1 Кніга радаводу Езуса Хрыста, сына Давіда, сына Абрагама.
2 Абрагам быў бацькам Ізаака, а Ізаак быў бацькам Якуба, а Якуб быў бацькам Юды і братоў ягоных.
3 А Юда быў бацькам Фарэса і Зары з Тамары, а Фарэс быў бацькам Эсрома, а Эсром быў бацькам Арама.
4 А Арам быў бацькам Амінадаба, а Амінадаб быў бацькам Наасона, а Наасон быў бацькам Сальмона.
5 А Сальмон быў бацькам Баоза з Рагабы, а Баоз быў бацькам Абэда з Руты, а Абэд быў бацькам Есэя,
6 а Есэй быў бацькам Давіда караля, а Давід кароль быў бацькам Салямона з тае, што была Урыява.
7 А Салямон быў бацькам Рабаама, а Рабаам быў бацькам Абіі, а Абія,быў бацькам Асы.
8 А Аса быў бацькам Язафата, а Язафат быў бацькам Ярама, а Ярам быў бацькам Озіі.
9 А Озія быў бацькам Ёатама, а Ёатам быў бацькам Ахаза, а Ахаз быў бацькам Эзэхіі.
10 А Эзэхія быў бацькам Манасэса, а Манасэс быў бацькам Амона, а Амон быў бацькам Ёзіі.
11 А Ёзія быў бацькам Ехоніі і братоў яго ў час перасяленьня ў Бабілён.
12 А па перасяленьні ў Бабілён Ехонія быў бацькам Салятыеля, а Салятыель быў бацькам Зарабабэля.
13 А Зарабабэль быў бацькам Абіюда, а Абіюд быў бацькам Эліяхіма, а Эліяхім быў бацькам Азора.
14 А Азор быў бацькам Садока, а Садок быў бацькам Ахіма, а Ахім быў бацькам Эліюда.
15 А Эліюд быў бацькам Элеазара, а Элеазар быў бацькам Матана, а Матан быў бацькам Якуба.
16 А Якуб быў бацькам Язэпа, мужа Марыі, з каторай нарадзіўся Езус, называны Хрыстос.
17 Дык ад Абрагама да Давіда ўсіх пакаленьняў было чатырнаццаць; і ад Давіда да перасяленьня ў Бабілён - чатырнаццаць пакаленьняў; і ад перасяленьня ў
18 З нараджэньнем Езуса Хрыста было так: Калі маці Яго Марыя была заручана з Язэпам, перш чым пачалі жыці разам, выявілася, што яна цяжарная за справай Духа Сьвятога.
19 Язэп жа, яе муж, будучы справядлівым і ня хочучы яе зьняславіць, надумаўся тайком яе пакінуць.
20 А калі пра гэта думаў, вось жа анёл Госпадаў паказаўся яму ў-ва сьне і сказаў: "Язэпе, сыне Давідаў, ня бойся прыняць Марыю, сужонку тваю, бо што ў ёй пачалося, пачалося з Духа Сьвятога.
21 Вось жа народзіць сына, і дасі Яму імя Езус, бо Ён збавіць народ свой ад грахоў ягоных".
22 А ўсё гэта сталася, каб збылося тое, што сказана было Госпадам праз прарока, які сказаў:
23 "Вось жа Дзева пачне і народзіць сына, і назавуць імя Яго Эмануэль", што значыць Бог з намі.
24 Затым Язэп, падняўшыся зо сну, зрабіў так, як яму загадаў анёл Госпадаў, і прыняў сваю сужонку.
25 І не пазнаў яе, аж пакуль яна нарадзіла Сына, і даў імя Яму Езус.
1 Калі затым нарадзіўся Езус у Бэтлееме Юдэйскім, у дні караля Герода, вось прыбылі магі з Усходу ў Ерузалім
2 і пыталіся: "Дзе той кароль Юдэйскі, што нарадзіўся? Бо мы бачылі зорку ягоную на Усходзе дый прыбылі пакланіцца яму".
3 Пачуўшы гэтае, кароль Герод устрывожыўся, і увесь Ерузалім з ім.
4 Ды сабраўшы ўсіх першасьвятароў і кніжнікаў народа, даведваўся ад іх, дзе меў Хрыстос нарадзіцца.
5 А яны яму сказалі: "У Бэтлееме Юдэйскім, бо так напісана прарокам:
6 "І ты, Бэтлеем, зямля Юдзіна, ніякім чынам ня меншая між княстваў Юдзіных, бо з цябе зьявіцца Правадыр, які будзе валодаць Маім народам Ізраэлем".
7 Тады Герод тайком паклікаў магаў і дакладна выведаў час зоркі, якая ім паказалася.
8 Ды, адпраўляючы іх у Бэтлеем, сказаў: "Ідзіце і даведайцеся дакладна пра Дзіцятка; і калі знойдзеце, паведаміце мне, каб і я прыйшоў пакланіцца Яму.
9 Яны, выслухаўшы караля, адправіліся ў дарогу. І вось зорка, якую - яны бачылі на Усходзе, папераджала іх, аж спынілася над месцам, дзе было Дзіця.
10 Убачыўшы зорку, яны вельмі ўсьцешыліся.
11 І, увайшоўшы ў дом, знайшлі Дзіцятка з Марыяй, Маткай Яго, і, упаўшы, пакланіліся Яму. Затым, адкрыўшы скарбы свае, ахвяравалі Яму дары: золата, кадзіла і міру.
12 І, атрымаўшы ў сьне наказ, каб не вяртацца да Герода, іншай дарогай вярнуліся ў свой край. Уцёкі ў Эгіпет
13 Калі яны адыйшлі, анёл Госпадаў аб'явіўся Язэпу ў-ва сьне і сказаў: "Устань, вазьмі Дзіця і Матку Ягоную ды ідзі ў Эгіпет, ды і заставайся там, пакуль не скажу табе. Бо Герод будзе шукаць Дзіцяці, каб Яго забіць".
14 Дык Язэп, устаўшы, узяў ноччу Дзіця і Маці Яго і ўцёк у Эгіпет.
15 І заставаўся там да сьмерці Герода, каб споўнілася сказанае Госпадам праз прарока, які казаў: "З Эгіпту пазваў Я Сына Майго". Зьбіццё немаўлят
16 Тады Герод, бачучы, што магі яго падманулі, раззлаваўся моцна і паслаў пазабіваць усіх дзяцей, што былі ў Бэтлееме і ў яго ваколіцах ад двух гадоў і ніжэй, паводле часу, пра які пытаўся ў магаў.
17 Тады споўнілася, што было прадказана прарокам Ярэміям, каторы казаў:
18 "Чуецца голас у Раме, плач і стогн вялікі: Рахель плача па сынах сваіх і ня можа супакоіцца, бо іх няма". Вяртаньне ў Назарэт
19 Калі Герод памёр, вось паказаўся анёл Госпадаў Язэпу ў-ва сьне ў Эгіпце
20 і сказаў: "Устань, вазьмі Дзіця і Маці Ягоную ды варочайся ў зямлю Ізраэля, бо памерлі тыя, што цікавалі на Яго жыцьцё".
21 Дык ён, сабраўшыся, ўзяў Дзіця і Маці Ягоную і вярнуўся ў зямлю Ізраэля.
22 Пачуўшы, што ў Юдэі каралюе Археляос па Геродзе, бацьку сваім, баяўся туды ісьці, і папярэджаны ў-ва сьне, пайшоў у ваколіцы Галілеі.
23 Затым, прыбыўшы, абжыўся ў горадзе, званым Назарэт, каб збылося, што сказана прарокамі: "Назарэем будзе звацца".
1 У тыя дні паявіўся Ян Хрысьціцель, прапаведуючы ў пустыні Юдэйскай
2 і кажучы: "Навяртайцеся, бо наблізілася Каралеўства Нябеснае".
3 А ён быў тым, пра каго прадказваў прарок Ісая, кажучы: "Голас гамонячага ў пустыні: "Прыгатуйце дарогу Госпаду, прастуйце сьцежкі Яму!"
4 Сам жа Ян насіў адзеньне з вярблюдавага воласу і дзяжку скураную на паясьніцы сваёй, а ежай Яму была шаранча і дзікі мёд.
5 Дык да яго выходзілі Ерузалім і ўся Юдэя, ды ўсе ваколіцы каля Ярдана,
6 і былі ім хрышчаны ў Ярдане, вызнаючы свае грахі.
7 А калі ўгледзеў многіх фарысэяў і садукеяў, прыходзячых да хросту свайго, сварыўся на іх: "Род зьмяіны, хто заручыўся, што ўбяжыце ад будучага гневу?
8 Чыніце належны плод навярненьня,
9 і ня думайце хваліцца: "Маем бацьку Абрагама". Бо кажу вам, што Бог магутны з гэтых каменьняў можа падняць сыноў Абрагаму.
10 Бо ўжо сякера прыстаўлена да караня дрэваў; кожнае дрэва, якое не дае добрага плоду, будзе высечана і кінута ў агонь.
11 Я вас хрышчу вадою дзеля навярненьня, але Той, Хто прыйдзе па мне, дужэйшы, чым я. Яму я ня варты насіць сандалаў. Ён будзе хрысьціць вас Духам Сьвятым і агнём.
12 Ён трымае ў сваёй руцэ веялку, і ачысьціць ток свой, ды зьбярэ пшаніцу сваю ў гумно, а мякіну спаліць незгасаемым агнём.
13 Тады Езус прыйшоў з Галілеі на Ярдан да Яна прыняць хрост ад яго.
14 Але Ян узбараняўся дзеля Яго, кажучы: "Я павінен быць ахрышчаны Табою, а Ты ідзеш да мяне?"
15 Але Езус сказаў яму: "Пакінь цяпер, бо гэтак нам належыць выпаўніць усякую справядлівасьць". Тады (Ян) прыняў Яго.
16 А калі Езус быў ахрышчаны, зараз выйшаў з вады, і вось жа адкрыліся нябёсы, і ўбачыў Духа Божага, зыходзячага як галуба і прыходзячага на Яго.
17 Ды голас з неба, кажучы: "Гэта Сын Мой улюблёны, Якога Я ўпадабаў сабе".
1 Пасьля Езус быў заведзены Духам у пустыню для спакушаньня д'яблам.
2 І, папасьціўшы сорак дзён і сорак начэй, пачуўся галодным.
3 Дык прыступіўся да Яго спакусьнік і сказаў: "Калі Ты - Сын Божы, скажы, каб гэтыя каменьні перамяніліся ў хлеб".
4 (Езус) у адказ сказаў яму: "Напісана: ня толькі хлебам жыве чалавек, але і кожным словам, якое паходзіць з вуснаў Божых".
5 Затым пераносіць Яго д'ябал у сьвяты горад і ставіць на версе сьвятыні,
6 і кажа Яму: "Калі Ты - Сын Божы, дык кінься ўніз; бо напісана: "Анёлам сваім паручыў (Бог) Цябе, і яны на руках панясуць Цябе, каб часам аб камень не скалечыў нагі Тваёй".
7 Езус сказаў яму: "Зноў жа напісана: "Не спакушай Госпада, Бога твайго".
8 Дык зноў пераносіць Яго д'ябал на вельмі высокую гару ды паказвае Яму ўсе каралеўствы сьвету і іх славу,
9 і кажа Яму: "Усё гэта аддам Табе, калі ўпадзеш і паклонішся мне".
10 Тады Езус сказаў яму: "Ідзі ад Мяне, шатан! Бо напісана: "Госпаду, Богу твайму, кланяцца будзеш і аднаму Яму служыць будзеш".
11 Тады пакінуў Яго д'ябал, і вось прыступіліся анёлы і служылі Яму.
12 Калі Езус пачуў, што Ян увязьнены, то перанёсься ў Галілею.
13 Затым, пакінуўшы горад Назарэт, прыйшоў і абжыўся ў Кафарнаўме надморскім, на рубяжы плямён Забулёна і Нэфталі,
14 каб збылося прадказанае прарокам Ісаям, які казаў:
15 "Зямля Забулёна і зямля Нэфталі, на дарозе прыморскай за Ярданам, Галілея паганская;
16 народ, які сядзеў у цемры, убачыў сьвятло вялікае, і седзячым у краі засеня сьмерці ўзыйшло сьвятло.
17 Адсюль пачаў Езус вучыць і казаць: Навяртайцеся, бо прыблізілася Каралеўства Нябеснае".
18 А калі Езус ішоў каля мора Галілейскага, убачыў двух братоў - Сымона, называнага Пятром, і Андрэя, брата яго, як запускалі сеткі ў мора, бо былі рыбакамі.
19 І сказаў ім: "Хадзеце за Мной! Зраблю вас рыбакамі людзей".
20 Яны, адразу кінуўшы сеткі, пайшлі за Ім.
21 І, пайшоўшы адтуль, убачыў двух іншых братоў, Якуба Зэбэдэявага і Яна, брата ягонага, як з бацькам сваім, Зэбэдэям, правілі сеткі ў лодцы, і паклікаў іх.
22 А яны адразу, пакінуўшы сеткі і бацьку, пайшлі за Ім.
23 І аыбходзіў Езус усю Галілею, і вучыў у сынагогах іх, і вясьціў Эвангельле Каралеўства, ды аздараўляў сярод людзей усякую хваробу і ўсякую немач.
24 І аб Ім разыйшлася слава па ўсёй Сырыі. Дык прыносілі да Яго ўсіх рознымі немачамі хварэючых і церпячых, ды апанаваных ліхім, і люнатыкаў, і спараліжаваных, і Езус аздараўляў іх.
25 І хадзілі за Ім вялікія грамады з Галілеі, і з Дэкаполя, і з Ерузаліма, і з Юдэі, ды з-за Ярдана.
1 Бачачы грамады, Езус узыйшоў на гару; і калі сеў, падыйшлі да Яго вучні Ягоныя;
2 а Ён, адкрыўшы вусны свае, стаў іх навучаць, кажучы:
3 "Шчасьлівыя ўбогія духам, бо іхняе Каралеўства Нябеснае.
4 Шчасьлівыя плачучыя, бо яны будуць пацешаны.
5 Шчасьлівыя ціхія, бо яны заўладаюць зямлёю.
6 Шчасьлівыя жадаючыя і прагнучыя справядлівасьці, бо яны будуць насычаныя
7 Шчасьлівыя міласэрныя, бо ім будзе аказана міласэрдзе.
8 Шчасьлівыя чыстага сэрца, бо яны Бога аглядаць будуць.
9 Шчасьлівыя міратворцы, бо іх назавуць сынамі Божымі.
10 Шчасьлівыя, што перасьледаваньне церпяць дзеля справядлівасьці, такіх бо Каралеўства Нябеснае.
11 Шчасьлівыя вы, калі дзеля Мяне вас будуць зьневажаць, ды перасьледаваць, ды ўсяк блага і фальшыва пра вас гаварыць будуць.
12 Радуйцеся і весяліцеся, бо заплата для вас шчодрая ў небе; так вось перасьледавалі прарокаў, што перад вамі жылі.
13 Вы - соль зямлі. А калі соль зьвятрэе, дык чым тады яе саліць? Ні на што больш не прыдасца, як толькі выкінуць на двор, каб яе людзі тапталі.
14 Вы - сьвятло сьвету. Ня можа схавацца горад, памешчаны на гары.
15 Таксама не паляць сьвечкі і не хаваюць яе пад пасудзіну, але ставяць на сьвечніку, каб сьвяціла ўсім, што ў доме.
16 Так хай сьвеціць сьвятло вашае на віду ў людзей, каб яны бачылі вашыя добрыя ўчынкі ды хвалілі Айца вашага, які ў небе.
17 Ня думайце, што Я прыйшоў скасаваць Закон і Прарокаў. Я прыйшоў не скасаваць, але споўніць.
18 Бо сапраўды кажу вам: пакуль неба і зямля не прамінуць, ані адна ёта, ані адна крэска ня зьменіцца ў Законе, аж пакуль ўсё ня збудзецца.
19 Хто таму парушыць адно з гэтых прыказаньяў найменшых ды так людзей навучыць, той будзе званы найменшым у Каралеўстве Нябесным. А хто выканае і навучыць, той будзе званы вялікім у Каралеўстве Нябесным.
20 Бо кажу вам, калі ваша справядлівасьць ня будзе большай, чым у кніжнікаў і ў фарысэяў, ня ўвойдзеце вы ў Каралеўства Нябеснае.
21 Чулі, што сказана было прабацькам: "Не забівай", а хто б забіў, той будзе суджаны.
22 А Я вам кажу, што той, хто гневаецца на брата свайго, будзе суджаны; а хто б сказаў брату свайму: "Рака", будзе суджаны радай, а хто б сказаў: "Дурны", будзе варты агня пякельнага.
23 Калі затым панясеш дар свой на аўтар, а там прыпомніш, што брат твой мае нешта супраць цябе,
24 дык пакінь дар твой каля аўтара, і ідзі перш пагадзіся з братам тваім, і пасьля прыйдзеш і складзеш у ахвяру дар твой.
25 Пагадзіся з супраціўнікам тваім скора, пакуль з ім у дарозе, каб часам не аддаў цябе суддзі, а суддзя - слузе, ды ня быў бы ты ўкінуты ў вязьніцу.
26 Сапраўды кажу табе, ня выйдзеш адтуль, пакуль не аддасі апошняй капейкі.
27 Чулі, што сказана прабацькам: "Не чужалож!"
28 А Я вам кажу, што кожны, хто глядзіць на жанчыну з пажаданьнем, ужо яе зчужаложыў у сэрцы сваім.
29 Калі затым тваё правае вока горшыць цябе, выдзяры яго ды кінь ад сябе; бо лепш табе, каб прапаў адзін з членаў тваіх, чымся ўсё цела тваё мела быць укінута ў пекла.
30 І калі правая твая рука горшыць цябе, адрэж яе ды адкінь ад сябе; бо карысьней табе, каб прапаў адзін з членаў тваіх, чымся ўсё цела тваё мела быць укінута ў пекла.
31 Сказана такжа: "Хто пакіне жонку сваю, хай дасьць ёй разводны ліст".
32 А Я вам кажу, што кожны, хто пакідае жонку сваю, з выняткам яе распусты, выстаўляе яе на чужалоства. І той, хто жэніцца з ёю - чужаложыць.
33 Таксама чулі яшчэ аб тым, што было сказана прабацькам: "Не прысягай фальшыва, але выконвай сваю прысягу перад Госпадам".
34 А Я вам кажу, каб вы зусім не прысягалі, ані небам, бо яно ёсьць трон Божы,
35 ані зямлёю, бо яна - падножжа ног Ягоных; ані на Ерузалім, бо ён - горад вялікага Караля.
36 Ані таксама на сваю галаву не прысягай, бо ты ня можаш аніводнага воласа зрабіць белым або чорным.
