], winien złożyć jednego baranka jako ofiarę za przewinę, i dokona obrzędu kołysania i przebłagania za siebie, a do tego dziesiątą część efy najlepszej mąki pszennej zaczynionej na oliwie, jako ofiarę pokarmową, i log oliwy.

22 Ponadto dwie synogarlice lub dwa gołąbki, o ile może je nabyć, i będzie jeden na ofiarę przebłagalną [za grzech], a jeden na ofiarę całopalną.

23 A powinien je przynieść w ósmym dniu swego oczyszczenia kapłanowi przy wejściu do przybytku spotkania przed Jahwe.

24 A kapłan winien wziąć baranka na ofiarę przebłagalną za przewinę i log oliwy i winien dokonać tym kapłan obrzędu kołysania przed Jahwe.

25 Potem winien on zabić baranka na ofiarę za przewinę. Potem weźmie kapłan z krwi ofiary przebłagania za przewinę i pomaże nią wierzch prawego ucha, wielki palec prawej ręki i wielki palec prawej nogi oczyszczającego się.

26 Potem winien kapłan wylać trochę oliwy do swej lewej ręki.

27 Potem kapłan winien pokropić swoim prawym palcem [umoczonym] w oliwie, która jest w jego lewej ręce, siedem razy przed Jahwe.

28 Resztą zaś winien kapłan namaścić wierzch prawego ucha, wielki palec prawej ręki i wielki palec prawej nogi oczyszczającego się, oprócz krwi ofiary przebłagania.

29 Resztę oliwy, która jest w ręku kapłana, winien on wylać na głowę oczyszczającego się i w ten sposób dokona obrzędu oczyszczenia go przed Jahwe.

30 Potem winien złożyć jedną z synogarlic czy gołąbków, które zdołał nabyć,

31 na ofiarę za grzech, a drugiego [takiego ptaka] jako ofiarę całopalną razem z ofiarą mączną. Tak to kapłan winien dokonać obrzędu przebłagania przed Jahwe za oczyszczającego się.

32 To jest pouczenie dla tego, który jest dotknięty trądem, i który nie może nabyć ofiary oczyszczenia".

33 Jahwe powiedział tak do Mojżesza i Aarona:

34 ,Gdy przyjdziecie do ziemi Kanaan, którą wam dam w posiadanie, i gdy dotknę plamą trądu jeden dom kraju danego wam w posiadanie,

35 wówczas winien właściciel domu udać się i oznajmić kapłanowi: Coś jakby plama [trądu] pokazała się na moim domu.

36 Wówczas winien polecić kapłan, aby opróżniono dom, zanim tam uda się kapłan, celem oglądnięcia plamy, aby wszystko, co jest w domu, nie stało się nieczyste. Dopiero potem kapłan przyjdzie, aby oglądnąć dom.

37 I winien oglądnąć plamę. I gdy stwierdzi, że plama na ścianach domu ma żółte albo czerwone wklęsłości, które są niższe od powierzchni ścian,

38 wówczas winien kapłan wejść do bramy domu i dom na siedem dni zamknąć.

39 W siódmym dniu winien wrócić i dokonać oględzin. Gdy się okaże, że plama poszerzyła się na ścianach domu,

40 wówczas winien polecić kapłan, aby kamienie, na których znajduje się się plama, wyrwano i wyrzucono za miasto na jakieś nieczyste miejsce.

41 Potem każe dom dookoła wewnątrz zeskrobać, a glinę zeskrobaną wyrzucić za miasto na jakieś nieczyste miejsce.

42 Potem każe wziąć inne kamienie i osadzić na miejscu [dawnych] kamieni, i wziąć inną glinę i dom nią wyprawić.

43 Jeżeli zaś plama znów się ukaże i zakwitnie na domu, mimo że kamienie wyrwano i dom wyskrobano i wyprawiono,

44 wówczas winien znów udać się tam kapłan i dom oglądnąć. Gdy się okaże, że plama w domu się rozszerzyła, wówczas jest to złowrogi trąd domu i stał się on nieczysty.

45 Potem winno się dom ten zburzyć, a jego kamienie, belki i wszelką glinę z domu wynieść z miasta na jakieś nieczyste miejsce.

46 Ktokolwiek by wszedł do domu podczas tego czasu, na jaki [kapłan] zamknął dom, stałby się nieczysty aż do wieczora.

47 Kto by spał w takim domu, winien wyprać swe ubranie, a kto by jadł w takim domu, winien też wyprać swe ubranie.

48 A jeśliby kapłan wszedł do domu, aby go oglądnąć, i okazałoby się, że plama nie rozszerzyła się w domu potem, gdy dom otynkowano, to winien kapłan dom uznać za czysty, gdyż plama została usunięta.

49 Dla oczyszczenia zaś domu winien wziąć dwa ptaki i drzewo cedrowe, karmazyn i hizop.

50 Jednego ptaka winien zabić nad żywą wodą w naczyniu glinianym.

51 Potem weźmie drzewo cedrowe i hizop oraz karmazyn i [drugiego ptaka] jeszcze żyjącego, aby je zanurzyć we krwi zabitego ptaka i w żywej wodzie i winien skropić siedem razy dom, i

52 w ten sposób dom oczyści krwią ptaka i żywą wodą, i żyjącym jeszcze ptakiem, i drzewem cedrowym, i hizopem oraz karmazynem.

53 Potem winien wypuścić ptaka żywego poza miasto na pola. Taki to będzie obrzęd oczyszczenia domu, i stanie się czysty".

54 Takie jest pouczenie, dotyczące wszelkiego rodzaju trądu i świerzbu,

55 trądu ubrań i domów,

56 nabrzmienia, ran i plam,

57 dla znajomości tego, kiedy coś jest nieczyste, a kiedy coś jest czyste. To jest pouczenie dotyczące trądu.

15

1 I powiedział Jahwe tak do Mojżesza i Aarona:

2 "Powiedzcie synom Izraela w ten sposób: Wszelki mężczyzna, jeśli cierpi na wycieki ze swego ciała, będzie nieczysty z powodu wycieku.

3 Wtedy zaś zaciąga nieczystość, gdy albo następuje [częsty] wyciek, albo też gdy ma miejsce jego zatrzymanie: w obu przypadkach jest to nieczystość.

4 Wszelkie łoże, na którym leżał cierpiący na wyciek, będzie nieczyste. Również wszelki sprzęt, na którym siedział, będzie nieczysty.

5 Ktokolwiek dotknąłby się takiego łoża, winien uprać ubranie swe i wymyć się w wodzie, i pozostanie nieczysty aż do wieczora.

6 Ktokolwiek też usiadłby na sprzęcie, na którym siedział cierpiący na wyciek, winien wyprać swe ubranie i wymyć się w wodzie, i będzie nieczysty aż do wieczora.

7 Ktokolwiek także dotknąłby się ciała cierpiącego na wyciek, wypierze szaty swe i wykąpie się w wodzie, i będzie nieczysty aż do wieczora.

8 Jeżeli splunął cierpiący na wyciek na czystego, winien on wyprać ubranie swe i wykąpać się w wodzie, i będzie nieczysty aż do wieczora.

9 Wszelkie siodło, na którym jechałby nieczysty na wyciek, będzie nieczyste.

10 Ktokolwiek dotknąłby się czegokolwiek, co znajdowało się pod nim, będzie nieczysty aż do wieczora; również ten, który by przenosił takie rzeczy, musi wyprać swe ubranie i będzie nieczysty aż do wieczora.

11 Każdy, kogo by dotknął cierpiący na wyciek przed obmyciem swych rąk w wodzie, winien wyprać swe ubranie i umyć samego siebie w wo dzie, i pozostanie nieczysty aż do wieczora.

12 Każde naczynie gliniane, którego się dotknął cierpiący na wyciek, winno być stłuczone, a każdy sprzęt z drzewa winien być wymyty wodą.

13 Gdy mężczyzna dotknięty wyciekiem chce być oczyszczony od swego wycieku, winien naliczyć siedem dni od swego oczyszczenia i wyprać swe ubranie, i wykąpać się w wodzie źródlanej, i będzie czysty.

14 W dniu ósmym winien wziąć dwie synogarlice albo dwa gołąbki i przyjdzie przed Jahwe do wejścia przybytku spotkania i da je kapłanowi.

15 A kapłan winien z nich złożyć ofiarę. Jeden na ofiarę za grzech, a drugi na ofiarę całopalenia. Kapłan winien przed Jahwe dokonać obrzędu oczyszczenia z wycieku.

16 A gdy u mężczyzny nastąpił wyciek nasienia, winien wykąpać się w wodzie i będzie nieczysty aż do wieczora.

17 Wszelkie zaś ubranie, wszelka skóra, na które spadnie nasienie, musi być w wodzie wyprane i będzie nieczyste aż do wieczora.

18 Kobieta, z którą leżał mężczyzna, u którego nastąpił wyciek nasienia, winna się ona jak i on obmyć wodą i będzie z nim nieczysta aż do wieczora.

19 Jeśli kobieta cierpi na wyciek, który to wyciek z jej ciała krwią jest, przez siedem dni pozostanie nieczysta z powodu miesiączkowania i kto by się jej dotknął wtedy, stanie się nieczysty aż do wieczora.

20 I wszystko, na czym ona położy się w stanie swego zanieczyszczenia, stanie się nieczyste, i wszystko, na czym usiądzie, stanie się nieczyste.

21 Każdy, kto by dotknął się jej łoża, musi wyprać swe ubranie i samego siebie umyć, i stanie się nieczysty aż do wieczora.

22 Każdy zaś, który dotknie się jakiegoś sprzętu, na którym siedziała, musi wyprać ubranie swoje i samego siebie umyć, i będzie nieczysty aż do wieczora.

23 Gdyby się coś znajdowało na łożu albo na sprzęcie, na którym siedziała, będzie ono przez to, że się dotknęło, nieczyste aż do wieczora.

24 Gdyby jakiś mężczyzna z nią leżał, to przejdzie nań jej miesiączka i będzie on przez siedem dni nieczysty. I wszelkie łoże, na które by się położył, stanie się nieczyste.

