1 Адкрыцьцё Езуса Хрыста, якое Яму даў Бог, каб выявіў слугам сваім, што павінна стацца ў хуткім часе, і, паслаўшы анёла, паведаміў за дапамогаю знакаў слузе свайму Яну,
2 які сьведчыць аб Слове Божым, і аб Езусе Хрысьце, і аб усім, што бачыў.
3 Шчасьлівы той, хто чытае і чуе словы прароцтва ды захавае тое, што ў іх напісана; час бо блізкі.
4 Ян сямі цэрквам у Азіі: Ласка вам і супакой ад Таго, які ёсьць, які быў і які прыйдзе, і ад сямі духаў, што перад тронам Ягоным,
5 і ад Езуса Хрыста, Сьведкі вернага, Першароднага з памёршых і Валадара каралёў зямных. Яму, які ўзьлюбіў нас і абмыў нас ад грахоў нашых крывёй сваёй,
6 і зрабіў нас каралеўствам і сьвятарамі Богу і Айцу свайму, Яму хвала і валаданьне на вякі вечныя. Амэн.
7 Вось жа прыходзіць у хмарах, і ўбачыць Яго ўсякае вока і тыя, што Яго пракалолі, і залямантуюць над Ім усе плямёны зямлі. Так, амэн.
8 Я — Альфа і Амега, пачатак і канец, — кажа Госпад Бог, які ёсьць, які быў і які прыйдзе, Усемагутны.
9 Я, Ян, брат ваш і ўдзельнік у прыгнёце, у каралеўстве і вытрымаласьці ў Хрысьце Езусе, быў на востраве Патмас дзеля Слова Божага і сьведчаньня аб Езусе.
10 Я быў у захапленьні духа ў дзень Госпадаў, і пачуў за сабою зычны голас, быццам трубы,
11 які казаў: “Што бачыш, запішы ў кнізе і пашлі сямі цэрквам: у Эфэз, і ў Сьмірну, і ў Пэргам, і ў Тыятыру, і ў Сарды,і ў Філядэльфію, і ў Ляодыцэю”.
12 Я павярнуўся, каб зірнуць, адкуль быў голас, што да мяне гаварыў; і, павярнуўшыся, убачыў сем залатых сьвечнікаў,
13 і паміж сьвечнікаў залатых кагосьці падобнага да Сына Чалавечага, адзетага ў доўгую шату і падперазанага пад грудзі залатым паясом;
14 галава ж Ягоная і валасы былі белыя, як белая воўна, быццам сьнег, і вочы Яго як полымя агню,
15 і ногі Яго падобныя да бронзы, распаленай у печы, і голас Ягоны падобны на гук бурных водаў,
16 і Ён трымаў у правай руцэ сваёй сем зорак, з вуснаў жа Яго вытыркаў меч двусечны востры, і твар Ягоны зіхацеў, як сонца ў магутнасьці сваёй.
17 І, убачыўшы Яго, упаў я да ног Яго, быццам нежывы. А Ён паклаў правую руку сваю на мяне, кажучы: “Ня бойся! Я — Першы, і Апошні, і Жывы;
18 і Я быў памёршым, і вось жывы на вякі вечныя, і маю ключы сьмерці і пекла.
19 Дык напішы, што ты ўбачыў, што ёсьць і што павінна стацца пасьля.
20 Таямніца сямі зорак, якія ты бачыў у маёй правай руцэ, і сямі сьвечнікаў залатых вось якая: сем зорак — гэта сем анёлаў сямі цэркваў, а сем сьвечнікаў — гэта сем цэркваў.
1 Анёлу царквы, што ў Эфэзе, напішы: Вось што кажа Той, які трымае сем зорак у сваёй правай руцэ, які ходзіць пасярод сямі залатых сьвечнікаў:
2 Я ведаю ўчынкі твае, і працу, і цярплівасьць тваю, і што ня можаш пераносіць ліхіх, і што выставіў ты на спробу тых, якія хочуць называцца апосталамі, а імі ня ёсьць, і прызнаў ты іх ашуканцамі.
3 І маеш ты вытрымаласьць, і перанёс шмат ты дзеля імя Майго, і не знеахвоціўся.
4 Але маю Я супраць цябе тое, што адступіўся ты ад сваёй першай любові.
5 Памятай тады, адкуль упаў, і навярніся, і вярніся да першых учынкаў. Інакш бо прыйду да цябе і прыму твой сьвечнік, калі не навернешся.
6 Але маеш тое за заслугу, што ненавідзіш Мікалаітаў, якіх і Я ненавіджу.
7 Хто мае вуха, няхай слухае, што Дух кажа цэрквам: Пераможцу дам Я спажываць (плод) з дрэва жыцьця, якое ў раі Божым.
8 І анёлу царквы, што ў Сьмірне, напішы: Вось што кажа Першы і Апошні, каторы быў памёршы і жыве:
9 Ведаю прыгнёт твой і беднасьць тваю, але ты багаты; і зьневажаньні тых, якія называюць сябе Юдэямі, а імі ня ёсьць, бо яны — сынагога шатана.
10 Нічога ня бойся з таго, што трэба табе перанесьці. Вось жа пашле некаторых з вас д’ябал у вязьніцу, каб вас выпрабаваць, і будзеце цярпець гора праз дзесяць дзён. Будзь верны аж да сьмерці, і дам табе карону жыцьця.
11 Хто мае вуха, няхай слухае, што Дух кажа цэрквам: Хто пераможа, другой сьмерці не сустрэне.
12 І анёлу царквы, што ў Пэргаме, напішы: Гэта кажа Той, хто мае меч двусечны востры:
13 Ведаю, што жывеш, дзе трон шатана, і трымаеш імя Маё, і не выракся ты Маёй веры нават у тыя дні, калі ў вас, дзе пражывае шатан, быў забіты Мой верны сьведка Антыпас.
14 Аднак трохі маю супраць цябе, бо маеш там тых, якія трымаюцца навукі Балаама, які вучыў Балака, каб спакушаў сыноў Ізраэлевых есьці ахвяры ідалам і займацца распустай.
15 І ты маеш такіх, што трымаюцца навукі Мікалаітаў.
16 Дзеля таго навярніся, бо калі не, дык хутка прыйду да цябе і буду ваяваць з адступнікамі мячом вуснаў Маіх.
17 Хто мае вуха, няхай слухае, што Дух кажа цэрквам: Пераможцу дам Я манну таемную і дам яму белы камень, а на камені напісанае новае імя, якога ня ведае ніхто, толькі той, хто атрымае яго.
18 І анёлу царквы, што ў Тыятыры, напішы: Гэта вось кажа Сын Божы, які мае вочы быццам полымя агню, а ногі падобныя да бронзы.
19 Спазнаў Я учынкі твае, і веру, і любоў тваю, і служэньне, і цярплівасьць тваю, і дзеяньні твае апошнія больш шматлікія, чым раней.
20 Аднак маю трохі супраць цябе, што дапускаеш жанчыне Езабэлі, якая называе сябе прарочыцай, вучыць і зводзіць слугаў Маіх, каб распутнічалі і спажывалі ахвяры для ідалаў.
21 І даў Я ёй час навярнуцца, але яна ня хоча за сваю распусту пакаяцца.
22 Вось жа кіну яе на ложак (хворасьці), і тых, што з ёй чужаложаць, у вялікае гора, хіба што пакаяліся б за праступкі свае.
23 І дзяцей яе пакараю сьмерцю, і няхай усе цэрквы даведаюцца, што Я — Той, каторы пранікае ныркі і сэрцы, і дам кожнаму паводле учынкаў ягоных.
24 Вам жа кажу ды іншым, што ёсьць у Тыятыры, каторыя не прызнаюць гэтае навукі і якія не спазналі, як кажуць, бяздоньняў шатанскіх, што не пашлю на вас іншай цяжкасьці,
25 апроч той, якую маеце; трымайцеся, пакуль да вас прыйду.
26 А хто пераможа і захавае аж да канца справы Мае, таму дам уладу над паганамі,
27 і валодаць будзе над імі кіем жалезным, крышачы іх, быццам посуд ганчарскі,
28 як і Я атрымаў ад Айца Майго, і дам яму раньнюю зорку.
29 Хто мае вуха, няхай слухае, што Дух кажа цэрквам.
1 І анёлу царквы, што ў Сардах, напішы: Гэта вось кажа Той, які мае сем духаў Божых і сем зорак: Ведаю учынкі твае, што маеш імя, што быццам жывеш, ды ёсьць мёртвы.
2 Чувай і ўзмацняй рэшту, якія меліся загінуць, не знаходжу бо учынкаў тваіх споўненымі перад Богам Маім.
3 Дык памятай, як ты атрымаў і чуў, і захавай, і навярніся. Бо калі ня будзеш чуваць, прыйду да цябе, як злодзей, і ня будзеш ведаць гадзіны, ў якую прыйду да цябе.
4 Ды вось маеш у Сардах некалькі імёнаў, якія ня плямілі вопраткаў сваіх, яны будуць хадзіць са Мною ў белі, бо ёсьць дастойныя.