37 Хай жа тады слова вашае будзе: "Так, так", "Не, не". А што болей, гэта ад ліхога.
38 Чулі, што сказана: "Вока за вока, зуб за зуб".
39 А Я вам кажу: не праціўцеся злому; а калі б хто ўдарыў ў правую шчаку тваю, настаў яму і другую.
40 І таму, хто хоча з табой судзіцца і кашулю ўзяць, дай яму і плашч.
41 І калі б хто цябе змушаў ісьці з ім мілю, ідзі з ім дзьве.
42 Калі цябе нехта просіць чаго, дай яму; і не адварочвайся ад таго, хто ў цябе просіць пазычыць.
43 Чулі вы, што сказана: "Любі бліжняга свайго і ў нянавісьці мей непрыяцеля твайго".
44 А Я вам кажу: любіце ворагаў сваіх і маліцеся за тых, што перасьледуюць вас,
45 каб сталіся вы сынамі Айца вашага, каторы ў небе, які загадвае сонцу свайму ўзыходзіць над добрымі і ліхімі і дажджом палівае справядлівых і несправядлівых.
46 Калі б вы любілі толькі тых, што вас любяць, дык што за ўзнагароду будзеце мець? Ці ж і мытнікі ня робяць таго?
47 Або калі вітаеце толькі братоў вашых, дык што асаблівага робіце? Ці ж гэтак і пагане ня робяць?
48 Дык будзьцедасканалыя, як і ваш Айцец нябесны дасканалы.
1 Сьцеражыцеся, каб вы вашай справядлівасьці не рабілі перад людзьмі, каб яны бачылі. Інакш узнагароды ня будзеце мець у Айца вашага, каторы ў небе.
2 Дык калі ты даеш міласьціну, не трубі перад сабою, як робяць крывадушнікі, у сынагогах і на вуліцах, каб іх людзі хвалілі. Сапраўды кажу вам, што яны атрымалі сваю ўзнагароду.
3 Але калі даеш міласьціну, хай левая рука твая ня ведае, што робіць правая,
4 каб дарэньне тваё было ў скрытасьці, і Айцец твой, каторы бачыць утоенае, аднагародзіць табе.
5 І калі ты молішся, ня будзь як крывадушнікі, якія любяць маліцца, стоячы ў сынагогах і на скрыжаваньнях вуліцаў, каб іх людзі бачылі. Сапраўды кажу вам, што яны ўжо атрымалі сваю ўзнагароду.
6 А ты, калі будзеш маліцца, увайдзі ў сваю бакоўку і, зачыніўшы дзьверы, маліся да Айца твайго ў скрытасьці. А Айцец твой, каторы бачыць утоенае, аднагародзіць табе.
7 А калі молішся, не гавары многа, як робяць пагане, якія думаюць, што дзеля шматслоўя свайго будуць выслуханы.
8 Дык ня будзьце падобнымі ім; бо Айцец ваш ведае, што вам патрэбна, перш, чым вы Яго папросіце.
9 Затым так маліцеся: Ойча наш, каторы ёсьць у небе, сьвятым будзь імя Тваё,
10 прыйдзі валадарства Тваё, будзь воля Твая як ў небе, так і на зямлі.
11 Хлеба нашага штодзённага дай нам сёньня;
12 і адпусьці нам грахі нашыя, як і мы адпушчаем вінаватым нашым;
13 і не ўводзь нас у спакусу, але збаў нас ад ліхога.
14 Бо калі вы адпусьціце людзям грахі іхнія, дык і ваш Айцец нябесны даруе вам.
15 Але калі вы не даруеце людзям, дык таксама Айцец ваш не адпусьціць вам грахоў вашых.
16 Калі посьціце, ня будзьце сумныя, як крывадушнікі; бо яны твары свае выкрыўляюць, каб паказацца людзям, што посьцяць. Сапраўды кажу вам, што яны ўзялі ўжо ўзнагароду сваю.
17 А ты, калі посьціш, намасьці галаву сваю ды абмый твар свой,
18 каб не паказацца людзям, што посьціш, але Айцу твайму, каторы ў скрытасьці; і Айцец твой, які бачыць у скрытасьці, аднагародзіць табе.
19 Не зьбірайце сабе скарбаў на зямлі, дзе ржа ды моль зьядаюць і дзе злодзеі ўбіваюцца і крадуць.
20 Але зьбірайце сабе скарбы ў небе, дзе ані ржа, ані моль не зьядаюць і дзе злодзеі ня выкапаюць і не ўкрадуць.
21 Бо дзе скарб твой, там і сэрца тваё.
22 Сьвятло цела твайго - вока тваё. Калі вока тваё будзе шчырае, дык і ўсё цела тваё будзе сьветлае.
23 А калі б вока тваё было нягоднае, дык і ўсё цела тваё ахутае цемра. Калі вось сьвятло, што ў табе, цемрай стаецца, дык як жа вялікай сама цемра будзе?
24 Ніхто ня можа двум панам служыць, бо або аднаго будзе ненавідзець, а другога любіць, або аднаго трымацца будзе, а другім брыдзіцца. Ня можаце Богу служыць і мамоне.
25 Дзеля таго кажу вам: не турбуйцеся пра жыцьцё вашае, што будзеце есьці, ані пра цела вашае, у што адзявацца будзеце. Ці ж жыцьцё не важнейшае за яду, а цела - за адзеньне?
26 Паглядзіце на птушкі нябесныя. Яны ані сеюць, ані жнуць, ані зьбіраюць у гумны, а Айцец ваш нябесны корміць іх. Ці ж вы не на шмат важнейшыя за іх?
27 Ды хто ж з вас сваёй турботаю можа дабавіць да росту свайго адзін локаць?
28 І чаму турбуецеся пра адзеньне? Прыгледзьцеся палявым лілеям, як яны растуць: ані працуюць, ані прадуць.
29 А Я кажу вам, што нават Салямон ва ўсёй славе сваёй ня быў так адзеты, як адна з іх.
30 Дык калі гэтую палявую траву, што сягоньня ёсьць, а заўтра будзе ў печ укінута, Бог так адзяе, дык непараўнальна вас, малой веры.
31 Дык не клапаціцеся таму, кажучы: "Што будзем есьці?", або "Што будзем піць?", або "У што будзем апранацца?"
32 Бо гэтага ўсе пагане шукаюць, але Айцец ваш нябесны ведае, чаго вы патрабуеце.
33 Дык шукайце ж перш Каралеўства Божага і яго справядлівасьці, а ўсё тое будзе дададзена вам.
34 Дык не клапаціцеся пра заўтрашні дзень, бо дзень заўтрашні сам пра сябе будзе рупіцца. Хопіць для кожнага дня свайго ліха.
1 Не судзіце, каб вы не былі суджаны.
2 Бо якім судом вы будзеце судзіць, такім і вас асудзяць, ды якою меркай вы будзеце мераць, такою вам адмераць.
3 Чаму ж гэта ў воку брата твайго стрэмку бачыш, а бэлькі ў сваім воку ня бачыш?
4 Або як маеш адвагу сказаць брату твайму: "Дазволь выняць стрэмку з вока твайго", а вось бэлька ў тваім воку?
5 Крывадушнік, выкінь перш бэльку з твайго вока, і тады ўгледзіш, як выняць стрэмку з вока брата твайго.
6 Не давайце сабакам таго, што сьвятое, ды не кідайце пэрлаў перад сьвіньнямі, каб яны іх не патапталі сваімі нагамі ды, адвярнуўшыся, не разарвалі вас.
7 Прасіце, і будзе вам дадзена. Шукайце і знойдзеце. Стукайце, і адчыняць вам.
8 Бо кожны, хто просіць, атрымоўвае; і хто шукае, знаходзіць; і хто стукае, таму адчыняюць.
9 Ці ня ёсьць хто між вамі, каб даў сыну свайму камень, калі ён просіць хлеба?
10 Або, калі папросіць рыбу, даў бы яму зьмяю?
11 Дык калі вы, будучы благімі, умееце даваць дзецям сваім добрыя дарункі, дык куды больш Айцец ваш, каторы ў небе, дасьць добрыя рэчы тым, якія Яго просяць.
12 Дык усё, што хочаце, каб вам рабілі людзі, і вы самі ім рабіце. Бо ў гэтым Закон і Прарокі.
13 Уваходзьце праз цесную браму, бо шырокая брама і прасторная дарога вядзе на загубу, ды многа такіх, што праз іх ўваходзяць.
14 А як цесная брама і вузкая дарога, што вядзе ў жыцьцё, ды нямнога такіх, якія іх знаходзяць.
15 Сьцеражыцеся фальшывых прарокаў, што да вас прыходзяць у авечым адзеньні, а ў сярэдзіне - ваўкі драпежныя.
16 Па пладах іхніх пазнаеце іх. Няўжо з церня зьбіраюць вінаград або з асоту фігі?
17 Так кожнае дрэва добрае родзіць добрыя плады, а благое дрэва родзіць ліхія плады.
18 Добрае дрэва ня можа радзіць благіх пладоў, а благое дрэва ня родзіць добрых пладоў.
19 Кожнае дрэва, каторае ня родзіць добрага плоду, будзе высечана і кінута ў агонь.
20 Дык вось па пладах іхніх пазнаеце іх.
21 Ня кожны, хто Мне кажа: "Госпадзе, Госпадзе", увойдзе ў Каралеўства Нябеснае, але той, хто спаўняе волю Айца Майго, які ў небе.
22 У той дзень многія Мне скажуць: "Госпадзе, Госпадзе! Няўжо мы не праракавалі ў імя Тваё? Ды ці не ў імя Тваё выганялі дэманаў? Ды ці не ў імя Тваё чынілі цуды?"
23 А Я тады скажу ім: "Ніколі Я вас ня ведаў. Ідзіце прэч ад Мяне, вы, што творыце беззаконьні."
24 Кожны таму, хто слухае Мае словы ды спаўняе іх, падобны да разумнага чалавека, які збудаваў свой дом на скале.
25 І пайшлі дажджы, і разьліліся рэкі, і падулі вятры, і нахлынулі на той дом, і ён не заваліўся, бо быў пабудаваны на скале.
26 А кожны, хто слухае Мае словы і не спаўняе іх, падобны да неразумнага чалавека, які збудаваў свой дом на пяску.
27 І лінулі дажджы, і падняліся рэкі, і падулі гураганы, і ўдарылі ў той дом, і заваліўся ён, і вялікая была яго руіна".
28 І калі Езус закончыў гэтыя словы, захапляліся грамады дзеля павучэньняў Яго.
29 Бо вучыў Ён як Той, Хто мае ўладу, а не як іхнія кніжнікі.
1 Калі Езус зыйшоў з гары, вялікія грамады ішлі за Ім.
2 І вось жа пракажаны, падыйшоўшы, пакланіўся Яму, кажучы: "Госпадзе, калі хочаш, можаш мяне ачысьціць".
3 І Езус, працягнуўшы руку, дакрануўся да яго, кажучы: "Хачу, будзь ачышчаны". І зараз быў ачышчаны ад праказы.
4 І сказаў яму Езус: "Глядзі, нікому не расказвай, але ідзі, пакажыся сьвятару ды ахвяруй дар, загаданы Майсеем на сьведчаньне ім."
5 А калі Езус увайшоў у Кафарнаўм, падыйшоў да Яго сотнік і прасіў Яго,
6 кажучы: "Госпадзе, мой слуга ляжыць дома спараліжаваны і дужа мучыцца".
7 Сказаў яму Езус: "Прыйду і аздараўлю яго".
8 А сотнік сказаў Яму: "Госпадзе, я ня варты, каб Ты ўвайшоў пад дах мой, але скажы толькі слова, і паздаравее слуга мой.
9 Бо і я - чалавек, маючы ўладу, і маю пад сабой жаўнераў. І так аднаму кажу: "Ідзі", і ён ідзе, і другому: "Прыйдзі", і ён прыходзіць; і свайму слузе: "Рабі гэта", і ён робіць".
10 Пачуўшы гэта, Езус зьдзівіўся і сказаў тым, што ішлі за Ім: "Сапраўды кажу вам, не знайшоў Я такой веры ў Ізраэлю.
11 Затым кажу вам, што многія прыйдуць з Усходу і з Захаду, і засядуць з Абрагамам, Ізаакам і Якубам у Каралеўстве Нябесным.
12 А сыны Каралеўства выкінуты будуць ў цемру вонкавую: там будзе плач і скрыгатаньне зубамі".
13 І сказаў Езус сотніку: "Ідзі, і як уверыў, хай так станецца табе". І быў аздароўлены слуга ў тую ж гадзіну.
14 А калі Езус зайшоў у дом Пятра, убачыў цешчу яго, лежачую ў гарачцы.
15 Дык дакрануўся яе рукі, і гарачка пакінула яе, і яна, падняўшыся, паслугавала ім.
16 Калі ж надыйшоў вечар, прыводзілі да Езуса шмат апанаваных ліхім, і Ён словам выганяў духі ды аздараўляў усіх, якія чуліся блага,
17 каб збылося сказанае прарокам Ісаям: "Ён узяў немачы нашыя і насіў хваробы нашыя".
18 Езус, бачачы навакол сябе вялікія грамады, загадаў плысьці на другі бераг.
19 І вось падыйшоў да Яго адзін кніжнік і сказаў: "Вучыцелю, і я пайду за Табой дзе-колечы пойдзеш".
20 Сказаў яму Езус: "Лісы маюць норы, і птушкі нябесныя - гнёзды, а Сын Чалавечы ня мае дзе галаву прытуліць".
21 Іншы з вучняў Ягоных казаў Яму: "Госпадзе, адпусьці перш мяне пайсьці і пахаваць бацьку майго".
22 Але Езус сказаў яму: "Ідзі за Мной і пакінь памёршым хаваць сваіх памёршых.
23 І калі Езус увайшоў у лодку, за Ім ўвайшлі вучні Ягоныя.
24 І вось узьнялася вялікая бура на моры, так што хвалі залівалі лодку, а Ён спаў.
25 Дык кінуліся да Яго вучні Ягоныя і абудзілі Яго, кажучы: "Госпадзе, ратуй нас, бо топімся!"
26 І сказаў ім: "Чаму вы так палахлівыя, малаверныя?" Затым, падняўшыся, загадаў ветрам і мору, і настала вялікае зацішша.
27 А людзі дзівіліся ды казалі: "Хто Ён, што вятры і мора Яго слухаюць?"
28 І калі пераплыў на другі бераг у краіну Гадарэнскую, перанялі Яго два апанаваныя ліхім, якія выходзілі з магілаў, і так страшныя, што ніхто ня мог праходзіць гэтаю дарогай.
29 І пачалі яны крычаць: "Што Табе да нас, Сыне Божы? Прыйшоў Ты перад часам мучыць нас?"
30 Недалёка ад іх пасьвілася вялікае стада сьвіней.
31 Дык ліхія духі прасілі Езуса і казалі: "Калі нас выганіш, дык дазволь нам увайсьці ў гэтае стада сьвіней". І сказаў ім: "Ідзіце!" Дык яны выйшлі і ўвайшлі ў сьвіней; і вось усё стада з імпэтам кінулася ў мора з касагора, і патанула ў вадзе.
32 Пастухі ж уцяклі і, прыйшоўшы ў горад, расказалі ўсё і аб тым, што сталася з апанаванымі дэманам.
33 Дык увесь горад выйшаў насустрач Езусу і, ўбачыўшы, прасілі Яго, каб адыйшоўся ад іхніх межаў.
1 Затым Езус, увайшоўшы ў лодку, пераправіўся (назад) і прыбыў у свой горад.
2 І зараз прынесьлі да Яго спараліжаванага, лежачага на ложку. І, бачачы іхнюю веру, (Езус) сказаў спараліжаванаму: "Вер, сыне, адпускаюцца табе твае грахі".
3 І вось жа некаторыя з кніжнікаў думалі сабе: "Ён блюзьніць".
4 Езус жа, пранікшы іх думкі, сказаў: "Чаму ліха думаеце ў вашых сэрцах?
5 Што лягчэй сказаць: "Адпускаюцца табе грахі", ці таксама: "Устань і хадзі?"
6 А каб вы ведалі, што Сын Чалавечы мае на зямлі ўладу адпушчаньня грахоў, - кажа тады спараліжаванаму: "Устань, вазьмі ложак твой і ідзі ў дом твой".
7 Дык той устаў і пайшоў да дому свайго.
8 Бачачы гэта, грамады праняліся страхам і славілі Бога, што даў такую моц людзям.
9 І, адыходзячы адтуль, убачыў Езус чалавека, імем Матэвуш, каторы сядзеў пры мытні. Дык сказаў яму: "Хадзі за Мной!" І ён, падняўшыся, пайшоў за Ім.
10 І сталася, калі Езус сядзеў за сталом у доме, прыйшлі многія мытнікі і грэшнікі і сядзелі разам з Езусам і Яго вучнямі.
11 Бачачы гэта, фарысэі казалі вучням Ягоным: "Чаму з мытнікамі і грэшнікамі есьць ваш Вучыцель?"
12 Пачуўшы ж гэта, Езус сказаў: "Не здаровым трэба лекара, але тым, што блага чуюцца.
13 Дык ідзіце і навучыцеся, што значыць: "Міласэрдзя хачу, а не ахвяры". Бо не прыйшоў Я прызываць справядлівых, але грэшнікаў".
14 Затым падышлі да Яго Янавы вучні і казалі: "Чаму гэта мы і фарысэі часта посьцім, а вучні Твае ня посьцяць?"
15 Сказаў ім Езус: "Ці ж могуць вясельнікі сумаваць, пакуль маладыз імі? Але прыйдуць дні, калі забяруць ад іх маладога, і тады яны будуць пасьціць.
16 Ніхто не прышывае латы новага сукна да старога адзеньня, бо яна разьдзірае яго, і дзіра робіцца большай.
17 Таксама не ўліваюць маладое віно ў старыя мяхі, бо яно разрывае мяхі старыя, і віно выліваецца, і мяхі прападаюць. Дык вось маладое віно ўліваюць у новыя мяхі, і такім чынам адно і другое зьберагаецца".
18 Калі Езус гэта гаварыў, якраз адзін начальнік падыйшоў да Езуса, і пакланіўся, і сказаў: "Госпадзе, дачка мая перад хвілінай сканала, але прыйдзі, ускладзі на яе сваю руку, і яна жыць будзе".
19 І Езус, падняўшыся, разам з вучнямі сваімі пайшоў за ім.
20 І вось жанчына, каторая праз дванаццаць гадоў цярпела на крывацёк, падыйшла ззаду і дакранулася да краю адзеньня Яго.
21 Бо казала сабе: "Калі толькі дакрануся да вопраткі Ягонай, паздаравею".
