1

1 Павал, з волі Божай пакліканы на апостала Езуса Хрыста, ды брат Састэн,

2 Божай царкве ў Карыньце, тым, што былі асьвечаны ў Езусе Хрысьце ды пакліканы да сьвятасьці разам з усімі, каторыя на кожным месцы прызываюць імя Госпада нашага Езуса Хрыста, іхняга і нашага (Госпада):

3 Ласка вам і супакой ад Бога Айца і Госпада Езуса Хрыста.

4 Дзякую заўсёды за вас Богу майму за ласку, дадзенаю вам у Хрысьце Езусе,

5 бо ў Ім вы ўсім сталіся багатымі, усякім словам і веданьнем,

6 бо сьведчаньне Хрыстовае ўмацавалася ў вас,

7 так што ня маеце нястачы ласкі ў чаканьні аб’яўленьня Госпада нашага Езуса Хрыста

8 які ўмацуе вас да канца, каб былі без заганы ў дзень Госпада нашага Езуса Хрыста.

9 Верны Бог, якім вы пакліканы да супольнасьці з Сынам Ягоным Езусам Хрыстом, Госпадам нашым.

10 Браты, у імя Госпада нашага Езуса Хрыста малю вас, каб усе вы гаварылі адно і каб не было сярод вас падзелаў, каб вы былі аднаго розуму і аднае думкі.

11 Бо людзі злое расказалі мне пра вас, браты мае, што здараюцца між вас спрэчкі.

12 Маю на думцы, што кожны ў вас кажа: “Я — Паўлавы”, “Я Апалёсавы”, Я Кэфаса”, “А я — Хрыстовы”.

13 Ці ж Хрыстос падзяліўся? Ці ж Павал быў за вас укрыжаваны? Ці ў імя Паўла вы ахрышчаны?

14 Дзякую Богу, што апрача Крыспа і Гая я нікога з вас не ахрысьціў,

15 дык ніхто ня можа казаць, што ў імя маё быў ён ахрышчаны.

16 Праўда, ахрысьціў я таксама дом Сьцяпана. А больш ня памятаю, ці ахрысьціў яшчэ каго.

17 Бо не паслаў мяне Хрыстос хрысьціць, але эвангелізаваць; ня ў мудрасьці слова, каб ня зьменшыць важнасьці крыжа Хрыстовага.

18 Бо слова крыжа для тых, што ідуць на загубу, ёсьць глупства, а тым, што ідуць на збаўленьне — сіла Божая.

19 Бо напісана: “Загублю мудрасьць мудрых, і кемлівасьць разумны зьнішчу”.

20 Дзе мудрэц? Дзе вучоны? Дзе дасьледчык гэтага веку? Ці не ператварыў Бог мудрасьць гэтага сьвету ў дурасьць?

21 Калі жа сьвет сваёю мудрасьцю не пазнаў Бога ў мудрасьці Божай, дык спадабалася Богу праз дурасьць вяшчэньня (слова) збавіць веручых.

22 Бо Юдэі дамагаюцца знакаў, а Грэкі шукаюць мудрасьці;

23 а мы вясьцім Хрыста ўкрыжаванага, які для Юдэяў згаршэньнем, а для паганаў — дурасьць,

24 для тых жа, што пакліканы, ці з-пасярод Юдэяў, ці спасярод Грэкаў — Хрыстос, магутнасьць Божая ды мудрасьць Божая.

25 Бо тое, што дурасьць у Бога, перавышае мудрасьцю людзей, а што кволае ў Бога — перавышае моцаю людзей.

26 Дык вы, браты, паглядзіце, хто вы такія, пакліканыя? Па-людзку гледзячы, няшмат з вас мудрых паводле цела, нямнога магутных, няшмат высакародных.

27 Але Бог выбраў, дурное ў вачах сьвету, каб засароміць мудрых, і кволае, каб засароміць магутных,

28 і (выбраў Бог) тое, што паганае ў вачах сьвету, і пагарджанае ды ня маючае значэньня выбраў Бог, каб скасаваць тое, што нечым ёсьць,

29 каб ніхто не вывышаўся перад Богам.

30 Дзякуючы Яму і вы ёсьць у Хрысьце Езусе, каторы з волі Божай стаўся для нас мудрасьцю, справядлівасьцю, пасьвячэньнем і адкупленьнем,

31 каб было як напісана: “Хто хваліцца, хай у Госпадзе хваліцца”.

2

1 І я, калі прыбыў да вас, браты, прыйшоў не каб захапляць вас словам ці мудрасьцю, але вясьціць вам таямніцы Божыя.

2 Бо ня думаў я вас вучыць чаго іншага, як адно (толькі) Езуса Хрыста ды ўкрыжаванага.

3 І явіўся я ў вас у немачы, са страхам і з дрыжаньнем вялікім,

4 і слова маё, і навучаньне маё не вызначалася пераканаўчасьцю і мудрасьцю, словаў але выяўленьнем Духа і моцы,

5 каб вера ваша не абапіралася на мудрасьць людзей, але на магутнасьць Божую.

6 Мы ж вясьцім мудрасьць сярод, разумеючых, але мудрасьць ня гэтага веку, не валадароў гэтага веку, каторыя счазаюць,

7 але гаворым мудрасьць Божую, у таямніцы схаваную, каторую Бог прызначыў перад вякамі на хвалу нашую,

8 каторай ніводзін з валадароў гэтага веку не пазнаў, бо калі б пазналі, ніколі не ўкрыжавалі б Госпада хвалы.

9 Але як напісана: “Чаго вока не аглядала, ані вуха ня чула, ані сэрца чалавечае не прадчувала, тое Бог прыгатаваў тым, каторыя любяць Яго”.

10 Нам жа аб’явіў Бог праз Духа. Дух бо ўсё пранікае, нават глыбіні Божыя.

11 Хто вось з-паміж людзей ведае, што ў чалавеку, калі ня дух, які ў чалавеку? Таксама і таго што Божае, ніхто ня ведае, апрача Духа Божага.

12 А мы атрымалі ня духа сьвету, але Духа Бога, для веданьня таго, што нам Богам надаравана.

13 Таму і вясьцім гэта не вучонымі словамі чалавечай мудрасьці, але словамі, якіх навучыў Дух, духовымі словамі, выясьняючы духовыя справы.

14 Душэўны ж чалавек не прыймае таго, што ёсьць ад Духа Божага, бо дурасьцю яму здаецца гэта, і ня можа гэтага ўцяміць, бо гэта толькі духам разважаецца.

15 Духовы ж (чалавек) судзіць усё, а ён нікім не разуметы.

16 Хто ж можа пазнаць розум Госпадаў, ды хто Яго можа павучаць? Мы ж маем розум Хрыстовы.

3

1 І я ня мог да вас, браты, прамаўляць як да духовых, але як да цялесных, як да немаўлят у Хрысьце.

2 Паіў я вас малаком, а ня ежай (звычайнай), бо былі вы кволыя. Ды і цяпер вы яшчэ нядужыя,

3 дасюль вы яшчэ цялесныя. Бо калі ў вас зайздрасьць і нязгода, ці ж вы не цялесныя і ці ня робіце як звычайна людзі?

4 Калі бо адзін кажа: “Я — Паўлаў”, а другі: “Я — Апалёсаў”, — дык ці ж вы не па-чалавечаму робіце?

5 Хто Апалёс? Або хто Павал? Слугі, праз якіх вы ўверылі, ды кожны такі, як яму Госпадам дадзена.

6 Я садзіў, Апалёс паліваў, але Бог расьціў.