5 Хто пераможа, апранецца гэтак у вопратку белую, і ня выкрасьлю імя яго з кнігі жыцьця, і выяўлю імя ягонае перад Айцом Маім і на віду ў анёлаў Ягоных.
6 Хто мае вуха, няхай слухае, што Дух кажа цэрквам.
7 І анёлу царквы, што ў Філядэльфіі, напішы: Гэта кажа Сьвяты і Праўдзівы, які мае ключ Давідаў, які, калі адчыніць, то ніхто не замкне, калі замкне, ніхто не адчыніць.
8 Ведаю учынкі твае. Вось адчыніў перад табою дзьверы, якія ніхто ня можа зачыніць, бо ты хоць маеш трохі моцы, але захаваў слова Маё і ня выракся імя Майго.
9 Вось дам табе з сынагогі шатана, з тых, якія сябе лічаць за Юдэяў, а імі ня ёсьць, але падманваюць, вось зраблю ім, што прыйдуць і паклоняцца табе ў ногі, і даведаюцца, што Я узьлюбіў цябе.
10 Бо ўхаваў ты слова цярплівасьці Маёй, і Я цябе ўсьцерагу ў гадзіну спакушэньня, якая прыйдзе на ўвесь сьвет зводзіць жыхароў на зямлі.
11 Прыйду хутка. Трымай тое, што маеш, каб ніхто не забраў кароны тваёй.
12 Хто пераможа, таго пастаўлю калёнаю ў сьвятыні Бога Майго, і больш з яе ня выйдзе, і напішу на ім імя Бога Майго і імя горада Бога Майго, новага Ерузаліму, які зыходзіць з неба ад Бога Майго, і імя Маё новае.
13 Хто мае вуха, няхай слухае, што Дух кажа цэрквам.
14 І анёлу царквы, што ў Ляодыцэі, напішы: Гэта кажа Амэн, Сьведка верны і праўдзівы, Пачатак тварэньня Божага.
15 Ведаю учынкі твае, што ты ані халодны, ані гарачы. О, каб лепш халодным ты быў або гарачым!
16 Але за тое, што ты цёплы, а не халодны ані гарачы, Я выкіну цябе з вуснаў Маіх.
17 Бо кажаш ты: “Багаты я і забясьпечаны, і нічога мне ня трэба”, і ня ведаеш ты, што ты бедны, і найнешчасьлівейшы, і ўбогі, і сьляпы, і голы.
18 Раю табе купіць сабе ў Мяне золата, агнём ачышчанага, каб быў забясьпечаны, і белую вопратку, каб апрануўся і каб не паказалася нікчэмнасьць нагаты тваёй, і масьцю памаж вочы свае, каб бачыў.
19 Бо Я на тых, каторых люблю, сваруся і караю іх. Дык пільнуйся і навярніся
20 Вось стаю ў дзьвярах і стукаю. Калі хто пачуе голас Мой і адчыніць Мне дзьверы, увайду да яго і павячэраю з ім, а ён са Мной.
21 Хто пераможа, таму дам сядзець са Мною на Маім троне, як Я перамог і засеў з Айцом Маім на Яго троне.
22 Хто мае вуха, няхай слухае, што Дух кажа цэрквам”.
1 Пасьля гэтага ўбачыў я: і вось дзьверы адчыненыя ў небе, і голас першы, які я пачуў, быў як быццам голасам трубы, размаўляючай са мною і кажучай: “Увайдзі сюды, і Я пакажу табе тое, што павінна стацца пасьля”.
2 І адразу быў я ў захапленьні духам: і вось трон стаяў у небе, а на троне Нехта сядзеў.
3 І Той, хто сядзеў, падобны быў з выгляду да каменя з ясьпіса і сардына, і вясёлка вакол трону была падобная з выгляду на шмарагд.
4 І вакол трона — дваццаць чатыры троны, і на тронах сядзелі дваццаць чатыры старыя, адзетыя ў белыя вопраткі, і на галавах іхніх — залатыя кароны.
5 І ад трону выходзілі маланкі, і галасы, і грымоты; і сем сьветачаў палаючых гараць перад тронам, якія ёсьць сем духаў Божых.
6 І перад тронам зьзяла нібы шклянае мора, падобнае на крышталь. І на сярэдзіне трону і навокал трону — чатыры жывёлы, поўныя вачэй спераду і ззаду.
7 І першая жывёла падобная да льва, і другая жывёла падобная да быка, і трэцяя жывёла мела твар быццам чалавечы, і чацьвёртая жывёла мела падабенства да арла лятаючага.
8 І чатыры жывёлы мелі па шэсьць крылаў і навакол, і ўсярэдзіне мелі поўна вачэй; і бесперапынна днём і ноччу яны ўскліквалі: “Сьвяты, Сьвяты, Сьвяты Госпад Бог Усемагутны, які быў, і які ёсьць, і які прыходзіць”.
9 І калі аддавалі тыя жывёліны чэсьць, і хвалу, і падзяку Седзячаму на троне, Жывучаму на вякі вечныя,
10 падалі перад Седзячым на троне дваццаць чатыры старыя, і кланяліся Жывучаму на вякі вечныя, і клалі кароны свае перад тронам, кажучы:
11 “Дастойны Госпад Бог наш прыймаць хвалу, і чэсьць, і моц, бо Ты стварыў усё, і ўсё з волі Тавёй існавала і было створана”.
1 І ўбачыў я ў правай руцэ Седзячага на троне кнігу, запісаную ўнутры і звонку, запячатаную на сем пячатак.
2 І ўбачыў магутнага анёла, абвяшчаючага гучным голасам: “Хто дастойны адкрыць кнігу і зьняць яе пячаткі?”
3 І ніхто ня мог ані на небе, ані на зямлі адкрыць кнігу, і глянуць на яе.
4 І я вельмі плакаў, што ніхто не знайшоўся быць дастойным адкрыць кнігу і глянуць на яе.
5 І адзін са старых сказаў мне: “Ня плач, вось перамог Леў з пакаленьня Юды, корань Давідаў, каб адкрыць кнігу і сем яе пячатак”.
6 І ўбачыў я між тронам і чатырма жывёламі, пасярод старых Ягня стаячае, быццам забітае, маючае сем рагоў і сем вачэй, якія ёсьць сем духаў Божых, пасланых на ўсю зямлю.
7 І пайшло, і ўзяло з правай рукі Седзячага на троне кнігу.
8 І калі ўзяло кнігу, чатыры жывёлы і дваццаць чатыры старыя ўпалі перад Ягнём, маючы кожны гарфу і залатыя чашы, поўныя пахнідлаў, якія ёсьць малітвы сьвятых,
9 і сьпявалі новую песьню, кажучы: “Дастойны Ты ўзяць кнігу і адчыніць пячаткі яе, бо забіты быў Ты і адкупіў Ты нас Богу крывёю Тваёй з усякага пакаленьня, і мовы, і народу, і паганаў,
10 і ўчыніў нас каралеўствам і сьвятарамі Богу нашаму, і будзем валадарыць на зямлі”.
11 І калі так глядзеў, пачуў вакол трону, і жывёлаў, і старых голас безьлічы анёлаў, і лік іх быў мірыяды мірыядаў і тысячы тысяч,
12 кажучых гучным голасам: “Дастойны Ты, Ягня, што забіты быў, каб прыняць моц, і багацьце, і мудрасьць, і сілу, і чэсьць, і хвалу, і багаславенства”.
13 Тады пачуў я, як засьпявала ўсё стварэньне, што на небе, і што на зямлі, і што пад зямлёй, і што на моры, і што ў ім ёсьць: “Седзячаму на троне і Ягняці хай будзе багаслаўленьне, і хвала, і валаданьне на вякі вечныя”.
14 І чатыры жывёлы казалі: “Амэн”. І дваццаць чатыры старыя падалі на твар свой і кланяліся Жывучаму на вякі вечныя.
1 Пасьля убачыў я, як Ягня зламала першую з сямі пячатак, і пачуў, як адна з жывёлаў сказала быццам гукам грымоты: “Прыйдзі і паглядзі!”
2 І убачыў я: і вось белы конь, і на ім коньнік, трымаючы лук, і дадзена яму карона, і выйшаў ён як пераможца, каб далей перамагаць.
3 І калі адкрыў Ён другую пячатку, пачуў я другую жывёлу, кажучы: “Прыйдзі і паглядзі!”
4 І выйшаў тады іншы конь, рыжы; і седзячаму на ім дадзена (ўлада), каб спыніў супакой на зямлі, каб людзі адны другіх забівалі, і дадзены яму вялікі меч.
5 І калі адкрыў Ён трэцюю пячатку, пачуў я трэцюю жывёлу, кажучы: “Прыйдзі і паглядзі!” І убачыў я: і вось конь вараны; і седзячы на ім трымаў вагу ў руцэ сваёй.
6 І пачуў я быццам голас, з-паміж тых чатырох жывёлаў, гаворачы: “Мера пшаніцы за дынар, і тры меры ячменю за дынар; і не кранай віна і алівы”.