25 Gdy jakaś kobieta cierpi na wyciek swej krwi [krwotok] przez wiele dni i gdy nie chodzi tu o czas jej regularnego miesiączkowania, albo gdy cierpi na wyciek dłużej od czasu jej regularnego wycieku, to jest ona przez cały czas nieregularnego wycieku nieczysta, jak w czasie swego regularnego wycieku.

26 Wszelkie łoże, na którym się ona położy podczas całego czasu jej wycieku, będzie takie, jak łoże w czasie jej regularnego wycieku. Wszelki sprzęt, na którym taka usiądzie, będzie nieczysty z powodu zanieczyszczenia [jak] przez jej regularny wyciek.

27 Każdy, kto się tych rzeczy dotyka, musi wyprać swe ubranie, a samego siebie wymyć w wodzie i pozostanie nieczysty aż do wieczora.

28 Gdy po swym wycieku chce być znów czysta, to musi ona naliczyć siedem dni, i potem będzie czysta.

29 W ósmym dniu winna ona wziąć dwie synogarlice lub gołąbki i zanieść do kapłana do wejścia przybytku spotkania.

30 Wówczas kapłan winien jednego [z tych ptaków] złożyć na ofiarę za grzech, a drugiego na ofiarę całopalenia. I dokona kapłan przed Jahwe obrzędu oczyszczenia z zanieczyszczającego wycieku.

31 Tak winniście przestrzegać synów Izraela przed [działaniem] ich nieczystości, aby nie pomarli z powodu swej nieczystości, zanieczyszczając moje mieszkanie, które się wśród was znajduje".

32 Takie jest pouczenie, dotyczące cierpiących na wyciek i tego, które mu przydarzył się wyciek nasienia, i przez co jest nieczysty.

33 A to się tyczy [kobiety], która jest nieczysta z powodu swej [regularnej] miesiączki, i to się tyczy tego, który jest dotknięty wyciekiem, czy to mężczyzna czy kobieta, i to się tyczy mężczyzny, który leżał z nieczystą.

16

1 I powiedział Jahwe do Mojżesza po śmierci dwóch synów Aarona, którzy umarli, gdy zbliżali się do Jahwe.

2 A rzekł Jahwe do Mojżesza: "Powiedz Aaronowi, bratu twemu, aby nie wchodził w każdym czasie do miejsca najświętszego poza zasłonę przed przebłagalnią, która jest nad arką, aby nie umarł, gdy w obłoku zjawię się nad przebłagalnią.

3 Oto jak Aaron może wchodzić do miejsca najświętszego: z krwią młodego cielca jako przebłagalną ofiarą za grzech i [z krwią] barana jako ofiarą całopalenia.

4 Przywdzieje lnianą tunikę świętą i lniane spodnie będzie miał na swym ciele, i lnianym pasem przepasze się, i lnianą tiarę założy. Takie będą jego święte szaty, które przywdzieje po obmyciu swe go ciała.

5 Od społeczności synów Izraela winien wziąć dwa kozły na ofiarę przebłagania za grzech i jednego barana na ofiarę całopalenia.

6 I winien złożyć Aaron cielca w ofierze przebłagania za grzech i dokona obrzędu przebłagania za siebie i za swą rodzinę.

7 I winien wziąć dwa kozły i stawi je przed Jahwe, przed wejściem do przybytku spotkania.

8 Potem winien rzucić los Aaron nad oboma tymi kozłami, jeden los dla Jahwe, a drugi los dla Azazela.

9 Następnie winien Aaron przywieść kozła, na którego przypadł los dla Jahwe, i złoży go na ofiarę za grzech.

10 A kozła, na którego przypadł los dla Azazela, winien stawić żywego przed Jahwe, aby dokonać nad nim obrzędu przebłagania za siebie, i wypuścić go do Azazela na pustynię.

11 Potem winien przywieść Aaron swego cielca na ofiarę za grzech i dokona obrzędu przebłagania za siebie i za dom swój, i zabije cielca na ofiarę za swój grzech.

12 Następnie winien wziąć kadzielnicę pełną rozpalonego ognia z ołtarza sprzed Jahwe oraz pełne garście wonnego kadzidła pokruszonego i winien wnieść poza zasłonę.

13 I winien położyć to kadzidło na ogniu przed Jahwe, a dym z kadzidła zasłoni przebłagalnię, która jest nad świadectwem, i nie umrze.

14 Następnie winien wziąć trochę krwi cielca i winien skropić raz palcem swoim nad przebłagalnią i siedem razy pokropi palcem przed przebłagalnią.

15 Potem winien zabić kozła [przeznaczonego] na ofiarę za grzech ludu i winien zanieść krew jego poza zasłonę, i winien postąpić z tą krwią tak, jak postąpił z krwią cielca i winien pokropić nią nad przebłagalnią i przed przebłagalnią.

16 I dokona obrzędu oczyszczenia przybytku z nieczystości synów Izraela i za przewinienia ich i za grzechy ich. Tak winien uczynić nad przybytkiem spotkania, który przebywa z nimi pośród ich nieczystości.

17 I nie będzie nikogo z ludzi w przybytku spotkania, gdy będzie wchodził dla dokonania obrzędu oczyszczenia w miejscu najświętszym, aż do jego wyjścia. I dokona przebłagania za siebie, za swój dom i za całe zebranie Izraela.

18 I pójdzie do ołtarza, który jest przed Jahwe, i dokona obrzędu przebłagania za siebie, i weźmie z krwi cielca i z krwi kozła, i wyleje ją na rogu ołtarza dokoła.

19 Potem pokropi go krwią palcem swym siedem razy i oczyści go, i usunie odeń nieczystość synów Izraela.

20 Gdy dokona obrzędu oczyszczenia miejsca najświętszego i przybytku spotkania oraz ołtarza, to zbliży się do pozostałego przy życiu kozła.

21 I włoży Aaron obie swe ręce na głowę kozła żywego i wyzna nad nim wszystkie grzechy synów Izraela i wszystkie ich przewinienia i wszystkie ich występki, i złoży je na głowie kozła i każe wybranemu człowiekowi wypędzić go na pustynię.

22 I uniesie na sobie kozioł wszystkie grzechy do ziemi spalonej, na pustynię.

23 Wówczas wejdzie Aaron do przybytku spotkania i zdejmie szaty lniane, które przywdział, gdy wchodził do miejsca świętego, i złoży je tam.

24 I umyje tam ciało swe w wodzie w miejscu świętym i przywdzieje szaty swe, i wyjdzie, i złoży ofiarę całopalenia, a mianowicie ofiarę całopalenia ludu, i dokona obrzędu przebłagania za siebie i za lud swój.

25 A tłuszcz z ofiary za grzech spali na ołtarzu.

26 Człowiek, który wypędzał kozła do Azazela, winien wyprać szaty swe i wymyć ciało swe w wodzie, i dopiero potem może wejść do obozu.

27 Cielca zaś ofiary za grzech i kozła ofiary za grzech, których krew wniesiono dla dokonania obrzędu oczyszczenia miejsca najświętszego, wyniesie się poza obóz i spali się w ogniu ich skórę, mięso, jako też wnętrzności.

28 Ten zaś, który je będzie spalał, winien wymyć swe ciało w wodzie, a potem dopiero może wrócić do obozu.

29 A to będzie dla was prawo wieczne: W miesiącu siódmym dziesiątego dnia miesiąca umartwiajcie samych siebie i nie wykonujcie żadnej pracy, tak tubylcy, jak cudzoziemcy, którzy są wśród was.

30 Albowiem w tym dniu dokona się przebłaganie za was, aby was uczynić czystymi z wszelkich waszych grzechów, i abyście byli czyści przed Jahwe.

31 Będzie to dla was szabat odpocznienia i będziecie umartwiać samych siebie, gdyż to jest prawo wieczne.

32 I dokona obrzędu przebłagania kapłan, którego się namaści i którego się wyświęci dla pełnienia obowiązków kapłańskich w miejsce jego ojca. Winien przywdziać szaty lniane, szaty święte.

33 I będzie dokonywał obrzędu przebłagania nad miejscem najświętszym, nad namiotem spotkania, nad ołtarzem, a także za kapłana i za całe zebranie ludu.

34 A to będzie dla was prawo wieczne, dotyczące obrzędu przebłagania raz w roku za wszystkie grzechy synów Izraela". Uczyniono tedy, jak nakazał Jahwe Mojżeszowi.

17

1 I powiedział Jahwe tak do Mojżesza:

2 "Powiedz Aaronowi i synom jego oraz wszystkim synom Izraela i mów do nich: Oto słowa, jakie Jahwe polecił mi oznajmić:

3 Wszelki człowiek z domu Izraela, który by chciał zabić wołu albo owcę, albo kozę w obozie lub poza obozem

4 i nie przyprowadził ich (tj. zwierząt) do wejścia do przybytku spotkania, aby je Jahwe złożyć w ofierze przed mieszkaniem jego, taki człowiek winien być uznany za winnego krwi, gdyż wylał krew, i winien być wyłączony spośród swego narodu.

5 Dlatego, gdy dotąd zabijali synowie Izraela swe zwierzęta na polach, to teraz przyprowadzać je będą do Jahwe, do wejścia przybytku spotkania, do kapłana i będą składać je w ofierze dla Jahwe, jako ofiarę biesiadną.

6 A kapłan winien wylać krew na ołtarz Jahwe przy wejściu do przybytku spotkania i spalić tłuszcz na miłą woń dla Jahwe.

7 I nie mogą dalej składać ofiar demonom owłosionym, za którymi chodząc, cudzołożyli. Będzie to prawo wieczne dla nich i dla ich pokoleń.

8 Winieneś im jeszcze to powiedzieć: Wszelki człowiek z domu Izraela, jak i spośród cudzoziemców mieszkających wśród was, który by chciał złożyć ofiarę całopalenia czy jakąś [inną] krwawą ofiarę

9 i nie chciałby jej przywieść do wejścia przybytku spotkania, aby ją złożyć Jahwe, winien być wyłączony spośród swego ludu.