22 Езус жа, павярнуўшыся і ўбачыўшы яе, сказаў: "Вер, дачка, вера твая аздаравіла цябе". І аздароўленай была жанчына ад тае хвіліны.
23 А Езус прыйшоў у дом начальніка, і ўбачыў жалейнікаў і натоўп галосячы, і сказаў:
24 "Адступецеся, не памерла дзяўчына, але сьпіць". Дык сьмяяліся з Яго.
25 А калі людзей выправілі, увайшоў і ўзяў яе за руку, і дзяўчынка паднялася.
26 І вестка аб гэтым разыйшлася па ўсёй той зямлі.
27 Калі Езус адыходзіў адтуль, ішлі за Ім два сьляпыя, крычучы: "Сыне Давідаў, зжалься над намі!"
28 А калі Езус увайшоў у дом, сьляпыя падыйшлі да Яго. Дык Езус спытаўся ў іх: "Ці верыце, што Я магу вам гэта зрабіць?" Сказалі Яму: "Так, Госпадзе".
29 Тады Езус дакрануўся да іх вачэй і сказаў: "Хай вам станецца як вы верыце".
30 І адкрыліся вочы ім. А Езус прыгразіў ім, кажучы: "Глядзіце, каб ніхто пра гэта не даведаўся".
31 Але яны, адыйшоўшыся, разславілі Яго па ўсёй той зямлі.
32 Па іх адыходзе прывялі да Яго чалавека нямога, апанаванага нячыстым.
33 Калі ж выгнаў нячыстага духа, нямы той прагаварыў. Дык дзівіліся людзі і казалі: "Ніколі гэтага не здаралася ў Ізраэлю".
34 Фарысэі ж казалі: "Сілай князя д'ябальскага выганяе ліхія духі".
35 І абходзіў Езус усе гарады і вёскі, вучачы ў сынагогах, і вешчучы Эвангельле Каралеўства Божага, і аздараўляючы ўсякую хваробу ды ўсякую немач.
36 Бачачы людзей, Езус шкадаваў іх, бо былі зьняможаныя і кінутыя як авечкі бяз пастыра.
37 Затым сказаў вучням сваім: "Жніво вялікае, але працаўнікоў мала.
38 Дык прасіце Гаспадара жніва, каб паслаў працаўнікоў на жніво сваё".
1 І, сазваўшы Дванаццаць вучняў сваіх, даў ім уладу над духамі нячыстымі, каб выганяць іх, і аздараўляць усякую хваробу ды ўсякую немач.
2 А імёны Дванаццаці апосталаў такія: першы Сымон, якога завуць Пятром, і Андрэй, брат яго.і Якуб, сын Зэбэдэяў, ды Ян, брат ягоны;
3 Філіп і Баўтрамей, Тамаш і Матэвуш мытнік, Якуб, сын Альфеяў, і Тадэвуш,
4 Сымон Кананіт і Юда Іскарыёт, які Яго выдаў.
5 Гэтых Дванаццаць паслаў Езус, загадваючы ім ды кажучы: "На дарогу паганаў не заходзьце і ў гарады Самаранаў не ўваходзьце.
6 Але перш ідзіце да авечак, якія прапалі з дому Ізраэля.
7 А ідучы, прапаведуйце і кажыце, што прыблізілася Каралеўства Нябеснае.
8 Аздараўляйце хворых, уваскрашайце памёршых, ачышчайце пракажаных, выганяйце дэманаў. Дарма атрымалі, дарма давайце.
9 Ня мейце ў капшуках вашых ані золата, ані серабра, ані грошаў,
10 ані торбы, ані двух вопраткаў, ані сандалаў, ані кія. Бо працаўнік варты стравы сваёй.
11 А ў які горад або вёску зойдзеце, спытайцеся, хто ў ім дастойны, ды там абжывайцеся аж да свайго адыходу.
12 Уваходзячы ў дом, вітайце яго і кажыце: "Супакой дому гэтаму."
13 І калі дом той будзе годны, зыйдзе на яго супакой ваш. А калі ня будзе годны, супакой ваш да вас вернецца.
14 А калі б хто вас не прыняў ды ня слухаў словаў вашых, выйшаўшы на вонкі з дому або горада, абтрасіце пыл з ног вашых.
15 Сапраўды кажу вам, лягчэй будзе зямлі Садомскай і Гаморскай у дзень суду, чым тому гораду".
16 Вось жа пасылаю Я вас як авец у ваўкі: дык будзьце хітрыя, як зьмеі, і простыя, як галубы.
17 Сьцеражыцеся людзей; павядуць бо вас на суды і ў сынагогах бічаваць вас будуць.
18 І дзеля Мяне будуць цягаць вас да ўладаў і каралёў на сьведчаньне ім і паганам.
19 А калі вас выдаваць будуць, ня думайце, як і што гаварыць маеце, бо ў той час што маеце гаварыць, будзе дадзена вам.
20 Бо ня вы будзеце гаварыць, але Дух Айца вашага, каторы праз вас гаворыць.
21 Ды выдасьць на сьмерць брат брата, а бацька - сына; і збунтуюцца сыны супраць бацькоў, і будуць прычынай іхняй сьмерці.
22 Ды будзеце ў нянавісьці дзяля імя Майго ў-ва ўсіх. Але хто выстаіць да канца, будзе збаўлены.
23 Калі вас перасьледаваць будуць у тым горадзе, пераходзьце ў другі. Сапраўды кажу вам, што ня пройдзеце гарадоў Ізраэля, як прыйдзе Сын Чалавечы
24 Вучань не вышэй вучыцеля, ані слуга не вышэй пана свайго.
25 Хопіць вучню, каб быў як настаўнік ягоны, а слуга - як ягоны пан. Калі гаспадара дому назвалі Бэльзэбулям, тым больш хатніх ягоных.
26 Дык ня бойцеся іх. Бо няма нічога скрытага, каб не было выяўлена, і нічога тайнага, каб б ня стала вядомым.
27 Што гавару вам упоцемках, гаварыце ў сьвятле; і што чуеце на вуха, разгалашайце на дахах.
28 Ня бойцеся тых, якія забіваюць цела, а душы забіць ня могуць. Але бойцеся больш таго, хто можа і душу і цела загубіць у пекле.
29 Ці ж не за медзяка прадаюць двух вераб'ёў? А ніводзін з іх не ўпадзе на зямлю без волі Айца вашага.
30 Нават валасы вашыя на галаве палічаны.
31 Дык ня бойцеся, вы лепшыя за многіх вераб'ёў.
32 Кожнага затым, хто Мяне прызнае перад людзьмі, прызнаю і Я перад Айцом Маім, які ў небе.
33 А хто Мяне вырачацца перад людзьмі, выракуся таго і Я перад Айцом Маім, які ў небе.
34 Ня думайце, што Я прыйшоў на зямлю прынесьці мір. Не прыйшоў Я прынесьці мір, але меч.
35 Бо прыйшоў Я аддзяліць чалавека ад яго бацькі, дачку ад маткі яе, сынавую ад сьвякрухі яе.
36 Ды будуць непрыяцелямі чалавеку хатнія ягоныя.
37 Хто любіць больш бацьку ці матку, чым Мяне, той ня варты Мяне. І хто больш любіць сына ці дачку, чым Мяне, той ня варты Мяне.
38 Ды хто не бярэ крыжа свайго і не ідзе за Мною, той Мяне ня варты Мяне.
39 Хто знойдзе душу сваю, той загубіць яе, а хто б аддаў душу сваю дзеля Мяне - аднойдзе яе.
40 Хто вас прыймае - Мяне прыймае, а хто Мяне прыймае - прыймае Таго, хто Мяне паслаў.
41 Хто прыймае прарока ў імя прарока, возьме заплату прарока. Хто прыймае справядлівага ў імя справядлівага, заплату справядлівага атрымае.
42 І хто б аднаму з гэтых найменшых дзеля таго, што ён вучань, даў бы кубак халоднай вады напіцца, сапраўды кажу вам, не міне яго ўзнагарода".
1 Калі Езус закончыў даваць Дванаццаці вучням сваім напамінаньні, пайшоў адсюль далей у іхнія гарады навучаць і вясьціць Эвангельле.
2 Ян жа, будучы ў вязьніцы і пачуўшы аб дзейнасьці Хрыстовай, паслаў двух вучняў сваіх
3 запытацца Езуса: "Ты Той, што мае прыйсьці, ці другога чакаць?"
4 У адказ сказаў ім Езус: "Ідзіце і паведаміце Яну, што вы чулі і бачылі:
5 сьляпыя бачаць, і храмыя ходзяць, і пракажоныя ачышчаюцца, і глухія чуюць, памёршыя ўваскрасаюць, і убогім абвяшчаецца Эвангельле,
6 і багаслаўлены, хто з Мяне ня згоршыцца".
7 А калі пасланцы адыйшліся, Езус пачаў гаварыць да людзей пра Яна: "Што вы выйшлі пабачыць у пустыню? Трысьнёг, хістаючыся ад ветру?
8 Ды што вы выйшлі пабачыць? Можа, чалавека ў мяккія шаты адзетага? Вось жа тыя, што ў мяккае адзеньне апранаюцца, жывуць у каралеўскіх дамах.
9 Ды ж каго вы выйшлі паглядзець? Прарока? Вось жа кажу вам: больш, чым прарока.
10 Бо ён ёсьць той, пра каго напісана: "Вось жа Я пасылаю анёла Майго перад воблікам Тваім. Ён прыгатуе дарогу Тваю перад Табою".
11 Сапраўды кажу вам: сярод народжаных жанчынамі не яўвіўся большы, чым Ян Хрысьціцель; але найменшы ў Каралеўстве Нябесным большы, чым ён.
12 Ад дзен Яна Хрысьціцеля аж дасюль Каралеўства Нябеснае сілай бярэцца, ды толькі людзі гвалтоўныя здабываюць яго.
13 Усе бо Прарокі і Закон аж да Яна прарочылі;
14 і калі хочаце прыняць, ён ёсьць Гальяш, каторы мае прыйсьці.
15 Хто мае вушы слухаць, хай слухае.
16 Да каго маю прыраўняць род гэты? Ён падобны да хлапчукоў, седзячых на рынку і гамонячых сваім равесьнікам:
17 "Мы вам сьпявалі, а вы ня танчылі, мы галасілі, а вы ня плакалі".
18 Бо явіўся Ян, які ня есьць і ня п'е, а тыя кажуць: "Дэмана ён мае".
19 Затым прыйшоў Сын Чалавечы, які есьць і п'е, а яны кажуць: "Во абжора і п'яніца, сябра мытнікаў і грэшнікаў". Ды ўсё ж такі апраўдана мудрасьць праз даконы свае".
20 Затым Езус пачаў дакараць гарады, у каторых даканана найбольш цудаў Яго, а яны не ўзяліся за пакуту.
21 "Гора табе, Харазін! Гора табе, Бэтсаіда! Бо каб у Тыры і Сідоне адбыліся такія цуды, як у вас, даўно яны ў зрэбніцы і попеле пакутавалі б.
22 Дык вось кажу вам: лягчэй будзе Тыру і Сыдону ў дзень суду, чым вам.
23 А ты, Кафарнаўм, што аж над неба выносішся? Аж у пекла спадзеш! Бо каб такія цуды адбыліся ў Садоме, як у цябе, можа, засталася б па сёньняшні дзень.
24 Дык вось кажу вам: лягчэй будзе зямлі Садомскай у дзень суду, чым табе".
25 У той жа час, адказваючы, Езус сказаў: "Слаўлю Цябе, Ойча, Госпадзе неба і зямлі, што Ты скрыў гэтыя рэчы ад мудрых і разумных і аб'явіў іх дзецям.
26 Так, Ойча, бо так Табе падабалася.
27 Усё Мне дадзена Айцом Маім. Ды ніхто ня ведае Сына, толькі Айцец, і ніхто ня ведае Айца, толькі Сын і каму Сын захоча аб'явіць.
28 Хадзіце да Мяне, што трудзіцеся і зьняможаны пад цяжарам, і Я вас спасілю.
29 Вазьміце ярмо Маё на сябе ды вучыцеся ад Мяне, бо Я ціхі ды пакорнага сэрца, і знойдзеце супакаеньне душам вашым.
30 Бо ярмо Маё салодкае, і цяжар Мой лёгкі".
1 У той час у суботу праходзіў Езус каля збожжа. Вучні ж Ягоныя былі галодныя і пачалі зрываць каласы і есьці.
2 Убачыўшы гэта, фарысэі казалі Езусу: "Вось жа вучні Твае робяць, чаго не належыцца рабіць у дні суботнія".
3 Тады кажа ім Езус: "Ці не чыталі, што зрабіў Давід, калі чуў голад, ды тыя, што з ім былі?
4 Як увайшоў у дом Божы і еў хлябы пакладныя, каторых есьці не належыцца ані яму, ані тым, што з ім былі, але толькі сьвятарам?
5 Няўжо не чыталі ў Законе, што ў суботу сьвятары ў сьвятыні парушаюць суботу, але застаюцца без віны.
6 Але кажу вам, што тут ёсьць большы, чым сьвятыня.
7 Калі б вы ведалі, што значыць: "Міласэрдзя хачу, а не ахвяры", дык ніколі не асуджалі б нявінных.
8 Бо Сын Чалавечы ёсьць Гаспадар і суботы."
9 Адыйшоўшыся адтуль, прыйшоў Езус у іхнюю сынагогу.
10 І быў там чалавек сухарукі. Дык пыталіся ў Езуса: "Ці выпадае аздараўляць у суботу?", каб магчы Яго абвінаваціць.
11 Езус жа сказаў ім: "Калі б хто з вас меў адну толькі авечку, і тая ўвалілася б у дол у дзень суботні, ці ж ён ня схопіць яе і ня выцягне.
12 У колькі ж разоў даражэйшы чалавек, чым авечка. Таму выпадае дабро рабіць і ў суботу".
13 Затым кажа гэнаму чалавеку: "Выцягні тваю руку". І ён выцягнуў, і сталася яна здаровай, як другая.
14 А фарысэі, выйшаўшы, раіліся адносна Езуса, як загубіць Яго.
15 А Езус, даведаўшыся пра гэта, пайшоў адтуль. І за Ім ішло многа людзей, і Ён аздараўляў іх усіх,
16 і загадваў ім, каб Яго не выяўлялі,
17 каб споўнілася тое, што сказана Ісаям прарокам, які сказаў:
18 "Вось жа Слуга Мой, якога Я выбраў, умілаваны Мой, у якім мае упадабаньне душа Мая. Пакладу на Яго Духа Майго, і Ён абвесьціць народам суд.
19 Ня будзе вадзіцца і ня будзе крычаць, ніхто не пачуе голасу Яго на вуліцах.
20 Трысьціны надломленай ня зломіць і дымячага лёну не патушыць, аж пакуль давядзе суд да перамогі,
21 ды ў Яго імю народы надзею мець будуць".
22 Затым прывялі да Яго апанаванага ліхім, разам ён быў сьляпы і нямы. І Езус яго аздаравіў, так што стаў гаварыць і бачыць.
23 І ўсе грамады дзівіліся і казалі: "Ці ж гэта ня сын Давіда?"
24 А фарысэі, чуючы гэта, казалі: "гэты толькі праз Бэльзэбуля, князя дэманаў выганяе злых духаў".
25 Езус жа, ведаючы іхнія думкі, казаў ім: "Усякае каралеўства, разьдзіранае само ў сабе, разваліцца, ды кожны горад або дом, разьдзіраны нязгодай, не ўстаіць.
26 Дык калі шатан шатана выганяе, дык і яго разьдзірае нязгода. Як жа ўтрымаецца каралеўства яго?
27 І калі Я праз Бэльзэбуля выганяю дэманаў, дык праз каго выганяюць сыны вашыя? Дзеля таго яны будуць вашымі суддзямі.
28 Але калі Я Духам Божым выганяю дэманаў, значыць прыйшло да вас Каралеўства Божае.
29 Або як можа хто ўвайсьці ў дом асілка і абрабаваць яго рэчы, калі перш ня зьвяжа асілка? І толькі тады дом яго абрабуе.
30 Хто не са Мною, той супраць Мяне; і хто са Мною не зьбірае, той раскідае.
31 Таму кажу вам: кожны грэх і блюзьнерства будуць людзям адпушчаны, але блюзьнерства на Духа ня будзе адпушчана.
32 Хто скажа што супраць Сына Чалавечага, будзе яму адпушчана, а хто што казаў бы супраць Духа Сьвятога, ня будзе яму адпушчана ані ў гэтым, ані ў будучым веку.
33 Альбо прызнайце дрэва добрым і плод яго добры, альбо прызнайце дрэва ліхім, і плод яго ліхі, бо з плоду пазнаецца дрэва.
34 Зьмяіны род! Як жа вы можаце што добрае гаварыць, калі самі вы благія. Бо з паўнаты сэрца і вусны гавораць.
35 Добры чалавек з добрага скарбца (сэрца) добрыя дастае рэчы, а ліхі чалавек з благога скарбца дастае ліхія рэчы.
36 Кажу вам, што з кожнага пустога слова, што людзі кажуць, здадуць яны справаздачу ў судны дзень.
37 Бо па словах тваіх будзеш апраўданы, дыпа словах сваіх будзеш асуджаны".
38 Тады некаторыя кніжнікі і фарысэі казалі Яму: "Вучыцель, хацелі б мы бачыць ад Цябе знак".
39 Ён у адказ сказаў ім: "ліхі род і чужаложны знаку патрабуе, але ня будзе яму дадзены знак, адно знак Ёны прарока.
40 Бо як Ёна быў у жываце вялікай рыбы тры дні і тры ночы, так Сын Чалавечы будзе ў сэрцы зямлі тры дні і тры ночы.
41 Нінівійцы стануць на судзе разам з родам гэтым ды асудзяць яго. Бо яны навярнуліся на прызыў Ёны; а вось тут большы, чым Ёна!
42 Каралева з Поўдня стане на судзе з родам гэтым ды асудзіць яго. Бо яна прыбыла з канца зямлі паслухаць мудрасьці Салямона; а вось тут большы, чым Салямон!
43 Калі нячысты дух пакіне чалавека, бадзяецца па бязводных местах, шукаючы адпачынку, ды не знаходзіць.
44 Тады кажа: "Вярнуся ў дом свой, скуль выйшаў". Ды прыйшоўшы, знаходзіць яго пустым, вымеценым і прыбраным.
45 Тады ідзе і бярэ з сабой сем іншых духаў, горшых ад сябе, ды, увайшоўшы, пражываюць там. І будуць пазьнейшыя справы таго чалавека горшыя за папярэднія. Так станецца і з гэтым родам крывадушным".