7 І калі адкрыў Ён чацьвёртую пячатку, пачуў я голас чацьвёртай жывёлы, кажучы: “Прыйдзі і паглядзі!”
8 І убачыў я: і вось конь сівы, і коньніку, які сядзеў на ім, было імя Сьмерць, і Пекла ішло сьледам за ім, і дадзена яму ўлада на чацьвёртай частцы зямлі забіваць мячом, голадам, і сьмерцю, і зьвярамі зямлі.
9 І калі адкрыў Ён пятую пячатку, убачыў я пад аўтаром душы тых, якія былі пазабіваныя за Слова Божае і за сьведчаньне, якое яны мелі.
10 І гаманілі яны гучным голасам, кажучы: “Госпадзе, Сьвяты і справядлівы, як доўга будзеш марудзіць з судом і помстай за нашу кроў над жыхарамі зямлі?”
11 І кожнаму з іх была дадзена белая вопратка, і сказана было ім, каб пачакалі яшчэ кароткі час, пакуль не дапоўніцца лік супрацоўнікаў іх і братоў, якія маюць памерці падобна, як і яны.
12 І калі Ён адкрыў шостую пячатку, убачыў я, як зрабіўся жудасны землятрус, і сонца стала чорнае, як мех валасяны, і месяц быццам заліўся крывёю,
13 і зоркі нябесныя паспадалі на зямлю так, як фіговае дрэва скідае свае недасьпелыя плады, калі ім страсяне вялікі вецер,
14 і неба зьнікла, як быццам зьвілося ў скрутак, і ўсе горы і астравы зрушыліся са сваіх месцаў.
15 І каралі зямлі, і магнаты, і тысячнікі, і багацеі, і асілкі, і ўсе нявольнікі і вольныя пахаваліся ў пячорах і горных скалах,
16 і казалі горам і скалам: “Спадзіце на нас і схавайце нас ад аблічча Таго, які сядзіць на троне і ад гневу Ягняці,
17 бо надыйшоў вялікі дзень гневу Яго, і хто можа вытрымаць?”
1 Пасьля гэтага бачыў я чатырох анёлаў, стаячых на чатырох вуглах зямлі, трымаючы чатыры ветры зямлі, каб вецер ня дзьмуў на зямлю, ані на мора, ані на якое дрэва.
2 І угледзеў я іншага анёла, які падымаўся з усходу і нёс пячатку Бога жывога і гаманіў гучным голасам чатыром анёлам, каторым даручана было чыніць шкоду зямлі і мору,
3 кажучы: “Ня шкодзьце зямлі і мору, ані дрэвам, пакуль ня выцісьнем пячаткі слугам Бога нашага на чолах іхніх”.
4 І пачуў я лік тых, якія атрымалі пячатку: сто сорак чатыры тысячы пазначаных пячаткаю з усіх пакаленьняў сыноў Ізраэля:
5 з пакаленьня Юды дванаццаць тысяч пазначаных, з пакаленьня Рубэна дванаццаць тысяч, з пакаленьня Гада дванаццаць тысяч,
6 з пакаленьня Асэра дванаццаць тысяч, з пакаленьня Нэфталі дванаццаць тысяч, з пакаленьня Манасэса дванаццаць тысяч,
7 з пакаленьня Сымона дванаццаць тысяч, з пакаленьня Левія дванаццаць тысяч, з пакаленьня Ісахара дванаццаць тысяч,
8 з пакаленьня Забулёна дванаццаць тысяч, з пакаленьня Язэпа дванаццаць тысяч, з пакаленьня Бэньяміна дванаццаць тысяч.
9 Пасьля ўбачыў я вялікі натоўп, якога пералічыць ніхто ня змог, з усіх плямёнаў і пакаленьняў, народаў і моваў. І стаялі яны перад тронам і перад Ягнём, адзетыя ў белыя вопраткі, і пальмы трымалі ў руках сваіх.
10 І гаманілі яны моцным голасам, кажучы: “Збаўленьне ад Бога нашага, які сядзіць на троне, і ад Ягняці!”
11 І ўсе анёлы стаялі вакол трону, і старых, і чатырох жывёлаў, і ўпалі перад тронам на твар свой і аддалі пашану Богу,
12 кажучы: “Амэн! Багаслаўленьне, і слава, і мудрасьць, і падзяка, і чэсьць, і моц, і сіла Богу нашаму на вякі вечныя. Амэн”.
13 І адзін са старых запытаўся ў мяне: “Хто гэтыя, апранутыя ў бель, і скуль яны прыйшлі?”
14 А я сказаў Яму: “Гаспадару мой, ты гэта ведаеш”. І ён сказаў мне: “Гэта тыя, якія выйшлі з вялікага гора, і абмылі свае вопраткі, і выбелілі іх у крыві Ягняці.
15 Таму стаяць перад тронам Божым і служаць Яму днём і ноччу ў сьвятыні Ягонай, і Той, што сядзіць на троне, будзе жыць ў іх.
16 Ні смагі, ні голаду больш ня будуць цярпець, не будзе пячы іх болей сонца і ніякая сьпякота,
17 бо Ягня, які знаходзіцца пасярод трону, пасьвіць іх будзе і вадзіць да крыніцы вады жыцьця, і абатрэ Бог кожную сьлязу з вачэй іх”.
1 І калі Ягня зьняло сёмую пячаць, настала ў небе маўчаньне каля паўгадзіны.
2 І ўбачыў я сем анёлаў, якія стаялі перад Богам, і дадзена было ім сем трубаў.
3 І прыйшоў іншы анёл і стаў перад аўтаром, трымаючы залатую кадзільніцу, і дадзены былі яму кадзілы, каб з малітвамі ўсіх сьвятых палажыў іх на залатым аўтары, які знаходзіўся перад (Божым) тронам.
4 І падняўся дым пахкіх кадзілаў разам з малітвамі сьвятых з рукі анёла да Бога.
5 І узяў анёл кадзільніцу, і напоўніў яе агнём з аўтара, і кінуў на зямлю; і сталіся грымоты і галасы, і былі маланкі і страшныя землятрусы.
6 І сем анёлаў з сямю трубамі нарыхтаваліся, каб трубіць.
7 І першы (анёл) затрубіў. І стаўся град і агонь, зьмяшаны з кроўю, і ўпалі на зямлю. І трэцяя частка зямлі згарэла, і трэцяя частка дрэваў спалымнела, і ўся трава згарэла.
8 І другі анёл затрубіў. І тады быццам велічэзная гара, агнём палымнеючая, кінута была ў мора. І трэцяя частка мора сталася кроўю,
9 і трэцяя частка марскіх істот прапала, і трэцяя частка караблёў загінула.
10 І затрубіў трэці анёл. І зьляцела з неба велічэзная зорка, палымнеючая, як паходня, і ўпала яна на трэцюю частку рэк і крыніц водных.
11 І назва той зоркі чытаецца Палын. І трэцяя частка водаў сталася горкай, як палын, і многа людзей паўмірала ад той вады, бо вельмі была горкая.
12 І чацьвёрты анёл затрубіў. І тады была пашкоджана трэцяя частка сонца, і трэцяя частка месяца, і трэцяя частка зорак, так што пацямнела іх трэцяя частка, а дзень роўна з ночай страцілі трэцюю частку сваёй яснасьці.
13 Потым глянуў я і пачуў голас аднаго анёла, які ляцеў па сярэдзіне неба, голасна ускрыкваючы: “Гора, гора, гора жыхарам зямлі ад трубных галасоў трох анёлаў, якія павінны неўзабаве трубіць”.
1 І затрубіў пяты анёл. І ўбачыў я зорку, як яна звалілася з неба на зямлю, і дадзены ёй ключ ад студні бяздоньня.
2 І адкрыла яна студню бяздоньня, і падняўся з бездані дым, як з вялізнае печы, і сонца і паветра патанулі ў цемры ад дыму з той прорвы.
3 І з дыму тога выйшла шаранча на зямлю, і дадзена ёй улада, якую маюць скарпіёны зямлі.
4 І сказана ёй ня шкодзіць траве зямлі, ані ніякай зеляніне, ані ніякім дрэвам, толькі людзям, якія ня маюць пячаткі Божай на чолах сваіх.
5 І нельга было ёй забіваць людзей, але толькі мучыць іх на працягу пяці месяцаў. І мучэньне іх, як боль ад скарпіёна, калі ўколе чалавека.
6 І ў тыя дні людзі будуць шукаць сьмерці, але ня знойдуць яе, і будуць хацець памерці, але ўцячэ сьмерць ад іх.
7 І шаранча была падобная да коней, падрыхтаваных да бою, і па галавах яна мела быццам залатыя кароны, і воблік яе быў на падабенства твараў чалавечых,
8 і валасы мела падобныя да валасоў жанчынаў, і зубы яе падобныя да зубоў ільвоў,
9 і панцыры яе былі нібы з жалеза, і грукат крылаў яе быццам грукат многіх калясьніцаў, запрэжаных коньмі, якія гоняць у бой.
10 І мела хвасты, падобныя да скарпіёнавых, і джалы ў сваіх хвастах, і мела ўладу яна шкодзіць людзям праз пяць месяцаў.