10 Ktokolwiek z domu Izraela i z cudzoziemców, którzy osiedlili się wśród was, spożywałby jakąkolwiek krew, to ja zwrócę mą twarz przeciw takiemu, kto spożywał krew,. i ja wyłączę go spośród jego ludu.

11 Albowiem życie ciała jest we krwi. Ja dałem ją dla was do użycia na ołtarzu, abyście nią dokonywali obrzędu przebłagania za was, gdyż krew może dokonać przebłagania przez życie, jakie w niej się znajduje.

12 Dlatego nakazałem synom Izraela: Nikt z was nie może krwi spożywać, a także cudzoziemiec, który pośród was przebywa, nie może krwi spożywać.

13 Wszelki człowiek z synów Izraela lub z cudzoziemców, mieszkający wśród Was, który by upolował zwierzynę lub jakiegoś ptaka, które wolno spożywać, winien wylać jego krew i przykryć ją ziemią.

14 Ponieważ życie każdego ciała jest w jego krwi, dlatego powiedziałem synom Izraela: Nie możecie spożywać krwi jakiegokolwiek ciała, gdyż życie ciała jest w jego krwi. Ktokolwiek spożywałby ją, winien być wyłączony.

15 Ktokolwiek - czy to tubylec, czy cudzoziemiec - spożywał padlinę lub zwierzę rozszarpane, winien wyprać swe ubranie i wymyć się w wodzie, i pozostanie nieczysty aż do wieczora, i dopiero potem stanie się znów czysty.

16 Gdyby nie umył się i nie wyprał swej sukni, będzie mu to poczytane za winę".

18

1 Jahwe powiedział tak do Mojżesza:

2 "Powiedz w ten sposób synom Izraela: Ja jestem Jahwe, Bóg wasz.

3 Według postępowania ziemi egipskiej, gdzie przebywaliście, nie powinniście działać, według postępowania ziemi Kanaan, dokąd was zawiodę, nie możecie działać i iść za ich obyczajami.

4 Ale moje przepisy winniście wypełniać i moich praw winniście strzec, postępując według nich, ja jestem Jahwe, Bóg wasz.

5 Winniście przestrzegać moich nakazów i moich przepisów, gdyż kto je wypełnia, przez nie żyje, ja jestem Jahwe.

6 Nikt z was nie może tak się zbliżyć do swego krewnego, aby odkryć jego nagość, ja jestem Jahwe.

7 Nagości ojca twego ani nagości matki twojej nie możesz odkryć, gdyż ona jest matką twoją, i dlatego nie możesz odkryć jej nagości.

8 Nie możesz odkryć nagości żony twego ojca, gdyż to jest nagość ojca twego.

9 Nagości siostry, córki ojca twego, albo córki twej matki, czy zrodzonej w domu czy poza domem, nie możesz odkryć.

10 Nagości córki syna twego, albo córki twej córki, nie możesz odkrywać [ich nagości], gdyż to jest twoja nagość.

11 Nagości córki żony twego ojca nie możesz odkryć, gdyż ona jest dzieckiem ojca twego, siostrą twoją.

12 Nagości siostry ojca twego nie możesz odkryć, bo ona jest tego samego ciała, co ojciec twój.

13 Nagości siostry matki twej nie możesz odkryć, albowiem ona jest tego samego ciała, co i matka twoja.

14 Nagości brata ojca twego nie możesz odkrywać i do żony jego nie możesz się zbliżać, bo ona jest ciotką twoją.

15 Nagości synowej twojej nie możesz odkrywać, gdyż ona jest żoną syna twego, nagości jej nie możesz odkrywać, bo ona jest nagością ciała twego.

16 Nagości swej bratowej nie możesz odkrywać, bo jest to nagość brata twego.

17 Nagości jakiejś kobiety i jej córki nie możesz odkryć, córki twego syna i córki twej córki, nie możesz pobrać, aby ich nagość odkryć, bo one są krewnymi, byłoby to hańbą.

18 Nie możesz wziąć siostry żony twej, jako zazdrosnej jej rywalki, aby odkryć jej nagość za życia tamtej.

19 Nie możesz zbliżyć się do swej żony w czasie jej nieczystości miesięcznej, aby odkryć jej nagość.

20 Nie możesz obcować z żoną bliźniego twego, gdyż stałbyś się przez to nieczysty.

21 Żadnemu z twoich dzieci nie pozwolisz przechodzić przez ogień do Molocha; nie możesz bezcześcić imienia Boga twego, ja jestem Jahwe.

22 Nie możesz obcować z mężczyzną, jak się obcuje z kobietą, byłoby to obrzydliwością.

23 Z żadnym zwierzęciem nie możesz obcować, gdyż stałbyś się przez to nieczysty. Również kobieta nie może stawać przed zwierzęciem, aby z nim obcować, bo byłoby to okropnością.

24 Nie możecie się tymi rzeczami zanieczyszczać, gdyż tymi rzeczami zanieczyszczały się ludy, które ja przed wami przepędzę.

25 Kraj stał się nieczysty i ja muszę jego winę ukarać i wypluje ów kraj swych mieszkańców.

26 Wy jednak przestrzegajcie nakazów moich, rozporządzeń moich i nie czyńcie tych obrzydliwości zarówno tubylcy, jak i cudzoziemcy, którzy pośrodku was mieszkają.

27 Albowiem wszelkie te obrzydliwości czynili ludzie ziemi, jacy byli tu przed wami, i kraj stał się nieczysty.

28 Ale was nie wypluje, chociaż go splamicie, jak wypluł lud, który był przed wami,

29 ale jedynie ci wszyscy, którzy popełnili jakieś z tych obrzydliwości, czyniąc to winni być wyłączeni spośród swego ludu.

30 Winniście przestrzegać moich nakazów, aby się nie dopuszczać tych obrzydliwości, jakich się dopuszczano przed wami. Nie powinniście się przez nie zanieczyszczać: Ja jestem Jahwe, Bóg wasz".

19

1 I powiedział Jahwe tak do Mojżesza:

2 "Powiedz całej społeczności synów Izraela w ten sposób: Powinniście być świętymi, bo ja Jahwe, Bóg wasz, jestem święty.

3 Powinniście mieć bojaźń przed matką swą i ojcem swym i moich szabatów winniście strzec; ja jestem Jahwe, Bóg wasz.

4 Nie powinniście zwracać się do bożków i nie powinniście czynić sobie odlanych z metalu posągów Boga, bo ja jestem Jahwe, Bóg wasz.

5 Jeżeli będziecie składać Jahwe ofiarę biesiadną, to składajcie ją tak, aby On miał upodobanie w was.

6 W dniu, w którym składacie tę ofiarę, winno się ją spożyć i w następnym dniu, a co zaś pozostanie do trzeciego dnia, winno być w ogniu spalone.

7 A jeśliby ktoś jednak jadł z niej w dniu trzecim, to będzie to rzecz obrzydliwa i nie znajdzie upodobania.

8 A jeśliby ktoś ją spożywał, to poniesie swą winę, gdyż to, co dla Jahwe jest święte, zbezcześcił, a taka osoba winna być wyłączona ze swego ludu.

9 Gdy będziecie mieć żniwa w ziemi waszej, to nie powinieneś żąć aż do krańców waszego pola i nie powinieneś urządzać zbiorów ze swego żniwa aż do końca.

10 Nie powinieneś zbierać wszystkich winogron w swej winnicy, ani też zbierać spadu w twej winnicy. Ubogiemu i cudzoziemcowi winieneś to zostawić, bo ja jestem Jahwe, Bóg wasz.

11 Nie powinniście kraść, okłamywać się i wzajemnie się oszukiwać.

12 Nie powinniście na Moje imię przysięgać na kłamstwo, gdyż przez to zbezcześciłbyś imię Boga twego, bo ja jestem Jahwe.

13 Nie powinieneś uciskać bliźniego swego i nie powinieneś go okradać; nie możesz zatrzymywać u siebie przez noc zapłaty najemnika aż do rana.

14 Nie powinieneś przeklinać głuchego, a przed ślepym nie powinieneś kłaść na drodze jakiejś zapory. Winieneś lękać się Boga twego, bo ja jestem Jahwe.

15 Nie powinniście dopuszczać się niesprawiedliwości w postępowaniu sądowym. Nie powinieneś wynosić się nad ubogiego, ani też wyróżniać bogatego, ale sprawiedliwie winieneś osądzać swego rodaka.

16 Nie powinieneś chodzić i rozsiewać fałszywych wieści przeciw swym rodakom i nie będziesz nastawał na krew bliźniego twego: bo ja jestem Jahwe.

17 Nie powinieneś nienawidzić brata swego w sercu swym, ale powinieneś sprawiedliwie rozsądzać sprawę swego bliźniego i nie powinieneś nakładać na niego winy.

18 Nie powinieneś postępować z synami twojego narodu mściwie i gniewliwie, ale będziesz miłował bliźniego twego jak siebie samego, bo ja jestem Jahwe.

19 Winniście przestrzegać moich nakazów. Nie możecie zezwolić na łączenie się ze sobą zwierząt różnego gatunku, a pola twego nie możesz obsiewać zbożem różnego gatunku, ani też tkaniny zrobionej z różnych nici nie powinieneś wdziać na siebie.

20 Jeżeli ktoś obcował z kobietą, która jest niewolnicą przyrzeczoną [innemu mężczyźnie], ale jeszcze nie wykupioną ani obdarzoną wolnością przez niego, to winno mieć miejsce przebłaganie, ale na śmierć nie będą skazani, gdyż nie była wolną.

21 Winien przynieść na żertwę ofiarną dla Jahwe kozła na przebłaganie za grzech do wejścia przybytku spotkania.

22 A kapłan dokona przebłagania za niego ofiarą z kozła złożoną przed obliczem Jahwe za grzech, jakiego się dopuścił. I będzie mu darowany grzech, jaki popełnił.

