1
Жаратқан Ийе Амиттай улы Юнусқа былай деди:2 «Қәнекей, уллы Ниневия қаласына бар да, халқына ўаз айт. Себеби олардың жаўызлықлары Маған жетип келди».
3
Бирақ Юнус Жаратқан Ийеден Таршишке қашпақшы болды. Ол Яфо қаласына келип, Таршишке баратуғын бир кемени тапты. Жол ҳақысын төлеп, кемеге отырды да, Жаратқан Ийениң нәзеринен қашыў ушын, Таршишке қарай жолға шықты.4
Сонда Жаратқан Ийе теңизге күшли самал жиберди. Теңизде қәҳәрли даўыл көтерилип, кеме шыл-пәрше болып сынып кетейин деп қалды.5 Кемешилерди қорқыныш бийлеп, ҳәр бири өз қудайына даўыслап жалбарына баслады ҳәм кемени жеңиллетиў ушын жүклерди теңизге таслады. Юнус болса, кемениң төменги қабатына түсип жатып, терең уйқыға кеткен еди.
6
Кеме басшысы Юнустың жанына барып: «Ҳәй! Сен қалай уйықлап атырсаң? Тур, өз қудайыңа жалбарын. Мүмкин, ол бизлерди есине алар ҳәм бизлер аман қалармыз», — деди.7
Соңынан кемешилер бир-бирине: «Келиңлер, шек таслайық ҳәм бул апат басымызға ким себепли түскенин билейик», — деди. Олар шек таслады ҳәм шек Юнусқа түсти.8
Олар Юнустан: — Бизлерге айт, бул апат бизлердиң басымызға сен себепли түскен жоқ па? Кәсип-кәриң не, қаяқтан киятырсаң? Өзиң қай жерлисең ҳәм қайсы миллетке тийислисең? — деп сорады.9
Юнус: — Мен евреймен, теңизди ҳәм жерди жаратқан аспанның Қудайы Жаратқан Ийеге сыйынаман, — деп жуўап берди.10
Кемешилерди қатты қорқыныш бийлеп, олар Юнустан: «Неге булай иследиң?» — деп сорады. Олар Юнустың Жаратқан Ийеден қашып киятырғанын билетуғын еди. Өйткени Юнус оларға буны айтып берген еди.11
Теңиз қутырыўын кем-кемнен күшейте берди. Олар Юнустан: — Теңиздиң тынышланыўы ушын бизлер саған не ислеўимиз керек? — деп сорады.12
Ол: — Мени көтерип, теңизге ылақтырың, сонда ол тынышланады. Себеби бул күшли даўылға мен себепли дуўшар болғаныңызды билемен, — деп жуўап берди.13
Кемешилер қурғақлыққа жетиў ушын бар күшлерин салып ескек ессе де, бирақ жете алмады. Өйткени теңиз оларға қарсы қутырыўын кем-кемнен күшейте берди.14 Сонда олар Жаратқан Ийеге даўыслап былай деди: «О, Жаратқан Ийе! Саған жалбарынамыз, усы адамның жаны себепли бизлер набыт болмайық. Егер ол айыпсыз болса, оның қаны ушын бизлерди жуўапкер қылма. Себеби Сен, Жаратқан Ийе, Өзиңе мақул болған исти иследиң».
15 Соңынан олар Юнусты теңизге ылақтырып жиберди. Сонда қутырып турған теңиз тынышланды.
16
Бул ўақыя себепли кемешилер Жаратқан Ийеден қатты қорқып қалды ҳәм Оған арнап қурбанлық шалып, ўәделер берди.1
Сол ўақытта Жаратқан Ийе Юнусты жутыўы ушын үлкен бир балықты жиберди. Юнус үш күн, үш түн усы балықтың ишинде болды.2
Юнус балықтың ишинде өзиниң Қудай Ийесине былай деп дуўа етти:3
«Аўыр жағдайға түскенимде,4
Тереңликке, теңиз түбине ылақтырдың мени,
Қоршады суў ағыслары әтирапымды.
Пүткил суўларың да, қутырған толқынларың да,
Басып өтти үстимнен мениң.
5
Сонда мен былай дедим:
„Қуўылғанман Сениң алдыңнан,
Бирақ көремен және мухаддес Ибадатханаңды“.
6
Суўлар мени туншықтырды,
Қоршап алды түпсизлик те,
Басыма шырмалды теңиз шөплери.
7
Түстим таўлар түбине,
Қамалдым қапылары мәңгиге илинген жерге.
Бирақ Сен, Қудай Ийем,
Шуқырдан қутқардың жанымды мениң.
8
Жаным алқымыма тақалғанда,
Еске алдым Жаратқан Ийени,
Мениң дуўам Саған,
Жетип барды мухаддес Ибадатханаңа.
