1

1 Павал, апостал не з улады людзей і не праз чалавека, але праз Езуса Хрыста і Бога Айца, які ўваскрасіў Яго з памёршых,

2 і ўсе браты, прабываючыя са мною, цэрквам Галятыі:

3 Ласка вам і супакой ад Бога Айца і ад Госпада нашага Езуса Хрыста,

4 каторы аддаў самога сябе за грахі нашыя, каб вырваць нас з ліхоцьцяў цяперашняга сьвету па волі Бога і Айца нашага,

5 якому хвала на вякі вечныя. Амэн.

6 Дзіўлюся я, што гэтак хутка перакінуліся вы ад таго, каторы паклікаў вас да ласкі Хрыстовай, да іншага эвангельля,

7 якое і ня ёсьць іншае, але напэўна знайшліся нейкія, што баламуцяць вас ды хочуць перавярнуць Эвангельле Хрыстовае.

8 Але калі б нават мы або анёл з неба абвяшчаў вам нешта іншае, чым тое, што мы абвяшчалі вам, хай будзе анатэма!

9 Як мы вам казалі раней, і цяпер зноў вам кажу: Калі б хто абвяшчаў вам звыш таго, што атрымалі вы ад нас, хай будзе анатэма!

10 Людзям я павінен дагаджаць ці Богу? Ці я шукаю людзям падабацца? Калі б я людзям падабаўся, ня быў бы слугою Хрыстовым!

11 Запэўніваю вас, браты, што Эвангельле, якое абвяшчаў я вам, ня ёсьць з волі чалавека,

12 бо я яго не ад чалавека атрымаў або навучыўся, але праз аб’яўленьне Езуса Хрыста.

13 Чулі вы пэўна аб паводзінах маіх калісьці ў Юдэйстве, як жудасна перасьледаваў я Царкву Божую і зьнішчаў яе,

14 і вылучаўся ў Юдэйстве між многімі аднагодкамі ў родзе сваім, будучы найбольш руплівым аб бацькоўскія традыцыі свае.

15 Калі ж спадабалася Богу, які выбраў мяне яшчэ ва ўлоньні маці маёй і паклікаў ласкай сваёй,

16 каб аб’явіць мне Сына свайго і каб я абвяшчаў Яго паганскім народам, ня даў я супачынку целу і крыві

17 і не пайшоў у Ерузалім да сваіх папярэднікаў апосталаў, але накіраваўся ў Арабію і адтуль зноў вярнуўся ў Дамашак.

18 Толькі пасьля трох гадоў накіраваўся я ў Ерузалім убачыць Кефаса і прабываў ў яго пятнаццаць дзён.

19 З іншых апосталаў ня бачыў ніводнага, апрача Якуба, брата Госпадавага.

20 А ў тым, што пішу вам, дык вось перад Богам, што не хлушу.

21 Потым пайшоў я ў ваколіцы Сырыі і Цыліцыі.

22 З твару ня быў я знаны цэрквамі Юдэі, якія былі ў Хрысьце,

23 а толькі чулі пра мяне, што той, які калісьці перасьледаваў іх, цяпер навучае веры, якую раней нішчыў,

24 і з маёй прычыны славілі Бога.

2

1 Потым, праз чатырнаццаць гадоў, я зноў пайшоў з Барнабам у Ерузалім, забраўшы з сабою Ціта.

2 Накіраваўся ж я туды згодна з аб’яўленьнем; і прадставіў ім, асабліва найвыдатнейшым, Эвангельле, якое абвяшчаў паганам, каб часам не надарма бягу, або бег.

3 Але і Ціт, які быў са мной, які быў Грэк, ня быў змушаны да абразаньня.

4 Фальшывым жа братам, якія паўкрадаліся, каб падгледзець свабоду нашую, якую маем у Езусе Хрысьце, каб піхнуць нас зноў у няволю,

5 мы не саступілі і не паддаліся ні на хвіліну, каб праўда Эвангельля захавалася ў вас.