23 Gdy przyjdziecie do kraju i posadzicie różne drzewa owocowe, to winniście ich napletek, a mianowicie owoce jako napletek pozostawiać nie obcięte; przez trzy lata będą one dla was nieobrzezane i nie powinny być spożywane,

24 a w czwartym roku winny wszystkie owoce, jako święty dar dziękczynienia, należeć do Jahwe.

25 Dopiero w piątym roku możecie spożywać ich owoce i zbierać ich plon, bo ja jestem Jahwe, Bóg wasz.

26 Nie powinniście spożywać [mięsa] razem z krwią i nie powinniście oddawać się ani wróżbom, ani też czarom.

27 Nie powinniście strzyc krajów waszej głowy dookoła, ani też nie powinieneś szpecić końców swej brody.

28 Nie powinniście tatuować waszego ciała po kimś [zmarłym], ani też umieszczać na [ciele] napisów, bo ja jestem Jahwe.

29 Nie powinieneś bezcześcić córki twej zezwalając jej na nierząd, aby się ziemia nie stała nierządna i nie napełniła się obrzydliwością.

30 Winieneś święcić moje szabaty i czcić mój święty przybytek, bo ja jestem Jahwe.

31 Nie powinniście zwracać się ani do wywołujących zmarłych, ani też do wróżbiarzy, aby przez nie stać się nieczystymi, bo ja jestem Jahwe, Bóg wasz.

32 Przed człowiekiem o siwych włosach winieneś powstać, a osobę starca winieneś uszanować i winieneś bać się Boga twego, bo ja jestem Jahwe.

33 Jeśli będzie mieszkał w kraju waszym cudzoziemiec, nie powinieneś go uciskać.

34 Jak tubylca, który jest między wami, tak i cudzoziemca, który mieszka pośrodku was, winieneś miłować jak siebie samego, gdyż i wy byliście cudzoziemcami w ziemi egipskiej, bo ja jestem Jahwe, Bóg wasz.

35 Nie powinniście dopuszczać się niesprawiedliwości w postępo waniu sądowym, w obliczaniu długości, w wadze i w mierze pojemności.

36 Winniście mieć wagę należytą, należytą efę i należyty hin: bo ja jestem Jahwe, Bóg wasz, który wywiodłem was z ziemi egipskiej.

37 Winieneś zachowywać moje prawa i rozporządzenia i według nich postępować, bo ja jestem Jahwe".

20

1 Potem Jahwe rzekł tak do Mojżesza:

2 "Mów do synów Izraela i powiesz im w ten sposób: Ktokolwiek by z synów Izraela i z cudzoziemców, którzy przebywają pośród Izraelitów, oddał jakieś ze swych dzieci Molochowi, winien być ukarany śmiercią; lud ziemi winien obrzucić go kamieniami.

3 I ja sam obrócę moje oblicze przeciw temu człowiekowi i wykluczę go ze społeczności swego ludu, ponieważ on jedno ze swych dzieci oddał Molochowi, a przez to uczynił nieczystym mój przybytek święty i święte moje imię zbezcześcił.

4 A jeżeliby lud ziemi zamknął swe oczy na [czyn] tego człowieka, jak jedno ze swych dzieci oddał Molochowi, i nie ukarałby go śmiercią,

5 wówczas ja sam zwrócę moje oblicze przeciw temu człowiekowi i przeciw jego rodowi i wyłączę go i tych, którzy razem z nim oddawali się cudzołóstwu z Molochem, ze społeczności ich ludu.

6 - - -

7 Winniście się uświęcać i być świętymi, gdyż ja jestem Jahwe, Bóg wasz.

8 Winniście strzec moich praw i wypełniać je, bo ja jestem Jahwe, który was uświęcam.

9 Ktokolwiek by bowiem złorzeczył ojcu albo matce, winien być ukarany śmiercią, bo złorzeczył ojcu czy matce, jego krew będzie na nim.

10 Jeśliby ktoś dopuścił się cudzołóstwa z żoną bliźniego swego, winien być ukarany śmiercią, cudzołożca i cudzołożnica.

11 Jeśliby ktoś z żoną swego ojca obcował odkrywając nagość swego ojca, winni być oboje ukarani śmiercią, ich krew [pozostanie] na nich.

12 Jeśliby ktoś obcował z synową, winni być oboje ukarani śmiercią, gdyż dopuścili się hańby i ich krew jest na nich.

13 Jeśliby mężczyzna obcował z mężczyzną, jak się obcuje z kobietami, obaj dopuścili się obrzydliwości, i dlatego winni być ukarani śmiercią i ich krew jest na nich.

14 Jeśliby ktoś pojął jakąś kobietę i jej matkę, jest to zbrodnia. Winno się jego i je obydwie spalić w ogniu, aby nie pozostała zbrodnia wśród was.

15 Jeśliby jakiś mężczyzna obcował ze zwierzęciem, winien być ukarany śmiercią, a zwierzę winniście zabić.

16 Jeśliby też jakaś kobieta zbliżyła się do jakiegoś zwierzęcia, aby z nim obcować, winieneś kobietę i zwierzę zabić; ona winna być ukarana śmiercią, a ich krew jest na nich.

17 Jeśli ktoś wziął swoją siostrę, córkę swego ojca albo swojej matki, i widziałby on jej nagość, a ona jego nagość widziałaby, byłoby to sromotą; winni być wyłączeni z oczu swego ludu, gdyż odkrył nagość swej siostry i musi karę ponieść.

18 Jeśli ktoś obcował ze swoją żoną, gdy ma miesiączkę i odkrył jej nagość, źródło jej [krwi], i ona ukazała źródło swej krwi, winni obydwoje być wykluczeni spośród swego ludu.

19 Nagości siostry matki twej i siostry ojca twego nie możesz odkrywać; gdyż przez to swe własne ciało odkrywa i muszą oni ponieść karę.

20 Jeśli ktoś obcuje ze swą ciotką, odkrył nagość swego stryja, oboje muszą ponieść karę, żyć będą bezdzietni.

21 Jeżeli ktoś weźmie żonę swego brata, jest to niegodziwość, gdyż odkrył nagość swego brata, oboje winni pozostać bez dzieci.

22 Winniście strzec moich praw i moich rozporządzeń i wykonywać je, aby was nie wypluła ziemia, do której was zawiodę, abyście tam mieszkali.

23 Nie powinniście postępować według zwyczajów ludów, które ja przepędzę przed wami, ponieważ tak czynili, dlatego mam wstręt do nich.

24 I powiedziałem do was: Odziedziczcie tę ziemię, gdy ja dam wam ją w posiadanie, kraj mlekiem i miodem płynący. Ja jestem Jahwe, Bóg wasz, który was oddzielił od narodów.

25 Winniście robić różnicę między czystymi i nieczystymi zwierzętami, między czystymi i nieczystymi ptakami i nie powinniście się czynić obrzydliwymi przez zwierzęta, ptaki i przez wszystko, co się na ziemi porusza, czyli przez to, co oddzieliłem i za nieczyste uznałem.

26 Winniście być świętymi, bo ja, Jahwe, jestem święty i oddzieliłem was spośród narodów, abyście do mnie należeli.

27 Jeśli w jakimś mężczyźnie czy kobiecie będzie mieszkał duch zmarłego czy duch wieszczby, winni być śmiercią ukarani, winno się ich ukamienować, a krew ich jest na nich".

21

1 I rzekł Jahwe do Mojżesza: "Powiedz kapłanom, synom Aarona w ten sposób: Niechaj nikt z nich się nie zanieczyszcza przez zmarłego spośród swoich rodaków,

2 wyjąwszy krewnego i bliskiego, jak matka, ojciec, syn, córka, brat.

3 Także przy swej siostrze, jeśli jest dziewicą i jest jemu bliska, a nie jest zaślubiona mężowi, może zaciągnąć nieczystość.

4 Nie może się zanieczyszczać przy zamężnej [siostrze] wśród swoich rodaków, gdyż zbezcześciłby się.

5 Nie powinni sobie robić łysiny na swych głowach i końca brody strzyc, ani też tatuować swego ciała.

6 Świętymi winni być dla swego Boga i nie zbezczeszczą imienia Boga swego, albowiem oni składają ofiary spalane, które są pokarmem dla ich Boga, i dlatego winni być święci.

7 Nie mogą pojąć [za żonę] cudzołożnicy i kobiety zhańbionej. Nie może pojąć za żonę kobiety rozwiedzionej ze swym mężem, ponieważ kapłan jest świętym dla swego Boga.

8 Winieneś go uważać za świętego, ponieważ ofiaruje Bogu twemu pożywienie. Świętym winien być dla ciebie, gdyż świętym jestem ja, Jahwe, który was uświęcam.

9 Gdy się córka jakiegoś kapłana bezcześci przez nierząd, to bezcześci i swego ojca, i dlatego winno się ją spalić w ogniu.

10 Kapłan, który między braćmi swymi jest największy i na którego głowę olej namaszczenia wylano i napełniono ręce jego przy wdziewaniu szat, nie powinien rozpuszczać swobodnie swych włosów ani też rozdzierać swych szat.

11 Do żadnych zwłok swych krewnych nie może się zbliżyć, nawet do ojca swego i matki swojej, aby się nie mógł zanieczyścić.

12 Nie może wydalać się ze świętego przybytku, aby nie zbezcześcić świętego przybytku Boga, gdyż ma na sobie poświęcenie, a olej namaszczenia Boga jest na nim. Ja jestem Jahwe.

13 Może zaś pojąć za swą żonę jedynie dziewicę.

14 Wdowy, rozwiedzionej, zhańbionej i cudzołożnicy nie może pojąć, ale jedynie jakąś dziewicę spośród swego ludu może wziąć za żonę.