11 Маюць яны над сабой анёла бездані, які па-гебрайску завецца Абадон, а па-грэцку Апаліён.
12 Так прайшло першае гора, а вось два іншыя горы наступаюць.
13 І шосты анёл затрубіў. І пачуў я голас, выходзячы з чатырох рагоў залатога аўтара, які быў перад Богам,
14 які сказаў шостаму анёлу, які меў трубу: “Асвабадзі чатырох анёлаў, зьвязаных над вялікай ракой Эўфрат”.
15 Тады былі вызвалены з путаў чатыры анёлы, якія былі прыгатаваныя на гадзіну, дзень, месяц і год, каб выгубіць трэцюю частку людзей.
16 І лік коннага войска быў мірыяды мірыядаў; і пачуў я гэту лічбу.
17 І так бачыў я ў зьяве коней і коньнікаў на іх, маючых панцыры агністыя, і гіяцынтавыя, і серкавыя. І галовы іх былі як галовы львоў, а з храпаў іхніх шугаў агонь, дым і серка.
18 Ад гэтых трох бедстваў: агня, дыму і серкі, якія шугалі з іх храпаў, прапала трэцяя частка ўсіх людзей.
19 Бо сіла коней у іхніх храпах і ў хвастах, а хвасты іх падобныя да зьмеяў, маюць галовы і імі шкодзяць.
20 І рэшта людзей, якія не былі выгублены гэтымі бедствамі, не навярнуліся з учынкаў рук сваіх, каб не пакланяцца дэманам і залатым балванам, і серабраным, і сьпіжовым, і каменным, і драўляным, якія ня могуць ані бачыць, ані чуць, ані хадзіць,
21 і не пакаяліся ў забойствах сваіх, не адмовіліся ад чараваньняў сваіх, ані ад распусты сваёй, ані ад зладзейства свайго.
1 Пасьля ўбачыў я іншага магутнага анёла, зыходзячага з неба, заслоненага воблакам, і над галавой у яго вясёлка, і твар ягоны быццам сонца, і ногі яго як слупы вогненыя,
2 і меў ён у руцэ сваёй адкрытую кнігу. І паставіў ён ногі свае: правую — на мора, а левую — на зямлю,
3 і гаманіў магутным голасам на падабенства рыкаючага льва. І на ягоны крык азваўся голас сямі грымотаў.
4 І калі прагучалі гэтыя сем грымотаў, хацеў я пісаць, але пачуў з неба голас, кажучы мне: “Палажы пячатку на тое, што абвяшчала сем грымотаў, і не пішы таго”.
5 І анёл, якога я бачыў стаячага на моры і на зямлі, падняў руку сваю ў неба
6 і прысягнуў на Жывучага на вякі вечныя, каторы стварыў неба і ўсё, што на ім ёсьць, і зямлю, і тое, што на ёй ёсьць, і мора, і што ў ім ёсьць: “Часу ўжо больш ня будзе!
7 Але ў тых днях, у час голасу сёмага анёла, калі ён пачне трубіць, збудзецца таямніца Божая, як абвяшчалі слугі Яго прарокі”.
8 І пачуў я зноў голас з неба, кажучы мне: “Ідзі і вазьмі адкрытую кнігу, якую трымае ў руцэ анёл, стоячы на моры і на зямлі”.
9 І пайшоў я да анёла, кажучы яму, каб ён даў мне кнігу. І ён сказаў мне: “Бяры кнігу і зьеш яе; і нутро тваё перапоўніць яна горыччу, але ў вуснах тваіх будзе яна салодкая, як мёд”.
10 І ўзяў я кнігу з рукі анёла і зьеў яе; і ў вуснах маіх была яна салодкай, як мёд, а калі яе спажыў, нутро маё напоўнілася горыччу.
11 І сказаў ён мне: “Ты павінен зноў вясьціць прароцтвы пра народы, пра плямёны, пра мовы і пра многіх каралёў”.
1 І дадзена была мне трысьціна, падобная на жазло, і сказана мне: “Падыміся і памерай сьвятыню Божую, і аўтар, і тых, што пакланяюцца ў ёй.
2 А панадворак вонкі сьвятыні абміні і ня мерай яго, бо ён прызначаны паганам, і яны будуць таптаць горад сьвяты праз сорак два месяцы.
3 І Я дам уладу Маім двум сьведкам, і будуць яны прарочыць тысяча дьвесьце шэсьдзесят дзён, адзетыя ў зрэбніцу”.
4 Яны — дзве аліўкі і два сьвечнікі, перад Госпадам зямлі стоячыя.
5 І калі хто захоча ім шкодзіць, то агонь выйдзе з вуснаў іх і зьнішчыць іхніх ворагаў; калі ж хто захоча скрыўдзіць іх, то гэткі мусіць быць забіты.
6 Яны маюць уладу зачыніць неба, каб не ішоў дождж на зямлю ў час іхняга праракаваньня, ды маюць уладу над водамі замяніць іх у кроў, і насылаць на зямлю усякія бедствы, якія толькі захочуць.
7 І калі закончаць яны сьведчаньне сваё, паўстане зьвер з бяздоньня і пачне супраць іх бой, і пераможа іх, і заб’е іх.
8 І целы іх будуць ляжаць на плошчы вялікага горада, які духова завецца Садома і Эгіпет, дзе і Госпад іх быў укрыжаваны.
9 І многія з народаў, і пакаленьняў, і моваў, і плямёнаў будуць аглядаць трупы іхнія праз тры дні і паўдня, а целаў іхніх не дазволяць палажыць у магілу.
10 І жывучыя на зямлі будуць радавацца дзеля іх, і весяліцца, і падарункі пасылаць адны другім, бо гэтыя два прарокі мучылі тых, якія жылі на зямлі.
11 І пасьля трох з паловай дзён увайшоў у іх дух жыцьця ад Бога. І падняліся яны на свае ногі; і вялікі страх ахапіў тых, якія бачылі іх.
12 І пачулі яны з неба магутны голас, гаворачы ім: “Падыміцеся сюды”. І падняліся яны ў неба ў воблаку, і бачылі іх ворагі іхнія.
13 І ў той час пачаліся страшныя землятрусы, і дзесятая частка горада завалілася, і загінула ад землятрусу сем тысяч асоб, а тыя, што засталіся, перапалохаліся і аддалі хвалу Богу на небе.
14 Гора другое мінула; вось трэцяе прыйдзе незадоўга.
15 І затрубіў анёл сёмы. І загаманілі моцныя галасы ў небе, кажучы: “Сталася каралеўства гэтага сьвету (каралеўствам) Госпада нашага і Хрыста Ягонага, і будзе Ён валадарыць на вякі вечныя”.
16 І дваццаць чатыры старыя, седзячыя перад Богам на сваіх тронах, упалі на твар свой і пакланіліся Богу,
17 усклікаючы: “Дзякуем Табе, Госпадзе, Божа Усемагутны, які ёсьць, які быў і які ўзяў сілу сваю магутную і запанаваў.
18 І ўзбурыліся народы, і прыйшоў гнеў Твой і пара судзіць памёршых і даць узнагароду слугам Тваім прарокам і сьвятым, і разам з імі тым, што шануюць імя Тваё, малым і вялікім, і час загубы для тых, што пракудзілі зямлю”.
19 І адчынілася Божая сьвятыня ў небе, і бачны стаў каўчэг запавету Яго ў сьвятыні Ягонай, і зазіхацелі маланкі, і пачуліся галасы, і былі землятрусы і град вялікі.
1 знак вялікі паявіўся на небе: жанчына, адзетая ў сонца, і месяц пад яе нагамі, і на галаве ў яе вянок з дванаццаці зорак,
2 і была яна цяжарная, і крычала ад болю і мукаў раджаньня.
3 І паказаўся іншы знак на небе: вось дракон вялізны, рыжы, з сямю галовамі і з дзесяцьцю рагамі, і на галовах яго сем дыядэмаў,
4 і хвост яго сьцягнуў трэцюю частку зорак з неба і кінуў іх на зямлю. І дракон стануў перад жанчынаю, якая павінна радзіць, каб, як яна народзіць, зжэрці яе сына.
5 І нарадзіла сына хлопчыка, які будзе валадарыць над усімі народамі жалезным кіем. І узяты быў яе сын да Бога і да Ягонага трону.
6 І жанчына ўцякла на пустыню, дзе мела месца, прыгатаванае Богам, каб кармілі яе там тысячу дзьвесьце шэсьцьдзесят дзён.
7 I пачалася вялікая вайна на небе; Міхал і анёлы яго змагаліся з драконам, а дракон ваяваў са сваімі анёламі,
8 і не асілілі, і не маглі яны ўжо далей прабываць у небе.
9 I скінуты быў дракон той магутны, зьмей старадаўні, які завецца д’ябал і шатан, спакушальнік сусьвету, і скінуты быў на зямлю, і анёлы яго былі скінуты разам з ім.