6 Тыя ж, што выдаюць сябе за некага, — якімі раней не былі, мяне не цікавіць;. Бог не ўзіраецца на важнасьць асобы, — дык тыя, што лічацца выдатнейшымі, мне не пярэчылі.

7 Нават наадварот, калі пераканаліся, што мне даручана абвяшчаць Эвангельле неабразаным, як Пятру — абразаным, —

8 бо Той, што дзейнічаў праз Пятра ў апостальстве між абразанымі, Той самы дзейнічаў і праз мяне між паганамі, —

9 і калі пазналі, што і мне дадзена гэта ласка, дык Якуб, Кефас і Ян, якія здаюцца быць шульямі, падалі мне і Барнабе руку лучнасьці, каб мы ішлі да паганаў, а яны пойдуць да абразаных,

10 каб толькі помнілі мы пра бедных, аб чым я і сам рупіўся раней.

11 Калі ж пасьля таго Кефас прыбыў у Антыёхію, я выступіў супраць яго, бо ён на гэта заслужыў.

12 Перш чым прыбылі некаторыя ад Якуба, сядаў разам з паганамі за стол, калі ж тыя надыйшлі, стаў пазьбягаць і аддзяляцца, баючыся тых, што былі абразанымі.

13 За гэтай яго крывадушнасьцю пайшлі і другія Юдэі, так што і Барнаба быў уцягнуты імі ў гэту няшчырасьць.

14 Калі ж я спасьцярог, што ня ходзяць проста, не паводле праўды Эвангельля, сказаў аб гэтым публічна Пятру: “Калі ты, будучы Юдэям, жывеш па-паганску, а не па-юдэйску, чаму змушаеш паганаў жыць па-юдэйску?“

15 Мы па прыродзе Юдэі, а не з паганаў грэшнікаў,

16 ведаючы ж, што чалавек апраўдваецца ня праз выпаўненьне закону, а праз веру ў Езуса Хрыста, і мы паверылі ў Езуса Хрыста, каб апраўдацца верай, а не выпаўненьнем закону, бо выпаўненьнем закону не апраўдаецца ніводнае цела.

17 Калі ж мы, шукаючы апраўданьня ў Хрысьце, аказаліся грэшнымі, ці ж Хрыстос — слуга граху? Аніколі.

18 Калі бо я адбудоўваю зноў тое, што раней зруйнаваў, то сябе раблю праступнікам.

19 Я вось праз закон памёр для закону, каб жыць для Бога. Я ўкрыжаваны з Хрыстом:

20 дык жыву ўжо ня я, але жыве ў-ва мне Хрыстос. Хоць цяпер жыву ў целе, жыву верай у Сына Божага, які ўзьлюбіў мяне і аддаў на сьмерць самога сябе за мяне.

21 Не адкідаю ласкі Божай. Калі б праз закон было апраўданьне, дык не патрэбна была б сьмерць Хрыстова.

3

1 О, неразумныя Галяты! Хто вас зачараваў ня слухацца праўды, вас, перад вачыма якіх апісаны быў Езус Хрыстос, укрыжаваны?

2 Гэтага аднаго хачу ад вас даведацца: Ці праз учынкі закону атрымалі вы Духа, ці праз слуханьне?

3 Няўжо вы такія неразумныя, што пачаўшы Духам, канчаеце целам?

4 Столькі вы нацярпеліся, і надарма? Калі б толькі бяз выніку!

5 Той, хто вам дае Духа і робіць цуды ў вас, з выпаўненьня закону (творыць) гэта ці ад слуханьня веры?

6 Як Абрагам паверыў Богу, і гэта залічана яму за справядлівасьць.

7 Дык ведайце, што толькі тыя, хто з веры, ёсьць сынамі Абрагама.

8 Таму прадбачыла Пісаньне, што будзе Бог апраўдваць народы верай, і прадвесьціла Абрагаму: “У табе будуць багаслаўлены ўсе народы”.

9 Дык багаслаўлены будуць з верным Абрагамам усе веручыя.

10 Бо тыя, што абапіраюцца на выпаўненьне закону, знаходзяцца пад праклёнам. Бо напісана: “ Пракляты ўсякі, хто не трывае ў тым, што напісана ў Законе, каб рабіць гэтае”.