46 Калі Езус яшчэ гаварыў да народу, вось жа Маці Ягоная і браты сталі перад домам, хочучы з Ім пагаварыць.
47 Нехта сказаў Яму: "Вось Маці Твая і браты Твае стаяць перад домам, хочучы пагаварыць з Табою".
48 А Ён сказаў у адказ гаварыўшаму: "Хто Маці Мая і хто браты Мае?"
49 І, паказваючы рукой на вучняў сваіх, сказаў: "Вось Маці Мая і браты Мае.
50 Хто вось спаўняе волю Айца Майго, які ў небе, той Мне брат, і сястра, і матка".
1 У той жа дзень Езус, выйшаўшы з дому, сядзеў ля мора.
2 І сабраліся пры Ім вялікія грамады, так што ўвайшоў у лодку і сеў, а ўвесь натоўп людзей стаяў на беразе.
3 І пачаў іх Езус навучаць у многіх прыповесьцях, кажучы: "вось выйшаў сейбіт сеяць.
4 І калі сеяў, адны зярняты ўпалі пры дарозе. І наляцелі нябесныя птушкі, і выдзюбалі іх.
5 Другія ж упалі на камяністую зямлю, дзе ня мелі шмат зямлі, і ўзыйшлі зараз жа, бо глеба была неглыбокая.
6 Калі ж узыйшло сонца, павялі, бо ня мелі карэньня, і высахлі.
7 Яшчэ іншыя ўпалі між церняў, і церні вырасьлі і заглушылі іх.
8 Іншыя ж упалі на добрую зямлю і прынеслі плён: адно - у сто разоў, другое - у шэсьцьдзесят, а іншае - у трыццаць.
9 Хто мае вушы слухаць, хай слухае".
10 І, падыйшоўшы, вучні спыталіся ў Яго: "Чаму гаворыш да іх у прыповесьцях?"
11 А Езус у адказ сказаў ім: "Вам дадзена пазнаць тайны Каралеўства Нябеснага, а ім гэта ня дадзена.
12 Бо таму, хто мае, будзе яшчэ больш дабаўлена, каб меў шчодра; а ў таго, хто ня мае, і тое, што мае, будзе аднята.
13 Таму гавару ім у прыповесьцях, бо яны, гледзячы, ня бачаць, і, слухаючы, ня чуюць ды не разумеюць.
14 Так спаўняецца на іх прароцтва Ісаі, які кажа: "Слухаючы будзеце слухаць, і не зразумееце. Гледзячы будзеце глядзець, і ня ўбачыце.
15 Бо сэрца гэтага народу агрубела, і вушамі слаба чуюць, і вочы свае заплюшчылі, каб часам вачыма ня ўбачыць і вушамі не пачуць, каб сэрцам не зразумець ды не навярнуцца, каб Я не аздаравіў іх".
16 Шчасьлівыя ж вочы вашыя, бо бачаць, і вушы вашыя, бо чуюць.
17 Сапраўды кажу вам: Многія прарокі і справядлівыя прагнулі бачыць, што вы бачыце, і ня бачылі, ды чуць, што вы чуеце, і ня чулі.
18 Вы ж слухайце (значэньне) прыповесьці пра сейбіта.
19 Да кожнага, хто слухае слова пра Каралеўства, і не разумее яго, прыходзіць злыдня і хапае пасеянае ў сэрцы ягоным. Гэта той, у якога пры дарозе пасеяна.
20 А ў каго пасеяна на камяністай зямлі, той слухае слова і адразу з радасьцю яго прыймае,
21 але ня мае кораня, таму часовы. І калі настане прыгнёт і перасьледаваньне слова, скора адпадае.
22 А ў каго пасеяна між церняў, той, што праўда, слова слухае, але клопаты аб справы гэтага сьвету і прывабнасьць багацьця заглушаюць слова, і яно не прыносіць плёну.
23 У каго ж на добрую зямлю пасеяна, той слова слухае, і разумее, і прыносіць плён: адзін - у сто разоў, другі - у шэсьцьдзесят, а іншы - у трыццаць".
24 Іншую прыповесьць прадставіў ім, кажучы: "Падобнае Каралеўства Нябеснае чалавеку, як пасеяў добрае насеньне на сваёй ральлі.
25 Але калі людзі спалі, прыйшоў непрыяцель ягоны, і насеяў кукалю ў пшаніцу, і пайшоў.
26 І калі вырасла збожжа і дало плод, тады паказаўся і кукаль.
27 Прыйшлі тады слугі да гаспадара і сказалі яму: "гаспадару, ці ж ты ня добрае пасеяў насеньне на сваёй ральлі? Адкуль жа ўзяўся кукаль?"
28 Сказаў ён ім: "Вораг гэта зрабіў". Сказалі яму слугі: "Хочаш, мы пойдзем і зьбяром яго?"
29 Але ён сказаў: "Не, каб часам, зьбіраючы кукаль, не выкаранілі з ім і пшаніцу.
30 Дазвольце абаім расьці да жніва. А ў час жніва скажу жнеям: "Зьбярыце раней кукаль і зьвяжыце ў пучкі на спаленьне, а пшаніцу зьбярыце ў маё гумно".
31 Іншую прыповесьць прадставіў ім, кажучы: "Падобнае Каралеўства Нябеснае да гарчычнага зярняці, якое ўзяўшы, чалавек пасеяў на сваёй ральлі.
32 Яно з усіх зярнят найменшае, але, калі вырасьце, стаецца большым за ўсякую гародніну, і стаецца дрэвам, так што прылятаюць нябесныя птушкі і абжываюцца на яго галінах".
33 Іншую прыповесьць расказаў ім: "падобнае Каралеўства Нябеснае да рошчыны, якую жанчына, узяўшы, умяшала ў тры меркі мукі, аж усё закісла".
34 Гэта ўсё расказваў Езус людзям у прыповесьцях, і без прыповесьцяў не гаварыў да іх,
35 каб споўнілася сказанае прарокам, які казаў: "Адкрыю вусны свае ў прыповесьцях, выказваць буду рэчы, скрытыя ад заснаваньня сьвету".
36 Затым, адпусьціўшы людзей, Езус вярнуўся дамоў. Тады прыйшлі да Яго Ягоныя вучні і прасілі: "Выясьні нам гэту прыповесьць пра кукаль на ральлі".
37 Езус у адказ выясьніў ім: "Тым, хто расьсяе добрае насеньне, ёсьць Сын Чалавечы.
38 Ральля - гэта сьвет; добрае насеньне - сыны Каралеўства, а кукаль - сыны злыдні;
39 непрыяцелем жа, што яго пасеяў, ёсьць д'ябал; жніво - канец сьвету, а жнеі - анёлы.
40 Як затым зьбіраюць кукаль ды ў агні паляць, так будзе пры канцы сьвету.
41 Пашле Сын Чалавечы анёлаў сваіх, і яны зьбяруць з Каралеўства Яго ўсе згаршэньні і тых, што дапускаюцца беззаконьня,
42 і ўкінуць іх у печ агністую. Там будзе плач і скрыгатаньне зубамі.
43 Тады справядлівыя будуць ясьнець, як сонца, у Каралеўстве Айца свайго. Хто мае вушы, каб слухаць, хай слухае.
44 Падобнае Каралеўства Нябеснае да скарбу, схаванага ў зямлі, які чалавек, знайшоўшы, утойвае і, праняты радасьцю, ідзе і прадае ўсё, што мае, і купляе тую зямлю.
45 Таксама падобнае Каралеўства Нябеснае чалавеку купцу, шукаючаму прыгожых пэрлаў.
46 Ён, знайшоўшы адну каштоўную пэрлу, пайшоў, прадаў усё, што меў, і купіў яе.
47 Падобнае таксама Каралеўства Нябеснае да нерату, закінутага ў мора ды загарнуўшага рыбы ўсякіх сартоў.
48 Калі ўжо ёсьць поўны, выцягнуўшы яго на бераг ды сеўшы, добрыя адбіраюць у судзіны, а благія вон выкідваюць.
49 Так будзе на канцы сьвету. Выйдуць анёлы і вылучаць благіх спасярод справядлівых,
50 ды ўкінуць іх у агністую печ. Там будзе плач і скрыгатаньне зубамі.
51 Ці ўсё зразумелі?" Кажуць Яму: "Так".
52 Сказаў ім: "таму кожны кніжнік, умелы ў навуцы аб Каралеўстве Нябесным, падобны да чалавека гаспадара, які дастае са скарбоўні сваёй рэчы новыя і старыя".
53 Калі скончыў Езус гэтыя прыповесьці, пайшоў адтуль.
54 І, прыйшоўшы ў бацькаўшчыну сваю, навучаў у сынагозе іхняй, а яны дзівіліся і казалі: "адкуль жа гэта мудрасьць і моц?
55 Ці ж гэта ня сын цесьлі? Ці ж Маці Яго не завуць Марыяй, а братоў Яго - Якубам і Язэпам, Сымонам і Юдай?
56 А сёстры Ягоныя ці ж ня ўсе знаходзяцца сярод нас? Скуль жа Яму гэта ўсё?"
57 Ды горшыліся з Яго. А Езус сказаў ім: "Няма прарока без пашаны, толькі ў бацькаўшчыне і ў доме сваім".
58 І дзеля іхняга няверства ўчыніў Езус там нямнога цудаў.
1 У той час слава аб Езусе дайшла і да тэтрарха Герода.
2 Дык сказаў ён слугам сваім: "гэта Ян Хрысьціцель. Ён уваскрос з мёртвых, і таму праз яго творацца цуды".
3 Бо Герод узяў Яна, і налажыў на яго кайданы, і пасадзіў у вязьніцу дзеля Герадыяды, жонкі Філіпа, брата свайго.
4 Бо Ян казаў яму: "Не належыцца табе мець яе".
5 Дык ён хацеў забіць яго, але баяўся народу, бо мелі яго за прарока.
6 Але ў дзень нараджэньня Герода дачка Герадыяды скакала ў прысутнасьці ўсіх і спадабалася Героду.
7 Дык пад прысягай абяцаў ёй даць, што толькі ад яго запатрабуе.
8 Яна, навучаная маткай сваёй, сказала яму: "дай мне на місе галаву Яна Хрысьціцеля".
9 Кароль засмуткаваў, але дзеля прысягі ды дзеля тых, што разам сядзелі, загадаў даць.
10 І паслаў ката, і той адсёк Яну галаву ў вязьніцы.
11 Затым прынесьлі яго галаву на місе і далі дзяўчыне, а яна занесла яе маці сваёй.
12 Вучні яго, прыйшоўшы, узялі цела і пахавалі яго. Ды, вярнуўшыся, расказалі пра гэта Езусу.
13 Езус,пачуўшы аб гэтым, адплыў адтуль на лодцы ў пустыннае месца адзін. І, пачуўшы аб гэтым, грамады пайшлі за Ім з гарадоў пешшу.
14 Калі выйшаў, убачыў вялікі натоўп і пашкадаваў іх, і аздаравіў хворых іхніх.
15 Калі настаў вечар, падыйшлі да Яго вучні Яго і сказалі: "Месца тут пустыннае і ўжо позна; адпусьці людзей, хай ідуць ў вёскі і купяць сабе харчоў".
16 Езус сказаў ім: "Хай не адыходзяцца, вы дайце ім есьці".
17 Адказалі яны Яму: "Ня маем мы тут нічога, толькі пяць хлябоў і дзьве рыбы".
18 І сказаў ім: "Прынясіце Мне іх сюды".
19 І загадаў людзям сесьці на траве. І, узяўшы пяць хлябоў і дзьве рыбы, глянуў у неба, багаславіў, і паламаў, і раздаў вучням, а вучні - людзям.
20 Дык елі ўсе і наеліся, а з астаткаў сабрана кускоў дванаццаць поўных кашоў.
21 Людзей жа, што елі, было пяць тысяч апрача жанчын і дзяцей.
22 Затым загадаў вучням сесьці ў лодкі і ўперадзіць Яго на другі бераг, пакуль Ён адпусьціць людзей.
23 І, адпусьціўшы людзей, адзін узыйшоў на гару маліцца. А калі зьвечарэла,адзін там прабываў.
24 А ў той час лодка адплыла далёка ад берага, і кідалі ёю хвалі, бо вецер быў праціўны.
25 А чацьвёртай начной варце прыйшоў да іх Езус па моры.
26 Убачыўшы Яго ідучага па моры, вучні спалохаліся і казалі: "Гэта здань!" Ды ад страху закрычалі.
27 Дык адразу прагаварыў да іх Езус: "Мейце пэўнасьць, гэта Я; не палохайцеся".
28 Пётар жа сказаў Яму: "Госпадзе, калі гэта Ты, загадай мне прыйсьці да Цябе па вадзе".
29 А Ён скзаў: "Ідзі!" Дык Пётар, вылезшы з лодкі, пайшоў па вадзе, каб прыйсьці да Езуса.
30 Але, адчуўшы раптоўны вецер, спалохаўся і пачаў тануць, дык закрычаў: "Госпадзе, ратуй мяне!"
31 А Езус, выцягнуўшы руку, зараз схапіў яго і сказаў яму: "Малой ты веры, чаму зьняверыўся?"
32 І калі ўвайшлі ў лодку, сьціх вецер.
33 Дык тыя, што былі ў лодцы, падыйшлі і пакланіліся Яму, кажучы: "Сапраўды, Ты - Сын Божы".
34 І калі пераправіліся, прыйшлі ў зямлю Генэсарэцкую.
35 І людзі таго месца, калі пазналі Езуса, разьвясьцілі па ўсёй гэтай ваколіцы. Дык прыносілі да Яго ўсіх блага чуючыхся
36 і прасілі Яго дакрануцца хоць да краю шаты Ягонай; і каторыя толькі дакраналіся - здаравелі.
1 Затым падыйшлі да Яго кніжнікі і фарысэі з Ерузаліма, кажучы:
2 "Чаму вучні Твае парушаюць традыцыі старэйшых? Бо ня мыюць рук сваіх, калі ядуць хлеб".
3 Ён у адказ сказаў ім: "Чаму і вы парушаеце пастановы Божыя дзеля вашае традыцыі? Бо Бог сказаў:
4 "Шануй бацьку твайго і маці", і таксама: "Хто праклінаў бы бацьку або маці - хай будзе сьмерцю пакараны".
5 Вы ж кажаце: "Хто б сказаў бацьку або маці: Ахвярай (Богу) ёсьць тое, што належыцца табе ад мяне,
6 той можа не шанаваць бацькі свайго". Так скасавалі вы слова Божае дзеля вашае традыцыі.
7 Крывадушнікі! Добра пра вас праракаваў Ісая, кажучы:
8 "Гэты народ шануе Мяне вуснамі, але сэрца іхняе далёка ад Мяне;
9 але дарэмна пашану аддаюць, калі вясьцяць навукі і пастановы людзкія".
10 І, прызваўшы людзей да сябе, казаў ім: "Слухайце і разумейце:
11 Ня тое паганіць чалавека, што ўваходзіць у вусны, але тое паганіць чалавека, што з вуснаў выходзіць".
12 Тады падыйшлі вучні Яго і сказалі Яму: "Ведаеш, што фарысэі, пачуўшы гэтае слова, згоршыліся?"
13 А Ён адказаў ім: "Усякая расьліна, якой не пасадзіў Айцец Мой нябесны, выкарчавана будзе.
14 Пакініце іх, бо яны сьляпыя правадыры сьляпых; а калі сьляпы сьляпога вядзе, дык абодва ўваляцца ў яму".
15 Дык Пётар у адказ сказаў Яму: "Выясьні нам гэту прыповесьць".
16 А Ён сказаў: "І вы таксама яшчэ бяз розуму?
17 Не разумееце, што ўсё, што ў вусны ўваходзіць, ідзе ў жывот і выкідваецца навонкі.
18 А што з вуснаў выходзіць, паходзіць ад сэрца, і гэта паганіць чалавека.
19 Бо з сэрца паходзяць благія думкі, забойства, чужалоства, нячыстасьць, пакражы, фальшывыя сьведчаньні, блюзьнерствы.
20 Гэта паганіць чалавека. Але есьці нямытымі рукамі не паганіць чалавека".
21 І, выйшаўшы адтуль, Езус накіраваўся ў мясцовасьці Тыру і Сідону.
22 І якраз жанчына Хананейка, выйшаўшы з тых ваколіцаў, крычала Езусу: "Зжалься нада мной, Госпадзе, Сыне Давідаў! Дачку маю страшна мучае дэман".
23 А Ён не адказаў ёй ані слова. Дык падыйшлі вучні Яго, і прасілі Яго, і казалі: "Адпусьці яе, бо яна прызывае нас".
24 Езус у адказ сказаў: "Пасланы Я толькі да авец, каторыя прапалі з дому Ізраэля".
25 Але яна падыйшла і пакланілася Яму, просячы: "Госпадзе, памажы мне!"
26 А Езус адказаў: "Ня добра браць хлеб ад дзяцей і кідаць шчанятам".
27 А яна сказала: "Так, Госпадзе, але і шчаняты ядуць крошкі, якія падаюць са стала гаспадароў іх".
28 Тады Езус у адказ сказаў ёй: "О жанчына! Вялікая вера твая, няхай станецца, як хочаш". І ў тую хвіліну дачка яе была аздароўлена.
29 Затым, выйшаўшы адтуль, Езус прыбыў да мора Галілейскага і, узыйшоўшы на гару, сядзеў тамака.
30 І сабраліся да Яго вялікія грамады, маючы з сабой кульгавых, сьляпых, калекаў, нямых ды многа іншых, і клалі іх да ног Яго, і Ён аздаравіў іх.
31 Усе жа дзівіліся, бачачы, што нямыя гавораць, кульгавыя ходзяць, калекі аздараўляюцца, сьляпыя бачаць. Дык славілі Бога Ізраэля.
32 Езус жа, паклікаўшы вучняў сваіх, казаў ім: "Шкада мне людзей, бо ўжо тры дні прабываюць пры Мне і ня маюць чаго есьці. А Я не хачу адправіць іх галодных, каб не самлелі ў дарозе".
33 І сказалі Яму вучні: "Скуль у пустыні набяромся столькі хлеба, каб накарміць такі натоўп людзей?"
34 Пытаецца ў іх Езус: "Колькі маеце хлябоў?" Яны ж сказалі: "Сем, і крыху рыбаў".
35 Дык загадаў Езус людзям пасесьці на зямлі.
36 І, узяўшы сем хлябоў і рыбы, падзяку складаючы, ламаў і даваў вучням сваім, а вучні раздавалі людзям.
37 І елі ўсе, і наеліся. А з кавалкаў, якія засталіся, сабралі сем поўных кашоў.
38 А тых, што елі, было чатыры тысячы чалавек, апрача дзяцей і жанчын.