9
Жарамсыз бутларға табыныўшылар,
Опасызлық еткен болар.
10
Бирақ алғыс-мақтаў айтып мен,
Саған қурбанлық шаламан.
Өзимниң берген ўәдемди орынлайман,
Қутқарылыў келеди Жаратқан Ийеден!»
11
Жаратқан Ийе балыққа буйрық берди ҳәм ол Юнусты қурғақлыққа қусып шығарып жиберди.1
Жаратқан Ийе Юнусқа екинши мәрте былай деди:2 «Қәнекей, уллы Ниневия қаласына бар да, саған айтатуғынларымды халыққа жәрияла».
3
Юнус Жаратқан Ийениң сөзине бойсынып, Ниневияға кетти. Ниневия сондай үлкен қала болып, оны басып өтиўге үш күнлик жол жүриў керек еди.4 Солай етип, Юнус қалаға кирип, бир күнлик жолды басып өткеннен соң: «Қырық күннен кейин Ниневия қыйратылады», — деп жәриялады.
5 Сонда Ниневия халқы Қудайға исенди ҳәм олар ораза тутыўды жәриялап, уллысынан кишисине дейин аза кийимин кийди.
6
Бул хабар Ниневия патшасына жетип барғанда, ол тахтынан түсип, үстиндеги патшалық кийимлерин шешти ҳәм аза кийимин кийип, күлге отырды .7 Соңынан ол Ниневияда өзиниң ҳәм ақсүйеклериниң атынан мына буйрықты жәриялатты: «Ҳеш бир адам да, ҳайўан да, ири мал да, майда мал да ҳеш нәрсе жемесин, жайлаўға бармасын ҳәм суў ишпесин.
8 Адамлар да, ҳайўанлар да аза кийиминде болсын. Ҳәр бир адам Қудайға бар күши менен жалбарынып, өзлериниң жаман жолларынан ҳәм жаўызлық ислеўден ўаз кешсин.
9 Ким биледи, мүмкин, сонда Қудай пикирин өзгертер, лаўлаған ғәзебинен қайтар ҳәм бизлер набыт болмаспыз».
10
Сонда Қудай ниневиялылардың қылған ислерин ҳәм олардың жаман жолдан қайтқанын көрди. Сонлықтан оларға жаны ашып, жиберемен деген апатты жибермеди.1
Сонда Юнус буған қатты ренжип, ашыўланды.2 Ол Жаратқан Ийеге былай деп дуўа етти: «О, Жаратқан Ийе! Усындай болатуғынын өз елимде болған ўақтымда-ақ айтпаған ба едим? Сонлықтан да мен Таршишке қашқан едим. Себеби Сениң мийримли, реҳимли, сабыр-тақатлы, сүйиспеншилиги шексиз ҳәм жазалаўдан ўаз кешетуғын Қудай екениңди билетуғын едим.
3 Енди өтинемен, Жаратқан Ийе, мениң жанымды ал. Себеби тири жүргенимнен гөре, өлгеним жақсырақ».
4
Жаратқан Ийе оған: «Сениң ашыўланыўға ҳақың бар ма?» — деди.5
Юнус қаладан шығып, оның шығыс тәрепиндеги бир жерге барып отырды. Ол өзине шертек соғып алып, оның саясында отырды ҳәм қалаға не болатуғынын көриў ушын күте баслады.6 Сонда Қудай Ийе Юнустың басына саясын түсирип, қайғысын жеңиллетсин деп, бир өсимлик өсирип шығарды. Юнус бул өсимликке қатты қуўанды.
7 Бирақ келеси күни таң атқанда, Қудай бир қуртты жиберди ҳәм ол өсимликти кемирип, қуўратып таслады.
8 Қуяш шыққанда, Қудай шығыстың қапырық самалын естирди. Қуяш Юнустың басын қатты қыздырғанлықтан, ол ҳәлсизлене баслады ҳәм өзине өлим тилеп: «Тири жүргенимнен гөре, өлгеним жақсырақ», — деди.
9
Бирақ Қудай оған: — Өсимлик ушын ашыўланыўға ҳақың бар ма? — деди. Юнус: — Әлбетте, ҳәттеки, өлгенше ашыўланыўға ҳақым бар, — деди.10
Сонда Жаратқан Ийе оған былай деди: «Бул өсимлик бир түнде шығып, бир түнде жоқ болды. Сен мийнет етип, бул өсимликти өсирмеген болсаң да, оған жаның ашып атыр.11 Ал Ниневияда болса, ақ пенен қараны айыра алмайтуғын бир жүз жигирма мыңнан аслам адам ҳәм көп санлы ҳайўанлар бар. Усы уллы қала ушын Мениң жаным қалай ашымасын?»