15 On nie powinien bezcześcić swego potomstwa wśród swego stanu, gdyż ja jestem Jahwe, który go uświęcam".

16 I powiedział Jahwe tak do Mojżesza:

17 "Mów w ten sposób do Aarona; Jeśliby któryś z twych potomków we wszystkich pokoleniach miał jakąś wadę na sobie, nie może się zbliżać, aby złożyć w ofierze pożywienie Bogu,

18 albowiem nikt, kto ma wadę, nie może się zbliżyć, czy to ślepy, czy kulawy, czy mający zeszpecony nos, ucięte ucho, czy głuchy,

19 czy kto ma nogę lub rękę złamaną,

20 czy jest garbaty, karłowaty, mający jakąś plamę na oku, czy mający wyrzuty i plamy na skórze, czy przepuklinę.

21 Jeśliby któryś z potomków Aarona kapłana miał jakąś wadę na sobie, nie może się zbliżać, aby składać ofiary spalane dla Jahwe. Ma on wadę, i dlatego nie może się zbliżać, aby ofiarować pokarm swemu Bogu.

22 Może jednak jeść pokarm swego Boga, może spożywać zarówno z najświętszej, jak i z świętej rzeczy.

23 Jednak nie może zbliżać się do zasłony i nie będzie szedł do ołtarza, gdyż ma wady na sobie i mógłby święte miejsce zbezcześcić, albowiem ja jestem Jahwe, który uświęcam".

24 Mojżesz powiedział to Aaronowi i jego synom i wszystkim synom Izraela.

22

1 I rzekł Jahwe tak do Mojżesza:

2 "Powiedz Aaronowi i jego synom, aby się ze czcią odnosili do świętych darów, poświęconych mi przez synów Izraela, i aby nie bezcześcili świętego imienia mojego.

3 Powiedz do nich, do wszystkich pokoleń waszych: Wszelki człowiek z waszego potomstwa, gdy ma jakąś nieczystość na sobie, nie może się zbliżać do świętych darów, które synowie Izraela poświęcili Jahwe, aby nie został odłączony ode mnie, ja jestem Jahwe.

4 Wszelki człowiek z potomstwa Aarona, gdy ma trąd lub wyciek, nie może uczestniczyć w spożywaniu rzeczy świętych, aż się [znów] stanie czysty. Tak samo i ten, który ściągnął na siebie nieczystość przez zetknięcie się ze zmarłym, czy ten, któremu przydarzył się wyciek,

5 czy też i ten, który stał się nieczysty przez zetknięcie się z jakimś płazem czy z człowiekiem dotkniętym jakąś nieczystością.

6 Kto by się czegoś takiego dotknął, będzie nieczysty aż do wieczora i nie będzie spożywał rzeczy świętych, aż wykąpie się we wodzie,

7 i o zachodzie słońca stanie się znów czysty i będzie mógł spożyć dary święte, gdyż należy mu się to pożywienie.

8 Padliny czy rozszarpanej zwierzyny nie może jeść, aby się nie stał nieczysty; ja jestem Jahwe.

9 Winni zaś strzec moich zaleceń, aby nie ściągnęli na siebie grzechu i aby nie umarli, że się zbezcześcili: ja jestem Jahwe, który ich uświęcam.

10 Nikt z obcokrajowców nie może spożywać darów świętych: również i ten, który mieszka u kapłana, jak i najemnik nie mogą uczestniczyć w spożywaniu pokarmów świętych.

11 Lecz jeśli kapłan nabył niewolnika za pieniądze, to może taki uczestniczyć w spożywaniu, jak i urodzeni w domu jego [niewolnicy] mogą także uczestniczyć w spożywaniu jego pokarmu.

12 Natomiast córka jakiegoś kapłana, która poślubiła kogoś obcego, nie może uczestniczyć w spożywaniu świętych darów.

13 Gdy jednak córka kapłańska owdowiała albo została odesłana, a jest bezdzietna, i jeśli powróciła do domu ojca, to może ona, jak za swej młodości u ojca, spożywać z pokarmów ojca, ale ktoś obcy nie może ich spożywać.

14 Jeśli ktoś spożywał nieświadomie coś świętego, to winien on oddać piątą część i zwrócić kapłanowi świętą rzecz.

15 Nie powinni oni zbezczeszczać świętego daru synów Izraela, który oni złożyli Jahwe na ofiarę,

16 a ci nie powinni ściągać na siebie winy przez pożywanie tego świętego daru, albowiem ja jestem Jahwe, który je uświęcam".

17 Jahwe rzekł tak do Mojżesza:

18 "Powiedz do Aarona i jego synów i do wszystkich synów Izraela w ten sposób: Ktokolwiek z domu Izraela i z cudzoziemców [przebywających] w Izraelu chciałby złożyć ofiarę, czy to ofiarę ślubowaną czy dobrowolną, to z tego, co się składa Jahwe na ofiarę całopalenia.

19 Te zaś, aby były przyjęte jako miłe od was, winny być bez wady, płci męskiej, tj. cielec, baran czy kozioł.

20 Nie powinniście zaś ofiarować zwierzęcia, które ma wadę, gdyż nie będzie przyjęte mile od was.

21 Gdy ktoś składa Jahwe ofiarę biesiadną, aby wypełnić ślub lub [złożyć] ofiarę dobrowolną z bydła czy z trzód, to winien złożyć zwierzę bez wady, aby było przyjęte jako miłe dla Boga i żadnej wady nie powinno mieć.

22 Nie możecie składać Jahwe zwierzęcia takiego, które jest ślepe czy ma połamane nogi, czy poranione, czy też takich, które mają brodawkę, świerzb, czy jakieś wyrzuty na skórze, takich nie możecie składać na całopalenie.

23 Możesz zaś składać na ofiarę dobrowolną z bydła lub trzody zwierzę mające jakiś członek za długi lub za krótki, lecz dla wypełnienia ślubu nie będzie przyjęty z upodobaniem.

24 Nie możecie składać ofiary ze zwierzęcia, które miałoby starte, stłuczone, wyrwane albo wyrżnięte jądra, gdyż w waszym kraju nie możecie nic takiego ofiarować.

25 Także od cudzoziemców nie możecie kupować takich zwierząt i składać ich na ofiarę, na pokarm Boga waszego, mających takie zepsucie i taką wadę, i dlatego nie mogą być mile przyjęte od nich".

26 I rzekł Jahwe tak do Mojżesza:

27 ,Gdy się urodzi cielę, baranek czy koźlątko, to winny pozostać przez siedem dni ze swą matką i najwcześniej w ósmym dniu mogą znaleźć upodobanie u Jahwe, jako ofiary spalane.

28 Nie możecie w tym samym dniu składać w ofierze jakiegoś bydlęcia czy owcy z jej młodymi.

29 Gdy składacie Jahwe ofiarę dziękczynną to ofiarujcie ją w ten sposób, aby wyjednała wam upodobanie.

30 Winniście ją spożyć w tym samym dniu i nie pozostawiać z niej nic na dzień następny. Ja jestem Jahwe.

31 Będziecie strzec moich przykazań i wykonywać je! Ja jestem Jahwe!

32 Nie powinniście bezcześcić mojego imienia świętego, abym był święty pośród synów Izraela: jestem Jahwe, który was uświęcam

33 i który was z ziemi egipskiej wyprowadziłem, abym był Bogiem waszym. Ja jestem Jahwe".

23

1 I rzekł Jahwe tak do Mojżesza:

2 "Powiedz synom Izraela w ten sposób: Te są święta Jahwe, w które winniście zwoływać święte zebrania, oto moje święta:

3 Przez sześć dni winniście wykonywać pracę, a w dniu siódmym jest szabat, święte zebranie. Żadnej pracy nie możecie wykonywać. Jest to szabat dla [czci] Jahwe we wszelkich miejscach waszego zamieszkania.

4 Takie są święta Jahwe, święte zebrania, jakie winniście zwoływać w oznaczonym czasie.

5 W pierwszym miesiącu czternastego [dnia] miesiąca między dwoma wieczorami jest Pascha [dla czci] Jahwe.

6 Piętnastego dnia tego miesiąca jest święto chlebów niekwaszonych dla [czci] Jahwe. A przez siedem dni winniście spożywać chleb niekwaszony.

7 W pierwszym dniu winno być święte zebranie, a żadnej roboty nie możecie wykonywać.

8 Winniście przez siedem dni składać ofiary spalane przez ogień dla Jahwe, a w dniu siódmym winno być święte zebranie, nie powinniście wykonywać żadnej pracy".

9 I rzekł Jahwe tak do Mojżesza:

10 "Powiedz synom Izraela w ten sposób: Jeśli przyjdziecie do ziemi, którą wam dam, i żniwo skończycie, to winniście zanieść pierwsze kiście kłosów waszych żniw do kapłana,

11 a on winien wykonać obrzęd kołysania dla [zjednania] wam upodobania. A winien ten obrzęd kołysania wykonać w dniu po szabacie.

12 W dniu, w którym wykonacie obrzęd kołysania, winniście złożyć ofiarę dla Jahwe - jednorocznego baranka na całopalenie,

13 na przynależną do tego ofiarę mączną dwie dziesiąte efy mąki pszennej zmieszanej z oliwą na ofiarę spalaną dla Jahwe, jako woń uspakającą, a jako przynależną ofiarę płynną z jednej czwartej hinu wina.

14 Chleba, prażonego ziarna ani świeżego ziarna nie będziecie spożywać do tego dnia, kiedy przyniesiecie dar dla waszego Boga. To jest wieczne postanowienie dla waszych pokoleń we wszystkich miejscach waszego zamieszkania.

15 Od dnia po szabacie do dnia, w którym złożyliście kiść kłosów w ofierze, winniście dodać siedem szabatów, a winny być całe.

16 Do dnia po siódmym szabacie winniście naliczyć pięćdziesiąt dni i wtedy winniście złożyć nową ofiarę mączną dla Jahwe.

17 Ze wszystkich miejsc zamieszkania winniście złożyć w ofierze dwa chleby upieczone z dwóch dziesiątych efy mąki pszennej zakwaszonej, jako pierwociny dla Jahwe.

18 A z chlebem winniście złożyć w ofierze siedem jednorocznych owiec bez wady, młodego cielca i dwa barany i będą na całopalenie dla Jahwe razem z przynależną ofiarą z płynów, jako ofiarę spalaną na miłą woń dla Jahwe.