7 Ня важны той, хто садзіць і хто палівае, але той важны, хто дае расьці — Бог!

8 Хто садзіць ды хто палівае, ёсьць адно. Кожны атрымае сваю заплату паводле працы сваёй.

9 Мы бо — супрацоўнікі Божыя, а вы — Божая ніва і будоўля Божая.

10 Дадзенай мне Богам ласкай я, як спрактыкаваны будаўнічы, палажыў падмурак, а хто іншы закончыць пабудову. Хай кожны глядзіць, як будуе.

11 Бо ніхто ня можа палажыць іншага падмурку апрача таго, які паложаны, які ёсьць Езус Хрыстос.

12 А ці хто на гэтым фундаманце будуе з золата, ці з серабра, ці з дарагіх каменьняў, ці з дрэва, ці з сена, ці з саломы,

13 работа кожнага выявіцца; дзень бо Госпадаў пакажа, бо ў агні выявіцца, і дакон кожнага будзе выспрабаваны агнём.

14 Той, чыя праца выстаіць, атрымае заплату,

15 а калі чыя праца згарыць, будзе мець шкоду; сам, што праўда, будзе збаўлены, але так, як быццам праз агонь.

16 Ці ж вы ня ведаеце, што вы — сьвятыня Божая, ды што Дух Божы прабывае ў вас?

17 Калі хто спаганіць сьвятыню Бога, таго зьнішчыць Бог, бо сьвятыня Божая — сьвятая, гэта ж ёсьць вы.

18 Няхай ніхто сябе не падманвае; калі хто з вас думае, што ён мудры на гэтым сьвеце, дык хай станецца дурным, каб здабыць мудрасьць.

19 Бо мудрасьць гэтага сьвету ёсьць глупаства перад Богам, бо напісана: “Ён зловіць мудрых у іхняй хітрасьці”,

20 або ізноў: “Госпад ведае думкі мудрых, што яны пустыя”.

21 Дык хай ніхто не хваліцца дзеля людзей! Усё бо вашае,

22 ці гэта Павал, ці Апалёс, ці Кефас, ці гэты сьвет, ці жыцьцё, ці сьмерць, ці што цяперашняе, ці што будучае — усё бо вашае,

23 а вы — Хрыстовыя, а Хрыстос — Божы.

4

1 Хай уважаюць нас людзі за слугаў Хрыстовых і за аканомаў тайнаў Божых.

2 Ад аканомаў жа вымагаецца, каб кожны быў знойдзены верным.

3 Мяне мала турбуе, што вы ці суд людзкі вырашыць аба мне. Але і я сам сябе не суджу.

4 Бо хоць я не пачуваюся ні ў чым вінаватым, гэтым яшчэ не апраўданы. Госпад — Той, хто судзіць мяне.

5 Дык не судзіце заўчасна, пакуль ня прыйдзе Госпад, каторы асьвеціць тое, што ў цемры скрыта, ды выявіць намеры сэрцаў. Тады кожнаму будзе пахвала ад Бога.

6 Гэта вось, браты, аднёс я да сябе і да Апалёса дзеля вас, каб вы навучыліся ад нас не выносіцца вышэй таго, што напісана; ды каб ніхто ў сваёй пыхлівасьці не падымаўся адзін над другім.

7 Хто бо цябе адзначае? Ды што ты маеш, чаго б не атрымаў? Калі ж ты атрымаў, дык нашто хвалішся, як быццам не атрымаў?

8 Вы ўжо насыціліся і сталіся ўжо багатымі, без нас ужо каралюеце. О каб вы на самай справе каралявалі, ды каб і мы з вамі разам маглі караляваць!

9 Вось я думаю, што Бог нас, апосталаў, паставіў як апошніх, быццам на сьмерць асуджаных. Сталіся мы відовішчам для сьвету, для анёлаў і для людзей.

10 Мы дурныя дзеля Хрыста, а вы разумныя ў Хрысьце; мы кволыя, а вы дужыя; вас шануюць, а намі грэбуюць.

11 Аж да гэтай пары мы галадаем, смагнем, у нагаце ходзім, бітыя і выгнаныя,

12 і працуем, робячы рукамі нашымі; праклінаныя, мы багаславім; перасьледаваныя, церпім;

13 зьневажаныя, з любоўю адказваем; мы сталіся быццам сьмецьце гэтага сьвету, агідай для ўсіх аж дасюль.

14 Не пішу гэтага, каб вас засароміць, але каб вам, як найдаражэйшым маім дзеткам, даць напамін.

15 Бо хоць бы вы мелі ў Хрысьце тысячу выхавацеляў, але ня шмат бацькоў, бо я ў Хрысьце Езусе праз Эвангельле нарадзіў вас.

16 Дык прашу вас, будзьце маімі пераймальнікамі.

17 Дзеля гэтага пасылаю да вас Цімафея, які ёсьць сын мой найдаражэйшы і верны ў Госпадзе, ён вам прыгадае шляхі мае ў Хрысьце ды тое, аб чым я навучаю ўсюды ў кожнай царкве.

18 Некаторыя заганарыліся, быццам я ня маю намеру наведаць вас.

19 Але я прыйду неўзабаве да вас, калі Госпад дазволіць, і спазнаю ня словы ганарыстых, але чыны,

20 бо Каралеўства Божае не ў словах, але ў чыне.

21 Што хочаце? Ці каб з дубцом да вас я прыйшоў, ці з любоўю і духам лагоднасьці?

5

1 Ходзяць чуткі аб распуснасьці ў вас, ды аб такой распусьце, якая не спатыкаецца і ў паганаў, а менавіта, каб хто жыў з жонкай свайго бацькі.

2 А вы заганарыліся, замест таго, каб з вялікім смуткам дамагацца выгнаць са свайго асяроддзя таго, хто дапусьціўся такога злачынства.

3 Я, хоць не прысутны целам, але прысутны духам, ужо прысудзіў, як прысутны, таго, хто гэтак робіць,

4 сабраўшыся разам у імя Госпада нашага Езуса і з духам маім, моцай Госпада нашага Езуса,

5 аддаць такога шатану на загубу цела, каб дух быў збаўлены ў дзень Госпада.

6 Дык ня маеце чым хваліцца. Ці ня ведаеце, што крошка кісьлі ўсё цеста квасіць?

7 Дык ачысьціце старую кісьлю, каб сталіся новай рашчынай, бо вы прэсныя. Бо вось Пасха нашая, Хрыстос, ахвяраваны за нас!

8 Дык сьвяткуйма сьвяты не са старой кісьляй і не з кісьляй сапсуцьця і беззаконьня, але з праснакамі чыстасьці і праўды.

9 У лісце пісаў я вам, каб вы ня мелі зносінаў з распусьнікамі.

10 Зразумела, не з усімі распусьнікамі гэтага сьвету, хціўцамі, рабаўнікамі, ідалапаклоньнікамі, бо давялося б хіба вам зыйсці з гэтага сьвету.

11 Але я пісаў вам, каб вы ня мелі лучнасьці з тым, хто называецца братам, а ў сапраўднасьці ёсьць распусьнікам, або хціўцам, або ідалапаклоньнікам, або зламоўным, або п’яніцай, або рабаўніком; з такімі нават ня ешце разам.

12 Бо як жа мне судзіць тых, што навонкі? Ці ж ня тых, што пасярод вас, судзіце вы?

13 Тых жа, што навонкі, судзіць Бог. Дык выкіньце ліхоцьце спаміж сябе!

6

1 Як адважваецца хтосьці з вас, маючы непаразуменьне з другім, судзіцца з ім перад нявернымі, а не перад сьвятымі?