10 I пачуў я голас магутны на небе, кажучы: “Цяпер настала збаўленьне і моц, і каралеўства Бога нашага і улада Хрыста Яго, бо скінуты абвінаваўца братоў нашых, які абвінавачваў іх перад Богам нашым днём і ноччу.
11 I тыя перамаглі яго дзякуючы крыві Ягняці і словам свайго сьведчаньня, і не шкадавалі душаў сваіх ажно да сьмерці.
12 Дзеля таго цешцеся, неба і жыхары ягоныя. Гора зямлі і мору, бо зыйшоў д’ябал да вас, поўны вялікай злосьці, ведаючы, што мае мала часу!”
13 А калі дракон спасьцярог, што скінуты ён на зямлю, пачаў перасьледаваць жанчыну, нарадзіўшую сына.
14 I былі дадзены жанчыне два крыла вялікага арла, каб ляцела на пустыню на сваё месца, дзе будзе карміцца далёка ад зьмея праз пару і поры ды паўпары.
15 I пусьціў тады зьмей з ляпы сваёй за жанчынай струмень вады, каб яе вадою сьцягнуць.
16 І дапамагла жанчыне зямля, бо раскрыла зямля вусны свае і праглынула раку, якую выпусьціў дракон са сваёй ляпы.
17 I ўзлаваўся дракон на жанчыну, і пайшоў ваяваць з рэштаю яе патомства, якая трымалася загадаў Божых і мела сьведчаньне Езуса.
18 I стануў я на пяску марскім.
1 I ўбачыў я зьвера, які падымаўся з мора, з сямю галовамі і дзесяцьцю рагамі. На рагах у яго было дзесяць дыядэмаў, і на галовах яго надпісы блюзьнерскія.
2 І зьвер, якога я бачыў, быў падобны да барса, а ступні яго як у мядзьведзя, а ляпа ў яго як у льва. I даў яму дракон сілу сваю, і трон свой, і вялікую ўладу.
3 I адна з яго галоваў быццам сьмяротна ранена, і тая яе сьмяротная рана была залечана. I дзівілася ўся зямля з гэтага зьвера,
4 і пакланіліся ўсе перад драконам, які даў уладу зьверу, і кланяліся зьверу, кажучы: “Хто ж зраўняецца са зьверам і хто зможа супраць яго ваяваць?”
5 I дадзены былі яму вусны, нахабна гаворачыя блюзьнерствы, і дадзена была яму усякая улада дзейнічаць праз сорак два месяцы.
6 I адчыніў ён ляпу ў блюзьнерствах на Бога, зьневажаючы імя Ягонае, і сялібу Яго, і тых, што жывуць у небе.
7 I пры тым дадзена было зьверу ваяваць супраць сьвятых і перамагаць іх, і дадзена была яму моц над усякім пакаленьнем, народам, моваю, і пляменьнем.
8 I кланяцца будуць яму усе, што абжываюць зямлю, каторых імёны ад заснаваньня сьвету не запісаны ў кнізе жыцьця Ягняці, які быў забіты.
9 Хто мае вуха, хай слухае:
10 “Хто прызначаны ў палон, той ідзе ў палон. Хто павіны мячом быць забіты, належыцца таму прапасьці ад мяча. Тут вось (выявіцца) цярплівасьць і вера сьвятых”.
11 I ўбачыў я іншага зьвера, што падымаўся з зямлі, і меў ён два рогі, падобныя да ягнячых, і гаварыў як дракон.
12 І зьдзяйсьняе ён поўную ўладу першага зьвера на вачах у яго, і прынукае зямлю і яе жыхароў пакланяцца першаму зьверу, якога сьмяротная рана была залечана.
13 І чыніць ён вялікія знакі, нават агонь скідае з неба на зямлю ў прысутнасьці людзей.
14 І зводзіць жыхароў зямлі знакамі, якія дадзена яму рабіць перад зьверам, кажучы жыхарам, каб рабілі абразы зьвера, што меў рану ад мяча, але быў вылечаны.
15 I дадзена было яму ўдыхнуць жыцьцё ў абраз зьвера, каб гаварыў той абраз зьвера і каб таго, хто не пакланяўся абразу зьвера, забівана.
16 I робіць, што малыя і вялікія, багатыя і бедныя, вольныя і нявольнікі атрымліваюць знак на правай руцэ або на сваім чале,
17 і ніхто ня зможа купляць або прадаваць, хто ня будзе мець знаку, або імя зьвера, або лічбы яго.
18 Тут трэба мудрасьць; хто мае розум, няхай палічыць лічбу зьвера; бо гэта лічба чалавека, і лічба гэтая шэсьцьсот шэсьцьдзесят шэсьць.
1 I глянуў я: і вось Ягня стаіць на гары Сыён, і пры ім стаяць сто сорак чатыры тысячы, якія маюць на чолах сваіх выцісьненае імя Яго і імя Айца Ягонага.
2 I пачуў я голас з неба, быццам многіх водаў і быццам рэха магутных грымотаў, і голас, каторы чуў я, гучаў як голас гусьляроў, граючых на гусьлях сваіх.
3 І яны сьпяваюць быццам новую песьню перад тронам, і перад чатырма жывёламі, і перад старымі. І ніхто ня мог сьпяваць гэтай песьні, апроч гэтых ста сарака чатырох тысяч, якія былі выкуплены з зямлі.
4 Гэта тыя, што ня спляміліся з жанчынамі і ёсьць нявінныя. Гэта тыя, што ідуць за Ягнём, куды б Ён не ішоў. Гэта тыя, якія выкуплены з-паміж людзей як першынцы Богу і Ягняці,
5 і ў вуснах іх ня знойдзена хлусьні; без заганы яны.
6 I бачыў я іншага анёла, пралятаючага праз сярэдзіну неба. Ён меў спрадвечнае Эвангельле, каб абвяшчаць пражываючым на зямлі, усякаму пакаленьню, і племю, і мове, і народу,
7 усклікваючы гучным голасам: “Бойцеся Бога і аддайце Яму хвалу, бо надыходзіць час суду Ягонага, і пакланіцеся Творцу неба і зямлі, мора і крыніцаў водных”.
8 I іншы анёл ляцеў за ім, кажучы: “Упаў, упаў Бабілён той вялікі, які паіў усе народы вогненным віном распусты сваёй”.
9 I трэці анёл ляцеў за тым, гамонячы зычным голасам: “Калі хто паклоніцца зьверу і абразу яго і атрымае знак на чале сваім або на руцэ,
10 той будзе піць віно гневу Божага, якое без дамешку вады налітае ў келіх гневу Ягонага. Агнём і серкай будзе мучаны той на віду ў анёлаў сьвятых і Ягняці.
11 І дым мучэньня іх будзе ўзнімацца на вякі вечныя. Ані днём, ані ноччу ня будуць мець супакою тыя, якія пакланяюцца зьверу і абразу яго і якія носяць знак імя ягонага.
12 Тут вось цярплівасьць сьвятых, якія захоўваюць прыказаньні Божыя і веру Езуса.
13 I пачуў я голас з неба, кажучы мне: “Напішы: шчасьлівыя памёршыя, якія ў Госпадзе паміраюць. Сапраўды, — кажа Дух, — яны супачынуць ад працаў сваіх, бо ўчынкі іх ідуць за імі”. Жніво і збор вінаграду
14 I глянуў я, і ўбачыў воблака яснае, і на воблаку сядзеў Нехта, падобны да Сына Чалавечага, і на галаве меў Ён залатую карону, а ў руцэ трымаў востры серп.
15 I іншы анёл выйшаў са сьвятыні, усклікваючы гучным голасам да Седзячага на воблаку: “Пашлі серп Твой і жні, бо прыйшоў час жніва, бо дасьпела жніво зямлі”.
16 І Той, што сядзеў на воблаку, пусьціў серп свой на зямлю, і зжата была зямля.
17 I выйшаў іншы анёл са сьвятыні, якая ёсьць у небе, трымаючы таксама серп востры.
18 I яшчэ іншы анёл, маючы ўладу над агнём, выйшаў ад аўтара і загаманіў зычным голасам да таго, які трымаў востры серп, кажучы: “Пашлі серп твой востры і абрэж гронкі вінаграду зямлі, бо дасьпелі ягады ягоныя”.
19 I кінуў анёл серп свой востры на зямлю, і абрэзаў вінаград зямлі, і ссыпаў гронкі ў вялікую ступу гневу Божага.
20 I выціснулі ў ступе вінаград за горадам, і пацякла кроў са ступы аж да цугляў коней на тысячу шэсьцьсот стадыяў.
1 I ўбачыў я іншы вялікі і дзіўны знак на небе: сем анёлаў з сямю апошнімі карамі, бо на іх спыніцца гнеў Божы.
2 I ўбачыў я нібы шклянае мора, зьмяшанае з агнём, і тых, што перамаглі зьвера, і абраз яго, і лічбу імя ягонага, як стаялі на шкляным моры, трымаючы гуслі Божыя.
3 І сьпявалі яны песьню Майсея, слугі Божага, і песьню Ягняці, кажучы: “Вялікія і цудоўныя дзеяньні Твае, Госпадзе, Божа Усемагутны; справядлівыя і праўдзівыя шляхі Твае, Валадару народаў!