19 Winniście też złożyć kozła na ofiarę przebłagalną za grzech i dwa jednoroczne baranki jako ofiarę biesiadną.

20 A kapłan winien nad pierwocinami chleba wykonać obrzęd kołysania przed Jahwe razem z dwoma barankami. Są one świętością dla Jahwe wyłącznie przeznaczoną dla kapłanów.

21 Na ten dzień winniście zwołać święte zebranie - będzie to dzień dla Jahwe, i nie możecie wykonywać żadnej pracy. To jest wiecznym prawem dla waszych pokoleń we wszystkich miejscach waszego zamieszkania.

22 Gdy macie żniwa w waszej ziemi, to nie powinniście wyżynać aż do końca swego pola. Nie powinniście też zbierać kłosów, ale je zostawić ubogim i cudzoziemcom. Ja jestem Jahwe, Bóg wasz".

23 I rzekł Jahwe tak do Mojżesza:

24 "Powiedz w ten sposób do synów Izraela: W miesiącu siódmym, w pierwszym dniu tego miesiąca, będziecie obchodzić uroczyste święto szabatu, przypominane dęciem rogu i świętym zebraniem.

25 Nie możecie wykonywać żadnej pracy i winniście składać dla Jahwe ofiary spalane".

26 I rzekł Jahwe tak do Mojżesza:

27 "Dziesiątego zaś dnia miesiąca tego będzie Dzień Pojednania i będzie zwołane święte zebranie. Winniście samych siebie ukorzyć przed Jahwe i złożyć ofiarę spalaną przez ogień,

28 gdyż jest to Dzień Pojednania dla waszego oczyszczenia przed Jahwe, Bogiem waszym.

29 Ktokolwiek zaś nie ukorzyłby się w tym dniu, winien być wyłączony z kraju swych rodaków,

30 a ktokolwiek w tym dniu wykonywałby jakąkolwiek robotę, to taką osobę usunę ze społeczności jego ludu.

31 Żadnej roboty nie możecie wykonywać. To jest wieczne prawo dla waszych pokoleń we wszystkich miejscach waszego zamieszkania.

32 Będzie to dla was wielki szabat i winniście się ukorzyć; w dziewiątym dniu miesiąca wieczorem winniście [zacząć i potem] od wieczora do wieczora zachowywać szabat".

33 I rzekł Jahwe tak do Mojżesza:

34 ,Piętnastego dnia tego siódmego miesiąca [zaczyna się] Święto Namiotów [trwające] siedem dni dla Jahwe.

35 W pierwszym dniu będzie święte zebranie, żadnej pracy nie możecie wtedy wykonywać.

36 Przez siedem dni winniście składać ofiarę spalaną dla Jahwe. W ósmym dniu będzie dla was święte zebranie i winniście dla Jahwe złożyć ofiarę spalaną. Jest to szczególniejszy dzień, żadnej pracy nie możecie wtedy wykonywać.

37 Takie są święta Jahwe, w które winniście zwoływać święte zebranie, aby dla Jahwe złożyć ofiary spalane, ofiarę całopalenia, ofiarę mączną, ofiary biesiadne (zebah), płynne, różne w oznaczone dnie,

38 niezależnie od szabatu Jahwe i niezależnie od różnych osobistych darów, czyli niezależnie od waszych ofiar ślubowanych i niezależnie od waszych ofiar dobrowolnych, jakie Jahwe składacie.

39 Jednak w piętnastym dniu siódmego miesiąca, gdy zbiór plonów ziemi będzie ukończony, winniście obchodzić święto ku czci Jahwe przez siedem dni. W pierwszym dniu jest święto wolne od pracy i w ósmym dniu jest święto wolne od pracy.

40 Winniście w pierwszym dniu przynieść najlepsze owoce drzew i liście palmowe oraz gałęzie z drzew mirtowych i wierzb i cieszyć się przez siedem dni przed Jahwe, Bogiem waszym,

41 i obchodzić jako święto Jahwe przez siedem dni w każdym roku. To są wieczne postanowienia dla waszych pokoleń. W siódmym miesiącu winniście to święto obchodzić.

42 W namiotach winniście przez siedem dni mieszkać, wszyscy tubylcy z Izraela winni mieszkać w namiotach,

43 aby się nowe pokolenia nauczyły, że ja kazałem mieszkać Izraelitom pod namiotami, gdy ich wywiodłem z ziemi egipskiej. Ja jestem Jahwe, Bóg wasz".

44 Tak mówił Mojżesz o świętach Jahwe synom Izraela.

24

1 I rzekł Jahwe tak do Mojżesza:

2 "Rozkaż synom Izraela, aby przynosili do ciebie oliwę czystą wyciśniętą z oliwek, dla ciągłego palenia lampy

3 w przybytku spotkania na zewnątrz zasłony, która jest przed świadectwem. Aaron zaś będzie miał obowiązek przygotować ją, aby płonęła przed Jahwe od wieczora do rana. Takie jest prawo wieczne dla wszystkich pokoleń waszych.

4 Na świeczniku sporządzonym ze szczerego złota winno się ustawiać lampy na stałe przed Jahwe.

5 Winieneś wziąć mąki pszennej i upiec z niej dwanaście okrągłych chlebów; z dwóch dziesiątych części [efy] winien być [upieczony] każdy chleb.

6 Potem winieneś je położyć przed Jahwe w dwóch rzędach - po sześć w każdym rzędzie na stole sporządzonym ze szczerego złota.

7 Przy każdym rzędzie położysz też wyborne wonności, jako pamiątkę i jako ofiarę spalaną dla Jahwe.

8 W każdy dzień szabatu winno się regularnie kłaść te chleby przed Jahwe. Jest to wieczyste zobowiązanie ze strony synów Izraela.

9 Będą one należały do Aarona i jego synów. Winni je oni spożywać w świętym miejscu, gdyż to jest rzecz najświętsza. Jemu też należy się jako trwała cząstka w ofiarach spalanych dla Jahwe".

10 Pewien syn izraelskiej kobiety, a równocześnie syn egipskiego mężczyzny, wszedł między synów Izraela i pokłócił się w obozie ów syn Izraelitki z pewnym Izraelitą.

11 Syn Izraelitki zbluźnił imieniu [Bożemu] i złorzeczył mu. Zaprowadzili go do Mojżesza. Jego matka miała imię Selomit i była córką Dibri z pokolenia Dana.

12 Zatrzymano go w więzieniu, aby mu została wyjaśniona sprawa wyroku Jahwe.

13 Wtedy to rzekł Jahwe tak do Mojżesza:

14 "Wyprowadź bluźniercę z obozu, a wszyscy, którzy go słyszeli, winni swe ręce położyć na jego głowie, a cała społeczność winna go kamienować.

15 Do synów Izraela winieneś powiedzieć: Ktokolwiek by złorzeczył swojemu Bogu, musi ponieść karę.

16 Kto by bluźnił imieniu Jahwe, musi być śmiercią ukarany przez ukamienowanie. Tak cudzoziemiec, jak i tubylec, jeśliby bluźnił temu imieniu, muszą być zabici.

17 Jeśliby ktoś śmiertelnie uderzył jakiegoś człowieka, musi być śmiercią ukarany.

18 Jeśliby ktoś uderzył śmiertelnie jakieś bydlę, musi wynagrodzić: życiem za życie.

19 Jeśliby jakiś mężczyzna wyrządził szkodę swemu rodakowi, winien mu tak uczynić, jak i on jemu uczynił:

20 złamaniem za złamanie, okiem za oko, zębem za ząb; jaką on szkodę wyrządziła tak też i jemu winno się wyrządzić.

21 Gdy ktoś zabiłby zwierzę, musi za nie dać wynagrodzenie, ale gdy ktoś zabiłby człowieka, musi być zabity.

22 Jedno prawo jest dla was wszystkich i dla cudzoziemca, i dla tubylca, gdyż ja jestem Jahwe".

23 Mojżesz powiedział Izraelitom, a ci wywiedli bluźniercę z obozu i ukamienowali. Postąpili zaś Izraelici tak, jak Jahwe nakazał Mojżeszowi.

25

1 I rzekł Jahwe do Mojżesza na górze Synaj:

2 "Mów do Izraelitów i powiedz im: Kiedy wejdziecie do ziemi, którą ja wam dam, wtedy ziemia ma obchodzić szabat dla Jahwe.

3 Sześć lat będziesz obsiewał swoje pole i sześć lat będziesz obcinał swoją winnicę i będziesz zbierał jej plony.

4 Ale w roku siódmym będzie całkowity szabat dla ziemi, szabat dla Jahwe. Nie będziesz obsiewał pola ani obcinał winnicy twojej.

5 Nie będziesz żął tego, co samo wyrośnie z poprzednich żniw, ani nie będziesz zbierał wolno rosnących winogron.

6 Będzie to rok szabatowy dla ziemi. Wtedy szabat ziemi będzie służył wam za pokarm: tobie, słudze twemu, służącej twej, najemnikowi twemu i cudzoziemcom, którzy mieszkają u ciebie.

7 Wszystko, co wyrośnie na polu, będzie służyć za pokarm także bydlętom twoim i zwierzętom, które są w twojej ziemi.

8 Wtedy policzysz sobie siedem lat szabatowych, to jest siedem razy po siedem lat, tak że czas siedmiu lat szabatowych wyniesie ci czterdzieści dziewięć lat.

9 Dziesiątego dnia siódmego miesiąca zatrąbisz w róg. W Dniu Pojednania zatrąbicie w róg w całej waszej ziemi.

10 Będziecie święcić pięćdziesiąty rok i oznajmijcie uwolnienie w kraju dla wszystkich jego mieszkańców. Będzie to dla was jubileusz - i każdy z was powróci do swojej własności i do swojego rodu.

11 Rok pięćdziesiąty będzie dla was jubileuszem. Nie będziecie siać ani żąć tego, co samo urośnie, nie będziecie zbierać nieobciętych winogron.