39 І, адпусьціўшы людзей, Езус сеў у лодку і прыплыў у край Магеданскі.
1 Зараз падыйшлі да Езуса фарысэі і садукеі і, зводзячы, прасілі Яго, каб паказаў ім які знак з неба.
2 А Езус у адказ сказаў ім: "Калі вечарэе, кажаце: "Будзе пагода, бо неба чырвонае".
3 А нараніцы: "Сёньня навальніца, бо неба хмарнае, ружавее". Дык выгляд неба разумееце, а знакаў часу ня можаце пазнаць?
4 Племя ліхое і чужаложнае знаку шукае, ды іншы знак ня будзе дадзены, толькі знак Ёны прарока". І, пакінуўшы іх, адыйшоўся.
5 А калі перапраўляліся вучні Ягоны на другі бераг, забыліся ўзяць хлябоў.
6 І сказаў ім Езус: "Глядзіце, сьцеражыцеся кісьлі фарысэяў і садукеяў".
7 А яны думалі, гаворачы між сабой, што яны хлябоў ня ўзялі.
8 Езус, ведаючы гэта, сказаў: "Чаму, малаверныя, застанаўляецеся між сабой, што хлябоў ня маеце?
9 Ці ж яшчэ не разумееце і ня помніце пра пяць хлябоў на пяць тысяч людзей? І колькі гэта кашоў назьбіралі?
10 Ані таксама пра сем хлябоў на чатыры тысячы людзей? І колькі кашоў сабралі?
11 Чаму не разумееце, што Я вам не пра хлеб гаварыў: "Сьцеражыцеся кісьлі фарысэяў і садукеяў".
12 Тады зразумелі, што гаварыў ім не каб кісьлі хлебнай сьцерагліся, але навукі фарысэяў і садукеяў.
13 Прыйшоў затым Езус у мясцовасьць Цэзарэі Філіпавай і спытаўся вучняў сваіх: "За каго лічаць людзі Сына Чалавечага?"
14 А яны сказалі: "Адны за Яна Хрысьціцеля, другія за Гальяша, а іншыя за Ярэмію або за аднаго з прарокаў".
15 Спытаўся ў іх Езус: "А вы за каго Мяне лічыце?"
16 Адказаў Сымон Пётар, кажучы: "Ты - Хрыстос, Сын Бога жывога".
17 У адказ сказаў яму Езус: "Багаслаўлены ты, Сымон Бар Ёна, бо ня цела і кроў аб'явілі табе, але Айцец Мой, каторы ў небе.
18 І Я табе кажу: Ты - Пётар (скала), і на гэтай скале пабудую Царкву Маю, і брамы пякельныя не перамогуць яе.
19 Ды дам табе ключы Каралеўства Нябеснага; і што зьвяжаш на зямлі, будзе зьвязана і ў небе; і што разьвяжаш на зямлі, будзе разьвязана і ў небе".
20 Затым загадаў вучням сваім, каб нікому не расказвалі, што Ён ёсьць Хрыстом.
21 Ад гэтага часу Езус пачаў выяўляць вучням сваім, што трэба Яму ісьці ў Ерузалім і там многа цяпець ад старшыняў і ад першасьвятароў і кніжнікаў ды быць забітым, і на трэці дзень ўваскрэснуць.
22 І Пётар, адвёўшы Езуса на бок, пачаў на Яго сварыцца: "Пашкадуй сябе, Госпадзе, гэта ня прыйдзе на Цябе".
23 А Езус, павярнуўшыся, сказаў Пятру: "Адыйдзіся ад Мяне, шатан, бо ты для Мяне згаршэньне. Бо разумееш ня тое, што ад Бога, але што ад людзей".
24 Тады сказаў Езус вучням сваім: "Калі хто хоча ісьці за Мной, хай адрачэцца ад самога сябе, ды хай бярэ крыж свой і насьледуе Мяне.
25 Бо хто б хацеў захаваць жыцьцё сваё, загубіць яго. А хто б загубіў жыцьцё сваё дзеля Мяне, аднойдзе яго.
26 Бо што за карысьць чалавеку, каб увесь сьвет здабыў, а на душы сваёй пацярпеў шкоду? Або што чалавек дасьць у замену за душу сваю?
27 Бо Сын Чалавечы прыйдзе ў хвале Айца свайго з анёламі сваімі, і тады аддасьць кожнаму па яго ўчынках.
28 Сапраўды кажу вам, што некаторыя з тут стаячых не пакаштуюць сьмерці, пакуль ня ўбачаць Сына Чалавечага, прыходзячага ў Каралеўстве сваім".
1 Затым па шасьці днях узяў Езус Пятра, Якуба і Яна, брата яго, і завёў іх асобна на высокую гару.
2 І перамяніўся перад імі; і аблічча Яго зазьзяла як сонца, а адзеньне Яго сталася белым як сьвятло.
3 І зараз жа паказаліся ім Майсей і Гальяш, размаўляючы з Езусам.
4 Дык Пётар зьвярнуўся да Езуса: "Госпадзе, добра нам тут быць. Калі хочаш, зробім тут тры палаткі: Табе адну, Майсею адну і Гальяшу адну".
5 Калі ён яшчэ гэта гаварыў, вось жа яркае воблака закрыла іх. Ды голас пачуўся з воблака: "Гэта Сын Мой умілаваны, у якім Я маю ўпадабаньне; Яго слухайце".
6 І, чуючы гэта, вучні ўпалі на твар свой і надта спалохаліся.
7 Затым падыйшоў да іх Езус і дакрануўся іх, кажучы: "Устаньце і ня бойцеся".
8 І, падняўшы вочы свае, яны нікога болей ня бачылі, адно самога Езуса.
9 І калі зыходзілі з гары, загадаў ім Езус: "Нікому не кажыце пра гэту зьяву, пакуль Сын Чалавечы не ўваскрэсьне".
10 І пыталіся ў Яго вучні Ягоныя: "Чаму кніжнікі цьвердзяць, што Гальяш мае прыбыць раней?"
11 А Езус у адказ сказаў ім: "Гальяш, што праўда, прыйдзе і направіць усё.
12 Але кажу вам, што Гальяш ўжо прыйшоў, але яго не пазналі ды абыйшліся з ім, як хацелі. Але таксама і Сын Чалавечы будзе ад іх цярпець".
13 Тады зразумелі вучні, што Езус гаварыў ім аб Яне Хрысьціцелю.
14 Калі Езус вярнуўся да народу, падыйшоў да Яго чалавек, упаў перад Ім на калені
15 і прасіў: "Госпадзе, зжалься над сынам маім, бо ён - люнатык, і многа церпіць, часта кідаецца ў агонь або ў ваду.
16 Я прывёў яго да Тваіх вучняў, але яны не маглі яго аздаравіць".
17 Езус жа, адказваючы, сказаў: "О родзе няверны і пераваротны, дакуль буду з вамі? Ды як доўга буду вас цярпець? Прынясіце яго да Мяне".
18 І насварыўся на яго; і дэман пакінуў яго, і ў тую хвіліну хлопец паздаравеў.
19 Тады пакрыёму падыйшлі да Езуса вучні і спыталіся: "Чаму мы не маглі выгнаць яго?"
20 Ён сказаў ім: "Дзеля вашае малой веры. Сапраўды кажу вам: Калі б вы мелі веру як зярнятка гарчычнае, сказалі б вы гэтай гары: "Перайдзі адсюль туды", і пяройдзе. Нічога для вас няма немагчымага.
21 Такі бо род не выганяецца інакш, як праз малітву і пост". Калі яны прабывалі ў Галілеі, сказаў ім Езус: "Сын Чалавечы мае быць выдадзены ў рукі людзей,
22 і яны заб'юць Яго, і на трэці дзень Ён уваскрэсьне". Дык яны сталіся сумнымі.
23 І калі яны падыйшлі ў Кафарнаўм, прыйшлі да Пятра тыя, што зьбіралі дыдрахмы, і сказалі яму: "Ці Вучыцель ваш заплаціць дыдрахму?"
24 Ён сказаў: "Пэўна". І калі ён увайшоў у дом, уперадзіў яго Езус і сказаў: "Што думаеш, Сымоне? Каралі зямныя з каго бяруць чынш або падатак: ці са сваіх сыноў, ці з чужых?"
25 Пётр сказаў: "З чужых". Сказаў яму Езус: "Дык значыць сыны свабодныя". Але, каб мы іх ня згоршылі, ідзі да мора і закінь вуду, і першую злоўленую рыбу вазьмі і, адкрыўшы ёй пыск, знойдзеш статыр. Узяўшы яго, дай ім за Мяне і за сябе".
1 У той час падыйшлі да Езуса вучні, пытаючыся: "Хто найбольшы ў Каралеўстве Нябесным?"
2 І Езус, паклікаўшы дзіця, паставіў яго пасярэдзіне іх
3 і сказаў: "Сапраўды кажу вам, калі не навернецеся і не станецеся як дзеці, не ўвойдзеце ў Каралеўства Нябеснае.
4 Хто ўпакорыцца як гэта дзіця, той большы у Каралеўстве Нябесным.
5 І хто прыйме адно такое дзіця ў імя Маё, той Мяне прыйме.
6 А хто б згоршыў аднаго з малых гэтых, што ў Мяне вераць, лепш было б яму прычапіць камень млынавы на шыю і ўтапіць у глыбіні мора.
7 Гора сьвету ад згаршэньняў. Бо мусяць прыйсьці згаршэньні, аднак гора таму чалавеку, праз якога згаршэньне прыходзіць.
8 Дык калі рука твая або нага твая горшыць цябе, адрэж яе ды кінь ад сябе. Лепш табе аднарукім ці кульгавым увайсьці ў жыцьцё, чым маючы дзьве рукі або дзьве нагі быць укінутым у агонь вечны.
9 І калі вока тваё горшыць цябе, выдзяры яго ды кінь ад сябе. Лепей табе аднавокім увайсьці ў жыцьцё, чым маючы два вокі быць укінутым у агонь пякельны.
10 Глядзіце, не пагарджайце ні адным з малых гэтых. Бо кажу вам, што анёлы іхнія ў небе бачаць заўсёды аблічча Айца Майго, каторы ў небе.
11 Бо Сын Чалавечы прыйшоў ратаваць тое, што было прапаўшы.
12 Як вам здаецца? Калі б хто мае сто авец, і адна з іх згубіцца, ці ж не пакідае ён у гарах дзевяноста дзевяць і ці не ідзе шукаць той, каторая прапала?
13 І калі ўдаецца яму яе адшукаць, сапраўды кажу вам, што з яе будзе мець больш радасьці, чым з дзевяноста дзевяці, каторыя не зблудзілі.
14 Так і ваш Айцец, каторы ў небе, ня хоча, каб прапаў хоць адзін з малых гэтых.
15 Калі брат твой правініцца табе, ідзі і пасварыся на яго ў чатыры вока. І калі б паслухаў цябе, здабудзеш брата твайго.
16 А калі б цябе не паслухаў, вазьмі з сабой яшчэ аднаго або двух, каб усякае слова абапіралася на доказе двух або трох сьведкаў.
17 А калі б і іх не паслухаў, скажы царкве. А калі б і царквы не паслухаў, хай будзе табе як паганін і мытнік.
18 Сапраўды кажу вам: Што зьвяжаце на зямлі, будзе зьвязана і ў небе, і што разьвяжаце на зямлі, будзе разьвязана і ў небе.
19 Паўторна кажу вам: Калі двух з вас на зямлі згодзяцца прасіць аб якую-колечы рэч, дасьць ім Мой Айцец, які ў небе.
20 Бо дзе ў імя Маё сабяруцца двух або трох, там і Я пасярод іх".
21 Тады Пётар, падыйшоўшы, спытаўся: "Госпадзе, колькі разоў маю дароўваць брату майму, калі правініцца мне? Ці да сямі разоў?"
22 Кажа яму Езус: "Не кажу табе да сямі разоў, але да сямідзесяці сямі разоў.
23 Дзеля таго падобнае Каралеўства Нябеснае да чалавека караля, каторы хацеў разрахавацца са слугамі сваімі.
24 І калі стаў рахавацца, прывялі да яго аднаго, каторы быў яму вінаваты дзесяць тысяч талентаў.
25 Калі ня меў ён з чаго аддаць, загадаў пан ягоны прадаць яго, жонку ягоную, дзяцей ды ўсё, што меў, ды заплаціць.
26 Але слуга той, упаўшы, прасіў яго: "Мей цярплівасьць дзеля мяне, і я аддам табе ўсё".
27 І пан зжаліўся над тым слугой, і асвабадзіў яго, і доўг яму дараваў.
28 Але слуга той, выйшаўшы, напаткаў аднаго з таварышаў сваіх, каторы быў яму вінаваты сто дынараў. І, схапіўшы яго, душыў, кажучы: "Аддай, што мне вінаваты".
29 А таварыш той, упаўшы, прасіў яго, кажучы: "Мей цярплівасьць дзеля мяне, і аддам табе".
30 Але той не захацеў, а пайшоў і пасадзіў яго ў вязьніцу, дакуль не аддасьць яму доўгу.
31 Бачачы, што робіцца, таварышы яго засмуціліся вельмі, ды пайшлі і расказалі пану свайму ўсё, што сталася.
32 Тады пазваў яго пан ягоны і сказаў яму: "Слуга нягодны, я табе увесь доўг дараваў, бо ты мяне прасіў.
33 Ці ж і табе не належылася, каб ты пашкадаваў таварыша свайго, як я пашкадаваў цябе?"
34 І, разгневаўшыся, пан ягоны выдаў яго катам, пакуль яму не аддасьць усяго доўгу.
35 Так і Айцец Мой нябесны зробіць вам, калі вы не даруеце кожны брату свайму ў сэрцах вашых".
1 І сталася, калі Езус скончыў гэтыя словы, выйшаў з Галілеі і прыйшоў у межы Юдэі за Ярдан.
2 І за Ім ішлі вялікія грамады, і там аздаравіў іх.
3 Затым падыйшлі да Яго фарысэі і, зводзячы Яго, пыталіся: "Ці выпадае чалавеку з якой-колечы прычыны пакінуць жонку сваю?"
4 А Езус у адказ сказаў ім: "Ці не чыталі, што Той, хто стварыў (чалавека) напачатку, мужчынай і жанчынай стварыў іх
5 і сказаў: "Таму пакіне чалавек бацьку і маці і злучыцца з жонкаю сваёй, і будуць двое адным целам".
6 І так ужо ня двое, але адно цела. Дык што Бог злучыў, чалавек хай не разлучае".
7 Сказалі Яму: "Дык чаму Майсей загадаў даць ёй ліст разводны і адправіць?"
8 Сказаў ім: "Дзеля цьвёрдага сэрца вашага дазволіў вам Майсей кідаць жонку вашую, але не было так напачатку.
9 Затым кажу вам, што хто разводзіцца з жонкаю сваёй, за выняткам распусты, іжэніцца з іншаю - чужаложыць. І хто з разьведзенай ажаніўся - чужаложыць".
10 Дык сказалі Яму вучні Ягоныя: "Калі такі абавязак чалавека да жонкі, то лепш не жаніцца".
11 А Езус сказаў ім: "Ня ўсе разумеюць гэту навуку, а толькі тыя, каторым дадзена.
12 Бо ёсьць эўнухі, што такімі з жывата маці нарадзіліся, і ёсьць эўнухі, каторых такімі людзі зрабілі, ды ёсьць эўнухі, што самі сябе выпакладалі дзеля Каралеўства Нябеснага. Хто можа зразумець, няхай разумее".
13 Аднойчы прывялі да Яго дзеткі, каб усклаў на іх рукі і памаліўся. Але вучні сварыліся на іх.
14 Дык Езус сказаў ім: "Пусьціце дзетак і не забараняйце ім прыходзіць да Мяне, бо такім належыць Каралеўства Нябеснае".
15 І, усклаўшы на іх рукі свае, пайшоў адтуль.
16 І вось нехта падыйшоў да Яго і сказаў Яму: "Настаўнік добры, што маю добрага рабіць, каб здабыць жыцьцё вечнае?"
17 Езус сказаў яму: "Што Мяне пытаешся аб добрым? Адзін толькі (Бог) добры. А калі хочаш увайсьці ў жыцьцё, спаўняй прыказаньні".
18 Спытаўся ў Яго: "Якія?" Езус яму сказаў: "Не забівай, не чужалож, не крадзі, не сьведчы фальшыва,
19 шануй бацьку і матку, ды любі бліжняга свайго як сябе самога".
20 Кажа Яму юнак: "Усё гэта бярог я ад маленства свайго. Чаго мне яшчэ не хапае?"
21 Сказаў яму Езус: "Калі хочаш быць дасканалы, ідзі, прадай усё, што маеш, і раздай ўбогім, і будзеш мець скарб у небе; і прыходзь, хадзі за Мной".
22 Калі юнак пачуў гэта слова, адыйшоў сумны, бо меў вялікую маёмасьць.
23 Затым Езус сказаў сваім вучням: "Сапраўды кажу вам, што багаты з цяжкасьцяй увойдзе ў Каралеўства Нябеснае.
24 Зноў кажу вам: Лягчэй вярблюду праціснуцца праз вушка іголкі, чым багатаму ўвайсьці ў Карлеўства Божае".
25 Пачуўшы гэта, вучні надта дзівіліся і казалі: "Хто тады можа збавіцца?"
26 А Езус, узглянуўшы, сказаў ім: "У людзей гэта немагчыма, але у Бога ўсё магчыма".
27 Тады ў адказ Пётар сказаў Яму: "Вось жа мы пакінулі ўсё і пайшлі за Табой. Дык што мы атрымаем?"
28 Езус сказаў ім: "Сапраўды кажу вам, што вы, каторыя пайшлі за Мною, калі настане новы сьвет і засядзе Сын Чалавечы на пасадзе велічы сваёй, засядзеце на дванацаці пасадах і будзеце судзіць дванаццаць пакаленьняў Ізраэля.
29 І кожны, хто пакінуў дом, або братоў, або сёстраў, або бацьку, або матку, або жонку, або сыноў, або зямлю дзеля імя Майго, у сто раз болей атрымае і здабудзе жыцьцё вечнае.
30 І многа першых будзе апошнімі, і апошніх - першымі.
1 Падобнае затым Каралеўства Нябеснае чалавеку гаспадару, які выйшаў вельмі рана наймаць работнікаў у вінаграднік свой.
2 Зрабіўшы з работнікамі ўмову па дынару за дзень, паслаў іх у свой вінаграднік.
3 Ды, выйшаўшы каля гадзіны трэцяй, убачыў іншых, стаячых на рынку без работы,
4 і сказаў ім: "Ідзіце і вы ў мой вінаграднік, і што будзе справядліва, дам вам".