11 А калі ж законам ніхто не апраўдваецца перад Богам, ясна, што справядлівы верай жыць будзе.

12 Закон не абапіраецца на веру, але хто будзе спаўняць яго, той ім жыць будзе.

13 Хрыстос адкупіў нас ад праклёну закону, стаўшыся за нас праклятым, як напісана: “Пракляты кожны, хто завіс на дрэве”,

14 каб багаславенства Абрагама праз Хрыста Езуса перайшло і на паганаў, каб абяцаньне Духа атрымалі мы праз веру.

15 Браты, як чалавек кажу, што нават чалавекам зацьверджанага запавету ніхто не адкідае або не дадае (да яго).

16 Вось жа Абрагаму дадзены былі абяцаньні і насеньню ягонаму. Не сказана: “I насеньням”, быццам многім, але як аднаму: “I насеньню твайму”, якім ёсьць Хрыстос.

17 Гэта вось кажу: Запавету, Богам зацьверджанага, закон, дадзены праз чатырыста трыццаць гадоў, і не адкідае, каб зьнішчыць абяцаньне.

18 Бо каб спадчына абапіралася на закон, то не была б абяцаньнем. Абрагама ж надарыў Бог праз абяцаньне.

19 Нашто тады закон? Ён дзеля праступкаў устаноўлены да часу, пакуль ня зьявіцца патомак, якому дадзена абяцаньне, перададзенае праз анёлаў у рукі пасярэдніка.

20 Пасярэднік пры адным не бывае, а Бог адзін.

21 Ці ж закон працівіцца абяцаньням Божым? Ніякім чынам. Калі б дадзены быў закон, які мог бы даць жыцьцё, то, сапраўды, з закону вынікала б справядлівасьць.

22 Але Пісаньне замкнула ўсё пад грэхам, каб моцай веры ў Езуса Хрыста абяцаньне было дадзена веручым.

23 Перш чым прыйшла вера, былі мы замкнутымі пад аховай закону, чакаючы той веры, якая павінна была быць нам аб’яўлена.

24 Дык закон быў нашым настаўнікам у Хрысьце, каб моцаю веры былі мы апраўданы.

25 Дык калі прыйшла ў нас вера, мы ўжо не пад настаўнікам.

26 Усе бо вы сталіся дзецьмі Божымі праз веру ў Хрыста Езуса.

27 Бо тыя, што ў Хрыста ахрысьціліся, у Хрыста апрануліся.

28 Няма ўжо Юдэя або Грэка, няма ўжо нявольніка або вольнага, няма ўжо мужчыны або жанчыны, бо ўсе вы сталіся адно ў Хрысьце Езусе.

29 Калі ж вы Хрыстовыя, дык вы — патомства Абрагама, спадкаемцы паводле абяцаньня.

4

1 Кажу вам: Пакуль спадкаемца малалетні, ён нічым ня розьніцца ад нявольніка, хоць ён і гаспадар над усім,

2 але знаходзіцца да вызначанага часу пад апякунамі і аканомамі.

3 Так і мы, пакуль мы былі дзецьмі, служылі стыхіям сьвету.

4 А калі прыйшла поўня часу, паслаў Бог свайго Сына, народжанага жанчынай, народжанага пад законам,

5 каб адкупіў тых, якія былі пад законам, каб і мы атрымалі ўсынаўленьне.

6 А дзеля таго, што вы — сыны, спаслаў Бог Духа Сына свайго ў сэрцы вашыя, які кліча: “Абба, Ойча!”

7 Так што ты ўжо не нявольнік, але сын; а калі сын, дык і спадкаемца з волі Божай.

8 Але тады, калі ня ведалі вы Бога, служылі тым, якія па сутнасьці ня ёсьць багамі.

9 Цяпер жа, калі вы ўжо пазналі Бога і самі пазнаныя Богам, чаго вяртаецеся да ліхіх і бясьсільных стыхіяў, якім зноў хочаце служыць?