12 Ponieważ to jest jubileusz, on będzie dla was święty. Z plonów pola waszego jeść będziecie.

13 W tym roku jubileuszowym każdy wróci do swojej własności.

14 Kiedy więc będziecie sprzedawać bliźniemu albo kupować coś od niego, nie czyńcie krzywdy jeden drugiemu.

15 Według liczby lat, które upłynęły od jubileuszu, będziesz kupował od bliźniego twego, a on sprzeda tobie odpowiednio do ilości lat plonów.

16 Stosownie do wyższej liczby lat, wyższą cenę zapłacisz, i stosownie do niższej liczby lat, niższą cenę zapłacisz, ponieważ to jest liczba plonów, którą ci sprzedaje.

17 Nie będziecie wyrządzać krzywdy jeden drugiemu. Będziesz się bał Boga twego, bo Ja jestem Jahwe, Bóg wasz!

18 Będziecie wykonywać nakazy moje i przestrzegać wyroków moich, a mieszkać będziecie w kraju bezpiecznie.

19 Ziemia da wam plon, będziecie jedli do sytości i będziecie mieszkać na niej bezpiecznie.

20 Jeżeli zaś powiecie: co będziemy jedli w siódmym roku, jeżeli nie będziemy siali ani zbierali plonów?

21 Ześlę wam błogosławieństwo w szóstym roku, tak że plony wystarczą na trzy lata.

22 W ósmym roku będziecie siać i będziecie jeść z dawnych plonów aż do dziewiątego roku, aż do nowych plonów będziecie jedli dawne zboże.

23 Nie wolno sprzedawać ziemi na zawsze, ponieważ ziemia należy do mnie, a wy jesteście u mnie cudzoziemcami i osadnikami.

24 I dlatego w całej ziemi, która jest w waszym posiadaniu, pozwalać będziecie na wykup gruntów.

25 Jeżeli brat twój zubożeje i sprzeda część swojej własności, wtedy wystąpi ten, który ma względem niego prawo wykupu jako najbliższy krewny, i odkupi to, co sprzedał brat.

26 Jeżeli zaś kto nie ma "odkupiciela", ale sam zdobędzie dostateczne środki na wykup,

27 to odliczy lata od czasu sprzedaży, zwróci nabywcy nadwyżkę i wróci do swej posiadłości.

28 Jeżeli jednak nie będzie w stanie dokonać wykupu, ziemia pozostanie w rękach nabywcy aż do roku jubileuszowego, w roku jubileuszowym ziemia będzie wolna i wróci do swojego właściciela.

29 Jeżeli kto sprzeda dom mieszkalny w mieście otoczonym murami, będzie on miał prawo wykupu aż do końca roku sprzedaży, prawo wykupu będzie trwało cały rok.

30 Jeżeli dom nie będzie wykupiony przed upływem roku, wówczas dom zbudowany w mieście otoczonym murami przejdzie na zawsze w posiadanie nabywcy i jego potomków. Nie będzie wolny w roku jubileuszowym.

31 Ale domy wiejskie, które nie są otoczone murami, będą uważane na równi z własnością gruntową i będzie im przysługiwało prawo wykupu, a w jubileusz będą wolne.

32 Co się odnosi do miast lewickich, do domów miejskich, to lewitom przysługuje prawo wykupu domów, które są ich własnością.

33 Jeżeli kto kupi od lewitów dom miejski, to posiadłość ta wyjdzie z jego rąk w roku jubileuszowym, bo domy miast lewickich są ich posiadłością wśród synów Izraela.

34 Także pastwisko położone koło ich miast nie będzie podlegało sprzedaży, ponieważ ono jest ich posiadłością wieczystą.

35 Jeżeli brat twój zubożeje i osłabnie ręka jego, to podtrzymasz go, a żył będzie z tobą jak cudzoziemiec łub osadnik.

36 Nie bierz od niego procentu ani lichwy. Będziesz się bał Boga twego, aby żył z tobą brat twój.

37 Nie będziesz mu pożyczał pieniędzy na procent ani dawał pokarmu na lichwę.

38 Ja jestem Jahwe, Bóg wasz, który wyprowadziłem was z ziemi egipskiej, aby dać wam ziemię Kanaan i abym był waszym Bogiem.

39 Jeżeli zubożeje brat twój obok ciebie i sprzeda się tobie, nie będziesz mu narzucał pracy niewolniczej.

40 Będzie on u ciebie jak najemnik i osadnik. Będzie służył tobie tylko do roku jubileuszowego.

41 Potem wyjdzie od ciebie on wraz z dziećmi swymi i wróci do rodu swojego, do posiadłości swoich ojców.

42 Bo oni są moimi niewolnikami, których wyprowadziłem z ziemi egipskiej, nie powinni być sprzedawani jak niewolnicy.

43 Nie będziesz się z nim obchodził srogo, ale będziesz się bał Boga twego.

44 Jeśli chodzi o twoich niewolników i twoje niewolnice, które do ciebie będą należeć, to od narodów, które są wokół was, od nich będziecie kupować tak niewolnika, jak i niewolnicę.

45 Także dzieci cudzoziemców osiadłych wśród was będziecie kupowali i potomków ich, których zrodzili w ziemi waszej. Oni staną się waszą własnością.

46 Zostawcie ich jako dziedzictwo synom waszym, którzy będą po was, aby ich posiadali jako własność wieczystą. Będą waszymi sługami. Ale co do braci waszych, synów Izraela, jeden z drugim nie będzie się obchodził srogo.

47 Jeżeli wzbogaci się cudzoziemiec albo osiadły u ciebie, a brat twój zubożeje i sprzeda się cudzoziemcowi albo osiadłemu u ciebie, albo potomkowi z rodziny cudzoziemca,

48 to temu, który się sprzedał, będzie przysługiwało prawo wykupu, jeden z braci jego wykupi go.

49 Także jego stryj albo syn jego stryja może go wykupić, albo ktoś z jego bliskich krewnych z jego rodziny wykupi go, albo też on sam siebie wykupi, jeżeli będzie w stanie to uczynić.

50 Wtedy razem z tym, który go kupił, obliczy czas od roku, w którym sprzedał siebie, aż do roku jubileuszowego, a cenę sprzedaży policzy według liczby lat. Dni jego będą jak dni najemnika.

51 Jeżeli jest jeszcze wiele lat, to odpowiednio do tego powinien odliczyć swój wykup od ceny swego kupna.

52 A jeżeli niewiele lat pozostaje do roku jubileuszowego, to powinien je obliczyć i odpowiednio do tych lat opłaci swój wykup.

53 Jako najemnik będzie u ciebie z roku na rok. Nie będą się z nim obchodzić srogo w twojej obecności.

54 Jeżeli zaś w ten sposób nie będzie wykupiony, to w roku jubileuszowym będzie wolny, on razem ze swymi dziećmi.

55 Bo do mnie należą synowie Izraela, jako niewolnicy. Oni są moimi niewolnikami, których wyprowadziłem z ziemi egipskiej. Ja jestem Jahwe, Bóg wasz.

26

1 Nie czyńcie sobie bożków ani posągów, ani też nie wznoście słupów, ani też nie umieszczajcie w ziemi waszej kamieni rzeźbionych, aby kłaniać się im, gdyż ja jestem Jahwe, Bóg wasz.

2 Strzeżcie moich szabatów i czcijcie świątynię, bo ja jestem Jahwe, Bóg wasz.

3 Jeśli postępować będziecie według moich przykazań i jeśli zachowywać będziecie moje nakazy, wykonując je,

4 dam wam deszcze w swoim czasie, a ziemia przyniesie wam plon, a drzewo polne swój owoc,

5 czas młócenia sięgać będzie [czasu] winobrania, a czas winobrania trwać będzie aż do [czasu] siewu i będziecie spożywać chleb do sytości, będziecie mieszkać bezpiecznie w swoim kraju.

6 Kraj pozostawię w pokoju i będziecie się kłaść do snu bez jakiejkolwiek obawy. Przepędzę z kraju niebezpieczne zwierzęta, a miecz nie wejdzie do waszego kraju.

7 Będziecie przepędzać waszych nieprzyjaciół i upadną od miecza waszego,

8 pięciu was przepędzi stu, a stu was przepędzi dziesięć tysięcy, wasi wrogowie wyginą od waszych mieczy.

9 Zwrócę się do was, uczynię was płodnymi i rozmnożę was, i umocnię moje przymierze z wami.

10 Będziecie spożywać stary [zbiór], aż się stanie starym, i stary zbiór usuniecie po nowym.

11 Umieszczę moje mieszkanie pośrodku was i nie będzie się wami brzydziła dusza moja.

12 Będę przechadzał się pośrodku was, będę waszym Bogiem, a wy będziecie moim ludem.

13 Ja jestem Jahwe, Bóg wasz, który was wywiódł z ziemi egipskiej, abyście nie byli ich niewolnikami. Ja zdruzgotałem okowy wrogiego jarzma i dałem wam możność chodzenia z głową podniesioną.

14 Lecz jeśli nie będziecie mnie słuchać,

15 jeśli wzgardzicie moimi prawami i będziecie się brzydzić moimi przykazaniami, i nie będziecie wypełniać wszystkich moich nakazów, i złamiecie moje przymierze,

16 wtedy ja uczynię wam takie rzeczy: ukarzę was przerażeniem, wycieńczeniem i gorączką, które zniszczą wam oczy i zrujnują życie; daremnie będziecie siali wasze ziarno, bo je zjedzą wasi nieprzyjaciele.

17 Zwrócę oblicze moje przeciwko wam i upadniecie w obliczu waszych wrogów: będą panować nad wami ci, którzy was nienawidzą, będziecie uciekać, choć nikt nie będzie was ścigał.

18 A jeśli i wtedy nie usłuchacie mnie, będę was karał siedem razy więcej z powodu waszych grzechów.

19 Zetrę waszą wielką pychę: uczynię niebo nad wami jak żelazo, a ziemię waszą jak miedź.

20 Zupełnie daremna będzie wasza praca, ziemia wasza nie da żadnego plonu, a drzewa nie dadzą owocu swego.

21 Jeśli będziecie postępować mi na przekór, nie chcąc mnie słuchać, ześlę na was siedmiokrotne kary z powodu waszych grzechów.