2 Няўжо вы ня ведаеце, што сьвятыя будуць судзіць сьвет? І калі вамі будзе суджаны сьвет, дык ці ня можаце вы судзіць меншыя (справы)?

3 Ці ня ведаеце, што мы будзем судзіць таксама анёлаў? Дык тым болей справы жыцьцёвыя?

4 А вы, судзячыся ў жыцьцёвых справах, ставіце сваімі судьдзямі ня маючых пашаны ў царкве.

5 На сорам вам кажу гэта. Няўжо няма ў вас ніводнага разумнага, каторы мог бы рассудзіць братоў сваіх?

6 А то брат з братам судзіцца, ды яшчэ перад няверучымі?

7 Ужо і тое для вас прыніжэньне, што судзіцеся паміж сабой. Чаму вам ня лепш быць пакрыўджанымі? Чаму ня лепш панесьці шкоду?

8 Але вы самі дапускаецеся несправядлівасьці і крыўдзіце нават братоў.

9 Ці ня ведаеце, што несправядлівыя не атрымаюць Каралеўства Божага ў спадчыну? Дык не падманвайце сябе: ані распусьнікі, ані ідалапаклоньнікі, ані чужаложнікі, ані разбэшчаныя, ані мужчыны, жывучыя з сабой,

10 ані злодзеі, ані хціўцы, ані п’яніцы, ані зламоўныя, ані рабаўнікі ня возьмуць у спадчыну Каралеўства Божага.

11 І такімі былі некаторыя з вас. Але вы абмыліся, але асьвяціліся, але апраўдаліся ў імя Госпада нашага Езуса Хрыста і праз Духа Бога нашага.

12 “Усё мне можна!” Але ня ўсё карысна. “Усё мне можна!” Але я нічому не дазволю мець уладу нада мною.

13 “Ежа — для жывата, і жывот — для ежы”. Але Бог зьнішчыць адно і другое. Дык цела не для распусты, але для Госпада, і Госпад — для цела.

14 Бог жа і Госпада ўваскрасіў, і нас таксама сваёю магунасьцю ўваскрасіць з памёршых.

15 Ці ж ня ведаеце, што целы вашыя ёсьць члены Хрыста? Ці ж, узяўшы члены Хрыста, буду рабіць іх членамі распусьніцы? Ніколі!

16 Або ці ня ведаеце, што той, хто злучаецца з распусьніцай, творыць з ёй адно цела? “Будуць вось яны, — як сказана, — двое адным целам”.

17 Той жа, хто лучыцца з Госпадам, ёсьць адным Духам ( з Ім).

18 Сьцеражыцеся распусты! Кожны бо грэх, дапушчаны чалавекам, ёсьць па-за целам. Хто ж грашыць распустай, супраць свайго ўласнага цела грашыць.

19 Ці ж ня ведаеце, што цела вашае ёсьць сьвятыня Духа Сьвятога, каторы ў вас і каторага маеце ад Бога, ды што ўжо не належыце да саміх сябе?

20 Вы ж здабытыя за вялікую цану. Дык хваліце Бога ў целе вашым!

7

1 Адносна тога, што вы пісалі да мяне, дык добра чалавеку не дакранацца жанчыны.

2 Але з увагі на распусту кожны хай мае сваю жонку, і жонка кожная хай мае свайго мужа.

3 Хай муж аддае належнае жонцы, падобна і жонка мужу.

4 Жонка ня мае ўлады над сваім целам, але муж. Падобна і муж ня мае ўлады над сваім целам, але жонка.

5 Не ўхіляйцеся адно ад другога, хіба толькі з узаемнай згоды, да часу, каб прысьвяціць сябе малітве, і потым зноў зыходзьцеся разам, каб шатан не спакушаў вас праз непаўстрыманасьць вашую.

6 Кажу гэта як параду, а не як загад.

7 Хацеў бы, каб усе людзі былі, як я, але кожны мае свой дар ад Бога: адзін так, другі інакш.

8 Нежанатым жа і ўдовам кажу: Добра ім заставацца так, як я.

9 Калі б не маглі паўстрымацца, хай жэняцца, бо лепш ажаніцца, чым распаляцца.

10 Тым жа, што жывуць у сужэнстве, загадваю ня я, але Госпад, каб жонка не адлучалася ад мужа.

11 Калі б, аднак, разлучыліся б, хай застаецца незамужняй, або хай пагодзіцца з мужам. Таксама і муж хай не пакідае жонкі.

12 Іншым жа кажу я, а ня Госпад: Калі хто з братоў мае жонку няверучую, і яна згаджаецца жыць з ім, дык хай не пакідае яе.

13 Таксама і жонка, маючая ня веручага мужа, калі ён згаджаецца жыць з ёю, хай не пакідае мужа.

14 Бо няверучы муж асьвячаецца ў жонцы, а няверучая жонка асьвячаецца ў веручым мужу. Інакш вашыя дзеці былі б нячыстымі, а цяпер — сьвятыя.

15 А калі няверучы хоча адыйсьці, хай адыходзіць. Брат або сястра ў гэткіх выпадках не зьвязаны. Да згоды паклікаў нас Госпад.

16 Скуль, дарэчы, можаш ведаць, жана, ці ня збавіш свайго мужа? Або скуль ведаеш, муж, ці ня збавіш сваю жонку?

17 Зрэшты, хай кожны жыве так, як Госпад яму прызначыў ды да чаго паклікаў; і гэтак я вучу ва ўсіх цэрквах.

18 Калі хто пакліканы як абразаны, хай не хавае абразаньня! А калі хто пакліканы (да веры) як неабразаны, хай не прыймае абразаньня.

19 Абразаньне ёсьць нішто, і неабразаньне ёсьць нішто, але (важна) выпаўненьне прыказаньняў Божых.

20 Дык хай кожны застаецца ў такім стане, у якім быў пакліканы.

21 Быў ты пакліканы як нявольнік? Не турбуйся! Але калі можаш стацца вольным, скарыстай з гэтага!

22 Бо хто пакліканы ў Госпадзе як нявольнік, ёсьць вызваленцам Госпадавым. Падобна і той, хто пакліканы як вольны, стаецца нявольнікам Хрыстовым.

23 Вялікаю цаною вы здабытыя! Дык ня будзьце нявольнікамі людзей.

24 Браты, хай кожны трывае перад Богам у такім стане, у якім быў пакліканы.

25 Што да дзявоцтва, загаду Госпада ня маю, але даю параду як той, хто з ласкі Божай дастойны веры.

26 Дзеля надыходзячых патрэбаў за лепшае лічу, што добра так застацца жыць чалавеку.

27 Калі ты жанаты, ня думай разводзіцца! Калі свабодны, не шукай жонкі.

28 Калі ж ажэнішся, не саграшыш. Падобна і дзяўчына, калі ідзе замуж, не грашыць. Такія аднак будуць мець клопаты з целам, а я хацеў бы вас ад яго ўхаваць.

29 Кажу, браты, што час кароткі! Дык трэба, каб тыя, што маюць жонкі, жылі як нямаючыя;

30 і тыя, што плачуць, быццам ня плакалі, і тыя, што цешацца, як бы ня цешыліся, і тыя, што купляюць, быццам не набывалі,

31 і тыя, што карыстаюцца гэтым сьветам, як бы не карысталіся. Бо праходзіць вобраз гэтага сьвету.

32 Хацеў бы, каб вы былі бяз клопату. Чалавек нежанаты рупіцца пра справы Госпада, як падабацца Госпаду.