10 Вы глядзіцё на дні, месяцы, часы і гады!

11 Баюся за вас, што надарма працаваў у вас.

12 Браты, прашу вас, будзьце такія, як і я; бо і я стаўся такім, як вы. Нічым вы мяне ня скрыўдзілі.

13 Вы ж ведаеце, як з прычыны хваробы цела першы раз абвяшчаў вам Эвангельле,

14 і, не зважаючы на маю кволасьць, якая была для вас спакусаю, вы не пагрэбавалі мною і не адапхнулі, але прынялі мяне як пасланца Божага, як Хрыста Езуса.

15 Дзе ж тады тое шчасьце вашае? Сьведчу вам, што калі б гэта было магчыма, дык, вочы сабе вырваўшы, аддалі б іх мне.

16 Дык ці ворагам стаўся я вам за тое, што казаў вам праўду?

17 Клапоцяцца яны пра вас не з дабра, але хочуць адарваць вас, каб аб іх вы рупіліся.

18 Добра рупіцца аб добрым заўсёды, а не тады толькі, калі я знаходжуся паміж вас,

19 дзеткі мае, якіх зноў раджаю ў муках, пакуль уфармуецца ў вас Хрыстос.

20 Хацеў бы я быць у вас у гэты момант ды зьмяніць голас мой, бо сам ня ведаю, што з вамі рабіць.

21 Скажыце мне вы, што хочаце жыць пад законам, ці ж вы ня слухаеце закону?

22 Напісана ёсьць, што Абрагам меў двух сыноў: аднаго з нявольніцы, другога з вольнай.

23 Але той, што з нявольніцы, з волі цела нарадзіўся, а той, што з вольнай, — праз абяцаньне.

24 Гэта як алегорыя сказана. Бо гэта два Запаветы; адзін, што на гары Сінай, што нявольнікаў родзіць, гэта Агар.

25 Бо Агар — гэта гара Сінай у Арабіі і адпавядае цяперашняму Ерузаліму, і зьняволена з сынамі сваімі.

26 Той жа Ерузалім, што ўгары, вольны і ёсьць маткай нашай.

27 Напісана бо: “Узьвесяліся, няплодная, якая не раджаеш, гамані і крычы, якая ня мучаешся, бо ў кінутай больш дзяцей, чым у той, якая мае мужа”.

28 Мы ж, браты, паводле Iзаака дзеці абяцаньня.

29 Але як і тады той, што з волі цела нарадзіўся, перасьледваў таго, які паводле духа, так і цяпер.

30 А што кажа Пісаньне? “Выгані нявольніцу і яе сына, бо ня будзе спадкаемцам сын нявольніцы разам з сынам вольнай”.

31 Дык вось, браты, мы дзеці не нявольніцы, але вольнай.

5

1 Дзеля свабоды вызваліў нас Хрыстос; дык стойце (у свабодзе) і не жадайце зноў папасьці пад ярмо няволі.

2 Вось я, Павал, кажу вам, што калі вы дасьцеся абрэзацца, нічога вам Хрыстос не дапаможа.

3 Яшчэ сьведчу, што кожны чалавек абразаны павінен выпаўняць усё, загаданае законам.

4 Вы, што шукаеце ў законе апраўданьня, ад Хрыста адпадаеце і губляеце ласку Ягоную.

5 Мы ж духам ад веры маем надзею апраўданьня.

6 Бо ў Езусе Хрысьце ані абразаньне, ані неабразаньне ня маюць значэньня, а толькі вера, што дзейнічае праз любоў.

7 Вы беглі добра, і хто ж перашкодзіў вам быць паслухмянымі праўдзе?

8 Перакананьне гэта не ад Таго, які вас кліча.

9 Трохі кісьлі ўсё цеста квасіць.

10 Я пэўны ў вас у Госпадзе, што ня будзеце думаць інакш; а хто бунтуе вас, той панясе асуджэньне, хто б ён ня быў.

11 Калі ж я, браты, і далей абвяшчаю абразаньне, дык чаму мяне перасьледуюць? Тады зьнікла б згаршэньне крыжа.