4 Хто не забаіцца Цябе, Госпадзе, і не стане славіць імя Тваё? Бо Ты адзін Сьвяты, бо ўсе народы прыйдуць і паклоняцца перад Табою, бо яўнымі сталіся справядлівыя суды Твае!”
5 І потым бачыў я, як адчынілася на небе сьвятыня скініі сьведчаньня
6 выйшлі сем анёлаў, маючыя сем плягаў, апранутыя ў чыстае палатно зьзяючае, і грудзі мелі падпаясаныя залатымі паясамі.
7 I адна з чатырох жывёлаў дала сямі анёлам сем залатых чашаў, поўных гневу Бога, які жыве на вякі вечныя.
8 І напоўнілася сьвятыня дымам хвалы Божай і магутнасьці Яго, і ніхто ня мог увайсьці ў сьвятыню, пакуль ня споўняцца сем плягаў сямі анёлаў.
1 I пачуў я магутны голас са сьвятыні, загадваючы сямі анёлам: “Iдзіце і выліце сем чашаў гневу Божага на зямлю”.
2 I пайшоў першы, і выліў сваю чашу на зямлю; і сталіся балючыя і страшныя скулы на людзях, якія насілі кляймо зьвера, і на тых, якія пакланяліся абразу яго.
3 І другі (анёл) выліў сваю чашу ў мора; і сталася мора як кроў памёршага, і ўсё жывое пагінула ў моры.
4 І трэці (анёл) выліў сваю чашу на рэкі і крыніцы водаў, і сталіся яны крывёй.
5 I пачуў я, як казаў анёл водаў: “Справядлівы Ты, які ёсьць, які быў, Сьвяты, што такі прысуд выдаў,
6 бо яны пралівалі кроў сьвятых прарокаў, дзеля таго Ты даў ім кроў для пітва. Заслужылі яны гэтага”.
7 I пачуў я голас іншы з аўтара, які казаў: “Сапраўды праўдзівыя і справядлівыя прысуды Твае, Госпадзе, Божа Усемагутны”.
8 І чацьвёрты (анёл) выліў сваю чашу на сонца; і дадзена яму моц нішчыць людзей сьпякотаю і агнём.
9 І пякліся людзі ад вялікага жару, і зьневажалі імя Бога, які мае ўладу над гэтымі плягамі, і не навярнуліся, і не аддалі Яму хвалы.
10 І пяты (анёл) выліў сваю чашу на трон зьвера; і тады цемрай ахуталася яго каралеўства, і кусалі сабе (людзі) языкі ад болю,
11 і блюзьнілі на Бога нябёсаў з прычыны болю і скулаў, але ня каяліся за учынкі свае.
12 І шосты (анёл) выліў чашу сваю на раку, што завецца Эўфрат; і высахла яе вада, каб гэтым падрыхтаваць дарогу каралям з усходу сонца.
13 І ўбачыў я, як выходзілі тры нячыстыя духі, падобныя да жаб, з ляпы дракона, з ляпы зьвера і з вуснаў фальшывага прарока.
14 Гэта ўсё духі дэманаў, якія робяць знакі і падступаюць да ўсіх валадароў зямлі, каб сабраць іх на бой у дзень вялікі Усемагутнага Бога.
15 Вось іду як злодзей. Шчасьлівы той, хто чувае і сьцеражэ адзежу сваю, каб не застацца голым і каб не паказаць сораму свайго.
16 І сабраў іх у месцы, якое па-гебрайску завецца Гармагедон.
17 І сёмы (анёл) выліў сваю чашу ў паветра; і пачуўся магутны голас са сьвятыні ад трону: “Споўнілася!”
18 І сталіся маланкі, і грымоты, і галасы, і пачалося страшнае трасеньне зямлі, якога яшчэ ніколі не было з таго часу, калі людзі сталі жыць на зямлі.
19 І распаўся вялізны горад на тры часткі, і гарады паганаў былі зьнішчаны. І ўспомніў Бог пра вялікі Бабілён, і даў яму піць келіх віна лютага гневу свайго.
20 І кожны востраў зьнік, і ўсе горы пазьнікалі.
21 І вялікі град, велічынёю з талент, спаў з неба на людзей; і людзі зьневажалі Бога за пакараньне градам, бо вельмі вялікі быў той град.
1 І прыйшоў адзін з сямі анёлаў, маючых сем чашаў, прамовіў да мяне, кажучы: “Хадзі, пакажу табе зьнішчэньне вялікай распусьніцы, што сядзіць над водамі многімі,
2 з якой распусьнічалі многія каралі зямлі, і жыхары зямлі ўпіваліся віном распуснасьці яе”.
3 І перанёс мяне ў духу на пустыню. І ўбачыў я жанчыну, якая сядзела на чырвоным зьверы, поўным імёнаў блюзьнерскіх, маючым сем галоваў і дзесяць рагоў.
4 Жанчына ж была ўбраная ў чырвань і парфіру, і багата ўпрыгожаная золатам, дарагімі каменьнямі і пэрламі, і ў руцэ сваёй трымала залатую чашу, поўную брыдоты і нячыстасьці сваёй распусты,
5 і на сваім чале мела напісанае тайнае імя: “Вялікі Бабілён, маці распусты і агіды зямлі”.
6 І бачыў я гэту жанчыну п’яную крывёй сьвятых і крывёй мучанікаў Езусавых. І, убачыўшы яе, вельмі зьдзівіўся.
7 І анёл сказаў мне: “Чаго дзівішся? Я табе выяўлю таямніцу жанчыны і зьвера, каторы яе носіць, які мае сем галоў і дзесяць рагоў.
8 Зьвер, якога ты бачыў, быў, і няма ўжо яго, і зноў выйдзе з бяздоньня і пойдзе на загубу. На від зьвера, каторы быў і якога ўжо няма, і які зноў паявіцца, задзівяца ўсе жыхары зямлі, імёны якіх ад заснаваньня сьвету не запісаны ў кнізе жыцьця.
9 Вось тут (трэба) розум, які мае мудрасьць. Сем галоваў — гэта сем узгоркаў, на якіх сядзіць жанчына, і сем каралёў.
10 Пяць упала, адзін трывае, а іншы яшчэ не зьявіўся, і калі зьявіцца, дасца яму кароткі час прабыць.
11 І зьвер, каторы быў якога ўжо няма, ёсьць са свайго боку восьмы і з сямі паходзіць, і ідзе на загубу.
12 І дзесяць рагоў, якія ты бачыў, гэта дзесяць каралёў, якія яшчэ не атрымалі ўлады, але атрымаюць каралеўскую ўладу на коратка пасьля зьвера.
13 У іх адзін намер, і моц, і ўладу сваю аддадуць зьверу.
14 Яны будуць ваяваць супраць Ягняці, і Ягня пераможа іх, бо Ён — Госпад валодаючых і Валадар каралёў; і разам з Ім атрымаюць перамогу і тыя, што пакліканыя, і выбраныя, і верныя.
15 І сказаў ён мне: “Вада, што ты бачыў, на якой сядзіць распусніца — гэта народы і грамады, і плямёны, і мовы.
16 Дзесяць жа рагоў, што ты бачыў у зьвера, гэта тыя, што будуць мець у нянавісьці распусьніцу, і зьнішчаць яе, і абяруць, і цела яе зьядуць, і спаляць яе агнём.
17 Бог бо ўлажыў ім у сэрцы іхнія, каб выканалі яны прысуд Ягоны і каб аддалі каралеўства сваё зьверу, аж пакуль ня споўніцца Слова Божае.
18 І жанчына, якую ты бачыў, — гэта вялікі горад, які меў панаваньне над каралямі зямлі”.
1 Пасьля гэтага бачыў я іншага анёла, які зыходзіў з неба і меў вялікую ўладу, і зямля зазіхацела ад яснасьці яго.
2 І загаварыў ён магутным голасам: “Упаў, упаў Бабілён, вялікая (распусьніца), і стаўся паселішчам дэманаў і сховішчам усякіх духаў нячыстых, і схованкай усякага нячыстага зьвера і птушкі.
3 Бо ўсе народы пілі віно гневу распусты яе, і ўсе каралі зямлі з ёю чужаложылі, і купцы зямлі ўзбагачаліся з яе вялікага багацьця”.
4 І пачуў я яшчэ іншы голас з неба, які казаў: “Выйдзі з яе, народ Мой, каб ня стаўся ты ўдзельнікам яе грахоў і каб разам не пацярпеў плягаў яе.
5 Бо падняліся грахі яе аж да неба, і прыпомніў Госпад яе нягоднасьць.
6 Адгадзіце ёй, як і яна вам давала, і падвойце ёй удвая за яе ўчынкі; у чашу, з якой яна вас паіла, наліце ўдвая.
7 Колькі выносілася яна і раскашавалася, столькі дайце ёй і гарчыні, і суму, бо думала ў сваім сэрцы: “Сяджу, як каралева, і не ўдава я, і не пабачу суму”.