5 І яны пайшлі. Ды зноў выйшаў каляшостай і каля дзевятай гадзіны, і зрабіў падобна.
6 Дый яшчэ каля гадзіны адзінаццатай выйшаў, і знайшоў іншых стаячых, ды ім сказаў: "Чаму тут стаіцё, гультуючы ўвесь дзень?"
7 Кажуць яму: "Бо ніхто нас не наняў". І ім сказаў: "І вы ідзіце ў мой вінаграднік".
8 А калі настаў вечар, сказаў гаспадар вінаградніку загадчыку свайму: "Скліч работнікаў і дай ім заплату, пачынаючы ад апошніх, а канчаючы першымі".
9 Дык калі прыйшлі тыя, што каля адзінаццатай гадзіны прыйшлі на работу, атрымалі па дынару.
10 Калі ж прыйшлі першыя, думалі, што болей атрымаюць, але і яны атрымалі па дынару.
11 Дык, узяўшы, наракалі на гаспадара,
12 кажучы: "Гэтыя апошнія толькі адну гадзіну працавалі, а ты зраўняў іх з намі, якія пераносілі цяжар дня і сьпякоту".
13 А ён у адказ аднаму з іх сказаў: "Дружа, не зрабіў я табе крыўды. Ці ж ты не ўмовіўся са мной за дынар?
14 Дык вазьмі, што тваё, і ідзі, бо хачу і апошняму даць як табе.
15 Ці ж ня можна мне рабіць, што хачу? І ці ж крывым вокам глядзіш на тое, што я добры?
16 Так вось гэтыя апошнія будуць першымі, а першыя - апошнімі. Бо многа пакліканых, а мала выбраных".
17 І, уваходзячы ў Ерузалім, Езус узяў асобна Дванаццаць вучняў і сказаў ім па дарозе:
18 "Ужо ўваходзім у Ерузалім, і Сын Чалавечы будзе выдадзены першасьвятарам і кніжнікам, і асудзяць Яго на сьмерць,
19 ды выдадуць на пасьмешышча паганам, на бічаваньне і ўкрыжаваньне, і на тэці дзень ўваскрэсьне".
20 Тады падыйшла да Езуса матка сыноў Зэбэдэявых з сынамі сваімі, пакланілася і прасіла нечага.
21 Езус спытаўся ў яе: "Чаго хочаш?" Яна сказала: "Скажы, каб гэтыя два сыны мае ў Каралеўстве Тваім сядзелі адзін з правага боку ў Цябе, а другі - з левага".
22 А Езус адказаў ёй: "Ня ведаеце, чаго просіце. Ці можаце піць келіх, каторы Я піць буду?" Кажуць Яму: "Можам".
23 Сказаў ім: "Чашу маю праўда піць будзеце, але сядзець у Мяне з правага боку ці з левага магу вам даць, але толькі тым, каторым прыгатаваў Айцец Мой".
24 Пачуўшы гэта, дзесяць іншых разгневаліся на двух братоў.
25 Але Езус паклікаў іх да сябе і сказаў: "Ведаеце, што князі народаў пануюць над імі, і магнаты маюць уладу над імі.
26 Паміж вамі так ня будзе, але хто з вас хацеў бы быць большым, хай будзе вашым слугою.
27 І хто з вас хацеў бы быць першым, хай будзе вашым слугою.
28 Так як і Сын Чалавечы не прыйшоў, каб Яму служылі, але каб Ён служыў ды аддаў душу Сваю на адкупленьне многіх".
29 І калі выходзілі з Ерыхону, праводзіла іх вялікая грамада.
30 І вось два сьляпыя пры дарозе пачулі, што праходзіць Езус. Дык пачалі крычаць: "Госпадзе, зжалься над намі, Сыне Давідаў!"
31 А людзі сварыліся на іх, каб маўчалі, але яны яшчэ гучней крычалі: "Госпадзе, зжалься над намі, Сыне Давідаў!"
32 Дык Езус спыніўся, паклікаў іх і спытаўся: "Што хочаце, каб вам зрабіў?"
33 Кажуць Яму: "Госпадзе, каб адкрыліся нам вочы".
34 Пашкадаваў затым іх Езус, дакрануўся да вачэй іхніх; і яны адразу сталі бачыць ды пайшлі за Ім.
1 І калі прыбліжаліся да Ерузаліму і падыйшлі да Бэтфагэ на Аліўнай гары, Езус тады паслаў двух вучняў
2 і сказаў ім: "Ідзіце ў сяло, якое перад вамі, а зараз знойдзеце асьліцу прывязаную і з ёй асьляня. Адвяжыце і прывядзіце да Мяне.
3 І калі б вам хто што казаў, скажыце, што іх патрабуе Госпад, а зараз пусьцяць іх".
4 Усё гэта сталася, каб выпаўнілася сказанае прароках; які казаў:
5 "Скажыце дачцы Сыёна: Вось едзе да цябе Кароль твой, ціхі, седзячы на асьліцы і на асьляці, сыне пад'ярэмнай".
6 Пайшоўшы, вучні зрабілі, як ім загадаў Езус.
7 І прывялі асьліцу з асьлянём, і ўсклалі на іх адзеньне сваё, і (Езус) сеў на іх.
8 А вялізарная грамада слала свае вопраткі на дарозе; а іншыя сьціналі галінкі з дрэваў і слалі на дарозе.
9 І грамады, што на перадзе і за Ім ішлі, гаманілі, кажучы: "Гасанна Сыну Давідаваму! Багаслаўлены, хто прыходзіць у імя Госпада. Гасанна на вышынях!"
10 І калі ўвайшоў у Ерузалім, узварухнуўся ўвесь горад, кажучы: "Хто гэта?"
11 А народ казаў: "Гэта Езус, прарок з Назарэту Галілейскага".
12 І ўвайшоў Езус у сьвятыню, і павыганяў усіх прадаючых і купляючых у сьвятыні, а сталы мянялаў і лаўкі прадаўцоў галубоў перавярнуў.
13 Ды сказаў ім: "Напісана: "Дом Мой домам малітвы будзе названы", а вы зрабілі яго пячорай разбойнікаў".
14 І падыйшлі да Яго ў сьвятыні сьляпыя і храмыя, і Ён аздаравіў іх.
15 А першасьвятары і кніжнікі, бачачы цуды, якія чыніў, ды дзеці, гамонячыя ў сьвятыні і кажучыя: "Гасанна сыну Давідаваму!", злаваліся
16 і казалі Яму: "Ці чуеш, што яны кажуць?" А Езус сказаў ім: "Так; ці вы не чыталі: "Праз вусны немаўлятак і сысуноў ўчыніў Ты хвалу?"
17 І, пакінуўшы іх, пайшоў за горад у Бэтанію, і там застаўся.
18 Нараніцы, вяртаючыся ў горад, пачуў голад.
19 Дык убачыўшы пры дарозе адно дрэва фіговае, падыйшоў да яго, але не знайшоў на ім нічога, апрача лісьця, і сказаў яму: "Няхай ня родзіцца з цябе плод навек і". І адразу дрэва фіговае ссохла.
20 Дык, бачачы гэта, вучні дзівіліся і казалі: "Якім чынам так скора ссохла дрэва фіговае?"
21 У адказ Езус сказаў ім: "Сапраўды кажу вам: Каб мелі вы веру і не сумляваліся, зрабілі б гэта не толькі з дрэвам фіговым, але, нават каб сказалі гэтай гары: "Падыміся і кінься ў мора", сталася б.
22 І ўсё, пра што будзеце прасіць у малітве з вераю, атрымаеце".
23 І калі Езус увайшоў у сьвятыню, прыйшлі да Яго, калі вучыў, першасьвятары і старшыні народу і казалі: "Якою ўладаю гэта робіш? Хто Табе даў такую ўладу?"
24 Езус у адказ сказаў ім: "І Я спытаюся таксама ў вас адно слова, і калі адкажаце Мне, дык і Я тады скажу вам, якою ўладаю Я гэта раблю:
25 Хрост Янаў адкуль быў? З неба ці ад людзей?" А яны застанаўляліся і гаварылі між сабой:
26 "Калі скажам: "З неба", скажа нам: "Дык чаму вы не паверылі?" А калі скажам: "Ад людзей", баімося народу, бо ўсе Яна маюць за прарока".
27 Дык у адказ Езусу сказалі: "Ня ведаем". І Ён сказаў: "Дык і Я вам не скажу, якою ўладаю Я гэта раблю".
28 "Як вам здаецца? Адзін чалавек меў двух сыноў. І, прыходзячы да першага, сказаў яму: "Сыне, ідзі папрацуй сягоньня ў маім вінаградніку".
29 А ён адказаў: "Не пайду". А потым пакаяўся і пайшоў.
30 Зьвяртаючыся да другога, сказаў яму падобна. А той, адказваючы, сказаў: "Іду, гаспадару", але не пайшоў.
31 Хто з тых двух споўніў волю бацькі?" Кажуць: "Першы". Дык сказаў ім Езус: "Сапраўды кажу вам, што мытнікі і распусьніцы ўпярэдзяць вас у Каралеўстве Божым.
32 Бо прыйшоў да вас Ян дарогай справядлівасьці, і вы не паверылі яму; мытнікі ж і распусьніцы паверылі яму. Вы аднак, бачачы гэта, нават потым не пакаяліся, каб яму паверыць.
33 Паслухайце іншую прыповесьць. Быў гаспадар дому, які завёў вінаграднік, загарадзіў яго плотам, выкапаў у ім вінатоку, пабудаваў вежу, і аддаў яго вінаградарам, і выехаў.
34 А калі надыйшоў час пладоў, паслаў ён слугаў сваіх да вінаградараў узяць свае плады.
35 А вінаградары схапілі слугаў яго, і аднаго пакалечылі, другога забілі, а іншага ўкаменавалі.
36 Дык зноў паслаў іншых слугаў, больш, чым раней, але і ім зрабілі падобна.
37 У канцы паслаў да іх сына свайго, кажучы: "Ушануюць сына майго".
38 Але вінаградары, бачачы сына, гаварылі між сабой: "Гэта спадкаемец, хадземце, заб'ём яго і завалодаем ягонай спадчынаю".
39 Ды схапіўшы яго, выкінулі з вінаградніку і забілі.
40 Дык калі прыбудзе гаспадар вінаградніку, што зробіць тым вінаградарам?"
41 Кажуць Яму: "Разбойнікаў строга выгубіць, а вінаграднік выарэндуе іншым вінаградарам, каторыя будуць аддаваць плод у вызначаны час".
42 Сказаў ім Езус: "Ці ж ніколі не чыталі вы ў Пісаньні: "Камень, каторы адкінулі будаўнікі, стаўся галавою вугла. З волі Госпада гэта сталася ды дзіўна ў вачах нашых?"
43 Дзеля таго кажу вам, што Каралеўства Божае будзе аднята ад вас, а дадзена народу, які робіць плады яго.
44 Хто ўпадзе на гэты камень, разаб'ецца, а на каго ён упадзе, сатрэ яго".
45 Пачуўшы гэту Яго прыповесьць, першасьвятары і фарысэі зразумелі, што гэта аб іх гаварыў.
46 Ды стараліся Яго ўзяць, але баяліся народу, бо меў Яго за прарока.
1 Езус, адказваючы далей, казаў у прыповесьцях:
2 "Каралеўства Нябеснае падобнае да чалавека караля, які справіў вясельле для свайго сына.
3 І паслаў Ён слуг сваіх склікаць запрошаных на вясельле, але тыя не хацелі прыбыць.
4 Дык паслаў ізноў іншых слугаў, кажучы: "Скажыце запрошаным: Ужо банкет мой прыгатаваны, валы мае і што кормнае пабіта, ды ўсё прыгатавана; прыходзьце на вясельле!"
5 Але яны ня дбалі і разыйшліся; хто ў пасяленьне сваё, хто да свайго гандлю;
6 а іншыя схапілі слугаў яго і, назьдзекаваўшыся, замардавалі.
7 Дык кароль разгневаўся ды, паслаўшы сваё войска, выгубіў тых забойцаў, і горад іхні спаліў.
8 Затым сказаў слугам сваім: "Вясельле прыгатавана, але запрошаныя не былі годныя.
9 Дык ідзіце на скрыжаваньні дарог, і каго толькі знойдзіце, клічце на вясельле".
10 Слугі ягоныя, выйшаўшы на дарогі, сабралі ўсіх, каго напаткалі, ліхіх і добрых; і напоўнілася вясельле гасьцямі.
11 Затым увайшоў кароль паглядзець гасьцей, ды ўбачыў ён там чалавека, адзетага не ў вясельную вопратку.
12 Дык спытаўся ў яго: "Дружа, як жа ты ўвайшоў сюды, ня маючы вясельнай вопраткі?" Але той маўчаў.
13 Тады кароль загадаў слугам сваім: "Зьвязаўшы яму рукі і ногі, укіньце яго ў цемру вонкавую: там будзе плач і скрыгатаньне зубамі".
14 Бо многа пакліканых, але мала выбраных".
15 Тады сабраліся фарысэі і, адыйшоўшыся, раіліся, як бы Езуса спахваціць у словах.
16 Дык паслалі да Яго двух вучняў сваіх з герадыянамі, каб спыталіся: "Вучыцелю, ведаем, што Ты справядлівы і дарозе Божай па праўдзе вучыш, ды не аглядаешся на аблічча людзей.
17 Скажы нам тады, як табе здаецца, належыцца плаціць падатак цэзару, ці, можа, не?"
18 Езус жа, пазнаўшы іх падступнасьць, сказаў: "Чаму Мяне зводзіце, крывадушнікі?
19 Пакажыце мне манэту падатковую". Дык падалі Яму дынар.
20 Спытаўся ў іх Езус: "Чый гэта адмалюнак і надпіс?"
21 Кажуць Яму: "Цэзараў". Тады сказаў ім: "Тое, што цэзара, аддайце цэзару, а што Божае - Богу".
22 Пачуўшы гэта, яны зьдзівіліся ды, пакінуўшы Яго, адыйшліся.
23 У той дзень прыступіліся да Яго садукеі, якія кажуць, што няма ўваскрасеньня, і пыталіся Яго,
24 кажучы: "Вучыцелю, Майсей загадаў: Калі хто памрэ, ня маючы сына, дык хай брат ягоны возьме яго жонку і хай адродзіць патомства свайму брату.
25 А было ў нас сем братоў; і першы ажаніўся і памёр, і, ня маючы патомства, пакінуў жонку брату свайму.
26 Падобна другі і трэці аж да сёмага.
27 Наастатак па ўсіх памерла і жанчына.
28 Дык у час уваскрасеньня, чыёй з сямі будзе яна жонкаю? Бо ўсе яны мелі яе за жонку".
29 А Езус у адказ сказаў ім: "Памыляецеся, ня ведаючы Пісаньня, ані моцы Божай.
30 Пры ўваскрасеньні ня будуць жаніцца, ані замуж выходзіць, але будуць як анёлы ў небе.
31 Ці не чыталі, што сказана вам Богам пра ўваскрасеньне памёршых, які казаў:
32 "Я - Бог Абрагама, і Бог Ізаака, і Бог Якуба". Бог ня ёсьць Бог мёртвых, але Бог жывых".
33 Чуючы гэта, людзі дзівіліся дзеля навукі Ягонай.
34 Тады фарысэі, чуючы, што Ён змусіў садукеяў замаўчаць, зыйшліся разам.
35 І адзін з іхніх вучоных у законе, зводзячы Езуса, спытаўся:
36 "Вучыцелю, якое найважнейшае прыказаньне ў Законе?"
37 Езус адказаў яму: "Любі Госпада, Бога твайго, усім сэрцам тваім, усёй душой тваёй, усім розумам тваім;
38 гэта найважнейшае ды першае прыказаньне.
39 Другое падобнае гэтаму: Любі бліжняга свайго як сябе самога.
40 На гэтых двух прыказаньнях абапіраецца ўвесь Закон і Прарокі".
41 Калі сабраліся фарысэі, спытаўся ў іх Езус,
42 кажучы: "Што думаеце пра Хрыста? Чый Ён сын?" Кажуць яму: "Давідаў".
43 Сказаў ім: "Як жа тады Давід у Духу называе Яго Госпадам, кажучы:
44 "Сказаў Госпад Госпаду майму: Сядзь па правіцы Маёй, аж пакладу непрыяцеляў Тваіх пад ногі Твае?"
45 Дык калі Давід называе Яго Госпадам, як жа Ён ёсьць сынам ягоным?"
46 І ніхто ня мог Яму адказаць слова, ніхто таксама не адважыўся ад таго дня болей пытацца ў Яго.
1 Тады зьвярнуўся Езус да людзей і да вучняў сваіх
2 і казаў: "На пасадзе Майсеевым заселі кніжнікі і фарысэі.
3 Дык усё, што яны вам скажуць, беражыце і рабіце, але не рабіце паводле ўчынках іхніх; бо яны вучаць, а так ня робяць.
4 Бо яны вяжуць цяжкія і непасільныя бярэмі ды ўскладаюць на плечы людзей, а самі і пальцам сваім ня хочуць за іх узяцца.
5 Яны ўсё робяць, каб паказацца людзям: павялічваюць філяктэрыі свае і апускаюць краі адзеньня свайго,
6 ахвотна займаюць першыя месцы на балях і першыя лаўкі ў сынагогах,
7 любяць прывітаньні на рынку, ды каб іх людзі называлі: Раббі.
8 Вы ж не называйцеся Раббі, бо адзін Настаўнік ваш, а вы ўсе - браты.
9 І айцом не называйце нікога на зямлі, бо адзін Айцец ваш, нябесны.
10 Ані настаўнікамі не называйцеся, бо адзін ваш Настаўнік - Хрыстос.
11 Хто большы ў вас, хай будзе вашым слугой.
12 Бо хто сябе ўзвышае, той будзе паніжаны, а хто сябе паніжае, будзе ўзвышаны.
13 Гора вам, кніжнікі і фарысэі крывадушнікі, што зачыняеце Каралеўства Нябеснае людзям; і самі не ўваходзіце, і ідучых не пускаеце ўвайсьці.
14 Гора вам кніжнікі і фарысэі крывадушнікі, што аб'ядаеце дамы ўдоваў пад відам доўгіх маленьняў, дзеля таго напаткае вас жорсткі прысуд.
15 Гора вам, кніжнікі, і фарысэі крывадушнікі, што аб'язджаеце моры і сухмяні, каб здабыць аднаго празэліта. А калі ім станецца, робіце яго сынам пекла, удвая горшым за сябе.
16 Гора вам, сьляпыя правадыры, што кажаце: "Хто прысягае на сьвятыню, гэта нічога, а калі хто прысягае на золата сьвятыні, споўніць павінен".