12 О каб былі адсечаны тыя, якія вас бунтуюць!

13 Бо вы, браты, пакліканы да свабоды; толькі не да свабоды патураць целу, але любоўю духа ўспамагаць адзін другога.

14 Увесь бо закон у адным слове спаўняецца: “Любі бліжняга свайго як самога сябе”.

15 Калі ж адзін другога будзеце кусаць і губіць, глядзіце, каб гэтак усе не папрападалі.

16 Кажу вам: кіруйцеся Духам, ды не падпадзіце пад уладу цела.

17 Цела бо цягне супраць духа, а дух — супраць цела; яны працівяцца адно аднаму, каб ня тое, што хочаце, вы рабілі.

18 Калі будзеце кіравацца Духам, вы не падлягаеце закону.

19 Ведамыя ж учынкі цела, вось яны: распуста, нячыстасьць, разбэшчанасьць,

20 ідалапаклонства, чараваньне, варожасьць, сварлівасьць, зайздрасьць, звадкі, нязгода, герэзіі,

21 забойствы, п’янства, гулянкі і ім падобнае. Аб гэтым я і папярэджваў вас, і папярэджваю, што тыя, каторыя такіх грахоў дапускаюцца, Каралеўства Божага не атрымаюць.

22 Плод жа Духа — любоў, радасьць, супакой, доўгацярплівасьць, ласкавасьць, добрасьць, вернасьць,

23 сьціпласьць, стрыманасьць. Супраць такіх няма закону.

24 Тыя ж, што належаць Хрысту, укрыжавалі сваё цела з пажаданьнямі і схільнасьцямі.

25 Калі жывём Духам, дык Духам і ходзім.

26 Не шукайма пустой славы, дражнячы адзін другога і зайздросьцячы адзін другому.

6

1 Браты, калі б і правініўся чалавек якім праступкам, вы, людзі духоўныя, павучыце такога ў духу ласкавасьці, зважаючы на саміх сябе, каб і самім ня ўпасьці.

2 Насеце цяжары адзін аднаго і гэтым выпаўняйце закон Хрыстовы.

3 Бо калі хто думае, што ён лепшы, а ня ёсьць такім, той самога сябе ашуквае.

4 Хай кожны праверыць сваю дзейнасьць, і так толькі ў самім сабе будзе мець славу, а не ў другім.

5 Кожны бо панясе свой ўласны цяжар.

6 Хай жа навучаны дзеліцца ўсякім даброцьцем з тым, які яго навучае.

7 Не памыляйцеся: з Бога не пасьмяешся. Што чалавек пасее, тое і пажне.

8 Хто сее ў цела сваё, з цела і пажне зьнішчэньне; а хто сее ў духа, з духа пажне жыцьцё вечнае.

9 Не спыняймася рабіць дабро, у свой бо час і жаць будзем, калі не прыстанем.

10 Дык вось, пакуль дадзены час, будзем рабіць дабро ўсім, а найбольш блізкім па веры.

11 Гляньце, якімі літарамі напісаў я вам сваёй рукою.

12 Каторыя хочуць падабацца вам целам, тыя змушаюць вас абразацца, каб толькі ўсьцерагчыся пакутаваньня за крыж Хрыстовы.

13 А тыя, што абразаюцца, самі не выпаўняюць закон, а хочуць вас абрэзаць, каб толькі пахваліцца абразаньнем цела вашага.

14 А я не шукаю славы, хіба толькі ў крыжы Госпада нашага Езуса Хрыста, праз які для мяне сьвет укрыжаваны, і я для сьвету.

15 Для Езуса Хрыста ня мае значэньня ні абразаньне, ані неабразаньне, але новае стварэньне.

16 I хто будзе трымацца гэтае пастановы, таму супакой і міласэрдзе, і Iзраэлю Божаму.

17 Урэшце, няхай ніхто мне ня робіць цяжару, бо я нашу на сваім целе раны Езуса.

18 Хай ласка Госпада нашага Езуса Хруста прабывае ў душах вашых, браты. Амэн.