8 Дзеля таго зваляцца на яе ў адзін дзень плягі яе, і гора, і сьмерць, і сум, і агнём будзе спалена, бо магутны Госпад Бог, які судзіць яе будзе.
9 І плакаць будуць і галасіць дзеля яе каралі зямлі, якія з ёй распусьнічалі і жылі ў раскошы, калі ўбачаць дым пажару яе,
10 і, стоячы здалёк, дзеля страху яе мучэньняў будуць казаць: “Гора, гора, вялікі той горад, Бабілён, горад магутны, у адну хвіліну прыйшоў суд на цябе”.
11 І гандляры зямлі будуць плакаць і лямантаваць дзеля таго, што іх тавараў ніхто ўжо ня купіць,
12 тавараў залатых і серабраных, і з дарагіх каменьняў, і пэрлаў, і вісону, і пурпуры, і ядвабу, і кармазыну, і рознага пахкага дрэва ды вырабаў са слановай косьці, і ўсякіх рэчаў з найдаражэйшага дрэва, і медзі, і жалеза, і мармуру,
13 і цынамону, і духмянасьцяў, і пахаў, і масьці, і кадзілаў, і віна, і алівы, і чыстай мукі, і пшаніцы, і жывёлы, і авечак, і коней, і вазоў, і нявольнікаў, і душаў людзкіх.
14 І плады, што радавалі сэрца тваё, прапалі для цябе, і ўсё тлустае і бліскучае зьнікла перад табою, і больш ужо яго не знайсьці.
15 Гандляры гэтых тавараў, якія праз яе ўзбагаціліся, будуць стаяць здалёк дзеля яе мук, плачучы і лямантуючы,
16 і кажучы: “Гора, гора табе, вялікі горад, апранены ў вісон і пурпур, і кармазын, і багаты золатам, дарагімі каменьнямі і пэрламі,
17 бо ў адну хвіліну пагінулі такія багацьці!” І ўсе стырнікі, і перавозчыкі прыбярэжныя, і маракі разам з тымі, што на моры працавалі, здалёк стоячы,
18 уздыхалі і, гледзячы на пажар, казалі: “Дзе ж падобны да гэтага горад так вялікі?”
19 І пасыпалі попелам галовы сабе і крычалі, плачучы і галосячы, і казалі: “Гора, гора табе, вялікі горад, у якім усе сталіся багатымі, хто меў караблі на моры, са скарбаў яго. У адзін момант усё прапала!
20 Цешцеся з яго нядолі, неба і сьвятыя, і апосталы, і прарокі, бо спагнаў Бог суд ваш над ім”.
21 Тады адзін магутны анёл падняў вялікі, як млынавы, камень і кінуў яго ў мора, кажучы: “З такой сілаю будзе скінуты гэты горад Бабілён так вялікі, і больш не паўстане.
22 І голасу граючых на гусьлях, і сьпевакоў, і дудароў, і труб не пачуецца больш у табе, і ня знойдзецца больш ніводнага мастака і ніякага мастацтва, і ня будзе чутна голасу жорнаў,
23 і не зазіхаціць у табе больш сьвятло лямпы, і голасу жаніха і нявесты больш у табе не пачуеш, бо купцы твае былі магнатамі сьвету, бо ўсе народы былі затрутыя тваімі чарамі,
24 і (знойдзена) ў табе кроў прарокаў і сьвятых ды ўсіх тых, што закатаваныя былі на зямлі”.
1 Пасьля гэтага чуў я голас гучны на небе як быццам многіх натоўпаў, усклікваючых: “Альлелюя! Збаўленьне, і хвала, і магутнасьць Богу нашаму,
2 бо праўдзівыя і справядлівыя суды Ягоныя. Ён бо асудзіў распусьніцу вялікую, якая паганіла зямлю сваёй распустаю, і помсьціў кроў слугаў сваіх, якою пляміла яна рукі свае”.
3 І зноў усклікнулі: “Альлелюя! І дым з яе будзе падымацца на вякі вечныя”.
4 І ўпалі на твар дваццаць чатыры старыя і чатыры жывёлы, і аддалі паклон Богу, седзячаму на троне, і ўсклікнулі: “Амэн. Алелюя”.
5 І голас, зыходзячы ад трону, сказаў: “Слаўце Бога нашага, усе слугі Ягоныя, каторыя Яго баіцёся, малыя і вялікія”.
6 І пачуў я голас незлічонае грамады, як шум многіх водаў і як гук вялікіх грымотаў, кажучы: “Альлелюя, узяў бо ўладу Госпад, Бог наш Усемагутны.
7 Радуймася і цешмася, і аддайма хвалу Яму, бо надыйшоў час вясельля Ягняці, і жонка Яго прыгатавана.
8 І дадзена ёй прыбрацца ў вісон чысты і сьветлы; вісон жа ёсьць справядлівасьць сьвятых”.
9 І сказаў (анёл) мне: “Напішы: Шчасьлівыя, пакліканыя на вячэру вясельную Ягняці”. І дадаў мне: “Гэта сапраўды словы Божыя”.
10 І я ўпаў яму да ног, каб пакланіцца яму. А ён сказаў мне: “Глядзі, не рабі гэтага! Бо я суслужнік твой і братоў тваіх, маючых сьведчаньне Езуса. Богу пакланіся. Бо сьведчаньне Езуса ёсьць дух прароцтва”.
11 І ўбачыў я адкрытае неба; і вось белы конь; і на ім сядзеў коньнік, называны Верны і Праўдзівы, і Ён справядліва судзіць і змагаецца.
12 Вочы Яго як полымя агністае, і на галаве ў Яго шмат дыядэмаў, імя Яго напісанае, якога ніхто ня ведае, апрача Яго самога,
13 і адзеты Ён у вопратку акрываўленую, і завецца імя Яго Слова Божае.
14 І войска нябеснае, адзетае ў вісон чысты і белы, на белых конях ідзе за Ім.
15 І з вуснаў Яго выходзіць меч востры, каб ім пабіць народы, і Ён будзе валадарыць над імі жалезным кіем і сам стопча ступу віна яраснага гневу Бога Усемагутнага.
16 І мае на вопратцы і на сьцягне сваім напісанае імя: Валадар валадароў і Госпад пануючых.
17 І ўбачыў я аднаго анёла, які стаў на сонцы, і закрычаў вялікім голасам да ўсіх птушак, якія ляталі праз сярэдзіну неба: “Хадзіце і сабярыцеся на вялікую вячэру Божую,
18 каб паесьці целы каралёў, і целы тысячнікаў, і целы асілкаў, і целы коней і коньнікаў, і целы ўсіх вольных і нявольнікаў, малых і вялікіх”.
19 І пабачыў я таксама зьвера і каралёў зямлі поруч войска іхняе, падрыхтаваных да бою з Тым, што сядзеў на кані, і з войскам Ягоным.
20 І схоплены быў зьвер, а з ім фальшывы прарок, які чыніў знакі перад ім, і знакамі тымі зводзіў тых, што атрымалі кляймо зьвера і што пакланіліся перад яго абразом. Абодва яны былі жыўцом кінуты ў возера агністае, палаючае серкай.
21 А іншыя пагінулі ад мяча Седзячага на кані, што выходзіў з вуснаў Ягоных. І ўсе птушкі нажыраваліся целамі іх.
1 І ўбачыў я анёла, зыходзячага з неба і маючага ў руцэ ключ ад бездані і вялікі ланцуг.
2 І схапіў ён дракона, зьмея старадаўняга, які ёсьць д’ябал і шатан, і зьвязаў яго на тысячу гадоў,
3 і кінуў яго ў бездань, і замкнуў яго, і палажыў пячатку зьверу, каб ня зводзіў больш людзей, пакуль не міне тысяча гадоў. А пасьля ён мае быць звольнены на кароткі час.
4 І ўбачыў я троны, і паселі на іх тыя, якім дадзена судзіць, і бачыў я душы сьцятых за сьведчаньне аб Езусе і за Слова Божае, і ўсіх тых, якія не пакланяліся зьверу і абразам яго, якія ня мелі кляйма на чале ці руцэ. І жылі яны, і валадарылі разам з Хрыстом тысячу гадоў.
5 Рэшта памёршых не ажыла, пакуль ня скончылася тысяча год. Гэта ёсьць першае ўваскрасеньне.
6 Шчасьлівы і сьвяты той, хто мае ўдзел у першым уваскрасеньні! Над ім другая сьмерць ня мае ўлады, але яны будуць сьвятарамі Бога і Хрыста і будуць валадарыць з Ім тысячу гадоў.
7 І калі міне тысяча гадоў, будзе вызвалены шатан са сваёй вязьніцы і выйдзе з яе,
8 і будзе ўводзіць у зман народы, якія на чатырох канцах зямлі, Гога і Магога, і зьбіраць іх на бой, а лік іх, як пяску марскога.
9 І яны выйшлі на прастор зямлі і акружылі табар сьвятых і іх умілаваны горад. Але зьляцеў з неба агонь і зьнішчыў іх.