33 А хто жанаты, клапоціцца пра справы сьвету, як падабацца жонцы,

34 і таму разгублены. Падобна жанчына незамужняя і дзяўчына рупіцца пра справы Госпадавы, каб была сьвятой і целам, і духам; а якая замужам, клапоціцца пра сьвецкія справы, як падабацца мужу.

35 Кажу гэта на вашу карысьць, не каб паставіць вам пастку, але каб вы дастойна і безперапынна стаялі пры Госпадзе.

36 Калі хто, аднак, лічыць за няслаўнае адносна дзяўчыны сваёй, што яна перацьвіла, ды ён перакананы, што павінен так зрабіць, хай робіць, як хоча; гэтым не грашыць, хай выходзіць замуж.

37 А калі хто не з прымусу, але з вольнай волі наважыўся ў сваім сэрцы захаваць у чыстасьці сваю дзяўчыну, добра робіць.

38 Дык хто аддае замуж сваю дзяўчыну, добра робіць; а хто не аддае замуж, яшчэ лепш робіць.

39 Жонка зьвязана (законам), пакуль яе муж жыве, а як муж памрэ, можа выйсьці за каго захоча, толькі ў Госпадзе.

40 Шчасьлівейшая аднак будзе, калі застанецца так, паводле маёй парады. А думаю, што я таксама маю Духа Божага.

8

1 Што да ідалам складаных ахвяр (з мяса), мы ведаем, бо маем усякае веданьне. Але веданьне надзімае, а любоў будуе.

2 Калі каму здаецца, што ён нешта ведае, дык ён ня ведае, як трэба ведаць.

3 А калі хто любіць Бога, той ведамы Яму.

4 Адносна спажываньня ідалам ахвяраванага (мяса) мы ведаем добра, што няма на сьвеце ніякіх ідалаў і ніводнага бога, апрача адзінага Бога.

5 А хоць і ёсьць у небе ці на зямлі так званыя багі, бо шмат такіх багоў і паноў

6 але для нас існуе толькі адзін Бог Айцец, ад якога ўсё (мае пачатак), ды дзеля каторага мы (існуем), поруч адзін Госпад, Езус Хрыстос, праз якога ўсё (сталася) і праз каторага мы (жывём).

7 Але ня ўсе маюць такое веданьне: некаторыя дасюль, прывыкшы да ідалаў, ядуць мяса як ахвяраванае ідалам, і так сваё кволае сумленьне паганяць.

8 А ежа не збліжае нас да Бога, бо не бяднеем, калі не ямо, і таксама, ядучы, нічога не набываем.

9 Усё ж такі глядзіце, каб ваша свабода не сталася згаршэньнем для слабых (вераю).

10 Бо, калі б хто ўбачыў таго, што мае веданьне пры ідалавым стале, ці ж сумленьне слабавернага чалавека не заахвоціцца таксама есьці ідалам ахвяраванае (мяса)?

11 Такім чынам тваё веданьне спрычыніла б загубу брату, за каторага памёр Хрыстос!

12 А так грэшачы супраць братоў і б’ючы па сумленьні іх нядужым, грашыцё супраць Хрыста.

13 Дык калі яда горшыць брата майго, ніколі ня буду есьці мяса, каб ня горшыць брата майго.

9

1 Ці я не свабодны? Ці я не апостал? Ці ж я ня бачыў Езуса, Госпада нашага? Ці ж не вы — дакон мой у Госпадзе?

2 Калі іншым я не апостал, вам я апостал; бо вы — пячатка майго апасталаванья ў Госпадзе.

3 Вось жа мая абарона перад тымі, што мяне асуджаюць.

4 Ці ж мы ня маем улады есьці і піць?

5 Або ня маем улады браць з сабою жанчыну, сястру, падобна як гэта робяць іншыя апосталы, і браты Госпадавы, і Кефас!

6 Ці толькі мне аднаму і Барнабе нельга не працаваць?

7 Хто ж служыць у войску за свае ўласныя грошы? А бо хто садзіць вінаграднік і не есьць яго пладоў? Або хто пасе стада ды не карыстаецца малаком стада?

8 Ці толькі па-чалавечаму кажу я гэта? Ці ж не гаворыць пра гэта і Закон?

9 Вось жа ў Законе Майсея напісана: “Не завязвай пыску малоцячаму валу”. Ці пра валы толькі рупіцца Бог?

10 Ці гэта не сказаў перад усім адносна нас? Так, дзеля нас напісана, што араты павінен з надзеяй араць, і малацьбіт малаціць з надзеяй атрымаць умалот.

11 Калі мы пасеялі ў вас духовае, што за дзіва, што маем удзел у жніве цялеснага?

12 Калі ж іншыя маюць удзел ва ўладзе над вамі, дык чаму тым больш ня мы? Аднак мы не карыстаемся гэтай уладай, але зносім усё, каб не прычыніць шкоды Эвангельлю Хрыстоваму.

13 Ці ж ня ведаеце, што тыя, што займаюцца паслугай пры сьвятыні, харчуюцца са сьвятыні, а тыя, што паслугуюць пры аўтары, бяруць долю з аўтара?

14 Так і Госпад загадаў, каб тыя, што вясьцяць Эвангельле, з Эвангельля жылі.

15 Але я не карыстаўся гэтым правам, а напісаў гэтае не таму, каб мець нейкую карысьць для сябе. Бо мне лепш было памерці, чым дазволіць, каб хто пазбавіў мяне гэтай славы.

16 Бо калі я эвангелізую, няма мне славы; бо гэты абавязак ляжыць на мне. Бо гора мне, калі я не эвангелізую.

17 Калі я гэта раблю са сваёй волі, маю заплату; а калі я гэта раблю не па сваёй волі, дык спаўняю толькі даручаную мне паслугу.

18 Дык якая мне ўзнагарода? Вось вяшчу Эвангельле без ніякай заплаты, не карыстаюся ўладаю, якую дае мне Эвангельле.

19 Бо будучы вольным ад усіх, стаўся я нявольнікам усім, каб тым больш іх здабыць.

20 Юдэям быў я як Юдэй, каб прыцягнуць Юдэяў; тым, што трымаюцца закону, стаўся слугою закону, хоць сам ня ёсьць пад законам, каб прыцягнуць спаганяючых закон;

21 тым, што ня маюць закону, быў як без закону, хоць сам не бяз Божага закону, але пад законам Хрыста, каб здабыць тых, што ня маюць закону.

22 Для кволых стаўся я кволым, каб пацягнуць кволых; стаўся ўсім для ўсіх, каб хоць некаторых збавіць.

23 Усё гэта раблю я дзеля Эвангельля, каб быць ўдзельнікам яго.

24 Няўжо вы ня ведаеце, што бегаючыя на стадыёне ўсе бягуць, аднак адзін атрымоўвае нагароду? Дык бяжыце так, каб атрымаць.

25 Кожны, хто ідзе ў спаборніцтва, усяго сабе адмаўляе; яны — каб атрымаць вянец зьнішчальны, а мы — незнішчальны.

26 Дык я бягу, не як насьлепа, б’юся ня так, як бы паветра б’ючы

27 але ўтаймоўваю ды няволю сваё цела, каб часам, навучаючы другіх, сам ня стаўся няздатным.

10

1 Не хачу, браты, каб вы ня ведалі, што нашыя бацькі ўсе былі пад воблакам, і ўсе перайшлі праз мора,

2 ды ўсе былі ахрышчаны ў (імя) Майсея ў воблаку і ў моры,

3 усе таксама спажывалі тую самую духовую страву

4 і пілі таксама духовае пітво. Пілі вось з духовай скалы, што ішла з імі, а тая скала — Хрыстос.

