1

1

Бул пайғамбаршылық сөз — Хабаққуқ пайғамбарға аян арқалы берилген хабар.

2

Жаратқан Ийе, қашанға дейин Сени жәрдемге шақыраман,

Маған қулақ саласаң ба, өзи?
«Зорлық-зомбылық!» деп жалбарынып атырман,
Бирақ бизлерди қутқармай атырсаң Сен!

3
Не ушын жаўызлықты көзим менен көриўиме жол қойдың?
Сондай наҳақлыққа қалай қарап турыпсаң?
Қаяққа қарасам да талан-таражлық ҳәм зорлық-зомбылық.
Ҳәмме жерде даў ҳәм жәнжеллер толып кетти.

4
Сонлықтан нызам өз күшин жойтып, әдиллик аяқ асты болды,
Жаўызлар әдил адамлардан үстин келди,
Солай етип, әдиллик бурмаланды.

5

Кейин Жаратқан Ийе былай деди:
«Дыққат пенен қараңлар басқа халықларға,
Таң қаласызлар көргенлериңизге.
Сизлердиң дәўириңизде сондай ислер қыламан,
Еситкен ўақтыңызда, исене алмайсызлар.

6
Мине, Мен бабилонлыларды күшли қыламан,
Бул халық жаўыз ҳәм тынымсыз.
Олар дүньяның төрт тәрепине жүрис қылады,
Басқа халықларға тийисли жерлерди басып алады.

7
Олар қорқынышлы ҳәм қәўиплидур,
Өзине хан, өзине бий болған менмен халықдур.

8
Олардың атлары қапланнан тез,
Түнде жүретуғын аш қасқырлардан да қәўиплидур.
Атлы әскерлери жерди шаңғытып, узақтан келер,
Олжасына тасланатуғын бүркит яңлы ушып келер.

9
Олардың ҳәммеси киятыр тонаў ушын,
Ордалары шөл қуйынындай алға талпынып,
Олар қум жыйнағандай тутқынларды жыйнап келер.

10
Патшаларды мазақлап, басшыларды масқара қылады,
Қорғанлы, беккем қалалардың үстинен күледи,
Сол қалалардың дийўалларына қыя етип, топырақ үйип,
Кейин оларды қолға алады.

11
Соннан кейин, олар самал сыяқлы тез өтип кетеди,
Бул гүнакар адамлар өз күшин қудай, деп есаплайды».

12

Жаратқан Ийе, Мухаддес Қудайым,
Ҳәмме ўақытта бар болған Сен емессең бе?
Солай екен, бизлер жоқ болып кетпеймиз.
О, Жаратқан Ийе, бизлерди жазалаў ушын, бабилонлыларды таңладың,
О, мениң сүйенген Таўым, жазалаў ҳуқықын соларға бердиң.

13

Жаўызлықты көргиси келмейтуғын сондай пәкдур Сениң көзлериң,
Хош көрмейсең Сен наҳақлықты.
Не ушын енди усы жаўыз адамларға шыдап атырсаң?
Жаўызлар өзлерине қарағанда әдилирек болғанларды жутып атырғанда,
Сен қалайынша үнсиз турыпсаң?

14
Сен адамзатты теңиздеги балықлардай,
Басшысы жоқ шыбын-ширкейлердей қылдың.

15
Бабилонлылар олардың барлығын өз қармағына түсирер,
Тор таслап балық аўлағандай етип, оларды аўлар.
Аўлары менен тутып алып, жыйнап алар,
Сонда олар қуўанып, шадланар.

16
Аўлары арқалы олар көп олжа алады,
Жақсы аўқатлар менен аўқатланады,
Сол себепли, аўлары ушын қурбанлықлар шалады.
Аўларына арнап, түтетки түтетеди.

17
Қашанға дейин, олар аўлары менен еллерди аўлап,
Халықларды аяўсыз өлтириўди даўам етеди?

2

1

Мен гүзетши минарасына шығып,
Минараның үстинде қарап тураман,
Жаратқан Ийениң жуўабын күтемен.
Мениң налаларыма қандай жуўап беретуғынын көремен.

2

Сонда маған былай деп жуўап берди Жаратқан Ийе:
«Тасларға анық қылып жаз саған аян қылғанларымды,
Ҳәр бир адам бир қарағаннан оқый алатуғын болсын.