10 І д’ябал, які зводзіў іх, быў кінуты ў возера агню і серкі, дзе і зьвер, і фальшывы прарок, і мучыцца будуць яны днём і ноччу на вякі вечныя.
11 І ўбачыў я трон вялікі зьзяючы і Седзячага на ім, перад абліччам якога зьніклі зямля і неба, і няма ім месца.
12 І ўбачыў я памёршых, вялікіх і малых, стаячых перад тронам. І былі адкрыты кнігі. І была адкрыта іншая кніга, кніга жыцьця. І быў суд над памёршымі за тое, што напісана было ў кнігах, паводле іх ўчынкаў.
13 І аддала мора памёршых, якія ў ім былі. Падобным спосабам аддалі сьмерць і пекла сваіх памёршых, якія ў іх прабывалі. І кожны быў суджаны паводле сваіх учынкаў.
14 І сьмерць і пекла былі ўкінуты ў возера агністае. Гэта другая сьмерць — возера агністае.
15 І хто ня быў упісаны ў кнігу жыцьця, той быў укінуты ў возера агністае.
1 І ўбачыў я новае неба і новую зямлю, бо першае неба і першая зямля зьніклі, і мора ўжо няма.
2 І ўбачыў я сьвяты горад, новы Ерузалім, зыходзячы з неба ад Бога, прыгатаваны, быццам нявеста на сустрэчу свайго мужа.
3 І пачуў я голас магутны, кажучы: “Вось палатка Бога з людзьмі, і Ён будзе жыць з імі, і яны будуць народам Яму, і сам Бог з імі будзе іх Богам,
4 і абатрэ Бог кожную сьлязу з вачэй іх, і сьмерці ўжо ня будзе, ані плачу, ані галошаньня, ані болю больш ня будзе, бо гэта ўжо ўсё мінула”.
5 І сказаў Той, які сядзеў на троне: “Вось Я раблю ўсё новае”. І дадаў: “Напішы, бо словы гэтыя верныя і праўдзівыя”.
6 І сказаў мне: “Сталася! Я — Альфа і Амега, Пачатак і Канец. Прагнучаму дам Я піць дарма з крыніцы вады жыцьця.
7 Хто пераможа, атрымае гэта як спадчыну, і буду яму Богам, а ён будзе Мне сынам.
8 Удзелам жа палахлівых, няверных, нягоднікаў, забойцаў, распусьнікаў, чараўнікоў, ідалахвальцаў і ўсіх хлусьлівых будзе палымнеючае возера агню і серкі, што ёсьць другая сьмерць”.
9 І прыйшоў адзін з сямі анёлаў, маючых сем чашаў, поўных сямю плягамі апошнімі, і загаварыў са мною, кажучы: “Хадзі, пакажу табе нявесту Ягняці”.
10 І падняў ён мяне ў духу на гару вялікую і высокую, і паказаў мне сьвяты горад Ерузалім, зыходзячы з неба ад Бога
11 і маючы хвалу Божую. Бляск яго быў падобны на бляск каштоўных каменьняў, быццам ясьпіса ці крышталю.
12 І меў ён вялікі і высокі мур з дванаццацю брамамі, на брамах стаяла дванаццаць анёлаў ды выпісаны былі імёны, якія ёсьць (імёнамі) дванаццаці пакаленьняў сыноў Ізраэля.
13 Ад усходу тры брамы, і ад поўначы тры брамы, і ад поўдня тры брамы, і ад захаду таксама тры брамы.
14 І мур горада меў дванаццаць падмуркаў, і на іх дванаццаць імёнаў дванаццаці апосталаў Ягняці.
15 І той, што размаўляў са мною, меў мерку, залатую трысьціну, каб зьмераць горад, брамы ягоныя і мур.
16 І горад ляжыць чатырохкутнікам, і даўжыня яго роўная шырыні. І абмераў ён горад залатой трысьцінай на дванаццаць тысяч стадыяў; і даўжыня яго, вышыня і шырыня — аднолькавыя.
17 І зьмераў мур яго на сто сорак чатыры локці меры чалавечае, такая ж і анельская.
18 І мур яго быў збудаваны з ясьпісу, а сам горад быў з чыстага золата, падобнага да шкла чыстага.
19 Падмуркі муру горада ўпрыгожаны былі дарагім каменьнем. Падмурак першы — яспісам, другі — сапфірам, трэці — хадьцэдонам, чацьвёрты — шмарагдам,
20 пяты — сардоніксам, шосты — сардынам, сёмы — хрызалітам, восьмы — бэрылем, дзевяты — тапазам, дзесяты — хрызапразам, адзінаццаты — гіяцынтам, дванаццаты — аметыстам.
21 І дванаццаць брамаў — дванаццаць пэрлаў; кожная брама была з адной пэрлы. І вуліцы горада з чыстага золата, нібы з празрыстага шкла.
22 І сьвятыні я ў ім ня ўбачыў, бо Госпад, Бог Усемагутны, быў яго сьвятыняй, і Ягня.
23 І горад не патрабуе ўжо ані сонца, ані месяца, каб асьвятлялі яго, яснасьць бо Божая асьвятляе яго, і Ягня ёсьць сьвятлом ягоным.
24 І будуць хадзіць народы ў сьвятле ягоным, і каралі зямныя прынясуць у яго хвалу сваю хвалу.
25 І брамы яго не зачыняюцца ўдзень, а ночы няма ўжо там.
26 І ўнясуць у яго хвалу і багацьце народаў.
27 І нішто нячыстае ня ўвойдзе ў яго, і ніводзін ліхадзей ані махляр, а толькі тыя, што запісаны ў кнізе жыцьця Ягняці.
1 І паказаў мне чыстую раку вады жыцьця, сьветлую, як быццам крышталь, выцякаючую з трону Бога і Ягняці.
2 На сярэдзіне вуліцы горада і паабапал ракі было дрэва жыцьця, родзячае дванаццаць пладоў, штомесяц даючы плод свой, і лісьце дрэва — для лячэньня народаў.
3 І ня будзе ўжо нічога праклятага. І трон Бога і Ягняці ў ім будзе, і слугі Ягоныя Яму служыць будуць,
4 і будуць аглядаць аблічча Ягонае, і імя Яго будуць насіць на чолах сваіх.
5 І ночы ўжо ня будзе, і ня трэба будзе ўжо сьвятла лямпы, ані сьвятла сонца, бо Госпад Бог асьвеціць іх, і будуць яны валадарыць на вякі вечныя.
6 І сказаў мне: “Словы гэтыя верныя і праўдзівыя, і Госпад, Бог духаў прарочых, паслаў свайго анёла, каб паведаміць слугам сваім, што павінна стацца незадоўга.
7 Вось, прыходжу скора. Шчасьлівы, хто захоўвае словы прарочыя гэтае кнігі”.
8 І я, Ян, чуў гэта і бачыў. І калі гэта пачуў і ўгледзеў, упаў да ног анёла, каторы мне гэтыя справы выявіў, каб пакланіцца яму.
9 І ён сказаў мне: “Глядзі, не рабі гэтага! Бо я толькі суслужнік твой і братоў тваіх прарокаў разам з тымі, якія захоўваюць словы гэтай кнігі. Богу пакланіся”.
10 І сказаў мне: “Не запячатвай прарочых словаў гэтае кнігі, бо час ужо блізкі.
11 Хто ліхі, няхай больш ліхадзейнічае, хто ў нячыстасьці, няхай больш апаганьваецца, і справядлівы няхай яшчэ справядлівее, і сьвяты няхай яшчэ больш усьвячаецца.
12 Вось, прыходжу хутка, і ўзнагарода Мая разам са Мною, каб аддаць кожнаму паводле ўчынкаў ягоных.
13 Я — Альфа і Амега, Першы і Апошні, Пачатак і Канец.
14 Шчасьлівыя, што мыюць вопраткі свае, каб мець уладу над дрэвам жыцьця і ўвайсьці ў горад праз брамы.
15 За мурам застануцца сабакі, чараўнікі, распусьнікі, забойцы, ідалахвальцы і ўсе тыя, што любяць хлусіць і хлусяць.
16 Я, Езус, паслаў Майго анёла, каб даў вам гэтае сьведчаньне ў цэрквах. Я — корань і род Давідаў, ясьнеючая ранішняя зорка”.
17 І Дух, і нявеста клічуць: “Прыйдзі!” І хто чуе, няхай паўторыць: “Прыйдзі!” І хто сьмягне, няхай прыйдзе; хто жадае, хай бярэ ваду жыцьця дарма.
18 Вось сьведчу кожнаму, хто слухае прарочыя словы гэтае кнігі: Калі хто да іх дадасьць нешта, таго Бог пакарае адной з тых плягаў, што запісаны ў гэтай кнізе,
19 і калі хто адыме ад словаў прарочых гэтай кнігі, таму Бог адыме долю ягоную з дрэва жыцьця і з гораду сьвятога, і з таго, што ў гэтай кнізе напісана.
20 Той, хто гэта сьведчыць, кажа: “Так, прыйду неўзабаве!” “Амэн. Прыйдзі, Госпадзе Езусе!”
21 Ласка Госпада Езуса з усімі вамі.