1 Сымон Пётар, слуга і апостал Езуса Хрыста, тым, што дзякуючы справядлівасьці Бога нашага і Збаўцы Езуса Хрыста атрымалі дастойную веру, як і наша:
2 Ласка вам і супакой хай памножацца праз пазнаньне Бога і Езуса, Госпада нашага.
3 Яго Божая моц надзяліла нас усім, што патрэбнае да жыцьця і пабожнасьці, праз пазнаньне Таго, хто паклікаў нас сваёю хвалой і дасканаласьцю.
4 Поруч з імі падараваў Ён нам дарагія і вялікія абяцаньні, каб праз іх сталіся мы ўдзельнікамі Божае прыроды, усьцярогшыся сапсуцьця, якое пашыраецца па сьвеце праз пажаданьні.
5 Таму старайцеся з усіх сіл, каб сваёю вераю выхаваць цноту, а праз цноту — веданьне,
6 а праз веданьне — паўстрыманасьць, а праз паўстрыманасьць — цярплівасьць, а праз цярплівасьць — пабожнасьць,
7 а праз пабожнасьць — браталюбства, а праз браталюбства — любоў.
8 Калі гэта ў вас жыве і памнажаецца, дык вы не будзеце бязьдзейнымі і бясплоднымі ў пазнаньні Госпада нашага Езуса Хрыста.
9 А ў каго гэтага няма, той сьляпы і недавіда, забыўся аб ачышчэньні ад даўнейшых сваіх грахоў.
10 Дык тым больш, браты, старайцеся ўгрунтаваць сваё пакліканьне і выбраньне. Гэтак бо робячы, ня будзеце кульгаць.
11 Бо гэтак яшчэ шырэй адчыніцца вам уваход у вечнае каралеўства Госпада нашага і Збаўцы Езуса Хрыста.
12 Таму я буду вам заўсёды прыпамінаць гэта, хоць вы ведаеце і перакананыя ў гэтай праўдзе.
13 Я лічу сваім абавязкам, пакуль знаходжуся ў гэтай палатцы, вам гэта прыпамінаць,
14 бо прадчуваю, што хутка пакіну гэту палатку маю, як Госпад наш Езус Хрыстос выявіў мне.
15 Буду старацца, каб вы мелі магчымасьць і па маім адыходзе аб гэтым памятаць.
16 Мы бо вясьцілі вам моц і прыход Госпада нашага Езуса Хрыста не ідучы за прыдуманымі казкамі, але як сьведкі, бачыўшыя Ягоную веліч.
17 Атрымаў бо Ён ад Бога Айца чэсьць і хвалу, калі вось такі голас прагучаў да Яго ад велічнай славы: “Гэта Сын Мой умілаваны, у якім маю ўпадабаньне”.
18 І мы чулі, як гэты голас чуўся з неба, калі мы з Ім разам былі на сьвятой гары.
19 Прытым мы маем найпэўнейшае прарочае слова, і вы добра робіце, трымаючыся яго, як сьветача, які сьвеціць у цёмным месцы аж пакуль разаднее, і зорка раньняя ўзыйдзе ў сэрцах вашых.
20 Гэта перад усім мейце на ўвазе, што ніводнае прароцтва Пісаньня нельга выясьняць самавольна.
21 Бо не па волі людзкай было калісьці абвешчана прароцтва, але казалі яго людзі Божыя, кіраваныя Духам Сьвятым.
1 Былі ж у народзе і фальшывыя прарокі, як і ў вас бываюць настаўнікі-ашуканцы, каторыя ўцягваюць у згубныя сэкты і, адцураўшыся Таго, хто іх адкупіў, Валадара, рыхтуюць сабе скорую загубу.
2 І многія пойдуць сьлядамі іхняй распусты, і дарога праўды імі зьняважана будзе.
3 І яны ў сваёй хцівасьці будуць лавіць вас лісьлівымі словамі, але прысуд на іх даўно гатовы, і загуба іх не абміне.
4 Бо калі саграшыўшых анёлаў Бог не пашкадаваў, але, зьвязаўшы путамі пякельнае цемры, аддаў захаваць на суд;
5 і калі (Бог) не пашкадаваў перашага сьвету, а ўхаваў толькі васьмёх з Ноем, вястуном праўды, наводзячы патоп на бязбожны сьвет;
6 таксама гарады Садому і Гамору, абвярнуўшы ў попел, асудзіў на загубу, даючы прыклад кары для тых, што будуць бязбожнымі ў будучыні,
7 і выратаваў справядлівага Лёта, мучанага распуснымі паводзінамі нягоднікаў,
8 бо гэты справядлівы, пражываючы сярод іх, з дня на дзень сваю справядлівую душу мучыў іх бязбожнымі ўчынкамі, каторыя бачыў і аб каторых чуў.
9 Дык ведае Госпад, як пабожных выратаваць ад спакушэньня, а несправядлівых захаваць на пакараньне ў дзень суду,
10 а перад усім тых, што ідуць за целам у нячыстых пажаданьнях і пагарджаюць начальствам; нахабнікаў, пыхліўцаў, што адважваюцца блявузгаць на хвалу (нябесную),
11 у той час як анёлы, большыя іх сілай і моцай, не адважваюцца перад Госпадам даваць ім асуджэньня.