5 Але ня многіх з іх ўпадабаў сабе Бог, таму ляглі яны ў пустыні.

6 А гэтыя падзеі — прыклад нам, каб не былі мы ахвотныя да зла, як яны ахвотныя былі.

7 Ня будзьце таксама ідалапаклоньнікамі, як некаторыя з іх, як напісана: “Засеў народ есьці, і піць, і весяліцца”.

8 І не рабіма распусты, як яны распуставалі некаторыя, і ў адзін дзень загінула іх дваццаць тры тысячы.

9 І не спакушайма Хрыста, як яны спакушалі ды пагінулі ад зьмеяў.

10 І не наракайце, як некаторыя з іх наракалі і пагінулі ад нішчыцеля.

11 Ды ўсё гэта адбылося з імі як прадказаньне будучага і запісана на павучэньне для нас, пражываючых пры канцы вякоў.

12 Хай той, каму, здаецца, што стаіць, глядзіць, каб ня ўпаў.

13 Вас наведала спакуса, звычайная людзям. Верны ж Бог, які не дапусьціць вас спакушаць больш, чым можаце вытрымаць, але са спакусай дае сілу яе пераадолець, каб маглі выстаяць.

14 Дзеля гэтага, мае найдаражэйшыя, сьцеражыцеся пакланяцца ідалам.

15 Кажу гэта як людзям разумным. Вы судзіце самі тое, што гавару:

16 Келіх багаславенства, каторы багаславім, ці ня ёсьць удзелам у Крыві Хрыстовай? А хлеб, каторы ломім ці ня ёсьць удзелам у Целе Хрыстовым?

17 Калі адзін хлеб, таму мы, многія, творым адно цела, бо ўсе мы дзелімся тым самым хлебам.

18 Прыгледзьцеся Ізраэлю паводле цела: ці тыя, што ядуць ахвяры (з аўтара), ня ёсьць удзельнікамі аўтара?

19 Што хачу сказаць? Ці ахвяра, складзеная ідалам, ёсьць нечым (важным)? Або сам ідал ёсьць чымсьці (важным)?

20 Не! Бо тое, што пагане складаюць у ахвяру, дэманам складаюць у ахвяру, а ня Богу. А я не хацеў бы, каб вы мелі нешта супольнае з дэманамі.

21 Ня можаце піць з келіха Госпада ды з келіха дэманаў; ня можаце быць удзельнікамі Госпадавага стала і стала дэманаў.

22 Ці ж нам гнявіць Госпада? Ці ж мы дужэйшыя за Яго?

23 “Усё можна!” Але ня ўсё карысна. “Усё можна!” Але ня ўсё будуе.

24 Хай ніхто ня гоніцца за сваёй карысьцю, але за карысьцю бліжняга.

25 Дык усё, што на рынку прадаюць, ешце, не сумняваючыся дзеля (супакою) сумленьня,

26 бо Госпадава зямля і ўсё, што яе напаўняе.

27 Калі вас запросіць хтосьці з няверучых, і захочаце пайсьці, дык ешце ўсё, што вам пададуць, не сумняваючыся, што да сумленьня.

28 Але калі б хто сказаў: “Гэта было ахвяравана ідалам”, — ня ешце з увагі на таго, хто вас перасьцярог, ды з увагі на сумленьне.

29 Маю на ўвазе не тваё сумленьне, але бліжняга. Чаму ж чужое сумленьне мела б судзіць маю свабоду?

30 Калі я ем што з падзякаю, то чаму мяне ачарняюць за тое, за што я дзякую.

31 Дзеля таго ці вы ясьцё, ці вы піцё, ці што іншае робіце, усё на хвалу Божую рабіце!

32 Ня будзьце прычынай згаршэньня ані для Юдэяў, ані для Грэкаў, ані для Царквы Божае.

33 Гэтак і я стараюся ўсім у-ва ўсім падабацца, не шукаючы сваёй карысьці, але што карыснае многім, каб яны былі збаўлены.

11

1 Будзьце пераймальнікамі маімі, як я — Хрыста.

2 Хвалю вас, браты, што ва ўсім памятаеце пра мяне, ды трымаецеся ўсяго, што я вам перадаў.

3 Хачу, каб вы ведалі, што галава кожнага мужчыны — Хрыстос, а кожнае жонкі галава — муж, а галава Хрыста — Бог.

4 Кожны мужчына, калі моліцца або праракуе з накрытай галавой, ганьбіць сваю галаву.

5 Кожная ж жанчына, калі моліцца або праракуе з ненакрытай галавой, ганьбіць сваю галаву, бо гэта тое самае, быццам яна аголена.

6 Дык калі якая жанчына не накрывае галавы, хай абстрыжэ свае валасы. А калі ганьбіць жанчыну тое, што пастрыжана або паголена, дык хай накрывае галаву.

7 Мужчыну не належыцца накрываць галавы, бо ён — вобраз і хвала Бога, а жанчына — хвала мужчыны.

8 Бо не мужчына ад жанчыны, але жанчына ад мужчыны.

9 і не мужчына створаны для жанчыны, але жанчына для мужчыны.

10 Таму жанчына мусіць мець на галаве знак падданасьці дзеля анёлаў.

11 Зрэшты, у Госпада ані мужчына без жанчыны, ані жанчына без мужчыны.

12 Бо як жанчына з мужчыны, так і мужчына (родзіцца) з жанчыны, а ўсе — ад Бога!

13 Рассудзіце самі: ці належыцца жанчыне маліцца да Бога з ненакрытай галавой?

14 Сама прырода вучыць нас, што ганьба для мужчыны насіць доўгія валасы,

15 і наадварот, для жанчыны гэта — гонар. Бо валасы дадзены ёй на пакрыцьцё.

16 А калі хто аб гэтым хоча спрачацца, хай ведае, што ані мы ня маем такога звычаю, ані цэрквы Божыя.

17 Робячы вам гэтыя заўвагі, не магу вас пахваліць за тое, што зьбіраецеся не на лепшае, але на горшае.

18 Перад усім чую, што, калі зыходзіцеся разам як супольнасьць, бываюць у вас спрэчкі, і гэтаму я крыху веру.

19 Бо мусяць быць сярод вас і герэзіі, каб выявіліся выпрабаваныя людзі.

20 Дык калі вы зьбіраецеся разам, няма ў вас спажываньня Вячэры Госпадавай.

21 Кожны бо з вас сьпяшаецца першым зьесьці сваю вячэру, ды бывае, што адзін галодны, а ў той час другі ўпіваецца.

22 Ці ня маеце дамоў, каб там есьці і піць? Ці мо хочаце ганьбіць царкву Божую, ды засароміць тых, што нічога ня маюць? Што вам магу сказаць? Можа буду вас хваліць? Дык не! За гэта вас не пахвалю!

23 Бо я гэта атрымаў ад Госпада і перадаў вам, што Госпад Езус у тую ноч, калі меў быць выдадзены, узяў хлеб

24 і склаўшы падзяку, паламаў і сказаў: “Гэта ёсьць Цела Маё, якое за вас даецца. Рабіце гэта ў Маю памяць!”

25 Падобным спосабам па вячэры Ён узяў келіх і сказаў: “Гэты келіх ёсьць Новым Запаветам у Крыві Маёй. Рабіце гэта, колькі разоў будзеце піць, у Маю памяць”.

26 Бо колькі разоў будзеце есьці гэты хлеб і піць гэты келіх, будзеце абвяшчаць сьмерць Госпада, пакуль ня прыйдзе.