3
Бул аян белгиленген ўақытта әмелге асады,
Сол ўақыт тез арада келеди, бул аян жалған емес.
Егер де кешиккендей болып көринсе, сабыр ет,
Ол әлбетте кешикпей орынланады.

4
Қара, менмен адам туўры жолдан жүрмегени ушын өледи,
Ал әдил адам Қудайға деген исеними менен жасайды.

5

Байлық алдамшыдур,
Менмен адам тыным таппайды,
Ол өлилер мәканына уқсап,
Өлим сыяқлы ҳеш қашан тоймайды.
Соның ушын, еллерди басып алып, халықларды тутқын қылады.

6

Тутқынға түскен халықлар оның үстинен күлип, мазақлап былай дейди:

„Ҳәй, өзине тийисли болмағанды талап, бир үйин қылған,
Ҳәсирет шегесең, басқалардың затларын тонап, қарызыңды арттырған.
Бул жағдай қашанға дейин даўам етер еди?“

7
Қарызыңды қайтарыўды талап қылатуғынлар тосаттан пайда болады,
Олар келип, сени қорқыныш ишинде қалдырады,
Сонда сен олар ушын олжа болып қаласаң.

8
Сен көп халықларды тонап, қан төктиң.
Еллерге, қалаларға ҳәм ондағы халықларға зорлық-зомбылық қылдың,
Соның ушын, олардан аман қалғанлары сени талайды.

9
Үйин жаўызлық пенен байлыққа толтырған,
Апаттан қашыў ушын, үйин бийикке қурған, ҳәсирет шегесең!

10
Сен өз ҳийлең менен,
Өз урпағыңа шерменделик алып келдиң,
Көп халықларды қыйратқаның ушын,
Апат алып келдиң өз басыңа.

11
Ҳәттеки, үйиңниң дийўал таслары сени бәләәтлейди,
Өре ағашлары да оларға қосылып жаңғырады.

12
Ҳәй, қан төгип қала қурған, ҳәсирет шегесең,
Ҳәй, әдалатсызлық пенен қорған салған, ҳәсирет шегесең!

13
Халықлардың барлық еткен еңбеклериниң жанып кетиўи,
Миллетлердиң соншелли ислеген мийнетлериниң босқа шығыўы,
Әлемниң Жаратқан Ийесиниң иси емес пе?

14
Өйткени суўлар теңизди қандай етип толтырып турған болса,
Жер жүзи Жаратқан Ийениң уллылығының билими менен толады.

15
Ҳәсирет шегесең! Ҳәй, жалаңаш денелерин тамаша қылыў ушын,
Қоңсы халықларға мәс болғанынша өзиңниң ғәзеп шарабыңнан иштирген.

16
Сен абырай орнына шерменделикке бөленесең,
Енди гезек саған келди, өзиң де иш ҳәм көринсин сүннетсиз жалаңаш денең.
Жаратқан Ийе саған иштирер оң қолындағы жазаға толы кесесин,
Сөйтип абырайыңды төгип, шерменде қылар.

17
Лебанон тоғайларында қылған зорлық-зомбылығың өз басыңа түседи,
Жабайы ҳайўанларды қырып тасладың,
Енди сол ислеген жаўызлығың өзиңди қорқыўға салады.
Адамзаттың қанын төктиң,
Еллерге, қалаларға ҳәм ондағы халықларға зорлық-зомбылық қылдың.

18
Адамзаттың қолдан соққан ойма ҳәм қуйма бутлары неге жарайды?
Олардың не пайдасы бар жалғаннан басқа?
Адам өзи соққан бутына исенер,
Бирақ соққан буты тилсиз бир үнсиз затдур.

19
Ағаш бутқа „Оян!“ деп айтқан,
Тилсиз тасқа „Тур!“ деп жалбарынған, ҳәсирет шегесең!
Бут саған туўры жолды көрсете алар ма еди?
Олар алтын ҳәм гүмис пенен қапланғандур,
Бирақ оның ишинде өмир жоқ.

20
Ал Жаратқан Ийе — Өз мухаддес Ибадатханасында,
Үнсиз турсын пүткил дүнья Оның алдында».