17 О дурныя і сьляпыя! Бо што важнейшае: золата ці сьвятыня, якая ўсьвячае золата?
18 Ды: "Хто прысягае на аўтар, гэта нічога, але хто прысягае на ахвяру, на ім складзеную, споўніць павінен".
19 Сляпыя! Што ж важнейшае: ахвяра ці аўтар, які яе ўсьвячае?
20 Хто затым прысягае на аўтар, прысягае на яго ды на ўсё, што на ім.
21 Бо хто прысягнуў на сьвятыню, прысягае на яе ды на Таго, хто ў ёй пражывае.
22 А хто прысягае на неба, прысягае на трон Божы і на Таго, хто на ім сядзіць.
23 Гора вам, кніжнікі і фарысэі крывадушнікі, што даецё дзесяціну з мяты, кропу і кмену, а прапускаеце тое, што важнейшае ў Законе: суд, міласэрдзе і веру. І гэта трэба выпаўніць, і тога не пакідаць.
24 Сьляпыя правадыры, што працэджваеце камара, а глытаеце вярблюда.
25 Гора вам, кніжнікі і фарысэі крывадушнікі, што абмываеце чашу і місу звонку, а ўнутры поўныя зьдзерства ды нячыстасьці.
26 Фарысэй сьляпы! Абмый перш нутро чашы і місы, каб тое, што звонку, сталася чыстым.
27 Гора вам, кніжнікі і фарысэі крывадушнікі, бо вы падобныя да магілаў пабеляных, што навонкі паказваюцца людзям прыгожымі, а ўнутры поўныя касьцей трупаў і ўсякага гнільля.
28 Так і вы навонкі выдаяцеся людзям справядлівымі, а ўнутры поўныя крывадушнасьці і беззаконьня.
29 Гора вам, кніжнік і фарысэі крывадушнікі, каторыя будуеце магілы прарокам і аздабляеце помнікі справядлівых,
30 кажучы: "Каб мы жылі ў дні бацькоў нашых, не былі б супольнікамі тых, што пралівалі кроў прарокаў".
31 І так вы самі сьведчыце, што вы - сыны тых, што забілі прарокаў.
32 І вы дапоўніце мерку бацькоў вашых.
33 Гадзіны, зьмяінае племя! Няўжо ўсьцеражыцёся прысуду пекла?
34 Таму пасылаю Я да вас прарокаў, і мудрых, і кніжнікаў, і многіх з іх зб'ецё, і ўкрыжуеце, а іншых будзеце бічаваць у сынагогах вашых, ды будзеце гнаць іх з гораду ў горад,
35 аж спадзе на вас кроў усіх справядлівых, разьлітая на зямлі, ад крыві справядлівага Абеля аж да крыві Захара, сына Барахія, якога вы забілі між сьвятыняй і аўтаром.
36 Сапраўды кажу вам: Спадзе гэта ўсё на пакаленьне гэтае.
37 Ерузалім, Ерузалім, каторы забіваеш прарокаў ды камянуеш тых, што да цябе пасланыя. Колькі разоў хацеў Я сабраць сыноў тваіх як кураводка зьбірае пісклянят сваіх пад свае крылы, але ты не захацеў.
38 Таму дом ваш стане пустым.
39 Бо кажу вам, ня ўбачыце Мяне датуль, пакуль ня скажаце: "Багаслаўлены, хто прыходзіць у імя Госпада".
1 Калі Езус, пакінуўшы сьвятыню, ішоў ад яе, прыступіліся вучні Ягоныя, каб паказаць Яму пабудовы сьвятыні.
2 Ён ім у адказ сказаў: "Бачыце гэта ўсё? Сапраўды кажу вам: Не застанецца з гэтага камень на камені, які б ня быў развалены".
3 А калі Езус сядзеў на Аліўнай гары, прыйшлі вучні адны да Яго і пыталіся: "Скажы, калі гэта будзе, ды што за знак папярэдзіць прыход Твой і канец сьвету?"
4 У адказ сказаў ім Езус: "Глядзіце, каб хто вас ня зьвёў.
5 Бо многа прыйдзе ў імя Маё і скажа: "Я - Хрыстос", і многіх зьвядуць.
6 Калі вы пачуеце пра войны і чуткі ваенныя, глядзіце, не трывожцеся, бо гэта адбыцца павінна, але гэта яшчэ не канец.
7 Падымецца народ на народ, і каралеўства на каралеўства, і будуць пошасьці, голад, месцамі землятрусы.
8 Гэта ўсё толькі пачатак мукаў.
9 Тады будуць выдаваць вас на мукі і забіваць вас будуць, ды будзеце вы зьненавіджаны ўсімі народамі дзеля імя Майго.
10 І тады многія згоршацца, і будуць выдаваць адзін другога, і ненавідзець будзе адзін другога,
11 і зьявяцца многа фальшывых прарокаў і будуць зводзіць многіх.
12 І таму, што ўзрасьце нягоднасьць, астыне любоў у многіх.
13 Але хто вытрывае да канца, будзе збаўлены.
14 І будзе прапаведавана Эвангельле Каралеўства па ўсім сьвеце на сьведчаньне ўсім народам; і тады настане канец.
15 Дык калі ўбачыце агіду спусташэньня, дакрануўшую і сьвятыя месцы, прадказаную Даніелем прарокам, хто чытае, хай разумее, -
16 тады тыя, што ў Юдэі, хай уцякаюць у горы,
17 і хто на даху, хай не зыходзіць узяць штосьці з дому;
18 і хто на полі, хай не варочаецца забраць свой плашч.
19 Гора цяжарным і кормячым у тыя дні.
20 Дык прасіце, каб вашыя ўцёкі ня былі ўзімку, ці ў суботу.
21 Бо тады будзе вялікі прыгнёт, якога не было ад пачатку сьвету аж дасюль, дый ня будзе.
22 І каб не былі скарочаны тыя дні, ніхто б не захаваўся, але дзеля выбраных будуць скарочаныя тыя дні
23 Тады, калі б хто вам казаў: "Вось тут Хрыстос", або: "Там", ня верце.
24 Паўстануць вось фальшывыя хрысты і фальшывыя прарокі, і будуць тварыць вялікія знакі і цуды, каб падмануць, калі гэта магчыма, нават выбраных.
25 Таму Я вам гэта сказаў наперад.
26 Дык калі б вам затым сказалі: "Вось Ён упустыні", не выходзьце; "Вось Ён у нутры дамоў, ня верце".
27 Бо як маланка засьвеціцца на ўсходзе і бачнай будзе на захадзе, так будзе і з прыходам Сына Чалавечага.
28 Дзе б было цела, там зьбяруцца і арлы.
29 А зараз па муках тых дзён сонца зацьмее, і месяц ня дасьць сьвятла свайго, і з неба зоркі падаць будуць, і сілы нябесныя скалануцца.
30 І тады паявіцца на небе знак Сына Чалавечага, ды тады заплачуць усе плямёны зямныя. І ўбачаць Сына Чалавечага, прыходзячага ў аблоках нябесных з магуцем і славаю вялікай.
31 І Ён пашле анёлаў сваіх з трубою і голасам гучным, ды зьбяруць выбраных Яго з чатырох вятроў, ад скраю неба аж да краю яго.
32 А ад фіговага дрэва бярыце прыклад: Калі ўжо галінка яго мякчэе і пускае лісты, ведаеце, што ўжо блізка лета.
33 Так і вы, калі ўбачыце ўсё гэта, ведайце, што ўжо блізка, у дзьвярах.
34 Сапраўды кажу вам: Не праміне гэтае пакаленьне, пакуль усё гэта станецца.
35 Неба і зямля счэзнуць, але слова Маё не праміне.
36 Што да дня таго і хвіліны, ніхто ня ведае, ані анёлы ў небе, ані Сын, а толькі Айцец адзін.
37 І як было ў дні Ноя, так будзе і прыйсьце Сына Чалавечага.
38 Бо як у той час перад патопам елі і пілі, жаніліся і замуж аддавалі, аж да таго дня, у які Ной увайшоў у каўчэг,
39 і не агледзеліся, як нахлынуў патоп і патапіў усіх, так будзе і ў прыход Сына Чалавечага.
40 Тады двух будзе ў полі: аднаго забяруць, а другога пакінуць.
41 Дзьве будуць малоць у жорнах: адну возьмуць, другую пакінуць.
42 Дык чувайце, бо ня ведаеце, у якую пару прыйдзе Госпад ваш.
43 А гэта ведайце, што каб гаспадар ведаў, у якую пару злодзей мае прыйсьці, пільнаваўся б і не дазволіў бы ўламацца ў дом свой.
44 Таму і вы будзьце прыгатаваны, бо ў пару, аб якой вы ня думаеце, Сын Чалавечы прыйдзе.
45 Хто, думаеш, ёсьць верным і разумным слугою, якога паставіў пан над домам сваім, каб ён у вызначаны час зааглядаў яго харчамі?
46 Багаслаўлены той слуга, якога, прыйшоўшы, гаспадар знойдзе, што ён так робіць.
47 Сапраўды кажу вам, што паставіць яго валодаць усёю сваёю маёмасьцю.
48 А калі скажа той слуга ў сэрцы сваім: "Марудзіць пан мой з прыйсьцем
49 і пачне біць таварышаў сваіх, есьці і піць з п'яніцамі,
50 то прыбудзе пан ягоны ў дзень неспадзяваны, у пару невядомую
51 і выганіць яго, ды прызначыць яму долю з крывадушнікамі: там будзе плач і скрыгатаньне зубамі.
1 З Каралеўствам Нябесным будзе падобна, як з дзесяцьцю дзяўчатамі, каторыя са сьветачамі выйшлі сустрэць жаніха.
2 Пяць з іх было неразумных, а пяць - разумных.
3 Тыя пяць неразумных, узяўшы сьветачы, не ўзялі з сабою алівы.
4 Разумныя ж узялі алівы ў свае пасудзіны разам са сьветачамі.
5 А як жаніх марудзіў, задрамалі ўсе і паснулі.
6 А паўночы ўзьняўся крык: "Вось жаніх ідзе, выходзьце яму на спатканьне".
7 Тады падняліся ўсе дзяўчаты і заагледзелі свае сьветачы.
8 Неразумныя сказалі мудрым: "Дайце нам вашай алівы, бо нашыя сьветачы тухнуць".
9 Разумныя адказалі ім: "Каб часам не хапіла і нам і вам, лепш ідзіце да прадаўцоў ды купіце сабе".
10 Калі яны пайшлі купляць, прыбыў жаніх, дык тыя, што былі прыгатаваны, увайшлі з ім на вясельле. І дзьверы зачынілі.
11 Пасьля прыйшлі і астаўшыяся дзяўчаты, просячыся: "Госпадзе, Госпадзе, адчыні нам!"
12 Але Ён у адказ сказаў: "Сапраўды кажу вам, што Я ня ведаю вас".
13 Дык чувайце, бо ня ведаеце дня ані хвіліны.
14 Таксама як адзін чалавек, выязджаючы далёка, склікаў сваіх слугаў і даручыў ім сваю маёмасьць.
15 І аднаму даручыў пяць талентаў, а другому два, а іншаму адзін, кожнаму паводле ягонай здольнасьці, і адразу выехаў.
16 Той, катораму даручана было пяць талентаў, пайшоў і зарабіў імі другія пяць.
17 Падобна і той, катораму даручана было два, зрабіў другія два.
18 А той, катораму даручаны быў адзін, пайшоў закапаў яго ў зямлю ды схаваў грошы гаспадара свайго.
19 Затым па доўгім часе вярнуўся гаспадар слугаў тых і пачаў рахавацца з імі.
20 Прыйшоўшы той, катораму даручана было пяць талентаў, прынёс пяць другіх талентаў і сказаў: "Гаспадару, ты даў мне пяць талентаў; вось я здабыў другіх пяць талентаў".
21 Кажа яму гаспадар ягоны: "Добра, слуга добры і верны; у малым быў ты верны, дам табе ўладу над многім; увайдзі ў радасьць гаспадара твайго".
22 Прыйшоў таксама той, катораму даручаны былі два таленты, і сказаў: "Гаспадару, ты даручыў мне два таленты, а я зарабіў другія два".
23 Сказаў яму гаспадар ягоны: "Добра, слуга добры і верны; ты быў у малым верны, дам табе ўладу над многім; увайдзі ў радасьць гаспадара твайго".
24 Прыйшоўшы і той, катораму даручаны быў адзін талент, сказаў: "Гаспадару, ведаю, што ты - чалавек жорсткі, жнеш, дзе не пасеяў, і зьбіраеш, дзе не рассыпаў.
25 Дык баючыся, пайшоў я і закапаў твой талент у зямлю: вось бяры, што тваё".
26 У адказ гаспадар яго сказаў: "Слуга благі і гультай! Ты ведаў, што я жну, дзе ня сеяў, і зьбіраю, дзе не рассыпаў.
27 Дык належалася б табе мае грошы даць банкірам, а я па павароце атрымаў, бы што маё, з прыбыткам.
28 Таму вазьміце ад яго гэты талент і дайце таму, хто мае дзесяць талентаў.
29 Бо кожнаму, хто мае, будзе дабаўлена, і ён будзе мець удосталь; а ў таго, хто ня мае, адбяруць і тое, што мае.
30 А слугу нягоднага ўкіньце ў цемру вонкавую; там будзе плач і скрыгатаньне зубамі.
31 А калі прыйдзе Сын Чалавечы ў славе сваёй і ўсе анёлы разам з Ім, тады Ён сядзе на троне славы сваёй.
32 І зьбяруцца перад Ім ўсе народы, і Ён аддзеліць адных ад другіх, як пастух аддзяляе авец ад казлоў.
33 І Ён паставіць авец па правым баку, а казлоў - па левым.
34 Тады скажа Кароль тым, што па правым баку Яго: "Хадзіце, багаслаўлёныя Айца Майго; атрымаеце Каралеўства, прыгатаванае вам ад заснаваньня сьвету.
35 Бо быў Я галодны, і вы накармілі Мяне; быў засьмягшы, і вы далі Мне піць; быў госьцем, і вы прынялі Мяне;
36 быў голы, і вы прыадзелі Мяне; быў хворы, і вы адведалі Мяне; быў вязьнем, і вы прыйшлі да Мяне.
37 Тады справядлівыя скажуць: "Госпадзе, калі ж мы Цябе бачылі галодным і накармілі Цябе? Калі ж мы Цябе бачылі засьмягшым і далі Табе піць?
38 Або калі мы бачылі госьцем і прынялі Цябе, або голым і прыадзелі Цябе?
39 Або калі Цябе бачылі хворым або вязьнем і адведалі Цябе?"
40 І Кароль адкажа ім: "Сапраўды кажу вам: Што зрабілі вы аднаму з гэтых братоў маіх найменшых, тое Мне зрабілі".
41 Ды скажа тым, што на лева ад Яго будуць: "Ідзіце ад Мяне, праклятыя, у агонь вечны, прыгатаваны д'яблу і анёлам ягоным.
42 Бо быў Я галодны, і вы ня далі Мне есьці, быў Я засьмягшы, і вы не далі Мне піць;
43 быў Я госьцем, і вы не прынялі Мяне; быў голы, і вы не прыадзелі Мяне; быў хворым і вязьнем, і вы не наведалі Мяне".
44 Тады скажуць яны Яму: "Госпадзе, калі мы бачылі Цябе галодным, або засьмягшым, або госьцем, або голым, або хворым, або вязьнем і не прыслужылі Табе?"
45 Тады, адказваючы, скажа ім: "Сапраўды кажу вам: Чаго вы не зрабілі аднаму з тых найменшых, дык і Мне не зрабілі".
46 І пойдуць тыя на вечную муку, а справядлівыя - у жыцьцё вечнае".
1 І калі Езус скончыў ўсе гэтыя словы, сказаў вучням сваім:
2 "Ведайеце, што па двух днях Пасха, і Сын Чалавечы будзе выдадзены на ўкрыжаваньне".
3 У той час сабраліся першасьвятары і старшыні народу ў палац першасьвятара, званага Каяфам,
4 і раіліся, як бы Езуса ўзяць подступам і забіць.
5 Казалі аднак: "Ня ў дзень сьвяточны, каб ня выклікаць замяшаньня ў народзе".
6 А калі Езус быў у Бэтаніі ў доме Сымона пракажанага,
7 падыйшла да Яго жанчына, маючая алябастравую пасудзіну дарагога алею, і выліла яго на галаву Езусу, калі супачываў пры стале.
8 Бачачы гэта, вучні разгневаліся і казалі: "Пашто гэта марнаваньне?
9 Бо можна было дорага прадаць яго і раздаць убогім".
10 А Езус, ведаючы пра гэта, сказаў ім: "Не рабіце прыкрасьці гэтай жанчыне. Яна зрабіла добры ўчынак для Мяне.
11 Убогіх заўсёды маеце ў сябе, а Мяне не заўсёды будзеце мець.
12 Яна, выліваючы гэты алей на Маё цела, прыгатавала яго на пахаваньне Маё.
13 Сапраўды кажу вам, па ўсім сьвеце, дзе будзе прапаведавана Эвангельле, будзе гаварыцца і пра тое, што яна зрабіла, на памяць пра яе".
14 У гэты час адзін з Дванаццаці, званы Юдам Іскарыётам, пайшоў да першасьвятароў
15 і сказаў ім: "Што дасьцё мне, і я выдам Яго?" А яны прызначылі яму трыццаць сярэбранікаў.
16 І ад гэтае пары шукаў нагоды выдаць Яго.
17 У першы дзень Праснакоў прыйшлі да Езуса вучні Яго і пыталіся: "Дзе хочаш прыгатаваць Табе есьці Пасху?"
18 Езус скзаў ім: "Ідзіце ў горад да аднаго чалавека і скажыце яму: Вучыцель кажа: Час Мой блізкі, зраблю ў цябе Пасху з вучнямі Маімі".
19 І вучні зрабілі, як ім загадаў Езус, і прыгатавалі Пасху.
20 А калі зьвечарэла, разам з Дванаццацю Езус заняў месца пры стале.
21 І калі вячэралі, сказаў: "Сапраўды кажу вам, што адзін з вас выдасьць Мяне".
22 Яны, дужа засмучаныя, пачалі пытацца кожны асобна: "Ці ня я, Госпадзе?"
23 Езус сказаў у адказ: "Хто мачае са Мною руку ў місе, той выдасьць Мяне.
24 Бо праўда, што Сын Чалавечы ідзе, як напісана пра Яго, але гора таму чалавеку, праз якога Сын Чалавечы будзе выдадзены. Лепш было б, каб той чалавек не нарадзіўся".
25 У адказ Юда, які Яго выдаў, спытаўся: "Ці гэта ня я, Вучыцелю?" Сказаў яму Езус: "Ты сказаў".