27 Дзеля таго, хто нягодна есьць хлеб ды п’е з келіха, той вінаваты што да Цела і Крыві Госпадавай.

28 Дык хай выспрабуе чалавек сябе самога, і тады хай есьць хлеб той ды п’е з келіха таго.

29 Бо хто есьць і п’е нягодна, не зважаючы на Цела (Госпадава), прысуд сабе есьць і п’е.

30 Таму шмат у вас кволых і хворых, ды многа памірае.

31 А калі мы самі сябе асудзім, дык ня будзем суджаны.

32 Калі нас Госпад судзіць, то і карае, каб не былі мы асуджаны разам з усім сьветам.

33 Таму, браты мае, калі зьбіраецеся есьці Вячэру, пачакайце адзін на другога.

34 Калі хто галодны, хай есьць дома, каб вам не зьбірацца на асуджэньне. Іншыя справы наладжу, як прыйду.

12

1 Не хачу, браты, каб вы ня ведалі пра духоўныя (дары).

2 Калі вы былі яшчэ паганамі, ведаеце, хадзілі вы да нямых балваноў, быццам вялі вас.

3 Заручаю вас, што ніхто, хто гаворыць у Духу Божым, ня скажа: “Анатэма, хай будзе Езус пракляты!” Ды ніхто ня можа сказаць: “Езус ёсьць Госпад”, як толькі ў Духу Сьвятым.

4 Розныя дары ласкі, але адзін і той самы Дух.

5 І розныя ёсьць паслугаваньні, але той самы Госпад.

6 І розная таксама дзейнасьць, але той самы Бог, каторы ўсё ў-ва ўсіх робіць.

7 Кожнаму даецца аб’яўленьне Духа для агульнага дабра.

8 Аднаму даецца Духам слова мудрасьці, другому даецца тым самым Духам слова веданьня,

9 яшчэ іншаму даецца вера тым жа Духам, іншаму — дар аздараўляньня тым самым Духам,

10 іншаму зноў даецца дар чыніць цуды, іншаму — праракаваньня, іншаму — распазнаваньне духаў, іншаму — розныя мовы, іншаму — тлумачэньне моваў.

11 Усё гэта робіць адзін і той самы Дух, даючы кожнаму па сваёй волі.

12 Як адно цела мае многа членаў, а ўсе члены, хоць іх многа, твораць адно цела, так і Хрыстос.

13 Мы бо ўсе адным Духам ахрышчаны ў адно цела, ці то Юдэі, ці то Грэкі, ці то нявольнікі, ці то свабодныя, і ўсе напоены адным Духам.

14 А цела складаецца не з аднаго члена, але з многіх.

15 Калі б нага сказала: “Я не належу да цела, таму што я — не рука”, дык няўжо яна таму і не належыць да цела?

16 Або калі вуха скажа: “Я не належу да цела, бо я ня вока?”, дык няўжо яно і не належыць да цела?

17 Калі б ўсё цела было вокам, дзе ж быў бы слых? А калі б усё цела было б слых, дык дзе тады нюх?

18 Але Бог разьмясціў члены так, што кожны з іх у целе, як Яму спадабалася.

19 А калі б усе былі адным членам, дык дзе ж тады цела?

20 Вось цяпер членаў многа, а цела — адно.

21 Ня можа вока сказаць руцэ: “Ты мне непатрэбная!” або галава нагам: “Вы мне не патрэбныя”.

22 Наадварот, члены цела, каторыя падаюцца слабейшымі, больш патрэбныя,

23 ды каторыя нам здаюцца менш пачэснымі ў целе, мы акружаем асаблівай пашанай, а тыя, што лічацца непрыстойнымі, ахоўваем з тым большай стараннасьцю,

24 а нашыя прыстойныя часткі цела не патрабуюць таго. Так Бог уфармаваў наша цела, што даў больш пашаны тым членам, каторым не хапала,

25 каб не было ў целе разьдзяленьня, але каб паасобныя члены рупіліся адзін аб адным.

26 Такім чынам, калі церпіць адзін член, церпяць з ім усе іншыя члены. Падобна, калі славіцца адзін член, радуюцца з ім усе члены.

27 Вы — Цела Хрыстовае, а паасобна — члены.

28 І адных Бог устнавіў у Царкве найперш апосталамі, далей прарокамі, трэціх — настаўнікамі, пасьля тых, што маюць моц чыненьня цудаў, потым дар лячэньня, дар успамогі, дар гаспадараваньня, дар усялякіх моваў.

29 А ці ўсе апосталы? Ці ўсе прарокі? Ці ўсе настаўнікі? Ці ўсе цудатворцы?

30 Ці ўсе маюць дар аздараўляньня? Ці ўсе гавораць мовамі? Ці ўсе тлумачаць?

31 Дабівайцеся харызматаў большых, а я вам пакажу шлях дасканалейшы.

13

1 Калі б я гаварыў мовамі людзей або анёлаў, а любові ня меў бы, я быў бы як медзь зьвінячая, або цымбалы гудзячыя.

2 І калі б я меў дар праракаваньня ды зьведаў усе тайны і ўсякую веду, і меў усю веру, што і горы пераносіў, але любові ня меў бы, я быў бы нішто.

3 І калі б раздаў на бедных усю сваю маёмасьць і цела сваё аддаў на спаленьне, але любові ня меў бы, ніякай мне з гэтага карысьці.

4 Любоў цярплівая, любоў ласкавая, не зайздросная, не ганарыстая, не пыхлівая,

5 не амбітная, не шукае свайго, не гняўлівая, не памятае зла,

6 ня цешыцца з несправядлівасьці, але радуецца з праўды,

7 усё пераносіць, ва ўсё верыць, на ўсё спадзяецца, усё церпіць.

8 Любоў ніколі не зьнікае. А вось прароцтвы, счэзнуць, і мовы змоўкнуць, і веда занепадзе.

9 Бо мы часткова пазнаём і часткова праракуем.

10 Калі ж надыйдзе дасканалае, саступіць тое, што частковае.

11 Калі я быў дзіцём, гаварыў па-дзіцячаму, разумеў па-дзіцячаму, думаў па-дзіцячаму, а як стаў мужам, вызбыўся таго, што дзіцячае.

12 Цяпер мы бачым быццам праз (мутнае) шкло, невыразна, а тады (убачым) тварам у твар. Цяпер пазнаю часткова, а тады пазнаю поўнасьцю, як я сам пазнаны.

13 Дык цяпер бытуюць вера, надзея і любоў; а з гэтых трох найважнейшая — любоў.

14

1 Спаганяйце любоў, рупцеся пра духовыя (дары), асабліва пра дар праракаваньня.

2 Бо хто гаворыць мовамі, ня людзям гаворыць, але Богу. Ніхто бо яго не разумее, а ён пад дзеяньнем Духа расказвае тайны.

3 Той жа, хто праракуе, гаворыць людзям на збудаваньне, або для заахвоты, або для пацяшэньня.

4 Хто гаворыць мовамі, самога сябе будуе, а хто праракуе, супольнасьць будуе.

5 Хачу, каб вы ўсе гаварылі мовамі, але лепш, каб праракавалі. Важней бо праракаваць, чым гаварыць мовамі, хіба што тлумачыў бы, каб супольнасьць атрымала збудаваньне.

6 Што вам, браты, з таго, каб я прыйшоў да вас і гаварыў мовамі, ці гэта вам дамагло б, хіба што буду гаварыць да вас, аб’яўляючы штосьці, або навучаючы, або праракуючы, або цікавячы вас навукай.