12 Яны як неразумныя жывёлы, прызначаны з натуры сваёй на ўлоў і ўбой, лаюць тое, што не разумеюць, ды ў сапсуцьці знаходзяць сваім пагінуць,
13 атрымаюць кару як заплату за несправядлівасьць. За асалоду ўважаюць яны штодзённую распусту, як сарамотнікі і агіднікі шукаюць асалоды ў сваіх брудных раскошах, банкетуючы з вамі.
14 Вочы іхнія поўныя чужалоства і няспыннага грэху, зводзяць яны душы хісткія; сэрцы іхнія апанаваныя хцівасьцю, яны — сыны праклёну;
15 зыйшоўшы з простага шляху, заблукалі ды пайшлі дарогай Балаама, сына Басора, які ўзьлюбіў плату за несправядлівасьць,
16 але быў пакараны за сваё злачынства: пад’ярэмная жывёла, нямая, прамовіўшы чалавечым голасам, стрымала дурасьць прарока.
17 Яны — крыніцы без вады, воблакі, віхрам гнаныя, каторых чакае туман цемры.
18 Узьнёсла і пуста гаворачы, зводзяць пажаданьнямі цялеснымі і распустай тых, што ледзь толькі ўцяклі ад пражываючых у аблудзе,
19 абяцаюць ім свабоду, а самі — нявольнікі сапсуцьця; бо хто кім пераможаны, той таго і нявольнік.
20 Бо калі хто ўцёк ад брыдотаў сьвету праз пазнаньне Госпада нашага і Збаўцы Езуса Хрыста, а потым зноў захапляецца імі, дык апошнія яго справы горшыя за папярэднія.
21 Лепш было б ім дарогі справядлівасьці ня ведаць, чым, пазнаўшы, адвярнуцца назад ад дадзенага ім сьвятога прыказаньня.
22 Споўнілася бо на іх тое, аб чым слушна кажа прыказка: “Сабака вярнуўся да сваіх рыготаў, а свіньня памытая — у сваё балота”.
1 Дарагія, пішу да вас ужо другі ліст і стараюся ў ім ажывіць ваш здаровы розум і памяць,
2 каб вы памяталі словы, якія ўжо даўно былі сказаныя сьвятымі прарокамі поруч прыказаньні Госпада і Збаўцы, перададзеныя вам апосталамі.
3 Перад усім ведайце, што ў апошнія дні паявяцца паклёпнікі з кпінамі, каторыя будуць хадзіць паводле сваіх пажаданьняў
4 і будуць пытацца: “Дзе ж абяцаньне Ягонага прыходу? Вось з тога часу, як бацькі паснулі, усё так застаецца, як ад пачатку сьвету”.
5 Бо ня ведаюць яны, што думаюць гэтак, што неба было здаўна і што зямля з вады і праз ваду словам Божым паўстала,
6 ды што праз яе той сьвет загінуў, затоплены вадою.
7 А цяперашнія неба і зямлю тое самае слова захавала для агню, на дзень суду і загубы бязбогіх людзей.
8 Няхай для вас, дарагія, ня будзе тайнай тое, што адзін дзень у Госпада як тысяча гадоў, і тысяча гадоў — як адзін дзень.
9 Не марудзіць Госпад з абяцаньнем, як некаторым здаецца, што марудзіць, але Ён цярплівы для вас, ня хочучы нічыёй загубы, але хочучы ўсіх давесьці да навярненьня.
10 Як злодзей прыйдзе дзень Госпадаў, у каторым неба з шумам вялікім праміне, стыхіі ў агні растопяцца, а зямля і ўсе творы на ёй згараць.
11 Калі ўсё гэта мае так разбурыцца, дык якімі павінны вы быць у сьвятым жыцьці і пабожнасьці,
12 калі чакаеце і стараецеся прыскорыць прыход дня Божага, у якім нябёсы, палымеючы, счэзнуць, і стыхіі ў агні рассыпяцца.
13 Аднак, паводле абяцаньня мы чакаем новага неба і новай зямлі, у якіх жыве справядлівасьць.
14 Дзеля таго, дарагія, чакаючы гэтага, старайцеся быць без заганы і спракуды, каб (Ён) застаў вас у супакоі.
15 І доўгацярплівасьць Госпада нашага лічыце за збаўленную, як і наш дарагі брат Павал у сваёй мудрасьці напісаў вам,
16 і ва ўсіх лістах аб гэтым гаворыць, у якіх ёсьць некаторыя справы цяжкія для разуменьня, якія людзі недавучаныя і няўстойлівыя выкрыўляюць, як і іншыя Пісаньні, на сваю загубу.
17 Дык вы, дарагія, аб гэтым папярэджаныя, сьцеражыцеся, каб ня ўблытацца ў аблуду, і не адпасьці ад свайго умацаваньня.
18 Дык узрастайце ў ласцы і пазнаньні Госпада нашага і Збаўцы Езуса Хрыста. Яму хвала і цяпер, і ў дзень вечнасьці. Амэн.