3

1

Пайғамбар Хабаққуқтың жыр менен айтылатуғын дуўасы.

2

Жаратқан Ийе, даңқыңды еситтим,
Сениң ислеген ислериңе таң қалдым,
Бизиң заманымызда да сондай ислерди және исле, о, Жаратқан Ийе,
Енди ҳәммеге мәлим болсын нелер ислей алатуғының.
Мийрим-шәпәәтиңди умытпа ғәзепленгениңде!

3

Қудай жәрдемге келеди Теманнан,
Мухаддес Қудай келер Паран таўынан.

Селаҳ 3:3 Селаҳ — бул саз термини болыўы мүмкин. Анық мәниси белгисиз.

Оның уллылығы қаплайды аспанды,
Оған арналған алғыс-мақтаўлар дүньяны толтырады.

4

Оның нуры жылдырымдай жарқырар,
Нур шашылар Оның қолларынан,
Күш-қүдирети қолларында жасырынғандур.

5
Ол Өзиниң алдынан кеселликлер жиберер,
Өлтиретуғын обаға изинен жүриўди буйырар.

6
Ол турғанда жер силкинеди,
Нәзер таслағанда, халықлар титирейди.
Әййемнен киятырған таўлар қулап түсип,
Бурыннан бар болған төбешиклер шөгип, Оған бас ийеди,
Мәңгидур Қудайдың жоллары.

7
Кушан адамларының өз шатырларында қорққанын,
Мидян жеринде жасайтуғын адамлардың титирегенин көремен.

8
Жаратқан Ийе, сайларға ашыўландың ба?
Ғәзеплендиң бе дәрьяларға?
Ямаса өшиң бар ма еди теңизде?
Халқың ушын миндиң бе жеңилмес атларыңа ҳәм саўаш арбаларыңа?

9
Сен атыў ушын оқ жайыңды аласаң,
Оқларыңды атыўға таярлайсаң.

Селаҳ

Жер жүзин дәрьялар менен қақ бөлип таслайсаң.

10
Титиреп кетер таўлар Сени көргенде,
Селлер тасып, барлық нәрсени жуўып кетер,
Теңиз түплери шырқырап, толқынлары көтерилер.

11
Сениң оқларыңның ушқан нурынан,
Жылтыраған найзаңның жылтыраўынан,
Өз орнында қатып қалар қуяш пенен ай.

12
Сен басып өтерсең жер жүзин ғәзеп пенен,
Халықларды қәҳәриң менен басып езерсең.

13
Өзиң таңлаған халықты ҳәм тайынлаған патшаны қутқарыў ушын келесең,
Жаўыз елдиң басшысын тас-талқан етесең,
Толық жоқ қыласаң жаўыз патшалықтың күшлерин.

Селаҳ

14

Душпан әскерлери бизлерди дағытыў ушын қуйындай болып келер,
Буққы таслап, ҳәлсиз адамларды талан-тараж етер,
Сөйтип, олар шадланып қуўанар.
Ал Сен олардың басшысын өз найзасы менен өлтиресең.

15
Атларың менен теңизди басып,
Уллы суўларды үйир етип, айландырасаң.

16

Буларды еситкенимде, ләрзеге келди денем,
Қалтырап кетти мениң еринлерим,
Ерип кеткендей болды сүйеклерим,
Дәрмансызлықтан дизелерим титиреди.

Бирақ бизлерге ҳүжим қылғанлардың апатшылық күнин,
Күтемен мен сабырлылық пенен.

17

Ҳәттеки, әнжир ағашы мийўелемей қалса,
Жүзим ағашлары жүзим бермесе,
Өним бермесе де зәйтүн ағашлары,
Атызларда зүрәәт болмай қалса да,
Қой қоралар босап қалса да,
Падада маллар қалмаса да,

18
Мен бәри бир Жаратқан Ийениң саясында шадланаман,
Қутқарыўшым Қудайыма қуўанаман.

19
Ийем, Жаратқан Ийе күшимдур мениң,
Ол аяқларымды кийиктиң аяғындай шаққан қылар.
Таўлардың үстинен мени жүргизер.

Сазшылар басшысына: тарлы саз әсбаплар менен айтылады.