7 Падобна бывае з бяздушнымі інструмэнтамі, каторыя гучаць, ці то жалейка, ці то гусьлі; калі б яны не падавалі выразных гукаў, як можна было б тады адрозьніць, ці гэта гук жалейкі, ці гусьляў?

8 Калі гэтак сурма (баявая) падасьць невыразны гук, дык хто будзе шыкавацца да бою?

9 Так ёсьць і з вамі, калі будзеце гаварыць языком, але невыразна вымаўляць словы, дык хто можа зразумець, што вы гаворыце? Такая гаворка на вецер!

10 Колькі розных моваў на сьвеце? Але кожная не бяз голасу.

11 Калі я, аднак, ня буду разумець, што словы значаць, дык буду для прамоўцы чужынцам, і прамоўца для мяне будзе чужынцам.

12 Таксама і вы, калі дбала шукаеце дароў Духа, дык узбагачайцеся імі для пабудовы супольнасьці.

13 Дык калі хто карыстаецца з дару моваў, хай моліцца, каб тлумачыць (мовы).

14 Калі бо я малюся дзякуючы дару моваў, дух мой моліцца, але розум ня мае карысьці.

15 Дык што рабіць? Буду маліцца духам, але таксама буду маліцца розумам; буду сьпяваць духам, буду такжа спяваць розумам.

16 Дарэчы, калі ты будзеш багаславіць у духу, як жа на тваё багаславеньне скажа: “Амэн!” хтосьці просты, каторы не разумее, што ты гаворыш?

17 Ты, праўда, прыгожа падзяку складаеш, але іншы ня мае карысьці.

18 Дзякую Богу, што я больш з вас усіх гавару мовамі.

19 Усё ж такі на сабраньні ахватней скажу пяць словаў сваім розумам, каб навучыць іншых, чым дзесяць тысяч словаў у мовах.

20 Браты! Ня будзьце дзецьмі розумам, але будзьце нямоўлямі адносна зла, а розумам будзьце дарослымі.

21 У законе напісана: “Буду прамаўляць да гэтага народу чужымі мовамі і іншымі вуснамі, але яны і тады не паслухаюць Мяне”, — кажа Госпад.

22 Дык вось дар моваў ёсьць знакам не для веручых, але для няверучых; прароцтва ж не для няверучых, але для веручых.

23 Дык калі зьбярэцца ўся супольнасьць, ды ўсе пачнуць карыстацца дарам моваў, а ў той час увойдуць простыя людзі поруч няверучыя, ці ж ня скажуць, што вы звар’яцелі?

24 А калі ўсе праракуюць, і ў той час прыйдзе якісь няверучы або просты чалавек, дык будзе ён усімі дакараны, усімі суджаны,

25 тайны яго сэрца адкрыюцца, і ён, упаўшы на твар, паклоніцца Богу, прызнаючы: “Сапраўды, Бог з вамі!”

26 Дык што ж, браты? Калі зьбіраецеся разам, кожны з вас мае або дар сьпяваньня гімнаў, або дар навучання, або дар аб’яўленьня будучага, або дар моваў, або выясненьня: усё гэта хай будзе на пабудову супольнасьці.

27 Калі хто мае дар моваў, дык хай гавораць па чарзе двух, найбольш трох, а адзін хай тлумачыць.

28 А калі б не было перакладчыка, дык хай маўчыць на сабраньні, але сам сабе гаворыць і Богу.

29 Прарокі хай прамаўляюць па двух або па трох, іншыя ж хай гэта разважаюць.

30 Калі ж каму іншаму з седзячых будзе дадзена аб’яўленьне, дык хай першы замоўкне.

31 Такім спосабам можаце праракаваць усе, адзін па другім, каб усе былі навучаны і ўсе былі пацешаны.

32 І духі прарочыя паслухмяныя прарокам.

33 Бо Бог ня ёсьць Бог бязладдзя, але супакою. Як гэта адбываецца на ўсіх сабраньнях у сьвятых,

34 жанчыны на сабраньнях павінны маўчаць, бо не дазваляецца ім гаварыць, але няхай будуць пакорныя, як і закон загадвае.

35 Калі хочуць чагосьці навучыцца, хай пытаюцца ў мужоў сваіх дома, бо сорамна жанчыне прамаўляць на сабраньні.

36 Ці ж ад вас выйшла слова Божае? Або ці да вас толькі прыйшло?

37 Калі каму здаецца, што ён прарок або што мае духовыя дары, дык хай ведае, што тое, што вам пішу, ёсьць загад Госпадаў.

38 А калі б хто гэтага не прызнаў, ён сам ня будзе прызнаны.

39 Так вось, браты мае, рупцеся пра дар праракаваньня ды не забараняйце карыстацца з дару моваў.

40 Ды хай усё адбываецца прыстойна і парадкам.

15

1 Прыгадваю вам, браты, Эвангельле, якое я вам раней вясьціў і якое вы прынялі ды ў каторым трываеце,

2 і праз якое здабудзеце збаўленьне, калі яго захаваеце такім, якім я вясьціў вам, інакш уверылі вы надарма.

3 Бо я перш перадаў вам тое, што і я прыняў, што Хрыстос памёр за нашыя грахі паводле Пісаньня,

4 і што быў пахаваны, і што ўваскрос на трэці дзень паводле Пісаньня,

5 і што зьявіўся Кефасу, і затым Дванаццаці,

6 што пасьля зьявіўся больш чым пяці стам братам адначасна; большасьць з іх жыве дасюль, некаторыя паўміралі;

7 пасьля паказаўся Якубу, пазьней усім апосталам,

8 а пры канцы, ужо па ўсіх, як неданоску, паказаўся таксама мне.

9 Бо я найменшы з усіх апосталаў і няварты называцца апосталам, бо я перасьледаваў Царкву Божую.

10 Але з ласкі Бога ёсьць тым, кім ёсьць, ды дадзеная мне ласка Ягоная не была дарэмнай. Наадварот, працаваў я больш ад іх усіх, не я, што праўда, але ласка Божая са мною.

11 Дык ці я, ці яны, мы так навучаем, і вы так паверылі.

12 Калі аб Хрысьце гаворыцца, што Ён уваскрос з памёршых, дык чаму некаторыя з-паміж вас кажуць, што няма ўвасрасеньня мёртвых?

13 Калі няма ўваскрасеньня мёртвых, дык і Хрыстос не ўваскрос.

14 А калі Хрыстос не ўваскрос, дык дарэмнае навучаньне нашае, ды дарэмная таксама вера вашая.

15 А мы аказаліся б фальшывымі сьведкамі Бога, бо мы сьведчылі пра Бога, што Ён уваскрасіў Хрыста, якога не ўваскрашаў, калі памёршыя не ўваскрасаюць.

16 Калі памёршыя не ўваскрасаюць, дык і Хрыстос не ўваскрос.

17 А калі Хрыстос не ўваскрос, пустая вера вашая, і вы дасюль застаецёся ў грахах сваіх.

18 Дык затым і тыя, што памерлі ў Хрысьце, пайшлі на загубу.

19 Калі ў гэтым жыцьці мы спадзяемся толькі на Хрыста, дык мы найнешчасьлівейшыя з усіх людзей.

20 Але цяпер Хрыстос уваскрос першы спасярод памёршых.

21 Бо як праз чалавека прыйшла сьмерць, так праз чалавека і ўваскрасеньне з мёртвых;

22 бо як у Адаме ўсе паміраюць, так у Хрысьце ўсе ажывуць.