26 У час вячэры ўзяў Езус хлеб, пабагаславіў, ламаў і даў вучням, кажучы: "Бярэце, ешце, гэта ёсьць цела Маё".
27 І, узяўшы келіх, склаў падзяку і даў ім, кажучы: "Піце з гэтага ўсе.
28 Бо гэта кроў Мая Новага Запавету, якая праліваецца за многіх на адпушчэньне грахоў.
29 Кажу вам: Ня буду піць адсюль з гэтага вінаграднага плоду аж да таго дня, калі з вамі буду піць новага ў Каралеўстве Айца Майго".
30 І, адгаварыўшы гімн, пайшлі на Аліўную гару.
31 Тады сказаў ім Езус: "У гэтую ноч усе вы згоршыцеся з Мяне. Бо напісана: "Удару пастыра, і разьбягуцца авечкі стада".
32 Але калі ўваскрэсну, упераджу вас у Галілеі".
33 У адказ сказаў Яму Пётар: "Хоць бы ўсе згоршыліся з Цябе, я ня згоршуся".
34 Сказаў яму Езус: "Сапраўды кажу табе, што ў гэтую ноч, перш чым певень засьпявае, ты тры разы вырачашся Мяне".
35 Сказаў Яму Пётар: "Калі б мне і памерці прыйшлося з Табой, ня выракуся Цябе". Падобна казалі і ўсе вучні.
36 Затым прыйшоў Езус з імі ў сяленьне, якое завуць Гетсэмані, ды сказаў вучням сваім: "Пабудзьце тут, аж пайду туды і памалюся".
37 І, узяўшы Пятра і двух сыноў Зэбэдэявых, пачаў сумаваць і перажываць.
38 Тады сказаў ім: "Сумная душа Мая аж да сьмерці, пабудзьце тут і пачувайце са Мной".
39 І, адыйшоўшыся крыху, упаў на твар свой, молячыся і гаворачы: "Ойча Мой, калі магчыма, ухілі ад Мяне гэты келіх, але не як Я хачу, але як Ты".
40 Затым вярнуўся да вучняў сваіх і знайшоў іх сьпячых. Дык сказаў Пятру: "Не маглі вы адну гадзіну пачуваць са Мной?
41 Ня сьпіце і маліцеся, каб не папалі вы ў спакусу: бо дух ахвотны, але цела кволае".
42 І адыйшоўся паўторна ды маліўся, кажучы: "Ойча Мой, калі гэты келіх ня можа быць ухілены ад Мяне, але трэба Мне піць (з яго), хай станецца воля Твая".
43 І вярнуўся ізноў, і знайшоў іх сьпячых, бо вочы іхнія былі сонныя.
44 Дык, пакінуўшы іх, зноў адыйшоўся і маліўся трэці раз у тыя самыя словы.
45 Затым вярнуўся да вучняў сваіх і сказаў ім: "Яшчэ сьпіце і адпачываеце; вось надыйшла пара, і Сын Чалавечы будзе выдадзены ў рукі грэшнікаў.
46 Падыміцеся, пойдзем, бо вось падыходзіць той, што Мяне выдае".
47 А калі Езус яшчэ гаварыў, падыйшоў Юда, адзін з Дванаццаці, а з ім вялікае зборышча з мячамі і палкамі, высланае першасьвятарамі і старшынямі народу.
48 Той, каторы здрадзіў Яго, даў ім знак, кажучы: "Каго я пацалую, гэта Ён; хапайце Яго".
49 І адразу падыйшоў да Езуса, і сказаў: "Вітай, Раббі!" і пацалаваў Яго.
50 Сказаў яму Езус: "Дружа, пашто прыйшоў?" Тады кінуліся на Езуса і схапілі Яго.
51 Адзін з тых, што былі з Езусам, выцягнўшы рукою меч свой і ўдарыўшы слугу першасьвятара, адсёк яму вуха.
52 Тады Езус сказаў яму: "Схавай меч твой на сваё месца. Бо ўсе, што за меч хапаюцца, пагінуць ад мяча.
53 Ці не разумееш, што Я мог бы прасіць Айца Майго, і Ён выставіў бы Мне зараз больш, чым дванаццаць легіёнаў анёлаў?
54 Але як жа тады зьдзейсьніцца Пісаньне, што так мусіць стацца?"
55 У той час сказаў Езус народу: "Як на разбойніка выйшлі з мячамі і палкамі, каб Мяне ўзяць. Я ж штодзень між вас прабываў, вучачы ў сьвятыні, але не схапілі Мяне".
56 Усё гэта сталася, каб споўніліся пісаньні прарокаў. Тады ўсе вучні, пакінуўшы Яго, паўцякалі.
57 Узяўшы Езуса, павялі Яго да Каяфы, першасьвятара, дзе былі сабраўшыся кніжнікі і старшыні.
58 Пётар жа ішоў за Езусам здалёку аж на панадворак першасьвятара. Ды ўвайшоў у сярэдзіну і сядзеў са слугамі, каб паглядзець, як скончыцца справа.
59 А першасьвятары і ўся Рада шукалі фальшывага сьведчаньня на Езуса, каб асудзіць (Яго) на сьмерць,
60 і не знаходзілі, хоць прыходзіла многа фальшывых сьведкаў. На канец паявіліся двух
61 і сказалі: "Ён казаў: "Магу збурыць сьвятыню Божую і ў тры дні адбудаваць яе".
62 І, падняўшыся, першасьвятар сказаў: "Нічога не адказваеш на гэта, што яны супраць Цябе сьведчаць?"
63 Але Езус маўчаў. Дык першасьвятар сказаў: "Запрысягаю цябе на Бога жывога, каб нам ты сказаў, ці Ты - Хрыстос, Сын Божы?"
64 Сказаў яму Езус: "Ты сказаў. Аднак кажу вам: Потым убачыце Сына Чалавечага, седзячага па правіцы Усемагутнасьці ды прыходзячага ў воблаках нябесных".
65 Тады першасьвятар разьдзёр адзеньне сваё і сказаў: "Ён блюзьніць! Пашто далей патрабаваць сьведак? Цяпер вы чулі блюзьнерства.
66 Дык што вы думаеце?" Яны адказалі: "Варты сьмерці!"
67 Тады пачалі пляваць у твар Яму і біць кулакамі, а іншыя білі па шчаках
68 і казалі: "Праракуй нам, Хрысьце, хто Цябе ўдарыў?"
69 А Пётар сядзеў вонкі на панадворку. Адна ж служанкаа падыйшла да яго і сказала: "І ты быў з Езусам Галілейскім".
70 А ён выракся перад усімі, кажучы: "Я ня ведаю, што кажаш".
71 А як выходзіў з дзьвярэй, другая служка ўбачыла яго і сказала тым, што былі там: "І ён быў з Езусам Назарэцкім".
72 Ён паўторна выракся з прысягай: "Я ня ведаю гэтага чалавека".
73 Небавам падыйшлі тыя, што стаялі, і сказалі Пятру: "Сапраўды, ты з іх, бо і гаворка твая выдае цябе".
74 Тады пачаў ён клясьціся і прысягаць, што ня ведае гэтага чалавека. І зараз запяяў певень.
75 Тады ўспомніў Пётар на слова Езуса, каторым яго ўперадзіў: "Перш, чым певень засьпявае, ты тройчы вырачашся Мяне". І, выйшаўшы навонкі, горка заплакаў.
1 А калі настала раніца, зыйшліся ўсе першасьвятары і старшыні народу на раду супраць Езуса, каб асудзіць Яго на сьмерць.
2 Затым, зьвязанага, завялі і перадалі Яго намесьніку Понцію Пілату.
3 Тады Юда, які Яго выдаў, бачачы, што Ён быў асуджаны, жалем праняты, аднёс трыццаць сярэбранікаў першасьвятарам і старшыням,
4 кажучы: "Саграшыў я, выдаючы кроў нявінную". А яны сказалі: "А што нам да таго? Гэта твая справа!"
5 І, кінуўшы сярэбранікі ў сьвятыні, выйшаў, пайшоў і павесіўся.
6 А першасьвятары, узяўшы сярэбранікі, казалі: "Нельга ісьці класьці іх у скарбону, бо гэта плата крыві".
7 І, параіўшыся, купілі за іх поле ганчара на хаваньне падарожных.
8 Таму тое поле аж да сёньняшняга дня завецца Полем крыві.
9 Тады зьдзейсьнілася сказанае прарокам Ярэміям, які казаў: "І ўзялі трыццаць сярэбранікаў, заплату ацэненага, якога ацанілі сыны Ізраэля,
10 ды далі іх за поле ганчара, як мне загадаў Госпад".
11 А Езус стаў перад намесьнікам; і спытаўся ў Яго намесьнік: "Дык Ты - Кароль Юдэйскі?" Сказаў яму Езус: "Ты гаворыш".
12 І калі Яго вінавацілі першасьвятары і старшыні, Езус нічога не адказваў.
13 Тады сказаў Яму Пілат: "Ня чуеш, колькі сьведчаньняў падаюць супраць Цябе?"
14 А (Езус) не адказваў яму на ніводнае слова, так што намесьнік дужа дзівіўся.
15 На дзень сьвяточны намесьнік меў звычай выпускаць народу аднаго вязьня, якога хацелі б.
16 А меў тады вядомага вязьня, званага Барабай.
17 Калі ўсе сабраліся, спытаўся Пілат: "Каго хочаце, каб я вам пусьціў? Барабу, ці Езуса, якога завуць Хрыстом?"
18 Бо ведаў, што Езуса выдалі праз зайздрасьць.
19 Калі ён сядзеў на пасадзе судзёўскім, жонка ягоная паслала да яго пасланца, каб яму сказаць: "Не рабі зла гэтаму Справядліваму, бо я сёньня ў сьне многа цярпела дзеля Яго".
20 А першасьвятарыі старшыні падбухторылі народ, каб дамагаліся Барабу, а Езуса загубілі.
21 Дык намесьнік спытаўся ў іх: "каторага з двух хочаце, каб я вам пусьціў?" Яны сказалі: "Барабу".
22 Кажа Пілат: "А што я маю зрабіць з Езусам, якога завуць Хрыстом?" Кажуць яму ўсе: "Хай будзе ўкрыжаваны!"
23 Кажа ён: "А што Ён благога зрабіў?" А яны яшчэ мацней крычалі: "Хай будзе ўкрыжаваны!"
24 Пілат, бачачы, што нічога не дапамагае, а замяшаньне робіцца большае, узяўшы ваду, памыў рукі перад народам і сказаў: "Я не вінаваты у крыві гэтага Справядлівага. Гэта ваша справа".
25 А ў адказ увесь народ загаманіў: "Кроў Яго на нас і на нашых сынах".
26 Тады Пілат выпусьціў Барабу, а Езуса, убічаваўшы, аддаў на ўкрыжаваньне.
27 Тады жаўнеры намесьніка ўзялі Езуса ў прэторыю і склікалі да Яго ўсю кагорту.
28 І, зьняўшы з Яго адзеньне, усклалі на Яго плашч з пурпуру
29 ды, сплёўшы карону з церняў, усклалі Яму на галаву, і далі трысьціну ў правую руку, і, кленчучы, зьдзекаваліся з Яго, кажучы: "Вітай, кароль Юдэйскі!"
30 І, плюючы на Яго, бралі трысьціну і білі Яго па галаве.
31 А калі ўжо назьдзекаваліся, зьнялі пурпуровы плашч, адзелі Яго ў Яго адзеньне, і павялі на ўкрыжаваньне.
32 Выходзячы, напаткалі чалавека з Цырэны, імем Сымон; яго прымусілі несьці крыж Ягоны.
33 І прыйшлі на месца, званае Гальгота, што значыць Месца Чэрапа,
34 і далі Яму піць віно, зьмяшанае з жоўцю. А калі Яго пакаштаваў, не хацеў піць.
35 І, укрыжаваўшы Яго, дзялілі адзеньне Яго, кідаючы жэрабя, каб споўнілася сказанае прарокам: "Разьдзялілі між сабою адзеньне Маё, а аб сукні Маёй кінулі жэрабя".
36 І, седзячы, сьцераглі Яго там.
37 І над галавой Ягонай памясьцілі надпіс віны Яго: "Гэта Езус, Кароль Юдэйскі".
38 Тады укрыжавалі побач Яго двух разбойнікаў, аднаго па правым, а другога па левым баку.
39 Праходзячыя побач блюзьнілі на Яго, ківаючы галовамі
40 і кажучы: "Гэй Ты, што руйнуеш сьвятыню Божую і ў тры дні адбудоўваеш, ратуй сябе самога; калі Ты - Сын Божы, зыйдзі з крыжа!"
41 Першасьвятары з кніжнікамі падобна насьмяхаліся і казалі:
42 "Другіх ратаваў, а сам сябе ўратаваць ня можа. Калі Ты - Кароль Ізраэля, зыйдзі з крыжа, і паверым табе.
43 Спадзяваўся на Бога, дык хай ратуе Яго цяпер, калі хоча Яго; казаў бо: "Я - Сын Божы".
44 Таксама разбойнікі, з ім укрыжаваныя, зьневажалі Яго.
45 А ад гадзіны шостай усю зямлю ахутала цемра аж да гадзіны дзевятай.
46 І каля дзевятай гадзіны закрычаў Езус моцным голасам: "Элі, Элі, лема сабактані?", што значыць: "Божа Мой, Божа Мой, чаму Ты Мяне пакінуў?"
47 Дык некаторыя з стаяўшых там, чуючы гэта, казалі: "Гальяша кліча".
48 Дык адзін з іх адразу пабег і, узяўшы губку, памачыў у воцаце, усклаў на трысьціну і даў Яму піць.
49 Іншыя ж казалі: "Кінь, паглядзім, ці прыйдзе Гальяш ратаваць Яго".
50 А Езус, закрычаўшы моцным голасам, сканаў.
51 І вось заслона ў сьвятыні разарвалася на дзьве часткі зьверху ўніз, і зямля затрэслася, і скалы палопаліся,
52 і адкрыліся магілы, і многа цел паснуўшых сьвятых, паўстала,
53 і, выйшаўшы з магілаў, па ўваскрасеньні Яго, прыйшлі ў сьвяты горад і паказваліся многім.
54 Сотнік жа ды тыя, што з ім былі, вартуючы Езуса, убачыўшы трасеньне зямлі ды ўсё, што адбывалася, перапалохаліся дужа і казалі: "Сапраўды Ён быў Сын Божы".
55 Было там шмат жанчын, углядаючыхся здалёка, якія хадзілі з Езусам, пачынаючы з Галілеі, паслугоўваючы Яму.
56 Сярод іх Марыя Магдалена і Марыя, маці Якуба і Язэпа, дый матка сыноў Зэбэдэявых.
57 А калі настаў вечар, прыйшоў адзін багаты чалавек з Арыматэі, на імя Язэп, каторы таксама быў вучнем Езуса.
58 Ён прыйшоў да Пілата і прасіў узяць цела Езуса. Тады Пілат загадаў аддаць яму цела.
59 І Язэп, узяўшы цела, увярнуў яго ў чыстае палатно,
60 і палажыў Яго ў сваёй новай магіле, якую быў высякшы ў скале, і вялікім каменем закрыў уваход у магілу, і пайшоў.
61 А Марыя Магдалена і другая Марыя сядзелі насупраць магілы.
62 А на другі дзень, які ёсьць пасьля дня Прыгатаваньня, сабраліся першасьвятары і фарысэі ў Пілата
63 і казалі: "Пане, прыпомнілі мы, што ашуканец гэты яшчэ жывы казаў: "Па трох днях уваскрэсну".
64 Дык загадай сьцерагчы магілу аж да трэцяга дня, каб часам не прыйшлі вучні Яго і ня выкралі Яго ды не сказалі людзям: "Паўстаў з мёртвых", бо тады апошні падман будзе горшы за першы".
65 Пілат сказаў ім: "Маеце варту, ідзіце і сьцеражыце, як умееце".
66 Яны, пайшоўшы, забясьпечылі магілу вартай, ды запячаталі камень.
1 Па субоце на сьвітаньні ў першы дзень тыдня прыйшла Марыя Магдалена і другая Марыя паглядзець магілу.
2 І вось страшна затрэслася зямля; бо анёл Госпадаў зыйшоў з неба і адваліў камень, і сеў на ім.
3 А выгляд яго быў як маланка, і адзеньне яго - як сьнег белае.
4 Ад страху перад ім астаўбянелі вартаўнікі і сталі як мёртвыя.
5 А анёл, адказваючы, сказаў жанчынам: "Ня бойцеся; бо ведаю, што ўкрыжаванага Езуса шукаеце.
6 Няма Яго тутака, бо ўваскрос, як і казаў. Хадзіце і паглядзіце на месца, дзе Госпад быў паложаны.
7 Ды скора ідзіце, скажыце вучням Ягоным, што Ён уваскрос з мёртвых дый ідзе перад вамі ў Галілею; там Яго ўбачыце. Вось я вам сказаў гэта".
8 Дык, выйшаўшы хутка з магілы, са страхам і вялікаю радасьцяй пабеглі, каб паведаміць гэта вучням Ягоным.
9 А вось жа Езус пераняў іх і сказаў: "Вітайце!" Яны ж падыйшлі, упалі да ног Ягоных і пакланіліся Яму.
10 Тады Езус сказаў ім: "Ня бойцеся. Ідзіце і скажыце братам Маім, каб пайшлі ў Галілею, і там Мяне ўбачаць".
11 А калі яны адыйшліся ад магілы, некаторыя з вартаўнікоў прыйшлі ў горад і паведамілі першасьвятарам пра ўсё, што здарылася.
12 Тыя ж сабраліся са старшынямі і, параіўшыся, далі жаўнерам многа грошаў,
13 кажучы: "Паведамляйце, што вучні Ягоныя прыйшлі ноччу і ў час сну вашага ўкралі Яго.
14 А калі пра гэта даведаецца намесьнік, мы яго пераканаем, і нічога благога вам ня станецца".
15 Яны тады, узяўшы грошы, зрабілі, як іх навучылі. Так пашырылася слова гэтае сярод Юдэяў аж па сёньняшні дзень.
16 А Адзінаццаць вучняў пайшлі ў Галілею, на гару, куды ім быў загадаўшы Езус.
17 І, убачыўшы Яго, пакланіліся Яму; а некаторыя сумняваліся.
18 Езус жа, падыйшоўшы да іх, сказаў ім: "Дадзена Мне ўся ўлада на небе і на зямлі.
19 Дык ідзіце і рабіце вучнямі ўсе народы, хрысьцячы іх у імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа,
20 вучачы іх берагчы ўсё, што Я вам перадаў. І вось Я з вамі ўсе дні аж да канца сьвету".
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28