22 Ześlę na was dzikie zwierzęta, które pozbawią was dzieci, zgładzą wasze bydło, zmniejszą zaludnienie, a drogi wasze opustoszeją.

23 A jeśli i to was nie poprawi, ale [dalej] na przekór mnie będziecie postępować,

24 również ja postąpię wam na przekór i uderzę was siedmiokrotnie ze względu na wasze grzechy.

25 przywiodę na was miecz, kary za zerwanie przymierza; a gdy uciekniecie do waszych miast, ześlę na was zarazę i wpadniecie w ręce nieprzyjaciół.

26 Gdy złamię oparcie dla chleba waszego, dziesięć kobiet będzie wypiekać chleb wasz w jednym piecu; będą wam zwracać wasz chleb odważony i będziecie jeść, ale nie najecie się.

27 Jeżeli i wtedy nie będziecie mnie słuchać, w swoim postępowaniu sprzeciwiając mi się,

28 to i ja wystąpię z gniewem przeciwko wam i ześlę na was siedmiokrotne kary za wasze grzechy.

29 Będziecie jeść ciało waszych synów i waszych córek.

30 Zburzę wasze wyżyny i zniszczę wasze słupy; rzucę wasze trupy na trupy waszych bożków; dusza moja będzie się wami brzydziła.

31 Zniszczę wasze miasta, zburzę wasze miejsca święte, nie przyjmę więcej wdzięcznej wonności waszej.

32 Ja sam zniszczę ziemię, tak że zdumieją się nad nią wasi wrogowie mieszkając w niej.

33 A was rozrzucę między narodami i dobędę na was miecza; ziemia wasza będzie opustoszała, a miasta zburzone.

34 Wtedy uzupełniać będzie ziemia swoje szabaty przez wszystkie dni swego spustoszenia; a wy będziecie w ziemi waszych nieprzyjaciół. Wtedy odpoczywać będzie ziemia i uzupełniać swoje szabaty.

35 Przez wszystkie dni swego spustoszenia będzie obchodzić szabat, którego nie miała w latach szabatowych, gdy wy mieszkaliście w niej.

36 Tych zaś z was, którzy pozostaną, napełnię strachem ich serca w ziemiach nieprzyjaciół; przestraszy ich szmer lecącego liścia, będą uciekać jak przed mieczem i padać, choć nikt ich nie będzie ścigał.

37 Będą się przewracać jeden na drugiego, jak gdyby przed mieczem, chociaż nikt nie będzie ich ścigał. Nie ostoją się przed swymi nieprzyjaciółmi.

38 Poginiecie wśród narodów, pochłonie was ziemia nieprzyjaciół ich.

39 A ci, którzy z was pozostaną, zmarnieją z powodu swych grzechów, w ziemiach wrogów; także z powodu przestępstw swoich ojców zmarnieją wraz z nimi.

40 Wtedy uznają swoje winy i winy swych ojców z powodu niewierności, których się dopuścili przeciwko mnie, postępując ze mną przekornie.

41 Przeto i ja postąpiłem na przekór im i zawiodłem ich do kraju ich nieprzyjaciół, ażeby się ukorzyło ich serce nieobrzezane i ażeby zapłacili za swoje przestępstwo.

42 I przypomnę sobie moje przymierze z Jakubem, jak i moje przymierze z Izraelem, a także z Abrahamem, przypomnę sobie o tym, przypomnę o kraju.

43 Ale ziemia musi być opuszczona przez nich, ażeby uzupełniła swe szabaty, wówczas gdy będzie wyludniona spłacając przez to ich przestępstwa, dlatego że wzgardzili moim prawem i mieli w obrzydzeniu moje przykazania.

44 Ale także i wtedy, gdy będą w kraju swych nieprzyjaciół, ja nie wzgardzę nimi i nie będę się nimi brzydził tak, aby ich zniszczyć całkowicie, zrywając moje przymierze z nimi, gdyż ja jestem Jahwe, Bóg ich.

45 Wspomnę o nich, o przymierzu z ich przodkami, kiedy wyprowadziłem ich z ziemi egipskiej na oczach narodów, abym był ich Bogiem. Ja jestem Jahwe".

46 Takie są postanowienia, wyroki i prawa, jakie Jahwe ustanowił między sobą a synami Izraela na górze Synaj przez pośrednictwo Mojżeszowe.

27

1 Jahwe powiedział do Mojżesza:

2 "Mów do synów Izraela i powiedz im: Jeśli ktoś ślubuje Jahwe jakąś osobę, to [uczyni] według oszacowania.

3 Takie zaś winno być oszacowanie: za mężczyznę w wieku od dwudziestu lat aż do sześćdziesięciu lat oszacowanie będzie wynosiło pięćdziesiąt syklów srebra, a syklów świętego przybytku.

4 Oszacowanie zaś zaś za kobietę będzie wynosić trzydzieści syklów.

5 Za młodzieńca od pięciu do dwudziestu lat oszacowanie będzie wynosiło dwadzieścia syklów, a za dziewczynę dziesięć syklów.

6 Za dziecko od miesiąca do pięciu lat płci męskiej oszacowanie będzie wynosić sześć syklów srebra, a płci żeńskiej trzy sykle srebra.

7 Za osobę ponad sześćdziesiąt lat oszacowanie będzie wynosić za mężczyznę pięć syklów srebra, a za kobietę trzy sykle srebra.

8 Jeśli ktoś będzie za ubogi, aby uiścić takie oszacowanie, stawi się go przed kapłanem, a kapłan dokona oszacowania tego, który złożył ślub, według jego możności.

9 Jeśli chodzi o zwierzęta, które można składać dla Jahwe na ofiarę, to wszystko, co się daje dla Jahwe, będzie rzeczą świętą.

10 Nie zmieni się ich ani nie zastąpi jednego za drugie, ani dobrego za złe, ani złego za dobre. Gdyby ktoś zamienił zwierzę za zwierzę, to samo [zwierzę] i to, za które zostało wymienione, będą czymś świętym.

11 Lecz jeśli jest to zwierzę nieczyste, którego nie wolno składać w ofierze dla Jahwe, zawiedzie się je przed kapłana,

12 a kapłan oszacuje je zależnie od tego, czy jest dobre, czy złe: należy się trzymać oszacowania kapłana.

13 Jeśliby [ofiarodawca] chciał je wykupić, ma dorzucić piątą część do oszacowanej ceny.

14 Jeśliby ktoś poświęcił dom swój dla Jahwe jako rzecz świętą, to kapłan oszacuje go, czy jest w dobrym czy też w złym [stanie]. Jak oszacuje kapłan, taka wartość pozostanie.

15 Gdy poświęcający dom chciałby go odkupić, musi do oszacowanej sumy dodać piątą jej część i wtedy [znów] będzie należał doń.

16 Jeśliby ktoś poświęcił Jahwe część pola, które jest jego dziedzictwem, to oszacowanie będzie dokonane według wysiewu zboża: za homer wysiewu jęczmienia pięćdziesiąt syklów srebra.

17 Jeśli poświęci swe pole w roku jubileuszowym, to oszacowanie będzie w mocy.

18 Jeśli zaś po roku jubileuszowym poświęci swe pole, to kapłan obliczy cenę w zależności od lat, ile pozostaje do roku jubileuszowego, i potrąci to z obliczonej ceny.

19 Jeśliby zaś ten, który poświęcił pole, chciał je wykupić, to dorzuci piątą część ceny oszacowanej i wejdzie znów w jego posiadanie.

20 Jeśliby nie wykupił pola i jeśli to pole zostało sprzedane komuś innemu, to nie może być wykupione, bowiem należało do Jahwe.

21 W roku bowiem jubileuszowym pole stanie się wolne i powróci do. Jahwe, i będzie rzeczą świętą. Będzie należało do kapłana.

22 Jeśli zaś poświęci dla Jahwe pole kupione, a nie odziedziczone,

23 to kapłan winien dokonać jego oszacowania według liczby lat do najbliższego roku jubileuszowego i odda się jeszcze tego samego dnia sumę oszacowaną dla Jahwe jako rzecz świętą.

24 W roku jubileuszowym pole powróci do tego, od kogo było kupione i kogo było dziedzictwem.

25 Każde oszacowanie będzie się dokonywać według sykla przybytku, który to sykl ma dwadzieścia ger.

26 Ponieważ pierworodne z bydła należy do Jahwe, dlatego nie należy poświęcać czy to [pierworodnego] cielca, czy barana, gdyż jest własnością Jahwe.

27 Jeśli chodzi zaś o [pierworodne] zwierzęcia nieczystego, to je można wykupić według oszacowania, dodając piątą część. Jeśli się zaś go nie wykupuje, to się je sprzeda według oszacowanej sumy.

28 Jedynie rzecz, którą poświęci ktoś jako cherem dla Jahwe, czy to będzie człowiek, czy bydło, czy pole jego dziedziczne, nie może być to sprzedane ani wykupione. Każde cherem jest rzeczą najświętszą dla Jahwe.

29 Żaden człowiek, który jest poświęcony przez cherem dla Jahwe, nie może być wykupiony, ale musi być zabity.

30 Wszelka dziesięcina z [płodów] ziemi czy to z zasiewów w ziemi, czy to z owoców drzew należy do Jahwe i jest rzeczą poświęconą dla Jahwe.

31 Jeśliby ktoś chciał wykupić swoją dziesięcinę, to winien dopłacić piątą część [do jej wartości].

32 Wszelka dziesięcina z bydła czy z trzody, która przechodzi pod laską, jest rzeczą świętą dla Jahwe.

33 Nie można robić różnicy między dobrem a złem, ani nie można zastępować jednego przez drugie, lecz jeśliby się zastąpiło, to i jedno, i drugie są rzeczami świętymi i nie można ich wykupić".

34 To są prawa, które Jahwe dał Mojżeszowi dla synów Izraela.