23 Але кожны па сваёй чарзе: першы Хрыстос, затым тыя, што належаць да Хрыста, у час прыйсьця Ягонага;

24 наастатак прыйдзе канец, калі перадасьць Ён караляваньне Богу і Айцу, ды калі пераможа ўсякае начальства, усякую ўладу ды моц.

25 Бо Яму належыцца валадарыць, аж пакуль не паложыць пад ногі свае ўсіх ворагаў.

26 Апошні вораг будзе зьнішчаны — сьмерць.

27 Усё бо Ён кінуў пад ногі свае. Калі сказана: “Усё паддана (Яму)”, значыць гэта, што ўсё, апрача Таго, хто Яму ўсё падуладніў.

28 А калі ўжо ўсё будзе Яму падуладна, тады і сам Сын пакарыцца Таму, хто Яму падуладніў усё, каб Бог быў усім у-ва ўсіх.

29 Бо што робяць тыя, што прыймаюць хрост за памёршых? Калі памёршыя не ўваскрасаюць, дык нашто прыймаюць хрост за іх?

30 Дык пашто і мы ставім сябе што хвіліну на небясьпеку?

31 Заручаю вас праз гонар, які я маю ў вас у Езусе Хрысьце, Госпадзе нашым, што я кожны дзень паміраю.

32 Калі я толькі як чалавек у Эфэзе змагаўся з дзікімі зьвярамі, што мне з таго? Калі памёршыя не ўваскрасаюць, дык будзем есьці і піць, бо заўтра памром.

33 Не падманывайце сябе! “Дзеля ліхіх гутарак псуюцца добрыя звычаі”.

34 Ацьверазіцеся як сьлед і перастаньце грашыць! Бо ёсьць сярод вас такія, што не прызнаюць Бога. На сорам вам кажу гэта.

35 Спытае нехта: “А як памёршыя ўваскрасаюць? У якім целе прыйдуць?”

36 О, неразумны! Дык жа тое, што сееш, не аджыве, калі перш не памрэ.

37 Тое, што сееш, ня ёсьць адразу целам, якім становіцца потым, але звычайным зернем, скажам, пшанічным або якім другім.

38 Але Бог дае яму такое цела, якое захацеў; і кожнаму насеньню сваё.

39 Ня ўсе целы аднолькавыя, але іншыя целы ў людзей, іншыя целы ў жывёлаў, а яшчэ іншыя ў птушак, ды іншыя ў рыбаў.

40 Ёсьць целы нябесныя і целы зямныя, але іншая слава нябесных, іншая зямных.

41 Іншы бляск сонца, а іншы месяца ды зорак. Адна зорка ад другой розьніцца яркасьцю.

42 Падобная і з уваскрасеньнем памёршых: сеецца на зьнішчэньне, а паўстае ў незьнішчальнасьці;

43 сеецца ў паніжэньні, а паўстае ў хвале; сеецца ў кволасьці, а паўстае ў моцы;

44 сеецца цела душэўнае, а паўстае цела духоўнае. Калі ёсьць цела душэўнае, дык ёсьць і (цела) духоўнае.

45 Так вось і напісана: “Стаўся першы чалавек. Адам жывою душою”, а апошні Адам стаўся Духам жыватворчым.

46 Аднак перш было ня тое, што духовае, але тое, што душэўнае; духовае ж было потым.

47 Першы чалавек з зямлі, зямны, другі чалавек — з неба.

48 Які той зямны, такія і зямныя; які Той нябесны, такія і нябесныя,

49 і як насілі мы вобраз зямнога (чалавека), так будзем насіць вобраз нябеснага.

50 Кажу вам, браты, што цела і кроў ня могуць атрымаць Каралеўства Божага, ды тое, што зьнішчальнае, ня можа мець спадчыны ў незьнішчальным.

51 Вось аб’яўляю вам тайну: Ня ўсе мы памром, але ўсе будзем пераменены,

52 адразу, імгненна, на гук апошняй трубы; бо затрубіць (труба), і паўстануць памёршыя незьнішчальнымі і мы будзем пераменены.

53 Бо трэба, каб тое, што зьнішчальнае, прыадзелася ў незьнішчальнасьць, і сьмяротнае — у несьмяротнасьць.

54 А калі ўжо тое, што зьнішчальнае, адзенецца ў незнішчальнасьць, і сьмяротнае гэтае прыадзенецца ў несьмяротнасьць, тады збудуцца напісаныя словы: “Праглынена сьмерць перамогаю.

55 Сьмерць, дзе твая перамога? Сьмерць, дзе тваё джала?”

56 Джала сьмерці — грэх, а сіла грэху — закон.

57 Богу ж падзяка за тое, што даў нам перамогу праз Госпада нашага Езуса Хрыста.

58 Дзеля таго, браты мае ўмілаваныя, будзьце стойкімі і непахіснымі, заўсёды рупліва занятыя справай Госпада, помнячы, што праца вашая ня будзе дарэмнай Бога.

16

1 Адносна складак, што зьбіраюцца на сьвятых, дык і вы рабіце, як я загадаў цэрквам у Галятыі.

2 Хай у першы дзень тыдня кожны з вас адкладзе ў сябе і зьберажэ, што ўважае за карыснае, каб не зьбіраць тады як я прыбуду.

3 Калі ж я паяўлюся, дык праз тых, каторых прызнаеце вы за дастойных, пашлю дар ваш з лістамі ў Ерузалім,

4 а калі б аказалася патрэбным і мне пайсьці, дык яны пойдуць разам са мною.

5 Я прыйду да вас, калі буду варочацца з Македоніі, бо праз Македонію толькі праходам прайду.

6 У вас, магчыма, застануся або нават перазімую, каб вы мяне правялі, куды выбяруся ісьці.

7 Не хачу вас мімаходам пабачыць. Маю надзею, што нейкі час пабуду ў вас, калі Бог дазволіць.

8 А ў Эфэзе прабуду да Пяцідзесятніцы,

9 бо там адкрылася мне вялікая і надзейная брама, але многа праціўнікаў.

10 Калі б паявіўся ў вас Цімафей, дык глядзіце, каб быў бяз страху ў вас, бо ён робіць справы Госпада, як і я.

11 Дык хай ніхто ня гардзіць ім. Прывядзіце яго спакойна да мяне, бо чакаю яго разам з братамі.

12 Што да брата Апалёса, дужа прасіў я яго, каб прыбыў да вас з братамі, але ён ня меў цяпер ахвоты прыйсьці, але прыйдзе, калі будзе мець магчамасьць.

13 Чувайце, будзьце стойкімі ў веры, трымайцеся мужна, будзьце дужымі.

14 Хай усё ў вас дзеецца ў любові.

15 Прашу вас, браты: вы ведаеце сям’ю Сьцяпанаву, што яны ёсьць першакамі ў Ахаі і пасьвяціліся на паслугу сьвятым,

16 каб вы былі паслухмяныя такім і ўсім, хто дапамагае нам і працуе.

17 Цешуся ж прысутнасьцю Сьцяпана, Фартуната і Ахаіка, бо замянілі мне яны вашу адсутнасьць,

18 бо падбадзёрылі яны майго і вашага духа. Дык шануйце такіх.

19 Вітаюць вас цэрквы Азіі. Шчыра вітаюць вас у Госпадзе Аквіля і Прыска разам з царквою, што ў іх доме.

20 Вітаюць вас усе браты. Паздароўкайцеся ўзаемна сьвятым пацалункам.

21 Прывітаньне маёю рукою, Паўлавай.

22 Калі хто ня любіць Госпада, хай будзе пракляты! Мараната!

23 Хай ласка Госпада Езуса будзе з вамі.

24 Любоў мая з усімі вамі ў Хрысьце Езусе.